text
stringlengths 33
45k
| url
stringlengths 33
141
| source
stringclasses 1
value | __index_level_0__
int64 314
1.02M
|
|---|---|---|---|
Het Duitse 81e Legerkorps (Duits: Generalkommando LXXXI. Armeekorps) was een Duits legerkorps van de Wehrmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het korps werd eerst ingezet in Frankrijk als bezettingsmacht/kustverdediging en later in actie aan het Westfront
Krijgsgeschiedenis
Oprichting
Het 81e Legerkorps werd opgericht op 27 mei 1942 in Frankrijk door omdopen van het Höheres Kommando z.b.V. XXXII.
Inzet
Op 27 mei 1942 bestond het korps uit drie kustverdedigingsdivisies en bewaakte de Franse kust (Atlantikwall) van de monding van de Somme tot Cabourg: de 302e Infanteriedivisie in de noordelijke sector, de 332e Infanteriedivisie in de centrale sector en de 711e Infanteriedivisie in het zuiden (inclusief Le Havre). In het achterland bevond zich nog de 10e Pantserdivisie, maar die kwam al op 4 juni direct onder bevel van het 15e Leger. Het hoofdkwartier bevond zich in Canteleu bij Rouen. Op 19 augustus 1942 kreeg het korps te maken met de geallieerde aanval op Dieppe. De verdediging was in handen van het Infanterie-Regiment 571 van de 302e Infanteriedivisie, met rond 1500 soldaten. Deze aanval van voornamelijk Canadese eenheden werd al in een paar uur afgeslagen. De 10e Pantserdivisie werd gealarmeerd, maar hoefde niet in actie te komen.De volgende bijna twee jaar bleef het korps op zijn post. Divisies werden regelmatig uitgewisseld, o.a. door de behoeften van het Oostfront. Op 6 juni 1944, bij de geallieerde invasie in Normandië (Operatie Overlord), had het korps 3 divisies aan de kust staan: de 245e en 711e Infanteriedivisies en de 17e Luftwaffenfelddivisie. Gedurende de gehele slag in Normandië bleef het korps op zijn plaats. Alleen de 711e Infanteriedivisie werd vanaf het begin bij de gevechten betrokken, aan de oostkant (Britse kant) van het bruggenhoofd. Toen in augustus de algehele terugtocht in gang gezet werd, verliet ook het korps zijn posities en trok terug, richting de Belgische grens, die op 1 september werd overschreden bij Valenciennes, vervolgens via Brussel naar Leuven. Op 4 september was het hoofdkwartier gevestigd in Kortessem, zuidelijk van Hasselt. Het korps had op dat moment ter beschikking verschillende “Kampfgruppen” van de resten van verscheidene divisies en over de 353e Infanteriedivisie. Die dag kreeg het korps versterking van de (net gevormde) Panzerbrigade 105. Langzaam nam het tempo van de terugtocht af. Op 6 september verhuisde het hoofdkwartier naar Argenteau (aan de Maas, tussen Luik en Maastricht). Gedurende de nacht van 7 op 8 september trokken alle troepen van het korps zich terug op de oostelijke Maas-oever. In de week die volgde duwden de Amerikaanse troepen het korps langzaam verder terug. Zuid-Limburg moest stap voor stap opgegeven worden en het US 7e Legerkorps rukte intussen zuidelijk van Aken op en vandaar richting het noordoosten. Aken, verdedigd door de 116e Pantserdivisie, werd langzaam omsingeld. Een aanval van de verse 12e Volksgrenadierdivisie in de zogenaamde Stolberg-corridor stopte deze Amerikaanse opmars, maar ten koste van zware Duitse verliezen. Ook het uit het westen en noorden aanvallende US 19e Legerkorps kwam tegen zware weerstand steeds langzamer vooruit. Eind september hadden de twee Amerikaanse korpsen een halve maan vormige cirkel om de stad getrokken. Voornamelijk bevoorradingproblemen zorgden nu voor een pauze in de strijd. Voor de verdediging van Aken beschikte het 81e Legerkorps over de 12e, 183e en 246e Volksgrenadierdivisies en de 49e Infanteriedivisie. De 246e Volksgrenadierdivisie zou de hoofdlast in Aken moeten dragen. Vanaf 2 oktober vielen de Amerikanen weer aan, omsingelden Aken volledig en rukten langzaam en methodisch de stad binnen. Tegenaanvallen van de 116e Pantserdivisie en de 3e Pantsergrenadierdivisie waren niet succesvol. Op 21 oktober capituleerde de stad. Intussen op 17 oktober 1944 nam het 12e SS-Korps het noordelijk deel van de frontsector over van het 81e Legerkorps. Vanaf 16 november tot 26 december werd het korps richting de Roer geduwd en vocht rond Stolberg, Eschweiler, Jülich en Düren. Vervolgens bleef deze frontlinie relatief rustig tot eind februari 1945. Het 9e US-Leger lanceerde op dat moment Operatie Grenade. Vanaf 22 februari rukten de Amerikanen op, en tegen 11 maart was het korps teruggedreven tot over de Rijn. Het laatste zetje werd gedaan tussen 1 en 7 maart door het 1e US-Leger aan de noordflank van diens Operatie Lumberjack. Het korps nam nu een frontdeel aan de Rijn op tussen Düsseldorf en Keulen. Nadat de geallieerden op 23 en 24 maart de Rijn overgestoken waren in Operatie Plunder, en al eerder bij Remagen een intacte brug veroverd werd, rukten vanuit beide bruggenhoofden de geallieerden op en omsingelden het Ruhrgebied. De Heeresgruppe B, met daarbij ook het 81e Legerkorps, was omsingeld vanaf 1 april in de zogenaamde Ruhrkessel. Het korps stond nog steeds aan de Rijn en hield daarmee de westelijke zijde van de perimeter bezet, met de 183e Volksgrenadierdivision, Panzerbrigade 106 “Feldherrnhalle” en Gruppe Würtz (476e Vervangingsdivisie en Kampfgruppe Scherzer). De Amerikaanse troepen drongen vervolgens snel de Ruhrkessel binnen. Op 13 april hield het korps eigenlijk op te bestaan.
Einde
Het 81e Legerkorps hield op te bestaan op 13 april 1945 in het westelijk Ruhrgebied.
Bovenliggende bevelslagen
Commandanten
Chef des Generalstabes
Eerste Generale Stafofficier (Ia)
Legerkorps 81
Legerkorps 81 | https://nl.wikipedia.org/wiki/81e%20Legerkorps%20%28Wehrmacht%29 | wikipedia | 933,912 |
Anaspis bohemica is een keversoort uit de familie bloemspartelkevers (Scraptiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1899 door Schilsky.
Bloemspartelkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Anaspis%20bohemica | wikipedia | 393,544 |
Leucochrysa (Nodita) antennalis is een insect uit de familie van de gaasvliegen (Chrysopidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort.
Leucochrysa (Nodita) antennalis is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Navás in 1932.
Gaasvliegen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Leucochrysa%20%28Nodita%29%20antennalis | wikipedia | 460,685 |
Epirhynchites amygdali is een keversoort uit de familie Rhynchitidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1954 door Khnzorjan.
Rhynchitidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Epirhynchites%20amygdali | wikipedia | 546,447 |
Supersonic is een nummer van de Britse band Oasis. Het was hun debuutsingle op 11 april 1994 en verscheen ook op hun eerste album Definitely Maybe uit augustus van datzelfde jaar.
Single uit 1994
Nummer van Oasis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Supersonic | wikipedia | 721,917 |
De senegal-ijsvogel (Halcyon senegalensis) is een ijsvogel die voorkomt in grote delen van Sub-Saharisch Afrika.
Beschrijving
De senegal-ijsvogel is een middelgrote ijsvogelsoort met een lengte van 20 tot 23 cm. De vogel weegt 41 tot 81 g. Het vrouwtje is gemiddeld 10 gram zwaarder dan het mannetje, de ondersoort H. s. cyanoleuca is weer 10 gram zwaarder. Het is een verkleinde uitvoering van de teugelijsvogel, met een lichtere snavel die van boven rood en van onder zwart is. Een volwassen exemplaar heeft lichtgrijze tot witte borst. De rug en is blauw met ook blauw op de staart en vleugel. De kop is lichtgrijs en er loopt een zwarte oogstreep tot aan de snavel (de "teugel"). Deze is minder breed en loopt niet zo ver naar achter door als bij de teugelijsvogel.
Verspreiding en leefgebied
De sengalijsvogel komt voor in Afrika ten zuiden van de Sahara tot aan Pretoria. Vogels die in de droge noordelijke en zuidelijke gebieden randen van het verspreidingsgebied wonen, trekken in de droge tijd naar de nattere gebieden in de buurt van de evenaar.
De soort telt drie ondersoorten:
H. s. fuscopileus: van Sierra Leone tot zuidelijk Nigeria en zuidelijk tot Congo-Kinshasa en noordelijk Angola.
H. s. senegalensis: van Senegal en Gambia tot Ethiopië en noordelijk Tanzania.
H. s. cyanoleuca: van zuidelijk Angola en westelijk Tanzania tot Zuid-Afrika.
Het leefgebied bestaat uit half open bosgebieden, bosjes en soms tuinen. De vogel die zich voedt met ongewervelde dieren zoals insecten.
Status
De sengalijsvogel heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Om die redenen staat deze ijsvogel als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
Trivia
De vogel komt voor op het logo van Julbrew, een soort bier dat in Banjul, de hoofdstad van Gambia wordt geproduceerd.
IJsvogels
Dier uit het Afrotropisch gebied
IUCN-status niet bedreigd | https://nl.wikipedia.org/wiki/Senegal-ijsvogel | wikipedia | 426,148 |
Asterodiscides japonicus is een zeester uit de familie Asterodiscididae.
