diff --git "a/test.json" "b/test.json"
new file mode 100644--- /dev/null
+++ "b/test.json"
@@ -0,0 +1,4657 @@
+[
+    {
+        "text":"Başvuru, Anayasa Mahkemesince iptal edilen bir kanun hükmüne dayanılarak mahkûmiyet kararı verilmesi nedeniyle suç ve cezaların kanuniliği ilkesinin ihlal edildiği iddiası hakkındadır.  Başvuru, 11/9/2014 tarihinde Bartın  Asliye Hukuk Mahkemesi aracılığıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvuruda, Komisyona sunulmasına engel bir eksiklik tespit edilmemiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 28/5/2015 tarihinde başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Bartın Cumhuriyet Başsavcılığının 3/4/2012 tarihli ve E.2012/555 sayılı iddianamesiyle başvurucunun “izinsiz inşaî ve fizikî müdahale yapma veya yaptırma” suçundan cezalandırılması için Bartın Asliye Ceza Mahkemesine kamu davası açılmıştır. Bartın Asliye Ceza Mahkemesi, 21/5/2014 tarihli ve E.2012/316, K.2014/476 sayılı kararı ile başvurucunun atılı suçtan 1 yıl 8 ay hapis ve 80,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar vermiştir. Kararın gerekçesi şöyledir:\"İddia, sanık savunması, katılan vekilinin beyanı, mahallinde yapılan keşif, keşif neticesi alınan bilirkişi raporu, nüfus ve adli sicil kayıtları ile tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, Bartın ili Kırtepe mahallesi 13 pafta 130 ada 7 parsel numarada kayıtlı ve Ankara Kültür ve Tabiat Varlıkları Koruma Kurulu tarafından 1/10/1991 tarihinde tescillenmiş ve sanık Süleyman Akbağ [başvurucu] tarafından kuyumcu olarak kullanılan iki adet dükkanın sanık tarafından birleştirilmek suretiyle izinsiz uygulamalara tabi tutulduğu, Karabük Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulunun 15/6/2011 tarih ve 2345 sayılı kararı ile yapılan uygulamaların basit onarımı aştığının ve restorasyon projesi kapsamında yapılması gerektiğinin, projeler koruma kurulunca onaylanmadan tescilli taşınmazda herhangi bir inşaî ve fiziki faaliyette bulunulmayacağının belirtildiği, mahallinde yapılan keşif neticesinde alınan inşaat bilirkişisi raporundan da anlaşıldığı üzere, sanık Süleyman Akbağ tarafından kuyumcu olarak kullanılan iki adet dükkanın birleştirilmek suretiyle izinsiz uygulamaya tabi tutulduğu, iki dükkanın birleştirilmek suretiyle tek bir mekan oluşturulduğu, bu durumun tescilli taşınmazın özgününe aykırı olduğu tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık Süleyman Akbağ'ın üzerine atılı 2863 sayılı yasaya muhalefet suçu sabit olmakla eylemine uyan 2863 sayılı yasanın 65/ maddesi uyarınca cezalandırılmasına, sanığın sabıkasız oluşu, kişiliği, duruşmalardaki tutum ve davranışları göz önüne alınarak yeniden suç işlemeyeceği konusunda kanaate varıldığından ve zarar söz konusu olmadığından CMK.231/5-6 maddesi uyarınca sanık hakkındaki hapse ve adli para cezasına ilişkin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, sanığın CMK.231/ maddesi uyarınca 5 yıl süre ile denetim süresine tabi tutulmasına, bu süre içerisinde sanık hakkında yükümlülük belirlenmesine yer olmadığına dair hüküm kurulmuştur.\" Başvurucu Bartın Asliye Ceza Mahkemesinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına karşı Bartın Ağır Ceza Mahkemesine itiraz etmiştir. Bartın Ağır Ceza Mahkemesi, 10/7/2014 tarihli kararıyla başvurucunun itirazının reddine karar vermiştir.  Ret kararı başvurucuya 12/8/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Bireysel başvuru 11/9/2014 tarihinde yapılmıştır.B. İlgili Hukuk 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinin (5), (6), (8), (10), (11) ve (12) numaralı fıkraları şöyledir:\"(5) Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, kurulan hükmün sanık hakkında bir hukukî sonuç doğurmamasını ifade eder.(6) Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için;  a) Sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûm olmamış bulunması, b) Mahkemece, sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması,  c) Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi gerekir. Sanığın kabul etmemesi hâlinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmez.…(8) Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının verilmesi halinde sanık, beş yıl süreyle denetim süresine tâbi tutulur.…Denetim süresi içinde dava zamanaşımı durur.(10) Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmediği ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere uygun davranıldığı takdirde, açıklanması geri bırakılan hüküm ortadan kaldırılarak, davanın düşmesi kararı verilir.(11) Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar. .(12) Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz edilebilir.\" 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkraları şöyledir:“Mahkûmiyet hükmünün yorumunda veya çektirilecek cezanın hesabında duraksama olursa, cezanın kısmen veya tamamen yerine getirilip getirilemeyeceği ileri sürülür ya da sonradan yürürlüğe giren kanun, hükümlünün lehinde olursa, duraksamanın giderilmesi veya yerine getirilecek cezanın belirlenmesi için hükmü veren mahkemeden karar istenir.” 21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu'nun  maddesinin Anayasa Mahkemesince iptal edilen (b) bendi şöyledir:“ Sit alanlarında geçiş dönemi koruma esasları ve kullanma şartlarına, koruma amaçlı imar plânlarına ve koruma bölge kurullarınca belirlenen koruma alanlarında öngörülen şartlara aykırı izinsiz inşaî ve fizikî müdahale yapanlar veya yaptıranlar, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezasıyla cezalandırılır.” Aynı Kanun’un, 8/10/2013 tarihli ve 6498 sayılı Kanun ile değişik  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“Tescil edilen sit alanları ve korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıkları ile korunma alanlarının bu Kanuna göre tebliğ veya ilan edilmiş olmasına rağmen yıkılmasına, bozulmasına, tahribine, yok olmasına veya her ne suretle olursa olsun zarar görmesine kasten sebebiyet verenler ile koruma bölge kurullarından izin alınmaksızın inşaî ve fiziki müdahale yapanlar veya yaptıranlar, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beş bin güne kadar adli para cezasıyla cezalandırılır.…Bünyesinde koruma, uygulama ve denetim büroları kurulan idarelerden 57 nci maddenin yedinci fıkrası uyarınca izin almaksızın veya izne aykırı olarak tamirat ve tadilat yapanlar ile izinsiz inşaî ve fiziki müdahale yapanlar veya yaptıranlar altı aydan üç yıla kadar hapis veya adli para cezası ile cezalandırılırlar.” Anayasa Mahkemesinin 11/4/2012 tarihli ve E.2011/18, K.2012/53 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:“…İtiraz konusu Kanun'un  maddesinin (a) ve (b) bentlerinde korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıklarına zarar verenler ile sit alanlarında geçiş dönemi koruma esasları ve kullanma şartlarına, koruma amaçlı imar plânlarına ve koruma bölge kurullarınca belirlenen koruma alanlarında öngörülen şartlara aykırı izinsiz inşaî ve fizikî müdahale yapanlar veya yaptıranların cezalandırılması öngörülmektedir. Kanun'un tespit ve tescil başlıklı  maddesinde korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıklarının ve doğal sit alanlarının tespitinin Kültür ve Turizm Bakanlığının koordinatörlüğünde yapılacağı ve bu tespitlerin koruma bölge kurulu kararı ile tescil edileceği öngörülmüştür. Ancak bu tespit ve tescilin maliklere tebliği öngörülmemiştir. Maddenin ilk halinde maliklere tebliğ de öngörülmüşken 1987 tarih ve 3386 sayılı Kanunla yapılan değişiklikle tebliğ zorunluluğu ortadan kaldırılmıştır. …Hem tescil kararının tebliğ edilmemesi hem de koruma bölge kurulu kararlarının ilgililere duyurulmasını güvence altına alacak bir yasal hükmün bulunmaması karşısında itiraz konusu kurallarda belirtilen cezai yaptırımların bireyler açısından öngörülebilir olmadığı ve suçların kanuniliği ilkesine uymadığı açıktır. Açıklanan nedenlerle kural, Anayasa'nın  ve  maddelerine aykırıdır. İptali gerekir…” Yargıtay  Ceza Dairesinin 13/6/2013 tarihli ve E.2013/11049, K.2013/16111 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:“…Anayasa Mahkemesi'nin 11/04/2012 tarih ve 2011/18 Esas, 2012/53 sayılı kararı ile 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu'nun 23/01/2008 tarih ve 5728 sayılı Kanunun  maddesi ile değişik  maddesinin (a) ve (b) fıkralarının Anayasa'ya aykırı olduğuna ve iptaline karar verildiği, Anayasa'nın  maddesinin  fıkrası ile 6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin Kuruluşu ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanunun  maddesinin  fıkrası gereğince iptal hükmünün, kararın Resmi Gazete'de yayımlanmasından başlayarak bir yıl sonra yürürlüğe girmesinin de karar altına alındığı, 13/10/2012 tarih ve 28440 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan Anayasa Mahkemesi kararının, 13/10/2013 tarihi itibariyle yürürlüğe gireceği, halen yürürlükte bulunan kanun maddesine dayanılarak tesis edilip kesinleşen mahkumiyet hükmünün aynen infaz edilmesi gerektiği, zira Anayasa Mahkemesince iptaline karar verilen fıkralar ile düzenlenen suçlar için kanun koyucunun ne tür bir yaklaşım sergileyeceği, daha lehe bir uygulama getirip getirmeyeceği hususunun öngörülmesinin bu aşamada mümkün olmadığı, dolayısıyla mevcut durum itibariyle yürürlükte olup tatbik edilmesi gereken kanun maddesinin, henüz iptal hükmü yürürlüğe girmediği halde yok sayılmasının ve anılan madde uyarınca verilen mahkumiyet kararının infaz edilme kabiliyetini haiz olmadığı sonucuna varılmasının, Anayasa Mahkemesince gerçekleştirilen “somut norm denetimi” uygulamasının amacına aykırı olduğu anlaşıl(mıştır.)” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Ceza)-Kişi hürriyeti ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/15072",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Anayasa Mahkemesince iptal edilen bir kanun hükmüne dayanılarak mahkûmiyet kararı verilmesi nedeniyle suç ve cezaların kanuniliği ilkesinin ihlal edildiği iddiası hakkındadır.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, hakkında düzenlenen trafik idari para cezası karar tutanağının bir örneğinin on iş günü içinde tebliğ edilmemesinin ve bu cezanın iptali talebinin reddine karar verilmesinin, Anayasa’nın  maddesinde belirtilen adil yargılanma hakkını ihlal ettiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 21/11/2013 tarihinde İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 28/2/2015 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: İstanbul Emniyet Müdürlüğü Trafik Denetleme Şube Müdürlüğü ekiplerince, 26/12/2012 tarihli ve GT-58573 seri numaralı trafik idari para cezası karar tutanağı ile 13/10/1983 tarihli ve 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun  maddesine istinaden başvurucu hakkında 319,00 TL idari para cezası kesilmiştir. Başvurucu tarafından, bahse konu idari para cezasının iptali için İstanbul Anadolu  Sulh Ceza Mahkemesine başvuruda bulunulmuş, Mahkemece 18/9/2013 tarihli ve 2013/427  İş sayılı karar ile başvurunun reddine karar verilmiştir.  Anılan karar, 30/3/2005 tarihli ve 5326 sayılı Kabahatler Kanunu’nun  maddesinin (10) numaralı fıkrası uyarınca \"Üçbin Türk Lirası dahil idarî para cezalarına karşı başvuru üzerine verilen kararlar\" kesin nitelikte olmasına rağmen itiraz yolu açık olmak üzere verilmiştir. Başvurucu, anılan karara karşı İstanbul Anadolu  Asliye Ceza Mahkemesine itiraz etmiştir. İstanbul Anadolu  Asliye Ceza Mahkemesinin 3/10/2013 tarihli ve 2012/323  İş sayılı kararıyla, itiraza konu karar kesin nitelikte olduğundan bahisle itiraz hakkında ‘karar verilmesine yer olmadığı’ yönünde hüküm kurulmuştur.  Anılan karar, başvurucuya 22/10/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Bireysel başvuru 21/11/2013 tarihinde yapılmıştır.B. İlgili Hukuk 2918 sayılı Kanun’un  maddesinin ikinci fıkrası şöyledir: “Hız ölçen teknik cihaz veya çeşitli teknik usullerle yapılan tespit sonucu hız sınırlarını yüzde ondan yüzde otuza (otuz dahil) kadar aşan sürücülere 64 700 000 lira, yüzde otuzdan fazla aşan sürücülere 131 900 000 lira para cezası uygulanır.” 6/4/2011 tarihli ve 27897 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Karayolları Trafik Kanunu Hükümleri Gereğince Uygulanan İdari Para Cezalarının Tahsilinde ve Takibinde Uygulanacak Usul ve Esaslar İle Kullanılacak Alındılar, Tutanaklar ve Defterler Hakkında Yönetmeliğin (Yönetmelik)  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “Madde 10 - (Değişik madde: 2014 - 28962 s. R.G. Yön./mad) (1) Trafik idari para cezası karar tutanaklarının tebliği, 30/3/2005 tarihli ve 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 20 nci maddesinde yer alan soruşturma zamanaşımı süreleri içerisinde yapılır.” Yönetmelik’in  maddesinin değişiklik öncesi ilgili kısmı şöyledir: “ (1) Karayolları Trafik Kanunu gereğince yetkili kılınmış personel tarafından araçların tescil plakasına göre düzenlenen trafik idari para cezası karar tutanakları; … b) Tutanağın tebligat işlemlerine ihlalin tespit edildiği tarihten itibaren on iş günü içinde başlanarak, Karayolları Trafik Kanununun 116 ncı maddesi hükümleri uyarınca araç sahibine, sahibi birden fazla ise tescil kaydının ilk sırasındaki sahibine posta yoluyla tebligat yapılır.” Yargıtay  Ceza Dairesinin 29/4/2013 tarihli ve E.2012/31671, K.2013/10142 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: “Mahkemece, 27/01/1989 tarihli ve 20062 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Trafik Para Cezalarının Tahsilinde ve Takibinde Uygulanacak Esas ve Usuller ile Kullanılacak Belgeler Hakkında Yönetmeliğin 10/a-b maddesi gereğince tebligat işlemlerine 7 iş günü içerisinde başlanmadığından bahisle itirazın kabulüne karar verilmiş ise de, belirtilen hükmün idarî işlemlerin sürüncemede kalmasını önlemek amacıyla idareye yönelik getirilmiş bir düzenleme olduğu, süresinde tebligat işlemlerine başlanmamış olmasının idarî karar tutanağını geçersiz kılmayacağı, mahkemesince olayın esasına girilerek bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı gerekçeyle karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü; … Gebze  Sulh Ceza Mahkemesinin 22/05/2012 gün ve 2012/417 Değişik İş sayılı kararının CMK.nun 309/4-c maddesi uyarınca aleyhe sonuç doğurmamak üzere BOZULMASINA, … karar verildi.” Yargıtay  Ceza Dairesinin 19/4/2012 tarihli ve E.2012/3000, K. 2012/8436 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: “b) Tescil plakasına göre tutanak düzenlenen araçlar, tutanağın düzenlendiği yerin dışında başka bir tescil kuruluşuna kayıtlı olup bilgisayar sorgulamasında adresi tespit edilemiyorsa, adres tespiti için tutanağın iki nüshası ilgili tescil kuruluşuna yedi iş günü içerisinde gönderilir. Tescil kaydına göre araç sahibi veya işleteninin adresleri arşiv kayıtlarından tespit edilir ve 7201 sayılı Tebligat kanunu hükümleri uyarınca 7 iş günü içerisinde tebliğ işlemlerine başlanarak tebligat yapılır, tutanağının bir sureti de takip ve tahsili için ilgili mal sandığına gönderilir.\" hükümlerine göre göre, bahse konu FR-644863 seri nolu idari para cezası karar tutanağının 16/01/2011 tarihinde pazar günü düzenlendiği ve 25/01/2011 tarihli salı günü ise tebligat işlemine başlanılarak CZ00143800642 barkod no ile tutanağın PTT'ye teslim edildiği, tutanağın düzenlenmesi ile tebligata başlanması arasında sadece 7 iş günü süre olduğu, düzenlenen trafik idari para cezası karar tutanağının mevzuata uygun olarak tebligata çıkarıldığı gibi, haklı sebeplerin varlığı halinde, idarece 7 iş günü içerisinde tebligata başlanılmamasının tek başına trafik ceza tutanağının iptali için geçerli sebep olamayacağı gözetilmeden başvurunun reddi yerine yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun  maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden Dinar Sulh Ceza Mahkemesinin 2011 gün ve 2011/70 değişik iş sayılı kararının CMK.nun 309/4-c maddesi uyarınca aleyhe tesir etmemek üzere bozulmasına, … karar verildi.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/8508",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, hakkında düzenlenen trafik idari para cezası karar tutanağının bir örneğinin on iş günü içinde tebliğ edilmemesinin ve bu cezanın iptali talebinin reddine karar verilmesinin, Anayasa’nın 36. maddesinde belirtilen adil yargılanma hakkını ihlal ettiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, disiplin cezasına karşı yapılan itirazın reddine dair işlemin iptali istemiyle açılan davanın süre aşımı yönünden reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 10/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: İzmir PTT Başmüdürlüğü Dağıtım ve Toplama Merkezi Müdürlüğünde şef olarak görev yapan başvurucu, disiplin amirinin 12/9/2012 tarihli işlemi ile 14/7/1965tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun  maddesinin B-(a) bendi uyarınca kınama cezası ile cezalandırılmıştır. Başvurucunun söz konusu disiplin cezasına karşı 28/9/2012 tarihinde yaptığı itiraz Disiplin Kurulunun 26/12/2012 tarihli kararı ile reddedilmiş, bu karar 22/1/2013 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, kınama cezasına karşı yaptığı itirazın reddine dair Disiplin Kurulu kararının iptali istemiyle 25/3/2013 tarihinde İzmir  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır. Mahkemenin 27/11/2013 tarihli kararıyla dava konusu işlem iptal edilmiştir. Söz konusu karar, davalı idarenin itirazı üzerine İzmir Bölge İdare Mahkemesi  Kurulunun (Kurul) 6/5/2014 tarihli kararıyla bozulmuş ve dava süre aşımı yönünden reddedilmiştir. Süre ret kararının gerekçesinde özetle şu hususlara yer verilmiştir: Öncelikle 657 sayılı Kanun'un  maddesi ile disiplin cezalarına karşı yapılacak itiraz, itiraz mercii ve itirazın tabi olacağı süre yönlerinden özel bir düzenleme yapıldığı, düzenlemenin özel niteliğinden dolayı söz konusu itirazın 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesi kapsamında değerlendirilemeyeceği vurgulanmıştır. Disiplin cezası aldığına dair tebligat yapılan ilgilinin bu işleme karşı doğrudan dava açmayarak itiraz yoluna başvurması hâlinde altmış günlük dava açma süresinin itirazın reddine ilişkin işlemin tebliğ tarihinden itibaren, itiraz cevap verilmemek suretiyle reddedilmişse 657 sayılı Kanun’un  maddesinde düzenlenen otuz günlük cevap süresinin (zımni ret süresi) bittiği tarihten itibaren işlemeye başlayacağı kabul edilmiştir. Buna göre kınama cezası ile cezalandırıldığına ilişkin işlemin tebliği üzerine Disiplin Kuruluna itirazda bulunan başvurucunun, bu itirazının 657 sayılı Kanun'un  maddesinde öngörülen otuz günlük süre sonunda zımnen reddi üzerine altmış günlük süre içerisinde dava açması gerektiği, itirazının reddine dair 26/12/2012 tarihli kararın 22/1/2013 tarihinde tebliği üzerine 25/3/2013 tarihinde açtığı davanın süresinde olmadığı belirtilmiştir. Başvurucunun karar düzeltme istemi aynı Kurulun 3/9/2014 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Nihai karar 13/10/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 10/12/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 2577 sayılı Kanun'un \"Dava açma süresi\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\" Dava açma süresi, özel kanunlarında ayrı süre gösterilmeyen hallerde Danıştayda ve idare mahkemelerinde altmış... gündür. Bu süreler;a) İdari uyuşmazlıklarda; yazılı bildirimin yapıldığı,(...)Tarihi izleyen günden başlar.(...)\" 2577 sayılı Kanun'un \"Üst makamlara başvurma\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"  İlgililer tarafından idari dava açılmadan önce, idari işlemin kaldırılması, geri alınması değiştirilmesi veya yeni bir işlem yapılması üst makamdan, üst makam yoksa işlemi yapmış olan makamdan, idari dava açma süresi içinde istenebilir. Bu başvurma, işlemeye başlamış olan idari dava açma süresini durdurur. Altmış gün içinde bir cevap verilmezse istek reddedilmiş sayılır. İsteğin reddedilmesi veya reddedilmiş sayılması halinde dava açma süresi yeniden işlemeye başlar ve başvurma tarihine kadar geçmiş süre de hesaba katılır.\" 657 sayılı Kanun’un \"İtiraz\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Disiplin amirleri tarafından verilen ... kınama ... ceza[s]ına karşı disiplin kuruluna, itiraz edilebilir. İtirazda süre, kararın ilgiliye tebliği tarihinden itibaren yedi gündür. Süresi içinde itiraz edilmeyen disiplin cezaları kesinleşir. İtiraz mercileri, itiraz dilekçesi ile karar ve eklerinin kendilerine intikalinden itibaren otuz gün içinde kararlarını vermek zorundadır. ...Disiplin cezalarına karşı idari yargı yoluna başvurulabilir.\"B. Uluslararası Hukuk İlgili Sözleşme Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme)  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Herkes medeni hak ve yükümlülükleri ile ilgili uyuşmazlıklar ... konusunda karar verecek olan,... bir mahkeme tarafından davasının ... görülmesini istemek hakkına sahiptir...\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), Sözleşme'nin  maddesinin  fıkrasında, açık bir biçimde mahkeme veya yargı merciine erişim hakkından söz edilmese de maddede kullanılan terimler bir bütün olarak dikkate alındığında mahkemeye erişim hakkının da garanti altına alındığı sonucuna ulaşıldığını belirtmiştir (Golder/Birleşik Krallık, B. No: 4451/70, 21/2/1975, § 28-36). AİHM'e göre mahkemeye erişim hakkı Sözleşme'nin  maddesinin birinci fıkrasında mündemiçtir. Bu çıkarsama, Sözleşmeci devletlere yeni yükümlülük yükleyen genişletici bir yorum olmayıp  maddenin birinci fıkrasının birinci cümlesinin lafzının Sözleşme'nin amaç ve hedefleri ile hukukun genel prensiplerinin gözetilerek birlikte okunmasına dayanmaktadır. Sonuç olarak Sözleme'nin  maddesinin birinci fıkrası, herkesin medeni hak ve yükümlülüklerle ilgili iddialarını mahkeme önüne getirme hakkına sahip olmasını kapsamaktadır (Golder/Birleşik Krallık, § 36).  AİHM, adil yargılanmanın bir unsurunu teşkil eden mahkemeye erişim hakkının mutlak olmadığını, doğası gereği devletin düzenleme yapmasını gerektiren bu hakkın belli ölçüde sınırlanabileceğini kabul etmektedir. Ancak AİHM, bu sınırlamaların, kişinin mahkemeye erişimini hakkın özünü zedeleyecek şekilde ve genişlikte kısıtlamaması ve zayıflatmaması gerektiğini ifade etmektedir. AİHM'e göre meşru bir amaç taşımayan ya da uygulanan araç ile ulaşılmak istenen amaç arasında makul bir orantılılık ilişkisi kurmayan sınırlamalar Sözleşme'nin  maddenin birinci fıkrasıyla uyumlu olmaz (Sefer Yılmaz ve Meryem Yılmaz/Türkiye, B. No: 611/12, 17/11/2015, § 59; Eşim/Türkiye, B. No: 59601/09, 17/9/2013, § 19; EdificacionesMarch Gallego S.A./İspanya, B. No: 28028/95, 19/2/1998, § 34). AİHM, dava hakkını süre sınırına bağlayan iç hukuk hükümlerinin yorumlanmasının öncelikli olarak kamu otoritelerinin ve özellikle mahkemelerin görevi olduğunu belirtmekte; AİHM'in rolünün bu yorumun etkilerinin Sözleşme'yle uyumlu olup olmadığının tespitiyle sınırlı olduğunu ifade etmektedir. Süre sınırı getiren kuralların uygun adalet yönetiminin güvence altına alınması amacına dayandığına işaret eden AİHM, bu kuralların veya bunların uygulanmasının, ilgililerin ulaşılabilir başvuru yollarına müracaatlarını engelleyecek mahiyette olmaması gerektiğini değerlendirmektedir. AİHM, bu bağlamda her bir olayın somut başvuru yolunun özellikleri ışığında ve Sözleşme'nin  maddesinin birinci fıkrasının amaç ve hedefleri çerçevesinde değerlendirilmesi gerektiğinin altını çizmektedir (Eşim/Türkiye, § 20).  AİHM bu ilkeler uyarınca mahkemelerin dava açılabilmesi için öngörülen yasal yükümlülükleri uygularken hem yargılama adaletinin zayıflamasına yol açacak düzeyde aşırı şekilcilikten hem de kanunlarda öngörülen usule ilişkin gereklilikleri abes hâle getirecek seviyede aşırı esneklikten kaçınması gerektiğini belirtmektedir. AİHM; kuralların, belirliliği ve iyi adalet yönetimini sağlama amacına hizmet etme işlevlerini yitirmesi hâlinde ve davaların esasının yetkili mahkeme tarafından karara bağlanmasını önleyecek birtakım bariyerler oluşturma fonksiyonu görmeleri durumunda mahkemeye erişim hakkının zedeleneceğini ifade etmektedir (Eşim/Türkiye, § 21). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19283",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, disiplin cezasına karşı yapılan itirazın reddine dair işlemin iptali istemiyle açılan davanın süre aşımı yönünden reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tescil edilmiş taşınmaza ilişkin tapu senetlerinin kadastro çalışmasında uygulanamayan tapu kayıtları listesine alınması ve tapu siciline güvenilerek satın alınan taşınmazın Hazine adına kaydı nedeniyle uğranılan zararın tazmin edilmemesi nedenleriyle mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru, 4/2/2013 tarihinde Antalya  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 4/6/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 25/4/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Adalet Bakanlığına (Bakanlık) başvuru konusu olay ve olgular bildirilmiş, başvuru belgelerinin bir örneği görüş için gönderilmiştir. Bakanlığın görüş yazısı, 1/7/2014 tarihinde başvurucular vekiline tebliğ edilmiş; başvurucular vekili Bakanlığın cevabına karşı beyanlarını 16/7/2014 tarihinde ibraz etmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Antalya ili merkez Zeytinköy’de (Çamköy) bulunan taşınmaza ait Nisan 1320 ve Nisan 1325 tarihli kayıtların paylı olması nedeniyle açılan ve Hazinenin taraf olmadığı izaleyi şüyu davasında Antalya Sulh Hukuk Mahkemesi E.1940/1, K.1940/15 sayılı kararıyla taşınmazın büyüklüğünü arttırarak tapu kayıtlarının kapsadığı alanı 202 m² olarak belirlemiş ve taşınmazın, hisseleri oranında sahipleri adına tesciline karar vermiştir.  202 m² taşınmaz, Antalya Satış Memurluğunun 1944/2 sayılı satış dosyası ve açık arttırma suretiyle 13/4/1944 tarihli ve 118 sıra No.lu tapu kaydıyla K.K. ve H.Ü.ye satılmıştır.  Bahsedilen taşınmaz 1946 yılında 1937 tarihli ve 3116 sayılı Orman Kanunu’na göre yapılan orman tahdidinde orman sınırları içinde kalmıştır. Bahsedilen taşınmaz -başvurucuların murislerine ait olduğunu iddia ettikleri taşınmazı da kapsayan bölge- 1964 yılında yapılan orman tapulama (kadastro) sırasında orman tahdidi sınırı içerisinde bulunduğundan tapulama dışı bırakılmıştır.  1975 yılında Orman Kadastro Komisyonunca 31/8/1956 tarihli ve 6831 sayılı Orman Kanunu’nun  maddesi uygulamasıyla -2/B olarak adlandırılan uygulama- taşınmazın bulunduğu saha Hazine adına orman dışına çıkarılarak 4 No.lu orman kadastro parseli içinde kalmıştır. Bu uygulama, itiraz edilmemesi sonucu 20/10/1976 tarihinde kesinleşmiştir. K.K. ve H.Ü. 1965 yılında taşınmazı ifraz ettirmiş ve taşınmazı muhtelif kişilere satmışlardır. Taşınmazın 291 m²lik bölümünü alan ve adlarına kaydettiren A.E., B.E., Me.E., Mu.E., S. taşınmazı 17/7/1979 tarih, 182 cilt 93 sayfa  sıra No.lu, 1/10/1979 tarih, 183 cilt  sayfa  sıra No.lu, 182 cilt 92 sayfa  sıra No.lu, 182 cilt 94 sayfa  sıra No.lu tapu kayıtlarıyla fundalık olarak başvurucuların murisi Osman Ali ATEŞOĞLU’na satmışlardır.  1980 yılında yapılan kadastro çalışmasında başvurucuların murisinin de hissesi bulunduğunu iddia ettiği taşınmaz, makilik niteliğiyle 229 parsel olarak Maliye Hazinesi adına tespit edilmiştir. Tapulama komisyonuna yapılan itirazlar 2/6/1981 tarihli komisyon kararıyla reddedilmiştir.  Çamköy 229 No.lu parselde mülkiyet iddiasında bulunan ve itirazları reddedilen başvurucuların murisi de dâhil olmak üzere çok sayıda kişi Antalya Tapulama Hâkimliğine dava açmıştır. Mahkeme 2/3/1984 tarihli ve E.1982/50, K.1984/51 sayılı kararıyla ve 1964 yılında yapılan tapulama dışı bırakma işleminin kesinleştiği, tespit dışı bırakma işleminin de bir tapulama olduğu, daha sonra 6831 sayılı Kanun’un  maddesi uygulamasıyla bu parselin bulunduğu sahanın orman rejimi dışına çıkarıldığı, 1980 yılında yapılan kadastro çalışmasında ise ikinci bir tapulama -kadastro çalışması- olduğu ve yasal yönden geçersiz olduğu -bir yerde iki defa tapulama yapılamaz ilkesi- gerekçesiyle işlemin iptaline karar vermiştir.  Kararın temyizi üzerine incelemeyi yapan Yargıtay  Hukuk Dairesi 13/7/1988 tarihli ve E.1987/10370, K.1988/12941 sayılı kararıyla hükümden sonra yürürlüğe giren ve elde bulunan davalara da uygulanacağı öngörülen 21/6/1987 tarihli ve 3402 sayılı Kadastro Kanunu ile yeni bir sisteme geçildiği, Kanun’un öngördüğü sicilleri oluşturabilmek için kadastro yapılması gerektiği ve tapulama dışı bırakılan yerlerde tekrar kadastro yapılmayacağına dair bir hüküm bulunmadığı gerekçesiyle kararı bozmuştur.  Bozma sonrası Antalya Kadastro Mahkemesi 23/9/1994 tarihli ve E.1988/302, K.1994/2476 sayılı kararıyla 229 No.lu parselin yüz ölçümünün 601 m² olarak düzeltilmesine, teknik bilirkişilerce hazırlanan krokide A, B, C, D harfleriyle gösterilen toplam 698 m² bölümün Hazine adına, kalan 903 m²lik yerin ise krokide müstakil harflerle gösterilen tapu malikleri adına hisseleri nispetinde tespitine; bir kısım müdahillerin davalarının sübut bulmaması, bir kısmının bazı hissedarlardan kadastrodan sonra satın almaya dayalı taleplerinin görev nedeniyle reddine karar vermiştir.  Bahsedilen karar da temyiz edilmiş ve Yargıtay  Hukuk Dairesi 28/6/1995 tarihli ve E.1995/6250, K.1995/4620 sayılı kararıyla, İlk Derece Mahkemesinin Hazine adına yapılan tespitinde isabetsizlik bulunmadığından onanmasına, kişiler adına tespitte ise 1964 yılında yapılan orman tahdidi ve 1976 yılında yapılan orman dışına çıkarma işlemi konusunda bir tartışma bulunmadığı, tartışmanın orman dışına çıkarılan alanın zilyetlikle kazanılıp kazanılamayacağına ve bir kısım davacının dayanak olarak aldığı tapu kayıtlarının taşınmazın bu kısmını kapsayıp kapsamadığına ilişkin olduğu, orman dışına çıkarılmadan tespit tarihine kadar 20 yıllık süre geçmediğinden zilyetliğe dayanarak dava açanların temyiz istemlerinin reddine karar verilmesi gerektiği, Hazinenin temyiz itirazları yönünden ise 6831 sayılı Kanun’un 2/B maddesinde “orman sınırları dışına çıkarılacak yer, sınırlaması itirazsız kesinleşmiş tapulu arazi ise mülkiyet tekrar sahiplerine geçer” hükmü gereği orman tahdidinin itirazsız kesinleşip kesinleşmediğinin ve davacıların dayandıkları tapu kayıtlarının revizyon görüp görmediğinin araştırılması gerektiği, tapu kayıtlarının uyması hâlinde miktarı kadar arazinin kayıt maliklerine verilebileceği gerekçesiyle kararın bu kısımlarını bozmuştur. İlk Derece Mahkemesi bozma kararına uyduğunu belirtmiş ancak 10/6/1997 tarihli ve E.1996/27, K.1997/151 sayılı kararıyla 229 sayılı parselin kesinleşmeyen 903 m²lik bölümünün, haritasında bağımsız parseller olarak gösterilmek suretiyle payları oranında tapu malikleri adına tesciline karar vermiştir. Kararın temyizi üzerine incelemeyi yapan Yargıtay  Hukuk Dairesi 7/7/1998 tarihli ve E.1998/311, K.1998/3125 sayılı kararıyla, bozma kararının uygulamasının yapılmadığı gerekçesiyle İlk Derece Mahkemesi kararını tekrar bozmuştur. İlk Derece Mahkemesi 2/12/1999 tarihli ve E.1999/285, K.1999/292 sayılı kararıyla bozma kararına direnmiştir. Direnme kararını inceleyen Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, 27/6/2001 tarihli ve E.2001/7-427, K.2001/558 sayılı kararıyla direnme kararında hüküm fıkrası oluşturulmadığı gerekçesiyle direnme kararını bozmuştur. İlk Derece Mahkemesi 11/4/2002 tarihli ve E.2002/6, K.2002/27 sayılı kararıyla tekrar direnme kararı vermiştir.  Direnme kararını inceleyen Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 12/11/2003 tarihli ve E.2003/7-563, K.2003/678 sayılı kararıyla Yargıtay  Dairenin görüşünü haklı bularak ikinci direnme kararını da bozmuştur. Bu kez bozma kararına uyan İlk Derece Mahkemesi 25/4/2005 tarihli ve E.2004/1, K.200/5 sayılı kararıyla davacıların dayandıkları Nisan 1320 ve Nisan 1325 tarihli kayıtların paylı olması nedeniyle Antalya Sulh Hukuk Mahkemesinin 11/1/1940 tarihli ve 15/1 sayılı kararıyla izaleyi şüyu davasında Mahkeme kararında tapu kayıtlarının kapsadığı alanın 202 m² olduğunun belirlendiği, dayanak tapu kayıtlarının miktarının ise çok düşük olduğu ve kök tapu kayıtlarının değişebilir sınırlı bulunduğu, miktarın arttırılması talebi ve miktarın düzeltilerek tapuya tesciline ilişkin karar bulunmadığı belirtilerek 13/4/1944 tarih ve 118 numaralı tescilin yolsuz tescil niteliğinde olduğu, bu nedenle dayanılan tapu kaydının ihdas tarihindeki miktarı olan 000 m²nin esas alınması gerektiği, 1946 yılında yapılan ve kesinleşen orman tahdidi ile dava konusu taşınmazın orman sayılan yerlerden olduğu, 1975 yılında 6831 sayılı Kanun’un 2/B maddesi uyarınca taşınmazın Hazine adına orman sınırları dışına çıkarılarak 4 No.lu orman kadastro parseli içinde kaldığı, tapunun yüz ölçümü 000 m² olduğu hâlde tapu maliklerine 926 m² yer verildiğinin anlaşıldığı gerekçesiyle davanın kesinleşen kısmı için yeniden hüküm kurulmasına gerek olmadığı gerekçesiyle davaya katılan bazı davacıların taleplerinin görev yönünden reddine; davacılara verilen yer ile dayanak tapunun yüz ölçümü arasında fark olması, tapunun revizyon gördüğü parsellerin sınırlarının değişebilir nitelikte olması ve 1975 yılında Hazine adına orman sınırları dışına çıkarılmış arazinin zilyetlikle kazanılmasının mümkün olmadığı gerekçesiyle taşınmazın yüz ölçümünün düzeltilerek tespiti için Hazine adına tesciline karar vermiştir.  Kararın temyizi üzerine incelemeyi yapan Yargıtay  Hukuk Dairesi 30/11/2006 tarihli ve E.2006/2115, K.2006/3955 sayılı kararıyla İlk Derece Mahkemesinin kararını onamıştır.  Başvurucuların murisinin karar düzeltme talebi, Yargıtay aynı Dairesinin 1/7/2008 tarihli ve E.2007/3956, K.2008/2954 sayılı kararıyla reddedilmiş ve karar bu tarihte kesinleşmiştir. Dava konusu taşınmazın mülkiyeti konusunda davanın kesinleşmesinden sonra başvurucuların murisi tapu siciline güvenerek aldığı taşınmazın Hazine adına kaydı nedeniyle zarara uğradığını ileri sürerek 29/6/2009 tarihinde Antalya  Asliye Hukuk Mahkemesi nezdinde tazminat davası açmıştır. Başvurucuların murisi 26/8/2009 tarihinde vefat etmiştir. Mahkeme 29/6/2009 tarihli ve E.2009/244, K.2010/92 sayılı kararıyla ve Kadastro Mahkemesi kararına atıf yaparak başvurucuların murisinin satın aldığı tapu kayıtlarının 229 No.lu parsele ait olduğu iddiasının Kadastro Mahkemesince reddedildiği, dayanılan tapu kayıtlarının miktarından daha fazla yer verildiği ve başvurucuların murisi adına mevcut kayıtların 229 No.lu parsel dışında çok sayıda parselin revizyon gördüğü, dava dilekçesinde belirtilen hususların tapu kaydının yanlış tutulmasından kaynaklanmadığı, başvurucuların murisinin kadastro öncesi satın aldığı tapu kayıtları hangi kadastral parsellere uygulanmış ise yasal süresi içinde o parseller yönünden tespit malikleri aleyhine talepte bulunabileceği, 3402 sayılı Kanun’un 12/4 maddesi gereği kadastrosu tamamlanmış alan içinde kalan eski tapu kayıtlarının işleme tabi kayıt niteliğini kaybedeceği ve bunlara dayanılarak işlem yapılamayacağı gerekçeleriyle davayı reddetmiştir.  Kararın temyizi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi 17/1/2012 tarihli ve E.2011/16678, K.2012/237 sayılı kararıyla başvurucuların murisinin dayandığı tapu kaydının değişebilir sınırlar içerdiği; miktarından çok fazlaya, toplam 926 m²ye çok sayıda parselin revizyon gördüğü, başvurucuların murisinin çekişmeli 229 sayılı parsel için mevcut bir tapu kaydının bulunmadığı, bu nedenle de Kadastro Mahkemesi kararının kesinleşmesiyle zarara uğrandığının söylenemeyeceği gerekçesiyle davayı reddetmiştir.  Başvurucuların karar düzeltme talebi Yargıtay aynı dairesinin 11/12/2012 tarihli ve E.2012/7868, K.2012/14280 sayılı kararıyla reddedilmiş ve karar kesinleşmiştir. Bu ilam başvuruculara 31/1/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucular 4/2/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 6831 sayılı Kanun’un  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:“Tabii olarak yetişen veya emekle yetiştirilen ağaç ve ağaççık toplulukları yerleriyle birlikte orman sayılır.… J) Funda veya makilerle örtülü orman ve toprak muhafaza karakteri taşımıyan yerler; Orman sayılmaz.” 6831 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“Orman kadastro komisyonlarınca düzenlenen tutanakların askı suretiyle ilanı, ilgililere şahsen yapılan tebliğ hükmündedir. Tutanak, harita ve kararlara karsı askı tarihinden itibaren altı ay içinde kadastro mahkemelerine, kadastro mahkemesi olmayan yerlerde kadastro davalarına bakmakla görevli mahkemeye müracaatla sınırlamaya ve 2 nci maddeye göre orman sınırları dışına çıkarma işlemlerine Çevre ve Orman Bakanlığı, Orman Genel Müdürlüğü ve hak sahibi gerçek ve tüzel kişiler itiraz edebilir. Bu müddet içinde itiraz olmaz ise komisyon kararları kesinleşir. Bu süre hak düşürücü süredir. Ancak, tapulu gayrimenkullerde tapu sahiplerinin, on yıllık süre içerisinde dava açma hakları mahfuzdur. 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanun’un  maddesi şöyledir:“Tapu sicilinin tutulmasından doğan bütün zararlardan Devlet sorumludur. Devlet, zararın dogmasında kusuru bulunan görevlilere rücu eder. Devletin sorumluluğuna ilişkin davalar, tapu sicilinin bulunduğu yer mahkemesinde görülür.” 3402 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:30 günlük ilan süresi geçtikten sonra, dava açılmayan kadastro tutanaklarına ait sınırlandırma ve tespitler kesinleşir.…Bu tutanaklarda belirtilen haklara, sınırlandırma ve tespitlere ait tutanakların kesinleştiği tarihten itibaren on yıl geçtikten sonra, kadastrodan önceki hukuki sebeplere dayanarak itiraz olunamaz ve dava açılamaz. ( iptal cümle: Anayasa Mah.2011 Tarih ve 2009/31 E. 2011/77 K. s.k.) **Kadastrosu tamamlanan çalışma alanı içerisinde kalan eski tapu kayıtları, işleme tabi kayıt niteliğini kaybederler. Bu kayıtlara dayanılarak kadastro ve tapu sicil müdürlüklerinde işlem yapılamaz.Kesinleşmemiş tutanaklar herhangi bir nedenle tapuya tescil edilmişse, iddia ve taşınmazın niteliğine bakılmaksızın, taşınmazı tescil tarihinden itibaren 20 yıl müddetle malik sıfatıyla zilyetliğinde bulunduranlar ile bunların akdi ve kanuni halefleri açılmış ve açılacak olan davalarda medeni kanunun tapuya itimat prensibinden yararlanırlar.” 3402 sayılı Kanun’un  maddesinin ilgili kısımları şöyledir\"Tapu kayıtları ile diğer belgelerin kapsadığı yeri tayinde; A) Kayıt ve belgeler, harita, plan ve krokiye dayanmakta ve bunların yerlerine uygulanması mümkün bulunmakta ise, harita, plan ve krokideki sınırlara itibar olunur.B) Harita, plan ve krokiye dayanmayan kayıt ve belgelerde belirtilen sınırlar mahalline uygulanabiliyor ve bu sınırlar içinde kalan yer hak sahibi tarafından kullanılıyor ise, kayıt ve belgelerde gösterilen sınırlar esas alınarak tespit yapılır.C) Harita, plan ve krokiye dayanmayan kayıt ve belgelerde belirtilen sınırlar, değişebilir ve genişletilmeye elverişli nitelikte ise, bunlarda gösterilen miktara itibar olunur. Ancak değişebilir ve genişletilmeye elverişli sınırlardaki taşınmaz malların kayıtları, fizik yapıları ve konumları itibariyle belli bir yeri kapsıyorsa, tespit o sınır esas alınarak yapılır.…” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/1178",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tescil edilmiş taşınmaza ilişkin tapu senetlerinin kadastro çalışmasında uygulanamayan tapu kayıtları listesine alınması ve tapu siciline güvenilerek satın alınan taşınmazın Hazine adına kaydı nedeniyle uğranılan zararın tazmin edilmemesi nedenleriyle mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Kara Harp Okulundan ilişiğinin kesildiği 2005 yılındaki durum değerlendirilmeden 2017'de açılan davanın süre aşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ve okul hayatının haksız bir şekilde sonlandırılması nedeniyle eğitim hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 30/10/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 2001-2002 eğitim-öğretim döneminde Kara Harp Okulunu kazanarak eğitime başlamıştır. Başvurucu,  sınıf öğrencisi iken disiplinsizlik nedeniyle Kara Harp Okulu Yüksek Disiplin Kurulunun 2/3/2005 tarihli ve 3 sayılı kararıyla okuldan çıkarılmıştır. Bu karar Kara Kuvvetleri Komutanı tarafından 22/4/2005 tarihinde onaylanmıştır. Millî Savunma Bakanlığının derece mahkemeleri aşamasında sunduğu belgelerde başvurucunun ilişiğinin 19/7/2005 tarihinde kesildiği bilgisine yer verilmiştir. Başvurucu bu işleme karşı 2005 yılında iptal ve tazminat talepleriyle açtığı davaların reddedildiğini beyan etmiştir [Başvurucunun 28/9/2005 tarihinde Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde (AYİM) açtığı iptal ve tam yargı davalarının AYİM İkinci Dairesinin 2005 ve 2006 yıllarında verdiği kararlarla reddedildiği görülmüştür.]. Başvurucu, Milli Savunma Bakanlığına 2/1/2017 tarihli dilekçe ile başvuru yapmıştır. Başvurucunun dilekçesinde belirttiği hususlar şunlardır:i. Okul döneminde Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) mensubu kişilerce istifaya zorlanmak için baskı gördüğünü, eğitim ve sicil notlarının düşük verildiğini, okulda sıralı olarak bulunan amirlerinin FETÖ/PDY üyesi olmak suçundan tutuklandığını, Kara Harp Okulundan ilişiğinin kesilmesinden sonra tazminat ödemek zorunda kaldığını ileri sürmüştür.ii. Başvurucu, uğramış olduğu maddi ve manevi zararlarının tazminini, kaybettiği itibarının iade edilmesini, dönem arkadaşlarının sahip olduğu sosyal haklardan faydalandırılmasını, kamu kurum ve kuruluşlarında uygun kadrolarda istihdamının sağlanmasını ve kendisiyle aynı durumda olanlara verilen diğer hakların tarafına verilmesini talep etmiştir.  Millî Savunma Bakanlığı, başvurucunun dilekçesine cevap vermemiştir. Başvurucu; yaptığı başvurunun zımnen reddine ilişkin işlemin iptali ile fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak okuldan çıkarılması nedeniyle ödemiş olduğu tazminatlar için 000 TL, yeni öğrenimine harcadığı para için 000 TL, yeni işe girene kadar alamadığı subay maaşları gibi maddi zararları için 000 TL ve faizle karşılanamayan munzam zararları için 000 TL olmak üzere toplam000 TL maddi, 000 TL manevi tazminatın ödenmesine, kaybettiği itibarının iade edilmesine, dönem arkadaşlarının sahip olduğu sosyal haklardan faydalandırılmasına, kamu kurum ve kuruluşlarında uygun kadrolarda istihdamının sağlanmasına karar verilmesi talebiyle 4/5/2017 tarihinde dava açmıştır.  Ankara  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 13/2/2019 tarihli kararıyla davanın süresinde açılmadığı gerekçesiyle reddine karar vermiştir. Mahkeme kararında; i. 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesi uyarınca, idari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların idari dava açmadan önce, bu eylemleri yazılı bildirim üzerine veya başka suretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her hâlde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde ilgili idareye başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri gerektiği, bu isteklerin kısmen veya tamamen reddi hâlinde, bu konudaki işlemin tebliğini izleyen günden itibaren veya istek hakkında altmış gün içinde cevap verilmediği takdirde, bu sürenin bittiği tarihten itibaren dava süresi içinde dava açılabileceğinin hükme bağlandığı, ii. Davacının söz konusu baskı eylemlerini en geç öğrenme tarihi olarak kabul edilebilecek 22/4/2005 tarihli okuldan çıkarılmasına ilişkin karardan itibaren 1 yıl ve her hâlde 5 yıl içinde idareye başvurması gerekirken bu süreler içerisinde idareye başvuru yapılmaksızın, 5 yıllık zamanaşımı süresi dolduktan çok sonra 2/1/2017tarihinde yapılan idari başvuru üzerine zımnen ret işlemi gerçekleştiğinden bahisle 4/5/2017 tarihinde açılan davanın esasının incelenmesine olanak bulunmadığı belirtilmiştir.iii. Kararda ayrıca başvurucunun dava dilekçesinde, eylemlerin idariliğinin 15 Temmuz 2016 tarihinde FETÖ/PDY mensuplarınca gerçekleştirilen hain darbe girişimi sonrasında anlaşıldığını iddia ettiği, bahsi geçen eylemlerin FETÖ/PDY mensuplarınca yapılıp yapılmadığına bakılmaksızın davacıda meydana gelen maddi ve manevi zararın oluştuğu tarihten yola çıkılarak eylemin sonlandırıldığı tarih olarak kabulü gereken okulu ile ilişiğinin kesildiği 22/4/2005 tarihinden itibaren2577 sayılı Kanun'un  maddesine istinaden 1 ve 5 yıllık zamanaşımı süreleri içerisinde başvuruda bulunulması gerektiğinden davacının bu iddiasının yerinde görülmediği belirtilmiştir.  Başvurucu istinaf başvurusunda, 2005 yılında Harp Okulundan ilişiğinin kesilmesine ilişkin olarak açtığı maddi ve manevi tazminat davasının reddedildiğini belirtmiş ve sonuç ve istem kısmında dava dilekçesindeki taleplerini tekrarlamıştır. Başvurucunun istinaf talebi Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesinin 18/9/2019 tarihli kararıyla kesin olmak üzere reddedilmiştir. Nihai karar başvurucu vekili tarafından 1/10/2019 tarihinde öğrenilmiştir. Başvurucu 30/10/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  A. Ulusal Hukuk 2577 sayılı Kanun'un \"Dava açma süresi\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Dava açma süresi, özel kanunlarında ayrı süre gösterilmeyen hallerde Danıştayda ve idare mahkemelerinde altmış ve vergi mahkemelerinde otuz gündür.\"  2577 sayılı Kanun'un \"İptal ve tam yargı davaları\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"İlgililer haklarını ihlal eden bir idari işlem dolayısıyla Danıştaya ve idare ve vergi mahkemelerine doğrudan doğruya tam yargı davası veya iptal ve tam yargı davalarını birlikte açabilecekleri gibi ilk önce iptal davası açarak bu davanın karara bağlanması üzerine, bu husustaki kararın veya kanun yollarına başvurulması halinde verilecek kararın tebliği veya bir işlemin icrası sebebiyle doğan zararlardan dolayı icra tarihinden itibaren dava süresi içinde tam yargı davası açabilirler. Bu halde de ilgililerin 11 inci madde uyarınca idareye başvurma hakları saklıdır.\" Başvuruya konu derece mahkemelerinin kararlarının verildiği tarihte 2577 sayılı Kanun'un \"Doğrudan doğruya tam yargı davası açılması\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"İdari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların idari dava açmadan önce, bu eylemleri yazılı bildirim üzerine veya başka süretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde ilgili idareye başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri gereklidir. Bu isteklerin kısmen veya tamamen reddi halinde, bu konudaki işlemin tebliğini izleyen günden itibaren veya istek hakkında altmış gün içinde cevap verilmediği takdirde bu sürenin bittiği tarihten itibaren, dava süresi içinde dava açılabilir.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Herkes davasının, medeni hak ve yükümlülükleriyle ilgili uyuşmazlıklar... konusunda karar verecek olan, ... bir mahkeme tarafından... görülmesini isteme hakkına sahiptir...\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Sözleşme’de açıkça yer almasa da Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), mahkemeye erişim hakkını adil yargılanma hakkının en temel unsurlarından biri olarak nitelendirmektedir (Roche/Birleşik Krallık [BD], B. No: 32555/96, 19/10/2005, § 117; Stanev/Bulgaristan [BD], B. No: 36760/06, 17/1/2012, § 229). AİHM, mahkemeye ulaşmayı aşırı derecede zorlaştıran ya da imkânsız hâle getiren uygulamaların mahkemeye erişim hakkını ihlal edebileceğini vurgulamaktadır (Golder/Birleşik Krallık [GK], B. No: 4451/70, 21/2/1975, § 36). Bununla birlikte AİHM; dava açma ya da kanun yollarına başvuru için belli sürelerin öngörülmesini, bu süreler dava açmayı imkânsız kılacak ölçüde kısa olmadıkça hukuki belirlilik ilkesinin bir gereği olarak kabul etmekte ve mahkemeye erişim hakkına aykırılık oluşturmayacağını belirtmektedir (Perez de Rada Cavanilles/İspanya, B. No: 28090/95, 28/10/1998, § 45). Ne var ki öngörülen süre koşullarının hukuka açıkça aykırı olarak yanlış uygulanması ya da yanlış hesaplanması nedeniyle kişilerin dava açma ya da kanun yollarına başvuru hakkını kullanamamaları söz konusu olduğunda mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiğinin kabul edilmesi gerektiği değerlendirilmektedir (Osu/İtalya, B. No: 36534/97, 11/7/2002, § 35). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/36211",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Kara Harp Okulundan ilişiğinin kesildiği 2005 yılındaki durum değerlendirilmeden 2017'de açılan davanın süre aşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ve okul hayatının haksız bir şekilde sonlandırılması nedeniyle eğitim hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, emlak vergisine esas asgari ölçüde arsa metrekare birim değerlerinin yüksek belirlenmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu 2018 yılı emlak vergisi asgari metrekare birim değerlerinin tespitine yönelik kıymet takdir komisyonu kararına karşı 7/9/2017 tarihinde dava açmıştır. Takdir komisyonlarının 2018 yılı için belirlediği asgari ölçüde arsa ve arazi metrekare birim değerlerinin fahiş olduğunun ileri sürülmesi üzerine 28/11/2017 tarihli ve 7061 sayılı Kanun'un  maddesiyle 29/7/1970 tarihli ve 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanunu'na eklenen geçici  maddeyle düzenleme yapılmıştır. Bu düzenleme uyarınca takdir komisyonlarınca 2017 yılı genel takdir döneminde 2018 yılı için takdir edilen asgari ölçüde arsa ve arazi metrekare birim değerlerinin 2017 yılı için uygulanan birim değerlerinin %50’sinden fazlasını aşması durumunda 2018 yılına ilişkin bina ve arazi vergi değerlerinin hesabında 2017 yılı için uygulanan asgari ölçüde arsa ve arazi metrekare birim değerlerinin %50 fazlasının esas alınması öngörülmüştür (söz konusu düzenlemeye ilişkin detaylı bilgi için bkz. Hilmi Kocabey ve diğerleri, B. No: 2018/27686, 17/11/2021, §§ 11-14). İzmir  Vergi Mahkemesi (Mahkeme) mezkûr düzenlemeyi gerekçe göstererek 2017 yılı için uygulanan birim değerlerinin %50 oranına isabet eden kısmı yönünden davanın reddine, %50 oranını aşan kısmı yönünden ise davanın kabulüne karar vermiştir. Bu karara karşı taraflarca istinaf kanun yoluna başvurulmuştur. İzmir Bölge İdare Mahkemesi  Vergi Dava Dairesi (Bölge İdare Mahkemesi) istinaf başvurularını kabul etmiş, mahkeme kararını kaldırmış ve işin esasına ilişkin olarak karar verilmek üzere dava dosyasının Mahkemeye gönderilmesine karar vermiştir. Kararda, 1319 sayılı Kanun'a eklenen geçici  maddeye ve bu maddenin uygulanmasına ilişkin tebliğe yer verilmiştir. Söz konusu maddenin takdir komisyonunun 2018 yılı birim değerlerini 2017 yılı birim değerlerinin %50’sinden fazlası şeklinde belirlemiş olması hâlinde %50 fazlasının esas alınmasını öngördüğünden takdir komisyonu kararlarında değişiklik yapmadığı gerekçesiyle esasa ilişkin yargılama yapılması gerektiği belirtilmiştir. Kararda ayrıca mezkûr maddenin görülmekte olan davalara ilişkin olarak da bir düzenleme içermediği belirtilmiştir. Kararda sonuç olarak takdir komisyonu kararlarının hukukiliğinin denetlenmesi gerekirken mezkûr madde hükmünün takdir komisyonu kararlarında değişiklik yaptığı kabul edilerek işin esasına ilişkin inceleme yapılmamasının hukuka uygun olmadığı ifade edilmiştir. Mahkeme, Bölge İdare Mahkemesi kararı uyarınca keşif ve bilirkişi incelemesi yaptırmıştır. Bilirkişi incelemesi sonucunda düzenlenen raporda takdir komisyonunca belirlenen meblağın uygun olduğu yönünde görüş bildirilmiştir. Mahkeme 1319 sayılı Kanun'a eklenen geçici  maddeyi gerekçe göstererek 2017 yılı için uygulanan birim değerlerinin %50 oranına isabet eden kısmı yönünden davanın reddine, %50 oranını aşan kısmı yönünden ise davanın kabulüne karar vermiştir. Bu karara karşı taraflar, istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Bölge İdare Mahkemesi davalı idarenin istinaf başvurusunu kabul ederek mahkeme kararını kaldırmış ve davanın reddine karar vermiştir. Kararda, önceki kaldırma kararındaki benzer gerekçelere (bkz. § 5) ve mahallinde yapılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen rapora göre takdir edilen metrekare birim bedelinde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesine yer verilmiştir. Nihai karar, başvurucuya 1/2/2020 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 25/2/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/8080",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, emlak vergisine esas asgari ölçüde arsa metrekare birim değerlerinin yüksek belirlenmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 2/7/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğini iddia ederek Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/22102",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi kapsamında yükleniciye düşen yükümlülüklerin yerine getirilmediği gerekçesiyle yükleniciden satın alınan bağımsız bölümlere ait tapu kayıtlarının arsa sahipleri tarafından açılan dava neticesinde iptal edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular 17/2/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuşlardır. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2014/2085 numaralı bireysel başvuru ile aynı tarihte yapılan 2014/2824 numaralı bireysel başvuruların konu yönünden hukuki irtibatlarının bulunması nedeniyle 2014/2085 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin bu dosya üzerinden yürütülmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir. Başvuruculardan Cahit Pişkin bireysel başvuru tarihinden sonra 20/8/2014 tarihinde vefat etmiştir. Başvurucular vekili 12/11/2014 tarihinde mirasçılık belgesi ibraz etmiş, ayrıca başvurucunun mirasçıları Birgül Pişkin, Enver Pişkin, Azime Pişkin ve Nur Pişkin'in başvurunun devamını talep ettiklerini bildirmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Muğla ili Bodrum ilçesine bağlı Konacık köyü Çataltepe mevkiinde bulunan 1216 parsel sayılı arsa niteliğindeki taşınmazın tapu kaydına göre malikleri H.Ö. ile S.dir. Tapu kayıt malikleri, bu taşınmaz üzerinde konut inşa edilmesi hususunda yüklenici Ö. Mimarlık İnşaat Turizm Gıda Su Orman Ürünleri İthalat İhracat ve Ticaret Ltd. Şti. (şirket) ile anlaşarak 30/11/2001 tarihinde noter önünde arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi düzenlemişlerdir. Bu inşaat sözleşmesinde, arsa üzerinde yapılacak konutların yarısının arsa sahiplerine, yarısının ise yüklenici şirkete bırakılacağı kararlaştırılmıştır. Buna göre taşınmazda yapılacak 75 m2lik üç adet bloktan oluşan toplam altı adet daire arsa sahiplerine verilecektir. Yine inşaat sözleşmesinde, bu altı dairenin belediyeden alınacak inşaat ruhsatı tarihinden itibaren on sekiz ay içerisinde teslim edileceği belirtilmiştir. Kayıt maliklerine vekâleten yüklenici şirketin temsilcisi E.Ö. ile başvurucular Cahit Pişkin ve Birgül Pişkin arasında 000 TL bedel karşılığında 1/2/2002 tarihinde noterde gayrimenkul satış vaadi sözleşmesi düzenlenmiştir. Bu sözleşmede, taşınmaz üzerinde inşa edilecek 3, 4, 5, 6, 7 ve 8 numaralı bağımsız bölümlerin satılacağı vaat edilmiştir. Daha sonra anılan taşınmazın parsel numarası 1413 olarak değişmiş olup arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi doğrultusunda 3/9/2002 tarihinde tapuda kat irtifakı tesis edilmiştir. Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi çerçevesinde yüklenici şirketin payına düşen dairelerden 3, 4 ve 5 numaralı bağımsız bölümler başvurucu Cahit Pişkin'e; 6, 7 ve 8 numaralı bağımsız bölümler de Birgül Pişkin'e tapuda5/9/2002 tarihinde devredilmiştir.  Belediyeden 22/8/2002 tarihinde inşaat ruhsatı alınmıştır. Arsa sahipleri, yüklenici şirketin bu tarihten beri kırk sekiz ay geçmesine rağmen inşaatı tamamlayamadığı gerekçesiyle 29/8/2006 tarihinde Bodrum  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) yüklenici şirket ve başvurucular aleyhine sözleşmenin feshi ile tapu iptali ve tescil davası açmışlardır. Mahkeme dava konusu taşınmazda inşaat, mimari ve kadastro alanlarında uzman kişilerden oluşturulan bir teknik bilirkişi kurulu ile birlikte 18/3/2009 tarihinde keşif yapmıştır. Yapılan keşif sonucu düzenlenen bilirkişi kurulu raporu ve ek raporunu hükme esas alan Mahkeme, 21/7/2011 tarihinde başvurucular ile yüklenici şirket aleyhine açılan davanın kabulüne karar vermiştir. Mahkemece, arsa sahipleri ile yüklenici şirket arasında düzenlenmiş bulunan 30/11/2001 tarihli arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesinin feshine, dava konusu taşınmazda başvuruculara devredilen bağımsız bölümlere ait tapu kayıtlarının iptali ile davacı arsa sahipleri adına eşit hisseli olarak tesciline karar verilmiştir. Kararın gerekçesinde, yüklenici şirkete düşen bağımsız bölümlerin başvuruculara devredildiği, ancak inşaatın süresinde ve sözleşmeye uygun olarak teslim edilemediği belirtilmiştir. Mahkemeye göre inşaatın tamamlanma oranı itibarıyla davacıların sözleşmeyi geriye etkili olarak feshetme hakları bulunmakta olup bu sebeple yükleniciye düşen yerleri devralan başvurucular mülkiyeti kazanamaz. Karar başvurucular tarafından temyiz edilmiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi 26/12/2012 tarihinde temyiz istemlerini reddederek ilk derece mahkemesinin hükmünü onamıştır. Başvurucuların karar düzeltme talepleri de aynı Dairenin 25/12/2013 tarihli ilamıyla reddedilmiştir. Nihai karar başvurucular vekiline 21/1/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucular 17/2/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. A. Ulusal Hukuk Kanun Hükümleri 22/4/1926 tarihli ve 818 sayılı mülga Borçlar Kanunu’nun  maddesi şöyledir: “Karşılıklı taahhütleri havi olan bir akitte iki taraftan biri mütemerrit olduğu takdirde, diğeri borcun ifa edilmesi için münasip bir mehil tayin veya münasip bir mehilin tayinini hakimden isteyebilir.Bu mehil zarfında borç ifa edilmemiş bulunduğu surette alacaklı her zaman onun ifasını talep ve teahhür sebebi ile zarar ve ziyan davası ikame eylemek hakkını haizdir; birde aktin icrasından ve teahhürü sebebiyle zarar ve ziyan talebinden vazgeçtiğini derhal beyan ederek borcun ifa edilmemesinden mütevellit zarar ve ziyanı talep veya akdi fesh edebilir.” 818 sayılı mülga Kanun’un  maddesi şöyledir:\"Aşağıdaki hallerde bir mehil tayinine lüzum yoktur.1 - Borçlunun hal ve vaziyetinden bu tedbirin tesirsiz olacağı anlaşılırsa2 - Borçlunun temerrüdü neticesi olarak borcun ifası alacaklı için faidesiz kalmış ise.3 - Akdin hükümlerine göre borç tayin ve tesbit edilen bir zamanda veya muayyen bir mehil içinde ifa edilmek lazım geliyorsa.\" 818 sayılı mülga Kanun’un  maddesi şöyledir: “İstisna, bir akittirki onunla bir taraf (müteahhit), diğer tarafın (iş sahibi) vermeği taahhüt eylediği semen mukabilinde bir şey imalini iltizam eder.” 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Borçlar Kanunu’nun  maddesi şöyledir: “Karşılıklı borç yükleyen sözleşmelerde, taraflardan biri temerrüde düştüğü takdirde diğeri, borcun ifa edilmesi için uygun bir süre verebilir veya uygun bir süre verilmesini hâkimden isteyebilir.” 6098 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir: “Aşağıdaki durumlarda süre verilmesine gerek yoktur: Borçlunun içinde bulunduğu durumdan veya tutumundan süre verilmesinin etkisiz olacağı anlaşılıyorsa. Borçlunun temerrüdü sonucunda borcun ifası alacaklı için yararsız kalmışsa. Borcun ifasının, belirli bir zamanda veya belirli bir süre içinde gerçekleşmemesi üzerine, ifanın artık kabul edilmeyeceği sözleşmeden anlaşılıyorsa.” 6098 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir: “Temerrüde düşen borçlu, verilen süre içinde, borcunu ifa etmemişse veya süre verilmesini gerektirmeyen bir durum söz konusu ise alacaklı, her zaman borcun ifasını ve gecikme sebebiyle tazminat isteme hakkına sahiptir.Alacaklı, ayrıca borcun ifasından ve gecikme tazminatı isteme hakkından vazgeçtiğini hemen bildirerek, borcun ifa edilmemesinden doğan zararın giderilmesini isteyebilir veya sözleşmeden dönebilir.Sözleşmeden dönme hâlinde taraflar, karşılıklı olarak ifa yükümlülüğünden kurtulurlar ve daha önce ifa ettikleri edimleri geri isteyebilirler. Bu durumda borçlu, temerrüde düşmekte kusuru olmadığını ispat edemezse alacaklı, sözleşmenin hükümsüz kalması sebebiyle uğradığı zararın giderilmesini de isteyebilir.” 6098 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir: “Eser sözleşmesi, yüklenicinin bir eser meydana getirmeyi, işsahibinin de bunun karşılığında bir bedel ödemeyi üstlendiği sözleşmedir.\" Yargıtay İçtihatları Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 24/2/2016 tarihli ve E.2014/23-724, K.2016/168 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir:\"Arsa Payı Karşılığı İnşaat Yapım Sözleşmeleri ise, arsa sahibi veya sahipleri ile yüklenici arasında yapılan ve eser sözleşmelerinin bir türü olan sözleşme tipidir.Bir tanım yapmak gerekirse; arsa payı karşılığı inşaat yapım sözleşmeleri; yüklenicinin finansı kendisi tarafından sağlanarak arsa malikinin arsası üzerine bina yapım işini üstlendiği, arsa malikinin ise, bedel olarak binadaki bir kısım bağımsız bölüm mülkiyetini yükleniciye geçirmeyi vaat ettiği sözleşmelerdir. Bu sözleşmelerin konusu, arsa sahibinin maliki olduğu arsa üzerine yapılacak bina inşaatıdır. İnşaat; maddi nitelikte eseri ifade eder.İnşaat yapım sözleşmelerinde yüklenicinin ana borçları; bir inşaat (eser) meydana getirme ve bu eseri iş sahibine teslim etme borçlarıdır. Bu iki ana borçtan doğan ve bu borçların akde uygun surette ifasını sağlayan diğer birtakım yan borçlar da iş görme ediminin iyi surette ifası, eserin akde uygun olarak hazırlanması ile ilgili olarak işi sadakat ve özenle yapma borcu, araç ve gereçlerle malzemeye ilişkin borçlar, genel ihbar yükümlülüğü, işe zamanında başlamak ve devam etmek borcu ile teslim borcuna bağlı olan, ondan çıkan önemli bir borç olan ayıba karşı takeffül borcudur (İzzet Karataş; Eser (İnşaat Yapım) Sözleşmeleri, Adalet Yayınevi, Ankara 2009, s.99).Yüklenicinin belirtilen borçlarına karşılık bu tür sözleşmelerde, iş sahibi de arsa üzerinde meydana getirilen esere karşılık, “arsa payı devri” suretiyle bir bedel ödemeyiasli edim olarak borçlanmaktadır. Bu sözleşmelerde iş sahibinin ödeyeceği ücret (bedel), arsa sahibi tarafından ayın olarak ödenmektedir. Bu tür sözleşmelerin genellikle yıllara yayılması nedeniyle, sözleşmedeki amaca ulaşılması, ifa süresindeki tek bu ücret ediminin yerine getirilmesi ile mümkün bulunmaz. Bu nedenle iş sahibi tarafından bazı yan borçların da yerine getirilmesi gerekir. Bunlar; Üzerinde hukuki ve fiili bir engel bulunmadan arsanın inşaata elverişli ve ayıpsız olarak teslimi, arsanın imar durumunun ve inşaat ruhsatının alınması, plan ve projelerin yetkili merci olan belediyede onaylattırılması, yüklenicinin hak ettiği bağımsız bölüm tapularının finans temini için satışı, kat irtifakı kurulması, iskan ruhsatı alımı gibi iş ve işlemler için gerektiğinde yükleniciye vekaletname verilmesi, sözleşmede belirlenen arsa payının devri gibi yükümlülüklerdir. Her iki tarafa borç yükleyen sözleşme türlerinde kural olarak, taraflardan birinin önceden ifada bulunma yükümlülüğü mevcut değilse, kendi edimini ifa etmeyen borçlu, karşı taraftan edimini ifa etmesini talep edemeyecektir (Prof. Dr. Ahmet  Kılıçoğlu; Borçlar Hukuk Genel Hükümler, Yeni Borçlar Kanununa göre Hazırlanmış; Genişletilmiş  Bası, Turhan Kitabevi, Ankara 2012, s.581). Bu husus BK'nun  maddesinde \"Mütekabil taahhütleri muhtevi olan bir akdin ifasını talep eden kimse, akdin şartlarına ve mahiyetine nazaran bir ecelden istifade hakkını haiz olmadıkça kendi borcunu ifa etmiş veya ifasını teklif eylemiş olmak lazımdır\" amir hükmü ile düzenlenmiş, aynı husus TBK'nun  maddesinde de hükme bağlanmıştır. Arsa Payı Karşılığı İnşaat Yapım Sözleşmeleri de, her iki tarafa borç yükleyen sözleşme türlerinden olduğundan, ifa sırası yani ilk önce taraflardan hangisinin edimini ifayla yükümlü olacağı sorusu önem taşımaktadır. Bu neviden sözleşmelerde öncelikle bina yapma yükümlülüğü altına giren yüklenici taraf, sözleşmeye uygun olarak edimini yerine getirmeli, daha sonra da arsa malikinden edimini yerine getirmesini talep etmelidir. Bir başka deyişle ise, öncelikle sözleşmeye uygun eser yapılmalı, daha sonra arsa malikinin edimini yerine getirmesi talep edilmelidir.Arsa maliki, arsa payı devri edimini değişik şekillerde ifa edebilir. Bu edimi ya kararlaştırılan arsa paylarının devrinin inşaat bitirilince yükleniciye devredilmesi, ya dasözleşmede inşaatın geldiği aşamaya göre kademeli tapu devri şeklinde yerine getirebilir. Bu ikinci halde yani kademeli tapu devrinde, yüklenici her aşamada devri kararlaştırılan tapuları arsa sahibinden istemeye hak kazanır.Tam burada konuyu aydınlatması bakımından borçlunun temerrüdünden de söz edilmesi faydalı olacaktır.Geniş anlamda borçlu temerrüdü (borçlunun direnimi) borçlunun sözleşmeye aykırı davranması=borcunu ifa etmemesi demektir. Bu halde ifa olanağı bulunduğu ifa için kararlaştırılan zaman geldiği ve uyarıldığı halde borçlu borcunu ifa etmemektedir.Borçlunun temerrüdüne ilişkin düzenlemeye BK’nun 101-maddelerinde yer verilmiştir. Bununla birlikte, BK. m.358/1’de olduğu gibi, borç ilişkisinin özelliği gereği diğer bazı yasalarda da borçlu temerrüdüne dair hükümler yer almaktadır.Genel olarak borçlu temerrüdünde aranan ilk şart “edimin ifa olanağı bulunması”dır. Şayet edimin ifası objektif olarak imkânsızsa borçlu temerrüdünden söz edilemez. Borçlu temerrüdünde aranan diğer bir şart da “borcun muaccel olması”dır. Borç istenebilir hale gelmeden temerrütten bahsedilemez. Zira muacceliyet alacaklının borçludan borçlanılan edimi talep ve dava edebilme yetkisini ifade eder. BK’nun 101/1 maddesine göre, “Muaccel bir borcun borçlusu alacaklının ihtarı ile mütemerrit olur.” denilmektedir.Maddeye göre, temerrüt için muacceliyet yetmemekte, kural olarak alacaklının ihtarı da aranmaktadır. İhtar, alacaklının talep iradesini borçluya ulaştırmasıdır. Borçlu kusurlu veya kusursuz olsun, yukarıda sayılanlar olayda varsa temerrüt gerçekleşir. Başka bir deyişle borçlunun kusuru temerrüt için şart değildir.Eser sözleşmeleri iki tarafa borç yükleyen sözleşmelerdendir. Burada biri diğerinin karşılığı olan borçlar vardır. Başka bir anlatımla, taraflar birbirine karşı hem alacaklı ve hem de borçludur. Kendi borcunu ifa eden veya ifaya hazır olduğunu bildiren taraf alacaklı (BK. m.81), edimini yerine getirmeyen taraf ise borçludur. Sözleşme hukukunda temel koşul, sözleşmenin kurulmasından sonra tarafların sözleşmeden doğan yükümlülüklerini, kararlaştırılan şekilde ve zamanda yerine getirmek zorunda olmalarıdır. Sözleşme kurulduktan sonra, şartlarda değişiklik ortaya çıksa bile, taraflar sözleşme gereğini aynen yerine getirmek zorundadır. Temel kural budur ve bu kurala “ahde vefa” (söze bağlılık) ilkesi denilmektedir. Eser sözleşmesinin iki tarafa borç yükleyen sözleşme olması özelliğinden dolayı temerrüt halinde, temerrüdün sonuçları bakımından BK. m.106-108’deki düzenlemelere tabidir. Çünkü anılan maddelerde genel hükümlerden ayrılarak (BK. m.102), iki tarafa borç yükleyen sözleşmelere özgü, özel hükümler getirilmiştir.BK’nun 106-108 maddeleri birlikte değerlendirildiğinde, iki tarafa borç yükleyen sözleşmeyle temerrüde düşen borçluya karşı, alacaklıya üç ayrı seçimlik hak tanındığı görülmektedir. Bunlar; aynen ifa ve gecikmeden dolayı tazminat isteme hakkı; aynen ifayı reddederek ademi ifa sebebiyle müspet zararını talep hakkı; sözleşmeyi feshederek menfi zararını isteme hakkı olarak sayılabilir.....Borç, alacaklının tayin ettiği süre sonunda da ifa edilmezse, ayrıca bir ihtara gerek olmadan BK. m.106’daki seçeneklerden biri kullanılabilir.Ancak BK. m. 107’de sayılan nedenler söz konusu ise alacaklı, borçluya mehil vermeden de, BK. m. 106’daki seçeneklerden birini kullanabilir. Bunlar; borçlunun hal ve davranışından süre verilmesinin etkisiz olacağının anlaşılması; temerrüt alacaklı yönünden aynen ifayı faydasız hale getirmişse; sözleşmede ifa tarihinin kesin olarak saptanması halleri olarak sayılabilir.\" Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 25/11/2015 tarihli ve E.2014/14-342, K.2015/2685 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir:\"Eser sözleşmelerinin bir türü olan arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi, taraflara karşılıklı hak ve borçlar yüklemekte; yüklenici, finansı sağlayan arsa malikinin taşınmazı üzerine bina yapma işini üstlenmekte, arsa maliki ise inşa edilecek binadaki bir kısım bağımsız bölümlerin mülkiyetini yükleniciye devretmeyi vaat etmektedir.Yüklenicinin arsa payı karşılığı inşaat yapmakta olduğu veya arsa sahibinin aynı zamanda yüklenici sıfatıyla hareket ederek (yapsatçı konumunda) inşa etmekte olduğu binalardan bağımsız bölüm satın alınması halinde Borçlar Kanunu’nun  maddesi (TBK m. 184) gereğince üçüncü kişiye yapılacak temlikin yazılı olması yeterlidir.Bu tür davalarda mahkemece öncelikle yüklenicinin edimini (eseri meydana getirme ve teslim borcunu) yerine getirip getirmediğinin, ardından sözleşme hükümlerindeki iskan koşulu (oturma izni) v.s. diğer borçlarını ifa edip etmediğinin açıklığa kavuşturulması zorunludur. Bunun için de davaya konu temlik işleminin geçerli olup olmadığı, arsa maliki ile yüklenici arasında düzenlenen arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi gereğince yüklenicinin borçlarının neler olduğunun sözleşme hükümleri çerçevesinde incelenip değerlendirilmesi gerekmektedir.Davacının arsa sahibi ile yüklenici arasında düzenlenen arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi gereğince yükleniciye bırakılması kararlaştırılan bağımsız bölümü yükleniciden temlik alması halinde arsa sahibini ifaya zorlayabilmesi için bazı koşulların varlığı gerekir. Borçlar Kanunu’nun  maddesi gereğince; “'Borçlu, temlike vakıf olduğu zaman; temlik edene karşı haiz olduğu defileri, temellük edene karşı dahi dermeyan edebilir.' Buna göre temliki öğrenen arsa sahibi, temlik olmasaydı önceki alacaklıya (yükleniciye) karşı ne tür defiler ileri sürebilecekse, aynı defileri yeni alacaklıya (temlik alan davacıya) karşı da ileri sürebilir. Temlikin konusu, yüklenicinin arsa sahibi ile yaptığı sözleşme uyarınca hak kazandığı gerçek alacak ne ise o olacağından, temlik eden yüklenicinin arsa sahibinden kazanmadığı hakkı üçüncü kişiye temlik etmesinin arsa sahibi bakımından bir önemi bulunmamaktadır. Diğer taraftan, yüklenici arsa sahibine karşı edimini tamamen veya kısmen yerine getirmeden kazanacağı şahsi hakkı üçüncü kişiye (davacıya) temlik etmişse, üçüncü kişi (davacı) Borçlar Kanunu’nun  maddesi hükmünden yararlanma hakkı bulunan arsa sahibini ifaya zorlayamaz\". Yargıtay  Hukuk Dairesinin 19/2/2016 tarihli ve E.2015/1660, K.2016/942 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir:\"Sözleşmenin tarafı olmayan davacı, davalı yükleniciye isabet edendaireyi devralmış olup, sadece bu payın tescili istemi ile sınırlı olarak yüklenicinin payına halef olmuştur (Dairemizin 2014 tarih ve 2013/7747 E., 2014/347 K; 2014 tarih ve 9383 E., 7532 K. 2015 tarih ve 2717 E., 8229 K. sayılı ilamları da bu yöndedir.)Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi gereğince yükleniciye düşen bağımsız bölümü harici satım sözleşmesiyle yükleniciden satın alan davacı, yüklenicinin arsa payı karşılığı zaten yapmaya zorunlu olduğu imalata katkıları sebebiyle arsa sahibinden talepte bulunamaz. Davacı böyle bir talebi, ancak, akidi olan yükleniciye karşı ileri sürebilir.\" Yargıtay  Hukuk Dairesinin 25/10/2007 tarihli ve E.2006/3246, K.2007/6600 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir:\"Kat karşılığı inşaat sözleşmelerinde, yükleniciye sözleşme uyarınca isabet eden bağımsız bölümlerin, yüklenici tarafından üçüncü kişilere satılması, inşaatın malî kaynağının sağlanması amacına yöneliktir. Üçüncü kişilere satılan bu bağımsız bölümler üzerinde üçüncü kişilerin malik olabilmeleri; başka bir anlatımla hak sahibi olabilmeleri, halef oldukları yüklenicinin sözleşmeden doğan tüm yükümlülüğünü yerine getirmesine bağlıdır. Nasıl ki, dosyada tespit edilen %15 inşaat seviyesine göre yüklenici kendisine düşen bağımsız bölümleri hak etmemişse, sattığı kişiler de bu bağımsız bölümleri hak etmiş sayılamazlar. Teminat ipoteklerinin satış anında kaldırılmış olmaları, satın alan üçüncü kişilere hak bahşetmez. Henüz inşaat aşamasında bağımsız bölüm satın alan davalı üçüncü kişiler, inşaatın yüklenici tarafından bitirilmesi halinde hak sahibi olacaklarını bilmeleri gerekir.\" Yargıtay  Hukuk Dairesinin 13/5/2010 tarihli ve E.2010/4902, K.2010/5603 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Arsa payı karşılığı inşaat yapım sözleşmeleri yükleniciye kişisel hak sağlar. Yüklenici inşaat yapımı sebebi ile kazanacağı kişisel hakkını arsa sahibinden doğrudan isteyebileceği gibi bu hakkı işin mahiyetinden aksi anlaşılmadıkça veya sözleşmeyle yasaklanmadıkça Borçlar Kanununun  maddesinden yararlanarak üçüncü kişilere devredebilir. Gerek yüklenici veya yüklenicininkazandığıkişiselhaktemlikedilmişseüçüncükişi şahsi hakkın sonuçlarından yararlanabilmek için arsa sahiplerine karşı öncelikli edimi olan inşaat yapım işini yerine getirmelidir. Zira, Borçlar Kanununun  maddesine göre öncelikli edim yerine getirilmemişse arsa sahiplerinin karşı edimi olan arsa payının devri onlardan istenemez. Kaldı ki arsa sahipleri temlik işleminden haberdar olduğu zaman Borçlar Kanununun  maddesinden yararlanarak yükleniciye karşı ileri sürebilecekleri def’i ve itirazları temellük eden kişiye karşı da ileri sürer hale gelir. Bu genel anlatımlardan sonra somut olaya gelince;Davalılar arasındaki ... tarihli arsa payı karşılığı inşaat yapım sözleşmesinin .... tarihinde feshedildiği ve feshin geriye etkili yapıldığı görülmektedir. Gerçekten, fesih sonuçlarını ileriye etkili yapılmamışsa kural olarak geriye etkili meydana getirir. Geriye etkili fesihte taraflar sözleşme hiç yapılmamış gibi sözleşmenin yapıldığı tarihteki mal varlığı durumuna geleceklerinden ne yüklenici ne de onun temlik işleminde bulunduğu üçüncü kişi feshedilen sözleşmeye dayanarak bir bakıma sözleşmenin bedeli olan arsa payının devrini arsa sahiplerinden talep edemez. Bu gibi durumlarda ancak sebepsiz zenginleşme hükümlerine dayanılarak arsa sahiplerinin malvarlıklarında yaratılan artı değerlerin para olarak iadesi istenebilir.\" B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) göre Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne (Sözleşme) ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesinin temel amacı, devlet tarafından mülkiyet hakkına yapılan haksız müdahalelere karşı kişinin korunmasını sağlamaktır. Sözleşme'nin  maddesi uyarınca her taraf devlet, \"kendi yetki alanı içinde bulunan herkesin, Sözleşme'de tanımlanan hakları ve özgürlüklerden yararlanmalarını sağlama\" yükümlülüğü altındadır. Bu genel nitelikli görevin yerine getirilmesi, Sözleşme ile güvence altına alınan hakların etkili bir biçimde uygulanmasını sağlamak için bazı pozitif yükümlülüklere yol açmaktadır (Ališić ve diğerleri/Bosna Hersek, Hırvatistan, Sırbistan, Slovenya ve Makedonya Cumhuriyeti [BD], B. No: 60642/08, 16/7/2014, § 100; Sovtransavto Holding/Ukrayna, B. No: 48553/99, 25/7/2002, § 96). AİHM, Sözleşme'ye ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesi ile güvence altına alınan mülkiyet hakkının da bazı pozitif yükümlülükler içerdiğini kabul etmektedir. AİHM'e göre mülkiyet hakkının gerçekten etkili bir biçimde korunabilmesi, devletin müdahale etmeme görevi yanında, ayrıca bazı pozitif tedbirler almasını da gerektirmektedir (Öneryıldız/Türkiye [BD], B. No: 48939/99, 30/11/2004, § 134; Broniowski/Polonya [BD], B. No: 31443/96, 22/6/2004, § 143).  AİHM, Sözleşme'ye ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesinin, devletin doğrudan müdahalesinin söz konusu olmadığı, özel kişiler arasındaki uyuşmazlıklar yönünden de -belirli durumlarda- mülkiyet hakkının korunması için gerekli tedbirleri alma yükümlülüğünü içerdiğini kabul etmektedir. Devletin pozitif yükümlülükleri çerçevesinde -özel kişiler arası mülkiyet ilişkileri bakımından olsa bile- kişilerin mülkiyet haklarına yapılacak keyfî müdahalelere karşı hukuksal bir koruma sağlaması gerekmektedir. Bu bağlamda devlet özellikle tarafların mülkiyet hakkına ilişkin uyuşmazlıklar yönünden gerekli usule ilişkin güvenceleri sunan etkin bir yargısal mekanizma oluşturma yükümlülüğü altındadır. Bu çerçevede oluşturulan yargı yollarında ulusal mahkemeler de iç hukukta yer alan ilgili kanunlar ışığında makul ve adil bir biçimde mülkiyet uyuşmazlıklarını çözmek durumundadır. Mahkeme, bu gerekliliğin sağlanıp sağlanmadığını değerlendirirken uygulanan usulün bütününü incelemektedir (Sovtransavto Holding/Ukrayna, § 96; Fuklev/Ukrayna, B. No: 71186/01, 7/6/2005, §§ 90‑91; Kotov/Rusya [BD], B. No: 54522/00, 3/4/2012, § 112; Anheuser-Busch Inc./Portekiz [BD], B. No: 73049/01, 11/1/2007, §§ 82-87; Capital Bank AD/Bulgaristan, B. No: 49429/99, 24/11/2005, § 134; Kushoglu/Bulgaristan, B. No: 48191/99, 10/5/2007, § 47). Bununla birlikte AİHM, iç hukukun yorumlanması ve uygulanması konusundaki görevinin sınırlı olduğunu, ulusal mahkemelerin hukuk kurallarının yorumlanması bakımından sahip oldukları takdir hakkına açıkça keyfî veya bariz bir takdir hatası içermedikçe karışamayacağını belirtmektedir (Anheuser‑Busch Inc./Portekiz, § 83).  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/2085",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi kapsamında yükleniciye düşen yükümlülüklerin yerine getirilmediği gerekçesiyle yükleniciden satın alınan bağımsız bölümlere ait tapu kayıtlarının arsa sahipleri tarafından açılan dava neticesinde iptal edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, uzun süre devam eden tutukluluk, baskı altında ve müdafi olmaksızın alınan ifadelerin hükme esas alınması ve hukuka aykırı arama yapılması nedeniyle Anayasa’nın  ve  maddelerinde düzenlenen kişi hürriyeti ve güvenliği ile adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 9/11/2012 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 25/12/2012 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm tarafından, 12/2/2013 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas hakkındaki incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular 15/2/2013 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığı, görüşünü 16/4/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş başvurucuya 13/5/2013 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu vekili süresinden sonra 30/5/2013 tarihinde görüşe karşı beyanlarını sunmuştur.  A. Olaylar  Başvuru formu ve ekleri ile Adalet Bakanlığı görüşünde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 15/6/2003 tarihinde terör örgütüne üye olma suçlamasıyla gözaltına alınmış ve 19/6/2003 tarihinde Cumhuriyet Savcısı tarafından ifadesi alındıktan sonra yasadışı MLKP (Marksist Leninist Komünist Parti) adlı örgütünün amaçları doğrultusunda anayasal düzeni zorla değiştirmeye teşebbüs suçundan İzmir Devlet Güvenlik Mahkemesi (DGM) tarafından tutuklanmıştır.  Başvurucunun 17/06/2003 tarihinde gözaltında iken \"Benim herhangi bir dernek veya siyasi kuruluşa üyeliğim yoktur. Pasaportum veya ehliyetim yoktur. Bugüne kadar hiç yurt dışına çıkmadım. Herhangi bir legal alandaki toplantı gösteri yürüyüşlerine katılmadığım gibi bu hususta gözaltım da olmadı. 1984 Yılında DHKP/C ve 1996 yılında TKEP/l'den gözaltına alınıp müebbet cezası aldım ve 2001 yılında ceza ertelemesi neticesi tahliye oldum. Ben sosyalist fikirleri benimsiyorum. Ben bugüne kadar kendime göre yanlış bulduğum konuları protesto etmek amacı ile mesaj iletmek için eylemlerim olmuştur. Bu eylemleri yaparken birgün önceden eylem koyacağım yere gidip keşif yapıp daha sonra eylemi gerçekleştiriyordum. Bu esnada insanlara zarar gelmeyecek yere patlayıcı koyup ayrıca uygun bir saat tercih ediyordum\" şeklinde beyanda bulunduğu gerekçeli kararda belirtilmektedir. Başvurucunun DGM Cumhuriyet savcısına verdiği ifadesi şöyledir: “Ben üzerime atılı bulunan suçlan kabul etmiyorum. 1996 yılında İstanbul DGM.de TKEP/L (Türkiye Kominist Emde Partisi-Lenınist) adlı örgüte üye olmak suçlamaları ile yargılandım. Yargılama 2001 yılında bitti. Bana TCK.nun  Maddesinden 12 yıl ceza hükmedildi, ölüm orucu eylemleri sürecinde organik beyin sendromu tanısıyla bana süresiz olarak izin verildi. 2001 yılı sonlarında cezaevinden tahliye edildim. O zamandan bu yana Muğla'daki ailemin yanında kalıyorum. İstanbuldaki İnsan Haklan Vakfi tarafindan da tedavim sürdürülmektedir. Görevliler beni birkaç gün önce Kuşadası Davutlar'da yakaladılar. En son Star Gazetesinin bulunduğu binaya patlayıcı atılması ile birlikte başka bazı benzer olaylara da karıştığım suçlamalarında bulundular. Ben suçlamaları kabul etmiyorum. Tahliye olduktan sonra yasadışı herhangi bir eylem ve faaliyetim olmamıştır.  Diğer sanık İbrahim Söke'de büyümem nedeniyle tanıyorum. Benim babam şu anda bulunduğu Milas'a gitmeden önce Söke'de kireç ocağı işletiyordu. 1995 yılma kadar Söke'de oturduk. Daha sonra babam aynı işi Milas ta yapmaya başladı. Sökede akrabalarım da vardır. İbrahim'in babası da öğretmendir. Bu nedenle bir arkadaşlığımız söz konusudur. Ben cezaevinden tahliye edildikten sonra Söke'de öğretmen evinde İbrahim'i sordum. Babası Söke Öğretmenevinin müdürüdür. Bana İzmir'de okuduğunu söylediler. Bu olay geçen yıl geçmiştir. Cep telefonunu aldıktan sonra İzmir'de kendisi ile görüştüm, Bucadaki evine gittik. Bu arada ben İzmir'de akrabalarımın yanında da kalıyordum. Kendisi bana evinde kalabileceğimi söyledi. Sürekli kalmadım. Zaman zaman kalıyordum. Evinin anahtarlarından birisini bana vermişti. Kendisi yaz nedeniyle Davutlara gideceği için anahtarı bana verdi. En son bu eve yakalandığım günden bir gün önce gidip kalmıştım. Biraz önce söylediğim gibi sürekli olmamakla birlikte zaman zaman gidip kalıyordum, Çok ihtiyaç hissettiğim bir yer değildi. Nadir olarak bu evde kaldım, Yakalandıktan sonra polisler teni de İbrahim'in evine götürdüler, Ben arabada beklerken kendileri ere girip çıktılar. Ben polisler ile birlikte sadece iç çamaşırlarımı almak için eve girip çıktım. Evde ne elde ettiklerini de bilmiyorum. Bunu sizden sorabilir miyim dedi. Kendisine ev arama tutanağının içeriği okundu. Bu çok saçma ayıp bir komplodur dedi. Ben evin anahtarını değiştirmedim. İbrahim'in bana verildiği anahtarla polisler kapıyı açmışlardır. Aynı anahtarın bir tanesinin İbrahim'in ailesinde olması gerekiyor, denesinler, Emniyet İfadesi okunup, soruldu, Ben emniyette ifade vermedim, Biraz önce söylediğini rahatsızlığım nedeniyle çok halsiz ve güçsüzüm. Sonradan bana bir belge imzalattırdıklarını söylediler, İçeriğinde ne olduğunu bilmiyordum. Bu ifademin içeriğini de kabul etmiyorum, Gözaltında iken aileme dönük tehditler yapılmıştır. Gözaltında kaybedileceğim belirtilmiştir Bu nedenle ifademin içeriğini kabul etmiyorum, Yakalandığım sırada üzerimde ele geçirilen Recep Baysal adına düzenlenmiş kimliği bu işi yapanlardan satın aldım. Hem asker kaçağı olarak aranıyorum hem de tahliye edildiğim mahkeme beni yeniden tutuklamış bunu bu nedenle temin etmiştim,  Bana aktardığınız İstanbul Eyüp'teki Akbank Şubesinin soyulması olayını ben basından takip etmiştim, Ancak olayın adi bir soygun mu yoksa bir örgüt eylemimi olduğu konusunda bilgi yoktu, Bu yönünü bilmiyorum ancak olayı duymuştum, Evrak içinde bulunan ve İstanbul Emniyet Müdürlüğünce düzenlenen 17/06/2003 tarihli fotoğraf teşhis tutanağı okunup soruldu, Bu teşhis tutanağı polisin yönlendirmesi olabilir, Ben bu soygun olayına katılmadım. Ben TKEP/L adlı örgüte üye olmaktan hükümlendirildim. Bana söylediğinize göre bu olayı MLKP adlı örgüt gerçekleştirmiş. Bu kadar kısa süre içinde TKEP/L'den yararlanman ve hükümlendirilen kişinin MLKP adlı örgüte kabul edilip bu nitelikteki bir soygun olayını gerçekleştirecek kadar örgüt içinde öne çıkması uygun değildir, Bu hayatın olağan akışına ve hayatın mantık kurallarına aykırıdır, Dedi, Teşhis işlemine katılanlarla ilgili yeniden teşhis yapılmasının mümkün olup olmadığını sordu, Yargılama aşamasında bunun mümkün olduğu kendisine aktarıldı. Buradan ifadesinin tespitinden sonra serbest bırakılmayı umduğunu belirtti, Devamla sanık İbrahim'in kendisinden küçük olduğunu, onu en son 1995 yılında gördüğünü son bir yıl öncesinde ilişkisi olmadığı için sanık İbrahim'in o yıllardan kendisini hatırlayamayabileceğini söyledi, suçlamaları kabul etmiyorum.” İzmir DGM Cumhuriyet Başsavcılığının 22/08/2003 tarih ve 2003/216 esas sayılı iddianamesi ile başvurucunun anayasal düzeni cebren değiştirmeye teşebbüs etmek suçundan 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (TCK) 146(1)., ,  ve  maddeleri gereğince cezalandırılması talep edilmiştir.  Başvurucu hakkında açılan kamu davası İzmir 1 No.lu DGM’nin 2003/286 Esas sayılı dosyasında görülmekte iken, 9/12/2003 tarihinde “aralarında hukuki ve fiili irtibat bulunduğu” gerekçesiyle İstanbul 4 No.lu DGM’nin 2003/213 Esas sayılı dosyasıyla birleştirilmiştir. Başvurucu 13/10/2004 tarihinde mahkemede yaptığı savunmada “yasadışı MLKP adlı terör örgütüne üye olmadığını, iddianamede belirtilen suçlamaları kabul etmediğini, patlayıcı madde ve gasp olaylarına katılmadığını” beyan etmiştir. Devlet Güvenlik Mahkemelerinin kaldırılmasından sonra 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesiyle görevli İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince yürütülen davada başvurucu 16/7/2002-14/6/2003 tarihleri arasında meydana gelen ve MLKP terör örgütü tarafından gerçekleştirilen dokuz ayrı bombalama ve yağma eylemini bizzat işlediği/iştirak ettiği iddiasıyla yargılanmıştır. Yargılamanın yürütüldüğü 2003/213 Esas sayılı dosyada diğer 18 sanık hakkında 4/5/2011 tarihinde hüküm verilmiş, “başvurucunun duruşmaya gelmediği, başvurucu müdafiinin doktor raporu göndererek duruşmaya gelmediği ve geçici olarak yerine müdafii Av. Z. K.'nın duruşmaya geldiği, geçici olarak çıktığı için savunmasını yapamayacağını beyan ettiği, dosyanın geldiği aşama, yargılamanın her celse çeşitli nedenlerle sanık ve müdafiileri tarafından uzatılmaya çalışıldığı, dosyanın yaklaşık olarak iki yıldan bu yana karar aşamasında olduğu ve benzeri nedenlerle karara çıkarılamadığı ve yargılamanın gereksiz yere uzadığı, yargılamanın tutuklu devam ettiği, sanık Sami Özbil yönünden dosyanın tefrik edilmesi halinde dahi yargılama bütünlüğünün bozulmayacağı anlaşıldığından Sanık Sami Özbil yönünden dosyanın tefriki ile bu sanık yönünden başka bir esas üzerinden yargılama yapılmasına” karar verilerek başvurucu hakkındaki dosya ayrılmıştır. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 17/6/2011 tarih ve E.2011/105, K.2011/131 sayılı kararıyla isnat edilen suç nedeniyle başvurucu hakkında müebbet hapis cezasına hükmedilmiştir.  İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 17/6/2011 tarihli mahkûmiyet kararının değerlendirme kısmı şöyledir: “Sanığın A.B. sahte kimliği ile İzmir'de yapılan soruşturma sonucunda yakalandığı, Uzun Kod adını kullandığı, kendi beyanı ve tüm dosya kapsamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde 1994 yılında yasadışı DHKP/C örgütü içerisinde yer aldığı, bu süreçte tutuklanıp yargılandığı, 1996 yılı içerisinde TKEP/L örgütü adına eylem ve faaliyetlerinden dolayı İstanbul emniyet müdürlüğünce gözaltına alındığı, örgüt adına eylem ve faaliyetleri nedeni ile yargılanıp müebbet hapis cezasına çarptırıldığı, ölüm orucu eylemi nedeni ile sağlığının bozulması nedeni ile cezasının 6 ay ertelendiği, erteleme sonunda teslim olmayarak yasadışı MLKP örgütü adına İstanbul'da ve İzmir'de faaliyet gösteren örgüt mensupları ile tanıştığı ve yukarıda gerekçeleri ile anlatılan aşağıdaki eylemlere katıldığı kabul edilmiştir.  08/04/2003 tarihinde saat 21:00 sıralarında Bornova ilçesinde bulunan hukuk mahkemelerinin bulunduğu binanın önüne patlayıcı madde atıldığı,  09/04/2003 tarihinde Karşıyaka ilçesinde bulunan .. Kargo Ekspres binasının giriş kapısına patlayıcı madde atıldığı,  14/06/2003 tarihinde Konak ilçesinde bulunan S. Gazetesi'nin bürosuna bulunduğu iş hanının giriş kapısının yanına patlayıcı madde atıldığı,  2002 günü Beşiktaş İlçesi Kuruçeşme Cemil Topuzlu Parkına bomba konulması, 2002 günü Beyoğlu ilçesi Taksim Gezi Parkına bomba konulması, 2002 günü Beşiktaş ilçesi Çırağan Caddesi Ç. Taksi durağı önündeki çöp bidonuna bomba konulması, 2002 tarihinde Şişli ilçesi, Okmeydanı Mahmut Şevket Paşa Mahallesindeki kıraathaneye bomba konulması, 2003 günü Eyüp ilçesi Rami Kuru Gıda Toptancılar Sitesinde bulunan A. Topçular Şube Müdürlüğünün silahla yağma edilmesi, 2003 günü Maltepe ilçesi Cevizli Mahallesinde A. K. ve H. K.'ye ait silahların yağmalanması,  Bu nedenle sanığın işlediği kabul edilen eylemlerin sayısı niteliği vehamet arz eden boyutu dikkate alındığında yasadışı silahlı MLKP terör örgütü adına Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının tamamını veya bir kısımı bozma veya kaldırmaya cebren teşebbüs etme suçunun subuta erdiği kabul edilmiştir.  Yukarıda ayrıntısı verilen sanık A. A.'nın hücre evi olarak kullandığı örgüt evinde ele geçirilen silahlar bu silahların kullanıldığı eylemler, buna ilişkin cerahim evrakı, ekspertiz raporları, müşteki ve tanık anlatımları, sanık A. A.'nın dosya kapsamıyla ele geçirilen silah ve dokümanlarla müşteki ve görgü tanıklarının beyanıyla, eylemlerin işleniş şekliyle, yine polis aşamasında beyanda bulunan sanık A. R. K.'ın beyanıyla teyit edilen ve bu nedenle doğru kabul edilen beyanı, sanık Sami Özbil'in İzmir Emniyet Müdürlüğünde dosya kapsamı ile ve İzmir'de işlenilen eylemlerle örtüşen beyanları, daha önce hakkında karar verilen Sanık İ. A.'nın emniyet aşamasındaki beyanı ve tüm dosya kapsamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.” Yargıtay  Ceza Dairesinin 25/9/2012 tarihli ilamıyla mahkûmiyet hükmü onanmıştır.B. İlgili Hukuk Başvurucunun gözaltında bulunduğu sırada yürürlükte olan 18/11/1992 tarih ve 3842 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci şöyledir: “Bu Kanunun 4, 5, 6, 7, 9, 12, 14, 15, 18, 19, 20 ve 22 nci madde hükümleri Devlet Güvenlik Mahkemelerinin görev alanına giren suçlarda uygulanmaz. Bunlar hakkında 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun bu değişiklikten önce yürürlükte olan eski hükümleri değiştirilmeden önceki halleriyle uygulanır.“ 16/6/1983 tarih ve 2845 sayılı Devlet Güvenlik Mahkemelerinin Kuruluş ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanun’un  maddesi şöyledir: “Devlet Güvenlik Mahkemelerinin görev alanına giren suçlarda yakalanan veya tutuklanan şahıs, yakalama veya tutulma yerine en yakın mahkemeye gönderilmesi için zorunlu süre hariç en geç kırksekiz saat içinde hakim önüne çıkarılır ve sorguya çekilir. Üç veya daha fazla kişinin bir suça iştiraki suretiyle toplu olarak işlenen suçlarda, delillerin toplanmasındaki güçlük veya fail sayısının çokluğu ve benzeri nedenlerle Cumhuriyet savcısı, bu sürenin dört güne kadar uzatılmasına yazılı olarak emir verebilir. Soruşturma bu sürede sonuçlandırılmazsa Cumhuriyet savcısının talebi ve hakim kararı ile süre yedi güne kadar uzatılabilir. Anayasanın 120 nci maddesi gereğince olağanüstü hal ilan edilen bölgelerde yakalanan veya tutuklanan kişiler hakkında ikinci fıkrada yedi gün olarak belirlenen süre Cumhuriyet savcısının talebi ve hakim kararıyla on güne kadar uzatılabilir. Tutuklu bulunan sanık, müdafii ile her zaman görüşebilir. Hakim tarafından gözaltı süresinin uzatılmasına karar verildikten sonra gözaltında bulunan kişi hakkında da aynı hüküm uygulanır.” 15/7/2003 tarih ve 4928 sayılı Kanun’un  maddesi. 16/6/2004 tarih ve 5190 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununda Değişiklik Yapılması Ve Devlet Güvenlik Mahkemelerinin Kaldırılmasına Dair Kanun. 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesi. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2012/543",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, uzun süre devam eden tutukluluk, baskı altında ve müdafi olmaksızın alınan ifadelerin hükme esas alınması ve hukuka aykırı arama yapılması nedeniyle Anayasa’nın 19. ve 36. maddelerinde düzenlenen kişi hürriyeti ve güvenliği ile adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; devlet memurluğundan çıkarılma disiplin işleminin iptali istemiyle açılan davada ceza yargılaması dikkate alınmayarak karar verilmesi nedeniyle masumiyet karinesinin, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucu, Kocaeli Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğünde şef olarak görev yapmaktayken bazı şirket sahipleri ile olağan dışı bağlantılar içerisine girdiği ve bazı resmî bilgileri bu şirketlere aktardığı gerekçesiyle yürütülen adli soruşturma kapsamında gözaltına alınmış, akabinde başvurucu hakkında idari soruşturma başlatılmıştır. Yürütülen idari soruşturma sonucunda başvurucu 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun  maddesinin birinci fıkrasının (E) bendinin (g) alt bendinde yer alan memurluk sıfatı ile bağdaşmayacak nitelik ve derecede yüz kızartıcı ve utanç verici hareketlerde bulunmak fiilini işlediğinden bahisle Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığının (İdare) 19/8/2011 tarihli kararıyla iki kez devlet memurluğundan çıkarma cezası ile cezalandırılmıştır.  İdarenin Yüksek Disiplin Kurulu tarafından verilen bahse konu kararda başvurucunun bazı şirketlere ait ihale ve benzeri özel bilgileri resmî kayıtlar üzerinden sorguladığı, bu bilgileri ilişkide olduğu şirket sahipleri  kardeşlere süreklilik arz edecek şekilde aktardığı, bunun yanında R.S.nin ortağı veya sahibi olduğu şirketlere aldığı talimata rağmen haciz uygulamayarak bu şirketleri icra takibinden koruduğu belirtilmiştir. Bunların karşılığı olarak da başvurucunun bankadan çektiği krediyi bu kişilere ödetmek, kızına burs ve kardeşine hatır çeki temin etmek şeklinde birtakım menfaatler sağladığı vurgulanmıştır.  Öte yandan 19/8/2011 tarihli kararda başvurucunun toplantıya katılmaması nedeniyle sözlü savunma yapma hakkından vazgeçmiş sayıldığı belirtilmiştir. Buna ilişkin olarak, 18/8/2011 tarihinde yapılması planlanan yüksek disiplin kurulu toplantısının il müdürleri toplantısıyla çakışması nedeniyle ertelendiği, bu durumun başvurucu ve avukatına bildirildiği ancak başvurucu ve avukatının şehir dışından geldiğini ve bekleyemeyeceklerini belirterek hazırladıkları savunma belgelerini birimine teslim ederek ayrıldıkları hususu anılan kararda belirtilmiştir. Ayrıca 18/8/2011 tarihli tutanakta da kararda belirtilen bu hususlar aynen yer almaktadır.  Başvurucu iki kez devlet memurluğundan çıkarılmasına ilişkin işlemin iptali talebiyle Kocaeli  İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) dava açmıştır. Dava dilekçesinde başvurucu disiplin cezasına konu suçlamalar ile ilgili olarak ceza yargılamasında beraat ettiğini, savunma hakkı tanınmadan hakkında disiplin cezası tesis edildiğini ileri sürmüştür. İdare Mahkemesi 11/10/2012 tarihli kararıyla dava konusu işlemin iptaline karar vermiştir. Kararın gerekçesinde disiplin cezasına konu fiilleri nedeniyle başvurucu hakkında yürütülen ceza yargılamasında beraat kararı verildiği belirtilmiştir.  Bu karara İdare tarafından yapılan temyiz başvurusu, Danıştay Onikinci Dairesince (Daire) kabul edilerek İdare Mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmiştir. Kararın gerekçesinde başvurucu hakkındaki beraat kararlarının delil yetersizliği nedeniyle verildiği ve memurun ceza kanununa göre mahkûm olmamasının disiplin cezasının uygulanmasına engel olmayacağı vurgulanmıştır. Bununla birlikte başvurucunun firma sahipleri ile yaptığı telefon görüşmelerinde, görev yaptığı dönemde kurum kayıtlarındaki vergi hesap numarası, kuruma olan borç miktarı, hangi tarihlerde kuruma ödeme yapıldığı, borçların ödenmesinde sıkıntı çekilip çekilmediği, hangi illerde hangi ihale konusu işlerin ne zamandan beri yapılmakta olduğu, hangi işte hangi tarihte kaç işçi çalıştırıldığı, ihale kazanılmışsa borcu yoktur yazısının getirilip getirilemeyeceği şeklindeki bilgileri ilgili şahıslara aktardığı hususunun kendi ifadesiyle sabit olduğu ve bu yolla menfaat sağladığı belirtilmiştir. Neticede başvurucuya isnat edilen fiillerin, mevzuata uygun şekilde yapılan telefon dinleme kayıtları ve başvurucunun ifadeleriyle sübuta erdiği ve başvurucunun devlet memurluğundan çıkarma cezası ile cezalandırılmasına ilişkin işlemde hukuka ve mevzuata aykırılık, aksi yöndeki İdare Mahkemesi kararında hukuki isabet bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır.  Başvurucunun bu karara yönelik yaptığı karar düzeltme başvurusu Daire tarafından kısmen kabul edilmiştir. Kararda başvurucuya isnat edilen R.S.nin ortağı veya sahibi olduğu şirketlere aldığı talimata rağmen haciz uygulamayarak bu şirketleri icra takibinden koruduğuna ve bu yolla menfaat temin ettiğine ilişkin fiilinden hareketle verilen devlet memurluğundan çıkarma cezasının hukuka aykırı olduğu belirtilerek İdare Mahkemesi kararının bu kısmının onanmasına karar verilmiştir. Başvurucunun şirket sahibi olan  kardeşlere bilgi aktardığı ve bu yolla menfaat temin ettiği hususunun ise sabit olduğu belirtilerek İdare Mahkemesi kararının işlemin iptaline ilişkin bu kısmının bozulmasına karar verilmiştir.  İdare Mahkemesi 11/10/2018 tarihinde Dairenin bozma ilamına uyarak davanın reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde başvurucunun  kardeşlere resmî bilgileri aktardığı ve bunun karşılığı olarak gayrimenkul alıp satmak, kendilerinden aldığı gayrimenkulu yine onlara kiraya vermek, bankadan çektiği krediyi ödetmek, anılan kişilerden birinin satın aldığı arabayı kendi üzerine kaydettirmek, kızına burs ve kardeşine hatır çeki temin etmek, anılan kişilerden borç para almak ve çalıştığı kuruma televizyon bağışlatarak amirlerine hoş görünmek suretiyle menfaat sağladığı vurgulanmıştır. Neticede başvurucu hakkında Kocaeli  Sulh Ceza Mahkemesince verilen iletişimin tespiti kararı uyarınca elde edilen telefon kayıtlarından ortaya konulan bu hususların başvurucunun fiilinin sübuta erdiğini gösterdiği belirtilmiştir. Başvurucunun bu karara yönelik temyiz başvurusu Dairenin 24/6/2019 tarihli, karar düzeltme başvurusu ise 1/7/2020 tarihli kararlarıyla reddedilmiştir.  Başvurucu nihai kararı 4/8/2020 tarihinde öğrendikten sonra 1/9/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Öte yandan başvurucu hakkında rüşvet suçundan yürütülen ceza yargılaması sonucunda Kocaeli  Ağır Ceza Mahkemesinin (Ağır Ceza Mahkemesi) 14/9/2022 tarihinde beraat kararı verilmiştir. Anılan kararda başvurucunun kızına burs verilmesi, yengesi adına kayıtlı şirkete toplam 000 TL tutarında iki adet çek verilmesi, başvurucunun çalıştığı kuruma televizyon hibe edilmesi şeklindeki eylemlerinin rüşvet anlaşması kapsamında yapıldığına ilişkin başvurucunun anılan suçtan cezalandırılmasına yeterli derecede her türlü şüpheden uzak, açık, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği belirtilmiştir. Bununla birlikte başvurucu hakkında suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olmak suçundan yürütülen ceza yargılaması sonucunda anılan suçun yasal unsurları oluşmadığı gerekçesiyle Ağır Ceza Mahkemesi 12/10/2011 tarihinde beraat kararı vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/29352",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, devlet memurluğundan çıkarılma disiplin işleminin iptali istemiyle açılan davada ceza yargılaması dikkate alınmayarak karar verilmesi nedeniyle masumiyet karinesinin, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, üzerinde manastır ve kilise bulunan taşınmaza emval-i metruke mevzuatı hükümlerine göre el konulması nedeniyle mülkiyet hakkının, bir ibadet mekânına el konulmakla din ve vicdan özgürlüğü ile eşitlik ilkesinin ve tapu kayıtlarına ulaşılmasının engellenmesi nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 27/4/2015 tarihinde İstanbul Anadolu  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca 9/1/2016 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 21/1/2016 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 5/5/2016 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş, 11/5/2016 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını 26/5/2016 tarihinde ibraz etmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Lübnan'ın başkenti Beyrut yakınlarındaki Antilyas (Antelias) kasabasında bulunan ve Lübnan makamlarının evraklarında \"Kilikya (Antelias) Ermeni Katolikosluğu\" olarak adı geçen bir Ermeni Ortodoks Kilisesi'dir.  Başvurucu adına vekili başvuru formu ve eklerinde detayları belirtilmeyen bazı taşınmazlar hakkında bilgi edinmek üzere 4/3/2014 tarihinde Kozan Tapu Müdürlüğünden talepte bulunmuştur.  Kozan Tapu Müdürlüğünün 6/3/2014 tarihli cevap yazısında \"İlgi dilekçenizde belirtilen taşınmazlara bakmak için ilgisini inanılır kılan bir belgeniz olmadığından talebiniz yerine getirilememiştir.\" denerek talep reddedilmiştir. Başvuru formu ekinde ibraz edilen \"Kilikya Ermeni Katolikosluğunun ve Adana ili Kozan ilçesindeki Ayasofya Kilisesi ve Manastırının Tarihi ve Statüsü Hakkında Rapor\" başlıklı mütalaada; a) Ermeni Kilisesi'nin  yüzyılın başlarında kurulduğu, ilk katolikosluk (Mütalaada \"katoğikosluk\" terimi kullanılmakla birlikte başvuru formunda \"katolikosluk\" terimi kullanıldığından bu şekilde kullanılmıştır.) makamının ise Erivan yakınlarındaki Eçmiyazin'de bulunduğu ancak bu makamın tarih boyunca birçok yere taşındığı, tarih boyunca EçmiyazinKatolikosluğu, Kilikya (Sis) Katolikosluğu, Kudüs Patrikhanesi ve İstanbul Patrikhanesi olarak dört Ermeni ruhani merkezin ortaya çıktığı,b) Katolikos kelimesinin Yunanca evrensel anlamına geldiği, katolikosluğun da kilisesi her tarafa yayılmış ve kadimden beri var olan gibi bir anlam ifade ettiği, Ermeni Kilisesi'nde patrikten üst bir unvan olup vaftiz ve takdis törenlerinde kullanılan kutsal yağı (müron) hazırlama ve piskopos takdis etme yetkilerinin sadece katolikoslarda olduğu, c) Kuruluşundan  yüzyıla kadar Eçmiyazin'de bulunan katolikosluğun bu bölgenin istilaya uğraması nedeniyle 1292 yılında Sis'e (Adana ili Kozan ilçesine) yerleştiği, 1441 yılında Memlüklerin bölgeye egemen olması üzerine katolikosluğun Eçmiyazin'edöndüğü ancak Sis'te kalan ruhbanın buradaki katolikosluğu sürdürdüğü, d)Fatih Sultan Mehmet'in Bursa'da Sis'e bağlı bir başpiskoposu İstanbul'a davet ederek 1461 yılında onun liderliğinde bir Ermeni Patrikhanesi kurdurttuğu, Yavuz Sultan Selim'in Mısır seferi sırasında Kilikya denilen bölgenin  yüzyılda Osmanlı yönetimi altına girdiği, sonrasında İstanbul Ermeni Patrikhanesi üzerinde Eçmiyazin'in mi yoksa Sis'in mi etkili olacağı hususunda çekişmeler meydana geldiği, e) Eçmiyazin'in  yüzyılın başlarında Rusya'nın egemenliği altına girmesi üzerine İstanbul Ermeni kiliselerinde Sis Katolikosluğu'nun adının anılmaya başlandığı, 1856 yılında ilan edilen Islahat Fermanı'ndan sonra farklı dinî cemaatler için millet nizamnameleri hazırlandığı, 1863 tarihli Ermeni Milleti Nizamnamesi'nin kabul edildiği, bu nizamnamede İstanbul Ermeni Patrikhanesi ve Kudüs Ermeni Patrikhanesi ile ilgili düzenlemelerin yer aldığı ancak Kilikya Katolikosluğu ile ilgili bir düzenleme bulunmadığı, f) 1915 yılı Mayıs ayında Sis'te bulunan ruhbana Halep'e gitmelerinin emredildiği, bu yolculukta manastırdaki kitaplar, kilise objeleri ve kutsal emanetler adı verilen eşyaların da götürüldüğü ancak Osmanlı Hükûmeti'nin Rusya etkisi altındaki Eçmiyazin ile ilişkilerden rahatsızlık duyarak Kilikya Katolikosluğu'nu tanımayı sürdürdüğü, Dâhiliye Nazırı Talat Paşa'nın  Ordu Komutanı Cemal Paşa arasındaki yazışmalarda Kilikya Katolikosluğu'nun öneminin vurgulandığı, Ermeni kiliselerinin birleştirilerek başına Kilikya Katolikosu Sahak'ın atanmasının önerildiği, bu görevin Sahak tarafından kabul edildiği, 10/8/1916 tarihli nizamname ile Kilikya Katolikosluğu ile İstanbul ve Kudüs Patrikhanelerinin birleştirildiği, Eçmiyazin Kilisesi ile ilgisinin kesilerek başındaki kişinin katolikos-patrik olarak adlandırılıp bu görevin Sahak'a verildiği ancak Mondros Ateşkes Antlaşması imzalandıktan sonra 1916 düzenlemesinin ortadan kaldırıldığı ve 1883 Nizamnamesi'nin yeniden uygulamaya konduğu,g) Mondros Ateşkes Antlaşması'nın imzalanmasını müteakip 20/9/1919 tarihinde Ermeni Katolikosluğu'nun ve Sahak'ın Adana ili Kozan ilçesine döndüğü, manastırın ve bazı kilise eşyalarının iade edildiği ancak 31/5/1921 tarihinde Fransızların Sahak ve diğerlerinden kasabayı boşaltmalarını istediği, Sahak'ın 25/11/1921 tarihinde Sis'i terk ederek 1/12/1921 tarihinde Halep'e vardığı, Katolikosluğun 1921 ile 1930 yılları arasında sırasıyla Halep-Beyrut-Şam-Zahle-Halep şehirleri arasında yer değiştirdiği, sonrasında Beyrut'a yerleşme taleplerinin kabul edilerek Lübnan'ın başkenti Beyrut yakınlarında bir kasaba olan Antilyas'a yerleşildiği ifade edilmiştir. Başvuru formu ekinde uyuşmazlık konusu taşınmaza ait olduğu iddia edilen fotoğraflara yer verilmiş, ayrıca ilgili taşınmazın da yer aldığı belirtilen ancak pek çok taşınmazı gösterdiği anlaşılan çok sayıda kadastral pafta suretlerinin de ibraz edildiği görülmüştür. Başvuru formu ve eklerine göre başvurucu, uyuşmazlık konusu taşınmaza ilişkin olarak herhangi bir idari veya yargısal yola başvurmamıştır. Başvurucu 27/4/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk Emval-i Metruke Mevzuatıa. Kanunlar 19 Mayıs 1331 (1/6/1915) tarihli ve 2189 sayılı Takvim-i Vakayi'de yayımlanan 14 Mayıs 1331 (27/5/1915) tarihli ve Vakt-i Seferde İcraat-ı Hükûmete Karşı Gelenler İçin Cihet-i Askeriyece İttihaz Olunacak Tedabir Hakkında Kanun-u Muvakkat'ın  maddesi şöyledir:\"Ordu, müstakil kolordu ve tümen komutanları, askerî gereklerden ötürü veya casusluk ve hıyanetlerini hissettikleri köyler ve beldeler halkını tek tek veya toplu olarak diğer mahallere sevk ve iskân ettirebilirler.\" 14 Eylül 1331 (27/9/1915) tarihli ve 2303 sayılı Takvim-i Vakayi'de yayımlanan 13 Eylül 1331 (26/9/1915) tarihli Ahar Mahallere Nakledilen Eşhasın Emval ve Düyun ve Matlubat-ı Metrukesi Hakkında Kanun-u Muvakkat'ın  ve  maddeleri şöyledir: \"Madde 1: 14 Mayıs 1331 tarihli Kanun-u Muvakkat hükmünce ahar mahallere nakledilen eşhas-ı hakikiye ve hükmiyenin terk etmiş oldukları emval ve matlubat ve düyun, bu husus için müteşekkil komisyonların her şahıs için ayrı ayrı tanzim edecekleri mazbatalar üzerine, mahkemelerce tasfiye olunur.Madde 2: Birinci maddede beyan olunan eşhasın hin-i nakillerinde mutasarrıf bulundukları icareteynlimusakkafat ve müstagallat-ı vakfiyenin Hazine-i Evkaf ve emval-i gayrimenkule-i sairenin Hazine-i Maliye namlarına kayıtları icra edilerek her iki kısım emval-i gayrimenkulenin mezkur hazineler tarafından verilecek bedellerinden bade't tasfiye kalacak miktarı ashabına ita olunur. (Ek ibare- 22 Eylül 1332 kabul ve 01 Teşrinievvel 1332 yayım tarihli, Ahar Mahallere Nakledilen Eşhasın Emval ve Düyun ve Matlubat-ı Metrukesine Mütedair Kanun-u Muvakkatin İkinci Maddesinin Birinci Fıkrasına Müzeyyel İbare Hakkında Kanun-u Muvakkat’ın maddesi ile) Şu kadar ki mahal-i ahara naklolunan eşhas-ı merkumeye mahal-i mürütteplerindebeytutet ve ikametleriyle maişetlerini temin edebilecek derecede emlak ve arazi-i mahlule ve emiriyeden meccanen mesken ve arazi verilmek suretiyle de muavenet olunabilir.. . Madde 3: Zikrolunan şahısların nukut ve emval-i menkule-i metrukesiyle mevduat ve matlubatı, birinci maddede zikredilen komisyon reisi veya vekili tarafından cem' ve istirdat ve tahsil ve dava ve emval-i metrukeden münaza'ün-fih olmayanlar, bilmüzayede fürüht ile hasıl olan mebaliğ sahipleri namına emaneten mal sandıklarına tevdi olunur.\" 20 Nisan 1338 (20/4/1922) tarihli ve 224 sayılı Memalik-i Müstahlasadan Firar ve Gaybubet Eden Ahalinin Emval-i Menkule ve Gayrimenkulelerinin İdaresi Hakkında Kanun'un  ve  maddeleri şöyledir:\"Madde 1: Düşman istilasından kurtulan mahallerde ashabının firar ve gaybubetine mebni sahipsiz kalmış olan emval-i menkule, Hükümetçe usulü dairesinde bimüzayede füruht ve emval-i gayrimenkule ile mezruat keza Hükümetçe idare edilerek esman ve bedel-i icar ve hasılat-ı sairesi masarıf-ı vakia ba'det-tenzil emanet hesabına kayıt edilmek üzere mal sandıklarına tevdi olunur. Ancak bunlardan avdet edenlerin emval-i gayrimenkuleleri ile emaneten mal sandığına teslim edilmiş olan mebaliği kendilerine iade olunur.Madde 5: İşbu Kanun ahkamı ahval-i harbiye veya siyasiye ilcası ile sair mahallerde firar veya gaybubet ettikleri hükmen sabit olan eşhasın emval-i menkule ve gayrimenkule ve mezruatları hakkında dahi caridir.\" 15 Nisan 1339 (15/4/1923) tarihli ve 333 sayılı Ahar Mahallere Nakledilen Eşhasın Emval ve Düyun ve Matlubat-ı Metrukesi Hakkındaki 17 Zilkade 1333 ve 13 Eylül 1331 tarihli Kanunu Muvakkatin Bazı Mevaddı ile 20 Nisan 1338 Tarihli Emval-i Metruke Kanununu Muaddil Kanun'un  ve  maddeleri şöyledir:\"Madde 1: Ahar Mahallere Nakledilen Eşhasın Emval ve Düyun ve Matlubat-ı Metrukesi Hakkınaki 17 Zilkade 1333 ve 13 Eylül 1331 Tarihli Kanun-u Muvakkatin ikinci madesi berveçhi ati tadil edilmiştir:'Birinci maddede beyan olunan eşhasın hin-i nakillerinde mutasarrıf bulundukları icareteynli müsakkafat ve müstegallat-ı vakfiyenin Hazine-i Evkaf ve emval-i gayrimenkule-i sairenin Hazine-i Maliye namlarına kaydı icra edilerek her iki kısım emval-i gayrimenkulenin takdir olunacak bedellerinden ba'det tasfiye kalacak miktarı ashabı namına emaneten irat kaydolunur...'\"Madde 6: Her ne suretle olursa olsun tegayyüp veya müfarakat veyahut memalik-i ecnebiye ve meşfuleye veya İstanbul ve mülhakatına firar edenlerin emval-i menkule ve gayrimenkule ve düyun ve matlubatı hakkında dahi mezkur 13 Eylül 1331 tarihli Kanun-u Muvakkat ile işbu tadilat ahkamı tatbik olunur.\" 24/5/1928 tarihli ve 1331 sayılı Mübadil, Gayrimübadil, Muhacir ve Saireye Kanunlarına Tevfikan Tevzi veya Adiyen Tahsis Olunan Gayrimenkul Emvalin Tapuya Raptına Dair Kanun'un  ve  maddeleri şöyledir:\"Madde 6: Mübadeleye tabi eşhastan metruk olanlar hariç olmak üzere bilumum emval-i metrukenin bu Kanunun meriyeti tarihine kadar tefviz edilmiş veya edilmek üzere bulunmuş olanlardan maadası Hazine-i Maliyeye intikal eder. Mübadeleye tabi eşhasa ait olup da şimdiye kadar usulü dairesinde tefviz veya tahsis olunmayan emvalden harabiye duçar olacağına Dahiliye Vekaletince karar verilen emval; gayrimübadil eşhasa ait iken hasbellüzum iskan emrine verilmiş olan emvale mahsuben kezalik Hazine-i Maliyeye devrolunur. Madde 7: 13 Eylül 1331 tarihli ve 15 Nisan 1339 tarihli kanunlara tevfikan vaz'ıyet edilmiş ve edilecek emval-i gayrimenkule gerek mübadillere tahsis ve tefviz edilmiş olsun gerek Hazine uhdesinde bulunsun hükmen tahakkuk edecek müstahiklerine iade edilmeyip ancak kıymeti mukaddereleri, 15 Nisan 1341 tarihli Kanuna tevfikan Hazine-i Maliyeden tesviye olunur.\" 24/5/1928 tarihli ve 1349 sayılı Emval-i Metruke Hesab-ı Carilerinin Bütçeye İrat Kaydına Dair Kanun'un  maddesi şöyledir:\"31 Mayıs 1928 nihayetinde emval-i metruke hesab-ı carilerinin matlup bakiyeleri, 1928 sene-i maliyesi varidat bütçesinin hasılat-ı müteferrika faslına irat kayıt ve badema vaki olacak hasılat hakkında da aynı vechile muamele olunur.\"b. Kararname ve Yönetmelikler 20 Temmuz 1340 (20/7/1924) tarihli ve 711 sayılı Anadolu'da İkamet Ettiği Mahalden Hükümetin İznini Alarak Ayrılanların Mallarının, Terk Edilmiş Mallardan Addedilmemesi Hakkında Kararname 12 Teşrinisani 1340 (12/11/1924) tarihli ve 1120 sayılı 711 Numaralı Kararnamedeki \"Anadolu\" Tabirinin \"Türkiye\" Olarak Değiştirilmesinin Kabul Edilmiş Olduğuna Dair Kararname 18 Kanunisani 1341 (18/1/1925) tarihli ve 1368 sayılı Cumhuriyet Hükûmetinin İzniyle Seyahat Etmiş Olanların Mallarının Terk Edilmiş Mallardan Addolunmayacağına Dair Kararname 5 Şubat 1341 (5/2/1341) tarihli ve 1510 sayılı Lozan Muahedesinin Kabul Edildiği Tarihten Sonra Gitmiş Olanların Taşınmaz Mallarına Müdahale Edilmemesi Hakkındaki Kararname 13/6/1926 tarihli ve 3753 sayılı Talimatname 17/7/1927 tarihli ve 5451 sayılı 13/6/1926 tarihli Talimatnamenin Bazı Maddelerini Değiştirmek Üzere Hazırlanan Talimatnamenin Yürürlüğe Konulması Hakkında Kararnamec. Türkiye Büyük Millet Meclisi Tefsirleri 18/3/1929 tarihli ve 142 numaralı \"24 Mayıs 1928 tarih ve 1331 sayılı Kanun'un Altıncı Maddesinin\" tefsiri şöyledir:“…. Kanunun 6’inci maddesinde mevcut ‘bu Kanunun meriyet tarihine kadar tefviz edilmiş veya edilmek üzere bulunmuş’ kaydı meriyet tarihine kadar istihkaka müsteniden vaki müracaatların tevsik ve tespit safhalarını geçirmiş ve yalnız tefviz komisyonu kararına iktiranı kalmış olması lüzumunu ifade eder.” 2/6/1929 tarihli ve 146 numaralı \"24 Mayıs 1928 tarih ve 1331 sayılı Kanun'un Yedinci Maddesinin\" tefsiri şöyledir:“… Kanunun yedinci maddesi ile 13 Eyl��l 1331 ve 15 Nisan 1339 tarihli kanunlara tevfikan vaz’ıyet olunan ve edilecek olan emval-i gayrimenkule Hazine namına kaydedilmiş hükmünde olduğu ve ashabının bunların ancak 1331 senesi iptidasındaki kıymet-i mukayyedeleri üzerinde hakları mahfuz tutulduğu cihetle bu emvalin bilahere ister muhtelif kanunlar mucibince tahsis, teffiz edilmiş, ister satılmış veya Hazine uhdesinde muhafaza edilmiş olsun 13 Eylül1331 ve 15 Nisan 1339 tarihli kanunların tatbiki aleyhine Şura-yı Devletçe bir hüküm verilmedikçe, ashabına aynen iadesine imkanı kanunî olmadığı gibi 28 Mayıs 1928 tarihli Kanunun gerek neşrinden evvel, gerek neşrinden sonra hükmen tahakkuk etmiş veya edecek müstahaklarına da aynen iadesine cevaz verilmeyerek, ancak eshabına veya hükmen tahakkuk eden veya edecek olan müstahaklarına bu emvalin 15 Nisan 1341 tarihli kanuna tevfikan 1331 senesi iptidasındaki kıymeti mukayyedelerinin verilmesi ve bunda da 15 Nisan 1341 tarih ve 622 syaılı Kanun ahkamının nazar-ı itibara alınması maksuttur.”d. Yargısal İçtihatlar Anayasa Mahkemesinin 22/4/1963 tarihli ve E.1963/41, K.1963/94 sayılı kararı şöyledir:\". l- Önce, itirazın konusu olan 13 Eylül 1331 tarihli geçici kanunla 15 Nisan 1339 tarihli ve 333 sayılı kanunun bugün için ne gibi durumlarda uygulanmalarının mümkün bulunduğunun araştırılması gereklidir.Gerçekten Ortodoks dininden olan Türk tebaası rumların malları hakkında sonradan Yunan Hükümeti ile yapılan çeşitli andlaşmalarda özel hükümler kabul edilerek bu kanunların dışına çıkartılmış olmaları bakımından haklarında artık anılan kanunların uygulanması söz konusu değildir.Bunların dışında kalan ve yukarıda adı geçen kanunların kapsamına giren Türk Tebaası hakkında ise, 6 Ağustos 1340 gününde yürürlüğe konulan Lozan Andlaşmasında özel hükümler bulunduğundan, o tarihten sonra ihtiyar edecekleri hareketleri ve fiili durumları ne olursa olsun bu kanunların uygulanmasına imkan yoktur. Ancak bunlardan Lozan Andlaşmasının yürürlüğünden önce firarı veya mütegayyip girmiş olanlar hakkında söz konusu kanunların uygulanması gerekeceğinden şüphe edilemez.Zira gerek 13 Eylül 1331 tarihli geçici kanunun, gerekse 15 Nisan 1339 tarihli ve 333 sayılı kanun hükümlerinin koyduğu esas bu kanunlarda yazılı şekillerde firari ve mütegayyip bulunan veya başka yerlere naklolunan şahısların bu hallerinin vuku bulduğu anda, taşınmaz mallarının, ilgisine göre Maliye veya Evkaf Hazinelerinin mülkiyetine otomatik bir surette geçmiş bulunacağı yolundadır.Bu yön 13 Eylül 1331 günlü geçici kanunun l inci ve değişik 2 nci maddelerinin açık ifadelerinden anlaşıldığı gibi, bilâhare yürürlükten kaldırılmış bulunan 1331 sayılı kanunun 7 nci maddesinin yorumlanmasına dair olan 2/6/1929 tarih ve 146 sayılı kararda (...... 13 Eylül 1331 ve 15 Nisan 1339 tarihli kanunlara tevfikan vaziyet olunan ve edilecek olan emvali gayrimenkule hazine namına kaydedilmiş hükmünde olduğu ......) belirtilmek suretiyle kanun koyucu tarafından da açıkça ifade edilmiş ve bu kanunun uygulama şekillerini gösteren 29/5/1339 tarihli ve 2455 sayılı yönetmeliğin 3 üncü maddesinde de \"15 Nisan 1339 tarihli kanunun 6 ncı maddesinde zikrolunan eşhastan metruk emvali gayrimenkule tarihi mezkûrdan itibaren Maliye ve Evkaf hazinelerinin uhdei tasarruflarına geçmiştir\" denilmek suretiyle kanun hükümlerinin o tarihlerdeki anlayış tarzı da kesin bir surette ortaya konulmuş ve o zamandanberi de tatbikat bu yolda cereyan edegelmiştir.Bu esasa göre, 6 Ağustos 1340 tarihinden önce fiili bir surette yukarıda yazılı durumlara girmiş bulunan şahıslar hakkında yapılan ve bundan sonra, da yapılacak olan muamele; bunların mallarının, bu durumlara düştükleri tarihte Hazine veya Vakıflar İdaresi uhdesine geçmiş olup olmadığının tesbiti için o tarihlerde firari veya mütegayyip veya afcar mahalle naklolunan kimselerden olup olmadıklarının tâyini maksadıyle girişilen araştırmalarla, tesis olunan idarî işlemlerden ibarettir. Bu işlemlerin bir safhası olarak sık sık adı geçen (Vaziyet muamelesi) veya (Vaziyet kan) bu gibi gayrimenkullerin mülkiyetinin Maliyeye veya Vakıflar idaresine intikalini sağlayan hukukî ve kanunî bir unsur olmayıp, idarece bahis konusu şahsın firari, mütegayyip veya ahar mahalle nakledilen kimse olup olmadığının tesbiti için yapılan araştırmalar sonunda varılan neticeyi ve bu şahsa ait olup da kanun gereğince Hazine veya Vakıflar idaresine intikal etmiş bulunan gayrimenkullerin cins ve yerlerini topluca ifade ve vukuatı hülâsa için, tutulan bir usul gereğince, yazılan bir yazıdan ibarettir. Yukarıda da belirtildiği üzere böyle bir usul tutulması idarece ihtiyar edilmemiş olsa veya bu usule rağmen dosyasında böyle bir yazı bulunmasa dahi kanunda belirtilen duruma düşen şahısların mallarının bu duruma düştükleri tarihte, Hazine veya Vakıflar İdaresine kanun gereğince geçmiş olduklarının kabul edilmesi zaruridir.Binaenaleyh Lozan Andlaşmasının yürürlüğe girdiği 6 Ağustos 1340 tarihinden Önce firari ve mütegayyip duruma giren veya başka mahalle nakledilmiş bulunan bir kimsenin mallarının mülkiyeti, bu duruma girdiği tarihten itibaren, dosyasında o tarihte alınmış bir vaziyet kararı olsun, olmasın, ilgisine göre Maliye veya Evkaf uhdesine kanun uyarınca geçmiş bulunmaktadır.Bu itibarla böyle bir şahsın, firari veya mütegayyip olup olmadığının tesbiti işine 6 Ağustos 1340 tarihinden evvel başlanmamış ve bu tarihten Önce bir vaziyet kararı verilmemiş olması, esasen bu tarihten önce kanun gereğince ilgili hazine uhdesine geçmiş olan mallarının hukukî durumu üzerinde hiç bir etki yapamaz.Bu bakımdan 6 Ağustos 1340 tarihinden evvel başka yere nakledilmiş veya firar veya tegayyüp eylemiş bir kimsenin malı, bu tarihten evvel Hazineye veya Vakıflar idaresine bir kanunla geçmiş bulunduğundan, bu tarihten sonra bu durumun belirtilmesi maksadiyle yapılan işlemler, gayrimenkul mülkiyetinin bu idarelere geçirilmesini değil, vaktiyle tahakkuk etmiş bulunan intikal muamelesinin belirtilmesi amacını gütmektedir.Aksi düşünce, yani 6 Ağustos 1340 tarihinden önce firari veya mülegayyip duruma girmiş olduğu halde malları üzerinde her nasılsa idarî işlemlere başlanmamış bulunan kimseler hakkında Lozan Andlaşmasının yürürlüğe girdiği tarihten sonra artık emvali metrûke kanunlarının uygulanamayacağı düşüncesi, yürürlüğe girdiği tarihten sonraki hâdiselere uygulanması gereken andlaşma hükümlerinin, yürürlükten evvelki olaylara da sari olduğunun kabulü ve bunun sonucu olarak da Maliye ve Vakıflar hazinesinin daha önce iktisap etmiş olduğu mülkiyet hakkının iptal edilmesini icap ettirir ki, böyle bir hal, kanunların yürürlüğü konusundaki hukukî esaslarla bağdaştırılamaz.6 Ağustos 1340 gününden sonra firar veya tegayyüp etmiş bulunanlara gelince :Lozan Andlaşmasının yürürlüğe girdiği 6/8/1340 gününden sonra vukua gelen ve emvali metrûke kanunlarınca ön görülen fiil ve hareketlere bu kanunların uygulanmasına imkân kalmamıştır. Nitekim 17/7/1927 günlü ve 5451 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı da bu esasları böylece tesbit ve tatbik etmiş bulunmaktadır.Bu itibarla emvali metrûke mevzuatının, 6 Ağustos 1340 tarihînden evvel tekevvün etmiş firar veya tegayyüp olaylarının usulü dairesinde bugün tesbiti halinde, uygulanması tabiî ve zarurî bulunmaktadır.Bu cümleden olarak Medenî Kanunun yürürlüğünden önceki ölüm ve evlenme olayları dolayısiyle zamanında yürürlükte olan hükümlerin bugün için uygulanmakta olması, konunun daha iyi canlandırılabilmesi bakımından örnek olarak gösterilebilir.Bu sebeplerle söz konusu 13 Eylül 1331 günlü geçici kanunla 15 Nisan 1339 günlü ve 333 sayılı kanunun, 6 Ağustos 1340 gününden önceki firar, tegayyüp veya başka yere nakil olayları dolayısiyle halen uygulanmalarının mümkün bulunduğu gerekçede oy çokluğu, esasta oy birliği ile kararlaştırılmıştır.2- Danıştay Sekizinci Dairesi söz konusu iki kanunun tümünün Anayasa'ya aykırılığını ileri sürmüştür.Yukarıda yapılan açıklamadan da anlaşılacağı üzere davacı hakkında uygulanan hükümlerin iki kanunun bütün maddeleri olmayıp 15 Nisan 1339 günlü ve 333 sayılı kanunun 6 ncı maddesi ve bu madde delaletiyle 13 Eylül 1331 günlü geçici kanunun l ve 333 sayılı kanunla değiştirilen 2 nci maddeleridir.Anayasa'nın 151 nci maddesi ile Anayasa Mahkemesinin Kuruluşu ve Yargılama Usulleri hakkındaki 44 sayılı Kanunun 27 nci maddesinde mahkemelerce bakılmakta olan bir dâva sebebiyle uygulanacak kanun maddelerinin Anayasa'ya aykırı görülmesi halinde Anayasa Mahkemesine itirazda bulunulabileceği kabul edilmiş olduğuna, Danıştay'da açılmış bulunan bu dâvada ise söz konusu kanunların bütün hükümlerinin değil, sadece yukarıda işaret edilen hükümleri uygulanacağına göre Danıştay 8 inci Dairesince yapılan itirazın, 13 Eylül 1331 günlü kanunun l inci maddesi ile değişik 2 nci maddesine ve 15 Nisan 1339 günlü ve 333 sayılı kanunun 6 ncı maddesine hasren incelenmesi gerektiği oy birliği ile kararlaştırılmıştır.3- Davacının 29 Eylül 1962 günlü dâva dilekçesinde dâvanın konusu Boğos Urpakyan'm (Nerede olduğunun bilinmediği yolundaki kifayetsiz bir tetkike istinaden firari ve mütegayyip eşhastan addedilerek) malları üzerinde Cevri Usta Vakfı adına yapılan (Vaziyet işleminin ve tescil muamelesinin), adı geçenin firari mütegayyip eşhastan olmadığı cihetle (iptaline) karar verilmesi şeklinde belirtilmiş bulunmakta isede tapudaki tescil muamelelerinin iptali işlemi, idarî dâvaya konu teşkil edemeyeceğinden Danıştay'da açılmış bulunan dâvanın, davacının murisinin firari ve mütagayip bir şahıs olarak kabul edilmesi yolundaki idarî işleme yöneltilmiş sayılması zaruri bulunmakta ve sonuç olarak firar ve tegayyübü tesbit eden idarî işlemin iptali dâvası söz konusu olmaktadır.Zira olayda söz konusu malın mülkiyeti, Vakıflar İdaresine bir idarî tasarruf sonucu geçmiş olmayıp, firar ve tegayyübün sonucu olarak ve kanun hükmü ile geçmiş bulunmaktadır.Olayda, idarî dâva konusu tasarruflar ise, firar ve tegayyübün tesbiti amacı ile yapılan işlemlerle bu işlemlere dayanan ve ilgilinin (Firari) veya (Mütegayyip) kişi olduğunu belirten karardır.Sözü edilen 13 Eylül 1331 tarihli geçici kanunun l ve değişik 2 nci maddeleri ile 15 Nisan 1339 tarihli kanunun 6 ncı maddesinin, Türk vatandaşı şahısların ne gibi hallerde firari veya mütegayyip sayılacaklarına dair olan hükümlerinde ise Anayasa maddelerine aykırılık arzeden bir husus mevcut değildir. Zira Anayasa'da, yurdu, Birinci Dünya Harbinin buhranlı zamanlarında terketmiş bulunan Türk tebaasının, firari veya mütegayyip şahıs sayılmalarına engel olabilecek herhangi bir hüküm yoktur.Dâvacının miras bırakanına ait malın mülkiyetinin, Evkaf Hazinesine geçmesi, adı geçenin 6 Ağustos 1340 tarihinden önce firari veya mütegayyip durumda bulunduğunun sabit olması sortiyle, firariliğin veya tegayyübün vukuu ânında, yukarıda açıklanan kanun hükümleri gereğince başka bir işleme lüzum kalmaksızın tamamlanmış olacağından kanun hükmü ile ve yıllarca Önce meydana gelmiş bir hukuki sonucun idarî yargıya konu teşkil etmesi mümkün değildir. Bu bakımdan sözü geçen hükümlerde Anayasa'ya aykırılık olup olmadığının araştırılmasına yer bulunmamaktadır.\" Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 25/11/1936 tarihli ve E.1935/18, K.1936/30 sayılı kararı şöyledir:“...28 Mayıs 1928 tarih ve 1331 numaralı Temlik Kanununun yedinci maddesinin tefsirine dair Büyük Millet Meclisinden verilen 2 Haziran 1929 tarih ve 146 numaralı kararda, (13 Eylül 1331 ve 15 Nisan 1339 tarihli kanunlara tevfikan vaziyet olunan veya edilecek olan emval-i gayrimenkule Hazine namına kaydedilmiş hükmünde olduğu ve ashabının ancak 1331senesi iptidasmdaki kıymeti mukayyedeleri üzerinden hakları mahfuz tutulduğu cihetle bu emvalin bilahare ister muhtelif kanunlar mucibince tahsis ve tefviz edilmiş, ister satılmış veya Hazine uhdesinde muhafaza edilmiş olsun 13 Eylül 1331 ve 15 Nisan 1339 tarihli Kanunların tatbiki aleyhine Şurayı Devletçe bir hüküm verilmedikçe ashabına aynen iadesine imkânı kanuni olmadığı gibi 28 Mayıs 1928 tarihli kanunun gerek neşrinden evvel ve gerek neşrinden sonra hükmen tahakkuk etmiş veya edecek müstahaklarına da aynen iadesine cevaz verilmeyerek ancak ashabına veya hükmen tahakkuk eden veya edecek olan müstahaklarına bu emvalin 15 Nisan 1341 tarihli Kanuna tevfikan 1331 senesi iptidasındaki kıymeti mukayyedelerinin verilmesi ve bunda da 15 Nisan 1341 tarih ve 622 numaralı kanun ahkamının nazara alınması maksuttur) denildiğine göre zikri geçen 1331 ve 15 Nisan 1339 tarihli kanunlara istinaden Hazinece vaziyet olunan emval-i gayrimenkuldun sahipleri ve vefat etmişlerse mirasçıları tarafından firar ve tagayyüp etmediklerinden ve binaenaleyh mezkur kanunların tatbiki lazımgelmediğinden bahsile gayrimenkul mallarının aynen istirdadına dair açılan davanın mahkemelerce kabul ve rüyeti, tefsirin birinci fıkrası medlulünce aynen iadesi dava olunan emval hakkında mezkur kanunların tatbiki lazım gelmeyeceğine dair Devlet Şurasından bir karar suduruna mütevakkıf olduğu veDevlet Şurasınca böyle bir karar verilmemişse emval-i mezkurenin aynine taalluk eden bu gibi davaların rüyeti mahkemelerin vazifesi haricinde bulunduğu müttefıkunaleyh olup takarrür eden temyiz içtihattan da bu merkezdedir....” Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 17/2/1993 tarihli ve E.1992/1-750, K.1993/56 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir:\"Direnme kararı ile Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık, maliklerinin firari ve mütegayyip eşhastan oldukları kabul edilerek çekişmeli taşınmaza 1954 senesinde davalı Hazinece vaziyet edilmesi ve taşınmazın Hazine namına tapuya kaydedilmesi işleminden ötürü, bu işlemin yasalara uygun düşmediğini ileri süren davacı kişilerin, idari yargı yerinden karar almaksızın aynen istirdada (tapu iptal ve tescile) ilişkin böyle bir davayı adli yargı yerinde açabilip açamayacakları noktasında toplanmaktadır.Gerçekten, davalı Hazine tarafından yapılan işlemin dayanağını teşkil eden ve metruk malların hazineye geçmesini düzenleyen 1331 ve 1339 tarihli Yasaların ve tatbik suretlerini gösteren talimatname hükümlerinin uygulanmasında zaman zaman tereddütlere düşülmüştür. Ne var ki, o tarih itibariyle tefsire yetkisi olan Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin 2 Haziran 1929 tarih 146 sayılı tefsir kararı ile yasa hükümlerinin uygulanış biçimlerine açıklık getirmiş ve anılan kararda (...1331 ve 1339 tarihli Kanunlara tevfikan vaziyet olunan ve olunacak emvali gayrimenkulenin, hazine namına kaydedilmiş hükmünde olduğu ve eshabının ancak bunların 1331 senesi iptidasındaki kıymetli mukayyedeleri üzerinden haklarının mahfuz tutulduğu cihetle bu emvalin bilahare ister muhtelif Kanunlar mucibince tahsis, teffız edilmiş, ister satılmış veya hazine uhdesinde muhafaza edilmiş olsun 1331 ve 1339 tarihli Kanunların tatbiki aleyhine Şur'ayı Devlet'çe bir hüküm verilmedikçe eshabına aynen iadesine Kanuni imkân olmadığı…) belirtilmiştir. Meclis tefsir kararına atıfta bulunan 1936 tarih ve 18/30 sayılı Yargıtay İnançları Birleştirme Kararının sonuç bölümünde de (... 1331 ve 1339 tarihli Kanunlara dayanılarak hazinece vaziyet olunan gayrimenkullerin sahipleri ve vefat etmişlerse mirasçıları tarafından firar ve kayıp duruma düşmediklerinden ve anılan Kanunların kendileri yönünden tatbiki lazım gelmediğinden bahisle açtıkları gayrimenkul malların aynen istirdadına yönelik davanın, Mahkemelerce kabul ve rüyeti ve aynen iadesi, dava olunan emval hakkında sözü edilen Kanunların tatbikinin lazım gelmeyeceğini dair devlet şûrasında bir karar verilmesine bağlıdır. Devlet şurasınca böyle bir karar verilmemişse emvali mezkurenin aynına da taalluk eden bu gibi davaların rüyeti mahkemelerin vazifeleri haricindedir...) ilkesi vurgulanmıştır.Hemen belirtilmelidir ki; 1331 ve 1339 sayılı Yasalar, yürürlükten kalkmış olsalar dahi, yürürlükte bulundukları dönemde cereyan eden hadiseler hakkında kendiliğinden hukuki sonuç doğurmuşlar ve kayıp ya da firari duruma düşen kişilerin taşınmaz malları, yasa hükümleri gereği devlete geçmiştir...Kuşkusuz, 'vaziyet etme' işlemlerinin ve idari yargı kararlarının taşınmaz malların mülkiyetlerini doğrudan doğruya Hazineye nakledici nitelikleri yoktur. Anılan işlemler ve kararlar yalnızca, yasaların yürürlükte kaldıkları dönem için firari yada kayıp duruma düşüldüğünü tespit ve açıklayan işlem ve karar niteliğindedirler. Ancak eldeki dava yönünden ortaya çıkan uyuşmazlıklarda (aynen istirdat davalarında) firari yada kayıp kişilerden sayılmama ve ilgili yasaların kapsamına girmeme olgusunu tespit ve açıklayan idari yargı kararı alınmasının zorunluluğu göz ardı edilmemelidir... Nitekim, değinilen türdeki davalar nedeniyle verilen hüküm ve kararları temyizen inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesi uygulamalarında bu hususun yerine getirilmesi (idari yargı kararı alınması) ilkesini özenle korunmuştur. ... Esasen, konusu, tarafları ve sebebi aynı olan önceki dava (idari yargı yerinden olumlu bir karar getirilmeden tapu iptal ve tescil davasının dinlenebilmesi mümkün görülememiştir.....) gerekçesi ile reddedilmiş ve redde ilişkin İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesinin …. 20/12/1984 tarihli ve 285/631 sayılı kararı temyiz incelemesinden geçerek kesinleşmiştir. Yakın tarihlerde yüce kurulda görüşülen tamamen benzeri nitelikteki emsali bir olayda, idari yargı kararı alındıktan sonra tapu iptal ve tescil davası açıldığı için, o davaya dinlenebilme olanağı sağlanmıştır...O halde Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. ...” Vakıflar Mevzuatı 29/5/1926 tarihli ve 864 sayılı mülgaKanunu Medeninin Sureti Mer’iyet ve Şekli Tatbiki Hakkında Kanun’un  maddesi şöyledir:\"Kanunu Medeninin meriyete vaz`ından mukaddem vücude getirilen evkaf hakkında ayrıca bir tatbikat kanunu neşrolunur.Kanunu Medeninin meriyete vaz`ından sonra vücude getirilecek tesisler, Kanunu Medeni ahkamına tabidir.\" 5/6/1935 tarihli ve 2762 sayılı mülga Vakıflar Kanunu'nun  maddesi kabul edildiği şekliyle şöyledir:\"4 birinci teşrin 1926 tarihinden önce vücud bulmuş vakıflardanA - Bu kanundan önce zaptedilmiş bulunan vakıflar,B - Bu kanundan önce idaresi zaptedilmiş olan vakıflar,C - Mütevelliliği bir makama şartedilmiş olan vakıflar,Ç - Kanunen veya filen hayrî bir hizmeti kalmamış olan vakıflar,D - Mütevelliliği vakfedenlerin ferilerinden başkalarına şartedilmiş vakıflar,Vakıflar umum müdürlüğünce idare olunur. Bunların hepsine birden (Mazbutvakıflar) denir.A - Mütevelliliği vakfedenlerin ferilerine şartedilmiş vakıflar,B - Cemaatlarca idare olunan vakıflar,C - Bazı sanat sahihlerine mahsus vakıflar,Mütevellileri veya seçilmiş heyetleri tarafından idare olunur. Bunların hebsinebirden (Mülhak vakıflar) denir.Mütevelliler ve seçilmiş heyetler, vakıflar umum müdürlüğünün ve umum müdürlükde, idare meclisinin kontrolü altındadır.\" 2762 sayılı Kanun'un yürürlükten kaldırıldığı tarihteki  maddesi şöyledir:\"(Değişik: 28/6/1938-3513/1 md.) 4 birinci teşrin 1926 tarihinden önce vücud bulmuşvakıflardanA - Bu kanundan önce zabtedilmiş bulunan vakıflar,B - Bu kanundan önce idaresi zabtedilmiş olan vakıflar,C - Mütevelliği bir makama şartedilmiş olan vakıflar,D - Kanunen veya fiilen hayri bir hizmeti kalmamış olan vakıflar,E - Mütevelliliği vakfedenlerin ferilerinden başkalarına şart edilmiş vakıflar,Vakıflar Umum Müdürlüğünce idare olunur. Bunların hepsine birden (Mazbut vakıflar) denir.(Değişik: 31/5/1949-5404/1 md.) Mütevelliliği vakfedenlerin fer`ilerine şart edilmiş vakıflara (Mülhak Vakıflar) denir. Bunlar mütevellileri tarafından idare olunur.Mütevelliler Vakıflar Genel Müdürlüğünün ve Genel Müdürlük de İdare Meclisinin kontrolü altındadır.(Değişik: 24/3/1981-2437/1 md.) Cemaatlere ve esnafa mahsus vakıflar, bunlar tarafından seçilen kişi veya kurullarca yönetilir. İlgili makamlarla Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından teftiş edilir ve denetlenirler. Teftiş ve denetlemenin usulleri ve nasıl yapılacağı ile sonuçları çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.(Ek: 24/3/1981-2437/2 md.) Cemaat vakıflarının Türk Kanunu Medenisinin 78 nci maddesi gereğince Vakıflar Genel Müdürlüğüne ödeyecekleri teftiş ve denetleme masraflarına katılma payının, genel bütçeden karşılanmasına Bakanlar Kurulunca karar verilebilir. Bu karar anılan vakıfların teftiş ve denetimini etkilemez.(Ek Fıkra 2003-4778 s. Kanun.) Cemaat vakıfları, vakfiyeleri olup olmadığına bakılmaksızın, Vakıflar Genel Müdürlüğünün izniyle dinî, hayrî, sosyal, eğitsel, sıhhî ve kültürel alanlardaki ihtiyaçlarını karşılamak üzere taşınmaz mal edinebilirler ve taşınmaz malları üzerinde tasarrufta bulunabilirler.Bu maddenin uygulanmasına ilişkin usul ve esaslar Vakıflar Genel Müdürlüğünün bağlı bulunduğu Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle düzenlenir.\" 2762 sayılı mülgaKanun'un  maddesi şöyledir:\"Mülhak vakıflar, Vakıflar Umum Müdürlüğünce niyabeten idare olunsa bile ayrı ayrı birer hükmi şahsiyet sayılır. Bunlar kendi taahhüdlerile ilzam olunur. Ve borçlarını kendi mallarından öderler.Umum Müdürlüğün idare ve temsil ettiği vakıflar da bir kül halinde hükmi şahsiyet sayılır.\" 2762 sayılı mülga Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Bu kanunun neşri tarihinden en az on beş yıl evvelindenberi vakıf olarak tasarruf edildikleri vergi kayıtları icar konturatları ve eşhası hükmiyenin gayrimenkule tasarruflarına dair olan 16 Şubat 1328 tarihli kanunun neşrinden sonra tapuya verilmiş defterler ve müesseselerin hesap defterleri ve buna benzer vesikalarla anlaşılacak olan yerler o suretle vakıf kütüğüne kaydolunurlar.Bu kayıt vakıflar idaresinin istemesi üzerine tapuca o gayrimenkullerin kayıtlarına işaret ve keyfiyet münasip vasıtalarla ilan olunur.İlan tarihinden itibaren iki yıl içinde dava yolu ile bir güna itiraz olunmadığı takdirde o malların vakıfolarak kati tescilleri yapılır,ve tapuları verilir.Tapu kayıdlarına işaret edilecek gayrimenkullere aitdavalarda vakıflar idaresi ve varsa mütevelli de birlikte hasım olur.” 2762 sayılı mülga Kanun'un geçici  maddesi şöyledir:\"A - Şimdiye kadar vakıflar idaresine hesap vermemiş olan bütün mütevelliler veya mütevelli heyetleri bu kanunun hükümleri yürümeğe başladığı günden itibaren üç ay içinde idare ettikleri vakıfların mahiyetlerini,varidat menbalarını ve bunların sarf ve tahsis mahallerini, geçmiş son senenin varidat ve masraflarının miktar ve nevilerinin ve mütevelliliği hangi selahiyetli merciin intihap veya kararına müsteniden ve hangi tarihtenberi yaptıklarını gösterir bir beyanname tanzimine ve mensup oldukları vakıflar dairesine vermeğe mecburdurlar.B - Yukarki fıkra mucibince beyanname vermiş olan mütevellilere bir makbuz ilmühaberi verilir. Bu ilmühaberi hamil olan kimseler bu kanun dairesinde vakıflarının idaresine devam ederler.C - Birinci fıkrada yazılı müddet içinde beyanname vermemiş olanlar vakıflarında tasarruf edemezler. Gecikme haklı bir sebebe müstenit değilse veya verdikleri beyanname hakikate uygun bulunmazsa mütevellilikten derhal azlolunurlar.Ç - Vakıflar idaresine verilecek beyannamelerin verildikleri tarihten itibaren, altı ay içinde tetkik ve tasdikı mecburidir.Bu müddet içinde tasdik edilmediği takdirde yalnız mukannen masraflar tasdik edilmiş sayılır.D - Beyannameler muhteviyatının vesika ve taamüllere müstenit olması ve bu vesika veya taamüllerin bu kanunun neşrinden evvel mevcut ve mer`i bulunması şarttır. E - Bu kanun hükümleri yürümeğe başladığı zaman mevcut olan ferilerden gayri mütevellilerle Vakıflar Umum Müdürlüğünce mütevellisi olmadığından veya mütevellisi mevcut olduğu halde vakfı bizzat idare edemediklerinden dolayı idare kendilerine tevdi edilmiş olan kaymakamlar şimdiye kadar olduğu gibi vakıfları idareye devam ederler. Azil veya her hangi bir suretle inhilal vukuunda bu kanun hükümleri tatbik olunur.\" 20/2/2008 tarihli ve 5737 sayılı Vakıflar Kanunu'nun \"Tanımlar\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Bu Kanunun uygulanmasında;...Vakıflar: Mazbut, mülhak, cemaat ve esnaf vakıfları ile yeni vakıfları,Vakfiye: Mazbut, mülhak ve cemaat vakıflarının malvarlığını, vakıf şartlarını ve vakfedenin isteklerini içeren belgeleri,1936 Beyannamesi: Cemaat vakıflarının 2762 sayılı Vakıflar Kanunu gereğince verdikleri beyannameyi,Vakıf senedi: Mülga 743 sayılı Türk Kanunu Medenisi ile 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medenî Kanunu hükümlerine göre kurulan vakıfların, malvarlığını ve vakıf şartlarını içeren belgeyi,Mazbut vakıf: Bu Kanun uyarınca Genel Müdürlükçe yönetilecek ve temsil edilecek vakıflar ile mülga 743 sayılı Türk Kanunu Medenisinin yürürlük tarihinden önce kurulmuş ve 2762 sayılı Vakıflar Kanunu gereğince Vakıflar Genel Müdürlüğünce yönetilen vakıfları,Mülhak vakıf: Mülga 743 sayılı Türk Kanunu Medenisinin yürürlük tarihinden önce kurulmuş ve yönetimi vakfedenlerin soyundan gelenlere şart edilmiş vakıfları,Cemaat vakfı: Vakfiyeleri olup olmadığına bakılmaksızın 2762 sayılı Vakıflar Kanunu gereğince tüzel kişilik kazanmış, mensupları Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan Türkiye’deki gayrimüslim cemaatlere ait vakıfları,...ifade eder.\" 5737 sayılı Kanun'un geçici  maddesi şöyledir:\"Cemaat vakıflarının;a) 1936 Beyannamelerinde kayıtlı olup, halen tasarruflarında bulunan nam-ı müstear veya nam-ı mevhumlar adına tapuda kayıtlı olan taşınmazlar,b) 1936 Beyannamesinden sonra cemaat vakıfları tarafından satın alınmış veya cemaat vakıflarına vasiyet edildiği veya bağışlandığı halde, mal edinememe gerekçesiyle halen; Hazine veya Genel Müdürlük ya da vasiyet edenler veya bağışlayanlar adına tapuda kayıtlı olan taşınmazlar,tapu kayıtlarındaki hak ve mükellefiyetleri ile birlikte bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren onsekiz ay içinde müracaat edilmesi halinde, Meclisin olumlu kararından sonra, ilgili tapu sicil müdürlüklerince cemaat vakıfları adına tescilleri yapılır.\" Tapu Mevzuatı 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun \"Tapu sicilinin açıklığı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Tapu sicili herkese açıktır.İlgisini inanılır kılan herkes, tapu kütüğündeki ilgili sayfanın ve belgelerin tapu memuru önünde kendisine gösterilmesini veya bunların örneklerinin verilmesini isteyebilir.Kimse tapu sicilindeki bir kaydı bilmediğini ileri süremez.\" 17/8/2013 tarihli ve 28738 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 22/7/2013 tarihli Tapu Sicili Tüzüğü'nün (Tüzük) \"İstemin reddedilmesi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Mevzuat ve bu Tüzükte yer alan hükümlere uygun olmayan ve 4721 sayılı Kanunun 1011 inci maddesine göre geçici tescil şerhine de imkân bulunmayan istemler geciktirilmeden, gerekçesi, itiraz yeri ve süresi de belirtilmek suretiyle reddedilir.(2) Ret kararının varlığı, tarih ve yevmiye numarası esas alınarak kütüğün beyanlar sütununda belirtilir. İstemin reddi halinde, ret gerekçesi giderilmeden reddin konusu tapu işlemi yapılamaz. (3) Ret kararı, istem sahibine elden veya 11/2/1959 tarih ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre tebliğ edilir.(4) Ret kararına, tebliğ tarihinden itibaren onbeş gün içinde müdürlüğün bağlı bulunduğu bölge müdürlüğüne, bölge müdürlüğünün kararına karşı da tebliğ tarihinden itibaren onbeş gün içinde Genel Müdürlüğe itiraz edilebilir.\" TKGM'nin 29/6/2001 tarihli ve 2001/7 sayılı genelgesinin ilgili kısımları şöyledir:\"İlgi genelge [31/10/1983 tarihli ve 4-1-1-7/1456 sayılı genelge] ile; mübadil (değiştirilen), mütegayyip (kaybolmuş), mufarakat (terkeden) ve firari (kaçak) kişilerin taşınmaz mallarının Devlete intikal ettiği, bu kayıtlar üzerinden herhangi bir tapu işleminin yapılmaması ve hiçbir bilgi, belge ve tapu kaydı verilmemesi gerektiği duyurulmuş olmasına karşın, Merkeze intikal eden olaylardan, bu konuda bazı aksaklıklar olduğu tespit edilmiştir.Bilindiği üzere, 6 AĞUSTOS 1340 (1924) tarihinden önce ülkemizden firar eden, kaybolan, ülkeyi terkeden, değişime tabi tutulan ve o tarihte taşınmaz malının başında bulunmayan kişilerin gayrimenkulleri (aynı tarihte vaziyet kararı olsun veya olmasın) Devletin uhdesine geçmiş bulunmaktadır.Bu nedenle, bahsedilen nitelikte kişilere ait kayıtlar farklı tarihlerdeki kanun ve kararnameler gereği işleme tabi kayıt niteliğini kaybetmiştir. Tescil işlemleri tamamlanmamış olsa dahi tescilsiz iktisap şeklinde Devletin uhdesine geçen bu gayrimenkullerin eski malik ve mirasçıları Medeni Kanunun 928 inci maddesine göre 'ilgili kişi' sayılamayacaklarından tapu kaydı verilmesi dahil, hiçbir tapu işlem talebinin kabul edilmemesi gerekir.Bu itibarla; yabancı gerçek ve tüzel kişilerin 1924 yılı ve öncesine ait kayıtlar ile ilgili herhangi bir işlem talebinde bulunmaları halinde, öncelikle kayıt maliklerinin mübadil, mufarakat, firari veya mütegayyip olup olmadığı mahalli mülki amirliklere başvurularak araştırılacaktır. Araştırma sonucunda kayıt malikinin bu kişilerden olmadığının anlaşılması halinde talep konusu Merkeze intikal ettirilecek (Yabancı İşler Bşk.) ve talimata göre işleme yön verilecektir.Bahsedilen kişiler ile ilgili işlemlerde;1) Gerçek veya tüzel kişilere, mübadil, mütegayyip, firari ve mufarakat edenlere ait tapu kayıtlarına ilişkin bilgi ve belge verilmesi de dahil tapu işlem taleplerinin hiçbir şekilde karşılanmaması, taleplerinin Genel Müdürlüğe yönlendirmesi için bilgi vermekle yetinilmesi, 2) Kadastrosuna başlanılacak veya devam eden çalışma alanlarında, sözü edilen kişilere ait tapu kayıtlarına dayalı olarak kayıt malikleri ve halefleri veya zilyedliğe istinaden bu kişiler adına herhangi bir tespit yapılmaması, bunlara ilişkin yer gösterme veya benzeri talebe bağlı hiçbir işlemin karşılanmaması,3) 6 Ağustos 1924 tarihi öncesi tesis edilen kayıtlarla ilgili herhangi bir talep anında kaydın kadastroya tabi tutulup tutulmadığı ile herhangi bir parsele uygulanıp uygulanmadığının araştırılarak, uygulanmış ise revizyonlarının yazılması, herhangi bir parsele uygulanmamış ise kaydın kapatılması,4) Mahkemelerin kayıt örneği veya kaydın tespitine yönelik taleplerinde, kaydın kadastroya tabi tutulup tutulmadığının, tabi tutulmuşsa herhangi bir parsele revizyon görüp görmediğinin ve malik veya mirasçılarının mubadil, mufarakat, firari veya müteğayyip kişilerden olup olmadığının sicil ve belgelere göre araştırılarak, bu hususlarda tespit edilen bilgilerin bir üst yazı ile ilgili mahkemeye bildirilmesi,Gerekmektedir.Ayrıca, kadastro çalışmaları sırasında yabancı uyruklular adına zilyedliğe dayalı gayrimenkul tespiti yapılmadan önce konu Merkeze intikal ettirilecek (Yabancı İşler Bşk.) ve verilecek talimata göre işleme yön verilecektir.İlgi genelge yürürlükten kaldırılmıştır.\" ",
+        "Haklar":"Din ve vicdan özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/7661",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, üzerinde manastır ve kilise bulunan taşınmaza emval-i metruke mevzuatı hükümlerine göre el konulması nedeniyle mülkiyet hakkının, bir ibadet mekânına el konulmakla din ve vicdan özgürlüğü ile eşitlik ilkesinin ve tapu kayıtlarına ulaşılmasının engellenmesi nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, babasının hastalığına ilişkin teşhisin zamanında konulmadığı ve tedavisinin gecikmesine sebebiyet verdiğini ileri sürdüğü doktor hakkında Savcılığa şikâyette bulunmasına rağmen soruşturma izni verilmemesi nedeniyle doktor hakkında ceza davası açılamadığından bahisle yaşam hakkının ve sağlıklı yaşam hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş, tazminat talep etmiştir.  Başvuru, başvurucu tarafından 25/4/2013 tarihinde Bursa  İdare Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 28/11/2013 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun babası Mehmet ARTUÇ, 21/9/2011 tarihinde rahatsızlanmış ve saat 00 sıralarında Bursa Şevket Yılmaz Eğitim ve Araştırma Hastanesi Acil Servisine başvurmuştur. Acil serviste görevli Dr. N. Ç.’nin hastayı muayenesinde, rektal bölgede 1 cm2’lik sarılık görülmüş, çok acı çektiği için hastaya ağrı kesici iğne yapılmış ve genel cerrahi polikliniğinden randevu alınması gerektiği belirtilerek hasta taburcu edilmiştir.  Başvurucu, hasta babasına 2 gün sonrası yani 23/9/2011 tarihi için cerrahi polikliniğinde randevu alabilmiştir. Bu tarihte poliklinikte görevli Dr. S. S.’nin hastayı muayenesinde, vücudunun kalça kısmında yaklaşık 40 cm2’lik kararmış bir bölge olduğu görülmüş ve durumunun kritik olduğunun anlaşılması üzerine, hasta saat 00 sıralarında ameliyata alınmıştır. Fornier kangren teşhisi konulan başvurucunun babası, ilk ameliyatından sonra birçok ameliyat geçirmesine rağmen kurtarılamamış ve ilk teşhisin konulduğu tarihten yaklaşık 4 ay sonra 18/1/2012 tarihinde vefat etmiştir. Başvurucu, 6/7/2012 tarihinde Bursa Cumhuriyet Başsavcılığına (Savcılık) başvurmuş ve olay tarihinde acil serviste görev yapan Dr. N. Ç.’nin tedavinin gecikmesine sebebiyet verdiğini ileri sürmüştür. Savcılık, 10/7/2012 tarih ve 2012/41574 sayılı yazısıyla, Bursa Valiliğinden Şevket Yılmaz Eğitim ve Araştırma Hastanesinde görevli Dr. N. Ç. hakkında görevi kötüye kullanmak ve taksirle ölüme sebebiyet vermek suçlarından 2/12/1999 tarih ve 4483 sayıl�� Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin Yargılanması Hakkında Kanun’un  ve  maddeleri gereğince inceleme yapılarak soruşturma izni verilip verilmeyeceğine dair kararın Savcılığa gönderilmesini talep etmiştir. Bursa Valiliği İl İdare Kurulu Müdürlüğü, 19/7/2012 tarih ve 172-9924 sayılı yazısıyla, Bursa Zübeyde Hanım Doğumevi Baştabip Yardımcısı S. H.’yi ön inceleme raporunu hazırlamak üzere görevlendirmiştir. Muhakkik S. H., bu kapsamda başvurucu Nail ARTUÇ’un, genel cerrahi uzmanı Dr. S. S.’nin ve hakkında şikâyet bulunan Dr. N. Ç.’nin ifadelerini almış ve hastalık hakkında kendisi de araştırma yaparak bir ön inceleme raporu hazırlamıştır. Ön inceleme raporunda, “… hastanın muayene ve tedavisinin yapılarak polikliniğe yönlendirildiği, hastalığın seyri ve çok nadir görüldüğü ve ölümcül bir hastalık olduğu …” açıklanmış ve doktor hakkında soruşturma izni verilmemesi gerektiği belirtilmiştir. Bursa Valiliği İl İdare Kurulu Müdürlüğü, 29/8/2012 tarih ve K.2012-498-01-02/109 sayılı kararıyla, ön inceleme raporu doğrultusunda soruşturma izni verilmemesine karar vermiştir. Bu karara başvurucu tarafından itiraz edilmesi üzerine, Bursa Bölge İdare Mahkemesi (Mahkeme) 13/11/2012 tarih ve E.2012/444, K.2012/460 sayılı kararıyla, “…ön inceleme raporunda hastanın muayene ve tedavisinin yapılarak polikliniğe yönlendirildiği, hastalığın seyri ve çok nadir görüldüğü ve ölümcül bir hastalık olduğu belirtilmiş ve bu rapora dayanılarak itiraza konu anılan karar oluşturulmuş ise de; Dr. N. Ç. tarafından yapılan işlemlerin tıp biliminin gereklerine uygun yapılıp yapılmadığının, gerekirse konunun uzmanlarından oluşturulacak tarafsız bilirkişilerden alınacak rapor sonrasında değerlendirilmesi gerekirken, bu değerlendirmeler yapılmaksızın eksik incelemeye dayanılarak oluşturulan ön inceleme raporu esas alınarak verilen yetkili mercii kararında mevzuata uygunluk görülmediği…” gerekçesiyle itirazın kabulüne karar vermiş ve yeniden karar verilmek üzere dosyayı Bursa Valiliğine iade etmiştir. Bursa Valiliği İl İdare Kurulu Müdürlüğünün 4/12/2012 tarihli yazısıyla, S. H. yeniden ön inceleme raporunu hazırlamak üzere görevlendirilmiştir. Mahkemenin kararında belirtilen eksiklikler dikkate alınarak Dr. N. Ç. tarafından yapılan işlemlerin tıp biliminin gereklerine uygun yapılıp yapılmadığının değerlendirilmesi amacıyla Uludağ Üniversitesi Genel Cerrahi, Acil Tıp ve Üroloji Ana Bilim Dallarında görevli 3 öğretim üyesinin oluşturduğu heyetten (olaya ilişkin yöneltilen 7 soru yoluyla) bilirkişi görüşü alınmış, ilgili kişilerin ifadelerine yer verilmiş ve yeni bir ön inceleme raporu hazırlanmıştır. Bursa Valiliği İl İdare Kurulu Müdürlüğü, ön inceleme raporunu incelemiş ve rapor doğrultusunda 18/1/2013 tarih ve K.2013-498-01-02/08 sayılı kararıyla soruşturma izni verilmemesine karar vermiştir. Bu karara yapılan itiraz, Mahkemenin 12/3/2013 tarih ve E.2013/80, K.2013/148 sayılı kararıyla, “… isnat edilen eylemden dolayı Cumhuriyet Başsavcılığınca soruşturma yapılmasını gerektirecek nitelik ve yeterlikte olmadığı…” gerekçesiyle reddedilmiştir. Anılan karar, 9/4/2013 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş ve süresi içerisinde Anayasa Mahkemesi’ne bireysel başvuru yapılmıştır.B. İlgili Hukuk 4483 sayılı Kanun’un “İzin vermeye yetkili merciler” başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi ile son fıkrası şöyledir: “Soruşturma izni yetkisi…b) İlde ve merkez ilçede görevli memurlar ve diğer kamu görevlileri hakkında vali,…” 4483 sayılı Kanun’un “Ön inceleme” başlıklı  maddesinin üçüncü fıkrası şöyledir:“Ön inceleme, izin vermeye yetkili merci tarafından bizzat yapılabileceği gibi, görevlendireceği bir veya birkaç denetim elemanı veya hakkında inceleme yapılanın üstü konumundaki memur ve kamu görevlilerinden biri veya birkaçı eliyle de yaptırılabilir. İnceleme yapacakların, izin vermeye yetkili merciin bulunduğu kamu kurum veya kuruluşunun içerisinden belirlenmesi esastır. İşin özelliğine göre bu merci, anılan incelemenin başka bir kamu kurum veya kuruluşunun elemanlarıyla yaptırılmasını da ilgili kuruluştan isteyebilir. Bu isteğin yerine getirilmesi, ilgili kuruluşun takdirine bağlıdır.”  4483 sayılı Kanun’un “Ön inceleme yapanların yetkisi ve rapor” başlıklı  maddesi şöyledir:“Ön inceleme ile görevlendirilen kişi veya kişiler, bakanlık müfettişleri ile kendilerini görevlendiren merciin bütün yetkilerini haiz olup, bu Kanunda hüküm bulunmayan hususlarda Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununa göre işlem yapabilirler; hakkında inceleme yapılan memur veya diğer kamu görevlisinin ifadesini de almak suretiyle yetkileri dahilinde bulunan gerekli bilgi ve belgeleri toplayıp, görüşlerini içeren bir rapor düzenleyerek durumu izin vermeye yetkili mercie sunarlar. Ön inceleme birden çok kişi tarafından yapılmışsa, farklı görüşler raporda gerekçeleriyle ayrı ayrı belirtilir.Yetkili merci bu rapor üzerine soruşturma izni verilmesine veya verilmemesine karar verir. Bu kararlarda gerekçe gösterilmesi zorunludur.” 6/1/1982 tarih ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun “Doğrudan doğruya tam yargı davası açılması” başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“İdari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların idari dava açmadan önce, bu eylemleri yazılı bildirim üzerine veya başka süretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde ilgili idareye başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri gereklidir. Bu isteklerin kısmen veya tamamen reddi halinde, bu konudaki işlemin tebliğini izleyen günden itibaren veya istek hakkında altmış gün içinde cevap verilmediği takdirde bu sürenin bittiği tarihten itibaren, dava süresi içinde dava açılabilir.” Haksız fiillerden doğan borç ilişkilerini düzenleyen 11/1/2011 tarih ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun “Sorumluluk” başlıklı maddesi şöyledir:“Kusurlu ve hukuka aykırı bir fiille başkasına zarar veren, bu zararı gidermekle yükümlüdür.Zarar verici fiili yasaklayan bir hukuk kuralı bulunmasa bile, ahlaka aykırı bir fiille başkasına kasten zarar veren de, bu zararı gidermekle yükümlüdür.” 6098 sayılı Kanun’un haksız fiillerden doğan borç ilişkilerinin Ceza Hukuku ile ilişkisini düzenleyen  maddesi ise şöyledir:“Hâkim, zarar verenin kusurunun olup olmadığı, ayırt etme gücünün bulunup bulunmadığı hakkında karar verirken, ceza hukukunun sorumlulukla ilgili hükümleriyle bağlı olmadığı gibi, ceza hâkimi tarafından verilen beraat kararıyla da bağlı değildir. Aynı şekilde, ceza hâkiminin kusurun değerlendirilmesine ve zararın belirlenmesine ilişkin kararı da, hukuk hâkimini bağlamaz.” Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 13/4/2011 tarih ve E.2010/13-717, K.2011/129, sayılı kararı şöyledir:“…Bir davada dayanılan maddi olguları hukuksal açıdan nitelendirmek ve uygulanacak yasa hükümlerini bulmak ve uygulamak HUMK.maddesi gereği doğrudan hakimin görevidir. Davacı, davalı doktor tarafından yapılan ameliyat nedeniyle ameliyat edilen bölgede yabancı cisim bırakıldığından yeniden ameliyat olmak zorunda kaldığını ileri sürerek maddi ve manevi tazminat istemiştir. Davanın temeli vekillik sözleşmesi olup, özen borcuna aykırılığa dayandırılmıştır. ( BK. 386-390 ) Vekil vekalet görevine konu işi görürken yöneldiği sonucun elde edilmemesinden sorumlu değil ise de, bu sonuca ulaşmak için gösterdiği çabanın, yaptığı işlemlerin, eylemlerin ve davranışların özenli olmayışından doğan zararlardan dolayı sorumludur. Vekilin sorumluluğu, genel olarak işçinin sorumluluğuna ilişkin kurallara bağlıdır. Vekil işçi gibi özenle davranmak zorunda olup, en hafif kusurundan bile sorumludur ( BK.321/md. ) O nedenle doktorun meslek alanı içinde olan bütün kusurları, hafif de olsa, sorumluluğun unsuru olarak kabul edilmelidir. Doktor, hastasının zarar görmemesi için, mesleki tüm şartları yerine getirmek, hastanın durumunu tıbbi açıdan zamanında ve gecikmeksizin saptayıp, somut durumun gerektirdiği önlemleri eksiksiz biçimde almak, uygun tedaviyi de yine gecikmeden belirleyip uygulamak zorundadır. Asgari düzeyde dahi olsa, bir tereddüt doğuran durumlar da, bu tereddüdünü ortadan kaldıracak araştırmalar yapmak ve bu arada da, koruyucu tedbirleri almakla yükümlüdür. Çeşitli tedavi yöntemleri arasında bir seçim yapılırken, hastanın ve hastalığın özellikleri göz önünde tutulmak, onu risk altına sokacak tutum ve davranışlardan kaçınılmalı ve en emin yol seçilmelidir. Gerçekten de müvekkil ( hasta ), mesleki bir iş gören doktor olan vekilden, tedavinin bütün aşamalarında titiz bir ihtimam ve dikkat göstermesini beklemek hakkına sahiptir. Gereken özeni göstermeyen vekil, BK.nun 394/maddesi hükmü uyarınca, vekaleti gereği gibi ifa etmemiş sayılmalıdır. Tıbbın gerek ve kurallarına uygun davranılmakla birlikte sonuç değişmemiş ise doktor sorumlu tutulmamalıdır.…”  Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 1/2/2012 tarih ve E. 2011/4-592, K.2012/25 sayılı kararı şöyledir:“Dava, desteğin yanlış tedavi sonucu öldüğü iddiasına dayalı tazminat istemine ilişkindir. Uyuşmazlık; kamu görevlisi doktorun eylemi nedeniyle açılan eldeki tazminat davasında husumetin adı geçen doktora yöneltilip yöneltilemeyeceği noktasında toplanmaktadır.Davacı taraf, davalı doktorun görevi sırasında kanamalı ve acil durumda olduğu halde destekleri olan hastaya müdahalede bulunmayıp, dış gebelik olan başka bir hastayla ilgilendiği; böylece, dikkatsizlik ve tedbirsizliği nedeni ile desteğin ölümüne neden olduğu iddiasıyla ve doktoru hasım göstererek eldeki tazminat davasını açmışlardır.Davalının görevi dışında kalan kişisel kusuruna dayanılmadığına, dikkatsizlik ve tedbirsizliğe dayalı da olsa eylemin görev sırasında ve görevle ilgili olmasına ve hizmet kusuru niteliğinde bulunmasına göre, eldeki davada husumet kamu görevlisine değil, idareye düşmektedir. Öyle ise dava idare aleyhine açılıp, husumetin de idareye yöneltilmesi gerekir. Mahkemece, davalı doktor hasım gösterilerek açılan davanın husumet yokluğu nedeni ile reddedilmesi hukuka uygundur.…” Yargıtay  Hukuk Dairesinin 16/2/2012 tarih ve E.2011/19947, K.2012/3097, sayılı kararı şöyledir:“…Davadaki ileri sürülüşe ve kabule göre dava temelini vekillik sözleşmesi oluşturmakta olup, özen borcuna aykırılığa dayandırılmıştır ( BK. 386-390). Vekil, vekalet görevine konu işi görürken yöneldiği sonucun elde edilmemesinden sorumlu değil ise de; bu sonuca ulaşmak için gösterdiği çabanın yaptığı işlemlerin eylemlerin ve davranışlarının özenli olmayışından doğan zararlardan sorumludur. Vekilin sorumluluğu genel olarak işçinin sorumluluğuna ilişkin kurallara bağlıdır ( BK. 290/2 md.). Vekil, işçi gibi özenle davranmak zorunda olup, hafif kusurundan dahi sorumludur ( BK. 321/1 md.). O nedenle vekil konumunda olan doktorun meslek alanı içinde olan bütün kusurları, hafif dahi olsa sorumluluğunun unsuru olarak kabul edilmelidir. Doktor, hastasının zarar görmemesi için mesleki tüm şartları yerine getirmek, hastanın durumunu, tıbbi açıdan zamanında gecikmeksizin saptayıp, somut durumun gerektirdiği önlemleri eksiksiz biçimde almak, uygun tedavi yöntemini de gecikmeden belirleyip uygulamak zorundadır. Asgari düzeyde dahi olsa, tereddüt doğuran durumlarda, bu tereddüdü ortadan kaldıracak araştırmalar yapmak ve bu arada da koruyucu tedbirleri almakla yükümlüdür. Çeşitli tedavi yöntemleri arasında bir tercih yaparken de hastasının ve hastalığının özelliklerini göz önünde tutmalı, onu risk altına sokacak tutum ve davranışlardan kaçınmalı, en emin yol seçilmelidir. Gerçekten de hasta, tedavisini üstlenen meslek mensubu doktorundan tedavisinin bütün aşamalarında mesleğin gerektirdiği titiz bir ihtimam ve dikkati göstermesini, beden ve ruh sağlığı ile ilgili tehlikelerden kendisini bilgilendirmesini güven içinde beklemek hakkına sahiptir. Gereken özeni göstermeyen vekil, B.K.'nun 394/ maddesi hükmü uyarınca, vekaleti gereği gibi ifa etmemiş sayılmalıdır. Tıbbın gerek ve kurallarına uygun davranılmakla birlikte sonuç değişmemiş ise doktor sorumlu tutulmamalıdır….”  Yargıtay  Hukuk Dairesinin 7/10/2008 tarih ve E.2008/11477, K.2008/11825 sayılı kararı şöyledir:“…Dava konusu olay nedeniyle davacıların Cumhuriyet Savcılığına yaptığı şikayet başvurusunda bulundukları anlaşılmaktadır. Borçlar Kanunu  maddesine göre hukuk hakimi ceza mahkemesinde verilen beraat kararı ile bağlı değilse de verilecek mahkumiyet kararı ve tespit edilen maddi olguları ile bağlıdır. Bu durumda mahkemece hazırlık soruşturması sonucunun eğer dava açılmış ise ceza davasının sonucunun beklenerek, hasıl olacak sonuca uygun bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde, hüküm kurulması usül ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.…” ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/2839",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, babasının hastalığına ilişkin teşhisin zamanında konulmadığı ve tedavisinin gecikmesine sebebiyet verdiğini ileri sürdüğü doktor hakkında Savcılığa şikâyette bulunmasına rağmen soruşturma izni verilmemesi nedeniyle doktor hakkında ceza davası açılamadığından bahisle yaşam hakkının ve sağlıklı yaşam hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş, tazminat talep etmiştir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazın dava yoluyla tapusunun iptal edilerek orman vasfıyla Hazine adına tescilinden dolayı uğranılan zararın tazmin edilmesi istemiyle açılan davanın zamanaşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 27/8/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun murisi H.Ş., İstanbul ili Sultangazi ilçesi Cebeci mahallesinde bulunan 790 ve 793 parsel sayılı taşınmazlarda hissedardır. Muris 9/7/1962 tarihinde vefat etmiştir. Maliye Hazinesi (Hazine) tarafından 790 parselin 770 m²lik ve 793 parselin 500 m²lik kısımlarının orman olduğu gerekçesiyle Gaziosmanpaşa Tapulama Mahkemesinde (Tapulama Mahkemesi) dava açılmıştır. Tapulama Mahkemesi 8/6/1987 tarihinde bu kısımların 1941 yılında yapılıp kesinleşen orman sınırları içinde kaldığı gerekçesiyle tapu kayıtlarının iptaline karar vermiş ve bu karar 31/5/1990 tarihinde kesinleşmiştir. Murisin mirasçıları olan başvurucu ve diğer mirasçılar 10/3/2014 tarihinde İstanbul Valiliği Defterdarlık Avrupa Yakası Milli Emlak Dairesi Başkanlığına (Valilik) başvurmuşlar ve bu taşınmazların 19/4/2012 tarihli ve 6292 sayılı Orman Köylülerinin Kalkınmalarının Desteklenmesi ve Hazine Adına Orman Sınırları Dışına Çıkarılan Yerlerin Değerlendirilmesi ile Hazineye Ait Tarım Arazilerinin Satışı Hakkında Kanun hükümleri uyarınca iadesini istemişlerdir. Valilik 20/10/2014 tarihinde anılan taşınmazların 31/8/1956 tarihli ve 6831 sayılı Orman Kanunu'nun 2/B maddesi kapsamında bulunmadığını ve taşınmazların hisseli olarak şahıslar adına kayıtlı olduğunu belirterek yapılacak işlem bulunmadığını ifade etmiştir. Başvurucu, mirasçılardan S.Ş., Ö., E. ve A.Ş. ile birlikte 6/7/2015 tarihinde Hazine ve İstanbul Orman Müdürlüğü aleyhine Gaziosmanpaşa  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır. Başvurucu ve diğer davacılar bu davada, muris tarafından 1949 yılında tapuda satın alınan taşınmazların haksız olarak tapu kayıtlarının iptal edilmek suretiyle ellerinden alındığını ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 000 TL tazminatın tahsiline karar verilmesini istemiştir. Mahkeme 25/12/2015 tarihinde on yıllık zamanaşımı süresinin dolduğu gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Karar, başvurucu ve diğer davacılar tarafından temyiz edilmiştir. Temyiz incelemesini yapan Yargıtay  Hukuk Dairesi (Daire) 15/3/2018 tarihinde kararın düzeltilerek onanmasına karar vermiştir. Onama kararının gerekçesi özetle şu şekildedir:i. Tapulama Mahkemesi 8/6/1987 tarihinde 790 ve 793 parsel sayılı taşınmazların sırasıyla 770 m² ve 500 m² kısımlarına ilişkin tapu kayıtlarının 1941 yılında yapılıp kesinleşen orman sınırları içinde kaldığı gerekçesiyle iptaline karar vermiştir. Bu karar 31/5/1990 tarihinde kesinleşmiş ve eldeki tazminat davası ise 6/7/2015 tarihinde açılmıştır.ii. Davalılardan Hazine süresi içinde zamanaşımı definde bulunmuştur.22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun  maddesi uyarınca açılan tazminat davasında 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun  maddesindedüzenlenen on yıllık dava açma zamanaşımı süresi dolmuştur.iii. 4721 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca açılacak tazminat davalarında yasal hasım Hazine olduğuna göre orman yönetiminin pasif tarafı bulunmamaktadır. Orman yönetimi hakkında açılan davanın zamanaşımı yönünden usulden reddi doğru olmayıp davanın pasif taraf sıfatı yokluğu yönünden reddi gerekmektedir. Ancak bu durum hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.  Karar düzeltme istemi Daire tarafından 5/7/2018 tarihinde reddedilmiştir. Nihai karar 25/7/2018 tarihinde başvurucular vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucular vekili 27/8/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Konu hakkında ilgili hukuk için bkz. Yaşar Çoban [GK], B. No: 2014/6673, 25/7/2017, §§ 37-47; Ayşe Çidem Tekindağ ve diğerleri, B. No: 2017/15121, 11/12/2019, §§ 21- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/28287",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazın dava yoluyla tapusunun iptal edilerek orman vasfıyla Hazine adına tescilinden dolayı uğranılan zararın tazmin edilmesi istemiyle açılan davanın zamanaşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkı ile Anayasa'da yer alan diğer bazı haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurular, süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/49469",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkı ile Anayasa'da yer alan diğer bazı haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, sözleşmenin feshinin iptali istemiyle açılan davada silahların eşitliği ilkesinin, masumiyet karinesinin ve mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 27/11/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:A. Başvurucunun Sözleşmesinin Feshine İlişkin Süreç Başvurucu, Lefkoşa Büyükelçiliğinde 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun 4/B maddesi uyarınca sözleşmeli personel olarak görev yapmaktayken başvurucunun sözleşmesi diplomatik muafiyet kapsamında gümrüksüz sigara alımları ile katma değer vergisi (KDV) iadelerine ilişkin beyannamelerde usulsüzlükler yaptığı gerekçesiyle 31/5/2012 tarihi itibarıyla feshedilmiştir. Başvurucu bu işlemin iptali ve mahrum kaldığı parasal hakların kendisine ödenmesi talebiyle dava açmıştır. Ankara  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 30/10/2014 tarihli kararıyla davayı reddetmiştir. Mahkemenin ret kararının gerekçesinde:i. Gümrüksüz içki ve sigara siparişleri için aylık dönemler hâlinde düzenlenen takrir belgeleri üzerinde tahrifat suretiyle ilaveler yapılarak yetkililerin bilgisi dışında alım yapıldığı, bu konudaki sorumluluğun başvurucuda olduğu,ii. Dosyada mevcut bilgi ve belgeler ile KDV beyannamesi iadesi alanların yazılı ifadelerinin birlikte değerlendirilmesinden, hesap işlemlerinden sorumlu büyükelçilik görevlisine yardımcı olmakla yükümlü olan ve vergi iadesi işlemlerini yürüten başvurucunun ilgili kişilerin taleplerine bilgileri dışında eklemeler yaptığı, hak sahiplerine beyanları kadar ödemede bulunduğu, bu amaçla belgelerde tahrifat yaptığı, dolayısıyla KDV iade beyannamelerine ilişkin söz konusu usulsüzlüklerinin sübuta erdiği,iii. Başvurucu hakkında yürütülen araştırma ve inceleme neticesinde yapılan saptamalar değerlendirildiğinde, başvurucunun belirtilen hâllerinin hizmet sözleşmesinin  maddesi kapsamında sözleşmenin feshini gerektirdiğinin anlaşıldığı, tesis edilen dava konusu işlemde hukuka aykırılık görülmediği belirtilmiştir.  Başvurucu Mahkeme kararına karşı temyiz yoluna başvurmuştur. Danıştay Onikinci Dairesi 21/3/2018 tarihli kararıyla Mahkeme kararını onamıştır. Başvurucu karar düzeltme talebinde bulunmuştur. Başvurucunun talebi aynı Dairenin 8/10/2019 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Başvurucu nihai kararı 31/10/2019 tarihinde öğrenmiştir. Başvurucu 27/11/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. Başvurucu Hakkındaki Ceza Soruşturmasına İlişkin Süreç Başvurucu hakkında resmî belgede sahtecilik, resmî belgeyi ve suç delillerini yok etmek suçlarından Ankara Cumhuriyet Başsavcılığınca 2012/65535 numaralı soruşturma başlatılmıştır. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı 12/6/2013 tarihli ve 2013/29601 sayılı kararıyla kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir. Kararın gerekçesinde: i. Hak sahiplerinin vergi iadesi işlemlerini gerek istek üzerine gerek kendi arzusu ile yürütürken, kişilerin taleplerine bilgileri dışında eklemeler yaptığı, hak sahiplerine beyanları kadar ödemede bulunduğu ve bu amaçla belgelerde tahrifat yaptığı iddiası ile ilgili olarak belge asıllarının bulunamaması nedeniyle gerekli incelemenin yapılmasının mümkün olmadığı,ii. Vergi iadesi işlemleri ile ilgili olarak 2009 ve 2010 yıllarına ait hiç bir belgenin başvurucunun sorumluluğundaki dosyalarda bulunmadığı, iii. Başvurucunun tahrif ettiği belgeleri, suç delillerini yok etmiş veya gizlemiş olacağı intibası uyandırdığı iddiası ile ilgili olarak ise şüphelinin beyanına göregörevine son verildiği 2010 yılı Kasım ayında belgelerin yerinde olduğu ve konumuyla ilgili olarak ispat değeri taşıyan evrakları almak için gittiğinde belgelerin olmadığının ve evrakların hepsinin kayıp olduğunun kendisine beyan edildiği, bahse konu odanın herkese açık olduğu ve herkesin girebildiği hususlarının iddia edilmiş olması karşısında, belgelerin asıllarının bulunmaması ve şüpheli tarafından yok edildiğine ilişkin de kamu davası açmayı gerektirecek nitelikte yeterli şüphe oluşturan delil elde edilemediği, iv. Ancak konu ile ilgili olarak şüpheli açısından bağlı olduğu kurumca disiplin yönünden inceleme yapılması gerektiği belirtilmiştir.  Dışişleri Bakanlığının kovuşturmaya yer olmadığı kararına karşı yaptığı itiraz Sincan  Ağır Ceza Mahkemesinin23/7/2013 tarihli kararıyla kesin olarak reddedilmiştir. A. İlgili Kanun 657sayılı Kanun'un \"İstihdam şekilleri\" kenar başlıklı  maddesinin \"Sözleşmeli personel\" başlıklı (B)bendinin davanın açıldığı tarihte yürürlükte olan hâli şöyledir: \"Sözleşmeli personel: Kalkınma planı, yıllık program ve iş programlarında yer alan önemli projelerin hazırlanması, gerçekleştirilmesi, işletilmesi ve işlerliği için şart olan, zaruri ve istisnai hallere münhasır olmak üzere özel bir meslek bilgisine ve ihtisasına ihtiyaç gösteren geçici işlerde, Bakanlar Kurulunca belirlenen esas ve usuller çerçevesinde kurumun teklifi ve Devlet Personel Başkanlığının görüşü üzerine Maliye Bakanlığınca vizelenen pozisyonlarda, mali yılla sınırlı olarak sözleşme ile çalıştırılmasına karar verilen ve işçi sayılmayan kamu hizmeti görevlileridir.\"B. Tip Sözleşme Mahkeme kararında ve başvuru formunda yer verilen şekliyle, Dışişleri Bakanlığı ile davacı arasında 657 sayılı Kanunun 4/B maddesi kapsamında imzalanan Tip Hizmet Sözleşmesi'nin \"Sözleşmenin feshi\" başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Sözleşmeli Personel;  (...)b) Kendisine verilen işleri yürürlükteki kanun, tüzük, yönetmelik, genelgelere ve verilecek emirlere uygun olarak yapmaması, (...)g) Kurumun itibarını veya görev haysiyetini zedeleyici fiil ve davranışlarda bulunması, (...)p) Rüşvet alması veya sahte belge tanzim etmesi, (...)s) Yapmakla görevli bulunduğu görevlerini kendisine hatırlatıldığı halde yapmamakta ısrar etmesi ya da noksan veya kusurlu yapması, (...) hal ve hallerinde işverenin ihbarda bulunmaksızın sözleşmeyi feshedeceğini peşinen kabul eder.\"  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/38992",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, sözleşmenin feshinin iptali istemiyle açılan davada silahların eşitliği ilkesinin, masumiyet karinesinin ve mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 2/12/1998 tarihinde Kızıltepe  Asliye Hukuk Mahkemesinde aleyhine açılan tapu iptali ve tescil davasında makul sürede yargılama yapılmadığını ve bu sürede taşınmazını kullanamadığını, taşınmaz üzerine ihtiyati tedbir konulduğunu belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, maddi ve manevi tazminat talep etmiştir.  Başvuru, 16/12/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir.  Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 28/2/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından, 13/3/2014 tarihli ara kararı gereğince başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği, görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 14/4/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir:  H.P., başvurucu aleyhine, 2/12/1998 tarihinde Kızıltepe  Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı davada; murisi tarafından, kardeşi olan başvurucuya yapılan taşınmaz satışının muvazaalı olduğunu ileri sürerek, başvurucu adına olan tapu kaydının iptali ile murisi adına tapuya tescilini, taşınmazın üçüncü kişilere devrinin önlenmesi amacıyla tedbir konulmasını talep etmiştir. Mahkemece, 15/9/2009 tarih ve E.1998/288, K.2009/612 sayılı kararla davanın reddine karar verilmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin 14/7/2010 tarih ve E.2010/5153, K.2010/8228 sayılı ilâmıyla; davanın tereke adına açıldığı, davacının, taşınmazın tapu kaydının iptali ile tüm mirasçılar adına tapuya tescilini talep ettiğine göre, olayda elbirliği (iştirak) halinde mülkiyetin söz konusu olduğu, dolayısıyla davaya katılmayan diğer mirasçıların olurlarının alınması ya da miras şirketine temsilci atanarak davanın görülmesi gerektiği belirtilerek, hüküm bozulmuştur. Mahkemece bozma kararına uyularak yapılan yargılama sonunda; 5/12/2012 tarih ve E.2010/1091, K.2012/1113 sayılı kararla; davacının, talebini daraltarak sadece miras payı oranında tapu iptali ve tescil talep ettiği, davanın ispat edilemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Başvurucu, 16/12/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Temyiz üzerine, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 30/4/2014 tarih ve E.2013/20641, K.2014/9057 sayılı ilâmıyla hüküm bozulmuştur.  Mahkemece bozma karına uyularak, 28/1/2015 tarih ve E.2014/1060, K.2015/65 sayılı kararla davanın kabulüne hükmedilmiştir. Karar tebliğ aşamasında olup, henüz kesinleşmemiştir.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi, 22/11/2001 tarih ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun  ve  maddeleri, 11/1/2011 tarih ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun  maddesi, 22/12/1934 tarih ve 2644 sayılı Tapu Kanunu’nun  maddesi. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/9051",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 2/12/1998 tarihinde Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinde aleyhine açılan tapu iptali ve tescil davasında makul sürede yargılama yapılmadığını ve bu sürede taşınmazını kullanamadığını, taşınmaz üzerine ihtiyati tedbir konulduğunu belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, maddi ve manevi tazminat talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru bir kültür varlığı koleksiyonunun devrine yol açacak şekilde koleksiyonculuk izin belgesinin iptal edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 2/3/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, İstanbul Arkeoloji Müzeleri Müdürlüğünce verilen izin belgesine istinaden 29/3/2005 tarihinden itibaren koleksiyonculuk faaliyetinde bulunmaya başlamıştır. A. Ceza Soruşturması ve Kovuşturması Süreci Ceza soruşturması sırasında kolluk görevlilerince 9/11/2005 tarihinde A.O.nun işyerinde yapılan arama sırasında başvurucunun sırt çantasında otuz bir adet sikke ele geçirilmiştir. Bu sikkelerden yirmi dört adedinin bronz, kalan yedi adedinin ise gümüş olduğu, sikkelerin tamamının tasnif ve tescile tabi müzelik değerde kültür varlığı olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca söz konusu sikkelerin koleksiyonculuk faaliyetinde bulunan başvurucunun envanter defterinde mevcut olmadığı belirlenmiştir. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca başvurucu ve A.O.nun 21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu'nun  maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle17/11/2005 tarihinde iddianame düzenlenmiştir. İddianameyi kabul eden İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi yapılan yargılama sonucunda 26/9/2007 tarihinde başvurucunun beraatine, A.O.nun ise 1 yıl hapis ve 450 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Kararın gerekçesinde A.O.nun 2863 sayılı Kanun kapsamında tescil ve tasnife tabi müzelik değerdeki eserleri dükkânında kasten satışa sunduğu belirtilmiştir. Kararda, başvurucunun ise bir köylüden envanter defterine kaydetmek üzere aynı gün satın aldığı yani deftere kaydettirmek için henüz gerekli zamanı olmadan A.O.nun dükkânına gittiğinde kolluk görevlilerince yakalandığı yönündeki savunmasına yer verilmiştir. Mahkemeye göre başvurucunun çantasında bulunan otuz bir adet sikkeyi envanter defterine işletmeyeceğinin ispat edilmesinin mümkün olamayacağı belirtilmiştir.  Mahkeme başvurucunun dosyaya yansıyan kişiliğini, geçmişini ve ibraz ettiği -yukarıda belirtilen- koleksiyon defterini dikkate alarak savunmasına itibar edilmesi gerektiğini vurgulamış; başvurucunun savunmasının aksini ispat edebilecek, cezalandırılmasına yetecek ölçüde delil elde edilemediği sonucuna varmıştır. Mahkeme ayrıca başvurucudan elde edilen gümüş ve bronz sikkelerin ise karar kesinleştiğinde sanığa iadesine karar vermiştir.  Bu karar sanıklardan A.O. ve katılan Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından temyiz edilmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesi 3/7/2012 tarihinde başvurucu hakkında verilen beraat hükmünü onamış, A.O. hakkında verilen mahkûmiyet hükmünü ise bozmuştur. B. İzin Belgesinin İptali ve İdari Dava Süreci  Kültür ve Turizm Bakanlığı, söz konusu sikkelerin başvurucunun envanter defterinde olmamasını gerekçe göstererek 31/12/2007 tarihinde başvurucunun koleksiyonculuk izin belgesini iptal etmiştir.  Başvurucu, bu idari işleme karşı 24/3/2008 tarihinde Ankara  İdare Mahkemesinde iptal davası açmıştır.  Mahkeme 4/12/2008 tarihinde davanın kabulü ile dava konusu idari işlemin iptaline karar vermiştir. Kararın gerekçesinde, ceza kovuşturması sonucu başvurucunun beraatine hükmedildiğine dikkat çekilmiş; envanter defterine kaydedilmemiş olan otuz bir parça eserin başvurucu tarafından hangi tarihte satın alındığının kesin ve açık olarak tespit edilemediği vurgulanmıştır. Mahkeme, taşınır kültür varlığının koleksiyona ilave edildiği tarihten itibaren en geç bir ay içinde envanter defterine kaydedilmesi zorunluluğunun bulunduğunu ancak somut olayda başvurucunun koleksiyonda belgesiz kültür varlığı bulundurduğunun tespit edildiğinden söz edilemeyeceğini belirterek davaya konu işlemin hukuka uygun olmadığı sonucuna varmıştır. Temyiz edilen karar Danıştay Altıncı Dairesince 6/5/2009 tarihinde bozulmuştur. Bozma kararında, farklı bir şahsın işyerinde yapılan arama sonucunda başvurucunun çantasında bulunan ve ne zaman alındığı belli olmayan otuz bir adet kültür varlığı niteliğindeki sikkenin başvurucunun envanter defterinde kayıtlı olmadığı belirtilmiştir. Daireye göre başvurucunun koleksiyonunda belgesiz kültür varlığı bulundurduğu sabit olduğundan koleksiyonculuk izin belgesinin iptali yönündeki dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır. Başvurucunun karar düzeltme istemi Danıştay Ondördüncü Dairesinin 7/2/2012 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Bozma kararına uyan Mahkeme 8/5/2012 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Temyiz edilen karar Daire tarafından 13/11/2013 tarihinde onanmıştır. Onama kararı başvurucu vekiline 30/1/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 2/3/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucunun karar düzeltme istemi Dairenin 22/3/2016 tarihli kararıyla reddedilmiştir. A. Ulusal Hukuk İlgili Mevzuat 2863 sayılı Kanun’un  maddesinin altıncı, yedinci ve sekizinci fıkraları şöyledir: \"Gerçek ve tüzelkişiler, Kültür ve Turizm Bakanlığınca verilecek izin belgesiyle korunması gerekli taşınır kültür varlıklarından oluşan koleksiyonlar meydana getirebilirler.Koleksiyoncular faaliyetlerini, Kültür ve Turizm Bakanlığına bildirmek ve yönetmelik gereğince, taşınır kültür varlıklarını envanter defterine kaydetmek zorundadırlar.Koleksiyoncular, ilgili müzeye tescil ettirerek, koleksiyonlarındaki her türlü eseri onbeş gün önce Kültür ve Turizm Bakanlığına haber vermek şartı ile kendi aralarında değiştirebilir veya satabilirler. Satın almada öncelik Kültür ve Turizm Bakanlığına aittir.\" 2863 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir: \"Yirmibeşinci madde gereğince tasnif ve tescil dışı bırakılan ve Devlet müzelerine alınması gerekli görülmeyen taşınır kültür varlıklarının ticareti, Kültür ve Turizm Bakanlığının izni ile yapılır. Bu ticareti yapmak isteyenler, Kültür ve Turizm Bakanlığından ruhsatname almak zorundadırlar. Bu ruhsatnameler üç yıl için geçerlidir. Bu sürenin bitiminden bir ay önce ruhsatname yenilenebilir. Bu Kanun hükümlerine aykırı hareket edenlerin ruhsatnameleri, süresine bakılmaksızın iptal edilir.\" 2863 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Kültür ve tabiat varlıklarıyla ilgili olarak bildirim yükümlülüğüne mazereti olmaksızın ve bilerek aykırı hareket eden kişi, altı aydan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.Bildirimi yapılmamış olan kültür ve tabiat varlığını satışa arzeden, satan, veren, satın alan, kabul eden kişi iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. Ancak, bu durumda birinci fıkrada tanımlanan suçtan dolayı ayrıca cezaya hükmolunmaz.Ticareti yasak olmayan taşınır kültür varlıklarının izinsiz olarak ticaretini yapan kişi, altı aydan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.\" 2863 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir: \"Bu Kanunun 24 üncü maddesine aykırı hareket edenler bir yıldan üç yıla kadar hapis ve üçbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılırlar.\" 2863 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir: \"Bu Kanunun 26 ve 30 uncu maddelerine aykırı davrananlara, suç daha ağır bir cezayı gerektirmiyorsa üç aydan bir yıla kadar hapis ve adlî para cezası verilir.\" 2863 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Bu Kanun kapsamında kalan suçlar nedeniyle elkonulan taşınır kültür ve tabiat varlıkları müzeye teslim edilir.\" Olay tarihi itibarıyla yürürlükte olan 15/3/1984 tarihli ve 18342 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Korunması Gerekli Taşınır Kültür ve Tabiat Varlıkları Koleksiyonculuğu ve Denetimi Hakkında Yönetmelik'in (Yönetmelik)  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Bu yönetmelikte geçen:... “Koleksiyon”; belirli bir sistem içinde sınıflandırılarak belirli şartlarda, belirli bir yerde saklanan korunması gerekli taşınır kültür ve tabiat varlıklarından oluşan grubu, “Koleksiyoncu”; koruma, değerlendirme, yarar sağlama ve merakı tatmin amacıyla korunması gerekli taşınır kültür ve tabiat varlıklarının koleksiyonunu yapan veya yapacak olan kişi veya kuruluşları, ifade eder.\" Yönetmelik'in  maddesi şöyledir:\"Koleksiyoncular, koleksiyonlarına dahil eserleri müze müdürlüğünce verilecek iki nüsha envanter defterine müze uzmanlarının gözetimi altında kaydederler. Eserlerin sahiplerince usulüne uygun şekilde çektirdikleri fotoğraflarını da ihtiva eden bu envanter defterinin bir nüshası müzede saklanır. Koleksiyona sonradan ilave edilen eserler en geç bir ay içinde her iki nüshaya usulüne uygun olarak kaydedilir.\" Yönetmelik'in  maddesi şöyledir:\"Koleksiyonculuk yapan şahsın ölümü halinde koleksiyon varislerine intikal eder. Varisler koleksiyonculuğa devam etmek istedikleri takdirde bu yönetmelik esaslarına göre yeniden izin almak zorundadırlar. Koleksiyon varisler arasında taksim edilebilir. Taksim sırasında eserlerin bütünlüğü bozulamaz, birbirini tamamlayan eserlerden oluşan takımlar bölünemez.Koleksiyonculuğa devam etmek istemeyen varislerin ellerindeki varlıkların satış veya devirleri bu yönetmelik hükümlerine göre yapılır.\" Yönetmelik'in  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Koleksiyoncular, ilgili müzeye tescil ettirerek koleksiyonlarındaki her türlü eseri on beş gün önce en yakın müze müdürlüğüne haber vermek şartı ile kendi aralarında değiştirebilir veya satabilir. Satın almada öncelik Bakanlığa aittir.\"Yönetmelik'in ek  maddesi şöyledir:\"(Ek: 1998 - 23346 S.R.G. Yön) Koleksiyonculuk izin belgesi aşağıdaki hallerde iptal edilir:a) (Değişik bend: 15/12/2004-25671 S.R.G. Yön/mad) Koleksiyonda belgesiz kültür ve tabiat varlığının bulunduğunun tespit edilmesi....hallerinde koleksiyon izin belgesi Bakanlık makamınca iptal edilir ve bir ay içinde ilgili müze müdürlüğüne ve emniyet müdürlüğüne bildirilir. Koleksiyon izin belgesi iptal edilenler Bakanlıkça müzelere bildirilir.Koleksiyon izin belgesinin iptali sonucu gerekli kanuni işlemler yapılır. Müze müdürlüğünce alınması uygun görülen kültür ve tabiat varlıkları usulüne göre takdir edilecek bedel üzerinden satın alınır.Koleksiyon izin belgesi iptal edilenler, belgeli de olsa yeni bir kültür varlığı satın alamazlar. Müracaatları halinde bunlara yeniden koleksiyon izin belgesi verilmez.Koleksiyoncu hakkında herhangi bir nedenle idari veya adli takibata başlanılması halinde koleksiyonculuk faaliyetleri tahkikat sonuna kadar geçici olarak durdurulur. Tahkikat sonucuna göre işlem yapılır.\" Söz konusu Yönetmelik 23/3/2010 tarihli ve 27530 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Korunması Gerekli Taşınır Kültür ve Tabiat Varlıkları Koleksiyonculuğu ve Denetimi Hakkında Yönetmelik ile yürürlükten kaldırılmıştır. Anılan Yönetmelik'in  maddesi şöyledir:\"(1) Koleksiyon izin belgesi;a) Korunması Gerekli Taşınır Kültür ve Tabiat Varlıklarının Tasnifi, Tescili ve Müzelere Alınmaları Hakkında Yönetmelik hükümleri uyarınca belirlenen yükümlülüklere aykırı olarak koleksiyonda belgesiz kültür ve tabiat varlığı bulunduğunun tespit edilmesi,...hallerinde iptal edilir....(5) Birinci fıkrada belirtilen hususlar dışında, 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu ve 21/3/2007 tarihli ve 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu hükümlerine dayanılarak koleksiyoncu hakkında soruşturma ve kovuşturma başlanması halinde koleksiyonculuk faaliyetleri yargılama sonuna kadar durdurulur.Koleksiyoncuların koleksiyonlarındaki taşınır kültür ve tabiat varlıkları, envanter defterleri ve koleksiyon izin belgeleri komisyon tarafından gerekli görülmesi durumunda yediemin olarak ilgili müze müdürlüğünce muhafaza edilir. Yargılama sonucunda koleksiyoncunun hüküm giymesi halinde belgesi iptal edilir.\" Danıştay İçtihadı Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 16/12/2013 tarihli ve E.2010/3534, K.2013/4575 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir:\"Dava; davacıya ait korunması gerekli taşınır kültür varlıkları koleksiyon belgesinin iptaline ilişkin 04/01/2008 günlü, 1891 sayılı Kültür ve Turizm Bakanlığı işlemi ve anılan işlemin İstanbul Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü'ne bildirilerek gereğinin yapılmasının istenilmesine ilişkin 07/01/2008 günlü, 2952 sayılı Kültür ve Turizm Bakanlığı işlemi ile anılan işlemlerin dayanağı 'Korunması Gerekli Taşınır Kültür ve Tabiat Varlıkları Koleksiyonculuğu ve Denetimi Hakkında Yönetmelik'inEk-1 maddesinin (b) bendinin iptali istemiyle açılmıştır.Danıştay Altıncı Dairesi'nin 25/06/2010 günlü, E:2008/6735, K:2010/5401sayılı kararıyla; 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanununun 5, 24, 25,  maddelerinin irdelenmesinden, taşınır kültür varlığınındevlet malı niteliğinde olduğu, gerçek ve tüzel kişilerin Kültür ve Turizm Bakanlığı'ndanalacakları izin belgesiyle korunması gerekli taşınır kültür varlıklarından oluşan koleksiyonlar meydana getirebilecekleri, koleksiyoncuların faaliyetini Kültür ve Turizm Bakanlığı'na bildirmek ve yönetmelik gereğince taşınır kültür varlıklarını envanter defterine kaydetmek zorunda oldukları, korunması gerekli taşınır kültür ve tabiat varlıklarının tasnifi, tescili ve müzelere alınmaları ile ilgili kıstasların usul ve esaslarının yönetmelikte belirleneceği, envanter defteri tutmak ile, eserlerin sayılarının belirlenerek koleksiyon sahipleri tarafından korunmasının sağlanmasının amaçlandığı, yine koleksiyoncuların ilgili müzeye tescil ettirerekkoleksiyonlarındaki her türlü eseri 15 gün önce Kültür ve Turizm Bakanlığı'na haber vermek şartı ilekendi aralarındadeğiştirebilecekleri vesatabilecekleri, satın almada Kültür ve Turizm Bakanlığı'nın öncelik hakkı bulunduğunun anlaşıldığı; anılan Yasa uyarınca çıkarılan ve 15/03/1984 günlü, 18342 sayılıResmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Korunması Gerekli Taşınır Kültür ve Tabiat VarlıklarıKoleksiyonculuğu ve DenetimiHakkında Yönetmeliğin Ek- maddesinin (b) fıkrasında, koleksiyonda yer alan kültür ve tabiat varlığının tahribi, kaybı ve çalınması ile ilgili belge ibraz edilememesi veen geç bir ay içinde müze müdürlüğüne bildirilmemesi halinin koleksiyonculuk izin belgesinin iptali nedenleri arasında sayıldığı; buna göre, koleksiyonculukizin belgesi verme yetkisi olan Kültür ve Turizm Bakanlığı'nın usulde paralellik ilkesi gereği, koleksiyonculuk izin belgesi iptalinde de yetkili olduğunda herhangi bir duraksamaya yer olmadığı; bu itibarla, Korunması Gerekli Taşınır Kültür ve Tabiat Varlıkları Koleksiyonculuğu ve Denetimi Hakkında Yönetmeliğin 2863 sayılı Yasaya dayanılarak çıkarıldığı ve bu bağlamda Ek-1 maddesinin(b) fıkrasında yasaya aykırılıkbulunmadığı; öte yandan, 30/01/2007 tarihinde yapılan denetimde koleksiyonuna kayıtlı 9 adet eserin eksik, 3 adet eserin ise kırık olduğunun tespiti üzerine eksik ve kırık eserlerle ilgili olarak davacı koleksiyoncudan bilgi istenilmesine rağmen herhangi bir bilgi alınamaması nedeni ile davacıya ait koleksiyonculuk belgesinin iptaline ilişkin işlemde, dayanağı Yönetmelik hükmüneaykırılıkgörülmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.Davacı, anılan kararı temyiz etmekte ve kararın bozulmasını istemektedir. Temyiz edilen kararla ilgili dosyanın incelenmesinden; Danıştay Altıncı Dairesince verilen kararın usul ve hukuka uygun bulunduğu, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenlerinin kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığı anlaşıldığından, davacının temyiz isteminin reddine [karar verildi].\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne (Sözleşme) ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesi şöyledir:\"Her gerçek ve tüzel kişinin mal ve mülk dokunulmazlığına saygı gösterilmesini isteme hakkı vardır. Bir kimse, ancak kamu yararı sebebiyle ve yasada öngörülen koşullara ve uluslararası hukukun genel ilkelerine uygun olarak mal ve mülkünden yoksun bırakılabilir.Yukarıdaki hükümler, devletlerin, mülkiyetin kamu yararına uygun olarak kullanılmasını düzenlemek veya vergilerin ya da başka katkıların veya para cezalarının ödenmesini sağlamak için gerekli gördükleri yasaları uygulama konusunda sahip oldukları hakka halel getirmez.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) içtihadında, mülkiyet hakkının kapsamı konusunda mevzuat hükümlerinden ve derece mahkemelerinin bunlara ilişkin yorumundan bağımsız olarak özerk bir yorum esas alınmaktadır (Depalle/Fransa [BD], B. No: 34044/02, 29/3/2010, § 62; Anheuser-Busch Inc./Portekiz [BD], B. No: 73049/01, 11/1/2007, § 63; Öneryıldız/Türkiye [BD], B. No: 48939/99, 30/11/2004, § 124; Broniowski/Polonya [BD], B. No: 31443/96, 22/6/2004, § 129). AİHM, mülkiyet hakkına ilişkin Sözleşme'ye ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesinin mülkiyeti elde etme hakkını koruma altına almadığını kabul etmektedir (Slivenko ve diğerleri/Letonya [BD], B. No: 48321/99, 23/1/2002, § 121; Fener Rum Erkek Lisesi Vakfı/Türkiye, B. No: 34478/97, 9/1/2007, § 52). AİHM, mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasının ancak müdahalenin Sözleşme'ye ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesinin anlamı kapsamında bir mülk ile ilişkili olması durumunda ileri sürülebileceğini belirtmektedir. Buna göre alacak haklarını da içeren mevcut mülk veya mal varlığı yanında mülkiyet hakkının elde edilebileceği yönündeki en azından bir meşru beklenti de mülkiyet hakkı kapsamında değerlendirilebilir (Kopecký/Slovakya [BD], B. No: 44912/98, 28/9/2004, § 35; Lihtenştayn Prensi Hans-Adam II/Almanya [BD], B. No: 42527/98, 12/7/2001, § 83; meşru beklenti kavramının ilk defa geliştirildiği kararlar için Pine Valley Developments Ltd ve diğerleri/İrlanda, B. No: 12742/87, 29/11/1991, § 51; Stretch/Birleşik Krallık, B. No: 44277/98, 24/6/2003, § 35; Pressos Companía Naviera S.A. ve diğerleri/Belçika, B. No: 17849/91, 20/11/1995, § 31). AİHM içtihadında bir şeyin mülkiyete konu olabilecek ekonomik bir değer ifade edip etmediği, bunun kişisel mülkiyete konu olup olmadığı, devredilebilip devredilemeyeceği veya intikale konu olup olamayacağı gibi bazı unsurlar dikkate alınarak belirlenmektedir (Smith Kline and French Laboratories Ltd/Hollanda (k.k.), B. No: 12633/87, 4/10/1990; Lenzing AG/Birleşik Krallık, B. No: 38817/97, 9/9/1998). AİHM, Anheuser-Busch Inc./Portekiz kararında daha önce daireler tarafından verilen kararları ve bu kararlardaki başvurucuların mülkiyet hakkı bağlamında yasal statüsünü değerlendirdikten sonra başvurucu şirketin ticari marka tescili için başvuru sahibi olarak yasal statüsünün mülkiyete ilişkin menfaate yol açtığı için -ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesi kapsamında bulunduğunu gösterdiğine işaret etmiştir. AİHM, işarete ilişkin tescilin ve tescilin sağladığı yüksek korumadan yararlanacağını ancak üçüncü tarafın meşru haklarını ihlal etmemesi koşuluyla kesinleşeceğini, bu anlamda tescil başvurusuna ekli hakların şarta bağlı olduğunu ifade etmiştir. Bununla birlikte tescil başvurusunda bulunduktan sonra başvuru sahibi şirketin diğer ilgili maddi koşullar ve usul koşullarını yerine getirmesi hâlinde ilgili mevzuat kapsamında incelenmesini beklemeyi hak edeceği açıktır. Bu nedenle başvurucu şirket, belirli koşullar altında iptal edilebilmelerine rağmen bir ticari markanın tescili başvurusu ile bağlantılı olarak yasalara göre tanınan, mülkiyete ilişkin bir dizihak kazanmaktadır. AİHM, bu durumun mevcut davada ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesini uygulamayı yeterli kıldığını ve mahkemenin başvuran şirketin meşru bir beklentiye sahip olduğunu iddia edip edemeyeceğini değerlendirmesine gerek bırakmadığını belirtmiştir (Anheuser-Busch Inc./Portekiz, §§ 66-78). Beyeler/İtalya (B. No: 33202/96, 5/1/2000) kararına konu olayda başvurucu bir koleksiyoncudan müzayedeci aracılığıyla ünlü ressam Vincent Van Gogh'un bir tablosunu satın almıştır. Bu satış ilgili mevzuat çerçevesinde kamu makamlarına bildirilmiş ancak ilgili bakanlık iki aylık zamanaşımı süresi içinde ön alım hakkını kullanmamıştır. Ancak başvurucunun bu tabloyu yurt dışına satması engellenmiş ve kamu makamlarınca ön alım hakkı çerçevesinde bu tablo satın alınmıştır. AİHM, İtalyan kanunlarına ve somut olaydaki uygulamalara işaret ederek ön alım hakkı kullanılmadan önce bu tablo yönünden mülkiyet hakkı kapsamında başvurucunun bir menfaatinin olduğunu ve tablonun satışından ön alım hakkının kullanıldığı tarihe kadar bu tablonun maliki olduğunun kamu makamlarınca tanındığını vurgulamıştır (Beyeler/İtalya, § 105).  AİHM, olayın karmaşıklığı ve başvurucunun hukuki durumunun müdahalenin belirli bir kategori içinde değerlendirilmesini önlediğini belirterek müdahaleyi mülkiyetten barışçıl yararlanmaya ilişkin genel kural çerçevesinde incelemiştir (Beyeler/İtalya, § 106). AİHM, somut olayda zamanaşımı süresinden sonra da ön alım hakkının kullanılmasının müdahaleyi kanunilik ölçütü yönünden öngörülemez ve keyfî olmasına yol açtığını belirtmiştir. Bununla birlikte AİHM müdahalenin sonuçlarını ölçülülük bağlamında incelemeyi tercih etmiştir (Beyeler/İtalya, §§ 109, 110). Kararda, kültürel mirasın korunması yönündeki meşru amaca vurgu yapılmakla birlikte kamu makamlarının zamanında harekete geçmemesi ve piyasa değerinin altında tabloyu satın alması nedeniyle başvurucunun mülkiyet hakkı ile müdahalenin taşıdığı kamu yararı arasındaki adil dengenin bozulduğu sonucuna varılmıştır (Beyeler/İtalya, §§ 117-122). Waldemar Nowakowoski/Polonya (B. No: 55167/11, 24/7/2012) kararında ise başvurucunun antika silah koleksiyonu mülkiyet hakkı kapsamında görülmüştür. AİHM'e göre antika silah koleksiyonu yapan başvurucunun koleksiyonunun müsadere edilmesi, başvurucunun bu konuda üzerine düşen gerekli özeni yerine getirmediği söylenebilirse de ruhsatı bulunan diğer antika silahların da koleksiyonun bozulmaması amacıyla müsadere edilmesi tazminat gibi herhangi bir güvence ölçütü de sağlanmadığından ölçülü değildir (Waldemar Nowakowoski/Polonya, §§ 44-58). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/3742",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru bir kültür varlığı koleksiyonunun devrine yol açacak şekilde koleksiyonculuk izin belgesinin iptal edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ilave tediye alacağının tahsili amacıyla açılan davanın Yargıtay daireleri arasında süregelen görüş ayrılığı dolayısıyla reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 1/10/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Avcılar Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfında (Vakıf) hizmet akdine dayalı olarak çalışmaktadır. Başvurucu, kamu personeli olduğunu ileri sürerek 4/7/1956 tarihli ve 6772 sayılı Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması Hakkında Kanun uyarınca her bir yıllık çalışma süresi içinde ödenmesi gereken iki aylık tutarındaki ilave tediye alacağının ödenmesi amacıyla Vakıf aleyhine dava açmıştır.  Bakırköy  İş Mahkemesince yapılan yargılama sonunda 26/12/2016 tarihli kararla başvurucunun davasının kabulüne karar verilmiştir. Gerekçeli kararda; davacının davalı Vakfa bağlı olarak 5/5/2009 tarihinden itibaren çalışmaya başladığı, davalı Vakfın kamu kurumu niteliğinde olduğu, 6772 sayılı Kanun kapsamında bulunan kurumlarda çalışanlara her yıl için ilave tediye ödeme yapılacağı açıklanmıştır. Davalı Vakıf, istinaf yoluna başvurmuştur. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi (BAM)  Hukuk Dairesi 10/7/2018 tarihli kararıyla, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Hukuk Genel Kurulunun 9/6/2017 tarihli kararına (Yargıtay İBK) göre Vakfın 6772 sayılı Kanun gereğince kamu kurumu niteliğinde olmadığını belirterek ilk derece mahkemesi kararını ortadan kaldırmış ve davayı kesin olarak reddetmiştir. Nihai karar başvurucuya 11/9/2018 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 1/10/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Yasemin Bodur, B. No: 2017/29896, 25/12/2018, §§ 14-  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/29257",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ilave tediye alacağının tahsili amacıyla açılan davanın Yargıtay daireleri arasında süregelen görüş ayrılığı dolayısıyla reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, besicilik faaliyeti yürütülen taşınmazın kısmen kamulaştırılması sonucunda besicilik yapma imkânının ortadan kalktığı ileri sürülerek açılan tazminat davasının reddedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının, İlk Derece Mahkemesi kararının gerekçesiz olması ve yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 11/10/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudanyapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 28/11/2013 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 5/6/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 10/8/2015 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 19/8/2015 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını 31/8/2015 tarihinde ibraz etmiştir.  OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuya ait Şanlıurfa ili Merkez Gölpınar köyü 720 parsel numaralı 00 m² büyüklüğündeki bağ ve ahır niteliğini haiz taşınmazın 419,16 m²’lik kısmı hakkında Gaziantep-Şanlıurfa otoyolu Birecik-Şanlıurfa kesimi doğu bağlantı yolu yapımı ve emniyet sahası tesis etme amacıyla Karayolları Genel Müdürlüğü tarafından kamulaştırma kararı alınmış; 13/12/2002 tarihinde Şanlıurfa  Asliye Hukuk Mahkemesinde kamulaştırma bedelinin tespiti ve tescil davası açılmıştır.  Mahkemenin 7/4/2003 tarihli ve E.2002/1336, K.2003/430 sayılı kararıyla iki ayrı keşif yapıldığı, bilirkişi raporları alındığı, ilk bilirkişi raporunda taşınmaz üzerinde bütünleyici parça bulunduğunun belirtildiği, bu nedenle ikinci bilirkişi raporuna göre daha yüksek bir değerin takdir edildiği, ikinci keşifte yapılan gözlem ve alınan fen bilirkişisi raporu sonucunda bütünleyici parçanın bu taşınmaz üzerinde bulunmadığının anlaşıldığı, tarafların bu duruma bir itirazının bulunmadığı, taşınmazın kuru tarım arazisi olarak değerlendirildiği, ikinci bilirkişi kurulu raporuna göre karar verildiği, taşınmazın konumuna ve diğer özelliklerine göre objektif değer artışının uygulanamayacağı belirtilerek 239,59 TL kamulaştırma bedelinin başvurucuya ödenmesine ve kamulaştırılan kısmın davacı idare adına tesciline karar verilmiştir. Mahkeme kararına esas alınan bilirkişi raporunda kısmi kamulaştırma nedeniyle taşınmazın kalan kısmında tarımsal işletme büyüklüğünün bozulmadığı, kalan arazi şekil ve büyüklüğünün ekonomik tarımsal faaliyete imkân verdiği, 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun  maddesi dikkate alınarak dava konusu parselin herhangi bir değer değişmesine uğramadığı kanaatine varıldığı belirtilmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin 10/7/2003 tarihli E.2003/7791, K.2003/9473 sayılı ilamıyla Şanlıurfa  Asliye Hukuk Mahkemesinin kararı onanmıştır. Başvurucu 10/3/2003 tarihinde Şanlıurfa  Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı tazminat davasında, Şanlıurfa ili Merkez Gölpınar köyü 720 numaralı parselde bulunan, bağ ve ahır niteliğinde olan taşınmazının otoyol yapımı nedeniyle kısmen kamulaştırılması sonucunda ahırının otoyol kenarında kaldığını, besicilik faaliyetini gerçekleştirmesi için yol ile ahırı arasında olması gereken mesafenin ortadan kalktığını, dolayısıyla besicilik faaliyetinde bulunamadığını belirterek uğradığı zararın giderilmesini talep etmiştir. Şanlıurfa  Asliye Hukuk Mahkemesinin, 13/5/2003 tarihli kararı ile söz konusu uyuşmazlıkta idari yargı yerinin görevli olduğu belirtilerek görevsizlik kararı verilmiştir. Anılan karar üzerine başvurucu, Gaziantep İdare Mahkemesinde aynı uyuşmazlık nedeniyle tam yargı davası açmış; ayrıca Şanlıurfa  Asliye Hukuk Mahkemesinin kararını temyiz etmiştir. Gaziantep İdare Mahkemesinin 19/9/2003 tarihli kararı ile uyuşmazlığın adli yargıda çözümlenmesi gerektiğini belirtilerek görevsizlik kararı verilmiştir. Temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay  Hukuk Dairesinin 29/6/2006 tarihli ilamıyla Şanlıurfa  Asliye Hukuk Mahkemesinin görevsizlik kararı bozulmuştur. Bozmaya uyularak yürütülen yargılamada Şanlıurfa  Asliye Hukuk Mahkemesinin 12/4/2007 tarihli ve E.2006/719, K.2007/355 sayılı kararıyla keşif yapılmış ve iki ayrı bilirkişi raporu alınmış, işletmede yetiştirilen hayvanların dışarıdan gelecek hastalıklar ile diğer tehlikelere karşı korunmasını ve sağlıklı olarak yetiştirilmesini sağlamak amacıyla olması gereken sağlık koruma bandının kara yoluna yakınlık nedeniyle oluşmadığı, kara yolundan gelebilecek yüksek seslerin ve egzoz gazlarının hayvanlar üzerinde olumsuz etkilere neden olacağı, taşınmazda hayvancılık faaliyetinin yürütülemeyeceği yönündeki bilirkişi raporu dikkate alınarak davanın kabulüne karar verilmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin 27/9/2007 tarihli ve E.2007/9856, K.2007/10505 sayılı ilamıyla fenni bilirkişi tarafından tanzim edilen krokide otoyola uzaklıkları ve yüz ölçümleri yazılı besi ahırlarına konulacak büyükbaş besi hayvanlarının sayısı, tesislerin özellikleri, açık alanda bulundukları dikkate alındığında bu hayvanların otoyol nedeniyle meydana gelecek olumsuzluklardan etkilenmeyeceği yönündeki bilirkişi raporunun dikkate alınması gerektiği belirtilerek İlk Derece Mahkemesinin kararı bozulmuştur.  Karar düzeltme istemi üzerine aynı Dairenin 18/2/2008 tarihli ve E.2007/14576, K.2008/1554 sayılı ilamı ile \"...Mahkemece, dava konusu taşınmazda yer alan besi ahırlarının otoban geçmeden önce, Gayri Sıhhi Müesseseler Yönetmeliğine göre sağlık koruma bant mesafeleri de dikkate alınarak tesis edilip edilmediği araştırılıp, söz konusu tesislerin, Yönetmelik hükümlerine uygun şekilde işletilmediğinin tespiti halinde davanın reddine; Yönetmelik hükümlerine uygun şekilde işletildiğinin tespit edilmesi halinde ise; mahallinde yeniden oluşturulacak bilirkişi kurulu eşliğinde keşif yapılarak, taşınmazdaki kamulaştırmanın, sağlık koruma bandı mesafesini ortadan kaldırıp kaldırmadığı tespit edilerek, otoban nedeniyle usulüne uygun şekilde oluşturulmuş sağlık koruma bandının ortadan kalktığının tesbiti halinde ise davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, bu hususta inceleme yapılmadan hüküm kurulduğu anlaşıldığı ...\" gerekçesiyle İlk Derece Mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmiştir. Bozmaya uyarak yürütülen yargılamada, Mahkemenin 4/4/2011 tarihli ve E.2008/201, K.2011/332 sayılı kararıyla yapılan araştırma ve değerlendirmeler sonucunda Bayındırlık İl Müdürlüğü arşivinde Şanlıurfa ili Merkez Gölpınar köyü 720 parsel numaralı taşınmaza ilişkin besi hayvancılığı ile ilgili herhangi bir başvurunun bulunmadığı, başvurucunun taşınmazında yer alan besi ahırlarının; 26/10/1983 tarihli ve 18203 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan mülga Gayri Sıhhi Müesseseler Yönetmeliği hükümlerine uygun olmadığı, Yönetmelik'in belirlediği sağlık koruma bandı mesafeleri dikkate alınarak inşa edilmediği ve Yönetmelik hükümlerine göre işletilmediği belirtilerek davanın reddine karar verilmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin 9/4/2012 tarihli ve E.2011/20030, K.2012/7227 sayılı ilamı ile İlk Derece Mahkemesi kararı onanmıştır.  Karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 9/10/2012 tarihli ve E.2012/13255, K.2012/19075 sayılı ilamıyla 18/6/1927 tarihli ve 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesinde yazılı hâllerden hiçbirinin bulunmadığı belirtilerek reddedilmiştir. Karar, başvurucuya 30/9/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 11/10/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk Mülga Gayri Sıhhi Müesseseler Yönetmeliği’nin  maddesinin “Sağlık Koruma Bandı Zorunluluğu” birinci fıkrası şöyledir:“Sanayi bölgelerinin ve sanayi bölgelerinin dışında kurulacak olan birinci ve ikinci sınıf gayrı sıhhi müesseslerin etrafında sağlık koruma bandı konulması zorunludur. Bu alanda mesken ve insanların yiyip içmesine dinlenip eğlenmesine mahsus yerler yapılamaz. Sağlık koruma bandı içinde uygun tarımsal faaliyetler yapılabilir, atıklara dayanıklı bitkiler yetiştirilebilir.” 26/9/1995 tarihli ve 22416 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Gayri Sıhhi Müesseseler Yönetmeliği’nin “Sağlık Koruma Bandı Mecburiyeti” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Sanayi bölgelerinin ve sanayi bölgelerinin dışında kurulacak birinci ve ikinci sınıf gayri sıhhi müesseselerin etrafından sağlık koruma bandı konulması mecburidir. Bu alanda yapılaşmaya izin verilmez; ancak uygun zirai faaliyetler yapılabilir.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/7732",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, besicilik faaliyeti yürütülen taşınmazın kısmen kamulaştırılması sonucunda besicilik yapma imkânının ortadan kalktığı ileri sürülerek açılan tazminat davasının reddedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının, İlk Derece Mahkemesi kararının gerekçesiz olması ve yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, gerekçesiz kararlarla tutukluluk halinin devamına karar verilmesi ilgisiz kişi ve suçlara ilişkin yargılamanın birlikte ve görevli olmayan mahkemece yürütülmesi nedeniyle Anayasa’nın ,  ve  maddelerinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, başvurucu vekili tarafından 25/7/2013 tarihinde Adana  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 16/12/2013 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 14/01/2014 tarihinde yapılan toplantıda kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular 15/1/2014 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Bakanlık görüşünü 14/2/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş başvurucu vekiline 18/2/2014 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu Bakanlık görüşüne karşı 18/2/2014 tarihinde beyanda bulunmuştur.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, suç işlemek için kurulan örgüt faaliyeti kapsamında 2006-2008 yıllarında Konya, Karaman, Afyonkarahisar, Kütahya başta olmak üzere farklı illerde kamu ihalelerine ve edimin ifasına fesat karıştırma suçlarını işlediği iddiasıyla 23/9/2008 tarihinde göz altına alınmış ve (CMK  maddesi ile görevli) Adana  Ağır Ceza Mahkemesince 27/9/2008 tarih ve 2008/44 Sorgu sayılı kararla tutuklanmıştır.  Adana Cumhuriyet Başsavcılığının 3/2/2009 tarih ve 2009/51 sayılı iddianamesiyle başvurucunun da aralarında olduğu 234 sanık hakkında Adana  Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/17 Esas sayılı dosyasında kamu ihaleleriyle ilgili 96 ayrı suç nedeniyle kamu davası açılmıştır. İddianamede başvurucunun suç işlemek amacıyla örgüt kurma, örgüt faaliyeti kapsamında ihaleye fesat karıştırma, edimin ifasına fesat karıştırma, özel belgede sahtecilik, soruşturmanın gizliliğini ihlal etmek, rüşvet ve yağma suçlarından cezalandırılması talep edilmiştir. Adana  Ağır Ceza Mahkemesinde 2009/17 Esas sayılı dosyasında tutuklu devam eden yargılama kapsamında 27/6/2013 tarihli celsede başvurucunun, suç örgütü kurmak, edimin ifasına fesat karıştırma, özel belgede sahtecilik, soruşturmanın gizliliğini ihlal etmek, ihaleye fesat karıştırmak, rüşvet vermek suçlarından toplam 180 yılı aşan hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve tutukluluk halinin devamına karar verilmiştir. Başvurucunun isnat edilen yağma suçundan beraatına karar verilmiştir. Başvuru konusu yargılama kapsamında hakkında dava açılan 234 sanıktan 117’sinin mahkûmiyete yeter delil elde edilemediği gerekçesiyle beraatına, diğer sanıkların 1 yıl ila 180 yıl arasında değişen hapis cezalarıyla cezalandırılmalarına karar verilmiştir. Başvurucu, Adana  Ağır Ceza Mahkemesinin 27/6/2013 tarihli tutukluluk halinin devamına dair kararına itiraz etmiştir. Adana  Ağır Ceza Mahkemesinin 10/07/2013 tarih ve 2013/417 Değişik İş sayılı kararıyla itiraz reddedilmiştir. Karar başvurucuya 18/7/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvuru konusu yargılama kapsamında gerekçeli karar 18/12/2013 tarihinde dosyasına konulmuş olup, dava temyiz aşamasındadır.B. İlgili Hukuk 26/9/2004 tarih ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“(1) (Değişik: 11/4/2013-6459/12 md.) Kamu kurumu veya kuruluşları adına yapılan mal veya hizmet alım veya satımlarına ya da kiralamalara ilişkin ihaleler ile yapım ihalelerine fesat karıştıran kişi, üç yıldan yedi yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.(2) Aşağıdaki hallerde ihaleye fesat karıştırılmış sayılır:a) Hileli davranışlarla; İhaleye katılma yeterliğine veya koşullarına sahip olan kişilerin ihaleye veya ihale sürecindeki işlemlere katılmalarını engellemek, İhaleye katılma yeterliğine veya koşullarına sahip olmayan kişilerin ihaleye katılmasını sağlamak, Teklif edilen malları, şartnamesinde belirtilen niteliklere sahip olduğu halde, sahip olmadığından bahisle değerlendirme dışı bırakmak, Teklif edilen malları, şartnamesinde belirtilen niteliklere sahip olmadığı halde, sahip olduğundan bahisle değerlendirmeye almak.b) Tekliflerle ilgili olup da ihale mevzuatına veya şartnamelere göre gizli tutulması gereken bilgilere başkalarının ulaşmasını sağlamak.c) Cebir veya tehdit kullanmak suretiyle ya da hukuka aykırı diğer davranışlarla, ihaleye katılma yeterliğine veya koşullarına sahip olan kişilerin ihaleye, ihale sürecindeki işlemlere katılmalarını engellemek.d) İhaleye katılmak isteyen veya katılan kişilerin ihale şartlarını ve özellikle fiyatı etkilemek için aralarında açık veya gizli anlaşma yapmaları.(3) (Değişik: 11/4/2013-6459/12 md.) İhaleye fesat karıştırma suçunun;a) Cebir veya tehdit kullanmak suretiyle işlenmesi hâlinde temel cezanın alt sınırı beş yıldan az olamaz. Ancak, kasten yaralama veya tehdit suçunun daha ağır cezayı gerektiren nitelikli hâllerinin gerçekleşmesi durumunda, ayrıca bu suçlar dolayısıyla cezaya hükmolunur.b) İşlenmesi sonucunda ilgili kamu kurumu veya kuruluşu açısından bir zarar meydana gelmemiş ise, bu fıkranın (a) bendinde belirtilen hâller hariç olmak üzere, fail hakkında bir yıldan üç yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.…” 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“(1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olguların ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez. (2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir: a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa. b) Şüpheli veya sanığın davranışları;  Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme,  Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma, Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa.(3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir: a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan; … Suç işlemek amacıyla örgüt kurma (iki, yedi ve sekizinci fıkralar hariç, madde 220),… (4) Sadece adlî para cezasını gerektiren veya hapis cezasının üst sınırı iki yıldan fazla olmayan suçlarda tutuklama kararı verilemez.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“(1) Soruşturma evresinde şüphelinin tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından, kovuşturma evresinde sanığın tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re'sen mahkemece karar verilir. Bu istemlerde mutlaka gerekçe gösterilir ve adlî kontrol uygulamasının yetersiz kalacağını belirten hukukî ve fiilî nedenlere yer verilir.(2) (Değişik: 2/7/2012-6352/97 md.) Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustaki bir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda;a) Kuvvetli suç şüphesini, b) Tutuklama nedenlerinin varlığını, c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu, gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir. Kararın içeriği şüpheli veya sanığa sözlü olarak bildirilir, ayrıca bir örneği yazılmak suretiyle kendilerine verilir ve bu husus kararda belirtilir.(3) Tutuklama istenildiğinde, şüpheli veya sanık, kendisinin seçeceği veya baro tarafından görevlendirilecek bir müdafiin yardımından yararlanır. (4) Tutuklama kararı verilmezse, şüpheli veya sanık derhâl serbest bırakılır.(5) Bu madde ile 100 üncü madde gereğince verilen kararlara itiraz edilebilir.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:“(1) Ağır ceza mahkemesinin görevine girmeyen işlerde tutukluluksüresi en çok bir yıldır. Ancak bu süre, zorunlu hallerde gerekçeleri gösterilerek altı ay daha uzatılabilir.(2) Ağır ceza mahkemesinin görevine giren işlerde, tutukluluk süresi en çok iki yıldır. Bu süre, zorunlu hallerde, gerekçesi gösterilerek uzatılabilir; uzatma süresi toplam üç yılı geçemez.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Soruşturma ve kovuşturma evrelerinin her aşamasında şüpheli veya sanık salıverilmesini isteyebilir.”5271 sayılı Kanun’un  maddesi (1) şöyledir: (1) Soruşturma ve kovuşturma evrelerinin her aşamasında şüpheli veya sanık salıverilmesini isteyebilir.(2) Şüpheli veya sanığın tutukluluk hâlinin devamına veya salıverilmesine hâkim veya mahkemece karar verilir. Ret kararına itiraz edilebilir.(3) Dosya bölge adliye mahkemesine veya Yargıtaya geldiğinde salıverilme istemi hakkındaki karar, bölge adliye mahkemesi veya Yargıtay ilgili dairesi veya Yargıtay Ceza Genel Kurulunca dosya üzerinde yapılacak incelemeden sonra verilir; bu karar re'sen de verilebilir. 5271 sayılı Kanun’un  maddesi şu şekildedir:“(1) Soruşturma evresinde şüphelinin tutukevinde bulunduğu süre içinde ve en geç otuzar günlük süreler itibarıyla tutukluluk hâlinin devamının gerekip gerekmeyeceği hususunda, Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından 100 üncü madde hükümleri göz önünde bulundurularak, şüpheli veya müdafii dinlenilmek suretiyle karar verilir.(2) Tutukluluk durumunun incelenmesi, yukarıdaki fıkrada öngörülen süre içinde şüpheli tarafından da istenebilir.(3) Hâkim veya mahkeme, tutukevinde bulunan sanığın tutukluluk hâlinin devamının gerekip gerekmeyeceğine her oturumda veya koşullar gerektirdiğinde oturumlar arasında ya da birinci fıkrada öngörülen süre içinde de re'sen karar verir.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (a) ve (k) bentleri şöyledir:“(1) Suç soruşturması veya kovuşturması sırasında; a) Kanunlarda belirtilen koşullar dışında yakalanan, tutuklanan veya tutukluluğunun devamına karar verilen,…k) Yakalama veya tutuklama işlemine karşı Kanunda öngörülen başvuru imkânlarından yararlandırılmayan,Kişiler, maddî ve manevî her türlü zararlarını, Devletten isteyebilirler.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her hâlde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabilir.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/6149",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, gerekçesiz kararlarla tutukluluk halinin devamına karar verilmesi ilgisiz kişi ve suçlara ilişkin yargılamanın birlikte ve görevli olmayan mahkemece yürütülmesi nedeniyle Anayasa’nın 19. , 36. ve 38. maddelerinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, hakkındaki soruşturmada görev alan hâkim ve Cumhuriyet savcıları aleyhindeki şikâyetine istinaden Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu (HSYK) tarafından yürütülen soruşturma ve verilen kararlar nedeniyle adil yargılanma ve etkili başvuru haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 6/5/2013 tarihinde İstanbul Anadolu  Asliye Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde belirlenen eksiklikler tamamlatılmış ve Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 31/12/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Fenerbahçe Spor Kulübü Başkanıdır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı (5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun mülga  maddesi ile görevli) tarafından yürütülen ve kamuoyunda “şike soruşturması” adıyla anılan soruşturma kapsamında 3/7/2011 tarihinde gözaltına alınmış ve 10/7/2011 tarihinde tutuklanmıştır.  Başvurucu, kendisi ve müdafiine karşı gizli olan soruşturma dosyası içeriğinin medya ve gazetelere karşı gizli olmadığı, sanık ve savunma haklarının ihlal edildiği, uzun süre birbiri ile alakası olmayan suçlamalar hakkında işlem yapılmaksızın beklendiği, herkesin ve her şeyin birbirine ulanarak ve bu şekilde çok sanıklı kalın dosyalar oluşturularak savunmanın imkânsız hale getirildiği, iddianamelerin hazırlanmasının geciktirildiği, yargılamanın bu nedenle yıllar sürecek şekilde uzatıldığı, soruşturmanın kapsamının belirlenmesinde ayrımcı tutum sergilendiği, delillere ilişkin gizli bilgilerin kesin doğruyu yansıtıyormuş gibi basına verildiği, basında yer alan haberlerin oluşturduğu baskı ve olumsuz atmosferin etkisi ile tutuklandığını ileri sürerek, soruşturmada görev alan yargı mensupları hakkında HSYK’ya başvuruda bulunarak şikâyetçi olmuştur. Başvurucunun şikâyeti üzerine HSYK’nın 1/8/2011 tarihli “inceleme ve gerektiğinde soruşturma” iznine istinaden, ilgili Cumhuriyet Savcısı hakkında HSYK Başmüfettişi tarafından inceleme yürütülmüş ve tanzim edilen 13/9/2011 tarihli fezleke, HSYK Üçüncü Dairesine sunulmuştur. Fezleke ve ekleri ile başvurucu ve avukatının dilekçe ve beyanlarını inceleyen HSYK Üçüncü Dairesinin 4/10/2011 tarih ve 2011/5961 sayılı kararıyla soruşturma izni verilmemesine karar verilmiş ve HSYK Genel Sekreterliğinin 15/2/2012 tarih ve 8581 sayılı yazısı ile başvurucuya bildirilmiştir. Başvurucu bu karara karşı yeniden inceleme talebinde bulunmuştur. Başvurucunun yeniden inceleme talebini inceleyen HSYK Üçüncü Dairesinin 3/5/2012 tarih ve 2012/390 sayılı kararıyla “kararın kaldırılmasını gerektiren herhangi bir delil ve durumun bulunmadığı” gerekçesiyle, başvurucunun talebinin reddine karar verilmiştir. Başvurucu bu karara karşı 23/7/2012 tarihli dilekçe ile HSYK Genel Kuruluna itiraz yoluna başvurmuştur. Başvurucunun itirazını inceleyen HSYK Genel Kurulunun 20/2/2013 tarih ve 2013/210 sayılı kararıyla “yeniden inceleme talebinin reddine ilişkin kararın yerinde olduğu” gerekçesiyle, başvurucunun itirazının oy birliğiyle ve kesin olarak reddine karar verilmiştir. Bu karar başvurucuya 5/4/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. B. İlgili Hukuk Anayasa’nın  maddesinin dokuzuncu ve onuncu fırkaları şöyledir:“Hâkim ve savcıların görevlerini; kanun, tüzük, yönetmeliklere ve genelgelere (hâkimler için idarî nitelikteki genelgelere) uygun olarak yapıp yapmadıklarını denetleme; görevlerinden dolayı veya görevleri sırasında suç işleyip işlemediklerini, hal ve eylemlerinin sıfat ve görevleri icaplarına uyup uymadığını araştırma ve gerektiğinde haklarında inceleme ve soruşturma işlemleri, ilgili dairenin teklifi ve Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Başkanının oluru ile Kurul müfettişlerine yaptırılır. Soruşturma ve inceleme işlemleri, hakkında soruşturma ve inceleme yapılacak olandan daha kıdemli hâkim veya savcı eliyle de yaptırılabilir.Kurulun meslekten çıkarma cezasına ilişkin olanlar dışındaki kararlarına karşı yargı mercilerine başvurulamaz.” ",
+        "Haklar":"Kapsam dışı haklar",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/3240",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, hakkındaki soruşturmada görev alan hâkim ve Cumhuriyet savcıları aleyhindeki şikâyetine istinaden Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu (HSYK) tarafından yürütülen soruşturma ve verilen kararlar nedeniyle adil yargılanma ve etkili başvuru haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işin görülmesi sırasında uğranılan zararın tazmin edilmemesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucu, tekstil sektöründe hizmet veren bir şirkette işçi olarak çalışmakta iken 1/6/2007 tarihinde geçirdiği iş kazası sonucu sağ kolunda meydana gelen maluliyet oranının tespiti talebiyle Kayseri  İş Mahkemesinde (Mahkeme) 17/6/2013 tarihinde dava açmıştır. Mahkemece 29/12/2015 tarihinde davanın reddine karar verilmiştir. Kararın gerekçesinde; Adli Tıp İhtisas Kurulunun (Kurul) 12/10/2015 tarihli raporuna göre başvurucunun iş kazası nedeniyle oluşan bir maluliyetinin bulunmadığı belirtilmiştir. Kurul raporunda; başvurucunun iş kazasından yaklaşık bir yıl önce geçirdiği trafik kazası nedeniyle %39 oranında meslekte kazanma gücü kaybının oluştuğu, iş kazasından sonra ise anılan maluliyet oranının değişmediği tespitlerine yer verilmiştir. Başvurucunun iş kazası nedeniyle gelişen bir araz durumunun bulunmadığı belirtilmiştir.  Başvurucu 14/1/2016 tarihli dilekçesiyle temyiz başvurusunda bulunmuştur. Başvurucu temyiz dilekçesinde; geçirdiği iş kazası ve bir yıl önceki trafik kazası sırasında sağ kolunun aynı yerden kırıldığını ancak trafik kazasından sonra tedavi görüp iyileşmiş iken iş kazası nedeniyle sağ kolunu kullanamaz hâle geldiğini ileri sürmüştür.  Yargıtay  Hukuk Dairesi (Yargıtay) 6/6/2017 tarihinde anılan kararın bozulmasına karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; Yüksek Sağlık Kurulundan da rapor alınması gerektiği, Kurul raporuyla çelişki oluşturması hâlinde ise Adli Tıp Genel Kurulundan (Genel Kurulu) rapor alınarak çelişki giderildikten sonra karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir.  Yargıtayın bozma kararı sonrası Mahkemece Yüksek Sağlık Kurulundan 27/6/2018 tarihli rapor alınmıştır. Anılan raporun da Kurul raporuyla aynı yönde olduğu gerekçe gösterilerek 2/10/2018 tarihinde davanın reddine karar verilmiştir.  Başvurucu anılan karara karşı önceki iddialarını tekrarla 22/10/2018 tarihinde temyiz başvurusunda bulunmuştur. Yargıtay 14/11/2019 tarihinde onama kararı vermiştir.  Başvurucu, nihai hükmü 3/12/2019 tarihinde tebellüğ ettikten sonra 24/12/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/42693",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işin görülmesi sırasında uğranılan zararın tazmin edilmemesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, iş mahkemesi nezdinde açılan alacak ve icra takibine itirazın iptali davasında delillerin toplanmaması, tanık ifadelerinin dikkate alınmaması ve işçilik alacaklarından yasal dayanağı olmaksızın iki kez indirim yapılması ile yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 2/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu tarafından 29/9/2006 tarihinde Bakırköy  İş Mahkemesinde açılan alacak davasında başvurucu, 1/7/2002 tarihinde davalılardan  A.Ş.'de haber departmanında işe başladığını, 1/8/2006 tarihinde bilgisi ve rızası dışında davalılardan Y. A.Ş.ye geçirildiğini ve iş sözleşmesinin feshedildiği 18/9/2006 tarihine kadar çalıştığını, ücretinin 200 TL'sinin davalı şirketten ödenip, 000 TL'sinin ise telif adı altında editörlük bedeli olarak davalı Z. A.Ş.den ödendiğini ancak editör olarak çalışması nedeniyle yaptığı günlük 12-13 saatlik çalışma karşılıklarının, hafta tatili ve genel tatil ücretleri ile % 5 fazla ödeme karşılıklarının ödenmediğini ayrıca 13/6/1952 tarihli ve 5953 sayılı Basın Mesleğince Çalışanlarla Çalıştıranlar Arasındaki Münasebetlerin Tanzimi Hakkında Kanun'a göre ödenmesi gereken ikramiyelerinin de ödenmediğini, ücretli izinlerinin on altı yıllık meslek kıdemine göre hesaplanması gerekirken eksik hesaplandığını, iki ayrı şirketten maaş alması nedeniyle toplam tutar üzerinden ödenmesi gereken ihbar ve kıdem tazminatlarının sadece X A.Ş.'den aldığı maaş üzerinden hesaplanmak suretiyle eksik ödeme yapıldığını fakat iki farklı şirketten toplam 200 TL maaş aldığı dikkate alınarak hesaplama yapılması ve üç aylık ihbar süresinin esas alınması gerektiğini, ikramiye, fazla mesai, genel tatil, hafta tatili, bakiye ihbar-kıdem tazminatı, ücretli izin alacakları ile fazla mesai, bayram-genel tatil ücretleri ve peşin ödenmeyen aylık ücretlerin her ay sonunda ödenmesi nedeniyle dava tarihine kadar doğan % 5 fazla ödeme alacaklarından oluşan toplam 000 TL'nin faizleri ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Başvurucu ayrıca 11/7/2008 tarihinde Bakırköy  İş Mahkemesinde Y A.Ş. aleyhine açtığı icra takibine itirazın iptali davasında daha önce kesinleşen Bakırköy  İş Mahkemesinin 12/2/2007 tarihli kararı ile işe iadesine karar verildiğini bu kapsamda işe iade başvurusu yapmış olmasına rağmen süresi içinde bir cevap verilmediğinden işe iade kararında öngörülen ücret ve işe başlatmama tazminatı ve bakiye kıdem tazminatı alacaklarının tahsili amacı ile icra takibi başlattığını davalı işverence 344 TL işe başlatmama tazminatı ve 532 TL iş güvencesi tazminatı olmak üzere 876 TL ödeme yapılarak bakiye 614 TL'ye itiraz edildiğini ancak aylık 200 TL ücret aldığını, bu miktarın 200 TL'lik bölümünün 836 TL'sinin banka hesabına, 400 TL'sinin imza karşılığı telif ücreti adı altında, geri kalan 000 TL'nin ise telif adı altında editörlük bedeli olarak gider pusulası ile her ay aynı grup bünyesinde bulunan Z. A.Ş.den ödendiğini, işe başlatılmaması hâlinde ihtarnamenin tebliğinden itibaren bir ay sonrası olan 7/5/2008 tarihi dikkate alınarak ve emsallerine göre gelinecek ücret ve yan haklar esas alınmak suretiyle dört aylık brüt ücret tutarındaki tazminatın ödenmesi gerekirken her ay düzenli olarak ödenen 000 TL'nin brüt ücret hesabına katılmadan ve 7/5/2008 tarihindeki ücreti dikkate alınmadan eksik ödeme yapıldığını, çalıştırılmadığı dört aylık süreye ilişkin ücrete ilişkin de ücretin ve diğer hakların ödenmesi gerekirken davalı işverence bu hususun dikkate alınmadığını ve söz konusu dört aylık sürede çalışmış gibi değerlendirilmesi gerektiğinden bakiye kıdem tazminatının ödenmesi gerektiğini iddia ederek davalının icra takibine itirazının iptaline karar verilmesini talep etmiştir. Yargılamanın ilerleyen safhalarında Bakırköy  İş Mahkemesinde açılan icra takibine itirazın iptali davası Bakırköy  İş Mahkemesinde 29/9/2006 tarihinde açılan alacak davası ile birleştirilmiş ve yargılamaya devam edilmiştir. Yargılama kapsamında başvurucunun işe iade dava dosyası, sigorta sicil belgeleri incelenmiş, taraf tanıkları dinlenmiş, hesap bilirkişisinden raporlar alınmış, 8/5/2012 tarihli karar ile asıl davanın kısmen kabulüne ve birleşen davanın kısmen kabulüne, başvurucunun kısmen kabul dışında kalan taleplerinin reddine hükmedilmiştir. Temyiz incelemesi sonucu Bakırköy  İş Mahkemesinin kararı Yargıtay  Hukuk Dairesince 25/9/2014 tarihinde onanmış ve yargılama süreci sona ermiştir. Yargıtay onama ilamı başvurucuya 4/11/2014 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu 2/12/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19148",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, iş mahkemesi nezdinde açılan alacak ve icra takibine itirazın iptali davasında delillerin toplanmaması, tanık ifadelerinin dikkate alınmaması ve işçilik alacaklarından yasal dayanağı olmaksızın iki kez indirim yapılması ile yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, boşanma davasında alınan gizlilik kararını mahkemenin resen kaldırması nedeniyle özel hayatın gizliliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucunun aile mahkemesi sıfatıyla Kemer  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) görülmekte olan boşanma davasında talep ettiği gizlilik kararı Mahkemece 13/2/2019 tarihinde kabul edilmiş ve dosyada gizlilik kararı alınmıştır. Mahkeme 15/10/2019 tarihli duruşmada dosyanın mevcut durumunu gözönüne alarak gizlilik kararının kaldırılmasına karar vermiştir. Başvurucunun dosyada gizlilik kararı alınmasına ilişkin yeniden yaptığı talep 12/1/2021 tarihli duruşmada reddedilmiştir. Mahkeme 19/10/2021 tarihinde asıl davanın kabulüne karar vermiştir. Başvurucu 2/12/2021 tarihinde istinaf yoluna başvurmuş olup dosya hâlen Antalya Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesinde bulunmaktadır. Başvurucu 5/11/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/37354",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, boşanma davasında alınan gizlilik kararını mahkemenin resen kaldırması nedeniyle özel hayatın gizliliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, sendikal tazminat talebiyle açılan davanın dava şartı yokluğundan reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 2/7/2012 ile 5/5/2016 tarihleri arasında davalı işyerinde operatör yardımcısı olarak çalışmıştır. Başvurucu, aynı zamanda davalı işyerinde yetkili Türkiye Tüm Kağıt Selüloz Sanayii İşçileri Sendikası (Tümka-İş) üyesidir. Tümka-İş ile davalı işyeri arasında 2015 yılı sonunda toplu iş sözleşmesi görüşmeleri başlamış, bu görüşmelerden sonuç alınamaması üzerine sendika grev kararı almıştır. Başvurucu da sendika kararı doğrultusunda 126 gün süren greve katılmıştır. Sonrasında başvurucunun iş sözleşmesi 5/5/2016 tarihinde işverenle imzaladığı ikale sözleşmesi kapsamında sona ermiştir. Başvurucu 25/8/2017 tarihinde, Gebze  İş Mahkemesinde sendikal tazminat talepli dava açmıştır. Başvurucu, sendika kararı doğrultusunda katıldığı grev bitiminde işyerinde çalışmaya devam etmek istediğini ancak işverenin kendisine zorla ikale sözleşmesi imzalattırarak iş sözleşmesini sonlandırdığını öne sürmüştür. Başvurucu, işverenin salt sendikal gerekçelerle kendisine baskı uygulayarak imzalattığı ikale sözleşmesi kapsamında kendisini işten çıkardığını belirterek sendikal tazminat talebinde bulunmuştur. İlk derece mahkemesi 10/10/2018 tarihli kararıyla davayı reddetmiştir. Gerekçeli kararda; başvurucunun kıdem ve ihbar tazminatı ödenmek suretiyle çıkışının yapılması yönünde işverene teklifte bulunduğu, işveren tarafından bu teklifin kabul edilerek taraflar arasında ikale sözleşmesi imzalandığı ve iş akdinin ikale ile sona erdirilmiş olduğu kanaatine varılmıştır. Mahkeme; başvurucunun ikale sözleşmesi esnasında kendisine baskı yapıldığı, irade fesadı bulunduğu yönündeki iddiasının, uzun süre greve katılmış birisi olması gözönüne alındığında hayatın olağan akışına aykırı olduğunu, tanık beyanları ile de bu hususu ispatlayamadığını belirterek davanın reddine karar vermiştir. Başvurucunun anılan kararı istinaf yargı yoluna götürmesi üzerine Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi, ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılmasına ve dava şartı nedeniyle davanın reddine kesin olarak karar vermiştir. Bölge Adliye Mahkemesi kararının ilgili kısmı şöyledir: \"...4857 sayılı İş Kanunu  maddesi uyarınca 'İş sözleşmesi feshedilen işçi, fesih bildiriminin tebliğinden itibaren bir ay içinde işe iade davası açabilecektir.' Maddede düzenlenen bir aylık süre hak düşürücü süredir. Dava şartı olup, yargılamanın her aşamasında resen araştırılacaktır. Somut olayda davacı işçi, ikale sözleşmesinin geçersiz olduğu, iradesinin fesada uğratıldığı iddiası ile işe iade talep etmiştir. Dosyada mevcut işçi imzasını içeren ikale sözleşmesi 05/05/2016 tarihlidir. Dava ise 25/08/2017 tarihinde, fesihten yaklaşık 18 ay sonra açılmıştır. Davalının cevap dilekçesinde dahi hak düşürücü sürenin geçtiği savunulmasına rağmen mahkemece, dava şartı olup resen gözetilmesi gereken hususun dikkate alınmayıp, dava şartı nedeniyle davanın reddi yerine işin esasına girilerek hatalı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi isabetsiz olmuştur...\" A. Ulusal Hukuk Mevzuat 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu'nun \"Fesih bildirimine itiraz ve usulü\" kenar başlıklı  maddesinin dava tarihi itibarıyla yürürlükte olan ilgili kısmı şöyledir:\"İş sözleşmesi feshedilen işçi, fesih bildiriminin tebliğinden itibaren bir ay içinde işe iade davası açabilecektir.'' 18/10/2012 tarihli ve 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu'nun \"Sendika özgürlüğünün güvencesi\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"(5) Sendikal bir nedenle iş sözleşmesinin feshi hâlinde işçi, 4857 sayılı Kanunun (…),20 ve 21 inci madde hükümlerine göre dava açma hakkına sahiptir. İş sözleşmesinin sendikal nedenle feshedildiğinin tespit edilmesi hâlinde, 4857 sayılı Kanunun 21 inci maddesine göre işçinin başvurusu, işverenin işe başlatması veya başlatmaması şartına bağlı olmaksızın sendikal tazminata karar verilir... 4857 sayılı Kanun'un yukarıdaki hükümlerine göre dava açmaması ayrıca sendikal tazminat talebini engellemez\" Yargıtay İçtihadı Yargıtay  Hukuk Dairesinin 20/5/2019 tarihli ve E.2017/16130, K.2019/11148 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:''...gerek İş Kanunu'nda, gerekse Borçlar Kanunu'nda, kıdem ve ihbar tazminatı alacakları için özel bir zamanaşımı süresi öngörülmemiştir. Uygulama ve öğretide kıdem tazminatı ve ihbar tazminatına ilişkin davalar, hakkın doğumundan itibaren, Mülga 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun  maddesi uyarınca on yıllık zamanaşımına tabi tutulmuştur. 1/7/2012 tarihinde yürürlüğe giren Türk Borçlar Kanunu’nun  maddesinde de genel zamanaşımı 10 yıl olarak belirlenmiştir. Tazminat niteliğinde olmaları nedeni ile sendikal tazminat,... istekleri on yıllık zamanaşımına tabidir...'' B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Herkes davasının, medeni hak ve yükümlülükleriyle ilgili uyu��mazlıklar ... konusunda karar verecek olan,... bir mahkeme tarafından ... görülmesini isteme hakkına sahiptir...\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), Sözleşme'nin  maddesinin (1) numaralı fıkrasının açık bir biçimde mahkeme veya yargı merciine erişim hakkından söz etmese de -maddede kullanılan terimler bir bütün olarak bağlamıyla birlikte dikkate alındığında- mahkemeye erişim hakkını da garanti altına aldığı sonucuna ulaşıldığını belirtmiştir (Golder/Birleşik Krallık [GK], B. No: 4451/70, 21/2/1975, §§ 28-36). AİHM'e göre mahkemeye erişim hakkı Sözleşme'nin  maddesinin (1) numaralı fıkrasında mündemiçtir. Bu çıkarsama, Sözleşmeci devletlere yeni yükümlülük yükleyen genişletici bir yorum olmayıp  maddenin (1) numaralı fıkrasının birinci cümlesinin lafzının Sözleşme'nin amaç ve hedefleri ile hukukun genel prensiplerinin gözetilerek birlikte okunmasına dayanmaktadır. Sonuç olarak Sözleşme'nin  maddesinin (1) numaralı fıkrası, herkesin medeni hak ve yükümlülüklerle ilgili iddialarını mahkeme önüne getirme hakkına sahip olmasını kapsamaktadır (Golder/Birleşik Krallık, § 36). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/6130",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, sendikal tazminat talebiyle açılan davanın dava şartı yokluğundan reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, iş kazasından kaynaklanan maddi ve manevi zararın tazmini talebiyle açılan davada yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, iş kazasından kaynaklanan maddi ve manevi zararın tazmini talebiyle Bakırköy  İş Mahkemesinde 8/2/2010 tarihinde alacak davası açmış olup yargılama Bakırköy  İş Mahkemesinde (Mahkeme) görülmüştür. Mahkeme tarafından alınan 5/2/2019 tarihli bilirkişi raporuna göre başvurucu, dava konusu tutarı ıslah etmiş ve adli yardım talebinde bulunmuştur. Başvurucunun adli yardım talebi gerekli belgelerin sunulmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir. Başvurucu bu karara itiraz etmiş, itirazı başvurucunun adına kayıtlı gayrimenkul bulunduğundan adli yardıma hak kazanamadığı gerekçesiyle reddedilmiştir. Başvurucu, dava ilk derece aşamasında derdest iken 15/5/2019 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur. Bireysel başvuru yapıldıktan sonra, Mahkeme 30/9/2021 tarihinde başvurucuya 468,65 TL maddi, 000 TL manevi tazminat verilmesine; eşine 000 TL, iki çocuğuna ayrı ayrı 500 TL manevi tazminat verilmesine karar vermiştir. Yargılama istinaf aşamasında devam etmektedir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/17353",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, iş kazasından kaynaklanan maddi ve manevi zararın tazmini talebiyle açılan davada yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, tutukluluğun kanunda öngörülen azami süreyi aşması, tutukluluğun devamına ilişkin kararların gerekçesiz olması, tutukluluk incelemelerinin duruşmasız olarak gerçekleştirilmesi, Cumhuriyet savcısının mütalaalarının bildirilmemesi, Kürt kökenli olduğu için ayrımcılık yapılması nedenleriyle Anayasa’nın , , ,  ve  maddelerinin ihlal edildiğini ileri sürmektedir.  Başvuru, 20/6/2014 tarihinde Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesi aracılığıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir eksiklik tespit edilmemiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 18/9/2014 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 8/10/2008 tarihinde Diyarbakır’da bir polis servisine uzun namlulu silahlar ve el bombalarıyla saldırıda bulunulması, beş kamu görevlisinin ölümü ve yirmi beş kamu görevlisinin yaralanması olayıyla ilgili olarak, Devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, yerine getirdiği kamu görevi nedeniyle birden fazla kişiyi öldürme, öldürmeye teşebbüs, silahlı terör örgütüne yardım etme, tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma veya el değiştirme, kamu malına zarar verme suçlarını işlediği iddiasıyla 9/10/2008 tarihinde gözaltına alınarak 13/10/2008 tarihinde tutuklanmıştır. Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığının 16/12/2008 tarihli iddianamesiyle başvurucun da aralarında olduğu 13 sanık hakkında anılan suçlarla ilgili kamu davası açılmıştır. Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2008/653 sayılı dosyasında yapılan yargılama sonunda 12/11/2013 tarihli kararla başvurucunun, Devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma suçundan ağırlaştırılmış müebbet hapis, birden fazla kamu görevlisini öldürme suçundan beş kez ağırlaştırılmış müebbet hapis, kamu görevlisini öldürmeye teşebbüs suçundan yirmi beş kez on beş yıl hapis, patlayıcı madde bulundurma suçundan altı yıl sekiz ay hapis ve ayrıca adli para cezasıyla cezalandırılmasına ve tutukluluk halinin devamına karar verilmiştir. Başvurucu mahkûmiyet kararından sonra 6526 sayılı Kanun’la tutukluluk sürelerinin azami 5 yılla sınırlandırıldığını belirterek 10/3/2014 tarihinde serbest bırakılması talebiyle Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesine başvurmuştur. Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesi12/3/2014 tarih ve 2014/325 Değişik İş sayılı kararıyla, başvurucunun mahkûmiyetine karar verilmesi nedeniyle hükümlü statüsünde olduğu ve birden fazla suç işlendiği gerekçesiyle talebi reddetmiştir. Bu karara yapılan itiraz Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 31/3/2014 tarih ve 2014/256 Değişik İş sayılı kararıyla reddedilmiştir. Başvurucu hakkındaki dava temyiz aşamasındadır. Başvurucu 20/6/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 26/9/2004 tarih ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun ,  ve  maddeleri. ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/10338",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, tutukluluğun kanunda öngörülen azami süreyi aşması, tutukluluğun devamına ilişkin kararların gerekçesiz olması, tutukluluk incelemelerinin duruşmasız olarak gerçekleştirilmesi, Cumhuriyet savcısının mütalaalarının bildirilmemesi, Kürt kökenli olduğu için ayrımcılık yapılması nedenleriyle Anayasa’nın 14. , 19. , 36. , 38. ve 40. maddelerinin ihlal edildiğini ileri sürmektedir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, karar sonucunu etkileyecek esaslı iddialara kanun yolu incelemesi aşamasında ayrı ve açık yanıt verilmemesi nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Elâzığ Cumhuriyet Başsavcılığının (Başsavcılık) 3/7/2018 tarihli iddianamesi ile başvurucu hakkında suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma, nitelikli dolandırıcılık ve suçtan kaynaklanan mal varlığı değerlerini aklama suçlarından cezalandırılması talep edilmiştir. Yargılama neticesinde Elâzığ  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) başvurucu hakkında suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma suçundan beraat kararı vermiştir. Bunun yanı sıra Mahkeme, nitelikli dolandırıcılık suçundan 12 yıl 6 ay hapis ve 860 TL adli para cezasına, suçtan kaynaklanan mal varlığı değerlerini aklama suçundan da 3 yıl 4 ay hapis ve 000 TL adli para cezalarına hükmetmiştir.  Başvurucu, gerekçeli istinaf dilekçesinde diğerlerinin yanı sıra suçtan kaynaklanan mal varlığı değerlerini aklama suçunun oluşabilmesi için öncül suçtan verilen cezanın kesinleşmesi gerektiğini, kesinleştikten sonra ise ancak bu suçtan cezaya hükmolunabileceğini belirtmiştir.  Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi (Ceza Dairesi) 12/2/2020 tarihli kararıyla başvurucu hakkında verilen nitelikli dolandırıcılık suçuna ilişkin hükmü bozmuştur. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\" 1) Tüm dosya kapsamı ve UYAP ortamında yapılan incelemede; Maden Mal Müdürlüğü'ne kayıtlı '[] Kozmetik Paketleme Sanayi Ve Ticaret Limited Şirketi' isimli şirkete 000,00 TL ve [O.] Kimyasal ve Endüstriyel Kozmetik Paketleme İmalat İthalat İhracat Sanayi Ticaret Limited Şirketi'ne ise 000,00 TL usulsüz 'Özel Tüketim Vergisi' iadesi ödemesi yapılması ile suça konu olayın ortaya çıktığı, bahsi geçen şirketler hakkında Maden Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 2018/306 Esas sayılı dosyasında Vergi Usul Kanunu'na muhalefet suçundan dolayı soruşturmanın devam ettiği, zaten soruşturma savcısının 25/06/2018 tarihli ayırma kararından önceki süreçte de soruşturmanın birlikte yürütüldüğü, soruşturma savcısının 2018/10 sayılı ayırma kararına gerekçe olarak vergi değerlendirme ve vergi suçu raporunun talep edildiği halde gönderilmemiş olmasını gösterdiği, ancak Maden Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 2018/306 esas sayılı dosyası incelendiğinde ilgili şirketlere ait vergi değerlendirme raporunun ve vergi suçu raporunun düzenlenerek dosya arasına alındığı görülmekle; Maden Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 2018/306 esas sayılı dosyasının sonucunun beklenilerek, kamu davası açılması durumunda suç vasfının nitelenmesi ve sanıkların hukuki durumunun belirlenmesi bakımından birleştirme hususunun düşünülmesi; yine ilgili vergi raporları da dikkate alınarak, sanıkların eylemlerinin Vergi Usul Kanunu'na muhalefet suçunu oluşturup oluşturmadığı, gerekirse bu konuda uzman bilirkişilerden görüş alınarak değerlendirilmesinden sonra hüküm verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde uygulama yapılması,2)Kabule göre de; ...Yargıtay 11 Ceza Dairesi ve 15 Ceza Dairesi'nin yerleşik içtihatlarına göre; 5237 sayılı TCK'nın 43/ maddesi kapsamında zincirleme suç hükümlerinin uygulanabilmesi için, aynı suç işleme kararıyla kanunun aynı hükmünün değişik zamanlarda birden fazla kez ihlal edilerek haksız menfaat temin edilmiş olması gerekmesi, yine suça konu belgelerin aynı anda ele geçirilmiş olması ve bunların farklı zamanlarda düzenlediğine dair bir tespit bulunmaması karşısında; İki ayrı şirket adına özel tüketim vergi iadesi için işlem yapılmışsa da, bir bütün halinde işlemlerin gerçekleştirildiği, suça konu bedelin 16/02/2017 tarihindeşirketlere aktarıldığı, aynı zaman dilimi içerisinde sayılacak eylemler nedeniyle zincirleme suç hükümlerinin uygulanma yerinin bulunmadığı gözetilmeden, resmi belgede sahtecilik ve nitelikli dolandırıcılık suçundan mahkumiyetine hükmolunan sanıklar yönünden TCK’nın  maddesinin tatbiki suretiyle sanıklar hakkında fazla ceza tayini [nedeniyle] sair yönleri incelenmeyen hükümlerin bozulmasına [karar verilmiştir.]\" Ceza Dairesi, başvurucu müdafiinin ileri sürdüğü nedenleri yerinde görmemiş; suçtan kaynaklanan mal varlığı değerlerini aklama suçuna ilişkin hükmü ise aynı kararla onamıştır.  Bozma kararı sonrası dolandırıcılık suçu yönünden yapılan yargılama başvurunun incelenme tarihi itibarıyla derdesttir.  Başvurucu, nihai kararı 17/2/2020 tarihinde öğrendikten sonra 17/3/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon, başvurucunun hakkaniyete uygun yargılanma hakkı dışındaki şikâyetlerinin kabul edilemez olduğuna, anılan hakka ilişkin şikâyetinin kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/10052",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, karar sonucunu etkileyecek esaslı iddialara kanun yolu incelemesi aşamasında ayrı ve açık yanıt verilmemesi nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, terör saldırısında uğranılan zararın tazmini için açılan davanın reddi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Ankara'da bulunan tren garı önünde, çeşitli sivil toplum örgütlerinin çağrısı üzerine miting yapmak üzere toplanan kalabalığa yönelik olarak bomba kullanılması suretiyle gerçekleştirilen terör saldırısı sonucu 100'den fazla vatandaş hayatını kaybetmiş, çok sayıda kişi yaralanmıştır (olaya ilişkin detaylı aktarım için bkz. Hasan Kılıç, B. No: 2018/22085, 27/1/2021).  Patlamanın meydana geldiği alanın yakınlarında olduğunu ileri süren başvurucu; saldırı nedeniyle şahit olduğu manzara karşısında şok geçirdiğini, yakınlarının cesedini gördüğünü, sağ kalan insanlara yardım etmeye çalışıp cesetlerin arasında akrabalarını aradığını, bunun bir sonucu olarak da travma yaşadığını belirterek İçişleri Bakanlığından uğradığı manevi zararın tazminini talep etmiştir. Başvurucu hakkında Tarsus Devlet Hastanesi tarafından travma sonrası stres bozukluğu tanısı ile olaydan iki ay sonra düzenlenmiş 11/12/2015 tarihli reçete bulunmaktadır. Tazminat talebinin zımnen reddi üzerine başvurucu, Ankara  İdare Mahkemesi (Mahkeme) nezdinde manevi zararlarının tazmini için tam yargı davası açmıştır.  14/7/2017 tarihli ara kararı ile Tarsus Devlet Hastanesinden başvurucu hakkında düzenlenen tıbbi belgeleri talep ettiği anlaşılan Mahkeme 14/3/2018 tarihli kararı ile davayı reddetmiştir. Gerekçede öncelikle patlama nedeniyle fiziken yaralandığına dair hastane kaydı, resmî bir belge bulunmayan başvurucunun olaya ilişkin olarak başlatılan soruşturmada da adının geçmediği vurgulanmıştır. Hakkında sadece Tarsus Devlet Hastanesi tarafından travma sonrası stres bozukluğu tanısı ile düzenlenmiş 11/12/2015 tarihli reçete bulunan başvurucunun patlama sırasında travma geçirdiğini kanıtlayan bir bilgi/belgenin söz konusu olmadığının altının çizildiği gerekçenin devamında ölüme, yaralanmaya tanık olmanın tek başına tazmin sorumluluğu doğurmayacağı, aksi düşüncenin tazminat sorumluluğun alanını amacı dışında genişleteceği, başvurucu açısından tazminat koşullarının oluşmadığı belirtilmiştir. Başvurucunun karara yönelik istinaf talebi Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi tarafından reddedilmiştir.  Başvurucu, nihai kararı 28/1/2019 tarihinde öğrenmesinin ardından 26/2/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon tarafından başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/6225",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, terör saldırısında uğranılan zararın tazmini için açılan davanın reddi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 3/4/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular aleyhine 16/10/2008 tarihinde tazminat davası açılmıştır. Derik Asliye Hukuk Mahkemesi 29/11/2013 tarihli kararı ile davanın reddine karar vermiştir. Karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 8/12/2014 tarihli ilamı ile onanmıştır. Karar düzeltme talebinde bulunulmamış olup anılan karar 18/6/2015 tarihinde kesinleşmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/4631",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin ihlal kararının gereğinin yerine getirilmemesi nedeniyle müdafi yardımından yararlanma hakkıyla bağlantılı olarak hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, yasa dışı TKEP/L (Türkiye Komünist Emek Partisi/Leninist) örgütüne üye olduğu şüphesiyle hakkında başlatılan soruşturma kapsamında 24/10/1997 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başvurucunun gözaltında tutulduğu tarihlerde yürürlükte olan mevzuata göre gözaltı süresinde şüphelilere avukata erişim imkânı tanınmamaktadır. Başvurucu, avukata erişiminin kısıtlandığı soruşturma evresinde verdiği ifadelerinde TKEP/L isimli örgütün lideri olduğunu kabul etmiştir. İstanbul Devlet Güvenlik Mahkemesi (DGM) Cumhuriyet Başsavcılığının 3/12/1997 tarihli iddianamesi ile başvurucunun anayasal düzeni zorla değiştirmeye kalkışma suçundan cezalandırılması talebiyle İstanbul 6 No.lu DGM'de kamu davası açılmıştır. Başvurucu, kovuşturma evresinde yaptığı savunmada gözaltında müdafii yardımı almaksızın verdiği ifadelerin işkence altında alındığını ve bu ifadeleri kabul etmediğini belirterek hakkındaki suçlamayı reddetmiştir. Dava sonucunda başvurucunun atılı suçtan müebbet hapis cezasıyla cezalandırılmasına 19/4/2000 tarihinde karar verilmiştir. Gerekçeli kararda -diğerlerinin yanı sıra- başvurucunun gözaltında müdafii bulunmaksızın verdiği ifadelere delil olarak dayanılmıştır. Hüküm, kanun yolu denetiminden geçerek 19/5/2001 tarihinde kesinleşmiştir. Başvurucu, mahkûmiyetle sonuçlanan davaya ilişkin olarak 25/9/2000 tarihinde Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) başvurmuştur. Başvurucu; diğer iddialarının yanı sıra Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkraları kapsamında kollukta müdafi yardımından faydalanamadığını, yargılamayı yürüten mahkemenin müdafi olmaksızın polis tarafından alınan ifadelerinin mahkûmiyet kararında kullanıldığını şikâyet konusu yapmıştır. AİHM, Musa Karataş/Türkiye (B. No: 63315/00, 5/1/2010) kararında başvurucunun adil yargılanma hakkı kapsamındaki müdafi yardımından yararlanma hakkına dair şikâyetini kabul edilebilir bulmuş; başvurucunun kollukta müdafii hazır olmaksızın verdiği ifadelerin mahkûmiyette delil olarak kullanılmasının yargılamanın adilliğini zedelediğine ve dolayısıyla Sözleşme'nin  maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkralarının ihlal edildiğine karar vermiştir. Başvurucu 15/9/2010 tarihli dilekçeyle anılan karara dayanarak yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunmuştur. DGM'lerin kapatılmasının ardından dava dosyasının devredildiği İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi (CMK mülga  madde ile görevli) (Mahkeme) 5/10/2010 tarihli kararı ile başvurucunun talebini reddetmiştir. Başvurucunun bu karara itirazı İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince (CMK mülga  madde ile görevli) 12/11/2010 tarihinde kesin olarak reddedilmiştir. Başvurucu bu defa 19/7/2019 tarihli dilekçesinde, AİHM'in ihlal kararına da atıf yaparak müdafi yokluğunda ve işkence altında alınan ifadelerin mahkûmiyetiyle sonuçlanan davada hükme esas alınması nedeniyle Anayasa'nın ve Sözleşme'nin ilgili maddelerinin ihlal edildiğini ileri sürmüş ve yargılamanın yenilenmesine karar verilmesi talebinde bulunmuştur. Mahkeme, başvurucunun talebini 23/9/2019 tarihinde reddetmiştir. Ret kararının gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Yargılamanın yenilenmesindeki amaç, gerçeğin araştırılması ve böylece toplumun ve hükümlünün menfaatinin korunmasıdır. Yargılamanın yenilenmesi talebinde yeni kanıtlar öne sürülüp, önceki dosyada mevcut diğer belgelerle birlikte talep dilekçesi değerlendirildiğinde hükümlü lehine yeni bir durum oluşturmayacağı kanaati ile yeniden yargılanma talebinin REDDİNE karar verildi.\" Başvurucunun bu karara itirazı İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince 30/10/2019 tarihinde kesin olarak reddedilmiştir. Öte yandan, başvuru konusu Musa Karataş/Türkiye kararının Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesince icrası takip edilen kararlardan olduğu ancak dosyanın 7/6/2018 tarihinde kapatıldığı yapılan inceleme sonucu anlaşılmıştır. Başvuru 3/12/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/39928",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin ihlal kararının gereğinin yerine getirilmemesi nedeniyle müdafi yardımından yararlanma hakkıyla bağlantılı olarak hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hisse senedi satın almak maksadıyla Apitaş Holding A.Ş. yetkililerine ödenen paranın geri alınamaması sonucu uğranılan zararın tazmini istemiyle açılan davanın hukuka aykırı olarak reddedilmesi ve yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru, 21/10/2014 tarihinde Hannover Başkonsolosluğu vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 18/4/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Başvurucu, bireysel başvuru harç ve masraflarını karşılama imkânının bulunmadığını belirterek adli yardım isteminde bulunmuş, Bölüm tarafından 30/6/2014 tarihinde adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Adalet Bakanlığının 2/9/2014 tarihli görüş yazısı, 12/12/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş, başvurucu Adalet Bakanlığı cevabına karşı beyanlarını yasal süresi içinde 22/12/2014 tarihinde ibraz etmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Türkiye’de faaliyet gösteren sekiz ayrı anonim şirket yetkililerine 1997-2001 yılları arasında hisse senedi satın almak maksadıyla yaptığı ödemeleri ve şirket tarafından vaat edilen kâr paylarını geri alamaması üzerine zararının giderilmesi amacıyla 27/3/2003 tarihinde Sermaye Piyasası Kuruluna başvurmuştur. Anılan başvuruya İdarece cevap verilmemesi üzerine başvurucu, yasal yükümlülüklerini yerine getirmediğinden bahisle sorumlu olduğunu ileri sürdüğü Sermaye Piyasası Kurulu aleyhine 000,00 TL zararının ödenmesi istemiyle Ankara  İdare Mahkemesinde tam yargı davası açmıştır. Mahkemenin, 22/6/2005 tarihli ve E.2004/1538, K.2005/1004 sayılı kararıyla, davalı idarenin yasal olarak belirlenen görev, sorumluluk ve yetkileri çerçevesinde inceleme ve denetim görevini yaptığı, yükümlülüklerini yerine getirdiği, davacının zararının oluşumundan sorumlu tutulabileceği eylem ve eylemsizliğinin bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Temyiz edilen karar, Danıştay Onüçüncü Dairesinin 17/3/2006 tarihli ve E.2005/10052, K.2006/1423 sayılı kararıyla, birbirinden ayrı şirketlerin faaliyetleri nedeniyle denetim görevini yerine getirmeme şeklindeki dava konusu istemler arasında maddi bağlılık bulunmadığı gibi Kanun hükmünün öngördüğü anlamda sebep-sonuç ilişkisinden de söz edilemeyeceğinden anılan işlemlere karşı tek dilekçe ile dava açılmasına olanak bulunmadığı gerekçesiyle İlk Derece Mahkemesinin kararı bozulmuştur. Ankara  İdare Mahkemesinin, 27/9/2007 tarihli ve E.2007/724, K.2007/1394 sayılı kararıyla bozma ilamına uyularak, uğranılan zarar yönünden her bir şirket açısından ayrı dilekçelerle dava açılması gerektiği belirtilerek dilekçenin reddine karar verilmiştir. Anılan karar üzerine her bir şirketle ilgili zararı için ayrı dilekçelerle dava açan başvurucunun Apitaş Holding A.Ş.'ye ödediği parayı geri alamadığından bahisle 785,00 TL maddi ve 000,00 TL manevi zararının ödenmesi istemiyle açtığı davada, Ankara  İdare Mahkemesinin, 26/12/2008 tarihli ve E.2008/359, K.2008/2556 sayılı kararıyla “… merkezi Konya ve Yozgat olan bazı şirketlerin Sermaye Piyasası Kuruluna kayıt yükümlülüğünü yerine getirmeden sermaye artırımı yaparak veya paylarını çoğunluğu yurt dışında bulunan vatandaşlara hukuksal geçerliliği olmayan belgeler karşılığında sattıklarının belirlendiği, davalı idarece bu konuda yapılan araştırmalar sonucu tasarruf sahiplerinin şirket yöneticilerine güveni ve vaat edilen yüksek kâr payları nedeniyle bu yatırımları yaptıkları, ancak şirketlerin verimsiz çalıştığı ve kar edemedikleri, dava konusu şirket hakkında Cumhuriyet Savcılığına suç duyurusunda bulunulduğu, bunun yanında yurt dışında yaşayan yatırımcıların bilgilendirilmesi amacıyla gazetelere ilanlar verilerek yurt içinde ve yurt dışında toplantılar yapıldığı, Sermaye Piyasası Kanunu'nda kişisel mali yatırım zararlarının idarece ya da kamu kaynaklarından karşılanmasını gerektiren bir hükme yer verilmediği, öte yandan davalı idarece olayın öğrenilmesinden sonra kamuoyu bilgilendirme toplantıları yapıldığı, dava konusu şirket için de para cezaları uygulanarak suç duyurusunda bulunulduğu, idarenin koşullarının gerekleri ve olanaklarına göre Kanun'da verilen görevleri yerine getirdiği, buna göre başvurucunun uğradığı zararla davalı idarenin herhangi bir eylem ve işlemi arasında illiyet bağı saptanamadığı” gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Temyiz üzerine, Danıştay Onüçüncü Dairesinin 18/5/2011 tarihli ve E.2009/4137, K.2011/2328 sayılı ilamıyla İlk Derece Mahkemesinin kararı onanmıştır. Karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 13/6/2013 tarihli ve E.2011/4267, K.2013/1824 sayılı ilamıyla reddedilmiştir. Karar, başvurucuya 4/10/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, 21/10/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 28/7/1981 tarihli ve 2499 sayılı mülga Sermaye Piyasası Kanunu’nun “Cezai Sorumluluk” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının (A) bendi şöyledir: “(Değişik: 23/1/2008-5728/372 md.) Diğer kanunlara göre daha ağır bir cezayı gerektiren bir suç oluşturmadığı takdirde;  Sermaye piyasası araçlarının değerini etkileyebilecek, henüz kamuya açıklanmamış bilgileri kendisine veya üçüncü kişilere menfaat sağlamak amacıyla kullanarak sermaye piyasasında işlem yapanlar arasındaki fırsat eşitliğini bozacak şekilde mameleki yarar sağlamak veya bir zararı bertaraf etmek, içerden öğrenenlerin ticaretidir. Bu fiili işleyen 11 inci madde kapsamındaki ihraççılarla, sermaye piyasası kurumlarının veya bunlara bağlı veya bunlara hâkim işletmelerin yönetim kurulu başkan ve üyeleri, yöneticileri, denetçileri, diğer personeli ve bunların dışında meslekleri veya görevlerini ifa etmeleri sırasında bilgi sahibi olabilecek durumda olanlarla, bunlarla temasları nedeniyle doğrudan veya dolaylı olarak bilgi sahibi olabilecek durumdaki kişiler,  Yapay olarak, sermaye piyasası araçlarının, arz ve talebini etkilemek, aktif bir piyasanın varlığı izlenimini uyandırmak, fiyatlarını aynı seviyede tutmak, arttırmak veya azaltmak amacıyla alım ve satımını yapan gerçek kişilerle, tüzel kişilerin yetkilileri ve bunlarla birlikte hareket edenler,  Sermaye piyasası araçlarının değerini etkileyebilecek, yalan, yanlış, yanıltıcı, mesnetsiz bilgi veren, haber yayan, yorum yapan ya da açıklamakla yükümlü oldukları bilgileri açıklamayan gerçek kişilerle, tüzel kişilerin yetkilileri ve bunlarla birlikte hareket edenler,  4 üncü maddenin birinci ve üçüncü fıkralarına aykırı hareket edenlerle, sermaye piyasasında izinsiz olarak faaliyette bulunan veya yetki belgeleri iptal olunduğu veya faaliyetleri geçici olarak durdurulduğu halde ticaret unvanlarında, ilan veya reklamlarında sermaye piyasasında faaliyette bulundukları intibaını yaratacak kelime veya ibare kullanan veya faaliyetlerine devam eden gerçek kişilerle, tüzel kişilerin yetkilileri,�� Sermaye piyasası kurumlarına, bu Kanunun 13/A ve 13/B maddeleri kapsamındaki teminat sorumlularına ve 38/B ve 38/C maddeleri kapsamındaki fon kuruluna; sermaye piyasası faaliyetleri sebebiyle veya emanetçi sıfatıyla veya idare etmek için veya teminat olarak veyahut her ne nam altında olursa olsun, kayden veya fiziken tevdi veya teslim edilen sermaye piyasası araçları, nakit ve diğer her türlü kıymeti kendisinin veya başkasının menfaatine satan veya rehneden veya her ne şekilde olursa olsun kullanan, gizleyen yahut inkâr eyleyen veyahut bu amaca ulaşmak ya da bu fiillerini gizlemek için bilgisayar ortamında tutulanlar dahil kayıtları tahvil ve tağyir eden ilgili gerçek kişilerle tüzel kişilerin yetkilileri,  Bu Kanunun 15 inci maddesinin son fıkrasında belirtilen işlemlerde bulunarak kârı veya mal varlığı azaltılan tüzel kişilerin yetkilileri ve bunların fiillerine iştirak edenler,   Karşılıksız olarak sermaye piyasası araçlarının geri alım taahhüdü ile satımını yapan ilgili gerçek kişilerle, tüzel kişilerin yetkilileri, her bir alt bent kapsamına giren fiillerden dolayı iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin günden onbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır.”  6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesinin (2) numaralı fıkrası,  maddesinin (3) ve (4) numaralı fıkraları,  maddesinin (5) numaralı fıkrası,  maddesinin (3) numaralı fıkrası ile  maddesi. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/8060",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hisse senedi satın almak maksadıyla Apitaş Holding A. Ş. yetkililerine ödenen paranın geri alınamaması sonucu uğranılan zararın tazmini istemiyle açılan davanın hukuka aykırı olarak reddedilmesi ve yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yeni koronavirüs (COVID-19) salgınına yönelik tedbirler kapsamında ceza infaz kurumundaki görüşlerin kısıtlanması ve aynı ceza infaz kurumunda barındırılan eşlerin birbirleriyle telefon vasıtasıyla iletişim kuramamaları nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. 14/12/2018 tarihinde silahlı terör örgütüne üye olma suçundan hapis cezasına mahkûm edilen başvurucu, Samsun T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (Ceza İnfaz Kurumu) barındırılmaktadır.  Türkiye'de ilk kez 11/3/2020 tarihinde görüldüğü açıklanan COVID-19 hastalığının pandemiye dönüşmesi üzerine oluşturulan Sağlık Bakanlığı Koronavirüs Bilim Kurulunun (Bilim Kurulu) tavsiye kararları doğrultusunda Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünce (Genel Müdürlük) başsavcılıklara gönderilen 14/3/2020 tarihli yazı ile mahpusların açık ve kapalı görüş haklarının kullanımı ikinci bir yazıya kadar ertelenmiştir. Genel Müdürlükçe 27/3/2020, 11/4/2020, 30/4/2020, 15/5/2020 tarihlerinde başsavcılıklara gönderilen yazılarda da kısıtlamanın aynı şekilde uygulanmasına devam edileceği ve mahpusların diğer hakları saklı kalmak üzere görüşlerin tüm ceza infaz kurumlarında 1/7/2020 tarihine kadar ertelendiği belirtilmiştir. Yine Genel Müdürlük tarafından başvurucunun barındırıldığı Ceza İnfaz Kurumuna gönderilen 22/5/2020 tarihli yazıda açık ve kapalı görüş hakkına yönelik kısıtlamanın mahpusun belirleyeceği bir kişi ile ayda bir kez kapalı görüş yaptırılması şeklinde uygulanacağı belirtilmiştir. Başvurucu, pandemi sürecinde açık ve kapalı görüşlerin iptal edilmesiyle mahpuslara ikinci bir telefon görüş imkânı tanındığını ancak kendisiyle aynı ceza infaz kurumunda bulunan eşini aramasına izin verilmediğini belirterek 4/5/2020 tarihinde Samsun İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) şikâyette bulunmuştur. İnfaz Hâkimliği, başvurucunun eşi ile kurum içi telefon görüşmesi konusundaki talebini öncelikle Ceza İnfaz Kurumuna yöneltmesi gerektiği gerekçesiyle şikâyeti esasa girmeksizin 8/5/2020 tarihinde reddetmiştir.  İnfaz Hâkimliği kararından sonra başvurucu eşi ile kurum içi telefon görüşmesi yapmaya başlamıştır. Pandemi tedbirleri çerçevesinde açık ve kapalı görüş hakkına getirilen kısıtlama devam ederken başvurucu, eşiyle her hafta veya iki haftada bir kapalı görüş yapma talebiyle İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığına başvurmuş ancak başvurucunun talebi reddedilmiştir. Bunun üzerine başvurucu, pandemi tedbirleri alındıktan sonra aynı infaz kurumunda barındırılan eşiyle ilk defa 2/6/2020 tarihinde kapalı görüş gerçekleştirebildiğini belirterek izolasyon kuralları çerçevesinde eşiyle haftalık kapalı görüş yaptırılması yönünde şikâyette bulunmuştur. İnfaz Hâkimliği şikâyete konu tedbirlerin pandemi nedeniyle toplum sağlığı için alındığı, başvurucu ve eşinin aynı infaz kurumunda olsalar dahi odalar arasında salgının yayılma riski olduğu gerekçesiyle şikâyeti 8/7/2020 tarihinde reddetmiştir. Başvurucunun itirazı da İnfaz Hâkimliği kararının usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle Samsun  Ağır Ceza Mahkemesince 24/7/2020 tarihinde reddedilmiştir.  Başvurucu, nihai hükmü 29/7/2020 tarihinde öğrendikten sonra 28/8/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/30704",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yeni koronavirüs (COVID-19) salgınına yönelik tedbirler kapsamında ceza infaz kurumundaki görüşlerin kısıtlanması ve aynı ceza infaz kurumunda barındırılan eşlerin birbirleriyle telefon vasıtasıyla iletişim kuramamaları nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, insani ikamet izni verilmemesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Özbekistan vatandaşı olup 22/6/2015 tarihinde Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı E.A. ile evlenmiştir. Bu evlilikten 27/6/2015 doğum tarihli bir çocuğu olmuştur.  Başvurucu hakkında ilk olarak 19/3/2015 ve 19/9/2015 tarihleri arasında kısa dönem ikamet izni, 9/11/2015 ve 9/11/2017 tarihleri arasında ise Türkiye Cumhuriyeti vatandaşıyla evlenmesi nedeniyle aile ikamet izni düzenlenmiştir. Göç İdaresi Genel Müdürlüğünce (Genel Müdürlük) 15/2/2017 tarihinde başvurucu hakkında, ülkeye giriş için İçişleri Bakanlığının iznini gerektiren Ç-141 kodlu tahdit konmuştur.  Başvurucu, anılan tahdit kaydından dolayı aile ikamet izninin yenilenmemesi nedeniyle 7/11/2018 tarihinde, Trabzon Valiliği İl Göç İdaresi Müdürlüğünden (Göç İdaresi) insani ikamet izni verilmesi talebinde bulunmuştur. Göç İdaresince 20/2/2019 tarihinde, başvurucunun talebinin reddine karar verilmiştir. Kararın gerekçesinde; 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca insani ikamet izni talebinin değerlendirilebilmesi için gerekli olan İçişleri Bakanlığı onayının başvurucu hakkındaki aktif tahdit kaydına istinaden verilmediği belirtilmiştir.  Başvurucu, anılan idari işleme karşı Ankara  İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) 1/3/2019 tarihli dilekçesiyle iptal davası açmıştır. Başvurucu dava dilekçesinde Türk vatandaşıyla evliliğinden bir çocuğu olduğunu, aile ikamet izni süresince Türkiye'de sorunsuz şekilde ikamet ettiğini ifade etmiştir. Başvurucu, eşinin yurtdışı seyahatlerine eşlik ettiğini, 2017 yılında yaptıkları bir seyahat dönüşünde hakkındaki tahdit kaydından haberdar olduğunu belirtmiştir. Başvurucu tahdit kaydı nedeniyle aile ikamet izninin yenilenmediğini, bu nedenle vize ihlali yapmış sayılmaması için kendisine insani ikamet izninin verilmesi gerektiğini, idarenin ret kararının hukuka aykırı olduğunu ve aile hayatını doğrudan etkilediğini ileri sürmüştür. Davalı idare cevap dilekçesinde; başvurucunun insani ikamet izni alabilmesi için 6458 sayılı Kanun'un  maddesinde yer alan şartları taşımadığı ancak Türk vatandaşıyla evli ve bu evliliğinden bir çocuğunun olduğu gözetilerek aile bütünlülüğünün bozulmaması için hakkında sınır dışı kararı verilmediğini belirtmiştir. İdare Mahkemesince 7/3/2019 tarihinde yetkisizlik kararı verilerek dosyanın yetkili Trabzon İdare Mahkemesine (Mahkeme) gönderilmesine karar verilmiştir.  Mahkemece 18/9/2019 tarihinde davanın reddine karar verilmiştir. Kararın gerekçesinde; insani ikamet izninin 6458 sayılı Kanun kapsamında yer alan ikamet izni çeşitlerinden biri olduğu, kanunda belirtilen hâllerde diğer ikamet izinleri için gerekli şartlar aranmadan İçişleri Bakanlığının onayı alınmak kaydıyla valiliklerce verilebileceği, somut olayda başvurucu için ilgili onayın sağlanamaması nedeniyle idarenin kararında isabetsizlik bulunmadığı belirtilmiştir. Bununla birlikte başvurucu hakkındaki tahdit koduna istinaden onay verilmediği, başvurucunun tahdit kodunun kaldırılması için idareye yaptığı başvurular olsa da bu hususta açtığı bir dava bulunmadığına işaret edilmiştir.  Nihai karar başvurucu vekiline 26/1/2020 tarihinde tebliğ edildikten sonra başvurucu, 20/2/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 6458 sayılı Kanun’un \"İkamet izni çeşitleri\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: \"(1) İkamet izni çeşitleri şunlardır:a)Kısa dönem ikamet iznib)Aile ikamet iznic)Öğrenci ikamet izniç) Uzun dönem ikamet iznid) İnsani ikamet iznie) İnsan ticareti mağduru ikamet izni \" 6458 sayılı Kanun’un \"İnsani ikamet izni\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: \"(1) Aşağıda belirtilen hâllerde, diğer ikamet izinlerinin verilmesindeki şartlar aranmadan, Bakanlığın onayı alınmak ve en fazla birer yıllık sürelerle olmak kaydıyla, valiliklerce insani ikamet izni verilebilir ve bu izinler uzatılabilir:a. Çocuğun yüksek yararı söz konusu olduğundab. Haklarında sınır dışı etme veya Türkiye’ye giriş yasağı kararı alındığı hâlde, yabancıların Türkiye’den çıkışları yaptırılamadığında ya da Türkiye’den ayrılmaları makul veya mümkün görülmediğindec. 55 inci madde uyarınca yabancı hakkında sınır dışı etme kararı alınmadığındaç. 53 üncü, 72 nci ve 77 nci maddelere göre yapılan işlemlere karşı yargı yoluna başvurulduğundad. Başvuru sahibinin ilk iltica ülkesi veya güvenli üçüncü ülkeye geri gönderilmesi işlemlerinin devamı süresincee. Acil nedenlerden dolayı veya ülke menfaatlerinin korunması ile kamu düzeni ve kamu güvenliği açısından Türkiye’ye girişine ve Türkiye’de kalmasına izin verilmesi gereken yabancıların, ikamet izni verilmesine engel teşkil eden durumları sebebiyle diğer ikamet izinlerinden birini alma imkânı bulunmadığındaf. Olağanüstü durumlarda \"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"Özel ve aile hayatına saygı hakkı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “ Herkes özel ve aile hayatına, konutuna ve yazışmasına saygı gösterilmesi hakkına sahiptir. Bu hakkın kullanılmasına bir kamu makamının müdahalesi, ancak müdahalenin yasayla öngörülmüş ve demokratik bir toplumda ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, düzenin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması için gerekli bir tedbir olması durumunda söz konusu olabilir.” Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), Sözleşme'nin bir yabancının, belli bir ülkeye giriş yapma ya da oraya yerleşme hakkını güvence altına almadığını kabul etmektedir. Sözleşme'nin ne  maddesi ne de başka bir hükmü, bir devlet için, evli çiftlerin ortak ikamet seçimlerine saygı göstermek ve aile birleşmesini sağlamak adına genel bir yükümlülük oluşturacak şekilde yorumlanamaz (Gül/İsviçre, B. No: 23218/94, 19/2/1996, § 38). AİHM, yerleşik bir uluslararası hukuk ilkesine göre, devletlerin, sözleşmelerden doğan taahhütlerinden vazgeçmeksizin, vatandaşlığı olmayan kişilerin ülke topraklarına girişlerini kontrol etme hakları olduğunu kabul etmektedir (Abdulaziz,Cabales ve Balkandali/Birleşik Krallık, B. No: 9214/80, 9473/81, 9474/81, 28/5/1985, § 67; Boujlifa /Fransa, B. No: 25404/94, 21/10/1997, § 42).  Öte yandan AİHM, yalnızca vatandaşlar tarafından değil, hukuka uygun şekilde ikamet eden yabancılar tarafından kurulmuş aile birlikteliklerini de aile hayatına saygı hakkı kapsamında koruyabilmektedir. Bu tür bir korumadan yararlanılabilmesi için aile birlikteliğinin gerçek, fiili bir yakınlığa dayanması, ikamet izni ya da vatandaşlık kazanmak için gerçekleştirilmemiş olması gerekmektedir (benzer yönde değerlendirmeler için bkz. Slivenko/Litvanya, B. No: 48321/99, 9/10/2003, § 94; Amara/Hollanda (k.k.), B. No: 6914/02, 5/10/2004). AİHM, devletlerin kamu düzeninin korunması görevini üstlenirken aldıkları Sözleşme'nin  maddesinde korunan hakka müdahale teşkil eden kararların, yasal bir dayanaklarının olması, demokratik toplumda gerekli olmaları ve hedeflenen meşru amaçla orantılı olmaları gerektiğini kabul etmektedir (Dalia /Fransa, B. No: 26102/95, 19/2/1998, § 52, Mehemi/Fransa, B. No: 53470/99, 10/4/2003, § 34, Boultif/İsviçre, B. No: 54273/00, 2/8/2001, § 46, ve Slivenko/Letonya, § 113). Bununla birlikte kamusal makamların ikamet izni vermeme gibi hareketsiz kaldığı durumlarda ise aile hayatına saygı hakkı bakımından pozitif yükümlülüklerinin gündeme geleceği kabul edilmektedir (Jeunesse/Hollanda, B. No: 12738/10, 3/10/2014, § 105; Butt/Norveç, B. No: 47017/09, 4/12/2012, § 78). AİHM, kamusal makamların millî güvenlik gerekçesiyle sınır dışı etme, zorla çıkarma, ülke topraklarına girmeyi yasaklama ya da ikamet izni vermeme şeklinde tedbirler alma konusunda takdir yetkisine sahip olduğunu kabul etse de söz konusu tedbirin hukuka uygunluğunu denetlemek, olası keyfîlik ve kötüye kullanmayı engellemek için bağımsız ve tarafsız bir organ tarafından incelenmesine imkân tanınması gerektiğini ifade eder. Hakkında tedbir uygulanan kişinin bu organ önünde iddia ve görüşlerini sunabilmesi ve hakkındaki isnatları çürütebilmesi için çelişmeli yargılama imkânlarına sahip olması gerekir (Lupsa/Romanya, B. No:10337/04, 8/6/2006, § 38; Al-Nashif/Bulgaristan, B. No: 50963/99, 20/6/2002, §§ 123,124). ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/6545",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, insani ikamet izni verilmemesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığı gerekçesiyle tıbbi sekreterlik görevine başlatılmama işlemine karşı açılan iptal davasında davanın sonucuna etkili iddiaların kararda karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, 2017 yılında girmiş olduğu Kamu Personeli Seçme Sınavı sonucuna göre Kocaeli Karamürsel Devlet Hastanesine sözleşmeli tıbbi sekreter olarak yerleştirilmiştir. 3/10/2016 tarihli ve 676 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Düzenlemeler Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (676 sayılı KHK)  maddesiyle 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrasının (A) bendine eklenen (8) numaralı alt bent uyarınca başvurucu hakkında güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması yaptırılmıştır. Güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlanması nedeniyle başvurucunun göreve ataması gerçekleştirilmemiştir. Başvurucu, söz konusu işlemin iptali talebiyle 27/3/2018 tarihinde dava açmıştır. Dava dilekçesinde, hakkında herhangi bir adli yahut idari soruşturma bulunmadığı gibi kesinleşmiş bir mahkûmiyet kararının da olmadığını, bu kapsamda dava konusu işlemin gerekçesinin anlaşılamadığını ve hangi sebeple atamasının gerçekleştirilmediğini bilmediğini belirtmiştir. Kamu hizmetine girme hakkının haksız ve hukuka aykırı şekilde elinden alındığını söylemiş, atanmaması yönünde tesis edilen işlemin açıkça hukuka aykırı olduğunu ileri sürmüştür.  Ankara  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 12/12/2018 tarihinde güvenlik soruşturmasının olumsuz olması nedeniyle başvurucunun atanmamasına ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir.  Başvurucu, karara karşı 27/2/2019 tarihinde istinaf kanun yoluna başvurmuş; hiçbir somut bilgi ve belge ortaya konulamadığı hâlde güvenlik soruşturmasının olumsuz sonuçlanmasının hukuka aykırı olduğunu ileri sürmüştür. Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi (Bölge İdare Mahkemesi) 15/5/2019 tarihinde istinaf talebini kesin olarak reddetmiştir. Nihai karar başvurucuya 20/6/2019 tarihinde tebliğ edilmiş; başvurucu 19/7/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/25312",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığı gerekçesiyle tıbbi sekreterlik görevine başlatılmama işlemine karşı açılan iptal davasında davanın sonucuna etkili iddiaların kararda karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ilave tediye alacağının tahsili amacıyla açılan davanın Yargıtay daireleri arasında süregelen görüş ayrılığı dolayısıyla reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 14/2/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Antalya Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfında (Vakıf) hizmet akdine dayalı olarak çalışmıştır. Başvurucu, kamu personeli olduklarını ileri sürerek 4/7/1956 tarihli ve 6772 sayılı Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması Hakkında Kanun uyarınca her bir yıllık çalışma süresi içinde ödenmesi gereken iki aylık tutarındaki ilave tediye alacağının ödenmesi amacıyla Vakıf aleyhine dava açmıştır  Antalya  İş Mahkemesi yapmış olduğu yargılama sonunda 6/7/2017 tarihli kararla başvurucunun davasının kısmen kabulüne karar vermiştir. Gerekçeli kararda; davacının davalı Vakfa bağlı olarak 1/9/1992 ile 2/3/2015 tarihleri arasında çalıştığı, davalı Vakfın kamu kurumu niteliğinde olduğu, 6772 sayılı Kanun kapsamında bulunan kurumlarda çalışanlara her yıl için ilave tediye ödeme yapılacağı açıklanmıştır. Davalı, istinaf yoluna başvurmuştur. Antalya Bölge Adliye Mahkemesi (BAM)  Hukuk Dairesi 15/12/2017 tarihli kararıyla Yargıtay İçtihadı Birleştirme Hukuk Genel Kurulunun (Yargıtay İBK) 9/6/2017 tarihli kararına göre Vakfın 6772 sayılı Kanun gereğince kamu kurumu niteliğinde olmadığı belirtilerek ilk derece mahkemesi kararını ortadan kaldırılmış ve davayı kesin olarak reddetmiştir. Nihai karar başvurucuya 23/1/2018 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 14/2/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Yasemin Bodur, B. No: 2017/29896, 25/12/2018, §§ 14- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/5153",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ilave tediye alacağının tahsili amacıyla açılan davanın Yargıtay daireleri arasında süregelen görüş ayrılığı dolayısıyla reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; ceza kovuşturması sonunda altınların müsaderesine ilişkin kararın hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştirilmesiyle birlikte infazı nedeniyle mülkiyet hakkının, makul sürede yargılanma hakkının ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 7/1/2021 tarihinde öğrendikten sonra 1/2/2021 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/5782",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza kovuşturması sonunda altınların müsaderesine ilişkin kararın hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştirilmesiyle birlikte infazı nedeniyle mülkiyet hakkının, makul sürede yargılanma hakkının ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, meşru savunma hükümlerinin uygulanmaması ve suçun hatalı nitelendirilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının; ceza yargılaması sonunda tabancanın müsaderesine ilişkin kararın hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştirilmesiyle birlikte infazı nedeniyle de mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 12/6/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1974 doğumlu olup Malatya'da ikamet etmektedir. Başvurucu hakkında silahla tehdit suçunu işlediği iddiasıyla ceza soruşturması başlatılmıştır. Malatya Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) 17/8/2017 tarihinde, yaşanan kavgada üstüne doğru bir kişinin gelmesi üzerine ruhsatlı tabancasıyla apartman boşluğuna doğru ateş eden başvurucunun atılı suçtan cezalandırılmasını talep etmiştir. Ayrıca Başsavcılık, suçta kullanıldığı iddia edilen başvurucuya ait 65x17 mm çapındaki Kırıkkale marka yarı otomatik ruhsatlı tabancanın da müsaderesini istemiştir. Malatya  Asliye Ceza Mahkemesinde (Mahkeme) görülen davada başvurucu 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesi kapsamında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını (HAGB) kabul ettiğini ifade etmiştir. Başvurucunun vekili, müvekkilinin beyanlarına katıldığını belirtmiştir. Mahkeme 19/4/2018 tarihinde başvurucunun silahla tehdit suçunu işlediğini belirterek haksız tahrik indirimi ile takdiri indirim nedenlerini uyguladıktan sonra 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına hükmetmiştir. Ancak Mahkeme, 5271 sayılı Kanun'un  maddesi koşulları oluştuğundan HAGB'ye, başvurucunun 5 yıl süre ile denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına ve denetimli serbestlik süresi içinde kasıtlı bir suç işlemediği takdirde davanın düşürülmesine karar vermiştir. Mahkeme, başvurucuya ait tabancanın da suçta kullanılmış olduğu gerekçesiyle müsaderesine karar vermiştir. Başvurucu, HAGB ve müsadere kararına itiraz etmiştir. Başvurucu itirazında yargılamaya konu olayda meşru müdafaa hükümleri uygulanarak beraatine hükmedilmesi gerektiğini belirtmiştir. Başvurucu, ruhsatlı tabancanın iadesi yerine müsaderesine karar verilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğunu ileri sürmüştür.  Malatya  Ağır Ceza Mahkemesi (Ağır Ceza Mahkemesi) 23/5/2018 tarihinde başvurucunun itirazını kesin olarak reddetmiştir. Ağır Ceza Mahkemesi, 5271 sayılı Kanun'un  maddesinde gösterilen koşullar ile dosyanın esasına ilişkin hususlar gözönüne alındığından HAGB'nin usul ve yasaya aykırılık teşkil etmediğini açıklamıştır. Ağır Ceza Mahkemesi, müsadere kararı yönünden ayrı bir değerlendirmede bulunmamıştır. Nihai karar 4/6/2018 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 12/6/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başsavcılık, Mahkeme kararına istinaden müsadereye konu tabancanın 30/10/2018 tarihinde Malatya  Ordu Lojistik Destek Komutanlığı Dayanıklı Taşınır-222 Mal Saymanlığına teslim edildiğini belirtmiştir.  Konu hakkında ilgili hukuk için bkz. Süleyman Başmeydan [GK], B. No: 2015/6164, 20/6/2019, §§ 23- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/20063",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, meşru savunma hükümlerinin uygulanmaması ve suçun hatalı nitelendirilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının; ceza yargılaması sonunda tabancanın müsaderesine ilişkin kararın hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştirilmesiyle birlikte infazı nedeniyle de mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, basın açıklamasına katılan başvuruculara idari para cezası verilmesinin toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular 3/6/2016 ve 14/7/2016 tarihlerinde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2016/12646 numaralı başvuru dosyasının konu yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2016/10400 numaralı başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2016/10400 numaralı bireysel başvuru dosyası üzerinden yürütülmesine ve diğer dosyanın kapatılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucular, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmuşlardır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucular kamu görevlisi olup Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonuna bağlı Sağlık ve Sosyal Hizmet Emekçileri Sendikasının (SES/Sendika) üyesidir. Başvuruculardan Belkis Yurtsever SES Merkez Yönetim Kurulu üyesi, Yılmaz Yıldız ise SES Niğde Şube başkanıdır. Niğde Valiliği (Valilik) 5/8/2004 tarihli ve 25544 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 2004/01 sayılı kararında kamu düzeninin ve güvenliğinin sağlanması amacıyla basın açıklaması yapılabilecek ve yapılamayacak alanları belirlemiştir. Bu kapsamda kamu kurum ve kuruluşları önünde ve bunlara ait müştemilatta (otopark, bahçe meydanları ve benzeri) basın açıklaması ve toplantı yapılması yasaklanmıştır. 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü etkinlikleri kapsamında Niğde'de gerçekleştirilen ve aralarında başvurucuların üyesi olduğu Sendikanın da bulunduğu kuruluşların düzenlediği yürüyüş ve basın açıklamasına polis tarafından biber gazı kullanılarak müdahale edilmiştir. Bu müdahale sonrasında gözaltına alınanlar olmuştur.  Başvurucuların da aralarında olduğu dört kişilik bir grup 4/5/2015 tarihinde saat 30 sıralarında, üyesi oldukları Sendika tarafından 1 Mayıs'ta gerçekleştirilen etkinliğe emniyet görevlileri tarafından yapılan müdahalenin haksız olduğunu belirterek müdahalede bulunan polisler hakkında Sendika adına yapacakları suç duyurusunu kamuoyuna duyurmak ve müdahale sonrası yaşanan süreci kamuoyu ile paylaşmak amacıyla Niğde Adalet Binası girişi önünde basın açıklaması yapmak istemiştir.14 Bir şube müdürünün sorumluluğundaki bir grup emniyet görevlisi, Sendika üyesi grup ile konuşmak için müzakereci olarak görevlendirilmiştir. Müzakereci şube müdürü, kamu kurum ve kuruluşları önünde açıklama yapabilmeleri için savcılıktan izin almaları gerektiğini Sendika üyelerine iletmiş ve durumu savcılığa bildirmek üzere ayrılmıştır. Başvurucular bu sırada basın açıklaması yapmış ve ardından suç duyurusunda bulunmak için Niğde Adliye Binasına girmişlerdir. Başvuruculara, Niğde Adliye Binası önünde yapmış oldukları basın açıklamasının Valilik kararına aykırılık teşkil ettiği gerekçesiyle 30/3/2005 tarihli ve 5326 sayılı Kabahatler Kanunu'nun  maddesine göre ayrı ayrı 208'er TL idari para cezası verilmiştir. Başvurucular idari para cezalarına itiraz etmişlerdir. İtirazı inceleyen Niğde Sulh Ceza Hâkimliği (Hâkimlik) değişik tarihlerde itirazları kesin olarak reddetmiştir. Hâkimlik kararlarında; basın açıklaması yapmak için tahsis edilmemiş bir yerde basın açıklaması yapıldığı, kolluk kuvvetleri tarafından kamu güvenliği amacıyla verilen emirlere riayet edilmediğinin resmî belge mahiyetindeki tutanak ve olay yerinden elde edilen kamera görüntülerinden anlaşıldığı belirtilerek itirazların yerinde görülmediğine karar verilmiştir. Başvurucular 5/5/2016 ve 15/6/2016 tarihinde tebliğ edilen kararlara karşı sırasıyla 3/6/2016 ile 14/7/2016 tarihlerinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.  İlgili hukuk için bkz. Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası ve diğerleri (GK), B. No:2014/920, 25/5/2017, §§ 22-31; Rıza Gökçen Erus ve diğerleri, B. No: 2014/17391, 19/4/2018, §§ 24- ",
