language
stringlengths 2
9
| page_url
stringlengths 25
757
| image_url
stringlengths 54
738
| page_title
stringlengths 1
239
| section_title
stringlengths 1
674
⌀ | hierarchical_section_title
stringlengths 1
1.2k
⌀ | caption_reference_description
stringlengths 1
15.6k
⌀ | caption_attribution_description
stringlengths 1
47.4k
⌀ | caption_alt_text_description
stringlengths 1
2.08k
⌀ | mime_type
stringclasses 7
values | original_height
int32 100
25.5k
| original_width
int32 100
46.6k
| is_main_image
bool 1
class | attribution_passes_lang_id
bool 1
class | page_changed_recently
bool 1
class | context_page_description
stringlengths 1
2.87k
⌀ | context_section_description
stringlengths 1
4.1k
⌀ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/Catocala_relicta
|
Catocala relicta
| null |
Catocala relicta
| null |
Deutsch: Catocala relicta, Le Granit, Kanada
| null |
image/jpeg
| 1,529 | 2,328 | true | true | true |
Catocala relicta, the white underwing or relict, is a moth of the family Erebidae. The species was first described by Francis Walker in 1858. It is found in southern Canada, from Newfoundland to Vancouver Island, south to Missouri, and Arizona.
The wingspan is 67–75 mm. Adults are on wing from July to September in one generation depending on the location.
The larvae feed on Betula papyrifera, Carya ovata, Populus alba, Populus balsamifera, Populus deltoides, Populus nigra, Populus tremuloides, Quercus species, and Salix species.
|
Catocala relicta, the white underwing or relict, is a moth of the family Erebidae. The species was first described by Francis Walker in 1858. It is found in southern Canada, from Newfoundland to Vancouver Island, south to Missouri, and Arizona.
The wingspan is 67–75 mm. Adults are on wing from July to September in one generation depending on the location.
The larvae feed on Betula papyrifera, Carya ovata, Populus alba, Populus balsamifera, Populus deltoides, Populus nigra, Populus tremuloides, Quercus species, and Salix species (including Salix eriocephala).
|
|
es
|
https://es.wikipedia.org/wiki/Real_de_a_8
|
Real de a 8
|
Galería de resellos
|
Real de a 8 / Galería de resellos
| null |
Español: Moneda de 8 reales de Carlos IV que circuló en Tailandia con resello circular.
| null |
image/jpeg
| 1,347 | 1,415 | true | true | true |
El real de a 8, peso de ocho, peso fuerte o peso duro, conocido en el mundo anglosajón como dólar español o Carolus, es una moneda de plata con valor de ocho reales acuñada por la monarquía católica después de la reforma monetaria de 1497 que estableció el real español. Gracias al amplio uso que tuvo a finales del siglo XVIII en Europa, toda América y el extremo oriente, se convirtió en la primera divisa de uso mundial. Fue la primera moneda de curso legal en los Estados Unidos hasta que una ley de 1857 desautorizó su uso. Muchas monedas actuales tomaron sus respectivas denominaciones del real de a 8, tales como el dólar, el yuan o el peso.
Actualmente el término «peso» se usa todavía en ocasiones para referirse al histórico real de a 8. Esto se debe a que los pesos tenían un peso y diámetro similar al real de a 8. No obstante, el término «peso» no aparece en el sistema monetario español hasta 1864, y es más exacto referirse al real de a 8 en el anterior sistema monetario.
En el mundo anglosajón en general, y en Estados Unidos en particular, el real de a 8 era conocido como Spanish dollar, pieces of eight o eight real coin.
| null |
|
zh
|
https://zh.wikipedia.org/wiki/%E5%A4%A9%E6%B4%A5%E5%9C%B0%E9%93%811%E5%8F%B7%E7%BA%BF
|
天津地铁1号线
|
将会扩建的换乘站
|
天津地铁1号线 / 车站 / 换乘站 / 将会扩建的换乘站
| null |
中文（中国大陆）: 陈塘庄站（地铁一号线）
| null |
image/jpeg
| 433 | 594 | true | true | true |
天津地铁1号线，是天津地铁线路之一，连接天津市北辰区刘园站和天津市津南区东沽路站，属于城市轨道交通系统。天津地铁1号线由天津地铁既有线延伸改造而来，自2001年10月9日既有线停运，2002年11月25日开工改造，历经约4年时间改造，于2006年6月12日开通。，2016年12月28日起，为配合东延段工程施工需要，双林站暂时关闭。2018年12月3日，东延线双林站及李楼站开通试运营。2019年12月28日高庄子站、北洋村站、国展路站、东沽路站开通试运营。
|
西站：换乘4号线。4号线站台位于地下三层，与1号线平行，分别位于6号线站台东西两端，1号线换乘4号线需先下至地下二层，经过6号线站台后下至地下三层。
下瓦房站：换乘8号线。1号线建设时未做预留，换乘方式未知。
|
|
ru
|
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A4%D1%91%D1%80%D1%81%D1%82%D0%B5%D1%80,_%D0%92%D0%B8%D0%BB%D0%B0%D0%BD%D0%B4
|
Фёрстер, Виланд
|
Галерея
|
Фёрстер, Виланд / Галерея
| null |
Deutsch: Gips für Bronze, Höhe 43,5cm
| null |
image/jpeg
| 3,120 | 2,650 | true | true | true |
Виланд Фёрстер — современный немецкий скульптор, художник, график и писатель.
| null |
|
it
|
https://it.wikipedia.org/wiki/R%C3%B6hm_(azienda)
|
Röhm (azienda)
|
Prodotti
|
Röhm (azienda) / Prodotti
| null |
Deutsch: Bohrfutter
| null |
image/jpeg
| 426 | 509 | true | true | true |
La Röhm Tool GmbH è un costruttore tedesco di utensili meccanici di Sontheim an der Brenz.
| null |
|
ru
|
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%98%D1%81%D0%BA%D1%83%D1%81%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%BE_%D0%A2%D0%B8%D0%B1%D0%B5%D1%82%D0%B0
|
Искусство Тибета
|
Скульптура
|
Искусство Тибета / Скульптура
|
Будда Шакьямуни. 998-1016 гг. Кашмирский стиль. Музей искусства, Кливленд.
|
English: Standing Buddha, 998-1016. Cleveland Museum of Art
| null |
image/jpeg
| 600 | 376 | true | true | true |
Искусство Тибета — художественное творчество, которое развивалось в различных государствах и княжествах, существовавших на территории Тибета в разных формах с древности по 1951 год.
Тибет представляет собой огромный горный массив, с древних времён окружённый тремя великими цивилизациями — иранской, индийской и китайской, которые к моменту появления первого тибетского государства насчитывали уже не одно тысячелетие своего развития. В силу этого, раннее тибетское искусство находилось под влиянием разных тенденций этих трёх мировых культур.
Самые ранние памятники тибетского искусства восходят к эпохе неолита. Именно этим временем датируются наскальные изображения животных — яка, лошадей, антилоп, изображения птиц и людей, найденные в Тибете. Более поздние наскальные рисунки отображают сцены охоты.
С формированием раннего тибетского государства, которым правила династия Ярлунг, появилось искусство, связанное с доминировавшей в то время религией бон.
|
Тибетская скульптура создавалась из самых разных материалов: прессованной земли (писэ), глины, дерева, камня, металлов, иногда из кости, и покрывалась золотом, украшалась драгоценными камнями, расписывалась красками и узорами. Металлическая скульптура изготавливалась из сплава меди, цинка и латуни в разных процентных соотношениях (в некоторых случаях в сплаве использовалось до пяти и более металлов — для соблюдения правил символики, поскольку каждый металл имел символический смысл). Наряду с круглой скульптурой в Тибете были распространены барельефы, вырезавшиеся из камня.
Тибетская скульптура имела разные размеры: в храмах устанавливались гигантские статуи Будды, а также статуи божеств и святых размером в человеческий рост (они лепились из глины, или вырезались из дерева, затем расписывались художниками и включались в общую систему росписей зала; храмовые скульптуры также отливались из металла); для частных медитаций и молитв изготавливались портативные статуэтки божеств, как правило, из металла или дерева, которые легко и удобно можно было перевозить — эта традиция была завезена в Тибет монахами из государства Палов. Скульптурные изображения божеств были подчинены строгим правилам иконометрии — соотношения пропорций всех частей тела, которые у разных разрядов божеств были разными.
Отдельным и крайне оригинальным тибетским жанром является так называемая масляная скульптура, которая развилась из подношений-торма (её делали буддийским божествам по праздникам). Технология производства такой скульптуры существует до сих пор. Она изготавливается из масла молока яков, которое смешивают с цампой, получая эластичное тесто, в которое добавляют разные натуральные красители и лепят не только фигурки божеств, но даже целые скульптурные композиции. Эта крайне эфемерная скульптура выставляется в храмах зимой и только ночью, так как в другое время она может растаять — она служит символом быстротечности и иллюзорности бытия. Своим видом она напоминает восковые фигуры, а наиболее традиционными её сюжетами являются житие Будды и прибытие в Тибет китайской принцессы Вэньчэнь.
Краткая история.
Несмотря на то, что до принятия буддизма в Тибете существовала местная скульптурная традиция (напр. гробницы ранних тибетских царей украшали скульптуры каменных львов-охранителей), более-менее последовательная её история начинается с приходом буддизма. Царь Сонгцен Гампо (627—649) объединил разрозненные части Тибета в одну империю и ввёл в Тибете буддизм. Он женился на двух принцессах-буддистках — китайской и непальской, каждая из которых привезла с собой статуи буддийских божеств. Одна из них — статуя Будды Шакьямуни сохранилась и до сих пор является самой почитаемой тибетской святыней. К наиболее ранним примерам тибетской скульптуры относится также глиняная расписная статуя Сонгцена Гампо во дворце Потала, в Лхасе, выполненная ок. 830г в реалистическом стиле.
После падения династии Ярлунг (842г) в Тибете наступил долгий период хаоса и междоусобных войн, который закончился только к началу XI века. В это время начался второй период распространения буддизма, который ознаменовался появлением новых буддийских орденов и строительством новых монастырей. В X—XIII веках стиль тибетской скульптуры складывался под сильным влиянием художественной традиции Кашмира и правившей на востоке Индии династии Пала, которая покровительствовала буддизму.
Скульптура западного Тибета демонстрирует большее влияние кашмирских мастеров (напр. бронзовая статуя Будды Шакьямуни из Кливлендского музея искусства, выполненная ок. 1000г, имеющая надпись о принадлежности Нагарадже — сыну Еше О), а скульптура центрального Тибета — влияние мастеров пальских (Будда Майтрейя из монастыря Нартханг, пров. Цанг, выполненная ок. 1093г). Важными художественными центрами были центрально-азиатские княжества, такие как Хотан или Хара-Хото. В некоторых тибетских скульптурах XII—XIII веков видно определённое влияние Хотана, в частности в моделировке одеяний Будды и иных божеств (статуя Будды в главной капелле монастыря Иванг, центральный Тибет, кон. XII в). Кашмир, Тибет и Хотан в этот период имел
|
|
vi
|
https://vi.wikipedia.org/wiki/Lascoria_ambigualis
|
Lascoria ambigualis
| null |
Lascoria ambigualis
| null |
Mothing Night 6/16/14
| null |
image/jpeg
| 1,748 | 2,124 | true | true | true |
Lascoria ambigualis là một loài bướm đêm thuộc họ Noctuidae. Nó được tìm thấy ở Wisconsin tới Maine, phía nam đến Florida và Texas.
Sải cánh dài 21–25 mm. Con trưởng thành bay từ tháng 4 đến tháng 9. There are two generations in Connecticut và multiple broods in Missouri.
Ấu trùng ăn các loài Chrysanthemum, bao gồm aster, blackberry và verbesina. Larvae have also been reared on dead leaves.
|
Lascoria ambigualis là một loài bướm đêm thuộc họ Noctuidae. Nó được tìm thấy ở Wisconsin tới Maine, phía nam đến Florida và Texas.
Sải cánh dài 21–25 mm. Con trưởng thành bay từ tháng 4 đến tháng 9. There are two generations in Connecticut và multiple broods in Missouri.
Ấu trùng ăn các loài Chrysanthemum, bao gồm aster, blackberry và verbesina. Larvae have also been reared on dead leaves.
|
|
es
|
https://es.wikipedia.org/wiki/Santa_Clara_de_Avedillo
|
Santa Clara de Avedillo
|
Hidrografía
|
Santa Clara de Avedillo / Geografía física / Hidrografía
|
Ventana en las proximidades de la iglesia.
|
Español: Santa Clara de Avedillo. Ventana de casa en las proximidades de la iglesia.
| null |
image/jpeg
| 2,448 | 3,264 | true | true | true |
Santa Clara de Avedillo, a veces conocido sólo como Avedillo, es un municipio y localidad española de la provincia de Zamora, en la comunidad autónoma de Castilla y León.
|
La localidad se encuentra situada situado junto a las riberas canalizadas del arroyo Ojuelo.
|
|
zh-TW
|
https://zh.wikipedia.org/zh-tw/%E5%8A%A0%E5%88%A9%E7%A6%8F%E5%B0%BC%E4%BA%9E%E5%A4%A7%E5%AD%B8%E6%88%B4%E7%B6%AD%E6%96%AF%E5%88%86%E6%A0%A1
|
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5f/Ucdavis_logo_5_blue.png
|
加利福尼亞大學戴維斯分校
| null |
加利福尼亞大學戴維斯分校
| null |
English: Logo of University of California, Davis. Automatically converted to PNG The PNG crusade bot automatically converted this image to the more efficient PNG format. The image was previously uploaded as "Ucdavis logo 5 blue.gif". Previous file history 20:41:30, 14 July 2007 (UTC) . . Mtang6 (Talk
| null |
image/png
| 608 | 3,600 | true | true | true |
戴維斯加利福尼亞大學，簡稱戴維斯加大，又常被譯做加利福尼亞大學戴維斯分校，是一所位於美國加州戴維斯市的公立大學，亦是加州大學系統的十所學校之一。在加州大學系統下的各校中，戴維斯加大校園面積最大，占有超過7156英畝的土地。戴維斯加大被譽為美國「公立常春藤」之一。在校大學生、碩士生與博士生共三萬多人。
在2013-2015年，全球大學開始排名，她在全球農林院校排名中獲得三連冠，康奈爾緊跟其後。
現今戴維斯加大的校址於1905年開設為加州大學農場，為當時僅在柏克萊設校的加州大學附屬設施。1959年獨立設校，為第七所加州大學。至2015年為止，戴維斯加大是十所加州大學裡，學生人數第三多的學校，達3萬5千餘人。
戴維斯加大是一所公立綜合性研究大學。學校設10個學院， 以管理、經濟、法律、健康科學、社會科學、人文及藝術等科系著稱，同時也是世界獸醫、環境科學、農業和可持續發展的研究和教育中心。
|
戴維斯加利福尼亞大學（英文：University of California, Davis；縮寫：UC Davis、UCD），簡稱戴維斯加大，又常被譯做加利福尼亞大學戴維斯分校，是一所位於美國加州戴維斯市的公立大學，亦是加州大學系統的十所學校之一。在加州大學系統下的各校中，戴維斯加大校園面積最大，占有超過7156英畝的土地。戴維斯加大被譽為美國「公立常春藤」之一。在校大學生、碩士生與博士生共三萬多人。
在2013-2015年，全球大學開始排名，她在全球農林院校排名中獲得三連冠，康奈爾緊跟其後。
現今戴維斯加大的校址於1905年開設為加州大學農場，為當時僅在柏克萊設校的加州大學附屬設施。1959年獨立設校，為第七所加州大學。至2015年為止，戴維斯加大是十所加州大學裡，學生人數第三多的學校，達3萬5千餘人。
戴維斯加大是一所公立綜合性研究大學。學校設10個學院， 以管理、經濟、法律、健康科學、社會科學、人文及藝術等科系著稱，同時也是世界獸醫、環境科學、農業和可持續發展的研究和教育中心。
|
de
|
https://de.wikipedia.org/wiki/Cubjac-Auv%C3%A9z%C3%A8re-Val_d%E2%80%99Ans
|
Cubjac-Auvézère-Val d’Ans
|
Sehenswürdigkeiten
|
Cubjac-Auvézère-Val d’Ans / Sehenswürdigkeiten
| null |
Français : Le castel de Puy ol Faure, Cubjac, Dordogne, France.
| null |
image/jpeg
| 2,198 | 2,928 | true | true | true |
Cubjac-Auvézère-Val d’Ans ist eine französische Gemeinde mit 1.083 Einwohnern im Département Dordogne in der Region Nouvelle-Aquitaine.
Sie entstand mit Wirkung vom 1. Januar 2017 als Commune nouvelle durch Zusammenlegung der bis dahin selbstständigen Gemeinden Cubjac, La Boissière-d’Ans und Saint-Pantaly-d’Ans, die in der neuen Gemeinde den Status einer Commune déléguée besitzen. Hauptort und Sitz des Rathauses ist Cubjac.
|
Cubjac
Die dreischiffige Église Notre-Dame-de-l'Assomption ist der Himmelfahrt Mariens geweiht. Der Bau wurde im 19. Jahrhundert an der Stelle einer mittelalterlichen Kirche errichtet, von der noch das Portal erhalten blieb.
Mehrere Herrensitze (Castel de Puy-ol-Faure, Château de la Borie, Chartreuse du Maine; Château du Rozier, Château de la Sudrie und Manoir de la Faurie) wurden im 19. Jahrhundert um- oder neugebaut. Die mittelalterlichen Teile befinden sich meist in Ruinen.
Die Brücke über die Auvézère wurde ebenfalls im 19. Jahrhundert – jedoch nach Plänen des Architekten Nicolas Rambourg aus dem Jahr 1643 – neu gebaut.
La Boissière-d'Ans
Die Église Saint-Martin stammt in wesentlichen Teilen noch aus dem Mittelalter, doch wurde sie im 19. Jahrhundert gründlich modernisiert.
Das Château des Brouillets gehörte zeitweise Jeanne d’Albret, der Mutter Heinrichs IV.
Etwas außerhalb beim Ortsteil Les Forges d’Ans stehen noch zwei Hochöfen aus dem 19. Jahrhundert.
Saint-Pantaly-d’Ans
Die Église Saint-Pantaléon stammt aus dem 16. Jahrhundert; sie wurde jedoch im 19. Jahrhundert modernisiert.
Die Église Saint-Pardoux im gleichnamigen Ortsteil ist dem hl. Pardulf von Gueret geweiht.
Das im 15. Jahrhundert erbaute Château de Marqueyssac liegt in Ruinen.
In der Nähe liegt die aus dem 19. Jahrhundert stammende Chartreuse de Marqueyssac.
|
|
pt
|
https://pt.wikipedia.org/wiki/Templo_de_Apolo_Sosiano
|
Templo de Apolo Sosiano
|
Localização
|
Templo de Apolo Sosiano / Localização
| null |
Français : Plan de la zone sud du Champ de Mars, autour du Circus Flaminius.
| null |
image/png
| 1,582 | 1,864 | true | true | true |
Templo de Apolo Sosiano, conhecido também como Templo de Apolo em Circo, Apolinário e Templo de Apolo Médico, é um templo romano dedicado a Apolo localizado no Campo de Marte, perto do Teatro de Marcelo e do Pórtico de Otávia, em Roma. Seu nome atual é uma referência a Caio Sósio, que o reformou por último.
| null |
|
id
|
https://id.wikipedia.org/wiki/Barak
|
Barak
|
Catatan Sejarah
|
Barak / Catatan Sejarah
|
Makam dekat Tel Kadesh yang diduga milik Barak atau Debora
|
Grave near Tel Kadesh attributed to Barak or Deborah
| null |
image/jpeg
| 435 | 638 | true | true | true |
Barak anak Abinoam dari kota Kedesh di tanah suku Naftali, seorang jenderal tentara dalam Kitab Hakim-hakim di Alkitab Ibrani dan Perjanjian Lama dalam Alkitab Kristen, pada masa jabatan Debora sebagai Hakim Israel kuno. Barak dan Debora memimpin bangsa Israel mengalahkan tentara raja Hazor, Yabin, dan panglimanya, Sisera, yang menindas Israel selama 20 tahun.
Dengan mengerahkan sepuluh ribu orang bani Naftali dan bani Zebulon, Barak dan Debora bergerak menuju gunung Tabor, di daerah Kedesh, tempat asal Barak. Mereka memerangi Sisera dan tentaranya, yang mempunyai 900 kereta besi, di sungai Kison. Tentara Israel membunuh semua tentara Sisera. Sisera dengan berjalan kaki melarikan diri ke kemah Yael, isteri Heber, orang Keni, seorang teman baik Yabin, raja Hazor. Yael mempersilakan Sisera bersembunyi dalam kemahnya. Ketika Sisera tertidur, Yael mengambil patok kemah dan palu, mendekatinya diam-diam, lalu dilantaknyalah patok itu masuk ke dalam pelipisnya sampai tembus ke tanah, maka matilah Sisera.
Sisera dibunuh oleh seorang perempuan, bukan di tangan Barak, ini sesuai dengan nubuat Debora, karena Barak meminta Debora untuk maju berperang bersama-sama dengannya.
|
Kota Hazor, di mana raja Yabin memerintah Kanaan, sekarang adalah Tell el-Qedah, kira-kira 3 mil (4,8 km) barat daya Hula Basin.
Kota Haroset-Hagoyim, tempat tinggal panglima Sisera, sekarang diperkirakan adalah Tell el-'Amr, kira-kira 12 mil (19 km) barat laut Tel Megiddo.
|
|
es
|
https://es.wikipedia.org/wiki/Evangelio_de_Marcos
|
Evangelio de Marcos
|
Fecha de composición
|
Evangelio de Marcos / Fecha de composición
|
Papiro 7Q5
|
Fragment of the Qumran Community, Dead Sea.
| null |
image/jpeg
| 896 | 840 | true | true | true |
El Evangelio según Marcos o Evangelio de Marcos es el segundo libro del Nuevo Testamento de la Biblia cristiana. El Evangelio de Marcos es el relato de la vida, el ministerio, los milagros, y las palabras de Jesucristo. En contraste con Mateo, el cual primeramente presentó a Jesús como el Mesías, Marcos enfatizó en la servidumbre del Señor.
Es el más breve de los cuatro evangelios canónicos y también el más antiguo según la opinión mayoritaria de los expertos bíblicos. Entre los estudiosos existe un amplio consenso en datar el Evangelio de Marcos a finales de los años 60 del siglo I d.C., o poco después del año 70 d.C. Su autor es desconocido, aunque una tradición cristiana tardía lo atribuye a Marcos, personaje citado en otros pasajes del Nuevo Testamento. Narra la vida de Jesús de Nazaret desde su bautismo por Juan el Bautista hasta su resurrección.
|
La mayoría de los estudiosos bíblicos data la redacción de este evangelio en su estado actual entre los años 65 y 75.
El año 65 como terminus a quo se debe a dos motivos, fundamentalmente: por un lado, según lo que mayoritariamente se acepta sobre el proceso de composición de este Evangelio, se requirió cierto tiempo para que se desarrollasen las diferentes tradiciones orales sobre Jesús (perícopas) que se cree el autor de Marcos utilizó para la confección de su obra. En segundo lugar, se cree que ciertos pasajes del texto reflejan los acontecimientos de la primera guerra judía, según se conocen por otras fuentes, especialmente las obras de Flavio Josefo, aunque se discute si la destrucción del Templo de Jerusalén (que tuvo lugar en el año 70) se había producido ya o se consideraba próxima. Los eruditos que consideran que ya se había producido basan su opinión sobre todo en el análisis de Marcos 13, capítulo conocido como "Apocalipsis Sinóptico" o "Pequeño Apocalipsis de Marcos", y en algunos otros fragmentos.
El año 80 es considerado por la mayoría el terminus ad quem para la adaptación de este Evangelio, ya que, en el marco de la teoría de las dos fuentes, se cree que el de Marcos es el Evangelio más antiguo, y que fue utilizado como fuente por Mateo y Lucas, que escribieron, según se cree, entre los años 80 y 100. Varios autores consideran que lo más probable es que fuese compuesto antes del año 68, año del martirio de Marcos en Alejandría.
Algunos eruditos, sin embargo, han propuesto una revisión radical de esta cronología: algunos de ellos proponen fechas muy tempranas, mientras que otros lo datan en épocas tan tardías como la Rebelión de Bar Kojba.