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1991 gepubliceerd door Imaoka, Irimura, Okutani, Oguro, Oji & Kanazawa.
Valvatida | https://nl.wikipedia.org/wiki/Asterodiscides%20japonicus | wikipedia | 763,320 |
Paraleptastacus moorei is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Leptastacidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1986 door Whybrew.
Leptastacidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Paraleptastacus%20moorei | wikipedia | 217,221 |
Chauvetia pardacuta is een slakkensoort uit de familie van de Buccinidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2008 door Oliver & Rolán.
Buccinidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Chauvetia%20pardacuta | wikipedia | 1,005,067 |
Narycia saccharata is een vlinder uit de familie zakjesdragers (Psychidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1914 door Meyrick.
Zakjesdragers
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Narycia%20saccharata | wikipedia | 675,971 |
Salamis augustina is een vlinder uit de familie Nymphalidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1833 door Jean Baptiste Boisduval.
Nymphalinae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Salamis%20augustina | wikipedia | 606,744 |
Sí Cumple was een politieke partij in Peru die in 1998 werd opgericht als Vamos Vecino. De partij werd opgericht door president Alberto Fujimori om deel te nemen aan de gemeentelijke verkiezingen van dat jaar. In 2005 werd de naam veranderd in de huidige naam. Sí Cumple betekent vrij vertaald Hij houdt woord.
Geschiedenis
In 2000 vormde de partij de coalitie Perú 2000, samen met Verandering 90 en Nieuwe Meerderheid. Met de coalitie ondersteunden ze de kandidatuur van Fujimori, die de verkiezingen van 2000 opnieuw won. Nog hetzelfde jaar viel de coalitie uit elkaar door interne strubbelingen en vooral de schandalen die leidden tot de val van Fujimori als president van Peru.
Samen met Con Fuerza Perú deed Sí Cumple in de coalitie Solución Popular mee aan de verkiezingen van 2001. Vervolgens deed het in 2002 op eigen titel mee aan de gemeentelijke verkiezingen.
Vanaf 2005 werd de naam van Vamos Vecino gewijzigd in Sí Cumple en ging het samen met Verandering 90 en Nieuwe Meerderheid op in de alliantie met de naam Alianza Sí Cumple. De verkiezingsraad (Jurado Nacional de Elecciones) verwierp echter deze wijziging waarop de alliantie ontbonden werd.
Daarna gingen de drie partijen nogmaals een samenwerking aan onder de naam Alliantie voor de Toekomst (AF), waarin Sí Cumple onafhankelijk bleef. Met Fujimori als presidentskandidaat deed het mee aan de landelijke verkiezingen van 2006. AF behaalde tijdens de verkiezingen op 9 april 2006 7,4% van de stemmen.
Ondertussen had Fujimori vanaf 7 november 2005 verbleven in Chili, ter voorbereiding op deze verkiezingen; ervoor had hij enkele jaren als balling in Japan geleefd. Op 18 mei 2006 werd hij door Chili uitgeleverd aan Peru, in een uitleveringsproces dat formeel op 6 januari 2006 in gang was gezet. Fujimori werd veroordeeld tot 25 jaar gevangenisstraf, ingaande vanaf het jaar 2009.
In juli 2012 werd Sí Cumple als politieke partij uitgeschreven door de verkiezingsraad omdat het tijdens de landelijke verkiezingen van 2011 de verkiezingsdrempel niet gehaald had.
Belangrijkste leiders
Alberto Fujimori, oprichter en belangrijkste leider
Martha Chávez, voorzitter van Nieuwe Meerderheid en voormalig presidentskandidaat van de Alliantie voor de Toekomst
Luis Delgado Aparicio Porta
Luz Salgado, nationaal partijsecretaris van Verandering 90
Carmen Lozada
Peruviaanse politieke partij | https://nl.wikipedia.org/wiki/S%C3%AD%20Cumple | wikipedia | 770,714 |
Pseudodiaptomus tollingerae is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Pseudodiaptomidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1919 door Sewell.
Pseudodiaptomidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudodiaptomus%20tollingerae | wikipedia | 636,846 |
Gonodactylaceus graphurus is een bidsprinkhaankreeftensoort uit de familie van de Gonodactylidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1875 door Miers.
Bidsprinkhaankreeften | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gonodactylaceus%20graphurus | wikipedia | 768,556 |
NGC 5303B is een spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Jachthonden. Het hemelobject werd op 16 mei 1787 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
Synoniemen
MCG 7-28-66
ZWG 218.46
KUG 1345+385B
KCPG 397B
PGC 48920
Zie ook
Lijst van NGC-objecten
Externe links
NASA/IPAC Extragalactic Database
SIMBAD Astronomical Database
SEDS
NGC-object in Jachthonden
Sterrenstelsel in Jachthonden | https://nl.wikipedia.org/wiki/NGC%205303B | wikipedia | 912,038 |
A-ba-ni-bi (Hebreeuws: אבניבי) was een liedje en hitsingle van de Israëlische act Izhar Cohen & The Alphabeta.
Cohen won in april 1978 samen met Reuven Erez, Lisa Gold-Rubin, Nehama Shutan, Ester Tzuberi, en Itzhak Okev eerst het Israëlische songfestival met dit lied en vervolgens het Eurovisiesongfestival in Parijs met 157 punten, waarmee het eerste werd in een veld van 20 landen. Het nummer kreeg punten van elk ander stemland behalve Zweden, inclusief 6 sets van maximaal 12 punten. Het lied werd gezongen in een kindertaal, waarbij iedere lettergreep werd herhaald en vervangen door een beet-klank. De Hebreeuwse zin ani ohev otach ("Ik hou van jou") werd in het refrein zodoende gezongen als a-ba-ni-bi o-bo-he-be-v o-bo-ta-ba-ch.
Vervolgens werd het nummer ook een hit in de Nederlandse Top 40 met als hoogste positie plek 12.
Het was de eerste Eurovisie-overwinning van Israël op het Eurovisiesongfestival, wat volgens de regels van de wedstrijd betekende dat ze de wedstrijd van het volgende jaar zouden organiseren, wat de eerste keer was dat het Eurovisiesongfestival buiten Europa zou plaatsvinden.
Israëlisch lied
Eurovisiesongfestival 1978
Lied op het Eurovisiesongfestival 1978
Israëlisch lied op het Eurovisiesongfestival
Winnend lied op het Eurovisiesongfestival | https://nl.wikipedia.org/wiki/A-ba-ni-bi | wikipedia | 96,807 |
Stegopoma medusiforme is een hydroïdpoliep uit de familie Tiarannidae. De poliep komt uit het geslacht Stegopoma. Stegopoma medusiforme werd in 1924 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Hargitt.
Tiarannidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Stegopoma%20medusiforme | wikipedia | 840,048 |
William "Bill" Lomas (Milford, Engeland, 8 maart 1928 – Mansfield, Engeland, 14 augustus 2007) was een Brits motorcoureur.
Lomas debuteerde in 1950 op een Velocette in de 350 cc-klasse van het wereldkampioenschap wegrace en trad tot 1952 slechts sporadisch bij Grand-Prix-races aan. In 1955 en 1956 werd hij op Moto Guzzi wereldkampioen in de 350 cc-klasse. Een zwaar ongeval in het voorjaar 1957 in Imola dwong Lomas ertoe zijn carrière op een leeftijd van 29 jaar te beëindigen.
Lomas werkte in 1957 in de film Fidanzati della morte van Romolo Marcellini mee en opende later meerdere motorwinkels. Hij was daarnaast regelmatig aanwezig bij veteranenraces en reisde als ambassadeur van zijn sport rond de wereld.
Bill Lomas stierf op 14 augustus 2007 op 79-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartinfarct.
Grand Prix wegrace resultaten
(cursief gedrukte races duiden de snelste ronde aan)
Externe links
Referenties
Brits motorcoureur | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bill%20Lomas | wikipedia | 420,019 |
Argulus chinensis is een visluizensoort uit de familie van de Argulidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1955 door Ku & Yang.
Argulidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Argulus%20chinensis | wikipedia | 769,161 |
Georgië nam deel aan het Eurovisiesongfestival 2013 in Malmö, Zweden. Het was de 6de deelname van het land op het Eurovisiesongfestival. GPB was verantwoordelijk voor de Georgische bijdrage voor de editie van 2013. Het duo Sopho Gelovani en Nodiko Tatisjvili behaalde in de finale in Zweden de 15e plaats met het lied Waterfall.
Selectieprocedure
Op 18 september maakte de Georgische staatsomroep bekend te zullen deelnemen aan de volgende editie van het Eurovisiesongfestival. Op 31 december 2012 maakte GPB bekend dat Sopho Gelovani en Nodiko Tatisjvili het land uit de Zuidelijke Kaukasus zullen vertegenwoordigen op het komende Eurovisiesongfestival. Sopho Gelovani is een gevierd kindsterretje dat nu een nieuwe stap wil zetten in haar carrière. Nodiko Tatisjvili is al jaren een gevierd zanger in Georgië. Op 5 februari maakte GPB bekend dat het nummer waarmee het duo naar Malmö trekt de titel Waterfall draagt.
In Malmö
Georgië trad aan in de tweede halve finale op donderdag 16 mei en haalde er de 10de plaats, genoeg voor een plaats in de finale. Daarin werd het land 15de.