+        "Haklar":"Toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/10400",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, basın açıklamasına katılan başvuruculara idari para cezası verilmesinin toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, sosyal medya hesaplarındaki paylaşım ve beğeniler nedeniyle işveren ile aralarındaki güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesiyle başvurucuların iş sözleşmelerinin feshedilmesinin ifade özgürlüklerini ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular muhtelif tarihlerde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. 2019/33249, 2019/33251, 2019/33253, 2019/33254, 2019/33871, 2019/33873, 2019/33874, 2019/33907, 2019/34319, 2019/34321, 2019/34330, 2019/34344, 2019/34345, 2019/34348, 2019/34349 ve 2019/34350 numaralı bireysel başvuru dosyalarının konu yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2019/33243 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2019/33243 numaralı bireysel başvuru dosyası üzerinden yapılmasına karar verilmiştir. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucular, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuşlardır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, olayların meydana geldiği tarihte Van'da asıl işveren olan Türkerler Vangölü Elektrik Perakende Satış A.Ş.ye (VEDAŞ) bağlı olarak yüklenici firma bünyesinde arıza onarım ve bakım personeli olarak çalışmaktadır. Van Valiliği Olağanüstü Hâl (OHAL) Bürosu 27/3/2018 tarihli yazısı ile yüklenici personeli olarak çalışanların terör örgütleri ile irtibatı/iltisakı olup olmadığına yönelik yapılan araştırmaların sonucunu VEDAŞ'a göndermiştir. VEDAŞ'ın bu yazıyı yüklenici firmalara iletmesi üzerine yüklenici firmalar, terör örgütleri ile irtibatı/iltisakı olduğu değerlendirilen başvurucuların da aralarında bulunduğu personelin iş akdini 7/8/2018 tarihinde feshetmiştir.  Başvurucular, feshin geçersizliğinin tespitine ve işe iadelerine karar verilmesi talepleriyle asıl işveren ve yüklenici firmalar aleyhine 11/9/2019 tarihinde Van  ve  İş Mahkemelerinde dava açmıştır. İlk derece mahkemeleri davaları \"OHAL Bürosu tarafından davacının, 677 ve 678 sayılı KHK'lere istinaden Milli Güvenliğe tehdit oluşturduğu tespit edilen yapı, oluşum veya gruplara, terör örgütlerine üyeliği veya iltisakı ya da bunlarla irtibatı olabileceği değerlendirilen kişilerden olduğu işverene bildirildiğinden ve işverence bu sebeple iş sözleşmesinin feshedilmesi geçerli neden olduğu\" gerekçesiyle reddetmiştir.  İstinaf üzerine Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi \"Mahkemece yapılacak iş; işveren tarafından davacının iş sözleşmesinin feshine dayanak yapılan Van Valiliği İl Olağanüstü Hal Bürosu'nun yazı ile ilgili sosyal medya paylaşımlarına ilişkin çıktılar ve içerikleri ilgili kurumdan getirtilip incelenmeli ve söz konusu sosyal medya paylaşımlarında hakaret, tehdit ve şiddet içerikli olup olmadığı, eleştiri kapsamında kendi düşüncelerini açıklayıp açıklamadığı, sosyal medya paylaşımları ile ilgili davacı hakkında adli yönden herhangi bir terör soruşturması olup olmadığı, davacı işçinin şüpheyi haklı kılacak herhangi bir davranışının olup olmadığı araştırılıp Anayasa’nın  maddesi ve siyasi görüşün fesih için geçerli sebep oluşturmayacağına dair 4857 sayılı İş Kanunu’nun  maddesinin  fıkrasının d bendi dikkate alınarak, tüm bilgi ve belgeler değerlendirilerek sonucuna göre feshin geçerli/haklı sebebe dayanıp dayanmadığı açıklığa kavuşturulmalıdır. Eksik araştırma ve incelemeyle yazılı gerekçe ile davanın reddi hatalıdır.\" gerekçesiyle davaların esası incelenmeden kaldırılmasına karar vermiştir. Bunun üzerine ilk derece mahkemelerince yapılan yargılamalarda \"davacı tarafça yapılan paylaşım ve beğenilerde ülkenin bölünmez bütünlüğünün hedef alındığı, ülkenin doğusundan bağımsız kürdistan devleti olarak bahsedildiği, terörü, suç ve suçluyu övme kapsamında terör örgütlerinin, şiddet argümanlarının beğenildiği, yine devletin güvenlik güçlerine aşağılayıcı ifadelere yer verildiği, bu mahalde olanların eleştiri sınırlarında değerlendirilemeyeceği, bu paylaşımlardan dolayı aynı işyeri çalışanı diğer işçilerin iç huzurunun olumsuz etkileyeceğinin bunun neticesi çalışma ortam ve iş barışının da bozulacağının muhakkak olduğu, bu şartlarda davacı ile davalı arasında güven ilişkisinin doğal olarak zedelenmiş olacağı, davacı tarafından yapılan beğenilerin işverenin bir kamu kurumu olması da dikkate alındığında doğruluk ve bağlılık ile örtüşmediği, artık davacı ile iş akdini sürdürmesinin kendisinden beklenemeyeceği, tüm bu sebeplerle davacı tarafından yapılan feshin haklı fesih sebebi sayılamasa da söz konusu paylaşımların geçerli fesih sebebi oldukları\" kanaatine varılarak davanın reddine karar verilmiştir. Başvurucuların istinaf talepleri, Bölge Adliye Mahkemesince 5/9/2019 tarihinde \"alt işverene verilen bilginin niteliği, alt işverenin kamuya ait enerji sektöründe hizmet veriyor olması karşısında taraflar arasındaki güven ilişkisinin zedelendiği ve alt işverenden iş akdinin devamının beklenemeyecek derecede şüphe meydana geldiğinin kabulü gerekeceği, bu haliyle somut olayda alt işveren feshinin işe iade davası bakımından en azından geçerli nedene dayandığı\" sonucuna varılarak esastan reddedilmiştir.  Başvurucular, nihai kararın kendilerine tebliğ edilmesinden itibaren otuz gün içinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu'nun \"Feshin geçerli sebebe dayandırılması\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır...\"  ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/33243",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, sosyal medya hesaplarındaki paylaşım ve beğeniler nedeniyle işveren ile aralarındaki güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesiyle başvurucuların iş sözleşmelerinin feshedilmesinin ifade özgürlüklerini ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutuklu olarak konulan ceza infaz kurumunda kalabalık odada tutulma nedeni ile kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 9/10/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Türkiye 15 Temmuz 2016 gecesi silahlı bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış ve Bakanlar Kurulu tarafından ülke genelinde 21/7/2016 tarihinden itibaren doksan gün süreyle olağanüstü hâl (OHAL) ilan edilmesine karar verilmiştir. Darbe teşebbüsüne ilişkin süreç, OHAL ilanı, OHAL döneminin gerektirdiği tedbirlere ilişkin detaylı açıklamalar Anayasa Mahkemesinin Aydın Yavuz ve diğerleri ([GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-20, 47-66) kararında yer almaktadır. Söz konusu kararda da belirtildiği üzere 15 Temmuz darbe teşebbüsü sırasında ve sonrasında ülke genelinde Cumhuriyet başsavcılıklarının talimatı ile darbe girişimiyle bağlantılı ya da doğrudan darbe girişimiyle bağlantılı olmasa bile terör örgütü (Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması, FETÖ/PDY) ile bağlantılı olduğu değerlendirilen çok sayıda kişi hakkında soruşturma başlatılmıştır. Bu soruşturmalar kapsamında aralarında çok sayıda yargı mensubunun da bulunduğu pek çok kamu görevlisi ve ayrıca sivil kişi hakkında yakalama ve gözaltına alma tedbirleri uygulanmış; bu kişilerin önemli bir bölümü mahkeme kararıyla tutuklanmıştır (Aydın Yavuz ve diğerleri, § 51). Adalet Bakanlığı verilerine göre FETÖ/PDY soruşturmaları kapsamında 13/6/2017 tarihi itibarıyla hakkında soruşturma yürütülen kişi sayısı 785'tir. Bu kişilerden 136'sı adli kontrol tedbiri uygulanarak, 497'si ise herhangi bir koruma tedbiri uygulanmaksızın serbest bırakılmıştır. Hakkında tutuklama tedbiri uygulanan kişi sayısı ise436'dır. Öte yandan 359 kişi tutuklama tedbiri uygulandıktan bir süre sonra tahliye edilmiştir (Aydın Yavuz ve diğerleri § 52). 15 Temmuz darbe teşebbüsü öncesinde Adana'da hâkim olan başvurucu, darbe teşebbüsünün bir gün sonrasında FETÖ/PDY üyesi olduğu gerekçesiyle tutuklanmış ve 29/7/2016 tarihinde Osmaniye 1 No.lu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna (Ceza İnfaz Kurumu) nakledilerek burada tutulmaya başlanmıştır.  Başvurucu tutulmakta olduğu odada kalan kişi sayısının fazlalığı nedeniyle koşulların uygun olmadığından şikâyet ederek odadaki kişi sayısının azaltılması talebiyle İnfaz Hâkimliğine (Hâkimlik) başvurmuştur. Hâkimlik 18/7/2017 tarihli kararı ile başvurucunun talebini reddetmiştir. Karar gerekçesi şöyledir:\"Tutuklu/hükümlü dilekçesinde tutuklu bulunduğu odada kişi sayısının fazla olduğu ve azaltılmasının talep edildiği anlaşılmıştır.Ceza infaz kurumunun yazıları ve eklerinde bulunan belgelerin incelenmesinde; Ceza infaz kurumlarının aşırı kalabalık olması sebebiyle bu durumun yaşandığı bildirilmiştir.Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda tutuklu bulunanların barındırılması ile ilgili yapılan planlama doğrultusunda koğuş yerleştirilmesinin Osmaniye 1 Nolu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğünce yapıldığı uygulandığı ve ülkede yaşanan son günlerdeki olaylar sebebiyle tutuklu sayısının çok fazla olması ve ceza infaz kurumunun kapasitesi göz önünde bulundurularak tutuklunun talebinin reddine dair aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.\" Başvurucunun Hâkimlik kararına itirazı, Osmaniye  Ağır Ceza Mahkemesinin (Ağır Ceza Mahkemesi) 28/9/2017 tarihli kararıyla kesin olarak reddedilmiştir. Kararın gerekçesi şöyledir: \"Tutuklu hakkındaki disiplin dosyasının incelenmesinde; tutuklu Mehmet Hanifi Baki’nin odadaki kişi sayısına itiraz ettiği, itirazı üzerine Osmaniye İnfaz Hakimliğinin18/07/2017 tarih, 2017/2775 esas ve 2017/2979 karar sayılı kararı ile tutuklu sayısının çok fazla olması ve ceza infaz kurumunun kapasitesi nedeniyle talebinin reddine karar verildiği, infaz Hakimliği kararına tutuklu tarafından itiraz edildiği anlaşılmıştır. Tutuklu hakkındaki dosya ve itiraz dilekçesi bir bütün olarak değerlendirildiğinde; her ne kadar tutuklu tarafından Osmaniye İnfaz Hakimliğinin 18/07/2017 tarih, 2017/2775 esas ve 2017/2979 karar sayılı kararına itiraz edilmiş ise de; itiraza konu kararda usul ve yasaya aykırı bir yön tespit edilemediğinden itirazın reddine, dair aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.\" Nihai karar 6/10/2017 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş, başvurucu 9/10/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. İlgili belgelerden başvurucunun tutukluluk hâline bireysel başvuruda bulunmasından sonra 1/2/2018 tarihinde son verildiği anlaşılmaktadır (bkz. § 13). Anayasa Mahkemesi 6/3/2018 tarihli yazısıyla Ceza İnfaz Kurumundan başvurucunun tutulduğu sürece ilişkin ayrıntılı bilgi istemiştir. Ceza İnfaz Kurumunun cevabının ilgili bölümü şöyledir:\"İlgi sayılı yazınızda Başvurucu Mehmet Hanifi BAKİ'nin söz konusu bireysel başvuruya istinaden tutulduğu koğuşa ilişkin aşağıda belirtilen hususlar ile ilgili olarak Kurumumuzca cevap verilmesi gerektiğinden bu kapsamda başvurucunun,  29/7/2017 tarihinden bireysel başvuru tarihi olan 9/10/2017 tarihine kadar tutulduğu koğuşun metre kare birimi ile ifade edilecek şekilde büyüklüğünün, -Silahlı Terör Örgütüne Üye Olma (FETÖ/PDY) suçundan tutuklu Mehmet Hanifi BAKİ 29/07/2017 tarihinden 09/10/2017 tarihine kadar A-38 odasında tutuklu olarak kalmıştır. Tahliye olduğu 01/02/2018 tarihinde kadar da aynı odada kalmıştır. Odanın metre karesi (Ortak yaşam alanı: 32,4 m2 + Yatakhane kısmı: 39,85 m 2+ Havalandırma Alanı:33,75 m2) = 106 m 2'dir. Tutulduğu koğuşta, anılan zaman zarfında başka kaç hükümlü ve/veya tutuklunun kaldığı ile anılan koğuştaki tutuklu ve/veya hükümlü başına düşen kullanım alanının (metre kare birimi ile ifade edilecek) -Silahlı Terör Örgütüne Üye Olma (FETÖ/PDY) suçundan tutuklu Mehmet Hanifi BAKİ'nin kaldığı A-38 odasının mevcudunun ortalama 25 kişi olduğu, kişi başına düşen kullanım m2 alanı 4,25 m2' dir. Söz konusu koğuşta, uyumak ve dinlenmek için kullanıma tahsis edilmiş ranza bulunup bulunmadığının, bu zaman zarfında koğuşta yer yokluğu ya da başka bir gerekçe ile uyumak veya dinlenmek için kendi isteği dışında yerde yatmak, dinlenmek zorunda kalıp kalmadığının, kaldı ise bunun süresinin ve gerekçesinin, -Söz konusu koğuşta uyumak ve dinlenmek için kullanıma tahsis edilmiş ranza sayısının 16 adet olduğu, yaklaşık 9 tutuklunun kapasite fazlalığı nedeniyle yer yataklarında yatmak zorunda kalmıştır. Ancak tutuklular kendi aralarında yer değişikliği yaparak yer yatağında ve ranzada yatmışlardır. Yerde ve ranzada yatma süresi tutukluların kendi iradeleriyle gerçekleştiğinden ne kadar süre yer yataklarında yattığının tespitinin mümkün olmadığı, Kaldığı koğuşta tuvalet ve banyonun bulunup bulunmadığının, mevcut ise koğuştaki tutuklu ve/veya hükümlüye düşen sayılarının ve kullanım süreleri; -Odada 1 adet tuvalet, 1 adet banyo ve 2 adet lavabo bulunmaktadır. Oda mevcudunun ortalama olarak 25 kişi olduğu, tuvalet ve banyo kullanımı yaklaşık 1'er saat, lavabo kullanımı ise yaklaşık 2 saat kullanım sürelerinin olduğu, Banyo ihtiyacı için sıcak su verilip verilmediği ile veriliyorsa kullanıma izin verilen günler (sayı ile ifade edilecek)ile gün içinde kullanım süresi; -Pazartesi, Perşembe ve Cumartesi Günleri 3'er saat kişi başına 100 litre banyo kullanımı için sıcak su verilmekte, Salı-Cuma Günleri 1'er saat ihtiyaç için kişi başı kişi başına 100 litre sıcak su verilmektedir. Ayrıca kişi başına her gün 180 litre içme ve kullanma suyu verilmektedir. Kıyafetini ve diğer özel eşyalarını muhafaza edebilmesi için kişisel olarak kullanılmasına sunulan eşya dolabının olup olmadığının, -Kurumumuzdaki odalarda da kapasitenin üzerinde hükümlü ve tutuklu kalmaktadır. Kurumumuzun tip proje olması nedeniyle odada bulunan ranza ve dolap sayısının değiştirilmesinin mümkün olmadığı, Silahlı Terör Örgütüne tutuklu Mehmet Hanifi BAKİ'nin odasında 25 tutuklunun kaldığı, odanın mevcut projesinde 16 adet ranza ve 16 adet dolabın sabitlenerek oluşturulduğu, bu sebeple oda ve eklentilerinin fiziki yapısında herhangi bir değişiklik yapılamadığı, ancak hükümlü/tutukluların özel eşyalarını muhafaza etmeleri için kullanımlarına kurum kantininden satın almak kaydıyla kişi başına 1 çekmece düşecek şekilde komidin almalarına müsaade edilmektedir. Silahlı Terör Örgütüne Üye Olma (FETÖ/PDY) suçundan tutuklu Mehmet Hanifi BAKİ'nin kaldığı oda da 16 adet eşya dolabının bulunduğu, kişinin bu dolapları kullanıp kullanmadığının tespitinin mümkün olmadığı, yukarıda da izah edildiği gibi tutuklunun eşya dolabının herhangi birinden faydalanmamış ise özel eşyalarını muhafaza etmesi için kantinden komidin satın almasına müsaade verilmiştir. Kaldığı koğuşta uyumak dışında faaliyette bulunabileceği ortak veya kişisel kullanım alanlarının bulunup bulunmadığının, bulunmakta ise mahiyetinin ve büyüklüğü; -Silahlı Terör Örgütüne Üye Olma (FETÖ/PDY) suçundan tutuklu Mehmet Hanifi BAKİ'nin kaldığı oda da ve kurumumuzdaki diğer odalarda hükümlü/tutukluların kullanımına sunulmuş Ortak yaşam alanı 32,4 m2 (mutfak)bulunmaktadır. Kaldığı koğuşun açık havalandırma bölümünün olup olmadığının, mevcut ise kullanım sıklığının ve süresinin ayrıca bu bölümün koğuştan bağımsız ise büyüklüğünün (metre kare birimi ile ifade edilecek);-Silahlı Terör Örgütüne Üye Olma (FETÖ/PDY) suçundan tutuklu Mehmet Hanifi BAKİ'nin kaldığı oda da ve kurumumuzdaki diğer odalarda hükümlü/tutukluların kullanımına sunulmuş havanın aydınlanmasından, havanın kararmasına kadar kullanımına sunulmuş olan 33,75 m2 bahçe bulunmaktadır.... Kurumumuzun fiziki kapasitesinin ilk açıldığından yaklaşık 700 hükümlü/tutuklu barındırılmasına göre planlandığı, ancak daha sonra ülke genelinde hükümlü/tutuklu sayısının artması nedeniyle bu kapasite 800'e çıkarıldı, ülkemizde yaşanan kalkışma darbe girişimi sonrasında bu kapasite 1034 hükümlü/tutuklu barındırılmak üzere ranza ve dolap sayısı artırıldığı, fakat ülkemizde yaşanan darbe girişiminden dolayı tutuklama sayısının artması, bu tutuklunun da bu suçlamadan dolayı tutuklandığı, aynı tarihlerde de kurumumuzun mevcudu (29/07/2017 tarihinde) 1446 hükümlü/tutuklu sayısına ulaştığı, 09/10/2017 tarihinde ise kurumumuzda 1221 hükümlü/tutuklu bulunduğu, hükümlü/tutuklular suç gruplarına ayrılarak odalar planlandığı, bu sebeple de farklı suç gruplarına ait hükümlü/tutukluların bir arada barındırılmasının mümkün olmadığı, yeni açılan Ceza İnfaz Kurumlarına da toplu sevkler planlandığı, yapılan sevkler sonucunda da mevcut hükümlü/tutuklu sayısının 1200 civarlarına düşürüldüğü, hali hazırda da 1055 hükümlü/tutuklu bulunduğu, A-38 odasının da 16 kişilik oda olmasına rağmen 13 tutuklunun bulunduğu, bu sebeplerden ötürü o tarihler arasında oda mevcutlarının kapasitesinin üzerinde hükümlü/tutuklu bulunmaktadır.Bilgi ve gereği arz olunur. \" A. Ulusal Hukuk 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un \"Sağlığın korunması kurallarına uyma\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Hükümlü, sağlığının korunması ve salgın hastalıkların önlenmesi için gerekli ve alınmış tedbirlere uymak, kişi sağlığı için tehlike doğuran durumları gecikmeksizin kurum yönetimine bildirmek, kendi ve içinde yaşadığı ortamın temizliğine uygun davranışlar göstermek zorundadır.  (2) Hükümlü, hem kendi, hem de diğer hükümlülerin sağlığını tehlikeye düşürebilecek eylemlerden kaçınmakla yükümlüdür.\" 5275 sayılı Kanun’un \"Nakiller\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"(1) Hükümlüler, kendi istekleri veya toplu sevk, disiplin, asayiş ve güvenlik, hastalık, eğitim, öğretim, suç ve yargılama yeri nedenleriyle başka bir kuruma nakledilebilirler.\" 5275 sayılı Kanun’un \"Tutukluların barındırılması\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Tutuklular, maddî olanaklar elverdiğince suç türlerine ve taşıdıkları güvenlik riskine göre ayrı odalarda barındırılırlar. Aralarında husumet bulunanlar ile iştirak hâlinde suç işlemiş olanlar aynı odalarda barındırılmazlar ve birbirleri ile temas etmelerini engelleyecek tedbirler alınır.\" 5275 sayılı Kanun’un \"Tutukluların yükümlülükleri\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili bölümü şöyledir:\"(1) Bu Kanunun; yüksek güvenlikli kapalı ceza infaz kurumları, ... güvenlik ve iyileştirme programına ve sağlığın korunması kurallarına uyma, ... kapıların açılmaması ve temasın önlenmesi, ... haberleşme veya iletişim araçlarından yoksun bırakma veya kısıtlama, ziyaretçi kabulünden yoksun bırakma, hücreye koyma, ... yönetim tarafından alınabilecek tedbirler, zorlayıcı araçların kullanılması, ... şikâyet ve itiraz, ... avukat ve noterle görüşme hakkı, kültür ve sanat etkinliklerine katılma, ifade özgürlüğü, kütüphaneden yararlanma, süreli veya süresiz yayınlardan yararlanma hakkı, telefonla haberleşme hakkı, radyo, televizyon yayınları ile internet olanaklarından yararlanma hakkı, ... muayene ve tedavi istekleri, ... hükümlülerin sayısı ve uygulanacak güvenlik tedbirleri, eğitim programları, öğretimden yararlanma, muayene ve tedavileri, sağlık denetimi, hastaneye sevk, ... ziyaret, yabancı hükümlüleri ziyaret, ziyaret ve görüşlerde uygulanacak esaslar, beden eğitimi, kütüphane ve kurslardan yararlanma konularında 9, 16, 21, 22, 26 ilâ 28, 34 ilâ 53, 55 ilâ 62, 66 ilâ 76, 78 ilâ 84 ve 86 ilâ 88 inci maddelerinde düzenlenmiş hükümlerin tutukluluk hâliyle uzlaşır nitelikte olanları tutuklular hakkında da uygulanabilir.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"İnsan haklarına saygı yükümlülüğü\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Yüksek Sözleşmeci Taraflar kendi yetki alanları içinde bulunan herkesin, bu Sözleşme'nin birinci bölümünde açıklanan hak ve özgürlüklerden yararlanmalarını sağlarlar.\" Sözleşme'nin  maddesi şöyledir: “Hiç kimse işkenceye veya insanlık dışı ya da aşağılayıcı muamele veya cezaya tabi tutulamaz.” Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), Sözleşme'nin  maddesi ile ilgili içtihatlarında kötü muamele yasağının demokratik toplumların en temel değeri olduğunu vurgulamıştır. Terörizmle ya da organize suçla mücadele gibi en zor şartlarda dahi Sözleşme'nin mağdurların davranışlarından bağımsız olarak işkence, insanlık dışı ya da onur kırıcı ceza veya işlemlerden men ettiği belirtilmiştir. Kötü muamele yasağının Sözleşme'nin  maddesinde belirtilen toplum hayatını tehdit eden kamusal tehlike hâlinde dahi hiçbir istisnaya yer vermediği içtihatlarda hatırlatılmıştır (Selmouni/Fransa [BD], B. No: 25803/94, 28/7/1999, § 95; Labita/İtalya [BD], B. No: 26772/95, 6/4/2000, § 119).  AİHM, mahpusların Sözleşme'de yer alan temel hak ve hürriyetlerin tamamına kural olarak sahip olduğunu pek çok kararında yinelemiştir (Hirst/Birleşik Krallık (No. 2) [BD], B. No: 74025/01, 6/10/2005, § 69). Bununla birlikte ceza infaz kurumunda tutulmanın kaçınılmaz sonucu olarak suçun önlenmesi ve disiplinin sağlanması gibi kurumda güvenliğin sağlanmasına yönelik kabul edilebilir makul gerekliliklerin olması durumunda sahip olunan haklar sınırlanabilir (Silver ve diğerleri/Birleşik Krallık, B. No: 5947/.., 25/3/1983, §§ 99-105).  AİHM, Sözleşme’nin  maddesi çerçevesinde ceza infaz kurumunda tutulma koşullarını değerlendirirken başvurucular tarafından yapılan somut olaylara ilişkin iddialarla birlikte koşulların bir bütün olarak gözetilmesi gerektiğini belirtmiştir (Dougoz/Yunanistan, B. No: 40907/98, 6/3/2001, § 46). Bu kapsamda önlemlerin şiddeti, süresi, amacı ve ilgili üzerindeki etkileri birlikte değerlendirilmelidir (Van der Ven/Hollanda, B. No: 50901/99, 4/2/2003, § 51).  AİHM'e göre infazın yöntemi ve infaz sürecindeki davranışların mahpusları özgürlükten mahrum kalmanın doğal sonucu olan kaçınılmaz elem seviyesinden daha fazla sıkıntılı veya eziyetli bir duruma sokmaması gerekir. Ceza infaz kurumunda tutulmanın pratik gerekleri çerçevesinde mahpusların sağlık ve esenlikleri gibi hususların yeterli bir şekilde güvence altına alınması ve mahpuslara gerekli tıbbi yardım sağlanması da insan onuruna yakışır şartların sağlanması için gereklidir (Piechowicz/Polonya, B. No: 20071/07, 17/4/2012, § 162).  Öte yandan bir muamele veya cezanın kötü muamele olduğunu söyleyebilmek için eylemin minimum ağırlık eşiğini aşması beklenir (Raninen/Finlandiya, B. No: 20972/92, 16/12/1997, § 55; Erdoğan Yağız/Türkiye, B. No: 27473/02, 6/3/2007, §§ 35-37; Gäfgen/Almanya [BD], B. No: 22978/05, 1/6/2010, §§ 88-90; Costello-Roberts/Birleşik Krallık, B. No: 13134/87, 25/3/1993, § 30).  AİHM, başvuruya konu olaylarda başvurucuların aşağılanmasını ve alçaltılmasını amaçlayan bir muameleye dair herhangi belirtinin olmadığı hâllerde de muamelenin amacının mağdurları küçük düşürmek ya da alçaltmak olup olmadığı sorunu değerlendirmeye alınacak bir faktör olmasına rağmen böyle bir amacın yokluğunun Sözleşme'nin  maddesinin ihlaline engel olmayacağını belirtmektedir. AİHM; başvurucunun çok uzun bir süre katlanmak zorunda kaldığı tutukluluk koşullarının -somut olayın kendine özgü koşullarını dikkate alarak- ciddi ruhsal hastalık ve acıya neden olabileceğini, insanlık onurunu zedeleyebileceğini, aşağılanma ve alçaltılmaya neden olan böylesi duyguları ortaya çıkarabileceğini dikkate aldığını belirtmektedir (Kalashnikov/Rusya, B. No: 47095/99, 15/7/2002, § 101). Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi (Bakanlar Komitesi) tarafından 11/1/2006 tarihinde  Delegeler Komitesi toplantısı sırasında kabul edilen Üye Devletlere Avrupa Cezaevleri Kuralları Hakkında REC (2006) 2 numaralı Tavsiye Kararı'nın ekinde yer alan Avrupa Cezaevi Kuralları'nın (Kurallar)  ve  maddeleri hükümlüler ve tutukluların yerleştirme ve barındırmalarına ilişkin kriterleri düzenlemektedir. Bu kuralların ilgili bölümleri şöyledir:\" Yerleştirme ve Barındırma 1 Mahpuslar, mümkün olabildiğince evlerine ve sosyal rehabilitasyon çevrelerine yakın cezaevlerine yerleştirilmelidirler.  2Cezaevlerine yerleştirmede, suçun devamlı takibi, güvenlik ve emniyet gerekleri ve tüm mahpuslara uygun rejimlerin sağlanması ihtiyacı hesaba katılmalıdır.  3İlk yerleştirme ve sonradan yapılacak bir cezaevinden diğerine nakil konusunda, mümkün olduğunca mahpusa danışılmalıdır.... 1Mahpuslara sağlanan barınma yerleri ve özellikle yatakhane bölümleri, insan onuruna ve mümkün olabildiğince özel yaşama saygı gösterecek biçimde olmalı, iklim koşulları ve özellikle zemin alanı, havanın metreküp miktarı, aydınlatma, ısıtma ve havalandırma dikkate alınarak, sağlık ve temizlik gereklerini karşılamalıdır. 2Mahpusların yaşadığı, çalıştığı veya bir araya geldiği tüm binalarda: a. Pencereler mahpusların normal koşullarda gün ışığında okumalarını veya çalışmalarını mümkün kılmaya yeterli büyüklükte olmalı ve klima sistemiyle yeterli ölçüde bir havalandırmanın yapıldığı yerler hariç temiz havanın içeriye girmesi sağlanmalıdır. ...  3 Paragraf 1 ve 2'de değinilen konulardaki özel asgari gereklilikler, ulusal mevzuatta düzenlenmelidir. 4Ulusal mevzuat, bu asgari gerekliliklerin cezaevlerinin kalabalık olması gerekçe gösterilerek ihlal edilmemesinin temi için mekanizmalar sağlamalıdır. 5 Başkalarıyla aynı koğuşu paylaşmasının tercih edilebilir olması dışında, mahpuslar normal olarak geceleri tek kişilik odalarda barındırmalıdır. ... 8 Mahpusların özel cezaevlerine veya bir cezaevinin özel bölümlerine yerleştirilmesine karar verilirken tutulma ihtiyaçları bakımından;a. Tutuklu mahpusların hükümlülerden ayrı olmasına;b. Erkek mahpusların kadınlardan ayrı olmasına;c. Genç yetişkin mahpusların büyüklerden ayrı olmasına dikkat edilmelidir....\" Kurallar'ın hijyen ile giyim ve yatak malzemelerine ilişkin kriterleri düzenleyen  ve  maddelerinin ilgili bölümleri şöyledir: \"... 4 Genel hijyenin sağlanması için her mahpusun, iklime uygun sıcaklıkta ve mümkünse her gün, değilse haftada en az iki kez (ve gerekiyorsa daha sık olarak) banyo ve duş yapabilmesi için uygun tesisler sağlanmalıdır. 5 Mahpuslar kendilerini, giysilerini ve kaldıkları yerleri temiz ve düzenli tutmalıdırlar.... Her mahpusa, düzenli biçimde muhafaza edilen ayrı bir yatak ile temiz tutulmasının sağlanması için gerekli sıklıkta değiştirilen ayrı ve uygun bir yatak takımı sağlanmalıdır.\" ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/36197",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklu olarak konulan ceza infaz kurumunda kalabalık odada tutulma nedeni ile kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, Yüksek Askerî Şûra (YAŞ) kararı ile ilişiğinin kesilmesi işlemi ve 10/3/2011 tarih ve 6191 sayılı Sözleşmeli Erbaş ve Er Kanunu’nun  maddesi ile 27/7/1967 tarihli ve 926 sayılı Türk Silâhlı Kuvvetleri Personel Kanunu’na eklenen geçici  maddesinde düzenlenen haklardan yararlanmak için yaptığı başvurunun reddi üzerine açtığı davanın reddedilmesi nedenleriyle, Anayasa’nın ,  ve  maddelerinde tanımlanan haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, maddi tazminat talebinde bulunmuştur.   Başvuru, 16/11/2012 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 28/11/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Birinci Bölümün 18/12/2014 tarihli ara kararı gereğince başvurunun, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular Adalet Bakanlığına bildirilmiş, Bakanlık görüşünü 21/1/2015 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş başvurucuya bildirilmiş, başvurucu, karşı beyanlarını 6/2/2015 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Türk Silahlı Kuvvetleri (TSK) emrinde astsubay statüsünde görev yapmakta iken YAŞ kararıyla 2006 yılında ilişiği kesilmiştir.  6191 sayılı Kanun’un  maddesinin (7) numaralı fıkrası ile 926 sayılı Kanun’a eklenen geçici  madde, 12/3/1971 tarihi sonrasındaki yargı denetimine kapalı idari işlemler veya YAŞ kararlarıyla TSK’dan ilişiği kesilenlere bazı haklarının iadesinin sağlanması amacıyla idareye başvuru imkânı getirmiş ve bu hükümden yararlanabilmek için 6191 sayılı Kanun’un yürürlük tarihinden itibaren 60 gün içinde Milli Savunma Bakanlığına başvurulması gerektiği hükme bağlanmıştır. Başvurucunun, 926 sayılı Kanun’a eklenen geçici  madde kapsamından yararlandırılması talebiyle yaptığı başvuru, Milli Savunma Bakanlığının 6/5/2011 tarihli işlemi ile reddedilmiştir. İşlem gerekçesi şöyledir:“… askeri personel ile sivil şahıslarla toplu olarak uyuşturucu madde kullanmanız, uyuşturucu madde satıcıları ile irtibat halinde olmanız, askeri personeli uyuşturucu maddeye özendirmeniz ve kullanmaya teşvik etmeniz gerekçesi ile, …” Başvurucu tarafından, anılan işlemin iptali istemiyle açılan davada Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) Birinci Dairesi 24/4/2012 tarih ve E.2012/456, K.2012/452 sayılı kararı ile davayı reddetmiştir. Kararın gerekçesi şöyledir“… davacının 926 sayılı Kanun’un Geçici 32’nci maddesinden yararlanabilmek için gerekli olan “yargı denetimine kapalı işlemlerle TSK’dan ilişiği kesilmiş” olmak şartını taşıdığı anlaşılmaktadır.Davacının, TSK’dan çıkarılmasına neden olan disiplin durumu incelendiğinde; davacının kendi ifadesinde de belirtildiği üzere birçok kez uyuşturucu kullandığı, uyuşturucu madde satıcıları ile irtibat halinde olduğu, diğer askeri personeli uyuşturucu madde kullanmaya teşvik ettiği görülmektedir. Davacının, 926 Sayılı TSK Personel Kanunu’nun geçici 32’nci madde hükümlerinden yararlandırılmasında hukuka aykırılık bulunmadığı değerlendirildiğinde, davanın reddi cihetine gidilmiştir.” Bu karar 15/5/2012 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. 29/5/2012 tarihinde yapılan karar düzeltme talebi aynı Dairenin 9/10/2012 tarih ve E.2012/1253, K.2012/1030 sayılı kararı ile reddedilmiş ve ret kararı 18/10/2012 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Diğer yandan, başvurucu 6/6/2012 tarihli dilekçesi ile Milli Savunma Bakanlığından, ilişiğinin kesilmesine ilişkin işleme dayanak belgelerin, yargılama süreci devam ettiği gözetilerek tarafına gönderilmesini istemiştir. Başvurucu, 16/11/2012 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru yapmıştır. B. İlgili Hukuk 4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu’nun “Dosya dışında inceleme” başlıklı  maddesi şöyledir:“Daireler veya Daireler Kurulu, bakmakta oldukları davalara ait her çeşit incelemeleri kendiliklerinden yapabilecekleri gibi, tayin edecekleri süre içinde, lüzum gördükleri evrakın gönderilmesini ve her türlü bilgilerin verilmesini taraflardan ve ilgili diğer yerlerden isteyebilirler. Bu husustaki kararların, ilgililerce, süresi içinde yerine getirilmesi mecburidir. Haklı sebeplerin bulunması halinde bu süre, bir defaya mahsus olmak üzere uzatılabilir. Taraflardan biri ara kararının icaplarını yerine getirmediği takdirde bunun verilecek karar üzerindeki etkisi, görevli daire veya kurulca önceden takdir edilir, ara kararında bu husus ayrıca belirtilir.  Ancak, istenen bilgi ve belgeler Türkiye Cumhuriyetinin güvenliğine ve yüksek menfaatlerine veya Türkiye Cumhuriyetinin güvenliği ve yüksek menfaatleri ile birlikte yabancı devletlere de ilişkin ise, Başbakan, Genelkurmay Başkanı veya ilgili Bakan gerekçesini bildirmek suretiyle, söz konusu bilgi ve belgeleri vermeyebilir.(Değişik dördüncü fıkra: 19/6/2010-6000/20 md.) Dava dosyasındaki bilgi ve belgeler taraf ve vekillerine açıktır. Şu kadar ki; mahkeme tarafından getirtilen veya idarece gönderilen bilgi, belge ve dosyalardan, başka şahıs ve makamların özel bilgileri ile şeref, haysiyet ve güvenliğinin korunması veya idarenin soruşturma metotlarının gizli tutulması maksatlarıyla taraf ve vekillerine incelettirilmemesi kaydı konulanlar ile personelin özlük dosyasındaki dava konusu haricindekiler taraf ve vekillerine incelettirilemez. (Ek fıkra: 19/6/2010-6000/20 md.) Taraf ve vekillerine incelettirilemeyecek nitelikteki bilgi ve belgeler; bulundukları yer itibarıyla taraf ve vekillerine açık olan diğer evraktan ayrılamaz nitelikte iseler, taraf ve vekillerine incelettirilecek suretleri, ilgili bölümleri idare tarafından karartılarak ayrıca gönderilir. (Ek fıkra: 19/6/2010-6000/20 md.) Davacı taraf veya vekili, karartılan veya verilmeyen bilgi ve belgelerin savunmaya esas teşkil edecek unsurlar olduğu iddiası ile mahkemeye itiraz edebilir. Yapılan bu itiraz, mahkeme tarafından incelenerek haklı görülen hususlarda, mahkemenin belirleyeceği çerçevede daha önce karartılan veya verilmeyen bilgi ve belgeler karşı tarafa incelettirilebilir. (Ek fıkra: 19/6/2010-6000/20 md.) Bu hükümlere göre elde edilen ve gizlilik derecesine sahip bilgi ve belgeler, taraf ve vekillerince mahkeme haricinde, diğer bir maksatla kullanılamaz. Aksine davranışta bulunanlar hakkında ilgili kanun hükümleri saklıdır.” 926 sayılı Kanun’un geçici  maddesinin birinci, ikinci ve dördüncü fıkraları şöyledir:“12 Mart 1971 tarihinden bu Kanunun yayımı tarihine kadar, yargı denetimine kapalı idari işlemler veya Yüksek Askerî Şûra kararları ile Türk Silahlı Kuvvetlerinden ilişiği kesilenler veya vefatları hâlinde hak sahipleri, bu madde hükümlerinden yararlanabilmek için altmış gün içinde Milli Savunma Bakanlığına başvururlar.Milli Savunma Bakanı, başvurunun kabulüne veya reddine en geç altı ay içinde karar verir. Milli Savunma Bakanı, hazırlık amacıyla sadece gerekli yazışmaların yapılması hususunda yardımcı olmak üzere gerektiğinde komisyonlar kurabilir ve bu komisyonlara, ilgili bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarından temsilci çağırabilir. İlgililerin, Türk Silahlı Kuvvetlerinden ilişiklerinin kesilmesine esas bilgi ve belgeler Genelkurmay Başkanlığınca en geç altmış gün içinde Milli Savunma Bakanlığına gönderilir.… Başvurunun reddi hâlinde, bu ret işlemine karşı ilgililer altmış gün içinde Askerî Yüksek İdare Mahkemesinde dava açabilirler.” 6/10/2003 tarihli ve 4982 sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu’nun “İtiraz usulü” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Bilgi edinme istemi reddedilen başvuru sahibi, yargı yoluna başvurmadan önce kararın tebliğinden itibaren onbeş gün içinde Kurula itiraz edebilir. Kurul, bu konudaki kararını otuz iş günü içinde verir. Kurum ve kuruluşlar, Kurulun istediği her türlü bilgi veya belgeyi onbeş iş günü içinde vermekle yükümlüdürler.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2012/659",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, Yüksek Askerî Şûra (YAŞ) kararı ile ilişiğinin kesilmesi işlemi ve 10/3/2011 tarih ve 6191 sayılı Sözleşmeli Erbaş ve Er Kanunu’nun 10. maddesi ile 27/7/1967 tarihli ve 926 sayılı Türk Silâhlı Kuvvetleri Personel Kanunu’na eklenen geçici 32. maddesinde düzenlenen haklardan yararlanmak için yaptığı başvurunun reddi üzerine açtığı davanın reddedilmesi nedenleriyle, Anayasa’nın 36. , 37. ve 38. maddelerinde tanımlanan haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, maddi tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; kanuna aykırı şekilde telefon sinyal bilgilerinin değerlendirilmesi ve iletişimin tespiti tedbirlerine başvurulması nedenleriyle haberleşme hürriyetinin, hukuka aykırı olarak elde edilen delillere dayanılarak mahkûmiyet kararı verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 24/10/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucular, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Iğdır ili Tuzluca ilçesinde bulunan bir kuyumcuda 10/1/2006 tarihinde hırsızlık suçu işlenmesi üzerine Tuzluca Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) tarafından soruşturma başlatılmıştır. Soruşturma kapsamında Başsavcılık tarafından tüm GSM operatörlerine \"Bir soruşturma evrakına esas olmak üzere, 9/1/2006 tarihinde saat 06:00 ile 10/1/2006 tarihi saat 06:00 saatleri arasında ilçemizde bulunan baz istasyonunuzdan yapılan bütün arama ve aranmaların numara, kimlik bilgisi, adres, yer ve zaman gösterecek şekilde ayrıntılı dökümünün çıkartılarak çok acele  Başsavcılığımıza gönderilmesi rica olunur.\" şeklinde 18/1/2006 tarihli bir müzekkere gönderilmiştir. Başsavcılığa gelen kayıtlardan hırsızlık suçunun işlendiği gece birbirlerini sıkça arayan şahıslar tespit edilmiştir. Başsavcılık, GSM operatörlerine gönderdiği yeni bir müzekkere ile söz konusu telefon numaraları ile IMEI numaralarını belirterek geriye dönük şekilde üç aylık iletişim kayıtlarını talep etmiştir. Başsavcılığın 24/7/2008 tarihli iddianamesiyle başvurucular hakkında nitelikli hırsızlık, mala zarar verme ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından kamu davası açılmıştır. İddianamede, müştekinin sahibi olduğu kuyumcu dükkânını 9/1/2006 tarihinde saat 30'da kapatarak işyerinden ayrıldığı, 10/1/2006 tarihinde saat 40'ta işyerine gelen müştekinin demir sacın kesilmesi ve camın kırılması suretiyle işyerine girildiğini gördüğü ifade edilmiştir. İddianamede, işyerinde bulunan çelik kasanın oksijen kaynağı ile açıldığı ve kasa içinde bulunan toplam 400 TL değerindeki ziynet eşyasının çalındığı belirtilmiştir. İddianamede, işyerinde yapılan incelemede herhangi bir parmak izine rastlanmadığı ancak birinci başvurucunun kullandığı ..2 numaralı telefon hattı ile ikinci başvurucunun kullandığı ..8 numaralı telefon hattı arasında suça konu olayın gerçekleştiği gece saatlerinde sık aralıklarla görüşme yapıldığının tespit edildiği vurgulanmıştır. İddianamede, Darende ilçesinde faaliyet gösteren Ö. Kuyumculuk isimli bir işyerinde hırsızlık suçunu işledikleri iddiasıyla başvurucular hakkında Darende Asliye Ceza Mahkemesinde kamu davası açıldığı ve ikinci başvurucunun kuyumculuk işiyle uğraştığı belirtilmiştir. İddianamede, bu gerekçelerle başvurucuların üzerlerine atılı suçları işledikleri kanaatine varıldığı ifade edilmiştir. Tuzluca Asliye Ceza Mahkemesinin (Mahkeme) 9/12/2011 tarihli kararıyla başvurucuların nitelikli hırsızlık suçundan 3 yıl 4 ay hapis, mala zarar verme suçundan 1 yıl 8 ay hapis, konut dokunulmazlığını ihlal suçundan 10 ay hapis cezaları ile cezalandırılmalarına karar verilmiştir. Kararda, işyerinde yapılan incelemede başvurucuların parmak izine rastlanmadığı, başvurucuların suça konu olayın gerçekleştiği gece saatlerinde sık aralıklarla telefon görüşmesi yaptıklarının tespit edildiği ve olaydan beş gün sonra Darende ilçesinde başvurucular tarafından hırsızlık suçu işlendiği gerekçesiyle haklarında kamu davasının açıldığı vurgulanmıştır. Kararda, tüm bu hususlar gözönüne alındığında başvurucuların söz konusu suçları işlediklerinin sabit olduğu şeklinde değerlendirmelere yer verilmiştir. Karar, Yargıtay  Ceza Dairesinin 22/5/2014 tarihli kararıyla düzeltilerek onanmıştır. Kararda, anılan suçların başvurucular tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı belirtilmiştir. Öte yandan ikinci başvurucu hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükmün uygulanmasına, artırım nedenlerine ve yargılama giderlerine ilişkin kısımlar bozulmuştur.  Nihai karar birinci başvurucu tarafından 25/9/2014 tarihinde, ikinci başvurucu tarafından 17/10/2014 tarihinde öğrenilmiştir. Başvurucular 24/10/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. A. Ulusal Hukuk İlgili Mevzuat 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun olay tarihinde yürürlükte olan \"Nitelikli hırsızlık\" kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir: ''(2) Suçun;  ...  d) Haksız yere elde bulundurulan veya taklit anahtarla ya da diğer bir aletle kilit açmak suretiyle,  ... İşlenmesi hâlinde, üç yıldan yedi yıla kadar hapis cezasına hükmolunur...\" 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun olay tarihinde yürürlükte olan \"İletişimin tespiti, dinlenmesi ve kayda alınması\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"(1) Bir suç dolayısıyla yapılan soruşturmalarda, suç işlendiğine ilişkin kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı ve başka suretle delil elde edilmesi imkânının bulunmaması durumunda, hâkim veya gecikmesinde sakınca bulunan hallerde Cumhuriyet savcısının kararıyla şüpheli veya sanığın telekomünikasyon yoluyla iletişimi tespit edilebilir, dinlenebilir ve kayda alınabilir. Cumhuriyet savcısı kararını derhâl hâkimin onayına sunar ve hâkim, kararını en geç yirmidört saat içinde verir. Sürenin dolması veya hâkim tarafından aksine karar verilmesi halinde tedbir Cumhuriyet savcısı tarafından derhâl kaldırılır.(2) Şüphelinin tanıklıktan çekinebilecek kişilerle arasındaki iletişimi kayda alınamaz. Kayda alma gerçekleştikten sonra bu durumun anlaşılması hâlinde, alınan kayıtlar derhâl yok edilir.(3) Birinci fıkra hükmüne göre verilen kararda, yüklenen suçun türü, hakkında tedbir uygulanacak kişinin kimliği, iletişim aracının türü, telefon numarası veya iletişim bağlantısını tespite imkân veren kodu, tedbirin türü, kapsamı ve süresi belirtilir. Tedbir kararı en çok üç ay için verilebilir; bu süre, bir defa daha uzatılabilir.(4) Şüpheli veya sanığın yakalanabilmesi için, kullanmakta olduğu mobil telefonun yeri, hâkim veya gecikmesinde sakınca bulunan hallerde Cumhuriyet savcısının kararına istinaden tespit edilebilir. Bu hususa ilişkin olarak verilen kararda, kullanılan mobil telefon numarası ve tespit işleminin süresi belirtilir. Tespit işlemi en çok üç ay için yapılabilir; bu süre, bir defa daha uzatılabilir.(5) Bu Madde hükümlerine göre alınan karar ve yapılan işlemler, tedbir süresince gizli tutulur.(6) Bu Madde hükümleri ancak aşağıda sayılan suçlarla ilgili olarak uygulanabilir:a) Türk Ceza Kanununda yer alan; Göçmen kaçakçılığı ve insan ticareti (Madde 79, 80), Kasten öldürme (Madde 81, 82, 83), İşkence (Madde 94, 95), Cinsel saldırı (birinci fıkra hariç, Madde 102), Çocukların cinsel istismarı (Madde 103), Uyuşturucu veya uyarıcı Madde imal ve ticareti (Madde 188), Parada sahtecilik (Madde 197), Suç işlemek amacıyla örgüt kurma (iki, yedi ve sekizinci fıkralar hariç, Madde 220), İhaleye fesat karıştırma (Madde 235), Rüşvet (Madde 252), Suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama (Madde 282), Silahlı örgüt (Madde 314) veya bu örgütlere silah sağlama (Madde 315), Devlet Sırlarına Karşı Suçlar ve Casusluk (Madde 328, 329, 330, 331, 333, 334, 335, 336, 337) suçları.b)Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanunda tanımlanan silah kaçakçılığı (Madde 12) suçları.c)Kaçakçılıkla Mücadele Kanununda tanımlanan ve hapis cezasını gerektiren suçlar.d)Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanununun 68 ve 74 üncü Maddelerinde tanımlanan suçlar.(7) Bu Maddede belirlenen esas ve usuller dışında hiç kimse, bir başkasının telekomünikasyon yoluyla iletişimini dinleyemez ve kayda alamaz.\"  21/2/2014 tarihli ve 6526 sayılı Kanun'un  maddesiyle 5271 sayılı Kanun'un  maddesinde yapılan değişiklik şöyledir:''...Bu Madde kapsamında dinleme, kayda alma ve sinyal bilgilerinin değerlendirilmesine ilişkin hükümler ancak aşağıda sayılan suçlarla ilgili olarak uygulanabilir:a) Türk Ceza Kanununda yer alan;... Nitelikli hırsızlık (madde 142) ve yağma (madde 148, 149),...'' 5271 sayılı Kanun'un “Delillerin ortaya konulması ve reddi” kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:“Ortaya konulması istenilen bir delil aşağıda yazılı hâllerde reddolunur:a) Delil, kanuna aykırı olarak elde edilmişse.…” 5271 sayılı Kanun’un “Delilleri takdir yetkisi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Hâkim, kararını ancak duruşmaya getirilmiş ve huzurunda tartışılmış delillere dayandırabilir. Bu deliller hâkimin vicdanî kanaatiyle serbestçe takdir edilir. (2) Yüklenen suç, hukuka uygun bir şekilde elde edilmiş her türlü delille ispat edilebilir.” 14/2/2007 tarihli ve 26434 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesi Kanununda Öngörülen Telekomünikasyon Yoluyla Yapılan İletişimin Denetlenmesi, Gizli Soruşturmacı ve Teknik Araçlarla İzleme Tedbirlerinin Uygulanmasına İlişkin Yönetmelik'in (Yönetmelik) \"Tanımlar\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısımları şöyledir: \"e) İletişimin dinlenmesi ve kayda alınması: Telekomünikasyon yoluyla gerçekleştirilmekte olan konuşmaların dinlenmesi ve kayda alınması ile diğer her türlü iletişimin uygun teknik araçlarla dinlenmesi ve kayda alınmasına yönelik işlemleri, f) İletişimin tespiti: İletişimin içeriğine müdahale etmeden, iletişim araçlarının diğer iletişim araçlarıyla kurduğu iletişime ilişkin arama, aranma, yer bilgisi ve kimlik bilgilerinin tespit edilmesine yönelik işlemleri, ... h) Sinyalbilgisi: Bir şebekede haberleşmenin iletimi veya faturalama amacıyla işlenen her türlü veriyi, ı) Sinyal bilgilerinin değerlendirilmesi: İletişimin içeriğine müdahale niteliğinde olmayıp yetkili makamdan alınan karar kapsamında sinyal bilgilerinin iletişim sistemleri üzerinde bıraktığı izlerin tespit edilerek, bunlardan anlamlandırılan sonuçlar çıkarmak üzere gerçekleştirilen değerlendirme işlemlerini ... ifade eder.\" Yönetmelik'in \"Tedbirin uygulanabileceği suçlar\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Telekomünikasyon yoluyla yapılan iletişimin dinlenmesi, kayda alınması ve sinyal bilgilerinin değerlendirilmesi, ancak Ceza Muhakemesi Kanununun 135 inci maddesinin altıncı fıkrasında yer alan suçlarla ilgili olarak uygulanabilir. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 220 nci maddesinin iki, yedi ve sekizinci fıkralarında yer alan suçların bir terör örgütünün faaliyeti kapsamında işlenmesi hâlinde bu suçlar için de iletişimin dinlenmesi, kayda alınması ve sinyal bilgilerinin değerlendirilmesi tedbirlerine başvurulabilir.\" İlgili Yargı Kararları Yüce Divanın 19/12/2012 tarihli ve E.2011/1, K.2012/1 sayılı kararında şu ifadelere yer verilmiştir:\"Çağdaş hukuk sistemlerinde, hukuka aykırı delillerin ceza yargılamasında hükme esas alınıp alınamayacağı hususunda iki ayrı görüş bulunmaktadır. Bunlardan birincisine göre, maddi gerçeğin ortaya çıkarılmasındaki kamu yararı ile kişinin hukuka aykırı olarak delil toplanması sırasında ihlal edilen hakkının dengelenmesi, kamu yararının ağır basması hâlinde hukuka aykırı olarak toplanmış olan delillerin hükme esas alınması, aksi hâlde bunların hükme esas alınmaması gerekir. İkinci görüşe göre ise delillerin hukuka aykırı olarak toplanması sırasında kişilerin temel hak ve hürriyetlerinin ihlal edilip edilmediği, maddi gerçeğin araştırılmasındaki kamu yararının ağırlığı dikkate alınmaksızın elde edilen hukuka aykırı deliller hükme esas alınmamalıdır.Anayasa’nın  maddesinin altıncı fıkrasında, 'Kanuna aykırı olarak elde edilmiş bulgular delil olarak değerlendirilemez.'; 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (2) numaralı fıkrasında, 'Yüklenen suç, hukuka uygun bir şekilde elde edilmiş her türlü delille ispat edilebilir' denilmiştir. Aynı Kanun’un  maddesinin (2) numaralı fıkrasında, ortaya konulması istenilen bir delilin kanuna aykırı olarak elde edilmiş olması hâlinde reddolunacağı;  maddesinde (1) numaralı fıkrasında ise mahkûmiyet hükmünün gerekçesinde hükme esas alınan ve reddedilen delillerin belirtileceği, bu kapsamda dosya içerisinde bulunan ve hukuka aykırı yöntemlerle elde edilen delillerin ayrıca ve açıkça gösterileceği kurala bağlanmıştır. Söz konusu kurallar dikkate alındığında, hukukumuzda toplanmaları sırasında kişilerin temel hak ve özgürlüklerinin ihlal edilip edilmediğine bakılmaksızın hukuka aykırı delillerin ceza yargılamasında kullanılması yasaklanarak ikinci görüşün benimsendiği anlaşılmaktadır. Bununla birlikte doktrinde ve kimi Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararlarında belirtildiği üzere, delillerin toplanması için yapılan işlemlerin geçerliliğini etkilemeyen şekle ilişkin basit usul hatalarının bu kapsamda değerlendirilmemesi gerekir…\" Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/2/2016 tarihli ve E.2014/MD-98, K.2016/83 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi de kararlarında istikrarlı bir biçimde; dürüst ve adil bir yargılamadan söz edilebilmesi için, delillerin elde edilme yol ve yöntemi dahil olmak üzere yargılamanın bütün olarak adil olup olmadığının değerlendirilmesi gerektiğini belirtmektedir.Bu açıklamalar ışığında uyuşmazlık konusu değerlendirildiğinde;Emniyet müdürlüğü talep yazısında, hakkında iletişimin denetlenmesi kararı verilmesi istenilen cep telefonu numarasının, aynı adliyede birinci sınıf hâkim olarak görev yapan sanık [nin] kullanımında olup, açık kimlik bilgileri ve adresi bilinmeyen yabancı uyruklu Olga B. adına kayıtlı bulunduğu açıkça bildirilmesine rağmen, Cumhuriyet savcılığınca sulh ceza mahkemesinden talepte bulunulurken telefon numarası ve kayıtlı olduğu kişilere ilişkin kimlik bilgileri doğru yazılmasına rağmen kullanıcı olarak diğer sanık [E.nin] gösterildiği, sulh ceza mahkemesince de tedbir uygulanacak kişi olarak kararda [E.nin] isminin yazıldığı anlaşılmaktadır. Sulh ceza mahkemesi tarafından verilen 2009 tarih ve 989 değişik iş sayılı iletişimin tespitine ilişkin bu karar, CMK’nun 135/ maddesine aykırı olup, hukuka aykırı bu kararla elde edilen delillerin mahkûmiyet hükmüne esas alınması mümkün değildir.Bu itibarla hukuka aykırı yolla elde edilen bu deliller değerlendirme dışı bırakıldıktan sonra sanık ile ilgili bir karar verilmesi gerekmektedir.\" Yargıtay  Ceza Dairesinin 31/10/2012 tarihli ve E.2011/19838, K.2012/22352 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir: ''Telekomünikasyon yoluyla iletişimin denetlenmesi, Anayasamızın  maddesinde düzenlenen haberleşme özgürlüğüne, 5271 sayılı CMK’nın 135 ve devamı maddeleri uyarınca; zorunlu hallerde hakim kararıyla getirilen bir kısıtlama, bir ceza muhakemesi koruma tedbiri manzumesidir. 5271 sayılı CMK’nın  maddesinde, telekomünikasyon yoluyla iletişimin denetlenmesinin üç, hatta mobil telefonun yerinin tespitini de ayrı sayarsak dört tür denetim biçimi düzenlenmiştir (Dinleme ve Kayda Alma - İletişimin Tespiti ve Sinyal Bilgilerinin Değerlendirilmesi). Bütün iletişimin denetlenmesi biçimlerinde kuvvetli suç şüphesi ve başka surette delil elde olunamaması, iletişimin tespiti dışında da mutlaka  maddenin  fıkrasında yer alan katalog suçlardan birinin varlığı gereklidir. .. ... Belli bir zaman diliminde, belli bir yerde yapılan tüm görüşmelere ilişkin detayların (Tüm GSM şirketlerinden, belli zaman diliminde ve belli bir yerde yapılan bütün görüşmelere ilişkin arama - aranma saati ve sürelerine ilişkin bilgiler ile arayan-aranan abonelerin tümünün kimlik ve adres bilgileri...) temin edilip görüşme yapanlar arasında örneğin, hırsızlık suçundan sabıkalı olan var mı, varsa bunların irtibatta bulundukları kişiler kimlerdir ve benzeri eleme yapma ve bu kişi ya da kişiler üzerinde araştırmayı yoğunlaştırma işlemi, iletişimin tespiti değil, tipik bir sinyal bilgilerinin değerlendirilmesi işlemidir. İletişimin (veya mobil telefonun yerinin) tespitinde, somut telefon numarası ya da numaraları söz konusu iken sinyal bilgilerinin değerlendirilmesinde, somut bir telefon numarası yoktur. Belli bir yer ve zaman diliminde iletişimde bulunan bütün numaralar işlemin konusudur. Soruşturulan suç hırsızlık suçu olup, 5271 sayılı CMK’nın 135(6). maddesinde sayılan katalog suçlardan değildir, hakim kararıyla bile olsa sinyal bilgilerinin değerlendirilmesine karar verilemez. ''Baz sorgusu” tabiri hukuki bir tabir değildir. Bu sebeple somut olayda, yanlış nitelemeyle iletişimin tespiti ya da baz sorgusu(!) olarak isimlendirilen ve tipik bir sinyal bilgilerinin değerlendirilmesi işlemi olarak kabul edilmesi gereken işlemle ilgili olarak verilen ilk derece mahkemesi kararı ve buna ilişkin itirazın reddi kararı, özgürlüklere ağır bir müdahale olmanın ötesinde, yasal koşulları bulunmadığından usul ve yasaya aykırıdır.'' Yargıtay  Ceza Dairesinin 6/7/2015 tarihli ve E.2015/1896, K.2015/3530 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir: ''...suç işlemek amacıyla örgüt kurma şüphesiyle soruşturma başlatıldığı yapılan dinleme esnasında tesadüfen farklı bir suçun (hırsızlık) işlendiği şüphesini uyandıran sinyal bilgilerinin ve görüşme kayıtlarının elde edildiği bu veriler ışığında eldeki dosyanın oluşturulduğu ancak bu kanıtların 5271 sayılı CMK' nın  maddesinde sayılan katalog suçlar arasında sayılmayan hırsızlık suçuna ilişkin olması nedeniyle hukuka aykırı delil niteliğinde bulunması ve soruşturma ve kovuşturma aşamasında kullanılması mümkün olmadığının gözetilmemesi ... bozmayı gerektirmiş[tir.]\" Yargıtay  Ceza Dairesinin 18/5/2017 tarihli ve E.2014/35334, K.2017/5788 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir: \"...CMK’nın 138/ maddesinin açıklığı karşısında katalog kapsamında yer almayan suçlara ilişkin kayıtların delil olarak kullanılması mümkün değildir. Kanunda, kişiler arasında telekomünikasyon yoluyla yapılan iletişimin denetlenmesi yalnızca belirli ağırlıktaki suç tipleri bakımından meşru kabul edilmiş, bunlar dışındaki suçlar yönünden ise özel hayatın ve haberleşmenin gizliliğinin korunmasına ilişkin yarar üstün tutulmuştur. ...\"B. Uluslararası Hukuk Haberleşme Hürriyeti Yönünden Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme) \"Özel ve aile hayatına saygı hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\" Herkes ... haberleşmesine saygı gösterilmesini isteme hakkına sahiptir. Bu hakların kullanılmasına ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, suçun veya düzensizliğin önlenmesi, genel sağlık ve genel ahlakın korunması, başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması amacıyla, hukuka uygun olarak yapılan ve demokratik bir toplumda gerekli bulunan müdahaleler dışında, kamu makamları tarafından hiçbir müdahale yapılamaz.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) içtihadına göre, gizli tedbirlere ilişkin kanun hükümlerinin barındırması gereken asgari unsurlar bulunmaktadır. Bu kapsamda izleme kararı verilmesine yol açabilecek suçların niteliği, iletişimleri izlenecek kişi kategorisi, izleme sürelerinin sınırları, elde edilen verilerin inceleme, değerlendirme ve saklanmalarına ilişkin esaslar, verilerin başkalarıyla paylaşılmasına ilişkin önlemler ve elde edilen verilerin ortadan kaldırılmasına ilişkin koşulların kanunda açık bir şekilde düzenlenmesi gereklidir (The Association For European Integration And Human Rights ve Ekimdzhiev/Bulgaristan, B. No: 62540/00, 28/6/2007, §§ 76, 77). AİHM, Sözleşme’nin  maddesinde yer alan \"hukuka uygun olarak\" ifadesinden tedbirin iç hukukta bir temele dayanması gerektiğini ve kanunun niteliğine göre uygulanmasını yükümlü kıldığının anlaşılması gerektiğini belirtmektedir. AİHM'e göre ilgili kişiler söz konusu tedbire erişebilmeli ve tedbirin kendisi yönünden doğuracağı sonuçların hukukiliğini öngörebilmelidir (Bykov/Rusya [BD], B. No: 4378/02, 10/3/2009, §§ 76-78; Lambert/Fransa, B. No: 23618/94, 24/8/1998, § 23; Murat Özdemir/Türkiye, B. No: 60225/11, 15/4/2014, § 54). AİHM'e göre kamu makamları tarafından uygulanan gizli denetlemelerde kişilerin keyfî müdahalelerden Sözleşme’nin  maddesi bağlamında korunması için iç hukukta imkân tanınmalıdır. Bu doğrultuda yerel mevzuatta, kötüye kullanımlara karşı uygun koruma yöntemlerini sunabilmesinin güvence altına alınabilmesi için bu türden bir yetkinin icra yöntemleri ve kapsamının genişliği yeterli açıklıkta belirlenmelidir. Örneğin yerel mevzuat, ses kayıtlarının hâkim ve savunma tarafından denetime tabi tutulabilmesi amacıyla adli dinlemeye tabi tutulması muhtemel kişilerin kategorisini belirlemelidir ve hâkimi bu türden bir tedbir almaya, tedbirin uygulandığı süreyi belirlemeye zorunlu kılan suçların niteliğini, ele geçirilen konuşmaları kaydeden tutanakların düzenlendiği koşulları, alınan kayıtları bütünüyle ve el değmemiş bir şekilde iletmek için alınacak önlemleri belirlemelidir. Ayrıca söz konusu mevzuat, özellikle takipsizlik veya tahliye kararları sonrasında kayıt dayanaklarının silinebileceği, yok edilebileceği ya da silinmesi veya yok edilmesi gerektiği koşulları belirtmelidir (Murat Özdemir/Türkiye, § 54). Adil Yargılanma Hakkı Yönünden Sözleşme'nin \"Adil yargılanma hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının ilgili kısımları şöyledir: “Herkes … cezai alanda kendisine yöneltilen suçlamalar konusunda karar verecek olan … bir mahkeme tarafından davasının … hakkaniyete uygun ... görülmesini istemek hakkına sahiptir. …” AİHM, hakkaniyete uygun yargılanma hakkının, ceza muhakemesini ilgilendiren boyutunda savunma hakkı ile bağlantılı olduğunu vurgulamaktadır. Delillerin kabul edilebilirliği ile ilgili olarak, somut davada kullanılan delillerin sanığın hazır bulunduğu duruşmada “silahların eşitliği” ve “çelişmeli yargılama” ilkeleri gözetilerek tartışılıp tartışılmadığını ya da söz konusu delillerin yargılamanın bir bütün olarak adil olup olmamasına etkisini değerlendirmektedir (Tamminen/Finlandiya, B. No: 40847/98, 15/6/2004, §§ 40-41; Barberà, Messegué ve Jabardo/İspanya, B. No:10590/83, 6/12/1988, §§ 67-68, 81-89). Delil sunmak veya bazı belgeleri istemek gibi davanın taraflarının inisiyatifine bırakılan konularda dahi mahkemenin, gerçeğin ortaya çıkarılabilmesi için Sözleşme’nin  maddesinin (1) numaralı fırkasındaki hakları güvence altına alma pozitif yükümlülüğü bulunduğuna değinilmektedir (Barberà, Messegué ve Jabardo/İspanya, § 76). AİHM, Sözleşme’nin  maddesinde güvence altına alınan “özel hayata ve aile hayatına saygı hakkı” kapsamındaki güvencelere aykırı olarak elde edilen delillerin mahkûmiyete esas alınmasının yargılamanın hakkaniyete uygun olmadığı ve dolayısıyla adil yargılanma hakkının ihlal edildiği sonucuna ulaşılması bakımından tek başına yeterli bir ölçüt olmadığını vurgulamaktadır. Bunun için yürütülen ceza soruşturmasının iç hukukta bir dayanağının var olması, delillerin sıhhati veya gerçekliği konusunda kuşkuya düşülmesini haklı kılan sebeplerin bulunmaması veya bulunsa dahi destekleyici diğer deliller sayesinde bu kuşkuların giderilmiş olması ve sanığa delillerin gerçekliğine etkili bir şekilde itiraz etme fırsatının tanınmış olması şartlarını aramaktadır (Schenk/İsviçre, B. No: 10862/84, 12/7/1988, §§ 45-48; Desde/Türkiye, B. No: 23909/03, 1/2/2011, § 124; Khan/Birleşik Krallık, B. No: 35394/97, 12/5/2000, §§ 36-38). AİHM, bariz bir şekilde keyfî olmadıkça belirli bir kanıt türünün -iç hukuk açısından hukuka aykırı olarak elde edilmiş kanıtlar da dâhil olmak üzere- kabul edilebilir olup olmadığına veya aslında başvurucunun suçlu olup olmadığına karar vermenin kendi görevi olmadığını kararlarında ifade etmektedir. AİHM, kanıtların elde edilme yöntemi de dâhil olmak üzere yargılamanın bir bütün olarak adil olup olmadığını ve Sözleşme’deki bir hakkın ihlali söz konusu ise tespit edilen ihlalin niteliğini inceleme konusu yapmaktadır (Jalloh/Almanya [BD], B. No: 54810/00, 11/07/2006, § 95; Ramanauskas/Litvanya [BD], B. No: 74420/01, 5/2/2008, § 52; Khodorkovskiy ve Lebedev/Rusya, B. No: 11082/06, 13772/05, 25/7/2013, § 699). AİHM’e göre iç hukukta yeterli hukuki temeli bulunmadan veya hukuka aykırı vasıtalar kullanılarak elde edilmiş materyallerin yargılamada kanıt olarak kullanılması, kural olarak -başvurucuya gerekli usule ilişkin güvencelerin sağlanmış olması ve materyalin baskı, zorlama ve tuzak gibi yargılamayı lekeleyebilecek yöntemlerle elde edilmemiş olması şartıyla- Sözleşme’nin  maddesinin (1) numaralı fıkrasındaki adil yargılanma standartlarına aykırılık oluşturmaz (Chalkley/Birleşik Krallık (k.k.), B. No: 63831/00, 26/9/2002). ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/16877",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kanuna aykırı şekilde telefon sinyal bilgilerinin değerlendirilmesi ve iletişimin tespiti tedbirlerine başvurulması nedenleriyle haberleşme hürriyetinin, hukuka aykırı olarak elde edilen delillere dayanılarak mahkûmiyet kararı verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, oda hapsi cezasıyla cezalandırılmasının yargı kararına dayanmaması ve verilen cezaya karşı yargı yolunun kapalı olması nedeniyle Anayasa’nın  ve  maddelerinde düzenlenen temel haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.   Başvuru, 4/12/2012 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 28/2/2013 tarihinde başvurunun çözümünün ilke kararını gerektirmesi nedeniyle Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar  Başvuru dilekçesindeki ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 1987 doğumlu olup Samsun’da ikamet etmektedir. Başvurucu TCG … Komutanlığı emrinde astsubay kıdemli çavuş olarak görev yapmaktadır. Başvurucu, “… Limanı’nda bulunmakta olan gemiye (görev yerine) son dönüş tarih ve saati olan 15/4/2012 tarih ve saat 23:59’da dönmesi gerekmekte iken, 16/4/2012 tarihinde saat 07:30’da döndüğü” gerekçesiyle 4/5/2012 tarihinde 15/6/1930 tarih ve 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu’nun  maddesi uyarınca disiplin amiri tarafından 7 gün oda hapsi cezası ile cezalandırılmıştır. Başvurucu, 1632 sayılı Kanun’un  maddesinde yer alan oda hapsi cezalarına karşı iç hukukta tanınan bir üst amire başvuru yoluna, itirazının sonuçsuz kalacağı düşüncesiyle başvurmamıştır. Başvurucu hakkında verilen oda hapsi cezası 31/10/2012 ilâ 7/11/2012 tarihleri arasında … Disiplin Ceza Tutukevinde infaz edilmiştir.B. İlgili Hukuk 1632 sayılı Kanun’un  ve  maddeleri. 1632 sayılı Kanun’un  (Mülga: 31/1/2013-6413/45 md.) maddesi şöyledir:“Bir disiplin cezası resmi surette mahküma tebliğ edildiği vakit katileşir. … Bu cezanın kaldırılması veya değiştirilmesi ancak şikayet yoluyla veya ceza veren amirin mahküm lehine yapacağı müracaat üzerine veyahut affı ali ile kabildir. Yanlış verilen … disiplin cezaları daha yüksek makam tarafından … kaldırılabilir veya değiştirilebilir.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2012/889",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, oda hapsi cezasıyla cezalandırılmasının yargı kararına dayanmaması ve verilen cezaya karşı yargı yolunun kapalı olması nedeniyle Anayasa’nın 19. ve 36. maddelerinde düzenlenen temel haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, öğretmenlikte kırk yaşından gün almamış olma koşulunun kaldırılmasının ardından yeniden atanma talebiyle yapılan başvurunun reddi üzerine açılan iptal davasında benzer durumdaki davalardan farklı karar verilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ve istinaf başvurusunun kesin olarak reddedilmesi nedeniyle hükmün denetlenmesini talep etme hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 11/6/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Başvuruya İlişkin Olayların Arka Planı Başvurucu 2002 ile 2009 yılları arasında kadrosuz usta öğretici olarak görev yapmıştır. Usta öğretici olarak görev yaptığı sırada 2006 yılında Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Okul Öncesi Öğretmenliği Bölümünden mezun olmuştur. Başvurucu, 2009 Şubat öğretmen atama döneminde internet üzerinden atanma talebinde bulunmuştur. Başvurucu, başvuru tarihi itibarıyla 40 yaşından gün alması nedeniyle internet üzerinden başvurusu kabul edilmemiştir. Bunun üzerine başvurucu atamasının yapılması isteğiyle idareye ikinci kez başvurmuş ve söz konusu talebi reddedilmiştir. Atanma talebinin reddedilmesi üzerine atanma talebinin reddine yönelik işlem ile birlikte işlemin dayanağını oluşturan ve Millî Eğitim Bakanlığı (İdare) tarafından yayımlanan 2009 Şubat Dönemi Öğretmenlik İçin Başvuru ve Atama Kılavuzu'nun (Kılavuz)  maddesinde yer alan \"kırk yaşından gün almamış olmak\" ibaresi ile 4/3/2006 tarihli ve 26098 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Millî Eğitim Bakanlığı Öğretmenlerinin Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliği'nin  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (d) bendinde yer alan \"kırk yaşından gün almamış olmak\" ibaresinin (Yönetmelik) iptali istemiyle Danıştayda dava açmıştır. Danıştay Onikinci Dairesi (Daire) 12/11/2012 tarihinde;i. Kılavuz hakkındaki talep yönünden davanın reddine karar vermiştir. Kararın ilgili kısmında, öğretmenlik mesleğinin niteliği ve ihtiyaç duyduğu dinamizm dikkate alınarak ilk defa öğretmenlik mesleğine atanacaklar için \"40 yaşından gün almamış olmak\" koşulunun aranmasının hukuka uygun olduğu belirtilmiştir. ii. Yönetmelik hakkındaki talep yönünden karar verilmesine yer olmadığına karar vermiştir. Kararın gerekçesinde, dava konusu işlemin tesis edildiği tarihte yürürlükte olan Yönetmelik'in 6/5/2010 tarihli ve 27573 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Millî Eğitim Bakanlığı Öğretmenlerinin Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliği'nin  maddesi ile mülga edildiğinden davanın konusunun kalmadığı belirtilmiştir. iii. Atanma talebinin reddine yönelik işlem yönünden ise işlemin iptaline karar vermiştir. Kararda davacının ilk defa usta öğretici olarak istihdam edildiği tarih itibarıyla \"40 yaşından gün almamış olmak\" koşulunu taşıyıp taşımadığının araştırılması gerektiği belirtilmiştir. Başvurucu Dairenin kararı uyarınca Mersin'in Yenişehir ilçesi, Bahçelievler İlkokuluna okul öncesi öğretmeni olarak atanmıştır. Dairenin 12/11/2012 tarihli kararının iptaline ilişkin kısmına karşı yapılan temyiz başvurusu sonucunda Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu (İDDK) 31/10/2013 tarihinde Daire kararını bozmuştur. Kararda, okul öncesi öğretim kurumlarında hizmetin kadrolu öğretmenler ile yürütülmesinin esas olduğu, usta öğreticilerin ancak öğretmenlere yardımcı olarak görevlendirilmesinin mümkün olduğu belirtilmiştir. İdarece öğretmenliğe alınmak için 40 yaşını doldurmamış olmak şartının getirildiği ifade edilmiştir. Öğretmenliğe atanma konusunda Kılavuz'da getirilen düzenlemeye karşı açılan davanın reddedilmesi ve söz konusu kararın temyiz edilmeksizin kesinleşmesi karşısında usta öğretici olarak istihdam edilen davacının 40 yaş koşulunu taşımadığından atamasının yapılmamasına dair işlemin hukuka uygun olduğu söylenmiştir. İDDK kararı uyarınca başvurucunun okul öncesi öğretmenliği görevine 4/7/2014 tarihinde son verilmiştir. Daire 5/10/2017 tarihinde İDDK'nın bozma kararına uyarak atanma talebinin reddine yönelik işlem yönünden davayı reddetmiştir.B. Başvuruya İlişkin Olay ve Olgular 28/1/2015 tarihli ve 29250 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Millî Eğitim Bakanlığı Öğretmenlerinin Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik uyarınca, 6/5/2010 tarihli ve 27573 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Millî Eğitim Bakanlığı Öğretmenlerinin Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliği'nin ilk atamada aranan \"40 yaşından gün almamış olmak\" şartını düzenleyen  maddesinin birinci fıkrasının (g) bendi yürürlükten kaldırılmıştır. Başvurucu, anılan düzenlemenin yürürlükten kaldırılmasına bağlı olarak tekrar öğretmenliğe atamasının yapılması istemiyle 30/10/2017 tarihinde İdareye başvurmuştur. Söz konusu talep İdarenin 3/11/2017 tarihli işlemiyle reddedilmiştir. Başvurucu, ret işleminin iptali istemiyle idare aleyhine 27/11/2017 tarihinde iptal davası açmıştır. Dava dilekçesinde daha önceden usta öğretici olarak çalışmasına bağlı olarak kazanılmış hakkının bulunduğunu ileri sürmüştür. Kendisi ile emsal nitelikte olanları örnek göstererek söz konusu kişilerin hâlen görevlerine devam ettiklerini belirtmiştir. Anılan kişilerin görevde olmasına karşın kendisinin görevde olmaması nedeniyle eşitlik ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ifade etmiştir. Ankara  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 30/11/2018 tarihinde davayı reddetmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... yukarıda yer verilen mevzuat hükümleri ile dosyada yer alan bilgi ve belgelerin birlikte değerlendirilmesinde; söz konusu Yönetmelik değişikliği ile '40 yaş' sınırının kaldırılması tek başına davacıya doğrudan öğretmenliğe atamasının yapılması hususunda bir hak sağlamadığı gibi, davalı idarenin de böyle bir atamayı yapmasında herhangi bir taktir hakkı bulunmadığı, bu nedenle öğretmenliğe naklen ve açıktan atamaların yapılabilmesi için adayların davalı idarece belirlenen genel ve özel şartları sağlamaları yanında, bir de Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi tarafından yapılacak sınavlarda başarılı olunması, ilgili puan türünden yeterli puanı alınması ve tercih dönemlerinde yapılacak tercihe karşılık puanın yetmesi durumunda atanabileceği anlaşıldığından, davacının yeniden atamasının yapılması istemiyle yaptığı başvurunun reddi yönünde tesis edilen dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.\" Başvurucu, karara karşı 12/2/2019 tarihinde istinaf yoluna başvurmuştur. Başvuru dilekçesinde, dava dilekçesinde belirttiği hususları tekrar etmiş ve -bireysel başvuru formuna da eklediği- Ankara idare mahkemelerince verilen lehine emsal kararlarından söz etmiştir. Ankara Bölge İdare Mahkemesi  Dairesi (Bölge İdare Mahkemesi) 17/4/2019 tarihinde Mahkeme kararını usul ve hukuka uygun bularak istinaf talebini reddetmiştir. Nihai karar başvurucuya 21/5/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 11/6/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun  maddesi şöyledir:\"...B) Özel şartlar: Hizmet göreceği sınıf için 36 ve 41 nci maddelerde belirtilen öğretim ve eğitim kurumlarının birinden diploma almış olmak, Kurumların özel kanun veya diğer mevzuatında aranan şartları taşımak.\" 6/5/2010 tarihli ve 27573 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Millî Eğitim Bakanlığı Öğretmenlerinin Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliği'nin  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Öğretmenlik görevine atanacaklarda, 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 48 inci maddesinde belirtilen genel şartların yanında aşağıda belirtilen özel şartlar aranır:...d) Kamu Personel Seçme Sınavında atanacağı alan için Bakanlıkça belirlenen taban puan ve üstünde puan almış olmak....g) Öğretmenliğe ilk defa atanacaklar bakımından başvuruların ilk günü itibarıyla 40 yaşından gün almamış olmak. Ancak, 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (B) bendi kapsamında sözleşmeli öğretmen pozisyonunda hâlen görev yapanlar ile daha önce bu kapsamda en az bir yıl fiilen görev yaptıktan sonra mesleki eğitimde başarılı olup da ayrılmış olanların kadrolu öğretmenliğe başvurularında 40 yaşından gün almamış olmak şartı aranmaz.\" 28/1/2015 tarihli 29250 sayılı Resmî Gazete de yayımlanan Millî Eğitim Bakanlığı Öğretmenlerinin Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik'in  maddesi şu şekildedir: \"6/5/2010 tarihli ve 27573 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Millî Eğitim Bakanlığı Öğretmenlerinin Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliğinin 11 inci maddesinin birinci fıkrasının (g) bendi yürürlükten kaldırılmıştır.\" Başvurucunun formuna eklediği Ankara  İdare Mahkemesinin 19/6/2018 tarihli kararının ilgili kısmı şu şekildedir:\"Bu durumda; davacı ile aynı konumda olan fakat yargısal süreci daha ağır işleyen ancak sonuç itibariyle haklarında aynı karar verilen öğretmenlerin yukarıda anılan onay ile görevlerine devam ettikleri ancak davacının yargı kararı gereği görevine son verildiği ve onay tarihinde görevde olmadığı gerekçesiyle görevine devam ettirilmediği, bu hususun Anayasa'nın  maddesinde belirtilen eşitlik ilkesine ve hakkaniyete aykırı olduğu sonucuna varıldığından, dava konusu işlemde hukuka uygunluk bulunmamıştır.\" Yine başvurucunun formuna eklediği Ankara  İdare Mahkemesinin 12/10/2018 tarihli kararının ilgili kısmı şu şekildedir:\"Bakılan davada, dosyada mevcut bilgi ve belgelerin ilgili mevzuat hükümleriyle birlikte incelenerek değerlendirilmesi neticesinde; 2006 tarih ve 26098 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Milli Eğitim Bakanlığı Öğretmenlerinin Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliği'nde, öğretmenliğe ilk defa atanacaklar bakımından 'kırk yaşından gün almamış olmak' şartına yer verildiği, yukarıda safahatından bahsedilen ve dava konusu işleme gerekçe gösterilen yargılamanın bu düzenlemeye ilişkin olduğu, mezkur Yönetmeliğin işlem tarihi itibarıyla yürürlükte bulunmadığı; daha sonra yürürlüğe giren ve dava konusu işlemin tesis edildiği tarihte yürürlükte bulunan Millî Eğitim Bakanlığı Öğretmen Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliği'nde ise, öğretmenlik görevine atanacaklarda 'kırk yaşından gün almamış olmak' şartına yer verilmediği anlaşıldığından; davacının durumunun başvuru (2017) tarihinde yürürlükte bulunan ('kırk yaşından gün almamış olmak' şartına yer verilmeyen) Yönetmelik hükümlerine göre değerlendirilerek işlem tesis edilmesi gerekirken, yürürlükten kaldırılan önceki Yönetmeliğe ilişkin mahkeme kararlarına atıfta bulunarak tesis edilen işlemin sebep unsuru yönünden hukuka aykırı olduğu sonucuna varılmıştır.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/19988",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, öğretmenlikte kırk yaşından gün almamış olma koşulunun kaldırılmasının ardından yeniden atanma talebiyle yapılan başvurunun reddi üzerine açılan iptal davasında benzer durumdaki davalardan farklı karar verilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ve istinaf başvurusunun kesin olarak reddedilmesi nedeniyle hükmün denetlenmesini talep etme hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; polis merkezinde yaşanan tartışma sonrasında kolluk görevlilerince kişinin karakol içinde bir odada bir süre istemi dışında tutulması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, kolluğun uyguladığı bedenî kuvvet sonucu meydana gelen yaralanma ve bu olay hakkında yürütülen ceza soruşturmasının etkisizliği nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucu, İstanbul Barosuna bağlı olarak çalışan serbest avukattır. 14/11/2018 tarihinde kolluk tarafından ifadelerinin alınması için davet edilen iki müvekkiline eşlik etmek üzere Esenyurt İlçe Emniyet Müdürlüğüne giden başvurucuyla görevli polis memurları arasında birtakım olaylar yaşanmıştır. Olayın gelişimi hususunda tarafların farklı anlatımları vardır. İddiasına göre ifadelerinin alınması için müvekkilleri ile birlikte beklemeye başlayan başvurucu, karakolun banko kısmında bulunan polis memuruna ne zaman ifade işlemine geçileceğini sormuştur. Bu soruya S.Ş. isimli polis memurunun \"Dostum bekleyeceksin!\" şeklinde yanıt vermesi üzerine başvurucu \"Kardeşim bak ben senin dostun değilim, seni hayatımda ilk defa görüyorum, ben memur arkadaşa bir soru sordum. Cevap vermek istiyorsan ver ama benimle böyle konuşamazsın.\" şeklinde tepki gösterince S.Ş. \"Ne demek istiyon lan sen, ne demek istiyon verdirmiyorum ifade mifade beni mi dövecen beni mi dövecen.\" diyerek başvurucunun üzerine yürümüş ve başvurucunun göğüs bölgesine vurmuştur. Başvurucunun \"Dokunma bana.\" şeklinde tepki göstermesi üzerine olayın yaşandığı yere gelen diğer polis memurları başvurucuyu yaka paça karakolun iç bölümüne sürüklemeye başlamış, bu sırada polis memuru S.Ş. başvurucuyu darbetmiş, kollarını bükerek sürüklemeye çalışmıştır. Olay yerine gelen genç bir komiser araya girerek başvurucuyu avukat bekleme odasına götürmüştür. Bu odada istemi dışında yarım saatten daha uzun bir süre alıkonulan başvurucu daha sonra karakoldan ayrılmıştır. Kolluk görevlilerince olaya ilişkin olarak düzenlenen 14/11/2018 tarihli tutanağa göre ise polis memuru S.Ş.nin polis merkezinin danışma bölümünde görevli olduğu olay günü başvurucu, kendilerinin polis merkezinden telefonla arandığını söyleyen iki şahısla birlikte danışmaya gelmiştir. Yapılan kimlik kontrolü sonrası bir kayıt bulunmadığından şahıslar üst katta bulunan bir diğer birime yönlendirilmiştir. Bir süre sonra tekrar danışma bölümüne gelen şahıslardan avukat olduğu daha sonra yapılan kimlik ibrazı ile öğrenilen başvurucunun danışma masasına doğru elini sallayarak kinayeli ve yüksek bir sesle \"Size bir şey soruyoruz...kardeşim...lan...\" şeklinde tahrik edici bir dille polis memurlarına hitap etmesi nedeniyle öncelikle kendisine sakin olması yönünde telkinde bulunulmuş ve diğer vatandaşların işlemlerini yerine getirmeye çalışan polis memurlarının görevini yapmasına engel olduğu için başvurucu uyarılmıştır. Başvurucunun uyarılara rağmen üslubunu düzeltmemesi ve görevli memurlardan \"Yaka sicil numaranı ver.\" şeklinde yersiz isteklerde bulunması nedeniyle kendisi hakkında görevi engellemekten dolayı gerekli yasal işlemlerin yapılabilmesi için kimlik ibrazı istenmiş ve avukat olduğu anlaşılmıştır. Polis Merkezinde görevli kolluk görevlileri nöbetçi Cumhuriyet savcısını aramış ve onun talimatıyla adli soruşturma başlatmıştır. Cumhuriyet savcısı; başvurucu hakkında şüpheli sıfatıyla tahkikat hazırlanması, ifadesinin Savcılıkta alınması, polis memuru S.Ş.nin müşteki sıfatıyla, diğer şahısların tanık sıfatıyla ifadelerinin alınması ve Olay Tutanağı'nın tanzim edilmesi talimatlarını vermiştir. Başvurucu da ayrıca Cumhuriyet Başsavcılığına (Başsavcılık) verdiği 16/11/2018 tarihli dilekçeyle ilgili kolluk görevlilerinden şikâyetçi olmuştur. Başvurucu, dilekçesinde olayı anlatmış; kolluk görevlilerinin kötü muamelede bulunduğunu iddia etmiştir. Şikâyet dilekçesi ekine sağlık raporunu da ekleyen başvurucu, kamera kayıtlarını delil, olay yerinde bulunan iki müvekkilini de iddialarını doğrulayabilecek tanıklar olarak göstermiştir. Başsavcılık, başvurucunun görevi yaptırmamak için direnme suçunu işlediği iddiası ile başvurucunun darbedildiği yönündeki şikâyetini aynı soruşturmada incelemiştir. Kolluk görevlileri, başvurucunun müvekkilleri ile polis memurlarından birinin ifadesini tanık sıfatıyla, polis memuru S.Ş.nin ifadesini müşteki sıfatıyla almıştır. Başvurucunun müvekkillerinden olan T.K. başvurucunun tartıştığı polis memuru ile aralarında vurma olayı yaşanmadığını, polis memurunun başvurucuyu ittiğini, orada bulunan yedi sekiz polis memurunun başvurucuyu alarak yan taraftaki küçük bir odaya götürerek burada yarım saat kadar beklettiklerini, diğer müvekkili N.A. ise bankonun arkasından çıkan polis memurunun başvurucunun üzerine göğsünü açarak yürüdüğünü, bu esnada kendisine gelen telefona yanıt vermek için arkasını döndüğünü, yeniden olayın yaşandığı yere baktığında ise birkaç memurun başvurucuyu alarak içeriye doğru götürdüğünü gördüğünü söylemiştir. Her iki tanıkta olaya ilişkin polis memurlarınca hazırlanmış olan tutanağın imzalanmasının kendilerinden istenildiğini ancak bunu reddettiklerini ifade etmişlerdir. Polis memuru ise olay hakkında kolluk görevlilerince tutulan tutanak doğrultusunda tanıklık yapmıştır. Başvurucunun şikâyet dilekçesi ekinde Başsavcılığa sunduğu, Arnavutköy Devlet Hastanesi tarafından düzenlenen 14/11/2018 tarihli ve 15384 protokol numaralı raporda; darp nedeniyle yapılan muayenede batında hassasiyet, her iki kolda, sol el bileğinde belirgin lineer abrazyon (sıyrık) saptandığı belirtilmiştir. Soruşturma kapsamında Başsavcılığın Büyükçekmece Adli Tıp Şube Müdürlüğünden aldığı 27/11/2018 tarihli raporda; evrak üzerinden gerçekleştirilen tetkik neticesinde kafatası kemiklerinde kırık, travmatik kafa içi değişim, iç organ lezyonu veya büyük damar kesisi tarif edilmediğine göre kişinin yaşamını tehlikeye sokan bir durum olmadığı ve yaralanmanın kişi üzerindeki etkisinin basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olduğu ifade edilmiştir. Başsavcılık, Polis Merkezindeki olay anına dair kamera kaydını temin etmiştir. İki polis memurunun bu kamera kaydına ilişkin olarak düzenlediği 27/12/201[8] tarihli CD İzleme Tutanağı'nda; şahısların 14/11/2018 günü saat 31 sıralarında Merkeze girdikleri, grup amiri ile görüştükten sonra Belge Yönetimi Birimine yönlendirildikleri, bir müddet sonra tekrar danışmaya geldikleri, buradaki grup amiri ile el kol hareketi yaparak konuşmaya başladıkları, hararetli bir şekilde devam eden konuşma sonrası başvurucunun görevliler tarafından karakolun iç kısmında bulunan avukat görüşme odasına alındığı, daha sonra başvurucunun polis merkezinden ayrıldığının tespit edildiği bildirilmiştir. Başsavcılık, soruşturmayı 18/11/2019 tarihinde verdiği kovuşturmaya yer olmadığı kararı ile sona erdirmiş; Başvurucu hakkında yürütülen görevi yaptırmamak için direnme suçu bakımından soyut iddialar dışında kamu davası açmayı gerektirir her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı herhangi bir delilin bulunmamasını kararda gerekçe olarak göstermiştir. Polis memuru S.Ş. hakkında yürütülen zor kullanma yetkisine ilişkin sınırın aşılması suçu yönünden ise \"Görevli polis memurunun, agresif tavırlar sergileyerek görevini yapmasına engel olan Fatih Özbölük'e ölçülü şekilde kuvvet kullanarak Fatih Özbölük'ü etkisiz hale getirdikleri, polis memurlarının zor kullanma yetkisinin sınırını aştıklarına dair soyut iddialar dışında kamu davası açmaya yeter her türlü şüpheden uzak, kesin, inandırıcı bir delilin bulunmadığı...\" gerekçesine dayanmıştır. Başvurucu, karara itiraz etmiş; Bakırköy  Sulh Ceza Hâkimliği 18/12/2019 tarihinde itirazı reddetmiştir. Ret kararı başvurucuya 17/6/2020 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 13/7/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/23252",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, polis merkezinde yaşanan tartışma sonrasında kolluk görevlilerince kişinin karakol içinde bir odada bir süre istemi dışında tutulması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, kolluğun uyguladığı bedenî kuvvet sonucu meydana gelen yaralanma ve bu olay hakkında yürütülen ceza soruşturmasının etkisizliği nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/35139",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; memuriyet unvanının ve ek göstergenin değiştirilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 27/3/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1949 doğumlu olup İstanbul'da ikamet etmektedir.  Başvurucu -olay tarihindeki adıyla- Türkiye Atom Enerjisi Komisyonu (İdare) hesabına devlet burslusu olarak Amerika Birleşik Devletleri'nde Sussex Üniversitesi applied physics lisans programından 1973 yılında mezun olmuş, Birleşik Krallık'ta Londra Üniversitesi nükleer reaktör mühendisliği dalında yüksek lisans programını 1975 yılında tamamlamıştır.  Yurt dışındaki lisans ve yüksek lisans eğitimlerini tamamlamasının ardından başvurucu 22/1/1976 tarihinde Türkiye Atom Enerjisi Komisyonuna bağlı Çekmece Nükleer Araştırma ve Eğitim Merkezinde mühendis unvanıyla göreve başlamıştır. Başvurucu 1/12/1979 tarihinden itibaren de kadro karşılığı sözleşmeli mühendis olarak görevine devam etmiştir.  İdare tarafından yapılan inceleme sonucunda başvurucunun mezun olduğu lisans programının fizik olduğu belirtilerek 8/2/2008 tarihli işlemle, mühendis olan unvanı fizikçi, 600 olan ek göstergesi de 000 olarak değiştirilmiştir.  Başvurucu, bu işlemin iptali istemiyle 31/3/2008 tarihinde İstanbul  İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) dava açmıştır. Dava dilekçesinde; atandığı dönemde denklik işlemlerinin Millî Eğitim Bakanlığı tarafından yapıldığını, tasdik edilen belgelerde yurt dışındaki eğitiminin nükleer fizik yüksek mühendisliği eğitimi olduğunun açıkça ifade edildiğini belirtmiştir. Lisans diplomasının fizik değil İngilizce ifadesiyle applied physics olduğunu ve Türk yükseköğretim sisteminde bunun fizik mühendisliğine karşılık geldiğini savunmuştur.  İdare, savunma yazısında başvurucunun 22/1/1976 tarihinde ataması yapılırken lisans diplomasının fizik bölümüne ilişkin olduğu dikkate alınmadan doğrudan yüksek lisans diploması gözönünde tutularak yüksek mühendis kadrosuna atandığını ve bunun hatalı olduğunu belirtmiştir. İdare, diploma denklik işlemlerinin usul ve esaslarının Yükseköğretim Diplomaları Denklik Yönetmeliği'nde düzenlendiğini ifade etmiş; başvurucunun Sussex Üniversitesinden aldığı diplomanın Türkiye'de fizik mühendisliği diplomasına denk olduğu yönünde Yükseköğretim Kurulundan alınmış bir karar bulunmadığını vurgulamıştır. İdare, başvurucunun belirlenen niteliklere sahip olmadan ilişkilendirildiği mühendislik unvanının geçersiz sayılarak fizikçi olarak değiştirilmesine yönelik işlemde hukuka aykırılık bulunmadığını ileri sürmüştür.  İdare Mahkemesi 24/3/2009 tarihinde idari işlemin iptaline karar vermiştir. Kararın gerekçesinde özetle şunlar ifade edilmiştir:i. Başvurucunun göreve başladığı tarih itibarıyla Yükseköğretim Kurumu, Türk idare teşkilatı içinde yer almamakta; bu konuyla ilgili iş ve işlemler Millî Eğitim Bakanlığı bünyesinde yer alan Yükseköğretim Genel Müdürlüğü tarafından gerçekleştirilmektedir. Başvurucunun göreve başlatılmadan evvel yurt dışındaki üniversitelerden aldığı diplomaların ülkemizdeki hangi programa denk olduğu hususunun o tarihte Türk idare teşkilatı içinde yer alan Yükseköğretim Genel Müdürlüğü nezdinde araştırılarak durumuna uygun düşen kadroya atanması gerekir. Olayda da başvurucunun ataması bu usule uygun olarak yapılmıştır. Aradan otuz iki yıl geçtikten sonra başvurucunun mezun olduğu yüksek öğrenim programının ülkemizdeki hangi programa denk olduğu hususunun sonradan kurulan Yükseköğretim Kuruluna sorulması ve alınacak cevaba göre yeniden işlem yapılması hukuken mümkün değildir. Kaldı ki olayda idarece konuyla ilgili olarak Yükseköğretim Kurulundan görüş sorulmasına karşın bu yazının nihai cevabı da beklenmeksizin işlem tesis edilmiştir.ii. İdare, ülkemizde bir meslek ve bu mesleğin unvanını alabilmenin ancak o meslekle ilgili lisans eğitimini tamamlayarak mümkün olacağını, kanunla belirlenen niteliklere sahip olmayan başvurucunun mühendislik unvanına atanmasının açık hata teşkil ettiğini ileri sürmekteyse de başvurucunun lisans diploması atandığı kadro unvanıyla ilgisiz olmadığından açık hatanın varlığından söz edilemez. Başvurucunun lisans diploması fizik değil İngilizce ifadesiyle applied physics olup bunun Türkiye’deki karşılığı fizik mühendisliğidir. Millî Eğitim Bakanlığının tasdik ettiği belgelerde de başvurucunun aldığı eğitimin nükleer fizik yüksek mühendisliği eğitimi olduğu açıkça ifade edilmiştir. Dolayısıyla başvurucunun ilk ataması sırasında İdarece hata yapıldığından da söz edilemeyecektir. iii. Başvurucunun atandığı kadro unvanı lisans ve yüksek lisans derecesi ile tam bir uyum içindedir. Ülkemizde bir meslek ve bu mesleğin unvanını alabilmenin ancak o meslekle ilgili lisans eğitimini tamamlayarak mümkün olacağı tabiidir. Ne var ki bu durum lisans ve yüksek lisans diplomalarının uyumlu olduğu durumlarda yüksek lisans diplomasının dikkate alınmayacağı anlamına gelmemektedir. Dolayısıyla idarece tesis edilen işlem kazanılmış hak ilkesine açıkça aykırıdır. İdarenin temyizini inceleyen Danıştay Beşinci Dairesi (Daire) 27/12/2011 tarihinde İdare Mahkemesi kararını bozmuştur. Bozma kararında özetle şunlar ifade edilmiştir:i. Ara kararıyla sorulması üzerine Yükseköğretim Kurulu tarafından cevaben gönderilen yazıda başvurucunun lisans düzeyinde almış olduğu eğitimin fen fakültesi uygulamalı fizik alanında olduğu, bu nedenle fizik mühendisliği yeterliliğini karşılamadığı belirtilmiştir. Ayrıca başvurucunun müracaatı üzerine Sussex Üniversitesi tarafından 19/5/2011 tarihli belgede \"uygulamalı Fizik diplomasının Ekim 1979 tarihinden geçerli olmak üzere yeni girenler için Fizik Mühendisliği adını aldığı\" yönünde açıklama yer almaktadır. ii. 4/11/1981 tarihli ve 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu'nun  ve  maddeleri ile 17/6/1938 tarihli ve 3458 sayılı Mühendislik ve Mimarlık Hakkında Kanun'un  maddesi dikkate alındığında bir meslek veya bu mesleğin unvanını alabilmek ancak o meslekle ilgili lisans eğitimi yapılması şartıyla mümkün olabilmektedir. Diğer bir deyişle bir meslek ya da meslek unvanını ancak lisans eğitimi sağlayabilmektedir. Buna göre bir mühendislik alanında lisans diplomasına sahip olanların yüksek lisans öğrenimi görmesi hâlinde yüksek mühendis unvanını alabileceği anlaşılmıştır. iii. Başvurucunun mezun olduğu tarih itibarıyla diplomasının mühendisliğe yönelik olmadığı görülmüştür. Mühendislik alanında lisans eğitimi görmeyen başvurucunun yüksek lisans eğitiminin mühendislik alanına ilişkin olması ona mühendis unvanı kazandırmaz. Bu sebeple başvurucunun unvanının ve ek göstergesinin değiştirilmesi hukuka uygundur. iv. Ancak başvurucunun fiilen mühendis olarak görev yaptığı döneme ilişkin olarak bu unvan dikkate alındığında kendisine yapılan ödemelerin iadesinin istenemeyeceği de tabiidir.  İdare Mahkemesi 28/11/2013 tarihinde bozma kararına uymayarak ısrar kararı vermiş ve idari işlemi bir kez daha iptal etmiştir. Kararın gerekçesinde önceki karardaki argümanlar tekrarlanmakla birlikte ek olarak başvurucunun lisans diplomasını aldığı Sussex Üniversitesince verilen beyanda başvurucunun 1973 yılında mezun olduğu uygulamalı fizik bölümünden fizik mühendisliği derecesi olduğu, uygulamalı fizik diplomasının da Ekim 1979 tarihinden itibaren olmak üzere yeni girenler için fizik mühendisliği adını aldığının belirtildiği vurgulanmıştır.  Israr kararını temyizen inceleyen Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu (İDDK) 17/2/2016 tarihinde ısrar kararını Daire kararındaki gerekçelerle bozmuştur.  Başvurucu, bu karara karşı karar düzeltme yoluna başvurmuştur. Karar düzeltme dilekçesinde; Sussex Üniversitesinin 1979 yılında yaptığı değişikliğin sadece bölümün adına ilişkin olduğunu, müfredatın ise değişmediğini belirtmiştir. Ayrıca Yükseköğretim Kurulunun görüşünün bağlayıcı olmadığı gibi hatalı olduğunu ileri sürmüştür. Başvurucu applied physics sözcüğünün bire bir çevrilmesinin doğru olmayacağını, kavramın anlamsal çevirisinin fizik mühendisliği olduğunu ifade etmiştir. İDDK 24/12/2018 tarihinde karar düzeltme talebini reddetmiştir. Nihai karar 25/2/2019 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir.   2547 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Bu Kanunda geçen kavram ve terimlerin tanımları aşağıda belirtilmiştir. ...k) Bölüm: Amaç, kapsam ve nitelik yönünden bir bütün teşkil eden, birbirini tamamlayan veya birbirine yakın anabilim ve anasanat dallarından oluşan; fakültelerin ve yüksekokulların eğitim - öğretim, bilimsel araştırma ve uygulama birimidir. Anabilim dalı ve anasanat dalları bilim ve sanat dallarından oluşur. Yükseköğretimdeki çeşitli birimlerin ortak derslerini vermek üzere rektörlüğe bağlı bölümler de kurulabilir....s) Lisans: Ortaöğretime dayalı, en az sekiz yarı yıllık bir programı kapsayan bir yükseköğretimdir.t) (Değişik birinci cümle: 19/11/2014-6569/25 md.) Lisans Üstü: Yüksek lisans ve doktora ile tıpta, diş hekimliğinde, eczacılıkta ve veteriner hekimlikte uzmanlık ve sanatta yeterlik eğitimini kapsar ve aşağıdaki kademelere ayrılır. (1) Yüksek Lisans: (Bilim uzmanlığı, yüksek mühendislik, yüksek mimarlık, master): Bir lisans öğretimine dayalı, eğitim - öğretim ve araştırmanın sonuçlarını ortaya koymayı amaçlayan bir yükseköğretimdir....\" 2547 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Yükseköğretim, harca tabi olup bu kanunda belirlenen amaç ve anailkelere göre aşağıdaki şekilde düzenlenir....b. (Değişik: 17/8/1983 - 2880/24 md.) Aynı meslek ve bilim dallarında, eğitim - öğretim yapan üniversitelerde, eğitim - öğretim, metod, kapsam, öğretim süresi ve yıl içindeki değerlendirme esasları bakımından eşdeğer olması ve öğrenimden sonra kazanılan unvanların aynı ve elde edilen hakların eşdeğer sayılması hususu Üniversitelerarası Kurulun önerisi üzerine; öğretmen yetiştiren birimler için belirtilen esasların tespiti Milli Eğitim Bakanlığı ile de işbirliği yapılarak, Yükseköğretim Kurulunca düzenlenir. ...\" 3458 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir: \"Türkiye Cumhuriyeti hududları dahilinde mühendislik ve mimarlık unvan ve salahiyeti ile sanat icra etmek isteyenlerin aşağıda yazılı vesikalardan birini haiz olmaları şarttır:a) Mühendislik veya mimarlık tahsilini gösteren Türk yüksek mekteblerinden verilen diplomalar;b) Programlarının yüksek mühendis veya mimar mektebleri programlarına muadil olduğu kabul edilen bir ecnebi yüksek mühendis veya yüksek mimar mektebinden diploma almış olanlara usulüne tevfikan verilecek ruhsatnameler;c) Türk Teknik Okulu mühendis kısmı ile programlarının buna muadil olduğu kabul edilen memleket dahilindeki diğer mühendis veya mimar mekteblerinden verilen diplomalar;d) Programlarının Türk Teknik Okulu Mühendis kısmı programlarına muadil olduğu kabul olunan bir ecnebi mühendis veya mimar mektebinden diploma almış olanlara usulüne tevfikan verilecek ruhsatnameler.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/9545",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, memuriyet unvanının ve ek göstergenin değiştirilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, terör örgütü üyeleri tarafından hısımlarına zarar verilmesi dikkate alınmaksızın 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun reddedilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkı ile mülkiyet hakkının; ret işlemine karşı açılan davaya ilişkin yargılama işlemlerinin adil olmaması, makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 18/12/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 31/10/2014 tarihinde, başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir.  İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 31/10/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 5/12/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 29/12/2014 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu, terör örgütü mensupları ile güvenlik güçleri arasında 7/5/1992 tarihinde çıkan çatışmada hısımları olan Sa.Ç.nin öldürüldüğünü, N.Ç. ve Ay.Ç.nin yaralandığını, 22/4/1994 tarihinde çıkan çatışmada Al.Ç.nin yaralandığını, Şe.Ç.nin yaralandığını ve eşyaları ile birlikte meskeninin hasar gördüğünü, Ad.Ç., E.Ç., N.Ç. ve S.Ç.nin meskenlerinin zarara uğradığınıbeyan etmiş ve bu özel durumlarından kaynaklanan güvenlik kaygısı nedeniyle köyünü terk etmek zorunda kaldığını iddia etmiştir. Başvurucu 20/7/2006 tarihinde 5233 sayılı Kanun kapsamına giren zararlarının karşılanması talebiyle Batman Valiliği Zarar Tespit Komisyonuna (Komisyon) başvurmuştur. Komisyon 6/7/2011 tarihli ve 2011/1-1481 sayılı kararında terör olayları sonucu oluşan zararların karşılanması talebiyle yapılan başvuruda dosyalarda yer alan bilgi ve belgeler uyarınca Sason ilçesi Gürgenli köyü boşalmadığından, kişiye yönelik bir tehdit ve saldırı olmadığından, anılan köyde 1990 yılında 983 kişi, 1997 yılında 692 kişi, 2000 yılında 843 kişi yaşadığından bahisle talebin reddine karar vermiştir.  Başvurucu tarafından belirtilen ret işlemi aleyhine Batman İdare Mahkemesinde iptal davası açılmıştır.  Batman İdare Mahkemesinin 22/2/2012 tarihli ve E.2011/2406, K.2012/1232 sayılı kararı ile Gürgenli köyünün 1991 ile 1995 yılları arasında kısmen boşaldığı, Gürgenli köyüne bağlı Güvenç, Topluca ve Yuvalıçay mezralarının 1991 ile 1995 yılları arasında kısmen boşaldığı, 1987 ile 2000 yılları arasında Gürgenli köyünde geçici köy korucusu ve gönüllü köy korucusu görevlendirildiği ve koruculuk sisteminin olduğu, korucu aileleri haricinde köyde 152 hanenin bulunduğu, köy nüfusunun 1990 yılında 983, 1997 yılında 692, 2000 yılında 843 kişi olduğu; 1990 ile 2000 yılları arasında köyde muhtarlık seçimlerinin yapıldığı, 2000 yılı sonrasında da seçimlerin düzenli olarak yapıldığı, Gürgenli köyündeki ilköğretim okulunun güvenlik nedeniyle kapanan okullar arasında yer almadığı, Gürgenli köyü halkının bir kısmının güvenlik kaygısıyla da olsa köyden göç etmesinden dolayı uğradığı zararın anılan köyün tamamen boşalmamış olması, diğer bir ifadeyle anılan köyde nesnel güvenlik kaygısının yaşanmamış olması ve başvurucuya yönelik bir terör tehdidi ya da saldırısının bulunmaması nedenleriyle 5233 sayılı Kanun hükümlerine göre idarece karşılanmasına hukuki olanak bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine hükmedilmiştir.  Başvurucunun temyizi üzerine Danıştay Onbeşinci Dairesinin 25/12/2012 tarihli ve E.2012/5647, K.2012/15050 sayılı ilamı ile kararların usul ve hukuka uygun olduğu, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenlerinin kararların bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediği belirtilerek kararın onanmasına hükmedilmiştir.  Başvurucunun karar düzeltme istemi, Danıştay Onbeşinci Dairesinin 19/9/2013 tarihli ve E.2013/9788, K.2013/6074 sayılı ilamı ile reddedilmiştir. Ret kararı başvurucuya 21/11/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 18/12/2013 tarihlerde bireysel başvuruda bulunmuştur. B. İlgili Hukuk 5233 sayılı Kanun’un , , , , , , geçici , geçici , geçici  maddeleri, 24/6/2013 tarihli ve 2013/5034 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı Eki Karar’ın  maddesi, Danıştay Onuncu Dairesinin 30/12/2008 tarihli ve E.2008/4141, K.2008/9584 sayılı kararı, Danıştay Onuncu Dairesinin 31/12/2008 tarihli ve E.2008/5548, K.2008/9733 sayılı kararı, Danıştay Onuncu Dairesinin 20/2/2009 tarihli ve E.2008/6679, K.2009/1227 sayılı kararı (Celal Demir, B. No: 2013/3309, 6/2/2014, §§ 15-28).  5233 sayılı Kanun’un 25/4/2013 tarihli ve 6462 sayılı Kanun’un  maddesiyle değişik  maddesinin birinci ve üçüncü fıkraları şöyledir:“Yaralanma, engelli hâle gelme ve ölüm hâllerinde (7000) gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı sonucunda bulunan miktarın; a) Yaralananlara altı katı tutarını geçmemek üzere yaralanma derecesine göre, b) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından üçüncü derece olarak tespit edilenlere dört katından yirmidört katı tutarına kadar, c) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından ikinci derece olarak tespit edilenlere yirmibeş katından kırksekiz katı tutarına kadar, d) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından birinci derece olarak tespit edilenlere kırkdokuz katından yetmişiki katı tutarına kadar, e) Ölenlerin mirasçılarına elli katı tutarında, Nakdî ödeme yapılır. … Birinci fıkranın (e) bendine göre belirlenen nakdî ödemenin mirasçılara intikalinde 4721 sayılı Türk Medenî Kanununun mirasa ilişkin hükümleri uygulanır.”  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/9215",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, terör örgütü üyeleri tarafından hısımlarına zarar verilmesi dikkate alınmaksızın 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun reddedilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkı ile mülkiyet hakkının; ret işlemine karşı açılan davaya ilişkin yargılama işlemlerinin adil olmaması, makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hukuk davasında yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvurular 7/8/2019 ve 13/9/2019 tarihlerinde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2019/32473 sayılı başvurunun 2019/28441 sayılı başvuru ile kişi yönünden hukuki irtibat bulunması sebebiyle 2019/32473 sayılı başvurunun kapatılmasına, incelemenin 2019/28441 sayılı başvuru üzerinden yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun 9/7/2014 tarihinde Adıyaman  Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı dava, bağlantı bulunması sebebiyle 8/1/2014 tarihinde açılmış olan ve davalısı olduğu Adıyaman  Asliye Hukuk Mahkemesindeki dava ile birleştirilmiştir. Söz konusu davanın yargılaması devam etmektedir. Başvurucu, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasıyla Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/28441",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hukuk davasında yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru servis aracı plakası için ruhsat bedeli talep edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 9/6/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu şirket, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu şirket, servis taşımacılığı yapmakta olup (P) sayılı ticari plakalı kırk beş adet servis aracına sahip bulunmaktadır. Kocaeli Büyükşehir Belediyesi Ulaşım Koordinasyon Merkezi (UKOME), 11/7/2007 tarihli kararı ile Kocaeli ilindeki servis araçlarına tahdit getirilerek servis araçları ruhsata bağlanmıştır. Buna göre servis taşımacılığı yapacak olan esnaf dört kategoriye ayrılmış ve bu kategorilere göre 000 TL, 500 TL veya 000 TL tutarındaki değişen miktarlarda ruhsat bedeli ödenmesi şartı getirilmiştir. Bu şekilde ruhsat ve devir ücretlerinin belirlenme yetkisi Kocaeli Büyükşehir Belediye Meclisine (Belediye Meclisi) bırakılmıştır. Belediye Meclisinin 10/10/2007 tarihli ve 931 sayılı kararının ilgili kısmında;\"d) 11/7/2007 tarihi itibariyle (P) plakası ve son 3 yılda güzergah izin belgesi almış olanlar 000 TL,e) 11/7/2007 tarihi itibariyle (P) plakası olup da güzergah izin belgesi almamış olanlar 500 TL,f) (P) plakası almış olsalar dahi, 2007 yılı haziran ayında vergi kaydı yaptırıp haziran ayına ait servis taşımacılığı ile ilgili fatura kesmemiş olanlar 000 TL\" ücret alınacağı karara bağlanmıştır. UKOME tarafından mezkur karara istinaden başvurucu şirkete gönderilen 15/2/2010 tarihli yazı ile şirketin uhdesinde bulunan kırk beş adet servis aracının (P) plakası ruhsat bedellerinin ödenmesi talep edilmiştir. Başvurucu şirket borcunun bulunmadığı ve durumun yeniden incelenerek düzeltilmesi istemiyle Kocaeli Büyükşehir Belediye Başkanlığına (Büyükşehir Belediyesi) başvurmuştur. Başvurucu şirket yeniden inceleme talebinin reddi üzerine ruhsat bedellerinin ödenmesi istemli UKOME işleminin ve bu işlemin dayanağı olan UKOME kararı ile Belediye Meclisinin 10/10/2007 tarihli kararının iptal istemiyle 1/6/2010 tarihinde Kocaeli  İdare Mahkemesinde iptal davası açmıştır. Başvurucu şirket dava dilekçesinde Büyükşehir Belediyesinin her türlü servis ve toplu taşıma araçlarının sayısını belirleme yetkisinin olmasına rağmen maddi olarak ruhsat almayı güçleştirecek bedel tahsil etme yetkisinin ilgili mevzuata uygun olmadığını, tesis edilen karar ve işlemlerin usul ve yasaya aykırı olduğunu ileri sürmüştür. Mahkeme, 24/4/2012 tarihli kararıyla davanın reddine karar vermiştir. Mahkeme kararının gerekçesine göre;i. Büyükşehir Belediyesinin hudutları içerisinde ihtiyaç ve şartlara göre trafik güvenliğinin ve düzeninin sağlanması için alt yapı hizmetleri, ticari araçların güzergâhları, çalışma şekil ve şartları başta olmak üzere kamu yararı ve trafik hizmetlerinin gerekleri doğrultusunda tedbirler almak UKOME'nin görev ve yetkileri arasındadır.ii. Kocaeli il hudutları aynı zamanda davalı Büyükşehir Belediyesi hudutları olduğundan bu ilde yaşayan vatandaşların huzuru, kentsel anlamda olabildiğince düzenli ve çağdaş koşullar altında yaşanabilir bir yerleşim merkezi oluşturabilmek amacıyla çeşitli tasarrufta bulunabilecekleri tartışmasızdır.iii. Bu itibarla yerleşim yerlerinin çevre ve diğer yerleşim birimleriyle seyrüsefer noktası olan durakların ve buna bağlı güzergâhların en iyi koşullarda çalıştırılması ve burada faaliyet gösteren ya da faaliyet göstermek isteyenlerin tam rekabet koşulları altında belde halkına hizmet götürebilmesinin sağlanması, personel ve öğrenci servis taşımacılığı yapan araçlar ile ilde trafik güvenliği, ulaşım hizmetlerinin niteliğinin artırılması, bu hizmetleri yerine getirenlerin hak ve menfaatleri arasında kamu yararı doğrultusunda dengenin sağlanarak gerekli tedbir ve düzenlemelerin yapılması gerekmektedir.iv. Umum servis araçlarına getirilen plaka tahdidi ve ruhsat uygulaması ile esasında başvurucu şirket gibi bu alanda taşımacılık yapan ticaret erbabının hakları korunmuştur.v. Bu itibarla umum servis araçlarının denetim altına alınabilmesi, taşıma hizmetlerinin daha düzenli ve güvenli bir duruma getirilmesi, fiilen çalışan şoför esnafının korunması amacıyla tahdit kapsamına alınacak esnafın gruplandırılarak alınacak ruhsat bedelinin belirlenmesine ilişkin UKOME kararında, bu karara dayalı olarak servis araçlarından 2007 yılında alınacak ruhsat bedelinin tespitine yönelik 10/10/2007 tarihli Belediye Meclisi kararında hukuka aykırılık bulunmamaktadır. Başvurucu şirket tarafından temyiz edilen karar, Danıştay Sekizinci Dairesinin yapmış olduğu temyiz incelemesi sonucunda 14/4/2014 tarihli kararlar ile onanmıştır. Onama ilamlarında kararların usul ve kanuna uygun olduğu belirtilmiştir.  Başvurucu şirketin karar düzeltme talebi ise aynı Dairenin 23/10/2014 tarihli kararıyla oybirliğiyle reddedilmiştir.  Nihai karar başvurucu şirkete 13/5/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu şirket 9/6/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 26/5/1981 tarihli ve 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanunu'nun  maddesi şöyledir:\"Belediyeler bu Kanunda harç veya katılma payı konusu yapılmayan ve ilgililerin isteğine bağlı olarak ifa edecekleri her türlü hizmet için belediye meclislerince düzenlenecek tarifelere göre ücret almaya yetkilidir. Belediyeye tekel olarak verilmiş işler kendi özel hükümlerine tabidir.\" 3/7/2005 tarihli ve 5393 sayılı Belediye Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Belediyenin yetkileri ve imtiyazları şunlardır: ... p) Kara, deniz, su ve demiryolu üzerinde işletilen her türlü servis ve toplu taşıma araçları ile taksi sayılarını, bilet ücret ve tarifelerini, zaman ve güzergâhlarını belirlemek; durak yerleri ile karayolu, yol, cadde, sokak, meydan ve benzeri yerler üzerinde araç park yerlerini tespit etmek ve işletmek, işlettirmek veya kiraya vermek; kanunların belediyelere verdiği trafik düzenlemesinin gerektirdiği bütün işleri yürütmek...\" 5393 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Belediye meclisinin görev ve yetkileri şunlardır:...f) Kanunlarda vergi, resim, harç ve katılma payı konusu yapılmayan ve ilgililerin isteğine bağlı hizmetler için uygulanacak ücret tarifesini belirlemek....\" 5393 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\" Belediyenin gelirleri şunlardır:...e) Belediye meclisi tarafından belirlenecek tarifelere göre tahsil edilecek hizmet karşılığı ücretler.....\" 10/7/2004 tarihli ve 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Büyükşehir belediyesinin görev, yetki ve sorumlulukları şunlardır:...\" Büyükşehir ulaşım ana plânını yapmak veya yaptırmak ve uygulamak; ulaşım ve toplu taşıma hizmetlerini plânlamak ve koordinasyonu sağlamak; kara, deniz, su ve demiryolu üzerinde işletilen her türlü servis ve toplu taşıma araçları ile taksi sayılarını, bilet ücret ve tarifelerini, zaman ve güzergâhlarını belirlemek; durak yerleri ile karayolu, yol, cadde, sokak, meydan ve benzeri yerler üzerinde araç park yerlerini tespit etmek ve işletmek, işlettirmek veya kiraya vermek; kanunların belediyelere verdiği trafik düzenlemesinin gerektirdiği bütün işleri yürütmek....\" 5216 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Büyükşehir içindeki kara, deniz, su, göl ve demiryolu üzerindeki her türlü taşımacılık hizmetlerinin koordinasyon içinde yürütülmesi amacıyla büyükşehir belediye başkanı ya da görevlendirdiği kişinin başkanlığında, yönetmelikle belirlenecek kamu kurum ve kuruluşları ile, Türkiye Şoförler ve Otomobilciler Federasyonunun görevlendireceği ilgili odanın temsilcisinin katılacağı Ulaşım Koordinasyon Merkezi kurulur. İlçe belediye başkanları kendi belediyesini ilgilendiren konuların görüşülmesinde koordinasyon merkezlerine üye olarak katılırlar. Ulaşım Koordinasyon Merkezi toplantılarına ayrıca gündemdeki konularla ilgili üye olarak belirlenmeyen ulaşım sektörü ile ilgili kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarından ihtisas meslek odalarının temsilcileri de davet edilerek görüşleri alınır.Bu Kanun ile büyükşehir belediyesine verilen trafik hizmetlerini plânlama, koordinasyon ve güzergâh belirlemesi ile taksi, dolmuş ve servis araçlarının durak ve araç park yerleri ile sayısının tespitine ilişkin yetkiler ile büyükşehir sınırları dahilinde il trafik komisyonunun yetkileri ulaşım koordinasyon merkezi tarafından kullanılır.Ulaşım koordinasyon merkezi kararları, büyükşehir belediye başkanının onayı ile yürürlüğe girer.Ulaşım koordinasyon merkezi tarafından toplu taşıma ile ilgili alınan kararlar, belediyeler ve bütün kamu kurum ve kuruluşlarıyla ilgililer için bağlayıcıdır.Koordinasyon merkezinin çalışma esas ve usulleri ile bu kurullara katılacak kamu kurum ve kuruluş temsilcileri, İçişleri Bakanlığı tarafından çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.Büyükşehir belediyelerine bu Kanun ile verilen görev ve yetkilerin uygulanmasında, 1983 tarihli ve 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun bu Kanuna aykırı hükümleri uygulanmaz. \" 15/6/2006 tarihli ve 26199 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Büyükşehir Belediyeleri Koordinasyon Merkezleri Yönetmeliği'nin (Yönetmelik)  maddesinin  fıkrası şöyledir:\"(2) Taksi, dolmuş, minibüs ve umum servis araçları ile toplum taşım araçlarının tahsis süreleri, ticari plaka sayıları ile bu plakaların verilmesine ilişkin usul, esas ve devir ücretleri UKOME'ce tespit edilir.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne (Sözleşme) ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesi şöyledir:\"Her gerçek ve tüzel kişinin mal ve mülk dokunulmazlığına saygı gösterilmesini isteme hakkı vardır. Bir kimse, ancak kamu yararı sebebiyle ve yasada öngörülen koşullara ve uluslararası hukukun genel ilkelerine uygun olarak mal ve mülkünden yoksun bırakılabilir.Yukarıdaki hükümler, devletlerin, mülkiyetin kamu yararına uygun olarak kullanılmasını düzenlemek veya vergilerin ya da başka katkıların veya para cezalarının ödenmesini sağlamak için gerekli gördükleri yasaları uygulama konusunda sahip oldukları hakka halel getirmez.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) göre mülkiyet hakkını güvence altına alan Sözleşme'nin anılan maddesinin ilk ve en önemli koşulu, kamu makamları tarafından mülkiyet hakkına yapılan herhangi bir müdahalenin hukuka dayalı olması gerekliliğidir (Iatridis/Yunanistan [BD], B. No: 31107/96, 25/3/1999, § 58). Bu maddenin birinci paragrafının ikinci cümlesi devletlere yalnızca hukukun öngördüğü koşullar dâhilinde mülkiyetten yoksun bırakma yetkisi vermiş; ikinci paragraf ise devletlere ancak hukuk kuralları uygulanarak mülkiyeti kamu yararına kontrol etme yetkisi tanımıştır (Iatridis/Yunanistan, § 58). AİHM, hukuka dayalı olma ilkesini yalnızca bu maddede yer alan hükümlerden çıkarmamaktadır. Kararlarda sıklıkla demokratik bir toplumun temel ilkelerinden biri olan hukukun üstünlüğü ilkesinin Sözleşme’nin bütün maddeleri için geçerli olduğu ifade edilmektedir.  AİHM’e göre hukukilik ilkesi, müdahalenin ilk olarak iç hukukta bir temelinin olması gerektiği anlamına gelmektedir (Shchokin/Ukrayna, B. No: 23759/03-37943/06, 14/10/2010, § 51). Mahkeme, Sözleşme’de geçen hukuk ya da hukuka aykırı terimlerinin sadece iç hukuka atıfta bulunmakla kalmayıp aynı zamanda hukukun üstünlüğü ile ilgili olduğunu belirtmektedir. Buna göre uygulanan iç hukuktaki düzenlemelerin hukukun üstünlüğü ilkesiyle de uyumlu olması gerektiği ifade edilmektedir (James ve diğerleri/Birleşik Krallık [GK], B. No: 8793/79, 21/2/1986, § 67). Hukuka dayalı olma ilkesi, ayrıca iç hukukta uygulanan kanun hükümlerinin yeterli derecede erişilebilir, belirli ve öngörülebilir olmasını da içermektedir (Beyeler/İtalya [BD], B. No: 33202/96, 5/1/2000, § 109; Hentrich/Fransa, B. No: 13616/88, 22/9/1994, § 42; Spaček, s.r.o./Çek Cumhuriyeti, B. No: 26449/95, 9/11/1999, §§ 56-61). Ancak AİHM, kanunilik ilkesinin sağlanması bakımından müdahalenin iç hukukta yasal bir temelinin varlığının tek başına yeterli olmadığını, kanunun belli bir kaliteye de sahip olması gerektiğini vurgulamış; bu bağlamda kanunun hukuk devleti ilkesine uygun olmanın yanında keyfîliğe karşı güvenceler içermesi gerektiğine de işaret etmiştir(Vistiņš and Perepjolkins/Letonya [BD], B. No: 71243/01, 25/10/2012, § 96). AİHM'e göre mülkiyetten yoksun bırakma yetkisi tanıyan bir kanun kuralının kanunilik kriterini taşıdığından söz edilebilmesi için yeterli düzeyde erişilebilir, kesin ve öngörülebilir olması gerekir. Öngörülebilirliğin derecesinin tespitinde söz konusu kanunun içeriği, düzenlediği alanın mahiyeti ve temas ettiği kişilerin sayısı ve statüsü büyük önem taşımaktadır. Öngörülebilirlik, özellikle kamu otoritelerinin keyfî müdahalelerine karşı koruma önlemleri getirilmiş olmasını gerektirmektedir. Öte yandan kanunun öngörülebilirlik ilkesinin önemiyle orantılı asgari usule ilişkin güvenceler içermesi gerekir (Vistins ve Perepjolkins/Letonya, § 97). AİHM içtihatlarında vergi yoluyla mülkiyet hakkına yapılan müdahaleler, Sözleşme'ye ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesinin ikinci paragrafında öngörülen mülkiyetin kullanımının kontrolüne ilişkin üçüncü kural kapsamında değerlendirilmektedir. Mahkemeye göre bu paragrafta yer alan kural, taraf devletlere vergi koyma ve vergilerin ödenmesini sağlamak için gerekli gördüğü kanunları çıkarma konusunda açık bir yetki tanımaktadır (Gasus Dosier-und Fördertechnik GmbH/Hollanda, B. No: 15375/89, 23/2/1995, § 59).  AİHM, Sözleşme'ye ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesinin kamu otoritelerince mülkiyet hakkına yapılan müdahalenin kanuna dayanmasını zorunlu kıldığını ifade etmiştir. Bu kapsamda ayrıca anılan maddenin  fıkrasının üçüncü cümlesinde mülkten yoksun bırakma yetkisi sadece hukuk tarafından öngörülen koşullara uygun olmak şartıyla mümkün kılınmıştır. AİHM ayrıca demokratik toplumun temel ilkelerinden olan hukuk devletinin Sözleşme'de mündemiç bir kavram olduğunu vurgulamış (Vistiņš and Perepjolkins/Letonya, § 95) ve yine bir diğer temel ilke olan hukukun üstünlüğü ilkesinin Sözleşme'nin tüm maddelerini içermekte olup bunlara hâkim olduğu gerçeğine işaret etmiştir (Spacek s.r.o./Çek Cumhuriyeti, § 41). Ulusal hukuka dayanmayan bir müdahalenin hiçbir koşulda meşru bir temele oturmayacağı aşikâr olmakla birlikte burada Sözleşme’de düzenlendiği şekliyle ve Sözleşme bağlamında söz konusu olan hukuk terimi, ulusal hukuk düzlemindeki kanun teriminden daha geniş bir alanı işaret etmektedir. Bu itibarla ilgili maddede geçen law ifadesinin nitelendirdiği gerçekliğin salt teknik mevzuat hükümleri olmayıp bunu aşkın şekilde yazılı hukuk yanında örf ve adet hukukunu ve istikrar kazanmış yargısal içtihatları da kapsadığı hususunu gözardı etmememiz gerekmektedir (The Sunday Times/Birleşik Krallık (No:1), B. No: 13166/87, 26/4/1979, § 47; Malone/Birleşik Krallık [GK], B. No: 8691/79, 2/8/1984, § 80). Bu durumda Sözleşme'deki düzenleme şekliyle hukuk terimi yalnızca salt parlamentonun belirli usul hükümleri doğrultusunda tesis ettikleri kararlarını ifade eden şekli anlamda kanunları ifade etmeyip bunun yanısıra genel ve soyut hükümler koyan maddi anlamda yapılan düzenlemeleri de ifade etmektedir (Spacek s.r.o./Çek Cumhuriyeti, § 57). Diğer bir deyişle AİHM kanunilik ilkesinin sağlanması bakımından müdahalenin iç hukukta yasal bir temelinin varlığının tek başına yeterli olmadığını, kanunun belli bir kaliteye de sahip olması gerektiğini vurgulamış; bu bağlamda kanunun hukuk devleti ilkesine uygun olmanın yanında keyfîliğe karşı güvenceler içermesi gerektiğine de işaret etmiştir(Vistins ve Perepjolkins/Letonya, § 96).  Vergisel müdahalenin hukuka dayalı olması ile ilgili olarak AİHM içtihatlarında öne çıkan hususlar; vergisel düzenlemenin aleniyeti, açıklığı, müdahalenin keyfî nitelikte olup olmaması ve başvurucunun hukuki statüsünün ne olduğudur (anılan hususların çıkarımına elverişli kararlar için bkz. CBC-Union s.r.o./Çek Cumhuriyeti (k.k.), B. No: 68741/01, 20/9/2005; Kruslin/Fransa, B. No: 11801/85, 24/4/1990; Wolfhard Koop-Autmaten 7 GmbH&Co.KG/Almanya (k.k.), B. No: 38070/97, 30/03/1999; Hentrich/Fransa; Spacek s.r.o./Çek Cumhuriyeti; The Sunday Times/Birleşik Krallık). Öncelikle AİHM'e göre vergisel müdahalenin öngörülebilir ve dayandığı vergisel düzenlemenin ulaşılabilir olması, bu düzenlemenin aleni olmasına bağlıdır. Bu itibarla vergisel düzenleme, müdahaleyi gerçekleştiren Sözleşmeci devletin resmî gazetesinde yayınlanmışsa aleniyet unsurunun gerçekleştiği kabul edilmektedir (CBC-Union s.r.o./Çek Cumhuriyeti). Öngörülebilirliğin derecesinin tespitinde söz konusu kanunun içeriği, düzenlediği alanın mahiyeti ve temas ettiği kişilerin sayısı ve statüsü büyük önem taşımaktadır. Öngörülebilirlik, özellikle kamu otoritelerinin keyfî müdahalelerine karşı koruma önlemleri getirilmiş olmasını gerektirmektedir. Hukuk kuralının uygulanması hâlinde doğabilecek sonuçların önceden tahmin edilebilmesi anlamına gelmekte olan öngörülebilirlik (Hentrich/Fransa, § 42) verginin kanuniliği ilkesi gereği vergi yoluyla yapılacak müdahalelerin temel dayanağı olan kanunların da ilgili kişinin davranışlarını belirlemesi amacıyla kolayca ulaşabileceği, gerektiğinde profesyonel yardım almak suretiyle de olsa anlayabileceği açık, net ve yeterince belirgin nitelikte olması gerekmektedir. Spacek davasında öngörülebilirlik koşulu bakımından Mahkemenin diğer bir yaklaşımı da başvurucunun hukuki statüsünü, yani tüzel kişilik sıfatını ön plana çıkarmasıdır. Mahkeme, gerçek kişi vergi ödevlilerinden farklı olarak tüzel kişi ödevlilerin vergi ve muhasebe alanlarında, uzman kişilere danışabileceklerini hatta danışmalarının gerekli olduğunu belirleyerek tüzel kişi vergi ödevlilerine kendilerine uygulanacak vergi mevzuatını öngörebilme bakımından ek bir sorumluluk yüklemiştir. Bu sorumluluk profesyonel faaliyetle uğraşan vergi ödevlilerini de kapsamakta olup basiretli bir iş adamı gibi davranmak sorumluluğunun bir görünümü olarak da değerlendirilebilir (Spacek s.r.o./Çek Cumhuriyeti, § 59).  AİHM; pek çok yasada muğlak ifadelerin bulunmasının olağan olduğunu, söz konusu ifadelerin yorumlanmasının ancak uygulamada mümkün olacağını belirtmiştir. AİHM'e göre yasal çerçevelerde mutlak bir kesinlik bulmak olanaksızdır (benzeri değerlendirmeler için bkz. CBC-Unions.r.o./Çek Cumhuriyeti kararı). Bu değerlendirme özellikle vergilendirme alanında önem taşımaktadır. Vergisel müdahalelerin keyfî nitelikte olamaması gerektiği şartına ilişkin bir örnek kararında AİHM müdahalenin hukukiliği hususunda; başvurucu müdahalenin keyfî olduğunu, zira devletin dava konusu taşınmaz bakımından ön alım yetkisini kullanmasına yönelik kararının gerekçelendirilmediğini ve vergi yükümlüsünün gerekçeleri bilebilecek ve itiraz edebilecek durumda olmadığını iddia etmiştir (Hentrich/Fransa, § 40). Mahkeme, Komisyondan farklı olarak müdahalenin hukukiliğini tartışmayı gerekli görmüştür. Mahkeme, ön alım yetkisinin kişiye özgü ve keyfî uygulanması (zira bu yetkinin ne zaman kullanılacağı belli değildir ve nadiren uygulanmaktadır) nedeniyle yeterli öngörülebilirlik ve belirlilik niteliklerinden yoksun olduğuna karar vermiştir. Ulusal Mahkemelerin devlet organlarının ön alım yetkisine ilişkin kararı usule ilişkin ya da maddi hiçbir gerekçe sunmaksızın vermesini makul gören şekilde yorumladığını kaydeden Mahkeme, müdahalenin keyfîliğine karşı yeterli güvencenin mevcut olmadığı kanaatine ulaşmıştır (Hentrich/Fransa,§§ 42-46). Sonuç olarak AİHM, hukukilik ölçütünü denetlerken hukukun şeklinden ziyade niteliği ile daha çok ilgilenmekte ve hukukun ulaşılabilir ve açık olması şartının varlığını aramaktadır. AİHM'in saptadığı kriterlere göre hukuk, bireye davranışını yönlendirme olanağı verecek ölçüde öngörülebilir olmalı; idari makamlara veya yargıca keyfiyet ve aşırı takdir yetkisi tanıyacak belirsizlikte olmamalıdır.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/10008",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru servis aracı plakası için ruhsat bedeli talep edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, maden ocağında çalışan işçilerin yaşamlarının korunması için gerekli tedbirlerinin alınmaması sonucu ölüm olayı meydana gelmesi ve olaydan kaynaklanan zararın yetersiz şekilde tazmin edilmesi nedenleriyle yaşam hakkının; uzun süren yargılama nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 22/5/2015 tarihinde başvurucunun velisi tarafından yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirilmesine gerek görülmediğini bildirmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden elde edilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Bir kamu iktisadi teşebbüsü olan Türkiye Taş Kömürü Kurumuna (TTK) bağlı Karadon Taşkömürü İşletme Müessesesinin asıl işveren, özel hukuk hükümlerine tabi bir şirketin ise alt işveren olarak işlettiği Zonguldak'taki bir maden ocağında 17/5/2010 tarihinde meydana gelen grizu patlaması sonucu başvurucunun babası E.A.nın da aralarında bulunduğu birçok kişi ölmüş; pek çok kişi de yaralanmıştır. Başvurucu, olay tarihinden sonra 24/12/2010 tarihinde dünyaya gelmiştir.  Başvurucu, vekili aracılığıyla babasının ölümüne yol açan olayın tamamen işverenlerin kusuru neticesinde meydana geldiğini ileri sürerek 30/5/2013 tarihinde TTK ve alt işveren aleyhine Zonguldak  İş Mahkemesi (İş Mahkemesi) nezdinde tazminat davası açmıştır. Açtığı davada başvurucu 000 TL maddi, 000 TL manevi tazminat talep etmiştir. Başvurucu 9/5/2014 tarihinde maddi tazminat talebini ıslah yoluyla 537,23 TL'ye çıkarmıştır. Yaptığı yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar veren İş Mahkemesi başvurucu lehine -başvurucunun doğum tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte- 537,23 TL maddi, 000 TL manevi tazminata hükmetmiştir. Anılan kararın gerekçesinin ilgili kısımları şöyledir:\"...Zonguldak  İş Mahkemesinin 2010/420 Esas sayılı dosyası aynı iş kazasına ilişkin açılan tazminat davasına ilişkin olup dosya kusur durumu yönünden dava dosyamızca bekletici mesele yapılmış bu dosyada aldırılan kusur raporları ile Ankara  İş Mahkemesinin 2010/712 Esas sayılı dosyasında aldırılan kusur raporları arasındaki çelişkide giderilmek suretiyle 17/05/2010 tarihinde meydana gelen ( grizu patlaması şeklindeki ) iş kazasında davalı asıl işveren TTK'nın % 30 diğer davalı ... A.Ş.'nin ise % 70 kusuru bulunduğu anlaşılmakla; bu kusur oranı dikkate alınarak 16/05/2013 tarihi itibariyle dosya karara çıkarılmıştır. Kusur raporları kazanın oluşuna uygun bulunup çelişkide giderildiğinden ve kazanın niteliği gereği davacılar murisine yüklenebilecek bir kusur da bulunmadığından bu dosyanın kesinleşmesi beklenmemiştir. Ancak yargılama sırasında Yargıtay  HD'in 2013/16994 Esas 2014/5229 Karar sayılı ve 18/03/2014 tarihli ilamı ile  İş Mahkemesinin 2010/420 Esas sayılı dosyası onanmıştır....Dosya, davacının maddi zararının tespiti için hesap uzmanı bilirkişiye tevdii olunmuş, bilirkişi tarafından düzenlenen 14/03/2014 tarihli raporu ile; davacının 537,23-TL maddi destek kaybının belirlendiği anlaşılmıştır.Davacı vekili harçlandırılmış ıslah dilekçesi ile bilirkişi raporu doğrultusunda davasını ıslah etmiştir. Tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde; 17/05/2010 tarihinde davalı TTK'nın asıl işveren, diğer davalı ... A.Ş.'nin ise alt işveren olarak işlettiği Karadon'daki maden ocağında meydana gelen grizu patlaması şeklindeki iş kazasında davacı murisi [E.A.]nın da aralarında bulunduğu 30 işçinin yaşamını yitirdiği ve ayrıca 11 işçinin yaralandığı tartışmasızdır. Yargılama aşamasında kusur tespiti yönünden aldırılan bilirkişi raporlarında TTK'nın % 30 diğer davalı ...AŞ.'nin ise %70 kusuru [b]ulunduğu anlaşılmıştır...Maden işi tehlikeli işlerden olup çalışma koşulları nedeniyle kaçınılmazlık iş kazalarının oluşumuna etki etse de iş güvenliği önlemlerinin alınması kazaları büyük ölçüde önlemektedir. Nitekim gelişmiş ülkelerdeki maden kazası sıklığı ve ölüm oranı ile ülkemizdeki kaza sıklığı ve ölüm oranı iş güvenliği önlemlerinin önemini açıkça ortaya koymaktadır. Yaşam hakkı insan haklarının en önemlisi olup bu hakkın ihlali hiçbir şekilde korunamaz. Davalıların gerekli iş güvenliği önlemlerini almamaları nedeniyle davaya konu ölümün gerçekleştiği kaza meydana gelmiş olup davacı bu nedenle babasını hiç tanıyamadan ve bu duyguyu bilmeden yaşamak zorundadır. Maddi desteği kadar manevi yönden de destek vebu nedenle güven duygusunu kaybetmiştir .Davacının bu nedenle ömrünün her aşamasında bu ölüm nedeniyle manevi yönden büyük elem ve üzüntü duyacağı açıktır. Ölümle doğan kaybın telafisi mümkün olmasa da duyulan elemin bir nebze hafifletilmesinde manevi tazminat önemli bir etken olup kazadaki kusur durumu, davacıların yaşı, ekonomik koşullar ve tazminatın genel ilkeleri dikkate alındığında manevi tazminata ilişkin talebi[n] kısmen kabulüne, maddi tazminata ilişkin talebin ise kabulüne karar [verilmiştir.]...\" Başvurucu, manevi tazminat miktarının yetersiz olduğunu ve iş kazaları nedeniyle hükmedilen tazminatların benzer yaşam hakkı ihlallerinin önlenmesi bakımından caydırıcılıktan uzak olması nedeniyle ülkede iş güvenliği tedbirlerine yeterince uyulmadığını ileri sürerek İş Mahkemesince verilen kararı vekili aracılığıyla temyiz etmiştir. TTK da başka hususlar yanında işin diğer davalıya ihale yoluyla verildiğini, diğer davalıyla aralarında asıl işveren-alt işveren ilişkisi bulunmadığını ve tüm sorumluluğun diğer davalıya ait olduğunu belirterek İş Mahkemesi kararını temyiz etmiştir. Temyiz incelemesini yapan Yargıtay  Hukuk Dairesi (Daire) 5/3/2015 tarihinde dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davalılar arasındaki kusur durumunun ileride açılabilecek rücu davasında değerlendirilebileceğine işaret ederek bütün temyiz itirazlarının reddiyle İş Mahkemesi kararının onanmasına karar vermiştir.  Dairenin kararı başvuru vekiline 24/4/2015 tarihinde tebliğ edilmiş olup başvuru 22/5/2015 tarihinde yapılmıştır.  Başvurucu, vekili aracılığıyla temyiz incelemesinde yapılan maddi hata sonucu manevi tazminatın yetersiz olduğuna yönelik temyiz talepleri hakkında karar verilmediğini belirterek Daireden kararın düzeltilmesi talebinde bulunmuştur. Daire 17/9/2015 tarihinde, İş Mahkemesi kararlarıyla ilgili olarak Yargıtayca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna başvurulamayacağı ve temyiz incelemesi sonunda verilen kararda maddi yanılgı bulunmadığı gerekçesiyle karar düzeltme talebini reddetmiştir. A. Ulusal Hukuk 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun haksız fiillerden doğan borç ilişkileri ndeki sorumluluğu genel olarak düzenleyen  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: \"Kusurlu ve hukuka aykırı bir fiille başkasına zarar veren, bu zararı gidermekle yükümlüdür.\" 6098 sayılı Kanun'un \"Manevi tazminat\" kenar başlıklı  maddesinin ikinci fıkrası şöyledir:\"Ağır bedensel zarar veya ölüm hâlinde, zarar görenin veya ölenin yakınlarına da manevi tazminat olarak uygun bir miktar paranın ödenmesine karar verilebilir.\"B. Uluslararası Hukuk  Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"İnsan haklarına saygı yükümlülüğü\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Yüksek Sözleşmeci Taraflar kendi yetki alanları içinde bulunan herkesin, bu Sözleşme'nin birinci bölümünde açıklanan hak ve özgürlüklerden yararlanmalarını sağlarlar.\" Sözleşme'nin \"Yaşam hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili bölümü şöyledir:\"Herkesin yaşam hakkı yasayla korunur...\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) göre ölüme kasten sebep olunduğu veya ölümün bir saldırı ya da kötü muamele sonucu meydana geldiği iddiasına ilişkin davalarda tazminat ödenmesine hükmedilmesi Sözleşmeci devletleri, sorumluların tespit edilmesine ve cezalandırılmasına yol açabilecek soruşturma yürütme yükümlülüğünden muaf tutmamaktadır (Al-Skeini ve diğerleri/Birleşik Krallık [BD], B. No: 55721/07, 7/7/2011, § 165; Mustafa Tunç ve Fecire Tunç/Türkiye [BD], B. No: 24014/05, 14/4/2015 § 130; Mehmet TURSUN /Türkiye, Mehmet Tursun ve diğerleri/Türkiye (k.k.), B. No: 23307/10, 64591/11, 22/5/2018, § 56). Bu tür olaylarda tazminatın yeterli kabul edilerek başvurucunun mağdur sıfatının bulunmadığı sonucuna varılabilmesi için iki unsurun birlikte bulunması gereklidir. İlk olarak devletin yetkili makamları, sorumluların tespit edilmesini ve cezalandırılmasını sağlayabilecek şekilde derinlemesine ve etkin bir soruşturma yürütmelidirler. İkinci olarak ise başvurucu, gerektiği takdirde tazminat almalı ya da en azından kötü muamelenin neden olduğu zarar nedeniyle tazminat talebinde bulunma ve tazminat elde etme imkânına sahip olmalıdır (Mehmet Tursun/Türkiye, Mehmet Tursun ve diğerleri/Türkiye, § 56; Gäfgen/Almanya [BD], B. No: 22978/05, 1/6/2010, § 116). ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/8599",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, maden ocağında çalışan işçilerin yaşamlarının korunması için gerekli tedbirlerinin alınmaması sonucu ölüm olayı meydana gelmesi ve olaydan kaynaklanan zararın yetersiz şekilde tazmin edilmesi nedenleriyle yaşam hakkının; uzun süren yargılama nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, cezaevinde infaz ve koruma memurlarının hükümlüyü darp etmeleri nedeniyle işkence ve kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 17/5/2013 tarihinde İskilip Cumhuriyet Başsavcılığı vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 28/2/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 5/6/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 13/11/2015 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır. A. Olaylar  Başvuru formu ve ekleri ile Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) vasıtasıyla (kapatılan) Tokat  Sulh Ceza Mahkemesinin (Mahkeme) E.2012/125, K.2012/272 sayılı dosyasından temin edilen belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvuru tarihinde 24 yaşında olan ve İskilip Açık Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunan başvurucu, Anadolu Üniversitesi İşletme Fakültesi öğrencisidir. Başvurucu, Zile M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunduğu sırada yanında beş hükümlüyle birlikte sınavlara girmek için 27/5/2011 tarihinde Tokat T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna (İnfaz Kurumu) getirilmiştir.  Görevli infaz ve koruma memurları sınava girecek hükümlülerin İnfaz Kurumunda tecrit odasında kalacaklarını söylemişlerdir. Hükümlü B.A. tecrit odasında sınava hazırlanmalarının zor olduğunu, koğuşta daha rahat ders çalışabileceklerini söyleyerek buna karşı çıkmıştır. Başvurucunun iddiasına göre infaz ve koruma memurları ile B.A. arasında bu nedenle çıkan tartışma sırasında görevliler hükümlü B.A.yı darp etmişler, başvurucunun görevlileri uyarması üzerine onu da darp etmişlerdir.  Hükümlüler B.A. ve R.İ. ile Başvurucunun Şikâyeti Üzerine Yapılan Soruşturmalar Bu olayla ilgili olarak başvurucunun 27/6/2011 tarihinde Tokat Cumhuriyet Başsavcılığına (Savcılık) suç duyurusunda bulunması üzerine Başsavcılığın S.2011/4034 numaralı dosyası üzerinden soruşturma başlatılmıştır. Başvurucu 27/6/2011 tarihinde aynı olayla ilgili olarak Zile Cumhuriyet Başsavcılığına da suç duyurusunda bulunmuş, 11/8/2011 tarihli ve S.2011/1423, K.2011/101 sayılı yetkisizlik kararıyla dosya Tokat Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmiştir. Tokat Cumhuriyet Başsavcılığının 24/11/2011 tarihli ve S.2011/4944, K.2011/131 sayılı kararıyla dosya 2011/4034 sayılı soruşturma ile birleştirilmiştir.  Başvurucu ile hükümlüler R.İ. ve B.A., 7/6/2011 ve 27/6/2011 tarihli dilekçeleriyle Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkif Evleri Genel Müdürlüğüne suç duyurusunda bulunmuşlar; Genel Müdürlüğün 8/7/2011 tarihli yazısı ile dilekçeler Tokat Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmiştir. Dosya, Başsavcılığın 4/10/2011 tarihli ve S.2011/4254, K.2011/98 sayılı kararıyla 2011/4034 sayılı soruşturma ile birleştirilmiştir. Hükümlü B.A. da aynı olayla ilgili olarak Zile Cumhuriyet Başsavcılığına 27/6/2011 tarihinde suç duyurusunda bulunmuştur. Zile Cumhuriyet Başsavcılığının 29/6/2011 tarihli ve S.2011/1203, K.2011/86 sayılı yetkisizlik kararıyla dosyanın Tokat Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine karar verilmiştir. Tokat Cumhuriyet Başsavcılığının 13/7/2011 tarihli ve S.2011/4264, K.2011/68 sayılı kararıyla dosya 2011/4254 sayılı soruşturma ile birleştirilmiştir. Tokat Cumhuriyet Başsavcılığının 4/10/2011 tarihli ve S.2011/4254, K.2011/98 sayılı birleştirme kararıyla bu dosya da 2011/4034 sayılı dosya ile birleştirilmiştir. Tüm soruşturmalara S.2011/4034 sayılı dosya üzerinden devam edilmiştir. Başvurucu ile Diğer Müştekiler B.A. ve R.İ.nin Beyanları Başvurucunun soruşturmadaki 16/8/2011 tarihli ifadesi şu şekildedir:“… 2011 tarihinde Açık Öğretim Fakültesi sınavı için Tokat Cezaevine yanımda mahkûmlar B.A., S.S., H.H.D, Cihan isimli şahıs ve adını hatırlayamadığım bir şahıs ile birlikte gittik. Cezaevine ulaştığımızda gardiyanlar ilk gelenlerin bizler olması sebebiyle bizleri tecrit odasına alacaklarını söylediler. B.A. buna karşı geldi. Daha doğrusu şartların kötü olduğunu sınava gireceğimizi, koğuşta daha rahat ders çalışma ve dinlenme imkânı bulacağımızı, bu nedenle talebi için müdür ile görüşmeyi talep etti. Bu sırada gardiyanlar ile Bilal arasında ağız dalaşı yaşandı. Kemal ve Yadigar isimli başgardiyanlar Bilal'i dövmeye başladılar. Diğer gardiyanlar ise bu şahsı tutuyorlardı. Ben ‘yapmayın’ deyince, aynı şekilde beni de darp ettiler. Diğer dört mahkum bizim dayak yiyişimizi izlediler. Daha sonra Bilal ile beni ayrı, diğer dört şahsı ayrı tecrit odasına aldılar. Kitaplarımızı, çamaşırlarımızı vermediler, kötü muameleye maruz kaldık. şikayetçi olmamız durumunda hakkımızda kendilerine saygısızca harekette bulunduğumuzu belirtilerek tutanak tuttuklarını ve tutanağı işleme koyacaklarını söylediler. Ertesi gün ilk sınava girdim, gerek gördüğüm muamele gerekse dayağın etkisi ile başarılı olamadım. Bir sonraki günkü sınavda kısmen başarılı olabildim. Ertesi gün bizi koğuşlara aldılar. Gerek şantaj, gerekse yeniden dövülme korkusu ile olaylar nedeniyle şikayetçi olmadığım konusunda dilekçe yazmak zorunda kaldım ve savunma verdim. Bizi bir ay boyunca Tokat Cezaevinde tuttular. Bu süre zarfında yaralarımız iyileşti. Şahısların bize yaptıkları bütün eylemler kameralarda kayıtlıdır. Kamera kayıtlarının incelenmesini talep ediyorum. Ben, beni yaralayan ve şantaj yapan şahıslardan şikayetçi ve davacıyım. Ayrıca şikayetlerimizi kurum müdürüne aktarınca bu şahıs da tekrar bizi darp edeceklerini ve ceza vereceklerini söyleyerek bizi tehdit etmiştir. Bu şahıstan da şikayetçiyim.” Başvurucu; başvuru formuna eklemiş olduğu Zile Cumhuriyet Başsavcılığına hitaben yazdığı 8/9/2011 tarihli dilekçeyle açık öğretim sınavlarına gireceği için Tokat T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna gideceğini, daha önce meydana gelen olaylarla ilgili olarak suç duyurusunda bulunduğunu, şikâyetçi olmaması hususunda tehdit edildiği için sınavlarının Zile  Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda yapılmasını talep ettiğini, ancak bu dilekçelerine yanıt verilmediğini, orada başına gelebilecek muhtemel olaylardan dolayı görevli infaz ve koruma memurları ile dilekçesiyle ilgili işlem yapmayan kamu görevlileri olduğunu belirtmiştir. Bu iddia da Savcılığın S.2011/4034 sayılı dosyasında incelenmiştir. Müşteki B.A. da soruşturmada 18/8/2011 tarihinde başvurucuyla aynı içerikte beyanda bulunmuştur. Başvurucu, Zile Sulh Ceza Mahkemesinde 28/2/2012 günlü celsede istinabe yoluyla alınan beyanında sanıklardan şikâyetçi olmadığını ve davaya katılmak istemediğini beyan etmiştir. Soruşturmada hükümlü R.İ. başka bir işkence iddiasıyla ilgili şikâyette bulunmuştur. Müştekinin bu şikâyeti de aynı soruşturma üzerinden yürütülmüştür. Müştekinin soruşturmada 7/10/2011 tarihli ifadesinin başvuru konusu olayla ilgili kısımları şöyledir: “Ben halen Tokat T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak kalırım. Bana göstermiş olduğunuz 7/6/2011 tarihli dilekçe bana aittir … Dilekçe yazdığım tarihten bir ya da iki hafta önce top oynarken ayağım sakatlandı ve şişti. O esnada hücre cezamı da çekiyordum. H.Ç. isimli infaz ve koruma başmemuruna ayağımın şiştiğini belirterek benimle ilgilenmelerini söyledim. O beni hücreden çıkardı. Süleyman isimli, vardiyasında görevli infaz koruma memuru beni memurların gezdiği, kameraların bulunmadığı bahçeye çıkardı. Beni sırt üstü yatırdı. Hangi ayağın sağlam diye sordu. Ben sağ ayağımın sağlam olduğunu söyledim. Ayağımı havaya kaldırmamı söyledi ve sağlam ayağımın altına sopayla vurdu. Beni sonra tekrar hücreme götürdüler. Hücre cezamı tamamladıktan sonra C-1/9 koğuşunda koğuş arkadaşlarımla anlaşamadığım için geçici koğuşa verilmiştim. Geçici koğuşta bulunduğum esnada açık öğretim sınavı nedeniyle Zile M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumundan bizim ceza infaz kurumuna gelen B.A. ve Yalçın YANIK isimli mahkûmların kuruma giriş yaptıkları esnada Yadigar ve Kemal isimli infaz koruma başmemurları ile onların vardiyasında görevli infaz koruma memurları tarafından dövüldüklerini gördüm...”Müşteki R.İ.nin kovuşturmada 21/3/2012 tarihli celsede tanık olarak beyanları alınmış, olayı görmediğini söylemiştir. Önceki beyanlarıyla çelişkisi sorulduğunda ise bunalımda olduğu için ilk ifadesinde infaz ve koruma memurlarının müştekileri darp ettiğini söylediğini açıklamıştır. Sanık Savunmaları Sanık Y.B.nin soruşturmadaki 14/12/2011 tarihli savunması şöyledir:“Ben Tokat T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda infaz ve koruma başmemuru olarak görev yaparım. Olay tarihinde vardiya infaz koruma başmemuru olarak görevliydim. Üzerime atılı suçlamayı kabul etmiyorum. Ben ve diğer infaz ve koruma memuru arkadaşlarım B.A. ve Yalçın Yanık’ı darp etmedik. Müştekiler açık öğretim sınavı nedeniyle Zile M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumundan bizim Ceza İnfaz Kurumumuza sevkli olarak gelmişlerdi. Kuruma aldığımız esnada kendilerinin özel koğuşa verilmesini istediler. Kendilerini arattırmayacaklarını söylediler. Kurum  müdürü ile görüşmek istediklerini söylediler. Mesainin bittiğini, kurum müdürünün kurumdan ayrıldığını söyledik. Mutlaka arama yapmamız gerektiğini belirttik. İdare ve gözlem kurulu kararıyla suçlarına uygun koğuş tespit edilene kadar geçici koğuşta kalmaları gerektiğini söyledik. Önce B.A., daha sonra da Yalçın Yanık isimli mahkûmlar bizlere hakaret ettiler. Sonra da bizi Zile M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna geri gönderin diye ısrar ettiler. O sırada ben kendilerine kızdım. Beni diğer infaz ve koruma memuru arkadaşlarım sakin olmam gerektiği konusunda uyardılar ve mahkûmları tuttular. Önce mahkûmları havalandırma boşluğuna aldık. Bir süre orda sakinleşmelerini sağladıktan sonra koğuşlarına verdik. Müştekileri havalandırma boşluğuna kendilerine ve bizlere zarar vermemeleri için aldık, çünkü kapı-pencere camı kırıyorlardı. Hatta Bilal' in elinde kemer vardı. Ben elinden kemeri almaya çalıştım. Daha sonra müştekiler infaz ve koruma başmemurluğu odasında bizlerden özür dilediler. Birlikte çay içtik. Haklarında tutanak düzenlenmemesini talep ettiler. Yine müştekiler hastaneye sevk edilerek raporlarının alınmasını talep etmediler. Ayrıca müştekilere karşı yasanın bana ve görevli infaz ve koruma memuru arkadaşlarıma vermiş olduğu zor kullanma yetkisini kullandık. Bu yetkiyi ölçülülük dâhilinde kullandık. Müştekiler koğuşlara girmemek konusunda ısrarlı tavır sergilemeleri üzerine İnfaz Tüzüğü’nün  maddesinde düzenlenen zor kullanma yetkisini kullandık. Ayrıca bir önceki ceza infaz kurumu cumhuriyet savcısı tarafından gerçekleştirilen 17/6/2010 tarihli toplantı tutanağının maddesinde; idare ve gözlem kurulu kararı alınmadan hükümlü ve tutukluların koğuşlarının değiştirilmemesi talimatı verilmişti. Bu talimat doğrultusunda müştekilere istedikleri özel koğuşa verme yetkimin olmadığını, ancak geçici koğuşa yerleştirip daha sonra suç türüne göre idare ve gözlem kurulu kararı uyarınca herhangi bir koğuşa verilebileceklerini söyledim, dedi.Şüpheliye kamera görüntülerinin aktarıldığı CD izleme tutanağı içeriği okundu, soruldu. Şüpheli devamla; tutanak içeriğinde açıklandığı gibi müştekileri darp etmedik, havalandırma boşluğuna götürüp dövmedik. Müştekileri sakinleştirmek için havalandırma boşluğuna aldık, sonra da koğuşlarına verdik. Üzerime atılı suçlamayı kabul etmiyorum, dedi.”Sanık soruşturmadaki savunmalarına ek olarak 21/3/2012 tarihli duruşmada; müştekileri orantılı güç kullanarak geçici koğuşa götürdüklerini, bu sırada onlara sert müdahalede bulunmadıklarını, onları yaralamadıklarını, sadece etkisiz hâle getirmeye çalıştıklarını, kendilerinden özür diledikleri için müştekiler hakkında disiplin soruşturması yapılmadığını belirtmiştir. Diğer sanıklar E.O., K.T., H.K., T.E., E.A., E., K., S., S.G., N.Y., A.Y. ve A.O. soruşturmada sanık Y.B.nin beyanları ile aynı doğrultuda savunma yapmışlardır. Tüm sanıklar Tokat  Sulh Ceza Mahkemesinde 21/3/2012 tarihli duruşmada önceki ifadelerini tekrarladıklarını belirtmişlerdir. Tanık Beyanları Hakkında kovuşturmaya yer olmadığına karar verilen infaz ve koruma memuru tanık nin 14/12/2011 tarihi savunması şöyledir:“Ben Tokat T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurum nda infaz ve koruma memuru olarak görev yaparım. Olay tarihinde de Y.B. isimli infaz ve koruma başmemurunun vardiyasında görevliydim. Üzerime atılı suçlamayı kabul etmiyorum. Olay esnasında ben dış nizamiye görevlisiydim. Akşam yemeği yemek amacıyla kuruma girdiğimde görevli arkadaşlar müştekilerle yaşanan olayı anlattılar. Geçici koğuşa girmemek için zorluk çıkardıklarını, özel koğuş istediklerini, kendilerine hakaret ettiklerini, üzerlerini aratmak istemediklerini, bunun üzerine tutanak düzenlediklerini, tutanağı da vardiyada görevli personelin imzasını açtıklarını söylediler. Benim olaydan bu şekilde haberim oldu. Ben müştekileri darp etmedim. Üzerime atılı suçlamayı kabul etmiyorum.” Hakkında kovuşturmaya yer olmadığına karar verilen infaz ve koruma memuru tanık O. ve S., sanık Y.B.nin savunması ile aynı şekilde ifade vermiştir. Hakkında kovuşturmaya yer olmadığına karar verilen infaz ve koruma memuru tanık B.A., A.Ş. ve N.K.nin 9/12/2011 tarihi savunmaları şöyledir:“Ben Tokat T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda infaz ve koruma memuru olarak görev yaparım. Olay tarihinde de Y.B. isimli infaz koruma başmemurunun vardiyasında görevliydim. Üzerime atılı suçlamayı kabul etmiyorum. Ben idari bina giriş kapısında … ile birlikte görevliydim. İnfaz ve koruma başmemurluğu odasına görevlendirme kağıdını imzalatmak için gittiğimde B.A. ve Yalçın Yanık isimli mahkûmların odada oturduklarını, Bilal'in infaz ve koruma memurlarından özür dilediğini duydum. Kendilerinin darp edilmiş halleri yoktu. Öncesinde neler yaşandığını bilmiyorum. Görev yaptığım yerde bağırma sesleri duymuştum. Ancak belirttiğim gibi müştekiler ile görevli personel arasında ne geçtiğini bilmiyorum. Hatta infaz ve koruma başmemurluğu odasına gittiğimde Y.B., müştekilere niçin istedikleri koğuşa veremediklerini uzun uzun anlatıyordu. Suçlamayı kabul etmiyorum.” Hükümlü tanık T.A.nın soruşturmada 25/10/2011 tarihli ifadeleri şöyledir:“Bana sormuş olduğunuz B.A.ve Yalçın YANIK'ı tanırım. Kendileri Zile Ceza İnfaz Kurumunda ben, H.H.D, ZC.A. ve S.S. ile birlikte açık öğretim sınavı için 27/5/2011 tarihinde Tokat Kapalı Cezaevine gittik. Saat 17:00 sıralarında araçtan indik, hep birlikte mahkûm kabulden geçtik. Daha önce birkaç kez sınav için gittiğimizde normal koğuşlara dağıtım yapıldı. Biz de tekrar aynı gün normal koğuşlarda kalmak istediğimizi, tecrit koğuşuna girmek istemediğimizi söylediğimizde isimlerini bilmediğimiz ve o an vardiyasını yapmakta olan infaz koruma memurları tarafından B.A. ve Yalçın YANIK koridorda ve bahçede darpa maruz bırakıldı. Her ikisine vuran toplam on kişi olduğunu hatırlıyorum, her ikisini de el yordamı ile darp ettiklerini gördüm. Benim bu hususta bilgim ve görgüm bundan ibarettir.” Hükümlü tanık S.S. de tanık T.A. ile aynı içerikte ifade vermiştir. CD İzleme Tutanağı Olayın meydana geldiği 27/5/2011 tarihindeki görüntüleri içeren CD cumhuriyet savcısı tarafından 24/11/2011 tarihinde izlenerek tutanak altına alınmıştır. Tutanak içeriği şöyledir:“27/05/2011 tarihinde, saat: 17:17'de Ceza İnfaz Kurumu maltasında infaz ve koruma başmemurları Y.B. ve K.T. ile kimlik bilgileri tespit edilemeyen bir kısım infaz ve koruma memurlarının siyah takım elbiseli ve gri tişörtlü iki sivil kişiyi getirdikleri, siyah takım elbiseli sivil kişinin infaz ve koruma başmemurları Y.B. ve K.T. ile kimlik bilgileri tespit edilemeyen 6 -7 infaz koruma memurunun ortasında yer aldığı, o esnada bir kaç kimliği tespit edilemeyen infaz ve koruma memurunun ortasında gri tişörtlü sivil kişinin bulunduğu, siyah takım elbiseli sivil kişiyi infaz koruma başmemurları ile infaz ve koruma memurlarının büyük maltadan ara maltaya açılan memurlara ait havalandırma boşluğunun kapısı önünde yere yıktıkları, sonra Y.B. isimli infaz ve koruma başmemurunun ani bir hareketle gri tişörtlü sivil kişiye yöneldiği, bu kişiye önce suratına bir kaç tokat vurduğu, sonra memurların tuttuğu gri tişörtlü sivil kişinin suratına kafa attığı, infaz ve koruma başmemurları Y.B., K.T. ve kimlik bilgileri tespit edilemeyen bir kısım infaz koruma memurlarının siyah takım elbiseli ve gri tişörtlü iki sivil kişiyi memurlara ait havalandırma boşluğuna götürdükleri, saat 17:18:46'da yaklaşık havalandırma boşluğunda 1,5 dakika kaldıktan sonra infaz ve koruma başmemurları Y.B. ve K.T. ile bir kısım infaz ve koruma memurlarının maltaya çıktıkları, Y.B.nin sinirli bir halinin bulunduğu ve bir kısım infaz ve koruma memurlarının kendisini sakinleştirmeye çalıştığı görüldü. Saat 17:32'de infaz ve koruma başmemurları Y.B. ve K.T. ile bir kısım infaz ve koruma memurlarının havalandırma boşluğunun kapısını açarak içeri girdikleri, siyah takım elbiseli ve gri tişörtlü sivil iki kişiyi havalandırma boşluğundan çıkardıkları ve koridorda ilerledikleri esnada kamera görüntüsünden kayboldukları görüldü.” Soruşturma ve Kovuşturma Kapsamında Yapılan Diğer İşlemler Savcılık tarafından İnfaz Kurumundaki kamera kayıtları getirtilmiştir. Olay tarihi olan 27/05/2011’de İnfaz ve Koruma Başmemurları K.T. ve Y.B.nin vardiyasında görevli personellerin kimlik bilgileri ve nöbet çizelgesinin talep edilmesi üzerine nöbet çizelgesi ve ekinde 19 kişilik liste gönderilmiştir. İnfaz Kurumu tarafından ayrıca olaydan sonra müştekilerin adli rapor aldırılması yönünde bir başvurularının olmadığı, sağlık kayıtları ve vizite defterinde de böyle bir kaydın bulunmadığı, infaz ve koruma memurları hakkında disiplin tahkikatı başlatıldığı, bunun Tokat Adli Yargı İlk Derece Mahkemesi Adalet Komisyonu Başkanlığına bildirildiği belirtilmiştir. İnfaz Kurumunun 23/11/2011 tarihli ve 2011/16779 sayılı yazısıyla hükümlülerin kalacakları odayla ilgili olarak “9- Psikolojik rahatsızlığı olan ve anti sosyal ve hasta mahkûmların yanında tutulduğu savı ise; doğru olmadığı, kabul odasında bulunan diğer hükümlüler olduğu, kabul odasında bulundurulmanın da 5275 sayılı yasanın  maddesi, tüzüğün ise  maddesinin  fıkrasında kuruma gelen her hükümlü kabul odasına alınır ve bu odada üç gün tutulur, tanzim edilen rapora ve edinilen izlenime göre suç türü, ceza süresi, tutuklu hükümlü olup olmadığı, kamu görevlisi, asayiş ile ilgili görevli ve farklı cinsel yönelme gibi kriterlere göre odaya yerleştirilme cihetine gidildiği, 10- Odaya yerleştirmenin, oda değiştirmenin tamamen idare ve gözlem kurulunun görev kapsamında olduğu, infaz ve koruma memurlarının veya bir başka görevlinin bu kurulun görevi ve kararı olmadan odaya yerleştirmek, oda değiştirilmesinin mevzuata göre uygun olmadığı, ancak bu kurulun dokuz kişiden müteşekkil olduğu, bu karar olmadan odaya yerleştirilmediği, bunun bir yanlış anlaşılmadan ileri gelerek İnfaz ve Koruma Başmemurları Y.B. ve K.T.nin odaya vermediği ve üç gün kabul odasında tuttuğu iddiasının da bu kapsamda doğru olmadığı” bildirilmiştir. Başsavcılığın 3/1/2012 tarihli ve 2011/4021 sayılı yazısıyla yapılan disiplin soruşturması sonucunda ilgili memurlar hakkında ceza verilmediği bildirilmiştir. Dosya kapsamında başvurucuyla ilgili olarak herhangi bir adli rapor bulunmamaktadır. Başvurucunun adli raporunun aldırılması için başvurduğunda tekrar darp edilmekle tehdit edildiği iddiasıyla hakkında suç ihbarında bulunduğu İnfaz Kurumu Müdürü Y. ile birlikte diğer bazı şüphelilerle ilgili olarak Savcılık tarafından 29/12/2011 tarihli ve 2011/4034 soruşturma No.lu ek kararla kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Bu karar 13/1/2012 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu tarafından karara itiraz edildiğine dair dosyada herhangi bir bilgi bulunmaktadır. İnfaz ve Koruma Başmemurları K.T. ve Y.B.nin de aralarında bulunduğu toplam 13 şüpheli hakkında Başsavcılığın 30/12/2011 tarihli ve 2011/4034 soruşturma ve 2011/1367 sayılı iddianame ile basit yaralama suçundan Tokat  Sulh Ceza Mahkemesine kamu davası açılmıştır. İddianamede dile getirilen iddialar şöyledir:“Zile M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükmen tutuklu bulunan müşteki Bilal ile hükümlü olarak bulunan diğer müşteki Yalçın'ın olay tarihinde açık öğretim sınavı nedeniyle Tokat T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna sevkli geldikleri, müştekilerin, kurumda görevli şüpheli personel tarafından kuruma teslim alınma işlemleri esnasında müştekilerin geçici koğuşa verileceklerini söyledikleri, müştekilerden Bilal'in rahat ders çalışamayacakları, dinlenme imkanı bulamayacakları ve sınava hazırlanamayacaklarını gerekçe göstererek kabul etmediği, görevli şüphelilerin müştekileri geçici koğuşa alma konusunda ısrarlı davranmaları üzerine müşteki Bilal'in kurum  müdürü ile görüşmeyi talep ettiği, görevli şüpheli personelin mesainin sona erdiğini, kurum müdürüyle görüşemeyeceklerini belirtmelerine rağmen müştekilerin kuruma giriş yapmayarak Zile M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna geri gönderilmelerini talep ettikleri, şüpheli görevli personel ile müştekiler arasında ağız münakaşası meydana geldiği, müştekilerin şüpheli personel tarafından kurumun malta kısmına alındıkları, burada sinirine hakim olamayan infaz koruma başmemuru Y.B. tarafından yumruk ve kafa vurulmak suretiyle darp edildikleri, şüpheli personel Y.B. tarafından müştekilere yönelik darp eylemi gerçekleştirildiği esnada müştekileri diğer şüpheli görevlilerin tuttukları, bu durumun kurumda bulunan kamera tarafından kayda alındığı, daha sonra müştekilerin şüpheli personel tarafından kamera kayıtlarının bulunmadığı personele ait havalandırma boşluğuna çıkarıldıkları, kamera kayıtlarına göre müştekiler ile görevli personelin havalandırma boşluğunda yaklaşık 1,5 dakika kaldıktan sonra şüpheli personelin havalandırma boşluğundan çıktıkları, yaklaşık 14 dakika sonra şüpheli personelin müştekilerin bulunduğu havalandırma boşluğuna yeniden girdikleri, buradan müştekileri alarak birlikte çıktıkları ve müştekileri geçici koğuşa koydukları, müştekiler Zile M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna döndükten ve olayın üzerinden zaman geçtikten sonra şikayet dilekçesi verdikleri için adli muayene raporlarının aldırılamadığı, Şüphelilerin üzerlerine atılı suçları yukarıda anlatıldığı şekilde işledikleri, müştekilere ait şikayet dilekçesi ve iddia, şüphelilerin inkarı, tanık beyanı, Tokat T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna ait müzekkere cevabı, CD izleme tutanağı, emanet makbuzu, nüfus ve sabıka kaydı ile tüm soruşturma dosyası kapsamından anlaşılmakla…” Mahkemenin 2012/125 sayılı esasına kaydedilen dosyada 21/3/2012 tarihli duruşmada sanıkların savunmaları ve tanık R.İ.nin beyanları alınmıştır. Aynı celsede tüm sanıkların başvurucuya karşı işledikleri eylem nedeniyle 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesi uyarınca basit yaralama suçundan 000 TL adli para cezasıyla cezalandırılmalarına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili bölümleri şöyledir:“…İddia, müştekilerin aşamalardaki tutarlı beyanı ve bu beyanı destekler nitelikteki tanık R.İ.nin soruşturmadaki beyanı, tanıklar S.S. ve A.A.’nın beyanları, CD izleme tutanağı ile tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde; Zile M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükmen tutuklu bulunan müşteki Bilal ile hükümlü olarak bulunan diğer müşteki Yalçın'ın olay tarihinde açık öğretim sınavı nedeniyle Tokat T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna sevkli geldikleri, müştekilerin, kurumda görevli sanık personeller tarafından kuruma teslim alınma işlemleri esnasında müştekilerin geçici koğuşa verileceklerini söyledikleri, müştekilerden Bilal' in rahat ders çalışamayacakları, dinlenme imkanı bulamayacakları ve sınava hazırlanamayacaklarını gerekçe göstererek kabul etmediği, görevli sanıkların müştekileri geçici koğuşa alma konusunda ısrarlı davranmaları üzerine müşteki Bilal'in kurum  müdürü ile görüşmeyi talep ettiği, görevli sanık personelin mesainin sona erdiğini, kurum müdürüyle görüşemeyeceklerini belirtmelerine rağmen müştekilerin kuruma giriş yapmayarak Zile M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna geri gönderilmelerini talep ettikleri, sanık görevli personel ile müştekiler arasında ağız münakaşası meydana geldiği, müştekilerin sanık personel tarafından kurumun malta kısmına alındıkları, burada sinirine hakim olamayan İnfaz ve Koruma Başmemuru sanık Y.B. tarafından yumruk ve kafa vurulmak suretiyle darp edildikleri, sanık personel Y.B. tarafından müştekilere yönelik darp eylemi gerçekleştirildiği esnada müştekileri diğer sanık görevlilerin tuttukları ve vurdukları, bu durumun kurumda bulunan kamera kayıtlarınca tespit edildiği, bu şekilde sanıkların suçtan kurtulmaya yönelik savunmalarına itibar edilmeyerek üzerlerine atılı müştekilere yönelik kamu görevlisinin sahip olduğu nüfuzu kötüye kullanmak suretiyle basit yaralama suçunu işledikleri kanaatine varılmıştır.Sonuç olarak sanıkların, müşteki Yalçın Yanık'a yönelik kasten yaralama eylemleri nedeni ile 5237 Sayılı TCK.nun 86/2, 86/3-d, 62 ve maddeleri gereğince ayrı ayrı cezalandırılmaları … gerekmiş ve sanıklara verilen cezaların tür ve miktarına, sanıkların sabıkasız oluşuna, ileride suç işlemekten çekinecekleri konusunda mahkememizde kanaat edinilmiş bulunulmasına, kişilik özelikleri duruşmadaki tutum ve davranışları itibari ile bir cezaya hükmolunmasına gerek bulunmamasına göre 5271 sayılı Yasa’nın maddesi uyarınca hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilerek aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.” Hükümler 3/4/2012 tarihinde kesinleşmiş, 10/4/2012 tarihinde ise tali karar fişi düzenlenmiştir. Hükmün Kesinleşmesinden Sonra Başvurucunun Talepleri Başvurucu, Zile Cumhuriyet Başsavcılığına hitaben yazdığı 5/4/2012 tarihli dilekçesiyle Zile Sulh Ceza Mahkemesinde 28/2/2012 günlü duruşmada üzerinde oluşan baskı nedeniyle sanıklardan şikâyetçi olmadığını söylediğini fakat birkaç gün sonra Mahkemeye tekrar başvurarak korkunun ecele faydasının olmadığını, sanıkların geceleri rüyalarına girdiğini, tekrar şikâyetçi olduğunu, kararın temyizi kabil olmak üzere verilmesini talep ettiğini belirten yazı sunduğunu ve bu yazıyı Mahkeme hâkimine gönderdiğini belirtmiş, suçu tespit edilen sanıklardan şikâyetçi olduğunun Savcılık aracılığıyla Mahkemeye bildirilmesini talep etmiştir. Başvurucunun ibraz ettiği belgeler ve İlk Derece Mahkemesinin UYAP sisteminde bulunan belgeleri arasında Mahkeme hâkimine hitaben başvurucu tarafından yazılmış bir dilekçe ya da mektup bulunmamaktadır.  Başvurucu 27/8/2012 tarihinde Zile Cumhuriyet Başsavcılığına 24/12/2012 tarihinde de Tokat  Sulh Ceza Mahkemesine davanın akıbetinin bildirilmesi talepli dilekçeler vermiştir. Başvurucu Zile Cumhuriyet Başsavcılığına yazdığı 27/2/2013 tarihli dilekçeyle şikâyetten vazgeçmesi için tehdit edildiği iddialarıyla ilgili olarak daha önce yazdığı dilekçelerin mevcudiyetine dair Tokat Nöbetçi Asliye Ceza Mahkemesine bilgi verilmesini istemiştir. Başvurucu 27/2/2013 tarihli Tokat Nöbetçi Asliye Ceza Mahkemesine hitaben yazdığı dilekçeyle sanıklar hakkında suç duyurusunda bulunduktan sonra şikâyetini geri alması konusunda defalarca tehdit edildiğini, tehditler nedeniyle can güvenliğinin bulunmadığını düşünerek yargılamada talimat Mahkemesinde şikâyetçi olmadığını ve acilen başka bir ceza infaz kurumuna naklini istediğini, bundan amacının ise Zile M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumundan nakledilerek kendini güvende hissetmek olduğunu, şu anda İskilip Kapalı Cezaevinde kendini güvende hissettiğini belirtmiş; itiraz dilekçesinin tekrar incelenerek sanıkların hak ettikleri cezayı almalarını talep etmiştir. Başvurucunun 3/1/2013 tarihinde karara karşı yaptığı itiraz Tokat  Asliye Ceza Mahkemesinin 1/4/2013 tarihli ve 2013/164 Değişik İş sayılı kararla başvurucunun sanıklardan şikâyetçi olmadığı ve katılma talebinde bulunmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir. Ret kararı başvurucuya 24/4/2013 tarihinde tebliğ edilmiş, 17/5/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur Başvurucu Mahkemeye yazmış olduğu 18/3/2013 tarihli dilekçeyle sanıkların kendisini tehdit etmeleri nedeniyle kaldığı Zile M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda can güvenliği bulunmadığından şikâyetçi olmadığını belirtmiştir.B. İlgili Hukuk 5237 sayılı Kanun’un “Zor kullanma yetkisine ilişkin sınırın aşılması” kenar başlıklı , maddesi şöyledir:“Zor kullanma yetkisine sahip kamu görevlisinin, görevini yaptığı sırada, kişilere karşı görevinin gerektirdiği ölçünün dışında kuvvet kullanması halinde, kasten yaralama suçuna ilişkin hükümler uygulanır.” 5237 sayılı Kanun’un “Kasten yaralama” kenar başlıklı  maddesinin (2) ve (3) numaralı fıkraları şöyledir:“(2) (Ek fıkra: 5328 sayılı Kanun’un maddesi) Kasten yaralama fiilinin kişi üzerindeki etkisinin basit bir tıbbi müdahaleyle giderilebilecek ölçüde hafif olması halinde, mağdurun şikâyeti üzerine, dört aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezasına hükmolunur.(3) Kasten yaralama suçunun; …c) Kişinin yerine getirdiği kamu görevi nedeniyle, …işlenmesi hâlinde, şikâyet aranmaksızın, verilecek ceza yarı oranında artırılır.” 5237 sayılı Kanun’un “İşkence” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:(1) Bir kişiye karşı insan onuruyla bağdaşmayan ve bedensel veya ruhsal yönden acı çekmesine, algılama veya irade yeteneğinin etkilenmesine, aşağılanmasına yol açacak davranışları gerçekleştiren kamu görevlisi hakkında üç yıldan oniki yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.(2) Suçun;a) Çocuğa, beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişiye ya da gebe kadına karşı,b) Avukata veya diğer kamu görevlisine karşı görevi dolayısıyla,İşlenmesi hâlinde, sekiz yıldan onbeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. (3) Fiilin cinsel yönden taciz şeklinde gerçekleşmesi hâlinde, on yıldan onbeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.(4) Bu suçun işlenişine iştirak eden diğer kişiler de kamu görevlisi gibi cezalandırılır. (5) Bu suçun ihmali davranışla işlenmesi hâlinde, verilecek cezada bu nedenle indirim yapılmaz.” 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “Kararların açıklanması ve tebliği” kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:“(1) İlgili tarafın yüzüne karşı verilen karar kendisine açıklanır ve isterse kararın bir örneği de verilir.(2) (25/5/2005 tarihli ve 5353 sayılı Kanun’la değişik) Koruma tedbirlerine ilişkin olanlar hariç, aleyhine kanun yoluna başvurulabilecek hâkim veya mahkeme kararları, hazır bulunamayan ilgilisine tebliğ olunur.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (5), (6), (8), (10), (11) ve (12) numaralı fıkraları şöyledir:“(5) Sanığa yüklenen suçtan dolayı yapılan yargılama sonunda hükmolunan ceza, iki yıl veya daha az süreli hapis veya adlî para cezası ise; mahkemece, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilir. Uzlaşmaya ilişkin hükümler saklıdır. Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, kurulan hükmün sanık hakkında bir hukukî sonuç doğurmamasını ifade eder. (6) Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için; a) Sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûm olmamış bulunması,b) Mahkemece, sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması, c) Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi,gerekir. Sanığın kabul etmemesi hâlinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmez.(8) Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının verilmesi halinde sanık, beş yıl süreyle denetim süresine tâbi tutulur… …Denetim süresi içinde dava zamanaşımı durur.(10) Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmediği ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere uygun davranıldığı takdirde, açıklanması geri bırakılan hüküm ortadan kaldırılarak, davanın düşmesi kararı verilir. (11) Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar… (12) Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz edilebilir.” 5271 sayılı Kanun’un “Mağdur ile şikâyetçinin hakları” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendinin (2) ve (6) numaralı alt bentleri ile (3) numaralı fıkrası şöyledir:“(1) Mağdur ile şikâyetçinin hakları şunlardır:…b) Kovuşturma evresinde;… Kamu davasına katılma, … Davaya katılmış olma koşuluyla davayı sonuçlandıran kararlara karşı kanun yollarına başvurma. …(3) Bu haklar, suçun mağdurları ile şikâyetçiye anlatılıp açıklanır ve bu husus tutanağa yazılır.” 5271 sayılı Kanun’un “Kamu davasına katılma” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “(1) Mağdur, suçtan zarar gören gerçek ve tüzel kişiler ile malen sorumlu olanlar, ilk derece mahkemesindeki kovuşturma evresinin her aşamasında hüküm verilinceye kadar şikâyetçi olduklarını bildirerek kamu davasına katılabilirler.(2) Kanun yolu muhakemesinde davaya katılma isteğinde bulunulamaz. Ancak, ilk derece mahkemesinde ileri sürülüp reddolunan veya karara bağlanmayan katılma istekleri, kanun yolu başvurusunda açıkça belirtilmişse incelenip karara bağlanır.” 5271 sayılı Kanun’un “Katılanın kanun yoluna başvurması” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Katılan, Cumhuriyet savcısına bağlı olmaksızın kanun yollarına başvurabilir.(2) Karar, katılanın başvurusu üzerine bozulursa, Cumhuriyet savcısı işi yeniden takip eder.”  ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/3718",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, cezaevinde infaz ve koruma memurlarının hükümlüyü darp etmeleri nedeniyle işkence ve kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamulaştırılan taşınmazın bedelinin düşük belirlenmesi ve aleyhe hükmedilen vekâlet ücreti nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucular, nihai hükmü 6/12/2019 tarihinde öğrendikten sonra 27/12/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/2928",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamulaştırılan taşınmazın bedelinin düşük belirlenmesi ve aleyhe hükmedilen vekâlet ücreti nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamu görevlisi başvurucuların üyesi oldukları sendikanın çağrısı üzerine kısmi veya bir tam gün göreve gitmemeleri nedeniyle disiplin cezası ile cezalandırılmalarının ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir. Başvurucular, başvuruya konu olayların yaşandığı tarihte çeşitli okullarda öğretmen olarak görev yapmaktadır. Başvurucular, Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası (EĞİTİM-SEN) üyesidir. 2015 yılı Haziran ayından itibaren yoğun bir şekilde maruz kalınan terör eylemleriyle mücadele kapsamında bazı ilçelerde sokağa çıkma yasağı ilan edilmiştir (arka plan bilgisi için bkz. Dilek Kaya, B. No: 2018/14313, 17/7/2019, §§ 8-11). EĞİTİM-SEN Merkez Yürütme Kurulu (Kurul) 20/12/2015 tarihinde \"Yaşanan tüm bu olumsuzluklara dikkat çekmek çatışmalı ortamın son bulması, öğretmenlerin, öğrencilerin can güvenliğinin sağlanması, hayatın normalleştirilmesi talebiyle 21 Aralık 2015 Pazartesi günü her devreyi kapsayacak şekilde bir saat derse girilmemesine\" şeklinde bir karar almıştır. Bununla birlikte EĞİTİM-SEN'in bağlı olduğu Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu (KESK) 22/2/2015 tarihinde bir karar alarak kendisine bağlı tüm sendika üyelerinin sokağa çıkma yasaklarını kınamak amacıyla 29/12/2015 tarihinde (bir gün) işyerlerinden çıkıp tüm illerde merkezi alanlarda basın açıklamaları yapmaları çağrısında bulunmuştur (kararın tam metni için bkz. Dilek Kaya, §14). Kurul anılan çağrı çerçevesinde 25/12/2015 tarihinde \"29 Aralık 2015 tarihinde Konfederasyonumuz KESK'in diğer emek ve meslek örgütleri ile birlikte almış olduğu 92 sayılı kararı gereğince Savaşa Hayır Barışı Savunacağız şiarıyla gerçekleştireceği üretimden gelen gücümüzü kullanarak 1 günlük hizmet üretmeme kararının iş kolumuzda hayata geçirilmesine\" şeklinde bir karar almıştır. Başvurucular, yukarıda yer verilen kararlar doğrultusunda 21/12/2015 tarihinde bir saat derse girmemiş veya 29/12/2015 tarihinde (bir gün) göreve gitmemiştir. Anılan eylemler nedeniyle başvurucular hakkında disiplin soruşturmaları yapılmış ve başvurucuların aylıktan kesme veya kademe ilerlemesinin durdurulması cezası ile cezalandırılmalarına karar verilmiştir. Başvurucular, haklarında tesis edilen disiplin cezalarının iptali istemiyle idare mahkemesine (Mahkeme) başvurmuştur. Mahkemeler, başvurucuların olağanüstü hâl (OHAL) kapsamında kamu personeline ilişkin alınan tedbirler çerçevesinde çıkarılan kanun hükmünde kararnamelerle (KHK) devlet memurluğundan çıkarılması nedeniyle dava konusu işlemlerin ve mevcut davaların konusuz kaldığını belirterek davalar hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar vermiştir. Söz konusu kararlar, istinaf kanun yolunda kesinleşmiştir. Başvurular çeşitli tarihlerde yapılmıştır. 2018/12541 ve 2019/8012 numaralı başvuruların 2018/12539 numaralı başvuru ile birleştirilmesine Komisyonca karar verilmiştir. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/12539",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamu görevlisi başvurucuların üyesi oldukları sendikanın çağrısı üzerine kısmi veya bir tam gün göreve gitmemeleri nedeniyle disiplin cezası ile cezalandırılmalarının ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, toplantı ve gösteri yürüyüşü sırasında faili meçhul kişiler tarafından yaralanması sebebiyle yaşam hakkının; manevi tazminat talebinin süresinde yapılmadığından reddedilmesi, yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmaması ve aleyhe hükmedilen vekâlet ücreti nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 17/3/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 10/7/1991 tarihinde Halkın Emek Partisi Diyarbakır İl Başkanı A.nın cenaze töreni sırasında güvenlik güçleri tarafından açılan ateş sonucu yaralandığı iddiasıyla 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun uyarınca 28/10/2004 tarihinde 000 TL maddi ve manevi tazminat talebiyle Diyarbakır Valiliği bünyesindeki Tazminat Komisyonuna (Komisyon) başvuru yapmıştır. Komisyon, başvurucunun toplumsal olay sonucunda yaralandığı ve kim tarafından açılan ateş sonucunda yaralandığının anlaşılamadığı gerekçesiyle başvurunun reddine karar vermiştir. Başvurucu, anılan Komisyon kararının iptali ile 000 TL maddi ve 000 TL manevi tazminat talebiyle Diyarbakır  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır. Mahkeme 28/12/2007 tarihli kararıyla dava konusu işlemin iptaline, 173 TL maddi tazminatın kabulüne, fazlaya ilişkin hakların ve manevi tazminat isteminin reddine karar vermiştir. Mahkeme ayrıca maddi tazminat talebinin reddedilen kısmı yönünden başvurucu aleyhine 412,62 TL vekâlet ücretine hükmetmiştir. Mahkeme kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...Davacının maddi tazminat isteğiyle ilgili olarak davacının % 60 sakat olduğunu gösteren Diyarbakır Devlet Hastanesinden alınan sağlık kurulu raporuna göre davacıya ödenecek tazminat miktarının belirlenmesi gerekmektedir. Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Yönetmeliğin  maddesinde; Yaralanma, sakatlanma ve ölüm hâllerinde (7000) gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı sonucunda bulunan miktarın; Çalışma gücü kaybı derece ve oranları için ekli cetvelde (EK-D) belirlenen katı tutarında nakdi ödeme yapılacağı, cetveldeki orana göre de %60 sakatlık oranı için 24 katı tutarında ödeme yapılacağı düzenlenmiştir. Buna göre; karar tarihinde geçerli olan memur aylık katsayısı olan 0,04835x7000x24= 123,00 YTL maddi tazminatın ödenmesi gerekmektedir.Manevi tazminat isteğiyle ilgili olarak; 5233 sayılı Yasanın geçici  maddesinde terör olayları veya terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetlerden dolayı geçmişte maddi zarara uğramış olanların bu zararlarının karşılanması için ilgili idareye başvuruda bulunmaları ve başvuru üzerine dava açmaları olanağı tanınmış, belirtilen dönemlerde meydana gelen manevi zararlarla ilgili olarak ise böyle bir olanak tanınmamıştır. Dolayısıyla geçmişe yönelik manevi zararların tazmini isteminin 5233 sayılı Kanun kapsamında değil, genel hükümlere göre ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun  maddesinde öngörülen sürelerde yapılması gerekmekte idi. Buna göre geçmişe yönelik olup 2577 sayılı Kanunun  maddesinde belirtilen süreler geçirildikten sonra 5233 Sayılı Kanun kapsamında yapılan başvuruya konu edilen manevi zarar isteminin kabulü mümkün değildir.  ...\" Anılan kararın temyiz edilmesi üzerine Danıştay Onbeşinci Dairesinin 12/11/2014 tarihli kararı ile hükmün onanmasına karar verilmiştir. Karar düzeltme istemi de aynı Dairenin 3/12/2015 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Karar düzeltme isteminin reddi kararı başvurucu vekiline 19/2/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 17/3/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Özeyir Kocakaya, B. No: 2014/1457, 14/11/2018, §§ 26-32; Ali Şaşkın ve diğerleri, B. No: 2013/6819, 21/4/2016, §§ 17-20; Celal Demir, B. No: 2013/3309, 6/2/2014, §§ 15- 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’un  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısımları şöyledir: “ İdari dava türleri şunlardır: ...b) İdari eylem ve işlemlerden dolayı kişisel hakları doğrudan muhtel olanlar tarafından açılan tam yargı davaları, ...” 2577 sayılı Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:  “İdari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların idari dava açmadan önce, bu eylemleri yazılı bildirim üzerine veya başka süretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde ilgili idareye başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri gereklidir. Bu isteklerin kısmen veya tamamen reddi halinde, bu konudaki işlemin tebliğini izleyen günden itibaren veya istek hakkında altmış gün içinde cevap verilmediği takdirde bu sürenin bittiği tarihten itibaren, dava süresi içinde dava açılabilir.”  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/5521",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, toplantı ve gösteri yürüyüşü sırasında faili meçhul kişiler tarafından yaralanması sebebiyle yaşam hakkının; manevi tazminat talebinin süresinde yapılmadığından reddedilmesi, yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmaması ve aleyhe hükmedilen vekâlet ücreti nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvuru, süresi içinde yapılmıştır. Başvurunun bu kısmının kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Komisyonca 19/9/2022 tarihli kararla, başvurucunun tutukluluk süresinin makul olmaması dolayısıyla kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddiasının başvuru yollarının tüketilmemesi nedeniyle; 14/4/2020 tarihli ve 7242 sayılı Kanun'dan yararlandırılmaması dolayısıyla kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddiasının ise açıkça dayanaktan yoksun olması nedeniyle kabul edilemez olduğuna, adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/40793",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan başvurucuya gönderilen evrakın sakıncalı bulunarak verilmemesi ile başvurucu tarafından gönderilen mektubun sakıncalı bulunan kısmının çizilmesi nedenleriyle haberleşme hürriyetinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurucu, şikâyet konusu olay tarihi itibarıyla silahlı terör örgütüne üye olma suçundan Menemen T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu'nda (Kurum) tutuklu olarak bulunmaktadır. Başvurucunun ailesinin gönderdiği mektup ve evrak, ceza infaz kurumunun güvenliğini sağlama ve terör örgütü mensuplarının birbirleri ile haberleşmesini önleme amacı kapsamında Kurum kararıyla başvurucuya verilmemiştir. Kurum kararında başvurucuya kitap temin edildiği, kitabın başvurucunun evraktan beklediği faydayı sağlayabileceği, bununla birlikte kitabın başvurucu tarafından iade edildiği de vurgulanmıştır. Karşıyaka  İnfaz Hâkimliğine (Hâkimlik) itirazda bulunan başvurucu koğuş arkadaşı olan başka bir kişiden ney çalmayı öğrendiğini, bu kişi ceza infaz kurumunda iken elinde bulunan müzik notalarının fotokopisinin çekilmesi talebinin Kurumca reddedildiğini belirtmiştir. Arkadaşının tahliye edilmesi üzerine evrakı kendi ailesine gönderdiğini ve Kurum tarafından kendisine verilmeyen mektup ve ekinin anılan evraktan müteşekkil olduğunu ifade eden başvurucu, söz konusu evrakta herhangi bir suç unsuru bulunmadığını ve sadece müzik notalarının, şarkı sözlerinin yer aldığını vurgulamıştır. Başvurucu ayrıca Kurumun kendisine temin ettiği kitabın enstrüman çalma usulüne ilişkin bilgiler içermekle birlikte ihtiyacı olan müzik notalarının kitapta bulunmaması nedeniyle kitabı iade ettiğini söylemiştir. Başvurucunun itirazı, ney çaldığı ve ihtiyacına binaen ailesinin müzik notalarını gönderdiği gerekçesiyle Hâkimlik tarafından kabul edilmiş ve Kurum kararı iptal edilmiştir.  Kurum, Hâkimlik kararına itiraz etmiştir. İtirazı inceleyen Karşıyaka  Ağır Ceza Mahkemesi, itiraza konu belgeler müzik notası gibi görünse de sayfaların altlarında geometrik desen ve izlerin bulunduğu, bu nedenle şifreli haberleşmede kullanılabileceği gerekçesiyle itirazın kabulüne karar vermiştir.  Öte yandan Kurum, başvurucunun F.Ö. adlı kişiye gönderdiği mektupta da beddua içerikli ifadeler bulunduğu gerekçesiyle ilgili kısımların çizilerek gönderilmesine karar vermiştir. Başvurucu, mektubunun sakıncalı bulunarak çizilen kısımlarında hukuk dışı uygulamalar nedeniyle kullandığı sitem içerikli ifadelerin yer aldığını, ceza infaz kurumu görevlilerini hedef göstermediğini ve anılan ifadelerinde herhangi bir suç unsuru bulunmadığını belirterek Karşıyaka  İnfaz Hâkimliğine (Hâkimlik) şikâyette bulunmuştur. Hâkimlik, çizilen kısımlarda nezaket dışı ve rahatsız edici ifadeler olmakla birlikte bunların hakaret olarak değerlendirilemeyeceği ve ifadelerin sitem niteliği taşıdığı gerekçesiyle şikâyeti kabul etmiş ve Kurum kararını iptal etmiştir. Devam eden süreçte Karşıyaka Cumhuriyet Başsavcılığı, Hâkimlik kararına itiraz etmiştir. İtirazı inceleyen Karşıyaka  Ağır Ceza Mahkemesi, mektubun içeriğinde örgütsel haberleşmeye dair bir husus bulunmadığını ve kurum görevlilerini hedef almadığını belirtmiş, bununla birlikte mektupta sakıncalı görünen kısımlarının çizilmesinin haberleşme hürriyetini engellemeyeceği gerekçesiyle itirazın kabulüne karar vermiştir.  Başvurucu, ailesi tarafından gönderilen evrakın tarafına teslim edilmemesi ile göndereceği mektubun bazı kısımlarının çizilmesine ilişkin Karşıyaka  Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen kesin nitelikteki iki ayrı kararı 23/5/2019 tarihinde tebliğ suretiyle öğrendikten sonra 14/6/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/22259",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan başvurucuya gönderilen evrakın sakıncalı bulunarak verilmemesi ile başvurucu tarafından gönderilen mektubun sakıncalı bulunan kısmının çizilmesi nedenleriyle haberleşme hürriyetinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, gönderdiği bir elektronik postada geçen ifadeler nedeniyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinin başvurucunun ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, Konya İl Emniyet Müdürlüğünün elektronik posta (e-posta) ihbar hattına 15/9/2015 tarihinde bir e-posta göndermiştir. Başvurucunun gönderdiği e-posta nedeniyle Cumhurbaşkanı'na hakaret suçundan hakkında kamu davası açılmıştır. Yargılama sonucunda mahkeme 26/4/2016 tarihinde başvurucuyu 10 ay hapis cezasına mahkûm etmiş ancak verilen hükmün açıklanmasını geri bırakmıştır (HAGB). Mahkeme ayrıca başvurucunun 5 yıl süre ile denetime tabi tutulmasına karar vermiştir.  HAGB kararına yapılan itiraz ağır ceza mahkemesince 10/5/2016 tarihinde reddedilmiştir. Başvurucu nihai kararı 20/5/2016 tarihinde öğrendikten sonra 13/6/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu, bireysel başvuru tarihinden sonra 19/3/2017 tarihinde yaşamını yitirmiştir. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/10855",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gönderdiği bir elektronik postada geçen ifadeler nedeniyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinin başvurucunun ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hizmet tespiti davasında usul ve kanuna aykırı karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 18/2/2014 tarihinde yapılmıştır.Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur.Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü sunmuştur. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:Başvurucu, 1984-2007 yılları arasında Milli Eğitim Bakanlığına bağlı Konya, Seydişehir ve Selçuklu Halk Eğitim Merkezlerinde belirli aralıklarla ücretli usta öğretici olarak görev yapmıştır. Başvurucu 7/2/2008 tarihinde Konya  İş Mahkemesine (Mahkeme) açtığı davada, Halk Eğitim Merkezlerinde görev yaptığı dönemde tam süreli çalıştığını, aylık 30 gün üzerinden sigorta primlerinin yatırılması gerektiği hâlde Sosyal Güvenlik Kurumuna (SGK) eksik bildirimde bulunulduğunu, yine kursların sona erdiği dönemlerde yapılan sergilerde görevlendirildiğini ancak buna ilişkin herhangi bir ücret ödenmediği gibi primlerinin de SGK'ya bildirilmediğini belirterek sigorta primine esas hizmet sürelerinin tespitini talep etmiştir.  Mahkeme 11/11/2010 tarihli kararında, yasalarda haftalık çalışma süresinin 45 saat olarak belirlendiğini, haftalık 30 saatin altında bir çalışma süresinin tespiti durumunda kısmi süreli iş sözleşmesinin kabul edileceğini, davacıya ait Seydişehir ve Selçuklu ilçeleri Halk Eğitim Merkezi Müdürlükleri tarafından işyeri kayıtları ve puantaj kayıtlarının getirtildiğini, yapılan bilirkişi incelemesi ile resmî kayıtlara göre haftalık 30 saati aşan sürelerde davacının tam süreli olarak çalıştığı kabul edilerek eksik bildirilen sürelerin hesaplandığını ayrıca ibraz edilen belgelere göre davacının sene sonlarında yapılan sergilerde ortalama 3 gün çalıştığını ve bu sürelerin Kuruma bildirilmediğini belirterek davacının, Konya Seydişehir Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğüne ait iş yerinde Kuruma bildirilen süreler dışında 1/11/1981-30/4/1986 ve 10/6/1986-30/6/1989 tarihleri arasında toplam 544 gün, Selçuklu Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğüne ait iş yerinde Kuruma bildirilen süreler dışında 21/10/1991-1/1/1992, 15/1/2004-22/6/2004, 15/1/2005-16/6/2005 ve 17/1/2007-22/6/2007 tarihleri arasında toplam 322 gün süreyle çalıştığının tespitine karar vermiştir. Davalı tarafın temyizi üzerine karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 21/3/2011 tarihli kararıyla bozulmuştur. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"...Bu konuda ortaya çıkan uyuşmazlık sonucu Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca verilen 17/9/2008 tarihli ve E.2008/10-555, K.2008/530 sayılı kararda da; “dinlenen tanıkların da aynı davacı gibi başka köylerde usta öğretici olarak çalışan kişiler olduğu, resmi belgeler ve davacının imzasını taşıyan belgelerle çelişkili tanık beyanlarınaitibaredilemeyeceğianlaşıldığından;tamgünesasıveaylıkkarşılığı olmayan çalışmaların, günlük çalışma saatine göre ve kısmi zamanlı çalışma olması nedeniyle bu çerçevede değerlendirme yapılarak sonucuna göre karar verilmek gerektiği” belirtilmiş olup, bu şekildeki bir çalışma ilişkisinde, tam süreli çalışmaya ilişkin hakların doğduğunu kabule olanak yok ise de; yasa ve sözleşmelerde belirtilen sınırlamalara aykırı, tam süreli hizmet sözleşmesinin unsurlarının gerçekleştiği bir çalışma durumunun, eylemli olarak oluştuğunun iddia edilip kanıtlanması olanak dahilinde bulunmaktadır. Ancak, bu yöndeki iddia, hizmet tespiti davalarının kamu düzenine ilişkin niteliği gözetilerek kanıtlanmalı; işverenin resmi Kurum niteliği, ücret ödemelerinin kayıtlara dayalı olma gerekleri dikkate alınarak, Kurum kayıtlarına yansıyan bilgilerin aksinin kanıtlanmasına yönelik kanıtların hüküm kurmaya elverişli olup olmadığı, sosyal güvenlik hakkının yaşama geçirilmesine yönelik davanın özelliklerinin gerektirdiği duyarlılık uyarınca denetlenmelidir. Dava konusu bir kısım dönemlerde davacının, resmi belgelerde belirtilen ders saatlerinden sonra kursta kalmasının haklı bir gerekçesinin bulunduğu, tam süreli ve ayda 30 gün süreyle çalıştığı sonucuna varılırken, bilirkişinin kişisel kanaatine dayanılmış olup; anılan dayanak, davanın yukarıda sıralanan nitelikleri uyarınca iddianın kanıtlanması açısından gerekli olan araştırma ilkelerini karşılamaktan uzak olup; eksik araştırma ve yetersiz kanıtlardan hareketle yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir. ...\" Bozma kararına uyan Mahkeme 11/9/2012 tarihli kararında; dava dilekçesi, davaya verilen cevap, davacının şahsi sicil dosyası, kurum kayıtları ve dosyaya sunulan bilirkişi raporu; Yargıtay bozma ilamına göre davacının 1990 yılından 2007 yılına kadar her yıl mayıs ayında SGK'ya bildirilen çalışmasının 3 gün daha fazla olduğunu, toplam 17 yıl boyunca 51 iş günü eksik bildirildiğini belirterek bu süre üzerinden hizmet tespitine karar vermiştir. Davalı tarafın temyizi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi 18/3/2013 tarihli kararında, davalı işverenin resmî kurum niteliği,ücret ödemelerinin kayıtlara dayalı olma gerekleri dikkate alındığında Kurum kayıtlarına yansıyan bilgilerin aksinin ispatlanamadığını belirterek hükmü bozmuştur.  Bozma kararına uyan Mahkeme 25/6/2013 tarihli kararında Yargıtay bozma kararındaki gerekçeyi (bkz. § 14) tekrarlayarak davayı reddetmiştir. Başvurucunun temyizi üzerine karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin 7/10/2013 tarihli kararıyla onanmıştır. Onama kararının ilgili kısmı şöyledir: \"...Dosyadaki yazılara, hükmün uyulan önceki Yargıtay bozma ilâmına uygun biçimde verilmiş olmasına, bozma ile kesinleşen ve karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin yeniden incelenmesine hukukça ve yasaca cevaz bulunmamasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,...\" Onama kararı 23/1/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş ve başvurucu 18/2/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/2150",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hizmet tespiti davasında usul ve kanuna aykırı karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun uyarınca verilen tedbir kararına yönelik esaslı iddiaların itiraz mercii tarafından karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 13/1/2021 tarihinde öğrendikten sonra 8/2/2021 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucu, kamu görevlisi olduğunu belirterek kişisel ve meslekî yaşamının olumsuz etkilenebileceği gerekçesiyle isminin kamuya açık belgelerde gizlenmesi talebinde bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/4391",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun uyarınca verilen tedbir kararına yönelik esaslı iddiaların itiraz mercii tarafından karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, kendisine ait olduğunu iddia ettiği taşınmazın kadastro çalışması sonucu orman vasfında görülerek Hazine adına tescil edilmesi işleminin iptali istemiyle açtığı davada, karar duruşmasından bir önceki duruşmada belirlenen ve Ulusal Yargı Ağı Projesi (UYAP) üzerinde görünen tarihten iki gün önce Mahkemece duruşma açılarak karar verildiğini, böylece görüşlerini sunmasına fırsat verilmeden davasının reddedildiğini, ayrıca Yargıtay’a yaptığı karar düzeltme isteminin reddedilerek kendisine para cezası verildiğini, bu nedenle mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talebinde bulunmuştur.  Başvuru, 7/11/2012 tarihinde Salihli Kadastro Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir.  Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 25/12/2012 tarihinde yapılan toplantıda kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için 21/5/2013 tarihinde Adalet Bakanlığına gönderilmiş, Adalet Bakanlığının 17/7/2013 tarihli görüş yazısı 25/7/2013 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucu vekili Adalet Bakanlığı görüşüne karşı beyanlarını yasal süresinde sunmamıştır.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:  Demirci İlçesinde 2008 yılında yapılan kadastro çalışması sonucu sekiz farklı tutanakla birçok taşınmaz, tarla, bağ, ev, arsa, depo ve ahır vasfıyla başvurucu adına tespit görmüştür.  Başvurucunun kendisi adına tespit gören taşınmazlar dışında tarla olarak 30 yıldır zilyetliğinde bulundurduğunu iddia ettiği Gülpınar Köyü 103 ada 1 numaralı parsel ve 104 ada 1 numaralı parsel içinde yer alan taşınmazlar, 5/9/2008 tarihli kadastro uygulaması ve 13/9/2008 tarihli kadastro tutanaklarıyla orman vasfında olmaları nedeniyle Hazine adına tespit edilmiştir.  Başvurucu hakkında 2004 yılında, orman alanını yasa dışı olarak işgal ettiği iddiasıyla ceza davası açılmıştır.  Başvurucu, 15/10/2008 tarihinde bahsedilen taşınmazlardan bir kısmını 17/1/1963 tarihli tapu kaydına göre taşınmazın maliki olan Ali Yıldırım isimli bir şahıstan satış senedi ile aldığını, taşınmazların kendisi adına vergi kaydı bulunduğunu ve bahsedilen taşınmazları zilyet olarak kullandığını iddia ederek, kadastro tespitinin iptali ve taşınmazların kendi adına tarla vasfıyla tescili talebiyle Demirci Kadastro Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır.  Demirci Sulh Ceza Mahkemesi, 19/10/2009 tarihinde, üzerine atılı suçla ilgili olarak başvurucu hakkında beraat kararı vermiştir.  Mahkemece 12/05/2011 tarihinde dava konusu taşınmazlarda fen, orman ve ziraat bilirkişisi refakatinde keşif yapılmıştır. Başvurucu iki adet taşınmaz için dava açtığı halde keşif sırasında mahkeme ve keşif heyetine üç adet taşınmaz göstermiştir. Bunlar Mahkemece 1, 2, 3 numaralı taşınmazlar olarak numaralanmıştır. Başvurucu 1 numaralı taşınmazın dayanak tapusunu Mahkemeye sunmuştur. Keşif sırasında dinlenen iki tanık ve mahalli bilirkişi tapu kaydı kapsamında kaldığı iddia edilen 1 numaralı taşınmazın kimden alındığını bilmediklerini, iki mahalli bilirkişi ve başvurucunun gösterdiği üç tanıktan biri ise taşınmazı başvurucunun Hikmet Koç isimli şahıstan satın alındığını ve başvurucunun dayandığı Ali Yıldırım adına tapu kaydının 1 numaralı taşınmazı kapsamadığını beyan etmişlerdir. Tapu kaydına dayanılmayan 2 numaralı taşınmazla ilgili olarak ise mahalli bilirkişiler ve başvurucunun gösterdiği tanıklar bu taşınmazı başvurucunun Hikmet Koç’tan aldığını ve kullandığını ifade etmişlerdir. Tapu kaydına dayanılmayan 3 numaralı taşınmazla ilgili olarak ise mahalli bilirkişiler ve başvurucunun gösterdiği tanıklar bu taşınmazın kullanılmadığını belirtmişlerdir.  Mahkemece tapu evrakları üzerinde yapılan incelemede başvurucunun sunduğu dayanak tapu kaydı maliklerinden Ali Yıldırım’ın, taşınmazdaki hissesini başvurucu dışında üçüncü şahıslara sattığı görülmüştür. Başvurucu ve vekili 13/10/2011 tarihli duruşmaya mazeretleri nedeniyle katılamamışlar, aynı tarihli Mahkeme ara kararıyla, sundukları mazeret kabul edilmiş ve duruşma gününü UYAP üzerinden öğrenmelerine, sonraki duruşmanın 23/11/2011 tarihinde saat:10:15’te yapılmasına karar verilmiştir. 18/10/2011 tarihli bilirkişi raporlarında, dava konusu taşınmazlar üzerinde yer yer kapalılık teşkil eden, palamut, saçlı meşe ve mazı meşe ağaçları bulunduğu, 2 numaralı taşınmazın sürüldüğü, 1 numaralı taşınmazın kısmen sürüldüğü, 3 numaralı taşınmazın ise sürülmediği ve tarla olarak kullanılmadığı, memleket haritasında yeşil renkli alanda kaldıkları, 1953 ve 1970 tarihli hava fotoğraflarında meşe ağacı ve çalı ile kaplı olduklarının göründüğü, ormana bitişik ve ormanın devamı oldukları, dolayısıyla orman sayılan yerlerden oldukları ifade edilmiştir. UYAP üzerinde de sonraki duruşma günü olarak 23/11/2011 tarihi görüldüğü halde duruşma 21/11/2011 tarihinde yapılmış ve bu duruşmada bilirkişi raporları okunarak birer örneği davalı Hazine (İdare) temsilcisine verilmiş ve bilirkişi raporu hakkında görüşü sorularak itirazları duruşma tutanağına kaydedilmiştir. Mahkeme 21/11/2011 tarih ve E.2008/47, K.2011/39 sayılı kararla taşınmazların tapu kayıtları, bilirkişi ve tanık beyanlarına göre tapusuz oldukları ve orman niteliğinde olmaları nedeniyle zilyetliğe değer verilemeyeceği gerekçesiyle taşınmazların tespiti gibi tesciline karar vererek davayı reddetmiştir. Başvurucu ilk derece mahkemesi karar duruşma gününün kendisine yanlış bildirildiğini, duruşmanın yapılması öngörülen tarihten iki gün önce yapıldığını da ileri sürerek temyiz başvurusunda bulunmuştur. Temyiz talebini inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesi, 11/6/2012 tarih ve E.2012/2577, K.2012/8867 sayılı kararıyla, orman kadastrosunun 3402 sayılı Kanun’un 5304 sayılı Kanun ile değişik  maddesi hükümlerine göre yapıldığı ve çekişmeli parsellerin orman sınırları içinde yer aldığı ve bu nedenle özel mülkiyet konusu olmasına yasal olarak olanak bulunmadığı gerekçesiyle talebi reddederek yerel mahkeme kararını onamıştır. Başvurucunun belirlenen tarihten erken yapılması nedeniyle, bilirkişi raporlarının da okunduğu duruşmada hazır bulunamadığı iddiasına ilişkin ise bir açıklamaya kararda yer verilmemiştir. Başvurucunun karar düzeltme talebi de aynı Dairenin 25/9/2012 tarih ve 2012/10890, K. 2012/10723 sayılı kararı ile reddedilmiş ve karar aynı tarihte kesinleşmiştir.  Kesinleşen karar başvurucuya 10/10/2012 tarihinde tebliğ edilmiş ve başvurucu 7/11/2012 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 22/11/2011 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun “Tescil” başlıklı  maddesi şöyledir:“Taşınmaz mülkiyetinin kazanılması, tescille olur.Miras, mahkeme kararı, cebrî icra, işgal, kamulaştırma hâlleri ile kanunda öngörülen diğer hâllerde, mülkiyet tescilden önce kazanılır. Ancak, bu hâllerde malikin tasarruf işlemleri yapabilmesi, mülkiyetin tapu kütüğüne tescil edilmiş olmasına bağlıdır.” 4721 sayılı Kanun’un “Olağanüstü zaman aşımı”  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Tapu kütüğünde kayıtlı olmayan bir taşınmazı davasız ve aralıksız olarak yirmi yıl süreyle ve malik sıfatıyla zilyetliğinde bulunduran kişi, o taşınmazın tamamı, bir parçası veya bir payı üzerindeki mülkiyet hakkının tapu kütüğüne tesciline karar verilmesini isteyebilir”  21/6/1987 tarih ve 3402 sayılı Kadastro Kanun’un “Kadastro çalışma alanı, ilan ve itiraz” kenar başlıklı  maddesinin 5304 sayılı Kanunla değişik üçüncü fıkrası şöyledir:“Çalışma alanında orman bulunması ve 6831 sayılı Orman Kanununa göre orman kadastrosuna başlanılmamış olması halinde, orman kadastrosu ve bu ormanların içinde ve bitişiğinde her çeşit taşınmaz malların ormanlarla müşterek sınırlarının tayini ve tespiti kadastro ekibi tarafından yapılır. Ancak, bu çalışmalarda kadastro ekibine, Orman Genel Müdürlüğü taşra teşkilâtınca görevlendirilecek en az bir orman yüksek mühendisi veya orman mühendisi ile tarım müdürlüklerince görevlendirilecek bir ziraat yüksek mühendisi veya ziraat mühendisinin bildirimden itibaren yedi gün içerisinde iştirak ettirilmesi zorunludur. Bu çalışmalara muhtar ve bilirkişilerin katılmaması halinde çalışmalar re'sen devam ettirilir. Ormanla ilgili yapılan itirazların incelenmesinde kadastro komisyonuna da itiraza konu tespitlerde görev almayan Orman Genel Müdürlüğü taşra teşkilâtınca görevlendirilecek bir orman yüksek mühendisi veya orman mühendisi ile tarım müdürlüklerince görevlendirilecek bir ziraat yüksek mühendisi veya ziraat mühendisi iştirak ettirilmesi zorunludur. Çalışma alanındaki ormanların bu ekipçe sınırlandırma ve tespitleri yapılarak otuz günlük kısmî ilâna alınır. Bu alanlarda orman kadastrosu yapılmış sayılır. Orman kadastrosu kesinleşmiş yerlerde bu sınırlara aynen uyulur.” 3402 sayılı Kanunu’nun “Kadastro tutanaklarının kesinleşmesi ve hak düşürücü süre” başlıklı  maddesinin dördüncü fıkrası şöyledir:“Kesinleşmemiş tutanaklar herhangi bir nedenle tapuya tescil edilmişse, iddia ve taşınmazın niteliğine bakılmaksızın, taşınmazı tescil tarihinden itibaren 20 yıl müddetle malik sıfatıyla zilyetliğinde bulunduranlar ile bunların akdi ve kanuni halefleri açılmış ve açılacak olan davalarda medeni kanunun tapuya itimat prensibinden yararlanırlar.” 31/8/1956 tarih ve 6831 sayılı Orman Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:“Tabii olarak yetişen veya emekle yetiştirilen ağaç ve ağaççık toplulukları yerleriyle birlikte orman sayılır.”  18/6/1937 tarih ve 1086 sayılı mülga Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesinin üçüncü fıkrası şöyledir:“Tashihi karar talebi esbabı mezkureye mutabık görülmezse arzuhalin reddine ve mustedii tashihten yüz liraya kadar cezayı nakdi alınmasına ve muvafık ise kabulüne karar verilir.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2012/603",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, kendisine ait olduğunu iddia ettiği taşınmazın kadastro çalışması sonucu orman vasfında görülerek Hazine adına tescil edilmesi işleminin iptali istemiyle açtığı davada, karar duruşmasından bir önceki duruşmada belirlenen ve Ulusal Yargı Ağı Projesi (UYAP) üzerinde görünen tarihten iki gün önce Mahkemece duruşma açılarak karar verildiğini, böylece görüşlerini sunmasına fırsat verilmeden davasının reddedildiğini, ayrıca Yargıtay’a yaptığı karar düzeltme isteminin reddedilerek kendisine para cezası verildiğini, bu nedenle mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, başvurucuya gelen mektupların alıkonulması nedeniyle haberleşme hürriyetinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. 2020/3287 sayılı bireysel başvuru dosyası kişi yönünden hukuki irtibat bulunması nedeniyle 2020/2282 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmiş, 2020/3287 sayılı dosya kapatılmış ve inceleme 2020/2282 numaralı bireysel başvuru dosyası üzerinden yürütülmüştür.  Hükümlü olarak Karabük T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (İnfaz Kurumu) bulunan başvurucuya arkadaşları tarafından gönderilen mektupların bazı kısımları sakıncalı görüldüğünden İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu Başkanlığınca bu kısımların çizilerek teslim edilmesine karar verilmiştir. Başvurucu anılan kararın keyfî olduğunu belirterek Karabük İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) itirazda bulunmuştur. İnfaz Hâkimliği başvurucunun şikâyetinin reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde mektupların içeriğinde kısmen sakıncalı ifadelere rastlandığı belirtilerek Disiplin Kurulu kararının usule ve yasaya uygun olduğu sonucuna varılmıştır.  Akabinde Karabük Ağır Ceza Mahkemesi İnfaz Hâkimliği kararının kaldırılmasına ve mektubun tamamının sakıncalı olması nedeniyle başvurucuya verilmemesine karar vermiştir. Gerekçede anılan mektupların \"terör ve çıkar amaçlı suç örgütü veya diğer suç örgütleri mensuplarının haberleşmelerine neden olan\" nitelikte olduğu belirtilmiştir.  Başvurucu, nihai hükmü öğrendikten sonra süresinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/2282",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucuya gelen mektupların alıkonulması nedeniyle haberleşme hürriyetinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kararın sonucunu değiştirebilecek nitelikteki esaslı iddiaların gerekçede karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 30/4/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.    Başvuru formu ile eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1965 doğumlu olup olayların geçtiği tarihte Mudanya'da ikamet etmektedir. 14/7/2017 tarihinde başvurucunun evinin önündeki ağacın komşusu E.N. tarafından kesilmesi üzerine başvurucu ile S.B., Ö.A.B., Z.A., K.N. ve H.K. arasında başlayan tartışma kavgaya dönüşmüştür. İhbar üzerine olay yerine gelen Mudanya İlçe Jandarma Komutanlığı görevlileri olaya müdahale etmiş ve durumu Mudanya Cumhuriyet Başsavcılığına (Başsavcılık) bildirmiştir. Olay tarihinde düzenlenen Cumhuriyet Savcısıyla Görüşme Tutanağı'na göre Başsavcılık tarafından mala zarar verme eylemi ile ilgili olarak başvurucunun mağdur, E.N.nin ise şüpheli sıfatıyla ifadelerinin alınması, birbirlerini darbeden şahısların müşteki şüpheli olarak beyanlarının alınması ve adli raporlarının temin edilmesi, olayı gören kişilerin ifadelerinin alınması, olay yerinin fotoğraflanması ile zarar tespitinin yapılması talimatları verilmiştir. Başvurucunun kendisini darbettiğini ifade eden K.N. olay tarihinde Mudanya Devlet Hastanesine sevk edilmiştir. Hastane tarafından düzenlenen 14/7/2017 tarihli ve 2017/2505 numaralı Genel Adli Muayene Formu'nun sonuç kısmı şöyledir:\"Darp edildiği beyanı ile 112 tarafından acile getirilen hastanın yapılan muayenesinde: darp cebir izine rastlanmamıştır. gerekli tahlilleri yapılıp birkaç saat gözlem amaçlı müşahade altında tutulmuştur. durum bildirir kesin hekim raporudur.\" Katılan K.N. kavga olayından dört gün sonra Mudanya Devlet Hastanesine müracaat etmiştir. Bu müracaat üzerine hazırlanan 18/7/2017 tarihli ve 2017/2564 numaralı Genel Adli Muayene Formu'nun sonuç kısmı şöyledir:\"Darp şikayeti ile gelen hastanın yapılan muayenesinde: gks: 15 bilinç : açık oryante kooperedir. sol frontal kısımda 2 cm'lik yüzeysel sıyrık, sağ üst kol iç kısmında 1 cm'lik ekimoz, sol üst kol iç kısmında 3 cm'lik ekimoz tespit edilmiştir. basit tıbbi müdahale ile giderilebilir. durum bildirir kesin hekim raporudur.\" Katılan K.N. 19/7/2017 tarihinde İlçe Jandarma Komutanlığında müşteki şüpheli sıfatı ile verdiği ifadesinde; başvurucunun olay günü evine gelerek kendisine hakaret içeren sözler söylediğini, kolunu kavrayarak sıkması sonucu kolunda morluk oluştuğunu ve başvurucudan şikâyetçi olduğunu beyan etmiştir. Soruşturma kapsamında başvurucunun katılan K.N.yi darbettiğine ilişkin olarak görgüye dayalı beyanda bulunan tek kişi, katılan H.K.dır. Katılan H.K. soruşturma evresinde kolluk tarafından alınan ifadesinde başvurucuyu katılan K.N.nin başına vururken gördüğünü beyan etmiştir. Başvurucu, Başsavcılığa hitaben yazdığı 18/12/2017 tarihli dilekçede katılan K.N.ye yönelik kasten yaralama eyleminde bulunmadığını ve bu durumun katılan K.N. hakkında olay tarihinde düzenlenen adli rapor ile sabit olduğunu ileri sürmüştür. Başvurucu, ayrıca katılanlar K.N. ve H.K.nın ifadelerinin kendisine isnat edilen kasten yaralama eyleminin gerçekleştirilme biçimine ilişkin anlatımları yönünden çelişkili olduğunu beyan etmiştir. Soruşturma işlemlerinin tamamlanmasını müteakip Başsavcılık tarafından aralarında başvurucunun da olduğu bir kısım müşteki şüpheli ve şüpheli hakkında iddianame düzenlenmiştir. 30/3/2018 tarihli bu iddianame ile başvurucunun K.N., Z.A. ve Ö.A.B.ye karşı gerçekleştirdiği kasten yaralama ve hakaret, K.N.ye karşı gerçekleştirdiği dikili ağaç, fidan veya bağ çubuğuna zarar verme suçlarından cezalandırılması talep edilmiştir. Anılan iddianamede diğer müşteki şüpheliler Ö.A.B., S.B. ve Z.A. ile şüpheli E.N.nin de başvurucuya yönelik olarak gerçekleştirdikleri çeşitli suçlar nedeniyle ile cezalandırılmaları istenmiştir. Mudanya  Asliye Ceza Mahkemesinde (Mahkeme) görülen yargılamanın 23/10/2018 tarihli ilk celsesinde katılan H.K., başvurucunun katılan K.N.ye hakaret ettiğini ve elleri ile iteklediğini beyan etmiştir. Katılan H.K. ayrıca kendisine hakaret etmesi nedeni ile başvurucudan şikâyetçi olduğunu ifade etmiştir. Başvurucu 12/2/2019 tarihli celsede üzerine atılı suçlamaları kabul etmediğini beyan etmiştir. Yine başvurucu; Mahkemeye hitaben yazdığı 11/2/2019 ve 13/2/2019 tarihli savunma dilekçelerinde, katılan K.N.yi yaralamadığının olay tarihinde düzenlenen adli rapor içeriği ile sabit olduğunu ve olaydan dört gün sonra alınan ikinci adli raporun kendisi ve olayla bir ilgisinin bulunmadığını ileri sürmüştür. Mahkeme, yapılan yargılama neticesinde başvurucunun katılan K.N.ye karşı kasten yaralama suçunu işlediğinden bahisle 500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına 2/4/2019 tarihinde kesin olarak karar vermiştir. Mahkeme ayrıca başvurucuya isnat edilen diğer eylemler ile müşteki sanıklar Ö.A.B., S.B. ve Z.A. ile sanık E.N.ye isnat edilen eylemler ile ilgili olarak da muhtelif kararlar vermiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Katılan sanık Tülay Gül'ün [başvurucu] Bademli Mahallesi ... Mudanya adresinde bulunan ikametinin önündeki ağacın sanık [E.N.] tarafından kesilmesi üzerine, katılan sanık Tülay Gül'ün katılan [K.N.nin] ikametine giderek, katılana hitaben \" sen ölmedin mi yaşlı domuz, moruk gebermedin mi \" şeklinde hakaret içerikli sözler söylediği. Bu esnada sitenin güvenlik görevlisi olan ve tanık olarak dinlenen [Z.H.nin] olay yerine geldiği ve katılan sanık Tülay Gül'ü olay yerinden uzaklaştırmaya çalıştığı sırada katılan sanık Tülay Gül'ün katılanın bahçesinde bulunan domates fidanlarının söktüğü, ... anlaşılmıştır....Katılan [K.N.] hakkında Mudanya Devlet Hastanesi tarafından düzenlenen 18/07/2017 tarih ve 2017/2564 sayılı adli muayene raporuna göre; kişide meydana gelen yaralanmanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olduğunun bildirildiği görülmüştür....Katılan beyanı, katılan sanık savunması, müşteki sanıklar savunmaları, tanık anlatımları, adli muayene raporları ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde; ... [k]atılan sanık Tülay Gül'ün üzerine atılı Hakaret, Basit Yaralama ve Dikili Ağaç, Fidan veya Bağ Çubuğuna Zarar Verme suçlarını, ... işlediği sonuç ve kanaatine varılmakla, ... katılan sanık Tülay Gül'ün sabit olan eylemine uyan 86/2, 125/1, 152/1-c, ... maddeleri uyarınca cezalandırılmalarına, İlk haksız hareketin kimden kaynaklandığı tespit edilemediğinden her iki taraf için de haksız tahrik hükümlerinin tatbikine...\" Başvurucu nihai kararı 2/4/2019 tarihinde öğrendiğini beyan etmiştir. Başvurucu 30/4/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/14704",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kararın sonucunu değiştirebilecek nitelikteki esaslı iddiaların gerekçede karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular tarafı oldukları hukuk davasının otuz beş yılı aşkın süredir karara bağlanmamış olması ve uzun süren yargılama nedeniyle taşınmazlardan gerekli şekilde istifade edememeleri nedeniyle adil yargılama ve mülkiyet haklarının ihlal edildiğini ileri sürerek, ihlalin tespitiyle uğradıkları maddi ve manevi zararın tazminine karar verilmesini talep etmişlerdir.  Başvuru, 7/6/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesi’ne doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 10/10/2013 tarihinde yapılan toplantıda, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 11/11/2013 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Mardin ili Derik ilçesi Çataltepe Köyü 397, 398, 402, 403, 406 ve 409 parsel sayılı taşınmazların kadastro tespit çalışmaları neticesinde hazine adına tespit edilmesi üzerine, başvurucular dışındaki bazı şahıslar tarafından, yapılan tespitlerin iptali amacıyla 8/2/1978 tarihinde Derik Kadastro Mahkemesine davalar açılmış ve belirtilen bu davalar Mahkemenin E.1978/26-27-28-29-30-31 sıralarına kaydedilmiştir. 12/12/1979 tarihinde başvurucular tarafından yukarıda belirtilen davalara müdahil olmak için asli müdahale dilekçesi verilerek, taşınmazların kadastro çalışmaları öncesinde Derik Asliye Hukuk Mahkemesinin E.1978/24 sayılı dosyasında taraflarınca dava konusu edildiği bildirilmiştir.  Başvurucuların belirttiği Derik Asliye Hukuk Mahkemesinin E.1978/24 sayılı dosyasının tetkikinden, başvurucu Sino Kaya ve diğer başvurucuların murisleri tarafından 3/11/1975 havale tarihli dilekçeyle Derik Asliye Hukuk Mahkemesine açılmış olan ve Mahkemenin E.1975/86 sırasına kaydı yapılan davanın yargılaması sonucunda verilen kararın bozulması üzerine, dosyanın Mahkemenin E.1978/24 sırasına kaydının yapıldığı ve Derik Kadastro Mahkemesinin 8/2/1978 tarihli yazısı ile taşınmazlara ilişkin kadastro tespit çalışmaları yapıldığının bildirilmesi üzerine, belirtilen dosyanın Derik Asliye Hukuk Mahkemesinin 16/5/1978 tarihli görevsizlik kararı ile Derik Kadastro Mahkemesine devredilmiş olduğu anlaşılmıştır. Görevsizlik kararı ile devredilen dosya ve Derik Kadastro Mahkemesinin E.1978/26-27-28-29-31 sayılı dosyaları ilgileri nedeniyle Mahkemenin E.1978/30 sayılı dosyası üzerinde birleştirilmiştir. Derik Kadastro Mahkemesinin 4/6/1982 tarih ve E.1978/30, K.1986/228 sayılı kararı ile 397, 398, 402, 403, 406 ve 409 parsel sayılı taşınmazların müdahiller adına tapuya tesciline karar verilmiştir. Derik Tapulama Mahkemesinin kararı temyiz edilmekle, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 27/12/1982 tarihli kararlarıyla bozulmuş, bozma sonrası dosyanın Derik Kadastro Mahkemesinin E.1983/58 sırasına kaydı yapılmış, ilk derece Mahkemesinin 25/5/1984 tarih ve E.1983/58, K.1984/49 sayılı kararı ile taşınmazların müdahiller adına tapuya tesciline karar verilmiştir. İlk derece Mahkemesi kararı Yargıtay  Hukuk Dairesinin 29/9/1987 tarihli kararlarıyla bozulmuş, bozma sonrası dosyanın Derik Kadastro Mahkemesinin E.1987/28 sırasına kaydı yapılmıştır. Derik Kadastro Mahkemesinin E.1987/28 sayılı dosyasında yürütülen yargılama neticesinde verilen 27/1/1993 tarih ve E.1987/28, K.1993/1 sayılı karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin 8/4/1994 tarihli kararlarıyla bozulmuş, bozma sonrası dosyanın Derik Kadastro Mahkemesinin E.1994/6 sırasına kaydı yapılmıştır. Derik Kadastro Mahkemesince E.1994/6 sayılı dosyanın, aralarındaki bağlantı nedeniyle Mahkemenin E.1995/6 sayılı dosyası ile birleştirilmesine karar verilmiş, akabinde E.1994/6 sayılı dosya tefrik edilerek Mahkemenin E.1999/1 sırasına kaydı yapılmış olup, hâlihazırda ilk derece Mahkemesi önünde derdesttir.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun “Usul ekonomisi ilkesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.” 21/6/1987 tarih ve 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun “Genel olarak görev” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kadastro mahkemesi; taşınmaz mal mülkiyetine ve sınırlı ayni haklara, tapuya tescil veya şerh edilecek veyahut beyanlar hanesinde gösterilecek sair haklara, sınır ve ölçü uyuşmazlıklarına, kadastroya ve tapu sicilini ilgilendiren benzeri davalara ve özel kanunlarca kendisine verilen işlere bakar; Kadastroya veya kadastro ile ilgili verasete ait uyuşmazlıkları çözümleyebileceği gibi, istek üzerine veraset belgesi de verebilir.” 3402 sayılı Kanun’un “Kadastro davalarında usul” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kadastro hakimi, askı süresi içinde açılacak davalar ve kadastro müdürü tarafından mahkemeye tevdi olunacak taşınmaz mallara ait kadastro tutanakları ve mahalli hukuk mahkemelerinden devredilen işler hakkında dava dosyası açar. İlgililerin başvurusunu beklemeksizin kadastro tutanakları ile uyuşmazlığın çözümlenmesine etkili olabilecek kayıt ve diğer bilgileri ilgili dairelerden getirtir. Hakim, duruşma gününü taraflara Tebligat Kanunu hükümlerine göre resen tebliğ eder.” 3402 sayılı Kanun’un “Yargılama usulü” kenar başlıklı  maddesinin birinci, üçüncü ve dördüncü fıkraları şöyledir: “Kadastro mahkemesinde gelmeyen tarafın yokluğunda duruşma yapılır. Taraflardan hiç biri gelmez ise dosya işlemden kaldırılmaz. Hakim, toplanması mümkün olan delilleri inceler ve 30 uncu madde hükmünce işi karara bağlar.…Bu Kanunun tatbikinde ayrıca açıklık bulunmıyan hallerde basit yargılama usulü uygulanır.Kadastro mahkemeleri adli tatile tabi değildir.” 3402 sayılı Kanun’un “Deliller ve hakimin takdiri” kenar başlıklı  maddesinin birinci ve ikinci fıkraları şöyledir: “Kadastro tutanaklarında beyanlarına başvurulan kişiler, bu beyanlarına gerekçe gösterilerek itiraz edilmedikçe, yeniden dinlenmezler. Ancak hakim, kadastro tutanağındaki beyanla, duruşma sırasında topladığı deliller arasında çelişki görürse, bunu gidermek için tutanakta beyanlarına başvurulan kimseleri tanık sıfatıyla yeniden dinleyebilir. Kadastro komisyonlarından gönderilen tutanaklar ile mahalli mahkemelerden devredilen dosyaların muhtevasından malik tespiti yapılamadığı veya dava açan mirasçının dışında başka mirasçıların da bulunduğu anlaşıldığı takdirde, hakim resen lüzum gördüğü diğer delilleri toplayarak taşınmaz malın kimin adına tescil edileceğine karar vermekle yükümlüdür. Taşınmaz malın ölü bir şahsa ait olduğu anlaşılır ve mirasçıları da tespit edilemezse, ölü olduğu yazılmak suretiyle o şahsın adına tescil kararı verilir.” 3402 sayılı Kanun’un “Kararların tebliği, kanun yollarına başvurma ve ilamların infazı” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kadastro mahkemesi kararları Tebligat Kanunu hükümlerine göre resen taraflara tebliğ olunur.” 3402 sayılı Kanun’un “Yargılama giderleri, kadastro harcı ve tahakkuku” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi şöyledir: “Bu Kanun gereğince resen yapılması gereken soruşturma ve tebligat işlemleri için zaruri giderler, ileride haksız çıkacak taraftan alınmak üzere bütçeye konulan ödenekten karşılanır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/3839",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular tarafı oldukları hukuk davasının otuz beş yılı aşkın süredir karara bağlanmamış olması ve uzun süren yargılama nedeniyle taşınmazlardan gerekli şekilde istifade edememeleri nedeniyle adil yargılama ve mülkiyet haklarının ihlal edildiğini ileri sürerek, ihlalin tespitiyle uğradıkları maddi ve manevi zararın tazminine karar verilmesini talep etmişlerdir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, milletvekili olduğu halde hakkında “yurtdışına çıkamamak” şeklinde adli kontrol tedbiri uygulanması nedeniyle adil yargılanma ve siyasal katılım hakkı ile ifade hürriyetinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür.   Başvuru, 28/11/2012 tarihinde İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm tarafından 17/9/2013 tarihinde yapılan toplantıda kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru konusu olay ve olgular 25/9/2013 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığı görüşünü 25/11/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş başvurucuya 30/12/2013 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanlarını 14/1/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur.  A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, silahlı terör örgütüne üye olmak suçlamasıyla 5/11/2006 tarihinde gözaltına alınmış ve 8/11/2006 tarihinde tutuklanmıştır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 13/11/2006 tarihli iddianamesiyle başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçunu işlediği iddiasıyla cezalandırılması için İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesine ceza davası açılmıştır.  Yargılama devam ederken başvurucu 22/7/2007 tarihli milletvekili genel seçimlerinde İstanbul bağımsız milletvekili seçilmiştir.  Başvurucunun tahliye talebi üzerine İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 24/7/2007 tarihinde başvurucunun tahliyesine karar vermiştir. Mahkeme başvurucu hakkında herhangi bir güvenlik tedbirine de karar vermemiştir. Mahkemenin tahliye kararının gerekçesi şöyledir: “…yargılamasının devam ettiği sırada… 22/7/2007 tarihinde yapılan milletvekili genel seçimlerinde İstanbul  bölgeden bağımsız milletvekili seçildiği; İl Seçim Kurulu Başkanlığının 24/7/2007 günlü ve XXIII Dönem milletvekili tutanağının incelenmesi ile sanık Sabahat Tuncel’in 22/7/2007 tarihinde İstanbul 3 numaralı seçim çevresinde bağımsız milletvekili seçilmiş olduğu ve ilgili yazı gereğince milletvekilliğinin resmi olarak kesinleştiği anlaşılmıştır. Anayasanın  maddesi gereğince mahkememiz dava dosyasında sanık Sabahat Tuncel’in terör örgütüne üyelik suçundan bir milletvekili olarak meclisin kararı olmadıkça tutukluluk haline ve yargılamasına devam edilemeyecektir.”  İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı, 26/7/2007 tarihinde, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin başvurucunun tahliyesine ilişkin 24/7/2007 tarihli kararda yer alan gerekçelerine itiraz etmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 26/7/2007 tarihli kararı ile itirazın kabulüne karar vererek başvurucunun tahliyesine ilişkin kararda yer alan Anayasa’nın  maddesine yönelik açıklamaların karardan çıkartılmasına ve “…sanık Sebahat Tuncel’in milletvekili seçimlerinde bağımsız olarak milletvekili seçilmiş olması, bu niteliği gereği kaçma ihtimalinin ve delilleri karartma ihtimalinin kalmamış olması nedenleri olarak tahliye gerekçesinin düzeltilmesine” karar vermiştir. Başvurucu, 12 Haziran 2011 tarihinde yapılan  Dönem Milletvekili Genel Seçiminde yeniden İstanbul bağımsız milletvekili adayı olmuş ve seçilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 18/9/2012 tarihinde başvurucunun, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 8 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve karar kesinleşinceye kadar yurt dışına çıkmamak adli kontrol tedbirinin uygulanmasına karar vermiştir. Mahkemenin adli kontrol kararının gerekçesi şöyledir:“Sanığa verilen ceza miktarı, tutuklulukta geçirdiği süre, dikkate alındığında sanık hakkında CMK nın 109/3-a maddesine göre “yurt dışına çıkamamak” adli kontrol tedbirinin uygulanmasına…”  Başvurucunun adli kontrol kararına karşı yaptığı itiraz başvurusu  Ağır Ceza Mahkemesinin 11/10/2012 tarihli kararı ile reddedilmiş ve karar aynı tarihte kesinleşerek başvurucuya 30/10/2012 tarihinde tebliğ edilmiştir. Ret kararının gerekçesi şöyledir:“İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2006/358 Esas sayılı dosyasında 18/9/2012 tarihli celsesinde sanık Sebahat TUNCEL hakkında adli kontrol tedbirlerinden “yurt dışına çıkamamak” yönünde verilen tedbir kararında ve İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 25/9/2012 tarihli ara kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı, verilen kararın usul ve yasaya uygun olduğu anlaşıldığından, …” Başvurucu, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin nihai kararını temyiz etmiş; Yargıtay  Ceza Dairesinin 24/12/2013 tarihli ilamı ile ilk derece mahkemesinin kararı onanmıştır. B. İlgili Hukuk Anayasa’nın “Yasama dokunulmazlığı” başlıklı  maddesi şöyledir:“Türkiye Büyük Millet Meclisi üyeleri, Meclis çalışmalarındaki oy ve sözlerinden, Mecliste ileri sürdükleri düşüncelerden, o oturumdaki Başkanlık Divanının teklifi üzerine Meclisce başka bir karar alınmadıkça bunları Meclis dışında tekrarlamak ve açığa vurmaktan sorumlu tutulamazlar.Seçimden önce veya sonra bir suç işlediği ileri sürülen bir milletvekili, Meclisin kararı olmadıkça tutulamaz, sorguya çekilemez, tutuklanamaz ve yargılanamaz. Ağır cezayı gerektiren suçüstü hali ve seçimden önce soruşturmasına başlanılmış olmak kaydıyla Anayasanın 14 üncü maddesindeki durumlar bu hükmün dışındadır. Ancak, bu halde yetkili makam, durumu hemen ve doğrudan doğruya Türkiye Büyük Millet Meclisine bildirmek zorundadır.Türkiye Büyük Millet Meclisi üyesi hakkında, seçiminden önce veya sonra verilmiş bir ceza hükmünün yerine getirilmesi, üyelik sıfatının sona ermesine bırakılır; üyelik süresince zamanaşımı işlemez.Tekrar seçilen milletvekili hakkında soruşturma ve kovuşturma, Meclisin yeniden dokunulmazlığını kaldırmasına bağlıdır.Türkiye Büyük Millet Meclisindeki siyasî parti gruplarınca, yasama dokunulmazlığı ile ilgili görüşme yapılamaz ve karar alınamaz.”  Anayasa’nın “Temel hak ve hürriyetlerin kötüye kullanılamaması” başlıklı  maddesi şöyledir: “Anayasada yer alan hak ve hürriyetlerden hiçbiri, Devletin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğünü bozmayı ve insan haklarına dayanan demokratik ve lâik Cumhuriyeti ortadan kaldırmayı amaçlayan faaliyetler biçiminde kullanılamaz.Anayasa hükümlerinden hiçbiri, Devlete veya kişilere, Anayasayla tanınan temel hak ve hürriyetlerin yok edilmesini veya Anayasada belirtilenden daha geniş şekilde sınırlandırılmasını amaçlayan bir faaliyette bulunmayı mümkün kılacak şekilde yorumlanamaz.Bu hükümlere aykırı faaliyette bulunanlar hakkında uygulanacak müeyyideler, kanunla düzenlenir.” 26/9/2004 tarih ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun “Silâhlı örgüt” başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir: “Madde 314- (1) Bu kısmın dördüncü ve beşinci bölümlerinde yer alan suçları işlemek amacıyla, silahlı örgüt kuran veya yöneten kişi, on yıldan onbeş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.(2) Birinci fıkrada tanımlanan örgüte üye olanlara, beş yıldan on yıla kadar hapis cezası verilir.” 12/4/1991 tarih ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu’nun “Terör amacı ile işlenen suçlar” başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi şöyledir: “Aşağıdaki suçlar 1 inci maddede belirtilen amaçlar doğrultusunda suç işlemek üzere kurulmuş bir terör örgütünün faaliyeti çerçevesinde işlendiği takdirde, terör suçu sayılır:Türk Ceza Kanununun 79, 80, 81, 82, 84, 86, 87, 96, 106, 107, 108, 109, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 142, 148, 149, 151, 152, 170, 172, 173, 174, 185, 188, 199, 200, 202, 204, 210, 213, 214, 215, 223, 224, 243, 244, 265, 294, 300, 316, 317, 318 ve 319 uncu maddeleri ile 310 uncu maddesinin ikinci fıkrasında yer alan suçlar.…” 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu’nun “Cezaların artırılması” başlıklı  maddesi şöyledir: “3 ve 4 üncü maddelerde yazılı suçları işleyenler hakkında ilgili kanunlara göre tayin edilecek hapis cezaları veya adlî para cezaları yarı oranında artırılarak hükmolunur. Bu suretle tayin olunacak cezalarda, gerek o fiil için, gerek her nevi ceza için muayyen olan cezanın yukarı sınırı aşılabilir. Ancak, müebbet hapis cezası yerine, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına hükmolunur.Suçun, örgütün faaliyeti çerçevesinde işlenmiş olması dolayısıyla ilgili maddesinde cezasının artırılması öngörülmüşse; sadece bu madde hükmüne göre cezada artırım yapılır. Ancak, yapılacak artırım, cezanın üçte ikisinden az olamaz.Bu madde hükümleri çocuklar hakkında uygulanmaz.” 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “Adli kontrol” başlıklı  maddesinin ilgili fıkraları şöyledir: (1) Bir suç sebebiyle yürütülen soruşturmada, 100 üncü maddede belirtilen tutuklama sebeplerinin varlığı halinde, şüphelinin tutuklanması yerine adlî kontrol altına alınmasına karar verilebilir.…(3) Adlî kontrol, şüphelinin aşağıda gösterilen bir veya birden fazla yükümlülüğe tabi tutulmasını içerir:a) Yurt dışına çıkamamak.…(6) Adlî kontrol altında geçen süre, şahsî hürriyeti sınırlama sebebi sayılarak cezadan mahsup edilemez. Bu hüküm, maddenin üçüncü fıkrasının (e) bendinde belirtilen hallerde uygulanmaz. (7) Kanunlarda öngörülen tutukluluk sürelerinin dolması nedeniyle salıverilenler hakkında (…) adlî kontrole ilişkin hükümler uygulanabilir.”  5271 sayılı Kanun’un “Adlî kontrol kararı ve hükmedecek merciler” başlıklı  maddesi şöyledir:  (1) Şüpheli, Cumhuriyet savcısının istemi ve sulh ceza hâkiminin kararı ile soruşturma evresinin her aşamasında adlî kontrol altına alınabilir.(2) Hâkim, Cumhuriyet savcısının istemiyle, adlî kontrol uygulamasında şüpheliyi bir veya birden çok yeni yükümlülük altına koyabilir; kontrolun içeriğini oluşturan yükümlülükleri bütünüyle veya kısmen kaldırabilir, değiştirebilir veya şüpheliyi bunlardan bazılarına uymaktan geçici olarak muaf tutabilir.(3) 109 uncu madde ile bu madde hükümleri, gerekli görüldüğünde, görevli ve yetkili diğer yargı mercileri tarafından da,kovuşturma evresinin her aşamasında uygulanır.” 5271 sayılı Kanun’un “Adlî kontrol kararının kaldırılması” başlıklı  maddesi şöyledir: “(1) Şüpheli veya sanığın istemi üzerine, Cumhuriyet savcısının görüşünü aldıktan sonra hâkim veya mahkeme 110 uncu maddenin ikinci fıkrasına göre beş gün içinde karar verebilir.(2) Adlî kontrole ilişkin kararlara itiraz edilebilir.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2012/1051",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, milletvekili olduğu halde hakkında “yurtdışına çıkamamak” şeklinde adli kontrol tedbiri uygulanması nedeniyle adil yargılanma ve siyasal katılım hakkı ile ifade hürriyetinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; başvurucular aleyhine açılan itirazın iptali davasının kabul edilmesi, yargılamanın uzun sürmesi ve yargılama esnasında ileri sürülen iddiaların Derece Mahkemesi tarafından verilen kararlarda değerlendirilmemesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 30/1/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, elektrik kullanımından kaynaklanan borçlarını ödemedikleri gerekçesiyle Türkiye Elektrik Dağıtım A.Ş. (TEDAŞ) tarafından yapılan üç ayrı icra takibine itiraz etmişlerdir. Davacı TEDAŞ, Erzurum  Asliye Hukuk Mahkemesinde 30/3/2005 tarihinde E.2005/38, E.2005/39 ve E.2005/40 sayılı dosyalarında icra takibine itirazın iptali davası açmıştır. Mahkeme 29/11/2007 tarihinde dava dosyalarının birleştirilmesine karar vermiştir.  Mahkemece yapılan yargılama sonunda 11/2/2010 tarihinde birleşen E.2005/38 ve E.2005/39 sayılı dava dosyalarında davaların kabulüne, E.2005/40 sayılı dava dosyasında açılan davanın reddine karar verilmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi, 5/10/2011 tarihli ilamı ile başvurucuların temyiz itirazlarının reddine, temyiz eden davacı TEDAŞ'ın temyiz nedenlerinin kabulüne ve kararın bozulmasına karar vermiştir. Bozma ilamına uyma kararı sonrası yapılan tahkikat sonucunda Mahkeme 27/9/2012 tarihli kararı ile birleşen E.2005/38 sayılı dava yönünden davanın kısmen kabulüne, E.2005/40 sayılı dosya yönünden davanın kabulüne karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Mahkememizce daha önce iş bu dava dosyası ile birleştirilen 2005/39 E. numaralı dava dosyası yönünden davalı itirazlarının reddine karar verilmiş olup, anılan karar kesinleşmiştir.Bozma ilamı daha önce Mahkememiz tarafından iş bu dava dosyası yönünden verilen karardaki Mahkememizin davalının da elektrik borcuna rağmen kesilen elektiriğin yeniden bağlanması nedeni ile davalı kuruluşun da kusurlu olduğundan bahisle bilirkişi raporunda belirtilen 644,44-TL'nin %50'sinden davalısının sorumlu olması gerektiği yönündeki Mahkememiz kararının davalının kullanılan elektrik bedelinden sorumlu olduğundan bahisle bozulmuş olup, Mahkememizce iş bu dava dosyası yönünden (Eski 2005/38 Esas) Yargıtay bozma ilamı doğrultusunda 322,00-TL daha ilave edilmiş olup, bu şekilde iş bu dava dosyası yönünden davanın kısmen kabulüne karar verilmesi gerektiği yönünde Mahkememizde vicdani kanaat gelmiş olup, Mahkememizin eski bu dosya ile birleşen 2005/40 E.numaralı dava dosyası yönünden ise, anılan dava dosyasındaki alacağın dayanağı olan faturaların Mahkememizin 2005/39 E. numaralı dava dosyasındaki alacağın dayanağı olan faturularla aynı faturalar olmadığı bilirkişi raporu ile sübut bulmuş olup, bilirkişi raporundaki alacak miktarı ile dava dilekçesindeki ve icra dosyasındaki alacak miktarları birbiri ile örtüştüğünden anılan dava dosyası yönünden de davanın kabulü ile davalının itirazının iptaline karar verilmesi gerekmiş olup, Mahkememizin iş bu dava dosyası ile birleşitirilen 2005/39 E.numaralı dava dosyası yönünden davalının temyiz itirazları reddedildiğinden daha önce kesinleştiğinden anılan dosya yönünden yeniden hüküm kurulmayarak diğer dava dosyaları yönünden aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.\" Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi, 28/5/2013 tarihli ilamıyla hükmün onanmasına karar vermiştir.  Karar düzeltme talebi, aynı Dairenin 16/12/2013 tarihli ilamı ile reddedilmiştir. Anılan ilam başvuruculara 13/1/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/1230",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucular aleyhine açılan itirazın iptali davasının kabul edilmesi, yargılamanın uzun sürmesi ve yargılama esnasında ileri sürülen iddiaların Derece Mahkemesi tarafından verilen kararlarda değerlendirilmemesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hukuk davasının uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkı ile Anayasa'da güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Ekli tabloda sıralanan başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemelerinden sonra Komisyonlara sunulmuştur. Komisyonlarca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Konularının aynı olması sebebiyle ekli tablonun (B) sütununda numaraları belirtilen başvuru dosyalarının 2019/10250 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2019/10250 numaralı dosya üzerinden yapılmasına ve diğer dosyaların kapatılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların bir kısmı, haklarında yürütülen yargılamaların uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının; bir diğer kısmı ise makul sürede yargılanma hakkının yanı sıra Anayasa'da güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerinin ihlal edildiği iddiasıyla Anayasa Mahkemesine çeşitli tarihlerde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/10250",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hukuk davasının uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkı ile Anayasa'da güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, terör olaylarından doğan maddi zararların eksik tazmin edilmesi, manevi zararların ise tazmin edilmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının; buna ilişkin idari ve yargısal sürecin makul sürede sonuçlandırılmaması nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 13/3/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvurucu Aydın İçyer 14/7/2017 tarihinde vefat etmiştir. Başvurucunun eşi Zeliha İçyer ve çocukları olan diğer başvurucular 6/10/2017 tarihinde kayda giren dilekçeyle başvuruya devam etmek istediklerini bildirmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların murisi Aydın İçyer, Tunceli'nin Ovacık ilçesi Eğrikavak köyünde ikamet etmekte iken 1994 yılında meydana gelen terör olayları neticesinde köyünün boşaltılmasıyla yerleşim yerinden göç etmek zorunda kaldığını iddia etmiş; 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında zararlarının karşılanması talebiyle Tunceli Valiliği Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zarar Tespit Komisyonuna (Komisyon) başvurmuştur. Komisyon 6/10/2009 tarihli kararıyla 653,23 TL ödenmesine karar vermiştir.  Söz konusu tutarı yeterli bulmayan Aydın İçyer dava açmıştır. Dava dilekçesinde, zararın Komisyonca belirlenen tutardan çok daha yüksek olduğu belirtilerek Komisyonun 6/10/2009 tarihli işleminin iptaline ve 5233 sayılı Kanun'daki esaslar çerçevesinde 000 TL maddi ve 000 TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesi talep edilmiştir. Elazığ  İdare Mahkemesi (İdare Mahkemesi) 3/10/2012 tarihli kararıyla eksik incelemeye dayalı olduğu gerekçesiyle Komisyon kararının iptaline, maddi tazminat istemi hakkında bu aşamada karar verilmesine yer olmadığına, manevi tazminat isteminin ise 5233 sayılı Kanun'da düzenlenmediğinden reddine karar vermiştir. Kararın temyiz edilmesi üzerine Danıştay Onbeşinci Dairesi (Daire), ilk derece mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğunu, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenlerinin kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediğini belirterek kararı 12/12/2013 tarihinde onamıştır.  Karar düzeltme talebi de Dairenin 11/12/2014 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Bu karar 25/2/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucuların murisi 13/3/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Bu arada iptal kararı üzerine anılan Komisyon tarafından yeniden yapılan inceleme ve değerlendirme sonucu 10/12/2013 tarihli kararla 764,33 TL ödenmesine karar verilmiştir. Aydın İçyer, hesaplanan bu tutarı kabul etmiştir. 5233 sayılı Kanun’un  maddesi gereğince davet yazısı ile birlikte gönderilen ve “Yukarıda ayni/nakdi olarak belirtilen zararımın/zararlarımın karşılanması sonucunda Komisyonun tespitine esas olay ile ilgili olarak uğradığım zararımın tamamının karşılanmış olduğunu kabul ve taahhüt ederim” beyanını içeren sulhname başvurucunun avukatı tarafından imzalanmış ve söz konusu tutar başvurucunun avukatının hesabına 5/6/2014 tarihinde yatırılmıştır. A. Ulusal Hukuk 5233 sayılı Kanun'un , , , , , , geçici , geçici  maddeleri (Celal Demir, B. No: 2013/3309, 6/2/2014, §§ 15-21, 23).  İlgili diğer ulusal hukuk için bkz. Ali Ekber Çeçi ve diğerleri, B. No: 2015/5463, 23/1/2019, §§ 18-B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), söz konusu başvuruya benzer şekilde terör olaylarından dolayı köyü terke mecbur kalınması nedeniyle uğranılan zararın tazminine ilişkin olarak sulhname imzalanmasının ardından köyü terkten önce var olan hayvanlarına ilişkin zararla manevi zararının tazmin edilmediği iddialarıyla yapılan şikâyetleri kapsayan bir grup başvuruyu incelediği Akbayır ve diğerleri/Türkiye (B. No: 30415/08, 28/6/2011) kararında sulhname imzalanmasının -taleplerden feragat edilmesini gerektirdiği için- yerel boyuttaki bu uzlaşmanın tartışmasız olarak ihtilaflı tazminat hakkında öne sürülen itiraza son verdiği gerekçesiyle başvuruları kabul edilemez bulmuştur.  AİHM, başvuranlar tarafından imzalanan dostane çözüm beyanlarında (sulhnamelerde) manevi tazminattan söz edilmediğini gözlemlediğini belirterek dostane çözüme dair bu beyanların (sulhname) ilgili tarafların prosedürü sona erdirmeye ilişkin açık iradesinin tezahürü olduğunu ifade etmiştir. AİHM; tüm başvuru sahiplerinin iç hukukta ve AİHM huzurunda avukatlar tarafından temsil edildiğini, bu hâlde başvuranların 5233 sayılı Kanun ve kendi beyanlarının manevi zarara ilişkin hiçbir talep içermediği iddiasını da bu anlaşmaların sonuçlarından habersiz oldukları iddiasını da ileri süremeyeceklerini belirtmiştir. AİHM'e göre söz konusu düzenleme, başvuranların prosedürle ilgili her türlü iddiadan feragat etmelerini gerektirmektedir. Sonuç olarak uluslararası boyutta bu anlaşmanın söz konusu ödemeyle ilgili anlaşmazlığı tartışmasız bir şekilde sonlandırması nedeniyle başvuranların şikâyette bulunamayacaklarına hükmedilmiştir (Akbayır ve diğerleri/Türkiye, § 77). AİHM, sürü hayvanlarının farklı türlerine göre besicilikten elde edilen gelirlerin tazminatının komisyonlarca yanlış değerlendirilmesine ilişkin şikâyetle ilgili olarak da dostane çözümün kabul edilmesiyle ilgili yukarıda belirtilen sonuçların ayrıca bu şikâyete de uygulanabilir olduğu kanaatinde olup AİHM'e göre sulhnamelerin imzalandığı ve ödemeler gerçekleştiği andan itibaren Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi (Sözleşme) bağlamında başvuranların mağdur sıfatı kalkmaktadır (Akbayır ve diğerleri / Türkiye, § 78). Diğer taraftan AİHM, Ergezen/Türkiye (B. No: 73359/10, 8/4/2014) başvurusunda başvurucunun başvuruda bulunduktan sonra ölmesi üzerine yakınlarının başvuruya devam etmeyi istemeleri durumu ile başvurudan önce ölen kişi adına doğrudan ölenin yakınları tarafından AİHM'e başvuruda bulunma durumunun ayrı değerlendirilmesi gerektiğini ifade etmiştir (Ergezen/Türkiye, §§ 27, 28; benzer yöndeki karar için bkz. Valentin Câmpeanu Adına Hukuki Kaynaklar Merkezi/Romanya [BD], B. No: 47848/08, 17/7/2014, § 97). AİHM ilke olarak asıl başvurucu tarafından ölmeden önce yapılan bir başvurunun ölenin yakınları tarafından takip edilebilmesi için bu kişilerin başvurunun devamında yeterli menfaatlerinin olması gerektiğini belirtmektedir (Hristozov ve diğerleri/Bulgaristan, B. No: 47039/11 ve 358/12, 13/11/2012, § 71; Valentin Câmpeanu Adına Hukuki Kaynaklar Merkezi/Romanya, § 97). Çünkü bu durumda asıl başvurucu kişisel tercihini kullanarak Sözleşme'den doğan haklarının ihlal edildiği yönünde ölmeden önce bizzat başvuruda bulunmuştur (Ergezen/Türkiye, § 29). AİHM'e göre asıl başvurucu tarafından ölmeden önce yapılan bir başvuruda belirleyici husus başvuruya konu hakkın mirasçılara devredilip edilemeyeceği değil başvuruya devam etmek isteyen yakınlarının bu konuda meşru menfaatlerinin bulunup bulunmadığıdır (Ergezen/Türkiye, § 29). Ancak AİHM'e göre başvuru karara bağlanmadan önce ölen kişinin başvuruya devam etmek isteyen yakınlarının bulunmaması veya bu türden bir istekte bulunan kişilerin başvurucunun mirasçısı ya da yeterince yakın akrabası olmaması yahut ölenin yakınlarının başvurunun devamında meşru menfaatlerinin bulunduğunu ortaya koyamaması hâlinde düşme kararı verilebilir (benzer yönde bir karar için bkz. Leger/Fransa [BD], B. No: 19324/02, 30/3/2009, § 50). Ancak Sözleşme'nin uygulanması ve yorumlanması veya temel hakların kapsamının ve sınırlarının belirlenmesi ya da insan haklarına saygının gerekli kıldığı hâllerde incelemeye devam edebilir (benzer yönde bir karar için bkz. Karner/Avusturya, B. No: 40016/98, 24/7/2003 §§ 25-28). AİHM Ergezen/Türkiye başvurusunda, başvuruda bulunduktan sonra vefat eden başvurucunun yakınlarının başvuruya devam etme isteklerini, ellerindeki belgelere göre yeterli menfaatleri bulunduğu gerekçesiyle kabul etmiş ve yargılamanın makul süreyi aştığı sonucuna ulaşarak Sözleşme'nin  maddesinin birinci fıkrasının ihlal edildiğine karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/4688",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, terör olaylarından doğan maddi zararların eksik tazmin edilmesi, manevi zararların ise tazmin edilmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının; buna ilişkin idari ve yargısal sürecin makul sürede sonuçlandırılmaması nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, velayet altında bulunan başvurucuya bebeklik dönemi aşılarının uygulanması ebeveyn tarafından kabul edilmediği hâlde bu hususta Mahkemece sağlık tedbiri uygulanmasına karar verilmesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlali iddiasına ilişkindir.   Başvuru, 26/2/2013 tarihinde Sivaslı İcra Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön inceleme neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 7/11/2013 tarihli toplantıda, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Adalet Bakanlığına (Bakanlık) başvuru konusu olay ve olgular bildirilmiş, başvuru belgelerinin bir örneği görüş için gönderilmiştir. Bakanlığın 27/12/2013 tarihli görüş yazısı 7/1/2014 tarihinde başvurucu temsilcisine tebliğ edilmiş olup başvurucu tarafından Bakanlık görüşüne karşı 21/1/2014 tarihli beyan dilekçesi ibraz edilmiştir. Birinci Bölüm tarafından 14/10/2015 tarihinde yapılan toplantıda başvurunun, niteliği itibarıyla Genel Kurul tarafından karara bağlanması gerekli görüldüğünden Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca Genel Kurula sevkine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Uşak İl Müdürlüğünce 2/11/2012 havale tarihli dilekçe ile başvurucu çocuğun bebeklik dönemi aşılarının anne ve babası tarafından yaptırılmadığından bahisle çocuk hakkında 3/7/2005 tarihli ve 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (d) bendi uyarınca sağlık tedbiri uygulanmasına karar verilmesi talep edilmiştir. Sivaslı Asliye Hukuk Mahkemesinin 5/11/2012 tarihli ve E.2012/319, K.2012/235 sayılı kararıyla “Genişletilmiş Bağışıklama Programı”nda yer alan aşıların önemiyle alakalı olarak yapılan açıklama ve eğitime rağmen ebeveynleri tarafından aşı uygulanmasına izin verilmeyen çocukların 5395 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (a) bendi uyarınca korunmaya muhtaç çocuk olarak kabulü gerektiğinden bahisle çocuk hakkında, belirtilen Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (d) bendi gereğince sağlık tedbiri uygulanmasına karar verilmiştir. Başvurucu tarafından, verilen tedbir kararı aleyhine yapılan itiraz Uşak Aile Mahkemesinin 7/1/2013 tarihli ve E.2013/15, K.2013/5 sayılı kararı ile reddedilmiş; ret kararı 30/1/2013 tarihinde başvurucu temsilcisine tebliğ edilmiştir. 