La hipótesis de la datación temprana recibió un impulso importante cuando el erudito español Josep O’Callaghan Martínez afirmó que el papiro 7Q5, un manuscrito descubierto en Qumrán, era un fragmento del Evangelio de Marcos. De ser cierta esta hipótesis, existirían secciones escritas del Evangelio de Marcos que podrían ser anteriores al año 50, es decir, apenas posteriores a la muerte de Jesús. Esto significaría un revés para las hipótesis de quienes sostienen que los Evangelios canónicos fueron redactados tardíamente, incluso después del siglo II, y para quienes consideran que los relatos evangélicos sobre Jesús son míticos. Muchos exégetas (entre ellos Kurt Aland, Bruce Metzger, Joseph Fitzmyer, o el qumranólogo Julio Trebolle) rechazaron la hipótesis de O'Callaghan de que el papiro se corresponda con el texto del Evangelio de Marcos, y con ellos otros autores que revisaron el tema.
Sin embargo, la crítica no fue unánime: el académico alemán Carsten Peter Thiede, reconocido por sus investigaciones de los rollos del Mar Muerto, respaldó la interpretación de O'Callaghan en su libro The Earliest Gospel Manuscript? de 1982. Por otra parte, la identificación del papiro 7Q5 es propia del campo de la papirología -al tratarse del residuo físico de un papiro- y no de la exégesis bíblica, aunque su identificación tenga repercusiones en la interpretación de las Sagradas Escrituras. Y en el campo de la papirología, la tendencia es totalmente contraria, pues la identificación del 7Q5 con el Evangelio de Marcos cuenta con el respaldo de las máximas autoridades papirológicas: la profesora Orsolina Montevecchi (presidenta de la Asociación Internacional de Papirología), el profesor Sergio Daris (papirólogo de la Universidad de Trieste), y el profesor Herbert Hunger (director de la colección de papiros de la Biblioteca Nacional austríaca, y profesor emérito de papirología en la Universidad de Viena), entre otros. Herbert Hunger declaró: «No soy religioso, ni soy biblista; soy científico. Y como científico puedo decir que, desde el punto de vista estrictamente papirológico, no hay debate posible: O´Callaghan tiene razón» A esto se sumaron positivamente las pruebas matemática e informática (programa Ibycus) (ver en artículo asociado: Papiro 7Q5). No obstante, el hecho de que estos fragmentos de papiro sean excesivamente pequeños y sea, por tanto, necesaria una larga tarea de recons
|
|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/Gaje_Ghale
|
Gaje Ghale
|
Biography
|
Gaje Ghale / Biography
|
House of VC Gaje Ghale in Gorkha District, Nepal
|
English: House of VC Gaje Ghale in Gorkha District , Warpak.
| null |
image/jpeg
| 1,200 | 1,600 | true | true | true |
Gaje Ghale VC was a Nepalese Gurkha recipient of the Victoria Cross, the highest and most prestigious award for gallantry in the face of the enemy that can be awarded to British and Commonwealth forces.
|
Ghale was born in the Gorkha district of Nepal. He joined the British Indian Army in 1934. Ghale was 22 years old, and a Havildar in the 2nd Battalion of the 5th Royal Gurkha Rifles in the Indian Army during World War II when the following deed took place, for which he was awarded the VC. His medal citation reads:
The KING has been graciously pleased to approve the award of the VICTORIA CROSS to:-
No. 6816 Havildar Gaje Ghale, 5th Royal Gurkha Rifles (Frontier Force), Indian Army.
In order to stop an advance into the Chin Hills [then in Burma, now in Myanmar] of greatly superior Japanese forces it was essential to capture Basha East hill which was the key to the enemy position.
Two assaults had failed but a third assault was ordered to be carried out by two platoons of Havildar Gaje Ghale's company and two companies of another battalion.
Havildar Gaje Ghale was in command of one platoon: he had never been under fire before and the platoon consisted of young soldiers.
The approach for this platoon to their objective was along a narrow knife-edge with precipitous sides and bare of jungle whereas the enemy positions were well concealed. In places, the approach was no more than five yards wide and was covered by a dozen machine guns besides being subjected to artillery and mortar fire from the reverse slope of the hill.
While preparing for the attack the platoon came under heavy mortar fire but Havildar Gaje Ghale rallied them and led them forward.
Approaching to close range of the well-entrenched enemy, the platoon came under withering fire and this N.C.O. was wounded in the arm, chest and leg by an enemy hand grenade.
Without pausing to attend to his serious wounds and with no heed to the intensive fire from all sides, Havildar Gaje Ghale closed his men and led them to close grips with the enemy when a bitter hand to hand struggle ensued.
Havildar Gaje Ghale dominated the fight by his outstanding example of dauntless courage and superb leadership. Hurling hand grenades, covered in blood from his own neglected wounds, he led assault after assault by shouting the Gurkha's battle-cry.
Spurred on by the irresistible will of their leader to win, the platoon stormed and carried the hill by a magnificent all out effort and inflicted very heavy casualties on the Japanese.
Havildar Gaje Ghale then held and consolidated this hard won position under heavy fire and it was not until the consolidation was well in hand that he went, refusing help, to the Regimental Aid Post, when ordered to do so by an officer.
The courage, determination and leadership of this N.C.O. under the most trying conditions were beyond all praise.
Ghale later achieved the rank of Hon. Captain following post war service with the Indian Army.
|
|
fr
|
https://fr.wikipedia.org/wiki/Locomotives_Nez_cass%C3%A9s
|
Locomotives Nez cassés
|
En France
|
Locomotives Nez cassés / Les différentes séries / En France
| null |
SNCF BB 7208
| null |
image/jpeg
| 999 | 1,500 | true | true | true |
Les locomotives Nez cassés forment une famille de locomotives électriques et diesel-électriques françaises construites par Alsthom du milieu des années 1960 jusqu'aux années 1980. Leur nom, Nez cassés, provient de la forme particulière de leur silhouette dessinée par Paul Arzens. Selon le designer cette forme était inspirée de la position du « sprinter dans son starting block » et évoque la vitesse. Cette disposition inédite des vitres frontales, inclinées vers l'intérieur, avait pour objectif d'éviter les reflets et donc d'assurer un meilleur confort de conduite. Les livrées d'origine de ces locomotives sont également l’œuvre de Paul Arzens.
Les premières machines de la famille étaient les CC 40100 en 1964.
Locomotives emblématiques de la SNCF en France, certaines séries ont également été exportées en Belgique, aux Pays-Bas, au Maroc, au Portugal, en Slovénie et en Corée du Sud.
Ces locomotives symbolisent le renouveau et le modernisme de la SNCF. Les premières séries, CC 40100, ont tracté les prestigieux Trans-Europ-Express composés de voitures TEE PBA. Les séries suivantes se sont rapidement retrouvées en tête de rames Corail, autre matériel caractéristique de la SNCF.
|
Les CC 40100 sont livrées de 1964 à 1970. Machines quadritension destinées aux liaisons internationales vers la Belgique, les Pays-Bas et l'Allemagne, les derniers exemplaires sont radiés en 1996 à la suite de la mise en service de la LGV Nord.
Les CC 72000 sont mises en service entre 1967 et 1974. Il s'agit, encore à l'heure actuelle, des locomotives diesel les plus puissantes de la SNCF. À partir de 2002, 30 machines sont remotorisées et renumérotées CC 72100. On les retrouve essentiellement sur la ligne de Paris-Est à Mulhouse-Ville.
Les CC 6500 apparaissent en 1969, elles étaient alors les locomotives les plus puissantes de la SNCF. Principalement présentes dans le sud-est et le sud-ouest, elles ont tracté les prestigieux Mistral et Capitole. Les CC 21000 étaient des CC 6500 destinées à circuler entre la France et la Suisse. Elles sont transformées en CC 6500 entre 1995 et 1997. Machines emblématiques de la ligne de la Maurienne, les dernières CC 6500 sont radiées en 2007.
Les BB 15000 sont livrées entre 1971 et 1978. Jusqu'à l'ouverture de la LGV Est européenne en 2007, elles officiaient essentiellement sur la ligne de Paris-Est à Strasbourg-Ville. Elles sont désormais affectées aux liaisons entre Paris et la Normandie.
Avec 240 exemplaires produits entre 1976 et 1985, les BB 7200 forment la plus importante série de Nez cassés. En 2012, 14 machines ont été transformées en BB 7600 pour circuler sur la ligne N du Transilien.
Les BB 22200 constituent la dernière série de Nez cassés avec 205 machines livrées entre 1976 et 1986.
|
|
de
|
https://de.wikipedia.org/wiki/Silvesterpfad
|
Silvesterpfad
| null |
Silvesterpfad
|
Silvesterpfad 2013/14: Station Rathausplatz
|
Deutsch: Der Wiener Silvesterpfad 2013/14 im Bereich des Rathausplatzes.
| null |
image/jpeg
| 3,149 | 4,724 | true | true | true |
Der Wiener Silvesterpfad wurde zum Jahreswechsel 1990/91 das erste Mal von der Stadt Wien, dem Wiener Tourismusverband und der Wiener Handelskammer veranstaltet, um den Besucherandrang von Stephansplatz und Graben weg über die Innere Stadt zu verteilen und den Wien-Tourismus während der Wintermonate zu beleben.
Der Silvesterpfad in Wien zählt mit derzeit ca. 700.000 bis 800.000 Besuchern zu den größten Silvesterfeierlichkeiten Europas.
|
Der Wiener Silvesterpfad wurde zum Jahreswechsel 1990/91 das erste Mal von der Stadt Wien, dem Wiener Tourismusverband und der Wiener Handelskammer veranstaltet, um den Besucherandrang von Stephansplatz und Graben weg über die Innere Stadt zu verteilen und den Wien-Tourismus während der Wintermonate zu beleben.
Der Silvesterpfad in Wien zählt mit derzeit ca. 700.000 bis 800.000 Besuchern zu den größten Silvesterfeierlichkeiten Europas.
|
|
nl
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stadsreiniging_(Amsterdam)
|
Stadsreiniging (Amsterdam)
|
Afbeeldingen van voertuigen van de Stadsreiniging
|
Stadsreiniging (Amsterdam) / Afbeeldingen van voertuigen van de Stadsreiniging
| null |
Nederlands: Beschrijving Een sproeiwagen van de Stadsreiniging op Brug 135 over Bilderdijkgracht Gezien vanaf en naar (uiterst links) De Clercqstraat. Van links naar het midden Bilderdijkkade 9-13A (v.l.n.r.). Het laatste gebouw (rechts van het midden) is de Gereformeerde Ziekenverpleging in de Ter Haarstraat. Documenttype foto Vervaardiger Onbekend Anoniem Collectie Collectie Stadsarchief Amsterdam: foto-afdrukken Datering 1930 ca. Geografische naam Bilderdijkkade Bilderdijkgracht Inventarissen http://archief.amsterdam/archief/10003 Afbeeldingsbestand OSIM00001005406
| null |
image/jpeg
| 2,581 | 3,436 | true | true | true |
De Stadsreiniging Amsterdam is de reinigingsdienst van de gemeente Amsterdam. Deze gemeentedienst zamelt afvalstoffen in en reinigt de openbare ruimte. De Dienst der Stadsreiniging werd per 1 oktober 1877 opgericht en was de opvolger van de Maatschappij ter bevordering van Landbouw en Landontginning, die kort na 1847 een concessie tot het ophalen van afvalstoffen en fecaliën had overgenomen van dr. Samuel Sarphati.
De werkzaamheden van de Dienst der Stadsreiniging omvatten onder andere het ophalen van vuilnis aan de huizen en het schoonhouden van de openbare weg, het legen van riolen en het opvissen van drijvend vuil uit de grachten.
Vanaf 1880 werd het schoonhouden van straten en riolen overgenomen van de Maatschappij voor den Werkenden Stand die in 1854 een afdeling Straatreiniging had opgericht.
De vuilnisbelten aan de Kattensloot en de Zeeburgerdijk werden in 1888 vervangen door een Centrale Asch- en Vuilnisbelt ten westen van de Kostverlorenvaart. De naam van de Beltbrug herinnert hier nog aan.
In 1889 werden de stalgebouwen aan de Bilderdijkkade in gebruik genomen. Later werden hier ook vuilnisauto's gestald. Het complex bleef in gebruik tot 2006.
| null |
|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/Ernesto_Aloia
|
Ernesto Aloia
| null |
Ernesto Aloia
|
Ernesto Aloia
|
Ernesto Aloia
| null |
image/jpeg
| 364 | 302 | true | true | true |
Ernesto Aloia is an Italian writer based in Turin.
He was raised in Moncalieri. He was educated at The Real Collegio Carlo Alberto by Barnabites clerics; he depicted this background in his "Punto di domanda", the second story of the collection Sacra fame dell’oro.
His short stories have appeared since 1996 in many publications, including Maltese Narrazioni, Campus, Linus and D La Repubblica delle donne.
He is an editor at Maltese narrazioni.
His first stories collection, Chi si ricorda di Peter Szoke?, 2003, moves freely from hallucinated realism to a more intimate regard to the feelings of common people in apparently common situations hiding a sort of anxiety and perpetual bad omen. In "Pavel" for example, a young couple travel on the eve of a total sun eclipse to reach two friends who have just adopted a Russian child from Chernobyl and left the city to choose a harsh, premodern way of life.
Aloia’s second collection, Sacra Fame dell’Oro, 2006, appears more focused on social realism and on the specific theme of human greed for money, love, success or simply social status.
|
Ernesto Aloia (born December 5, 1965 Belluno) is an Italian writer based in Turin.
He was raised in Moncalieri (Turin). He was educated at The Real Collegio Carlo Alberto (Carlo Alberto Royal College) by Barnabites clerics; he depicted this background in his "Punto di domanda" ("Question mark"), the second story of the collection Sacra fame dell’oro.
His short stories have appeared since 1996 in many publications, including Maltese Narrazioni, Campus, Linus and D La Repubblica delle donne.
He is an editor at Maltese narrazioni.
His first stories collection, Chi si ricorda di Peter Szoke? (Who remembers Peter Szoke?), 2003, moves freely from hallucinated realism to a more intimate regard to the feelings of common people in apparently common situations hiding a sort of anxiety and perpetual bad omen. In "Pavel" for example, a young couple travel on the eve of a total sun eclipse to reach two friends who have just adopted a Russian child from Chernobyl and left the city to choose a harsh, premodern way of life.
Aloia’s second collection, Sacra Fame dell’Oro (A Sacred Hunger for Gold), 2006, appears more focused on social realism and on the specific theme of human greed for money, love, success or simply social status. The four stories of the collection, moving from the ‘50s to the ruinous financial frauds at the turn of the century draw a vivid portrayal of Italian history since the immediate postwar period. Aloia's stories are populated by both the mediocre and the truly vile - those ready to do anything in order to satisfy their "sacred hunger for gold". These are former Army officers as well as bank executives, aristocratic tycoons as well as urban proletarians. The disenchanted mood of some descriptions and the widespread sense of disillusion could evoke the name of the French Michel Houellebecq, as well as Jonathan Franzen’s and Don DeLillo’s works.
|
|
ja
|
https://ja.wikipedia.org/wiki/%E7%AC%AC%E5%85%AD%E5%8D%81%E4%B8%80%E5%8F%B7%E9%A7%86%E6%BD%9C%E8%89%87
|
第六十一号駆潜艇
| null |
第六十一号駆潜艇
|
公試のため出動する第六十一号駆潜艇
（1944年5月、新潟沖）
|
日本語: 日本海軍第十三号型駆潜艇『第六十一号駆潜艇』、新潟沖
|
公試のため出動する第六十一号駆潜艇 （1944年5月、新潟沖）
|
image/jpeg
| 291 | 720 | true | true | true |
第六十一号駆潜艇は、日本海軍の駆潜艇。普遍的には第28号型の33番艇、あるいは第60号型の2番艇とされているが、法令上は第13号型の48番艇。
|
第六十一号駆潜艇（だいろくじゅういちごうくせんてい）は、日本海軍の駆潜艇。普遍的には第28号型の33番艇、あるいは第60号型の2番艇とされているが、法令上は第13号型の48番艇。
|
|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/Trolleybuses_in_Lublin
|
Trolleybuses in Lublin
|
Main lines
|
Trolleybuses in Lublin / Main lines
| null |
Polski: Schemat trasy linii trolejbusowej 155 MPK Lublin This map of Lublin was created from OpenStreetMap project data, collected by the community. This map may be incomplete, and may contain errors. Don't rely solely on it for navigation.
| null |
image/png
| 5,242 | 5,756 | true | true | true |
The Lublin trolleybus is a trolleybus network serving Lublin metropolitan area in Poland. It is one of the three Polish cities that currently have such a network, along with Gdynia and Tychy.
| null |
|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Gauguin
|
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/70/Menhir_von_St._Uzec.jpg
|
Paul Gauguin
|
Residence in Tahiti
|
Paul Gauguin / Biography / Residence in Tahiti
| null |
Menhir von St. Uzec
|
ancient menhirs have been Christianised
|
image/jpeg
| 2,272 | 1,704 | true | true | true |
Eugène Henri Paul Gauguin was a French Post-Impressionist artist. Unappreciated until after his death, Gauguin is now recognized for his experimental use of color and Synthetist style that were distinct from Impressionism. Toward the end of his life, he spent ten years in French Polynesia. The paintings from this time depict people or landscapes from that region.
His work was influential to the French avant-garde and many modern artists, such as Pablo Picasso and Henri Matisse. Gauguin's art became popular after his death, partially from the efforts of art dealer Ambroise Vollard, who organized exhibitions of his work late in his career and assisted in organizing two important posthumous exhibitions in Paris.
Gauguin was an important figure in the Symbolist movement as a painter, sculptor, printmaker, ceramist, and writer. His expression of the inherent meaning of the subjects in his paintings, under the influence of the cloisonnist style, paved the way to Primitivism and the return to the pastoral. He was also an influential proponent of wood engraving and woodcuts as art forms.
|
Gauguin set out for Tahiti again on 28 June 1895. His return is characterised by Thomson as an essentially negative one, his disillusionment with the Paris art scene compounded by two attacks on him in the same issue of Mercure de France; one by Emile Bernard, the other by Camille Mauclair. Mathews remarks that his isolation in Paris had become so bitter that he had no choice but to try to reclaim his place in Tahiti society.
He arrived in September 1895 and was to spend the next six years living, for the most part, an apparently comfortable life as an artist-colon near, or at times in, Papeete. During this time he was able to support himself with an increasingly steady stream of sales and the support of friends and well-wishers, though there was a period of time 1898–1899 when he felt compelled to take a desk job in Papeete, of which there is not much record. He built a spacious reed and thatch house at Puna'auia in an affluent area ten miles east of Papeete, settled by wealthy families, in which he installed a large studio, sparing no expense. Jules Agostini, an acquaintance of Gauguin's and an accomplished amateur photographer, photographed the house in 1896. Later a sale of land obliged him to build a new one in the same neighbourhood.
He maintained a horse and trap, so was in a position to travel daily to Papeete to participate in the social life of the colony should he wish. He subscribed to the Mercure de France (indeed was a shareholder), by then France's foremost critical journal, and kept up an active correspondence with fellow artists, dealers, critics, and patrons in Paris. During his year in Papeete and thereafter, he played an increasing role in local politics, contributing abrasively to a local journal opposed to the colonial government, Les Guêpes (The Wasps), that had recently been formed, and eventually edited his own monthly publication Le Sourire: Journal sérieux (The Smile: A Serious Newspaper), later titled simply Journal méchant (A Wicked Newspaper). A certain amount of artwork and woodcuts from his newspaper survive. In February 1900 he became the editor of Les Guêpes itself, for which he drew a salary, and he continued as editor until he left Tahiti in September 1901. The paper under his editorship was noted for its scurrilous attacks on the governor and officialdom in general, but was not in fact a champion of native causes, although perceived as such nevertheless.
For the first year at least he produced no paintings, informing Monfreid that he proposed henceforth to concentrate on sculpture. Few of his wooden carvings from this period survive, most of them collected by Monfreid. Thomson cites Oyez Hui Iesu (Christ on the Cross), a wooden cylinder half a metre (20") tall featuring a curious hybrid of religious motifs. The cylinder may have been inspired by similar symbolic carvings in Brittany, such as at Pleumeur-Bodou, where ancient menhirs have been Christianised by local craftsmen. When he resumed painting, it was to continue his long-standing series of sexually charged nudes in paintings such as Te tamari no atua (Son of God) and O Taiti (Nevermore). Thomson observes a progression in complexity. Mathews notes a return to Christian symbolism that would have endeared him to the colonists of the time, now anxious to preserve what was left of native culture by stressing the universality of religious principles. In these paintings, Gauguin was addressing an audience amongst his fellow colonists in Papeete, not his former avant-garde audience in Paris.
His health took a decided turn for the worse and he was hospitalised several times for a variety of ailments. While he was in France, he had his ankle shattered in a drunken brawl on a seaside visit to Concarneau. The injury, an open fracture, never healed properly. Now painful and debilitating sores that restricted his movement were erupting up and down his legs. These were treated with arsenic. Gauguin blamed the tropical climate and described the sores as "eczema", but his biographers agree this must have been the progress of syphilis.
In April
|
fi
|
https://fi.wikipedia.org/wiki/Italian_kuningas
|
Italian kuningas
|
Habsburgien dynastia
|
Italian kuningas / Pyhän saksalais-roomalaisen keisarikunnan keisarit, jotka olivat myös Italian kuninkaita / Habsburgien dynastia
| null |
Español: Rostro del emperador Carlos V extraído del cuadro de Arias Fernández.
| null |
image/jpeg
| 662 | 585 | true | true | true |
Italian kuningas oli titteli, jota käyttivät monet hallitsijat Rooman valtakunnan hajoamisen jälkeen. Ennen vuotta 1861, jolloin Italian kuningaskunta syntyi, kukaan Italian kuningas ei hallinnut koko Apenniinien niemimaata. Viimeinen Italian kuningas -titteliä käyttänyt oli vuonna 1946 kuukauden vallassaolon jälkeen Italian kruunusta luopunut Umberto II.
| null |
|
uk
|
https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%BF%D0%B8%D1%81%D0%BE%D0%BA_%D0%BF%D1%80%D0%B5%D0%B7%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BD%D1%82%D1%96%D0%B2_%D0%90%D1%80%D0%B3%D0%B5%D0%BD%D1%82%D0%B8%D0%BD%D0%B8
|
Список президентів Аргентини
|
Конституційні президенти
|
Список президентів Аргентини / Конституційні президенти
| null |
Deutsch: Néstor Kirchner
| null |
image/jpeg
| 229 | 150 | true | true | true |
Президент Аргентини — найвища політична посада в Аргентині, титул голови виконавчої влади і голови держави. Також президент є головнокомандувачем Збройних сил Аргентини.
Першим титул Президента Об'єднаних провінцій Ріо-де-ла-Плати прийняв Бернардіно Рівадавія. За часів правління Хусто Хосе де Уркіси посада отримала назву Президент Аргентинської конфедерації згідно з конституцією 1853 року. Обраний після конституційної реформи 1860 року Сантьяго Деркі вже був названий Президентом Аргентинської нації. Ця назва посади збереглася дотепер.
З 1994 року президентський термін в Аргентині триває 4 роки. Він обирається у парі з віце-президентом, який має замінити його у разі відставки або смерті.