2013
Land op het Eurovisiesongfestival 2013 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Georgi%C3%AB%20op%20het%20Eurovisiesongfestival%202013 | wikipedia | 122,968 |
Pleuroptya pauperalis is een vlinder uit de familie grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1954 door Marion.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Grasmotten
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pleuroptya%20pauperalis | wikipedia | 566,370 |
De Wapenstilstand van Villafranca werd ondertekend door het Tweede Franse Keizerrijk en het keizerrijk Oostenrijk op 11 juli 1859 in Villafranca di Verona, in het Koninkrijk Lombardije-Venetië, en maakte een einde aan de Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
Sinds april 1859 vochten Franse en Sardijnse troepen samen tegen het Oostenrijkse leger. Na de Frans-Sardijnse overwinningen in de Slag bij Magenta (4 juni 1859) en de Slag bij Solferino (24 juni 1859) stelde de Franse keizer Napoleon III op 8 juli 1859 een wapenstilstand voor aan Oostenrijk, zonder medeweten van zijn bondgenoot Camillo Benso di Cavour, de eerste minister van Piëmont-Sardinië. Hoewel de Fransen meerdere militaire overwinningen hadden geboekt, leed het Franse leger grote verliezen onder zijn manschappen, met zelfs 40.000 doden en gewonden in de Slag bij Solferino alleen al. Napoleon III wilde daarom een verlenging van de oorlog tot de herfst of de winter vermijden. Bovendien keerde de Franse publieke opinie zich steeds feller tegen de oorlog. In het bijzonder keerden de katholieken, die het keizerlijke regime in Frankrijk tot dan toe hadden gesteund, zich nu tegen de oorlog, daar deze een existentiële bedreiging begon te vormen voor de Kerkelijke Staat onder gezag van de paus. Gelijktijdig groeide de anti-Franse gevoelens in Pruisen, die de Oostenrijkers steunden, en volgde een Pruisische mobilisatie van 40 000 manschappen aan de oevers van de Rijn.
Oostenrijk ging in op het voorstel tot wapenstilstand en op 11 juli 1859 volgde er in Villafranca di Verona een ontmoeting tussen keizer Napoleon III van Frankrijk en keizer Frans Jozef van Oostenrijk. Beide keizers kwamen tot een akkoord, waarbij Oostenrijk Lombardije zou afstaan aan Frankrijk, die dit gebied ingevolgde de afspraken van de Ontmoeting van Plombières van 1858 afstond aan Piëmont-Sardinië. Andere afspraken werden later nooit uitgevoerd, zoals de oprichting van een staat in Noord-Italië met paus Pius IX als staatshoofd.
De Sardijnse eerste minister Camillo Benso di Cavour werd niet geraadpleegd in deze vredesbesprekingen: koning Victor Emmanuel II onderhandelde immers persoonlijk met de Fransen en de Oostenrijkers. Uit onvrede met deze gang van zaken nam Cavour ontslag als eerste minister.
De principes waartoe werd besloten bij deze wapenstilstand werden later in het jaar 1859 uitgewerkt in het Verdrag van Zürich.
Zie ook
Lijst van oorlogen en veldslagen tijdens het Tweede Franse Keizerrijk
Oorlog tijdens het Tweede Franse Keizerrijk
Oorlog van het keizerrijk Oostenrijk
Oorlog van het koninkrijk Sardinië
Villafrancha
Geschiedenis van Italië
Vill
Politiek in 1859 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Wapenstilstand%20van%20Villafranca | wikipedia | 943,032 |
Sphaerarthrum mayoense is een keversoort uit de familie soldaatjes (Cantharidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1975 gepubliceerd door Wittmer.
Soldaatjes | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sphaerarthrum%20mayoense | wikipedia | 19,259 |
Kanton Ieper is een kanton in de Belgische provincie West-Vlaanderen en het gelijknamig arrondissement Ieper. Het is de bestuurslaag boven die van de desbetreffende gemeenten, tevens is het een gerechtelijk niveau waarbinnen een vredegerecht georganiseerd wordt dat bevoegd is voor de deelnemende gemeenten. Beide types kanton beslaan niet noodzakelijk hetzelfde territorium.
Gerechtelijk kanton Ieper
Ieper is een gerechtelijk kanton met zetel in Ieper dat een vredegerecht inricht en gelegen is in het gerechtelijk arrondissement West-Vlaanderen.<ref></[]</ref>
Het omvat de gemeenten Ieper, Langemark-Poelkapelle, Staden en Zonnebeke.
Vroeger was het grondgebied van Ieper verdeeld over twee kantons:
het eerste kanton Ieper was bevoegd voor dat gedeelte van de stad Ieper gelegen ten oosten van de spoorweg en de deelgemeenten Boezinge en Zillebeke van de stad Ieper. Daarnaast ook voor Langemark-Poelkapelle en Staden.
Het overige grondgebied van de stad Ieper valt onder het gerechtelijk kanton Ieper-2 - Poperinge.
De vrederechter is bevoegd bij gezinsconflicten, onderhoudsgeschillen, voogdij, voorlopige bewindvoering, mede-eigendommen, appartementseigendom, burenhinder ...
Kieskanton Ieper
Het kieskanton Ieper ligt in het provinciedistrict Ieper, het kiesarrondissement Kortrijk-Ieper en de kieskring West-Vlaanderen. Het omvat de stad Ieper en de gemeente Langemark-Poelkapelle bestaat uit 18 stembureaus.
Structuur
West-Vlaams kieskanton
West-Vlaams gerechtelijk kanton | https://nl.wikipedia.org/wiki/Kanton%20Ieper | wikipedia | 94,250 |
Lopharcha curiosa is een vlinder uit de familie van de bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1908 door Meyrick.
curiosa | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lopharcha%20curiosa | wikipedia | 718,644 |
Nannaethiops unitaeniatus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de hoogrugzalmen (Distichodontidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1872 door Günther.
Hoogrugzalmen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nannaethiops%20unitaeniatus | wikipedia | 575,216 |
Eugnosta arrecta is een vlinder uit de familie van de bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1970 door Razowski.
arrecta | https://nl.wikipedia.org/wiki/Eugnosta%20arrecta | wikipedia | 778,395 |
Taenia rosaeformis is een lintworm (Platyhelminthes; Cestoda). De worm is tweeslachtig. De soort leeft als parasiet in andere dieren.
Het geslacht Taenia, waarin de lintworm wordt geplaatst, wordt tot de familie Taeniidae gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1921 door MacCallum.
Lintwormen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Taenia%20rosaeformis | wikipedia | 960,435 |
Stenocnemis pachystigma is een libellensoort uit de familie van de Breedscheenjuffers (Platycnemididae), onderorde juffers (Zygoptera).
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2009.
De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1886 door Selys.
Breedscheenjuffers
IUCN-status niet bedreigd | https://nl.wikipedia.org/wiki/Stenocnemis%20pachystigma | wikipedia | 716,440 |
Hespera chagyabana is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1981 gepubliceerd door Chen & Wang.
chagyabana | https://nl.wikipedia.org/wiki/Hespera%20chagyabana | wikipedia | 295,712 |
Athous sanguinicollis is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1892 door Frivaldsky.
sanguinicollis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Athous%20sanguinicollis | wikipedia | 309,436 |
Physiculus microbarbata is een straalvinnige vissensoort uit de familie van diepzeekabeljauwen (Moridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1990 door Paulin & Matallanas.
Diepzeekabeljauwen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Physiculus%20microbarbata | wikipedia | 980,998 |
Cnemoplites edulis is een keversoort uit de familie boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1842 door Newman.
edulis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cnemoplites%20edulis | wikipedia | 103,406 |
Eleonoria hei is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door van Achterberg & Chen in 2000.
Schildwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Eleonoria%20hei | wikipedia | 392,957 |
Ecdyonurus fractus is een haft uit de familie Heptageniidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1994 door Kang & Yang.
De soort komt voor in het Oriëntaals gebied.
Heptageniidae
Dier uit het Oriëntaals gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ecdyonurus%20fractus | wikipedia | 113,177 |
Petaloclymene pacifica is een borstelworm uit de familie Maldanidae. Het lichaam van de worm bestaat uit een kop, een cilindrisch, gesegmenteerd lichaam en een staartstukje. De kop bestaat uit een prostomium (gedeelte voor de mondopening) en een peristomium (gedeelte rond de mond) en draagt gepaarde aanhangsels (palpen, antennen en cirri).
Petaloclymene pacifica werd in 1997 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Green.
Maldanidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Petaloclymene%20pacifica | wikipedia | 352,207 |
Scrupocellaria longispinosa is een mosdiertjessoort uit de familie van de Candidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1926 door Harmer.
Candidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Scrupocellaria%20longispinosa | wikipedia | 33,266 |
Capsus ater is een wants uit de familie van de Miridae, de blindwantsen. De soort werd door Carl Linnaeus vermeld in zijn Systema naturae uit 1758.
Uiterlijk
De ovale wants kan 5 tot 6 mm lang worden en is altijd langvleugelig (macropteer). Het lichaam is volledig zwart hoewel de vrouwtjes een donkerbruine kop en bruin halsschild kunnen hebben. De pootjes zijn zwart tot roodbruin maar het meest opvallend zijn de zwarte antennes die aan het eind van het tweede segment sterk verdikt zijn. De nimfen zijn bruin tot paars van kleur. De soort lijkt sterk op andere vertegenwoordigers uit het genus Capsus zoals Capsus pilifer die alleen op pijpenstrootje (Molinia caerulea) wordt gevonden en Capsus wagneri die een minder verdikt tweede antennesegment heeft en volledig zwart is.
Levenswijze
De volwassen wantsen kunnen waargenomen worden van mei tot augustus. Ze zuigen aan de onderkant van de stengels van grassen zoals Engels raaigras (Lolium perenne), grote vossenstaart (Alopecurus pratensis), kweek (Elytrigia repens) en timoteegras (Phleum pratense). De soort kent één generatie per jaar en overwintert als eitje.