26/2/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Uşak İl Müdürlüğü tarafından Anayasa Mahkemesine hitaben gönderilen 7/7/2015 tarihli yazı ekinde yer alan ve başvurucuya tatbikine karar verilen sağlık tedbirinin infazı kapsamında tutulan 24/6/2014 tarihli tutanakta, söz konusu sağlık tedbirinin uygulanması kapsamında başvurucu temsilcisi ile yapılan görüşme sırasında, ilgili tedbir hakkında bireysel başvuruda bulunulduğunun belirtildiği, bunun üzerine durumun yetkili halk sağlığı şube müdürlüğüne bildirildiği, yapılan görüşme sonrasında bireysel başvuruya ilişkin başvuru evrakı ile birlikte tutulan tutanağın gönderilmesinin talep edilmesi üzerine durumun tutanağa bağlandığı belirtilmiştir. Sağlık Bakanlığı Türkiye Halk Sağlığı Kurumu (Halk Sağlığı Kurumu ) tarafından Anayasa Mahkemesine hitaben gönderilen 7/7/2015 tarihli yazıda -zorunlu aşı uygulamasının ve Sağlık Bakanlığının 25/2/2008 tarihli ve 2008/4 sayılı Genişletilmiş Bağışıklama Programı konulu Genelgesinin kanuni dayanağı bağlamında- 24/4/1930 tarihli ve 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanunu’nun ,  ve  maddeleri çerçevesinde Bakanlığa verilen yetkilerden bahsedilmiş; söz konusu Genelgenin uygulamaya konulduğu tarihte yürürlükte bulunan 13/12/1983 tarihli ve 181 sayılı mülga Sağlık Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile hâlihazırda yürürlükte bulunan 11/10/2011 tarihli ve 663 sayılı Sağlık Bakanlığı ve Bağlı Kuruluşlarının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname hükümlerinden söz edilerek halk sağlığının korunması ve geliştirilmesi, hastalık risklerinin azaltılması ve önlenmesi, sağlık için risk oluşturan faktörlerle mücadele edilmesi, bulaşıcı ve bulaşıcı olmayan kronik hastalıklar ve belirli hastalık ve risk grupları ile ilgili izleme, inceleme, araştırma, bağışıklama ve kontrol çalışmaları yapılması görevinin Halk Sağlığı Kurumuna verildiği belirtilmiştir. Söz konusu yazıda ayrıca, 1593 sayılı Kanun’un  maddesinde yer alan “Hastalara veya hastalığa maruz bulunanlara serum ve aşı tatbiki” ifadesini içeren hükümle zorunlu aşı uygulamasının 1593 sayılı Kanun’un  maddesinde belirtilen hastalıklardan birinin zuhuru veya zuhurundan şüphelenilmesi durumunda alınacak tedbirler arasında sayıldığı ifade edilmiştir. Bunun yanı sıra, 1593 sayılı Kanun’un  maddesi uyarınca  maddede belirtilen hastalıklardan başka bir hastalığın istilai şekil alması veya böyle bir tehlikenin baş göstermesi durumunda da ilgili hastalığa karşı 1593 sayılı Kanun’da yer alan tedbirlerin alınması vazifesinin de Sağlık Bakanlığına verildiği, söz konusu düzenleme karşısında  maddede belirtilen hastalıklar haricinde olmakla birlikte diğer bulaşıcı ve salgın hastalıkların da zorunlu aşı uygulaması kapsamında değerlendirilebilmesi imkânı bulunduğu belirtilmiştir.B. İlgili Hukuk 5395 sayılı Kanun’un “Tanımlar” başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (a) bendinin (1) numaralı alt bendi şöyledir: “(1) Bu Kanunun uygulanmasında; a) Çocuk: Daha erken yaşta ergin olsa bile, onsekiz yaşını doldurmamış kişiyi; bu kapsamda,   Korunma ihtiyacı olan çocuk: Bedensel, zihinsel, ahlaki, sosyal ve duygusal gelişimi ile kişisel güvenliği tehlikede olan, ihmal veya istismar edilen ya da suç mağduru çocuğu, İfade eder.” 5395 sayılı Kanun’un “Koruyucu ve destekleyici tedbirler” başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (d) bendi şöyledir: “(1) Koruyucu ve destekleyici tedbirler, çocuğun öncelikle kendi aile ortamında korunmasını sağlamaya yönelik danışmanlık, eğitim, bakım, sağlık ve barınma konularında alınacak tedbirlerdir. Bunlardan; … d) Sağlık tedbiri, çocuğun fiziksel ve ruhsal sağlığının korunması ve tedavisi için gerekli geçici veya sürekli tıbbî bakım ve rehabilitasyonuna, bağımlılık yapan maddeleri kullananların tedavilerinin yapılmasına, Yönelik tedbirdir.” 11/4/1928 tarihli ve 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı Sanatlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun’un  maddesinin ilk cümlesi şöyledir: “Tabipler, diş tabipleri ve dişçiler yapacakları her nevi ameliye için hastanın, hasta küçük veya tahtı hacirde ise veli veya vasisinin evvelemirde muvafakatını alırlar.” 1593 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir: “Kolera, veba (Bübon veya zatürree şekli), lekeli humma, karahumma (hummayi tiroidi) daimi surette basil çıkaran mikrop hamilleri dahi - paratifoit humması veya her nevi gıda maddeleri tesemmümatı, çiçek, difteri (Kuşpalazı) - bütün tevkiatı dahi sari beyin humması (İltihabı sahayai dimağii şevkii müstevli), uyku hastalığı (İltihabı dimağii sari), dizanteri (Basilli ve amipli), lohusa humması (Hummai nifası) ruam, kızıl, şarbon, felci tıfli (İltihabı nuhai kuddamii sincabii haddı tifli), kızamık, cüzam (Miskin), hummai racia ve malta humması hastalıklarından biri zuhur eder veya bunların birinden şüphe edilir veyahut bu hastalıklardan vefiyat vuku bulur veya mevtin bu hastalıklardan biri sebebiyle husule geldiğinden şüphe olunursa aşağıdaki maddelerde zikredilen kimseler vak'ayı haber vermeğe mecburdurlar. Kudurmuş veya kuduz şüpheli bir hayvan tarafından ısırılmaları, kuduza müptela hastaların veya kuduzdan ölenlerin ihbarı da mecburidir.” 1593 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir: “57 nci maddede zikredilenlerden başka her hangi bir hastalık istilai şekil aldığı veya böyle bir tehlike baş gösterdiği takdirde o hastalığın veya her hangi bir hastalık şeklinin memleketin her tarafında veya bir kısmında ihbarı mecburi olduğunu neşrü ilâna ve o hastalığa karşı bu kanunda mezkür tedabirin kaffesini veya bir kısmını tatbika Sıhhat ve İçtimai Muavenet Vekaleti salahiyettardır.” 1593 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci fıkrasının (2) numaralı bendi şöyledir: “57 nci maddede zikredilen hastalıklardan biri zuhur ettiği veya zuhurundan şüphelenildiği takdirde aşağıda gösterilen tedbirler tatbik olunur: … 2 - Hastalara veya hastalığa maruz bulunanlara serum veya aşı tatbikı.” 1593 sayılı Kanun’un 88- maddeleri. 1/8/1998 tarihli ve 23420 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hasta Hakları Yönetmeliği’nin “İlkeler” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkransın (d) bendi şöyledir: “Sağlık hizmetlerinin sunulmasında aşağıdaki ilkelere uyulması şarttır: … d) Tıbbi zorunluluklar ve kanunlarda yazılı haller dışında, rızası olmaksızın kişinin vücut bütünlüğüne ve diğer kişilik haklarına dokunulamaz.” Hasta Hakları Yönetmeliği’nin “Rızası olmaksızın tıbbi ameliyeye tabi tutulmama” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kanunda gösterilen istisnalar hariç olmak üzere, kimse, rızası olmaksızın ve verdiği rızaya uygun olmayan bir şekilde tıbbi ameliyeye tabi tutulamaz.” Hasta Hakları Yönetmeliği’nin “Hastanın rızası ve izin” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Tıbbi müdahalelerde hastanın rızası gerekir. Hasta küçük veya mahcur ise velisinden veya vasisinden izin alınır. Hastanın, velisinin veya vasisinin olmadığı veya hazır bulunamadığı veya hastanın ifade gücünün olmadığı hallerde, bu şart aranmaz. Kanuni temsilcinin rızasının yeterli olduğu hallerde dahi, anlatılanları anlayabilecekleri ölçüde, küçük veya kısıtlı olan hastanın dinlenmesi suretiyle mümkün olduğu kadar bilgilendirme sürecine ve tedavisi ile ilgili alınacak kararlara katılımı sağlanır. Sağlık kurum ve kuruluşları tarafından engellilerin durumuna uygun bilgilendirme yapılmasına ve rıza alınmasına yönelik gerekli tedbirler alınır. Kanuni temsilci tarafından rıza verilmeyen hallerde, müdahalede bulunmak tıbben gerekli ise, velayet ve vesayet altındaki hastaya tıbbi müdahalede bulunulabilmesi; Türk Medeni Kanununun 346 ncı ve 487 inci maddeleri uyarınca mahkeme kararına bağlıdır. Tıbbi müdahale sırasında isteğini açıklayabilecek durumda bulunmayan bir hastanın, tıbbî müdahale ile ilgili olarak önceden açıklamış olduğu istekleri göz önüne alınır. Yeterliğin zaman zaman kaybedildiği tekrarlayıcı hastalıklarda, hastadan yeterliği olduğu dönemde onu kaybettiği dönemlere ilişkin yapılacak tıbbi müdahale için rıza vermesi istenebilir. Hastanın rızasının alınamadığı hayati tehlikesinin bulunduğu ve bilincinin kapalı olduğu acil durumlar ile hastanın bir organının kaybına veya fonksiyonunu ifa edemez hale gelmesine yol açacak durumun varlığı halinde, hastaya tıbbi müdahalede bulunmak rızaya bağlı değildir. Bu durumda hastaya gerekli tıbbi müdahale yapılarak durum kayıt altına alınır. Ancak bu durumda, mümkünse hastanın orada bulunan yakını veya kanuni temsilcisi; mümkün olmadığı takdirde de tıbbi müdahale sonrasında hastanın yakını veya kanuni temsilcisi bilgilendirilir. Ancak hastanın bilinci açıldıktan sonraki tıbbi müdahaleler için hastanın yeterliği ve ifade edebilme gücüne bağlı olarak rıza işlemlerine başvurulur.” Hasta Hakları Yönetmeliği’nin “Tedaviyi reddetme ve durdurma” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “ Kanunen zorunlu olan haller dışında ve doğabilecek olumsuz sonuçların sorumluluğu hastaya ait olmak üzere; hasta kendisine uygulanması planlanan veya uygulanmakta olan tedaviyi reddetmek veya durdurulmasını istemek hakkına sahiptir. Bu halde, tedavinin uygulanmamasından doğacak sonuçların hastaya veya kanuni temsilcilerine veyahut yakınlarına anlatılması ve bunu gösteren yazılı belge alınması gerekir. Bu hakkın kullanılması, hastanın sağlık kuruluşuna tekrar müracaatında hasta aleyhine kullanılamaz.” 181 sayılı Sağlık Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin  maddesinin birinci fıkrasının (b) ve (c) bentleri şöyledir:“Sağlık Bakanlığının görevleri şunlardır: … (b) Bulaşıcı, salgın ve sosyal hastalıklarla savaşarak koruyucu, tedavi edici hekimlik ve rehabilitasyon hizmetlerini yapmak, (c) Ana ve çocuk sağlığının korunması ve aile planlaması hizmetlerini yapmak, …” 181 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin  maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (b) bentleri şöyledir: “Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğünün görevleri şunlardır: (a) Toplum sağlığını ilgilendiren her türlü koruyucu sağlık hizmetinin verilmesini sağlamak, bu hizmetlere halkın katkı ve iştirakini temin etmek, (b) Bulaşıcı, salgın, sosyal ve dejenatif hastalıklarla mücadele ile aşılama ve bağışıklık hizmetlerini yürütmek, …” 663 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin  maddesinin (1) numaralı fıkrası ile (2) numaralı fıkrasının (a) bendi şöyledir: “(1) Bakanlığın görevi; herkesin bedeni, zihni ve sosyal bakımdan tam bir iyilik hali içinde hayatını sürdürmesini sağlamaktır.  (2) Bu kapsamda Bakanlık; (a) Halk sağlığının korunması ve geliştirilmesi, hastalık risklerinin azaltılması ve önlenmesi, … İle ilgili olarak sağlık sistemini yönetir ve politikaları belirler.” 663 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin  maddesinin (1) numaralı fıkrası ile (2) numaralı fıkrasının (a) ve (c) bentleri şöyledir: “(1) Bakanlık politika ve hedeflerine uygun olarak, temel sağlık hizmetlerini yürütmekle görevli, Bakanlığa bağlı Türkiye Halk Sağlığı Kurumu kurulmuştur.  (2) Kurumun görev, yetki ve sorumlulukları şunlardır; (a) Halk sağlığını korumak ve geliştirmek, sağlık için risk oluşturan faktörlerle mücadele etmek,  (c) Bulaşıcı, bulaşıcı olmayan, kronik hastalıkla ve kanser ile anne, çocuk, ergen, yaşlı ve engelli gibi risk gruplarıyla ilgili olarak izleme, sürveyans, inceleme, araştırma, bağışıklama ve kontrol çalışmaları yapmak, bununla ilgili verilerin toplanmasını sağlamak, belirlenen hedefler doğrultusunda plan ve programlar hazırlamak, uygulamaya koymak, denetlenmesini sağlamak, değerlendirmek, gerekli önlemleri almak, bu konuda politika ve düzenlemelerin oluşturulması için Bakanlığa teklifte bulunmak, …” 3/12/2003 tarihli ve 5013 sayılı Kanun ile uygun bulunarak, Onay Kanunu 20/4/2004 tarihinde yürürlüğe giren Biyoloji ve Tıbbın Uygulanması Bakımından İnsan Hakları ve İnsan Haysiyetinin Korunması Sözleşmesi’nin (Biyotıp Sözleşmesi) “Genel kural” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Sağlık alanında herhangi bir müdahale, ilgili kişinin bu müdahaleye özgürce ve bilgilendirilmiş olarak muvafakat vermesinden sonra yapılabilir. Bu kişiye, müdahalenin amacı ve niteliği ile sonuçları ve tehlikeleri hakkında önceden uygun bilgiler verilmelidir. İlgili kişi, muvafakatını her zaman, serbestçe geri alabilir.” Biyotıp Sözleşmesi’nin “Muvafakat verme yeteneği olmayan kişilerin korunması” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “1) Muvafakat verme yeteneğine sahip olmayan bir kimse üzerinde tıbbî müdahale, aşağıdaki 17 ve 20’nci maddelere uygun olarak, sadece onun doğrudan yararı için yapılabilir. 2) Yasal olarak bir müdahaleye muvafakat verme yeteneği bulunmayan bir küçüğe, sadece temsilcisinin veya kanun tarafından belirlenen yetkili makam, kişi veya kurumun izni ile müdahalede bulunulabilir. Küçüğün fikri, yaşı ve olgunluk derecesiyle orantılı bir şekilde artan belirleyici bir etken olarak dikkate alınmalıdır. 3) Bir yetişkin, yasal olarak akıl hastalığı, bir hastalık veya benzer nedenlerden dolayı müdahaleye muvafakat etme yeteneğine sahip değilse, ancak temsilcisinin veya kanun tarafından belirlenen yetkili makam, kişi veya kurumun izni ile müdahalede bulunulabilir. İlgili kişi, mümkün olduğu kadar izin verme sürecine katılmalıdır. 4) Madde 5'de belirtilen bilgiler, benzer koşullarda yukarıda 2’nci ve 3’üncü paragraflarda belirtilen temsilci, yetkili makam, kişi veya kuruma da verilmelidir. 5) Yukarıda 2’nci ve 3’üncü paragraflarda belirtilen izin, ilgili kişinin menfaatine daha uygun olacaksa her zaman geri çekilebilir.” Biyotıp Sözleşmesi’nin “Acil durum” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Acil bir durum nedeniyle uygun muvafakat alınamadığında, ilgili kişinin sağlığı için gerekli olan herhangi bir tıbbî müdahale derhal yapılabilir.” Sağlık Bakanlığının 25/2/2008 tarihli ve 2008/4 sayılı Genişletilmiş Bağışıklama Programı konulu Genelgesi. ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/1789",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, velayet altında bulunan başvurucuya bebeklik dönemi aşılarının uygulanması ebeveyn tarafından kabul edilmediği hâlde bu hususta Mahkemece sağlık tedbiri uygulanmasına karar verilmesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlali iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; iş sözleşmesinde kararlaştırılan cezai şartın tazmini istemi ile açılan davanın Yargıtay daireleri arasındaki görüş farklılıkları ortadan kaldırılmadan aleyhe sonuçlandırılması nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 5/9/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Başvurucu Hakkındaki Yargılamaya İlişkin Süreç Başvurucu 1/9/2010 tarihinde imzalanan hizmet sözleşmesi ile bir tarım kredi kooperatifinde (işveren) çalışmaya başlamıştır. Başvurucu ile işveren arasında imzalanan hizmet sözleşmesinde, sözleşmenin süresinin ilk iki ayı deneme süresi olmak üzere üç yıl olduğu, sözleşme tarihinden itibaren üç yıllık asgari çalışma süresi dolmadan taraflardan birinin sözleşmeyi haksız ve geçersiz olarak feshetmesi durumunda karşı tarafa cezai şart ödeyeceği hususlarına yer verilmiştir. Sözleşme ekinde yer alan ve taraflarca imzalanan 1/9/2010 tarihli \"Taahhütname\" başlıklı belgede, sözleşme süresinin bitiminden önce haklı ve geçerli neden olmadan sözleşmeyi fesheden tarafın diğer tarafa fesih tarihindeki ihbar tazminatına esas giydirilmiş aylık brüt ücretinin 5 katı tutarında cezai şart ödeyeceği kararlaştırılmıştır. Başvurucu, işverene sunduğu 4/3/2011 tarihli istifa dilekçesinde, Maliye Bakanlığı gelir uzman yardımcılığı sınavını kazanması sebebiyle 7/3/2011 tarihinde işinden istifa etmek istediğini bildirmiş; bu şekilde iş sözleşmesini tek taraflı olarak feshetmiştir. İşveren 1/6/2011 tarihinde başvurucu aleyhine açtığı davada feshin haksız olduğunu iddia etmiş ve hizmet sözleşmesinde kararlaştırılan cezai şartın tazminini talep etmiştir. Uşak İş Mahkemesi (Mahkeme), 9/11/2012 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Mahkeme karar gerekçesinde 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu'nun  maddesinde belirtilen şartlar bulunmadığından taraflar arasında düzenlenen hizmet sözleşmesinin belirsiz süreli sözleşme niteliğinde olduğunun kabulü gerektiği, sözleşmede düzenlenen cezai şartın işçi aleyhine olduğu, davalıya cezai şart uygulanmasının hakkaniyete ve belirsiz süreli iş sözleşmesinin hükümlerine uygun olmadığı ifade edilmiştir. Davalının temyizi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin (Daire) 27/12/2013 tarihli kararı ile mahkeme kararı bozulmuştur. Bozma kararı gerekçesinde, taraflar arasında düzenlenen hizmet sözleşmesinde her iki taraf yönünden de cezai şart düzenlendiği, davacı işçinin resmî kuruma atanma gerekçesi ile yaptığı tek taraflı feshin haklı nedene dayanmadığı, dolayısıyla iş sözleşmesinde kararlaştırılan cezai şartın koşullarının oluştuğu belirtilmiş; cezai şarta ilişkin talebin olay tarihinde yürürlükte bulunan 22/4/1926 tarihli ve 818 sayılı mülga Borçlar Kanunu'nun  maddesinin üçüncü fıkrasının dikkate alınarak çalışılan süre de gözönünde bulundurulmak suretiyle hüküm altına alınması gerektiği ifade edilmiştir. Mahkeme, bozma kararına uymak suretiyle 14/5/2014 tarihinde davanın kabulüne, bilirkişi raporu ile hesaplanan 250,85 TL cezai şartın istifa tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte başvurucudan tahsiline karar vermiştir. Anılan karar başvurucunun temyizi üzerine Dairenin 31/10/2014 tarihli kararıyla bozulmuştur. Karar gerekçesinde, başvurucunun sorumlu olacağı cezai şart miktarının hesabında 818 sayılı mülga Kanun'un  maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca çalışılan sürenin de gözönünde bulundurulması gerektiği, bu bağlamda hükmüne uyulan bozma ilamının gereğinin tam olarak yerine getirilmediği belirtilmiştir. Mahkeme, bozma ilamına uyarak yaptığı yargılamada yeniden bilirkişi raporu almıştır. Bilirkişi, başvurucunun davalı işyerinde çalıştığı ve çalışmayı taahhüt ettiği süreleri oranlamak suretiyle cezai şart miktarını hesaplamıştır. Mahkeme, bu bilirkişi raporunu esas alarak 1/9/2015 tarihinde davanın kısmen kabulü ile 810,96 TL cezai şartın istifa tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile başvurucudan tahsiline karar vermiştir. Söz konusu karar, başvurucu ve davacı tarafından temyiz edilmiştir. Daire 17/2/2016 tarihli kararıyla, davalının işçi olduğu ve aldığı ücret miktarı dikkate alındığında hükmedilen cezai şart miktarının fahiş olduğu, Mahkemece belirlenen cezai şart miktarından dava tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 818 sayılı mülga Kanun'un  maddesinin üçüncü fıkrası gereğince makul bir indirim yapılarak hüküm kurulmasının hakkaniyete uygun olacağı gerekçeleriyle bozma kararı vermiştir. Mahkeme, anılan bozma kararına uyarak 25/1/2017 tarihinde davanın kısmen kabulü ile 775,59 TL cezai şartın istifa tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile başvurucudan tahsiline karar vermiştir. Kararın gerekçesinde 818 sayılı mülga Kanun'un  maddesinin üçüncü fıkrası gereğince çalışılan süre de gözönünde bulundurulmak suretiyle tespit edilen cezai şart miktarından takdiren %30 oranında hakkaniyet indirimi yapıldığı ifade edilmiştir. Başvurucu ve davacı tarafından temyiz edilen karar Dairenin 20/6/2017 tarihli kararı ile onanarak kesinleşmiş ve nihai karar 11/8/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 5/9/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. Üçüncü Kişi F.U. Hakkındaki Yargılamaya İlişkin Süreç F.U. 1/9/2010 tarihinde bir tarım kredi kooperatifi (kooperatif) ile 3 yıllık hizmet sözleşmesi imzalamıştır. Anılan sözleşme devam ederken F.U. 8/3/2011 tarihinde Maliye Bakanlığı gelir uzmanı yardımcılığı sınavını kazandığı gerekçesiyle istifa dilekçesi vermiştir. Kooperatif tarafından hizmet sözleşmesi kapsamında cezai şart düzenlemesinin bulunduğu, sözleşmenin haksız yere feshedildiği gerekçesiyle F.U. aleyhine Uşak İş Mahkemesinde dava açılmıştır. Mahkeme 3/11/2011 tarihinde başvurucunun açtığı davada vermiş olduğu aynı gerekçeyle (bkz. § 13) davanın reddine karar vermiştir. Söz konusu karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin 13/3/2014 tarihli kararı ile onanmıştır. A. Ulusal Hukuk İlgili Mevzuat 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu'nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: \"İş sözleşmesi, bir tarafın (işçi) bağımlı olarak iş görmeyi, diğer tarafın (işveren) da ücret ödemeyi üstlenmesinden oluşan sözleşmedir. İş sözleşmesi, Kanunda aksi belirtilmedikçe, özel bir şekle tâbi değildir.\" 4857 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: \"İş ilişkisinin bir süreye bağlı olarak yapılmadığı halde sözleşme belirsiz süreli sayılır. Belirli süreli işlerde veya belli bir işin tamamlanması veya belirli bir olgunun ortaya çıkması gibi objektif koşullara bağlı olarak işveren ile işçi arasında yazılı şekilde yapılan iş sözleşmesi belirli süreli iş sözleşmesidir.'' 818 sayılı mülga Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Akdin icra edilmemesi veya natamam olarak icrası halinde tediye edilmek üzere cezai şart kabul edilmiş ise, hilafına mukavele olmadıkça, alacaklı ancak ya akdin icrasını veya cezanın tediyesini isteyebilir.\" 818 sayılı mülga Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Akitler, cezanın miktarını tayinde serbesttirler....(3) Hakim, fahiş gördüğü cezaları tenkis ile mükelleftir.\" 1/7/2012 tarihinde yürürlüğe giren 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: \"Bir sözleşmenin hiç veya gereği gibi ifa edilmemesi durumu için bir ceza kararlaştırılmışsa, aksi sözleşmeden anlaşılmadıkça alacaklı, ya borcun ya da cezanın ifasını isteyebilir.'' 6098 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: \"Taraflar, cezanın miktarını serbestçe belirleyebilirler.\" 6098 sayılı Kanun'un ''Ceza koşulu ve ibra'' kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: \"Hizmet sözleşmelerine sadece işçi aleyhine konulan ceza koşulu geçersizdir.'' Yargıtay Kararları Yargıtay  Hukuk Dairesinin 5/5/2009 tarihli ve E.2008/31149, K.2009/12756 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...Somut olayda, davalı işçi acil durum tıbbi teknisyeni olup, davalıya ait hastanede süreklilik gösteren bir işte görev yapmıştır. Bu itibarla taraflar arasında belirli süreli iş sözleşmesi yapılmasını gerektiren objektif nedenler bulunmadığı gibi, 2006 tarihinde yenilenmesi yönünde de yasanın aradığı anlamda esaslı neden söz konusu değildir. Bu itibarla iş sözleşmesinin belirsiz süreli olarak değerlendirilmesi gerekir. Böyle olunca süreye bağlı olarak öngörülen cezai şart yönünden yasal koşullar oluşmamıştır....\" Yargıtay  Hukuk Dairesinin 22/6/2010 tarihli ve E.2008/35227, K.2010/21068 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"... Yasada belirli süreli işlerle, belirli bir işin tamamlanması veya belli bir olgunun ortaya çıkması gibi objektif koşullara bağlı olarak belirli süreli iş sözleşmesi yapılabilecektir....Somut olayda, davalı işçi hemşire olup. davacıya ait hastanede süreklilik gösteren bir işte görev yapmıştır. Bu itibarla taraflar arasında belirli süreli iş sözleşmesi yapılmasını gerektiren objektif nedenler bulunmadığı gibi, 2006 tarihinde yenilenmesi yönünde de yasanın aradığı anlamda esaslı neden söz konusu değildir. Bu itibarla iş sözleşmesinin belirsiz süreli olarak değerlendirilmesi gerekir. Böyle olunca süreye bağlı olarak öngörülen cezai şart yönünden yasal koşullar oluşmamıştır. Davalı işçinin sözleşme süresinden önce bir feshi söz konusu olmadığına göre cezai şart öngören kural geçersizdir. Böyle olunca davacı işverenin açmış olduğu cezai şart ödenmesi isteğinin reddi yerine kısmen kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir....\" Yargıtay  Hukuk Dairesinin 6/12/2012 tarihli ve E.2012/7662, K.2012/27350 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...Cezai şart mevzuatımızda 818 sayılı Borçlar Kanunu'nda düzenlenmiş olup, 4857 sayılı İş Kanununda konuya dair bir hükme yer verilmemiştir. Belirsiz süreli sözleşmelerde cezai şart konulamayacağı yönünde bir düzenleme bulunmamaktadır. Belirsiz süreli bir iş sözleşmesinde asgari çalışma süresi kararlaştırılabilir ve bu asgari süreye riayeti sağlama amacına yönelik cezai şart kararlaştırılabilir. Dolayısıyla gerek belirli gerekse belirsiz süreli iş sözleşmelerinde, cezai şart içeren hükümler, karşılıklılık prensibinin bulunması halinde kural olarak geçerlidir. Ancak, belirli süreli olduğu iddia edilen iş sözleşmesinin süresinden önce feshi şartına bağlı cezai şartın sonuç doğurabilmesi için, öncelikle taraflar arasındaki iş sözleşmesinin belirli süreli olup olmadığının tespiti gerekir. 4857 sayılı Kanun'un  maddesindeki düzenleme karşısında, taraflar arasındaki iş sözleşmesinin belirsiz süreli nitelikte değerlendirilmesi dosya içeriğine uygundur.Somut olayda, belirsiz süreli iş sözleşmesi işverence haklı sebebe dayanılmaksızın feshedilen davacının sözleşmede kararlaştırılmış olan cezai şartı talep etme hakkı bulunmaktadır. Mahkemece cezai şart talebi kabul edilmeli, ancak bu alacaktan 818 sayılı Kanun'un 161/son maddesi gereği ve dosya içeriğine göre kıdemi itibariyle işçinin iş güvencesi hükümlerinden faydalanamadığı dikkate alınarak, dört aylık iş güvencesi tazminatını aşmayacak şekilde bir indirime gidilmelidir. Yazılı gerekçeyle cezai şart alacağının reddedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir....\" Yargıtay  Hukuk Dairesinin 29/5/2014 tarihli ve E.2013/12632, K.2014/15162 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...davacının niteliği ve yaptığı iş itibarıyla, her ne kadar sözleşme süreli olarak yapılmış ise de, 4857 sayılı İş Kanunu'nun  maddesi uyarınca sözleşmenin belirli süreli olmasını gerektiren objektif şartlar bulunmadığından sözleşmenin başından itibaren belirsiz süreli olarak kabulü gerekir. Ancak, sözleşmenin belirsiz süreli olarak kabul edilmesi, öngörülen cezai şartın geçersizliği sonucunu doğurmamalıdır. Aksi durumda sözleşmede kararlaştırılan tüm hususların geçersiz olması gibi bir sonuç ortaya çıkar. Objektif şartların bulunmaması sadece tarafların belirli süreli sözleşme yapma haklarını ortadan kaldırır ve sözleşme belirsiz hale dönüşür. Sözleşmenin belirsiz süreli olması cezai şart kararlaştırılmasına engel değildir. Bu sebeple objektif şartların yokluğu nedeniyle belirsiz süreli sayılan sözleşmedeki cezai şartın geçersiz olduğunu kabul etmek mümkün değildir. Başka bir anlatımla belirli süreli olarak yapılan sözleşmenin belirsiz süreli olduğu kabul edilse bile sözleşmede öngörülen süre bitmeden haksız olarak sözleşmeyi fesheden taraftan diğer tarafın cezai şart talep hakkı korunmalıdır. Mahkemece aksi düşünce ile, davacının cezai şarta ilişkin talebinin reddine karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir. ...\" Yargıtay İçtihadı Birleştirme Hukuk Genel Kurulunun 8/3/2019 tarihli ve E.2017/10, K.2019/1 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...Taraflarca sözleşmede kararlaştırılan süre boyunca sözleşmenin yalnızca haklı nedenle fesh edilebileceği; haklı neden oluşturmayan diğer hallerde sözleşmeye devam edilmesi kabul edilmiştir. Taraflar, bu hususdaki taahhütlerini yerine getirmek amacıyla sözleşmede baskı aracı niteliğinde olan cezai şarta ilişkin düzenlemeye yer vermişlerdir. Belirli süreli iş sözleşmesinin objektif koşulları bulunmaması nedeniyle belirsiz süreli olarak nitelendirilmesi, tarafların cezai şarta ilişkin sözleşme iradelerinin geçersizliği sonucunu doğurmamalıdır. Yapılan açıklamalar ışığında, işçi ve işverenin belirli süreli iş sözleşmesinde belirledikleri süre boyunca haklı neden olmaksızın sözleşmenin fesh edilmemesini garanti altına almak amacıyla sözleşmede öngördükleri cezai şart hükmü, sözleşmenin, belirli süreli iş sözleşmesinin objektif koşulları taşımadığından belirsiz süreli iş sözleşmesi olarak kabul edilmesi halinde, kararlaştırılmış olan süre ile sınırlı olmak üzere geçerliliğini koruyacaktır. Hal böyle olunca belirli süreli olarak yapılmış ancak objektif şartları taşımadığı için belirsiz süreli olarak kabul edilen iş sözleşmesinde kararlaştırılan “süreden önce haksız feshe bağlı cezai şart” hükmünün, kararlaştırılmış olan süre ile sınırlı olmak üzere geçerli olduğu sonucuna varılmıştır.SONUÇBelirli süreli olarak yapılmış ancak objektif şartları taşımadığı için belirsiz süreli olarak kabul eden iş sözleşmesinde kararlaştırılan “süreden önce haksız feshe bağlı cezai şart” hükmünün, belirlenen süre ile sınırlı olmak üzere geçerli olduğuna, 2019 tarihli ikinci oturumda üçte ikiyi aşan oy çokluğu ile karar verilmiştir.\"B. Uluslararası Hukuk Konu hakkındaki ilgili uluslararası hukuk için bkz. Yasemin Bodur, B. No: 2017/29896, 25/12/2018, §§ 24- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/33904",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, iş sözleşmesinde kararlaştırılan cezai şartın tazmini istemi ile açılan davanın Yargıtay daireleri arasındaki görüş farklılıkları ortadan kaldırılmadan aleyhe sonuçlandırılması nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, iptal edilen imar uygulamasına dayalı olarak oluşturulan ve üçüncü kişiye satılan imar parselinin önceki malikine dönüşünü sağlayacak geri dönüşüm cetvelinin yapılmaması ve taşınmazın kullanılamamasından kaynaklanan zararın ödenmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu Balıkesir'in Gönen ilçesi Kurtuluş Mahallesi 595 ada 23 parsel (yeni hâliyle 1603 ada 12 parsel) sayılı taşınmazın hisseli malikidir. Taşınmazda ilk kez Gönen Belediye Encümeninin 18/7/2002 tarihli kararı ile parselasyon işlemi yapılmıştır. Yapılan parselasyon işlemi komşu taşınmaz malikinin açtığı davanın sonucunda Bursa  İdare Mahkemesince 6/12/2005 tarihinde iptal edilmiş ve bu kararı Danıştay 16/5/2008 tarihinde onamıştır. Söz konusu iptal kararı üzerine uyuşmazlık konusu taşınmazı da kapsayan alanda Belediye Meclisi 3/11/2008 tarihinde imar planını değiştirmiş, sonrasında 25/3/2010 tarihinde Encümen kararıyla yeniden parselasyon işlemi yapmıştır. Bu parselasyon işlemini de Balıkesir  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 29/2/2016 tarihinde iptal etmiştir. Danıştay 26/9/2018 tarihinde kararı onanmış; karar düzeltme talebini de 23/3/2021 tarihinde reddetmiştir. Başvurucu, Gönen Belediyesinden (Belediye) Mahkemenin imar planının iptali kararının uygulanması suretiyle geri dönüşüm cetvellerinin yapılarak yeniden kadastral parsele dönülmesi ve 595 ada 23 parselin adlarına tapuya yeniden tescili talebinde bulunmuştur. Belediye 1/6/2016 tarihinde yeni imar planı hazırlıklarının bitmediğini belirterek başvurucunun talebini reddetmiştir. Başvurucu, bu işlemin iptali için dava açmış; Mahkeme 29/2/2017 tarihinde işlemi iptal emiştir. Gerekçeli kararda, uygulanması zorunlu yargı kararları varken taşınmazın akaryakıt istasyonuna çevrilerek satılması nedeniyle oluşan hak kayıplarından idarenin tek başına sorumlu olduğu, yargı kararlarını uygulamamakta ısrar eden idare işleminde hukuka uyarlık bulunmadığı belirtilmiştir. İzmir Bölge İdare Mahkemesi 31/10/2018 tarihinde istinaf talebi esastan reddedilmiştir. Başvurucu ve diğer davacılar 11/6/2019 tarihinde tam yargı davası açmıştır. Dilekçede taşınmazı kapsayan alanda yapılan ilk parselasyon işleminin 2005 yılında, ikinci parselasyon işleminin de 2016 yılında mahkeme kararı ile iptal edilmesi üzerine taşınmazın tekrar hissedarlar adına tahsis ve tescili yerine  kişilere satılarak menfaat elde edildiğini belirtmişlerdir. Başvurucu ve diğer davacılar 2005 yılından itibaren geri dönüşüm cetvellerinin hazırlanmadığını, mülklerine haksız olarak el atıldığını, taşınmazı kullanmaları ve taşınmazdan gelir elde etmelerinin engellendiğini vurgulayarak uğranılan zararlara karşılık 000 TL maddi tazminatın yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkeme 5/3/2019 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Kararda; davalı idarenin 8/6/2018 tarihli yazısında iptal kararı üzerine öncelikle imar planı değişikliği yapılacağı ardından parselasyon planının geri dönüşüm cetveliyle birlikte yeniden yapılacağı bu kapsamda çalışmalarının devam ettiğinin belirtildiği ifade edilmiştir. Sonuç olarak idari işlemlerin tesis edildiği andan itibaren hukuka uygunluk karinesinden faydalanıldığı, iptal edilen her işlem nedeniyle tazminata hükmedilmesinin mümkün olamayacağı, tazminata hükmedilmesi için hukuka aykırılık yanında hizmet kusurunun da aranılması gerektiği belirtilmiştir. Kararda ilk parselasyon işleminin mahkeme kararıyla iptali üzerine bu kararın uygulanmasına yönelik yeni parselasyon işleminin yapıldığı, ikinci parselasyon işleminin de mahkeme kararıyla iptali üzerine mahkeme kararı dikkate alınarak yeni parselasyon çalışmalarına başlandığı vurgulanarak uyuşmazlık konusu olayda idarenin tazmin yükümlülüğünü doğuran bir kusurluluk hâlinin olmadığı ifade edilmiştir. Başvurucu ve diğer davacıların bu karara karşı istinaf talebinde bulunmaları üzerine İzmir Bölge İdare Mahkemesi 26/2/2020 tarihinde kararın usul ve hukuka uygun olduğunu belirterek istinaf talebini esastan reddetmiştir. Başvurucu, nihai hükmü 30/3/2020 tarihinde öğrendikten sonra 30/6/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/21470",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, iptal edilen imar uygulamasına dayalı olarak oluşturulan ve üçüncü kişiye satılan imar parselinin önceki malikine dönüşünü sağlayacak geri dönüşüm cetvelinin yapılmaması ve taşınmazın kullanılamamasından kaynaklanan zararın ödenmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, hastalığı nedeniyle hayati tehlike içinde bulunmasına rağmen cezaevinde tutulması ile klişe ifadelerle tutukluluk halinin devamına karar verilmesinin yaşam hakkı ile kişi hürriyeti ve güvenliğini ihlal ettiğini ileri sürmüş ve tedbiren tahliye kararı verilmesini talep etmiştir.  Başvuru, 16/1/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 24/1/2014 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. İkinci Bölümün tedbir talebiyle ilgili olarak 20/1/2014 tarihinde yaptığı toplantıda,  i. Başvurucunun cezaevinde bulundurulmasının mevcut hastalığı yönünden hayati risk oluşturup oluşturmadığı hususunun, ilgiliye ait mevcut tıbbi belge ve dokümanlar ve ilgili hakkında daha önce düzenlenen raporlarla birlikte yapılacak muayeneden sonra yeniden değerlendirildiği yeni bir uzman heyet raporunun istenmesine, ii. Belirtilen konularda başvurucunun durumunu değerlendiren raporun düzenlenmesi amacıyla ilgilinin, bu konuda yeterliliğe sahip, daha önce ilgili hakkında rapor düzenleyen sağlık kuruluşlarından farklı, tam teşekküllü bir sağlık kurumuna sevkine, iii. Başvurucunun tedbir talebinin düzenlenecek uzman heyet raporundan sonra değerlendirilmesine karar verilmiştir. İkinci Bölümün tedbir talebiyle ilgili olarak 20/2/2014 tarihinde yaptığı ikinci toplantıda, başvurucunun tedbir talebinin kabulü ile tedbiren tahliyesine karar vermiştir. Başvuru konusu olay ve olgular 24/1/2014 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Bakanlık görüşünü 25/3/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş başvurucuya 24/3/2014 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu Bakanlık görüşüne karşı 7/4/2014 tarihinde beyanda bulunmuştur A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile Adalet Bakanlığı tarafından ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 2000-2008 yıllarında İnönü Üniversitesi Rektörü olarak görev yapmış bir tıp profesörüdür. Başvurucu 2008 yılından itibaren Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde Gastroenteroloji Bilim Dalında öğretim üyesi olarak çalışmaya başlamıştır. Başvurucu İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 12/4/2009 tarih ve 2009/274 sayılı kararı doğrultusunda “yasa dışı terör örgütü üyesi olmak ve Türkiye Cumhuriyeti Hükümetini ortadan kaldırmaya ve görevlerini yapmasını kısmen veya tamamen engellemeye teşebbüs” suçlarından gözaltına alınmış ve İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 17/4/2009 tarih ve 2009/56 sayılı kararıyla tutuklanmıştır. İsnat edilen suçlarla ilgili olarak İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 17/7/2009 tarih ve 2009/1498 Soruşturma, 2009/751 Esas sayılı iddianamesiyle İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/191 Esas sayılı dosyasında yürütülen yargılamada 7/9/2009 tarihinde ilk duruşmanın yapılmasına ve başvurucunun da aralarında olduğu haklarında bir kısım suçlamalar ile ilgili tutuklama kararları bulunan bir kısım sanıkların, atılı suçları işlediklerine dair kuvvetli şüphe sebeplerinin bulunması, aşamalardaki tutukluluk gerekçeleri, bir kısım atılı suçların Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesinin  fıkrasında sayılan suçlardan olması dikkate alınarak, tutukluluk hallerinin devamına karar verilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/191 Esas sayılı dosyasında yürütülen yargılama sürecinde, başvurucunun tahliye talepleri “dosya kapsamı, her sanığa iddianamede ayrı ayrı isnat olunan suçlamalar ve bunlarla ilgili sevk maddeleri, delillerin tamamen toplanmamış olması, delillerin karartılması şüphesinin bulunması, atılı suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığının devam etmekte ve bu suçların Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesinin  fıkrasında sayılan suçlardan olması” gerekçesiyle reddedilmiştir. Başvurucu 17/4/2009 tarihinde tutuklanması üzerine tutulduğu Silivri L Tipi Cezaevinden rahatsızlanması üzerine önce Haseki Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevk edilmiş, 11/6/2009 tarihli konsültasyon sonrasında buradan İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi Hepatoloji Servisine nakledilmiştir. Başvurucu tutuklu olduğu ve yargılandığı dönem içinde sağlık durumu nedeniyle 22/6/2009-7/3/2011 tarihleri arasında İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi Hepatoloji Servisinde yatırılmıştır. İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesinde yapılan tedavi sırasında düzenlenen 19/8/2009 tarih ve 4282 sayılı sağlık kurulu raporunda “kronik hepatit B ve karaciğer sirozu hastası olması nedeniyle beslenmesinin çok düzenli olması ve iltihabi hastalıklardan korunması için bulunduğu ortamın koşullarının hijyenik olması gerekir. Yakın ararlıklarla da karaciğer kanseri için kontrol edilmelidir. Bu hastalarda %2-3/yıl karaciğer kanseri riski vardır. Stresli koşullar bağışıklığını düşürerek enfeksiyon ve mide kanamalarına zemin hazırlayabilir. Bu gibi durum ciddi ölüm tehlikesi yaratır. Tutukluluğun devamı halinde bu hastalık tutuklunun hayatı için kesin bir tehlike teşkil eder.” kanaati belirtilmiştir. İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesinin daha sonra düzenlediği 18/11/2009 tarih ve 6041 sayılı sağlık kurulu raporunda, “Hasta, kronik hepatit B ve karaciğer sirozu tanıları ile yatırılarak izlenmektedir. Kompanse siroz tanılı hastaları genel olarak yatırarak tedavi etmemekteyiz. Hasta Fatih Hilmioğlu karaciğer fonksiyonları düzeltildikten sonra aylar boyunca izlenmiş ve durumunun stabil kaldığı tespit edilmiştir. Şu anda kendisine bir hastane tedavisi yapılmamaktadır. Ancak daha önceki raporda da belirtildiği gibi, bu hastanın hastane dışında beslenmesinin çok düzenli olması ve iltihabi hastalıklardan korunması için bulunduğu ortamın koşullarının hijyenik olması gerekir. Olağan dışı ve stresli koşullar enfeksiyonlara, özofagus ve gastrointestinal sistem kanamalarına zemin hazırlayabilir. Bu gibi bir durum gelişmesi de ciddi ölüm tehlikesi yaratır. Daha önce de belirtildiği gibi, hastanın uygun olmayan koşul ve ortamlarda bulunması, bu hastanın hayatı için kesin bir tehlike teşkil eder. Sonuç olarak, hasta şu anda hastanede yatırılarak tedavi edilmesi gereken bir hasta değildir, taburcu edilebilir. Ancak kompanse sirozu olan bir hastanın koşulları uygun olmayan başka ortamlara transferinin sorumluluğu da bizim üzerimizde olmaz. Bu hasta aslında sağlığı açısından zorunlu olarak transfer edilmemesi gereken bir ortama gönderilirse kesin bir hayati tehlike söz konusudur.\" şeklinde değerlendirmeler yer almaktadır. Mahkemenin, Adli Tıp Kurumundan başvurucunun ceza infaz kurumu şartlarında tedavisinin yapılıp yapılamayacağı, tutuklu olmasının hayati tehlike oluşturup oluşturmayacağı hususunda görüş sorması üzerine, Adli Tıp Kurumu  İhtisas Kurulu 25/9/2009 tarih ve 8363 sayılı raporunda “başvurucuda ileri evre kronik karaciğer hastalığı bulunduğu, cezaevi şartlarında hayati tehlike oluşacağına dair tıbbi bulgu tespit edilemediği, hastalığı sebebiyle iki ayda bir üniversite hastanesinin hepatoloji bölümünde takiplerinin yaptırılmasının uygun olacağı” belirtilmiştir. Bu rapora itiraz edilmesi üzerine Adli Tıp Genel Kurulu’nun 28/1/2010 tarih ve 8363 sayılı raporunda oy çokluğuyla “başvurucunun kronik karaciğer hastası olduğu, siroz hastalığının (A) evresinde bulunduğu, hastalık tablosunun bu haliyle, cezaevi şartlarında hayati tehlike oluşturacağına dair tıbbi bulgu tespit edilemediği, hastalığı sebebiyle iki ay aralıkla bir üniversite hastanesinin hepatoloji bölümünde takiplerinin yaptırılmasının uygun olacağı” belirtilmiştir. Başvurucuyla birlikte aynı dosyada yargılanan başka bir sanığın sağlık durumuyla ilgili düzenlenen raporlar nedeniyle İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesinin bazı doktorları, yargılamaya konu örgüte üye olma ve örgüte yardım suçlamasıyla tutuklanmışlar ve sonrasında yargılamaya katılan Cumhuriyet savcısı, İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesinden başvurucu hakkında yeniden rapor talep etmiştir. Başvurucuya göre, tutuklanabilecekleri endişesiyle İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi doktorları 2/2/2011 tarih ve 763 sayılı üçüncü sağlık kurulu raporunda “mevcut bulgulara göre tedavi için hastaneye yatırılması zorunlu değildir. Bu hasta için söz konusu olabilecek hayati tehlike bugünkü durumundan değil, gelişebilecek muhtemel komplikasyonlardan (ilaçların düzenli alınmaması, ilaca karşı direnç gelişmesi ve diğer nedenlerle oluşabilecek akut alevlenme, gastrointestinal kanama, infeksiyonlar, displastik nodüllerden hepotaselüler kanser gelişmesi, hastalığın takibinde oluşacak aksamalar veya daha nadir görülebilecek diğer sorunlardan) kaynaklanabilir.” şeklinde mütalaa bildirmişlerdir. Bu rapor üzerine başvurucu 7/3/2011 tarihinde Silivri L Tipi Cezaevine nakledilmiştir. Yargılama sonunda İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 5/8/2013 tarihli kararla başvurucunun, Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren ıskat veya vazife görmekten men etmeye teşebbüsten 765 Sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  ve  maddeleri gereğince 16 yıl hapis cezasıyla, kişisel verileri hukuka aykırı olarak ele geçirme suçundan 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  ve  maddeleri gereğince 7 yıl hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve tutukluluk halinin devamına karar verilmiştir. Başvurucu mahkûmiyet kararından sonra tahliye talebinde bulunmuş, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 12/12/2013 tarih ve 2013/802 Değişik İş sayılı kararıyla “kovuşturma aşamasının tamamlandığını belirterek yeniden karar verilmesine yer olmadığına” karar vermiştir. Başvurucunun sağlık durumuna ilişkin İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesince düzenlenen 8/1/2014 tarih ve 64 sayılı sağlık kurulu raporunda, “kronik hepatit B, karaciğer sirozu (Child-A), sirotik karaciğerde (4,5 mm çaplı) nodül teşhisi ile kronik B hepatiti hastalığı yönünden tedavinin devamına, saptanan nodülün üç ay arayla radyolojik kontrollerin yapılmasının gerekli olduğuna, gelecekte nodülün boyut ve özelliklerinde değişiklikler gözlendiği taktirde hastalığın vasfında bir değişiklik olduğu neticesine varılabileceği, bu haliyle hastalık vasfının değiştiği anlamında değerlendirilemeyeceği” mütalaası yer almaktadır. İkinci Bölümün tedbir talebiyle ilgili 20/1/2014 tarihli kararı üzerine, başvurucunun yapılan muayene ve tetkikleri sonrasında İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesince düzenlenen 17/2/2014 tarih ve 19 sayılı sağlık kurulu raporunda “hepatoselüler karsinom tespit edilmediği, böbrek fonksiyonlarının %50 oranında azalmış olduğu, kronik B hepatitine bağlı gelişmiş kompanse karaciğer sirozu olduğu (Child-A), grade I özofagus varisleri ve portal hipertansifgastropatisi bulunduğu, psikiyatrik açıdan majör depresyon teşhis edildiği, uygun süre ve dozda tedaviye rağmen depresyon belirtilerinin devam etmesinin psikososyal ve çevresel stres faktörleriyle ilişkili olabileceği” belirtilmiştir. Anılan raporda, “başvurucunun kronik sistemik ciddi hastalıkları olduğunun anlaşıldığı, mevcut karaciğer sirozu nedeniyle hayat kalitesinde düşme, enfeksiyonlara eğilim ve üst gastrointestinal sistem kanaması geçirme riski olduğu, kronik B hepatiti tedavisine ek olarak portal hipertansiyon tedavisinin başlanmasının uygun olacağı, başvurucunun sağlığı açısından, cezaevi koşulları yerine fiziksel, psikososyal şartların daha sağlıklı olduğu ve her türlü tıbbi imkâna kolayca ulaşabileceği bir ortamda izlenmesinin uygun olacağı” kanaati bildirilmiştir. İkinci Bölüm 20/2/2014 tarihinde başvurucunun sağlık durumuyla ilgili muhtemel riskler ve düzenlenen sağlık kurulu raporunu dikkate alarak 6216 sayılı Kanun’un  maddesinin beşinci fıkrası ve Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesi gereğince tedbiren tahliye kararı vermiştir.B. İlgili Hukuk 13/12/2004 tarih ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un “Tutukluların Yükümlülükleri” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “Bu Kanunun; … hastalık nedeniyle nakil,… muayene ve tedavi istekleri,… muayene ve tedavileri,… sağlık denetimi, hastaneye sevk, infazı engelleyecek hastalık hâli, …konularında 9, 16, 21, 22, 26 ilâ 28, 34 ilâ 53, 55 ilâ 62, 66 ilâ 76 ve 78 ila 88 inci maddelerinde düzenlenmiş hükümlerin tutukluluk hâliyle uzlaşır nitelikte olanları tutuklular hakkında da uygulanabilir.” 5275 sayılı Kanun’un ilgili maddeleri şöyledir: “Hastalık nedeniyle nakil  Madde 57- (1) Hastaneye sevki zorunlu görülen hükümlü, bulunduğu yere en yakın tam teşekküllü Devlet veya üniversite hastanesinin hükümlü koğuşuna yatırılır.(2) Bu hastanelere gönderilen hükümlülerin başka yerlerdeki hastanelere sevki, sağlık kurulu raporuyla, acil ve yaşamsal tehlikesi bulunması hâlinde, varsa biri hastalığın uzmanı olmak üzere iki uzman hekim tarafından verilip, başhekim tarafından onaylanan ve hastalığın sebebi, tedavinin hangi sebeple bulunduğu hastanede gerçekleştirilemediği, hastaya nerede ve ne tür bir tedavi gerektiğini açıkça belirten bir raporla mümkündür. Bu durumda da en yakın ve hükümlü koğuşu bulunan Devlet veya üniversite hastaneleri tercih edilir. (3) Hükümlünün bu hastanelerde kontrol ve tedavisinin devam edip etmeyeceğinin sağlık kurulu raporuyla belgelendirilmesi gerekir; aksi hâlde hükümlü ait olduğu kuruma iade edilir. (4) Hükümlü, acil hâller dışında özel sağlık kuruluşlarında tedavi edilemez. Acil hâllerin varlığı hâlinde Adalet Bakanlığına bilgi verilir.(5) Hükümlü, sağlık nedenleriyle bulunduğu kurumda kalmasının uygun olmadığı, kurum hekiminin önerisi ve en üst amirinin isteği üzerine alınacak sağlık kurulu raporuyla belirlendiği takdirde, başka kurumlara nakledilebilir. Hükümlünün muayene ve tedavi istekleriMadde 71- (1) Hükümlü, beden ve ruh sağlığının korunması, hastalıklarının tanısı için muayene ve tedavi olanaklarından, tıbbî araçlardan yararlanma hakkına sahiptir. Bunun için hükümlü öncelikle kurum revirinde, mümkün olmaması hâlinde Devlet veya üniversite hastanelerinin mahkûm koğuşlarında tedavi ettirilir.Hükümlünün muayene ve tedavisiMadde 78- (1) Kurumun sağlık koşullarının düzenlenmesi, hükümlünün acil veya olağan muayene ve tedavisi kurumun hekimi tarafından yapılır. Genel veya hastalık nedeniyle yapılan tüm muayene ve tedavi sonuçları, sağlık izleme kartına işlenir ve dosyasında saklanır. (2) Sağlık Bakanlığı ve Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı ile üniversitelerin sağlık kuruluşları, hükümlülerin tedavileri bakımından gerekli yardımları yapmakla görevlidirler. ��Hastaneye sevk Madde 80- (1) Hükümlünün sağlık nedeniyle hastaneye sevkine gerek duyulduğunda durum, kurum hekimi tarafından derhâl bir raporla ceza infaz kurumu yönetimine bildirilir. İnfazı engelleyecek hastalık hâli Madde 81- (1) Kurum hekimi veya görevli hekim tarafından yapılan muayene ve incelemeler sonucunda hükümlünün cezasını yerine getirmesine engel olabilecek hastalığı saptanırsa durum, kurum yönetimine bildirilir.” 1/3/1926 tarih ve 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren iskat veya vazife görmekten cebren menedenlerle bunları teşvik eyliyenlere ağırlaştırılmış müebbet ağır hapis cezası hükmolunur.” 26/9/2004 tarih ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“Kişisel verileri, hukuka aykırı olarak bir başkasına veren, yayan veya ele geçiren kişi, bir yıldan dört yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.” 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“Madde 100 – (1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olguların ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez.(2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir:a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa.b) Şüpheli veya sanığın davranışları; Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme, Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma,Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa.(3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir:a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan; … Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar (madde 309, 310, 311, 312, 313, 314, 315),” 5271 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir“(1) Soruşturma ve kovuşturma evrelerinin her aşamasında şüpheli veya sanık salıverilmesini isteyebilir.(2) Şüpheli veya sanığın tutukluluk hâlinin devamına veya salıverilmesine hâkim veya mahkemece karar verilir. Ret kararına itiraz edilebilir.(3) Dosya bölge adliye mahkemesine veya Yargıtaya geldiğinde salıverilme istemi hakkındaki karar, bölge adliye mahkemesi veya Yargıtay ilgili dairesi veya Yargıtay Ceza Genel Kurulunca dosya üzerinde yapılacak incelemeden sonra verilir; bu karar re'sen de verilebilir.” ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/648",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, hastalığı nedeniyle hayati tehlike içinde bulunmasına rağmen cezaevinde tutulması ile klişe ifadelerle tutukluluk halinin devamına karar verilmesinin yaşam hakkı ile kişi hürriyeti ve güvenliğini ihlal ettiğini ileri sürmüş ve tedbiren tahliye kararı verilmesini talep etmiştir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru muhtelif tarihlerde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2015/3879 sayılı bireysel başvuru dosyası konu yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2014/19477 sayılı dosya üzerinde birleştirilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular Ayşe Kavak Aydın, Esin Kavak ve Nasrullah Kavak ile Ayşe Cavide Öcal, Cahide Balcı, Mehmet Cahit Kavak ve Mehmet Cavit Kavak'ın murisleri aleyhine 13/10/1989 tarihinde Savur Kadastro Mahkemesinde açılan kadastro tespitine itiraz davası sonucunda verilen kararın Yargıtayca bozulması üzerine yerel Mahkemece tekrar verilen karar tebligat aşamasındadır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19477",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Eti Krom A.Ş. Genel Müdürlüğünün gerekli altyapı çalışmalarını yapmadan ihale açması ve ihale sonucu imzalanan sözleşmenin gereklerini yerine getirmemesi sebebiyle zarara sebebiyet verdiği iddiasıyla açılan tazminat davasında usul ve esas yönünden yapılan yanlışlıklar ile yargılamanın makul sürede tamamlanmaması sebebiyle anayasal hakların ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 11/1/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca 13/9/2013 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm tarafından 17/4/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 20/6/2014 tarihli görüş yazısına karşı başvurucu beyanlarını sunmuştur.  Birinci Bölümün 16/12/2015 tarihinde yaptığı toplantıda başvurunun niteliği itibarıyla Genel Kurul tarafından karara bağlanması gerekli görüldüğünden Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca Genel Kurula sevkine karar verilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve ekleri ile Ulusal Yargı Yargı Ağı Projesi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu Şirket, Eti Krom A.Ş. Genel Müdürlüğünün Elazığ ili Kovancılar ilçesinde bulunan işletmesinin bünyesinde bulunan cevher hazırlama ünitesinin tadilat, tamirat, yenileme ve işletilmesi amacıyla açtığı altı yıl süreli yap-işlet-devret ihalesini kazanmış ve taraflar arasında 11/11/1998 tarihli sözleşme imzalanmıştır. Eti Krom A.Ş. Genel Müdürlüğü, ihalenin açıldığı ve sözleşmenin yapıldığı dönemde kamu tüzel kişiliğine sahip bir iktisadi devlet teşekkülüdür. Başvurucu, sözleşmede kendine yüklenen sorumlulukları tamamladıktan sonra 1/7/2001 tarihine kadar yaklaşık iki buçuk yıl işletmeyi yap-işlet-devret modeli çerçevesinde işletmiştir. Bu tarihten sonra Eti Krom A.Ş. Genel Müdürlüğü özelleştirme kapsamına alınmış ve başvurucunun işleri askıya alınmıştır. Taraflar arasındaki ilişkinin belirsiz bir hâl aldığı iddiasıyla başvurucu önce Eti Krom A.Ş. Genel Müdürlüğü ile görüşmüş, görüşmelerden sonuç alınamayacağı kanaatine varması üzerine fazlaya dair haklarını saklı tutarak 28/3/2003 tarihinde Kovancılar Asliye Hukuk Mahkemesinde teminat mektupları ve avans teminatların iadesi, yatırım bedeli ve zarar karşılığı tazminat talebiyle dava açmıştır. Başvurucu yargılama aşamasında ıslah dilekçesi vererek teminat mektuplarının iadesi ile yaptığı masraflar ve kaçırdığı fırsatlar nedeniyle oluşan zararını talep etmiştir. Eti Krom A.Ş. Genel Müdürlüğü, yargılama süreci devam ederken 24/6/2004 tarihinde özelleştirilmiştir. Mahkemece 20/2/2006 tarihli ve E.2003/64, K.2006/13 sayılı ilamla davanın kabulüne, taleple bağlı kalınarak uğranılan fiilî zarar sebebiyle 000 ABD dolarının, kaçırılan fırsat sebebiyle 000 ABD dolarının faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, teminat mektuplarının davacıya iadesine karar verilmiştir. Karar, Eti Krom A.Ş. Genel Müdürlüğü tarafından esas yönünden bozma; başvurucu tarafından ise vekalet ücreti yönünden düzeltilerek onama talebiyle temyiz edilmiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesinin 20/9/2007 tarihli ve E.2006/2673, K.2007/5513 sayılı ilamıyla hükmedilen fiilî zarar yönünden yeniden inceleme yapılması, faiz ve teminat mektupları yönünden yeniden değerlendirme yapılması, kaçırılan fırsat sebebiyle talepte bulunulamayacağı gerekçeleriyle hükmün davalı yararına, vekalet ücreti yönünden ise başvurucu yararına bozulmasına karar verilmiştir. Karar düzeltme istemi Yargıtay  Hukuk Dairesinin 5/5/2008 tarihli ve E.2007/7747, K.2008/2971 sayılı ilamı ile reddedilmiştir. Bozma ilamından sonra bozma ilamında belirtilen şekilde tazminat hesabı yapılması amacıyla dosya, Mahkemece bilirkişi heyetine gönderilmiştir. Fazlaya dair haklarını saklı tutan başvurucu, bilirkişi raporu doğrultusunda bakiye alacağı için dava açmış; Kovancılar Asliye Hukuk Mahkemesinin 2009/171 esasına kayıtlı bulunan dosya asıl dava dosyası ile birleştirilmiştir. Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda 3/6/2009 tarihli ve E.2008/127, K.2009/126 sayılı ilamla davanın kısmen kabulüne, menfi zarar karşılığı 000 ABD dolarının faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, müspet zarara ilişkin tazminat talebinin reddine, birleşen davanın kabulüne karar verilmiştir.  Bu karar, davacı başvurucu ve davalı tarafça ayrı ayrı temyiz edilmiş; Yargıtay  Hukuk Dairesinin 8/4/2010 tarihli ve E.2009/6711, K.2010/2026 sayılı ilamıyla davacı başvurucunun temyiz dilekçesini süresi dışında vererek temyiz süresini geçirmesi sebebiyle temyiz isteminin reddine, davalının bir kısım temyiz itirazının kabulü ile hükmün davalı yararına bozulmasına karar verilmiştir. Karar düzeltme istemi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin 24/6/2011 tarihli ve E.2011/2260, K.2011/3720 sayılı ilamı ile birleşen davadaki faiz başlangıcı yönünden bozma ilamının düzeltilmesine, diğer karar düzeltme istemlerinin reddine karar verilmiştir. Başvurucu, ayrıca Yargıtay Daireleri arasındaki görüş ayrılıklarının giderilmesi amacıyla içtihatların birleştirilmesi için Yargıtay Başkanlığına başvurmuştur. Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 30/6/2011 tarihli ve 126 sayılı kararı ile içtihatları birleştirme yoluna gidilmesine gerek olmadığına karar verilmiştir. Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda 26/9/2012 tarihli ve E.2011/268, K.2012/136 sayılı karar ile davanın kısmen kabulüne, menfi zarar karşılığı 000 ABD dolarının faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, müspet zarar karşılığı tazminat talebinin reddine, teminat mektuplarının iadesine, birleşen davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Anılan karar, önceki bozmalar gereğince hukuki yarar bulunmadığı gerekçesiyle başvurucu tarafından temyiz edilmemiştir.  Karar davalı tarafından temyiz edilmiş, başvurucu temyize cevap vermiş fakat davalı tarafın daha sonra 13/12/2012 tarihinde temyiz talebinden vazgeçmesi üzerine karar kesinleşmiştir. İlk Derece Mahkemesi tarafından düzenlenen 18/12/2012 tarihli kesinleşme şerhinde şöyle denmektedir: ''... hüküm Davacı vekiline 28/11/2012 tarihinde, Davalı vekiline ise 27/11/2012 tarihinde tebliğ olunmuş olup Taraf vekillerinin Kararı Temyiz Etmemesi Üzerine hükmün 14/12/2012 tarihinde kesinleştiği tasdik olunur.''  Başvurucu, temyizden vazgeçildiğini ve kararın kesinleştiğini 19/12/2012 tarihinde öğrendiğini beyan etmiş ve 11/1/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 8/6/1994 tarihli ve 3996 sayılı Bazı Yatırım ve Hizmetlerin Yap-İşlet-Devret Modeli Çerçevesinde Yaptırılması Hakkında Kanun'un , 3/a. ve  maddeleri, 24/11/1994 tarihli ve 4046 sayılı Özelleştirme Uygulamaları Hakkında Kanun'un 4/d., 4/f., 20/B. ve 37/a. maddeleri, 22/4/1926 tarihli ve 818 sayılı mülga Borçlar Kanunu'nun ,  ve  maddeleri, 18/6/1927 tarihli ve 1086 sayılı mülga Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi ve 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/311",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Eti Krom A. Ş. Genel Müdürlüğünün gerekli altyapı çalışmalarını yapmadan ihale açması ve ihale sonucu imzalanan sözleşmenin gereklerini yerine getirmemesi sebebiyle zarara sebebiyet verdiği iddiasıyla açılan tazminat davasında usul ve esas yönünden yapılan yanlışlıklar ile yargılamanın makul sürede tamamlanmaması sebebiyle anayasal hakların ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, \"resmi belgede sahtecilik ve kamu kurum ve kuruluşlarının zararına dolandırıcılık\" suçlarını işledikleri iddiasıyla yargılandıkları davanın halen devam ettiğini ve makul sürede yargılama yapılmadığını belirterek, adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşler ve manevi tazminat talebinde bulunmuşlardır.  Başvuru, 3/4/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 21/7/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 26/9/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği, görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 9/10/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucular hakkında, Mardin Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen soruşturma kapsamında 8/4/2008 tarihinde başvuruculardan Aziz Sütçü'nün ifadesi alınmış, başvurucu ifadesinde, kardeşi Ömer Faruk Sütçü’ye soruşturmaya ilişkin bilgi verdiğini beyan etmiştir. Başvurucular ve diğer üç şüpheli hakkında, \"resmi belgede sahtecilik ve kamu kurum ve kuruluşlarının zararına dolandırıcılık\" suçlarını işledikleri iddiasıyla Mardin Cumhuriyet Başsavcılığınca 4/8/2008 tarih ve E.2008/902 sayılı iddianame düzenlenmiştir. Mardin  Ağır Ceza Mahkemesi, 6/8/2008 tarihli kararı ile iddianamenin iadesine karar vermiştir. Başsavcılığın itirazı üzerine, Mardin  Ağır Ceza Mahkemesi 15/8/2008 tarih ve 2008/365 Değişik İş sayılı kararı ile iddianamenin iadesi kararının kaldırılmasına karar vermiştir. İddianamenin iadesi kararının kaldırılması üzerine yargılamaya başlayan Mardin  Ağır Ceza Mahkemesi, 8/5/2013 tarih ve E.2008/209, K.2013/129 sayılı kararı ile başvurucuların \"kamu kurum ve kuruluşlarının zararına dolandırıcılık\" suçundan haklarında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine, \"resmi belgede sahtecilik\" suçundan ise mahkûmiyetlerine karar vermiştir. Karar başvurucular tarafından temyiz edilmiş olup, temyiz incelemesi devam etmektedir. Başvurucular, 3/4/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.B. İlgili Hukuk 26/9/2004 tarih ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası; 1/3/1926 tarih ve 765 sayılı mülga Türk Ceza Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrasının (4) numaralı bendi,  maddesi ile  maddesinin birinci fıkrasının (7) numaralı bendi.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/4641",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, \"resmi belgede sahtecilik ve kamu kurum ve kuruluşlarının zararına dolandırıcılık\" suçlarını işledikleri iddiasıyla yargılandıkları davanın halen devam ettiğini ve makul sürede yargılama yapılmadığını belirterek, adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşler ve manevi tazminat talebinde bulunmuşlardır.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; terör olaylarından dolayı köyü terke mecbur kalınması nedeniyle 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun kısmen kabul edilmesi ve idare ile sulhname imzalanması akabinde başvurunun kabul edilmeyen kısmı için açılmış olan davanın reddedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının; ret işlemine karşı açılan davaya ilişkin yargılama işlemlerinin adil olmaması ve Danıştay Onuncu Dairesi içtihadına aykırı karar verilmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 12/11/2014 tarihinde Tunceli Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 28/1/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 25/2/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 19/3/2015 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir.  A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu, Tunceli ili Ovacık ilçesi Yalmanlar mevkiinde ikamet etmekte iken 1994 yılında meydana gelen terör olayları neticesinde köyün boşaltılmasıyla yerleşim yerinden göç etmek zorunda kaldığını iddia etmiştir.  Başvurucu 23/3/2006 tarihinde 5233 sayılı Kanun kapsamına giren zararlarının karşılanması talebiyle Tunceli Valiliği Zarar Tespit Komisyonuna (Komisyon) başvurmuştur.  Komisyonun 15/2/2010 tarihli ve 2010/2-2584 sayılı kararında; başvurucunun beyanına dayanılarak tespiti yapılan yetmiş küçükbaş, beş büyükbaş hayvanın terör olayları nedeniyle zarar gördüğüne dair somut bir belge olmaması, sadece müracaatçının beyanının olması nedeniyle başvurucunun beyanı değerlendirilmemiştir. Ovacık Kaymakamlığının yazılarından Yalmanlar köyünün terör olayları neticesi yoğun göç nedeniyle tamamen boşaldığı anlaşılmış olup dosya içindeki mevcut bilgi, belge ve ilçe araştırma heyeti tespit tutanakları esas alınarak İlçe Araştırma Heyetince tespiti yapılan ve somut bilgi ve belgelerle ispatlanan tüm zararlar Komisyonca değerlendirilmiş; başvurucunun Ovacık ilçe merkezinde yapılan afet konutlarında hak sahibi olduğu görüldüğünden ve ev zararı karşılanmış olduğundan değerlendirilmeyeceğine, mal varlığına ulaşamaması nedeniyle üzerine kayıtlı ahşap taş duvarlı ahır için toplam 340,35 TL ödenmesine karar verilmiştir. Zarar Tespit Komisyonu kararının akabinde 5233 sayılı Kanun’un  maddesi gereğince davet yazısı ile birlikte sulhname örneği başvurucu vekiline gönderilmiştir.  “Yukarıda ayni/nakdi olarak belirtilen zararımın/zararlarımın karşılanması sonucunda Komisyonun tespitine esas olay ile ilgili olarak uğradığım zararımın tamamının karşılanmış olduğunu kabul ve taahhüt ederim.” beyanını içeren sulhname 27/3/2012 tarihinde başvurucu vekili tarafından imzalanmıştır.  Komisyon kararında hükmedilen miktarın gerçek zararını karşılamadığından bahisle başvurucu tarafından Elazığ İdare Mahkemesinde dava açılmıştır.  Elazığ  İdare Mahkemesinin 20/12/2012 tarihli ve E.2012/1297, K.2012/1663 sayılı kararı ile davanın reddine hükmedilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili bölümü şöyledir: “...Olayda, davacıile davalı idare arasında imzalanan 2012 tarih ve 2584 sayılı sulhname ile davacının uğradığı zararları tazmin edilmek suretiyle uyuşmazlığın ortadan kalktığı, tarafları bağlayıcı nitelik taşıyan ve imzalama aşamasında davacının iradesini fesada uğratan herhangi bir hususun bulunmadığı, davacıya sulhnamede belirtilen 340,35 TL tazminatın 2012 tarihinde ödendiği görülmekte olup sulhname sonucu uyuşmazlığın tekrar yargıya taşınmasının mümkün olmadığı sonucuna varılmıştır...”  Başvurucunun temyizi üzerine, Danıştay Onbeşinci Dairesinin 26/12/2013 tarihli ve E.2013/9532, K.2013/11977 sayılı ilamı ile kararın usul ve hukuka uygun olduğu, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenlerinin kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediği belirtilerek onanmasına karar verilmiştir.  Başvurucu karar düzeltme talebinde bulunmuş; aynı Dairenin 26/6/2014 tarihli ve E.2014/4176, K.2014/5773 sayılı ilamı ile başvurucunun talebi reddedilmiştir. Karar düzeltme kararı, başvurucuya 13/10/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 12/11/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. B. İlgili Hukuk 5233 sayılı Kanun’un , , , , , , geçici , geçici  maddeleri (Celal Demir, B. No: 2013/3309, 6/2/2014, § 15-21, 23).  5233 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“Komisyon, doğrudan doğruya veya bilirkişi aracılığı ile yaptığı tespitten sonra 8 inci maddeye göre belirlenen zararı, 9 uncu maddeye göre hesaplanan yaralanma, engelli hâle gelme ve ölüm hâllerindeki nakdî ödeme tutarını, 10 uncu maddeye göre ifa tarzını ve 11 inci maddeye göre mahsup edilecek miktarları dikkate alarak, uğranılan zararı sulh yoluyla karşılayacak safi miktarı belirler. Komisyonca, bu esaslara göre hazırlanan sulhname tasarısının örneği davet yazısı ile birlikte hak sahibine tebliğ edilir.  Davet yazısında hak sahibinin sulhname tasarısını imzalamak üzere otuz gün içinde gelmesi veya yetkili bir temsilcisini göndermesi gerektiği, aksi takdirde sulhname tasarısını kabul etmemiş sayılacağı ve yargı yoluna başvurarak zararının tazmin edilmesini talep etme hakkının saklı olduğu belirtilir.  Davet üzerine gelen hak sahibi veya yetkili temsilcisi sulhname tasarısını kabul ettiği takdirde, bu tasarı kendisi veya yetkili temsilcisi ve komisyon başkanı tarafından imzalanır.  Sulhname tasarısının kabul edilmemesi veya ikinci fıkraya göre kabul edilmemiş sayılması hâllerinde bir uyuşmazlık tutanağı düzenlenerek bir örneği ilgiliye gönderilir.  Sulh yoluyla çözülemeyen uyuşmazlıklarda ilgililerin yargı yoluna başvurma hakları saklıdır.” 5233 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Sulhnamede belirlenen zararlar, sulhnamenin imzalanmasından sonra valinin onayı üzerine ifa tarzına göre Bakanlık bütçesine bu amaçla konulan ödenekten üç ay içerisinde karşılanır.” 20/10/2004 tarihli ve 25619 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Yönetmelik’in (Yönetmelik)  maddesi şöyledir: “Komisyon gerek görmesi halinde keşif yapabilir.Komisyon başkanı belirlemiş olduğu keşif yeri ile gün ve saatini komisyon üyeleri ve/veya bilirkişi ile başvuru sahibine veya yetkili temsilcisine yazılı olarak bildirir. Başvuru sahibinin kendisi, veli veya vasisi veya yetkili temsilcisi ve varsa şahitleri keşif mahallinde hazır bulunurlar. Muhtar veya o yer mahallinden iki kişinin de keşifte hazır bulunması temin edilir. …Başvuru sahibi veya yetkili temsilcisinin keşif esnasında hazır bulunmaması halinde durum tutanakta belirtilir.” Yönetmelik'in  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “15 inci maddede belirtilen zararlar, zarar görenin beyanı, adlî, idarî ve askerî mercilerdeki bilgi ve belgeler göz önünde tutularak olayın oluş şekli ve zarar görenin aldığı tedbirlere göre, zarar görenin varsa kusur veya ihmalinin de göz önünde bulundurulması suretiyle, hakkaniyete ve günün ekonomik koşullarına uygun biçimde komisyon tarafından doğrudan doğruya veya bilirkişi aracılığı ile belirlenir.” Yönetmelik' in  maddesi şöyledir:  “Sulhname tasarıları hak sahibi veya yetkili temsilcisi ile komisyon başkanı tarafından imzalandıktan sonra Vali veya Bakan tarafından onaylanır. Ödemeler sulhname tasarılarının onay tarih ve sıraları dikkate alınarak yapılır. Nakdi ödemeler hak sahibi veya sahiplerinin banka hesaplarına yapılır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/18006",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, terör olaylarından dolayı köyü terke mecbur kalınması nedeniyle 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun kısmen kabul edilmesi ve idare ile sulhname imzalanması akabinde başvurunun kabul edilmeyen kısmı için açılmış olan davanın reddedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının; ret işlemine karşı açılan davaya ilişkin yargılama işlemlerinin adil olmaması ve Danıştay Onuncu Dairesi içtihadına aykırı karar verilmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 10/10/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2014/20322 sayılı bireysel başvuru dosyası konu yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2014/15862 sayılı dosya üzerinde birleştirilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların murisi olan babalarının 1975 yılında açtığı kadastro tespitine itiraz davası hâlen yerel mahkeme aşamasında derdest durumdadır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/15862",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yolcu taşımacılığına ilişkin sözleşmenin feshi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucular, Samsun Büyükşehir Belediyesi (Belediye) ile imzaladıkları sözleşme uyarınca aldıkları toplu taşımacılık hizmetlerindeki hat kullanım hakkına istinaden il merkezinde özel halk otobüsü işletmektedirler. Aynı yerde faaliyet gösteren bir taşıma kooperatifi, 2/8/2012 tarihinde Belediyeye yaptığı başvuruyla, özel halk otobüslerinin ihale süresi bitmiş olmasına rağmen mevzuata aykırı şekilde taşımacılık yaptıklarını belirterek 8/9/1983 tarihli ve 2886 sayılı Devlet İhale Kanunu kapsamında ihale yolu ile kiralanan özel halk otobüslerinden süresi sona erenlerin faaliyetlerinin sona erdirilmesini talep etmiş, talebinin cevap verilmemek suretiyle reddi üzerine oluşan zımni ret işleminin iptali istemiyle dava açmıştır. Samsun  İdare Mahkemesinin 18/8/2014 tarihli kararıyla dava konusu işlem kısmen iptal edilmiştir. Kararda, 2886 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca, davalı idare ile yüklenici arasında imzalanan sözleşme tarihinden itibaren on yıllık çalışma süresinin başvuru tarihi itibari ile sona erdiği açıklanmıştır. Bunun üzerine Belediye Encümeni (Encümen) 4/2/2016 tarihinde anılan sözleşmeyi feshetmiştir.  Başvurucular tarafından,Encümenin 4/2/2016 tarihli kararı ile on yılını dolduran özel halk otobüslerinin sözleşmesinin tek taraflı feshedildiğinden bahisle oluştuğu belirtilen zarar karşılığı 000 TL manevi, 000 TL maddi tazminatın, sözleşmenin feshedildiği 4/2/2016 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi için dava açılmıştır. Samsun  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 8/6/2017 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Kararda idarece hazırlanan şartnamenin ve imzalanan sözleşmenin dönüşümlü hat kullanım haklarının süresiz bir şekilde kiraya verilmesi sonucunu doğuracak nitelikte olmadığı, işin süresiz olduğuna yönelik haklı beklenti yaratılmadığı ayrıca davacı tarafından sözleşmenin süresiz olduğuna güvenilerek hattın yüksek bir değerden satın alındığının somut verilerle ortaya konulamadığı gibi on yıllık çalışma süresini dolduran özel halk otobüslerinin sözleşmesinin feshine ilişkin işlemin hukuka uygun olduğunu belirtmiştir. Davanın reddine yönelik mahkeme kararı istinaf ve temyiz aşamalarından geçerek kesinleşmiştir.  Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/13520",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yolcu taşımacılığına ilişkin sözleşmenin feshi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, aksi ispat edilemeyen karinelerden yararlanılarak idari para cezası verilmesi nedeniyle masumiyet karinesinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 11/11/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Batman’ın Merkez ilçesi İkiztepe köyü sınırları içinde bulunan 217, 222, 258, 502 ve 504 numaralı parsellerde toplam 639 dönüm tarım arazisinin malikidir.  Başvurucunun maliki olduğu tarım arazisinde 17/9/2013 tarihinde anız yakıldığının tespit edildiği gerekçesiyle başvurucu adına 913 TL tutarında idari para cezası uygulanmıştır. Başvurucu tarafından söz konusu idari para cezasına ilişkin işlemin iptal edilmesi talebiyle Batman İdare Mahkemesinde dava açılmıştır. Başvurucu; dilekçesinde, çok sayıda tarım arazisinin yan yana bulunduğuna dikkat çekerek herhangi bir arazide başlayan yangının rüzgârın etkisiyle diğer arazilere sıçradığını, kendi arazisindeki yangının da bu şekilde meydana gelmiş olabileceğini ileri sürmüştür.  Batman İdare Mahkemesinin 19/9/2014 tarihli kararıyla davanın reddine hükmedilmiştir. Kararın gerekçesinde; tarım arazilerinde her zaman gerçekleştirilebilen anız yakma eyleminde anızı bizzat yakan kişinin idare tarafından tespit edilmesi olanağının bulunmadığı, anızı bizzat yakan kişinin tespit edilememesi sonucu idari yaptırım uygulanmaması hâlinde ise tarım arazisinin veriminin yok olmasına, çevre kirliliğine ve yangınlara sebebiyet verileceği, dolayısıyla anız yakma eyleminin yaptırımsız kalmaması amacıyla anızı yakan kişinin taşınmazın maliki konumunda bulunan başvurucu olduğunun kabul edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Başvurucunun itirazı üzerine Diyarbakır Bölge İdare Mahkemesinin23/3/2015 tarihli kararıyla hükmün onanmasına karar verilmiştir.  Başvurucunun karar düzeltme talebi, aynı Bölge İdare Mahkemesinin 16/9/2015 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Başvurucu 11/11/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 9/8/1983 tarihli ve 2872 sayılı Çevre Kanunu’nun ek  Maddesinin © bendi şöyledir:“Anız yakılması, çayır ve mer’aların tahribi ve erozyona sebebiyet verecek her türlü faaliyet yasaktır. Ancak, ikinci ürün ekilen yörelerde valiliklerce hazırlanan eylem plânı çerçevesinde ve valiliklerin sorumluluğunda kontrollü anız yakmaya izin verilebilir.” 2872 sayılı Kanun’un  Maddesinin (l) numaralı bendinin ilgili kısmı şöyledir:“Bu Kanunun ek 1 inci maddesinin © bendine aykırı olarak anız yakanlara her dekar için 20 Türk Lirası idarî para cezası verilir. Anız yakma fiilinin orman ve sulak alanlara bitişik yerler ile meskûn mahallerde işlenmesi durumunda ceza beş kat artırılır.B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme) “Adil yargılanma hakkı” kenar başlıklı  Maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir: “Kendisine bir suç isnat edilen herkes, suçluluğu yasal olarak sabit oluncaya kadar suçsuz sayılır. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), suçluluk karinelerine ve ispat yüküne ilişkin olarak ilkeler belirlemiştir. AİHM’e göre Sözleşme’nin  Maddesinin (2) numaralı fıkrasında korunan masumiyet karinesi; (a) mahkemelerin kişinin suç işlediği varsayımından başlamamalarını, (b) ispat yükünün iddia makamına ait olmasını ve (c) her türlü şüpheden sanığın yararlandırılmasını gerektirmektedir. Bu kapsamda ispat yükümlülüğünün iddia makamından savunmaya devredilmesi kural olarak masumiyet karinesini ihlal edecektir (Telfner/Avusturya, B. No: 33501/96, 20/3/2001, § 15).  AİHM; Salabiaku/Fransa (B. No: 10519/83, 7/10/1988) başvurusunda, fiilî veya hukuki karinelerin her hukuk sisteminde bulunabileceğini, Sözleşme’nin kural olarak bu karineleri yasaklamadığını ifade etmiştir. Ancak AİHM, taraf devletlerin ceza kanunlarıyla ilgili olarak bu meselede belli sınırlar içinde kalması gerektiğini vurgulamaktadır. AİHM’e göre  Maddenin (2) numaralı fıkrası, sadece mahkemeler tarafından usul kurallarının uygulanması sırasında saygı göstermekten ibaret bir güvence içermemektedir. Dahası,  Maddenin (2) numaralı fıkrasında geçen “hukuka uygun olarak” ibaresi iç hukuka referansla yorumlanamaz. Bu şekildeki bir yorum, yasama organının mahkemelerin doğal değerlendirme yetkisini kaldırma ve masumiyet karinesini özünden yoksun bırakma hususunda serbest olması sonucunu doğuracaktır. Böylesi bir durumun adil yargılanma hakkını ve özellikle masum sayılma hakkını koruma altına almak suretiyle hukuk devletinin temel bir ilkesini güvenceye bağlayan  Maddenin amaç ve hedefleriyle uzlaştırılması mümkün değildir. Bu nedenle  Maddenin (2) numaralı fıkrası, ceza kanunlarında düzenlenen hukuki ve fiilî karinelere de kayıtsız değildir. Söz konusu fıkra, devletlerin bu karineleri ihtilaf konusu meselenin önemini dikkate alan ve savunma tarafının haklarını gözeten makul çerçevelerle sınırlamasını gerektirir (Salabiaku/Fransa, §28).  AİHM, Sözleşmeci devletlerin ceza kanunlarına karine dercederken davanın konusunun önemi ile savunma tarafının hakları arasında adil bir denge kurma yükümlülüğü altında bulunduklarını ifade etmektedir. Diğer bir ifadeyle AİHM’e göre başvurulan araç ile ulaşılmak istenen meşru amaç arasında makul bir orantının var olması gerekir (Janosevic/İsveç, B. No: 34619/97, 23/7/2002, § 101). AİHM, PhamHoang/Fransa (B. No: 13191/87, 25/9/1992) başvurusunda varsayıma dayalı olarak mahkûmiyet kararı verilmesinin masumiyet karinesini ihlal ettiğine ilişkin şikâyeti değerlendirmiştir. Olayda yasa dışı yollardan uyuşturucu madde ithal etme ve gümrük kaçakçılığı yapma suçlarından verilen mahkûmiyet kararının ilgili gümrük mevzuatında öngörülen kaçak malları mülkiyetinde bulunduran kişinin gümrük kaçakçılığı suçundan sorumlu tutulacağı yönündeki karineye dayandırıldığı ileri sürülerek masumiyet karinesinin ihlal edildiği iddia edilmiştir. AİHM yaptığı değerlendirmede, başvurucunun savunma araçlarından tamamıyla mahrum bırakılmadığının ve aleyhine yüklenen karinenin aksi ispat edilemez türden olmadığının altını çizmiştir (Pham Hoang/Fransa, § 34). AİHM Fransız derece mahkemelerinin karar verirken maddi olayı dikkatli bir şekilde değerlendirdiklerini, dava dosyasında bulunan delilleri temel alarak mahkûmiyet kararı verdiklerini, ilgili mevzuatta yer alan karinelere otomatik bir şekilde dayanmaktan kaçındıklarını belirtmiş ve bu nedenle şikâyet konusu olayda masumiyet karinesinin ihlal edilmediği sonucuna ulaşmıştır (Pham Hoang/Fransa, § 36). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/17644",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, aksi ispat edilemeyen karinelerden yararlanılarak idari para cezası verilmesi nedeniyle masumiyet karinesinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; üniversite güvenlik görevlilerinin ihmali nedeniyle görme duyusu işlevinin sona ermesine neden olacak şekilde yaralanma meydana gelmesi, bu olayın failleri hakkındaki ceza yargılamasının makul sürat ve özenle yürütülmemesi, suçun hukuki nitelendirilmesinde hata yapılarak dava zamanaşımı süresinin dolduğu gerekçesiyle düşme kararı verilmesi nedeniyle kötü muamele yasağının, söz konusu düşme kararına bağlı olarak tazminat davası açılamaması nedeniyle de etkili başvuru hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 27/3/2020 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla temin edilen belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir: Gaziantep Üniversitesinin 9/10/2009 tarihinde akademik yıl açılış töreninde iki öğrenci grubu arasında yaşanan tartışmanın kavgaya dönüşmesi üzerine başvurucu ve diğer müşteki şüpheliler hakkında kasten yaralama, tehdit ve hakaret suçlarından Gaziantep Cumhuriyet Başsavcılığınca (Başsavcılık) soruşturma başlatılmıştır. Başsavcılık 10/12/2009 tarihli yazısı ile Gaziantep İl Emniyet Müdürlüğünden başvurucu ve diğer müşteki şüpheliler G., Ç., H.T. ve F.K.nın yaralanmalarına ilişkin olarak kesin sağlık raporlarının aldırılarak gönderilmesini istemiştir. Başsavcılık ilgililerin kesin sağlık raporlarına ulaşmak için Emniyet Müdürlüğü ve sevk edildikleri hastane ile 3/8/2010 tarihine kadar birkaç kez daha yazışma yapmıştır. Bu arada Başsavcılığın 27/5/2010 tarihli yazısı ile başvurucu ifadeye çağrılmıştır. 20/9/2010 tarihinde başvurucunun beyanları tespit edilmiştir. Başvurucu Başsavcılıkta müdafii huzurundaki ifadesinde özetle sol gözünde doğuştan kolobom (gözdeki ya da göz çevresindeki normal göz dokusunda doğuştan bir eksiklik olması) rahatsızlığı nedeniyle görme zayıflığı olup soruşturmaya konu olay kapsamında gözüne darbe alması sebebiyle retinada yırtılma ve çok ileri derecede görme kaybı meydana geldiğini, bu nedenle iki kez tıbbi operasyon geçirip tedavi sürecinin devam ettiğini beyan etmiştir.  Başsavcılık 22/2/2011 tarihinde sekiz müşteki şüpheli hakkında birbirlerine karşı kasten yaralama, tehdit ve hakaret suçlarını işlediklerinden bahisle iddianame düzenlemiştir. Bu kapsamda müşteki şüpheliler A.E.T., İ.S. ve A.K.nın başvurucuyu basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek ve sol gözünün sürekli olarak görme işlevini yitirmesine neden olacak biçimde yaraladıkları iddia edilmiştir.  Gaziantep  Asliye Ceza Mahkemesince (Asliye Ceza Mahkemesi) görülen davanın ilk celsesi 10/5/2011, otuzuncu ve son celsesi ise 25/5/2017 tarihinde gerçekleşmiştir. Başvurucu 10/5/2011 tarihli ilk celsede ifadesini vermiş ve yaralanması nedeniyle şikâyetçi olduğunu beyan etmiştir. Başvurucuyu yaraladığı iddia edilen müşteki sanık A.E.T. de aynı celsede dinlenmiş, üzerine atılı suçlamayı kabul etmemiştir. 19/9/2011 tarihli üçüncü celsede diğer müşteki sanık İ.S. savunmasını yaparak başvurucuya vurmadığını ifade etmiştir. Diğer müşteki sanık A.K. ise 7/10/2011 tarihinde Ankara  Asliye Ceza Mahkemesince dinlenip kimseye vurmadığını beyan etmiştir. A.K. ayrıca davanın 15/11/2011 tarihli dördüncü celsesinde de savunma yaparak başvurucuya vurmadığını söylemiştir. 22/10/2012 havale tarihi ile yargılama dosyasına giren Görüntü İnceleme Tutanağı'nda, A.K. ile İ.S.nin Gaziantep Üniversitesindeki kavgaya katıldıkları, A.E.T.nin de olay yerinde olduğu tespit edilmiştir. Bu raporda başvurucuya karşı gerçekleştirilen herhangi bir eylem tarif edilmemiştir.  Asliye Ceza Mahkemesi davanın 13/12/2012 tarihli on birinci celsesinde, yaralanma ve görme kaybı ile suça konu olay arasında illiyet bağı olup olmadığının tespiti için başvurucuya ait tüm tedavi evrakının ve raporların Gaizantep Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğüne (Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğü) gönderilmesine karar vermiştir. Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğü 11/3/2013 tarihli raporunda, yaralanmadan önce başvurucunun sol gözünde kolobom denilen genetik bir hastalık bulunduğunu, görme kaybının hastalık sebebiyle mi yoksa yaralanmaya bağlı olarak mı ortaya çıktığının göz hastalıkları uzmanından sorulması gerektiğini bildirmiştir.  Asliye Ceza Mahkemesi yargılamanın 18/6/2013 tarihli on üçüncü celsesinde, Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğünün raporu doğrultusunda başvurucu hakkında İstanbul Adli Tıp Kurumu Başkanlığı  İhtisas Kurulundan (Adli Tıp Kurumu İhtisas Kurulu) rapor alınmasına karar vermiştir. Adli Tıp Kurumu İhtisas Kurulu 10/3/2014 tarihinde başvurucunun muayene edilmek üzere hazır edilmesi gerektiğini bildirmiştir. Kurul bizzat başvurucunun muayenesini yaptıktan sonra 15/10/2014 tarihinde bazı belgelerin gönderilmesini istemiştir. Asliye Ceza Mahkemesi talep edilen evrakın temini için kamu kurumları ile yazışmalar yapmış, temin edilen evrakla birlikte yargılamanın 17/4/2015 tarihli on dokuzuncu celsesinde dosyanın Adli Tıp Kurumu İhtisas Kuruluna gönderilmesine karar vermiştir.  Adli Tıp Kurumu İhtisas Kurulu 5/8/2015 tarihli raporunda, başvurucunun yaşadığı görme kaybının derecesinin var olan hastalığına mı yoksa yaralanmayı mı bağlı olduğuna dair kesin bir tespitte bulunamamıştır. Raporun sonuç kısmı şöyledir: \"Kişi hakkında düzenlenmiş tıbbi belgelerde tanımlanan sol gözdeki retina dekolmanının 2009 tarihli olayla illiyetinin bulunduğu, ancak kişide bünyesel nitelikli koroid kolobomu bulunduğu, bu tür hastalıklarda görme derecesinin düşük olabileceğinin tıbben bilindiği,Kurulumuzun ilgili yazısı ile istenilmiş olan olay öncesine ait görme derecelerini gösteren bir tıbbi belgenin temin edilemediği anlaşılmaklasol gözdeki görme kaybı derecesininolaya mı bağlı olduğu, kendisinde mevcut hastalığa mı bağlı olduğununayırt edilemediği cihetle; kişide olaya bağlı organlardan birinin işlevinin sürekli zayıflaması ya da yitirilmesi niteliğinde olup olmadığı hususunda mevcut verilerle görüş bildirilemediği...\" Asliye Ceza Mahkemesi, Adli Tıp Kurumu İhtisas Kurulu raporunun temin edilmesinden sonra 24/12/2015 tarihli yirmi üçüncü celsede, vekilinin talebi üzerine başvurucunun olay tarihi ve öncesine ait tedavi gördüğü ileri sürülen hastanelere müzekkere yazılmasına ve başvurucunun bu hastanelerde tedavi görüp görmediğinin, görmüş ise bu tedaviye dair tüm hasta tabelalarının gönderilmesinin istenmesine karar vermiştir. Asliye Ceza Mahkemesi yargılamanın 8/3/2016 tarihli yirmi beşinci celsesinde, Trabzon Kamu Hastaneleri Birliğinden ve Karadeniz Teknik Üniversitesi Farabi Hastanesinden gelen bilgiler ile birlikte değerlendirilip görme kaybı ile yaralama arasında illiyet bağının bulunup bulunmadığının tespit edilmesi için dosyanın yeniden Adli Tıp Kurumu İhtisas Kuruluna gönderilmesine karar vermiştir.  Adli Tıp Kurumu İhtisas Kurulunun 30/11/2016 tarihli raporunda, yeni tıbbi belgeler içinde başvurucunun olay öncesine ait göz muayene bulgularını ve görme derecesini içeren tıbbi bir kaydın bulunmaması nedeniyle 5/8/2015 tarihli mütalaaya eklenebilecek bir husus olmadığı bildirilmiştir.  Asliye Ceza Mahkemesi yargılamanın 25/5/2017 tarihli otuzuncu celsesinde, başvurucuya karşı işlendiği iddia edilen kasten yaralama suçundan müşteki sanıklar A.E.T., İ.S. ve A.K.nın beraatine karar vermiştir. Karar verilirken tarafların yaralanmaları dikkate alınarak müşteki sanıkların eylemlerinin meşru müdafaa kapsamında kalıp kalmadığı hususunda şüphe bulunduğuna vurgu yapmış ve suçu işlediklerine dair her türlü şüpheden uzak, kesin, mahkûmiyetlerine yeterli ve inandırıcı bir delil elde edilemediğini açıklamıştır. Asliye Ceza Mahkemesinin beraat kararı gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Her ne kadar sanıklar [A.E.T., A.K., İ.S.] hakkında Özcan Doğan, [H.T., G., F.K.ya] yönelik yaralama suçunu işledikleri iddiasıyla kamu davası açılmış ise de,sanıkların aşamalarda alınan savunmalarında kendilerine yönelen saldırıya karşı korunmak amacıyla eylemde bulunduklarına, atılı suçu kabul etmediklerine yönelik savunmalarının aksini gösterir, tarafların yaralanmaları dikkate alındığında sanıkların eylemlerinin meşru savunma kapsamında kalıp kalmadığı hususunda mahkemede oluşan şüpheyi giderebilecek, tarafların birbirlerini suçlayıcı beyanları dışında olayın başlangıç aşamasının aydınlatılmasına yeterli, sanıkların üzerine atılı suçu işlediklerine dair her türlü şüpheden uzak, kesin, mahkumiyetlerine yeterli ve inandırıcı bir delil elde edilemediği, yüklenen suçun sanıklar tarafından işlendiğinin sabit olmadığı anlaşıldığından sanıkların ayrı ayrı beraatine karar vermek gerekmiştir.\" Başvurucu vekili 29/5/2017 tarihli istinaf dilekçesiyle beraat kararının bozulmasını talep etmiştir. İstinaf dilekçesinde özetle A.E.T., İ.S. ve A.K.nın başvurucuyu görme yetisini kaybedecek şekilde yaraladığını, 5/8/2015 tarihli rapordaki belirlemelere göre bu durumun sabit olduğunu, ayrıca tanık beyanları ve Görüntü Tutanaklarının da başvurucunun anlatımını doğruladığını iddia etmiştir.  İstinaf incelemesi kapsamında Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi (Bölge Adliye Mahkemesi) 18/10/2018 tarihli tensip zaptı ile duruşma açılmasına karar vermiştir. Bölge Adliye Mahkemesi altı celse boyunca tarafların beyanlarını almak için işlemler yapmış ve 5/3/2020 tarihli altıncı celsede, başvurucuyu kasten yaralama suçu bakımından A.E.T., İ.S. ve A.K. hakkında verilen beraat kararının kaldırılmasına ve anılan suç bakımından kabul edilen sekiz yıllık dava zamanaşımı süresinin dolduğunu açıklayarak kamu davalarının düşürülmesine kesin olarak karar vermiştir. Bölge Adliye Mahkemesi kararının ilgili kısmı şöyledir: \"...Her ne kadar katılan Özcan'a yönelik olarak sanıklar [A., A. ve İ.] hakkında TCK'nun 86/1, 87/2b-son maddesi gereğince cezalandırılmaları talep edilmiş ise de;katılan Özcan hakkında İstanbul Adli Tıp Kurumu Başkanlığı  İhtisas Kurulunun 05/08/2015 tarihli rapor ile diğer raporlara göre sol gözdeki görme kaybı derecesininolaya mı bağlı olduğu, kendisinde mevcut hastalığa mı bağlı olduğunun ayırt edilemediği cihetle; kişide olaya bağlı organlardan birinin işlevinin sürekli zayıflaması ya da yitirilmesi niteliğinde olup olmadığı hususunda mevcut verilerle görüş bildirilemediğinin belirtilmesi nedeniyle şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince bu durumun sanıklar lehine değerlendirilerek sanıklar [A.; A. ve İ.nin] bu sonuçtan sorumlu tutulamayacakları, yalnızca katılan sanık Özcan'ın BTM ile iyileşmeyecek şekilde yaralanmasından dolayı sanıklar [A., A. ve İ.nin] üzerlerine5237 sayılı TCK'nun 86/1 maddesinin atılı olduğu,Sanıklar [İ., A. ve A.nın] üzerlerine atılı 5237 sayılı TCK'nun 86/1 maddelerinde hükme bağlanan kasten yaralama suçunda zamanaşımı süresinin 5237 sayılı TCK nun 66/1-e maddesi gereğince 8 yıllık zamanaşımı süresine tabi olduğu, TCK'nun 67/4 maddesi gereğince uzayan zamanaşımı ile birlikte toplamda 12 yıl olduğu,Dava konusu olayımızda suç tarihinin 2009 olduğu, iddianame tarihinin 2011 olduğu, sanıkların ilk derece mahkemesince mahkeme huzurlarında sorgularının yapılmasının zamanaşımını kesen son işlem olduğu, zamanaşımını kesen son işlem olan sanık [İ.nin] mahkeme huzurunda savunmasının 2011 tarihinde alındığı, sanık [A.nın] savunmasının mahkeme huzurunda 2011 tarihinde alındığı, sanık [A.nın] savunmasının mahkeme huzurunda 2011 tarihinde alındığı, sanık [İ.nin] üzerine atılı TCK'nun 86/1 maddesinde hükme bağlanan kasten yaralama suçunda zamanaşımı süresinin 2019 tarihinde dolduğu, sanık [A.nın] üzerine atılı TCK'nun 86/1maddesinde hükme bağlanan kasten yaralamasuçunda zamanaşımı süresinin 2019 tarihinde dolduğu, sanık [A.nın] üzerine atılı TCK nun 86/1maddesinde hükme bağlanan kasten yaralama suçunda zamanaşımı süresinin 2019 tarihinde dolduğu, anlaşıldığından sanıklar [A., İ., ve A.] hakkında katılan sanık Özcan'a yönelik kasten yaralamasuçundan açılan kamu davalarının TCknun 66/1-e, 67/4, 66/2 maddeleri ve CMK'nun 223/8 maddeleri dava zamanaşımı süresinin dolmuş olması nedeniyle ayrı ayrı düşmesine karar verilmiş...\" Başvurucu 27/3/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Kötü Muamele Yasağı Yönünden İlgili hukuk için bkz. Hüseyin Caruş, B. No: 2013/7812, 6/102015, §§ 28-30; Özlem Kır, B. No: 2014/5097, 28/9/2016, §§ 25, B. Kötü Muamele Yasağıyla Bağlantılı Olarak Etkili Başvuru Hakkı Yönünden Haksız fiillerden doğan borç ilişkilerini düzenleyen 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun \"Sorumluluk\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Kusurlu ve hukuka aykırı bir fiille başkasına zarar veren, bu zararı gidermekle yükümlüdür.Zarar verici fiili yasaklayan bir hukuk kuralı bulunmasa bile, ahlaka aykırı bir fiille başkasına kasten zarar veren de, bu zararı gidermekle yükümlüdür.\" 6098 sayılı Kanun'un haksız fiillerden doğan borç ilişkilerinin ceza hukuku ile ilişkisini düzenleyen  maddesi ise şöyledir:\"Hâkim, zarar verenin kusurunun olup olmadığı, ayırt etme gücünün bulunup bulunmadığı hakkında karar verirken, ceza hukukunun sorumlulukla ilgili hükümleriyle bağlı olmadığı gibi, ceza hâkimi tarafından verilen beraat kararıyla da bağlı değildir. Aynı şekilde, ceza hâkiminin kusurun değerlendirilmesine ve zararın belirlenmesine ilişkin kararı da, hukuk hâkimini bağlamaz.\" ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/14156",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, üniversite güvenlik görevlilerinin ihmali nedeniyle görme duyusu işlevinin sona ermesine neden olacak şekilde yaralanma meydana gelmesi, bu olayın failleri hakkındaki ceza yargılamasının makul sürat ve özenle yürütülmemesi, suçun hukuki nitelendirilmesinde hata yapılarak dava zamanaşımı süresinin dolduğu gerekçesiyle düşme kararı verilmesi nedeniyle kötü muamele yasağının, söz konusu düşme kararına bağlı olarak tazminat davası açılamaması nedeniyle de etkili başvuru hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ilave tediye alacağının tahsili amacıyla açılan davanın Yargıtay daireleri arasında süregelen görüş ayrılığından dolayı reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 25/1/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Ömerli Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfında (Vakıf) hizmet akdine dayalı olarak çalışmaktadır. Başvurucu, kamu personeli olduğunu ileri sürerek 4/7/1956 tarihli ve 6772 sayılı Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması Hakkında Kanun uyarınca her bir yıllık çalışma süresi içinde ödenmesi gereken iki aylık tutarındaki ilave tediye alacağının ödenmesi amacıyla Vakıf aleyhine dava açmıştır. Ömerli Asliye Hukuk Mahkemesi, iş mahkemesi sıfatıyla yapmış olduğu yargılama sonunda 2/8/2017 tarihli kararla başvurucunun davasının kabulüne karar verilmiştir. Gerekçeli kararda, Yargıtay  Hukuk Dairesi ile Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi (BAM)  Hukuk Dairesinin emsal kararlarına göre Vakfın 6772 sayılı Kanun kapsamında bir iş yeri olduğu belirtilmiştir. Buna bağlı olarak başvurucuya ilave tediye alacağı ödenmesine karar verilmiştir. Davalı Vakıf, istinaf yoluna başvurmuştur. Gaziantep BAM  Hukuk Dairesi 5/10/2017 tarihli kararıyla, Yargıtay  Hukuk Dairesinin emsal kararları ile Yargıtay İçtihadı Birleştirme Hukuk Genel Kurulunun (Yargıtay İBK) 9/6/2017 tarihli kararına göre Vakf��n 6772 sayılı Kanun gereğince kamu kurumu niteliğinde olmadığını belirterek ilk derece mahkemesi kararını ortadan kaldırmış ve kesin olarak davanın reddine karar vermiştir.  Başvurucu temyiz yoluna başvurmuştur. Yargıtay  Hukuk Dairesinin 22/10/2018 tarihli kararıyla başvurucunun temyiz talebi reddedilmiştir. Nihai karar başvurucuya 10/1/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 25/1/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Yasemin Bodur, B. No: 2017/29896, 25/12/2018, §§ 14- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/3071",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ilave tediye alacağının tahsili amacıyla açılan davanın Yargıtay daireleri arasında süregelen görüş ayrılığından dolayı reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hukuk davasında delillerin değerlendirilmesi ve hukuk kurallarının uygulanmasında hata yapılarak adil olmayan karar verilmesi ve uzun yargılama nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/11/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvuruların kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun 1/3/2011 tarihinde açtığı davada yargısal süreç Yargıtay  Hukuk Dairesinin 17/9/2018 tarihli onama kararıyla sona ermiştir.  Başvurucu, delillerin değerlendirilmesi ve hukuk kurallarının uygulanmasında hata yapılarak adil olmayan karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ve diğer anayasal haklarının ihlal edildiği iddiasıyla Anayasa Mahkemesine 16/11/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/34292",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hukuk davasında delillerin değerlendirilmesi ve hukuk kurallarının uygulanmasında hata yapılarak adil olmayan karar verilmesi ve uzun yargılama nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 30/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebi kabul edilmiş, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin ise Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu aleyhine açılan kadastro tespitine itiraz davası 8/4/2014 tarihinde yerel Mahkeme tarafından karara bağlanmış ve taraflarca temyiz edilmeyerek kesinleşen söz konusu karar 22/7/2014 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/16094",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, Ankara ili Polatlı ilçesi Hacıtuğrul köyü 823 ve 827 parsel numaralı taşınmazların miras bırakanına ait olduğu iddiasıyla 13/6/2008 tarihinde Polatlı  Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı tapu iptali ve tescil davasında usul ve yasaya uygun yargılama yapılmadığını, yargılamanın halen devam ettiğini ve makul sürede sonuçlanmadığını belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.   Başvuru, 18/12/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 9/9/2014 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 6/11/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiş, Adalet Bakanlığınca 6/1/2014 tarihli yazı ile görüş sunulmuştur. Adalet Bakanlığı görüşüne karşı başvurucu, 16/1/2014 tarihinde cevap vermiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, K.U.’ya ait taşınmazların yarı hissesinin noterde düzenlenen vasiyetname ile miras bırakanı N.U.’ya intikal ettiği, Ankara ili Polatlı ilçesi Hacıtuğrul köyü 823 ve 827 parsel numaralı taşınmazların miras bırakanına ait olduğu iddiasıyla 13/6/2008 tarihinde Polatlı  Asliye Hukuk Mahkemesinde Maliye Hazinesi ve K.U. miras şirketi aleyhine açtığı davada tapu kayıtlarının iptal edilerek taşınmazların kendi adına tescilini, bunun mümkün olmaması durumunda tazminata hükmedilmesini talep etmiştir.  Mahkemenin, 12/4/2012 tarih ve E.2008/283, K.2012/214 sayılı kararıyla davanın kabulüne karar verilmiştir. Temyiz incelemesi sonucunda ise Yargıtay  Hukuk Dairesinin 26/3/2013 tarih ve E.2012/13660, K.2013/4296 sayılı ilâmı ile İlk Derece Mahkemesinin kararı bozulmuştur. Kararın ilgili kısımları şöyledir: “Dosya arasında bulunan davacı tarafın dayandığı mahkeme ilamları ile toplanan delillere göre davacının K.U.’dan intikalen gelen mallar üzerinde gerek vasiyetname gerek mirasçılık belgesi yolu ile miras hakkı olduğu, annesi H.O.’dan dolayı diğer mirasçıların adına tereke temsilcisinin de buna muvafakat ettiği anlaşılmakta ise de davada dayanılan Polatlı  Asliye Hukuk Mahkemesinin E.1985/408 K.1987/282 sayılı kararında dava konusu 823 ve 827 parsel sayılı taşınmazlara ilişkin bir açıklama veya hüküm bulunmamaktadır. Davacının bu parsellerle ilgili daha sonra açtığı bir dava veya lehine sonuçlanan bir mahkeme ilamı da yoktur. Aynı parsellerle ilgili hasımsız açılan ve usulden redle sonuçlanan Polatlı  Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 19/12/2009 tarih 2005/249 esas 2009/91 karar sayılı ilamının lehe veya aleyhe sonuç yaratması da düşünülemez. Bu durumda dava konusu parsellerle ilgili olmayan mahkeme ilamının tapuda infazının yapılmamasından Tapu Sicil Müdürlüğü, Kaymakamlık ve Cumhuriyet Savcılığının sorumlu olması da düşünülemez. Bu açıklamalar ve belirlenen olgu karşısında Türk Medeni Kanunu'nun  maddesine göre Hazinenin tazminattan sorumlu tutulması doğru olmamıştır. Aleyhe alınmış bir ilam olmadığına göre K.U.’nun terekesinin de sorumlu tutulmasında isabet bulunmamaktadır. Mahkemece, davacının davasının tümü ile reddine karar verilmesi gerekirken benzer ilamlardan hareketle dosya kapsamına uygun olmayan gerekçe ile yazılı şekilde kabule karar verilmiş olması doğru değildir.” Karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 18/11/2013 tarih ve E.2013/13771, K.2013/16828 sayılı ilâmı ile reddedilmiştir. Mahkemece bozma kararına uyularak, E.2013/405 sayılı dava dosyasında yargılamaya devam edilmiştir. Başvurucu ve arkadaşı, Polatlı Sulh Hukuk Mahkemesinin E.1978/283, K1983/303 sayılı, mirasçılık belgesi verilmesine dair kararın infaz edilebilmesi için Polatlı  Asliye Hukuk Mahkemesince verilen ve K.U.’nun dava konusu bu iki parsel dışındaki tüm taşınmazları bakımından uygulanan E.1985/408, K.1987/282 sayılı kararının, Ankara ili, Polatlı ilçesi, Hacıtuğrul köyündeki 823 ve 827 parsel numaralı taşınmazlar bakımından da aynen uygulanması istemiyle 17/12/2013 tarihinde Maliye Hazinesi ve F.A. aleyhine Polatlı  Asliye Hukuk Mahkemesinde dava açmıştır. Başvurucu, 18/12/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Mahkemece, 31/12/2013 tarihinde, dava dosyasının Polatlı  Asliye Hukuk Mahkemesinin E.2013/405 sayılı dosyasında birleştirilmesine karar verilmiştir. Polatlı  Asliye Hukuk Mahkemesinin 29/4/2014 tarih ve E.2013/405, K.2014/203 sayılı kararıyla asıl davanın reddine karar verilmiştir. Mahkeme ayrıca, bozma ilamında değinilen hususlardan hareketle başvurucunun, K.U.’dan intikalen gelen mallar üzerinde gerek vasiyetname, gerek mirasçılık belgesi yolu ile miras hakkı olduğunu, annesi H.O.’dan dolayı diğer mirasçılar adına tereke temsilcisinin de buna muvafakat ettiğini, davaya dayanak yapılan Polatlı  Asliye Hukuk Mahkemesinin E.1985/408 K.1987/282 sayılı kararında dava konusu olan 823 ve 827 parsel numaralı taşınmazlara ilişkin bir açıklama veya hüküm bulunmadığını, davacının bu parsellerle ilgili daha sonra açtığı bir dava veya lehine sonuçlanan bir mahkeme ilamının da olmadığını belirtmiş ve başvurucunun talebinin reddine karar vermiştir. Karar, 12/6/2014 tarihinde başvurucu tarafından temyiz edilmiş olup temyiz incelemesi devam etmektedir.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi, 22/11/2001 tarih ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun  ve  maddeleri.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/9294",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, Ankara ili Polatlı ilçesi Hacıtuğrul köyü 823 ve 827 parsel numaralı taşınmazların miras bırakanına ait olduğu iddiasıyla 13/6/2008 tarihinde Polatlı 2. Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı tapu iptali ve tescil davasında usul ve yasaya uygun yargılama yapılmadığını, yargılamanın halen devam ettiğini ve makul sürede sonuçlanmadığını belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, uygulanan gözaltı ve tutuklama tedbirlerinin hukuki olmaması, tutukluluğa ilişkin kararların bağımsız ve tarafsız olmayan sulh ceza hâkimliklerince verilmesi, soruşturma dosyasına erişimin kısıtlanması ve tutukluluğa itiraz incelemesinin duruşmasız olarak yapılması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; gazetecilik faaliyeti ve ifade özgürlüğü kapsamındaki eylemlerin tutuklamaya konu edilmesi nedeniyle ifade ve basın özgürlüklerinin; gözaltı ve tutukluluk süreçlerindeki bazı uygulamalar nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.    Başvuru 8/11/2016 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını Anayasa Mahkemesine iletmiştir. Birinci Bölüm tarafından 4/7/2018 tarihinde yapılan toplantıda, niteliği itibarıyla Genel Kurul tarafından karara bağlanması gerekli görüldüğünden başvurunun Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  Maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca Genel Kurula sevkine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, kamuoyunca tanınan bir gazeteci ve yazardır. Türkiye, 15 Temmuz 2016 gecesi askerî bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış; bu nedenle 21/7/2016 tarihinde ülke genelinde olağanüstü hâl ilan edilmesine karar verilmiştir. Kamu makamları ve yargı organları -olgusal temellere dayanarak- bu teşebbüsün arkasında Türkiye’de çok uzun yıllardır faaliyetlerine devam eden ve son yıllarda Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (PDY) olarak isimlendirilen bir yapılanmanın olduğunu değerlendirmişlerdir (Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-25). Darbe teşebbüsü sırasında ve sonrasında ülke genelinde Cumhuriyet başsavcılıkları tarafından, darbe girişimiyle bağlantılı ya da doğrudan darbe girişimiyle bağlantılı olmasa bile FETÖ/PDY’nin kamu kurumlarındaki örgütlenmesinin yanı sıra eğitim, sağlık, ticaret, sivil toplum ve medya gibi farklı alanlardaki yapılanmasına yönelik soruşturmalar yürütülmüş; çok sayıda kişi hakkında gözaltı ve tutuklama tedbirleri uygulanmıştır (Aydın Yavuz ve diğerleri, §§ 51, Mehmet Hasan Altan (2) [GK], B. No: 2016/23672, 11/1/2018, § 12).  Bu kapsamda İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından başvurucunun da aralarında bulunduğu ve çoğunluğu gazeteci, yazar ve akademisyen olan on yedi şüpheli hakkında FETÖ/PDY’nin medya yapılanmasıyla bağlantılı olarak soruşturma başlatılmıştır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı, anılan soruşturma kapsamında 9/9/2016 tarihinde, başvurucunun konutunda ve aracında terör örgütüyle bağını ortaya çıkaracak delillerle suç konusu olabilecek diğer eşyalara el konulması amacıyla arama yapılmasına karar verilmesini talep etmiş ve bu talep, İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği tarafından aynı tarihte kabul edilmiştir. Ayrıca İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı 9/9/2016 tarihinde, başvurucunun yakalanması ve otuz günü geçmemek üzere gözaltına alınması için (22/7/2016 tarihli ve 667 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararname’nin (KHK)  Maddesinin (l) numaralı fıkrasının (a) bendi uyarınca) İstanbul Emniyet Müdürlüğüne yazılı talimat vermiştir. Talimatın gerekçesi şöyledir:“Ülkemizde gerçekleşen FETÖ/PDY mensubu bir kısım şahıslarca darbe girişiminde bulunulması olaylarından bir gün önce, 14 Temmuz 2016 günü www.youtube.com isimli sosyal paylaşım sitesi üzerinden canlı yayın yapan Can Erzincan Tv isimli kanalda şüpheliler A.N. ve H.A. nın hazırlayıp sundukları ‘Özgür Düşünce’ isimli programa katılan [başvurucu] ile birlikte darbe çağrışımıyla subliminal mesaj içeren söylemlerde bulundukları, bu söylemler kapsamında Türkiye Cumhuriyetini ve Cumhurbaşkanı’nı tehdit ettikleri, darbenin gerçekleşeceğini beyan ettikleri, darbe girişimini terör örgütünce fikir ve eylem birliği içerisinde olmadan bilmelerinin ve bunu bir gün önce kamuoyu algısını şekillendirecek biçimde beyan etmelerinin mümkün olmayacağı, hiçbir demokratik düzende darbe girişimini desteklemenin veya darbeyle seçilmiş hükumeti tehdit etmenin basın veya ifade hürriyetiyle açıklanamayacağı, bu şekilde darbe girişiminde bulunan terör örgütü mensubu bir kısım asker şahıslarla birlikte iştirak halinde atılı suçları işledikleri [anlaşılmıştır.]”  Başvurucu, bu karara istinaden 10/9/2016 tarihinde saat 45’te, konutunda gözaltına alınmıştır. Başvurucunun konutunda ve aracında yapılan aramada herhangi bir suç unsuruna rastlanmamıştır. Başvurucu 10/9/2016 tarihinde, soruşturma işlemlerinin yürütüldüğü İstanbul Emniyet Müdürlüğüne getirilerek sorgulanmaya başlanmış ancak Cumhuriyet savcısı huzurunda ifade vereceğini beyan etmesi üzerine ifadesi alınamamıştır. Başvurucu 21/9/2016 tarihine kadar burada gözaltında tutulmuştur. Başvurucu, ifadesi alınmak üzere 21/9/2016 tarihinde İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığında hazır edilmiştir. İfade alma işlemi sırasında başvurucunun avukatları da hazır bulunmuştur. İfade tutanağında belirtildiğine göre başvurucuya ifade alma işlemi öncesinde isnat edilen suçlar açıklanmıştır. İfadesine esas olmak üzere başvurucuya darbe girişiminde bulunan FEFÖ/PDY mensubu askerlerden tanıdığı ve irtibat hâlinde olduğu kimsenin bulunup bulunmadığı, 14/7/2016 tarihinde yayımlanan televizyon programındaki konuşmasında sarf ettiği, Cumhurbaşkanı’nın darbe zeminini hazırladığı ve çok kısa sürede yönetimden gideceği yolundaki sözleri hangi amaçla söylediği, darbe girişiminden önceden haberdar olup olmadığı, 12/5/2016 tarihinde yayımlanan “Mutlak Güç”, 27/6/2016 tarihinde yayımlanan “Ezip Geçmek” ve 10/7/2016 tarihinde yayımlanan “Montezuma” başlıklı köşe yazılarına ilişkin açıklamalarının ne olduğu, kurucusu ve genel yayın yönetmenliğini yaptığı Taraf gazetesinde yayımlanan yazı ve haberlere kim ya da kimler tarafından karar verildiğive gazetenin kim tarafından finanse edildiği, sahte delillerle oluşturulduğu belirtilen Balyoz soruşturmalarının başlamasına neden olan haberlerin ilk olarak Taraf gazetesinde neden yayımlandığı, 3/3/2015 tarihinde Cumhuriyet gazetesinde yayımlanan “Ben Buradayım Benimle Konuşun” başlıklı köşe yazısına ilişkin açıklamasının ne olduğu ve 2008 yılında Taraf gazetesinde yer alan “Paşasının Başbakanı” manşeti ile ne anlatmak istediği şeklinde Başsavcılık tarafından sorular yöneltilmiştir.  Başvurucu, Savcılıktaki ifadesinde isnat edilen suçlamaları kabul etmemiş ve sorulan sorulara karşı özetle aşağıdaki şekilde beyanda bulunmuştur:“… İrtibat halinde olduğum darbe girişimine iştirak eden personel bulunmamaktadır …… Can Erzincan TVD smart platformu üzerinden yayın yapıyordu. Kamuoyunda Balyoz adıyla bilinen davada henüz kesinleşmiş bir yargı kararı bulunmamaktadır. Dava bir darbe planının bulunduğu iddiasıyla İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcı vekili … tarafından …temyiz edilmiştir. … Görüldüğü gibi Balyozun bir darbe palanı olduğunu söyleyenin sadece ben olmadığım iktidar partisi yetkililerinin ve Cumhurbaşkanı’nın söylediği açıktır. [Burada bir kısım siyasetçilerin Balyoz darbe planının gerçek olduğuna ilişkin beyanlarına atıfta bulunulmuştur.] Eğer Balyoz darbe planının gerçekliğine inanmak suç ise adını saydığım siyasi yetkililerin suç işlediklerini kabul etmek gerekir … [‘Mutlak güç’, ‘Ezip geçmek’ ve ‘Montezuma’ başlıklı yazılarına ilişkin olarak] … Cumhurbaşkanı’nı … eleştirmenin darbecilikle ne tür ilişkisi olduğunu ne hukuki ne de mantıki bir zeminde anlayabilmiş değilim … Recep Tayyip Erdoğan bir siyasetçidir. Seçimle gelmiştir. Demokratik seçimle görevinden ayrılacaktır. Bunu söylemek, kendisini eleştirmek, bir yazar ve vatandaş olarak benim hakkım ve görevimdir. Eğer biz siyasetçileri eleştirmeyi darbecilikle suçlamaya başlar isek bu ülkedeki fikir özgürlüğünü yok eder … Benim bu yazılardan talebim Cumhurbaşkanı’nın anayasada tarif edilen görev tanımı içerisinde kalması, anayasanın dışına çıkmaması, anayasal yetkilerinin dışında yetki kullanmaması ve anayasaya saygılı bir Cumhurbaşkanı olarak görev yapmasıdır. Anayasayı savunarak nasıl darbeci olunabilir? … Bu yazılara baktığınızda anayasa, hukuk ve demokrasi savunması dışında hiç bir fikre rastlayamazsınız. Bu bir suç değildir …  [Balyoz Darbe Planı’na ilişkin haberlerin ilk olarak 20/1/2010 tarihinde başvurucunun kurucusu olduğu Taraf Gazetesinde yayımlanan haberler üzerine başlamasıyla ilgili olarak] … 2012 senesinde Taraf gazetesinden ayrıldım. Yani KHK ile kapatıldığında gazeteyle bir ilişiğim kalmamıştır. Gazetenin finansesi benim bildiğim kadarıyla sahibi B.A. tarafından sağlanmıştır. Her gazetede olduğu gibi gazetenin birinci sayfasında çıkacak haberlere yazı işleri kendi arasında tartışarak karar verir. Son kararı da genel yayın müdürü verir. Gazetenin FETÖ/PDY terör örgütü ile iltisakı yoktu. Ben gazeteyi yönetirkenböyle bir örgütte bulunmamakta idi … 2010 tarihinde (böyle bir örgütün) bulunmadığını ifade etmek isterim … Ayrıca Balyoz darbe planıyla ilgili dijital dokümanlar konusunda uzman değilim. Ancak darbe planın ayrıntısıyla anlatıldığı, kaç kişinin tevkif edileceği, hangi stadyumlara kapatılacağı gibi ayrıntıların yer aldığı ve siyasi parti liderlerinin derhal toparlanması gerektiğini söyleyen seminere katılan generallerin konuşmalara ilişkin ses kayıtları gerçektir. Zaten bu husus kendileri tarafından kabul edilmiştir. Ben de bu tapeleri dinleyince darbe girişiminin gerçek olduğuna inandım. Yine Balyoz davasına ilişkin mahkumiyet hükmü veren mahkemenin Taraf gazetesinden çıkan belgelere göre değil Gölcük Donanma Komutanlığı’ndan çıkan belgelere göre karar verdiğini görürsünüz … [‘Ben buradayım benimle konuşun’ başlıklı yazısına ilişkin olarak] Söz konusu söylemim doğrudur … Ses kayıtlarına dayanarak planın gerçek olduğuna inandım. Söylemimin dayanağı budur. Yaklaşık 35 yıllık yazarım bütün yazı hayatım boyunca darbelere, darbecilere ve askeri vesayete karşı çıktım. Bundan dolayı yüzlerce defa yargılandım. Darbelerde insanların çektiği acıları bildiğim için herhangi bir darbecilik faaliyeti gördüğümde bunu açığa çıkarmanın sadece bir gazetecilik değil aynı zamanda insanlık görevi olduğuna inanırım.Balyozun belgelerini de bu nedenle yayınladım … [‘Paşasının başbakanı’ yazısına ilişkin olarak] … Biz o zaman bir baskınla ilgili belgeler yayınladık ve askerlerin iyi korunmadığını söyledik. Bunun üzerine Genel Kurmay Başkanı bir savaş gemisinin üstünde kuvvet komutanlarıyla birlikte çıkarak gazetemizi tehdit etmiştir … Gerçekleri açıklamasını istedik. İ.B. [Genel Kurmay Başkanı] gerçekleri açıklamadı ama Başbakan ona bu tartışmada destek oldu. Bu kadar hayati bir konuda askerlerin hayatı söz konusu iken gerçekleri açıklayan gazetecileri değil de gerçekleri saklayan bir generali koruması üzerine … yazıyı yazdık.”  İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı aynı tarihte “terör örgütünün amaç ve ideolojileri doğrultusunda süreklilik ve çeşitlilik arz eden faaliyetlerde bulunarak terör örgütünün darbe girişimine bürokrasi ve medya unsurları içerisindeki sivil ve asker örgüt ve yönetici ve üyeleriyle iştirak halinde katılarak Türkiye Cumhuriyeti hükümetini ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs etme ve silahlı terör örgütüne üye olma suçlarını işledi[ği]” gerekçesiyle tutuklanması istemiyle başvurucuyu İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğine sevk etmiştir. Tutuklama talep yazısında, öncelikle FETÖ/PDY’ye ilişkin genel bilgilere ve bu örgütün medyadaki yapılanmasına ilişkin açıklamalara yer verilmiş; akabinde başvurucuya isnat edilen suçlamalarla ilgili değerlendirmeler yapılmıştır. Bu kapsamda başvurucunun 15 Temmuz darbe girişiminden bir gün önce Can Erzincan TV’de yayımlanan programdaki konuşmasına, (Başvurucunun bu konuşmada -kumpas olduğu anlaşılan- Balyoz soruşturmasınıaklamaya çalıştığı, bu olaya ilişkin devletin güvenliğiyle ilgili gizli belgeleri temin etme suçundan tutuklu bulunan bir gazetecinin gazetecilik faaliyetinden dolayı tutuklandığını söyleyerek Türkiye’de ifade özgürlüğünün olmadığını iddia ettiği ve yapılacağını bildiği darbe girişimine ilişkin olarak kamuoyunda altyapı oluşturmaya çalıştığı iddia edilmiştir.) “Mutlak Korku”, “Ezip Geçmek” ve “Montezuma” başlıklı köşe yazılarına (Başvurucunun bu yazılarında Cumhurbaşkanı’na sürekli olarak diktatör yakıştırması yaptığı ve onun ülke yönetiminden gitmesi için kısa bir süre kaldığı şeklinde söylemlerde bulunarak toplumu FETÖ/PDY tarafından planlanan darbe girişimine hazırladığ�� ileri sürülmüştür.), genel yayın yönetmenliğini yürüttüğü dönemde Taraf gazetesinde Balyoz darbe planıyla ilgili yayımlanan başlıklar üzerine başlayan Balyoz soruşturmasına (20/1/2010 tarihinde Balyoz darbe planına ilişkin haberlerin ilk olarak künye bilgilerine göre kurucusunun başvurucu olduğu belirtilen Taraf gazetesinde yayımlandığı ve bu yayınla başlayan Balyoz soruşturmasıyla TSK içindeki FETÖ/PDY mensubu olmayan subayların tasfiye edilerek yerlerine bu örgüte mensup subayların getirildiği ve 15 Temmuzda gerçekleşen darbe girişimi için örgütün kendine zemin hazırladığı belirtilmiştir.) ve son olarak “Ben Buradayım Benimle Konuşun” başlıklı köşe yazısına (Başvurucu bu yazısında Balyoz darbe planlarının gerçek olduğuna inandığını ve bu planların getirilmesi hâlinde tekrar yayımlayacağını ifade etmiştir.) değinildiği görülmüştür. Savcılığın talep yazısı, sorgu işlemi öncesinde İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği tarafından başvurucuya okunmuştur. Ayrıca sorgu tutanağında, isnat edilen suçların başvurucuya okunup anlatıldığı da belirtilmiştir. Bu sırada başvurucunun avukatları da hazır bulunmuştur. Başvurucu, Hâkimlikteki ifadesinde Savcılık aşamasında verdiği ifadesine ek olarak “Hakkımdaki göz altı ve arama kararında sübliminal mesaj vermek suretiyle FETÖ örgütüne destek olduğum iddia edilmiştir. Subliminal kelimesinin anlamı, insan bilincinin algılamadığı mesajları bilinç altına yerleştirme anlamına gelmektedir. Bu skandal niteliktedir. Bilinç altına hükmetmem nedeniyle tutkulanmam isteniyor. Yine hakkımda balyoz davasına destek olmamdan dolayı örgütün faaliyetlerine katkıda bulunduğum iddia edilmektedir. Balyoz davası ile ilgili yargılama sonucunda verilen beraat kararının bir kısmı temyiz edilmiştir ve halen Yargıtay’da görüşülmeyi beklemektedir. Bu nedenle Balyoz davasının bir kumpas davası olduğunun kabul edilmesi mümkün değildir.Cumhurbaşkanı da Adalet Bakanı da darbe girişimi olduğunu kabul etmişlerdir …Uzun süredir yazarlık yapmaktayım ve 2012 yılına kadar da gazetecilik yapmıştım. Yazdığım yazılardaki amacım kötü giden devlet yönetiminin düzeltilmesine hizmet edecek yazılardır. Cumhurbaşkanı yada hükumeti eleştirmem beni darbeci yapmaz. Hayatım boyunca darbelere karşı çıkmışımdır. Bu nedenle darbecilerle birlikte olmam mümkün değildir. Yazmış olduğum iki adet yazı da kötü gidişatı eleştirmeye yöneliktir. Yazılardan bir kısmı alınmıştır. Bu nedenle farklı anlam yüklenmiştir. Yazdığım yazılar uyarı yazılarıdır. Basın özgürlüğü kapsamındadır … AğırCeza Mahkemesinde 52 yıl hapis cezası ile yargılanmaktayım. [Başvurucu Balyoz davası kapsamında Taraf Gazetesinde yayımlanan yazılar nedeniyle “devletin güvenliğine ilişkin gizli belge bulundurmak” suçundan hâlen İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinde yargılanmaktadır.] Buna rağmen kaçmadım. Ben örgüt üyesi değilim. İddiaları kabul etmiyorum. Fetullah Gülen ile hiç görüşmedim … Amacının ne olduğunu bilmiyorum. Darbe girişiminin FETÖ terör örgütünün gerçekleştirdiğini Genel Kurmay Başkanı’nın açıklamalarından biliyorum …” şeklinde beyanda bulunmuştur.  İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 22/9/2016 tarihinde başvurucunun tutuklanması talebini reddetmiştir. Bununla birlikte Hâkimlik başvurucunun adli kontrol altına alınmasına karar vermiştir. Kararın ilgili kısımları şöyledir:“… [başvurucu] hakkında Balyoz davası aşamasında Taraf gazetesindeki eylemleri nedeniyle kamu davası açıldığı, yine aynı dava nedeniyle hakkında soruşturma yürütüldüğü, bu bakımdan aynı eylemler nedeniyle yeniden soruşturma yapılmasının ve soruşturma sırasında tutuklanmasının usul hükümlerine aykırı olduğu, … suçlarını işlediğine dair kuvvetli suç şüphesinin varlığının kabulüne yeterli olmadığı anlaşıldığından … [başvurucunun] serbest bırakılmasına,…CMK.nun 109/ Maddesinin (b) bendi gereğince düzenli olarak her haftanın Pazartesi günleri saat 09:00 ila 17:00 saatleri arasında ikametine en yakın polis karakoluna müracaatla … İmza atarakmevcudiyetini ve kaçmadığını kanıtlamak suretiyle adli kontrol altına alınmasına, …CMK.nun 109/ Maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi gereğince ‘yurt dışına çıkmamak’ suretiyle adli kontrol altına alınmasına,…” İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı, aynı gün Hâkimliğin bu kararına itiraz etmiş ve başvurucu hakkında tutuklamaya yönelik yakalama emri düzenlenmesine karar verilmesini talep etmiştir. Savcılığın itiraz gerekçesinde “şüphelinin, tutuklamanın reddi kararında belirtilen kamuoyunda Balyoz davası olarak bilinen davaya ilişkin eylemlerinin devletin güvenliğine ilişkin gizli belge bulundurmak eylemiyle ilgili olduğu, sahte belgelere ilişkin herhangi bir eylem iddiası bulunmadığı, bu nedenle mükerrer soru[ş]turmadan bahsedilemeyeceği, örgütsel eylemlerin bir bütün halinde suç vasıflarını tayin için bir arada değerlendirilmesi gerekeceği, …ayrıca şüphelinin son örgütsel eylemi olarak kabul edilen 14/7/2016 tarihli terör örgütünün ahr ve stratejisi kapsamında darbe çağırışımında bulunulması eylemiyle ilgili herhangi bir değerlendirme yapılmadığı”ifade edilmiştir. Anılan talebin kabulü üzerine başvurucu 23/9/2016 tarihinde İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğinde hazır edilmiştir. Savcılığın talep yazısı sorgu işlemi öncesinde Hâkimlik tarafından başvurucuya okunmuştur. Ayrıca sorgu tutanağında, isnat edilen suçların başvurucuya okunup anlatıldığı da belirtilmiştir. Bu sırada başvurucunun avukatı da hazır bulunmuştur. Başvurucunun sorgudaki ifadesi şöyledir:“Suçlamaların ne olduğunu kavrayamıyorum, benim bildiğin hukuk eylemler ile ilgilenir, suç olan bir eylemi saptar ve kanıtlarını ortaya koyar, ben öyle bir dava ile karşı karşıyayım ki dehşet verici bir suçlama var, ama en küçük bir kanıt yok, bu dava öylesine kanıttan yoksun bir dava ki bir dava ki beni tutuklatmak için telaş içinde olan savcı bayram arefesinde sabaha karşı evime ‘insan bilincinin algılamayacağı mesajlar verdiğim’ suçlamasına dayandırmıştır, ben böyle bir suçlama ile gözaltına alındım, 12 gün terör şubenin nezarethanesindeyattım, 12 gün sonra mahkemeye çıkarıldım, fakat savcı davanın başlangıcındaki bu tuhaf ve mantıksız suçlamayı bir anda sihirbaztopu gibi ortadan yok etti, geriye bu suçlamaya bağlı olarak söylediğim diğer korkunç suçlamalar kaldı, terör örgütü üyeliği, TC. Hükümetini ortadan kaldırmak gibi bir suçlama kaldı, bu suçlamaları başlangıçta dediğim gibi insan bilincinin algılamayacağı mesajlara bağlamıştım. Beni tutuklatmak için büyük bir çaba ve arzu olduğunu görüyorum, ama sanıyorum ki bir mahkeme salonunda arzu ve çabalardan çok kanıtlar ile konuşmak gerekir, hukukun ve hukukun temelini oluşturduğu devletin ciddiyeti ve gücü belgelerde ve kanıtlardadır. Hakkımdaki suçlama ile ilgili bir tek kanıt yok, hakkımdaki suçlama ile ilgili bir tek kanıt olamaz, bu binadaki bütün savcılar biraraya gelse benim terör örgütünün üyesi olduğuma bir hükumeti gayri demokratik bir biçimde devirme çabasında bulunduğuma dair bir tek kanıtbulamaz. Bütün hukuk sistemine, bu adliye binasına, bu adliye binasında çalışan bütün hukukçulara şunu söylüyorum; hakkımda tek bir kanıt bulunmuyor, bu ülkede bir yazar sadece bir Savcı mantıkdışı nedenlerle tutuklanmasını istedi diye tutuklanırsa, bu o ülkenin hukuk sistemine, devletin ciddiyetine ve bu ülkeyi yönetenlerin bu ülkeyi yönetme kabiliyetlerine karşı bir hareket olur. Bu ülkenin hukukçuları yaşadıkları ülkenin hukukunu ve devletini ve insanlarını korumakla yükümlüdür. Kanıtsız olarak sadece bir savcı öfke duyuyor diye bir yazarı korkunç suçlarla tutuklarsanız, bu ülkede hukuka olan inancı sarsarsınız. Bu ülkeyi ve ülkeyi yönetenleri hem kendi vatandaşları karşısında hem dünya karşısında zor duruma düşürürsünüz. Eğer bir yazarı bir tek kanıt bile olmadan sadece öyle istiyor bir Savcı diye tutuklarsanız, bu ülkenin yaşadığı 15 Temmuz faciasının soruşturmasını gayri ciddi bir hale getirir, yolundan saptırır ve bu soruşturmanın ciddiyetle devamını engellersiniz. Bu yaşadığınız ülkeye, o ülkenin insanlarına, o ülkenin yöneticilerine yapabileceğiniz en büyük kötülük olur. Hukuku, insanları ve devleti korumakla yükümlü olan bir yapı bu görevini ciddiyetle sürdürebilmek için eylemleri yargılamalı ve bu eylemler ile ilgili ciddi ve inanılır kanıtlar bulmalıdır.Tekrar izninizle soruyorum, benim bir terör örgütü üyesi olduğuma dair kanıt nerededir, herhangi bir yazarın hayatını 35 yılını yazıya vermiş bir insanın bir terör örgütüne üye olması ihtimali var mıdır? Örgüt üyeliği dediğiniz ciddi ilişkilerden, bu ciddi ilişkilerin oluşturduğu bir hayat tarzından, bir örgüt içerisinde görev yapmaktan geçer, benim hayatımda bunlarla ilgili değil bir kanıt, tek bir ima, küçük bir iz bile bulamazsınız. Beni tutuklayabilirsiniz, bu yetkiniz ve gücünüz vardır, ama kararınızın hukuka uygun, adil, bu topluma karşı sorumluluğunu yerine getiren, bu ülkeyi yönetenlerin hukuksuz bir ülkeyi yönetiyor utancından kurtaran bir karar olabilmesi, böylesine kanıtsız, temelsiz, sadece öfkeye ve intikam isteklerine dayalı bir talebin reddedilmesi ile mümkün olur. Sadece kendim için değil, bu ülkenin hukuku, adaletin güvenilirliği, insanların kendi ülkelerinin adaletine, yargısına, yargıçlarına güvenin devamı, bu ülkeyı yönetenlerin kendi ülkelerindeki hukuk gelişmelerinden dünyanın her yanında başları dik sözedilebilmeleri için, bu talebi reddedeceğinizi umuyorum”.  Başvurucunun müdafii ise 9/6/2004 tarihli ve 5187 sayılı Basın Kanunu’nun dikkate alınmasını, kaçma şüphesinin bulunmadığını ve daha önce verilen adli kontrol kararının yeterli olduğunu belirterek müvekkilinin serbest bırakılmasını talep etmiştir. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğince 23/9/2016 tarihinde, başvurucunun Türkiye Cumhuriyeti Hükûmetini ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs etme ve silahlı terör örgütüne üye olma suçlarından tutuklanmasına karar verilmiştir.  Anılan kararda FETÖ/PDY ve darbe teşebbüsü hakkında bazı genel bilgilere yer verildikten sonra başvurucu hakkında tutuklama koşullarının bulunup bulunmadığı hususunda değerlendirmeler yapılmıştır. Bu değerlendirmeler özetle şöyledir: i. Hâkimlik tarafından öncelikle başvurucu hakkında serbest bırakma kararı veren İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğinin kararı üzerinde bir değerlendirme yapılmış ve bu değerlendirmede, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinde görülen kamu davasının kamuoyunda Balyoz darbe planı olarak bilinen davaya ilişkin belgelerin başvurucunun Taraf gazetesinde genel yayın yönetmeni olduğu dönemde yayımlanması nedeniyle devletin güvenliğine ilişkin gizli belge bulundurma suçundan açılan bir davadan ibaret olduğuna ve bunun devam ettiğine değinilmiş; buna karşılık başvurucu hakkında söz konusu davada silahlı terör örgütüne üye olma suçundan bir suçlamanın bulunmadığı ifade edilmiştir.ii. Kararda, genel yayın yönetmeni olan başvurucunun Taraf gazetesinde yayımlanan haber ve yazılardan dolayı sorumluluğunun 5187 sayılı Kanun gereğince zamanaşımına uğradığını savunduğu ancak askerî darbeye zemin hazırlamak amacıyla yıllarca süreklilik arz edecek şekilde görüş bildirme, yayın yapma ve tek yanlı bilgilendirmede bulunma tarafsız ve objektif haber verme anlayışının dışında icra edildiğinden bunların suçun niteliği bakımından bu Kanun kapsamına girmediği ifade edilmiştir. iii. Hâkimlik; Taraf gazetesinin FETÖ/PDY’nin amaçlarını gerçekleştirmek ve kamuoyu oluşturmak amacıyla yayın hayatına başladığını, bu amaçla gazetede örgütün emir ve talimatları doğrultusunda haberlere yer verildiğini, Balyoz darbe planına ilişkin haberlerin de bu anlayış çerçevesinde manşetten verildiğini, buna ek olarak kamuoyunun yakından takip ettiği Ergenekon, askerî casusluk, amirallere suikast, Oda TV, Poyrazköy ve karargâh evleri gibi davaları haberleştirdiğini belirtmiştir. Hâkimliğe göre başvurucunun genel yayın yönetmeni olduğu gazete yaptığı haber ve attığı manşetlerle açılan soruşturmalar ve sonrasında yapılan yargılamalar sonucunda millî ordunun tasfiye edilmesine, tasfiye edilenlerin yerine getirilen FETÖ/PDY mensuplarının orduda yükselmesine ve TSK’nın kontrol altına alınmasına neden olmuştur. Gazetenin yayın politikasını bu şekilde belirleyen başvurucu FETÖ/PDY’nin işlediği suçlara iştirak etmiştir.iv. Hâkimlik, gazetenin yaptığı yayınlarla FETÖ/PDY’nin yargı ayağının 7 Şubat 2012 ve 17/25 Aralık süreçlerinde yapmış olduğu Hükûmeti devirme girişimlerinde de aktif rol aldığını ve kamuoyu oluşturmaya çalıştığını, darbe teşebbüsünden sonra bu örgütün yayın organları olarak bilinen Zaman ve Bugün gibi gazeteler ile Samanyolu TV, Kanaltürk ve Bugün TV gibi televizyonlarla birlikte hareket ettiğini ve haklarında (FETÖ/PDY’ye mensup oldukları iddiasıyla) soruşturma yürütülenşüphelilerle ilgili algı yönetimine başvurduğunu belirtmiştir.v. Hâkimliğe göre bu kapsamda başvurucu, Can Erzincan TV’de H.A. ve A.N.nın birlikte sunduğu 14/7/2016 tarihli programda yaptığı konuşmayla askerî darbe teşebbüsünden haberdardır.vi. Hâkimlik, söz konusu programda başvurucunun Cumhurbaşkanı’nın yaptığı işlerle darbenin önünü açtığını söylediğini belirtmiştir. Hâkimlik, ayrıca programın askerî darbe girişimine zemin hazırlamak ve kamuoyu algısını şekillendirmek amacıyla yapıldığını ifade etmiştir.vii. Hâkimlik, başvurucunun 12/5/2016 tarihinde yayımlanan “Mutlak Korku” başlıklı yazısında “sanırım kötü bir piyesin son perdesini seyrediyoruz, bedeli biraz ağır oluyor ama … biteceğini bilmek yine de iyi.”, 27/6/2016 tarihinde yayımlanan “Ezip Geçmek” başlıklı köşe yazısında Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bir bürokrat ile yaptığını iddia ettiği sohbetinde iç savaş çıkmasını istediğini belirterek “Sarayın duvarları top mermileri ile çöktüğünde, eli silahlı insanlar koridorlarda birbirlerini öldürdüğünde iç savaşın ne olduğunu anlar ama geç kalmış olur.” Şeklinde yapmış olduğu konuşmalarıyla askerî darbe kalkışmasına zemin hazırladığını ve askerî darbe girişimini bildiğini belirtmiştir. Tutuklama kararında bu değerlendirmelerle başvurucu yönünden Türkiye Cumhuriyeti Hükûmetini ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebb��s etme ve silahlı terör örgütüne üye olma suçlarını işlediğine dair kuvvetli suç şüphesinin bulunduğu sonucuna varılmıştır.  Kararın tutuklama koşullarına ilişkin kısmı ise şöyledir: “Yüklenen suçların yasada öngörülen ceza miktarı, işlendiği iddia edilen suçların önemli ve ciddi sayılan katalog suçlardan olması nedeniyle tutuklama nedeninin ‘Kanun gereğince’ var sayıldığı, …hakkında tutuklama yasağı ve yargılama engeli bulunmadığı, alması muhtemel ceza göz önüne alındığında kaçma şüphesinin bulunduğu, işin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik önlemi değerlendirildiğinde, …ölçülülük ilkesi uyarınca, daha hafif koruma önlemi olan adli kontrol tedbiri uygulanmasının bu aşamada soruşturmaya konu suç ve bu şüpheli açısından yetersiz kalacağı ve amaca hizmet etmeyeceği …nedeniyle tutuklanmasına [karar verilmiştir.]” Başvurucu 28/9/2016 tarihinde tutuklama kararına itiraz etmiştir. İtiraz dilekçesinde itirazın duruşmalı olarak yapılması talep edilmiştir. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğince 7/10/2016 tarihinde -dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda- tutuklama kararında “usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmadığı” gerekçesiyle itirazın kesin olarak reddine karar verilmiştir.  Başvurucu anılan kararı 13/10/2016 tarihinde öğrendiğini bildirmiştir. Başvurucu 8/11/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 12/4/2017 tarihli iddianamesi ile başvurucunun Türkiye Büyük Millet Meclisini (TBMM) ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs etme, Türkiye Cumhuriyeti Hükûmetini ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs etme, anayasal düzeni ortadan kaldırmaya teşebbüs etme ve silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işleme suçlarını işlediğinden bahisle cezalandırılması istemiyle aynı yer ağır ceza mahkemesinde kamu davası açılmıştır. İddianamede başvurucu dışında on altı şüpheli hakkında da benzer suçlardan cezalandırılmaları talebinde bulunulmuştur.  İddianamede ilk olarak FETÖ/PDY’nin yapısına, kamuoyunca bilinen isimleriyle “17-25 Aralık”, “MİT tırları”, “Selam-Tevhid-Kudüs Ordusu”, “Tahşiye”, “kozmik oda” ve “Balyoz” gibi soruşturmalarda veya bu soruşturmalar sonucunda açılan davalarda anılan örgütün yargı ve emniyet içindeki unsurlarını kendi amaçları doğrultusunda nasıl kullandığına veHükûmeti devirmeye yönelik eylemlerine değinilmiştir. Devamında ise FETÖ/PDY ile bağlantılarının bulunduğu ve darbe girişimine iştirak ettikleri değerlendirilen Zaman, Today’s Zaman, Taraf, Samanyolu TV, Can Ezincan TV gibi örgütün medya yapılanmasına dâhil olduğu belirtilen unsurlara yer verilmiştir. Cumhuriyet savcısı; başvurucunun süreklilik arz edecek şekilde örgütün amaçları doğrultusunda faaliyette bulunduğunu, özellikle gerçekleştirileceğini önceden bildiği darbe girişiminin alt yapısının oluştuğunu ima eden konuşmalar yaparak bu girişime iştirak ettiğini ileri sürmüştür. Bu suçlamalara esas alınan iddianamedeki olgular şöyle özetlenebilir:i. A.N. (Bazı soruşturma belgelerinde N. olarak ifade edilmiştir.) ve H.A.nın (Bazı soruşturma belgelerinde A. olarak ifade edilmiştir.) birlikte yaptığı ve Can Erzincan TV’de yayımlanan Özgür Düşünce isimli programın 14/7/2016 tarihli yayınına başvurucu, konuşmacı olarak katılmıştır. Başvurucunun bu programda yaptığı konuşmalarla Cumhurbaşkanı ve Hükûmet yetkilileri hakkında tehdit ve hakaretamiz söylemlerde bulunduğu, yaptıkları iş ve işlemlerin hukuka aykırı olduğu, suç işledikleri ve askerî darbeye zemin hazırladıkları, “ülkemizde gerçekleşmiş askerî darbelerin önünü açan gelişmeler her ne ise Cumhurbaşkanı’nın günümüzde aynı kararları vererek o yolları teker teker açtığı, kısa bir süre içinde ülke yönetiminden gideceği ve yargılanacaklarının” defalarca dile getirildiği, bu söylemler kapsamında ertesi gün geçekleşecek olan darbe girişiminden haberdar olduğu iddia edilmiştir. Ayrıca bu programın yayımlandığı Can Erzincan TV isimli televizyon kanalı, FETÖ/PDY’nin amacı doğrultusunda yayınlar yaptığı ve kamuoyu oluşturmaya çalıştığı gerekçesiyle 27/7/2016 tarihli ve 29783 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan 668 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınması Gereken Tedbirler ile Bazı Kurum ve Kuruluşlara Dair Düzenleme Yapılması Hakkında KHK ile kapatılmıştır.- Başvurucunun suçlamaya konu programdaki konuşmalarının ilgili kısımları (iddianamede yer verildiği şekliyle) şöyledir:“[A.N.] İyi akşamlar sevgili seyirciler. Can Erzincan televizyonuna hoşgeldiniz. Bugün çok önemli bir konuğumuz var.  İle birlikte Ahmet Altan’ı ağırlıyoruz. Ahmet Altan çok değerli bir romancı, tabi aynı zamanda bir gazeteci. Köşe yazarı. Haberdar’da yazıları çıkıyor. Şimdi bu program da zaten Haberdar’da canlı olarak yayınlanıyor. Youtube üzerinden canlı olarak izlemeniz mümkün. Aynı zamanda can Erzincan Hotbird de diye bir hashtagimiz var. 20 Temmuzdan buyana biz Hotbird uydusundan yayın yapmaya devam edeceğiz. Şuan da hem Türksat üzerinden hem Hotbird üzerinden yayın yapıyoruz. Yani şunu görüyoruz. Bizi sınırlamaya kalkıştıkça daha fazla yaygınlaşıyoruz gibi bir hava var. Şunu söylemek istiyorum. Meşhur Marko Paşa’nın dergisi vardı. Tabi tarihten sizin önünüzde bahsetmemek gerekir ki  [A.H.A.] Estağfurullah [A.N.] Biraz tarihi mevzuları da konuşacağız. Tayyip Erdoğan sürekli İsmet Paşa’ya, milli şef dönemine atıfta bulunuyor. Hep onu zelm ediyor. O dönemde Marko Paşa, İsmet Paşa lafını çağrıştırdığı için kapatıldı. Onun yerine çeşitli adlar altında yedi sekiz Hasan Paşa, Hür Marko Paşa, bizim paşa filan gibi dergiler çıktı. Yani o dönemde bile fikir özgürlüğünün önüne set çekilemedi. Şimdi aralarda bizim arkadaşlar muhtemelen oynatacaklar yine yeşillendi fındık dalları diye çok güzel bir klip hazırlanmış. Burada yani sürekli tekrarlanarak sen buduyorsun yeniden yeşilleniyor, sen buduyorsun yeniden yeşilleniyor. Ben sevgili seyircilerden şunu rica etmek istiyorum. Bizler pes etmedik mücadelemizi sürdürüyoruz, sizler de pes etmeyerek Hotbird uydusuna geçerek bizleri veyahut akıllı telefonlar üzerinden akıllı televizyon üzerinden, işte akıllı olanların çok farklı yolları var izlemek için, yine birlikte olacağız. Şimdi lafı fazla uzatmadan Ahmet Altan’a dönmek istiyorum. Ahmet bey siz tarihi çok iyi biliyorsunuz, son yüzyılın romanlarını yazıyorsunuz. Üçüncü romanınız ölmek kolaydır sevmekten. Bu yüzyıllık serinin üçüncüsü. Dördüncüsünü de yazıyorsunuz.… [Başvurucu] Bugün baktığınız da Türkiye bir yüzyıl önceye dönmüş gibi gözüküyor bana. Yani ittihatçılar dönemini çok andırıyor bu AKP’lilerin dönemi. Birçok açıdan. İttihatçılar, istibdata karşı gelmişlerdi ve bir ümitti iktidara gelmeleri, büyük bir sevinçle karşılandılar, meşrutiyeti kurdular, alkışlandılar. Herkes sevindi Abdülhamit devrildi diye. Fakat ülkeyi yönetemediler. Yani bu AKP’lilerin çok iyi görmesi gereken bir konu. Bir iktidara gelmek ile ülkeyi yönetmek birbirinden farklı iki şey. Bunu ittihatçılarda kuvvetli bir şekilde görüyoruz. İstedikleri zaman iktidara geliyorlardı, istedikleri yollarla geliyorlardı. Seçimle, darbeyle, 31 Mart gibi ne olduğu hala anlaşılamayan bir ayaklanma ertesinde. Ama bir türlü ülkeyi yönetemiyorlardı. Bugün de AKP iktidara gelebiliyor. Seçim kazanabiliyor. Seçimi kazanamazsa savaş çıkartıyor, bir daha kazanıyor. Hep iktidarda kalabiliyor ama ülkeyi yönetemiyor. Müthiş benzerlikler olduğunu düşünüyorum. Büyük bir umutla gelmeleri, büyük bir imkana sahip olmaları, mesela ittihatçılar Osmanlı İmparatorluğu’nu bugün de yaşayan bir organizmaya çevirebilirlerdi büyük bir ihtimalle, yani bütün örgütlenmeyi değiştirebilirlerdi, bir tür federasyon kurabilirlerdi, İngiliz imparatorluğunun kurduğuna benzer bir şey kurabilirlerdi. Birçok yolu yöntemi araştırabilirlerdi ama onlar Türklüğü tercih ettiler bugün AKP’lilerin Sünniliği tercih etmeleri gibi. Bir toplumda özellikle bir imparatorlukta ve imparatorluktan miraz kalmış bir toplumda bir kimliği, bir dini, bir mezhebi iktidarın ve devletin tek ölçüsü haline getirirseniz o toplumu dağıtırsınız. Çünkü diğer öğeler yabancılaşır. Ve o zaman kendi haklarını korumak isterler. Kendi haklarını korumak istediklerinde devletle vatandaşı arasında ilişkiler sertleşir ve sonunda çatışmaya kadar gider. Bunun bir örneğini zaten biz Kürtlerle yaşıyoruz epeyden beri. Şimdi bu Sünnilik ile toplumun diğer öğelerini de dışlıyor. İttihatçılar da Türklükle bir imparatorluk düşünün, Arap yarımadasında, balkanlarda var. Orada sadece Türk dediğinizde bütün Bulgarlar, Yunanlar, Rumlar, Araplar, Ermeniler, Kürtler herkes dışlandı. Ve tabi ki herkes ayaklandı. Yanlış bir tercih yaptılar. O sıradaki akımlara belki uydular. Ama o yanlış tercih bütün imparatorluğun dağılmasına giden ilk yoldu. Bence Enver ile ‘Neydi bizim Cumhurbaşkanı’nın adı?’Erdoğan arasında büyük bir paralellik var. Enver dünyadaki bütün Türklerin lideri olabileceğine inandı. Çok gençti. Talat paşanın lafı ile, çok zeki bir adam değildi.Epeyce saftı ama çok ihtiraslıydı. Bütün bu özelliklerinin yanında inanılmaz bir ihtirası, lider olma tutkusu ve masallara yakışan bir hayal dünyası vardı. Bütün Türklerin lideri olabileceğine inandı. Erdoğan dünyadaki bütün Sünnilerin lideri olabileceğine inandı. Bunların davranışları arasındaki paralellik bana çok çarpıcı geliyor. Yani Erdoğan düşünün ki Orta doğunun hakikaten sünni padişahı olabileceğine inandığını. Bir adam hakikaten buna inanabiliyorsa kırmızı çizmeli kediye de inanır. Yani daha az bir şey değil. Bu adam kim olursa olsun. Erdoğan ya da başkası. Dünyada orta doğunun padişahı olabilecek tek bir fert bile yoktur. Hiçbir canlı, şuan da insan denilen hiçbir canlı, bir tanesi bile Ortadoğu ya padişah olamaz. Ortadoğu öyle bir yer ki toplanmak üzere değil dağılmak üzer kurulmuş, kimse olmasın diye sanki örgütlenmiş.Bir adam düşünün kalkıp Müslüman kardeşler üzerinden bu Ortadoğu’nun padişahı olabileceğine inanıyor ve bu adam Türkiye’yi yönetiyor. Buradan bu ülkenin bir yere çıkmasına imkan yok . Neden? Çünkü hayatı bu kadar gerçek dışı algılayan bir akıl bir çıkış bulamaz. Aynı Enver gibi.Enver de bütün dünyadaki Türklerin Reisi olacağını zannetti. Hadi o gençti, Erdoğan’ın yarısı yaşında bir çocuktu. 33 yaşında İmparatorluğu ele geçirdi. Bu bize başka bir benzerlik daha veriyor. Yüz yıldır değişmeyen bu toplum ve bu devlet, inanılmaz derecede dirençsiz. Bir adam gelip canı istediği gibi devleti de toplumu da altüst edebiliyor. Enver sadece beş arkadaşıyla birlikte Başbakanlığı bastı ve İmparatorluğu ele geçirdi, beş kişiydiler. Kapıda da otuz kırk kişi bekliyordu o kadar, bütün sayıları buydu. Talat Paşa Başbakanlığın altındaki telgrafhaneye indi, bütün vilayetteki valilere bundan sonra yönetim bizde ‘Hükûmet Değişti’ diye telgraf çekti bir tek vali bile ne oluyor demedi. Emredersiniz dediler.Erdoğan bütün yargı sistemi bana bağlıdır dedi. Ben başkan oldum dedi. Başkan falan olamaz. Ben başkan oldum demesi suç ki ilerde birisi bunu hatırlayacak. Anayasa’ya aykırı bir şey söylüyor. Anayasa’da başkanlık yok. Fiilen başkanlıkta yok, hukukta fiilen diye bir şey olmaz zaten. Bir adam fiilen yapıyorsa suç işliyordur. Fiilen başkan oldum diyorsa; Ben suç işleyerek başkan oldum diyor. Ama ikisinde de toplum direnemedi. Ama yasadışı gayrı meşru bir suça bir toplum ve devlet direnmezse sonucu iyi olmuyor. Koskoca imparatorluk paramparça oldu, paramparça ettiler.AKP sevmediğini söylediği, karşı olduğunu söylediği herşeye dönüştü. Bu bi tür böyle fantasmagorik bir film gibi. Bir kahramanınız var, genç ve iyi bir çocuk gibi başlıyor, haksızlıklardan canavarlardan nefret ediyor ama filmin sonunda bunu yavaş yavaş bi canavara. Nefret ettiğini söylediği ne varsa hepsi oldu. Yolsuzluğa karşıyım dedi, tarihteki yolsuzluk rekorlarını kırdı. Bütün herkes kardeştir dedi, insanları parçaladı, toplum bu kadar kendinden nefret etmemişti. Din özgürlüğü dedi, sadece kendi adamlarına özgürlük sağlamaya çalışıyor herkesi yasaklıyor, her türlü söylediği şeyin karşısında. Bence bugün askeri vesayetle el ele çalışıyorlar. Askeri vesayetin kendi tarihi boyunca özlediği ama hiçbir zaman tam anlamıyla gerçekleştiremediği her türlü fantezisini Erdoğan ve adamları gerçekleştiriyor bugün. Kürt şehirlerini yıkıyorlar. Bunu asla yapamazlardı. Bunu bir Dersim’de yaptılar tarihe geçti. Bugün tüm kürt şehirlerini toplara tutup yıkıyorlar. İnsanlar evlerine döndüklerinde ev bulamıyorlar. Ev yok. [A.N.] Zaten mesela Cizre’de bodrumda şu kadar kişi öldü. Bütün bunların da raporları çıkıyor.  [Başvurucu] Yaktılar. İnsanları diri yaktılar. İnsanları diri diri bodrumlarda yaktılar. Ama şöyle bir problemimiz var. Şimdi Türkiye’nin, Erdoğan alıp da ben bunun lideri oldum diyebilecek birisi değil zaten böyle de olmazdı fakat bazı hastalıklar var ki sadece AKP de yok CHP de MHP de de var. Erdoğan bu damarı keşfetti, daha doğrusu eskiden biliyordu kullandı. 7 Hazirandan sonra. Neydi, Kürt meselesi. Kürtleri öldürdüğünüz zaman Türklerden ses çıkmıyor. Bütün Türkler Erdoğan’ın arkasında toplanıyorlar. CHP dahil. CHP’nin lideri Kılıçdaroğlu Anayasa’ya aykırı olmasına rağmen destekleyeceğim diyor ve dokunulmazlıkların kaldırılmasını destekliyor. Niçin yapıyor bunu. Kürt milletvekillerini oradan atsınlar diye. Kürt şehirleri, şehirler yıkılıyor, insanlar öldürülüyor, bodrumlarda insanlar yakıyorlar, beş aylık bebeği yüzünden vurdular, ama hiçbir Türk buna itiraz etmiyor.… [Başvurucu] Bence burası çok tehlikeli bir yerdir. Türk Devleti çok tehlikeli bir devlettir. Çok buzul gibi, çok yavaş, çok ağır kımıldar. Ama daima kımıldar, daima hareket eder ve bir kere kayıtlarına seni aldıktan sonra bir daha seni bırakmaz. Bence AKP’yi de Erdoğan’ı da çoktan devlet kayıtlarına aldı. Bütün kayıtlarda bulunuyor. Ayrıca ne kadar doğru bunu bilmiyorum, bunu doğru olarak söylemiyorum fakat okuduklarımıza göre ki; yalanlamadılar Ergenekon’dan epeyce adam şu anda sarayın danışmanı olarak o Beştepe denilen yerde dolaşıp duruyor. [A.N.] Ne faydası var böyle? Bunu niye alıyor? Bu kadar güveniyor mu hakikaten yoksa? [Başvurucu]: Bence çok çaresiz. Erdoğan’ın çaresizliğini insanlar çok görmüyorlar. Çünkü medyası sürekli olarak Erdoğan’ı çok güçlü olarak lanse ediyor. O kadar güçlü değil. Dediğim gibi bu adamın partisi geçen yıl iktidardan düştü. Panik içinde büyük bir savaş çıkarttılar. Bir yıl içinde binlerce insan öldü. Yeniden oyları azalıyor. Ben son gördüğüm bir şeye göre HDP’yi yok edemediler ve yeniden oyları azalıyor. Bunun korkusu içindeler. Öyle bir anlatıyorlar ki; Erdoğan sanki hakikatten hayatı boyunca burada kalacak. Ya Erdoğan iki sene sonra gidecek. Seçim geliyor, iki sene sonra seçimde ne olacağını kimse bilemez. Seçimden önce [H.A.]: Hayır iki seneye kadar da ne olacağı belli değil bu ülkede. [Başvurucu]: Ya belli değil de, elli tane AKP’li milletvekili biz Akşener ile parti kuruyoruz dese, ayrılsa, bütün sistem sarsılıyor. Ya bu adam sağlam bir zeminde durmuyor. Her an her şeyin değişebileceği ve değiştiğinde bunu çok ciddi hukukla ilgili bir problemin ortasında bırakacak bir ortamda yaşıyor. Bu panik içinde bir şey. Haklı olmamak çok zor bir şeydir. Haklı olmamak çok zor bir şeydir. Güçlü olmayabilirsiniz ama haklıysanız çok sağlam durursunuz. Kimse dokunamaz. Ne yapacak? Seni hapse atsa bile haklılığını elinden alamaz ama haksızsan sarayda da otursan her an senin elinden her şeyi alabileceklerini bilirsin. Erdoğan her an her şeyi kaybetme korkusuyla yaşayan bir adam. Çünkü haklı değil. Bir sene önce seçimi kaybetmiş bir partiye, seçimi kazandırmak için olmadık işler yaptı. Mit tırları denilen, yı mahkum ettirdiler kendi mahkemelerinde. Ama uluslararası suç sayılabilecek bir tuhaflık ortada duruyor. Bütün darbecilerle, Ergenekoncular ile iş birliği var. Yolsuzluk davaları var. Bakan ortaya çıkıp dedi ki ben ne yaptıysam Başbakanın emriyle yaptım. Canlı yayında bütün bu laflar kaybolmuyor. [A.N.]: Bakalım ne zamana kadar? Bakalım, bunu da göreceğiz evet. [Başvurucu]: Ama şunun böyle korkunç tehlikeleri var. Türkiye’de gerçekleşmiş askeri darbelerin önünü açan gelişmeler her ne ise, Erdoğan bugün aynı kararları vererek o yolları teker teker açıyor. Yani şehirlerin yönetiminde mesela generallere sivillerden öncelik tanıyan bir yasa çıkarttı. İsterse general şehri yönetecek. Bu EMASYA denilen planı bir daha canlandırdı. Ayrıca sen eğer askerlerin yargılanmasını izne bağlarsan eee adam darbe hazırlığını çok daha rahat yapar. Yani kim yargılayacak ki darbe yaparsa? Çok daha bu işleri kolay her türlü…  [H.A.] Herkes için dokunulmazlık zırhı getiriyor. [A.N.] Evet sevgili seyirciler yine birlikteyiz. Gördünüz yine yeşillendi fındık dalları. Hep yeşillenecek, bu umudun hiç sönmemesi lazım. Böyle başvurucu-A gibi aydınlar bize umut veriyor. Hani bu pes eden bu yılgınlar var ya;onlarla bi yere gidilemez. Yani ben görüyorum ki bugünkü şartlar değişecek bunu da çok güzel birinci kısımda anlattınız. [H.A.] Ya mümkün değil gitmesi. [Başvurucu] İmkansızdı.…”ii. Başvurucunun 3/3/2015 tarihinde Cumhuriyet gazetesinde yayımlanan “Ben Buradayım Benimle Konuşun” başlıklı köşe yazısında ve Can Erzincan TV’deki 14/7/2016 tarihli programdaki konuşmasında -soruşturma mercilerince FETÖ/PDY tarafından sahte delillerle kurgulandığı belirtilen- Balyoz soruşturmasını övücü nitelikte beyanlarda bulunduğu, bu soruşturmayı aklamaya çalıştığı, kendisinin de sanığı olduğu başka kovuşturma kapsamında devletin güvenliğine ilişkin gizli belgeleri temin etme suçundan tutuklu bulunan ve yargılaması devam eden gazeteci B.nin suça konu eylemlerini görmezden gelerek gazetecilik faaliyetinden tutuklanmış gibi algı oluşturmaya çalıştığı ve böylelikle örgütün amacı doğrultusunda kamuoyu oluşturmaya çalıştığı ileri sürülmüştür.- Televizyon programında yer alan Balyoz soruşturmasına ilişkin konuşmaların ilgili kısımları (iddianamede yer verildiği şekliyle) şöyledir:“… [A.N.] … bugün öğrendim çok önemli 14 meslek kuruluşu gazetecilik, yazarlık ve fikir özgürlüğünü savunan 14 meslek kuruluşu bir araya geldi ve sizin 2 Eylül’de değil mi [Taraf gazetesinde yayımlanan Balyoz davasına ilişkin haberlerle bağlantılı olarak açılan ] dava? [Başvurucu] Evet. [H.A.] Dünyadaki, bütün dünyadaki. Uluslararası. [A.N.] Dünyadaki tabi, Türkiye zaten uyuyo. Türkiye’dekiler gölgesinden korkuyor. Uluslararası bu şekildeki örgütler bir araya geldi ve B. serbest bırakılsın ve sizlere yani bu Balyozdan yargılanacak olan A.A.ya, Y.Ç.ye ve tabi Taraf’ın başka yazı işlerinde çalışan arkadaşlara hepsine sahip çıkan. [Başvurucu] Y.O.ya, T.O.ya. Bu davanın düşmesi ve B.nin serbest kalması için dünyanın en büyük 14 gazetecilik meslek kuruluşu ve ifade özgürlüğü kuruluşu ortak bir bildiri yayınladılar bugün. Bu davayı düşürün, B.yi de serbest bırakın hemen diye. Ayrıca duyduğum kadarıyla Avrupa Parlementosu Medya Komisyonu da bu davayı gündemine aldı. Yani bu çok basit geçecek bir dava değil tabi. Yani bir ülkede bir darbe hazırlığı yapılıyor, o darbe hazırlığını bir gazete ortaya çıkartıyor. Sonra o darbe hazırlığını yapanlar yargılanıyor, mahkum oluyor. Derken siyasi iktidar hırsızlıktan yakalanıyor, bütün hukuki neticeleri tersine çevirdik diyolar. O yargılama bir daha oluyor. Ne kadar adam varsa beraat ediyor ve arkasından o haberleri yapan ne kadar gazeteci varsa hapse atalım gibi yeni bir dalga geliyor. Şimdi bu dünyanın dikkatini çekmeyecek bir olay değil, haliyle buna bakacaklar.… [Başvurucu] Şimdi bu kadar rahat AKP, ben canımın istediğine göre mahkemeler kurdum, her istediğim mahkemeye kendi adamlarımı atadım, facebookta kim ‘Erdoğan’ı Seviyorum’ diyorsa onu yargıç yapıyorum. Bunu işletebilirsin, devletin bir gücü var, iki tane polis üç tane jandarma gönderdiğinde istediğinadamı alıp hapse koyabilirsin. Bu zorbalığı yapabilirsin. Ama eğer bu hukuka aykırıysa yenilirsin. Hapse girmek seni galip getirmez. Haklı adamlar hapisten de mücadeleyi kazanır. Haksız adamlar sarayda da kaybeder. Önemli olan senin haklı olup olmadığın ve haklılığının peşinde mücadele edecek gücün ve kararlılığının olup olamaması. Bunlar haksız, haksız oldukları için bu kadar korkuyorlar, haksız oldukları için. Ben kendime yargıç, mahkeme kurmaya çalışıyor muyum? Onlar kendilerine yargıç, mahkeme, parlamento, her şeyi kurmayı çalışıyorlar. Niye? Korkuyorlar ve haksızlar ve bu işin içinden çıkamayacaklar. Hırsızlarla darbeciler bir araya gelince. [H.A.] Haksız, haksız lafı zarif, yani suçlu oldukları için korkuyorlar. … [Başvurucu] Kime ben öyle şeyler yapmam ben bunun ne olduğunu yazdım …’te duruyor. İnsanlar merak ettiklerinde onu bulurlar ve insanlar mutlaka bulur ben buna çok güvenirim çok güvenim hiç yani bir kayıkla bir amiral gemisini batırırsın eğer sen haklıysan hiç farketmez ben daha öncede onlarla kavga ettim daha önce de battılar çünkü daima haksızlar daima yalan söylüyorlar daima sopa yiyorlar ve dayak arsızılar utanmıyorlar ya utanmaları lazım.  [A.N.] Bakın şimdi burada sırası gelmişken T.T.den de kısaca söz etmemiz lazım şimdi durup dururken gene hani Hürriyet gazetesinde maalesef bir muhabir şey olarak nedir Türk Silahlı Kuvvetlerinin imamı diye T.T.den söz ediyor ve İzmir askeri casusluk yine sözüm ona oda bir kumpas artık bütün davalar sözde kumpas … [Başvurucu] Bu tür davalar benim biraz mesafeli durduğum davalar. [A.N.] Ama casusluk meselesi de var bu işin içinde yani birlikte birbirini besleyen meseleler. [Başvurucu] Darbe planları kadar ilgimi çeken şey değil zaten gazetede biz bu konuya bildiğim kadarıyla çok fazla girmedik bunlardanbiraz uzak dururum ama T.nin yakalanması ve onun bu işleri bilmiyorum ama onun öyle bişey yaptığını zannetmiyorum buraya gelmemin bir nedeni bir tür dayanışma çünkü herkesin bir biri ile dayanışması gerektiğini düşünüyorum yani burayı kapatmak istiyorlar insanları yakalıyorlar hapislere atıyorlar haksız yere ve kimse kimseye sahip çıkmıyor bu iyi bişey değil biz kalabalığız biz haklıyız ve eğer bütün bu haklılar hukuk çerçevesinde bir araya gelirse bu hırsız iktidar orda çok fazla kalamaz bu hırsız iktidar hukuka karşı geliyor hakka karşı geliyor ahlaka karşı geliyor hatta siyasete karşı geliyor siyaset dışında bir işler yapıyor bu orda duramaz bunun sihri haksızlığa uğrayanlarınbir araya gelmesi dayanışması birbirine sahip çıkması omuz vermesi ve hukuku talep etmesi eğer gerçekten Türkiye’de insanlar hukuk istiyoruz diye hiç birşey yapmadan durdukları yerden bağırsalar dediğim gibi bu AKP iktidarı olduğu yerde zangır zangır titrer şeytanın haç görmesi gibi bişey hukuk lafı bunları öldürüyor titretiyor sadece hukuk diye bağırsanız bunlar korkudan yaşayamazlar hukuktan ödleri patlıyor. …”- Balyoz darbe planı belgelerinin sahte olduğu ve devletin gizli kalması gereken bir kısım belgesinin kullanıldığının anlaşılması nedeniyle bu belgeleri temin eden gazeteci B.nin tutuklanması üzerine o tarihte Taraf gazetesi genel yayın yönetmeni olan ve bu belgeleri yayımlayan başvurucu 3/3/2015 tarihinde Cumhuriyet gazetesinde “Ben Buradayım Benimle Konuşun” başlıklıbir yazı kaleme almıştır. Söz konusu yazının içeriği ise şöyledir:“Bizim B.nin evini basmışlar, on saat aramışlar, gözaltına almışlar, sonra da mahkemeye sevk edip tutuklamışlar.Niye yapmışlar bütün bunları, neymiş suçu?‘Suç işlemek amacıyla örgüt kurmak, devletin güvenliğine ilişkin belgeleri yok etmek, devletin güvenliğine ilişkin bilgileri temin etmek, devletin gizli kalması gereken bilgilerini açıklamak.’Örgüt kurmuş ama şimdilik ‘örgütün diğer üyelerini’ saptayamamışlar.Bir bavul dolusu belgeyi savcılığa teslim ettiği halde ‘devletin güvenliğine ilişkin belgeleri’ yok ettiğini söylüyorlar, ne kadar belge vardı ki B. Yok etti?En çok da Balyoz darbe planından ‘devletin güvenliğine ilişkin bilgi’ ve ‘devletin gizli kalması gereken bilgileri’ diye söz etmelerine bayıldım.Ne zamandan beri darbe planları ‘devletin güvenliğine ilişkin belge’ ve ‘devletin gizli kalması gereken bilgileri’ olarak niteleniyor?Ne zamandan beri olacak, hırsızlarla darbeciler hukuktan kurtulmak için kol kola girdiğinden beri…Hırsızlık yaparken yakalanan bir iktidar, paçasını kurtarabilmek için hırsızlıktan da büyük suçlar işlemeye başlayınca, gidip darbecilere sığınmaya karar verdi.Ellerinde planlarıyla ortaya çıkan darbeciler de, dizleri korkudan titreye titreye, hırsız olduklarını açıkça bildikleri adamların arkasına utanmadan saklandılar…Birlikte onların suçlarını ortaya çıkaranları suçlu ilan etmeye çalışıyorlar.‘ÇOLUK ÇOCUĞU BIRAKIN’Önce işi bir netleştirelim.Ben Taraf gazetesinin kurucularından biriyim, o gazeteyi beş yıl yönettim, Balyoz darbe planlarının basılmasına ben karar verdim.O planları bin defa önüme getirseler bin defa da basarım.Darbecilerin zorbalığından da, hırsızların zorbalığından da nefret ederim.Bu duygum hiç değişmedi, hiç değişmeyecek.Onun için çeşitli insanların isimlerini ortada dolaştırarak, B.yi tutuklayarak meselenin etrafında dolaşmaktan vazgeçin.Y.Ç.yi, B.yi, şimdi itirafçı olmuş çoluk çocuğu bir kenara bırakın.O itirafçılar kendilerinin ‘kullanışlı aptal’ olduklarını söyledikten sonra bizim de ‘kullanışlı aptal’ olduğumuzu söylüyorlarmış.O zavallı çocuklar, birkaç kuruş için bir hırsız çetesinin oda hizmetçiliğine soyundukları için hayat onlara alçaklıkla aptallıktan başka seçenek bırakmadı.Daha yaşları kırka varmadan, alçaklıklarını itiraf etmemek için aptal olduklarını söylemek zorunda kaldılar.Aptal olduklarını kabul etmezlerse, alçak olduklarını söylemek zorunda kalacaklar çünkü.Zavallı çocuklar.Onlarla uğraşmayın, onlar zaten sizin adamınız olmuş.O haberi basan, o haberi basmaya karar veren, Balyoz’un bir darbe hazırlığı olduğundan bir an bile kuşku duymayan adam benim.Hadi gelin bir konuşalım bakalım, Balyoz planları ‘devletin gizli kalması gereken’ bilgisi miymiş?‘DONANMADAKİ BELGE AYNI’Bana gelirken uğramanız gereken bir yer var. Genelkurmay Başkanlığı.Yayınladığımız belgeler, Gölcük Donanma Komutanlığı İstihbarat Dairesi Başkanlığı’ndan çıktı.Birebir aynı belgeler.Şimdi o belgelerin ‘sahte’ olduğunu söyleyen hiç kimse gidip de Genelkurmay Başkanlığı’na, ‘O belgeler sizin Donanma istihbaratın merkezinden nasıl çıktı’ diye sormuyor.Resmi bir kuruluşta bulunan, resmi belgeler onlar.O belgelerin sahte olduğunu mu söylüyorsunuz?O zaman, o ‘sahte’ belgeler Donanma’nın istihbarat merkezinde ne arıyordu diye soracaksınız.Bütün subayların sicil numaralarını, görev yerlerini gösteren bavul dolusu belgeyi Donanma İstihbarat Merkezi’ne kim yerleştirdi?İstihbarat merkezi bu, halk plajı değil.Parolası, şifresi, kamerası, muhafızı, kayıt defteri olması gerek.Nerede kayıtlar? Nerede kamera görüntüleri?Kim koydu onları oraya?Neden Genelkurmay beş yıldan beri bu konuda tek bir açıklama bile yapmıyor?Neden ‘sahte’ olduğu iddia edilen ‘resmi’ belgeleri istihbarat merkezine koyanları açıklamıyor, yakalamıyor, suçlamıyor?Eğer Genelkurmay, kendi Donanma istihbaratına ‘bir bavul dolusu’ belgeyi koyanı bulmaktan acizse, siz zaten o orduyu lağvedin gitsin… Ordu falan değil o.Ya da o belgeler gerçek ve bizzat askerler tarafından oraya saklandı.Şimdi bana bunu bir açıklayın önce.Darbeci kayınpederini aklayabilmek için kıvranıp duran damada da, ‘askeri vesayetin’ yıkılmasında onurlu bir rolü bulunanlardan nefret eden ‘askerci’ gazetecilere de şu soruyu sormak isterim:Neden aklınıza bu soruyu Genelkurmay’a sormak hiç gelmedi?Neden hiç gelmiyor?Neden o belgelerin Donanma İstihbarat Merkezi’nden çıktığından bir kere bile söz etmiyorsunuz?Çünkü darbeciliğin ortaya çıkmasından ödünüz patlıyor.Hırsız bir iktidarın zaaflarından yararlanarak darbeciliği aklamaya çalışıyorsunuz.Tabii ki darbecilerle ve hırsızlarla işim böyle bir soruyla bitmiyor.Bir adam var, adı Y.A. şimdiki işi Başbakan Yardımcılığı.Bu rezilliği, ‘Ordumuza kumpas kuruldu’ diyerek o başlattı.Bugüne kadar da hiçbir savcı ona “Bu kumpas hakkında ne biliyorsun” diye sormadı.Eğer bir kumpas varsa, Başbakan Yardımcısı bunun bilgilerine ve belgelerine sahipse, bunu derhal adalete ulaştırmak zorunda.Açıklasın bakalım şu ‘kumpasın’ belgelerini.Eğer elinde bir belge yoksa, o zaman da bir davanın seyrini değiştirmekten muradının ne olduğunu, neden yalan söylediğini, iftira attığını bir anlatsın.‘Askerci’ gazetecilerin aklına bu konu da hiç gelmiyor nedense.Şimdi gelelim şu Balyoz Darbe Planları’na.Bir kere şunu söyleyeyim, başka hiçbir belge olmasaydı bile sadece oradaki generallerin ‘resmi’ konuşma bantlarını dinleseydim, gene onları ‘darbe’ hazırlığı olarak yayınlardım.Herkese soruyorum, bizzat darbe komutanının emriyle kayda alınan o konuşmaları dinlediniz mi?‘Y.A.ya SORU’Y.A.ya da soruyorum, dinledin mi o konuşmaları?Adamlar neyi hazırladıklarını zaten o konuşmalarda açıkça anlatıyorlar.Şimdi o konuşmaları tümüyle unutup, bulunan diğer belgelerle ilgili olarak “belgeler sahte” diye ortada dolaşanlar var.Araya sahte belgeler karıştı mı karışmadı mı, o sorunun cevabını verecek bir yazılım uzmanlığına sahip değilim.Ama N.Ç.nin defalarca sorduğu bir soruyu, “belgeler sahte” diyenlere bir daha sormak istiyorum.O belgeler ‘sahte’ ise ‘gerçekleri’ nerede? Nerede gerçek belgeler?‘Zaten hiç belge yoktu’ demeye hazırlanan kurnaz hırsızlarla, kurnaz darbecilere ve kurnaz ‘askercilere’ de cevap vermeleri gereken bir soru soracağım.‘E.A.nın SÖZLERİ’Korgeneral E.A.nın o seminerdeki konuşmasını dinlediniz mi ya da okudunuz mu?Ben size o konuşmanın bir bölümünü hatırlatayım:‘Birlikler tamam. İstanbul üzerine çöküyoruz. Yönetime el koyuyoruz. Belediye başkanları, kamu kurumunda çalışanlar değiştirilecek. Tutuklanacaklar.Sert müdahale olacak. Acıma bilmem ne yapmak yok, tepeleme var. İsrail örneğinde olduğu gibi sert müdahale olacak.Rejim aleyhtarı dernek, gazeteler, yurtlar, kuruluşların listesi dosyada ve perdede.’Şimdi söyleyin bakalım, ‘sahte’ olmayan listedeki ‘rejim aleyhtarları’ kimler?Nerede o gerçek liste?Benim gördüğüm listenin tepesinde kardeşimin adı yazıyordu.Sizin ‘gerçek’ listenizin üstünde kimlerin adı vardı?Kimleri tutuklayacak, vuracak, öldürecektiniz?O spor salonlarına, futbol sahalarına kimleri dolduracaktınız?Bütün hırsızlara, darbecilere, askercilere söylüyorum:Bunlara cevap verin, sonra isterseniz size daha başka sorular da sorarım.‘Balyoz darbe planı değildi’ ha, ‘ordumuza kumpas kuruldu’ ha… “Devletin gizli kalması gereken belgeleri” ha…Bütün suçları işleyip şimdi bir de devletin gücünü elinize geçirdiniz diye, o suçları ortaya çıkaranları suçlamaya kalkıyorsunuz.Balyoz, bir darbe planıydı.O planları ben yayınladım.Ben buradayım.Ne konuşacaksanız benimle konuşun.Ve bana sorular sormadan önce, benim sorduğum sorulara cevap verin.Verebilirseniz tabii…”iii. Başvurucunun değişik tarihlerde ve farklı yerlerde yayımlanmış olan köşe yazılarıyla toplumu FETÖ/PDY’nin gerçekleştireceği darbe girişimine hazırladığı ve bu şekilde darbe teşebbüsünde bulunan silahlı unsuların eylemlerine iştirak ettiği ileri sürülmüştür. Bu kapsamda;- 12/5/2016 tarihinde haberdar.com adlı internet sitesinde yayımlanan “Mutlak Korku” başlıklı köşe yazısında; Cumhurbaşkanı’nın Anayasa’ya uymadığını, bütün yasaları çiğnediğini, yasama, yürütme ve yargıyı denetimi altına alan bir diktatör olduğunu ve siyasi hayatının sonuna geldiğini belirtmiştir. Ayrıca haberdar.com adlı internet sitesi, olağanüstü hâl kapsamında yayımlanan KHK ile kapatılmış ve Ankara Gölbaşı Sulh Ceza Hâkimliğince 18/7/2016 tarihinde ise internet erişimine kapatılmıştır. Söz konusu yazının içeriği şöyledir:“Lord Acton’un o meşhur sözü, ‘mutlak gücün mutlaka bozduğunu’ söyler.Sanırım buna bir ekleme yapmak da mümkün:Mutlak güç, mutlaka korku getirir.‘Anayasaya uymayan’, bütün yasaları çiğneyen, kendi milletvekillerinin açıklamasıyla yargıyı da ele geçirdikten sonra yasamayı, yürütmeyi, yargıyı tümüyle denetimi altına alan Tayyip Erdoğan, bir diktatörün bütün yetkilerine ve gücüne ‘gayrımeşru’ bir şekilde sahip.Merasim töreninde yere serilecek halının renginden, Çamlıca’ya yapılacak caminin minaresine, kupon arazilerin kime satılacağından televizyonlardaki yemek programlarında neler anlatılması gerektiğine kadar her konuya karışıyor… Her istediğini yaptırıyor.Sevgili muhtarlarıyla düzenlediği büyük toplantılarda hedef gösterdiği insanlar ya tutuklanıyor, ya silahlı saldırıya uğruyor.Genellikle de ikisi birlikte oluyor.Anlaşılan her kesim emri kendine göre alıp harekete geçiyor.Medya emir altında.Büyük bir kısmı doğrudan ona bağlı.Bir kısmı ‘tarafsız’ gibi yandaşlık çabalarına hız vermiş.Ulusalcı medya, Ergenekon’la birlikte Erdoğan’ın yanında saf tutmuş.Birkaç dürüst gazeteyle, direnmekten vazgeçmeyen internet siteleri ve buralarda çalışan cesur insanlardan başka kimse kalmamış medyada.AKP ise artık tümüyle parti olmaktan vazgeçmiş, Erdoğan’ın getir götür işlerine bakan ‘ofisboy’lar topluluğu.Ülkede, ne kadar akıl dışı olursa olsun emrine karşı çıkabilecek bir devlet görevlisi yok.Oylarını artıracağını düşünürse istediği şehri yerle bir ettiriyor.İstediği insanları yaktırıp öldürüyor.Daha yeni, Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Yüksek Komiseri P.Z.R.Z.H., Cizre’de etrafları sarılarak yakılan yüzden fazla insan olduğuna dair tanıklıklar bulunduğunu söyledi ve ‘bağımsız bir soruşturma ekibinin’ bölgede araştırma yapmasını istedi.Astığı astık, kestiği kestik, ‘akşamları ayran için’den, ‘üç çocuk yapın’a kadar her alana karışan bir adam.Ve bu adam kadar çok korkan hiç kimse yok bu ülkede.Her şeyden ve herkesten korkuyor.Mutlak güce ve mutlak korkuya sahip aynı anda.Düşünsenize, Başbakanı Davutoğlu’ndan bile şüphelendiği için adamı ‘işinden’ kovdu, bayağı bildiğiniz ‘çıkışını’ verdi, tazminatsız gönderdi.Davutoğlu’ndan söz ediyoruz, şu her söylediği söz ertesi gün Erdoğan tarafından tekzip edildiğinde lafından dönen, ‘önderimiz, liderimiz, kurucumuz’ diye her suça iştirak eden adam.Türkiye tarihinin belki de en kanlı döneminin sorumluluğunu sırtlamayı kabullenmiş biri.Erdoğan öyle korkuyla dolu ki ondan bile şüphelenip kovdu.Belki de ilk kez, AKP’nin ‘tabanı’ değilse de ‘tavanı’ çatladı…Tavan, ‘ne oldu, niye attınız bu adamı’ diye sordu ve galiba ilk defa Erdoğan’ın kim olduğunu, ne olduğunu, ne istediğini açıkça anladı.Anladıklarını söylemeyi sürdürecekler mi yoksa ‘yanlış anlamışız’ diye yeniden Erdoğan’ın sadık hizmetkarları mı olacaklar, onu şu anda bilemiyoruz.Ama sallandıkları yüzde yüz.‘Mutlak’ sadakat isteyen, yüzde yüz biat talep eden Erdoğan’ın adamları ‘eski kapı yoldaşlarını’ tehdit etmeye başladılar bile.Çünkü iktidara doyamıyorlar ve mutlak güçten başkasına razı olamıyorlar.Korku başka türlüsüne izin vermiyor.Sanırım, Erdoğan’ın siyasi sonunu bu “mutlak korku” getirecek.Yavaş yavaş çevresindeki herkesten kuşkulanıp temizlemeye, her seferinde yerlerine daha yetersiz insanları getirmeye başlayacak.İçinde biçer döver olan bir elektrikli süpürge gibi yakınlarındakini parçalayacak.Uzaktakileri zaten parçalıyor.Ülkeyi paramparça ediyor.Galiba ‘yasaları çiğneyen’ insanlarda ortak özellik bu.Narcos diye bir dizi var, bilmem izlediniz mi…Kolombiyalı ünlü kokain kaçakçısı Escobar’ın hayatını anlatıyor.Medellin kentinde sıradan bir kaçakçıyken ‘kokain’ işini keşfedip hızla büyük patron oluyor.Ona bağlı ağlar sadece kendi ülkesini değil Amerika’yı da boydan boya sarıyor.Günlük kazancı 60 milyon dolara varıyor.Paraları koyacak yer bulamadıkları için çoğunu toprağa gömüyorlar, hala Kolombiyalı çiftçiler tarlalarında naylonlara sarılmış dolar balyaları buluyor.Kolombiya ordusuyla eşdeğerde bir ordu kuruyor kendisine.İstediği zaman ülkede iç savaş çıkartıyor ve Kolombiya ordusu onun ordusuyla baş edemiyor.Bütün ülkeyi suikatlerle, sabotajlarla, bombalarla alt üst edebiliyor.İş o hale geliyor ki Kolombiya ‘başkanı’ olmak istiyor, ‘bu ülkeyi ben yönetmeliyim’ diyor ve kendisinin herkesten daha iyi yöneteceğine de samimiyetle inanıyor.Escobar’ın felaketine giden yol bu ‘başkanlık’ sevdasıyla başlıyor.Sadece Kolombiya devleti değil dış dünya da böyle bir adamın ‘başkan’ olmasının nelere mal olacağını fark ediyor.Escobar’ı sıkıştırmaya başlıyorlar.Ama o hala çok güçlü.Tarihte eşi olmayan bir anlaşma yapıyor devletle, ‘teslim olurum ama kendi hapishanemi kendim yaparım, kendi gardiyanlarımı kendim seçerim, siz de hapishaneme üç kilometreden fazla yaklaşamazsınız’ diyor.Devlet razı olmak zorunda kalıyor.Ama bu devleti bile dize getiren ‘mutlak güç’ yavaş yavaş mutlak bir paranoyaya dönmeye başlıyor.Kendisine bağlı mafya babalarından her seferinde daha fazla ‘pay’ istemeye koyuluyor.Bu da yetmiyor.‘Haracı verirken mutlu muydu yoksa şikayetçi bir hali mi vardı’ diye soruyor.Haracı ‘mutlu’ bir şekilde ödemediğini düşündüklerini de öldürtüyor.Derken, kendisi hapishanedeyken dışarda onun adına işleri yürüten çok eski iki dostundan şüphelenmeye başlıyor, günde altmış milyon dolar geliri olan adam, dostlarının kendisinden ‘üç yüz bin dolar çaldığını’ iddia ediyor.İkisini birden gözlerinin önünde öldürtüyor.Ondan sonra da iflah olmuyor zaten.Mutlak güç isteği, mutlak korku ve kaçınılmaz sonucu paranoya bütün ‘imparatorluğunu’ paramparça ediyor.Çocuğu bugün başka bir ülkede başka bir isimle yaşıyor.Mutlak güç mutlak korku yaratır.Bugün bizim siyaset dünyamızda, yasasızlık, gayrımeşru güç ve para, mutlak iktidar, mutlak korku ve artık başlayan “dost” kıyımı dönemi yaşanıyor.Daha önce de söylemiştim şimdi de söyleyeyim.Bu durmayacak.Şiddet sarmalı gittikçe hızlanarak tırmanacak.Sadece düşmanlarını değil dostlarını da yiyecek.Büyük bir paranoyadan ve şiddetten geçeceğiz.Erdoğan’ın ‘anayasaya uymayacağını’ açıklayarak yasalarla ilişkisini kestiği günden itibaren Türkiye bir felakete süratle yaklaşıyor.Ama Erdoğan da siyasi hayatının sonuna aynı hızla koşuyor.Bu panikten, bu korkudan, bu mutlak biat isteğinden ülkelere bir hayır gelmiyor ama bunu yapanlara da bir hayır gelmiyor.Hem Türkiye için hem Erdoğan için en iyisi onun yeniden anayasal sınırlar içine dönmesi ama galiba bunun için artık çok geç.Sanırım kötü bir piyesin son perdesini seyrediyoruz.Bedeli biraz ağır oluyor ama…Biteceğini bilmek gene de iyi.”- 14/6/2016 tarihinde t24com.tr isimli internet sitesinde yayımlanan “Ezip Geçmek” başlıklı köşe yazısında (Bu yazı başvurucunun beyanına göre ilk olarak “Haberdar.com” adli internet sitesinde yayımlanmıştır.) Cumhurbaşkanı’nın bir bürokrat ile yaptığı konuşmasında “iç savaş çıkmasını istediği” iddiasını konu ettiği, Cumhurbaşkanı’nı tehdit ettiği ve darbe girişimini önceden bildiği iddia edilmiştir. Söz konusu yazının içeriği şöyledir:“Ben okuduğumda, siyah pelerinini giymiş, karanlık maskesini takmış Darth Vader’in o boğuk, mekanik sesiyle yok edilecek bir gezegenle ilgili verdiği emri duymuş gibi oldum.‘Yok edin’ diyordu. ‘Yok edin.’Sadece, verdiği emrin kendi gezegeniyle ilgili olduğunu, kendisinin de yok edileceğini bilmiyordu.G. nin Özgür Düşünce Gazetesi’nde H.K.ye söylediklerini okudunuz mu?Aynen şöyle diyordu:‘Adını vermeyeyim, çok üst düzey bir bürokrat, emekliye ayrılma aşamasında Tayyip Bey’le vedalaşmaya gidiyor. Tayyip Bey, o bürokrata yapacakları ile ilgili bazı şeyler anlatınca bürokrat diyor ki ‘bu dediklerinin yarısını yap, iç savaş çıkar bu ülkede.’ Tayyip Bey de ‘çıksın, ezer geçeriz’ diye karşılık veriyor. Bu diyalogu bürokratın kendisinden dinledim. Yani iç savaşı göze almış bir lider var. Ne için? Kişisel hırs.’Türkiye’yi yöneten adam, yönettiği ülkede iç savaş çıkmasını göze alıyor, ‘ezer geçeriz’ diyor.Ülkenin ‘anayasayı dinlemeyen’ yöneticisi, iç savaş için ‘çıksın’ diyorsa, o ülkede iç savaş çıkar.Zaten hızla oraya doğru gidiyoruz.Kendi gezegeni için ‘yok edin’ emri verdiğini bilmeyen bir Darth Vader gibi Erdoğan da kendi ülkesini ve üstelik kendi hayatını yok edecek bir iç savaşa ‘çıksın’ dediğini bilmiyor.Amerika’ya Muhammed Ali’nin cenazesine gittiğinde kendisini büyük bir coşkuyla karşılayıp ‘işte Müslümanların lideri geldi’ diye selamlayacaklarını sanıp hem kendini hem de Türkiye’yi nasıl rezil ettiyse, ‘ezip gececeğini’ sandığı için ‘çıksın’ dediği iç savaşla da hem kendini hem Türkiye’yi mahvedecek.Gerçeklerle bağını koparmış Erdoğan.Hukukun denetiminden kaçabilmek için ‘iç savaşı’ göze aldığı, dahası ‘ezer geçeriz’ diyerek iç savaşı arzuladığı anlaşılıyor.İç savaşla ilgili en küçük bir bilgisi yok.Sarayının duvarları top mermileriyle çöktüğünde, eli silahlı insanlar koridorlarda birbirlerini öldürdüğünde iç savaşın ne olduğunu anlar ama geç kalmış olur.İç savaş, bir toplumun başına gelebilecek en büyük felakettir, kimse onun yarattığı facianın kurbanı olmaktan kurtulamaz.Savaştan çok daha korkunçtur.Düşmanının nerede olduğunu bilmezsin, düşmanının kim olduğunu bilmezsin, korkunç bir nefret herkesi canavara çevirir, birbirlerini öldürmekle yetinmez insanlar, birbirlerinin cesetlerini bile parçalarlar, çocuklarının, eşlerinin, sevgililerinin, kardeşlerinin ırzına geçerler, evlerini yakarlar.‘İç savaş çıksın’ diyen bir lideri destekleyen ‘havuz medyası’, o medyanın yöneticileri, sahipleri, yakınları kendilerini güvende sanıyorlar galiba.İç savaşta kimse güvende değildir.Kaçıp gitseler de yakınları burada kurban olarak kalır.Sadece sevdiklerini, yakınlarını değil komşularını bile öldürürler.‘İç savaş çıksın’ diyen bir adama oy veren AKP’liler, bu iç savaşta ‘ezip geçeceklerini’ düşünüyorlar herhalde.İç savaşı, Kürt mahallerinde hendek kazan çocukları tanklarla, toplarla öldürmek sanıyorlar.İç savaş, sabah selamlaştığın adamın akşam evine girip senin gırtlağını kesmesidir.Gözünün önünde karına tecavüz etmesidir.Çocuğun kapının önüne çıktığında, etrafta saklı bir nişancının onu kafasından vurup öldürmesidir.Bu ülkede iç savaş çıktığında, AKP’liler sadece başkalarının ‘kurban’ olacağını mı sanıyor?Galiba öyle sanıyorlar ama yanılıyorlar.İç savaş herkesi, bütün ülkeyi kanlı bir girdabın içine çeker.Üstelik, şu anda topluma yüklenen nefret ve öfke patlama noktasına çok yakın.Yalnızca şehirleri, köyleri, mahalleleri yok edilen Kürtlerle Türkler arasında değil bu nefret…‘Namaz kılmayanlar hayvandır’ diyenlerle, namaz kılmayanları ‘telef’ edilecek yaratıklar gibi görenlerle, ‘hayvan’ denilenler arasında da korkunç bir nefret birikiyor.Öfke liselere kadar yayıldı.Erdoğan ve AKP’liler, iç savaş çıkınca ‘ordu’ kendi emirlerinde kalacak sanıyorlar.‘Bol para verdikleri’ söylenen komutanların bir kısmını belki yanlarında tutarlar ama iç savaşlarda ordular da bölünür, bir ordunun içinden birbirine düşman ordular çıkar.Katliamlar olur.Bosna’da yaşananlara bir bakın.Ruanda’da yaşananlara bir bakın.Suriye’de yaşananlara bir bakın.Kitap okumaya üşeniyorsanız, bu konudaki filmlere bir göz atın.‘İç savaş çıksın, ezer geçeriz’ diyerek gözünü karartmış bir adam sizi nereye sürüklüyor bir görün.Yıllar önce gene yazmıştım, ortaokulda bize okuttukları ‘Nişancı’ diye bir İrlanda hikayesi vardı.İç savaş sırasında, damlara saklanan bir nişancıyı anlatır.Damların üstünde başka bir nişancıyı fark eder.İkisi de çok usta nişancıdır, çok maharetlidir.Saatlerce çatışırlar.Sonunda hikayenin kahramanı, diğer nişancıyı vurmayı başarır.Diğer adam vurulup sokağa düşer.Nişancı da işini yapmış olmanın rahatlığıyla damdan iner, tam sokaktan çıkacakken, ‘vurduğum adam çok iyi bir nişancıydı, kimdi acaba’ diye merak eder.Dönüp, vurduğu adamın yanına gider, yüzüstü yatan ölü bedeni çevirip yüzüne bakar.Kardeşinin yüzüyle karşılaşır.Vurduğu adam kardeşidir.İç savaş budur işte… Kardeşin kardeşi vurmasıdır.Olmaz mı sanıyorsunuz?Daha dün IŞİD’li bir celladın kendi kardeşinin kafasına kurşun sıkarken çekilmiş resimleri yayınlandı.Erdoğan’ın ‘çıksın’ dediği iç savaşta yaşanacak olanlar bunlardır, bu facialardır.Ateşe konmuş bir suyun kaynamaya yaklaştığının işaretini veren küçük kabarcıklar gittikçe hızlanarak görünür oluyor, muhalefet liderinin üstüne “kurşun” atılıyor, bir başka muhalefet liderini hapsetmek için hazırlıklar yapılıyor, toplumu güvencede tutacak hukuk ortadan kaldırılıyor, “din” adına, “milliyetçilik” adına müthiş bir öfke ve nefret sağanağı yaratılıyor.Ve ülkenin cumhurbaşkanı ‘iç savaş çıksın’ diyor.Ülkeyi yöneten adam ‘iç savaş çıksın’ derse, iç savaş çıkar.Ülke parçalanır, milyonlarca insan ölür, açlık, sefalet kol gezer, insanlar ülkeden kaçabilmek için birbirini paralar.Sonunda da Erdoğan’ın sarayını yerle bir ederler.Geriye paramparça kanlı bir çöl kalır.Kimse de kendini kurtaramaz.Bu anlattıklarım bir ‘korku masalı’ değil, birçok ülke yaşadı bunları, onların da başlarındaki adamlar ‘çıksın’ dedi iç savaş için, oralarda da adım adım yüründü iç savaşa.Bütün muhalefet partilerinin, Türkiye’ye neyin yaklaştığını, Erdoğan’ın neyi göze aldığını görerek politikalarını belirlemeleri gerekiyor, bir iki demeçle geçiştirilecek bir sorun yok karşımızda.Ciddi bir felaketin ülkeye yaklaştığını görüyoruz.AKP’liler de iyi düşünsün.İç savaş çıktığında herkesle birlikte onlar da yaşayacak bunları…Kaçmaları da bir işe yaramayacak, ‘savaş suçlusu’ olarak yargılanacaklar.Darth Vader’in ‘gezegeni yok edin’ emrini duyduk.‘Yok edilecek’ gezegenin sizin ülkeniz olduğunu bilin.Darth Vader bilmese de siz bilin bunu.Ona göre davranın.”- 10/7/2016 tarihinde p24blog.org isimli internet sitesinde yayımlanan “Montezuma” başlıklı köşe yazısındaCumhurbaşkanı’nın İspanyol Cortes tarafından esir alınan Aztek İmparatoru Montezuma’ya benzetildiği ve onun da askerî vesayet isteyen ulusalcılar tarafından esir alındığının ifade edildiği ileri sürülmüştür. Söz konusu yazının içeriği şöyledir:“Bu adamın iktidarında, bir zamanlar karşı olduğunu söylediği ‘askerî vesayetin’ en çılgın fantezileri gerçekleştiriliyor…Anlaşılmaz bir durumla karşı karşıyayız.Ülkeyi, ‘anayasayı dinlemeyeceğini’ açıklayan bir adam, anayasaya aykırı bir yöntemle tek başına yönetiyor.Bizzat taraftarlarının açıkladığına göre ‘yargıyı kendine bağlamış’, devletin neredeyse her kademesine kendi adamlarını yerleştirmiş, onun birbirinin zıddı açıklamalarını hiç sorgulamadan benimseyip destekleyen bir medyası var, bir zamanlar başkanı olduğu partisi bir tür siyasi intihar eylemi gerçekleştirip kendisini bir ‘kul kalabalığına’ dönüştürmüş, onunla aynı fikirde olmayanları canının istediği gibi ezebiliyor, üniversite yönetimleri ona biat edenlerce doldurulmuş, kızdığı iş adamlarının mallarına el koyabiliyor, muhalefet partileri garip bir teslimiyetle olup biteni sessizce izliyor dahası en kritik noktalarda onu destekliyor.Böylesine büyük ve yasadışı güce sahip bu adamın iktidarında, o adamın bir zamanlar karşı olduğunu söylediği ‘askerî vesayetin’ en çılgın fantezileri gerçekleştiriliyor, o vesayetin asla tek başına gerçekleştiremeyeceği bütün hayalleri hakikat oluyor.Kürt şehirleri tanklarla toplarla yıkılıyor, insanlar bodrumlarda yakılıyor.Kürt mahalleleri haritadan siliniyor.Kürt milletvekillerinin dokunulmazlıkları toptan kaldırılıyor.‘Cemaatin’ üyesi oluğundan kuşkulanılan bütün dindarlar işten çıkarılıyor, izleniyor, fişleniyor, hapsediliyor.Askerlerin suç işleseler de yargılanmayacaklarına dair yasalar yapılıyor.Generallerin yetkisi, sivil otoritenin yetkisinin önüne geçiriliyor.Askerî vesayetin iktidarı yeniden ele almasının yolu yasalarla açılıyor.İşte bunlar anlaşılmaz bir durum yaratıyor.Neden ‘tek başına’ iktidar olmuş gözüken bir adam, kendisinin en büyük düşmanı olarak görünen bir gücün bütün hayallerinin gerçekleşmesine önayak olur?Buna mantıklı bir cevap vermek zor.Ama bu ‘mantıksız’ duruma çok benzeyen bir durum tarihte de yaşanmış.1520’lerde İspanyol Hernan Cortes, Meksika’ya çıkmıştı adamlarıyla birlikte.Yaklaşık 40 bin kişilik bir ordusu vardı.Aztek İmparatorluğu’nun 200 bin nüfuslu başkenti Tenochtitlan’a geldi.Azteklerin başında İmparator Montezuma bulunuyordu.Aztekler elbette İspanyollardan çok daha kalabalıktılar.Cortes akıl almaz bir hinlik yaptı.Bir grup adamıyla birlikte İmparator Montezuma’nın sarayına gitti ve orada imparatoru esir aldı.Ama esir aldığını söylemedi.Cortes’in emirlerini dinlemeyecek olan Aztekler imparatorlarının emirlerini dinliyorlardı.Cortes, istediği her şeyi imparator aracılığıyla gerçekleştirdi.Bu da anlaşılmayan bir durumdu.Neden Montezuma ‘esir’ olduğunu söylemedi?Neden sarayında bir esir olarak kaldı?Neden İspanyolların her emrini yerine getirdi ve imparatorluğun yönetimini Cortes’e teslim etti?İspanyolların kendisini öldüreceğinden mi korktu?‘Esir olduğunu’ açıklamayı gururuna mı yediremedi?Bunların cevapları bilinmiyor.Bir süre sonra Aztekler, İspanyolların imparatorluğu ele geçirdiğini fark ederek ayaklandılar.Büyük çatışmalar çıktı.Montezuma’yı kimi iddialara göreCortes, kimi iddialara göre de onun ihanetini fark eden Aztekliler öldürdüler.İmparatorluk karıştı ama sır çözülemedi.Şimdi biz de benzer bir ‘sırla’ yaşıyoruz.Erdoğan’ın böylesine ‘muktedir’ gözüktüğü, anayasayı çiğneyerek tek başına iktidarı ele geçirdiği bir dönemde askeri vesayetin bütün arzuları nasıl gerçekleşiyor?Bunların hepsinin ‘emrini’ Erdoğan vermiş gibi gözüküyor, açıklamaları o yapıyor… Ama baktığınızda bunların hepsi ‘askerî vesayetin’ arzuları.Türkiye’yi gerçekten Erdoğan mı ‘yasadışı’ bir yolla yönetiyor?Yoksa ‘yasadışı’ bir başka güç mü Erdoğan’ı esir aldı?‘Anayasayı tanımayacağını’ söyleyen Erdoğan bir başka gücün esiri olarak mı partisini ve ülkeyi yönetiyor?İspanyollar kadar ‘ketum’ olmayan ulusalcılar onun için mi ‘yurtseverler Erdoğan’ı ele geçirdi’ diye övünüyor?Ne oluyor?Saray’da kim kimi yönetiyor?‘Montezuma’nın sırrını’ şimdi de biz mi yaşıyoruz?Var mı bunun cevabını bilen?Ya da şöyle sorayım:Var mı bu sırrın gerçeğini merak eden?”iv. Başvurucunun genel yayın yönetmeni olduğu dönemde Taraf gazetesindeBalyoz darbe planı ile ilgili yayınlar yapılmış ve bu yayınlar ile -soruşturma mercilerince FETÖ/PDY tarafından sahte delillerle kurgulandığı belirtilen- Balyoz soruşturması başlamıştır. Böylece gazetede örgüt lehine süreklilik arz edecek şekilde yayın politikası izlendiği, örgütsel amaç doğrultusunda haberler yapıldığı ve bir kısım tanık beyanından Taraf gazetesinin FETÖ/PDY ile irtibat hâlinde olduğu ileri sürülmüştür. Ayrıca bu yayınların yapıldığı Taraf gazetesi, FETÖ/PDY’nin amacı doğrultusunda yayınlar yaptığı ve kamuoyu oluşturmaya çalıştığı gerekçesiyle 668 sayılı KHK ile kapatılmıştır. -Taraf gazetesinin 20/1/2010 tarihli sayısında yayımlanan “Fatih Camii Bombalanacaktı” başlıklı haber ile Balyoz darbe planı kamuoyunun gündemine getirilmiş ve devam eden tarihlerde gazetede “Fatih Camii Bombalanacaktı, İki Yüz Bin Kişiye Tutuklama, Balyoz Hükümeti, Darbenin Sivil Kadrosu Hazırlandı, Balyoz Kozmik Odada Gizlendi,Darbenin Ordudan Tasfiye Planları, Sabaha Karşı 03:00, Harp Oyununa Siyaset Raporu ve Balyoz Bilimcileri Mit Yönetiminde” şeklindeki başlıklarla Balyoz darbe planı konusu işlenmiştir. Bu şekildeki yayınlarla Balyoz soruşturmasının başlatılarak TSK içindeki terör örgütü mensubu olmayan subayların FETÖ/PDY’ninemniyetveyargıiçindekimensuplarıncatasfiyeedilerek(gözaltı, tutuklamavemahkûmiyetlebirlikte)yerlerineörgütmensubusubaylar getirildiği ve devamedensüreçteörgütünTSKiçindebusoruşturmalarla kritik öneme sahip yerlere kendi mensuplarını yerleştirdiği ve 15/7/2016 tarihli darbe girişimi için örgütün kendi zeminini hazırladığı ileri sürülmüştür. - Bu irtibat; gizli tanık (Söğüt) beyanlarında FETÖ/PDY’nin istişare heyeti üyelerinden olan ve medya yapılanmasının en üst güçlü isimlerinden biri olduğu belirtilen A.K.nın gazeteci B., gazetenin imtiyaz sahibi B.A. ve başvurucu ile sürekli görüştüğü, gazetenin basımının önceleri başka gazetelere ait matbaalarda yapıldığı ancak daha sonra A.K.ya ait matbaanın ve matbaa binasının B.A. tarafından satın alınmasıyla A.K.nın gazete ile irtibatının 2009 yılında başladığı, B.A. ile sık sık telefonla görüştüğü, on beş günde bir A.K.nın gazeteye gidip geldiği, beraberinde dosyalar ve kapalı zarflar getirdiği, B.A.yı telefonla arayarak bir haber göndereceğini ve bu haberin birinci sayfadan yayımlanmasını istediği,2012 yılında gazetede Fetullah Gülen’e atfen yayımlanan bir haber nedeniyle A.K.nın başvurucuyu aradığı ve haber nedeniyle (Bu haberde A.K. başvurucuya Fetullah Gülen’in “Ergenekondan tutuklanan birisi için üzüldüğünü ama müdahale etmediğini” söylediği ifade edilmiştir.] bağırmaya başladığı ve yazıyı değiştirmesini istediği, bunun üzerine başvurucunun gazetede Fetullah Gülen’den özür dileyen bir yazı yazdığı şeklinde ifade edilmiştir.v. Başvurucunun 2012 tarihinde Taraf gazetesindeki yazılarına son vermesinin ardından 7/10/2015 tarihinde gazeteciliğe geri döndüğü ve yöneticiliğini S.S.nin yaptığı haberdar.com isimli haber sitesinde yazılar yazdığı ileri sürülmüştür.-S.S. hakkında FETÖ/PDY’nin üst düzey yöneticilerinden biri olduğu gerekçesiyle kamu davası açılmış olup bu kişinin FETÖ/PDY’nin yayın organı olduğu ifade edilen haberdar.com isimli internet sitesinin imtiyaz sahibi ve genel yayın yönetmeni olduğu belirtilmiştir.vi. Telefon kayıtlarına dayanılarak başvurucunun FETÖ/PDY’nin üst düzey yöneticilerinden olduğu iddia edilen ve haklarında bu yapılanmayla bağlantılı suçlardan kamu davası açılan bazı kişilerle (A.A., Ö.A. ve E.) iletişim hâlinde olduğu ileri sürülmüştür.vii. FETÖ/PDY içinde üst düzey yöneticilik yaptıktan sonra yapılanmadan ayrıldığı belirtilen N.nin tanık olarak alınan 24/10/2016 tarihli ifadesine atıfla N.den sonraki dönemde FETÖ/PDY’nin medya yapılanmasının en güçlü kişisinin A.K. olduğu, başvurucunun da aralarında olduğu bir kısım medya mensubu ile Fetullah Gülen arasındaki ilişkinin bu kişi tarafından sağlandığı ve söz konusu medya mensuplarının A.K. ile sık sık görüştükleri ileri sürülmüştür.  İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 3/5/2017 tarihinde iddianamenin kabulüne karar vermiş ve E.2017/127 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Başvurucunun savunması 19/6/2017 tarihinde yapılan ilk duruşmada alınmıştır.Başvurucu savunmasında özetle; i. (Can Erzincan TV’deki konuşmasına ilişkin olarak) TV programının yayımlandığı kanalın o tarihte yasal ve meşru bir kanal olduğunu, sonradan kapatılmış olmasının bunu değiştiremeyeceğini, “Fikir özgürlüğü yok.” Demenin suç olarak görüldüğünü ve bu söylemiyle herhangi bir soruşturmayı itibarsızlaştırmadığını, o programa konuşmacı olarak katıldığını ve kendisi hakkında açılan Balyoz soruşturması davasının başlayacak olması nedeniyle bu dava hakkında ve ayrıca yazdığı bir roman üzerinde konuştuğunu, romanın Balkan Savaşlarını ve iktidara gelen ittihatçıların beceriksizliklerini, ülkeyi yönetmekteki yetersizliklerini saklayabilmek için uyguladıkları zorbalıkları anlattığını, bu nedenle o dönemdeki ittihatçılar ve bugünkü uygulamaları ile o ittihatçılara çok benzeyen Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) iktidarının da konuşulduğunu ve bu konuların güncel siyasetle ilişkileri üzerinde devam ettiğini, Cumhurbaşkanı’nın sözlerini eleştirdiğini, hukuku ve yargıyı hatırlattığını ve söylediklerinin suç olmadığını ifade etmiştir.ii. (Taraf gazetesinde yer verilen manşetler ve yapılan haberlere ilişkin olarak) Gazetenin genel yayın müdürü olarak Balyoz darbe haberlerini yayımladığını, bu haberlerin yayımlanmasının tek sorumluluğunun kendisine ait olduğunu, kendisinden başka kimsenin o haberlerin yayımlanmasına karar veremeyeceğini ancak gazetenin 2010 yılında yayımladığı bir haberle 2016’ya kadar altı yıllık süredeki bütün askerî tasfiye, tayin ve terfi işlemlerini yapacak bir güce sahip olamayacağını, üstelik2012’de gazeteciliği bırakarak bunu yapabilecek bir gücünün bulunmadığını, 2010 yılında B.nin getirdiği CD’deki kayıtları dinleyip doğru olduklarına kanaat getirdikten sonra yayımladığını, askerî casusluk haberlerini Taraf gazetesinin çıkarmadığını, Ergenekon soruşturmasının ise Taraf gazetesinin açılmasından çok önce başladığını ifade etmiştir.iii. Değişik tarihlerde ve farklı yerlerde yayımlanmış olan köşe yazılarıyla toplumu FETÖ/PDY’nin gerçekleştirdiği darbe girişimine hazırladığı iddiası ile ilgili olarak;- “Montezuma” başlıklı yazısında “Erdoğan’ın askerî vesayet isteyen ulusalcılar tarafından esir alındığını” söylediğinden sorumlu tutulduğunu, bu sözü şimdi de söylediğini zira Erdoğan’ın Rusya ve Suriye politikalarını onların belirlediğini ve arabuluculuk yaptıklarını, bunu kendilerinin de açıkladığını, bunu söylemenin darbecilikle ilgisini anlayamadığını, Erdoğan’ı eleştirmenin darbecilik olarak nitelendirildiğini, bir siyasetçiyi eleştirmenin darbecilik olmadığını ve Erdoğan’ın da bir siyasetçi olduğunu beyan etmiştir.- “Ezip Geçmek” başlıklı yazısında “Erdoğan’ın iç savaş istediğini söyleyip saray duvarları top mermileriyle çöktüğünde iç savaşın ne olduğunu anlar ama geç olur.” Dediğini ancak bir Cumhurbaşkanı’nın ülkesinde iç savaş çıkmasını nasıl isteyebileceğini sorguladığını, hiç kimsenin “İç savaş çıkarsa çıksın.” Diyemeyeceğini ve iç savaşın korkunç bir şey olduğunu anlatmaya çalıştığını, 15 Temmuz’da bunun küçük bir örneğinin yaşandığını ve sarayın değil ama Meclis’in bombalandığını, bu nedenle iç savaş istenmesini eleştirdiğini, kimseyi tehdit etmediğini ve sadece uyarıda bulunduğunu ifade etmiştir.-“Mutlak Korku” başlıklı yazısında, Erdoğan’ın kendisinin fiilî başkan olduğunu ve Anayasa Mahkemesi kararlarını tanımadığını söyleyerek Anayasa’yı çiğnediğini, güçleri tek elde topladığını, bahsedenin de kendisi olduğunu söylemesi nedeniyle Erdoğan’ı eleştirdiğini, güçleri tek elde toplayan siyasetçiye diktatör dendiğini, yakında bunun sona ereceğini, ilk seçimde Erdoğan’ın çok büyük bir ihtimalle iktidarı kaybedeceğini, buna ilişkin ipuçlarının referandumda görüldüğünü, bunları söylemenin, onu eleştirmenin neden darbecilik olduğunu anlamadığını beyan etmiştir.iv. (Tanık N.nin beyanları ve telefon kayıtlarına ilişkin olarak) Sık sık görüştüğü iddia edilen A.K. ile on yılda sadece iki kez 2010 ve 2012 yılında görüştüğününtespit edildiğini, daha sık görüşmüş olabileceğini ancak bunun bir suç kanıtı olamayacağını, suçlanan insanlarla konuşmanın da suç olamayacağını,ayrıca telefon kayıtlarına dayanılarak görüştüğü belirtilen kişilerden birinin yasal medya kurumunun yöneticisi ve diğerinin ise siyasi iktidarı elinde bulunduranların danışmanlığını yapmış kişiler olduğunu, mesleğinden kaynaklanan bu görüşmelerin hiçbirinde suç unsurunun bulunmadığını beyan etmiştir. v. (Taraf gazetesi ile FETÖ/PDY’nin irtibatının bulunduğuna ilişkin olarak) Taraf gazetesinin yayını konusunda gizli bir şey olmadığını, A.K. ile en fazla iki ya da üç kez görüştüğünü, otuz beş yıldır yazı yazdığını, demokrasi ve hukuk isteyen herkesi desteklediğini, demokrasi ve hukuka karşı çıkan herkesi ise eleştirdiğini, kimseden emir ve talimat almadığını, B.A.nın gazetenin sahibi olduğunu, bir matbaanın el değiştirmesinin kendisiyle ilgisinin bulunmadığını, bu nedenle tanıkların beyanlarını kabul etmediğini ifade etmiştir. Cumhuriyet savcısı 11/12/2017 tarihli duruşmada esas hakkındaki mütalaasını sunmuştur. Savcılık mütalaasında, iddianamede olduğu üzere (bkz. § 39) FETÖ/PDY hakkında genel bazı açıklamalara yer verilmiş; başvurucunun da aralarında bulunduğu her bir sanık hakkında ayrı ayrı değerlendirme yapılmıştır.  Mütalaada başvurucuyla ilgili değerlendirmeler genel olarak iddianamede belirtilen olgularla aynı mahiyette olup (bkz. § 39) bunlara ek olarak münhasıran FETÖ/PDY üyeleri tarafından örgütsel haberleşme aracı olarak kullanılan Bylock isimli haberleşme programı (anılan programla ilgili bkz. Aydın Yavuz ve diğerleri, § 106) üzerinden bu örgütün üst düzey yöneticilerinden olduğu belirtilen kişiler arasında yapılan görüşmelerin içeriğinde başvurucuyla ilgili bazı hususların bulunmasına değinilmiştir. Söz konusu görüşmeleri yapan kişilerden E.T.A.nın FETÖ/PDY ile irtibatı olduğu gerekçesiyle kapatılan Gazeteciler ve Yazarlar Vakfının başkan yardımcılığı görevini yürüttüğü, FETÖ/PDY ile bağlantılı suçlardan hakkında soruşturma yürütüldüğü ve kaçak konumda olduğu anlaşılmaktadır. Görüşme yapılan diğer kişinin ise kimlik bilgilerine dair bir tespite yer verilmemiştir. - 18/2/2016 tarihinde E.T.A ile53123 ID numaralı kullanıcı arasında yapılan görüşmenin içeriği söyledir:“[E.T.A]: Diyoruz ki hizmete dair insan hakları ihlalleri bizler dahil gazeteci ve yazarlar bilmiyor, bu raporları ilgili arkadaşlar ihidime verse ve oradan yayınlansa, biz de o link üzerinden medyaya duyursak [53123 ID numaralı kullanıcı]: Tanıdığın var mı araştıralım mı? [E.T.A]: Tanıdığım olsa niye sana yazayım. Seninle ilgilidir sanıyorum. [53123 ID numaralı kullanıcı]: Ok irtibat kurabiliriz sanıyorum. [E.T.A]: Bugün halledebilir miyiz[53123 ID numaralı kullanıcı]: Ama raporu orda yayınlamak yerine üst kesime verip onda sonra yayınlamak lazım. [E.T.A]: Üst kesim? [53123 ID numaralı kullanıcı]: Altanlar, T.A.lar, m vekilleri, hukukçu akademisyenler. [E.T.A]: İşte onlara biz duyuracağız.” Savcılık mütalaasında, başvurucunun “örgütsel amaçlar doğrultusunda, darbe girişimine maddi cebir kullanmak suretiyle iştirak eden faillerin eylemine girişime sözde neden teşkil eden siyasal ve toplumsal kaos ortamının bulunduğuna ve bu ortamın yaratılmasına yönelik örgütsel amaçla gerçekleştirilen kalkışma suçlarının hareket unsurunun alt unsuru olan ‘cebir’ teriminin öncülü ve ayrı düşünülemeyecek bir parçası olan söylem ve propagandalarda bulunmak suretiyle” üzerine atılı anayasal düzeni ortadan kaldırmaya teşebbüs etme suçunun asli faili olduğu belirtilerek bu suçtan cezalandırılmasına karar verilmesi talep edilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 16/2/2018 tarihli kararıyla başvurucunun cebir ve şiddet kullanarak, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın öngördüğü düzeni ortadan kaldırmaya, bu düzen yerine başka bir düzen getirmeye veya bu düzenin fiilen uygulanmasını önlemeye teşebbüs etme suçundan ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasıyla mahkûmiyetine, hükümle birlikte tutukluluk hâlinin devamına karar verilmiştir.İddianame ve mütalaada belirtilen delillere atıfla verilen kararın ilgi kısmı şöyledir:“… terör örgütünün medya unsuru olan sanığın örgütsel amaçlar doğrultusunda, darbe girişimine maddi cebir kullanmak suretiyle iştirak eden faillerin eylemine girişime sözde neden teşkil eden siyasal ve toplumsal kaos ortamının bulunduğuna ve bu ortamın yaratılmasına yönelik örgütsel amaçla gerçekleştirilen kalkışma suçlarının hareket unsurunun alt unsuru olan ‘cebir’ teriminin öncülü ve ayrı düşünülemeyecek bir parçası olan söylem ve propagandalarda bulunmak suretiyle üzerine atılı anayasal düzeni ortadan kaldırmaya teşebbüs etme suçunun asli faili olduğu, … somut olayda sanığın eyleminin bir bütün olarak TCK’nın 309/ Maddesinde düzenlenen suçu oluşturacağı anlaşılmakla …. Cezalandırılmasına… karar verilmiştir.” Öte yandan başvurucu 27/10/2016 tarihinde Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığına dilekçe vererek ceza infaz kurumunda uygulanan insan haklarına aykırı kısıtlama ve yasakların ortadan kaldırılmasını talep etmiştir. Başvuru formunda -herhangi bir belge eklenmeksizin- bu talebin kabul edilmediği belirtilmiştir. Dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla Yargıtay’da derdesttir ve başvurucunun hükmen tutukluluk durumu devam etmektedir. İlgili ulusal ve uluslararası hukuk için bkz. Mehmet Hasan Altan (2) [GK], §§ 42-79 kararı. ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/23668",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, uygulanan gözaltı ve tutuklama tedbirlerinin hukuki olmaması, tutukluluğa ilişkin kararların bağımsız ve tarafsız olmayan sulh ceza hâkimliklerince verilmesi, soruşturma dosyasına erişimin kısıtlanması ve tutukluluğa itiraz incelemesinin duruşmasız olarak yapılması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; gazetecilik faaliyeti ve ifade özgürlüğü kapsamındaki eylemlerin tutuklamaya konu edilmesi nedeniyle ifade ve basın özgürlüklerinin; gözaltı ve tutukluluk süreçlerindeki bazı uygulamalar nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamusal güç kullanımı neticesi ölüme neden olunması ve bu olayla ilgili etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.A. Olayların Arka Planı PKK terör örgütü 12/8/2015 tarihinden itibaren Cizre ilçesinin de dâhil olduğu bazı merkezlerde öz yönetim ilan etmiştir. Öz yönetim ilan ettiği bölgelerde patlayıcıyla tuzaklanmış hendekler kazmak ve barikatlar kurmak suretiyle yalıtılmış bölgeler oluşturmaya çalışan PKK terör örgütü, kamuoyunda hendek olayları olarak adlandırılan ve aylarca devam eden bu süreçte roketatarlar, keskin nişancı tüfekleri, patlayıcılar ve otomatik saldırı tüfekleri kullanarak terör saldırıları düzenlemiştir. Okullar, hastaneler, barajlar, adliye binaları, ambulanslar gibi temel kamu hizmetlerini sağlayan eşya ve binaların yanında sivilleri de hedef alan bu terör saldırılarında 335 sivil hayatını kaybederken 106 kişi yaralanmıştır. Terör saldırılarında 859 güvenlik görevlisi ve Derik kaymakamı şehit olmuş, 711 güvenlik görevlisi yaralanmıştır. Bu terör eylemlerinin engellenmesi, halkın can ve mal güvenliğinin sağlanması amacıyla sözde öz yönetim ilan edilen bazı bölgelerde mülki idare amirliklerince sokağa çıkma yasakları uygulanarak terörle mücadele operasyonları başlatılmıştır (hendek olayları, öz yönetim ilanları, PKK terör örgütünün şehir savaşı stratejisi ve sokağa çıkma yasakları hakkında arka plan bilgisi ile ayrıntılı açıklamalar için bkz. Gazal Kolanç ve diğerleri [GK], B. No: 2017/37897, 5/7/2022, §§ 16-28, 67, 346-348). PKK terör örgütü, şehir savaşı stratejisi çerçevesinde öz yönetim ilan ettiği diğer yerleşim yerlerinde olduğu gibi Cizre ilçesinde de hendek ve barikatlar oluşturarak bunları patlayıcı maddelerle tuzaklamış, sivil halka ve güvenlik kuvvetlerine karşı ateşli silah ve bombalar kullanarak saldırılarda bulunmuştur. Bunun üzerine kamu makamları bölge halkının tahliye edilmesini öncelikli tedbir olarak uygulamıştır. Terör örgütünün tahliyeleri önlemeye çalışması karşısında bu merkezlerin bazılarında kamu düzeninin sağlanması, halkın can ve mal güvenliğinin korunması amacıyla sokağa çıkma yasağı ilan edilerek güvenlik operasyonları başlatılmıştır. Cizre ilçesinde ilk olarak 4/9/2015 tarihinden geçerli olmak üzere sokağa çıkma yasağı ilan edilerek güvenlik operasyonları başlatılmıştır. Cizre'de bu tarihten itibaren sokağa çıkma yasakları çeşitli defalar kaldırılmış ancak olayların devam etmesi üzerine yeniden sokağa çıkma yasağı ilan edilmiştir. Başvuruya konu olayların meydana geldiği tarihte Cizre'de 14/12/2015 tarihinde ilan edilen ve tam gün esasına göre uygulanan sokağa çıkma yasağı devam etmektedir (başvuru konusu olayların arka planına dair ayrıntılı açıklamalar için bkz. Gazal Kolanç ve diğerleri, §§ 16-28). Somut başvuruya konu olayların gerçekleştiği tarihlerde Cizre'nin Sur Mahallesi'nin Cengiz, Yeşim, Erol, Ogün, Kanal, Divan, Ahmet El Ceziri, Ebuliz, Pınar, Gül, Kısmet, Altın ve Akdeniz Sokakları ile birlikte Nusaybin Caddesi'ne bağlı tüm sokakları PKK terör örgütü mensuplarınca patlayıcı ile tuzaklanmış barikatlar ve hendekler oluşturularak kapatılmıştır. Sokağa çıkma yasağı ilan edilen 14/12/2015 tarihinden itibaren güvenlik güçlerinin bu barikat ve hendeklerin kaldırılmasına yönelik operasyonlarına terör örgütü mensupları otomatik silahlar, roketatarlar, el bombaları ve el yapımı patlayıcı kullandıkları saldırılarla karşılık vermiştir. Güvenlik güçlerinin operasyonlarında belirtilen sokaklar ve buralarda bulunan tünellerle birbirine bağlı binalarda 161 tuzaklanmış patlayıcı imha edilmiştir. Güvenlik güçlerince 14/12/2015-9/2/2016 tarihleri arasında yalnızca Sur Mahallesi'nde ağır silahlar ve bombalarla yapılan 125 terör saldırısı rapor edilmiştir. Bu saldırılarda 30 güvenlik görevlisi yaralanırken 3 görevli şehit olmuştur. Sur Mahallesi'nde bulunan Cizre Devlet Hastanesine hasta taşıyan bir ambulans ile sivil kişiler de terör saldırılarının hedefi olmuştur. İ. adlı bebeğin evinin balkonundayken mermi isabeti sonucu yaralanması üzerine bebeğini kucağına alarak hastaneye götürmek isteyen R.İ. teröristlerce ateş açılması sonucu vefat etmiştir. Bölgede arama yapan güvenlik güçlerine açılan ateş sonucu ikametinde bulunan 2008 doğumlu Z.İ. yaralanmıştır (Cudi Mahallesi'nde gerçekleşen benzer terör olayları ile Sur Mahallesi'ndeki binalardan Cudi Mahallesi'nde görevli güvenlik güçlerine yapılan terör saldırıları için ayrıca bkz. Gazal Kolanç ve diğerleri, §§ 273-276).B. Somut Başvuruya Konu Olaylar ve Ceza Soruşturması Güvenlik güçlerince düzenlenen terörle mücadele operasyonları neticesi Sur Mahallesi'nin büyük ölçüde kontrol altına alınması üzerine 9/2/2016 tarihinden itibaren Sur Mahallesi'nin yoğun çatışmalar yaşanan bölgelerinde bulunan ve terör örgütü üyelerince karargâh olarak kullanıldığı değerlendirilen binalarda adli arama ve elkoyma işlemleri yapılmaya başlanmıştır. Bu kapsamda Sur Mahallesi Akdeniz Sokak No:16 adresinde bulunan (operasyon planında S-223 olarak belirtilen) bina ile bu binanın yanındaki üzerinde numara bulunmayan tek katlı bina ve eklentilerinde 11/2/2016 tarihinde arama yapılmıştır. Arama yapıldığı sırada yakın bölgelerde terör örgütü üyeleri ile güvenlik güçleri arasında yaşanan silahlı çatışmaların devam ettiği anlaşılmıştır. Olay Yeri İnceleme görevlilerince gerçekleştirilen arama sonucunda PKK terör örgütü üyesi olduğu değerlendirilen 12 kişinin cesedi ile birlikte çok sayıda silah, bunlara ait mühimmat ve patlayıcı madde bulunmuştur. Arama işlemleri fotoğraf ve video kaydına alınmıştır. Arama ve elkoyma kararları ile olay yeri inceleme raporuna göre bulunan silah, mühimmat ve patlayıcılar şöyledir:i. Bixi diye tabir edilen iki ağır makineli tüfek, bu silahlara takılı mayonlarda toplam 110 fişekii. İki roket mermisiiii. El yapımı patlayıcıyla güçlendirilmiş iki başka roket mermisiiv. Dört el bombasıv. Piknik tüpüne tuzaklanmış el yapımı bir patlayıcıvi. Yedi RPG mermisivii. Sekiz hücum yeleği ve bu yeleklerin ceplerinde Kalaşnikof marka silahlara ait 25 şarjör ile yüzlerce fişek, ayrıca yine bu yeleklerin cebinde iki adet el bombasıviii. Altı adet Kalaşnikof marka silah Arama sırasında bulunan cesetlerle ilgili olarak Cizre Cumhuriyet Başsavcılığınca aynı tarihte ceza soruşturmaları başlatılmıştır. Cesetlerden birinin üzerinde E.B.ye ait kimlik kartı bulunmuştur. Buna karşılık cesetten alınan parmak izlerinin mukayesesi yapıldığında bu izlerin E.B.ye ait parmak izleri ile eşleşmediği tespit edilmiştir. Soruşturmanın devamında kimliği belirsiz bu cesetten alınan örnekler üzerinde yapılan DNA incelemesi neticesinde cesedin E.B.ye değil H.K.ya ait olduğu belirlenerek ceset H.K.nın ailesine teslim edilmiştir. Soruşturma kapsamında H.K.nın cesedi üzerinde derhâl ölü muayene ve otopsi işlemleri icra edilmiştir. Otopsi sonucunda H.K.nın vücudundaki tüm bulgular ayrıntılı olarak tarif edilmiş ve ölümünün penetran cisim yaralanmasına bağlı kafatası kemik kırıkları ile birlikte ağır beyin doku harabiyetiyle gelişen beyin kanaması sonucunda meydana geldiği belirtilmiştir. Ayrıca olay yerinde bulunan ve delil değeri taşıyan tüm eşya ve silahlar, cesedin üzerindeki elbiseler, H.K.nın el ve vücudundan alınan svap örnekleri üzerinde kriminal incelemeler yapılarak raporlar düzenlenmiştir. Ceza soruşturması sırasında ifadelerine başvurulan altı ayrı tanığın beyanlarında özetle H.K.nın Cizre'deki olaylara katıldığını, örgütte Mervan kod adını kullandığını, Kalaşnikof marka silah taşıdığını, barikatlarda silahla nöbet tuttuğunu ve güvenlik güçleriyle silahlı çatışmalara girdiğini ifade etmiştir. Cizre Cumhuriyet Başsavcılığı H.K.nın ölümüyle ilgili yürütülen soruşturma sonucunda 23/1/2017 tarihinde görevsizlik kararı vererek soruşturma dosyasını Şırnak Cumhuriyet Başsavcılığına göndermiştir. Şırnak Cumhuriyet Başsavcılığı ise 4/2/2017 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir. Karar gerekçesinde özetle terör örgütü üyesi olan ve güvenlik güçlerine karşı silahlı faaliyet yürüttüğü sırada öldürülen H.K.nin ölümünde güvenlik güçlerinin yetkili bir merciden aldıkları hukuka uygun bir emri yerine getirdikleri, bu emrin yerine getirilmesi esnasında kendilerine, diğer güvenlik güçlerine ve sivil halka örgüt mensuplarınca yöneltilen, gerçekleşen, gerçekleşmesi veya tekrarı muhakkak olan haksız saldırıları o anda hâl ve koşullara göre saldırı ile orantılı biçimde defetme zorunda oldukları olayda meşru müdafaa sınırının aşıldığına dair de herhangi bir delil elde edilemediği belirtilmiştir. Başvurucuların itirazının Şırnak Sulh Ceza Hâkimliğinin 11/4/2017 tarihli kararıyla reddedilmesi üzerine kovuşturmaya yer olmadığına dair karar kesinleşmiştir. İtirazın reddi kararı gerekçesinde yukarıda özetlenen olaylar Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ile Anayasa'nın yaşam hakkını düzenleyen  ve  maddesinde belirtilen ilkeler çerçevesinde ele alınarak H.K.nın ölümünün meşru müdafaa şartlarında hareket eden güvenlik görevlilerinin güç kullanımı sonucu gerçekleştiği kabul edilmiştir. Komisyonca başvurucuların adli yardım talebinin kabulüne ve yargılama giderlerini ödemekten geçici olarak muaf tutulmalarına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/24120",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamusal güç kullanımı neticesi ölüme neden olunması ve bu olayla ilgili etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesine dayanılarak iş akdine son verilmesi üzerine açılan işe iade davasında adil yargılanma hakkı kapsamındaki gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 7/2/2019 tarihinde yapılmıştır.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde, yargılama sürecindeki dava dosyalarında ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden elde edilen bilgi ve belgelerde yer aldığı şekliyle olaylar özetle şöyledir: 1985 doğumlu olan başvurucu, 15/9/2007 tarihinden itibaren Muş Türkiye Kamu Hastaneleri Birliği (Kurum) nezdinde Varto Devlet Hastanesinde (Hastane) çeşitli alt işverenler nezdinde (en son S... Telekom Hizmetleri İnşaat Gıda Sanayi ve Ticaret Ltd. Şti./Şirket) temizlik işçisi olarak çalışmaya başlamıştır. Hastane, alt işverenlere bağlı olarak çalışan başvurucunun da dâhil olduğu bir kısım personel hakkında illegal bir örgüt bağlantısının olup olmadığı ile ilgili Varto İlçe Emniyet Müdürlüğüne (Emniyet) yazı yazarak araştırma yapılmasını talep etmiştir. Emniyetten gönderilen 10/4/2017 tarihli yazıda, PKK/KCK terör örgütü adına kırsal alanda faaliyet gösteren örgüt mensupları ile milis/iş birlikçi faaliyetlerde bulunduğuna dair başvurucu hakkında bilgi edinildiği bildirilmiştir. Bunun üzerine Türkiye Kamu Hastaneleri Birliği (Birlik) tarafından 15/5/2017 tarihli yazıyla Hastaneye, 16/6/2017 tarihli yazı ile de Şirkete, yapılan güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması neticesinde başvurucu ve ilgili diğer personelin PKK/KCK terör örgütüne müzahir olduğu tespit edildiğinden görevlerine son verilmesi gerektiği bildirilmiştir. Bu kapsamda Şirket, Krumun yazısı ve Hastanenin talimatı doğrultusunda, 17/5/2017 tarihli ihtarnameyle başvurucuya iş akdinin feshedildiği bildirilmiştir. Başvurucu, feshin geçersizliğinin tespitine ve işe iadesine karar verilmesi talepleriyle Şirket ve Kurum aleyhine 13/6/2017 tarihinde dava açmıştır. Varto Asliye Hukuk Mahkemesine (Mahkeme) (iş mahkemesi sıfatıyla) sunduğu dava dilekçesinde başvurucu, yaklaşık on yıldır asıl ve alt işverenler açısından hiçbir sorun yaşamadan işini layıkıyla yerine getirdiğini, fesih işleminin usulüne uygun yapılmadığını, savunmasının alınmadığını zira somut bir tespit olmadığı için savunma yapacağı bir durum da olmadığını belirtmiş; davanın kabulü ile işe iadesini talep etmiştir. Davalı Kurum cevap dilekçesinde, usule ilişkin husumet, yetki ve süre aşımı itirazlarında bulunmuş; esasa ilişkin olarak ise iş akdinin geçerli bir sebebe bağlı olarak feshedildiğini, Emniyetten gelen bilgilerde başvurucunun geçmiş dönemde PKK/KCK terör örgütüne müzahir şahıslarca düzenlenen eylem ve etkinliklere katıldığının tespit edildiğini ileri sürmüştür. Mahkeme, Kuruma, Muş ve Varto Cumhuriyet Başsavcılıklarına (Başsavcılık), İl ve İlçe Emniyet Müdürlüklerine, Muş Valiliği Olağanüstü Hâl Bürosuna (OHAL Bürosu) müzekkere yazarak başvurucu hakkında bilgi toplama yoluna gitmiş; ayrıca 17/11/2017 tarihli duruşmada başvurucu ile davalı tanıklarını dinlemiş, tarafların iddia ve itirazlarını incelemiştir. Duruşmada dinlenen tanıklar genel olarak başvurucunun illegal örgütlerle bağlantısına dair bilgi sahibi olmadıklarını belirtmiştir.  Emniyet tarafından müzekkere cevabı olarak gönderilen 26/4/2018 tarihli yazıda, olağanüstü hâl kapsamında millî güvenliği tehdit eden yapılarla iltisaklı olduğuna dair bu tarihe kadar başvurucu hakkında açılmış veya devam eden herhangi bir adli soruşturmanın kaydına rastlanmadığı bildirilmiş; yine bu kapsamda dosyaya giren belgelerden Emniyet tarafından OHAL Bürosuna gönderilen 5/7/2017 tarihli yazıda başvurucu ile ilgili tespitin teyide muhtaç ve istihbari nitelikli olduğu belirtilmiştir.  Başsavcılık tarafından gönderilen müzekkere cevabında ise başvurucu hakkında bir kişinin yaralanmasına taksirle neden olma suçundan soruşturma yürütüldüğü ve 27/7/2012 tarihinde şikâyet yokluğu ve delil yetersizliğinden kovuşturmaya yer olmadığı kararı verildiği, yine Başsavcılık nezdinde 2017/44 sayılı dosyada başvurucu ile ilgili olarak hem müşteki hem de şüpheli sıfatıyla hakkında soruşturma yürütüldüğü, hakkındaki isnadın suç delillerini yok etme, gizleme ve değiştirme ile görevi kötüye kullanma suçlarından ibaret olup soruşturmanın derdest olduğu belirtilmiştir. UYAP üzerinden yapılan incelemede soruşturmanın 5/1/2018 tarihinde takipsizlik kararı ile kapandığı, başvurucunun adının ise şüpheliler arasında yer almadığı tespit edilmiştir. Mahkeme 12/1/2018 tarihli kararıyla davanın reddine hükmetmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"... Konuya ilişkin Varto İlçe Emniyet Müdürlüğünün 10/04/2017 tanzim tarihli, 77378786-23140-(12512)-2017/22 sayılı yazısı ile Muş İli Kamu Hastaneleri Genel Sekreterliği tarafından 35465298-659 sayılı yazısında PKK/KCK Terör Örgütüne müzahir şahıs olarak tespit edildiği sonucunun alt işverene bildirildiği nazara alındığında, taraflar arasındaki güven ilişkisinin sona erdiği, davalı işverenden iş akdinin devamının beklenemeyeceği, fesih tarihi itibariyle işe iade davasına ilişkin geçerli nedenin bulunduğu, İş Mahkemesi hakimi tarafından kamu kurumunda işçi statüsünde çalışan personellerle ilgili kamu kurumları tarafından yapılan değerlendirme ve tespitin ise daha da irdelenmesinin, araştırılmasının mümkün olmadığı kanaatine varılarak aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.\" Başvurucu, istinaf talebinde bulunmuş; hakkındaki iddiaların hiçbir şekilde somut deliller ile desteklenmediği gibi tam tersine bu iddiaları teyit edecek hiçbir bilgi ve belge elde edilemediğini belirtmiş, istinaf talebinin kabulü ile davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir. Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi 15/11/2018 tarihli kararı ile istinaf talebini reddetmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı ve özellikle fesih ile ilgili mahkeme gerekçesinin yerinde olduğu anlaşılmakla, davacının istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiştir.\" Nihai karar 11/1/2019 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucu 7/2/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. İlgili Mevzuat İlgili mevzuat için bkz. Berrin Baran Eker [GK], B. No: 2018/23568, 2/7/2020, §§ 20-B. Yargıtay Kararları Yargıtay  Hukuk Dairesinin 22/10/2007 tarihli ve E.2007/16878, K.2007/30923 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Davalı işveren, davacının geçmişten gelen sabıkası ve özellikle yasadışı örgütle bağlantısı nedeni ile güvenlik önlemi olarak iş sözleşmesini feshetmiştir. Bu fesih Alman Hukukunda ve Alman Federal Mahkemelerinde şüphe feshi olarak adlandırılmaktadır. Böyle bir fesihte, işverenin işçisine karşı duyduğu şüphe, aralarındaki güven ilişkisinin zedelenmesine yol açmaktadır. İşverenden katlanması beklenemeyecek bir şüpheden dolayı, işçinin iş ilişkisinin devamı için gerekli olan uygunluğu ortadan kalktığından, güven ilişkisinin sarsılmasına yol açan şüphe, işçinin kişiliğinde bulunan bir sebeptir. Ciddi, önemli ve somut olayların haklı kıldığı şüphe, güven potansiyeline sahip olmaksızın ifa edilemeyecek iş için işçinin uygunluğunu ortadan kaldırdığından, şüphe feshi, işçinin yeterliliğine ilişkin fesih türü olarak gündeme gelecektir. Davacının geçmişte yasadışı örgüt üyesi olması, davacının görev yaptığı bölgede terör olaylarının artması ve demiryolu ulaşımının da hedefte bulunması, davalı işveren açısından iş ilişkisinin devamı için gerekli olan güvenin sarsıldığı, elverişli objektif olay ve vakıalara dayanan güçlü bir şüphenin bulunduğu anlamına gelmektedir. Davacının iş sözleşmesinin feshinin geçerli nedenle yapıldığı kabul edilmelidir. Davanın reddi yerine yazılı şekilde kabulü hatalıdır.\" Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 15/11/2018 tarihli ve E.2015/22-2715, K.2018/1720 sayılı kararı şöyledir:\"... şüphe feshinin söz konusu olabilmesi için iş ilişkisinin devamı için gerekli olan güveni yıkmaya elverişli, objektif olay ve vakıalara dayanan güçlü bir şüphe mevcut olması ve ayrıca olayın aydınlatılması için işverenin kendisinden beklenebilecek bütün çabaları göstermesine karşın eylemin gerçekleştiğinin kanıtlanamaması gerektiğinden, somut uyuşmazlıkta davacının sabit olan, doğruluk ve bağlılığa uymayan nitelikteki eyleminin şüphe feshi teşkil etmediği de açıktır...\" Yargıtay  Hukuk Dairesinin 26/11/2018 tarihli ve E.2018/11097, K.2018/25472 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Taraf iradesine öncelik verilmesi sadece davanın açılmasında değil, yargılama sırasında taraflara ait bir çok usul işleminde de kendisini gösterir...Yani, yargılamada esas olan, dava malzemelerinin taraflarca toplanması ve mahkemeye sunulması olarak tanımlayabileceğimiz 'taraflarca hazırlama (getirilme) ilkesi' dir. Bu ilkenin geçerli olduğu davalarda, dava malzemelerinin mahkemeye tam olarak getirilmemesinin sorumluluğunu taraflar üstlenmiş olup; hakim, kural olarak tarafların ileri sürmediği vakıaları ve belirli bir delili kendiliğinden araştıramaz ve taraflara hatırlatamaz. Diğer yandan, kamu düzenini ilgilendiren davalarda, irade serbestisinin ve taraf iradesine tanınan üstünlüğün bir sonucu olan 'taraflarca hazırlama ilkesi' yerine, kendiliğinden (resen) araştırma ilkesinin uygulanması esastır. Kendiliğinden araştırma ilkesinin uygulandığı davalarda; hâkim, davanın ispatı için gereken bütün delillere kendiliğinden başvurur; taraflar da yargılama bitinceye kadar delil gösterebilirler. Bu davalarda bir bakıma, dava ile ilgili olguların hazırlanmasında, tarafların yanında, hakimin de görevli olması söz konusudur.Bu açıklamalar karşısında kamu ya da özel hukuk tüzel kişiliği de olsa işçinin terör örgütleri ile irtibatının bulunması halinde bu durumun hem kamu güvenliğini hem de özel güvenliği tehdit edeceği açıktır. Bu nedenle davalı tarafın cevap dilekçesi ile davacının iş akdinin .../... bağlantısı bulunduğuna dair kuvvetli şüphe duyulması sebebi ile feshedildiğini belirttiği görülmekle; eldeki davada taraflarca hazırlama ilkesi yerine istisnai nitelikteki kendiliğinden araştırma ilkesinin uygulanması gerekmektedir.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/6682",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesine dayanılarak iş akdine son verilmesi üzerine açılan işe iade davasında adil yargılanma hakkı kapsamındaki gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığı gerekçesiyle müdür yardımcılığı görevinden alınarak öğretmen olarak atanma işlemine karşı açılan iptal davasında davanın sonucuna etkili iddianın kararda karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, İzmir'deki bir anaokulunda müdür yardımcısı olarak görev yapmaktayken hakkında güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması yaptırılmıştır. Güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlanması nedeniyle başvurucu yine İzmir'de başka bir ilkokula öğretmen olarak atanmıştır. Başvurucu, söz konusu işlemin iptali talebiyle 3/10/2018 tarihinde dava açmıştır. Dava dilekçesinde, müdür yardımcılığı görevine devam etmesinde sakınca görülmesi nedeniyle bu görevden alındığını ancak söz konusu sakıncanın ne olduğunu bilmediğini belirtmiş; haksız ve hukuka aykırı şekilde dava konusu işlemin tesis edilmesinden yakınmıştır. Hakkında müdür yardımcılığı görevi nedeniyle herhangi bir disiplin cezası bulunmadığını, hizmetlerinden ötürü iki kez başarı belgesi ile ödüllendirildiğini vurgulamıştır. İzmir  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 27/5/2019 tarihinde davayı reddetmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Davacının güvenlik soruşturmasının davalı idareden istenilmesi üzerine gönderilen yazı ekinde yer alan bilgi ve belgelerin incelenmesinden; davacı Ayşegül Adıgüzel Arslan'ın silahlı terör örgütü bağlantılı, Van Terörle Mücadele Şube Müdürlüğü'nce KİHBİ (GBT) sisteminde terör örgütü propaganda suçundan bilgi formu açıldığı ve geçmiş yıllarda örgüte müzahir şahıslar ile irtibatlı iltisaklı olabileceği yönünde istihbari mahiyette bilgilerin bulunduğu, yakınlarına ilişkin de benzer mahiyette istihbari mahiyette bilgilerin bulunduğu görülmüştür.Bu durumda yukarıda yer verilen yasa hükümleri ile dava dosyasında yer alan bilgi ve belgelerin birlikte değerlendirilmesi sonucunda, müdür yardımcılığı görevinin öğretmenlerin asli görevleri niteliğinde olmadığı, ikinci görev olduğu da dikkate alındığında davalı idare tarafından takdir yetkisi kapsamında kamu yararı ve hizmet gerekleri doğrultusunda tesis edildiği sonucuna varılan dava konusu işlemde hukuka aykırılık görülmemiştir.\" Başvurucu 25/6/2019 tarihinde karara karşı istinaf kanun yoluna başvurmuştur. İstinaf dilekçesinde, üniversite eğitimindeyken katıldığı bir protesto gösterisi nedeniyle hakkında başlatılan ceza kovuşturmasından beraat ettiğini ve bu kararın kesinleştiğini belirtmiştir. Memuriyete başlarken söz konusu davanın devam ettiğini ve bu davanın memuriyete girmesine engel teşkil etmediğini, memuriyete başladıktan sonra hakkında herhangi bir adli ya da idari soruşturma açılmadığını ifade etmiştir. Tesis edilen işlemin istihbari bilgiye dayandığını ancak söz konusu bilginin somut herhangi bir veri içermediğini, istihbari bilgi notunun tek başına müdür yardımcılığı görevinden alınmasına yetmeyeceğini dile getirmiş; yakınları hakkında yapılan tespitten sorumlu tutulmasının haksız ve hukuka aykırı olduğunu ileri sürmüştür. İzmir Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi (Bölge İdare Mahkemesi) 25/10/2019 tarihinde istinaf başvurusunu kesin olarak reddetmiştir. Karar 12/11/2019 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş olup başvurucu 20/11/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/38596",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığı gerekçesiyle müdür yardımcılığı görevinden alınarak öğretmen olarak atanma işlemine karşı açılan iptal davasında davanın sonucuna etkili iddianın kararda karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutuklama tedbirinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 31/7/2018 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyon tarafından başvurucunun tutuklamanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiası dışındaki diğer temel hak ve özgürlüklerin ihlal edildiğine yönelik iddiaların kabul edilemez olduğuna, adli yardım talebinin kabulüne ve tutuklamanın hukuki olmadığı iddiası bakımından başvurunun Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir.  Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir:A. Genel Bilgiler  Türkiye 15 Temmuz 2016 tarihinde askerî darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış ve bu nedenle 21/7/2016 tarihinde ülke genelinde olağanüstü hâl ilan edilmiştir. Olağanüstü hâl süresi 19/7/2018 tarihinde yeniden uzatılmayarak son bulmuştur. Kamu makamları ve yargı organları -olgusal temellere dayanarak- bu teşebbüsün arkasında Türkiye'de çok uzun yıllardır faaliyetlerine devam eden ve son yıllarda Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (PDY) olarak isimlendirilen bir yapılanmanın olduğunu değerlendirmişlerdir (Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-25). Darbe teşebbüsü sırasında ve sonrasında ülke genelinde darbe girişimiyle bağlantılı ya da darbe girişimiyle doğrudan bağlantılı olmasa bile FETÖ/PDY'nin kamu kurumlarındaki örgütlenmesinin yanı sıra eğitim, sağlık, ticaret, sivil toplum ve medya gibi farklı alanlardaki yapılanmasına yönelik olarak Cumhuriyet başsavcılıkları tarafından soruşturmalar yürütülmüş; çok sayıda kişi hakkında gözaltı ve tutuklama tedbirleri uygulanmıştır (Aydın Yavuz ve diğerleri, § 51; Mehmet Hasan Altan (2) [GK], B. No: 2016/23672, 11/1/2018, § 12). B. Başvurucuya İlişkin Süreç Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma Kurumu (TÜBİTAK) Bilişim ve Bilgi Güvenliği İleri Teknolojiler Araştırma Merkezi (BİLGEM) Siber Güvenlik Enstitüsünde elektronik mühendisi/araştırmacı olarak görev yapmakta olan başvurucu, Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığınca FETÖ/PDY'ye üye olma suçundan hakkında yürütülen bir soruşturma kapsamında 24/5/2018 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başvurucu 30/5/2018 tarihinde Kocaeli Emniyet Müdürlüğünde ifade vermiştir. İfade alma işlemi sırasında başvurucunun müdafii de hazır bulunmuştur. Başvurucunun ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Ben 1986 yılında Adana ili Seyhan ilçesinde dünyaya geldim. İlkokulu Seyhan ilçesinde bulunan Kazım Karabekir İlkokulunda, Ortaokul ve Liseyi Yüreğir ilçesinde bulunan Adana Ticaret Odası Anadolu Lisesinde okudum. Ortaokul ve Lisede öğrenim görürken ailem Seyhan ilçesinde ikamet ettiğinden günü birlik servis ile okula gidip geliyordum. Lise son sınıfta Seyhan ilçesinde faaliyet gösteren Final Dershanesine gittim. 2004 yılında liseden mezun oldum. O sene girmiş olduğum ÖSYM sınavından aldığım puan ile İTÜ Elektronik Mühendisliği Bölümünü kazandım ve kayıt oldum. Okul için Mecidiyeköy’de bekar evi tuttum. Bir sene burada tek başıma kaldım. Daha sonra Çeliktepe’de tuttuğum bir artı bir dairede kalmaya başladım. 2009 yılında mezun oldum. 2010 yılı başlarında sınava girerek kazandığım Halkbankası bilgi işlem bölümünde işe başladım. 2011 yılı kasım ayı içerisinde buradan ayrılarak, Türk Telekom A.Ş’ye geçtim. Türk Telekom’un Ankara ilinde faaliyet gösteren Bilgi Güvenliği Mühendisliği Teknolojileri Bölümünde çalıştım. Ankara’da çalıştığım sırada halen evli olduğum S.Y. ile tanıştım ve 2014 yılı ağustos ayında evlendim. Bu evliliğimizden 2016 ağustos doğumlu bir kızımız vardır. Türk Telekom isimli firmadan 2013 yılı eylül ayı içerisinde ayrıldım. İnternette TÜBİTAK kurumuna personel alınacağı ilanını gördüm ve CV doldurarak internet üzerinden TÜBİTAK kurumuna attım. Daha sonra telefon ile TÜBİTAK kurumundan arandım ve İnsan Kaynakları Bölümüne davet edildim. Burada bana mülakat yapıldı ancak benimle kimlerin mülakat yaptığını hatırlamıyorum. Mülakat sonucu olumlu olunca beni 2 hafta sonra yapılacak teknik mülakata davet ettiler. 2 hafta sonra bu mülakata da gittim. Burada benimle mülakatı daha sonra birim amirim olacak Y.Ç. isimli çalışan yaptı. Yapılan ikinci mülakatta olumlu olunca 2013 yılı eylül ayı içerisinde TÜBİTAK Bilgem Siber Güvenlik Enstitüsünde çalışmaya başladım. 2016 yılı ağustos ayına kadar aynı birimde araştırmacı olarak çalıştım. 2016 yılı ağustos ayında yayınlanan Kanun Hükmünde Kararname ile TÜBİTAK kurumu ile ilişiğim kesildi...A.B. isimli şahıs ile aynı Kurumda çalışıyorduk. Kendisini bu nedenle tanırım, başka hiçbir bağlantım ve ilişkim yoktur. Ş. Ş. ismi tanıdık geliyor ancak şuan hatırlayamıyorum...Benim kesinlikle bu yapı ile bağlantım yoktur. Bana isnat edilenleri kabul etmiyorum...\"  Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığı 31/5/2018 tarihinde tutuklanması istemiyle başvurucuyu Kocaeli  Sulh Ceza Hâkimliğine (Hâkimlik) sevk etmiştir. Başvurucunun sorgusu Hâkimlik tarafından aynı tarihinde yapılmıştır. Sorgu sırasında başvurucunun müdafii de hazır bulunmuştur. Başvurucunun sorgu sırasındaki ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... Ben emniyet karakolunda ayrıntılı ifademi verdim. Aynısını kabul ve tekrar ederim. Benim bir dönem sadece birkaç sohbete katılmışlığım vardır. Başkaca hiçbir irtibatım olmamıştır. Ş.Ş. isimli kişiyi şuan hatırlayamıyorum. Ancak bu kişi benim köylüm olan A.E. vasıtası ile benimle irtibata geçmiş olabilir. Sohbetleri bu kişinin verdiğini sanıyorum. Ancak sohbetlere düzenli olarak katılmadığım için ben sohbetlere kimin gelip gittiğini tam olarak hatırlayamamakla birlikte, hatırladığım kadarıyla N.P., A.E. ve A.B. isimli kişiler katılırdı. Benim aile yapım itibari ile bu örgüte her hangi bir yakınlığım yoktur. Örgütle ile ilgili başkaca her hangi bir faaliyetim olmamıştır...\" Sorgu sonucunda başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 31/5/2018 tarihinde tutuklanmasına karar verilmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"...Şüphelinin 15 Temmuz darbeye teşebbüs eylemini gerçekleştiren FETÖ/PDY silahlı terör örgütü yöneticisi olduğu hususunda soruşturma dosyası içerisinde bulunan HTS kayıtları ve etkinlik pişmanlıktan yararlanmak amacıyla ifade veren A.B. ve Ş.Ş. isimli kişilerin somut olgulara dayalı ve itibar edilebilir nitelikteki beyanları ile şüphelinin hayatın olağan akışına aykırı beyanları itibari ile kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren delillerin mevcut olduğu, tutuklama talebine konu edilen suçlarla ilgili eylemin vasıf ve mahiyeti, mevcut delil durumu, öngörülen ceza miktarının yüksek oluşu, suç ve şüpheli hakkında delillerin henüz toplanamamış olması, atılı suçların CMK'nun 100/3-a maddesinde belirtilen ve tutuklama nedeni varsayılan katalog suçlardan oluşu, şüphelinin üyesi olduğu iddia edilen örgütün tertiplediği teşebbüs eylemi nedeniyle açık ve yakın tehlikenin henüz tam anlamıyla ortadan kalkmamış bulunması, öngörülen ceza miktarı ile talep edilen tedbir karşılaştırıldığında tutuklama tedbirinin bu aşamada ölçülü kabul edilmesinin gerektiği ve adli kontrol uygulamasının yetersiz kalacağı kanaatiyle ve tutuklama koşullarının oluştuğu kabul edilerek; CMK.nun  ve devamı maddeleri gereğince tutuklanmasına... [karar verildi].\"  Başvurucu 6/6/2018 tarihinde tutuklama kararına itiraz etmiş, Kocaeli  Sulh Ceza Hâkimliği tutuklama kararını yerinde bularak 12/6/2018 tarihinde itirazın reddine karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir: \"...dosya kapsamındaki mevcut delil durumu ile şüpheliye verilmesi muhtemel ceza ile müsnet suçun cezasının alt ve üst sınırı dikkate alındığında adli kontrol hükümlerinin yetersiz kalacağı anlaşılmakla; Kocaeli  Sulh Ceza Hakimliğinin kararındaki gerekçelere göre yerinde görülmeyen itirazın reddine... [karar verildi].\"  Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığının 6/6/2018 tarihli iddianamesi ile başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan cezalandırılması istemiyle hakkında aynı yer ağır ceza mahkemesinde kamu davası açılmıştır.  İddianamede ilk olarak FETÖ/PDY'nin hangi amaç ve saikle kurulduğuna, hangi alanlarda faaliyet gösterdiğine, hiyerarşik yapısına, ne tür hukuka aykırı eylemlerde bulunduğuna ve Tübitak içerisindeki yapılanmasına değinilmiş, devamında ise başvurucu yönünden değerlendirmeler yapılmıştır. İddianamede, başvurucunun gerek organik olarak gerekse örgütsel nitelikli eylemleri bakımından FETÖ/PDY hiyerarşisi içinde yer aldığı ileri sürülmüştür. Bu suçlamalara esas alınan olgular özetle şöyledir:i. Kocaeli  Ağır Ceza Mahkemesinde yargılanan Ş.Ş. adlı kişinin etkin pişmanlık kapsamında verdiği 30/1/2018 tarihli dilekçesinde kendisinin yöneticisi olduğu sohbet grubuna başvurucunun sonradan dâhil olduğunu, 2013-2014 yıllarında söz konusu örgütsel toplantılara katıldığını belirterek fotoğraf üzerinden başvurucuyu teşhis etmesiii. Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığınca FETÖ/PDY'ye üye olma suçu iddiasıyla yürütülen bir soruşturmada şüpheli olarak ifadeleri alınan A.B. ve N.P.nin verdikleri ifadelerinde örgüt evinde birlikte kaldıkları 2013-2014 yıllarında aynı iş yerinde çalıştıkları başvurucunun da Şamil kod adlı Ş.Ş.nin yöneticiliğini yaptığı örgütsel toplantılara düzenli olarak katıldığını belirterek fotoğraf üzerinden başvurucuyu teşhis etmeleriiii. HTS analiz raporunda başvurucunun sohbet grubu yöneticileri ve diğer FETÖ/PDY şüphelileri ile telefon görüşmelerinin olması Kocaeli  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) 13/6/2018 tarihinde iddianameyi kabul etmiş ve E.2018/293 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Mahkeme aynı tarihte tensiple birlikte başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına da karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Tutuklu sanık Mehmet Kara'nın üzerine atılı suçun vasıf ve mahiyeti, delillerin henüz toplanmamış olması, dosyada mevcut tutanaklar, sanığın soruşturma beyanları ve tüm dosya kapsamına göre kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin bulunması, atılı suçun öngördüğü ceza miktarı, atılı suçun CMK nun 100/3 maddesinde sayılan suçlardan olması, sanığın kaçma ve delilleri karartma şüphesinin bulunmasına göre tutukluluk halinin devamına... [karar verildi].\"  Başvurucu anılan karara itiraz etmiş; Kocaeli  Ağır Ceza Hâkimliği, kararı yerinde bularak itirazı 4/7/2018 tarihinde reddedilmiştir.  Başvurucu 31/7/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu hakkındaki yargılamanın 8/8/2018 tarihli birinci celsesinde başvurucunun tahliyesine karar verilmiştir.  Mahkeme 14/5/2019 tarihli ve E.2018/293 ve K.2019/201 sayılı kararıyla başvurucunun beraatine karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir: \"... Her ne kadar sanık Mehmet Karahakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçunu işlediği iddiasıyla kamu davası açılmış olup Türk Ceza Kanununun 314/2, 53/1, 3713 sayılı Kanunun 5/1 maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesini talep edilmiş ise; sanığın FETÖ/PDY silahlı terör örgütünün gizli haberleşme aracı olan bylock programını kullanmadığı, örgüt liderinin talimatına uyarak örgütün bankasına para yatırmadığı, sanıktan ele geçirilen dijital materyallere ait dijital materyal çıkartım raporunda her hangi bir suç unsurunun bulunmadığının belirtilmesi, etkin pişmanlık hükümleri kapsamında savunması alınan O.Ç.nin beyanında '2007-2008 tarihlerinde sanık Mehmet'i 2-3 kez gördüm, bunu da örgütsel bir faaliyet içinde değil, kardeşini ziyarete geldiğinde görmüştüm, bu dönemden sonra ben ne sanıkla ne de kardeşiyle bir daha görüşmedim, kendileriyle herhangi bir irtibatım da olmadı, olayla ilgili bilgim ve görgüm bundan ibarettir' şeklindeki somut olguya dayanmayan beyanın sanığın savunmasını doğrular nitelikte olduğu ve sanığın bir dönem sohbetlere katılmasının sanığın konumu ve kişisel özellikleri de nazara alındığında sanığın bu ilişkisinin sempati ve iltisak boyutunu aşan, örgüt üyesi olduğunu ispat etmeye yeterli örgütsel faaliyet kapsamında değerlendirilemeyeceği bu kapsamda sanığın örgüt üyesi olduğuna örgütle organik bağ kurarak sürekli, çeşitli, ve yoğunluk gerektiren eylemlerde bulunduğuna örgütün kuruluş amaçlarını faaliyet ve eylemlerini benimseyerek gönüllü olarak örgüt hiyerarşisine dahil olmayı tercih ettiğine dair savunmasının aksini ispatlayan mahkumiyetine yeterli açık, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden sanığın örgütsel tavırla hareket ettiğine dair mahkememizce kanaat oluşmadığından ve sanığın suç kastı ortaya konulamadığından sanık hakkında CMK 223/2-c-e maddesi gereğince beraatine... [karar verildi].\" Savcılık, başvurucu hakkındaki tanık beyanlarına dayanarak mahkûmiyet kararı verilmesi gerektiği düşüncesiyle karara karşı istinaf talebinde bulunulması üzerine talebi inceleyen Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi 17/9/2020 tarihinde hükmün bozulmasına karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...UYAP üzerinden yapılan incelemede, sanık hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 2020/13301 sayılı ihbar dosyasında ihbar edilen sıfatıyla soruşturmanın yürütüldüğü anlaşılmakla; Silahlı terör örgütüne üye olma suçu temadi eden suçlardan olup yakalanma ile temadi kesileceğinden delillerin bir bütün halinde değerlendirilmesinin sağlanması ve mükerrer yargılamanın ve cezalandırmanın önlenmesi bakımından, her iki iddianın birlikte görülmesi gerektiği nazara alındığında, söz konusu dosyanın akıbeti araştırılıp, sanık hakkında dava açılıp açılmadığı belirlenerek dava açılmamış ise anılan soruşturma dosyasının getirtilip denetime olanak verecek şekilde incelenmesi, dava açılmış olması halinde ise mezkur dosyanın iş bu dosya ile birleştirilmesi suretiyle tüm deliller birlikte değerlendirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayininde zorunluluk bulunması,Hukuka aykırı, o yer Cumhuriyet Savcısının istinaf istemi bu nedenle yerinde görüldüğünden, CMK'nin 280/1-d maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA,... dosyanın yeniden incelenerek karar verilmek üzere hükmü bozulan ilk derece mahkemesine gönderilmesine ... [karar verildi.]\" Bozma sonrası başvurucu hakkındaki yargılama inceleme tarihinde Mahkemenin E. 2020/155 sayılı dosyasında derdesttir.  İlgili hukuk için bkz. Özkan Mumcu, B. No: 2015/2556, 23/1/2019, §§ 20- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/24379",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklama tedbirinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bir internet sitesinde yer alan haberlere erişimin engellenmesi kararı verilmesinin ifade ve basın özgürlüklerini ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 13/10/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir. Konu yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2015/16494 ve 2015/16499 numaralı bireysel başvuru dosyalarının birleştirilmesine, incelemenin 2015/16499 numaralı bireysel başvuru dosyası üzerinden yürütülmesine karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu www.borsagundem.com adlı internet sitesinin sahibidir. Adı geçen site; Türk ve dünya borsalarının ve sermaye piyasalarının canlı olarak takibinin yapıldığı, sermaye piyasalarına ilişkin haberlerin geçtiği, çok sayıda gazeteci ve yazarın köşe yazılarının periyodik olarak yayımlandığı bir internet sitesidir. Adı geçen internet sitesinde; Borsa İstanbul A.Ş.de hisseleri işlem gören bir dizi şirketin hissedarı, yönetim kurulu üyesi ve aynı zamanda bir aracı kurumun sahiplerinden olan müştekiler ile diğer bazı kişiler hakkında birtakım haberler yer almıştır. Söz konusu haberlerin bir kısmında müştekilerin adı geçmemektedir. Müştekilerin adının geçtiği bir kısım haberde ise Sermaye Piyasası Kurulu (SPK), Borsa İstanbul A.Ş. ve Kamuyu Aydınlatma Platformu (KAP) verilerine yer verilerek bazı analizler ve yorumlar yapılmıştır. Söz konusu haberlere göre müştekiler ve diğer bazı kişiler borsada usulsüz işlemler ve manipülasyon yapmaktadırlar. Haberlerde müştekilerin sahipleri olduğu şirketin son zamanlarda satın aldığı şirketler hakkında bilgiler verilmiş; müştekilerin yatırımcıları mağdur ettiği, kendilerinin ise lüks içinde yaşadığı ve servetlerinin kaynağının merak edildiği iddia edilmiştir. Haberlerde ayrıca gerek müştekiler hakkında gerek başka şahıslar hakkında SPK'ya ve savcılığa yapılan suç duyurularına, SPK tarafından yapılan işlemlere ve bazı ceza yargılamalarına yer verilmiştir. Müşteki (E.Ç.) yukarıda bahsi geçen haberlerde yer alan bilgilerin doğru olmadığı, çarpıtıldığı ve bu sebeple itibarının zedelendiği, bu haberler nedeniyle Borsa İstanbul A.Ş.ye kote edilmiş şirketlerinin hisselerinin değerinin azaldığı iddiası ile adı geçen internet sitesinde yer alan kırk üç haber içeriğine; müştekiler (Ç.) ve (N.) de aynı iddiayla anılan internet sitesinde yer alan on dokuz haber içeriğine erişimin engellenmesi talebinde bulunmuşlardır. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 7/7/2015 ve 10/7/2015 tarihli kararları ile erişimin engellenmesi taleplerinin kabulüne karar vermiştir. Hâkimliğin anılan kararlara ilişkin gerekçesi şöyledir:\"Dosya içindeki internet çıktıları incelendiğinde; ...ismiyle açılan sayfalarda yatırımcıları etkileyecek nitelikte yalan ve yanlış beyanlar bulunduğu, bu haliyle talep edenin kişilik haklarının ihlal edildiği, yazıların kapsamında değerlendirilmesi gerektiği ve talep eden vekilinin dilekçesine konu bölümdeki içeriğe erişimin engellenmesine dair talebinin kabulüne karar vermek gerekmiş ve aşağıdaki hüküm kurulmuştur.\"  Başvurucu anılan karara itiraz etmiş, itiraz dilekçesi ile erişimi engellenen haberlerde yer alan iddiaların doğruluğuna yönelik açıklamalarını sunmuş ve dayandığı delilleri dilekçe ekine eklemiştir. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği,  Sulh Ceza Hâkimliğinin kararlarını usul ve yasaya uygun bularak 2/9/2015 tarihinde başvurucunun itirazlarını reddetmiştir.  Ret kararları başvurucuya 14/9/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 13/10/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili ulusal ve uluslararası hukuk kuralları için bkz. Ali Kıdık (B. No: 2014/5552, 26/10/2017, §§ 21-29) kararı. ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/16499",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir internet sitesinde yer alan haberlere erişimin engellenmesi kararı verilmesinin ifade ve basın özgürlüklerini ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, üvey anne tarafından yapılan eziyet ve cinsel istismarın görüntülerinin internette haber olarak yayımlanması sonrasında etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 11/1/2017 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 2010 doğumludur. Henüz beş yaşındayken üvey annesi tarafından ağır bir eziyete ve kötü muameleye maruz bırakılmıştır. Babaannesi ve babasının, üvey annesi tarafından daha önce de başvurucuya kötü muamele edildiğinden şüphelenmeleri üzerine başvurucunun babası eve kamera yerleştirmiş ve üvey annesinin başvurucuya ağır bir şekilde gerçekleştirdiği eziyet ve kötü muamele kayıt altına alınmıştır. Başvurucunun babası kayıt altına alınan görüntüleri Cumhuriyet başsavcılığına teslim etmiş ve üvey anne hakkında yargılama başlatılmıştır. Yapılan yargılama sonucunda ilk derece mahkemesince 16/12/2015 tarihinde üvey annenin çocuğun vücuduna sair cisim sokmak suretiyle cinsel istismarı, eziyet etme ve kasten yaralama suçlarından toplam 46 yıl hürriyeti bağlayıcı ceza ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Başvurucunun babasının kolluk kuvvetlerine teslim ettiği söz konusu kamera kaydı görüntüleri 24/12/2015 tarihinde bir haber ajansının internet sitesinde \"İşkenceci annenin dehşeti saniye saniye kaydedildi\" başlığıyla yayımlanmıştır. Başvurucu ile başvurucunun babası ve kız kardeşi, hukuka aykırı olarak ele geçirilen görüntülerin kişilik haklarını ihlal eder bir biçimde yayımlanması nedeniyle Cumhuriyet başsavcılığına şikâyette bulunmuşlardır. Şikâyet dilekçesinde, başvuru konusu görüntülerin haber ajansında adliye muhabiri olarak çalışan şahıs tarafından ele geçirildiği ve izin alınmaksızın internet sitesinde yayımlandığı, ajansın abonesi olan diğer yayın kuruluşlarına da servis edildiği ve bu kuruluşların internet sitelerine de konulduğu hatta başvuru konusu görüntülerin bir TV kanalının ana haber bülteninde dahi yayımlandığı belirtmiştir. Şikâyet dilekçesinde ayrıca söz konusu görüntüler yayımlanırken başvurucunun ve ailesinin isimleri tam olarak verilmemiş olmasına rağmen daha önce olayla ilgili yapılan haberlerde haklarındaki bilgiler isimleri ve ev adreslerine kadar verildiğinden internette yapılan küçük bir araştırmayla tüm bu bilgilere ulaşılabildiği, ayrıca görüntülerin yayımlanmasından sonra başvurucunun babasının sürekli arandığı, hatta başvurucunun kız kardeşinin öğretmenleri tarafından dahi aranarak ona sorular sorulduğu ifade edilmiştir. Sonuç olarak yaşanan olaylar nedeniyle hâlihazırda psikolojileri derinden etkilenen başvurucu ve ailesinin bir de söz konusu görüntülerin yayımlanması nedeniyle kişilik haklarının ağır biçimde ihlal edildiği belirtilmiş, bu nedenle başvuru konusu görüntüleri hukuka aykırı olarak temin eden ve yayımlayan yayın kuruluşlarının yetkililerinin tespiti ve haklarında kovuşturma başlatılması talep edilmiştir. Başvurucu ve ailesi söz konusu görüntülerin yayımlandığı internet sitelerine erişimin engellenmesi talebinde de bulunmuştur. İlgili Sulh Ceza Hâkimliği tarafından talep edenlerin kişilik haklarını ihlal eder nitelikte bulunduğundan söz konusu internet sitelerine erişim engellenmiştir. Bununla birlikte bahsi geçen görüntülerin arama motorlarında \"İşkenceci annenin dehşeti saniye saniye kaydedildi\" başlığıyla hâlâ yer aldığı gözlemlenmiştir. Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığı, haber ajansı yetkilileri ve sorumlu müdürü hakkında ses ve görüntülerin kayda alınması ile özel hayata ilişkin görüntü ve sesleri ifşa etme suçlarından soruşturma başlatmıştır. Soruşturma sonucunda şüpheliler hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmiştir. Anılan kararın gerekçesinde, şikâyete konu haberin internet sitesinden kaldırıldığı ve haberin adli haber niteliğinde, basın ve ifade özgürlüğü kapsamında değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Başvurucu ve ailesi kovuşturmaya yer olmadığına dair karara itiraz etmiştir. İtiraz dilekçesinde; Başsavcılıkça yapılan suç tasnifinin hatalı olduğu, başvuru konusu görüntülerde vücuduna sair cisim sokulmak suretiyle cinsel istismara uğrayan beş yaşındaki bir çocuğun, bu kısım dahi kesilmeksizin eziyete uğradığı anların bulunduğu, dolayısıyla suç tasnifinin ahlaka aykırı görüntülerin yayımlanması ve çoğaltılması yönünden ele alınarak yapılması gerektiği belirtilmiştir. Dilekçede ayrıca şüphelinin bu görüntüleri hukuka uygun olarak ele geçiremeyeceğini bilmesi gerektiği, nitekim görüntülerin çocuk istismarına ilişkin olduğu, bu görüntülerin yayımlanmasının haber değeri bulunduğundan bahisle basın özgürlüğü içinde görülmesinin mümkün olmadığı ve zaten mağdur olan bir çocuğun sorumsuz basın kuruluşları tarafından tekrar mağdur edildiği ifade edilmiştir. Bakırköy  Sulh Ceza Hâkimliği 30/11/2016 tarihinde itirazın reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; başvuru konusu görüntülerin basın ve ifade özgürlüğü kapsamında kaldığı ve kişisel saldırı olarak nitelendirilemeyeceği, bu nedenlerle verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın usul ve yasaya uygun olduğu belirtilmiştir. Nihai nitelikteki itirazın reddine dair söz konusu karar başvurucu vekiline 12/12/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 11/1/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 3/7/2005 Tarihli ve 5395 Sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nda Yer Alan Kurallar 5395 sayılı Kanun'un \"Tanımlar\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Bu Kanunun uygulanmasında;a) Çocuk: Daha erken yaşta ergin olsa bile, onsekiz yaşını doldurmamış kişiyi; bu kapsamda, Korunma ihtiyacı olan çocuk: Bedensel, zihinsel, ahlaki, sosyal ve duygusal gelişimiile kişisel güvenliği tehlikede olan, ihmal veya istismar edilen ya da suç mağduru çocuğu, ...ifade eder \" 5395 sayılı Kanun'un \"Temel İlkeler\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"- (1) Bu Kanunun uygulanmasında, çocuğun haklarının korunması amacıyla;a) Çocuğun yaşama, gelişme, korunma ve katılım haklarının güvence altına alınması,b) Çocuğun yarar ve esenliğinin gözetilmesi,c) Çocuk ve ailesinin herhangi bir nedenle ayrımcılığa tâbi tutulmaması,d) Çocuk ve ailesi bilgilendirilmek suretiyle karar sürecine katılımlarının sağlanması,e) Çocuğun, ailesinin, ilgililerin, kamu kurumlarının ve sivil toplum kuruluşlarının işbirliği içinde çalışmaları,f) İnsan haklarına dayalı, adil, etkili ve süratli bir usûl izlenmesi,g) Soruşturma ve kovuşturma sürecinde çocuğun durumuna uygun özel ihtimam gösterilmesi, ...l) Çocuklar hakkında yürütülen işlemlerde, yargılama ve kararların yerine getirilmesinde kimliğinin başkaları tarafından belirlenememesine yönelik önlemler alınması,ilkeleri gözetilir. \" 26/9/2004 Tarihli ve 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu'nda Yer Alan Kurallar 5237 sayılı Kanun'un \"Verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Kişisel verileri, hukuka aykırı olarak bir başkasına veren, yayan veya ele geçiren kişi, iki yıldan dört yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.(2)Suçun konusunun, Ceza Muhakemesi Kanununun 236 ncı maddesinin beşinci ve altıncı fıkraları uyarınca kayda alınan beyan ve görüntüler olması durumunda verilecek ceza bir kat artırılır\" Yukarıda yer verilen hükmün (1) ve (2) numaralı fıkralarının madde gerekçeleri sırasıyla şu şekildedir:\"Bu madde hükmü ile, hukuka uygun olarak kaydedilmiş olsun veya olmasın, kişisel verileri hukuka aykırı olarak başkalarına vermek, yaymak veya ele geçirmek, bağımsız bir suç olarak tanımlanmıştır.\"\"Teklifle, Ceza Muhakemesi Kanununun 236 ncı maddesine eklenen beşinci ve altıncı fıkralarla cinsel saldırı ve cinsel istismar suçu mağdurlarının örselenmelerinin engellenmesi ve korunması amacıyla soruşturma ve gerekiyorsa kovuşturma aşamasında ifade ve beyanlarının kayda alınması düzenlenmektedir. Maddeyle, Türk Ceza Kanununun 136 ncı maddesine fıkra eklemek suretiyle, bu kayıtların hukuka aykırı olarak başkalarına verilmesi veya yayılması veyahut başkalarınca ele geçirilmesi fiilleri sözkonusu suçun nitelikli hali olarak kabul edilmektedir.\" 5237 sayılı Kanun'un \"Müstehcenlik\" kenar başlıklı  maddesinin (3), (4) ve (5) numaralı fıkraları şöyledir: \"(3) Müstehcen görüntü, yazı veya sözleri içeren ürünlerin üretiminde çocukları, temsili çocuk görüntülerini veya çocuk gibi görünen kişileri kullanan kişi, beş yıldan on yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. Bu ürünleri ülkeye sokan, çoğaltan, satışa arz eden, satan, nakleden, depolayan, ihraç eden, bulunduran ya da başkalarının kullanımına sunan kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. (4) Şiddet kullanılarak, hayvanlarla, ölmüş insan bedeni üzerinde veya doğal olmayan yoldan yapılan cinsel davranışlara ilişkin yazı, ses veya görüntüleri içeren ürünleri üreten, ülkeye sokan, satışa arz eden, satan, nakleden, depolayan, başkalarının kullanımına sunan veya bulunduran kişi, bir yıldan dört yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. (5) Üç ve dördüncü fıkralardaki ürünlerin içeriğini basın ve yayın yolu ile yayınlayan veya yayınlanmasına aracılık eden ya da çocukların görmesini, dinlemesini veya okumasını sağlayan kişi, altı yıldan on yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır.\" Yukarıda yer verilen hükmün madde gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Çocuklarla, hayvanlarla, insan naaşlarıyla işlenen cinsel nitelikli fillerle şiddet fiillerini içeren şeyleri veya temsilleri imal, ithal etme, bunları depolama, duyuru suretiyle dolaşıma koyma, sergileme, verme, gösterme, bunlara ulaşılmasını, elde edilmesini sağlama fiilleri de hapis ve para cezalarını gerektirir biçimde düzenleme kapsamına alınmış, bu fiilleri para kazanmak amacıyla işleyenlerin cezaları ayrıca belirlenmiştir.\"  24/3/2016 Tarihli ve 6698 Sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu'nda Yer Alan Kurallar 6698 sayılı Kanun'un \"Amaç\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bu Kanunun amacı, kişisel verilerin işlenmesinde başta özel hayatın gizliliği olmak üzere kişilerin temel hak ve özgürlüklerini korumak ve kişisel verileri işleyen gerçek ve tüzel kişilerin yükümlülükleri ile uyacakları usul ve esasları düzenlemektir.\" 6698 sayılı Kanun'un \"Kapsam \" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Bu Kanun hükümleri, kişisel verileri işlenen gerçek kişiler ile bu verileri tamamen veya kısmen otomatik olan ya da herhangi bir veri kayıt sisteminin parçası olmak kaydıyla otomatik olmayan yollarla işleyen gerçek ve tüzel kişiler hakkında uygulanır.\" 6698 sayılı Kanun'un \"Genel ilkeler\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Kişisel veriler, ancak bu Kanunda ve diğer kanunlarda öngörülen usul ve esaslara uygun olarak işlenebilir. (2) Kişisel verilerin işlenmesinde aşağıdaki ilkelere uyulması zorunludur:a) Hukuka ve dürüstlük kurallarına uygun olma.b) Doğru ve gerektiğinde güncel olma.c) Belirli, açık ve meşru amaçlar için işlenme.ç) İşlendikleri amaçla bağlantılı, sınırlı ve ölçülü olma.d) İlgili mevzuatta öngörülen veya işlendikleri amaç için gerekli olan süre kadar muhafaza edilme.\" 6698 sayılı Kanun'un \"Kişisel verilerin işlenme şartları\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Kişisel veriler ilgili kişinin açık rızası olmaksızın işlenemez. (2) Aşağıdaki şartlardan birinin varlığı hâlinde, ilgili kişinin açık rızası aranmaksızın kişisel verilerinin işlenmesi mümkündür:a) Kanunlarda açıkça öngörülmesi.b) Fiili imkânsızlık nedeniyle rızasını açıklayamayacak durumda bulunan veya rızasına hukuki geçerlilik tanınmayan kişinin kendisinin ya da bir başkasının hayatı veya beden bütünlüğünün korunması için zorunlu olması.c) Bir sözleşmenin kurulması veya ifasıyla doğrudan doğruya ilgili olması kaydıyla, sözleşmenin taraflarına ait kişisel verilerin işlenmesinin gerekli olması.ç) Veri sorumlusunun hukuki yükümlülüğünü yerine getirebilmesi için zorunlu olması.d) İlgili kişinin kendisi tarafından alenileştirilmiş olması.e) Bir hakkın tesisi, kullanılması veya korunması için veri işlemenin zorunlu olması.f) İlgili kişinin temel hak ve özgürlüklerine zarar vermemek kaydıyla, veri sorumlusunun meşru menfaatleri için veri işlenmesinin zorunlu olması.\" 6698 sayılı Kanun'un \"Özel nitelikli kişisel verilerin işlenme şartları\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Kişilerin ırkı, etnik kökeni, siyasi düşüncesi, felsefi inancı, dini, mezhebi veya diğer inançları, kılık ve kıyafeti, dernek, vakıf ya da sendika üyeliği, sağlığı, cinsel hayatı, ceza mahkûmiyeti ve güvenlik tedbirleriyle ilgili verileri ile biyometrik ve genetik verileri özel nitelikli kişisel veridir. (2) Özel nitelikli kişisel verilerin, ilgilinin açık rızası olmaksızın işlenmesi yasaktır.\" 6698 sayılı Kanun'un \"Suçlar\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: \"Kişisel verilere ilişkin suçlar bakımından 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 135 ila 140 ıncı madde hükümleri uygulanır.\" 9/6/2004 Tarihli ve 5187 Sayılı Basın Kanunu'nda Yer Alan Kurallar 5187 sayılı Kanun'un \"Cinsel saldırı, cinayet ve intihara özendirme\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Cinsel saldırı, cinayet ve intihar olayları hakkında, haber vermenin sınırlarını aşan ve okuyucuyu bu tür fiillere özendirebilecek nitelikte olan yazı ve resim yayımlayanlar birmilyar liradan yirmimilyar liraya kadar ağır para cezasıyla cezalandırılır. Bu ceza bölgesel süreli yayınlarda ikimilyar liradan, yaygın süreli yayınlarda ve internet haber sitelerinde onmilyar liradan az olamaz.\" Yukarıda yer verilen hükmün madde gerekçesi şöyledir: \"Maddede cinsel saldırı, cinayet ve intihar olaylarına ilişkin haberlerin veriliş biçimi sınırlandırılmıştır. Dolayısıyla okuyucuyu bu tür fiillere teşvik edecek veya özendirecek nitelikte olmamak şartıyla bu olaylarla ilgili haberlerin verilmesi ve resimlerin yayınlanması bu suçu oluşturmayacaktır.\" 5187 sayılı Kanun'un \"Kimliğin açıklanmaması\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Süreli yayınlarda;a) 2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanununa göre evlenmeleri yasaklanmış olan kimseler arasındaki cinsel ilişkiyle ilgili haberlerde bu kişilerin,b) 1926 tarihli ve 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 414, 415, 416, 421, 423, 429, 430, 435 ve 436 ncı maddelerinde yazılı cürümlere ilişkin haberlerde mağdurların,c) Onsekiz yaşından küçük olan suç faili veya mağdurlarının,Kimliklerini açıklayacak ya da tanınmalarına yol açacak şekilde yayın yapanlar birmilyar liradan yirmimilyar liraya kadar ağır para cezasıyla cezalandırılır. Bu ceza bölgesel süreli yayınlarda ikimilyar liradan, yaygın süreli yayınlarda onmilyar liradan az olamaz.\" Yukarıda yer verilen hükmün madde gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Maddenin (b) bendinde Türk Ceza Kanununun 414, 415, 416, 421, 423, 429, 430, 435 ve 436 ncı maddelerinde öngörülen suçların yaşı ne olursa olsun mağdurlarının, (c) bendinde de genel olarak onsekiz yaşından küçüklerin işlediği veya bunlara karşı işlenen suçlarla ilgili olarak haberler değil, bu kişilerin tanıtılması, kimliklerinin açıklanması yasaklanmaktadır. Bu hükümle, umumi adap, belli suçların mağdurları ve küçükler korunmaktadır.\" 4/12/2004 Tarihli ve 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nda Yer Alan Kural 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (5) numaralı fıkrası şöyledir: \"Türk Ceza Kanununun 103 üncü maddesinin ikinci fıkrasında düzenlenen suçlardan mağdur olan çocukların soruşturma evresindeki beyanları, bunlara yönelik hizmet veren merkezlerde Cumhuriyet savcısının nezaretinde uzmanlar aracılığıyla alınır. Mağdur çocuğun beyan ve görüntüleri kayda alınır. Kovuşturma evresinde ise ancak, maddi gerçeğin ortaya çıkarılması açısından mağdur çocuğun beyanının alınması veya başkaca bir işlem yapılmasında zorunluluk bulunması hâlinde bu işlem, mahkeme veya görevlendireceği naip hâkim tarafından bu merkezlerde uzmanlar aracılığıyla yerine getirilir. Mağdur çocuk yargı çevresi ve mülkî sınırlara bakılmaksızın en yakın merkeze götürülmek suretiyle bu fıkrada belirtilen işlemler yerine getirilir.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) göre kişisel verilerin korunmasının Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (AİHS)  maddesinde öngörülen özel hayata saygı hakkından kişinin yararlanması konusunda büyük önemi vardır. İç hukuk kişisel verilerin bu maddede öngörülen güvencelere uygun olmayan şekilde kullanımını engellemek için gerekli güvenceleri sağlamalıdır. Bu tür güvencelerin bulunmasının gerekliliği; otomatik işleme tabi tutulan kişisel verilerin korunması söz konusu olduğunda, özellikle de bu verilerin polis tarafından kullanılması hâlinde daha fazla hissedilmektedir. İç hukuk, bu verilerin saklanma amaçlarına uygun ve aşırılıktan uzak olmalarını sağlamalı ve verilerin kaydedilme amaçlarını gerçekleştirmek için gerekli olan süreyi aşmayacak şekilde muhafaza edilmesini temin etmelidir. İç hukuk aynı zamanda kişisel verilerin uygun olmayan şekilde, keyfî ve yetki aşımı yapılarak kullanılmasına karşı uygun güvenceler de içermelidir (S. ve Marper/Birleşik Krallık [BD], B. No: 30562/04 ve 30566/04, 16/1/2007, § 103; /Birleşik Krallık, B. No: 24029/07, 13/11/2012, § 195). AİHM kişiler arası ilişkilerde AİHS'in  maddesine uyulmasını güvence altına alacak tedbirlerin seçiminin ulusal makamların takdirinde olduğunu, bu konudaki yükümlülüğü yerine getirmenin niteliğinin, özel hayata yönelik müdahaleye göre farklılık oluşturabileceğini ifade etmiştir. Devletlerin  madde uyarınca uygun bir yasal koruma çerçevesi oluşturma ve uygulama yükümlülüğünün her zaman ceza hükümlerinin tatbik edilmesi anlamına gelmeyeceğini de vurgulamıştır (Söderman/ İsveç [BD], B. No: 5786/08, 12/11/2013, § 79; P./Portekiz, B. No: 27516/14, 7/9/2021, §§ 40, 41). Kişisel verilerin korunması meselesine ilişkin daha detaylı ilgili uluslararası hukuk için E.Ü. ([GK], B. No: 2016/1310, 17/9/2020, §§ 33-51) ve Bestami Eroğlu ([GK], B. No: 2018/23077, 17/9/2020, §§ 57-83) kararlarına bakılabilir. AİHM Times Newspapers Ltd/Birleşik Krallık (No 1 ve 2) (B. No: 3002/03, 23676/03, 10/3/2009, §§ 41, 42) kararında, basının halkın yararına olan ciddi meseleleri işlediği hâllerde dahi sınırsız bir ifade özgürlüğünün söz konusu olmadığını vurgulamıştır. AİHM'e göre basın, ifade özgürlüğünü kullanırken görev ve sorumluluklarına uygun davranmalıdır. Bu görev ve sorumluluklar, basının yayımladığı haberlerin bireylerin şeref ve hakları üzerinde ağır etkiler yaratma riski taşıdığı durumlarda özellikle önem arz etmektedir. Başvurucunun fotoğrafının bir gazetede tanınmasına imkân verecek şekilde paylaşılmasıyla ilgili Sciacca/İtalya (B. No: 50774/99, 11/1/2005) kararında AİHM, bir kişinin fotoğraflarının yayımlanmasının özel hayat kapsamında kaldığını belirtmiş; ayrıca somut olayda başvurucunun kamusal bir figür ya da siyasetçi olmayıp bir ceza soruşturmasının öznesi olduğunun altını çizmiştir. AİHM, özel bir okulda öğretmenlik yapan başvurucunun tanınırlığı bulunmayan sıradan bir kişi olması sebebiyle özel hayat sınırlarının çok daha geniş olduğu, kişinin ceza soruşturmasının öznesi oluşunun bu sınırları daraltmadığı sonucuna ulaşmıştır. Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi'nin  maddesi şöyledir:\"Kamusal ya da özel sosyal yardım kuruluşları, mahkemeler, idari makamlar veya yasama organları tarafından yapılan ve çocukları ilgilendiren bütün faaliyetlerde, çocuğun yararı temel düşüncedir. Taraf Devletler, çocuğun ana–babasının, vasilerinin ya da kendisinden hukuken sorumlu olan diğer kişilerin hak ve ödevlerini de gözönünde tutarak, esenliği için gerekli bakım ve korumayı sağlamayı üstlenirler ve bu amaçla tüm uygun yasal ve idari önlemleri alırlar. Taraf Devletler, çocukların bakımı veya korunmasından sorumlu kurumların, hizmet ve faaliyetlerin özellikle güvenlik, sağlık, personel sayısı ve uygunluğu ve yönetimin yeterliliği açısından, yetkili makamlarca konulan ölçülere uymalarını taahhüt ederler.\" Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi'nin  maddesi şöyledir:\" Bu Sözleşme’ye Taraf Devletler, çocuğun ana–babasının ya da onlardan yalnızca birinin, yasal vasi veya vasilerinin ya da bakımını üstlenen herhangi bir kişinin yanında iken bedensel veya zihinsel saldırı, şiddet veya suistimale, ihmal ya da ihmalkâr muameleye, ırza geçme dahil her türlü istismar ve kötü muameleye karşı korunması için; yasal, idari, toplumsal, eğitsel bütün önlemleri alırlar. Bu tür koruyucu önlemler; burada tanımlanmış olan çocuklara kötü muamele olaylarının önlenmesi, belirlenmesi, bildirilmesi, yetkili makama havale edilmesi, soruşturulması, tedavisi ve izlenmesi için gerekli başkaca yöntemleri ve uygun olduğu takdirde adliyenin işe el koyması olduğu kadar durumun gereklerine göre çocuğa ve onun bakımını üstlenen kişilere, gereken desteği sağlamak amacı ile sosyal programların düzenlenmesi için etkin usulleri de içermelidir.\" 25/10/2007 Tarihli Çocukların Cinsel Suistimale ve Cinsel İstismara Karşı Korunmasına İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi 25/10/2007 tarihli Çocukların Cinsel Suistimale ve Cinsel İstismara Karşı Korunmasına İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi'nin (Avrupa Konseyi Sözleşmesi) \"İlkeler\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Tarafların her biri çocukların her türlü cinsel suistimalini ve cinsel istismarını önleyecek ve çocukları koruyacak gerekli yasal ve diğer tedbirleri alacaklardır. \" Avrupa Konseyi Sözleşmesi'nin \"Genel Kamuya yönelik tedbirler\" kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir: \"(2) Tarafların her biri bu Sözleşmede belirtilen suçları teşvik eden materyallerin dağıtımını önlemeye veya yasaklamaya yönelik gerekli yasal veya diğer tedbirleri alacaktır.\" Avrupa Konseyi Sözleşmesi'nin \"Çocukların, özel sektörün, medyanın ve sivil toplumun katılımı\" kenar başlıklı  maddesinin (3) numaralı fıkrası şöyledir: \"(3) Tarafların her biri; medyanın bağımsızlığı ve basın özgürlüğüne gereken saygıyı göstererek, medyayı çocukların cinsel suistimali ve cinsel istismarının tüm yönleriyle ilgili uygun bilgileri sağlamaya teşvik edecektir.\" Avrupa Konseyi Sözleşmesi'nin \"Çocuk pornografisine ilişkin suçlar\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"(1) Tarafların her biri, aşağıdaki kasti davranışların, haksız yere gerçekleştirilmesi halinde, suç teşkil etmesinin sağlanması için gerekli yasal veya diğer tedbirleri alacaktır:a. çocuk pornografisi üretmek;b. çocuk pornografisi sunmak veya temin etmek;c. çocuk pornografisini dağıtmak veya iletmek;d. kendisi veya başka biri için çocuk pornografisi tedarik etmek;e. çocuk pornografisi bulundurmak;f. Bilgi ve iletişim teknolojilerini kullanarak çocuk pornografisine bilerek erişimsağlamak. (2) Bu madde kapsamında 'çocuk pornografisi', çocuğu gerçek veya temsili açık bir cinsel davranış içinde görsel olarak gösteren herhangi bir materyal veya çocuğun cinsel organlarının esas itibariyle cinsel amaçlarla gösterilmesi anlamına gelecektir.\" Avrupa Konseyi Sözleşmesi'nin \"Yaptırımlar ve tedbirler\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: (1) Tarafların her biri bu Sözleşmede belirlenen suçların, suçun ciddiyeti göz önüne alınarak, etkili, orantılı ve caydırıcı yaptırımlarla cezalandırılmasını sağlayacak gerekli yasal veya diğer tedbirleri alacaktır. Yaptırımlar özgürlüklerin kısıtlanmasını içeren cezaları da kapsayacak ve bu bağlamda, suçluların iadesini gerektirebilecektir.  Avrupa Konseyi Sözleşmesi'nin \"Genel koruma tedbirleri\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Tarafların her biri mağdurların tanık olarak özel ihtiyaçları da dahil olmak üzere, soruşturma ve ceza kovuşturmalarının bütün safhalarında, özellikle de aşağıda belirtilenleri gerçekleştirerek, mağdurların hak ve çıkarlarını korumaya yönelik gerekli yasal veya diğer tedbirleri alacaktır:...e. mağdurların teşhis edilmesine yol açabilecek herhangi bir bilginin kamuya açıklanmasını önleme amacıyla iç hukuk uyarınca gereken tedbirleri alarak mağdurların mahremiyetini, kimliklerini ve imajlarını korumak;\" ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/16849",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, üvey anne tarafından yapılan eziyet ve cinsel istismarın görüntülerinin internette haber olarak yayımlanması sonrasında etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; hukuka aykırı gözaltı tedbiri için açılan tazminat davasında yetersiz tazminata hükmedilmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvurucular hakkında Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanmasının hiyerarşisi içinde yer aldıkları iddiasıyla ceza soruşturması başlatılmıştır. 16/7/2016 tarihinde gözaltına alınan başvurucular, üzerilerine atılı silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanmaları talebiyle sulh ceza hâkimliğine sevk edilmiştir. Başvurucuların tutuklanma talebi Sulh Ceza Hâkimliği kararıyla reddedilmiş ve başvurucular adli kontrol altına alınarak 17/7/2016 tarihinde serbest bırakılmışlardır. İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı başvurucular hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair karar vermiştir. Anılan kararın kesinleşmesi üzerine başvurucular, haksız gözaltı tedbiri nedeniyle her biri yönünden ayrı ayrı 000 TL manevi ve 000 TL maddi tazminat ödenmesi talebiyle tazminat davası açmıştır. Konya  Ağır Ceza Mahkemesi (Ağır Ceza Mahkemesi) 14/10/2020 tarihinde başvurucuların maddi tazminat taleplerinin reddine ve manevi tazminat taleplerinin kısmen kabulüyle bir (1) günlük gözaltı süresi için her iki başvurucuya ayrı ayrı 500 TL manevi tazminatın ödenmesine karar vermiştir. Başvurucular istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Konya Bölge Adliye Mahkemesi istinaf başvurusunu kesin nitelikte kararla esastan reddetmiştir.  Anılan karar başvuruculara 8/12/2020 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucular ise 6/1/2021 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon tarafından başvurucuların adli yardım talebi kabul edilmiş ve başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır. ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/4241",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hukuka aykırı gözaltı tedbiri için açılan tazminat davasında yetersiz tazminata hükmedilmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hukuk mahkemelerinde açılan davalarda hakkaniyete aykırı karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Ekli tabloda sıralanan başvurular, başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemelerinden sonra Komisyonlara sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Konularının aynı olması sebebiyle ekli tablonun (A) sütununda numaraları belirtilen başvuru dosyalarının 2019/38478 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2019/38478 numaralı dosya üzerinden yapılmasına ve diğer dosyaların kapatılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, hukuk mahkemelerinde açtıkları davalarda yargılamaların uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş; bazı başvurucular ise makul sürede yargılanma hakkıyla birlikte delillerin değerlendirilmesi ve hukuk kurallarının uygulanmasında hata yapılarak adil olmayan karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini de iddia ederek çeşitli tarihlerde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/38478",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hukuk mahkemelerinde açılan davalarda hakkaniyete aykırı karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yerel bir gazetede yayımlanan haber nedeniyle aleyhe tazminata hükmedilmesinin ifade hürriyetini; karara karşı temyiz hakkı tanınmamasının da adil yargılanma hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 20/7/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) Divriği İlçe Başkanı (H.K.) Divriği isimli gazetenin 1/8/2012 tarihli baskısında \"Zorunlu Cevap\" başlığında bir yazı yayımlamıştır. Yazı şöyledir:'...Değerli okuyucular yine Divriği Gazetesinin 71'inci (Temmuz) sayısında CHP'den 2 meclis üyesinin istifa ettiği yazılmış, doğrudur. 30 Nisan 2012 tarihinde [S.A.K.] ve [A.K.] dilekçelerinde hiç bir gerekçe sunmadan CHP'den istifa ettiler. Bizler CHP Divriği İlçe Örgütü olarak örgütün yapısını iyi tanıyan, görev ve sorumluluğumuzu iyi bilen, seçtiği insanlara sahip çıkmayı görev bilen bir yapıya sahibiz. Ben İlçe Başkanı olarak Tüzüğümüzün ilgili maddesi gereği seçilmiş belediye başkanı ve meclis üyelerinin grup başkanı olarak istifa eden [S.A.K.] ve [A.K.]'u genişletilmiş toplantı yaparak istifa gerekçelerini sormak adına toplantıya çağırdım. Maalesef her ikisi de toplantımıza iştirak etmediler. Bu arkadaşlar kamuoyuna ve gazeteye verdikleri yazıda, benim ve yönetici arkadaşlarımın, görevlerimizi iyi yapmadığımızı, muhalefete düşman gözüyle baktığımızdan bahsetmişler. Ben ve yönetim kurulum, belediye başkanımız ve meclis üyelerimizle uyum içinde çalışıyoruz, çalışmak zorundayız. Partimizden istifa eden [S.A.K.] ve [A.K.] siyaseti, örgüt yapısını, örgüt terbiyesini çok iyi bilmediklerinden meclis üyeliği havası ve sarhoşluğu içerisinde sokak dedikodusu yapıp sürekli sorun yarattılar. Görevlerinin ne olduğunu anlamadan, bilmeden şahsi menfaatlerini ön plana çıkarıp toplumsal bilince varamadılar. CHP'nin verdiği görevi yapmadılar, yapamıyorlar. Mecliste görüşülen Cemevi ile ilgili gündeme mazeretsiz katılmadılar. CHP bunlara bunun için mi görev verdi, oy verdi. Kendilerine tavsiyem onurlu bir şekilde belediye meclis üyeliğinden de istifa etmeleridir. Yoksa bu toplum onlardan hesap soracaktır... Olay tarihinde Divriği Belediye Meclis üyesi olan başvurucu tarafından Divriği'nin Sesi gazetesinin (gazete) 24/9/2012 tarihli nüshasında “Bu toplum onursuz sarhoşlardan hesap soracaktır.” başlığıyla yukarıda bahsi geçen yazıya karşı bir basın açıklaması yayımlanmıştır. Yazı şöyledir:'Divriği Gazetesi'nin 1 Ağustos 2012 tarihli sayısında CHP Divriği İlçe Başkanı [H.K.] 'ın bir yazısı çıktı. Yazıda şahsım hedef alınarak, sadece CHP'den değil, Belediye Meclis Üyeliğinden de istifa etmemi, yoksa bu toplumun benden hesap soracağını öne sürerek, Divriği halkını bizlere karşı tahrik etmeye kalkışmıştır. Herkes şunu iyi bilmeli ki bizim verilmeyecek hesabımız yoktur. Sayın Başkan onursuzluğu ve sarhoşluğu sizler çok güzel beceriyorsunuz, onurlu bir İlçe Başkanı olsaydınız eğer, Divriği Belediyesine taşeron şirketten kendinizi işe aldırma ucuzluğuna tevessül etmezdiniz. Bu da yetmiyormuş gibi işe gitmeyerek, gezerek maaş almazdınız. Bir ilçenin grup başkanı kişisel çıkarları için partisini bu ucuzluğa alet eder mi? Ayrıca bir grup başkanı belediye başkanının koruması gibi onun çantacılığını yapar mı? Sen ve senin gibi CHP' li görünen ancak CHP fikrinden uzak kişiler belediye imkanlarını kullanarak Divriği'de halkı birbirine düşman etmişlerdir. [H.K.] Cemevi ile ilgilimeclis toplantısına neden gelmediğimi sorguluyor. Divriği Belediye Başkanı [H.G.] böylesine önemli bir konuyu Cemevi meselesini sıradan bir gündem gibi neden gündem dışı bir ortamda tartışıyor. Bunu sorgulamak gerekmez mi? İyi bir ilçe başkanıysan bunu neden görmezden geliyorsun, tabi susarsın, sen belediyenin işçisisin, belediye başkanı da senin amirin değil mi? Cemevi yapılması için girişimler başladığı zaman ben ve 2 meclis üyesi arkadaş ve bazı CHP İlçe yöneticileri Ticaret Meslek Lisesinin yanındaki Belediyemize ait olan çarşıya çok yakın, hiçbir yapılaşmaya sorunu olmayan arsayı önerdik. Kabul ettiremedik. Divriği Belediye Meclis Üyelerinin hiçbiri Cemevi projesine asla karşı çıkmadı. Hep birlikte kabul oyu verdik. [H.G.], [H.K.] ve onların ağzına bakan bir takım CHP'liler şimdiki dere yatağını çukurdaki yeri bir sürü imar ve yapılaşma izni olmayan bu yerde ısrarcı oldular, sorun olacağını bile bile bu işe girdiler. Bir süre sonra Koruma Kurulu bu yapıyı yasal olmadığı gerekçesiyle durdurdu. Bunlar ne yaptı peki ?Cemevini şikayet ettiler durdular diyerek Divriğilileri birbirine düşürerek, Alevi-Sünni çatışmasına zemin hazırladılar. Koruma Kurulunun Malatya Darende'deyaptığı toplantı tutanaklarında Divriği Cemevi inşaatının neden durdurulduğu gayet açık yazıyor. O raporda Divriği Belediye Başkanı[H.G.]'ün de imzası var. Bütün bunlar ortadayken Cemevini şikayet ettiler diyerek Divriğilileri birbirine düşman etmek, birilerini hedef tahtasına oturtmak ayıp değil de nedir. Sonradan öğreniyoruz ki bizim önerdiğimiz, Ticaret Meslek Lisesinin yanındaki arsa için malum kişilerin arsa dükkan gibi planları varmış, Belediye Meclisi Üyeleri bunların bu planlarını da geri çevirdi şükür. Amaçlarına ulaşamadılar.\"  Anılan yazıda ismi geçen, dönemin Divriği Belediye Başkanı (H.G.) ile CHP Divriği İlçe Başkanı (H.K.), kendilerine hakaret edildiği iddiasıyla Divriği Cumhuriyet Başsavcılığına şikâyette bulunmuştur.  Başvurucu hakkında yazıda kullanılması zorunlu olmayan ve düşünce açıklaması şeklinde kabul edilemeyecek ifadelere yer verildiği, müştekilerin onur ve saygınlığını zedeleyecek ifade ve isnatların bulunduğundan bahisle hakaret eylemi nedeniyle Divriği Cumhuriyet Başsavcılığınca iddianame düzenlenmiş ve Divriği Asliye Ceza Mahkemesine kamu davası açılmıştır. Divriği Asliye Ceza Mahkemesinin 23/1/2013 tarihli kararıyla başvurucunun basın yoluyla hakaret suçunu işlediği vicdani kanaatine varılarak cezalandırılmasına ve verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına (HAGB) karar verilmiştir. Başvurucuya karşı Belediye Başkanı H.G. ve Partinin İlçe Başkanı H.K. tarafından açılan tazminat davasında ise Divriği Asliye Hukuk Mahkemesi 16/12/2014 tarihli kararıyla davanın kısmen kabulüne hükmederek başvurucuyu toplam 000 TL manevi tazminat ödemeye mahkûm etmiştir. Mahkeme kararının gerekçesi şöyledir:\"...Somut olayımızda davalı Abbas Karabulut' un davacılar [H.G.] ve [H.K.]'yi kastederek \"Divriği' nin Sesi\" isimli gazetenin 24/09/2012 tarihli baskısında \"Bu toplum onursuz sarhoşlardan hesap soracaktır\" başlıklı yazı yayınlandığı ve yazı içeriği incelendiğinde dava konusu yapılan ifadelerin hakaret eylemini oluşturduğu, bu durumun Divriği Asliye Ceza Mahkemesi' nin 2012/104 esas ve 2013/6 karar sayılı dosyası ile de sabit görüldüğü ancak manevi tazminatın miktar olarak zenginleşme aracı olarak kullanılamayacağından davacının davasının kısmen kabul kısmen reddine karar verilerekaşağıdaki gibi hüküm kurulmuştur..\"  Temyiz yolu açık olmak üzere verilen kararın başvurucu tarafından temyizi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi 30/4/2015 tarihinde, hükmedilen tazminat miktarı temyiz sınırının altında kaldığından ilk derece mahkemesince verilen kararın kesin olduğunu belirterek temyiz talebinin reddine karar vermiştir. Yargıtay kararı başvurucuya 22/6/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 20/7/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun \"Kişilik hakkının zedelenmesi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Kişilik hakkının zedelenmesinden zarar gören, uğradığı manevi zarara karşılık manevi tazminat adı altında bir miktar para ödenmesini isteyebilir.Hakim, bu tazminatın ödenmesi yerine, diğer bir giderim biçimi kararlaştırabilir veya bu tazminata ekleyebilir; özellikle saldırıyı kınayan bir karar verebilir ve bu kararın yayımlanmasına hükmedebilir.\"B. Uluslararası Hukuk İfade Özgürlüğünün Demokratik Toplumdaki Önemi Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme) maddesi şöyledir: Herkes ifade özgürlüğü hakkına sahiptir. Bu hak, kamu makamlarının müdahalesi olmaksızın ve ülke sınırları gözetilmeksizin, kanaat özgürlüğünü ve haber ve görüş alma ve de verme özgürlüğünü de kapsar. Bu madde, Devletlerin radyo, televizyon ve sinema işletmelerini bir izin rejimine tabi tutmalarına engel değildir.  Görev ve sorumluluklar da yükleyen bu özgürlüklerin kullanılması, yasayla öngörülen ve demokratik bir toplumda ulusal güvenliğin, toprak bütünlüğünün veya kamu güvenliğinin korunması, kamu düzeninin sağlanması ve suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın, başkalarının şöhret ve haklarının korunması, gizli bilgilerin yayılmasının önlenmesi veya yargı erkinin yetki ve tarafsızlığının güvence altına alınması için gerekli olan bazı formaliteler, koşullar, sınırlamalar veya yaptırımlara tabi tutulabilir.”  Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) göre ifade özgürlüğü, demokratik toplumun temelini oluşturan ana unsurlardandır. AİHM, ifade özgürlüğüne ilişkin kararlarında ifade özgürlüğünün toplumun ilerlemesi ve bireyin gelişmesi için gerekli temel şartlardan birini teşkil ettiğini yinelemektedir. AİHM'e göre  maddenin ikinci paragrafı saklı tutulmak üzere ifade özgürlüğü sadece toplum tarafından kabul gören, zararsız veya ilgisiz kabul edilen bilgi ve fikirler için değil incitici, şoke edici ya da endişelendirici bilgi ve düşünceler için de geçerlidir. İfade özgürlüğü, yokluğu hâlinde demokratik bir toplumdan söz edemeyeceğimiz çoğulculuğun, hoşgörünün ve açık fikirliliğin bir gereğidir. AİHM,  maddede güvence altına alınan bu hakkın bazı istisnalara tabi olduğunu ancak bu istisnaların dar yorumlanması ve bu hakkın sınırlandırılmasının ikna edici olması gerektiğini vurgulamıştır (Handyside/Birleşik Krallık [GK], B. No: 5493/72, 7/12/1976 § 49; Von Hannover/Almanya (No. 2) [BD],B. No: 40660/08 ve 60641/08, 7/2/2012, § 101). İfade Özgürlüğü ve İtibarın Korunmasını İsteme Hakkı Arasındaki İlişki  AİHM, kamuya mal olmuş kişilerin şöhret ve itibarı ile ifade özgürlüğünün çatışması hâlinde  maddenin (2) numaralı fıkrasında yer alan \"başkalarının... haklarının korunması\" ifadesine müracaat etmektedir. AİHM Büyük Dairesi 7/2/2012 tarihinde verdiği iki kararda -Von Hannover/Almanya (2) ve Axel Springer AG/Almanya [BD]- ifade hürriyeti ve özel hayata saygı hakkının dengelenmesinde kullanılan ilkeleri sistematik olarak açıklamış ve uygulamıştır. Bunlar ifade özgürlüğüne konu açıklamanın kamu yararına ilişkin bir tartışmaya sağladığı katkı (Von Hannover/Almanya (2), § 109),ilgili kişinin tanınırlığı, toplumdaki rolü ve işlevi ile yazıya konu olan faaliyetin niteliği, haber veya makalenin konusu (Von Hannover/Almanya (2), § 110; Von Hannover/Almanya, B. No:59320/00, 24/09/2004, §§ 63-66; kamu tarafından tanınan kişiler için korumanın daha esnek olacağına ilişkin bir karar için bkz. Minelli/İsviçre (k.k.), B. No: 14991/02, 14/6/2005), ilgili kişinin daha önceki davranışları (Von Hannover/Almanya (2), § 111), yayının içeriği, şekli ve etkileri (Von Hannover/Almanya (2), § 112), bilgilerin elde edilme koşulları ve gerçekliği (Axel Springer AG/ Almanya, B. No: 39954/08, 7/2/2012, § 83), § 93; Von Hannover/Almanya (2), § 113) ve uygulanan yaptırımın niteliği (Axel Springer AG/Almanya, § 95). Kamu Görevlilerinin İtibar Hakkının Korunması  AİHM yakın tarihli Jalbă/Romanya (B. No: 43912/10, 18/2/2014) kararında bir kamu görevlisinin itibarının yeterince korunmamış olması nedeniyle ihlal kararı vermiştir. i. Başvurucu, Galati Belediye Başkanlığında teknik birimin başkanı olarak görev yapmaktadır. 11/4/2008 tarihinde yerel online bir gazete olan Antidotul’da gazeteci G. “Belediye Başkanlığında İki Kurnaz Galati’deki Maxi-taxi Mafyasını Koruyor” başlıklı bir makale yayımlamıştır. Bu başlık altında başvurucunun fotoğrafına şu ifadelerle birlikte yer verilmiştir: “Enayiler Jalba’ya boşuna şikâyet ediyorlar.” Makale, başvurucunun daha önce Belediyede ulaştırma müdürü olduğu bilgisinin verilmesiyle başlamıştır. Daha sonra gazeteci, gerçek olduğunu iddia ederek bir dizi olay aktarmıştır. Gazeteciye göre başvurucunun halefinin oğlu, bölgede bulunan maxi-taxi ulaşım sağlayıcılarının en büyük şirketlerinden biri olan S. Şirketinde müdür olarak istihdam edilmiştir ve bu tesadüf değildir. Bunun amacı Şirketin yol güvenliğini ve kârlılığını garanti altına almaktır. Ayrıca gazeteci, başvurucunun bu tür sinsi işlerde yer alan eski bir tilki olduğu ve maxi-taxi güzergâhında faaliyet yapan birçok aracın sahibi olduğunu belirtmiştir. Son olarak başvurucunun ulaşım hizmetlerinin gelişimiyle değil banka hesaplarını doldurmakla meşgul olduğu gibi kimi iddialarda bulunmuştur.ii. Başvurucunun açtığı tazminat davası ilk derece mahkemesince kabul edilmesine rağmen bu karar, gazetede yer alan ifadelerin ifade özgürlüğü kapsamında yer aldığı gerekçesiyle bölge mahkemesi tarafından bozulmuştur. Ayrıca başvurucunun iftira dolayısıyla ceza davası açılması gerektiği yönündeki şikâyeti de iftiranın ceza hukuku kapsamında suç olmaktan çıkarıldığı gerekçesiyle yerel savcılık tarafından kabul edilmemiştir.iii. AİHM, olgu isnadı ve değer yargılarının ifade edilmesi arasında ayrım yapılması gerektiğini ifade etmiştir. AİHM, Galati Bölge Mahkemesinden farklı olarak bu davadaki iddiaları değer yargısı niteliğinde görmemiştir. AİHM, kamu görevlilerinin katlanmaları gereken eleştiri marjının sıradan vatandaşlara göre daha geniş olduğunu ancak bu olayda başvurucuya yönelik yolsuzluk ve hukuksuzluk iddialarının onun performansını etkileyebileceğini belirtmiştir. Yargılamalar esnasında iddiaların doğruluğuna ilişkin bir kanıt sunulmamış, mahkemelerin de bu yönde bir tespiti olmamıştır. AİHM'e göre makaledeki ifadeler kabul edilebilir sınırları aşmıştır. AİHM, gazetecinin ifade özgürlüğünün başvurucunun itibarının korunmasına nazaran ağır basmasıyla ilgili olarak bölge mahkemesinin ileri sürdüğü gerekçelerin yetersiz olduğuna ve Sözleşme'nin  maddesinin ihlal edildiğine karar vermiştir. AİHM Büyük Dairesi, Janowski/Polonya [BD] (B. No: 25716/94, 21/1/1999) kararında bir gazetecinin hakaret nedeniyle cezalandırılmasının ifade özgürlüğünü ihlal etmediğine karar vermiştir. i. Bir gazeteci olan başvurucu, şehir meydanında satış yapan sokak satıcılarının orayı terk edip başka bir yere gitmelerini isteyen belediye zabıtalarının yüzlerine karşı aptal ve hödük ifadelerini kullanmıştır. Başvuruyu ifade özgürlüğü çerçevesinde inceleyen AİHM,ilk olarak başvurucunun bu sözlerinin kamuoyunu ilgilendiren konularda yapılan açık bir tartışmanın parçası olmadığını ve basın özgürlüğü ile de bir ilişkisi olmadığını tespit etmiştir. AİHM'e göre olay sırasında başvurucu bir gazeteci değil sıradan bir bireydir. Başvurucu, hakkındaki cezanın resmî otoritelerin sansürü geri getirme denemesi ve gelecekte eleştiri özgürlüğü yönünden cesaret kırıcı olduğunu iddia etmiştir. AİHM, başvurucunun bu argümantasyonunu ikna edici bulmamıştır. ii. AİHM, kamu gücünü kullanan memurlara yönelik kabul edilebilir eleştiri sınırının sıradan bireylere göre daha geniş olduğunu hatırlatmıştır. Ancak bu, memurların -politikacılar kadar geniş bir şekilde- her söz ve davranışını kamu denetimine açtığı anlamına gelmez. Memurlara politikacılarla eşit muamele edilebileceği de söylenemez. Memurların görevlerinde başarılı olmaları, kamu güveninden faydalanmaları ile bağlantılıdır ve bu sebeple onların görevlerini yaptıkları sırada sözlü saldırılara karşı korunmaları gerekebilir. iii. AİHM, başvurucunun hararetli bir tartışma sırasında vatandaşların faydasına olmayacak kaba bir dile başvurduğuna karar vermiştir. Bu dil ona nasıl cevap verileceğini bilen memurlara yöneltilmiş olmakla birlikte başvurucu, zabıta görevlilerini kamuya açık bir alanda ve birçok kişinin önünde aşağılamıştır. AİHM, zabıta görevlilerinin eylemlerinin saldırgan ve kaba bir dil kullanmayı haklı göstermediğine karar vermiştir. AİHM, başvurucunun sözlerinin ifade özgürlüğü kapsamında değerlendirilemeyeceğine karar vermiştir. Siyasetçilerin İfade Özgürlüklerinin Korunması  AİHM'e göre ifade özgürlüğü, herkes için önemli olmasına karşın halkın seçilmiş temsilcileri bakımından özel bir öneme sahiptir. Çünkü seçilmiş kişiler, seçmenleri temsil ederler; seçmenlerin kaygılarına dikkat çeker ve menfaatlerini savunurlar (Lombardo ve diğerleri/Malta, B. No: 7333/06, 24/4/2007, § 53). Başvurucu gibi muhalefet partisinden bir milletvekilinin ifade özgürlüğüne yönelik müdahaleler, AİHM’i daha sıkı bir denetim gerçekleştirmeye sevk etmektedir (Jerusalem/Avusturya, B. No: 26958/95, 27/2/2001, § 36). AİHM siyasi ifade özgürlüğünün önemini göstermek maksadıyla caydırıcı etki doktrinini kullanmakta, bu nedenle siyasetçilere yönelik olarak verilen cezalar küçük de olsa ifade özgürlüğü üzerinde caydırıcı etki doğabileceği sonucuna ulaşmaktadır(Lombardo ve diğerleri/Malta, § 61). ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/12317",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yerel bir gazetede yayımlanan haber nedeniyle aleyhe tazminata hükmedilmesinin ifade hürriyetini; karara karşı temyiz hakkı tanınmamasının da adil yargılanma hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, 2012 yılında askerlik hizmetinin yerine getirilmesi sırasında meydana gelen ölüm olayına ilişkin etkili bir soruşturma yapılmaması nedeniyle Anayasa’nın  ve  maddelerinde güvence altına alınan yaşam hakkı ile hak arama hürriyetinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru, 17/12/2012 tarihinde Bakırköy  Sulh Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm tarafından 5/11/2015 tarihinde yapılan toplantıda kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Adalet Bakanlığı (Bakanlık) tarafından 14/7/2015 tarihinde başvuru hakkında Anayasa Mahkemesine sunulan görüş, başvurucuya 20/8/2015 tarihinde tebliğ edilmiş; başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı herhangi bir beyanda bulunmamıştır. A. Olaylar  Başvuru dilekçesi ile başvuruya konu soruşturma dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun oğlu Mazlum KARABULUT (K.), Tekirdağ-Çerkezköy  Zırhlı Tugay Mekanize Piyade Taburu  Mekanize Piyade Komutanlığında askerlik hizmetini yerine getirmekte iken 13/3/2012 tarihinde ateşli silah yaralanması sonucu hayatını kaybetmiştir.  Olayın ardından başlatılan soruşturma kapsamında dinlenen tanıklar, birbirleriyle tutarlı olan ifadelerinde “Piyade Er K.'nın askerlikle ve arkadaşlarıyla herhangi bir sorunu olmadığı, 13/3/2012 tarihinde saat 21:00-23:00 saatleri arasında Çerkezköy-Karlıköy cephaneliği 4 no'lu kulede diğer nöbetçi Piyade Er A.K. ile birlikte nöbetçi olduğu, saat 23:00 sularında yeni nöbetçi grubunu görmeleri üzerine A.K. ile birlikte kendi nöbet sorumluluk bölgelerinden ayrılarak 3 no'lu nöbet mahalline geldikleri, burada Piyade Er Mus.K. ve diğer askerler ile karşılaştıkları, alkollü vaziyette olan Mus.K.'nın aralarında müteveffanın da bulunduğu eski ve yeni nöbetçileri saf düzenine geçirdiği, onlara yanaşık düzen komutları vererek uymalarını istediği, birkaç komut yerine getirildikten sonra bu duruma sinirlenen müteveffa ile Mus.K. arasında tartışma çıktığı, bu tartışma sırasında itişip kakıştıkları, orada bulunanların müdahalesi ile birbirlerinden ayrıldıkları, bu sırada Mus.K.'nın çamurlu halde bulunan ellerini müteveffanın üzerindeki elbiseye temas ettirmesi üzerine müteveffanın ‘bunu annem yıkıyor’ diye bağırdığı, aralarındaki tartışmanın yeniden başladığı, bu olaylar esnasında aşırı derecede sinirlenmiş olan müteveffanın tartışma sırasında yere bırakmış olduğu silahının yanına hızla giderek yerden aldığı, mermi dolu şarjörü silahına taktığı, silahın kurma kolunu çekip bırakıp tam dolduruş yaptığı, dizlerinin üzerine çöktüğü, silahın namlusunu başının sağ tarafına dayadığı, bu esnada orada bulunan diğer askerlerden kim olduğu tespit edilemeyen biri tarafından ‘sıkmazsan şerefsizsin’ tarzında bir söz söylendiği, bu arada müteveffanın tetiğe bastığı” şeklinde beyanlarda bulunmuşlardır. Somut olaya ilişkin yürütülen soruşturma sonucunda verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair kararda da olayın, tanık beyanlarında anlatılan şekilde gerçekleştiğinin kabul edildiği anlaşılmaktadır. Olayın ardından K., ambulans ile önce Saray Devlet Hastanesine kaldırılmış; ardından Tekirdağ Devlet Hastanesine sevk edilmiş ancak uygulanan tıbbi tedavilere rağmen 14/3/2012 tarihinde saat 03:00’te hayatını kaybetmiştir. Ölüm olayından sonra Tekirdağ Devlet Hastanesi morgunda ceset üzerinde yapılan ölü harici muayenesinde “cesedin baş bölgesinde sol temporo-ocibital bölgede 1x1 cm. ebatlarında ateşli silah mermi giriş deliği olduğu, sağ temporal bölgede sağ kulağın 2 cm. üzerinde 8x3,5 cm. ebadında mermi çıkış deliği yarası olduğu ve dokuların derinlemesine parçalanmış olduğu” tespit edilmiştir. İstanbul Adli Tıp Kurumu Başkanlığı Morg İhtisas Dairesinin 29/6/2012 tarihli otopsi raporunda, müteveffanın cesedi üzerinde yapılan dış muayenede “sağ frontopariatelde yıldızvari şekilde 8,4x5,5 cm’lik ön üst kısmında az miktarda is bulaşığı ve barut kakmaları bulunan ateşli silah mermi çekirdeği giriş yarası, sol pariatelde 2x0,8cm’lik ateşli silah mermi çıkış yarası görüldüğü” saptanmıştır. Anılan raporda müteveffanın cesedi üzerinde yapılan iç muayenede ise “müteveffanın sağ parietotemporalde içinde etrafında is bulaşığı bulunan kemik fragmanları ve ateşli silah mermi çekirdeği girişine bağlı 4,5x5 cm.'lik iç tabulası daha geniş olan kemik doku defektinden bir adet frontal öne, bir adet aşağı öne ve bir adet arkaya seyreden kırık hatlarının izlendiği, sol periatelde 1,5 cm. çaplı ateşli silah mermi çıkışına bağlı dışa kanama gösteren dış tabulası geniş kemik doku defektinden 4 adet lineer kırık hattının çıktığı, bunlardan birinin ortaya ve öne doğru seyirle sutur hatlarında kaldığı, bir diğerinin aşağı yana seyirle ikiye ayrıldığı, bir diğer kırık hattın ise arka ve sağa seyirle sağdan gelen kırık hattı ile birleştiği” tespit edilmiştir. Bu bulgular ışığında yapılan inceleme neticesinde “ateşli silah mermi çekirdeği giriş deliği cilt altı bulgularına göre atışın bitişiğe yakın mesafe (0-2 cm.) dahilinde yapılmış olduğu, cesetten mermi çekirdeği elde edilemediği, kişinin ölümünün ateşli silah yaralanmasına bağlı kafatası kırığı ile birlikte beyin kanaması ve beyin doku harabiyeti sonucu meydana geldiği” sonucuna ulaşılmıştır. Olayın ardından olayı açık ve net olarak gördükleri tespit edilen A.K., T.Y., H.A., S, B.E.G, ve B.Ç., alınan ifadelerinde müteveffanın olay esnasında yere çökerek tüfeğin dipçiği yere dayalı vaziyette iken tüfeğin namlusunu sağ şakağına dayadığını ve bir el ateş ettiğini, kendisini vurduktan sonra çöker vaziyette ileriye dönük olarak sol yanına kıvrılmış vaziyette düştüğünü, olayın çok hızlı gerçekleştiğini ve olay sırasında hiç kimsenin müteveffaya ateş etmesi gibi bir durumun söz konusu olmadığını beyan etmişlerdir. Somut olay kapsamında dinlenen ve atış sesini duyan diğer tanıklar da olay esnasında tek el silah sesi duyulduğunu belirtmişlerdir. Otopsi raporunda ayrıca müteveffanın kanında 35 mg/dl değerinde etenol (alkol) bulunduğu tespit edilmiştir. Anılan maddenin olay sonrasında verilen ilaçların etken maddesi olmadığı ve her saat başı kandaki değerinde 12 promil düzeyinde azalma olduğu belirlenmiştir. Somut olay kapsamında ifadeleri alınan S., B.Ç., ve A. da müteveffanın olay öncesinde alkollü olduğunu ve üzerinde alkol kokusu bulunduğunu beyan etmişlerdir.  Çorlu İlçe Jandarma Komutanlığı Olay Yeri İnceleme Birimince yapılan incelemede, olayda kullanılan tüfek üzerinde yapılan parmak izi çalışmaları neticesinde mukayeseye elverişli herhangi bir bulgu elde edilememiştir. Çorlu İlçe Jandarma Komutanlığı Olay Yeri İnceleme Birimince hazırlanan rapordan “bulgular üzerinde yapılan incelemeler sonucu Askeri Savcıya silaha takılı şarjörde 28 adet ve namlu yatağında 1 adet olmak üzere toplam 29 adet fişek bulunduğunun söylendiği, ancak silaha takılı şarjör içerisindeki mühimmatların şarjörden çıkarılarak yapılan sayımında 1 tanesi namlu yatağında 27 tanesi ise şarjörde olmak üzere toplam 28 adet fişeğin bulunduğunun görülmesi üzerine Askeri Savcının telefonla bilgilendirildiği” anlaşılmıştır. Müteveffanın nöbete götürmüş olduğu iki dolu şarjörden (60 adet mermi) bir tanesinin içinde 2 merminin eksik olduğunun tespiti üzerine düzenlenen mühimmat sayım tutanağında “olayın havanın karanlık olduğu saatlerde gerçekleşmesi nedeniyle gün ağardıktan sonra arama başlatıldığı ve bu aramada Olay Yeri İnceleme Ekibince 1 adet boş kovanın 3 no'lu nöbet kulübesi civarında bulunduğu, aramaların devam etmesi sonucunda 1 adet merminin de müteveffanın nöbet tuttuğu 4 no'lu nöbet kulesi giriş kapısına yaklaşık 1-1,5 metre mesafede Piyade Er E. tarafından bulunduğu ve bu bulgular ışığında yapılan mühimmat sayımında müfrezede herhangi bir mühimmat eksiğine rastlanmadığı” belirtilmiştir.  Ankara Jandarma Kriminal Daire Başkanlığının Kimyasal İnceleme Şubesince yapılan incelemede “müteveffaya ait savplar ve giysiler üzerinde yapılan incelemede delinme kurşun ya da atış artıklarına rastlanmadığı” rapor edilmiştir. Anılan raporda yer alan “not” kısmında ise “olayda kullanılan silahın cinsine, tutuş şekline silah üzerinde yapılan tadilata ve patlamanın olup olmamasına bağlı olarak ateş eden ele atış artıkları bulaşamayabileceği, toplu tabancaların veya uzun namlulu silahların kullanıldığı olaylarda tetiği çeken ele atış artıklarının bulaşma ihtimalinin çok zayıf olduğu” belirtilmiştir.  Ankara Jandarma Kriminal Daire Başkanlığının Balistik İnceleme Şubesince olayda kullanılan silah ve mermi kovanı üzerinde yapılan incelemede “tetkik için gönderilen T0624-06 1009003391 seri numaralı silahın (K.’ya zimmetli) 5,56 mm. çapında fişek istimal eden HK33 E marka tüfeğin yapılan tetkik kontrol ve muayenesinde emniyet ve ateş ayar mandalının sağlam ve işler durumda olduğu, atışa mani herhangi bir arızasının bulunmadığı, suça konu bir adet 5,56x45 mm. çaplı kovanın T0624-06 1009003391silahtan atıld��ğının belirlendiği” saptanmıştır. Soruşturma kapsamında K.ya birlik Komutanlığınca kendisine zimmetli tüfeği ile ilgili mekanik nişancılık ve atış eğitimi konusunda gerekli eğitimlerin verildiği, emniyet ve kaza önleme ile ilgili emir ve talimatların tebliğ edildiği, ayrıca K.nın rehberlik ve danışma faaliyetleri sonucunda herhangi bir problemine rastlanmadığı tespit edilmiştir. K.nın hayatını kaybettiği olaya ilişkin yapılan soruşturma sonucunda Kara Kuvvetleri Komutanlığı  Kolordu Komutanlığı Askeri Savcılığı, 7/9/2012 tarihli ve E.2012/411, K.2012/124 sayılı kararıyla “müteveffanın, diz çökmüş vaziyette iken kendisine zimmetli tüfeği başının sağ bölgesine bitişik veya 2 cm. mesafeden bir el ateş etmek suretiyle intihar ettiğini” belirterek kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir. Başvurucu anılan karara merminin giriş çıkış deliğinin konumunun net olarak belirlenmesi, silah üzerindeki parmak izlerinin temini ve ölüm olayında ihmali bulunan sorumluların cezalandırılması taleplerini de içerecek şekilde itiraz etmiştir. Başvurucunun anılan itirazı, Kara Kuvvetleri Komutanlığı  Kolordu Komutanlığı Askeri Mahkemesinin 22/10/2012 tarihli ve K.2012/352 sayılı kararıyla reddedilmiştir. Kararda, başvurucunun merminin giriş çıkış deliğinin konumunun belirlenmesi hususunda yaptığı itiraza ilişkin olarak “olay yerinde yapılan harici muayenede giriş ve çıkış deliğinin yanlış değerlendirilebileceği, otopsi raporunda merminin başa girdiği nokta, izlediği yol ve çıkış deliğinin ayrıntılı olarak anlatıldığı ve olayın nasıl gerçekleştiği konusunda tereddüt bulunmadığı” ifade edilmiştir. İtirazın reddine ilişkin kararda ayrıca başvurucunun, müteveffanın nöbetinin ardından silahını silahlığa teslim etmesi gerekirken silahıyla nasıl serbestçe dolaşabildiğine dair ayrı bir soruşturma yapılması gerektiği yönündeki itirazının, ölüm olayında doğrudan etken olmayıp olayla illiyet bağının bulunmadığı, ancak bu iddiaların da ayrı bir soruşturma konusu olabileceğinden bahisle yapılan araştırmada ilgili personel hakkında kamu davası açıldığı, ölüm olayından önce müteveffa ile tartışan Mus.K. hakkında ise kasten yaralama suçundan soruşturma başlatıldığı belirtilmiştir. Bireysel başvuru formu ve ekleri ile soruşturma dosyasında, söz konusu yargılama süreçlerinin akıbeti hakkında herhangi bir bilgi bulunmamaktadır. Anılan karar 22/11/2012 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 17/12/2012 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun “İntihara yönlendirme” başlıklı  maddesi şöyledir; “(1) Başkasını intihara azmettiren, teşvik eden, başkasının intihar kararını kuvvetlendiren ya da başkasının intiharına herhangi bir şekilde yardım eden kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. (2) İntiharın gerçekleşmesi durumunda, kişi dört yıldan on yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. (3) Başkalarını intihara alenen teşvik eden kişi, üç yıldan sekiz yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. (4) İşlediği fiilin anlam ve sonuçlarını algılama yeteneği gelişmemiş olan veya ortadan kaldırılan kişileri intihara sevk edenlerle cebir veya tehdit kullanmak suretiyle kişileri intihara mecbur edenler, kasten öldürme suçundan sorumlu tutulurlar.” 4/2/2014 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “Kovuşturmaya yer olmadığına dair karar” başlıklı  maddesi şöyledir: “(1) Cumhuriyet savcısı, soruşturma evresi sonunda, kamu davasının açılması için yeterli şüphe oluşturacak delil elde edilememesi veya kovuşturma olanağının bulunmaması hâllerinde kovuşturmaya yer olmadığına karar verir. Bu karar, suçtan zarar gören ile önceden ifadesi alınmış veya sorguya çekilmiş şüpheliye bildirilir. Kararda itiraz hakkı, süresi ve mercii gösterilir.  (2) Kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildikten sonra yeni delil meydana çıkmadıkça, aynı fiilden dolayı kamu davası açılamaz.…” 25/10/1963 tarihli ve 353 sayılı Askeri Mahkemeler Kuruluşu ve Yargılama Usulü Kanunu’nun “Kovuşturmaya yer olmadığına dair karara itiraz” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:  “Askerî savcı tarafından verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair karar, teşkilâtında askerî mahkeme kurulan kıt’a komutanı veya askerî kurum amiri ile şüpheli ve suçtan zarar görene bildirilir.  Bu karara karşı teşkilâtında askerî mahkeme kurulan kıt’a komutanı veya askerî kurum amiri ya da suçtan zarar gören, kararın kendilerine tebliğinden itibaren onbeş gün içinde kararı veren askerî savcının teşkilâtında olduğu askerî mahkemeye yer itibarıyla en yakın askerî mahkemede itiraz edebilirler. En yakın askerî mahkemenin tayininde kararsızlık olursa, bu husus Millî Savunma Bakanlığınca giderilir. İtiraz isteminde kamu davasının açılmasını haklı gösterecek olaylar ve deliller gösterilir.” Anılan Kanun’un “İtirazın reddi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “ İtiraz süresi içinde yapılmamış veya sebep gösterilmemişse veyahut kamu davasının açılması için yeter sebepler bulunmazsa askeri mahkeme itirazı reddeder.Ret kararı suçtan zarar görene; eğer itiraz, teşkilâtında askerî mahkeme kurulan kıt’a komutanı veya askerî kurum amiri tarafından yapılmış ise bu makama tebliğ olunur ve ayrıca askerî savcıya ve şüpheliye bildirilir. İtiraz reddedildikten sonra kamu davası ancak yeni olaylara ve yeni delillere dayanılarak açılabilir.” 353 sayılı Kanun’un “İtirazın kabulü” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:  “Askerî mahkeme, itirazın yerinde ve haklı olduğuna kanaat getirirse, şüpheli hakkında kamu davası açılmasının gerekli olduğuna karar verir ve evrakı yetkili askerî savcıya gönderir. Bu karar üzerine askeri savcı soruşturma yapmaksızın iddianame ile kamu davasını açar.” ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/512",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, 2012 yılında askerlik hizmetinin yerine getirilmesi sırasında meydana gelen ölüm olayına ilişkin etkili bir soruşturma yapılmaması nedeniyle Anayasa’nın 17. ve 36. maddelerinde güvence altına alınan yaşam hakkı ile hak arama hürriyetinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hâkim adaylığı mülakat sınavında başarısız sayılma işlemine karşı açılan davanın reddedilmesi nedeniyle Anayasa'nın  maddesinde düzenlenen eşitlik ilkesinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 5/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonda kabul edilebilirlik konusunda oybirliği sağlanamadığından başvuru, kabul edilebilirlik incelemesinin karara bağlanabilmesi için Bölüme gönderilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 2008 ile 2014 yılları arasında yapılan hâkim ve savcı adaylığı yazılı sınavlarına katılarak kazandığını ancak tümünün mülakatında elendiğini belirtmiştir.  Başvurucu 13/12/2011 tarihinde yapılan mülakatta başarısız sayılması üzerine iptal davası açmıştır. Ankara  İdare Mahkemesi 28/9/2012 tarihli kararıyla \"...yasa ve yönetmelikte belirtilen kurallara göre gerçekleştirilen mülakat sonucunda davacının başarısız sayılmasında hukuka aykırılık görülmemiştir.\" gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Anılan karar Danıştay Onikinci Dairesinin 10/12/2013 tarihli kararıyla onanmıştır. Karar düzeltme istemi ise aynı Dairenin 15/5/2014 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Bu karar 12/8/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 5/9/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu, Anayasa Mahkemesine 10/10/2014 tarihinde verdiği dilekçesinde ise 9/12/2010 tarihinde girdiği ve başarısız sayıldığı adli yargı hâkim adaylığı mülakatına ilişkin açtığı davanın Ankara  İdare Mahkemesinin 21/12/2011 tarihli kararıyla reddedildiğini ve kararın temyiz incelemesinden geçerek kesinleştiğini, buna ilişkin tebliğin de 16/9/2014 tarihinde yapıldığını belirtmiştir.  24/2/1983 tarihli ve 2802 sayılı Hakimler ve Savcılar Kanunu’nun  maddesinin (ı) bendi şöyledir:“Adaylığa atanabilmek için :…Yazılı yarışma sınavı ile mülakatta başarı göstermek,…şarttır.” 2802 sayılı Kanun'un 9/A maddesinin onuncu ve devamı fıkraları ise şöyledir:“ Mülâkat, ilgilinin;  a) Muhakeme gücünün, b) Bir konuyu kavrayıp özetleme ve ifade yeteneğinin, c) Genel ve fizikî görünümünün, davranış ve tepkilerinin mesleğe uygunluğunun ve liyakatinin,  d) Yetenek ve kültürünün, e) Çağdaş bilimsel ve teknolojik gelişmelere açıklığının, puan vermek suretiyle değerlendirilmesi yöntemidir. Mülâkat, yukarıdaki bentlerde yazılı özellikler herbiri yirmişer puan üzerinden değerlendirilerek yapılır. Mülâkat Kurulunun her bir üyesi tarafından verilen puanlar ayrı ayrı tutanağa geçirilir. Başarılı sayılmak için, üyelerin yüz tam puan üzerinden verdikleri notların aritmetik ortalamasının en az yetmiş olması şarttır.  Mülâkat sonucu en yüksek puan alandan başlamak üzere sıraya konularak mülâkat başarı listesi hazırlanır ve bu listenin altı Mülâkat Kurulu tarafından imzalanarak Personel Genel Müdürlüğüne teslim edilir. ...” ",