Резиденція президента знаходиться у Буенос-Айресі і має назву Каса-Росада.
| null |
|
hi
|
https://hi.wikipedia.org/wiki/%E0%A4%AE%E0%A4%A5%E0%A5%81%E0%A4%B0%E0%A4%BE_%E0%A4%95%E0%A5%80_%E0%A4%AE%E0%A5%82%E0%A4%B0%E0%A5%8D%E0%A4%A4%E0%A4%BF%E0%A4%95%E0%A4%B2%E0%A4%BE
|
मथुरा की मूर्तिकला
|
चित्रदीर्घा
|
मथुरा की मूर्तिकला / चित्रदीर्घा
| null |
English: The Bodhisattva Siddhartha Gautama, 2nd century CE.
| null |
image/jpeg
| 640 | 316 | true | true | true |
मथुरा में लगभग तीसरी शती ई०पू० से बारहवीं शती ई० तक अर्थात डेढ़ हजार वर्षों तक शिल्पियों ने मथुरा कला की साधना की जिसके कारण भारतीय मूर्ति शिल्प के इतिहास में मथुरा का स्थान महत्त्वपूर्ण है। कुषाण काल से मथुरा विद्यालय कला क्षेत्र के उच्चतम शिखर पर था। सबसे विशिष्ट कार्य जो इस काल के दौरान किया गया वह बुद्ध का सुनिचित मानक प्रतीक था। मथुरा के कलाकार गंधार कला में निर्मित बुद्ध के चित्रों से प्रभावित थे। जैन तीर्थंकरों और हिन्दू चित्रों का अभिलेख भी मथुरा में पाया जाता है। उनके प्रभावाशाली नमूने आज भी मथुरा, लखनऊ, वाराणसी, इलाहाबाद में उपस्थित हैं।
इतिहास पर दृष्टि डालें तो स्पष्ट हो जाता है कि मधु नामक दैत्य ने जब मथुरा का निर्माण किया तो निश्चय ही यह नगरी बहुत सुन्दर और भव्य रही होगी। शत्रुघ्न के आक्रमण के समय इसका विध्वंस भी बहुत हुआ और वाल्मीकि रामायण तथा रघुवंश, दोनों के प्रसंगों से इसकी पुष्टि होती है कि उसने नगर का नवीनीकरण किया। लगभग पहली सहस्राब्दी से पाँचवीं शती ई० पूर्व के बीच के मृत्पात्रों पर काली रेखाएँ बनी मिलती हैं जो ब्रज संस्कृति की प्रागैतिहासिक कलाप्रियता का आभास देती है। उसके बाद मृण्मूर्तियाँ हैं जिनका आकार तो साधारण लोक शैली का है परन्तु स्वतंत्र रूप से चिपका कर लगाये आभूषण सुरुचि के परिचायक हैं। मौर्यकालीन मृण्मूर्तियों का केशपाश अलंकृत और सुव्यवस्थित है।
| null |
|
pt
|
https://pt.wikipedia.org/wiki/STS-7
|
STS-7
|
Galeria
|
STS-7 / Galeria
| null |
English: Space Shuttle Challenger launches on STS-7.
| null |
image/jpeg
| 2,670 | 1,826 | true | true | true |
A STS-7 foi uma missão do ônibus espacial Challenger, lançada em 18 de Junho de 1983, a sétima missão com um ônibus espacial e a segunda missão da nave Challenger. Ficou mais conhecida por levar a primeira mulher dos Estados Unidos ao espaço.
| null |
|
iw
|
https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%AA%D7%A0%D7%99%D7%9F_%D7%92%27%D7%95%D7%A0%D7%A1%D7%98%D7%95%D7%9F
|
תנין ג'ונסטון
| null |
תנין ג'ונסטון
| null |
English: Freshwater croc, Wyndham-east Kimberley, Western Australia.
| null |
image/jpeg
| 2,049 | 3,073 | true | true | true |
תנין ג'ונסטון הוא מין של תנין ממשפחת התניניים. הוא מצוי רק בחלק הצפוני של אוסטרליה באקלים טרופי. הוא חי בסמוך לקרובו לסוג שהוא הזוחל הגדול ביותר בעולם כיום - תנין הים, שהוא טורף קטלני לאדם. תנין ג'ונסטון לא יתקוף אנשים למאכל אך ינשוך לצורך הגנה. תניני ג'ונסטון נקראים באנגלית "תנין מים מתוקים", בהנגדה לתנין הים שנקרא "תנין מים מלוחים".
תנין זה יכול להגיע לאורך של 2.3–3 מטרים ולשקול עד ל-100 ק"ג. הוא בעל שיניים קטנות ומחודדות והלסתות צרות יחסית לקרובו, תנין הים. הגוף חום-אפור ובעל לוחות עצם לאורך הגוף. הרגליים קצרות אך בעלי יכולת לרוץ מהר למרחקים קצרים - בניגוד לשאר הזוחלים האיטיים על פני היבשה. הוא יכול לשחות במים מתוקים ואף מלוחים, אם כי לא כמו קרובו המסוגל לחיות גם באוקיינוס הפתוח. לעיתים תניני ים גדולים יטרפו תניני ג'ונסטון חלשים או איטיים, אך זה קורה לעיתים נדירות.
התנין אורב לטרף בגדת הנהר או הביצה ומחכה שהוא יתקרב לשתות. אז התנין מזנק עליו ומושך אותו למים עד שיטבע. כמו כן הוא רודף להקות דגים למים הרדודים. הוא טורף חרקים, דגים, דו-חיים, זוחלים שונים, עופות ויונקים עד גודל של ולבי וגם יתקוף עטלפים המנמיכים עוף כדי לשתות. עם זאת, מאחר שמדובר בתנין קטן למדי עיקר תזונתו הם פרוקי-רגליים כגון חרקים, עכבישים וסרטנים.
|
תנין ג'ונסטון (שם מדעי: Crocodylus johnstoni; מכונה באנגלית: תנין מים מתוקים, Freshwater Crocodile) הוא מין של תנין ממשפחת התניניים. הוא מצוי רק בחלק הצפוני של אוסטרליה באקלים טרופי. הוא חי בסמוך לקרובו לסוג שהוא הזוחל הגדול ביותר בעולם כיום - תנין הים, שהוא טורף קטלני לאדם. תנין ג'ונסטון לא יתקוף אנשים למאכל אך ינשוך לצורך הגנה. תניני ג'ונסטון נקראים באנגלית "תנין מים מתוקים", בהנגדה לתנין הים שנקרא "תנין מים מלוחים".
תנין זה יכול להגיע לאורך של 2.3–3 מטרים (7.5–9.8 רגל) ולשקול עד ל-100 ק"ג. הוא בעל שיניים קטנות ומחודדות והלסתות צרות יחסית לקרובו, תנין הים. הגוף חום-אפור ובעל לוחות עצם לאורך הגוף. הרגליים קצרות אך בעלי יכולת לרוץ מהר למרחקים קצרים - בניגוד לשאר הזוחלים האיטיים על פני היבשה. הוא יכול לשחות במים מתוקים ואף מלוחים, אם כי לא כמו קרובו המסוגל לחיות גם באוקיינוס הפתוח. לעיתים תניני ים גדולים יטרפו תניני ג'ונסטון חלשים או איטיים, אך זה קורה לעיתים נדירות.
התנין אורב לטרף בגדת הנהר או הביצה ומחכה שהוא יתקרב לשתות. אז התנין מזנק עליו ומושך אותו למים עד שיטבע. כמו כן הוא רודף להקות דגים למים הרדודים. הוא טורף חרקים, דגים, דו-חיים, זוחלים שונים, עופות ויונקים עד גודל של ולבי וגם יתקוף עטלפים המנמיכים עוף כדי לשתות. עם זאת, מאחר שמדובר בתנין קטן למדי עיקר תזונתו הם פרוקי-רגליים כגון חרקים, עכבישים וסרטנים.
התנינים חיים באזורי אגמים, נהרות, מישורי הצפה ואזורי ביצות ואף באזורים יבשים-למחצה ואף בנהרות מדבריים. הם נפוצים ביותר בפארק הלאומי קקדו ובפארק לאומי ניטמילוק , בו הם נמצאים על אזורים סלעיים וקשים ומוגנים מתניני הים.
תניני ג'ונסטון מתרבים בעונה היבשה והטלת הביצים מתרחשת בדרך כלל בחודשים אוגוסט-ספטמבר. מספר הביצים בתטולה נע בין 7 ל-21 והמסה הכוללת הממוצעת של תטולה היא כ-900 גרם ותלויה בגודל הנקבה. הנקבה מטילה את הביצים בקן שחפרה כבור בתוך האדמה, בדרך כלל קרוב למקור מים.
תניני ג'ונסטון הם לא טריטוריאליים כמו תנין הים ובעונה היבשה ניתן לראות התכנסויות גדולות שלהם במקווי המים הקבועים שנותרו. גם הנקבות לעיתים קרובות חופרות את קיניהן בצפיפות גדולה (מרחקים של מטרים ספורים בין הקינים). עם זאת, כאשר הצפיפות גדלה מאוד יש מאבקים בין התנינים על המקומות הטובים ביותר. מאבקים אלה מתבטאים בעיקר בתצוגות איום ונשיכות בזנב היריב.
בגן חיות באוסטרליה חי תנין ג'ונסטון בשם "מיסטר פרשי" שנולד ב-1870 ומת ב-2010, בגיל 140 שנה.
|
|
hy
|
https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%91%D5%B8%D6%82%D5%B5%D6%81%D5%A5%D6%80_%D4%B3%D5%A1%D5%A6%D5%A1%D5%B5%D5%AB_%D5%BD%D5%A1%D5%B0%D5%B4%D5%A1%D5%B6%D5%AB%D5%B6_(2018)
|
Ցույցեր Գազայի սահմանին (2018)
|
Իրադարձությունների գնահատումն ու հետևանքները
|
Ցույցեր Գազայի սահմանին (2018) / Իրադարձությունների գնահատումն ու հետևանքները
|
Համերաշխություն Գազայի Պաղեստինցիների հետ, Պամպլոնա, Իսպանիա, 2018 թվականի մայիսի 15
|
English: Solidarity gathering in Pamplona following the massacre of Palestinians during the 2018 spring Gaza protests Euskara: Elkarretaratzea Iruñean palestinarrekin elkartasunean Gazako protestetako sarraskiaren ondoren, 2018ko udaberria
| null |
image/jpeg
| 683 | 1,024 | true | true | true |
Ցույցեր Գազայի սահմանին, պաղեստինցիների մասսայական հակաիսրայելական ցույցեր պաղեստինա-իսրայելական հակամարտ ուժերի շփման գծում՝ Գազայի հատվածում, որի դրդապատճառ է հանդիսացել ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփի կողմից ԱՄՆ դեսպանատունը Երուսաղեմ քաղաք տեղափոխելու հանգամանքը: Ցույցերը նախատեսված էին, որպես տասնվեցօրյա արշավ, որն ավարտվելու էր 2018 թվականի մայիսի 15-ին, : Համասն այն անվանեց «Վերադարձի մեծ երթ», քանի որ անվանմբ նրանք ցանկանում էին աշխարհի ուշադրությունը շեղել մերձավոր արևելքի հակամարտության գլխավոր ասպեկտների վրա` պաղեստինցիների ճակատագրի վրա, որոնք 1948 թվականից հետո փախչում են իսրայելական զորքից ու տեղաբաշխվում աշխարհի տարբեր երկրներում:
|
Պաղեստինի նախագահ` Մահմուդ Աբբաս 2018 թվականի մարտի 31-ին հայտարարեց ազգային սգի օր և պահանջեց միջազգային հանրության միջամտությունը:
2018 թվականի մարտի 30-ին ՄԱԿ-ի Անվտանգության Խորհուրդ անցկացրեց արտահերթ նիստ Գազայի իրադարձությունների վերաբերյալ: Քաղաքական հարցերով ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարի փոխարինող` Տայե-Բրուկ Զերիխունը կոչ արեց Իսրայելին իրականացնել իր պարտականությունները մարդու իրավունքների վերաբերյալ ու զերծ մնալ խաղաղ բնակչության դեմ բռնություն կիրառելուց` հատկապես երեխաների նկատմամբ: ԱՄՆ-ի ներկայացուցիչ Ուոլտեր Միլլերը իր ափսոսանքը հայտնեց, որ Իսրայելը չի կարող մասնակցել քննարկմանը Փեսախի պատճառով, ու հայտնեց, որ «Համասը օգտագործում է ցույցերը բռնության բռնկման համար ու վտանգում է մարդկանց կյանքերը»: ԱԽ նիստից առաջ տարածած հայտարարությունում, ՄԱԿ-ում Իսրայելի ներկայացուցիչ Դաննի Դանոնը արյունահեղության պատասխանատվությունը գցեց Համաս շարժման վրա:
Մարտի 31-ին անցկացված քվեարկությունը ԱՄՆ-ն արգելափակեց Քուվեյթի կողմից առաջարկված ծրագիրը, որում խորին մտահոգություն է հայտնվում 16 «խաղաղ ցուցարարների» մահվան առիթով: Արդյունքում ՄԱԿ-ի ԱԽ-ն հայտարարություն ընդունեց, որը դատապարտում էր ուժի կիրառումը Գազայի հատվածում:
Ապրիլի 6-ին միջազգային բանակցություններով ԱՄՆ-ի ներկայացուցիչ` Ջեյսոն Գրինբլատտը համառորեն կոչ արեց անցկացնել խաղաղ ցույցեր, շատ չմոտենալ սահմանին 500 մ-ից ավել: Բացի դրանից, նա դատապարտեց ցույցի առաջնորդներին ու մասնակիցներին, ովքեր «մտադիր են ուղարկել ցույցի մասնակիցներին, այդ թվում` երեխաների սահմանային ցանկապատի մոտ, որը վտանգավոր է իրենց առողջության ու կյանքի համար»:
Ապրիլի 7-ին Եվրամիությունը հայտնեց «լուրջ մտահոգություն անհամաչափ ուժի կիրառման վերաբերյալ» և կոչ արեց երկու կողմերին հնարավորինս զսպվածություն դրսևորել հետագա էսկալիացիայի կանխման համար: ԵՄ-ն կոչ արեց պաղեստինական կազմակերպությանը թույլ տալ ՊԱ-ին «ամբողջովին վերականգնել իր իշխանությունը Գազայում, որը կարևոր է հատվածում իրավիճակի բարելավման ու մարդկանց վիճակի լավացման համար»:
Ապրիլի 9-ին Ռուսաստանի ԱԳՆ-ն անընդունելի անվանեց Գազայի հատվածում խաղաղ բնակչության դեմ Իսրայելի կողմից ուժի կիրառումը: Ռուսաստանը աջակցեց ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար` Անտոնիու Գուտեռեշի պահաջները «դեպքերի անկախ ու թափանցիկ հետաքննության, որը հանգեցրել է մարդկանց մահվան» վերաբերյալ, առաջարկելով մշակել կոնկրետ քաղաքական միջոցառումներ արմատավորված հակամարտության կարգավորման վերաբերյալ:
Պաղեստինցիների մասսայական զոհվելուց հետո մայիսի 14-ին Թուրքիան իր երկրից արտաքսեց իսրայելական դեսպան Էյթան Նաե-ին ու Ստամբուլում գլխավոր հյուպատոսին: ՀԱՀ-ը Իսրայելից հետ կանչեց իր դեսպանին: Բելգիայում ու Իրլանդիայում իսրայելական դիվանագետները կանչվել են տեղական կառավարություններ հաշվետվության համար:
|
|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/VARS
|
VARS
| null |
VARS
| null |
English: Gene expression pattern of the VARS gene.
| null |
image/png
| 530 | 732 | true | true | true |
Valyl-tRNA synthetase is an enzyme that in humans is encoded by the VARS gene.
|
Valyl-tRNA synthetase is an enzyme that in humans is encoded by the VARS gene.
|
|
pl
|
https://pl.wikipedia.org/wiki/K%C4%99pice_(gmina)
|
Kępice (gmina)
|
Demografia
|
Kępice (gmina) / Demografia
| null |
Polski: Piramida wieku mieszkańców gminy Kępice, 2014
| null |
image/png
| 800 | 1,000 | true | true | true |
Kępice – gmina miejsko-wiejska w województwie pomorskim, w powiecie słupskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie słupskim.
Siedziba gminy to Kępice.
Według danych z 31 grudnia 2010 gminę zamieszkiwały 9419 osoby.
|
Dane z 30 czerwca 2004:
Piramida wieku mieszkańców gminy Kępice w 2014 roku.
|
|
pt
|
https://pt.wikipedia.org/wiki/Marion_Cotillard
|
Marion Cotillard
|
Filmografia
|
Marion Cotillard / Filmografia
|
Marion Cotillard em 2009
|
English: Marion Cotillard during the Paris premiere of Public Enemies at the cinema UGC Normandie
| null |
image/jpeg
| 573 | 355 | true | true | true |
Marion Cotillard é uma atriz francesa, vencedora do Oscar de Melhor Atriz, conhecida por estrelar os filmes Piaf - Um Hino ao Amor, A Origem, Meia-Noite em Paris, Ferrugem e Osso, Dois Dias, Uma Noite, Macbeth e Aliados. Entre outros filmes de sucesso da atriz estão: Táxi – Velocidade nas Ruas, Amor ou Consequência, Peixe Grande e Suas Histórias Maravilhosas, Eterno Amor, Inimigos Públicos, Até a Eternidade e Contágio. Cotillard é a única atriz a ganhar um Oscar por um filme em língua francesa, prêmio que recebeu por sua atuação em Piaf - Um Hino ao Amor em 2008. Em 2015, conquistou sua segunda indicação ao Oscar com outro filme em língua francesa, o belga Dois Dias, Uma Noite, se tornando a primeira atriz a receber uma indicação ao Oscar por um filme belga. Tem papel ativo em causas ecológicas, sendo também porta-voz do Greenpeace desde 2002.
Foi garota-propaganda da bolsa Lady Dior de 2008 à 2017. Em 2020 foi escolhida como o novo rosto do perfume Chanel Nº 5, e já apareceu em mais de 300 capas de revistas, entre elas estão Vogue, Marie Claire, Elle, Variety, Harper's Bazaar, Vanity Fair, Madame Figaro, Glamour, Grazia, W, The Hollywood Reporter e Wall Street Journal Magazine.
|
1982: Le Monde des tout petits (Telefilme)
1983: Lucie (curta-metragem)
1992: Highlander (série de televisão) … Lori Bellian
1994: Extrême Limite (série de televisão) … Sophie Colbert
1994: L'Histoire du garçon qui voulait qu'on l'embrasse … Mathilde
1995: Snuff Movie (curta-metragem)
1996: Insalata Mista (curta-metragem) … Juliette
1996: Théo la tendresse (Telefilme) … Laura
1996: Comment je me suis disputé… (ma vie sexuelle) … Estudante
1996: Chloé (Telefilme) … Chloé
1996: Turista Espacial (La Belle Verte) … Macha
1996: La Mouette (curta-metragem) … Laurence
1997: Affaire Classée (curta-metragem) … Nathalie
1997: La Sentence (curta-metragem)
1998: Táxi – Velocidade nas Ruas (Taxi) … Lily Bertineau
1998: Interdit de viellir (Telefilme) … Abigail Dougnac
1998: La Surface de Réparation (curta-metragem) … Stella
1999: La Guerre dans le haut pays … Julie Bonzon
1999: Furia … Elia
1999: L'Appel de la cave (curta-metragem) … Rachel
1999: Du bleu jusqu'en Amérique … Solange
2000: Taxi 2 … Lily Bertineau
2000: Quelques jours de trop (curta-metragem)
2000: Les Redoutables (Série de televisão) … Gabby
2000: Le Marquis (curta-metragem)
2001: Lisa … Lisa
2001: Une Femme Piégée (Telefilme) … Florence Lacaze
2001: Les Jolies Choses … Lucie F. e Marie
2001: Heureuse (curta-metragem)
2001: Boomer (curta-metragem) … Madame Boomer
2002: Une Affaire Privée … Clarisse Entoven
2003: Taxi 3 … Lily Bertineau
2003: Amor ou Consequência (Jeux d'enfants) … Sophie Kowalsky
2003: Peixe Grande e Suas Histórias Maravilhosas (Big Fish) … Joséphine
2005: Inocência (Innocence) … Mademoiselle Eva
2004: Eterno Amor (Un long dimanche de fiançailles) … Tina Lombardi
2005: Cavalcade … Alizée
2005: O Amor Está no Ar (Ma vie en l'air) … Alice
2005: Maria (Mary) … Gretchen Mol
2005: Sauf le respect que je vous dois … Lisa
2005: Caixa Preta (La Boîte Noire) … Isabelle Kruger e Alice
2005: Edy … Céline
2006: Você e Eu (Toi et moi) … Lena
2006: Dikkenek … Nadine
2006: Fair Play … Nicole
2006: Um Bom Ano (A Good Year) … Fanny Chenal
2007: Piaf – Um Hino ao Amor (La Môme) … Édith Piaf
2008: Lady Noire Affair (curta-metragem) … Lady Noire
2009: Inimigos Públicos (Public Enemies) … Billie Frechette
2009: O Último Voo (Le Dernier Vol) … Marie Vallières de Beaumont
2009: Nine … Luisa Contini
2010: Lady Rouge (curta-metragem)
2010: Lady Blue Shanghai (curta-metragem)
2010: A Origem (Inception) … Mal
2010: Até a Eternidade (Les Petits Mouchoirs) … Marie
2011: Lady Grey London (curta-metragem)
2011: Meia-Noite em Paris (Midnight in Paris) … Adriana
2011: Contágio (Contagion) … Leonora Orantes
2011: L.A.dy Dior (curta-metragem) … Margaux
2012: Ferrugem e Osso (De Rouille et D'os) … Stéphanie
2012: Batman - O Cavaleiro das Trevas Ressurge (The Dark Knight Rises) … Miranda Tate (Talia Al Ghul)
2013: Era Uma Vez em Nova York (The Immigrant) … Ewa Cybulska
2013: Blood Ties … Monica
2014: Tudo Por Um Furo (Anchorman 2: The Legend Continues) … Apresentadora canadense
2014: Dois Dias, Uma Noite (Deux jours, une nuit) … Sandra
2015: Macbeth … Lady Macbeth
2015: Avril et le Monde Truqué … Avril (voz)
2015: O Pequeno Príncipe (The Little Prince) … Rosa (voz)
2016: Juste la fin du monde … Catherine
2016: Mal de Pierres … Gabrielle
2016: Aliados (Allied) … Marianne Beausejour
2016: Assassin's Creed … Dr. Sophia Rikkin
2017: Rock'n Roll … Marion Cotillard
2017: Ismael's Ghosts … Carlotta
2018: Angel Face (Gueule d'ange) … Marlène
2019: Estaremos Sempre Juntos (Nous finirons ensemble) … Marie
2020: Dolittle … Tutu (voz)
2020: Anette … Ann
|
|
no
|
https://no.wikipedia.org/wiki/Nordberg_kirke_(Skj%C3%A5k)
|
Nordberg kirke (Skjåk)
| null |
Nordberg kirke (Skjåk)
|
Sett fra sør
|
English: Nordberg Church (Nordberg kyrkje) in Skjåk district, Ottadalen, seen from the South side.
| null |
image/jpeg
| 1,913 | 2,729 | true | true | true |
Nordberg kirke er en åttekantet kirke fra 1864 i Skjåk kommune, Innlandet fylke.
Kirken er oppført etter tegning av arkitekt Jacob Wilhelm Nordan av byggmester Jakob Jonsen Storlien. Det er en laftet tømmerkirke med 300 sitteplasser. Prekestolen har nygotiske trekk og er laget av Jehans Odde. Altertavlen er også laget av Odde, og har motivet Jesu oppstandelse omgitt av to engler, alt skåret i tre.
Orgelet er dekorert med malt treskurd. Altertavle og prekestol er skåret av Johannes J. Odde fra Lom.
På kirkegården er forfatteren Tore Ørjasæter begravet.
|
Nordberg kirke er en åttekantet kirke fra 1864 i Skjåk kommune, Innlandet fylke.
Kirken er oppført etter tegning av arkitekt Jacob Wilhelm Nordan av byggmester Jakob Jonsen Storlien (Rasmussen oppgir Storlien som arkitekt). Det er en laftet tømmerkirke med 300 sitteplasser (Muri oppgir 200 sitteplasser). Prekestolen har nygotiske trekk og er laget av Jehans (Johannes) Odde. Altertavlen er også laget av Odde, og har motivet Jesu oppstandelse omgitt av to engler, alt skåret i tre.
Orgelet er dekorert med malt treskurd (rosemaling). Altertavle og prekestol er skåret av Johannes J. Odde fra Lom.
På kirkegården er forfatteren Tore Ørjasæter begravet.
|
|
arz
|
https://arz.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D8%A7%D8%B1%D9%89_%D8%AA%D9%8A%D9%83%D8%A7%D9%86%D9%8A%D9%86
|
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/ca/HarriTikkanen.jpg
|
هارى تيكانين
| null |
هارى تيكانين
| null |
English: Ice Hockey Team Rauman Lukko's defender #55 Harri Tikkanen.
| null |
image/jpeg
| 1,351 | 1,077 | true | true | true |
الصفحه دى يتيمه, حاول تضيفلها لينك فى صفحات تانيه متعلقه بيها.
هارى تيكانين لاعب هوكى الجليد من فينلاندا.
|
الصفحه دى يتيمه, حاول تضيفلها لينك فى صفحات تانيه متعلقه بيها.
هارى تيكانين لاعب هوكى الجليد من فينلاندا.
|
vi
|
https://vi.wikipedia.org/wiki/Ch%C3%B3_s%C4%83n_Slovakia
|
Chó săn Slovakia
|
Lịch sử
|
Chó săn Slovakia / Lịch sử
|
Chó săn Slovakia và heo rừng
|
Slovakian Hound/Slovenský kopov
| null |
image/jpeg
| 480 | 640 | true | true | true |
Chó săn Slovakia hay Slovenský kopov là một giống chó săn có kích thước trung bình thuộc loại scenthound. Giống chó này có nguồn gốc ở Slovakia, ở Trung Âu, và được lai tạo để săn heo rừng. Cái tên Black Forest Hound dường như đã được tạo ra ở Bắc Mỹ vì mục đích tiếp thị, vì giống chó này không có liên quan gì đến Rừng Đen.
|
Chó săn Slovakia là một loại chó săn nổi tiếng từ thời cổ đại, giống chó ngày nay được công nhận lần đầu tiên vào những năm 1870. Các giống của Brandlbracke (Chó săn Áo nâu đen), Chart Polski, và Chó Magyar Agar (Chó săn xám Hungari) được cho là đã được sử dụng để phát triển giống chó này. Từ nguyên của tên dường như ám chỉ đến màu của chó. Câu lạc bộ giống được thành lập ở Bratislava vào năm 1988.