Verspreiding en voorkomen
De soort komt voor in Noord-Amerika en het Palearctisch gebied en is in Nederland algemeen te vinden in droge biotopen op diverse grassen.
Afbeeldingen
Externe link
Blindwantsen
Dier uit het Palearctisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Capsus%20ater | wikipedia | 221,709 |
Octotemnus mindanaonus is een keversoort uit de familie houtzwamkevers (Ciidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1966 gepubliceerd door Chûjô.
Houtzwamkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Octotemnus%20mindanaonus | wikipedia | 256,796 |
Epichoristodes is een geslacht van vlinders van de familie bladrollers (Tortricidae), uit de onderfamilie Tortricinae.
Soorten
E. acerbella
Afrikaanse anjerbladroller (Walker, 1864)
E. apilectica Diakonoff, 1960
E. apiletica Diakonoff, 1960
E. atricaput Diakonoff, 1973
E. atycta Bradley, 1965
E. canonicum Diakonoff, 1973
E. goniopa Diakonoff, 1960
E. heterotropha Bradley, 1965
E. imbriculata Meyrick, 1938
E. incerta Diakonoff, 1960
E. leucocymba (Meyrick, 1912)
E. licmaea (Meyrick, 1920)
E. macrosema Diakonoff, 1970
E. nervosum Diakonoff, 1970
E. panochra Bradley, 1965
E. psoricodes (Meyrick, 1911)
E. pylora (Meyrick, 1938)
E. spinulosa (Meyrick, 1924)
E. ypsilon Diakonoff, 1960
Bladrollers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Epichoristodes | wikipedia | 51,942 |
Mesochorus olitorius is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Schwenke in 1999.
olitorius | https://nl.wikipedia.org/wiki/Mesochorus%20olitorius | wikipedia | 40,985 |
Tetraclita achituvi is een zeepokkensoort uit de familie van de Tetraclitidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1999 door Ross.
Tetraclitidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tetraclita%20achituvi | wikipedia | 260,587 |
Aoroides punctatus is een vlokreeftensoort uit de familie van de Aoridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2004 door Ariyama.
Aoridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Aoroides%20punctatus | wikipedia | 722,703 |
Macrostomum gallicum is een platworm (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig. De soort leeft in het zoute water.
Het geslacht Macrostomum, waarin de platworm wordt geplaatst, wordt tot de familie Macrostomidae gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2008 door Ax.
gallicum | https://nl.wikipedia.org/wiki/Macrostomum%20gallicum | wikipedia | 324,512 |
Lebia charisma is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1938 door Liebke.
charisma | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lebia%20charisma | wikipedia | 47,977 |
Eumonhystera filiformis is een rondwormensoort uit de familie van de Monhysteridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1865 door Bastian.
Monhysterida | https://nl.wikipedia.org/wiki/Eumonhystera%20filiformis | wikipedia | 831,147 |
Leiopsammodius laevicollis is een keversoort uit de familie bladsprietkevers (Scarabaeidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1845 door Klug.
Bladsprietkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Leiopsammodius%20laevicollis | wikipedia | 464,704 |
Gamblesby is een gehucht in het Engelse graafschap Cumbria.
De plaats wordt al in 1177 genoemd als Gamelesbi, en in 1212 als Gamelesby.
Het is gelegen tussen de grotere plaatsen Penrith en Alston, ten westen van het Penninisch Gebergte en ten oosten van het Lake District.
Geschiedenis
In 1772 vertrok de grondlegger van het methodisme John Wesley vanuit Newcastle naar Gamblesby, waar hij in 1784 een kapel liet bouwen. Deze kapel werd in 1864 vervangen door een andere. In 1868 werd de kerk van St. John gebouwd in laat-dertiende-eeuwse stijl. De kerk is niet meer in gebruik en wordt verbouwd tot woonhuis.
Externe link
Gamblesby
Plaats in Cumbria | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gamblesby | wikipedia | 36,360 |
Servië was een van de deelnemende landen aan de Olympische Winterspelen 2018 in Pyeongchang, Zuid-Korea.
Bij de derde deelname van het land aan de Winterspelen werd ook voor de derde keer deelgenomen in het alpineskiën en langlaufen. Van de vier deelnemers nam Nevena Ignjatović voor de derde keer deel, zij was ook de vlaggendrager bij de openingsceremonie.
Deelnemers en resultaten
(m) = mannen, (v) = vrouwen
Alpineskiën
Langlaufen
Externe links
Officiële site van de Olympische Winterspelen 2018
Website IOC over de Olympische Winterspelen 2018
Land op de Olympische Winterspelen 2018
2018 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Servi%C3%AB%20op%20de%20Olympische%20Winterspelen%202018 | wikipedia | 838,695 |
Phalium muangmani is een slakkensoort uit de familie van de Cassidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1995 door Raybaudi Massilia & Prati Musetti.
Cassidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Phalium%20muangmani | wikipedia | 405,479 |
Broxylus kalamensis is een keversoort uit de familie netschildkevers (Lycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 2004 gepubliceerd door Ladislav Bocák & Jass.
Netschildkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Broxylus%20kalamensis | wikipedia | 572,418 |
Železniční zastávka Štarnov (Nederlands: Spoorweghalte Štarnov, Duits vroeger: Starnau) is een station in de Tsjechische gemeente Štarnov. Het station ligt aan spoorlijn 290 (die van Olomouc, via Šternberk en Uničov, naar Šumperk loopt). Het station is onder beheer van de SŽDC en wordt bediend door stoptreinen van de České Dráhy.
Starnov | https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20%C5%A0tarnov | wikipedia | 568,758 |
Turbinaria stellulata is een rifkoralensoort uit de familie van de Dendrophylliidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1816 door Lamarck.
Rifkoralen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Turbinaria%20stellulata | wikipedia | 329,167 |
Paul Karl Josef Maria Harteck (Wenen, 20 juli 1902 – Santa Barbara (Californië), 22 januari 1985) was een Oostenrijks fysisch chemicus.
Biografie
Harteck studeerde scheikunde in Wenen en aan de Humboldtuniversiteit in Berlijn. Na zijn promotie in 1926 bij Max Bodenstein over Photokinetik des Kohlenoxychlorides werkte hij bij Arnold Eucken in Breslau. Van 1928 tot 1933 was assistent van Fritz Haber aan het Kaiser-Wilhelm-Institüt fur Physikalische Chemie und Electrochemie (KWIPC) in Berlijn-Dahlem. Hier werkte hij met Karl-Friedrich Bonhoeffer aan experimenten met ortho- en parawaterstof. Gelijktijdig voltooide hij in 1931 zijn habilitatie aan de Humboldtuniversiteit.
Aansluitend had hij een eenjarig onderzoeksverblijf bij Ernest Rutherford in Cambridge. Hier ontdekte hij in 1934 met Rutherford en Mark Oliphant het waterstofisotoop tritium, door deuterium te bombarderen met deuteronen. Datzelfde jaar werd hij gewoon hoogleraar en directeur van het Instituut voor Fysische Scheikunde aan de Universiteit Hamburg.
Vanaf 1937 was hij naast zijn universitaire werkzaamheden ook adviseur explosieven voor het Heereswaffenamt, een afdeling van het Rijksministerie van Oorlog in Berlijn. In april 1939, kort na de ontdekking van kernsplijting door Otto Hahn, nam Harteck samen met zijn onderwijsassistent Wilhelm Groth contact op met het Rijksministerie om hen te attenderen op de potentiële militaire toepassingen van nucleaire kettingreacties.
Vanaf dat jaar hield zijn faculteit als geheel zich bezig met onderzoek voor het Heereswaffenamt, met nadruk op de scheiding van uraniumisotopen. In februari 1943 stelden Harteck en zijn collega Hans Jensen een nieuw type isotoopscheiding voor, een ultracentrifuge gebaseerd op het schommelprocedé (Schaukelverfahren). Deze methode werd geadopteerd door het bedrijf Anschütz in Kiel. Onder zijn supervisie voerde Groth de laatste verrijkingsexperimenten uit met de ultracentrifuge in Celle, een klein stadje 120 kilometer ten zuiden van Hamburg.
Vanwege zijn deelname aan de Duitse Uranverein werd hij in 1945 door geallieerde Britse en Amerikaanse strijdkrachten in Hamburg gevangengenomen en met de andere Duitse kerngeleerden geïnterneerd in het Britse Farm Hall. Van 1948 tot 1950 was hij rector aan de Universiteit Hamburg. In 1951 emigreerde hij naar de Verenigde Staten, waar hij tot 1968 werkzaam was voor het Rensselaer Polytechnic Institute in Troy (New York).
Duits scheikundige | https://nl.wikipedia.org/wiki/Paul%20Harteck | wikipedia | 274,838 |
Willem Goeree (of Wilhelmus) (Middelburg, 11 december 1635 – Amsterdam, 3 mei 1711) was een Nederlandse boekverkoper, uitgever en schrijver uit de 17e eeuw. Hij is voornamelijk bekend door zijn werken over kunsttheorie, maar schreef ook uitvoerig over Bijbelse geschiedenis.
Biografie
Goeree werd geboren als zoon van de Middelburgse theoloog en arts Hugo Willem Goeree. Zijn vader overleed toen Willem zo’n 7 jaar oud was, waarna hij werd ondergebracht bij familie. In Middelburg werkte Goeree als boekverkoper, en zijn zaak werd als filiaal gebruikt door de Amsterdamse boekverkopersfamilie Van Waesberghe.
Goeree trouwde met de dochter van zijn werkgever, Elisabeth van Waesberge. Samen kregen zij zeven kinderen, onder wie de graveur en dichter Jan Goeree. Na de dood van zijn schoonvader en zijn vrouw ontstond een slepend conflict over de erfenis van die eerste, wat leidde tot een breuk tussen Goeree en de firma Van Waesberge. Goeree ging zelfstandig verder, en richtte zich steeds meer op het schrijven van boeken. Hij overleed op 3 mei 1711 in Amsterdam.