+        "Haklar":"Kapsam dışı haklar",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/14856",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hâkim adaylığı mülakat sınavında başarısız sayılma işlemine karşı açılan davanın reddedilmesi nedeniyle Anayasa nın 10. maddesinde düzenlenen eşitlik ilkesinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargı kararının gereği gibi uygulanmaması nedeniyle kararın icrası hakkının ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 28/2/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Vakıflar Genel Müdürlüğü Ankara Bölge Müdürlüğünde araştırmacı olarak görev yapmaktayken 16/8/2009 tarihinde yapılan vakıf uzmanlığı yazılı sınavından 70 puan alarak başarılı olmuş ve mülakata girmeye hak kazanmıştır. 12/11/2009 tarihinde yapılan mülakat sınavında başarısız olması üzerine 11/12/2009 tarihinde Vakıflar Genel Müdürlüğüne (idare) karşı işlemin iptali istemiyle dava açmıştır. Başvurucu dava devam ederken 5/1/2010 tarihinde emekli olmuştur. Ankara  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 10/12/2010 tarihinde davayı reddetmiştir. Kararda, başvurucuya önceden hazırlanan sınav soruları arasından kendisine sorulacak soruları seçme imkânının verildiği ve başvurucu tarafından verilen yanıtların baştan sona sesli ve görüntülü olarak kayıt altına alındığı belirtilmiştir. Mülakat Komisyonu tarafından bu şekilde yapılan değerlendirmede hukuka aykırılık bulunmadığı ifade edilmiştir. Başvurucu, karara karşı 2/2/2011 tarihinde temyiz yoluna başvurmuştur. Danıştay Beşinci Dairesi 15/4/2014 tarihinde mahkeme kararını bozmuştur. Kararda, mülakat sınavının görüntü ve ses kaydının dosyaya sunulması nedeniyle sınavda en düşük not alarak başarılı olan ile başvurucunun birlikte değerlendirilmesi ve gerek görülmesi takdirde bu konuda bilirkişi incelemesi yaptırılması gerektiği ifade edilmiştir.  Davalı idarenin 10/7/2014 tarihli karar düzeltme talebi aynı Dairenin 18/12/2014 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Mahkeme 4/3/2016 tarihinde bozma kararına uyarak işlemi iptal etmiştir. Kararın ilgili kısmı şu şekildedir:\"Bu durumda; davacının sözlü sınavda başarısız sayılmasına ilişkin işlemde, sınav komisyonu tarafından davacıya sorulan soruların ve davacının verdiği yanıtlara komisyon başkan ve üyelerince verilen notların ayrı ayrı tutanağa geçirilmemesi nedeniyle bu yönüyle hukuka uygunluk bulunmamaktadır....Öte yandan; söz konusu işlemin hukuka aykırı olması nedeniyle Mahkememizce iptal edilmesinin, davacının doğrudan başarılı olduğu anlamına gelmeyeceği de açıktır.Davacının dava konusu işlem nedeniyle uğradığı maddi kayıpların yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istemine gelince; davacının başarısız sayılmasına ilişkin işlemin hukuka uygun olmadığı açık ise de, davacının durumu davalı idare tarafından yeniden değerlendirileceğinden ve davacının başarılı olup olamayacağı, dolayısıyla vakıf uzmanlığına atanıp atanamayacağı veya hangi tarihte atanacağı belirsiz olduğundan tazminat istemi hakkında bu aşamada karar verilmesine olanak bulunmamaktadır.\" Davalı idare karara karşı 24/8/2016 tarihinde temyiz yoluna başvurmuştur. Danıştay İkinci Dairesi (Daire) 21/6/2017 tarihinde temyiz talebini reddederek mahkeme kararını onamıştır. Başvurucu 20/10/2017 tarihinde idareye başvurarak mahkeme kararının uygulanmasını talep etmiştir. İdare başvuruyu 26/10/2017 tarihinde Sosyal Güvenlik Kurumuna (SGK) göndermiştir. SGK 12/1/2018 tarihli yazısında, talep hakkında kendileri tarafından yapabilecek bir şey olmadığını ve gereğinin idare tarafından yapılması gerektiğini belirtmiştir. İdare tarafından herhangi bir işlem yapılmaması üzerine başvurucu 28/2/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Anayasa Mahkemesince başvurucunun uygulanmadığını ileri sürdüğü kararın gereklerinin yerine getirilip getirilmediği ve başvurucu hakkında konuya ilişkin olarak bir işlem yapılıp yapılmadığı hususlarında idareden bilgi istenmiştir. İdare tarafından gönderilen 29/12/2020 tarihli yazıda başvurucunun 15/12/2009 tarihinde kendi isteği ile emeklilik talebinde bulunduğu, söz konusu talebin 18/12/2009 tarihli olur ile uygun görülerek başvurucunun emekliye sevk edildiği ve 5/1/2010 tarihinde görevinden ayrıldığı belirtilmiştir. Başvurucunun 5/1/2010 tarihinde kendi isteği ile emekliye ayrılmasına bağlı olarak Mahkemenin 4/3/2016 tarihli kararı doğrultusunda herhangi bir işlem yapılamadığı, ayrıca başvurucunun emekliliğinin iptali ile ilgili bir karar da bulunmadığı ifade edilmiştir. A. Ulusal Hukuk 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun \"Kararların sonuçları\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\" Danıştay, bölge idare mahkemeleri, idare ve vergi mahkemelerinin esasa ve yürütmenin durdurulmasına ilişkin kararlarının icaplarına göre idare, gecikmeksizin işlem tesis etmeye veya eylemde bulunmaya mecburdur. Bu süre hiçbir şekilde kararın idareye tebliğinden başlayarak otuz günü geçemez.... Danıştay, bölge idare mahkemeleri, idare ve vergi mahkemeleri kararlarına göre işlem tesis edilmeyen veya eylemde bulunulmayan hallerde idare aleyhine Danıştay ve ilgili idari mahkemede maddi ve manevi tazminat davası açılabilir.\" 27/9/2008 tarihli ve 27010 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Vakıflar Yönetmeliği'nin \"Uzman yardımcılığı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Vakıf Uzmanlığına uzman yardımcısı olarak girilir. Uzman yardımcılığına atanabilmek için; KPSS’de (A) grubu kadrolar için yapılan sınavda Genel Müdürlükçe belirlenen puan türünde tespit edilen asgari puanı almış olanlar arasında yapılan yarışma sınavında başarılı olmak şarttır.\" Aynı Yönetmelik'in \"Aranılan şartlar\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Yarışma sınavına katılabilmek için,a) Devlet Memurları Kanununun 48 inci maddesinde sayılan şartları taşımak,b) KPSS puan türlerinden yarışma sınavı duyurusunda ilan edilen asgari puanı almak,c) KPDS seviye tespit sınavında Genel Müdürlükçe belirlenen dillerin birinden en az (B) düzeyinde başarılı olmak,ç) Sınavın yapıldığı tarihte otuz yaşını doldurmamış olmak,d) En az dört yıllık eğitim veren yurt içi veya bunlara denkliği Yükseköğretim Kurulu tarafından onaylanmış yurt dışındaki fakülte veya yüksek okullardan mezun olmak,şartları aranır.\" Aynı Yönetmelik'in \"Uzmanlığa atama\" kenar başlıklı  maddesi şu şekildedir:\"Yeterlik sınavında başarılı bulunan Uzman Yardımcısı, uzmanlık için aranan diğer şartları da taşıması kaydıyla Genel Müdürlük tarafından Vakıf Uzmanı olarak atanır. Ataması yapılanlar birden fazla ise aralarındaki başarı sıralaması, uzman yardımcılığı dönemindeki çalışmaları ve tez değerlendirme sonuçları birlikte değerlendirilerek Genel Müdürlükçe belirlenir. \"B. Uluslararası Hukuk  Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme)  maddesinin (1) numaralı fıkrasının birinci cümlesi şöyledir:\"Herkes davasının, medeni hak ve yükümlülükleri ile ilgili uyuşmazlıklar ya da cezai alanda kendisine yöneltilen suçlamaların esası konusunda karar verecek olan, yasayla kurulmuş, bağımsız ve tarafsız bir mahkeme tarafından, kamuya açık olarak ve makul bir süre içinde, görülmesini isteme hakkına sahiptir.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Sözleşme'nin adil yargılanma hakkını düzenleyen  maddesinde kararların icrasından açıkça bahsedilmemekle birlikte Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) mahkemeye erişim hakkından yola çıkarak yargı kararlarının icra edilmesi hakkını adil yargılanma hakkının unsurlarından biri olarak kabul etmektedir. AİHM'e göre mahkemeye erişim hakkı, bir uyuşmazlığı mahkeme önüne götürme ve aynı zamanda mahkemece verilen kararın uygulanmasını isteme haklarını da kapsar. Mahkeme kararlarının uygulanması, yargılama sürecini tamamlayan ve yargılamanın sonuç doğurmasını sağlayan bir unsurdur. Karar uygulanmazsa yargılamanın da bir anlamı olmayacaktır (Hornsby/Yunanistan, B. No: 18357/91, 19/3/1997, § 40).  AİHM'e göre herhangi bir mahkeme tarafından verilen bir kararın icrası,  maddenin amaçları bağlamında davanın ayrılmaz bir parçası olarak düşünülmelidir (Hornsby/Yunanistan, § 40; Scordino/İtalya (No. 1) [BD], B. No: 36813/97, 29/3/2006, § 196). Kamu otoriteleri, nihai yargı kararına uymak için gerekli önlemleri almada başarısız olduğu takdirde 6/ maddenin hükümlerini tüm yararlı etkilerinden mahrum bırakmış olur (Burdov/Rusya, B. No: 59498/00, 7/5/2002, § 37). AİHM, yukarıdaki prensiplerin -sonuçları davacının medeni hakları üzerinde belirleyici olan idari uyuşmazlıklara ilişkin yargılamalar bağlamında- daha büyük bir önemi olduğunu ifade etmektedir. Gerçekte davacı, devletin en üst idari mahkemesi önünde iptal başvurusunda bulunmak suretiyle yalnızca hakkında itirazda bulunulan kararın iptalini değil aynı zamanda ve her şeyden önce söz konusu kararın neticelerinin ortadan kaldırılmasını talep etmektedir. Dolayısıyla davacının etkili bir şekilde korunması ve hukuka uygunluğun yeniden sağlanması idari makamların kararı icra etme yükümlülüğünün olmasını gerektirir (Hornsby/Yunanistan, § 41; Kyrtatos/Yunanistan, B. No: 41666/98, 22/5/2003, §§ 31, 32). AİHM, kesinleşmiş ve bağlayıcı bir yargı kararının lehine karar verilen tarafın zarar görmesine rağmen infaz edilmemesi durumunda Sözleşme'nin  maddesinin teminat altına aldığı mahkemeye erişim hakkının bir anlam ifade etmeyeceğini vurgulamaktadır. Hangi yargı makamı verirse versin bir yargı kararının veya hükmünün infaz edilmesi  madde anlamında davanın tamamlayıcı unsuru olarak değerlendirilmelidir (Burdov/Rusya, § 34). AİHM, Sözleşme'nin  maddesi kapsamında bir yargı yerine ulaşma hakkının sadece teorik olarak bu hakkın tanınmasını değil aynı zamanda o yargı yerinden alınan nihai kararın icrasına yönelik meşru bir beklentiyi de koruduğunu kabul etmiştir (Apostol/Gürcistan, B. No: 40765/02, 28/2/2007, § 54). Reisner/Türkiye (B. No: 46815/09, 21/7/2015, §§ 48-50) kararına konu olayda ise bir bankaya elkonulması işleminin yargı kararıyla iptal edilmesine rağmen bu bankanın üçüncü bir kişiye satışı nedeniyle ilgili yargı kararının uygulanmaması söz konusudur. AİHM, başvurucunun dava açabilmekle birlikte iptal kararının icrasının mümkün olamadığına dikkati çekmiştir. AİHM'e göre yerel icra usulünün karmaşıklığı veya devletin bütçe sistemi, Sözleşme uyarınca bağlayıcı ve icra edilebilir yargısal kararların makul bir süre içinde icra edilmesini herkes için sağlama yükümlülüğünden devleti muaf tutamaz. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/5490",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargı kararının gereği gibi uygulanmaması nedeniyle kararın icrası hakkının ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kararın gerekçesi açıklanmadığı ve kanun yolu süresinin gerekçeli kararın tebliğinden başlayacağı açıkça belirtildiği hâlde tefhimden başlatılan süre gözetilerek istinaf talebinin reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucunun açtığı davada kanun yolu başvurusu, kanun yolu süresinin ilk derece mahkemesinin kararının tefhim tarihinden başlatılarak hesaplanması nedeniyle süresinde olmadığı gerekçesiyle kesin olarak reddedilmiştir. Başvurucu, nihai hükmü 12/7/2020 tarihinde öğrendikten sonra 24/7/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/21606",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kararın gerekçesi açıklanmadığı ve kanun yolu süresinin gerekçeli kararın tebliğinden başlayacağı açıkça belirtildiği hâlde tefhimden başlatılan süre gözetilerek istinaf talebinin reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, başvurucuların yakınlarının askerlik görevinin ifası sırasında ölümü ile ilgili olaraketkili bir ceza soruşturması yapılmaksızın kendisinin intihar ettiği gerekçesiyle kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği, oysa bu iddianın gerçeği yansıtmadığı, oğullarının sosyal veya psikolojik bir sorununun olmadığı, ölüm olayının idarenin hizmet kusuru sonucu meydana geldiği ve bu nedenle yaşam hakkının ihlal edildiği, söz konusu olay nedeniyle açılan tazminat davasında da ölüm olayının intihar olarak nitelendirilmek suretiyle tazminat taleplerinin kısmen kabul edilerek zararlarının tamamı karşılanmadan karar verildiği, Askeri Yüksek İdare Mahkemesinin (AYİM) kararlarına karşı başvurulabilecek bir temyiz yolunun bulunmadığı, dolayısıyla adil yargılanma hakkınınihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 7/3/2013 tarihinde Van  İdare Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde belirlenen eksiklikler tamamlatılmış ve başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 22/2/2016 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. A.Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların Yakınının Askerlik Süreci  Başvurucuların çocuğu Erkan Çelik 10/12/2009 tarihinde Van Erciş Askerlik Şube Başkanlığı tarafından harcırahı verilerek eğitim birliği olan İzmir Narlıdere İstihkam Okulu ve Eğitim Merkezi Komutanlığına sevk edilmiştir. Bunun üzerine Erkan Çelik'in 14/12/2009 tarihinde eğitim birliğine katıldığı, eğitimini tamamlaması sonucu 12/2/2010 tarihinde dağıtım iznine ayrıldığı 14/2/2010 tarihinde de usta birliği olan Adana  Kolordu Komutanlığına katıldığı 17/2/2010 tarihinde deMuhabere Bölük Komutanlığıemrinde görevlendirildiği tespit edilmiştir. Başvurucuların yakını askerlik görevini yerine getirmekteyken 9/4/2010 tarihinde saat 00'de nöbet yerindeduyulan silah sesi nedeniylenöbet mahalline intikal edilmesi üzerine ağır yaralı olarak bulunmuştur. Ambulans çağrılarakÇukurova Üniversitesi Balcalı Tıp Fakültesi Hastanesine saat 30'da sevk edilen Erhan Çelik,sevk sırasında ve acil serviste yapılan tüm tıbbı müdahalelere rağmen saat 20'de kurtarılamayarak vefat etmiştir.  Ceza Soruşturması Süreci Başvurucuların yakınının ölüm olayının bildirilmesi üzerine Askerî Savcılık tarafından resen soruşturma başlatılmış, olay yeri inceleme ekibi tarafından saat 00'e kadar olay yeri inceleme işlemleri yapılmış ve bilahare hastaneye gidilerek müteveffanın cesedinin fotoğrafları çekilerek el ve yüz svapları alınmıştır. Olay yerinde yapılan inceleme sonucu düzenlenen raporda; olay yerinde çöplük duvarıbatısında kışla etrafında bulunan ihata duvarı ile çöplük duvarı arasında bulunan yerde kan birikintisi bulunduğu ve kanın pıhtılaştığı, olay yerinde bir adetG-3 piyade tüfeği bulunduğu, tüfeğin çöplüğün kuzey köşesine 296 cm. mesafede olduğu, namlu istikametinin batıyı gösterir hâlde olduğu, askı kayışı altta kalacak şekilde duran tüfeğin el kundağında kan lekelerinin olduğu, emniyetin tek atış pozisyonunda olduğu ve şarjörün takılı olduğu, şarjör çıkarıldığında şarjör içerisinde 18 adet fişek olduğunun ve kurma kolunun çekilmesi ile birlikte mermileri dışarı attığının görüldüğü, tüfeğin tetik tertibatının yapılan kontrolde çalıştığı ve tetiğin düştüğünün görüldüğü, olay mahallinde ihata duvarı bitişiğinde bir adet parçalanmış askeri şapkanın bulunduğu, ihata duvarı dışarısında Adana - Balcalı Karayolu üzerinde de bir adet G-3 piyade tüfeği fişeği bulunduğu, olay yerinde herhangi bir ikili mücadele izinin olmadığı,olay mahallindentoplanan delillerinin incelenmek üzere Adana Kriminal PolisLaboratuvarına gönderildiği hususlarına yer verildiği görülmüştür. Adana Kriminal Polis Laboratuvarında yapılan inceleme sonucu düzenlenen 20/4/2010 tarihli ekspertiz raporunda olay yerinde bulunan boş kovanın başvurucuların yakınına zimmetli G-3 piyade tüfeği ile atıldığı saptanmış olup yine 4/5/2010 tarihli ekspertiz raporunda da Erkan Çelik’e (müteveffa) ait sol el üstü, sağ el avuç izi ve yüz svap alma bantlarında atış atıklarından antimon olduğu ve müteveffanın giysileri üzerinde de antimon olduğu tespit edilmiştir. Soruşturma kapsamında 10/4/2010 tarihinde askerî savcı eşliğinde adli tıp uzmanları tarafından gerçekleştirilen otopsi neticesinde düzenlenen Adana Adli Tıp Grup Başkanlığının 28/9/2010 tarihli otopsi raporuna göre müteveffanın ateşli silah yaralanmasına bağlı çoklu kafatası kemik kırıkları ile birlikte beyin kanaması, beyin doku harabiyeti sonucu vefat ettiği sonucuna ulaşılmıştır. Olay sonucu yapılan incelemeler neticesinde düzenlenen raporlara dayanılarakAskerî Savcılık tarafından başvurucuların yakınının ölümüne sebebiyet veren atışın bitişik atış olduğu anlaşılmıştır. Söz konusu soruşturma kapsamında müteveffanın yakınları ile arkadaşlarının ifadeleri alınmış olup başvurucu Erhan Çelik (babası) ve Fezile Çelik (annesi) oğullarının herhangi bir problemi olmadığını, kardeşi Ercan Çelik ise olay günü saat 00'te para gönderdiğini söylemek, saat 00'de da parayı alıp almadığını sormak için aradığını ancak telefona başka bir askerin çıktığını ve kardeşini çağırmak için gidip döndüğünde kardeşininkendisiyle görüşmek istemediğini söylediğini ifade etmiştir. Ölüm olayı nedeniyle ifadesi alınan arkadaşlarından tanık Mu. Er Ali Ceylan'ın, adı geçen müteveffayı tanıdığını, beraber bölükte boyacılık yaptıklarını, maddi durumunun kötü olduğunu, bunu bölük astsubayı ve bölük çavuşunun da bildiğini, bölük astsubayının başvurucunun yakınına yardım yaptığını ifade ettiğini, yine olay ile ilgili ifadesine başvurulan Mu. Er Ayhan Çoban'ın da ölüm olayın meydana geldiği 9/4/2010 günü gündüz saatlerinde müteveffanın İstanbul'daki kardeşinden harçlık istediğini, kardeşi ile para konusunda tartıştıklarını, kardeşinin kendisine telefonda kötü laflar ettiğini ve kendisinin ailesi içerisinde bir yeri olmadığını, adam yerine konulmad��ğını, bu nedenle de yaşamanın bir anlamı kalmadığını kendisine söylediğini beyan ettiği tespit edilmiştir. Soruşturma dosyasındaki tanık ifadelerinden ve belgelerden müteveffanın neşeli, askerlikle uyumlu, verilen işleri yapan, herhangi bir disiplin ve uyum sorunu olmayan ancak ekonomik sıkıntıları olan bir personel olduğu, bu nedenlekendisine kantin gelirinden 40 TL yardım yapıldığı, müteveffaya kötü muamelede bulunan kimse bulunmadığı belirlenmiştir. Bu kapsamda Askerî Savcılığın 23/12/2010 tarihli ve E. 2010/713, K.2010/23 sayılı kararıyla özetle müteveffa Erkan Çelik'in kendine zimmetli G-3 piyade tüfeği ile 9/4/2010tarihinde saat 15 sıralarında nöbet yerinde kendisine bir el ateş etmek suretiyleateşli silahla yaralama sonucu vefat ettiğinin dosyadaki bilgi ve belgeler kapsamında sabit olduğu, müteveffayı intihara azmettiren, teşvik eden veya yardım eden kimsenin bulunmadığı gerekçesiyle kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir.  Kovuşturmaya yer olmadığına dair karar (KYOK), 6/1/2011 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiş, söz konusu karara karşı başvurucular tarafından itiraz kanun yoluna başvurulmamıştır.  Askeri Yüksek İdare MahkemesindeAçılanTazminat Davası Süreci Başvurucuların, yakınlarının intihar ederek yaşamını yitirdiği iddiasının gerçeği yansıtmadığı, kendisinin sosyal veya psikolojik bir sorunu olmadığı, ölüm olayının idarenin hizmet kusuru sonucu meydana geldiğinden bahisle maddi ve manevi zararlarının karşılanması amacıyla yaptıkları tazminat başvurusu Millî Savunma Bakanlığınca cevap verilmeyerek reddedilmiştir. Başvurucular tarafından söz konusu zımni ret işleminin iptali ile toplam 000 TL maddi ve manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte taraflarına ödenmesine karar verilmesi istemiyle Adana  İdare Mahkemesindeaçılan tam yargı davasının anılan Mahkemenin 21/2/2011 tarihli kararıyla görev yönünden reddedilmesi üzerine Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) İkinci Dairesinde dava açılmıştır. AYİM İkinci Dairesinin 26/12/2012 tarihli kararıyla başvurucuların yakınının zorunlu askerlik hizmetini yapmakta iken maddi durumunun kötü olması nedeniyle intihar etmesi sonucu oluşan zararın, zarar görenler üzerinde bırakılmayarak tüm topluma yayılmasının adalet, hakkaniyet ve eşitlik esaslarına uygun düşeceğinden başvurucuların zararının kusursuz sorumluk ilkesi gereği davalı idarece karşılanması gerektiği, ayrıca ölüm olayının müteveffanın kendi eylemi sonucu gerçekleşmesi nedeniyle müteveffanın da müterâfık kusurunun bulunduğu sonucuna varıldığı gerekçesiyle bilirkişi raporu sonucu belirlenen miktar üzerinden başvurucuların yakınının kusuru da dikkate alınmak suretiyle 500 TL maddi, 400 TL manevi tazminat taleplerinin kabulü, fazlaya ilişkin taleplerinin reddine karar verilmiştir. Söz konusu karar, başvuruculara 5/2/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.Başvurucular 7/3/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. B. İlgili Hukuk 4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu’nun “Doğrudan doğruya tam yargı davası açılması” başlıklı  maddesi şöyledir:“İdari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde dava açmadan önce, bu eylemlerin yazılı bildirimi üzerine veya başka suretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde yetkili makama başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri lazımdır. Bu isteklerin kısmen veya tamamen reddi halinde bu konudaki işlemin tebliği tarihinden ve altmış gün içinde cevap verilmediği takdirde bu sürenin bittiği tarihten itibaren altmış gün içinde tam yargı davası açabilirler.Görevli olmayan adli yargı mercilerine açılan tam yargı davasının görevden reddi halinde sonradan Askeri Yüksek İdare Mahkemesine açılan davalarda, birinci fıkrada öngörülen idareye başvurma şartı aranmaz.” 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun haksız fiillerden doğan borç ilişkilerinin ceza hukuku ile ilişkisini düzenleyen  maddesi şöyledir:“Hâkim, zarar verenin kusurunun olup olmadığı, ayırt etme gücünün bulunup bulunmadığı hakkında karar verirken, ceza hukukunun sorumlulukla ilgili hükümleriyle bağlı olmadığı gibi, ceza hâkimi tarafından verilen beraat kararıyla da bağlı değildir. Aynı şekilde, ceza hâkiminin kusurun değerlendirilmesine ve zararın belirlenmesine ilişkin kararı da, hukuk hâkimini bağlamaz.” 1602 sayılı Kanun’un “Askeri Yüksek İdare Mahkemesinin kararlarının sonuçları” başlıklı  maddesi şöyledir: “Daireler ve Daireler Kurulu kararları kesin olup, kesin hükmün bütün hukuki sonuçlarını hasıl eder. Bu kararlar aleyhine, ancak bu kanunda yazılı kanun yollarına başvurulabilir. Askeri Yüksek İdare Mahkemesinin esasa ve yürütmenin durdurulmasına ilişkin kararlarının icaplarına göre idare, altmış gün içinde işlem tesis etmeye veya eylemde bulunmaya mecburdur. Mahkeme ilamlarının icaplarına göre eylem ve işlem tesis etmeyen idare aleyhine Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde tam yargı davası açılabilir. Tam yargı davaları hakkındaki kararlar, genel hükümler dairesinde infaz ve icra olunur.”1602 sayılı Kanun’un “Kararın düzeltilmesi” başlıklı  maddesi şöyledir: \" Daireler ile Daireler Kurulundan verilen kararlar hakkında bir defaya mahsus olmak üzere, ilamın tebliği tarihinden itibaren onbeş gün içinde aşağıda yazılı sebepler dolayısiyle kararın düzeltilmesi istenebilir.a) Kararın esasına etkisi olan iddia ve itirazların, kararda karşılanmamış olması;b) Bir ilamda birbirine aykırı hükümler bulunması;c) Kararın usul ve kanuna aykırı bulunması;Kanunun 45 inci maddesine göre verilen kararların düzeltilmesi işlemi kabul edilerek davaya yeniden bakılması ve esas hakkında karar verilmesi halinde de karar düzeltilmesi isteminde bulunulabilir.Daireler ile Daireler Kurulu, kararın düzeltilmesi dilekçesinde ileri sürülen sebeplerle bağlıdır.\" ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/1905",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucuların yakınlarının askerlik görevinin ifası sırasında ölümü ile ilgili olarak etkili bir ceza soruşturması yapılmaksızın kendisinin intihar ettiği gerekçesiyle kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği, oysa bu iddianın gerçeği yansıtmadığı, oğullarının sosyal veya psikolojik bir sorununun olmadığı, ölüm olayının idarenin hizmet kusuru sonucu meydana geldiği ve bu nedenle yaşam hakkının ihlal edildiği, söz konusu olay nedeniyle açılan tazminat davasında da ölüm olayının intihar olarak nitelendirilmek suretiyle tazminat taleplerinin kısmen kabul edilerek zararlarının tamamı karşılanmadan karar verildiği, Askeri Yüksek İdare Mahkemesinin AYİM) kararlarına karşı başvurulabilecek bir temyiz yolunun bulunmadığı, dolayısıyla adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, psikolojik taciz ve yıldırma (mobbing) uygulandığından bahisle açılan tazminat davasının reddi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 16/8/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca 16/1/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 16/4/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 2/6/2015 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 8/6/2015 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını 23/6/2015 tarihinde ibraz etmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 1996 yılında Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Gıda Mühendisliği Bölümünde araştırma görevlisi olarak çalışmaya başlamıştır. Doktora çalışmalarını yürütmek üzere AnkaraÜniversitesinde görevlendirilmiş, eğitimini tamamlayarak 8/9/2006 tarihinde Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Gıda Mühendisliği Bölümündeki görevine dönmüştür. 3/11/2006 ile 10/12/2007 tarihleri arasında askerlik görevini yapmıştır.Başvurucu 2/11/2009 tarihinde naklen Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığına (anılan tarihteki ismiyle Tarım ve Köyişleri Bakanlığı) mühendis olarak atanmış ve 11/11/2009tarihinde Pamukkale Üniversitesinden ayrılmıştır. Başvurucunun eşi tarafından Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bahçe Bitkileri Bölümünde yürütülen bir projede, anılan proje yöneticisi tarafından başvurucunun görevlendirilmesi yönünde yapılan 11/2/2008 tarihli talebe bir cevap verilmemiştir. Başvurucunun Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarım ve Kırsal Kalkınmayı Destekleme Kurumunda geçici görevlendirilmesi yönündeki 8/10/2008 tarihli talebi, Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Dekanlığının (Dekanlık) 9/10/2008 tarihli yazısıyla reddedilmiştir. Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Gıda Mühendisliği Bölüm Başkanlığı (Bölüm Başkanlığı) tarafından yazılan 7/4/2009 tarihli yazıda, başvurucunun 26/3/2009 tarihinden itibaren aldığı on beş günlük sağlık raporunda \"sağlık iznini başka bir ilde geçirebilir\" ifadesinin bulunmadığı, rapor izninin il dışında geçirilmesinin Dekanlık Makamınca uygun görülmediği, bu konuda açıklama yapması ve bundan sonra daha dikkatli davranması gerektiği bildirilmiştir. Belirtilen konunun araştırılması için 27/4/2009 tarihli yazıyla soruşturmacı görevlendirilmiş, soruşturmacı tarafından hazırlanan 5/8/2009 tarihli raporda, başvurucu hakkında soruşturma açılmasına mahal olmadığı bildirilmiştir. Bölüm Başkanlığı tarafından yazılan 27/4/2009 tarihli yazıda, \"değişik zamanlarda yapılan kontrollerde mesai konusunda hassas davranmadığınızve bunu alışkanlık haline getirdiğiniz tespit edilmiştir. Bundan sonra mesai saatleri konusunda daha hassas davranmanızı rica ederim\" denilmiştir. Bölüm Başkanlığı tarafından yazılan 20/5/2009 tarihli yazıyla ve Dekanlığın 29/5/2009 tarihli yazısıyla başvurucunun 18/5/2009 tarihinde görevine gelmediğinin tespit edildiği, konuyla ilgili açıklamasını bildirmesi istenilmiştir. Başvurucu, belirtilen tarihte doktora gitme talebi üzerine kurumu tarafından düzenlenen sevk belgesi ve reçeteyi sunmuş, hakkında herhangi bir işlem yapılmamıştır.  Başvurucu, 17/8/2009 tarihinde Pamukkale Üniversitesi Rektörlüğüne verdiği dilekçesinde, tarafına yardımcı doçent kadrosu verilmemesi ve sağlık nedenleriyle Tarım ve Köyişleri Bakanlığına naklen atanmak istediğini belirtmiştir. Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığının (önceki ismiyle Tarım ve Köyişleri Bakanlığı) 13/8/2009 tarihli yazısıyla başvurucunun naklen atama işlemine muvafakat verilmesi talep edilmiştir. Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Gıda Mühendisliği Bölümü Akademik Kurulunun 17/9/2009 tarihli kararıyla ve Yükseköğretim Kurulu Yürütme Kurulunun 14/10/2009 tarihli kararıyla başvurucunun nakli uygun görülmüş, durum 19/10/2009 tarihinde Pamukkale Üniversitesi Rektörlüğüne bildirilmiştir.  Bölüm Başkanlığının 19/10/2009 ve Dekanlığın 20/10/2009 tarihli yazılarıyla başvurucunun 15/10/2009 tarihinde görevine gelmediğinin tespit edildiği, konuyla ilgili açıklamasını bildirmesi istenilmiştir. Başvurucu, belirtilen tarihte doktora gitme talebi üzerine kurumu tarafından düzenlenen sevk belgesini sunmuş, hakkında herhangi bir işlem yapılmamıştır.  Başvurucu 16/10/2009 tarihli dilekçesiyle yıllık izin talebinde bulunmuş, bu talep reddedilmiştir. Bölüm Başkanlığının 19/10/2009 tarihli ve 567 sayılı yazısıyla başvurucunun her günün başlangıcında ve sonunda, öğrenci uygulamalarının yapıldığı laboratuvarların genel temizlik ve düzeninin kontrolü, elektrikli cihazlardan sürekli çalışması gerekenler ile gece çalışması gerekenlerin takibi ve kontrolü, günlük kırılan ve harcanan malzemelerin tespiti, eksiklerin en kısa sürede Bölüm Başkanlığına rapor edilmesi ile görevlendirildiği bildirilmiştir. Bölüm Başkanlığının tarihsiz ve 571 sayılı yazısında başvurucunun öğrenci uygulamalarının yapıldığı laboratuvarların günlük kontrollerini yapmadığının tespit edildiği belirtilerek 26/10/2009 tarihine kadar bu konuda açıklama yapması istenmiştir. Başvurucu, Dekanlığa verdiği 22/10/2009 tarihli ve 4457 sayılı ve 4456 sayılı dilekçeleriyle yıllık izin talebinin reddedildiğini, kendisine bir yılı aşkın süredir yıllık izin ve üç aydır sevk verilmediğini, görevinden kısa süre sonra ayrılacak olmasına rağmen laboratuvarların günlük kontrollerini yapma görevi verilmesinin Bölüm Başkanının art niyetini gösterdiğini belirtmiş, mağduriyetinin giderilmesini istemiştir.  Dekanlığın 30/10/2009 tarihli yazısıyla dilekçelerinin hiçbir işlem yapılmadan Bölüm Başkanlığınailetildiği, şahsı ile ilgili işlemlerin öncelikle Bölüm Başkanlığı aracılığı ile yapılması gerektiğinden konu hakkında gerekli hassasiyeti göstermesi bildirilmiştir.  Başvurucu 2/11/2009 tarihinde naklen Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığına atanmıştır. Başvurucu 18/2/2010 tarihinde Denizli Cumhuriyet Başsavcılığına verdiği dilekçeyle görev ve yetkilerini kötüye kullanarak yardımcı doçent kadrosu vermeyip sürekli psikolojik olarak tacizederek, iftira atarak, küçük düşürücü görevler vererek işinden ayrılmasına sebep olduğu iddiasıyla Bölüm Başkanı A.Y.den şikâyetçi olmuştur. İlgili Cumhuriyet Savcılığı tarafından 5/3/2010 tarihinde görevsizlik kararı verilerek 4/11/1981 tarihli ve 2547 sayılı Yükseköğretim Kanun'un  maddesinin ikinci fıkrası uyarınca soruşturma yapılması için dosya Pamukkale Üniversitesi Rektörlüğüne gönderilmiştir. Anılan Rektörlükçe görevi kötüye kullanma iddiasıyla inceleme yaptırılmış, yapılan inceleme sonucunda 14/2/2011 tarihli kararla A.Y. hakkında soruşturma açılmasına gerek olmadığı kararı verilmiştir. Başvurucu; doktora öğrenimini tamamladıktan sonra zorunlu hizmet yükümlüsü olarak kurumuna döndüğünü, akademik olarak kendisinden yararlanılmadığını, oda ve büro malzemesi temin edilmediğini, kendisine ancak 2008 yılında bir bilgisayarverildiğini ve sekizmetrekare büyüklüğündeki penceresiz bir odanın tahsis edildiğini, odasına isimlik yaptırılmadığını, tarafına ders görevi verilmediğini; görevlendirme, proje ve ücretsiz izin taleplerinin kabul edilmediğini, Bölüm Başkanı tarafından Üniversitede istenmediğini, kendisine kadro verilmeyeceğiyönünde beyanlarda bulunulduğunu, işe devamsızlık isnadıyla hakkında açılan soruşturma sonucunda muhakkik tarafından soruşturma açılmasına mahal olmadığı kararı verilmesine rağmen aynı konuda sık sık yazı yazıldığını belirterek İdare Mahkemesinde 1 (bir) TLmanevi tazminata hükmedilmesi talebiyle24/6/2011 tarihinde dava açmıştır. Davalı idare 6/9/2011 tarihli savunmasında, başvurucunun göreve başladığı tarihten itibaren dört farklı dekan tarafından davranış ve görevlerinde dikkatli olması konusunda uyarıldığı; iddialarının aksine, başvurucuya penceresi olan ve bir öğretim üyesi ile birlikte paylaştığı odanın tahsis edildiğini,tüm personele tek oturmalarını sağlayacak imkân olmadığından bazı odaların iki kişi tarafından paylaşıldığını, kadro ilanlarının kişiye özel olmadığını, hizmete ve ihtiyaca göre yapıldığını, 2547 sayılı Kanun uyarınca öğretim üyeleri olan profesör, doçent, yardımcı doçent unvanlı personel ile öğretim görevlilerinin ders verebileceği düzenlendiğinden araştırma görevlisi kadrosunda olan başvurucuya ders görevi verilmesinin kanunen mümkün olmadığını, yıllık izin ve sevk alamadığı iddialarının doğru olmadığını, tam tersine başvurucunun uzun süre üst üste izin ve rapor kullandığını, buna göre 2006 yılında dört defada toplam 38 gün, 2007 yılında bir defa 12 gün, 2008 yılında 4 defada toplam 39 gün, 2009 yılında bir kez 1 gün yıllık izin kullandığını; 14-20 Ağustos 2009 tarihleri arasında 7 gün, bel fıtığı ameliyatı nedeniyle 2/7/2009 tarihinden itibaren 45 gün, 24/8/2009 tarihinden itibaren üç hafta, 16/9/2009 tarihinden itibaren yirmi gün, 26/3/2009-9/4/2009 tarihleri arasında 15 gün, 8/3/2008 tarihinden itibaren 20 gün, 22/2/2008-8/3/2008 tarihleri arasında 15 gün, 18/2/2008-23/2/2008 tarihleri arasında 5 gün, kıl dönmesi rahatsızlığı nedeniyle ameliyat olmasına istinaden 8/1/2008 tarihinden itibaren 30 gün raporlu izin kullandığı; 21-23/5/2009 tarihlerinde düzenlenen Süt ve Süt Ürünleri Sempozyumu'nda başvurucunun görevli olmadığını, başvurucunun görevlendirme isteklerinin tamamının reddedilmediğini; 1997 yılında 14 gün, 1999 yılında 18 gün, 2000 yılında 6 gün, 2001 yılında Ankara Üniversitesinde 6 ay, 2006 yılında 33 gün görev izni kullandığını bildirmiştir. Denizli İdare Mahkemesinin 10/9/2012 tarih ve E.2011/1028, K.2012/1005 sayılı kararıyla davanın kabulüne karar verilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Bu durumda, doktora öğrenimini 2547 sayılı Kanunun maddesi kapsamında yaparak Kurumu olan davalı idareye dönen ve zorunlu çalışma yükümlülüğü bulunan davacıdan akademik olarak yazılı, sözlü vb.en üst düzeyde yararlanılmaya çalışılması gerekirken, oda, büro malzemesi, bilgisayar, isimlik vb yaptırılmayarak, yaptığı çalışmalar (makale, sempozyum vb.) ve yaşamındaki değişiklikler (evlilik, askerlik, ameliyat vb.) görmezden gelinmek suretiyle, kadro verilmeyeceği, istifa etmesi yönünde tavsiyede bulunma, gereksiz ve yıldırmaya yönelik görevler verme, doktora öğrenimini tamamlamasının üzerinden yaklaşık olarak üç (3) yıl geçmesine ve akademik yönden herhangi bir yetersizliği olmamasına rağmen öğretim üyesi kadrosu verilmemesi ve yapılan soruşturma sonucu soruşturmacı tarafından soruşturma açılmasına mahal olmadığı değerlendirmesi yapılmasına rağmen işe devamlılık konusunda adına sık sık yazı yazılması eylemlerinin birlikte değerlendirilmesi sonucunda, davacıya mobbing (psikolojik baskı) yapıldığı ve manevi tazminat ödenmesi koşullarınınoluştuğu gerekçesiylemanevi tazminat ödenmesi gerektiği sonuç ve kanaatine varılmıştır.\" Anılan karar davalı idarenin itirazı üzerine Denizli Bölge İdare Mahkemesinin 28/2/2013 tarih ve E.2012/920, K.2013/158 sayılı kararıyla bozulmuş ve dava reddedilmiştir. Kararın gerekçesi şöyledir:\"...gerek davalı idare savunması, gerekse savunma ekinde sunulan bilgi ve belgelerin bir bütün olarak incelenmesinden; iddiaların büyük bir bölümünün soyut mahiyette olduğu, bunlarla ilgili resmi yazı, tanık beyanı ve belge sunulamadığı, davacının şikayet konusu yaptığı odada başka bir öğretim üyesi Yrd. Doç. Dr. S. G. Ö. ile birlikte kaldığı, evinin Ankara'da olması sebebiyle Perşembe akşamları idarenin izni ile yola çıktığı, mesai saatleri içerisinde idare edildiği, yıllık izin ve sevk verilmediği iddiasının aksine, davacının uzun süre üst üste rapor ve yıllık izin kullandığının görüldüğü, Ankara Üniversitesi'nde doktorasını tamamladıktan sonra Pamukkakle Üniversitesi'nde göreve başlamama nedeniyle 8 kez çeşitli yazılar ve tutanaklar tutularak ilgili makamlara verildiği, davacı dahil bölümün tüm imkan ve laboratuarlarının kullanıcılara açık olduğu, davacıya Yrd. Doç Dr. kadrosu verilmemesi gibi bir durumun söz konusu olmadığı, zira böyle bir kadro ihtiyacının oluşması halinde bunun sadece davacıyı ilgilendirmeyip bu konuda beklentide olan herkesi ilgilendirdiği, Gıda Mühendisliği Bölümü'nde yasa gereği derslere Prof. Dr., Doç. Dr., Yrd. Doç. Dr öğretim görevlilerinin girebildiği, davacının ilgili ders verme kriterlerini taşımaması nedeniyle ders görevlendirmesi yapılmadığı, bilgisayar, masa isimlik vs. gibi günlük kullanıma ait eşya ve düzenleme araçlarının her öğretim elemanı için dekanlık tarafından tedarik edildiği, davacının bu yönde bir eksiklik sebebiyle talebine rastlanmadığı, davacının Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı'na naklen geçişinin kişisel tercihi olduğu, yine davacının bölümde araştırma görevlisi olarak göreve başladığı tarihten sonra fakültede dekanlık görevini yürüten 4 farklı dekan tarafından davranış ve görevlerinde dikkatli olması konusunda uyarıldığı, 2006 tarihinde YÖK'ten kadrosu Pamukkale Üniversitesi'ne aktarılmış, 2006 tarihinde Mühendislik Fakültesi Dekanlığına ve Rektörlük makamınca bildirilmiş olmasına rağmen bölümdeki görevine 2006 tarihinde yaklaşık 2 ay sonra başladığı görülmüştür.Sonuç olarak bir çalışana yönelmiş baskı, yıldırma eyleminin mobbing (işyerinde psikolojik taciz) olarak adlandırılabilmesi için bu eylemin öncelikle kasıtlı olarak yerine getirilmesi gerekli olup, belli bir düzen içinde sistematik olarak uygulanması gerekmektedir. Dava konusu olayda ise davacının yukarıda özetlenen ve dosya eki klasörde yer alan bilgi ve belgelere göre çalışma süresindeki genel tutum ve davranışı, üstlerine karşı tavrı, görev anlayışı ve bu tutum ve davranışlarına karşı yönetenlerin kamu çıkarı, eşitlik ve adalet anlayışı çerçevesinde yerine getirmeye çalıştıkları kamu görevi ve sorumlulukları mobbingin tanımı ve içeriği de dikkate alındığında, yapılan işlemlerin usul ve esaslara uygun olduğu, kimseyi üzme rencide etme amacı taşımadığı, zira davacıya yapılanların ayrımcı bir muamele olmayıp kişinin görevinin gereğini yerine getirmesinden ibaret olduğu, davacının kurum içindeki tutum ve davranışlarının böyle bir ortamın oluşmasına sebep oluşturduğu sonucuna varılmıştır.Bu durumda, manevi tazminata hükmedilebilmesi için, kişinin fizik yapısını zedeleyen, yaşama ve kazanma gücünde azalma sonucu doğuran olayların meydana gelmesi veya idarenin hukuka aykırı bir işlem veya eylemi sonucunda ağır bir elem ve üzüntünün duyulmuş olması veya şeref ve haysiyetinin rencide edilmiş olması gerekmekte olup, davacı ne kendisine uygulandığını iddia ettiği eylemleri somut olarak ispat edebilmiş ne de bu eylemler ile uygun illiyet bağı olan (onarılmaz derecede acı, elem ve ızdırap) çektiğini ispat edebilmiştir. Bu nedenle davanın reddi gerekirken, aksi yönde verilen mahkeme kararında yasal isabet görülmemiştir.\" Başvurucunun karar düzeltme istemi aynı Mahkemenin 2/7/2013 tarih ve E.2013/799, K.2013/695 sayılı kararıyla reddedilmiştir. Bu karar, başvurucuya 18/7/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 16/8/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk  İlgili Mevzuat Anayasa'nın  maddesinin üçüncü fıkrası şöyledir:  “Kişinin, resmî görevliler tarafından vâki haksız işlemler sonucu uğradığı zarar da, kanuna göre, Devletçe tazmin edilir. Devletin sorumlu olan ilgili görevliye rücu hakkı saklıdır. \" Anayasa'nın  maddesinin yedinci fıkrası şöyledir:  “İdare, kendi eylem ve işlemlerinden doğan zararı ödemekle yükümlüdür.\" Anayasa'nın  maddesinin altıncı fıkrası şöyledir:  \"Memurlar ve diğer kamu görevlilerinin yetkilerini kullanırken işledikleri kusurlardan doğan tazminat davaları, kendilerine rücu edilmek kaydıyla ve kanunun gösterdiği şekil ve şartlara uygun olarak, ancak idare aleyhine açılabilir.\"  14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun \"Kişilerin uğradıkları zararlar\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:  “Kişiler kamu hukukuna tabi görevlerle ilgili olarak uğradıkları zararlardan dolayı bu görevleri yerine getiren personel aleyhine değil, ilgili kurum aleyhine dava açarlar. .. Kurumun, genel hükümlere göre sorumlu personele rücu hakkı saklıdır.” 657 sayılı Kanun'un  maddesinin ikinci ve üçüncü fıkraları şöyledir: \"Amir, maiyetindeki memurlara hakkaniyet ve eşitlik içinde davranır. Amirlik yetkisini kanun, tüzük ve yönetmeliklerde belirtilen esaslar içinde kullanır. \"Amir, maiyetindeki memurlara kanunlara aykırı emir veremez ve maiyetindeki memurdan hususi bir menfaat temin edecek bir talepte bulunamaz, hediyesini kabul edemez ve borç alamaz.\" 20/6/2012 tarihli ve 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu'nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Bu Kanun; kamu ve özel sektöre ait bütün işlere ve işyerlerine, bu işyerlerinin işverenleri ile işveren vekillerine, çırak ve stajyerler de dâhil olmak üzere tüm çalışanlarına faaliyet konularına bakılmaksızın uygulanır.\" 6331 sayılı Kanun'un \"İşverenin genel yükümlülüğü\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"İşveren, çalışanların işle ilgili sağlık ve güvenliğini sağlamakla yükümlü olup bu çerçevede;a) Mesleki risklerin önlenmesi, eğitim ve bilgi verilmesi dâhil her türlü tedbirin alınması, organizasyonun yapılması, gerekli araç ve gereçlerin sağlanması, sağlık ve güvenlik tedbirlerinin değişen şartlara uygun hale getirilmesi ve mevcut durumun iyileştirilmesi için çalışmalar yapar.\" 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun \"İşçinin kişiliğinin korunması\" kenar başlıklı  maddesinin birinci ve üçüncü fıkraları şöyledir: “İşveren, hizmet ilişkisinde işçinin kişiliğini korumak ve saygı göstermek ve işyerinde dürüstlük ilkelerine uygun bir düzeni sağlamakla, özellikle işçilerin psikolojik ve cinsel tacize uğramamaları ve bu tür tacizlere uğramış olanların daha fazla zarar görmemeleri için gerekli önlemleri almakla yükümlüdür....İşverenin yukarıdaki hükümler dâhil, kanuna ve sözleşmeye aykırı davranışı nedeniyle işçinin ölümü, vücut bütünlüğünün zedelenmesi veya kişilik haklarının ihlaline bağlı zararların tazmini, sözleşmeye aykırılıktan doğan sorumluluk hükümlerine tabidir.” 6098 sayılı Kanunu’nun  maddesinin gerekçesi şöyledir: “... değişiklikle, işçinin onur ve saygı gösterilmek dâhil bütün kişilik değerlerinin korunması yükümlülüğü düzenlenmiş, cinsel tacizin yanında diğer psikolojik tacizler de (mobbing) kişilik değerlerini ihlal eden sebepler kategorisinde sayılmış, yürürlükteki İş Kanununun 77 nci maddesi ile Borçlar Kanununun konuya ilişkin düzenlemeleri arasında bir bütünlük sağlanmış, hizmet akdinden kaynaklanan sorumluluğun hukuki niteliği konusunda yaşanan tartışmalar, düzenleme ile sona erdirilmiş, sözleşmeye aykırılıktan kaynaklanan ölüme ve vücut bütünlüğünün zedelenmesine veya kişilik haklarının ihlaline bağlı zararların tazmininde sözleşmeden doğan sorumluluk hukuku hükümlerinin uygulanacağı kararlaştırılmış ve madde teselsül nedeniyle 417 nci madde olarak kabul edilmiştir.” 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun  maddesi şöyledir: “Hukuka aykırı olarak kişilik hakkına saldırılan kimse, hâkimden, saldırıda bulunanlara karşı korunmasını isteyebilir.Kişilik hakkı zedelenen kimsenin rızası, daha üstün nitelikte özel veya kamusal yarar ya da kanunun verdiği yetkinin kullanılması sebeplerinden biriyle haklı kılınmadıkça, kişilik haklarına yapılan her saldırı hukuka aykırıdır.” 19/3/2011 tarihli ve 27879 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 2011/2 sayılı,\"İşyerlerinde Psikolojik Tacizin (Mobbing) Önlenmesi\" konulu Başbakanlık Genelgesi şöyledir:“Kamu kurum ve kuruluşları ile özel sektör işyerlerinde gerçekleşen psikolojik taciz, çalışanların itibarını ve onurunu zedelemekte, verimliliğini azaltmakta ve sağlığını kaybetmesine neden olarak çalışma hayatını olumsuz etkilemektedir.Kasıtlı ve sistematik olarak belirli bir süre çalışanın aşağılanması, küçümsenmesi, dışlanması, kişiliğinin ve saygınlığının zedelenmesi, kötü muameleye tabi tutulması, yıldırılması ve benzeri şekillerde ortaya çıkan psikolojik tacizin önlenmesi gerek iş sağlığı ve güvenliği gerekse çalışma barışının geliştirilmesi açısından çok önemlidir.Bu doğrultuda, çalışanların psikolojik tacizden korunması amacıyla aşağıdaki tedbirlerin alınması uygun görülmüştür. İşyerinde psikolojik tacizle mücadele öncelikle işverenin sorumluluğunda olup işverenler çalışanların tacize maruz kalmamaları için gerekli bütün önlemleri alacaktır. Bütün çalışanlar psikolojik taciz olarak değerlendirilebilecek her türlü eylem ve davranışlardan uzak duracaklardır. Toplu iş sözleşmelerine işyerinde psikolojik taciz vakalarının yaşanmaması için önleyici nitelikte hükümler konulmasına özen gösterilecektir. Psikolojik tacizle mücadeleyi güçlendirmek üzere Çalışma ve Sosyal Güvenlik İletişim Merkezi, ALO 170 üzerinden psikologlar vasıtasıyla çalışanlara yardım ve destek sağlanacaktır. Çalışanların uğradığı psikolojik taciz olaylarını izlemek, değerlendirmek ve önleyici politikalar üretmek üzere Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı bünyesinde Devlet Personel Başkanlığı, sivil toplum kuruluşları ve ilgili tarafların katılımıyla \"Psikolojik Tacizle Mücadele Kurulu\" kurulacaktır. Denetim elemanları, psikolojik taciz şikâyetlerini titizlikle inceleyip en kısa sürede sonuçlandıracaktır. Psikolojik taciz iddialarıyla ilgili yürütülen iş ve işlemlerde kişilerin özel yaşamlarının korunmasına azami özen gösterilecektir. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, Devlet Personel Başkanlığı ve sosyal taraflar, işyerlerinde psikolojik tacize yönelik farkındalık yaratmak amacıyla eğitim ve bilgilendirme toplantıları ile seminerler düzenleyeceklerdir.” 13/4/2005 tarihli ve 25785 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Kamu Görevlileri Etik Davranış İlkeleri ile Başvuru Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik'in \"Saygınlık ve güven\" kenar başlıklı  maddesinin üçüncü fıkrası şöyledir: “Yönetici veya denetleyici konumunda bulunan kamu görevlileri, keyfi davranışlarda, baskı, hakaret ve tehdit edici uygulamalarda bulunamaz, açık ve kesin kanıtlara dayanmayan rapor düzenleyemez, mevzuata aykırı olarak kendileri için hizmet, imkan veya benzeri çıkarlar talep edemez ve talep olmasa dahi sunulanı kabul edemezler. ” Türkiye Büyük Millet Meclisi Kadın Erkek Fırsat Eşitliği Komisyonu tarafından 2010 yılında hazırlanan İşyerinde Psikolojik Taciz (Mobbing) ve Çözüm Önerileri başlıklı Raporunda \"Mobbing\" ile ilgili şu hususlara yer verilmiştir: “Mobbing, sistemli bir şekilde, süreklilik arzeden bir sıklıkta çalışanı sindirme maksadı ile kişinin özgüvenine uygulanan psikolojik ve hatta fiziksel saldırgan davranışları ifade etmektedir. Başka bir ifade ile işyerinde bir kişinin veya birkaç kişinin, istenmeyen kişi olarak ilan ettikleri bir kişiyi, dışlayarak, sözlü ya da fiziksel tacizde bulunarak mutlak itaate zorlamak, yıldırmak ve bezdirmektir.Mobbinge maruz kalan kişiler gördükleri zararın büyüklüğü ve etkisiyle, işlerini yapamaz duruma gelmektedirler. Konu ile ilgili yapılan araştırmalar göstermiştir ki, en kısa mobbing süresi 6 ay, genelde ortalama süre 15 ay, sürecin kalıcı ağır etkilerinin ortaya çıktığı dönem ise, 29-46 aydır.Hangi işyerlerinde ve hangi kişilerin mobbinge uğradığına bakıldığında -araştırmalara göre- kâr amacı gütmeyen kuruluşlar, öncelikle sağlık ve eğitim sektöründe yaygın olduğu ve özellikle de üniversitelerde bunun çok daha sıklıkla yaşandığı görülmektedir.…” Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından Mayıs 2014 tarihinde hazırlanan İşyerlerinde Psikolojik Taciz El Kitabı'nda \"Mobbing\" tanımı şöyledir: “İşyerlerinde bir veya birden fazla kişi tarafından diğer kişi ya da kişilere yönelik gerçekleştirilen, belirli bir süre sistematik biçimde devam eden, yıldırma, pasifize etme veya işten uzaklaştırmayı amaçlayan; mağdur ya da mağdurların kişilik değerlerine, mesleki durumlarına, sosyal ilişkilerine veya sağlıklarına zarar veren; kötü niyetli, kasıtlı, olumsuz tutum ve davranışlar bütünüdür.” 7/1/2004 tarihli ve 5038 sayılı Kanun'la onaylanması uygun bulunan 13/1/2004 tarihli ve 25345 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) tarafından kabul edilmiş olan “İş Sağlığı ve Güvenliği ve Çalışma Ortamına İlişkin 155 Sayılı Sözleşme”nin  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Bu sözleşmenin amacı bakımından;a) “Ekonomik faaliyet kolları” terimi, kamu hizmetleri dahil olmak üzere, işçi çalıştırılan bütün kolları kapsar. b) “İşçiler” terimi, kamu çalışanları dahil olmak üzere istihdam edilen bütün kişileri kapsar....e) “Sağlık” terimi, işle bağlantısı açısından, sadece hastalık veya sakatlığın bulunmaması halini değil, aynı zamanda, çalışma sırasındaki hijyen ve güvenlik ile doğrudan ilişkili olarak sağlığı etkileyen fiziksel ve zihinsel unsurları da kapsar.\"  ILO tarafından 2003 yılında hazırlanan \"Sağlık Sektöründe İşyeri Şiddeti\" başlıklı Raporunda \"Mobbing\" tanımı şöyledir: “Bir çalışana veya bir grup çalışana intikamcı, acımasız veya kötüniyetli girişimlerle adaletsiz ve sürekli negatif tavır ve eleştiriler, sosyal ortamından izole etme, hakkında dedikodu yapma veya yanlış söylentiler yayma yoluyla zayıflatmak ya da aşağılamak amacını güden eziyet edilmeyi içeren psikolojik taciz şekli” 27/9/2006 tarihli ve 5547 sayılı Kanun'la onaylanması uygun bulunan, 9/4/2007 tarihli ve 26488 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan \"(Gözden Geçirilmiş) Avrupa Sosyal Şartı\"nın Birinci Bölümünün  maddesi şöyledir: “Tüm çalışanlar, onurlu çalışma hakkına sahiptir.” 4/11/1981 tarihli ve 2547 sayılıKanunu'nun  maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi şöyledir:\"Araştırma görevlileri, yükseköğretim kurumlarında yapılan araştırma, inceleme ve deneylerde yardımcı olan ve yetkili organlarca verilen ilgili diğer görevleri yapan öğretim yardımcılarıdır.\" 2547 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrasının (l) bendinin(n) alt bendi şöyledir:\"Öğretim Görevlisi: Ders vermek ve uygulama yaptırmakla yükümlü bir öğretim elemanıdır.\" İlgili Yargı Kararları Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 25/9/2013 tarihli ve E.2012/9-1925, K.2013/1407 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: “Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık; davacı yararına somut olayda psikolojik taciz (mobbing) nedeniyle manevi tazminata hükmedilmesi gerekip gerekmediği; ayrıca davacının maddi tazminat talebi bakımından yer değiştirmeye bağlı olarak yaptığı giderlere ilişkin dosyaya sunulan belgelerin yerel mahkemece değerlendirilmesi gerekip gerekmediği, noktalarında toplanmaktadır.Bu noktada, psikolojik taciz (mobbing) hakkında genel bir açıklama yapılmasında yarar vardır:Türk Hukukunda psikolojik taciz (mobbing); işyerinde çalışanlara, diğer çalışanlar veya işverenler tarafından sistematik biçimde uygulanan, tekrarlanan her türlü kötü muamele, tehdit, şiddet, aşağılama gibi davranışlar olarak ifade edilmiştir. Psikolojik tacizin en bariz örnekleri, kendini göstermeyi engellemek, sözünü kesmek, yüksek sesle azarlamak, sürekli eleştiri, çalışan iş ortamında yokmuş gibi davranmak, iletişimin kesilmesi, fikirlerine itibar edilmemesi, asılsız söylenti, hoş olmayan imalar, nitelikli iş verilmemesi, anlamsız işler verilip sürekli yer değiştirilmesi, ağır işler verilmesi ve fiziksel şiddet tehdidi sayılabilir (Tınaz, Pınar/Bayram, Fuat/Ergin, Hediye: Çalışma Psikolojisi ve Hukuki Boyutlarıyla İşyerinde Psikolojik Taciz (mobbing), Beta Yayınları, İstanbul 2008, s.7, s.53-58, aktaran K. Ahmet Sevimli, agm., s.116). Görüldüğü üzere, bir eylemin psikolojik taciz olarak kabul edilebilmesi için, bir işçinin hedef alınarak gerçekleştirilmesi, belli bir süreye yayılması ve bu durumun sistematik bir hal alması gerekir. Belirtilen şartların gerçekleşip gerçekleşmediğinin, her somut olayda ayrı ayrı değerlendirilmesi gerekir. Psikolojik tacizin nedenleri farklılık göstermesine karşın amaç, çoğu kez işçinin işyerinden ayrılmasını sağlamaktır.Önceleri özel bir düzenleme olmamasına rağmen, çalışanların maruz kaldıkları psikolojik taciz, hizmet sözleşmesinin taraflara yükledikleri borçlar ve ödevler kapsamında değerlendirilmiştir. Buna göre, psikolojik taciz eylemi, işverenin işçiyi koruma (gözetme) ve eşit davranma borçlarına aykırılık oluşturmaktadır. Bunun yanında, psikolojik taciz aynı zamanda, işçinin kişilik haklarına da müdahale niteliği taşıması dolayısıyla, buna ilişkin hukuki yolların da kullanılması gündeme gelebilir.Mülga 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun maddesi kapsamında işçinin, iş görme yükümlülüğü çerçevesinde maruz kalacakları tehlikelere karşı işverenin gerekli tedbiri alması gerektiği düzenlenmişti. Bu düzenleme ise, işverenin işçiyi koruma (gözetme) borcunun temelini oluşturuyordu. 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu ise, bunun yerine “İşçinin Kişiliğinin Korunması” başlıklı 417 ve devamı maddelerini getirmiştir. Bu maddenin getirdiği yenilik, psikolojik taciz terimine açıkça yer vermiş olması ve işçinin kişiliğinin korunmasını yoruma yer vermeyecek biçimde özel olarak düzenlemesidir. Buna göre; “İşveren, hizmet ilişkisinde işçinin kişiliğini korumak ve saygı göstermek ve işyerinde dürüstlük ilkelerine uygun bir düzeni sağlamakla, özellikle işçilerin psikolojik ve cinsel tacize uğramamaları ve bu tür tacizlere uğramış olanların daha fazla zarar görmemeleri için gerekli önlemleri almakla yükümlüdür. İşveren, işyerinde iş sağlığı ve güvenliğinin sağlanması için gerekli her türlü önlemi almak, araç ve gereçleri noksansız bulundurmak; işçiler de iş sağlığı ve güvenliği konusunda alınan her türlü önleme uymakla yükümlüdür.İşverenin yukarıdaki hükümler dâhil, kanuna ve sözleşmeye aykırı davranışı nedeniyle işçinin ölümü, vücut bütünlüğünün zedelenmesi veya kişilik haklarının ihlaline bağlı zararların tazmini, sözleşmeye aykırılıktan doğan sorumluluk hükümlerine tabidir”Somut olaya gelince; 56 yaşında evli bir kadınolan davacının, 14 yıl aralıksız olarak davalıbankanın İstanbulişyerinde avukatolarak çalışmasının ardından Adana iline atamasının yapılarak, akabinde Kahramanmaraş, Gaziantep ve Mardinillerinde kısa sürelerle 9 ay boyunca ve 30kez yerdeğiştirmek suretiylegörevlendirildiği dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Davalı işveren, yapılan görevlendirmenin olağanbir uygulamaolduğu ve diğerbenzer durumda çalışanlara da uygulandığı yönünde bir savunmagetirmediği gibi, davacının risk tasfiye ekibi içinde tek avukat olarak görev yaptığı anlaşılmaktadır. Bankanın diğer avukatlarının aynı dönemde benzer şekilde görevlendirildikleri ileri sürülmüş ise de bu husus kanıtlanmış değildir. Davacının iş sözleşmesinin feshi öncesinde 9 aylık sürede gerçekleşen görevlendirmelerin hangiihtiyaçtankaynaklandığı da somut biçimde ortayakonulmamıştır. Görüldüğü üzere, davalı avukatın maruz kaldığı bu durum, psikolojik taciz mahiyetinde olup, bu yolla davacı avukatın istifa ya da emekliliği tercih etmesi sağlanarak, işyerinden ayrılması amaçlanmaktadır.Davacı işçi, davalı işverenden maruz kaldığı psikolojik taciz nedeniyle, hizmet sözleşmesini haklı nedenle feshedebileceği gibi, işe devam etmek suretiyle diğer yasal haklarını kullanma konusunda seçimlik hakka sahiptir (Örneğin; eldeki maddi ve manevi tazminat davası açması gibi).Şu durumda, psikolojik taciz olgusunun somut olayda gerçekleştiğinin kabulü ile davacı yararına uygun bir miktar manevi tazminata hükmedilmesi gerekmektedir...\" Yargıtay  Hukuk Dairesinin 16/9/2014 tarihli ve E.2014/18743, K.2014/24185 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"...mobbingin meydana gelebilmesi için bir işçinin hedef alınarak, uzun bir süre ve belli aralıklarla sistematik biçimde tekrarlanan, mağdurun karşı koymasına rağmen yapılan aşağılayıcı, küçük düşürücü ve psikolojik olarak acı veren, işteki performansı engelleyen veyahut olumsuz bir çalışma ortamına sebep olan tehdit, şiddet, aşağılama, hakaret,ayrımcılık, ağır eleştiri, taciz ve çalışma şartlarını ağırlaştırma gibi eylem, tutum ve davranışların uygulanması gerekir. Uluslararası Çalışma Örgütü’ne göre de mobbing,“bir veya bir grup işçiyi sabote etmek için yapılan, zalimce, kötü niyetli, intikamcı, aşağılayıcı ve eleştirici tavırlarla kendini gösteren davranış biçimi” şeklinde tanımlanmaktadır. Mobbingde, hedef alınan kişinin şerefine, kişiliğine, karakterine, inancına, değerlerine, yeteneklerine, tecrübelerine, birikimlerine, düşüncelerine, etnik kökenine, yaşam biçimine, kültür ve benzeri yönlerine topluca bir saldırı sözkonusudur. Bu saldırı, dedikodu ve söylenti çıkarma, iftira atma, toplum önünde küçük düşürme, hafife alma, karalama, kötüleme ve yok sayma gibi kişiyi zihinsel, ruhsal, fiziksel ve bedensel olarak etkileyebilecek eylemlerle yapılmaktadır. Süreklilik göstermeyen, belli aralıklarla sık sık tekrarlanmayan, ara sıra münferit olarak meydana gelmiş birkaç haksız, kaba, nezaketsiz veya etik dışı davranış mobbing olarak nitelendirilemez.\"  Yargıtay  Hukuk Dairesinin 8/5/2014 tarihli ve E.2014/1345, K.2014/10208 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"Davacının delil olarak dayandığı ve \"Major Depresyon\" tanısının konulduğu, İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Ana Bilim dalının 2012 tarihli raporu davacının beyanları üzerine hazırlanmış olup, işverenin veya işveren yetkilisinin iddia edilen eylemelerinin sübutuna ilişkin herhangi bir araştırma veya değerlendirme söz konusu değildir. Salt davacının sözlü beyanları üzerine tanzim edilmiş olan raporun davalı aleyhine değerlendirilmesi ve mobbing iddiasına delil teşkil etmesi düşünülemez. Mobbing iddiasına ilişkin davacının dayandığı diğer delil olan e-mail içerikleri incelendiğinde, söz konusu e-maillerin davacının şahsına yönelik olmadığı, anılan e-maillerin işyerindeki tüm çalışanlara aynı anda gönderilmiş toplu e-mailler olduğu ve davacının şahsına yada kişiliğine yönelik herhangi bir beyan içermedikleri anlaşılmaktadır. İşyerinde daha fazla çalışılmasını belirten ve toplu olarak tüm çalışanlara gönderilip davacıyı hedef almayan e-maillerin de mobbing iddiasına delil teşkil etmeleri düşünülemez. Beyanları alınmış olan davacı tanıkları, mobbing iddiasına ilişkin ayrıntılı hiçbir beyanda bulunmamış olup, tanık anlatımları genel beyanlardan ibarettir. Dosya kapsamında, davacının mobbing (psikolojik taciz) iddiasına ilişkin olarak yeterli delil bulunmamaktadır. İddiasını yeterli delil ile ispat edememiş olan davacının davasının reddi gerekirken, kabulüne karar verilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir.\" Mobbingi ispat yükü ile ilgili olarak Yargıtay  Hukuk Dairesinin 27/12/2013tarihli ve E.2013/693, K.2013/30811 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"Mobbinging varlığı için kişilik haklarının ağır şekilde ihlaline gerek olmadığı, kişilik haklarına yönelik haksızlığın yeterli olduğu, ayrıca mobbing iddialarında şüpheden uzak kesin deliller aranmayacağı; davacı işçinin, kendisine işyerinde mobbing uygulandığına dair kuşku uyandıracak olguların ileri sürmesinin yeterli olduğu, işyerinde mobbing gerçekleşmediğini ispat külfetinin davalıya düştüğü; tanık beyanları, sağlık raporları, bilirkişi raporu, kamera kayıtları ve diğer tüm deliller değerlendirildiğinde mobbing iddasının yeterli delillerle ispat edildiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.\" Aynı konuda Yargıtay  Hukuk Dairesinin 21/2/2014tarihli ve E.2014/2157 K.2014/3434 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"Mahkemece, davacının, davalı işyerinde, işveren tarafından sürekli ve sistematik bir biçimde aşağılandığı, kişiliğinin ve saygınlığının zedelendiği, kötü muameleye maruz kaldığı ve mobbinge uğradığı şüpheden uzak bir şekilde ispat edilemediği gerekçesiyle hüküm kurulmuş ise de iddia, birbirini doğrulayan ve tamamlayan davacı ve davalı şahit anlatımları, davacının aynı mahiyette olan ve aynı bulgulara işaret eden birbiriyle ve anlatılanlarla uyumlu birden fazla doktor raporu gözönüne alındığında, mobbing olgusunun açık bir şekilde ispat edildiği; kaldı ki, hukuk yargılamasında ve özellikle de mobbinge dayanan iddialarda yüzde yüzlük bir ispatın aranmadığı, şüpheden uzak delil aramanın ceza yargılamasına ait olduğu, özel hukuk ve iş hukuku yargılamasında vicdani kanaatin oluşmasına yetecek kadar bir ispatın yeterli olduğu, taraflarca ileri sürülen delillerin sıhhat ve kuvvetinde tereddüt edilmesi halinde işçi lehine yorum ilkesinin uygulanması gerektiği, mobbing gibi diğer dava türlerine göre ispatı nispeten daha zor olan bir konuda kesin ve mutlak bir ispatın aranmayacağı, bu konuda işçi lehine ispat kolaylığı göstermenin hakkaniyet ve adalete daha uygun olacağı kanaat ve sonucuna varılmıştır.\" Yargıtay  Hukuk Dairesinin 13/5/2015 tarihli ve E.2015/4718, K.2015/8718 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"İşyerinde psikolojik taciz (mobbing) çağdaş hukukun son zamanlarda mahkeme kararlarında ve öğretide dile getirdiği bir hukuki kurumdur. Örneğin Alman Federal İş Mahkemesi bir kararında işçilerin birbirine sistematik olarak düşmanlık beslemesi, kasten güçlük çıkarması, eziyet etmesi veya bu eylemlerin işçinin başta işveren olmak üzere amirleri tarafından gerçekleştirilmesi olarak tanımlanmıştır. (BAG, 1997, NZA. 1997) Görüleceği üzere işçi bir taraftan diğer işçiye, diğer taraftan işverene karşı korunmaktadır. İşçinin anlattığı mobbing teşkil eden olayların tutarlık teşkil etmesi, kuvvetli bir emarenin bulunması gerekmektedir. Kişilik hakları ve sağlığın ağır saldırıya uğraması mobbingin varlığını tartışmasız ortaya koyar.Öte yandan ispat kurallarının zorlanan sınırları usul hukukunda yeni arayışlara yol açmıştır. Emare bu anlayışın bir sonucudur. Olayların tipik akışı, tecrübe kuralları göz önüne alındığında varılacak sonuçla ispat gerçekleşir. Başka bir anlatımla bu ilk görünüş ispatıdır.\" Danıştay  Dairesinin 1/7/2015 tarihli ve E.2011/5125, K.2015/4394 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: “ 2011 tarihli ve 27879 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan İşyerlerinde Psikolojik Tacizin (Mobbing) Önlenmesi konulu 2011/2 sayılı Başbakanlık Genelgesinde; Kamu kurum ve kuruluşları ile özel sektör işyerlerinde gerçekleşen psikolojik tacizin, çalışanların itibarını ve onurunu zedelediği, verimliliğini azalttığı ve sağlığını kaybetmesine neden olarak çalışma hayatını olumsuz etkilediği belirtilmiş, kasıtlı ve sistematik olarak belirli bir süre çalışanın aşağılanması, küçümsenmesi, dışlanması, kişiliğinin ve saygınlığının zedelenmesi, kötü muameleye tabi tutulması, yıldırılması ve benzeri şekillerde ortaya çıkan psikolojik tacizin önlenmesinin gerek iş sağlığı ve güvenliği gerekse çalışma barışının geliştirilmesi açısından çok önemli olduğu vurgulanmış, bu doğrultuda çalışanların psikolojik tacizden korunması amacıyla birtakım tedbirler alınmıştır.Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca mobbing kavramı; işyerlerinde bir veya birden fazla kişi tarafından diğer kişi ya da kişilere yönelik gerçekleştirilen, belirli bir süre sistematik biçimde devam eden, yıldırma, pasifize etme veya işten uzaklaştırmayı amaçlayan; mağdur ya da mağdurların kişilik değerlerine, mesleki durumlarına, sosyal ilişkilerine veya sağlıklarına zarar veren; kötü niyetli, kasıtlı, olumsuz tutum ve davranışlar bütünü olarak tanımlamıştır.Bakılan olayda, davacının hem önceki başhekim döneminde, hem de tarafına mobbing uygulandığı iddia edilen ve tazminata konu edilen başhekim döneminde farklı fiilleri nedeniyle disiplin cezaları aldığı, disiplin cezalarının davacı tarafından dava konusu edilmemeleri nedeniyle yargı denetiminden geçmediği, davacının görev yaptığı her iki başhekim tarafından da hizmetinde yetersiz kaldığı gerekçesiyle görevden alınması talebinde bulunulduğu, davacı tarafından tarafına mobbing uyguladığını iddia ettiği amiri hakkında suç duyurusunda bulunulduğu ve amir hakkında bu sebeple ceza davası açıldığı yönünde dosyada bir belge ve beyan olmadığı, ayrıca davacı tarafından hakkında tesis edilen bu işlemler nedeniyle 2009 tarihinde İzzet Baysal Hastanesi'nde depresyon tedavisi gördüğü belirtilmiş ise de, dosyada yer alan belgelerden, davacı hakkında bu olayların öncesinde 2005 ve 2005 tarihli İzzet Baysal Hastanesi'nce düzenlenmiş iki adet depresyon tanılı heyet raporunun bulunduğu görülmüş olup, tüm bu hususların birlikte değerlendirilmesinden, görev yaptığı her iki başhekim tarafından da farklı filleri nedeniyle hakkında verilen disiplin cezaları yargı denetiminden geçmeyerek kesinleşen ve hizmetinde yetersiz kaldığından bahisle görev yeri değişiklikleri talep edilen davacıya amirleri tarafından sistematik olarak ve kendisini yıldırma amaçlı mobbing uygulandığı hususunun açık olarak ortaya konulamadığı anlaşılmaktadır...” Danıştay  Dairesinin 13/7/2007 tarihli ve E.2007/1297, K.2007/3247 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"İdarelerin yapmakla yükümlü kılındıkları görevlerin yerine getirilmesinde bir kusurun olması ve bu kusur neticesinde bir zararın doğması durumunda, idarece bu zararın tazmin edilmesi Anayasa'nın yukarıda yer verilen  maddesi hükmünün gereğidir.Kamu idareleri yapmakla yükümlü bulundukları hizmetleri gereği gibi ifa etmekle beraber bu hizmetin işleyişini sürekli olarak kontrol etmek ve hizmetin yürütülmesi sırasında gerekli önlemleri almakla da yükümlüdür. İdarenin bu yükümlülüğünü yerine getirmemek suretiyle hizmetin kötü veya geç işlemesi, gereği gibi işlememesi sonucu bir zarara sebebiyet verilmiş olması halinin hizmet kusuru nedeniyle idareye meydana gelen maddi veya manevi zararları tazmin sorumluluğu yükleyeceği idare hukukunun yerleşmiş ilkelerindendir.Öte yandan yine İdare Hukukunun yerleşik ilkelerine göre manevi tazminata hükmedilebilmesi için idarenin hukuka aykırı bir işlemi veya eylemi sonucu ağır bir elem ve üzüntünün duyulmuş olması ya da ilgilinin şeref ve onurunun zedelenmesi veya kişinin fizik yapısını zedeleyen, yaşama ve kazanma gücünün azalması sonucunu doğuran olayların meydana gelmesigerekmekte olup; doktrinde de kabul edildiği üzere manevi tazminat ilgilinin mal varlığında meydana gelen bir eksilmeyi karşılamaya yönelik bir tazmin aracı olmayıp, manevi tatmin aracıdır. Başka türlü giderim yollarının bulunmayışı veya yetersiz kalışı, manevi tazminatın parasal olarak belirlenmesini zorunlu hale getirmektedir. Olayın gelişimi ve sonucu, ilgilinin durumu itibariyle uğradığı manevi zarara karşılık takdir edilecek manevi tazminatın, manevi tatmin aracı olmasından dolayı zenginleşmeye yol açmayacak miktarda, fakat idarenin olaydaki kusurunun niteliğini ve ağırlığını ifade edecek ölçüde saptanması zorunlu bulunmaktadır.Olayda, davacı lehine İstanbul  İdare Mahkemesi'nce atamasının iptali yolunda verilen kararın davalı idarece ısrarla uygulanmamak suretiyle ağır hizmet kusuru işlenmiş olması, bu hizmet kusurunun devamında, anılan Mahkeme kararı ile davacı açısından çalışma koşullarının elverişsiz olduğu bu şekilde verim alınmasının beklenemeyeceği belirtildiği halde, 2002 yılı sicilinin olumsuz düzenlenmesi, davacının görev yaptığı bu birimin müdürlüğüne vekil olarak dahi atanma koşullarını taşımayan kişinin tedviren görevlendirilmiş olması ve uygulamadaçokzorunluhallerde,olabildiğincekısabirsüreiçinbaşvurulan bu yöntemin davacının 2000 ve 2003 yılı sicil dönemlerini de kapsayacak şekilde üç yıldan fazla bir süre boyunca sürdürülmüş olması, bu dönem boyunca davacı hakkında memuriyet görevinden ayrılmış sayılma işlemi de dahil olmak üzere oldukça ağır işlemlerintesis edilmesi karşısında, iki yıl üst üste aynı şekilde olumsuz sicil alınması ve bir başka sicil amiri emrinde denendiği yılda da durumun değişmemesi halinde memuriyet görevinin sona erdirileceği yönünde 657 sayılı Yasada yer alan hüküm ile 2000 ve2003 yılı sicillerinin de olumsuz düzenlendiği dikkate alındığında, yetersiz amir tarafından uygulanan bu işlemler nedeniyle davacının hak etmediği ağır bir muameleye tabi tutulduğu, İdarelerce hizmetin en ehil kişiler eliyle yürütülmesi gerekir iken geçici ve zorunlu bir uygulama olan yasayla tanınmamış tedviren görevlendirme yöntemi üç yıldan fazla bir süre boyunca davalı idarece sürdürülerek hizmetin kötü işlemesine yol açıldığı, sürenin uzunluğu ve bu sicil amirince tesis edilen çoğu işlemin İdare Mahkemelerince iptal edildiği göz önüne alındığında ağır hizmet kusurunun oluştuğu sonucuna varılmaktadır. Bu durumda, atanmasına ilişkin işlemin iptali yolunda verilmiş yargı kararı uygulanmamak suretiyle, davacının 2002 yılı sicilinin; tesis ettiği işlemler İdare Mahkemelerince iptal edilen, müdürlük görevini yürütmeye ehil olmayan, tedviren görevlendirilmiş sicil amirince doldurulmasına yol açılmış olması durumu ağır hizmet kusurunu oluşturmakta olup, davalı idarece davacıya karşı hasmane bir tutum izlendiği, nesnellik ilkesinden uzaklaşılarak keyfi muameleye tabi tutulmasına yol açıldığı sonucuna varılmakla yaşamış olduğu derin üzüntünün karşılığı olacak ve idarenin olaydaki kusurunun niteliğini ve ağırlığını ifade edecek ölçüde mahkemece takdir edilecek miktarın ilgililerine rücu edilmek kaydıyla, yasal faiziyle, manevi tazminat olarak davacıya ödenmesine karar verilmesi gerekirken aksi yönde hüküm kurulmasında hukuki isabet görülmemiştir.\" Danıştay  Dairesinin 10/4/2013 tarihli ve E.2012/9795, K.2013/2945 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"Anayasanın49 uncumaddesinin ikinci fıkrasında; Devletin, çalışanların hayat seviyesini yükseltmek, çalışma hayatını geliştirmek ve çalışanları korumak için; 56 ncı maddesinin ikinci fıkrasında ise, herkesinhayatını, beden veruhsağlığıiçindesürdürmesinisağlamaküzeregereklitedbirlerialacağıhükmü bulunmaktadır.Sağlıklıvegüvenlibirortamdaçalışma,çalışanlarıntümüiçinentemelinsan haklarındanbiridir. Kamu hizmetlerinde istenilen verimliliğinin sağlanabilmesi açısından çalışma ortamı koşullarının önemi oldukça büyüktür. Bu nedenle çalışma ortamı koşullarının fiziksel ve psikolojik açıdan çalışanlara rahatsızlık vermeyen, sıkıntıya yol açmayan, sorunlardan arındırılmış bulunması ve çalışanların yeterli ve güvenli çalışma ortamına sahip olabilmesi için her türlü önlemin alınmış olmasıgerekmektedir.Dosyada yer alan fotoğraf ve CD kayıtlarının incelenmesinden, davacının, Ankara Hurdacılar Sitesi, Sosyal ve Ticarî İş Merkezi A-5 Blok, No: 872/D-2 adresinde bulunan , içerisinde 2 masa ve 4 sandalyenin olduğu, telefon v.b. araç, gereç ve teçhizatın bulunmadığı bir büroda görevlendirildiği; büronun fiziksel koşullarının (çalışma ortamı, araçlar, teçhizat v.b.) bir kamu görevlisinin görevini fiziksel ve psikolojik açıdan rahat bir şekilde yürütebilecek nitelik taşımadığı, dolayısıyla kamu hizmetinde esas olan kamu hizmetinin etkin ve verimli bir şekilde yürütülmesine elverişli olmadığı anlaşılmaktadır.Bu durumda dava konusu işlemde hukuka uyarlık, davanın reddi yolunda verilen İdare Mahkemesi kararında ise hukuki isabet bulunmamaktadır.\" ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/6235",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, psikolojik taciz ve yıldırma mobbing) uygulandığından bahisle açılan tazminat davasının reddi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, uzun yargılama nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Ekli (1) numaralı tabloda sıralanan başvurulara ait başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemelerinden sonra başvurular Komisyonlara sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucuların bir kısmı, bireysel başvuru harç ve masraflarını karşılama imkânlarının bulunmadığını belirterek adli yardım talebinde bulunmuşlardır. Konularının aynı olması sebebiyle ekli (1) numaralı tablonun (B) sütununda numaraları belirtilen başvuru dosyalarının 2018/23178 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2018/23178 numaralı dosya üzerinden yapılmasına ve diğer dosyaların kapatılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, haklarındaki yargılamaların uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasıyla Anayasa Mahkemesine çeşitli tarihlerde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/23178",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, uzun yargılama nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; yakalama, gözaltına alma ve tutuklama tedbirlerinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun işlendiği iddiasıyla başvurucu tarafından yapılan şikâyet üzerine yürütülen soruşturmada kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmesi ve bu karara yapılan itirazın reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvurular 8/6/2018, 12/4/2019 ve 10/3/2020 tarihlerinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Yapılan incelemede 2018/16093 numaralı başvuru ile 2019/10089 ve 2020/9051 sayılı başvurular arasında konu ve kişi bakımında irtibat olması nedeniyle 2019/10089 ve 2020/9051 numaralı başvuruların 2018/16093 sayılı başvuru ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir.  Komisyon tarafından bu kararda incelenen şikâyetler haricindeki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna karar verilmiş, bu şikâyetler yönünden ise başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Türkiye 15 Temmuz 2016 tarihinde askerî bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış, bu nedenle 21/7/2016 tarihinde ülke genelinde olağanüstü hâl ilan edilmesine karar verilmiştir. Olağanüstü hâl 19/7/2018 tarihinde son bulmuştur. Kamu makamları ve yargı organları -olgusal temellere dayanarak- bu teşebbüsün arkasında Türkiye'de uzun yıllardır faaliyetlerine devam eden ve son yıllarda Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (PDY) olarak isimlendirilen bir yapılanmanın olduğunu değerlendirmiştir (Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-25). Darbe teşebbüsü sırasında ve sonrasında ülke genelinde Cumhuriyet başsavcılıkları tarafından, darbe girişimiyle bağlantılı ya da doğrudan darbe girişimiyle bağlantılı olmasa bile FETÖ/PDY'nin kamu kurumlarındaki örgütlenmesinin yanı sıra eğitim, sağlık, ticaret, sivil toplum ve medya gibi farklı alanlardaki yapılanmasına yönelik soruşturmalar yürütülmüş; çok sayıda kişi hakkında gözaltı ve tutuklama tedbirleri uygulanmıştır (Aydın Yavuz ve diğerleri, § 51, Mehmet Hasan Altan (2) [GK], B. No: 2016/23672, 11/1/2018, § 12). Başvurucu 29/3/2018 tarihinde ilgili yabancı devlet yetkilileri tarafından yakalanarak gözaltına alınmıştır. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğinin tutuklama kararında ve İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin mahkumiyete ilişkin karar gerekçesinde belirtildiğine göre ilgili yabancı devlet yetkilileri başvurucunun sınır dışı edilmesine karar vermiş ve başvurucu aynı tarihte Türk yetkililere teslim edilmiştir. Türk yetkililer tarafından 29/3/2018 uçakla İstanbul'a getirilen başvurucu, (Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğinin tutuklamaya yönelik verdiği yakalama kararına istinaden) İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca (Başsavcılık) FETÖ/PDY ile bağlantılı suçlar nedeniyle yürütülen bir soruşturma kapsamında 29/3/2018 tarihinde İstanbul'da havalimanında gözaltına alınmıştır. Başvurucunun ilk ifadesi İstanbul Emniyet Müdürlüğünde alındıktan sonra başvurucu 11/4/2018 tarihinde Başsavcılığa sevk edilmiştir. Başsavcılık aynı tarihte başvurucunun ifadesini almış ve başvurucuyu terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanması istemiyle İstanbul Sulh Ceza Hâkimliğine sevk etmiştir.  İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği (Hâkimlik) aynı tarihte başvurucunun sorgusunu yapmıştır. Sorgu esnasında şüphelinin kendisinin belirlediği avukatı da hazır bulunmuştur. Başvurucunun sorgudaki ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\" ... terör örgütü üyesi değilim. Türkiye aleyhine casusluk faaliyetim olmamıştır. Son üç yıldır ... [ilgili yabancı devlet]'da yaşıyorum. Türkiye'de değilim. Orada legal şekilde oturumum var ve kendi muayenemde doktor olarak çalışıyorum. Buraya tamamen uluslararası hukuka aykırı şekilde insan hakları ihlal edilerek kanunsuz şekilde tabiri caizse insan kaçırma olarak buraya getirildik. Hakkımdaki herhangi bir suçlamayı da kabul etmiyorum. Yalova Üniversitesinde örgütün talimatı doğrultusunda rapor düzenlemedim. Sosyal Bilimler Fakültesinde öğretim görevlisi olarak yer aldım. Orada görevlendirilmem gibi bir süreç yaşanmadı. [T. ile] polis ifadesinde ifade ettiğim gibi Sağlık Bakanlığında danışman olarak çalıştığım dönemde [N.Ü.nün] kliniğinde tanışmıştım, onun dışında bir özel ilişkim olmadı. [K.Ü.yü] ise kendisinin ne şekilde bana ulaştığını bilmemekle beraber 3-4 yıl önce klinik şefi iken eşini muayene etmiştim onun dışında bir diyaloğum olmadı. [Y.] ise onun da birkaç kez kullandığı mide ilaçları konusunda benden yardım istemişti ben doktorum insanlar benim internet sitemdeki telefondan yardım isteyen kişiler olmuştur. [A.yı] tanımıyorum. [A.U.yu] tanımıyorum, [T.B.yi] tanımıyorum, [R.U.yu] tanımıyorum, [A.B.yi] tanımıyorum. üç isim dışında diğerleri ile bir ilişkim olmadı. Tamamen ... [ilgili yabancı devlette] legal bir şekilde hayatına devam eden birisiyken Türkiye'ye usulsuz bir şekilde getirildik ve usulsüz bir şekilde yargılanıyoruz. Hukuki girişimlerde bulunacağım. Suçlamaları kabul etmiyorum ...\" Başvurucunun avukatının beyanlarının ilgili kısmı şöyledir:\"Müvekkil yasalara uygun şekilde yurt dışına gitmiştir, ancak insan kaçırma fiili gibi bir durumla Türkiye'ye getirilmiştir. Suçluların iadesine ilişkin protokole uygunluğu konusunda bir karar vermeniz gerekir. Müvekkil usulsuz bir şekilde dosyaya getirildiyse de bu dosyada bir yönüyle mağdur durumdadır, aynı şekilde müştekidir, müvekkil huzurunuzda şüpheli olarak değil mağdur veya müşteki olarak bulunuyor, getirildiği esnada uygulanan durum ve yüzü maskeli kişiler tarafından Türkiye'ye getirilmesi ve bir tutanak tutulmaması ve şu aşamada her ne kadar yetkinizin olmadığını bilsem dahi müvekkil hakkında düzenlenmiş bir yakalama tutanağı, haklarının bildirildiğine ilişkin tutanak, ... [ilgili yabancı devlet] ile imzalanan sözleşme uyarınca uyulması gereken prosedürler gereğince tarafımıza tebliğini ve verilmesini talep ediyoruz. Bizce sözleşmeye ilişkin dosyada hiçbir belge bulunmamaktadır. Bu kanıya gerek [ilgili yabancı devlet] Cumhurbaşkanı ve meclis yetkilileri ile ulaştığımız bilgilerde onların bilgisinin olmadığını öğrenmiş bulunmaktayız, müvekkilin özgürlüğü bilinçli şekilde ihlal edilmiştir. Tutuklamaya sevk edilebilecek şekilde değildir, mahkemenizin karar verebileceğini düşünmüyoruz. Dolayısıyla vereceğiniz tutuklama kararı geçersiz olacaktır. Türk yasaları gereğince yok hükmünde olacaktır. Sayın savcı ilk aldığı ifadede 314/2'yi atfetmişti ... bugün gördüğünde casusluktan da sevk etmiştir fakat dosya kapsamı incelendiğinde dosyada hiçbir delil yoktur. Kimse Yok mu Derneğine üyelikten söz ediliyor bu bir suç değildir. 2017 yılında Yargıtayın verdiği karar çok nettir. FETÖ ile diğer örgütler konusunda bir ayrım yapıldığı görülmektedir. Müvekkil hakkında yine soruşturmanın gizliliğine çok riyaet eden savcılık ... soruşturmanın gizliliğini ihlal eden haberleri kolluk ifadesinde müvekkile soru olarak yöneltmiştir ... şüpheli ile ilgili şu aşamada hiçbir talebimiz yoktur. Hukuka aykırılığı bildirmek amacındayız ...\" Hâkimlik 11/4/2018 tarihinde başvurucunun terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanmasına karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"... Şüpheliler silahlı Terör Örgütü Kurma veya Yönetme ve Uluslararası Casusluk Yapma suçlarını işlediği iddiası ile tutuklama istemi ile Hakimliğimize sevk edilmiştir. Soruşturmaya konu FETÖ/PDY Silahlı Terör Örgütünün yönetici konumundaki şüphelilerin ... [ilgili yabancı devlette] faaliyet ve eylemleri bu çerçevede değerlendirildiği, 15/07/2016 tarihinde FETÖ/PDY Silahlı Terör Örgütünün Türk Silahlı Kuvvetleri içerisine yerleştirmiş olduğu mensuplarınca gerçekleştirilmeye çalışılan darbe teşebbüsünün bertaraf dilmesi sonrasında bu durum tüm dünyaya delilleriyle birlikte anlatılıp izah edildiği, buna rağmen FETÖ/PDY Silahlı Terör Örgütü'nün bu ülkelerde halen sözde eğitim-öğretim faaliyetinde bulunduğunun tespit edildiği, gelinen aşamada Türkiye Cumhuriyeti devleti bürokrasisi ve istihbari kurumlarının başarılı çalışmaları ile örgüt yapılanmasında önemli yeri olan şüphelilerin, diplomatik alandaki başarılı çalışmalar sonucu ülkemize iadesinin sağlanmaya başlandığı, bu kapsamda; FETÖ/PDY Silahlı terör örgütü'nün ... [ilgili yabancı devletteki] sözde eğitim-öğretim kurumlarında ülkenin en üst düzey devlet yönetimindeki kişilerinin çocuklarına sözde eğitim veren şüpheliler 29/03/2018 tarihinde ... [Türk yetkililerin] gözetiminde ... [ilgili yabancı devletten] deport edilerek ülkemize getirildiği, şüphelilerin ülkemize getirilmesinin hemen sonrasında örgüt lideri Fetullah Gülen'in 02/04/2018 tarihinde yaptığı konuşmada, bu şüpheliler sahiplenilerek icra edilen bu faaliyetin 'EŞKIYALIK' olduğunu beyan ettiği, şüphelilerin ülkemize getirilmesi ile birlikte daha öncesinde devam eden soruşturmalara ilişkin bulgular ile tahkikata devam edilirken başkaca Cumhuriyet Başsavcılıkları nezdinde bulunan soruşturma ve tahkikat evrakları temin edilerek soruşturma dosyasına konulduğu, gelinen aşamada 15/07/2016 tarihinde vuku bulan hain darbe girişimi sonrasında dahi FETÖ/PDY Silahlı Terör Örgütünün yurt dışı eğitim yapılanması içerisinde ... [ilgili yabancı devlette] faaliyette bulunan örgüt yöneticisi olan şüphelilerin örgüt faaliyeti kapsamındaki eylemleri irdelendiğinde;...şüpheli Osman Karakaya hakkında yapılan soruşturmada şüphelinin 672 sayılı KHK ile kamu görevinden ihraç edilmesi, örgütle bağlantılı olduğundan bahisle kapatılan Kimse Yok mu derneğine üye olması, açık kaynaklar üzerinden yapılan araştırmada, şüphelinin örgütün kumpas şeklinde planlayarak icra ettiği, kamuoyunda ergenekon davası olarak adlandırılan dava sürecinde örgütün talimat ve politikaları doğrultusunda usulsüz raporlar tanzim ettiği, yine Yalova Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından Yalova Üniversitesinde mevcut örgütün yapılanmasına dair hazırlanan iddianamede şüphelinin uzmanlık alanı olmamasına rağmen örgüt faaliyeti çerçevesinde usulsüz biçimde sosyal hizmet bölümüne atandığı ve bu kapsamda fakülte yönetim kurulunda örgüt adına faaliyetlerde bulunduğunun tespit edildiği, ayrıca şüphelinin örgüt içinde sorumlu düzeyde faaliyetler yürüttüğü, kamuoyunda 17/25 Aralık süreci olarak adlandırılan dönemden sonra ... [ilgili yabancı devlette] faaliyetlerine devam ettiği, daha öncesinde Mali ülkesinde bir kısım faaliyetler yürüttüğü, arşiv havuzunda yapılan incelemede ise örgütün tepe yönetimi olarak adlandırılan grupta yer alan birçok şahısla 2007-2014 yılları arasında 100'ün üzerinde görüşme kayıtlarının mevcut olduğunun tespit edildiği, ayrıca örgüt liderinin ve örgütün üst düzey yöneticilerinden olan şahsın şüpheliyi sahiplenerek ümit ve moral verici beyan ve açıklamalarda bulunmuş olması, yurt dışı eğitim faaliyetlerinin gerçekte uluslararası alanda o ülkeler aleyhine casusluk faaliyeti niteliğinde olduğu hususları dikkate alındığında, [şüphelinin] ... Silahlı Terör Örgütü Yöneticiliği yapmak suçu ve TCK.nın 331 maddesi kapsamında kalan Uluslararası Casusluk suçunu işlediği ... yönünde kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut deliller bulunduğu, yüklenen suçun yasada öngörülen ceza miktarı, işlendiği iddia edilen suçun önemli ve ciddi sayılan katalog suçlardan olması nedeniyle tutuklama nedenin 'Kanun gereğince' var sayıldığı, Nitekim Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi içtihatları ve 5271 sayılı CMK'nun  ve devam eden maddeleri uyarınca şüphelilerin tutuklanmasına engel bir hallerinin (tutuklama yasağı ve yargılama engeli bulunmaması hali gibi) bulunmadığı, almaları muhtemel ceza göz önüne alındığında kaçma şüphelerinin bulunduğu, soruşturmanın henüz tamamlanmaması nedeniyle şüphelilerin delilleri yok etme, gizleme, tanık ve mağdurlar üzerinde baskı oluşturma şüphesinin bulunduğu, işin önemi, verilmesi beklenen ceza ve güvenlik önlemi değerlendirildiğinde, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının  maddesinde ifade olunan 'ölçülülük' ilkesi uyarınca, daha hafif koruma önlemi olan adli kontrol tedbiri uygulanmasının bu aşamada soruşturmaya konu suç ve bu şüpheliler açısından 'yetersiz' kalacağı ve amaca hizmet etmeyeceği kanaatine varılarak şüpheliler ve müdafilerinin serbest bırakılma istemlerinin reddi ile tüm şüphelilerin üzerine atılı olan Silahlı Terör Örgütü Kurma veya Yönetme ve Uluslararası Casusluk Yapma suçlarından 5271 sayılı CMK'nın CMK  ve devamı maddeleri uyarınca tutuklanmasına ... karar verildi.\" Başvurucu, tutuklama kararına 17/4/2018 tarihinde itiraz etmiş; İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 24/4/2018 tarihinde başvurucunun itirazını kesin olarak reddetmiştir.  Başvurucu anılan kararı 21/5/2018 tarihinde öğrendiğini bildirmiştir. Başvurucu 8/6/2018 tarihinde (2018/16093 sayılı başvuru yönünden) bireysel başvuruda bulunmuştur. Başsavcılık 1/3/2019 tarihli iddianame ile başvurucunun terör örgütü kurma veya yönetme ve uluslararası casusluk yapma suçlarından cezalandırılması istemiyle aynı yer ağır ceza mahkemesinde kamu davası açmıştır. İddianamede öncelikle FETÖ/PDY'nin yapılanmasına ve faaliyetlerine ilişkin açıklamalar yapılmış, sonrasında başvurucuya yönelik suçlama ve delillere yer verilmiştir. Başsavcılık, dosya kapsamında bulunan olgu ve delillere göre başvurucunun FETÖ/PDY yöneticisi olma ve uluslararası casusluk suçlarını işlediğini iddia etmiştir. Bu bağlamda iddianamede başvurucunun; - FETÖ/PDY ile iltisakı nedeniyle kamu görevinden çıkarıldığı,- Soruşturma makamlarınca yapılan araştırmalara göre FETÖ/PDY'nin kumpas şeklinde planlayarak icra ettiği ve kamuoyunda Ergenekon davası olarak bilinen dava sürecinde örgütün talimatları doğrultusunda hareket ettiği,-Yalova Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından örgütün Yalova Üniversitesindeki yapılanmasına dair hazırlanan iddianamede başvurucunun uzmanlık alanı olmamasına rağmen örgütün talimatları çerçevesinde usulsüz biçimde sosyal hizmet bölümüne atandığı,- Türkiye'de sorumlu düzeyde faaliyetler yürüttüğü, kamuoyunda 17-25 Aralık operasyonları olarak bilinen olaylardan sonra ilgili yabancı devlette ve Mali Cumhuriyeti'nde faaliyetler yürüttüğü,- Haklarında FETÖ/PDY ile bağlantılı suçlardan soruşturma yürütülen ve örgütün tepe yöneticilerinden oldukları belirtilen T., Y., A.K., A. A.U. ve K.Ü. ile 2007-2014 yılları arasında 131 kez telefonla görüşme kaydının bulunduğu,- 10/4/2018 tarihli Video Çözüm Tutanağı içeriğine göre FETÖ/PDY'ye ait herkül.org isimli sitede yayımlanan \"EŞKİYANIN TASALLUTU VE YOL HARİTAMIZ\" başlıklı video içeriğinde örgüt lideri Fetullah Gülen'in başvurucu ve diğer şüphelilere yönelik operasyonu eleştirerek başvurucuyu ve diğer şüphelileri sahiplendiği, ümit ve moral verici beyan ve açıklamalarda bulunduğu, aynı şekilde FETÖ/PDY yöneticilerinden E.nin de sosyal medyada paylaştığı video içeriğinde başvurucu ve diğer şüphelilere yönelik operasyonu eleştirerek başvurucuyu ve diğer şüphelileri sahiplenici açıklamalarda bulunduğu ileri sürülmüştür. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) 7/3/2019 tarihinde iddianamenin kabulüne karar vermiş ve Mahkemenin E.2019/83 sayılı dosyası üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Mahkeme 5/4/2019 tarihinde yaptığı ilk duruşmada başvurucunun savunmasını almıştır. Başvurucu savunmasında genel olarak sorgudaki ifadesine benzer beyanlarda bulunarak suçlamaları kabul etmemiştir. Bu bağlamda başvurucu ayrıca kamu görevinden çıkarılmadığını, görevinden istifa ettiğini, Yalova Üniversitesinde görevlendirilmesinde hukuka aykırı bir durumun olmadığını, Ergenekon davalarında usulsüz rapor tanzimiyle ilgili olarak hakkında açılan herhangi bir dava bulunmadığını, söz konusu dava sürecinde kamuoyu tarafından bilinen birçok kişi hakkında rapor düzenlediğini, bunlar arasında rapor üzerine tahliye olanların da bulunduğunu değerlendirmelerini objektif olarak yaptığını, bu hususta ileri sürülen suçlamayı kabul etmediğini, Y.nin kendisinin hastası olduğunu, K.Ü.nün eşinin kalp hastası olduğunu ve bu hastayla o tarihte Adli Tıp Kurumunda görevli olan ve hastanın kardeşi S.Ç.nin ricası üzerine ilgilendiğini, görüşme kayıtları incelendiğinde hâlen kamu görevlisi olan birçok kişi ile mesleği gereği görüşmelerinin olduğunu, dolayısıyla iddianamede örgütün tepe yöneticileriyle yaptığı belirtilen görüşmelerin de mesleği nedeniyle yaptığı görüşmeler olduğunu, söz konusu görüşmelerin örgütsel bir bağ kapsamında yapılan görüşmeler olmadığını, Türkiye'de çalışma imkânı kalmadığı için önce ilgili yabancı devlette, sonrasında ise Mali'de mesleğini yapmak için bulunduğunu, örgütsel bir talimat ya da örgüt faaliyeti kapsamında yurt dışına çıkmasının söz konusu olmadığını ifade etmiştir. Mahkemenin talimatla ifadesinin alınmasına karar verdiği tanık T.G. Yalova Ağır Ceza Mahkemesinde 29/4/2019 tarihinde ifade vermiştir. Tanığın beyanının ilgili kısmı şöyledir:\"... Ben 2012-2014 yıllarında Yalova Üniversitesi'nde İİBF'de Çalışma Ekonomisi bölümünde doçenttim. Sanık Osman Karakaya 2012 yılında Yalova Üniversitesi'ne Sosyal Hizmet bölümüne profesör olarak atandı. Aslında Osman Karakaya Kardiyoloji doçenti olmasına rağmen 2012 yılında birden Yalova Üniversitesi'ne profesör olarak atandı. Aynı dönemde [B.] isimli İç Hastalıkları doçenti olmasına rağmen o da Osman Karakaya ile birlikte üniversitemize profesör olarak atanınca üniversitede birtakım dedikodular çıktı. Osman ve [nin] fetullahçı yapılanmadan geldiğini, bu sebeple profesör olarak atandıklarını duydum. Osman Karakaya Yalova Üniversitesi'nin Fakülte Yönetim Kurulu'nda görev almakla birlikte aynı zamanda Adli Tıp Kurumu'nda da görev aldı. Osman Karakaya'nın Kardiyoloji Doçenti olmasına rağmen kendi dalından çok farklı bir bölüme profesör olarak gelmesi ve kendisine birden fazla önemli görevin kısa sürede verilmesi üniversitede bu dedikodulara sebep oldu. 2014 yılında Yalova Üniversitesi'nin rektör yardımcısı olan [H.Y.], Osman Karakaya'nın fetullahçı olduğunu bana söylemişti. Ben kendisini bu duyumlarla tanıdım. Benim Osman Karakaya ile ilgili daha detaylı verecek bir bilgim ve görgüm yoktur. Bu konu hakkında aynı dönemde bölüm başkanı ve rektör yardımcısı olan profesör doktor [A.R.A.] detaylı bilgiye sahiptir. [A.R.A.nın] dinlenmesinin daha faydalı olacağına inanıyorum.\" Mahkeme 6/11/2019 tarihinde yaptığı duruşmada başvurucunun terör örgütüne üye olma suçundan 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir.\"...Yalova Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından düzenlenen 2017/5951 sayılı soruşturma, 2017/3300 esas, 2017/476 sayılı iddianamesi ve Yalova Ağır Ceza mahkemesinin 2017/883 esas sayılı dosyanın duruşmasında sanık olarak yargılanan [H.Y.] sanık ile ilgili olarak; '... Kendi bölümünde FETÖ'nün doktoru olarak bilinen, geçenlerde basında yer alan ... [ilgili yabancı devlette] yakalanıp buraya getirilen Osman Karakaya'dan neden bahsetmiyor. Bu Osman Karakaya bu üniversiteye nasıl alındı. Kim aldı, nasıl aldı, bunun da incelenmesi lazım. Neden ondan bahsetmiyor, çünkü onunla bu üniversiteye gelmeden evvel İstanbul'da Bakırköy Sadi Konuk Hastanesinde beraber çalışmışlar. Aynı yerde daha önce [B.] profesör olurken, daha sonra bir vesile ile Osman Karakaya profesör oluyor. Ama hiç Osman Karakaya'dan bahsetmiyor, [K.den] bahsediyor. [K.ye] profesörlük kadrosu vermemden bahsediyor. Benim böyle bir yetkim yok.' şeklinde beyanda bulunmuştur.Bu tespite ilişkin olarak da mahkememizce Yalova Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesine yazdığımız 24/07/2019 tarihli müzekkere cevabına göre; Fakülte Sosyal Hizmet Bölümü eski öğretim üyelerinden olan sanığın yürüttüğü idari görevlerin Fakülte Kurulu Üyesi ve Fakülte Yönetim Kurulu Üyesi (Profesör temsilcisi) olarak 24/01/2013-21/10/2014 tarihleri arasında görev yaptığı, 24/01/2013 tarihli ilk Fakülte Kurulu toplantısında profesör azlığından dolayı mevcut profesörlerin tamamının otomatik olarak üye oldukları, 21/10/2014 tarihinde ise görevinin sona erdiği ve ayrıca Prof. Dr. [T.G.] tarafından Dekanlığa verilen şikayet dilekçesinin fakülte arşivlerinde bulunamadığı belirtilmiştir. Yalova Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından Fetö silahlı terör örgütü mensuplarının Yalova Üniversitesinde mevcut yapılanmalarına dair hazırlanan iddianamede ve tanık beyanlarından da doğrulanacağı üzere sanık Osman Karakaya'nın uzmanlık alanının kardiyoloji olmasına rağmen üniversitenin kendi bölümüyle alakasız bir alan olan İktisadi İdari Bilimler fakültesinde yönetim kurulunda sosyal hizmet bölümünde profesör olarak atanmasındaki usul, tanığın beyanı mahkememizce de sanığın örgütün kendinden olan kişilere akademideki kadro kazanma stratejisi kapsamında o kadro ve bölüme atanmış olduğu şeklinde değerlendiriliştir. Bu şekilde sanığın kendi iradesi ile değil de örgütün isteği ve yönlendirmesiyle tamamen farklı bir alanda örgütsel faaliyetlerini devam ettirme amacıyla hareket ettiği sabit görülmüştür.Ayrıca [Y.K.] isimli şahsın Cumhurbaşkanlığı Halkla İlişkiler Daire Başkanlığına göndermiş olduğu ihbar mail içeriğinde sanıkla ilgili olarak; '... FETÖ'cü Prof. Dr. Osman Karakaya isimli eskiden Bakırköy Sadi Konuk hastanesi Kardiyoloji bölümünde görev yapan ergenekon sanığı [H.] ve arkadaşlarına hastanede yatamaz raporu veren doktor beni fetöcülerle kendi hakim savcılarıyla tehdit edip hülleli bir şekilde borcuma karşılık elimizden aldığı eşimin evini şimdi yine kendi örgüt arkadaşlarını devreye sokarak evimizden mahkeme kararıyla attılar şimdi tabiri caizse sığıntı olarak ayrı ayrı yerlerde yaşıyoruz bu Fetöcü doktorla başa çıkamıyorum, Fetö'cü doktor çok tehlikeli bir adam, yalvarıyorum size, bana yardım edin.' şeklinde bir ihbarda bulunmuştur. Bu ihbar üzerine İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığınca soruşturmaya başlanıldığı ve yetkisizlik kararıyla İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmişse de savcılıkça aralarında şahsi ve fiili irtibat bulunduğundan bahisle birleştirme talepli iddianame ile soruşturmanın mükerrir olacağından bahisle sanık hakkında KYOK kararı verilmiştir. Sanığın ikinci Ergenekon davasının tutuklu sanıklarından eski Başkent Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. [H.nin] sağlık durumuna ilişkin sağlık kurulu raporunda sanığın imzasının bulunduğu ancak bu raporda usulsüzlük iddiası bulunmadığı gibi bu yönde de dosya kapsamında açık kaynak (gazete vs) bilgisi dışında şakayet/bilgi bulunmadığı görülmüştür. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinde görülen örgütün adli tıp yapılanmasına ilişkin davada yargılanan ve Bylock kullandığı tespit edilen [H.B.nin] kuruma alınmasına referans olduğu belirtilerek sanığın isminin örgütün adli tıp yapılanması iddianamesinde de geçtiği görülmüştür.Ayrıca ... [ilgili yabancı devletin] İçişleri Bakanlığı Polis Genel Müdürlüğünde 2018 tarihli deport kararı ile sanığın ... [ilgili yabancı devlette] bulunması durumunda devlet güvenliği ve kamu düzeni tehdit altında bulunabileceğinden yasal koşulların oluştuğundan bahisle .... [ilgili yabancı devlet] topraklarından uzaklaştırılması gerektiği gerekçesiyle zorla uzaklaştırma talimatının verildiği görülmektedir.2018 tarihli video çözüm tutanağı içeriğinden, FETÖ/PDY silahlı terör örgütü lideri Fetullah Gülen'in terör örgütüne ait herkül.org linki ile açılan sayfada 'eşkiyanın tasallutu ve yol haritamız ' başlıklı videonun yayınlandığı. Yayınlanan video da terör örgütü lideri Fetullah Gülen'in yaptığı konuşmada özetle; 'Arkadaşlara soruyordum, ben girmediğim kaç ülke kaldı? 7-8 ülke diyorlardı. Onlara da girince girilmedik yer kalmayacaktı.', '... [ilgili yabancı devletten] insan kaçırıyor eşkiyalar! Bu eşkiya dedim de, hafif gelir bu, ... bu düpedüz, eşkiyalıkdır yani. Pakistandan insan kaçırılan düpedüz eşkiyalıktır. Myanmar'dan bilmem ne yapmak, düpedüz eşkiyalıktır. İnsan kaçırma, insan bunlardan bunların hiçbirini rechard yapmadı, barbaros frederick yapmadı, fliph yapmadı. İstanbul'u işgal eden hainlerden yapmadılar bunu, hiçbiri yapmadı!' şeklinde beyanlarının bulunduğu FETÖ/PDY silahlı terör örgütünün yöneticilerinden olup, terör örgütüne ait kapatılan Zaman Gazetesini firari genel yayın yönetmeni [E.] tarafından www.facebook.com/romanyahaber sayılı internet adresinde yayınlanan video da yaptığı konuşmada '... [ilgili yabancı devlete] adam kaçıranlar! bakın sizi neler bekliyor.' başlıklı konuşmada soruşturmaya konu sanıkları ... [ilgili yabancı devletten] deport edilerek yurda getirilmelerini insan kaçakçılığı olarak nitelendirmiş, bu şekilde o ülkeden getirilen kişileri örgüt adına sahiplenici beyan ve açıklamalarda bulmuştur. Örgüt lideri ve yöneticisinin bu konuşmaları sanıkları sahiplenerek onların örgütle bağını sıkı bir şekilde ortaya koymuştur....Niteliği yapısı işleyişi ve nihai amacı Yargıtay  Ceza Dairesinin2015/3 (ilk derece mahkemesi) Esas sayılı kararında anlatılan; FETÖ/PDY terör örgütünün başlangıçta bir ahlak ve eğitim hareketi olarak ortaya çıkması ve toplumun her katmanının büyük bir kesimince de böyle algılanması, amaca ulaşmak için her yolu mübah gören fakat sözde meşruiyetini sivil alanda dinden, kamusal alanda ise hukuktan aldığı izlenimi vermek için yeterli güce ulaşıncaya kadar alenen kriminalize olmamaya özen göstermesi gerçeği nazara alındığında;Sanıkla ilgili toplanan ve mahkememizce kabul edilen tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde; sanığın .... [ilgili yabancı devletten] Türkiye'ye o ülke açısından kamu güvenlik açısından tehlike arz edeceğinden bahisledeport edilerek getirilmesi, Yalova Üniversitesinde mevcut yapılanmalarına dair hazırlanan iddianamede ve tanık beyanlarında da anlaşılacağı üzere sanığın uzmanlık alanının kardiyoloji olmasına rağmen terör örgütünün faaliyetleri çerçevesinde usulsüz bir biçimde alakasız bir bölüm olan sosyal hizmet bölümüne örgüt stratejisi doğrultusunda Profesör ünvanı ile atanması, örgüt lideri Fetullah Gülen ve terör örgütünün yöneticilerinden olup, terör örgütüne ait kapatılan Zaman Gazetesini firari genel yayın yönetmeni[E.nin] sanığın içinde bulunduğu kişileri sahiplenerek bu yapılanın eşkıyalık olduğunu beyan etmiş olması, sanığın örgütün tepe yönetimi olarak adlandırılan şahıslarla görüşme kayıtlarının bulunması sanığın ... [ilgili yabancı devlet], Mali gibi ülkelerde örgütün talimatıyla ve örgütün yurt dışındaki faaliyetleri ve propaganda stratejisi kapsamında hareket ederek, örgütün yurt dışı yapılanması içerisinde bulunduğu, yurt dışı alanda da örgüt adına faaliyetlerde bulunarak iradesini örgütün iradesine teslim edecek kadar derin bir örgütsel ilişki içinde olduğu konusunda mahkememizce kanaat oluşmuştur. Zira sanığın kendi uzmanlık alanı olmamasına rağmen sırf örgütün yönlendirmesiyle alakasız bir bölüm olan İktisadi İdari Bilimler Fakültesinde sosyal hizmet alanında çalışması kararlarını bağlı olduğu örgütün tasarrufuna bıraktığını, kendi deyimleriyle hizmet hareketi için farklı alanlarda örgüt içi yer değiştirme usulunun uygulanıp buna itaat ettiğini göstermektedir.Sanığın örgüt kapsamında yer alarak yaşanan tüm sürece rağmen (15 Temmuz hain darbe girişiminden sonra dahi) örgüt kapsamında faaliyetlerini sürdürerek tüm kararlarını örgütün tasarrufuna bırakmış olduğunu göstermektedir. Bunun altında yatan sebeplerden en önemlisi bağlı olduğu imamların ve örgüt liderinin hata yapmayacağı inancıdır. Zira örgüt lideri Fetullah Gülenin kitabındaki bir bölümde 'Hizmet insanı' başlıklı bölümde 'Cemaate bağlı kişinin azimli kararlı ve hizmete itaatkar her şeyin sorumluluğunu alması gereken, darbe yediğinde azmi bozulmayan, yüksek rütbelere geldiğinde kendi rütbesi değil, hizmetin rütbesini ön planda tutan hizmet içerisinde yapacağı görevlerin zor olabileceğine inanan ve bütün varlığını canını sevdiklerini hizmet için feda etmeye hazır olması gerektiği' belirtilmiştir. İşte sanık da detayları anlatıldığı üzere hizmet harekatı adıyla yurt dışındaki örgüt kapsamındaki eylem ve sorumluluklarıyla örgüt liderinin bahsettiği şahıslardan olup, iradesini örgütün emrine amade tutarak, azimli bir şekilde illegal bir şekilde bu faaliyetlerini ... [ilgili yabancı devletten] deport edilip de yakalanana kadar devam ettirmiştir.Zira örgüt liderinin video kaydında detaylı görüleceği üzere yurt dışından deport edilerek gönderilen sanıklarla ilgili bu yapılanların eşkiyalık olduğunu, bir gün tüm bunların sona ereceğini söyleyerek sanıklara moral ve motivasyon vererek, onlara ümit verici konuşmalar yapmıştır ...Bu konuşmalar örgüt lideri Fetullah Gülen'in talimatlar yoluyla kolektif bir şekilde mobilize olan, kamu erkinin kritik bürokratik alanları başta olmak üzere, kamusal alanı ele geçirme refleksi ile hareket eden, mülkiye, adliye, emniyet, eğitim, istihbarat ve ordu içerisinde kendi özel hiyerarşisi ile illegal şekilde kadrolaşan, devletin tüm kurumlarına yerleştirdiği örgüt mensupları ile devlet teşkilatını kendisine hizmet eder hale getiren ve adeta devlet içinde ayrı bir devlet yapısı oluşturma amacıyla yapılmıştır. Örgüt liderinin bu sözleri fetvalarla 'Tedbir ve İstihbarat', 'Maarif ve Şirket' ilkesine göre yetiştirilen örgüt mensuplarının, amaçlarına giden yolda hasım olarak gördükleri diğerlerini de etkisiz kılarak devlet içinde etkin bir konuma gelmeleri amacıyla sanıkları sahiplenerek, onların moral ve motivasyonlarını yükseltme gayesiyle söylenerek onların örgütle bağını sıkı bir şekilde ortaya koymuştur. Türkiye'nin sosyo politik gündeminde sözde dini referanslar üzerinden kendisine toplumsal ve kamusal bir varlık ve meşruiyet zemini inşa eden, sosyolojik bünyesi itibariyle mütasenat bir dokuya sahip olan terör örgütü mensuplarını sadakat ilkesi çerçevesinde doktirine etmiş, yapı mensuplarının ahlak ve hukuk dışı tüm eylemlerini mübah görmüştür....... yukarıda izah edilen delillere göre sanığın 'FETÖ silahlı terör örgütüne üye olma' suçunu işlediği mahkememizce kabul ... [edilmiştir.]\" Karar başvurucu tarafından istinaf edilmiş, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi 16/1/2020 tarihinde istinaf başvurusunu esastan reddetmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi aynı tarihte esasa ilişkin kararla birlikte başvurucunun tutukluluk halinin devamına da karar vermiştir. Başvurucu anılan karara itiraz etmiş, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi 12/2/2020 tarihinde başvurucunun itirazını reddetmiştir. Başvurucu anılan kararın 18/2/2020 tarihinde tebliğ edildiğini belirtmiştir. Başvurucu 10/3/2020 tarihinde (2020/9051 sayılı başvuru yönünden bireysel başvuru yapmıştır. Dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla temyiz kanun yolunda derdesttir. Öte yandan başvurucu kendisini ilgili yabancı devletten Türkiye'ye getiren Türk görevliler hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işledikleri iddiasıyla 5/9/2018 havale tarihli dilekçeyle şikâyette bulunmuş, yapılan soruşturma sonunda Başsavcılık 14/1/2019 tarihinde kamu görevlileri hakkında kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir.  Başvurucu kovuşturmaya yer olmadığına dair karara 11/2/2019 tarihinde itiraz etmiş, İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 15/2/2019 tarihinde başvurucunun itirazını kesin olarak reddetmiştir. Başvurucu itirazın reddine dair kararı 11/3/2019 tarihinde öğrendiğini bildirmiş ve 12/4/2019 tarihinde (2019/10089 sayılı başvuru yönünden) bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili ulusal ve uluslararası hukuk için bkz. Mehmet Sabri Şirin, B. No: 2016/10825, 12/2/2020, §§ 28-47; Mustafa Özterzi [GK], B. No: 2016/14597, 31/10/2019, §§ 33-  Ayrıca Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) Abdullah Öcalan/Türkiye ([BD], B. No: 46221/99, 12/5/2005) kararında başvurucunun uygulanabilecek iade süreci izlenmeden, kanuna aykırı olarak özgürlüğünden mahrum bırakıldığı şikâyetine ilişkin olarak esas alacağı ilkeleri aşağıdaki şekilde belirlemiştir:\" Gözaltının 'kanunun öngördüğü prosedüre' uygun olup olmadığını da içine alan gözaltının 'yasal' olup olmadığı sorusu üzerinde, AİHS esasen ulusal hukuka atıfta bulunur ve ulusal hukukun maddi ve usule ait kurallarına uyma zorunluluğu koyar. Bununla beraber, AİHS ayrıca, özgürlük mahrumiyetinin  maddenin amacına, özellikle bireyleri keyfilikten korumaya uymasını gerektirmektedir. Burada tehlikede bulunan yalnızca “özgürlük hakkı” değil, aynı zamanda “kisinin güvenlik hakkıdır” (bkz., diğer kararlar arasında, Bozano, yukarıda kayıtlı, s. 23, § 54; ve Wassink / Hollanda, 27 Eylül 1990 tarihli karar, A Serisi no. 185-A, s. 11, § 24). İç hukuku yorumlamak ve uygulamak en başta ulusal makamların, özellikle de mahkemelerin görevidir. Bununla beraber, 5 § 1 maddesi uyarınca, iç hukuka uymamakla AİHS ihlal edildiği için, AİHM bu kanuna uyulup uyulmadığın�� gözden geçirmek için belli bir yetki kullanabilir ve kullanmalıdır (bkz. Benham / İngiltere, 10 Haziran 1996 tarihli karar, Hüküm ve Karar Raporları 1996-III, s. 753, § 41; ve Bouamar / Belçika, 29 Subat 1988 tarihli karar, A Serisi no. 129, s. 21, § 49). Bir Devletin yetkililerinin bir diğer Devletin topraklarında bu Devletin onayı olmadan gerçekleştirdikleri yakalama, 5 § 1 maddesi uyarınca, ilgili kişinin bireysel güvenlik haklarını etkilemektedir (bkz., aynı etkiye iliskin Stocké / Almanya, 12 Ekim 1989, A Serisi no. 199, Komisyon görüsü, s. 24, § 167). AİHS, iade anlaşmaları ya da sınırdışı etme konuları çerçevesinde, AİHS’de tanınan özel haklara müdahale etmemesi koşuluyla kaçak suçluları adaletin önüne çıkarabilmek için yapılan Devletler arası işbirliğini engellemez (bkz. Stocké, yukarıda kayıtlı Komisyon görüşü, s. 24-25, § 169). Biri AİHS’ye taraf olan, diğeri olmayan Devletler arasındaki iade anlaşmalarıyla ilgili olarak, bir iade anlaşmasının koymuş olduğu kurallar ya da, böyle bir anlaşmanın olmaması durumunda, ilgili Devletler arasındaki işbirliği de, AİHM’ye şikayet edilmesine neden olan yakalanmanın yasal olup olmadığına karar vermede gözönüne alınması gereken ilgili faktörlerdendir. Devletler arasındaki işbirliği sonucu bir kaçağın teslim edilmesi, tek başına yakalamayı kanuna aykırı kılmamakta ya da bu nedenle  madde çerçevesinde bir soruna yol açmamaktadır (bkz. Freda / İtalya, no. 8916/80, 7 Ekim 1980 tarihli Komisyon kararı, DR 21, s. 250; Klaus Altmann (Barbie) / Fransa, no.10689/83, 4 Temmuz 1984 tarihli Komisyon kararı, DR 37, s. 225; Luc Reinette/ Fransa, no. 14009/88, 2 Ekim 1989 tarihli Komisyon kararı, DR 63, s. 189). AİHS’nin tamamında var olan, toplumun genel çıkarına ilişkin talepler ile bireyin temel haklarının korunmasına ilişkin gereklilikler arasında adil bir denge kurma arayışıdır. Dünyadaki dolaşım daha kolay hale geldikçe ve suç daha geniş çaplı bir uluslararası boyut aldıkça, yurtdışına kaçan şüphelilerin adalete teslim edilmesi, giderek bütün ulusların çıkarına olmaya başlamıştır. Bunun tersine, kaçaklar için güvenli sığınaklar tesis etmek, yalnızca korunan kişiyi barındırma zorunluluğu bulunan Devlet için tehlike oluşturmakla kalmayacak, bunun yanısıra iade kurumunun temellerinin zayıflamasına da sebep olacaktır. (bkz. Soering / İngiltere, 7 Temmuz 1989 tarihli karar, A Serisi no. 161, s. 35, § 89). AİHS, iadenin sağlanabileceği koşullara ya da iadenin sağlanmasından önce izlenecek prosedüre ilişkin hiçbir hüküm içermemektedir. İlgili Devletler arasındaki işbirliğinin sonucu olmuş ve kaçağın yakalanmasına ilişkin emrin yasal temelinin, kaçağın menşe Devletinin yetkilileri tarafından çıkarılan bir tutuklama emri olması sağlanmışsa, sıradışı bir iade bile AİHS’ye aykırı olarak değerlendirilmemektedir (bkz. Illich Ramirez Sánchez, yukarıda kayıtlı, s. 155). Yakalamanın, kaçağın sığınmacı olarak bulunduğu Devletin kanunlarına aykırılık oluşturup oluşturmadığı dikkate alınmaksızın -bu, sadece ev sahibi Devletin AİHS’ye taraf olması halinde AİHM tarafından incelenecek bir husustur- AİHM, başvuranın gönderildiği Devletin yetkililerinin ev sahibi Devletin egemenliğine aykırı şekilde ve dolayısıyla uluslararası hukuka ters düşen bir biçimde, kendi toprakları dışında hareket ettiklerine dair, birbiriyle tutarlı çıkarımlardan oluşan kanıta ihtiyaç duymaktadır (bkz., mutatis mutandis, Stocké / Almanya, 19 Mart 1991 tarihli karar, A Serisi, no. 199, s. 19, § 54). Ancak bundan sonra ev sahibi Devletin egemenliğine ve uluslararası hukuka uygun hareket edildiğini ispat külfeti, savunmacı Hükümet’e ait olacaktır. Bununla beraber, Daire’nin ileri sürmüş olduğu üzere (12 Mart 2003 tarihli karar, § 92), bu noktada başvurandan 'her türlü makul şüpheden uzak' bir kanıt göstermesi istenmemektedir.\" AİHM yukarıda yer verilen ilkeler ışığında yaptığı incelemede ise başvuranın Nairobi Havaalanı'nın uluslararası sahasında Türk güvenlik kuvvetleri mensupları tarafından yakalandığına değinerek söz konusu olayda Türkiye'nin yetkisini kendi ülkesi sınırları dışında kullanmış olmasına rağmen başvuranın Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (AİHS/Sözleşme)  maddesinin kapsamı doğrultusunda, Türk yetkilileri tarafından Türkiye'ye dönmeye fiziksel olarak zorlandığı ve yakalanmasını takiben dönüşünde Türk yetkililerinin yetki ve kontrolü altında bulunduğunun kabul edilmesi gerektiğini söylemiştir (Öcalan/Türkiye, § 91) AİHM yakalamanın Türk iç hukukuna uyup uymadığı ile ilgili olarak başvuranın yakalanması için Türk ceza mahkemeleri tarafından yedi tutuklama emrinin ve İnterpol tarafından bir arama bülteninin çıkarıldığını belirterek belgelerin her birinde, başvuranın Türk Ceza Hukuku uyarınca cezai suçlarla özellikle devletin toprak bütünlüğünü bozmak için silahlı bir örgüt kurmakla ve yaşam kaybıyla sonuçlanan bir dizi terör eylemini kışkırtmakla itham edildiğine ve yakalanmasının ardından gözaltında tutulabileceği kanuni süre sona erdiğinde bir mahkeme huzuruna çıkartıldığına, akabinde yargılandığına ve mahkûm edildiğine vurgu yaparak başvuranın yakalanmasının ve gözaltına alınmasının Türk mahkemeleri tarafından \"bir suç islediğine dair makul bir şüphe üzerine yetkili bir yasal makam huzuruna getirme amacıyla\" çıkartılmış bulunan emirlere uygun olduğunu belirtmiştir (Öcalan/Türkiye,§ 91). AİHM nihai olarak başvuranın Türk yetkiler tarafından yakalanması sürecinde Kenyalı yetkililerin Türk yetkililerle iş birliği yaptığına da değinerek başvuranın yakalanması ve gözaltına alınmasının AİHS'nin  maddesinin birinci fıkrasının amaçları dâhilinde hukukun öngördüğü usul ile uyumlu olduğu, dolayısıyla anılan hükmün ihlalinin söz konusu olmadığı sonucuna varmıştır (Öcalan/Türkiye, §§ 93-99). ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/16093",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yakalama, gözaltına alma ve tutuklama tedbirlerinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun işlendiği iddiasıyla başvurucu tarafından yapılan şikâyet üzerine yürütülen soruşturmada kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmesi ve bu karara yapılan itirazın reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, iptal davasının süre aşımı yönünden reddi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 19/12/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Samsun'un Bafra ilçesi sınırları içinde bulunan ve başvurucunun yaz mevsiminde ikamet ettiğini ileri sürdüğü, mülkiyeti Bafra Belediye Başkanlığına (Belediye) ait olan taşınmaz satılmak üzere ihaleye çıkarılmıştır.  13/4/2018 tarihinde kapalı teklif usulü ile yapılan ve başvurucunun da katıldığı ihale 000 TL teklif veren üçüncü bir kişi üzerinde kalmıştır. Bafra Belediye Encümeninin 16/4/2018 tarihli ve 124 sayılı kararıyla ihale onaylanmıştır.  Başvurucu 16/4/2018 tarihli dilekçesi ile ihalenin usulsüz olduğunu belirterek iptali için Belediyeye başvuruda bulunmuş, ancak bu talebi 20/4/2018 tarihli işlemle reddedilmiştir.  Başvurucu, ihalenin ve ihalenin iptal edilmesi talebinin reddine dair işlemin iptali için Samsun  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) 25/6/2018 tarihinde iptal davası açmıştır.  Mahkeme 29/6/2018 tarihli kararı ile davayı süre aşımı yönünden reddetmiştir.  Gerekçede öncelikle 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 20/A maddesi uyarınca ihale işlemlerine ilişkin uyuşmazlıkların ivedi yargılama usulüne tabi olduğu ve dava açma süresinin bu uyuşmazlıklar için otuz gün olduğu hatırlatılmıştır. Ayrıca düzenleyici işlemler dışında kalan bireysel nitelikteki idari işlemlerin iptali istemiyle açılan davalarda, dava açma sürelerinin hesabında, işlemin ilgilisine yazılı olarak bildirildiği tarihin esas alınması gerektiği ancak yazılı bildirim yapılmadığı veya yazılı olarak bildirilmekle birlikte bu tarihin tespit edilemediği ve idari işlemin ilgililer tarafından öğrenme tarihinin belirlenebildiği durumlarda işlemin ilgililer tarafından bütün unsurlarıyla öğrenildiği tarihin dava açma süresi bakımından esas alınacağının yargısal içtihatlarla kabul edildiği vurgulanan gerekçede, 13/4/2018 tarihinde yapılan ihaleye katılan başvurucunun ihalenin iptal edilmesi talebiyle başvuru yaptığı 16/4/2018 tarihinde dava konusu işlemi tüm unsurlarıyla öğrendiği ve dava dilekçesinde de dava konusu işlemin tebliğ edildiği tarihi 30/4/2018 olarak gösterdiğinin altı çizilmiştir. Kararda, bu tespitler uyarınca en geç 30/4/2018 tarihinde haberdar olunan işlem için otuz günlük yasal süre aşılarak 25/6/2018 tarihinde açılan davanın süre aşımı nedeniyle esasının incelenmesine olanak bulunmadığı ifade edilmiştir.  Ret hükmü Danıştay Onüçüncü Dairesinin 2/11/2018 tarihli kararı ile onanmıştır. Başvurucu, nihai hükmü 26/11/2018 tarihinde tebellüğ etmesinin ardından 19/12/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  2577 sayılı Kanun'un \"Kapsam ve nitelik\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Danıştay, bölge idare mahkemeleri, idare mahkemeleri ve vergi mahkemelerinin görevine giren uyuşmazlıkların çözümü, bu Kanunda gösterilen usullere tabidir.\" 2577 sayılı Kanun'un ''Dava açma süresi'' kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Dava açma süresi, özel kanunlarında ayrı süre gösterilmeyen hallerde Danıştayda ve idare mahkemelerinde altmış ve vergi mahkemelerinde otuz gündür. \" 2577 sayılı Kanun'un \"İvedi yargılama usulü\" kenar başlıklı 20/A maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \" İvedi yargılama usulü aşağıda sayılan işlemlerden doğan uyuşmazlıklar hakkında uygulanır:a) İhaleden yasaklama kararları hariç ihale işlemleri... İvedi yargılama usulünde: a) Dava açma süresi otuz gündür. b) Bu Kanunun 11 inci maddesi hükümleri uygulanmaz. ... \" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/37550",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, iptal davasının süre aşımı yönünden reddi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; tutuklu olarak farklı ceza infaz kurumlarında bulunan eşlerin birbirleriyle yeterli şekilde iletişim kuramamaları nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 9/11/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 15 Temmuz 2016 tarihli darbe teşebbüsü sonrasında terör örgütü (Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması, FETÖ/PDY) üyesi olma suçu kapsamında başlatılan soruşturmada Gaziantep  Sulh Ceza Hâkimliğinin 20/7/2016 tarihli kararıyla tutuklanmış ve Gaziantep H Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna (Ceza İnfaz Kurumu) konulmuştur. Başvurucu, 25/7/2017 tarihinde Gaziantep L Tipi Ceza İnfaz Kurumuna nakledilmiş ve 5/12/2017 tarihinde tahliye edilmiştir. Başvurucunun 26/2/2015 tarihinde evlendiği eşi de aynı suçlama kapsamında 20/7/2016 tarihinde Gaziantep  Sulh Ceza Hâkimliğince tutuklanmış ve Gaziantep E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna konulmuştur. Başvurucu, tutuklu olarak bulunduğu Ceza İnfaz Kurumuna 8/8/2016 tarihli dilekçe ile başvurmuş ve Gaziantep E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda tutulan eşiyle yüz yüze (açık-kapalı şekilde) görüşme ve telefonla görüşme haklarından yararlandırılmayı talep etmiştir.  Ceza İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulunun (İdare ve Gözlem Kurulu) 9/8/2016 tarihli kararıyla başvurucunun talepleri reddedilmiştir. Kararda; mevzuat gereğince aynı ceza infaz kurumunda barındırılan hükümlü ya da tutukluların kapsamdaki kişilerden olması şartıyla birbirleriyle görüşebilecekleri ancak başvurucu ile eşinin aynı ceza infaz kurumunda bulunmamaları nedeniyle görüş hakkından yararlandırılmalarının mümkün olmadığı belirtilmiştir. Başvurucu, İdare ve Gözlem Kurulunun söz konusu kararının kaldırılması talebiyle 10/8/2016 tarihinde Gaziantep İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) şikâyet dilekçesi sunmuştur. Dilekçesinde; aynı yerleşke içindeki başka bir ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan eşiyle açık ve kapalı şekilde görüş yaptırılmadığını, telefonla görüşme haklarından yararlandırılmadığını, Gaziantep ilinde eşinden başka görüşebileceği kimsesinin olmadığını ileri sürmüştür. Başvurucu, eşiyle görüşebilmesi konusunda mevzuatta açık bir yasaklayıcı düzenlemenin bulunmadığını da iddia etmiştir. İnfaz Hâkimliğinin 25/8/2016 tarihli kararıyla şikâyetin reddine karar verilmiştir. Kararda; İdare ve Gözlem Kurulunca verilen kararın 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun ile 17/6/2005 tarihli ve 25848 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Hükümlü ve Tutukluların Ziyaret Edilmeleri Hakkında Yönetmelik (Ziyaret Yönetmeliği) uyarınca usule ve mevzuata uygun olduğu belirtilmiştir. Gaziantep  Ağır Ceza Mahkemesinin 6/10/2016 tarihli kararıyla İnfaz Hâkimliği kararının gerekçesi yerinde görülerek anılan karara yapılan itiraz reddedilmiştir.  Nihai karar 11/10/2016 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 9/11/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Anayasa Mahkemesi tarafından ilgili Ceza İnfaz Kurumuna yazılan müzekkere ile başvurucunun tutuklu kaldığı süre boyunca kendisi gibi tutuklu olan eşi ile herhangi bir açık-kapalı görüş yapıp yapmadığı, eşiyle telefon vasıtasıyla görüşüp görüşmediği, mektup yoluyla haberleşme sağlayıp sağlamadığı hususlarında eldeki bilgi ve belgelerin gönderilmesi talep edilmiştir. 4/4/2018 ve 16/4/2019 tarihli cevap yazılarında; başvurucunun 20/7/2016-25/7/2017 tarihleri arasında Gaziantep H Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda tutuklu kaldığı, bu süre zarfında yasal olanak bulunmaması nedeniyle başvurucu ile tutuklu eşi arasında herhangi bir görüşmenin gerçekleştirilmediği ayrıca aynı gerekçeyle tutuklu eşlerin telefonla da görüştürülmediği yönünde bilgi verilmiştir. Cevap yazılarında; başvurucunun mektup yoluyla haberleşme imkânından mahrum bırakılmadığı, anılan süre zarfında başvurucu ile eşi arasında mektup alımının ve gönderiminin yapıldığı belirtilmiştir. A. Ulusal Hukuk İlgili Mevzuat 5275 sayılı Kanun’un ''Hapis cezalarının infazında gözetilecek ilkeler\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Hapis cezalarının infaz rejimi, aşağıda gösterilen temel ilkelere dayalı olarak düzenlenir:... b) Ceza infaz kurumlarında hükümlülerin düzenli bir yaşam sürdürmeleri sağlanır. Hürriyeti bağlayıcı cezanın zorunlu kıldığı hürriyetten yoksunluk, insan onuruna saygının korunmasını sağlayan maddî ve manevî koşullar altında çektirilir. Hükümlülerin, Anayasada yer alan diğer hakları, infazın temel amaçları saklı kalmak üzere, bu Kanunda öngörülen kurallar uyarınca kısıtlanabilir.c) Cezanın infazında hükümlünün iyileştirilmesi hususunda mümkün olan araç ve olanaklar kullanılır. Hükümlünün kanun, tüzük ve yönetmeliklerle tanınmış haklarının dokunulmazlığını sağlamak üzere cezanın infazında ve iyileştirme çabalarında kanunîlik ve hukuka uygunluk ilkeleri esas alınır.d) İyileştirmeye gereksinimleri olmadığı saptanan hükümlülere ilişkin infaz rejiminde, bu hükümlülerin kişilikleriyle orantılı bireyselleştirilmiş programlara yer verilmesine özen gösterilir ve bu hususlar yönetmeliklerde düzenlenir.e) Cezanın infazında adalet esaslarına uygun hareket edilir. Bu maksatla ceza infaz kurumları kanun, tüzük ve yönetmeliklerin verdiği yetkilere dayanarak nitelikli elemanlarca denetlenir.f) Ceza infaz kurumlarında hükümlülerin yaşam hakları ile beden ve ruh bütünlüklerini korumak üzere her türlü koruyucu tedbirin alınması zorunludur.g) Hükümlünün infazın amacına uygun olarak kanun, tüzük ve yönetmeliklerin belirttiği hükümlere uyması zorunludur. ...\" 5275 sayılı Kanun'un \"Hükümlüyü ziyaret\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"(1) Hükümlü, belgelendirilmesi koşuluyla eşi, üçüncü dereceye kadar kan ve kayın hısımları ile vasisi veya kayyımı tarafından haftada bir kez ve ayrıca kuruma kabullerinde, zorunlu hâller dışında bir daha değiştirilmemek üzere, ad ve adreslerini bildirdiği en fazla üç kişi tarafından, yarım saatten az ve bir saatten fazla olmamak üzere çalışma saatleri içinde ziyaret edilebilir.... (3) Görüşler, koşul ve süreleri Adalet Bakanlığınca hazırlanan yönetmelikle kapalı ve açık olmak üzere iki biçimde yaptırılır.\"  5275 sayılı Kanun'un \"Hükümlünün telefonla haberleşme hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Kapalı ceza infaz kurumlarındaki hükümlüler, tüzükte belirlenen esas ve usullere göre idarenin kontrolündeki ücretli telefonlar ile görüşme yapabilirler. Telefon görüşmesi idarece dinlenir ve kayıt altına alınır. Bu hak, tehlikeli hâlde bulunan ve örgüt mensubu hükümlüler bakımından kısıtlanabilir. \" 5275 sayılı Kanun'un \"Tutukluların hakları\" kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:\"(2) Soruşturma ve kovuşturma evrelerinde tutuklular, kurumun bu husustaki genel düzenine uymak suretiyle ziyaretçi kabul edebilirler. Ancak soruşturma evresinde Cumhuriyet savcısı, kovuşturma evresinde hâkim veya mahkeme, soruşturmanın veya davanın selameti bakımından tutuklunun ziyaretçi kabulünü yasaklayabilir veya bu hususta kısıtlamalar koyabilir.\" 5275 sayılı Kanun'un \"Tutukluların hakları\" kenar başlıklı  maddesinin (3) numaralı fıkrası şöyledir:\"Tutukluların yazılı haberleşmeleri ile telefonla görüşmeleri, soruşturma evresinde Cumhuriyet savcısı, kovuşturma evresinde hâkim veya mahkemesince kısıtlanabilir. \" 5275 sayılı Kanun’un \"Tutukluların yükümlülükleri\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısımları şöyledir: \"(1) Bu Kanunun; ... hükümlüler ile yakınları ve ilgililerin bilgilendirilmesi, ... şikâyet ve itiraz, ... telefonla haberleşme hakkı, ... mektup, faks ve telgrafları alma ve gönderme hakkı, ... ziyaret, yabancı hükümlüleri ziyaret, ziyaret ve görüşlerde uygulanacak esaslar, ... ... düzenlenmiş hükümlerin tutukluluk hâliyle uzlaşır nitelikte olanları tutuklular hakkında da uygulanabilir.\"  23/7/2016 tarihli ve 29779 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 667 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararname'nin (OHAL KHK'sı) \"Soruşturma ve kovuşturma işlemleri\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısımları şöyledir:\"26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun İkinci Kitap Dördüncü Kısım Dördüncü, Beşinci, Altıncı ve Yedinci Bölümünde tanımlanan suçlar, 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu kapsamına giren suçlar ve toplu işlenen suçlar bakımından, olağanüstü halin devamı süresince;...e) Tutuklu olanlar, belgelendirilmesi koşuluyla sadece eşi, ikinci dereceye kadar kan ve birinci derece kayın hısımları ile vasisi veya kayyımı tarafından ziyaret edilebilir. Adalet Bakanlığı ile Cumhuriyet başsavcılığının yetkileri saklıdır. Tutuklular telefonla haberleşme hakkından ancak onbeş günde bir ve bu bentte sayılan kişilerle sınırlı olarak on dakikayı geçmemek üzere faydalanabilirler.\" 667 sayılı OHAL KHK'sı 29/10/2016 tarihli ve 6749 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararnamenin Değiştirilerek Kabul Edilmesine Dair Kanun ile onaylanmıştır. KHK'nın  maddesinin (1) numaralı fıkrası 6749 sayılı Kanun'un  maddesinde aynen kabul edilmiştir. 6/4/2006 tarihli ve 26131 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük'ün (Tüzük) \"Telefonla görüşme hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"(1) Kapalı kurumda bulunan hükümlüler, belgelendirmeleri koşuluyla eşi, üçüncü dereceye kadar kan ve kayın hısımları ve vasisi ile telefon görüşmesi yapabilir.  (2) Telefonla görüşmeleri aşağıda belirtilen esaslara göre yapılır:a) Hükümlüler, haberleşme veya iletişim araçlarından yoksun bırakılma veya kısıtlama cezası ile hücreye koyma cezasının infazı sırasında olmamak koşuluyla, idarenin kontrolünde bulunan ve kurumun uygun yerlerine yerleştirilen telefonlardan yararlandırılır,...e) Hükümlüler, telefon görüşmesi hakkına sahip oldukları konusunda bilgilendirilir,...k) Hükümlü bu maddede belirtilen telefonla görüşme hakkını kullanabilmek için 'Telefon Görüşme Formu' doldurur. Bu formda; telefon görüşmesi yapmak istediği kişiler ve bunlarla olan yakınlık derecesini, görüşme yapmak istediği sabit, cep telefon numaraları ile yurtdışı telefon numarasını, telefon görüşmesi yapacağı yakınlarının açık adreslerini belirtir ve gerekli belgeler eklendikten sonra idareye verir. İdare gerekli gördüğü takdirde gideri hükümlüden alınmak koşuluyla formdaki bilgilerin doğruluğunu araştırabilir. Telefon görüşme formunda yer alan bilgilerde değişiklik olması halinde hükümlü yeni bir form düzenleyerek idareye bildirir. Hükümlü tarafından formda gösterilmemiş olan kişilerle telefon görüşmesi yaptırılmaz,...f) Hükümlülerin telefonla görüşme gün ve saatleri, kurumda bulunan telefon adedi, başvuru sırası, kurumun asayiş ve güvenliği dikkate alınarak idare tarafından belirlenir. Hükümlüler görüşebilecekleri yakınlarından bir veya birden fazla kişi ile haftada bir kez ve bir telefon numarasıyla bağlantı kurarak kesintisiz görüşme yapabilir. Herhangi bir nedenle görüşme gerçekleşememişse daha önceden bildirilen numaralardan bir diğeriyle görüşebilir. Konuşma süresi görüşme başladığı andan itibaren on dakikayı geçemez. Ancak tehlikeli hükümlü oldukları idare ve gözlem kurulu tarafından belirlenen hükümlüler onbeş günde bir kez olmak ve on dakikayı geçmemek üzere sadece eşi, çocukları, annesi ve babası ile görüşebilir,...o) Hükümlülere dışarıdan telefon açılmak suretiyle görüşme yaptırılmaz,...\" Tüzük'ün \"Hükümlüyü ziyaret\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"(1) Hükümlü, belgelendirilmesi koşuluyla eşi, ... ile ... ziyaret edilebilir.(2) Birinci fıkrada belirtilenler dışındaki kimselerin ziyaretine Cumhuriyet başsavcılığı tarafından yazılı olarak izin verilebilir. ...(4) Hükümlüyü ziyaretin esas ve usulleri, kapalı ve açık görüş olmak üzere kurumların yapısı dikkate alınarak yönetmelikte düzenlenir.\"  Tüzük'ün \"Tutuklulara uygulanacak hükümler ve yükümlülükleri\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Tüzüğün; 1, 4, 6, 9 ilâ 14, 22, 24 ilâ 27, 29 ilâ 31, 40 ilâ 46, 67 ilâ 73, 75 ilâ 96, 99 ilâ 108, 110 ilâ 117, 119 ilâ 132, 143 ilâ 171, 174, 176 ilâ 179, 185, 188, 189 uncu maddelerinde düzenlenmiş hükümlerin tutukluluk hâliyle uzlaşır nitelikte olanları tutuklular hakkında da uygulanabilir.\" Ziyaret Yönetmeliği'nin \"Ziyaret edebilecek kişiler\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Hükümlü ve tutuklular; eşi ... ile ... görüşebilir.\" Ziyaret Yönetmeliği'nin \"Ziyaret edebilecek kişiler\" kenar başlıklı  maddesinin olay tarihinde yürürlükte olan üçüncü fıkrası şöyledir:\"Aynı ceza infaz kurumu içinde bulunan hükümlü ve tutuklular, birinci fıkrada sayılan kişilerden olmaları şartıyla bu Yönetmelik hükümleri kapsamında birbirleri ile görüşebilir.\" Ziyaret Yönetmeliği'nin \"Ziyaret edebilecek kişiler\" kenar başlıklı  maddesinin 5/12/2018 tarihli ve 30616 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Hükümlü ve Tutukluların Ziyaret Edilmeleri Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik ile değiştirilen üçüncü fıkrası şöyledir:\"Aynı ceza infaz kurumu ya da birden fazla ceza infaz kurumunun bir arada bulunduğu yerleşkedeki farklı kurumlarda barındırılmakta olan hükümlü veya tutuklular, birinci fıkrada sayılan kişilerden olmaları şartıyla bu Yönetmelik hükümleri kapsamında Cumhuriyet başsavcılığının yazılı emri ile birbirleriyle görüşebilir.\" İlgili Yargı Kararı Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma talebiyle yaptığı bir başvuru üzerine Yargıtay  Ceza Dairesi tarafından verilen 27/11/2017 tarihli ve E.2017/1368, K.2017/4262 sayılı kararın ilgili kısımları şöyledir:\"5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun  maddesinde hükümlülerin telefonla haberleşme hakkı düzenlenmiş olup, ... Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzüğün  maddesinin  fıkrasına göre; ... aynı maddenin  fıkrasında telefonla görüşmenin hangi esaslara göre yapılacağı düzenlenmiştir. ...Hükümlülerin telefonla haberleşme hakkı ile ilgili bu düzenlemelerin dışında tutukluların telefonla haberleşme hakkı ile ilgili ayrı bir düzenlemenin bulunduğu buna göre; ... 667 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararnamenin  maddesinin  fıkrasının (e.) bendine göre; Tutuklu olanlar, belgelendirilmesi koşuluyla sadece eşi, ikinci dereceye kadar kan ve birinci derece kayın hısımları ile vasisi veya kayyımı tarafından ziyaret edilebilir. Adalet Bakanlığı ile Cumhuriyet başsavcılığının yetkileri saklıdır. Tutuklular telefonla haberleşme hakkından ancak onbeş günde bir ve bu bentte sayılan kişilerle sınırlı olarak on dakikayı geçmemek üzere faydalanabilirler. 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı HakkındakiKanunun  maddesinin  fıkrasına göre; Tutukluların yazılı haberleşmeleri ile telefonla görüşmeleri, soruşturma evresinde Cumhuriyet savcısı, kovuşturma evresinde hâkim veya mahkemesince kısıtlanabilir.5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun  maddesine göre; tehlikeli hâlde bulunan, delil karartma tehlikesi olan, soruşturmanın amacını veya tutukevinin güvenliğini tehlikeye düşüren veya suçun tekrarına olanak verecek davranışlarda bulunan tutuklulara soruşturma evresinde Cumhuriyet savcısı, kovuşturma evresinde hâkim veya mahkemesince belirli süre ile dışarıyla ilişkisinin, ziyaretçi kabulünün ve telefon görüşmelerinin kısıtlanması tedbirinin uygulanabileceği öngörülmüştür.667 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararnamenin 6 .maddesinin  fıkrasının (e.) bendi, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı HakkındakiKanun'un  maddesinin  fıkrası ve aynı kanunun  maddesi birlikte değerlendirildiğinde, telefonla haberleşme hakkı ve bunun kısıtlanması ile ilgili tutuklular ile ilgili ayrı bir düzenlemenin bulunduğu, bu düzenlemelere göre tutukluların telefonla haberleşme hakkının soruşturma evresinde Cumhuriyet savcısı, kovuşturma evresinde hâkim veya mahkemesince kısıtlanabileceği, idarenin bu konuda takdir yetkisinin bulunmadığı;Somut olayda ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan H.E.’nin başka bir ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan eşi ile telefonla haberleşme hakkının bulunduğu, tutuklunun telefonla haberleşme hakkının Cumhuriyet savcısı ya da mahkemesince kısıtlandığına dair bir kararın da dosyada bulunmadığı anlaşılmakla;Tutuklu H.E.’nin, başka bir ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan eşi ile telefonla görüşme talebinin reddine dair ... Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının ... kararına karşı yaptığı şikayetin reddine ilişkin ... İnfaz Hakimliğinin ... kararının kaldırılmasına dair itiraz merci olan ... Ağır Ceza Mahkemesinin ... kararında isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün kanun yararına bozma talebinin CMK'nun  maddesi gereğince reddine, dosyanın mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine ... oybirli��iyle karar verildi.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"Özel ve aile hayatına saygı hakkı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Herkes özel ve aile hayatına, konutuna ve yazışmasına saygı gösterilmesi hakkına sahiptir. (2) Bu hakkın kullanılmasına bir kamu makamının müdahalesi, ancak müdahalenin yasayla öngörülmüş ve demokratik bir toplumda ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, düzenin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması için gerekli bir tedbir olması durumunda söz konusu olabilir.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) göre özel hayata saygı hakkı, özel bir sosyal hayat sürdürmeyi yani kişinin sosyal kimliğini geliştirme hakkı anlamında bir özel hayatı güvence altına almaktadır. Bu yönü ile birlikte değerlendirildiğinde bahsi geçen hak, ilişki kurmak ve geliştirmek üzere çevresinde bulunanlarla temas kurma hakkını da içermektedir (Özpınar/Türkiye, B. No: 20999/04, 19/10/2010, § 45; Oleksandr Volkov/Ukrayna, B. No: 21722/11, 9/1/2013, §§ 165-167; Niemietz/Almanya, B. No: 13710/88, 16/12/1992, § 29). AİHM'e göre hükümlü ve tutuklular Sözleşme kapsamında kalan temel hak ve hürriyetlerin tamamına kural olarak sahiptir (Hirst/Birleşik Krallık (No. 2) [BD], B. No: 74025/01, 6/10/2005, § 69). AİHM'e göre suçun mahiyeti haklı gösteriyorsa bir tutuklunun özel bir hapishane rejimine veya sınırlayıcı ziyaret düzenlemelerine tabi tutulması onun Sözleşme'nin  maddesi kapsamındaki hakkına müdahale teşkil eder ancak kendiliğinden bu hakkın ihlali anlamına gelmez (Vlasov/Rusya, B. No: 78146/01, 12/6/2008, § 123). AİHM, ceza infaz kurumunda tutulmanın kaçınılmaz sonucu olarak suçun önlenmesi ve disiplinin sağlanması gibi güvenliğin ve düzenin korunmasına yönelik kabul edilebilir gerekliliklerin olması durumunda mahkûmların sahip olduğu haklara sınırlama getirilebileceğini kabul etmiştir. Ancak bu durumda dahi hükümlü ve tutukluların haklarına yönelik herhangi bir sınırlama makul ve ölçülü olmalıdır (Silver ve diğerleri/Birleşik Krallık, B. No: 5947/72 ..., 25/3/1983, §§ 99-105).  AİHM'e göre hükümlü ve tutukluların özel ve aile hayatına saygı gösterilmesi hakkı, ceza infaz kurumu idaresinin hükümlü ve tutukluların ailesi ve yakınlarıyla temasını devam ettirecek önlemleri almasını zorunlu kılmaktadır (Messina/İtalya (No. 2), B. No: 25498/94, 28/9/2000, § 61; Ouinas/Fransa (k.k.), B. No: 13756/88, 12/3/1990; Kučera/Slovakya, B. No: 48666/99, 17/7/2007, § 127). Bu hakka getirilen sınırlamalar, suç ve düzensizliğin önlenmesi için güvenlik nedeniyle uygulamaya konulmuş olsa da haklı bir gerekçeye dayanmalıdır (Gülmez/Türkiye, B. No: 16330/02, 20/5/2008, § 46). AİHM, tutukluların ziyaretçi alma haklarına getirilen kısıtlamaların güvenlikle ilgili nedenlerle veya bir soruşturmanın meşru yararlarını koruma gerekliliğiyle haklılaştırılsa da bu amaçlara bütün tutukluların haklarını kısıtlamayan başka yollarla da ulaşılabileceğini belirtmiş; oluşturulacak farklı tutukluluk kategorilerine özel kısıtlamalar getirilebileceğini kabul etmiştir (Laduna/Slovakya, B. No: 31827/02, 13/12/2011, § 66; Varnas/Litvanya, B. No: 42615/06, 9/7/2013, § 119 ).  Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesinin Üye Devletlere Avrupa Cezaevleri Kuralları Hakkında REC (2006) 2 sayılı tavsiye kararlarının hükümlü ve tutukluların dış dünya ile ilişkilerine dair kısımları şöyledir:\"Dış Dünya ile İlişki Mahpusların mümkün olabilen sıklıkta mektup, telefon veya diğer iletişim vasıtalarıyla aileleriyle, başka kişilerle ve dışarıdaki kuruluşların temsilcileriyle haberleşmelerine ve bu kişilerin mahpusları ziyaret etmelerine izin verilmelidir.2 Devam etmekte olan bir ceza soruşturması, emniyet, güvenlik ve düzeninin muhafaza edilmesi, suç işlenmesinin önlenmesi ve suç mağdurunun korunması için gerekli görülmesi halinde, haberleşme ve ziyaretlere kısıtlamalar konabilir ve izlenebilir. Ancak adli bir merci tarafından konulan özel kısıtlamalar da dahil olmak üzere, bu tür kısıtlamalar yine de kabul edilebilir asgari bir iletişime izin vermelidir. Ulusal hukuk, mahpuslarla iletişim kurması kısıtlanamayacak olan ulusal ve uluslararası kuruluşları belirlemelidir, Ziyaretler için yapılan düzenlemeler, mahpuslara aile ilişkilerini mümkün olduğunca normal bir düzeyde sürdürmelerine ve geliştirmelerine izin verecek bir tarzda olmalıdır. Cezaevi yetkilileri, dış dünyayla yeterli bir iletişim sürdürmelerinde mahpuslara yardım etmelidirler ve bunun için onlara uygun destek ve yardım sağlamalıdırlar ...\" ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/58533",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklu olarak farklı ceza infaz kurumlarında bulunan eşlerin birbirleriyle yeterli şekilde iletişim kuramamaları nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; akademik kadroya atanmama işleminin iptali istemiyle açılan davada keyfî ve açık takdir hatası ile karar verilmesi, işlemde belirtilmeyen gerekçelere dayanılarak hüküm kurulması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 12/2/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Türk Silahlı Kuvvetleri (TSK) bünyesinde tabip subay olarak görev yapmıştır.  Başvurucu 2013 yılında Gülhane Askerî Tıp Akademisi (GATA) tarafından yapılan akademik kadro ilanı uyarınca GATA Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalında boş bulunan doçentlik kadrosuna atanmak için başvurmuş, ancak bu talebi reddedilmiş ve diğer aday kadroya atanmıştır. Başvurucu, söz konusu işlemin iptali için Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) nezdinde iptal davası açmıştır.  AYİM İkinci Dairesi (Mahkeme) 21/10/2015 tarihli kararıyla davayı reddetmiştir.  Ret gerekçesinde öncelikle başvurucunun etik ihlali yaptığı yönünde Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı tarafından karar alınmış ise de bu kararın Ankara  İdare Mahkemesi tarafından iptal edildiğinin altı çizilerek atanma talebinin reddinin etik ihlali iddiası yönünden dayanaksız kaldığı belirtilmiştir. Atamama işleminin salt etik ihlali iddiasına dayanmadığı ifade edilerek başvurucunun çok sayıda disiplin cezası olduğu ve sıralı sicil amirlerinin başvurucu hakkında olumsuz kanaatlerinin bulunduğu vurgulanmıştır. Diğer taraftan atanan diğer aday hakkında olumsuz kanaat veya disiplin cezası bulunmadığı ve bilim jürisi tarafından da atanmak için yeterli görüldüğü ifade edilmiştir. Sonuç itibarıyla idare tarafından atama işlemi sürecinde takdir yetkisinin objektif kriterler esas alınarak kullanıldığı ifade edilmiş ve ret gerekçesi oluşturulmuştur.  Başvurucu, ret hükmünü 13/1/2016 tarihinde tebellüğ ettikten sonra 12/2/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/3135",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, akademik kadroya atanmama işleminin iptali istemiyle açılan davada keyfî ve açık takdir hatası ile karar verilmesi, işlemde belirtilmeyen gerekçelere dayanılarak hüküm kurulması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular, süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/18521",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kolluk görevlilerince darbedilme ve bu olayla ilgili olarak etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedenleriyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 30/7/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve ekleri ile Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler doğrultusunda tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 10/11/2014 tarihinde gece saatlerinde sevk ve idaresinde bulunan araçla İstanbul ili Fatih Çocuk Büro Amirliği (Büro Amirliği) önünde bulunan park engelleyicilerine çarpmış, bunun üzerine olay yerine gelen bekçi S.T. ve polis memuru İ. ile başvurucu arasında birtakım olaylar yaşanmıştır. Başvurucu 13/11/2014 tarihinde kolluk görevlileri tarafından darp edildiğini belirterek İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına (Cumhuriyet Başsavcılığı) suç duyurusunda bulunmuştur. Başvurucu, S.T.nin \"Emniyet araçlarına hasar verdin.\" diyerek kendisine şiddet uyguladığını, sinkaflı sözlerle hakaret ettiğini, aracının anahtar ve ruhsatını izinsiz almaya çalıştığını, emekli polis memuru arkadaşı G.Ç.yi aradığı esnada S.T.nin kendisine mani olmaya çalışırken cep telefonuna hasar verdiğini, İ.nin yardımıyla kendisini yere yatırarak darbettiğini, daha sonra olay yerine gelen resmî polis ekibince kendisine kelepçe takılarak götürüldüğü İstanbul ili Aksaray Polis Merkezi (Polis Merkezi) girişinde elleri arkadan kelepçeli olduğu hâlde S.T. ve bir grup polis memurunca tekrar darbedildiğini ileri sürmüştür. Cumhuriyet Başsavcılığı başvurucunun şikâyeti üzerine hemen adli soruşturma açmış, müşteki sıfatıyla başvurucunun ifadesini almış, şüpheli sıfatıyla S.T. ve İ.nin ifadelerini almış, olaya görgüsü bulunduğu değerlendirilen başvurucunun arkadaşı G.Ç. ile Polis Merkezinde mukayyit olarak görevli olan Polis Memuru R.S.nin ise tanık sıfatıyla ifadelerini almıştır.  Cumhuriyet Başsavcılığınca savunmaları alınan S.T. ve İ. haklarındaki iddiaların gerçek olmadığını, olay tarihinde başvurucunun alkolün etkisi altında olduğunu ve görevlerini yapmalarına mani olmaya çalıştığını, İ.T.nin yüzüne dirsek atarak onu yaraladığını belirtmişler ve üzerlerine atılı suçlamaları kabul etmemişlerdir. G.Ç. alınan ifadesinde; olay yerine gittiğinde iki sivil giyimli şahıstan genç olanın (İ.) başvurucunun kolundan tuttuğunu, yaşlı olanın (S.T.) ise başvurucuya sinkaflı sözlerle hakaret ettiğini ve ensesine iki yumruk attığını, başvurucunun kıyafetlerinin yırtık, cep telefonun da kırık olduğunu, şahısların kolluk görevlisi olup olmadığından şüphelendiği için 155 Polis hattını aradığını ve akabinde resmî kıyafetli polislerin olay yerine geldiğini, elleri arkadan kelepçeli şekilde başvurucunun polis aracına bindirildiğini, başvurucunun şeker hastası olduğunu kolluk kuvvetine söylediğini, Polis Merkezine girişinde başvurucuyu bir anda yerde gördüğünü ve S.T.nin başvurucunun karnına doğru tekme attığını, S.T.ye yeter bu kadar diyerek müdahale ettiğinde S.T.nin \"Yetmez.\" diyerek karşılık verdiğini, başvurucunun yüzünün kanlar içinde kaldığını gördüğünü, doktor muayenesine kadar başvurucunun kelepçeli olduğunu ve doktorun istemi ile kelepçelerinin açıldığını belirtmiştir. R.S. alınan ifadesinde; Polis merkezinde mukayyit olarak görevli olduğunu, Cumhuriyet savcısının talimatı doğrultusunda ifade alım işlemlerini gerçekleştirdiklerini ve olaya dair tutanak tuttuklarını, Polis Merkezi girişindeki olayı görmediğini ancak buna dair kamera görüntülerini soruşturma dosyasına eklediklerini belirtmiştir. Başvurucunun iddiasına konu her iki olay yerinin de olay tarihi ve saatindeki kamera kayıtlarının temini için Cumhuriyet Başsavcılığı kolluğa yazılı talimat vermiş ancak sadece Polis Merkezi önünü kayıt altına alan kamera kaydı temin edilebilmiş, Büro Amirliği önünü gösteren MOBESE kamera kaydı olay tarihinin üzerinden on gün geçtiği için temin edilememiştir. Elde edilen kamera görüntülerinin incelenerek tutanağa bağlanması için Cumhuriyet Başsavcılığınca 16/3/2015 tarihinde bilirkişi tayin edildiği ve bilirkişinin raporunu 16/3/2015 tarihinde soruşturma makamına sunduğu anlaşılmaktadır. Bilirkişi raporunda; başvurucunun elleri arkadan bağlı olduğu hâlde S.T.ye kafa attığı, S.T.nin ayağıyla ona karşılık verdiği, sonrasında diğer polis memurlarının kavgayı ayırdığı ve başvurucunun burnunun kanadığı tespitlerine yer verilmiştir. Cumhuriyet Başsavcılığı ayrıca başvurucu ile arkadaşı G.Ç.nin ve S.T.nin olay tarihinde geçici adli raporlarını aldırmış, G.Ç.de herhangi bir darp ya da cebir izine rastlanmamıştır. Başvurucunun kati raporu 13/11/2014 tarihinde Adli Tıp Kurumundan temin edilmiştir. Başvurucu için düzenlenen kati raporda; alın, ense ve burun sırtında hassasiyet, sol diz altında 1x1cm'lik sıyrık, sağ ayak bileği medialde 2x1cm'lik sıyrık, sağ lomber bölge yan tarafta 3x3cm'lik ekimoz, sol kol orta hat iç yüzde 1x1cm'lik 4 adet ekimoz, sağ kol orta hat iç yüzde 2x1 cm'lik ekimoz, sağ el bileğinde 2x1cm'lik alanda cilde ait çizik, sol el bileğinde 2x1cm'lik cilde ait hiperemi bulunduğu, kemik kırığına rastlanmadığı ve buna göre yumuşak doku lezyonlarına neden olan yaralanmanın basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek düzeyde olduğu tespitleri yapılmıştır. S.T.nin olay tarihinde alınan geçici adli raporunda; sol elmacık kemiği üstünde 2x3 cm'lik şişlik, sol kaş hizasında şişlik şeklinde tespitlere yer verilmiştir. S.T.ye ait kati raporun alındığına dair dosyada bilgi ya da belge mevcut değildir. Cumhuriyet Başsavcılığı başvurucunun kolluk görevlilerinin kendisini darbettiği şikâyetine ilişkin olarak 21/5/2015 tarihinde ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar vermiş; aynı tarihte başvurucunun ve G.Ç.nin şüphelileri, S.T. ile İ.nin müştekisi olduğu görevi yaptırmamak için direnme suçundan ise iddianame tanzim ederek kamu davası açmıştır.  Ek kovuşturmaya yer olmadığına dair verilen kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\" ... Şikayetçi Semih Altınyuva'nın [başvurucu] olay gecesi emniyet binası önünde aracını emniyete ait eşyalara çarpınca, görevli olan şüphelilerin olaya el koyduğu,şikayetçi ve telefonla olay sonrası yanına çağırdığı arkadaşı olan G.Ç.nin şüphelilerin kaza nedeniylegörevlerini yapmalarına engel oldukları, şikayetçi Semih Altınyuva'nın birkaç kez şüpheli S.T.ye vurduğu, bunun üzerine kendisine orantılı güç uygulandığı, Semih Altınyuva hakkında verilen İstanbul Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğünün raporunda Basit Tıbbi Müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafifyaralanmış olduğunun tespit edildiği, şüphelilerin şikayetçiyi kasten yaraladığına dair delil olmadığı anlaşılmakla, EK KOVUŞTURMA YAPILMASINA YER OLMADIĞINA,...\" Başvurucu, söz konusu karara itiraz etmiş; İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği (Hâkimlik) tarafından Cumhuriyet Başsavcılığının gerekçelerinin yerinde olduğu gerekçesiyle itiraz 18/6/2015 tarihli kararla reddedilmiştir. Söz konusu karar başvurucuya 30/6/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 30/7/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu ve G.Ç. hakkında düzenlenen iddianamenin ilgili kısmı şu şekildedir:\"...ŞikayetçiS.T.nin Fatih İlçe Emniyet Müdürlüğü Koruma Büro Amirliğinde bekçi olduğu, İ.nin ise Fatih İlçe Emniyet Müdürlüğü Çocuk Büro Amirliğindepolis memuru olduğu, olay gecesi 00:30 civarında şüpheli Semih Altınyuva'nın aracı ile Fatih Koruma Büro Amirliği, Çocuk Büro Amirliğinin önünde bulunan çiçek saksılarına çarparak devirdiği, çıkan gürültüüzerine şikayetçilerin trafik polisini çağırıp, olayla ilgili işleme başladıkları, şikayetçilerin beyanına göre aşırı sarhoş görünen şüpheli Semih Altınyuva'nın ehliyet ve anahtarını vermediği, ruhsatı verdiği, bu sırada şüphelinin telefonda çağırdığıemekli polis memuru şüpheli G.Ç.nin olay yerine geldiği,ehliyet vermemesi ve alkol metreyi üflememesi içinSemih'i ikna ettiği, bu sırada Semih'in olay yerinden kaçtığı, İ.nin kovalamaca sonucu yakaladığı, Semih Altınyuva hakkında trafik polisleri işlem yaparken şikayetçiS.T.nin yüzüne dirseği ile vurduğu, olay yerindeki memurların orantılı güç kullanarak kendisini etkisiz hale getirdikleri, S.T.ninşikayetçi olacağını söylemesi üzerineşüpheli G.Ç.nin \" senin a.. korum, emniyet müdürlerini buraya yığarım\" dediği, Şüpheliler hakkında işlem yapılmak üzere polis merkezine girileceği sırada Semih Altınyuva'nın S.T.ye bu kez kafa atarak yaraladığı, araya giren İ.ninS.T.yi kenara çekmesi üzerineşüpheli Semih Altınyuva'nınönce duvara çarpıp sonra yere düştüğü,Güvenlik kameralarından alınan görüntülerden, olayın bu şekilde gerçekleştiğine dairdosya içerisinde 02/04/2015 tarihli CD izleme Tutanağı'nınmevcut olduğu, keza 03/02/2015 tarihli Bilirkişi Raporunda bu yönderesimlerin mevcut olduğu,Şüpheliler G.Ç. ve Semih Altınyuva'nın alkol aldıkları iddiasını kabul etmedikleri gibi, şikayetçilerin kendilerine kötü muamelede bulunduklarını iddia ettikleri yukarıda yazılı deliller ve evrak içeriğinden anlaşılmaktadır. Mahkemenizce tarafımızdan tanzim olunan iddianamenin kabulü ve ŞÜPHELİLER hakkında gerekli yargılamanın icrası ile sevk maddeleri uyarınca CEZALANDIRILMALARINA...\" Başvurucu ve G.Ç. hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçundan İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesince (Mahkeme) yapılan yargılamada, olay tarihi itibarıyla Büro Amirliği önünü gösteren kamera kayıtları müşteki S.T. tarafından kovuşturma makamına 12/4/2016 tarihinde sunulmuştur. Sunulan görüntü kaydını incelemek üzere 3/4/2017 tarihinde Mahkemece bilirkişi tayin edilmiş, bilirkişi 29/5/2017 tarihinde raporunu sunmuştur. Raporda; başvurucunun S.T. ile aralarında itişme yaşandığı, daha sonra başvurucunun S.T.ye dirsek attığı, olaya müdahale etmeye çalışan polis memurlarına başvurucunun direndiği ancak daha sonra elleri arkadan kelepçelenerek götürüldüğü bilgileri ile fotoğraflarına yer verilmiştir. Mahkemenin 16/1/2018 tarihli kararıyla G.Ç.ninberaatine, başvurucunun ise kasten yaralama suçundan 350 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına hükmedilmiştir. Başvurucu yönünden verilen karar, adli para cezasının miktarı itibarıyla kesin niteliktedir. Mahkeme gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... Sanık Semih'in olay gecesi kullandığı araçla katılanlar ve mağdurun görevli olduğu Fatih Emniyet Müdürlüğü Çocuk Büro Amirliği önündeki saksılara aracıyla çarpması üzerine sanık Semih'in alkollü olduğundan şüphelinerek alkol kontrolünü yapılmak istendiği sırada sanığın bunu kabul etmemesi üzerine emekli polis memuru olan diğer sanık G.Ç.yi olay yerine çağırdığı, sanık Semih'i alkol kontrolüne iknası sırasında olay yerinden ayrılmaya çalıştığı görevlilerce yakalandığı ancak bu olay öncesi ve sonraki süreçte sanık Semih'e ait dosyadaki adli rapor ve fotoğraf kayıtlarına göre sanığın zor kullanma sınırını aşar nitelikte vücudunun farklı bölgelerinde yaralanmalar bulunduğu dikkate alındığında sanık savunması kapsamında müdahale öncesinde sanığın yaralandığı karakola getirildiğinde yaralanma halinin görüntü kayıtlarından da anlaşıldığı bu süreçte sanığın karakol önünde diğer kamu görevlisi olan katılana vurarak katılan S.T.nin BTM ile iyileşebilecek nitelikte öncesi kendisine yönelik eylemin tahriki altında yaralandığı, dosyada alınan savunma ve beyanlar her ik tarafın adli rapor içerikleri ve olaya ilişkin görüntü kayıtları içeriklerinden anlaşılmıştır. Sanık Semih hakkında her ne kadar görevli memura direnme suçundan kamu davası açılmışsa da olayın gerçekleşme süreçlerine göre sanığın eyleminin katılan S.T.ye yönelik yaralama suçunu oluşturacağının kabulü ile sanığın görevli memura direnme suçundan dolayı yaralama suçundan TCK'nın 86/2-3-c maddeleri uyarınca takdiren adli para cezasının tercihi ile cezalandırılması gerekmiş sanık lehine olayın başlangıcında katılanın yaralanmaya yönelik eylemleri tahrik nedeni kabul edilmiş olayda, olayın süreci yaralanmalara yönelik zaman aralığı dikkate alındığında olayın meşru savunma kapsamında değerlendirilemeyeceği anlaşılmış sanık yönünden geçmiş hali, suç işleme eğilimi ve daha önce yararlanmış olmasına göre TCK'nın 62 maddesi ve HAGB hükümleri uygulanmamış...Sanık Semih hakkında her ne kadar görevli memura direnme suçundan kamu davası açılmışsa da olayın gerçekleşme süreçlerine göre sanığın eyleminin katılan İsmail’e yönelik yaralama suçunu oluşturacağının kabulü ile eylemine uyan suç tarihine göre 5237 TCK’nın 86/2 maddesi gereğince, yaralanmanın meydana geliş şekli,ağırlığı, suçun işlenmesindeki özelliklere göre 120gün sayısı üzerinden,suç kamu görevlisine görevinden dolayı ilendiğinden TCK’nın 86/3-c.md.uyarınca cezadan ½ artırımla 180 gün üzerinden,olada karşı tarafın olay öncesi eylemleri tahrik kapsamında kabul edilerek sanığın cezasından TCK’nın md.uyarınca ¾ indirimle 45 gün üzerinden ve günlüğü,sanığın dosya kapsamından anlaşılan ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak takdiren bir gün karşılığı TCK’nın 52/md. göre belirlenen TL ile çarpılması suretiyle hesaplanan TLADLİ PARA CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA,...Bu karara karşı hazır tarafların bugünden, hazır olmayan katılan İ.nin gerekçeli kararın tebliğindenitibaren 7 gün içinde mahkememize verilecek dilekçe veya tutanağa geçirilmek üzere katibe beyanda bulunmak sureti ile İSTANBUL BÖLGE ADLİYEMAHKEMESİ'NE İSTİNAF YASA YOLUNA başvurabileceği açıklandı. Başvurucu 23/1/2018 tarihinde Mahkemeye istinaf dilekçesi sunmuş, bunun üzerine Mahkeme 7/3/2018 tarihli ek karar ile istinaf talebinin reddine karar vermiştir. Mahkemenin gerekçesi şöyledir:\"Dosyanın incelenmesinde;sanık Semih ALTINYUVA hakkında TCK 86/2,3-c mad.gereğince neticeten 350 TL doğrudan Adli Para Cezası verildiği, miktar itibariyle hükmün kesin olması nedeniyle kesnileşme işlemi yapılarak infaza gönderildiği görülmüştür.Talep dilekçesi ve dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde verilen ceza doğrudan verilmiş TL nin altında adli para cezası olup kararın kesin olması nedeniyle istinaf talebinininreddine karar verilmesi gerekmiştir.\" A. Ulusal Hukuk 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"Kasten yaralama\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “Madde 86- (1) Kasten başkasının vücuduna acı veren veya sağlığının ya da algılama yeteneğinin bozulmasına neden olan kişi, bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.(2) Kasten yaralama fiilinin kişi üzerindeki etkisinin basit bir tıbbi müdahaleyle giderilebilecek ölçüde hafif olması halinde, mağdurun şikayeti üzerine, dört aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezasına hükmolunur. (3) Kasten yaralama suçunun;…c) Kişinin yerine getirdiği kamu görevi nedeniyle,d) Kamu görevlisinin sahip bulunduğu nüfuz kötüye kullanılmak suretiyle,…işlenmesi halinde şikayet aranmaksızın, verilecek ceza yarı oranında artırılır.\" 5237 sayılı Kanun'un \"Zor kullanma yetkisine ilişkin sınırın aşılması\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Zor kullanma yetkisine sahip kamu görevlisinin, görevini yaptığı sırada, kişilere karşı görevinin gerektirdiği ölçünün dışında kuvvet kullanması halinde, kasten yaralama suçuna ilişkin hükümler uygulanır.\" 4/7/1934 tarihli ve 2559 sayılı Polis Vazife ve Salâhiyet Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “Polis,A) Suçüstü halinde veya gecikmesinde sakınca bulunan diğer hallerde suç işlendiğine veya suça teşebbüs edildiğine dair haklarında kuvvetli iz, eser, emare veya delil bulunan şüphelileri,E) Polisin kanunlara uygun olarak aldığı tedbirlere karşı gelenleri, direnenleri ve görev yapmasını engelleyenleri, eylemin veya durumun niteliğine göre; koruma altına alır, uzaklaştırır ya da yakalar ve gerekli kanuni işlemleri yapar.Yakalanan kişilerin kaçması veya saldırıda bulunmasının önlenmesi bakımından kişinin sağlığına zarar vermeyecek şekilde her türlü tedbir alınabilir....\" 2559 sayılı Kanun'un\"Zor ve silah kullanma\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Polis, görevini yaparken direnişle karşılaşması halinde, bu direnişi kırmak amacıyla ve kıracak ölçüde zor kullanmaya yetkilidir.Zor kullanma yetkisi kapsamında, direnmenin mahiyetine ve derecesine göre ve direnenleri etkisiz hale getirecek şekilde kademeli olarak artan nispette bedenî kuvvet, maddî güç ve kanunî şartları gerçekleştiğinde silah kullanılabilir. İkinci fıkrada yer alan;a) Bedenî kuvvet; polisin direnen kişilere karşı veya eşya üzerinde doğrudan doğruya kullandığı bedenî gücü,b) Maddî güç; polisin direnen kişilere karşı veya eşya üzerinde bedenî kuvvetin dışında kullandığı kelepçe, cop, basınçlı ve/veya boyalı su, göz yaşartıcı gazlar veya tozlar, fizikî engeller, polis köpekleri ve atları ile sair hizmet araçlarını,ifade eder.Zor kullanmadan önce, ilgililere direnmeye devam etmeleri halinde doğrudan doğruya zor kullanılacağı ihtarı yapılır.Ancak, direnmenin mahiyeti ve derecesi göz önünde bulundurularak, ihtar yapılmadan da zor kullanılabilir.Polis, zor kullanma yetkisi kapsamında direnmeyi etkisiz kılmak amacıyla kullanacağı araç ve gereç ile kullanacağı zorun derecesini kendisi takdir ve tayin eder. Ancak, toplu kuvvet olarak müdahale edilen durumlarda, zor kullanmanın derecesi ile kullanılacak araç ve gereçler müdahale eden kuvvetin amiri tarafından tayin ve tespit edilir.Polis, kendisine veya başkasına yönelik bir saldırı karşısında, zor kullanmaya ilişkin koşullara bağlı kalmaksızın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun meşru savunmaya ilişkin hükümleri çerçevesinde savunmada bulunur....” 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun \"Bir suçun işlendiğini öğrenen Cumhuriyet savcısının görevi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “(1) Cumhuriyet savcısı, ihbar veya başka bir suretle bir suçun işlendiği izlenimini veren bir hâli öğrenir öğrenmez kamu davasını açmaya yer olup olmadığına karar vermek üzere hemen işin gerçeğini araştırmaya başlar. (2) Cumhuriyet savcısı, maddî gerçeğin araştırılması ve adil bir yargılamanın yapılabilmesi için, emrindeki adlî kolluk görevlileri marifetiyle, şüphelinin lehine ve aleyhine olan delilleri toplayarak muhafaza altına almakla ve şüphelinin haklarını korumakla yükümlüdür.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Kamu davasını açma görevi\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Kamu davasını açma görevi, Cumhuriyet savcısı tarafından yerine getirilir. (2) Soruşturma evresi sonunda toplanan deliller, suçun işlendiği hususunda yeterli şüphe oluşturuyorsa; Cumhuriyet savcısı, bir iddianame düzenler.\"B. Uluslararası Hukuk Uluslararası Mevzuat Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme) \"İşkence yasağı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Hiç kimse işkenceye, insanlık dışı ya da onur kırıcı ceza veya muamelelere tabi tutulamaz.\" 18/6/2003 tarihli ve 25142 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 16/12/1966 tarihli Birleşmiş Milletler Medeni ve Siyasi Haklar Sözleşmesi'nin  maddesi şöyledir:\"Hiç kimse işkenceye ya da zalimane, insanlık dışı ya da küçük düşürücü muamele ya da cezalandırmaya maruz bırakılamaz. Özellikle, hiç kimse kendi özgür rızası olmadan tıbbi ya da bilimsel deneylere tabi tutulamaz.\"Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) Sözleşme'nin  maddesi ile ilgili içtihatlarında kötü muamele yasağının demokratik toplumların en temel değeri olduğunu vurgulamıştır. Terörle ya da organize suçla mücadele gibi en zor şartlarda dahi Sözleşme'nin mağdurların davranışlarından bağımsız olarak işkence, insanlık dışı ya da onur kırıcı ceza veya işlemlerden men ettiği belirtilmiştir. Kötü muamele yasağının Sözleşme'nin  maddesinde belirtilen toplum hayatını tehdit eden kamusal tehlike hâlinde dahi hiçbir istisnaya yer vermediği içtihatlarda hatırlatılmıştır (Birçok karar arasından bkz. Selmouni/Fransa [BD], B. No: 25803/94, 28/7/1999, § 95; Labita/İtalya [BD], B. No: 26772/95, 6/4/2000, § 119).  AİHM, Sözleşme'nin  maddesinin tartışılabilir ve makul şüphe uyandıran kötü muamele iddialarının etkin biçimde soruşturma yükümlülüğü getirdiğine dikkat çekmektedir (Labita/İtalya, § 131). AİHM’in içtihadında tanımlanan etkinlik için minimum standartlar soruşturmanın bağımsız, tarafsız, kamu denetimine açık olmasını ve yetkili makamların titizlikle ve çabuklukla çalışmasını gerektirmektedir (Mammadov (Jalaloglu)/Azerbaycan, B. No: 34445/04, 11/1/2007, § 73).  AİHM, devletin pozitif yükümlülüklerinin kapsamının Sözleşme'nin  maddesine aykırı muamelelerde bulunanların devlet memuru olması veya şiddetin özel kişiler tarafından uygulanmış olmasına göre farklılık gösterdiğini kabul etmektedir (Beganović/Hırvatistan, B. No: 46423/06, 25/6/2009, § 69). Bir muamele veya cezanın kötü muamele olduğunu söyleyebilmek için eylemin minimum ağırlık eşiğini aşması beklenir (Raninen/Finlandiya, B. No: 20972/92, 16/12/1997, § 55; Erdoğan Yağız/Türkiye, B. No: 27473/02, 6/3/2007, §§ 35-37; Gäfgen/Almanya [BD], B. No: 22978/05, 1/6/2010, §§ 88-90; Costello-Roberts/Birleşik Krallık, B. No: 13134/87, 25/3/1993, § 30).  AİHM, insan hakları ihlalleri ile ilgili iddialarda soruşturma yükümlülüğünün mutlaka iddiayı kabul etme anlamına gelmediğini ancak iddiaların ciddiye alınması ve adil bir sonucu garanti eden bir usulle soruşturulması gerektiğini birçok kararında dile getirmiştir (Saçılık ve diğerleri/Türkiye, B. No: 43044/05, 45001/05, 5/7/2011, §§ 90, 91). ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/13100",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kolluk görevlilerince darbedilme ve bu olayla ilgili olarak etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedenleriyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işçi ve işveren ilişkisinden kaynaklanan alacak davası sonunda aleyhe ayrı ayrı vekâlet ücretine hükmedilmesi, bilirkişi raporuna itirazın dikkate alınmaması ve yargılamanın makul sürede sonuçlanaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 14/7/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 21/12/2010 tarihinde Ankara  İş Mahkemesinde iki davalı şirket aleyhine açtığı işçi ve işveren ilişkisinden kaynaklanan alacak davasında geçerli neden gösterilmeksizin iş akdine son verildiğini, işyerinde hafta tatili ve bayramlar dahil olmak üzere haftanın yedi günü 00-00 saatleri arasında çalıştığını, sadece dini bayramların bir kısmında izin kullandığını, davalılar arasında asıl işveren alt işveren ilişkisi olduğunu, bu nedenle fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile 000 TL fazla çalışma ücreti ile 200 TL hafta tatili ve Ulusal Bayram ve Genel Tatil Günleri (UBGT) alacaklarının akdin feshi tarihinden itibaren hesap edilecek bankalarca mevduata uygulanan faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.  Yargılama sürecinde toplanan delillerin değerlendirilmesi ve alınan bilirkişi raporu kapsamında Ankara  İş Mahkemesi 8/5/2014 tarihli duruşmada taraf vekillerinin huzurunda verdiği karar ile davanın kısmen kabulüne, 656,64 TL brüt fazla mesai alacağı, 692,13 brüt hafta tatili ücreti, 42,38 TL brüt UGBT alacağının dava tarihinden itibaren işleyecek bankaların bir yıl vadeli mevduata uyguladıkları en yüksek faiziyle birlikte, davalılardan alınarak başvurucuya verilmesine, fazlaya dair talebin reddine, miktar itibarıyla kesin olarak hükmetmiştir.  Ankara  İş Mahkemesi 8/5/2014 tarihinde verdiği kararın gerekçeli olarak yazımını 9/5/2014 tarihinde gerçekleştirmiş, Mahkeme gerekçeli kararında başvurucu lehine 500 TL; davalılar lehine ayrı ayrı 500 TL vekâlet ücreti belirlemiştir. Kararın ilgili kısımları şöyledir: \" ...GEREKÇE :Davacı ile davalı işveren arasında belirsiz süreli iş akdinin ve  ile Y. A.Ş. arasında asıl işveren alt işveren ilişkisinin bulunduğu, iş akdinin Ankara  İş Mahkemesinin2009/920 esas 2010/274 karar sayılı kararından da anlaşıldığı üzere işverence feshedildiği,Davacının tanık beyanlarına göregünlük 2 saat fazla mesai yaptığı, aylık 196 saati aşan çalışma sürelerinin fazla mesai olarak tesbit edildiği, bordrolar ve banka kayıtlarına göre ödenmeyen mesai ücretlerinin bulunduğu,Davacının hafta tatilinde çalıştığı bunun bir kısmının işverene ödendiğinin bordro ve banka kayıtlarından anlaşıldığı, ödenmeyen kısımlarının bilirkişi raporu ile belirlendiği,Davacının Ulusal Bayram Günleri Tatillerinden milli bayramlarda çalıştığı, dini bayramlarda ise yarısında çalışıldığı,bordro ve banka kayıtlarına göre ödenmeyen kısımlarının bulunduğu,Fazla mesai ve hafta tatili alacaklarına dava tarihinden itibaren bankalarca uygulanan en yüksek mevduat faizinin uygulanması gerektiği anlaşıldığından davanın kısmen kabulüne kısmen reddine karar verilmiştir. ...\" Başvurucu, Ankara  İş Mahkemesine sunduğu 23/6/2014 havale tarihli dilekçesi ile davalılar yararına ayrı ayrı olmak üzere 500 TL vekâlet ücretine hükmedilmesinin maddi hata olduğunu, hüküm kısmında davalılar yararına ayrı ayrı vekâlet ücretine hükmedilmesinin gerekçesine yer verilmediğini belirterek söz konusu maddi hatanın düzeltilmesini talep etmiştir. Sunulan dilekçe üzerine Ankara  İş Mahkemesi 25/6/2014 tarihli ek kararı ile başvurucunun tavzih talebini reddetmiştir. Ek kararın ilgili kısımları şöyledir: \"...Tavzih HMKnın  Maddesinde düzenlenmiş olup hükmün yeterince açık olmaması, birbirine aykırı fıkralar içermesi hallerine mahsustur.Yine maddenin ikinci fıkrasına göre taraflara tanınan haklar ve borçların tavzih yolu ile sınırlandırılamayacağı, genişletilemeyeceği ve daraltılamayacağı düzenlenmiştir.Diğer yandan davada iki davalı olup ayrı ayrı vekille temsil edilmişler ve davanın reddine karar verilmesi ile yasal vekalet ücretine ayrı ayrı hak kazanmışlardır.Karardatavzihi gerektirir ve tavzihi mümkün bir durum bulunmadığından talebin reddine karar verilmiştir....\" Başvurucu bireysel başvuru formunda Ankara  İş Mahkemesinin 8/5/2014 tarihli gerekçeli kararının 3/7/2014 tarihinde kalemde tebliğ alındığını ve kendisine tebligat belgesi verilmediğini beyan etmiştir. Başvurucu 14/7/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/11784",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işçi ve işveren ilişkisinden kaynaklanan alacak davası sonunda aleyhe ayrı ayrı vekâlet ücretine hükmedilmesi, bilirkişi raporuna itirazın dikkate alınmaması ve yargılamanın makul sürede sonuçlanaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; ceza infaz kurumunda (Kurum) tutuklu bulunan başvurucunun ücreti kendisince karşılanarak kurum idaresi aracılığıyla süreli yayın satın alma talebinin reddedilmesi nedeniyle ifade özgürlüğünün, eğitim ve iyileştirme faaliyetlerine katılması talebinin reddedilmesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucu, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunmaktadır.A. Süreli Yayın Satın Alma Talebine İlişkin Süreç Ceza İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulunun (Kurul) 20/4/2017 tarihli kararıyla Yeni Asya gazetesinin kurumun asayiş ve güvenliğine aykırı olduğu gerekçesiyle Kuruma alınmamasına karar verilmiştir. Başvurucu, 2/1/2019 tarihinde anılan gazetenin Kuruma alınması amacıyla infaz hâkimliğine şikâyette bulunmuştur. İnfaz hâkimliği 4/1/2019 tarihli kararıyla uygulamada usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle şikâyetin reddine karar vermiştir. Bu karara karşı yapılan itiraz ağır ceza mahkemesince 19/3/2019 tarihli kararla reddedilmiştir. Nihai karar başvurucuya 25/3/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir.B. Eğitim ve İyileştirme Faaliyetlerine Katılma Talebine İlişkin Süreç Başvurucu; Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) soruşturmaları kapsamında tutuklu bulunanlara yönelik olarak bilgisayar, resim, saz ve gitar kursu gibi eğitim ve iyileştirme faaliyetlerinin kısıtlanmasının ayrımcılık teşkil ettiğini belirterek infaz hâkimliğinden anılan kısıtlamaların kaldırılmasını talep etmiştir. İnfaz hâkimliği 5/3/2019 tarihli kararıyla talebin reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; hobi atölyesi ve kurslardan fiziki yararlanma taleplerine ilişkin Kurumda yeterli oda bulunmadığı, kişi ve kurum güvenliğinin sağlanması, Kurum mevcudunun kapasitesinin üzerinde olması ayrıca bu suç grubuna ait tutuklu/hükümlü sayısının artması nedeniyle uygulamanın usul ve yasaya uygun olduğu ifade edilmiştir. Bu karara karşı yapılan itiraz ağır ceza mahkemesince 27/3/2019 tarihli kararla reddedilmiştir. Nihai karar başvurucuya 4/4/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, nihai kararları öğrendikten sonra 22/4/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucu, bireysel başvuru yapıldıktan sonra 22/6/2021 tarihinde tahliye edilmiştir. ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/13844",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumunda (Kurum) tutuklu bulunan başvurucunun ücreti kendisince karşılanarak kurum idaresi aracılığıyla süreli yayın satın alma talebinin reddedilmesi nedeniyle ifade özgürlüğünün, eğitim ve iyileştirme faaliyetlerine katılması talebinin reddedilmesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bir ceza soruşturması sırasında uygulanan elkoyma tedbiri nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 22/12/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:A. Başvuru Tarihine Kadar Yaşanan Gelişmeler Türkiye 15 Temmuz 2016 gecesi silahlı bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış ve Bakanlar Kurulu tarafından ülke genelinde 21/7/2016 tarihinden itibaren doksan gün süreyle olağanüstü hâl (OHAL) ilan edilmesine karar verilmiştir. Olağanüstü hâl 19/7/2018 tarihinde son bulmuştur. Darbe teşebbüsüne ilişkin süreç, OHAL ilanı, OHAL döneminin gerektirdiği tedbirlere ilişkin detaylı açıklamalar Anayasa Mahkemesinin Aydın Yavuz ve diğerleri ([GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-20, 47-66) kararında yer almaktadır. Başvurucu Kocaeli İl Emniyet Müdürlüğünde emniyet amiri olarak görev yapmakta iken 12/8/2016 tarihinde Kocaeli Valiliğince açığa alınmıştır.  Başvurucu, 15 Temmuz 2016 tarihli darbe teşebbüsü sonrasında anayasal düzeni ortadan kaldırmaya teşebbüs ve silahlı terör örgütüne üye olma suçlarını işlediği şüphesiyle Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığınca 11/8/2016 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başvurucu 1/9/2016 tarihinde anayasal düzeni ortadan kaldırmaya teşebbüs ve silahlı terör örgütüne üye olma suçlarından tutuklanması talebiyle sorguya sevk edilmiştir. Yapılan sorgu neticesinde aynı gün Kocaeli  Sulh Ceza Hâkimliğince başvurucunun isnat edilen suçlardan tutuklanmasına karar verilmiştir.  Başvurucu 1/9/2016 tarihli ve 29818 mükerrer sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 672 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Kamu Personeline İlişkin Alınan Tedbirlere Dair Kanun Hükmünde Kararname ile meslekten çıkarılmıştır. Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığı 2/9/2016 tarihinde, silahlı terör örgütüne üye olma ile cebir ve şiddet kullanarak anayasal düzeni ortadan kaldırmaya teşebbüs suçlarından haklarında soruşturma yürütülen başvurucu dâhil bazı şüphelilerin mal varlığı hakkında elkoyma tedbiri uygulanmasını talep etmiştir.  Talebi kabul eden Kocaeli  Sulh Ceza Hâkimliğince 5/9/2016 tarihinde, başvurucu ile diğer şüphelilerin taşınmazları, hak ve alacakları ile vadeli ve vadesiz mevduat hesapları, maaşlı çalışanların ise maaş hesaplarına son aldıkları maaşları kadar paranın aylık harcamalar için kullanılmak üzere o ay içerisinde çekilmesine izin verildikten sonra arta kalan tutar üzerine elkoyma tedbiri uygulanmasına karar verilmiştir. Kararda, 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesi ile 27/7/2016 tarihli ve 29783 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 668 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınması Gereken Tedbirler ile Bazı Kurum ve Kuruluşlara Dair Düzenleme Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (668 sayılı KHK)  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ı) bendi dayanak olarak gösterilmiştir. Hâkimlik ayrıca şüphelilerin maaş hesabının olmaması veya maaş ödemesinin sona ermiş olması hâlinde kendisi ve ailesinin yaşamsal ihtiyaçlarını karşılayabilmesi için varsa bir veya birden fazla banka hesabından aylık toplam tutarı 500 TL'yi aşmamak kaydıyla ödeme yapılmasına izin vermiştir.  Kararın gerekçesinde, terörle mücadelenin etkin bir biçimde sürdürülebilmesi için bazı ivedi tedbirlerin alınmasının zorunluluğuna işaret edilmiştir. Bu bağlamda Fethullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması'nın (FETÖ/PDY) yurt içinde ve yurt dışında finans kaynağı ve büyük bir mali güce sahip olduğu belirtilerek bu mal varlığıyla terör örgütünün finanse edildiği vurgulanmıştır. Kararda, taşınmaz ve ulaşım araçları yönünden elkoyma tedbirinin uygulanması için 17/9/2016 tarihli ve 29804 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 671 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Kurum ve Kuruluşlara İlişkin Düzenleme Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (671 sayılı KHK)  maddesine göre kuvvetli suç şüphesinin aranmadığı, diğer mal varlığı unsurları yönünden ise şüpheliler tarafından atılı suçun işlendiğine ve suçtan elde edilmiş olduklarına dair kuvvetli suç şüphesinin mevcut olduğunu gösterir bazı somut delillere rastlanmış olduğu belirtilmiştir. Hâkimliğe göre örgütün daha çözülemeyen karmaşık yapısı, organizasyon beceri ve yapısı dikkate alındığında uygulanan tedbir ölçülülük ilkesine de aykırı değildir.  Başvurucu 31/10/2016 tarihinde karara itiraz etmiş, aynı Hâkimlik 14/11/2016 tarihinde aynı gerekçelerle itirazı reddetmiştir.  Bu karar başvurucuya 24/11/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 22/12/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. Başvuru Tarihinden Sonra Yaşanan Gelişmeler Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığının 19/1/2017 tarihli iddianamesiyle başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun  maddesinin (2) numaralı fıkrası ile 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun  maddesinin birinci fıkrası uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır. İddianamede, başvurucunun Bylock kullanmak suretiyle örgütün gizli, kriptolu iletişim ağına dâhil olduğu ve bu örgütle üyeliği, mensubiyeti veya iltisakı yahut irtibatı olduğu gerekçesiyle meslekten çıkarıldığı belirtilmiştir. Başvurucunun evinde yapılan aramada ise herhangi bir suç unsuruna rastlanılmadığı, bununla birlikte elde edilen dijital materyallerin kolluk görevlilerince incelenmekte olduğu açıklanmıştır. Bu açıklamalar çerçevesinde şüphelinin, FETÖ/PDY'nin kuruluş amaçlarını, faaliyet ve eylemlerini benimseyerek gönüllü olarak örgüt hiyerarşisine dahil olmayı tercih ettiği ve bu şekilde örgütle bağ kurarak sürekli, çeşitli ve yoğun faaliyette bulunduğu belirtilmiştir.  İddianame dosyanın tevzi edildiği Kocaeli  Ağır Ceza Mahkemesince (Mahkeme) kabul edilerek kovuşturmaya başlanmıştır.  Mahkeme 7/12/2017 tarihinde başvurucunun üzerine atılı silahlı terör örgütüne üye olma suçunu işlediği gerekçesiyle 5237 sayılı Kanun'un  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, 3713 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası uyarınca cezasının takdiren 1/2 oranında artırılmasına, 5237 sayılı Kanun'un  maddesine göre başvurucunun sabıkasız oluşu ve duruşmadaki iyi hâli nedeniyle cezasında 1/6 oranında indirim yapılmasına ve sonuç olarak 6 yıl 3 ay hapis cezası ile mahkûmiyetine karar vermiştir. Mahkeme yurt dışına çıkış yasağı koymuş ve başvurucunun atılı suçtan serbest bırakılmasına karar vermiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"sanığın FETÖ/PDY silahlı terör örgütü üyesi ve yöneticilerinin kendi aralarındaki gizli yazışmaları yapmak adına kullandıkları bylock isimli programı ... numaralı hat üzerinden 11/8/2014 tespit tarihi olmak üzere ..., ..., ..., ... imei nolu cihazlar ile kullandığı, dosyada mevcut CBS bylock sorgu sonucunda belirtildiği, Ankara  Sulh Ceza Hakimliğinin 2017/4061 İş sayılı kararına istinadenAnkara CBS Anayasal Düzene karşı işlenen suçlar soruşturma bürosunca 81 İl Emniyet müdürlüğüne gönderilen internet bağlantı iletişim sorgu sonuçları kapsamında; Kocaeli İl Emniyet Müdürlüğünün 2017 havale tarihli dosyamıza giren 22119 sayılı yazısı ekinde CD içinde gönderilen veriler incelendiğinde sanığın 11/08/2014 ile 14/6/2015 tarihleri arasında 26069 kez ByLock serverı olan ... ve ... IP nolu karşı IP numarasına bağlantı gerçekleştirdiği, ByLock serveri ile irtibat kuran telefonların imei numaralarının sanıktan ele geçen imeiler ile uyumluluk gösterdiği böylece sanığa ait telefon ile ByLock serverine bağlantı yaptığının sabit olduğu, sanığınFETÖ/PDY silahlı terör örgütü üyesi ve yöneticilerinin kendi aralarındaki gizli yazışmaları yapmak adına kullandıkları bylock isimli programı kullandığı değerlendirilmiş ve sanığın aksi yöndeki savunmalarının suçtan kurtulmaya yönelik beyanlar olduğu kanatiyle bu yöndeki savunmalarına itibar edilmemiştir. Kriptolu haberleşme proğramı olan ByLock uygulamasının münhasıran FETÖ/PDY mensuplarınca kullanıldığı da göz önüne alındığında, sanığın FETÖ/PDYsilahlı terör örgütünün hiyerarşik yapısına dahil olduğu ve sözü edilen terör örgütü ile arasında organik bağ bulunduğu anlaşılmakla sanığın üzerine atılı bulunan suçu işlediğinin sabit olduğu ve cezalandırılması gerektiğine dair kabul ve kanaat oluşmuş, iddianamede her ne kadar sanığın yurt dışına çıkışı, kapatılan dernek ve dersane ile ilgili irtibatını belirtir anlatımlara yer verilmişse de bu hususlar hükme esas alınmamış, sonuç olarakaşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.\" Başvurucu karara karşı istinaf talebinde bulunmuş olup istinaf incelemesi hâlen devam etmektedir. Mahkemenin 25/12/2018 tarihli yazısından başvurucunun mal varlığı yönünden uygulanan tedbirin devam ettiği anlaşılmıştır. A. Ulusal Hukuk 5237 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Bu kısmın dördüncü ve beşinci bölümlerinde yer alan suçları işlemek amacıyla, silahlı örgüt kuran veya yöneten kişi, on yıldan onbeş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. (2) Birinci fıkrada tanımlanan örgüte üye olanlara, beş yıldan on yıla kadar hapis cezası verilir. \" 3713 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"3 ve 4 üncü maddelerde yazılı suçları işleyenler hakkında ilgili kanunlara göre tayin edilecek hapis cezaları veya adlî para cezaları yarı oranında artırılarak hükmolunur. Bu suretle tayin olunacak cezalarda, gerek o fiil için, gerek her nevi ceza için muayyen olan cezanın yukarı sınırı aşılabilir. Ancak, müebbet hapis cezası yerine, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına hükmolunur.Suçun, örgütün faaliyeti çerçevesinde işlenmiş olması dolayısıyla ilgili maddesinde cezasının artırılması öngörülmüşse; sadece bu madde hükmüne göre cezada artırım yapılır. Ancak, yapılacak artırım, cezanın üçte ikisinden az olamaz. \" 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:  “ (1) Soruşturma veya kovuşturma konusu suçun işlendiğine ve bu suçlardan elde edildiğine dair somut delillere dayanan kuvvetli şüphe sebebi bulunan hallerde, şüpheli veya sanığa ait;a) Taşınmazlara,b) Kara, deniz veya hava ulaşım araçlarına,c) Banka veya diğer malî kurumlardaki her türlü hesaba,d) Gerçek veya tüzel kişiler nezdindeki her türlü hak ve alacaklara,e) Kıymetli evraka,f) Ortağı bulunduğu şirketteki ortaklık paylarına,g) Kiralık kasa mevcutlarına,h) Diğer malvarlığı değerlerine,Elkonulabilir. Somut olarak belirlenen Bu taşınmaz, hak, alacak ve diğer malvarlığı değerlerinin şüpheli veya sanıktan başka bir kişinin zilyetliğinde bulunması halinde dahi, elkoyma işlemi yapılabilir. (Ek cümle: 21/2/2014 – 6526/10 md.) Bu madde kapsamında elkoyma kararı alınabilmesi için ilgisine göre Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu, Sermaye Piyasası Kurulu, Mali Suçları Araştırma Kurulu, Hazine Müsteşarlığı ve Kamu Gözetimi, Muhasebe ve Denetim Standartları Kurumundan, suçtan elde edilen değere ilişkin rapor alınır. Bu rapor en geç üç ay içinde hazırlanır. Özel sebepler zorunlu kıldığında bu süre talep üzerine iki ay daha uzatılabilir. (2) Birinci fıkra hükmü; a) Türk Ceza Kanununda tanımlanan; … (Değişik: 2/12/2014-6572/41 md.) Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar (madde 309, 311, 312, 313, 314, 315, 316), ...  (3) Taşınmaza elkonulması kararı, tapu kütüğüne şerh verilmek suretiyle icra edilir.  (4) Kara, deniz ve hava ulaşım araçları hakkında verilen elkoyma kararı, bu araçların kayıtlı bulunduğu sicile şerh verilmek suretiyle icra olunur.  (5) Banka veya diğer malî kurumlardaki her türlü hesaba elkonulması kararı, teknik iletişim araçlarıyla ilgili banka veya malî kuruma derhâl bildirilerek icra olunur. Söz konusu karar, ilgili banka veya malî kuruma ayrıca tebliğ edilir. Elkoyma kararı alındıktan sonra, hesaplar üzerinde yapılan bu kararı etkisiz kılmaya yönelik işlemler geçersizdir. ...  (7) Hak ve alacaklara elkoyma kararı, ilgili gerçek veya tüzel kişiye teknik iletişim araçlarıyla derhâl bildirilerek icra olunur. Söz konusu karar, ilgili gerçek veya tüzel kişiye ayrıca tebliğ edilir. ...” 5271 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Hâkim kararları ile kanunun gösterdiği hâllerde, mahkeme kararlarına karşı itiraz yoluna gidilebilir.\" 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Hâkim veya mahkeme kararına karşı itiraz, kanunun ayrıca hüküm koymadığı hâllerde 35 inci maddeye göre ilgililerin kararı öğrendiği günden itibaren yedi gün içinde kararı veren mercie verilecek bir dilekçe veya tutanağa geçirilmek koşulu ile zabıt kâtibine beyanda bulunmak suretiyle yapılır. Tutanakla tespit edilen beyanı ve imzayı mahkeme başkanı veya hâkim onaylar. 263 üncü madde h��kmü saklıdır. (2) Kararına itiraz edilen hâkim veya mahkeme, itirazı yerinde görürse kararını düzeltir; yerinde görmezse en çok üç gün içinde, itirazı incelemeye yetkili olan mercie gönderir. (3) İtirazı incelemeye yetkili merciler aşağıda gösterilmiştir:a) (Değişik: 18/6/2014-6545/74 md.) Sulh ceza hâkimliği kararlarına yapılan itirazların incelenmesi, o yerde birden fazla sulh ceza hâkimliğinin bulunması hâlinde, numara olarak kendisini izleyen hâkimliğe; son numaralı hâkimlik için bir numaralı hâkimliğe; ağır ceza mahkemesinin bulunmadığı yerlerde tek sulh ceza hâkimliği varsa, yargı çevresinde görev yaptığı ağır ceza mahkemesinin bulunduğu yerdeki sulh ceza hâkimliğine; ağır ceza mahkemesinin bulunduğu yerlerde tek sulh ceza hâkimliği varsa, en yakın ağır ceza mahkemesinin bulunduğu yerdeki sulh ceza hâkimliğine aittir....\" 668 sayılı KHK'nın  maddesinin 1 numaralı fıkrasının ilgili kısımları şöyledir:\"26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun İkinci Kitap Dördüncü Kısım Dördüncü, Beşinci, Altıncı ve Yedinci Bölümünde tanımlanan suçlar, 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu kapsamına giren suçlar ve toplu işlenen suçlar bakımından, olağanüstü halin devamı süresince;... (ı) 5271 sayılı Kanunun 128 inci maddesi uyarınca yapılacak elkoymaya, maddenin birinci fıkrasında belirtilen rapor alınmadan, sulh ceza hâkimliğince karar verilebilir. Gecikmesinde sakınca bulunan hallerde Cumhuriyet savcısı da elkoymaya karar verebilir. Hâkim kararı olmaksızın yapılan elkoyma işlemi, beş gün içinde görevli hâkimin onayına sunulur. Hâkim, kararını elkoymadan itibaren on gün içinde açıklar; aksi halde elkoyma kendiliğinden kalkar....\" 671 sayılı KHK'nın  maddesiyle 3713 sayılı Kanun'a  maddesinden sonra gelmek üzere eklenen 20/A maddesi şöyledir: \"Türk Ceza Kanununun İkinci Kitap Dördüncü Kısım Dördüncü, Beşinci, Altıncı ve Yedinci Bölümünde tanımlanan suçlar ve bu Kanun kapsamına giren suçlar nedeniyle gerçek veya tüzel kişiler ile kamu kurum ve kuruluşlarının uğradığı zararların tazmini amacıyla, soruşturma aşamasında Cumhuriyet savcısının talebi üzerine sulh ceza hâkimi, kovuşturma aşamasında mahkeme tarafından, şüpheli veya sanıklara ait taşınmazların veya kara, deniz ya da hava ulaşım araçlarının devir ve temlikini veya bunlarla ilgili hak tesisini önlemek ya da tasarruf yetkisini kısıtlamak için şerh düşülmesine karar verilebilir. Taşınmazlarla ilgili karar tapu kütüğüne; kara, deniz ve hava ulaşım araçlarıyla ilgili karar ise bu araçların kayıtlı bulunduğu sicile şerh verilmek suretiyle icra olunur. Kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın kesinleşmesi halinde veya şerhin konulduğu tarihten itibaren bir yıl içinde, şerhin devamı yönünde hukuk mahkemesinden verilmiş ihtiyati haciz veya ihtiyati tedbir kararı ibraz edilmediği takdirde şerh kendiliğinden terkin edilir.\"B. Uluslararası Hukuk  Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne (Sözleşme) ek 1 No.lu Protokol'ün \"Mülkiyetin korunması\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Her gerçek ve tüzel kişinin mal ve mülk dokunulmazlığına saygı gösterilmesini isteme hakkı vardır. Bir kimse, ancak kamu yararı sebebiyle ve yasada öngörülen koşullara ve uluslararası hukukun genel ilkelerine uygun olarak mal ve mülkünden yoksun bırakılabilir.Yukarıdaki hükümler, devletlerin, mülkiyetin kamu yararına uygun olarak kullanılmasını düzenlemek veya vergilerin ya da başka katkıların veya para cezalarının ödenmesini sağlamak için gerekli gördükleri yasaları uygulama konusunda sahip oldukları hakka halel getirmez.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), suç isnadına bağlı olarak yapılan elkoyma işlemlerini Sözleşme'ye ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesi kapsamında değerlendirmektedir. AİHM'e göre kamu makamlarınca kişilerin mülküne el konulması mülkiyet hakkına müdahale teşkil etmektedir. AİHM, bu suretle yapılan müdahalenin mülkiyetin kullanılmasının kontrolüne ilişkin üçüncü kural çerçevesinde incelenmesi gerektiği görüşündedir (Raimondo/İtalya, B. No: 12954/87, 22/2/1994, § 27; Andrews/Birleşik Krallık (k.k.), B. No: 49584/99, 26/9/2002; Adamczyk/Polonya (k.k.), B. No: 28551/04, 7/11/2006; JGK Statyba Ltd ve Guselnikovas/Litvanya, B. No: 3330/12, 5/11/2013, § 117). Buna göre elkoyma işlemiyle başvurucu, mülkünden tamamıyla yoksun bırakılmamakta; başvurucunun mülkünden yararlanması veya tasarrufta bulunması geçici olarak sınırlandırılmaktadır. AİHM ayrıca elkoyma işleminin -kimi durumlarda- muhtemel bir müsadere kararının uygulanmasını güvence altına almaya yönelik olarak geçici bir tedbir şeklinde uygulandığına da dikkat çekmektedir (Rafig Aliyev/Azerbaycan, B. No: 45875/06, 6/12/2011, § 118).  AİHM, elkoyma yoluyla yapılan müdahalenin öncelikle iç hukukta yeterli bir temelinin olması ve kamu yararına dayalı meşru bir amacı içermesi gerektiğini kabul etmektedir (Ali Esen/Türkiye, B. No: 74522/01, 24/7/2007, § 32). Nitekim Viktor Konovalov/Rusya (B. No: 43626/02, 24/5/2007) kararında, iç hukukta bu konuda bir düzenleme bulunmadığı hâlde el konulan aracın nihai karar beklenmeden satılması suretiyle mülkiyet hakkına yapılan müdahalenin Sözleşme'ye ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesi anlamında hukuka dayalı olma gerekliliğini karşılamadığı sonucuna varılmıştır (Viktor Konovalov/Rusya, §§ 38-47). Bununla birlikte AİHM, elkoyma yönünden kamu makamlarının geniş bir takdir yetkisi olduğunu kabul etmektedir (Dzinic/Hırvatistan, B. No: 38359/13, 17/5/2016, § 68). AİHM ayrıca, muhtemel bir müsadere için elkoyma tedbirinin uygulanmasının kamu yararına dayalı olup meşru bir amacı da içerdiğini sıklıkla içtihatlarında belirtmektedir (Borzhonov/Rusya, B. No: 18274/04, 22/1/2009, § 58; East West Alliance Limited/Ukrayna, B. No: 19336/04, 23/1/2014, § 187).  AİHM'e göre mülkün kamu yararına kullanılmasının kontrolü kapsamında mülke el konulması hususunda devletlerin geniş bir takdir yetkisi bulunmakla birlikte bu yetkinin tanınması, kişilerin mülkünden geçici süreyle de olsa yoksun bırakılması gibi ağır bir sonuca da yol açmaktadır. Bu nedenle başvurucunun mülkiyet hakkına elkoyma suretiyle yapılan müdahalenin keyfî veya öngörülemez olmaması için usule ilişkin bazı güvenceler öngörülmelidir. AİHM, özellikle elkoyma ve müsadere yoluyla yapılan müdahaleler yönünden verdiği kararlarında keyfî müdahalelerden korunmak amacıyla mülkiyet hakkına müdahale teşkil eden bu önlemlerin kanun dışı veya keyfî ya da makul olmayan şekilde uygulandığına ilişkin savunma ve itirazlarını sorumlu makamlar önünde etkin bir biçimde ortaya koyabilme olanağının kişilere tanınması güvencesinin sağlanması gerektiğini belirtmektedir. Bu değerlendirme ise uygulanan sürecin bütününe bakılarak yapılmalıdır (AGOSI/Birleşik Krallık, B. No: 9118/80, 24/10/1986, § 60; Saccoccia/Avusturya, B. No: 69917/01, 18/12/2008,§ 89; elkoyma ile ilgili kararlar için bkz. Dzinic/Hırvatistan, § 68; Borzhonov/Rusya, §§ 60, 61).  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/71110",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir ceza soruşturması sırasında uygulanan elkoyma tedbiri nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza infaz kurumu disiplin kurulu kararına karşı yapılan şikâyetin infaz hâkimliği tarafından kabul edilerek cezanın kaldırılmasının ardından Cumhuriyet savcılığınca yapılan itirazın başvurucuya bildirilmemesi nedeniyle silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkelerinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 2/5/2019 tarihinde öğrendikten sonra 14/5/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucunun şikâyeti üzerine yapılan inceleme sonucunda infaz hâkimliğince ceza infaz kurumu tarafından verilen 10 gün hücreye koyma disiplin cezasının kaldırılmasına karar verilmiştir. Cumhuriyet savcısının itirazı üzerine itiraz makamınca infaz hâkimliği kararının kaldırılmasına kesin olarak karar verilmiştir. Başvurucu, bireysel başvuru harç ve masraflarını karşılama imkânının bulunmadığını belirterek adli yardım talebinde bulunmuştur. Adli yardım talebinin kabulüne karar verilmesi gerekir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/17089",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumu disiplin kurulu kararına karşı yapılan şikâyetin infaz hâkimliği tarafından kabul edilerek cezanın kaldırılmasının ardından Cumhuriyet savcılığınca yapılan itirazın başvurucuya bildirilmemesi nedeniyle silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkelerinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, milletvekili olan başvurucu hakkında uygulanan tutuklama tedbirinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.         Başvuru 6/1/2017 tarihinde yapılmıştır.     Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur.     Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.     Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.     Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir.     Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını Anayasa Mahkemesine sunmuştur.         Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir:     Başvurucu 7/6/2015 ve 1/11/2015 tarihlerinde yapılan seçimlerde Halkların Demokratik Partisinden (HDP) Şırnak milletvekili olarak seçilmiştir. 6/2/2018 tarihinde, başvurucunun kesinleşmiş mahkûmiyeti bulunması nedeniyle Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBBM) tarafından milletvekilliği düşürülmüştür.    Uludere Cumhuriyet Başsavcılığınca, milletvekili olmadığı dönemde başka şüphelilerle birlikte işlediği iddia olunan bir suça ilişkin olarak 2011 yılında başvurucu hakkında soruşturma başlatılmıştır. Bu soruşturma kapsamında başvurucu 31/12/2011 tarihinde Uludere kaymakamı olan N.Y.nin Gülyazı Köyüne taziye amacıyla gittiği sırada uğradığı saldırıyla ilgili olarak kasten insan öldürmeye teşebbüs etmekle suçlanmıştır. Başvurucu 29/2/2012 tarihide verdiği ifadesinde suçlamayı kabul etmemiştir.   Başvurucu aynı gün Başsavcılık tarafından atılı suçtan tutuklanması talebiyle Uludere Sulh Ceza Mahkemesine sevkedilmiştir. Mahkemece savunması alınan başvurucu serbest bırakılmıştır. Kararın gerekçesi şöyledir: \" ... Şüpheli ile soruşturma dosyasında mevcut fotoğrafların karşılaştırılması sonucu, soruşturma dosyasında bulunan fotoğrafların yeterli nitelikte olmayışı ve şüphelinin de fotoğrafın kendisine ait olmadığını beyan etmesi, mahkemece fotoğraf incelendiğinde şüpheliye ait olduğuna dair yeterli kanaat oluşmaması, mevcut delil durumu, tutuklamanın geçici bir tedbir oluşu ile şüphelinin kaçma ve delilleri karartma ihtimalinin de düşük olması sebepleri birlikte değerlendirildiğinde şüpheli hakkındakuvvetli suç şüphesinin bulunmadığı [anlaşılmıştır.]   Başsavcılık tarafından 1/3/2012 tarihinde serbest bırakma kararına itiraz edilmiştir. Şırnak Ağır Ceza Mahkemesinin 2/3/2012 tarihli kararıyla itiraz yerinde görülerek başvurucu hakkında tutuklanması amacıyla yakalama emri çıkarılmasına karar verilmiştir.   Başvurucunun 10/3/2012 tarihinde Adana'da yakalanması üzerine Adana  Sulh Ceza Mahkemesince, yakalama kararının ağır ceza mahkemesince verilmiş olması nedeniyle ifadenin hangi mahkeme tarafından alınacağı hususunda tereddüte düşüldüğü belirtilerek Şırnak Ağır Ceza Mahkemesinden görüş sorulmasına karar verilmiştir.   Şırnak Ağır Ceza Mahkemesinin 11/3/2012 tarihli kararıyla bu kez \"tutuklama şartlarının kalkmışolması\" gerekçe gösterilerek başvurucu hakkında daha önce verilen yakalama emrinin kaldırılmasına ve kararın geri alınmasına karar verilmiştir. Bu karara istinaden 15/3/2012 tarihinde Uludure Cumhuriyet Başsavcılığınca başvurucu hakkında verilen yakalama emri kaldırılmıştır.   Uludere Cumhuriyet Başsavcılığınca 31/12/2012 tarihinde meydana gelen olayla ilgili olarak düzenlenen fezlekeler Şırnak Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmiştir.  2015 yılında milletvekili seçilmesi nedeniyle 18/1/2016 tarihinde başvurucu hakkındaki soruşturma dosyası tefrik edilmiş ve Anayasa'nın  maddesinin ikinci fıkrasının birinci cümlesinde yer alan \"Seçimden önce veya sonra bir suç işlediği ileri sürülen bir milletvekili, Meclisin kararı olmadıkça tutulamaz, sorguya çekilemez, tutuklanamaz ve yargılanamaz.\" hükmü uyarınca dokunulmazlığının kaldırılması istemiyle düzenlenen fezleke TBMM'ye sunulmak üzere Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğüne gönderilmiştir. Fezlekede, başvurucuya isnat edilen eylemlerin kişiyi yerine getirdiği kamu görevi nedeniyle tasarlayarak öldürmeye teşebbüs etme suçunu oluşturduğu ifade edilmiştir.   2014 yılının Ekim ayında yaşanan ve ülkenin büyük bir bölümünü etkileyen şiddet olayları ve sonrasında 2015 yılının Ağustos ayından itibaren ülkede yaşanan terör saldırılarının artması dolayısıyla (Selahattin Demirtaş [GK], B. No: 2016/25189, 21/12/2017, §§ 29, 30) siyasi çevrelerde ve kamuoyunda milletvekillerinin dokunulmazlıklarının kaldırılması hususunda yoğun tartışmalar yaşanmıştır. Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nda değişiklik yapılmasına dair kanun teklifi TBMM Başkanlığına 12/4/2016 tarihinde sunulmuştur. Bu teklif hâlihazırda Bakanlıkta, Başbakanlıkta, TBMM Başkanlığında, Anayasa ve Adalet komisyonlarının üyelerinden kurulu Karma Komisyonda bulunan yasama dokunulmazlığı dosyalarıyla ilgili olarak Anayasa ve TBMM İçtüzüğü'nde öngörülen yasama dokunulmazlığının kaldırılmasına ilişkin usulün uygulanmamasını ve bu dosyaların gereğinin yapılması amacıyla yetkili mercilere iade edilmesini öngörmektedir.   TBMM Genel Kurulunda 20/5/2016 tarihinde kabul edilen 6718 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasında Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un  maddesiyle Anayasa'ya eklenen geçici  madde ile \"Bu maddenin Türkiye Büyük Millet Meclisinde kabul edildiği tarihte; soruşturmaya veya soruşturma ya da kovuşturma izni vermeye yetkili mercilerden, Cumhuriyet başsavcılıklarından ve mahkemelerden; Adalet Bakanlığına, Başbakanlığa, Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlığına veya Anayasa ve Adalet komisyonları üyelerinden kurulu Karma Komisyon Başkanlığına intikal etmiş yasama dokunulmazlığının kaldırılmasına ilişkin dosyaları bulunan milletvekilleri hakkında, bu dosyalar bakımından, Anayasanın 83 üncü maddesinin ikinci fıkrasının birinci cümlesi hükmü uygulanmaz./ Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren onbeş gün içinde; Anayasa ve Adalet komisyonları üyelerinden kurulu Karma Komisyon Başkanlığında, Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlığında, Başbakanlıkta ve Adalet Bakanlığında bulunan yasama dokunulmazlığının kaldırılmasına ilişkin dosyalar, gereğinin yapılması amacıyla, yetkili merciine iade edilir.\" hükmü getirilmiştir.  Anayasa değişikliği 8/6/2016 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. Buna göre maddenin TBMM tarafından kabul edildiği 20/5/2016 tarihi itibarıyla maddede sayılan mercilere intikal etmiş dosyalar hakkında Anayasa'nın  maddesinin ikinci fıkrasının birinci cümlesinde yer alan yasama dokunulmazlığına ilişkin hüküm uygulanmayacaktır. Ayrıca Anayasa değişikliğinin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren on beş gün içinde Anayasa ve Adalet komisyonları üyelerinden kurulu Karma Komisyon Başkanlığında, TBMM Başkanlığında, Başbakanlıkta ve Bakanlıkta bulunan yasama dokunulmazlığının kaldırılmasına ilişkin dosyaların gereğinin yapılması amacıyla yetkili merciine iade edileceği öngörülmüştür.   Böylece Bakanlık verilerine göre Adalet ve Kalkınma Partisi (Ak Parti) grubuna mensup 29 milletvekiline ait 50, Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) grubuna mensup 59 milletvekiline ait 215, Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) grubuna mensup 10 milletvekiline ait 23, HDP grubuna mensup 55 milletvekiline ait 518 ve 1 bağımsız milletvekiline ait 5 fezlekeyle ilgili olarak yasama donulmazlığına ilişkin hükümler uygulanmamış ve bu dosyalar gereği için ilgili mercilere iade edilmiştir.    Bu kapsamda başvurucu hakkındaki fezlekeye konu olan soruşturma dosyası da Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü aracılığıyla 2016 yılının Haziran ayında gereğinin takdir ve ifası için Şırnak Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmiştir.  Başvurucu ifadesi alınmak üzere Şırnak Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 4/10/2016tarihinde Uludere Cumhuriyet Başsavcılığına talimat gönderilerek Savcılığa davet edilmiş ancak başvurucu bu çağrıya uymamış ve ifade vermek üzere Savcılığa gitmemiştir.   Başsavcılık tarafından başvurucunun 28/6/2015 tarihinde işlediği iddia edilen bir başka suç nedeniyle (PKK terör örgütünün propagandasını yapma) 3/11/2016 tarihinde başvurucu hakkında yurt dışına çıkamamak şeklinde adli kontrol tedbirinin uygulanması talebiyle Şırnak Sulh Ceza Hâkimliğine başvuruda bulunulmuştur. Anılan Hâkimlik aynı gün talebi yerinde bulmuş ve 3/11/2016 tarihinde yurt dışına gitmek üzere saat 30'da İstanbul havaalanına gelen başvurucunun pasaportuna pasaport kontrolü sırasındael konulmuştur.    Öte yandan Şırnak Cumhuriyet Başsavcılığınca 3/11/2016 tarihinde, başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olmak suçlamasıyla gözaltına alınmasına karar verildiği belirtilerek \"yakalanarak gözaltına alınabilmesi amacıyla\" evinde 3/11/2016 tarihinde arama işlemi yapılması talebiyle Şırnak Sulh Ceza Hâkimliğine başvuruda bulunulmuştur. Hâkimliğin 3/11/2016 tarihli kararı ile başvurucunun yakalanarak gözaltına alınabilmesi amacıyla evinde arama yapılmasına izin verilmiştir.  Başvurucu bu kapsamda 3/11/2016 tarihinde İstanbul'da bulunan evinde yakalanarak gözaltına alınmış, aynı gün hakkında soruşturma işlemlerinin yürütüldüğü Şırnak Emniyet Müdürlüğüne getirilerek burada gözaltında tutulmuş ve akabinde Şırnak Cumhuriyet Başsavcılığına getirilmiştir.    Başvurucu 4/11/2016 günü ifadesi alınmak üzere Şırnak Cumhuriyet Başsavcılığında hazır edilmiştir. Başvurucu, ifadesinde suçlamanın siyasi olduğunu söylemiştir.  Şırnak Cumhuriyet Başsavcılığı 4/11/2016 tarihinde \"dosya içeriğine göre kuvvetli suç şüphesinin bulunduğu, suçun işleniş nedeni ve dosya içeriği göz önüne alındığında şüphelinin tekme atıp takip etmesi ve diğer kişilerle birlikte linç edilmeye çalışılması,ayrıca kaçma şüphesininde bulunduğu, ayrıca CMK'nın 100'ncü maddesinde belirtilen katalog suçlardan olması, cezanın altı ve üst sınırı\" gerekçesiyle başvurucuyu tutuklanması istemiyle Şırnak Sulh Ceza Hâkimliğine sevk etmiştir.  Savcılığın talep yazısı sorgu işlemi öncesinde Şırnak Sulh Ceza Hâkimliği tarafından başvurucuya okunmuştur. Başvurucu, Hâkimlikteki ifadesinde suçlamayla ilgili bir beyanda bulunmamıştır.    Şırnak Sulh Ceza Hâkimliğinin 4/11/2016 tarihli kararı ile başvurucunun \"kişiyi yerine getirdiği kamu görevi nedeniyle tasarlayarak öldürmeye teşebbüs etme\" suçundan tutuklanmasına karar verilmiştir. Kararın ilgili bölümü şöyledir: \"Şüphelinin mağdura tekme atıp takip etmesi ve diğer kişilerle birlikte linç etmeye çalışması, eylem gerçekleştirilirken mağdurun genelde baş kısmının hedef alınması, yine eylem gerçekleştirilirken 'yakın, öldürün, kaçırmayın' şeklinde sözler söylenmesi ve dosya kapsamı itibariyle şüphelinin üzerine atılı suçu işlediği yönünde kuvvetli suç şüphesinin bulunması, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 90, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin (Sözleşme) 5/1C maddesine göre suç işlendiği hakkında geçerli şüphe bulunması, yeniden suç işlenmesinin önlenmesi, şüphelinin kaçmasına engel olmak zorunluluğu inancını doğuran makul nedenlerin bulunması, kamu düzeninin muhafaza ihtiyacı göz önünde bulundurulduğunda, şüphelinin konumu, durumu ve imkanları gözönüne alındığında kaçma şüphesinin bulunduğu, ayrıca şüphelinin üzerine atılı suçun vasıf ve mahiyeti mevcut delil durumu, suç için kanunda öngörülen cezanın üst sınırı ve atılı suç için yasada öngörülen ceza miktarı, isnat edilen suçun CMK 100'de belirtilen katalog suçlardan olması ve bu nedenle yasal olarak tutuklama nedeninin var olması, tutukluluğun bu aşamada ölçülülük ilkesine uygun olacağı, bu aşamada adli kontrol hükümlerinin uygulanmasının yetersiz olacağı gerekçeleriyle ... tutuklanmasına\"   Başvurucu 17/11/2016 tarihinde tutuklama kararına itiraz etmiştir. Bu aradaŞırnak Cumhuriyet Başsavcılığının 9/11/2016 tarihli iddianamesi ile başvurucunun \"kişiyi yerine getirdiği kamu görevi nedeniyle tasarlayarak öldürmeye teşebbüs etme\" suçundan cezalandırılması istemiyle aynı yer Ağır Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır.    Başvurucu hakkındaki dava, Şırnak  Ağır Ceza Mahkemesine tevzi edilmiş ve E.2016/51 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. 17/11/2016 tarihinde yapılan tensip incelemesinde başvurucunun itirazının reddine ve tutukluluğunun devamına  karar verilmiştir. Mahkemece ayrıca güvenlik gerekçesiyle davanın başka bir yere nakli için Bakanlığa talepte bulunulmuştur.      Başvurucu 28/11/2016 tarihinde Mahkemenin anılan kararına itiraz etmiştir. İtirazı inceleyen Şırnak  Ağır Ceza Mahkemesi 2/12/20116 tarihinde başvurucunun itirazının reddine ve tutukluluğunun devamına  karar vermiştir.    Mahkemenin ret kararını başvurucu 9/12/2016 tarihinde öğrenmiştir.   Başvurucu 6/1/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.    Yargıtay  Ceza Dairesinin 23/12/2016 tarihli ilamı ile davanın Diyarbakır'a nakline karar verilmiş, dava dosyası Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesine tevzi edilmiş ve anılan Mahkemenin E.2017/12 sayılı dosya üzerinden yargılamaya devam edilmiştir.   Anılan Mahkeme 20/1/2017 tarihinde yaptığı tensip incelemesindebaşvurucunun \"... üzerine atılı suçun niteliği, atılı bu suça ilişkin dosyadaki mevcut delil durumu, suç tarihi ve suçun işlenmesindeki özellikler ile dosya kapsamı nazara alınarak başka suçtan tutuklu veya hükümlü değilse atılı bu suçtan tutuksuz yargılanmak üzere tahliyesine\" karar vermiştir.    Dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla ilk derece mahkemesinde derdesttir.    Öte yandan başvurucunun aynı gün Şırnak Sulh Ceza Hâkimliğinin 4/11/2016 tarihli kararı ile silahlı terör örgütüne üye olma suçundan da tutuklanmasına karar verilmiştir. Bu kapsamda hakkında yürütülen soruşturma ve kovuşturma sonucunda Şırnak  Ağır Ceza Mahkemesinin 9/6/2017 tarihli kararıyla terör örgütü propagandası yapmak suçundan 3 yıl 9 ay ve İl İdaresi Kanunu'na muhalefet suçundan 10 ay hapis cezasıyla mahkûmiyetine karar verilmiş; anılan karara yönelik istinaf istemi Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesinin 17/10/2017 tarihli kararıyla reddedilerek hüküm aynı tarihte kesinleşmiştir. Başvurucu, anılan cezaların infazı için hâlen Kocaeli 1 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Ceza İnfaz Kurumunda bulunmaktadır.  Başvurucu, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanmasına ilişkin olarak ayrıca 29/1/2016 tarihinde Anayasa Mahkemesine (B. No: 2016/29925) başvuruda bulunmuştur. Söz konusu başvuruda başvurucu, hakkında uygulanan yakalama, gözaltına alma ve tutuklama tedbirlerinin hukuki olmaması ve soruşturma dosyasına erişimin kısıtlanması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; tutuklamaya konu suçlamaların ifade özgürlüğü ve siyasi faaliyet kapsamındaki eylemlere ilişkin olması ve tutukluluk nedeniyle milletvekilliği görevinin yerine getirilememesi nedenleriyle ifade özgürlüğü ile seçilme ve siyasi faaliyette bulunma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Anayasa Mahkemesi 11/6/2018 tarihinde yakalamave gözaltına alınmasının hukuka aykırı olduğu iddiası yönünden \"başvuru yollarının tüketilmemiş olması\", tutuklamanın hukuki olmadığı iddiası yönünden \"açıkça dayanaktan yoksun olması\", tutuklanma dolayısıyla ifade özgürlüğü ile seçilme ve siyasi faaliyette bulunma haklarının ihlali iddiası yönünden \"açıkça dayanaktan yoksun olması\", soruşturma dosyasına erişimin kısıtlanması yönünden \"açıkça dayanaktan yoksun olması\" nedenleriyle kabul edilemezlik kararı vermiştir (bkz. Ferhat Encu, B. No: 2016/29925, 11/6/2018).      Başvurucunun 4/11/2016 tarihinde iki ayrı suçtan tutuklanmış olması nedeniyle hangi tutuklama kararının işleme konulduğu ilgili ceza infaz kurumundan sorulmuştur. Ceza İnfaz Kurumundan verilen bilgide öncelikli olarak silahlı terör örgütüne üye olma suçundan verilen kararının işleme konulduğu, akabinde bu tutuklama kararına konu olan soruşturma konusu olaylardan dolayı aldığı cezaların kesinleşmiş olması nedeniyle infaz işlemine başlandığı, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklu kaldığı sürenin mahsubu yapılarak müddetname yapıldığı, eldeki başvuru kapsamında kişiyi yerine getirdiği kamu görevi nedeniyle tasarlayarak öldürmeye teşebbüs etme suçundan hakkında verilen tutuklama kararının infaza konulmadığı ifade edilmiştir.      12/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un \"Yüksek güvenlikli kapalı ceza infaz kurumları\" kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir: (2) Ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına mahkûm olanlar ile süresine bakılmaksızın, suç işlemek amacıyla örgüt kurmak, yönetmek veya bu örgütün faaliyeti çerçevesinde, Türk Ceza Kanununda yer alan; a) İnsanlığa karşı suçlardan (madde 77, 78), b) Kasten öldürme suçlarından (madde 81, 82), c) Uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve tica­reti suçundan (madde 188), d) Devletin güvenliğine karşı suçlardan (madde 302, 303, 304, 307, 308), e) Anayasal düzene ve bu düzenin işleyişine karşı suçlardan (madde 309, 310, 311, 312, 313, 314, 315), Mahkûm olanların cezaları, bu kurumlarda infaz edilir.   ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/4576",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, milletvekili olan başvurucu hakkında uygulanan tutuklama tedbirinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, terör olaylarının bastırılması kapsamında alınan tedbirlerin uygulanması esnasında konutta meydana gelen zararın karşılanmaması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 25/1/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1970 doğumlu olup Şırnak'ta ikamet etmektedir. Başvurucu, Diyarbakır 2 No.lu Devlet Güvenlik Mahkemesinin 19/11/1991 tarihli kararıyla silahlı terör örgütüne üye olma suçundan mahkûm edilmiştir. Başvurucu, cezanın infazından sonra 28/6/1998 tarihinde bihakkın tahliye olmuştur. Başvurucunun 23/2/2018 tarihli talebi üzerine Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 23/2/2018 tarihli kararıyla memnu haklarının iadesine karar verilmiştir.A. Arka Plan Bilgisi Kısa adı PKK olan Kürdistan İşçi Partisinin terör örgütü olduğu ulusal ve uluslararası makamlar tarafından kabul edilmiş tartışmasız bir olgudur. Anılan örgütün gerçekleştirdiği terörist şiddet; bölücü amaçları dolayısıyla anayasal düzene, millî güvenliğe, kamu düzenine, kişilerin can ve mal emniyetine yönelik ağır tehdit oluşturmaktadır. Bu yönüyle ülkenin toprak bütünlüğünü hedef alan PKK kaynaklı terör, onlarca yıldır Türkiye'nin en hayati sorunu hâline gelmiştir (Gülser Yıldırım (2) [GK], B. No: 2016/40170, 16/11/2017, §§ 7-18). Kamuoyunda demokratik açılım süreci, çözüm süreci, Millî Birlik ve Kardeşlik Projesi gibi farklı isimlerle ifade edilen süreç içinde 2012 yılının son döneminden itibaren PKK tarafından gerçekleştirilen terör saldırıları önemli ölçüde azalmıştır. Ancak Suriye'de son yıllarda yaşanan iç savaşın Türkiye'nin güvenliği üzerinde etkileri olmuş, PKK ve DAEŞ kaynaklı terör olayları yeniden artmaya başlamıştır. Kamuoyunda 6-7 Ekim olayları ve hendek olayları olarak bilinen terör eylemleri bunların başında gelmektedir (Gülser Yıldırım (2), §§ 19-30). Türkiye, 2015 yılı Haziran ayından itibaren yeniden yoğun bir şekilde terör saldırılarına maruz kalmıştır. Bu kapsamda PKK tarafından Şırnak'ın merkezi ile Cizre, Silopi ve İdil ilçelerinde, Hakkâri'nin Yüksekova ilçesinde, Diyarbakır'ın Silvan, Sur ve Bağlar ilçelerinde, Mardin'in Dargeçit, Nusaybin ve Derik ilçelerinde, Muş'un Varto ilçesinde cadde ve sokaklara hendekler kazılıp barikatlar kurularak, bu barikatlara bomba ve patlayıcılar yerleştirilerek teröristler tarafından bu yerleşim yerlerinin bir kısmında öz yönetim adı altında hâkimiyet sağlanmaya çalışılmıştır. Bu bağlamda çok sayıda terörist, halkın bu yerlere giriş ve çıkışını engellemek istemiştir. Güvenlik güçleri, hendeklerin kapatılması ve barikatların kaldırılması suretiyle yaşamın normale dönmesini sağlamak amacıyla operasyonlar yapmış; teröristlerle çatışmaya girmiştir. Aylarca devam eden bu operasyon ve çatışmalar sırasında yaklaşık iki yüz güvenlik görevlisi hayatını kaybetmiş, tonlarca bomba ve patlayıcı imha edilmiştir (Figen Yüksekdağ Şenoğlu, B. No: 2016/25187, 4/4/2018, § 18).B. Somut Olaya İlişkin Bilgiler Başvurucu, Şırnak il merkezinde 14/3/2016-25/7/2016 tarihleri arasında yürütülen güvenlik operasyonları sonrasında 14/11/2016 tarihinde Şırnak Valiliği Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zarar Tespit Komisyonu Başkanlığına (Zarar Tespit Komisyonu) başvurarak iki katlı evinin zarar gördüğünü bildirmiş; 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında zararlarının karşılanmasını talep etmiştir. Yetkililerce düzenlenen 31/1/2017 tarihli zarar tespit raporuyla başvurucunun evinin durumu az hasarlı olarak saptanmış, her iki kat için toplam 198,05 TL hasar tutarı hesaplanmıştır. Başvurucunun iddiasına göre taraflar 500 TL üzerinde uzlaşmıştır. Ancak başvurucunun tazminat talebi, Diyarbakır 2 No.lu Devlet Güvenlik Mahkemesinin 19/11/1991 tarihli kararıyla silahlı terör örgütüne üye olma suçundan mahkûm olduğu gerekçesiyle Zarar Tespit Komisyonunun 22/2/2017 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Kararda başvurucunun talebinin 5233 sayılı Kanun kapsamına girmediği vurgulanmıştır. Başvurucu, Zarar Tespit Komisyonu kararının iptali ve fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 000 TL tazminat ödenmesi istemiyle 14/5/2018 tarihinde Mardin  İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) dava açmıştır. Dava dilekçesinde başvurucu, 5233 sayılı Kanun'un  maddesinin ikinci fıkrasının (f) bendinde mahkûm olunan fiillerin yol açtığı zararların Kanun'un kapsamı dışında bırakıldığını belirtmiş; 26 yıl önceki mahkûmiyetin zararların tazminine engel teşkil etmeyeceğini savunmuştur. Başvurucu söz konusu mahkûmiyetinin cezasını çektiğini, akabinde memnu haklarının iadesine karar verildiğini de vurgulamıştır. Davalı Şırnak Valiliğinin savunma yazısında, terör örgütü üyeliğinden mahkûm olan kişilerin zararlarının tazmin edilmesinin 5233 sayılı Kanun'un  maddesinin ikinci fıkrasının (f) bendi uyarınca mümkün olmadığı ileri sürülmüştür. İdare Mahkemesi 5/11/2018 tarihinde davayı kesin olarak reddetmiştir. Kararın gerekçesinde 5233 sayılı Kanun'un  maddesi ile  maddesinin ikinci fıkrasının (f) bendine atıfta bulunularak kanun koyucunun terör örgütüne yardım ve yataklık suçu işleyen kişiler ile terör suçundan mahkûm olan kişileri bu Kanun hükümlerinden faydalandırmamayı amaçladığı belirtilmiştir. Kararda 5233 sayılı Kanun'un amacı dikkate alındığında terör örgütüne yardım ve yataklık suçu işleyen kişiler ile terör suçundan mahkûm olan kişilerin kendilerinin terör örgütü mensubu olarak katılmadığı ya da suç faili olmadığı olaylar nedeniyle uğradığı zararlar için de bu Kanun hükümlerinden faydalandırılmaması gerektiği açıklanmıştır. Başvurucunun Diyarbakır 2 No.lu Devlet Güvenlik Mahkemesinin 19/11/1991 tarihli kararıyla terör örgütüne üye olma suçundan mahkûm olduğunun hatırlatıldığı kararda zararın 5233 sayılı Kanun kapsamında tazmininin mümkün olmadığı ifade edilmiştir. Kararda ayrıca Danıştay Onbeşinci Dairesinin 24/4/2018 tarihli ve E.2015/1038, K.2018/4149 sayılı kararının da bu yönde olduğuna işaret edilmiştir. Nihai karar 31/12/2018 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir.  5233 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Bu Kanunun amacı, terör eylemleri veya terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle maddî zarara uğrayan kişilerin, bu zararlarının karşılanmasına ilişkin esas ve usulleri belirlemektir.\" 5233 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası ile ikinci fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Bu Kanun, 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 1 inci, 3 üncü ve 4 üncü maddeleri kapsamına giren eylemler veya terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle zarar gören gerçek kişiler ile özel hukuk tüzel kişilerinin maddî zararlarının sulhen karşılanması hakkındaki esas ve usullere ilişkin hükümleri kapsar.Aşağıda belirtilen zararlar bu Kanunun kapsamı dışındadır:...f) 3713 sayılı Kanunun 1 inci, 3 üncü ve 4 üncü maddeleri kapsamındaki suçlar ile terör olaylarında yardım ve yataklık suçlarından mahkûm olanların bu fiillerinden dolayı uğradığı zararlar.\" 5233 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Bu Kanun hükümlerine göre sulh yoluyla karşılanabilecek zararlar şunlardır:a) ... taşınmazlara verilen her türlü zararlar....\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/3039",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, terör olaylarının bastırılması kapsamında alınan tedbirlerin uygulanması esnasında konutta meydana gelen zararın karşılanmaması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, askerlik mesleğinden kaynaklanan psikiyatrik rahatsızlık dolayısıyla oluşan zararların tazmini istemiyle açılan davanın süre aşımından reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 12/10/2015 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu; Türk Silahlı Kuvvetlerinde (TSK) jandarma uzman çavuş olarak görev yapmakta iken 2007-2009 yılları arasında Hakkari'nin Yüksekova ilçesinde, 2012 yılında Şırnak'ın Silopi ilçesinde terörle mücadele faaliyetleri kapsamında yürütülen operasyonlara katılmıştır. 18/4/2012 tarihinde Çorlu Asker Hastanesi Dâhiliye Servisi ve Psikiyatri Servisinde muayene edilen başvurucuya anksiyete bozukluğu ve alkolik karaciğer hastalığı tanısı konulmuş ve bu tanıya uygun olarak başvurucunun tedavisi düzenlenmiştir. 8/5/2013 tarihinden itibaren Ankara Gülhane Askerî Tıp Akademisi (GATA) Asker Hastanesinde tedavi görmeye başlayan başvurucuya anılan Hastanenin Sağlık Kurulu tarafından düzenlenen muhtelif tarihli raporlarla anksiyete depresif bozukluk, karışık anksiyete depresif bozukluk tanılarına istinaden 27/11/2013 tarihine kadar istirahat verilmiştir. İstirahatinin bitmesini müteakip GATA Asker Hastanesinde yeniden muayene edilen başvurucuya 27/11/2013 tarihli sağlık kurulu raporuyla remisyonda travma sonrası stres bozukluğu tanısı konulmuş ve hakkında \"Sınıfı görevine devam edebilir\" kararı verilmiştir. 25/12/2013 tarihinden itibaren GATA Asker Hastanesinde tedavisine devam edilen başvurucu, anılan Hastanenin Sağlık Kurulu tarafından düzenlenen muhtelif tarihli raporlarla travma sonrası stres bozukluğu tanısına istinaden 2/10/2014 tarihine kadar istirahatli sayılmıştır. GATA Asker Hastanesi Sağlık Kurulu tarafından düzenlenen 2/10/2014 tarihli raporla başvurucu hakkında travma sonrası stres bozukluğu (kronik nitelik kazanmış) tanısına istinaden \"TSK'da görev yapamaz, silah taşımasında ve bulundurmasında tıbben sakınca vardır\" kararı verilmiştir. Bu raporun 28/10/2014 tarihinde Millî Savunma Bakanlığı tarafından onaylanarak kesinleşmesinin ardından başvurucunun 16/3/2015 tarihinde TSK’dan ilişiği kesilmiştir. Sosyal Güvenlik Kurumunun aylık bağlama işlemine esas olmak üzere başvurucuyu yeniden GATA Asker Hastanesine sevk etmesi üzerine GATA Asker Hastanesi tarafından düzenlenen 22/5/2015 tarihli sağlık kurulu raporunda da başvurucuya aynı teşhis konulmuş, ayrıca hastalığın ortaya çıkmasında askerlik hizmetinin sebep ve tesiri olduğu tıbbi kanaatine varıldığı belirtilmiştir.  Bu süreçte başvurucu 9/12/2014 tarihinde Jandarma Genel Komutanlığına müracaat etmiş ve askerlik mesleğinden kaynaklanan psikiyatrik rahatsızlık nedeniyle oluşan zararlarının tazminini talep etmiştir. Başvurucu, talebinin cevap verilmemek suretiyle reddi üzerine 13/2/2015 tarihinde Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde (AYİM) tam yargı davası açmıştır. Başvurucu; dava dilekçesinde Yüksekova ve Silopi'de görev yaparken terörle mücadele kapsamında katıldığı operasyonlar nedeniyle geçirdiği travma sonucu psikolojisinin bozulduğunu ve TSK’da görev yapamaz hâle geldiğini, bu sebeple uğradığı zararın idarece tazmin edilmesi gerektiğini belirtmiştir. AYİM İkinci Dairesi (Mahkeme) 8/4/2015 tarihinde oyçokluğuyla verdiği kararla davayı süre aşımı nedeniyle reddetmiştir. Kararın gerekçesinde; başvurucunun Silopi'de görev yaptığı 2012 yılında teröristlerle çatışmaya girdiğine dair dosyada herhangi bir bilgi belge bulunmadığı, başvurucunun terörle mücadele kapsamında değerlendirilebilecek en son faaliyetinin 2009 yılında Yüksekova'da teröristlerle girdiği çatışma olduğu belirtilmiştir. Başvurucunun psikiyatrik rahatsızlığının kaynağı olarak gösterdiği nitelikteki en son görevi gerçekleştirdiği 2009 yılından itibaren bir yıl içinde zorunlu idari başvuruda bulunması gerekirken bu süre geçtikten sonra 9/12/2014 tarihinde idareye başvurduğu ifade edilmiştir. Dolayısıyla idareye süresinde yapılmayan başvurunun zımnen reddi üzerine 13/2/2015 tarihinde açılan davanın süresinde olmadığı kabul edilmiştir. Kararda ayrıca, 2012 yılı ve devamı süreçte alınan raporların eylemin ve zararın öğrenilme tarihine bir etkisinin bulunmadığı da vurgulanmıştır. Karşıoyda ise davanın süresinde olup olmadığına karar verilebilmesi için öncelikle tıbbi bilirkişi incelemesi yaptırılması veya başvurucunun yeniden hastaneye sevk edilerek hakkında ayrıca bir rapor düzenlettirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Karşıoy gerekçesinde, yaptırılacak bu inceleme yolu ile başvurucunun rahatsızlığının hangi nedenlerden oluştuğu, hangi tarihte ortaya çıktığı veya çıkabileceği, 2007-2012 yılları arasında da başvurucuda bu rahatsızlığın mevcut olup olmadığı, rahatsızlığa neden olabilecek başka faktörler bulunup bulunmadığı gibi hususların ortaya konulmasından sonra başvurucunun zararının ortaya çıktığı tarihin ve zararı öğrenme tarihinin, dolayısıyla davada süre aşımı olup olmadığının değerlendirilebileceği ifade edilmiştir.Karşıoy görüşünde ayrıca, 2013 yılından önce düzenlenen raporlarda başvurucu hakkında sınıfı görevini yapabileceği yönünde karar verildiği için TSK'dan ilişiğin kesilmesinden kaynaklanan zararların oluşması ve öğrenilmesi durumunun söz konusu olamayacağına da dikkat çekilmiş, bu itibarla dava açma süresinin başvurucunun TSK'da görev yapamayacağını tespit eden rapor esas alınarak hesaplanması gerektiği ifade edilmiştir.  Başvurucunun karar düzeltme istemi, aynı Mahkemenin 16/9/2015 tarihlikararıyla reddedilmiştir.  Nihai karar, başvurucuya 9/10/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 12/10/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Bireysel başvurunun incelenme sürecinde 21/1/2017 tarihli ve 6771 sayılı Kanun ile Anayasa'ya eklenen geçici  maddenin birinci fıkrasının (E) bendiyle AYİM kaldırılmıştır.  İlgili hukuk için bkz. Murat Kurt, B. No: 2015/13014, 8/3/2018, §§ 21- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/16176",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, askerlik mesleğinden kaynaklanan psikiyatrik rahatsızlık dolayısıyla oluşan zararların tazmini istemiyle açılan davanın süre aşımından reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, binanın bodrum katlarına ruhsata aykırı bağımsız bölüm yapıldığından bahisle ruhsatsız olarak yapılan kısımların yıkımına karar verilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 14/12/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu konut yapı kooperatifi, İstanbul'un Arnavutköy ilçesinde konut inşa etmektedir. Başvurucu, inşaatın devamı sırasında normal uygulamadan %15 oranında ilave inşaat haklarının olduğunu öğrenmeleri üzerine tadilat projesi hazırlayıp Taşoluk beldesi Belediye Başkanlığına sunduklarını belirtmiştir. Başvurucunun beyanına göre bu tadilat projeleri anılan Belediye tarafından onaylanmış ancak inşaat hacminin değişmediği belirtilerek tadilat ruhsatı düzenlenmesine gerek olmadığı belirtilmiştir. Belediye tarafından tadilat projelerinin üzerine ruhsat numaraları yazılarak tadilat projeleri ruhsatın eki durumuna getirilmiştir. İnşaatların bulunduğu bölge 2009 yılında kurulan Arnavutköy Belediyesi (Belediye) sınırları içerisinde kalmıştır. Belediye 25/3/2010 tarihli encümen kararı ile inşaatların bodrum katlarının bağımsız bölüme çevrildiği gerekçesiyle ruhsatsız olarak yapılan bu bağımsız bölümlerin yıkımına ve başvurucu kooperatif hakkında 228,80 TL idari para cezası uygulanmasına karar vermiştir. Başvurucu, 25/3/2010 tarihli encümen kararının iptali istemiyle İstanbul  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır. Mahkeme, 25/10/2011 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde, mahallinde yapılan keşif ve alınan bilirkişi raporu sonucunda mimari projeye göre ortak kullanım alanı ve depo olarak belirlenen bodrum katlarının ruhsat ve eki projesine aykırı olarak daireye çevrilmiş olduğunun tespit edildiği vurgulanmıştır. Buna göre idari işlemin hukuka aykırı olmadığını saptayan Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir. Danıştay Ondördüncü Dairesi 14/5/2014 tarihinde kararın onanmasına hükmetmiştir. Başvurucunun karar düzeltme istemi de aynı Dairenin 8/10/2015 tarihli kararıyla reddedilmesi üzerine hüküm kesinleşmiştir.  Nihai karar, başvurucu vekiline 17/11/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 14/12/2015 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur.  Konu ile ilgili hukuk için bkz. Murat Emrah Emre, B. No: 2018/1275, 30/10/2018, §§ 13- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/19458",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, binanın bodrum katlarına ruhsata aykırı bağımsız bölüm yapıldığından bahisle ruhsatsız olarak yapılan kısımların yıkımına karar verilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/17784",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, alacağın tahsili amacıyla Hacettepe Üniversitesi Rektörlüğü aleyhine yürüttüğü ilamsız icra takibinden kamu mallarının haczinin mümkün olmaması nedeniyle sonuç alamayan başvurucunun mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru, 22/11/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvuruda, Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca 23/12/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 25/5/2015 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Adalet Bakanlığına (Bakanlık), başvuru konusu olay ve olgular bildirilmiş, başvuru belgelerinin bir örneği görüş için gönderilmiştir. Bakanlığının 23/6/2015 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu, katıldığı ihale sonucunda Hacettepe Üniversitesi Rektörlüğü (Üniversite) ile aralarında imzalanan sözleşme uyarınca teslim ettiği malların bedellerinin ödenmediğini belirterek 20/4/2012 tarihinde Ankara  İcra Müdürlüğünün 2012/4998 sayılı dosyasında Üniversite aleyhine ilamsız icra takibi başlatmıştır. Üniversitenin idari birimlerinin bulunduğu binaya 26/3/2013 tarihinde haciz yapılması amacıyla gidilmiş, borçlu tarafından devlet mallarının haczedilemeyeceğinin ileri sürülmesi üzerine haciz yapılması talebi icra memuru tarafından reddedilmiştir. Başvurucu, icra memurunun kararının kaldırılması talebiyle 2/4/2013 tarihinde Ankara  İcra Hukuk Mahkemesine şikâyette bulunmuştur. Mahkemenin, 3/4/2013 tarihli ve E.2013/280, K.2013/286 sayılı kararıyla, Üniversitenin özel bütçeli kamu idaresi olduğu, mallarının devlet malı olarak kabul edilmesi gerektiği, Üniversitenin elinde bulunan tüm malların kurumun devamlılığı için zaruri olduğu belirtilerek ��ikâyetin reddine karar verilmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin 5/7/2013 tarihli ve E.2013/17547, K.2013/25433 sayılı ilamıyla ilk derece mahkemesinin kararı onanmıştır. Karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 27/9/2013 tarihli ve E.3013/26586, K.2013/30293 sayılı ilamıyla reddedilmiştir. Başvurucu 22/11/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu 22/6/2015 tarihli dilekçesinde, takip konusu borcun ödendiğini bildirmiştir.B. İlgili Hukuk 9/6/1932 tarihli ve 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun  maddesinin “Haczi caiz olmıyan mallar ve haklar” kenar başlıklı birinci fıkrasının (1) numaralı bendi şöyledir: “Aşağıdaki şeyler haczolunamaz: Devlet malları ile mahsus kanunlarında haczi caiz olmadığı gösterilen mallar,” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/8525",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, alacağın tahsili amacıyla Hacettepe Üniversitesi Rektörlüğü aleyhine yürüttüğü ilamsız icra takibinden kamu mallarının haczinin mümkün olmaması nedeniyle sonuç alamayan başvurucunun mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; askerî okuldan ilişiğin kesilmesi işlemine karşı açılan davada ret hükmüne ulaşılırken bariz takdir hatası yapılması, esasa etkili iddiaların karşılanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 15/1/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 2011-2012 eğitim öğretim yılı itibarıyla Deniz Astsubay Meslek Yüksek Okulu bünyesinde askerî öğrenci olarak eğitime başlamıştır.  İkinci sınıfın sonunda sahip olduğu disiplin puanlarının tümünü yitirdiğinden bahisle başvurucunun Deniz Astsubay Meslek Yüksek Okulu ile ilişiği 27/6/2013 tarihli işlemle kesilmiştir.  