Chó săn Slovakia đã được phát triển và được sử dụng như một con chó săn bắn, không phải là một con vật cưng. Nó được lai tạo để săn bắn các động vật lớn, đặc biệt là lợn rừng. Mặc dù rất phổ biến trong khu vực xuất xứ của nó, nó hiếm khi được thấy ở các nước khác.
|
|
ceb
|
https://ceb.wikipedia.org/wiki/Departamento_de_Suchitep%C3%A9quez
|
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7c/Coat_of_arms_of_Suchitepequez.png
|
Departamento de Suchitepéquez
| null |
Departamento de Suchitepéquez
| null |
Coat of arms of this department of Guatemala Permission: http://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=User:ALE%21/Flags&oldid=593659, http://de.wikipedia.org/w/index.php?title=Benutzer:ALE%21&oldid=33350185.
| null |
image/png
| 217 | 185 | true | true | true |
Departamento ang Departamento de Suchitepéquez sa Watemala. Nahimutang ni sa habagatan-kasadpang bahin sa nasod, 100 km sa kasadpan sa Guatemala City ang ulohan sa nasod. Adunay 542,059 ka molupyo. Naglangkob kin og 2,510 ka kilometro kwadrado.
Ang yuta sa Departamento de Suchitepéquez kay lain-lain.
Departamento de Suchitepéquez may sa mosunod nga mga subdibisyon:
Municipio de Zunilito
Municipio de Santo Tomás La Unión
Municipio de Santo Domingo Suchitepéquez
Municipio de Santa Bárbara
Municipio de San Pablo Jocopilas
Municipio de San Miguel Panán
Municipio de San Lorenzo
Municipio de San Juan Bautista
Municipio de San José El Ídolo
Municipio de San Gabriel
Municipio de San Francisco Zapotitlán
Municipio de San Bernardino
Municipio de San Antonio Suchitepéquez
Municipio de Samayac
Municipio de Río Bravo
Municipio de Pueblo Nuevo
Municipio de Patulul
Municipio de Mazatenango
Municipio de Cuyotenango
Municipio de Chicacao
Municipio de San José La Máquina
Mga lungsod sa Departamento de Suchitepéquez:
Mazatenango
Chicacao
San Pablo Jocopilas
Patulul
San Francisco Zapotitlán
Santa Bárbara
Río Bravo
Santo Tomás La Unión
Santo Domingo Suchitepéquez
San Bernardino
Pueblo Nuevo
Zunilito
|
Departamento ang Departamento de Suchitepéquez (Kinatsila: Suchitepéquez) sa Watemala. Nahimutang ni sa habagatan-kasadpang bahin sa nasod, 100 km sa kasadpan sa Guatemala City ang ulohan sa nasod. Adunay 542,059 ka molupyo. Naglangkob kin og 2,510 ka kilometro kwadrado.
Ang yuta sa Departamento de Suchitepéquez kay lain-lain.
Departamento de Suchitepéquez may sa mosunod nga mga subdibisyon:
Municipio de Zunilito
Municipio de Santo Tomás La Unión
Municipio de Santo Domingo Suchitepéquez
Municipio de Santa Bárbara
Municipio de San Pablo Jocopilas
Municipio de San Miguel Panán
Municipio de San Lorenzo
Municipio de San Juan Bautista
Municipio de San José El Ídolo
Municipio de San Gabriel
Municipio de San Francisco Zapotitlán
Municipio de San Bernardino
Municipio de San Antonio Suchitepéquez
Municipio de Samayac
Municipio de Río Bravo
Municipio de Pueblo Nuevo
Municipio de Patulul
Municipio de Mazatenango
Municipio de Cuyotenango
Municipio de Chicacao
Municipio de San José La Máquina
Mga lungsod sa Departamento de Suchitepéquez:
Mazatenango
Chicacao
San Pablo Jocopilas
Patulul
San Francisco Zapotitlán
Santa Bárbara
Río Bravo
Santo Tomás La Unión
Santo Domingo Suchitepéquez
San Bernardino
Pueblo Nuevo
Zunilito
San Juan Bautista
San José El Ídolo
Sa mosunod nga mga natural nga mga bahin makita sa Departamento de Suchitepéquez:
Mga suba:
Quebrada Huitzitzil (suba nga anhianhi)
Riachuelo Agua Dulce (suba)
Riachuelo Besá (suba)
Riachuelo Chojojá (suba)
Riachuelo El Chorro (suba)
Riachuelo El Japón (suba)
Riachuelo Juan Blanco (suba)
Riachuelo Pachul (suba)
Riachuelo Siete Vueltas (suba)
Río Agua Caliente (suba)
Río Aguacapa (suba)
Río Bolas (suba)
Río Boujiyá (suba)
Río Camaché (suba)
Río Cameyá (suba)
Río Canopiyá (suba)
Río Chegüez (suba)
Río Chichoy (suba)
Río Chilar (suba)
Río Chinán (suba)
Río Chipó (suba)
Río Chitá (suba)
Río Chucul (suba)
Río Chunajá (suba)
Río Coche (suba)
Río Cuache (suba)
Río Cusamá (suba)
Río Cutzán (suba)
Río Cuxiyá (suba)
Río El Candelero (suba)
Río Gualmaxán (suba)
Río Ixcús (suba)
Río Ixtacapa (suba)
Río Liboyá (suba)
Río Limones (suba)
Río Los Ajos (suba)
Río Los Coches (suba)
Río Madre Vieja Segundo (suba)
Río Mixpiyá (suba)
Río Mocá (suba)
Río Negro (suba)
Río Nicá (suba)
Río Nimá (suba)
Río Nimá (suba)
Río Nimaquiej (suba)
Río Pachipá (suba)
Río Pajocá (suba)
Río Panán (suba)
Río Pancero (suba)
Río Pital (suba)
Río Pixcum (suba)
Río Quepúa (suba)
Río Quilá (suba)
Río Quitacalzón (suba)
Río Sacuá (suba)
Río San Francisco (suba)
Río San Gabriel (suba)
Río Santa Inés (suba)
Río Santo Fuerte (suba)
Río Seco (suba)
Río Seco (suba)
Río Siguacán (suba)
Río Sininá (suba)
Río Sis (suba)
Río Sis Chiquito (suba)
Río Susú (suba)
Río Tarro (suba)
Río Tigre (suba)
Río Turbio (suba)
Río Tzequisá (suba nga anhianhi)
Río Umay (suba)
Río Xulá (suba)
Río Yaquijá (suba)
Río Zarco (suba)
Río Zarco (suba)
Río Zarza (suba)
Zanjón Agua Negra (suba)
Zanjón Armado (suba)
Zanjón Bisarroyá (suba)
Zanjón Bujiyá (suba)
Zanjón El Guamuchal (suba)
Zanjón El Juilín (suba)
Zanjón El Refugio (suba)
Zanjón El Tigre (suba)
Zanjón El Trozo (suba)
Zanjón Jabalí (suba)
Zanjón Juilín (suba)
Zanjón La Taza (suba nga anhianhi)
Zanjón Las Arenas (suba)
Zanjón Negro (suba nga anhianhi)
Zanjón Platanar (suba)
Zanjón Quemado (suba)
Zanjón Rascorral (suba)
Zanjón Saleyá (suba)
Zanjón Siguacancito (suba)
Zanjón Tajil (suba)
Zanjón Talpuxate (suba)
Mga lanaw:
Estero de Tahuexco (lanaw)
Estero Victoria (lanaw)
Laguna Chiquistepeque (lanaw)
Laguna de la Cruzadilla (lanaw nga anhianhi)
Laguna del Mulato (lanaw nga anhianhi)
Laguna El Guamuchal (lanaw)
Laguna Sipacate (lanaw)
Laguneta de Mocá (lanaw)
Laguneta La Zarca (lanaw)
Lagunetas de La Danta (mga lanaw)
Pampa El Cristo (lanaw)
Mga bungtod:
Montaña Espíritu Santo (tagaytay)
Kabukiran:
Cerro Cabeza de Burro (bukid)
Cerro Panán (bukid)
|
sv
|
https://sv.wikipedia.org/wiki/Bj%C3%B6rkar
|
Björkar
|
Bildgalleri
|
Björkar / Bildgalleri
| null |
Birch in Kamikochi
| null |
image/jpeg
| 1,884 | 1,765 | true | true | true |
Björkar är en allmän benämning på björksläktet. Det är ett växtsläkte med minst ett 40-tal arter i familjen björkväxter. De förekommer i de tempererade delarna av norra hemisfären.
Släktet innehåller några av de allra vanligaste lövträd som framför allt kännetecknas av sin vita stam med svarta fläckar. Björken är ett pionjärträd, vilket betyder att det kommer som det första av sly när bar mark uppstått efter avverkning, stormfällning, skogsbrand och liknande.
Björksläktets arter är extremt köldtåliga, beroende på den under vintern höga halten av björksocker, vilket fungerar som ett frysskydd.
| null |
|
tr
|
https://tr.wikipedia.org/wiki/Didem_Ak%C4%B1n
|
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fa/EuroLeagueWomen.png
|
Didem Akın
|
FIBA Avrupa Euroleague İstatistikleri
|
Didem Akın / FIBA Avrupa Euroleague İstatistikleri
| null |
Türkçe: EuroLeagueWomen
| null |
image/png
| 478 | 574 | true | true | true |
Didem Akın, Fenerbahçe Bayan Basketbol Takımı Menajeri ve eski Basketbol Oyuncusu.
Zamanının en iyi Türk bayan basketbol oyuncularından biri olarak gösterilen Didem Akın 2005'ten bu yana basketbol menajeri olarak görev yapmaktadır. Menajerlik ve Basketbol Oyunculuk döneminde toplam 14 Kadınlar Basketbol Lig Şampiyonluğu, çok sayıda Bayan Basketbol Türkiye Kupası ve Kadınlar Basketbol Cumhurbaşkanlığı Kupası kazandı. A kadın millî basketbol takımı ve Genç Millî Bayan Basketbol Takımı olmak üzere 99 kez Millî Takım forması giydi ve oyuncu olarak 7 kez EuroLeague’e katılan Didem Akın, Dido lakabı ile tanınmaktadır.
|
Oyunculuk yıllarında EuroLeague'e katıldığı dönemlere ait istatistikler aşağıda bulunmaktadır.
|
ru
|
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%90%D1%80%D0%B3%D1%83%D1%81_%D1%81%D0%B8%D0%BD%D0%B8%D0%B9
|
Аргус синий
| null |
Аргус синий
| null |
English: Arge ustulata
|
Аргус синий
|
image/jpeg
| 768 | 1,024 | true | true | true |
Аргус синий — вид перепончатокрылых из семейства Argidae.
|
Аргус синий (лат. Arge ustulata) — вид перепончатокрылых из семейства Argidae.
|
|
ru
|
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%98%D0%B4%D0%B7%D0%B5%D0%BD%D0%B0
|
Идзена
| null |
Идзена
| null |
English: Izena Okinawa chapter 日本語: 伊是名村章
|
Герб
|
image/jpeg
| 250 | 305 | true | true | true |
Идзена — село в Японии, находящееся в уезде Симадзири префектуры Окинава. Площадь села составляет 15,44 км², население — 1480 человек, плотность населения — 95,85 чел./км².
|
Идзена (яп. 伊是名村 Идзэна-сон) — село в Японии, находящееся в уезде Симадзири префектуры Окинава. Площадь села составляет 15,44 км², население — 1480 человек (1 августа 2014), плотность населения — 95,85 чел./км².
|
|
de
|
https://de.wikipedia.org/wiki/Liste_der_Stolpersteine_in_der_Stadt_Salzburg
|
Liste der Stolpersteine in der Stadt Salzburg
|
Neustadt
|
Liste der Stolpersteine in der Stadt Salzburg / Neustadt
| null |
Deutsch: Stolperstein: Bela Baruch Spiegel (Faberstraße 11), Salzburg.
|
Spiegel, Bela Baruch
|
image/jpeg
| 2,586 | 2,586 | true | true | true |
Die Liste der Stolpersteine in der Stadt Salzburg enthält die Namen nationalsozialistischer Opfer, an die ein Stolperstein in der Stadt Salzburg erinnert. Die Liste ist nach Stadtteil gruppiert und jeweils alphabetisch nach Familienname geordnet. Die Adresse gibt die Lage der Stolpersteine an. Die Verlegungen werden vom Personenkomitee Stolpersteine Salzburg organisiert.
|
Nachfolgend gelistete Stolpersteine befinden sich im Salzburger Stadtteil Neustadt (örtlich im Alltag meist Andräviertel genannt).
Stolpersteine Rainerstraße 2 und 4 nach Bauarbeiten 2016 neu angeordnet.
|
|
de
|
https://de.wikipedia.org/wiki/AWG_Wuppertal
|
AWG Wuppertal
|
Recyclinghöfe
|
AWG Wuppertal / Aufgaben / Recyclinghöfe
|
Recyclinghof Küllenhahn
|
Recyclinghof Küllenhahn in Wuppertal
| null |
image/jpeg
| 1,536 | 2,048 | true | true | true |
Die Abfallwirtschaftsgesellschaft Wuppertal mbH, kurz AWG Wuppertal, ist ein kommunales Unternehmen der Abfall- und Entsorgungswirtschaft in der nordrhein-westfälischen Stadt Wuppertal.
Gesellschafter der AWG Wuppertal sind die WSW Wuppertaler Stadtwerke, die Stadtwerke Remscheid, die Stadtwerke Velbert sowie die Städte Wuppertal und Remscheid. Die AWG betreibt das Müllheizkraftwerk Wuppertal.
|
Die AWG betreibt in Wuppertal fünf Recyclinghöfe in Barmen, Küllenhahn, Langerfeld, Sonnborn/Varresbeck und Uellendahl, die an fünf Tagen in der Woche geöffnet haben. Angenommen werden kostenlose und kostenpflichtige Abfälle. Zu den kostenlosen Abfallfraktionen gehört Elektroschrott, Batterien, Altpapier, Altkleider, Metallschrott sowie Leuchtstoffröhren und Energiesparlampen, gegen Entgelt werden Sperrmüll, Bauschutt wie auch Grünschnitt verwertet. Am Recyclinghof Elberfeld können zusätzlich noch Schadstoffe abgegeben werden.
Auf allen fünf Recyclinghöfen sind Bücherboxen zu finden. Anstelle einer Entsorgung können nicht mehr benötigte Bücher hier eingestellt und bei Interesse von anderen entnommen werden. Die Bücherboxen funktionieren nach dem System der Givebox.
2005 wurde das Angebot der Recyclinghöfe von etwa 140.000 Einwohnern wahrgenommen.
|
|
it
|
https://it.wikipedia.org/wiki/Trypoxylus_dichotomus
|
Trypoxylus dichotomus
|
Meccanismi di difesa
|
Trypoxylus dichotomus / Biologia / Meccanismi di difesa
|
Maschi in lotta per la femmina.
|
_ESJ0023 Allomyrina dichotomus
| null |
image/jpeg
| 4,016 | 6,016 | true | true | true |
Trypoxylus dichotomus è un coleottero appartenente alla famiglia Scarabaeidae, diffuso in Asia.
|
Gli scarabei adulti, viste le loro dimensioni e le loro vistose corna, non hanno molti nemici naturali. Per difendersi essi compiono violenti movimenti con zampe e corna e questo talvolta può bastare perché il predatore rinunci. Altra strategia usata dagli scarabeidi di quasi tutte le famiglie è quella di sfregare le ali con la parte inferiore dell'addome producendo un suono stridente. quest'ultima però non sempre funziona, specie se il predatore conosce bene la preda. Le larve, invece, non posseggono niente di tutto ciò e questo le rende facili prede, tuttavia possono sferrare forti e violenti morsi con le possenti mandibole, che possono rivelarsi seriamente dannosi per i piccoli mammiferi. I nemici principali queste ultime sono uccelli (picchi) e piccoli mammiferi.
|
|
de
|
https://de.wikipedia.org/wiki/Hikone-Stellschirm
|
Hikone-Stellschirm
|
Beschreibung
|
Hikone-Stellschirm / Beschreibung
|
Paneel 1 und 2
|
Deutsch: Hikone screen 1 and 2
| null |
image/jpeg
| 1,772 | 1,658 | true | true | true |
Der Hikone-Stellschirm ist ein sechsteiliger japanischer Stellschirm unbekannter Entstehungsgeschichte aus der Kan’ei-Zeit. Er war lange im Besitz des Ii-Klans, der auf der Burg Hikone residierte. Heute ist der Stellschirm im Hikone-Burgmuseum zu sehen. Er ist als Nationalschatz registriert.
|
Der Stellschirm, ein Beispiel für die Momoyama-Genremalerei, besteht aus sechs Paneelen mit einer Gesamtgröße von 94,5 × 278,8 cm. Auf vergoldetem Untergrund aus Papier sind insgesamt 15 Personen zu sehen, die Szenen aus einem Vergnügungsviertel, wahrscheinlich in Kyōto, darstellen.
Der erste zeigt eine Gruppe von Personen, einen alten blinden Shamisen-Spieler, zu dem noch zwei weitere Shamisen-Spielerinnen gehören und dazu und ein lauschendes Mädchen mit einer Teetasse.
Auf dem zweiten Schirm Rechts daneben sitzen zwei Frauen und ein Mann an einem Sugoroku-Spiel. Diese beiden Gruppen sitzen vor einem Stellschirm, auf dem eine Landschaft, gemalt in der Art der Kanō-Schule, zu sehen ist.
Der dritte Schirm rechts daneben zeigt zwei lesende Männer und eine schreibende Frau.
Der vierte Schirm zeigt nur ein kleines Mädchen mit hinweisender Geste.
Der fünfte Schirm zeigt eine Frau, die sich einem Samurai zuwendet.
Der sechste Schirm zeigt eine Frau und ein Mädchen, die sich beide nach links wenden. Die Figuren auf dem 5. und 6. Paneel könnten der Kleidung nach (von rechts) Frühling, Sommer Herbst und Winter darstellen.
Die Personen auf der linken Seite beschäftigen sich mit den „Vier chinesischen Künsten“ (chinesisch 琴棋書畫, Pinyin Qín qí shū huà), also mit Koto- und Go-Spiel, mit Kalligrafie und Malerei. Hier sind als Parodie die ersten beiden Künste durch das Shamisen, also ein Instrument, das in Wirtshäusern gespielt wurde, und Sugoroku, das ebenfalls Spiel der unteren Klassen war, dargestellt.
Betrachtet man den ganzen Stellschirm, so bilden nur die ersten beiden Paneele links – mit einem klassischen Stellschirm in Hintergrund – eine untrennbare Einheit. Die weiteren Figuren-Gruppen werden durch den durchgehenden Goldgrund zusammen gehalten. Es sind zwar kleine malerische Übergänge zwischen dem zweiten und dritten und zwischen dem fünften und sechsten Paneel zu sehen, die können aber nachträglich ergänzt worden sein. Mit dem malerischen Schwerpunkt auf der linken Seite könnte der Stellschirm der linke von einem Stellschirm-Paar sein.
1955 wurde der Hikone-Stellschirm als Nationalschatz deklariert unter der Bezeichnung „Genre-Malerei auf vergoldetem Papierhintergrund“ (紙本金地著色風俗図 Shihon Kinjichaku-shoku Fuzoku-zu).
|
|
pt
|
https://pt.wikipedia.org/wiki/Cuneiforme_(anatomia)
|
Cuneiforme (anatomia)
| null |
Cuneiforme (anatomia)
| null |
Bones of the right foot, dorsal surface.
| null |
image/png
| 1,195 | 638 | true | true | true |
Existem três ossos cuneiformes no pé humano:
cuneiforme medial
cuneiforme intermédio
cuneiforme lateral
Eles estão localizados entre o osso navicular e o primeiro, segundo e terceiro ossos metatarsais, sendo mediais ao osso cubóide.
O nome desses três ossos é derivado de em forma de cunha.
O cuneiforme medial é o maior osso e o cuneiforme intermédio é o menor dos três. Cada osso cuneiforme articula-se com o osso navicular atrás e anteriormente, com a base do seu metatársico correspondente. Além disso, o cuneiforme lateral articula-se com o osso cubóide.
|
Existem três ossos cuneiformes no pé humano:
cuneiforme medial
cuneiforme intermédio
cuneiforme lateral
Eles estão localizados entre o osso navicular e o primeiro, segundo e terceiro ossos metatarsais, sendo mediais ao osso cubóide.
O nome desses três ossos (medial, intermédio e lateral) é derivado de em forma de cunha.
O cuneiforme medial é o maior osso e o cuneiforme intermédio é o menor dos três. Cada osso cuneiforme articula-se com o osso navicular atrás e anteriormente, com a base do seu metatársico correspondente. Além disso, o cuneiforme lateral articula-se com o osso cubóide.
|
|
de
|
https://de.wikipedia.org/wiki/Liste_der_Gemeinden_im_Landkreis_Peine
|
Liste der Gemeinden im Landkreis Peine
|
Gemeinden
|
Liste der Gemeinden im Landkreis Peine / Gemeinden
| null |
English: Farmhouse in Sonnenberg, municipality of Vechelde in Lower Saxony, Germany, 19th century. Deutsch: Hakenhof in Sonnenberg, Gemeinde Vechelde in Niedersachsen, 19. Jahrhundert.
|
Hakenhof in Sonnenberg
|
image/jpeg
| 1,140 | 1,914 | true | true | true |
Der Landkreis Peine wird aus sieben Einheitsgemeinden gebildet, den kleinsten Verwaltungseinheiten des Landkreises. In dieser Form besteht er seit dem 1. Januar 2015, als die ehemaligen Gemeinden Ilsede und Lahstedt fusionierten und eine neue Gemeinde unter dem Namen Ilsede bildeten.
Die Organe des Landkreises, Kreistag und der Landrat mit der Kreisverwaltung, befinden sich in der Kreisstadt Peine.