Goeree als auteur
Goeree begon zijn carrière als drukker en uitgever, maar is vooral bekend geworden als auteur van boeken, die hij vaak zelf uitgaf.
Goeree staat met name bekend om zijn publicaties op het gebied van tekenkunst, schilderkunst en bouwkunde. Zijn werken getuigen van een diepgaande kennis van de kunst- en architectuurgeschiedenis, evenals van de bouw van het menselijk lichaam. Zijn boeken werden nog lange tijd gebruikt als handboek in het kunstonderwijs, en zijn onder andere vertaald naar het Duits.
Kenmerkend voor Goeree in al zijn werk is zijn gebruik van afbeeldingen. Zijn fascinatie met beeld komt niet alleen naar voren in boeken over kunsttheorie, maar ook in boeken over Bijbelse geschiedenis, waar hij veel moeite doet om de werkelijkheid zo goed mogelijk weer te geven. Vaak leidt dit ertoe dat hij maanden doet over het vinden van een bekwame graveur.
In zijn latere schrijverscarrière ging Goeree zich steeds meer bezighouden met Bijbelse geschiedenis. Zijn eerste eigen uitgave op dit gebied is een bewerking van Peter van der Kun’s Republiek der Hebreeën, geschreven op basis van aantekeningen van zijn vader, Hugo Willem Goeree. Daarna lijkt hij de smaak te pakken te hebben en publiceert nog een aantal werken over dit onderwerp – die door tijdgenoten goed ontvangen worden, zo blijkt uit de bespreking van deze werken in tijdschriften als De Boekzaal van Europe. Goeree schuwt daarbij de controverse niet. De radicaal Adriaen Koerbagh noemt hij weliswaar een “onbeschaamden en plompen Lasteraar”, maar hij onderhoudt nauwe banden met de Spinozist Frederik van Leenhof. Bovendien is Goeree’s vertrek uit Middelburg ingegeven door het feit dat het hem daar, na de Momma-twisten, wat te heet onder de voeten werd.
Goeree is van mening, zoals velen in die tijd, dat God twee boeken heeft geschapen: de Bijbel en het Boek van de natuur (een metafoor voor de natuur, of de wereld om ons heen). Anders dan sommige anderen is hij van mening dat het Boek der Nature net zoveel over de Bijbel kan zeggen als andersom. Om de Bijbel te begrijpen dient men dan ook de natuur en de menselijke geschiedenis te bestuderen. Hij verdiept zich daarom in de geschiedenis van het Oude Nabije Oosten, en schrijft veelvuldig over het Joodse en Egyptische volk. Ook de natuurkunde komt aan bod: zo schrijft hij uitvoerig over de geschiedenis van de aarde, en verklaart gebeurtenissen zoals de Schepping en de Zondvloed aan de hand van geologische theorieën. Deze leent hij met name van mensen als Thomas Burnet, René Descartes en Athanasius Kircher. In zijn latere werk maakt Goeree steeds meer gebruik van penningen als historische bron, en zijn Kerklyke en Weereldlyke Historiën (1705) baseert hij daar vrijwel volledig op.
Werken
Inleydinge tot de al-ghemeene teycken-konst (1668) 2nd ed. 1670.
Inleyding tot de Practyk der Algemeene Schilderkonst (1670).
Verlichterie-kunde, of recht gebruyck der Water-verwen (1670)
D’Algemeene Bouwkunde Volgens d’Antyke en hedendaagse Manier (1681).
Natuurlijk en schilderkonstig ontwerp der menschkunde (1682).
De Republijk der Hebreën (1684) 4 delen.
Joodse Oudheden, ofte Voor-bereidselen op de Bybelsche Wysheid (1690) 2 delen.
Mosaize historie der Hebreeuwse kerke (1700) 4 delen.
De Kerklyke en Weereldlyke Historiën (1705).
Zie ook
Jan Goeree
Johannes Janssonius
Externe links
Willem Goeree in DBNL
Willem Goeree in de RKD
Oudtestamenticus
Nederlands drukker
Nederlands uitgever
Persoon in de Nederlanden in de 17e eeuw | https://nl.wikipedia.org/wiki/Willem%20Goeree | wikipedia | 938,473 |
XCOM 2 is een computerspel voor Windows, Mac OS en Linux. Het spel werd wereldwijd uitgebracht op 5 februari 2016. De versie voor PlayStation 4 en Xbox One verscheen later dat jaar op 30 september 2016.
In augustus 2017 kwam een uitbreidingspakket uit, genaamd XCOM 2: War of the Chosen.
Spel
Het spel is het directe vervolg op XCOM: Enemy Unknown en speelt zich 20 jaar later af na de gebeurtenissen in het voorgaande spel. De speler kruipt in de huid als commandant voor de paramilitaire organisatie X-COM, die de oorlog tegen de buitenaardse invasie heeft verloren. De wezens hebben zich op aarde gevestigd onder de schimmige organisatie ADVENT. X-COM is gedegradeerd tot een verzetsgroep die het kwaadaardige veroveringsplan van ADVENT moet zien te stoppen.
Ontvangst
Computerspel uit 2016
Actiespel
Simulatiespel
Strategiespel
Sciencefictionspel
Windows-spel
MacOS-spel
Linux-spel
PlayStation 4-spel
Xbox One-spel | https://nl.wikipedia.org/wiki/XCOM%202 | wikipedia | 510,372 |
Placidochromis vulgaris is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de cichliden (Cichlidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2004 door Hanssens.
Cichliden | https://nl.wikipedia.org/wiki/Placidochromis%20vulgaris | wikipedia | 965,134 |
Neostrengeria botti is een krabbensoort uit de familie van de Pseudothelphusidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1978 door Rodríguez & Türkay.
Pseudothelphusidae
IUCN-status niet bedreigd | https://nl.wikipedia.org/wiki/Neostrengeria%20botti | wikipedia | 344,825 |
Clubiona subquebecana is een spinnensoort uit de familie van de struikzakspinnen (Clubionidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2019 door Yu en Li.
Struikzakspinnen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Clubiona%20subquebecana | wikipedia | 622,349 |
Cucujus grouvellei is een keversoort uit de familie platte schorskevers (Cucujidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1877 gepubliceerd door Edmund Reitter.
Platte schorskevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cucujus%20grouvellei | wikipedia | 930,363 |
Tipula (Hesperotipula) contortrix is een tweevleugelige uit de familie langpootmuggen (Tipulidae). De soort komt voor in het Nearctisch gebied.
contortrix
Langpootmug uit het Nearctisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipula%20%28Hesperotipula%29%20contortrix | wikipedia | 877,659 |
Africoecetes armatus is een vlokreeftensoort uit de familie van de Ischyroceridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1974 door Griffiths.
Ischyroceridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Africoecetes%20armatus | wikipedia | 978,849 |
Sälskär is een onbewoond en grotendeels boomloos eiland in het scherengebied ten noordwesten van Åland, behorende tot de gemeente Hammarland. De afmetingen zijn ongeveer 800 bij 500 meter; het totale oppervlak bedraagt ongeveer 27 hectare.
Op zeer korte afstand liggen nog enkele eilanden, waaronder het iets kleinere Norra Sälskär (22 ha), dat door de postglaciale opheffing binnen enkele eeuwen aan Sälskär vast zal groeien.
In het zomerseizoen worden er wekelijks excursies gehouden naar Sälskär, vanuit Skarpnåtö op het hoofdeiland van Åland.
Vuurtoren
Het eiland is vooral bekend vanwege de vuurtoren. Deze werd ontworpen door de Finse architect Axel Hampus Dalström en gebouwd in 1868. Aanvankelijk was hij bemand en permanent bewoond door 2-3 vuurtorenwachters, tot hij in 1948 werd geautomatiseerd. Sindsdien is het eiland onbewoond. In 1894 werd de vuurtoren door een storm zodanig beschadigd dat hij getuid moest worden. Pas in 1980 werd de vuurtoren gerestaureerd en konden de tuidraden verwijderd worden.
Het licht op de meer dan 30 meter hoge vuurtoren bevindt zich 44 meter boven de zeespiegel en is onder goede weersomstandigheden tot op 12 km afstand zichtbaar.
Fotogalerij
Onbewoond Ålands eiland
Vuurtoren in Åland
Eiland van Hammarland | https://nl.wikipedia.org/wiki/S%C3%A4lsk%C3%A4r | wikipedia | 726,763 |
Beania stonycha is een mosdiertjessoort uit de familie van de Beaniidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1986 door Gordon.
Beaniidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Beania%20stonycha | wikipedia | 472,607 |
Dobbewijk-Noord is een woonbuurt in de Nederlandse stad Leiden, die deel uitmaakt van wijk Stevenshof.
Zie ook
Wijken en buurten in Leiden
Externe links
Informatie van de overheid:
Indeling van Leiden naar stadsdeel, district en buurt
Stadsgids gemeente Leiden
Gemeentelijke cijfers
Staat van de wijk Dobbewijk-Noord
Sociaal wijkprofiel Stevenshof (2015)
Dobbewijk-Noord | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dobbewijk-Noord | wikipedia | 989,775 |
De Zweedse componist Hugo Alfvén voltooide zijn Symfonie nr. 3 in 1906.