Başvurucu, ilişik kesme işlemine karşı Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) nezdinde iptal davası açmıştır. AYİM İkinci Dairesi (Mahkeme) 4/6/2014 tarihli kararıyla davayı reddetmiştir. Ret gerekçesinde öncelikle 31/1/2013 tarihli ve 6413 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Disiplin Kanunu uyarınca oda hapsi disiplin cezasının mevzuattan çıkarıldığı hatırlatılmıştır. Disiplin hükümleri yönünden 6413 sayılı Kanun'un öngördüğü yönetmelik ihdas edilene kadar 27/7/1967 tarihli ve 926 sayılı Türk Silâhlı Kuvvetleri Personel Kanunu hükümlerinin uygulanmasına devam edileceği ve ceza puanları hariç olmak üzere oda hapsi disiplin cezalarının izinsizlik cezası olarak uygulanacağı hususlarının 6413 sayılı Kanun'un geçici  ve geçici  maddelerinde hüküm altına alınmış olduğu ifade edilmiştir. Bu geçici maddeler ile yasa koyucunun 6413 sayılı Kanun yürürlüğe girmeden önce askerî öğrenciler hakkında tesis edilen disiplin puanı düşürme işlemlerinin aynen muhafaza edilmesine yönelik irade gösterdiği yönünde belirleme yapılmıştır. Bu belirleme yapıldıktan sonra başvurucunun disiplin puanının tükenmesine neden olan ve oda hapsi cezalarının da içinde olduğu disiplin cezaları yıllar itibarıyla tek tek sayılmak suretiyle hatırlatılmıştır. Başvurucuya 2012/2013 eğitim öğretim yılında verilen cezalardan 8/3/2013 tarihinden itibaren tesis edilenlerin 6413 sayılı Kanun gereği oda hapsi değil izinsizlik cezası şeklinde uygulandığı vurgulanmıştır. Başvurucunun toplam olarak 1 kez Alay, 2 kez Yüksek Disiplin Kuruluna sevk edilmek suretiyle disiplin konusunda ikaz edildiği, ayrıca velisinin de disiplin zafiyeti nedeniyle uyarıldığı ancak buna karşın disiplin açısından başvurucunun istenilen seviyeye ulaşamadığı hususlarına dikkat çekilmiştir. Çıkarılma işleminin sebebi olan disiplin cezalarının tümünün yetki ve şekil unsuru yönünden hukuka uygun olduğu belirlenmiştir. Disiplin notunun kırılması ve notların toplanmasında maddi hata yapılmadığı, her türlü eylemin cezalandırılması cihetine gidilmediği, bazı durumlarda ikaz ile yetinildiği tespit edilmiştir. Sonuç itibarıyla çıkarılma işleminin tüm unsurlarıyla mevzuata ve hukuka uygun olduğu kanaatine varılarak ret gerekçesi oluşturulmuştur. Ret kararı iki üyenin ayrışık oyuna karşılık oyçokluğu ile alınmıştır. Ayrışık oy gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından 6413 sayılı Kanun yapılmış, bu Kanun ile oda hapsi cezası kaldırılmış, verilen cezalar kınama ve izinsizlik cezaları olarak öngörülmüş, Türk Silahlı Kuvvetlerinde görevli askeri öğrencilere de verilecek cezalar arasında oda hapsi cezasına yer verilmemiş, oda hapsine ilişkin hükümler yürürlükten kaldırılmış, ancak yapılan bu değişikliğin yürürlüğe girmesi yürütme organının iradesine bırakılmıştır. idare de, yasal değişikliğin yürürlüğe girebilmesi için şart koşulan yönetmeliği çıkarmakta gecikmiş, sonuç olarak; yasadan aldığı bu yetkiyi geç kullanmak suretiyle oda hapsi cezasının puan olarak yürürlükte kalmasını sağlamıştır. 6413 sayılı Kanunun Geçici 3'üncü maddesinin 2'nci fıkrasının; \"23'üncü maddenin 2'nci fıkrasında düzenlenen yönetmelik yayımlanıncaya kadar , askeri öğrenciler hakkında ceza puanları hariç olmak üzere.\" şeklindeki düzenlemesinin; yasanın yürürlüğe girmesini yönetmelik çıkarma şartına bağlamak suretiyle yasama yetkisini yürütme organına devretmesi, uygulamada idarenin geç yönetmelik çıkarmış olması nedeniyle yasanın yürürlüğünü ötelemiş/engellemiş olması, düzenlemenin bu haliyle yasama yetkisinin devri sonucunu doğurması nedeniyle \"Kuvvetler Ayrılığı\" ilkesine ve dolayısıyla Anayasa'nın 7'nci maddesine aykırı olduğu, keza yasama organının iradesini ortaya koyarak çıkardığı 6413 sayılı Kanunun bir bölümünün yürürlük tarihinin (aynı Kanunda yayımı tarihinde yürürlüğe gireceği belirtilmesine rağmen) belirsiz kaldığı, bu haliyle personelin hangi işlem ve eylemleri nedeniyle haklarında hangi hukuk kurallarına göre işlem tesis edileceğini öngörmeleri ve hareketlerini buna göre düzenlemelerinin mümkün olamayacağı, dolayısıyla bahse konu hükmün \"Hukuki Belirlilik\" ve \"Hukuk Devleti\" ilkelerini kapsayan Anayasanın 2'nci maddesine de aykırı olduğu, görülmektedir. Açıklanan nedenlerle; 6413 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Disiplin Kanununun Geçici 3'üncü maddesinin 2'nci fıkrasının; \"23'üncü maddenin 2'nci fıkrasında düzenlenen yönetmelik yayımlanıncaya kadar, askeri öğrenciler hakkında ceza puanları hariç olmak üzere.\" şeklindeki düzenlemesini Anayasanın 2 ve 7'nci maddelerine aykırı gördüğümüzden, iptali için Anayasa Mahkemesine başvurulmasına ve davanın geri bırakılmasına karar verilmesi gerekirken davanın reddine karar veren sayın çoğunluk görüşüne katılamadık.\"  Ret hükmüne yönelik karar düzeltme istemi Mahkemenin 3/12/2014 tarihli hükmüyle reddedilmiştir.  Başvurucu nihai kararı 22/12/2014 tarihinde tebellüğ etmesinin ardından 15/1/20155 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  6413 sayılı Kanun'un \"Askeri öğrenciler hakkında verilebilecek cezalar\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Askeri öğrencilere verilebilecek disiplin cezaları ağırlık derecesine göre aşağıda belirtilmiştir:a) Kınamab) İzinsizlik(2) Kınama cezası; öğrencinin, disiplinsizlik teşkil eden davranışlarda bulunduğununsomut olarak tespit edilmesi ve bunun yazı ile bildirilmesidir. Bu ceza, disiplin amirleri tarafından ekli (1) sayılı çizelgeye göre verilir.(3) İzinsizlik cezası; öğrencinin, hafta sonu tatilinden faydalandırılmamasıdır. Bu ceza, disiplin amirleri tarafından ekli (1) sayılı çizelgeye göre, öğrenci disiplin kurulları tarafından ise üç hafta sonundan az olmamak üzere altı hafta sonuna kadar (bu süre dâhil) verilir.\" 6413 sayılı Kanun'un geçici  maddesinin ikinci fıkrasının ilk cümlesi şöyledir:\"Askeri öğrencilerin disiplinsizlik teşkil edebilecek fiilleri ve bu fiillere verilebilecek disiplin cezalarının türleri ve miktarı, disiplin amirlerinin kimler olacağı, öğrenci disiplin kurullarının kurulması, kurul kararlarına itiraz ve bu kurullara ilişkin diğer hususlar, disiplin puanları, disiplinsizliklerde düşülecek disiplin ceza puanları ile disiplin cezalarına bağlı idari işlemler yönetmelikle tespit edilir. \" 6413 sayılı Kanun'un geçici  maddesinin ikinci fıkrası şöyledir:\"23 üncü maddenin ikinci fıkrasında düzenlenen yönetmelik yayımlanıncaya kadar, askeri öğrenciler hakkında ceza puanları hariç olmak üzere ilgili mevzuatlarında yer alan uyarı cezaları kınama, oda hapsi cezaları ise ceza süresinin yarısı kadar izinsizlik cezası olarak uygulanır.\" 11/4/2012 tarihli ve 4752 sayılı Astsubay Meslek Yüksek Okulları Kanunu'nun \"Disiplin ve okuldan çıkarılma\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası ile ikinci fıkrasının (a) bendi şöyledir:\"Astsubay meslek yüksek okullarına alınan her öğrenciye bir disiplin notu verilir. Disiplin notundan hangi cezalar için ne kadar not düşüleceği yürürlüğe konulacak yönetmelikte belirtilir.Astsubay meslek yüksek okullarında öğrenim gören öğrenciler aşağıdaki hallerde okuldan çıkarılırlar:a) Bu Kanun hükümlerine göre çıkarılacak yönetmelik gereğince verilen disiplin notunukaybedenler.\" 4752 sayılı Kanun temel alınarak ihdas edilen ve 16/10/2003 tarihli ve 25261 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Astsubay Meslek Yüksek Okulları Yönetmeliğinin \"Disiplin ve okuldan çıkarılma\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi şöyledir:\"Astsubay meslek yüksek okulu öğrencileri aşağıdaki hâllerde, yüksek disiplin kurulu kararıyla okuldan çıkarılırlar:a) Disiplin notunun tamamını kaybedenler,\"  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/912",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, askerî okuldan ilişiğin kesilmesi işlemine karşı açılan davada ret hükmüne ulaşılırken bariz takdir hatası yapılması, esasa etkili iddiaların karşılanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yakınlarının ölümünde sorumluluğu bulunduğu iddia edilen kamu görevlileri hakkında soruşturma izni verilmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 13/7/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvuruculardan Zeynep Bayburt, epilepsi hastası olan eşi Y.B.nin nöbet geçirmesi üzerine 30/12/2014 tarihinde Giresun Devlet Hastanesi (Hastane) Acil Servisine başvurmuştur. Başvurucu; eşinin üç gündür ilaçlarını almayı reddettiğini, saldırgan hareketlerinin ve genel durumunun giderek kötüleştiğini ilgili doktora ifade etmiştir. İlk aşamada Hastanenin Acil Servisinde gerekli tetkikleri yapılan Y.B.nin nedeni bilinmeyen yüksek ateşinin olduğu, sık sık epilepsi nöbeti geçirdiği, beyin iltihabı şüphesi bulunduğu, kendisinde bilinç bozukluğu oluştuğu için aynı Hastanede görev yapan Nöroloji Doktoru T.Y. tarafından yoğun bakım servisine yatırılması uygun görülmüştür. 31/12/2014 tarihinde Y.B.nin genel durumunda düzelme olduğunu tespit eden T.Y., hastanın birkaç gün daha yoğun bakımda takip ve tedavi edilmesinin uygun olacağını değerlendirmiştir.  2/1/2015 tarihinde Y.B.nin tamamen bilinci yerinde olarak tedaviyi reddetmesi, yoğun bakım hemşiresini darbetmesi ve saldırgan davranışlarının aşırı biçimde devam etmesi üzerine Y.B., hasta yakınlarının da rızası ile her iki kol ve bacağından kol ve bacak bağlarıyla, ayrıca gövdesinden çarşafla bağlanarak sakinleştirici ilaçlar yapılmak suretiyle yatağa sabitlenmiş bir şekilde yoğun bakımdan Nöroloji Servisine çıkarılmıştır. 3/1/2015 tarihinde Y.B. odada yalnız olduğu bir anda bağlarından kendini kurtarmış, saat 20 sıralarında sesler üzerine gelen hemşireler tarafından camda iken fark edilmiş ancak kendisine yetişilemeden odasının camından atlamak suretiyle intihar etmiştir. Y.B. yapılan tüm müdahalelere rağmen saat 50'de hayatını kaybetmiştir. Saat 00 sıralarında Giresun Cumhuriyet Başsavcılığına (Başsavcılık) haber verilmesi üzerine Başsavcılık tarafından olayla ilgili olarak derhâl ve resen soruşturma başlatılmıştır. Başvurucular da 30/1/2015 tarihli dilekçeyle ölüm olayında sorumluluğu bulunan sağlık personelinden şikâyetçi olmuştur. Her iki soruşturma Başsavcılık tarafından 2015/4 numaralı dosyada birleştirilerek yürütülmüştür. Olayın haber verilmesi üzerine aynı gün Hastaneye gelen Cumhuriyet savcısı, olay yeri ile müteveffanın yattığı odada da incelemeler yapmıştır. Cumhuriyet savcısı huzurunda, saat 30 civarında Olay Yeri İnceleme Bürosunda görevli kolluk görevlisi tarafından fotoğraf çekimi yapılırken aile hekimliğinde görevli bilirkişi doktor tarafından da ölü muayene işlemi gerçekleştirilmiştir. 3/1/2015 tarihli Ölü Muayene Tutanağı'nda özetle cesedin sağ kaşında sıyrık olduğu, sağ kulağından kan geldiği, kafatasında 5 cm civarında, düşmeye bağlı kesi ve çökme kırığı bulunduğu, boyun kemiğinin kırık olduğu, sağ ayak bileğinde morarma ve sıyrıklar ile sol diz kapağında morluk olduğu, herhangi bir darp ya da cebir izine rastlanmadığı belirtilmiştir. Raporda, ölüm sebebinin kafa travmasına bağlı solunum ve dolaşım yetmezliği olduğu tespitinde bulunulmuş ve kesin ölüm sebebinin tespiti için klasik otopsi yapılması gerektiğine istinaden cesedin Trabzon Adli Tıp Kurumuna (ATK) sevkine karar verildiği belirtilmiştir. Başsavcılık tarafından aynı gün ceset klasik otopsi işlemi için ATK Trabzon Grup Başkanlığına gönderilmiştir. ATK'nın 27/2/2015 tarihli otopsi raporunda özetle, kafatasında oksipitalde çok parçalı çökme kırığı, çok sayıda kaburgada ayrıklı parçalı kırık, sağ göğüs boşluğunda kan, her iki akciğerde kanama, her iki göğüs arka duvarda kaburga kırıkları bulundu��u, otopsi esnasında alınan kan, göz içi sıvısı ve idrarın kimyasal tetkikinden rastlanan ilaç etken maddelerinin tedavi dozlarında olduğu belirtilerek kesin ölüm nedeninin genel beden travmasına bağlı kafatası, omurga ve kaburga kırıkları ile birlikte bulunan beyin kanaması, beyin doku harabiyeti ve iç organ harabiyeti olduğu tespitine yer verilmiştir. Giresun İl Emniyet Müdürlüğü 13/1/2015 havale tarihli fezlekesiyle olaya dair temin edilen bazı tanık beyanlarını Başsavcılığa iletmiştir. Başsavcılık Hastaneden 18/2/2015 tarihinde müteveffanın odasının bulunduğu koridoru görüntüleyen kamera varsa kayıtlarını talep etmiş, Hastane 2/3/2015 havale tarihli yazısıyla belirtilen yeri görüntüleyen bir kamera bulunmadığını bildirmiştir. Başsavcılık 10/2/2015 tarihinde Giresun Valiliğinden (Valilik) olayda kusuru bulunan Hastahanede görevli sağlık personeli hakkında görevi ihmal suçundan soruşturma yürütülmesi için 2/12/1999 tarihli ve 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin Yargılanması Hakkında Kanun uyarınca soruşturma izni verilmesi talebinde bulunmuştur. Olay anında Hastanede görevli nöbetçi nöroloji doktoru, hastadan sorumlu nöroloji doktoru, idari nöbetçi patoloji doktoru, nöroloji servisi hemşireleri, yoğun bakım hemşireleri ve nöbetçi sorumlu hemşire hakkında ön inceleme yürütülmüştür. Ön incelemeciler tarafından hastadan sorumlu doktorlar, yoğun bakımda ve serviste olay günü görev yapan hemşireler, klinik destek görevlileri, temizlik görevlisi ve güvenlik görevlisinin beyanları alınmıştır. Anılan şahıslar olayın seyrine ilişkin benzer beyanlarda bulunmuşlardır. Hastadan sorumlu olan Nöroloji Doktoru T.Y.nin ön inceleme sırasında alınan beyanının ilgili kısımları şöyledir:\" [Y.B.] isimli erkek hasta 14 tarihinde acil servise başvurmuştur. Hastanın bilinen epilepsi hastalığı ve bununla ilgili kullandığı ilaçları mevcutmuş. Hasta acil servise, evde olan kasılmalarının ardından halsiz ve uykuya meyilli bir halde getirilmiş. Takiplerinde aşırı derecede huzursuz ve sinirli, etrafına saldıran bir durum gelişmiş, arada kasılmaları da devam ediyormuş. Hasta yakınları acil doktoruna 3 gündür böyle olup, giderek kötüleştiğini ve ilaçlarının hiç birini almadığını ifade etmiş. 14 tarihinde acile bakan sorumlu nöroloji doktoru ben olduğum için acil doktoru tarafından telefonla arandım ve hasta hakkında bilgilendirildim, ateş yüksekliğinin 5 santigrat derece olduğu, hastanın 2 gün önce 14 tarihinde aynı şikayetlerle nöroloji polikliniğinde görüldüğü, ilaç düzenlenerek ilaçlarını düzenli almasının söy1endiği ve hastanın o gün genel durumu iyi olduğundan evine gönderildiğini öğrendim. Ardından bir süre sonra poliklinik odamda muayene yaparken odama gelen hastanın yakını ile görüştüm. ... Hastanın bana danışıldığında ateş yüksekliğinin de olduğunu öğrenince hastanın sara nöbetlerini tetikleyen bir enfeksiyon varlığı açısından enfeksiyon hastalıkları tarafından konsulte edilmesini ... ifade ettim. Enfeksiyon hastalıkları doktoru tarafından ayrıntılı olarak değerlendirilen hastanın birçok farklı tah1i1, tetkik ve belinden beyin suyu alınarak ensefalit/meningoensefalit yönünden tahlil yapılmış. Ancak yüksek ateşe neden olabilecek herhangi bir enfeksiyon odağı bulunamadığı, ateş takibi gerektiği, alınan kültür tetkiklerinin sonuçlarına göre tekrar değerlendirileceği belirtilmiş. ... acile hastayı değerlendirmek için gittiğimde, hastaya aşırı sinirlililiği, küfürlü konuşmaları ve yatağında zapt edilemediği için ben gelmeden hemen önce nörodol iğne yapıldığını öğrendim. ... Hastanın eşi tarafindan bu durumun daha öncede defalarca olduğu belirtildi ve nörodol iğnesinin epileptik nöbet tetikleme yan etkisi nedeniyle hastaya yan etki yapmış olduğu göz önünde bulundurularak, jeneralize tonik-klonik nöbetleri art arda tekrarlayan hastaya infuzyonu yapıldı. Nedeni bilinmeyen ateş yüksekliği, ensefalit şüphesi ve status epileptikus kliğini olduğudan hastaya yatış yapılması uygun görüldü......Yine eski kayıtlarda geçen ilaçları incelediğimde bu bu branşlarla ilgili ilaçlar dışında psikiyatri gibi herhangi bir branşa ait kayda rastlamadım. ... Acilde çekilen beyin diffüzyon MRG'de sol beyin yarısında yaygın geçirilmiş damar tıkanıklıklarına bağlı hasarlı alanlar gördüm, ... Hastaya EEG çekilmesini istedim. Ancak 14 tarihli yeni çekilen EEG olduğunu öğrendiğim için çekilen EEG incelemesini değerlendirdim. ... Hastaya hem nöbet kontrolünü sağlamak hem de epilepsi nöbeti geçirmediği aralarda olan saldırganlığını önlemek amacıyla diazem tedavisi uyguladım. ... Enfeksiyon hastalıkları tarafından ensefalit şüphesi ve ateş yüksekliği açısından kültür sonuçları çıkana kadar tedavide geç kalınması için intravenöz antibiyotik tedavisi başlandı. Ensefalit şüphesini netleştirmek için kontrastlı beyin MRG için randevu alındı. ... 14 tarihi akşam saatlerinde yaptığım hasta başı vizitimde diazeminfüzyonunun  gününde nöbetlerinin durduğunu, uykuya meyilli olsa da bilincinin açı1dığını ve sorduğum sorulara kısmen de olsa anlamlı cevap vermeye başladığını, normal yemek yemeğe başladığını gördüm. Ateş ve bilinç yakın takibine devam edilmesinin uygun oacağını düşünerek bir iki gün daha yoğun bakımda takip edilmesine karar verdim. Genel yoğun bakım hemşirelerine de, hasta iyice düzelirse ve eş zamanlı başka yoğun bakım ihtiyacı olan bir hasta söz konusu olursa hastanın normal servise çıkabitecegi yönünde bilgi verdim. 2015 tarihinde ilaç1ara rağmen aşırı saldırganlığının olduğunu, yoğun bakım hemşirelerine saldırıda bulunup, hastanın bilincinin tamamen açık olarak tedaviyi reddettiği hastane telefonundan cep telefonum aranarak tarafıma bildirildi. Sözlü order ile hastaya diazem yapılması, bu durumun yakınlarına bildirilmesi gerektiğ, hastanın kendisinin tedaviyi kabul etmediğine dair imza alınarak taburcu olabileceği ya da hasta ı.v. antibiyotik aldığı ve nöbet açısından takibi yönüyle yatmasında fayda olduğundan hasta yakınları ile görüşülerek. serviste yakınları tarafindan kontrol ve yakın gözetim altında tutulabilecekse servise alınması öneri1di. Yoğun bakım hemşiresi tekrar telefon açarak, hasta yakınları ile görüştüklerini ve hasta ile ilgilenmeyi ve başında durmayı kabul ettiklerini, hastayı hastaneden çıkarmak istemediklerini bildirdi ve hasta diazem uygulanarak nöroloji servisine geçirilmesi ifade edildi. ... Hastanın yoğun bakımdan çıkabilecek kadar iyi durumda olduğu ve yoğun bakım yatağı ihtiyacı olması halinde yoğun bakımdan servise çıkarılabilecek bir hasta olduğu, yoğun bakım vizitini yapan nöbetçi anestezi ve yoğun bakım uzmanı hekim tarafindan da hemşirelere ifade edilmiş. .... Servis hemşireleri ve personel tarafından hastanın kendisine zarar vermemesi amacıyla her bir kolundan iki kol bağı, her bir bacağından bacak bağı ve gövdesinden çarşafla yatağa bağlanan (bu durum için hasta yakınından sözel ve yazılı onay alınmıştır) hastaya nöbetçi doktor tarafından nörodol yapılması servis hemşiresine söylenmiş. Ancak hasta öncesinde tarafıma telefonla danışıldığında hastaya nörodol yapılması halinde epilepsi nöbetlerini tetikleyici yan etki yaptığından ... mümkün olduğunca uygulanmaması, seroquel 200 mg tablet verilmesi, tekrar zorda kalınırsa diazem uygulanabileceği, ancak diazem çok kısa bir süre önce yoğun bakımdan çıkarken yapıldığından ve ard arda uygulanan dozları solunumu deprese edici etki yapabileceğinden seroquelin etkisinin beklenmesi önerilnıişti. Bu nedenle ... hastaya 200 mg seroquel ağızdan verilmiş ve hastanın ilacı yuttuğundan emin olunana kadar hemşire başında beklemiş. Hastanın ilacı yuttuğundan emin olan servis hemşiresi, yatağa kollarından, bacaklanndan ve gövdesinden bağlanarak sabitlenmiş olan hastayı hastanın eşine, yani refalartçisine teslim ederek, kısa bir süreliğine odadan ayrılmış. Hasta yakını da hastanın durumunu gördüğü, hastanın başında durması ve herhangi bir durumda hemşire hanımlara haber vermesi kendisine söylenmiş olmasına rağmen odayı terk ettiği ve aynı servisteki başka bir odada tanıdığı kişilerin yanına gitmiş olduğu hem hastane personeli hem de servisteki diğer hastalar tarafından bana söylenmiştir. Hasta, yakınının odada olmadığı bu süre içerisinde yatağa sabitleme bağlarını koparmış, idrar sondasını ve damar yollarını çıkarmış. Yan odadan gelen gürültüleri duyan diğer odadaki hasta ve hasta yakınları hemşire hanımlara seslenmiş, hızla olay yerine gelen hemşire hanım odanın kapısını açtığında hastayı camda görmüş ve o anda hemşire yetişemeden hasta odasının camından  kattan aşağı atlayarak intihar etmiş ve acil serviste yapılan tüm müdahalelere rağmen yanıt alınamayarak hayatını kaybetmiş (ex olmuş)...\" Hastanın servise çıkarılmasından sonra ilk tedavisini yapan Hemşire B.O.nun beyanının ilgili kısımları şöyledir:\"...Daha sonra tahminen 15:50 civarında genel yoğun bakımdan hasta bir hemşire, iki tane yoğun bakım klinik destek personeli ve bir hastane özel güvenlik görevlisi ile birlikte hastanın eşi refakatinde yatağa sabitlenmiş bir şekilde nöroloji servisine geldi. Hasta servis koridorunda yoğun bakım yatağından normal servis yatağına alınırken saldırgan davranışları ile biz görevlilere karşı küfür ederek saldırmaya çalıştı. Güvenlik görevlisine tekme attı. ... Hatta görevli dört tane erkek personel tarafından zor zapt edildi. Hasta o sırada yanımızda olan eşini gördükçe daha çok saldırganlaşıp küfürler etmeye başladı. ... Hastanın eşi yapılan işlemleri görüyordu. O sesleri duyan nöbetçi dahiliye uzmanı Dr. [F.] yanımıza geldi. ... O sırada Dr. [T.Y.] tarafından sözlü ordır edilen seragual 100 mg tablet koridorda Hemşire [E.] tarafından hastaya yutturuldu. Dr. [F.] sakinleştirici norodol akineton ampul yapmamızı söyledi. Bizde Dr. [T.Y.nin] epilepsi nöbetlerini artıracağını söylediğinden yapmamamız gerektiğini söyledik. Dr. [F.] de tamam dedi. Hasta servis koridorunda yaklaşık 15- 20 dakika yoğun bakım yatağından servis yatağına alınmaya çalışıldı. Yatağa alındıktan sonra 2 ayakları 2 kolları ikişer tane sabitleyici ile yatağa bağlandı. Ayrıca göğsünden tespitlenerek hareketi kısıtlandı .... Bu arada hastanın eşi kapı önünde bizi izliyordu. Hemşire [E.] hastanın yanındayken sözlü ordır edilen seregual 100 mg hastaya yutturmaya çalıştı ve Dr. [T.Y.nin] sözlü ordır etmiş olduğu seregual 200 mg ilacın toplam dozunu vermiş oldu. Bu süre zarfında hasta sakinleşmiş bir durumdaydı. Ben, Dr. [F.] hastanın eşi kapının önünde beş dakika kadar bekledik. Hastanın sakinleştiğini görünce eşi kapı önünde kaldı ve biz görevliler diğer hastalarla ilgilenmek üzere oradan ayrıldık. ... Aradan 5 dakika geçti geçmedi, diğer hasta yakınları koridorda hasta atlıyor çığlıklarını duymam üzerine bulunduğum odadan çıkarak 254 nolu odaya koştum. O sırada Hemşire [E.] koşarak geldi. Hastanın kapısına vardığımızda hasta kendini camdan dışarı sarkıtmış bir eliyle pencere arasını tutuyordu. Kafası bizi görecek kadar yüksekti. Bizi görünce hasta kendisini bıraktı...\" Yürütülen idari soruşturma neticesinde ilgililer hakkında soruşturma izni verilmemesi gerektiği kanaatini içeren 17/3/2015 tarihli ön inceleme raporu düzenlenmiştir. Valilik 24/3/2015 tarihli kararıyla hastanın tıbbi anlamda gerek tedavisi gerek güvenliğini sağlamak adına tıbbi ve manevi olarak tüm yapılması gereken uygulamaların yapıldığı, ilgililerin yapılan tıbbi iş ve işlemlerde herhangi bir kusur veya ihmallerinin olmadığı gerekçesiyle soruşturma izni verilmemesine karar vermiştir. Karara karşı başvurucular tarafından yapılan itiraz, Ordu Bölge İdare Mahkemesinin 20/5/2015 tarihli kararıyla soruşturma izni verilmemesi kararının yöntem ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle reddedilmiştir. Başvurucular anılan kararın 11/6/2015 tarihinde kendilerine tebliğ edilmesi üzerine 13/7/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. Başsavcılık 23/6/2015 tarihli kararıyla ölüm olayıyla ilgili herhangi bir suç unsuru tespit edilemediğini belirterek kovuşturmaya yer olmadığına, olayda ihmali bulunduğu iddia edilen görevliler hakkında yürütülen soruşturma yönünden de soruşturma izni verilmemesi nedeniyle işlem yapılmasına yer olmadığına karar vermiştir. Anılan karar 13/7/2015 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/12057",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yakınlarının ölümünde sorumluluğu bulunduğu iddia edilen kamu görevlileri hakkında soruşturma izni verilmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, avukatın mesleğini icra ederken sarf ettiği iddia edilen sözlerden dolayı cezalandırılması nedeniyle ifade özgürlüğü ve özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 26/11/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyon başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Bölüm Başkanı, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: 1993 doğumlu başvurucu, İstanbul Barosuna kayıtlı bir avukat olup insan hakları ve ceza hukuku alanında çalışmaktadır. Başvurucunun iddiasına göre 27/9/2017 tarihinde meslektaşı Av. G.yle şüpheli müdafii olarak İstanbul Emniyet Terörle Mücadele Şube Müdürlüğünde bulundukları sırada başvurucu, müvekkillerinden A.nın ifadesinin alınması için yukarı kata çıkarıldığı esnada A.nın sağ gözünün tamamen kanlandığını görmüştür. Bunun üzerine henüz A.nın ifadesi alınmaya başlanmamışken başvurucu ve diğer avukatın çeşitli dosyalarda bazı müvekkillerine işkence yaptığını tespit ettikleri, Hande takma isimli polis memuru ile Av. G. arasında sözlü bir tartışma yaşanmıştır.  Bu tartışma esnasında başvurucunun iddiasına göre;- Başvurucu, Hande takma isimli polis memuruna \"Parmak izi alınırken mi yoksa parmak izi alındıktan sonra mı müvekkilin gözüne yumruk attın?\" sorusunu yöneltmiştir. Polis memuru henüz cevap vermeden müvekkil A. araya girerek yaşadığını iddia ettiği işkenceyi anlatmıştır. Polis memuru da A.ya cevaben \"Öyle mi yapmışım? Pekâlâ öyle yapmışım demek ki o hâlde benimle mahkemede hesaplaşın.\" demiştir. Başvurucu bu sözler üzerine \"Hangi mahkemelerde hesaplaşacağız? Arkadaşlarımızı tutuklattığınız mahkemelerde mi?\" diye sormuştur. Müşteki polis memuru bu sorunun ardından \"Bizimle nerede hesaplaşacaksın? Nerede?\" şeklinde yüksek sesle konuşarak başvurucunun üzerine yürümüştür. Başvurucu da \"Sizinle bir yerde hesaplaşacağım demedim, tehdit falan etmedim.\" diyerek kendisini polis memuruna açıklamaya çalışmıştır. - Müvekkili A. hakkında 27/9/2017 tarihinde 97395 sayılı genel adli muayene raporu düzenlenmiştir. Söz konusu raporda gözaltı süresince A.nın fiziksel travmaya maruz kaldığı ve sağ göz orbital bölgede kanlanmanın mevcut olduğu tespit edilmiştir. Yaşananlarla ilgili olarak polislerce 28/9/2017 tarihinde 30'da bir tutanak tanzim edilmiştir. Söz konusu tutanağa göre Terör ve Örgütlü Suçlar Soruşturma Bürosunun yürüttüğü bir soruşturma kapsamında 27/9/2017 tarihinde saat 22 civarında gözaltında tutulan A.B. isimli şüphelinin avukatları, polis memuruna yüksek sesle ve tehditkâr vaziyette \"Hande neden işkence yapıyorsun?\" diye sormuştur. Tutanağa göre polis memurunun \"Sizinle muhatap olmuyorum, ifadenize devam edin.\" demesi üzerine başvurucunun yanındaki avukat, polis memuruna \"İşkence yapıyorsun.\" diyerek bir elinin yumruğunu koridordaki duvara kaldırmış, \"Bak duvara böyle yumruk at.\" demiştir. Bunun üzerine polis memurunun Savcılığın talimatı ile 4/7/1934 tarihli ve 2559 sayılı Polis Vazife ve Salahiyet Kanunu'nun  maddesi uyarınca şüphelilerin mukavemetlerini kırmak amacıyla orantılı güç kullandığı şeklindeki açıklamasına cevaben yine başvurucunun meslektaşının \"Peki müvekkilimi yumruklamışsın, parmak izi bittikten sonra odaya kapatıp işkence yapmışsın.\" şeklinde suçlayıcı konuştuğu belirtilmiştir. Polis memuru \"[...] avukatları olarak siz de şahıs da istediğiniz yere bu konuda ister savcılığa ister başka yere başvurabilirsiniz.\" demiş; başvurucu da iddiaya göre \"Seninle hesaplaşacağımız yer mahkemeler değil.\" şeklinde cevap vererek polis memurunu tehdit etmiştir. Bahsi geçen tutanağın devamında polis memurunun avukatların suç içerikli beyanları sebebiyle kamerasını açmaya çalıştığı ve avukatlara \"Benimle mahkemeler dışında nerede hesaplaşacaksınız?\" diye sorduğu kaydedilmiştir. Söz konusu tutanağın sonunda ise örgüt mensubu şahıslar hakkında yürütülen işlemlerde bu şahısların avukatlığını yapan bazı kimselerin de örgüte müzahir şahıslardan olduğu, başvurucu avukatın \"Mahkeme dışında hesap soracağız.\" şeklindeki ifadeyle örgütsel tavır sergilediği kaydedilmiştir.  Sözü edilen tutanak, üç polis memuru tarafından imzalanmıştır. Hande takma isimli polis memuru ilgili tutanağı delil göstermek suretiyle, kendisini tehdit ettiği gerekçesiyle başvurucuyu şikâyet etmiştir. Cumhuriyet Başsavcılığı, başvurucunun polis memurunun üzerine yürüyerek ve ona parmak sallayarak \"Hande neden işkence yapıyorsun... seninle hesaplaşacağımız yer mahkemeler değil, göreceksin hesaplaşacağız.\" şeklinde sözler sarf ettiğini, böylece basit tehdit suçunu işlediğini kabul etmiş; iddianame düzenlemiştir.   Ağır Ceza Mahkemesi (Ağır Ceza Mahkemesi) başvurucunun tehdit suçunu işlediğini kabul etmiş, 000 TL adli para cezasıyla cezalandırılmasına ve 75 gün süreyle avukatlık mesleğini yapmaktan yasaklanmasına karar vermiştir. Mahkeme, gerekçesinde başvurucu ile müşteki polis memurunun beyanlarına, bunlara ilaveten tanık sıfatıyla dinlenen iki polis memuru ile başvurucunun işkence gördüğü iddia edilen müvekkili A. ile Av. G.nin tanık beyanlarına yer vermiştir. Mahkemenin kabulüne göre somut olay şu şekilde gerçekleşmiştir:\"Sanık Avukat [B.n]in şüpheli müdafii sıfatıyla, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 2017/105607 sayılı dosyası üzerinden yürütülen soruşturma kapsamında gözaltında bulunan müvekkili [A.B.n]in hazır bulunduğu 27/9/2017 tarihli ifade alma işlemi sırasında, ifade odasının önünden geçmekte olan polis memurunun üzerine yürüyüp parmağını sallayarak 'Hande neden işkence yapıyorsun .. Seninle hesaplaşacağımız yer mahkemeler değil, göreceksin hesaplaşacağız' şeklinde sözler söylediği anlaşılmakla olayların bu şekilde gerçekleştiği mahkememizce kabul edilmiştir.\" Bu bağlamda ilk derece mahkemesi, başvurucunun müşteki polis memuruna karşı \"Seninle hesaplaşacağımız yer mahkemeler değil, göreceksin hesaplaşacağız.\" şeklindeki sözlerinin basit tehdit suçunu oluşturduğunu değerlendirmiştir. İlk derece mahkemesi kararın 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinin (3) numaralı fıkrasının (a) bendi uyarınca kesin nitelikte olduğunu 7/11/2019 tarihinde açıklamıştır.  Başvurucu 26/11/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmasına rağmen ilk derece mahkemesinin kararına karşı istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Ağır Ceza Mahkemesi, kararının kesin olduğu gerekçesiyle istinaf isteminin reddine karar vermiştir. İstinaf isteminin reddine dair karara karşı istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi, ilk derece mahkemesi kararının nitelik itibarıyla kesin olduğunu belirterek 29/4/2021 tarihinde istinaf isteminin reddine 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendi uyarınca kesin olarak karar vermiştir. Başvurucunun istinaf kanun yoluna başvurusu yanlışlıkla ikinci kez sisteme kaydedildiğinden Bölge Adliye Mahkemesi bu sefer daha önce verdiği karar sebebiyle, esasa ilişkin yeniden karar verilmesine yer olmadığına dair 18/1/2022 tarihinde karar vermiştir. Bununla birlikte Mahkeme, ikinci kararında ilk karardan farklı olarak 19/3/1969 tarihli ve 1136 sayılı Avukatlık Kanunu'nun  maddesinin beşinci fıkrası uyarınca 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (2) numaralı fıkrasının somut olaya uygulanamayacağından temyiz kanun yolunun açık olduğunu, başvurucunun temyiz isteminin süresinde olduğunu belirtmiş; dava dosyasının Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine karar vermiştir.  Yargıtay tarafından yapılan incelemede ise 5271 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca somut uyuşmazlığın itiraz yoluna tabi olduğu ve aynı Kanun'un  maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda kanun yolunun veya mercinin belirlenmesinde yanılma, başvuranın haklarını ortadan kaldırmayacağından kanun yolu incelemesinin itiraz mercii tarafından yapılması gerektiğine karar verilmiştir. Dava dosyası esastan incelenmeksizin 28/3/2023 tarihinde Bölge Adliye Mahkemesine iade edilmiştir.  Bunun üzerine Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi itiraz mercii olarak aynı Mahkemenin  Ceza Dairesi kararına başvurucunun yaptığı itirazı incelemiş, kararın usul ve kanuna uygun olduğunu değerlendirerek itirazın reddine kesin olarak 24/4/2023 tarihinde karar vermiştir.  A. Ulusal Hukuk 1136 sayılı Kanun'un \"Avukatlığın mahiyeti\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Avukatlık, kamu hizmeti ve serbest bir meslektir.Avukat, yargının kurucu unsurlarından olan bağımsız savunmayı serbestçe temsil eder.\" 1136 sayılı Kanun'un \"Avukatlığın amacı\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Avukatlığın amacı; hukuki münasebetlerin düzenlenmesini, her türlü hukuki mesele ve anlaşmazlıkların adalet ve hakkaniyete uygun olarak çözümlenmesini ve hukuk kurallarının tam olarak uygulanmasını her derecede yargı organları, hakemler, resmi ve özel kişi, kurul ve kurumlar nezdinde sağlamaktır.Avukat bu amaçla hukuki bilgi ve tecrübelerini adalet hizmetine ve kişilerin yararlanmasına tahsis eder...\" 1136 sayılı Kanun'un \"Avukatın Hak ve Ödevleri\" başlıklı altıncı kısımda yer verilen  maddesi şöyledir:\"Avukatlar, yüklendikleri görevleri bu görevin kutsallığına yakışır bir şekilde özen, doğruluk ve onur içinde yerine getirmek ve avukatlık unvanının gerektirdiği saygı ve güvene uygun biçimde davranmak ve Türkiye Barolar Birliğince belirlenen meslek kurallarına uymakla yükümlüdürler.\" 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"Tehdit\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Bir başkasını, kendisinin veya yakınının hayatına, vücut veya cinsel dokunulmazlığına yönelik bir saldırı gerçekleştireceğinden bahisle tehdit eden kişi, altı aydan iki yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. [...]\" 5237 sayılı Kanun'un \"İddia ve savunma dokunulmazlığı\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Yargı mercileri veya idari makamlar nezdinde yapılan yazılı veya sözlü başvuru, iddia ve savunmalar kapsamında, kişilerle ilgili olarak somut isnadlarda ya da olumsuz değerlendirmelerde bulunulması halinde, ceza verilmez. Ancak, bunun için isnat ve değerlendirmelerin, gerçek ve somut vakıalara dayanması ve uyuşmazlıkla bağlantılı olması gerekir.\" 5237 sayılı Kanun'un \"Belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Kişi, kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak;  ...e) Bir kamu kurumunun veya kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşunun iznine tâbi bir meslek veya sanatı, kendi sorumluluğu altında serbest meslek erbabı veya tacir olarak icra etmekten, yoksun bırakılır.(2) Kişi, işlemiş bulunduğu suç dolayısıyla mahkûm olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar bu hakları kullanamaz. ...(5) Birinci fıkrada sayılan hak ve yetkilerden birinin kötüye kullanılması suretiyle işlenen suçlar dolayısıyla hapis cezasına mahkûmiyet hâlinde, ayrıca, cezanın infazından sonra işlemek üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilir. Bu hak ve yetkilerden birinin kötüye kullanılması suretiyle işlenen suçlar dolayısıyla sadece adlî para cezasına mahkûmiyet hâlinde, hükümde belirtilen gün sayısının yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilir. Hükmün kesinleşmesiyle icraya konan yasaklama ile ilgili süre, adlî para cezasının tamamen infazından itibaren işlemeye başlar.\" Türkiye Barolar Birliği Meslek Kurallarının ilgili kısmı şöyledir:\" Avukat, yazarken de konuşurken de düşüncelerini olgun ve objektif bir biçimde açıklamalıdır. Mesleki çalışmasında avukat, hukukla ve yasalarla ilgisiz açıklamalardan kaçınmalıdır. Avukat, iddia ve savunmanın hukuki yönü ile ilgilidir. Taraflar arasında anlaşmazlığın doğurduğu düşmanlıkların dışında kalmalıdır.\"B. Uluslararası Hukuk Birleşmiş Milletler Avukatların Rolüne İlişkin Temel İlkeler Bildirgesi Suçun önlenmesi ve suçluların rehabilitasyonu ile ilgili olarak 1990 yılında sekizincisi düzenlenen Birleşmiş Milletler Kongresinde kabul edilen Birleşmiş Milletler Avukatların Rolüne İlişkin Temel İlkeler Bildirgesi'nin (Havana Kuralları)  paragrafı şöyledir:\"Avukatlar, bir adliyede, bir mahkemede veya hukuki ya da idari bir otorite huzurunda mesleki faaliyetlerini yürütürken mesleki faaliyetleri ile bağlantılı olarak, iyiniyetle yaptıkları yazılı ya da sözlü savunmaları için hukuki ve cezai bağışıklıktan yararlanmalıdırlar.\"  Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesinin Avukatlık Mesleğinin İcrasındaki Özgürlükler Hakkında 9 Numaralı Tavsiye Kararı Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesinin Avukatlık Mesleğinin İcrasındaki Özgürlükler Hakkında 9 Numaralı Tavsiye Kararı'nın ilgili kısmı şöyledir:\"Prensip IAvukatlık Mesleğinin İcrasındaki Özgürlüğün Genel Prensipleri Özellikle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin ilgili maddeleri ışığında, avukatlık mesleğinin icrasındaki özgürlüğe, ayrımcılık yapılmadan ve otoriteler veya kamudan gelebilecek yersiz müdahaleler olmadan saygı gösterilmesi, korunması ve teşvik edilmesi için gereken tüm tedbirler alınmalıdır.... Mesleki standartlara uygun olarak hareket ettikleri durumlarda avukatlar, herhangi bir baskı ya da yaptırıma maruz kalmamalı veya bunlarla tehdit edilmemelidirler.... Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesi şöyledir: \" Herkes ifade özgürlüğü hakkına sahiptir. Bu hak, kamu makamlarının müdahalesi olmaksızın ve ülke sınırları gözetilmeksizin, kanaat özgürlüğünü ve haber ve görüş alma ve de verme özgürlüğünü de kapsar. Bu madde, Devletlerin radyo, televizyon ve sinema işletmelerini bir izin rejimine tabi tutmalarına engel değildir.  Görev ve sorumluluklar da yükleyen bu özgürlüklerin kullanılması, yasayla öngörülen ve demokratik bir toplumda ... başkalarının şöhret ve haklarının korunması, ... yargı erkinin yetki ve tarafsızlığının güvence altına alınması için gerekli olan bazı formaliteler, koşullar, sınırlamalar veya yaptırımlara tabi tutulabilir.\"  Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) Nikula/Finlandiya (B. No: 31611/96, 21/6/2002) kararında, bir avukatın mesleğini icra ederken sahip olduğu ifade özgürlüğü ve bunun sınırları hakkında önemli değerlendirmeler ortaya koymuştur. Avukat olan başvurucu, müvekkilinin sanık olarak yargılandığı bir ceza davasında savcıyı kararları sebebiyle eleştirmiş; bu eleştirilerin hakaret boyutuna ulaştığı kabul edildiğinden ceza mahkûmiyeti almıştır. AİHM, avukatların özel statülerinin onlara yargının idaresinde kamu ile mahkemeler arasında merkezî bir rol sunduğunu vurgulayarak bu rolün baro üyelerinin davranışlarına getirilen kısıtlamaları açıklar nitelikte olduğunu ifade etmiştir. AİHM; bununla birlikte Sözleşme'nin  maddesinin sadece fikirlerin özünü ya da ifade edilen bilgileri korumadığının, bunların sunuluş biçimlerini de koruduğunun altını çizmiştir. AİHM’e göre avukatlar, yargının idaresiyle ilgili kamusal alanda yorum yapabilirlerse de eleştirileri bazı sınırları aşmamalıdır. Somut olay özelinde avukat başvurucunun savcının işlemlerine karşı eleştirilerinde kullandığı bazı kelimeler yakışıksız olsa da eleştirilerin müvekkilinin sanık olarak yargılandığı davada savcının görevi ile sınırlı olduğuna dikkat çeken AİHM, savcının savunma avukatı olan başvurucunun eleştirilerini büyük ölçüde tolere etmesi gerektiğini belirterek başvurucunun eleştirilerinin mahkeme salonuyla sınırlı kaldığını ve içerik olarak kişisel hakaret boyutuna ulaşmadığını vurgulamıştır. Somut olay yönünden para cezası kaldırılmış olsa bile yargılama giderlerini ödemek durumunda kalmalarının da avukatların müvekkillerinin çıkarlarını hararetle savunma görevi üzerinde caydırıcı etki oluşturabileceği sonucuna varmıştır. Avukatın ifade özgürlüğünün sınırlarıyla ilgili önemli ilke kararlarından olan Morice/Fransa (B. No: 29369/10, 23/4/2015) kararında ise AİHM, avukatın mesleğinin icrası sırasında sarf ettiği sözlerin ifade özgürlüğü kapsamında olup olmadığı değerlendirilirken bunların yanıltıcı veya ağır kişisel saldırı niteliği taşıyıp taşımadığının ya da yargılamadaki olaylarla yeterli ölçüde yakın bir ilişkisi bulunup bulunmadığının önemini vurgulamış; ifadelerin kullanıldıkları bağlam içinde değerlendirilmesi gerektiğinin altını çizmiştir. AİHM'e göre çok hafif bir ceza verilmiş olsa dahi savunma avukatının ifade özgürlüğünün kısıtlanması demokratik bir toplumda çok istisnai durumlarda gerekli kabul edilebilir.  Steur/Hollanda (B. No: 39657/98, 28/1/2004) kararında AİHM, avukat olan başvurucunun suç işlediğini itiraf edip altına imza atması yönünde polis memurunun müvekkiline baskı yaptığını ileri sürdüğü için mesleki ilkeleri ihlal ettiğinin kabul edildiği somut olaya ilişkin değerlendirmesinde, ihtilafın odağındaki kararın kanuni dayanağı olup başkalarının itibarını korumak şeklinde meşru bir amaç taşıdığını kabul etmiş; demokratik bir toplumda bunun gerekli olup olmadığı sorusuna odaklanmıştır. Avukat olan başvurucunun müvekkili hakkında sosyal güvenlik dolandırıcılığından ceza soruşturması yürütülürken suçu işlediği yönündeki ikrarı yetkililerce elde edilmiş, yetkililerce kendisine fazla ödenen miktarın tazmini için açtıkları hukuk davasında da bu ikrara delil olarak dayanmıştır. Başvurucu ise söz konusu hukuk yargılamasında polislerin baskısı yüzünden müvekkilinin suçu ikrar ettiğini ileri sürmüştür. AİHM, baro üyelerinin icra ettikleri mesleğin kendine has bir doğası olduğunu belirtmiş; mahkemede görevli kişiler olarak hareket ederken avukatların sağduyulu, dürüst ve ağırbaşlı davranmaları için birtakım sınırlandırmalara maruz kaldıklarını vurgulamıştır. AİHM, avukat başvurucunun sözlerinin dürüst bilinen polis memurunun itibarını sarsacak düzeyde olduğunu değerlendirmiş fakat görevini ifa ederken kamu görevlilerinin özel şahıslarla olan ilişkilerinde kendilerine yöneltilen eleştirilerin kabul edilirlik düzeyinin çok daha geniş olabileceğinin altını çizmiştir. Elbette bu yaklaşım, saldırgan ve hakaret içerikli sözlü saldırılara karşı kamu görevlilerinin korunmasız olduğu anlamına gelmemektedir. Fakat somut olay özelinde AİHM, ihtilafın odağındaki ifadelerin polisin soruşturma görevlisi olarak eylemleriyle sınırlı eleştiriler olduğunu belirtmiştir. Üstelik eleştiriler mahkeme salonu ile sınırlı kalmış ve kişisel bir hakaret boyutuna varmamıştır. AİHM; yerel disiplin otoritesinin ihtilaflı ifadelerin gerçek olup olmadığını araştırma girişiminde bulunmadığını, avukatın ihtilaflı beyanları iyi niyetle sarf edip etmediğini de incelemediğini belirtmiştir. Somut olayda ifadeleri sebebiyle avukata herhangi bir disiplin cezası verilmemişse de avukatın herhangi bir olgusal dayanağı olmaksızın bir üçüncü kişi hakkında olumsuz görüş bildirerek kusurlu davrandığının ve mesleki ilkeleri ihlal ettiğinin kabul edilmesinin avukatın mesleğini icra ederken caydırıcı etki yaratacağını belirterek avukatın ifade özgürlüğünün ihlal edildiğine karar vermiştir.  Yukarıda belirtilen kararlara ilaveten mahkûmiyet kararının bir sonucu olarak başvurucunun avukatlık mesleğindeki hak ve yetkilerini kullanmasının yasaklanması nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkin uluslararası hukuk için ayrıca bkz. Özlem Kenan, B. No: 2018/25808, 7/4/2021, §§ 23-  Son olarak önemle altı çizilmelidir ki AİHM suçluluk karinelerine ve ispat yüküne ilişkin ilkeler belirlemiştir. AİHM'e göre Sözleşme'nin  maddesinin (2) numaralı fıkrasında korunan masumiyet karinesi (a) mahkemelerin kişinin suç işlediği varsayımından başlamamalarını, (b) ispat yükünün iddia makamına ait olmasını ve (c) her türlü şüpheden sanığın yararlandırılmasını gerektirir. Bu kapsamda ispat yükümlülüğünün iddia makamından savunmaya devredilmesi kural olarak masumiyet karinesini ihlal edecektir (Telfner/Avusturya, B. No: 33501/96, 20/3/2001, § 15).  ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/40007",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, avukatın mesleğini icra ederken sarf ettiği iddia edilen sözlerden dolayı cezalandırılması nedeniyle ifade özgürlüğü ve özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza infaz kurumunda bulunan başvurucunun ziyaretçi listesinde değişiklik yapma talebinin reddedilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Silahlı terör örgütüne üye olma suçundan hükümlü olarak Karabük T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (İnfaz Kurumu) bulunan başvurucu 22/10/2019 tarihli dilekçesiyle İnfaz Kurumuna müracaatta bulunarak daha önce sunduğu üç kişilik ziyaretçi listesinde yer alan S.İ.nin ziyaretine hiç gelmemiş olması nedeniyle listeden çıkarılmasını, yerine H.nin eklenmesini talep etmiştir. İnfaz Kurumu, başvurucunun talebini 6/11/2019 tarihli kararıyla reddetmiştir. Kararın gerekçesinde; 17/6/2005 tarihli ve 25848 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Hükümlü ve Tutukluların Ziyaret Edilmeleri Hakkında Yönetmelik (Ziyaret Yönetmeliği) hükümlerine göre ziyaretle ilgili hususların hükümlülere tebliğinden itibaren altmış gün içinde ziyaretçi listesinin İnfaz Kurumuna verilmesi gerektiği belirtilerek İnfaz Kurumu tarafından bahsi geçen durumun 26/10/2018 tarihinde tebliğ edildiği, başvurucunun ziyaretçi listesinde değişiklik yapma talebini altmış günlük süre geçtikten sonra verdiği ifade edilmiştir. Başvurucu, ret kararına Karabük İnfaz Hâkimliği (İnfaz Hâkimliği) nezdinde şikâyette bulunmuştur. İnfaz Hâkimliği 15/11/2019 tarihinde şikâyetin reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; başvurucunun ziyaretçi listesinde değişiklik talebini altmış günlük süre geçtikten sonra verdiği, Ziyaretçi Yönetmeliği'nin  maddesinin (g) bendinde öngörülen ölüm, ağır hastalık, doğal afet ve yerleşim yeri değişikliği gibi değişiklik için zorunlu bir hâlin de somut olayda bulunmadığı belirtilmiştir. Başvurucunun anılan karara itirazı ise kararın usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle Karabük Ağır Ceza Mahkemesinin 3/1/2020 tarihli kesin nitelikte kararıyla reddedilmiştir. Nihai karar başvurucuya 15/1/2020 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu 20/1/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyonca kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/4099",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumunda bulunan başvurucunun ziyaretçi listesinde değişiklik yapma talebinin reddedilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 10/3/2011 tarih ve 6191 sayılı Sözleşmeli Erbaş ve Er Kanunu’nun  maddesi ile 27/7/1967 tarih ve 926 sayılı Türk Silâhlı Kuvvetleri Personel Kanunu’na eklenen geçici  maddesinde düzenlenen haklardan yararlanmak için yaptığı başvurunun Milli Savunma Bakanlığınca reddedildiğini, bu işlem aleyhine başvurduğu yargısal yollardan da sonuç alamadığını belirterek Anayasa’nın , , , , , , , , , 138 ve  maddelerinde tanımlanan haklarının ihlal edildiğini ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 11/2/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde belirlenen eksiklikler tamamlatılmış ve Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 19/12/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, subay statüsünde görev yapmakta iken disiplinsizlik nedeniyle 31/8/1972 tarihinde re’sen emekliye sevk edilerek Türk Silahlı Kuvvetlerinden (TSK) ilişiği kesilmiştir.  6191 sayılı Kanun’un  maddesinin (7) numaralı fıkrası ile 926 sayılı Kanun’a eklenen geçici  madde, 12/3/1971 tarihi sonrasındaki yargı denetimine kapalı idari işlemler veya Yüksek Askerî Şûra kararlarıyla TSK’dan ilişiği kesilenlere bazı haklarının iadesinin sağlanması amacıyla idareye başvuru imkânı getirmiş ve bu hükümden yararlanabilmek için 6191 sayılı Kanun’un yürürlük tarihinden itibaren 60 gün içinde Milli Savunma Bakanlığına başvurulması gerektiği hükme bağlanmıştır. Başvurucunun, 926 sayılı Kanun’a eklenen geçici  madde kapsamından yararlandırılması talebiyle yaptığı başvuru, Milli Savunma Bakanlığının 28/9/2011 tarihli işlemi ile reddedilmiştir. Başvurucu tarafından, anılan işlemin iptali istemiyle açılan davada Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) Üçüncü Dairesi, 20/9/2012 tarih ve E.2011/2827, K.2012/1766 sayılı kararla “ … davacı hakkında düzenlenen Türk Silahlı Kuvvetlerinden ayırma işlemi yargı denetimine kapalı olarak oluşturulan bir işlem olmadığından kanun kapsamında olmayan davacının talebinin reddedilmesinde herhangi bir hukuka aykırılık bulunmamaktadır” gerekçesine yer vererek, davayı reddetmiştir.  Başvurucunun bu karara karşı karar düzeltme talebinde bulunması üzerine hazırlanan AYİM Başsavcılığının 22/11/2012 tarihli düşüncesi, 5/12/2012 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. AYİM Üçüncü Dairesi 7/1/2013 tarih ve E.2013/18, K.2013/7 sayılı kararı ile karar düzeltme talebini reddetmiştir. Karar, başvurucuya 25/1/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. B. İlgili Hukuk 926 sayılı Kanun’un geçici  maddesinin birinci, ikinci ve dördüncü fıkraları şöyledir:“12 Mart 1971 tarihinden bu Kanunun yayımı tarihine kadar, yargı denetimine kapalı idari işlemler veya Yüksek Askerî Şûra kararları ile Türk Silahlı Kuvvetlerinden ilişiği kesilenler veya vefatları hâlinde hak sahipleri, bu madde hükümlerinden yararlanabilmek için altmış gün içinde Milli Savunma Bakanlığına başvururlar.Milli Savunma Bakanı, başvurunun kabulüne veya reddine en geç altı ay içinde karar verir. Milli Savunma Bakanı, hazırlık amacıyla sadece gerekli yazışmaların yapılması hususunda yardımcı olmak üzere gerektiğinde komisyonlar kurabilir ve bu komisyonlara, ilgili bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarından temsilci çağırabilir. İlgililerin, Türk Silahlı Kuvvetlerinden ilişiklerinin kesilmesine esas bilgi ve belgeler Genelkurmay Başkanlığınca en geç altmış gün içinde Milli Savunma Bakanlığına gönderilir.… Başvurunun reddi hâlinde, bu ret işlemine karşı ilgililer altmış gün içinde Askerî Yüksek İdare Mahkemesinde dava açabilirler.”  Anayasa’nın “Askeri Yüksek İdare Mahkemesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Askerî Yüksek İdare Mahkemesi, askerî olmayan makamlarca tesis edilmiş olsa bile, asker kişileri ilgilendiren ve askerî hizmete ilişkin idarî işlem ve eylemlerden doğan uyuşmazlıkların yargı denetimini yapan ilk ve son derece mahkemesidir. Ancak, askerlik yükümlülüğünden doğan uyuşmazlıklarda ilgilinin asker kişi olması şartı aranmaz.Askerî Yüksek İdare Mahkemesinin askerî hâkim sınıfından olan üyeleri, mahkemenin bu sınıftan olan başkan ve üyeleri tamsayısının salt çoğunluğu ve gizli oy ile birinci sınıf askerî hâkimler arasından her boş yer için gösterilecek üç aday içinden; hâkim sınıfından olmayan üyeleri, rütbe ve nitelikleri kanunda gösterilen subaylar arasından, Genelkurmay Başkanlığınca her boş yer için gösterilecek üç aday içinden Cumhurbaşkanınca seçilir.Askerî hâkim sınıfından olmayan üyelerin görev süresi en fazla dört yıldır.Mahkemenin Başkanı, Başsavcı ve daire başkanları hâkim sınıfından olanlar arasından rütbe ve kıdem sırasına göre atanırlar.(Değişik fıkra: 7/5/2010-5982/21 md.)Askerî Yüksek İdare Mahkemesinin kuruluşu, işleyişi, yargılama usulleri, mensuplarının disiplin ve özlük işleri mahkemelerin bağımsızlığı ve hâkimlik teminatı esaslarına göre kanunla düzenlenir.” 4/7/1972 tarih ve 1602 sayılı Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu’nun “Teminat” başlıklı  maddesi şöyledir:“Askeri Yüksek İdare Mahkemesinin Başkanı, Başsavcı, Daire Başkanları ve üyeleri; Askeri Yüksek İdare Mahkemesi hakimleri olarak Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının kendilerine sağladığı teminat altında hizmet görürler.” 1602 sayılı Kanun’un ,  ve  maddeleri şöyledir:“Üyelerin seçimi: Madde 8 – (Değişik: 25/12/1981 - 2568/1 md.) Askeri Yüksek İdare Mahkemesinin askeri hakim sınıfından olan üyeleri, bu sınıftan olan başkan ve üyeler tam sayısının salt çoğunluğu ile her boş yer için gösterilecek üç aday arasından, Hakim sınıfından olmayan üyeleri, Genelkurmay Başkanlığınca her boş yer için gösterilecek üç aday arasından, Cumhurbaşkanınca seçilir.” “Atanma: Madde 9 – (Değişik: 25/12/1981 - 2568/1 md.) Seçilenler arasından rütbe ve kıdem sırasına göre Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Başkanlığına, Başsavcılığına, daire başkanlıklarına ve üyeliklere, Milli Savunma Bakanı ve Başbakanın imzalayacağı, Cumhurbaşkanının onaylayacağı Kararname ile atama yapılır. Atamalar Resmi Gazete'de yayımlanır. Başkan, Başsavcı ile daire başkanlarının askeri hakim sınıfından olması şarttır.” “Görev süresi: Madde 10 – (Değişik: 25/12/1981 - 2568/1 md.) Askeri Hakim sınıfından olmayan üyelerin görev süresi en fazla dört yıldır.” 1602 sayılı Kanun’un \"Dava dosyalarının Başsavcılığa verilmesi \" başlıklı  maddesi şöyledir:“Dilekçeler ve savunmalar alındıktan veya cevap süreleri geçtikten sonra, dava dosyaları Genel Sekreterlikçe Başsavcılığa verilir. Başsavcılığın düşüncesi alındıktan sonra dosyalar Genel Sekreterliğe geri gönderilir. Başsavcılık düşüncesi Genel Sekreterlikçe taraflara tebliğ edilir. Taraflar tebliğden itibaren yedi gün içerisinde cevaplarını yazılı olarak Mahkemeye bildirebilirler. Bu süre uzatılamaz. Tarafların cevapları alındıktan veya cevap süresi geçtikten sonra dosyalar görevli daireye Genel Sekreterlik aracılığı ile gönderilir.” ",
+        "Haklar":"Etkili başvuru hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/1199",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 10/3/2011 tarih ve 6191 sayılı Sözleşmeli Erbaş ve Er Kanunu’nun 10. maddesi ile 27/7/1967 tarih ve 926 sayılı Türk Silâhlı Kuvvetleri Personel Kanunu’na eklenen geçici 32. maddesinde düzenlenen haklardan yararlanmak için yaptığı başvurunun Milli Savunma Bakanlığınca reddedildiğini, bu işlem aleyhine başvurduğu yargısal yollardan da sonuç alamadığını belirterek Anayasa’nın 10. , 15. , 24. , 27. , 3 , 32. , 38. , 40. , 133. , 138 ve 142. maddelerinde tanımlanan haklarının ihlal edildiğini ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, imar planında taşınmazın kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 29/5/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun maliki olduğu başvuruya konu Ankara'nın Yenimahalle ilçesi Macunköy mevkii 43452 ada 1 parsel numaralı taşınmaz 1/1000 ölçekli revizyon uygulama imar planıyla temel eğitim alanı vasfıyla kamu hizmeti alanına ayrılmıştır. Başvurucu, taşınmazın kamulaştırılması istemiyle idareye başvurmuş fakat bu yoldan bir sonuç elde edememiştir. Başvurucu, imar planında kamu hizmeti alanına ayrılan taşınmazın rayiç bedelinin ödenmesi istemiyle idare aleyhine Ankara  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) tam yargı davası açmıştır.  Derece mahkemesince uyuşmazlığın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir. Kararda, 7/9/2016 tarihinde yürürlüğe giren 20/8/2016 tarihli ve 6745 sayılı Yatırımların Proje Bazında Desteklenmesi ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'la 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'na birtakım hükümler eklendiği vurgulanmıştır. Bu bağlamda uygulama imar planlarında umumi hizmetlere ve resmî kurumlara ayrılan taşınmazların kamulaştırılması için öngörülen beş yıllık sürenin 2942 sayılı Kanun'a eklenen geçici  madde gereğince bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren başlayacağı ve bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce açılan ancak henüz karara bağlanmayan veya kararı kesinleşmeyen davalara da bu madde hükümlerinin uygulanacağı belirtilmiştir. Karar istinaf incelemesinde onanarak kesinleşmiştir. Başvurucu, nihai kararın tebliği üzerine 29/5/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/24508",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, imar planında taşınmazın kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; cinsel saldırı suçu isnadıyla yapılan yargılamanın uzun sürmesi ve etkili soruşturma yürütülmemesi nedeniyle kötü muamele yasağının, yargılamada dinlenen tanık nedeniyle özel hayata saygı hakkının, mağdur sıfatıyla pek çok defa ifade alınması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 29/5/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 26/1/2009 tarihinde A.A. tarafından zorla alıkonularak cinsel istismar eylemine maruz kaldığı iddiasıyla Gebze Cumhuriyet Başsavcılığına (Başsavcılık) şikâyette bulunmuştur. Adli Tıp Kurumu Kocaeli Şube Müdürlüğünün 28/1/2009 tarihli raporu ile başvurucunun vücuduna vajina ve anüsten organ veya sair bir cisim sokulduğu, eylem sebebiyle beden ve ruh sağlığının bozulmamış olduğu kanaati bildirilmiştir. Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Ana Bilim Dalı Başkanlığının 17/12/2010 tarihli raporu ile başvurucuya travma sonrası stres bozukluğu teşhisi konulduğu, hastalığın iddia edilen ruhsal travmatik olay ile ilişkili olduğu, olayın başvurucunun ruh sağlığını bozduğu kanaati bildirilmiştir. Başsavcılık 1/1/2011 tarihli iddianame ile A.A. hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve cinsel saldırı suçlarını işlediği isnadıyla Gebze  Ağır Ceza Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır. Adli Tıp Kurumu  İhtisas Dairesinin 28/11/2011 tarihli raporu ile olay sebebiyle başvurucunun ruh sağlığının etkilendiği ancak bozulmadığı, adli tahkikat sonucu cinsel saldırının gerçekleştiğinin sübutu ve tespiti hâlinde ruh sağlığındaki mevcut etkilenmenin cinsel saldırıya bağlı geliştiğinin kabulünün uygun olacağı kanaati bildirilmiştir. Mahkeme 8/1/2013 tarihinde A.A.nın nitelikli cinsel saldırı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkûmiyetine karar vermiştir. Karar gerekçesinde özetle başvurucu ile A.A.nın müşterek arkadaşları vasıtasıyla tanıştığı, birlikte yemek yedikten sonra A.A.nın başvurucuyu evine bırakabileceğini söylediği, beraberce bir müddet dolaştıkları, vaktin geç olması üzerine A.A.nın evine gittikleri, A.A.nın burada tehdit ile başvurucuya yönelik cinsel saldırıda bulunduğu, Adli Tıp Kurumu Kocaeli Şube Müdürlüğünün 28/1/2009 tarihli raporunda belirtildiği şekilde eylemin gerçekleştiği ifade edilmiştir. Kararda; mağdurenin aşamalardaki değişmeyen, tutarlı ve samimi beyanları, Adli Tıp Kurumunun bunu doğrulayan, cinsel saldırının gerçekleştiğini gösteren raporunun içeriği karşısında mağdurenin sanığa iftira etmesi için bir neden olmaması ve olaydan hemen sonra şikâyette bulunması hususları birlikte değerlendirildiğinde sanığın atılı suçları işlediği kanaatine varıldığı belirtilmiştir. Sonuç olarak sanığın nitelikli cinsel saldırı suçundan 10 yıl hapis cezası, kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçundan 3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Mahkûmiyet hükmü, temyiz üzerine Yargıtayca 6/6/2016 tarihinde cezalandırmaya yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gerekçesiyle bozulmuştur. Yargıtay bozma ilamından sonra yürütülen yargılamada Mahkemece Adli Tıp Kurumu Adli Tıp Birinci Üst Kurulundan alınan 30/1/2018 tarihli raporda başvurucuda depresif bozukluk denilen psikiyatrik bozukluğun tespit edildiği, ruh sağlığını bozacak mahiyette ve derecede olan bu psikiyatrik durumun cinsel saldırıya bağlı olarak gelişebileceği gibi cinsel saldırı olmaksızın, başka olaylara bağlı olarak gelişen psikososyal stres ve çatışmalar sonucu da ortaya çıkabileceği, bunlar arasında ayrım yapılamadığı, Mahkemece cinsel saldırının gerçekleştiğinin tespiti hâlinde ruh sağlığındaki mevcut bozulmanın cinsel saldırıya bağlı geliştiğinin kabulünün uygun olacağı, kişide vajinismus (vajina girişindeki kasların istemsizce kasılması sonucu cinsel birlikteliğin gerçekleşememesi) olup olmadığı hususunda eldeki verilerle bir kanaate ulaşılamadığı bildirilmiştir. Mahkemece 26/4/2018 tarihinde yeni deliller ortaya çıktığı tespit edilerek sanığın nitelikli cinsel saldırı eylemi sebebiyle 10 yıl ve kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma eylemi sebebiyle 3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Karar, temyiz incelemesi neticesinde Yargıtayca 5/3/2019 tarihinde onanmıştır. Yargıtay onama ilamı başvurucu vekili tarafından 4/4/2019 tarihinde UYAP evrak işlem kütüğünden okunmak suretiyle öğrenilmiştir. Başvurucu 29/5/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Yargıtay Ceza Genel Kurulu 1/3/2022 tarihinde “Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının değişik gerekçeyle kabulüne, (kapatılan) Yargıtay  Ceza Dairesince 2019 tarihli ve 7031-7833 sayılı onama kararının oy çokluğuyla kaldırılmasına” karar vermiş olup Mahkeme, infazın durdurulması için Başsavcılıktan ilamat evraklarının işlemsiz olarak iade edilmesini istemiştir. A. Ulusal Hukuk 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun başvuru konusu olayların gerçekleştiği tarihte yürürlükte olan hâliyle  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “Cinsel saldırı (1) Cinsel davranışlarla bir kimsenin vücut dokunulmazlığını ihlal eden kişi, mağdurun şikayeti üzerine, iki yıldan yedi yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. (2) Fiilin vücuda organ veya sair bir cisim sokulması suretiyle işlenmesi durumunda, yedi yıldan oniki yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. Bu fiilin eşe karşı işlenmesi halinde, soruşturma ve kovuşturmanın yapılması mağdurun şikayetine bağlıdır....”B. Uluslararası Hukuk Bir eylemin kötü muamele olduğunun söylenebilmesi için fiilin asgari eşiği aşmasını bekleyen (Raninen/Finlandiya, B. No: 20972/92, 16/12/1997, § 55; Erdoğan Yağız/Türkiye, B. No: 27473/02, 6/3/2007, §§ 35-37; Gafgen/Almanya [BD], B. No: 22978/05, 1/6/2010, §§ 88-90; Costello-Roberts/Birleşik Krallık, B. No: 13134/87, 25/3/1993, § 30) Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) çocuklara karşı işlenen cinsel istismarlarda eşik değerlendirmesi yapılmaksızın  madde kapsamında inceleme yapmaktadır (birçok karar arasından bkz. Y./Slovenya, B. No: 41107/10, 28/5/2015; /Bulgaria, B. No: 39272/98, 4/12/2003).  Devletin bireylerin maddi ve manevi varlıklarını koruma yükümlülüğü sadece esasa ilişkin olmayıp usule ilişkin boyutu da içermektedir. Usule ilişkin yükümlülükler, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nde (Sözleşme) düzenlenen hakların teorik veya hayali olmayıp etkili ve uygulanabilir olmasının zorunlu bir sonucudur (Assenov ve diğerleri/Bulgaristan, B. No: 24760/94, 28/10/1998, § 102; Labita/İtalya [BD], B. No: 26772/95, 6/4/2000, §§ 131-136). AİHM, Sözleşme'nin  maddesinin tartışılabilir ve makul şüphe uyandıran kötü muamele iddialarının etkin biçimde soruşturma yükümlülüğü getirdiğine dikkat çekmektedir (Labita/İtalya, § 131; Tepe/Türkiye, B. No: 31247/96, 21/12/2004, § 48). AİHM’in içtihadında tanımlanan etkinlik için minimum standartlar soruşturmanın bağımsız, tarafsız olmasını, kamu denetimine açık olmasını, yetkili makamların titizlikle ve süratli biçimde çalışmasını gerektirmektedir (Mammadov/Azerbaycan, B. No: 34445/04, 11/1/2007, § 73; Çelik ve İmret/Türkiye, B. No: 44093/98, 26/10/2004, § 55). ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/19052",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, cinsel saldırı suçu isnadıyla yapılan yargılamanın uzun sürmesi ve etkili soruşturma yürütülmemesi nedeniyle kötü muamele yasağının, yargılamada dinlenen tanık nedeniyle özel hayata saygı hakkının, mağdur sıfatıyla pek çok defa ifade alınması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, idari davaya konu kesin ve yürütülmesi gereken bir işlem olmadığı gerekçesiyle davanın incelenmeksizin reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 25/12/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun Gümrük ve Ticaret Bakanlığında (İdare) başmüfettiş olarak görev yaptığı döneme ilişkin olarak hakkında verilen 8/2/2013 tarihli soruşturma izni üzerine 30/6/2014 tarihinde inceleme raporu düzenlenmiştir. Başvurucu söz konusu soruşturma iznine ilişkin onay işleminin ve inceleme raporunun iptali talebiyle Ankara  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) iptal davası açmıştır.  Mahkeme, soruşturma sürecine ilişkin araştırma ve inceleme işlemlerinin hazırlık işlemleri niteliğinde olması sebebiyle kesin ve yürütülebilir bir işlem bulunmadığı gerekçesiyle davanın incelenmeksizin reddine karar vermiştir. Mahkemenin karar gerekçesinde, soruşturma açılmasına ilişkin onayların idarenin iç işleyişine ilişkin olduğu, inceleme raporlarının ise disiplin amirlerine sunulan bir teklif niteliğinde, kişilerin hak ve hukukuna tek başına etki etmeyecek mahiyette olduğu belirtilmiştir. Başvurucunun istinaf başvurusu Ankara Bölge İdare Mahkemesi tarafından kesin olmak üzere reddedilmiştir. Nihai karar başvurucuya 1/12/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 25/12/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk İlgili Kanun 1/6/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama ve Usulü Kanunu'nun \"Dilekçeler üzerine ilk inceleme\" kenar başlıklı  maddesinin (3) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Dilekçeler, ...:a)..d) İdari davaya konu olacak kesin ve yürütülmesi gereken bir işlem olup olmadığı,...yönlerinden sırasıyla incelenir.\" 2577 sayılı Kanun'un \"İlk inceleme üzerine verilecek kararlar\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Danıştay veya idare ve vergi mahkemelerince yukarıdaki maddenin 3 üncü fıkrasında yazılı hususlarda kanuna aykırılık görülürse, 14 üncü maddenin;a) ...b) 3/c, 3/d ve 3/e bentlerinde yazılı hallerde davanın reddine,...Karar verilir.\" Danıştay İçtihadı Danıştay İkinci Dairesinin 23/2/2011 tarihli ve E.2010/4048, K.20117/89 sayılı kararın ilgi kısımları şöyledir: \"Dosyanın incelenmesinden; ... İli, ... İlçesi Kaymakamı olarak görev yapan davacı hakkında düzenlenen ... gün ve ... sayılı ve... gün ve ... ön inceleme raporları ile ... gün ve ... sayılı disiplin soruşturması raporu üzerinde yapılan inceleme doğrultusunda müfettişlerin görüş ve kanaatini yansıtan olumsuz değerlendirme raporunun iptali istemiyle bakılan davanın açıldığı görülmektedir.Uyuşmazlık konusu olayda; davacının iptalini istediği değerlendirme raporunun, 1985 tarihli ve 18866 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan İçişleri Bakanlığı Mülkiye Teftiş Kurulu Tüzüğü'nün  maddesi ve İçişleri Bakanlığı Mülkiye Teftiş Kurulu Çalışma Yönetmeliği'nin  maddesi uyarınca düzenlendiği ve inceleme yapılması emredilen konular hakkında müfettişlerin görüş ve kanaatlerini belirten hazırlayıcı işlem niteliğinde bir belgeden ibaret olduğu, davacının hukuksal durumunda doğrudan değişikliğe yol açabilecek mahiyette bir özellik taşımadığı, dolayısıyla; tek başına idari davaya konu edilemeyeceği sonucuna ulaşılmıştır.Bu durumda; idari davaya konu olabilecek nitelikte kesin ve yürütülmesi zorunlu bir işlem niteliği taşımayan ve bu nedenle incelenmesi mümkün olmayan işleme karşı açılmış olan davayı, incelenmeksizin reddetmesi gerekirken, işin esasına girerek davayı reddeden İdare Mahkemesi kararında hukuka uyarlık görülmemiştir.\"  Danıştay İkinci Dairesinin 7/3/2019 tarihli ve E.2018/3320, K.2019/1063 sayılı kararın ilgili kısımları şöyledir:\"Bu hükümden anlaşılacağı üzere, bir idari işlemin iptal davasına konu edilebilmesi için kesin ve yürütülmesi zorunlu bir işlem olması gerekmektedir. Kesin ve yürütülmesi zorunlu işlem; hukuk düzeninde sonuç doğuran, başka bir makamın onayına ihtiyaç göstermeyen ve ilgilinin hukukunda değişiklikler meydana getiren işlemdir. Hazırlık işlemleri ise; idarelerin, kesin ve icrai işlemleri tesis etmeden önce yaptıkları ön çalışmalar olup, bireyler üzerinde herhangi bir hukuksal etki yaratmayan, hazırlayıcı işlem niteliğini taşıyan ve tek başına dava konusu edilemeyecek işlemlerdir. Uyuşmazlık konusu bireysel işlemler incelendiğinde; turne çalışması sırasında, yüksek miktarda avans çekme ve çekilen avans tutarlarını zamanında mahsup etmeme eylemi nedeniyle hakkında tahkikat yapılması zorunluluğu doğan davacı hakkında inceleme yapmak üzere başmüfettişlerin görevlendirilmesi, bu başmüfettişlere görevlerini bildiren işlemler, davacı hakkında disiplin soruşturması yapılabilmesi için verilen izin ve başmüfettişler tarafından hazırlanan raporlar, idarece tesis edilecek nihai işlemler için bir ön çalışma niteliği taşıyan hazırlık işlemleri olup, tek başına dava konusu edilemeyecekleri gibi, bu işlemlerin hukuka aykırı olduğu iddiası da sadece hazırlık işlemlerinin sonucunda tesis edilecek esas işleme karşı açılacak davada ileri sürülebilir.Bu durumda, bu haliyle kesin ve yürütülebilir niteliği bulunmayan işlemlerin iptali istemiyle açılan davanın esasının incelenme olanağı bulunmamaktadır.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Herkes davasının, medeni hak ve yükümlülükleriyle ilgili uyuşmazlıklar ... konusunda karar verecek olan,... bir mahkeme tarafından ... görülmesini isteme hakkına sahiptir...\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) göre Sözleşme'nin  maddesinin medeni hukuk alanına giren konularda uygulanabilirliği, ilk olarak bir uyuşmazlığın varlığına bağlıdır. İkinci olarak uyuşmazlık en azından savunulabilir bir şekilde iç hukukta tanınmış olduğu söylenebilecek hak ve yükümlülükler ile ilgili olmalıdır. Son olarak ise bu hak ve yükümlülükler -her ne kadar bizzat  madde bu hak ve yükümlülüklere sözleşmeci devletlerin hukuk sistemi içinde belirli bir anlam atfetmese de- Sözleşme anlamında medeni nitelikte olmalıdır (James ve diğerleri/Birleşik Krallık, B. No: 8793/79, 21/2/1986, § 81). AİHM, uyuşmazlık tespit edilirken görünüşün ve kullanılan dilin ötesine geçilerek her davanın koşullarına göre durumun gerçeklerine yoğunlaşılması gerektiğini belirtmiştir (Gorou/Yunanistan (No. 2) [BD], B. No: 12686/03, 20/3/2009, § 29). AİHM; Sözleşme'nin  maddesinin sözleşmeci devletlerin iç hukukunda geçen bir hak için belirli bir anlam öngörmediğini, bir hakkın var olup olmadığını karara bağlamada ilke olarak iç hukuka başvurulacağını, ulusal mahkemelerin bu konudaki değerlendirmelerinden farklı bir sonuca ulaşılması için de güçlü gerekçelere sahip olunması gerektiğini, yetkililerin belli bir başvuran tarafından talep edilen tedbirin kabul edilip edilmemesine karar vermede takdir hakkının kullanıp kullanmadığının dikkate alınabileceğini hatta bu durumun belirleyici olabileceğini, bununla birlikte salt bir kanun hükmünün lafzında bir takdir unsurunun bulunmasının bir hakkın varlığını tek başına hükümsüz kılmayacağını, benzer durumlarda iddia edilen hakkın yerel mahkemelerce tanınması veya yerel mahkemelerin başvuranın talebinin esasını incelemesi hususunun da gözönüne alınması gerektiğini belirtmiştir (Boulois/Lüksemburg [BD], B. No: 37575/04, 3/4/2012, §§ 91-94).  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/39968",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, idari davaya konu kesin ve yürütülmesi gereken bir işlem olmadığı gerekçesiyle davanın incelenmeksizin reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, aleyhe nispi vekâlet ücretine hükmedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının; kamulaştırma amacına uygun olarak kullanılmadığı gerekçesine dayalı olarak açılan kamulaştırılan taşınmazın iadesi veya bedelinin tazminine ilişkin davaların reddedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvurular 5/1/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca 2018/301 numaralı başvuru dosyasının hukuki bağlantı nedeniyle 2018/293 numaralı başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2018/293 başvuru numaralı başvuru dosyası üzerinden yürütülmesi ile diğer dosyanın kapatılmasına ve başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular sırayla 1934 ve 1958 doğumlu olup Antalya'da ikamet etmektedir.A. Uyuşmazlığın Arka Planı Başvurucuların murisi A.O.ya ait Antalya'nın Manavgat ilçesi Sorgun Mahallesi 239 numaralı parselde kayıtlı tarla vasıflı taşınmazın 500 m² yüz ölçümündeki kısmı Side Projesi Uygulama Sahası kapsamında turizm kompleksi kurulması amacıyla Turizm ve Tanıtma Bakanlığınca 1970 yılında kamulaştırılmıştır. Kamulaştırma bedeli başvurucuların murisine ödenmiş ve söz konusu kısım 425 sayılı parsel olarak 7/6/1971 tarihinde Hazine adına tapuda tescil edilmiştir. Taşınmaz 17/6/1981 tarihinde Kültür ve Turizm Bakanlığına tahsis edilmiştir. İfraz işlemleri sonucunda 425 parsel sayılı taşınmazın 057 m²lik kısmı 1052 parsel olarak tarla vasfıyla, 443 m²lik kısmı ise 1051 parsel olarak yol vasfıyla Hazine adına 9/7/1982 tarihinde tapuda tescil edilmiştir.  Kültür ve Turizm Bakanlığı (Bakanlık) 7/11/2006 tarihinde 1052 sayılı parseli imar planında yeşil alan olarak ayırmıştır. Bakanlık 30/1/2008 tarihinde Side Turizm Alanı kapsamında turizm amaçlı olarak içerisinde başvurucuların murisine ait taşınmazın da bulunduğu bir kısım taşınmazların kamulaştırıldığını belirterek taşınmazların imar planında turizm tesis alanı olarak düzenlenmesine karar vermiştir. Tevhit işlemleri sonucunda 1052 sayılı parsel, 2532 ada 1 parselde kayıtlı 086,24 m² yüz ölçümündeki taşınmaz içerisinde kalmıştır. Bakanlık tarafından 13/12/2010 tarihinde 12/3/1982 tarihli ve 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanunu kapsamında düzenlenen şartname gereğince T. Turizm ve Ticaret A.Ş. lehine taşınmaz üzerinde 250 yatak kapasiteli dört yıldızlı otel tesisi kurulması için kesin tahsis yapılmıştır. Bakanlık 13/12/2010 tarihinde taşınmaz üzerinde T. Turizm ve Ticaret A.Ş. lehine 49 yıl süre ile daimî ve müstakil üst (inşaat) hakkı tesis etmiştir. Taşınmazın mevcut hâliyle üzerinde otel ve müştemilatı yer almaktadır.B. Başvurucuların Açtığı İade ve Tazminat Davaları Süreci Başvurucular 2/1/2012 tarihinde Hazine ve Kültür ve Turizm Bakanlığı aleyhine dava açmıştır. Başvurucular dava dilekçelerinde; taşınmazın kamulaştırma amacına aykırı olarak bir şirkete kiralandığını, 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun  maddesi uyarınca taşınmazı geri alma haklarının doğduğunu iddia etmiştir. Başvurucular, geri alma hakkının kullanılması için idarenin gerekli tebligatı yapmadığını belirtmiştir. Başvurucular sonuç olarak taşınmazın payları oranında iadesini, bunun mümkün olmaması hâlinde ise fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla ayrı ayrı 000 TL tazminata hükmedilmesini talep etmiştir.  Yargılama sürecinde alınan bilirkişi raporlarında taşınmaz üzerine otel bulunduğu belirtilmiş ve taşınmazın değeri hesaplanmıştır. Başvurucular, bilirkişi raporlarında tespit edilen taşınmaz bedelleri kapsamında 4/12/2012 ve 22/11/2012 tarihlerinde ıslah dilekçeleri sunmuştur. Islah dilekçelerinde tazminat miktarı başvurucu Mehmet Okutan yönünden 484,12 TL'ye, başvurucu Mustafa Okutan yönünden 636,82 TL'ye çıkarılmış ve peşin nispi harcı ödeyecek maddi güçleri olmadığından bahisle adli yardım talep edilerek nispi harç alınmaması istenmiştir. Mahkeme, son celse öncesi sunulan ıslah dilekçeleri ile başvurucular tarafından talep edilen adli yardım hakkında bir karar vermemiştir.  Manavgat  Asliye Hukuk Mahkemesi (Mahkeme)16/1/2014 tarihinde verdiği kararlar ile başvurucuların davalarını reddetmiştir. Mahkeme kararların gerekçesinde; taşınmazda uzun süre kamulaştırma amacına uygun bir yapı yapılmadığını iddia eden başvurucuların taşınmazın bulunduğu mahallede oturduklarını ve taşınmazın boş olduğunu bilmelerine karşın başvurucuların kamulaştırma işleminden sonraki beş yıllık süre sonrası bir yıl içerisinde geri alma davasını açmadıklarını belirterek geri alma talebini hak düşürücü süre nedeniyle düştüğünü belirtmiştir. Mahkeme, idarenin kamulaştırmadan vazgeçmediğini, kamulaştırma amacına uygun olarak taşınmaz üzerinde irtifak tesis edildiğini ve başvurucuların taşınmazın değerinin artmasından yararlanmak için dürüstlük kuralına aykırı olarak dava açtıklarını belirterek tazminat talebini de reddettiğini ifade etmiştir. Mahkeme kararlarında ayrıca başvurucu Mehmet Okutan aleyhine 207,26 TL, başvurucu Mustafa Okutan aleyhine de 318,20 TL vekâlet ücretine hükmetmiştir.  Başvurucular 10/6/2014 tarihinde Mahkeme kararlarını temyiz etmiştir. Başvurucular temyiz dilekçelerinde; ıslah harcı yatırılmamış olmasına rağmen ıslah bedeli üzerinden aleyhe vekâlet ücretine hükmedildiğini ve taşınmazın 49 yıllığına tahsis edilmesinin kamulaştırma amacına uygun olmadığından iade edilmesi gerektiğini ileri sürmüştür. Yargıtay  Hukuk Dairesi 5/3/2015 ve 30/3/2015 tarihlerinde usul ve yasaya uygun bulduğunu belirterek Mahkeme kararlarını onamıştır. Başvurucular 22/7/2015 ve 15/6/2015 tarihlerinde karar düzeltme isteminde bulunmuşlardır.  5/2/2017 tarihli ve 29970 (mükerrer) sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 24/1/2017 tarihli ve 2017/9756 sayılı Bakanlar Kurulunun Türkiye Varlık Fonuna Aktarılan Kuruluş, Kaynak ve Varlıklar Hakkında Kararının  maddesi uyarınca Antalya ili Manavgat ilçesi Sorgun mahallesi 2532 ada 1 parselde kayıtlı taşınmaz Türkiye Varlık Fonuna devredilmiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi 13/11/2017 tarihinde karar düzeltme nedeni bulunmadığını belirterek başvurucuların istemlerini reddetmiştir. Nihai kararlar 7/12/2017 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiştir. Başvurucular 5/1/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk İlgili Mevzuat 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun \"Yargılama giderlerinin kapsamı\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “(1) Yargılama giderleri şunlardır:...ğ) Vekille takip edilen davalarda kanun gereğince takdir olunacak vekâlet ücreti.” 2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun \"Değer esası\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Değer ölçüsüne göre harca tabi işlemlerde (1) sayılı tarifede yazılı değerler esastır. Müdahelenin men'i tescil ve tapu kayıt iptali gibi gayrimenkulün aynına taallük eden davalarda gayrimenkulün değeri nazara alınır....Değer tayini mümkün olan hallerde dava dilekçelerinde değer gösterilmesi mecburidir. Gösterilmemişse davacıya tesbit ettirilir. Tesbitten kaçınma halinde, dava dilekçesi muameleye konmaz.Noksan tesbit edilen değerler hakkında 30 uncu madde hükmü uygulanır.\" 492 sayılı Kanun'un \"Noksan tesbit edilen değer üzerinden harcın ödenmesi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Muhakeme sırasında tesbit olunan değerin, dava dilekçesinde bildirilen değerden fazla olduğu anlaşılırsa, yalnız o celse için muhakemeye devam olunur, takip eden celseye kadar noksan değer üzerinden peşin karar ve ilam harcı tamamlanmadıkça davaya devam olunmaz. Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 409 uncu maddesinde gösterilen süre içinde dosyanın muameleye konulması, noksan olan harcın ödenmesine bağlıdır.\" 28/12/2013 tarihli ve 28865 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan ve hüküm tarihinde yürürlükte olan 2014 yılı Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi'nin (AAÜT) \"Tarifelerin üçüncü kısmına göre ücret\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücreti, davanın görüldüğü mahkeme için Tarifenin İkinci Kısmında belirtilen maktu ücretlerin altında kalmamak kaydıyla (yedinci maddenin ikinci fıkrası, dokuzuncu maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ile onuncu maddenin son fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla,) Tarifenin üçüncü kısmına göre belirlenir.(2) Ancak hükmedilen ücret kabul veya reddedilen miktarı geçemez.” 2014 yılı AAÜT'nin Üçüncü Kısım'ının ilgili bölümü şöyledir:“Yargı Yerleri ile İcra ve İflas Dairelerinde Yapılan ve Konusu Para Olan veya Para ile Değerlendirilebilen Hukuki Yardımlara Ödenecek Ücret  İlk 000,00 TL için % 12  Sonra gelen 000,00 TL için % 11” Kamulaştırma tarihinde yürürlükte bulunan 31/8/1956 tarihli ve 6830 sayılı mülga İstimlâk Kanunu'nun \"Mal sahibinin geri alma hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"İstimlâk bedelinin katîleşmesi tarihinden itibaren beş sene içinde istimlâk maksadına uygun herhangi bir tesisat yapılmayarak gayrimenkul olduğu gibi bırakılırsa mal sahibi veya mirasçısı istimlâk bedelini ödeyerek gayrimenkulu geri alabilir.Doğmasından itibaren bir sene içinde kullanılmayan geri alma hakkı düşer ve idare gayrimenkule dilediği gibi tasarruf eder.\" 2942 sayılı Kanun’un \"Vazgeçme, iade ve devir\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(Değişik birinci fıkra: 24/4/2001 - 4650/13 md.) Kamulaştırmanın kesinleşmesinden sonra taşınmaz malların kamulaştırma amacına veya kamu yararına yönelik herhangi bir ihtiyaca tahsisi lüzumu kalmaması halinde, keyfiyet idarece mal sahibi veya mirasçılarına 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre duyurulur. (Değişik ikinci ve üçüncü cümleler: 10/9/2014 - 6552/100 md.) Bu duyurma üzerine mal sahibi veya mirasçıları, kamulaştırma bedelini aldıkları günden itibaren işleyecek kanuni faiziyle birlikte üç ay içinde ödeyerek taşınmaz malı geri alabilir. İade işleminin kamulaştırmanın ve bedelinin kesinleşmesinden sonra bir yıl içinde gerçekleşmesi hâlinde kamulaştırma bedelinin faizi alınmaz. (Mülga dördüncü cümle: 10/9/2014-6552/100 md.)Ek fıkra: 10/9/2014-6552/100 md.) Bu madde hükümlerine göre taşınmaz malı geri almayı kabul etmeyen mal sahibi veya mirasçılarının 23 üncü maddeye göre geri alma hakları da düşer.(Ek fıkra: 10/9/2014-6552/100 md.) Bu madde hükümleri, kamulaştırmanın kesinleşmesi tarihinden itibaren beş yıl geçmiş olması hâlinde uygulanmaz.Ancak, kamulaştırılan taşınmaz mala kamulaştırmayı yapan idare dışında başka bir idare, kamulaştırma yoluyla gerçekleştirebileceği bir kamu hizmeti amacıyla istekli olduğu takdirde, yukarıdaki fıkra hükmü uygulanmayarak bu Kanunun 30 uncu veya 1050 sayılı Muhasebei Umumiye Kanununun 23 üncü maddesine göre işlem yapılır.'' 2942 sayılı Kanun'un \"Mal sahibinin geri alma hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Kamulaştırma bedelinin kesinleşmesi tarihinden itibaren beş yıl içinde, kamulaştırmayı yapan idarece veya 22 nci maddenin dördüncü fıkrası uyarınca devir veya tahsis yapılan idarece; kamulaştırma ve devir amacına uygun hiç bir işlem veya tesisat yapılmaz veya kamu yararına yönelik bir ihtiyaca tahsis edilmeyerek taşınmaz mal olduğu gibi bırakılırsa, mal sahibi veya mirasçıları kamulaştırma bedelini aldıkları günden itibaren işleyecek kanuni faiziyle birlikte ödeyerek, taşınmaz malını geri alabilir.Doğmasından itibaren bir yıl içinde kullanılmayan geri alma hakkı düşer.(Ek fıkra: 10/9/2014-6552/100 md.) Birinci ve ikinci fıkrada belirtilen süreler geçtikten sonra kamulaştırılan taşınmaz malda hakları bulunduğu iddiasıyla eski malikleri veya mirasçıları tarafından idareden herhangi bir sebeple hak, bedel veya tazminat talebinde bulunulamaz ve dava açılamaz.Aynı amacın gerçekleşmesi için birden fazla taşınmaz mal birlikte kamulaştırıldığı takdirde bu taşınmaz malların durumunun bir bütün oluşturduğu kabul edilerek yukarıdaki fıkralar buna göre uygulanır.'' 2942 sayılı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir: \"Bu Kanunun 22 nci maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi hükmü, bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce gerçekleştirilen kamulaştırma işlemleri nedeniyle, kamulaştırılan taşınmazların eski malikleri veya mirasçıları tarafından bu taşınmazların geri alınması, bedel veya tazminat talebiyle açılan ve henüz kesinleşmeyen davalarda da uygulanır.'' 2942 sayılı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir: \"Bu maddeyi ihdas eden Kanunla değiştirilen veya eklenen bu Kanunun (…) 23 üncü maddesinin üçüncü fıkrası hükmü; bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce gerçekleştirilen kamulaştırma işlemleri nedeniyle, kamulaştırılan taşınmaz malların eski malikleri veya mirasçıları tarafından bu taşınmaz malların geri alınması, bedel veya tazminat talebiyle açılan ve henüz kesinleşmeyen davalarda da uygulanır. Bu maddenin uygulanması nedeniyle reddedilen davaların yargılama giderleri davalı idare tarafından ödenir.'' 2634 sayılı Kanun’un  maddesinin \"Taşınmaz malların turizm amaçlı kullanımı\" kenar başlıklı ilgili kısmı şöyledir: \"Kültür ve turizm koruma ve gelişim bölgeleri ve turizm merkezlerinde bulunan, Bakanlık tarafından turizm amaçlı değerlendirilmesinde yarar görülen ve ilgili Bakanlığa bildirilen taşınmazlardan; Kamu hizmetlerinde kullanılanlar ile üzerinde irtifak hakkı tesis edilenler hariç, Hazinenin özel mülkiyetinde bulunan taşınmazlardan Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca uygun görülenler iki ay içerisinde tahsis edilir, bu süre içinde tahsisin yapılmaması veya olumsuz görüş bildirilmemesi halinde tahsis yapılmış sayılır. Tapuya tescili mümkün olan Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki tescil harici yerler ile kapanan yollar ve yol fazlaları ise talep tarihinden başlayarak en geç bir ay içinde Hazine adına tescil edilir ve tescili müteakip Bakanlığa aynı usulle tahsis yapılır. ... Kültür ve turizm koruma ve gelişim bölgesinin tamamı veya plânlarla belirlenmiş alt bölgeleri veya bir veya birden fazla parselleri, plân amaçlarına uygun olarak Bakanlıkça tahsis edilebilir. Bölgenin tamamının veya alt bölgenin tek bir ana yatırımcıya tahsisi için yapılan başvuruların tamamı Cumhurbaşkanı tarafından değerlendirilerek seçilen yatırımcıya ön izin verilmesine ve ön izin koşullarına karar verilir. İşlemler, ön izin koşullarına göre Bakanlıkça yürütülür. Yatırımcının projelerinin Bakanlıkça uygun görülmesi halinde, yatırım belgesinin düzenlenmesini takiben, ön izin Bakanlıkça kesin izne dönüştürülür. Bu taşınmaz mallar üzerinde ana yatırımcı lehine bağımsız ve sürekli nitelikli üst hakları dahil olmak üzere irtifak hakkı tesisi, Bakanlığın uygun görüşü üzerine, Maliye Bakanlığınca belirlenen koşullarla ve bu Bakanlık tarafından yapılır. Bölgenin tamamı veya alt bölgeleri için imar plânları Bakanlıkça yapılır/yaptırılır ve onaylanır. Bu plânlar ile oluşan parseller, tahsis sözleşmesinde öngörülmüş olmak ve tahsis süresini aşmamak koşuluyla, adına tahsis yapılan ve lehine bağımsız ve sürekli nitelikli üst hakkı tesis edilen yatırımcı tarafından üçüncü şahıslara kiralanabilir, işlettirilebilir veya lehine tapuda tesis edilen üst hakkı devredilebilir. Bu şekilde tahsis edilen alanlarda gerçekleştirilen her türlü bina, tesis ve bağımsız bölümleri de aynı usule tâbidir. Bu alanlarda Bakanlıkça belgelendirilebilecek tür ve tesisler için yatırım ve işletme belgesi alınması zorunludur.'' Yargıtay İçtihadı  Yargıtay  Hukuk Dairesinin 12/10/2017 tarihli ve E.2015/4717, K.2017/5349 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"Hemen belirtilmelidir ki; dava değeri, harçlandırılan değer olup, vekalet ücretinin de harcı tamamlanan bu değer üzerinden hesaplanacağı kuşkusuzdur. Ne var ki; kendisini vekille temsil ettiren davalılar H.S. ve S.A. lehine, davada harçlandırılmış dava değeri olan 346,52 TL üzerinden 728,11 TL vekâlet ücreti tayini gerekirken, 500,00 TL vekâlet ücretine hükmedilmiş olması doğru değildir.\"  Yargıtay  Hukuk Dairesinin 16/10/2017 tarihli ve E.2017/1341, K.2017/7583 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"Somut olayda, davacı dava dilekçesinde dava değerini 000 TL olarak göstermiş ise de yargılama aşamasında ıslah dilekçesi vererek dava değerini 000 TL'sına yükselterek bu değer üzerinden harcını yatırmıştır. Islah ile harçlandırılan değer üzerinden davalı lehine nispi vekalet ücreti takdiri gerekir. Bu nedenle, davalı lehine nispi vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken maktu vekalet ücretine hükmedilerek yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir.\"  Yargıtay  Hukuk Dairesinin 5/3/2020 tarihli ve E.2019/2224, K.2020/4044 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"Somut olaydaki uyuşmazlık, kamulaştırılan taşınmazın, kamu hizmetlerine tahsis edilme lüzumunun ortadan kalkması üzerine üçüncü şahıslara satılması nedeniyle davacının uğradığı zararın tazminine karar verilip verilemeyeceği noktasında toplanmaktadır.Davalı idare, kamulaştırılan taşınmaz yönünden kamu yararı kararında belirtilen amacı gerçekleştirmediği gibi taşınmazı başka bir kamu yararı amacı doğrultusunda da kullanmayarak taşınmazın imar durumunda değişiklik yaparak taşınmazda artı bir değer oluşturmuş ise, 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun  maddesi uyarınca taşınmazın kamulaştırma amacına veya kamu yararına yönelik herhangi bir ihtiyaca tahsisi lüzumu kalmaması halinde keyfiyetin idarece mal sahibine veya mirasçılarına 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre duyurulmasına ilişkin yükümlülüğü yerine getirmeden taşınmazı özel kişilere devrederek davacıların mülkiyet hakkına kamulaştırmanın dayandığı kamu yararı amacı bulunmadan müdahale edilerek Anayasanın  maddesindeki güvencelere aykırı olarak mülkiyet hakkını ihlal etmiştir. Bu itibarla; dava konusu 141 parsel sayılı taşınmazın kamuya özgülenen bölümlerinin yüzölçümleri düşüldükten sonra geriye kalan ve Hazine tarafından  kişilere satılan yerlerin, davacı tarafın taşınmazın  kişiye satışını öğrendiği tarih ile kamulaştırma nedeniyle davacılara ödenen bedelin ödeme günü ile ilgili taraflardan delilleri sorularak tespit edildikten sonra; dava konusu taşınmazın üçüncü kişiye satış tarihi ile dava tarihi arasında geçen zaman dikkate alındığında Türk Borçlar Kanunu'nun  maddesi uyarınca davacı zararın artmasına sebep olmuş ise bundan sorumlu tutulması gerektiği gözetilerek, kamulaştırma nedeniyle davacılara ödenen bedelin tespit edilecek ödeme gününden; taşınmazın kişilere 2004 tarihinde devri sonucu alınan bedelin de bu tarihten itibaren başlamak üzere Türkiye İstatistik Kurumu tarafından açıklanan Yurt İçi Üretici Fiyat Endeksi tablosu ile davacının 3 kişiye yapılan satışı öğrenme tarihi esas alınmak suretiyle güncellenmesi için uzman bilirkişi kurulundan denetime elverişli rapor alınarak bu iki bedel arasında davacı taraf aleyhine bir durum meydana gelmiş ise bu bedele hükmetmek, mal sahibi aleyhine bir fark oluşmadığı takdirde de davanın reddine karar vermek gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,Doğru görülmemiştir.\" B. Uluslararası Hukuk  İlgili uluslararası hukuk için bkz. Hasan Kızılırmak, B. No: 2017/5056, 29/9/2020§§ 24-27; Derya Alpdoğan ve diğerleri, B. No: 2015/6845, 31/10/2018, §§ 21-  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/293",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, aleyhe nispi vekâlet ücretine hükmedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının; kamulaştırma amacına uygun olarak kullanılmadığı gerekçesine dayalı olarak açılan kamulaştırılan taşınmazın iadesi veya bedelinin tazminine ilişkin davaların reddedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, zilyet olunan ve tarımsal amaçla kullanılan taşınmazın rayiç bedelinin tespit edilmesi isteminin reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru, 5/8/2014 tarihinde İzmir  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca 23/6/2015 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 19/4/2012 tarihli ve 6292 sayılı Orman Köylülerinin Kalkınmalarının Desteklenmesi ve Hazine Adına Orman Sınırları Dışına Çıkarılan Yerlerin Değerlendirilmesi ile Hazineye Ait Tarım Arazilerinin Satışı Hakkında Kanun kapsamında zilyetliğinde bulundurduğu İzmir ili Torbalı ilçesinde bulunan taşınmazı satın almak amacıyla ilgili idarelere başvurmuş; İzmir Valiliği Defterdarlık Millî Emlak Dairesi Başkanlığınca kanuni indirimler sonrasında taşınmazın satış bedelinin 016,90 TL olduğu kendisine bildirilmiştir. Başvurucu, söz konusu bedele itiraz anlamında olmamak üzere güncel rayiç bedelin daha az olduğunu belirterek bilgi bakımından ve kanaat oluşturması açısından ilgili idarelerce durumun yeniden gözden geçirilmesi ve taşınmazın gerçek değerinin belirlenmesi amacıyla 29/7/2013 tarihinde Torbalı Asliye Hukuk Mahkemesine delil tespiti istemiyle başvuru yapmıştır. Torbalı  Asliye Hukuk Mahkemesi 30/7/2013 tarihli ve E.2013/165 Değişik İş sayılı kararla başvurucunun istemini reddetmiştir. Karar gerekçesi şöyledir:“Dosya kapsamı ve yasal düzenleme dikkate alındığında; HMK’nun  maddesi gereğince delil tespiti istenebilmesi için, görülmekte olan bir dava bulunması ve henüz inceleme sırası gelmemiş bir vakıanın olması ya da ileride açılacak davada ileri sürülecek bir vakıanın olması gerekir. Delil tespiti dilekçesinden, görülmekte olan bir dava olmadığı gibi, idarece belirlenen bedelin yeniden değerlendirmesi aşamasında idarenin kanaatini değiştirmek amacıyla delil tespiti talebinde bulunulduğu anlaşılmaktadır. Bu nedenlerle talebin delil tespiti istenebilecek haller arasında sayılmadığı, ayrıca delilin hemen tespit edilmesinde hukuki yararda bulunmadığı, zira delilin kaybolma ihtimali bulunmadığı, yine dava açılacak olsa dahi esas hakkındaki davaya bakacak mahkemenin asliye hukuk mahkemesi olmadığı sonuç ve kanaatine varılmakla, tespit talebinin reddine karar verilmiş ve aşağıdaki hüküm kurulmuştur. KARAR: Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere; 1-Delil tespiti talebinin REDDİNE, 2-.. 3-..,Dair, tarafların yokluğunda, dosya üzerinden yapılan inceleme sonunda tebliğ tarihinden itibaren 15 günlük süre içerisinde Yargıtay Başkanlığına hitaben yazılacak ve mahkememize sunulacak bir dilekçe ile temyiz yolu açık olmak üzere karar verildi.” Başvurucu anılan karara karşı süresi içerisinde temyiz yoluna başvurmuş, Yargıtay  Hukuk Dairesi 4/2/2014 tarihli ve E.2014/512,K.2014/1613 sayılı kararla başvurucunun temyiz dilekçesinin reddine karar vermiştir. Söz konusu ilamın gerekçesi şu şekildedir: “…Yukarıdaki yasal düzenleme ile 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun ‘temyiz edilebilen kararlar’ başlıklı  maddesi ve ‘temyiz edilemeyen kararlar’ başlıklı 428/ maddesi ile birlikte değerlendirildiğinde; çekişmesiz yargı niteliğinde olan delil tespiti istemi aynı zamanda nihai karar niteliğinde de olmadığından temyiz edilebilen kararlardan değildir. Şu halde, davacının temyiz dilekçesinin reddine….” Karar düzeltme talebi hakkındaki istem aynı Dairenin 29/5/2014 tarihli E.2014/5677, K.2014/9000 sayılı kararı ile reddedilmiş, anılan karar 9/7/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Kararın gerekçesi şu şekildedir: “…Delil tespiti davaları; temyizi mümkün olmayan, HMK’nın  maddesi uyarınca ancak itiraz yolu açık çekişmesiz yargı davalarındandır. Temyizi mümkün olmayan bir karara karşı karar düzeltme yolunu da gidilemez. Bu nedenle karar düzeltme istemine ilişkin dilekçenin reddine…” Başvurucu 5/8/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 31/3/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un  maddesi ile değiştirilen geçici  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Bölge adliye mahkemelerinin, 26/9/2004 tarihli ve 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2 nci maddesi uyarınca Resmi Gazete’de ilan edilecek göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Kanunun temyize ilişkin yürürlükteki hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.” 18/6/1927 tarihli ve 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:“Mahkemelerden verilen nihai kararlara karşı temyiz yoluna başvurulabilir. Davada haklı çıkmış olan taraf da hukuki yararı bulunmak şartıyla hükmü temyiz edebilir.” 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 26/9/2004 tarihli 5236 sayılı Kanun’un  maddesi ile değiştirilen “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının dördüncü bendi şöyledir:“Bölge adliye mahkemelerinin aşağıdaki kararları hakkında temyiz yoluna gidilemez: … Çekişmesiz yargı işlerinde verilen kararlar…” 26/9/2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir: “Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihine kadar, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun temyize ilişkin yürürlükteki hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.” 4/2012 tarihli ve 6292 sayılı Kanun’un  maddesinin sekizinci ve dokuzuncu fıkraları şöyledir:“Satış bedeli peşin veya taksitle ödenebilir. Satış bedelinin tamamının peşin ödenmesi hâlinde yüzde yirmi, en az yarısının ödenmesi hâlinde yüzde on oranında indirim uygulanır ve bu bedeller idarece yapılan yazılı tebligat tarihinden itibaren en geç üç ay içinde ödenir. Tebliğ edilen satış bedeline itiraz edilemez ve dava açılamaz.”“Peşin satışlarda satış bedelinin tamamını, taksitli satışlarda ise peşinatı veya taksitleri vadesinde ödememek suretiyle yükümlülüklerini yerine getirmeyenlerin doğrudan satın alma hakları düşer….”  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/13014",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, zilyet olunan ve tarımsal amaçla kullanılan taşınmazın rayiç bedelinin tespit edilmesi isteminin reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 14/12/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun maliki olduğu başvuruya konu taşınmaz 1/1000 ölçekli revizyon uygulama imar planında kamu hizmeti alanı olarak ayrılmıştır. Başvurucu, bu taşınmazın kamulaştırılması istemiyle Belediyeye başvurmuş fakat bu yoldan bir sonuç elde edememiştir. Başvurucu, bunun üzerine imar planında kamu hizmeti alanına ayrılan taşınmazın rayiç bedelinin ödenmesi istemiyle Belediye aleyhine tam yargı davası açmıştır.  Derece mahkemesince uyuşmazlığın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir. Kararda, 7/9/2016 tarihinde yürürlüğe giren 20/8/2016 tarihli ve 6745 sayılı Yatırımların Proje Bazında Desteklenmesi ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'la 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'na birtakım hükümler eklendiği vurgulanmıştır. Bu bağlamda uygulama imar planlarında umumi hizmetlere ve resmî kurumlara ayrılan taşınmazların kamulaştırılması için öngörülen beş yıllık sürenin 2942 sayılı Kanun'a eklenen geçici  madde gereğince bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren başlayacağı ve bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce açılan ancak henüz karara bağlanmayan veya kararı kesinleşmeyen davalara da bu madde hükümlerinin uygulanacağı belirtilmiştir. Başvurucu, nihai kararın tebliği üzerine bireysel başvuruda bulunmuştur.   Konu ile ilgili hukuk için bkz. Hüseyin Ünal, B. No: 2017/24715, 20/9/2018, §§ 17- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/59959",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tazminat talebiyle açılan tam yargı davasında yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemelerinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 12/12/2012 tarihinde dava açmıştır. Yargılama devam etmektedir. Başvurucu, idare mahkemelerinde açtığı davada yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasıyla 24/6/2019 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/21747",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tazminat talebiyle açılan tam yargı davasında yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; kazai rüşt kararının zamanında alınmadığı belirtilerek atama işleminin yapılmaması nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. 1/12/1995 doğumlu olan başvurucu, Yozgat'ın Sorgun ilçesinde bulunan Anadolu Sağlık Meslek Lisesi, hemşirelik bölümünden 5/8/2013 tarihinde mezun olmuştur. Kamu Personeli Seçme Sınavı (KPSS) - 2013/2 sayılı yerleştirme sonuçlarına göre Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumuna (İdare) hemşire olarak yerleştirilen başvurucunun kazai rüşt kararının tercih işlemlerinin son günü itibarıyla alınmadığı gerekçesiyle İdarenin 14/14/2014 tarihli işlemiyle atamasının yapılmamasına karar verilmiştir. Başvurucu, bu işlemin iptali talebiyle Ankara  İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) dava açmıştır. Dava dilekçesinde başvurucu, atanma talebiyle idareye başvurduğu tarihte on sekiz yaşını doldurduğunu, kazai rüşt kararını tercih işlemlerinin son günü itibarıyla almadığı gerekçesiyle atanmamasının hukuka aykırı olduğunu belirtmiştir. İdare Mahkemesi 25/11/2014 tarihinde dava konusu işlemin iptaline karar vermiştir. Kararın gerekçesinde 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun \"Memuriyete girişte yaş\" kenar başlıklı  maddesinin ikinci fıkrasında yer alan \"Bir meslek veya sanat okulunu bitirenler en az 15 yaşını doldurmuş olmak ve Türk Medeni Kanununun 12 nci maddesine göre kazai rüşt kararı almak şartiyle Devlet memurluklarına atanabilirler.\" şeklindeki hüküm hatırlatılmıştır. Bahse konu yaş koşulunun, atanma talebiyle başvurunun yapıldığı tarih itibarıyla aranması gerektiği vurgulanmış, kanunla yapılan bir düzenlemenin KPSS-2013/2 sayılı tercih kılavuzunun (Kılavuz) \"Başvuru Genel Şartları ve Diğer Hususlar\" başlıklı bölümünde yer alan \"Kazai rüşt kararının tercih işlemlerinin son günü itibariyle alınmış olması gerekmektedir\" ibaresiyle daraltılamayacağı ve buna dayanarak tesis edilen dava konusu işlemin hukuka aykırı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Akabinde başvurucu hakkında 5/3/2015 tarihli işlemle atama işlemi tesis edilmiştir.  İdare bu karara karşı temyiz başvurusunda bulunmuştur. Temyiz dilekçesinde Kılavuzda yer alan düzenlemeye göre işlem tesis edildiği, bu kapsamda başvurucunun tercih işlemlerinin son günü itibarıyla kazai rüşt kararının bulunmadığı ifade edilerek İdare Mahkemesi kararının bozulması talep edilmiştir. Danıştay Onikinci Dairesi (Daire) 16/10/2018 tarihinde İdare Mahkemesi kararının bozulmasına karar vermiştir. Kararın gerekçesinde, Kılavuzda yer alan düzenleme den bahsedilerek başvurucunun atanma talebiyle idareye başvurduğu tarihte on sekiz yaşını ikmal ettiği ancak yerleştirme tarihinin son günü itibarıyla kazai rüşt kararını almamış olduğundan bahisle atanmamasına ilişkin işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Bu karardan sonra başvurucunun görevine 27/12/2018 tarihli işlemde son verilmiştir. İdare Mahkemesi Dairenin bozma kararına uyarak 17/1/2019 tarihinde bu kez Daire kararında belirtilen gerekçeyle davanın reddine karar vermiştir. Başvurucunun bu karara yönelik temyiz başvurusu Dairenin 10/10/2019 tarihli, karar düzeltme başvurusu ise 17/2/2020 tarihli kararlarıyla reddedilmiştir.  Başvurucu nihai kararı 16/6/2020 tarihinde öğrendikten sonra 7/7/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/19016",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kazai rüşt kararının zamanında alınmadığı belirtilerek atama işleminin yapılmaması nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, şiddete maruz kalan kadının koruyucu tedbirler kapsamında işyeri değişikliği talebinin reddi nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığını koruma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/8/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:A. Koruma Tedbirine İlişkin Yargısal Süreç Başvurucu sınıf öğretmeni olarak görev yapmaktadır. Başvurucunun 9/7/2010 tarihinde evlendiği ve 21/3/2016 tarihinde boşandığı eski eşi başvurucu ile aynı ilçede bir kamu kurumunda memur olarak çalışmaktadır. Tarafların 1/6/2012 doğumlu bir çocukları bulunmaktadır. Çocuğun velayeti annesi olan başvurucuya verilmiştir.  Başvurucu, eşi tarafından 15/4/2015 tarihinde darp edilmiş, 13/12/2015 tarihinde de bıçaklanarak yaralanmıştır. Başvurucunun eşi hakkında aşağıda detaylı olarak anlatılan kamu davaları açılmıştır. Başvurucu ayrıca 27/4/2015 tarihinde boşanma davası açmıştır.  İzmir  Aile Mahkemesince 28/4/2015 tarihinde 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun uyarınca başvurucunun koruma talebinin kabulüne vetedbir uygulanmasına karar verilmiştir. Söz konusu koruma tedbirlerinin süreleri aile mahkemelerinin çeşitli tarihlerde verdikleri kararlarla uzatılmıştır. Mahkemece 12/4/2016 tarihinde başvurucunun ve çocuğunun kimlik bilgileri ile adreslerinin gizlenmesine karar verilmiştir. Başvurucu çalıştığı yerdeki il milli eğitim müdürlüğüne başvurarak can güvenliğinden endişe etmesi sebebiyle görev yerinin değiştirilmesi talebinde bulunmuştur. Konunun iletildiği Milli Eğitim Bakanlığı tarafından 22/6/2015 tarihli yazıyla 6284 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca iş yerinin değiştirilmesi talebine ilişkin koruyucu tedbir kararı sunulmadığından talebin reddedildiği bildirilmiştir.  Başvurucu 31/5/2016tarihinde İzmir  Aile Mahkemesine başvurarak 6284 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca işyerinin değiştirilmesine karar verilmesini talep etmiştir. Başvurucu söz konusu dilekçede; boşanma davası açtığını, ancak çocukla babanın şahsi ilişki kurması kararı yerine getirilirken eşinin kendisini darp ettiğini, ölümle tehdit ettiğini, daha sonra evinden eşyasını almaya gittiği sırada da bıçaklayarak yaraladığını belirtiştir. Başvurucu, çalıştığı okula gitmek için her gün kullandığı güzergâhı eski eşinin de kullandığını, maaş aldığı bankanın, ilçe milli eğitim müdürlüğünün ve yaşantısını sürdürmek için ihtiyaç duyduğu yerlerin eşinin çalıştığı yere çok yakın olduğunu, bu sebeple sürekli korku içinde olduğunu ve can güvenliğinden endişe ettiğini, eşiyle aynı ilçede çalışmasının mümkün olmadığını belirtmiştir. İzmir  Aile Mahkemesi 31/5/2016 tarihinde talebi reddetmiştir. Kararın gerekçesinde işyeri değişikliği talebinin idari mahiyette olması nedeniyle reddedildiği ifade edilmiştir. Bununla birlikte söz konusu kararda başvurucu hakkında verilen koruma kararının devamına hükmedilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir: “Aleyhine tedbir istenen ile tedbir isteyen arasında husumet bulunduğu, süreklilik arz edecek şekilde hakaret ve tehdit içeren davranışlarda bulunduğu, tedbirin amacının aile içi veya kadına karşı şiddetin engellenmesi olup aile içi veya kadına karşı şiddet olmadığı takdirde ve süre bitiminde uygulanacak herhangi bir müeyyide söz konusu olmadığı. Talep idari mahiyette olduğundan talep eden vekilinin talebinin reddine karar vermek gerekmekle... ” Başvurucu, işyeri değişikliği talebinin kabulüne dair verilmiş emsal nitelikte koruma tedbiri karar örnekleri de sunmak suretiyle 6/6/2016 tarihinde söz konusu karara itiraz etmiştir. Başvurucu bu dilekçesinde eski eşinin kendisini öldürmekle tehdit etmesi ve darp suçları nedeniyle cezalandırıldığına dair mahkeme kararlarını da ibraz etmiştir. İzmir  Aile Mahkemesinin 9/6/2016 tarihli kararıylaitiraz reddedilmiştir. Bu karar başvurucu vekiline 19/7/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 16/8/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. B. Ceza Yargılamasına İlişkin Süreç Başvurucu 15/4/2015 tarihinde kendisini darp ettiğini belirterek eşinden şikâyetçi olmuştur. Bu konuda İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 14/9/2015 tarihli iddianame düzenlenerek kamu davası açılmıştır. Yapılan yargılama sonucunda İzmir  Asliye Ceza Mahkemesinin 29/12/2015 tarihli kararıyla eşinin başvurucuyu darp ettiği,basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı, ayrıca \"Seni öldürürüm, bu çocuk ortada kalır, katil olurum...\" diyerek tehdit ve hakaret ettiği tespit edilmiş, adli para cezasına hükmolunmuş ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına (HAGB) karar verilmiştir. Bu karar itiraz yolundan geçerek kesinleşmiştir.  Başvurucu boşanma sürecinde iken 13/12/2015 tarihinde evinden eşyalarını almaya gittiği sırada çıkan tartışmada eski eşi tarafından bıçakla yaralanmıştır. Bu olayla ilgili olarak açılan kamu davası sonucunda İzmir  Asliye Ceza Mahkemesinin 18/4/2017 tarihli kararıyla da başvurucunun eski eşi hakkında HAGB kararı verilmiştir. Söz konusu karar itiraz edilmeden kesinleşmiştir.  6284 sayılı Kanun’un \"Tanımlar\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir: “…Bu Kanunda yer alan;...b) Ev içi şiddet: Şiddet mağduru ve şiddet uygulayanla aynı haneyi paylaşmasa da aile veya hanede ya da aile mensubu sayılan diğer kişiler arasında meydana gelen her türlü fiziksel, cinsel, psikolojik ve ekonomik şiddeti,...ç) Kadına yönelik şiddet: Kadınlara, yalnızca kadın oldukları için uygulanan veya kadınları etkileyen cinsiyete dayalı bir ayrımcılık ile kadının insan hakları ihlaline yol açan ve bu Kanunda şiddet olarak tanımlanan her türlü tutum ve davranışı,d) Şiddet: Kişinin, fiziksel, cinsel, psikolojik veya ekonomik açıdan zarar görmesiyle veya acı çekmesiyle sonuçlanan veya sonuçlanması muhtemel hareketleri, buna yönelik tehdit ve baskıyı ya da özgürlüğün keyfî engellenmesini de içeren, toplumsal, kamusal veya özel alanda meydana gelen fiziksel, cinsel, psikolojik, sözlü veya ekonomik her türlü tutum ve davranışı,...ifade eder.”6284 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:  “(1) Bu Kanun kapsamında korunan kişilerle ilgili olarak aşağıdaki koruyucu tedbirlerden birine, birkaçına veya uygun görülecek benzer tedbirlere hâkim tarafından karar verilebilir:a) İşyerinin değiştirilmesi.”6284 sayılı Kanun'un  maddesinin (7) numaralı fıkrası şöyledir:  “İşyerinin değiştirilmesi yönündeki tedbir kararı, kişinin tabi olduğu ilgili mevzuat hükümlerine göre yetkili merci veya kişi tarafından yerine getirilir.” 18/1/2013 tarihli ve 28532 sayılı Resmî Gazetede yayımlanan 6284 sayılı Ailenin Korunması Ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanuna İlişkin Uygulama Yönetmeliği'nin (Uygulama Yönetmeliği) \"İşyerinin değiştirilmesi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Hâkim tarafından, korunan kişinin tabî olduğu ilgili mevzuat hükümlerine göre, talebinin bulunması halinde veya onayı alınmak suretiyle işyerinin bulunduğu il içinde ya da il dışında değiştirilmesine karar verilebilir. (2) Karar hâkim tarafından, korunan kişi bakımından en uygun koşullar göz önüne alınarak yerine getirilmek üzere korunan kişinin iş yerine tebliğ edilir. (3) Karar yetkili kurum veya kişi tarafından yerine getirilir. İş yeri değiştirilmesine dair tedbir kararının kaldırılması halinde de karar işyerine tebliğ edilir.” 25/6/1983 tarihli ve 18088 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Devlet Memurlarının Yer Değiştirme Suretiyle Atanmalarına İlişkin Yönetmelik'in \"Can güvenliği mazeretine bağlı yer değişikliği\" kenar başlıklı 14/A maddesi şöyledir: “Memurun can güvenliği mazeretine dayanarak yer değiştirme talebinde bulunabilmesi için; kendisinin, eşinin veya bakmakla yükümlü olduğu çocuklarından birinin bulunduğu yerde kalmasının can güvenliğini tehdit altında bırakacağının adli veya mülki idare makamlarından alınacak belgeyle belgelendirmesi gerekir. Can güvenliği mazeretine dayalı olarak yapılacak yer değişikliğinde memur; aynı hizmet bölgesi içindeki başka bir hizmet alanına, görev yaptığı hizmet bölgesinde ihtiyaç bulunmaması halinde ise diğer hizmet bölgelerine atanabilir.8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca hakkında adli makamlarca işyerinin değiştirilmesine ilişkin koruyucu tedbir kararı alınan memur, aynı hizmet bölgesi içindeki başka bir hizmet alanına, görev yaptığı hizmet bölgesinde ihtiyaç bulunmaması halinde ise diğer hizmet bölgelerine atanabilir.” 24/11/2011 tarihli ve 6251 sayılı Kanun'la onaylanması uygun bulunan ve8/3/2012 tarihli ve 28227 mükerrer sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Bakanlar Kurulu kararıyla onaylanan Kadınlara Yönelik Şiddet ve Aile İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi.  ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/14613",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, şiddete maruz kalan kadının koruyucu tedbirler kapsamında işyeri değişikliği talebinin reddi nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığını koruma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, uyuşmazlığın esasına yönelik itirazların Mahkeme ve Yargıtay kararlarında karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 17/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 1989 yılında zorunlu göçe tabi tutulması nedeniyle Bulgaristan'dan Türkiye'ye gelmiş, Tekirdağ iline yerleştirilmiştir.  Zorunlu göçe tabi olan soydaşların iskân edilmelerine destek olmak amacıyla Yüksek Planlama Kurulunun 27/11/1990 tarihli kararı ile 000 adet konut yapımı kararlaştırılmış, bu kapsamda başvurucu Tekirdağ ilinde yaptırılan göçmen konutlarından almak amacıyla 14/10/1991 tarihinde T. Emlak Bankası Tekirdağ Şubesindeki hesaba2,5 TL (000 eski Türk Lirası) yatırmıştır. Başvurucu, Başbakanlık Toplu Konut İdaresi Başkanlığı (TOKİ) aleyhine Kadıköy  Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı davada, zorunlu göç nedeniyle Türkiye'ye gelen soydaşlar için yaptırılan konutlardan kendisine daire tahsis edilmediği gibi yatırdığı paranın da iade edilmediğini, idarenin tüketici fiyatları endeksine göre uyarlama yaparak parayı ödemek istediğini ancak bu durumun zararlarını karşılamayacağını belirterek paranın rayiç de��erinin tespit edilerek yasal faizi ile ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir. Kadıköy  Asliye Hukuk Mahkemesi 5/6/2012 tarihli kararında, başvurucunun zorunlu göçe tabi tutularak 1990 yılında Türkiye'ye geldiğini, 14/10/1991 tarihinde konut edinmek üzere davalı idareye ait hesaba 2,5 TL (500,000 TL eski Türk Lirası) para yatırdığını, aradan geçen süreye rağmen kendisine konut tahsis edilmediği gibi 19/9/2006 tarihli ve 5543 sayılı İskân Kanunu'nun yürürlüğünden sonra yapılan başvurusu üzerine de paranın ödenmediğini, davacının geçersiz taşınmaz satışı uyarınca ödediği peşinatın denkleştirici adalet ilkesi gereğince güncelleştirilmiş karşılığını talep edebileceğini belirterek bilirkişi raporunda tespit edilen 662 TL üzerinden davayı kısmen kabul etmiştir.  Temyiz üzerine karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 23/11/2012 tarihli kararıyla bozulmuştur. Bozma kararının ilgili kısımları şöyledir:\"... Davacı, 1989 yılında Bulgaristan’dan zorunlu göçe tabi tutularak Türkiye’ye geldiğini, Devlet Başkanlığı’nın hazırladığı göçmen evleri projesi kapsamında borçlanarak konut satın aldığını, bu amaçla 50 TL peşinat ödediğini, daha sonra aralarında sözleşme düzenlendiğini, peşin ödediği paranın konut maliyet bedelinden mahsup edilmediğini ileri sürerek bu ödemenin güncelleştirilmiş değerinin tahsilini istemiş; davalı ise, peşin olarak yatırılan paranın mahsubunun yapıldığını, davacının talebinin haksız olduğunu savunarak davanın reddini dilemiştir. Mahkemece dairemiz bozması üzerine verdiği kararında mahsubun yapılmadığı gerekçe gösterilmek ve bilirkişi raporu esas alınmak suretiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.... Toplanan delillerden ve dosya kapsamından taraflar arasında sözleşme kurulmadan önce davacının konut edinmek amacıyla davalı hesabına bir kısım paralar yatırdığı, daha sonra davacıyla dava dışı Emlak bankası arasında yapılan sözleşmeyle borcun takside bağlandığı, sözleşmede mahsup konusunda hüküm bulunmasa da taksit tutarlarının tamamının ödendiği konusunda ihtilaf yoktur. İhtilaf önceden peşin olarak yatırılan 50 TL nın mahsubunun yapılıp yapılmadığı noktasında toplanmaktadır.... Yukarıda özetlenen gerek Devletin resmi kurumları arasındaki yazışmalardan, gerek hak sahiplerine ait liste başlıklı belge kapsamından ve gerekse aynı nedenlerle açılan ve reddedilip, dairemizin incelenmesinden de geçmek suretiyle kesinleşen dosya kapsamlarından da açıkça anlaşılacağı gibi davacının peşin ödediği paranın mahsubunun yapıldığı anlaşılmaktadır. Bu durumda mahkemece davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile kabulü usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.\" Bu süreçte Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu (HSYK) kararıyla Kadıköy Adliyesi kapatılmış, dosya İstanbul Anadolu  Asliye Hukuk Mahkemesine (Mahkeme) gönderilmiştir. Karar düzeltme talebi aynı Dairenin 25/3/2013 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Bozma kararına uyan Mahkeme 2/7/2013 tarihli kararıyla davayı reddetmiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Bozma ilamı ve bozma öncesi dosyaya alınan belgeler ile, davacının 1989 yılında Bulgaristan'dan zorunlu göçe tabi tutularak Türkiye'ye geldiği, göçmen evleri projesi kapsamında borçlandırılarak konut satın aldığı, peşinatı ödediği, aradan geçen sürede kendisine konut tahsis edilemediği iddiası ile eldeki davayı açmış ise de, resmi kurumlar arasındaki yazışmalara göre, davacının, peşin ödediği paranın mahsubunun yapıldığı anlaşıldığından, alacağının bulunmadığı anlaşılmakla, kanıtlanamayan davasının reddine karar vermek gerekmiştir.\" Temyiz üzerine karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin 23/12/2013 tarihli kararıyla onanmıştır. Karar düzeltme talebi aynı Dairenin 9/6/2014 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Ret kararı 25/8/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş ve 17/9/2014 tarihinde başvurucu bireysel başvuruda bulunmuştur.   5543 sayılı Kanun'un geçici  maddesinin (5) numaralı fıkrası şöyledir: \"Bulgaristan'dan zorunlu göçe tabi tutulup, Türkiye'ye gelerek yerleşmek isteyen Türk soylu kişilere yaptırılan konutlardan almak üzere müracaat ederek para yatıranlardan konut sahibi olamayanların, bu Kanunun yayımı tarihinden itibaren bir yıl içerisinde müracaat etmeleri halinde yatırmış oldukları bedel, yatırıldığı tarihten ödeneceği tarihe kadar Tüketici Fiyat Endeksi esas alınmak suretiyle hesaplanarak Toplu Konut İdaresi Başkanlığı tarafından göçmen konutları hesabından ödenir. Bu durumda olan şahıslar, Toplu Konut İdaresi Başkanlığınca aranılacak başvuru şartlarını taşımaları kaydıyla talepleri halinde, herhangi bir kura şartına tabi olmaksızın yukarıdaki şekilde hesaplanarak kendilerine ödenecek bedelin, konut peşinat ya da anapara ödemesinden mahsup edilmesi suretiyle Toplu Konut İdaresi Başkanlığının alt gelir grubu ile yoksullara yönelik sosyal konut projelerinden yararlandırılırlar. Süresi içerisinde müracaat etmeyen soydaşların yatırmış oldukları bedel, göçmen konutları hesabına gelir kaydedilerek toplanmış bulunan paralar bu şekilde tasfiye edilir. Toplu Konut İdaresi Başkanlığınca göçmen konutları hesabından karşılanamayan tutarlar, Maliye Bakanlığınca bu amaçla Toplu Konut İdaresi Başkanlığına aktarılacak tutarlardan karşılanır. Bu fıkra hükümlerinin uygulanmasına ilişkin gerekli düzenlemeleri yapmaya Toplu Konut İdaresi Başkanlığı yetkilidir.\" 22/4/1926 tarihli ve 818 sayılı mülga Borçlar Kanunu'nun  maddesi şöyledir: \"Alacaklı hakkını kısmen veya tamamen istifa edemediği takdirde borçlu kendisine hiç bir kusurun isnat edilemiyeceğini ispat etmedikçe bundan mütevellit zararı tazmine mecburdur.\" 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun  maddesi şöyledir:\"Borç hiç veya gereği gibi ifa edilmezse borçlu, kendisine hiçbir kusurun yüklenemeyeceğini ispat etmedikçe, alacaklının bundan doğan zararını gidermekle yükümlüdür.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/15386",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, uyuşmazlığın esasına yönelik itirazların Mahkeme ve Yargıtay kararlarında karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, velayet hakkının anneye tanınması ve yargılama sürecinde verilen ara kararlar ile nihai karar kapsamında çocuklar ile başvurucu baba arasında uygun şekilde şahsi ilişki tesis edilmemesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ve karar sonucunu etkileyecek olan iddiaların derece mahkemesi kararlarında karşılanmamış olması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 18/12/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 20/2/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Adalet Bakanlığına (Bakanlık) başvuru konusu olay ve olgular bildirilmiş, başvuru belgelerinin bir örneği görüş için gönderilmiştir. Bakanlığın 20/3/2015 tarihli görüş yazısı 30/3/2015 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiş olup başvurucu vekili tarafından 31/3/2015 tarihinde Bakanlık görüşüne karşı beyan dilekçesi sunulmuştur. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvuruya Konu Yargılama Süreci Dışındaki Yargısal İşlemler Başvurucu, eşinin 2003 ve 2006 doğumlu müşterek çocuklarını kendisinin haberi olmadan ABD'ye götürdüğünü iddia ederek Uluslararası Çocuk Kaçırmanın Hukuki Veçhelerine Dair Lahey Sözleşmesi’nin (Lahey Sözleşmesi)  ve  maddeleri çerçevesinde çocukların iadesi istemiyle 7/1/2011 tarihinde Adalet Bakanlığı Uluslararası Hukuk ve Dış İlişkiler Genel Müdürlüğüne başvurmuştur. Anılan Sözleşme'nin  ve  maddeleri çerçevesinde çocukların Türkiye'ye iade edilmesi istemiyle New York güney çevresinden sorumlu Birleşik Devletler Bölge Mahkemesinde açılan dava neticesinde Mahkeme 12/4/2012 tarihinde, annenin, başvurucu olan babaya verilen görüşme haklarını iade davası süresince kullanmasına izin vermesine yönelik tedbir kararı vermiş; 5/6/2012 tarihli kararında ise annenin, Türk Mahkemesi tarafından tesis edilen görüşme hakkına uymasına ve çocukları 15/7/2012 tarihine kadar Türkiye'ye iade etmesine hükmetmiştir. Belirtilen kararın temyizi üzerine Birleşik Devletler Temyiz Mahkemesi 11/2/2013 tarihli kararı ile iade kararını onaylamıştır. Başvurucu aleyhine Üsküdar  Aile Mahkemesinin 2011/2 Değişik İş sayılı kararı kapsamında ve 14/1/1998 tarihli ve 4320 sayılı mülga Ailenin Korunmasına Dair Kanun uyarınca koruma kararı verilmiştir. Başvuruya Konu Yargılama Süreci Başvurucu aleyhine, İstanbul  Aile Mahkemesinde 18/3/2011 tarihinde şiddetli geçimsizliğe dayalı boşanma davası açılmış, başvurucu tarafından karşı dava ile davacının davasının reddi, velayet ve tazminat taleplerinde bulunulmuştur.  Başvurucunun yargılama sürecinde velayetin geçici olarak tevdii ve çocuklarla kişisel ilişki tesisi yönündeki talepleri ve bunlara ilişkin ara kararları aşağıdaki şekildedir:i. Yargılamanın 13/05/2011 tarihli ikinci celsesinde başvurucu ile çocukları arasında şahsi ilişki hususunda “...Davalı-davacının ABD'ye giderek çocuklarıyla her ayın  ve  haftaları cumartesi günü saat 10:00'dan pazar günü saat 12:00'ye kadar görüşebilmesi için tedbiren kişisel ilişki kurulmasına, geçici velayetlerinin babalarına verilmesi talebinin bu aşamada reddine.\" karar verilmiştir.ii. Yargılamanın 28/07/2011 tarihli dördüncü celsesinde \"Davalı-davacı ile çocukları arasında 18 Ağustos 2011 günü saat 14:00'ten 1 Eylül 2011 günü saat 14:00'e kadar çocukların babalarının yanında kalmaları sureti ile tedbiren kişisel ilişki kurulmasına\" karar verilmiştir.iii. Bu karar üzerine başvurucu tarafından çocukları ile ABD dışında, Türkiye'de ya da herhangi bir ülkede şahsi ilişki kurabilmesi için Mahkemeden yeniden talepte bulunulması üzerine Mahkemece talebin kabulüne dair 12/08/2011 tarihli ara karar tesis edilerek “Davalı-karşı davacının çocukları... ile 18 Ağustos 2011 günü saat 14:00'ten 1 Eylül 2011 günü saat 14:00'e kadar çocukların ABD'de ya da ABD dışında Türkiye'de ve diğer başka bir ülkede babalarının yanında kalmaları suretiyle tedbiren şahsi ilişki kurulmasına” hükmedilmiştir.iv. Başvurucu tarafından müşterek çocukların babayla görüşmeden sonra anneye teslimine dair hükmü de içeren tedbir kararının kaldırılması talebiyle Mahkemeye başvurulmuş ve Mahkeme celse arasında verdiği 14/09/2011 tarihli ara kararı ile bu talebi reddetmiştir. Mahkeme, gerekçesinde şu hususları belirtmiştir: \"Davalı-davacının müşterek çocukların bakım ve gözetimlerine gerekli dikkat ve özeni göstermediği, uzun süren Türkiye-ABD arasındaki uçak yolculuğundan sonra çocukları Türkiye içinde de İstanbul-Ankara-Antalya gibi değişik şehirlerde yolculuk yaptırdığı, bu durumun çocukların sağlıklarını olumsuz etkilediği, çocukları belirtilen tarihte teslim etmeyerek iyi niyet kurallarına aykırı hareket ettiği, çocukların anne bakım ve şefkatine ihtiyaçlarının bulunduğu kanaatine varıldığından, davalı-davacı vekilinin mahkememizin 08/09/2011 tarihli tedbir kararının kaldırılmasına ilişkin talebinin reddine.\"v. Yargılamanın 30/03/2012 tarihli sekizinci celsesinde, başvurucunun talebi üzerine \"Çocukların geçici velayetlerinin tüm dosya kapsamı dikkate alınarak babalarına verilmesine ilişkin talebin reddine, mahkememizin 13/05/2011 tarihli celsesinin 2 nolu ara kararında kurulan kişisel ilişki şeklinin aynen devamına\" yönünde ara karar tesis edilmiştir. vi. 21/06/2012 tarihli onuncu celsede, başvurucu ile çocukları arasında kişisel ilişkiye dair \"Tarafların müşterek çocuklarının mahkememiz uzmanı ile görüşmeleri de gerektiğinden ve adli tatil süresi de dikkate alınarak babaları ile 15 Temmuz günü saat 10:00'dan 15 Ağustos günü saat 10:00'a kadar babalarının yayında kalmaları ve görüşmeleri suretiyle kişisel ilişki kurulmasına\" ara kararı tesis edilmiştir. vii. Davalı eşin mahkemeye müracaat ederek müşterek çocuklarının geçici velayetlerinin kendisine verilmesini talep etmesi üzerine Mahkeme, bu talep doğrultusunda psikologdan rapor istemiştir. Psikolog tarafından çocukların velayetlerinin anneye verilmesinin uygun olduğuna dair görüş verilmesi üzerine Mahkeme tarafından 03/08/2012 tarihinde \"Tarafların müşterek çocuklarının, ... geçici velayetlerinin Türk Medeni Kanunu'nun 197/son ve 336/ maddeleri gereğince ... annelerine ... verilmesine.\" ve “Çocukların babaları ile tarafların ayrı ülkelerde yaşadıkları hususu da dikkate alınarak, ABD'de her ayın  ve  haftaları Cumartesi günü saat 10:00'dan Pazar günü saat 12:00'ye kadar görüşmesi ve çocukların babalarının yanında kalmaları suretiyle tedbiren kişisel ilişki kurulmasına\" ilişkin ara kararı tesis edilmiştir.viii. Başvurucu, çocukların artık Türkiye'de olduğunu belirterek çocukları ile şahsi ilişkisinin yeniden düzenlenmesi talebiyle 15/08/2012 tarihinde Mahkemeye müracaat etmiştir. Mahkeme, başvurucu tarafından dosyaya ibraz edilen Birleşik Devletler Bölge Mahkemesi New York Güney Bölgesi 12 Civ. 2390 (LTS) No.lu 05 Haziran 2012 tarihli kararı göz önüne alarak başvurucunun talebinin kabulü yönünde ve \"Tarafların müşterek çocuklarının ... geçici velayetlerinin annelerine verilmesine ilişkin mahkememizin 03/08/2012 tarihli ara kararının kaldırılmasına, bu konuda çocukların Türkiye'ye iadelerine ilişkin ABD Mahkemesi kararının kesinleşmesinden sonra karar verilmesine, Mahkememizin 13/05/2011 tarihli celsesinin  nolu ara kararı ile çocuklarla babaları arasında tedbiren kişisel ilişkinin kaldırılmasına, Tarafların müşterek çocuklarının ... babaları ile Türkiye'de her ayın  ve  haftaları Cumartesi günü saat 10:00'dan Pazar günü saat 17:00'ye kadar ayrıca dini bayramların  günü saat 10:00'dan saat 17:00'ye kadar babalarının yanında kalmaları ve görüşmeleri suretiyle tedbiren kişisel ilişki kurulmasına.\" ilişkin 15/08/2012 tarihli ara kararı tesis etmiştir. Yapılan yargılama neticesinde İstanbul  Aile Mahkemesinin 28/5/2013 tarihli ve E.2011/91, K.2013/351 sayılı kararı ile başvurucu kusurlu bulunarak davacının boşanma davası kabul edilmiş; başvurucunun karşı davası ispat edilemediğinden reddedilmiş, müşterek çocukların velayetinin davacı anneye bırakılmasına, 000 TL maddi tazminat ile 000 TL manevi tazminatın başvurucudan alınarak davacıya verilmesine hükmedilmiştir. Belirtilen karar kapsamında kısa kararda müşterek çocukların velayetlerinin davacı anneye verilmesine, başvurucu baba ile gerekçeli kararda belirtileceği şekilde kişisel ilişki kurulmasına, yargılama sırasında 15/8/2012 tarihli karar ile çocuklar ve başvurucu arasında tedbiren kurulan kişisel ilişkinin karar kesinleşinceye kadar devamına hükmedilmiş; gerekçeli kararda ise başvurucu ile çocukları arasında Türkiye'de bulunmaları durumunda her ayın  ve  haftaları cumartesi günü saat 00'dan pazar günü 00'ye kadar, dinî bayramların  günü saat 00'dan  günü saat 00'ye kadar, sömestir tatilinin  günü saat saat 00'dan  günü 00'ye kadar, her yıl temmuz ayının  günü saat 00'dan  günü saat 00'ye kadar, ayrı ülkede yaşadıkları takdirde her yıl temmuz ayının  günü saat 00'dan ağustos ayının  günü saat 00'ye kadar çocukların babalarının yanında kalmaları suretiyle kişisel ilişki kurulmasına hükmedilmiştir. İlk Derece Mahkemesi kararı, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 6/5/2014 tarihli ve E.2013/17963, K.2014/9660 sayılı ilamı ile boşanma ve velayet yönünden onanmış; davacı lehine takdir edilen maddi tazminat ve yoksulluk nafakası yönünden bozulmuştur. Başvurucunun karar düzeltme istemi Yargıtay  Hukuk Dairesinin 24/11/2014 tarihli ve E.2014/20850, K.2014/23632 sayılı ilamı ile reddedilerek maddi tazminat ve yoksulluk nafakası dışındaki hükümler yönünden aynı tarihte kesinleşmiştir. Başvurucu karar düzeltme talebinin reddine ilişkin karardan 12/12/2014 tarihinde haberdar olduğunu belirtmiştir. Başvurucu 18/12/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun “Hâkimin takdir yetkisi” kenar başlıklı  maddesinin birinci ve ikinci fıkraları şöyledir: “Mahkeme boşanma veya ayrılığa karar verirken, olanak bulundukça ana ve babayı dinledikten ve çocuk vesayet altında ise vasinin ve vesayet makamının düşüncesini aldıktan sonra, ana ve babanın haklarını ve çocuk ile olan kişisel ilişkilerini düzenler. Velâyetin kullanılması kendisine verilmeyen eşin çocuk ile kişisel ilişkisinin düzenlenmesinde, çocuğun özellikle sağlık, eğitim ve ahlâk bakımından yararları esas tutulur. Bu eş, çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorundadır.” 4721 sayılı Kanun’un “Birlikte yaşamaya ara verilmesi” kenar başlıklı  maddesinin dördüncü fıkrası şöyledir: “Eşlerin ergin olmayan çocukları varsa hâkim, ana ve baba ile çocuklar arasındaki ilişkileri düzenleyen hükümlere göre gereken önlemleri alır.” Türkiye açısından 14/10/1990 tarihinde imzalanan ve 27/1/1995 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 20/11/1989 tarihli Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’nin  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “(1)Kamusal ya da özel sosyal yardım kuruluşları, mahkemeler, idari makamlar veya yasama organları tarafından yapılan ve çocukları ilgilendiren bütün faaliyetlerde, çocuğun yararı temel düşüncedir.” Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’nin  maddesinin ilgili fıkraları şöyledir: “(1)Yetkili makamlar uygulanabilir yasa ve usullere göre ve temyiz yolu açık olarak, ayrılığın çocuğun yüksek yararına olduğu yolunda karar vermedikçe, Taraf Devletler, çocuğun; ana–babasından, onların rızası dışında ayrılmamasını güvence altına alırlar. Ancak, ana–babası tarafından çocuğun kötü muameleye maruz bırakılması ya da ihmâl edilmesi durumlarında ya da ana–babanın birbirinden ayrı yaşaması nedeniyle çocuğun ikametgâhının belirlenmesi amacıyla karara varılması gerektiğinde, bu tür bir ayrılık kararı verilebilir. (2)Bu maddenin birinci fıkrası uyarınca girişilen her işlemde, ilgili bütün taraflara işleme katılma ve görüşlerini bildirme olanağı tanınır. (3)Taraf Devletler, ana–babasından veya bunlardan birinden ayrılmasına karar verilen çocuğun, kendi yüksek yararına aykırı olmadıkça, ana babanın ikisiyle de düzenli bir biçimde kişisel ilişki kurma ve doğrudan görüşme hakkına saygı gösterirler.” ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19725",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, velayet hakkının anneye tanınması ve yargılama sürecinde verilen ara kararlar ile nihai karar kapsamında çocuklar ile başvurucu baba arasında uygun şekilde şahsi ilişki tesis edilmemesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ve karar sonucunu etkileyecek olan iddiaların derece mahkemesi kararlarında karşılanmamış olması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza yargılamasında sanığın (başvurucunun) ByLock deliline ilişkin veriler üzerinde bilirkişi incelemesi yaptırılması talebinin reddedilmesi nedeniyle silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkelerinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Komisyon, adil yargılanma hakkı dışındaki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, anılan hakka ilişkin şikâyetin kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Rize Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) başvurucu hakkında Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) üyesi olduğu şüphesiyle soruşturma başlatmıştır. Soruşturma neticesinde Başsavcılık, başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan cezalandırılması talebiyle 19/10/2017 tarihli iddianame düzenlemiştir. İddianamede, başvurucunun adına kayıtlı 0505 ... 38 numaralı GSM hattı üzerinden ByLock haberleşme programını kullandığı, örgütün eğitim kurumlarında sürekli çalışan ve tayin olan öğretmenlerden olduğu, 23/7/2016 tarihli ve 29779 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 667 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararname (KHK) ile kapatılan Pak Eğitim İş Sendikasına üye olduğu, örgüt liderinin talimatı üzerine örgüte ait Bank Asyada katılım hesapları açarak hesaba para yatırdığı, örgüte ait gazete ve dergilere abone olduğu iddialarına yer verilmiştir. Başsavcılık, başvurucunun ByLock kullanıcısı olduğu yönündeki iddiasını başvurucunun 0505 ... 38 numaralı GSM hattı üzerinden ..99 IMEI numaralı cihaz aracılığıyla, ilk tespit tarihi 11/9/2015 olacak şekilde ByLock kullandığına dair veriler içeren Yeni ByLock CBS Sorgu Sonucu başlıklı belgeye dayandırmıştır. İddianamenin kabulü ile açılan dava Rize Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) tarafından görülmeye başlanmıştır. Yargılamada 16/11/2017 tarihinde duruşma hazırlığı işlemleri yapılmıştır. Tensip Tutanağı'nda diğerlerinin yanı sıra başvurucuya ait ByLock içeriklerinin temini için Başsavcılığa, ByLock programı için kiralanan sunuculara ait IP adreslerine yapılan bağlantılara ilişkin kayıtların gönderilmesi için Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumuna (BTK) müzekkere yazılmasına, duruşmanın 25/12/2017 tarihinde yapılmasına karar verilmiştir. Başsavcılık, başvurucunun ByLock içeriklerine ilişkin henüz bir tespit yapılamadığı hususunu duruşma öncesinde Mahkemeye bildirmiştir. Başvurucu, duruşmanın müdafiinin hazır bulunduğu 25/12/2017 tarihli ilk oturumunda alınan savunmasında iddianameye konu eğitim kurumlarında sadece matematik dersi verdiğini ve tayine tabi olmadığını, çalıştığı kurumlarda maaş ödemelerinin Bank Asya aracılığıyla yapılması nedeniyle bu Bankada hesabının bulunduğunu, 2013 yılından önce aldığı gram altın hesabını 5/11/2014 tarihinde bozdurduğu için hesabında bir artış olmuş gibi göründüğünü, 0505 ... 38 numaralı hattın kendisine ait olduğunu ancak ByLock programını kullanmadığını, gazete ve dergi aboneliklerinin yasa dışı olduğunu düşünmediğini, çalıştığı dershanenin müdürünün isteği üzerine sendika üyesi olduğunu beyan etmiş; silahlı terör örgütü üyeliği suçunu inkâr etmiştir. Başvurucu müdafii de dava dosyasına gelen IP bilgileri ile HTS kayıtları arasında çelişkiler bulunduğunu ileri sürerek ByLock içeriklerinin temin edilmesini ve ByLock'a ilişkin bilirkişi incelemesi yaptırılmasını talep etmiştir. Anılan oturumda iddia makamı, esas hakkında mütalaa sunmuştur. Başvurucu müdafii esas hakkındaki mütalaaya karşı savunmasında ByLock içeriklerinin temini ve bilirkişi incelemesi yaptırılması talebini yinelemiş ve savunma hazırlamak üzere süre verilmesini talep etmiştir. Mahkeme, başvurucu müdafiinin tevsii tahkikat taleplerini dosyadaki delil durumunu gerekçe göstererek reddetmiş ve duruşmanın yeni oturumunun 29/12/2017 günü yapılmasına karar vermiştir. Başvurucu, duruşmanın ikinci ve son oturumunda önceki savunmalarını tekrarlamıştır. Başvurucu müdafii ByLock kullanımı iddiasına ilişkin HTS ve CGNAT kayıtları arasında çelişkiler bulunduğunu, bu yöndeki iddianın teknik bir hatadan kaynaklandığını, Yargıtayın örgüt üyeliği için belirlediği kıstasların somut olayda bulunmadığını beyan etmiş; bilirkişi incelemesi yaptırılmasını talep etmiştir. Mahkeme dosyanın geldiği aşama ve dosyadaki delil durumunu dikkate alarak müdafinin bilirkişi talebinin reddine karar vermiştir. Söz konusu oturumda hüküm açıklanmıştır. Mahkeme, başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 6 yıl 10 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Sanığın 505 ... 38 numaralı hattından 11/09/2015 ila 20/02/2016 tarihleri arasında farklı günlerde toplam 6992 kez [ByLock] adlı program tarafından kullanıldığı belirtilen ... numaralı [IP] adreslerine bağlantı yapıldığının tespit edildiği, tespit tarihleri ve baz istasyon bilgilerine göre sanığın bulunduğu yerlerin uyumlu olduğu, bağlantı tarihleri ve sayısı nazara alındığında iddia edildiği şekilde [IP] çakışması gibi durumların da söz konusu olmadığı, böylece sanığın telefon hattı üzerinden [ByLock] isimli gizli haberleşme programını kullandığı şüpheden arındırılmış şekilde teknik verilerle kanıtlanmıştır.Sanığa ait değerlendirme ve tespit tutanağına ve yaptığı yazışma içeriklerine ulaşılamamış ise de, [ByLock] serverindeki tüm bilgilere ulaşılamadığının biliniyor olması karşısında, sanığın ID numarasının, kullanıcı şifresi ve sair kullanım bilgileri ile yazışma içeriklerinin temin edilememiş olmasının sanığın [ByLock] kullanmadığı şeklinde yorumlanamayacağı, nitekim sanığın defalarca ve yoğun olarak [ByLock] serverine ait [IP] adreslerine bağlantı yapıldığının HTS kayıtlarıyla sabit olduğu anlaşılmıştır.Yine her ne kadar karşı IP bilgileri ile sanığa ait cep telefonunun HTS kayıtları arasında çelişki bulunduğu savunulmuş ise de; karşı IP bilgilerinin serverden ele geçen LOG kayıtlarına ilişkin olduğu, sanığın [ByLock] serverine yaptığı tüm bağlantıların log kayıtlarına ulaşılamamış olduğu, bu bilgilerin dosyamıza yansıyan diğer verilerle bir çelişki içermediği, zira HTS bilgilerine göre sanığın [ByLock] serverine bağlantı yaptığı zaman ve yer bilgileri ve tüm teknik verilerle tespit edilmiş olması karşısında, söz konusu programı sanığın etkin ve yoğun bir şekilde kullandığı kanaatine varılmış, bu kabul dışında yapılan savunmalara itibar olunmamıştır. Zira Log kayıtları kişinin sisteme girişine ilişkin sistem üzerine bıraktığı iz şeklinde açıklanabileceğine göre, izlerin bir kısmının silinmiş olduğu yahut ulaşılamamış olduğu anlaşılmaktadır....Sanığın örgüte müzahir Bankasya'da 31/12/2013-31/12/2014 tarihleri arasında 913,74 TL'lik hesap hareketinin bulunduğunun tespit edildiği, sanığın alınan savunmasında bu paranın 000 TL'lik kısmının aracının satışından elde ettiği tutar olduğunu geri kalan kısmın ise maaş geliri olduğunu beyan ettiği, sanığın örgüt liderinin talimatına uygun olarak hareket ettiği ve aracını satarak elde ettiği meblağı Bankasya'ya yatırdığı anlaşılmıştır. Bir insanın kendi tasarrufunda bulunan malını dilediğinde satmasının mülkiyet hakkı kapsamında değerlendirilmesi gereken bir husus olduğu izahtan vareste olmakla birlikte, sanığın aracını satmak ve örgüte müzahir bankaya satıştan elde ettiği parayı yatırmak şeklindeki eylemi, sanığın örgütle irtibat ve iltisakını ortaya koyan diğer delillerle birlikte değerlendirildiğinde tesadüf değil tabiyet ve teslimiyetin bir tezahürü olarak değerlendirilmiştir.Sanık hakkında her ne kadar örgüte müzahir kurumlarda çalıştığı, örgüte müzahir sendikaya üye olduğu, gazete ve dergilerine abone olduğu tespit edilmiş ise de, bu tespitler münhasıran değerlendirmeye tabi tutulmamış [ByLock] ve Bankasya delilleri ile birlikte değerlendirmesi gereken deliller olarak ele alınarak hükme doğrudan esas alınmamıştır.Sanığın FETÖ/PDY silahlı terör örgütü tarafından kullanılan gizli haberleşme programı [ByLock] kullanıcısı olduğu, örgüt bağlantısını gösteren delillerin bulunması hususları ile yukarıda özetlenen deliller nazara alınarak ... beyanlara itibar olunmamıştır.\" Başvurucu müdafiinin bu karara karşı yaptığı istinaf kanun yolu başvurusu Samsun Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesinin (Bölge Adliye Mahkemesi) 5/6/2018 tarihli kararıyla esastan reddedilmiştir. Anılan kararın ilgili kısmı şöyledir:\"...oluşturulması, dahil olunması, kullanılması ve teknik özellikleri itibariyle münhasırın FETÖ/PDY silahlı terör örgütü mensuplarınca kullanılan kriptolu iletişim ağı ByLock'u 0 505 ... 38 nolu hat üzerinden kullandığı, örgütle iltisaklı Pak-İş Sendikası üyesi olduğu, örgüte ait yayın organları olan Zaman Gazetesi, Aksiyon Dergisi ve Sızıntı Dergisine Aboneliğinin olduğu anlaşılmakla sanık ile ilgili hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların istinaf denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda bireyselleştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; ... [istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.]\" Yargıtay  Ceza Dairesi 18/2/2019 tarihinde temyiz talebinin reddi ile hükmün onanmasına karar vermiştir. Onama kararında, ayrıntılı Bylock Tespit ve Değerlendirme Tutanağı henüz dosyaya gelmeden hüküm kurulmasının dosyadaki diğer delillerin suçun sübutu yönünden yeterli olması nedeniyle sonuca etkili olmadığı belirtilmiştir. Başvurucu, nihai hükmü 10/4/2019 tarihinde öğrendikten sonra 16/4/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/13070",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza yargılamasında sanığın (başvurucunun) ByLock deliline ilişkin veriler üzerinde bilirkişi incelemesi yaptırılması talebinin reddedilmesi nedeniyle silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkelerinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, suçluluğu hakkında kuvvetli belirti olmadığı halde 17/6/2011 tarihinden beri tutuklu kaldığını, 18 yıl hapis cezasına mahkum edildiği davada adil yargılanmadığını, bu nedenlerle anayasal haklarının ihlâl edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 20/11/2012 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 25/12/2012 tarihinde başvurunun karara bağlanması için Bölüm tarafından ilke kararı alınması gerekli görüldüğünden, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm, 12/2/2013 tarihinde yapılan toplantıda, İçtüzük’ün  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendi uyarınca, kabul edilebilirlik ve esas hakkındaki incelemenin birlikte yapılmasına karar vermiştir. Başvuru konusu olay ve olgular 12/2/2013 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığı, görüşünü 16/4/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş başvurucuya 15/5/2013 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu, diyeceklerini süresi içinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur.  A. Olaylar Başvuru dilekçesi ve ekleriyle Adalet Bakanlığı görüşünde ifade edildiği şekliyle başvuruya ilişkin olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, bir soruşturma kapsamında 17 Haziran 2011 tarihinde tutuklanmıştır.  İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı, başvuranın da aralarında bulunduğu 143 kişi hakkında 11/11/2011 tarihli iddianame ile dava açmıştır.  İddianamede başvurucunun Oraj Hava Harekât Planı kapsamında görevlendirilecek özel personel olarak belirlendiği, aynı dava kapsamında yargılanan Halil İbrahim Fırtına'nın verdiği emir doğrultusunda, Harekât Planını hazırlama grubunu oluşturarak plan kapsamında personel görevlendirmesi yaptığı, Planda yer alacak hususları belirlediği, diğer görevlilerce yapılan istihbarat, lojistik, eğitim ve diğer konulardaki faaliyetlerin, başvurucunun plan kapsamındaki üst düzey konumu gereği kendisine iletildiği iddia edilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 23/11/2011 tarihinde iddianamenin kabulüne karar verirken dosya üzerinden ve izleyen tarihlerdeki duruşmalarda başvurucunun tutukluluk halinin devamına karar vermiştir. Başvurucu kararlardan bir kısmına itiraz etmiş;  Ağır Ceza Mahkemesi değişik tarihlerde verdiği kararlarla itirazları reddetmiştir. Redde ilişkin gerekçelerde genel olarak tutuklama için ana unsur olan kuvvetli suç şüphesi, tutuklama nedenleri, katalog suçlar ve bu bağlamda anayasal düzene ve bu düzenin işleyişine karşı suçlar konusunda değerlendirmelere yer verilmiş, yapılan değerlendirme ile davanın sonucuna ilişkin kanaat açıklar tarzda görüş beyan etmenin yasal olmayacağının da altı çizilerek yeni elde edilen deliller de vurgulanarak delillere etki etme tehlikesinin devam ettiği, henüz tanıkların tamamının dinlenmediği, adli kontrol uygulamasının yetersiz kalacağı vurgulanmıştır.  21 Eylül 2012 tarihinde açıklanan ilk derece mahkemesi kararıyla başvurucunun mülga 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  ve  maddeleri gereğince 18 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve tutukluluk halinin devamına karar verilmiştir. Hükümle birlikte verilen tutukluluk halinin devamı kararına karşı başvurucu 25/9/2012 tarihli dilekçeyle itiraz etmiş; İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 23/10/2012 tarihinde dosya üzerinde yaptığı incelemede itirazın reddine karar vermiştir. Bu karar başvurucuya 16/12/2012 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu hakkında görülen dava temyiz aşamasındadır. B. İlgili Hukuk İsnat olunan suçun işlendiği tarihte yürürlükte bulunan 1/3/1926 tarih ve 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren iskat veya vazife görmekten cebren menedenlerle bunları teşvik eyliyenlere ağırlaştırılmış müebbet ağır hapis cezası hükmolunur …” Aynı Kanun’un  maddesi, işlendiği zamanda ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası gerektiren suçun teşebbüs aşamasında kalması halinde failin on beş yıldan yirmi yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılmasını öngörmektedir. 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  ve  maddeleri şöyledir;“Tutuklama nedenleriMadde 100 – (1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olguların ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez.(2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir:a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa.b) Şüpheli veya sanığın davranışları; Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme, Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma,Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa.(3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir:a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan; (1)… Suç işlemek amacıyla örgüt kurma (iki, yedi ve sekizinci fıkralar hariç, madde 220), Devletin Güvenliğine Karşı Suçlar (madde 302, 303, 304, 307, 308), Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar (madde 309, 310, 311, 312, 313, 314, 315),… (4) (Değişik: 2/7/2012-6352/96 md.) Sadece adlî para cezasını gerektiren veya hapis cezasının üst sınırı iki yıldan fazla olmayan suçlarda tutuklama kararı verilemez.Kanun yollarına başvurma hakkıMadde 260 – (1) Hâkim ve mahkeme kararlarına karşı Cumhuriyet savcısı, şüpheli, sanık ve bu Kanuna göre katılan sıfatını almış olanlar ile katılma isteği karara bağlanmamış, reddedilmiş veya katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunanlar için kanun yolları açıktır.(2) Asliye ceza mahkemesinde bulunan Cumhuriyet savcıları, mahkemenin yargı çevresindeki sulh ceza mahkemelerinin; ağır ceza mahkemelerinde bulunan Cumhuriyet savcıları, ağır ceza mahkemesinin yargı çevresindeki asliye ve sulh ceza mahkemelerinin; bölge adliye mahkemesinde bulunan Cumhuriyet savcıları, bölge adliye mahkemelerinin kararlarına karşı kanun yollarına başvurabilirler.(3) Cumhuriyet savcısı, sanık lehine olarak da kanun yollarına başvurabilir.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2012/726",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, suçluluğu hakkında kuvvetli belirti olmadığı halde 17/6/2011 tarihinden beri tutuklu kaldığını, 18 yıl hapis cezasına mahkum edildiği davada adil yargılanmadığını, bu nedenlerle anayasal haklarının ihlâl edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; yargılama sürecinde taleplerinin dikkate alınmaması, kanuni tutukluluk süresinin aşılması ve tutukluluğun makul süreyi aşması nedenleriyle Anayasa’nın  maddesinde düzenlenen kişi hürriyeti ve güvenliği hakkı ile  maddesinde düzenlenen adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru, Silivri (7) No.lu Kapalı Ceza İnfaz Kurumundan gönderilen 10/12/2013 tarihli dilekçe ile yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde belirlenen eksiklikler tamamlatılmış ve başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca 21/3/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 16/9/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve başvuru belgelerinin bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmesine karar verilmiştir.  Bakanlık tarafından 12/10/2015 tarihinde sunulan görüş yazısı, başvurucuya 3/11/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı 9/11/2015 tarihinde beyanda bulunmuştur. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Projesi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Eyüp  Sulh Ceza Mahkemesinin 21/2/2008 tarihli ve 2008/63 Sorgu sayılı kararı ile “kasten insan öldürme ve silahla yağma” suçlarından tutuklanmıştır. Karar gerekçesinin ilgili bölümü şöyledir: “... suçun vasıf ve mahiyeti, işleniş şekli, kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olgular ve tutuklama nedeni olarak gösterilen sebeplerin varlığı işin önemi ve ölçülü olması, adli kontrol müessesesinin yetersiz kalacağı nedeniyle eyleminin gerektirdiği ceza miktarı nazara alınarak ...” Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığının 11/4/2008 tarihli ve E.2008/17450 sayılı iddianamesiyle başvurucunun “kasten insan öldürme, nitelikli yağma ve ruhsatsız silah taşıma” suçlarını işlediğinden bahisle cezalandırılması istemiyle aynı yer Ağır Ceza Mahkemesine kamu davası açılmıştır. Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinin 14/9/2010 tarihli ve E.2008/317, K.2010/336 sayılı kararıyla başvurucunun “kasten insan öldürme, hırsızlık ve ruhsatsız silah taşıma” suçlarından mahkûmiyetine karar verilmiştir. Mahkemece, hüküm ile birlikte başvurucunun tutukluluğunun devamına da karar verilmiştir. Anılan mahkûmiyet kararı, temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay  Ceza Dairesinin 13/12/2011 tarihli E.2011/3948, K.2011/7805 sayılı ilamıyla bozulmuştur.  Bozma sonrasında başvurucunun yargılanmasına Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2012/51 sayılı dosyası üzerinden devam edilmiştir. Mahkemenin 8/10/2013 tarihli ve E.2012/51, K.2013/340 sayılı kararıyla başvurucunun “kasten insan öldürme” suçundan müebbet hapis, “hırsızlık” suçundan 4 yıl 2 ay hapis ve “ruhsatsız silah taşıma” suçundan 1 yıl 8 ay hapis ve 000 TL adli para cezaları ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Mahkemece, hüküm ile birlikte başvurucunun “aldığı ceza miktarına göre” tutukluluğunun devamına da karar verilmiştir. Anılan karar başvurucuya duruşmada tefhim edilmiştir. Başvurucu 10/12/2013 tarihinde süresinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinin 8/10/2013 tarihli mahkûmiyet kararının temyizi üzerine Yargıtay  Ceza Dairesinin 22/9/2014 tarihli ve E.2014/2348, K.2014/4045 sayılı ilamıyla başvurucu hakkında “kasten insan öldürme ve ruhsatsız silah taşıma” suçlarından kurulan hükümlerin onanmasına, “hırsızlık” suçundan kurulan hükmün ise bozulmasına karar verilmiştir. Başvurucu hakkında verilen kararın bozulan kısmına ilişkin yargılamaya Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2014/338 sayılı dosyası üzerinden devam edilmiş, 22/10/2014 tarihinde yapılan tensip incelemesinde başvurucunun “yağma” suçundan tahliyesine, Mahkemenin 28/4/2015 tarihli ve E.2014/338, K.2015/124 sayılı kararı ile “yağma” suçundan 10 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Dava, inceleme tarihi itibarıyla “yağma” suçu yönünden temyiz aşamasındadır.B. İlgili Hukuk 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun “Nitelikli hâller” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Kasten öldürme suçunun;  ... h) Bir suçu gizlemek, delillerini ortadan kaldırmak veya işlenmesini kolaylaştırmak ya da yakalanmamak amacıyla, ...  İşlenmesi halinde, kişi ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası ile cezalandırılır.” 5237 sayılı Kanun’un “Nitelikli yağma” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “Yağma suçunun;  a) Silahla,  ... e) Beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişiye karşı,  ... h) Gece vaktinde,  İşlenmesi halinde, fail hakkında on yıldan onbeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.”  10/7/1953 tarihli ve 6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun’un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:“Bu Kanun hükümlerine aykırı olarak ateşli silahlarla bunlara ait mermileri satın alan veya taşıyanlar veya bulunduranlar hakkında bir yıldan üç yıla kadar hapis ve otuz günden yüz güne kadar adlî para cezasına hükmolunur.” 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “Tutuklama nedenleri” kenar başlıklı  maddesinin ilgili bölümü şöyledir:“(1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez.  (2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir:  a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa.  b) Şüpheli veya sanığın davranışları;   Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme,   Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma,  Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa. (3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir:  a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan; … Kasten öldürme (madde 81, 82, 83),... (Ek: 6/12/2006 – 5560/17 md.) Hırsızlık (madde 141, 142) ve yağma (madde 148, 149), ...” 5271 sayılı Kanun’un “Tutuklama kararı” kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:“(1) Soruşturma evresinde şüphelinin tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından, kovuşturma evresinde sanığın tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re'sen mahkemece karar verilir. Bu istemlerde mutlaka gerekçe gösterilir ve adlî kontrol uygulamasının yetersiz kalacağını belirten hukukî ve fiilî nedenlere yer verilir. (2) (Değişik: 2/7/2012-6352/97 md.) Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustaki bir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda; a) Kuvvetli suç şüphesini, b) Tutuklama nedenlerinin varlığını, c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu, gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir. Kararın içeriği şüpheli veya sanığa sözlü olarak bildirilir, ayrıca bir örneği yazılmak suretiyle kendilerine verilir ve bu husus kararda belirtilir.” 5271 sayılı Kanun’un “Tutuklulukta geçecek süre” kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:“Ağır ceza mahkemesinin görevine giren işlerde, tutukluluk süresi en çok iki yıldır. Bu süre, zorunlu hallerde, gerekçesi gösterilerek uzatılabilir; uzatma süresi toplam üç yılı geçemez.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/9139",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılama sürecinde taleplerinin dikkate alınmaması, kanuni tutukluluk süresinin aşılması ve tutukluluğun makul süreyi aşması nedenleriyle Anayasa’nın 19. maddesinde düzenlenen kişi hürriyeti ve güvenliği hakkı ile 36. maddesinde düzenlenen adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutuklama tedbirinin hukuki olmaması ve tutukluluğun makul süreyi aşması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) üyesi olduğu gerekçesiyle hapis cezası verilen ve kovuşturması devam eden başvurucu hakkında 2011 yılında yapılan Komiser Yardımcılığı Sınavı'nın sorularını FETÖ/PDY aracılığıyla önceden aldığı ve anılan memuriyete yerleştiği iddiasıyla yeni bir ceza soruşturması başlatılmıştır. Gözaltına alınan başvurucu, üzerine atılı resmî belgede sahtecilik, kamu kurum ve kuruluşlarının zararına dolandırıcılık suçlarından tutuklanması istemiyle sulh ceza hâkimliğine sevk edilmiştir. Hâkimlik, 9/5/2017 tarihli bilirkişi raporunda başvurucunun sınavda kopya çekmiş olabileceğine dair tespite ve S.Ç. adlı tanığın başvurucunun sınav sorularını önceden gördüğüne ilişkin beyanına dayalı olarak başvurucunun isnat edilen suçlardan tutuklanmasına karar vermiştir. Antalya Cumhuriyet Başsavcılığı 11/10/2019 tarihli iddianame ile resmî belgede sahtecilik, kamu kurum ve kuruluşlarının zararına dolandırıcılık suçlarından cezalandırılması istemiyle başvurucu hakkında aynı yer ağır ceza mahkemesinde kamu davası açmıştır. İddianameyi kabul eden Antalya  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) müteaddit defa başvurucunun tutukluluk durumunu incelemiş ve son olarak 11/6/2020 tarihli duruşmada başvurucunun tutukluluğunun devamına karar vermiştir.  Başvurucunun karara itirazı Antalya  Sulh Ceza Hâkimliği tarafından 29/6/2020 tarihinde kesin olarak reddedilmiştir. Bu karar başvurucuya 23/7/2020 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 24/8/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Mahkeme 22/9/2020 tarihli duruşmada başvurucunun tahliyesine ve hakkında yurt dışına çıkış yasağı ve haftanın belirli günü kolluk birimine imza verme şeklinde adli kontrol tedbiri uygulanmasına karar vermiştir. Yargılama süreci sonucunda 11/6/2021 tarihinde yeterli delil bulunmadığı gerekçesiyle başvurucunun beraatine karar verilmiştir. Anılan karara karşı Başsavcılık istinaf kanun yoluna başvurmuş olup istinaf talebinin reddiyle karar 7/12/2022 tarihinde kesinleşmiştir. Komisyon tarafından başvurucunun adli yardım talebi kabul edilmiş ve bu kararda incelenen şikâyetler haricindeki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, başvuruya konu şikâyetler yönünden ise başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/26513",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklama tedbirinin hukuki olmaması ve tutukluluğun makul süreyi aşması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan başvurucunun kurum içinde giymiş olduğu tişörtün üzerine çizdiği bir şekil nedeniyle disiplin cezasıyla cezalandırılmasının ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 1/12/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Aynı kararla başvurucunun adli yardım talebi de kabul edilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, başvuru tarihinde Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanmasına (PDY) üye olma suçundan tutuklu olarak Akşehir T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (Ceza İnfaz Kurumu) bulunmaktadır. Başvurucu, Ceza İnfaz Kurumundan temin ettiği siyah renkli bir tişörtün üzerine, çamaşır suyu ile gülen adam şekli çizmiştir. Daha sonra başvurucu, anılan nitelikteki tişörtü giyerek Ceza İnfaz Kurumu içinde dolaşmıştır. Başvurucunun giydiği tişörtün Ceza İnfaz Kurumu görevlilerince 27/9/2017 tarihinde fark edilmesi üzerine başvurucu hakkında bir disiplin soruşturması başlatılmıştır. Ceza İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu Başkanlığı (Disiplin Kurulu) disiplin soruşturması sonucunda 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un  maddesinin (3) numaralı fıkrasının (k) bendinde düzenlenen \"Suç örgütlerine ait her türlü yayın, bez afiş, pankart, resim, sembol, işaret ve benzeri eşyayı kurumların herhangi bir yerine asmak veya teşhir etmek\" eylemini gerçekleştirdiği gerekçesiyle başvurucu hakkında 11 gün hücreye koyma cezası verilmesine karar vermiştir. Disiplin Kurulu kararında, başvurucunun giydiği tişörtün niteliği açıklandıktan sonra başvurucunun suç örgütlerine ait her türlü yayın, bez afiş, pankart, resim, sembol, işaret ve benzeri eşyayı kurumların herhangi bir yerine asma veya teşhir etme eylemini işlediği sonucuna varılmıştır. Başvurucu, Disiplin Kurulunun kararına karşı Akşehir İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) şikâyette bulunmuştur. İnfaz Hâkimliği, başvurunun itirazını 23/10/2017 tarihinde reddetmiştir. İnfaz Hâkimliği; disiplin soruşturması sürecinde usule ilişkin imkânların başvurucuya tanındığını, tişörte ait resimler üzerinde yapılan incelemede başvurucunun siyah renk tişört üzerine çamaşır suyu ile gülen adam şekli çizdiğinin açık olduğunu, bu tespit karşısında başvurucunun eyleminin sabit olduğunu kabul etmiştir. Başvurucu, İnfaz Hâkimliği kararına itiraz etmiştir. Akşehir Ağır Ceza Mahkemesi, İnfaz Hâkimliği kararının usul ve yasaya uygun olduğundan bahisle itirazı reddetmiştir. Ret kararı başvurucuya 7/11/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu hakkında aynı eyleme ilişkin olarak Konya Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) tarafından adli bir soruşturma yürütülmüştür. Başsavcılık terör örgütü propagandası yapma ve suçu ve suçluyu övme suçlarından yürüttüğü adli soruşturma sonucunda başvurucu hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair karar (KYOK) vermiştir. KYOK kararının gerekçesi şu şekildedir;\"...yapılan inceleme ve araştırma sonunda gülen adam resminin FETÖ veya başka bir örgüt tarafından propaganda aracı olarak kullanıldığına dair herhangi bir bilginin tespit edilemediği, propaganda suçunun oluşabilmesi için terör örgütünün cebir, şiddet veya tehdit içeren yöntemlerini meşru gösterme, övme ya da bu yöntemlere başvurmayı teşvik etmek gibi unsurların bulunması gerektiği, şüphelinin eyleminde ise; bu unsurların gerçekleşmediği, eyleminin cezaevi idaresi açısından disiplinel nitelikte olduğu anlaşıldığından kamu adına kovuşturmaya yer olmadığına... karar verildi.\"  5275 sayılı Kanun’un  maddesinin (3) numaralı fıkrasının (k) bendi şöyledir:\"(3) Onbir günden yirmi güne kadar hücreye koyma cezasını gerektiren eylemler şunlardır:… k) Suç örgütlerine ait her türlü yayın, bez afiş, pankart, resim, sembol, işaret ve benzerieşyayı kurumların herhangi bir yerine asmak veya teşhir etmek. ...\"  ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/38744",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan başvurucunun kurum içinde giymiş olduğu tişörtün üzerine çizdiği bir şekil nedeniyle disiplin cezasıyla cezalandırılmasının ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, pasaportun iptal edilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi bünyesinde profesör olarak görev yapan başvurucu, aynı zamanda Barış İçin Akademisyenler Bildirisi olarak bilinen metnin imzacılarındandır. Başvurucu 22/7/2016 tarihli ve 667 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararname (667 sayılı KHK) uyarınca 23/6/2017 tarihinde geçici olarak görevden uzaklaştırılmıştır. 667 sayılı KHK, 18/10/2016 tarihli ve 6749 sayılı Kanun'un 29/10/2016 tarihli ve 29872 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmesi sonucunda kanunlaşmıştır. Başvurucunun da aralarında olduğu görevden uzaklaştırılan personelin bulunduğu liste İzmir İl Emniyet Müdürlüğü Pasaport Şube Müdürlüğüne (idare) bildirilmiş ve başvurucunun pasaportu iptal edilmiştir.  Öte yandan başvurucu İstanbul Atatürk Havalimanından Rusya'ya çıkış yapmak üzere başvuruda bulunduğu esnada başvurucunun pasaportu iptal edildiği gerekçesiyle muhafaza altına alınmıştır. Başvurucunun görevden uzaklaştırılmasına ilişkin işlemin iptali amacıyla açtığı dava reddedilmiş ve başvurucu 8/7/2018 tarihli ve 30472 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 701 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Tedbirler Alınması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (701 sayılı KHK) ekli listesine göre kamu görevinden çıkarılmıştır. Başvurucu, pasaportun iptaline yönelik idari işlemin iptali istemiyle İzmir  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) 30/1/2018 tarihinde dava açmıştır. Mahkeme 7/3/2019 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; başvurucu hakkında bildiriye imza attığından bahisle soruşturma başlatıldığı, bu nedenle de başvurucunun görevden uzaklaştırıldığı ve pasaportunun iptal edildiği ifade edilmiştir. Kararda son olarak başvurucunun ayrıca kamu görevinden çıkarıldığı da vurgulanarak, ilgili mevzuata uygun gerçekleştirilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı belirtilmiştir.  Başvurucunun istinaf talebi, İzmir Bölge İdare Mahkemesi  İdare Dava Dairesinin 10/9/2019 tarihli kararıyla derece mahkemesinin kararının hukuka ve usule uygun olduğu belirtilerek reddedilmiştir.  Başvurucu nihai hükmü 23/10/2019 tarihinde öğrendikten sonra 12/11/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Öte yandan başvurucu hakkında terör örgütü propagandası yapmak suçundan yürütülen ceza soruşturması sonucunda kamu davası açılmıştır. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince gerçekleştirilen yargılama sonucunda 17/9/2019 tarihinde başvurucunun beraatine karar verilmiş olup anılan karar istinaf edilmeden 14/10/2019 tarihinde kesinleşmiştir.  ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/37323",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, pasaportun iptal edilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; tutukluluğun makul süreyi ve kanunda öngörülen azami süreyi aştığı gerekçesiyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, yargılamanın makul sürede tamamlanmadığı gerekçesiyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 28/2/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağını bildirmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu, İzmir Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen soruşturma kapsamında 4/11/2007 tarihinde gözaltına alınmış ve 5/11/2007 tarihinde tutuklanmıştır.  İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 29/11/2007 tarihli iddianamesi ile devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma suçundan ve İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 25/12/2007 tarihli iddianamesi ile silahlı terör örgütü yöneticisi olma suçundan başvurucu hakkında kamu davası açılmıştır. Başvurucu hakkında İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinde (CMK mülga  madde ile görevli) ve İzmir  Ağır Ceza Mahkemesinde (CMK mülga  madde ile görevli) görülmekte olan her iki kamu davasının birleştirilmesine karar verilmiş ancak görevli yargı yeri hususunda uyuşmazlık çıkmıştır. Uyuşmazlık, Yargıtay  Ceza Dairesinin 9/3/2010 tarihli ilamı ile giderilmiş; yargılamanın İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2007/451 sayılı dosyasında sürdürülmesine karar verilmiştir. Yargılama sonucunda İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 13/11/2012 tarihli kararı ile başvurucunun tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma ve el değiştirme suçundan 5 yıl 6 ay 20 gün hapis ve 320 TL adli para cezası, görevi yaptırmamak için direnme suçundan 10 ay hapis cezası, devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma suçundan müebbet hapis cezası ile cezalandırılmasına ve tutukluluk hâlinin devamına karar vermiştir. Başvuru formu ve eklerinden başvurucunun hükümle birlikte verilen tutukluluğun devamı kararına itiraz ettiği anlaşılamadığı gibi başvurucu tarafından bu konuda herhangi bir bilgi ve/veya belge de sunulmamıştır. Başvurucu hüküm verildikten sonraki aşamada 9/7/2013, 12/12/2013, 27/1/2014 tarihlerinde yaptığı tahliye taleplerine ilişkin dilekçeleri Anayasa Mahkemesine ibraz etmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Ceza Dairesi 28/3/2014 tarihli ilamı iledevletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma suçundan verilen hükmün bozulmasına, diğer suçlardan verilen hükümlerin onanmasına karar vermiştir. Bozma kararı sonrasında İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2014/123 sayılı dosyasında yargılamaya başlanmıştır. 11/6/2014 tarihli tensiple başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına karar verilmiştir. 2/7/2014 tarihinde başvurucu tahliye edilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 13/2/2015 tarihli kararıyla başvurucunun silahlı terör örgütü yöneticisi olma suçundan 10 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Bu hüküm Yargıtay  Ceza Dairesinin9/9/2015 tarihli ilamıyla onanmıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/2807",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutukluluğun makul süreyi ve kanunda öngörülen azami süreyi aştığı gerekçesiyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, yargılamanın makul sürede tamamlanmadığı gerekçesiyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvuru, süresi içinde yapılmıştır. Komisyonca, mülkiyet hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddianın başvuru yollarının tüketilmemesi nedeniyle kabul edilemez olduğuna, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddianın kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/11389",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; soruşturma kapsamında kayıt altına alınan telefon görüşmelerinin basına sızdırılması, çeşitli gazetelerde yayımlanması, sorumlu kişiler hakkında yürütülen soruşturma sonucunda kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmesi nedeniyle haberleşme hürriyeti ve özel hayatın gizliliği haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 13/8/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 24/9/2013 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Birinci Bölüm tarafından 23/1/2014 tarihinde yapılan toplantıda, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 25/3/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 31/3/2014 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucu vekili, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını 7/4/2014 tarihinde ibraz etmiştir.  Birinci Bölüm tarafından 2/12/2015 tarihinde yapılan toplantıda başvurunun, niteliği itibarıyla Genel Kurul tarafından karara bağlanması gerekli görüldüğünden Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca Genel Kurula sevkine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 20/11/1991-27/7/1994 tarihleri arasında Adalet Bakanlığı ve Türkiye Büyük Millet Meclisi ,  ve  dönem Ankara milletvekilliği görevlerinde bulunmuştur. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 16/4/2009 tarihli ve 2009/672 Teknik Takip sayılı kararında başvurucunun suç örgütü oluşturan bir organizasyon içinde yer aldığı değerlendirilmiş, soruşturma konusu olayın aydınlatılabilmesi için o aşamada başkaca delil elde etme imkânı bulunmadığı gerekçesiyle telefonunun üç ay süreyle dinlenilmesine karar verilmiştir. Başvurucu, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen ve kamuoyunda \"Ergenekon soruşturması\" adıyla anılan soruşturma (Mustafa Ali Balbay, B. No: 2012/1272, 4/12/2013, §§ 18-34; Mehmet Haberal, B. No: 2012/849, 4/12/2013, §§ 20-37) kapsamında 8/6/2010 tarihinde gözaltına alınıp serbest bırakılmıştır. Gözaltına alındığı gün ve takip eden 9/6/2010 ve 10/6/2010 tarihlerinde, bazı ulusal basın organları ve televizyon kanallarında başvurucunun anılan soruşturma kapsamında dinlenen ve kayıt altına alınan telefon görüşmelerinin içeriklerine ve soruşturma kapsamındaki iddialar hakkındaki haber ve yorumlara yer verilmiştir. Bu haberlerin başlıkları şöyledir: 8/6/2010 tarihli Sabah gazetesinde “Yargıtay’a Oktay Eli”, “Seyfi Oktay: Bu Arkadaşlar Benim Ekipten”, 9/6/2010 tarihli Star gazetesinde “Tarafsız Yargı”, “Oktay ve …le Dedeman’da Buluşmuşlar”, 10/6/2010 tarihli Star gazetesinde “Dedeman’dan Önce Adada Buluşma”, 9/6/2010 tarihli Bugün gazetesinde, “Adaletin İpini Böyle Çekmişler”, “Şok Eden Müthiş Çark”, “Haksız Tahliyeler Gözaltında”, “Katilleri Bile Aklamaya Çalışmışlar”, 9/6/2010 tarihli Zaman gazetesinde, “Müdahale Etmediği Dava Yok”, “İşte O Atamalar”, “Çankaya Belediyesi Dava Kaybedeceğini Anlayınca Oktay’ı Aramış”, “Ne Demek Efendim Elimden Geleni Yaparım”, “Dev Yol Davası Sanığından Seyfi Amca Hangi Yargıca Gideyim”, 9/6/2010 tarihli Yeni Şafak gazetesinde “Bağımsız Yargı Seyfi’ye Bağlı”, “ Bağımsız Yargıda Seyfi Dede Oyunları”, 10/6/2010 tarihli Vakit gazetesinde “Katil İçin de Devreye Girmiş”, “Her Yerde Seyfi Dede”, “Seyfi Dededen Yargıya 51 Müdahale”, 10/6/2010 tarihli Taraf gazetesinde “Yargının Godfather’ı”. Başvurucu, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına hitaben yazdığı 19/7/2010 tarihli dilekçe ile belirtilen haberleri yapan gazeteciler ve soruşturma kapsamındaki bilgileri basına sızdıran meçhul görevliler hakkında 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun  ve  maddelerinde tanımlanan suçları işledikleri iddiasıyla şikâyetçi olmuştur. Başvurucunun şikâyeti üzerine Fatih Cumhuriyet Başsavcılığınca 2010/18046 sayılı soruşturma dosyası açılmış ancak 27/8/2010 tarihinde Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığının yetkili olduğu gerekçesiyle yetkisizlik kararı verilmiştir.  17/9/2010 tarihinde Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığınca da Fatih Cumhuriyet Başsavcılığının yetkili olduğu gerekçesiyle yetkisizlik kararı verilmiştir. Soruşturma evrakını yeniden ele alan Fatih Cumhuriyet Başsavcılığınca başvurucu tarafından şikâyet edilen hususlara ilişkin ilgili soruşturmada görev alan emniyet amirleri ve polis memurları tespit edilmiş; 30/12/2010, 6/1/2011, 7/1/2011 ve 27/5/2011 tarihlerinde otuz üç kolluk görevlisinin ifadesi alınmıştır. Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun (HSYK) 12/7/2011 tarihli ve 233 sayılı kararında Şişli, Fatih, Beyoğlu, Eyüp, Sarıyer Adliyelerinin kapatılarak İstanbul Adliyesi ile birleştirilmelerine; bu Adliyelerin Cumhuriyet Savcılıklarında bulunan dosyaların İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine karar verilmesi üzerine İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı Memur Suçları Soruşturma Bürosu tarafından başvurucunun şikâyetine ilişkin dosyada incelemelere devam olunmuş; bir kısım basın mensubu yönünden evrak, tefrik edilerek soruşturma yürütülmek üzere ilgili bürolara aktarılmıştır.  Anılan Başsavcılık tarafından şüpheli emniyet görevlileri hakkında İstanbul Emniyet Müdürlüğünde yürütülen disiplin soruşturmasına ait bilgilerin alınması ve söz konusu haberleri yapan gazetecilerin tanık olarak beyanlarının da tespit edilmesinden sonra 13/8/2012 tarihli ve Soruşturma No: 2010/184603, K.2012/45600 sayılı kararla kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Kararın ilgili k��sımları şöyledir:\"... Suça konu olay kapsamında şüpheli emniyet görevlileri hakkında İstanbul Emniyet Müdürlüğü tarafından yapılan disiplin soruşturması neticesinde 07/09/2010 tarihinde müştekiler hakkındaki soruşturmada gizliliğin ihlalinin emniyet görevlileri tarafından gerçekleştirildiğini ortaya koyacak herhangi bir bulguya rastlanılmaması nedeniyle disiplin soruşturması açılmasına gerek olmadığı ve dosyanın işlemden kaldırılması yönünden karar verildiği ve kararın 29/09/2010 tarihinde onaylandığı,Müştekilerin şikâyeti ile ilgili olarak İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının (CMK  Madde ile Görevli) 2010/857 soruşturma sayılı dosyasında, ... şüphelilerin görev aldıklarının anlaşıldığı, ... beyanları alınan, ... şüpheliler savunmalarında; olay tarihi olan 02/03/2009 tarihi itibari ile İstanbul Organize Suçlarla Mücadele Şube Müdürlüğünde görev yaptıklarını, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının (CMK  Madde ile Görevli) 2010/857 soruşturma sayılı dosyasında birlikte görev aldıklarını, olay kapsamında 02/03/2009 tarihinde soruşturmaya başlandığını, 04/06/2010 tarihinde de İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı'na (CMK  SYM) fezleke ile gönderildiğini, yapmış oldukları görev ve almış oldukları talimatlar kapsamında gerekli operasyonları ve aramaları yapıp, bu hususta elde edilen bilgi, belge ve delillerle ilgili tahkikat dosyasını ilgili  Savcılığına teslim edip, bu kapsamda görevlerini tamamladıklarını, müştekilerin şikayet dilekçelerinde belirtmiş oldukları ilgili gazetelerde çıkan haber ve içerikleri ile kendilerinin herhangi bir ilgilerinin bulunmadığını, belge veya bilgi sızdırmalarının söz konusu olmadığını, gazetec(i)leri tanımadıklarını, kendilerine yönelik suçlamaların herhangi bir delile dayanmayan soyut nitelikte iddialar olduğunu, ayrıca gazetede yer alan haberlerin kaynağını da bilmediklerini belirterek kendilerini savundukları,Suça konu olay ve gazetede yer alan haberlere ilişkin, haberleri yapan ilgili muhabirlerin alınan beyanlarında; gerek televizyonlarda yapılan haberler, gerekse kamuoyunun yakın ilgisi nedeniyle kamu yararı ve haber niteliği taşıdığından diğer bir kısım muhabir arkadaşları ile birlikte gerekli inceleme ve araştırmayı yaptıklarını, bu hususta kendi aralarında bilgi paylaşımında bulunduklarını, bu bağlamda elde ettikleri bilgileri gazetelerinde haber yaptıklarını, buna ilişkin haberleri internet siteleri ve haber programları ile aynı konuda çalışma yapan diğer muhabir arkadaşları ile yapmış oldukları bilgi alışverişi sonucunda elde ettiklerini, ancak suça konu haberlere ilişkin bilgi ve belgeleri kesinlikle herhangi bir Emniyet Görevlisinden almadıklarını, ayrıca 5187 sayılı Basın Kanununun  maddesi kapsamında; haber kaynaklarını açıklamak zorunda da olmadıklarını beyan ettikleri,İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığımızca yapılan soruşturma, toplanan deliller, şikayet dilekçesi, şüphelilerin beyanları, tanık anlatımları ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde; müştekilerin şikayet dilekçelerinde belirtmiş oldukları suça konu olaylara ilişkin olarak haberleri yapan gazete yetkilileri ve muhabirleri hakkında ilgili Cumhuriyet Başsavcılıklarınca gerekli soruşturmaların yürütüldüğü,Belirtilen olay ve operasyon kapsamında görev alan şüpheli kolluk görevlilerinin olaya ilişkin elde ettikleri bir kısım bilgi ve belgeleri basına sızdırarak gizliliği ihlal ve görevi kötüye kullanma suçlarını işlediklerinden bahisle haklarında şikayetçi olunmuş ise de; tüm dosya kapsamı itibariyle gazetelerde yer alan haberlerin şüpheli kolluk görevlileri tarafından servis edildiğine ilişkin soyut iddia dışında somut herhangi bir delil ve kanıya ulaşılamadığı, tanık olarak beyanı alınan gazete muhabirlerinin de, gazetelerinde yer alan haberlerin kaynağının kesinlikle şüpheli kolluk görevlileri olmadığını beyan ettikleri, bu kapsamda şüphelilerin üzerilerine atılı suçları işledikleri konusunda haklarında kamu davası açmayı gerektirecek nitelikte ve yoğunlukta herhangi bir delil veya şüphe bulunmadığı anlaşılmakla;şüpheliler hakkında …kamu adına kovuşturmaya yer olmadığına,…” Başvurucu, bu karara karşı itiraz yoluna başvurmuştur. Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinin 3/7/2013 tarihli ve 2013/682 Değişik İş sayılı kararında \"... Suçun niteliği, dosya kapsamı, mevcut delil durumuna göre ... kovuşturmaya yer olmadığına dair kararında bir isabetsizlik bulunmadığı ...\" gerekçesiyle itirazın reddine karar verilmiştir.  Anılan karar başvurucuya 18/7/2013 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu 13/8/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı Basın Bürosu tarafından söz konusu haberleri yapan bazı gazeteciler aleyhine 5237 sayılı Kanun’un  maddesinde düzenlenen gizliliği ihlal suçu isnadıyla kamu davası açıldığı anlaşılmıştır.B. İlgili Hukuk 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun olay tarihinde yürürlükte olan \"İletişimin tespiti, dinlenmesi ve kayda alınması\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili bölümleri şöyledir:\"(1) Bir suç dolayısıyla yapılan soruşturmalarda, suç işlendiğine ilişkin kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı ve başka suretle delil elde edilmesi imkânının bulunmaması durumunda, hâkim veya gecikmesinde sakınca bulunan hallerde Cumhuriyet savcısının kararıyla şüpheli veya sanığın telekomünikasyon yoluyla iletişimi tespit edilebilir, dinlenebilir ve kayda alınabilir. Cumhuriyet savcısı kararını derhâl hâkimin onayına sunar ve hâkim, kararını en geç yirmidört saat içinde verir. Sürenin dolması veya hâkim tarafından aksine karar verilmesi halinde tedbir Cumhuriyet savcısı tarafından derhâl kaldırılır. (2) Şüphelinin tanıklıktan çekinebilecek kişilerle arasındaki iletişimi kayda alınamaz. Kayda alma gerçekleştikten sonra bu durumun anlaşılması hâlinde, alınan kayıtlar derhâl yok edilir.(3) Birinci fıkra hükmüne göre verilen kararda, yüklenen suçun türü, hakkında tedbir uygulanacak kişinin kimliği, iletişim aracının türü, telefon numarası veya iletişim bağlantısını tespite imkân veren kodu, tedbirin türü, kapsamı ve süresi belirtilir. Tedbir kararı en çok üç ay için verilebilir; bu süre, bir defa daha uzatılabilir. (4) Şüpheli veya sanığın yakalanabilmesi için, kullanmakta olduğu mobil telefonun yeri, hâkim veya gecikmesinde sakınca bulunan hallerde Cumhuriyet savcısının kararına istinaden tespit edilebilir. Bu hususa ilişkin olarak verilen kararda, kullanılan mobil telefon numarası ve tespit işleminin süresi belirtilir. Tespit işlemi en çok üç ay için yapılabilir; bu süre, bir defa daha uzatılabilir.(5) Bu Madde hükümlerine göre alınan karar ve yapılan işlemler, tedbir süresince gizli tutulur. (6) Bu Madde hükümleri ancak aşağıda sayılan suçlarla ilgili olarak uygulanabilir: a) Türk Ceza Kanununda yer alan; .  Suç işlemek amacıyla örgüt kurma (iki, yedi ve sekizinci fıkralar hariç, Madde 220),..(7) Bu Maddede belirlenen esas ve usuller dışında hiç kimse, bir başkasının telekomünikasyon yoluyla iletişimini dinleyemez ve kayda alamaz.\" 5271 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“(1) 135 inci maddeye göre verilecek karar gereğince Cumhuriyet savcısı veya görevlendireceği adlî kolluk görevlisi, telekomünikasyon hizmeti veren kurum ve kuruluşların yetkililerinden iletişimin tespiti, dinlenmesi veya kayda alınması işlemlerinin yapılmasını ve bu amaçla cihazların yerleştirilmesini yazılı olarak istediğinde, bu istem derhâl yerine getirilir; yerine getirilmemesi hâlinde zor kullanılabilir. İşlemin başladığı ve bitirildiği tarih ve saat ile işlemi yapanın kimliği bir tutanakla saptanır. (2) 135 inci maddeye göre verilen karar gereğince tutulan kayıtlar, Cumhuriyet Savcılığınca görevlendirilen kişiler tarafından çözülerek metin hâline getirilir. Yabancı dildeki kayıtlar, tercüman aracılığı ile Türkçe'ye çevrilir. (3) 135 inci maddeye göre verilen kararın uygulanması sırasında şüpheli hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmesi ya da aynı maddenin birinci fıkrasına göre hâkim onayının alınamaması halinde, bunun uygulanmasına Cumhuriyet savcısı tarafından derhâl son verilir. Bu durumda, yapılan tespit veya dinlemeye ilişkin kayıtlar Cumhuriyet savcısının denetimi altında en geç on gün içinde yok edilerek, durum bir tutanakla tespit edilir. (4) Tespit ve dinlemeye ilişkin kayıtların yok edilmesi halinde soruşturma evresinin bitiminden itibaren, en geç onbeş gün içinde, Cumhuriyet Başsavcılığı, tedbirin nedeni, kapsamı, süresi ve sonucu hakkında ilgilisine yazılı olarak bilgi verir.” 5271 sayılı Kanun’un “Soruşturmanın gizliliği” başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Kanunun başka hüküm koyduğu hâller saklı kalmak ve savunma haklarına zarar vermemek koşuluyla soruşturma evresindeki usul işlemleri gizlidir.” 5237 sayılı Kanun’un “Haberleşmenin gizliliğini ihlal” başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Kişiler arasındaki haberleşmenin gizliliğini ihlâl eden kimse, altı aydan iki yıla kadar hapis veya adlî para cezası ile cezalandırılır. Bu gizlilik ihlâli haberleşme içeriklerinin kaydı suretiyle gerçekleşirse, bir yıldan üç yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. (2) Kişiler arasındaki haberleşme içeriklerini hukuka aykırı olarak ifşa eden kimse, bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. (3) Kendisiyle yapılan haberleşmelerin içeriğini diğer tarafın rızası olmaksızın alenen ifşa eden kişi, altı aydan iki yıla kadar hapis veya adlî para cezası ile cezalandırılır. (4) Kişiler arasındaki haberleşmelerin içeriğinin basın ve yayın yolu ile yayınlanması hâlinde, ceza yarı oranında artırılır.” 5237 sayılı Kanun’un“Gizliliğin ihlali” başlıklı  maddesinin 2/7/2012 tarihli ve 6352 sayılı Kanun’la yapılan değişiklikten önceki hâliyle (1) ve (3) numaralı fıkraları şöyledir:“(1) Soruşturmanın gizliliğini alenen ihlâl eden kişi, bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. Ancak, soruşturma aşamasında alınan ve kanun hükmü gereğince gizli tutulması gereken kararların ve bunların gereği olarak yapılan işlemlerin gizliliğinin ihlâli açısından aleniyetin gerçekleşmesi aranmaz.…(3) Bu suçların basın ve yayın yoluyla işlenmesi hâlinde, ceza yarı oranında artırılır.” ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/6367",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, soruşturma kapsamında kayıt altına alınan telefon görüşmelerinin basına sızdırılması, çeşitli gazetelerde yayımlanması, sorumlu kişiler hakkında yürütülen soruşturma sonucunda kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmesi nedeniyle haberleşme hürriyeti ve özel hayatın gizliliği haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, uyarlama yargılamasında kanuna dayanmayan bir gerekçeyle hüküm kurulması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 14/1/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden ulaşılan bilgi ve belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir: Datça Asliye Ceza Mahkemesinin 20/10/2010 tarihli kararıyla başvurucunun 221/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu'nun  maddesinin (b) bendinde düzenlenen sit alanlarında ve koruma alanlarında şartlara aykırı izinsiz inşai ve fiziki müdahalede bulunma suçundan 1 yıl 8 ay hapis ve 80 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Anılan hüküm Yargıtay  Ceza Dairesinin 11/4/2014 tarihli kararıyla onanmıştır. Başvurucunun cezasının infazı devam ederken 2863 sayılı Kanun’un  maddesinin (a) ve (b) fıkraları Anayasa Mahkemesinin 11/4/2012 tarihli kararıyla iptal edilmiştir. İptal kararından sonra 8/10/2013 tarihli ve 6498 sayılı Kanun kabul edilmiş ve 11/10/2013 tarihinde Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. Başvurucu bu değişiklik doğrultusunda Datça Asliye Ceza Mahkemesinden uyarlama talebinde bulunmuştur. Datça Asliye Ceza Mahkemesi 20/10/2014 tarihli ek kararıyla başvurucunun talebini başvurucunun mahkûmiyetine karar verilen suçun alt ve üst sınırında 6498 sayılı Kanun’un bir değişiklik yapmadığı gerekçesiyle reddetmiştir. Bu karara yapılan itiraz Muğla Ağır Ceza Mahkemesinin 14/11/2014 sayılı kararıyla reddedilmiştir. Başvurucu anılan karardan 17/12/2014 tarihinde haberdar olmuştur. Başvurucu 14/1/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"Zaman bakımından uygulama\" kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:\"Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.\" 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkraları şöyledir: “Mahkûmiyet hükmünün yorumunda veya çektirilecek cezanın hesabında duraksama olursa, cezanın kısmen veya tamamen yerine getirilip getirilemeyeceği ileri sürülür ya da sonradan yürürlüğe giren kanun, hükümlünün lehinde olursa, duraksamanın giderilmesi veya yerine getirilecek cezanın belirlenmesi için hükmü veren mahkemeden karar istenir.” 2863 sayılı Kanun'un  maddesinin Anayasa Mahkemesince iptal edilen (b) bendi şöyledir:“Sit alanlarında geçiş dönemi koruma esasları ve kullanma şartlarına, koruma amaçlı imar plânlarına ve koruma bölge kurullarınca belirlenen koruma alanlarında öngörülen şartlara aykırı izinsiz inşaî ve fizikî müdahale yapanlar veya yaptıranlar, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezasıyla cezalandırılır.” Aynı Kanun’un 6498 sayılı Kanun ile değişik  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “Tescil edilen sit alanları ve korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıkları ile korunma alanlarının bu Kanuna göre tebliğ veya ilan edilmiş olmasına rağmen yıkılmasına, bozulmasına, tahribine, yok olmasına veya her ne suretle olursa olsun zarar görmesine kasten sebebiyet verenler ile koruma bölge kurullarından izin alınmaksızın inşaî ve fiziki müdahale yapanlar veya yaptıranlar, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beş bin güne kadar adli para cezasıyla cezalandırılır.…\"Bünyesinde koruma, uygulama ve denetim büroları kurulan idarelerden 57 nci maddenin yedinci fıkrası uyarınca izin almaksızın veya izne aykırı olarak tamirat ve tadilat yapanlar ile izinsiz inşaî ve fiziki müdahale yapanlar veya yaptıranlar altı aydan üç yıla kadar hapis veya adli para cezası ile cezalandırılırlar.” Anayasa Mahkemesinin 11/4/2012 tarihli ve E.2011/18, K.2012/53 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: “…İtiraz konusu Kanun'un  maddesinin (a) ve (b) bentlerinde korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıklarına zarar verenler ile sit alanlarında geçiş dönemi koruma esasları ve kullanma şartlarına, koruma amaçlı imar plânlarına ve koruma bölge kurullarınca belirlenen koruma alanlarında öngörülen şartlara aykırı izinsiz inşaî ve fizikî müdahale yapanlar veya yaptıranların cezalandırılması öngörülmektedir. Kanun'un tespit ve tescil başlıklı  maddesinde korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıklarının ve doğal sit alanlarının tespitinin Kültür ve Turizm Bakanlığının koordinatörlüğünde yapılacağı ve bu tespitlerin koruma bölge kurulu kararı ile tescil edileceği öngörülmüştür. Ancak bu tespit ve tescilin maliklere tebliği öngörülmemiştir. Maddenin ilk halinde maliklere tebliğ de öngörülmüşken 1987 tarih ve 3386 sayılı Kanunla yapılan değişiklikle tebliğ zorunluluğu ortadan kaldırılmıştır. …Hem tescil kararının tebliğ edilmemesi hem de koruma bölge kurulu kararlarının ilgililere duyurulmasını güvence altına alacak bir yasal hükmün bulunmaması karşısında itiraz konusu kurallarda belirtilen cezai yaptırımların bireyler açısından öngörülebilir olmadığı ve suçların kanuniliği ilkesine uymadığı açıktır. Açıklanan nedenlerle kural, Anayasa'nın  ve  maddelerine aykırıdır. İptali gerekir…”B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) “Adil yargılanma hakkı” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili bölümü şöyledir:\"Herkes davasının, medeni hak ve yükümlülükleriyle ilgili uyuşmazlıklar ya da cezai alanda kendisine yöneltilen suçlamaların esası konusunda karar verecek olan, ... bir mahkeme tarafından, ... görülmesini isteme hakkına sahiptir.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM); Nurmagomedov/Rusya (B. No: 30138/02, 7/6/2007, § 50) başvurusunda,  maddenin (1) numaralı fıkrasının lehte olan yeni ceza kanunu hükümlerinin uygulanması için açılan uyarlama davalarında uygulanmayacağını, bu tip yargılamaların mahkûmiyet kararının haksızlığıyla ilgilenmediğini ve suç isnadı kavramı kapsamında değerlendirilemeyeceğini ifade etmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Ceza)-Kişi hürriyeti ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/875",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, uyarlama yargılamasında kanuna dayanmayan bir gerekçeyle hüküm kurulması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, avukat görüşlerinde bir görevlinin hazır bulundurulmasına, hükümlünün avukata verdiği veya avukatın hükümlüye verdiği belgenin incelenmesine ve görüşmenin kaydedilmesine yönelik karar nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 30/4/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, devletin egemenliği altında bulunan topraklardan bir kısmını devlet idaresinden ayırmaya çalışma suçundan hükümlü olarak Eskişehir H Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (Ceza İnfaz Kurumu) bulunmaktadır. Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık), başvurucunun da aralarında bulunduğu on dört mahkûmun avukatlarıyla olan görüşmelerinin teknik cihazla sesli veya görüntülü olarak kaydedilebilmesi, bu kişilerin avukatlarına veya avukatlarının bu kişilere verdiği belge veya belge örneklerine, dosyalara ve aralarındaki konuşmalara ilişkin tuttukları kayıtlara el konulabilmesi veya görüşmelerin gün ve saatlerinin sınırlandırılabilmesi hususunda karar alınması amacıyla infaz hâkimliğinden talepte bulunulmuştur.  Başsavcılığın anılan talep yazısında Ceza İnfaz Kurumu ile birlikte ülke genelindeki ceza infaz kurumlarında PKK/KCK terör örgütü (Terör Örgütü) mensupları tarafından Abdullah Öcalan'ın ceza infaz kurumu şartlarının iyileştirilmesi gerekçesiyle yürütülen açlık grevlerinden, açlık grevleri sonucunda hükümlülerin sağlık durumlarının bozulmasından ve bu suretle ceza infaz kurumlarının güvenliğinin de tehlikeye düştüğünden bahsedilmiştir. Bunun yanında Terör Örgütünün bazı örgüt mensuplarına intihar talimatları gönderdiği, son dönemde Tekirdağ, Mardin, Oltu ve Gebze ceza infaz kurumlarında intiharların yaşandığı ifade edilmiştir. Ayrıca bu eylemler vasıtasıyla terör örgütünün propagandasının yapıldığı, ceza infaz kurumunun ve devletin ulusal ve uluslararası kamuoyunda zor durumda bırakıldığı belirtilmiştir.  Eskişehir  İnfaz Hâkimliği (İnfaz Hâkimliği) 29/3/2019 tarihli kararıyla Başsavcılığın talebinin kabulüne, üç ay süre ile başvurucunun avukatına veya avukatının başvurucuya verdiği belge veya belge örneklerine, dosyalar ve aralarındaki konuşmalara ilişkin tuttukları kayıtlara el konularak incelenmesine, başvurucunun avukatı ile yapacağı görüşmeleri izlemek amacıyla görüşmede bir görevlinin hazır bulundurulmasına ve görüşmelerin teknik cihazla sesli veya görüntülü olarak kayda alınmasına karar vermiştir.  İnfaz Hâkimliği kararının gerekçesinde; ülke genelindeki ceza infaz kurumlarında bulunan Terör Örgütü mensuplarının başlattığı açlık grevleri ve intihar eylemlerinin ulaştıkları boyutun ciddiyetinden bahsedilerek söz konusu eylemlerin yayılmasının, bu yönde Terör Örgütü mensuplarının yönlendirilmesinin ve talimat verilmesinin önlenmesi gerektiği belirtilmiştir. Bununla birlikte ceza infaz kurumu güvenliğinin temini ve hükümlülerin can güvenliğinin sağlanması, olası isyan ve benzeri olayların engellenmesi, suç örgütü üyelerinin birbirleri ile haberleşmesinin önlenmesi ve kamu düzeninin sağlanması hususları gözönüne alınarak Başsavcılığın talebinin yerinde ve makul olduğu belirtilmiştir.  Başvurucunun bu karara yönelik itirazı Eskişehir  Ağır Ceza Mahkemesi tarafından 12/4/2019 tarihinde reddedilmiştir. Kararda İnfaz Hâkimliği kararının usule ve yasaya uygun olduğu ve itirazların yerinde görülmediği belirtilmiştir.  Nihai karar, başvurucuya 19/4/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir.  13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 1/2/2018 tarihli ve 7070 sayılı Kanunla değiştirilen \"Avukat ve noterle görüşme hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\" ... (4) (Değişik: 3/10/2016-KHK-676/6 md.; Aynen kabul: 1/2/2018-7070/6 md.) Görüşme sırasında; hükümlünün avukatına veya avukatın hükümlüye verdiği belge veya belge örnekleri, dosyalar ve aralarındaki konuşmaya ilişkin olarak kendilerinin tuttukları kayıtlar incelenemez; hükümlünün avukatı ile yaptığı görüşme dinlenemez ve kayda alınamaz. (5) (Ek: 3/10/2016-KHK-676/6 md.; Aynen kabul: 1/2/2018-7070/6 md.) Türk Ceza Kanununun 220 nci maddesinde ve İkinci Kitap Dördüncü Kısım Dördüncü, Beşinci, Altıncı ve Yedinci Bölümlerinde tanımlanan suçlar ile 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu kapsamına giren suçlardan mahkûm olanların avukatları ile görüşmelerinde, toplumun ve ceza infaz kurumunun güvenliğinin tehlikeye düşürüldüğüne, terör örgütü veya diğer suç örgütlerinin yönlendirildiğine, bu örgütlere emir ve tâlimat verildiğine veya yorumları ile gizli, açık ya da şifreli mesajlar iletildiğine ilişkin bilgi, bulgu veya belge elde edilmesi hâlinde, Cumhuriyet başsavcılığının istemi ve infaz hâkiminin kararıyla, üç ay süreyle; görüşmeler teknik cihazla sesli veya görüntülü olarak kaydedilebilir, hükümlü ile avukatın yaptığı görüşmeleri izlemek amacıyla görevli görüşmede hazır bulundurulabilir, hükümlünün avukatına veya avukatın hükümlüye verdiği belge veya belge örnekleri, dosyalar ve aralarındaki konuşmalara ilişkin tuttukları kayıtlara elkonulabilir veya görüşmelerin gün ve saatleri sınırlandırılabilir.... (9) (Ek: 3/10/2016-KHK-676/6 md.; Aynen kabul: 1/2/2018-7070/6 md.) İnfaz hâkimi tarafından bu madde uyarınca verilen kararlara karşı 4675 sayılı Kanuna göre itiraz edilebilir.\" Ayrıca ilgili hukuk için bkz. Çetin Arkaş ve Nasrullah Kuran (B. No: 2016/371, 13/1/2021, §§ 24-34)  ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/16013",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, avukat görüşlerinde bir görevlinin hazır bulundurulmasına, hükümlünün avukata verdiği veya avukatın hükümlüye verdiği belgenin incelenmesine ve görüşmenin kaydedilmesine yönelik karar nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, başvurucunun yerel bir gazetede yaptığı haber nedeniyle hakkında hakaret ve özel hayatın gizliliğini ihlal etme suçlarından mahkûmiyet hükmü kurulması nedeniyle ifade ve basın hürriyetinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 10/3/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Denizli'de yayın yapan yerel bir gazetede gazetecilik yapmaktadır. Müşteki K., Denizli'de tabldot hizmeti veren bir yemek şirketinin sahibidir. Müştekilerden kadın olan F. ise olayların geçtiği tarihte bu işyerinde çalışmaktadır. F.nin geçmiş bir tarihte bir gönül ilişkisi olmuş ve ilişki yaşadığı kişi gizlice cinsel içerikli görüntülerini çekerek internete koymuştur. Mahrem alana ilişkin görüntüleri ifşa eden kişi hakkında olay tarihi itibarıyla özel hayatın gizliliğini ihlal etme suçundan yapılan yargılama devam etmektedir. Başvurucu, F. hakkında yerel gazetenin 5/9/2012 tarihli nüshasında \"Denizli'yi Sarsan O Görüntüler İnternette\" başlıklı bir haber yayımlamıştır. Bir kadın bacağı görüntüsünün de eklendiği haber şöyledir:\"'Denizli'yi sarsan o görüntüler internette. Denizlili ünlü hazır yemek ve temizlik firmasının elemanı olduğu iddia edilen bayanın müşterisi ile tabldot pazarlığı yaparken ortaya çıkan görüntüler kamuoyunu sarstı. İnternete düşen Denizlili bir firmanın elemanı olduğu iddia edilen genç bayanın porno içerikli görüntüleri kamuoyunu şok etti. Müşterileri ile ilişkisi olduğu iddia edilen bayanın sevişme görüntüleri ise internete sızdı. İsmi tabldot hazır yemek ve temizlik firması olarak geçen ünlü firmamız ise bu durum karşısında oldukça zor duruma düşüyor. Ünlü firmamızın ismi ise ticari rakipleri karşısında zor duruma düşmemesi için saklı tutuluyor ancak internet ortamında firmanın ismi açık açık geçiyor\" Başvurucu aynı gazetenin 6/9/2012 tarihli nüshasında \"Seve Seve Yediler'' üst başlığı altında \"Pornografik Pazarlığın Perde Arkasında Hangi Gerçekler Var, Müşteriler Yemekleri mi Çok Sevdi yoksa Pazarlık Şeklini mi?\" alt başlığı içeren bir haber daha yapmıştır. F.nin yüzünün yarısının göründüğü fotoğrafın da olduğu haber şöyledir:\"Denizli'de hizmet veren hazır yemek ve temizlik firmasının elamanı olduğu iddia edilen bir bayanın müşterisi ile tabldot pazarlığı yaparken ortaya çıkan porno içerikli görüntüleri Denizli'de bomba etkisi yarattı, görüntülerin sanal aleme düştüğü ve sürmanşetten yer verdiğimiz olayın ardından kamuoyu meraklı bir bekleyiş içine girdi. Kulvar gazetemizin verdiği özel haber niteliği taşıyan ve sürmanşetten verdiğimiz 'Denizli'yi sarsan o görüntüler internette' başlıklı haber sonrasında Denizli kamuoyunu hemen telefonlara sarılarak Kulvar Gazetesini aradı. Habere konu olan tarafların mağdur olmaması için gazetemiz firma ve kişi isimlerini yayınlamama kararı almıştır. Hazır yemek ve temizlik firmasının elemanı olduğu iddia edilen bir bayanın görüntülerinde yer alan ve tabldot pazarlığı yaparken porno içerikli ilişki halinde yüzü görünmeyen şahsın kim olduğunu da merak konusu oldu, Denizli Kamuoyu aynı zamanda pazarlığa giren bu şahsın kim olduğunu da merak ediyor, tabldot firmasının farklı şekilde pazarlık yapan bazı müşterilerinin ise yemekleri çok beğendikleri için mi yoksa farklı bir nedenle mi bu firmayı seçtikleri kamuoyu tarafından merak ediliyor, Denizli Sallanıyor, dün gazetemizin sür manşetinden yer verdiğimiz, 'Denizliyi sarsan o görüntüler' başlıklı haberimiz büyük yankı uyandırdı” Söz konusu haberler nedeniyle müştekiler, F.yi tanıyanların ilgili haberi görünce işyerinin K.ya ait olduğunu anladıklarını, hem F.nin hem de K.nın kişisel itibarlarının zarar gördüğünü belirterek başvurucunun cezalandırılması talebiyle Cumhuriyet savcılığına suç duyurusunda bulunmuşlardır. Denizli Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından başvurucu hakkında hakaret ve özel hayatın gizliliğini ihlal etme suçlarından cezalandırılması talebiyle 22/11/2012 tarihinde iddianame düzenlenmiştir. Yargılamayı yapan Denizli  Asliye Ceza Mahkemesi başvurucunun hakaret suçundan 1 yıl 16 ay hapis cezası ile, özel hayatın gizliliğini ihlal etme suçundan 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir.  Başvurucu ilgili kararı temyiz etmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı kararın bozulmasını talep etmiştir. Hüküm, Yargıtay  Ceza Dairesinin 11/11/2015 tarihli ilamıyla onanarak kesinleşmiştir.  Nihai karar başvurucuya 19/2/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 10/3/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  16/9/2014 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun \"Hakaret\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:  “(1) Bir kimseye onur, şeref ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil veya olgu isnat eden veya sövmek suretiyle bir kimsenin onur, şeref ve saygınlığına saldıran kişi, üç aydan iki yıla kadar hapis veya adlî para cezası ile cezalandırılır... (2)Fiilin, mağduru muhatap alan sesli, yazılı veya görüntülü bir iletiyle işlenmesi halinde, yukarıdaki fıkrada belirtilen cezaya hükmolunur. (4) (Değişik: 29/6/2005 – 5377/15 md.) Hakaretin alenen işlenmesi halinde ceza altıda biri oranında artırılır.\" 16/9/2014 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun \"Özel hayatın gizliliğini ihlal\" kenar başlıklı  maddesinin ikinci fıkrası şöyledir: \"(2) (Değişik: 2/7/2012-6352/81 md.) Kişilerin özel hayatına ilişkin görüntü veya sesleri hukuka aykırı olarak ifşa eden kimse iki yıldan beş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. İfşa edilen bu verilerin basın ve yayın yoluyla yayımlanması halinde de aynı cezaya hükmolunur.\" ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/9859",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucunun yerel bir gazetede yaptığı haber nedeniyle hakkında hakaret ve özel hayatın gizliliğini ihlal etme suçlarından mahkûmiyet hükmü kurulması nedeniyle ifade ve basın hürriyetinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, anlatımları mahkûmiyet için belirleyici ölçüde kanıt olarak kullanılan tanığın duruşmada sorgulanamaması nedeniyle tanık sorgulama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 14/7/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Kocaeli Narkotik Büro Amirliği görevlilerinin istihbarat çalışmalarında İzmit'te uyuşturucu madde satışı yapıldığı bilgileri elde edilmiştir. Bunun üzerine suç delillerinin ele geçirilmesi için 12/8/2015 tarihinde çalışma başlatılmıştır. Söz konusu soruşturma evrakında, hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan soruşturma yürütülen A.K. ile başvurucunun 12/8/2015 tarihinde buluştuğu, başvurucunun A.K.ya bir şeyler verdikten sonra oradan yürüyerek uzaklaştığı, A.K.nın daha sonra yakalandığı ve üzerindeki 3 gr esrarı kolluk görevlilerine rızasıyla verdiği belirtilmiştir. Başvurucunun ikametinde 13/8/2015 tarihinde yapılan aramada herhangi bir suç unsuruna rastlanmamıştır. Aynı gün başvurucu, gözaltına alınmış ve tutuklanmıştır. A.K. ifadesinde; beş yıldır esrar kullandığını, başvurucuyu uzaktan akrabası olması nedeniyle tanıdığını, suç tarihinde uyuşturucu madde temin etmek için başvurucunun yanına gittiğini, ona parasının olmadığını, ödünç olarak 50 TL'lik uyuşturucu maddeyi kendisine temin edip etmeyeceğini sorduğunu, daha sonra başvurucunun yanına gelerek -üzerinde ele geçirilen- maddeyi kendisine verdiğini, bunu da başvurucudan temin ettiğini belirtmiştir. A.K., başvurucuyu 13/8/2015 tarihinde teşhis etmiştir. Başvurucu ise A.K.yı tanıdığını, belirtilen tarihte kafede oturduklarını ve çay içtiklerini ancak bu kimseye uyuşturucu madde temin etmediğini, üzerine atılı suçlamayı kabul etmediğini, A.K.nın suçtan ve cezadan kurtulmak maksadıyla kendisini suçladığını beyan etmiştir. İstanbul Kriminal Polis Laboratuvarının 2/9/2015 tarihli raporunda, ele geçirilen maddenin esrar olduğu belirtilmiştir. Şüpheli A.K.ya atılı suçun (uyuşturucu madde kullanma) soruşturma usulünün farklı olduğu gerekçesiyle hakkındaki evrakın tefrikine karar verilmiştir. Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığının 9/9/2015 tarihli iddianamesiyle başvurucu hakkında uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma suçundan kamu davası açılmıştır. Yargılama sırasında, soruşturma evresinde başvurucu aleyhinde beyanda bulunan A.K.nın adresinde bulunamaması nedeniyle duruşmada dinlenmesinden vazgeçilmiştir. Bu konuda başvurucu veya müdafiinin rızası alınmamıştır.  Başvurucu, Kocaeli  Ağır Ceza Mahkemesinin (Ağır Ceza Mahkemesi) 22/12/2015 tarihli kararıyla uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan mahkûm edilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili bölümü şöyledir:\"Şüpheli savunması, [A.K.nın] beyanı, canlı teşhis tutanağı, olay fiziki takip yakalama üst arama rızaen teslim ve muhafaza altına alma tutanağı, kriminal rapor, nüfus ve adli sicil kaydı, tüm evrak kapsamı birlikte değerlendirildiğinde; Kocaeli Narkotik Büro Amirliği görevlilerinin istahbari çalışmalarında sanığın İzmit ilçesinde uyuşturucu madde satışı yaptığı bilgilerinin elde edilmesi üzerine kolluk görevlilerinin suç tarihindebeklemeye başladıkları, aynı gün saat 22:40 sıralarında sanık Şevki Tanıl'ın [başvurucu] ... Sokak üzerinde [A.K.] ile buluştuğu, sanığın burada [A.K.ya] bir şeyler verdikten sonra ... Caddesi istikametine yürüyerek uzaklaştığı, kolluk görevlilerinin [A.K.yı] takibe aldıkları ve bir müddet sonra durdurdukları, şahsın kendi ihtiyarı 3 gr gelen esrarı verdiği, beyanında uyuşturucu maddeyi kendisine Şevki'nin verdiğini beyan ettiği anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı bulunan uyuşturucu madde ticareti yapmak suçunu işlediği sabit olduğu ve cezalandırılması gerektiğine dair aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.\"  Başvurucunun temyizi üzerine karar, Yargıtay  Ceza Dairesinin 21/6/2016 tarihli kararıyla onanmıştır. Başvurucu 14/7/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Az. , B. No: 2013/560, 16/4/2015, §§ 19-23; Cezair Akgül, B. No: 2014/10634, 26/10/2016,§§ 17,  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/13402",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, anlatımları mahkûmiyet için belirleyici ölçüde kanıt olarak kullanılan tanığın duruşmada sorgulanamaması nedeniyle tanık sorgulama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; gözaltı tedbiri dolayısıyla ödenen tazminatın yetersiz olması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, adli kontrol tedbirine dayalı tazminat talebinin değerlendirilmemesi nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Öğretim üyesi olarak görev yapan başvurucunun çalıştığı üniversitedeki Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanmasının (FETÖ/PDY) oluşumu kapsamında başvurucu hakkında terör örgütüne üye olma suçundan soruşturma başlatılmıştır. Başvurucu, bu soruşturma kapsamında 4/8/2016 tarihinde gözaltına alınmış ve silahlı terör örgütüne üye olma suçlaması ile 4/8/2016 ile 15/8/2016 tarihleri arasında 11 gün gözaltında kalmıştır. Başvurucu, tutuklanması talebiyle Başsavcılık tarafından sulh ceza hâkimliğine sevk edilmiştir. Yapılan sorgusunun ardından sulh ceza hâkimliği; tutuklama talebinin reddine, başvurucunun yurt dışına çıkamama, haftanın iki günü imza atma şeklinde adli kontrol altına alınmasına karar vermiştir. Başvurucu hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan kamu davası açılmıştır. İddianamede müşteki, şüpheli ve tanık beyanlarına dayanılmıştır. Bu kapsamda;- Müşteki olarak beyanı alınan S.K. ifadesinde, 15 Temmuz 2016'dan beş altı ay kadar önce FETÖ/PDY mensuplarının arasında başvurucunun da olduğunu, başvurucunun darbe öncesine kadar Zaman gazetesi aldığını ve bütün öğretim üyeleri ile öğretim görevlilerini FETÖ/PDY üyeliğine yönlendirdiğini ileri sürmüştür.- Şüphelilerden Y. ifadesinde, kendi evinde 2 haftada 1 gün olmak üzere çoğunlukla cuma geceleri toplanmaya başladıklarını, bu toplantılara üniversite camiasından sürekli katılanlar arasında başvurucunun da olduğunu beyan etmiştir.- ŞüpheliL.A. İfadesinde başvurucunun sohbetlere katıldığını beyan etmiştir. - Şüphelilerden O. ifadesinde 2008 yılında başvurucuyu kendi evindeki toplantıya çağırdığını, bu toplantıda siyaset konuşulduğunu beyan etmiştir.- Dosya kapsamında bilgi sahibi olarak ifadesine başvurulan ve hakkında soruşturma yürütülen E.Z.B. 2010-2011 yıllarında Orman Fakültesinde öğretim üyesi olan A. ve Y.nin daveti üzerine Fethullah Gülen cemaatine mensup olan öğretim üyelerinin toplantılarına gitmeye başladığını, bu toplantılara başvurucunun da katıldığını beyan etmiştir. - Başvurucunun çalıştığı üniversitede iki dönem rektörlük görevinde bulunan İ.Ö. ifadesinde başvurucunun cemaatçi olduğunun söylendiğini belirtmiştir.- Başvurucunun Bank Asyada hesabı olduğu, bu hesabı 26/6/2013 tarihinde kapattığı tespit edilmiştir. Başsavcılık; müşteki beyanı, tanık beyanları, şüpheli savunmaları birlikte değerlendirildiğinde başvurucunun FETÖ/PDY'nin toplantılarına düzenli olarak katıldığını, her ne kadar örgütle irtibatını kestiğini beyan etmiş ise de müşteki ve tanık beyanından anlaşılacağı üzere örgütle irtibatını devam ettirdiğini, bu eylemleri ile üzerine atılı FETÖ/PDY üyesi olma suçunu işlediğini ileri sürmüştür. Yapılan yargılama sonucunda başvurucunun beraatine karar verilmiştir. Beraat kararında, başvurucunun Bank Asyada hesabı olmasına rağmen bu hesabı 26/6/2013 tarihinde kapattığı, FETÖ/PDY'ye herhangi bir finansal destekte bulunmadığı, söz konusu toplantılara katılma tarihinin 17/25 Aralık 2013'ten önceki dönemlere dayandığı ifade edilmiş; bu dönemlerde FETÖ/PDY'nin kamuoyunca bir dinî cemaat olarak adlandırıldığı, bu dönemdeki toplantılara katılımın dinî saiklerle gerçekleştirilmiş olabileceği, başvurucunun dabu toplantılara örgüt toplantısı olduğunu bilerek katıldığına yönelik yeterli kanaat oluşmadığı belirtilmiştir. Beraat kararının kesinleşmesi üzerine başvurucu, hukuka aykırı gözaltı tedbiri dolayısıyla tazminat davası açmıştır. Dava dilekçesinde başvurucu; işlemediği bir suç nedeniyle gözaltına alındığını, gözaltı nedeniyle manevi zarara uğradığını belirterek 000 TL manevi tazminat talep etmiştir. Mahkeme; başvurucunun beraat ettiğini, beraat kararının kesinleştiğini, haksız olarak gözaltında kaldığı süre yönünden manevi zarara uğradığını belirtmiş ve başvurucuya 000 TL manevi tazminat ödenmesine karar vermiştir. Başvurucu; darbe teşebbüsünün hemen akabinde gözaltına alındığını ve bu durumun olayın vahametini artırdığını, ayrıca gözaltı süresinde isminin ve fotoğraflarının basın organlarında yayımlandığını, yargılamanın başından sonuna kadar adli kontrol uygulandığını ve seyahat hürriyetinin ihlal edildiğini, bu manada tutukluluktan bir derece farklı adli kontrolün de tazminat davasında tazminat belirleme ölçütü olması gerektiğini, manevi tazminat miktarının yetersiz olduğunu belirterek istinaf talebinde bulunmuştur. Bölge Adliye Mahkemesi tazminat miktarını 200 TL'ye düşürerek istinaf başvurusunun esastan reddine kesin olarak karar vermiştir. Başvurucu, nihai kararı 1/7/2020 tarihinde öğrendikten sonra 14/7/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Birinci Bölüm, başvurunun Genel Kurul tarafından incelenmesine karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/22207",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru; gözaltı tedbiri dolayısıyla ödenen tazminatın yetersiz olması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, adli kontrol tedbirine dayalı tazminat talebinin değerlendirilmemesi nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; farklı ceza infaz kurumunda bulunan eşle yapılan telefon görüşmesinin hem arayan hem de aranan yönünden haftalık telefonla görüşme hakkından düşürülmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Şikâyet konusu müdahale tarihi itibarıyla başvurucu Çorum L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (Kurum), eşi de Artvin T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda silahlı terör örgütü üyeliği suçundan tutuklu olarak bulunmaktadır. Başvurucu farklı ceza infaz kurumunda bulunan eşi ile yaptığı telefon görüşmesinin hem kendi hem de eşinin haftalık telefonla görüşme hakkından düşürüldüğünü ve bu uygulamanın herhangi bir hukuki dayanağının bulunmadığını ileri sürerek Kuruma uygulamanın değiştirilmesi talebinde bulunmuştur. Kurum 21/3/2019 tarihli kararıyla başvurucunun talebini reddetmiştir. Kararda Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünün (Genel Müdürlük) 8/3/2019 tarihli görüş yazısına atıf yapılarak söz konusu görüş yazısı gereği 6/4/2006 tarihli ve 26131 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük'ün (Tüzük)  maddesinin birinci fıkrasındaki kişilerden olması kaydıyla anılan maddenin ikinci fıkrasının (f) bendinde belirtilen süre ile sınırlı olmak suretiyle arayan ve aranan hükümlü/tutuklu yönünden haftalık telefon hakkının kullanılmış sayılacağı ve bu nedenle başvurucunun talebinin reddedildiği ifade edilmiştir. Farklı ceza infaz kurumlarında barındırılmakta olan hükümlü ve tutukluların telefonla görüşme hakkına ilişkin olarak Genel Müdürlüğün bahsi geçen görüş yazısında; 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un  maddesi ile Tüzük'ün  maddelerine değinilmiş ve Tüzük'ün  maddesinin birinci fıkrasında sayılan kişilerden olması şartıyla yine bu maddenin ikinci fıkrasının (f) bendinde belirtilen süre ile sınırlı olmak suretiyle arayan ve aranan hükümlü ve tutuklu yönünden haftalık telefonla görüşme hakkının kullanılmış sayılacağı belirtilmiştir. Başvurucu, Kurum kararına karşı Çorum İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) başvurmuştur. Başvurucu şikâyet dilekçesinde, farklı ceza infaz kurumunda bulunan eşinin telefonla görüşme hakkı kapsamında tarafını arayıp konuşması durumunda kendisinin haftalık telefonla görüşme hakkının da kullanılmış sayıldığını ve bu nedenle o hafta için çocuğuyla telefon görüşmesi yapamadığını öne sürmüştür. İnfaz Hâkimliği 25/3/2019 tarihinde şikâyeti reddetmiştir. Kararda Genel Müdürlük görüşü gözetildiğinde Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğu ifade edilmiştir. Başvurucunun bu karara itirazı Çorum  Ağır Ceza Mahkemesi tarafından kesin olarak reddedilmiştir. Başvurucu, nihai kararı 2/5/2019 tarihinde öğrendikten sonra 17/5/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. İnceleme tarihi itibarıyla şikâyet konusu uygulamanın dayanağı olan 8/3/2019 tarihli Genel Müdürlük görüş yazısının bahsi geçen kısmının -Danıştay  Dairesinin 26/2/2020 tarihli kararıyla- yürütmesinin durdurulduğu ve bunun üzerine Genel Müdürlük tarafından 22/6/2020 tarihli yeni bir görüş yazısıyla \"Birbirleri ile telefon görüşme hakkına sahip hükümlü ve tutukluların farklı ceza infaz kurumlarında barındırılmaları halinde kurumlar arasında gerekli koordinenin sağlanarak görüşme yaptırılması, görüşmenin arayan hükümlü veya tutuklunun haftalık telefonla görüşme hakkından düşülmesi, aranan hükümlü veya tutuklunun telefonla görüşme hakkının baki kalmasının uygun olacağı\" şeklinde uygulama değişikliğine gidildiği görülmüştür. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/16772",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru; farklı ceza infaz kurumunda bulunan eşle yapılan telefon görüşmesinin hem arayan hem de aranan yönünden haftalık telefonla görüşme hakkından düşürülmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, “mala zarar verme” suçunu işlediği iddiasıyla 10/9/2008 tarihinde hakkında açılan kamu davasının halen devam ettiğini ve makul sürede yargılama yapılmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve manevi tazminat talebinde bulunmuştur.  Başvuru, 24/4/2014 tarihinde İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 17/6/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 4/7/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği, görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 7/8/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir:  Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 10/9/2008 tarih ve E.2008/35729 sayılı iddianame ile başvurucunun “mala zarar verme” suçunu işlediği iddiasıyla kamu davası açılmıştır. Bakırköy  Asliye Ceza Mahkemesince yapılan yargılama sonunda, 23/6/2011 tarih ve E.2008/642, K.2011/413 sayılı kararla başvurucunun beraatine karar verilmiştir.  Katılan vekilinin temyizi üzerine karar, Yargıtay  Ceza Dairesinin 11/12/2013 tarih ve E.2013/17429, K.2013/19707 sayılı ilâmı ile eksik incelemeye dayalı hüküm kurulduğu gerekçesiyle bozulmuştur. Bozma üzerine, Bakırköy  Asliye Ceza Mahkemesinin E.2014/85 sayılı dosyasına kaydedilen davada yargılama halen devam etmektedir. Başvurucu, 24/4/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 26/9/2004 tarih ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası ile  maddesinin (2) numaralı fıkrasının (a) bendi. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/5898",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, ��mala zarar verme” suçunu işlediği iddiasıyla 10/9/2008 tarihinde hakkında açılan kamu davasının halen devam ettiğini ve makul sürede yargılama yapılmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve manevi tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, meslekten çıkarma kararı verilmesi ile yeniden inceleme talebinin reddedilmesine ilişkin dönem arasındaki maaşın ödenmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, Yargıtay tetkik hâkimi olarak görev yapmaktayken Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun (HSYK) 24/8/2016 tarihli ve 2016/426 sayılı kararı ile 23/7/2016 tarihli ve 29779 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 667 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararname'nin (667 sayılı KHK)  maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca meslekten çıkarılmıştır. Başvurucu, bu karara 11/12/2010 tarihli ve 6087 sayılı Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Kanunu'nun  maddesi uyarınca yeniden inceleme talebiyle itiraz etmiştir. HSYK 29/11/2016 tarihinde başvurucunun itirazını reddetmiştir. Başvurucu, meslekten çıkarılma tarihi ile itirazın reddedildiği tarih arasında ödenmeyen maaş için 9/10/2017 tarihinde dava açmıştır.  Konya  İdare Mahkemesi 13/3/2020 tarihinde davayı reddetmiştir. Kararın gerekçesinde 667 sayılı KHK'nın  maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca öngörülen meslekten çıkarma derhâl sonuç doğuracağından başvurucunun meslekten çıkarılması ile çıkarılmasının kesinleştiği tarih arasındaki döneme ilişkin maaş ödemesi yapılmamasında hukuka aykırılık bulunmadığı açıklanmıştır.  Konya Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi 29/9/2020 tarihinde kararı hukuka uygun bulduğunu belirterek başvurucunun istinaf başvurusunu reddetmiştir. Başvurucu nihai hükmü 19/10/2020 tarihinde öğrendikten sonra 5/11/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/36038",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, meslekten çıkarma kararı verilmesi ile yeniden inceleme talebinin reddedilmesine ilişkin dönem arasındaki maaşın ödenmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; idari para cezası verilmesine ilişkin kararın iptali istemiyle açılan davanın süre aşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucu, Şırnak'ın Uludere İlçesinde petrol istasyonu işletmektedir. Başvurucu hakkında, Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu (EPDK) tarafından sözleşmeli dağıtıcısı dışında başka bir kişiden akaryakıt ikmal ettiği gerekçesiyle 4/1/2012 tarihinde 000 TL idari para cezasına karar verilmiştir. Başvurucu, idari para cezasının iptali istemiyle 25/4/2012 tarihinde Danıştay Onüçüncü Dairesinde (Daire) dava açmıştır. Daire 26/2/2014 tarihinde davanın süre aşımı nedeniyle reddine karar vermiştir. Karar gerekçesinde; EPDK kararının 24/2/2012 tarihinde başvurucuyla birlikte oturan ehil ve reşit oğlu S.P.ye tebliğ edildiği belirtilmiştir. Başvurucunun da tebliğden itibaren altmış günlük dava açma süresi içinde yani en son 24/4/2012 tarihine kadar dava açması gerekirken bu süre geçirildikten sonra 25/4/2012 tarihinde davayı açtığı belirtilmiştir. Başvurucu, Posta ve Telgraf Teşkilatı (PTT) barkod sorgulama sayfasında idari para cezasının tebliğ tarihinin 25/2/2012 olarak gösterildiğini, hatalı şekilde tebliğ tarihinin hesaplandığını, kaldı ki 24/2/2014 tarihi dikkate alınsa bile tebliğ yapılan oğlunun on sekiz yaşından küçük olduğunu ve geçerli bir tebliğ yapılmadığını ileri sürerek temyiz isteminde bulunmuştur. Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu (İDDK) temyiz incelemesinde ara kararı ile PTT Genel Müdürlüğünden, başvurucuya idari para cezasının tebliğinin yapıldığı tebliğ evrakı ile PTT'nin web sitesi üzerinden yapılan sorgulamada gösterilen tebliğ tarihinin farklı olması nedeniyle anılan para cezasına ilişkin tebligatın hangi tarihte yapıldığının sorularak konuya ilişkin bilgi ve belgelerin istenilmesine karar verilmiştir. PTT tarafından tebliğin 24/2/2012 tarihinde yapıldığını gösterir cevabi yazı ve eki belge İDDK'ya sunulmuştur. İDDK 13/6/2016 tarihli kararla Daire kararının onanmasına karar vermiştir. Başvurucunun karar düzeltme istemi de İDDK tarafından 14/11/2018 tarihinde reddedilmiştir. Başvurucu, nihai hükmü 6/2/2019 tarihinde öğrendikten sonra 8/3/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/7370",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru; idari para cezası verilmesine ilişkin kararın iptali istemiyle açılan davanın süre aşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kolluk kuvvetinin güç kullanımı sonucu meydana gelen ölüm olayına ilişkin olarak Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi tarafından verilen ihlal kararı temelinde gerçekleştirilen yargılamanın yenilenmesi talebinin reddi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/1/2020 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır. İkinci Bölüm, başvurunun Genel Kurul tarafından incelenmesine karar vermiştir. OLAYLAR VE OLGULAR Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun oğlu Ş.P., PKK terör örgütü üyelerine yönelik istihbarat bilgisine dayanılarak Adana'da gerçekleştirilen takip sırasında kolluk kuvvetinin ateşli silah kullanımı sonucu yaralanmış ve kaldırıldığı hastanede 30/5/2004 tarihinde hayatını kaybetmiştir. Ölüm olayına ilişkin olarak yürütülen ceza soruşturmasını takiben açılan kamu davasında Adana  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) kastın aşılması suretiyle adam öldürme suçundan sanık kolluk görevlisi Ö. hakkında beraat kararı vermiştir. 6/3/2007 tarihli beraat kararının gerekçesinde öncelikle (Teşhis Tutanakları ve ifadeler uyarınca) Ş.P.nin terör örgütü mensubu olduğu tespitinde bulunulmuş ve toplanan delillere (olay yerinde Ş.P.nin yanında bulunan ateşli silah ve boş kovanlar) göre takip sırasında Ş.P.nin kolluk kuvvetlerine karşı ateşli silah kullandığının kabulü gerektiği ifade edilmiştir. Kararın devamında ölüme neden olan kurşunun giriş deliği etrafında atışın yakından yapıldığını gösteren barut izi, yanık gibi bulguların tespit edilmediği, dolayısıyla atışın uzak mesafeden yapıldığının anlaşıldığı vurgulanmış; sanık Ö.nün açılan ateşe karşılık verdiği, sadece bir kez ateş ederek terör örgütü mensubunu yaraladıktan sonra ateş etmeyi bıraktığı, eylemin bu hâliyle meşru müdafaa kapsamında kaldığı belirtilerek beraat hükmü gerekçelendirilmiştir. Beraat kararı Yargıtay  Ceza Dairesi tarafından 5/3/2009 tarihinde onanmıştır. Başvurucu kesinleşen beraat hükmü sonrasında Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) nezdinde yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasıyla bireysel başvuruda bulunmuştur. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinde düzenlenen yaşam hakkının maddi ve usul boyutunun ihlal edildiğine karar veren AİHM, gerekçesinde öncelikle çatışmayı takiben kritik delillerin Olay Yeri İnceleme ekibi intikal etmeden kaldırıldığını, Ş.P.ye ait olduğu iddia edilen tabanca üzerinde parmak izi incelemesi yapılmadığını, Ş.P.nin atış mesafesinin tespitinde önemi olan kıyafetlerinin kaybedildiğini, kaybetme konusunda birbiriyle çelişen beyanlar olduğunu, dört farklı svap örneğinin aynı zarfa konulduğunu, örneklerin ne zaman, hangi şartlarda alındığı konusunda açıklık bulunmadığını, bu bağlamda silahı kesin olarak Ş.P.nin ateşlediğinin kabul edilemeyeceğini, kolluğun ateşlediği silahın adli incelemeye konu edilmediğini, kolluk görevlilerinin olaydan sonra altı hafta boyunca sorgulanmadığını, soruşturma sürecinde polis raporlarında belirlenenlerin ötesinin araştırılmadığını tespit etmiştir. Bu tespitlere dayanarak AİHM, ceza soruşturması sürecinde Ş.P.nin öldürülmesine ilişkin koşulların tespiti için açıkça yetersiz kalındığı, dolayısıyla somut vakada gerekenden daha fazla güç kullanılmadığının ve kullanılan gücün amaca ulaşmak için orantılı bir araç olduğunun kanıtlanamadığı sonucuna ulaşmıştır (Mihdi Perinçek/Türkiye, B. No: 54915/09, 29/5/2018). AİHM, giderim için başvurucuya 000 avro tazminat ödenmesine hükmetmiştir. Kararda ihlalin giderilmesine yönelik başkaca genel veya bireysel bir önlem ya da araca yer verilmemiştir. Hükmedilen tazminat 2018 yılı içinde başvurucuya ödenmiştir. Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi (Bakanlar Komitesi) tarafından 16/9/2021 tarihinde yapılan toplantıda, başvuruya ilişkin infaz dosyası kapatılmıştır. İnfaz dosyasının kapatılmasına ilişkin kararda; tazminatın ödendiği, daha fazla bireysel tedbirin gerekli ve mümkün olmadığı, ayrıca Cumhuriyet Başsavcılığının dosyayı inceleyerek 28/5/2019 tarihinde zamanaşımı nedeniyle soruşturmanın yeniden açılmasının mümkün olmadığına karar verdiği belirtilerek somut olay için dava zamanaşımının gerçekleştiği ifade edilmiştir. Başvurucu, AİHM tarafından verilen ihlal kararını gerekçe göstererek sanıklar lehine olan delillerin gerçeğe aykırı olduğunun ihlal kararı ile ortaya çıktığını ileri sürmüş; 28/5/2019 tarihinde yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunmuştur. Mahkeme 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  ve  maddelerinde yargılamanın yenilenmesi sebeplerinin tahdidî olarak sayıldığı, talep dilekçesinde bu hususlardan herhangi birine dayanılmadığı, AİHM kararının tazminata ilişkin olduğu, yasal bir neden veya talebi karşılayacak bir delil gösterilmeden yapılan başvurunun kabule değer görülmediği gerekçesiyle 12/6/2019 tarihinde talebi reddetmiştir. Adana  Ağır Ceza Mahkemesi 17/7/2019 tarihinde mahkeme kararının usul ve kanuna uygun olduğunu belirterek söz konusu karara yönelik itirazı reddetmiştir. Başvurucu, nihai kararı 20/12/2019 tarihinde öğrenmesinin ardından 16/1/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk Olay tarihi itibarıyla yürürlükte olan 1/3/1926 tarihli ve 765 sayılı mülga Türk Ceza Kanunu'nun başvurucunun çocuğun ölümüne neden olan kolluk görevlisine isnat edilen, kastın aşılması suretiyle adam öldürme suçuna ilişkin  maddesi şöyledir:\"Katil kastiyle olmıyan darp ve cerh veya bir müessir fiilden telefi nefis husule gelmiş olursa fail, 448 inci maddede beyan olunan ahvalde sekiz, 449 uncu maddede yazılı ahvalde on ve 450 nci maddede muharrer ahvalde on beş seneden aşağı olmamak üzere muvakkat ağır hapse mahküm olur.Eğer telefi nefis failin fiilinden evvel mevcut olup da failce bilinmiyen ahvalin birleşmesi veyahut failin iradesinden hariç ve gayrimelhuz esbabın inzimamı ile vukua gelirse, 448 inci maddede beyan olunan ahvalde beş seneden, 449 uncu maddede muharrer ahvalde yedi seneden ve 450 nci maddede yazılı ahvalde fail on seneden aşağı olmamak üzere ağır hapis cezası ile cezalandırılır.\" 765 sayılı mülga Kanun'un zamanaşımını düzenleyen  maddesinin üçüncü fıkrası şöyledir:\"Kanunda başka türlü yazılmış olan ahvalin maadasında hukuku amme davası:...3 - Beş seneden ziyade ve yirmi seneden az ağır hapis veya beş seneden ziyade hapis yahud hidematı ammeden müebbeden mahrumiyet cezalarından birini müstelzim cürümlerde on sene,...geçmesiyle ortadan kalkar.\"B. Uluslararası Hukuk Sözleşme'nin \"Kararların bağlayıcılığı ve infazı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \" Yüksek Sözleşmeci Taraflar, taraf oldukları davalarda Mahkeme’nin verdiği kesinleşmiş kararlara uymayı taahhüt ederler. Mahkeme’nin kesinleşen kararı, infazını denetleyecek olan Bakanlar Komitesi’ne gönderilir. Bakanlar Komitesi, kesinleşen bir kararın infazının denetlenmesinin, söz konusu kararın yorumundan kaynaklanan bir zorluk nedeniyle engellendiği kanaatinde ise, bu yorum konusunda karar vermesi için Mahkeme’ye başvurabilir. Mahkeme’ye başvurma kararı, Komite toplantılarına katılma hakkına sahip temsilcilerin üçte iki oy çokluğu ile alınır. Bakanlar Komitesi, bir Yüksek Sözleşmeci Taraf’ın, taraf olduğu bir davada verilen kesin karara uygun davranmayı reddettiği görüşünde ise, ilgili Taraf’a ihtarda bulunduktan sonra, Komite toplantılarına katılmaya yetkili temsilcilerin üçte iki oy çokluğu ile alınacak bir kararla, ilgili Taraf’ın  fıkrada öngörülen yükümlülüğünü yerine getirmediği meselesini Mahkeme’ye intikal ettirebilir. Mahkeme  fıkranın ihlal edildiğini tespit ederse, alınacak önlemleri değerlendirmesi için davayı Bakanlar Komitesi’ne gönderir. Mahkeme, eğer  fıkranın ihlal edilmediğini saptarsa, davayı, incelemesine son verecek kararı alması için Bakanlar Komitesi’ne iletir. \" Sözleşme’nin veya ekli protokollerinin ihlal edildiğinin tespitine ilişkin bir karar, davalı devlete adil tazmin yoluyla ödenmesine hükmedilen miktarları ödeme ve Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesinin denetimine tabi olan genel ve/veya gerektiğinde bireysel önlemleri seçme yükümlülüğü yükler. Bu önlemler AİHM'in tespit ettiği ihlale iç hukuktaki düzen içinde son verme ve ihlalin doğurduğu sonuçları mümkün olduğunca ihlalden önceki duruma geri getirecek şekilde telafi etme amacı taşımaktadır (Assanidze/Gürcistan [BD], B. No: 71503/01, 8/4/2004, § 198; Benzer ve diğerleri/Türkiye, B. No: 23502/06, 12/11/2013, § 215;  ve diğerleri/Rusya, B. No: 40081/14, 40088/14, 40127/14, 15/10/2015, § 165). AİHM'e göre ihlalin doğası eski hâle getirmeye (restitutio in integrum) müsaitse bunu yerine getirme görevi taraf devlete düşmektedir (Iatridis/Yunanistan (adil tazmin) [BD], B. No: 31107/96, 19/10/2000, §§ 32, 33). Sözleşme’nin  maddesi kapsamındaki yükümlülüğü ifa etmek için iç hukukunda kullanacağı araçları seçmek, Bakanlar Komitesinin denetimine tabi olmak koşuluyla öncelikle ilgili devletin görevidir. Ancak bu yöntem AİHM kararında belirtilen hükümlere uygun olmak zorundadır (Scozzari ve Giunta/İtalya [BD], B. No: 39221/98, 41963/98, 13/7/2000, § 249). Bununla birlikte AİHM, aleyhine ihlal kararı verilen devlete Sözleşme’nin  maddesi kapsamındaki yükümlülüklerini yerine getirmesi konusunda yardımcı olmak amacıyla, tespit ettiği durumun sonlandırılmasına yönelik ne tür özel ve/veya genel tedbirlerin alınabileceğini açıklama yoluna da gidebilir ( ve diğerleri/Rusya, § 166; Scoppola/İtalya (No. 2) [BD], B. No: 10249/03, 17/9/2009, § 148). AİHM karakolda yüksekten düşmeye bağlı olarak meydana gelen ölüm nedeniyle yapılan başvuruda, somut vakalara ilişkin ceza soruşturmalarını yeniden açmanın hukuken veya fiilen imkânsız olduğu durumlar olabileceğini kabul ettiğini ifade etmiş; bu tür durumlarda sona eren ceza yargılamalarının yeniden açılmasının yasal kesinliğe ilişkin konuları ortaya çıkarabileceğini, dolayısıyla davalının haklarını etkileyebileceğini, iki defa yargılanmama veya cezalandırılmama hakkı konularını gündeme getirebileceğini belirtmiştir. Hukuki imkânsızlık durumuna ek olarak olayın üzerinden uzun bir zaman geçmişse delillerin kaybolabileceği, tahrip edilebileceği veya izlenemez olabileceği olasılığını gözardı edemeyeceğini, dolayısıyla uygulamada soruşturmanın yeniden açılması hâlinde etkili şekilde yürütülmesinin mümkün olmayabileceğini vurgulayan AİHM sonuç olarak zamanaşımı sebebiyle yeniden yargılamanın hukuken/fiilen imkânsız olması ve tek taraflı tazminat ödenmesi (deklarasyon) temelinde kayıttan düşürme kararı vermiştir (Bayram Taşdemir/Türkiye, B. No: 52538/09, 4/4/2019). Bakanlar Komitesi AİHM’in Sözleşme’nin  maddesinin hem usul hem de maddi boyutunun ihlal edildiğine ilişkin Dvalishvili/Gürcistan (B. No: 19634/07, 18/12/2012) kararı ile Sözleşme’nin  maddesinin hem usul hem de maddi boyutunun ihlal edildiğine ilişkin Vazagashvili ve Shanava/Gürcistan (B. No: 50375/07, 18/7/2019) kararının icrasıyla ilgili 3/12/2020 tarihli kararında, ulusal mahkemeler tarafından verilen düşük cezaların neden olduğu eksikliklerden üzüntü duysa da mahkûmiyetlerin kesin hüküm gücü ışığında başka hiçbir bireysel tedbirin öngörülemeyeceğini belirtmiş ve kişilere tazminat ödenmesini dikkate alarak bu dosyaların kapatılmasına karar vermiştir. Bakanlar Komitesi yine AİHM’in Sözleşme’nin  maddesinin usul boyutunun ihlal edildiğine ilişkin Patsaki/Yunanistan (B. No: 20444/14, 7/2/2019) kararının icrasıyla ilgili 3/12/2020 tarihli kararında, ölümün gerçekleştiği ceza infaz kurumunun müdürü ile doktorunun daha önce beraat ettiğini ve bu hükmün kesinleştiğini, iç hukukun çok özel durumlar dışında sanığın beraat etmesinin ardından davanın yeniden açılmasına izin vermediğini, davanın yeniden açılmasına imkân tanıyan koşulların olayda bulunmadığını, AİHM’in hükmettiği tazminatın ödenmiş olmasını dikkate alarak dosyanın kapatılmasına karar vermiştir. Bakanlar Komitesi aynı yaklaşımı AİHM’in yaşam hakkının usul boyutunun ihlal edildiğine ilişkin Gjikondi ve diğerleri/Yunanistan (B. No: 17249/10, 21/12/2017) kararının icrası hakkında verdiği 5/12/2019 tarihli kararda da sergilemiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/3703",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kolluk kuvvetinin güç kullanımı sonucu meydana gelen ölüm olayına ilişkin olarak Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi tarafından verilen ihlal kararı temelinde gerçekleştirilen yargılamanın yenilenmesi talebinin reddi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tıbbi ihmal sonucu zarara uğranılması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının; yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 7/1/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, başvuru hakkında görüş sunulmayacağını bildirmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: 27/12/2004 tarihinde başvuruculardan BelkızAnğı üçüncü çocuğuna hamileliği dolayısıyla özel bir hastaneye kontrol muayenesine gitmiş, muayene esnasında bebeğin anne karnında ölmüş olduğu tespit edilmiştir. Başvurucu 28/12/2004 tarihinde hastaneye yatırılmış, fetüsün ilaçla düşürülmesi yöntemi tercih edilerek öncelikle başvurucuya bu amaçla  isimli ilaç verilmiştir. Ancak bu yöntemin sonuç vermemesi üzerine başvurucu 29/12/2004 tarihinde Dr. S.B. tarafından sezaryen ameliyatına alınmıştır. Bu ameliyat sırasında başvurucunun karın boşluğunun kan ile dolup ölü bebeğin karın boşluğunda yüzdüğünün görülmesi üzerine hastanede bulunan diğer Kadın Hastalıkları ve Doğum Uzmanı Dr. S.K., Genel Cerrahi Uzmanı Dr. Y.K. ile Ürolog Dr. A. ameliyathaneye çağrılmış ve ameliyat ekibine dâhil edilmiştir. Ameliyatta karın içi temizlendiğinde uterusun (rahim) parçalanmış ve özelliğini kaybetmiş olduğu, her iki yumurtalık içerisine ileri derecede kan dolduğu tespit edildiğinden başvurucunun rahmi ve yumurtalıkları alınmıştır.A. Ceza Yargılamasına İlişkin Süreç Başvurucular, anılan işlemi yapan Dr. S.B. hakkında Cumhuriyet Başsavcılığına suç duyurusunda bulunmuşlardır.  Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından konu ile ilgili olarak Adli Tıp Kurumundan (ATK) bilirkişi raporu alınmıştır. ATK  Adli Tıp İhtisas Kurulunun 15/12/2006 tarihli raporunda; rahim içinde bebeğin ölmesi durumunda daha önce sezaryen yöntemiyle doğum yapmış gebelerde normal doğum yoluyla ölü bebeğin alınmasının seçeneklerden biri olduğu, uygulanan yöntemin tıp kurallarına uygun bulunduğu belirtilmiştir. Raporda devamla doğumun gerçekleşmemesi üzerine sezaryene alındığında parçalanmış olduğu görülerek rahmin alınması yoluna gidilmesinin doğru bir yöntem olduğu, yumurtalıkların çıkartılmasının yeterli gerekçe bulunması hâlinde gerekirse yapılabileceği, ancak mevcut tıbbi kayıtlardan bu gerekliliğin anlaşılamadığı, durumun mahkemece değerlendirilmesi gerektiği bildirilmiştir.  Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 20/5/2009 tarihli iddianame ile Bakırköy  Asliye Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır.  Bakırköy  Asliye Ceza Mahkemesi tarafından konu ile ilgili olarak Yüksek Sağlık Şurasından bilirkişi raporu alınmıştır. Mahkeme tarafından Yüksek Sağlık Şurasından daha önce iki kez sezaryen ile doğum yapmış bir hastaya suni sancı verilmek suretiyle ölü bebeğin normal yolla doğurtulmasının tıbbi usullere uygun olup olmadığı, bu şekilde yapılan tıbbi girişimin rahmin yırtılmasına neden olup olmadığı hususlarında bilgi istenilmiştir. Yüksek Sağlık Şurasının 15-16 Eylül 2011 tarihli toplantılarında alınan 12863 sayılı kararıyla, hastada meydana gelen intraabdominal (karın içi) kanamanın  isimli ilacın kullanımına bağlı uterus rüptüründen (yırtılma) kaynaklandığı, mükerrer sezaryenli hastada  kullanımının yazılı kaynaklarda dahi kontrendike olduğu (zıt görüşler olduğu), bu ilacın ülkemizde indüksiyon amaçlı (doğum başlatma) kullanım izni olmadığı, ilacın endikasyon dışı kullanımında yasal bir süreç bulunmakla birlikte bunun için gerekli başvuruda bulunulmadığı anlaşıldığından Dr. S.B.nin kusurlu olduğuna karar verilmiştir. Bakırköy  Asliye Ceza Mahkemesi 14/6/2012 tarihinde sanık Dr. S.B.nin beraatine karar vermiştir. Karar gerekçesinde Yüksek Sağlık Şurasının raporunda sanığın kusurlu olduğu bildirilmesine rağmen ATK raporunda belirtilen \"yumurtalıkların çıkartılmasının yeterli gerekçe bulunması halinde gerekirse yapılabileceği\" görüşü ile ilgili çelişkinin giderilmediği, dosyada zaman aşımının yakın olması nedeniyle bu çelişkinin giderilmesi için yeterli vaktin olmadığı ifade edilmiştir. Kararda, hastanın yakınlarının rızası alınarak ameliyata alındığı, ameliyatesnasında kanamanın yoğun olup tüm karın boşluğunu kaplaması nedeniyle rahimle birlikte yumurtalıkların da alınmak zorunda kalındığı, bu kararın ameliyata katılan beş doktor tarafından verildiği, hastanın karın içinde kanamasının olması sonucu yaşamsal riskin bulunması ve aciliyetten dolayı rahmin ve yumurtalıkların alınması konusunda izin alınamadığı kanaatine varıldığından sanığın kusurlu olmadığı belirtilmiştir. Temyiz incelemesinde Yargıtay  Ceza Dairesi 27/6/2013 tarihinde kararın bozulmasına ve kamu davasının zaman aşımı nedeniyle düşmesine karar vermiştir.B. Tazminat Davasına İlişkin Süreç Başvurucular, anılan işlemi yapan Dr. S.B. ile özel hastane aleyhine 29/4/2005 tarihinde Bağcılar  Asliye Hukuk Mahkemesinde maddi ve manevi tazminat davası açmışlardır. Dava dilekçesinde; başvurucu Belkız Anğı'nın daha önce iki kez sezaryen ameliyatı olduğunun davalı doktor tarafından bilinmesine rağmen ilaçla suni sancı verilerek normal doğuma yönlendirilmesinin yanlış olduğunu, bu yöntemin rahmin parçalanmasına sebebiyet verdiğini, üstelik tıbben gerekli olmadığı hâlde yumurtalıklarının alındığını belirtmişlerdir. Davalı doktorun mesleki özeni göstermediğini ve ayrıca suni sancı yönteminin riskleri konusunda uyarıda bulunmadığını, bunun yanı sıra yumurtalıkların alınması konusunda da yazılı izinlerini istemediğini ileri sürmüşlerdir.  Bağcılar Adliyesinin kapatılmasıyla dava dosyası Bakırköy  Asliye Hukuk Mahkemesine devredilmiştir. Mahkemenin 4/12/2007 tarihli kararıyla dava reddedilmiştir. Karar gerekçesinde yapılan tıbbi işlemlerin usulüne uygun olduğu belirtilmiştir. Başvurucular tarafından temyiz edilen karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 7/10/2008 tarihli ilamıyla bozulmuştur. Yargıtay karar gerekçesinde ceza davasının sonucunun beklenmesi gerektiği ifade edilmiştir. Bozma kararı sonrasında Bakırköy  Asliye Hukuk Mahkemesi, İstanbul Tıp Fakültesinden iki kadın doğum uzmanı ile bir genel cerrahtan oluşturulacak bilirkişi heyetinden rapor istemiştir.  Mahkeme, aşağıda belirtilen şu hususlar hakkında rapor düzenlenmesini talep etmiştir:i. Bebeğin anne karnında 27/12/2004tarihinde öldüğünün davalı Dr. S.B. tarafından bilindiği hâlde başvurucu Belkız Anğı'nın ertesi gün müdahale yapılmak üzere evine gönderilmesi, 28/12/2004 tarihinde hastaneye yatırılması, 29/12/2004 tarihinde tıbbi müdahalede bulunulması vakıaları değerlendirilerek bu iki günlük gecikmenin tıbbi açıdan normal bir süre olup olmadığı,ii. Bu gecikme ile başvurucu Belkız Anğı'nın karnında meydana gelen hematom (organ içerisinde veya aralarında kan birikmesi) arasında uygun illiyet bağının bulunup bulunmadığı, olası hayati tehlikenin bu gecikmeden kaynaklanıp kaynaklanmadığı,iii. Daha önce iki kez sezeryan ile doğum yapmış bir hastaya  adlı ilacın kullanılarak suni sancı verilmek suretiyle ölü bebeğin normal yolla vücuttan çıkartılmasının tıbbi usullere ve prosedüre uygun olup olmadığı, iv. adlı ilaçla yapılan müdahalenin rahmin çatlamasına neden olup olmadığı,v. Olası hayati tehlikenin yanlış bir tedavi metodundan kaynaklanıp kaynaklanmadığı,vi.  adlı ilacın endikasyon dışı kullanılıp kullanılmadığı ve endikasyon dışı kullanımında doktora yüklenebilecek ihmal veya kusurun bulunup bulunmadığı bu ilacın bu şekilde kullanımına ülkemizde izin bulunup bulunmadığı, vii. Davalı doktor tarafından yapılan müdahalelerin değerlendirilmesi suretiyle ameliyat sırasında davacının rahminin alınmasının zorunlu olup olmadığı, ayrıca yumurtalıkların da alınmasının zorunlu olup olmadığı. İstanbul Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı Başkanlığında görevli üç profesör tarafından hazırlanan 28/11/2013 tarihlibilirkişi raporunda:- Hastanın ölü bebek tanısı konulduktan sonra ertesi gün yatırılmak üzere evine gönderilmesinin yanlış olmadığı, zira gönderilmeden önce yapılan muayenede rahim kasılmalarının olmadığının tespit edildiği belirtilmiştir. Ameliyat sırasında karşılaşılan kanamanın durumu ve şiddeti dikkate alındığında kanamanın muhtemelen ameliyat kararı alındıktan daha sonra gerçekleştiği, bu kanama uzun süreden beri olsaydı kan kaybı sonucu hastanın kaybedilebileceği, bu nedenle tanıdan iki gün sonra ameliyata alınmasının bu duruma yol açtığının söylenemeyeceği ifade edilmiştir.- Daha önce iki kez sezaryen ile doğum yapmış hastada  adlı ilacın kullanımı ile ilgili olarak literatürde fikir birliği olmadığı, bu ilacın kullanımının doktorun insiyatifinde olduğu, olayda uterus rüptürünün (rahim yırtılması)  kullanımından olduğunu söylemenin mümkün olmadığı belirtilmiştir. -  adlı ilacın ülkemizde doğum indüksiyonu amacıyla kullanımı için ruhsatının olmadığı ancak gelişmiş ülkeler dâhil bir çok ülkede bu amaçla kullanımı yönünde ruhsatının bulunduğu; bu ilacın dünyanın her yerinde ve ülkemizde uzun zamandan beri yaygın olarak bu amaçla kullanıldığı bildirilmiştir.- Spontan rüptür sonrası oluşan yırtıkların parçalı yırtıklar olması nedeniyle kolay suture edilemediği (dikilemediği), suture edilse bile tamamına yakınında ameliyat sonrası hasta hayatını tehlikeye sokan büyük kanamalar görülebildiği, bu sebeple olayda hastanın hayatını tehlike altına sokmamak için uterusun alınmasının doğru olduğu belirtilmiştir. - Uterusrüptüründe genellikle yumurtalıkların zarar görmeyeceği ve ameliyat sırasında yerinde bırakıldıkları, ancak yırtığın yumurtalıklara kadar ilerlemesi ve yumurtalık damarları etrafında geniş hematomlar olması durumunda yumurtal��kların alınmasının gerekli olabileceği, olayda yumurtalıkların alınması kararını sadece ameliyatı yapan Dr. S.B.nin vermediği, kararın ameliyata katılan diğer doktorlar S.K. ve Y.K.nın katılımıyla birlikte alındığı, eğer gerekli olmasaydı üç uzman doktorun birlikte bu kararı vermeyeceklerinin açık olduğu ifade edilmiştir. Raporun yumurtalıkların alınmasına ilişkin değerlendirme bölümü şöyledir:\"Diğer taraftan uterus rüptüründe yumurtalıklar genellikle zarar görmezler ve dolayısıyla ameliyat sırasında yerinde bırakılırlar. Ancak yırtık yumurtalıklara kadar ilerlemiş ve yumurtalık damarları etrafında geniş hematomlar varsa alınması gerekli olabilir. Çünkü yumurtalıklar alınmazsa, ameliyat sonrası oluşabilecek kanama gebenin hayatını tehdit edebilir, uterus rüptürü sonrası etkilenen yumurtalıkların alınmasının gerekli olduğunu gösteren bir çok bilimsel çalışma mevcuttur. Kaldı ki yumurtalıkların alınması kararını sadece ameliyatı yapan Dr. S.B. Tek başına değil, ameliyata katılan diğer doktorlar S.K. VE Y.K. Birlikte vermişlerdir. Tıpta hastaya zarar vermemek esastır. Bu nedenle eğer gerekli olmasaydı üç uzman doktorun birlikte bu kararı vermeyeceği açıktır.\"- Sonuç olarak davalı doktorun teşhis ve tedavilerinin tıbbi usullere uygun olduğu bildirilmiştir.  Mahkeme25/12/2013 tarihli kararıyla davanın reddine karar vermiştir. Karar gerekçesinde dosya içindeki tüm doktor raporları, tıbbi bilgi ve belgelerin değerlendirilmesi sonucunda çelişkileri gideren İstanbul Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı Başkanlığınca hazırlanan 28/11/2013 tarihlibilirkişi raporunun hükme esas alındığı belirtilmiştir. Bu rapor uyarınca teşhis ve tedavilerin tıbbi usullere uygun bulunduğu vedavalı doktor ve davalı özel hastanenin kusurlarının bulunmadığının anlaşıldığı, bu durumdatazminat ödemekle sorumlu tutulamayacağı ifade edilmiştir.  Bu karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin 4/11/2014 tarihli kararıyla onanmıştır. Nihai karar başvurucu vekiline 8/12/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. 7/1/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. Başvurucuların karar düzeltme istemleri Yargıtay  Hukuk Dairesinin 22/6/2015 tarihli kararıyla reddedilmiştir. A. Ulusal Hukuk 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kusurlu ve hukuka aykırı bir fiille başkasına zarar veren, bu zararı gidermekle yükümlüdür.” Anayasa Mahkemesi, yargılamaların makul sürede sonuçlandırılmadığı ya da yargı kararlarının geç veya eksik icra edildiği ya da hiç icra edilmediği iddiasıyla 31/7/2018 tarihinden önce gerçekleştirilen bireysel başvurulara ilişkin olarak Adalet Bakanlığı İnsan Hakları Taminat Komisyonu Başkanlığına (Tazminat Komisyonu) başvuru imkânının getirilmesine ilişkin mevzuata önceki içtihadında yer vermiştir (Ferat Yüksel, B. No: 2014/13828, 12/9/2018, §§ 11-14). 11/4/1928 tarihli ve 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı San'atlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun'un  maddesinde yer alan ceza davalarında Yüksek Sağlık Şurası’nın görüşüne başvurulması zorunluluğunu öngören hüküm, Anayasa Mahkemesi’nin 3/6/2010 tarihli veE.2009/69, K.2010/79 sayılı kararıyla iptal edilmiştir.B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"Özel ve aile hayatına saygı hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"(1) Herkes özel ve aile hayatına, konutuna ve yazışmasına saygı gösterilmesi hakkına sahiptir.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), kişilerin fiziksel ve ruhsal bütünlüklerinin korunması, kendilerine uygulanan tedaviye dâhil olmaları, bu hususta rıza göstermeleri ve maruz kaldıkları sağlık risklerini değerlendirmelerine yardımcı olan bilgilere erişimlerinin Sözleşme'nin  maddesi kapsamıiçerisinde yer aldığını kabul etmektedir (Trocellier/Fransa (k.k.), B. No: 75725/01, 5/10/2006; İclal Karakoca ve Hüseyin Karakoca/Türkiye (k.k.), B. No: 46156/11, 21/5/2013). AİHM kararlarına göre devletler -ister kamu isterse özel sağlık kuruluşları tarafından yerine getirilsin- sağlık hizmetlerini, hastaların yaşamları ilefiziksel ve ruhsal bütünlüğünün korunmasına yönelik gerekli tedbirlerin alınabilmesini sağlayacak şekilde düzenlemek zorundadır (Vo/Fransa [BD], 53924/00, 8/7/2004, § 90; Calvelli ve Ciglio/İtalya [BD], 32967/96, 17/1/2002, § 49). AİHM'e göre taraf devletler,uygulanması planlanan tıbbi işlemin öngörülebilir sonuçları hakkında doktorların hastalara önceden bilgi vermelerini sağlayacak gerekli düzenleyici tedbirleri almak zorundadır. Bunun bir sonucu olarak hastanın önceden bilgilendirilmesi söz konusu olmadan öngörülebilir nitelikte bir riskin ortaya çıkmasıdurumunda, ilgili devlet hastaya bilgi verilmemesinden doğrudan sorumlu tutulabilmektedir (Şerif Gecekuşu/Türkiye (k.k.), B. No: 28870/05, 25/5/2010). Tıbbi bir hatanın ve hastane hizmetlerindeki eksikliklerin sorumluluğunun Sözleşme'nin  maddesi kapsamında doğrudan devlete aftedilmesi için yeterli olup olmadığı hususunda AİHM, farklı tıbbi bilirkişi raporlarında ve hatta iç yargı organlarının kararlarında her türlü tıbbi hata ve ihmalin ihtimal dışı bırakıldığı bir davada (Yardımcı/Türkiye, B. No: 25266/05, 5/1/2010, § 59) her halükârda bu sonuçları sorgulamanın veya sahip olduğu tıbbi bilgilerden hareketle bilirkişilerin vardığı sonuçların doğruluğu hakkında tahminlere dayalı olarak fikir yürütmenin görevleri arasında olmadığına işaret etmiştir (Tysiąc/Polonya, B. No: 5410/03, 20/3/2007, § 119, Yardımcı/Türkiye, § 59). ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/502",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tıbbi ihmal sonucu zarara uğranılması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının; yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına karşı yasal süresi içinde itiraz edilmediği gerekçesiyle reddine karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 31/1/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: 1976 doğumlu olan başvurucu, Ankara Barosuna kayıtlı bir avukat olduğunu belirtmektedir.  Başvurucu hakkında Ankara  Ağır Ceza Mahkemesinde açılan dava 10/10/2013 tarihinde sonuçlanmış ve başvurucu hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiştir. Kısa karar, aynı tarihte başvurucunun yüzüne tefhim edilmiş ve kanun yolu başvurusuna ilişkin yasal süreler açıklanmıştır. Başvurucu 21/10/2013 tarihinde Ankara  Ağır Ceza Mahkemesine (Mahkeme) itiraz dilekçesi sunmuştur. İtirazı inceleyen Mahkeme, yedi günlük yasal süre geçtikten sonra yapılan itirazın süresinde olmadığı gerekçesiyle ve kesin olarak reddine karar vermiştir. Nihai karar, başvurucuya 3/1/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 31/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “Hükmün açıklanması ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması” kenar başlıklı  maddesinin (1), (2) ve (12) numaralı fıkraları şöyledir:“(1) Duruşma sonunda, 232 nci maddede belirtilen esaslara göre duruşma tutanağına geçirilen hüküm fıkrası okunarak gerekçesi ana çizgileriyle anlatılır.(2) Hazır bulunan sanığa ayrıca başvurabileceği kanun yolları, mercii ve süresi bildirilir....(12) (Ek: 6/12/2006-5560/23 md.) Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz edilebilir. 5271 sayılı Kanun’un “İtiraz usulü ve inceleme mercileri” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısımları şöyledir:“Hâkim veya mahkeme kararına karşı itiraz, kanunun ayrıca hüküm koymadığı hâllerde 35 inci maddeye göre ilgililerin kararı öğrendiği günden itibaren yedi gün içinde kararı veren mercie verilecek bir dilekçe veya tutanağa geçirilmek koşulu ile zabıt kâtibine beyanda bulunmak suretiyle yapılır. Tutanakla tespit edilen beyanı ve imzayı mahkeme başkanı veya hâkim onaylar…” 5271 sayılı Kanun’un “Sürelerin hesaplanması” kenar başlıklı  maddesinin (4) numaralı fıkrası şöyledir:“Son gün bir tatile rastlarsa süre, tatilin ertesi günü biter.”B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme)  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “Adil yargılanma hakkı Herkes, … cezai alanda kendisine yöneltilen suçlamalar konusunda karar verecek olan … bir mahkeme tarafından davasının … hakkaniyete uygun ve açık olarak görülmesini istemek hakkına sahiptir. ……” Sözleşme’de açıkça yer almasa da Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), mahkemeye erişim hakkını, adil yargılanma hakkının en temel unsurlarından biri olarak nitelendirmektedir (Roche/Birleşik Krallık [BD], B. No: 32555/96, 19/10/2005, § 117; Stanev/Bulgaristan, [BD], B. No: 36760/06, 17/1/2012, § 229). AİHM, mahkemeye ulaşmayı aşırı derecede zorlaştıran ya da imkânsız hâle getiren uygulamaların mahkemeye erişim hakkını ihlal edebileceğini vurgulamaktadır (Golder/Birleşik Krallık, B. No: 4451/70, 21/2/1975, § 36).  Bununla birlikte AİHM, dava açma ya da kanun yollarına başvuru için belli sürelerin öngörülmesini, bu süreler dava açmayı imkânsız kılacak ölçüde kısa olmadıkça hukuki belirlilik ilkesinin bir gereği olarak kabul etmekte ve mahkemeye erişim hakkına aykırılık oluşturmayacağını belirtmektedir (Perez de Rada Cavanilles/İspanya, B. No: 28090/95, 28/10/1998, § 45). Ne var ki öngörülen süre koşullarının açıkça hukuka aykırı olarak yanlış uygulanması ya da yanlış hesaplanması nedeniyle kişilerin dava açma ya da kanun yollarına başvuru hakkını kullanamamaları söz konusu olduğunda mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiğinin kabul edilmesi gerektiği değerlendirilmektedir (Osu/İtalya, B. No: 36534/97, 11/7/2002, § 35).  Son olarak mahkemeye erişim hakkının sadece ilk derece mahkemesine dava açma hakkını değil eğer iç hukukta itiraz, istinaf veya temyiz gibi kanun yollarına başvurma imkânı tanınmış ise üst mahkemelere başvurma hakkını da içerdiğini vurgulamak gerekir (Bayar ve Gürbüz/Türkiye, B. No: 37569/06, 27/11/2012, § 42). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/1295",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına karşı yasal süresi içinde itiraz edilmediği gerekçesiyle reddine karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işverenle güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesiyle iş sözleşmesinin feshedilmesi üzerine açılan işe iade davasında davanın sonucuna etkili iddianın kararda karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu 1/2/2010 tarihinden itibaren Petkim Petrokimya Holding Anonim Şirketi (PETKİM) bünyesinde işçi olarak çalışmaktayken 22/7/2016 tarihinde başvurucunun iş sözleşmesi feshedilmiştir. Başvurucu, feshin geçersizliğinin tespitine ve işe iadesine karar verilmesi talebiyle 4/8/2016 tarihinde dava açmıştır. Aliağa İş Mahkemesi (Mahkeme) 9/2/2016 tarihinde davayı reddetmiş; kararda, başvurucu hakkında Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) soruşturma dosyası bulunduğunu ancak başvurucunun FETÖ/PDY'ye üyeliği, mensubiyeti veya bu örgütle iltisaklı ya da irtibatlı olup olmadığını inceleme ve araştırmanın görevinde olmadığını belirtilmiştir.  Başvurucu, karara karşı 12/12/2016 tarihinde istinaf kanun yoluna başvurmuştur. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi (Bölge Adliye Mahkemesi) 18/6/2020 tarihinde istinaf başvurusunu esas yönden incelemeksizin mahkeme kararının kaldırılmasına karar vermiş; kararda başvurucunun çalıştığı işyerinin 15/8/2016 tarihinde kabul edilen ve 1/9/2016 tarihli ve 29818 ( mükerrer) sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 673 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Tedbirler Alınması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname (673 sayılı KHK) kapsamında olup olmadığının belirlenebilmesi için belgelerin ticaret sicilinden getirtilerek tespit edilmesi gerektiğini belirtmiş, kamu ve özel tüzel kişiliklere ilişkin tüm Kanun Hükmünde Kararnamelerin (KHK) değerlendirilmesi gerektiğini, işyerinin olağanüstü hâl (OHAL) KHK'larından biri kapsamında olması hâlinde ilgili KHK kapsamına göre karar verilmesi gerektiğini ifade etmiştir. Mahkeme 14/3/2018 tarihinde davayı reddetmiş; kararda, başvurucunun çalıştığı işyerinin 673 sayılı KHK kapsamında, davanın esası hakkında beklenmeksizin derhal karar verilmesine ilişkin hükümler içeren KHK'lar kurum veya kuruluşlardan olmadığı bilgisine yer vermiştir. Başvurucu hakkında FETÖ/PDY soruşturması bulunduğunun anlaşılması üzerine PETKİM'in stratejik konumu ve güvenlik tedbirleri nedeniyle başvurucunun iş akdinin feshedildiğini, işveren açısından feshin zorunlu hâle geldiği,fesih sebebi oluştuğunu ifade etmiştir. Başvurucu, karara karşı 6/4/2018 tarihinde istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Bölge Adliye Mahkemesi 25/4/2019 tarihinde istinaf başvurusunun esastan reddine karar vermiş; kararda, başvurucu hakkında FETÖ/PDY kapsamında İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı Terör ve Örgütlü Suçlar Bürosu Cumhuriyet savcısı tarafından iddianame düzenlendiğini, İzmir  Ağır Ceza Mahkemesinde (Ağır Ceza Mahkemesi) başvurucunun yargılamasının devam ettiğini, bu durumda taraflar arasındaki güven ilişkisinin zedelenmesine bağlı olarak PETKİM'in gerçekleştirdiği fesih işleminin geçerli bir fesih türü olan şüphe feshi mahiyetinde olduğunu ifade etmiştir.  Nihai karar başvurucuya 22/5/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 14/6/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuş, bireysel başvuru harç ve masraflarını karşılama imkânı olmadığını belirterek adli yardım talebinde bulunmuştur. Başvurucu, Ağır Ceza Mahkemesi tarafından 2/4/2021 tarihinde FETÖ/PDY'ye üye olma suçundan 6 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmıştır. Kararda, başvurucunun Bylock programını indirerek 25/11/2014 tarihi ile 1/2/2016 tarihleri arasında toplamda 503 kez giriş yapmak suretiyle bu programı kullandığı ve ByLock içerikleri kapsamına göre ID numarasının 275753 ve \"sLmNpRtkL\" kullanıcı adının şifresinin \"erva\" olduğu bilgisine yer verilmiştir. Başvurucunun Bank Asyada hesabı olduğu tespitine yer verildikten sonra 2013 yılında hesap bakiyesi 0 iken 2014 yılının Ocak ayında Bankaya 000 TL para yatırdığı belirtilmiştir. Daha sonra 29/12/2014 tarihli katılım hesabı açılıp bakiyenin artarak 2014 yılı Ağustos ayında hesabının 337,85 TL olduğu, 2015 Mart ayında hesabına 855,69 TL para yatırdığı, 2015 Nisan ayında bakiyesini 028,76 TL'ye kadar artırdığı, 29/1/2014-1/12/2015 tarihleri arasında on beş katılım hesabı açtığı ifade edilmiştir. Bylock kayıtları, yazışma içerikleri, tevil yollu ikrarı, Bank Asya hesap özeti, bilirkişi raporu, tanık beyanı birlikte değerlendirildiğinde başvurucunun FETÖ üyesi olduğuna ilişkin olarak cezalandırılması yönünde yeterli delil elde edildiği kanaatine varılmıştır. Söz konusu karara karşı istinaf kanun yoluna başvurulmuş olup yargılama halen derdesttir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/22543",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işverenle güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesiyle iş sözleşmesinin feshedilmesi üzerine açılan işe iade davasında davanın sonucuna etkili iddianın kararda karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, tutuklulukta geçirdiği sürenin uzun olduğunu, müdafi yardımından faydalandırılmadığını, gereğinden daha uzun süre yüksek güvenlikli cezaevinde tutulduğunu ve denetimli serbestlik hükümlerinden faydalanması gerekirken faydalandırılmadığını bu nedenle özgürlük ve güvenlik ile adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talebinde bulunmuştur.  Başvuru, 2/5/2013 tarihinde Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 31/12/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm tarafından 23/1/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular 24/1/2014 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığı, tanınan ek süre sonunda görüşünü 26/3/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş, başvurucuya 4/4/2014 tarihinde tebliğ edilmiş ancak başvurucu, Adalet Bakanlığı görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, başvuru tarihinde Silivri 4 No.lu L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunmaktadır. Başvurucu, suç işlemek amacıyla kurulan örgüt yöneticisi olmak, uyuşturucu ve uyarıcı madde ticareti yapmak suçlamaları ile 2/5/2008 tarihinde gözaltına alınmış ve Balıkesir  Sulh Ceza Mahkemesinin 5/5/2008 tarihli kararı ile tutuklanmıştır.  Başvurucu ve yedi arkadaşı hakkındaki dosya Balıkesir Cumhuriyet Başsavcılığının 25/6/2008 tarihli fezlekesi ile haklarında iddianame düzenlenerek kamu davası açılması için İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına (CMK  Maddesi ile Görevli ve Yetkili) gönderilmiştir. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 10/7/2008 tarihli iddianamesi ile başvurucunun örgüt yöneticisi olmak, uyuşturucu ve uyarıcı madde ticareti yapmak suçlarından cezalandırılması için İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesine (CMK  Maddesi ile Görevli ve Yetkili) kamu davası açılmıştır. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 5/12/2008 tarihli kararı ile yetkisizlik kararı ile dosyayı Van  Ağır Ceza Mahkemesine (CMK  Maddesi ile Görevli ve Yetkili) göndermiştir. Van  Ağır Ceza Mahkemesi, 4/2/2009 tarihinde karşı yetkisizlik kararı vererek olumsuz yetki uyuşmazlığını çözmek amacıyla dosyayı Yargıtay  Ceza Dairesine göndermiştir. Daire, 8/6/2009 tarihli ilamı ile İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin yetkili olduğuna karar vermiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 6/5/2011 tarih ve E.2009/208, K.2011/79 sayılı kararı ile başvurucunun toplam 8 yıl 9 ay hapis cezasına mahkûm edilmesine ve tutukluluk halinin devamına karar verilmiştir. Başvurucu, 27/7/2011 tarihinde kararı temyiz etmiştir. Başvurucun cezaevinde bulunduğu sırada 5/4/2012 tarihli ve 6291 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun ile Denetimli Serbestlik ve Yardım Merkezleri ile Koruma Kurulları Kanununda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’a eklenen 105/A maddesi ve 24/1/2013 tarihli ve 6411 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile aynı Kanun’a eklenen geçici madde 4 ve 2/7/2012 tarihli ve 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun’un geçici  maddesi çerçevesinde hükümlülerin herhangi bir süre öngörülmeden açık ceza infaz kurumlarına ayrılmaları ve koşullu salıverilmesine bir yıl veya daha az süre kalan iyi hâlli hükümlülerin talebi hâlinde, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına imkân tanıyan düzenlemeler yapılmıştır. Başvurucu, tutuklu olduğu mahkûmiyet kararının onanması halinde 27/2/2014 tarihinde koşullu salıverilmeye hak kazanacağını ve anılan yasal düzenlemelerden yararlanması halinde koşullu salıverilme tarihinden bir yıl önce denetimli serbestlik tedbirinden yararlanarak cezaevinden çıkması gerektiğini belirterek 18/11/2012 tarihinde Silivri İnfaz Hâkimliğine başvurmuştur. İnfaz hâkimliği, 9/11/2012 tarihli kararı ile yasal düzenlemelerin hükümlüler için olduğu ve tutukluları kapsamadığı gerekçesiyle başvurucunun talebini reddetmiştir. Başvurucunun ret kararına yaptığı itiraz da Silivri Ağır Ceza Mahkemesinin 28/11/2012 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Bunun üzerine başvurucu, temyiz talebini inceleyen Yargıtay  Ceza Dairesine hitaben yazdığı 11/2/2013 tarihli dilekçesi ile denetimli serbestlik tedbirinden yararlanma talebinin infaz hâkimliğince reddedildiğini ve bu düzenlemeden yararlanması için ilgili mercilere bildirimde bulunulmasını ve bihakkın tahliyesini talep etmiştir. Dilekçeye herhangi bir cevap verilmemiştir. Başvurucunun temyiz talebine ilişkin olarak Yargıtay  Ceza Dairesi, 23/1/2013 tarihli ilamı ile mahkûmiyet kararını onamıştır. Karar, 6/3/2013 tarihinde İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince kesinleştirilerek İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmiştir. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı, Silivri Ceza infaz Kurumlarının devredilmesi üzerine 14/3/2013 tarihinde ilamı Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığına göndermiştir. İlam, başvurucuya 3/4/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, 2/5/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Bireysel başvuru yapıldıktan sonra Silivri İnfaz Hâkimliğinin 17/5/2013 tarihli kararı ile başvurucunun koşullu salıverme tarihi olan 27/2/2014 tarihine kadar kalan süresinin denetimli serbestlik tedbiri altında infaz etmesine karar verilmiştir. Başvurucunun uyumlu tutum ve davranış sergilemesi üzerine de Balıkesir  Ağır Ceza Mahkemesinin 26/2/2014 tarihli kararı ile başvurucu 27/2/2014 tarihinden itibaren koşullu salıverilmiştir.B. İlgili Hukuk 5275 sayılı Kanun’un 105/A maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“(1) Hükümlülerin dış dünyaya uyumlarını sağlamak, aileleriyle bağlarını sürdürmelerini ve güçlendirmelerini temin etmek amacıyla;a) Açık ceza infaz kurumunda cezasının son altı ayını kesintisiz olarak geçiren,b) Çocuk eğitimevinde toplam cezasının beşte birini tamamlayan,koşullu salıverilmesine bir yıl veya daha az süre kalan iyi hâlli hükümlülerin talebi hâlinde, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına, ceza infaz kurumu idaresince hükümlü hakkında hazırlanan değerlendirme raporu dikkate alınarak, infaz hâkimi tarafından karar verilebilir.” 6411 sayılı Kanun ile 5275 sayılı Kanun’a eklenen geçici madde 4 şöyledir:“Bu Kanunun 105/A maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde ve ikinci fıkrasında belirtilen altı aylık süre şartı ile birinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen cezanın belirli bir süre infaz edilmesine ilişkin şart 31/12/2015 tarihine kadar uygulanmaz.” 6352 sayılı Kanun’un geçici  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:\"(2) Terör suçları, örgüt faaliyeti kapsamında işlenen suçlar ile cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlar hariç olmak üzere;a) Kasıtlı suçlardan toplam üç yıl veya daha az hapis cezasına mahkûm olanların,b) Taksirli suçlardan toplam beş yıl veya daha az süreyle hapis cezasına mahkûm olanların,c) Adli para cezasının infazı sürecinde tazyik hapsine tabi tutulanların,cezaları doğrudan açık ceza infaz kurumlarında yerine getirilir. Bu fıkra hükümleri 3l/l2/2017 tarihine kadar uygulanır.\" 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesi şöyledir:“(Değişik madde: 6/12/2006 tarih ve 5560 sayılı Kanun’un md)(1) Şüpheli veya sanıktan kendisine bir müdafi seçmesi istenir. Şüpheli veya sanık, müdafi seçebilecek durumda olmadığını beyan ederse, istemi halinde bir müdafi görevlendirilir.(2) Müdafii bulunmayan şüpheli veya sanık; çocuk, kendisini savunamayacak derecede malul veya sağır ve dilsiz ise, istemi aranmaksızın bir müdafi görevlendirilir.(3) Alt sınırı beş yıldan fazla hapis cezasını gerektiren suçlardan dolayı yapılan soruşturma ve kovuşturmada ikinci fıkra hükmü uygulanır. (4) Zorunlu müdafilikle ilgili diğer hususlar, Türkiye Barolar Birliğinin görüşü alınarak çıkarılacak yönetmelikle düzenlenir.” 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“(1) Kanunun suç saydığı fiilleri işlemek amacıyla örgüt kuranlar veya yönetenler, örgütün yapısı, sahip bulunduğu üye sayısı ile araç ve gereç bakımından amaç suçları işlemeye elverişli olması hâlinde, iki yıldan altı yıla kadar- hapis cezası ile cezalandırılır. Ancak, örgütün varlığı için üye sayısının en az üç kişi olması gerekir.” 18/6/2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun’un ile değiştirilmeden önce başvurucu hakkında yapılan yargılama tarihinde yürürlükte olan 5237 sayılı Kanun’un  maddesinin (3), (4) ve (5) numaralı fıkraları şöyledir:“…(3) Uyuşturucu veya uyarıcı maddeleri ruhsatsız veya ruhsata aykırı olarak ülke içinde satan, satışa arz eden, başkalarına veren, sevk eden, nakleden, depolayan, satın alan, kabul eden, bulunduran kişi, beş yıldan onbeş yıla kadar hapis ve yirmibin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. (4) Uyuşturucu veya uyarıcı maddenin eroin, kokain, morfin veya bazmorfin olması hâlinde, yukarıdaki fıkralara göre verilecek ceza yarı oranında artırılır. (5) Yukarıdaki fıkralarda gösterilen suçların, suç işlemek için teşkil edilmiş bir örgütün faaliyeti çerçevesinde işlenmesi hâlinde, verilecek ceza yarı oranında artırılır.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/3168",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, tutuklulukta geçirdiği sürenin uzun olduğunu, müdafi yardımından faydalandırılmadığını, gereğinden daha uzun süre yüksek güvenlikli cezaevinde tutulduğunu ve denetimli serbestlik hükümlerinden faydalanması gerekirken faydalandırılmadığını bu nedenle özgürlük ve güvenlik ile adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; tutuklama kararının hukuka aykırı olduğu, tutukluluk ve tutukluluğun devamına ilişkin mahkeme kararlarına karşı yapılan itirazların formül gerekçelerle reddedildiği, bu kararlara karşı etkili bir başvuru yolu bulunmadığı gerekçesiyle kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 8/11/2013 tarihinde İstanbul Bölge İdare Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 17/1/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 25/2/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 28/4/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun, terör örgütü olduğu iddia edilen Ergenekon adlı örgüte karşı yürütülen soruşturma kapsamında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının talimatıyla Ankara Cumhuriyet Başsavcılığınca 3/3/2011 tarihinde ifadesi alınmıştır.  İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 17/5/2011 tarihli ve 2011/389 sayılı iddianamesi ile başvurucu hakkında kamu davası açılmıştır.  İddianamenin başvurucu ile ilgili kısmı şu şekildedir:“Donanma Komutanlığı İstihbarat Şube Müdürlüğünde yapılan aramalarda ele geçen dijital veriler üzerinde yapılan incelemelerde 5 nolu hard diskte D\\İKK\\New Folder\\Kadir Sağdıç Paşa\\arazi sıralı klasörleri içerisinde “arazi” ve “inceleme” isimli belgelerin bulunduğu, “arazi” isimli belgenin Koramiral K.S. imzasıyla Dz.Kur.Kd.Alb.A. T.’ye hitaben, 2008 yılı Kasım ayında yazıldığının anlaşıldığı, içeriğinde ise Koramiral K.S.’nin Anadolu Kavağı, Poyrazköy ve Riva mevkilerinde arazi yapısına ilişkin etüt çalışması yapılması talimatı verdiği, Albay A. T. ve ekibinin de gerekli çalışmayı yaparak aynı komutana arz ettikleri belgeler olduğu, belgelerde mühimmatlar için en uygun yerin 2009/969 soruşturma sayılı dosya kapsamında birçok mühimmat, patlayıcı ve merminin elde edildiği Keçilik mevkii olarak belirlendiği, ayrıca diğer bölgeler içinde etüt çalışmalarının bulunduğu anlaşılmıştır. Arazi isimli belgenin dijital özellikleri incelendiğinde yazıyı yazan ve son kaydeden kişinin Hüseyin HANÇER olduğu, belgenin oluşturulma tarihinin 2008, son işlem tarihinin ise 2008 olduğu görülmektedir. K. S. adına imzaya açılmış Ali TÜRKŞEN’e hitaben yazılan yazıda Anadolu Kavağı, Poyrazköy ve Riva olarak inceleme yapılacak arazilerin belirtildiği, buraların kullanılabileceği faraziyesi ile hareket edilerek titiz bir çalışmanın yapılması, görevlendirilecek personelin güvenilirliğine dikkat edilmesi ve yapılacak çalışmada dikkat edilecek hususların belirtildiği, A. T. tarafından belirtilen yazıya cevaben inceleme yapıldığına dair yazılan “İnceleme” isimli belgede, incelemelerin kimler tarafından yapıldığı, incelenecek yerler ile ilgili olumlu ve olumsuz taraflarını belirtir çizelgenin yapıldığı ve netice olarak Keçilik mevkiinin icra edilecek faaliyet için en uygun yer olarak belirtildiği, Aynı yazıda Personel Kimlikleri başlığı altında; E. K., H.  ve İ.B isimlerinin bulunduğu, Arazi Durum Çizelgesi başlığı altında; Tahaffuzhane, Keçilik ve İncirtepe ve Svat Dere/Eski SAT Grup Komutanlığı mevkileri ile ilgili olumlu/olumsuz olmak üzere durum değerlendirmelerinin yapıldığı çizelge bulunduğu görülmüştür.21-2009 tarihleri arasında Beykoz Poyrazköy KEÇİLİK mevkiinde yapılan aramada birçok mühimmat, patlayıcı ve merminin ele geçirildiği, buna paralel olarak 2010 tarihinde yapılan aramada elde edilen dijital belgeler arasında bulunan A. T. adına imzaya açılmış “İnceleme” isimli belge incelendiğinde faaliyetler için kullanılabilecek en uygun yer olarak “KEÇİLİK” mevkiinin belirtildiği, dolayısıyla belgenin ele geçen mühimmatların gizlenmesi maksadıyla belgede belirtilen personel tarafından icra edilen alan/etüd çalışmaları olduğu, çalışmaların bu kapsamda yapıldığı, K. S. tarafından yazılan yazı içeriğinde “buraların kullanılabileceği faraziyesi ile hareket edilerek titiz bir çalışmanın yapılması” şeklindeki ibareler ile anılan yerlerde elde edilen mühimmatlar birlikte düşünüldüğünde çalışmaların bu çerçevede gerçekleştirildiği, Belge içeriğinde geçen İNCİRTEPE mevkii ile ilgili olarak alınan mahkeme kararına istinaden jandarma personelinin de katılımı ile 17-2010 tarihleri arasında yapılan arama ve kazı çalışmalarında dokuzyüz(900) adet uzun namlulu silah fişeği, bin ikiyüz (1200) adet tabanca fişeği, Datasheet patlayıcı madde, infilaklı ve saniyeli fitil ile çeşitli patlayıcı maddelerin bulunarak el konulduğu, olay yerinde emniyet görevlilerince yapılan incelemede, bölge ile ilgili olarak rapor içeriğinde belirtilen olumlu/olumsuz bütün unsurların bire bir örtüştüğü, bölge zemininin gizlenmeye uygun bitki örtüsüne sahip bulunduğu, kazı için yumuşak zemin olduğu, kara yoluyla ulaşımın bulunduğu gibi hususların tespit edildiği anlaşılmıştır. Başsavcılığımızın 2009/1498 soruşturma numaralı dosyasında hakkında soruşturma yapılan ve 2009 tarihinde 2009/565 numaralı iddianame ile kamu davası açılan sanıklardan H. A. Y.’den elde edilen 37 nolu CD içerisinde bulunan “başkanlıktan gelen isimler” isimli belgede “K.Ç., Hüseyin HANÇER, E.İ. : bu şahıslar telefonlarını değiştirsinler, kişilerle irtibat kurarken dikkat etsinler” Şeklinde kaydın yer aldığı, Başsavcılığımızın 2009/1498 soruşturma numaralı dosyasında hakkında soruşturma yapılan ve 2009 tarihinde 2009/565 numaralı iddianame ile kamu davası açılan sanıklardan İlyas ÇINAR’dan elde edilen 51 Nolu CD’de bulunan “bağlantılarım” isimli excel belgesinde şüpheli Hüseyin HANÇER’in isim, telefon, elektronik posta bilgilerinin bulunduğu tespit edilmiştir. 51 Nolu CD içerisinde “hatırla.doc” isimli bir belge bulunduğu, belge içerisinde “Konferans için komutanlarla görüş, Üniversiteden hocanın getirilmesi işini memet halledecek, Albay Ş.Y. den alınanları ilet” şeklinde ibareler bulunduğu, aynı CD i��erisinde “dilekim.xls” isimli belgede (2009/969 soruşturma numaralı dosyada yapılan soruşturma sonucunda hakkında 2010/29 sayılı iddianameyle kamu davası açılan sanık) Şafak YÜREKLİ için “EKİPTEN” şeklinde yanına not yazıldığı, şüpheli Hüseyin HANÇER’in, Şafak YÜREKLİ ile telefon görüşmelerinin bulunduğu belirlenmiştir. yapılmasının istenildiği, “arazi” isimli belgenin dijital özellikleri incelendiğinde belgeyi yazan ve son kaydeden kişinin şüpheli Hüseyin HANÇER olduğu, şüpheli K. S.’nin talimatının şüpheli Hüseyin HANÇER tarafından hazırlandığı, Hüseyin HANÇER’in de aynı yasa dışı yapılanma içerisinde yer aldığı, İhbar üzerine 21-2009 tarihinde yapılan aramalarda ele geçen silah ve mühimmat ile 2010 tarihinde Donanma Komutanlığında yapılan aramada ele geçen örgütsel nitelikli dokümanlardaki kayıtlardan yararlanılarak 2010 tarihinde Beykoz Poyrazköyİncirtepe mevkinde yapılan aramada ele geçen patlayıcı madde ve mühimmatların şüphelilerden Kadir SAĞDIÇ’ın emir ve talimatları, şüphelilerden A.T. ve Hüseyin HANÇER’in koordinesinde şüpheliler E.K, H.  ve İ. B. tarafından yasa dışı eylemlerde kullanılmak üzere gizlendiği, şüphelilerin mensubu oldukları yasa dışı yapılanmanın amaçları doğrultusunda ruhsatsız olarak nitelikli yasak silah ve patlayıcı madde bulundurmak suçlarını işledikleri kanaatine varılmıştır. ...  Şüphelilerden Hüseyin HANÇER’in eylemine uyan; Ergenekon silahlı terör örgütüyle doğrudan bağlantılı olarak Kafes Operasyon Eylem Planı’ nı hayata geçirmek üzere faaliyet yürüten yasa dışı örgütlenmenin üyesi olmak suçundan TCK’nın 314/2, Cebir ve şiddet kullanarak TBMM’yi ortadan kaldırmaya, kısmen veya tamamen görevlerini yapmasını engellemeye teşebbüs suçundan eylemine uyan TCK’nın 311/1, Cebir ve şiddet kullanarak yürütme organını ortadan kaldırmaya, kısmen veya tamamen görevlerini yapmasını engellemeye teşebbüs etmek suçundan TCK’nın 312/1, İzinsiz tehlikeli madde bulundurmak suçundan TCK’nın 174/1-2, 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan 6136 sayılı Kanunun 13/2, aynı Kanunun Ek  3713 Sayılı Terörle Mücadele Kanununun 5, TCK’nın 53, 58/9,  maddeleri gereğince CEZALANDIRILMASINA,”  Başvurucunun yargılanmasına İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2011/111 sayılı dosyasında başlanmıştır. 27/5/2011 tarihli tensip duruşmasında Mahkeme, başvurucunun bulunduğu konum ve görevi itibarıyla elde edilen deliller ve bunlara dayanak teşkil edebilecek işlemlerin araştırılması açısından delilleri yok edebilecek, gizleyecek veya değiştirebilecek durumda olduğu, bu tehlikenin devam etmekte olduğu, atılı suçun katalog suçlardan olduğu, hakkında kuvvetli suç şüphesini gösteren olguların bulunduğu gerekçeleriyle başvurucu hakkında yakalama emri çıkarılmasına karar vermiştir. Yakalama kararının 21/6/2011 tarihinde tebliğ edilmesi üzerine başvurucu 21/6/2011 tarihinde teslim olmuştur.  İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 22/6/2011 tarihli duruşmada isnat edilen suçların katalog suçlardan olması, hakkında kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösterir olguların bulunması ve bunların devam ediyor olması, konumu itibarıyla delilleri karartma, değiştirme veya yok etme ihtimalinin bulunması, adli kontrol tedbirinin yetersiz kalacağı gerekçeleriyle başvurucunun tutuklanmasına karar vermiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2011/111 sayılı dosyası ile aynı Mahkemenin 2010/34 sayılı dosyası birleştirilmiş ve yargılamaya E.2010/34 sayılı dosya üzerinden devam edilmiştir. Başvurucu, yargılama süresince birçok defa İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinden serbest bırakılmasını talep etmiştir. Mahkeme bu talepleri reddederken başvurucuya isnat edilen suçların niteliği, kuvvetli şüphe, kaçma riski, mevcut delil durumu ve delillerin bozulma riski, tutuklamaya alternatif olarak uygulanabilecek tedbirlerin ilgilinin ceza davasına katılmasını sağlamak için yetersiz bulunması riski gibi gerekçelere dayanmıştır. Bu kararlara yapılan itirazlar da benzer gerekçelerle reddedilmiştir. Başvurucu hakkında son olarak 5/9/2013 tarihinde tutukluluk hâlinin devamına karar verilmiştir. Başvurucunun 20/9/2013 tarihinde bu karara itiraz etmesi üzerine İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 10/10/2013 tarihli ve 2013/604 Değişik İş sayılı kararıyla başvurucuya isnat edilen suçların katalog suçlardan olması, hakkında kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösterir olgular bulunması ve bunların devam ediyor olması gerekçeleriyle itirazın reddine karar vermiştir.  Başvurucu 8/11/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu 27/1/2014 tarihinde tahliye edilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK  madde ile görevli) kapatılması üzerine dava 27/3/2014 tarihinde İstanbul Anadolu  Ağır Ceza Mahkemesine devredilmiş ve Mahkemenin E.2014/155 sayılı dosyasında görülmeye başlanmıştır. Dosya kapsamında birleştirilmiş dört dava ve seksen dört sanık bulunmaktadır. İstanbul  Anadolu Ağır Ceza Mahkemesi 22/10/2015 tarihli ve E.2014/155, K.2015/359 sayılı kararıyla tüm sanıkların beraatına karar vermiştir.B. İlgili Hukuk  26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesi şöyledir: “(1) Bu kısmın dördüncü ve beşinci bölümlerinde yer alan suçları işlemek amacıyla, silahlı örgüt kuran veya yöneten kişi, on yıldan onbeş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.(2) Birinci fıkrada tanımlanan örgüte üye olanlara, beş yıldan on yıla kadar hapis cezası verilir.(3) Suç işlemek amacıyla örgüt kurma suçuna ilişkin diğer hükümler, bu suç açısından aynen uygulanır.” 5237 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: ‘‘Cebir ve şiddet kullanarak Türkiye Büyük Millet Meclisini ortadan kaldırmaya veya Türkiye Büyük Millet Meclisinin görevlerini kısmen veya tamamen yapmasını engellemeye teşebbüs edenler, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasıyla cezalandırılırlar.’’ 5237 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir: “(1) Yetkili makamlardan gerekli izni almaksızın, patlayıcı, yakıcı, aşındırıcı, yaralayıcı, boğucu, zehirleyici, sürekli hastalığa yol açıcı nükleer, radyoaktif, kimyasal, biyolojik maddeyi imal, ithal veya ihraç eden, ülke içinde bir yerden diğer bir yere nakleden, muhafaza eden, satan, satın alan veya işleyen kişi, üç yıldan sekiz yıla kadar hapis ve beş bin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. Yetkili makamların izni olmaksızın, bu fıkra kapsamına giren maddelerin imalinde, işlenmesinde veya kullanılmasında gerekli olan malzeme ve teçhizatı ihraç eden kişi de aynı ceza ile cezalandırılır.(2) Bu fiillerin suç işlemek için teşkil edilmiş bir örgütün faaliyeti çerçevesinde işlenmesi halinde, verilecek ceza yarı oranında artırılır.” 4/12/2014 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “(1) Suç soruşturması veya kovuşturması sırasında;a) Kanunlarda belirtilen koşullar dışında yakalanan, tutuklanan veya tutukluluğunun devamına karar verilen, b) Kanunî gözaltı süresi içinde hâkim önüne çıkarılmayan, c) Kanunî hakları hatırlatılmadan veya hatırlatılan haklarından yararlandırılma isteği yerine getirilmeden tutuklanan, d) Kanuna uygun olarak tutuklandığı hâlde makul sürede yargılama mercii huzuruna çıkarılmayan ve bu süre içinde hakkında hüküm verilmeyen, e) Kanuna uygun olarak yakalandıktan veya tutuklandıktan sonra haklarında kovuşturmaya yer olmadığına veya beraatlerine karar verilen,f) Mahkûm olup da gözaltı ve tutuklulukta geçirdiği süreleri, hükümlülük sürelerinden fazla olan veya işlediği suç için kanunda öngörülen cezanın sadece para cezası olması nedeniyle zorunlu olarak bu cezayla cezalandırılan, g) Yakalama veya tutuklama nedenleri ve haklarındaki suçlamalar kendilerine, yazıyla veya bunun hemen olanaklı bulunmadığı hâllerde sözle açıklanmayan, h) Yakalanmaları veya tutuklanmaları yakınlarına bildirilmeyen, i) Hakkındaki arama kararı ölçüsüz bir şekilde gerçekleştirilen, j) Eşyasına veya diğer malvarlığı değerlerine, koşulları oluşmadığı halde elkonulan veya korunması için gerekli tedbirler alınmayan ya da eşyası veya diğer malvarlığı değerleri amaç dışı kullanılan veya zamanında geri verilmeyen, k) (Ek: 11/4/2013-6459/17 md.) Yakalama veya tutuklama işlemine karşı Kanunda öngörülen başvuru imkânlarından yararlandırılmayan,Kişiler, maddî ve manevî her türlü zararlarını, Devletten isteyebilirler.” 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:,“Karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her hâlde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabilir.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“(1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olguların ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez.(2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir:a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa.b) Şüpheli veya sanığın davranışları; Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme, Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma,Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa.(3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir: … Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar (madde 309, 310, 311, 312, 313, 314, 315)” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/8319",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklama kararının hukuka aykırı olduğu, tutukluluk ve tutukluluğun devamına ilişkin mahkeme kararlarına karşı yapılan itirazların formül gerekçelerle reddedildiği, bu kararlara karşı etkili bir başvuru yolu bulunmadığı gerekçesiyle kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, imar planında okul alanı olarak belirlenen taşınmazın uzun süre kamulaştırılmaması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 22/7/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1947 doğumlu olup Ankara'da ikamet etmektedir.  Başvurucu, Elâzığ ili Merkez ilçesi Sürsürü Mahallesi'nde kâin 1300 ada 1 parsel sayılı 926 m² büyüklüğündeki taşınmazın 15/2400 hissesinin (68,29 m²) malikidir. Söz konusu taşınmaz 1989 yılında yapılan imar planında kamu ortaklık payı olarak kesilen hisselerin birleşiminden oluşmuş olup eğitim alanı olarak ayrılmıştır. Taşınmaz, 23/11/1993 tarihinde yapılan parselasyon planında \"mesleki okul\" alanı olarak tespit edilmiştir.  Başvurucu 25/8/2016 tarihinde kayda giren dilekçeyle Millî Eğitim Bakanlığına başvurarak kamulaştırma işlemlerinin ne aşamada olduğunu sormuştur. Elâzığ İl Millî Eğitim Müdürlüğü tarafından başvurucuya gönderilen 9/2/2017 tarihli cevapta 2017 yılı bütçesinden öncelikle kamulaştırmasız el atma davalarında aleyhe hükmedilen tazminatların ödeneceği, bütçe imkânları çerçevesinde başvurucunun talebinin değerlendirileceği belirtilmiştir. Başvurucunun beyanına göre bu işleme karşı dava açmış ancak Elâzığ  İdare Mahkemesi davaya konu edilebilecek bir idari işlemin bulunmadığı gerekçesiyle davayı usulden reddetmiştir. Başvurucu, taşınmazın kamulaştırılması ya da takas edilmesi istemiyle 25/1/2019 tarihini içeren dilekçeyle Millî Eğitim Bakanlığına müracaat etmiştir. Başvurucunun talebine herhangi bir cevap verilmemiştir. Başvurucu fazlaya ilişkin hakları saklı tutulmak kaydıyla 000 TL tazminata hükmedilmesi istemiyle Millî Eğitim Bakanlığı aleyhine 29/3/2019 tarihinde Elâzığ  İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) tam yargı davası açmıştır. Dava dilekçesinde, 3/5/1985 tarihli ve 3194 sayılı İmar Kanunu'nun ek  maddesine atıfta bulunularak taşınmazın imar planlarının yürürlüğe girmesinden sonra beş yıl içinde kamulaştırılması gerektiği hâlde yaklaşık otuz yıldır kamulaştırma işleminin gerçekleştirilmediği belirtilmiştir. Dava dilekçesinde ayrıca mezkûr taşınmazın yerleşim biriminin içinde yer aldığı, çevresinde yapılaşmanın mevcut olduğu ve her türlü belediye hizmetinden yararlandığı vurgulanmıştır. Dilekçede son olarak taşınmazın bedelinin tespit edilerek hissesi oranında tazminata hükmedilmesi talep edilmiştir.  İdare Mahkemesi 5/4/2019 tarihli ara kararıyla Elâzığ Belediyesinin (Belediye) de hasım mevkiine alınmasına karar vermiştir.  Millî Eğitim Bakanlığının savunma yazısında; imar planlarının uygulanmasıyla ilgili sorumluluğun belediyelere ait olduğu, olayda ise Belediyenin beş yıllık imar uygulama programını hazırlamadığı ve Millî Eğitim Bakanlığının hasım mevkiinden çıkarılması gerektiği belirtilmiştir. Millî Eğitim Bakanlığı, ilgili mevzuat uyarınca parselasyon planının yapıldığı alanda düzenleme ortaklık payı kesintileriyle karşılanamayan kamu hizmet alanlarının kamu ortaklık payı kesintilerinden karşılanacağını hatırlatmıştır. Parselasyon planı yapılan alanda maliklere tasarruf edebilecekleri bir imar parselinin bırakılmış olduğunu hatırlatan Millî Eğitim Bakanlığı, bu husus gözetildiğinde tüm maliklerden aynı oranda yapılan kamu ortaklık payı kesintisinin mülkiyet hakkının özünü zedelemediğini ifade etmiştir.  Belediyenin savunma yazısında ise kamu ortaklık payı sahasının içinde kalan parsellerin maliklerine yapılaşmaya elverişli bir parsel verilmesi suretiyle mülkiyet hakkının belirsiz ve uzun süreli kısıtlanması durumunun ortadan kalktığı ileri sürülmüştür. Belediye, parselasyon işlemi yapılmakla kanuni yükümlülüklerini yerine getirdiğini ve kamulaştırmasız el atma olgusunun mevcut olmadığını belirtmiştir.  İdare Mahkemesi 28/5/2019 tarihinde davayı kesin olarak reddetmiştir. Kararın gerekçesinde özetle şunlar ifade edilmiştir: i. 3194 sayılı Kanun'un  maddesinde; belediyelere, imar planlarını uygulamak üzere beş yıllık süre içinde imar programını hazırlama, ilgili yatırımcı kamu kuruluşlarına ise imar programlarında kendi görev alanlarındaki kamu hizmeti için ayrılan özel mülkiyete konu taşınmazları kamulaştırma zorunluluğu getirilmiştir. Aynı Kanun'un  maddesinin  fıkrasında ise imar hududu içinde bulunan binalı veya binasız arsa ve arazi malikleri ya da diğer hak sahiplerinin muvafakati aranmaksızın birbirleriyle, yol fazlalarıyla, kamu kurumlarına veya belediyelere ait bulunan yerlerle birleştirmeye, bunları yeniden imar planına uygun ada ya da parsellere ayırmaya, müstakil, hisseli veya kat mülkiyeti esaslarına göre hak sahiplerine dağıtmaya ve resen tescil işlemlerini yaptırmaya belediyelerin yetkili olduğu hükme bağlanmıştır.ii. 2/11/1985 tarihli ve 18916 mükerrer sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan mülga İmar Kanununun  Maddesi Uyarınca Yapılacak Arazi ve Arsa Düzenlemesi ile İlgili Esaslar Hakkında Yönetmelik'in (mülga Yönetmelik) \"Kamu tesisleri arsalarına tahsis\" kenar başlıklı  maddesinde; düzenleme sahasında bulunan hastane, kreş, belediye hizmet veya diğer resmî tesis alanı gibi umumi tesislere ayrılan yerlerin parsellerinin düzenlemeye giren parsellerin alanları oranında pay verilmek suretiyle hisselendirileceği hükmüne yer verilmiştir. Kamu tesis alanlarına hisselendirme yapılmasının amacı, düzenleme sahasında bulunan umumi tesislerin bulunduğu parsellerin, düzenleme sınırı içinde parselleri bulunanların katılımıyla sağlanmasıdır. Bu amaç gerçekleştirilirken düzenleme alanındaki tüm parsellerden büyüklükleri oranında hisselendirme yapılarak bu payların bir program dâhilinde kamulaştırılması esastır.iii. 3194 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca parselasyon planlarının hazırlanmasıyla bir yandan düzenlemeye giren kadastral parselden daha fazla değere sahip imar parselleri oluşturulmakta, diğer taraftan düzenlemeye tabi tutulan bölgenin gereksinimi olan hizmet ve tesisler için kullanılmak üzere umumi hizmet alanlarının (Millî Eğitim Bakanlığına bağlı ilk ve ortaöğretim kurumları, yol, meydan, park, otopark, çocuk bahçesi, yeşil saha, ibadet yeri ve karakol gibi) elde edilmesi sağlanmaktadır. Kamu tesislerine/umumi tesislere ayrılan alanlara ait parseller yönünden ise (hastane, kreş, belediye hizmet veya diğer resmî tesis alanı gibi) eşit oranda hisselendirme yapılması şeklinde gerçekleşmektedir. iv. Anayasa Mahkemesinin 21/6/1990 tarihli ve E.1990/7, K.1990/11 sayılı kararında \"düzenleme ortaklık payı\"nın imar düzenlemeleriyle taşınmazlarda meydana gelecek değer artışı gözönüne alındığında demokratik toplum düzeninin gereklerine ters düşmediği ve Anayasa'nın  maddesine aykırı olmadığı belirtilmiştir. v. İmar planında umumi hizmetlere ayrılan alanlar kapsamına girmeyen ancak hastane, kreş, belediye hizmet veya diğer resmî tesis alanı gibi alanlar için ayrılan taşınmazlar yönünden de benzer bir değerlendirmenin geçerli olması gerekir. Düzenlemeye tabi tutulan bölgenin gereksinimi olan hizmet ve tesislerden umumi hizmet alanları arasında yer almayan ancak imar planı kararlarında kamu/umumi tesis alanı olarak gösterilen sahaya, düzenlemeye giren kadastral parsellerden eşit oranda pay verilmektedir. İmar düzenlemesine tabi tutulan bölgedeki kadastral parsellerin maliklerine üzerinde tasarrufta bulunabilecekleri bir imar parseli verildiği gözetildiğinde söz konusu bölgede düzenleme ortaklık payı ile karşılanamayan diğer kamu hizmeti alanlarının düzenlemeye giren tüm parsellerden -ileride kamulaştırılmak üzere- aynı oranda yapılan kesintilerden karşılanması mülkiyet hakkının özünü zedelememektedir. vi. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM) bazı kararlarında taşınmazların uzun süreli imar yasağına tabi tutulması sonucunda mülkiyet hakkının kullanımının belirsizliğe itilmesinin mülkiyet hakkını ihlal ettiği kanaatine varılmıştır. Kamu ortaklık payındaki durum AİHM kararlarına konu olan hâllerden maddi ve hukuki yönden farklıdır. Kamu ortaklık payı imar uygulaması sonucunda ortaya çıkmaktadır. Taşınmaz malikine üzerinde tasarrufta bulunabileceği bir parsel verilerek malikin beklentisi karşılanmış ve kadastral parselin akıbeti konusundaki belirsizlik giderilmiştir. Düzenleme ortaklık payı kesintilerinden karşılanamayan kamu hizmeti alanları için ayrılan parsellere düzenlemeye giren bölgedeki her malikin aynı oranda katlanması öngörülmüştür. Ayrıca kamu ortaklık payı hisselendirmesi yapılan taşınmazlar kadastral parsel maliklerinin asıl taşınmazları değildir. Son olarak bu taşınmazlar bedelsiz olarak kamu hizmetine tahsis edilmemiş olup ileride kamulaştırılacaktır. Uygulama imar planlarında umumi hizmetlere ve resmî kurumlara ayrılmak suretiyle veya ilgili kanunların uygulamasıyla tasarrufu kısıtlanan taşınmazlar hakkında 3194 sayılı Kanun'da öngörülen idari başvuru yolları tüketildikten sonra idari yargıda dava açılabilir. Dolayısıyla kamu ortaklık payı hisselendirmesi yapılarak elde edilen taşınmazlarda taşınmaz maliklerinin mülkiyet haklarının belirsizlik içinde olduğunu kabul etmek mümkün değildir. vii. İmar planı bulunan yerlerde uzun yıllar programa alınmama, imar planının fiilen hayata geçirilmemesi nedeniyle kamulaştırma ya da takas cihetine gitmeme suretiyle taşınmaza müdahale edilme şeklinde tanımlanan hukuki elkoyma olgusu parselasyon işlemini yapmayan idare için gerçekleşmiş olur. İdare yeni bir hukuki karar alıp imar planının uygulanması kapsamında 3194 sayılı Kanun'dan doğan yükümlülüğünü parselasyon işlemi yaparak yerine getirmiş olup artık uzun yıllar programa alınmama, imar planının fiilen hayata geçirilmemesi nedeniyle kamulaştırma ya da takas cihetine gitmeme suretiyle taşınmaza müdahale edilme durumundan söz edilemez. İdarece mülkiyet hakkı üzerindeki belirsizliğin giderildiği, bu davada bireysel yarar ile kamusal yarar arasındaki dengenin bozulmadığı, dolayısıyla tazminat ödenmesini gerektirecek koşulların bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Karar 24/6/2019 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 22/7/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Başvurucu bu karara karşı istinaf yoluna başvurmuştur. İstinaf dilekçesinde başvurucu, taşınmazın kamu ortaklık payı kapsamında olup olmadığı araştırılmadan karar verildiğini belirtmiştir. İdare Mahkemesinin gerekçesinin idari bir kararla mülkiyet hakkına sınırsız bir biçimde müdahale edilmesinin yolunu açtığının belirtildiği istinaf dilekçesinde, idarenin uygulama imar planının yürürlüğe girmesinden sonra beş yıl içinde kamulaştırma yapması gerekirken yaklaşık otuz yıldır kamulaştırma işleminin gerçekleştirilmemesinin mülkiyet hakkının ihlaline yol açtığı vurgulanmıştır. Gaziantep Bölge İdare Mahkemesi İkinci İdari Dava Dairesi (Bölge İdare Mahkemesi) 5/11/2020 tarihinde istinaf istemini, İdare Mahkemesi kararının kesin olduğu gerekçesiyle incelemeksizin reddetmiştir.  A. Ulusal Hukuk İlgili Mevzuat  3194 sayılı Kanun'un \"İmar programları, kamulaştırma ve kısıtlılık hali\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Belediyeler; imar planlarının yürürlüğe girmesinden en geç 3 ay içinde, bu planı tatbik etmek üzere 5 yıllık imar programlarını hazırlarlar. Beş yıllık imar programlarının görüşülmesi sırasında ilgili yatırımcı kamu kuruluşlarının temsilcileri görüşleri esas alınmak üzere Meclis toplantısına katılır. Bu programlar, belediye meclisinde kabul edildikten sonra kesinleşir. Bu program içinde bulunan kamu kuruluşlarına tahsis edilen alanlar, ilgili kamu kuruluşlarına bildirilir. Beş yıllık imar programları sınırları içinde kalan alanlardaki kamu hizmet tesislerine tahsis edilmiş olan yerleri ilgili kamu kuruluşları, bu program süresi içinde kamulaştırırlar. Bu amaçla gerekli ödenek, kamu kuruluşlarının yıllık bütçelerine konulur. İmar programlarında, umumi hizmetlere ayrılan yerler ile özel kanunları gereğince kısıtlama konulan gayrimenkuller kamulaştırılıncaya veya umumi hizmetlerle ilgili projeler gerçekleştirilinceye kadar bu yerlerle ilgili olarak diğer kanunlarla verilen haklar devam eder.\" 3194 sayılı Kanun'un \"İmar planlarında umumi hizmetlere ayrılan yerler\" kenar başlıklı  maddesinin bireysel başvuruya konu yargılama sürecinde yürürlükte bulunan hâli şöyledir:\"(Birinci fıkra iptal: Ana.Mah.nin 29/12/1999 tarihli ve E.:1999/33, K.:1999/51 sayılı Kararı ile)İmar programına alınan alanlarda kamulaştırma yapılıncaya kadar emlak vergisi ödenmesi durdurulur. Kamulaştırmanın yapılması halinde durdurma tarihi ile kamulaştırma tarihi arasında tahakkuk edecek olan emlak vergisi, kamulaştırmayı yapan idare tarafından ödenir. Birinci fıkrada yazılı yerlerin kamulaştırma yapılmadan önce plan değişikliği ile kamulaştırmayı gerektirmeyen bir maksada ayrılması halinde ise durdurma tarihinden itibaren geçen sürenin emlak vergisini mal sahibi öder. (Üçüncü fıkra iptal: Ana.Mah.nin 29/12/1999 tarihli ve E.:1999/33, K.:1999/51 sayılı Kararı ile)Onaylanmış imar planlarında, birinci fıkrada yazılı yerlerdeki arsa ve arazilerin, bu Kanunda öngörülen düzenleme ortaklık payı oranı üzerindeki miktarlarının mal sahiplerince ilgili idarelere bedelsiz olarak terk edilmesi halinde bu terk işlemlerinden ayrıca emlak alım ve satım vergisi alınmaz.\" 3194 sayılı Kanun'un \"Parselasyon planlarının hazırlanması\" kenar başlıklı  maddesinin olay tarihinde yürürlükte bulunan hâli şöyledir:\"İmar hududu içinde bulunan binalı veya binasız arsa ve arazileri malikleri veya diğer hak sahiplerinin muvafakatı aranmaksızın, birbirleri ile, yol fazlaları ile, kamu kurumlarına veya belediyelere ait bulunan yerlerle birleştirmeye, bunları yeniden imar planına uygun ada veya parsellere ayırmaya, müstakil, hisseli veya kat mülkiyeti esaslarına göre hak sahiplerine dağıtmaya ve re'sen tescil işlemlerini yaptırmaya belediyeler yetkilidir. Sözü edilen yerler belediye ve mücavir alan dışında ise yukarıda belirtilen yetkiler valilikçe kullanılır. Belediyeler veya valiliklerce düzenlemeye tabi tutulan arazi ve arsaların dağıtımı sırasında bunların yüzölçümlerinden yeteri kadar saha, düzenleme alanındaki nüfusun kentsel faaliyetlerini sürdürebilmeleri için gerekli olan umumi hizmet alanlarının tesis edilmesi ve düzenleme dolayısıyla meydana gelen değer artışları karşılığında 'düzenleme ortaklık payı' olarak düşülebilir. Ancak, bu maddeye göre alınacak düzenleme ortaklık payları, düzenlemeye tabi tutulan arazi ve arsaların düzenlemeden önceki yüzölçümlerinin yüzde kırkını geçemez. Düzenleme ortaklık payları, düzenlemeye tâbi tutulan yerlerin ihtiyacı olan Millî Eğitim Bakanlığına bağlı ilk ve ortaöğretim kurumları, yol, meydan, park, otopark, çocuk bahçesi, yeşil saha, ibadet yeri ve karakol gibi umumî hizmetlerden ve bu hizmetlerle ilgili tesislerden başka maksatlarla kullanılamaz.Düzenleme ortaklık paylarının toplamı, yukarıdaki fıkrada sözü geçen umumi hizmetler için, yeniden ayrılması gereken yerlerin alanları toplamından az olduğu takdirde, eksik kalan miktar belediye veya valilikçe kamulaştırma yolu ile tamamlanır. Herhangi bir parselden bir miktar sahanın kamulaştırılmasının gerekmesi halinde düzenleme ortaklık payı, kamulaştırmadan arta kalan saha üzerinden ayrılır.Bu fıkra hükümlerine göre, herhangi bir parselden bir defadan fazla düzenleme ortaklık payı alınmaz. Ancak, bu hüküm o parselde imar planı ile yeniden bir düzenleme yapılmasına mani teşkil etmez. Bu düzenlemeye tabi tutulan arazi ve arsaların düzenleme ortaklık payı alınanlarından, bu düzenleme sebebiyle ayrıca değerlendirme resmi alınmaz. Üzerinde bina bulunan hisseli parsellerde, şüyulanma sadece zemine ait olup, şüyuun giderilmesinde bina bedeli ayrıca dikkate alınır.Düzenleme sırasında, plan ve mevzuata göre muhafazasında mahzur bulunmayan bir yapı, ancak bir imar parseli içinde bırakılabilir. Tamamının veya bir kısmının plan ve mevzuat hükümlerine göre muhafazası mümkün görülemeyen yapılar ise, birden fazla imar parseline de rastlayabilir. Hisseli bir veya birkaç parsel üzerinde kalan yapıların bedelleri, ilgili parsel sahiplerince yapı sahibine ödenmedikçe ve aralarında başka bir anlaşma temin edilmedikçe veya şüyuu giderilmedikçe bu yapıların eski sahipleri tarafından kullanılmasına devam olunur.Bu maddede belirtilen kamu hizmetlerine ayrılan yerlere rastlayan yapılar, belediye veya valilikçe kamulaştırılmadıkça yıktırılamaz. Düzenlenmiş arsalarda bulunan yapılara, ilgili parsel sahiplerinin muvafakatları olmadığı veya plan ve mevzuat hükümlerine göre mahzur bulunduğu takdirde, küçük ölçüdeki zaruri tamirler dışında ilave, değişiklik ve esaslı tamir izni verilemez. Düzenlemeye tabi tutulması gerektiği halde, bu madde hükümlerinin tatbiki mümkün olmayan hallerde imar planı ve yönetmelik hükümlerine göre müstakil inşaata elverişli olan kadastral parsellere plana göre inşaatruhsatı verilebilir.Bu maddenin tatbikinde belediye veya valilik, ödeyecekleri kamulaştırma bedeli yerine ilgililerin muvafakatı halinde kamulaştırılması gereken yerlerine karşılık, plan ve mevzuat hükümlerine göre yapı yapılması mümkün olan belediye veya valiliğe ait sahalardan yer verebilirler.Veraset yolu ile intikal eden, bu Kanun hükümlerine göre şüyulandırılan Kat Mülkiyeti Kanunu uygulaması, tarım ve hayvancılık, turizm, sanayi ve depolama amacı için yapılan hisselendirmeler ile cebri icra yolu ile satılanlar hariç imar planı olmayan yerlerde her türlü yapılaşma amacıyla arsa ve parselleri hisselere ayıracak özel parselasyon planları, satış vaadi sözleşmeleri yapılamaz.\" 3194 sayılı Kanun'un \"Parselasyon planlarının hazırlanması\" kenar başlıklı  maddesinin yürürlükte bulunan hâli şöyledir:\"İmar hududu içinde bulunan binalı veya binasız arsa ve arazileri malikleri veya diğer hak sahiplerinin muvafakatı aranmaksızın, birbirleri ile, yol fazlaları ile, kamu kurumlarına veya belediyelere ait bulunan yerlerle birleştirmeye, bunları yeniden imar planına uygun ada veya parsellere ayırmaya, müstakil, hisseli veya kat mülkiyeti esaslarına göre hak sahiplerine dağıtmaya ve re'sen tescil işlemlerini yaptırmaya belediyeler yetkilidir. Sözü edilen yerler belediye ve mücavir alan dışında ise yukarıda belirtilen yetkiler valilikçe kullanılır. Belediyeler veya valiliklerce düzenlemeye tabi tutulan arazi ve arsaların dağıtımı sırasında bunların yüzölçümlerinden yeteri kadar saha, düzenleme alanındaki nüfusun kentsel faaliyetlerini sürdürebilmeleri için gerekli olan umumi hizmet alanlarının tesis edilmesi ve düzenleme dolayısıyla meydana gelen değer artışları karşılığında 'düzenleme ortaklık payı' olarak düşülebilir. Ancak, bu maddeye göre alınacak düzenleme ortaklık payları, düzenlemeye tabi tutulan arazi ve arsaların düzenlemeden önceki yüzölçümlerinin yüzde kırk beşini geçemez.  (Değişik fıkra:4/7/2019-7181/9 md.) Düzenleme ortaklık payları, düzenlemeye tabi tutulan yerler ile bölgenin ihtiyacı olan yol, meydan, park, otopark, çocuk bahçesi, yeşil saha, ibadet yeri ve karakol, Millî Eğitim Bakanlığına bağlı öğretime yönelik eğitim tesis alanları, Sağlık Bakanlığına bağlı sağlık tesis alanları, pazar yeri, semt spor alanı, toplu taşıma istasyonları ve durakları, otoyol hariç erişme kontrolünün uygulandığı yol, su yolu, resmî kurum alanı, mezarlık alanı, belediye hizmet alanı, sosyal ve kültürel tesis alanı, özel tesis yapılmasına konu olmayan ağaçlandırılacak alan, rekreasyonalanı olarak ayrılan parseller ve mesire alanları gibi umumi hizmet alanlarından oluşur ve bu hizmetlerle ilgili tesislerden başka maksatlarla kullanılamaz.Düzenlemeye tabi tutulan alan içerisinde bulunan taşkın kontrol tesisi alanlarının, bu fıkrada belirtilen kullanımlar için düzenleme ortaklık payı düşülmesini müteakip kalan Hazine mülkiyetindeki alanlardan karşılanması esastır. Ancak taşkın kontrol tesisi için yeterli alanın ayrılamaması durumunda, düzenleme ortaklık payının ikinci fıkrada belirtilen oranı aşmaması şartıyla, düzenlemeye tabi diğer arazi ve arsaların yüz ölçümlerinden bu fıkradaki kullanımlar için öncelikle düzenleme ortaklık payı ayrıldıktan sonra ikinci fıkrada belirtilen orana kadar taşkın kontrol tesisi için de ayrıca pay ayrılır. Kapanan imar ve kadastro yollarının öncelikle düzenleme ortaklık payına ayrılan toplam alandan düşülmesi esastır. (Ek fıkra:4/7/2019-7181/9 md.) Üçüncü fıkrada belirtilen, bölgenin ihtiyacına ayrılan alanlardan belediye hizmetleri ile ilgili olanlar bu amaçlarla kullanılmak kaydıyla ilgili belediyesi adına, diğer alanlar ise imar planındaki kullanım amacı doğrultusunda bu amacı gerçekleştirecek olan idareye tahsis edilmek üzere Hazine adına tescil edilir.(Değişik fıkra:4/7/2019-7181/9 md.) Düzenleme ortaklık paylarının toplamı, üçüncü fıkrada sözü geçen umumi hizmetler için, yeniden ayrılması gereken yerlerin alanları toplamından az olduğu takdirde, eksik kalan miktar, tescil harici alanlardan veya muvafakat alınmak kaydıyla; kamuya ait taşınmazlardan ya da Hazine mülkiyetindeki alanlardan karşılanır. Bu yöntemlerle karşılanamaması hâlinde belediye veya valilikçe kamulaştırma yoluyla tamamlanır.Herhangi bir parselden bir miktar sahanın kamulaştırılmasının gerekmesi halinde düzenleme ortaklık payı, kamulaştırmadan arta kalan saha üzerinden ayrılır. (Değişik fıkra:4/7/2019-7181/9 md.) Bu madde hükümlerine göre, herhangi bir parselden bir defadan fazla düzenleme ortaklık payı alınmaması esastır. Ancak, her türlü imar planı kararı ile yapılaşma koşulunda ve nüfusta artış olması hâlinde, artış olan parsellerden, uygulama sonucunda oluşan değerinin önceki değerinden az olmaması kaydıyla, daha önceki imar uygulamalarında yapılan terk veya kesintiler dikkate alınmak suretiyle ilk uygulamadaki düzenleme ortaklık payı oranını % 45’e kadar tamamlamak üzere ilave düzenleme ortaklık payı kesintisi yapılabilir. (Ek sekizinci fıkra:18/7/2021-7333/10 md.) 24/2/1984 tarihli ve 2981 sayılı İmar ve Gecekondu Mevzuatına Aykırı Yapılara Uygulanacak Bazı İşlemler ve 6785 Sayılı İmar Kanununun Bir Maddesinin Değiştirilmesi Hakkında Kanunun 10 uncu maddesi kapsamında yapılan uygulamalarda; umumi hizmet alanları için yapılan her türlü terk ve kesintinin, parselasyon planındaki düzenleme ortaklık payı kesintisinden az olması durumunda, önceki terk ve kesintilerin oranını parselasyon planındaki düzenleme ortaklık payı oranına tamamlayan fark kadar düzenleme ortaklık payı kesintisi yapılabilir. Yapılan bu kesinti tamamlayıcı mahiyette olup mükerrer uygulama olarak değerlendirilmez. Ancak toplam kesinti oranı her halükarda %45’i geçemez. (Ek fıkra:4/7/2019-7181/9 md.) Parselasyon planı yapılmadan ifraz ve tevhit edilerek tescil edilen parsellerden, imar planında umumi hizmet alanlarına rastladığı için terk edilen veya bağışlanan alanların toplam parsel alanına oranı, yeni yapılacak parselasyon planındaki düzenleme ortaklık payı oranına tamamlayan farkı kadar düzenleme ortaklık payı alınabilir. (Ek fıkra:4/7/2019-7181/9 md.) Belediye veya valiliğin; parselasyon planlarını, imar planlarının kesinleşme tarihinden itibaren beş yıl içinde yapması ve onaylaması esastır. Parselasyon planı yapmamaları sebebiyle doğacak her türlü kamulaştırma iş ve işlemlerinden belediyeler veya valilikler sorumludur. (Ek fıkra:4/7/2019-7181/9 md.) Mevcut yapılar nedeniyle parsellerden düzenleme ortaklık payı alınamadığı hâllerde bu payın miktarı, düzenlemenin gerçekleştirilebilmesi için yapılacak kamulaştırmada kullanılmak üzere bedele dönüştürülebilir. (Ek fıkra:4/7/2019-7181/9 md.) Bedel takdiri 2942 sayılı Kanunun 11 inci maddesinde belirtilen bedel tespiti esasları da gözetilerek 6/12/2012tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununa göre lisans almış gayrimenkul değerleme uzmanları veya ilgili idare takdir komisyonlarınca raporlandırılarak tespit edilir. Tespit edilen bedel tapu kütüğünün beyanlar hanesinde belirtilir ve bu bedelin tamamı ödeme tarihinde, her takvim yılı başından geçerli olmak üzere bir önceki yıla ilişkin olarak 4/1/1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298 inci maddesi hükümleri uyarınca tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında güncellenmek suretiyle ödenmedikçe devir yapılamaz, yapı ruhsatı verilemez. Bedelin tamamen ödenmesi hâlinde taşınmaz maliki ya da idarenin talebi üzerine terkin edilir. (Ek fıkra:4/7/2019-7181/9 md.) Düzenleme sonucu taşınmaz maliklerine verilecek parseller; öncelikle düzenlemeye alınan taşınmazın bulunduğu yerden, mümkün olmuyor ise en yakınındaki eşdeğer alandan verilir.  (Ek fıkra:4/7/2019-7181/9 md.) Düzenleme alanında bulunan imar adalarında, asgari parsel büyüklüğünü karşılamak kaydıyla, imar uygulama alanında kalan hisseli arsa ve araziler; hisse sahiplerinin muvafakati hâlinde veya fiilî kullanım esasına göre müstakil hâle getirilebilir. ... (Değişik fıkra:4/7/2019-7181/9 md.) Bu maddede belirtilen kamu hizmetlerine ayrılan yerlere rastlayan alanlardaki ağaçlar/yapılar, belediye veya valilikçe bedeli/enkaz bedeli ödenerek sökülür ve yıkılır. Düzenlenmiş arsalarda bulunan yapılara, ilgili parsel sahiplerinin muvafakatları olmadığı veya plan ve mevzuat hükümlerine göre mahzur bulunduğu takdirde, küçük ölçüdeki zaruri tamirler dışında ilave, değişiklik ve esaslı tamir izni verilemez. Düzenlemeye tabi tutulması gerektiği halde, bu madde hükümlerinin tatbiki mümkün olmayan hallerde imar planı ve yönetmelik hükümlerine göre müstakil inşaata elverişli olan kadastral parsellere plana göre inşaat ruhsatı verilebilir. Bu maddenin tatbikinde belediye veya valilik, ödeyecekleri kamulaştırma bedeli yerine ilgililerin muvafakatı halinde kamulaştırılması gereken yerlerine karşılık, plan ve mevzuat hükümlerine göre yapı yapılması mümkün olan belediye veya valiliğe ait sahalardan yer verebilirler.Veraset yolu ile intikal eden, bu Kanun hükümlerine göre şüyulandırılan Kat Mülkiyeti Kanunu uygulaması, tarım ve hayvancılık, turizm, sanayi ve depolama amacı için yapılan hisselendirmeler ile cebri icra yolu ile satılanlar hariç imar planı olmayan yerlerde her türlü yapılaşma amacıyla arsa ve parselleri hisselere ayıracak özel parselasyon planları, satış vaadi sözleşmeleri yapılamaz. (Ek fıkra:14/2/2020-7221/7 md.) Bu madde kapsamında yapılmış olan imar uygulamalarının kesinleşmiş mahkeme kararlarıyla iptal edilmesi nedeniyle; davaya konu parselin imar planı kararları ile umumi ve kamu hizmetlerine ayrılan alanlara denk gelmesi veya iptal edilen uygulama ile tahsis ve tescil edilmiş parsellerde hak sahiplerince yapı yapılmış olması ve benzeri hukuki veya fiili imkânsızlıklar nedeniyle geri dönüşüm işlemleri yapılarak uygulama öncesi kök parsellere dönülemeyeceğinin parselasyon planlarını onaylamaya yetkili idarelerin onay merciince tespiti halinde, öncelikle davaya konu parselin hak sahiplerinin muvafakati alınmak kaydıyla uygulama sahası içerisinde idarece uygun bir yer tahsis edilir veya anlaşma olmaması halinde davacı hak sahibinin kök parseldeki yeri dikkate alınarak uygulamadaki düzenleme ortaklık payı kesintisi düşüldükten sonraki taşınmazın rayiç bedeli üzerinden değeri ödenir.  (Ek fıkra:4/7/2019-7181/9 md.) Bu maddenin uygulanmasına ilişkin usul ve esaslar Bakanlıkça hazırlanan yönetmelikle belirlenir\" 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'na 20/8/2016 tarihli ve 6745 sayılı Kanun'un  maddesi ile eklenen  maddenin ilk hâli şöyledir: \"Uygulama imar planlarında umumi hizmetlere ve resmî kurumlara ayrılmak suretiyle mülkiyet hakkının özüne dokunacak şekilde tasarrufu hukuken kısıtlanan taşınmazlar hakkında, uygulama imar planlarının yürürlüğe girmesinden itibaren beş yıllık süre içerisinde imar programları veya imar uygulamaları yapılır ve bütçe imkânları dâhilinde bu taşınmazlar ilgili idarelerce kamulaştırılır veya her hâlde mülkiyet hakkını kullanmasına engel teşkil edecek kısıtlılığı kaldıracak şekilde imar planı değişikli��i yapılır/yaptırılır. Bu süre içerisinde belirtilen işlemlerin yapılmaması hâlinde taşınmazların malikleri tarafından, bu Kanunun geçici 6 ncı maddesindeki uzlaşma sürecini ve 3194 sayılı İmar Kanununda öngörülen idari başvuru ve işlemleri tamamlandıktan sonra taşınmazın kamulaştırmasından sorumlu idare aleyhine idari yargıda dava açılabilir. Birinci fıkra uyarınca dava açılması hâlinde taşınmazın ya da üzerinde tesis edilen irtifak hakkının dava tarihindeki değeri, mahkemece; bu Kanunun 15 inci maddesine göre bilirkişi incelemesi yapılarak, taşınmazın hukuken tasarrufunun kısıtlandığı veya fiilen el konulduğu tarihteki nitelikleri esas alınmak suretiyle tespit edilir ve taşınmazın veya hakkın idare adına tesciline veya terkinine hükmedilir.Bu madde kapsamında kalan taşınmazlar hakkında açılacak dava ve takiplerde, bu Kanunun geçici 6 ncı maddesinin üçüncü, yedinci, sekizinci ve on birinci fıkra hükümleri, bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce açılan ancak henüz karara bağlanmayan veya kararı kesinleşmeyen davalara bu madde hükümleri, kesinleşen ancak henüz ödemesi yapılmayan kararlar hakkında ise geçici 6 ncı maddenin üçüncü, sekizinci ve on birinci fıkra hükümleri uygulanır. Bu Kanunun geçici 6 ncı maddesinin sekizinci fıkrası uyarınca ayrılması gereken yüzde iki oranındaki ödenekler, yüzde dört olarak ayrılır. İlave olarak ayrılan yüzde iki oranındaki ödenekler, münhasıran bu ek madde ile geçici 11 inci ve geçici 12 nci maddeler kapsamında yapılacak ödemelerde kullanılır. Yapılacak ödemelerin toplam tutarının ilave olarak ayrılan ödeneğin toplamını aşması hâlinde, ödemeler, en fazla on yılda ve geçici 6 ncı maddenin sekizinci fıkrası hükmüne göre yapılır.\" Mülga Yönetmelik'in \"Kamu tesisleri arsalarına tahsis\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Düzenleme sahasında bulunan okul, hastane, kreş, belediye hizmet veya diğer resmi tesis alanı gibi umumi tesislere ayrılan alanların parselleri düzenlemeye giren parsellerin alımları oranında pay verilmek suretiyle hisselendirilir.\" Yargı Kararları Anayasa Mahkemesinin 2942 sayılı Kanun'un geçici  maddesinin iptaline ilişkin 28/3/2018 tarihli ve E.2016/196, K.2018/34 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \" İtiraz konusu kuralla mülkiyet hakkına yapılan müdahalenin orantılı olup olmadığı da incelenmelidir. Bu bağlamda imar uygulamalarında kamulaştırma yapılmadan da ilgili kamu yararı amacının gerçekleştirilmesi için kişilerin ve kamunun taşınmazlarının bedelsiz olarak devrine ilişkin hükümlerin varlığı dikkate alınmalıdır. Dolayısıyla öncelikle kanun koyucu tarafından belirlenen araçları dikkate alarak kamu hizmeti alanına ayrılan yerlerin belirleneceği, ancak bu alanların yeterli olmaması durumunda ise bazı taşınmazların temininin ancak kamulaştırma yoluyla sağlanabileceği anlaşılmaktadır. Özel mülkiyette bulunan taşınmazların imar uygulamasında kamu hizmeti alanı olarak ayrılmasında kamusal yarar bulunmakla birlikte bu yolla malike aşırı ve orantısız bir külfet yüklenmemelidir.  Diğer taraftan imar uygulamalarının geniş alanları kapsaması nedeniyle ve bütçeye yeterli ödeneğin konulması amacıyla kanun koyucu kamulaştırma sürecinin beş yıllık süre içinde tamamlanmasını öngörmüştür. Mülkiyetin kamu yararına kontrolüne ilişkin söz konusu müdahaleler bakımından kanun koyucunun takdir yetkisi bulunmaktadır. Bu takdir yetkisi çerçevesinde söz konusu kamu yararı amacının gerçekleştirilmesi yönünden belirtilen fiilî ve hukuki engeller sebebiyle malikin makul ve belirli bir süre boyunca bu kısıtlamalara katlanması beklenebilir. Ancak bu sürenin uzaması hâlinde söz konusu kısıtlamalar, taşınmaz malikine yüklenen külfeti ağırlaştıracağı gibi kısıtlılık süresinin uzamasına bağlı olarak malikin zararını karşılayabilecek herhangi bir giderim imkânının getirilmemesi de malike aşırı bir külfet yüklenmesine sebep olacaktır.  İtiraz konusu kuralda, imar uygulamasıyla getirilen kısıtlılık yönünden öngörülen beş yıllık sürenin maddenin yürürlük tarihinden itibaren yeniden başlaması hüküm altına alınmaktadır. Başka bir ifadeyle mülkiyet hakkından dilediği gibi tasarruf edebilmesi ve yararlanabilmesi kısıtlanan malikin kamulaştırma bedeline kavuşabilmesi veya söz konusu kısıtlılık halinin kaldırılarak mülkiyet hakkından yararlanabilmesi için geçmesi gereken beş yıllık sürenin yeniden başlaması söz konusu olmaktadır. Kanun koyucu bu süre nedeniyle malikin uğradığı zararları telafi etmeye veya gidermeye yönelik herhangi bir düzenleme ise getirmemiştir. Üstelik bu kısıtlılık nedeniyle açılacak davalarda taşınmazı kullanamamaktan doğan zararların istenebileceği yönünde bir düzenleme mevcut olmadığı gibi itiraz konusu kural, yürürlük tarihinden önceki kısıtlılık sürelerinin de dikkate alınmamasına yol açmaktadır. Bu durum ise malike aşırı bir külfet yüklemekte ve kamu yararı ile malikin mülkiyetin hakkı arasında gözetilmesi gereken adil dengeyi malik aleyhine bozmaktadır. Dolayısıyla imar uygulaması sonucu taşınmazın kamu hizmetine tahsis edilmesi suretiyle getirilen kısıtlamaların Kanun’un yürürlüğe girdiği tarihten itibaren yeniden başlamasına yol açan itiraz konusu kuralla mülkiyet hakkına yapılan müdahale orantılı değildir.  Açıklanan nedenlerle kural Anayasa’nın  ve  maddelerine aykırıdır. İptali gerekir.Kural iptal edildiğinden ayrıca Anayasa’nın , ,  ve  maddeleri yönünden incelenmesine gerek görülmemiştir. ...  2942 sayılı Kanun'un geçici  maddenin birinci fıkrasının iptal edilmesi nedeniyle itiraz konusu ikinci fıkranın uygulanma olanağı kalmamıştır. Bu nedenle itiraz konusu kural 6216 sayılı Kanun’un  maddesinin (4) numaralı fıkrası kapsamında değerlendirilmiş ve Anayasa'ya uygunluk denetimi yapılmasına gerek görülmemiştir.\" Danıştay Altıncı Dairesinin 8/3/2016 tarihli ve E.2015/1565, K.2016/1022 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...İmar Kanununun  maddesinde: 'Belediyeler; imar planlarının yürürlüğe girmesinden en geç 3 ay içinde, bu planı tatbik etmek üzere 5 yıllık imar programlarını hazırlarlar. Beş yıllık imar programlarının görüşülmesi sırasında ilgili yatırımcı kamu kuruluşlarının temsilcileri görüşleri esas alınmak üzere Meclis toplantısına katılır. Bu programlar, belediye meclisince kabul edildikten sonra kesinleşir. Bu program içinde bulunan kamu kuruluşlarına tahsis edilen alanlar, ilgili kamu kuruluşlarına bildirilir. Beş yıllık imar programları sınırları içinde kalan alanlardaki kamu hizmet tesislerine tahsis edilmiş olan yerleri ilgili kamu kuruluşları, bu program süresi içinde kamulaştırırlar. Bu amaçla gerekli ödenek kamu kuruluşlarının bütçelerine konulur. İmar programlarında, umumi hizmetlere ayrılan yerler ile özel kanunları gereğince kısıtlama konulan gayrimenkuller kamulaştırılıncaya veya umumi hizmetlerle ilgili projeler gerçekleştirilinceye kadar bu yerlerle ilgili olarak diğer kanunlarla verilen haklar devam eder.' hükmüne yer verilmek suretiyle belediyelere, imar planlarını uygulamak üzere belirtilen süre içerisinde imar programını hazırlama; ilgili yatırımcı kamu kuruluşlarına ise imar programlarında kendi görev alanlarındaki kamu hizmeti için ayrılan özel mülkiyete konu taşınmazları kamulaştırma zorunluluğu getirilmiştir.Aynı Kanunun  maddesinin  fıkrasında; imar hududu içinde bulunan binalı veya binasız arsa ve arazi malikleri veya diğer hak sahiplerinin muvafakatı aranmaksızın, birbirleriyle, yol fazlaları ile, kamu kurumlarına veya belediyelere ait bulunan yerlerle birleştirmeye, bunları yeniden imar planına uygun ada veya parsellere ayırmaya, müstakil, hisseli veya kat mülkiyeti esaslarına göre hak sahiplerine dağıtmaya ve resen tescil işlemlerini yaptırmaya belediyelerin yetkili olduğu, hükme bağlanmıştır.3194 sayılı İmar Kanunu'nun  maddesinin başlıca amacı, imar planı ve mevzuat hükümlerine uygun olarak yapılaşmaya elverişli imar parselleri elde edilmesini ve düzenlemeye tabi tutulan yerlerin ihtiyacı olan, imar planında umumi hizmetlere ayrılan alanların bedelsiz olarak kamu eline geçmesini sağlamak suretiyle, düzenli ve sağlıklı bir kentleşmeyi gerçekleştirmektir.İmar Kanununun 18 inci Maddesi Uyarınca Yapılacak Arazi ve Arsa Düzenlemesi ile İlgili Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 'Kamu tesisleri arsalarına tahsis' başlıklı  maddesinde: 'Düzenleme sahasında bulunan hastane, kreş, belediye hizmet veya diğer resmi tesis alanı gibi umumi tesislere ayrılan alanların parselleri, düzenlemeye giren parsellerin alanları oranında pay verilmek suretiyle hisselendirilir.' hükmüne yer verilmiştir. Kamu tesis alanlarına hisselendirme yapılmasının amacı, düzenleme sahasında bulunan umumi tesislerin bulunduğu parsellerin, düzenleme sınırı içinde parselleri bulunanların katılımıyla sağlanmasıdır. Bu amaç gerçekleştirilirken düzenleme alanındaki tüm parsellerden, büyüklükleri oranında hisselendirme yapılarak bu payların bir program dahilinde kamulaştırılması esastır.İmar Kanununun  maddesi uyarınca parselasyon planlarının hazırlanması ilebir yandan düzenlemeye giren kadastral parselden daha fazla değere sahip imar parselleri oluşturulmakta, diğer taraftan düzenlemeye tabi tutulan bölgenin gereksinimi olan hizmet ve tesisler için kullanılmak üzere umumi hizmet alanlarının (Millî Eğitim Bakanlığına bağlı ilk ve ortaöğretim kurumları, yol, meydan, park, otopark, çocuk bahçesi, yeşil saha, ibadet yeri ve karakol gibi) elde edilmesi sağlanmaktadır. Kamu/umumi tesislere ayrılan alanlara ait parsellerin ise (hastane, kreş, belediye hizmet veya diğer resmi tesis alanı gibi) eşit oranda hisselendirilme yapılması şeklinde gerçekleşmektedir.Bu itibarla, parselasyon işlemi sonucu, kadastral taşınmazdan yapılaşma olanağı kazanacak imar parseline geçiş nedeniyle artan değer artışı karşılığında taşınmazın yüzölçümünden bedelsiz olarak düşülen düzenleme ortaklık payı ile kamu/umumi tesis alanlarına kamu ortaklık payı şeklinde hisselendirme yapılmasının mülkiyet hakkı yönünden irdelenmesi gerekmektedir.3194 sayılı Yasanın  maddesinin  fıkrasının düzenleme ortaklık payı yönünden iptali istemiyle itiraz yoluyla Anayasa Mahkemesine yapılan başvuru, anılan Mahkemenin 1990 günlü, E:1990/7, K:1990/11 sayılı kararı ile reddedilmiştir.Bu kararda; 3194 sayılı İmar Kanununun  maddesinin öngörüsü olan, arazi ve arsa düzenlemesi sonucu taşınmazın esas yüzölçümünden düşülen \"düzenleme ortaklık payı\"nın, bir kamu hizmeti nedeniyle artan değer karşılığında, düzenlemeye tabi tutulan bölgenin gereksinimi olan hizmet ve tesisler için kullanılması kuralı Anayasa Mahkemesi tarafından; şehirlerimizde imar girişimlerinin başlamasıyla, taşınmazlarda meydana gelecek değer artışı göz önüne alındığında, sözü edilen kuralın öngördüğü oranın demokratik toplum düzeninin gereklerine ters düşmediği; yerleşim birimlerinin iyileştirilmesi sonucunda, ulaşmasını öngördüğü düzeyin, toplum yaşamı yönünden önem taşıyan kamu yararı, kamu düzeni ve hukuk devleti kurumlarının iyi işlemesi ve sosyal yarar sağlama, ekonomik ve sosyal dengeyi eşitlik ilkesi gereği oluşturma gibi haklı ve doğru bir amaca yönelik bulunduğu, içeriği bakımından mülkiyet hakkının özüne dokunmadığı, Anayasanın özüne ve sözüne uygun türde kamulaştırma dışında kendine özgü bir sınırlama getirdiğini kabul ettiği; yapı yapma dahil, kendisine tahsis edilen ve denkliği gözetilen taşınmaz üzerinde tasarrufta bulunma hakkını kullanabilen malikin, kamulaştırma dışındaki uygulama ile mülkiyet hakkının özüne dokunulmadığından bu kuralla getirilen sınırlamanın demokratik toplum düzeninin gereklerine aykırı olmadığı; işlem konusu taşınmazdan \"düzenleme ortaklık payı\" olarak ayrılan yerleri, şehirleşme için gerekli olan genel hizmetlerde kullanmaya yetkili kıldığı, öngörülen koşullarla yönetimin bu yetkisini kötüye kullanmasını önlenmek istediği; kamu yararı nedeniyle ve dengeli biçimde sınırlama sonucu, değerlenen yeni yerinde yapılanma hakkını kullanabilecek olan malikin mülkiyet hakkının özüne dokunulduğundan söz edilemeyeceğinden, mülkiyet hakkını, Anayasanın  maddesinin  fıkrasına uygun biçimde sınırladığı gerekçelerine yer vererek Anayasaya aykırı görülmemiştir.Bu çerçevede, imar planında umumi hizmetlere ayrılan alanlar kapsamına girmeyen ancak, imar planında yer verilen hastane, kreş, belediye hizmet veya diğer resmi tesis alanı gibi alanların oluşturulacağı parsellerin elde edilmesi ve oluşacak parsellere yapılacak tahsislerin mülkiyet hakkı yönünden irdelenmesine gelince;Düzenlemeye tabi tutulan bölgenin gereksinimi olan hizmet ve tesislerden umumi hizmet alanları arasında yer almayan ancak, imar planı kararları ile düzenleme bölgesine de hizmet verecek nitelikte olan düzenleme sınırı içerisinde yer alan kamu/umumi tesislerin ya da kamu kuruluşları/hizmetlerin yer almasının öngörüldüğü durumda; plan öngörüsü olarak oluşturulan parsele yapılacak tahsisler, düzenlemeye giren kadastral parsellerden eşit oranda pay verilmek suretiyle gerçekleştirilecektir.Bu suretle kamu/umumi tesis alanlarından paydaş kılınma; kentsel yerleşim yerlerinin iyileştirilmesi, sosyal ve teknik altyapı açısından ulaşılması öngörülen düzeye ulaşılması, kent yaşamı yönünden önem taşıyan kamu yararının gerçekleştirilmesi ve sosyal yarar sağlamak amaçlı olduğu; bu alanlara dengeli şekilde katılım sağlayan, bu parseldeki tesisin gerçekleştirilmesi aşamasında kamulaştırma yoluna başvurularak, düzenleme alanında kentsel yaşamın ve bu ihtiyaçların karşılanmasına kadar geçen süreçte, bu alanlarda paydaşlar bu taşınmazı yapılaşmaya dönük kullanamamakla birlikte, yapılaşma imkanının kadastral parsele karşılık olarak imar parseli yapılan tahsis üzerine yapı yapma dahil, kendisine tahsis edilen ve denkliği gözetilen bu imar parselinde tasarrufta bulunma hakkı sağlaması, kamu ortaklık payı uygulamasının demokratik toplum düzeninin gereklerine aykırı olmayan şekilde öngörülmesi ve kentleşmenin gereği olan kamu/umumi tesisler için elde edilmesine dönük olması nedenleriyle, kamu külfetine eşit olarak katlanma şeklinde oluşan sınırlandırmanın malikin mülkiyet hakkının özüne dokunduğundan söz edilemeyecektir.Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM), mülkiyet hakkı ihlali iddialarıyla açılmış olan, Hakan Arı-Türkiye, Hüseyin Kaplan-Türkiye davalarında Mahkeme, imar planında kamusal kullanıma ayrılan ve kullanımı kısıtlanan taşınmazların yukarıda sözü edilen hukuki düzenlemeler sonucunda, kamu yararının gerekleri ile temel haklarının korunması arasında hüküm sürmesi gereken adil dengenin gözetilip gözetilmediğini irdelemiştir. Kararlarda, ilgililerin imara açık taşınmazlarında inşaat ruhsatı elde etme haklarının meşru hakları olduğu, oysa bu nitelikteki taşınmazların imar yasağına tabi tutulması sonucunda mülkiyet hakkının akıbeti konusunda bir belirsizliğe itildiği ve mülkiyet hakkından yararlanmanın engellendiği kanaatine ulaşmıştır.Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarında tespit edilen maddi ve hukuki durumdan farklı olarak, imar planı kararları ile düzenleme bölgesinede hizmet verecek nitelikte olan düzenleme sınırı içerisinde yer alan kamu/umumi tesislerin ya da kamu kuruluşları/hizmetlerin yer almasının öngörülmesi sonucunda idarece, yeni bir hukuki karar alınarak idarece imar uygulamasına gidildiği, uygulama sonucunda ilgililerin kadastral parsellerinin düzenlemeye girmesi sonucunda imar haklarının verildiği, bu suretle taşınmaz maliklerinin imar planında imar iznini elde etme konusundaki beklentinin karşılandığı, asıl mülkiyet olan kadastral mülkiyetin akıbetinin belirsizliğe itilmediği, yapılaşma olanağı tanınırken, planda öngörülen kamu/umumi tesis alanları için sonradan kamulaştırmak üzere bu alana eşit ve dengeli şekilde paylı katılımın sağlandığı görülmektedir. Burada üzerinde durulması gereken nokta kamu ortaklık payı hisselendirmesi yapılan taşınmazların, kadastral parsel maliklerinin; dolayısıyla davacıların asıl taşınmazları olmadığı, bu taşınmazların parselasyon sonucunda kamu ortaklık payı ile oluşturulan taşınmazlar olduğu, bu nedenle, bu nitelikteki taşınmazlar ile davacıların geçmişten beri maliki oldukları taşınmazların aynı hukuki durumda olmadığıdır. Özetle kamu ortaklık payı hisselendirmesi yapılarak elde edilen taşınmazlarda taşınmaz maliklerinin mülkiyet haklarının belirsizlik içinde olduğunu kabul etmek mümkün değildir. Bu taşınmazların hukuki durumu kamulaştırılacak arazi vasfında olmasıdır. Buna göre, bu nitelikteki taşınmazların idarece elde edilmesi konusundaki hukuki yol taşınmazların idarece kamulaştırılmasıdır. Bu hususla ilgili olarak 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun geçici  maddesinde düzenleme yapılmıştır.Uygulama imar planlarında umumi hizmetlere ve resmî kurumlara ayrılmak suretiyle veya ilgili kanunların uygulamasıyla tasarrufu kısıtlanan taşınmazlar hakkında, 3/5/1985 tarihli ve 3194 sayılı İmar Kanununda öngörülen idari başvuru ve işlemler tamamlandıktan sonra idari yargıda dava açılabilir. Bu madde hükümlerinin karara bağlanmamış veya kararı kesinleşmemiş tüm davalara uygulanacağı kuralı yer almıştır.Bu arada, benzer uyuşmazlıkların adli yargıda dava konusu edilmeleri üzerine adli yargı yerlerinin ve Yargıtay'ın, konuyu çözümsüz bırakmamak amacıyla uyuşmazlıklara medeni hukuk kuralları çerçevesinde çözümler getirmeye çalıştığı görülmektedir. Konunun en belirgin şekilde tartışıldığı ve karara bağlandığı örnek ise Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 2010 günlü, E:2010/5-662K:2010/651 sayılı kararıdır. Bu kararda: '... uzun yıllar programa alınmayan imar planının fiilen hayata geçirilmemesi nedeniyle kamulaştırma ya da takas cihetine gitmeyen davalı İdarenin, malikin taşınmaz üzerindeki tasarruf hakkını belirsiz bir süre için kullanılamaz hale getirdiği, dolayısıyla malikin taşınmazdan mülkiyet hakkının özüne uygun şekilde yararlanma olanağı kalmadığı, taşınmaz malikinin mülkiyet hakkının hukuksal bir nedene dayanılmadan İdarece engellendiği kuşkusuzdur.Yukarıda açıklandığı üzere, malikin taşınmaz üzerindeki egemenliği hukuk düzeninin sınırları içinde üçüncü kişilere karşı korunmuş ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun  maddesinde malike, hukuka aykırı olarak müdahalenin önlenmesini isteme hakkı tanınmıştır. Bir kişinin taşınmazına eylemli olarak el atıp tamamen veya kısmen kullanılmasına engel olunması ile imar uygulaması sonucu o kişinin mülkiyetinde olan taşınmaza hukuken kullanmaya engel sınırlamalar getirilmesi arasında sonucu itibari ile bir fark bulunmamakta her ikisi de kişinin mülkiyet hakkının sınırlandırılması anlamında aynı sonucu doğurmaktadır.Ancak, bundan da öte; uzun yıllar programa alınmayan imar planının fiilen hayata geçirilmemesi nedeniyle kamulaştırma ya da takas cihetine gitmeyen davalı İdarece, pasif ve suskun kalınmak ve işlem tesis edilmemek suretiyle taşınmaza müdahale edildiği; bu haliyle İdarenin eyleminin, mülkiyet hakkının özüne dokunan ve onu ortadan kaldıran bir niteliğe sahip bulunan kamulaştırmasız el koyma olgusunun varlığı için yeterli bulunduğu, her türlü izahtan varestedir.' gerekçesiyle söz konusu uyuşmazlıkları 'kamulaştırmasız el koyma' kapsamında değerlendirmiş ve idarenin hukuka aykırı eylemiyle mülkiyet hakkı engellenen taşınmaz mal sahibinin, dava yoluyla kamulaştırmasız el koyulan mülkiyetin bedele çevrilmesini, bir başka anlatımla idareden değer karşılığının verilmesini isteyebileceği sonucuna varmıştır.İmar planı bulunan yerlerde uzun yıllar programa alınmama, imar planının fiilen hayata geçirilmemesi nedeniyle kamulaştırma ya da takas cihetine gitmeme, pasif ve suskun kalınmak ve işlem tesis edilmemek suretiyle taşınmaza müdahale edilme şeklinde tanımlanan ve mülkiyet hakkının özüne dokunan ve onu ortadan kaldıran bir niteliğe sahip bulunan hukuki/ kamulaştırmasız el koyma olgusu imar planının yapılması sonrası bu planın uygulaması olan parselasyon işlemini yapmayan idare için gerçekleşmiş olup, bu halde idarenin hukuka aykırı eylemiyle mülkiyet hakkı engellenen taşınmaz mal sahibinin, hukuki/kamulaştırmasız el koyma davaları yoluyla mülkiyetin bedele çevrilmesini, bir başka ifadeyle idareden değer karşılığının verilmesini isteyebileceği sonucuna varılmıştır.Öte yandan imar planlarının uygulaması kapsamında belediyeler tarafından yapılacak imar proğramına göre parselasyon işlemi yapılmak suretiyle imar planı ve mevzuat hükümlerine uygun olarak yapılanmaya elverişli imar parselleri elde edilecek olup, düzenlemeye tabi tutulan yerlerin ihtiyacı olan, imar planında umumi hizmetlere ayrılan alanların bedelsiz olarak kamu eline geçmesini sağlamak suretiyle, düzenli ve sağlıklı bir yapılaşma ve kentleşme gerçekleşecektir.Bu halde parselasyon işlemi sonucunda kamu ortaklık payı olarak düzenleme sahası içerisindeki parsel maliklerinin hisselendirilmesi suretiyle oluşan parsellerde hisse sahibi olan kişiler açısından mülkiyet hakkının belirsiz ve uzun bir süre kısıtlanması durumu ortadan kalkmıştır. Zira idare imar planıyla kamu alanına ayırmış olduğu kök parseli düzenlemeye tabi tutarak kök parsel sahibine düzenleme ortaklık payının kesilmesinden sonra kalan hissesine mukabil yapılaşmaya elverişli parsel tahsis ederek davacının imar planıyla kök parseli açısından oluşan kısıtlılığını gidermektedir.Düzenlenme yapılan alandaki diğer parsel malikleri ile eşit oranda kamu külfetine katlanma yükümlüğü gereği kamu hizmetlerinin karşılanmasına, düzenleme sınırı içinde parselleri bulunanların katılımı sağlanmaktadır. Kamu ortaklık payı olarak ayrılan taşınmazlarda idare, kamu hizmetine ihtiyaç duyulduğunda (bölgedeki nüfus ve yapılaşma durumu dikkat alınarak) yapılan program dahilinde kamulaştırmayı gerçekleştireceğini kabul etmektedir. İmar plânlarının uygulamaya geçirilmesindeki kamusal yarar karşısında mülkiyet hakkının sınırlanmasının demokratik toplum düzeninin gerekleriyle çelişen bir yönü bulunmamaktadır.İdare yeni bir hukuki karar alarak imar planının uygulanması kapsamında İmar Kanunundan doğan yükümlülüğünü parselasyon işlemi yaparak yerine getirmiş olup, artık uzun yıllar programa alınmama, imar planının fiilen hayata geçirilmemesi nedeniyle kamulaştırma ya da takas cihetine gitmeme, pasif ve suskun kalınmak ve işlem tesis edilmemek suretiyle taşınmaza müdahale edilme olarak tanımlanan ve mülkiyet hakkının özüne dokunan ve onu ortadan kaldıran bir niteliğe sahip bulunan kamulaştırmasız el koyma olgusundan söz edilemeyeceği, idarece mülkiyet hakkı üzerindeki belirsizliğin giderildiği, dolayısıyla bu davada bireysel yarar ile kamusal yarar arasındaki dengenin bozulmadığı, idarenin üzerine düşen sorumluluğu yerine getirerek aldığı hukuki karar sonucunda imar uygulaması yaparak ilgililerin imar hakları verildiğinden, bu davada denge tazminatı ödenmesini gerektirecek koşullarının bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır....\"B. Uluslararası Hukuk  Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne ek (1) No.lu Protokol'ün \"Mülkiyetin korunması\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Her gerçek ve tüzel kişinin mal ve mülk dokunulmazlığına saygı gösterilmesini isteme hakkı vardır. Bir kimse, ancak kamu yararı sebebiyle ve yasada öngörülen koşullara ve uluslararası hukukun genel ilkelerine uygun olarak mal ve mülkünden yoksun bırakılabilir.Yukarıdaki hükümler, devletlerin, mülkiyetin kamu yararına uygun olarak kullanılmasını düzenlemek veya vergilerin ya da başka katkıların veya para cezalarının ödenmesini sağlamak için gerekli gördükleri yasaları uygulama konusunda sahip oldukları hakka halel getirmez. AİHM, imar planında taşınmazın kamu hizmetine ayrılmasının ve bu çerçevede kamu makamlarının süre sınırlaması olmaksızın herhangi bir zamanda taşınmazı kamulaştırmaya yetkili olmalarının mülkiyet hakkının kullanımını belirsiz ve kullanılamaz hâle getireceğini vurgulamıştır (Sporrong ve Lönnroth/İsveç [GK], B. No: 7151/75-7152/75, 23/9/1982, § 60; Hakan Arı/Türkiye, B. No: 13331/07, 11/1/2011, § 35).  Sporrong ve Lönnroth/İsveç kararına konu olayda başvurucuların taşınmazlarının imar planı çerçevesinde kamulaştırılması öngörülerek taşınmazlar için on iki ve yirmi beş yıl süren inşaat yasakları uygulanmıştır. AİHM, bu taşınmazlar henüz kamulaştırılmadığından mülkten yoksun bırakmanın söz konusu olmadığını belirtmektedir. AİHM, gerçek anlamda bir kamulaştırmanın olmadığı ve dolayısıyla mülkiyetin devredilmediği bu gibi durumlarda görünenin arkasına bakılması ve şikâyet edilen hususta gerçek durumun ne olduğunun araştırılması gerektiğini ifade etmektedir. AİHM, bu bağlamda getirilen kamulaştırma tedbirlerinin taşınmazlar üzerindeki sınırlandırıcı etkilerinden söz etmiş ve bu tedbirlerin taşınmazların değerinde olumsuz etkiye yol açtığını, başvurucuların taşınmazlarından dilediği gibi yararlanmalarının veya taşınmazları kullanmalarının önemli ölçüde kısıtlandığını vurgulamıştır. AİHM bu gibi kamulaştırma izinlerinin genel kamulaştırma sürecinin ilk aşaması olması nedeniyle kontrol amacı da gütmediğini belirterek müdahaleyi, mülkiyetten barışçıl yararlanma ilkesine ilişkin birinci kural çerçevesinde incelemiştir. AİHM sonuç olarak kamulaştırma tedbirlerinin uygulandığı sürenin uzunluğu ve bu süre içinde getirilen kısıtlamalar nedeniyle başvuruculara şahsi olarak aşırı bir külfet yüklendiği kanaatiyle mülkiyet hakkına yapılan müdahalenin ölçülü olmadığı sonucuna varmıştır (Sporrong ve Lönnroth/İsveç, §§ 56-75). Hakan Arı/Türkiye kararına konu olayda, başvurucunun taşınmazı 2002 yılında yapılan uygulama imar planında okul alanı olarak ayrılmıştır. Başvurucu, taşınmazın imar durumunun değiştirilmesi istemiyle Mersin Belediyesine başvurmuştur. Belediye; taşınmazın kamu hizmetine ayrıldığını ve kamulaştırılmasına dair karar alındığını, imar durumunun değiştirilmesinin mümkün olmadığını belirterek talebin reddine karar vermiştir. Başvurucu, bunun üzerine mülkiyet hakkından dilediği gibi yararlanamaması nedeniyle oluşan maddi ve manevi zararlarının tazmini amacıyla 2003 yılında tazminat davası açmıştır. Derece mahkemeleri taşınmazın okul alanı olarak ayrılmasına rağmen dava tarihi itibarıyla taşınmaz üzerinde idarenin fiilî bir müdahalesinin bulunmadığını, bu bağlamda tazminat ödenmesinin hukuken mümkün olmadığını belirterek davanın reddine karar vermiştir. Başvuru yollarının tüketilmesi sonucu verilen nihai karar 2007 yılında kesinleşmiştir. Bu arada 2005 yılında yapılan yeni imar planında da başvurucunun taşınmazının durumunda değişiklik yapılmamıştır (Hakan Arı/Türkiye, §§ 6-24). AİHM, öncelikle taşınmazın imar planında okul alanı olarak ayrılmış olmasının hem getirdiği inşaat yasağına hem de taşınmazdan dilenildiği gibi yararlanılmasına engel olacak nitelikteki sınırlamalara dikkat çekerek somut olayda mülkiyet hakkına müdahale edilmiş olduğunu kabul etmiştir. AİHM mülkten yoksun bırakma sonucunu doğurmadığını tespit ettiği müdahaleyi yine birinci kural çerçevesinde incelemiştir. AİHM, başvurucunun taşınmazının kamulaştırılmamasının mülkiyetinin akıbeti konusunda belirsizliğe yol açtığını ve bu süreç içinde söz konusu belirsizliği telafi edecek herhangi bir işlemin de yapılmadığını belirtmiştir. AİHM özellikle bu durumun başvurucunun mülkiyet hakkından tam anlamıyla yararlanması önünde engel teşkil ettiğini ve taşınmazın satış imkânını azalttığını, sonucu itibarıyla taşınmazın değerini hatırı sayılır ölçüde düşürdüğünü ve başvurucunun uğradığı kaybın tazminatla giderilmemiş olduğunu vurgulamıştır. AİHM sonuç olarak imar değişiklik tarihi ile kendi karar tarihi arasında geçen süreyi dikkate alarak kamu yararının gerekleri ile bireyin mülkiyet hakkının korunması arasında gözetilmesi gereken adil dengenin bozulduğuna ve aşırı bir yüke katlanmak zorunda kalan başvurucunun mülkiyet hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir (Hakan Arı/Türkiye, §§ 41-47). AİHM'in Hüseyin Kaplan/Türkiye (B. No: 24508/09, 1/10/2013), Ziya Çevik/Türkiye (B. No: 19145/08, 21/6/2011) ve Elia Srl/İtalya (B. No: 37710/97, 2/8/2011) kararları da benzer yöndedir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/24581",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, imar planında okul alanı olarak belirlenen taşınmazın uzun süre kamulaştırılmaması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, gümrük alanında çıkan yangında zayi olan mallar için ödenen verginin iadesi isteğinin reddine karar verilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 4/5/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Uyuşmazlığın Arka Planı Başvurucu Telpa Telekomünikasyon Ticaret Anonim Şirketi (Şirket), 1994 yılından beri mobil telefon piyasasında faaliyette bulunan ticari bir kuruluştur. Başvurucu 13/5/2006 tarihli gümrük beyannamesi ile Güney Kore menşeli 600 adet cep telefonunu yurda ithal ettiği yönünde bildirimde bulunmuştur. Başvurucu Şirket, bildirimde bulunduğu mallar için 24/5/2006 tarihli makbuzla 639,45 TL katma değer vergisi (KDV) ve 295,82 TL özel tüketim vergisini (ÖTV) Atatürk Havalimanı Gümrük Müdürlüğünün yazısı üzerine Mecidiye Vergi Dairesine (Vergi Dairesi) yatırmıştır.  Devlet Hava Meydanları Atatürk Havalimanı İtfaiye Müdürlüğü (İtfaiye Müdürlüğü) tarafından düzenlenen 24/5/2006 tarihli rapora göre saat 00 sıralarında kargo binasının bir kısmında başlayan yangın aynı gün saat 30 sıralarında söndürülmüştür. Tutanağa göre yangının meydana geldiği kargo binası kullanılamaz hâle gelmiştir. Başvurucu, beyannameye konu malların kendisine teslim edilmeden önce yangında zayi olduğunun tespit edilmesi talebinde bulunmuştur. Bakırköy  Asliye Hukuk Mahkemesi mahallinde icra ettiği keşif neticesinde 19/2/2007 tarihli bilirkişi raporunu temin etmiştir. Söz konusu bilirkişi raporunda, beyannameye esas teşkil eden cep telefonlarının yangında zayi olduğuna yönelik tespitler bulunmaktadır. Başvurucu 13/5/2006 tarihli giriş beyannamesi uyarınca kendisinden KDV tahsil edilmişse de beyannameye esas teşkil eden malların kargo binasında meydana gelen yangında zayi olduğu iddiasıyla düzeltme beyannamesi vererek mahsup talebinde bulunmuştur. Vergi Dairesi mahsup isteğini haksız olduğu gerekçesiyle reddetmiştir. Başvurucu KDV'ye ilişkin mahsup isteğinin reddi üzerine işlemin iptali isteğinde bulunmuştur. İstanbul  Vergi Mahkemesi 22/2/2008 tarihinde davanın kabulüne karar vermiştir. Mahkeme 13/5/2006 tarihli giriş beyannamesi muhteviyatı eşyaya ilişkin gümrük vergileri, resimleri ve KDV'si ödenerek ithalatı gerçekleştirilmiş malların henüz teslim alınmadan antrepodayken çıkan yangın sonucunda yandığını saptamıştır. Hüküm Danıştay Dokuzuncu Dairesince 12/6/2013 tarihinde onanmış, karar düzeltme isteği de aynı Daire tarafından 24/9/2014 tarihinde reddedilmiştir.B. Bireysel Başvuruya Konu Yargılama Süreci Başvurucu 13/5/2006 tarihli ve 146865 sayılı gümrük beyannamesi muhteviyatı eşyanın 24/5/2006 tarihinde meydana gelen yangında zayi olduğu gerekçesiyle 24/5/2006 tarihli makbuzla ödemiş olduğu 295,82 TL ÖTV'nin iadesini talep etmiştir. İstanbul Gümrük ve Muhafaza Başmüdürlüğünün zımni ret kararı üzerine başvurucu, işlemin iptali isteğinde bulunmuştur. İstanbul  Vergi Mahkemesi, idari merci tecavüzü nedeniyle dilekçe ve eklerinin Gümrük Müsteşarlığına tevdiine karar vermiştir. Gümrük Müsteşarlığı 1/6/2011 tarihli karar ile eşya için ödenen 295,82 TL tutarındaki ÖTV'nin iadesi için eşyanın yandığının mahkeme kararı ile kanıtlanması gerekli olup başvurucu tarafından bu yönde bir karar ibraz edilemediği gerekçesiyle talebi reddetmiştir. Başvurucu 4/7/2011 tarihinde, özellikle aynı eşyalar için ödemiş olduğu KDV iade edilmişken tahsil edilen ÖTV'nin iade edilmemesi yönündeki işlemin hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek işlemin iptalini istemiştir. İstanbul  Vergi Mahkemesi 22/3/2012 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Mahkemeye göre eşyanın yerine konulamaz şekilde kaybının idarenin taraf olduğu mahkeme kararı ile kanıtlanması gereklidir. Mahkeme, somut olayda başvurucunun iddiasını kanıtlar nitelikte bir mahkeme kararı veya mülki idare amiri tarafından bu yönde düzenlenmiş tevsik edici bir belge de bulunmadığı kanaatindedir. Mahkemeye göre başvurucunun talebi üzerine Asliye Hukuk Mahkemesince alınan bilirkişi raporundaki \"eşya veya kalıntısına rastlanmadığı\" şeklindeki tespit de yeterli değildir. Karar temyiz edilmiştir. Danıştay Yedinci Dairesi 22/5/2015 tarihinde hükmü onamış, karar düzeltme isteğini de 25/1/2016 tarihinde reddetmiştir. Nihai karar 4/4/2016 tarihinde başvurucu Şirket vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucu 4/5/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 6/6/2002 tarihli ve 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu'nun \"Verginin konusu\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“d) (I), (III) ve (IV) sayılı listelerdeki mallar ile (II) sayılı listedeki mallardan kayıt ve tescile tâbi olmayanların özel tüketim vergisi uygulanmadan önce müzayede yoluyla satışı,Bir defaya mahsus olmak üzere özel tüketim vergisine tâbidir…” 4760 sayılı Kanun'a ekli (IV) sayılı Cetvel'in ilgili kısmı şöyledir:\"Alıcısı bulunan verici portatif (Cellular) telsiz telefon cihazları\" 4760 sayılı Kanun'un \"Tanımlar, teslim ve teslim sayılan haller\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“ Bu Kanunun uygulanmasında;a) İthalat: Verginin konusuna giren malların Türkiye Cumhuriyeti Gümrük Bölgesine girişini,...İfade eder.'' 27/10/1999 tarihli ve 4458 sayılı Gümrük Kanunu'nun ''Eşyanın gümrüğe sunulması'' kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Türkiye Gümrük Bölgesinin kara suları veya hava sahasından durmaksızın geçen taşıt araçları ile taşınan eşya hariç olmak üzere, Türkiye Gümrük Bölgesine gelen eşya, getiren kişi ya da duruma göre eşyanın gelişinden sonra taşıma sorumluluğunu üstlenen kişi tarafından gümrüğe sunulur. Gümrüğe sunan kişi, eşyayı daha önce ibraz olunan özet beyan ya da gümrük beyannamesi ile ilişkilendirir.'' 4458 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “Geçici depolanan eşya, sadece gümrük idarelerinin uygun gördüğü yerlerde ve bu idarelerin belirlediği koşullarda depolanabilir.\" 4458 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir: “ 182 nci madde ile 184 üncü maddenin 1 inci fıkrasının (a) bendi hükümleri saklı kalmak kaydıyla, yükümlünün;a) 37 ila 40 ıncı madde hükümlerinden,b) Bir serbest bölgeden Türkiye'ye eşya sokulmasından,c) Eşyanın geçici depolanmasından,d) Eşyanın tabi tutulduğu gümrük rejiminin kullanılmasından,Doğan yükümlülüklerini yerine getirememesinin eşyanın tahrip olmasının veya tekrar yerine konulamaması şeklinde kaybının, eşyanın özelliklerine bağlı bir nedenden veya beklenmeyen hal veya mücbir sebepten ya da gümrük idarelerinin izninden kaynaklandığını kanıtlaması halinde, ithalat nedeniyle gümrük yükümlülüğü doğmuş sayılmaz.Eşyanın tekrar yerine konulamaz şekilde kaybı, bunun kullanılamaz hale gelmiş olmasını ifade eder. (…)'' 4458 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer almakta iken 18/6/2009 tarihli ve 5911 sayılı Kanun'un  maddesiyle yürürlükten kaldırılan kısım şöyledir:  “Gümrük idarelerinin izninden kaynaklanmayan hallerde, eşyanın telef olması veya kaybı, idarenin taraf olduğu mahkeme kararı ile kanıtlanır.Ancak;a) Suçüstü şeklindeki hırsızlıklar, hazırlık tahkikatı üzerine Cumhuriyet Savcılığınca verilen belge ile,b) Hasar, telef veya kayıp herkesçe bilinen ve duyulan başka olaylar yüzünden olmuşsa o yerin en büyük mülki idare amiri tarafından verilecek belge ile,Kanıtlanır.'' Danıştay Yedinci Dairesinin 25/1/2016 tarihli ve E.2015/5695, K.2016/838 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"4458 sayılı Gümrük Kanununun 186'ncı maddesinin olay tarihinde yürürlükte olan şeklinde; 182'nci madde ile 184'üncü maddenin 1'inci fıkrasının (a) bendi hükümleri saklı kalmak kaydıyla, yükümlünün; a) 37 ila 40'ıncı madde hükümlerinden, b) bir serbest bölgeden Türkiye'ye eşya sokulmasından, c) eşyanın geçici depolanmasından, d) eşyanın tabi tutulduğu gümrük rejiminin kullanılmasından doğan yükümlülüklerini yerine getirememesinin, eşyanın tahrip olmasının veya tekrar yerine konulamaması şeklinde kaybının, eşyanın özelliklerine bağlı bir nedenden veya beklenmeyen hal veya mücbir sebepten ya da gümrük idarelerinin izninden kaynaklandığını kanıtlaması halinde, ithalat nedeniyle gümrük yükümlülüğünün doğmuş sayılmayacağı; eşyanın tekrar yerine konulamaz şekilde kaybının, bunun kullanılamaz hale gelmiş olmasını ifade edeceği; gümrük idarelerinin izninden kaynaklanmayan hallerde, eşyanın telef olması veya kaybının, idarenin taraf olduğu mahkeme kararı ile kanıtlanacağı; ancak, a) suçüstü şeklindeki hırsızlıklar, hazırlık tahkikatı üzerine Cumhuriyet Savcılığınca verilen belge ile, b) hasar, telef veya kayıp herkesçe bilinen ve duyulan başka olaylar yüzünden olmuşsa o yerin en büyük mülki idare amiri tarafından verilecek belge ile kanıtlanacağı, hükmüne yer verilmiş olup, davacı tarafından ileri sürülen, ithale konu eşya nedeniyle tahakkuk ettirilen katma değer vergisinin tahsiline yönelik olarak düzenlenen ödeme emirlerinin iptali istemiyle açılan davada verilen kararın eşyanın yangında telef olduğuna ilişkin idarenin taraf olduğu mahkeme kararı olarak kabul edilmesi gerektiği, eşyanın yangında telef olduğunun idare tarafından kabul edildiği ve yangın raporunun mülki idare amiri tarafından düzenlendiği yönündeki iddialar, 4458 sayılı Gümrük Kanununun 186'ncı maddesinin olay tarihinde yürürlükte olan şeklinde yer alan, yükümlünün ithalat nedeniyle gümrük yükümlülüğünü ortadan kaldıran sebeplerden değildir.\" Danıştay Dokuzuncu Dairesinin aynı beyanname üzerine başvurucudan tahsil edilen KDV'ye ilişkin 12/6/2013 tarihli ve E.2010/1275, K.2013/6126 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Davacı adına tescilli gümrük giriş beyannamesi ile ithal edilen emtianın vergileri ödendikten sonra gümrüğün denetimindeki antrepoda çıkan yangın sonucu zayi olması üzerine ödenen katma değer vergisinin diğer vergi borçlarınamahsubu talebinin reddi üzerine düzenlenen 2007 tarih ve 5871 sayılı ödeme emrinin iptali istemiyle açılan davayı kabul eden İstanbul  Vergi Mahkemesi'nin 22/02/2008 tarih ve E:2007/2112, K:2008/447 sayılı kararının dilekçede ileri sürülen sebeplerle bozulması istenilmektedir....Vergi Mahkemesi kararının dayandığı hukukisebepler ve gerekçesiDairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar, sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına... [karar verildi.]\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) içtihatlarında vergi yoluyla mülkiyet hakkına yapılan müdahaleler, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne (Sözleşme) ek 1 No.lu Protokol'ün birinci maddesinin ikinci paragrafında öngörülen mülkiyetin kullanımının kontrolüne ilişkin üçüncü kural kapsamında değerlendirilmektedir. Mahkemeye göre bu paragrafta yer alan kural, taraf devletlere vergi koyma ve vergilerin ödenmesini sağlamak için gerekli gördüğü kanunları çıkarma konusunda açık bir yetki tanımaktadır (Gasus Dosier-und Fördertechnik GmbH/Hollanda, B. No: 15375/89, 23/2/1995, § 59). AİHM, vergi yoluyla mülkiyet hakkına yapılan müdahalenin öncelikle yeterince ulaşılabilir ve belirli bir hukuka dayalı olması gerektiğini belirtmektedir (Lithgow ve diğerleri/Birleşik Krallık [GK], B. No: 9006/.., § 110). AİHM içtihatlarına göre vergilerin konulması ve ödenmesi için gerekli tedbirlerin alınması şeklindeki bir müdahale, kamunun yararı ile bireyin temel haklarının korunmasının gereklilikleri arasındaki adil dengeyi sağlamalıdır. AİHM, üçüncü kural için de geçerli olan ve Sözleşme'ye ek 1 No.lu Protokol'ün birinci maddesinin yapısında yer alan bu dengenin sağlanması için müdahalede kullanılan araçlar ile takip edilen meşru amaç arasında makul bir ölçülülük ilişkisi bulunması gerektiğini ifade etmektedir. AİHM, vergilendirme alanında makul bir temelden uzaklaşılmamak kaydıyla taraf devletlerin geniş bir takdir yetkisi olduğunu kabul etmektedir (Gasus Dosier-und Fördertechnik GmbH/Hollanda, § 60; Azienda Agricola Silverfunghi S.A.S. ve diğerleri/İtalya, B. No: 48357/.., § 103; The National&Provincial Bulding Society, The Leeds Permanent Building Society ve The Yorkshire Building Society/Birleşik Krallık, B. No: 21319/.., 23/10/1997, § 80). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/8880",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gümrük alanında çıkan yangında zayi olan mallar için ödenen verginin iadesi isteğinin reddine karar verilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, savunma için süre talebinin reddedilmesi nedeniyle savunma için gerekli zaman ve kolaylıklara sahip olma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Amasya Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık)başvurucunun Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanmasına (FETÖ/PDY) üye olduğu şüphesiyle başvurucu hakkında soruşturma başlatmıştır. Başsavcılık 2/7/2019 tarihli iddianame ile başvurucunun silahlı terör örgütü üyesi olma suçundan cezalandırılması talebiyle kamu davası açmıştır. Başsavcılığın iddianamesinin Amasya  Ağır Ceza Mahkemesince (Mahkeme) kabulü ile başvurucu hakkında yargılamaya başlanmıştır. Mahkemece 21/7/2019 tarihinde duruşma hazırlığı işlemleri yapılmıştır. Tensip Tutanağı'nda duruşmanın 15/10/2019 tarihinde yapılmasına, başvurucunun duruşma günü hazır edilmesine, tanıklar H.Y. ve Z.Y.nin istinabe yoluyla dinlenilmesine, Bank Asyaya müzekkere yazılarak para yatırma işlemlerinin olup olmadığının araştırılmasına karar verilmiştir. 15/10/2019 tarihli birinci celsede tanık H.Y.nin bilgi ve görgüsünün tespiti için yazılan talimata bilaikmal cevap verilmiştir. Tanık Z.Y.nin bilgi ve görgüsünün tespiti için yazılan talimata ve Bank Asyaya yazılan müzekkereye ikmalen cevap verilmiştir. Tanık Z.Y.nin beyanı ve Bank Asyaya yazılan müzekkere cevabı duruşmada okunmuştur. Mahkeme, başvurucu müdafiinin araştırma taleplerini reddetmiş; tanık H.Y.nin dinlenilmesinden vazgeçmiştir. Yine aynı celsede iddia makamı esas hakkında mütalaa sunmuştur. Başvurucu müdafii, esas hakkındaki mütalaaya karşı beyanda bulunmak için süre istediğini beyan etmiştir. Mahkeme, başvurucu müdafiinin esas hakkındaki mütalaaya karşı süre talebini şu gerekçelerle reddetmiştir:\"Sanık müdafiinin başından beri dosyayı takip ettiği, çok sayıda tutukluluğa itiraz dilekçesi yazdığı, sanığın üzerine atılı iddialar ile ilgili savunmalar yaptığı, dosyaya yeni gelen bir evrakın bulunmadığı, mütalaadan da aynı şekilde iddianame dışında ekstra bir verinin bulunmadığı göz önünde bulundurularak sanık müdafiinin süre talebinin reddine...\" Mahkeme, duruşmaya devamla başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar vermiştir. Başvurucunun istinaf talebi, Samsun Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesinin 2/12/2019 tarihli kararı ile esastan reddedilmiştir. Başvurucu 17/12/2019 tarihli temyiz dilekçesinde diğerlerinin yanı sıra mahkûmiyetine esas alınan delilleri kendisine iletilmediğinden delilleri inceleyemediğini, esasa yönelik savunma yapabilmek için makul süre talebinde bulunmasına rağmen Mahkemece talebinin reddedildiğini, böylece savunma hakkının kısıtlandığını ileri sürerek temyiz talebinde bulunmuştur. (Kapatılan) Yargıtay  Ceza Dairesinin 13/10/2020 kararı ile hüküm onanmıştır. Başvurucu, nihai hükmü 7/12/2020 tarihinde öğrendikten sonra 9/12/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon; adli yardım talebinin kabulüne, hakkaniyete uygun yargılanma hakkıyla bağlantılı olarak savunma için gerekli zaman ve kolaylıklara sahip olma hakkı, silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkeleri dışındaki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, anılan haklara ilişkin şikâyetlerin kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/39609",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, savunma için süre talebinin reddedilmesi nedeniyle savunma için gerekli zaman ve kolaylıklara sahip olma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, üretilen elektrik ve kok gazı üzerinden elektrik ve hava gazı tüketim vergisi alınması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular, 11/7/2016, 4/11/2016, 11/7/2017 ve 27/7/2017 tarihlerinde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2016/12214 numaralı başvuru ile 2016/23182, 2017/28963 ve 2017/30105 numaralı bireysel başvuruların kişi yönünden hukuki irtibatlarının bulunması nedeniyle 2016/12214 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin bu dosya üzerinden yürütülmesine ve diğer başvuru dosyalarının kapatılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvuruların kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Asıl işi çelik üretimi yapmak olan başvurucu, demir cevherini saf çelik hâline getirmek için -gerekli karbonu edinmek üzere- ihtiyaç duyduğu kok kömürünü ithal ettiği taş kömürünü işlemek suretiyle elde etmektedir. Başvurucu ayrıca taş kömüründen kok kömürü elde edilirken ortaya çıkan kok gazını elektrik ve buhar üretiminde veya doğrudan eritme işlemlerinde kullanmaktadır. Başvurucu, böylelikle elektrik enerjisi ve gaz ihtiyacını kendi imkânlarıyla karşılamaktadır. Payas Belediyesi (Belediye), başvurucu Şirketin bu şekilde elektrik ve havagazı tüketmiş olması nedeniyle 26/5/1981 tarihli ve 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanunu'nun 34 ila  maddelerinde düzenlenen hükümlere dayanarak başvurucu Şirketten elektrik ve havagazı tüketim vergisini ödemesini istemiştir. Başvurucu Şirket, elektrik ve kok gazı tüketiminin vergilendirilmesiyle ilgili olarak Mart 2014, Ekim 2014, Aralık 2014 ile Ocak 2015 dönemleri için dosya kapsamından belirlenemeyen tarihlerde ihtirazi kayıtlarla Belediyeye beyannameler vermiş ve bu beyannamelere istinaden Belediyece anılan dönemlere ilişkin elektrik ve havagazı vergileri tahakkuk ettirilmiştir. Tahakkuk tutarlarının bir kısmı elektrik tüketimine, bir kısmı ise kok gazı tüketimine ilişkin olup anılan tahakkuk tutarları yine dosya kapsamından belirlenemeyen tarihlerde Belediyeye ödenmiştir. Başvurucu Şirket sırasıyla 2/5/2014, 10/12/2014, 6/2/2015 ve 6/3/2015 tarihlerinde Hatay  Vergi Mahkemesinde (Mahkeme), elektrik ve havagazı tüketim vergisi tahakkuklarının terkini ve ödenen vergilerin iadesini talep ederek davalar açmıştır. Mahkeme yine sırasıyla 3/9/2014, 9/2/2015, 27/4/2015 ve 17/6/2015 tarihlerinde davaların reddine karar vermiştir. Kararların gerekçelerinde;i. Davacı Şirketin elektrik ve kok gazı üretimi yaparak bunları kendi tesislerinde tükettiğinin ihtilafsız olduğu belirtilmiştir.ii. Şirketin 2464 sayılı Kanun'un  maddesinde istisna olarak sayılan, doğrudan doğruya elektrik ve havagazı üreten dağıtım ve istihsal müesseselerinden olmadığı vurgulanmıştır.iii. Kanun'la gerek satın alma yoluyla karşılanan gerekse kendi imkânlarıyla üretilmiş bulunan elektrik ve havagazı tüketiminin vergilendirilmesinin amaçlandığı, müesseselerin ürettiği elektriği tüketmesi hâlinde bu vergiden muaf olacağı yolunda herhangi bir düzenlemenin bulunmadığı belirtilmiştir.iv. Bu sebeplerle başvurucu Şirketin ihtirazi kayıtla verdiği beyannameler üzerinden ilgili dönemlere ait elektrik ve havagazı tüketim vergilerinin tarh ve tahakkuk ettirilmelerinde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Başvurucu tarafından temyiz edilen kararlar, Danıştay Dokuzuncu Dairesince sırasıyla 22/6/2015,23/9/2015,28/12/72015ve 29/12/2015 tarihlerinde onanmıştır. Onama kararlarında, temyize konu kararların usul ve kanuna uygun oldukları belirtilmiştir. Başvurucunun karar düzeltme talepleri de aynı Daire tarafından yine sırasıyla 9/3/2016, 21/3/2016, 27/3/2017 ve 31/5/2017 tarihlerinde reddedilmiştir. Nihai kararlar, sırasıyla 17/6/2016, 10/10/2016, 14/6/2017 ve 24/7/2017 tarihlerinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu sırasıyla 11/7/2016, 4/11/2016, 11/7/2017 ve 27/7/2017 tarihlerinde bireysel başvurularda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. İskenderun Demir ve Çelik A.Ş. (GK), B. No: 2015/941, 25/10/2018, §§ 19- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/12214",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, üretilen elektrik ve kok gazı üzerinden elektrik ve hava gazı tüketim vergisi alınması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, telefonla görüşme gününün öğrenim gören çocuklarla görüşmeyi sağlayacak şekilde belirlenmesi talebinin reddedilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 23/12/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Ereğli (Konya) T Tipi Yüksek Güvenlikli Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (Ceza İnfaz Kurumu) silahlı terör örgütüne üye olma suçundan hükümlü olarak bulunmaktadır. Okul çağında üç çocuğu bulanan başvurucunun eşi de yukarıda belirtilen suçtan tutuklu olarak aynı ceza infaz kurumunda kalmaktadır. Ceza İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığı (Kurul) 28/1/2019 tarihinde tutuklu ve hükümlülerin hafta sonu kullandıkları telefonla görüşme haklarının hafta içi belirlenen günlerde kullandırılmasına karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; Kurumda görev yapan infaz memuru sayısının yetersiz olduğu, bu durumun tutuklu ve hükümlü sayısı nazara alındığında kurum içi güvenliğini tehlikeye düşürdüğü vurgulanmıştır. Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü 25/7/2019 tarihinde tüm ceza infaz kurumlarına, mahpusların telefon görüşmelerinin düzenlenmesine ilişkin birgörüş yazısı göndermiştir. Anılan yazıda; öğrenimlerine devam eden çocukların mesai saatleri içinde ceza infaz kurumlarında tutuklu ve hükümlü olarak bulunan aile bireyleri ile görüşme yapamadıkları vurgulanmıştır. Bu nedenle, ailelerinden kopmadan yaşamlarını devam ettirmelerinin çocuğun yüksek menfaatine olduğu dikkate alınarak telefon görüşmelerinin hafta sonu gerçekleşmesinin yararlı olacağı belirtilmiştir. Bu bağlamda kurumun kapasitesi, personel durumu, hükümlü ve tutuklu profili ile kurumların mevcut düzen ve güvenlik durumu gözönünde bulundurularak, telefonla görüşme günlerinin İdare ve Gözlem Kurulu kararı ile hafta sonu olacak şekilde düzenlenebileceği belirtilmiştir. Anılan yazı da gözetilerek Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü Eğitim Kurulu Başkanlığı 5/8/2019 tarihinde Kurulun 28/1/2019 tarihli kararında belirtildiği şekilde telefon görüşmelerinin hafta içi yaptırılmasına devam edilmesine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; Kurum mevcudunun kapasitesinin üzerinde olduğu ve Kurumun bir bölümünün yüksek güvenlikli olduğu hatırlatılmıştır. Bu durumla birlikte personelin de yetersizliği gözönüne alındığında görüşmelerin hafta sonu yaptırılmasının güvenlik açısından risk doğuracağı vurgulanmıştır. Ayrıca karara karşı hükümlü ve tutukluların yasal süreler içinde itiraz yoluna başvurabilecekleri belirtilmiştir.  Başvurucu 23/9/2019 tarihinde Ereğli (Konya) İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) başvurarak haftalık telefonla görüşme günlerinin hafta içi saat 00-00 arası ya da hafta sonu yapılacak şekilde düzenlenmesini talep etmiştir. Başvurucu dilekçesinde; eşinin de kendisiyle aynı kurumda tutuklu olarak bulunduğunu, çocuklarından ikisinin ilköğretime diğerinin ise anaokuluna devam ettiğini, Kurumun haftalık telefon görüşme saatini çarşamba günleri saat 00-00 olarak belirlemesi nedeniyle çocuklarıyla görüşemediğini belirtmiştir. Bu durumu Kuruma dilekçeyle bildirmesine rağmen kendisine cevap verilmediğini vurgulamıştır. Başvurucunun talebi, İnfaz Hâkimliğinin 30/9/2019 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Kararın gerekçesinde; telefon görüşmelerinin belirlenmesinin kurumun iç işleyişi, disiplini ve güvenliği ile ilgili olduğu, bu kapsamda her ceza infaz kurumunun kendi iç işleyişine yönelik düzenleme hakkına sahip olduğu vurgulanmıştır. Başvurucuya tebliğ edilen yönetmelik uyarınca telefon görüşmelerinin hafta içi yaptırılmasına ilişkin düzenlemenin devam ettirildiği, bu hâli ile Kurum tarafından alınan karar ve yapılan uygulamada yasaya aykırılık bulunmadığı değerlendirmesine yer verilmiştir. İnfaz Hâkimliği kararına karşı yapılan itiraz ise kararın usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle Ereğli (Konya) Ağır Ceza Mahkemesinin 14/11/2019 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Nihai karar 2/12/2019 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 23/12/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un \"Hükümlünün telefon ile haberleşme hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Kapalı ceza infaz kurumlarındaki hükümlüler, tüzükte belirlenen esas ve usullere göre idarenin kontrolündeki ücretli telefonlar ile görüşme yapabilirler. Telefon görüşmesi idarece dinlenir ve kayıt altına alınır. Bu hak, tehlikeli hâlde bulunan ve örgüt mensubu hükümlüler bakımından kısıtlanabilir.\" 6/4/2006 tarihli ve 26131 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük'ün (Tüzük) \"Telefonla görüşme hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Kapalı kurumda bulunan hükümlüler, belgelendirmeleri koşuluyla eşi, üçüncü dereceye kadar kan ve kayın hısımları ve vasisi ile telefon görüşmesi yapabilir.  (2) Telefonla görüşmeleri aşağıda belirtilen esaslara göre yapılır:a) Hükümlüler, haberleşme veya iletişim araçlarından yoksun bırakılma veya kısıtlama cezası ile hücreye koyma cezasının infazı sırasında olmamak koşuluyla, idarenin kontrolünde bulunan ve kurumun uygun yerlerine yerleştirilen telefonlardan yararlandırılır,...e) Hükümlüler, telefon görüşmesi hakkına sahip oldukları konusunda bilgilendirilir,f) Hükümlülerin telefonla görüşme gün ve saatleri, kurumda bulunan telefon adedi, başvuru sırası, kurumun asayiş ve güvenliği dikkate alınarak idare tarafından belirlenir. Hükümlüler görüşebilecekleri yakınlarından bir veya birden fazla kişi ile haftada bir kez ve bir telefon numarasıyla bağlantı kurarak kesintisiz görüşme yapabilir. Herhangi bir nedenle görüşme gerçekleşememişse daha önceden bildirilen numaralardan bir diğeriyle görüşebilir. Konuşma süresi görüşme başladığı andan itibaren on dakikayı geçemez. Ancak tehlikeli hükümlü oldukları idare ve gözlem kurulu tarafından belirlenen hükümlüler onbeş günde bir kez olmak ve on dakikayı geçmemek üzere sadece eşi, çocukları, annesi ve babası ile görüşebilir,...\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"Özel ve aile hayatına saygı hakkı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Herkes özel ve aile hayatına, konutuna ve yazışmasına saygı gösterilmesi hakkına sahiptir.(2) Bu hakkın kullanılmasına bir kamu makamının müdahalesi, ancak müdahalenin yasayla öngörülmüş ve demokratik bir toplumda ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, düzenin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması için gerekli bir tedbir olması durumunda söz konusu olabilir.\" Aile yaşamına saygı hakkı kapsamında devletin yükümlülüğü, sadece belirtilen hakka keyfî surette müdahaleden kaçınmakla sınırlı olmayıp öncelikli olan bu negatif yükümlülüğe ek olarak aile yaşamına etkili bir biçimde saygının sağlanması bağlamında pozitif yükümlülükleri de içermektedir. Söz konusu pozitif yükümlülükler, bireyler arası ilişkiler alanında olsa da aile yaşamına saygıyı sağlamaya yönelik tedbirlerin alınmasını zorunlu kılar (X ve Y/Hollanda, B. No: 8978/80, 26/3/1985, § 23). Bununla birlikte aile yaşamına saygı hakkı kapsamındaki pozitif yükümlülüklerin hangi koşullarda olumlu edimde bulunmayı gerektirdiğinin kesin çizgilerle belirlenmesi, söz konusu hak kapsamındaki ilişkilerin mahiyeti gereği kolay değildir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) de özellikle pozitif yükümlülükler söz konusu olduğunda saygı kavramının çok kesin bir tanımının bulunmadığını ve taraf devletlerde karşılaşılan durumlar ve izlenen uygulamalardaki farklılıklar dikkate alındığında bu kavramın gereklerinin olaydan olaya önemli ölçüde değiştiğini kabul etmektedir (Abdulaziz, Cabales ve Balkandali/Birleşik Krallık [GK], B. No: 9214/.., 28/5/1985, § 67). AİHM'e göre hükümlü ve tutukluların özel ve aile hayatına saygı gösterilmesi hakkı, ceza infaz kurumu idaresinin hükümlü ve tutukluların ailesi ve yakınlarıyla temasını devam ettirecek önlemleri almasını zorunlu kılmaktadır (Messina/İtalya (No. 2), B. No: 25498/94, 28/9/2000, § 61; Ouinas/Fransa (k.k.), B. No: 13756/88, 12/3/1990; Kučera/Slovakya, B. No: 48666/99, 17/7/2007, § 127). Bu hakka getirilen sınırlamalar, suç ve düzensizliğin önlenmesi için güvenlik nedeniyle uygulamaya konulmuş olsa da haklı bir gerekçeye dayanmalıdır (Gülmez/Türkiye, B. No: 16330/02, 20/5/2008, § 41). Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesinin Üye Devletlere Avrupa Cezaevleri Kuralları Hakkında REC (2006) 2 sayılı tavsiye kararlarının hükümlü ve tutukluların dış dünya ile ilişkilerine dair kısmı şöyledir:\"Dış Dünya ile İlişki Mahpusların mümkün olabilen sıklıkta mektup, telefon veya diğer iletişim vasıtalarıyla aileleriyle, başka kişilerle ve dışarıdaki kuruluşların temsilcileriyle haberleşmelerine ve bu kişilerin mahpusları ziyaret etmelerine izin verilmelidir. 2 Devam etmekte olan bir ceza soruşturması, emniyet, güvenlik ve düzeninin muhafaza edilmesi, suç işlenmesinin önlenmesi ve suç mağdurunun korunması için gerekli görülmesi halinde, haberleşme ve ziyaretlere kısıtlamalar konabilir ve izlenebilir. Ancak adli bir merci tarafından konulan özel kısıtlamalar da dahil olmak üzere, bu tür kısıtlamalar yine de kabul edilebilir asgari bir iletişime izin vermelidir. Ulusal hukuk, mahpuslarla iletişim kurması kısıtlanamayacak olan ulusal ve uluslararası kuruluşları belirlemelidir, Ziyaretler için yapılan düzenlemeler, mahpuslara aile ilişkilerini mümkün olduğunca normal bir düzeyde sürdürmelerine ve geliştirmelerine izin verecek bir tarzda olmalıdır. Cezaevi yetkilileri, dış dünyayla yeterli bir iletişim sürdürmelerinde mahpuslara yardım etmelidirler ve bunun için onlara uygun destek ve yardım sağlamalıdırlar ...\" ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/99",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, telefonla görüşme gününün öğrenim gören çocuklarla görüşmeyi sağlayacak şekilde belirlenmesi talebinin reddedilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, idarece tesis edilen tapulama tutanağı ile başvurucuların murisleri adına tespit edilen taşınmazın dava yoluyla tapusunun iptal edilerek orman vasfıyla Hazine adına tescili sebebiyle uğranılan zararın tazmin edilmesi istemiyle açılan davanın zamanaşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 28/2/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirilmesine gerek olmadığını bildirmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: İstanbul'un Beykoz ilçesine bağlı Polonez köyünde bulunan 125 m² yüz ölçümlü 1 parsel sayılı taşınmaz, Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğünün 13/8/1968 tarihli tapulama tutanağı ile başvurucuların murisleri adına tespit edilmiştir. Orman Genel Müdürlüğü, başvurucuların murislerine ait taşınmazın orman vasıflı arazi olduğu gerekçesiyle tapusunun iptali ve orman olarak tescili istemiyle 5/11/1992 tarihinde dava açmıştır. Beykoz  Asliye Hukuk Mahkemesi 9/2/1993 tarihinde davayı kabul etmiş, taşınmazın tapu kaydının iptaline ve orman vasfı ile Hazine adına tesciline karar vermiştir. Anılan karar Orman Genel Müdürlüğüne 25/2/1993 tarihinde, başvurucuların murislerine ise 28/4/1993 tarihinde tebliğ edilmiştir. Tarafların temyiz yoluna başvurmaması üzerine karar, 16/5/1993 tarihinde kesinleşmiştir. Başvurucular, tapuda satın alınan taşınmazın orman vasıflı olduğu kabul edilerek Hazine adına tescil edilmesi nedeniyle 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun  maddesi hükmü uyarınca tazminat ödenmesi istemiyle 14/12/2012 tarihinde Hazine aleyhine dava açmıştır. Beykoz  Asliye Hukuk Mahkemesi 9/4/2015 tarihinde davayı reddetmiştir. Kararın gerekçesi özetle şu şekildedir:i. Mahkemenin 9/2/1993 tarihli kararı ile başvurucuların murisleri adına kayıtlı taşınmazın tapu kaydının iptal edilerek orman vasfıyla Hazine adına tesciline karar verildiği ve bu kararın 16/5/1993 tarihinde kesinleştiği belirtilmiştir. ii. 4721 sayılı Kanun'un  maddesine dayanılarak açılan davalar için 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Borçlar Kanunu'nun  maddesindeki (22/4/1926 tarihli ve 818 sayılı mülga Borçlar Kanunu'nun  maddesi) on yıllık genel zamanaşımı süresinin uygulanacağına işaret edilmiştir. Bu nedenle taşınmazın orman vasfı ile Hazine adına tescil edilmesine ilişkin kararın kesinleştiği 16/5/1993 tarihinden itibaren on yıllık zamanaşımı süresinin dolduğu ifade edilmiştir. Temyiz edilen karar Yargıtay  Hukuk Dairesi tarafından 10/5/2016 tarihinde onanmıştır. Daire onama kararında, taşınmazın orman vasfı ile Hazine adına tescil edilmesine ilişkin kararın kesinleştiği 16/5/1993 tarihinden itibaren davanın açıldığı 14/12/2012 tarihine kadar on yıllık zamanaşımı süresinin dolduğuna vurgu yapmıştır. Başvurucular tarafından yapılan karar düzeltme istemi Daire tarafından 23/1/2017 tarihinde reddedilmiş ve karar kesinleşmiştir. Nihai karar başvurucuların vekiline 31/1/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucular 28/2/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.  Konu hakkında bkz. Ayşe Çidem Tekindağ ve diğerleri, B. No: 2017/15121, 11/12/2019, §§ 20- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/15166",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, idarece tesis edilen tapulama tutanağı ile başvurucuların murisleri adına tespit edilen taşınmazın dava yoluyla tapusunun iptal edilerek orman vasfıyla Hazine adına tescili sebebiyle uğranılan zararın tazmin edilmesi istemiyle açılan davanın zamanaşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, velayet altında bulunan başvurucudan mükerrer topuk kan örneği alınmasına ebeveyn tarafından rıza gösterilmemesi üzerine bu hususta mahkemece sağlık tedbiri uygulanmasına karar verilmesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 14/8/2020 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Aile sağlığı merkezi görevlilerince aşı yapılması ve mükerrer topuk kan örneği alınması talepleri yeni doğan başvurucunun ebeveyni tarafından reddedilmiştir. Aşıyla ilgili herhangi bir evrak düzenlenmemekle beraber mükerrer topuk kan örneği alımının reddi tutanakla tespit edilmiştir. Anılan tutanakta başvurucunun temsilcileri doğum sonrası hastanede topuk kan örneği alındığını ve mükerrer kan örneği alımını gerektiren bir durum olmadığını belirtmiştir.  Kayseri İl Sağlık Müdürlüğü tarafından yeni doğan başvurucunun Neonatal Tarama Programı kapsamında 48 saatlik kan numunesinin alındığı ancak ebeveynin mükerrer numune alınmasını reddettiği hususunda yazı yazılmış, bunun üzerine Kayseri Aile Sosyal ve Politikalar Müdürlüğünce başvurucu hakkında 3/7/2005 tarihli ve 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (d) bendi uyarınca sağlık tedbiri kararı verilmesi talep edilmiştir.  Kayseri  Çocuk Mahkemesi (Mahkeme), gerekli bilgilendirme yapılmış olduğu hâlde ebeveynin yeni doğan başvurucuya neonatal tarama testi yapılmasına rıza göstermemesinin çocuğun yüksek yararına açıkça aykırı olduğunu ve bu durumda rıza aranmaması gerektiğini belirterek 21/7/2020 tarihinde sağlık tedbiri talebinin kabulüne karar vermiştir. Kararda, ebeveynin aydınlatıldıkları hâlde haklı bir sebep göstermeksizin küçüğe yapılacak tıbbi müdahaleye karşı çıkmalarının çocuğun üstün yararına açıkça aykırı olması durumunda rıza aranmayacağına ilişkin aşı ile ilgili Yargıtay kararına ( Ceza Dairesi, E.2015/87, K.2015/6676, 5/11/2015) atıf yapılmıştır. Kararın gerekçesinde ayrıca yenidoğan topuk kan örneği veya sonucun pozitif çıktığı durumlarda mükerrer kan örneği alınmasına ailelerin rıza göstermemesi hâlinde yenidoğanın \"korunmaya ihtiyacı olan çocuk\" kapsamında değerlendirilmesi gerektiğine ilişkin 13/1/2012 tarihli Sağlık Bakanlığı Hukuk Müşavirliği yazısına yer verilmiştir.  Başvurucu temsilcileri; hastanede doğum sonrası neonatal tarama için topuk kan örneği alındığını, kan örneği alınırken yeni doğan başvurucunun bir hayli zorluk ve sıkıntı yaşadığını, yeniden kan örneği alımını gerektirir bir durum olmadığını, yasal hakları çerçevesinde yeniden kan örneği alımına muvafakat vermediklerini belirterek tedbir kararına itiraz etmiştir. Başvurucu temsilcileri itiraz dilekçesinde ayrıca tedbir kararında Yargıtayın aşıya ilişkin içtihadına dayanıldığını ancak mevcut durumda zorunlu aşı uygulamasının ya da kendilerinin buna muvafakat vermemelerinin söz konusu olmadığını ifade etmiştir. Kayseri  Çocuk Mahkemesi tedbir kararının usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle 29/7/2020 tarihinde itirazı reddetmiştir.  Nihai karar 30/7/2020 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 14/8/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  5395 sayılı Kanun’un “Tanımlar” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:“(1) Bu Kanunun uygulanmasında; a) Çocuk: Daha erken yaşta ergin olsa bile, onsekiz yaşını doldurmamış kişiyi; bu kapsamda,   Korunma ihtiyacı olan çocuk: Bedensel, zihinsel, ahlaki, sosyal ve duygusal gelişimi ile kişisel güvenliği tehlikede olan, ihmal veya istismar edilen ya da suç mağduru çocuğu, İfade eder.” 5395 sayılı Kanun’un “Koruyucu ve destekleyici tedbirler” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “(1) Koruyucu ve destekleyici tedbirler, çocuğun öncelikle kendi aile ortamında korunmasını sağlamaya yönelik danışmanlık, eğitim, bakım, sağlık ve barınma konularında alınacak tedbirlerdir. Bunlardan; … d) Sağlık tedbiri, çocuğun fiziksel ve ruhsal sağlığının korunması ve tedavisi için gerekli geçici veya sürekli tıbbî bakım ve rehabilitasyonuna, bağımlılık yapan maddeleri kullananların tedavilerinin yapılmasına, Yönelik tedbirdir.” 24/4/1930 tarihli ve 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanunu’nun maddesinin birinci fıkrasının (1) ve (7) numaralı bentleri ile  maddesi şöyledir:“Madde3 – Sıhhat ve İçtimai Muavenet Vekaleti bütçeleriyle muayyen hatlar dahilinde olarak aşağıda yazılı hizmetleri doğrudan doğruya ifa eder: 1 - Doğumu (......) teshil ve çocuk ölümünü tenkis edecek tedbirler ... 7 - Çocukluk ve gençlik hıfzıssıhhasına ait işlerle çocuk sıhhat ve bünyesinin muhafaza ve tekamülüne ait tesisatın murakabesi. ... Madde 151 – Sıhhat ve İçtimai Muavenet Vekaleti küçük çocuk hıfzıssıhhası ve bunlarda görülen vefiyatın azaltılması için lazım gelen müesseseler açarak idare eder ve çocuk hıfzıssıhhası faydalarının halk arasında intişar ve tatbikını teshil edecek tedbirleri ittihaz eyler.” 7/5/1987 tarihli ve 3359 sayılı Sağlık Hizmetleri Temel Kanunu'nun “Temel esaslar” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının (l) bendi şöyledir:“Sağlık hizmetleriyle ilgili temel esaslar şunlardır: … (l) Engelli çocuk doğumlarının önlenmesi için, gebelik öncesi ve gebelik döneminde tıbbi ve eğitsel çalışmalar yapılır. Yeni doğan bebeklerin metabolizma hastalıkları için gerekli olan testlerden geçirilerek risk taşıyanların belirlenmesine ilişkin tedbirler alınır. Sağlık Bakanlığının 2014/7 sayılı \"Yenidoğan Tarama Programı\" konulu Genelge’sinin (Genelge) , ,  ve  maddeleri şöyledir: “  Tarama programı kapsamında dogan her bebekten doğumu takiben 48 saat sonra (oral beslenmenin ardından) topuk kan örneği alınması esastır. Ancak mümkün olduğunca çok sayıda bebeğe ulaşabilmek için sağlık kurumlarında doğan bebeklerin sağlık kurumunu terk ettigi son anda topuk tanı örneği alınmalı, eger bu örnek bebek yeterince oral beslenmeden alınmışsa hastaya ilk hafta içinde aile hekimlerine ya da en yakın sağlık kurumuna başvurarak yeni topuk kanı örneği aldırması gerektiği söylenmelidir. ...  Bebeklerden mükerrer veya yeni numune alınırken dikkat edilmesi gereken en önemli husus numunenin 48 saatlik oral beslenmeyi takiben alınmasıdır.  Bebek hastaneden ayrılırken henüz 48 saatlik oral beslenme süresi dolmamışsa mutlaka uygun zamanda mükerrer numune alınmalıdır. Mükerrer numunede test sonuçları \"normal\" ise başka topuk kanı örneği alınmamalıdır. 7 gün içerisinde mükerrer numunenin gönderilmesi zorunludur. ...  48 saatlik oral beslenmeyi takiben alınan numunelerden sonra mükerrer kanörneği alınmamalıdır.” ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/22948",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, velayet altında bulunan başvurucudan mükerrer topuk kan örneği alınmasına ebeveyn tarafından rıza gösterilmemesi üzerine bu hususta mahkemece sağlık tedbiri uygulanmasına karar verilmesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazın koruma amaçlı uygulama imar planında arkeolojik sit alanı olarak belirlenmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 11/5/2017 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların murisi H.K. Samsun'un İlkadım ilçesine bağlı Kılıçdede Mahallesi'nde bulunan 4134 ada 12 parsel sayılı 104 m2 yüz ölçümlü taşınmazın 2/16 payının malikidir. Muris dışında taşınmazda sekiz kişinin daha hissesi bulunmaktadır. Muris H.K. 2016 yılında vefat etmiş olup mirası başvuruculara intikal etmiştir. Başvuruya konu taşınmazın beyanlar hanesine 20/6/1975 tarihinde ''Eski eserler sahası olduğundan mülkiyet hakkı takyitlidir satılmaz.'' şerhi konulmuştur. Trabzon Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun 17/5/1991 tarihli kararı ile taşınmazın  ve  derece arkeolojik sit alanı ilan edilen Dündartepe (Öksürüktepe) Höyüğü sınırlarında kaldığı tespit edilmiştir. Söz konusu taşınmazın bulunduğu alanı kapsayacak şekilde düzenlenen koruma amaçlı imar planı 6/2/2001 tarihinde Samsun Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu (Koruma Bölge Kurulu) tarafından onaylanmıştır. 6/10/2010 tarihinde taşınmazın beyanlar hanesine ''Korunması gerekli taşınmaz kültür varlığıdır.'' şerhi eklenmiştir. Alana ilişkin koruma amaçlı 1/000 ölçekli imar planı tadilatı Koruma Bölge Kurulunun 14/1/2011 tarihli kararıyla uygun bulunmuştur. Başvurucular, taşınmazlarının 1975 yılından bu yana kamulaştırılmaması ve üzerindeki kısıtlamalar yüzünden uğradıkları maddi zararlarının tazmini için 21/1/2016 tarihinde Kültür ve Turizm Bakanlığına (Bakanlık) başvurmuştur. Bakanlığın 2/2/2016 tarihli cevabında, taşınmazın diğer bazı maliklerince de benzer taleplerde bulunulduğu ancak ödeneğin yetersiz olması nedeniyle kamulaştırma işleminin gerçekleştirilemediği bildirilmiştir. Kesin inşaat yasağı bulunan taşınmazda malikler tarafından trampa istenmesi hâlinde koruma amaçlı imar planında taşınmazın yolda kalan kısmının ifraz edilerek terkinin yapılması durumunda trampa programına alınabileceğini belirtilmiştir. Başvurucular 22/2/2016 tarihinde Samsun  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) tazminat davası açmıştır. Başvurucular bu davada, hissedar oldukları taşınmazın 1/1000 ölçekli uygulama imar planında  ve  derece arkeolojik sit alanı olarak belirlendiğini, taşınmaza inşaat yasağı getirildiğini ve uzun süre kamulaştırılmadığını ileri sürerek uğradıkları zararın giderilmesini istemiştir. Mahkeme 28/3/2017 tarihinde yasa yolu kapalı olarak davayı reddetmiştir. Kararda 7/9/2016 tarihinde yürürlüğe giren 20/8/2016 tarihli ve 6745 sayılı Yatırımların Proje Bazında Desteklenmesi ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'la 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'na birtakım hükümler eklendiği vurgulanmıştır. Bu bağlamda uygulama imar planlarında umumi hizmetlere ve resmî kurumlara ayrılan taşınmazların kamulaştırılması için öngörülen beş yıllık sürenin 2942 sayılı Kanun'a eklenen geçici  madde gereğince bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren başlayacağ�� ve bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce açılan ancak henüz karara bağlanmayan veya kararı kesinleşmeyen davalara da bu madde hükümlerinin uygulanacağı belirtilmiştir. Nihai karar 18/4/2017 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiştir.  Başvurucular 9/5/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Mevzuat Hükümleri Konu ile ilgili hukuk için bkz. Hüseyin Ünal, B. No: 2017/24715, 20/9/2018, §§ 17- Konu ile ilgili hukuk için bkz. Ahmet Bölge, B. No: 2014/13133, 28/9/2016, §§ 24-B. Danıştay İçtihadı Danıştay Altıncı Dairesinin 26/10/2017 tarihli ve E.2017/4323, K.2017/8356 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Dosyanın incelenmesinden, davacıların anılan taşınmazı 1962 tarihinde edindikleri, söz konusu taşınmazın da bulunduğu alanın Gayrimenkul Eski Eserler ve Anıtlar Yüksek Kurulunun 1974 tarihli, 8172 sayılı kararıyla doğal sit alanı olarak ilan edildiği, ve aynı Kurulun 1983 tarihli, 15175 sayılı kararı ile sınırları belirlenen ve 1/5000 ile 1/1000 ölçekli imar planlarına göre Boğaziçi Sahil Şeridi ve Öngörünüm Bölgesinde kaldığı, taşınmazın da bulunduğu bu alanda; korunması gereken eserler ve yapılar dışında hiçbir şekilde yapı yapılamayacağı kuralı olduğu, dava konusu taşınmaz üzerinde ekonomik değer taşıyan hiçbir yapı olmadığı ve davacılar tarafından bahçe olarak kullanıldığı, taşınmazın 1983 onanlı 1/1000 ölçekli Boğaziçi Öngörünüm Bölgesi Uygulama İmar Planında, \"konut alanı\" kullanımında kaldığı, ancak taşınmaza Boğaziçi Kanunu'nun geçici  maddesi uyarınca yeşil alan statüsü uygulandığı, bu kullanımlara ayrılan parsellerde korunması gerekli kültür varlığı dışında hiçbir yapı yapılamayacağı anlaşılmaktadır. Uyuşmazlıkta, davaya konu taşınmaz için yapılaşma izni verilmesinin yasal olarak mümkün olmadığı, zira taşınmazın baştan beri Boğaziçi Öngörünüm bölgesinde olması ve doğal sit alanında kalması nedeniyle zaten konumu gereği kısıtlı bir taşınmaz olduğu, kamulaştırmasız el atma davalarının, üzerinde yapılaşma imkanı bulunan taşınmazların sonradan kamu hizmetine ayrılması sonucunda taşınmazda meydana gelen hukuki kısıtlamalar nedeniyle açılabileceği, buna karşın, bulunduğu alan veya bölge gereği doğal olarak kısıtlılık halini bünyesinde barındıran taşınmazlarda 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun uygulanamayacağı, yukarıda yer verilen 2863 sayılı Kanunun ilgili şartları sağlanarak \"takas\" talebinde bulunulabilecek olup bu talebin de somut olaya göre değerlendirileceği sonucuna ulaşılmaktadır.Bu durumda, idarelerin sit alanlarında kamulaştırma yapma zorunluluğunun bulunmadığı, ancak bu statüde bulunan taşınmazlar için hazine taşınmazlarıyla takas imkanının sunulması için koruma amaçlı imar planı bulunması gerektiği, koruma amaçlı imar planı yapımı için idarelere sit ilanından bu yana belli bir yasal süre tanındığı, esasen uyuşmazlığa konu taşınmazın kısıtlılığının 2960 sayılı Kanundan kaynaklandığı ve kamulaştırılması zorunlu bir statüde bulunmadığı, bu nedenle kamulaştırmasız el atma nedeniyle oluşan bir zarardan da bahsedilemeyeceğinden davanın reddine karar verilmesi gerekmekte iken dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına ilişkin kararda isabet bulunmamaktadır.\"  Danıştay Altıncı Dairesinin 12/12/2017 tarihli ve E.2017/3161, K.2017/10690 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Dosyanın incelenmesinden, davacının anılan taşınmazı 2014 tarihinde intikal yoluyla edindiği, söz konusu taşınmazın da bulunduğu alanın Gayrimenkul Eski Eserler ve Anıtlar Yüksek Kurulunun 1974 tarihli, 8172 sayılı kararıyla doğal sit alanı olarak ilan edildiği, ve aynı Kurulun 1983 tarihli, 15175 sayılı kararı ile sınırları belirlenen ve 1/5000 ile 1/1000 ölçekli imar planlarına göre Boğaziçi Sit Alanı Geri görünüm ve Etkilenme Bölgesinde kaldığı, taşınmazın da bulunduğu bu alanda; korunması gereken eserler ve yapılar dışında hiçbir şekilde yapı yapılamayacağı kuralı olduğu, taşınmazın, 1984 onay tarihli 1/5000 Ölçekli Boğaziçi Doğal ve Tarihi Sit Değerlerini İçeren Nazım İmar Planında yeşil alanda ve 1983 onay tarihli 1/1000 ölçekli Boğaziçi Öngörünüm Bölgesi Uygulama İmar Planının Boğaziçi İmar Yüksek Koordinasyon Kurulunun 2011 tarihli, 2011/2 sayılı kararı ile sayısallaştırılmış paftasında kent bütününe hizmet eden yeşil alanda kaldığı, taşınmazın koruya katılacak alan olarak düzenleneceği kararı alınmış olduğu, bu kullanımlara ayrılan parsellerde korunması gerekli kültür varlığı dışında hiçbir yapı yapılamayacağı anlaşılmaktadır. Uyuşmazlıkta, davaya konu taşınmaz için yapılaşma izni verilmesinin yasal olarak mümkün olmadığı, zira taşınmazın baştan beri Boğaziçi Öngörünüm bölgesinde olması ve doğal sit alan��nda kalması nedeniyle zaten konumu gereği kısıtlı bir taşınmaz olduğu, kamulaştırmasız el atma davalarının, üzerinde yapılaşma imkanı bulunan taşınmazların sonradan kamu hizmetine ayrılması sonucunda taşınmazda meydana gelen hukuki kısıtlamalar nedeniyle açılabileceği, buna karşın, bulunduğu alan veya bölge gereği doğal olarak kısıtlılık halini bünyesinde barındıran taşınmazlarda 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun uygulanamayacağı, yukarıda yer verilen 2863 sayılı Kanunun ilgili şartları sağlanarak \"takas\" talebinde bulunulabilecek olup bu talebin de somut olaya göre değerlendirileceği sonucuna ulaşılmaktadır.Bu durumda, idarelerin sit alanlarında kamulaştırma yapma zorunluluğunun bulunmadığı, ancak bu statüde bulunan taşınmazlar için hazine taşınmazlarıyla takas imkanının sunulması için koruma amaçlı imar planı bulunması gerektiği, koruma amaçlı imar planı yapımı için idarelere sit ilanından bu yana belli bir yasal süre tanındığı, esasen uyuşmazlığa konu taşınmazın kısıtlılığının 2960 sayılı Kanundan kaynaklandığı ve kamulaştırılması zorunlu bir statüde bulunmadığı, bu nedenle kamulaştırmasız el atma nedeniyle oluşan bir zarardan da bahsedilemeyeceğinden davanın reddine karar verilmesi gerekmekte iken dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına ilişkin kararda isabet bulunmamaktadır. Öte yandan, bozma kararı üzerine verilecek kararda, husumet bakımından da yeniden bir değerlendirme yapılacağı açıktır.\"  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/23503",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazın koruma amaçlı uygulama imar planında arkeolojik sit alanı olarak belirlenmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığından bahisle atamanın yapılmamasına ilişkin işlemin iptali amacıyla açılan davanın süre aşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının, kişisel verilerin güvenlik soruşturmasına esas alınması nedeniyle özel hayata saygı hakkı kapsamındaki kişisel verilerin korunmasını isteme hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Sağlık Bakanlığı tarafından Diyarbakır Çocuk Hastalıkları Hastanesine sözleşmeli hemşire olarak yerleştirilen başvurucunun ataması güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığından bahisle gerçekleştirilmemiştir. Başvurucu vekili 24/3/2018 tarihinde anılan işlemin iptali istemiyle Ankara  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır. Mahkeme 7/3/2019 tarihinde davayı reddetmiştir. Kararın gerekçesinde, başvurucunun yürüteceği kamu görevinin özelliği dikkate alındığında, güvenlik soruşturması sonucu olumsuz kabul edilerek atamanın gerçekleştirilmemesine ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı vurgulanmıştır. Karara karşı yapılan istinaf başvurusu, Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi (İstinaf Mahkemesi) tarafından 31/12/2019 tarihinde süre aşımı nedeniyle reddedilmiştir. Kararın gerekçesinde; mahkeme kararının başvurucu vekiline 27/4/2019 tarihinde tebliğ edildiği, incelemeye konu istinaf başvurusunun ise 25/6/2019 tarihinde yapıldığı, otuz günlük yasal süre geçtikten sonra istinaf başvurusunda bulunulduğu ifade edilmiştir. Kararda ayrıca; başvurucunun 20/5/2019 tarihinde yürütmenin durdurulması adı altında yatırdığı harcın istinaf harcı olarak yatırıldığı kabul edilse dahi anılan tarihte istinaf başvurusu dilekçesinin bulunmadığı vurgulanmıştır. Başvurucu, nihai hükmü 29/1/2020 tarihinde öğrendikten sonra 4/3/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/9543",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığından bahisle atamanın yapılmamasına ilişkin işlemin iptali amacıyla açılan davanın süre aşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının, kişisel verilerin güvenlik soruşturmasına esas alınması nedeniyle özel hayata saygı hakkı kapsamındaki kişisel verilerin korunmasını isteme hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, maaş bordrosunda belirtilen özel hizmet tazminatı oranının %145’ten %75’e düşürülmesi üzerine Ankara  İdare Mahkemesinde açtığı iptal davasının reddedildiğini, yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmadığını belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.   Başvuru, 24/3/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumunun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 22/5/2014 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 27/6/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 17/7/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, T. Ziraat Bankası A.Ş.’de 22/1/1990 tarih ve 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin ek (I) sayılı cetvelinde yer alan müdür yardımcılığı görevini yürütmekte iken özelleştirme nedeniyle 24/11/1994 tarih ve 4046 sayılı Özelleştirme Uygulamaları Hakkında Kanun’un  maddesi uyarınca 31/5/2002 tarihinde Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığına (SGK) uzman olarak atanmıştır. 21/7/2005 tarihli ve 25882 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 5398 sayılı Kanun’un  maddesiyle 4046 sayılı Kanun’un  maddesi yeniden düzenlenmiş;  maddenin altıncı fıkrasının birinci cümlesinde yer alan ve 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin ek (I) sayılı cetvelinde gösterilen personelden, 4046 sayılı Kanun’a göre başka kurumlara atanan personel için geçerli şahsa bağlı hak uygulamasının “üç yıl süre ile” sınırlı olarak uygulanmasını öngören kanun maddesinin Anayasa Mahkemesince iptali istenmiş, Anayasa Mahkemesinin 29/12/2005 tarih ve E.2005/110, K.2005/111 sayılı kararıyla iptal istemi reddedilmiştir. Başvurucunun 2006 yılının Temmuz ayında 421,99 TL olarak hesaplanan maaşı; maaş bordrosunda belirtilen özel hizmet tazminatı oranının %145’ten %75’ düşürülmesi sonucunda 2006 yılının Ağustos ayı itibarıyla 128,09 TL olarak hesaplanmıştır. Başvurucu, özel hizmet tazminatı oranının %145’ten %75’e düşürülmesine ilişkin idari işlemin iptali ve yürütmesinin durdurulması ile uğradığı parasal kayıpların ödenmesi istemiyle 16/10/2006 tarihinde Ankara  İdare Mahkemesinde dava açmıştır. Mahkemece, 27/12/2006 tarihli kararla; 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 27/ maddesinde öngörülen yürütmenin durdurulması şartlarının gerçekleşmediği gerekçesiyle yürütmenin durdurulması isteminin reddine karar verilmiştir.  Ankara  İdare Mahkemesinin 13/11/2007 tarih ve E.2006/2369, K.2007/2412 sayılı kararıyla; başvurucunun davası reddedilmiştir. Mahkeme kararının ilgili kısımları şöyledir: “15/8/2003 tarihli ve 25200 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 4971 sayılı Kanun’un  maddesiyle 4046 sayılı Kanun’un  maddesi yeniden düzenlenerek şahsa bağlı hak uygulamasına sınır getirilmiş, 4971 sayılı Kanun’un geçici  maddesinin birinci cümlesinde ise 4971 sayılı Kanun’un yayımı tarihinden önce 4046 sayılı Kanun’un  maddesi gereğince şahsa bağlı hakları saklı tutulan ve halen bu haktan yararlanan personelin şahsa bağlı haklarının 4971 sayılı Kanun’un yayımı tarihinden itibaren üç yıl sonra sona ereceği kurala bağlanmıştır. Bunun yanı sıra, 4046 sayılı Kanun’un  maddesi 5398 sayılı Kanun’un  maddesiyle yeniden düzenlenmiş, aynı Kanun’un  maddesiyle 4046 sayılı Kanun’a eklenen geçici  maddenin birinci fıkrasının  cümlesinde de 4971 sayılı Kanun’un geçici  maddesi uyarınca şahsa bağlı hakları 15/8/2003 tarihinden itibaren üç yıl süreyle saklı tutulan personelin şahsa bağlı haklarının 14/8/2006 tarihinde sona ereceği belirtilmiştir. Öte yandan, 21/7/2005 tarihli ve 25882 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 5398 sayılı Kanun’un  maddesiyle yeniden düzenlenen 4046 sayılı Kanun’un  maddesinin altıncı fıkrasının birinci cümlesinde yer alan ve 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararname eki (1) sayılı cetvelde yer alan, görevdeyken 4046 sayılı Kanun gereği başka kurumlara atananlar için öngörülen şahsa bağlı hak uygulamasının \"üç yıl süreyle sınırlı olarak uygulanmasını öngören\" kuralın iptali istemiyle açılan dava, Anayasa Mahkemesinin 29/12/2005 tarih ve E.2005/110, K.2005/111 sayılı kararıyla reddedilmiştir. Dava dosyasının incelenmesinden, T. Ziraat Bankası A.Ş. Genel Müdürlüğünde çalışmakta iken 4046 ve 4603 sayılı Kanun hükümleri uyarınca Emekli Sandığına uzman olarak atanan davacıya eski görev yerindeyken aylık net 294,30 TL ödendiği, bu görevi sırasında davacıya ödenen özel hizmet tazminatı oranının %145 olduğu, davacının yeni görev yerinde uzman görevi için öngörülen özel hizmet tazminatı %75 olduğundan eski görev yerindeki özel hizmet tazminatı oranının davacıya ödenmesine devam edildiği, ancak yukarıda anılan Kanun hükümleri uyarınca şahsa bağlı hak uygulamasının davacı için 14/08/2006 tarihinde sona ermesi üzerine davacıya da diğer uzmanlar gibi %75 oranında özel hizmet tazminatı ödenmeye başlanması üzerine bakılan davanın açıldığı, öte yandan, davacıya atandığı tarihte ödenen maaş miktarı ile Sosyal Güvenlik Kurumundaki yeni kadrosu için ödenen maaş arasındaki fark kapandığından fark tazminatı ödenmesi uygulamasına da son verildiği anlaşılmaktadır. Yukarıda yapılan düzenleme ile özelleştirme kapsamına alınan kurumlarda görev yapmakta iken 4046 sayılı Kanun uyarınca başka kurumlara 15/08/2003 tarihinden önce atananların 14/08/2006 tarihinden itibaren şahsa bağlı hak uygulamasından yararlanmalarına hukuki olanak bulunmamaktadır. Uyuşmazlık konusu olayda, davacının şahsa bağlı haklar uygulamasından yararlanma süresi sona erdiğinden dava konusu işlemde hukuka aykırılık görülmemiştir.” Temyiz üzerine, Danıştay Beşinci Dairesinin 22/10/2010 tarih ve E.2008/3813, K.2010/6100 sayılı ilâmıyla hüküm onanmıştır. Karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 27/12/2013 tarih ve 2011/2346, K.2013/11019 sayılı kararıyla reddedilmiştir. Karar, başvurucuya 21/2/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu, 24/3/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 2577 sayılı Kanun’un  maddesinin (2) numaralı fıkrası,  maddesinin (3) ve (4) numaralı fıkraları,  maddesinin (5) numaralı fıkrası,  maddesi,  maddesinin (3) numaralı fıkrası ile  maddesi, 4046 sayılı Kanun’un  maddesinin  fıkrası şöyledir: “399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye ekli (1) sayılı cetvelde belirtilen kadrolarda görev yapmakta iken nakle tâbi tutulan personelin (bu Kanuna göre anonim şirket halinde birleştirilen kuruluşlardaki personel dâhil), Devlet Personel Başkanlığına bildirildikleri tarihteki kadrolarına ilişkin olarak bildirim tarihi itibarıyla almakta oldukları aylık, ek gösterge, zam, özel hizmet tazminatı, makam tazminatı, temsil tazminatı, görev tazminatı bir bütün olarak, göreve başladıkları tarihi izleyen aybaşından geçerli olmak üzere üç yıl süre ile saklı tutulur ve şahsa bağlı haktan yararlanılan süreler 5434 sayılı Kanun’un ek 68 inci ve ek 73 üncü maddelerinde belirtilen sürelerin hesabında (daha önce nakledilenler dâhil) dikkate alınır. İlgililerin yeni kadrolarına atandıkları tarihten önce, eski kadroları için mevcut olan ve saklı haklar kapsamında bulunan gösterge, puan, oran ve katsayı artışları şahsa bağlı haklarda artış sayılır. Ancak eski kadro için bu tarihten sonra ihdas edilmiş hiçbir malî ve sosyal hak ve yardım ile sair ödemeler şahsa bağlı hak kapsamında değerlendirilmez. Atanılan kadrodaki derece yükselmeleri veya kademe ilerlemeleri, aylık gösterge ve ek gösterge dışındaki ödemelerde, şahsa bağlı olarak saklı tutulan hakların ödendiği eski kadronun derecelerinin yükseltilmesi veya kademelerinin ilerletilmesi sonucunu doğurmaz. Bu personelin (bu Kanuna göre anonim şirket halinde birleştirilen kuruluşlardaki personel dâhil), Devlet Personel Başkanlığına bildirildikleri tarihteki kadrolarına ilişkin olarak bildirim tarihi itibarıyla almakta oldukları aylık, ek gösterge, ikramiye, her türlü zam ve tazminatları (ek tazminat ve bankacılık tazminatı dâhil), makam tazminatı, temsil tazminatı, görev tazminatı, ücret (fazla mesai ücreti hariç), ek ücret, ek ödeme ve benzeri adlarla yapılan ödemelerin toplam net tutarının (bu tutar sabit bir değer olarak esas alınır); nakledildiği kurum ve kuruluş tarafından şahsa bağlı hak olarak ödenen aylık, ek gösterge, zam, özel hizmet tazminatı, makam tazminatı, temsil tazminatı, görev tazminatı ödemeleri ile şahsa bağlı hak dışında yapılan ikramiye, ücret, ek ücret, ek ödeme, ek tazminat, teşvik ödemesi, döner sermaye payı ve benzeri adlarla yapılan her türlü ödemelerin (fazla mesai ücreti, fiilen yapılan ders karşılığı ödenen ek ders ücreti hariç) toplam net tutarından fazla olması hâlinde aradaki fark tutarı, herhangi bir vergi ve kesintiye tâbi tutulmaksızın fark kapanıncaya kadar ayrıca tazminat olarak ödenir. Atandıkları kurumdaki kadro unvanı veya pozisyonlarında isteğe bağlı olarak herhangi bir değişiklik olanlarla, başka kurumlara geçenlere şahsa bağlı hak uygulaması ile fark tazminatı ödenmesine son verilir.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/4025",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, maaş bordrosunda belirtilen özel hizmet tazminatı oranının %145’ten %75’e düşürülmesi üzerine Ankara 8. İdare Mahkemesinde açtığı iptal davasının reddedildiğini, yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmadığını belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hidroelektrik santrali (HES) projesiyle ilgili idarece verilen \"Çevresel Etki Değerlendirilmesi (ÇED) gerekli değildir\" kararının iptali istemiyle açılan davanın süre yönünden reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının; projenin, yörede ikametedenlerin yaşamlarında meydana getireceği olumsuz etki nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığının korunması hakkınınihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 5/8/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca 12/2/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 6/1/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 9/3/2015 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 18/3/2015 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiştir. Başvurucular, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Amasya ili Taşova ilçesi sınırları içerisinde Yeşilırmak Nehri üzerine kurulması planlanan Umutlu Hidroelektrik Santrali Projesi hakkında Çevre ve Orman Bakanlığı ÇED ve Planlama Müdürlüğünce 31/5/2007 tarihinde “Çevresel Etki Değerlendirmesi gerekli değildir” kararı verilmiştir. Kararın, projenin uygulandığı bölgede ilan edilmesi ile ilgili emir, Amasya Valiliği İl Çevre ve Orman Müdürlüğünce 12/6/2007 tarihli yazı ile Taşova Kaymakamlığına bildirilmiştir. Karar, Taşova Belediye Başkanlığı tarafından 23/6/2007 ile 2/7/2007 tarihleri arasında Belediye ilan panosuna asılmak suretiyle ve Umutlu Köyü Muhtarlığınca 26/6/2007 tarihinde köy hoparlöründen yayımlanarak ilan edilmiştir. O dönemde Umutlu köyü muhtarı olan başvurucu İlhan Özsoy, bilgi edinme hakkı kapsamında 5/11/2008 tarihli dilekçe ile Amasya Valiliği İl Çevre ve Orman Müdürlüğünden proje ile ilgili \"ÇED gereklidir veya gerekli değildir\"kararı verilip verilmediği hususunun tespiti ile proje tanıtım dosyasının bir suretinin verilmesini talep etmiştir. Amasya Valiliği İl Çevre ve Orman Müdürlüğünün 5/1/2009 tarihli cevap yazısında proje ile ilgiliÇevre ve Orman Bakanlığınca \"ÇED gerekli değildir\" kararı verildiğibelirtilmiştir. Başvurucular 14/5/2009 tarihli dilekçe ile kararın geri alınması yönünde Çevre ve Orman Bakanlığına başvurmuş, Çevre ve Orman Bakanlığı Çevresel Etki Değerlendirmesi ve Planlama Genel Müdürlüğünün 16/6/2009 tarihli yazısı ile talep reddedilmiştir. İdarenin ret kararı üzerine başvurucular, kurulması düşünülen tesisin insan ve çevre sağlığı açısından risk oluşturacağını, tarım alanlarına zarar vereceğini belirterek 16/6/2009 tarihli işlemin iptali talebiyle Samsun  İdare Mahkemesinin E.2009/1007 sayılı dosyasında dava açmışlardır. Mahkeme, 28/12/2009 tarihli ve E.2009/1007, K.2009/1372 sayılı kararı ile davayı süre yönünden reddetmiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısımları şöyledir:\"... Dosyanın incelenmesinden, Amasya ili Taşova İlçesi sınırları içerisinde, Yeşilırmak Nehri üzerinde kurulması planlanan Umutlu Hidroelektrik Santrali Projesi hakkında 31/5/2007 tarihinde \"ÇED Gerekli Değildir\" kararı verildiği, davacılar tarafından 14/5/2009 günlü dilekçe ile \"ÇED Gerekli Değildir\" kararının geri alınması yönünde yapılan başvurunun 16/6/2009 günlü ve 35385 sayılı işlem ile reddi üzerine bakılmakta olan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.Uyuşmazlık konusu olayda, yukarıda alıntısına yer verilen Yönetmeliğin  maddesi ile, Çevresel Etki Değerlendirmesi Gereklidir veya Çevresel Etki Değerlendirmesi Gerekli Değildir kararlarının Valiliğe ve proje sahibine bildirileceği, Valiliğin bu kararı taşra teşkilatlarına ve halka duyuracağı hükme bağlanmakla, kurulması düşünülen tesisin bulunduğu yörede yaşayan ve dolayısıyla menfaatleri etkilenecek olan kişi ve kurumlara \"Çevresel Etki Değerlendirmesi Gerekli Değildir\" kararı duyurularak söz konusu kişi ve kurumların bilgilendirilmesinin amaçlandığı, yine anılan yönetmelik incelendiğinde, dava konusu işlemin, tüm ilgililere ayrı ayrı bildirimini zorunlu kılan birhükmün de bulunmadığı gibi, bu hususun olanaklı da olmadığı, duyuru yapılmak suretiyle yörede yaşayan kişilerin dava konusu işlemden haberdar olduklarının kabulü gerektiği, aksi halde, işlemin herhangi bir tarihte öğrenildiğinden bahisle ilanihaye dava edilebilir olmasının idari istikrar ve kamu düzenine uygun olmayacağı açıktır.Bu durumdan, \"ÇED Gerekli Değildir\" kararının halka duyurulması için Taşova Belediye Başkanlığına gönderildiği ve anılan Belediyece 23/6/2007 ile 2/7/2007 tarihleri arasında ilan edildiği yine, dava konusu işlemin Umutlu Köyü Muhtarlığı tarafından 26/6/2007 tarihinde ilan ediliği anlaşıldığından, ilan tarihinin sona erdiği tarihte kurulması düşünülen tesisin bulunduğu bölgede yaşayan kişi ve kurumların dava konusu işlemden haberdar olduklarının kabulü zorunlu olduğunda, bu tarihten itibaren 60 günlük dava açma süresi içinde iş bu davanın açılması veya aynı süre içerisinde İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddeleri kapsamında idareye başvurularak, işlemin geri alınması, kaldırılması veya değiştirilmesini istemeleri idarenin tutumuna göre başvuruya kadar geçen sürede hesaba katılarak kalan dava açma süresi içerisinde bakılmakta olan davanın açılması gerekirken bu süreler geçirilmek suretiyle 14/5/2009 günlü başvuruya verilen cevap üzerine açılan davanın süresinde olmadığı sonuç ve kanaatine varılmıştır....\" Temyiz üzerine Danışay Altıncı Dairesinin 14/7/2010 tarihli ve E.2010/3561, K.2010/7719 sayılı ilamı ile hüküm bozulmuştur. Bozma gerekçesinin ilgili kısımları şöyledir:\"...Dosyanın incelenmesinden, uyuşmazlığa konu, Umutlu HES projesi hakkında, davalı İdarece verilen \"ÇED gerekli değildir\" kararının 7201 sayılı Tebligat Kanunu uyarınca davacılara tebliğine ilişkin herhangi bir bilgi ve belgenin bulunmadığı, davacılar tarafından söz konusu işlemden haberdar olunması üzerine işlemin geri alınması istemiyle 14/5/2009 tarihinde davalı idareye başvuruda bulunulduğu, başvurunun reddine ilişkin 16/6/2009 günlü işlemin 20/6/2009 gününde tebliği üzerine 11/9/2009 tarihinde bakılan davanın açıldığı anlaşılmaktadır. Bu durumda idare mahkemesince yasal süre içerisinde açılan davanın esası incelenmek suretiyle yeniden bir karar verilmesi gerekmektedir.Açıklanan nedenlerle Samsun  İdare Mahkemesinin 28/12/2009 günlü, E.2009/1007, K.2009/1372 sayılı kararının bozulmasına, ...\" İdarece yapılan karar düzeltme talebi, Danıştay Ondördüncü Dairesinin 16/4/2013 tarihli ve E.2011/12838, K.2013/2792 sayılı ilamı ile kabul edilerek bozma kararı kaldırılmış ve İlk Derece Mahkemesinin kararı onanmıştır. Onama ilamının ilgili kısımları şöyledir: \"...Karar veren Danıştay Ondördüncü Dairesince, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun  maddesinin  fıkrasının (c) bendine göre kararın düzeltilmesi istemi yerinde görüldüğünden, Danıştay Altıncı Dairesinin 14/07/2010 günlü, E:2010/3561, K:2010/7719 sayılı kararı kaldırılarak, 644 ve 648 sayılı Kanunu Hükmünde Kararnameler uyarınca husumet Çevre ve Şehircilik Bakanlığı'na yöneltilerek işin esası yeniden incelendi.Dava; Amasya İli, Taşova İlçesi sınırları içerisinde Yeşilırmak Nehri üzerinde kurulması planlanan \"Umutlu HES Projesi\" hakkında davalı idare tarafından verilen \"ÇED gerekli değildir\" kararının geri alınması yönünde yapılan başvurunun reddine ilişkin 16/06/2009 günlü 4359 sayılı davalı idare işleminin iptali istemiyle açılmış, İdare Mahkemesince; \"ÇED Gerekli Değildir\" kararının halka duyurulması için Taşova Belediye Başkanlığına gönderildiği ve anılan Belediyece 23/06/2007 - 02/07/2007 tarihleri arasında ilan edildiği, yine, dava konusu işlemin Umutlu Köyü Muhtarlığı tarafından 26/06/2007 tarihinde ilan edildiği, ilan tarihinin sona erdiği tarihte kurulması düşünülen tesisin bulunduğu bölgede yaşayan kişi ve kurumların dava konusu işlemden haberdar olduklarının kabulü gerektiği, bu tarihten itibaren 60 günlük dava açma süresi içinde davanın açılması veya aynı süre içerisinde 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun  maddesi kapsamında idareye başvurularak, işlemin geri alınması, kaldırılması veya değiştirilmesinin istenilmesi, idarenin tutumuna göre başvuruya kadar geçen sürede hesaba katılarak kalan dava açma süresi içerisinde bakılmakta olan davanın açılması gerekirken, bu süreler geçirilmek suretiyle 14/05/2009 günlü başvuruya verilen cevap üzerine açılan davanın süresinde olmadığı gerekçesiyle davanın süreaşımı nedeniyle reddine karar verilmiş, bu karar davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.İdare ve vergi mahkemeleri tarafından verilen kararların temyiz yolu ile incelenerek bozulabilmeleri 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun  maddesinde belirtilen nedenlerden birinin bulunması halinde mümkündür. Samsun  İdare Mahkemesinin 28/12/2009 günlü, E:2009/1007, K:2009/1372 sayılı kararı ve dayandığı gerekçe, hukuk ve usule uygun olup, bozulmasını gerektirecek bir sebep de bulunmadığından, anılan kararın ONANMASINA,...\" Karar, 11/7/2013 tarihinde başvurucular vekiline tebliğ edilmiş; 5/8/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. Ulusal Yargı Ağı Projesi (UYAP) bilişim sistemi ile yapılan mernis sorgulamasına göre başvuruculardan İzzet Taş 14/7/2015, Mustafa Koç 28/3/2014, Veis Özdemir ise 24/4/2015 tarihinde vefat etmiştir. B. İlgili Hukuk 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\" Dava açma süresi, özel kanunlarında ayrı süre gösterilmeyen hallerde Danıştayda ve idare mahkemelerinde altmış ve vergi mahkemelerinde otuz gündür.... İlanı gereken düzenleyici işlemlerde dava süresi, ilan tarihini izleyen günden itibaren başlar. Ancak bu işlemlerin uygulanması üzerine ilgililer, düzenleyici işlem veya uygulanan işlem yahut her ikisi aleyhine birden dava açabilirler. Düzenleyici işlemin iptal edilmemiş olması bu düzenlemeye dayalı işlemin iptaline engel olmaz.\" 2577 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\" Süreler, tebliğ, yayın veya ilan tarihini izleyen günden itibaren işlemeye başlar. Tatil günleri sürelere dahildir. Şu kadarki, sürenin son günü tatil gününe rastlarsa, süre tatil gününü izleyen çalışma gününün bitimine kadar uzar. Bu Kanunda yazılı sürelerin bitmesi çalışmaya ara verme zamanına rastlarsa bu süreler, ara vermenin sona erdiği günü izleyen tarihten itibaren yedi gün uzamış sayılır.\" 2577 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\" İlgililer tarafından idari dava açılmadan önce, idari işlemin kaldırılması, geri alınması değiştirilmesi veya yeni bir işlem yapılması üst makamdan, üst makam yoksa işlemi yapmış olan makamdan, idari dava açma süresi içinde istenebilir. Bu başvurma, işlemeye başlamış olan idari dava açma süresini durdurur. Altmış gün içinde bir cevap verilmezse istek reddedilmiş sayılır. İsteğin reddedilmesi veya reddedilmiş sayılması halinde dava açma süresi yeniden işlemeye başlar ve başvurma tarihine kadar geçmiş süre de hesaba katılır.\" Olay tarihinde yürürlükte olan 16/12/2003 tarihli ve 25318 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevresel Etki Değerlendirmesi Yönetmeliği'nin  maddesi şöyledir:\"Bakanlık 15 inci maddenin (a), (b), (c) bendinde yer alan projeleri, EK-IV’deki kriterler çerçevesinde inceler ve değerlendirir. Bakanlık, bu aşamada gerekli görülmesi halinde proje sahibinden projesi ile ilgili geniş kapsamlı bilgi vermesini, araç gereç sağlamasını, yeterliği kabul edilebilir kuruluşlarca analiz, deney ve ölçümler yapmasını veya yaptırmasını isteyebilir.Bakanlık on beş işgünü içinde inceleme ve değerlendirmelerini tamamlayarak proje hakkında “Çevresel Etki Değerlendirmesi Gereklidir” veya “Çevresel Etki Değerlendirmesi Gerekli Değildir” kararını beş işgünü içinde verir, kararı Valiliğe ve proje sahibine bildirir. Valilik bu kararı taşra teşkilatlarına ve halka duyurur.Çevresel Etki Değerlendirmesi gerekli değildir kararı verilen proje için 5 yıl içinde yatırıma başlanmaması durumunda Çevresel Etki Değerlendirmesi gerekli değildir kararı geçersiz sayılır.“Çevresel Etki Değerlendirmesi Gereklidir”kararı alınan projeler 7 nci madde uyarınca Çevresel Etki Değerlendirmesine tabidir. Bir yıl içinde 8 inci maddeye göre Çevresel Etki Değerlendirmesi sürecininbaşlatılmaması durumunda başvuru geçersiz sayılır.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/5974",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hidroelektrik santrali HES) projesiyle ilgili idarece verilen Çevresel Etki Değerlendirilmesi ÇED) gerekli değildir kararının iptali istemiyle açılan davanın süre yönünden reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının; projenin, yörede ikamet edenlerin yaşamlarında meydana getireceği olumsuz etki nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığının korunması hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, zor kullanılarak gözaltına alınma sırasında yaralanma nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 27/1/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: 17/8/2014 tarihinde İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde bulunan Galatasaray Lisesi önünde Soma'da yaşanan maden kazasını protesto etmek amacıyla toplanan ve tramvay yolunu kapatarak oturma eylemi yapan 150-160 kişilik gruba dağılmaları yönünde uyarılar yapılmasına rağmen grubun dağılmaması ve kolluk güçlerine taş, soda şişesi vb. maddeler atması nedeniyle müdahale edilmiş olduğu kolluk tarafından tutulan tutanaktan anlaşılmaktadır. Gruba müdahale edilmesi sırasında başvurucu, bulunduğu kiliseden zor kullanmak suretiyle çıkarılarak gözaltına alınmıştır. Başvurucunun adli muayene raporunda, boynunda 10x10 cm alanda kızarıklık ile sol koltuk altı bölgesinde 5x10 cm alanda kızarıklık tespit edilmiştir. Başvurucunun şikâyeti üzerine başlatılan soruşturmada İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından başvurucunun dosyaya sunduğu kamera kayıtlarının çözümlemesi yaptırılmış ve adli muayene raporu değerlendirilmiştir. Olaya ilişkin kamera kaydı görüntülerinde, başvurucunun kilise kapısından sürüklenerek çıkarıldığı, bu sırada kendisine \"Kalk, ayağa kalk.\" diye bağırıldığı, boğazından tutularak ayağa kaldırılmaya çalışıldığı, başvurucunun ayağa kalkmaması üzerine \"Ayaklarından tutun.\" şeklinde konuşulduğu, başvurucunun ters kelepçeli iken kolları ve ayaklarından tutulmak suretiyle taşındığı, daha sonra ayaklarından tutan polislerin başvurucuyu bıraktıkları, başvurucunun \"Kolum!\" şeklinde bağırarak ayağa kalktığı, böylelikle caddede ilerlemeye devam ettikleri tespit edilmiştir. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı olaya ilişkin olarak 15/12/2016 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına dair karar vermiştir. Karar gerekçesinde, başvurucu hakkında 6/10/1983 tarihli ve 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Hakkında Kanun'a muhalefet suçundan işlem yapıldığı, hakkında yakalama işlemi yapılmak istendiğinde başvurucunun kolluk görevlilerine direndiği, olay tarihinde yakalanan şüpheli sayısı, tespit edilen yaralanmanın niteliği ve derecesi dikkate alındığında kolluk görevlilerinin zor kullanırken orantılı davranmadığına, zor kullanma yetkisinde sınırı aşarak sahip oldukları nüfuzu kötüye kullanmak suretiyle müştekiyi kasten yaraladıklarına ilişkin delil bulunmadığı sonucuna ulaşıldığı belirtilmiştir. Başvurucunun kovuşturmaya yer olmadığına dair karara yaptığı itiraz, İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğince 2/1/2017 tarihinde reddedilmiştir. Başvurucu 27/1/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu hakkında görevi yaptırmamak için direnme, kanuna aykırı toplantı ve yürüyüşlere silahsız katılarak ihtara rağmen kendiliğinden dağılmama suçlarından açılan kamu davasında 15/10/2018 tarihinde, başvurucunun alınan tüm savunmalarında suçlamaları kabul etmediği, olay tarihinde toplantı ve gösteri yürüyüşüne katılmadığını iddia ettiği, başvurucunun polisler tarafından yakalandığı yer, olay günü toplantı ve gösteri yürüyüşünün yapıldığı belirtilen alandaki kalabalık içinde olayla bağlantısı bulunmayan kişilerin de yer alma ihtimalinin bulunması dikkate alındığında başvurucunun olayla bağlantısı olduğuna dair her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı deliller elde edilemediğinden üzerine atılı suçlar sabit olmadığı gerekçesiyle beraatine karar verilmiştir. Anılan karar istinaf edilmeden kesinleşmiştir.  2911 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci ve ikinci fıkraları şöyledir:\"Kanuna uygun olarak başlayan bir toplantı veya gösteri yürüyüşü, daha sonra 23 üncü maddede belirtilen kanuna aykırı durumlardan bir veya birkaçının vuku bulması sebebiyle, Kanuna aykırı toplantı veya gösteri yürüyüşü hâline dönüşürse:...Bu amir, topluluğa Kanuna uyularak dağılmalarını, dağılmazlarsa zor kullanılacağını ihtar eder. Topluluk dağılmazsa zor kullanılarak dağıtılır.\" 4/7/1934 tarihli ve 2559 sayılı Polis Vazife ve Salȃhiyet Kanunu’nun  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Polis,A) Suçüstü hâlinde veya gecikmesinde sakınca bulunan diğer hâllerde suç işlendiğine veya suça teşebbüs edildiğine dair haklarında kuvvetli iz, eser, emare veya delil bulunan şüphelileri,B) Haklarında yetkili mercilerce verilen yakalama veya tutuklama kararı bulunanları,C) Halkın rahatını bozacak veya rezalet çıkaracak derecede sarhoş olanları veya sarhoşluk hâlinde başkalarına saldıranları, yapılan uyarılara rağmen bu hareketlerine devam edenler ile başkalarına saldırmaya yeltenenleri ve kavga edenleri,D) Usulüne aykırı şekilde ülkeye giren ya da haklarında sınır dışı etme veya geri verme kararı alınanları,E) Polisin kanunlara uygun olarak aldığı tedbirlere karşı gelenleri, direnenleri ve görev yapmasını engelleyenleri, F) Bir kurumda tedavi, eğitim ve ıslahı için kanunlarla ve bu Kanunun uygulanmasını gösteren Cumhurbaşkanınca çıkarılan yönetmelikte belirtilen esaslara uygun olarak alınan tedbirlerin yerine getirilmesi amacıyla, toplum için tehlike teşkil eden akıl hastası, uyuşturucu madde veya alkol bağımlısı serseri veya hastalık bulaştırabilecek kişileri,G) Haklarında gözetim altında ıslahına veya yetkili merci önüne çıkarılmasına karar verilen küçükleri,H) Başkalarının can güvenliğini tehlikeye düşürenleri, eylemin veya durumun niteliğine göre; koruma altına alır, uzaklaştırır ya da yakalar ve gerekli kanuni işlemleri yapar. Yakalanması belirli bir usule bağlanmış kişilerle ilgili kanun hükümleri saklıdır.\"...\" 2559 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Polis, görevini yaparken direnişle karşılaşması halinde, bu direnişi kırmak amacıyla ve kıracak ölçüde zor kullanmaya yetkilidir.Zor kullanma yetkisi kapsamında, direnmenin mahiyetine ve derecesine göre ve direnenleri etkisiz hale getirecek şekilde kademeli olarak artan nispette bedenî kuvvet, maddî güç ve kanunî şartları gerçekleştiğinde silah kullanılabilir.İkinci fıkrada yer alan;a) Bedenî kuvvet; polisin direnen kişilere karşı veya eşya üzerinde doğrudan doğruyakullandığı bedenî gücü,b) Maddî güç; polisin direnen kişilere karşı veya eşya üzerinde bedenî kuvvetin dışında kullandığı kelepçe, cop, basınçlı ve/veya boyalı su, göz yaşartıcı gazlar veya tozlar, fizikî engeller, polis köpekleri ve atları ile sair hizmet araçlarını ifade eder.Zor kullanmadan önce, ilgililere direnmeye devam etmeleri halinde doğrudan doğruya zor kullanılacağı ihtarı yapılır. Ancak, direnmenin mahiyeti ve derecesi göz önünde bulundurularak, ihtar yapılmadan da zor kullanılabilir.Polis, zor kullanma yetkisi kapsamında direnmeyi etkisiz kılmak amacıyla kullanacağı araç ve gereç ile kullanacağı zorun derecesini kendisi takdir ve tayin eder. Ancak, toplu kuvvet olarak müdahale edilen durumlarda, zor kullanmanın derecesi ile kullanılacak araç ve gereçler müdahale eden kuvvetin amiri tarafından tayin ve tespit edilir.Polis, kendisine veya başkasına yönelik bir saldırı karşısında, zor kullanmaya ilişkin koşullara bağlı kalmaksızın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun meşru savunmaya ilişkin hükümleri çerçevesinde savunmada bulunur....\" ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/17516",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, zor kullanılarak gözaltına alınma sırasında yaralanma nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, basın kuruluşu olan başvurucunun sahibi olduğu medya organlarının bir siyasi parti etkinliğine alınmamasına ilişkin şikayeti üzerine yapılan soruşturmada kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmesi nedeniyle basın özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 4/3/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun Adalet ve Kalkınma Partisinin 27/8/2014 tarihinde Ankara’da yapılan  Olağanüstü Büyük Kongresi'ne katılmasına izin verilmemiştir. Başvurucu bunun üzerine Ankara Cumhuriyet Başsavcılığına nefret ve ayrımcılık suçlaması ile şikâyette bulunmuştur. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı soruşturma sonunda kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir. Başvurucunun bu karara itirazı Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğince reddedilmiştir. Ret kararı başvurucuya 2/2/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 4/3/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. 8/11/2016 tarihli ve 6755 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınması Gereken Tedbirler İle Bazı Kurum ve Kuruluşlara Dair Düzenleme Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin Değiştirilerek Kabul Edilmesine Dair Kanun ile kanunlaştırılan 668 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınması Gereken Tedbirler ile Bazı Kurum ve Kuruluşlara Dair Düzenleme Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (KHK)  maddesi ile başvurucunun sahibi olduğu Samanyolu Haber kanalının kapatılmasına karar verilmiştir. 8/2/2018 tarihli ve 7091 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınması Gereken Tedbirler Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin Kabul Edilmesine Dair Kanun ile kanunlaştırılan 670 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınması Gereken Tedbirler Hakkında KHK ile de, kapatılan özel televizyonların bağlı oldukları şirketlerin faaliyetlerinin sonlandırılarak ticari sicil kayıtlarının resen terkin edileceği hükme bağlanmıştır.  668 sayılı KHK'nın \"Alınan tedbirler\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"(1) Milli güvenliğe tehdit oluşturduğu tespit edilen Fethullahçı Terör Örgütüne (FETÖ/PDY) aidiyeti, iltisakı veya irtibatı olan;b) Ekli (2) sayılı listede yer alan özel radyo ve televizyon kuruluşları kapatılmıştır....2 SAYILI LİSTETELEVİZYONLAR...12 SAMANYOLU HABER\" 670 sayılı KHK'nın \"Devir işlemlerine ilişkin tedbirler\" kenar başlıklı  maddesinin (3) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Kapatılan kurum, kuruluş, özel radyo ve televizyonlar, gazete, dergi, yayınevi ve dağıtım kanallarının bağlı oldukları şirketlerin faaliyetleri sonlandırılarak ticari sicil kayıtları resen terkin edilir.\" Bireysel başvuru anında tüzelkişiliği haiz olan ancak bireysel başvurunun incelenmesi aşamasında tüzelkişiliğini yitiren ticaret şirketler hakkında yapılan değerlendirmelerde kullanılan ulusal hukuk kaynakları için ayrıca bkz. Gümüşdere İnşaat Ticaret ve Sanayi A.Ş., B. No: 2013/5016, 12/6/2018, §§ 8- ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/3978",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, basın kuruluşu olan başvurucunun sahibi olduğu medya organlarının bir siyasi parti etkinliğine alınmamasına ilişkin şikayeti üzerine yapılan soruşturmada kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmesi nedeniyle basın özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 22/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilir olduğuna ve esasının incelenmesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: i. İstanbul Anadolu  İş Mahkemesinde Görülen Yargılama Yönünden Başvurucu 14/5/2009 tarihinde Kartal  İş Mahkemesinde açtığı işçi ve işveren ilişkisinden kaynaklanan tazminat davasında İlk Derece Mahkemesinin 23/2/2011 tarihli kısmen kabul kararı Yargıtay  Hukuk Dairesinin 2/7/2013 tarihli ilamı ile bozulmuş, bozma ilamının ardından dava dosyası İstanbul Anadolu  İş Mahkemesine devredilmiş, 25/3/2014 tarihli karar ile dava kısmen kabul edilmiş, bu karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin 21/10/2014 tarihli ilamı ile onanmış ve yargılama süreci sona ermiştir. ii. İstanbul Anadolu  İcra Hukuk Mahkemesinde Görülen Yargılama Yönünden Başvurucu aleyhine 25/6/2014 tarihinde İstanbul Anadolu  İcra Hukuk Mahkemesinde açılan icra takibine itiraz davasında 6/11/2014 tarihli karar ile davanın kabulüne hükmedilmiş, bu karara karşı başvurucu tarafından temyiz talebinde bulunulmuş, dava dosyası üzerindeki temyiz incelemesi henüz sonuçlanmamıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/20198",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yurt dışından gönderilen bir mektubun ceza infaz kurumuncaalıkonulmasına karar verilmesi nedeniyle haberleşme ve ifade hürriyetinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 7/11/2013 tarihinde Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesindebaşvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 15/6/2015 tarihinde, başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir.  İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 15/6/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 26/6/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü tanınan ek süre içerisinde 14/8/2015 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 24/8/2015 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını 25/8/2015 tarihinde ibraz etmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: (Kapatılan) Malatya Devlet Güvenlik Mahkemesinin kesinleşen kararıyla başvurucunun müebbet ağır hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Başvurucunun hapis cezasını çekmekte olduğu Ankara 2 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna A. isimli bir kişi tarafından başvurucu adına mektup gönderilmiştir. Posta yolu ile yurt dışından gelen mektup, Türkçe dışındaki bir dil ile yazılmıştır.  Sakıncalı olduğuna karar verilen mektubun onaylı suretinin incelenmek üzere gönderilmesi Komisyonlar Başraportörlüğü tarafından 29/5/2015 tarihinde istenmiştir. Orijinali ve Türkçesi ile beraber 11/6/2015 tarihinde fiziken gönderilen mektubun Ceza İnfaz Kurumu tarafından aynı suretle bire bir Türkçe'ye çevrildiği, daha sonra da karar verildiği anlaşılmaktadır. Türkçe'ye çevrilmiş hâliyle mektupta geçen ifadelerin bir kısmı şöyledir: \"Güneşin Işınları Programı için\", \"Güneşin kutsal yüzünü görmek umuduyla, önder apo'ya, sana tüm özgürlük mahkumlarına ve selam ve direnişiniz önünde saygıyla eğiliyorum...\", \"... değerli yoldaş, senin de bildiğin gibi halkın devrimci savaş süreci 'özgürlüğü' oluşturma için başlatılmıştı...\", \"...bizler de gerilla olarak, özgürlük mahkumları ve halk önder apoyu karşılama merasiminin hazırlıkları içerisindeyiz...\", \"...bir gün önderlik ile buraları gezeceğiz...\", \"...bizler özgür Kürdistan'da insanlığın özgür aşkını hep birlikte Reber Apoyla onun etrafında görüşme halayıyla döneceğimiz günlerin özlemiyle yaşam ve mücadelenizde başarılar diliyoruz...\", \"Devrimci selam ve saygılar. Zozan K.-Norşin E.\" Anılan mektup, Ceza İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu Başkanlığının 23/8/2013 tarihli ve 2013/371 sayılı kararıyla değerlendirilmiştir. Söz konusu kararın \"Alınan karar bilgileri\" kısmında karar tipi olarak \"Mektubu Yok Et\" yazmaktadır.Karar metni şöyledir:\"Yapılan inceleme neticesinde hükümlü Kamuran Reşit Bekir'e A. tarafından gönderilmek istenen mektupta Radyo kanalı aracılığı ile terör örgütüyle haberleşmeyi sağlayan ifadeler nedeniyle sakıncalı görülerek Ceza İnfaz Kurumumuz Disiplin Kurulu tarafından mektubun Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzüğün 'üncü maddesinin 2'nci bendinde \"Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin infazı ile ulaşılmak istenen temel amaç, öncelikle genel ve özel önlemeyi sağlamak, bu maksatla hükümlünün yeniden suç işlenmesini engelleyici etkenleri güçlendirmek, toplumu suça karşı korumak, hükümlünün, yeniden sosyalleşmesini teşvik etmek, üretken ve kanunlara, nizamlara ve toplumsal kurallara saygılı, sorumluluk taşıyan bir yaşam biçimine uyumunu kolaylaştırmaktır\" gereğince Ceza İnfaz Kurumumuz Disiplin Kurulu tarafından mektubun Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzüğün  maddesine göre İMHA edilmesine karar verilmiş olup, kararın hükümlüye tebliğine, tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karara Sincan İnfaz Hakimliğine itiraz edebileceğinin hatırlatılmasına, kararın bir örneğinin sicil müşahede dosyasına, bir örneğinin açılan özel kartona konulmasına, kararın infazı için ilgili birime yazılmasına oy birliği ile karar verildi.\" Başvurucu Disiplin Kurulunun bu kararına karşı Sincan İnfaz Hâkimliği nezdinde şikâyet başvurusunda bulunmuştur. Şikâyet dilekçesinde başvurucu, kendisine gönderilen bir mektup söz konusu iken kendisinin göndermek istediği bir mektubun alıkonulmasına karşı hareket ettiği düşüncesindedir. Başvurucunun şikâyet dilekçesi şu şekildedir:\"Bir adet kartı (mektup) Kürtçe yazdım ve kartın diğer tarafında da resim vardı ve A.'ya göndermek istedim. Cezaevi Disiplin Kurulun Karar Tarihi: 2013 ile Karar No: 2013/371 imha kararı verdi. Gerekçesi ise; radyo kanal aracılığıyla terör örgütüyle haberleşmeyi sağlayan ifadeler içermesi göstermiş ve sakıncalı bulmuş. Tüzüğün 4'üncü maddesinin, 2'nci bendini de hatırlatmışlar. Ben bu hukuki olmayan ve keyfi karara itiraz ediyorum. Çünkü terör örgütü ve buna benzer sıfatları kabul etmiyorum. Aynı zamanda terörle ilgili hiç bir ifade kullanmamış. Mahkemeniz söz konusu Kartı incelemesini talep ediyorum. Yazdığım kart; ifade ve düşünce özgürlüğüdür. Benim şahsi ve özel yaşamamı hukuki olmayan bir şekilde engel olmuşlar. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesine göre hakkımı ihlal etmişler, beni mağdur etmişler ve düşünce ve ruhum üzerinde baskı uygulamışlar...   2013\" Sincan İnfaz Hâkimliği aşağıda yer alan gerekçelerle başvurucunun şikâyetini reddetmiş, şikâyet konusu metin hakkında aşağıda açıklanan hususlar çerçevesinde Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzüğün'ün (İnfaz Tüzüğü)  maddesine göre işlem yapılmasına ve kararın bir örneğinin gereği için Ankara 2 No.lu F tipi Yüksek Güvenlikli Ceza İnfaz Kurumuna gönderilmesine karar vermiştir. İnfaz Hâkimliğinin gerekçesinin ilgili kısımları şu şekildedir:\" Hükümlü Kamuran Reşit Bekir 02/09/2013 tarihli dilekçesi ile Ankara 2 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Ceza İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu'nun 23/08/2013 tarihli ve 2013/371 sayılı kararına karşı süresi içerisinde şikayette bulunmakla dosya incelendi;...Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin yerleşik uygulaması, mahkûmların genel olarak özgürlük hakkı hariç Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ile güvence altına alınan temel hak ve özgürlüklerden yararlanmaya devam ettikleri yönündedir. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin maddesine göre: \"herkes özel ve aile yaşamına, konutuna ve haberleşmesine saygı gösterilmesini isteme hakkına sahiptir. Anılan haklar ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, suçun veya düzensizliğin önlenmesi, genel sağlık ve genel ahlakın korunması, başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması amacıyla, hukuka uygun olarak yapılan ve demokratik bir toplumda gerekli bulunan müdahalelerin dışında, kamu makamları tarafından hiç bir müdahale yapılamaz.\" ...Bununla birlikte Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne göre şiddete çağrı ve teşvik, kin ve nefret söylemi, hakaret ise ifade özgürlüğünün koruması altında değildir. Herhangi bir beyanın şiddete çağrı ve teşvik, kin ve nefret söylemi ve hakaret kapsamında olup olmadığı,beyanın genelinden, nerede nasıl söylendiğine, kimin tarafından söylendiğine, söylem ve eylemin pratikte bir karşılığı olup olmadığına, söylemin etkinliği açısından yakın tehlike kavramının değerlendirilmesine kadar bir dizi unsurun birlikte değerlendirilmesini gerektirmektedir.5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 68/ maddesinde de \"Kurumun asayiş ve güvenliğini tehlikeye düşüren, görevlileri hedef gösteren, terör ve çıkar amaçlı suçörgütü veya diğer suç örgütleri mensuplarının haberleşmelerine neden olan, kişi veya kuruluşları paniğe yöneltecek yalan ve yanlış bilgileri, tehdit ve hakareti içeren mektup, faks ve telgraflar hükümlüye verilmez. Hükümlü tarafından yazılmış ise gönderilmez\"düzenlemesi yer almaktadır. Bu ilkeler ve yasa maddesi çerçevesinde yapılan değerlendirme sonucunda;Hükümlüye gönderilen mektubun Belçika'dan A. İsmiyle gönderildiği halde mektubu yazan kişilerin içeriğe göre Zozan Kobane ve Norşin Efrin ismini belirttikleri, mektubun gönderen tarafından doğrudan doğruya muhatabına değil de önce Belçika'da kayıtlı bir adrese ve başka bir isme gönderildiği, sonradan da bu isim tarafından muhatabına iletilmek üzere postaya verildiği, Hakimliğimize intikal eden birçok dosyadan da (mesela 2013/2111, 2120, 2117 Esas sayılı dosyalar) anlaşıldığı üzere bu şekilde gönderen tarafından doğrudan muhatabına postalanmayan mektupların Belçika'da kayıtlı bir adrese ulaştırılıp o adreste görünen bir isim tarafından muhatabına iletilmek üzere postaya verildiği, bu uygulamaya göre de mektupların bir merkezde toplandıktan sonra muhataplarına iletildiği, mektuplaşmanın bu şekilde bir merkezin kontrol ve denetiminde gerçekleştiği anlaşılmıştır.Buna göre gerek mektuplaşmanın usulü gerekse içeriği gözetildiğinde 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 68/ Maddesinde belirtilen \"terör ve çıkar amaçlı suç örgütü veya diğer suç örgütleri mensuplarının haberleşmelerine neden olma\" hali söz konusu olduğundan İdare kararının yerinde ve hukuka uygun olduğu, itirazın reddine karar verilmesi gerektiği kanaatiyle aşağıda yazılı şekilde karar verilmiştir.Karar: Yukarıda açıklandığı üzere;1-Hükümlü Kamuran Reşit Bekir'in şikayetinin REDDİNE,2- Şikayete konu metin hakkında yukarıda açıklanan hususlar çerçevesinde Tüzük'ün  maddesine göre İŞLEM YAPILMASINA,3- Kararın bir örneğinin hükümlüye TEBLİĞİNE,4- Kararın bir örneğinin gereği için Ankara 2 Nolu F Tipi Yüksek Güvenlikli Ceza İnfaz Kurumu'na GÖNDERİLMESİNE...\" Başvurucu bu karara karşı Sincan  Ağır Ceza Mahkemesi nezdinde itiraz etmiştir. İtiraz dilekçesinde başvurucu, kendisine gönderilen bir mektup söz konusu iken yine yukarıda belirtilen şikâyet dilekçesinde yer alan hususlar kapsamında (bkz. § 14) kendisinin gönderdiği bir mektubun alıkonulmasına itiraz ettiğini düşünerek hareket etmiştir.  Başvurucunun Sincan  Ağır Ceza Mahkemesi nezdinde yaptığı itiraz, İnfaz Hâkimliğinin kararına atıf yapılarak Mahkemenin 21/10/2013 tarihli ve 2013/3349 Değişik İş sayılı kararıyla reddedilmi��tir. Başvurucu 7/11/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. B. İlgili Hukuk Anayasa Mahkemesinin Ahmet Temiz (B. No: 2013/1822, §§ 16-18) kararında hükümlü ve tutukluların gönderdiği veya kendilerine gönderilen mektuplara cezaevi idareleri tarafından yapılan müdahalelere ilişkin mevzuata yer verilmiştir. İnfaz Tüzüğü'nün  maddesi şöyledir:\"(1) Mektup okuma komisyonunca, mahalline gönderilmesi veya hükümlüye verilmesi sakıncalı görülen mektuplar, en geç yirmidört saat içinde disiplin kuruluna verilir. Mektubun disiplin kurulu tarafından kısmen veya tamamen sakıncalı görülmesi hâlinde, mektup aslı çizilmeden veya yok edilmeden şikâyet ve itiraz süresinin sonuna kadar muhafaza edilir. Mektubun kısmen sakıncalı görülmesi hâlinde, aslı idarede tutularak fotokopisinde sakıncalı görülen kısımlar okunmayacak şekilde çizilerek disiplin kurulu kararı ile birlikte ilgilisine tebliğ edilir. Mektubun tamamının sakıncalı görülmesi hâlinde, sadece disiplin kurulu kararı tebliğ edilir. Tebliğ tarihinden itibaren infaz hâkimliğine başvuru için gereken süre beklenir. Bu süre içinde infaz hâkimliğine başvurulmamış ise, disiplin kurulu kararı yerine getirilir. İnfaz hâkimliğine başvurulmuş ise, infaz hâkimliği kararının tebliğinden itibaren itiraz süresi beklenir. İnfaz hâkimliği kararına itiraz edilmemiş ise bu karara göre, itiraz edilmiş ise mahkemenin kararına göre işlem yapılır.(2) Hükümlüye yapılacak tebligatta, tebliğ tarihinden itibaren onbeş gün içinde infaz hâkimliğine şikâyet hakkının kullanılmaması veya infaz hâkimliği kararına karşı tebliğ tarihinden itibaren bir hafta içinde ağır ceza mahkemesine itiraz edilmemesi hâlinde, disiplin kurulu kararının kesinleşerek mektubun sakıncalı görülen kısımlarının okunmayacak şekilde çizilerek verileceği veya tamamı sakıncalı görülen mektubun verilmeyeceği bildirilir.(3) Kısmen veya tamamen sakıncalı görülen mektuplar, iç hukuk veya uluslararası hukuk yollarına başvuru yapılması durumunda kullanılmak üzere idarece saklanır.\" ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/8425",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yurt dışından gönderilen bir mektubun ceza infaz kurumunca alıkonulmasına karar verilmesi nedeniyle haberleşme ve ifade hürriyetinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, terör örgütü üyeleri tarafından hısımlarının öldürülmüş olması dikkate alınmaksızın 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun reddedilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma ve mülkiyet haklarının; ret işlemlerine karşı açılan davaya ilişkin yargılama işlemlerinin adil olmaması, makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 1/8/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğininin bulunmadığı tespit edilmiştir.  Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 23/10/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 28/1/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 10/2/2015 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir.  A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucular;29/6/1993 tarihinde hısımları olan A.nın terör eylemleri nedeniyle öldüğünü, 15/9/1994 tarihinde ise S.A.nın gazi olduğunu, bu nedenle babaları olan muris A.A.nın bu özel durumundan kaynaklanan güvenlik kaygısı nedeniyle köyünü terk etmek zorunda kaldığını iddia etmişlerdir.  Başvurucuların murisi olan A.A. 6/9/2007 tarihinde 5233 sayılı Kanun kapsamına giren zararlarının karşılanması talebiyle Batman Valiliği Zarar Tespit Komisyonuna (Komisyon) başvurmuştur.  Başvurucular murisi A.A. 30/7/2009 tarihinde vefat etmiştir.  Komisyon 24/9/2010 tarihli ve 2010/1-248 sayılı kararında; terör olayları sonucu oluşan zararların karşılanması talebiyle yapılan başvuruda bilirkişi raporlarının incelenmesi neticesinde Sason ilçesi Dağçatı köyü boşalmadığından, korucu aileleri dışında köyde ikamet eden başkaca ailelerin de olduğundan, nüfus sayım sonuçlarına göre köyde yoğun bir nüfus olduğundan, başvuru sahibine yönelik doğrudan bir tehdit ve saldırı bulunmadığından bahisle talebin reddine karar vermiştir.  Başvurucular tarafından belirtilen ret işlemi aleyhine Batman İdare Mahkemesinde dava açılmıştır. Batman İdare Mahkemesinin 15/2/2012 tarihli ve E.2011/3267, K.2012/933 sayılı kararı ile \"...1987-2000 yılları arasında Dağçatı Köyü’nde GKK ve GÖKK görevlendirildiği ve koruculuk sisteminin bulunduğu, korucu aileleri haricinde köyde 48 hanenin ikamet ettiği,köy nüfusunun 1990 yılında 581, 1997 yılında 563, 2000 yılında 719 kişi olduğu,...1990-2000 yılları arasında muhtarlık seçimlerinin yapıldığı, ancak evrakların imha edilmek üzere SEKA'ya gönderildiği, 2000 yılı sonrasında da seçimlerin düzenli olarak yapıldığı,...Dağçatı Köyü İlköğretim Okulu'nun güvenlik sebebiyle eğitim ve öğretime kapalı olmadığı,...Dağçatı Köyü Suarkı Mezrası halkının bir kısmının güvenlik kaygısıyla da olsa köyden göç etmelerinden dolayı uğradıkları zararın, anılan köyün tamamen boşalmamış olması diğer bir ifadeyle anılan köyde nesnel güvenlik kaygısının yaşanmamış olması ve davacıya yönelik bir terör tehdidi ya da saldırısının bulunmaması nedenleriyle 5233 sayılı Yasa hükümlerine göre idarece karşılanmasına hukuki olanak bulunmadığı...\" gerekçesine dayanılarak davanın reddine karar verilmiştir. Başvurucuların temyizi üzerine Danıştay Onbeşinci Dairesinin 31/1/2013 tarihli ve E.2012/4793, K.2013/692 sayılı ilamı ile kararın usul ve hukuka uygun olduğu, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenlerinin kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediği belirtilerek hükmün onanmasına karar verilmiştir.  Başvurucular 1/8/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.B. İlgili Hukuk 5233 sayılı Kanun’un , , , , , , geçici , geçici , geçici  maddeleri, 24/6/2013 tarihli ve 2013/5034 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı Eki Karar’ın  maddesi, Danıştay Onuncu Dairesinin 30/12/2008 tarihli ve E.2008/4141, K.2008/9584 sayılı kararı, Danıştay Onuncu Dairesinin 31/12/2008 tarihli ve E.2008/5548, K.2008/9733 sayılı kararı, Danıştay Onuncu Dairesinin 20/2/2009 tarihli ve E.2008/6679, K.2009/1227 sayılı kararı (Celal Demir, B. No: 2013/3309, 6/2/2014, §§ 15-28).  5233 sayılı Kanun’un 25/4/2013 tarihli ve 6462 sayılı Kanun’un  maddesiyle değişik  maddesinin birinci ve üçüncü fıkraları şöyledir: “Yaralanma, engelli hâle gelme ve ölüm hâllerinde (7000) gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı sonucunda bulunan miktarın;  a) Yaralananlara altı katı tutarını geçmemek üzere yaralanma derecesine göre,  b) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından üçüncü derece olarak tespit edilenlere dört katından yirmidört katı tutarına kadar,  c) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından ikinci derece olarak tespit edilenlere yirmibeş katından kırksekiz katı tutarına kadar,  d) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından birinci derece olarak tespit edilenlere kırkdokuz katından yetmişiki katı tutarına kadar,  e) Ölenlerin mirasçılarına elli katı tutarında,  Nakdî ödeme yapılır.  …  Birinci fıkranın (e) bendine göre belirlenen nakdî ödemenin mirasçılara intikalinde 4721 sayılı Türk Medenî Kanununun mirasa ilişkin hükümleri uygulanır.”  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/5816",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, terör örgütü üyeleri tarafından hısımlarının öldürülmüş olması dikkate alınmaksızın 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun reddedilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma ve mülkiyet haklarının; ret işlemlerine karşı açılan davaya ilişkin yargılama işlemlerinin adil olmaması, makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, beyanları belirleyici ölçüde hükme esas alınan tanığın sanık tarafından sorgulanmasına veya sorgulatılmasına imkân verilmemesi nedeniyle tanık sorgulama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. 1975 doğumlu olan başvurucu, bireysel başvuru konusu olayın meydana geldiği tarihte Erzurum'da ikamet etmektedir. Başvurucunun da aralarında olduğu bazı şüphelilerin 7/10/2016 tarihinde K.nın bıçakla öldürülmesi olayına karıştıkları iddia edilmiştir. Olayla ilgili olarak Erzurum Cumhuriyet Başsavcılığınca (Başsavcılık) başlatılan soruşturma kapsamında aynı aileye mensup şüpheliler S.T., B.T. ve Ç.T.nin ifadeleri alınmıştır. Şüpheli S.T. 11/10/2016 tarihinde Başsavcılıkta verdiği ifadesinde özetle maktul K. ile aynı mahallede iki farklı tezgâhta seyyar olarak sebze satışı yaptıklarını, aralarında pazar yeri nedeniyle çıkan tartışmanın bıçaklı kavgaya dönüştüğünü ifade etmiştir. S.T ifadesinde olay günü maktulün kendisine hakaret etmesi üzerine elindeki tornavidayı maktule doğru salladığını, arkadaşı olan başvurucunun da -daha önce kendisinin talep etmiş olması nedeniyle- elinde sallama olarak bilinen bir bıçakla olay yerinde olduğunu ve bu bıçağı olay anında havaya kaldırdığını beyan etmiştir. S.T.nin 11/10/2016 tarihli ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"[K.] ile aynı mahallede tezgahtar olarak o ayrı ben ayrı patates, soğan satmaktan dolayı aramızda (...) tartışma çıktı. Tartışmanın sebebi [K.] bana hakaret etti. Beni tehdit etti. Tezgahımı kaldırmamı söyledi. (...) 07/10/2016 günü tezgahta kalan malları satmak için saat:09:00 civarı tezgahı açtım. Saat 16:00'a kadar satış yaptım. Saat 19:00 sıralarında [K.] yine bana hakaretlerde bulundu. 19:30 sıralarında Koyuncular kahvesinde oturduğunu gördüm. Benim yanımda da Önder UZUN [başvurucu] vardı. [K.] ile aramızda olan kavga ve tartışmalar sebebiyle Önder UZUN'a yanında sallama getirmesini, bir şey olması durumunda kendisinin kullanmamasını bizzat kendimin kullanacağını söyledim. Bana yine karşılaşınca hakaretlerde bulundu. Üzerimde bulkunan tornavidayı salladım. Kendisinin elinde bir bıçak vardı ve yere düşürdü. Yerden aldığım bıçakla sağ ayağına bir defa sapladım. Kendisi bağırarak sandalye ile bize karşı koymaya, saldırmaya çalıştı. Ben de o anda palayı Önder UZUN'dan alıp salladım. Ancak pala [ye] dokunmadı. Kendisi yere düştü. (...) Önder UZUN elindeki palayı olay anında hava kaldırdı. Ben de elinden alıp kendimi korumak için palayı havaya kaldırarak salladım. Daha sonra [K.] yere düştü. Ben ve Önder UZUN olay yerinden kaçtık.\" Soruşturma kapsamında ifadeleri alınan diğer şüpheliler B.T. ve Ç.T. de olayın nasıl meydana geldiğine ilişkin olarak benzer açıklamalarda bulunmuştur. Buna göre şüpheli B.T. 8/10/2016 tarihinde Başsavcılıkta verdiği ifadesinde babası S.T. ile babasının arkadaşı olan başvurucunun maktul K.ya saldırdıklarını, başvurucunun elinde sallama olarak tabir edilen bir bıçak olduğunu belirtmiştir. Diğer şüpheli Ç.T. de 11/10/2016 tarihli ifadesinde babasının arkadaşı olan başvurucunun elinde bıçak olduğunu ancak bu bıçağı maktule karşı kullanıp kullanmadığını olay sırasında göremediğini ifade etmiştir. Soruşturma sırasında başvurucu adresinde bulunamamış ve bu nedenle başvurucunun ifadesi alınamamıştır. Soruşturmanın tamamlanmasını müteakip Başsavcılık kendisine ulaşılamadığı için ifadesi alınamayan şüpheli başvurucu ile diğer şüpheliler hakkında kasten öldürme suçundan 3/1/2017 tarihinde iddianame düzenlenmiştir. İddianamede başvurucunun olay sırasında elinde sallama isimli bıçakla şüpheli S.T.nin yanında bulunmak suretiyle suç işleme iradesi gösterdiği ve S.T.ye de bu yönde destek verdiği iddia edilmiştir. Erzurum  Ağır Ceza Mahkemesince (Mahkeme) görülen davada Mahkeme başvurucu hakkında 7/4/2017 tarihinde yakalama emri düzenlenmiştir. Duruşmanın 28/2/2017 tarihli birinci celsesinde sanıklar Ç.T., B.T. ve S.T.nin savunmaları alınmıştır. Sanık Ç.T. savunmasında özetle başvurucunun elinde sallama olarak tabir edilen bir bıçakla olay yerinde bulunduğunu ancak bununla kimseye vurmadığını ifade etmiştir. Duruşma Tutanağı'na göre diğer sanıklar savunmalarında başvurucu hakkında herhangi bir açıklamada bulunmamıştır. Aynı celsede olay anına ilişkin bilgisine başvurulan müşteki E.K. başvurucunun elinde bir bıçakla olay yerinde bulunduğunu ifade etmiştir. Duruşmanın aynı tarihli celsesinde tanık T.nin beyanları alınmıştır. T. beyanında özetle olay sırasında başvurucunun elindeki sallamayı havaya kaldırdığını, daha sonra yere düşürdüğünü belirtmiştir. Duruşmanın 15/11/2018 tarihli son celsesinde Başsavcılık esas hakkındaki mütalaayı dosyaya sunmuştur. Mütalaada özetle sanıklar ve maktul arasında çıkan kavga sırasında başvurucunun elinde bulundurduğu ancak ele geçirilemeyen sallamayı maktule doğru salladığı sırada maktulün dengesini kaybederek yere düştüğü belirtilerek başvurucunun bu şekilde maktulün direncini kırmak suretiyle atılı suçu işlediği iddia edilmiştir. Mahkeme, başvurucu hakkında düzenlenen yakalama emrinin infazının beklenmesi amacıyla duruşmanın sonraki celsesini 6/4/2017 tarihine ertelemiştir. Duruşmanın takip eden celselerinde başvurucu hakkındaki yakalama emrinin infaz edilememesi üzerine 7/6/2018 tarihli ara kararı ile başvurucu yönünden dosya tefrik edilmiştir.  Mahkemenin E.2018/324 sayılı dosyası üzerinden devam edilen davada başvurucu hakkında yeniden 12/6/2018 tarihli yakalama emri düzenlenmiştir. Başvurucunun 23/6/2018 tarihinde Ankara'da yakalanması üzerine aynı tarihte Mahkemece resen celse açılarak başvurucunun savunması alınmıştır. Başvurucu savunmasında özetle kendi hasımlarının tehditleri nedeniyle üzerinde bıçak bulundurduğunu ancak bu bıçağı olay sırasında kullanmadığını ifade etmiştir. Mahkeme aynı tarihli celsede başvurucunun tutuklanmasına karar vermiştir. Tefrik edilen dava dosyasında bulunan tanık beyanları ve diğer belgeler başvurucu ve müdafiinin hazır bulundukları duruşmanın 15/11/2018 tarihli son celsesinde okunmuştur. Duruşma Tutanağı'na göre başvurucu müdafii tanıkların yeniden dinlenilmesi ve tahkikatın genişletilmesi talebinde bulunmuştur. Mahkeme olayın tanıklarının tefrik edilen dosyada dinlendiğini, tanıkların yeniden dinlenmesinin dosyaya katkı sunmayacağını belirterek talebi reddetmiştir. Mahkeme 15/11/2018 tarihli kararıyla, başvurucunun kasten öldürme suçundan 25 yıl hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar vermiştir. Mahkeme gerekçeli kararında tefrik edilen dosyanın sanıklarından B.T.nin 8/10/2016 tarihinde Başsavcılıkta verdiği, başvurucunun maktule saldırdığı yönündeki ifadesi ile diğer sanık Ç.T.nin soruşturma evresinde verdiği 7/10/2016 tarihli ve \"Babamın arkadaşı olan Önder Uzun'un da elinde sallama tabir edilen büyük bir bıçak vardı.\" şeklindeki ifadesine delil olarak dayanmıştır. Buna ek olarak yine tefrik edilen davada tanık sıfatıyla dinlenen T.nin başvurucunun elindeki sallama olarak tabir edilen bıçağı maktule karşı salladığını gördüğü yönündeki beyanına da gerekçeli kararda delil olarak yer verilmiştir. Gerekçeli karara göre söz konusu tanık beyanı dışında atılı suçun başvurucu tarafından işlendiğini gösteren herhangi bir delil bulunmamaktadır. Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Her ne kadar sanık Önder savunmasında üzerinde bıçak bulunduğunu ancak kesinlikle bu bıçakla maktule vurmadığını suçlamaları kabul etmediğini beyan etmiş ise de; [B.T.] 2016 tarihinde Cumhuriyet Savcısına vermiş olduğu ifadesinde; 'Babam [S.] ve Önder [başvurucu] ile birlikte gelip [K.ya] saldırdı. Babamın elinde küçük bıçak vardı. Önder Uzun da ise büyük sallama bıçak vardı. İkisi birden saldırdılar.' dediği, tanık [T.] ifadesinde 'Önder'in elinde de sallama tabir edilen bıçak gördüğünü ve bu bıçakları şahsa karşı salladığını gördüğünü' beyan ettiği, tanık [Ç.T.] 2016 tarihinde kolluk kuvvetlerine verdiği beyanında; 'Babamın arkadaşı olan Önder Uzun'un da elinde sallama tabir edilen büyük bir bıçak vardı ancak Önder Uzun [ye] vurup vurmadığını görmedim' dediği, sanığın tevilli ikrarında elinde bıçak olduğunu ikrar etmesi ile birlikte değerlendirildiğinde sanığın da fikir ve eylem birliği içerisinde [S.], [B.] ve [Ç.] ile birlikte maktule kesici-delici aletle birlikte vurmak suretiyle atılı suçu işlediği; Yargıtay  Ceza Dairesinin yerleşik içtihatlarında da (örneğin 2017/176 E, 2018/2998 K sayılı kararında) vurgulandığı üzere, maktulün direncini kırarak eyleme iştirak edilmesi halinde eylemin asli maddi faillik kapsamında olduğu, bu haliyle sanığın eyleminin TCK'nın 37/ maddesi kapsamında asli maddi faillik konumunda olduğu, meydana gelen sonuçtan asli maddi fail olarak sorumlu olduğu kabul edilmiştir. \" Başvurucunun istinaf talebi Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesinin 9/1/2019 tarihli kararı ile esastan reddedilmiştir. Başvurucu, gerekçeli temyiz dilekçesinde diğerlerinin yanı sıra çelişkili tanık beyanlarına dayanılarak mahkȗm edildiğini ve eksik inceleme yapıldığını belirterek temyiz talebinde bulunmuştur. Temyiz incelemesi devam etmekte iken bu defa 16/9/2019 tarihli ek dilekçe ile tanık beyanlarındaki çelişkilere dikkat çeken başvurucu, yokluğunda dinlenen tanıkların yeniden ve ayrıntılı olarak dinlenmesi yönündeki talebinin ilk derece mahkemesince reddedilmesinin usule ilişkin bir eksiklik olduğunu ileri sürmüştür. Yargıtay  Ceza Dairesi istinaf talebinin esastan reddine ilişkin kararı 15/1/2020 tarihinde onamıştır. Başvurucu, nihai kararı 14/4/2020 tarihinde öğrendiğini beyan ederek 30/6/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon hakkaniyete uygun yargılanma ve tanık sorgulama hakları dışındaki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, anılan haklara ilişkin şikâyetin kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/22271",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, beyanları belirleyici ölçüde hükme esas alınan tanığın sanık tarafından sorgulanmasına veya sorgulatılmasına imkân verilmemesi nedeniyle tanık sorgulama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, askerî mühimmatın patlaması sonucu ölüm olayının meydana gelmesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 25/4/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden ulaşılan bilgi ve belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir:  Olay tarihinde 13 yaşında olan, başvuruculardan Mehmet ve Hüriyet Polat'ın oğlu, Sertif Polat, Battal Polat, Serkan Polat, Berivan Polat, Nurcan Polat ile Ayfer Demirel'in kardeşi A.P. 13/4/2008 tarihinde, Pasinler Jandarma Özel Harekat Tabur Komutanlığının (Tabur Komutanlığı) yakınında bulunan Transit Cadde Askerî Şehitliği'nin önünde ve D-100 kara yolu üzerinde, hurda olarak satmak amacıyla topladığı askerî mühimmatı birbirine vurması sonucu gerçekleşen patlamada yaşamını yitirmiştir. Patlamada A.P.nin arkadaşları Ön.G., Öm.G., B.S. ve F.G. de yaralanmıştır.A. Olayla İlgili Ceza Soruşturması Süreci  Pasinler İlçe Emniyet Müdürlüğünün (İlçe Emniyet Müdürlüğü) olayı haber verdiği Pasinler Cumhuriyet Başsavcılığı (Cumhuriyet Başsavcılığı) 13/4/2008 tarihinde Olay Yeri İnceleme ekibi (OYİE) ile birlikte olay yeri incelemesini gerçekleştirmiş, ardından Cumhuriyet Başsavcılığınca ölü muayenesi yapılmıştır. Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından gerçekleştirilen 13/4/2008 tarihli otopside A.P.nin ölüm sebebi parça tesiri yapan patlamaya bağlı kafatası ve kosta kırığı, bilekten el ampütasyonu, iç organ (beyin, akciğer, kalp, karaciğer ve bağırsak) yaralanması, beyin kanaması ve büyük damar yaralanmasından gelişen iç ve dış kanama olarak tespit edilmiştir. Polis memurlarınca 13/4/2008 tarihinde Tabur Komutanlığı çevresindeki tel örgülerde yapılan inceleme sonucu tutulan tutanakta \"tel örgülerin D 100 karayoluna bakan güney kısmında Erzurum istikametine doğru olan bölümlerinde ... boşluklar olduğu, ancak bahse konu yerde silahlı iki nöbetçinin olduğu, ancak boşluklar gözlendiği ve silahlı nöbetçiler tarafından korunduğu, tel örgülerin üzerinde 'Askeri Güvenlik Bölgesi Girilmez' ibareli uyarı levhaları olduğu\" tespitlerine yer verilmiştir. İlçe Emniyet Müdürlüğü tarafından olayla ilgili olarak düzenlenen fezleke 17/4/2008 tarihinde Cumhuriyet Başsavcılığına iletilmiştir. Olay sırasında yaralanan Ön.G, Öm.G., B.S. ve F.G.nin kolluk nezdindeki mağdur beyanları benzer olup şahıslar beyanlarında özetle olay günü birlikte hurda toplamaya çıktıklarını, A.P.nin doğu kışla diye tabir edilen yerin yan tarafına gittiğini, kendilerinin ise bir başka istikamete gittiklerini, öğleden sonra mezarlık civarında karşılaştıklarını, A.P.nin çantasından çıkardığı iki cismi birbirine vurduğu sırada patlama gerçekleştiğini, kendilerinin de bu patlamada yaralandığını belirtmişlerdir. Polis memurlarınca Tabur Komutanlığı atış alanında gerçekleştirilen inceleme sonucu düzenlenen 18/4/2008 tarihli Görgü Tespit Tutanağı'nın ilgili kısmı şöyledir:\"...Pasinler Jandarma bölgesinde inceleme yapıldığı ... atış alanının Kethuda mahallesi Gözeler mevkiinin Kuzey tarafında kaldığı ve D-100 Karayolunun Erzurum istikametine göre kuzey tarafta olduğu ve girişinin bulunduğu yolun giriş kısmından 50 metre sonra yolun sağında (Askeri Güvenlik bölgesi girilmez) levhasının olduğu ve yolun toprak yol olduğu yol girişinden 100 metre sonra askeriyeye ait tek katlı kullanılmayan bir binanın olduğu ve buranın boş olduğu, kullanılmayan binanın sol batı kısmında 50 m. ileride Özel Harekat Taburunun garajının olduğu ve Tabur kenarında dağın eteğinden başlayarak D-100 karayoluna kadar tel örgünün bulunduğu, D-100 karayolunun 100 mt. yukarısında Tabura giriş kapısının olduğu ve silahlı nöbetçinin olduğu, giriş kapısının 200 mt. yukarısında nöbet kulesinin olduğu ve silahlı nöbetçinin bulunduğu, Tabur kenarında dağın eteğinden başlayarak araç giriş kapısına kadar Destek silahları atış alanının bulunduğu, buradaki atış alanının 300 mt genişliği 400 mt. uzunluğu olduğu, askeriye kenarında bulunan tel örgüde mesafe tabelalarının olduğu, atış alanının etrafında tel örgü olmadığı, yine bu atış alanının doğu kısmında dağın eteğinden başlayan ve genişliği 50 uzunluğu 60 metre olan etrafı ve dağ tarafı toprakla çevrili 10 adet atış levhasının bulunduğu, tüfek atış alanının olduğu yine bu atış alanının hemen doğu kısmında etrafı ve dağ tarafı toprakla çevrili tüfek atış alanın olduğu, ayrıca burada tabela olmadığı, bahse konu yerde 3 tane ayrı ayrı atış alanın olduğu, dağ eteğinde ise [] köyüne toprak yolun bulunduğu ve kenarında su kanalının olduğu ve atış alanın bu yolun aşağısından başladığı ve atış alanın kenarında tel örgü olmadığı ...\"  Erzurum Kriminal Polis Laboratuvarı Müdürlüğünün 14/4/2008 tarihli ekspertiz raporunun ilgili kısımları şöyledir:\"...1- Laboratuvarımıza gönderilen metal ve plastik parçaları, giysiler, çanta ve tarafımızca ceket, pantolon ve eşofman altından elde edilen metal parçaları üzerinde yapılan ... bu test ve incelemeler sonucunda; söz konusu bulgularda NG (Nitro Gliserin) kalıntıları tespit edilmiştir. Nitro Gliserin başta 'DUMANSIZ BARUT' olmak üzere çeşitli patlayıcı madde içeriklerinde bulunmaktadır. 2- Delil poşeti içerisinde, yaklaşık 25 cm. uzunluğunda olan metal parçanın fiziki olarak yapılan incelenmesinde; bu parçanın anti tank (roketatar), bomba atar vb. silahlara ait mühimmatlara benzer özellikler taşıdığı görülmüş olup, mühimmatın arka kısmında bulunan sevk etme birimi olduğu anlaşılmıştır....\"  Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 25/6/2008 tarihli görevsizlik kararıyla, kararda \"Pasinler Özel Harekat Tabur Komutanlığında görevli ilgili personel\" olarak belirtilen şüpheliler hakkında görevi ihmal suretiyle bir kişinin ölümüne, birden fazla kişinin yaralanmasına sebebiyet verme suçundan yürütülen soruşturmada askerî bölgeye girişte ve patlayıcı maddelerin imhasında gerekli tedbirleri almamak ve görevi ihmal etmek suretiyle atılı suçları işledikleri anlaşılan personelin askerî personel olması ve olayın askerî bölgede meydana gelmesi nedeniyle soruşturma dosyasının Kara Kuvvetleri Komutanlığı Erzurum  Kolordu Askerî Savcılığına (Askerî Savcılık) gönderilmesine karar verilmiştir. Askerî Savcılık tarafından alınan 7/7/2008 tarihli bilirkişi raporunun ilgili kısımları şöyledir:\"...... Türk Silahlı Kuvvetlerinin envanterinde bulunan RPG-7 Roketatar Anti Tank mühimmatının kuyruğuna ait olduğunu tespit ettiği yaklaşık 25 cm. uzunluğundaki metal parçanın normal olarak atış alanına atılmış bulunan ve atış alanında patlayan bir mühimmata ait bir motor kuyruğu olduğu, bu mühimmat eğer olay yerinde maktulun elinde patlamış olsaydı vücudunda çok daha fazla bir tahribata neden olacağı, bu tespiti sonrasında soruşturma konusu olay esnasında maktul [A.P.nin] elinde patlayan askeri mühimmatın olay yerinde kuyruğu bulunan RPG-7 Roketatar Anti Tank mühimmatı olmadığı, ancak aynı delil etiketi içerisinde yer alan ve yaprak şeklinde parçalanmış metal parçalarından oluşan bulguların Türk Silahlı Kuvvetlerinin envanterinde bulunan ve birçok birlik tarafından kullanılan HK-79 Bomba Atar silahına ve çeşitli piyade tüfeklerine takılan aparatlar ile atılabilen 40 mm. lik anti personel tüfek bombasına ait olduğu, olay sonrasında Erzurum Kriminal Polis Laboratuarı tarafından tanzim edilen Ekspertiz Raporu incelendiğinde söz konusu metal parçaları üzerinde NG (Nitrogliserin) bulunduğu, Nitrogliserinin bu tür bomba atar mühimmatı içerisinde yoğun olarak kullanılan bir patlayıcı bir madde olduğu, özellikle de atış sonrasında kalıntı bıraktığı,  Maktulün cesedinden çıktığı belirtilen 4 nolu pembe plastik kutu içerisinde yer alan metal parçasının yukarıda belirttiği bomba atar mühimmatının patlaması sonucunda parça tesiri yaratan bir kısmı olduğu, ayrıca söz konusu metal parçasının üzerinde toprak kalıntıları da bulunduğu, bu nedenle patlama öncesi bu mühimmatın üzerinde toprak bulunduğu, mühimmatın üzerinde toprak bulunmasının ise yapılan bir atış sonrasında mühimmatın patlamadan toprağa saplanmış halde kaldığını gösterdiği, diğer taraftan bu bomba atar mühimmatının içerisinde nitrogliserin bulunmakla birlikte içindeki esas patlayıcı maddenin B TERKiBi ve OKTOL olduğu, ... çok kuvvetli ve uzun yıllar patlayıcılık özelliğini kaybetmeyen bir madde olduğu, bazı olaylarda toprağa gömülü halde 15-20 yıl gibi uzun bir süre içerisinde bile patlayıcılık özelliğini kaybetmediği, ... Ayrıca soruşturma dosyası muhteviyatı içerisinde tutanaklardan ve fotoğraflardan tespit ettiği 3 adet mavi renkli kırmızı uçlu 40 mm.lik ders atış mühimmatı olduğu, bu mühimmatlar Pasinler Cumhuriyet Başsavcılığından temin edildiği takdirde üzerinde yapacağı inceleme ile en azından bu mühimmatlar açısından stok ve kafile numarasını tespit etmesinin mümkün olabileceği, özellikle kafile numarasını tespit ettiği takdirde ders atış bombalarının hangi birlik tarafından atıldığını belirlemenin mümkün olabileceği...Sonuç olarak ... [A.P.nin] elinde tek bir 40 mm.lik anti personel tüfek bombasının patladığı, bu bombaya ait metal ve plastik parçalarından stok ve kafile numarasını tespit etmenin mümkün olmadığı, cesetten çıkan metal parçasının üzerinde toprak bulunması nedeniyle bu mühimmatın toprağa gömülü halde iken çıkarıldığı, bu tür mühimmatların toprağa gömülü halde 15-20 yıl gibi çok uzun yıllar patlayıcılık özelliğini koruduğu bu mühimmatın topraktan çıkarıldıktan sonra mermi ateşlendiğinden dolayı tapa üzerinde bulunan ateşleme kanalı açık vaziyette bulunduğundan çok daha hassas bir durumda bulunduğu, çoğu zaman bir yere vurmadan elde hızlıca sallamak suretiyle bile patlayabileceği...\" Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından olay yerinde bulunan üç adet bomba atar ders atış mühimmatının iletilmesi üzerine Askerî Savcılık tarafından söz konusu mühimmat hakkında temin edilen 8/7/2008 tarihli bilirkişi raporunun ilgili kısmı ise şöyledir:\"... 3 adet 40 mm lik bomba atar ders atış mühimmatının mermi kısmının incelendiği, söz konusu kırmızı uçlu mavi gövdeli mermilerin ateşlenmiş olduğu, bu hali ile herhangi bir patlama riskinin bulunmadığı, gövdesi koyu mavi olan bir adedinin Belçika yapımı, açık mavi gövde renginde olan iki adedin ise Amerikan yapımı olduğu, söz konusu ders atış bombalarının Türk Silahlı Kuvvetleri envanterinde olup, birçok askeri birlik tarafından kullanıldığı, bu mühimmatların daha önceki üretim tarihli olan ve yabancı üretimli ve birliklere teslim edilen türlerinde stok ve kafile numaralarının kovan dip tablasında bulunmakta olduğu, kovan dip tablasının atış yapıldığında hedefe gitmediği ve atış sonrasında saymanlıklara iade edildiği, incelemiş olduğu ve olay yerinden bulunan mermilerin üzerinde stok ve kafile numarası bulunmayan mermi türlerinden olduğu, dolayısıyla mevcut deliller üzerinde hangi birliğe ait olduğunu belirtecek stok ve kafile numarası bulunmadığı, diğer taraftan son yıllarda MKE tarafından üretilerek birliklere teslim edilen bu tür mühimmatların mermi kovan birleşim noktasında gözle görülecek şekilde kafile numarasının perçinli olarak bulunmakta olduğu, olay yerinden bulunan mermiler üzerinde perçinli kama numarasının da bulunmadığı, bu nedenle olay yerinde bulunan mermilerin MKE yapımı olmadığı bu tür mermilerin genellikle atışlarda yumuşak toprak olan bölgelerde 30 cm. kadar toprağa girdikleri...\" Askerî Savcılık tarafından olayda sorumluluğu olabileceği tespit edilen altı askerî personelle ilgili olarak silah ve cephanesi hakkında tedbirsizlik, emir ve talimatlara riayetsizlik sonucu bir kişinin ölümüne ve birden fazla kişinin yaralanmasına neden olma suçundan kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Kararın ilgili kısımları şöyledir:\"...Soruşturma konusu olayda patlayan mühimmatın cinsi bilirkişi incelemesi neticesinde belirlendikten sonra olay tarihinde ve halen Pasinler Jandarma Komando Özel Harekat Tabur Komutanlığı sorumluluğunda olan ve aynı zamanda Pasinler Jandarma Asayiş Komando Bölük Komutanlığının da konuşlu bulunduğu sivil vatandaşlar tarafından da doğu kışla olarak tabir edilen kışla ile ilgili olarak askeri bölge çevre emniyetinde ne tür tedbirler alındığının, söz konusu kışlanın tam olarak hangi tarihten itibaren Pasinler J. Komd. Öz. Hrk. Tb. K.lığ ına tahsis edildiğinin ve bu tarihten sonra hangi birlikler tarafından atış alanının kullanıldığının, söz konusu kışlanın Pasinler J. Komd. Öz. Hrk. Tb. K.lığına tahsis edildiği tarihten itibaren alış alanında 40 mm. lik anti personel tüfek bombası ve 40 mm. lik bomba atar ders atış mühimmatı ile atış yapılıp yapılmadığının yapılan tüm atışlara ilişkin olarak kayıtların, atış müdürlerinin kimler olduğunun, atışlarda patlamayan mühimmatın ne şekilde imha edildiğine ilişkin hususların araştırıldığı, Ayrıca soruşturma konusu olayda ihmali olduğu değerlendirilebilecek atışların ve kışlanın emniyetinden sorumlu olan rütbeli personelden olay tarihi itibariyle J.Komd.Özel Hrk.Tb.K.lığında Tabur Komutanı olarak görevli J. Bnb. [İ.K.], İsth. ve Hrk. Subayı olarak görevli J. Yzb. [A.A.], 1nci BI. K. olarak görevli J. Ütğm. [A.T.], 2nci BI. K. olarak görevli J. Ütğm. [Y.], 3ncü Bl K. olarak görevli J. Ütğm. [A.Ç.] ile J. Asayiş Komando Bölük Komutanlığında BI. K. olarak görevli J. Ütğm. [A.K.nin] şüpheli sıfatıyla ifadelerine başvurulduğu,Pasinler Jandarma Komando Özel Harekat Taburunun halen bulundukları doğu kışlaya 2005 yılı Haziran ayında taşındığı, daha önce söz konusu kışlada 7 nci Mknz. P . Tug. K.lığına ait bazı birliklerin konuşlu olduğu, bu birliğin de 01 Temmuz 2005 tarihi itibari ile lağvedildiği, lağv faaliyetleri esnasında söz konusu birliklere ait arşiv malzemelerinin 06 Temmuz 2005 tarihi itibariyle S.B.lığı Arşiv Müdürlügüne gönderildiği, Erzurum J. Bölge Komutanlığının 18 Temmuz 2008 tarihli cevabi yazısı ve ekinde yer alan bilgilerden; ... olay tarihi itibariyle söz konusu atış alanının kışlanın hemen doğusunda bulunduğu, 4 ve 5 nolu kule nöbetçileri tarafından gözetlenerek emniyetinin sağlandığı, ayrıca atış alanının doğusunda sivillerin atış alanına girmesini engelleyecek 3 adet 'güvenlik bölgesi girilmez' uyarı levhasının bulunduğu, atış alanının hemen güneyinde bir adet 'garnizon çok maksalı atış alanı' uyarı levhasının olduğu, atış alanına doğu bölgesinden girmeyi engelleyecek şekilde 225 m. uzunluğunda kısmi bir tel örgünün bulunduğu, yapılan atışlarda patlamayan mühimmatlarla ilgili olarak emniyet tedbirlerinin alındığı, etrafının işaretlenerek emniyet nöbetçisinin görevlendirildiği, müteakiben patlamayan mühimmat için sürveyan olarak tabir edilen imha uzmanlarının çağırıldığıJ. Komd. Öz. Hrk. Tb. K.lığınca 2006-2007 eğitim yılı içinde 40 mm. bomba atar mühimmatlarından 1 nci dönemde 72 adet ders atış, 70 adet tahrip, 2 nci döneminde 72 adet ders atış, 191 adet tahrip, 3 ncü dönemde ise 24 adet ders atış mühimmatın atışının yapıldığı, birlik envanterinde kayıtlı bulunan ders atış ile tahrip mühimmatlarının MKE yapımı olup üzerlerinde seri numaralarının yazılı olduğu, yapılan atışlarda patlamayan mühimmatlar ile ilgili olarak sürveyan talep edildiği ve 22 Şubat 2007 tarihinde 6 adet RPG-7 A/P, 12 Ocak 2008 tarihinde 2 adet RPG-7 A/P ve 06 Mart 2008 tarihinde 1 adet 40 mm. bomba atar tahrip mühimmatının usulüne uygun olarak imha edilerek tutanak altına alındığı, Erzurum İl J. K.lığının 08 Ağustos 2008 tarihli cevabi yazısı ve ekinde yer alan bilgilerden ise (dz.288-414); Erzurum İl J. K.lığına bağlı bulunan ve J. Komd. Öz. Hrk. Tb. K.lığı ile aynı kışlayı kullanan J. Asyş. Komd. Bl. K.lığının 40 mm. bomba atar mühimmatlarından 2007 eğitim yılı 4 ncü dönemde 62 adet ders atış, 2 adet tahrip, 2008 yılı 3ncü dönemde de 32 adet ders atış mühimmatın atışının yapıldığı, yapılan atışlarda patlamayan mühimmatlar ile ilgili olarak sürveyan talep edildiği ve 09 Nisan 2006 tarihinde 2 adet RPG-7 A/P, 12 Nisan 2006 tarihinde ... mühimmatının usulüne uygun olarak imha edilerek tutanak altına alındığı,Soruşturma konusu olayda müteveffa [A.P.nin] elinde patladığı tespit edilen mühimmatın atış alanından veya etrafındaki bir bölgeden alındığı değerlendirilensaatler olan 13 Nisan 2008 günü 00-30 saatleri arasındaki bölümde 1,,3,4 ve 5 nolu kulelerde ve Askeri Gazino ile Lojman Nizamiye nöbet yerlerinde çevre emniyet nöbetçileri olduğu, bu nöbetçilerden 4 ve 5 nolu kulelerin atış alanını rahatlıkla gözetleme imkanına sahip oldukları, belirtilen saatler arasında bu kulelerde ... nöbetçi oldukları, bu nöbetçilerin ifadelerinde atış alanı ve civarında dolaşan sivil şahısları görmediklerini ve Erzurum J. Bölge Komutanlığının 18 Temmuz 2008 tarihli cevabi yazısı ekinde yer alan kroki ve fotoğraflarda bulunan ve sivillerin atış alanına girmesini engelleyecek uyarı levhaları ile tel örgülerin olay tarihinde de mevcut olduğunu beyan ettikleri (dz.282-287). Askeri Savcılığımızca Ankara/Lodumlu S.B. Iığı Arşiv Müdürlüğünden 2003 yılı Eylül ayından - 01 Temmuz 2005 tarihine kadar Pasinler ilçesinde konuşlu bulunan 7nci Mknz. P. Tug. K.lığı bağlı birliklerinin arşiv kayıtlarının incelenerek, varsa 40 mm. lik anti personel tüfek bombası ve 40 mm. lik bomba atar ders atış mühimmatı ile yapılan atışlara ve özellikle bu atışlarda patlamayan mühimmatlara ait tüm kayıtların talep edildiği, müteakiben gelen cevabi yazıda '7/3 ncü Mknz. P. Tug. kayıtlarının 2005 yılında arşive intikal ettiği, Erzurum/Pasinler'de konuşlu birliklerin 2 inci Mknz. Piyade Taburu ve 3 üncü Mknz. Piyade Taburu olduğunun tespit edildiği, arşivde yapılan araştırmada bu birliklerin atış defterlerine ve 40 mm.lik anti personel mühimmatına ait herhangi bir kayda rastlanılmadığının' bildirildiği...Soruşturma konusu olaydan önceki 5 yıllık dönemde halen Pasinler J. Komd. Öz. Hrk. Tb, K.ığı tarafından kullanılan doğu kışlada görev yapmış bulunan toplam 33 subayın tanık olarak ifadelerine başvurulduğu, bu askeri personelin ifadelerinde özetle: 'atış alanının kuzeyinde dışarıdan insanların girmesini engelleyecek dikenli tellerin olduğu, çünkü sadece atış alanının kuzeyinden insanların gelip geçtiği, diğer yerlerde de dikenli teller olmamakla birlikte uyarı levhalarının olduğu, patlamayan mühimmat olduğunda gerekli emniyet tedbirlerinin alınarak imha uzmanının (sürveyan) çağırıldığı, doğu kışladan önce görev yapılan batı kışlada atış alanı kışla içinde olduğundan bir sorun yaşanmadığı, doğu kışlanın atış alanının kışla dışında ve daha geniş bir alana yayılmış olduğundan atış yapmadan önce gerekli çevre emniyet tedbirlerinin alındığı, doğu kışladaki atış alanının çok maksatlı atış alanı olarak kullanıldığı, bu atış alanının Hasan Baba dağının eteğinde güney-kuzey istikametinde uzandığı, atış alanının etrafında tel örgüler ve uyarı levhaları olduğu halde sivil vatandaşların zaman zaman gizlice atış alanına gelerek malzeme almaya çalıştıklarının ve hayvanlarını içeriye soktuklarının tespit edildiği ve anında nöbetçiler vasıtasıyla müdahale edildiği, atışlarda atış müdürlüklerini ilgili bölük komutanlarının yaptığı, 2005 yılında kışlanın jandarma birliklerine devrinden önce bu atış alanında genellikle hafif silah atışlarının yapıldığı' hususlarını beyan ettikleri, Soruşturma konusu olayda vefat eden [A.P.nin] yakınlarının 20 Mayıs 2008 tarihli dilekçeleri ile uğramış oldukları maddi ve manevi zararlar gerekçesiyle Milli Savunma Bakanlığından tazminat talebinde bulundukları (dz_117) tüm dosya kapsamından anlaşılmıştır, Ayrıntısı yukarıda izah edilen soruşturma konusu olayda; olay tarihinde ve halen Pasinler jandarma Komando Özel Harekat Tabur Komutanlığı ve Pasinler Jandarma Asayiş Komando Bölük Komutanlığının ortak olarak konuşlu bulunduğu ve doğu kışla olarak tabir edilen kışlanın dışında bulunan atış alanında sivillerin bu alana girmesini engelleyecek şekilde sorumlu askeri personelce yeterince uyarı levhasının ve işaretinin bulundurulduğu, alanın geniş olması nedeniyle kısmi olarak tel örgünün bulunduğu ve bu bölgeyi gözetleyebilecek iki adet nöbet kulübesinin oluşturulduğu, bu bölgede askeri birlikler tarafından sürekli olarak atış yapıldığının sivil vatandaşlarca bilindiği arkadaşları ile birlikte hurda toplamakta olan müteveffa [A.P.nin] soruşturma konusu patlayıcı mühimmatı tek başına bulduğu ve tam olarak aldığı yerin tespit edilemediği, ancak gittiği istikamet dikkate alındığında söz konusu birliğe ait atış alanına gizlice girdiğinin değerlendirildiği, hurda toplama işiyle uğraşan müteveffanın atış sonrası kalan hurda metalleri toplamak için atış alanına veya yakın civarına girdiği, bu tür mühimmatın sivillerin rahatlıkla ulaşabileceği bir alanda tamamen kontrolsüz bir halde bırakıldığından bahsedilemeyeceği, söz konusu kışlada olay öncesi ve sonrası yapılan atışlarda patlamayan mühimmatlarla ilgili olarak gerekli emniyet tedbirlerinin alındığı ve bunlardan en azından tespit edilebilenlerin imhasının usulüne uygun olarak kontrollü bir şekilde yapıldığı, bilirkişi incelemesi neticesinde müteveffanın elinde patlayan muhimmatın Türk Silahlı kuvvetlerinin envanterinde bulunan ve birçok birlik tarafından kullanılan HK-79 Bomba Atar silahına ve çeşitli piyade tüfeklerine takılan aparatlar ile atılabilen 40 mm.lik anti personel tüfek bombasına ait olduğunun tespit edilmesine rağmen eldeki metal parçalarından bu mühimmatın hangi birliğe ait olduğunu belirleyebilecek stok ile kafile numarasının tespit edilmesinin mümkün olmadığı, olay yerinde bulunan yine aynı çapta ders atış mühimmatlarının üzerlerinde stok ve kafile numaraları bulunmayan türde Belçika ve Amerikan yapımı olduğu, ancak olay tarihinde söz konusu kışlada bulunan askeri birliklerin envanterinde bulunan ders atış mühimmatlarının ise MKE yapımı olduğu ve üzerlerinde stok ve seri numaralarının bulunduğu, bu haliyle müteveffanın elinde patlayan mühimmatın olay tarihinde bu kışlada görev yapan birliğe ait olduğu yönünde bir tespit yapılamadığı bilirkişi raporu doğrultusunda cesetten çıkan metal parçasının üzerinde toprak bulunması nedeniyle bu mühimmatın toprağa gömülü halde iken çıkarıldığının, bu tür mühimmatların toprağa gömülü halde uzun yıllar patlayıcılık özelliğini koruması ve topraktan çıkarıldıktan sonra mermi ateşlendiğinden dolayı tapa üzerinde bulunan ateşleme kanalının açık vaziyette bulunmasından dolayı çok daha hassas bir durumda bulunduğunun anlaşıldığı, bu nedenle önceki yıllarda söz konusu kışlada görev yapmış birliklerle ilgili de araştırma yapıldığı, ancak bu mühimmatın hangi birlik tarafından ve hangi tarihte yapılan atışta kullanıldığının tespit edilemediği, bu haliyle şüpheli olarak ifadelerine başvurulan yukarıda açık kimlikleri yazılı sorumlu askeri personel başta olmak üzere başkaca askeri personelin olayda ihmal1eri bulunduğu gerekçesiyle onlara izafe edilecek şahsi bir kusur tespit etmenin mümkün olmadığı, sonuç olarak herhangi bir askeri personel hakkında kamu davası açmaya yetecek şüpheye ulaşılamadığı anlaşılmakla...\"B. Olayla İlgili Tam Yargı Davası Süreci Başvurucuların olay nedeniyle tazminat ödenmesi talebinin İçişleri Bakanlığı ve Millî Savunma Bakanlığı (MSB) tarafından reddedilmesi üzerine başvurucular 28/7/2008 tarihli dilekçeyle, kamu makamlarınca gerekli önlemlerin alınmaması nedeniyle olayın gerçekleştiğini belirterek İçişleri Bakanlığı ve MSB aleyhine maddi ve manevi tazminat ödenmesi talepli tam yargı davası açmıştır. Başvurucular Battal Polat, Serkan Polat, Berivan Polat, Nurcan Polat, Sertif Polat ve Ayfer Demirel için ayrı ayrı 000 TL, başvurucular Hüriyet Polat ve Mehmet Polat için ise ayrı ayrı 000 TL manevi tazminatın, ayrıca başvurucular Hüriyet Polat ve Mehmet Polat için ayrı ayrı 000 TL maddi tazminat ödenmesini talep etmişlerdir. Erzurum  İdare Mahkemesine (İdare Mahkemesi) sunulan İçişleri Bakanlığının 1/12/2008 tarihli savunmasında, A.P.nin çantasından çıkardığı maddeyi birbirine vurduğu sırada patlamanın meydana geldiği, dolayısıyla olayda olay ile zarar arasında illiyet bağı bulunmaması nedeniyle idarenin tazmin sorumluluğunun olmadığı, talep edilen manevi tazminat miktarının fahiş olduğu ifade edilmiştir. MSB'nin savunmasının ilgili kısımları şöyledir:\" ...a. 13 Nisan 2008 günü [A.P.], [Ö., B. ve F.] isimli arkadaşlarının hurda demir toplamaya çıktıkları,b. Müteveffa [A.P.nin] Doğu Kışla diye anılan ve askeri atış alanı olan bölgeye girdiği, (Erzurum Kriminal Polis Laboratuarı Ekspertiz raporuna göre) patlamamış mühimmatı atış alanından aldığı, daha sonra atış alanından ayrıldığı ve mezarlık girişinde arkadaşları ile karşılaşarak onlara elindeki mühimmatı gösterdiği, mühimmat birbirine vurduğu sırada meydana, gelen patlamada [A.P.nin] vefat ettiği, c. Atış alanının 'Askeri Güvenlik Bölgesi' olduğuna dair ikaz tabelaları ile 'Atış Alanına Girmek Tehlikeli ve Yasaktır' ibareli uyarı levhaları bulunduğu, söz konusu alanın tel örgü ile çevrili olduğu ve tel örgüde mesafe tabelalarının bulunduğunun tespit edildiği anlaşılmıştır. Tüm bu hususlardan da anlaşılacağı üzere, söz konusu patlamaya sebebiyet veren patlama yukarıda belirtilen karar ve tutanaklarda da ifade edildiği gibi sivil alanda (mezarlık) meydana gelmiştir. Bu durumda müteveffanın askeri alana girdiği görülmektedir. Dolayısıyla askeri güvenlik bölgesi olan alan girmenin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunun 332'nci maddesine göre de suç sayılan bir eylem olduğunda tereddüt bulunmadığı dikkate alındığında, meydana gelen üzücü olayda idarenin kusurlu olmadığı açıktır. Atış alanına giriş çıkış da dahil olmak üzere alınan emniyet tedbirleri, her atış öncesinde ve esnasında bulundurulan nöbetçiler vasıtasıyla sağlanmaktadır. Bu bölgede geçmişte olan olaylar ve bu olay incelendiğinde; atış alanının tel örgü ve uyarı levhaları ile çevrili olmasına ve bölgenin atış alanı olarak kullanıldığının çevre köy ve mahalle sakinlerince bilinmesine rağmen, vatandaşların hurda malzeme toplamak, hayvanlarını otlatmak ve atış alanını koruyan telleri kendi bağ, bahçe ve ağıllarının etrafında kullanmak maksadıyla sökerek atış alanına girmeleri neticesinde bu tarz olayların vuku bulduğu tespit edilmiştir.  Temel hukuk ilkesi gereğince, illiyet bağının oluşabilmesi için neticenin bir kusur, kasıt veya ihmal sonucu ortaya çıkması gerekmektedir. Bu olayda idare gerek atış alanı ile ilgili olarak, gerekse atış sırasında ve sonrasında gerekli olan tüm emniyet tedbirlerini azami düzeyde yerine getirmiş ve bunları yukarıda belirtilen tutanak ve belgelerle kayıt altına almıştır. Müteveffa ve olay günü birlikte olduğu şahıslar Türk Ceza Kanunu hükümlerine aykırı olarak ve izinsiz bir şekilde yasak olduğu gerek levhalarla belirtilen gerekse etrafı tellerle örtülü bulunan askeri bölgeye girmişlerdir. Bu durumda idarenin bir ihmali veya bir kusuru bulunmadığı açıktır. Kaldı ki, bölgenin ve bölge halkının uzun yıllar muhtelif nitelik ve nicelikteki askeri birlikler ile iç içe yaşaması nedeniyle, atış alanı olarak kullanılan alanın, askeri bölge olduğunun bilinmesi de gerekmektedir.  Buna ilave olarak, Türk Medeni Kanunu hükümleri uyarınca küçük çocuğuna bakım ve gözetim, ailenin görevidir. Yasa uyarınca, aile mümeyyiz olmayan çocuğunun bakım ve gözetiminde azami özeni göstermekle yükümlüdür. Bölge halkı tarafından söz konusu alanın atış alanı olarak kullanıldığının bilindiği gerçeği mevcut iken, çocukların o bölgelerde başıboş bırakılmaması ve bu konuda Türk Medeni Kanunu hükümleri uyarınca azami özenin gösterilmesi de ailelerin yükümlülüğündedir. ...... Diğer taraftan davacıların oğlu [A.nın] hurda metal toplamak üzere tellerle çevrili ve ikaz levhalarının bulunduğu askeri güvenlik bölgesine arkadaşları ile birlikte girdiği, yerde bulduğu cismi askeri alan dışına çıkardığı ve patlamaya neden olduğu olayda adı geçen küçüğün müterafik kusurunun bulunduğu da şüphesizdir. Yukarıda açıklandığı üzere davacıların maddi-manevi zarara uğramasın��n temelindeki olay yine davacılar yakının bulduğu cismi (mühimmat) patlamasına sebebiyet verecek şekilde kurcalaması ve ayrıca davacıların da bakım ve gözetim yükümlülüklerini gereği gibi ifa etmemeleri kusurlu fiillerden kaynaklanmıştır. Dava konusu olaya sebebiyet veren ve hayatını kaybeden [A.nın] ve gerektiği şekilde bakım ve gözetim yükümlülüğünü yerine getirmeyen davacı anne-babanın müterafik kusurun bulunduğu açıktır. ...\" Talep üzerine olayla ilgili soruşturma dosyası Askerî Savcılık tarafından İdare Mahkemesine iletilmiştir. İdare Mahkemesi tarafından 25/11/2009 tarihinde davanın reddine karar verilmiştir. Kararda; Askerî Savcılık tarafından verilen kovuşturmaya yer olmadığı kararının gerekçesine değinilerek başvurucuların yakınının ölümünde davalı idarelere yüklenebilecek herhangi bir hizmet kusurunun bulunmadığı, olayın meydana gelişinde müteveffanın ve gözetim görevini yerine getirmeyen anne ve babanın kusurunun olduğu, olayın niteliği gereği objektif sorumluluk hâllerinin de uygulanamayacağı belirtilmiştir. Başvurucuların temyiz talebi üzerine karar, Danıştay Onuncu Dairesinin (Onuncu Daire) 11/7/2014 tarihli kararıyla onanmış; başvurucuların karar düzeltme talebi de Onuncu Dairenin 17/2/2016 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Nihai karar, başvuruculara 28/3/2016 tarihinde tebliğ edilmiş olup başvurucular 21/4/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. A. Ulusal Hukuk İlgili Mevzuat 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun “Doğrudan doğruya tam yargı davası açılması” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “İdari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların idari dava açmadan önce, bu eylemleri yazılı bildirim üzerine veya başka suretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde ilgili idareye başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri gereklidir. Bu isteklerin kısmen veya tamamen reddi halinde, bu konudaki işlemin tebliğini izleyen günden itibaren veya istek hakkında altmış gün içinde cevap verilmediği takdirde bu sürenin bittiği tarihten itibaren, dava süresi içinde dava açılabilir. 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Ana ve baba, çocuğun bakım ve eğitimi konusunda onun menfaatini göz önünde tutarak gerekli kararları alır ve uygularlar.\" 18/12/1981 tarih ve 2565 sayılı Askeri Yasak Bölgeler ve Güvenlik Bölgeleri Kanunu'nun“Özel ve askeri güvenlik bölgeleri” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendi şöyledir:\"b) Birinci derece kara ve deniz askeri yasak bölgesi olarak ilan edilmeyen Silahlı Kuvvetlere ait kışla, kıta, karargah, kurum, ordugah ve tesisler ile sualtı ve suüstü tesislerinin, her türlü patlayıcı, yanıcı, akaryakıt ve gizlilik dereceli maddelerin konmasına tahsis edilmiş sabit ve seyyar depo ve cephaneliklerle, bu gibi maddeleri dolduran, boşaltan tesisler ve atış poligonlarının çevresinde; bu yerlerin dış sınırlarından itibaren en fazla dörtyüz metreye kadar geçen noktaların birleştirilmesi ile tespit edilecek askeri güvenlik bölgeleri Genelkurmay Başkanlığınca tesis edilebilir. Bu bölgelerin çevresinin işaretlenmesine ilişkin esaslar yönetmelikte gösterilir.\" İlgili Yargı Kararları Onuncu Dairenin 9/5/2017 tarihli ve E.2014/4971, K.2017/2421 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir:\"...Erzurum  İdare Mahkemesince; zararın doğmasına neden olan mühimmatın, askeri mühimmatlardan olabileceğine yönelik olarak düzenlenen bilirkişi raporu ve olayın meydana geldiği yerin gerek meskun mahal ve gerekse askeri tel örgülere ve hatta askeri atış poligonuna yakın bir mesafede olması nedeniyle olayın meydana gelmesinde davalı idarelerin hizmet kusurunun bulunduğu; 10 yaşında bulunan çocukları üzerindeki gözetim ve denetim sorumluluğunu gereğince yerine getirmeyen davacı anne ve babanın da olayın meydana gelmesinde %30 oranında kusurlu oldukları gerekçesiyle, maddi tazminat miktarının tespiti amacıyla yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen rapor hükme esas alınarak 713,53 TL maddi; 000 TL manevi tazminatın idareye yapılan başvurutarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davacılara ödenmesine, fazlaya ilişkin maddi tazminat isteminin reddine karar verilmiştir....Olayla ilgili olarak Patnos Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından başlatılan hazırlık soruşturması kapsamında 16/4/2011 tarihinde düzenlenen olay yeri inceleme ve keşif tutanağında; patlamanın  Motorlu Piyade Tugay Komutanlığının atış poligonuna üst sınırından yaklaşık 53 metre mesafede gerçekleştiği, olayın meydana geldiği yer ile atış alanının arasında tel örgülerin bulunduğu, tel örgüler ile olay yeri arasındaki mesafenin 39 metre olduğu belirtilmiştir. Ağrı Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şube Müdürlüğü Bomba İmha ve İnceleme Büro Amirliği'nce düzenlenen inceleme raporunda ise; elde edilen kabartmalı çelik ve sarı renkli alüminyum metal parçaların, askeri mühimmatlardan olanM383 ve M384 model Tahrip 40 mm'likbomba atar mühimmatı olabileceği ve bahse konu patlamanın da bu mühimmatın patlaması sonucu gerçekleşebileceği tespitlerine yer verilmiştir.Bakılan uyuşmazlıkta, patlayan mühimmatın insanların kullanımına açık, meskun mahale yakın bir bölgede bulunduğu gözetildiğinde, davalı İçişleri Bakanlığının, güvenlik hizmetini gereğince yerine getirmemesi nedeniyle olayın meydana gelmesinde hizmet kusurunun bulunduğu açıktır. Öte yandan, olayın  Motorlu Piyade Tugay Komutanlığının atış poligonunun yakınında gerçekleştiği dikkate alındığında, atış poligonu çevresinde bulunan mühimmat parçalarını temizlememesi ve gerekli tedbirleri almaması nedeniyle Milli Savunma Bakanlığının da olayın meydana gelmesinde hizmet kusuru bulunmaktadır.Bununla birlikte, davacı anne ve babanın da, olay tarihinde 10 yaşında olan çocuklarının bakım ve gözetimini tam olarak yerine getirmemesi nedeniyle, %30 oranında müterafik kusurlarının bulunduğunun kabulü gerekmektedir. ...Açıklanan nedenlerle, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesine uygun bulunan temyiz istemlerinin kabulüne, Erzurum  İdare Mahkemesinin ... sayılı kararının kabule ilişkin kısmının BOZULMASINA...\" Onuncu Dairenin 25/5/2015 tarihli ve E.2011/5295, K.2015/2536 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir:\"...Gaziantep  İdare Mahkemesince; atış yapılan alanda, patlamamış mühimmat artıklarının (mermi kovanları,boş manevra çekirdeği, uçaksavar fişeği çekirdeği vs.) bırakılarak davacıların oraya gelmelerinin özendirildiği, söz konusu alanda ilgili emniyet birimleri tarafından tutulan olay yeri inceleme tutanağında patlamanın daha evvelki atışlarda patlamayarak kör giden ve aramalarda bulunamamış roket mermisinin patlaması sonucu oluşmuş olabileceğinin belirtildiği göz önüne alındığında, davalı idare ekiplerinin atışlardan sonra arama çalışmalarını yaşanabilecek olumsuz durumların niteliği göz önüne alınarak yeterli titizlikte yapmadığı, atış alanının [] Köyü’ne olan uzaklığının 1350 metre olduğu da dikkate alındığında, yer seçiminde ve bölgenin güvenliğinin sağlanmasında yeterli dikkatin ve özeningösterilmediği, davalı idarenin hizmet kusurunun varlığının kabulü gerektiği, ancak mühimmat artıklarını toplamak için bölgeye girdikleri sabit olan davacıların da müterafik kusurunun bulunduğu, buna göre olayın oluş şekli ve zararın niteliği dikkate alındığında, ... toplam 000,00 TL manevi tazminat isteminin kabulüne, 000,00 TL manevi tazminat isteminin reddine karar verilmiştir. ...İdare mahkemesi kararında belirtildiği üzerine atış ve tatbikat alanı olarak belirlenen alanda patlamamış halde askeri mühimmat bırakılması hizmet kusurunu oluşturmakta olup, anılan alana girerek hurda malzeme toplayan davacıların da müterafik kusurunun bulunduğu nitelendirilmesinde hukuka aykırılık bulunmamaktadır. Yaşanan patlama sonrasında 5-6 yaşlarında [A.nın] yaşamını yitirdiği, anne [S.A.nın] sağ gözünde yabancı cisim tespit edildiği, baba [N.T.nin] sağ el ikinci parmağının koptuğu,  ve  parmaklarında kırık olduğu, [S.T.nin] sağ gözünün altında 4x2 ebadında yanık oluştuğu görülmektedir. Dava konusu olayda, idarenin kusuru, olayın gerçekleşme şekli, zararın niteliğidikkate alındığında, mahkemece takdir edilen manevi tazminat miktarının, uğranılan zarara göre orantısız ve düşük kaldığı, duyulan elem ve ızdırabı kısmen de olsa giderecekdüzeyde olmadığı görülmektedir. Dolayısıyla mahkemece takdir edilen manevi tazminat miktarı yetersiz bulunduğundan, manevi tazminatın amaç ve niteliği dikkate alınarak yukarıda belirtilen ölçütlere göre manevi tazminat tutarının mahkemece yeniden belirlenmesi gerekmektedir....Öte yandan; müterafik kusur oranı % 50 olarak dikkate alınmalı ve bu oran manevi tazminat için talep edilentutarlara değil, Mahkemece takdir edilen tutarlara uygulanmalıdır.Bu durumda, mahkeme kararının manevi tazminatın kısmen reddine ilişkin kısmında hukuki isabetgörülmemiştir.Açıklanan nedenlerle, davalı idarenin temyiz isteminin reddi ile Gaziantep  İdare Mahkemesi'nin ... sayılı kararının kabule ilişkin kısmının ONANMASINA, davacıların temyiz isteminin kabulü ile anılan Mahkeme kararının redde ilişkin kısımlarının BOZULMASINA...\" Onuncu Dairenin 30/4/2015 tarihli ve E.2011/7618, K.2015/2188 sayılı kararının ilgili kısımları şöyledir:\"...Dava konusu olayın idari yönden araştırılması amacıyla askeri makamlar tarafından ... idari tahkikat raporunun düzenlendiği, anılan raporda özetle, olay mahallinde bulunan ve patlamayan mühimmatın Ocak 2002'den önceki bir tarihte birlikler tarafından atılan patlamamış bir mühimmat olduğu, yaralanan şahsın dere içindengeçerek (anılan bölgede 1200 metrelik kesimde tel örgü olmadığı, askeri güvenlik bölgesi levhaları ile kışla hudutlarının belirlendiği, bölgenin gözetlenmesinin 7 ve 9 nolu kulelerdeki nöbetçiler vasıtasıyla yapıldığı, geceleri ise ilave olarak bölgenin termal kameraların kullanıldığı) kışla arazisine izinsiz girdiği ve mühimmatı bularak sevk barutunun olduğu kısma sert bir cisimle vurduğu ve barutun yanmasına neden olduğunun belirtildiği, bununla birlikte yine dava konusu olayın teknik yönden araştırılması amacıyla 9 uncu Mot. P. K.lığı Askeri Savcılığı tarafından bilirkişi incelemesi yaptırıldığı, söz konusu bilirkişi incelemesi raporunda özetle; patlayan mühimmatın birlikler tarafından eğitim tatbikat veya denetlemelerde kullanılmış ve hedefte patlamamış olan bir roket mühimmatı olduğu ve roketatar silahından atıldığı, uzun bir süre açıkta kaldığı, pas ve korozyona uğradığı, zeminin çamurlu veya yumuşak olmasından dolayı toprağa saplanarak, patlamadığı, olayda yaralanan şahsın mühimmatı bulması ile muhtemelen, onu, yerinden sert bir cisimle çıkartmaya çalıştığı veya arkasından veya yanlarından kuvvetli bir basınç uyguladığı, yüzeyde görülen kuyruk kısmından sert bir cisimle toprağa çakarcasına vurduğu veya mühimmat yüzeyde ise motor kısmından tutarak baş tarafını yere çarpması sonucu mühimmatın patladığı ... sonuç olarak; askeri birlikler tarafından yapılan atışlardan sonra hedef bölgesinde arama işleminin yaptırılmadığı, yaptırılmış ise dikkatli ve titiz bir şekilde arama yaptırılmaması sebebiyle gözden kaçtığı veya arazinin o anki yapısından dolayı patlamayan mühimmatın kar veya toprağa saplanmış olabileceğinden bulunamadığı, atış esnasında patlayan veya patlamayan mühimmatın dikkatli bir şekilde takip edilmediği, bunun sonucu, patlamayan mühimmat yok kanısıyla hedef bölgesinin aranması işlemi yapılmadan atış alanının terk edilmiş olabileceği kanaatine varıldığının belirtildiği, anılan Askeri Savcılık tarafından yürütülen soruşturma sonucunda; olayın meydana geldiği bölgede bir kısım sınırın telle çevrilmemiş olduğunun anlaşıldığı, bölgede güvenliğinin nöbet kulübeleri ile termal kameralar aracılığıyla sağlandığı, bölgenin askeri yasak bölge olduğunun tel olmasa bile beton direkler, levhalar ile anlaşılabilir olduğu, bilirkişi ile topçu, hava savunma ve diğer mühimmatla ilgili sınıflardan asker şahıs olan tanıkların beyanlarıyla söz konusu mühimmatın ayak takılması suretiyle patlamasının mümkün olmadığı ve ancak taşla vurulması ya da mühimmatın taşa vurulması suretiyle patlayabileceği, netice itibarıyla Tugayın ilgili personelinin güvenlikle ilgili bir ihmal veya kusurlarının bulunmadığı, belge ve bilgilere göre söz konusu mühimmatın hangi yılda ve ne amaçla atıldığının, olay mahalline ne şekilde geldiğinin veyagetirildiğinin belli olmadığı, söz konusu olayın meydana gelmesinde davacınınhem sınırı ihlal etmek hem de bulduğu mühimmata taşla vurmak suretiyle kusurlu olduğu, askeri yönden ve askeri personel açısından suç unsurunun bulunmadığı kanaati belirtilerek, ... kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın verildiği, öte yandan davacının askeri güvenlikbölgesine izinsiz girme suçu kapsamında Kağızman Asliye Ceza Mahkemesinde yapılan yargılaması sonucu ... 'beraat' ettiği, bu mahkemece yaptırılan keşif ve bilirkişi incelemeleri sonucu, davacının askeri yasak bölge olarak kullanılan yere, buna ilişkin uyarı levhası ya da başka işaret konulmayan, tel örgüsü olmayan kısımdan girdiğinin kabul edilmesi gerektiği, olay yeri incelemesi sonucunda çizilen kroki ve yapılan keşifler sonunda düzenlenen bilirkişi raporları dikkate alındığında, davacının girdiği kısımdan uyarı işaretlerinin gözükmeyeceğinin belirtildiği anlaşılmaktadır. ...Olayda, davacının askeri yasak bölgeye girme fiili ile ilgili olarak hakkında verilen beraat kararı karşısında davacıya bu yönüyle bir kusur atfedilemeyeceği, idarenin ise atış sonrası gerekli temizlik işlemlerinin yapmaması, alanın etrafında tel örgü boşluklarının olması ve bu alanlarda yeterli uyarı işaretlerinin bulunmaması hususları dikkate alındığında hizmet kusurunun varlığı açıktır. Diğer yandan, askeri güvenlik bölgesindeki patlama olayı ile ilgili olarak askeri savcılık bilirkişi raporu ile idari tahkikat raporlarında belirtilen, sözkonusu mühimmatındavacının ayağının takılmasıyla patlayabilecek nitelikte olmadığı, davacı tarafından yapılan müdahale sonucunda patlamış olacağı göz önüne alındığında müterafik kusurun varlığı ortaya çıkmaktadır.Bu bakımdan, mağdurun kusur derecesi dikkate alınarak bir karar verilmesi gerekirken bu husus gözetilmeden verilen mahkeme kararında hukuka uyarlık görülmemiştir....Açıklanan nedenlerle, temyiz istemlerinin kabulü ile, Erzurum  İdare Mahkemesi'nin ... sayılı kararının BOZULMASINA...\"B. Uluslararası Hukuk  Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"İnsan haklarına saygı yükümlülüğü\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Yüksek Sözleşmeci Taraflar kendi yetki alanları içinde bulunan herkesin, bu sözleşme'nin birinci bölümünde açıklanan hak ve özgürlüklerden yararlanmalarını sağlarlar.\" Sözleşme'nin \"Yaşam hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Herkesin yaşam hakkı yasayla korunur...\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) içtihatlarında, Sözleşme'nin  maddesinin ilk cümlesinin devletin yalnızca kasti ve hukuka aykırı olarak ölüme sebebiyet vermekten kaçınmasını değil aynı zamanda egemenlik yetkileri içinde bulunan kişilerin yaşamlarını korumak için gerekli tedbirleri almalarına dair devlete pozitif yükümlülük yüklediği de belirtilmektedir (B/İngiltere, B. No: 23413/94, 9/6/1998, § 36). AİHM, Sözleşme'nin  maddesinin  maddesiyle birlikte yorumlandığında devletin yaşama hakkı kapsamındaki bir olayı pozitif yükümlülük kapsamında etkili soruşturma yükümlülüğünün bulunduğunu kabul etmiştir (McCann ve diğerleri/Birleşik Krallık [BD], B. No: 18984/91, 27/9/1995, § 161). AİHM'e göre kasten gerçekleştirilen ölümlerde etkili bir cezai soruşturma yürütme zorunluluğu bulunmakla birlikte ihmal nedeniyle meydana gelen ölüm olaylarına ilişkin davalar açısından farklı bir yaklaşımın benimsenmesi gerekir. Buna göre yaşama hakkının ihlaline kasten sebebiyet verilmemiş ise etkili bir yargısal sistem kurma yönündeki pozitif yükümlülük her olayda mutlaka ceza davası açılmasını gerektirmez. Mağdurlara tek başına ya da bir ceza soruşturmasıyla birlikte hukuki, idari ve hatta disiplinle ilgili hukuk yollarının açık olması yeterli olabilir (Vo/Fransa [BD], B. No: 53924/00, 8/7/2004, § 90; Mastromatteo/İtalya [BD], B. No: 37703/97, 24/10/2002, §§ 90, 94, 95; Calvelli ve Ciglio/İtalya [BD], B. No: 32967/96, 17/1/2002, § 51; Anna Todorova/Bulgaristan, B. No: 23302/03, 24/5/2011, § 73; Ercan Bozkurt/Türkiye, B. No: 20620/10, 23/6/2015, § 59). AİHM yaşama hakkının ihlaline kasten sebebiyet verilmediği olaylarda kullanabilecek birden fazla başvuru yolu bulunup da başvurucuların bu yolların tamamını kullandıkları durumlarda etkili yargısal sistem kurma yükümlülüğünün yerine getirilebilmesi için söz konusu yolların tamamının etkili yürütülmesi gerekmediğini, bu nedenle incelemesinin sadece devletin bu yollardan herhangi biriyle etkili yargısal sistem kurma yükümlülüğünü yerine getirip getirmediğini denetlemekten ibaret olacağını belirtmiştir(Anna Todorova/Bulgaristan, § 74). Bununla birlikte AİHM'e göre ihmal suretiyle meydana gelen ölüm olaylarında kamu görevlilerinin bu konuda muhakeme hatasını veya dikkatsizliği aşan bir ihmali olduğu, başka bir ifadeyle olası sonuçların farkında olmalarına rağmen kendilerine verilen yetkileri göz ardı ederek tehlikeli bir faaliyet nedeniyle oluşan riskleri bertaraf etmek için gerekli ve yeterli önlemleri almadıkları durumlarda -bireyler kendi inisiyatifleriyle ne gibi hukuk yollarına başvurmuş olursa olsun- insanların hayatının tehlikeye girmesine neden olan kişiler aleyhine hiçbir suçlamada bulunulmaması ya da bu kişilerin yargılanmaması yaşam hakkının ihlaline neden olabilir (Öneryıldız/Türkiye [BD], B. No: 48939/99, 30/11/2004, § 93; Budayeva ve diğerleri/Rusya, B. No: 15339/02, 11673/02, 15343/.., 20/3/2008,§ 140). Ancak AİHM tehlikeli faaliyetler bakımından bu prensibi benimsemekle birlikte somut başvuruya benzeyen ve Türkiye aleyhine başvurulan, bilhassa askerî mühimmatların imhasına ilişkin yönetmeliğin uygulanması hususunda kamu görevlilerinin ihmalinin söz konusu olduğu başvurularda ilgili ulusal mevzuatı ve Danıştayın ilgili içtihadını ayrıntılı biçimde incelemiş; tazminat yolunun etkili yargısal sistem kriterini karşıladığına, ihlalin tespiti ile giderilmesi bakımından uygun ve yeterli olarak kabul edilebileceğine karar vermiştir (Hayri Aslan ve diğerleri/Türkiye (k.k.), B. No: 18751/05, 30/11/2010; Akdemir ve Evin/Türkiye, B. No: 58255/08, 29725/09, 17/3/2015, § 55; Selvi Şimşek/Türkiye (k.k.), B. No: 3839/13, 17/11/2016). AİHM, askerî mühimmatın imhasına dair yönetmeliğin uygulanmasında kamu görevlilerinin ihmali söz konusu olduğu hâllerde tazminat yoluna başvurulmasının bireysel başvuruda bulunmak için gerekli olduğunu hatırlatmakta (Hayri Aslan ve diğerleri/Türkiye; Sarıhan/Türkiye, B. No: 55907/08, 6/12/2016, § 39) ve Türkiye'deki mahkemelerin benzer olaylarda kayda değer tazminatlar ödenmesine karar verdiğini belirttikten sonra bu yolun tüketilerek yapıldığı başvuruları olayın koşullarına göre yeterli tazminatlar ödendiği takdirde açıkça dayanaktan yoksun bulmaktadır (Akdemir ve Evin/Türkiye, § 69). ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/8011",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, askerî mühimmatın patlaması sonucu ölüm olayının meydana gelmesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, birden fazla davacı tarafından açılan ecrimisil davasında dava değerinin, kabule hükmedilen toplam tutarın değil her bir davacıya düşen miktarın ayrı ayrı dikkate alınarak tespit edilmesi nedeniyle kesinlik sınırının altında kaldığı gerekçesiyle istinaf talebinin reddedilmesinin mahkemeye erişim hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 19/3/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu aleyhine, ortak kök muris H.Ç.den intikal eden üç katlı bir binayı ve bir binek otomobili bedelsiz olarak kullandığı ve söz konusu mallardan elde edilen iradı diğer mirasçılarla miras payları oranında paylaşmadığı iddialarına dayalı olarak on yedi mirasçı tarafından Uşak  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) ecrimisil davası açılmıştır. Mahkeme; mirasçılar arasında intifadan men olgusu oluşmadıkça ecrimisil talebinin yerinde olmayacağını, ancak gelir getiren yerler için bu şartın gerçekleşmesine gerek olmadığını ifade ederek davaya konu irat elde edilen taşınmazlar yönünden davacıların ecrimisil taleplerini 854 TL üzerinden kabul etmiş ve kararda istinaf yolunun açık olduğunu belirtmiştir. Karar, başvurucu tarafından istinaf edilmiştir. İstinaf talebi, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi (Daire) tarafından incelenmiştir. 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun  maddesi uyarınca kesinlik sınırının 2018 yılı itibarıyla 560 TL olarak belirlendiğine dikkat çeken Daire somut olayda, dava değerinin toplam 854 TL olmasına rağmen çok sayıda davacı bulunduğunu, davacıların paydaşlık durumlarına nazaran en fazla pay miktarının 4/72 olması karşısında pay miktarına karşılık gelen değerin 658,50 TL olduğunu ve anılan değerin 2018 yılı itibarıyla kesinlik sınırının altında kaldığını belirterek istinaf talebinin kesin olarak reddine karar vermiştir. Başvurucu istinaf kararını 21/2/2019 tarihinde öğrendiğini beyan etmiş olup 19/3/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk İlgili Mevzuat 6100 sayılı Kanun'un;i. \"İhtiyari dava arkadaşlığı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Birden çok kişi, aşağıdaki hâllerde birlikte dava açabilecekleri gibi aleyhlerine de birlikte dava açılabilir:a) Davacılar veya davalılar arasında dava konusu olan hak veya borcun, elbirliği ile mülkiyet dışındaki bir sebeple ortak olması.b) Ortak bir işlemle hepsinin yararına bir hak doğmuş olması veya kendilerinin bu şekilde yükümlülük altına girmeleri.c) Davaların temelini oluşturan vakıaların ve hukuki sebeplerin aynı veya birbirine benzer olması.\"ii. \"İhtiyari dava arkadaşlarının davadaki durumu\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"İhtiyari dava arkadaşlığında, davalar birbirinden bağımsızdır. Dava arkadaşlarından her biri, diğerinden bağımsız olarak hareket eder.\"iii. \"Mecburi dava arkadaşlığı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Maddi hukuka göre, bir hakkın birden fazla kimse tarafından birlikte kullanılması veya birden fazla kimseye karşı birlikte ileri sürülmesi ve tamamı hakkında tek hüküm verilmesi gereken hâllerde, mecburi dava arkadaşlığı vardır.\"iv. \"Mecburi dava arkadaşlarının davadaki durumu\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Mecburi dava arkadaşları, ancak birlikte dava açabilir veya aleyhlerine de birlikte dava açılabilir. Bu tür dava arkadaşlığında, dava arkadaşları birlikte hareket etmek zorundadır. Ancak, duruşmaya gelmiş olan dava arkadaşlarının yapmış oldukları usul işlemleri, usulüne uygun olarak davet edildiği hâlde duruşmaya gelmemiş olan dava arkadaşları bakımından da hüküm ifade eder.\"v. ''İstinaf yoluna başvurulabilen kararlar'' kenar başlıklı  maddesinin (2) fıkrasının birinci cümlesi şöyledir: \"Miktar veya değeri üç bin Türk Lirasını geçmeyen malvarlığı davalarına ilişkin kararlar kesindir.\"vi. ''İstinaf dilekçesinin reddi'' kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) İstinaf dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren mahkeme istinaf dilekçesinin reddine karar verir ve 344 üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder. (2) Bu ret kararına karşı tebliği tarihinden itibaren bir hafta içinde istinaf yoluna başvurulabilir. İstinaf yoluna başvurulduğu ve gerekli giderler de yatırıldığı takdirde dosya, kararı veren mahkemece yetkili bölge adliye mahkemesine gönderilir. Bölge adliye mahkemesi ilgili dairesi istinaf dilekçesinin reddine ilişkin kararı yerinde görmezse, ilk istinaf dilekçesine göre gerekli incelemeyi yapar.\"vii. ''Kıyas yoluyla uygulanacak hükümler\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Bu Kanunun istinaf yolu ile ilgili 343 ilâ 349 ve 352 nci maddeleri hükümleri, temyizde de kıyas yoluyla uygulanır.\" Yargı Kararları Taraflar arasındaki tapu iptali, tescil ve tazminat davası yönünden Bölge Adliye Mahkemesince istinaf talebinin esastan reddine ilişkin karar temyiz edilmiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi (Yargıtay), öncelikle temyize konu edilen yargılamanın muris muvazaası hukuki nedenine dayandığını belirtmiştir. İlgili yargılamanın mirasçılar arasında görülmekte olduğuna, bu sebeple davacılar arasında ihtiyari dava arkadaşlığı bulunduğuna dikkat çeken Yargıtay, dava değerinin davayı açan mirasçı veya mirasçıların her birinin payına isabet eden değer üzerinden hesaplanması gerektiğini belirtmiştir. Çekişmeli taşınmazların keşifte dava tarihi itibarıyla saptanan değeri üzerinden davacının miras payına karşılık gelen değeri belirleyen Yargıtay; belirlenen bu miktarın kesinlik sınırı altında kaldığını belirterek temyiz dilekçesinin miktar yönünden reddine karar vermiştir (Yargıtay  Hukuk Dairesi, 5/7/2023, E.2022/6799, K.2023/3968). Paydaşlar arasında elatmanın önlenmesi ve ecrimisil talepli davada, Bölge Adliye Mahkemesi davalılar aleyhine hükmedilen tazminat miktarının kesinlik sınırının altında kalması nedeniyle dilekçenin reddine karar vermiştir. Davacıların istinaf başvurusunun ise esastan reddine karar verilmiştir. Karar, davacılar tarafından temyiz edilmiştir. Yargıtay; dava değerinin müdahale edilen kısmın ve ecrimisilin toplam değeri üzerinden her bir davacının payı dikkate alınarak ayrı ayrı hesaplanması gerektiğini belirtmiştir. Bu tespit ışığında dava değerinin 2018 yılı itibarıyla temyiz kesinlik sınırı altında kaldığına işaret eden Yargıtay; dava değerinin miktarı yönünden kararın kesin olması sebebiyle temyiz dilekçesinin reddine karar vermiştir (Yargıtay  Hukuk Dairesi, 11/3/2021, E.2018/15083, K.2021/2245).B. Uluslararası Hukuk İlgili uluslararası hukuk için bkz. Ziynet Benli [GK], B. No: 2019/23977, 15/2/2023, §§ 29-31). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/9077",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, birden fazla davacı tarafından açılan ecrimisil davasında dava değerinin, kabule hükmedilen toplam tutarın değil her bir davacıya düşen miktarın ayrı ayrı dikkate alınarak tespit edilmesi nedeniyle kesinlik sınırının altında kaldığı gerekçesiyle istinaf talebinin reddedilmesinin mahkemeye erişim hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, askerlik hizmeti sırasında ateşli silah yaralanması sonucu ölüm olayının meydana gelmesi ve bu ölüm olayına ilişkin etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedenleriyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 21/3/2014 tarihinde İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru, idari yönden yapılan ön inceleme neticesinde Komisyona sunulmuştur. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca 14/10/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 13/1/2016 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 27/1/2016 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 4/2/2016 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiştir. Başvurucular, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını 10/2/2016 tarihinde ibraz etmiştir. Bölümler Başraportörlüğü, bireysel başvuru formunun Av. Adem Çalişci tarafından imzalanmış olmasına rağmen başvuruculardan Sevgül Yeşilkaya, Serkan Yeşilkaya, Nargül Yılmaz ve Erkan Yeşilkaya'ya ait vekâletnamelerin bireysel başvuru dosyasına eklenmediğini tespit etmiştir.Anılan kişilere ait vekâletnamelerin on beş gün i��inde Anayasa Mahkemesine gönderilmesi, tespit edilen eksikliklerin geçerli bir mazeret olmaksızın tamamlanmaması hâlinde adı geçen kişilere ait başvurunun reddedileceği kaydını içeren 10/5/2016 tarihli müzekkere 13/5/2016 tarihinde Av. Adem Çalişci'ye tebliğ edilmiştir. Av. Adem Çalişci eksiklik bildirimine ilişkin cevap dilekçesini 24/6/2016 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. A. Olaylar  Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu soruşturma dosyasından tespit edilen olaylar özetle şöyledir: İlk iki başvurucunun oğlu ve diğer başvurucuların kardeşi 1986 doğumlu Ercan Yeşilkaya, Akdağmadeni İlçe Jandarma Komutanlığı emrinde asker iken 14/7/2010 tarihinde ateşli silah yaralanması sonucu vefat etmiştir.  Ercan Yeşilkaya'nın Askere Alınması ve ÖlümüBaşvurucuların yakını Ercan Yeşilkaya 17/8/2009 tarihinde askere sevk edilmiş ve 20/8/2009 tarihinde 121'inci Jandarma Er Eğitim Alay Komutanlığına (Hatay) teslim olmuştur. Başvuru formu ve eklerinde Ercan Yeşilkaya'nın askere alınmadan önce yahut askerliğe sevk işlemleri sırasında herhangi bir psikolojik rahatsızlıktan muzdarip olduğuna dair bir kayıt mevcut değildir. Ercan Yeşilkaya, Hatay'daki askerlik eğitimini tamamlamasını müteakip 9/11/2009 tarihinde Yozgat/Akdağmadeni İlçe Jandarma Komutanlığına teslim olmuştur. Ercan Yeşilkaya, 1/12/2009 tarihinde yapılan psikososyal risk faktörü tarama anketinde herhangi bir psikolojik rahatsızlığının bulunmadığını belirtmiştir. Ercan Yeşilkaya, dış koruması Akdağmadeni İlçe Jandarma Komutanlığınca yapılan Akdağmadeni K-1 Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda 14/7/2010 tarihinde 00 ile 00 saatleri arasında nöbetçi olduğu için nöbet arkadaşları J.Er U. ve J.Er S.K. ile birlikte anılan ceza infaz kurumuna gitmiş ve ceza infaz kurumunun arka tarafında bulunan (2) no.lu nöbet kulübesinde yerini almıştır.Nöbet yeri kontrol defterine göre ceza infaz kurumunun ön tarafında bulunan (1) no.lu nöbet kulübesinde J.Er U.; ceza infaz kurumunun arka tarafında bulunan (2) no.lu nöbet kulübesinde ise J.Er S.K. ve Ercan Yeşilkaya nöbetçidir. Nöbet yeri kontrol defterine göre nöbet yeri saat 00'te Uzman Jandarma Kad.Çvş.F.K. tarafından kontrol edilmiş ve bu denetim esnasında durumun normal olduğu değerlendirilmiştir.Saat 35 sularında Ercan Yeşilkaya'nın nöbetçi olduğu yerden bir el silah sesi duyulmuş, silah sesinin geldiği yöne gidilmesi üzerine Ercan Yeşilkaya'nın nöbet kulübesine yakın bir yerde çenesinin alt kısmından giren ve başının arka kısmından çıkan bir mermiyle vurulmuş bir vaziyette olduğu görülmüştür. Ölüm olayı sonrasında düzenlenen 15/7/2010 tarihli tutanakta J.Er Ercan Yeşilkaya'nın saat 35 sularında intihar ettiği belirtilmiştir. Ceza Soruşturması Sürecia. Soruşturma Kapsamında Yapılan İlk İşlemler ve Alınan Raporlar Olay hakkında kendisine bilgi verilen Akdağmadeni Nöbetçi Cumhuriyet Savcısı, olay yeri inceleme ekibinin ceza infaz kurumuna yönlendirilmesini istemiş; ardından kendisi de zabıt katibi, nöbetçi adli hekim ve diğer bir görevli ile birlikte saat 30 sularında olay yerine intikal etmiştir. Cumhuriyet Savcısının emir ve talimatları doğrultusunda olay yeri incelemesi ile ölü muayene işlemleri gerçekleştirilmiş, bu kapsamda maktulün ellerinden svaplar alınmış, olay yerinin krokisi çizilmiş ve fotoğrafları çekilmiştir. Olay yerinde bulunan 747100 seri numaralı G-3 piyade tüfeği ile diğer deliller muhafaza altına alınmıştır.Yapılan ölü muayene işlemi sırasında Ercan Yeşilkaya'nın kamuflajının cebinde bir not bulunmuştur. Not bulunan kağıtta \"Kendimi öldürmemde hiçbir şey ve de hiçkimse sebep olmamıştır (Bıktım). Kendi irademle olmuştur. Ercan Yeşilkaya\" yazılı olduğu tespit edilmiştir.Ölü muayene işlemine katılan adli hekim, muhtemel ölüm zamanının yaklaşık 2 saat öncesi olduğunu, sistematik otopsi yapılıp yapılmamasının Cumhuriyet Savcısının takdirinde olduğunu belirtmiştir. Bunun üzerine Cumhuriyet Savcısı kesin ölüm sebebinin tespiti için klasik otopsi yapılmasına karar vermiştir. Klasik otopsi işlemi sonucunda hazırlanan 16/9/2010 tarihli raporun ilgili kısmı şöyledir:\"Dış muayene177 cm boyunda, 25-30 yaşlarında, tahminen 75-80 kg ağırlığında, siyah saçlı, buğday tenli, sünnetli erkek cesedinde ölü katılığının oluşup devam ettiği, ölü lekelerinin sırtta ve belde vücudun bası görmeyen yerlerinde mutad renkte meydana geldiği görüldü.1-Boyun öndementumun 3 cm altındaetrafında vurma halkası bulunan 6,5x4,5 cmebadında ateşli silah mermi çekirdeği giriş yarası,2-Saçlı deri oksipital bölge solunda kenarları düzensiz 6,5x5 cm ebadında ateşli silah mermi çekirdeği çıkış yarası görüldü.(...)Sonuç(...)1- Kişinin ölümünün ateşli silah mermi çekirdeği yaralanmasına bağlı kafa kubbe-kaide kemikleri ve boyun omur kırıklarıyla karakterli beyin doku harabiyeti ve beyin zarları kanaması sonucu meydana gelmiş olduğu,2- Kişinin vücudunda bir adet ateşli silah mermi çekirdeği giriş yarası mevcut olduğu,harici muayenede (1) no.da tarif edilen yarayı açan ateşli silah mermi çekirdeğinin beyin doku harabiyeti ve beyin zarları kanamasına neden olduğu, müstakilen öldürücü mahiyette olduğu,3-Haricen (1) no.da tarif edilen ateşli silah mermi çekirdeği giriş yarası cilt ciltaltı bulgularına göre değerlendirildiğinde; yapılan atışın bitişik atış mesafesinden yapılmış olduğu,4-Ateşli silah mermi çekirdeğinin kafatası içindeki seyir ve istikametinin önden arkaya, aşağıdan yukarıya ve sağdan sola olduğu,5-Otopsi sırasında cesetten ateşli silah mermi çekirdeği elde edilemediği,6-Kişiye ait kan ve idrarda uyarıcı-uyuşturucu maddelerin bulunmadığı, iç organ parçaları ve mide muhteviyatında aranan gruplara ait toksik (zehirli) maddelerin bulunmadığı, kanda alkol bulunmadığı kanaatini bildirir otopsi raporudur. Akdağmadeni Cumhuriyet Başsavcılığı, olayın asker kişi hakkında ve askerî mahalde gerçekleşmiş olması nedeniyle 29/7/2010 tarihinde görevsizlik kararı vermiş ve dosyayı görevli Askerî Savcılığa göndermiştir. Bu karar üzerine soruşturmaya Jandarma Genel Komutanlığı Askerî Savcılığı (Askerî Savcılık) devam etmiştir. Ercan Yeşilkaya'nın sağ ve sol el avuç içi ve el üstlerinden alınan svaplar ile hücum yeleği üzerinde Jandarma Genel Komutanlığı Kriminal Daire Başkanlığı Kimyasal İnceleme Laboratuvarı tarafından atış artığı analizi yapılmıştır.Hazırlanan 19/1/2011 tarihli uzmanlık raporuna göre Ercan Yeşilkaya'ya ait svapların tümü üzerinde atış artıkları tespit edilmiştir. Ercan Yeşilkaya'ya ait hücum yeleğinin ön bölümünde de atış artıkları bulunmuştur.Olay yeri incelemesi neticesinde muhafaza altına alınan Ercan Yeşilkaya'ya ait 747100 seri numaralı G-3 marka silah ile on dokuz adet fişek ile bir adet 62x51 mm çapında kovan gerekli tetkiklerin yapılması amacıyla JandarmaGenel KomutanlığıKriminal Daire Başkanlığı Balistik İnceleme Laboratuvarına gönderilmiştir. Balistik İnceleme Laboratuvarının 20/1/2011 tarihli uzmanlık raporunda, 747100 seri numaralı silahın ateş etmesine mani mekanik herhangi bir arızasının bulunmadığı, gönderilen on dokuz fişekten bir kısmının deneme amaçlı kullanılması sonucunda patladığının görüldüğü, incelenmek için gönderilen 62x51 mm çap ve tipindeki bir adet kovanın 747100 seri numaralı tüfek ile atılmış olduğu tespitleri yapılmıştır. Askerî Savcılık, Ercan Yeşilkaya'nın kamuflajından çıkan intihar notunun müteveffanın elinden çıkıp çıkmadığının tespit edilmesi amacıyla da araştırmalar yapmıştır. Askerî Savcılık, intihar notu ile Ercan Yeşilkaya'nın el yazı örneklerini içeren diğer bazı belgeleri Jandarma Genel Komutanlığı Kriminal Daire Başkanlığı El Yazısı ve Doküman İnceleme laboratuvarına göndermiş ve intihar notunun Ercan Yeşilkaya'ya ait diğer yazılarla mukayese edilmesini ve nihayetinde bir rapor tanzim edilerek Askerî Savcılığa gönderilmesini talep etmiştir. El Yazısı ve Doküman İnceleme Uzmanları K.Ç. ile N.A. tarafından hazırlanan 6/12/2010 tarihli uzmanlık raporunda, gönderilen yazı örnekleri üzerinde Doküman İnceleme (VSC-5000) ve Makroskop (LEICA M 420) cihazı ile fiziki, optik, karakteristik inceleme ve karşılaştırmalar yapıldığı belirtilmiş, yapılan bu incelemeler neticesinde intihar notunun Ercan Yeşilkaya'nın elinden çıktığı kanaatine varıldığı bildirilmiştir.b. Başvurucular ile Tanık Olarak Dinlenen Kişilerin Beyanları Başvuruculardan Abubekir Yeşilkaya, Akdağmadeni Cumhuriyet Başsavcılığına gönderdiği 16/7/2010 tarihli dilekçesinde oğlunun yaşamayı seven, psikolojik sorunları bulunmayan biri olduğunu, oğlu ile en son 12/7/2010 tarihinde görüştüğünü, oğlunun bu görüşmede herhangi bir probleminden bahsetmediğini, şüpheli olan ölüm sebebinin tespiti için Adli Tıp Kurumundan rapor alınması gerektiğini belirtmiş ve oğlunun ölümüne sebebiyet veren şüphelilerin cezalandırılması talebinde bulunmuştur. Başvuruculardan anne Fatma Yeşilkaya ile baba Abubekir Yeşilkaya soruşturma aşamasında alınan ifadelerinde de benzer şekilde beyanda bulunmuş ve sorumluların cezalandırılması istemini yinelemiştir. Cumhuriyet Savcısı, olay günü müteveffa ile birlikte nöbet tutan J.Er S.K. ve J.Er U.nun ifadesini 26/7/2010 tarihinde almıştır. J.Er S.K. ifadesinde özetle Ercan Yeşilkaya ile olay tarihinden önce bir defa nöbet tuttuğunu, Ercan'ın 1989/3 tertip, kendisinin ise 1990/1 tertip olduğunu, Ercan'ın içine kapanık biri olması nedeniyle kendileriyle çok fazla diyalog kurmadığını, Ercan'ın devamlı kola ve sigara içtiğini, olay günü 00-00 saatleri arasında J.Er U. ve Ercan Yeşilkaya ile birlikte nöbetçi olduklarını, kendisinin devriye görevini ifa ettiğini, Ercan'ın(2) no.lu kulübede, J.Er U.nun ise(1) no.lu kulübede nöbetçi olduğunu,Ercan'ın olay günü ceza infaz kurumunun arka tarafında bulunan ağacın yanında oturup sigara içtiğini, kolasının da yanında bulunduğunu, birkaç defa Ercan'ın yanına gittiğini fakat Ercan'ın konuşmadığını, devamlı yere bakarak sigara içtiğini, herhangi bir yazı yazdığını görmediğini, kendisinin saat 45 sularında J.Er U.nun yanında olduğunu ve ona devriye atıp geleceğini söylediğini, ceza infaz kurumunun güney tarafına kadar yürüdüğünde bir silah sesi işittiğini, sesin geldiği tarafa koştuğunda Ercan'ı yatar vaziyette gördüğünü, \"Ercan ne yaptın, Ercan kendini vurdu\" diye bağırdığını, o esnada İnfaz Koruma Memuru G.nin de olay yerine geldiğini, Ercan'ın kalbini kontrol ettiğinde kalbinin atmadığını fark ettiğini, akabinde hemen J.Er U.nun yanına koştuğunu, komutanlara haber verdiklerini, beş dakika sonra birçok komutan ile askerin geldiğini, kapıyı onlara açtığını, daha sonra kendisinin de fenalık geçirmesi nedeniyle hastaneye kaldırıldığını belirtmiştir. J.Er U. ifadesinde özetle Ercan Yeşilkaya'nın 1989/3 tertip, kendisinin ise 1990/1 tertip olduğunu, Ercan'ın kendileriyle pek diyaloğa girmediğini, sessiz ve sakin bir insan olduğunu, kimseye sıkıntısını açmadığını, olay tarihinden önce Ercan ile iki defa nöbet tuttuğunu, olay günü ise 00-00 nöbetini Ercan ile birlikte tuttuklarını, kendisinin ceza infaz kurumunun giriş tarafındaki (1) no.lu kulübede Ercan'ın ise (2) no.lu kulübede nöbetçi olduğunu, diğer arkadaşları J.Er S.K.nın ise ceza infaz kurumu etrafında devriye görevlisi olduğunu, olay günü herhangi bir anormallik gözlemlemediğini, nöbet tutmaya başlamalarından olay anına kadar hiçbir olumsuzluk yaşanmadığını, J.Er S.K.nin yerine birkaç defa kendisinin devriye attığını, ilk yarım saat Ercan'ın da dolaştığını, Ercan'ın daha sonra kulübenin yanında oturmaya başladığını, Ercan'a canının sıkılması hâlinde ön tarafta nöbet tutabileceğini söylediğini, Ercan'ın ise arka tarafta nöbet tutmanın daha iyi olduğunu söylediğini, nöbetin bitmesine 15 dakika kala yani 45 sularında yanında bulunan J.Er S.K.ya devriye atmasını söylediğini, J.Er S.K.nın devriye atmak için yanından ayrıldığını ancak daha ceza infaz kurumunun etrafını dolanıp yanına gelmeden bir el silah sesi duyduğunu, sesin geldiği arka tarafa doğru gidecekken ceza infaz kurumunun kuzey köşesinde J.Er S.K. ile karşılaştığını, J.Er S.K.nın \"Ercan kafasına sıktı, kendini vurdu\" dediğini, J.Er S.K. ile karşılaştığı esnada ceza infaz kurumunun batı tarafında ot tırpanlayan infaz koruma memuru G.nin ceza infaz kurumunun arkasına yani cesedin yanına geçtiğini, derhal komutanlarına haber verdiğini, komutanlar gelince J.Er S.K.nin baygınlık geçirdiğini ve hastaneye kaldırıldığını belirtmiştir. Akdağmadeni Cumhuriyet Başsavcılığının görevsizlik kararı vermesinden sonra Askerî Savcı, J.Er S.K. ile J.Er U.nun ifadesini tekrardan almıştır. Erler, önceki ifadeleri ile benzer şekildebeyanda bulunmuştur. Cumhuriyet Savcısı, J.Er S.K. ile J.Er U.nun ifadelerinde adı geçen infaz koruma memuru G.nin de ifadesini almıştır. İnfaz koruma memuru G. ifadesinde özetle olay günü ceza infaz kurumunda nöbetçi olduğunu, ceza infaz kurumunun kuzeyinde ot tırpanladığı esnada Ercan'ın yanına kadar geldiğini ve \"kolay gelsin\" dediğini, kendisinin de \"sağ ol\" dediğini, fazla muhabbet etmediklerini, akabinde saat 45 sularında bir silah sesi duyduğunu, bir askerin kaza ile ateş ettiğini veya bir mahkûmun kaçmaya teşebbüs ettiğini düşündüğünü, nöbetçi askerin \"gardiyan abi, gardiyan abi, yetiş\" diye bağırması üzerine kendisinin de silah sesinin geldiği yöne doğru koştuğunu, nöbetçi J.Er S.K. ile ceza infaz kurumunun kuzeybatısında karşılaştığını, nöbetçi askerin \"kendini vurdu, kendini vurdu\" diye bağırdığını, olay yerine gittiğinde çenesinin altından vurulmuş bir vaziyette Ercan Yeşilkaya'yı gördüğünü belirtmiştir. Ercan Yeşilkaya'nın ölümü üzerine olayın yaşandığı gün idari tahkikat başlatılmış ve bu kapsamda görevlendirilen İl Jandarma Komutanı birçok kişiyi tanık olarak dinlemiştir. Bu kapsamda dinlenen ve ifadesi ceza soruşturması dosyasına da giren Uzman Jandarma Kad.Çvş.F.K., olay günü nöbetçi astsubaylık görevini yürüttüğünü, akşam yoklamasından önce bütün erbaş ve erler ile saldırı tatbikatı yaptığı sırada nöbet mevziilerini kontrol ettiğini ve anormal bir durum gözlemlemediğini, Ercan'ın sorun yaratmayan, görevini layıkıyla yapan ve arkadaşlarıyla iyi geçinen bir asker olduğunu beyan etmiştir. İfadesi alınan İlçe Jandarma Komutanı Ö.O. ise olaydan 40 sularında haberdar edilmesi üzerine olay yerine gittiğini ve Ercan Yeşilkaya'yı ölü vaziyette gördüğünü, 6 Temmuz 2010 tarihine kadar birliğin aşçılığını yapan Ercan'ın bu tarihten sonra aşçılık yapmak istemediğini ve bunaldığını beyan etmesi üzerine Ercan'ı J.Krk.K.lığı emrine verdiğini, Ercan'ın herhangi bir sağlık sorunu olmayan, arkadaşlarıyla iyi geçinen ancak içine kapanık ve sessiz bir asker olduğunu, bu durumundan dolayı Ercan ile yakından ilgilendiğini, Ercan'ın nisan ayı içerisinde Kayseri J.Blg.K.lığından görevli olarak gelen Psikolojik Danışman ile de görüştürüldüğünü, herhangi bir sorununun bulunmadığını ve Rehberlik Danışma Merkezi kapsamında da olmadığını belirtmiştir. Dinlenen diğer tanıklar da genel olarak Ercan Yeşilkaya'nın içine kapanık ve sessiz bir kişi olduğunu ifade etmiştir. Askerî Savcı, müteveffanın psikolojik durumu ile ilgili olarak Psikiyatri Uzmanı Hv.Tbp.Bnb.U.