Eine geplante Fusion des Landkreises mit dem Landkreis Hildesheim war für den 1. November 2016 vorgesehen. Im Juli 2015 scheiterte der angestrebte Zusammenschluss in einer Abstimmung im Kreistag Hildesheim.
|
Karte mit allen Koordinaten: OSM | WikiMap
|
|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_roads_and_highways_in_Iran
|
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/01/Road_79_%28Iran%29.jpg
|
List of roads and highways in Iran
|
First Level Roads
|
List of roads and highways in Iran / First Level Roads
| null |
English: Map of Iran, highlighting Road 79 in green.
| null |
image/jpeg
| 823 | 895 | true | true | true |
These are the list of routes in Iran.
| null |
fr
|
https://fr.wikipedia.org/wiki/Vra%C4%87ev%C5%A1nica
|
Vraćevšnica
| null |
Vraćevšnica
| null |
Српски (ћирилица): Манастир Враћевшница се налази на путу између Горњег Милановца и Крагујевца. Саграђен је 1428, а живопис је завршен 1431. године. Ктитор манастира је био Радич Поступовић, српски властелин који је живео у време владавине деспота Стефана Лазаревића. Црква je посвећена је Светом Ђорђу.English: Vracevsnica monastery is a Serbian Orthodox monastery in Vracevsnica, Gornji Milanovac, Serbia, built in 1428-1429 on the orders of Radic (fl. 1389-1441), a magnate in the service of Stefan Lazarevic and Djuradj Brankovic. The church is dedicated to Saint George. This is a photo of Cultural Heritage site of Serbia number SK 188
|
Vraćevšnica
|
image/jpeg
| 3,071 | 2,303 | true | true | true |
Vraćevšnica est un village de Serbie situé dans la municipalité de Gornji Milanovac, district de Moravica. Au recensement de 2011, il comptait 85 habitants.
|
Vraćevšnica (en serbe cyrillique : Враћевшница) est un village de Serbie situé dans la municipalité de Gornji Milanovac, district de Moravica. Au recensement de 2011, il comptait 85 habitants.
|
|
nl
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_rijksmonumenten_in_Burgwallen-Oude_Zijde
|
Lijst van rijksmonumenten in Burgwallen-Oude Zijde
| null |
Lijst van rijksmonumenten in Burgwallen-Oude Zijde
| null |
RM3140 Kuiperssteeg 4.jpg This is an image of rijksmonument number 3140
|
Hoekpand, voormalige suikerraffinaderij met pakhuisgevel
|
image/jpeg
| 2,448 | 3,264 | true | true | true |
Dit is een overzicht van de rijksmonumenten in de Burgwallen-Oude Zijde. Rijksmonumenten aan de Zwanenburgwal worden hier beschreven.
|
Dit is een overzicht van de rijksmonumenten in de Burgwallen-Oude Zijde. Rijksmonumenten aan de Zwanenburgwal worden hier beschreven.
|
|
war
|
https://war.wikipedia.org/wiki/Astragalus_gibbsii
|
Astragalus gibbsii
| null |
Astragalus gibbsii
| null |
Astragalus gibbsii
| null |
image/jpeg
| 9,848 | 6,858 | true | true | true |
An Astragalus gibbsii in uska species han Magnoliopsida nga ginhulagway ni Albert Kellogg. An Astragalus gibbsii in nahilalakip ha genus nga Astragalus, ngan familia nga Fabaceae. Waray hini subspecies nga nakalista.
|
An Astragalus gibbsii in uska species han Magnoliopsida nga ginhulagway ni Albert Kellogg. An Astragalus gibbsii in nahilalakip ha genus nga Astragalus, ngan familia nga Fabaceae. Waray hini subspecies nga nakalista.
|
|
fa
|
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D9%88_%DA%A9%D9%88%DA%A9
|
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/18/Phu_quoc_cau_sat.jpg
|
فو کوک
|
نگارخانه
|
فو کوک / نگارخانه
| null |
Français : Un pont sur la rivière Duong Dong
| null |
image/jpeg
| 1,125 | 1,500 | true | true | true |
فو کوک یک جزیره در جنوب ویتنام است. وسعت این جزیره ۵۹۳٫۰۵ km۲ و جمعیت آن ۱۰۳٬۰۰۰نفر است.
| null |
ja
|
https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%9E%E3%83%B3%E3%82%AF%E3%83%8C%E3%82%AC%E3%83%A9%E3%83%B3%E7%8E%8B%E5%AE%AE
|
マンクヌガラン王宮
|
庭園
|
マンクヌガラン王宮 / 構成 / 庭園
| null |
English: Room for entertaining guests at Mangkunegaran Palace
| null |
image/jpeg
| 3,456 | 5,184 | true | true | true |
マンクヌガラン王宮は、インドネシア中部ジャワ州スラカルタにあるマンク・ヌゴロ家の王宮である。現在も王族が居住するこの王宮は、1757年にマンクヌゴロ1世により創建された。
|
中庭には、庭園として花が咲く木や観賞用の草木が生い茂り、ヨーロッパ風の彫像や噴水を持つ池のほか、自然保護区に似せた鳥類の飼育ケージなども備えられる。
また、屋外庭園を見下ろすような八角形の建物 Pracimoyasa (Dalem Veranda) があり、屋根は伝統的なジャワ様式である3層の屋蓋からなる形状を持つ。館内にはヨーロッパのシャンデリアならびに家具などが整えられている。
|
|
fy
|
https://fy.wikipedia.org/wiki/Christchurch_(Nij-Seel%C3%A2n)
|
Christchurch (Nij-Seelân)
|
Demografy
|
Christchurch (Nij-Seelân) / Demografy
|
De botanyske tún Christchurch Botanic Gardens.
|
English: Christchurch gardens
| null |
image/jpeg
| 635 | 1,000 | true | true | true |
Christchurch is de grutste stêd op it Sudereilân fan Nij-Seelân, en it haadplak fan 'e omlizzende regio Canterbury. It leit op 'e Flakte fan Canterbury, oan 'e eastlike kust fan it Sudereilân, oan 'e mûning fan 'e rivier de Avon, fuort benoarden it Banks-skiereilân. De stêd waard yn 1850 stifte troch Ingelske kolonisten, dy't harren nije wenplak ferneamden nei it Christ Church College fan 'e Universiteit fan Oxford. Mei in befolking fan goed 388.000 yn 2018 is Christchurch de op twa nei grutste stêd fan Nij-Seelân, nei Auckland en de haadstêd Wellington. Bûten Nij-Seelân stiet de stêd benammen bekend om 'e ferwoastgjende ierdbeving fan Christchurch, fan 2012, en om 'e terroristyske oanslaggen yn Christchurch yn 2019.
|
Christchurch hie yn 1981 in befolking fan 282.000 minsken. Yn 1991 wie dat oantal omheech gien oant 296.000 en yn 2001 oant 324.000. Yn 2006 hie de stêd 348.000 ynwenners en yn 2013 341.000. Neffens offisjele gegevens fan 'e Nijseelânske oerheid wiene der yn juny 2018 388.400 ynwenners. Dêrmei wie Christchurch de grutste stêd fan it Sudereilân en de op twa nei grutste stêd fan Nij-Seelân, nei Auckland en de haadstêd Wellington. De befolkingstichtens fan Christchurch bedroech yn 2018 272,4 minsken de km² en wie dêrmei frij leech, mar dat komt om't ta it grûngebiet fan 'e gemeente Christchurch ek in grut gebiet bûten de beboude kom heart. As stêdekloft, dus mei alle foarstêden meirekkene, hie Christchurch yn 2018 in befolking fan 404.500 minsken.
De etnyske opbou fan 'e befolking fan Christchurch, wie by de folkstelling fan 2013 sa: 83,9% blanken; 9,4% Aziaten; 8,5% Maöary; 3,1% (oare) Polyneziërs, Melaneziërs en Mikroneziërs; 2,9% oaren of fan mingd etnysk komôf. As men dy persintaazjes optelt, komt men boppe de 100% út, mar dat komt om't de minsken by de folkstelling mear as ien etnisiteit opjaan koene. De blanken bestiene benammen út Angelsaksyske Nijseelanners (77,9% fan 'e totale stedsbefolking), en dêrnei út etnyske Ingelsen (0,9%) en Nederlanners (0,8%). Fan 'e Aziaten wiene de Sinezen (3,6%) de grutste groep, folge troch de Ynjers (1,5%), Filipino's (1,0%), Koreänen (1,0%) en Japanners (0,7%). Fan 'e Polyneziërs, Melaneziërs en Mikroneziërs wiene de Samoänen (1,8%) de grutste groep.
|
|
sr
|
https://sr.wikipedia.org/wiki/Zlatko_Kranj%C4%8Dar
|
Zlatko Kranjčar
| null |
Zlatko Kranjčar
| null |
English: Златко Крањчар
| null |
image/jpeg
| 240 | 147 | true | true | true |
Zlatko „Cico” Kranjčar, je bivši jugoslovenski i hrvatski fudbaler, i trenutni fudbalski trener fudbalske reprezentacije Irana do 23 godine. Od februara 2010. do septembra 2011. bio je selektor fudbalske reprezentacije Crne Gore.
U dresu reprezentacije Jugoslavije debitovao je 1977. u Bogoti na utakmici sa reprezentacijom Kolumbije. Za reprezentaciju je igrao 11 puta i postigao tri gola. Od reprezentacije se oprostio 1983 na meču u Zagrebu protiv reprezentacije Francuske. Za omladinsku reprezentaciju Jugoslavije odigrao je 18 utakmica.
Zlatko Kranjčar dobitnik je Državne nagrade za sport "Franjo Bučar“ 2005. godine.
Njegov sin Niko igrao je za engleski Totenhem.
|
Zlatko „Cico” Kranjčar (Zagreb, 15. decembra 1956), je bivši jugoslovenski i hrvatski fudbaler, i trenutni fudbalski trener fudbalske reprezentacije Irana do 23 godine. Od februara 2010. do septembra 2011. bio je selektor fudbalske reprezentacije Crne Gore.
U dresu reprezentacije Jugoslavije debitovao je 1977. u Bogoti na utakmici sa reprezentacijom Kolumbije (1:0). Za reprezentaciju je igrao 11 puta i postigao tri gola. Od reprezentacije se oprostio 1983 na meču u Zagrebu protiv reprezentacije Francuske (0:0). Za omladinsku reprezentaciju Jugoslavije odigrao je 18 utakmica.
Zlatko Kranjčar dobitnik je Državne nagrade za sport "Franjo Bučar“ 2005. godine.
Njegov sin Niko igrao je za engleski Totenhem.
|
|
de
|
https://de.wikipedia.org/wiki/Kondensator_(Elektrotechnik)
|
Kondensator (Elektrotechnik)
|
Phasenverschiebung und Blindwiderstand
|
Kondensator (Elektrotechnik) / Elektrotechnische und systemtheoretische Beschreibung / Phasenverschiebung und Blindwiderstand
|
Mit einem Komponententester aufgenommene Darstellung der Kennlinie eines Kondensators auf einem Oszilloskop macht die Phasenverschiebung sichtbar
|
Deutsch: Darstellung der Kennlinie eines Kondensators auf einem Oszilloskop, aufgenommen mit einem Komponententester
| null |
image/jpeg
| 360 | 480 | true | true | true |
Ein Kondensator ist ein passives elektrisches Bauelement mit der Fähigkeit, in einem Gleichstromkreis elektrische Ladung und die damit zusammenhängende Energie statisch in einem elektrischen Feld zu speichern. Die gespeicherte Ladung pro Spannung wird als elektrische Kapazität bezeichnet und in der Einheit Farad gemessen. In einem Wechselstromkreis wirkt ein Kondensator als Wechselstromwiderstand mit einem frequenzabhängigen Impedanzwert.
Kondensatoren bestehen im Prinzip aus zwei elektrisch leitfähigen Flächen, den Elektroden, die von einem isolierenden Material, dem Dielektrikum, voneinander getrennt sind. Die Größe der Kapazität wird durch die Fläche der Elektroden, das Material des Dielektrikums und den Abstand der Elektroden zueinander bestimmt. Die Elektroden und das Dielektrikum können aufgerollt oder parallel geschaltet als Stapel angeordnet sein. Industriell hergestellte Kondensatoren werden mit Kapazitätswerten von etwa 1 Pikofarad bis zu etwa 1 Farad, bei Superkondensatoren sogar bis zu 10.000 Farad geliefert.
Die mit großem Abstand am meisten produzierten Kondensatoren sind integrierte Speicherkondensatoren in digitalen Speicherschaltungen.
|
Eine kosinusförmige Wechselspannung mit der Amplitude und der Frequenz bzw. der Kreisfrequenz , also
an einem Kondensator bewirkt den Stromfluss
.
Der Strom fließt zeitlich versetzt zur Spannung („Phasenverschiebung“), er eilt dieser um bzw. 90° voraus.
Die Stromstärke ist proportional zur Frequenz der angelegten Spannung und zur Kapazität des Kondensators:
Das Verhältnis von Spannungsamplitude zu Stromamplitude wird allgemein als Scheinwiderstand bezeichnet; im Falle eines idealen Kondensators, bei dem der Strom der Spannung um genau 90° vorauseilt, als kapazitiver Blindwiderstand :
Phasenverschiebungswinkel:
Blindwiderstand:
Die Formel zeigt, dass der elektrische Blindwiderstand des Kondensators mit zunehmender Frequenz bis zum praktischen Kurzschluss bei Hochfrequenz abnimmt und andererseits bei der Frequenz , also bei Gleichspannung, unendlich groß wird und praktisch wie eine Leitungsunterbrechung wirkt.
Durch die Phasenverschiebung von 90° zwischen Spannung und Strom wird an einem Blindwiderstand im zeitlichen Mittel keine Leistung in Wärme umgewandelt; die Leistung pendelt nur hin und her und wird als Blindleistung bezeichnet.
Wird ein Kondensator von periodischen nichtsinusförmigen Wechselströmen durchflossen, so können diese mittels der Fourieranalyse als eine Summe von sinusförmigen Wechselströmen dargestellt werden. Für diese lässt sich die Verknüpfung von Spannung und Strom am Kondensator auf jede einzelne Sinusschwingung getrennt anwenden, der resultierende nichtsinusförmige Spannungsverlauf am Kondensator ergibt sich dann als Summe der einzelnen sinusförmigen Spannungsverläufe.
Diese Zusammensetzung gilt nur, wenn die Kapazität des Kondensators nicht von der anliegenden Spannung abhängt. In diesem Fall ist der Kondensator ein lineares Bauelement und die damit aufgebauten Schaltungen mit den Methoden der komplexen Wechselstromrechnung zugänglich. Hängt die Kapazität des Kondensators von den Momentanwerten der anliegenden Spannung ab, d. h., die dielektrische Leitfähigkeit des zwischen den Platten befindlichen Dielektrikums ist von der elektrischen Feldstärke abhängig, liegt ein nichtlinearer Kondensator vor. In diesem allgemeinen Fall können die obige Beziehungen zwischen Strom und Spannung am Kondensator nicht angewendet werden.
|
|
it
|
https://it.wikipedia.org/wiki/Dogi_della_Repubblica_di_Venezia
|
Dogi della Repubblica di Venezia
|
XVII secolo
|
Dogi della Repubblica di Venezia / Periodo repubblicano / XVII secolo
| null |
English:  Portrait of doge Francesco Erizzo by Bernardo Strozzi (1635), Gallerie dell'Accademia in Venice. Oil on canvas. Acquisition Ernesto Azzolini 1920 Inventory number: Cat.829Français :  Portait du doge Francesco Erizzo par Bernardo Strozzi (1635), Gallerie dell'Accademia de Venise. Huile sur toile. Acquisition Ernesto Azzolini 1920 Numéro d'inventaire: Cat.829Italiano :  Ritratto del doge Francesco Erizzo da Bernardo Strozzi (1635), Gallerie dell'Accademia a Venezia. Oilo sul tela. Acquisizione Ernesto Azzolini 1920 Numero di inventario :Cat.829 Gallerie dell'Accademia   Native nameGallerie dell'AccademiaLocationCampo della Carità, Dorsoduro 1050, Venice, ItalyCoordinates45° 25′ 52.07″ N, 12° 19′ 41.39″ E  Established1750 Web pagegallerieaccademia.itAuthority control : Q338330 VIAF: 145358176 ISNI: 0000 0001 2336 9896 LCCN: n83215494 WorldCat institution QS:P195,Q338330 Bernardo Strozzi  (1581–1644)  Alternative names il Cappuccino, il Prete genoveseDescriptionItalian painterDate of birth/death 1581  2 August 1644 Location of birth/death Genoa VeniceWork location Genua, VeniceAuthority control : Q437724 VIAF: 7657224 ISNI: 0000 0000 8339 1035 ULAN: 500115732 LCCN: n82050793 NLA: 35529463 WorldCat creator QS:P170,Q437724
| null |
image/jpeg
| 3,752 | 3,097 | true | true | true |
Per oltre millecento anni, dal 697 al 1797, a capo della Repubblica di Venezia vi fu la figura del Doge: anticamente duca del dominio bizantino, poi sovrano elettivo, nei secoli trasformatosi in supremo magistrato e immagine della maestà dello Stato, via via il doge perdeva potere e diveniva solo il simbolo di una Repubblica "coronata".
Solitamente la persona selezionata come Doge era uno degli anziani saggi della città e la sua antica residenza, dopo le precedenti a Heraclia ed a Metamaucum, era il Palazzo Ducale, simbolo del potere e della ricchezza della Serenissima.
Quello che segue è un elenco di tutti i 120 Dogi di Venezia, la cui carica era a vita, quindi, qualora non indicato diversamente, con la fine del dogado si intende la morte del doge in carica. Gli stemmi dei dogi dei primi secoli sono stati attribuiti a posteriori.
| null |
|
ru
|
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%BE%D0%BB%D1%8C%D1%88%D0%B0
|
Польша
|
Галерея
|
Польша / Галерея
| null |
English: Częstochowa Cathedral Polski: Bazylika archikatedralna Świętej Rodziny w Częstochowie
| null |
image/jpeg
| 2,998 | 2,878 | true | true | true |
По́льша, официальное название — Респу́блика По́льша — государство в Центральной Европе. Население по итогам 2015 года составляет 38 623 221 человек, территория — 312 679 км². Занимает 37-е место в мире по численности населения и 69-е по территории.
Столица — Варшава. Государственный язык — польский.
Унитарное государство, парламентская республика. Президент — Анджей Дуда. Премьер-министр — Матеуш Моравецкий. Подразделяется на 16 воеводств.
Расположена в центре Европы. Омывается на севере Балтийским морем. Имеет сухопутную границу с Россией, Литвой, Белоруссией, Украиной, Словакией, Чехией и Германией.
Бо́льшая часть верующих исповедует католицизм, что делает Польшу страной с самым большим католическим населением в Центральной Европе.
Индустриальная страна с развитой экономикой. Объём ВВП по паритету покупательной способности на душу населения — 31 430 долларов в год. В 2018 году ВВП Польши по ППС составил 1193 млрд долл. Денежная единица — польский злотый.
| null |
|
br
|
https://br.wikipedia.org/wiki/William_Wallace
|
William Wallace
| null |
William Wallace
|
Barnadenn William Wallace e Westminster Hall
|
English: The Trial of William Wallace at Westminster
| null |
image/jpeg
| 445 | 600 | true | true | true |
Sir William Wallace, ganet e-tro 1270 en Ach na Feàrna, ha lakaet d'ar marv d'an 22 a viz Eost 1305, e Smithfield, e Londrez a oa ur marc'heg ha brogarour skosat hag a stourmas da zifenn e vro a-enep da Vro-Saoz.
Gant Andrew Moray e oa Wallace en emgann Pont Sruighlea, d'an 11 a viz Gwengolo 1297, ma voe faezhet an arme saoz gante.
Lakaet e voe e penn an armeoù skos betek emgann an Eaglais Bhreac e Gouhere 1298. E miz Eost 1305 e voe prizoniet Wallace e Baile Rob Ruaidh e-tal Glasc'ho ha deroet d'ar roue saoz Edward Iañ. Neuze e voe krouget, ruzet e gorf, dibezhiet, dre ma oa bet treitour ha torfedour hervez ar roue saoz.
|
Sir William Wallace, ganet e-tro 1270 en Ach na Feàrna (Bro-Skos), ha lakaet d'ar marv d'an 22 a viz Eost 1305, e Smithfield, e Londrez (Bro-Saoz) a oa ur marc'heg ha brogarour skosat hag a stourmas da zifenn e vro a-enep da Vro-Saoz.
Gant Andrew Moray e oa Wallace en emgann Pont Sruighlea, d'an 11 a viz Gwengolo 1297, ma voe faezhet an arme saoz gante.
Lakaet e voe e penn an armeoù skos betek emgann an Eaglais Bhreac e Gouhere 1298. E miz Eost 1305 e voe prizoniet Wallace e Baile Rob Ruaidh e-tal Glasc'ho ha deroet d'ar roue saoz Edward Iañ. Neuze e voe krouget, ruzet e gorf, dibezhiet (Hanged, drawn and quartered), dre ma oa bet treitour ha torfedour hervez ar roue saoz.
|
|
fr
|
https://fr.wikipedia.org/wiki/Atilio_Garc%C3%ADa
|
Atilio García
| null |
Atilio García
| null |
Español: Argentine football player Atilio García, posing during his tenure on Nacional.
|
Image illustrative de l’article Atilio García
|
image/jpeg
| 1,125 | 800 | true | true | true |
Atilio Ceferino García à Montevideo est un joueur de football international uruguayen. Il remporte à huit reprises le championnat d'Uruguay sous les couleurs du Nacional et termine neuf fois meilleur buteur du championnat. Il est le deuxième plus grand buteur de l'histoire du football uruguayen derrière Fernando Morena.
|
Atilio Ceferino García (né le 26 août 1914 à Junín et mort le 12 décembre 1973) à Montevideo est un joueur de football international uruguayen. Il remporte à huit reprises le championnat d'Uruguay sous les couleurs du Nacional et termine neuf fois meilleur buteur du championnat. Il est le deuxième plus grand buteur de l'histoire du football uruguayen derrière Fernando Morena.
|
|
cs
|
https://cs.wikipedia.org/wiki/Seznam_kulturn%C3%ADch_pam%C3%A1tek_ve_Veve%C5%99%C3%AD
|
Seznam kulturních památek ve Veveří
|
Veveří
|
Seznam kulturních památek ve Veveří / Veveří
| null |
Čeština: Brno, Jaselská 20
| null |
image/jpeg
| 3,796 | 2,446 | true | true | true |
Tento seznam nemovitých kulturních památek v části Veveří v městské části Brno-střed ve městě Brno v okrese Brno-město vychází z Ústředního seznamu kulturních památek ČR, který na základě zákona č. 20/1987 Sb., o státní památkové péči, vede Národní památkový ústav jako ústřední organizace státní památkové péče. Údaje jsou průběžně upřesňovány, přesto mohou obsahovat i řadu věcných a formálních chyb a nepřesností či být neaktuální.
Pokud byly některé části dotčeného území vyčleněny do samostatných seznamů, měly by být odkazy na tyto dílčí seznamy uvedeny v úvodu tohoto seznamu nebo v úvodu příslušné sekce seznamu.
| null |
|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/Her_Elephant_Man
|
Her Elephant Man
| null |
Her Elephant Man
|
Advertising of Her Elephant Man on page 10 of the February 14, 1920 Exhibitors Herald.
|
English: Advertisement for the American circus drama film Her Elephant Man (1920) with Alan Roscoe and Shirley Mason, on page 10 of the February 14, 1920 Exhibitors Herald.
| null |
image/jpeg
| 855 | 599 | true | true | true |
Her Elephant Man is a 1920 American silent drama film directed by Scott R. Dunlap and starring Shirley Mason, Alan Roscoe, Henry Hebert, Ardita Mellinina, and Harry Todd. It is based on the 1919 novel Her Elephant Man: A Story of the Sawdust Ring by Pearl Doles Bell. The film was released by Fox Film Corporation in February 1920.
|
Her Elephant Man is a 1920 American silent drama film directed by Scott R. Dunlap and starring Shirley Mason, Alan Roscoe, Henry Hebert, Ardita Mellinina, and Harry Todd. It is based on the 1919 novel Her Elephant Man: A Story of the Sawdust Ring by Pearl Doles Bell. The film was released by Fox Film Corporation in February 1920.
|
|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/Port_of_Mainz
|
Port of Mainz
| null |
Port of Mainz
|
Former wine warehouse on the southern jetty of the port Zollhafen
|
Deutsch: Ehemaliges Weinlagergebäude auf der Südmole des Zollhafens in Mainz English: Former wine warehouse on the southern jetty of the port Zollhafen in Mainz, Germany
| null |
image/jpeg
| 1,680 | 2,520 | true | true | true |
The Port of Mainz is the port of Mainz, Germany. Lying on the western bank of the Rhine river, it has a long history reaching back through the Middle Ages to Roman times. The modern port facilities, existing for approximately 120 years in their general environs, are located mostly to the north of the city proper, and will be extended to the north of their current location during the coming years to make space for a new residential area.
|
The Port of Mainz (or Mainzer Hafen in German) is the port of Mainz, Germany. Lying on the western bank of the Rhine river, it has a long history reaching back through the Middle Ages to Roman times. The modern port facilities, existing for approximately 120 years in their general environs, are located mostly to the north of the city proper, and will be extended to the north of their current location during the coming years to make space for a new residential area.
|
|
lt
|
https://lt.wikipedia.org/wiki/JAV_Oro_paj%C4%97g%C5%B3_departamentas
|
JAV Oro pajėgų departamentas
| null |
JAV Oro pajėgų departamentas
|
JAV Oro pajėgų departamento emblema
| null | null |
image/svg+xml
| 356 | 356 | true | true | true |
JAV Oro pajėgų departamentas – vienas iš trijų JAV gynybos departamento padalinių, užsiimantis JAV Oro pajėgų organizavimu ir aprūpinimu.
Departamentui vadovauja civilis Oro pajėgų sekretorius, kuris yra atsakingas už administracinį JAV Oro pajėgų valdymą.
Oro pajėgų departamentas buvo įkurtas 1947 m. rugsėjo 18 d. 1947 m. Nacionalinio saugumo aktu.
Aukščiausias karines pareigas departamente užima JAV Oro pajėgų štabo viršininkas, kuriam padeda viršininko pavaduotojas.
|
JAV Oro pajėgų departamentas (angl. United States Department of the Air Force) – vienas iš trijų JAV gynybos departamento padalinių, užsiimantis JAV Oro pajėgų organizavimu ir aprūpinimu.
Departamentui vadovauja civilis Oro pajėgų sekretorius (angl. Secretary of the Air Force), kuris yra atsakingas už administracinį JAV Oro pajėgų valdymą.
Oro pajėgų departamentas buvo įkurtas 1947 m. rugsėjo 18 d. 1947 m. Nacionalinio saugumo aktu.