Geschiedenis
De historie van deze symfonie heeft alles te maken met het leven van de componist zelf. Na een studie dirigeren bij Hermann Kutzschbach leerde Alfvén Xaver Scharwenka (componist/pianist) kennen. Daar ontmoette Alfvén zangeres Anna Norrie (1860-1957). Norrie had net een uitnodiging ontvangen van haar vriendin Marie Krøyer om eens een bezoekje af te leggen in Taormina. Norrie wilde daar wel naartoe en Alfvén begeleidde haar en leerde aldus zijn toekomstige vrouw, toen nog gehuwd met Peder Severin Krøyer kennen. Op de terugreis bleef het nieuwe stel hangen in Sori, alwaar Alfvén in de zomer van 1905 aan zijn derde symfonie begon, Marie inmiddels zwanger van hem. Later dat jaar en in 1906 orkestreerde Alfvén grote delen van dit nieuwe werk op Capri. Op 3 december 1906 stond Alfvén zelf voor de lessenaar om leiding te geven aan de voorloper van het Göteborg Symfonieorkest, Göteborg Orkestföreningen. Pas in 1912 traden Hugo en Marie in het huwelijk.
Muziek
De symfonie in vier delen klinkt nostalgisch, tekenend voor de heimwee naar Zweden die Alfvén altijd had, maar hij verklaarde later dat daar niet al te veel achter gezocht moest worden. Alfvén: "Het is een streven naar duidelijkheid, licht en het geluk van het leven zelf. Het is een hommage aan geluk, zoals ik dat in Italië heb ervaren".
Delen
Allegro con brio
Andante
Presto
Allegro con brio
Orkestratie
3 dwarsfluiten, 3 hobo's, 4 klarinetten, 3 fagotten
6 hoorns, 3 trompetten, 3 trombones, 1 tuba
pauken,
violen, altviolen, celli, contrabassen
Discografie
Uitgave Swedish Society: Stig Westerberg met het Koninklijk Filharmonisch Orkest van Stockholm, opname 1964, met Zomeravond van P.S. Krøyer op de hoes.
Uitgave BIS Records: Neeme Järvi met hetzelfde orkest.
Uitgave Naxos: Niklas Willén met het Koninklijk Schots Nationaal Orkest.
3 Alfven
Compositie van Hugo Alfvén
Compositie voltooid in 1906 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Symfonie%20nr.%203%20%28Alfv%C3%A9n%29 | wikipedia | 235,072 |
Limnocnida congoensis is een hydroïdpoliep uit de familie Olindiasidae. De poliep komt uit het geslacht Limnocnida. Limnocnida congoensis werd in 1959 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Bouillon.
Limnomedusae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Limnocnida%20congoensis | wikipedia | 276,320 |
Marion van Zuilen (12 december 1971) is een Nederlands langebaanschaatsster en marathonschaatsster.
Tussen 1988 en 1991 werd Van Zuilen drie maal nationaal kampioen allround bij de junioren, en van 1989 tot 1991 reed Van Zuilen op het Wereldkampioenschappen schaatsen junioren.
Tussen 1991 en 1994 nam Van Zuilen meerdere malen deel aan de NK Afstanden, het NK Sprink en het NK Allround.
In 1992 zou Van Zuilen naar de Olympische Winterspelen, maar door een blessure kon ze langdurig niet trainen en werd ze uit de kernploeg gezet. Daarop begon ze met Sandra Voetelink een alternatieve ploeg. Toen ze wederom geblesseerd raakte, stopte ze met schaatsen op topniveau, en stapte ze over op wielrennen, waar ze onder andere derde in de Ronde van België werd.
Op dertigjarige leeftijd stopte ze met sport om het bedrijf van haar vader over te nemen.
Records
Persoonlijke records
Nederlands langebaanschaatser | https://nl.wikipedia.org/wiki/Marion%20van%20Zuilen | wikipedia | 983,362 |
Aleuroplatus incisus is een halfvleugelig insect uit de familie witte vliegen (Aleyrodidae), onderfamilie Aleyrodinae.
De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Quaintance & Baker in 1917.
Witte vliegen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Aleuroplatus%20incisus | wikipedia | 851,120 |
Stenelmis lignicola is een keversoort uit de familie beekkevers (Elmidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1992 gepubliceerd door Schmude & Brown in Schmude, Barr & Brown.
Beekkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Stenelmis%20lignicola | wikipedia | 945,198 |
Piskovitsji (Rus. Писковичи) is een derevnja (dorpje) en de naamgever van een rayon (regionaal centrum) in de Russische oblast Pskov.
Het plaatsje is gelegen aan de monding van de Velikaja-rivier, die in de directe nabijheid uitkomt in het Meer van Pskov. Het dorpje zelf ligt op iets meer dan 10 kilometer afstand van Pskov, de hoofdstad van de oblast (provincie). Het plaatsje telt ongeveer 5100 inwoners.
Plaats in de oblast Pskov | https://nl.wikipedia.org/wiki/Piskovitsji | wikipedia | 453,308 |
Lesticus sulawesiensis is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1997 door Kirschenhofer.
sulawesiensis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lesticus%20sulawesiensis | wikipedia | 842,173 |
De Opstandingskerk is een monumentaal kerkgebouw in de Nederlandse stad Utrecht.
De kerk staat in de wijk Zuilen. Ze is gebouwd in 1957 voor Het Apostolisch Genootschap naar een ontwerp van Anthonie de Ridder. Het gebouw is gewaardeerd als gemeentelijk monument. Momenteel is er een Gereformeerd vrijgemaakte gemeente gevestigd.
Externe links
Website Opstandingskerk
Kerkgebouw in Utrecht (stad)
Gemeentelijk monument in Utrecht (stad)
Bouwwerk in Utrecht (Noordwest) | https://nl.wikipedia.org/wiki/Opstandingskerk%20%28Utrecht%29 | wikipedia | 483,856 |
Glossobalanus sarniensis is een diersoort in de taxonomische indeling van de Hemichordata. Het dier behoort tot het geslacht Glossobalanus en behoort tot de familie Ptychoderidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1886 door Koehler.
Kraagdragers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Glossobalanus%20sarniensis | wikipedia | 549,876 |
Micruropus ciliodorsalis is een vlokreeftensoort uit de familie van de Micruropodidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1915 door Sowinsky.
Micruropodidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Micruropus%20ciliodorsalis | wikipedia | 236,330 |
Sceloenopla vitticollis is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1905 gepubliceerd door Julius Weise.
vitticollis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sceloenopla%20vitticollis | wikipedia | 991,855 |
Let Her Cry is de tweede single afkomstig van het debuutalbum Cracked Rear View van de Amerikaanse rockband Hootie & the Blowfish uit 1994. Het nummer kreeg een Grammy Award voor "Best Pop Performance by a Duo or Group with Vocal" in 1996.
Tracklist
Tracks 1 t/m 3 zijn geschreven door Mark Bryan, Dean Felber, Darius Rucker en Jim "Soni" Sonefeld.
"Let Her Cry (Radio Edit)" - 4:12
"Let Her Cry (Album Version)" - 5:08 (van het album: Cracked Rear View)
"Where Were You" - 3:50
"Fine Line" - 3:30 (origineel door Radney Foster)
"Where Were You" en "Fine Line" zijn non-album tracks.
Op de Amerikaanse versie van Let Her Cry staat als non-album bonus track "Almost Home" - 3:58 (origineel door The Reivers)
Hitlijsten en verkoop
Nummer van Hootie & the Blowfish
Single uit 1994 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Let%20Her%20Cry%20%28Hootie%20%26%20the%20Blowfish%29 | wikipedia | 877,329 |
Scoliopharyngia listensis is een platworm (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig. De soort leeft in het zoute water.
Het geslacht Scoliopharyngia, waarin de platworm wordt geplaatst, wordt tot de familie Promesostomidae gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1994 door Ehlers, Mueller & Franke.
Rhabditophora | https://nl.wikipedia.org/wiki/Scoliopharyngia%20listensis | wikipedia | 342,640 |
Andreas Deja (Gdańsk, 1 april 1957) is een Duits-Amerikaanse animator van Poolse afkomst. Hij is vooral bekend als Disney-animator. Hij was verantwoordelijk voor het ontwerp en de animatie van onder andere Scar in The Lion King en Jafar in Aladdin.
Biografie
Andreas Deja werd geboren in 1957 in de Poolse stad Gdańsk. In 1958 verhuisde de familie Deja naar Dinslaken in Duitsland. Op 11-jarige leeftijd raakte Deja geïnteresseerd in de kunst van animatie na het zien van de Disneyfilm The Jungle Book. Na zijn middelbare school ging hij studeren aan de Folkwang Hochschule in Essen. Hij studeerde er af als grafisch ontwerper.
In 1980 werd Deja door The Walt Disney Company ingehuurd, waar hij meewerkte aan Taran en de Toverketel. In zijn begindagen vroeg hij vaak advies aan een aantal van 'Disney's Nine Old Men', de kern van animatoren uit de begindagen van The Walt Disney Company.
In 2006 ontving hij op de 35e Annie Awards de Winsor McCay Award voor zijn bijdrage in de kunst van het animeren.
Eind 2015 publiceerde Deja een boek over 'Disney's Nine Old Men'. In het boek geeft hij meer informatie over hen en vertelt en toont hij de verschillende technieken die door hen zijn ontwikkeld en geperfectioneerd.
Op de D23 Expo in augustus 2015 kreeg Deja officieel de titel van "Disney Legend". Deze titel is voorbehouden aan personen die uitzonderlijk werk voor The Walt Disney Company hebben verricht.