Ç.den bilirkişi mütalaası almıştır. Hv.Tbp.Bnb.U.Ç.nin mütalaası şöyledir:\"Dosya içerisindeki otopsi tutanaklarını ve tanık ifadelerini değerlendirdiğimde ölüm olayını silahlı intihar olarak değerlendirdim. Bu tarz intiharlar üzerine yapılan araştırmalarda intihardan ölenlerin % 80-90'ında psikiyatrik bir rahatsızlık bulunduğu tespit edilmiştir. Ancak % 10-20'sinde hiçbir psikiyatrik rahatsızlık tespit edilmemiştir. Psikiyatrik geçmişi bulunan intihardan ölenlerin yaklaşık % 80'inde de tek başına ya da diğer psikiyatrik rahatsızlıklarla birlikte depresyon tabloları görüldüğü bildirilmektedir. Psikiyatrik tedavilerdeki gelişmelere rağmen intihar girişimleri ya da intihardan ölümlerde azalma olmamakta, aksine artmaktadır. Bu nedenle intiharın sadece psikiyatrik bir olay değil, hem psikiyatrik hem biyolojik, hem de sosyokültürel çevresi ile birlikte değerlendirmek daha doğru bir yaklaşım olacaktır. Türkiye'de intiharlar en çok 15-35 yaşlar arasında olmaktadır. Gençlerdeki intihar oranları gittikçe artmaktadır. Bayanlarda intihar girişimleri erkeklerden 3-4 kat daha fazla olmasına rağmen erkeklerde intihar nedenli ölüm sayısı bayanlardan daha fazladır. Amerika'da yılda yaklaşık 30 bin kişi intihardan ölmekte olup, ölüm nedenleri arasında  en sık nedendir. Bütün bu veriler birlikte değerlendirildiğinde intihar psikiyatrik bir hastalıktan ziyade \"hep kaybeden olma, çarenin olmadığı ve çözüm bulamayacağı\" düşünceleriyle daha ilişkili olarak değerlendirilmiştir. Ercan YEŞİLKAYA'nın ölüm olayı da psikiyatrik hastalıktan daha ziyade tanık ifadelerinden askerlik süreci değerlendirildiğinde \"hep kaybeden olma, çarenin olmadığı ve çözüm bulamayacağı\" düşünceleriyle daha ilişkili olarak değerlendirilmiştir. İntihardan ölümleri engellemek için alınacak önlemler intihardan ürünleri tamamen yok edemez. Kendi el yazısıyla bıraktığı not ve tanık ifadelerinden kendisini intihara yönlendirebilecek bir dış faktör bulunamamıştır.\"c. Soruşturma Sonucunda Verilen Karar ve Soruşturmanın Genişletilmesi Askerî Savcılık, soruşturma kapsamında elde ettiği tüm verileri değerlendirerek Ercan Yeşilkaya'nın ölümünde ceza hukuku kapsamında herhangi bir kişiye isnatta bulunulmasının hukuken mümkün olmadığı sonucuna varmış, 1/4/2011 tarihli ve E.2011/82, K.2011/28 sayılı karar ile kovuşturmayayer olmadığına karar vermiştir. Başvuruculardan anne Fatma Yeşilkaya ile Abubekir Yeşilkaya 30/11/2012 tarihli dilekçe ile özetle soruşturmanın etkili bir şekilde yürütülmediğini, gerek kasti gerekse ihmali her türlü davranışın değerlendirilmesi gerekirken bu hususun göz ardı edildiğini, oğullarının olay tarihinden önce izne çıkmak istemesine rağmen bölük komutanının izin vermediğini, bu hususta bölük komutanının bilgisine başvurulmadığını, olay günü ceza infaz kurumunda bulunan tüm memur ve askerî personelin bilgisine başvurulmadığını, diğer araştırılmasını istedikleri bazı olayların yeterince araştırılmadığını belirterek kovuşturmaya yer olmadığı kararına itiraz etmiştir. İtirazı inceleyen Kara Kuvvetleri Komutanlığı Askerî Mahkemesi (Askerî Mahkeme) 25/12/2012 tarihli ve 2012/578 Müt. sayılı karar ile soruşturmanın genişletilmesine karar vermiştir. Askerî Mahkeme, GSM şirketleri ile gerekli yazışmaların yapılarak müteveffanın bilinmeyen bir hattının bulunup bulunmadığının, eğer bulunuyor ise iletişimin tespiti kayıtlarında şüpheli bir durum olup olmadığının araştırılması gerektiği, müteveffayı olay yerinde ilk gören J.Er S.K. ile müteveffa arasında herhangi bir husumet bulunup bulunmadığının ve J.Er S.K.nin kişilik yapısının nasıl olduğunun araştırılarak şüphelerin giderilmesinin yerinde olacağı, J.Er U.nun ifadesinin yeniden alınarak olay yeri krokisinde silah sesini duyduğu anda nerede olduğunu ve J.Er S.K. ile nerede karşılaştığını göstermesinin gerekli olduğu, olay günü yapılan tatbikatın planlı olup olmadığının irdelenmesi gerektiği, ayrıca izin konusu ile ilgili olarak bölük komutanın bilgisine başvurulması gerektiği sonucuna varmış, tespit edilen eksikliklerin tamamlanması için dosyanın Askerî Savcılığa gönderilmesine ve gerekli araştırmalar yapıldıktan sonra dosyanın mahkemeye iadesine karar vermiştir.Askerî Savcılık, anılan karar üzerine Türkiye'de faaliyet gösteren GSM şirketleri ile yazışmalar yapmış ancak şüpheye neden olabilecek bir delil ve emareye ulaşamamıştır. Askerî Savcılık, müteveffanın nöbet arkadaşı J.Er U.nun ifadesini tekrardan almıştır. İfadesi alınan J.Er U. özetle silah sesi geldiği anda ceza infaz kurumunun ön tarafında bulunduğunu, silah sesini duyduktan 6-7 saniye sonra sesin geldiği tarafa doğru koştuğunu, J.Er S.K.nin de binanın yan tarafından ağlayarak kendisine doğru geldiğini, J.Er S.K. ile üçüncü kulenin bulunduğu kısımda binanın yan tarafında karşılaştığını,J.Er S.K.nin sosyal ilişkilerinin normal olduğunu ve herhangi bir anormal hareketine şahit olmadığını, bildiği kadarıyla J.Er S.K. ile müteveffa arasında bir husumetin bulunmadığını, müteveffa kendilerinin üst devresi olduğundan onunla doğru düzgün dahi tanışamadıklarını, zaten müteveffanın da içine kapanık ve az konuşan biri olduğunu, bu nedenle J.Er S.K. ile müteveffa arasında husumet veya dostluk olacak şekilde bir ilişkinin olmadığını, ayrıca olay günü karakol komutanının emriyle tüm bölüğün katılımıyla yangın tatbikatının yapıldığını belirtmiştir.Askerî Savcılık J.Er S.K.nin kişilik yapısının nasıl olduğunu tespit edebilmek amacıyla adı geçen askerin özlük dosyasını ilgili askerlik şubesinden temin etmiştir. Temin edilen özlük dosyasında bulunan belgelerde J.Er S.K.nin psikolojik rahatsızlığının bulunduğuna dair bir kayıt mevcut değildir. Terhis belgesinden de J.Er S.K.nin askerliğe geç iltihak yahut askerlikten firar gibi bir eyleminin olmadığı, ayrıca askerlik döneminde aldığı bir hapis cezasının bulunmadığı anlaşılmaktadır. Müteveffanın izin talebiyle ilgili olarak Akdağmadeni İlçe Jandarma Komutanının bilgisine başvurulmuştur.İlçe Jandarma Komutanı Ü.Ö. özetle olay tarihinden önce müteveffa Ercan Yeşilkaya'nın herhangi bir izin talebinde bulunmadığını, bölükte görevli erbaş ve erlerden izin talebinde bulunanlara yasal izinlerinin verildiğini, bu konuda personele kesinlikle bir mağduriyet yaşatılmadığını ifade etmiştir. Askerî Savcılık olay günü yapılan tatbikat hakkında da çeşitli araştırmalar yapmış ve tatbikatın karakol komutanının emri ile yaptırıldığı, tatbikata tüm personelin katıldığı ve tatbikat esnasında tatsız bir olayın yaşanmadığı tespitlerinde bulunmuştur.Askerî Mahkeme, soruşturmanın genişletilmesi üzerine yapılan araştırmaları da dikkate alarak 4/2/2014 tarihli ve 2013/607 müteferrik sayılı karar ile itirazın kesin olarak reddine karar vermiştir.Başvurucular anılan olay sebebiyle Askeri Yüksek İdare Mahkemesi'nde (AYİM) tam yargı davası açtıklarına dair herhangi bir bilgi vermemiştir. Anayasa Mahkemesi, bu hususta bilgi edinmek maksadıyla AYİM Genel Sekreterliğine 2/5/2016 tarihinde müzekkere yazmış ve söz konusu olay sebebiyle başvurucular tarafından açılmış bir tam yargı davasının bulunup bulunmadığını sormuştur.AYİM Başkanlığı 5/4/2016 tarihli yazı ilekayıtlarında başvurucular adına bir davaya rastlanmadığını bildirmiştir.B. İlgili Hukuk Anayasa'nın  maddesinin dördüncü fıkrası şöyledir:\"Askerî yargı organlarının kuruluşu, işleyişi, askerî hâkimlerin özlük işleri, askerî savcılık görevlerini yapan askerî hâkimlerin görevli bulundukları komutanlıkla ilişkileri, mahkemelerin bağımsızlığı ve hâkimlik teminatı esaslarına göre kanunla düzenlenir.\" 26/10/1963 tarihli ve 357 sayılı Askerî Hâkimler Kanunu’nun “Bağımsızlık, teminat ve ödevler” başlıklı  maddesi şöyledir:“Askerî hâkimler, mahkemelerin bağımsızlığı ve hâkimlik teminatı esaslarına göre görev yaparlar. Hiçbir organ, makam, merci veya kişi, yargı yetkisinin kullanılmasında mahkemelere ve hâkimlere emir ve talimat veremez, genelge gönderemez, tavsiye ve telkinde bulunamaz.Askerî hâkimler, görevlerinde bağımsızdırlar; Anayasaya, kanuna ve hukuka uygun olarak vicdani kanaatlerine göre hüküm verirler.Askerî hâkimler, Anayasada belirlenen hâkimlik ve savcılık teminatı esasları çerçevesinde adalet, tarafsızlık, doğruluk ve dürüstlük, tutarlılık, eşitlik, ehliyet ve liyakat ilkelerine göre görev yaparlar.Askerî hâkimler azlolunamazlar. Bir mahkemenin veya kadronun kaldırılması nedeniyle de olsa aylık ve ödeneklerinden ve diğer özlük haklarından yoksun kılınamazlar ve bu Kanunda belirtilen istisnalar dışında, kendileri istemedikçe altmış yaşını bitirinceye kadar emekliye sevk olunamazlar.Ağır ceza mahkemelerinin görevine giren suçüstü halleri dışında, suç işlediği ileri sürülen askerî hâkimler, yakalanamaz, üzerleri, konutları ve araçları aranamaz, sorguya çekilemezler. Ancak durum, derhal Millî Savunma Bakanlığına bildirilir. Bu fıkra hükmüne aykırı hareket edenler hakkında genel hükümlere göre doğrudan doğruya soruşturma ve kovuşturma yapılır.Askerî hâkimlere Millî Savunma Bakanlığı tarafından mesleki unvanlarını gösterir kimlik belgesi verilir.” 25/10/1963 tarihli ve 353 sayılı Askerî Mahkemeler Kuruluşu ve Yargılama Usulü Kanunu’nun “Mahkeme kuruluşu” başlıklı  maddesi şöyledir:\"Askerî mahkemeler, bu Kanunda aksi yazılı olmadıkça üç askerî hâkimden kurulur.Askerî mahkeme kurulunda bulunanların en kıdemlisi, mahkeme başkanlığı görevini yapar.\"353 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Teşkilâtında askeri mahkeme kurulan her kıta komutanı veya askeri kurum amirinin refakatinde bir askeri savcı ile yeteri kadar askeri savcı, yardımcı olarak bulunur.\" 353 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Askeri mahkemelerin idari işleri ile askeri savcılıkların bütün işlemleri Milli Savunma Bakanının gözetimine tabidir. \" 353 sayılı Kanun'un  maddesinin üçüncü fıkrası şöyledir:\"Teşkilâtında askerî mahkeme kurulan kıt’a komutanı veya askerî kurum amiri, suç evrakını inceledikten sonra askerî savcıya gönderir ve şüphelinin tutuklanmasını isterse bu husustaki istemini de bildirir. \" 353 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Teşkilâtında askeri mahkeme kurulan kıta komutanı veya askeri kurum amiri soruşturma safhası hakkında, askeri savcıdan bilgi istiyebilir. \" 353 sayılı Kanun’un “Kovuşturmaya yer olmadığına dair karara itiraz” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Askerî savcı tarafından verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair karar, teşkilâtında askerî mahkeme kurulan kıt’a komutanı veya askerî kurum amiri ile şüpheli ve suçtan zarar görene bildirilir. Bu karara karşı teşkilâtında askerî mahkeme kurulan kıt’a komutanı veya askerî kurum amiri ya da suçtan zarar gören, kararın kendilerine tebliğinden itibaren onbeş gün içinde kararı veren askerî savcının teşkilâtında olduğu askerî mahkemeye yer itibarıyla en yakın askerî mahkemede itiraz edebilirler. En yakın askerî mahkemenin tayininde kararsızlık olursa, bu husus Millî Savunma Bakanlığınca giderilir. İtiraz isteminde kamu davasının açılmasını haklı gösterecek olaylar ve deliller gösterilir.\" 24/11/1986 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanan 86/11092 sayılı mülga Türk Silahlı Kuvvetleri Sağlık Yeteneği Yönetmeliği'nin (Yönetmelik) Ercan Yeşilkaya'nın askerliğe alındığı tarihte yürürlükte bulunan  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Bu Yönetmeliğe bağlı ekler aşağıda gösterilmiştir: 1) Türk Silahlı Kuvvetlerinde görevli general, amiral, üstsubay, subay, yedek subay, astsubay, uzman jandarma, uzman erbaş, Askerî öğrenci, yedek subay adayları, yükümlüler ve erlerin sağlık yeteneklerine göre gruplandırmalarını gösteren Hastalık ve Arızalar listesi.\" Anılan Yönetmelik'in Ercan Yeşilkaya'nın askere alındığı tarihte yürürlükte bulunan  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Yükümlülerin ilk sağlık muayeneleri Askerlik Kanunu gereğince son yoklama sırasında askerlik şubelerinde toplanan askerlik meclisindeki iki tabip (birisi sivil olabilir) tarafından aşağıdaki şekilde yapılır. 1) Ruh ve beden durumları ile iç organları dikkatle gözden geçirilir, nabız sayılır, kan basıncı ölçülür, çıplak olarak belirlenen boy ve kilolar tespit edilir. Soluk alma ve vermedeki göğüs genişlikleri ve muayene sonunda bulunan hastalık ve arızalar kaydedilir. Yükümlünün bildiği herhangi bir hastalık veya arızası olup olmadığına ilişkin ve muayene sırasında herhangi bir sağlık yakınması bulunup bulunmadığına ilişkin ekte yer alan Yükümlülere Yoklamalarda Uygulanacak Sağlık Durumu Hakkında Bilgi Formuna uygun yazılı beyanı alınır. Yükümlünün beyan ettiği hastalık veya arızasına ilişkin elinde mevcut bulunan tıbbi belgelerin birer örnekleri de alınarak yükümlünün beyanı ile birlikte askerlik şubesinde muhafaza edilir. 2) Yükümlünün beyan ettiği hastalık veya arızası ya da fizik muayene ile saptanan bozuklukları nedeniyle muayene sonucunda karar verilemeyenlerle gözlem altında bulunmaları, uzman tabip tarafından değerlendirilmeleri veya laboratuar ya da görüntüleme tetkikleri gibi ileri tetkiklerle değerlendirilmeleri gerekenler en yakın asker hastanesine gönderilir.\" Anılan Yönetmelik'in Ercan Yeşilkaya'nın askere alındığı tarihte yürürlükte bulunan  maddesi şöyledir:\"Askerlik çağına giren yükümlüler, son yoklamaları sırasında askerlik meclislerinde veya asker hastanelerinin sağlık kurullarında, askerliğe elverişli olanlar ve askerliğe elverişli olmayanlar olmak üzere gruplandırılır.  1) Askerliğe elverişli olanlar: Sağlık yetenekleri bakımından hiçbir hastalık ve arızası bulunmayanlar ile hastalık ve arızaları, Hastalık ve Arızalar Listesinin A dilimlerine girenlerdir.  2) Askerliğe elverişli olmayanlar: Hastalık ve arızaları, Hastalık ve Arızalar Listesinin B ve D dilimlerine girenlerdir.\" Anılan Yönetmelik'in Ercan Yeşilkaya'nın askere alındığı tarihte yürürlükte bulunan  maddesi şöyledir:\"Son yoklamaları yapılan yükümlüler, askerliğe elverişli olanlar ve askerliğe elverişli olmayanlar olmak üzere gruplandırılır. Son yoklamaları sırasında askerlik meclislerince; askerliğe elverişli olmadığı tespit edilen yükümlüler, askere alınmazlar. Bunlardan arızaları gözle görülebilecek kadar belirgin olanların raporlarına, arızayı gösteren ön ve her iki yan cepheden çekilmiş üçer adet boy fotoğrafı eklenerek üç nüsha, yabancı askerlik şubesince işlem yapılıyor ise dört nüsha rapor düzenlenerek onay makamlarına gönderilir ve onaylanan raporlar kesinleşir. Kesinleşen raporlardan biri ilgiliye verilir, biri onay makamınca, diğeri ise yerli ve yabancı askerlik şubesi başkanlığınca muhafaza edilir. Sağlık durumları geçici olarak bozuk olan son yoklamaya tabi yükümlülere ertesi yıla bırakma, sevke tabi olanlara sevk tehiri kararı verilir ve üç nüsha rapor düzenlenerek onay makamlarına gönderilir. Raporları onaylanan bu yükümlülere ertesi yıla bırakma veya sevk tehiri işlemi yapılır. Onay makamlarınca tekrar muayenesine lüzum görülen yükümlüler, yeniden muayeneye gönderilir ve bunlara muayene sonucu alacakları rapor kararlarına göre işlem yapılır. Ertesi yıla bırakılanlar veya herhangi bir sebeple bir defadan fazla sağlık muayenesine tabi tutulanlar hakkında, her bir işlem öncesinde Yükümlülere Yoklamalarda Uygulanacak Sağlık Durumu Hakkında Bilgi Formu doldurtulur.  Tabipler tarafından kesin karar verilemeyenler, en yakın asker hastanelerine gönderilir. Bunların kesin kararları, bu hastanelerin sağlık kurullarınca verilir.\" Anılan Yönetmelik'in Ercan Yeşilkaya'nın askerlik yaptığı dönemde yürürlükte bulunan  maddesi şöyledir:\"Askere alındıktan sonra asker hastanelerinin sağlık kurullarından \"Askerliğe Elverişli Değildir\" kararı alan erler, raporlarının onaylanmasını beklemek üzere bu hastaneler tarafından yerli kayıtlı bulunduğu askerlik şubesi emrine gönderilir. Ayrıca durum silah altında bulunanların birliklerine duyurulur. Terhis işlemleri, raporları ilgili makamlarca onaylanıp askerlik şubesine geldikten sonra ilgili yönergeye göre yapılır. \"Askerliğe Elverişli Değildir\" kararı alanlar gerektiğinde ilgili makamlarca yeniden asker hastanelerinin sağlık kurullarına muayeneye gönderilerek alacakları son rapor kararına göre, ilgili yönerge gereğince işlem görür. \"Askerliğe Elverişli Değildir\" kararı alanlar emsalinin kanunda yazılı yaş sınırı dışına çıkma tarihine kadar Milli Savunma Bakanlığınca gerektiğinde tekrar muayene ettirilerek alacakları son rapor kararına göre işlem görür.\" Anılan Yönetmelik'in  maddesi şöyledir:\"Geçici hastalık veya arızaları olan yükümlülerle er ve erbaşlara aşağıdaki işlemlerden biri yapılır. 1) Ertesi yıla bırakma, 2) Sevki geciktirme, 3) Hava değişimi. Bu işlemleri gerektiren hastalık ve arızalar bu yönetmeliğin arızalar listesinin C dilimlerinde gösterilmiştir.\" Anılan Yönetmelik'in Ercan Yeşilkaya'nın askere alındığı tarihte yürürlükte bulunan  maddesi şöyledir:\"Son yoklamada veya son yoklamadan sonra gönderildikleri sağlık kurullarında yapılan muayeneleri sonucu geçici bir hastalık veya arızaları tesbit edilenlere ertesi yıla bırakma işlemi yapılır.\" Anılan Yönetmelik'in Ercan Yeşilkaya'nın askere alındığı tarihte yürürlükte bulunan  maddesi şöyledir:\"Askerliklerine karar verilen yükümlülere, sevkleri tarihine kadar geçecek süre içerisinde, hastalanır veya arızalanırlarsa, askerlik şubelerince gönderilecekleri sağlık kurullarında muayene sonucu alacakları raporlara göre sevki geciktirme işlemi yapılır.\" Anılan Yönetmelik'in olayın gerçekleştiği dönemde yürürlükte bulunan  maddesi şöyledir:\"Askerlik şubelerince birliklerine sevklerinden sonra geçici bir hastalığı tesbit edilen er ve erbaşlara hava değişimi işlemi yapılır.\" Anılan Yönetmelik'e ekli Hastalık ve Arızalar Listesi'nin \"Ruh Sağlığı ve Hastalıkları\" üst başlıklı 15 ila  maddelerinde ruh sağlığı bozukluklarının farklı çeşitleri A, B, C ve D şeklinde kısımlara ayrılarak ayrıntılı şekilde belirtilmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/3973",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, askerlik hizmeti sırasında ateşli silah yaralanması sonucu ölüm olayının meydana gelmesi ve bu ölüm olayına ilişkin etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedenleriyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, akciğer tüberkülozu hastası olunmasına karşın hastane yerine ceza infaz kurumunda tedavi işlemlerinin gerçekleştirilmesi ve bulaşıcı hastalık dolayısıyla tek kişilik odaya alınma sebepleriyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, 16/10/2018 tarihinde Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) soruşturması kapsamında gözaltına alınarak 19/10/2018 tarihinde tutuklanmış ve İzmir Kadın Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna (Ceza İnfaz Kurumu) yerleştirilmiştir. Başvurucunun İzmir  Ağır Ceza Mahkemesince 22/3/2019 tarihinde silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 6 yıl 5 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, tutukluluk hâlinin devamına karar verilmiştir. Başvurucunun Ceza İnfaz Kurumunda 4/2/2019 tarihinde yapılan tüberküloz taramasında kültür sonucu pozitif çıktığından 21/3/2019 tarihinde İzmir Çiğli Verem Savaş Dispanserine sevki gerçekleştirilmiş ve tetkikleri yapılmıştır. Başvurucunun tetkik işlemleri kapsamında Sağlık Bilimleri Üniversitesi Dr. Suat Seren Göğüs Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim Araştırma Hastanesi Tüberküloz Polikliniğinde 29/3/2019 tarihinde yapılan muayenesi sonucunda tüm tetkikler tamamlanıncaya kadar izole edilmesi gerektiğine ilişkin rapor düzenlenmiştir. Başvurucu, anılan rapor üzerine Ceza İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulunun aynı gün verdiği karar ile izole edilerek tek kişilik odaya yerleştirilmiştir. Başvurucu 8/4/2019 tarihinde, tutukluluk hâlinin devamına ilişkin 22/3/2019 tarihli karara akciğer tüberkülozu şüphesi bulunduğu gerekçesiyle İzmir  Ağır Ceza Mahkemesinde itiraz etmiştir. 18/4/2019 tarihinde itirazın reddine karar verilmiştir. Hastanenin 18/4/2019 tarihli raporunda tetkik amaçlı bronkoskopi yapıldığı, sonucu çıkıncaya kadar izole odada kalmasının uygun olacağı belirtilmiştir. Hastanenin 30/4/2019 tarihli raporunda bronskopik kültürün 45 gün sonra çıkacağı, takibinin gerektiği, mahkûm servisinde yer olmadığı, tedavisine ceza infaz kurumunda başlanmasının önerildiği, yer açıldığında naklinin yapılabileceği, tedavinin Ceza İnfaz Kurumu ve verem savaş dispanseri denetiminde sürdürülebileceği, izole edilerek 1 ay sonra kontrole gelmesi gerektiği belirtilmiştir. Başvurucu, tahliye talebinin İzmir  Ağır Ceza Mahkemesince 18/4/2019 tarihinde reddi üzerine 7/5/2019 tarihinde sağlık durumunun özel olarak müşahede altına alınmasını gerektirdiğini, Ceza İnfaz Kurumunda kilo kaybı yaşadığını belirterek tedbiren tahliye talepli olarak bireysel başvuruda bulunmuştur. Anayasa Mahkemesi Birinci Bölüm tarafından 20/5/2019 tarihli tedbir talebi hakkında ara kararı ile tedbir talebinin kabulüne, başvurucunun tedavisine başlanması için gerekli tedbirlerin derhâl alınmasına karar verilmiştir. Kararda başvurucunun tedavisinin yapılmamasının veya gecikmesinin yaşamı ile maddi ve manevi bütünlüğü üzerinde ciddi sonuçlar doğurabileceği sonucuna ulaşıldığı belirtilmiştir. İzmir Bölge Adliye Mahkemesinin 17/7/2019 tarihli kararıyla başvurucu hakkında verilen mahkûmiyet hükmüne yönelik istinaf istemi esastan reddedilmiş ve başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına karar verilmiştir. Başsavcılık tarafından 15/11/2019 tarihli yazı ile Hastanece 8/11/2019 tarihinde yapılan muayenede başvurucunun tedavi sürecinde altıncı ayını doldurmuş olması sebebiyle uygulanan tedavi sonucu ilaçlarının kesilmesi yönünde rapor düzenlendiği ve tedavisinin tamamlandığı bildirilmiştir. Adli yardım talebinin kabulüne Komisyonca karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/15028",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, akciğer tüberkülozu hastası olunmasına karşın hastane yerine ceza infaz kurumunda tedavi işlemlerinin gerçekleştirilmesi ve bulaşıcı hastalık dolayısıyla tek kişilik odaya alınma sebepleriyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, İl Hıfzıssıhha Kurulu tarafından yeni koronavirüs (COVID-19) salgını kapsamında alınan sosyal mesafe tedbirine aykırı davranma eylemine istinaden verilen idari para cezasına karşı sulh ceza hâkimliğine yapılan başvurunun kanun yolu incelemesi aşamasında kararın sonucunu değiştirebilecek nitelikteki iddialara ayrı ve açık yanıt verilmemesi nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 28/10/2020 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: 29/5/2020 tarihinde Bismil İlçe Emniyet Müdürlüğü binası önünde kavga olduğu anonsu üzerine olay yerine giden kolluk görevlileri, aralarında başvurucunun da bulunduğu dört kişinin sözlü olarak tartıştıklarını tespit etmiş; bu kişileri, gerekli adli ve idari işlemlerin yapılması için polis merkezine davet etmiştir. Başvurucu hakkında sosyal mesafe kuralını ihlal ettiği gerekçesiyle Bismil Kaymakamlığı İlçe Emniyet Müdürlüğünün 29/5/2020 tarihli ve 493 sayılı İdari Yaptırım Karar Tutanağı ile 24/4/1930 tarihli ve 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanunu'nun  maddesi uyarınca 150 TL idari para cezası uygulanmıştır. Başvurucu; idari para cezasına itiraz dilekçesinde olay günü Emniyet Müdürlüğü yanında kalabalık bir grubun sesini duyması üzerine dışarı çıktığını, dışarıda bir kavga olduğunu ve kavgaya karışan kişilerin kardeşlerine saldırdıklarını öğrendiğini beyan etmiştir. Başvurucu, anılan dilekçede kardeşlerinin durumunu öğrenmek için Emniyet müdürlüğü önüne gittiğini, sırf dışarıda gördükleri için polisler tarafından kendisine ceza kesildiğini, sosyal mesafe kuralını ihlal etmediğini öne sürmüştür. Bismil İlçe Emniyet Müdürlüğü -Bismil Sulh Ceza Hâkimliğinin (Hâkimlik) talebi üzerine- İdari Yaptırım Karar Tutanağı, Olay Tutanağı, kamera kaydı ekran görüntüleri ve Diyarbakır İl Hıfzıssıhha Kurulunun 4/4/2020 tarihli ve 20 sayılı kararının onaylı suretlerini 26/6/2020 tarihli üst yazısı ekinde Hâkimliğe göndermiştir. Üst yazı ekinde gönderilen İl Hıfzıssıhha Kurulu kararının sosyal mesafe tedbiri ile ilgili kısmı şu şekildedir: “İl ve ilçelerimizde meydanlarda sokak ve caddelerde; vatandaşların sosyal mesafeyi gözetmeden toplu olarak yürümelerine veya bulunmalarına izin verilmemesine, yan yana yürüyen vatandaşlarımızın ise yine sosyal mesafeyi gözeterek yürümelerine dikkat çekilmesine, [...] alınan kararlara uymayan vatandaşlara Umumi Hıfzıssıhha Kanununun 282 inci maddesi gereğince idari para cezası verilmesi başta olmak üzere aykırılığın durumuna göre Kanunun ilgili maddeleri gereğince işlem yapılması, konusu suç teşkil eden davranışlara ilişkin Türk Ceza Kanununun 195 inci maddesi kapsamında gerekli adli işlemlerin başlatılmasına; Oy birliğiyle karar verilmiştir.” Hâkimlik 26/6/2020 tarihli kararı ile idari yaptırım kararına yapılan başvuruyu reddetmiştir. Kararın gerekçesi şöyledir:“Türkiye geneli kapsamında koronavirüs salgının engellenmesi amacıyla tedbirler alındığı, Diyarbakır İl Hıfzıssıhha Kurulu'nun 04/04/2020 tarihli 20karar numaralı kararının  [m]addesinde Diyarbakır il ve ilçelerindeki meydan, sokak ve caddelerde; vatandaşların sosyal mesafeyi gözetmeden yürümelerine veya bulunmalarına izin verilmemesine, yan yana yürüyen vatandaşların ise yine sosyal mesafeyi gözeterek yürümelerine dikkat çekilmesine karar verildiği,29/05/2020 TARİHİNDE İLÇE Emniyet müdürlüğü binası önünde Necla Yaşar, [R.K.] ve [U.K.], [Ş.T.] isimli şahısların tartıştıklarının görüldüğü, sosyal mesafe kurallarını ihlal ettiklerive itiraz edene 1593 sayılı Kanun'un  Maddesi kapsamında idari para cezası uygulandığı ve olay ile ilgili olarak tutanak tutulduğu, olaya ilişkin görüntü kaydının mevcut olduğu, davalı idarenin yazı cevabı ekinde sunulan görüntü kaydından itiraz eden ile birlikte diğer şahısların sosyal mesafe kurallarına aykırı hareket edecek şekilde bulunduklarının sabit olduğu, itiraz edenin diğer şahıslarla birlikte sosyal mesafe kurallarına aykırı hareket ettiğinin tutanak dışında görüntü kaydı ile de delillendirildiği, Bismil İlçeEmniyet Müdürlüğü tarafından tanzim edilen tutanağın gerçeğe uygun tutulduğu, tutulan tutanak ve verilen idari para cezasında usul ve yasaya aykırı bir hususun bulunmadığı anlaşıldığından itiraz edenin itirazının reddine karar vermek gerekmiş ve aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur...” Karar, başvurucuya 9/7/2020 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu vekili 13/7/2020 tarihli itiraz dilekçesi ile vatandaşlara uygulanacak idari yaptırımlarda karar merciinin mülki amir olduğu, kolluk kuvvetlerinin tanzim ettikleri idari yaptırım kararlarını mülki amir onayı olmadan ilgilisine tebliğ edemeyecekleri, Adana  Sulh Ceza Hâkimliğinin 2020/2751 Değişik İş sayılı kararının da bu yönde tespitler içerdiği ve bu nedenlerle Bismil Sulh Ceza Hâkimliği kararının usul ve yasaya aykırı olduğu gerekçesiyle, tesis edilen cezanın yetki yönünden iptalini talep etmiştir.  Söz konusu itiraz, Diyarbakır  Sulh Ceza Hâkimliğinin 30/9/2020 tarihli kararı ile kesin olarak reddedilmiştir. Kararın gerekçesi şöyledir: “Bismil Sulh Ceza Hakimliği'nin 26/06/2020 tarih ve 2020/559 iş numarası ile verilen kararda herhangi bir isabetsizlik görülmediği, kararda belirtilen gerekçeler dikkate alındığında kararın usul ve yasaya uygun olduğu anlaşılmakla, aşağıdaki şekilde karar verilmiştir...” Karar, başvurucu vekiline 17/10/2020 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 28/10/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun \"Kararların gerekçeli olması\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Hâkim ve mahkemelerin her türlü kararı, karşı oy dahil, gerekçeli olarak yazılır. Gerekçenin yazımında 230 uncu madde göz önünde bulundurulur. Kararların örneklerinde karşı oylar da gösterilir. (2) Kararlarda, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekilleri belirtilir.\" 30/3/2005 tarihli ve 5326 sayılı Kabahatler Kanunu'nun \"İdari yaptırım kararı verme yetkisi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:  “(1) Kabahat dolayısıyla idarî yaptırım kararı vermeye ilgili kanunda açıkça gösterilen idarî kurul, makam veya kamu görevlileri yetkilidir. (2) Kanunda açık hüküm bulunmayan hallerde ilgili kamu kurum ve kuruluşunun en üst amiri bu konuda yetkilidir. (3) İdarî kurul, makam veya kamu görevlileri, ancak ilgili kamu kurum ve kuruluşunun görev alanına giren yerlerde işlenen kabahatler dolayısıyla idarî yaptırım kararı vermeye yetkilidir. (4) 2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun yer bakımından yetki kuralları kabahatler açısından da geçerlidir” 1593 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:  “Umumi hıfzıssıhha meclisleri mahallin sıhhi ahvalini daima nazarı dikkat önünde bulundurarak şehir ve kasaba ve köyler sıhhi vaziyetinin ıslahına ve mevcut mahzurların izalesine yarayan tedbirleri alırlar. Sari ve salgın hastalıklar hakkında istihbaratı tanzim, sari ve içtimai hastalıklardan korunmak çareleri ve sıhhi hayatın faideleri hakkında halkı tenvir ve bir sari hastalık zuhurunda hastalığın izalesi için alınan tedbirlerin ifasına muavenet eylerler.” 1593 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:  “Bu Kanunda yazılı olan yasaklara aykırı hareket edenler veya zorunluluklara uymayanlara, fiilleri ayrıca suç oluşturmadığı takdirde, ikiyüzelli Türk Lirasından bin Türk Lirasına kadar idarî para cezası verilir.” 1593 sayılı Kanun’un  maddesinin ikinci fıkrası şöyledir:  “Bu Kanunda yazılı olan idarî para cezaları mahallî mülkî amir tarafından verilir.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/35444",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, İl Hıfzıssıhha Kurulu tarafından yeni koronavirüs (COVID-19) salgını kapsamında alınan sosyal mesafe tedbirine aykırı davranma eylemine istinaden verilen idari para cezasına karşı sulh ceza hâkimliğine yapılan başvurunun kanun yolu incelemesi aşamasında kararın sonucunu değiştirebilecek nitelikteki iddialara ayrı ve açık yanıt verilmemesi nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, soya yağı ithalatı işlemlerine ilişkin idarece yapılan cezalı ek vergi tahakkuklarının iptali istemiyle açılan davaların reddedilerek kesinleşmesi nedeniyle mülkiyet hakkıyla bağlantılı olarak ayrımcılık yasağının, indirimli oran uygulanmasında idarenin hizmet kusuru oluştuğu iddiasıyla açılan davanın, sunulan hukuki belgeler (muktezalar) ve argümanlar dikkate alınmaksızın reddedilmesi nedeniyle gerekçeli karar hakkının, davanın makul sürede tamamlanmaması nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 8/5/2014 tarihinde İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 30/12/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 11/01/2016 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 10/2/2016 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Ham yağ ithalatı işi ile uğraşan başvurucu, yağ ithalatı dolayısıyla %8 oranında katma değer vergisi (KDV) ödemekte iken yapılan denetim sonucunda 2000, 2001 ve 2002 yıllarında gerçekleştirilen yedi ithalat işlemine ilişkin giriş beyannameleri içeriği eşyalar ile ilgili olarak KDV oranının %18 olarak uygulanması gerektiği sonucuna varılarak Tekirdağ Gümrük Müdürlüğü (İdare) tarafından %10'luk fark için cezalı vergi tahakkuku yapılarak mükellefe tebliğ edilmiştir. Başvurucunun İdareye yaptığı itirazın reddedilmesi üzerine bu işlemlerin iptali istemiyle başvurucu, Tekirdağ Vergi Mahkemesinde (Mahkeme) iptal davaları açmış; bu davalar 19/2/2004 tarihinde reddedilmiş, ret kararları Danıştay  Dairesinin 22/5/2006 tarihli kararlarıyla onanmış ve karar düzeltme istemi de Dairenin 25/6/2007 tarihli kararlarıyla reddedilerek davalar bu tarihte kesinleşmiştir.  Başvurucu, kararların kesinleşmesi üzerine 5/11/2007 tarihinde ek tahakkukları ceza ve faiziyle birlikte ödemiştir. Başvurucu, söz konusu farktahakkuk nedeniyle ödenen ilave vergi ve cezaların gümrük idaresinin hatalı işlem ve eylemlerinden doğan hizmet kusurundan kaynaklandığı, bu nedenlemülkiyet hakkının ihlal edildiği, üzerinde bırakılan fark KDV’yi üçüncü şahıslara yansıtamadığı iddialarıyla toplam 307,12 TL tutarındaki maddi tazminatın yasal faizi ileödenmesi talebiyle 18/2/2009 tarihinde aynı Mahkemede bu defa tam yargı davası açmıştır. Mahkeme 31/8/2009 tarihli ve E.2009/106, K.2009/627 sayılı kararıyla talebi reddetmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir: \"... 'Hizmet Kusuru' olarak adlandırılan ve kusur esasına dayanan idari sorumluluk idari hizmetin kuruluş ve işleyişinden kaynaklanır. Kamu hizmeti eksik veya kötü yürütülmekte veya bu faaliyet idareden beklenen normal hizmet gerekleriyle bağdaştırılamayacak bir nitelik arz etmekte ise idarenin sorumluluğunu gerektiren bir hizmet kusuru var demektir. Öte yandan, idarenin, hizmet kusuru nedeniyle sorumlu tutulabilmesi için tek başına hizmet kusurunun varlığı yeterli olmayıp, bunun yanında idari işlem veya eylemden bir zarar doğmuş olması ve idari eylem veya işlemle zarar arasında bir illiyet bağının kurulabilmesi gerekmektedir. Başka bir anlatımla zarar ile idari işlem veya eylem arasında bir bağın varlığı şart olup, ancak zarar doğuran işlem veya eylemin idareyle ilişkisinin kurulmasından sonra zararın tazmini yoluna gidilmesi mümkündür. Tüm bu değerlendirmeler ışığında; davalı idare tarafından mevzuatta açıkça öngörülen usul takip edilerek Ek KDV tahakkukları yapıldığı ve sonrasında bu tahakkuklara karşı açılan davalarda, Mahkememizce verilen ret kararların, Danıştay Başkanlığı nezdinde temyizen incelenerek kesinleşmesini müteakip davalı idarece bu meblağın yasal faizi ile birlikte davacıdan ödenmesi talep edildiğinden;bu noktada davalı idareye herhangi bir hizmet kusuru yüklenemeyeceği gibi idarenin tazminat sorumluluğundan da bahsedilemez. Aksinin kabulü yukarıda yazılı mevzuatın konuluş amacına da aykırıdır.\" Başvurucu tarafından temyiz edilen bu karar, Danıştay  Dairesinin 21/2/2014 tarihli ve E.2010/81, K.2014/927 sayılı ilamıyla \"Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanmış bulunan mahkeme kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından...\" gerekçesiyle onanmıştır. Bu karar başvurucu vekiline 9/4/2014 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu 8/5/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. B. İlgili Hukuk Anayasa'nın  maddesinin  fıkrası şöyledir:  “İdare, kendi eylem ve işlemlerinden doğan zararı ödemekle yükümlüdür.”6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesi şöyledir:\"İlgililer haklarını ihlal eden bir idari işlem dolayısıyla Danıştaya ve idare ve vergi mahkemelerine doğrudan doğruya tam yargı davası veya iptal ve tam yargı davalarını birlikte açabilecekleri gibi ilk önce iptal davası açarak bu davanın karara bağlanması üzerine, bu husustaki kararın veya kanun yollarına başvurulması halinde verilecek kararın tebliği veya bir işlemin icrası sebebiyle doğan zararlardan dolayı icra tarihinden itibaren dava süresi içinde tam yargı davası açabilirler. Bu halde de ilgililerin 11 inci madde uyarınca idareye başvurma hakları saklıdır.\" 25/10/1984 tarihli ve 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu'nun 3/2/1988 tarihli 3505 sayılı Kanun'la değişik  maddesi şöyledir:  “Katma değer vergisi oranı, vergiye tabi her bir işlem için %10'dur. Bakanlar Kurulu bu oranı, dört katına kadar artırmaya, %1'e kadar indirmeye, bu oranlar dahilinde muhtelif mal ve hizmetler ile bazı malların perakende safhası ve inşaatın yapıldığı arsanın veya konutun vergi değeri ve bulunduğu yeri esas alarak konut teslimleri için *1* farklı vergi oranları tespit etmeye yetkilidir.\"31/12/1992 tarihli ve 21452 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 92/3896 sayılı Bakanlar Kurulu kararının  maddesi şöyledir:\"Mal teslimleri ile hizmet ifalarına uygulanacak katma değer vergisi oranları;a) (2001/2344 sayılı B.K.K. ile değişen bent Yürürlük; 2001) Ekli listelerde yeralanlar hariç olmak üzere, vergiye tabi her işlem için,(1)% 18b) I sayılı listede yeralan teslim ve hizmetler için,% 1c) (93/4932 sayılı B.K.K. ile değişen bent Yürürlük; 1993) II sayılı listede yeralan teslim ve hizmetler için,% 8d) (2001/2344 sayılı B.K.K. ile değişen bent Yürürlük; 2001) III sayılı listede Gümrük Tarife İstatistik Pozisyon numaraları belirtilen malların teslimleri ile aynı listede yeralan hizmetler için,(3)% 26(6)e) (93/4932 sayılı B.K.K. ile yürürlükten kaldırılmıştır Yürürlük; 1993)(4)olarak tespit edilmiştir.\"  Danıştay  Dairesinin 22/5/2006 tarihli ve E.2005/663, K.2006/1591 sayılı benzer konuda verilen kararının gerekçesi şöyledir: \"92/3896 sayılı Bakanlar Kurulu Kararına Ek II sayılı listenin ilgili kısımları şöyledir:\"3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 28'inci maddesi uyarınca verilen yetkiye dayanılarak Bakanlar Kurulunca alınan 92/3896 sayılı Kararın 1'inci maddesinin (a) bendinde, Karara ekli listelerde yer alanlar hariç olmak üzere, vergiye tabi her işlem için %18; (c) bendinde, ekli II sayılı listede yer alan teslim ve hizmetler için % 8 katma değer vergisi oranının uygulanacağı belirtilmiş; Karara ekli II sayılı Listenin \"A) Temel Gıda Maddeleri\" başlıklı kısmının 5'inci maddesinde ise, yemeklik katı veya sıvı yağlar ile yemeklik katı veya sıvı bitkisel yağların üretiminde kullanılan ham yağlar, tereyağı, pamuk çiğiti, pamuk tohumu ve prina sayılmıştır. Yukarıda yer verilen Bakanlar Kurulu Kararı uyarınca, davacı Şirket tarafından ithal edilen ham soya yağının %8 oranında vergiye tabi tutulabilmesi için, (insan gıdası olarak kullanılan) yemeklik katı veya sıvı bitkisel yağların üretiminde kullanılması zorunludur. Olayda ise, davacı Şirketin, ham soya yağını, teknik ve sınai amaçla kullanacağını taahhüt ederek ithal ettiği anlaşıldığından, başka amaçla kullanılması söz konusu olmayan ham yağın, anılan Bakanlar Kurulu Kararına ekli II sayılı Listenin 5'inci maddesinde sayılan mallardan olduğunun kabulü olanaklı değildir.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/6675",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, soya yağı ithalatı işlemlerine ilişkin idarece yapılan cezalı ek vergi tahakkuklarının iptali istemiyle açılan davaların reddedilerek kesinleşmesi nedeniyle mülkiyet hakkıyla bağlantılı olarak ayrımcılık yasağının, indirimli oran uygulanmasında idarenin hizmet kusuru oluştuğu iddiasıyla açılan davanın, sunulan hukuki belgeler muktezalar) ve argümanlar dikkate alınmaksızın reddedilmesi nedeniyle gerekçeli karar hakkının, davanın makul sürede tamamlanmaması nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Şırnak'ın Cizre ilçesinde güvenlik güçleri tarafından terörle mücadele kapsamında yürütülen operasyonlar sırasında meydana gelen ölüm olayı ve bunu takip eden süreç nedeniyle başta yaşam hakkı olmak üzere temel hak ve hürriyetlerin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Türkiye'de, PKK terör örgütünün neden olduğu şiddetin sona erdirilmesi amacıyla 2012 yılında başlatılan, yaklaşık üç yıl devam eden ve demokratik açılım olarak adlandırılan sürecin ardından -güvenlik güçlerinin raporlarına göre- anılan süreçte terör örgütünün bazı şehirlerde silah ve mühimmat yığınağı yapması sonucu 2015 yılının ortalarından itibaren terör ve şiddet eylemleri özellikle güneydoğu anadolu bölgesinde yoğun olarak yaşanmaya başlamıştır. Şırnak'ın Cizre, İdil, Silopi ilçeleri, Hakkâri'nin Yüksekova ilçesi, Diyarbakır'ın Silvan, Sur ve Bağlar ilçeleri, Mardin'in Dargeçit, Nusaybin ve Derik ilçeleri ile Muş'un Varto ilçesinde PKK terör örgütü tarafından cadde ve sokaklara hendekler kazılarak barikatlar kurulmuş; patlayıcılar yerleştirilmiş ve bu yerleşim yerlerinin bir kısmında öz yönetim adı altında hâkimiyet kurulmaya çalışılmıştır. Terör ve şiddet olaylarına, Türk Silahlı Kuvvetleri ve Emniyet Genel Müdürlüğü tarafından PKK mensuplarına karşı ortak olarak gerçekleştirilen ve başta Sur, Cizre ve Nusaybin olmak üzere on bir şehirde yürütülen askerî operasyonlarla müdahale edilmiştir. Terör örgütü mensuplar��nın yakalanması, halkın can ve mal güvenliği ile kamu düzeninin sağlanması için yapılan operasyonların gerçekleştirildiği bölgelerin bazılarında 2015 yılının ikinci yarısından başlamak üzere değişen tarihlerde sokağa çıkma yasakları uygulanmış ve bazı yerleşim birimleri geçici süreyle askerî güvenlik bölgesi ilan edilmiştir. Terör örgütü üyelerinin yakalanarak halkın can ve mal güvenliğinin sağlanması amacıyla getirilen sokağa çıkma yasakları güvenlik güçlerince yürütülen operasyonların sona ermesinin ardından kaldırılmıştır. Gerçekleşen geniş çaplı operasyonlarda beş yüze yakın güvenlik görevlisi şehit olmuş, iki binin üzerinde terörist etkisiz hale getirilmiştir (sürece ilişkin detaylı aktarım ile operasyonlar ve hendek olaylarına ilişkin arka plan bilgisi için bkz. Gazal Kolanç ve diğerleri [GK], B. No: 2017/37897, 5/7/2022; Ayşe Çelik, B. No: 2017/36722, 9/5/2019; Seyid Narin [GK], B. No: 2018/20156, 18/5/2022; Gülser Yıldırım (2), B. No: 2016/40170, 16/11/2017).  Operasyonların gerçekleştirilip sokağa çıkma yasaklarının uygulandığı dönemde Cizre Cumhuriyet Başsavcılığının (Başsavcılık) kararına istinaden 18/2/2016 tarihinde yapılan bir arama sırasında Cizre ilçesi, Cudi Mahallesi, Niran Sokak'ta bulunan ve güvenlik güçleri tarafından C-3154 olarak belirtilen binanın kalıntıları arasında birden fazla kadın ve erkek cesedi bulunmuştur. Bulunan cesetler cenaze aracıyla Cizre Devlet Hastanesine nakledilmiştir. Cesetlerin bulunmasını takiben Başsavcılık tarafından başlatılan soruşturma kapsamında olay yerinde fotoğraf, video çekimi gerçekleştirilip işlemler tutanağa bağlanmış, ilgili emniyet birimlerine delillerin toplanması için talimat verilmiştir. Aynı gün düzenlenen Olay Yeri İnceleme Tutanağı'na göre binada birden fazla otomatik tüfek (bazılarının fişek yatağı, şarjörü dolu AK-47/Kalaşnikof marka), otomatik tüfek şarjörü ve fişeği, hücum yeleği, telsiz, telefon, SIM kart, bilgisayar hafıza kartı, dizüstü bilgisayar tespit edilmiştir. Söz konusu ateşli silahlar, ateşli silah ürünleri ve diğer deliller elkoyma kararı verilerek muhafaza altına alınmıştır. Güvenlik güçlerince tutulan tutanaklarda (telsiz kayıtları vb. çözümlemesinden) C-3154 koduyla işaretlenen bina ve çevresinin operasyonlar sırasında terör örgütü mensuplarınca kullanıldığı, güvenlik güçlerine bu binadan ateş açıldığı ve çatışmaların yaşandığı ifade edilmiştir (detaylı çatışma bilgileri ve olay örgüsü için bkz.Gazal Kolanç ve diğerleri). Aynı gün olay yerinde bulunan 1 numaralı ceset üzerinde ölü muayene işlemleri yapılmış, kesin ölüm nedeninin tespiti için ceset Silopi Adli Tıp Kurumuna sevk edilmiştir. 19/2/2016 tarihli otopsi raporunda şahsın ateşli silah ürünü yaralanmasına bağlı kemik kırıkları ile birlikte büyük damar kopmasına bağlı gelişen dış kanama sonucu hayatını kaybettiği ifade edilmiş; laboratuvar incelemesi için cesetten kas ve kemik örnekleri alındığı belirtilmiştir. Bununla birlikte 1 numaralı cesetten çürümeye bağlı olarak gerçekleşen deformasyon nedeniyle parmak izi ve svap alınamayıp kıyafetlerinden numune alınabilmiştir. Yapılan laboratuvar incelemesi sonucu kıyafetler üzerinde atış artığı tespit edilmiştir. Süreçte başvurucu Türkan Öz'ün müşteki sıfatıyla ifadesine başvurulmuştur. Başvurucu 25/9/2017 tarihli ifadesinde özetle kızının Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarih Öğretmenliği Bölümü birinci sınıf öğrencisi olduğunu, 2014 yılından beri kendisinden haber alamadığını, kayıp olduğu şüphesiyle kolluk kuvvetine başvurduğunu fakat bir sonuç elde edilemediğini, Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde çatışmaların artması üzerine televizyon kanallarından ve çevreden kızının öldüğüne ilişkin duyumlar aldığını, ikamet ettiği Muğla'nın Bodrum ilçesinden Cizre'ye geldiğini, hayatını kaybeden kişilerden alınan örneklerle kıyaslanması ve DNA testi yapılması için kendisinden örnek alınmasını istediğini beyan etmiştir. Türkan Öz'den alınan örnek üzerinde yapılan DNA testi sonucu düzenlenen 18/10/2017 tarihli raporda C-3154 numaraları binada bulunan 1 numaralı cesedin başvurucuların olay tarihinde yaklaşık 20 yaşında olan kızları E.Ö. olduğunun tespit edildiği bildirilmiştir. Söz konusu tespitin ardından E.Ö.nün cenazesi kimsesizler mezarlığından alınarak 24/11/2017 tarihinde başvuruculara teslim edilmiştir.  Güvenlik güçleri çatışmaların devam ettiği bölgede yaptığı araştırma sonucu olay yerini gören ve kayıt yapan kamuya ya da özel şahıslara ait kamera ile tanık tespit edememiştir. Güvenlik birimleri yaptıkları inceleme sonucu E.Ö. hakkında Van  Ağır Ceza Mahkemesinin ve Van  Sulh Ceza Hâkimliğinin kararları uyarınca terör örgütüne üye olmak suçundan arama kaydı bulunduğunu tespit etmiştir. Ayrıca Terörle Mücadele Birimleri E.Ö.nün 2015 yılında terör örgütüne katıldığı yönünde istihbarat bilgisine ulaşmıştır. Diğer taraftan güvenlik güçlerinin gerçekleştirdiği internet taraması neticesinde terör örgütünü destekleyen yayınlar yapan internet sitelerinde E.Ö.nün \"Zerya Bagok\" kod adıyla terör örgütü mensubu olarak anıldığını, E.Ö.nün terör örgütüne has kıyafetler giymiş fotoğraflarına yer verildiğini tespit etmiştir. Soruşturmada 12/2/2018 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Gerekçede özetle elde edilen deliller uyarınca EÖ.nün terör örgütü üyesi olduğunun tespit edildiği, terör örgütüne yönelik operasyonlar sırasında, kanunun/emrin yerine getirilmesi kapsamında gerçekleşen ölümün hukuka uygunluk koşulları taşıdığı ifade edilmiştir. Söz konusu karara yönelik itiraz, Şırnak Sulh Ceza Hâkimliği tarafından 5/4/2018 tarihinde reddedilmiştir. Ret gerekçesinde operasyonların arka planına ve güç kullanımına ilişkin mevzuata dair geniş kapsamlı bir açıklama yapılarak terörist grupla silahlı çatışma yaşanırken güvenlik güçlerinin terörle mücadele çerçevesinde aldıkları emri yerine getirdikleri sırada kanunun verdiği yetkiyi kullanarak, terör örgütü mensubu olduğu tespit edilen E.Ö.yü etkisiz hâle getirdikleri sonucuna ulaşıldığı ve bu bağlamda Başsavcılık kararında hukuka aykırılık bulunmadığı açıklanmıştır.  Başvurucular, nihai hükmü 24/4/2018 tarihinde öğrenmelerinin ardından 23/5/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Komisyon tarafından başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/16223",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Şırnak'ın Cizre ilçesinde güvenlik güçleri tarafından terörle mücadele kapsamında yürütülen operasyonlar sırasında meydana gelen ölüm olayı ve bunu takip eden süreç nedeniyle başta yaşam hakkı olmak üzere temel hak ve hürriyetlerin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, üyesi olduğu sendikanın tüm Türkiye’de yaptığı göreve gelmeme çağrısına katılarak görevine gelmediğini, ancak mazeretsiz olarak göreve gelmediği gerekçesiyle uyarma cezası verildiğini, sendikal faaliyetlere katılması nedeniyle ceza verilmesinin Anayasa’nın , ,  ve  maddeleri ile toplantı ve örgütlenme özgürlüğüne ilişkin anayasal haklarını ihlal ettiğini ileri sürmüş, maddi ve manevi tazminat talebinde bulunmuştur.  Başvuru, 22/1/2014 tarihinde Mersin  İdare Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 25/2/2014 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 10/4/2014 tarihinde kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru konusu olay ve olgular 11/4/2014 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığı görüşünü 2/5/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş başvurucuya 21/5/2014 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır. OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası (EĞİTİM SEN) üyesi bir kamu görevlisidir.  EĞİTİM SEN Yönetim Kurulunun 6/3/2012 tarihli kararı ile 28 ve 29 Mart 2012 tarihlerinde tüm ülke çapında “uyarı grevi” adı altında işe gelmeme eylemi yapılmasına karar verilmiştir.  Başvurucu bahsi geçen tarihlerde işe gelmemiştir.  Başvurucunun görev yaptığı Tarsus İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü, eyleme katılan tüm sendika üyeleri hakkında yürüttüğü idari soruşturma sonucunda 18/5/2012 tarihli kararı ile “28-29 Mart 2012 tarihlerinde mazeretsiz olarak göreve gelmediği” gerekçesiyle başvurucuyu uyarma cezası ile cezalandırmıştır. Başvurucunun söz konusu karara yapmış olduğu itiraz Mersin Valiliğinin 13/6/20012 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Başvurucu, hakkında verilen disiplin cezasının iptali istemiyle 20/7/2012 tarihinde idare Mahkemesine iptal davası açmış, Mersin  İdare Mahkemesinin 28/12/2012 tarihli kararı ile davayı kabul ederek işlemin iptaline karar vermiştir.  Davalı idare, ilk derece mahkemesinin kararına itiraz etmiş, Adana Bölge İdare Mahkemesi 16/7/2013 tarihli kararı ile itirazı kabul ederek İlk Derece Mahkemesinin kararını bozmuş ve davanın reddine karar vermiştir.  Başvurucunun karar düzeltme istemi de Adana Bölge İdare Mahkemesinin 4/12/2013 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Bölge İdare Mahkemesinin ilamı, başvurucuya, 9/1/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu, 22/1/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 14/7/1965 tarih ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun “Toplu eylem ve hareketlerde bulunma yasağı” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Devlet memurlarının kamu hizmetlerini aksatacak şekilde memurluktan kasıtlı olarak birlikte çekilmeleri veya görevlerine gelmemeleri veya görevlerine gelipte Devlet hizmetlerinin ve işlerinin yavaşlatılması veya aksatılması sonucunu doğuracak eylem ve hareketlerde bulunmaları yasaktır”. 657 sayılı Kanun’un “Disiplin cezalarının çeşitleri ile ceza uygulanacak fiil ve haller” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“Devlet memurlarına verilecek disiplin cezaları ile her bir disiplin cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır: …C - Aylıktan kesme: Memurun, brüt aylığından 1/30 - 1/8 arasında kesinti yapılmasıdır. Aylıktan kesme cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır: …b) Özürsüz olarak bir veya iki gün göreve gelmemek,…” 657 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“Disiplin amirleri tarafından verilen uyarma, kınama ve aylıktan kesme cezalarına karşı disiplin kuruluna, kademe ilerlemesinin durdurulması cezasına karşı yüksek disiplin kuruluna itiraz edilebilir.İtirazda süre, kararın ilgiliye tebliği tarihinden itibaren yedi gündür. Süresi içinde itiraz edilmeyen disiplin cezaları kesinleşir.İtiraz mercileri, itiraz dilekçesi ile karar ve eklerinin kendilerine intikalinden itibaren otuz gün içinde kararlarını vermek zorundadır.İtirazın kabulü hâlinde, disiplin amirleri kararı gözden geçirerek verilen cezayı hafifletebilir veya tamamen kaldırabilirler.Disiplin cezalarına karşı idari yargı yoluna başvurulabilir.” Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 22/5/2013 tarih, 2009/63 Esas ve 2013/1998 Karar sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir:“…Uyuşmazlıkta, davacının, üyesi bulunduğu sendikanın yetkili kurullarınca alınan karara uyarak 11/12/2003 tarihinde 1 gün göreve gelmeme eyleminin 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun 125/C-b maddesi kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceğinin tespiti önem taşımaktadır. 2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının  maddesinin son fıkrasında; “Usulüne göre yürürlüğe konulmuş Milletlerarası andlaşmalar kanun hükmündedir. Bunlar hakkında Anayasaya aykırılık iddiası ile Anayasa Mahkemesine başvurulamaz. (Ek cümle: 07/05/2004 - 5170 S.K./mad) Usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası andlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma hükümleri esas alınır.” hükmü yer almıştır. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin “Dernek kurma ve toplantı özgürlüğü”nün düzenlendiği  maddesinde; herkesin asayişi bozmayan toplantılar yapmak, dernek kurmak, ayrıca çıkarlarını korumak için başkalarıyla birlikte sendikalar kurmak ve sendikalara katılmak haklarına sahip olduğu, bu hakların kullanılmasının, demokratik toplumda zorunlu tedbirler niteliğinde olarak, ulusal güvenliğin, kamu emniyetinin korunması, kamu düzeninin sağlanması ve suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması amaçlarıyla ve ancak yasayla sınırlandırılabileceği, bu maddenin, bu hakların kullanılmasında silahlı kuvvetler, kolluk mensupları veya devletin idare mekanizmasında görevli olanlar hakkında meşru sınırlamalar konmasına engel olmadığı kuralına yer verilmiştir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi 15/09/2009 tarihli, Kaya ve Seyhan - Türkiye kararında (application no. 30946/04); Eğitim-Sen üyesi öğretmenlere, 11/12/2003 tarihinde KESK’in çağrısına uyarak, parlamentoda tartışılmakta olan kamu yönetimi kanun tasarısını protesto etmek üzere düzenlenen bir günlük ulusal eyleme katılmaları nedeniyle 11/12/2003 tarihinde göreve gelmedikleri için uyarma cezası verilmesinin, her ne kadar bu ceza çok küçük olsa da, sendika üyelerinin çıkarlarını korumak için meşru grev ya da eylem günlerine katılmaktan vazgeçirecek bir nitelik taşıdığı, öğretmenlere verilen disiplin cezasının “acil bir sosyal ihtiyaca” tekâbül etmediği ve bu nedenle “demokratik bir toplumda gerekli” olmadığı sonucuna varmış, bunun sonucu olarak, bu davada, başvuranların AİHS’nin  maddesi anlamında gösteri yapma özgürlüğünü etkili bir şekilde kullanma haklarının orantısız olarak çiğnendiği gerekçesiyle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin  maddesinin ihlal edildiğine karar vermiştir. Bu durumda, davacının, sendikal faaliyet gereği, 11/12/2003 tarihinde göreve gelmeme eyleminin özürsüz olarak bir veya iki gün göreve gelmemek fiili kapsamında değerlendirilemeyeceği ve sendikal faaliyet kapsamında bir gün göreve gelmemek fiilinin mazeret olarak kabulü gerektiğinden, disiplin suçu teşkil etmeyen eylem nedeniyle davacıya 657 sayılı Kanunun 125/C-b maddesi uyarınca aylıktan kesme cezası verilmesine ilişkin dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmamıştır.…” ",
+        "Haklar":"Sendika hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/939",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, üyesi olduğu sendikanın tüm Türkiye’de yaptığı göreve gelmeme çağrısına katılarak görevine gelmediğini, ancak mazeretsiz olarak göreve gelmediği gerekçesiyle uyarma cezası verildiğini, sendikal faaliyetlere katılması nedeniyle ceza verilmesinin Anayasa’nın 10. , 36. , 40. ve 90. maddeleri ile toplantı ve örgütlenme özgürlüğüne ilişkin anayasal haklarını ihlal ettiğini ileri sürmüş, maddi ve manevi tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tahliye kararının uygulanmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular 4/5/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Yapılan incelemede 2015/7286 ve 2015/7293 numaralı başvuruların konu bakımından aynı nitelikte olması nedeniyle 2015/7287 numaralı başvuru ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Tutuklamaya İlişkin Süreç İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca (Başsavcılık) 12/5/2010 tarihinde, Selam-Tevhid Kudüs Ordusu isimli iddia edilen terör örgütünü konu alan bir soruşturma başlatılmıştır. Bu soruşturmanın başlatılmasına gerekçe olarak ise 1990'lı yıllarda N.Ş. isimli şahsın önderliğinde kurulan bu örgütün N.Ş.nin 2004 yılında ceza infaz kurumundan çıkması üzerine tekrar faaliyetlerine başlaması gösterilmiştir. Ancak bu soruşturma kapsamında gazeteci/yazar, iş adamı, akademisyen, bürokrat, diplomat, siyasetçi, üst düzey devlet yetkilisi konumundaki çok sayıdaki kişinin ailevi, mesleki, ticari ve özel hayata ilişkin telefon görüşmelerinin gerekçe gösterilerek dinlendiği hatta bu soruşturma kapsamında Türkiye Cumhuriyeti devleti Başbakanı'nın Filistin Devlet Başkanı ve Somali Cumhurbaşkanı ile yaptığı dış politikaya ilişkin telefon görüşmelerinin, Bakanlar ve Millî İstihbarat Teşkilatı Müsteşarı'nın devlet güvenliğine ilişkin telefon görüşmelerinin dinlenerek kaydedildiği, bu görüşmelerin bir kısmının yazılı hâle getirildiği tespit edilmiştir.  Selam-Tevhid Kudüs Ordusu isimli iddia edilen terör örgütünü konu alan bu soruşturmadaki usulsüzlük iddiaları kapsamında Türkiye Cumhuriyeti devletinin güvenliği veya ulusal ve uluslararası yararları bakımından niteliği itibarıyla gizli kalması gereken görüşmelerinin dinlendiği, kaydedildiği ve bir kısmının iletişim tespit tutanağı hâline getirilerek terörle ilişkilendirildiği gerekçesiyle başvurucuların da aralarında olduğu çok sayıda kolluk görevlisi hakkındaBaşsavcılıkça ceza soruşturması başlatılmıştır. Başvurucular, anılan soruşturma kapsamında gözaltına alınmışlardır. Başsavcılık 26/7/2014 tarihinde başvurucuları tutuklanmaları istemiyle İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğine sevk etmiştir. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 29/7/2014 tarihinde, başvurucuların tutuklanması talebinin reddine karar vermiştir. Başsavcılık başvuruculardan Kürşat Durmuş yönünden 12/8/2014 tarihinde, başvurucu Osman Özgür Açıkgöz yönünden 15/8/2014 tarihinde, başvurucu Erkan Ünal yönünden ise 19/8/2014 tarihinde tutuklanmaları istemiyle başvurucuları yeniden İstanbul  ve  Sulh Ceza Hâkimliklerine sevk etmiştir. Başvurucu Kürşat Durmuş yönünden İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 14/8/2014 tarihinde,başvurucu Osman Özgür Açıkgöz yönünden İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 15/8/2014 tarihinde, başvurucu Erkan Ünal yönünden ise İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 19/8/2014 tarihinde, devletin gizli kalması gereken bilgilerinin siyasal veya askerî casusluk amacıyla temin etme suçundan başvurucuların tutuklanmalarına karar vermiştir.B. Serbest Bırakılmamaya İlişkin Süreç Başvurucuların da aralarında olduğu şüphelilerin müdafileri tarafından İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesine -nöbetçi asliye ceza mahkemesi olduğu- 20/4/2015 tarihinde İstanbul , , , , , , , ,  ve  (bütün) sulh ceza hâkimlerinin reddi ile tahliye taleplerini içerir dilekçeler verilmiştir. İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi tarafından 21/4/2015 tarihinde, İstanbul Sulh Ceza Hâkimliklerinin tümüne yazı yazılarak -dilekçelerde ileri sürülen- hâkimin reddi sebepleri konusunda yazılı olarak görüş bildirmeleri istenmiştir. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği, İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesinin görüş bildirme istemine cevap vermemiş; diğer sulh ceza hâkimlikleri ise görüş bildirilmesi istemine 22/4/2015 tarihinde cevap vermiştir. Hâkimliklerin cevap yazılarında özetle sulh ceza hâkimlerinin reddi taleplerini inceleme, bu konuda karar verme yetki ve görevinin yine sulh ceza hâkimliklerine ait olduğu, hâkimin reddi müessesesinin kovuşturma aşamasına ait bir işlem olduğu, hâkimin reddi sebepleri mevcut olsa dahi bu talebin öncelikle ilgili mahkeme veya hâkimliğe yapılması gerektiği ve sulh ceza hâkimlerinin tamamının bu şekilde reddedilmesinin mümkün olmadığı ifade edilmiştir. Öte yandan İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi tarafından 21/4/2015 tarihinde, Başsavcılığa yazı yazılarak tahliye talepleri hakkındaki görüşleriyle birlikte ilgili soruşturma dosyalarının gönderilmesi istenmiştir. Başsavcılık, tahliye talepleriyle ilgili olarak görüş bildirmemiş ve soruşturma dosyalarını göndermemiştir.  İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi \"mahkemece hâkimin reddi talepleri ile ilgili yapılan değerlendirmenin dosyanın esası ile ilgili bir değerlendirme olmadığı, şüphelilerin tamamının tutuklu bulunduğu, dolayısıyla işin acele işlerden olduğu, dolayısıyla soruşturma dosyaları ve reddi hâkim talepleri konusunda görüşlerin istenilmesine rağmen gönderilmemesinin reddi hâkim talepleri konusunda incelemeye ve bir karar vermeye hukuken engel teşkil etmediği\" gerekçesiyle incelemesini \"şüpheliler müdafilerinin dilekçeleri, yazılı ve CD ortamındaki dilekçe ekleri, ilgili savcılıklardan ve Sulh Ceza Hâkimliklerinden gelen yazı cevapları ve görüşleri\" üzerinden gerçekleştirmiştir. Mahkeme 24/4/2015 tarihinde İstanbul , , , , , , , ,  ve  (bütün) sulh ceza hâkimlerinin reddi taleplerinin kabulüne, şüphelilerin tahliye talepleri konusunda karar verilmek üzere 24/4/2015 tarihinde nöbetçi olan İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi Hâkimi B.nin görevlendirilmesine karar vermiştir. Başsavcılık tarafından talepte bulunulması üzerine İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 25/4/2015 tarihinde, İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesinin hâkimlerin reddi isteminin kabulüne ve görevlendirmeye ilişkin kararlarının yok hükmünde olduğunun tespitine karar vermiştir.  İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği, aynı tarihte İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesine bir yazı yazarak tahliye taleplerine bakma görev ve yetkisinin kendilerinde bulunduğunu belirtmiş ve ilgili taleplerin gönderilmesini istemiştir. İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi, Başsavcılıkça soruşturma dosyalarının gönderilmemesi ve tahliye talepleri konusunda görüş bildirilmemesi üzerine tutukluluğun devamı yönünde mütalaada bulunulduğunu değerlendirerek tahliye talepleri konusundaki incelemesini \"işin tahliye yönünden değerlendirilmesinde bir sakınca olmadığı\" gerekçesiyle şüpheli müdafilerinin sunduğu bazı belge ve CD'ler üzerinden gerçekleştirmiştir. Mahkeme 25/4/2015 tarihinde başvurucuların da aralarında olduğu tüm şüphelilerin tahliyesine karar vermiştir.  Diğer taraftan Başsavcılıkça talepte bulunulması üzerine İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 25/4/2015 tarihinde, İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesinin tahliyeye ilişkin kararlarının yok hükmünde olduğunun tespitine ve şüphelilerin tutukluluk hâllerinin devamına karar vermiştir. Kararda \"İstanbul Adliyesindeki tüm Sulh Ceza Hâkimliklerinin reddine ve tutuklu şüphelilerin tahliye istemine ilişkin taleplerin Asliye Ceza Mahkemesi veya Ağır Ceza Mahkemelerince değerlendirilmesinin ve bu değerlendirmeler neticesinde tahliye talebinin reddi veya kabulü yönünde bir karar verilmesi halinde verilen bu kararların hukuken yasal mevzuatımıza göre mümkün olmadığı, verilen bu kararların da hukuken geçersiz, uygulanabilirliği olmayan ve mutlak butlan ile batıl olan veya diğer bir anlatımla yok hükmünde sayılan kararlar niteliğinde olduğu\" ifade edilmiştir.  İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi 26/4/2015 tarihinde tahliye müzekkerelerini Başsavcılığa göndermiştir. Başsavcılıkça İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğinin 25/4/2015 tarihli kararına atıf yapılarak şüpheliler hakkında düzenlenen tahliye müzekkereleri İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesine iade edilmiştir. İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi 27/4/2015 tarihinde şüphelilerin tahliyesine ilişkin müzekkereleri yeniden Başsavcılığa göndermiş, Başsavcılık bunları tekrar İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesine iade etmiştir. Tahliye müzekkerelerinin ikinci kez iade edilmesi üzerine İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi 27/4/2015 tarihinde, tahliye müzekkerelerinin yeniden Başsavcılığa gönderilmesine dair bir karar vermiştir.  Öte yandan İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi 27/4/2015 tarihinde, İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğinin 25/4/2015 tarihli kararlarının yok hükmünde olduğunun tespitine karar vermiştir. İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi 29/4/2015 tarihinde; önceki kararlarda görevsiz olunmasına rağmen dilekçelerin değerlendirilerek soruşturma aşamasında olan işlerle ilgili hâkimin reddi taleplerinin kabulüne karar verildiğini, hukuki yanılgıya düşülerek verilmiş olan bu kararların usul ve yasaya aykırı olduğunu, mahkemenin görevine girmeyen bir hususta karar verildiğini belirterek önceki kararlarının yok hükmünde sayılmasına karar vermiştir.  İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi de 28/4/2015 tarihinde \"... hazırlık soruşturmalarında hâkim tarafından verilmesi gerekli kararları almak, işleri yapmak, bunlara karşı yapılan itirazları incelemek yetkisinin münhasıran Sulh Ceza Hâkimliğine ait olduğu, Asliye Ceza Mahkemelerinin soruşturma aşamasındaki işler ile ilgili olarak tutuklama ve tahliye kararı verme yetkilerinin olmadığı, Mahkememizce verilen 25/04/2015 tarihli ... karar ile mahkememizce verilen tahliye kararı[nın] mahkememizin görevsiz bulunması nedeniyle yok hükmünde sayılması gerektiği ...\" gerekçesiyle tahliyeye ilişkin kararlarının yok hükmünde sayılmasına karar vermiştir. Başvurucular, nihai kararı 26/4/2015 tarihinde öğrendiklerini bildirmişlerdir.  Başvurucular 4/5/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.  Sonraki Süreç  Başsavcılıkça başvurucuların da aralarında olduğu şüphelilerin suç uydurma, resmî belgede sahtecilik, özel hayatın gizliliğini ihlal etme, hukuka aykırı olarak kişisel verileri kaydetme, suç delillerini yok etme, gizleme veya değiştirme, devletin gizli kalması gereken bilgilerini siyasal veya askerî casusluk amacıyla temin etme ve açıklama, Türkiye Cumhuriyeti Hükûmetini ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs etme ve silahlı terör örgütü kurma veya yönetme suçlarını işlediklerinden bahisle cezalandırılmaları istemiyle aynı yer Ağır Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2017/2 sayılı dosyası üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır.  Dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla ilk derece mahkemesinde derdesttir. İlgili Süreç Başvurucuların da aralarında bulunduğu şüphelilerin İstanbul sulh ceza hâkimlerinin tümünün reddi taleplerini kabul eden İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi Hâkimi Ö. ile bu kişilerin tümünün tahliye taleplerini kabul eden İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi Hâkimi B. hakkında disiplin ve ceza soruşturması başlatılmıştır. Bu kapsamda anılan hâkimler 27/4/2015 tarihinde görevden el çektirilmişler -sonrasında meslekten de çıkarılmışlar- 30/4/2015 ve 1/5/2015 tarihlerinde tutuklanmışlardır.  Hâkimler Ö. ve B. hakkında kamu davası açılmış; Yargıtay  Ceza Dairesi 24/4/2017 tarihinde, adı geçen kişilerin söz konusu kararları -üyesi oldukları- FETÖ/PDY liderinin ve yöneticilerinin talimatıyla verdiklerini belirterek silahlı terör örgütü üyesi olma suçundan 9 yıl hapis ve görevi kötüye kullanma suçundan 1 yıl hapis cezalarıyla cezalandırılmalarına karar vermiştir. Dairenin görevi kötüye kullanma suçu yönünden yaptığı değerlendirmelerin ilgili kısımları şöyledir:\"... Türk Ceza Muhakemesi Hukuku yönünden, gerek mülga 1402 sayılı CMUK'un 21 vd.maddelerinde gerekse mer'i 5271 sayılı CMK'nın 22 ve devamı maddelerinde yer alan düzenlemeler subjektif tarafsızlıkla ilgili olup hakimin reddi hakkına ilişkindir.Bu nedenle şüpheli/sanık,müşteki/katılan ya da Cumhuriyet savcısının hakimi reddetmesi mümkün ise de mahkeme veya hakimliği bir kurum olarak reddetmesi mümkün değildir.Keza heyet halinde çalışan bir mahkemenin veya bir adliyede veya yargı çevresinde bulunan tüm mahkemelerin veya hakimlerinin toplu reddi usulü de yoktur ... ...5271 sayılı CMK'nın 22 vd.maddelerinde yer alan hakimin reddi müessesesinin, kural olarak kovuşturma aşaması ile ilgili olduğu görülse de, gerek ilgili madde metinlerinde açıkça 'şüpheli' kavramına yer verilmesi gerekse yasayla kurulmuş bağımsız ve tarafsız bir mahkeme tarafından yargılanma hakkını teminat altına alan AS'nin  ve Anayasanın maddelerinin emredici düzenlemeleri karşısında soruşturma safhasında da hakimin reddinin mümkün olduğunun kabulünde zorunluluk bulunmaktadır. Zira red, hakimin tarafsızlığını temin bakımından getirilmiş bir kurumdur.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla, sulh ceza mahkemeleri kaldırılmış ve münhasıran soruşturma aşamasında görevli sulh ceza hakimlikleri kurulmuştur. Adından da anlaşılacağı üzere bu hakimlikler, “mahkeme” niteliği taşımazlar, çünkü dava görmezler, sadece soruşturma aşaması ile ilgili tedbir taleplerini ve itirazları inceleyip karara bağlarlar.Soruşturma aşamasında tarafsızlığından şüphe duyulan sulh ceza hakiminin, gerek kişisel gerekse olgusal olarak somutlaştırılmak suretiyle reddi mümkündür. Ancak objektif tarafsızlık gerekçesiyle tüm sulh ceza hakimleri reddedilemez.6545 sy.kanunla Sulh Ceza Hakimlerinin reddine dair özel bir usul getirilmediğine göre bu konuda genel hükümlerin uygulanması gerektiğinde şüphe olmamalıdır.Bu durumda red, reddedilen hakimliğe yapılacak yazılı başvuru ile yapılmalıdır.Reddi istenen hâkim, ret sebepleri hakkındaki görüşlerini yazılı olarak bildirerek (CMK m.26/1-3) evrakı yargı çevresi içinde bulunduğu asliye ceza mahkemesine (CMK m.27/2) (Prof.Dr.Yener Ünver-Prof.Dr.HakanHakeri Ceza Muhakemesi Hukuku baskı sh.191) gönderir.Ret isteminin kabulü halinde, davaya bakmakla bir başka hâkim veya mahkeme görevlendirilir.. (CMK m.27/4).Red talebini kabul eden Asliye Ceza Mahkemesi hakiminin tahliye taleplerini değerlendirmek üzere her hangi bir hakimi görevlendirip görevlendiremeyeceğine gelince;5235 sayılı Kanunun değişik  maddesi ile CMK m.101/1, 103, 108/1 ve 268/3 incelendiğinde, soruşturma aşamasında tutuklama ve tahliye kararlarını yalnızca sulh ceza hakimliği ve hakimi verebilir. Tutukluluğa itirazı ise, CMK m.268/3 uyarınca sadece bir başka sulh ceza hakimliği ve hakimi inceleyebilir.Soruşturma aşamasında tutuklama ve tahliye konusunda asliye ceza mahkemesine ve hakimine yetki verilmemiştir. Asliye ceza mahkemesi, ancak kabul ettiği iddianamenin kovuşturmasını yürütürken tutuklama tedbiri ile ilgili kararlar verebilir. Bunun dışında Anayasa ve kanunlar asliye ceza mahkemelerine, doğrudan veya dolaylı olarak soruşturma aşamasına müdahale etme yetkisi vermemiştir.(Prof.Dr.Ersan ŞEN yorumluyorum 13 syf. 313-315) Bu nedenle Asliye Ceza Mahkemesi red talebini yerinde görürse ancak aynı yer ya da yargı çevresinde bulunan bir başka sulh ceza hakimini görevlendirebilir....... Somut olayda, İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi hakimi sanık Ö.nün mutad uygulama gereğince taleple ilgili dilekçe ve eklerini 5271 sy.CMK’nın maddesi gereğince görüş yazıları da eklenerek iade edilmek üzere reddedilen hakimlere göndermesi, evrakın tekrar gelmesi durumunda ise yukarda açıklandığı üzere Türk Ceza Muhakemesi hukukunda uygulanma yeri bulunmayan ve esasen haklı bir gerekçeye de dayanmadığı Anayasa Mahkemesincetespit edilen 'objektif tarafsızlık' iddiasına müstenit taleplerin reddine karar vermesi gerekirken hiç birisi ilgili Cumhuriyet savcılarınıngörüş yazılarında belirtilen gerekçelerle gönderilmemiş ve bu şekilde söz konusu soruşturma dosyaları kendisi tarafından incelenmemiş olmasına vetamamı toplu olarak reddedilmiş durumdaki İstanbul Sulh Ceza Hakimlerinin, kendilerine yönelik olarak yapılan bu toplu reddi hakim taleplerini inceleme yetkisinin bulunmadığına yönelik olumsuz görüş yazılarına rağmen, talep dilekçelerini CMK’nın 8 vd. maddelerinde öngörülen şartları da taşımadığı halde birleştirerek  Asliye Ceza hakimi sanık B.yi görevlendirmesi ve buna ilişkin müzekkereyi 24/04/2015 günü mesai bitiminden sonra saat 17:28’de imzalamasıyla UYAP üzerinden, fiziken de aynı gün İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi personelinin kalemi kapatıp adliyeden ayrılmasından sonra Hakim B.nin doğrudan kendisine, hakim odasında  Asliye Ceza Mahkemesi zabıt katibi Ö.A. marifetiyle göndermesi ... sanık Hakim B.nin ... 5235 sayılı Kanun'un, 6545 sayılı Kanunla değişik  Maddesi gereğince soruşturma aşamasında tutukluluğa ilişkin tüm kararları verme yetkisinin Sulh Ceza Hakimliğine ait olduğu ve asliye ceza mahkemelerinin soruşturma evresindeki işlemlerle ilgili bir yetkisinin bulunmamasına rağmen,  Asliye Ceza Mahkemesi hakimi Ö.nün kanuna aykırı şekilde görevlendirme kararına dayanarak, toplam 594 adet klasörden oluşan belgeleri incelemeden ... gece saat 00-30 sıralarında kararların yazımını bitirerek, koridorda bekleyen avukatlara tebliğ ettirmesi ... karşısında;Suç tarihi itibariyle hakim olan sanıkların verdikleri kararların esasen de sorunlu oldukları görülmekle birlikte, bu durumun müsnet suç yönünden yargısal faaaliyet kapsamında değerlendirilmesi ve verilen kararlara karşı kanun yollarına başvurulabileceği ileri sürülse de yukarda izah edildiği üzere, kamu düzenine ilişkin görevle ilgili kuralları görmezden gelip yargılama hukukuna ilişkin işleyiş ve düzeni yok sayarak, 'mahkemeler üstü' bir tavırla örgüt liderinin talimatı üzerine kurgulandığında şüphe bulunmayan plan doğrultusunda tam bir örgütsel organizasyon, gizlilik ve adanmışlık hali içerisinde, fiil ve eylem birliği ile, aynı örgüt mensubu olmaktan soruşturulan altmışüç şüpheli ile ilgili hakimin reddi ve tahliye taleplerini, mutad işleyiş ve uygulama dışına çıkıp,mesai saati dışında, verilecek kararlarla ilgili denetim mekanizmalarını bertaraf edecek, olayı bir oldu bitti fırsatçılığı içerisinde sonuçlandıracak bir gizlilikle ve eşgüdümle hareket ederek görevli olmadıkları halde kabul eden sanıkların, karar verme süreci ile ilgili hukuka aykırı eylemleriyle görevlerinin gereklerine aykırı davrandıklarında şüphe yoktur...\" Anılan mahkûmiyet hükmü, Yargıtay Ceza Genel Kurulunca 26/9/2017 tarihli kararla onanarak kesinleşmiştir. Kararın ilgili kısımları şöyledir: \"... İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülmekte olup beş yüz doksan dört klasörden oluşan yedi ayrı soruşturma dosyasında biri gazeteci, diğerleri emniyet görevlisi olan altmış üç şüphelinin FETÖ/PDY silahlı terör örgütüne üye olma, Türkiye Cumhuriyeti Hükümetini ortadan kaldırmaya veya görevlerini yapmasını kısmen veya tamamen engellemeye teşebbüs, devletin gizli kalması gereken bilgileri siyasal veya askeri casusluk amacıyla temin etme gibi çok sayıda suçtan tutuklu bulunduğu, bu şüphelilerin müdafilerinin farklı tarihlerdeki tahliye istemlerinin İstanbul Sulh Ceza Hakimliklerinin kararlarıyla reddedildiği, keza altmış üç şüpheliden otuz altısının, haklarında tutuklama nedeni bulunmadığını ileri sürerek yaptıkları bireysel başvurunun Anayasa Mahkemesince 2015 tarihinde kabul edilemez bulunduğu,Bu süreç sonunda, FETÖ/PDY silahlı terör örgütü lideri Fethullah Gülen'in \"www.he.o\" isimli internet sitesinde yayınlanan \"Mukaddes Çile ve İnfak Kahramanları\" başlıklı vaaz/sohbet görünümlü kriptolu/örgütsel konuşmasıyla altmış üç tutuklu şüphelinin serbest bırakılmasının sağlanması için talimat verdiği, bunun üzerine 2015 tarihinde şüphelilerin müdafileri olan yirmi avukat tarafından İstanbul Adliyesindeki tüm sulh ceza hakimliklerinde görevli hakimlerin reddiyle şüphelilerin tahliye edilmesi istemli elli bir adet dilekçeden oluşan evrakın uygulanan prosedüre aykırı olarak tarama ve kayıt işlemlerinden geçirilmeksizin günün muhabere nöbetçisi İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi hakimi sanık Ö.ye odasında teslim edildiği, sanık Ö.nün reddi hakim taleplerini kabul ederek, muhabere nöbetçisi İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi hakimi sanık B.yi tahliye istemleri konusunda karar vermek üzere 2015 tarihinde görevlendirdiği, sanık B.nin de 2015 tarihinde talepleri kabul ederek tutuklu bulunan şüphelilerin tamamının tahliyesine karar verdiği olayda;Silahlı terör örgütü üyesi olma suçu bakımından;Terör örgütlerinin; amaç suçun işlenmesi yolunda güven, disiplin ve sıkı irtibata önem veren, iş bölümüne dayalı, hiyerarşik düzene sahip yapılar olarak istihbarat, gizlilik, güvenlik ve denetim konularında duyarlı oldukları, örgütün hiyerarşik yapısına dahil olmayan, irtibat halinde olmadıkları, güvenilir bulmadıkları, denetleyemedikleri, gizlilik ve güvenlik kurallarıyla hiyerarşiye uymayan kişilerin faaliyetlerine izin vermeyecekleri, bu kapsamda FETÖ/PDY silahlı terör örgüt lideri Fethullah Gülen'in 2015 günü örgütün yayın organlarından \"www.herkul.org\" isimli internet sitesinde yayınlanan talimatı doğrultusunda, FETÖ/PDY silahlı terör örgütü üyeliği ve bu örgütün faaliyeti çerçevesinde işlenen suçlara ilişkin yedi ayrı soruşturma dosyasında tutuklu olan altmış üç şüphelinin müdafiliğini yapan yirmi avukatın, örgüt liderinin talimatından bir gün sonra 2015 tarihinde toplu halde verdikleri elli bir adet dilekçeye istinaden dosyaları kısmen dahi olsa incelemeden ve delillere temas etmeksizin, altmış üç şüphelinin tamamının istisnasız olarak tahliyelerini sağlamak için örgüt tarafından verilen görevi yerine getirmek üzere birlikte harekete geçen ve ancak \"adanmış\" bir örgüt mensubunca yapılabilecek bir yöntem ve üslupla, hukuka açıkça aykırı bir zeminde bulunduklarını bilerek önceden tasarlanmış, amaç ve örgütsel faaliyetleri yönünden bilinçli olarak söz konusu usulsüz ve hukuka aykırı kararları veren sanıkların FETÖ/PDY silahlı terör örgütünün amaçlarını gerçekleştirmesine hizmet ettikleri ve FETÖ/PDY silahlı terör örgütü mensuplarının kullanımı için oluşturulmuş ve münhasıran bu terör örgütünün mensupları tarafından kullanıldığı bilinen ByLock iletişim sistemini kullanmak suretiyle örgütün hiyerarşik yapısına dahil oldukları ve böylelikle silahlı terör örgütüne üye olma suçunu işledikleri anlaşılmaktadır....Görevi kötüye kullanma suçu bakımından ise;Sanıkların inceleme konusu davada yaptıkları ağır hukuka aykırılıkların, mesleki kıdemleri ve yetkili çalıştıkları mahkemelerdeki görev süreleri dikkate alındığında, beşeri hata ve mesleki tecrübesizlik kapsamında değerlendirilmesinin mümkün olmaması, reddi hakim taleplerinin kabul edilip tahliye kararları verildiği anda şüphelilere haksız bir menfaat sağlanması karşısında; FETÖ/PDY silahlı terör örgütünce organize edilen tahliye planını hayata geçiren sanıklar Ö. ve B.nin, verilecek kararlarla ilgili denetim mekanizmalarını bertaraf edecek şekilde tam bir örgütsel organizasyon, gizlilik ve adanmışlık hali içerisinde, iştirak halinde söz konusu soruşturma evrakını incelemeden verdikleri hukuka aykırı kararlarla şüphelilerin tamamının tahliye edilmesine karar vererek, aynı örgütün mensubu olmaktan haklarında soruşturma yürütülen altmış üç şüpheliye menfaat sağladıkları ve bu şekilde sanıkların, görevlerinin gereklerine aykırı hareket etmek suretiyle FETÖ/PDY silahlı terör örgütünün faaliyeti kapsamında ... görevi kötüye kullanma suçunu ayrı ayrı işledikleri kabul edilmelidir ...\"  İlgili hukuk için bkz. Hüseyin Korkmaz, B. No: 2014/16835, 18/7/2018, §§ 42- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/7287",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tahliye kararının uygulanmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 3/4/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların babası olan muris aleyhine 1990 yılında Derik Kadastro Mahkemesinde açılan kadastro tespitine itiraz davası hâlen yerel Mahkeme aşamasında derdest durumdadır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/4643",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, geçici görevle çalışılan kuruma atanma talebinin reddedilmesi işlemine karşı açılan davanın reddedilmesi ile yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 18/2/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm tarafından 24/7/2013 tarihinde yapılan toplantıda başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Adalet Bakanlığına (Bakanlık) başvuru konusu olay ve olgular bildirilmiş, başvuru belgelerinin bir örneği görüş için gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 25/9/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur.  Bakanlığın görüş yazısı başvurucuya tebliğ edilmiş, başvurucu 5/11/2013 tarihinde Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.  A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğüne (SHÇEKGM) hitaben yazdığı 5/10/2006 tarihli dilekçe ile Ankara İl Sosyal Hizmetler Müdürlüğü Fatma Üçer Çocuk ve Gençlik Merkezi Müdürlüğünde sosyal çalışmacı olan kadrosunun, idareye başvuru tarihi itibarıyla fiilen görev yapmakta olduğu Behice Eren Çocuk ve Gençlik Merkezine alınması talebinde bulunmuştur.  SHÇEKGM’nin 19/10/2006 tarihli ve 11364 sayılı yazısında, Behice Eren Çocuk ve Gençlik Merkezinde yeterli sayıda sosyal çalışmacı bulunduğundan talebin uygun görülmediği belirtilmiştir.  Başvurucu tarafından 31/1/2007 tarihli dilekçe ile atama talebinin reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle Ankara  İdare Mahkemesinde iptal davası açılmıştır.  Mahkeme 18/7/2008 tarihli ve E.2007/412, K.2008/1048 sayılı kararıyla temin edilen bilgi ve belgelerin incelenmesinden, davacının atanmak istediği kurumda sekiz sosyal çalışmacının görev yaptığı, hâlen kadrosunun bulunduğu kurumda ise aynı görevi ifa eden altı görevlinin bulunduğu, davacı ile diğer sosyal çalışmacıların 16/8/2001-22/8/2005 tarihleri arasında farklı projelere bağlı olarak sık aralıklarla çeşitli birimlerde geçici görevlendirme suretiyle çalıştırıldıkları yönünde tespitlerde bulunmuştur. Mahkeme bu tespitlere dayanarak, atanmak istediği kurumdaki sosyal çalışmacı kadrosunun, görev yaptığı kurumdaki kadro sayısından fazla olması, farklı projeler kapsamında geçici görevlendirmeler yapılmasının kaçınılmaz bulunması nedenleriyle davacının geçici görevli bulunduğu Behice Eren Çocuk ve Gençlik Merkezine atamasının yapılması konusunda idarenin zorlanamayacağı, dolayısıyla dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir.  Başvurucunun temyiz talebi Danıştay Beşinci Dairesinin 18/3/2011 tarihli ve E.2008/6814, K.2011/1440 sayılı kararı ile reddedilmiştir. Başvurucu tarafından yapılan karar düzeltme talebi aynı Dairenin 8/11/2012 tarihli ve E.2011/6129, K.2012/7009 sayılı kararı ile reddedilmiştir.  Karar başvurucuya 19/1/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 18/2/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 24/5/1983 tarihli ve 2828 sayılı Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Kanunu'nun, 8/6/2011 tarihli ve 27958 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan 633 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin  maddesiyle mülga olan  maddesinde Kurumun görevleri arasında şunlar sayılmıştır:“(b) Öncelikle çocuğun aile içinde yetiştirilmesi ve desteklenmesi için aileyi eğitim, danışmanlık ve sosyal yardımlarla güçlendirmek, korunmaya, bakıma ve yardıma muhtaç çocuk, özürlü ve yaşlıların tespiti, bunların korunması, bakımı, yetiştirilmesi ve rehabilitasyonlarını sağlamak üzere gerekli hizmetleri yürütmek, bu hizmetler için 3 üncü maddede sayılan sosyal hizmet kuruluşlarını 4 üncü maddede belirtilen esaslar çerçevesinde kurmak ve işletmek''(ı) Hizmet için gerekli personeli bu hizmete elverişli kişiler arasından seçmek, eğitmek, yetiştirmek, çalışma esaslarını ve sorumluluklarını belirlemek ve ilgili alanlarda görevlendirmek ”. 2828 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “Kurum personeli hakkında 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu hükümleri uygulanır.Kurum, hizmetin gereği veya daimi kadro ile yapılamayan veya daimi kadro ile yapılması güçlük arzeden işler için sözleşme ile personel çalıştırabilir. Bu personel tercihen 40 yaşını doldurmuş kişiler arasından seçilir”. 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun Ek 8 ve  maddeleri. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/1390",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, geçici görevle çalışılan kuruma atanma talebinin reddedilmesi işlemine karşı açılan davanın reddedilmesi ile yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; sebepsiz zenginleşmeden doğan alacak davasında esasa ilişkin itirazların mahkeme ve Yargıtay kararlarında değerlendirilmemesi nedeniyle gerekçeli karar hakkının, aynı konuda mahkemelerce farklı kararlar verilmesi nedeniyle eşitlik ilkesinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 11/10/2013 tarihinde Gaziantep  Sulh Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 23/2/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 17/12/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 15/1/2016 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 1/2/2016 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Sağlık Kurumları İşletmeciliği Bölümü mezunu olan başvurucu, Gaziantep Çocuk Hastanesinde radyoloji teknisyeni olarak görev yapmaktadır.  2008 yılında Kurumda yapılan mali denetim sırasında Maliye Bakanlığı Muhasebat Başkontrolörü İ.K. tarafından düzenlenen 17/8/2009 tarihli raporda, Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Sağlık Kurumları İşletmeciliği Programı'nın sağlıkla ilgili yüksek öğrenim olduğunun kabul edilmesine ilişkin 14/2/2008 tarihli Yüksek Öğretim Kurulu Kararı'ndan önce bu bölümden mezun olan personelin mesleki yüksek öğrenim görmüş sağlık personeli gibi değerlendirilmemesi ve özel hizmet tazminatları ile yan ödemelerinin buna göre belirlenmesi gerektiği belirtilerek söz konusu personelden fazla ve yersiz ödenen miktarın tahsil edilmesi yönünde görüş bildirilmiştir. Rapor doğrultusunda yersiz ödendiği belirtilen 283,30 TL, Gaziantep İl Sağlık Müdürlüğünün 25/11/2009 tarihli yazısı doğrultusunda 3/2/2010 tarihli tebliğ ilmühaberi ile başvurucudan talep edilmiş; başvurucunun itirazı, idarenin 24/2/2010 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Sağlık Bakanlığı bu miktarın tahsili amacıyla 4/3/2010 tarihinde Gaziantep  Sulh Hukuk Mahkemesinin E.2010/320 sayılı dosyasında sebepsiz zenginleşme nedenine dayalı alacak davası açmıştır.  Bunun üzerine başvurucu iade talebine ilişkin işlemin iptali ve maaşından yapılan kesintilerin iadesi talebiyle 27/4/2010 tarihinde Gaziantep  İdare Mahkemesine dava açmış, Mahkeme 30/6/2010 tarihli ve E.2010/448, K.2010/712 sayılı kararı ile söz konusu idari işlemi iptal ederek başvurucunun maaşından yapılan kesintinin yasal faizi ile birlikte başvurucuya iadesine karar vermiştir. Karar, itiraz edilmeksizin kesinleşmiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısımları şöyledir: \"...Dava dosyasının incelenmesinden; Muhasebat Genel Müdürlüğü Başkontrolorü tarafından yapılan denetim sonucunda, Gaziantep Çocuk Hastanesinde Hastane Müdür Yardımcısı olarak görev yapan davacıya 2008 yılına kadar 283,30-TL fazla döner sermaye ödendiğinin tespit edildiği, bu rapor uyarınca da 283,30-TL'nin tahsil edileceği hususunun 2010 tarihli tebliğ ilmuhaberi ile davacıya bildirildiği, davacı tarafından yapılan itirazın 2010 tarihli işlemle reddedilmesi üzerine bakılmakta olan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.Bu açıklamalardan anlaşılacağı üzere, davacıya fazladan yapılan yan ödemelerin hatalı olduğunun basit bir inceleme ile fark edilmeyip denetim sonucu ortaya çıkarıldığı hususu dikkate alındığında, bu ödemenin açık hata kapsamında değerlendirilmesine hukuken olanak bulunmamaktadır. Bu durumda; Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulu Kararı'nda yer verilen ilkeler gözetildiğinde, kamu görevlilerine ilgililerin yalan beyan ve hilesi olmaksızın ödenen fazladan ödemelerin idari dava açma süresi olan 60 gün içinde geri alınabileceği açık olup, davacıya 2008 yılına kadar fazladan ödenen yan ödeme tutarının geri istenilmesine ilişkin işlemde hukuka uygunluk görülmemiştir.İşlemin hukuka aykırı olduğunun saptanması nedeniyle, davacının hakedişinden yapılan kesintinin davalı idare tarafından davacıya ödenmesi Anayasanın maddesi gereğidir.Açıklanan nedenlerle, dava konusu işlemin iptaline, davacının hakedişinden yapılan kesintinin dava açma tarihi olan 2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalı idare tarafından davacıya ödenmesine,...\" Sağlık Bakanlığının açtığı alacak davasında Gaziantep  Sulh Hukuk Mahkemesi 17/4/2012 tarihli ve E.2010/320, K.2012/472 sayılı kararıyla davayı kabul etmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"...Yargıtay'ın 2012 tarih ve 2011/19413 Esas 2012/1802 Karar sayılı içtihadı uyarınca bu durum ve haksız yapılan ödemeler davalı tarafın mal varlığında sebepsiz zenginleşme yaratacağı bildirildiğinden ve son çıkan içtihatlarda aynı yönde bulunduğundan mahkememizce Ankara  Sulh Hukuk Mahkemesi'ne talimat yoluyla yaptırılan 31/01/2012 tarihli üçlü bilirkişi heyeti raporuna itibar edilmemiştir. Söz konusu heyet raporunda Danıştay İdari Dava Daireleri Hukuk Genel Kurulu'nun 22/12/1973 tarihli İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu kararı gerekçe gösterilerek davanın kaynaklandığı işlem terfi, intibak gibi idarenin şart tasarrufu ise yoklukla butlan halleri hariç işlemden yararlananın hilesi gerçek dışı beyanı işlem yapılmasına sebebiyet vermemiş ise geri alınma işleminin ancak idari dava açma süresi içerisinde ya da konuya ilişkin özel bir yasal düzenleme var ise bu süre içinde yapılabileceği dosya kapsamına göre yanlış intibakın söz konusu olduğu ve haksız zenginleşme hükümlerine göre geri istemenin yapılamayacağı bildirilmiştir, ancak mahkememizce Yargıtay'ın 2012 tarih ve 2011/19413 Esas 2012/1802 Karar sayılı içtihadı dikkate alınarak davalı tarafa her ne kadar davalının herhangi bir kusuru olmasa da fazla ödeme yapıldığı, olayda sebepsiz zenginleşmenin söz konusu olduğu, davalı tarafça da açıkça zamanaşımı itirazında bulunulmadığı göz önünde bulundurularak dosya yeniden Mali Müşavir Bilirkişiye tevdii olunmuş 09/04/2012 tarihli raporda asıl alacak miktarının 330,00 TL olduğu bildirilmiştir. Dosya kapsamındaki belgeler, Mali Müşavir Bilirkişi Mehmet OVAYOLU'nun raporu, Yargıtay'ın ... tarihli içtihadı dikkate alınarak davanın kabulüne ilişkin aşağıdaki hüküm kurulmuştur. ...\" Başvurucunun temyizi üzerine karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 6/12/2012 tarihli ve E.2012/20199, K.2012/25208 sayılı ilamı ile onanmıştır. Onama ilamının ilgili kısmı şöyledir:\"...Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, ...\" Yargıtay ilamı 23/9/2013 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş, başvurucu 11/10/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 22/4/1926 tarihli ve 818 sayılı mülga Borçlar Kanunu'nun  maddesi şöyledir: \"Haklı bir sebep olmaksızın aharın zararına mal iktisabeden kimse, onu iadeye mecburdur. Hususiyle muteber olmayan veya tahakkuk etmemiş bulunan bir sebebe yahut vücudu nihayet bulmuş olan bir sebebe müsteniden ahzolunan şeyin, iadesi lazımdır.\" 818 sayılı mülga Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Borçlu olmadığı şeyi ihtiyariyle veren kimse hataen kendisini borçlu zan ederek verdiğini ispat etmedikçe onu istirdat edemez. Müruru zamana uğramış olan bir borcu eda yahut ahlaki bir vazifeyi ifa için verilen şey, geri alınamaz.\" Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulunun 22/12/1973 tarihli ve E.1968/8, K.1973/14 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"...Kurulumuzda yapılan konuşmalarda; istikrar, kanunilik ve kamu yararı kuralları yanında iyi niyet kuralı üzerinde de önemle durulmuştur. İdarenin sakat ve dolayısiyle hukuka aykırı terfi veya intibak işlemine idare edilenin gerçek dışı beyanı veya hilesi sebep olmuşsa veyahut geri alman idarî tasarruf yok denilebilecek bir illetle malülse yahut bir terfi veya intibakta idare edilenin kolayca anlıyabileceği kadar açık bir hata mevcutsa ve idareyi haberdar etmemişse, memurun iyi niyetinden söz etmeye imkân yoktur. Binaenaleyh bu kararlara dayanılarak yapılan kanunsuz ödemeler için süre düşünülemez ve her zaman istirdat olunabilir. Ancak, bunun dışında kalan hatalı ödemeler için memurun iyi niyeti istikrar ve kanuniyet kadar önemli bir kural olduğundan yukarda yazılı istisnalar dışında kalan hatalı ödemeler 90 gün içinde istirdat edilebilir ve 90 günlük sürenin başlangıcı da hatalı ödemeninilk yapıldığı tarihtirSONUÇ :1-İdarenin, hatalı terfi veya intibak işlemine dayanarak ödediği meblâğın istirdadına, bir mahkeme kararma lüzum olmadan karar verebileceğine ve bu karara karşı açılacak davaların çözümünün Danıştay'ın görevi içinde olduğuna 21/12/1973 gününde yapılan müzakerede oy çokluğuyla,2-İdarenin, yokluk, açık hata, memurun gerçek dışı beyanı veya hilesi hallerinde, süre aranmaksızın kanunsuz terfi veya intibaka dayanarak ödediği meblağı her zaman geri alabileceğine 22/12/1973 günü yapılan müzakerede oy birliğiyle,3-Yukarıda belirtilen istisnalar dışında kalan hatalı ödemelerin istirdadının, hatalı ödemenin i lk yapıldığı tarihten başlamak üzere 90 gün içinde kabil olduğuna ve 90 günlük süre geçtikten sonra istirdat edilemeyeceğine 22/12/1973 günü yapılan müzakerede esasta ve gerekçede oy çokluğuyla, karar verildi....\" Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulunun 27/1/1973 tarihli ve E.1972/6, K.1973/2 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"...Yerleşmiş, kazanılmış durum kavramı ise, hukuka aykırı bir işlemin belirli süre geçtikten sonra geri alınması üzerine artık ilerisi için işlemin hüküm ifade etmeyeceğini, fakat geçmişte kalan durumun da tanınması gerektiğini ifade eder, yani işlemin ilerisi için değiştirildiği, düzeltildiği anlamına gelir. Onun için, hukuka aykırı ( yanlış ) işlem, yukarıda açıklanan süreler geçtikten sonra geri alınırsa sonrası için kişiye bir hak bahşetmez, yalnızca geçmişteki durumun, parasal da olsa, tanınması sonucunu doğurur. Fakat, yukarıda varılan sonuç ve kabul edilen kural ancak iyi niyetli kişiler içindir. Eğer, idarenin yanlış işlem yapmasına kişinin gerçek dışı beyanı veya hilesi sebebiyet vermiş ise, bu yanlış idare işlemi her zaman, bir süre şartına bağlı olmaksızın, geriye yürür şekilde geriye alınabilir.Yukarıdan beri yapılan açıklama ve incelemelerden anlaşılacağı gibi, yanlış bir şart tasarrufun idare tarafından geri alınmasından dolayı ödenmiş fazla paraların geri istenmesi davalarında, kamu yararı ile kişisel yararı uzlaştıracak, kamu ve hukuk düzenini sarsmayacak, aksine, bunlara güven ve devamlılık sağlayacak nitelikte en adil ve hukuki bir norm olarak iptal davası süresini, genel olarak yanlış şart tasarrufu, geriye yürü şekilde geri almak için bir sınır olarak kabul etmek, bu süre geçtikten sonra tasarrufun ancak ilerisi için hüküm ifade edecek şekilde geri alınabileceği, daha doğrusu ilerisi için değiştirilebileceği, tarzında bir sonuca varmak gerektir. Belirtilen süreler geçtikten sonra idare yanlış tasarrufunu geri alsa bile, geçmişteki durumlar artık kazanılmış durum niteliğinde olacağından, yanlış işleme dayanılarak yapılmış ödemelerin sebepsiz olduğu da ileri sürülemeyecek ve geri istenmesi mümkün olmayacaktır.SONUÇ : 1- Yokluk ile mutlak butlan halleri hariç ve kişinin gerçek dışı beyanı veya hilesi de sebebiyet vermemiş olmak kaydıyla, idarenin yanlış şart tasarrufunu ( özellikle yanlış intibak işlemini ), ancak iptal davası süresi veya kanunlarda özel bir süre varsa bu süre içinde yahut iptal davası açılmışsa dava sonuna kadar, geriye yürür şekilde geri alabileceğine,2- Bu süreler geçtikten sonra yanlış tasarrufun geriye yürür şekilde geri alınamayacağına,3- Bu süreler geçtikten sonra yanlış tasarrufun geri alınması halinde geri alma gününe kadar doğmuş durumların, parasal sonuçları da dahil olmak üzere, hukuken kazanılmış durum olarak tanınması gerektiğine,4- Bu nedenle yanlış işlemin ( intibakın ) bu süreler geçtikten sonra geri alınması durumunda geri alma gününe kadar ödenmiş bulunan fazla paraların ( aylıkların ) hukuken geçerli bir nedenle ödenmiş bulunduğunun kabulü gerekmesi karşısında artık sebepsiz zenginleşme söz konusu olamayacağından, sebepsiz zenginleşme hükümlerine dayanılarak geri istenemeyeceğine ve içtihatların bu yolda birleştirilmesine, ilk toplantı günü olan 1973 tarihinde üçte ikiyi aşan çoğunlukla karar verildi....\" Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun (HGK) 5/12/1984 tarihli ve E.1982/13-387, K.1984/997 sayılı ilamının ilgili kısımları şöyledir: \"ÖZET: 27/1/1973 tarihli ve 6/2 sayılı içtihadı birleştirme kararının kapsamı dışında kalan ve her hangi bir şart tasarrufa dayanmayan salt hatalı ödemelerin idare tarafından borçlar hukukunun haksız iktisap kurallarına dayanılarak geri istenebileceğinin kabulü gerekir....Bu içtihadı birleştirme kararının idare tarafından yapılan bütün ödemelere uygulanması halinde idarenin haksız iktisap kurallarından hiçbir zaman yararlanamaması ve memurların yapmış oldukları bütün hatalı ödemelerin idare tarafından gerek ödeme yapılan kişilerden gerekse ödemeyi yapın görevlilerden geri alınamaması gibi bir sonuç doğurur ki idareyi işlemez ve iş göremez duruma sokacak böyle bir sonucun hukukça savunulması mümkün değildir. Bu nedenle içtihadı birleştirme kararının kapsamı dışında kalan ve her hangi bir şart tasarrufa dayanmayan salt hatalı ödemelerin idare tarafından Borçlar Hukukunun haksız iktisap kurallarına dayanılarak geri istenebileceğinin kabulü gerekir....\" 20/2/2004 tarihli ve 25379 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Maliye Bakanlığı Muhasebat Genel Müdürlüğünün 16 Numaralı Genel Tebliği şöyledir:\"...Kişilerden alacakların sürüncemede bırakılmadan ve zaman aşımına uğratılmadan takip edilerek, kanuni faizi ile birlikte tahsil edilmesi esastır.Kişilerden alacaklar konusunu oluşturan yersiz, fazla ve haksız ödemelerin geri alınmasına ilişkin olarak tesis edilen işlemlerin borçlular tarafından dava konusu edilmemesi veya idare aleyhine sonuç doğuracak işlem tesis edilmemesi bakımından, Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulunun, 14/6/1974 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 22/12/1973 tarihli ve E. No. 1968/8, K.No.1973-14 sayılı kararının göz önünde bulundurulması gerekmektedir. Anılan kararda;- İdarenin, hatalı terfi veya intibak işlemine dayanarak ödediği meblağın geri istenmesine bir mahkeme kararına lüzum olmadan işlem tesis edebileceği ve bu işleme karşı açılacak davaların çözümünün Danıştay’ın görevi içinde olduğu,- İdarenin, yokluk, açık hata, memurun gerçek dışı beyanı veya hilesi hallerinde, süre aranmaksızın kanunsuz terfi veya intibaka dayanarak ödediği meblağı her zaman geri alabileceği,- Yukarıda belirtilen istisnalar dışında kalan hatalı ödemelerin geri alınmasının, hatalı ödemenin yapıldığı tarihten başlamak üzere 60 gün içinde mümkün olduğu, 60 günlük süre geçtikten sonra geri istenmesinin mümkün olamayacağı,belirtilmiştir. İçtihatlar, hukukun yazılı kaynakları arasında sayılmakta ve içtihadı birleştirme kararları, benzer olaylarda mahkemeleri bağlayıcı bir nitelik kazanmış bulunmaktadır. Bu nedenle, idarelerin yapacakları işlemlerde, bu kararlarda belirtilen hususlara uymaları gerekmektedir. Buna göre;1- a) Kanuna aykırı şekilde yapılan terfi veya intibak işlemine ya da başka usulde yapılan yersiz veya fazla ödemeye o memurun gerçek dışı beyanı veya hilesi ya da idareyi aldatıcı belge ibraz etmesi sebep olmuşsa, b) İdarece yapılan işlem, yapıldığı tarih itibarıyla, idare hukuku yönünden yoklukla malûl (sakat) ise ve özel hukuk yönünden de mutlak butlan ile sakat olmuşsa,c) Yapılan terfi ve intibakta memurun kolayca anlayabileceği kadar açık bir hata mevcut olduğu halde idareyi haberdar etmemişse, yapılan fazla ödemelerin dayanağı olan hukuka aykırı işlemlerin, 60 günlük süreye bağlı kalınmaksızın her zaman geri alınması mümkün bulunmaktadır. Ancak, bu hukuka aykırı işlem sebebiyle yapılan fazla, yersiz ve haksız ödemelerin geri alınmasında genel hükümlere göre zaman aşımı süresinin dikkate alınması gerekmektedir. 2- Yukarıda belirtilen istisnai haller dışında kalan ve idarenin kendi ihmali ve bilgi azlığı gibi nedenlerden kaynaklanan idari işlemlere dayanılarak yapılan fazla ve yersiz ödemelerin ise (Örneğin; bir memura, memurun bilgisi dışında idarece fazla ve yersiz maaş, ücret, tazminat ... ödenmesi gibi), ödemenin yapıldığı tarihten başlamak üzere 60 günlük dava açma süresi içinde geri istenmesi mümkündür. Bu durumda kamu görevlilerinin herhangi bir tazmin kararıyla karşı karşıya kalmamaları için, fazla ödenen paraların genel hükümlere göre zaman aşımı süresi içinde tahsili gerekmektedir....\" 12/6/1979 tarihli ve 2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş ve İşleyişiHakkında Kanun'un  maddesinin birincifıkrası şöyledir:\"Uyuşmazlık Mahkemesi; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası ile görevlendirilmiş, adli, idari ve askeri yargı mercileri arasındaki görev ve hüküm uyuşmazlıklarını kesin olarak çözmeye yetkili ve bu kanunla kurulup görev yapan bağımsız bir yüksek mahkemedir.\" 2247 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"1 nci maddede gösterilen yargı mercilerinden en az ikisi tarafından, görevle ilgili olmaksızın kesin olarak verilmiş veya kesinleşmiş, aynı konuya ve sebebe ilişkin, taraflarından en az biri aynı olan ve kararlar arasındaki çelişki yüzünden hakkın yerine getirilmesi olanaksız bulunan hallerde hüküm uyuşmazlığının varlığı kabul edilir....İlgili kişi veya makam Uyuşmazlık Mahkemesine başvurarak hüküm uyuşmazlığının giderilmesini istiyebilir. Bu halde olumsuz görev uyuşmazlığının çıkarılması ile ilgili 15 ve 16 ncı maddelerdeki usul kuralları uygulanır.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/8173",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, sebepsiz zenginleşmeden doğan alacak davasında esasa ilişkin itirazların mahkeme ve Yargıtay kararlarında değerlendirilmemesi nedeniyle gerekçeli karar hakkının, aynı konuda mahkemelerce farklı kararlar verilmesi nedeniyle eşitlik ilkesinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza infaz kurumunda bulunan başvurucunun üç kişilik ziyaretçi listesi oluşturma talebinin reddi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 13/12/2019 tarihinde yapılmıştır.  Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir.  Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Silahlı terör örgütüne üye olma suçundan yürütülen soruşturma kapsamında 16/8/2019 tarihinde tutuklanan başvurucu hükümlü olarak Silivri 7 No.lu L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’nda (Ceza İnfaz Kurumu) bulunmaktadır. Başvurucu, Ceza İnfaz Kurumuna hitaben yazdığı 16/7/2019 tarihli dilekçesinde, belirlediği üç kişilik ziyaretçi listesinin kabulünü talep etmiştir. Ceza İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığı 17/7/2019 tarihli kararıyla başvurucunun talebini reddetmiştir. Kararın gerekçesinde, ilgili mevzuat hükümleri hatırlatıldıktan sonra başvurucunun ziyaretçi listesinin düzenlenmesi için altmış günlük süreyi geçirdiği belirtilmiştir.  Başvurucu aynı taleple Silivri  İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) başvurmuş, İnfaz Hâkimliği 13/9/2019 tarihli kararıyla başvurucunun talebinin kabulüne karar vermiştir. Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığı (Savcılık) söz konusu karara karşı Silivri Ağır Ceza Mahkemesi (Ağır Ceza Mahkemesi) nezdinde itiraz etmiştir. Ağır Ceza Mahkemesi Savcılığın itirazını incelemiş ve İdare ve Gözlem Kurulu kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesi ile Savcılığın itirazının kabulü ile İnfaz Hâkimliği kararının kaldırılmasına 15/10/2019 tarihinde kesin olarak karar vermiştir.  Nihai karar, başvurucuya 20/11/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir.  İlgili hukuk için bkz. Mehmet Zahit Şahin, B. No: 2013/4708, 20/4/2016, §§ 18-25; Mehmet Sevik, B. No: 2017/24068, 18/7/2018, §§ 14,  ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/42567",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumunda bulunan başvurucunun üç kişilik ziyaretçi listesi oluşturma talebinin reddi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; delil toplanması talebinin reddedilmesi, delillerin hatalı değerlendirilmesi sonucu haksız şekilde mahkûmiyet hükmü verilmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 7/6/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: 1996 doğumlu olan başvurucu, olayların geçtiği tarihte Manisa'nın Turgutlu ilçesinde ikamet etmektedir. 2/9/2014 tarihinde suça sürüklenen çocuk Ş. ile birlikte yaşları küçük olan Y., H., O., E. isimli mağdurlardan tehdit ve cebir yoluyla toplamda 150 TL para aldığı iddiasıyla başvurucu hakkında Turgutlu Cumhuriyet Başsavcılığınca (Başsavcılık) soruşturma başlatılmıştır.Ş., Cumhuriyet savcısı tarafından müdafii huzurunda alınan ifadesinde özetle şunları beyan etmiştir.\"... Olay günü mahalleden Gülizar,  ve kardeşim ile birlikteyken Gülizar bizi zorla çarşıya götürdü. Çarşıda gezerken Gülizar mağdurları yanımıza çağırdı. Mağdurlara '25 kuruşunuz var mı' diye sordu. Gülizar çocuklardan paralarını almak için ''paranız varsa verin yoksa sizi delik deşik ederim'' dedi. Biz Gülizar'a parayı alma dedik ancak bizi dinlemedi. Çocuk cebinden cüzdanını çıkardı, 25 kuruş verecekti ancak Gülizar cüzdanı isteyince  de cüzdanı çocuktan alarak Gülizar'a verdi. Bütün parayı Gülizar aldı. Gülizar parayı aldıktan sonra yürüyün gidin dedi. Kardeşim, ben ve  olaya karışmadık. Tüm parayı Gülizar tek başına harcadı. Mağdurlardan biri Gülizar'a direnecekti ancak Gülizar çocuğa ''çek elini'' dedi. Gülizar'da ya da bizde bıçak yoktu. Çocuklardan birisi Gülizar'ın aldığı parayı geri isteyince Gülizar çocuğu korkutmak için 'e bıçağı çıkar dedi ancak  de bıçak yoktu. Ben mağdurların hiçbirine dokunmadım...\" Cumhuriyet savcısı, Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinden (Hastane) başvurucu hakkında rapor düzenlenmesini istemiştir. 17/11/2014 tarihli raporda başvurucunun \"yağma suçuna karşı olay ile rahatsızlık arasında tam bir bağlantı kurulamadığı için cezai ehliyetinin tam olduğu\" görüşü bildirilmiştir. Başsavcılıkça 19/10/2015 tarihli iddianame ile başvurucu hakkında yağma suçunu işlediği iddiasıyla kamu davası açılmıştır. İddianamede mağdur beyanlarına, şüphelilerin savunmasına ve kamera kayıtlarına dayanıldığı açıklanmıştır. 19/10/2015 tarihli iddianamenin ilgili kısmı şöyledir:\"...Şüpheli Gülizar Gökmen'in Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinden düzenlenen 17/11/2014 ve 30/09/2015 tarihli raporlarında yağma suçuna karşı olay ile rahatsızlık arasında bir bağlantı kurulamadığı için Cezai ehliyetinin tam olduğunun bildirildiği, İstanbul Adli Tıp Kurumunun 09/10/2015 tarihli raporunda; şüphelinin cezai sorumluluğunu müessir ve kişide şuur ve harekat serbestisini ortadan kaldıracak veya azaltacak mahiyet ve derecede herhangi bir akıl hastalığı ve zeka geriliği saptanmadığı, şüphelinin mezkur suçu işlediği sırada fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını idrak etme ve bu fiil ile ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğini ortadan kaldıracak boyutta bir akli arızanın içinde olduğuna delalet edecek herhangi bir tıbbi bulgu ve belgeye rastlanılmadığı, bu duruma göre şüphelinin 05/09/2014 tarihinde sanığı bulunduğu suça karşı cezai sorumluluğunun tam olduğunun tespit edildiği,Yapılan soruşturma, mağdur beyanları, şüpheli savunması, kamera kayıtları ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, şüphelinin olay tarihinde diğer SSÇ'ler ile fikir ve eylem birliği içerisinde hareket ederek mağdurlara karşı üzerine atılı yağma suçunu işlediği anlaşılmış olmakla, Şüphelinin yargılamasının yapılarak, eylemine uyan yukarıda yazılı sevk maddesi gereğince cezalandırılmasına...\"  Turgutlu Ağır Ceza Mahkemesinde (Mahkeme) yapılan yargılamada başvurucu; müdafii eşliğinde yaptığı savunmasında zorla para aldığını kabul etmediğini, çocuklardan para alıp almadığını hatırlamadığını ifade etmiştir.  Hastaneden 17/11/2014 ve 25/6/2015 tarihlerinde alınan iki raporda başvurucunun ceza ehliyetinin tam olduğu bildirilmiştir. Mahkemece Adli Tıp Kurumu Dördüncü İhtisas Dairesinden (Adli Tıp Kurumu) de rapor istenmiş, 9/10/2015 tarihli Adli Tıp Kurumu raporunda da başvurucunun \"cezai sorumluluğunu azaltacak mahiyet ve derecede herhangi bir akıl hastalığı ve zeka geriliği saptanmadığı, işlediği suça karşı cezai sorumluluğunun tam olduğu kanaatine varıldığı\" bildirilmiştir.  Başvurucu, her ne kadar Hastane raporlarında ve Adli Tıp Kurumu raporunda suç tarihi itibarıyla ceza ehliyetini etkileyecek herhangi bir durumun bulunmadığı belirtilip ceza ehliyetinin tam olduğu kabul edilmişse de daha önce başka suçlardan hakkında yapılan yargılamalarda da alınmış raporlarının bulunduğunu ve anılan raporlarda ceza ehliyetinin olmadığının tespit edildiğini belirterek Mahkemeden ceza ehliyeti hususunda yeniden araştırma yapılmasını talep etmiştir. Mahkemece başvurucunun talebi reddedilmiştir. Mahkemenin başvurucu hakkında yeniden rapor alınması talebinin reddine dair kararı şöyledir:\"Dosya içerisinde bulunan 09/10/2015 tarihli ATK  İhtisas Dairesinden alınan raporda, suç tarihinde sanığın işlediği iddia edilen yağma suçu yönünden yapılan değerlendirmede, sanığın ceza sorumluluğunun tam olduğu yönünde sonuç ve kanaat bildirildiği, raporun ATK'nun ilgili ihtisas dairesinden alınmış olmasının yanında, sanık müdafi tarafından da dile getirilen ve sanıkta bipolar bozukluk bulunduğuna ilişkin tespite yer veren raporlarda dahil olmak üzere dosyanın tetkiki başlığı altında 18 kalem olarak değerlendirmelerin yapıldığı, bu değerlendirmeler içerisinde sınır zeka potansiyeli, bipolar afektif bozukluk, remisyonda tanısı, epilepsi, kişilik bozukluğu, engellilik raporu vs. şeklinde tanıların konulduğu raporların ve sanıkta var olduğu belirtilen patolojilerin irdelenerek raporun düzenlendiği anlaşılmakla, yeniden rapor aldırılması yönündeki sanık müdafi talebinin reddine oybirliğiyle karar verildi.\" Mahkemece İlçe Emniyet Müdürlüğüne yazı yazılarak başvurucunun sosyal, ekonomik durumu ve kişiliği hakkında bilgi verilmesi istenmiş, İlçe Emniyet Müdürlüğünden gelen yazı cevabında başvurucunun görevlilerce bilinen şahıslardan olduğu, on dört adet suç kaydının olduğu, bu suçlardan dördünün yağma, birinin kapkaç ve ikisinin de hırsızlık olduğu, kendisinin bayan olmasına rağmen saçı ve giyim tarzıyla erkeksi görünüm vermeye çalıştığı, çevrede erkek Güzi olarak bilindiği, çevresinin sabıkalı ve suç işlemeye meyilli kişilerden oluştuğu bildirilmiştir. Mahkeme 18/12/2015 tarihinde başvurucunun 5 kez 4 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"...Bu dosya yönünden Adli Tıp Kurumu Başkanlığı İhtisas Kurulu'nun 09/10/2015 tarih ve 2015/4400 sayılı raporunda, \"dosyanın tetkiki \" başlıklı bölümün 18 madde halinde düzenlendiği, bu maddelerde sanığın daha önce tedavi gördüğü, sağlık kuruluşlarınca tespit edilip, raporlara yansıyan sanık müdafiinin vurguladığı, bipolar bozukluk ve akıl hastalığı tanıları da dahil olmak üzere birçok patolojik bulguya değinilinerek (epilepsi, mentaldertasyon, ilaç kullanımı, davranış bozukluğu, sınır zekavs.) tüm raporlarınirdelendiği, ayrıca mevcutlu olarak gönderilen sanık muayene edilerek düzenlenen bu raporun sonuç kısmında, sanığın cezai sorumluluğunu müessir ve kişide şuur ve harekât serbestîsini ortadan kaldıracak veya azaltacak mahiyet ve derecede herhangi bir akıl hastalığı ve zekâ geriliği saptanmadığının ve sanığın mezkûr suçu işlediği sırada fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını idrak etme ve bu fiil ile ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğini ortadan kaldıracak boyutta bir akli arızanın içinde olduğuna delalet edecek herhangi bir tıbbi bulgu ve belgeye rastlanmadığının ve sanık Gülizar Gökmen’in[başvurucu] 2014 tarihinde bulunduğu suça karşı cezai sorumluluğunun tam olduğunun bildirildiğinin anlaşılması karşısında, dosyadaki mevcut ATK İhtisas Dairesinden alınan raporun yetkili ve ehil resmi kuruluştan sanık muayene edilerek ve daha önce hakkında yapılan tedaviler ile tespit edilenbulgular irdelenerek suç tarihindeki atılı eylemlere ilişkin olarak düzenlenmiş olması karşısında yeterli kabul edilerek sanık hakkında yeniden rapor aldırılması yönünde taleplerin reddine karar verilmiştir......sanığın mağdurlardan para istemesi ve mağdurların ilk önce para vermeyi kabul etmemeleri karşısında TCK nun  maddesi anlamında bir malı teslim etmeye veya vermeye mecbur kılma kapsamında kabul edilecek şekilde önce \"vermezseniz sizi delik deşik ederim\" şeklinde tehdit içeren söz kullanmış olması ve mağdurların yine para vermek istememeleri üzerine bu defa sanki yanında duran diğer s.s.çocuklarda bıçak varmış kanaati uyandırarak mağdurların üzerinde korku ve endişe yaratarak para vermeye zorlamayı yönelik olarak\"bıçağı ver\" şeklinde beyanda bulunması ve sonucunda çocuklardan para alması şeklinde gerçekleşen eylemin TCK nun  maddesinde düzenlenen yağma suçunu oluşturduğu kabul edilip, buna göre uygulama yapılmıştır.Kovuşturma aşamasında mağdurlardan alınan paranın sanık Gülizar tarafından iade edilmesi karşısında, sanık hakkında etkin pişmanlık hükümleri uygulanması gerekmiştir. ...Yukarıda değinilen yargısal içtihatlar ve uygulama görüşleri ile sanıkların adli sicil kaydında birden çok sayıda hüküm bulunması dikkate alınarak, durumlarının araştırılması için İlçe Emniyet Müdürlüğü'ne yazılan müzekkereye verilen cevabi yazının sonuç kısmında özetle \"...sanığın görevlilerce bilinen şahıslardan olduğu, 14 adet suç kaydının bulunduğu (4 adet yağma, 1 adet kapkaç, 5 adet kasten yaralama, 2 adet evde hırsızlık, 1 adet özel belgede sahtecilik, 1 adet kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak), kendisinin bayan olmasına rağmen saç traşı ve giyim tarzıyla erkeksi görünüm vermeye çalıştığı ve çevrede \"erkek Güzi \" lakabıyla bilindiği ve tanındığı, çevresinin suç kaydı bulunan sapıkalı ve suça mehilli insanlardan oluştuğu, çevresiyle iyi geçinen insanlardan olmadığı, geçimsiz biri olarak tanındığı..\" ibaresine yer verildiği anlaşılmıştır. Bu doğrultuda yapılan değerlendirmede, sanığın geçmişi, sosyal ilişkileri, cezanın sanığın geleceği üzerindeki olası etkileri dikkate alınarak, hakkında TCK.nun  Maddesindeki takdiri indirim maddesinin uygulanmamasının hakkaniyete, ceza adaletine ve dosya kapsamına uygun olacağı değerlendirilmiş ve uygulama buna göre yapılmıştır...\" Başvurucu; Adli Tıp raporları arasındaki çelişkinin giderilmediğini, mahkûmiyet kararının usul ve yasaya aykırı olduğunu belirterek temyiz kanun yoluna başvurmuştur. Yargıtay  Ceza Dairesinin 7/3/2017 tarihli kararı ile hüküm onanmıştır. Başvurucu 29/5/2017 tarihinde onama kararını öğrendiğini bildirmiş, 7/6/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/27471",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, delil toplanması talebinin reddedilmesi, delillerin hatalı değerlendirilmesi sonucu haksız şekilde mahkûmiyet hükmü verilmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, koşullu salıverilmesinin geri alınmasına dair karar sonucunda Anayasa’nın ,  ve  maddelerinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 11/11/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir.  Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca 31/12/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru dilekçesi ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Nazilli  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2000/264, K.2001/44 sayılı kararı ile başvurucunun, kasten öldürme suçundan 15 yıl ağır hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Bu karar Yargıtay  Ceza Dairesinin “2001/3033-3253 sayılı ilâmı ile” onanarak kesinleşmiştir. 1/6/2005 tarihinde yürürlüğe giren 26/9/2004 tarih ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu nedeniyle, lehe kanun değerlendirmesi yapılması gerektiğinden, kesinleşmiş hüküm uyarlanmış ve Nazilli  Ağır Ceza Mahkemesince 6/4/2006 tarihinde başvurucunun 15 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Bu karar, Yargıtay  Ceza Dairesinin 23/3/2007 tarih ve E.2007/349, K.2007/1876 sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmiştir. Cezanın infazı devam ederken, Fethiye Ağır Ceza Mahkemesinin 26/9/2006 tarih ve 2006/362 Müt. sayılı kararı ile başvurucunun koşullu salıverilmesine karar verilmiştir. Başvurucu bu karara istinaden 29/10/2006 tarihinde koşullu salıverilmiştir. Başvurucunun hak ederek tahliye tarihi 25/10/2015’tir. Başvurucu hakkında alkol etkisi altında araç kullanmak suretiyle trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunu 16/5/2011 tarihinde işlediği iddiası ile kamu davası açılmıştır. Yargılama sonucunda Aydın  Sulh Ceza Mahkemesinin 25/10/2011 tarih ve E.2011/669, K.2011/899 sayılı kararı ile başvurucunun bir ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve “karar kesinleştiğinde Nazilli Ağır Ceza Mahkemesine müzekkere yazılarak 2006/94 Esas 2006/99 Karar sayılı kararları ile verilen şartla tahliyenin kaldırılması için gereğinin ... takdirinin istenmesine” karar verilmiştir. Başvurucunun temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay  Ceza Dairesinin 1/7/2013 tarih ve E.2012/23594, K.2013/17848 sayılı ilâmıyla, mahkumiyet hükmünün onanmasına karar verilmiştir. Nazilli  Ağır Ceza Mahkemesinin 4/9/2013 tarih ve E.2006/94, K.2006/99 sayılı kararı ile başvurucunun “deneme süresi içerisinde kasıtlı suç işlediği kesin mahkumiyet hükmü ile kanıtlanan hükümlü hakkında verilen önceki koşullu salıverme kararının geri alınmasına, hükümlünün  suç tarihi ile bihakkın tahliye tarihi arasında kalan cezasının aynen ceza infaz kurumunda çektirilmesine” karar verilmiştir. Başvurucu bu karara karşı itiraz yoluna başvurmuş olup, itiraz mercii olan Nazilli  Ağır Ceza Mahkemesinin 3/10/2013 tarih ve 2013/896 İş sayılı kararı ile itiraza konu kararın “usul ve yasaya uygun” olduğu gerekçesiyle itirazın reddine karar verilmiştir. Bu karar başvurucuya 23/10/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.B. İlgili Hukuk 13/12/2004 tarih ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un “Koşullu salıverilme” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Koşullu salıverilmeden yararlanabilmek için mahkûmun kurumdaki infaz süresini iyi hâlli olarak geçirmesi gerekir.(2) Ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına mahkûm edilmiş olanlar otuz yılını, müebbet hapis cezasına mahkûm edilmiş olanlar yirmidört yılını, diğer süreli hapis cezalarına mahkûm edilmiş olanlar cezalarının üçte ikisini infaz kurumunda çektikleri takdirde, koşullu salıverilmeden yararlanabilirler. …(6) Koşullu salıverilen hükümlünün tâbi tutulacağı denetim süresi, yukarıdaki fıkralara göre infaz kurumunda geçirilmesi gereken sürenin yarısı kadardır. Ancak süreli hapislerde hakederek tahliye tarihini geçemez. …(12) Koşullu salıverilen hükümlünün, denetim süresinde hapis cezasını gerektiren kasıtlı bir suç işlemesi veya kendisine yüklenen yükümlülüklere, hâkimin uyarısına rağmen, uymamakta ısrar etmesi hâlinde koşullu salıverilme kararı geri alınır. (13) Koşullu salıverilme kararının geri alınması hâlinde hükümlünün; a) Sonraki suçu işlediği tarihten itibaren kalan cezasının aynen, …Ceza infaz kurumunda çektirilmesine karar verilir. Koşullu salıverilme kararının geri alınmasından sonra aynı hükmün infazı ile ilgili bir daha koşullu salıverilme kararı verilmez.…” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/8114",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, koşullu salıverilmesinin geri alınmasına dair karar sonucunda Anayasa’nın 2. , 36. ve 38. maddelerinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, zorunlu askerlik hizmeti sırasında ateşli silah yaralanması sonucu ölüm olayının meydana gelmesi ve bu ölüm olayına ilişkin etkili bir ceza soruşturması yürütülmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/12/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru dilekçesi ile başvuruya konu soruşturma dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Erzurum'un Ilıca ilçesi 33091 No.lu Akaryakıt Bölük Komutanlığı emrinde asker iken 28/7/2002 tarihinde yaşamını yitiren 1982 doğumlu E.K.nın annesidir. Olay hakkında yürütülen soruşturma dosyasındaki bilgi ve belgelere göre 28/7/2002 tarihinde 00-00 saatleri arasında birliğin nizamiyesindeki (2) No.lu kulübedenöbet tutmakla görevli olan E.K.nın bulunduğu yerden saat 30 sıralarında silah sesleri duyulmuştur. Sesin geldiği yere gidilmesi üzerine başvurucunun oğlu E.K.nın çenesinin altından giren ve başının üst kısmından çıkan mermilerle başından vurulmuş vaziyette olduğu görülmüştür. Yapılan kontrolde E.K.nın olay yerinde hayatını kaybettiği anlaşılmıştır. Olay hakkında bilgilendirilen  Kolordu Komutanlığı Askerî Savcılığı (Askerî Savcılık) nöbetçi savcısı, olayın gecikmesinde sakınca bulunan hâllerden olduğunu değerlendirerek Olay Yeri İnceleme ekibiyle birlikte saat 00 sıralarında ölümün gerçekleştiği yere gitmiştir. Askerî savcının talimatları doğrultusunda gerçekleştirilen olay yeri incelemesi sonucunda hazırlanan rapora göre olay, nizamiyenin kuzeyindeki (2) No.lu nöbet kulübesinde meydana gelmiştir. Olay yeri inceleme raporunda, boyutları 200x203x230 (yükseklik) cm olan nöbet kulübesinin tavanının sac, tabanının tahta ızgara ile kaplı olduğu; nöbet kulübesinin duvarlarının ise beton olduğu belirtilmiştir. Raporda; olayınmeydana geldiği (2) No.lu nöbet kulübesinin yanı sıra nizamiyenin güneyinde (1) No.lu ayrı bir nöbet kulübesinin daha bulunduğu, nöbet kulübeleri arasındaki mesafenin 17 metre 25 cm olduğu ifade edilmiştir. Raporda; olay yerine girildiğinde E.K.nın nöbet kulübesinin kuzey duvarı ile doğu duvarının birleştiği köşeye sırtını yaslar vaziyette çömelmiş olduğunun ve bacakları arasında namlusu tavanı gösteren bir adet 89040446 seri numaralı Kalaşnikof marka piyade tüfeğinin bulunduğunun görüldüğü, tüfeğin seri konumda olduğu belirtilmiştir. Rapora göre olay yerinde ayrıca 7 adet 62 mm çapında mermi kovanı, 2 adet nüve ve 5 adet 62 mm çapında fişek bulunmuştur. Raporda ayrıca E.K.nın tırnak diplerinde boğuşmaya dayalı herhangi bir kıl ve doku parçasına rastlanmadığı, nöbet kulübesinin tavanında da bir adet delinmenin olduğu ifade edilmiştir. Askerî savcının talimatı doğrultusunda olay yerinde bulunan piyade tüfeği ile yine olay yerinde bulunan 7 adet 62 mm çapındaki mermi kovanı, 2 adet nüve ve 5 adet 62 mm çapındaki fişek muhafaza altına alınmıştır. Askerî savcının talimatı doğrultusunda ayrıca E.K.nın el svapları ile olay günü (1) No.lu kulübede nöbet tutan P. Er A.nın el ve yüz svapları alınmıştır. Askerî Savcılık tarafından E.K.nın dolabında yapılan aramada bulunan defterlerde ise \"PSİKOPAT\", \"KISMET DEĞİLMİŞ MUTLULUK\", \"1981/1 tertiplerin veda gecesi. Ben tuvaletteyim lakabımı psikopat koydular, bazen kendimi öldürmeyi bile düşündüm, şimdi alıştım, annem aradı moralimi düzeltti. Şafak:  Bitmez. DELİ ÇOCUK\" şeklinde yazılar olduğu tespit edilmiştir. Olay yeri incelemesi işleminden sonra ölü muayene işlemi gerçekleştirilmiştir. Ölü muayene tutanağında; ölen kişinin çenesinin altında 4x3 cm ebadında ateşli silah mermi çekirdeği giriş deliği, sol kaşının 5 cm üst kısmından başlayıp yukarı doğru uzanan kısımda ve bunun hemen yukarısında saçlı deri içinde 5x3 cm ebadında mermi çekirdeği çıkış deliklerinin bulunduğu belirtilmiştir. Ölü muayene tutanağında; E.K.nın sağ ve sol kolunda birçok yeni psikopatik kesi izlerinin olduğu, sağ ve sol kolda ayrıca eski psikopatik kesi izlerinin de bulunduğu ifade edilmiştir. Ölü muayene tutanağında; ölen kişinin sağ kolunda tükenmez kalemle yazılmış \"Lanet olsun doğduğuma\" şeklinde bir yazının bulunduğu, sol kolunda ise \"psikopat\" kelimesinin yazılı olduğu belirtilmiştir. Ölü muayenesi sonucunda kesin ölüm sebebinin klasik otopsi işlemi yapılarak tespit edilmesinin yerinde olacağı değerlendirilmiştir.  Ölüm olayından sonra elbiseleri kontrol edilen E.K.nın üzerinden diğer bazı şeylerin yanı sırabir adet de jilet çıkmıştır. Kesin ölüm sebebinin tespiti için klasik otopsi yapılmasına karar verilmiştir. Klasik otopsi sonucunda hazırlanan raporun sonuç kısmı şöyledir:\" Her ne kadar adli tahkikatta birden fazla ateş edildiği belirtilmiş ise de cesette 1 adet ateşli silah mermi çekirdeği giriş yarası bulunduğu, giriş deliğinin defekt şeklinde ve büyük olması nedeniyle bütün mermi çekirdeklerinin aynı alandan girmiş olabileceği, Alında ve saçlı deri içerisinde ayrı ayrı ve birbirine yakın iki adet çıkış deliği veya defekti tespit edildiğinden mermi çekirdeklerinin bu iki alandan vücudu terk etmiş olduğu, Giriş deliğinin özellikleri itibariyle atışın veya atışların bitişik atış mesafesinden yapılmış olduğu, Müteveffa [E.K.nın] ölümünün ateşli silah mermi çekirdeği (harp silahı) yaralanmasına bağlı kafatası parçalanması, beyin harabiyeti ve beyin kanaması sonucu meydana gelmiş olduğu kanaatindeyiz.\" Olay yeri incelemesi sonucunda muhafaza altına alınan E.K.ya ait 89040446 seri numaralı silah, şarjör ve yedi adet 62x39 çapındaki mermi kovanı, beş adet fişek ve 2 adet nüve gerekli tetkiklerin yapılması amacıyla Emniyet Genel Müdürlüğü Kriminal Polis Laboratuvarları Dairesi Başkanlığına gönderilmiştir. Yapılan inceleme sonucunda hazırlanan 23/8/2002 tarihli uzmanlık raporunda; 89040446 seri numaralı silahın ateş etmesine mâni mekanik herhangi bir arızasının bulunmadığı, incelenmek için gönderilen 62x39 mm çap ve tipindeki yedi adet kovanın 89040446 seri numaralı silah ile atılmış olduğu tespitleri yapılmıştır. Başvurucunun oğlu E.K.nın ellerinden ve P. Er A.nın el ve yüz bölgesinden alınan svaplar üzerinde Jandarma Genel Komutanlığı Kimyasal İnceleme Laboratuvarı görevlileri tarafından atış artığı analizi yapılmıştır. Kimyasal İnceleme Laboratuvarı görevlileri tarafından hazırlanan 19/8/2002 tarihli uzmanlık raporuna göre E.K.nın sağ el dış, sağ el iç, sol el dış ve sol el iç bölgelerinden alınan svaplarda baryum, antimon ve kurşun tespit edilmiştir. P. Er A.nın sağ el iç svabında baryum, antimon ve kurşun; sol el dış svabı üzerinde baryum elementi tespit edilmiştir. Raporda; baryum, antimon ve kurşun elementlerinin atış artıklarının kimyasal yapısında bulunduğu açıklanmıştır. Askerî savcı, olay yerinin yanındaki (1) No.lu kulübede nöbet tutan P. Er A.nın ifadesini 29/7/2002 tarihinde saat 30'da almıştır. P. Er A.nın ifadesi şöyledir:\"[E.K.] bölüğe birkaç hafta önce katılmıştı. Kendisini yeni yeni tanıyordum. Kendisi ile fazla samimiyetim yoktu. İçine kapanık, çekingen biriydi. Bildiğim kadarıyla kendisi bugün ilk defa çarşıya çıktı. Benim de çarşım olduğu için çarşıya çıkarken kendisini görmüştüm ancak sohbet etmemiştim. Kendisiyle birlikte 00-00 nizamiye nöbetçisiydim. Saat 45'te nöbetçi Onbaşı [Ö.A.] nöbet mangasını topladı. Doldur boşalt istasyonuna gittik. Nöbetçi subay [İ.] nezaretinde doldur boşalt yaptık. Nöbete iki şarjörle, bir tanesi avcı yerinde diğeri silahta dolmak üzere mermiyi namluya sürmeksizin silah emniyette olacak şekilde gitmekteyiz. Nöbete gelirken müteveffa [E.K.],nöbet mangasındaki soy ismini şu an hatırlayamadığım [R.] ile bir şey konuştu ancak ne konuştuklarını duymadım. Biz nöbeti nizamiyede bulunan iki kulenin önünde tutuyoruz. Normal olarak kulenin içine girmiyoruz. Nöbete başladıktan sonra ben kendisine çarşı izninin nasıl geçtiğini sordum. İyi geçti dedi. Okey ve bilardo oynadığını söyledi. Yemek yedik dedi. 10 sularında devriye aracı geldi. Kontrole uzman çavuş [] gelmişti. Ben aracı durdururken müteveffa [E.K.] mevziye girdi. Devriye uzman çavuşu parola işareti sordu. Diğer nöbetçiyi sordu. [E.K.] mevziden çıkarak kendisini gösterdi. Daha sonra devriye aracı gitti. Biz nöbet tutmaya devam ettik. 10 veya 15 dakika kadar sonra nizamiye kulübelerinin önündeyken [E.K.] de kendi kulübesinin etrafında geziyordu, aramızda yaklaşık 5-10 metre kadar mesafe vardı. Bir ara kulübeye girdi ve kurma kolu sesi duydum. Bir anda çekip bıraktı ve ardından seri halde mermi sesi duydum. Hemen alarm butonuna bastım ve nizamiyede bulunan uzman çavuş olayı duyup hemen yanıma geldi. Nöbetçi kulübesinin kapısını açtı ve [E.K.nın] kendini vurduğunu anladık. Ben şoka girmiştim. Başka bir şey hatırlamıyorum dedi.Soruldu: Devriye aracı çıktıktan 10-15 dakika kadar sonra [E.K.] kulübeye girdi Girdikten sonra kapıyı kapattı. Ben kapıyı kapatmasından şüphelenmedim. Kurma kolu sesini duyar duymaz ikaz edemeden mermi sesi geldi. Ben [E.K.nın] bölükte dövüldüğünü veya kötü bir muameleye tabi tutulduğunu görmedim. Ailevi bir problemi olup olmadığını bilmiyorum. Fazla konuşkan biri değildi. dedi\" Askerî Savcı, olay günü nizamiyede emniyet kontrol uzman çavuşu olan O.K.nın ifadesini 30/7/2002 tarihinde almıştır. Uzman Çavuş O.K.nın ifadesi şöyledir:\"Ben Olay günü nizamiye emniyet kontrol nöbetçi uzman çavuşu idim.Bizim görevimiz nizamiyeden giriş çıkışları düzenlemek[tir], doldur boşalt işlemi emniyet nöbetçi subayı tarafından yapılmaktadır. Olay günü müteveffa [E.K.] saat 00 sularında nöbetine başladı. 10 sularında devriye aracı geldi. Bu esnada ben dışarıdaydım. Kendisi nöbetçileri kontrol etti. Herhangi bir sorun olmadı. [E.K.nin] yanında nöbetçi olan [A.] ile nöbetçi uzman çavuş muhatap oldu. Daha sonra benimle konuştu. Devriye uzman çavuşu [] idi. Daha sonra nizamiyeyi terk etti. Ben de sandalyemi nizamiyenin yanında bulunan binanın ön tarafına çıkardım. Hava güzel olduğu için orada oturuyordum. Ancak oturduğum yerden nöbetçiler gözükmüyordu. Fakat arada bir kalktığımda nöbetçileri görüyordum. Bir ara lavaboya girdim. Tekrar dışarı çıkarken seri halde silah sesi duydum. Bu esnada [A.] alarma basıp dışarı çıkmış, şokta idi. Ben [A.nın] silahını yere bıraktırdım. Bu esnada diğer kulübenin kapısı kapalı ve içinden duman geliyordu. Kapıyı ilk olarak ben açtım. Baktığımda [E.K.] çökmüş vaziyette, silahı kucağında başından vurulmuştu. Hiçbir hayati belirtisi yoktu. Bu esnada acil müdahale mangası geldi. Nöbetçi Amirliğine haber vermiştik. Bu esnada [E.K.nin] kucağındaki silahın dolu olduğunu ve tehlike arz ettiğini düşünerek silahın namlusundan tutup kucağından aldım ve hiç ellemeksizin namlusu havayı gösterecek şekilde kulenin yan tarafındaki emniyetli bölgeye bıraktım. Bu esnada baktığında silah seri konumda idi. Emniyete de almadım. [E.K.] nöbet esnasında herhangi bir kötü muameleye maruz kalmadı. Kalsaydı ben görür veya duyardım. İntihar etmeden önce kulübeye girdiğini görmedim. Genellikle nöbetçiler kulübenin dışında nöbet tutmaktadırlar dedi.\"  Askerî savcı, soruşturma kapsamında 30/7/2002 tarihinde E.K.nın arkadaşlarının da ifadesini almıştır. Bu kapsamda ifadesi alınan E.H. özetle E.K.nın sessiz, içine kapanık biri olduğunu belirtmiştir. E.H.; olay günü E.K. ve diğer arkadaşlarıyla birlikte çarşı iznine çıktıklarını, önce bir okey salonuna gidip saat 00'e kadar okey oynadıklarını, ardından bir dönercide yemek yediklerini, akabinde ise önce postaneye sonra da bilardo salonuna gittiklerini, birliğe dönüşte yine postaneye uğradıklarını ifade etmiştir. E.H.; E.K.nın bu sırada moralinin iyi olduğunu, hatta okey oynarken çok şanslı olduğu için oldukça mutlu gözüktüğünü belirtmiştir. E.H. ayrıca, E.K.nın kolunda jilet izi olduğu için ona şakadan psikopat dediklerini ifade etmiştir. E.H. son olarak E.K.ya kötü davranan biri olmadığını belirtmiştir. Askerî savcı tarafından ifadesi alınan diğer kişiler de genel olarak E.H.nin ifadesine benzer şekilde beyanda bulunmuştur. E.Ha. adlı bir asker ayrıca E.K.nın İzmirli bir kız arkadaşının olduğunu ancak onun evlendiğini 3-4 gün kadar önce kendisine söylediğini, E.K.nın bu sırada moralinin çok da bozuk olmadığını ifade etmiştir. Askerî savcı 30/7/2002 tarihinde E.K.nın babasının ifadesini almıştır. E.K.nın babası ifadesinde özetle oğlunun sivildeyken herhangi bir psikolojik sorununun bulunmadığını, akıllı ve uslu bir çocuk olduğunu ancak on beş yaşlarında iken amcasının kızması üzerine bir cam parçasıyla kollarını kestiğini fakat bu olaydan sonra bir daha böyle bir şey yapmadığını belirtmiştir. E.K.nın babası; telefon görüşmelerinde oğlunun rahat bir askerlik yaptığını söylediğini, oğlunun bu görüşmelerde annesine herhangi bir kötü muameleye maruz kalmadığını söylediğini ifade etmiştir. E.K.nın babası ayrıca oğlunun sevdiği kızın yaklaşık bir yıl önce sözlendiğini ancak evlenip evlenmediğini bilmediğini belirtmiştir. Askerî Savcılık, soruşturma kapsamında elde ettiği tüm bu verileri değerlendirerek E.K.nın ölümünde hiçbir kimsenin cezai sorumluluğunu gerektirecek durumun bulunmadığı, ölümün intihar sonucu meydana geldiği kanaatine varmış; 23/9/2002 tarihli karar ile kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir. Kovuşturmaya yer olmadığına dair kararda, hangi yollara başvurulacağı ve başvuru süresi açıkça belirtilmemiştir. Bu karar, başvurucu ile aynı yerde ikamet eden F.K. adlı kişiye 11/10/2002 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 4/6/2015 tarihli dilekçe ile 23/9/2002 tarihli kovuşturmaya yer olmadığına dair karara itiraz etmiştir. Başvurucu, öncelikle kovuşturmaya yer olmadığına dair kararda hangi yollara başvurulacağı ve başvuru süresi açıkça belirtilmediğinden itiraz hakkını süresi içinde kullandığını savunmuştur. Başvurucu akabinde ise kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın eksik inceleme sonucu verildiğini iddia etmiştir. Başvurucu; ölümün şüpheli bir ölüm olayı olduğunu, Askerî Savcılığın eksik inceleme sonucu hatalı olarak intihar nitelendirmesi yaptığını belirtmiştir. Başvurucu, silah üzerinde hiçbir parmak izinin bulunmamasının oldukça şüpheli olduğunu ifade etmiştir. Başvurucu; eğer olay gerçekte intihar ise askerlik öncesinde herhangi bir psikolojik rahatsızlığı bulunmayan oğlunun askerlik hizmeti sırasında psikolojisinin bozulduğunun açık olduğunu, olayda devletin sorumluluğunun bulunduğunu, oğlunun kollarında jilet izlerinin bulunduğu da dikkate alındığında yaşam hakkını korumak için gerekli olan tedbirlerin alınmadığının açık olduğunu ifade etmiştir. Kara Kuvvetleri Komutanlığı  Ordu Komutanlığı Askerî Mahkemesi (Askerî Mahkeme) 10/9/2015 tarihli kararla başvurucunun süreye ilişkin itirazını haklı bulmuş ve itirazın süresinde yapıldığını kabul etmiştir. Bununla birlikte Askerî Mahkeme, soruşturma dosyasında bulunan bilgi ve belgeleri dikkate alarak başvurucunun esasa ilişkin itirazının reddine karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"(...)Yukarıda açıklanan ve dosyada mevcut deliller değerlendirildiğinde; müteveffanın askerlik yaptığı süre boyunca arkadaşları ve komutanları tarafından tespit edilen bir sorununun olmaması, vücudunda bulunan kesiler, deftere yazdığı beyanlar, koluna yazdığı kelimeler ve çizdiği figürlerin tek başına psikolojık rahatsızlığını gösterir işaret ve emareler olmamasının değerlendirilmesi, ailesiyle yapmış ulduğu telefon görüşmelerinde rahat bir askerlik yaptığını beyan etmesi, dosyadaki mevcut bulunan olay yeri fotoğrafları, olay yeri krokisi, otopsi raporu ve özellikle tanık [A.nın] beyanları sonucu müteveffaya zimmetli silahta parmak izi bulunmamasına yönelik şüphenin ortadan kalktığı, bu izlerin nasıl ve ne şekilde yok edildiği veya izlerin neden bulunamadığının açığa kavuşturulmasının, olay üzerinden uzun zaman geçmesi sebebiyle mümkün olmadığı ve bu nedenle tüm dosya kapsamında ki deliIlere göre müteveffanın hayatına son vermek kastıyla eylemi gerçekleştirdiği ve bu olayda cezai anlamda bir kimsenin sorumluluğuna gidecek delil ve emarelerin bulunmadığının kabulü gerektiği, ayrıca cezai anlamda yaptırıma gidecek kimsenin olmamasının devletin yaşam hakkına ilişkin yükümlülükleri yerine getirdiği anlamına gelmediği, bu hususun idari dava açılarak mağduriyetin giderilmesini talep edilebileceği vicdani kanaate ulaşmakla, aşağıdaki gibi hüküm kurulmuştur.\" Bu karar 17/11/2015 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucu 16/12/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Coşkun Çiftler, B. No: 2014/18624, 22/2/2018, §§ 55-61; Kumrişan Akkuş ve Sefer Akkuş, B. No: 2014/14672, 1/2/2017, §§ 45- ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/19340",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, zorunlu askerlik hizmeti sırasında ateşli silah yaralanması sonucu ölüm olayının meydana gelmesi ve bu ölüm olayına ilişkin etkili bir ceza soruşturması yürütülmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, zorlama hapsi uygulanması talebinin reddi nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığını koruma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 30/9/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Bakanlık, başvuru hakkında görüş sunulmayacağını bildirmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:A. Koruma Tedbirine İlişkin Yargısal Süreç Başvurucu 20/10/2010 tarihinde E.K. ile evlenmiş, taraflar arasında 2013 yılında boşanma davası açılmıştır. Başvurucu, boşanma sürecinde olduğu eşinden şiddet gördüğünü belirterek Küçükçekmece  Aile Mahkemesine (Mahkeme) başvurmuştur. Mahkeme 24/6/2014 tarihinde 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun uyarınca koruma talebinin kabulüne ve beş ay süreyle hakkında tedbir uygulanmasına karar vermiştir.  9/11/2014 tarihinde başvurucu; boşanma sürecinde olduğu eşi tarafından darbedilmiş, bu konuda Cumhuriyet Başsavcılığına şikâyette bulunmuş ve bunun üzerine Küçükçekmece  Asliye Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır. Söz konusu kamu davasına dair süreç aşağıda detaylı olarak anlatılmıştır (bkz. § 15). Başvurucu 22/7/2015 tarihli dilekçesiyle Küçükçekmece  Aile Mahkemesine başvurarak koruma tedbirine rağmen eşinin 9/11/2014 tarihinde kendisini darbettiğini belirterek eşi hakkında 6284 sayılı Kanun’un  Maddesi uyarınca zorlama hapsi uygulanmasını talep etmiştir. Başvurucu; söz konusu dilekçede darp olayıyla ilgili olarak Cumhuriyet Başsavcılığına şikâyette bulunduğunu ve kamu davası açıldığını, zorlama hapsinin bu şikâyetleri üzerine uygulanacağını düşündüğünden Aile Mahkemesine daha önce başvurmamış olduğunu ifade etmiştir. Küçükçekmece  Aile Mahkemesinin 23/7/2015 tarihli kararıyla zorlama hapsi talebi reddedilmiştir. Karar gerekçesinde 24/6/2014 tarihinde beş ay süreli verilen koruma kararının 24/11/2014 tarihinde geçerliliğini yitirdiği, bu tarihten sonraki eylemlerin zorlama hapsi için gerekçe olamayacağı belirtilmiştir. Başvurucu darp olayının 9/11/2014 tarihinde, koruma kararının geçerliliğini yitirmesinden önce gerçekleştiğini belirterek söz konusu karara itiraz etmiştir. Küçükçekmece  Aile Mahkemesinin 20/8/2015 tarihli kararıyla itiraz reddedilmiştir. Bu karar başvurucu vekiline 1/9/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir.Başvurucu 30/9/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. Ceza Yargılamasına İlişkin Süreç Başvurucu 9/11/2014 tarihinde kendisini darbettiğini belirterek boşanma sürecinde olduğu eşinden şikâyetçi olmuştur. Bu konuda Küçükçekmece Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 17/4/2015 tarihli iddianame düzenlenmiştir. İddianamede eşinin başvurucuya tokat attığı, başvurucunun da eşine eliyle vurduğu, tarafların birbirinden şikâyetçi oldukları belirtilmiştir. Yapılan yargılama sonucunda Küçükçekmece  Asliye Ceza Mahkemesinin 2/2/2016 tarihli ve E.2015/541, K.2016/118 sayılı kararıyla başvurucunun ve eşinin birbirlerini basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladıkları tespit edilmiş; her ikisi yönünden adli para cezasına hükmolunmuş ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına (HAGB) karar verilmiştir. Bu karar itiraz yolundan geçerek kesinleşmiştir. Başvurucu anılan karar nedeniyle masumiyet karinesinin ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasıyla Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur. Anayasa Mahkemesinin 26/5/2016 tarihli ve 2016/8037 sayılı kararıyla başvuru açıkça dayanaktan yoksun olması nedeniyle kabul edilemez bulunmuştur.  6284 sayılı Kanun’un “Tanımlar” kenar başlıklı  Maddesinin ilgili kısımları şöyledir: “…Bu Kanunda yer alan;…b) Ev içi şiddet: Şiddet mağduru ve şiddet uygulayanla aynı haneyi paylaşmasa da aile veya hanede ya da aile mensubu sayılan diğer kişiler arasında meydana gelen her türlü fiziksel, cinsel, psikolojik ve ekonomik şiddeti,…ç) Kadına yönelik şiddet: Kadınlara, yalnızca kadın oldukları için uygulanan veya kadınları etkileyen cinsiyete dayalı bir ayrımcılık ile kadının insan hakları ihlaline yol açan ve bu Kanunda şiddet olarak tanımlanan her türlü tutum ve davranışı,d) Şiddet: Kişinin, fiziksel, cinsel, psikolojik veya ekonomik açıdan zarar görmesiyle veya acı çekmesiyle sonuçlanan veya sonuçlanması muhtemel hareketleri, buna yönelik tehdit ve baskıyı ya da özgürlüğün keyfî engellenmesini de içeren, toplumsal, kamusal veya özel alanda meydana gelen fiziksel, cinsel, psikolojik, sözlü veya ekonomik her türlü tutum ve davranışı,…ifade eder.” 6284 sayılı Kanun’un  Maddesi şöyledir:  “(1) Bu Kanun hükümlerine göre hakkında tedbir kararı verilen şiddet uygulayan, bu kararın gereklerine aykırı hareket etmesi hâlinde, fiili bir suç oluştursa bile ihlal edilen tedbirin niteliğine ve aykırılığın ağırlığına göre hâkim kararıyla üç günden on güne kadar zorlama hapsine tabi tutulur. (2) Tedbir kararının gereklerine aykırılığın her tekrarında, ihlal edilen tedbirin niteliğine ve aykırılığın ağırlığına göre zorlama hapsinin süresi onbeş günden otuz güne kadardır. Ancak zorlama hapsinin toplam süresi altı ayı geçemez. (3) Zorlama hapsine ilişkin kararlar, Cumhuriyet başsavcılığınca yerine getirilir. Bu kararlar Bakanlığın ilgili il ve ilçe müdürlüklerine bildirilir.” 24/11/2011 tarihli ve 6251 sayılı Kanun’la onaylanması uygun bulunan,8/3/2012 tarihli ve 28227 (Mükerrer) sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Bakanlar Kurulu kararıyla onaylanan Kadınlara Yönelik Şiddet ve Aile İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi.  ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/16029",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, zorlama hapsi uygulanması talebinin reddi nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığını koruma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, süresi içinde ilçe kongresini yapmayan bir siyasi partinin ilçe dönem başkanı olan başvurucu hakkında idari para cezasına hükmedilmesi nedeniyle örgütlenme özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvuruya konu Hür Dava Partisi (Hüda Par/Parti) 19/12/2012 tarihinde yasal olarak kurulmuş ve faaliyetlerini hâlen sürdüren bir siyasi partidir. Başvurucu, olayların geçtiği tarihte Hüda Par Ankara Keçiören ilçesi ilçe dönem başkanı olarak görev yapmaktadır. Başvurucu hakkında Ankara Valiliğinin 31/10/2017 tarihli oluru ile 881 TL idari para cezası verilmiştir. Gerekçe olarak Partinin bir önceki olağan kongresini 13/3/2013 tarihinde gerçekleştirdiği ve bir sonraki kongresini 13/3/2015-13/3/2016 tarihleri arasında yapması gerekirken 7/10/2017 tarihinde yapması gösterilmiştir. Başvurucunun anılan işleme karşı yaptığı itiraz, Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğinin 12/2/2018 tarihli kararıyla usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle ve idari para cezasının miktarı itibarıyla kesin olarak reddedilmiştir. Başvurucu, süresi içinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Örgütlenme özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/7687",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, süresi içinde ilçe kongresini yapmayan bir siyasi partinin ilçe dönem başkanı olan başvurucu hakkında idari para cezasına hükmedilmesi nedeniyle örgütlenme özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bir internet haber sitesine erişimin müteaddit kere tamamen engellenmesi nedeniyle ifade ve basın özgürlüklerinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvurular çeşitli tarihlerde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Konu yönünden hukuki irtibat bulunması nedeniyle 2017/35962, 2017/35971, 2017/36027, 2017/37936, 2017/38190, 2017/38192 ve 2017/38195 sayılı dosyaların 2017/35947 sayılı bireysel başvuru dosyası üzerinde birleştirilmesine karar verilmiştir.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Aynı konuda daha önce karar verildiği dikkate alınarak Bakanlık görüşünün beklenmesine gerek görülmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, www.sendika.org isimli internet sitesinin sahibidir. Söz konusu site kendi yayın politikasını genel olarak işçi hareketlerinin gündemini tutmak olarak belirlemiş, bu kapsamda haber, makale ve çevirilere yer verildiğini ifade etmiştir.  \"www.sendika.org\" internet sitesine erişim ilk kez 25/7/2015 tarihinde, 4/5/2007 tarihli ve 5651 sayılı İnternet Ortamında Yapılan Yayınların Düzenlenmesi ve Bu Yayınlar Yoluyla İşlenen Suçlarla Mücadele Edilmesi Hakkında Kanun’un 8/A maddesi uyarınca tamamen engellenmiştir. Başvurucu bu tarihten 2017 yılının sonuna kadar, isminin sonuna sırasıyla sayılar ekleyerek açtığı internet sitesine erişimin toplam 61 defa tamamen engellendiğini belirtmiştir.  Başvuru konusu internet siteleri \"sendikaorg\", \"sendikaorg\", \"sendikaorg\", \"sendikaorg\", \"sendikaorg\", \"sendikaorg\", \"sendikaorg\" ve \"sendikaorg\" isimli sitelerdir. Söz konusu sitelere erişim, anılan hüküm uyarınca Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu İnternet Daire Başkanlığı tarafından tamamen engellenmiş ve ilgili sulh ceza hâkimliklerinin onayına sunulmuştur. İdare söz konusu sitelere erişimin tamamen engellenmesiyle ilgili olarak \"yaşam hakkı ile kişilerin can ve mal güvenliğinin, milli güvenliğin, kamu düzeninin korunması ve suç işlenmesinin önlenmesine yönelik gecikmesinde sakınca bulunan hal kapsamında kalması\" ya da \"terörü öven, şiddete, suça teşvik eden ve kamu düzeni ile milli güvenliği tehdit eden içerikler nedeniyle gecikmesinde sakınca bulunan hal kapsamında kalması\" gerekçelerini öne sürmüştür. İlgili sulh ceza hâkimlikleri tarafından onaylanan erişim engelleme kararlarına başvurucu itiraz etmiş, itirazları reddedilmiştir.  Başvurucu, itirazlarının reddine dair kararların kendisine tebliğinden itibaren süresinde bireysel başvuruda bulunmuştur.   İlgili ulusal ve uluslararası hukuk için bkz. Wikimedia Foundation Inc. ve diğerleri [GK], B. No: 2017/22355, 26/12/2019, §§ 29- ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/35947",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir internet haber sitesine erişimin müteaddit kere tamamen engellenmesi nedeniyle ifade ve basın özgürlüklerinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamu görevlisi olan başvurucunun katıldığı toplantıda atmış olduğu bir slogan nedeniyle disiplin cezası ile cezalandırılmasının ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 12/7/2018 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, başvuruya konu olayların yaşandığı tarihte Rize İl Ambulans Servisi Komuta Kontrol Merkezinde geçici görevlendirme ile hemşire olarak görev yapmaktadır. Başvurucu aynı zamanda Sağlık ve Sosyal Hizmet Emekçileri Sendikası (Sendika) üyesi ve Rize il temsilciliği başkanıdır. A. Disiplin Soruşturması Süreci Başvuru konusu olay 10/10/2015 tarihinde Ankara'da meydana gelen tren garı patlamasında hayatını kaybeden bir kişinin cenaze töreninde atılan \"Katil devlet hesap verecek\" sloganı etrafında şekillenmiştir. Başvurucu hakkında bahse konu slogana eşlik ettiği iddiasıyla idari yönden disiplin soruşturması başlatılmıştır.  Olayla ilgili olarak başvurucunun ilk ifadesi Pazar Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından alınmıştır. Savcılık Tutanağı'na göre başvurucunun ifadesi şu şekildedir: \"...Cenaze töreni sonrası içinde bulunduğu grupla birlikte,..., \"Katil Devlet hesap verecek\" şeklinde slogan atıldığını ve kendisinin de bu slogana eşlik ettiğini, kendisine gösterilen CD'deki şahsın kendisi olduğunu, cumhurbaşkanına hakaret etmediğini, sadece yaşanan bir acı dolayısıyla sloganlara eşlik ettiğini belirtmiştir\".  Disiplin soruşturması sürecinde başvurucunun ifadesine bir kez daha başvurulmuştur. Başvurucu ifadesinde; gösterilen fotoğraftaki kişinin kendisi olduğunu, sendika başkanı olduğunu ve sendikanın çağrısıyla cenaze törenine katıldığını, hayatını kaybeden kişiyi tanıdığını ve patlamada yanı başında olduğunu, CD İzleme Tutanağı'nda söylendiği iddia edilen sözleri ise hatırlamadığını ve söylemediğini belirtmiştir. Soruşturma sonucunda; cenaze törenine ilişkin olarak emniyet yetkililerinin tanzim ettiği CD İzleme Tutanağı'na göre başvurucunun anılan slogana eşlik ettiğinin sabit olduğu kanaatine ulaşılmıştır. Nihayetinde başvurucu hakkında söz konusu eylemin \"Hizmet dışında Devlet memurunun itibar ve güven duygusunu sarsacak nitelikte davranışlarda bulunmak\" kapsamında kaldığı gerekçesiyle 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun  maddesinin birinci fıkrasının (B) bendinin (d) alt bendi uyarınca kınama cezasının uygulanması teklif edilmiş ve başvurucunun konuya ilişkin savunması istenmiştir. Başvurucu savunmasında; daha önce vermiş olduğu ifadesine ek olarak ifadesi alınırken kendisine sadece bir fotoğraf karesi gösterildiğini, anılan fotoğrafın slogan attığı iddiasına kesinlik kazandırmayacağını, tren garı patlamasında yanı başındaki birçok arkadaşını kaybettiğini ve törende psikolojisinin sağlıklı olmadığını belirterek suçlamayı reddetmiştir.  Nihayetinde disiplin amiri kararı ile başvurucu hakkında teklif edilen cezanın kabulüne karar verilmiştir. Anılan karara karşı yapılan itiraz ise il disiplin kurulu kararı ile reddedilerek disiplin cezası kesinleşmiştir.B. Başvurucunun Disiplin Cezasına İlişkin İşleme Karşı Açtığı İptal Davası Süreci Başvurucu, hakkında tesis edilen disiplin cezasının iptali istemiyle Rize İdare Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır. Mahkeme, dava konusu işlemin iptaline karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"...Uyuşmazlık konusu olayda, davalı idare bünyesindeki Rize Devlet Hastanesi kadrosunda olup, Rize İl Ambulans Servisi Komuta Kontrol Merkezi'nde geçici görevli olan davacının, birinci disiplin amiri olan kadrosunun bulunduğu yerdeki başhekim tarafından disiplin cezası verilmesi gerekirken; geçici görev yaptığı Rize İl Ambulans Servisi başhekimince tesis edilen disiplin cezası işleminde yetki yönünden hukuka uyarlık bulunmamaktadır\".  Davalı idare, iptal kararına karşı istinaf talebinde bulunmuştur. Samsun Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi (Bölge İdare Mahkemesi), Mahkeme kararının kaldırılmasına ve davanın reddine kesin olarak karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"...dosyadaki bilgi ve belgelere göre davacının disiplin cezasına konu fiilin işlendiği Rize İl Ambulans Servisi Komuta Kontrol Merkezi Başhekimliği emrinde görevli olduğu anlaşıldığından, Yönetmeliğin 5/ maddesinde yer alan düzenleme gereğince, görevli olduğu birimin disiplin amiri olan Rize İl Ambulans Servisi Komuta Kontrol Merkezi Başhekimi tarafından tesis edilen işlemde yetki unsuru açısından hukuka aykırılık bulunmamaktadır.... Cenaze töreninin ilgili kolluk personeli tarafından kayda alınması sonrasında düzenlenen ve bir örneği dava dosyasında mevcut olan CD izleme tutanağında davacının bu sloganı attığı tespitine yer verildiği, ayrıca davacının olayla ilgili olarak Pazar Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 2015/2614 soruşturma numarasıyla başlatılan adli soruşturmada 2015 tarihinde Rize Cumhuriyet Başsavcılığı'nda talimat yoluyla alınan ifadesinde anılan sloganın atılmasına eşlik ettiğini kabul ettiği, dolayısıyla disiplin soruşturmasına konu fiilin sübut bulduğu anlaşıldığından eylemine uyan şekilde disiplin cezası ile tecziyesine ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık, dava konusu işlemin iptali yönündeki İdare Mahkemesi kararında ise hukuki isabet bulunmamaktadır \". Bölge İdare Mahkemesi kararı başvurucuya 12/06/2018 tarihinde tebliğ edilmiştir. A. Ulusal Hukuk 657 sayılı Kanun'un \"Davranış ve işbirliği\" başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Devlet memurları, resmi sıfatlarının gerektirdiği itibar ve güvene layık olduklarını hizmet içindeki ve dışındaki davranışlarıyla göstermek zorundadırlar \". 657 sayılı Kanun’un “Disiplin cezalarının çeşitleri ile ceza uygulanacak fiil ve haller” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Devlet memurlarına verilecek disiplin cezaları ile her bir disiplin cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır:…B - Kınama : Memura, görevinde ve davranışlarında kusurlu olduğunun yazı ile bildirilmesidir.Kınama cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır:…d) Hizmet dışında Devlet memurunun itibar ve güven duygusunu sarsacak nitelikte davranışlarda bulunmak.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) devletin kamu hizmetinde çalışan memurları yönünden sadakat yükümlülüğü öngörmesinin, ayrıca onlara ödev ve sorumluluklar yüklemesinin memurların statüleri gereği meşru bir durum olduğunu belirtmiştir. Fakat kamu görevlilerinin de birey olduğunu, siyasi görüş sahibi olma, ülke sorunlarıyla ilgilenme, tercih yapma gibi sosyal yönlerinin bulunduğunu ve bu doğrultuda Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin  ve  maddelerinden yararlandıklarının şüpheden uzak olduğunu da ifade etmiştir. Bununla birlikte memurun bulunduğu konum ve görev yaptığı alanla ilgili olarak ödev ve sorumluluk derecesinin belirlenmesinde ulusal makamların bir takdir marjı olduğunu da eklemiştir (İsmail Sezer/Türkiye, B. No: 36807/07, 24/3/2015, §§ 52-54; Vogt/Almanya [BD], B. No: 17851/91, 26/9/1995, §§ 51-53; Ahmed ve diğerleri/Birleşik Krallık, B. No: 22954/93, 2/9/1998, §§ 53, 54; Otto/Almanya (k.k.), B. No: 27574/02, 24/11/2005). Bununla birlikte AİHM, kamu görevlilerinin devlete sadakat yükümlülüğü hususunda söz konusu devlete özgü durumların dikkate alınabileceğini kabul ettiği gibi memurun görevinin niteliğinin de gözönünde bulundurulması gerektiğini ifade etmiştir. Komünist Partinin eylemlerine aktif olarak katılan bir öğretmenin aldığı disiplin cezasına ilişkin olarak yapılan başvuruda verdiği Vogt/Almanya kararında, memurların devlete sadakat yükümlülüğü konusunda Almanya'nın nasyonel sosyalizm geçmişinin ve bu doğrultuda Alman Anayasası'nın üzerine kurulduğu ilkelerin dikkate alınması gerektiğini belirtmiş; ayrıca öğretmenlerin öğrencileri yönünden bir otoriteyi temsil ettikleri gerçeği karşısında iş yaşamları dışında da belli bir dereceye kadar ödev ve sorumluluklarının devam edeceğini kabul etmiştir (Vogt/Almanya, §§ 59, 60). Aynı şekilde Mahi/Belçika (B. No: 57462/19, 3/9/2020, § 32) kararında, öğretmenin öğrencileri üzerinde bir otorite figürü olmasından hareketle meslek hayatında tabi olduğu ödev ve yükümlülükleri belirli bir dereceye kadar okul dışında devam ettirmesinin gerekli olduğunu da değerlendirmiştir (Mahi/Belçika § 28). Anılan kararda AİHM, Charlie Hebdo saldırısından sonra öğretmen olarak görev yaptığı okulda çıkan olaylardan sorumlu olduğuna dair bazı medya kuruluşlarının yaptıkları haberlere yayımladığı bir mektupla cevap veren başvurucunun söz konusu mektupta ayrımcı ve şiddeti meşrulaştıran nitelikte ifadeler kullanılması nedeniyle görev yerinin değiştirilmesinin ifade özgürlüğünü ihlal edip etmediğini incelemiştir. Anılan kararda; ifade açıklamasının sözel iletişime dayanmadığı ve spontane bir tepkinin sonucu olmadığı, aksine geniş çapta kamuya açıklanmış ve bu nedenle herkesin erişebileceği yazılı iddialar olduğu, ifade açıklamasının başvurucuya yüklenen sağduyu/ihtiyat yükümlülüğüne zamanlama itibarıyla aykırı görülmesinin meşru olduğu ve başvurucunun yorumlarının öğrencileri üzerindeki potansiyel etkisi de gözönüne alınarak başvurucunun başka bir kuruma atanmasının orantısız olmadığına karar verilmiştir (Mahi/Belçika, §§ 34, 36, 37). ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/22063",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamu görevlisi olan başvurucunun katıldığı toplantıda atmış olduğu bir slogan nedeniyle disiplin cezası ile cezalandırılmasının ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, iptal davasında hakkaniyete aykırı karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 7/11/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun 23/5/2013 tarihinde vergi mahkemesinde açtığı davada, davanın kısmen kabulüne kısmen reddine karar verilmiş ve davanın reddine ilişkin kısım kısmen kesinleşmiştir. Başvurucu delillerin değerlendirilmesi ve hukuk kurallarının uygulanmasında hata yapılarak adil olmayan karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddiasıyla Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/36941",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, iptal davasında hakkaniyete aykırı karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı etme kararı verilmesi nedeniyle kötü muamele yasağının, yargılama sonucunda verilen kararın kesin nitelikte olması nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 17/3/2020 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Anayasa Mahkemesinin 18/3/2020 tarihli kararıyla ilgili bilgi ve belgeler toplandıktan sonra yeniden değerlendirilmek üzere başvurucunun ülkesine sınır dışı edilmesine dair işleminin geçici olarak durdurulmasına karar verilmiştir.  Başvuru formu ve ekleri ile Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler doğrultusunda tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Irak Cumhuriyeti (Irak) vatandaşı olan başvurucu 2014 yılında yasal olmayan yollardan Türkiye'ye giriş yapmıştır. Samsun Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından başvurucunun DAEŞ üyesi olduğu iddiasıyla yürütülen soruşturma kapsamında başvurucu gözaltına alınmış ve ardından serbest bırakılmıştır. Samsun Valiliğinin 11/7/2019 tarihli kararıyla 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (d) bendi kapsamında başvurucu hakkında sınır dışı etme kararı tesis edilmiştir. Başvurucu, anılan kararın iptali istemiyle Samsun  İdare Mahkemesinde dava açmıştır. Başvurucu, dava dilekçesinde sınır dışı etme kararının hukuka aykırı olmasının yanı sıra DAEŞ üyesi olduğu iddiasıyla ülkesinde hakkında gıyabi tutuklama kararı çıkarıldığını, ülkesine gönderildiği takdirde bulunduğu toplumsal grup nedeniyle zulme uğrayacağını, 6458 sayılı Kanun'un  maddesi gereği sınır dışı edilemeyecek şahıslardan olduğunu iddia etmiştir. İdare Mahkemesinin 28/2/2020 tarihli kararıyla \"Sınır dışı edilmesi halinde can güvenliğinin tehlikede olduğunun somut verilerle ortaya konulmadığından anılan davacı iddialarına itibar edilmemiştir.\" gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Başvurucu 17/3/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuş, başvurusuyla birlikte sınır dışı etme kararının tedbiren durdurulmasını talep etmiştir.  İlgili hukuk için bkz. A.A. ve A.A. [GK], B. No: 2015/3941, 1/3/2017, §§ 28- ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/10150",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı etme kararı verilmesi nedeniyle kötü muamele yasağının, yargılama sonucunda verilen kararın kesin nitelikte olması nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvuru, süresi içinde yapılmıştır. Başvurucuların makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiası dışındaki mülkiyet hakkına ilişkin iddiaları Komisyon tarafından kabul edilemez bulunmuş, makul süreye ilişkin iddialarının incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/27113",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 24/11/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilir olduğuna ve esasının incelenmesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu tarafından 2/4/2003 tarihinde İstanbul  İş Mahkemesinde iş kazası nedeniyle oluşan zararların tazmini için maddi ve manevi tazminat davası açılmış, yargılamanın ilerleyen aşamalarında dava dosyası Bakırköy  İş Mahkemesine devredilmiş, İlk Derece Mahkemesi 29/5/2014 tarihli kararı ile davanın kısmen kabulüne hükmetmiş, bu karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin 29/4/2015 tarihli ilamı ile bozulmuştur. Yargılama halen Bakırköy  İş Mahkemesinin E.2015/244 sıra sayısına kayıtlı olarak yürütülmektedir.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/20556",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işe iade davasında uzun süren yargılama nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 3/9/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Özel bir işletmede işçi olarak çalışmakta iken 1/1/2015 tarihinde başvurucunun iş sözleşmesi feshedilmiştir.  Başvurucu, iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek işe iadesine ve tazminata karar verilmesi talebiyle 16/1/2015 tarihinde işe iade davası açmıştır. Ankara  İş Mahkemesinin 8/11/2017 tarihli kararı ile dava kabul edilerek başvurucunun işe iadesine karar verilmiştir.  Yargıtay  Hukuk Dairesinin 2/7/2018 tarihli kararı ile hüküm onanmıştır. Nihai karar 2/8/2018 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 3/9/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/27900",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işe iade davasında uzun süren yargılama nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; kararın sonucunu değiştirebilecek nitelikteki bir iddiaya ayrı ve açık yanıt verilmemesi nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 10/2/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş belirtilmesine gerek görülmediğini bildirmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Tarsus İlçe Emniyet Müdürlüğünün talebi üzerine Tarsus Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından bir suç örgütüne yönelik olarak teknik takip destekli soruşturma başlatılmış, bu soruşturma kapsamında elde edilen bilgilerden S.Y. isimli şahıs liderliğinde kurulduğu iddia edilen başka bir suç örgütünün varlığından şüphelenilerek bir soruşturma daha başlatılmıştır.  S.Y. isimli şahıs liderliğinde kurulduğu iddia edilen ikinci suç örgütü hakkında hazırlanan soruşturma dosyası görevsizlik kararı ile Adana Cumhuriyet Başsavcılığına (CMK mülga  madde ile görevli) (Başsavcılık)gönderilmiştir. Başsavcılığın 23/2/2009 tarihli iddianamesi ile başvurucunun da aralarında yer aldığı bir kısım şüphelinin suç örgütü üyesi olma, suç delillerini yok etme, gizleme veya değiştirme, suçluyu kayırma, yağma, korku kaygı veya panik yaratabilecek tarzda silahla ateş etme, mala zarar verme, 10/7/1953 tarihli ve 6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun'a muhalefet suçlarından cezalandırılmaları talebiyle kamu davası açılmıştır.  Mahkeme olayla ilgili olarak müştekileri ve tanıkları dinlemiştir. Müşteki A.G. beyanında; Tarsus ilçesinde esnaflık yapmakta olduğunu, başvurucunun da aralarında yer aldığı bazı şüphelilerin 2006 ve 2007 yılları arasında değişik zamanlarda kendisinden zorlapara aldıklarını, 2007 yılının Haziran ayı içinde arkadaşı Y.Ö. ile Mersin'de bir restoranda yemek yedikleri sırada bir kısım şüphelinin kendisini şikâyetçi olmaması hususunda tehdit ettiğini belirtmiştir. Tanık Y.Ö. beyanında; 2007 yılında A.G. ile Mersin'e gittiklerini, sahildeki bir restoranda birlikte yemek yedikleri sırada bazı şüphelilerin yanlarına gelerek A.G. ile tartıştıklarını ve A.G.yi tehdit ettiklerini ifade etmiştir. (Kapatılan) Adana  Ağır Ceza Mahkemesinin (Mahkeme) 22/3/2013 tarihli kararı ile başvurucunun isnat edilen suçlardan hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısımları şöyledir:\"8)Yusuf AKKUŞ: Suç örgütü içerisinde üye konumunda olduğu, örgüt alt grup liderlerinden [Y. B. A.] ve [Y. ye] yakın olduğu, örgüt tarafından kendisine verilen emirleri yerine getirdiği, olaylar b��lümünde açıklanacağı üzere 1, 2, 7, 8, 17, 23, 24 ve 26 nolu eylemlere iştirak ettiği anlaşılmıştır (Gerekçeli karar s. )(...) OLAY NEDENİYLE YAPILAN ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/2600",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kararın sonucunu değiştirebilecek nitelikteki bir iddiaya ayrı ve açık yanıt verilmemesi nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, konutu terk etmeme adli kontrol tedbirinin hukuka aykırı olması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 24/3/2020 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca konutu terk etmeme şeklindeki adli kontrol tedbiri nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkı ile özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiası dışındaki iddialar yönünden kabul edilemezlik kararı verilmiş, başvurunun konutu terk etmeme şeklindeki adli kontrol tedbiri nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkı ile özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkin kısmının kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına ve ayrıca adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: 19/12/2016 tarihinde Ankara'da düzenlenen bir fotoğraf sergisinin açılış kokteylinde Rusya Federasyonu Ankara Büyükelçisi konuşma yaptığı sırada sırtından vurularak öldürülmüştür. Suikastçı A. da polislerle girdiği çatışma sonrası öldürülmüştür. Meydana gelen olay neticesinde Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından saldırının arkasında bulunan kişi veya kişilerin tespit edilebilmesi, saldırının tüm yönleriyle açıklığa kavuşturulması amacıyla soruşturma başlatılmıştır. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı söz konusu suikastın Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) ile bağlantılı olduğuna ilişkin bulgulara ulaşmıştır. Başvurucu, bu soruşturma kapsamında Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının talimatıyla 13/7/2018 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başvurucu, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanması istemiyle 18/7/2018 tarihinde Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğine sevk edilmiştir. Tutuklamaya sevk yazısında; Rusya Büyükelçisi'ni öldüren A.nın FETÖ/PDY içindeki öğretmeni olduğu iddia edilen S.S.nin eşi olan başvurucunun örgüt içinde zümre başkanı olarak görev yaptığı, Eagle isimli haberleşme programını kullandığı, ikametgâhında yapılan aramada başka kişiler adına kayıtlı telefon hatlarının ele geçirildiği, FETÖ/PDY ile iltisaklı şirketlerde çalışma kaydının olduğu, kaçacağı veya saklanacağı yönünde kuvvetli şüphe bulunduğu, adli kontrol kararının yetersiz kalacağı belirtilmiştir. Başvurucu sorgusunda atılı suçlamayı kabul etmediğini, .. numaralı hattı 2018 yılı Mart ayından itibaren kullanmaya başladığını, .. numaralı hattı daha önce kullandığını ancak ne kadar zaman kullandığını ve hangi tarihler arasında kullandığını hatırlamadığını, .. numaralı hattın da kendisine ait olduğunu ancak bu hattın eşi tarafından kullanıldığını, kesinlikle ByLock programını yüklemediğini, kullanmadığını, Eagle programını kullanmadığı gibi terör örgütü içinde zümre başkanı olarak da görev yapmadığını beyan etmiştir. Hâkimlik 18/7/2018 tarihinde, başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanması talebinin reddine ve adli kontrol altına alınmasına karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Her ne kadar şüphelinin üzerine atılı silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanması talep edilmişse de, şüphelinin UYAP üzerinden alınan nüfus kayıt örneğinde 1/9/2015 doğumlu bakıma muhtaç bir çocuğunun bulunduğu ve eşinin de halen tutuklu olduğu dikkate alınarak CMK.nun 100 ve AİHS  maddesindeki tutuklama şartları bulunmadığından iddia makamının tutuklama talebinin reddine, CMK 109/3-a ve b maddeleri uyarınca adli kontrol uygulanmasına, adli kontrol olarak şüphelinin CMK.nun 109/3-a maddesi uyarınca yurt dışına çıkışının yasaklanmasına, adli kontrol olarak şüphelinin, haftanın her pazar günü gün içerisinde saat:08:00-22:00 arasında ikametgahının bağlı bulunduğu karakola müracaat ederek ilde bulunduğunu belirterek beyanının tutanakla tespitine... [karar verildi.]\" Savcılık tarafından bu karara itiraz edilmiştir. İtiraz üzerine Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği 20/7/2018 tarihinde başvurucu hakkında tutuklamaya yönelik yakalama emri çıkarılmasına karar vermiştir. Başvurucu 6/8/2018 tarihinde yakalanmış ve 7/7/2018 tarihinde Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği huzuruna çıkarılmıştır. Başvurucu sorgusunda \"Benim A. ile ilgili herhangi ilgim ve bilgim yoktur. Eşim tutukludur. Ben Bylock yüklemedim ve kullanmadım. Örgütle de herhangi bir bağım ve ilgim yoktur. Çocuğum vardır. Tutuklanmam mağduriyete neden olacaktır. Benim adli kontrolüm vardır. Bu nedenle serbest bırakılmayı talep ediyorum.\" şeklinde beyanda bulunmuştur. Sorgusunun ardından başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanmasına karar verilmiştir. Kararın gerekçesi şöyledir:\"Şüpheli Ayşe Söğüt'ün üzerine atılı silahlı terör örgütüne üye olma suçunu işlediğine ilişkin kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin bulunması (şüpheli adına kayıtlı 2 hat üzerinde terör örgütünün haberleşme programı olan Bylock isimli programın bulunması, şüphelinin ele geçen CD kaydına göre örgüt içerisinde zümre başkanı olarak tanımlanması), atılı suçun CMK'nın 100/3-a maddesinde sayılan suçlardan olması, kaçma şüphesi ve adli kontrol hükümlerinin yetersiz kalacağı gözönüne alınarak CMK.  vd. maddeleri gereğince tutuklanmasına... [karar verildi.]\" Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı 22/11/2018 tarihli iddianame ile başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan cezalandırılması istemiyle aynı yer ağır ceza mahkemesinde kamu davası açmıştır. İddianamede; başvurucunun adına kayıtlı .. ve .. abone numaralı iki ayrı telefon hattı üzerinden sırasıyla 11/8/2014 ve 12/8/2014 tarihlerinden itibaren ByLock isimli programı kullandığına ilişkin kayda rastlandığı, FETÖ/PDY ile irtibatlı olan ve kanun hükmünde kararnameler (KHK) ile kapatılan Özel Kaynak Eğitim ve Sosyal Hizmetler San. ve Tic. A.Ş.de, Özel Menba Eğitim İşl. San. ve Tic. A.Ş.de 2008-2009 yıllarında çalışma kaydının bulunduğu, başvurucu adına kayıtlı olan .. numaralı hat üzerinden ByLock isimli kriptolu haberleşme programına giriş yapan ve bu programı kullanan kişinin diğer şüpheliler arasında yer alan başvurucunun eşi olduğu, Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Daire Başkanlığı Ulusal Güvenliğe Yönelik Suçlarla Mücadele Şube Müdürlüğü tarafından hazırlanan 6/4/2018 tarihli rapor ile başvurucunun eşi hakkında rapor tanzim edildiği, söz konusu rapor içeriğinde başvurucu hakkında da bilgilerin bulunduğu, bu kapsamda bahsi geçen rapor içinde başvurucunun terör örgütü mensubu olduğuna, örgüt içinde zümre başkanı olarak görev yaptığına, Eagle adlı haberleşme programı kullanıcısı olduğuna ilişkin tespitlerin yer aldığı belirtilmiştir. İddianamede sonuç olarak başvurucunun FETÖ/PDY ile organik bağ kurarak süreklilik, çeşitlilik ve yoğunluk gerektiren eylem ve faaliyetlerde bulunmak, FETÖ/PDY mensuplarının kendi aralarında haberleşmek amacıyla kullandıkları ByLock isimli kriptolu haberleşme programını kullanmak, FETÖ/PDY mahrem yapılanmasında zümre başkanı olarak görev yapmak ve FETÖ/PDY'ye aidiyeti, bu örgütle irtibatı veya iltisakı olması nedeniyle darbe teşebbüsü sonrasında olağanüstü hâl KHK'ları ile kapatılan eğitim kurumlarında çalışmak suretiyle üzerine atılı suçu işlediğinin anlaşıldığı belirtilmiştir. Ankara  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) 7/12/2018 tarihinde iddianameyi kabul etmiş ve E.2018/2200 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. 11/6/2019 tarihli duruşmada başvurucunun yurt dışına çıkmama ve konutu terk etmeme şeklinde adli kontrol uygulanmak sureti ile tahliyesine karar verilmiştir. Kararın gerekçesi şöyledir:\"Sanık Ayşe Sögüt'ün tutuklu kaldığı süre ve dosya kapsamı nazara alınarak, CMK 109/3-a maddesi uyarınca 'yurt dışına çıkamamak' ve CMK 109/3-j maddesi uyarınca 'konutu terk etmeme' şeklinde adli kontrol uygulanmak sureti ile tahliyesine... [karar verildi.]\" Mahkeme 6/8/2019 tarihinde başvurucunun 15-16-17/8/2019 tarihlerinde 3 gün süre ile (eşiyle açık görüş tarihinin 16/8/2019 olması, görüşe çocuğu ile birlikte gidebilmesi ve yol süresi de nazara alınarak) izinli sayılmasına karar vermiştir. Mahkeme 17/10/2019 tarihinde başvurucunun ceza infaz kurumunda olan eşiyle açık görüş yapabilmesi için 5/11/2019 ile 6/11/2019 tarihlerinde izinli sayılmasına karar vermiştir. 17/1/2020 tarihli duruşmada ByLock kullandığı iddia edilen başvurucunun da aralarında bulunduğu sanıkların kullandığı hatlara ilişkin arayan-aranan, GPRS ve baz bilgilerini gösterir HTS trafiği ile ByLock CGNAT kayıtlarının zaman, baz, IMEI bilgileri ile ilgili bilirkişi raporu Mahkemeye sunulmuştur. Duruşma sonunda başvurucu hakkında uygulanan adli kontrol tedbirinin devamına karar verilmiştir. Başvurucu 20/1/2020 tarihinde bu karara itiraz etmiştir. Ankara  Ağır Ceza Mahkemesi 3/3/2020 tarihinde konutu terk etmeme adli kontrol tedbirinin devamına ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle itirazın reddine karar vermiştir. Başvurucu 24/3/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu 31/3/2020 tarihli duruşmada konutu terk etmeme şeklindeki adli kontrol tedbirinin Bursa'da belirtilen adreste yerine getirilmesini avukatı aracılığıyla talep etmiş ve Ağır Ceza Mahkemesi bu talebi kabul etmiştir. Mahkeme 25/6/2020 tarihli duruşmada başvurucunun eşiyle görüşme yapabilmesi amacıyla 26/6/2020 tarihinde bir gün süre ile izinli sayılmasına karar vermiştir.  Mahkeme 6/7/2020 tarihinde başvurucunun çocuğunun okul kaydı ve doktor işlemleriyle ilgilenebilmesi için 7-8-9/7/2020 tarihlerinde, tutuklu bulunan eşi ile açık görüş yapabilmesi için 21/7/2020 tarihinde izinli sayılmasına karar vermiştir. Mahkeme 2/10/2020 tarihli duruşmada da başvurucunun 7-8-9/10/2020 tarihlerinde izinli sayılmasına karar vermiştir. 30/10/2020 tarihli duruşmaya kadar gerçekleştirilen tüm duruşmalarda \"Haklarında adli kontrol kararı verilen sanıklar hakkındaki adli kontrol tedbirlerinin aynen devamına\" şeklindeki gerekçeyle başvurucu hakkındaki adli kontrol tedbirinin devamına karar verilmiştir. Mahkeme 30/10/2020 tarihli duruşmada başvurucu hakkındaki konutu terk etmeme adli kontrol tedbirinin kaldırılmasına karar vermiştir. Dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla ilk derece mahkemesinde derdesttir.  İlgili ulusal ve uluslararası hukuk için bkz. Esra Özkan Özakça [GK], B. No: 2017/32052, 8/10/2020, §§ 36- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/10866",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, konutu terk etmeme adli kontrol tedbirinin hukuka aykırı olması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, uzun yargılama neticesinde kamulaştırma bedelinin düşük belirlenmesi nedeniyle makul sürede yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 20/6/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, Diyarbakır'ın Kayapınar ilçesi Devedurağı köyünde bulunan 169 parsel sayılı taşınmazın malikleridir. Türkiye Petrolleri A.O. Genel Müdürlüğü (İdare) tarafından söz konusu taşınmazın 985,22 m² yüz ölçümündeki kısmının acele kamulaştırılmasına karar verilmiş ve acele kamulaştırma bedeli 543,45 TL olarak belirlenmiştir. İdare tarafından başvurucular aleyhine 15/3/2011 tarihinde Diyarbakır  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) kamulaştırma bedelinin tespiti ve tescili davası açılmıştır.  Mahkemece aldırılan 28/11/2011 havale tarihli bilirkişi heyet/kurul raporunda taşınmazın damlama sulama sistemiyle sulandığından sulanabilir tarım arazisi olarak kullanıldığı kabul edilmiştir. Öte yandan taşınmazın konum itibarıyla değerli bir arazi olması, Diyarbakır Organize Sanayi Bölgesi'ne yakın olması, Diyarbakır-Elâzığ şehirlerarası kara yoluna yakın olması, köy grup yolunun üzerinde olması ve taşınmazın bulunduğu bölgeye doğru fabrikalaşmanın olması ile fabrika, hayvancılık çiftliğine uygunluğu gibi hususlar değer artırıcı unsur olarak değerlendirilmiştir. Buna göre net gelir yöntemine göre belirlenen kamulaştırma bedeline %40 oranında objektif değer artış oranı uygulanarak 728,08 TL kamulaştırma bedeli hesaplanmıştır. 21/2/2012 havale tarihli ek bilirkişi raporunda ise bu kez %38 oranında objektif değer artış oranı uygulanarak 239,05 TL kamulaştırma bedeli hesaplanmıştır. Mahkemece 23/2/2012 tarihli oturumda bilirkişi raporunda belirtilen objektif değer artış oranı resen %26 olarak kabul edilmiş ve dava konusu taşınmazın acele kamulaştırma bedelinin mahsubuyla kamulaştırma bedelinden eksik kalan 811,82 TL miktarın depo edilmesi için davacı İdare vekiline süre verildiği anlaşılmıştır. Mahkemece 15/3/2012 tarihinde bilirkişi raporları gözönüne alınarak 355,27 TL kamulaştırma bedeli üzerinden davanın kabulüne karar verilmiştir.  Taraflarca temyiz edilen karar, Yargıtay  Hukuk Dairesince (Daire) 20/3/2014 tarihinde bozulmuştur. Bozma kararında;i. İl Tarım Müdürlüğünün dosya içerisindeki resmî verilerine göre değerlendirmede esas alınan pamuk, buğday ve silajlık mısırın değerlendirme tarihi itibarı ile hasat zamanı ortalama satış fiyatı sırasıyla 1,6 TL, 0,6 TL ve 0,18 TL olduğu hâlde, bu rakamlardan daha yüksek, dekar başına ortalama masraf ise yine sırasıyla 361 TL, 188 TL ve 338 TL olduğu hâlde bu verilerden daha az alınmak suretiyle taşınmaz bedelinin belirlendiği belirtilmiştir.ii. Buna göre belirtilen resmî verilere göre taşınmaz bedeli tekrar tespit edilip sonucuna göre karar verilmesi için bilirkişi kurulundan ek rapor alınması gerektiği açıklanmıştır. iii. Ayrıca kamulaştırma bedeline 16/7/2011 tarihinden, karar tarihine kadar geçen süre için yasal faiz yürütülmesi gerektiği ifade edilmiştir.  Mahkemece bozma kararına uyularak alınan 5/11/2014 havale tarihli ek raporda;i. Taşınmazın birinci sınıf damlama sulama sistemiyle ileri tarım teknikleri kullanılarak tarım yapıldığı, sulanabilir tarım arazisi olarak değer tespitinin 2011 yılı ürün maliyetlerine göre hesaplandığı, üretim giderleri olarak sabit girdi fiyatlarının taşınmaz malikleri tarafından kullanılması nedeniyle ileri tarım teknikleri kullanıldığı için İlçe Tarım Müdürlüğünün belirlediği maliyet çizelgesinden farklı alındığı belirtilmiştir.ii. Öte yandan taşınmazın sulanabilir tarla niteliğinde olduğu, DSİ sulama kanalına yakın, verimli arazilerinden olduğu, Kayapınar İlçe Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğünden (İlçe Tarım Müdürlüğü) alınan 21/11/2011 tarihli yazısında damlama ve sulama ile yetiştirilen tarımsal ürünlerde %20-25 oranında verim artışı olacağının belirtildiği açıklanmıştır. iii. Buna göre damlama sulama ile sulanan arazilerde ekili bulunan pamuk ve buğday verimindeki artış oranı İlçe Tarım Müdürlüğünün yazısında belirtilen oranların sınırlarında kalınarak %20 verim artışı uygulandığı, silajlık mısır ürününde ise %5 oranında verim aratışı uygulanarak hesaplama yapıldığı ifade edilmiştir.iv. Ayrıca pamuk kg/birim fiyatının Diyarbakır Ticaret Borsasından alındığı, buğday kg/birim fiyatının Toprak Mahsulleri Ofisi (TMO) Şube Müdürlüğünden ve Silajlık Mısır Bitkisinin kg/birim fiyatının ise piyasada yapılan araştırma sonucunda tespit edildiği beyan edilmiştir. Buna göre taşınmazın m² değerinin 12,81 TL olduğu, %38 oranında objektif değer artış oranı uygulanarak objektif değer artışının 4,8678 TL olması nedeni ile de m² değerinin 17,6778 TL olduğu kabul edilerek toplam kamulaştırma bedeli 939,12 TL hesaplanmıştır.  Mahkemece 24/12/2014 tarihinde davanın kabulüne ve 23/2/2012 tarihli ara kararda kabul edilen %26 oranında objektif değer artış oranı esas alınarak 281,45 TL kamulaştırma bedeline hükmedilmiştir. Kararın gerekçesinde;i. Bozma ilamından önce düzenlenen bilirkişi kurulu ek raporunda, münavebeye esas alınan ürünlerin verim miktarları için İlçe Tarım Müdürlüğü verilerinden yararlanıldığı, birim fiyatlarının ise söz konusu ürünlerin satışının gerçekleştirildiği kurumlardan tespit edilen değerlere göre tespit edildiği belirtilmiştir. Öte yandan bilirkişi kurulu raporunda İlçe Tarım Müdürlüğü ve İl Tarım Müdürlüğü cevapları ile yetinilmeyerek, diğer kurumlardan ve davacı kurum bünyesinde oluşturulan Kamulaştırma Kıymet Takdir Komisyonu tarafından taşınmaza değer biçilirken esas alınan verilerden yararlanmak sureti ile münavebe ürünlerinin kilogram satış bedelleri ile dekara üretim giderlerinden faydalanılmak suretiyle münavebeye esas alınan ürünlerin satış fiyatı ve üretim giderleri belirlenerek taşınmazın değerinin tespit edildiği ifade edilmiştir. ii. Öte yandan davacı İdarenin itirazında belirttiği İlçe Tarım Müdürlüğünün bildirmiş olduğu ilçede yetişen ürünlerin en az ve en çok verim miktarının tespiti ile taşınmazda yetişen ürünlerin değerlendirilmesi ve taşınmazın durumuna göre belirlenen değerler arasında bir değer alınarak hesaplama yapılması için bilirkişi kurulu ile taşınmaz başında keşif yapıldığı vurgulanmıştır. Ayrıca kamulaştırılan taşınmazın konumu, özellikleri, çevresinde bulunan taşınmazlar değerlendirilmek sureti ile İlçe Tarım Müdürlüğünün bildirdiği en az ve en çok verim miktarları gözönüne alınarak taşınmazın verim miktarı tespit edilerek hesaplama yapılmasının bilirkişi kurulundan istendiği zikredilmiştir. iii. Bilirkişi raporunda belirtilen gerekçeler ile münavebe ürünü olarak alınan ürünlerin ortalama verim miktarı ile fiyatlarını esas alan bilirkişi kurulunun birinci ek raporunun uygun olduğu, buna göre taşınmazın m² birim fiyatının 23,58 TL olması ve söz konusu miktara %26 objektif değer artışı uygulanarak kamulaştırma bedeli 355,27 TL hesaplanmıştır.iv. Ancak bozma ilamından sonra alınan bilirkişi ek raporunda belirtilen bedele göre 23/2/2012 tarihli oturumda kabul edilen objektif değer artışına göre hesaplama yapılmak suretiyle kamulaştırma bedelinin tespit edilmesi nedeni ile kısa karar oluşturulduğundan kısa kararda değişiklik yapmamak amacı ile kısa kararda belirtilen miktara göre kamulaştırma bedelinin 281,45 TL olarak tespitine karar verildiği izah edilmiştir.  Karar, taraflarca temyiz edilmiştir. Başvurucuların temyiz dilekçesinde başvuru formunda belirttikleri objektif değer artış oranıyla ilgili itirazları dışında diğer şikâyetlerini temyiz dilekçesinde de belirttikleri görülmüştür. Karar, Dairece 17/1/2017 tarihinde düzeltilerek onanmıştır. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Mahkemece, dava konusu taşınmazın kamulaştırma bedeli 281,45 TL olarak belirlendiği, acele kamulaştırma dosyasında ise taşınmazın bedelinin 543,45 TL olarak belirlendiği ve davalı tarafa ödendiği anlaşıldığından tespit edilen bedele faiz yürütülmemesi ve fazla yatırılan bedelin davalılardan alınarak davacı tarafa iadesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi,Doğru değil ise de, bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden;Gerekçeli kararın hüküm fıkrasının faize ilişkin bölümünün çıkartılmasına, yerine, (Kamulaştırma bedeli olarak tespit edilen 281,45 TL'nin davalılara ödenen kamulaştırma bedelinden mahsubu ile fazla ödenen miktarın davalılardan hisseleri oranında tahsili ile davacı idareye verilmesine) cümlesinin yazılmasına,\" Başvurucuların başvuru formunda dile getirdikleri tüm şikâyetlerin dile getirildiği karar düzeltme talepleri de Dairece 21/5/2018 tarihinde yeniden düzeltilerek onanmıştır. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"1)Mahkemece, dava konusu taşınmazın kamulaştırma bedeli 281,45 TL olarak belirlendiği, acele kamulaştırma dosyasında ise taşınmazın bedelinin 543,45 TL olarak belirlendiği ve davalı tarafa ödendiği anlaşıldığından tespit edilen bedele faiz yürütülmemesi ve fazla yatırılan bedelin davalılardan alınarak davacı tarafa iadesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi,2)Taşınmazın tapu kaydında bulunan haciz ve ipoteklerin hükmedilen bedele yansıtılmaması,Doğru değil ise de, bu yanılgıların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden; Gerekçeli kararın;a)Hüküm fıkrasının 1 nolu bendinin paragrafının çıkartılmasına, yerine, (Kamulaştırma bedeli olarak tespit edilen 281,45 TL'nin davalılara ödenen kamulaştırma bedelinden mahsubu ile fazla ödenen miktarın davalılardan hisseleri oranında tahsili ile davacı idareye verilmesine,) cümlesinin yazılmasına,b)Hüküm fıkrasına yeni bir bent olarak (Taşınmazın tapu kaydında bulunan haciz ve ipoteklerin hükmedilen bedele yansıtılmasına,) cümlesinin yazılmasına,\" Nihai karar, başvurucular vekiline 12/6/2018 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucular 20/6/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Celal Afşin ve diğerleri, B. No: 2015/18943, 19/9/2018, §§ 18- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/19159",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, uzun yargılama neticesinde kamulaştırma bedelinin düşük belirlenmesi nedeniyle makul sürede yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutuklama tedbirinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 7/6/2017 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyon tarafından bu kararda incelenen şikâyet haricindeki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna karar verilmiş, bu şikâyet yönünden ise başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına ve adli yardım talebinin kabul edilmesine karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Türkiye 15 Temmuz 2016 tarihinde askerî darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış ve bu nedenle 21/7/2016 tarihinde ülke genelinde olağanüstü hâl ilan edilmiştir. Olağanüstü hâl 19/7/2018 tarihinde son bulmuştur. Kamu makamları ve yargı organları -olgusal temellere dayanarak- bu teşebbüsün arkasında Türkiye'de çok uzun yıllardır faaliyetlerine devam eden ve son yıllarda Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (PDY) olarak isimlendirilen bir yapılanmanın olduğunu değerlendirmişlerdir (Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-25). Darbe teşebbüsü sırasında ve sonrasında ülke genelinde darbe girişimiyle bağlantılı ya da doğrudan darbe girişimiyle bağlantılı olmasa bile FETÖ/PDY ile bağlantılı olan ve aralarında yargı mensuplarının da bulunduğu çok sayıda kişi hakkında Cumhuriyet başsavcılıkları tarafından soruşturma başlatılmıştır. Bu kapsamda teşebbüsün savuşturulduğu gün Ankara Cumhuriyet Başsavcılığınca -aralarında Yüksek Mahkeme üyelerinin de bulunduğu- üç bine yakın yargı mensubu hakkında FETÖ/PDY ile bağlantılarının bulunduğu iddiasıyla başlatılan soruşturmada bu kişilerin büyük bölümü hakkında gözaltı ve tutuklama tedbirlerine başvurulmuştur (Aydın Yavuz ve diğerleri, §§ 51, 350). İstanbul Anadolu Adliyesinde Cumhuriyet savcısı olarak görev yapmakta olan başvurucunun Hâkimler ve Savcılar Kurulunun (HSK) 17/3/2017 tarihli kararı ile meslekten çıkarılmasına karar verilmiştir. Anılan karar, başvurucunun yeniden inceleme talebinin reddedilmesiyle birlikte 4/5/2017 tarihinde kesinleşmiştir. HSK'nın suç duyurusu üzerine başvurucu, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) tarafından başlatılan soruşturma kapsamında 18/3/2017 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başvurucunun ifadesi 19/3/2017 tarihinde Başsavcılıkta alınmıştır. Başvurucu ifadesinde özetle;- Orta öğrenimini devlet okullarında Erzurum ve Kayseri'de okuduğunu, burs kazanması sebebiyle lise son sınıfta Kayseri'de faaliyet gösteren -ve sonradan FETÖ/PDY ile bağlantılı olduğu anlaşılan- bir dershanenin üniversite sınavı hazırlık kursuna gittiğini ve Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesini kazandığını, Fakültenin birinci sınıfındayken öğrencilerin sohbet amacıyla kendisini evlere çağırmaları üzerine beş altı kez sohbetlere katıldığını, sonrasında hastalandığını ve derslere devam edemediğini, sadece sınavlara girmek için Fakülteye geldiğini, dolayısıyla birinci sınıftan sonra hayatının herhangi bir döneminde FETÖ/PDY ile bir irtibatının olmadığını ifade etmiştir.- 1996 yılında Fakülteden mezun olduktan sonra 1998 yılı Aralık ayında hâkimlik-savcılık sınavını kazandığını, 1997 yılında akrabası olan eşi ile görücü usulüyle evlendiğini, iki çocuklarının olduğunu, büyük oğlunun FETÖ/PDY ile bağlantılı herhangi bir okulda okumadığını, küçük oğlunun ise ikamet ettiği yerin yakınlarındaki devlet okulunun eğitim seviyesinin yeterli olmaması nedeniyle -15 Temmuz darbe teşebbüsünden sonra kapatılan- Ataşehir'deki bir kolejde okuduğunu, büyük oğlunun 2012 yılında askerî okullar sınavına girdiğini, yazılı sınavı, spor sınavını ve mülakatı geçmesine rağmen kalbinde delik olduğu gerekçesiyle askerî okula alınmadığını ancak sivil hastanelerde yapılan muayenesinde herhangi bir sağlık probleminin bulunmadığının tespit edildiğini, FETÖ/PDY ile irtibatlı olmayan kişileri o dönemde askerî okullara almadıkları kanaatine sonradan vardığını beyan etmiştir. - 2008 veya 2009 yılında Yargıçlar ve Savcılar Birliğine (YARSAV) üye olduğunu, aynı tarihlerde bir genel kurul toplantısına katıldığını, bu genel kurul toplantısında kimin başkan seçildiğini hatırlamadığını, hâlen başsavcı -ve fakülteden arkadaşı- olan İ.Y.nin YARSAV'ın kurucu üyelerinden olduğunu, Konya'nın Beyşehir ilçesinde görev yaparken onun ricası ile YARSAV'a üye olduğunu, o dönemde Beyşehir'de görev yapan kendisi dışında bir kısım hâkim-savcının da YARSAV'a üye olduklarını, iki veya üç yıl aidatını yatırdığını, sonrasında ise aidatını yatırmadığını ve genel kurul toplantılarına da katılmadığını ifade etmiştir.- Beyşehir savcısıyken 2009 yılında Yargıtay tetkik hâkimliğine atandığını ve Yargıtay  Ceza Dairesinde görevlendirildiğini, Beyşehir'de birlikte çalıştığı Yargıtay  Ceza Dairesinde görev yapan tetkik hâkimi A.E.nin  Ceza Dairesinin Yazı İşleri Müdürü'ne kendisinin çalışkanlığından bahsetmesi ve o kişinin de Yargıtay  Ceza Dairesinin Müdürü'ne yine kendisiyle ilgili bilgi vermesi üzerine -Yargıtay  Ceza Dairesinde tetkik hâkimi ihtiyacı olunca- Yazı İşleri Müdürü'nün o tarihte Daire başkanı olan A.ya iletmesi sonucunda bizzat A.nın talebi üzerine  Ceza Dairesinde görevlendirildiğini,  Ceza Dairesinde göreve başladıktan sonra aynı dönemde  Ceza Dairesinde görevlendirilen H. ve H.İ.nin kendisine Yargıtayın taşraya benzemediğini, özel bir yapısı olduğunu, eğer ezilmek ve harcanmak istemiyorsa onlarla birlikte sohbetlere katılması ve ayrıca her ay maaşının %10'unu vermesi gerektiğini söylediklerini, kendisinin de sohbetin içeriğini sorduktan sonra maaşından herhangi bir şey veremeyeceğini ve sohbetlere de katılmak için zamanının olmadığını söyleyerek hiçbir şekilde sohbetlere katılmadığını ifade etmiştir. - Bir yıl Yargıtay tetkik hâkimi olarak görev yaptıktan sonra sağlık problemi nedeniyle tayin istediğini ve Kayseri Cumhuriyet Savcılığına tayininin çıktığını, kendisine A.nın referans olduğunu, o tarihte Adalet Bakanlığı personel genel müdür yardımcısı olan E.nin kendisini makamına çağırarak mesleki kıdeminin yeterli olmamasına rağmen A.nın talebini ve Yargıtayda örgütlü suçlara bakmış olmasını gözeterek Kayseri'ye atamasını gerçekleştireceklerini, Kayseri'de örgütlü suçlara ve Ergenekon davalarına özellikle Ergenekon'un kasası olarak bilinen Şeker Fabrikası dosyasına bakması gerektiğini söylediğini ancak bu teklifi kabul etmediğini ve Kayseri'de Genel Soruşturma Bürosunda görevlendirildiğini, Kayseri'de görev yaptığı sırada orada görev yapan hâkim A.E.nin kendisini sohbetlere davet ettiğini ve maaşının %10'unu aidat olarak vermesi gerektiğini söylediğini ancak bu teklifikabul etmediğini ifade etmiştir.- FETÖ/PDY üyesi olduğu gerekçesiyle meslekten çıkarılan, o tarihte Kayseri Cumhuriyet Başsavcısı olan B.B.nin fuhuş yapan bayanlara kendisini şikâyet ettirmesi nedeniyle birinci sınıf olmasının geciktirildiğini, 2016 yılında geçmişe dönük olarak bütün haklarını aldığını, bunun sorumlusunun B.B. olduğunu ileri sürmüştür.- 2012 yılında terfi incelemesinin durdurulduğunu öğrenmesi üzerine FETÖ/PDY'nin tehlikeli olduğunu, amaçlarını gerçekleştirmek için her türlü hukuka aykırılığı yapabileceklerini gördüğünü ve bunu da bütün çevresine anlattığını, 17-25 Aralık operasyonlarından hemen sonra Anadolu Adliyesi Örgütlü Suçlar Bürosunda çalışabileceğini söylemesi üzerine bu büroda görevlendirildiğini ve iki yıl çalıştıktan sonra sağlık problemleri nedeniyle bu bürodan ayrıldığını, kendisinin FETÖ/PDY ile mücadele eden biri olduğunu, 2014 yılında yapılan Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu (HSYK) üye seçimlerinde de FETÖ adaylarının karşısında Yargıda Birlik Derneğinin lehine açıkça çalıştığını, darbeye teşebbüs gecesi memleketinde yıllık izinde olduğunu ve yaşananları televizyondan öğrendiğini, başkaca bir bilgisinin olmadığını ifade etmiştir.- Öğrencilik veya meslek hayatında FETÖ/PDY'nin düzenlediği herhangi bir yurt içi veya yurt dışı gezisine katılmadığını, FETÖ/PDY ile bağlantılı herhangi bir dernek veya kuruma bağış yapmadığını, Bank Asyada hesabının bulunmadığını, herhangi bir unvanlı görev almadığını, FETÖ/PDY üyeleri tarafından kullanılan ByLock ve benzeri başka bir uygulamayı kullanmadığını ifade etmiştir. Başsavcılık, başvurucuyu terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanması istemiyle 19/3/2017 tarihinde İstanbul Sulh Ceza Hâkimliğine sevk etmiştir. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği aynı tarihte başvurucunun sorgusunu yapmıştır. Başvurucu sorgudaki ifadesinde Savcılıktaki savunmasına benzer şekilde beyanda bulunmuş ve suçlamaları kabul etmemiştir. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği başvurucunun terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanmasına karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Tüm dosya kapsamından anlaşıldığı üzere, HSK Genel Kurulunun 18/3/2017 tarihli kararıyla şüphelinin meslekten çıkarılmasına karar verildiği, dosya kapsamında şüpheli aleyhine beyanda bulunan K. kod adlı tanığın beyanlarından anlaşıldığı üzere şüphelinin görev yaptığı yerde kendisini ziyaret ettiği, ziyaret amacının bir yakının trafik cezası iptali için olduğu, tanığın beyanlarından anlaşıldığı üzere şüphelinin ziyareti sırasında kendisini güçlü ve nüfuzlu hissettirerek Fetullah Gülen cematinden olduğu ve bu yapıya mensup ortak arkadaşlarından bahsettiği, daha sonra Yargıtay  Ceza Dairesinde şüphelinin çalıştığı sırada tanığın kendisini tekrar ziyaret ettiğinde, Fethullah Gülen terör örgütü ile konuştukları, eski kurul zamanında şüpheli hakkında bir iddia nedeniyle soruşturma açılmasını gerekçe göstererek cemaatçi olmadığını ispat etmeye ilişkin şüphelinin etrafta konuşma yaptığı, tanık beyanından anlaşılmakla; dosya kapsamında şüpheliye isnat edilen FETÖ/PDY silahlı terör örgütüne üye olmak suçuna ilişkin kuvvetli suç şüphesinin mevcut olduğu şüphelinin FETÖ/PDY silahlı terör örgütüyle irtibatının17 ve 25 Aralık sürecinden sonra da devam ettiğinin anlaşıldığı, 18/3/2017 tarihli HSK Genel Kurulu kararıyla meslekten çıkarılmasına karar verildiği dikkate alınarak, isnat edilen TCK'nın  maddesinin  fıkrasındaki suça ilişkin kuvvetli suç şüphesinin bulunduğu, suçun katalog suçlar arasında yer aldığı, şüphelinin serbest kalması durumunda aleyhine beyanda bulunan tanıklara baskı yapma ve delilleri karartma ihtimallerinin bulunacağı, suçun yasal ve alt üst sınırı dikkate alınarak şüphelinin CMK'nın  ve devamı maddeleri uyarınca tutuklanmasına ... karar verildi.\" Başvurucunun tutuklama kararına 24/3/2017 tarihinde yaptığı itiraz İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği tarafından 19/4/2017 tarihinde kesin olarak reddedilmiştir. Başvurucu, anılan kararı 9/5/2017 tarihinde öğrendiğini bildirmiştir. Başvurucu 7/6/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başsavcılık 24/8/2017 tarihli iddianame ile başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan cezalandırılması istemiyle aynı yer ağır ceza mahkemesinde kamu davası açmıştır. İddianamede öncelikle FETÖ/PDY'nin yapılanmasına ve faaliyetlerine ilişkin açıklamalar yapılmış, sonrasında başvurucuya yönelik suçlama ve delillere yer verilmiştir. Başsavcılık, başvurucunun FETÖ/PDY hiyerarşisi içinde yer almak suretiyle silahlı terör örgütüne üye olma suçunu işlediğini iddia etmiştir. İddianamede, suçlamaya esas alınan olgular özetle şöyledir:i. HSK'nın başvurucuyu meslekten çıkardığı ve söz konusu kararın kesinleştiği belirtilmiştir. ii. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından FETÖ/PDY'ye üye olma suçundan hakkında soruşturma yürütülen K.U.nun 1/11//2016 tarihinde şüpheli sıfatıyla alınan ifadesine yer verilmiştir. K.U.nun ifadesinin iddianamede yer verilen kısmı şöyledir:\"... ismen tanıyorum, Akseki İlçesinde hakim olarak görev yaparken bu kişi komşu ilçe olan Seydişehir savcısı idi. Bir yakınının trafik cezası olduğunu, bu vesileyle beni ziyaret etmişti, kendisinin Fethullah Gülen Cemaati’nden olduğunu ortak arkadaşlardan bahsederek hissettirmeye çalıştı, 3 yıl sonra Yargıtay tetkik hakimi olarak atanınca buluştuk, Yargıtay  Ceza Dairesi'nde çalışmaya başladı. O tarihlerde Yargıtay'da Fethullah Gülen Cemaati mensubu olmayan hiçbir kişinin  Ceza Dairesi'nde görevlendirilemeyeceğine dair bir algı vardı, bu nedenle Fethullah Gülen Cemaati mensubu olduğunu biliyorum. Halen İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığı'nda önemli bir büroda Cumhuriyet Savcısı olarak görev yaptığını duydum. Eski kurul zamanında hakkındaki bir iddia nedeniyle soruşturma açılmış olmasını gerekçe göstererek, cemaatçi olmadığını ispat etmeye çalışıyormuş diye duyumum vardır ...\" iii. Başvurucunun 2008 veya 2009 yılında Beyşehir'de görev yaparken YARSAV'a üye olduğunu ve aynı yıllarda bir kez genel kurul toplantısına katıldığını beyan etmesine rağmen gerçekte -15 Temmuz 2016 tarihinde gerçekleştirilen darbe girişiminden sonra çıkarılan 31/10/2016 tarihli ve 677 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Tedbirler Alınması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile kapatılan- YARSAV'a 14/10/2010 tarihinde üye olduğu, aidatlarını kısmen yatırdığı ve YARSAV'ın kapatılmasına kadar üyeliğinin devam ettiğinin tespit edildiği belirtilmiştir.iv. Bu bağlamda soruşturma dosyası içinde bulunan HSYK Teftiş Kurulu Başkanlığı Başmüfettişliğinin 26/4/2017 tarihli inceleme tutanağından bahsedilerek YARSAV'a 2007, 2008, 2009 ve 2010 yıllarında yoğun bir üye kaydının olduğu, en yoğun üye kaydının 2010 yılında gerçekleştiği hatta 2010 yılında üye olanların sayısının son on yıl boyunca derneğe üye olan hâkim ve Cumhuriyet savcılarının sayısının hemen hemen yarısına denk geldiği, son on yıl içinde YARSAV'a üye olanların büyük bir çoğunluğunun FETÖ/PDY ile irtibat ve iltisakları nedeniyle meslekten çıkarılmalarına karar verildiği, ifadelerde bahsedildiği üzere FETÖ/PDYile irtibatlı ve iltisaklı hâkim ve Cumhuriyet savcılarının örgüt yönetiminden aldıkları talimat doğrultusunda YARSAV'ı ele geçirebilmek için söz konusu derneğe üye olduklarının değerlendirildiği, başvurucunun da bu kapsamda FETÖ/PDY lideri Fetullah Gülen'in şifreli şekilde gönderdiği ''YARSAV'a sızılarak ele geçirilmesi'' talimatı doğrultusunda YARSAV'a üye olduğu iddia edilmiştir.v. Kendi beyanı dayanak gösterilerek başvurucunun üniversite öğrencisi iken örgüt lideri Fetullah Gülen'in kasetlerinin dinlenildiği, örgüt talimatlarının üyelerine iletildiği ve çeşitli adlar altında toplanan paralarla örgüte kaynak temin edildiği bilinen toplantılara katıldığı ileri sürülmüştür. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) 7/9/2017 tarihinde iddianamenin kabulüne karar vermiş ve Mahkemenin E.2017/2 sayılı dosyası üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Mahkeme 24/10/2017 tarihinde yaptığı ilk duruşmada başvurucunun savunmasını almıştır. Başvurucu savunmasında Savcılıktaki ifadesine benzer beyanlarda bulunmuştur. Başvurucu ayrıca Savcılıktaki ifadesinde isimleri geçen H. ve H.İ. ile ilgili söylediklerinin anlattığı gibi olmadığını, yine adı geçen E. ile görüşmediğini bu kişilerin geçmişte kendisine karşı olumsuz tutum ve davranışlarından ötürü zarar görmelerini istediği için o şekilde ifade verdiğini ifade etmiştir. Mahkeme, duruşma sonunda başvurucunun tahliyesine karar vermiştir. Mahkeme kovuşturma aşamasında bir kısım tanığı dinlemiştir. Bu kapsamda;i. Tanık K.U.nun ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Ben sanığı meslekte aynı dönemde olmamız sebebiyle tanırım, önceye dayalı tanışmışlığım yoktur, kendisi ile nezaket çerçevesinde mesleki diyaloğumuz vardır, aynı zamanda biz komşu ilçelerde görev yaptık, yargıtayda da bir dönem tetkik hakimi olarak görev yaptık, buralarda iken merhabalaşmamız oluyordu, bunun dışında kendisiyle o zamanki adıyla cemaat toplantılarına katılmadım, katıldığım toplantılarda kendisini görmedim, kendisiyle herhangi bir bylock görüşmem olmadı, ancak kendisi 9 ceza dairesinde görev yaptığı dönemde o dairede görev yapanların cemaatçi olduğu yönünde bir söylenti vardı, aynı zamanda kendisinin 2010 hsksı tarafından Kayseride görev yaptığı dönemle ilgili ciddi soruşturmalara muhatap olduğunu dedikodu şeklinde duymuştum, bunun dışında bir suç işlediğine şahit olmadım, başkaca bilgim yoktur, dedi. [Soruşturma aşamasındaki ifadesinin okunması üzerine] ... ben aksekide görev yaparken sanık beyşehirde görev yapıyordu, beni ziyarete gelmişlerdi, bir yakınının trafik cezası için gelmişti, ben sanıkla samimi değildim, bana sanırım yakınlık hissettirmek için ortak tanıdıklarımızın isimlerini verdi, verdiği isimler cemaatçiydi, ancak şuan isimlerini hatırlamıyorum, çünkü yıl 2005 idi, sanığın bana ziyarete geldiği sırada verdiği isimlerin cemaatten olmasıyla bana kendisinin de cemaatten olduğunu hissettirmeye çalıştığını düşünmüyorum, sanırım benimle çok samimi olmadığı için ve trafik cezasının iptaline sulh ceza hakimi olarak ben bakacağım için, samimiyet kurmak amacıyla söylemiştir, az önce ifademde bu kısmı anlatmayı unuttum, ancak olay bu şekilde olmuştur, yine savcılık ifademde kesin kanıların belirtilmesi istenmişti, benim savcılıkta biliyorum şeklinde söylediğim ifadelerim değerlendiriyorum, düşünüyorum şeklindedir, bu şekilde düzeltilmesini istiyorum, dedi. [Başvurucu müdafiinin bir sorusu üzerine] ... savcılık ifademde cemaat mensubu olduğunu biliyorum şeklinde bir ifade kullanmadım, ben tahmin ediyorum demiştim, muhtemelen savcı o şekilde yazmış, okuma fırsatım olmadı, ben sanırım beyşehirde çalıştığımı hatırlıyorum, savcı zapta geçirirken yanlış zapta geçmiş olabilir, ben o dönemde cemaatin içerisindeydim, ben sanığın ziyareti sırasında verdiği isimleri hatırlamıyorum, dolayısıyla kimseyi saklamaya çalışmıyorum, 2007/2014 yılları arasında  Hukuk Dairesinde çalışmıştım, tetkik hakimleri aynı binada farklı koridorlarda oturuyorlardı, ben sanığın ricacı olduğu trafik cezasına itiraz dosyasında itirazın reddine diğer hakim tarafından karar verildiğini biliyorum, sanığın cemaatçi olmadığını ispat etmeye çalıştığı yönündeki duyumu yemekhanede ve serviste dedikodu şeklinde konuşuluyordu, benim bu dedikoduyu duyduğum tarihler 2012-2013 yılları arasındaydı, dedi.... ben Aksekide 2005-2006 yılları arası bir buçuk yıl görev yaptım, bu dönem içinde sanık yanıma gelmişti dedi.... benim hakkımda fetö kapsamında Ankara Cumhuriyet Başsavcılığında soruşturma devam edilmektedir, ben hsk tarafından mesleğe kabul edildim, daha sonra istifa ettim ...\"ii. Tanık T.B.nin ifadesinin ilgili kısımı şöyledir:\"... ben Anadolu Adliyesi Cumhuriyet savcısı iken sanıkta aynı yerde ve koridorda savcı olarak görev yapıyordu HSK seçimleri dolayısıyla yargıda birlik derneği adına çalışmalar yapıyordum, sanık aktif olarak yanımda çalışmıyordu fakat iki arkadaşına abi bu kişilerden oy istemeye gidelim diyerek birlikte gidip oy istediğimiz olmuştur ayrıca ybd'nin büyük organizasyonlarında katılım sağlıyordu, kendisinin savunmasında geçen bir konuşma benimle arasında olmamıştır, başkasıyla olmuşsa onu bilemem, dışa yansıyan davranışlarında ben de olumsuz bir kanaat oluşmamıştı, ayrıca o dönemde sözlü bağımsız adayları destekleyen grubun yanında hiç görmedim.... ben sanığın bana şu kişiler gelip bağımsız adaylar ve yarsav üyeleri için oy istedi dediği şeklinde bir olayı ben hatırlamıyorum, ancak söylemiş de olabilir, çünkü uzun zaman geçmiştir, kesin olduğunu hatırladığım şeyleri söylüyorum, hatırlayamadıklarımı ben bilemem ...\"iii. Gizli tanık Defne'nin ifadesinin ilgili kısımları şöyledir:Sanık Kayseri iline Yargıtay tetkik hakimliğinden Cumhuriyet Savcısı olarak sanırım 2010 yılında gelmişti. Erzurumlu idi. Kayseri'de görev yaparken bu yapının eğitim biriminde görev yapmıştım. Bu birim örgüt mensubu hâkim savcıların eğitimi ile ilgilenme görevi vardı. Bu birimde çalışan S.Ç, R.B. ve K. isimli meslektaşlar ayda bir Ankara'ya gidip toplantı yapıyorlardı. Bu toplantılarda sanığın da örgüt mensubu olduğu için çocuğu ile ilgilenilmesi gerektiği söylenmiş, bunun üzerine sanığın evine gidildi. Sanığa da durum izah edildi. Örgütün eğitim danışmanları ile irtibat sağlanılacak denildi. Sanık bu görüşmede bu hususu kabul etmişti. Ancak daha sonraki aşamada çocuğunun bu şekilde eğitim yapılanması kapsamında eğitim alıp almadığını bilmiyorum. Sanık hakkında bu husustan başka bilgim yoktur. Bu tarihten sonra sanığın örgütsel faaliyetlerde bulunup bulunmadığı hususunda bilgim yoktur.... Sanığın eski Kayseri Başsavcısı B.B. ile yaşadığı sıkıntılara dair bilgim yoktur. Sanık hakkında tüm bilgim yukarıda anlattığım gibidir.  [Başvurucu müdafiinin bir sorusu üzerine] ... FETÖ'den soruşturma geçirip geçirmediğim hususunda cevap vermek istemiyorum. Benim HSK'ya sunduğum beyan dilekçem bulunmaktadır. Sanık ile ilgili olarak başka ifade vermedim. Benim yukarıda beyan ettiğim olaylar bende eğitim biriminde görevli olduğum için bizzat yaşadığım olaylardır. Sanığın evine gidenlerin içerisinde ben de vardım. Sanığın çocuğu ile ilgilenilmesi talimatını o dönem Ankara İdari Yargı hakimi H.E. vermişti. Bu talimatı net hatırlamamakla birlikte 2010 veya 2011 yılında vermişti. Sanığın evine gittiğimiz kişileri söylemem kimliğimi deşifre edebilir. Ancak sanığın evi Kayseri'de Sevgi hastanesinin oradan Eski Çevreyoluna inen bulvar var. Bu bulvarın üzerindeydi....Sanığın birden fazla çocuğu olduğunu eğitim biriminin ilgileneceği çocuğun ortaokul çağında olduğunu hatırlıyorum. Eğitim biriminin kapsamında yapılan faaliyet hakim savcı çocukları ile eğitim danışmanları ile irtibat kurdurularak mümkün mertebe çocukların yapının evlerine gidip gelmeleri ve burada abiler tarafından ilgilenilip derslerde ve dini konularda, kendilerini yardımcı olunsun ancak tedbire de uyulsun yapının dershanelerine gönderilmesin şeklinde hareket ediliyordu. Sanığın çocuklarının hangi dershaneye gittiğini, hangi okula gittiklerini bilmiyorum. Eğitim birimlerinde veya yapının evlerinde çocuklarını görmedim. Cinsiyetlerini hatırlamıyorum. Bilgim olmamasının nedeni benim sanıkla görüştükten sonra eğitim biriminden başka bir birime görevlendirilmiş olmamdır. Sanığın çocuğu ile ilgili askeri sınavlar gibi sınavlarda başarılı olması şeklinde özel bir amaçla ilgilenilmiyordu. Yukarıda açıkladığım genel amaçla ilgilenilmişti.\" Mahkeme 21/2/2019 tarihinde yaptığı duruşmada başvurucunun beraatine karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 2013/1-255 Esas, 2014/180 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; amacı somut olayda maddi gerçeğe ulaşarak adaleti sağlamak, suç işlediği sabit olan faili cezalandırmak, kamu düzeninin bozulmasını önlemek ve bozulan kamu düzenini yeniden tesis etmek olan ceza muhakemesinin en önemli ve evrensel nitelikteki ilkelerinden birisi de, insan haklarına dayalı, demokratik rejimle yönetilen ülkelerin hukuk sistemlerinde bulunması gereken, öğreti ve uygulamada; 'suçsuzluk' ya da 'masumiyet karinesi' şeklinde, Latincede ise 'in dubio pro reo' olarak ifade edilen 'şüpheden sanık yararlanır' ilkesidir. Bu ilkenin özü, ceza davasında sanığın mahkûmiyetine karar verilebilmesi açısından gözönünde bulundurulması gereken herhangi bir soruna ilişkin şüphenin, mutlak surette sanık yararına değerlendirilmesidir. Oldukça geniş bir uygulama alanı bulunan bu kural, dava konusu suçun işlenip işlenmediği, işlenmişse sanık tarafından işlenip işlenmediği ya da gerçekleştiriliş şekli hususunda herhangi bir şüphe belirmesi halinde uygulanabileceği gibi, suç niteliğinin belirlenmesi bakımından da geçerlidir. Ceza mahkûmiyeti, herhangi bir ihtimale değil, kesin ve açık bir ispata dayanmalı, bu ispat, hiçbir şüphe ya da başka türlü oluşa imkan vermemeli, toplanan delillerin bir kısmına dayanılıp, diğer kısmı gözardı edilerek ulaşılan kanaate değil, kesin ve açık bir ispata dayanmalıdır. Yüksek de olsa bir ihtimale dayanılarak sanığı cezalandırmak, ceza muhakemesinin en önemli amacı olan gerçeğe ulaşmadan hüküm vermek anlamına gelecektir.Yargıtay  Ceza Dairesi'nin 26/10/2017 tarih ve 2017/1809 Esas, 2017/5155 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; örgüt üyesi, örgüt amacını benimseyen, örgütün hiyerarşik yapısına dahil olan ve bu suretle verilecek görevleri yerine getirmeye hazır olmak üzere kendi iradesini örgüt iradesine terk eden kişidir. Örgüt üyeliği, örgüte katılmayı, bağlanmayı, örgüte hakim olan hiyerarşik gücün emrine girmeyi ifade etmektedir. Örgüt üyesi örgütle organik bağ kurup faaliyetlerine katılmalıdır. Organik bağ, canlı, geçişken, etkin, faili emir ve talimat almaya açık tutan ve hiyerarşik konumunu tespit eden bağ olup, üyeliğin en önemli unsurudur. Örgüte yardımda veya örgüt adına suç işlemede de, örgüt yöneticileri veya diğer mensuplarının emir ya da talimatları vardır. Ancak örgüt üyeliğini belirlemede ayırt edici fark, örgüt üyesinin örgüt hiyerarşisi dahilinde verilen her türlü emir ve talimatı sorgulamaksızın tamamen teslimiyet duygusuyla yerine getirmeye hazır olması ve öylece ifa etmesidir.Silahlı örgüte üyelik suçunun oluşabilmesi için örgütle organik bağ kurulması ve kural olarak süreklilik, çeşitlilik ve yoğunluk gerektiren eylem ve faaliyetlerin bulunması aranmaktadır. Ancak niteliği, işleniş biçimi, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı, örgütün amacı ve menfaatlerine katkısı itibariyle süreklilik, çeşitlilik ve yoğunluk özelliği olmasa da ancak örgüt üyeleri tarafından işlenebilen suçların faillerinin de örgüt üyesi olduğunun kabulü gerekir. Örgüte sadece sempati duymak ya da örgütün amaçlarını, değerlerini, ideolojisini benimsemek, buna ilişkin yayınları okumak, bulundurmak, örgüt liderine saygı duymak gibi eylemler örgüt üyeliği için yeterli değildir. (Evik, Cürüm işlemek için örgütlenme, Syf 383 vd.)Örgüt üyesinin, örgüte bilerek ve isteyerek katılması, katıldığı örgütün niteliğini ve amaçlarını bilmesi, onun bir parçası olmayı istemesi, katılma iradesinin devamlılık arz etmesi gerekir. Örgüte üye olan kimse, bir örgüte girerken örgütün kanunun suç saydığı fiilleri işlemek amacıyla kurulan bir örgüt olduğunu bilerek üye olmak kastı ve iradesiyle hareket etmelidir. Suç işlemek amacıyla kurulmuş örgüte üye olmak suçu için de saikin 'suç işlemek amacı' olması aranır. (Toroslu özel kısım syf.263-266, Alacakaptan Cürüm İşlemek İçin Örgüt syf.28, Özgenç Genel Hükümler syf.280)Sanık hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı'nın iddianamesi ile tanık K.U.nun ifadesi ve YARSAV'a üye olduğundan bahisle iddianame tanzim edilmiş ise de;Tanık K.U.nun alınan ifadesinde özetle, sanığın trafik cezasını iptal ettirmek için Akseki'de görev yaptığı zaman yanına geldiğini, burada ortak arkadaşlarından bahsettiğini, bu arkadaşların cemaatten olması nedeniyle, sanığın da kendisini cemaatten olduğunu hissettirmeye çalıştığını, sanığın daha sonra Yargıtay Ceza Dairesi’ne tetkik hakimi olarak atandığını, o dönemde o dairede görev yapanların cemaatten olduğu yönünde bir algı olduğunu beyan ettiği, tanık K.U.nun kovuşturma aşamasında alınan ifadesinde de özetle, sanığın ortak arkadaşlardan bahsetmesinin nedeninin trafik cezasının iptal ettirmek amacıyla samimiyet kurma çabasından ibaret olduğunu düşündüğünü, cemaat mensubu olduğunu hissettirmek gibi bir amacı olmadığını düşündüğünü, tanığın sadece bu beyanlarının ilk ifadesiyle çeliştiği, kovuşturma aşamasında verdiği ifadenin de sanık lehine olduğu, sanığın incelenen dijital materyallerinde aleyhine bir husus olmadığı, tanık T.B.nin alınan ifadesinde özetle, İstanbul Anadolu Adliyesi’nde Cumhuriyet Savcısı olarak görev yaptığı süreçte, 2014 HSK seçimlerinde iki arkadaşı için YBD’ye oy istemeye gitmek için kendisini davet ettiğini, YBD’nin de büyük organizasyonlarına katıldığını beyan ettiği, gizli tanık Defne’nin alınan ifadesinde özetle, sanığın Ankara’dan Kayseri’ye tayini çıktığında, örgütün eğitim birimi tarafından kendilerine sanığın çocuklarıyla ilgilenilmesi talimatı verildiğini, bunun için sanıkla evinde görüştüğünü, daha sonra eğitim biriminden ayrılması nedeniyle sanığın çocuklarıyla eğitim biriminin ilgilenip ilgilenmediğini bilmediğini beyan ettiği, sanığın 2013 yılındaki Nisan terfi döneminde, disiplin dosyası bulunduğu gerekçesiyle birinci sınıfa ayrılamadığını, 2014 yılında seçilen HSYK’nun 2015/27 Esas sayılı bu disiplin dosyasında, vermiş olduğu 2015/419 sayılı kararla dosyayı işlemden kaldırdığı, FETÖ/PDY mensubu olan HSYK üyeleri K.Ö. ve Ş.nin işlemden kaldırma kararına muhalafet şerhi koydukları, bu şerhin sanık lehine değerlendirildiği, yine sanığın Kayseri Cumhuriyet Savcısı iken 2013 yılındaki Nisan terfi döneminde, dönemin Başsavcısı olan ve hakkında FETÖ/PDY terör örgütüne üye olma suçundan işlem yapılan B.B. tarafından, göreve bağlılığı orta düzeyde olması gerekçesiyle 'B defterinde başarılı' şeklinde not verildiği, bu işleminde sanık lehine olduğu kanaatine varıldığı, mevcut deliller arasında sanık aleyhine değerlendirilebilecek tek delilin gizli tanık Defne'nin ifadesinin olduğu, gizli tanık ifadesinin de Tanık Koruma Kanunu'nun 9'uncu maddesi gereğince tek başına hükme esas alınamayacağının hükmedildiği, sanığın savunmasının aksini kanıtlayan her türlü şüpheden uzak, kesin, yeterli ve kuvvetli delil elde edilememiş olup, şüpheden de sanık yararlanır evrensel hukuk ilkesi de dikkate alındığında, sanığın üzerine atılı suçu işlediği sabit olmadığından CMK 223/2-e maddesi gereğince beraatine karar verilmiş ve aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur. Başvurucu karara karşı istinaf kanun yoluna başvurmuş, istinaf incelemesini yapan İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi 11/6/2020 tarihinde istinaf başvurusunun esastan reddine karar vermiştir. Dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla temyiz incelemesinde derdesttir.   İlgili hukuk için bkz. Mustafa Özterzi [GK], B. No: 2016/14597, 31/10/2019, §§ 33- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/27069",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklama tedbirinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; meslekten çıkarma kararı verilmesi ile yeniden inceleme talebinin reddedilmesine ilişkin dönem arasındaki maaşın ödenmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının, üzerinde bırakılan yargılama gideri ile vekâlet ücreti nedeniyle mahkemeye erişim hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 24/12/2018 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilemez olduğu hususunda oybirliği sağlanamaması nedeniyle kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği, bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. İkinci Bölüm, başvurunun Genel Kurul tarafından incelenmesine karar vermiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Genel Bilgiler Türkiye 15 Temmuz 2016 tarihinde askerî bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmıştır. Darbe teşebbüsüne karşı koyan güvenlik görevlileri ile bu teşebbüse tepki göstermek üzere sokaklara çıkan sivillere uçaklar, helikopterler, tanklar, diğer zırhlı araçlar ve silahlarla saldırılmış; bu saldırılar sonucunda toplam 251 kişi hayatını kaybetmiş, binlerce kişi de yaralanmıştır. Kamu makamları ve yargı organları -olgusal temellere dayanarak- bu teşebbüsün arkasında Türkiye'de çok uzun yıllardır faaliyetlerine devam eden ve son yıllarda Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (PDY) olarak isimlendirilen bir yapılanmanın olduğunu değerlendirmiştir. Darbe teşebbüsüne ilişkin süreç ile FETÖ/PDY'nin yapısına ilişkin detaylı açıklamalar, Anayasa Mahkemesinin Aydın Yavuz ve diğerleri ([GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-46) kararında yer almaktadır. 15 Temmuz darbe teşebbüsü öncesinde Millî Güvenlik Kurulu (MGK) söz konusu yapılanmayı 2014 yılı başından itibaren sırasıyla \"halkımızın huzurunu ve ulusal güvenliğimizi tehdit eden yapılanma, devlet içindeki illegal yapılanma, kamu düzenini bozan iç ve dış legal görünüm altında illegal faaliyet yürüten paralel yapılanma, paralel devlet yapılanması, terör örgütleriyle iş birliği içinde hareket eden paralel devlet yapılanması ve bir terör örgütü\" olarak kabul etmiştir. Söz konusu MGK kararlarının her biri basın duyuruları aracılığıyla kamuyla paylaşılmıştır. Yine FETÖ/PDY 2014 yılında Millî Güvenlik Siyaset Belgesi'nde \"Legal Görünümlü İllegal Yapılar\" başlığı altında \"Paralel Devlet Yapılanması\" adıyla yer almıştır (Aydın Yavuz ve diğerleri, §§ 28, 33). Yargı organları, birçok kararında FETÖ/PDY'nin devletin anayasal kurumlarını ele geçirmeyi, sonrasında devleti, toplumu ve fertleri kendi ideolojisi doğrultusunda yeniden şekillendirmeyi ve oligarşik özellikler taşıyan bir zümre eliyle ekonomiyi, toplumsal ve siyasal gücü yönetmeyi amaçlayan, bu doğrultuda mevcut idari sisteme paralel şekilde örgütlenen bir terör örgütü olduğunu ve bu örgütün 15 Temmuz 2016 tarihinde gerçekleştirilen darbe teşebbüsünün arkasındaki yapılanma olduğunu kabul etmiştir (ilgili kararların bir kısmı için bkz. Selçuk Özdemir [GK], B. No: 2016/49158, 26/7/2017, §§ 20, 21; Alparslan Altan [GK], B. No: 2016/15586, 11/1/2018, § 10). Yargı kararlarında ayrıca FETÖ/PDY'nin gizlilik, hücre tipi yapılanma, her kurumda örgütlenmiş olma, kendisine kutsallık atfetme, itaat ve teslimiyet temelinde hareket etme gibi birçok özelliği olduğu, bu örgütün diğerlerine nazaran çok daha zor ve karmaşık bir yapı olduğu ortaya konulmuştur. FETÖ/PDY'nin şeffaflık ve açıklık yerine büyük bir gizlilik içinde, bir istihbarat örgütü gibi kod isimler, özel haberleşme kanalları, kaynağı bilinmeyen paralar kullanıp böyle bir örgütlenmenin olmadığına herkesi inandırmaya çalıştığı ve bunda başarılı olduğu ölçüde büyüyüp güçlendiği tespitlerine yer verilmiştir (bu konuda bkz. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26/9/2017 tarihli ve E.2017/MD-956, K.2017/370 sayılı kararı; B. [GK], B. No: 2018/37392, 23/7/2020, § 14). Darbe teşebbüsünün bastırılmasının akabinde ülke genelinde 21/7/2016 tarihinden itibaren doksan gün süreyle olağanüstü hâl (OHAL) ilan edilmesine karar verilmiştir. Üçer aylık sürelerle uzatılan OHAL 19/8/2018 tarihinde sona ermiştir. OHAL ilanı, OHAL döneminin gerektirdiği tedbirlere ilişkin detaylı açıklamalar Anayasa Mahkemesinin Aydın Yavuz ve diğerleri (aynı kararda bkz. §§ 47-66) kararında yer almaktadır.B. Başvurucuya İlişkin Süreç Ceza Yargılaması Süreci Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden yapılan incelemede başvurucu hakkında FETÖ/PDY'ye üye olma, anayasal düzeni ortadan kaldırmaya teşebbüs etme suçlarını işlediği gerekçesiyle soruşturma başlatıldığı görülmüştür. Başvurucunun tutuklanması talebi Tekirdağ  Sulh Ceza Hâkimliğince 20/7/2016 tarihinde kabul edilmiş ve başvurucu tutuklanmıştır. Başvurucu hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan açılan dava sonucunda Erzurum  Ağır Ceza Mahkemesi, suçun sabit olduğu gerekçesiyle 25/10/2018 tarihinde başvurucunun 6 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Yapılan istinaf kanun yolu başvurusunun henüz incelenmediği ve kararın kesinleşmediği görülmüştür. Başvurucunun ceza yargılaması sürecine ilişkin ihlal iddiaları Anayasa Mahkemesi tarafından 2017/9944 sayılı bireysel başvuru dosyasında incelenmiş ve kabul edilemez bulunmuştur. Meslekten Çıkarma Kararı ve Bireysel Başvuru Süreci Başvurucu, Tekirdağ Vergi Mahkemesinde üye hâkim olarak görev yapmaktayken Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu (HSYK) Genel Kurulunun 24/8/2016 tarihli ve 2016/426 sayılı kararı ile 23/7/2016 tarihli ve 29779 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 667 sayılı Olağanüstü Hâl Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararname'nin (667 sayılı KHK)  maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca meslekten çıkarılmıştır. Başvurucu, bu karar üzerine 11/12/2010 tarihli ve 6087 sayılı Hâkimler ve Savcılar Kurulu Kanunu'nun  maddesi uyarınca yeniden inceleme talebiyle itirazda bulunmuştur. Maliye Bakanlığı Muhasebat Genel Müdürlüğünce (Maliye Bakanlığı) yapılan 2/9/2016 tarihli duyuruda, HSYK'nın 24/8/2016 tarihli kararı ile ekli listede adı bulunan hâkim ve savcıların 667 sayılı KHK gereğince meslekten çıkarılmalarına karar verildiği, bu durumda olan personelin bir kısmının eylül ayı maaşının hesaplanmaması gerekirken hesaplandığı, bir kısım personelin maaş bilgi giriş ekranında maaş işlem kodunun \"işten ayrılma\" olarak seçilmesi gerekirken seçilmeyerek yanlış kodların seçildiği belirtilmiş; gerekli düzeltme işlemlerinden sonra maaş hesaplamalarının yapılması gerektiği ifade edilmiştir. Maliye Bakanlığınca yapılan 6/9/2016 tarihli duyuruda ise HSYK kararında 6087 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca kararın tebliğ tarihinden itibaren on gün içinde HSYK nezdinde yeniden inceleme talebinde bulunabileceğine oybirliği ile karar verildiği hususu gözönünde bulundurularak kesinleşmiş HSYK kararları üzerine sistemde işlem yapılması gerektiği ifade edilmiştir. HSYK tarafından Bakanlığa yazılan 7/9/2016 tarihli yazıda özetle;i. 24/8/2016 tarihli meslekten çıkarma kararları sonrasında eylül ayı maaşlarının ödenmemesi gerektiğine ilişkin olarak Maliye Bakanlığınca 2/9/2016 tarihinde duyuru yapıldığı ancak bu kişilerin itiraz süreleri nedeniyle ihraç kararları kesinleşmediğinden tereddüt hasıl olduğu belirtilerek Cumhuriyet başsavcılıklarınca görüş talebinde bulunulduğu belirtilmiştir.ii. HSYK İkinci Dairesince 24/2/1983 tarihli ve 2802 sayılı Hâkimler ve Savcılar Kanunu'nun  maddesi ile  maddesinin birinci fıkrası gereğince üç ay süreyle tedbiren görevden uzaklaştırılmasına karar verilen hâkim ve Cumhuriyet savcıları hakkında 2802 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca işlem yapılması gerektiği ifade edilmiştir.iii. HSYK tarafından667 sayılı KHK uyarınca meslekten çıkarılmalarına karar verilen hâkim ve Cumhuriyet savcıları hakkındaki kararların 6087 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca yeniden inceleme aşamasında olduğu ve kesinleşmediği vurgulanmıştır.iv. Bu nedenle meslekten çıkarılmalarına karar verilen hâkim ve Cumhuriyet savcıları hakkında HSYK İkinci Dairesince daha evvel verilen görevden uzaklaştırma kararının bulunması hâlinde 2802 sayılı Kanun'un  maddesi gereğince işlem yapılması, görevden uzaklaştırma kararının bulunmaması durumunda ise meslekten çıkarma kararlarının kesinleşmediği de dikkate alınarak ilgililerin maaş işlemlerinin buna göre yapılması gerektiği belirtilmiştir. Bakanlık tarafından Cumhuriyet Başsavcılıklarına, Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet Başsavcılıklarına, Bölge İdare Mahkemesi Başkanlıklarına ve İdare Mahkemesi Başkanlıklarına hitaben yazılan 30/9/2016 tarihli yazıda; 667 sayılı KHK gereğince meslekten çıkarılmalarına karar verilen hâkim ve Cumhuriyet savcıları hakkında uzaklaştırma, gözaltına alma, tutuklama veya meslekten çıkarma tedbirlerinin uygulanması hâlinde HSYK'nın 7/9/2016 tarihli ve Maliye Bakanlığının 6/9/2016 tarihli duyurusuna göre maaş işlemlerinin yapılması gerektiği ifade edilmiştir. Başvurucunun yeniden inceleme talebi HSYK tarafından 29/11/2016 tarihinde reddedilmiş ve bu karar başvurucuya 6/12/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, 2802 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca görevden uzaklaştırıldığı dönem olan 2016 yılı Ekim ve Kasım aylarına ilişkin maaşlarının yarısının yasal faizi ile birlikte tarafına ödenmesi talebiyle 15/12/2016 tarihinde Bakanlık aleyhine Tekirdağ İdare Mahkemesinde dava açmıştır. Tekirdağ İdare Mahkemesi 18/12/2016 tarihinde davanın yetki yönünden reddine ve dava dosyasının yetkili İzmir İdare Mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir. Davaya devam eden İzmir  İdare Mahkemesi (Mahkeme) yetkisizlik kararı verilmiş, dosyanın gönderildiği idare mahkemelerince de yetkisizlik kararı verilmesi üzerineyetkili mahkemenin tespiti için dosyanın Danıştay Başkanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Danıştay Beşinci Dairesi (Danıştay Dairesi) 5/7/2017 tarihinde, dosyanın davanın görüm ve çözümünde yetkili olduğu belirlenen Mahkemeye gönderilmesine karar vermiştir. Mahkeme, davayı reddetmiştir. Kararın gerekçesinde özetle;i. Başvurucunun 667 sayılı KHK'nın  maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca, HSYK'nın 24/8/2016 tarihli kararıyla \"FETÖ/PDY örgütü ile iltisak ve irtibatlarının olduğu sabit görüldüğü\" gerekçesiyle meslekte kalmasının uygun olmadığına ve meslekten çıkarılmasına karar verildiği belirtilmiştir. 667 sayılı KHK’nın  maddesinde öngörülen meslekten çıkarmanın adli suç veya disiplin suçu işlenmesi karşılığında uygulanan yaptırımlardan farklı olarak terör örgütleri ile millî güvenliğe karşı faaliyette bulunduğu kabul edilen diğer yapıların kamu kurum ve kuruluşlarındaki varlığını ortadan kaldırmayı amaçlayan, geçici olmayan ve nihai sonuç doğuran olağanüstü tedbir niteliğinde olduğu ifade edilmiştir.ii. İdari işlemlerin hukuka uygunluk karinesine göre tesis edildiğinde kesinleşmesi için kanunda özel bir hükümle düzenleme yapılmadığı sürece etkilerini derhâl doğuracağına, 667 sayılı KHK uyarınca özel olarak alınacak idari tedbir niteliğindeki idari işlemlerin ise sonuç doğurması için kesinleşmesinin bekleneceğine dair bir düzenlemeye yer verilmediğine işaret edilmiştir.iii. Ayrıca 17/8/2016 tarihli ve 29804 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 670 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınması Gereken Tedbirler Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (670 sayılı KHK)  maddesinde, 667 sayılı KHK'nın  ve  maddeleri kapsamında kamu görevinden çıkarılanların uhdelerinde taşıdıkları büyükelçi, vali gibi ünvanları, yüksek mahkeme başkan ve üyeliği, müsteşar, hâkim, savcı, kaymakam ve benzeri meslek adlarını ve sıfatlarını kullanamayacaklarının, bu ünvan, sıfat ve meslek adlarına bağlı olarak sağlanan haklardan yararlanamayacaklarının açıkça düzenlendiği belirtilmiştir. Meslekten çıkarılmasına karar verilen hâkim ve savcıların haklarındaki kararın kesinleşmesine kadar geçecek süre içinde kendilerine ödenecek aylık ve ödeneklerin de sıfat ve meslek adlarına bağlı olarak sağlanan haklardan olduğu, bu hakların ilgililerine ödenmeyeceği hususunun kanun niteliğinde bir düzenleyici işlem olan kanun hükmünde kararname ile kurala bağlandığı vurgulanmıştır.iv. 18/10/2016 tarihli ve 6749 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararnamenin Değiştirilerek Kabul Edilmesine Dair Kanun ile kanunlaşan 667 sayılı KHK'nın  maddesi uyarınca verilen hâkim ve savcıların meslekten çıkarılmalarına ilişkin kararların idari nitelikte olduğu ve 2802 sayılı Kanun uyarınca verilmiş disiplin cezası niteliğinde olmadığından anılan Kanun'un  ve  maddelerinin uygulanma olanağı bulunmadığı belirtilmiştir.v. 667 sayılı KHK'nın  maddesi uyarınca meslekten çıkarılan başvurucuya, meslek ünvanına bağlı haklarının sağlanmaması konusunda idareye herhangi bir değerlendirme yapma ya da başka yönde işlem tesis etme olanağı tanınmadığına işaret edilmiştir. Karara karşı yapılan istinaf kanun yolu başvurusu, İzmir Bölge İdare Mahkemesi İkinci İdari Dava Dairesince 17/10/2018 tarihinde reddedilmiştir. Nihai karar başvurucuya 26/11/2018 tarihinde tebliğ edilmiştir. Bireysel Başvuru Sonrası Süreç Başvurucunun 667 sayılı KHK'nın  maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca FETÖ ile iltisak ve irtibatının olduğu gerekçesiyle meslekte kalmasının uygun olmadığına ve HSYK Genel Kurulunun meslekten çıkarılmasına ilişkin 24/8/2016 tarihli kararına karşı yaptığı yeniden inceleme talebinin reddine ilişkin 29/11/2016 tarihli kararın iptali ile yoksun kaldığı parasal ve özlük haklarının yasal faiziyle birlikte iadesine karar verilmesi talebiyle Danıştay Dairesinde açtığı dava 25/3/2021 tarihinde reddedilmiştir. Başvurucunun temyiz talebi Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu tarafından 30/12/2021 tarihinde reddedilmiştir. Başvurucu, bu karara karşı Anayasa Mahkemesine 2022/41544 sayılı bireysel başvuruda bulunmuş; başvuru henüz sonuçlanmamıştır. A. Ulusal Hukuk İlgili Mevzuat 2802 sayılı Kanun'un \"Amaç\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:  “ Bu Kanunun amacı;a) Adli ve idari yargı hakim ve savcılarının niteliklerini, atanmalarını, hak ve ödevlerini, aylık ve ödeneklerini, meslekte ilerlemelerini, görevlerinin ve görev yerlerinin geçici veya sürekli olarak değiştirilmesini, haklarında disiplin kovuşturması açılmasını ve disiplin cezası verilmesini, görevleriyle ilgili veya görevleri sırasında işledikleri veya kişisel suçlarından dolayı soruşturma yapılmasını ve yargılamalarına karar verilmesini, meslekten çıkarılmayı gerektiren suçluluk veya yetersizlik hallerini, meslek içi eğitimlerini ve diğer özlük işlerini,b) (…), Yargıtay ve Danıştay Başkan ve üyelerinin aylık ve ödenekleri ile diğer mali, sosyal hak ve yardımlarını,Düzenlemektir..'' 2802 sayılı Kanun'un \"Hakimlik ve savcılık görevlerinin sona ermesi\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:  “Hakim ve savcıların:a)Bu Kanun hükümlerine göre meslekten çıkarılmaları veya meslekte kalmalarının uygun olmadığına karar verilmesi,...Hallerinde görevleri sona erer.'' 2802 sayılı Kanun'un \"Meslekten çıkarma cezası\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:  “Meslekten çıkarma: Bir daha mesleğe alınmamak üzere göreve son verilmesidir....'' 2802 sayılı Kanun'un \"Görevden uzaklaştırılanların hakları\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:  “Görevden uzaklaştırılanlara aylık ve ödeneklerinin üçte ikisi; görevi ile ilgili olsun veya olmasın herhangi bir suçtan tutuklanan veya gözaltına alınanlara bu süreler içinde aylık ve ödeneklerinin yarısı verilir. Bunlar, bu Kanunda yer alan diğer sosyal hak ve yardımlardan yararlanmaya devam ederler.'' 2802 sayılı Kanun'un \"Yeniden inceleme ve itiraz \" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:  “Hakimler ve savcılar hakkında verilen disiplin cezalarına ilişkin kararın tebliğinden itibaren on gün içinde Adalet Bakanı veya ilgililer kararın bir defa daha incelenmesini isteyebilir.Bu halde Kurul, gerekli incelemeyi yaparak kararını verir.Kurulca yeniden incelenerek verilen karara karşı ilgililer tebliğ tarihinden itibaren on gün içinde itirazda bulunabilirler.İtiraz; İtirazları İnceleme Kurulunca incelenerek sonuçlandırılır.İtiraz üzerine verilen kararlar kesindir. Bu kararlar hakkında başka bir idari veya kazai mercie başvurulamaz.Hakkında meslekten çıkarma cezası istenilen hakim ve savcılar İtirazları İnceleme Kurulunda sözlü veya yazılı olarak kendisi veya vekili vasıtasıyla savunma hakkına sahiptir.'' 2802 sayılı Kanun'un \"Uygulama\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:  “ Disiplin cezaları kesinleştiği tarihte hüküm ifade eder ve Adalet Bakanlığı tarafından derhal uygulanır. (Ek fıkra: 22/12/2005 - 5435/28 md.) Ancak meslekten çıkarma cezası verilenler hakkında, cezanın kesinleşmesine kadar görevden uzaklaştırma tedbiri uygulanır. Görevden uzaklaştırılan hâkim ve savcılara bu süre içinde aylık ve ödeneklerinin yarısı ödenir. Görevden uzaklaştırma tedbiri kaldırılan hâkim ve savcılar hakkında 78 inci maddenin ikinci fıkrasındaki hükümler uygulanır.'' 6087 sayılı Kanun'un ''Yeniden inceleme, itiraz ve yargı yolu'' kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Genel Kurulun ilk defa aldığı kararlara karşı, Başkan veya ilgililer, tebliğ tarihinden itibaren on gün içinde, Genel Kuruldan yeniden inceleme talebinde bulunabilir; yeniden inceleme talebi üzerine verilen kararlar kesindir. (2) Dairelerin kararlarına karşı, Başkan veya ilgililer, tebliğ tarihinden itibaren on gün içinde, kararı veren daireden yeniden inceleme talebinde bulunabilir. (3) Dairelerin yeniden inceleme talebi üzerine verdiği kararlara karşı, Başkan veyailgililer tebliğ tarihinden itibaren on gün içinde, Genel Kurula itiraz edebilir. İtiraz üzerineverilen kararlar kesindir. (4) Disipline ilişkin kararlara karşı şikâyetçilerin de yeniden inceleme ve itiraz haklarıvardır. (5) Genel Kurulun veya dairelerin, meslekten çıkarma cezasına ilişkin kesinleşmiş kararlarına karşı yarg�� mercilerine başvurulabilir; diğer kararları yargı denetimi dışındadır. Meslekten çıkarma kararlarına karşı açılan iptal davaları ilk derece mahkemesi olarak Danıştayda görülür. Bu davalar, acele işlerden sayılır. '' 667 sayılı KHK'nın \"Yargı mensupları ile bu meslekten sayılanlara ilişkin tedbirler\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “(1) Terör örgütlerine veya Milli Güvenlik Kurulunca Devletin milli güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna karar verilen yapı, oluşum veya gruplara üyeliği, mensubiyeti veya iltisakı yahut bunlarla irtibatı olduğu değerlendirilen Anayasa Mahkemesi üyeleri hakkında Anayasa Mahkemesi Genel Kurulunun salt çoğunluğunca; Yargıtay daire başkanı ve üyeleri hakkında Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca; Danıştay daire başkanı ve üyeleri hakkında Danıştay Başkanlık Kurulunca; hâkim ve savcılar hakkında Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Genel Kurulunca ve Sayıştay meslek mensupları hakkında Sayıştay Başkanının başkanlığında, başkan yardımcıları ile Sayıştay Başkanı tarafından belirlenecek bir daire başkanı ve bir üyeden oluşan komisyonca meslekte kalmalarının uygun olmadığına ve meslekten çıkarılmalarına karar verilir. Görevlerine son verilenlerin silah ruhsatları ve hususi damgalı pasaportları iptal edilir ve bu kişiler oturdukları kamu konutlarından veya vakıf lojmanlarından onbeş gün içinde tahliye edilir.” 670 sayılı KHK'nın \"Bazı unvanların kullanımı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:  “(1)667 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 3 üncü ve 4 üncü maddeleri kapsamında kamu görevinden çıkarılanlar, uhdelerinde taşımış oldukları büyükelçi, vali gibi unvanları ve yüksek mahkeme başkan ve üyeliği, müsteşar, hâkim, savcı, kaymakam ve benzeri meslek adlarını ve sıfatlarını kullanamazlar ve bu unvan, sıfat ve meslek adlarına bağlı olarak sağlanan haklardan yararlanamazlar.'' 23/1/2017 tarihli ve 29957 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 685 sayılı Olağanüstü Hal İşlemleri İnceleme Komisyonu Kurulması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (685 sayılı KHK) \"Yargı denetimi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:''1) Komisyon kararlarına karşı Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulunca belirlenecek Ankara idare mahkemelerinde iptal davası açılabilir. (2) 22/7/2016 tarihli ve 667 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararnamenin 3 üncü maddesinin birinci fıkrası ile 18/10/2016 tarihli ve 6749 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararnamenin Değiştirilerek Kabul Edilmesine Dair Kanunun 3 üncü maddesinin birinci fıkrası kapsamında meslekte kalmalarının uygun olmadığına ve meslekten çıkarılmalarına karar verilenler, kararın kesinleşmesinden itibaren altmış gün içinde ilk derece mahkemesi olarak Danıştaya dava açabilir.'' 685 sayılı KHK'nın \"Geçiş Hükümleri\" başlıklı geçici  maddesinin (4) numaralı fıkrası şöyledir:''Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yayımlandığı tarihten önce 667 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 3 üncü maddesinin birinci fıkrası ile 6749 sayılı Kanunun 3 üncü maddesinin birinci fıkrası kapsamında meslekte kalmalarının uygun olmadığına ve meslekten çıkarılmalarına karar verilenler, bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yayımlandığı tarihten itibaren altmış gün içinde 11 inci maddenin ikinci fıkrasında yer alan hükümlere göre dava açabilir. Bu kapsamda idare mahkemelerinde derdest olan davalar Danıştaya gönderilir. Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yayımlandığı tarihten önce açılmış olup da karar verilen dosyalarda da bu fıkra hükümleri uygulanır.'' Yargı İçtihatları Danıştay Beşinci Dairesinin 4/10/2016 tarihli ve E.2016/8196, K.2016/4066 sayılı kararı ile 19/12/2016 tarihli ve E.2016/37309, K.2016/11306 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...Davacı hakkında da, söz konusu hükme dayanılarak, Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Genel Kurulu'nun 2016 tarih ve 2016/426 sayılı kararıyla, 'FETÖ/PDY örgütü ile iltisak ve irtibatlarının olduğu sabit görüldüğü' gerekçesiyle 'MESLEKTE KALMASININ UYGUN OLMADIĞINA' ve 'MESLEKTEN ÇIKARILMASINA' karar verilmiştir.Olağanüstü hâli gerekli kılan konu, 667 sayılı KHK’nın amacı ile  ve  maddelerinde düzenlenen tedbirlerin kapsamı ve mahiyeti birlikte dikkate alındığında, anılan tedbirler vasıtasıyla başta FETÖ/PDY olmak üzere terör örgütlerine veya MGK’ca devletin milli güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna karar verilen yapı, oluşum veya gruplara üyeliği, mensubiyeti veya iltisakı yahut bunlarla irtibatı olduğu değerlendirilen kişilerin kamu kurum ve kuruluşlarından çıkarılarak Anayasa ile kurulan demokrasi düzeninin korunmak istendiği anlaşılmaktadır. Buna göre KHK’nın  ve  maddelerinde öngörülen meslekten veya kamu görevinden çıkarma; adli suç veya disiplin suçu işlenmesi karşılığında uygulanan yaptırımlardan farklı olarak terör örgütleri ile milli güvenliğe karşı faaliyette bulunduğu kabul edilen diğer yapıların kamu kurum ve kuruluşlarındaki varlığını ortadan kaldırmayı amaçlayan, geçici olmayan ve nihai sonuç doğuran “olağanüstü tedbir\" niteliğindedir.Bu durumda, davacı hakkındaki, Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Genel Kurulu'nun 2016 tarih ve 2016/426 sayılı kararının disiplin suçu işlenmesi karşılığında uygulanan ve yargı denetimine tabi bir disiplin cezası olan meslekten çıkarma cezası niteliğinde olmadığı dikkate alındığında, 6087 sayılı Kanunun yukarıda yer verilen  maddesi'nde yer alan hüküm uyarınca, ilk derece mahkemesi olarak Danıştay'da görülebilecek bir uyuşmazlık bulunmadığından, çözümünde idari yargıda genel görevli yargı yeri olan idare mahkemelerinin görevli olduğu sonucuna varılmıştır....''  Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesinin 6/2/2019 tarihli ve E.2018/1078, K.2019/270 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:''...Buna göre, 667 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin üçüncü maddesinde öngörülen meslekten veya kamu görevinden çıkarmanın, adli suç veya disiplin suçu işlenmesi karşılığında uygulanan yaptırımlardan farklı olarak terör örgütleri ile milli güvenliğe karşı faaliyette bulunduğu kabul edilen diğer yapıların kamu kurum ve kuruşlarındaki varlığını ortadan kaldırmayı amaçlayan, geçici olmayan ve nihai sonuç doğuran 'olağanüstü tedbir' niteliğinde olduğu, 667 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin üçüncü maddesi uyarınca verilen hakim ve savcıların meslekten çıkarılmalarına ilişkin kararların göreve son verme mahiyetindeki idari işlemler olduğu ve ortada 2802 sayılı Hakimler ve Savcılar Kanunu'na göre verilmiş bir disiplin cezası yaptırımı olmadığı sonucuna varılmaktadır.Bu nedenle, terör örgütlerine veya Milli Güvenlik Kurulunca Devletin milli güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna karar verilen yapı, oluşum veya gruplara üyeliği, mensubiyeti veya iltisakı yahut bunlarla irtibatı olduğu değerlendirilmek suretiyle önce görevden uzaklaştırılan ardından 24/08/2016 tarihinde meslekten ihraç edilen davacının, meslekten ihraç tarihi ile ihracın kesinleşmesi arasında kalan döneme/aylara ilişkin maaş ödemesi yapılması istemine dair talebin reddine ilişkin davalı idarece tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır. ...''B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne (Sözleşme) ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesi şöyledir:\"Her gerçek ve tüzel kişinin mal ve mülk dokunulmazlığına saygı gösterilmesini isteme hakkı vardır. Bir kimse, ancak kamu yararı sebebiyle ve yasada öngörülen koşullara ve uluslararası hukukun genel ilkelerine uygun olarak mal ve mülkünden yoksun bırakılabilir.Yukarıdaki hükümler, devletlerin, mülkiyetin kamu yararına uygun olarak kullanılmasını düzenlemek veya vergilerin ya da başka katkıların veya para cezalarının ödenmesini sağlamak için gerekli gördükleri yasaları uygulama konusunda sahip oldukları hakka halel getirmez.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) içtihatlarında mülkiyet hakkının kapsamı konusunda mevzuat hükümlerinden ve derece mahkemelerinin bunlara ilişkin yorumundan bağımsız olarak özerk bir yorumu esas almaktadır (Depalle/Fransa [BD], B. No: 34044/02, 29/3/2010 § 62; Anheuser-Busch Inc./Portekiz [BD], B. No: 73049/01, 11/1/2007, § 63; Öneryıldız/Türkiye [BD], B. No: 48939/99, 30/11/2004, § 124; Broniowski/Polonya [BD], B. No: 31443/96, 22/6/2004, § 129). AİHM, Sözleşme'ye ek (1) numaralı Protokol'ün  maddesinin mülkiyeti elde etme hakkını koruma altına almadığını kabul etmektedir (Van der Mussele/Belçika [GK], B. No: 8919/80, 23/11/1983, § 48; Slivenko ve diğerleri/Letonya [BD] (k.k.), B. No: 48321/99, 23/1/2002, § 121; Fener Rum Erkek Lisesi Vakfı/Türkiye, B. No: 34478/97, 9/1/2007, § 52). AİHM, mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasının ancak müdahalenin Sözleşme'ye ek (1) numaralı Protokol'ün  maddesinin anlamı kapsamında bir mülk ile ilişkili olması durumunda ileri sürülebileceğini belirtmektedir. Buna göre alacak haklarını da içeren mevcut mülk veya mal varlığı yanında mülkiyet hakkının elde edilebileceği yönündeki en azından bir meşru beklenti de mülkiyet hakkı kapsamında değerlendirilebilir (Kopecký/Slovakya [BD], No: 44912/98, 28/9/2004, § 35; Lihtenştayn Prensi Hans-Adam II/Almanya [BD], B. No: 42527/98, 12/7/2001, § 83; meşru beklenti kavramının ilk defa geliştirildiği kararlar için bkz. Pine Valley Developments Ltd ve diğerleri/İrlanda, B. No: 12742/87, 29/11/1991, § 51; Stretch/Birleşik Krallık, B. No: 44277/98, 24/6/2003, § 35; Pressos Companía Naviera S.A. ve diğerleri/Belçika, B. No: 17849/91, 20/11/1995, § 31).  Bununla birlikte AİHM içtihatlarına göre temelsiz bir hak kazanma beklentisi veya sadece ulusal hukukta mülkiyet hakkı kapsamında savunulabilir bir iddianın varlığı meşru beklentinin kabulü için yeterli değildir (Kopecký/Slovakya, § 35; Gratzinger ve Gratzingerova/Çek Cumhuriyeti [BD] (k.k.), B. No: 39794/98, 10/7/2002, § 69). İç hukukun ne şekilde yorumlanacağına ve uygulanacağına dair bir uyuşmazlık olduğunda ve bu bağlamda başvurucu tarafından ileri sürülen iddiaların ulusal mahkemelerce kesin olarak reddedildiği durumlarda meşru bir beklentinin bulunduğu sonucuna varılamaz (Kopecký/Slovakya, §§ 50, 52; Jantner/Slovakya, B. No: 39050/97, 4/3/2003, §§ 29-33). AİHM içtihatlarında sıklıkla -her ne kadar anlaşılabilir olsa da- basit beklenti ile daha somut nitelikte olması, hukuki bir düzenlemeye ya da iç hukukta yerleşik ve istikrarlı bir yargı kararına dayanması gereken meşru beklenti arasındaki fark vurgulanmaktadır (Kopecký/Slovakya, § 52; Bozcaada Kimisis Teodoku Rum Ortodoks Kilisesi Vakfı/Türkiye (k.k), B. No: 22522/03, 9/12/2008).  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/37995",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, meslekten çıkarma kararı verilmesi ile yeniden inceleme talebinin reddedilmesine ilişkin dönem arasındaki maaşın ödenmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının, üzerinde bırakılan yargılama gideri ile vekâlet ücreti nedeniyle mahkemeye erişim hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, iş akdinin feshedilmesi üzerine 12/1/2011 tarihinde açtığı işe iade davasının makul sürede sonuçlanmadığını ve Yargıtayın yerleşik içtihadına aykırı olarak reddine karar verildiğini belirterek, eşitlik ilkesinin, adil yargılanma ve sosyal güvenlik haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, yargılamanın yenilenmesi ve maddi tazminat talebinde bulunmuştur.   Başvuru, 18/12/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 31/7/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 2/10/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 31/10/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, güvenlik müdürü olarak çalışmakta iken iş akdinin alt işveren RGS Güvenlik A.Ş. tarafından feshedilmesi üzerine 12/1/2011 tarihinde, üst işveren MS İstanbul İç ve Dış Tic. Ltd. Şti. aleyhine işe iade davası açmıştır.  Davalı şirketin husumet itirazı üzerine başvurucu, husumette yanılma nedeniyle davanın gerçek hasım olan RGS Güvenlik A.Ş.' ye yöneltilmesi talebinde bulunmuştur.  Ankara  İş Mahkemesi, husumette yanılma nedeniyle davayı gerçek hasım ve alt işveren olan RGS Güvenlik A.Ş.’ye yöneltmiş, 30/5/2012 tarih ve E.2011/37, K.2012/477 sayılı kararıyla, feshin verimsizlik ve performans düşüklüğüne dayandırıldığı, ancak bu konuda davacının savunmasının alındığına dair bir belge sunulmadığı, bu nedenle fesih için gerekli şartlara uyulmadığının anlaşıldığı gerekçesiyle, RGS Güvenlik A.Ş. yönünden davanın kabulüne, feshin geçersizliğine ve başvurucunun işe iadesine, MS İstanbul İç ve Dış Tic. Ltd. Şti. yönünden karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir. RGS Güvenlik A.Ş.’nin temyiz istemi üzerine, Yargıtay  Hukuk Dairesi 18/4/2013 tarih ve E.2012/33211, K.2013/12480 sayılı ilâmıyla; işe iade davasının işçinin hizmet edimi ile yükümlü olduğu işverene karşı açılması gerektiğini belirtmiş, davanın husumette yanılma sonucu, gerçek hasım olan alt işveren yerine asıl işverene karşı açılması durumunda, davanın alt işverene yöneltilmesi suretiyle yargılamaya devam edilmesi gerektiğini, ancak somut olayda fesih bildiriminin davacıya alt işveren RGS Güvenlik A.Ş. tarafından yapıldığı bu nedenle dürüstlük kuralları gereği husumette yanılma durumundan söz edilemeyeceğini belirterek, davanın kabulü yönündeki kararın bozularak ortadan kaldırılmasına ve davanın usul yönünden reddine hükmetmiştir. Karar başvurucuya 13/12/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, 18/12/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi ve  maddesinin (1) numaralı fıkrası, 30/1/1950 tarih ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci fıkrası ve  maddesi, 22/5/2003 tarih ve 4857 sayılı İş Kanunu’nun  maddesinin üçüncü fıkrası (Bkz. B.No: 2014/1981, 18/9/2014, §§ 17–22). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/9144",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, iş akdinin feshedilmesi üzerine 12/1/2011 tarihinde açtığı işe iade davasının makul sürede sonuçlanmadığını ve Yargıtayın yerleşik içtihadına aykırı olarak reddine karar verildiğini belirterek, eşitlik ilkesinin, adil yargılanma ve sosyal güvenlik haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, yargılamanın yenilenmesi ve maddi tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; tıbbi teşhiste gecikme sonucu çocuğun görme engelli doğmasına yol açılması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının, olay hakkında açılan tam yargı davasının uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 2/2/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvuruculardan Hüseyin Yanık, diğer başvurucu Gönül Yanık'ın oğludur. Başvurucu Gönül Yanık, ilk doğumundan olan çocuğu Gülhane Askeri Tıp Akademisinde (Hastane) mikrosefali (bebekte baş küçüklüğü) tanısı ile takip edildiği sırada ikinci çocuğu olan başvurucu Hüseyin'e gebe kalmıştır. Başvurucular Gönül ile Haydar'ın akraba olmaları (amca çocukları) ve ilk çocuklarının da genetik bir hastalıkla doğması üzerine başvurucu Gönül, Hastanenin Doğum Ana Bilim Dalı Yüksek Riskli Gebelik Polikliniğinde muayene olmuştur. Yapılan tetkikler sonucunda başvurucu Gönül'ün yakın obstetrik takibe alınması gerektiği 26/11/2001 tarihli hastane kayıtlarında yer almıştır.  3/6/2002 tarihinde normal yolla doğum gerçekleşmiş ve başvurucu Hüseyin dünyaya gelmiştir. Hastanenin kayıtlarına göre bebeğin genel durumunun iyi olduğu, anne ve bebeğin taburcu olabilecekleri değerlendirilmiştir.  Başvurucular aynı Hastaneye daha sonra yeniden muayene olmak için gitmişler, Göz Hastalıkları Ana Bilim Dalında yapılan tetkiklerde Hüseyin'in görme engelli olduğu tespit edilmiştir. Başvurucu Hüseyin'e farklı tarihlerde Hastanede tıbbi operasyonlar uygulanmış ise de görme yeteneği kazandırılamamıştır.  Başvurucular, kusurlu eylem sonucu bebeğin görme engelli doğduğunu belirterek uğradıkları maddi ve manevi zararların tazmini için Millî Savunma Bakanlığına 30/5/2003 tarihinde talepte bulunmuş fakat başvuruların talepleri zımnen reddedilmiştir. Bunun sonucunda -önce Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde, bu mahkemenin görevsizlik kararı vermesi üzerine- Ankara  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) tam yargı davası açmışlardır. Mahkeme tarafından yargılama dosyası Adli Tıp Kurumuna (ATK) gönderilerek bilirkişi raporu alınmıştır. 13/2/2008 tarihli  İhtisas Kuruluna ait bilirkişi raporunun ilgili kısmında;-Hüseyin Yanık'ın görme özrünün doğuştan olduğu, sonradan oluşmadığı,- Yenidoğanın bu durumunun ilk muayenesinde de tespit edilebileceği ancak yenidoğan bebeklerin doğduktan sonraki ilk hafta vücutlarında ve yüzlerinde ödem olduğu, bu nedenle gözlerin detaylı muayenesinin yapılamayabileceği, nitekim doğumun gerçekleştiği kurum tarafından doğumdan dokuz gün sonra göz kliniğince muayenesinin yapıldığı sırada ileri tetkik planlandığı, yenidoğana 16/6/2002 tarihinde göz operasyonu yapıldığı, tablonun teşhisinde ve ameliyatın yapılmasında gecikme olmadığı,- Gebelik takiplerinde 26/11/2001 tarihinde yaklaşık 11 haftalık iken yapılan konjenital enfeksiyonları araştırmaya yönelik tetkik sonuçlarının küçükteki tabloya neden olacağına ait tıbbi delil bulunmadığı,- Gebelik takibi süresince çocuktaki göz patolojisinin tespit edilmesinin mümkün olamayacağı, gebelik takiplerinin tıp kurallarına uygun olduğu cihetle davalı idareye atf-ı kabil kusur bulunmadığı belirtilmiştir. Başvurucular bilirkişi raporuna itiraz ettikleri dilekçelerinde, farklı uzmanların mütalaaları doğrultusunda ulaştıkları birtakım bilimsel eserlere göre gebelik sırasında tespit edilen enfeksiyon nedeniyle sezaryen doğum yapılmasının ve yine bebeğe enfeksiyonun bulaştığının yapılacak birtakım testlerle anlaşılması durumunda gebeliğin sonlandırılmasının zorunluluk arz ettiğini, doğumda bulaşan enfeksiyon nedeniyle bebeğin gözlerinde görme kaybı olduğunun dikkate alınmadığını ifade etmiş ve yeniden bilirkişi raporu alınmasını talep etmişlerdir. Mahkeme 18/11/2008 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde ATK tarafından düzenlenen rapora atıf yapılarak olayda idarenin bir kusurunun bulunmadığı belirtilmiştir. Dava ve bilirkişi raporuna itiraz dilekçelerindeki hususlar tekrarlanarak başvurucular tarafından temyiz edilen karar,Danıştay Onbeşinci Dairesinin (Daire) 31/1/2014 tarihli ilamıyla onanmıştır. Karar düzeltme talebi aynı Dairenin 30/10/2014 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Nihai karar 9/1/2015 tarihinde başvurucular vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucular 2/2/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun ,  ve  maddeleri. Anayasa Mahkemesi, yargılamaların makul sürede sonuçlandırılmadığı ya da yargı kararlarının geç veya eksik icra edildiği ya da hiç icra edilmediği iddiasıyla 31/7/2018 tarihinden önce gerçekleştirilen bireysel başvurulara ilişkin olarak Adalet Bakanlığı İnsan Hakları Tazminat Komisyonu Başkanlığına (Tazminat Komisyonu) başvuru imkânının getirilmesine ilişkin mevzuata önceki içtihadında yer vermiştir (Ferat Yüksel, B. No: 2014/13828, 12/9/2018, § 11-14).B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"Özel ve aile hayatına saygı hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"(1) Herkes özel ve aile hayatına, konutuna ve yazışmasına saygı gösterilmesi hakkına sahiptir.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), kişilerin fiziksel ve ruhsal bütünlüklerinin korunması, kendilerine uygulanan tedaviye dâhil olmaları, bu hususta rıza göstermeleri ve maruz kaldıkları sağlık risklerini değerlendirmelerine yardımcı olan bilgilere erişimlerinin Sözleşme'nin  maddesi kapsamında yer aldığını kabul etmektedir (Trocellier/Fransa (k.k.), B. No: 75725/01, 5/10/2006; İclal Karakoca ve Hüseyin Karakoca/Türkiye (k.k.), B. No: 46156/11, 21/5/2013). AİHM kararlarına göre devletler -ister kamu isterse özel sağlık kuruluşları tarafından yerine getirilsin- sağlık hizmetlerini, hastaların yaşamları ile fiziksel ve ruhsal bütünlüğünün korunmasına yönelik gerekli tedbirlerin alınabilmesini sağlayacak şekilde düzenlemek zorundadır (Vo/Fransa [BD], 53924/00, 8/7/2004, § 90; Calvelli ve Ciglio/İtalya [BD], 32967/96, 17/1/2002, § 49). AİHM'e göre taraf devletler,uygulanması planlanan tıbbi işlemin öngörülebilir sonuçları hakkında doktorların hastalara önceden bilgi vermelerini sağlayacak gerekli düzenleyici tedbirleri almak zorundadır. Bunun bir sonucu olarak hastanın önceden bilgilendirilmesi söz konusu olmadan öngörülebilir nitelikte bir riskin ortaya çıkması durumunda ilgili devlet, hastaya bilgi verilmemesinden doğrudan sorumlu tutulabilmektedir (Şerif Gecekuşu/Türkiye (k.k.), B. No: 28870/05, 25/5/2010). Tıbbi bir hatanın ve hastane hizmetlerindeki eksikliklerin sorumluluğunun Sözleşme'nin  maddesi kapsamında doğrudan devlete atfedilmesi için yeterli olup olmadığı hususunda AİHM, farklı tıbbi bilirkişi raporlarında ve hatta iç yargı organlarının kararlarında her türlü tıbbi hata ve ihmalin ihtimal dışı bırakıldığı bir davada (Yardımcı/Türkiye, B. No: 25266/05, 5/1/2010, § 59) her halükârda bu sonuçları sorgulamanın veya sahip olduğu tıbbi bilgilerden hareketle bilirkişilerin vardığı sonuçların doğruluğu hakkında tahminlere dayalı olarak fikir yürütmenin görevleri arasında olmadığına işaret etmiştir (Tysiąc/Polonya, B. No: 5410/03, 20/3/2007, § 119, Yardımcı/Türkiye, § 59). ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/1937",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tıbbi teşhiste gecikme sonucu çocuğun görme engelli doğmasına yol açılması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının, olay hakkında açılan tam yargı davasının uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hâkime hakaret suçlamasıyla yapılan yargılamada delillerin keyfî değerlendirilmesi ve bilirkişi raporuna rağmen mahkûmiyete karar verilmesinin adil yargılanma hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 12/3/2014 tarihinde (kapatılan) Denizli  Sulh Ceza Mahkemesi vasıtas��yla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölümün Birinci Komisyonunca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu hakkında, Denizli Cumhuriyet Başsavcılığının 14/6/2013 tarihli iddianamesi ile hakaret suçundan kamu davası açılmıştır.(Kapatılan) Denizli  Sulh Ceza Mahkemesi 15/11/2013 tarihli kararı ile başvurucunun hakaret suçundan 11 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar vermiştir. Kararın gerekçesi şöyledir:\"...Denizli Cumhuriyet Başsavcılığının iddianamesi, sanığın savunması, katılanın beyanı, nüfus ve adli sicil kaydı, bilirkişi raporu ve tüm dosya içeriğine göre;sanık Ahmet Bulaç aleyhine Denizli  İcra Hukuk Mahkemesinde dava açıldığı ve davanın sanık aleyhine sonuçlandığı, bunun üzerine sanığın farklı internet sitelerinde kendisi aleyhine dava açanlar hakkında beyanlarda bulunduğu, bu yayınların incelenmesinde,Denizli  İcra Hukuk Mahkemesi hakimi olarak görev yapan B.'ye karşı \"Hakim tüm bu olan bitene seyirci kaldı, hakimin göz yummasıyla magazinleştirilerek dosyanın şişirildiği\", \"Hakimin bir senede ancak taraf teşkil yapabildi\", \"deliller hiçe sayılarak hatta ve hatta Hakimin göz yummasıyla deliller karartılarak davayı kaybettik\", \"Hakim ibraz ettiğim hiç bir belgeyi inceleme gereği duymadı ve karar verdi\", \"huzurluysa işini böyle yapmaya devam edip, böyle kararlar vermeye devam etsin\", \"Devletin resmi evrakları dosyada ama onları görmeyen hakim facebook arkadaşlarımı hemen görmüş\", \"taraflı karar verdiğine işaret ediyor\".\"Hakim çok önceden karar vermişti\" gibi sözler olduğu, haber sitelerindeki yazılanların hakim B.'ye karşı küçük düşürücü, hakimlik mesleğini, onur şeref ve saygınlığını rencide edici sözler olduğu anlaşıldığından sanığın kamu görevlisi olan hakim B.'ye karşı görevinden dolayı hakaret ettiği mahkememizce sabit görülmekle sanığın TCK'nun 125/a-son, 125/4,  maddeleri gereğince cezalandırılmasına, sanık hakkında kurulan hükmün CMK'nun 231/5 ve devamı fıkraları gereğince açıklanmasının geri bırakılmasına karar vermek gerekmiş...\"Başvurucunun karara itirazı üzerine Denizli  Asliye Ceza Mahkemesi, 27/1/2014 tarihli ve 2014/68 Değişik İş sayılı kararı ile itirazın reddine karar vermiştir.Nihai karar 10/2/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 12/3/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. B. İlgili Hukuk26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"(1) Bir kimseye onur, şeref ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil veya olgu isnat eden ... veya sövmek suretiyle bir kimsenin onur, şeref ve saygınlığına saldıran kişi, üç aydan iki yıla kadar hapis veya adlî para cezası ile cezalandırılır. Mağdurun gıyabında hakaretin cezalandırılabilmesi için fiilin en az üç kişiyle ihtilât ederek işlenmesi gerekir. ...(3) Hakaret suçunun; a) Kamu görevlisine karşı görevinden dolayı,...İşlenmesi hâlinde, cezanın alt sınırı bir yıldan az olamaz.  (4) (Değişik fıkra: 29/06/2005-5377 S.K./mad) Hakaretin alenen işlenmesi halinde ceza altıda biri oranında artırılır.\"",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/3686",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hâkime hakaret suçlamasıyla yapılan yargılamada delillerin keyfî değerlendirilmesi ve bilirkişi raporuna rağmen mahkûmiyete karar verilmesinin adil yargılanma hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işveren ile arasındaki güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesiyle başvurucunun iş sözleşmesinin feshedilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 10/5/2018 tarihinde yapılmıştır. Komisyon başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir:A. Olağanüstü Hâl İlanı ve Bu Süreçte Uygulanan Tedbirler Türkiye 15 Temmuz 2016 gecesi silahlı bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış ve darbe teşebbüsünün bastırılmasının akabinde Bakanlar Kurulu tarafından ülke genelinde 21/7/2016 tarihinden itibaren doksan gün süreyle olağanüstü hâl (OHAL) ilan edilmesine karar verilmiştir. Üç aylık sürelerle uzatılan OHAL süreci 18/7/2018 tarihinde sona ermiştir. Darbe teşebbüsüne ilişkin süreç, OHAL ilanı, OHAL döneminin gerektirdiği tedbirlere ilişkin detaylı açıklamalar Anayasa Mahkemesinin Aydın Yavuz ve diğerleri ([GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-20, 47-66) kararında yer almaktadır. OHAL sürecinde kamu görevinden çıkarma tedbirlerinin uygulanmasına karar verilmiş ve bu konuda genel ve soyut normlar ihdas edilerek alınan tedbirlerin yanı sıra kişiler hakkında doğrudan etki doğurucu nitelikte işlemler de tesis edilmiştir. Örneğin 23/7/2016 tarihli ve 29779 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 667 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararname'nin (667 sayılı OHAL KHK'sı)  maddesinde yargı mensupları dışındaki tüm kamu personelinden (işçiler dâhil) terör örgütlerine veya devletin millî güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna Millî Güvenlik Kurulunca (MGK) karar verilen yapı, oluşum veya gruplara üyeliği, mensubiyeti veya iltisakı yahut bunlarla irtibatı olduğu değerlendirilenlerin meslekten veya kamu görevinden çıkarılmalarına karar verileceği düzenlenmiştir (Aydın Yavuz ve diğerleri, §§ 56-61). Türkiye Cumhuriyeti 21/7/2016 tarihinde Avrupa Konseyi Genel Sekreterliğine, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne (AİHS/Sözleşme); Birleşmiş Milletler Genel Sekreterliğine ise Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme'ye (MSHUS) ilişkin derogasyon (askıya alma/yükümlülük azaltma) beyanında bulunmuştur. OHAL'in uzatılmasına ilişkin kararlar da Avrupa Konseyi Genel Sekreterliğine ve Birleşmiş Milletler Genel Sekreterliğine bildirilmiştir (Aydın Yavuz ve diğerleri, § 50).B. Somut Başvuruya İlişkin Olay ve Olgular Başvurucu, 1997 yılında Rize Belediyesi (Belediye) bünyesinde hizmet alım sözleşmesi kapsamında çalışmaya başlamıştır. Farklı pozisyonlarda görevlendirilen başvurucu son olarak Rize Belediyeler İnşaat ve İhtiyaç Mad. San. ve Ticaret Ltd. Şti.ne (Şirket/ İşveren) bağlı olarak Belediyenin asfalt şantiyesinde bekçi pozisyonunda görev yapmıştır. Şirket tarafından alınan 20/4/2017 tarihli karar ile başvurucunun iş sözleşmesi Fethullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanmasına (PDY) finansal destek sağladığı gerekçesiyle feshedilmiştir. İşveren, Mali Suçları Araştırma Kurulunun (MASAK) gönderdiği bilgilerden hareketle başvurucunun örgüte finansal destek sağladığının tespit edildiğini belirterek 2/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu’nun  maddesinin ikinci fıkrası uyarınca sözleşmesinin feshedildiğini başvurucuya bildirmiştir. Başvurucu, FETÖ/PDY ile bağlantısı olduğuna yönelik hakkında başlatılan herhangi bir adli ya da idari soruşturma bulunmadığını, Bank Asya (Banka) hesabındaki paranın cüzi bir miktar olduğunu, örgüte finansal destek sağladığına ilişkin bir mahkeme kararı bulunmadığını, kaldı ki adı geçen Bankanın o yıllarda yasaklı bir banka olmadığını belirterek işe iade istemiyle dava açmıştır. Bununla birlikte yargılama safahatında başvurucu Y.A. ve A.Ç.nin tanık sıfatıyla dinlenilmesini talep etmiştir. İşveren vekili cevap dilekçesinde; MASAK tarafından gönderilen yazıda başvurucunun FETÖ/PDY'ye finansal destek sağladığı hususunun tespit edildiğini, başvurucunun iş sözleşmesinin geçerli sebebe dayanılarak feshedildiğini belirtmiştir. Bununla birlikte yargılama safahatında B. ve Ö.Ö.nün tanık sıfatıyla dinlenilmesi işveren vekilince talep edilmiştir. Rize İş Mahkemesince (Mahkeme) 28/11/2017 tarihinde gerçekleştirilen duruşmada dinlenilen tanıklardan Y.A., başvurucuyla aynı birimde çalıştıklarını, başvurucunun hiçbir zaman örgüt propagandası yaptığına şahit olmadığını; A.Ç. ise başvurucunun altın alım satımı yaptığını bildiğini ve Bankaya para yatırılması hususunda herhangi bir yönlendirmesi olmadığını beyan etmiştir. Öte yandan 28/11/2017 tarihli duruşmada davalı işveren tanığı olan B. şirket müdürü olarak görev yaptığını, başvurucunun FETÖ'ye sempatisi olup olmadığına yönelik görgüye dayalı bilgisi olmadığını beyan etmiştir. Yine işveren tanığı olan Ö.Ö. başvurucunun kendilerine Bank Asya'ya para yatırmaları yönünde herhangi bir söylemi olmadığını, FETÖ'ye sempatisi olduğuna yönelik de bilgisinin bulunmadığını ifade etmiştir. Mahkeme 30/11/2017 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Kararda, dinlenilen tanıkların beyanlarına yer verilmiş ve 4857 sayılı Kanun uyarınca işçinin sadakat borcuna aykırılık oluşturan, güven sarsıcı söz ve davranışlarının işverene haklı fesih hakkı verdiği fakat bu hususların önemli ve somut delillerle desteklenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kararın gerekçesinde; Bankanın geçmişte FETÖ/PDY ile irtibatının sabit olduğu, bir dönem Bankaya destek olmak üzere herkesin mali gücü oranında para yatırması hususunda medya aracılığı ile beyanlarda bulunulduğu, bu nedenle 2013 yılının son ayı ile Bankanın TMSF'ye devredildiği 29/5/2015 tarihi arasındaki hesap hareketlerinin incelenmesi ve delil olarak değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Netice itibarıyla başvurucunun 24/1/2014 tarihinde Bankaya 000 TL para yatırdığı, bu paranın 4/2/2015 tarihine kadar banka hesaplarında kaldığı ve bu tarihte çekildiği vurgulanarak başvurucunun FETÖ/PDY ile bağlantısı olabileceği yönünde davalı şirkette şüphe oluşmasının olağan olduğu ve Şirketten başvurucu ile çalışmaya devam etmesinin beklenemeyeceği ifade edilmiştir. Başvurucu bu karara karşı istinaf başvurusunda bulunmuştur. İstinaf dilekçesinde başvurucu, dava dilekçesindeki beyanlarını tekrarlamakla birlikte lehine tanık ifadeleri bulunmasına rağmen bu durumun Mahkemece dikkate alınmadığını, Mahkemenin İşverenin güvenini sarsıcı davranışın ne olduğunu tam olarak açıklayamadığını ileri sürmüştür. Ayrıca başvurucu birçok bankada altın alım satımı yoluyla gelir elde ettiğini ifade etmiş ve buna ilişkin bilgi ve belgeleri sunmuştur. Samsun Bölge Adliye Mahkemesi (Bölge Adliye Mahkemesi)  Hukuk Dairesi 28/2/2018 tarihinde istinaf başvurusunun reddine kesin olarak karar vermiştir. Kararda başvurucunun 2014 yılının Ocak ayında Bankaya 000 TL para yatırdığı ve TMSF tarafından 3/2/2015 tarihinde saat 00 itibarıyla Bankanın çoğunluk hissesi olan %63 oranındaki bölüme el konulduktan hemen sonra, 4/2/2015 tarihinde söz konusu meblağı çektiği tespitinde bulunulmuş; davalı şirketin şüphesinin fesih anında mevcut, belirli, objektif vakıa ve emarelere dayandığının anlaşıldığı vurgulanmıştır. Nihai karar 16/4/2018 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Öte yandan UYAP kayıtları üzerinden yapılan inceleme sonucunda başvurucu hakkında sonuçlanmış veya devam eden adli soruşturma veya kovuşturmanın bulunmadığı görülmüştür. Ayrıca başvurucu bireysel başvuru dosyasına beş farklı bankada bulunan altın, gümüş ve döviz hesaplarına ilişkin hesap hareketlerini içeren evrakları sunmuştur. Bu belgelerden başvurucunun 2011-2017 yılları arasında altın, gümüş veya döviz alım satımı yaptığı anlaşılmaktadır.  İlgili hukuk için bkz. Ayla Demir İşat ([GK], B. No: 2018/24245, 8/10/2020, §§ 43-84). ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/15192",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işveren ile arasındaki güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesiyle başvurucunun iş sözleşmesinin feshedilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, gebe olan başvurucunun ceza infaz kurumunda tutulması ve sağlık hizmetlerine erişiminin engellenmesi nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 13/8/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvurucu bireysel başvuru harç ve masraflarını karşılama imkânının bulunmadığını belirterek adli yardım talebinde bulunmuştur.  Başvurucu, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün (İçtüzük)  maddesi uyarınca tedbir kararı verilmesini talep etmiştir. Anayasa Mahkemesinin 17/8/2018 tarihli kararıyla başvurucunun tahliyeye yönelik tedbir talebinin reddi, sağlık durumuna uygun koşulların sağlanarak sağlık hizmetlerine derhâl erişmesi yönünde tedbir kararı verilmiştir. Komisyonca tedbir talebinin ve kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formunda ifade edildiği şekliyle ve ilgili kamu makamlarından alınan bilgilere göre olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, başvuru tarihinde 32 yaşında ve Bakırköy Dr. Sadi Konuk Araştırma Hastanesi Gebe Polikliniğinden (Hastane) alınan rapora göre 32 hafta 2 günlük gebedir.  Başvurucu, silahlı terör örgütüne üye olma suçunu işlediği iddiasıyla İstanbul Sulh Ceza Hâkimliğinin 13/3/2018 tarihli kararıyla tutuklanmış ve Bakırköy Kadın Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna (Ceza İnfaz Kurumu) yerleştirilmiştir. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından düzenlenen 4/7/2018 tarihli iddianamede başvurucunun da aralarında bulunduğu birçok şüpheli hakkında 27/12/2017 tarihinde arama, elkoyma ve gözaltı tedbiri uygulanacak şekilde operasyon düzenlendiği, operasyon sırasında evde olmaması nedeniyle başvurucunun yakalanamadığı ve bu durumdan haberdar olup kaçtığı, 4/3/2018 tarihinde Edirne'nin Keşan ilçesinden yasa dışı yollarla yurt dışına çıkarken yakalandığı belirtmiştir.  Başvurucu 13/8/2018 tarihinde gebe olmasına rağmen tutuklandığını ve sağlık hizmetlerine erişemediğini belirterek bireysel başvuruda bulunmuş, hak ihlallerini giderecek şekilde tedbir kararı verilmesini talep etmiştir.  Ceza İnfaz Kurumu tarafından 17/8/2018 tarihinde gönderilen yazıda başvurucunun tutulduğu Ceza İnfaz Kurumu bünyesindeki Bakırköy  No.lu Aile Sağlığı Merkezinin kurum hekimi ve sağlık memurlarının hafta içi 00-00 saatleri arasında hizmet verdiği, Ceza İnfaz Kurumunun Ambulans Servisi Başhekimliği İl Avrupa Komuta Kontrol Merkezine (ACİL) bir dakikalık mesafede olduğu ve hızlı acil hizmetinden faydalanıldığı, hastaneye yedi dakikalık mesafede, Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesine ise bir kilometre mesafede olduğu, Kurumun ambulans hizmeti olduğu ve tam teşekküllü hastanelere yakın bir lokasyonda bulunduğu ifade edilmiştir. Öte yandan anılan yazıda başvurucunun en son 17/8/2018 tarihinde hastaneye sevk edildiği ve 32 hafta 2 günlük hamilelik süresi ile uyumlu, tekiz canlı gebeliğinin mevcut olduğu yönünde doktor raporunun olduğu belirtilmiştir. Ayrıca Ceza İnfaz Kurumunun koğuşlarının iki katlı ve oda sistemli (aşağı katta altı, yukarı katta altı olmak üzere toplam on iki oda) olduğu, odaların ölçülerinin ise 5,4x2,5 metre olduğu, odalarda iki veya üç kişinin kalabileceği, her koğuşta lavabo ve tuvaletin yer aldığı, 16/8/2018 tarihinde alınan oda bilgileri raporuna göre koğuşta 29 kişinin bulunduğu ve başvurucunun odada 2 kişi kaldığı belirtilmiştir.  Başvurucu 28/9/2018 tarihinde tahliye edilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 10/4/2019 tarihli kararıyla başvurucunun terör örgütüne üye olma suçundan 6 yıl 3 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir. Kararın istinaf incelemesi devam etmektedir. A. Ulusal Hukuk İlgili ulusal hukuk için bkz. Abdullah Baybaşin, B. No: 2014/5161, 20/9/2017, §§ 28-32; Kamil Erdoğan, B. No: 2017/4023, 19/4/2018, §§ 19-B. Uluslararası Hukuk Uluslararası Mevzuat İlgili uluslararası hukuk için bkz. Abdullah Baybaşin,§  Uluslararası İçtihat İlgili uluslararası içtihat için bkz. Abdullah Baybaşin, §§ 33- ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/24061",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gebe olan başvurucunun ceza infaz kurumunda tutulması ve sağlık hizmetlerine erişiminin engellenmesi nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; bir genelge ile kabahat ihdas edilmesi nedeniyle suçta ve cezada kanunilik ilkesinin, söz konusu genelgeye göre verilen idari para cezasına karşı yapılan itirazın reddedilmesi nedeniyle de adil yargılanma hakkı kapsamındaki hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. İçişleri Bakanlığının 2/6/2020 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanan 8680 sayılı Konaklama Tesislerinde Uygulanacak Standartlar ve Tedbirler Konulu Genelgesi'ne(8680 sayılı Genelge) 1/7/2020 tarihli ve 10507 sayılı Genelge ile eklenen \"Güvenli Turizm Sertifikası\" başlıklı düzenlemeye göreCOVID-19 salgını kapsamında olağanüstü pandemi şartlarında sağlıklı ve güvenli bir turizmi mümkün kılmak ve alınan tedbirlerin üst seviyede güvenirliğini sağlamak için söz konusu sertifikanın alınmasının zorunlu olduğu düzenlenmiş, faaliyet gösteren konaklama tesislerine bu sertifikayı alabilmeleri için 15/7/2020 tarihine kadar süre verilmiştir. Başvurucu Şirketin söz konusu Genelge ile getirilen düzenlemeye ilişkin olarak, yapılan denetim sırasında güvenli turizm sertifikasını almadığı inceleme ve araştırma raporu düzenlenmek suretiyle tespit edilmiş; başvurucu hakkında 12/3/1982 tarihli ve 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrasının (d) bendi gereğince 419 TL idari para cezası düzenlenmiştir. Başvurucu, söz konusu idari para cezasına itirazda bulunmuş; söz konusu itiraz Aydın  Sulh Ceza Hâkimliğince reddedilmiştir. Anılan kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...İçişleri Bakanlığı'nın 02/06/2020 tarih ve 8680 Sayılı konaklama Tesislerinde uygulanacak standartlar ve tedbirler konulu genelgesinin denetim bölümünden önce gelmek üzere 01/07/2020 tarih ve 10507 sayılı genelge ile eklenen Güvenli Turizm Sertifikası bölümünde Covid19 saygını kapsamında olağanüstü pandemi koşullarında sağlıklı ve güvenli bir turizmi mümkün kılmak ve alınan tedbirlerin üst seviyede güvenirliğini sağlamak için bu sertifikanın alınmasının zorunlu olduğu, faaliyet gösteren konaklama tesislerinin bu sertifikayı alabilmeleri için 15/07/2020 tarihine kadar süre verildiği, ancak itiraz eden şirkete yapılan denetimlerde Güvenli Turizm Sertifikasını almadığının inceleme ve araştırma raporu düzenlenerek tespit edildiği, tespitin tutanak altına alındığı, tutanakların aksi sabit oluncaya kadar geçerli olduğu, itiraz edenin tutanağın aksini delillerle ispatlamadığından itiraz edenin savunması hakimliğimizce uygun görülmemesi karşısında itiraz edenin atılı kabahat eylemini işlediğine dair dosyada bulunan tutanak ve belgelerle sabit olduğundan hukuka uygun olan idari yaptırım kararına karşı yapılan itirazın reddine karar verilmiştir.\"  Başvurucu, ret kararına itiraz etmiştir. Aydın  Sulh Ceza Hâkimliği başvurucunun itirazını kesin olarak reddetmiştir. Başvurucu, anılan kararı 8/12/2020 tarihinde tebliğ ile öğrendikten sonra 22/12/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Ceza)-Kişi hürriyeti ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/3598",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir genelge ile kabahat ihdas edilmesi nedeniyle suçta ve cezada kanunilik ilkesinin, söz konusu genelgeye göre verilen idari para cezasına karşı yapılan itirazın reddedilmesi nedeniyle de adil yargılanma hakkı kapsamındaki hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutukluluk sırasında bir din görevlisiyle görüşme isteğinin kabul edilmemesi nedeniyle din özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 25/4/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmamıştır.   A. Başvurucunun Şikâyetine İlişkin Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, anayasal düzeni ortadan kaldırmaya teşebbüs etme ve Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanmasına (FETÖ/PDY) üye olma suçlarından 17/7/2016 tarihinde tutuklanmıştır. Başvurucu, başvuru tarihinde Osmaniye 1 No.lu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (İnfaz Kurumu) anılan suçlardan tutuklu olarak bulunmaktadır. Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünün (Genel Müdürlük) 28/7/2016 tarihliyazısı ile ceza infaz kurumlarında FETÖ/PDY ile ilgili suçlardan tutuklu olarak bulunanların ikinci bir talimata kadar bir din adamıyla görüşmeden yararlanma imkânlarının durdurulması uygun görülmüştür.  Genel Müdürlüğün söz konusu yazısı uyarınca İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulu (Kurul) tarafından 9/8/2016 tarihinde, kurum güvenliği, asayişi ve işleyişi dikkate alınarak diğer terör örgütü üyeleriyle haberleşmelerinin engellenmesi amacıyla FETÖ/PDY üyeliğinden tutuklu bulunanların ikinci bir talimata kadar bir din adamıyla görüşmeden yararlanma imkânlarının durdurulmasına karar verilmiştir. Başvurucu, tutuklu olarak bulunduğu süre içinde İslam dininin Hanefi mezhebine mensup bir din adamıyla görüşmek, iletişim kurmak ya da onlarca ziyaret edilmek istediğini Kurum idaresine ilettiğini belirtmiştir. Başvurucu; söz konusu taleplerinin 9/8/2016 tarihli Kurul kararı gerekçe gösterilerek sözlü olarak reddedildiğini, taleplerinin reddine dair yazılı karar isteğinin de idarece kabul edilmediğini ifade etmiştir. Başvurucu söz konusu talebinin sözlü olarak reddedilmesi üzerine 13/3/2017 tarihinde Osmaniye İnfaz Hâkimliğine (Hâkimlik) şikâyette bulunmuştur. Başvurucu şikâyet dilekçesinde, Anayasa'nın  maddesi uyarınca dinini daha iyi öğrenebilmek için öncelikle Hanefi mezhebine mensup bir din adamıyla görüşmek istediğini belirtmiştir. Hâkimlik 14/3/2017 tarihinde şikâyeti reddetmiştir. Hâkimlik, FETÖ/PDY ilgili suçlardan tutuklu bulunanların sayıca fazla olduğunu, mevzuat gereği bir, üç ve yedi kişilik odalara yerleştirildiklerini, bu kapsamda Kurumda güvenlik ve asayişin sağlanması amacıyla gerek aynı suç grubuna mensup hükümlü ve tutuklular gerekse diğer hükümlü ve tutuklularla yan yana getirilmemesi adına ikinci bir talimata kadar başvurucunun din adamı ile görüştürülme talebinin reddine karar verildiğini belirtmiştir.  Başvurucu, Hâkimliğin ret kararına itiraz etmiştir. Osmaniye  Ağır Ceza Mahkemesi 4/4/2017 tarihinde itirazı reddetmiştir. Mahkeme şikâyet konusu uygulamanın Kurumun güvenlik, asayiş ve işleyişi dikkate alınarak FETÖ/PDY silahlı terör örgütü üyelerinin birbirleriyle haberleşmelerinin engellenmesi amacıyla gerçekleştirildiğini belirtmiştir. Başvurucu 25/4/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. Başvuru Tarihinden Sonra Geli��en Olaylar Genel Müdürlüğün 7/6/2018 tarihli yazısıyla, ceza infaz kurumlarında FETÖ/PDY ile ilişkili tutuklu ve hükümlülerin din adamıyla görüşmesi faaliyetlerine ilgili mevzuat kapsamında devam edilmesi gerektiği bildirilmiştir. Bu doğrultuda söz konusu yazıda, hükümlü ve tutukluların suç ve cezaları ile örgütsel konumlarının ceza infaz kurumu idareleri tarafından dikkatli bir şekilde değerlendirilmesi vegerek duyulması hâlinde ilgili faaliyete -örgütsel iletişime meydan vermeyecek şekilde- personel nezaretinde veya kamera bulunan bölümlerde gerçekleştirilmesi suretiyle devam edilmesi gerektiği belirtilmiştir.  Kurul 25/6/2018 tarihinde, ilgili mevzuat uyarınca İnfaz Kurumunda bulunan her oda için ayrı ayrı belirlenen gün ve saatlerde, iki infaz koruma memuru eşliğinde yapılmak suretiyle tüm hükümlü ve tutukluların Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından görevlendirilen din adamıyla görüşmeleri uygulamasına devam edilmesine karar vermiştir. Anılan kararda iki infaz koruma memuru eşliğinde yapılması gereken bu uygulamanın, kurumda terör örgütü üyeliği suçundan sayıca fazla tutuklu bulunduğu ve bunların birbirleriyle haberleşmelerinin engellenmesi, ayrıca kurumda yangın çıkarma, rehin alma, isyan çıkarma ya da kurumdan firar etme gibi olası girişimlerin önüne geçilmesi amaçlarıyla gerçekleştirildiği belirtilmiştir.  Bu kapsamda başvurucunun İnfaz Kurumunda bulunduğu odada İl Müftülüğü tarafından görevlendirilen din adamı ile 5/7/2018 tarihinde saat 30 ile 30 arasında görüşme gerçekleştirdiği tutanak altına alınmıştır. Olağanüstü Hâl Durumuna İlişkin Olaylar Türkiye 15 Temmuz 2016 gecesi silahlı darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış ve Bakanlar Kurulu tarafından ülke genelinde 21/7/2016 tarihinden itibaren doksan gün süreyle olağanüstü hâl ilan edilmesine karar verilmiştir. Olağanüstü hâl, 19/7/2018 tarihinde son bulmuştur (darbe teşebbüsüne ilişkin süreç, olağanüstü hâlilanı ve olağanüstü hâl döneminin gerektirdiği tedbirlere ilişkin detaylı açıklamalar için bkz. Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-20, 47-66). Başvurucunun talepte bulunduğu tarihe kadar olağanüstü hâl kapsamında, FETÖ/PDY ile ilişkili oldukları gerekçesiyle Diyanet İşleri Başkanlığından 997 kamu görevlisi ihraç edilmiştir. Anılan tarihten İnfaz Kurumunda din adamıyla görüşmelerin tekrar başladığı 25/6/2018 tarihine kadar ise aynı gerekçeyle Diyanet İşleri Başkanlığının 093 personeli daha olağanüstü hâl kapsamında ihraç edilmiştir.  Ayrıca başvurucunun talepte bulunduğu tarihe kadar ve sonraki süreçte olağanüstü hâl kapsamında tutukluların ve hükümlülerin güvenliğini, muhafazasını ve eğitimlerini sağlamakla görevli toplam 972 ceza infaz kurumu personeli, FETÖ/PDY ile ilgileri nedeniyle kamu görevinden ihraç edilmiştir.  Başvurucunun din adamıyla görüşme talebinin reddedilmesi üzerine Hâkimliğe şikâyette bulunduğu tarihte, İnfaz Kurumunun 328 olan toplam hükümlü ve tutuklu sayısının 656'sı FETÖ/PDY kapsamında tutukludur.  A. Ulusal Hukuk 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfaz Hakkında Kanun'un \"Din ve vicdan hürriyeti\" kenar başlıklı  maddesi şu şekildedir: “(1) Hükümlü, ceza infaz kurumunda, mensup bulunduğu dinin ibadetlerini, düzeni bozmayacak ve çalışmayı engellemeyecek biçimde serbestçe yerine getirebilir ve ibadette kullanılan eşyayı, dinî yaşamı bakımından zorunlu olan kitap ve eserleri temin ve bulunduğu yerlerde muhafaza edebilir.(2) Hükümlünün, mensup bulunduğu dinin görevlilerince ziyaret edilmesine ve onlarla iletişim kurmasına, kurum güvenliğini tehlikeye düşürmemek koşuluyla izin verilir. ” 17/6/2005 tarihli ve 25848 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Hükümlü ve Tutukluların Ziyaret Edilmeleri Hakkında Yönetmelik'in \"Din adamları tarafından ziyaret\" kenar başlıklı  maddesi şu şekildedir:\"Türkiye Cumhuriyetinin yetkili makamları tarafından faaliyetleri kabul edilmiş dinlerin resmî temsilcileri veya din adamları, kendi dinlerine mensup hükümlü ve tutuklularla istekleri halinde ve ceza infaz kurumunun güvenliğini tehlikeye düşürmemek kaydıyla, Cumhuriyet başsavcılığının izniyle görüşebilir.\" Bakanlık ile Diyanet İşleri Başkanlığı arasında 10/2/2011 tarihinde imzalanan Tutuklu ve Hükümlülerin Dinî ve Ahlaki Gelişimlerini Sağlamaya Yönelik Protokol (Dinî Eğitim Protokolü) uyarınca ceza infaz kurumlarında, din adamlarıyla görüşmeler de dâhil olmak üzere İslam dinine mensup tutuklu ve hükümlülerin din hizmetleri ve ahlaki gelişim faaliyetleri Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından görevlendirilen uzmanlarca gerçekleştirilmektedir. B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) Poltoratskiy/Ukrayna (B. No: 38812/97, 29/4/2003) ve Kuznetsov/Ukrayna (B. No: 39042/97, 29/4/2003) kararlarında, ceza infaz kurumunda mahkûm olarak bulunan başvurucuların dinî inançları gereği bir rahiple görüşme isteklerinin kabul edilmemesi şikâyetini Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinde öngörülen düşünce, vicdan ve din özgürlüğü kapsamında incelemiştir (Poltoratskiy/Ukrayna, § 164; Kuznetsov/Ukrayna, § 144 ).  AİHM anılan kararlarda, başvuru tarihinde yürürlükte bulunan mevzuata göre ölüm cezasına mahkûm edilmiş hükümlülerin bir rahiple görüştürülüp görüştürülemeyeceklerine dair hiçbir hüküm öngörülmediğini belirtmiş; bu nedenle başvuru konusu müdahalelerin kanunilik koşulunu karşılamadığına, başvurucuların düşünce, vicdan ve din özgürlüklerinin ihlal edildiğine karar vermiştir. Başvuru tarihinden yaklaşık iki yıl sonra ilgili mevzuat değiştirilerek, ölüm cezasına mahkûm edilen hükümlülerin ibadet etmelerine, dini kaynakları okumalarına ve bir rahiple görüşmelerine imkân tanınmış olmasına rağmen AİHM başvuru tarihlerinde ve ilgili mevzuat değişene kadar yaklaşık iki yıl boyunca başvurucuların rahiple görüşme taleplerinin reddedilmesi şeklindeki müdahaleler yönünden kanunilik şartının gerçekleşmemiş olmasını ihlal için yeterli görmüştür (Poltoratskiy/Ukrayna, §§ 169-171; Kuznetsov/Ukrayna, §§ 149-151 ). AİHM, Mozer/Moldova Cumhuriyeti ve Rusya ([BD], B. No: 11138/10, 23/2/2016) kararında da çalıştığı şirketi dolandırma suçundan tutuklu olarak ceza infaz kurumunda bulunan başvurucunun dinî inancı kapsamında rahiple görüşme isteğinin iki kez reddedilmesinin, izin verildiğinde ise yanlarında zorunlu olarak bir kurum personeli bulundurulmasının düşünce, vicdan ve din özgürlüğünü ihlal ettiği sonucuna ulaşmıştır (M, § 199). AİHM söz konusu kararda, başvurucunun rahiple görüştürülmemesi şeklindeki müdahalenin kanunilik şartını karşılayıp karşılamadığının somut olay koşullarında açıkça belirlenemediğini ifade etmiştir. Buna rağmen AİHM somut olayda, rahiple görüştürülmeme ve görüştürüldüğünde yanlarında zorunlu olarak kurum görevlisi bulundurma şeklindeki müdahalelerin meşru bir amaca yöneldiği ve amaçla orantılı olup olmadığı konusunda yetkili otoriteler tarafından hiçbir sebep gösterilmediğini ve değerlendirme yapılmadığını belirtmiştir (Mozer/Moldova Cumhuriyeti ve Rusya, §§ 197-199). ",