Aukščiausias karines pareigas departamente užima JAV Oro pajėgų štabo viršininkas (angl. Chief of Staff of the Air Force), kuriam padeda viršininko pavaduotojas (angl. Vice Chief).
|
|
sv
|
https://sv.wikipedia.org/wiki/Microstachys_bidentata
|
Microstachys bidentata
| null |
Microstachys bidentata
| null |
Cnemidostachys bidentata Nova genera et species plantarum. Monachii [Munich] :Impensis Auctoris,1824-1829 [i.e. 1824-32].. biodiversitylibrary.org/page/741971
| null |
image/jpeg
| 2,561 | 1,985 | true | true | true |
Microstachys bidentata är en törelväxtart som först beskrevs av Carl Friedrich Philipp von Martius och Joseph Gerhard Zuccarini, och fick sitt nu gällande namn av Hans-Joachim Esser. Microstachys bidentata ingår i släktet Microstachys och familjen törelväxter. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
|
Microstachys bidentata är en törelväxtart som först beskrevs av Carl Friedrich Philipp von Martius och Joseph Gerhard Zuccarini, och fick sitt nu gällande namn av Hans-Joachim Esser. Microstachys bidentata ingår i släktet Microstachys och familjen törelväxter. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
|
|
fr
|
https://fr.wikipedia.org/wiki/Liste_de_monuments_aux_morts_fran%C3%A7ais_surmont%C3%A9s_d%27une_croix_latine
|
Liste de monuments aux morts français surmontés d'une croix latine
|
Hautes-Pyrénées
|
Liste de monuments aux morts français surmontés d'une croix latine / Hautes-Pyrénées
| null |
Français : Monument aux morts de Moumoulous (Hautes-Pyrénées)
| null |
image/jpeg
| 4,074 | 2,365 | true | true | true |
Les monuments aux morts de la guerre 1914-1918 peuvent être surmontés d'éléments symbolisant :
la France : coq gaulois ou Marianne ;
les honneurs : croix de guerre 1914-1918 ;
le courage : soldat brandissant son arme et montant à l'assaut ;
la mort : soldat agonisant ;
la douleur : femme en pleurs ;
l'avenir : femme semant ou enfant ;
ceci en dehors de toute considération religieuse. Pourtant, certains monuments aux morts sont surmontés uniquement d'une croix latine, d'un calvaire ou d'un crucifix. La liste non exhaustive ci-dessous, classée par départements, n'inclut pas les monuments sur lesquels une croix latine est sculptée sur l'une des faces.
|
Adast
Arcizans-Avant
Arrayou-Lahitte
Artalens-Souin
Artiguemy
Asque
Bartrès
Benqué-Molère
Burg
Castillon
Coussan
Esconnets
Gez
Hères
Houeydets
Hourc
Jacque
Laslades
Luc
Moumoulous
Omex
Pouyastruc
Puydarrieux
Saint-Pastous
Saligos
Sanous
Sarlabous
Sazos
Sentous
Sinzos
Vielle-Adour
|
|
br
|
https://br.wikipedia.org/wiki/Lemur_catta
|
Lemur catta
| null |
Lemur catta
|
Lemur catta.
|
English: Ring-tailed Lemur (Lemur catta) at Berenty Private Reserve in Madagascar
| null |
image/jpeg
| 1,728 | 3,072 | true | true | true |
Lemur catta a zo ur spesad primated eus kerentiad al Lemuridae.
|
Lemur catta a zo ur spesad primated eus kerentiad al Lemuridae.
|
|
uk
|
https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%BE%D1%80%D1%82%D1%80%D0%B5%D1%82_%D1%96%D1%82%D0%B0%D0%BB%D1%96%D0%B9%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE_%D0%A0%D0%B5%D0%BD%D0%B5%D1%81%D0%B0%D0%BD%D1%81%D1%83
|
Портрет італійського Ренесансу
|
Автопортрети
|
Портрет італійського Ренесансу / Портрет Раннього Відродження / Монументальний живопис / «Приховані» портрети / Портретні фігури в «історіях» / Автопортрети
|
Лука Сіньйореллі. Автопортрет разом з Фра Анжеліко
| null | null |
image/jpeg
| 900 | 721 | true | true | true |
Портрет італійського Ренесансу, Портрет доби Відродження — один з найбільш плідних періодів в історії розвитку портретного жанру, час, коли у західноєвропейському мистецтві виник реалістичний портрет. Цей новий реалізм був тісно пов'язаний з новим розумінням особистості і її місця в дійсності, з відкриттям світу і людини, що відбулось в цей період.
|
Поряд з появою «прихованих» портретів замовників так само впевнено виникають автопортрети художників (зазвичай біля самого краю композиції, ніби як посередник, що запрошує глядача звернути увагу на те, що відбувається на фресці). Про багато, особливо ранніх автопортретів, нам відомо з Вазарі, але нерідко їх можна розпізнати безпосередньо — по розташуванню біля краю (за межами активної дії), але зазвичай за напруженим скошеним поглядом і дзеркальним розворотом абрису обличчя, яке підсилює асиметричність. Так розпізнаний автопортрет Мазаччо у «Воскресінні сина Теофіла» і автопортрети Боттічеллі, Пінтуріккіо, Перуджино і Козімо Росселлі (в Сікстинській капелі), Філіппіно Ліппі (капела Бранкаччі), Козімо Росселліні (Сант-Амброджо, Флоренція), Мелоццо да Форлі або Марко Пальмеццано («Вхід в Єрусалим», Лорето). Художники, підтверджуючи своє авторство, поміщали себе і у вівтарних картинах: Мантенья («Принесення у храм», 1545, Берлін), Гірландайо («Поклоніння волхвів», 1488), Перуджино («Поклоніння волхвів», бл. 1476). Іноді автопортрети маскували під священних персонажів: Таддео ді Бартоло в образі апостола Фаддея (див. вище). Андреа дель Кастаньйо, можливо, написав себе в образі євангеліста Луки (капела Сан-Таразіо, Венеція, 1442). Мантенья написав себе героїзовано, у вигляді гігантської скульптурної голови біля склепінь на лицьовій стороні арки капели Оветарі (Падуя).
Сієнець Лоренцо Веккьєтта у 1462 році розписував стіни 5-гранних хорів Колледжати в Кастільйоні Олона і написав ілюзорну колонаду з прольотами, в одній з яких намалював «вікно» зі своїм, ще поки досить умовним зображенням. Першим приклад демонстративного автопортрета показав Боттічеллі в своєму «Поклонінні волхвів» (Санта Марія Новелла), потім Гірляндайо написав портрет всієї своєї родини (Капела Торнабуоні, Санта Марія Новелла, 1485–1490): батька Томмазо, себе, брата Давида і шурина Бастіано Майнарді, які допомагали йому в розписах. Лука Сіньйореллі в капелі Мадонни ді Сан Бріціо (собор Орвьєто, 1499–1504) написав себе на весь зріст у «Проповіді та падінні Антихриста» поруч з фра Анжеліко, який почав розпис цієї капели півстоліття раніше, як відсторонені глядачі, що спостерігають за жахливим видовищем, яке розгортається на зображенні. Рафаель аналогічно напише себе біля краю «Афінської школи».
Перуджино у 1497–1500 розписував приймальний зал Колледжо дель Камбіо (Перуджа) євангельськими сюжетами, алегоріями і гротескними орнаментами. На орнаментованій пілястрі він написав автопортрет, імітуючи станкову картину, що висить на ланцюжку. Під він розмістив латинський напис: «Петро — чудовий перуджинський живописець. Що загубило мистецтво, знову відродив він, малюючи. Те, чого не було в ньому, заново він винайшов. Рік 1500». Пінтуріккіо повторить цей експеримент (1500–1501, капела Троїло Бальйоні, ц. Санта-Марія-Маджоре, м. Спелло) у фресці «Благовіщення», де його «портрет» буде «висіти» на стіні і буде оточений ілюзорними обманками.
|
|
es
|
https://es.wikipedia.org/wiki/Imperio_Tu%CA%BBi_Tonga
|
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/c8/Tonga-Samoa-Fidschi.png
|
Imperio Tuʻi Tonga
| null |
Imperio Tuʻi Tonga
|
Ubicación de Imperio Tuʻi Tonga
| null | null |
image/png
| 187 | 288 | true | true | true |
El Imperio Tu’i Tonga fue un poderoso imperio en Oceanía. El mismo estuvo centrado en Tonga, en la isla de Tongatapu, y con capital en Mu'a. En su momento de mayor esplendor, el imperio se extendió desde Niuē a Tikopia, y tuvo una esfera de influencia más extensa.
El imperio comenzó su formación hacia el 950, después del declive de Tu’i Manu'a, en Samoa, y Tu’i Pulotu, en Fiyi. Debió ser contemporáneo del Imperio de Micronesia, con base en Yap.
|
El Imperio Tu’i Tonga fue un poderoso imperio en Oceanía. El mismo estuvo centrado en Tonga, en la isla de Tongatapu, y con capital en Mu'a. En su momento de mayor esplendor, el imperio se extendió desde Niuē a Tikopia, y tuvo una esfera de influencia más extensa.
El imperio comenzó su formación hacia el 950, después del declive de Tu’i Manu'a, en Samoa, y Tu’i Pulotu, en Fiyi. Debió ser contemporáneo del Imperio de Micronesia, con base en Yap.
|
de
|
https://de.wikipedia.org/wiki/Dornbirn
|
Dornbirn
|
20. und 21. Jahrhundert
|
Dornbirn / Geschichte / 20. und 21. Jahrhundert
|
Dornbirn bei Nacht, Februar 2015
|
Deutsch: Panorama von der Bergstation Karrenseilbahn mit Blick ins untere Rheintal auf den Bodensee sowie die Städte Dornbirn und Bregenz.
| null |
image/jpeg
| 3,343 | 7,333 | true | true | true |
Dornbirn ist die bevölkerungsreichste Stadtgemeinde im österreichischen Bundesland Vorarlberg und zugleich Sitz der Bezirkshauptmannschaft Dornbirn. Die Stadt ist ein wirtschaftliches Zentrum im Norden des westlichsten Bundeslandes Österreichs und ein regionaler Verkehrsknotenpunkt. Mit ihren 49.872 Einwohnern ist Dornbirn die zehntgrößte Stadt Österreichs und die größte ohne eigenes Statut.
Die Bedeutung der Stadt entwickelte sich erst relativ spät Ende des 19. Jahrhunderts mit dem Aufblühen der Textilindustrie, die Dornbirn rasch zur größten Gemeinde zwischen Alpenrhein und Arlberg machte. Seit dem Niedergang der lokalen Textilindustrie im letzten Viertel des 20. Jahrhunderts dominieren Handel, Gewerbe, Tourismus und einige mittelgroße Industriebetriebe die Wirtschaft der Stadt, die nach wie vor ein dominantes wirtschaftliches Zentrum Vorarlbergs und mit Abstand größter Arbeitsplatzstandort des Bundeslands ist. Zusätzlich ist Dornbirn mit der seit den 1990er-Jahren hier etablierten Fachhochschule Vorarlberg der wichtigste Hochschulstandort des Landes und ein Zentrum für Wissenschaft und Bildung.
|
Mit Beschluss vom 21. November 1901 wurde Dornbirn von Kaiser Franz Joseph I. zur Stadt erhoben, was in den folgenden Tagen vor Ort ausgiebig gefeiert wurde. Damit war Dornbirn die vierte Stadt des Bundeslands Vorarlberg geworden (82 Jahre später stieß Hohenems als fünfte und bislang letzte Stadt hinzu). Im Jahr zuvor hatte der Kaiser bei einem Besuch in Dornbirn in der Textilfabrik F.M. Hämmerle die erste Außerhaus-Telefonanlage der Österreich-Ungarischen Monarchie in Betrieb genommen. 1902 wurde außerdem die Elektrische Bahn Dornbirn–Lustenau (EBDL), eine Straßenbahn zwischen den beiden Gemeinden, eingeweiht.
Im Ersten Weltkrieg (1914–1918) kamen 596 Einwohner der jungen Stadt als Soldaten ums Leben. In der Zwischenkriegszeit blieb Dornbirn von jeglichen Bürgerkriegsunruhen verschont, da sich ein Großteil der Dornbirner Bevölkerung zum austrofaschistischen Ständestaat bekannte. Im Jahr 1932 wurde die durch den Bau der Ebniterstraße hoch verschuldete eigenständige Gemeinde Ebnit in der Stadt Dornbirn eingemeindet.
Bereits vor dem Anschluss ans Deutsche Reich 1938 galt Dornbirn als „braunes Nest“ in Vorarlberg und Hochburg der Nationalsozialisten. Es war auch Schauplatz der wenigen aufsehenerregenden Sprengstoffanschläge der zu diesem Zeitpunkt noch illegal agierenden Nationalsozialisten in Vorarlberg.
Am 12. März 1938 marschierten nach der Abdankung von Kanzler Kurt Schuschnigg tags zuvor auch in Dornbirn Truppen der deutschen Wehrmacht ein und vollzogen den „Anschluss Österreichs“. Der Dornbirner Anton Plankensteiner wurde zum neuen Kreisleiter ernannt, und Landeshauptmann Ernst Winsauer wurde seines Amtes enthoben. Bereits im Frühjahr 1939 wurde Dornbirn zur ersten „judenfreien Stadt“ Vorarlbergs erklärt. Dornbirn war während der Zeit des Nationalsozialismus neben Bregenz und Bludenz eine der drei Vorarlberger Kreisstädte im „Reichsgau Tirol-Vorarlberg“.
Während des Zweiten Weltkriegs leisteten aus Dornbirn insgesamt 5.789 Männer Kriegsdienst, davon starben 709. Andere Quellen sprechen von 837 oder mehr als 1.000 Gefallenen und Vermissten, was etwa 5,8 % der Wohnbevölkerung von 1939 entsprechen würde.
Am 2. Mai 1945 wurde die Stadt von der 1. französischen Armee nahezu kampflos eingenommen. Um 21:30 Uhr wurden vom Rundfunksender in Dornbirn aus die historischen Worte: „Hier spricht der österreichische Rundfunk, Sender Vorarlberg in Dornbirn. Wir beginnen als erste österreichische Sendestation den Dienst.“ gesendet. Im besetzten Nachkriegsösterreich gehörte Dornbirn in der Folge bis zum Ende der Besatzungszeit 1955 wie ganz Vorarlberg zur französischen Zone.
Der nach der Befreiung Österreichs folgende wirtschaftliche Aufschwung in Vorarlberg wurde durch die erste Musterschau in Dornbirn (später Dornbirner Messe) im Jahr 1949 deutlich. 1969 wurde Dornbirn zum Sitz der Bezirkshauptmannschaft des neu geschaffenen und vom Bezirk Feldkirch abgespaltenen Bezirks Dornbirn. Den durch den Niedergang der lokalen Textilindustrie seit den 1970er Jahren auftretenden regionalen Strukturwandel konnte die Stadt erfolgreich hinter sich bringen. Aufgrund des Baus einer neuen Stadtstraße 1987 wurde im darauf folgenden Jahr die Stadtmitte Dornbirns als Fußgängerzone eingerichtet. 1991 wurde als zukunftsweisendes Projekt für den öffentlichen Personennahverkehr der erste Stadtbus Vorarlbergs in Dornbirn eingerichtet. Der Dornbirner Stadtbus entwickelte sich rasch zum Pilotprojekt für viele weitere Städte und Gemeinden. Mit der Fachhochschule Vorarlberg wurde im Jahr 1994 die erste Hochschule mit Universitätscharakter im Bundesland gegründet und in Dornbirn angesiedelt.
Im Jahr 2001 feierte die Stadt das 100-jährige Jubiläum ihrer Stadterhebung. Im Jahr 2007 gastierte die 13. Weltgymnaestrada, eine Sportgroßveranstaltung mit ca. 22.000 Teilnehmern, in Dornbirn. Zur Verbesserung der Verkehrsinfrastruktur wurde in den Jahren 2008 und 2009 die Stadtstraße, die Hauptverkehrsader im innerstädtischen Bereich, grundlegend saniert und erneuert, wobei im Bereich zwischen Kulturhaus und Rathaus direkt unter der Straße eine neue innerstädtische Tiefgar
|
|
de
|
https://de.wikipedia.org/wiki/Scipione_Pulzone
|
Scipione Pulzone
|
Werke (Auswahl)
|
Scipione Pulzone / Werke (Auswahl)
| null |
Maria de' Medici
| null |
image/jpeg
| 700 | 510 | true | true | true |
Scipione Pulzone, genannt Il Gaetano war ein italienischer Maler des Manierismus.
|
Maddalena (1574), Rom, Basilika di San Giovanni in Laterano
Immacolata Concezione (1581), Ronciglione, Chiesa dei Cappuccini
Assunzione di Maria (1585), Rom, San Silvestro al Quirinale
Crocefissione (1592), Rom, Santa Maria in Vallicella
Pietà (1591), New York, Metropolitan Museum of Art
Ritratto del Cardinale Ricci, London, National Gallery
Sacra famiglia, Rom, Galleria Borghese
Pio V, Rom, Galleria Colonna
Bildnis der Bianca Cappello, Wien, Kunsthistorisches Museum
Famiglia di Alfonso Gonzaga, Rom, Galleria Colonna
Porträt des Jacopo Boncompagni (wieder, nach einigen Umwegen, seit 1989 in Privatbesitz), gemalt 1574
|
|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/Guaibasauridae
|
Guaibasauridae
| null |
Guaibasauridae
| null |
English: Fossil skeleton of Guaibasaurus, a basal Saurischian dinosaur genus Deutsch: Fossiles Skelett von Guaibasaurus, einer Gattung basaler Saurischia (Echsenbeckendinosaurier) Guaibassauro
| null |
image/jpeg
| 1,153 | 2,048 | true | true | true |
Guaibasauridae is a family of basal saurischian dinosaurs, known from fossil remains of late Triassic period formations in Brazil and Argentina.
|
Guaibasauridae is a family of basal saurischian dinosaurs, known from fossil remains of late Triassic period formations in Brazil and Argentina.
|
|
fr
|
https://fr.wikipedia.org/wiki/H%C3%A9r%C3%A9pian
|
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/8f/Map_commune_FR_insee_code_34119.png
|
Hérépian
|
Géographie
|
Hérépian / Géographie
|
Carte.
|
English: Map commune FR insee code 34119.png - Hérépian Français : Carte de la commune française de code INSEE 34119 - Hérépian
| null |
image/png
| 605 | 756 | true | true | true |
Hérépian est une commune française située dans le département de l'Hérault en région Occitanie.
|
Hérépian est une commune située à un carrefour entre Saint-Pons-de-Thomières, Bédarieux et Béziers.
Elle est bordée par le fleuve Orb et la rivière Mare.
|
es
|
https://es.wikipedia.org/wiki/Gabat
|
Gabat
| null |
Gabat
| null |
Euskara: Gabadi
| null |
image/jpeg
| 2,736 | 3,648 | true | true | true |
Gabat es una comuna francesa, situada en el departamento de Pirineos Atlánticos y la región de Aquitania. Pertenece al territórico histórico vasco-francés de Baja Navarra.
|
Gabat (en vasco Gabadi) es una comuna francesa, situada en el departamento de Pirineos Atlánticos y la región de Aquitania. Pertenece al territórico histórico vasco-francés de Baja Navarra.
|
|
iw
|
https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%95%D7%93%D7%95_%D7%A6%D7%99%D7%9E%D7%A8%D7%9E%D7%9F
|
אודו צימרמן
| null |
אודו צימרמן
| null |
Deutsch: Udo Zimmermann, 2006
| null |
image/jpeg
| 546 | 495 | true | true | true |
אוּדו צימרמן הוא מלחין, מנצח ומנהל מוזיקלי גרמני.
|
אוּדו צימרמן (בגרמנית: Udo Zimmermann; נולד ב-6 באוקטובר 1943 בדרזדן) הוא מלחין, מנצח ומנהל מוזיקלי גרמני.
|
|
bs
|
https://bs.wikipedia.org/wiki/Kazahstanski_tenge
|
Kazahstanski tenge
|
Prva serija
|
Kazahstanski tenge / Novčanice / Prva serija
| null |
Русский: 50 тенге 1993 года
| null |
image/jpeg
| 377 | 825 | true | true | true |
Kazahstanski tenge; ISO 4217: KZT je službena valuta Kazahstana. Jedan tenge sastoji se na 100 tijina. U opticaj je uveden 15. novembra 1993. godine zamijenivši rusku rublju po kursu 500 rublji za 1 tenge.
|
Nacionalna banka Kazahstana je 15. novembra pustila u opticaj novčanice u apoenima 1, 2, 5, 10, 20 i 50 tijana, 1, 3, 5, 10, 20 i 50 tenga; Novčanica od 100 tenga uslijedila je nedugo kasnije, a 1994. novčanice od 200 i 500 tenga. Novčanice u apoenima od 2000 tenga puštena je 1996, od 5.000 tenga 1999. i od 10.000 tenga 28. jula 2003. Novčanice od 500 tenga su na poleđini imale primjedbu o kažnjivosti krivotvorenja, kao i nominalnu vrijednost na ruskom jeziku, dok je prednja strana bila na kazaškom jeziku.
Zbog razlika u vodenom žigu, te položaja serijskog broja, postoje četiri razne varijante.
Zbog razlika u vodenom žigu, postoje dvije razne varijante.
|
|
xmf
|
https://xmf.wikipedia.org/wiki/%E1%83%92%E1%83%98%E1%83%9D%E1%83%A0%E1%83%92%E1%83%98_%E1%83%99%E1%83%95%E1%83%98%E1%83%A0%E1%83%98%E1%83%99%E1%83%90%E1%83%A8%E1%83%95%E1%83%98%E1%83%9A%E1%83%98
|
გიორგი კვირიკაშვილი
| null |
გიორგი კვირიკაშვილი
| null |
English: Giorgi Kvirikashvili in meeting with Iranian FM Javad Zarif
|
გიორგი კვირიკაშვილი
|
image/jpeg
| 483 | 421 | true | true | true |
გიორგი კვირიკაშვილი — ქორთუ პოლიტიკოსი, საქორთუოშ პრემიერ-მინისტრი 2015 წანაშ 30 ქირსეთუთაშე 2018 წანაშ 20 მანგიშახ. საქორთუოშ ეკონომიკაშ დო ჸონიერი გოვითარაფაშ მინისტრი 2012-2015 წანეფს, საქორთუოშ გალენი საქვარეფიშ მინისტრი 2015 წანას, ვიცე-პრემიერი 2013-2015 წანეფს.
|
გიორგი კვირიკაშვილი (დ. 20 კვირკვე, 1967) — ქორთუ პოლიტიკოსი, საქორთუოშ პრემიერ-მინისტრი 2015 წანაშ 30 ქირსეთუთაშე 2018 წანაშ 20 მანგიშახ. საქორთუოშ ეკონომიკაშ დო ჸონიერი გოვითარაფაშ მინისტრი 2012-2015 წანეფს, საქორთუოშ გალენი საქვარეფიშ მინისტრი 2015 წანას, ვიცე-პრემიერი 2013-2015 წანეფს.
|
|
hu
|
https://hu.wikipedia.org/wiki/Les_Br%C3%A9viaires
|
Les Bréviaires
| null |
Les Bréviaires
| null |
Français : Hôtel de ville des Bréviaires (Yvelines, France) English: Town hall of Les Bréviaires (Yvelines, France)
| null |
image/jpeg
| 966 | 1,288 | true | true | true |
Les Bréviaires település Franciaországban, Yvelines megyében. Lakosainak száma 1238 fő. +/- Les Bréviaires Les Essarts-le-Roi, Les Mesnuls, Le Perray-en-Yvelines, Poigny-la-Forêt, Rambouillet, Saint-Léger-en-Yvelines és Saint-Rémy-l’Honoré községekkel határos.
|
Les Bréviaires település Franciaországban, Yvelines megyében. Lakosainak száma 1238 fő (2015). +/- Les Bréviaires Les Essarts-le-Roi, Les Mesnuls, Le Perray-en-Yvelines, Poigny-la-Forêt, Rambouillet, Saint-Léger-en-Yvelines és Saint-Rémy-l’Honoré községekkel határos.
|
|
zh-TW
|
https://zh.wikipedia.org/zh-tw/%E7%BB%A5%E8%A5%BF%E7%AB%99
|
绥西站
| null |
绥西站
| null |
中文: 黑龙江省绥西站
| null |
image/jpeg
| 1,500 | 2,000 | true | true | true |
綏西站，位於黑龍江省東寧縣綏西村，是濱綏鐵路沿線車站，距哈爾濱站511公里，綏芬河站37公里。建於1899年，原名三岔溝站。現隸屬哈爾濱鐵路局管轄，為四等站，共有2趟旅客列車經過。
|
綏西站，位於黑龍江省東寧縣綏西村，是濱綏鐵路沿線車站，距哈爾濱站511公里，綏芬河站37公里。建於1899年，原名三岔溝站。現隸屬哈爾濱鐵路局管轄，為四等站，共有2趟旅客列車經過。
|
|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_theatres_and_entertainment_venues_in_Lyon
|
List of theatres and entertainment venues in Lyon
| null |
List of theatres and entertainment venues in Lyon
| null |
English: Théâtre Tête d'Or, 60 rue de Saxe, in the 6th arrondissement of Lyon
| null |
image/jpeg
| 480 | 640 | true | true | true |
Theatres and entertainment venues in Lyon includes present-day opera houses and theatres, cabarets, music halls and other places of live entertainment in Lyon, France.