Filmografie (selectie)
Externe link
Amerikaans animator
Amerikaans filmregisseur | https://nl.wikipedia.org/wiki/Andreas%20Deja | wikipedia | 637,898 |
Tipula (Pterelachisus) trivittata laetifica is een ondersoort van de tweevleugelige Tipula (Pterelachisus) trivittata uit de familie langpootmuggen (Tipulidae). De ondersoort komt voor in het Nearctisch gebied.
trivittata laetifica
Langpootmug uit het Nearctisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipula%20%28Pterelachisus%29%20trivittata%20laetifica | wikipedia | 449,176 |
Lymantria celebesa is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae), onderfamilie donsvlinders (Lymantriinae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1947 door Collenette.
celebesa | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lymantria%20celebesa | wikipedia | 871,416 |
Pterotaea crinigera is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1970 door Rindge.
crinigera | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pterotaea%20crinigera | wikipedia | 862,082 |
John Edgar "Eddie" Hubble (Santa Barbara, 6 april 1928) is een Amerikaanse jazz-trombonist.
Hubble leerde trombone spelen van zijn vader, de trombonist en studiomuzikant Harriss Hubble. Op highschool had hij een groep met zijn schoolvriend Bob Wilber. Rond 1944 ging hij naar New York, waar hij speelde met onder andere Buddy Rich, Doc Evans, Alvino Rey en Eddie Condon. Vanaf het eind van de jaren veertig had hij ook eigen groepen. In 1952 nam hij als leider een plaat op voor Savoy Records. In 1953 speelde Hubble dixieland met 'the Six'. In de jaren zestig speelde hij onder andere met Muggsy Spanier en werkte hij met eigen bands in Ohio en Connecticut. In de jaren zeventig was hij actief met The World's Greatest Jazz Band van Bob Haggart en Yank Lawson.
Hij deed mee aan tientallen platensessies en is te horen op albums van Wild Bill Davison, Pee Wee Erwin (o.a. met de groep 'The Kings of Jazz') en anderen.
Discografie
Jazz at Storyville, Savoy, 1952
Externe link
Biografie op Allmusic.com, door Eugene Chadbourne
Amerikaans jazztrombonist | https://nl.wikipedia.org/wiki/Eddie%20Hubble | wikipedia | 284,286 |
Euryzeargyra fuscostictica is een keversoort uit de familie boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1957 door Breuning.
Boktorren | https://nl.wikipedia.org/wiki/Euryzeargyra%20fuscostictica | wikipedia | 959,277 |
Etrema catapasta is een slakkensoort uit de familie van de Clathurellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1922 door Hedley.
Clathurellidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Etrema%20catapasta | wikipedia | 285,869 |
Phasia is een geslacht van vliegen (Brachycera) uit de familie van de sluipvliegen (Tachinidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1804 door Latreille.
Soorten
Sluipvliegen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Phasia | wikipedia | 999,971 |
Ophiophycis gracilis is een slangster uit de familie Ophiuridae.
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1933 gepubliceerd door Theodor Mortensen.
Ophiurida | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ophiophycis%20gracilis | wikipedia | 606,256 |
Kajakzeilen is een combinatie van kajakvaren en zeilen. Het wordt ook wel peddelzeilen genoemd omdat de vaarder soms zal moeten meepeddelen, vooral bij aan-de-windse koersen.
Ontwikkeling
De Inuit uit Alaska en Groenland gebruikten soms al een klein zeil voor extra voortstuwing. De laatste vijftien jaar zijn zeilen ontworpen van 0,8 tot 1,2 vierkante meter waarmee zonder zwaard of kiel kan worden gepeddelzeild, tot zo'n 40 graden aan de wind. Ranke zeekajaks met een diepe V-vormige bodem hebben daarbij de minste last van zijwaartse drift. De zeilen hebben een mast tot op het voordek (niet doorgestoken) waarbij de mast op een kantelbare voet zit. Sommige mastvoetjes bestaan uit een flexibel kunststof steeltje zodat de mast alle denkbare kanten op kan draaien.
De eerste moderne kajakzeilen kwamen uit Australië (Flat Earth) en later ook uit de Verenigde Staten (Falcon). Deze zeilen hebben een paar typische kenmerken om te voorkomen dat de smalle kajak omslaat bij plotselinge rukwinden. Zo bevat de voorstag waarmee de vaarder het zeiltje vanuit zijn kuip omhoog trekt, een stuk elastiek waardoor de mast bij harde wind naar achteren helt. Hierdoor komt er wat ruimte op de zijstagen zodat het zeiltje schuin komt te staan en een overschot aan wind kan lozen via de bovenkant. Soms is het stuk elastiek aangebracht in de schootlijn die het zeil verbindt met het dek.
Verder heeft het zeiltje een duidelijke spiraalvorm, een gelijkmatige bolling van voor tot achter en dus nauwelijks de vorm van een vliegtuigvleugel, wat ook helpt bij het kwijtraken van al te harde rukwinden. De bolle spiraalvorm is echter nadelig voor wie scherp aan de wind wil zeilen. Licht meepeddelen is dan meestal noodzakelijk. Het Falcon-zeil heeft wel een traditionele vliegtuigvleugelvorm met minder spiraal. Dat levert meer snelheid op, ook aan-de-wind, maar heeft als nadeel dat de kajak eerder flink overhelt bij rukwinden die van opzij komen. Dit vereist vroegtijdig uithangen dan wel een uitstekende steuntechniek aan de kant waar de wind vanaf waait (de lijzijde).
De snelheden bij kajakzeilen hangen af van de windkracht en koers. Voor de wind met kracht 4 beaufort levert zo'n 12 kilometer per uur op, los van de surf door achterop komende golven. Halve wind gaat ongeveer net zo snel. Aan de wind gaat het wat langzamer, zo'n 7 kilometer per uur, met licht meepeddelen. Het record staat op 21 kilometer per uur voor de wind uit met een Flat Earth-zeiltje, blijkens beelden op YouTube. De achteropkomende surf zal hier ongetwijfeld ook van invloed zijn.
De zeiltjes zijn eenvoudig te strijken door de voorstag los te gooien. Het zeiltje valt dan naar de vaarder toe die het vervolgens bij elkaar pakt en vastbindt aan dek.
De meeste kajaks hebben geen roer. Vaarders sturen tijdens het peddelzeilen door een scheg aan de achterkant van de kajak in het water te laten zakken waardoor de kajak langzaam van de wind af zal draaien. Trekt de vaarder de scheg omhoog, dan zal de boot geleidelijk in de wind draaien. Snel sturen doen vaarders door met een peddelblad roer te geven aan de achterkant van de boot. In noodgevallen door schuin buiten boord te hangen en met een peddelblad zwaar op het water te leunen. De boot zal dan snel naar die betreffende kant draaien en stilvallen.
Eskimoteren met zeil
Eskimoteren (onder water weer omhoog rollen) met een kajak met zeil is zeer wel mogelijk. Het rollen gebeurt echter niet in één keer omdat de zeil onder water nogal tegenwerkt. De meeste vaarders die ondersteboven in het water liggen maken een scullende, roerende beweging met hun peddel tot zij aan het oppervlak verschijnen en wachten dan even tot hun zeiltje ook net boven water ligt. Pas dan zetten zij de beweging omhoog door. Sommige vaarders trekken onder water de voorstag en/of de schoot los waarna het zeil en de mast gemakkelijker de draairichting opwaarts kunnen volgen. Het eskimoteren verloopt dan net als normaal in één beweging omhoog, zonder sculmoment.
Nederland
In de jaren tachtig en negentig werd wel driftig geëxperimenteerd met andere zeiltypes maar die waren alleen bruikbaar met de wind mee of hoogstens dwars op de wind. Veel vaarders hebben daarom die oude zeiltjes weggedaan. In Engeland, Noord-Amerika en Australië worden echter moderne zeilen gebruikt die wel aan de wind kunnen komen (schuin tegen de wind in) mits de vaarder meepeddelt. Het peddelzeilen op zee en grootwater is daar een stuk gewoner. In Australië behoort een zeiltje tot de standaard veiligheidsuitrusting voor zeekajaktochten, vanwege de grote afstanden. In Nederland vaart een handjevol kajakkers met een modern kajakzeiltje.
Zie ook
Zeilkano
Watersport | https://nl.wikipedia.org/wiki/Kajakzeilen | wikipedia | 411,433 |
Mawatarius inexpectabilis is een mosdiertjessoort uit de familie van de Mawatariidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1985 door Gordon.
Cheilostomatida | https://nl.wikipedia.org/wiki/Mawatarius%20inexpectabilis | wikipedia | 590,486 |
Siagona cyclobasis is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1876 door Chaudoir.
cyclobasis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Siagona%20cyclobasis | wikipedia | 955,246 |
Alcyonium rubrum is een zachte koraalsoort uit de familie Alcyoniidae. De koraalsoort komt uit het geslacht Alcyonium. Alcyonium rubrum werd in 2007 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Stokvis & van Ofwegen.
Zachte koralen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Alcyonium%20rubrum | wikipedia | 565,563 |
Women of Zimbabwe Arise of WOZA is een maatschappelijke beweging in Zimbabwe, die werd opgericht in 2003 om:
Vrouwen, uit alle lagen van de samenleving, te voorzien van een verenigde stem om zich uit te spreken over kwesties die van invloed zijn op hun dagelijks leven.
Vrouwelijk leiderschap te versterken, wat zal leiden tot betrokkenheid van de gemeenschap in het zorgen voor oplossingen voor de huidige crisis.
Vrouwen te stimuleren om op te komen voor hun rechten en vrijheden.
Te lobbyen en op te komen voor kwesties aangaande vrouwen en hun gezinnen.
WOZA wordt ondersteund door Amnesty International.
Etymologie
WOZA, het acroniem van Women of Zimbabwe Arise, is een Ndebele woord dat 'Kom naar voren' betekent.
Prijzen
In 2008, werd WOZA de 'Amnesty International Menschenrechtspreis' (mensenrechtenprijs) van 2008 toegekend door de Duitse afdeling van Amnesty International. De organisatie werd opgericht door Sheila Dube, Magodonga Mahlangu, en Jenni Williams.