The list is by name in alphabetical order, but it can be resorted by address, arrondissement, opening date, number of seats, or main present-day function. It excludes theatrical companies, outdoor venues, churches in which concerts are performed, museums and libraries. Former names of the theatre are included in the notes.
|
Theatres and entertainment venues in Lyon includes present-day opera houses and theatres, cabarets, music halls and other places of live entertainment in Lyon, France.
The list is by name in alphabetical order, but it can be resorted by address, arrondissement, opening date (of the building, not the performing company), number of seats (main + secondary stage), or main present-day function. It excludes theatrical companies, outdoor venues, churches in which concerts are performed, museums and libraries. Former names of the theatre (again the building, not the performing company) are included in the notes.
|
|
de
|
https://de.wikipedia.org/wiki/Liste_der_r%C3%B6misch-katholischen_Di%C3%B6zesen
|
Liste der römisch-katholischen Diözesen
|
Äquatorialguinea
|
Liste der römisch-katholischen Diözesen / Westkirche / Römischer Ritus / A / Äquatorialguinea
|
Arabische Halbinsel und angrenzende Staaten
|
Deutsch: Politische Asien-Karte Copyright 2001-3 Brion L. Vibber http://leuksman.com/misc/maps.php These are primarily intended for use in the Wikipedia free encyclopedia project. Fill in the country names etc. for your target language, size to taste, and use as you wish.
| null |
image/jpeg
| 387 | 430 | true | true | true |
Die Liste der römisch-katholischen Diözesen beinhaltet alle bestehenden Diözesen, diesen gleichgestellte Partikularkirchen sowie die nicht gleichgestellten Missionen sui juris der römisch-katholischen Kirche.
Die Liste ist nach Rituskirchen, Staaten und Kirchenprovinzen gegliedert. Immediate Diözesen gehören keiner Kirchenprovinz an, sondern sind direkt dem Papst unterstellt und werden als eigener Abschnitt unter dem jeweiligen Staat geführt. Diözesen, deren Jurisdiktionsbereich sich über mehrere Staaten erstreckt, sind bei allen aufgelistet.
Ehemalige Diözesen finden sich in der Liste der ehemaligen katholischen Diözesen.
Titularbistümer sind ehemalige Diözesen und besitzen keine eigene Jurisdiktion, sie sind in der Liste der römisch-katholischen Titularbistümer aufgeführt.
|
Provinzen:
Kirchenprovinz Malabo: Erzbistum Malabo: Bistum Bata, Bistum Ebebiyin, Bistum Evinayong, Bistum Mongomo
|
|
hu
|
https://hu.wikipedia.org/wiki/T%C3%A1vols%C3%A1g
|
Távolság
|
Halmazok közötti távolság
|
Távolság / Halmazok közötti távolság
|
Nem teljesül a háromszög-egyenlőtlenség: d(A,B)>d(A,C)+d(C,B)
| null | null |
image/svg+xml
| 201 | 200 | true | true | true |
A távolság két pont közé eső szakasz hossza. Pont és egyenes távolsága a ponttól az egyenesre bocsátott merőleges hossza. Pont és sík távolsága a ponttól a síkra bocsátott merőleges szakasz hossza. Két párhuzamos egyenes távolsága az egyik egyenes egy pontjának távolsága a másik egyenestől. Két párhuzamos sík távolsága az egyik sík egy pontjának távolsága a másik síktól.
A fizikában, vagy a mindennapi életben a távolságot többnyire különböző hosszúságegységekben adják meg. SI-egysége a méter. A matematika ezt a fogalmat általánosítja, különböző mértékeket, metrikákat vezetve be.
A távolság egy nem negatív skalármennyiség, aminek nincs iránya, míg az elmozdulásra, mint vektormennyiségre jellemző annak iránya. Egy görbe úton megtett út hossza lényegesen nagyobb lehet a légvonalbeli távolságnál. Egy körút például hosszú lehet, de ilyenkor a kezdő-és végpont légvonalbeli távolsága nulla, mert e két pont egybeesik.
|
Többféleképpen is lehet kiterjedt halmaz között távolságot definiálni. A legtöbbször a következő definíciók valamelyikét használják:
Két nem üres halmaz távolsága a pontjaik közötti távolságok infimuma, vagyis legnagyobb alsó korlátja. Megfelel a távolság szokásos értelmezésének. Szimmetrikus premetrika, de többnyire nem teljesíti a háromszög-egyenlőtlenséget, ezért nem pszeudometrika, így csak néhány speciális halmazrendszeren lehet metrika.
Két halmaz, X és Y dH Hausdorff-távolsága:
ahol sup jelöli a szuprémumot (a legkisebb felső korlátot), és inf az infimumot.
Egy ekvivalens definíció:
ahol Xε azoknak a pontoknak a halmaza, amelyek ε-nál közelebb esnek az X halmazhoz a szokott értelemben.
A két halmaz közötti távolsághoz hasonlóan definiálható egy pont és egy halmaz távolsága.
|
|
sr-Latn
|
https://sh.wikipedia.org/wiki/14._slovenska_divizija_NOVJ
|
14. slovenska divizija NOVJ
| null |
14. slovenska divizija NOVJ
| null |
Srpskohrvatski / српскохрватски: 14. slovenska udarna divizija NOVJ u maršu preko Moslavine.
|
{{{opis_slike}}}
|
image/jpeg
| 1,352 | 1,999 | true | true | true |
Četrnaesta slovenačka udarna divizija formirana je 13. jula 1943. godine u Dolenjskom od Prve slovenačke udarne brigade „Tone Tomšič“ i Druge slovenačke udarne brigade „Ljubo Šercer“, a 9. avgusta u njen sastav su ušle Treća slovenačka udarna brigada „Ivan Gradnik“ i Sedma slovenačka udarna brigada „France Prešeren“. Nakon kompletiranja divizija je imala oko 2.400 boraca.
|
Četrnaesta slovenačka udarna divizija formirana je 13. jula 1943. godine u Dolenjskom od Prve slovenačke udarne brigade „Tone Tomšič“ i Druge slovenačke udarne brigade „Ljubo Šercer“, a 9. avgusta u njen sastav su ušle Treća slovenačka udarna brigada „Ivan Gradnik“ i Sedma slovenačka udarna brigada „France Prešeren“. Nakon kompletiranja divizija je imala oko 2.400 boraca.
|
|
en
|
https://simple.wikipedia.org/wiki/Adnan_Badran
|
Adnan Badran
| null |
Adnan Badran
| null |
English: Adnan Badran portrait
| null |
image/jpeg
| 168 | 120 | true | true | true |
Adnan Badran is a Jordanian scientist, academic and politician. He was the Prime Minister of Jordan from 6 April 2005 to 27 November 2005.
Badran was born in Jerash, Jordan, on 15 December 1935. He received his bachelor of science from Oklahoma State University and his MS and Ph.D. degrees from Michigan State University.
|
Adnan Badran (Arabic: عدنان بدران ) (born 15 December 1935) is a Jordanian scientist, academic and politician. He was the Prime Minister of Jordan from 6 April 2005 to 27 November 2005.
Badran was born in Jerash, Jordan, on 15 December 1935. He received his bachelor of science from Oklahoma State University and his MS and Ph.D. degrees from Michigan State University.
|
|
pl
|
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mocne_punkty_obrazu
|
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ed/MocnePunkty.jpg
|
Mocne punkty obrazu
| null |
Mocne punkty obrazu
|
4 mocne punkty w fotografii
|
Mocne punkty obrazu
| null |
image/jpeg
| 242 | 320 | true | true | true |
Mocne punkty obrazu, zasada mocnych punktów obrazu – jedna z teorii dotyczących zagadnień kompozycyjnych w grafice, fotografii itp. Określa w projekcie graficznym te miejsca w obrazie, które najsilniej oddziałują na odbiorcę. Jeśli poprowadzimy dwie linie dzielące obraz w pionie na 3 równe części i takie same dwie linie w poziomie to na przecięciu tych linii otrzymamy właśnie 4 mocne punkty.
Według tej teorii są to miejsca, w które patrzący spogląda najpierw. Powinny tam znajdować się elementy najbardziej zwracające uwagę, gdyż decydują o tym, czy dzieło zatrzyma obserwatora na dłużej, a przez to zainteresuje go także resztą obrazu.
Sugeruje również, iż należy unikać umieszczania najważniejszych akcentów w samym środku obrazu, ponieważ może on wydać się wtedy nudny, banalny, statyczny i skupiający widza tylko w jednym, centralnym miejscu, a przez to odwracający uwagę od reszty powierzchni.
Eksploatować można jeden lub kilka mocnych punktów. Dwa mogą być obok siebie lub po skosie. Sugeruje się unikanie wykorzystywania wszystkich czterech mocnych punktów, bo może to przypominać kompozycję centralną.
|
Mocne punkty obrazu, zasada mocnych punktów obrazu – jedna z teorii dotyczących zagadnień kompozycyjnych w grafice, fotografii itp. Określa w projekcie graficznym te miejsca w obrazie, które najsilniej oddziałują na odbiorcę. Jeśli poprowadzimy dwie linie dzielące obraz w pionie na 3 równe części i takie same dwie linie w poziomie to na przecięciu tych linii otrzymamy właśnie 4 mocne punkty.
Według tej teorii są to miejsca, w które patrzący spogląda najpierw. Powinny tam znajdować się elementy najbardziej zwracające uwagę, gdyż decydują o tym, czy dzieło zatrzyma obserwatora na dłużej, a przez to zainteresuje go także resztą obrazu.
Sugeruje również, iż należy unikać umieszczania najważniejszych akcentów w samym środku obrazu (kompozycja centralna), ponieważ może on wydać się wtedy nudny, banalny, statyczny i skupiający widza tylko w jednym, centralnym miejscu, a przez to odwracający uwagę od reszty powierzchni.
Eksploatować można jeden lub kilka mocnych punktów. Dwa mogą być obok siebie lub po skosie. Sugeruje się unikanie wykorzystywania wszystkich czterech mocnych punktów, bo może to przypominać kompozycję centralną.
|
ru
|
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%90%D0%BC%D0%B5%D1%80%D0%B8%D0%BA%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D0%BB%D0%B0%D0%BC%D0%B0%D0%BD%D1%82%D0%B8%D0%BD
|
Американский ламантин
|
Галерея
|
Американский ламантин / Галерея
| null |
Papillomatous lesions found on a free-ranging male calf manatee (sample V396) in Homosassa River, Florida
| null |
image/jpeg
| 443 | 583 | true | true | true |
Американский ламантин — крупное водное млекопитающее семейства ламантиновых, обитающее вдоль Атлантического побережья Северной, Центральной и Южной Америки.
| null |
|
te
|
https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%A8%E0%B1%88%E0%B0%9C%E0%B1%80%E0%B0%B0%E0%B0%BF%E0%B0%AF%E0%B0%BE
|
నైజీరియా
|
ప్రజాప్రభుత్వం (1999–)
|
నైజీరియా / చరిత్ర / ప్రజాప్రభుత్వం (1999–)
|
Igbo people celebrating the New Yam festival, UzomediaTV
|
New Yam (igbo) Festival in Dublin
| null |
image/jpeg
| 747 | 1,024 | true | true | true |
నైజీరియా అధికారిక నామం, ఫెడరల్ రిపబ్లిక్ ఆఫ్ నైజీరియా, ఆఫ్రికా ఖండంలోని ఒక దేశం. ఇది పశ్చిమ ఆఫ్రికాలో యున్నది. దీని పశ్చిమసరిహద్దులో బెనిన్, తూర్పుసరిహద్దులో చాద్ - కామెరూన్, ఉత్తరసరిహద్దులో నైగర్ ఉన్నాయి. దీని రాజధాని అబూజా.
నైజీరియా సహస్రాబ్ధి కాలంకంటే అధికంగా అనేక పురాతన, స్థానిక రాజ్యాలు, దేశాలపాలనలో ఉంది. ఆధునిక రాజ్యం 19 వ శతాబ్దంలో ప్రారంభించబడిన బ్రిటీషు వలసరాజ్య పాలన నుండి ఉద్భవించింది. 1914 లో దక్షిణ నైజీరియా ప్రొటెక్టరేటు, ఉత్తర నైజీరియా ప్రొటెక్టరేటు లతో కలిసి ప్రస్తుత ప్రాదేశిక ఆకృతి ఏర్పడింది. బ్రిటిషు సంప్రదాయక నాయకులతో పరోక్ష పాలనను ఏర్పాటుచేసిన సమయంలో న్యాయవ్యవస్థ, నిర్వహణా విధాలను బ్రిటిషు ప్రభుత్వం నిరణయించింది. నైజీరియా 1960 లో అధికారికంగా స్వతంత్ర సమాఖ్య అయింది. ఇది 1967 నుండి 1970 వరకు పౌర యుద్ధాన్ని అనుభవించింది. ఇది తరువాత ప్రజాస్వామ్యయుతంగా ఎన్నుకోబడిన ప్రజా ప్రభుత్వాలు, సైనిక నియంతృత్వాలకు మధ్య పాలన మారుతూ వచ్చింది. 1999 లో ఇది ఒక స్థిరమైన ప్రజాస్వామ్యాన్ని సాధించింది. 2011 అధ్యక్ష ఎన్నికలు మొట్టమొదటిసారిగా స్వేచ్ఛాయుతంగా, న్యాయబద్ధంగా నిర్వహించబడ్డాయి.
నైజీరియా పెద్ద జనాభా, ఆర్థికవ్యవస్థ కారణంగా తరచూ "జైంటు ఆఫ్ ఆఫ్రికా"గా పిలువబడుతుంది.
|
1999 లో నైజీరియా తిరిగి ప్రజాస్వామ్యాన్ని తిరిగి పొందింది. మాజీ సైన్యాధిపతి " ఒలుసెగను ఒబాసాన్జో "ను నైజీరియా నూతన అధ్యక్షుడుగా ఎన్నుకుంది. 1966-1999 వరకు దాదాపు 33 సంవత్సరాల సైనిక పాలన (1979 - 1983 మధ్యకాలంలో రెండవ రిపబ్లికు మినహా) ముగిసింది. 1999 లో ఓబసాన్జోను అధికారంలోకి తీసుకువచ్చిన ఎన్నికలు 2003 లో అన్యాయంగా జరిగాయని ఖండించాయి. నైజీరియా ప్రభుత్వం అవినీతిని అధిగమించడానికి, అభివృద్ధి వేగవంతం చేయడానికి చేసిన ప్రయత్నాల కారణంగా గణనీయమైన మెరుగుదలలను చూపించింది.
నైగరు డెల్టా ప్రాంతంలో చమురు ఉత్పత్తిపై నియంత్రణ కొరకు స్థానికప్రజలలో తలెత్తిన హింసాత్మక చర్యలు, సరిపోని మౌలికసౌకర్యాలు వంటి కొన్ని సమస్యలు దేశంలో తలెత్తాయి. 2007 జనరలు ఎన్నికలలో పీపుల్సు డెమొక్రటికు పార్టీ (పిడిపి) ఉమరు యార్ అడుయా పార్టీ అధికారంలోకి వచ్చింది. స్వేచ్ఛాయుతమైన, సరళమైన ప్రక్రియను ప్రోత్సహించేందుకు అంతర్జాతీయ సమాజం నైజీరియా ఎన్నికలను పరిశీలించి ఎన్నికలను తీవ్రమైన దోషపూరితమైనవిగా ఖండించింది.
2010 మే 5 న యార్ అడుయా మరణించాడు. 2010 మే 6 న యార్ అడుయా స్థానంలో డాక్టరు గుడ్లకు జోనాథను స్థానంలో నైజీరియా 14 వ అధిపతిగా మారాడు. 2010 మే 18 న సాంబో నియామకాన్ని అధ్యక్షుడు జోనాథను ప్రతిపాదించిన తరువాత జాతీయ అసెంబ్లీ నామాడి సాంబో (వాస్తుశిల్పి, మాజీ కాడున రాష్ట్ర గవర్నరును) ఉపాధ్యక్షుడుగా ఎన్నిక చేసింది.
2011 ఏప్రెలు 16 న నైజీరియాలో నూతన అధ్యక్ష ఎన్నికల నిర్వహించే వరకు గుడ్లకు జోనాథను నైజీరియా అధ్యక్షుడిగా పనిచేశారు. 2011 ఏప్రెలు 19 న పి.డి.పి.కి చెందిన జోనాథను విజేతగా ప్రకటించబడ్డాడు. 3,94,69,484 ఓట్లలో 22,495,187 మంది ఓట్లు వేసారు. ప్రధాన ప్రతిపక్ష పార్టీ అయిన కాంగ్రెసు ఫరు ప్రొగ్రెసివు చేంజి (సి.పి.సి) నుండి ముహమ్మూ బుహారీ మొత్తం ఓట్లు 1,22,14,853 సాధించాడు. మునుపటి ఎన్నికలకు భిన్నంగా తక్కువ హింస, తక్కువ మోసం ఎన్నికలు నిర్వహించబడ్డాయని అంతర్జాతీయ ఎన్నికలు పరిశీలన బృందాలు నివేదించాయి.
2015 మార్చి ఎన్నికలలో ముహముదు బుహారీ సుమారు 2 మిలియన్ల ఓట్లతో గుడ్లకు జోనాథనును ఓడించాడు. పరిశీలకులు సాధారణంగా ఈ ఎన్నికను ఫెయిర్గా ప్రశంసించారు. జోనాథను ఓటమిని అంగీకరించి, విజేతను ప్రశంసించి అశాంతి ప్రమాదాన్ని పరిమితం చేసాడు.
|
|
pl
|
https://pl.wikipedia.org/wiki/Dying_Light_2
|
Dying Light 2
| null |
Dying Light 2
| null |
English: Dying Light 2 Reveal photo from E3 2018
|
Ilustracja
|
image/jpeg
| 360 | 640 | true | true | true |
Dying Light 2 – gra komputerowa będąca połączeniem gatunków fabularnej gry akcji i survival horroru, tworzona przez Techland. Produkcja będzie sequelem Dying Light z 2015 roku.
|
Dying Light 2 – gra komputerowa będąca połączeniem gatunków fabularnej gry akcji i survival horroru, tworzona przez Techland. Produkcja będzie sequelem Dying Light z 2015 roku.
|
|
ar
|
https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D8%A3%D8%A8%D8%B1%D8%B4%D9%8A%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%B1%D9%88%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%8A%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A7%D8%AB%D9%88%D9%84%D9%8A%D9%83%D9%8A%D8%A9_%D9%81%D9%8A_%D8%A7%D9%84%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B7
|
الأبرشية الرومانية الكاثوليكية في الرباط
| null |
الأبرشية الرومانية الكاثوليكية في الرباط
|
كاتدرائية القديس پيير بالرباط.
|
Français : Cathédrale Saint-Pierre de Rabat
| null |
image/jpeg
| 2,667 | 4,000 | true | true | true |
أبرشية الرباط أو الأبرشية الرومانية الكاثوليكية في الرباط هي الكنيسة الإقليمية أو كنيسة رعية الرومان الكاثوليك بالمغرب. وقد أقيمت على نحو الكنيسة الرسولية التجريبية بالرباط في 2 يوليو 1923 من قبل البابا بيوس الحادي عشر، وانتقلت إلى صفة الأبرشية من قبل البابا بيوس الثاني عشر يوم 14 سبتمبر 1955.
|
أبرشية الرباط أو الأبرشية الرومانية الكاثوليكية في الرباط (باللاتينية:Archidioecesis Rabatensis) هي الكنيسة الإقليمية أو كنيسة رعية الرومان الكاثوليك بالمغرب. وقد أقيمت على نحو الكنيسة الرسولية التجريبية (بالإنجليزية: Apostolic vicariate) بالرباط في 2 يوليو 1923 من قبل البابا بيوس الحادي عشر، وانتقلت إلى صفة الأبرشية من قبل البابا بيوس الثاني عشر يوم 14 سبتمبر 1955.
|
|
nl
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bebertal
|
Bebertal
| null |
Bebertal
| null |
Deutsch: Wappen von Bebertal, Ortsteil von Hohe Börde English: Coat of arms of Bebertal, Part of Hohe Börde
|
Wapen van Bebertal
|
image/png
| 660 | 590 | true | true | true |
Bebertal is een plaats en voormalige gemeente in de Duitse deelstaat Saksen-Anhalt, en maakt deel uit van het Landkreis Börde.
Bebertal telt 1.672 inwoners.
|
Bebertal is een plaats en voormalige gemeente in de Duitse deelstaat Saksen-Anhalt, en maakt deel uit van het Landkreis Börde.
Bebertal telt 1.672 inwoners.
Bronnen, noten en/of referenties
(de) Statistisches Landesamt Sachsen-Anhalt, Bevölkerung der Gemeinden – Stand: 31. Dezember 2018 (PDF) (Fortschreibung)
|
|
hu
|
https://hu.wikipedia.org/wiki/Castets
|
Castets
| null |
Castets
| null |
English: Castets (Landes) mairie
| null |
image/jpeg
| 2,736 | 3,648 | true | true | true |
Castets település Franciaországban, Landes megyében. Castets Herm, Léon, Lesperon, Linxe, Magescq, Saint-Michel-Escalus és Taller községekkel határos.
|
Castets település Franciaországban, Landes megyében. Castets Herm, Léon, Lesperon, Linxe, Magescq, Saint-Michel-Escalus és Taller községekkel határos.
|
|
cy
|
https://cy.wikipedia.org/wiki/Gors_Lydan
|
Gors Lydan
| null |
Gors Lydan
| null |
English: Gors Lydan. Moorland in the Radnor Forest. Dry well drained ground covered in close cropped heather and wimberry.
|
Yr olygfa o'r llethrau.
|
image/jpeg
| 480 | 640 | true | true | true |
Mae Gors Lydan yn gopa mynydd a geir ger Llanbadarn Fynydd rhwng y Trallwng a'r Gelli Gandryll; cyfeiriad grid SO126768. Uchder cymharol, neu ”amlygrwydd” y copa, ydy 406 metr: dyma'r uchder mae'r copa'n codi uwchlaw'r mynydd agosaf.
Dosberthir copaon Cymru, a gweddill gwledydd Prydain, yn rhestri arbennig yn ôl uchder ac yn ôl amlygrwydd y copa; mae'r copa hwn yn cael ei alw'n Dewey a HuMP. Mae sawl cymdeithas yn mesur, gwiro a chasglu'r rhestri hyn a dônt ynghŷd ar wefan “Database of British and Irish hills”. Uchder y copa o lefel y môr ydy 528 metr. Cafodd yr uchder ei fesur a'i gadarnhau ar 30 Mehefin 2007.
|
Mae Gors Lydan yn gopa mynydd a geir ger Llanbadarn Fynydd rhwng y Trallwng a'r Gelli Gandryll; cyfeiriad grid SO126768. Uchder cymharol, neu ”amlygrwydd” y copa, ydy 406 metr: dyma'r uchder mae'r copa'n codi uwchlaw'r mynydd agosaf.
Dosberthir copaon Cymru, a gweddill gwledydd Prydain, yn rhestri arbennig yn ôl uchder ac yn ôl amlygrwydd y copa; mae'r copa hwn yn cael ei alw'n Dewey a HuMP. Mae sawl cymdeithas yn mesur, gwiro a chasglu'r rhestri hyn a dônt ynghŷd ar wefan “Database of British and Irish hills”. Uchder y copa o lefel y môr ydy 528 metr (1732 tr). Cafodd yr uchder ei fesur a'i gadarnhau ar 30 Mehefin 2007.
|
|
es
|
https://es.wikipedia.org/wiki/Llay-Llay
|
Llay-Llay
| null |
Llay-Llay
|
Escudo
| null | null |
image/svg+xml
| 911 | 581 | true | true | true |
Llay-Llay es una comuna y ciudad perteneciente a la provincia de San Felipe de Aconcagua, en la región de Valparaíso, Chile. Se encuentra a 94 km de Valparaíso y, a 87 kilómetros al norte de Santiago.
|
Llay-Llay es una comuna y ciudad perteneciente a la provincia de San Felipe de Aconcagua, en la región de Valparaíso, Chile. Se encuentra a 94 km de Valparaíso y, a 87 kilómetros al norte de Santiago.
|
|
de
|
https://de.wikipedia.org/wiki/Les_Mis%C3%A9rables_(2012)
|
Les Misérables (2012)
|
Produktion
|
Les Misérables (2012) / Produktion
|
Nachgebauter Elefant der Bastille
|
Greenwich Naval College - Les Miserables film set
| null |
image/jpeg
| 2,537 | 3,819 | true | true | true |
Les Misérables ist eine britische Verfilmung des gleichnamigen Musicals, das wiederum auf dem Roman Die Elenden von Victor Hugo basiert. Regie führte Tom Hooper nach einem Drehbuch von William Nicholson, Alain Boublil, Claude-Michel Schönberg und Herbert Kretzmer, die Hauptrollen sind mit Hugh Jackman, Russell Crowe, Anne Hathaway, Eddie Redmayne, Amanda Seyfried, Sacha Baron Cohen, Helena Bonham Carter, Samantha Barks und Aaron Tveit besetzt.