Op 23 november 2009, kregen Magodonga Mahlangu en Jenni Williams de Robert F. Kennedy Human Rights Award. De prijs werd uitgereikt door de Amerikaanse president Barack Obama, begeleid met de woorden: "Met haar voorbeeld, heeft Magodonga aangetoond aan de vrouwen van WOZA en het volk van Zimbabwe dat zij de invloed van hun onderdrukkers kunnen ondermijnen met hun eigen invloed – dat ze de macht van een dictator kunnen tegengaan met hun eigen macht. Haar moed inspireert anderen om ook moedig te zijn." Bij het accepteren van de prijs, citeerde Magodonga Mahlangu Robert F. Kennedy, die zei: "De toekomst is niet een cadeau: het is een prestatie. Elke generatie helpt zijn eigen toekomst te maken." In 2012, ontving WOZA's Jenni Williams als een van de oprichters van de organisatie de Ginetta Sagan Award van Amnesty International USA.
Voortdurend politieoptreden
Jenni Williams, Magodonga Mahlangu en andere leden van WOZA werden tussen 2008 en 2011 meerdere keren gearresteerd. Op 12 februari 2011, deden meer dan duizend mannen en vrouwen mee aan een WOZA Valentijnsdag protest. In de weken die daarop volgden, werden verschillende WOZA-leden gearresteerd en naar verluidt gemarteld in Bulawayo. WOZA zegt dat politieagenten contact hebben opgenomen met WOZA's advocaat om te eisen dat Williams en Mahlangu verslag uitbrengen bij het politiebureau, de reden hiervoor was onbekend. De twee vrouwen werden opgesloten en op borgtocht vrijgelaten nadat anderen die gevangenen waren genomen bij hetzelfde protest al eerder waren vrijgekomen. Amnesty International heeft bezorgdheid geuit voor de veiligheid van de leden van de groep en noemde WOZA in 2011 een "prioriteit geval."
MOZA
In augustus 2006, is tijdens de landelijke bijeenkomst van WOZA, besloten Mannen van Zimbabwe Arise (MOZA) te vormen. Sindsdien zijn mannen, vooral jongeren, 'naar voren gekomen' om zich in te zetten voor de niet-gewelddadige strijd voor een beter Zimbabwe.
Referenties
Externe links
Official Website
Politiek in Zimbabwe | https://nl.wikipedia.org/wiki/Women%20of%20Zimbabwe%20Arise | wikipedia | 9,737 |
Ditrema temminckii pacificum is een ondersoort van de straalvinnige vissen uit de familie van de brandingbaarzen (Embiotocidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2007 door Katafuchi & Nakabo.
Brandingbaarzen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ditrema%20temminckii%20pacificum | wikipedia | 695,264 |
Tycherus jimenezi is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Selfa & Diller in 1991.
jimenezi | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tycherus%20jimenezi | wikipedia | 917,982 |
Het Gemeentestadion, voorheen het Crossingstadion, (Frans: Stade Communal) is een voetbalstadion in de Belgische gemeente Schaarbeek in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De huidige geheel gerenoveerde accommodatie draagt sinds 2012 zijn huidige naam.
Aanleg
Bij de aanleg van het Josaphatpark werd in het bovenste deel een terrein aangewezen voor voetbal, tennis en atletiek. Op 19 juli 1914 werd dit sport- en speelveld geopend. Het was ontworpen door landschapsarchitect Edmond Galoppin en gemeentelijk architect Gaston Bertrand. Het stadion had toen één houten tribune. Al in de jaren 30 waren er plannen om de tribune te vervangen maar dit gebeurde pas in 1960 toen naar ontwerp van gemeentearchitect Augustin Rogiers twee betonnen tribunes met een breed metalen luifel neergezet werden. Rond 1950 was er tevens een tweede voetbalveld nabij het stadion aangelegd, dat de naam 'Renan' (stade of veld) zou krijgen.
Bespelers
Het stadion werd bespeeld door RCS de Schaerbeek dat in de jaren 30 en 40 in de tweede klasse speelde. Hierna zakte de club weg en fuseerde in 1969 met Royal Crossing Club Molenbeek tot Royal Crossing Club de Schaerbeek. Het stadion kreeg de naam Crossingstadion en de open zijden werden staantribunes. In totaal bood het stadion plaats aan 17.000 toeschouwers. De club speelde vier seizoenen onderaan in de eerste klasse. In 1973 degradeerde de club en in 1975 zakte Crossing naar de derde klasse. In 1980 degradeerde de club naar de vierde klasse en nadat in 1983 Crossing Schaarbeek naar de provinciale reeksen gezakt was verliet de club Schaarbeek en verhuisde naar Elewijt.
Verval
Het stadion kwam leeg te staan al werd het incidenteel nog wel gebruikt. Bob Dylan gaf er in 1984 een concert en verschillende amateurploegen uit Schaarbeek speelden in periodes in de accommodatie. Omdat er al sinds medio de jaren 70 geen onderhoud meer gepleegd werd, raakten de tribunes en gebouwen in verval. De tribunes werden gesloten en ook de delen van de gebouwen werden verboden om te gebruiken.
Renovatie
In 2009 werd een plan gemaakt voor een grootschalige renovatie. Het ruim 10 miljoen euro kostende plan werd geheel gefinancierd door Beliris. Er werd een gemoderniseerd sportcomplex van gemaakt waarvan twee tribunes behouden bleven. De andere zijde sloot open aan op de rest van de sportaccommodatie in het park. De capaciteit werd 3500 toeschouwers. Op 2 december 2012 werd het stadion geopend en kreeg de officiële naam het Gemeentestadion. De nieuwe bespelers werden Racing Schaarbeek en de nieuwe fusieclub Crossing Schaerbeek (4070).
Voetbalstadion in Brussel
Bouwwerk in Schaarbeek
Sport in Schaarbeek | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gemeentestadion%20%28Schaarbeek%29 | wikipedia | 780,843 |
Periaeschna is een geslacht van libellen (Odonata) uit de familie van de glazenmakers (Aeshnidae).
Soorten
Periaeschna omvat 10 soorten:
Periaeschna biguttata Fraser, 1935
Periaeschna flinti Asahina, 1978
Periaeschna gerrhon (Wilson, 2005)
Periaeschna laidlawi (Förster, 1908)
Periaeschna lebasi Navás, 1930
Periaeschna magdalena Martin, 1909
Periaeschna mira Navás, 1936
Periaeschna nocturnalis Fraser, 1927
Periaeschna unifasciata Fraser, 1935
Periaeschna zhangzhouensis Xu, 2007
Glazenmakers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Periaeschna | wikipedia | 337,482 |
Schistura huongensis is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de bermpjes (Nemacheilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2001 door Freyhof & Serov.
Nemacheilidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Schistura%20huongensis | wikipedia | 936,098 |
Terebra cingulifera is een slakkensoort uit de familie van de Terebridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1822 door Lamarck.
Terebridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Terebra%20cingulifera | wikipedia | 220,788 |
Turbonilla morenoi is een slakkensoort uit de familie van de Pyramidellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2010 door Peñas & Rolán.
Pyramidellidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Turbonilla%20morenoi | wikipedia | 625,217 |
Goldie was een Britse pop- en rockband.
Bezetting
Dave Black (gitaar, zang)
Pete McDonald (zang)
Geoff Robson (basgitaar)
Tom Knowles (drums)
Dom Bon de Sousa Pernes (saxofoon)
Geschiedenis
De band werd geformeerd door Dave Black in 1976 met leden van zijn vorige project Kestrel en daaropvolgend zijn vertrek bij Spiders from Mars. Ze waren het meest bekend door hun hitsingle Making Up Again (1978, #7) in de Britse singlehitlijst.
De single, zoals het meeste van hun materiaal, werd geschreven door Dave Black en Pete McDonald en werd uitgebracht bij Bronze Records. Het nummer was elf weken vertegenwoordigd in de hitlijst. Ondanks navolgende publicaties werd de band door gebrek aan hitsuccessen in de boeken bijgeschreven als een eendagsvlieg. De song wordt beschouwd als een mooi voorbeeld van de hoog ontwikkelde popmuziek uit de late jaren 1970.
De band trad op en maakte samen opnamen voor vier jaar en traden op in de tv-show Top of the Pops. De band werd in 1980 ontbonden. Na de ontbinding formeerde Black de band 747, die echter geen hitsuccessen kon scoren, maar ze hadden wel een succesvolle carrière in hun eigen North East tijdens de vroege jaren 1980. Black en McDonald hadden beiden succesvolle solocarrières en Black ging verder met het aantrekken van publiek door zijn vele concerten door het noorden van het Verenigd Koninkrijk tot aan zijn overlijden in juli 2015 op 62-jarige leeftijd. Geoff Robson trad op bij de series 25 van Never Mind the Buzzcocks in september 2011.
Overlijden
Het North East-muziekcircuit werd samen gebracht in juli 2015 na de dood van Dave Black. Zijn begrafenis in de St. Georges Church in het plaatsje Cullercoats nabij Whitley Bay, waar Black opgroeide, werd bezocht door veel muzikanten waar hij mee opgroeide in het North East muziekcircuit tijdens de jaren 1970, waaronder Brian Johnson van AC/DC en Brendan Healy, die toerde met Goldie en voor wie Black later gitaar speelde in The Brendan Healy Band.
Discografie
1978: Making Up Again
1978: To Be Alone
1979: We'll Make The Same Mistake
1979: How Many Times
Radio 2 Top 2000
Britse band | https://nl.wikipedia.org/wiki/Goldie%20%28band%29 | wikipedia | 765,603 |
Subsets and Splits