Frühe Pläne zu einer Filmversion des Musicals existierten seit den späten 1980er Jahren. Nach der konzertanten Aufführung anlässlich des 25. Jubiläums des Musicals am 3. Oktober 2010 gab Produzent Cameron Mackintosh die Wiederaufnahme des Vorhabens bekannt. Hooper und Nicholson wurden im März 2011 für Regie und Drehbuch engagiert, die Hauptrollen im Verlauf desselben Jahres besetzt. Die Dreharbeiten begannen am 8. März 2012 und endeten am 23. Juni 2012. Der Film wurde am 23. November 2012 in New York uraufgeführt. Der offizielle Kinostart in den Vereinigten Staaten erfolgte am 25. Dezember 2012, nachdem zuvor der 14. Dezember angekündigt worden war. Im deutschsprachigen Raum war der Film ab dem 21. Februar 2013 zu sehen.
|
Bereits 1988 war Alan Parker als Regisseur für einen Musicalfilm in Betracht gezogen worden. 1991 unterschrieb jedoch Bruce Beresford einen entsprechenden Vertrag, und 1992 hieß es, dass Tri-Star Pictures den Film produzieren sollten; das Projekt wurde jedoch wenig später aufgegeben. 2005 bestätigte Mackintosh, dass von seiner Seite weiterhin Interesse an einer Filmadaptation bestünde.
Schließlich enthielt die DVD bzw. Blu-ray des „25th Anniversary Concert“, der konzertanten Aufführung anlässlich des 25. Jubiläums der Uraufführung der revidierten Fassung von 1985 (Uraufführung der originalen Fassung war 1980), den Hinweis, dass neue Pläne für eine Adaption beständen.
Im März 2011 wurden Tom Hooper und William Nicholson für Regie und Drehbuch unter Vertrag genommen. Im Juni 2011 begannen Mackintosh und Working Title Films die Produktion. Noch im selben Monat waren Hugh Jackman und Paul Bettany als Valjean und Javert im Gespräch. Ebenfalls angesprochen wurden Anne Hathaway und Helena Bonham Carter.
Im September 2011 wurden die Rollen von Valjean und Javert schließlich mit Jackman und Russell Crowe besetzt. Etwa zur selben Zeit wurde mit dem 7. Dezember 2012 ein vorläufiges Datum für den Kinostart bekannt gegeben. Im Oktober wurde die Besetzung der Rolle der Fantine mit Anne Hathaway bestätigt. Im November wurde die Besetzungsliste um Eddie Redmayne als Marius erweitert, während für die Rolle der Éponine Lea Michele, Taylor Swift, Scarlett Johansson und Evan Rachel Wood in Betracht gezogen wurden. Im Dezember fand das Casting für die Rolle der Cosette in New York City statt. Im selben Monat gab Hooper bekannt, dass der Film nicht in 3D gedreht werde und etwa zweieinhalb Stunden dauern solle. Wenige Tage später wurde erstmals über Sacha Baron Cohen als Thénardier und über Aaron Tveit als Enjolras gemunkelt. Ebenfalls im Dezember gab Jackman bekannt, dass Proben im Januar beginnen sollten. Gleichzeitig wurde bestätigt, dass die Schauspieler live singen sollten und die Lieder nicht bereits vorher aufgenommen werden sollten.
Im Januar 2012 wurde Amanda Seyfried die Rolle der Cosette und angeblich Taylor Swift die Rolle der Éponine angeboten, was wenig später von Swift dementiert wurde. Am 12. Januar bestätigte Redmayne, dass Seyfried Cosette und Helena Bonham Carter Madame Thénardier spielen würden. Auch bestätigte Hooper, dass er sich an die durchkomponierte Form des Musicals halten und wenig zusätzlichen Dialog einbauen wolle. Wenig später bestätigte die offizielle Webseite des Musicals die Besetzung von Tveit und Seyfried ebenso wie die Mitarbeit von Colm Wilkinson (Bischof von Digne) und Frances Ruffelle (ein „leichtes Mädchen“). Beide hatten in der Uraufführung des Musicals mitgewirkt; Wilkinson als Valjean und Ruffelle als Éponine. Schließlich wurde auch noch die Besetzung der Rolle des Grantaire mit George Blagden bekannt gegeben.
Am Ende des Monats trat Mackintosh während des Schlussapplauses einer Vorstellung des Musicals Oliver! im Palace Theatre in Manchester auf die Bühne und verkündete, dass die Sängerin der Nancy, Samantha Barks, ihre Rolle als Éponine für den Film wieder aufnehmen würde. In einem Interview mit der BBC gab Hooper bekannt, dass Claude-Michel Schönberg, der Komponist des Musicals, ein neues Stück sowie neue Zwischenmusik komponiere.
Im Februar 2012 fanden Vorsprechen für die Besetzungen der kleineren Rollen in Rochester und Chatham statt. Einige Tage später gab Mackintosh offiziell bekannt, dass Helena Bonham Carter die Rolle der Mme Thénardier übernehmen und dass der Titel des neuen Liedes Suddenly sein würde. Am Ende des Monats wurde auch das Gerücht über die Besetzung der Rolle des Thénardier mit Sacha Baron Cohen bestätigt, ebenso Daniel Huttlestone als Gavroche.
Den Dreharbeiten gingen neunwöchige Proben voraus, und Hugh Jackman und Anne Hathaway nahmen in Vorbereitung auf ihre Rollen 12,5 bzw. 15 kg ab. Die Dreharbeiten begannen schließlich am 8. März 2012 in Frankreich. Weitere Drehorte waren Portsmouth, Oxford und die Pinewood Studios in England. Innerhalb der folgenden Wochen wurde der Kino
|
|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/Founding_Fathers_of_the_United_States
|
Founding Fathers of the United States
|
Social background and commonalities
|
Founding Fathers of the United States / Social background and commonalities
|
Peyton Randolph, as president of the Continental Congress, presided over creation of the Continental Association.
|
Peyton Randolph (1721-1775)
| null |
image/jpeg
| 500 | 411 | true | true | true |
The Founding Fathers of the United States, or simply the Founding Fathers or Founders, were a group of American leaders who united the Thirteen Colonies, led the war for independence from Great Britain, and built a frame of government for the new United States of America upon republican principles during the latter decades of the 18th century.
Historian Richard B. Morris in 1973 identified the following seven figures as key Founding Fathers: John Adams, Benjamin Franklin, Alexander Hamilton, John Jay, Thomas Jefferson, James Madison, and George Washington based on the critical and substantive roles they played in the formation of the country's new government. Adams, Jefferson, and Franklin were members of the Committee of Five that drafted the Declaration of Independence. Hamilton, Madison, and Jay were authors of The Federalist Papers, advocating ratification of the Constitution. The constitutions drafted by Jay and Adams for their respective states of New York and Massachusetts were heavily relied upon when creating language for the U.S. Constitution. Jay, Adams, and Franklin negotiated the Treaty of Paris that would end the American Revolutionary War.
|
The Founding Fathers represented a cross-section of 18th-century U.S. leadership. According to a study of the biographies by Caroline Robbins:
The Signers came for the most part from an educated elite, were residents of older settlements, and belonged with a few exceptions to a moderately well-to-do class representing only a fraction of the population. Native or born overseas, they were of British stock and of the Protestant faith.
They were leaders in their communities; several were also prominent in national affairs. Virtually all participated in the American Revolution; at the Constitutional Convention at least 29 had served in the Continental Army, most of them in positions of command. Scholars have examined the collective biography of the Founders, including both the signers of the Declaration and of the Constitution.
|
|
be-tarask
|
https://be-tarask.wikipedia.org/wiki/%D0%9D%D1%8C%D1%8E-%D0%81%D1%80%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%84%D0%BE%D0%BD%D0%B4%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D1%8F_%D0%B1%D1%96%D1%80%D0%B6%D0%B0
|
Нью-Ёрская фондавая біржа
|
Гісторыя
|
Нью-Ёрская фондавая біржа / Гісторыя
|
Фасад біржы (чэрвень 2003 г.)
|
north america, flag of the New York Stock Exchange, flag, northeast, mid-atlantic
| null |
image/jpeg
| 1,512 | 1,190 | true | true | true |
Нью-Ёрская фондавая біржа — фондавая біржа, заснаваная ў сакавіку 1817 г. у Нью-Ёрку. Ажыцьцяўляе дзённы гандаль з панядзелка па пятніцу ад 9:30 да 16:00 па мясцовым часе. Прадметам гандлю выступаюць акцыя, аблігацыя і вытворны інструмэнт. Знаходзіцца ў нью-ёрскай гарадзкой акрузе Мангэтан па вул. Мура, д. 11 і ёсьць адным з найбольш славутых месцаў Нью-Ёрку.
|
Днём заснаваньня NYSE лічыцца 17 траўня 1792 году, калі дваццацю чатырма нью-ёрскімі брокерамі было падпісанае гэтак званае Плятанавае пагадненьне (пад плятанавым дрэвам, што расло на месцы сёньняшняга дому №68 па вуліцы Wall street). У адпаведнасьці з пагадненьнем, гешэфты з каштоўнымі паперамі адгэтуль павінны былі заключацца толькі між чальцамі біржы, пры гэтым усталёўваўся фіксаваны памер камісійных збораў.
8 сакавіка 1817 году біржа ўтварыла юрыдычную асобу і назвалася «Нью-Ёрская фондавая і біржавая рада» (New York Stock & Exchange Board). У 1863 зьявілася сучасная абрывіятура. У той самы год біржа арэндавала сваё сталае памяшканьне па Wall Street, 40 за 200 даляраў за месяц. У 1835 годзе пажар зьнішчыў у Нью-Ёрку больш за 700 будынкаў, у тым ліку і фондавую біржу. Гандаль быў перанесены ў іншыя месцы. У 1844, з вынаходніцтам тэлеграфу, упершыню ў гандлю ўзялі ўдзел інвэстары з па-за Нью-Ёрку. У 1857 годзе адбыўся першы ў гісторыі абвал біржы, пасьля банкруцтва Ohio Life Insurance & Trust Company.
3 ліпеня 1884 годзе ў «Customers' Afternoon Letter» зьявіўся першы ў гісторыі ЗША фондавы індэкс. Ён складаўся з 11 паказьнікаў. Праз год ён стаў базавацца на кошце 14 акцый: 12 акцый чыгуначных кампаній і 2 — прамысловых. 26 траўня 1896 году зьявіўся знакаміты прамысловы індэкс Доў-Джонза. Гандаль быў прыпынены неўзабаве пасьля пачатку Першае сусьветнае вайны (ліпень 1914), аднак быў адчынены зноў 28 лістапада таго году, каб падтрымаць вайну гандлям аблігацыямі.
24 кастрычніка 1929 адбыўся найбуйнейшы ў гісторыі біржавы крах. Гэты дзень увайшоў у гісторыю як «Чорны чацьвер». Праз тыдзень Амэрыка цалкам пагрузілася ў эканамічную крызу, празваную пазьней «Вялікая Дэпрэсія», якую спыніла толькі зьмена агульнае канцэпцыі эканамічнае палітыкі амэрыканскае дзяржавы з манэтарызму на кейнсіянства. 1 кастрычніка 1934 году Камісія па каштоўных паперах і біржах (анг. Securities and Exchange Commission, SEC) зарэгістравала Нью-Ёрскую фондавую біржы ў якасьці агульнанацыянальнае фондавае біржы.
14 ліпеня 1966 году стварылі індэкс NYSE Composite. 18 лютага 1971 году біржа была ператвораная ў некамэрцыйную арганізацыю, колькасьць яе чальцоў была скарочаная да 25. Была зацьверджаная структура кіраваньня біржаю: галоўны орган — Рада Дырэктараў з 26 чалавек: старшыня, прэзыдэнт, 12 прадстаўнікоў грамадзкасьці і 12 прадстаўнікоў прафэсійных удзельнікаў рынка каштоўных папераў. У 1979 годзе для правядзеньня тэрміновых гешэфтаў была створаная «дачка» NYSE — New York Futures Exchange (NYFE). Праз тры гады аб’ём гандлю на NYFE перавысіў 100 мільёнаў даляраў.
У 1996 г. Нью-Ёрская біржа саступіла першынство паводле аб’ёму гандлю біржы НАПДАК (NASDAQ). З 11 верасьня па 17 верасьня 2001 году біржа была зачыненая ў сувязі з тэрарыстычным актам. 17 верасьня 2003 году старшыня NYSE Рычард Ґраса зышоў у адстаўку ў сувязі з скандалам датычна памераў яго ўзнагароджаньня. Замест яго старшынём стаў Джон Тэйн, былы прэзыдэнт ґрупы Goldman Sachs. 17 сьнежня 2003 году SEC зацьвердзіла папраўкі да Канстытуцыі NYSE, закліканыя зьмяніць структуру кіраваньня біржаю і ўзмацніць функцыю самарэгуляваньня. Першапачаткова на NYSE гандляваліся пераважна дзяржаўныя пазыковыя абавязальніцтвы, але паступова асноўным інструмэнтам гандлю сталіся акцыі. Паводле зьвестак на канец студзеня 2004 году, рынкавы кошт усіх кампаній, ліставаных на NYSE, дасягнула $17,8 трлн. Па стане на канец 2003 году сярэдні аб’ём штодзённага гандлю на NYSE складаў прыкладна 1,663 млрд. акцыяў.
На ліпень 2004 г. на біржы гандляваліся каштоўныя паперы больш за 3000 кампаніяў, агульнай капіталізацыяй у прыкладна 20 трыліёнаў амэрыканскіх даляраў. На ліпень 2004 году ўсе кампаніі з прамысловага індэкса Доў-Джонза, акрамя дзьвюх (Intel і Microsoft), гандляваліся на Нью-Ёрскай біржы. Гандаль на гэтай біржы працягвалі весьці рукамі і голасам, у адрозьненьне ад электронных біржаў (як NASDAQ). Акцыі кожнага эмітэнта гандляваліся брокерам ў пэўным месцы, жадаючыя набыць ці прадаць гэтыя акцыі зьбіраліся вакол гэтага месца. Паводле стану на 2004 год, рынкавая капіталізацыя складала $19,7 трыліёнаў , на бір
|
|
de
|
https://de.wikipedia.org/wiki/Liste_der_Kulturg%C3%BCter_in_Luzern
|
Liste der Kulturgüter in Luzern
|
Kulturgüter
|
Liste der Kulturgüter in Luzern / Kulturgüter
| null |
English: Musegg wall, Lucerne, Switzerland Deutsch: Museggmauer, Luzern, Schweiz
|
Stadtbefestigung
|
image/jpeg
| 1,200 | 1,600 | true | true | true |
Die Liste der Kulturgüter in Luzern enthält alle Objekte in der Stadt Luzern im Kanton Luzern, die gemäss der Haager Konvention zum Schutz von Kulturgut bei bewaffneten Konflikten, dem Bundesgesetz vom 20. Juni 2014 über den Schutz der Kulturgüter bei bewaffneten Konflikten sowie der Verordnung vom 29. Oktober 2014 über den Schutz der Kulturgüter bei bewaffneten Konflikten unter Schutz stehen.
Objekte der Kategorien A und B sind vollständig in der Liste enthalten, Objekte der Kategorie C fehlen zurzeit. Unter übrige Baudenkmäler sind zusätzliche Objekte zu finden, die im kantonalen Denkmalverzeichnis verzeichnet und nicht bereits in der Liste der Kulturgüter enthalten sind.
| null |
|
nl
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Burgemeester_Stramanweg
|
Burgemeester Stramanweg
| null |
Burgemeester Stramanweg
|
De Burgemeester Stramanweg voert in een tunnel onder de ArenA door
|
English: Johan Cruyjff Arena Nederlands: Johan Cruijff ArenA Deutsch: Johan-Cruyff-Arena
| null |
image/jpeg
| 1,968 | 3,668 | true | true | true |
De Burgemeester Stramanweg is een belangrijke doorgaande weg in de gemeente Ouder-Amstel en de gemeente Amsterdam, stadsdeel Zuidoost.
De weg werd als nieuwe Provinciale weg ter vervanging van de Ouderkerkerlaan in 1939 in gebruik genomen gelijktijdig met de Brug over de Amstel in Ouderkerk en ligt in het verlengde van de Oranjebaan, met een boog langs het dorp Ouderkerk aan de Amstel. Hij kruist vervolgens de A2 ongelijkvloers en voert in een tunnel onder de Johan Cruijff ArenA naar de Dolingadreef in Amsterdam Zuidoost. In Ouderkerk is alleen bebouwing aan de zuidzijde van de weg.
Voordat de Bijlmermeer bebouwd was, liep de weg door in de richting van Diemen en vormde de doorgaande weg van Amstelveen naar Diemen. Tot 1976 werden ook de Abcouderstraatweg en de spoorlijn Amsterdam - Utrecht met een viaduct gekruist. Na het omhoog brengen van deze spoorlijn liep de weg onder het spoorviaduct door. De Abcouderstraatweg kwam in dat gebied te vervallen.
Voor de komst van de Zuidtangent in 2002 verscheen er een vrije busbaan tussen de kruising met de A2 en de brug over de Amstel in Ouderkerk. Connexxion buslijnen 171, 300 en 356 rijden over de weg.
|
De Burgemeester Stramanweg is een belangrijke doorgaande weg in de gemeente Ouder-Amstel en de gemeente Amsterdam, stadsdeel Zuidoost.
De weg werd als nieuwe Provinciale weg ter vervanging van de Ouderkerkerlaan in 1939 in gebruik genomen gelijktijdig met de Brug over de Amstel in Ouderkerk en ligt in het verlengde van de Oranjebaan, met een boog langs het dorp Ouderkerk aan de Amstel. Hij kruist vervolgens de A2 ongelijkvloers en voert in een tunnel onder de Johan Cruijff ArenA naar de Dolingadreef in Amsterdam Zuidoost. In Ouderkerk is alleen bebouwing aan de zuidzijde van de weg.
Voordat de Bijlmermeer bebouwd was, liep de weg door in de richting van Diemen en vormde de doorgaande weg van Amstelveen naar Diemen. Tot 1976 werden ook de Abcouderstraatweg en de spoorlijn Amsterdam - Utrecht met een viaduct gekruist. Na het omhoog brengen van deze spoorlijn liep de weg onder het spoorviaduct door. De Abcouderstraatweg kwam in dat gebied te vervallen.
Voor de komst van de Zuidtangent in 2002 verscheen er een vrije busbaan tussen de kruising met de A2 en de brug over de Amstel in Ouderkerk. Connexxion buslijnen 171, 300 en 356 (laatste twee zijn onderdeel van R-net) rijden over de weg.
De weg is naderhand vernoemd naar de voormalige burgemeester van Ouder-Amstel van 1920–1938 Josephus Anthonius Aloysius Straman, die op 30 december 1938 overleed. Hij werd in 1939 tijdelijk opgevolgd door de locoburgemeester, wethouder J.Koolhaas, naar wie de Wethouder Koolhaasweg in Ouderkerk aan de Amstel is vernoemd.
|
|
en
|
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_ch%C3%A2teaux_in_Nord-Pas-de-Calais
|
List of châteaux in Nord-Pas-de-Calais
|
Arrondissement of Arras
|
List of châteaux in Nord-Pas-de-Calais / Pas-de-Calais / Arrondissement of Arras
|
Donjon de Bours
|
le château de Bours
| null |
image/jpeg
| 626 | 919 | true | true | true | null |
Château de Barly in Barly
Donjon de Bours in Bours
Château de Couin in Couin
Château de Duisans in Duisans
Château de Grand-Rullecourt in Grand-Rullecourt
Château de Pas-en-Artois in Pas-en-Artois
Château de Tramecourt in Tramecourt
Château de Villers-Châtel in Villers-Châtel
Château de Saulty in Saulty
Château de Hendecourt in Hendecourt-les-Cagnicourt
|
|
cs
|
https://cs.wikipedia.org/wiki/B%C3%ADl%C3%BD_ryb%C3%ADz
|
Bílý rybíz
|
Půda
|
Bílý rybíz / Pěstování / Půda
|
Padlí na rybízu
|
English: Powdery mildew on leaves of a blackcurrant Русский: Мучнистая роса на листьях черной смородины
| null |
image/jpeg
| 2,143 | 2,159 | true | true | true |
Bílý rybíz je ovocný keř, jehož plody jsou malé jedlé bobule bělavě nažloutlé barvy s mírně nakyslou chutí. Označení zahrnuje bílé variety červeného rybízu. Jde o kultivary druhů Ribes sativum, R. rubrum, R. petraeum a R. multiflorum. Skupina kultivarů je zahrnována jako Ribes rubrum do rodu rybíz, a je zařazena do čeledi meruzalkovité. Rostlina se dá dobře pěstovat v celé České republice i v jiných oblastech mírného podnebného pásma. Bobule se uskupují na větvičkách v malých hroznech.
Pěstované odrůdy rybízu jsou diploidní a samosprašné.
|
Přednostně by půda na stanovišti měla být rovná. Rybíz se pěstuje na všech druzích půd, ale mnohé odrůdy preferují různé půdní a klimatické podmínky, za kterých se bude dařit nejlépe. Pěstitelé, kteří dosáhli úspěchů v pěstování rybízu, byli ti, kteří našli odrůdu zvlášť přizpůsobenou podmínkám.
Obecně platí, že na živiny bohatší půda je pro rybíz lepší. Měla by být drobivá a snadno na zpracovatelná, aby byly náklady na tuto operaci tak malé, jak je to možné. Půda by měla být dobře zásobena vlhkostí, ale ne vlhká. Pokud není propustná a odvodněná, rybíz nebude prospívat, protože jsou kořeny stále v nadměrném množství vlhkosti.
|
|
it
|
https://it.wikipedia.org/wiki/Nave_da_ricerca
|
Nave da ricerca
|
Galleria d'immagini
|
Nave da ricerca / Galleria d'immagini
| null |
English: Polarcus Amani Seismic vessel
| null |
image/jpeg
| 589 | 1,000 | true | true | true |
Una nave da ricerca è una nave utilizzata per la ricerca scientifica marina, in particolare nei campi quali l'oceanografia, l'idrografia, la batimetria, la meteorologia, gli studi sulle correnti marine, la flora e la fauna acquatica. Una nave per l'esplorazione è una tipologia di nave da ricerca.
Nel caso in cui la nave da ricerca sia utilizzata da una marina militare, essa è solitamente dotata del pennant number con l'iniziale "A" o di un hull classification symbol che inizia per "AG",
inoltre il NOAA usa l'hull code "R" per le Research ships e "S" per le Survey ships.
Questo tipo di navi è dotato di molteplici strumenti di misura, laboratori, ecc. e oltre all'equipaggio imbarca anche numerosi scienziati e ricercatori.
Alcune famose navi da ricerca e esplorazione furono: Beagle, Calypso, Challenger, Endurance e Terra Nova.
| null |
|
fr
|
https://fr.wikipedia.org/wiki/Fairfax_(Californie)
|
Fairfax (Californie)
| null |
Fairfax (Californie)
| null |
English: Downtown Fairfax, California, USA
| null |
image/jpeg
| 600 | 800 | true | true | true |
Fairfax est une municipalité américaine du comté de Marin, en Californie. Sa population était de 7 319 habitants au recensement de 2000.
|
Fairfax est une municipalité américaine du comté de Marin, en Californie. Sa population était de 7 319 habitants au recensement de 2000.
|
|
hy
|
https://hy.wikipedia.org/wiki/%D4%B6%D5%BE%D5%A1%D6%80%D5%A9%D5%B6%D5%B8%D6%81
|
Զվարթնոց
|
Պատկերներ
|
Զվարթնոց / Պատկերներ
| null |
Հայերեն: Եկեղեցական համալիր՝ Վաղարշապատի Սբ. Գրիգոր (Զվարթնոց) This is a photo of a monument in Armenia identified by the ID 4.2/13
| null |
image/jpeg
| 1,331 | 1,975 | true | true | true |
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Զվարթնոց
Զվարթնոց, հայկական վաղմիջնադարյան ճարտարապետակ հուշարձան, գտնվում է Վաղարշապատից 3 կմ հարավ-արևելք։ 1989 թվականին ընդգրկվել է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային մշակութային արժեքների ցանկում։
| null |
Subsets and Splits
Rainbow References in WIT
The query retrieves entries containing the word 'rainbow' in various fields, providing a basic search and limited context about where the term appears.