+        "Haklar":"Din ve vicdan özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/21904",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutukluluk sırasında bir din görevlisiyle görüşme isteğinin kabul edilmemesi nedeniyle din özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Gezi Parkı eylemleri olarak bilinen olaylar sırasında gaz fişeği kapsülünün isabet etmesi sonucu yaralanma ve buna ilişkin ceza soruşturmasının etkili yürütülmemesi nedeniyle eziyet yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 11/5/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: 1981 doğumlu olan ve gazeteci olduğunu belirten başvurucu, İstanbul'da yaşamaktadır. Başvurucu 31/5/2013 tarihinde Gezi Parkı eylemlerinin gerçekleştiği Taksim sokaklarından birinde bulunduğu sırada polis müdahalesine maruz kalmıştır. Başvurucunun anlatımına göre eylemin olduğu sokaktan geçerken olayları izlediği esnada arkasından yaklaşan kolluk memurları kendisine hakaret etmiş, ensesinden tutarak yere yatırmış ve tekmelemiştir.  Kolluk güçlerinin iddia edilen bu fiziksel müdahalesinin ardından başvurucu, atılan göz yaşartıcı gaz fişeğinin kapsulüyle başından yaralanmıştır. Çevrede bulunan kişiler tarafından Taksim Eğitim ve Araştırma Hastanesine (Hastane) götürülen başvurucuya ilk müdahale burada yapılmıştır. Başvurucu, kafasının sol temporal bölgesinde çökme kırığı olduğu gözlemlenerek aynı gün ameliyata alınmış ve bir süre hastanede yatılı tedavi gördükten sonra taburcu edilmiştir. Başvurucunun yaklaşık iki ay iş göremeyeceği yönünde raporu bulunmaktadır. Adli Tıp Kurumu (ATK) İstanbul Adli Tıp Şube Müdürlüğünden alınan 13/1/2014 tarihli sağlık raporuna göre çökme kırığı şeklinde meydana gelen yaralanma başvurucunun hayat fonksiyonlarını ağır derecede etkileyecek düzeydedir. Başvurucu; gösterilerde görev alan ve kendisini yaralayan polis memurları, polis memurlarına talimat veren amirler, Vali, İçişleri Bakanı ve Başbakan hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığında (Savcılık) şikâyetçi olmuştur. Başvurucunun kolluk amirleri, Vali, İçişleri Bakanı ve Başbakan hakkında yaptığı şikâyet nedeniyle açılan soruşturma, görevli polis memurları hakkında yapılan şikâyet nedeniyle açılan soruşturmadan ayrı olarak yürütülmüştür. Anılan soruşturma süreci tamamlandıktan sonra başvurucunun bu soruşturmaya ilişkin şikâyetleri, başvurucu tarafından daha önce bireysel başvuruya konu edilerek 2015/11702 numaralı başvuru dosyasında 8/1/2020 tarihinde incelenmiş ve açıkça dayanaktan yoksun olduğu değerlendirilerek kabul edilemez bulunmuştur.  Başvuruya konu olaylarda görevli polis memurları hakkında yapılan şikâyet, Savcılık tarafından 15/1/2016 tarihinde ikiye ayrılmıştır. Hakaret ve darbedilmeye (bedensel kuvvet kullanımına) ilişkin şikâyet, gaz fişeğiyle vurulma şikâyetinden ayrılarak ikinci bir soruşturma dosyası oluşturulmuştur. Savcılıkça yapılan ikinci soruşturma sonucunda eylemlerde görevli üç polis memuru hakkında yaralama ve zor kullanma yetkisine ilişkin sınırın aşıldığı isnadıyla İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesinde ceza davası açılmıştır. Bu davada yargılama devam etmektedir. Başvurucunun gaz fişeği ile yaralanması şikâyeti ile sınırlı olarak yürütülen başvuruya konu soruşturmada Savcılık, sorumluların kimliklerinin tespiti amacıyla olay günü görev alan ve gaz fişeği (savunma tüfeği) kullanan görevlilerin listesini İstanbul Emniyet Müdürlüğünün çeşitli şubelerine bağlı birimler ile Polis Teftiş Kurulu İstanbul Bölge Başkanlığından temin etmiştir. Birimlerce olay günü ve mevkiinde savunma tüfeği kullanmak üzere görevlendiren çok sayıda polis memuru tespit edilmiş, bu memurların kimlik bilgileri Savcılığa gönderilmiştir.  Savcılık, listede ismi bulunan polis memurları A.T ve S.T.nin savunmalarını almıştır.A.T. ve S.T. olay günü başvurucunun yaralandığı bölgede görevli olmadıklarını ifade etmişlerdir.  Soruşturma dosyasında bulunan iki kamera görüntüsü bilirkişi aracılığıyla incelenmiş, görüntüler fotoğraf şekline dönüştürülmüş ve görüntülerdeki ses kayıtlarının çözümleri yapılmıştır. 24/2/2015 tarihli rapora göre görüntülerin birincisinde başvurucunun arkasından yaklaşan iki kişi başvurucuyu yere yatırmış ve şahıslardan biri kelepçesini eline aldığı anda kamera açısı değişmiştir. İkinci görüntüde ise kalabalık bir grubun \"Doktor\" diye bağırarak başvurucuyu taşıdığı, başvurucunun sol kulağının kanadığı ve elinde eldiven olan bir kişinin başvurucunun kulağını bastırmak suretiyle tuttuğu tespit edilmiştir. Ses kaydı çözümünde ise bir kişinin başvurucudan kendisinde bulunan gazı vermesini istediği ve sinkaflı küfür ettiği anlaşılmaktadır. Savcılık 19/2/2016 tarihinde şüpheli iki polis memuru hakkında kovuşturma yapılmasına yer olmadığına, olayla ilgili görüntü kaydı, tanık beyanı ve şüpheli tespitine yeterli delil ve emareye ulaşılamadığı gerekçesiyle de soruşturmanın daimî aramaya alınmasına karar vermiştir. Kovuşturmaya yer olmadığına ilişkin kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\" ...kolluk görevlilerinin toplumsal olaya müdahale sırasında kullandıkları gaz fişeği kapsülünün müştekinin başına isabet etmesi sonucu müştekinin İstanbul Adli Tıp Şube Müdürlüğü raporunda belirtildiği üzere basit tıbbi müdahale ile giderilemez, vücutta kemik kırığı oluşacak ve kırığın da yaşam fonksiyonlarını ağır (4) derecede etkileyecek nitelikte yaralandığı anlaşılmış ise de, ... Yapılan soruşturmada, müştekinin gaz fişeği ile yaralanması ile ilgili olarak kamera görüntü kaydı tespit edilemediği, şüpheli tespitine ilişkin tanık ve başka delil de bulunmadığı anlaşıldığından, şüphelilerin aksi sabit olmayan savunmaları veçhile atılı suçu işledikleri hususunda haklarında kamu davası açılmasına yeterli ve elverişli delilde bulunmadığı tespit edildiğinden suç ve şüpheliler ile ilgili olarak Kamu adına kovuşturmaya yer olmadığına ...\" Kovuşturma yapılmamasına ilişkin karara başvurucu tarafından yapılan itiraz,7/4/2016 tarihinde İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğince reddedilmiştir. Başvurucuya itirazının reddedildiği 12/4/2016 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu 11/5/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Savcılık, başvurucunun bireysel başvuru yapmasından yaklaşık iki yıl sonra 24/4/2018 tarihinde, ifadeleri talimat yoluyla alınan şüpheli polis memurları E.B., H.P., K.S., Y.E.G., Y.A., F.K. ve G. hakkında toplu olarak, başvurucuyu yaraladıklarına dair yeterli delil elde edilemediği gerekçesiyle kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar vermiştir. Bahse konu polis memurlarından bir kısmı olay yerinde olmadığını, bir kısmı olay yerinde olduğunu ancak savunma tüfeği kullanmadığını, bir kısmı ise olay yerinde savunma tüfeği kullandığını, buna karşın başvurucuyu yaralamadığını ifade etmiştir. A. Ulusal Hukuk İlgili ulusal hukuk için bkz. Hüseyin Caruş, B. No: 2013/7812, 6/102015, §§ 28-30; Özlem Kır,B. No: 2014/5097, 28/9/2016, §§ 22-B. Uluslararası Hukuk Uluslararası Mevzuat İlgili uluslararası hukuk için bkz. Özlem Kır, §§ 31- Uluslararası İçtihat Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM) Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesi ile ilgili içtihatlarında kötü muamele yasağının demokratik toplumların en temel değeri olduğu vurgulanmıştır. Terörizmle ya da organize suçla mücadele gibi en zor şartlarda dahi Sözleşme'nin güvenlik güçlerini mağdurların davranışlarından bağımsız olarak işkence, insanlık dışı ya da onur kırıcı ceza veya işlemlerden men ettiği hatırlatılan AİHM kararlarında Sözleşme'nin  maddesinde ifade edilen toplum hayatını tehdit eden kamusal tehlike hâlinde dahi kötü muamele yasağının hiçbir istisnasına yer verilmediği belirtilmiştir (Selmouni/Fransa [BD], B. No: 25803/94, 28/7/1999, § 95; Labita/İtalya [BD], B. No: 26772/95, 6/4/2000, § 119).  Öte yandan bir muamele veya cezanın kötü muamele olduğunu söyleyebilmek için eylemin minimum ağırlık eşiğini aşması beklenir (Raninen/Finlandiya, B. No: 20972/92, 16/12/1997, § 55; Erdoğan Yağız/Türkiye, B. No: 27473/02, 6/3/2007 §§ 35-37; Gafgen/Almanya [BD], B. No: 22978/05, 1/6/2010, §§ 88-90; Costello-Roberts/Birleşik Krallık, B. No: 13134/87, 25/3/1993 § 30). Değerlendirmeye alınacak bu unsurlara muamelenin amacı ve kastı ile ardındaki saik de eklenebilir (Aksoy/Türkiye, B. No: 21987/93, 18/12/1996, § 64; Eğmez/Kıbrıs, B. No: 30873/96, 21/12/2000, § 78; Krastanov/Bulgaristan, B. No: 50222/99, 30/9/2004, § 53). Ayrıca kötü muamelenin, heyecanın ve duyguların yükseldiği bağlamda meydana gelip gelmediğinin tespiti de (Eğmez/Kıbrıs, § 53; Selmouni/Fransa, § 104) dikkate alınması gereken diğer faktörlerdendir. AİHM'e göre gaz fişeğinin çan şeklinde (hafif yukarıya doğru) atılması, -çarpması hâlinde kişilerin yaralanmasını veya ölümüne sebebiyet vermesini engellediği ölçüde- uygun bir atış tarzı olarak kabul edilebilecektir (Abdullah Yaşa ve diğerleri/Türkiye, B. No: 44827/08, 16/7/2013, § 48).  AİHM, Sözleşme'nin  maddesinin tartışılabilir ve makul şüphe uyandıran kötü muamele iddialarının etkin biçimde soruşturma yükümlülüğü getirdiğine dikkat çekmektedir (Labita/İtalya, § 131; Tepe/Türkiye, B. No: 31247/96, 21/12/2004, § 48). AİHM’in içtihadında tanımlanan etkinlik için minimum standartlar; soruşturmanın bağımsız, tarafsız, kamu denetimine açık olmasını, yetkili makamların titizlikle ve süratli biçimde çalışmasını gerektirmektedir (Mammadov/Azerbaycan, B. No: 34445/04, 11/1/2007, § 73; Çelik ve İmret/Türkiye, B. No: 44093/98, 26/10/2004, § 55). AİHM, işkence veya kötü muameleyle suçlanılan durumlarda etkili başvurunun amaçları çerçevesinde cezai işlemlerin ve hüküm verme sürecinin zamanaşımına uğramamasının ve genel affın veya affın mümkün kılınmamasının büyük önem taşıdığına işaret etmiştir. Ayrıca AİHM, soruşturması veya davası süren görevlinin görevinin askıya alınmasının ve hüküm alması durumunda meslekten men edilmesinin önemine dikkat çekmiştir (Abdülsamet Yaman/Türkiye, B. No: 32446/96, 2/11/2004, § 55; Eski/Türkiye, B. No: 8354/04, 5/6/2012, § 34; benzer yöndeki Birleşmiş Milletler İşkenceyi Önleme Komitesinin nihai ve tavsiye kararları için bkz. Türkiye, 27/5/2003, CAT/C/CR/30/5) ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/9422",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Gezi Parkı eylemleri olarak bilinen olaylar sırasında gaz fişeği kapsülünün isabet etmesi sonucu yaralanma ve buna ilişkin ceza soruşturmasının etkili yürütülmemesi nedeniyle eziyet yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/53017",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 17/4/2008 tarihinde İzmir Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesinde açtığı patent ve markaya tecavüzün önlenmesi ile tazminat davasında ve aleyhine açılan karşı davada makul sürede yargılama yapılmadığını, Anayasanın  maddesinin beşinci fıkrasına aykırı olarak uluslararası anlaşma hükümlerinin dikkate alınmadığını, eksik inceleme ve araştırmaya dayalı ve yerleşik Yargıtay içtihatlarına aykırı olarak davanın reddine, karşı davanın kabulü ile patentin hükümsüzlüğüne karar verildiğini, Mahkeme ve Yargıtay kararlarının gerekçesiz olduğunu belirterek, adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, patent koruma süresinin yirmi yıl olduğunun tespit edilmesini, yargılamanın yenilenmesine karar verilmesini ve tazminata hükmedilmesini talep etmiştir.  Başvuru, 1/2/2013 tarihinde İstanbul 4 Nolu Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir.  Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca 18/9/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 16/10/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 12/12/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 17/4/2008 tarihinde İzmir Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesinde açtığı patent ve markaya tecavüzün önlenmesi ile tazminat davasında, davalı şirketin, İzmir Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesinin 2008/19 Değişik İş sayılı dosyasında belirlenen, marka ve patentine tecavüz teşkil eden ürünleri Türkiye'ye ithal ettiğini, gümrük antreposunda bilirkişi incelemesi yaptırılarak bu durumun tespit edildiğini belirterek, Mahkemeye sunduğu deliller doğrultusunda patenti ile buna dayalı olarak sahip olduğu markalarına yönelik tecavüzün ve haksız rekabetin durdurulmasını, önlenmesini, tecavüz teşkil eden ürünlerin imhasını, uğradığı maddi ve manevi zararın giderilmesini, marka ve patentinin itibar zararı nedeniyle tazminata hükmedilmesini talep etmiştir. Başvurucu aleyhine açılan karşı davada ise, başvurucunun iddialarının haksız ve yersiz olduğu ileri sürülmüş, başvurucunun patentinin hükümsüzlüğüne ve davanın reddine karar verilmesi istenmiştir. Yapılan yargılama sonunda İzmir Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi, 9/12/2009 tarih ve E.2008/45, K.2009/141 sayılı kararı ile, patente tecavüz davasının çözümlenebilmesi için öncelikle patentin hükümsüzlüğü konusunda açılan karşı davanın ele alınması gerektiğini belirterek bu kapsamda yaptığı değerlendirmede, davaya konu patente ilişkin Türk Patent Enstitüsünden gönderilen onaylı patent belgesinde geçerlilik süresinin 22/11/1990 tarihinden başlayarak on beş yıl olduğunun ve patentin yürürlükten kalkmış olan 23 Mart 1879 tarihli İhtira Beratı Kanunu’na göre verildiğinin ifade edildiğini, ayrıca yine Türk Patent Enstitüsünden gönderilen bir başka yazıda Türkiye’nin taraf olduğu Dünya Ticaret Örgütünün “Ticaretle Bağlantılı Fikri Mülkiyet Hakları Anlaşması (TRİPS)” hükümlerine göre de patentlerin koruma süresinin yirmi yıla çıkarılmasından dolayı ilgili patentin koruma süresinin 22/11/1990 tarihinden itibaren yirmi yıl olduğunun açıklandığını; ancak bu açıklamanın aksine, anılan anlaşmada öngörülen koruma süresinin buluşlara ilişkin olduğunu ve dava konusu patentin İhtira Beratı Kanunu’na göre değerlendirilerek düzenlendiğini, bu Kanun’un patentin verilmesi için buluş adımı kriterini aramadığını, bununla ayrıca söz konusu patentin, uluslararası anlaşmanın uygulanabilmesi amacıyla çıkarılan 24/6/1995 tarih ve 551 sayılı Patent Haklarının Korunması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin (KHK) yürürlüğe girmesinden önceki dönemde düzenlendiğini, kaldı ki bu KHK’da da süresi dolan ihtira beratlarıyla ilgili bir uzatmanın öngörülmediğini; sonuç olarak İhtira Beratı Kanunu’na göre buluş kriteri aranmadan verilen bir belgenin süresi dolduktan sonra patentler için buluş adımı kriteri arayan uluslararası sözleşme hükümlerine dayanılarak koruma süresinin uzatılamayacağını, dolayısıyla ihtira beratının patent tescil koşullarını taşımadığını, taşıdığı kabul edilse bile koruma süresinin de dolmuş olduğunu, ayrıca davalının, davacı adına tescilli markaları kullanma şeklinin markasal bir kullanım olmadığını, davalının, davacıya ait markaya tecavüz olgusunun gerçekleşmediğini belirterek, patente ve markaya tecavüz davasının ve tazminat isteminin reddine, ihtira beratının hükümsüzlüğüne dair açılan karşı davanın kabulüne ve ihtira beratının (patentin) hükümsüzlüğüne, sicilden terkin edilmesine karar vermiştir.  Yapılan temyiz incelemesi sonunda Yargıtay  Hukuk Dairesi, 17/4/2012 tarih ve E.2010/6528, K.2012/6193 sayılı ilâmı ile “dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, Mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, davalı-karşı davacının, davacı-karşı davalıya ait markaları izinsiz şekilde kullandığının kanıtlanmamasına, ithal ettiği emtialarla ilgili olarak düzenlenen faturadaki açıklamanın ürünü tanımlamak için kullanılmış olmasına, bu kullanımın 556 sayılı KHK’nın  maddesi kapsamında yer almasına göre, davacı-karşı davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine ve hükmün onanmasına” karar vermiştir. Karar düzeltme talebi üzerine aynı Daire tarafından, 30/11/2012 tarih ve E.2012/11555, K.2012/19563 sayılı ilâm ile “dosyadaki yazılara, Mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı-karşı davalı vekilinin HUMK’un  maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddine” karar verilmiştir. Bu karar, başvurucuya 3/1/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, 1/2/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk Anayasanın “Milletlerarası andlaşmaları uygun bulma” kenar başlıklı  maddesinin beşinci fıkrası şöyledir: “…  Usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası andlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma hükümleri esas alınır. …” 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun \"Usul ekonomisi ilkesi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.\" 551 sayılı KHK’nın “Amaç ve Kapsam” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin amacı, buluş yapma faaliyetini özendirmek, buluşların sanayiye uygulanması ile teknik, ekonomik ve sosyal ilerlemenin gerçekleştirilmesini sağlamak için buluşlara patent veya faydalı model belgesi vererek korumaktır. Bu Kanun Hükmünde Kararname, sınai hakkın tesisine uygun buluşlara patent veya faydalı model belgesi verilerek bunların korunması ile ilgili esasları, kuralları ve şartları kapsar.”  551 sayılı KHK’nın “Milletlerarası Anlaşmaların Öncelikle Uygulanması” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Türkiye Cumhuriyeti kanunlarına göre yürürlüğe konulmuş milletlerarası anlaşma hükümlerinin bu Kanun Hükmünde Kararname hükümlerinden daha elverişli olması halinde 2nci maddede belirtilen kişiler, elverişli hükümlerin uygulanmasını talep etme hakkına sahiptir.” 26/1/1995 tarihli ve 4067 sayılı Kanun ile onaylanması uygun bulunan ve 3/2/1995 tarihli ve 95/6525 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile onaylanan TRİPS’in “Patent Verilebilir Konular” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “Paragraf 2 ve 3 hükümlerine tabi olarak, patentler, yeni olmaları, yaratıcı bir adım, bir buluş basamağı içermeleri ve sanayide uygulanabilmeleri koşuluyla, teknolojinin her alanında, ürünlerle veya usullerle ilgili her türlü buluş için verilebilecektir.^1) 65 inci Maddenin 4 üncü paragrafına, 70 inci Maddenin 8 inci paragrafına ve bu Maddenin 3 üncü paragrafına tabi olarak, buluş yeri, teknoloji alanı ve ürünlerin ithal veya yerli üretim olup olmadığı konusunda herhangi bir ayrım yapılmadan patent verilebilecek ve patent haklarından yararlanabilecektir.” TRİPS’in “Koruma Süresi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Koruma süresi başvuru tarihinden itibaren hesaplanan yirmi yıllık bir süreye tabidir.” 24/6/1995 tarih ve 556 sayılı Markaların Korunması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin “Marka tescilinden doğan hakların kapsamında istisna” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Dürüstce ve ticari veya sanayi konularıyla ilgili olarak kullanılmaları koşuluyla üçüncü kişilerin, ad ve adresini, mal veya hizmetlerle ilgili cins, kalite, miktar, kullanım amacı, değer, coğrafi kaynak, üretim veya sunuluş zamanı veya diğer niteliklere ilişkin açıklamaları kullanmaları marka sahibi tarafından engellenemez.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/1211",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 17/4/2008 tarihinde İzmir Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesinde açtığı patent ve markaya tecavüzün önlenmesi ile tazminat davasında ve aleyhine açılan karşı davada makul sürede yargılama yapılmadığını, Anayasanın 90. maddesinin beşinci fıkrasına aykırı olarak uluslararası anlaşma hükümlerinin dikkate alınmadığını, eksik inceleme ve araştırmaya dayalı ve yerleşik Yargıtay içtihatlarına aykırı olarak davanın reddine, karşı davanın kabulü ile patentin hükümsüzlüğüne karar verildiğini, Mahkeme ve Yargıtay kararlarının gerekçesiz olduğunu belirterek, adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, patent koruma süresinin yirmi yıl olduğunun tespit edilmesini, yargılamanın yenilenmesine karar verilmesini ve tazminata hükmedilmesini talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, adli yardım talebinin reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 26/3/2021 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun 13/7/2020 tarihinde 109,05 TL başvuru ve peşin harç yatırarak açtığı, iş kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat davası Silivri  Asliye Hukuk Mahkemesinde (iş mahkemesi sıfatıyla) görülmeye başlanmıştır. Başvurucu 20/1/2021 tarihinde verdiği dilekçeyle çalışamadığını beyan ederek ikamet ettiği yerin muhtarlığı tarafından düzenlenen fakirlik belgesini ibraz edip adli yardım talebinde bulunmuştur. Başvurucu, talep dilekçesinin ekine Silivri Kaymakamlığı bünyesindeki Silivri Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı Başkanlığından verilen, bu Vakıftan yardım aldığını gösteren belgeyi de eklemiştir. Ayrıca taşınmaza ilişkin bina beyannamesi de adli yardım talep dilekçesi ekinde sunulmuştur. Başvurucunun adli yardım talebi 4/3/2021 tarihli ek karar ile \"davacının sosyal ekonomik durum araştırması ve UYAP sistemi üzerinden sorgulanan TAKBİS kaydı incelenmekle, davacı adına İstanbul İli Silivri İlçesi Büyükçavuşlu Mahallesi Köy içi Mevki 3212 Parsel numaralı taşınmaz bulunduğu\" gerekçesiyle reddedilmiştir. Başvurucu 5/3/2021 tarihinde bu karara itiraz etmiştir. İtiraz dilekçesinde adli yardımdan faydalanma şartlarını taşıdığını belirten başvurucu, ortalamanın altında bir geçim düzeyine sahip olduğunu ifade etmiştir. Bu çerçevede yalnızca 1/2 hisseli bir taşınmazının bulunduğuna dikkati çekmiştir. Başvurucuya göre bunun dışında üzerine kayıtlı taşınır veya taşınmaz herhangi bir mal varlığı veya üçüncü kişilerden bir alacağı bulunmamaktadır. Silivri  Asliye Hukuk Mahkemesi 8/3/2021 tarihinde itirazı reddetmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... davacının Silivri  Asliye Hukuk Mahkemesi'nce yapılan ekonomik ve sosyal durum araştırması, UYAP sistemi üzerinden yapılan SGK, TAKBİS ve araç sorgulamaları neticesinde üzerine kayıtlı taşınır ve taşınmaz mal varlığı olduğu ve dava sebebi ile yapılması muhtemel masrafları karşılayabilecek kadar maddi gücü bulunduğu anlaşılmakla Silivri  Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2020/198 Esas sayılı dosyasında 04/03/2021 tarihli adli yardım talebinin reddine dair verilen karar yerinde görülerek davacı vekilinin adli yardım talebinin reddine ilişkin verilen karara itirazının reddine dair aşağıdaki şekilde karar verilmiştir.\" Başvurucu, adli yardım talebi reddedildiği için 300 TL gider avansını ödemiştir. Silivri İş Mahkemesinin kurulmasıyla dosya, Silivri İş Mahkemesine (Mahkeme) aktarılmıştır. Başvuruya konu dava 27/4/2023 tarihinde yapılan son duruşmaya göre 14/9/2023 tarihine ertelenmiş olup derdesttir. Adli yardım talebinin reddi sonrasında yapılan itiraz üzerine verilen karar 16/3/2021 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 26/3/2021 tarihinde ve süresinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:''Kendisi ve ailesinin geçimini önemli ölçüde zor duruma düşürmeksizin, gereken yargılama veya takip giderlerini kısmen veya tamamen ödeme gücünden yoksun olan kimseler, iddia ve savunmalarında, geçici hukuki korunma taleplerinde ve icra takibinde, taleplerinin açıkça dayanaktan yoksun olmaması kaydıyla adli yardımdan yararlanabilirler.'' 6100 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir: \"Adli yardım, asıl talep veya işin karara bağlanacağı mahkemeden; icra ve iflas takiplerinde ise takibin yapılacağı yerdeki icra mahkemesinden istenir.Talepte bulunan kişi, iddiasının özeti ile birlikte, iddiasını dayandıracağı delilleri ve yargılama giderlerini karşılayabilecek durumda olmadığını gösteren mali durumuna ilişkin belgeleri mahkemeye sunmak zorundadır.\" 6100 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"Mahkeme, adli yardım talebi hakkında duruşma yapmaksızın karar verebilir. Ancak, talep hâlinde inceleme duruşmalı olarak yapılır. Adli yardım taleplerinin reddine ilişkin mahkeme kararlarında sunulan bilgi ve belgelerin kabul edilmeme sebebi açıkça belirtilir.Adli yardım talebinin reddine ilişkin kararlara karşı, tebliğinden itibaren bir hafta içinde kararı veren mahkemeye dilekçe vermek suretiyle itiraz edilebilir. Kararına itiraz edilen mahkeme, itirazı incelemesi için dosyayı o yerde adli yardım talebi yapılan hukuk mahkemesinin birden fazla dairesinin bulunması hâlinde, numara olarak kendisini izleyen daireye, son numaralı daire için birinci daireye, o yerde adli yardım talebi yapılan hukuk mahkemesinin tek dairesi bulunması hâlinde ise aynı işlere bakmakla görevli en yakın mahkemeye gönderir. İtiraz incelemesi neticesinde verilen karar kesindir. Adli yardım talebi reddedilirse, ödeme gücünde sonradan gerçekleşen ciddi bir azalmaya dayanılarak tekrar talepte bulunulabilir.\" 6100 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Adli yardım kararından dolayı ertelenen tüm yargılama giderleri ile Devletçe ödenen avanslar dava veya takip sonunda haksız çıkan kişiden tahsil olunur. Adli yardımdan yararlanan kişinin haksız çıkması hâlinde, uygun görülürse yargılama giderlerinin en çok bir yıl içinde aylık eşit taksitler hâlinde ödenmesine karar verilebilir.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/14356",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, adli yardım talebinin reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ilave tediye alacağının tahsili amacıyla açılan davanın Yargıtay daireleri arasında süregelen görüş ayrılığı dolayısıyla reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 7/2/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Erzin Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfında (Vakıf) hizmet akdine dayalı olarak çalışmıştır. Başvurucu, kamu personeli olduğunu ileri sürerek 4/7/1956 tarihli ve 6772 sayılı Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması Hakkında Kanun uyarınca her bir yıllık çalışma süresi içinde ödenmesi gereken iki aylık tutarındaki ilave tediye alacağının ödenmesi amacıyla Vakıf aleyhine dava açmıştır.  Erzin  Asliye Hukuk Mahkemesi, iş mahkemesi sıfatıyla yapmış olduğu yargılama sonunda 3/10/2017 tarihli kararla başvurucunun davasının reddine karar vermiştir. Gerekçeli kararda; davacının davalı Vakfa bağlı olarak 1/9/1992 ile 2/3/2015 tarihleri arasında çalıştığı, Yargıtay  Hukuk Dairesinin emsal kararına göre Vakfın 6772 sayılı Kanun gereğince kamu kurumu niteliğinde olmadığı belirtilmiştir. Başvurucu istinaf yoluna başvurmuştur. Adana Bölge Adliye Mahkemesi (BAM)  Hukuk Dairesi 28/12/2017 tarihli kararıyla başvurucunun istinaf talebini kesin olarak reddederek mahkeme kararını onamıştır. Nihai karar başvurucuya 10/1/2018 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 7/2/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Yasemin Bodur, B. No: 2017/29896, 25/12/2018, §§ 14-  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/4928",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ilave tediye alacağının tahsili amacıyla açılan davanın Yargıtay daireleri arasında süregelen görüş ayrılığı dolayısıyla reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; işçilik alacağının ödenmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının, bu amaçla açılan davanın dava şartı yokluğundan reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 5/4/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1959 doğumlu olup İzmir'de ikamet etmektedir. 7/10/1987 tarihinde Ödemiş Belediyesinde (Belediye) işçi olarak çalışmaya başlayan başvurucu 13/4/2010 tarihinde emekli olup işten ayrılmıştır. Başvurucunun çalıştığı dönemde başlayan 1/3/2009-28/2/2012 tarihleri arasındaki toplu iş sözleşmesi süreci sendikaların yetki sorunu nedeniyle ancak başvurucunun işten ayrılmasından sonra -4/6/2012 tarihinde- tamamlanabilmiştir. Toplu iş sözleşmesi başvurucunun üyesi bulunduğu sendikayla akdedilmiştir. Üç yıllığına imzalanan toplu iş sözleşmesinde taban ücretin birinci yılda brüt 56 TL, ikinci yılda ise brüt 65 TL olması öngörülmüş; başvurucunun pozisyonunda çalışan işçiler için günlük 0,15 TL kıdem zammı, her iki yıl için ayrı ayrı olmak üzere 160 TL sorumluluk zammı yapılması düzenlenmiştir. Belediye, toplu iş sözleşmesinden kaynaklanan fark için 16/11/2013 tarihinde başvurucuya 046,06 TL ödeme yapmıştır. İş müfettişi tarafından düzenlenen ancak tarihi dosyadan anlaşılamayan raporda, başvurucunun da aralarında bulunduğu 137 işçinin toplu iş sözleşmesinden kaynaklanan alacağının eksik ödendiği tespiti yapılmıştır. İş müfettişi raporunda, başvurucuya ödenmesi gereken tutar 585,68 TL olarak saptanmıştır. Başvurucu, toplu iş sözleşmesinden kaynaklanan ücret ve ikramiye alacaklarından eksik kalan 539,68 TL'nin ödenmesi istemiyle 5/3/2014 tarihinde Ödemiş  Asliye Hukuk (İş) Mahkemesinde (Asliye Hukuk Mahkemesi) Belediye aleyhine dava açmıştır. Dava dilekçesinde, eksik ödeme yapıldığının iş müfettişi raporuyla saptandığı ve önceden ödenen tutar düşüldükten sonra kalan kısmın ödenmesi gerektiği belirtilmiştir. Dava dilekçesinin dava değeri bölümünde \"Davanın belirsiz alacak davası kabulü ile ve bilirkişi incelemesi sonucunda fazlaya çıkacak miktarlar yönünden talep ve dava hakkımız saklı kalmak kaydıyla; Toplu iş sözleşmesinden kaynaklanan ücret ve ikramiye farkları nedeniyle 539,68 TL\" açıklaması yer almıştır. Dava dilekçesinin sonuç bölümünde de benzer ifadeler bulunmaktadır. Asliye Hukuk Mahkemesi bilirkişi incelemesi yaptırmıştır. İki kişilik bilirkişi heyeti tarafından hazırlanan 21/4/2015 tarihli raporda başvurucunun toplu iş sözleşmesinden kaynaklanan alacağı, brüt 745,23 TL olarak hesaplanmıştır. İki kişilik başka bir bilirkişi heyeti tarafından düzenlenen 10/9/2015 tarihli raporda ise başvurucunun alacağı 379,37 TL olarak belirlenmiştir. Asliye Hukuk Mahkemesi üçüncü kez bilirkişi incelemesi yaptırmış, bir akademisyen tarafından düzenlenen 18/12/2015 tarihli bilirkişi raporunda başvurucunun alması gereken fark 265,35 TL olarak tespit edilmiştir. Başvurucu 13/10/2015 tarihinde davasını ıslah ederek tazminat talebini 745,23 TL'ye yükseltmiştir. Asliye Hukuk Mahkemesi 19/1/2016 tarihinde davayı kısmen kabul etmiş, üçüncü bilirkişi raporundaki tutar olan 265,35 TL'den idarece daha önce ödenen 463,23 TL düşüldükten sonra kalan 827,97 TL'nin faiziyle birlikte başvurucuya ödenmesine karar vermiştir. Belediye bu karara karşı temyiz yoluna başvurmuştur. Temyiz dilekçesinde bilirkişi raporunun hatalı olduğu ve ıslah dilekçesinin zamanaşımı süresinden sonra verildiği ileri sürülmüştür. Yargıtay  Hukuk Dairesi (Daire) 12/2/2018 tarihinde temyiz istemini kabul etmiş ve Asliye Hukuk Mahkemesi kararını bozmuştur. Kararın gerekçesinde özetle şunlar belirtilmiştir:i. 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun  maddesinde düzenlenen belirsiz alacak davası miktar veya değeri tam tespit edilemeyen bir alacakla ilgili olarak hak arama durumundaki kişinin hukuk sisteminde karşılaştığı güçlüklerin bertaraf edilmesi amacıyla ihdas edilmiştir. Davanın belirsiz alacak davası türünde açılabilmesi için uyuşmazlığa konu alacağın miktar veya değerinin tam ve kesin olarak davacı tarafça belirlenememesi gerekir. Alacağın belirli veya belirlenebilir nitelikte olması durumunda belirsiz alacak davası açılamaz. ii. 6100 sayılı Kanun'un  maddesinin (2) numaralı fıkrasında, karşı tarafın verdiği bilgi veya tahkikat sonucu alacağın miktarı ya da değerinin tam ve kesin olarak belirlenebilmesinin mümkün olduğu anda davacının iddianın genişletilmesi yasağına tabi olmaksızın davanın başında belirttiği talebini artırabileceği hüküm altına alınmıştır. Belirsiz alacak davasının açılabilmesi için alacağın miktar veya değerinin davacının elindeki belgelerle belirlenebilir olmaması ve alacağın miktarının belirlenmesinin ancak karşı tarafın elinde bulunan bilgi ve belgelerin sunulmasıyla mümkün hâle gelmesi gerekir. iii. Taraflar arasında alacak miktarı bakımından uyuşmazlık bulunması talep sonucunun belirlenemez olduğu anlamına gelmez. Önemli olan, talep sonucunun objektif olarak belirlenmesinin davacıdan beklenemeyecek olmasıdır. Sadece alacak miktarında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmasının ya da miktarın tartışmalı olmasının belirsiz alacak davası açılması için yeterli sayılması hâlinde neredeyse tüm davaların belirsiz alacak davası olarak kabulü gerekir ki bu da kanunun amacına aykırıdır. iv. Davacının talep ettiği alacağı belirlemesinin objektif olarak mümkün olduğu ancak alacağını ispat edemediği hâllerde belirsiz alacak davası açılacağından söz edilemez. Çünkü bir alacağın belirlenmesi ile onun ispatı ayrı şeylerdir. Aksinin kabulü durumunda her ispat güçlüğü olan alacak belirsiz alacağa dönüştürülmüş olur. v. Alacağın miktarının belirlenebilmesinin tahkikat aşamasında delillerin incelenmesi, bilirkişi incelemesi veya keşif gibi sair işlemlerin yapılmasına bağlı olduğu durumlarda belirsiz alacak davası açılabileceği kabul edilmelidir. Ne var ki bir davada bilirkişi incelemesine gidilmesi belirsiz alacak davasının açılabilmesi için yeterli değildir. Alacak miktarı belirlenebiliyorsa bilirkişiye gidilmiş olması davayı belirsiz alacak davası hâline getirmez.vi. 6100 sayılı Kanun belirsiz alacak davası açma imkânı getirerek kısmi dava açma olanağını sınırlandırmış ise de tamamen kaldırılmamıştır. Belirlenebilir alacaklar için belirsiz alacak davası açılamasa da şartları oluştuğunda ve hukuki yarar bulunduğunda kısmi dava açılması mümkündür. vii. Şartları bulunmadığı hâlde dava dilekçesinde, davanın belirsiz alacak davası olarak açıldığının belirtildiği durumda davacıya herhangi bir süre verilmeden hukuki yarar yokluğundan davanın reddi yoluna gidilmelidir. Çünkü alacağın belirlenebilmesi mümkün iken böyle bir davanın açılmasına 6100 sayılı Kanun izin vermemiştir. Açılmaması gerektiği hâlde belirsiz alacak davası açılmış olduğundan ve bu konudaki eksiklik de süre verilerek tamamlanamayacağından dava hukuki yarar yokluğundan reddedilmelidir. Buradaki hukuki yarar, sonradan tamamlanacak nitelikte bir hukuki yarar değildir. Aksinin kabulü, aslında açık olan talep sonucunun süre verilerek davacı tarafından değiştirilmesi ve bulunmayan hukuki yararın sağlanması için davacıya ek imkân tanınması anlamına gelecektir. Böyle bir durum taraflar arasındaki eşitlik ilkesine de aykırı olacaktır. viii. Somut olayda davanın belirsiz alacak davası olarak açıldığı şüphesizdir. Uyuşmazlık konusu toplu iş sözleşmesinden kaynaklanan alacaklar bakımından davacının sendikaya üye olduğu ve toplu iş sözleşmesinden yararlanabileceği tarihi, çalışma süresini, en son ödenen ücreti, toplu iş sözleşmesi gereği alması gerektiğini iddia ettiği aylık ücret miktarını, ödenmesi gereken alacakları işyerinde uygulanan toplu iş sözleşmesi hükümleri gereğince belirleyebilecek durumdadır. Bu hâlde toplu iş sözleşmesinden kaynaklı talep konusu alacaklar belirsiz alacak değildir. Dava konusu edilen alacağın gerçekte belirlenebilir alacak olması ve belirsiz alacak davasına konu edilemeyeceği anlaşılmakla hukuki yarar yokluğundan davanın usulden reddi gerekir.  Asliye Hukuk Mahkemesi 30/11/2018 tarihinde bozma kararına uyarak ve bozma kararındaki gerekçeyi benimseyerek hukuki yarar yokluğundan davayı usulden reddetmiştir. Başvurucu bu karara karşı temyiz yoluna başvurmuştur. Temyiz dilekçesinde başvurucu, işçinin alacağını belirleyebilmesi için işveren tarafından düzenlenen ve yapılan ödemeleri gösteren belgenin işçiye verilmiş olması gerektiğini ifade etmiş; buna ilişkin olarak Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 28/2/2018 tarihli ve E.2015/22-315, K.2018/330 sayılı kararına atıfta bulunmuştur. Başvurucu; işverenin kendisine yazılı belge vermediğini, bu sebeple alacağını hesaplayamadığını, bunun ancak bilirkişi incelemesiyle anlaşılabileceğini ileri sürmüştür. Daire 21/2/2019 tarihinde Asliye Hukuk Mahkemesi kararını onamıştır. Bu karar 20/3/2019 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 5/4/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.   6100 sayılı Kanun'un \"Hâkimin davayı aydınlatma ödevi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Hâkim, uyuşmazlığın aydınlatılmasının zorunlu kıldığı durumlarda, maddi veya hukuki açıdan belirsiz yahut çelişkili gördüğü hususlar hakkında, taraflara açıklama yaptırabilir; soru sorabilir; delil gösterilmesini isteyebilir.\" 6100 sayılı Kanun'un \"Eda davası\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Eda davası yoluyla mahkemeden, davalının, bir şeyi vermeye veya yapmaya yahut yapmamaya mahkûm edilmesi talep edilir.\" 6100 sayılı Kanun'un \"Tespit davası\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Tespit davası yoluyla, mahkemeden, bir hakkın veya hukuki ilişkinin varlığının ya da yokluğunun yahut bir belgenin sahte olup olmadığının belirlenmesi talep edilir. (2) Tespit davası açanın, kanunlarda belirtilen istisnai durumlar dışında, bu davayı açmakta hukuken korunmaya değer güncel bir yararı bulunmalıdır. (3) Maddi vakıalar, tek başlarına tespit davasının konusunu oluşturamaz.\"  6100 sayılı Kanun'un \"Belirsiz alacak ve tespit davası\" kenar başlıklı  maddesinin ilk hâli şöyledir:\"(1) Davanın açıldığı tarihte alacağın miktarını yahut değerini tam ve kesin olarak belirleyebilmesinin kendisinden beklenemeyeceği veya bunun imkânsız olduğu hâllerde, alacaklı, hukuki ilişkiyi ve asgari bir miktar ya da değeri belirtmek suretiyle belirsiz alacak davası açabilir. (2) Karşı tarafın verdiği bilgi veya tahkikat sonucu alacağın miktarı veya değerinin tam ve kesin olarak belirlenebilmesinin mümkün olduğu anda davacı, iddianın genişletilmesi yasağına tabi olmaksızın davanın başında belirtmiş olduğu talebini artırabilir. (3) Ayrıca, kısmi eda davasının açılabildiği hâllerde, tespit davası da açılabilir ve bu durumda hukuki yararın var olduğu kabul edilir.\" 6100 sayılı Kanun'un  maddesinin gerekçesi şöyledir:\"Hak arama durumunda olan kişi, talepte bulunacağı hukukî ilişkiyi, muhatabını ve bu ilişkiden dolayı talep edeceği miktarı asgarî olarak bilmesine ve tespit edebilmesine rağmen, alacağının tamamını tam olarak tespit edemeyebilir. Özellikle, zararın baştan belirlenemediği, ancak bir incelemeden sonra tam olarak tespiti mümkün olan tazminat taleplerinde böyle bir durumla karşılaşılabilmesi söz konusudur. Hukuk sistemimiz içinde, böyle bir durumla karşılaşan kişinin hak araması bakımından birçok güçlük söz konusudur. Öncelikle kendisinden aslında tam olarak bilmediği bir alacak için dava açması istenmekte, ayrıca, daha sonra kendi talebinden daha fazla bir miktar alacağının olduğu ortaya çıktığında da bunu davayı genişletme yasağı çerçevesinde ileri sürmesi mümkün olabilmekteydi. Böyle bir durumda, gerçekten bilinmeyen bir alacak için dava açmaya zorlamak gibi, hak aramanın özüyle izah edilemeyecek bir yol ve aslında tarafın kendi ihmali ya da kusuru olmadığı hâlde bir yasakla karşılaşması gibi de bir engel söz konusuydu. Oysa, hak arama özgürlüğü, böyle bir sınırlamayı ve gerçek dışı davranmaya zorlamayı değil, gerçekten hakkı ihlâl edilen veya ihlâl tehlikesi altında olan kişiyi, mümkün olduğunca geniş şekilde korumayı amaçlamalıdır. Son dönemde, gerek mukayeseli hukukta gerekse Türk hukukunda artık salt hukukî korumanın ötesine geçilerek 'etkin hukukî koruma'nın gündeme gelmiş olması da bunu gerektirir. Kaldı ki, miktar ya da değeri belirsiz bir alacak için dava açılması gerektiğinde birtakım sınırlamalar getirmek, dava içinde yeni taleplere veya o davanın dışında yeni davalara yol açarak, usûl ekonomisine aykırı bir durum da meydana getirecektir. Ayrıca, miktarı veya değeri bilinmeyen bir alacak için klasik kısmî davanın da tam bir çözüm üretmediği gerçektir.Belirsiz alacak ve tespit davalarına ilişkin hükümlerin mukayeseli hukukta da yer aldığı dikkate alınarak, davanın açıldığı tarihte alacağın miktarını yahut değerini tam ve kesin olarak belirleyebilmesinin kendisinden beklenemeyeceği veya bunun imkânsız olduğu hâllerde, alacaklının, hukukî ilişki ile asgarî bir miktar ya da değer belirterek belirsiz alacak davası açabilmesi kabul edilmiştir. Alacaklının bu tür bir dava açması için, dava açacağı miktar ya da değeri tam ve kesin olarak gerçekten belirlemesi mümkün olmamalı ya da bu objektif olarak imkânsız olmalıdır. Açılacak davanın miktarı biliniyor yahut tespit edilebiliyorsa, böyle bir dava açılamaz. Çünkü, her davada arandığı gibi, burada da hukukî yarar aranacaktır, böyle bir durumda hukukî yararın bulunduğundan söz edilemez. Özellikle, kısmî davaya ilişkin yeni hükümler de dikkate alınıp birlikte değerlendirildiğinde, baştan tespiti mümkün olan hâllerde bu yola başvurulması kabul edilemez. Belirsiz alacak davası veya tespit davası açılması hâlinde, alacaklı, tüm miktarı belirtmese dahi, davanın başında hukukî ilişkiyi somut olarak belirtmek ve tespit edebildiği ölçüde de asgarî miktarı göstermek durumundadır.Maddenin ikinci fıkrasında, belirsiz alacak veya tespit davası açılabilen durumlarda, miktar ya da değerin tespit edildiği anda, alacaklının iddianın genişletilmesi yasağından etkilenmeksizin talebini artırabileceği belirtilmiştir. Kural olarak, bir davada başlangıçta belirtilen miktar veya değerin artırılması, iddianın genişletilmesi yasağına tâbidir. Bunun amacı, davacının dava açarken hakkını kötüye kullanmaması, daha özenli davranması, yargılamayı gereksiz yere uzatmamasıdır. Oysa, baştan miktar veya değeri tam tespit edilemeyen bir alacak için, davacının böyle bir ihmal ya da kusurundan söz edilemez. Bu sebeple, belirsiz alacak veya tespit davası açıldıktan sonra, yargılamanın ilerleyen aşamalarında, karşı tarafın verdiği bilgiler ve sunduğu delillerle ya da delillerin incelenmesi ve tahkikat işlemleri sonucu (örneğin, bilirkişi ya da keşif incelemesi sonrası), baştan belirsiz olan alacak belirli hâle gelmişse, davacının, iddianın genişletilmesi yasağına tâbi olmaksızın davanın başında belirtmiş olduğu talebini artırabilmesi benimsenmiştir. Davacı, sınırlama ve yasağa tâbi olmadan, sadece talepte bulunmak suretiyle yeni miktar üzerinden yargılamaya devam edilmesini isteyebilecektir. Şüphesiz, alacağın belirli hâle gelmesini müteakip ortaya çıkan yeni talep eksik belirtilmişse, bundan sonra yeni bir artırma isteği iddianın genişletilmesi yasağıyla karşılaşacaktır. Çünkü, bu hâlde belirsizlik değil, davacının kendi ihmalinden kaynaklanan bir durum söz konusudur.'Edâ davasının açılabildiği hallerde tespit davası açılamaz' yollu önermenin hak arama özgürlüğünün ulaştığı kapasite ve hukuki yarar koşulunun muhtevası karşısında geçerliği yoktur. Miktarı belirsiz alacaklarda zamanaşımının dolmasına çok kısa sürenin varolduğu hallerde yalnızca tespit yahut kısmi edâ ile birlikte tespit davasının açılabileceği genel olarak kabul edilmektedir.Davacı, söz gelimi bir tazminatın tahsili yerine alacağın miktarının ve borçlunun sorumlu olduğunun tespitini hedefleyen bir dava açabilir, açabilmelidir. Bu dava, zamanaşımını kesecek, davada istihsal olunan ilam genel haciz yoluyla takibe konabilecek, itiraz halinde borçlunun göze alamayabileceği icra-inkar tazminatı yaptırımı devreye girebilecektir. Öte yandan tespit davası, dava ekonomisi yönünden edâ davasına nazaran taraflar için daha avantajlıdır. Tespit davasının taraf barışını kolaylaştıran bir karakteri de vardır.Alacaklı, yalnızca edâ davası veya yalnızca tespit davası yahut kısmi edâ ile birlikte külli tespit davası açabilme seçeneklerine sahiptir. Hak arama özgürlüğünün (Any.m.36, İHAS.m.6) özünde varolan bu seçenekler, yasa veya içtihat yoluyla yasaklanamaz. Model, belirtilen seçenekleri alacaklıya usülî bir hak olarak tanımaktadır.Esasen tam veya kısmi olmasına bakılmaksızın her edâ davasının temelinde bir külli tespit unsuru vardır. Başka deyimle edâ hükmünde tertip olunan her durumun arkasında sorumluluk saptanmasını içeren bir zorunlu ön tespit kabulü mevcuttur.Tasarıda öngörülen modelde, tespit davasının hukuki ilişkilerin tespiti yanında hakkın tespitinin de istenebilmesi, edâ davasının açılabildiği hallerde hukuki menfaat koşulunun gerçekleşmiş sayılması kabulü çözümünü (paradigmayı) güçlendirmektedir.Bir davanın açılması ile doğacak olan maddi ve şekli hukuk sonuçlarının (zaman aşımının kesilmesi ve diğerleri) tespit davalarında aynen geçerli olacağı kuşkusuzdur.Önerge ile varolması gereken bir usulî imkân hukukumuza kazandırılmış olacaktır.\" 22/7/2020 tarihli ve 7251 sayılı Kanun'un  maddesiyle 6100 sayılı Kanun'un  maddesinin kenar başlığı \"Belirsiz alacak davası\" şeklinde değiştirilmiş, ayrıca ikinci fıkrası değiştirilmiş ve üçüncü fıkrası yürürlükten kaldırılmıştır. 6100 sayılı Kanun'un  maddesinin 7251 sayılı Kanun'un  maddesiyle değişik hâli şöyledir: \"(1) Davanın açıldığı tarihte alacağın miktarını yahut değerini tam ve kesin olarak belirleyebilmesinin kendisinden beklenemeyeceği veya bunun imkânsız olduğu hâllerde, alacaklı, hukuki ilişkiyi ve asgari bir miktar ya da değeri belirtmek suretiyle belirsiz alacak davası açabilir. (2) (Değişik:22/7/2020-7251/7 md.) Karşı tarafın verdiği bilgi veya tahkikat sonucu alacağın miktarı veya değerinin tam ve kesin olarak belirlenebilmesi mümkün olduğunda, hâkim tarafından tahkikat sona ermeden verilecek iki haftalık kesin süre içinde davacı, iddianın genişletilmesi yasağına tabi olmaksızın talebini tam ve kesin olarak belirleyebilir. Aksi takdirde dava, talep sonucunda belirtilen miktar veya değer üzerinden görülüp karara bağlanır. (3) (Mülga:22/7/2020-7251/7 md.)\" 6100 sayılı Kanun'un \"Kısmi dava\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Talep konusunun niteliği itibarıyla bölünebilir olduğu durumlarda, sadece bir kısmı da dava yoluyla ileri sürülebilir. (2) (Mülga: 1/4/2015-6644/4 md.) (3) Dava açılırken, talep konusunun kalan kısmından açıkça feragat edilmiş olması hâli dışında, kısmi dava açılması, talep konusunun geri kalan kısmından feragat edildiği anlamına gelmez. \" 6100 sayılı Kanun'un \"Dava şartları\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"(1) Dava şartları şunlardır:...h) Davacının, dava açmakta hukuki yararının bulunması....\" 6100 sayılı Kanun'un \"Dava şartlarının incelenmesi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Mahkeme, dava şartlarının mevcut olup olmadığını, davanın her aşamasında kendiliğinden araştırır. Taraflar da dava şartı noksanlığını her zaman ileri sürebilirler.(2) Mahkeme, dava şartı noksanlığını tespit ederse davanın usulden reddine karar verir. Ancak, dava şartı noksanlığının giderilmesi mümkün ise bunun tamamlanması için kesin süre verir. Bu süre içinde dava şartı noksanlığı giderilmemişse davayı dava şartı yokluğu sebebiyle usulden reddeder. (3) Dava şartı noksanlığı, mahkemece, davanın esasına girilmesinden önce fark edilmemiş, taraflarca ileri sürülmemiş ve fakat hüküm anında bu noksanlık giderilmişse, başlangıçtaki dava şartı noksanlığından ötürü, dava usulden reddedilemez.\" 6100 sayılı Kanun'un \"Dava dilekçesinin içeriği\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Dava dilekçesinde aşağıdaki hususlar bulunur:... ğ) Açık bir şekilde talep sonucu.... (2) Birinci fıkranın (a), (d), (e), (f) ve (g) bentleri dışında kalan hususların eksik olması hâlinde, hâkim davacıya eksikliği tamamlaması için bir haftalık kesin süre verir. Bu süre içinde eksikliğin tamamlanmaması hâlinde dava açılmamış sayılır. \" 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun \"Davanın reddinde ek süre\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Dava veya def’i; mahkemenin yetkili veya görevli olmaması ya da düzeltilebilecek bir yanlışlık yapılması yahut vaktinden önce açılmış olması nedeniyle reddedilmiş olup da o arada zamanaşımı veya hak düşürücü süre dolmuşsa, alacaklı altmış günlük ek süre içinde haklarını kullanabilir. \" Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 17/11/2020 tarihli ve E.2019/17-853, K.2020/907 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"... Alacağın yalnızca bir bölümü için açılan davaya kısmi dava denir. Bir davanın kısmi dava olarak nitelendirilebilmesi için, alacağın tümünün aynı hukuki ilişkiden doğmuş olması ve alacağın şimdilik belirli bir kesiminin dava edilmesi gerekir. Diğer bir söyleyişle, bir alacak hakkında daha fazla bir miktar için tam dava açma imkânı bulunmasına rağmen, alacağın bir kesimi için açılan davaya, kısmi dava denir. Kısmi dava açılabilmesi için talep konusunun bölünebilir olması gerekli olup, açılan davanın kısmi dava olduğunun dava dilekçesinde açıkça yazılması gerekmez. Dava dilekçesindeki açıklamalardan davacının alacağının daha fazla olduğu anlaşılıyor ve istem bölümünde 'fazlaya ilişkin haklarını saklı tutması' ya da 'alacağın şimdilik şu kadarını dava ediyorum' şeklinde bir ifadeye yer verilmiş ise, bu husus, davanın kısmi dava olarak kabulü için yeterli sayılmaktadır ...... Dava şartları ise, mahkemenin davanın esası hakkında yargılama yapabilmesi için gerekli olan unsurlardır. Diğer bir anlatımla, dava şartları dava açılabilmesi için değil, mahkemenin davanın esasına girebilmesi için aranan kamu düzeni ile ilgili zorunlu koşullardır. Mahkeme, hem davanın açıldığı tarihte hem de yargılamanın her aşamasında dava şartlarının bulunup bulunmadığını kendiliğinden araştırıp inceler ve bu konuda tarafların istem ve beyanları ile bağlı değildir. Dava şartlarının davanın açıldığı tarih itibariyle bulunmaması ya da bu şartlardan birinin yargılama aşamasında ortadan kalktığının öğrenilmesi durumunda mahkemece mesmu (dinlenebilir) olmadığı gerekçesiyle davanın reddedilmesi gerekir.... HMK’nın  maddesinin ikinci fıkrasına göre ise 'Mahkeme, dava şartı noksanlığını tespit ederse davanın usulden reddine karar verir. Ancak, dava şartı noksanlığının giderilmesi mümkün ise bunun tamamlanması için kesin süre verir. Bu süre içinde dava şartı noksanlığı giderilmemişse davayı dava şartı yokluğu sebebiyle usulden reddeder'. Bu düzenleme gereğince, eksik olan bir dava şartı, belirli bir süre verilerek giderilebilecek ise, hâkim tarafından eksikliğin giderilmesi için kesin süre verilmesi gerekir. Bu süre içinde dava şartı eksikliği tamamlanmaz ise dava, dava şartı yokluğu sebebiyle usulden reddedilmelidir.  maddenin üçüncü fıkrasına göre ise, 'Dava şartı noksanlığı, mahkemece, davanın esasına girilmesinden önce fark edilmemiş, taraflarca ileri sürülmemiş ve fakat hüküm anında bu noksanlık giderilmişse, başlangıçtaki dava şartı noksanlığından ötürü, dava usulden reddedilemez'. Dava dilekçesinde bulunması gereken unsurlar HMK'nın  maddesinde düzenlenmiştir...  Öte yandan  maddenin  fıkrası uyarınca 'Birinci fıkranın (a), (d), (e), (f) ve (g) bentleri dışında kalan hususların eksik olması hâlinde, hâkim davacıya eksikliği tamamlaması için bir haftalık kesin süre verir. Bu süre içinde eksikliğin tamamlanmaması hâlinde dava açılmamış sayılır'. Şu hâlde mahkemenin adı, dava konusu ve değeri, vakıalar, deliller ve hukuki sebepler dışında kalan unsurlardan herhangi birinin eksik bırakılmış, yazılmamış olması durumunda, hâkim tarafından verilen bir haftalık kesin süre içerisinde eksikliğin tamamlanmadığı takdirde davanın açılmamış sayılmasına karar verilecektir.  Medeni usul hukukunda hukuki yarar, mahkemede bir davanın açılabilmesi için, davacının bu davayı açmakta ve mahkemeden hukuksal korunma istemekte bir çıkarının bulunması gerektiğine ilişkin ilke anlamına gelir. Davacının davayı açtığı tarih itibariyle dava açmakta hukuk kuralları tarafından haklı bulunan (korunan) bir yararı olmalı, hakkını elde edebilmesi için mahkeme kararına ihtiyacı bulunmalıdır. ...... 6100 sayılı HMK'nın 'Hâkimin davayı aydınlatma görevi' başlıklı  maddesine göre, 'Hâkim, uyuşmazlığın aydınlatılmasının zorunlu olduğu durumlarda, maddi veya hukuki açıdan belirsiz yahut çelişkili gördüğü hususlar hakkında, taraflara açıklama yaptırabilir; soru sorabilir; delil gösterilmesini isteyebilir.' ... Görüldüğü üzere, hâkimin davayı aydınlatma ödevine ilişkin  maddede, hâkimin, uyuşmazlığın aydınlatılmasının zorunlu kıldığı durumlarda, maddi veya hukuki açıdan belirsiz ya da çelişkili gördüğü konular hakkında taraflara açıklama yaptırabileceği, soru sorabileceği, kanıt gösterilmesini isteyebileceği belirtilmiştir. Öte yandan HMK'nın  maddesi uyarınca hâkim Türk hukukunu resen uygular. Bu nedenledir ki, dava dilekçesinde davacının talebini dayandırdığı vakıalara uygun hukuki sebepleri dava dilekçesinin zorunlu unsurları arasında sayılmamıştır. Zira davacının dayandığı vakıalara uygun hukuki sebepleri hâkim kendiliğinden bulup uygulamakla yükümlüdür. ...... Bir davanın hangi dava çeşidini oluşturduğu davacının talep sonucunun hangi dava türü tanımına uyduğuna göre belirlenebilir. Davacı dava dilekçesinde dava türünü inşai dava olarak yazsa bile bir miktar alacağın tahsili talebinde bulunmuş ise bu eda davası olup hâkim bu kapsamda karar vermek zorundadır. Bu nedenle eda davası açılması gerekirken inşai dava açılmasında hukuki yarar bulunmadığı gerekçesiyle davanın usulden reddine karar verilemez. Hukuki yararı belirleyen davacının gösterdiği dava türü değil, karar verilmesi istenen talep sonucudur. Nasıl ki dava dilekçesinde hiç gösterilmemiş veya yanlış gösterilmiş olsa bile HMK’nın  maddesi kapsamında doğru hukuki sebebi bulmak ve uygulamak hâkimin görevi ise HMK’nın  maddesi çerçevesinde yargılamayı sevk ve idare ile dava türü tanımlarına ve talep sonucuna göre dava türünü doğru belirleyip buna göre yargılamayı sürdürüp davayı sonuçlandırmak da hâkimin görevidir. Bu konuda hâkim, davacının dilekçesinde yaptığı isimlendirmeyle bağlı olmaksızın açılan davanın, eda davası, tespit davası, belirsiz alacak ve tespit davası, inşai dava, kısmi dava, terditli dava, seçimlik dava ve topluluk davası çeşitlerinden hangisi olduğunu belirleyerek yargılamayı sürdürüp davayı sonuçlandıracaktır. Bir davadaki talep sonucu bazı kısımları itibarıyla birden fazla dava türü tanımıyla ilgili, çakışan yani benzer unsurlar içeriyor olabilir. Bu gibi durumlarda hâkim davayı aydınlatma ödevi kapsamında davacıdan açıklama isteyerek doğru dava türünü belirleyebilecektir. Tüm bu nedenlerle davacı dava dilekçesinde davanın belirsiz alacak davası olduğundan söz etmiş olsa bile belirsiz alacak davası unsurları bulunmuyorsa bu davanın açılmasında hukuki yarar olmadığından söz edilemeyecek alacağın istenmesinde hukuki yarar olduğundan mevcut unsurları itibarıyla kısmi dava açılmış olduğu kabul edilerek davacının talep sonucu hakkında karar verilebilecektir. Yukarıdaki açıklamalar ışığında alacak belirli olmasına rağmen belirsiz alacak davasına konu edilmesi durumunda ne yapılması gerektiği konusuna dönecek olursak; şartları bulunmamasına başka bir anlatımla talep edilecek alacak miktarının davanın açıldığı anda tam ve kesin bir biçimde belirlenmesinin mümkün olmasına rağmen belirsiz alacak davası şeklinde açılan dava, hukuki yarar, yani dava şartı yokluğu nedeni ile usulden hemen reddedilmemelidir. Zira bir miktar belirtilmek sureti ile açılan belirsiz alacak davası da alacak ister belirli ister belirsiz olsun bir eda davasıdır ve eda davalarında hukuki yarar var kabul edilir. Öte yandan davacının dava açmaktan başka bir yolla alacağına kavuşması mümkün olmayıp bir mahkeme kararına muhtaç ise dava açmakta hukuki yararının bulunduğu tartışmasızdır. Başka bir anlatımla alacağın belirli veya belirsiz olması başlangıçta var olan hukuki yararı ortadan kaldırmaz. Bu durumda dava dilekçesinde talep edilen asgari tutar somut olayın özelliklerine göre talep edilebilecek alacak tutarı konumunda olup kısmi davanın koşulları yoksa davacının tam eda davası açtığı kabul edilmelidir. Ancak dava dilekçesinde talep edilen asgari tutar somut olayın özelliklerine göre talep edilebilecek toplam alacak miktarı kadar değilse ve kısmî davanın koşulları da bulunmuyorsa, bu durumda mahkemece alacak miktarını netleştirmesi ve bildireceği dava değerine göre eksik harcı tamamlaması için davacıya HMK'nın  maddesinin  fıkrası uyarınca bir haftalık kesin süre verilmeli ve verilen kesin süre içinde belirtilen eksikliğin tamamlanması hâlinde davaya tam eda davası olarak devam edilmeli, aksi durumda ise davanın usulden reddine karar verilmelidir. ...\"  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/12190",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işçilik alacağının ödenmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının, bu amaçla açılan davanın dava şartı yokluğundan reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza soruşturması sırasında hukuka aykırı olarak arama yapılması nedeniyle özel hayata saygı hakkının; kültür varlığı olarak nitelendirilen bazı eserleri kabul ettiği gerekçesiyle cezalandırılmasına karar verilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılması nedeniyle adil yargılanma hakkının; bu eserlere elkonularak bazılarının müsaderesine, bazılarının ise kararın kesinleşmesiyle birlikte iadesine karar verilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 31/7/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: İstanbul'un Fatih ilçesine bağlı Beyazıt Mahallesi Katırcılar Caddesi'nde 1/8/2011 tarihinde kolluk görevlilerince A.nın üzerinde ve arabasında arama yapılmış, bu kişinin elindeki poşet içerisinde ve arabasının bagajında seksen bir adet el yazması kitap, dört adet kâse, bir adet testi, bir adet çömlek, beş adet çini karo parçası, üç adet ahşap sandık kapağı ve dört adet metal obje tespit edilmiştir. Elkonulan bu eserler İstanbul Arkeoloji Müzeler Müdürlüğü, Türk ve İslam Eserleri Müzesi Müdürlüğü ile İstanbul Türk Vakıf Hat Sanatı Müze Müdürlüğünde tutulmuştur. Başvurucu ve A. kolluk görevlilerine verdiği ifadelerinde; dört adet el yazması kitabın ve diğer eşyanın A.ya, kalan yetmiş yedi adet kitabın ise başvurucuya ait olduğunu, kitapları ciltlettirmek için olay yerinde bulunduklarını belirtmişlerdir.  İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca 29/6/2012 tarihinde başvurucu ve A.nın 21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu'nun , , ,  ve  maddeleri uyarınca ayrı ayrı cezalandırılmaları istemiyle iddianame düzenlenmiştir. İddianamade, şüphelilerden elde edilen yirmi bir adet eserin bildirimi yapılmamış korunması gerekli taşınır kültür varlığı niteliğinde olduğu, yetmiş dört adet eserin ise tasnif ve tescil dışı bırakılan ve müzeye alınması gerekli olmayan ticareti izin almak kaydıyla yapılabilecek taşınır kültür varlığı niteliğinde olduğu belirtilmiştir. Bunun yanında iddianamade, şüphelilerin koleksiyonerlik belgesinin ve alım satım izinlerinin olmadığı vurgulanmıştır. İddianamede ayrıca elkonulan yirmi bir adet korunması gerekli taşınır kültür varlığı ile izin almak kaydıyla alım satımı yapılabilecek yetmiş dört adet taşınır kültür varlığının müzeye tevdiine, korunması gerekli taşınır kültür varlığı niteliğinde olmayan eserin ise iadesine ve dört adet yeni taklit niteliğindeki eserin ise suçta kullanılma ihtimali sebebiyle 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun  maddesine göre müsaderesine karar verilmesi talep edilmiştir. İstanbul  Asliye Ceza (Mahkeme) arkeoloji, sanat tarihi ve arşiv alanlarında uzman üç kişiden oluşturulan bir bilirkişi kurulundan konu hakkında rapor almıştır. Bilirkişi kurulunun 18/6/2013 tarihli raporunda özetle;i. İstanbul Arkeoloji Müzeler Müdürlüğünde tutulan bir adet çini karo parçası, dört adet kâse, bir adet testi ve bir adet çömleğin müzede korunması gereken kültür varlıklarından olduğu belirtilmiştir.ii. Türk ve İslam Eserleri Müzesinde tutulan bir adet kitabın vakıflara ait olduğu, yurt dışından getirilen bir adet tahta ciltli İncil'in de yurt içinde alım ve satımının yapılamayacağı, diğer kitapların ise yurt içinde alımı ve satımının serbest olup yurt dışına satışının yasak olduğu açıklanmıştır.iii. Son olarak İstanbul Türk Vakıf Hat Sanatı Müzesinde tutulan yedi adet el yazması eserin ise vakıflara ait olup yurt içinde alımı ve satımının yapılmasının yasak olduğu görüşü bildirilmiştir. Yapılan yargılama sırasında 6/12/2012 tarihli ilk duruşmaya katılan başvurucu, ceza verilecekse hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına muvafakat ettiğini beyan etmiştir. Mahkeme 6/11/2014 tarihinde başvurucunun ve A.nın bildirimi yapılmamış kültür varlıklarını kabul ettiği gerekçesiyle 2863 sayılı Kanun'un  maddesinin ikinci fıkrası uyarınca iki yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinin beşinci fıkrasına göre ancak mahkûmiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılmasına karar vermiştir. Mahkeme aynı maddenin sekizinci fıkrası uyarınca başvurucunun beş yıl süreyle denetime tabi tutulmasına karar vermiştir. Kararın elkonulan eşya ile ilgili kısmı şöyledir:\"...İstanbul Sulh Ceza Mahkemesinin 2011/746 değişik iş sayılı kararı ile el konulan suça konu eserlerden bilirkişiler Demet Cınıslı, Hakan Cimilli ve Göksel Erdoğan'ın 18/06/2013 günlü raporunda sonuç kısmında belirttikleri İstanbul Arkeoloji Müzeler Müdürlüğünde bulunan b)Türk ve İslam Eserleri Müze Müdürlüğünde bulanan, c) İstanbul Türk Vakıf Hat Sanatı Müze Müdürlüğünde bulunan 2863 Sayılı Yasa Kapsamına girip yurt içinde veya yurt dışında satımı yasak olan eserlerin TCK'nın 54/1 maddesi gereğince müsadereleri ile ilgili müze müdürlüklerine teslimine,İlgili müzelerde bulunup bilirkişilerin aynı tarihli raporlarında yurt içinde veya dışında satışı yasak olmayan eserlerinin ise karar kesinleştiğinde hak sahiplerine iadesine.. [karar verildi].\" Başvurucu ve katılan Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından bu karara itiraz edilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 15/12/2014 tarihinde başvurucu vekilinin itirazının reddine, katılan vekilinin ise itirazının kabulüne karar vermiştir. Kararda, sanıkların 2863 sayılı Kanun'un  maddesinin ikinci fıkrasına göre para cezasına hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden hüküm kurulması ve aynı maddenin üçüncü fıkrasının uygulanması konusunun hüküm yerinde tartışılmaması doğru görülmemiştir. Bu karar 14/1/2015 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. İlk derece mahkemesi 30/4/2015 tarihli ek kararla başvurucunun 2863 sayılı Kanun'un  maddesinin ikinci fıkrasına göre iki yıl hapis ve 100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, ancak yine koşulları oluştuğu gerekçesiyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve başvurucunun beş yıl süreyle denetime tabi tutulmasına karar vermiştir. Kararda ayrıca 2863 sayılı Kanun'un  maddesinin üçüncü fıkrasının uygulanmasına yer olmadığı belirtilmiştir. Bu kararda elkonulan eşya ile ilgili herhangi bir hükme yer verilmemiştir. Başvurucu ve katılan Hazine tarafından yapılan itirazlar İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 17/6/2015 tarihli kararıyla reddedilmiştir.  Anılan karar başvurucu vekiline 1/7/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 31/7/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Katılan 8/12/2014 tarihinde, sanıklardan A. ise 21/1/2015 tarihinde 6/11/2014 tarihli kararı temyiz etmiştir. Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sisteminden (UYAP) yapılan sorgulama sonucuna göre temyiz incelemesinin hâlen devam etmekte olduğu tespit edilmiştir.  2863 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:  “Taşınır ve taşınmaz kültür ve tabiat varlıklarını bulanlar, malik oldukları veya kullandıkları arazinin içinde kültür ve tabiat varlığı bulunduğunu bilenler veya yeni haberdar olan malik ve zilyetler, bunu en geç üç gün içinde, en yakın müze müdürlüğüne veya köyde muhtara veya diğer yerlerde mülki idare amirlerine bildirmeye mecburdurlar.” 2863 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:  “Devlete, kamu kurum ve kuruluşlarına ait taşınmazlar ile özel hukuk hükümlerine tabi gerçek ve tüzelkişilerin mülkiyetinde bulunan taşınmazlarda varlığı bilinen veya ileride meydana çıkacak olan korunması gerekli taşınır ve taşınmaz kültür ve tabiat varlıkları Devlet malı niteliğindedir. Özel nitelikleri dolayısıyla ayrı statüye tabi tutulan mazbut ve mülhak vakıf malları bu hükmün dışındadır.” 2863 sayılı Kanun’un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Korunması gerekli taşınır kültür ve tabiat varlıkları şunlardır: a) (Değişik: 17/6/1987 - 3386/9 md.) Jeolojik, tarih öncesi ve tarihi devirlere ait, jeoloji, antropoloji, prehistorya, arkeoloji ve sanat tarihi açılarından belge değeri taşıyan ve ait oldukları dönemin sosyal, kültürel, teknik ve ilmi özellikleri ile seviyesini yansıtan her türlü kültür ve tabiat varlıkları; Her çeşit hayvan ve bitki fosilleri, insan iskeletleri, çakmak taşları (sleks), volkan camları (obsidyen), kemik veya madeni her türlü aletler, çini, seramik, benzeri kab ve kacaklar, heykeller, figürinler, tabletler, kesici, koruyucu ve vurucu silahlar, putlar (ikon), cam eşyalar, süs eşyaları (hülliyat), yüzük taşları, küpeler, iğneler, askılar, mühürler, bilezik ve benzerleri, maskeler, taçlar (diadem), deri, bez, papirus, parşümen veya maden üzerine yazılı veya tasvirli belgeler, tartı araçları, sikkeler, damgalı veya yazılı levhalar, yazma veya tezhipli kitaplar, minyatürler, sanat değerine haiz gravür, yağlıboya veya suluboya tablolar, muhallefat (religue'ler), nişanlar, madalyalar, çini, toprak, cam, ağaç, kumaş ve benzeri taşınır eşyalar ve bunların parçaları,Halkın sosyal heyetini yansıtan, insan yapısı araç ve gereçler dahil, bilim, din ve mihaniki sanatlarla ilgili etnografik nitelikteki kültür varlıkları. ...\" 2863 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir: \"Yirmibeşinci madde gereğince tasnif ve tescil dışı bırakılan ve Devlet müzelerine alınması gerekli görülmeyen taşınır kültür varlıklarının ticareti, Kültür ve Turizm Bakanlığının izni ile yapılır. Bu ticareti yapmak isteyenler, Kültür ve Turizm Bakanlığından ruhsatname almak zorundadırlar. Bu ruhsatnameler üç yıl için geçerlidir. Bu sürenin bitiminden bir ay önce ruhsatname yenilenebilir. Bu Kanun hükümlerine aykırı hareket edenlerin ruhsatnameleri, süresine bakılmaksızın iptal edilir.\" 2863 sayılı Kanun’un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Kültür ve tabiat varlıklarıyla ilgili olarak bildirim yükümlülüğüne mazereti olmaksızın ve bilerek aykırı hareket eden kişi, altı aydan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.Bildirimi yapılmamış olan kültür ve tabiat varlığını satışa arzeden, satan, veren, satın alan, kabul eden kişi iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. Ancak, bu durumda birinci fıkrada tanımlanan suçtan dolayı ayrıca cezaya hükmolunmaz.Ticareti yasak olmayan taşınır kültür varlıklarının izinsiz olarak ticaretini yapan kişi, altı aydan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.\" 2863 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir: \"Bu Kanun kapsamında kalan suçlar nedeniyle elkonulan taşınır kültür ve tabiat varlıkları müzeye teslim edilir.\" 5237 sayılı Kanun’un  maddesinin (4) numaralı fıkrası şöyledir: \"Üretimi, bulundurulması, kullanılması, taşınması, alım ve satımı suç oluşturan eşya, müsadere edilir.\" 5271 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Yakalanabileceği veya suç delillerinin elde edilebileceği hususunda makul şüphe varsa; şüphelinin veya sanığın üstü, eşyası, konutu, işyeri veya ona ait diğer yerler aranabilir.\" 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Hâkim kararı üzerine veya gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde Cumhuriyet savcısının, Cumhuriyet savcısına ulaşılamadığı hallerde ise kolluk amirinin yazılı emri ile kolluk görevlileri arama yapabilirler. Ancak, konutta, işyerinde ve kamuya açık olmayan kapalı alanlarda arama, hâkim kararı veya gecikmesinde sakınca bulunan hallerde Cumhuriyet savcısının yazılı emri ile yapılabilir. Kolluk amirinin yazılı emri ile yapılan arama sonuçları Cumhuriyet Başsavcılığına derhal bildirilir.\" 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) (Değişik: 25/5/2005 – 5353/16 md.) Hâkim kararı üzerine veya gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde Cumhuriyet savcısının, Cumhuriyet savcısına ulaşılamadığı hallerde ise kolluk amirinin yazılı emri ile kolluk görevlileri, elkoyma işlemini gerçekleştirebilir. (3) (Değişik: 25/5/2005 – 5353/16 md.) Hâkim kararı olmaksızın yapılan elkoyma işlemi, yirmidört saat içinde görevli hâkimin onayına sunulur. Hâkim, kararını elkoymadan itibaren kırksekiz saat içinde açıklar; aksi hâlde elkoyma kendiliğinden kalkar.\" 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Suç soruşturması veya kovuşturması sırasında;...i) Hakkındaki arama kararı ölçüsüz bir şekilde gerçekleştirilen,j) Eşyasına veya diğer malvarlığı değerlerine, koşulları oluşmadığı halde elkonulan veya korunması için gerekli tedbirler alınmayan ya da eşyası veya diğer malvarlığı değerleri amaç dışı kullanılan veya zamanında geri verilmeyen,Kişiler, maddî ve manevî her türlü zararlarını, Devletten isteyebilirler...\"  5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir: \"(1) Karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her hâlde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabilir.  (2) İstem, zarara uğrayanın oturduğu yer ağır ceza mahkemesinde ve eğer o yer ağır ceza mahkemesi tazminat konusu işlemle ilişkili ise ve aynı yerde başka bir ağır ceza dairesi yoksa, en yakın yer ağır ceza mahkemesinde karara bağlanır...\" ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/13392",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza soruşturması sırasında hukuka aykırı olarak arama yapılması nedeniyle özel hayata saygı hakkının; kültür varlığı olarak nitelendirilen bazı eserleri kabul ettiği gerekçesiyle cezalandırılmasına karar verilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılması nedeniyle adil yargılanma hakkının; bu eserlere elkonularak bazılarının müsaderesine, bazılarının ise kararın kesinleşmesiyle birlikte iadesine karar verilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; yeterli savunma hakkı tanınmaması ve mahkûmiyet kararının gerekçesinin tebliğ edilmemesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının, tutukluluğun makul süreyi aşması ve tutukluluğa itiraz hakkının etkili olarak kullanılamaması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 4/1/2014 tarihinde Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığı vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 15/4/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 9/2/2016 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 15/2/2016 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir.  A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, hakkında yürütülen bir soruşturma kapsamında 22/11/2007 tarihinde gözaltına alınmış; Bakırköy  Sulh Ceza Mahkemesinin 26/11/2007 tarihli ve 2007/272 Sorgu sayılı kararı ile tutuklanmıştır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 23/5/20008 tarihli ve E.2008/740 sayılı iddianamesi ile başvurucunun suç işlemek amacıyla örgüt kurma ve yönetme, yağma, hırsızlık, ruhsatsız silah taşıma suçlarını işlediğinden bahisle cezalandırılması istemiyle aynı yer Ağır Ceza Mahkemesine kamu davası açılmıştır. Dava, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK mülga  maddesi ile görevli) E.2008/176 sayılı dosyası üzerinden görülmüştür. Başvurucunun tutukluluk hâli yargılama sürecinde devam etmiştir.  İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 2/4/2013 tarihli ve E.2008/176, K. 2013//77 sayılı kararı ile başvurucunun suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma suçundan 1 yıl 15 gün hapis, (üç ayrı) yağma suçundan toplam 30 yıl hapis, (iki ayrı) hırsızlık suçundan toplam 4 yıl 17 ay hapis, ruhsatsız silah taşıma suçundan 1 yıl 8 ay hapis ve 375 TL adli para cezaları ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Mahkeme, hüküm ile birlikte “sanıkların … almış oldukları hapis cezalarının cins ve miktarları, her bir sanığın verilen ceza miktarına göre kaçma ihtimalinin kuvvetle muhtemel olması ve atılı suçların bir kısmının 5271 sayılı CMK’nın 100 vd. maddelerinde gösterilen katalog suçlardan olması ve tutuklu kaldıkları sürelere göre” başvurucunun tutukluluğunun devamına karar vermiştir.  Anılan karar, başvurucuya duruşmada tefhim edilmiştir. Karar duruşmasında başvurucunun yanı sıra müdafii de hazır bulunmuştur. Başvuru formu ve eklerinde, hüküm ile birlikte verilen tutukluluğun devamı kararına karşı itiraz yoluna gidildiğine dair bilgi ve/veya belge sunulmamıştır. Başvurucu, hakkında verilen mahkûmiyet hükmünü temyiz etmiştir. Başvurucu müdafii, temyiz dilekçesini 8/4/2013 tarihinde Mahkemeye sunmuş olup dilekçede gerekçeli kararın tebliği yönünde bir talepte bulunulmamıştır. Başvurucu da 8/4/2013 tarihinde hükmen tutuklu bulunduğu Ceza İnfaz Kurumu aracılığıyla temyiz dilekçesini Mahkemeye göndermiştir. Başvurucu tarafından sunulan temyiz dilekçesinde de gerekçeli kararın tebliği talebi bulunmamaktadır.  UYAP üzerinden yapılan incelemede, gerekçeli kararın 27/5/2013 tarihinde UYAP ortamında Mahkemece onaylandığı ve başvurucunun müdafiine 27/6/2013 tarihinde tebliğ edildiği anlaşılmıştır.  Başvurucu, Mahkemeye sunduğu 14/5/2013 tarihli dilekçesiyle gerekçeli kararın kendisine tebliğ edilmesini talep etmiştir. Mahkeme 28/2/2014 tarihli yazıyla gerekçeli kararı başvurucuya tebliğ edilmek üzere başvurucunun tutulu bulunduğu Ceza İnfaz Kurumuna göndermiştir.  Başvurucu 14/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Yargıtay  Ceza Dairesinin 16/7/2014 tarihli ve E.2014/1468, K.2014/15462 sayılı ilamı ile başvurucu hakkında bir kısım suçtan verilen mahkûmiyet hükümlerinin “denetime olanak sağlanması açısından ve infazda duraksamaya neden olmayacak biçimde sanıkların her bir yakınana karşı eylemleri nedeniyle, ayrı ve bağımsız biçimde değerlendirme yapılarak uygulama maddelerinin ayrı ayrı gösterilip hüküm kurulması gerekirken,yazılı biçimde topluca uygulama yapılması” gerekçesiyle, diğer bir kısım suçlardan verilen mahkûmiyet hükümlerinin ise “… tekerrür hükümlerinin uygulanabilmesi için öncelikle, bir üst paragrafta belirtilen ve dosya kapsamının büyük çoğunluğunu oluşturan suçların esası hakkında inceleme yapılması gerekmekte olup, dosyanın bir bütün halinde değerlendirilebilmesi için, anılan suçlarında bozulması zorunluluğu” gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir. 21/2/2014 tarihli ve 6526 sayılı Kanun’un  maddesi ile CMK mülga  maddesi ile görevlendirilen ağır ceza mahkemelerinin kaldırılması üzerine dosya, Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesine devredilmiştir. Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesi, E.2014/360 sayılı dosya üzerinden yapılan yargılamayı başvurucu yönünden tutuklu olarak devam ettirmiştir. Mahkeme, 28/5/2015 tarihli ve E.2014/360, K.2015/214 sayılı kararı ile başvurucunun “suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma” suçundan 1 yıl 15 gün hapis, “(üç ayrı) yağma” suçundan toplam 30 yıl hapis, “hırsızlık” suçundan 2 yıl6 ay hapis, “ruhsatsız silah taşıma” suçundan 1 yıl 8 ay hapis ve 375 TL adli para cezaları ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Mahkeme hüküm ile birlikte “sanıkların aldıkları ceza miktarı, tutuklu kaldıkları süre … verilen ceza miktarına göre kaçma ihtimalinin kuvvetle muhtemel olması, adli kontrol tedbirlerinin yeterli güvence teşkil etmeyeceği” gerekçesiyle başvurucunun tutukluluğunun devamına karar vermiştir. Dava, inceleme tarihi itibarıyla temyiz aşamasındadır. B. İlgili Hukuk 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “Tutuklama kararı” kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:“(1) Soruşturma evresinde şüphelinin tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından, kovuşturma evresinde sanığın tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re'sen mahkemece karar verilir. Bu istemlerde mutlaka gerekçe gösterilir ve adlî kontrol uygulamasının yetersiz kalacağını belirten hukukî ve fiilî nedenlere yer verilir. (2) (Değişik: 2/7/2012-6352/97 md.) Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustaki bir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda; a) Kuvvetli suç şüphesini, b) Tutuklama nedenlerinin varlığını, c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu, gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir. Kararın içeriği şüpheli veya sanığa sözlü olarak bildirilir, ayrıca bir örneği yazılmak suretiyle kendilerine verilir ve bu husus kararda belirtilir.” 5271 sayılı Kanun'un “Şüpheli veya sanığın salıverilme istemleri” kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:“(1) Soruşturma ve kovuşturma evrelerinin her aşamasında şüpheli veya sanık salıverilmesini isteyebilir. (2) Şüpheli veya sanığın tutukluluk hâlinin devamına veya salıverilmesine hâkim veya mahkemece karar verilir. Ret kararına itiraz edilebilir.”",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/735",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yeterli savunma hakkı tanınmaması ve mahkûmiyet kararının gerekçesinin tebliğ edilmemesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının, tutukluluğun makul süreyi aşması ve tutukluluğa itiraz hakkının etkili olarak kullanılamaması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 23/6/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia dışındaki iddialar yönünden kısmi kabul edilmezlik kararı verilerek makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia yönünden başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu hakkında Şişli Cumhuriyet Başsavcılığının 28/4/2003 tarihli iddianamesi ile yönetim kurulu üyesi oldukları banka aracılığıyla usulsüz kredi tahsis etmek suretiyle güveni kötüye kullanma suçunu işledikleri iddiasıyla kamu davası açılmıştır. (Kapatılan) Şişli  Asliye Ceza Mahkemesince 28/5/2004 tarihinde görevsizlik kararı verilmiş dava dosyası, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2004/164 esasına kaydedilmiştir. Yine başvurucu ve diğer sanıklar hakkında açılan bir kısım dava dosyası İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinde incelenen E.2004/164 sayılı dava dosyası ile birleştirilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 25/1/2013 tarihli kararıyla zimmet suçundan başvurucunun mahkûmiyetine karar verilmiştir. Temyiz üzerine hüküm, Yargıtay  Ceza Dairesinin 14/4/2014 tarihli kararıyla düzeltilerek onanmıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/9847",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, iletişimin hukuka aykırı şekilde denetlendiğine yönelik şikâyet hakkında etkili ve özenli bir ceza soruşturması yapılmaması nedeniyle haberleşme hürriyetinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 20/2/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: 18/3/2014 tarihinde yayımlanan ulusal bir gazetede \"terör faaliyeti\", \"organize suç örgütü\" veya \"uyuşturucu ticareti\" gibi gerekçelerle otuz ilde birçok ilgisiz kişinin soruşturma dosyalarına eklendiğine ve bu kişiler hakkında ilgili mahkemelerce dinleme kararları çıkarıldığına ilişkin habere yer verilmiştir. Haberin devamında bu şekilde telefonları dinlenen ve kaydedilen kişilerin yer aldığı listeler yayımlanmış, söz konusu kişilerin ihbar mektuplarına konu edilerek dönemin özel yetkili savcıları aracılığıyla soruşturmalara eklendiği iddia edilmiştir. Başvurucu; ulusal basında çıkan haber vasıtasıyla kendi adına kayıtlı olan ancak aktif şekilde kullanmadığı ...2 numaralı telefon hattının 18/1/2013-10/7/2014 tarihleri arasında, yine kendisine ait olan ve hâlihazırda da aktif olarak kullandığı ...1 numaralı telefonun tarih belirtilmeksizin Türkiye Halk Kurtuluş Partisi-Cephesi (THKP-C), Devrimci Yol (DEV-YOL) faaliyetleri nedeniyle dinlendiği konusunda bilgi sahibi olduğunu belirterek sorumluların tespit edilmesi ve cezalandırılmaları talebiyle Trabzon Cumhuriyet Başsavcılığına (Başsavcılık) suç duyurusunda bulunmuştur. 9/4/2014 tarihli dilekçesinde başvurucu; 2001-2004 yılları arasında Sakarya Adliyesinde, 2005 yılından bu zamana kadar da Trabzon Bölge İdare Mahkemesinde memur olarak çalıştığını, bir buçuk yıl Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu/Büro Emekçileri Sendikasında (KESK/BES) Yönetim Kurulu üyeliğinde bulunduğunu, altı yıldır İnsan Hakları Derneği Trabzon Şubesinde Yönetim Kurulu üyesi olarak görev yaptığını ifade etmiş ve içinde bulunduğu sendika ile sivil toplum kuruluşlarının Anayasa ve yasalar çerçevesinde faaliyet gösteren kurumlar olduğunu, THKP-C, DEV-YOL faaliyetleri kapsamında telefonlarının dinlenmiş olmasının suç teşkil ettiğini ileri sürmüştür. Başvurucu, söz konusu dinleme listelerini suç duyurusu dilekçesinin eki olarak Başsavcılığa sunmuştur. İddialar doğrultusunda özel hayatın gizliliğini ihlal suçu kapsamında soruşturma başlatan Başsavcılık tarafından 9/4/2014 tarihinde müşteki sıfatıyla başvurucunun ifadesi alınmıştır. Yine Başsavcılıkça Trabzon İl Emniyet Müdürlüğüne (Emniyet Müdürlüğü) 24/4/2014 tarihinde gönderilen yazıyla şikâyet konusunun ve delillerin tespit edilmesi, müştekinin ve şüphelilerin tanıklarının dinlenmesi, bu çerçevede gerekli tahkikatın yapılması konusunda talimat verilmiştir. Emniyet Müdürlüğü bünyesinde yapılan araştırmalar sonucunda hazırlanan resmî yazılarda ve tutanaklarda, başvurucu tarafından beyan edilen telefon numaraları veya başvurucunun kendisi hakkında Trabzon Terörle Mücadele Şube Müdürlüğü Teknik Büro Amirliği ile Kaçakçılıkla ve Organize Suçlarla Mücadele Şube Müdürlüğü tarafından bugüne kadar telekomünikasyon yoluyla yapılan iletişimin tespiti, dinlenmesi, sinyal bilgilerinin değerlendirilmesi veya kayda alınmasına ilişkin herhangi bir çalışmanın yapılmadığı belirtilmiştir. Başsavcılığa gönderilen ve soruşturma konusu hakkında genel değerlendirmeler içeren Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şube Müdürlüğünün 27/6/2014 tarihli yazısında 4/7/1934 tarihli ve 2559 sayılı Polis Vazife ve Salâhiyet Kanunu'nun ek  maddesi gereğince iletişimin denetlenmesine ilişkin tüm işlemlerin (kapatılan) Telekomünikasyon İletişim Başkanlığı (TİB) adıyla oluşturulan tek bir merkez üzerinden denetim ve disiplin içinde yürütüldüğü, bu nedenle iletişimin denetlenmesi faaliyetlerine yönelik bilgi taleplerinin anılan Kuruma iletilmesinin daha doğru olacağı belirtilmiştir. Ayrıca basında yer alan söz konusu haberler nedeniyle Emniyet Genel Müdürlüğü İstihbarat Dairesi Başkanlığı tarafından idari tahkikatın başlatıldığı da ifade edilmiştir. Emniyet Müdürlüğünden gönderilen söz konusu bilgi ve belgeler doğrultusunda Başsavcılık tarafından 8/7/2014 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Kararda, başvurucunun iddiası dışında telefonların dinlendiğine ilişkin herhangi bir delilin elde edilemediğine dair değerlendirmelere yer verilmiştir. Karara karşı yapılan itiraz, Trabzon  Sulh Ceza Hâkimliğinin 22/8/2014 tarihli kararıyla kesin olarak reddedilmiştir. Kararda, Başsavcılık tarafından verilen kararda usul ve yasaya aykırılık görülmediği belirtilmiştir.  Nihai karar 6/2/2015 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 20/2/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 2559 sayılı Kanun'un ek  maddesinin başvuru konusu olayın gerçekleştiği tarihte yürürlükte olan ilgili kısmı şöyledir: \" ...Bu maddede belirtilen telekomünikasyon yoluyla yapılan iletişime ilişkin işlemler ile 5271 sayılı Kanunun 15 inci maddesi kapsamında yapılacak dinlemeler, Telekomünikasyon Kurumu bünyesinde, Kurum başkanına doğrudan bağlı \"Telekomünikasyon İletişim Başkanlığı\" adıyla kurulan tek bir merkezden yürütülür...\"  4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun \"İletişimin tespiti, dinlenmesi ve kayda alınması\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir: \"(1) Bir suç dolayısıyla yapılan soruşturma ve kovuşturmada, suç işlendiğine ilişkin somut delillere dayanan kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı ve başka suretle delil elde edilmesi imkânının bulunmaması durumunda, hâkim veya gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde Cumhuriyet savcısının kararıyla şüpheli veya sanığın telekomünikasyon yoluyla iletişimi (…) dinlenebilir, kayda alınabilir ve sinyal bilgileri değerlendirilebilir. Cumhuriyet savcısı kararını derhâl hâkimin onayına sunar ve hâkim, kararını en geç yirmi dört saat içinde verir. Sürenin dolması veya hâkim tarafından aksine karar verilmesi hâlinde tedbir Cumhuriyet savcısı tarafından derhâl kaldırılır.(2) Talepte bulunulurken hakkında bu madde uyarınca tedbir kararı verilecek hattın veya iletişim aracının sahibini ve biliniyorsa kullanıcısını gösterir belge veya rapor eklenir....(4) Birinci fıkra hükmüne göre verilen kararda, yüklenen suçun türü, hakkında tedbir uygulanacak kişinin kimliği, iletişim aracının türü, telefon numarası veya iletişim bağlantısını tespite imkân veren kodu, tedbirin türü, kapsamı ve süresi belirtilir. Tedbir kararı en çok iki ay için verilebilir; bu süre, bir ay daha uzatılabilir. (Ek cümle: 25/5/2005 – 5353/17 md.) Ancak, örgütün faaliyeti çerçevesinde işlenen suçlarla ilgili olarak gerekli görülmesi halinde, hâkim yukarıdaki sürelere ek olarak her defasında bir aydan fazla olmamak ve toplam üç ayı geçmemek üzere uzatılmasına karar verebilir. ...(6) (Ek: 2/12/2014-6572/42 md.) Şüpheli ve sanığın telekomünikasyon yoluyla iletişiminin tespiti, soruşturma aşamasında hâkim veya gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde Cumhuriyet savcısı, kovuşturma aşamasında mahkeme kararına istinaden yapılır. Kararda, yüklenen suçun türü, hakkında tedbir uygulanacak kişinin kimliği, iletişim aracının türü, telefon numarası veya iletişim bağlantısını tespite imkân veren kodu ve tedbirin süresi belirtilir. (Ek cümleler: 24/11/2016-6763/26 md.) Cumhuriyet savcısı kararını yirmi dört saat içinde hâkimin onayına sunar ve hâkim, kararını en geç yirmi dört saat içinde verir. Sürenin dolması veya hâkim tarafından aksine karar verilmesi hâlinde kayıtlar derhâl imha edilir. ...\" 5271 sayılı Kanun'un \"Bir suçun işlendiğini öğrenen Cumhuriyet savcısının görevi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Cumhuriyet savcısı, ihbar veya başka bir suretle bir suçun işlendiği izlenimini veren bir hâli öğrenir öğrenmez kamu davasını açmaya yer olup olmadığına karar vermek üzere hemen işin gerçeğini araştırmaya başlar. (2) Cumhuriyet savcısı, maddî gerçeğin araştırılması ve adil bir yargılamanın yapılabilmesi için, emrindeki adlî kolluk görevlileri marifetiyle, şüphelinin lehine ve aleyhine olan delilleri toplayarak muhafaza altına almakla ve şüphelinin haklarını korumakla yükümlüdür.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Cumhuriyet savcısının görev ve yetkileri\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"(1) Cumhuriyet savcısı, doğrudan doğruya veya emrindeki adlî kolluk görevlileri aracılığı ile her türlü araştırmayı yapabilir; yukarıdaki maddede yazılı sonuçlara varmak için bütün kamu görevlilerinden her türlü bilgiyi isteyebilir. Cumhuriyet savcısı, adlî görevi gereğince nezdinde görev yaptığı mahkemenin yargı çevresi dışında bir işlem yapmak ihtiyacı ortaya çıkınca, bu hususta o yer Cumhuriyet savcısından söz konusu işlemi yapmasını ister.(2) Adlî kolluk görevlileri, elkoydukları olayları, yakalanan kişiler ile uygulanan tedbirleri emrinde çalıştıkları Cumhuriyet savcısına derhâl bildirmek ve bu Cumhuriyet savcısının adliyeye ilişkin bütün emirlerini gecikmeksizin yerine getirmekle yükümlüdür.(3) Cumhuriyet savcısı, adlî kolluk görevlilerine emirleri yazılı; acele hâllerde, sözlü olarak verir. (Ek cümle: 25/5/2005 - 5353/24 md.) Sözlü emir, en kısa sürede yazılı olarak da bildirilir.(4) Diğer kamu görevlileri de, yürütülmekte olan soruşturma kapsamında ihtiyaç duyulan bilgi ve belgeleri, talep eden Cumhuriyet savcısına vakit geçirmeksizin temin etmekle yükümlüdür. ...\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme) \"Özel ve aile hayatına saygı hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\" Herkes ... haberleşmesine saygı gösterilmesini isteme hakkına sahiptir. Bu hakların kullanılmasına ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, suçun veya düzensizliğin önlenmesi, genel sağlık ve genel ahlakın korunması, başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması amacıyla, hukuka uygun olarak yapılan ve demokratik bir toplumda gerekli bulunan müdahaleler dışında, kamu makamları tarafından hiçbir müdahale yapılamaz.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) içtihadına göre gizli tedbirlere ilişkin kanun hükümlerinin ihtiva etmesi gereken asgari unsurlar bulunmaktadır. Bu kapsamda izleme kararı verilmesine yol açabilecek suçların niteliği, iletişimleri izlenecek kişi kategorisi, izleme sürelerinin sınırları, elde edilen verilerin inceleme, değerlendirme ve saklanmalarına ilişkin esaslar, verilerin başkalarıyla paylaşılmasına ilişkin önlemler ve elde edilen verilerin ortadan kaldırılmasına ilişkin koşulların kanunda açık bir şekilde düzenlenmesi gereklidir (The Association For European Integration And Human Rights ve Ekimdzhiev/Bulgaristan, B. No: 62540/00, 28/6/2007, § 76). AİHM, Sözleşme’nin  maddesinde yer alan \"hukuka uygun olarak\" ifadesinden tedbirin iç hukukta bir temele dayanması gerektiğini ve kanunun niteliğine göre uygulanmasını yükümlü kıldığının anlaşılması gerektiğini belirtmektedir. AİHM'e göre ilgili kişiler söz konusu tedbire erişebilmeli ve tedbirin kendisi yönünden doğuracağı sonuçların hukukiliğini öngörebilmelidir (Bykov/Rusya [BD], B. No: 4378/02, 10/3/2009, §§ 76-78; Lambert/Fransa, B. No: 23618/94, 24/8/1998, § 23; Murat Özdemir/Türkiye, B. No: 60225/11, 15/4/2014, § 54). AİHM'e göre kamusal makamlar tarafından uygulanan gizli denetlemelerde kişilerin keyfî müdahalelerden korunması için -Sözleşme’nin  maddesi bağlamında- iç hukukta imkân tanınmalıdır. Bu doğrultuda yerel mevzuatta, kötüye kullanımlara karşı uygun koruma yöntemleri güvence altına alınmalı ve bu türden bir yetkinin icra yöntemleri ve kapsamının genişliği yeterli açıklıkta belirlenmelidir. Örneğin yerel mevzuat, ses kayıtlarının hâkim ve savunma tarafından denetlenebilmesi amacıyla adli dinlemeye tabi tutulması muhtemel kişilerin kategorisini tespit etmeli ve hâkimi bu türden bir tedbir almaya, tedbirin uygulandığı süreyi belirlemeye zorunlu kılan suçların niteliğini, ele geçirilen konuşmaları kaydeden tutanakların düzenlendiği koşulları, alınan kayıtları bütünüyle ve el değmemiş bir şekilde iletmek için alınacak önlemleri belirlemelidir. Ayrıca söz konusu mevzuat, özellikle takipsizlik veya tahliye kararları sonrasında kayıt dayanaklarının silinebileceği, yok edilebileceği ya da silinmesi veya yok edilmesi gerektiği koşulları da saptamalıdır (Murat Özdemir/Türkiye, § 54). ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/3175",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, iletişimin hukuka aykırı şekilde denetlendiğine yönelik şikâyet hakkında etkili ve özenli bir ceza soruşturması yapılmaması nedeniyle haberleşme hürriyetinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, idari eylemden doğan zararın tazmini istemiyle açılan tam yargı davasının süre aşımından reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 5/1/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Rıza Dinç ve Murat Dinç (başvurucular) baba oğuldur. Başvuruculardan Murat Dinç (başvurucu); Türk Silahlı Kuvvetleri (TSK) emrinde, Aksaz Deniz Üs Komutanlığında zorunlu askerlik görevini yapmaktayken 28/1/2012 tarihinde sağlık durumunun kötüleşmesi üzerine Aksaz Asker Hastanesine kaldırılmış, buradaki ilk müdahalesinin ardından ileri tetkik yapılması amacıyla Gülhane Askeri Tıp Akademisi Haydarpaşa Asker Hastanesine (GATA) sevk edilmiştir. GATA Üroloji Kliniğine yatışı yapılan başvurucu, böbrek ağrısı şikâyetine yönelik olarak uygulanan yedi günlük tedavisinin ardından hakkında ameliyat kararı alınmak ve kendisine bir ay hava değişimi verilmek suretiyle 10/2/2012 tarihinde taburcu edilmiştir. 8/3/2012 tarihinde sol pyeloplasti ameliyatı uygulanan ve bir müddet daha takip ve tedavisine devam edilen başvurucu hakkında GATA sağlık kurulu tarafından düzenlenen 18/6/2012 tarihli raporda \"Hidroüreter, hidronefroz, üroteropelvik bileşke obstrüksiyonu ile birlikte sol hidronefrotik böbrek pyeloplasti ameliyatlısı ve böbrek fonksiyonlarının anormalçalışması\" tanısına istinaden \"Askerliğe elverişli değildir.\" kararı verilmiştir. Söz konusu rapor 18/7/2012 tarihinde Millî Savunma Bakanlığı (MSB) tarafından onaylanarak kesinleşmiştir. Başvurucu 24/7/2012 tarihinde, iki komutanı tarafından karın boşluğuna vurulması nedeniyle belirtilen rahatsızlığının oluştuğu iddiasıyla ilgili personel hakkında suç duyurusunda bulunmuştur. Askerî Savcılık (Savcılık) tarafından ilgili kamu görevlileri hakkında asta müessir fiil suçundan başlatılan soruşturma 18/3/2014 tarihinde takipsizlik kararıyla sonuçlanmıştır.A. Olaya İlişkin İlk Tam Yargı Davası Süreci Başvurucu 25/7/2012 tarihinde MSB'ye başvurmuş ve zorunlu askerlik görevi sırasında maruz kaldığı müessir fiil nedeniyle askerliğe elverişsiz hâle geldiğini belirterek bu sebeple uğradığı maddi ve manevi zararın hizmet kusuru ilkesi gereğince karşılanması talebinde bulunmuştur. Başvurucu söz konusu talebinin idare tarafından cevap verilmemek suretiyle reddedilmesi üzerine olay nedeniyle uğradığı zararın tazmini istemiyle 23/11/2012 tarihinde Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde (AYİM) tam yargı davası açmıştır.  AYİM İkinci Dairesi 6/3/2013 tarihli kararıyla davayı süre aşımından reddetmiştir. Kararın gerekçesinde, idareye 25/7/2012 tarihinde yapılan başvurunun zımnen reddi üzerine altmış gün içinde ve en geç 22/11/2012 tarihine kadar dava açılması gerekirken 23/11/2012 tarihinde açılan davanın süresinde olmadığı belirtilmiştir. Söz konusu karar üst kanun yoluna başvurulmaksızın kesinleşmiştir.B. Olaya İlişkin İkinci Tam Yargı Davası Süreci (Bireysel Başvuruya Dayanak Dava) Başvurucular 4/3/2013 tarihinde MSB'ye başvurmuştur. Söz konusu başvuru dilekçesinde Murat Dinç, zorunlu askerlik görevi sırasında maruz kaldığı müessir fiil nedeniyle askerliğe elverişsiz hâle geldiğini belirterek bu sebeple uğradığı maddi ve manevi zararların; Rıza Dinç ise oğlunun malul hâle gelmesinden dolayı uğradığı manevi zararın hizmet kusuru ilkesi gereğince karşılanması talebinde bulunmuştur. Başvurucular söz konusu taleplerinin idare tarafından cevap verilmemek suretiyle reddedilmesi üzerine olay nedeniyle uğradıkları zararın tazmini istemiyle 21/5/2013 tarihinde AYİM'de tam yargı davası açmıştır.  Dava devam ederken başvurucular vekili 15/8/2013 tarihli dilekçe ile Turhal Askerlik Şubesine (Askerlik Şubesi) müracaat etmiş ve 18/6/2012 tarihli sağlık raporunun kesinleşmiş suretinin tebliğini istemiştir. Askerlik Şubesi 19/8/2013 tarihinde söz konusu raporu başvurucular vekiline tebliğ etmiştir. AYİM İkinci Dairesi (Mahkeme) 30/4/2014 tarihinde oyçokluğuyla verdiği kararla davayı süre aşımı nedeniyle reddetmiştir. Kararın gerekçesinde öncelikle olay nedeniyle uğranılan zararların karşılanması amacıyla başvurucular vekili tarafından daha önce de -25/7/2012 tarihinde- davalı idareye bir müracaatta bulunulduğuna dikkat çekilmiştir. Söz konusu müracaatın idare tarafından altmış gün içinde cevap verilmemek suretiyle reddi üzerine ikinci altmış günlük dava açma süresi içinde ve en geç 22/11/2012 günü mesai saati bitimine kadar dava açılması gerekirken bu süre geçirildikten sonra 21/5/2013 tarihinde açılan davada süre aşımı olduğu belirtilmiştir. Kararda ayrıca 4/3/2013 tarihinde idareye yeniden bir başvuruda bulunulduğu anlaşılmakla birlikte söz konusu başvurunun ilk başvurunun zımnen reddi üzerine başlayan ve bitmiş olan dava açma süresini canlandırmasına hukuken olanak bulunmadığı da vurgulanmıştır.  Karşıoy görüşünde ise idari eylemden zarar görenin daha önceki başvurusu reddedilmiş olsa da bir yıllık zorunlu idari başvuru süresi içinde olmak kaydıyla idareye yeniden başvuruda bulunabileceği ve talebinin reddi hâlinde süresi içinde yeni bir dava açabileceği belirtilmiştir. Buna göre başvurucunun askerliğe elverişli olmadığına dair sağlık raporunun onaylanarak kesinleştiği 18/7/2012 (ve ayrıca söz konusu raporun tebliğ edildiği 19/8/2013) tarihinden itibaren henüz bir yıllık süre içinde yapıldığı anlaşılan 4/3/2013 tarihli başvurunun geçerli bir başvuru olarak kabul edilmesi gerektiği ifade edilmiş, söz konusu başvurunun zımnen reddi üzerine 21/5/2013 tarihinde açılan davanın süresinde olduğu belirtilmiştir. Başvurucuların karar düzeltme istemi aynı Mahkemenin 5/11/2014 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Nihai karar 8/12/2014 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiştir. Başvurucular 5/1/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Bireysel başvurunun incelenme sürecinde 21/1/2017 tarihli ve 6771 sayılı Kanun ile Anayasa'ya eklenen geçici  maddenin birinci fıkrasının (E) bendiyle AYİM kaldırılmıştır.  4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı mülga Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"İdari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde dava açmadan önce, bu eylemlerin yazılı bildirimi üzerine veya başka suretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde yetkili makama başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri lazımdır. Bu isteklerin kısmen veya tamamen reddi halinde bu konudaki işlemin tebliği tarihinden ve altmış gün içinde cevap verilmediği takdirde bu sürenin bittiği tarihten itibaren altmış gün içinde tam yargı davası açabilirler.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/65",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, idari eylemden doğan zararın tazmini istemiyle açılan tam yargı davasının süre aşımından reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Ekli tabloda sıralanan başvurulara ait başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemelerinden sonra başvurular Komisyonlara sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvuruların kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Konularının aynı olması nedeniyle 2018/820 numaralı bireysel başvuru dosyasının, 2017/26988 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların maliki olduğu başvuruya konu taşınmazlar 1/1000 ölçekli revizyon uygulama imar planında kamu hizmeti alanına ayrılmıştır. Başvurucular, bu taşınmazların kamulaştırılması istemiyle Belediyeye başvurmuş fakat bu yoldan bir sonuç elde edememişlerdir. Başvurucular, bunun üzerine imar planında kamu hizmeti alanına ayrılan taşınmazların rayiç bedelinin ödenmesi istemiyle Belediye aleyhine tam yargı davası açmışlardır.  Derece mahkemelerince davanın reddine karar verilmiştir. Kararda, başvurucuların uyuşmazlık konusu taşınmazları edindikleri tarih itibarıyla taşınmazlar için kısıtlılık durumunun mevcut olduğu vurgulanmıştır. Bu bağlamda mülkiyet hakkının geçmişte belirli bir süre engellenmiş olması durumunun eski malikler açısından gerçekleşmiş olmasına rağmen 28/12/2011 ve 26/2/2012 tarihlerinde satış işlemleri sonucu taşınmazları edinen başvurucular açısından kısıtlılık hâlinden kaynaklanan tazminatı gerektirir mağduriyetin gerçekleşmediği belirtilmiştir. Başvurucular, nihai kararın tebliği üzerine bireysel başvuruda bulunmuşlardır.   Konu ile ilgili hukuk için bkz. Hüseyin Ünal, B. No: 2017/24715, 20/9/2018, §§ 17- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/26988",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 5/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilir olduğuna, esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular 23/10/2008 tarihinde içinde molotof kokteyli bulunan bir çanta bulundurdukları iddiasıyla yakalanmış, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 24/10/2008 tarihli kararı ile gözaltına alınmışlardır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 4/11/2008 tarihli iddianamesi ile silahlı terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım etmek, korku, kaygı veya panik yaratabilecek tarzda patlayıcı madde bulundurmak suçlarından başvurucular hakkında kamu davası açılmıştır. (Kapatılan) İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK  madde ile görevli) 16/6/2011 tarihli kararı ile başvurucuların beraatlerine karar verilmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Ceza Dairesinin 10/4/2014 tarihli kararıyla hüküm onanmıştır.  Kararın kesinleşme şerhi 10/7/2014 tarihinde düzenlenmiştir. Karar başvurucuların vekiline 13/11/2014 tarihinde Mahkeme kaleminde tebliğ edilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19389",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 18/11/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilir olduğuna, esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, örgüt üyesi olmak suçlamasıyla 20/7/2007 tarihinde yakalanmış; silahlı örgüte üye olmak, genel güvenliği kasten tehlikeye sokmak, tehlikeli maddelerin izinsiz olarak bulundurulması veya el değiştirilmesi, 6/10/1983 tarihli ve 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu ile 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'na muhalefet suçlarından hakkında kamu davası açılmıştır. (Kapatılan) İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK  madde ile görevli) 1/10/2013 tarihli kararıyla başvurucu hakkında mahkûmiyet kararı verilmiştir. Temyiz üzerine karar, Yargıtay  Dairesinin 1/7/2016 tarihli kararıyla bozulmuş olup, yargılama İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesindedevam etmektedir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/18250",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kararın gerekçesi açıklanmadığı ve kanun yolu süresinin gerekçeli kararın tebliğinden başlayacağı açıkça belirtildiği hâlde tefhimden başlatılan süre gözetilerek istinaf talebinin reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucunun açtığı davada kanun yolu başvurusu, kanun yolu süresinin ilk derece mahkemesinin kararının tefhim tarihinden başlatılarak hesaplanması nedeniyle süresinde olmadığı gerekçesiyle kesin olarak reddedilmiştir. Başvurucu, nihai hükmü 18/10/2021 tarihinde öğrendikten sonra 3/11/2021 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/50423",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kararın gerekçesi açıklanmadığı ve kanun yolu süresinin gerekçeli kararın tebliğinden başlayacağı açıkça belirtildiği hâlde tefhimden başlatılan süre gözetilerek istinaf talebinin reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; sokağa çıkma yasağı uygulaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, bu dönemde düzenlenen güvenlik operasyonu sırasında meydana gelen ölüm nedeniyle yaşam hakkının, ölen kişinin cesedinin uzun bir süre bulunduğu yerden alınamaması, bulunduğu yerden alındıktan sonra ise aile üyelerinin katılımıyla, dinî inançlara uygun bir törenle defnedilememesi nedeniyle kötü muamele yasağı ile özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Somut başvuruda dile getirilen iddialara göre başvurucunun yakını T.İ. 19/12/2015 tarihinde sokağa çıkma yasağı uygulanmakta olan Silopi ilçesindeki evinin yakınlarında ateşli silahla vurularak yaralanmış, bir süre vurulduğu yerde yaralı vaziyette kaldıktan sonra vefat etmiş, cenazesi bulunduğu yerden ancak bir hafta sonra alınabilmiştir. Olayın gerçekleştiği tarihlerde PKK terör örgütünün kamuoyunda hendek olayları olarak tabir edilen silahlı ayaklanma girişimine karşı bölgede yoğun olarak terörle mücadele operasyonları yürütülmekte, terörist unsurlarla güvenlik güçleri arasında şiddetli çatışmalar yaşanmaktadır (hendek olayları ve sokağa çıkma yasakları hakkında arka plan bilgisi ve ayrıntılı açıklamalar için bkz. Gazal Kolanç ve diğerleri [GK], B. No: 2017/37897, 5/7/2022, §§ 16-28, 342). 6/1/2016 tarihinde yapılan somut başvuruda başvurucu, devam eden sokağa çıkma yasağı ve çatışma ortamı nedeniyle cenazesine ancak 25/12/2015 tarihinde ulaşılan T.İ.nin cesedinin hâlen hastane morgunda bekletildiğini, cenazenin ve kendisinin güvenliği sağlanarak cenazeyi dinî vecibelerine uygun bir şekilde gömmesi için Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesi uyarınca geçici tedbir kararı verilmesini talep etmiştir. T.İ.nin cenazesinin 11/1/2016 tarihinde defnedildiği anlaşıldığından Birinci Bölüm İkinci Komisyonun 2/2/2016 tarihli kararıyla İçtüzük'ün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca geçici tedbir talebinin Bölüme gönderilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/228",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru; sokağa çıkma yasağı uygulaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, bu dönemde düzenlenen güvenlik operasyonu sırasında meydana gelen ölüm nedeniyle yaşam hakkının, ölen kişinin cesedinin uzun bir süre bulunduğu yerden alınamaması, bulunduğu yerden alındıktan sonra ise aile üyelerinin katılımıyla, dinî inançlara uygun bir törenle defnedilememesi nedeniyle kötü muamele yasağı ile özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutuklamanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, soruşturma dosyasına erişimin kısıtlanması nedeniyle adil yargılanma hakkının; gözaltı sürecindeki bazı uygulamalar ve tutukluluk koşulları nedeniyle kötü muamele yasağının; mal varlığına tedbir konulması nedeniyle mülkiyet hakkının; yargılama sürecinde avukatla yeterince görüşme imkanı tanınmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 20/12/2016 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Türkiye 15/7/2016 tarihinde askerî bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış, bu nedenle 21/7/2016 tarihinde ülke genelinde olağanüstü hâl ilan edilmesine karar verilmiş ve olağanüstü hâl bugüne kadar birçok kez uzatılmıştır. Kamu makamları, soruşturma mercileri ve yargı organları -olgusal temellere dayanarak- bu teşebbüsün arkasında Türkiye'de çok uzun yıllardır faaliyetlerine devam eden ve son yıllarda Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (PDY) olarak isimlendirilen bir yapılanmanın olduğunu değerlendirmişlerdir (Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-25). Darbe teşebbüsü sırasında ve sonrasında ülke genelinde Cumhuriyet başsavcılıkları tarafından, darbe girişimiyle bağlantılı ya da doğrudan darbe girişimiyle bağlantılı olmasa bile FETÖ/PDY'nin kamu kurumlarındaki örgütlenmesinin yanı sıra eğitim, sağlık, ticaret, sivil toplum ve medya gibi farklı alanlardaki yapılanmasına yönelik soruşturmalar yürütülmüş ve çok sayıda kişi hakkında gözaltı ve tutuklama tedbirleri uygulanmıştır (Aydın Yavuz ve diğerleri, §§ 51, Mehmet Hasan Altan (2) [GK], B. No: 2016/23672, 11/01/2018, § 12).  Anılan süreçte FETÖ/PDY'nin yargı alanındaki örgütlenmesine yönelik olarak Uşak Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen bir soruşturma kapsamında Uşak Sulh Ceza Hâkimliğinin 21/7/2016 tarihli kararıyla başvurucu hakkında da tutuklama tedbiri uygulanmıştır. Kararın ilgili bölümü şöyledir: \"Şüpheliler...Ö. , ... üzerlerine atılı TCK'nun 309/Maddesi kapsamında cebir ve şiddet kullanarak Türkiye Cumhuriyeti anayasanın ön gördüğü düzeni ortadan kaldırmaya veya bu düzen yerine başka bir düzen getirmeye veya bu düzenin fiilen uygulanmasını önlemeye teşebbüs etmek, TCK'nın 314/2 Maddesi kapsamında anayasal düzene karşı suç işlemek amacıyla kurulan silahlı terör örgütüne üye olmak suçlarını işlediklerine dair, somut delil olarak bulunduğu nazara alındığında, üzerilerine atılı suçları işlediklerine dair kuvvetli suç şüphesinin bulunduğu, atılı suçların CMK'nun 100/3 maddesinde sayılan suçlardan olması nedeniyle tutuklama nedeninin varsayılabileceği, delillerin henüz tamamen toplanmamış olması sebebiyle şüphelilerin salıverilmesi halinde kaçacakları, saklanacakları, delilleri gizleyecekleri, tanık ve mağdurları etkileyecekleri hususunda kuvvetli şüphenin bulunması, işin önemi ve şüphelilerin üzerine atılı suçların cezalarının alt ve üst sınırına göre adli kontrol tedbirinin yetersiz kalacağı, tutuklama tedbirinin verilebilecek ceza miktarına göre ölçülü olduğu hususları hep birlikte değerlendirildiğinde, şüphelilerin CMK.nun 100 ve devamı maddeleri gereğince TUTUKLANMALARINA... [karar verildi.]\" Başvurucu, tutuklama kararına itiraz etmiş; Uşak  Sulh Ceza Hâkimliği 27/7/2016 tarihinde itirazın reddine karar vermiştir.  Başvurucu, anılan kararın ve tutukluluğa itirazlarının reddedilmesine yönelik kararların tebliği ile ilgili net bir tarih bildiriminde bulunmamıştır.  Başvurucu 20/12/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 21/6/2017 tarihli iddianamesi ile başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçunndan cezalandırılması istemiyle aynı yer ağır ceza mahkemesinde kamu davası açılmıştır. İddianamede ilk olarak FETÖ/PDY'nin kuruluşuna ve tarihçesine, hangi amaç ve saikle kurulduğuna, hangi alanlarda faaliyet gösterdiğine, hiyerarşik yapısına ve hangi tür hukuka aykırı eylemlerde bulunduğuna değinilmiştir. Devamında ise örgütün yargı yapılanmasına ilişkin unsurlara yer verilmiştir. İddianamede, başvurucunun gerek organik olarak gerekse örgütsel nitelikli eylemleri bakımından FETÖ/PDY hiyerarşisi içinde yer aldığı ileri sürülmüştür. Bu suçlamalara esas alınan olgular şöyle özetlenebilir:i. Gizli tanık SİNOP Ankara Cumhuriyet Başsavcılığında alınan 22/11/2016 tarihli ifadesinde, başvurucunun örgüt mensubu olduğunu ikili sohbetler aracılığıyla anladığını ve örgüte mensup farklı kişilerden başvurucunun örgüt mensubu olduğu yönünde duyumları olduğunu belirtmiştir. ii. Başvurucunun İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi ve Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinde başkan olarak görev yaptığı dönemde kamuoyunda Balyoz Davası olarak bilinen davada yargılanan birçok kişi, başvurucunun talimatla iş yaptığına dair müşteki sıfatıyla ifade vermiştir.iii. Müşteki beyanlarında belirtilen şikâyetler doğrultusunda başvurucu hakkında Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu (HSYK)  ve  Dairelerince, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi ve Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesi başkanı olarak görev yaptığı dönemde bakmış olduğu davalarda taraflı karar verdiğine ve usulsüz işlemlerde bulunduğuna ilişkin birçok inceleme ve soruşturma yapılmıştır.iv. Şüphelinin el konulan cep telefonunda 15 Temmuz 2016 tarihli darbe girişiminin bir kurgudan ibaret olduğuna ve bu olayın örgütü yıkmaya yetmeyeceğine dair yazışmalar tespit edilmiştir.v. Şüphelinin cep telefonunun HTS kayıtlarının incelenmesi neticesinde silahlı terör örgütüne üye olma suçundan haklarında soruşturmalar yapılan birçok kişi ile görüşme yaptığı tespit edilmiştir.vi. Şüphelinin Bank Asyada hesabının olduğu belirtilmiştir.  İddianamede, başvurucuya yöneltilen eylemlere ilişkin olarak yapılan hukuki değerlendirmenin ilgili bölümü şöyledir:\"...Tüm dosya kapsamı, HSYK'nın meslekten çıkarma kararı gerekçesi,şüpheli hakkında verilen müşteki ve tanık ifadeleri birlikte değerlendirildiğinde; şüphelininİstanbul Ağır Ceza Mahkemesi ve Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinde mahkeme başkanı olarak görev yaptığı dönemlerde de kamoyunda Balyoz davası olarak bilinen davadaörgütün talimatları ile hareket ederek usulsüz kararlar verdiği, Fetö -PDY Silahlı Terör Örgütüne ait Bank Asya da hesabının bulunduğu, cep telefonunun HTS kayıtlarının incelenmesinde Silahlı Terör Örgütüne üye olmak suçundan haklarında soruşturmalar yapılan bir çok kişi ile görüşmesinin bulunduğu, bu suretleüzerine atılıFETÖ-PDY Silahlı Terör Örgütüne üye olma suçunuişlediği anlaşılmıştır.\"  Başvurucu; kovuşturma aşamasındaki savunmasında özetle, görev yaptığı mahkemelerde usule ve yasaya uygun davrandığını, önemli davalarda görev yapmasının kendisinin değil HSYK'nun kararıyla olduğunu, dönemin HSYK üyeleri ile herhangi bir yakınlığının bulunmadığını, talimatla iş yaptığı iddialarının gerçeği yansıtmadığını, telefonunda bulunan verilerin kendine ait olmayıp haber sitelerinden alındığını ve hakkında herhangi bir somut delil olmadan tutulmasının hukuka aykırı olduğunu ifade etmiştir.  Başvurucu bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla tutuklu olup dava ilk derece mahkemesinde derdesttir.   4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun \"Tutuklama nedenleri\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili bölümleri şöyledir:\"(1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez. (2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir:a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa.b) Şüpheli veya sanığın davranışları; Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme, Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma,Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa. (3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir:a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan;... Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar (madde 309, 310, 311, 312, 313, 314, 315),...\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tutuklama kararı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Soruşturma evresinde şüphelinin tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından, kovuşturma evresinde sanığın tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re'sen mahkemece karar verilir. Bu istemlerde mutlaka gerekçe gösterilir ve adlî kontrol uygulamasının yetersiz kalacağını belirten hukukî ve fiilî nedenlere yer verilir. (2) Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustaki bir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda;a) Kuvvetli suç şüphesini,b) Tutuklama nedenlerinin varlığını,c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu,gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir. Kararın içeriği şüpheli veya sanığa sözlü olarak bildirilir, ayrıca bir örneği yazılmak suretiyle kendilerine verilir ve bu husus kararda belirtilir.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tazminat istemi\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili bölümü şöyledir:\"Suç soruşturması veya kovuşturması sırasında;a) Kanunlarda belirtilen koşullar dışında yakalanan, tutuklanan veya tutukluluğunun devamına karar verilen,...j) Eşyasına veya diğer malvarlığı değerlerine, koşulları oluşmadığı halde elkonulan veya korunması için gerekli tedbirler alınmayan ya da eşyası veya diğer malvarlığı değerleri amaç dışı kullanılan veya zamanında geri verilmeyen,...Kişiler, maddî ve manevî her türlü zararlarını, Devletten isteyebilirler.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tazminat isteminin koşulları\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her hâlde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabilir.\" 6/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"Silâhlı örgüt\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Bu kısmın dördüncü ve beşinci bölümlerinde yer alan suçları işlemek amacıyla, silahlı örgüt kuran veya yöneten kişi, on yıldan onbeş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. (2) Birinci fıkrada tanımlanan örgüte üye olanlara, beş yıldan on yıla kadar hapis cezası verilir.\" 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun \"Cezaların artırılması\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi şöyledir: \"3 ve 4 üncü maddelerde yazılı suçları işleyenler hakkında ilgili kanunlara göre tayin edilecek hapis cezaları veya adlî para cezaları yarı oranında artırılarak hükmolunur.\" ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/37804",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklamanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, soruşturma dosyasına erişimin kısıtlanması nedeniyle adil yargılanma hakkının; gözaltı sürecindeki bazı uygulamalar ve tutukluluk koşulları nedeniyle kötü muamele yasağının; mal varlığına tedbir konulması nedeniyle mülkiyet hakkının; yargılama sürecinde avukatla yeterince görüşme imkanı tanınmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/60538",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işveren ile arasındaki güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesiyle iş akdi feshedilen başvurucunun adil yargılanma hakkı kapsamındaki hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 20/8/2020 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: 1989 doğumlu olan başvurucu 1/10/2011 tarihinden beri çeşitli alt işverenler nezdinde (şirket) Pamukkale Üniversitesi Sağlık Araştırma ve Uygulama Merkezi Müdürlüğü (Kurum) bünyesinde veri giriş personeli olarak olarak çalışmakta iken 23/1/2017 tarihinde başvurucunun iş akdi feshedilmiştir.  Başvurucu, feshin geçersizliğinin tespitine ve işe iadesine karar verilmesi talepleriyle şirket ve Kurum aleyhine Denizli  İş Mahkemesi (Mahkeme) nezdinde 6/2/2017 tarihinde dava açmıştır.  Mahkeme 7/12/2017 tarihli kararıyla davanın reddine hükmetmiş; kararda 23/7/2016 tarihli ve 29779 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 667 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararname'nin  maddesi gereği başvurucunun işine son verildiği ve feshin geçerli sebebe dayandığı belirtilmiştir. Başvurucu, davanın reddi kararına karşı istinaf talebinde bulunmuş; talebi inceleyen Antalya Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi 28/5/2018 tarihli kararıyla, eksik inceleme yapıldığı gerekçesiyle kararın kaldırılmasına ve dosyanın iadesine hükmetmiştir. Dosya kendisine geri gelen Mahkeme 26/11/2019 tarihli karar ile davanın reddine hükmetmiştir. Hem başvurucu hem de davalı Kurum, gerekçeli karara karşı istinaf talebinde bulunmuşlardır. Bölge Adliye Mahkemesi 8/7/2020 tarihli kararı ile istinaf taleplerinin esastan reddine hükmetmiştir.  Nihai kararın 25/7/2020 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edildiği belirtilmiştir. 20/8/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/28393",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işveren ile arasındaki güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesiyle iş akdi feshedilen başvurucunun adil yargılanma hakkı kapsamındaki hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, terör olayları nedeniyle köyünü terk etmek zorunda kaldığını, uğradığı zararların karşılanması amacıyla tazminat komisyonuna yaptığı başvurudan ve akabinde açtığı davadan bir sonuç alamadığını ve başvurusunun karara bağlanmasının yaklaşık 5 yıl sürdüğünü belirterek Anayasa’da düzenlenen mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, tazminat talep etmiştir.  Başvuru, başvurucunun vekili tarafından 26/4/2013 tarihinde Batman İdare Mahkemesi aracılığıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 17/6/2013 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 17/9/2013 tarihinde yapılan toplantıda kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru konusu olay ve olgular 24/9/2013 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığı, görüşünü 25/11/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş başvurucuya 26/11/2013 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu, karşı cevap olarak Anayasa Mahkemesine herhangi bir görüş sunmamıştır.  OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Batman ili, Kozluk ilçesi, Kayadibi köyünde ikamet etmekte iken 1992 yılında meydana gelen terör olayları nedeniyle köyünden göç etmiştir.  Başvurucu, 20/5/2008 tarihinde, göç etmesi nedeniyle uğramış olduğu zararların karşılanması talebiyle, 17/7/2004 tarih ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkındaki Kanun kapsamında kurulan Batman Valiliği Zarar Tespit Komisyonu Başkanlığına (Komisyon) başvuruda bulunmuştur.  Komisyon, 14/12/2010 tarih ve 2010/2-1486 sayılı kararıyla söz konusu yerleşim yerinin boşaltılmadığını, köydeki seçimlerin düzenli yapıldığını ve nüfus sayımlarında önemli miktarda nüfus tespit edildiğini belirterek başvurucunun talebini reddetmiştir.  Komisyonun verdiği ret kararı üzerine başvurucu, 3/3/2011 tarihinde Diyarbakır İdare Mahkemesinde dava açmıştır. Yeni açılan ve 25/7/2011 tarihinde faaliyete geçen Batman İdare Mahkemesinde görülmeye devam edilen davada anılan Mahkeme, 16/11/2011 tarih ve E.2011/1250, K.2011/649 sayılı kararıyla söz konusu yerleşim yerinin tamamen boşaltılan yerlerden olmadığı ve başvurucunun sübjektif güvenlik algısı nedeniyle göç etmesinden dolayı uğradığı zararların idarece karşılanmasının mümkün olmayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Başvurucu tarafından temyiz edilen karar, Danıştay  Dairesinin 13/6/2012 tarih ve E.2012/2285, K.2012/4468 sayılı kararıyla onanmıştır. Onama kararı üzerine karar düzeltme isteminde bulunan başvurucunun bu istemi, Danıştay  Dairesinin 19/12/2012 tarih ve E.2012/11576, K.2012/14493 sayılı kararıyla reddedilmiştir. Başvurucu Danıştay  Dairesinin karar düzeltme isteminin reddi kararının 12/4/2013 tarihinde kendisine tebliğinden itibaren süresi içinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 5233 sayılı Kanun’un ”Amaç” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Bu Kanunun amacı, terör eylemleri veya terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle maddî zarara uğrayan kişilerin, bu zararlarının karşılanmasına ilişkin esas ve usulleri belirlemektir.” Aynı Kanun’un “Kapsam” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Aşağıda belirtilen zararlar bu Kanunun kapsamı dışındadır:…d) Terör dışındaki ekonomik ve sosyal sebeplerle uğranılan zararlar ile güvenlik kaygıları dışında kendi istekleriyle bulundukları yerleri terk edenlerin bu sebeple uğradıkları zararlar.” Aynı Kanun’un “Zarar tespit komisyonları” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Zarar tespit komisyonları illerde; bu Kanun kapsamında yapılacak başvurular üzerine on gün içinde kurulur. Komisyon, bir başkan ve altı üyeden oluşur. Valinin görevlendireceği vali yardımcısı komisyonun başkanı; maliye, bayındırlık ve iskân, tarım ve köyişleri, sağlık, sanayi ve ticaret konularında uzman ve o ilde görev yapan kamu görevlilerinden vali tarafından belirlenecek birer kişi ile baro yönetim kurulunca baroya kayıtlı olanlar arasından görevlendirilecek bir avukat komisyonun üyesidir. Komisyonun başkan ve üyeleri her yıl ocak ayının ilk haftasında yeniden belirlenir. Eski üyeler yeniden görevlendirilebilirler. İş yoğunluğuna göre aynı ilde birden fazla komisyon kurulabilir.” Aynı Kanun’un “Başvurunun süresi, şekli, incelenmesi ve sonuçlandırılması” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “(Değişik: 28/12/2005 - 5442/3 md.) Zarar gören veya mirasçılarının veya yetkili temsilcilerinin zarar konusu olayın öğrenilmesinden itibaren altmış gün içinde, her hâlde olayın meydana gelmesinden itibaren bir yıl içinde zararın gerçekleştiği veya zarar konusu olayın meydana geldiği il valiliğine başvurmaları hâlinde gerekli işlemlere başlanır. Bu sürelerden sonra yapılacak başvurular kabul edilmez.…” Aynı Kanun’un “Karşılanacak Zararlar” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Bu Kanun hükümlerine göre sulh yoluyla karşılanabilecek zararlar şunlardır:a) Hayvanlara, ağaçlara, ürünlere ve diğer taşınır ve taşınmazlara verilen her türlü zararlar.b) Yaralanma, engelli hâle gelme ve ölüm hâllerinde uğranılan zararlar ile tedavi ve cenaze giderleri.c) Terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle kişilerin mal varlıklarına ulaşamamalarındankaynaklanan maddî zararlar.” Aynı Kanun’un “Zararın Tespiti” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“7 nci maddede belirtilen zararlar, zarar görenin beyanı, adlî, idarî ve askerî mercilerdeki bilgi ve belgeler göz önünde tutularak olayın oluş şekli ve zarar görenin aldığı tedbirlere göre, zarar görenin varsa kusur veya ihmalinin de göz önünde bulundurulması suretiyle, hakkaniyete ve günün ekonomik koşullarına uygun biçimde komisyon tarafından doğrudan doğruya veya bilirkişi aracılığı ile belirlenir.” Aynı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir:“Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde ilgili valilik ve kaymakamlıklara başvurmaları hâlinde, 1987 tarihi ile bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih arasında işlenen 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 1 inci, 3 üncü ve 4 üncü maddeleri kapsamına giren eylemler veya anılan tarihler arasında terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle zarar gören gerçek kişiler ile özel hukuk tüzel kişilerinin maddî zararları hakkında da bu Kanun hükümleri uygulanır.Bu maddeye göre yapılan başvurular, başvuru tarihinden itibaren iki yıl içinde sonuçlandırılır.” Aynı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir: “Bu Kanunun geçici 1 inci maddesi ve bu Kanuna 28/12/2005 tarihli ve 5442 sayılı Kanunla eklenen geçici 1 inci madde gereğince yapılan başvuruların sonuçlandırılma süresi, maddelerde öngörülen sonuçlandırılma süresinin bitiminden itibaren bir yıl uzatılmıştır. Bu sürenin de bitmesi ve başvuruların sonuçlandırılamamış olması halinde, Bakanlar Kurulu bu süreyi her defasında bir yılı aşmamak üzere uzatabilir.”  Aynı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir: “(Ek: 24/5/2007-5666/1 md.) Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde ilgili valilik ve kaymakamlıklara başvurmaları halinde, 19/7/1987 tarihi ile bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih arasında işlenen 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 1 inci, 3 üncü ve 4 üncü maddeleri kapsamına giren eylemler veya anılan tarihler arasında terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle zarar gören gerçek kişiler ile özel hukuk tüzel kişilerinin maddî zararları hakkında da bu Kanun hükümleri uygulanır.Bu maddeye göre yapılan başvurular, başvuru tarihinden itibaren iki yıl içinde sonuçlandırılır. Bu sürenin de bitmesi ve başvuruların sonuçlandırılamamış olması halinde, Bakanlar Kurulu bu süreyi her defasında bir yılı aşmamak üzere uzatabilir.” 5233 sayılı Kanun’un geçici  maddesi gereğince yapılan başvuruların sonuçlandırılma süresi, son olarak 20/7/2013 tarih ve 28713 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan 24/6/2013 tarih ve 2013/5034 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı Eki Kararın  maddesiyle, 2/4/2012 tarih ve 2012/2996 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile uzatılan sürenin bitiminden itibaren bir yıl uzatılmıştır. Danıştay  Dairesinin 2008 tarih ve E.2008/4141, K.2008/9584 sayılı kararı şöyledir:“…Öte yandan; kişilerin malvarlıklarına ulaşamamaları nedeniyle uğradıkları zararların 5233 sayılı Yasa uyarınca tazmini; köyün, idarece veya köy halkı tarafından tamamen boşaltılması halinde mümkün olabileceğinden; Mahkemece bozma kararı üzerine davacının ikamet ettiği köyün boşaltılıp boşaltılmadığının araştırılmasından sonra bir karar verilmesi gerektiği tabiidir.…” Danıştay  Dairesinin 31/12/2008 tarih ve E.2008/5548, K.2008/9733sayılı kararı şöyledir: “…5233 sayılı Yasanın yukarıda aktarılan maddelerinin değerlendirilmesinden; kişilerin malvarlıklarına ulaşamaması nedeniyle uğradıkları zararın 5233 sayılı Yasa uyarınca tazmininin, terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler sonucu meydana gelmesi şartına bağlı bulunduğu; başka bir ifadeyle, köyün, idarece veya köy halkı tarafından tamamen boşaltılması halinde söz konusu zararların tazmini yoluna gidilebileceği; güvenlik kaygısına dayansa dahi, terör olayları sonucu köyü terk edenlerin malvarlıklarına ulaşamaması nedeniyle uğradıkları zararın, sadece köyün idarece veya köy halkı tarafından tamamen boşaltılması halinde ve köyün boşaltılmasından köye dönüşün başladığı tarihe kadar geçen süreçle sınırlı olarak tazmininin mümkün olduğu sonucuna ulaşılmaktadır. Zira, boşaltılan bir köye dönüşün başlaması, o köyde güvenli bir şekilde yaşayabilme olanaklarına kavuşulduğu anlamına gelmektedir. Köye dönüş için sağlanması zorunlu olan asgari güvenlik düzeyi ölçütünün ise objektif olması gerektiği; başka bir anlatımla, köye geri dönen ve dönmeyen kişilere göre değişmemesi gerektiği de tabiidir. Bu kabule göre, uyuşmazlığa konu olayda, davacının terör olayları sonucu terk ettiği Yoncalıbayır Köyü'nde bulunan malvarlığına ulaşamamasından kaynaklanan zararının; sadece köyün boşaltılmasından, köye dönüşün başladığı tarihe kadar geçen süreçle sınırlı kalmak kaydıyla tazmini olanaklı bulunduğundan, davalı idarece yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucu 1 yıllık süre üzerinden hesaplanan miktarın ödenmesi yolundaki dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.…”  Danıştay  Dairesinin 2009 tarih ve E.2008/6679, K. 2009/1227 sayılı kararı şöyledir:“…Dava konusu olayda; komisyonca düzenlenen tutanaklarda da belirtildiği üzere, Alluç Köyü'nde herhangi bir terör olayının meydana gelmediği; bununla birlikte, 1993 yılında bölgede yaşanan terör olayları nedeniyle köye geçici köy koruculuğu sisteminin getirildiği, koruculuğu kabul edenlerin köyde ikamet etmeye devam ettiği, diğerlerinin ise koruculuğu kabul etmedikleri için ve yaşanan terör olayları sonucu duydukları güvenlik kaygısı nedeniyle köyden göç ettikleri hususlarında çekişme bulunmamaktadır. Buna göre, sadece geçici köy korucularının yaşadığı köyün, güvenli bir yerleşim yeri olduğundan bahsedilemeyeceği açık olup; güvenlik kaygısı nedeniyle köyü terk eden davacının 5233 sayılı Yasa kapsamında uğradığı bir zararı olup olmadığının tespiti ve saptanan zararının tazmini gerekirken, başvurusunun reddedilmesine ilişkin dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmamakta ise de; bu husus, temyize konu kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemektedir. …” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/3007",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, terör olayları nedeniyle köyünü terk etmek zorunda kaldığını, uğradığı zararların karşılanması amacıyla tazminat komisyonuna yaptığı başvurudan ve akabinde açtığı davadan bir sonuç alamadığını ve başvurusunun karara bağlanmasının yaklaşık 5 yıl sürdüğünü belirterek Anayasa’da düzenlenen mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, tazminat talep etmiştir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 28/2/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilir olduğuna, esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun konutunda 26/12/2009 tarihinde kolluk görevlileri tarafından arama yapılmış, Kızıltepe Cumhuriyet Başsavcılığının 6/5/2010 tarihli iddianamesi ile başvurucu hakkında resmî belgede sahtecilik ve suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçlamalarıyla kamu davası açılmıştır. Kızıltepe  Asliye Ceza Mahkemesinin 27/1/2012 tarihli kararı ile başvurucunun hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Temyiz üzerine hüküm, Yargıtay  Ceza Dairesinin 9/11/2015 tarihli kararıyla kısmen düzeltilerek onanmış; kısmen bozulmuştur. Yargılama İlk Derece Mahkemesinde devam etmektedir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/2625",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, başvurucunun sağlık durumu elverişsiz olmasına rağmen hükmen tutukluluk hâlinin devam ettirilmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkı ile kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.A. Başvuruya İlişkin Süreç Yargıtay üyesi olarak görev yapan başvurucu 18/7/2016 tarihinde silahlı terör örgütüne üye olma suçundan gözaltına alınmış, 20/7/2016 tarihinde müsnet suçtan tutuklanmıştır. Başvurucu hakkında açılan kamu davasının Yargıtay  Ceza Dairesi ( Ceza Dairesi) tarafından ilk derece mahkemesi sıfatıyla yapılan yargılaması sonucunda verilen 27/3/2019 tarihli kararla başvurucunun Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanmasının (FETÖ/PDY) üyesi olduğu gerekçesiyle neticeten 10 yıl hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve tutukluluk hâlinin devamına karar verilmiştir. Başvurucu, göz rahatsızlığı ve Parkinson hastalığı nedeniyle 14/5/2020 tarihli dilekçeyle tahliye talep etmiş;  Ceza Dairesi ise talebin reddine karar vermiştir. Başvurucunun itirazı üzerine Yargıtay  Ceza Dairesi ( Ceza Dairesi) başvurucu hakkında sağlık raporu temin edilmesi sonrasında tahliye talebinin değerlendirilmesine karar vermiştir.  Bunun üzerine temin edilen 3/11/2020 tarihli Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinin (Hastane) sağlık raporunda özetle başvurucunun Parkinson, glokom ve kalıtsal retinal distrofi hastalıkları bulunduğu, görme kaybı nedeniyle ceza infaz kurumu koşullarında yaşamını devam ettirebilmek için kısmi desteğe ihtiyaç duyduğu, Parkinson rahatsızlığı bakımından ceza infaz kurumu koşullarının yaşamını tehlikeye sokmadığı ve hayatını yalnız başına idame ettirebileceği, ceza infaz kurumunda kalma koşullarının her iki hastalığını ilerletmeyeceği, Parkinson hastalığının ceza infaz kurumunda tedavisinin mümkün olduğu, göz rahatsızlığının ise kanıtlanmış tedavisinin bulunmadığı tespitlerine yer verilmiştir.  Söz konusu sağlık raporu üzerine  Ceza Dairesi başvurucunun tahliye talebinin reddine karar vermiş, başvurucunun itirazı ise  Ceza Dairesi tarafından 14/1/2021 tarihinde reddedilmiştir. Ret kararı başvurucuya 26/1/2021 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu 23/2/2021 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu aynı zamanda %90 görme kaybı bulunduğunu ve ceza infaz kurumunda kalmaya devam etmesi hâlinde tamamen kör olacağını, alternatif tedavilerle hastalığının ilerlemesinin durdurulma ihtimalinin bulunduğunu belirterek tahliye edilmesi amacıyla tedbir talebinde bulunmuştur.  Anayasa Mahkemesi 1/6/2021 tarihli ara kararla başvurucunun maddi ve manevi bütünlüğünün korunması bağlamında Adli Tıp Kurumuna sevkinin sağlanarak hakkında kapsamlı bir rapor alınması gerektiğini belirtmiş, ayrıca Hastanenin sağlık raporu doğrultusunda başvurucunun sağlık durumuna uygun koşullarda tutulması için gerekli tedbirlerin derhâl alınması gerektiğini ifade etmiştir. Sonuç olarak Anayasa Mahkemesi; başvurucunun tahliye edilmesine yönelik tedbir talebinin reddine, maddi ve manevi bütünlüğünün korunması için gerekli tedbirlerin alınmasına yönelik tedbir talebinin ise kabulüne ve Hastane raporu doğrultusunda sağlık durumuna uygun koşullarda tutulması için gerekli tedbirlerin alınmasına karar vermiştir. Tedbir kararı sonrasında başvurucunun kaldığı Konya/Ereğli T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumundan (Ceza İnfaz Kurumu) iletilen yazıda başvurucu hakkında verilen tedbir kararı sonrasında gerçekleştirilen sağlık hizmetleri ayrıntılı olarak bildirilmiştir . Bireysel başvuru sonrasında Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden yapılan incelemede, mahkûmiyet kararına dair kanun yolu incelemesi sonucunda Yargıtay Ceza Genel Kurulu (Ceza Genel Kurulu) tarafından 29/9/2022 tarihli kararla başvurucu hakkındaki mahkûmiyet kararının bozulmasına ve başvurucu hakkında yurt dışı çıkış yasağı şeklinde adli kontrol tedbiri uygulanmak suretiyle başvurucunun tahliyesine karar verildiği tespit edilmiştir. Başvurucu, bu karar neticesinde aynı tarihte tahliye edilmiştir.  Bozma sonrası başvurucu hakkındaki yargılama sonrasında Yargıtay  Ceza Dairesi ( Ceza Dairesi) 27/4/2023 tarihli kararla başvurucunun neticeten 8 yıl 1 ay 15 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve başvurucu hakkında yurt dışı çıkış yasağı şeklinde uygulanan adli kontrol tedbirinin devamına karar vermiştir. Karar, başvurucu tarafından temyiz edilmiş olup kanun yolu incelemesi devam etmektedir. Mahkûmiyet gerekçesi \"... dosya içerisinde yer alan tanık beyanları, ankesör arama raporu, UYAP sorgu ekranı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından dosya içerisine gönderilen Devrimci Karargah ve Tahşiye soruşturmalarına ilişkin bilgi belgeler ile gerekçeli kararlar ve tüm dosya kapsamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde; sanığın hukuk fakültesi okuduğu dönemden itibaren örgüt içerisinde yer aldığı, sözde sohbet adı altında örgütsel toplantılara katıldığı, bu dönemde dahi örgütün devlete sızma amacından haberdar olduğu ve bu doğrultuda hareket ettiği, Cumhuriyet savcısı olarak görev yaptığı Köyceğiz'de de örgütün düzenlediği sözde sohbet toplantılarına katıldığı, örgüt içerisinde herkesin bildiği, tanıdığı bir kişi olduğu, İstanbul Özel Yetkili Cumhuriyet savcısı olduğu dönemde örgüt tarafından amaçlarını gerçekleştirmek için planlanan 'Devrimci Karargah' ve 'Tahşiye' isimli adli soruşturmalarda görev aldığı, 2011 yılında örgüt listesinden Yargıtay üyesi seçildiği, Yargıtay üyesi olduktan sonra mahrem imamlar tarafından kullanılan ankesörlü telefonlardan kendisi adına kayıtlı ancak eşi ve çocukları tarafından kullanılan GSM hatları üzerinden diğer yüksek yargı üyesi örgüt mensuplarıyla ardışık arandığı hususları nazara alındığında; sanığın eylemlerindeki çeşitlilik, yoğunluk ve süreklilik itibariyle FETÖ/PDY silahlı terör örgütünün hiyerarşik yapısına dahil olduğu ve silahlı terör örgütü üyesi olduğu hususunda tam vicdani kanaatine varıldığı...\" şeklindedir.  Başvurucunun 2016/54298 numaralı bireysel başvurusunda 30/5/2018 tarihli kararla, başvurucunun suç isnadına bağlı tutukluluk hâlinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiğine dair iddiaları, başvurucunun ByLock kullanıcısı olduğunun tespit edilmesi nedeniyle açıkça dayanaktan yoksunluk nedeniyle kabul edilemez bulunmuştur. Anayasa Mahkemesi 1/6/2021 tarihli tedbir talebinin kabulüne dair ara kararla başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne de karar vermiştir. Öte yandan başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına Komisyonca karar verilmiştir.B. Başvurucuya Sunulan Sağlık Hizmetlerine İlişkin Bilgiler  Başvurucuya Ceza İnfaz Kurumunda barındırıldığı süreçte sunulan sağlık hizmetlerine yönelik Ceza İnfaz Kurumundan iletilen yazıda başvurucunun;- 28/5/2019 ve 21/6/2021 tarihleri arasında 34 kez Ceza İnfaz Kurumu revirinde yapılan muayenesi neticesinde tedavisi düzenlenerek gereken tahlillerin yapıldığı,- 17/7/2019 tarihinde Ereğli Devlet Hastanesi Göz Polikliniğine sevkinin yapılarak gerekli muayenesinin yapılması sonrasında ilaç tedavisi önerilerek dört ay sonraya kontrol önerildiği,18/11/2019 tarihinde aynı Hastanenin Göz Polikliniğine kontrol randevusu için sevkinin yapıldığı, yapılan muayene sonucunda ilaç tedavisi ile birlikte üç ay sonraya kontrol önerildiği, 3/3/2020 tarihinde aynı Hastanenin Göz Polikliniğinde kontrol randevusundaki muayenesi sonucunda ilaç tedavisi düzenlenerek üç hafta sonraya kontrol önerildiği, - 3/10/2019 tarihinde Ereğli Devlet Hastanesi Ortopedi Polikliniğine sevk edildiği, yapılan muayene sonucunda ilaç tedavisi düzenlenip poliklinik tarafından kontrol önerildiği, 18/11/2019 tarihinde aynı Hastanenin F.T.R. Polikliniğindeki muayenesi sonucunda fizik tedavi uygun görüldüğü,- 2/2/2020 tarihinde Ereğli Devlet Hastanesi Acil Polikliniğine sevk edildiği, 3/3/2020 tarihinde aynı Hastanenin Genel Cerrahi Polikliniğine sevk edildiği, kasık fıtığı tanısı ile ameliyat planlandığı ancak pandemiden dolayı hastane tarafından tüm ameliyatların iptal edildiği, 20/8/2020 tarihinde sevk edildiği Genel Cerrahi Polikliniğince 9/9/2020 tarihine ameliyat günü verildiği, 8/9/2020 tarihinde ameliyat için Ereğli Devlet Hastanesi Genel Cerrahi Polikliniğine sevk edildiği ancak pandemi nedeniyle ameliyatın iptal edildiği, 21/6/2021 tarihinde aynı Hastanenin Genel Cerrahi Polikliniğine sevk edilerekkasık fıtığı tansıyla 12/7/2021 tarihine ameliyat randevusu verildiği ve ameliyatının bildirilen tarihte yapıldığı, tedavi işlemlerinin tamamlanmasının ardından Ceza İnfaz Kurumuna geri getirildiği,- 20/8/2020 tarihinde Ereğli Devlet Hastanesi Kardiyoloji Polikliniğine sevkisonrası yapılan muayene sonucunda ilaç tedavisi düzenlenerek tansiyon takibi vediyet önerilerek bir ay sonraya kontrole çağırıldığı, 24/9/2020 tarihinde Ereğli Devlet Hastanesi Nöroloji ve Kardiyoloji Polikliniğinde muayenesi yapılarak ilaç tedavisi düzenlendiği, 24/12/2020 tarihinde aynı Polikliniklere sevkinin planlandığı ancak başvurucunun Kurum idaresine verdiği dilekçesiyle erteleme talep ettiği, aynı şeklide 27/2/2021 tarihinde Ereğli Devlet Hastanesi Nöroloji, Kardiyoloji, Göz Hastalıkları ve Genel Cerrahi Polikliniklerine sevkinin planlandığı ancak başvurucunun dilekçesi ile başka kuruma nakil talebinin sonuçlanmasına kadar hastane sevkinin ertelenmesini talep ettiği,- 21/6/2021 tarihinde Ereğli Devlet Hastanesi Nöroloji ve Dâhiliye Polikliniğinde yapılan muayene sonucunda ilaç tedavisi ile kontrol önerildiği bilgilerine yer verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/18544",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucunun sağlık durumu elverişsiz olmasına rağmen hükmen tutukluluk hâlinin devam ettirilmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkı ile kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, infaz hâkimliğince yapılan incelemede şikâyette bulunanın duruşmada hazır bulunma talebi reddedilerek ses ve görüntü aktarımı suretiyle duruşmaya katılımının sağlanmaya çalışılması ve müdafi yardımından yoksun bırakılma nedenleriyle adil yargılanma hakkının; ceza infaz kurumundaki birtakım uygulamalar ve bazı haklardan disiplin cezasının yerine getirilmesi sürecinde mahrum bırakılma sebebiyle de kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 18/9/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: 1981 doğumlu olan başvurucu, başvuru tarihi itibarıyla silahlı terör örgütüne üye olma suçu ile başka suçlardan aldığı cezaların infazı kapsamında Kırıkkale F Tipi Yüksek Güvenlikli Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (İnfaz Kurumu) hükümlü olarak bulunmaktadır. Başvurucunun 1/11/2016 tarihinde hastaneden dönüşü sırasında yüksek sesle slogan atması, ayrıca ring aracı içindeki kamerayı araçta bulunan diğer iki hükümlü ile beraber yanlarında temizlik ihtiyacı için bulundurdukları peçete ile kapatması nedeniyle hakkında disiplin soruşturması başlatılmıştır. Disiplin soruşturmasına konu belgelerden başvurucunun sözlü savunma verdiği anlaşılmaktadır. İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu Başkanlığınca 11/11/2016 tarihinde başvurucu hakkında ring aracı içindeki kamerayı kapatması nedeniyle sevke, nakle veya bunlarla ilgili olarak alınacak tedbirlere karşı çıkma disiplin suçundan beş gün hücreye koyma cezası ile cezalandırılmasına, hastanedeki tedavisinin bitiminden sonra yüksek sesle slogan attığı gerekçesiyle de gereksiz yere marş söyleme veya slogan atma disiplin suçundan iki ay ziyaretçi kabulünden yoksun bırakma cezasına karar verilmiştir. Başvurucu, süresi içinde İnfaz Hâkimliğine başvuruda bulunmuştur. İnfaz Hâkimliğinin 20/2/2017 tarihinde düzenlediği tensip zaptında, 23/5/2001 tarihli ve 4675 sayılı İnfaz Hakimliği Kanunu'nun  maddesinin ikinci fıkrasına 22/7/2010 tarihli ve 6008 sayılı Kanun'un  maddesiyle eklenen cümle gereğince başvurucunun disiplin cezasına karşı savunmasının alınması gerektiği belirtilmiştir. Bu kapsamda başvurucunun savunmasının alınması için duruşmada hazır edilmesine, Disiplin Kurulu kararı ile ilgili savunmasını vekâletnamesini ibraz etmesi suretiyle avukatı ile birlikte veya avukatı aracılığıyla yapabileceği hususunun başvurucuya bildirilmesine karar verilmiştir. Aynı gün İnfaz Kurumuna gönderilen müzekkerede ise başvurucunun beyanının Ses ve Görüntü Bilişim Sistemi (SEGBİS) ile alınacağı belirtilmiştir.  27/4/2017 tarihli duruşmada SEGBİS odasında hazır bulundurulan başvurucu; mahkeme huzurunda avukatının da hazır bulunmasıyla savunma yapmak istediğini beyan etmiştir. Hâkimlik; duruşmanın SEGBİS aracılığı ile yapılmasının ceza muhakemesi ilkelerinden yüz yüzelik ilkesine uygun olduğunu, bu yönde Anayasa Mahkemesi kararı bulunduğunu ve SEGBİS ile yapılan duruşmanın duruşma salonundakinden farklı olmadığını bildirmiştir.  Başvurucunun duruşma salonunda bulunma talebi Hâkimlikçe reddedilerek duruşmaya SEGBİS ile devam edilmiştir. Duruşma sonunda başvurucunun avukatı ile beraber ifade vermek için istediği sürenin verilmesine, ilgili tanıkların dinlenilmesine ve başvurucunun bir sonraki duruşmada SEGBİS aracılığı ile hazır edilmesine karar verilmiştir. Bir sonraki duruşmada SEGBİS odasında hazır bulundurulan başvurucu; arkadaşlarıyla beraber İnfaz Kurumunda işkence gördüğünü, baskı altında tutulduğu bir ortamda savunma yapamayacağını belirterek mahkeme huzurunda avukatı eşliğinde savunma yapmak istediğini belirtmiş; tekrar süre verilmesini talep etmiştir. Hâkimlik, başvurucunun yeniden süre istemini reddetmiştir. Hâkimliğin 11/7/2017 tarihli kararı ile başvurucunun Disiplin Kurulu kararına yaptığı itiraz reddedilmiştir. Kararın gerekçesinde; Cumhuriyet savcısı mütalaası ile başvurucunun dosya kapsamındaki dilekçesinin içeriği, başvurucunun İnfaz Hâkimliği nezdinde vermiş olduğu beyan, olayın meydana geldiğine ilişkin tutanak ve tüm dosya kapsamı dikkate alınarak başvurucunun eylemleri nedeniyle hakkında verilen disiplin cezalarının kanuna uygun olduğu belirtilmiştir.  Başvurucu 14/8/2017 tarihli dilekçesi ile duruşma salonunda bizzat hazır bulunarak ifade vermek istediği hâlde SEGBİS ile duruşmaya katılmaya zorlandığını, duruşma salonunda savunma yapma hakkını kullanmasına izin verilmediğini, tanıklara soru soramadığını belirterek karara itiraz etmiştir. Kırıkkale  Ağır Ceza Mahkemesinin 23/8/2017 tarihli kararıyla \"Ceza İnfaz Kurumunda, ring aracında ve sevk edilen hastanede uyulması gerekli düzene aykırı davranışın yaptırımının olması gerektiği, cezanın niteliğinin ve süresinin makul ve orantılı olduğu vicdani kanaatine [varıldığı]\" belirtilerek başvurucunun itirazı reddedilmiştir.  Başvurucu 18/9/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.   İlgili hukuk kaynakları için bkz. Emrah Yayla, [GK], B. No: 2017/38732, 6/2/2020, §§ 28 -  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/34742",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, infaz hâkimliğince yapılan incelemede şikâyette bulunanın duruşmada hazır bulunma talebi reddedilerek ses ve görüntü aktarımı suretiyle duruşmaya katılımının sağlanmaya çalışılması ve müdafi yardımından yoksun bırakılma nedenleriyle adil yargılanma hakkının; ceza infaz kurumundaki birtakım uygulamalar ve bazı haklardan disiplin cezasının yerine getirilmesi sürecinde mahrum bırakılma sebebiyle de kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ulusal ölçekte yayın yapan Bugün gazetesinde yayımlanan bir haberde kullanılan ifadelerin başvurucunun kişilik haklarını zedelediği iddiaları hakkındadır.  Başvuru, 18/12/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvuruda, Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 22/1/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 12/2/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve başvuru belgelerinin bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmesine karar verilmiştir. Bakanlığın 18/4/2014 tarihli görüş yazısı, başvurucuya tebliğ edilmiş ve başvurucu, süresi içinde Bakanlık görüşüne karşı beyanlarını sunmuştur. A. Olaylar  Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen olaylar özetle şöyledir: Ulusal düzeyde yayın yapan Bugün gazetesinin 19/2/2010 tarihli nüshasında, o tarihte Erzincan Cumhuriyet Başsavcısı olan başvurucu kastedilerek “Savcıyı Teğmen Yaktı” başlıklı bir haber yayımlanmıştır.  Gazetenin birinci sayfasında, başvurucu ile bir üst düzey askerî yetkilinin fotoğrafı ile birlikte bazı iddialara yer verilerek “Savcıyı Teğmen Yaktı” başlığı kullanılmış ve altında başvurucuya, \"Jandarma Üsteğmen Ersin Ergut’un ajandasındaki el yazısı notlar Başsavcı Cihaner’i ele verdi. ‘Cemaati suç örgütü göstermek için delil yaratılacak’ notu, Cihaner’in başkanlık ettiği gizli toplantıda alınmış.” şeklinde bazı iddialar yöneltilmiştir. Haberin devamı ile başvurucunun fotoğrafına, gazetenin on üçüncü sayfasında yer verilmiş ve sayfanın başında büyük puntolarla \"Başsavcı Cihaner’i Üsteğmen Yaktı\" başlığı kullanılmıştır. Başlığın altındaki haber şu şekildedir:\"Erzurum Özel Yetkili Savcılarınca yürütülen Ergenekon soruşturması kapsamında 18 Kasım 2009'da gözaltına alınan ve sonrasında tutuklanan Erzincan Jandarma İstihbarat Şube Müdür Yardımcısı Jandarma Üsteğmen Ersin Ergut'un işyeri ve evinde yapılan aramada ele geçirilen notların, Başsavcı İlhan Cihaner'in başını yakan deliller arasında yer aldığı öğrenildi. Başkanlık EdiyorduYapılan kriminal incelemeye göre, Üsteğmen Ergut'un el yazması olduğu kesinleşen delil niteliğindeki notlarda, \"Fethullah Gülen grubunun suç örgütü olduğu ispatlanacak, bu konuda delil yaratılacak\" yazıları bulundu. İfadesinde bu notun kendisine ait olduğunu kabul eden Ergut, notları haftalık ve günlük olarak yaptıkları toplantılarda aldığını söyledi. Bu toplantıların tarihini hatırlamadığını belirten Ergut’un, bu buluşmaların bazılarına Başsavcı Cihaner'in de katıldığını, hatta başkanlık ettiğini açıkladığı öğrenildi. Erzurum Özel Yetkili Savcılar tarafından yürütülen Ergenekon soruşturmasının gizli tanıklarından \"Erzincan\" ile \"Gizli Tanık X\"in ifadelerinde de Cihaner hakkında iddialar bulunduğu öğrenildi. Gizli Tanık Da Anlatmış Özel Yetkili Cumhuriyet Savcıs��'nın bilgisine başvurduğu 2 gizli tanıktan X, ifadesinden bir gün sonra Erzincan Jandarma Alay Komutanı Ali Tapan ile Jandarma İstihbarat personeli tarafından kendisiyle görüştüğünü ve \"Ergenekon davasının Amerika'nın desteklediği Fethullah Gülen cemaatin bir komplosu olduğu, polisin de Amerikan destekli bu cemaatin hakim olduğu bir teşkilat olduğu, bu nedenlerle Erzincan'da bulunan mühimmatın polis tarafından konulduğu izleniminin verilmesi için 'ele geçirilen silah ve mühimmatların' Erzincan Emniyeti tarafından bu bölgeye konulduğu\" yönünde ifade vermesinin istendiğini belirtti. X, bu yönde ifade vermesi halinde; kendisine her türlü teminatın verilerek, Erzincan Cumhuriyet Başsavcısı Cihaner ile görüştürüleceğini, Cihaner'in soruşturma dosyasının Erzincan'da kalmasını sağlayacağını söylediklerini ifade etti.800 Bin Lira Teklif EttilerGizli tanık Erzincan ise, yaklaşık 1 yıldır muhbirlik yapmakta olduğu Erzincan Jandarma İstihbarat yetkilileri tarafından, Erzincan'da kaldığı cemaatlere ait ev, yurt ve eğitim kurumlarına silah, mühimmat, vb. suç unsurları ve kamera yerleştirmesinin istediğini, kendisinin bunu kabul etmemesi üzerine 800 bin TL para teklifinde bulunduklarını söyledi. Gizli tanık, yine kabul etmemesi üzerine Erzincan Cumhuriyet Başsavcısı Cihaner ile görüştürüldüğünü ve Cihaner'in \"Ağabeylerinin senden yapmanı istedikleri şeyleri yapmanı bekliyoruz\" dediğini ifade ettiği belirlendi.” Başvurucu, söz konusu haber nedeniyle kişilik haklarına saldırıda bulunulduğunu ileri sürerek 18/2/2011 tarihinde, Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesinde ilgililer aleyhine manevi tazminat davası açmıştır. Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesi, 22/9/2011 tarihli kararıyla davanın reddine karar vermiştir. Mahkemenin gerekçesi şöyledir:“...Haberin yayınlandığı gazete nüshası, CMK.  maddesine göre Erzurum Cumhuriyet Başsavcılığınca davacı hakkında yapılan soruşturma evrakı ve düzenlenen iddianame, Erzurum  Ağır Ceza Mahkemesinin kabul kararı, soruşturmada alınan dinleme kararları ibraz edilip tarafların ekonomik ve sosyal durumları araştırılmış, taraf delilleri toplanmıştır. Mübrez deliller arasında bulunan ve davacı hakkında Erzurum Cumhuriyet Başsavcılığınca hazırlanan 2010/329 soruşturma, 2010/70 esas 2010/66 iddianame numaralı iddianamede davacı hakkında; Ergenekon terör örgütünün Erzincan yapılanması içinde yer aldığı, şüpheli Dursun Çiçek ile 2009 yılı yerel seçimler döneminde Erzincan'da toplantı yaptığı, Saldıray Berk, Recep Gençoğlu, Şinası Demir, Ersin Ergut'un da aralarında bulunduğu Jandarma İstihbarat görevlileri ile Ergenekon terör örgütünün amaçları doğrultusunda toplantı yaptığı, birden fazla kişiyle tehditte bulunduğu, resmi belgede sahtecilik yaptığına dair iddialar ileri sürülerek dava açıldığı ve hala derdest bulunduğu anlaşılmıştır.Bu durumda toplanan delillerden, dava konusu haberin görünürdeki gerçeğe uygun olduğunu kabul etmek zorunluluğu hâsıl olduğundan, öte yandan haberin kamu yararı amaçlı olabileceği ve haberde davacının kişilik haklarına saldırı teşkil edecek ifadeler kullanılmadığı, öz- biçim dengesinin muhafaza edildiği dikkate alındığında davanın sabit olmadığı kanaatine varıldığından davanın reddine karar vermek gerekmiştir.” Başvurucunun temyizi üzerine karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 9/10/2013 tarihli ilamıyla onanmıştır.  Anılan karar, 20/11/2013 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş ve başvurucu 18/12/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk Anayasa'nın  maddesi şöyledir:\"Yargı yetkisi, Türk Milleti adına bağımsız mahkemelerce kullanılır.\" Anayasa'nın  maddesi şöyledir:\"Basın hürdür, sansür edilemez. Basımevi kurmak izin alma ve malî teminat yatırma şartına bağlanamaz.(İkinci fıkra mülga: 2001-4709/10 md.)Devlet, basın ve haber alma hürriyetlerini sağlayacak tedbirleri alır.Basın hürriyetinin sınırlanmasında, Anayasanın 26 ve 27 nci maddeleri hükümleri uygulanır.…” Anayasa'nın  maddesi şöyledir:\"Hâkimler, görevlerinde bağımsızdırlar; Anayasaya, kanuna ve hukuka uygun olarak vicdanî kanaatlerine göre hüküm verirler.Hiçbir organ, makam, merci veya kişi, yargı yetkisinin kullanılmasında mahkemelere ve hâkimlere emir ve talimat veremez; genelge gönderemez; tavsiye ve telkinde bulunamaz....\" Anayasa'nın  maddesi şöyledir:\"Hâkimler ve savcılar adlî ve idarî yargı hâkim ve savcıları olarak görev yaparlar. Bu görevler meslekten hâkim ve savcılar eliyle yürütülür.Hâkimler, mahkemelerin bağımsızlığı ve hâkimlik teminatı esaslarına göre görev ifa ederler.Hâkim ve savcıların nitelikleri, atanmaları, hakları ve ödevleri, aylık ve ödenekleri, meslekte ilerlemeleri, görevlerinin ve görev yerlerinin geçici veya sürekli olarak değiştirilmesi, haklarında disiplin kovuşturmas�� açılması ve disiplin cezası verilmesi, görevleriyle ilgili veya görevleri sırasında işledikleri suçlarından dolayı soruşturma yapılması ve yargılanmalarına karar verilmesi, meslekten çıkarmayı gerektiren suçluluk veya yetersizlik halleri ve meslek içi eğitimleri ile diğer özlük işleri mahkemelerin bağımsızlığı ve hâkimlik teminatı esaslarına göre kanunla düzenlenir.…Hâkimler ve savcılar, kanunda belirtilenlerden başka, resmî ve özel hiçbir görev alamazlar.Hâkimler ve savcılar idarî görevleri yönünden Adalet Bakanlığına bağlıdırlar....\" 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun  maddesi şöyledir: “Kişilik hakkının zedelenmesinden zarar gören, uğradığı manevi zarara karşılık manevi tazminat adı altında bir miktar para ödenmesini isteyebilir.Hâkim, bu tazminatın ödenmesi yerine, diğer bir giderim biçimi kararlaştırabilir veya bu tazminata ekleyebilir; özellikle saldırıyı kınayan bir karar verebilir ve bu kararın yayımlanmasına hükmedebilir.” ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/9285",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ulusal ölçekte yayın yapan Bugün gazetesinde yayımlanan bir haberde kullanılan ifadelerin başvurucunun kişilik haklarını zedelediği iddiaları hakkındadır.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; ceza davasında hakkaniyete aykırı olarak mahkûmiyet kararı verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir  Başvuru 5/3/2020 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun 21/2/2015 tarihinde gözaltına alınmasıyla başlayan yargısal süreç, Yargıtay  Ceza Dairesinin bozma kararı sonrası derece mahkemesi aşamasında devam etmektedir. Başvurucu, bireysel başvuru konusu yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ve hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiğini iddia ederek Anayasa Mahkemesine 5/3/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/10299",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza davasında hakkaniyete aykırı olarak mahkûmiyet kararı verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ayıplı mal bedelinin iadesi istemiyle açılan davanın aktif husumet yokluğundan reddedilerek aleyhe vekâlet ücretine hükmedilmesi suretiyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 5/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 26/11/2011 tarihinde satın aldığı cep telefonunun sürekli olarak arızalanması nedeniyle bedelinin iadesi için 16/7/2013 tarihinde Isparta Valiliği Tüketici Sorunları Hakem Heyetine (Heyet) başvurmuştur.  Heyet, 11/11/2013 tarihli kararı ile başvurucunun talebi doğrultusunda şikâyete konu cep telefonunun geri alınarak, ödenen 496,75 TL bedelin satıcı ve imalatçı/ithalatçı firma tarafından müteselsil sorumluluk esaslarına göre karşılanmasına karar vermiştir.  Başvurucu, Heyet kararına rağmen mağduriyetinin giderilmediğini belirterek Isparta  Asliye Hukuk Mahkemesi (Mahkeme) nezdinde 7/2/2014 tarihinde ayıplı telefon bedelinin tarafına ödenmesi istemiyle dava açmıştır.  Mahkemenin 30/10/2014 tarihli ve E.2014/68, K.2014/564 sayılı kararı ile davaya konu cep telefonunun satış sözleşmesinde alıcının U.  Tic. ve San. Ltd. Şti. (şirket) olması nedeniyle davaya ticaret mahkemesi sıfatıyla bakılması gerektiği, dava açma ehliyetinin şirkete ait olduğu, bir başka ifadeyle davacının (başvurucunun) aktif dava ehliyeti bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine ve davacı aleyhine 496,75 TL vekâlet ücretine hükmedilmesine kesin olarak karar verilmiştir. Başvuru, anılan kararın tebliğinden itibaren yasal süre içerisinde yapılmıştır. Diğer taraftan UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgelerden, bireysel başvuru konusu olan karardan sonra bu defa şirket tarafından 5/11/2014 tarihinde ayıplı telefon bedelinin tahsili istemiyle dava açıldığı anlaşılmıştır. Isparta  Asliye Hukuk Mahkemesinin 17/9/2015 tarihli ve E.2014/616, K.2015/604 sayılı kararıyla davanın kabulü ile 496,75 TL alacağın davalı şirketten alınarak davacı şirkete verilmesine, davacıda bulunan cep telefonunun davalı şirkete iadesine karar verilmiş; davacı şirket lehine 500 TL vekâlet ücretine hükmedilmiştir. Anılan hüküm tarafların temyiz etmemesi üzerine 13/11/2015 tarihinde kesinleşmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19268",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ayıplı mal bedelinin iadesi istemiyle açılan davanın aktif husumet yokluğundan reddedilerek aleyhe vekâlet ücretine hükmedilmesi suretiyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; yargılamanın Yüce Divanda yapılmaması nedeniyle kanuni hâkim ilkesinin, suç oluşturmadığı ileri sürülen bir eylemden dolayı mahkûmiyet kararı verilmesi nedeniyle suçta ve cezada kanunilik ilkesinin, kanun yolu aşamasında duruşma yapılmaması nedeniyle aleni yargılanma hakkının, delil toplanması taleplerinin kabul edilmemesi nedeniyle silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkelerinin ve adil yargılanma hakkının diğer bazı güvencelerinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 26/7/2021 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur. Bölüm, başvurunun Genel Kurul tarafından incelenmesine karar vermiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:A. Başvuruya Konu Olaylara İlişkin Arka Plan Bilgisi 24/12/1995 tarihinde yapılan genel seçimlerde Refah Partisi (RP) birinci parti olmuş ve 550 sandalyeli Türkiye Büyük Millet Meclisinde (TBMM/Meclis) 158 milletvekili ile temsile hak kazanmıştır. Mecliste beş farklı parti temsile yetkili olmuş ve sonuçlar bir koalisyon hükûmetini zorunlu kılmıştır. Cumhurbaşkanı tarafından verilen hükûmeti kurma görevi Mecliste birinci ve ikinci büyük çoğunluğa sahip olan partilerin genel başkanlarınca yerine getirilemeyince üçüncü büyük çoğunluğa sahip olan partinin genel başkanı bir koalisyon ile  Türkiye Hükûmetini kurmuş ancak Anayasa Mahkemesi 14/5/1996 tarihli kararıyla Bakanlar Kurulunun güvenoyu alması için yeterli sayıya ulaşılamadığı gerekçesiyle güven oylamasının iptaline karar vermiştir (AYM, E.1996/19, K.1996/13, 14/5/1996). Başbakan'ın anılan iptal kararının sonucunu beklemeden istifa etmesi üzerine Cumhurbaşkanı, hükûmeti kurma görevini bir kez daha RP Genel Başkanı Necmettin Erbakan'a vermiştir. 28/6/1996 tarihinde  Türkiye Hükûmeti (Refahyol Hükûmeti) kurulmuştur. Hükûmet, TBMM'deki 8/7/1996 tarihli güven oylamasında yeterli oyu almış ve Necmettin Erbakan başbakan olmuştur. Başbakan'ın yurt dışı gezileri ile RP'li belediyelerin kimi uygulamalarının muhalif siyasi çevrelerde yoğun bir şekilde tartışıldığı sırada 24/12/1996 tarihinde Genelkurmay Başkanı İsmail Hakkı Karadayı \"Türkiye'yi Ortaçağ karanlıklarına sürüklemek isteyenler var.\" şeklinde bir açıklama yapmıştır. Başta kendilerini \"Aczimendiler\" olarak nitelendiren bir grup olmak üzere bazı dinî oluşum ve kişilerin söz ve davranışlarına, ayrıca toplum ve devlet hayatının hızla dinî bir forma büründüğü şeklindeki yorumlara medyada geniş yer verilmiştir. 9/1/1997 tarihinde, Başbakanlık Kriz Yönetim Merkezi Yönetmeliği (Yönetmelik) Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. Söz konusu Yönetmelik'te kriz ibaresi genel ifadeler kullanılarak tanımlanmış ve hangi hareketlerin hangi koşul ve zamanda kriz olarak ele alınacağına ilişkin değerlendirme yetkisi Millî Güvenlik Kurulu (MGK) genel sekreterine bırakılmıştır. Yönetmelik'in  maddesinin (a) fıkrasının (3) numaralı bendinde \"Krize neden olan olayların özelliğine göre Genelkurmay Başkanlığı, ilgili Bakanlık ve gerekli görülen il ve ilçelerde 'Kriz Merkezleri' kurulmasına ve krizden etkilenen bölgede (muhtemel kriz alanında) merkezden görevlendireceği personel ile 'Bölge Kriz Yönetim Merkezi' teşkiline karar verir.\" şeklinde bir düzenlemeye yer verilmiştir. Yönetmelik, genel olarak toplumsal ve siyasal hareketlerin kriz tanımı içine sokulması yoluyla toplumsal hayata ya da siyasal alana müdahalenin ve dahi darbe girişimlerinin önünü açması sebebiyle eleştirilmiştir. 11/1/1997 tarihinde resmî Başbakanlık konutunda bir iftar yemeği tertip edilmiştir. Bu yemeğe Diyanet İşleri Başkanlığı bünyesinde çalışan kişilerin yanı sıra bazı dinî grupların liderleri de katılmıştır. Görüntüler basın yayın organlarında \"Tarikat şeyhleri başbakanlıkta\" gibi başlıklarla haberleştirilmiş; Başbakanlık konutundaki iftar yemeği, davetlileri dikkate alınarak muhalefet partileri ve Türk Silahlı Kuvvetleri tarafından eleştirilmiştir. Yüksek rütbeli subaylar 22/1/1997 tarihinde Gölcük'te toplanarak irtica faaliyetlerini tartışmıştır. Medyada yer alan haber ve yazılarda, Gölcük’te tatbikat nedeniyle bir araya gelen komutanların Başbakanlık konutundaki iftar yemeğini değerlendirdikleri ifade edilmiştir. 31/1/1997 tarihinde Sincan ilçesinin RP'li Belediye Başkanı tarafından \"Kudüs Gecesi\" adlı bir organizasyon düzenlenmiştir. Organizasyonun gerçekleştirildiği Sincan Belediyesine ait salonda sahne arkasına Hamas ve Hizbullahın (Lübnan) liderleri ile önde gelen isimlerinin posterleri asılmıştır. Gecede Filistinliler adına temsilî bir oyun düzenlenip İsrail askerlerine karşı başlatılan intifada (direniş) mücadelesi canlandırılmıştır. Geceye davetli olarak katılan Sincan Belediye Başkanı ve İran Büyükelçisi'nin konuşmaları basın yayın organlarında geniş yer bulmuştur. Ankara Devlet Güvenlik Mahkemesi (DGM) Başsavcılığı ve Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı, basında yer alan haberleri ihbar kabul ederek Sincan Belediye Başkanı ve geceyi düzenleyenler hakkında soruşturma başlatmıştır. Sincan Belediye Başkanı başlatılan soruşturma kapsamında tutuklanmış, İran Büyükelçisi ise ülkeden ayrılmıştır. 4/2/1997 tarihinde on beş tank ve yirmi kariyer (asker taşıma aracı), Sincan ilçe merkezinden geçerek Yenikent Akıncı  Ana Jet Üssü’nün tatbikat alanına doğru hareket etmiş, iki tank ise arızalandığı gerekçesiyle Sincan meydanında kalmıştır. Tankların geçişi kamuoyunda \"Darbe oluyor.\" söylentilerine neden olmuştur. Genelkurmay Başkanlığı tankların geçişinin icra edilen bir tatbikat sebebiyle olduğunu kamuoyu ile paylaşmıştır. Tankların geçişinden birkaç saat sonra Sincan Belediye Başkanı, İçişleri Bakanı tarafından görevden uzaklaştırılmıştır. Anılan tarihte Türkiye-Amerika Konseyi Balosu'na katılmak için Washington’da bulunan Genelkurmay İkinci Başkanı Ç.B.nin Sincan'dan geçen tanklarla ilgili yaptığı açıklamada gazetecilere \"Demokrasiye balans ayarı yaptık.\" dediğine dair haberler medyada yer almıştır. 23/2/1997 tarihinde açıklamalarda bulunan Deniz Kuvvetleri Komutanı G.E. \"İrtica, PKK'dan daha tehlikeli, aşırı dinci akımlar Türkiye'nin birinci sorunu haline geldi.\" demiştir. 28/2/1997 tarihinde MGK irticayla mücadele gündemiyle toplanmıştır. Saat 10'da başlayan toplantı, saat 55'te sona ermiştir. 28 Şubat MGK toplantısında alınan karar, Kurulun Genel Sekreterliği tarafından yapılan basın bildirisinin ekinde basın yayın organlarıyla paylaşılmıştır. Buna göre MGK'nın on sekiz maddeden oluşan 28 Şubat 1997 tarihli ve 406 sayılı kararı şu şekildedir: \"1- Anayasamızda cumhuriyetin temel nitelikleri arasında yer alan ve yine anayasanın 4'üncü maddesi ile teminat altına alınan laiklik ilkesi büyük bir titizlik ve hassasiyetle korunmalı, bunun korunması için mevcut yasalar hiçbir ayrım gözetmeksizin uygulanmalı, mevcut yasalar uygulamada yetersiz görülüyorsa yeni düzenlemeler yapılmalıdır.2- Tarikatlarla bağlantılı özel yurt, vakıf ve okullar, devletin yetkili organlarınca denetim altına alınarak Tevhid-i Tedrisat Kanunu gereği Milli Eğitim Bakanlığı'na devri sağlanmalıdır.3- Genç nesillerin körpe dimağlarının öncelikle cumhuriyet, Atatürk, vatan ve millet sevgisi, Türk milletini çağdaş uygarlık düzeyine çıkarma ülkü ve amacı doğrultusunda bilinçlendirilmesi ve çeşitli mihrakların etkisinden korunması bakımından:a- 8 yıllık kesintisiz eğitim, tüm yurtta uygulamaya konulmalı,b- Temel eğitimi almış çocukların, ailelerinin isteğine bağlı olarak, devam edebileceği Kuran kurslarının Milli Eğitim Bakanlığı sorumluluğu ve kontrolünde faaliyet göstermeleri için gerekli idari ve yasal düzenlemeler yapılmalıdır.4- Cumhuriyet rejimine ve Atatürk ilke ve inkılaplarına sadık, aydın din adamları yetiştirmekle yükümlü, milli eğitim kuruluşlarımız, Tevhid-i Tedrisat Kanunu'nun özüne uygun ihtiyaç düzeyinde tutulmalıdır.5- Yurdun çeşitli yerlerinde yapılan dinî tesisler belli çevrelere mesaj vermek amacıyla gündemde tutularak siyasi istismar konusu yapılmamalı, bu tesislere ihtiyaç varsa, bunlar Diyanet İşleri Başkanlığı'nca incelenerek mahalli yönetimler ve ilgili makamlar arasında koordine edilerek gerçekleştirilmelidir.6- Mevcudiyetleri 677 sayılı yasa ile men edilmiş tarikatların ve bu kanunda belirtilen tüm unsurların faaliyetlerine son verilmeli, toplumun demokratik, siyasi ve sosyal hukuk düzeninin zedelenmesi önlenmelidir.7- İrticai faaliyetleri nedeniyle Yüksek Askeri Şura kararları ile Türk Silahlı Kuvvetleri'nden (TSK) ilişkileri kesilen personel konusu istismar edilerek TSK'yi dine karşıymış gibi göstermeye çalışan bazı medya gruplarının silahlı kuvvetler ve mensupları aleyhindeki yayınları kontrol altına alınmalıdır.8- İrticai faaliyetleri, disiplinsizlikleri veya yasadışı örgütlerle irtibatları nedeniyle TSK'dan ilişkileri kesilen personelin diğer kamu kurum ve kuruluşlarında istihdamı ile teşvik unsuruna imkân verilmemelidir.9- TSK'ya aşırı dinci kesimden sızmaları önlemek için mevcut mevzuat çerçevesinde alınan tedbirler; diğer kamu kurum ve kuruluşları, özellikle üniversite ve diğer eğitim kurumları ile bürokrasinin her kademesinde ve yargı kuruluşlarında da uygulanmalıdır....11- Aşırı dinci kesimin Türkiye'de mezhep ayrılıklarını körüklemek suretiyle toplumda kutuplaşmalara neden olacak ve dolayısıyla milletimizin düşmanca kamplara ayrılmasına yol açacak çok tehlikeli faaliyetler yasal ve idari yollarla mutlaka önlenmelidir.12- T. Anayasası, Siyasi Partiler Yasası, Türk Ceza Yasası ve bilhassa Belediyeler Yasası'na aykırı olarak sergilenen olayların sorumluları hakkında gerekli yasal ve idari işlemler kısa zamanda sonuçlandırılmalı ve bu tür olayların tekrarlanmaması için her kademede kesin önlemler alınmalıdır.13- Kıyafetle ilgili kanuna aykırı olarak ortaya çıkan ve Türkiye'yi çağdışı bir görünüme yöneltecek uygulamalara mani olunmalı, bu konudaki kanun ve Anayasa Mahkemesi kararları taviz verilmeden öncelikle ve özellikle kamu kurum ve kuruluşlarında titizlikle uygulanmalıdır.14- Çeşitli nedenlerle verilen, kısa ve uzun namlulu silahlara ait ruhsat işlemleri polis ve jandarma bölgeleri esas alınarak yeniden düzenlenmeli, bu konuda kısıtlamalar getirilmeli, özellikle pompalı tüfeklere olan talep dikkatle değerlendirilmelidir.15- Kurban derilerinin, mali kaynak sağlamayı amaçlayan ve denetimden uzak rejim aleyhtari örgüt ve kuruluşlar tarafından toplanmasına mani olunmalı, kanunla verilmiş yetki dışında kurban derisi toplattırılmamalıdır.16- Özel üniforma giydirilmiş korumalar ve buna neden olan sorumlular hakkında yasal işlemler ivedilikle sonuçlandırılmalı ve bu tür yasadışı uygulamaların ulaşabileceği vahim boyutlar dikkate alınarak, yasa ile öngörülmemiş bütün özel korumalar kaldırılmalıdır.17- Ülke sorunlarının çözümünü 'Millet kavramı yerine ümmet kavramı' bazında ele alarak sonuçlandırmayı amaçlayan ve bölücü terör örgütüne de aynı bazda yaklaşarak onları cesaretlendiren girişimler yasal ve idari yollardan önlenmelidir.18- Büyük Kurtarıcı Atatürk'e karşı yapılan saygısızlıklar ve Atatürk aleyhine işlenen suçlar hakkındaki 5816 sayılı kanunun istismar edilmesine fırsat verilmemelidir.\" Ayrıca anılan basın bildirisinde \"Açıklanan bu esaslar aksine davranışların, toplumumuzda huzur ve güveni bozarak yeni gerginliklere ve yaptırımlara neden olacağı değerlendirilmiş.\" şeklinde bir ifadeye yer verilmiştir. Bu ifade, bazı basın yayın organlarında Refahyol Hükûmetine yönelik bir tehdit olarak değerlendirilmiş; Cumhuriyet gazetesi MGK toplantısıyla ilgili haberini \"Muhtıra Gibi Tavsiye\" manşetiyle vermiştir. Başbakan Erbakan, anılan kararı MGK üyesi sıfatıyla imzalamadan toplantıdan ayrılmıştır. Başbakan'ın kararı imzalamadığı bu süreçte MGK Genel Sekreterliği \"Kararlar uygulanmazsa yaptırımlar gelir.\" şeklinde açıklama yapmıştır. Başbakan, MGK kararını Meclis üyeleri ve diğer siyasi parti temsilcileriyle tartıştıktan sonra 5/3/1997 tarihinde imzalamıştır. Bu dönemde Emniyet İstihbarat Dairesinin askerî makamların yazışmalarına dair bazı belgeleri ele geçirdiği iddia edilmiştir. Söz konusu belgelere göre Genelkurmay İkinci Başkanı Orgeneral Ç.B.nin emriyle Batı Çalışma Grubu (BÇG) adında bir birim oluşturulmuştur. 16/4/1997 tarihli olan ve bütün askerî birimlere gönderilen ilk belgede laiklik aleyhtarı faaliyetlerin arttığı vurgulanmış; camilerin gözetim altına alınması, camilerdeki laiklik karşıtı eylem ve söylemlerin ivedilikle garnizon komutanlıklarına bildirilmesi istenmiştir. Ç.B. imzasını taşıyan ve bütün askerî birimlere gönderilen 29/4/1997 tarihli ikinci belgede ise her ildeki öğrenci yurtları, özel okullar, dernekler, vakıflar, Kur'an kursları, imam hatip okulları ve bu kurumlara giden gelenlerin sayısının ve kimliklerinin tespit edilmesi istenmiştir. Emniyet İstihbarat Dairesince BÇG belgeleriyle ilgili olarak hazırlanan rapor Hükûmet tarafından Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'e iletilmiş, Cumhurbaşkanı ise belgelerin birer nüshasını o dönemde genelkurmay başkanı olarak görev yapan İ.H.K.ya göndermiştir. Genelkurmay Başkanlığı, Türk Silahlı Kuvvetlerine ait belgelerin Deniz Kuvveleri Komutanlığından ne şekilde ve kimler tarafından çıkarıldığını araştırmak ve tespit etmek için soruşturma başlatmıştır.Bu gelişmeden bir müddet sonra başka bir BÇG belgesi basında yer almıştır. Koramiral A.E. imzalı bu belgede her askerî birimden bölgelerindeki valiler, kaymakamlar, belediye başkanları ve daire başkanlarının siyasi görüşleri, biyografileri ile siyasi partilerin il ve ilçe teşkilatı yönetim kadroları, yerel TV ve gazeteler, meslek kuruluşları, yükseköğretim kurumları, sendikalar ve konfederasyonlar hakkında bilgi istenmiştir. Bu gelişme üzerine BÇG belgelerini İçişleri Bakanı'na ileten Emniyet İstihbarat Dairesi Başkanı, askerî savcı tarafından sorgulanmış ve 16/7/1997 tarihinde tutuklanmıştır. 21/5/1997 tarihinde Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı, ülkeyi iç savaşa sürüklediğini söyleyerek \"laiklik ilkesine aykırı eylemlerin odağı hâline gelmesi\" gerekçesiyle RP'nin kapatılması için dava açmıştır. Aynı dönemde Genelkurmay Başkanlığı irtica brifingleri adı altında toplantılar organize etmeye başlamıştır. Bu toplantılara basın mensupları, hâkim ve Cumhuriyet savcısı gibi toplumun belirli kesimi davet edilmiştir. 11/6/1997 tarihinde Genelkurmay Başkanlığındaki Orbay Salonu'nda, siyasal İslam konusunu ele alan ve radikal şeriatçı grupların devlet biçimini değiştirme isteğine dikkat çeken bir brifing düzenlenmiştir. İrtica brifingi adıyla bilinen bu toplantının açış konuşmasını anılan tarihte genelkurmay istihbarat başkanı olarak görev yapan Korgeneral Ç.S. yapmıştır. Açış konuşmasının ardından söz alan Genelkurmay İstihbarata Karşı Koyma Dairesi Başkanı Tümgeneral F.T. sunumu tamamlamıştır. Anılan brifing medyada geniş yer bulmuş; Milliyet gazetesinde \"Ordudan son uyarı\", Sabah gazetesinde \"Muhtıra gibi brifing\", Cumhuriyet gazetesinde \"Gerekirse silâhla koruruz\", Radikal gazetesinde ise \"Gerekirse silâhla…\" manşetleriyle haberleştirilmiştir. Bu gelişmenin ardından Refahyol Hükûmetinin ortağı Doğru Yol Partisinden (DYP) birçok milletvekili ve iki bakan istifa etmiştir. 18/6/1997 tarihinde Başbakan Necmettin Erbakan DYP Genel Başkanı'na devretmek saikiyle hareket ettiğini açıklayarak başbakanlıktan istifa etmiştir. 19/6/1997 tarihinde Cumhurbaşkanı, hükûmet kurma görevini teamüllere aykırı şekilde Meclis çoğunluğu olan DYP Genel Başkanı'na değil Anavatan Partisi (ANAP) Genel Başkanı'na vermiştir. ANAP 30/6/1997 tarihinde  Türkiye Hükûmetini Mecliste bulunan iki parti ile koalisyon yaparak kurmuştur. RP, laik Cumhuriyet ilkesine aykırı eylemlerde bulunduğu gerekçesiyle 16/1/1998 tarihinde Anayasa Mahkemesi tarafından oyçokluğuyla kapatılmıştır [AYM, E.1997/1, (siyasi parti kapatma) K.1998/1, 16/1/1998]. 28 Şubat'ta gerçekleştirilen MGK toplantısı öncesinde başlayan, toplantıda alınan kararlar ve sonraki eylem, söylem ve işlemlerle devam eden bu süreç kamuoyunda postmodern darbe kavramı ile anılmıştır (Mehmet Doğan Uğurlu ve Murat Alan, B. No: 2016/14942, 18/7/2019, § 10).B. Somut Başvuruya İlişkin Olaylar Başvurucu 18/8/1995 tarihinde hava kuvvetleri komutanı olarak atanmış ve 30/8/1997 tarihine kadar bu görevini yerine getirdikten sonra orgeneral rütbesiyle emekli olmuştur. Sivil toplum örgütleri, siyasi partiler ve kamuoyunda 28 Şubat süreci olarak adlandırılan dönemin mağduru olduğunu bildiren şikâyetçilerce verilen dilekçelere dayanılarak aralarında başvurucunun da bulunduğu bazı şüpheliler hakkında 2011 yılında Ankara Cumhuriyet Başsavcılığınca (Başsavcılık) soruşturma başlatılmıştır. Başsavcılık 2/5/2013 tarihli iddianame ile başvurucu ve diğer bazı şüphelilerin 1/3/1926 tarihli ve 765 sayılı mülga Türk Ceza Kanunu'nun  maddesinde öngörülen Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren ıskat veya vazife görmekten cebren men etmeye ve bunları teşvik etmeye iştirak etme suçundan cezalandırılmasını talep etmiştir. İddianamede şüphelilerin işledikleri iddia edilen suçların görevleri ile ilgili olmadığı değerlendirilerek yargılamanın Yüce Divan sıfatıyla Anayasa Mahkemesinde değil 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun  maddesi ile yetkili ağır ceza mahkemelerinde yapılması gerektiği ifade edilmiştir. İddianamede bu değerlendirmenin ilgili kısmı şu şekildedir:\"1982 Anayasasının  maddesinin  fıkrasının: 'Anayasa Mahkemesi Cumhurbaşkanını, (Ek ibare:2010 - 5982 S.K./mad) Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanını, Bakanlar Kurulu üyelerini, Anayasa Mahkemesi, Yargıtay, Danıştay, Askeri Yargıtay, Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Başkan ve üyelerini, Başsavcılarını, Cumhuriyet Başsavcıvekilini, Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu ve Sayıştay Başkan ve üyelerini görevleriyle ilgili suçlardan dolayı Yüce Divan sıfatıyla yargılar.' fıkrasının ise: 'Genelkurmay Başkanı, Kara, Deniz ve Hava Kuvvetleri Komutanları ile Jandarma Genel Komutanı da görevleriyle ilgili suçlardan dolayı Yüce Divanda yargılanırlar.' şeklinde olduğu, buna göre, Anayasa Mahkemesinde yargılanacak kişilerin işledikleri iddia edilen suçların görevleri ile ilgili olmasının gerektiği, soruşturma konusu edilen ve 765 sayılı TCK'nın  maddesinde düzenlenen suçun, suç tarihinde muvazzaf asker olan şahısların görevleri arasında hükûmeti cebren ıskat ve vazife yapamaz hale getirme gibi görevleri bulunmadığından sanıkların Anayasa Mahkemesinde ve Askeri Mahkemede yargılanmalarının hukuken mümkün olmadığı, bu bağlamda şüphelilere isnat edilen suç sırf askeri suç ve benzeri suç kategorisi içerisinde değerlendirilmesinin mümkün bulunmadığı, aksi yorumun kabulü TMK'nın  Maddesinin düzenleniş amacına ters düştüğü gibi tabi hâkim ilkesi ile de bağdaşma[maktadır.]\" İddianamenin \"Hukuki Nitelendirme\" başlıklı bölümünde, suça konu eylemlerin içeriğinde cebir ve şiddet unsurunun bir arada bulunduğu kabul edilmiştir. İddianamede bu hususta yapılan açıklamanın ilgili kısmı şöyledir:\"Hükûmeti takip ve devirmek için kurulan Batı Çalışma Grubunu kuran, yöneten ve görev alan şüphelilerin çoğunun Türk Silahlı Kuvvetlerindeki silahlı kişiler olması, hükûmet üyeleri aleyhinde biraz evvel belirtildiği gibi cebir, şiddet ve tehdit içerikli beyanlarda bulunmaları, ülkenin başkenti olan Ankara'nın en işlek caddelerinde yurt savunmasında kullanmaları gereken zırhlı araç ve tankları hükûmete karşı yürütmeleri, hükûmet istifa ettikten sonra da şüphelilerin vermiş olduğu brifinglerde, Batı Çalışma Grubunun sivil demokratik güçler, partiler, TBMM ve diğer kuruluşları harekete geçirdiklerini ve 18 Haziran 1997'de Refahyol Hükûmetinin istifa etmek zorunda kaldığını, bu çalışmanın bir 'operasyon' olarak icra edildiğini ifade etmeleri karşısında 'cebir ve şiddet' unsurunun gerçekleştiği ve böylece suçun oluştuğu ... [iddia edilmiştir.]\" İddianamenin sonuç kısmında, 28 Şubat sürecinde meşru Hükûmete sorulmadan BÇG'nin oluşturulduğu ve Türk Silahlı Kuvvetleri içinde kurulan bu grubun yasal bir dayanağının olmadığı değerlendirilmiştir. Bununla birlikte BÇG üyelerinin iştirak hâlinde hareket ettikleri ve Hükûmetin sonlandırılması için cebir, şiddet ve tehdit içeren eylem ve söylemlerde bulundukları tespit edilmiştir. İddianamede BÇG bünyesinde görev alanların iştirak hâlindeki eylem ve söylemleri sebebiyle Başbakan Necmettin Erbakan'ın istifa etmek zorunda kaldığı ve Refahyol Hükûmetinin sona erdiği kabul edilmiştir. Anılan dönemde hava kuvvetleri komutanı olarak görev yapan başvurucunun BÇG ile ilişkisi ise şu şekilde açıklanmıştır: \"...sonuç olarak yapılan soruşturma ve toplanan delillere göre; dönemin Genelkurmay Başkanı, Kuvvet Komutanları ve Jandarma Genel Komutanının bilgileri dahilinde, Genelkurmay  Başkanı [Ç.B.] ile Genelkurmay karargahı ve bağlı birliklerinde görevli general ve amirallerin fikir ve eylem birliği içinde Türk Silahlı Kuvvetleri içinde ancak hiyerarşik yapı dışında oluşturdukları Batı Çalışma Grubunda görevli bulunan suç tarihinde muvazzaf askeri personel ile Batı Çalışma Grubu temel belgelerinden yola çıkarak Türkiye Cumhuriyeti Hükûmetini cebir ve şiddet yoluyla devirme suçuna iştirak ettiği belirlenen askeri personel ve YÖK personelinin 765 sayılı kanunun 64'üncü maddesi aracılığıyla 147'nci maddesinde düzenlenen suçu işledikleri kanaatine ulaşılmış[tır]...\" Başsavcılık tarafından hazırlanan iddianame ile başvurucunun cezalandırılması istemiyle Ankara (TMK  madde ile görevli)  Ağır Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır. Ankara  Ağır Ceza Mahkemesince 2/9/2013 tarihinde duruşmalara başlanmış ve ilk celse yapılmıştır. Bu celsede yargılamanın Yüce Divanın görev alanına girmesi sebebiyle görevsizlik kararı verilmesi gerektiği ileri sürülmüştür. 3/9/2013 tarihli ikinci celsede görevsizlik kararı verilmesi yönündeki taleplerin reddine karar verilmiştir. Anılan kararının ilgili kısmı şu şekildedir:\"TC Anayasasının 145/1 maddesi son cümlesinde devletin güvenliğine anayasal düzene ve bu düzenin işleyişine karşı suçların herhalde adliye mahkemelerinde görüleceğinin hüküm altına alındığı, sanıklara isnat edilen ve 765 sayılı TCK  maddesinde düzenlenen TC. İcra Vekiller heyetini cebren iskat veya vazife görmekten cebren men etmek ile 5237 Sayılı TCK'nun  Bölüm başlığı altındaki  Maddesinde düzenlenen cebir ve şiddet uygulanarak TC. Hükümetini ortadan kaldırmaya veya görevlerini yapmasını kısmen veya tamamen engellemeye teşebbüs suçunun anayasal düzene ve bu düzenin işleyişine yönelik bir suç olduğu ...Anayasanın 148/ Maddesi ise 'Genel Kurmay Başkanı, Kara, Deniz ve Hava Kuvvetleri Komutanları ile Jandarma Genel Komutanı da görevleri ile ilgili suçlardan dolayı Yüce Divanda yargılanır' hükmünü içermektedir. Sanıkların üzerlerine atılı suç ve sevk maddeleri nazara alındığında atılı suçun askeri yargı ya da Anayasanın  maddesinde belirtilen sanıkların görevleri ile ilgili bir eylemin söz konusu olmadığı, sanıklara atılı suçun askeri yargı ya da Yüce Divanın görevine girmediği anlaşıldığından bir kısım sanıklar ve müdafilerinin görevsizlik kararı verilmesi yönündeki taleplerinin REDDİNE... [karar verilmiştir.]\" Yargılamanın 20/11/2013 tarihli  celsesinde başvurucu, müdafiinin de hazır bulunmasıyla savunmasını yapmış ve suçlamayı kabul etmemiştir. Başvurucu müdafii; ilgili savunmalara ek olarak başvurucunun atılı suç tarihinde hava kuvvetleri komutanı olduğunu, bu görevde bulunması sebebiyle MGK toplantılarına üye sıfatıyla katıldığını, 28/2/1997 tarihinde gerçekleştirilen MGK toplantısındaki kararların Refahyol Hükûmetini ıskat etmek için alındığı iddiasıyla yargılandığını, isnat edilen suçun başvurucunun görevi nedeniyle ve görevinin ifası sırasında işlenebilecek bir suç olduğunu, Anayasa'ya göre hava kuvvetleri komutanı olan başvurucunun işlediği iddia olunan suçlarla ilgili delillerin takdirinin Yüce Divan sıfatıyla Anayasa Mahkemesine ait olduğunu belirtmiştir. Başvurucu müdafii ayrıca başvurucunun cezalandırılmasının talep edildiği 765 sayılı mülga Kanun'un  maddesinde öngörülen suçun sonradan yürürlüğe giren 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nda yer almadığını iddia etmiştir. Başvurucu müdafii bunlara ek olarak 765 sayılı mülga Kanun'un  maddesindeki tanıma göre suçun unsurları itibarıyla oluşması için failin fiilini cebren gerçekleştirmesinin yeterli olduğunu, buna karşılık sonradan yürürlüğe giren 5237 sayılı Kanun'un  maddesindeki tanımına göre ise suçun cebir ve şiddet unsurlarının ikisini birden içermesi gerektiğini belirtmiştir. Bundan dolayı 5237 sayılı Kanun'un  maddesindeki düzenlemenin lehe olduğunu, başvurucunun üzerine atılı eylemlerden hiçbirinin cebir ve şiddet unsurlarını bir arada bulundurmaması sebebiyle 5237 sayılı Kanun'un  maddesinde düzenlenen suç işlemek amacıyla anlaşma ve  maddesinde düzenlenen görevi kötüye kullanma suçlarının uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğini ileri sürmüştür. Başvurucu müdafii aynı savunma kapsamında 5237 sayılı Kanun'un  maddesinin lehe kanun belirlemesinde dikkate alınmasının suçun teşebbüs aşamasında kaldığının kabulü niteliğinde olduğunu, bu hâlde de 765 sayılı mülga Kanun'un  maddesinde tanımlanan suçtan dolayı mahkûmiyet kararı verilmesi, ayrıca teşebbüs hükümlerinin uygulanması gerektiğini iddia etmiştir. 21/2/2014 tarihli ve 6526 sayılı Kanun'un  maddesi gereğince 3713 sayılı Kanun'un  maddesi ile görevli mahkemelerin kapatılması üzerine 10/3/2014 tarihinde dava dosyasının Ankara  Ağır Ceza Mahkemesine (derece mahkemesi) devrine karar verilmiştir. Derece mahkemesi 13/4/2018 tarihli kararı ile başvurucunun Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren ıskat veya vazife görmekten cebren men etme suçundan müebbet hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Gerekçeli kararın \"Görev ve Yetki\" başlıklı bölümünde görevli mahkemenin belirlenmesine dair değerlendirmelerde bulunulmuştur. Derece mahkemesi öncelikle Anayasa'nın  maddesinin (7) numaralı fıkrasına göre genelkurmay başkanı, kara, deniz ve hava kuvvetleri komutanlarının görevleri ile ilgili suçlardan dolayı Yüce Divanda yargılanacaklarını ifade etmiştir. Bu kapsamda başvurucu ve diğer sanıkların iddianameye konu eylemlerinin görevleriyle ilgili olmadığı sonucuna ulaşarak kendisinin görevli ve yetkili mahkeme olduğunu kabul etmiştir. Bu husustaki değerlendirmeleri şu şekildedir:\"... görev suçu ile sınırlı olmak üzere yargılama merciinin Yüce Divan olarak değiştirilmiş olduğu açıktır. Tartışılacak konu işlenen suçun görevle ilgili olup olmadığına ilişkindir.Bu hususları açıklayan benzer bir hükmün 3628 sayılı Mal Bildiriminde Bulunulması, Rüşvet ve Yolsuzluklarla Mücadele Kanununun  maddesinde düzenlendiği, bu hükme göre irtikap, rüşvet, basit ve nitelikli zimmet, görev sırasında veya görevinden dolayı kaçakçılık, resmi ihale alım ve satımlarına fesat karıştırma, devlet sırlarının açıklanması ve a��ıklanmasına sebebiyet verme suçlarından 4483 sayılı memurlar ve diğer kamu görevlilerinin yargılanması hakkında kanun hükümlerinin uygulanmayacağı belirtilmiştir.4483 sayılı kanunun  maddesinde ise kanunun amacını memurlar ve diğer kamu görevlilerini görevleri sebebiyle işledikleri suçlardan dolayı yargılanabilmeleri için izin vermeye yetkili mercileri belirlemek ve izlenecek usulün düzenlemek olarak belirtildiği görülmektedir. KANUN MADDESİNDE YER ALAN GÖREVLERİ SEBEBİYLE İFADESİ BAZI SUÇLARIN KAMU GÖREVLİSİNİN GÖREVİNİN KONUSU OLAMAYACAĞI VE GÖREVLERİ NEDENİYLE İŞLENMİŞ KABUL EDİLEMEYECEĞİ, kullanılan teknik tabirle ortaya konulmaktadır. Yargılama konusu suçun da teknik anlamda sanıkların görevleri ile bağdaşmayacağı, görevleri ile ilgili ve görevleri sebebiyle işlemiş oldukları kabul edilemeyecektir. Suçun görev sebebiyle işlendiğinin kabulü için, eylemin memuriyet işleriyle ilgili olması, diğer bir anlatımla suçu doğuran fiil ile görev arasında illiyet bağı bulunması, görevle bağlantılı olması ve görevin sağladığı imkanlardan faydalanarak işlenmesi gerekir. Bu husus Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 2004 tarih ve 2004/2-l0 Esas, 2004/40 sayılı kararında 'Görev sebebiyle işlenen suç kavramının, memuriyet görevinden doğan, görev ile bağlantılı ve görevden yararlanılarak işlenebilen suçları ifade eder' şeklinde ifade edilmiştir.1961 tarih ve 211 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri İç Hizmet Kanunu'nun  maddesi 'Silahlı Kuvvetlerin vazifesi; Türk yurdunu ve Anayasa ile tayin edilmiş olan Türkiye Cumhuriyetini kollamak ve korumaktır.' şeklinde iken 2013 tarih ve 28724 Sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 2013 tarih ve 6496 sayılı kanunun  maddesi ile 'Silahlı Kuvvetlerin vazifesi; yurt dışından gelecek tehdit ve tehlikelere karşı Türk vatanını savunmak, caydırıcılık sağlayacak şekilde askerî gücün muhafazasını ve güçlendirilmesini sağlamak, Türkiye Büyük Millet Meclisi kararıyla yurt dışında verilen görevleri yapmak ve uluslararası barışın sağlanmasına yardımcı olmaktır.' şeklinde değiştirilmiştir.Yargıtay  Ceza Dairesinin 2016 tarih 2015/5829 esas ve 2016/4175 sayılı kararı içtihadında (12 Eylül Davası) belirlendiği üzere,Değişiklikten önceki İç Hizmet Kanununun  maddesinde 'Türk Silahlı Kuvvetlerinin vazifesi, Türk yurdunu Anayasa ile tayin edilmiş olan Türkiye Cumhuriyetini korumak ve kollamak' olarak tanımlandığına göre, yasa ile verilen görevin, mer’i anayasal düzeni, bu sistemin öngördüğü kurallar doğrultusunda iktidar olan hükûmeti korumak yükümlülüğünü de içerdiğinin kabulü gerekir. Bu itibarla, Türkiye Cumhuriyeti Hükûmetini Cebren Düşürmeye, Devirmeye İştirak Etmek şeklindeki iddia ve eylemin anılan kanun maddesinden kaynaklanan görev kapsamında kaldığının savunulması hukuki dayanaktan yoksundur. Mülga  madde böyle bir yetki vermemektedir.765 sayılı TCK'nın  maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 312/ maddesinde tanımlanan suçu, sanıkların yürütmekte olduğu Genelkurmay Başkanlığı ve kuvvet komutanlıkları görevlerinin kendilerine sağladığı kolaylık ve avantajla gerçekleştirilmesi eyleminin, sanıkların doğrudan göreviyle ilgili olduğu anlamı çıkarılamaz.Bu itibarla, meşru hükûmetin cebir ve tehdit ile devrilmesi şeklinde iddianamenin  sahifesindeki kabul ve gerçekleşen eylemin 1961 tarihli 211 sayılı yasanın  maddesinden kaynaklanan görev kapsamında kaldığının savunulması hukuki dayanaktan yoksundur. Eylem öncesi, sırası ve sonrasında mer’i bulunan mevzuata göre ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası gerektiren suçun görevin sağladığı kolaylık, avantajla ve imkan kullanılarak işlendiği sabit ise de görev kapsamında işlendiğinin kabulü olanaklı değildir. Hiç bir görev hiç kimseye suç işleme hak ve ayrıcalığı vermez.\" Derece mahkemesi; gerekçeli kararın \"04 Şubat 1997 Tarihinde Sincan'da Tankların Yürütülmesi\" ve \"04 Şubat 1997 Tankların Sincan'da Yürütülmesi ile İlgili Basın Yayın Organlarında Çıkan Haberler ve Manşetler\" başlıklı bölümlerinde, Sincan'dan geçen Zırhlı Birlikler Okul ve Eğitim Tümen Komutanlığına ait tankların planlı bir tatbikat ve eğitim için hareket etmediğini kabul etmiştir. Bu husustaki değerlendirmesinin ilgili kısmı şu şekildedir:\"Genelkurmay Başkanlığı ADMÜŞ: 9160-1085-12 H.E Ankara gizli antetli 08 Kasım 012 tarihli Zırhlı Birlikler Okul ve Eğitim Tümen Komutanlığına ait üç sayfadan oluşan günlük faaliyetlerin kaydedildiği Barış Ceridesinin gönderildiği ve belge içeriğinde;03 Şubat 1997 tarihinde 1 numaralı olarak 1 de ceridenin açıldığı, 2 numaralı olarak 00 da 'kayda değer bir olay olmadığı', 2400'da 'ceride kapandı' notunun azıldığı, kapamanın hizası ilgili tarafından imzalanarak günlük faaliyetlerin bittiği bildirilmiş ve daha sonra 00 ve 00 saatlerindeki yazıların üzeri çizilerek yeniden 2 umara verilip saat 19:45’te Kara Kuvvetleri Komutanlığı Kurmay Başkanı ([A.]-Ölü) 20:00'de EDOK. K.lığının şifahi emirleri ile Kırmızı Tb. Akıncılar GSP bölgesine 04 Şubat 1997 de saat 07:30’da tatbikat için hareket etmesi emri verildiği ve ceridenin kapatıldığı,04 Şubat 1997’de saat 07:30’da Gösteri Tatbikat Taburu Etimesgut - Sincan - Yenikent - Akıncılar istikametinde 18 tank, 4 ZMA (Zırhlı Muhabere Aracı), 10 ZPT (Zırhlı Personel Taşıyıcı), 5 tekerlekli araç, 8 Sb. 11 Astsb. 92 erbaş ve er (toplam 111) ile GSP uygulaması tatbikatına çıkıldığı, ayrıca Merkez Komutanlığından 1 subay, 4 astsubay, 22 erbaş ve er (toplam 27) - J birlikleri  Komando timinden 5 subay, 6 astsubay, 60 erbaş ve er (toplam 71) toplam 209 personelin katıldığı ayrıca bu personeli taşıyan ve eskortluk eden araçların bulunduğu belirtildiği, saat 30 da Tümen komutanı ([E.]) izindeyken dönerek göreve başladığı, saat 00 te tümen komutanının Kırmızı Tb. Akıncılar GSP bölgesinde denetleme yaptığı, saat 30 da Kırmızı Tb. Akıncılardan kışlaya dönüşe başladığı ve 04 Şubat 1997 tarihinde saat 17:00’de kışlaya dönüldüğü belirtilmiştir.Sanık [İ.İ.] 2013 tarihinde Savcılığında müdafii eşliğinde vermiş olduğu ifadesinde özetle;1994 yılı Ağustos-2007 yılı Ağustos tarihleri arasında Kara Kuvvetleri Komutanlığı bağlı EDOK’ta görev yaptığını, Ankara Zırhlı Birlikler Okul ve Eğitim Tümen Komutanlığının da EDOK Komutanı olarak kendisine bağlı olduğunu,3 Şubat 1997 günü Kara Kuvvetleri Kurmay Başkanı [A.nın] kendisini telefonla arayarak 'K.K.Komutanı [H.K.nin] katarakt ameliyatı olduğunu, evinde yattığını, Zırhlı Birliklerden 80 tank ve 80 zırhlı personel taşıyıcı araçla Sincan’dan Akıncılara doğru bir yürüyüş yapmasını ve aynı gün geri dönmesini' emretmesi üzerine bu emri Zırhlı Birlikler Eğitim ve Tümen Komutanlığına ilettiğini, Zırhlı Birlikler Komutanının tatilde olduğunu, kendisini de (EDOK Komutanı) bir üst birlik komutanı olarak haberdar ettiğini belirttiğini, kendisinin de telefonda 'Zırhlı Birliklere gece vakti emir verip sabah yürüyüş yaptırmak felaket olur, tankların dışarı çıkması zor olur, kazalar olabilir, önümüzdeki Perşembe günü zırhlı birliklerin muhabere tatbikatı var, o tatbikat esnasında biz bu tankları K.K.Komutanının dediği yerde yürütelim' dediğini, [A.nın] 'Kara Kuvvetleri Komutanına ileteyim' diyerek telefonu kapattığını, [A.nın] sonra tekrar kendisini arayarak telefonda 'K.K.Komutanı tankların yürüyüş yapması ve aynı gün geri dönüş yapması konusunda ısrarcı' demesi üzerine kendisinin de '80 tank 80 zırhlı personel taşıyıcının çok olduğunu, bunun 40 civarına indirelim' dediğini, daha sonra [A.nın] telefonla kendisine 'Komutanla görüştüğünü, emrin kesin olduğunu' söyleyerek 'ben de gereği için sana emrediyorum' dediğini... (...)Ankara’[n]ın ilçesi Sincan’ın işlek caddelerinde tankların ve zırhlı araçların 4 Şubat 1997 tarihinde yürütülmesinin Genel Kurmay ikinci başkanı [Ç.B.nin] bilgisi dahilinde Kara Kuvvetleri komutanı [H.K.nin] emri ile ani bir karar ile yaptırıldığı, tankların ve zırhlı araçların yürütülmesinin önceden planlanan bir tatbikat ve eğitim yürüyüşü olmadığı ve buna ilişkin delil belge bulunmadığı, planlı olması halinde bunun belgelerinin bulunması gerektiği, 7 Şubatta yapılacak planlı yürüyüşün öne alınması da olmadığı, 3 Şubat 1997 gecesi acilen sanık [H.K.] tarafından verilen bir emir üzerine tanklar Sincan’ın en işlek caddesinde yürütülmüş basın yayın organlarına da haber verilerek manşetten verilen haberlerde tankların ve zırhlı araçların yürütülmesinin hükümete karşı cebir ve şiddet içeren bir fiil olarak askeri müdahale hazırlığı olarak değerlendirilmesinde toplum tarafından hükümete karşı bir eylem olarak algılandığı başbakan, başbakan yardımcısı, bakanlar ve birçok milletvekilinin tankların ve zırhı araçların yürütülmesi olayını askeri müdahalenin habercisi olarak nitelendirdiği ve yorumlandığı anlaşılmıştır.Ankara’[n]ın ilçesi Sincan’ın işlek caddelerinde tankların ve zırhlı araçların 4 Şubat 1997 tarihinde yürütülmesi fiil meşru  Cumhuriyet hükümetine karşı cebir ve şiddet kullanma iradesini içeren ve bireylerin iradeleri zorlanmak suretiyle ifsat eden bir hareket olarak amaç suç olan Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren iskat veya vazife görmekten cebren men etmek zararlı neticeyi gerçekleştirmeye elverişli bir eylem olarak kabul edilmiştir.\" Derece mahkemesi, gerekçeli kararın \"İcra Hareketlerinin Başlangıcı\" başlığı altında ise 4 Şubat 1997 tarihinde Ankara'nın Sincan ilçesinde Zırhlı Birlikler Okul ve Eğitim Tümen Komutanlığına ait tankların ilçe merkezinde yürütülmesi ile icra hareketlerinin başladığını kabul etmiştir. Bu husustaki değerlendirmelerinin ilgili kısmı şu şekildedir:\"Kara Kuvvetleri Komutanı sanık [H.K.nin] emri ile 4 Şubat 1997 tarihinde Ankara İli Sincan ilçesinde Zırhlı Birlikler Okul ve Eğitim Tümen Komutanlığına ait tankların ani kararla önceden planlanan uygulamalı eğitimin öne alınması niteliğinde olmayan ve bir eğitim tatbikatı niteliğinde bulunmayan planlı olarak yürütülmemesinde ve bunun;5 Şubat 1997 tarihli Sabah Gazetesinde 'TANKLAR SİNCAN’DA' 'TANKLAR SİNCAN’DAN GEÇTİ' 'TANK SESİ İLE UYANDIK' manşeti,5 Şubat 1997 tarihli Hürriyet Gazetesinde 'TANK SESLERİ' 'OLAY İLÇE SİNCAN’DA HEYECANLI SABAH', 'SABAHIN ERKEN SAATLERİNDE TANKLARI GÖREN SİNCANLILAR DARBE OLDUĞUNU SANARAK BÜYÜK ŞAŞKINLIK YAŞADILAR' manşeti,5 Şubat 1997 tarihli Posta Gazetesinde 'YÜREĞİMİZ AĞZIMIZDA', 'TÜRKİYE SARSILIYOR' 'ORDU İLK KEZ AÇIKÇA GÖZDAĞI VERDİ' 'ORDU GEÇERKEN SİNCAN’A UĞRADI' manşetleri,5 Şubat 1997 tarihli Radikal Gazetesinde, 'SİVİL DARBE BASKISI', 'ORDU, CUMHURBAŞKANI, MUHALEFET VE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARI ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/30753",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın Yüce Divanda yapılmaması nedeniyle kanuni hâkim ilkesinin, suç oluşturmadığı ileri sürülen bir eylemden dolayı mahkûmiyet kararı verilmesi nedeniyle suçta ve cezada kanunilik ilkesinin, kanun yolu aşamasında duruşma yapılmaması nedeniyle aleni yargılanma hakkının, delil toplanması taleplerinin kabul edilmemesi nedeniyle silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkelerinin ve adil yargılanma hakkının diğer bazı güvencelerinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, vazife malulü sayılmama işleminin iptali istemiyle açılan davada maddi vakaya ilişkin tanık beyanlarının dikkate alınmaması, hatalı yorumla sonuca varılması ve Askeri Yüksek İdare Mahkemesinin hâkim olmayan subay üyelerinin tarafsız olmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 10/2/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Beyanına göre başvurucu, Kıbrıs  Tümen Komutanlığı emrinde tanksavar kobra bölük komutanı üsteğmen olarak görev yapmakta iken 1990 yılında bölük komutanı aracının çukura düşmesi sonucu başını tente demirine çarparak olay yerinde bayılmış ve akabinde beyin ameliyatı geçirmiştir. Gülhane Askeri Tıp Akademisi (GATA) Sağlık Kurulu 1991 yılında düzenlediği rapor ile başvurucunun \"EGG bulgusu veren subdural hematom\" tanısı uyarınca başvurucunun yeniden sınıflandırılmasının uygun olduğuna karar vermiştir. Bu rapor üzerine başvurucu maliye sınıfında görevlendirilmiştir. Başvurucu 1991-1995 yılları arasında muhtelif zamanlarda psikolojik rahatsızlığı nedeniyle doktora başvurmuş ve organik psikolojik rahatsızlık tanısı ile istirahat raporları almıştır. Bu raporlarda başvurucunun beyninden operasyon geçirdiği belirtilmektedir. Psikolojik şikâyetlerin devam etmesi üzerine yapılan kontrollerde kronik organik ruhsal bozukluk tanısı konulan başvurucunun 1996 yılında tesis edilen işlemle adi malul olarak emekliye sevkine karar verilmiştir.  Adi malul olarak emekliye sevkinin ardından başvurucunun psikolojik rahatsızlığı devam etmiştir. Başvurucu 2013 yılında sağlık sorunlarının görevi nedeniyle meydana geldiğini ileri sürerek vazife malulü sayılması istemiyle Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK) nezdinde başvuruda bulunmuştur. Bu başvuru 23/8/2013 tarihli işlemle reddedilmiştir.  Başvurucu, ret işleminin iptali istemiyle Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) nezdinde dava açmıştır. AYİM Başsavcılığı tarafından uyuşmazlığa ilişkin bildirilen görüşte özetle başvurucunun psikolojik rahatsızlığının görevi başında geçirdiği kafa travmasının tesiri ile ortaya çıkıp çıkmadığı konusunda tıbbi bilirkişi incelemesi yaptırılarak bu incelemenin sonucuna göre karar verilmesi gerektiği bildirilmiştir.  AYİM Üçüncü Dairesi (Mahkeme) 8/5/2014 tarihli kararıyla davayı reddetmiştir. Mahkeme gerekçesinde öncelikle vazife malulü addedilebilmek için malullüğe neden olan olgunun görevle ilgili olması gerektiğinin altını çizmiştir. Başvurucu görevi sırasında komutanlık aracının çukura düşmesi ile meydana gelen kafa travması sonucu psikolojik rahatsızlıklarının başladığını ileri sürse de olaya ilişkin bir tutanağın bulunmadığını, soruşturma yapılmadığını tespit eden Mahkeme kazaya dair tanık ifadelerinin idari yargılama usulünde dikkate alınmasının mümkün olmadığını ifade etmiştir. Maddi olayın tevsik edilememesi nedeniyle tıbbi rahatsızlığın sebebinin araştırılmasının gerekli olmadığını saptayan Mahkeme dava konusu işlemin hukuka uygun olduğunu tespit etmiştir.  Ret kararına karşı karar düzeltme isteminde bulunulmuştur. Karar düzeltme istemine ilişkin olarak AYİM Başsavcılığı tarafından bildirilen 22/9/2014 tarihli görüşte; başvurucunun kafa travması geçirdiği kazaya ilişkin olarak sunduğu tanık beyanları ile belgelerin olguyu ispatlamaya yeterli olduğu, idarenin bunun aksini belirtir bir delil sunamadığı ve tamamen idarenin inisiyatifinde bulunan idari soruşturmanın yapılmamış olması hâlinin de başvurucu aleyhine değerlendirilemeyeceği belirtilerek karar düzeltme isteminin kabul edilmesi gerektiği belirtilmiştir.  Mahkeme karar düzeltme istemini 27/11/2014 tarihli kararı ile reddetmiştir. Başvurucu nihai kararı 19/1/2015 tarihinde tebellüğ etmesinin ardından 10/2/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.   31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu 'nun \"Bazı aylık tazminat ve yardımlara ilişkin geçiş hükümleri\" kenar başlıklı geçici  maddesinin (a) bendi şöyledir:  \"İlgili kanunlarında düzenleme yapılıncaya kadar; a) 8/6/1949 tarihli ve 5434 sayılı Kanunun 56 ncı maddesinin birinci fıkrasında belirtilenlerden bu Kanunla yürürlükten kaldırılan maddeleri dahil 5434 sayılı Kanuna göre vazife veya harp malûlü sayılması gerekenlerin ve Türk Silâhlı Kuvvetleri, Jandarma Genel Komutanlığı ve Sahil Güvenlik Komutanlığı tarafından görevlendirildiği tarihte uzun vadeli sigorta kollarına tabi olarak çalışmayanlardan bu Kanunla yürürlükten kaldırılan maddeleri dahil 5434 sayılı Kanuna göre harp malûlü sayılması gerekenlerin kendileri ile bunların dul ve yetimlerine bağlanacak aylıklar hakkında bu Kanunun yürürlük tarihinden önceki hükümlerin uygulanmasına devam olunur. \" 5510 sayılı Kanun'un göndermede bulunduğu 8/6/1949 tarihli ve 5434 sayılı mülga Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu'nun  maddesinin ilk fıkrası şöyledir: \"Her ne sebep ve suretle olursa olsun vücutlarında hasıl olan arızalar veya düçar oldukları tedavisi imkansız hastalıklar yüzünden vazifelerini yapamıyacak duruma giren iştirakçilere (malul) denir ve haklarında bu kanunun malullüğe ait hükümleri uygulanır. \" 5434 sayılı Kanun'un  maddesinin (a) bendi ve son cümlesi şöyledir:\"44 üncü maddede yazılı malullük;,a) İştirakçilerin vazifelerini yaptıkları sırada vazifelerinden doğmuş olursa;...Buna (Vazife malullüğü) ve bunlara uğrıyanlara da (Vazife malulü) denir.\" 4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı mülga Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:''Bu Kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde; İdari Yargılama Usulü Kanunu ile Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun ...bilirkişi, keşif, delillerin tespitine... ilişkin hükümleri uygulanır.'' ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/2675",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, vazife malulü sayılmama işleminin iptali istemiyle açılan davada maddi vakaya ilişkin tanık beyanlarının dikkate alınmaması, hatalı yorumla sonuca varılması ve Askeri Yüksek İdare Mahkemesinin hâkim olmayan subay üyelerinin tarafsız olmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru bir bankaya el konulması sürecine ilişkin yargılama yönünden makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 5/2/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Frankfurt Menkul Kıymetler Borsası aracılığıyla -başvuru formu ve eklerinde belirtilmeyen bir tarihte- 951 adet Demirbank T.A.Ş. (Banka) hissesi satın almıştır.A. Bankaya El Konulması Süreci Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulu (BDDK) 6/12/2000 tarihinde, zararının öz kaynaklarını aştığı gerekçesiyle Bankanın temettü hariç ortaklık hakları ile yönetiminin ve denetiminin Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonuna (TMSF veya Fon) devredilmesine karar vermiştir.  TMSF 24/1/2001 tarihinde BDDK'ya gönderdiği bir yazı ile meydana gelebilecek gecikmelerin büyük zarara yol açabileceği gerekçesiyle Banka için ayrı ve hızlı bir satış yönteminin belirlenmesi gerektiğini bildirmiştir. BDDK 25/1/2001 tarihinde Bankayı satışa çıkarmıştır. Yürütülen müzakereler ve alınan teklifler neticesinde Fon Yönetim Kurulu 19/9/2001 tarihinde, Banka hisselerinin 000 Amerikan Doları bedelle H. Bankasına satılmasına karar vermiştir.  Bu arada Bankanın hâkim ortağı olan  Holding tarafından Bankanın Fona devri işleminin iptali istemiyle Danıştay Onuncu Dairesinde (Daire) dava açılmıştır. Daire 3/6/2003 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Ancak bu kararın temyizi üzerine Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu (İDDK) 18/6/2003 tarihinde hükmü bozmuş, karar düzeltme talebi de İDDK tarafından 29/4/2004 tarihinde reddedilmiştir. Daire bozma kararı çerçevesinde 5/11/2004 tarihinde satışa hazırlık işlemlerini iptal etmiştir. Ayrıca TMSF tarafından yapılan satış işlemi de Ankara  İdare Mahkemesince 21/4/2004 tarihinde iptal edilmiştir. B. Başvurucunun Açtığı İlk Dava  Başvurucu hisse senedi bedelinin tazmin edilmesi için 2002 yılının başında BDDK'dan talepte bulunmuştur. BDDK bu talebe cevap vermemiştir. Başvurucu bunun üzerine talebinin zımnen reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle 28/5/2002 tarihinde Danıştay Onuncu Dairesinde dava açmıştır.  Daire 24/6/2003 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde, BDDK kararının hukuka uygun olduğunun Dairenin 3/6/2003 tarihli kararı ile ortaya konulduğuna vurgu yapılmıştır.  Başvurucu kararı temyiz etmiş, İDDK 21/10/2004 tarihinde, hükme esas alınan kararın temyiz edilmesi üzerine bozulduğuna dikkat çekerek yeniden bir karar verilmesi gerektiğini belirtmiş ve hükmü bozmuştur. Bozma kararına karşı davalı idare tarafından yapılan karar düzeltme istemi İDDK tarafından 26/5/2005 tarihinde reddedilmiştir.  Danıştay daireleri arasındaki iş bölümü değişikliği sonrası dosyanın gönderildiği Danıştay Onüçüncü Dairesi 19/9/2005 tarihinde, görevsizlik kararı vererek dosyanın görevli ve yetkili Ankara İdare Mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir.  Yargılamaya Ankara  İdare Mahkemesinde devam edilmiş ve 28/12/2005 tarihinde davanın süre aşımı yönünden reddine karar verilmiştir.  Başvurucunun temyiz ettiği karar Danıştay Onüçüncü Dairesi tarafından 15/6/2007 tarihinde onanmıştır. Onama kararının gerekçesinde 31/1/2001 tarihinde İstanbul Menkul Kıymetler Borsası (İMKB) tarafından Bankanın hisse senetlerinin borsa kaydından çıkarılarak tahtanın kapatıldığı belirtilerek başvurucunun bu hususu aynı tarihte öğrendiği kabul edilmiştir. Daire bu tarih esas alındığında davanın süresinde açılmadığını vurgulamıştır.  Başvurucunun Açtığı İkinci Dava  Başvurucu 10/5/2006 tarihinde BDDK'ya ve 11/5/2006 tarihinde TMSF'ye başvurarak; Bankanın Fona devrine ve satışına yönelik kararların iptaline dair yargı kararlarının kesinleşmesi nedeniyle hissedarlık statüsüne ilişkin haklarının sağlanmasını, hisselerinin iade edilmesini, bunun mümkün olmaması hâlinde ise haklarının tazmin edilmesini talep etmiştir.  Başvurucunun talepleri BDDK tarafından 9/7/2006 tarihinde zımnen, TMSF tarafından ise 6/7/2006 tarihinde başvurucuya tebliğ edilen bir yazı ile reddedilmiştir.  Başvurucu bunun üzerine BDDK ve TMSF aleyhine Ankara  İdare Mahkemesinde dava açmış, ancak 26/9/2006 tarihinde, her iki davalı için ayrı ayrı dava açılması gerektiği belirtilerek dilekçe reddedilmiştir.  Başvurucu TMSF aleyhine İstanbul  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) 27/4/2007 tarihinde dava açmıştır. Mahkeme 28/12/2007 tarihinde davanın süre aşımı yönünden reddine karar vermiştir. Başvurucunun temyiz ettiği karar Onüçüncü Daire tarafından 4/2/2009 tarihinde onanmıştır. Başvurucunun karar düzeltme talebi de aynı Dairece 30/9/2009 tarihinde reddedilmiştir.  Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine Başvuru Süreci Başvurucu 4/3/2008 tarihinde, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddiasıyla Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) başvurmuştur.  AİHM konu hakkında daha önce verdiği Reisner/Türkiye (B. No: 46815/99, 21/7/2015) tarihli karara atıfla başvurucu ve diğer 840 başvurucunun mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğine karar vermiştir (Fellner ve diğerleri/Türkiye, B. No: 13312/.., 10/10/2017).  AİHM mülkiyet hakkı yönünden yaptığı değerlendirmede, Bankanın devir ve satışını hukuka aykırı ilan eden yargı kararlarının, iptal davalarına taraf olup olmadıklarına bakılmaksızın hem hâkim hissedarlar hem de küçük hissedarlar için sonuçları olduğunu belirtmiştir. AİHM'e göre hisselerinin sayısı ne kadar küçük olursa olsun, başvurucuların maddi zarara uğradıkları açık olup kamu makamları, daha sonra Danıştay tarafından hukuka aykırı ilan edilen kanun dışı idari işlemlerden kaynaklandığı açık olan zararı tazmin etme yükümlülüğü altındadır. AİHM; başvurucuların hisselerinin, hukuka aykırı müdahale temelinde ellerinden alınmış olmasına rağmen başvuruculara kayıpları için herhangi bir tazminat ödenmediğini ve bireysel anlamda orantısız bir yük altına girmek zorunda bırakıldıklarını vurgulamıştır (Fellner ve diğerleri/Türkiye, §§ 31-35). AİHM, adil yargılanma hakkı yönünden de Bankanın satışı nedeniyle başvurucunun hisselerinin iade edilmesinin imkânsız hâle geldiğini belirtmiştir. AİHM, yapılan satış sözleşmesinin 24/2/2006 tarihli nihai kararla iptal edildiğini ve o tarihten önce başvurucunun tazminat talebinde bulunmasını beklemenin makul olmadığını gözönünde bulundurarak, yerel mahkemenin kanuni süreye ilişkin katı yorumunun davanın esasının bütünüyle incelenmesine engel olduğuna ve başvurucunun mahkemeye erişim hakkının özüne zarar verdiğine karar vermiştir (Fellner ve diğerleri/Türkiye, §§ 39-42). AİHM giderim yönünden ise Reisner/Türkiye ([A.T.], B. No: 46815/09, 1/12/2016) kararına atıfla en uygun adil tazminin, başvuruculara maddi tazminat ödenmesi ile olacağını ve başvurucunun maddi kaybının belirlenmesi için Bankanın devrinden bir gün önce, yani 5/12/2000 tarihinde Bankanın bir hissesinin ortalama piyasa değerinin dikkate alınması gerektiğini vurgulamıştır. Bu bağlamda, İMKB'ye göre 5/12/2000 tarihinde Bankanın bir hissesinin ortalama değerinin 756 eski Türk Lirası olduğu ve bir Alman senedinin 500 Türk hissesine tekabül ettiğini kaydederek enflasyona göre güncellenip geçerli kura göre Avroya dönüştürülmek üzere her başvurucuya Bankada sahip olduğu hisse sayısının 756 eski Türk Lirası ile çarpımını esas alan bir adil tazmin miktarının ödenmesine karar vermiştir. Buna göre karara ekli listede başvurucuya 909,84 Avro maddi tazminat ödenmesi öngörülmüştür. AİHM'e başvuru yapan bütün başvuruculara ödenecek toplam maddi tazminat tutarı ise 799,26 Avro olarak belirlenmiştir (Fellner ve diğerleri/Türkiye, §§ 47, 48 ve ekli liste)E. Yargılamanın Yenilenmesi Süreci Başvurucu 25/1/2018 tarihinde İstanbul  İdare Mahkemesinden yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunmuştur. Başvurucu önceki kararın kaldırılmasını, yargılama giderlerinin iade edilmesini ve başvurucu yararına vekâlet ücretine hükmedilerek karşı taraf yararına hükmedilen vekâlet ücretinin kaldırılmasını talep etmiştir.  Mahkeme 20/4/2018 tarihinde yargılamanın yenilenmesi talebini kabul etmiş, 28/12/2007 tarihli kararını kaldırmış ve AİHM tarafından tazminata hükmedildiği için konusu kalmayan dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar vermiştir. Mahkeme harç ve posta giderlerinden oluşan 282,70 TL tutarındaki yargılama gideri ile 090 TL tutarındaki vekâlet ücretinin de davalı idareden alınarak başvurucuya ödenmesine karar vermiştir. Taraflar, karara karşı istinaf talebinde bulunmuşlardır. İstinaf talebini inceleyen İstanbul Bölge İdare Mahkemesi Onuncu İdare Dava Dairesi 31/10/2018 tarihinde başvurucunun istinaf talebini reddetmiş, davalı idarenin istinaf talebini ise kısmen kabul etmiştir. Bölge İdare Mahkemesi istinaf talebine konu kararı kaldırmış, davanın 621,43 TL'nin tazmini istemine ait bölümü yönünden karar verilmesine yer olmadığına, 725,38 TL maddi tazminat istemine ait bölümü yönünden ise reddine karar vermiştir. Mahkeme ayrıca 258,30 TL tutarındaki yargılama giderinden 129,15 TL ile 090 TL avukatlık ücretinin davalı idareden alınarak başvurucuya ödenmesine; 129,15 TL tutarındaki yargılama giderinin başvurucu üzerinde bırakılmasına; davalının yaptığı 14 TL yargılama gideri ile 090 TL tutarındaki vekâlet ücretinin ise başvurucudan alınarak davalı idareye ödenmesine karar vermiştir.  Kararın gerekçesinde, AİHM tarafından hükmedilen tazminat tutarının başvurucunun gerçek zararını ifade ettiği ve davanın hükmedilen bu tazminat kadar kısmının konusuz kaldığı belirtilmiştir. Buna göre yargılamanın yenilenmesi sebebini oluşturan AİHM kararıyla başvurucu lehine hükmedilen maddi tazminat tutarının bu davada başvurucunun haklı çıktığı kısım olarak kabulü, bu miktarı aşan kısım yönünden ise davanın reddi gerektiği açıklanmıştır. Bölge İdare Mahkemesine göre bu sebeple yargılama giderlerinin tümünden davalı idarenin sorumlu tutulması isabetli değildir. Kararda ayrıca avukatlık ücretinin de maktu olarak belirlenmesi gerektiği ifade edilmiştir. Karar kesin olarak verilmiştir. Nihai karar başvurucu vekiline 7/1/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 5/2/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/3765",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru bir bankaya el konulması sürecine ilişkin yargılama yönünden makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 31/7/2006 tarihinde, Hani Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı ve Lice Kadastro Mahkemesinde devam eden tapu iptali ve tescil davasında makul sürede yargılama yapılmadığını, yargılama süresince taşınmazı kullanamadığını belirterek, adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, tazminat talebinde bulunmuştur.  Başvuru, 27/1/2014 tarihinde Lice Kadastro Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 14/4/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 2/5/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 14/5/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu, 31/7/2006 tarihinde, Maliye Hazinesi aleyhine Hani Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı davada, taşınmazın davalı adına olan tapu kaydının iptali ile adına tescilini talep etmiştir.  Mahkemece, 27/9/2007 tarih ve E.2006/45, K.2007/74 sayılı kararla davanın kısmen kabulüne, taşınmazın kısmen başvurucu adına tapuya tesciline karar verilmiştir. Temyiz istemi üzerine karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 11/3/2008 tarih ve E.2008/976, K.2008/1318 sayılı ilâmıyla, eksik inceleme ile hüküm kurulduğu gerekçesiyle bozulmuştur. Mahkemece bozma ilâmına uyularak yapılan yargılama sonunda, 17/7/2008 tarih ve E.2008/41, K.2008/25 sayılı kararla taşınmazın bulunduğu yerde kadastro çalışmalarının başlaması nedeniyle Mahkemenin görevsizliğine, dosyanın Hani Kadastro Mahkemesine devredilmesine karar verilmiştir. Hani Kadastro Mahkemesi, 18/5/2011 tarih ve E.2008/158, K.2011/11 sayılı kararıyla, davanın kısmen kabulüne hükmetmiştir. Temyiz istemi üzerine söz konusu karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin, 19/4/2012 tarih ve E.2011/7240, K.2012/3642 sayılı ilâmıyla bozulmuştur. Mahkeme bozma ilâmına uyarak yargılamaya E.2012/7 sayılı dava dosyası üzerinden devam etmekte iken Hani Kadastro Mahkemesinin kapatılması üzerine, Lice Kadastro Mahkemesinin E.2013/230 sayılı dava dosyasında yargılamaya devam edilmiştir. Başvurucu, 27/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Lice Kadastro Mahkemesi, 21/2/2014 tarih ve E.2013/230, K.2014/10 sayılı kararıyla davanın kabulüne hükmetmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin 30/12/2014 tarih ve E.2014/8875, K.2014/16426 sayılı ilâmıyla karar düzeltilerek onanmıştır. Onama kararı taraflara tebliğ aşamasındadır.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi ile 21/6/1987 tarih ve 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci, üçüncü ve dördüncü fıkraları,  maddesinin birinci ve ikinci fıkraları,  maddesinin birinci fıkrası ve  maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi (Bkz. B.No: 2012/12, 17/9/2013, §§ 16-22), 22/11/2001 tarih ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun  maddesi. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/1064",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 31/7/2006 tarihinde, Hani Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı ve Lice Kadastro Mahkemesinde devam eden tapu iptali ve tescil davasında makul sürede yargılama yapılmadığını, yargılama süresince taşınmazı kullanamadığını belirterek, adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ulusal ölçekte yayın yapan bir gazetede köşe yazarı olan davalının yazdığı bir köşe yazısında kullandığı ifadeler nedeniyle şeref ve itibarın korunması hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 10/8/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvuruların kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, adli yargıda hâkimlik, adalet müfettişliği, adalet başmüfettişliği, Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü ve Hâkimler ve Savcılar Kurulu (HSYK) üyeliği yapmış; Yargıtay üyeliği görevini yapmaktayken emekli olmuştur. Ö.A. ise o tarihte ulusal bir gazete olan Taraf gazetesinde (gazete) köşe yazarlığı yapmaktadır. Ö.A., gazetenin 27/7/2009 tarihli nüshasında yayımlanan \"Emniyete de  Başkanlığı Denetleme Kurulu mu gerek?\" başlıklı köşe yazısında, yeni kurulan Terör ve Güvenlik Müsteşarlığı görevine getirilmesi gündemde olan ve \"Semiz Kuş\"olarak adlandırdığı bir üst düzey emniyet görevlisinin yasa dışı eylemlerde bulunduğunu iddia ettikten sonra bu kişinin HSYK'da görev yapan başvurucu ile benzer özellikleri taşıdığını ifade etmiştir.  Köşe yazısının yayımlandığı tarihte Ergenekon olarak adlandırılan soruşturma ve yargılamaların devam ettiği, HSYK ile ilgili Anayasa değişikliği tartışmalarının gündemde olduğu, hâkim ve savcıların atanmasına ilişkin kararname çalışmalarının yapıldığı bilinmektedir. Gazetede ise yoğun bir şekilde Anayasa değişikliğinin kabul edilmesi gerektiği yönünde haber ve yorumlara yer verilmekte, Ergenekon davasını yürüten hâkim ve savcılar hakkında övgü dolu ifadeler kullanılmaktadır.  Başvurucu hakkında aynı gazetede, anılan davada görevli hâkim ve savcıların görevden alınması ve hatta dosyanın kapatılması için çaba harcadığı yönünde haberler yapılmış, davanın şüpheli ve sanıkları ile yakın ilişkisi olduğuna ilişkin iddialarda bulunularak HSYK üyesi olarak aldığı kararlar sorgulanmıştır. Yayımlandığı tarihte yukarıda özetlenen gelişmelerin yaşandığı söz konusu köşe yazısında şu ifadeler yer almıştır: \"Milliyet'ten [T.Ş.], Habertürk'ten [E.Y.] ve Akşam'dan [U.T.nin] haberlerine göre; 'Bir Emniyet Personeline, saygınlık ve güven duygusunu sarstığı için terfi ettirilmeme ve doğudaki bir ile gönderilme cezası verilir.' Gerçekten de alkışlanacak bir durum. Umudumuz ve arzumuz o ki, Emniyet'in saygınlığını sarsan ve güven duygusunu zedeleyen herkese, aynı işlem eşit bir biçimde uygulanıyordur.Bizdeki bilgilere göre uygulanmıyor. Örneğin Sakarya'da F.Ü ile ilgili bir soruşturmada Star'dan [Ş.T.] (2009); 'Hakkında iddia bulunan müdür yerinde kalacak, operasyon müdürleri gidecek, sonra bana hak ve hukuktan bahsedeceksiniz. Bunu ancak külahıma anlatırsınız... Müdürün Ankara'da abisi var, gücün yetmez. Abisi ona uygun bir müfettiş de gönderdi' anlatımında bulunur ve yazısının devamında, nasıl tehdit edildiğini; 'Dikkat et seni gazeteden kovmasınlar diyenler vardı' cümlesi ile ifade eder. Bence ne Başbakan ne de İçişleri Bakanı bu tehdidin kaynağı kişiyi tam tanıyor ve bu insanın, ne kadar hırslı ve tehlikeli birisi olduğunu biliyorlar.Yukarıda saydığımız üç muhabir arkadaş, aynı [E.Ç.ye] haber kaynağı olan 'minik kuş' -ün almış inanç'lı birisi- gibi, Emniyette'ki çok üst düzey, boylu poslu, badem bıyıklı, gözlüklü ve beyaz tenli birisi tarafından besleniyorlar. Bu kişi hakkında [Ş.T.]; 'dindar geçiniyor, lakin beli çok kıvrak, ayakları hayli hareketli' değerlendirmesini yapıyor.Akşam yöneticisi [İ.K.], Emniyet kaynaklı bazı manipüle haberler bağlamında yapılanları bize ifade ederken; 'biz bu oyuna gelmeyeceğiz' anlatımını yapmıştı. Milliyet'ten dostumuz [T.Ş.nin], 'Semiz Kuş'un kendisine verdiği haberlere takla attırarak, aynı haberi farklı farklı tarihlerde 5-6 kez kullanabilen 'mahir' bir 'kaynak' olduğunu da burada yeri geldiği için söylemeliyiz. Bu yaman çelişkiyi [F.B.] ile de paylaş-mış-tık.Ama dedik ya 'müdür muhabir ilişkisi' yalnızca 'kullanma' merkezli olunca, haberler de böyle şekilleniyor. Medya-Kolluk ve Medya-Polis ilişkileri bağlamındaki master eğitimini beş yıldır medya taraması ile anlatan bir öğretim üyesi olduğum için, bu konuda binlerce örneklemeyi sizinle paylaşabilirim. Örneğin Milliyet'te (2009) ana sayfadan sür manşet olarak verilen [T.Ş.nin] haberinde; '[R.K.nin] vize yolunu Yalova kesmiş' deniyordu. Bu haber Fabrikatör'ün 'karanlık' dergisinde kendisinden özür dilenilen tek Emniyetçi olan 'Semiz Kuş' tarafından; 'Başbakan zor durumda kalsın' diye özellikle yaptırıldı. Bir gün sonra Başbakan bu haberi sert bir biçimde yalanlayınca, dolara yakınlığı İçişleri Bakanı'na olan yakınlığından çok daha fazla olan bu 'Semiz Kuş' 'randevuevlerinin' güvenliği konusunda uzmanlığını, 'fuhuş sektöründen' ve 'borsa manipülasyonundan' haksız kazanç elde eden Emniyetçileri bir yolunu bulup terfi ettirme konusundaki ekstra ihtisas sahibi bilgeliğiyle harmanlayarak, 'özel güvenlikten köşe olmakla' da perçinledi. İyi de bu kişi neden Başbakan'ın zor durumda kalmasını acaba bu kadar çok arzuladı? [Ş.T.] 'Semiz Kuş' için; 'Ergenekon soruşturmasında gözaltına alınıp serbest bırakılan [Y.K.yla] kankadır. Ergenekon sanığı [E.G.] tutuklanmadan önce yanından hiç çıkmazdı' anlatımında bulunarak, sanki bu sorunun yanıtını az da olsa veriyor, değil mi?Özel Güvenlik ile ilgili yazdığım son makalemizden sonra, onlarca farklı değerlendirmeyi ve çok önemli, özel, güvenlik belgelerini okuyucularımız bizimle paylaştılar ve 'bu bilgiyi kamuoyu ile paylaşmanız, daha temiz bir Emniyet ve Türkiye için gereklidir' dediler. Bu yazımızda bir tanesini paylaşarak işe başlayalım; Batıdaki bir ilden Ankara'ya üç yıl önce geçici görevlendirme ile getirilen ve özel güvenlik konusu hangi daire başkanlığında ise orada çalıştırılan ve şark tayini geldiği halde hâlâ 'Semiz Kuş' tarafından tayini sürekli ertelenen, kendi devreleri emniyet amiriyken, kendisi kötü sicilinden dolayı hâlâ komiserlikte kalan, organize suç örgütlerine yardım etmekten onlarca ceza alan, pek çok soruşturması devam eden ve Ankara gece hayatının vukuatlı, masalarda sızan ve bıçkın bir müdavimi olmasına rağmen, parası hiç bitmeyen bu kişinin, prezervatifliğini (koruyuculuğunu) 'Semiz Kuş'un yaptığını, ne Başbakan ne de İçişleri Bakanı biliyordur değil mi?Bu arada [Ş.T.ye]; 'Dikkat et seni gazeteden kovmasınlar' dediklerine göre, değil herhangi bir soruşturma geçirmek, yolda yürürken ayağım bir taşa takılıp yere bile düşsem, sorumlusu 'Semiz Kuş'tur. Çünkü bir Emniyetçi arkadaşıma da yıllar önce aynen [Ş.T.ye] denildiği gibi; 'Hacca gitmemden daha hayırlı bir iş olacak seni Emniyet'ten attırmak' demişti.Ve bu 'Semiz Kuş' şimdi de yeni kurulan Terör ve Güvenlik Müsteşarlığına getirilecek ve orayı da örgütleyecekmiş... Vay ki ne vay!... HSYK'daki Ali Suat Ertosun olayının Emniyet versiyonu da 'Semiz Kuş'tur' benden söylemesi...\" Başvurucu bu yazı üzerine kişilik haklarına saldırıda bulunulduğu iddiasıyla 27/7/2010 tarihinde Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) köşe yazarı Ö.A. aleyhine manevi tazminat davası açmıştır. Mahkeme 27/9/2011 tarihli kararla davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... Davalı şirket tarafından yayınlanan Taraf Gazetesinin 2009 tarihli nüshasının  Sayfasında diğer davalı [Ö.A.] tarafından yayınlanan 'Emniyet'e de Başkanlığı denetleme Kurulumu gerek? köşe yazısında ... Ve bu semiz kuş şimdi de yeni kurulan Terör ve Güvenlik Müsteşarlığına getirilecek ve orayı da örgütleyecekmiş, vay ki ne vay..., HSYK daki Ali Suat Ertosun olayının Emniyet versiyonu da semiz kuştur benden söylemesi....' başlıklı haberin tamamının bir bütün halinde incelenmesinde bu haberin sonucunun davacının kişilik haklarına saldırı niteliğinde olup, toplum nezdinde davacının küçük düşürüldüğü anlaşılmakla tarafların mali ve sosyal durumlarına göre davacının davasının kısman kabulüne dair aşağıdaki hüküm tesis edilmiştir.\" Davalı vekilinin temyizi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi (Daire) 16/4/2012 tarihli ilamla hükmün bozulmasına karar vermiştir. Bozma kararının gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Davaya konu 'Emniyet'e de Başkanlığı denetleme Kurulu mu gerek?' başlıklı yazı bir bütün olarak değerlendirildiğinde; Emniyet Genel Müdürlüğü içerisinde hakkındaki iddialar nedeniyle kendisine dokunulmayan bir emniyet müdürünün 'semiz kuş' olarak nitelendirilip hakkındaki iddialarla ilgili yorum yapıldıktan sonra, yazının son parağrafında 'Ve bu semiz kuş şimdi de yeni kurulan Terör ve Güvenlik Müsteşarlığına getirilecek ve orayı da örgütleyecekmiş... vay ki ne vay!..., HSYK daki Ali Suat Ertosun olayının Emniyet versiyonu da 'semiz kuştur' benden söylemesi...' şeklindeki ifadelere yer verildiği ve davacının yazının yazıldığı dönemde değişik basın yayın organlarında çıkan ve tartışılan durumunun eleştirildiği, yazıda, davacının dava dilekçesinde belirttiği suçlamaların yer almadığı, yazı içerisinde ayrıntı niteliğindeki kıyaslama ile davacının kişilik haklarına yönelik bir saldırının bulunmadığı, bu haliyle yazıda hukuka aykırılık unsurunun olmadığı anlaşılmaktadır.Yerel mahkemece açıklanan yönler gözetilerek, istemin tümden reddedilmesi gerekirken, yerinde olmayan yazılı gerekçeyle, davalının manevi tazminat ile sorumlu tutulmuş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir. \" Mahkeme tarafından Dairenin bozma kararına uyularak 2/5/2013 tarihinde manevi tazminat talebinin reddine karar verilmiştir. Başvurucu, ret kararını temyiz etmiştir. Daire 2/6/2016 tarihinde Mahkemenin ret kararını onamıştır. Nihai karar başvurucu vekiline 19/7/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 10/8/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 1/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Bor��lar Kanunu’nun  maddesi şöyledir:  “Kusurlu ve hukuka aykırı bir fiille başkasına zarar veren, bu zararı gidermekle yükümlüdür.Zarar verici fiili yasaklayan bir hukuk kuralı bulunmasa bile, ahlaka aykırı bir fiille başkasına kasten zarar veren de, bu zararı gidermekle yükümlüdür.”B. Uluslararası Hukuk İlgili uluslararası hukuk kurallarının yer aldığı kararlar için bkz. İlhan Cihaner (2), B. No: 2013/5574, 30/6/2014; Bekir Coşkun [GK], B. No: 2014/12151, 4/6/2015 ve Kemal Kılıçdaroğlu, B. No: 2014/1577, 25/10/ ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/14295",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ulusal ölçekte yayın yapan bir gazetede köşe yazarı olan davalının yazdığı bir köşe yazısında kullandığı ifadeler nedeniyle şeref ve itibarın korunması hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bir kamu hastanesi aleyhine başlatılan icra takibinde alacağın ödenmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 9/5/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, bir kamu hastanesi aleyhine iki adet faturaya dayalı olarak toplam 624 TL alacak üzerinden 2/3/2015 tarihinde ilamsız icra takibi talebinde bulunmuştur. Takip talebi üzerine Antalya  İcra Dairesince (İcra Dairesi) örnek 7 sayılı ödeme emri düzenlenerek borçluya gönderilmiş, 5/3/2015 tarihinde tebliğ edilen ödeme emrine süresinde itiraz edilmediğinden takip kesinleşmiştir.  Alacaklı başvurucu, Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumu aleyhine haciz ihbarnamesi gönderilmesini talep etmiştir. İcra Dairesince 8/4/2015 tarihinde haciz talebinin reddine karar verilmiştir.  Bunun üzerine başvurucu 22/4/2015 tarihinde icra işlemi hakkında şikâyette bulunmuştur. Antalya  İcra Hukuk Mahkemesi (Mahkeme) 5/6/2015 tarihinde şikâyetin reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde, Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumunun katma bütçeli kamu idaresi olduğu ve mal varlığının devlet malı hükmünde olduğu açıklanarak mal varlığının haczinin mümkün olmadığı belirtilmiştir. Başvurucu tarafından temyiz edilen karar, Yargıtay  Hukuk Dairesince 14/3/2016 tarihinde onanmıştır. Nihai karar başvurucuya 7/4/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 9/5/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Bireysel başvuru tarihinden sonra 16/2/2018 tarihinde başvurucunun alacağını başka bir şirkete devrettiği anlaşılmıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/9115",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir kamu hastanesi aleyhine başlatılan icra takibinde alacağın ödenmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, beyanları mahkûmiyet kararında belirleyici ölçüde delil olarak kullanılan tanıkların duruşmada sorgulanamaması nedeniyle tanık sorgulama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 14/6/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: 1988 doğumlu olan başvurucu, olayların geçtiği tarihlerde Hopa İstihbarat Şube Müdürlüğünde polis memuru olarak çalışmaktadır.  Başvurucu, Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) üyeliği suçundan yürütülen soruşturma kapsamında 26/7/2016 ile 30/7/2016 tarihleri arasında gözaltında kalmış ve hakkında adli kontrol hükümleri uygulanmıştır.  Artvin Cumhuriyet Başsavcılığınca başvurucunun FETÖ/PDY üyesi olduğu iddiasıyla 6/2/2017 tarihinde hakkında iddianame tanzim edilmiştir. Artvin Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) nezdinde isnat edilen suçtan cezalandırılması amacıyla başvurucu hakkında açılan kamu davasının yapılan yargılaması sırasında Mahkemece 22/2/2017 tarihinde tensiben tutuklamaya yönelik yakalama emri düzenlenmiştir. Başvurucu, hakkındaki yakalama emrine istinaden 24/2/2017 tarihinde yakalanarak tutuklanmıştır. 10/2/2017 tarihli tensip zaptında başvurucu hakkında 14/10/2015 tarihinde beyanda bulunan ancak açık ismi ve beyanı iddianamede yer almayıp iddianame düzenlendikten sonra dosyaya giren B. isimli şahsın tanık sıfatıyla ifadesinin alınması için talimat yazılmasına karar verilmiştir. B. isimli şahsın 14/10/2015 tarihinde Kocaeli Emniyet Müdürlüğünde tanık sıfatıyla verdiği ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Genellikle Aksaray ilinde bulunan ve cemaatin esnaf yapılanması içerisinde bulunan şahısların evlerinde kahvaltı programları yapılıyordu ve Aksaray Polis Okulundan ekseriyetle 7-10 kişilik gruplar halinde bu kahvaltı programlarına katılıyorduk. Her sınıfın sivildeki sorumlu abisi farklıydı ve gruplar farklı evde toplanıyordu....Şu anda polis memuru olarak görev yapan [B.A.], Zekeriya Sevim ve [O.K.] isimli arkadaşlar ve ben düzenli olarak katılıyorduk. Bizimle birlikte zaman zaman katılan yine 5-6 kişi vardı. Abi denilen bu şahıs bizlerin ihtiyaçları konusunda yardımcı oluyordu. Bu abi hafta sonları olan toplantılaraiştirak etmek için polis okulunda bana ve Zekeriya Sevim isimli arkadaşımasöyler, bizler de hafta sonu çıkacak arkadaşlara bunu söyler ve tertiplerdik. Bu sivil şahıs Zekeriya Sevim isimli arkadaş tanır, ben iki sene boyunca kendisiyle görüşmeme rağmen kendisine genellikle abi diye hitap ettiğimizden de olsa gerek, hafızamı çok zorladım ama adını şimdi hatırlamıyorum. Abi diye hitap ettiğimiz şahsın benimle ve Zekeriya Sevim isimli arkadaşla iletişim kurma sebebi hem bizim geldiğimiz illerden özelliklerimizle ilgili bilgi alıyorlardı, dini bilgi seviyemiz, liderlik özelliklerimiz gibi nedenlerden dolayı diğer arkadaşları toparlayabileceğimizi düşündüklerinden bizim gibi ön plana çıkabilecek arkadaşları seçiyorlardı...\" 5/5/2017 tarihli duruşmada gelen talimat cevabına göre B. isimli tanığa belirtilen adreste ulaşılamadığından talimatın bila ikmal iade edildiği anlaşılmıştır.  17/4/2017 tarihli duruşmada, aynı Mahkemenin başka esas numaralı bir dosyasında sanık sıfatıyla savunmasının alındığı sırada başvurucu aleyhinde beyanda bulunan F.S. isimli şahsın dosyaya getirtilen ifadesi okunarak başvurucuya bu beyanlara karşı diyecekleri sorulmuştur. F.S.nin Artvin Ağır Ceza Mahkemesinin E.2017/43 sayılı dosyasında sanık sıfatıyla alınan savunmasının ilgili kısmı şöyledir:\"... Ben Artvin'e 2013 yılının Eylül ayında eş durumu atamasıyla geldim. Buraya geldiğimde henüz 17-25 Aralık süreci olmamıştı. Ben Eylül ayına gelince bir iki ay sonra cemaatin sohbetlerine gitmeye başladım. Ben o tarihte ilk geldiğimde Hopa İstihbaratta çalışıyordum. Hopa İstihbaratta çalıştığım dönem içerisinde Arhavi'de sohbetlere gitmeye başladım. Arhavi'de Asım kod isimli [A.A.] isimli şahsın evinde sohbetler düzenliyorduk. O çağırıyordu. [A.A.] bizden sorumlu olan yani polislerden sorumlu olan sorumlu abiydi. Benimle birlikte bu toplantılara Arhavi'ye [N.O.] isimli polis memuru, [R.Y.] isimli Polis memuru, Zekeriya Sevim, [A.], [A.] katılıyorduk. Bunların hepsi istihbaratta çalışan polis memurlarıydı. Yani [A.A.] isimli bizden sorumlu şahıs bizim öğretmen abimizdi. Benim telefonuma ByLock isimli programı [A.A.] isimli öğretmen abi 2014 yılının Ağustos ayı içerisinde yükledi. Bildiğim kadarıyla Zekeriya'nın, [N.O.]nun, [R.Y.]nin, [A.]nın ve [A.]nın telefonlarına da ByLock'u yükleyen [A.A.] isimli şahıstır. İlk etapta ByLock'u biz ismini belirttiğim bu şahıslar arasında kullandık. Ancak daha sonra sadece ben ByLock'tan [A.A.] isimli şahısla yazışmaya başladım. Bildiğim kadarıyla diğer polis memurları da ByLock üzerinden sadece [A.A.] ile yazışmaya başladılar. Polis memurları arasında ByLock üzerinden herhangi bir yazışma olmadı. [A.A.] bana sohbetlerin yer ve zamanını ve bazen de rüyaları ve bazen de Fethullah Gülen'in rüyalarını ve sohbetlerini paylaşıyordu. Bana Ahmet necidir, Mehmet necidir şeklinde bir sorusu olmadı. 17-25 aralık sürecinden önce bunlar sürekli adam kazanma peşindeydi ancak 17-25 Aralık sürecinden sonra adam kaybetmeme stratejisine döndüler. Bizlere psikolojik baskı uyguluyordu. Cemaatten çıkanlar hain olarak nitelendiriliyordu, içimiz temizleniyor, pislikler temizleniyor diyorlardı. ByLock'tan sonra Eagle isimli programı kullanmaya başladık. Biz bu programı tam olarak ne zaman kullandığımızı hatırlamıyorum ancak 2015 yılı içerisinde olduğunu biliyorum. Bu programı yaklaşık 2-3 ay kullandım. Bu programı [N.O.] isimli polis memuru, [R.Y.] isimli Polis memuru, Zekeriya Sevim, [A.] ve [A.] isimli şahısların da kullandığını biliyorum ancak yüzde yüz emin değilim. Bana Eagle isimli programı yükleten de [A.A.] isimli şahıstır. \"  Başvurucu 17/4/2017 tarihli duruşmadaki savunmasında F.S. isimli şahsın beyanlarının tamamen gerçek dışı olduğunu ve bu beyanları kabul etmediğini ifade etmiştir.  5/5/2017 tarihli duruşmada ise başvurucunun müdafii, F.S. isimli şahsın başka bir dosya kapsamında sanık sıfatıyla ifadesinin alındığını ancak mevcut dosyada bu şahsın tanık sıfatını haiz olduğunu ve bu dosyada tanık olarak ifadesi alınmadığından soru sorma haklarının ellerinden alındığını ifade etmiştir. Mahkeme ise gelen belge içeriklerine göre dosyanın bu hâli ile hüküm kurmaya elverişli olduğunu belirterek başvurucunun müdafiinin taleplerinin reddi ile daha önceden yazılan tüm ara kararlarından vazgeçilmesine yönelik ara kararı vermiştir. Ayrıca başvurucu müdafiine esas hakkındaki mütalaaya karşı beyanlarını hazırlamak üzere gelecek celseye kadar süre verilmiştir. 15/5/2017 tarihli karar duruşmasında başvurucunun müdafii, esas hakkındaki savunmasını yaparken B. ve F.S. isimli tanıklara soru soramadıklarını ve bu şahısların mahkeme huzurunda dinlenmediğini beyan etmiştir. Bu duruşmada Mahkeme, başvurucu hakkında FETÖ/PDY'ye üye olma suçundan 8 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası vermiştir.  Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"... Artvin İl Emniyet Müdürlüğünce gönderilen tutanaklardan, sanığın adına kayıtlı 0 507 ...29 numaralı hattın takılı olduğu ..98 IMEI numaralı telefonda 11/08/2014 ilk tespit tarihi olmak üzere Bylock kaydı tespit edilmiştir.Yine Artvin İl Emniyet Müdürlüğünce gönderilen tutanaklardan, sanığın adına kayıtlı ..57 numaralı hattın takılı olduğu ..98 IMEI numaralı telefonda 13/12/2014 ilk tespit tarihi olmak üzere Bylock kaydı tespit edilmiştir....... mahkememizin 2017/43 esas sayılı dosyasında yargılanan [F.S.]nin beyanları oldukça dikkat çekici ve önemlidir. [F.S.] bahse konu dosyada cemaat yapılanmasına dahil olduğunu kabul ettikten sonra, Hopa İstihbarat şubesi çalışanlarına ve bu şubeden sorumlu öğretmen abiye ilişkin bilgiler vermiştir. Zekeriya Sevim'in de dahil olduğu Hopa istihbarattaki polis memurlarından Arhavi ilçesinde bulunan Asım kod adlı [A.A.]nın sorumlu olduğunu, birlikte bu şahsın evine sohbete gittiklerini, Zekeriya da dahil olmak üzere telefonlarına Bylock yükleten şahsın [A.A.] olduğunu beyan etmiştir. [A.A.], mahkememizin 2017/31 esas sayılı dosyasının sanığıdır. Hopa\"ya 10 dakika uzaklıkta bulunan Arhavi ilçesindeki FETÖ/PDY irtibatı nedeniyle kapatılan Güngören Arhavi Özel Eğitim Kurumlarının kurucularından olup bir müddet de bu okulda görev yapmıştır. Ve işin ilginci hem [A.A.]nın hem de eşi [G.A.]nın kullanmış oldukları telefonlarda 11/08/2014 tarihinde Bylock kaydına rastlanılmıştır. Yani dosyamız sanığı Zekeriya Sevim ile [A.A.]nın telefonunda Bylock 11/08/2014 tarihinde yani aynı gün kullanılmaya başlanmıştır. ( 2017/31 esas sayılı dosyanın [A.A.]ya ilişkin kısmı dosya içerisindedir.)2017/43 esas sayılı dosyamız sanığı [F.S.]nin gerek 02/03/2017 tarihli gerekse 19/04/2017 tarihli beyanları dosyaya eklenilmiştir. Alınan beyan içerikleri de dikkate alındığında beyanların samimiyeti konusunda mahkememizde tereddüt bulunmamaktadır. Gerek dosyamız sanığı [R.] gerekse istihbarattan sorumlu abi olan [A.A.] hakkında gayet açık ve net beyanlarda bulunmuştur. Hatta [A.A.]nın evini dahi tarif etmiştir.Sanık Zekeriya ve diğer yukarıda isimleri belirtilen FETÖ/PDY sanıkları tarafından, [F.S.]nın beyanları kabul edilmemiştir. Kendisinin ne Artvin'de ne de başka bir yerde hiç bir şekilde cemaatin sohbetine ve toplantısına gitmediğini ve [A.A] diye birini de tanımadığını beyan etmiştir. Sanık [F.S.] ile aralarında herhangi bir husumet olup olmadığı sorulduğunda savunmalarında [F.S.] ile zaman zaman aralarında tartışma yaşandığını beyan etmişse de bu tartışmaların neden çıktığına dair herhangi bir açıklamada bulunmamış olması sanığın sırf [F.S.] ile aralarında problem varmış gibi göstermeye ve kendisine iftira attığına dair mahkememizde olumsuz kanı oluşturma çabasında olduğu değerlendirilmiştir.Sanık hakkında diğer bir tanık da [B.] isimli şahıstır. [B.] sanık Zekeriya ve birkaç kişi ile ilgili 14/10/2015 tarihinde Kocaeli Emniyet Müdürlüğünde bilgisine başvurulmuştur. Tanık [B.] 2010-2012 yılları arasında Aksaray Polis Okulunda iken Zekeriya Sevim ile birlikte düzenli olarak cemaat toplantılarına katıldıklarına, bu toplantıya katılan abinin de kendisi ve Zekeriya Sevim ile iletişim kurduğuna, Zekeriya ile kendisinin dini bilgi seviyeleri ile liderlik özelliklerinden dolayı abinin kendileri ile Polis Okulunda iken iletişim kurduğuna dair beyanlarda bulunmuş fakat bu beyanlar sanık tarafından kabul edilmemiştir. Ancak yukarıda anlatılan hususlar ve ifadelerin yaşanan olayları açık ve net bir şekilde ihtiva ediyor oluşuda dikkate alındığında, [B.]nin sanıkla ilgili ifadelerinin doğruluğu hususunda mahkememizde tereddüt bulunmamaktadır...\" Karara karşı başvurucu müdafii tarafından 7/6/2017 tarihinde yapılan istinaf başvurusunda, tanık F.S.nin başvurucunun bulunmadığı ve kendisine savunma imkânı verilmediği bir ortamda alınan ifadesini başvurucunun kabul etmediği zira bu şahsın ifadesiyle bir isnada maruz kaldığı ancak bu çerçevede savunma hakkını ve soru sorma hakkını kullanmasının mümkün olmadığı, F.S.nin huzurda usulüne uygun koşullarda dinlenmesi gerektiği belirtilmiş; tanık B. yönünden de mahkeme huzurunda dinlenmeyen tanığın isnatlarına itiraz etme ve soru sorma gibi haklarından mahrum bırakıldığı, birçok husus tanığın kovuşturma aşamasındaki ifadesi ile netleşebilecekken tanığın zorla getirme kararına rağmen getirilemediği oysaki basit bir araştırmayla polis memuru olduğu anlaşılan tanığın adresi tespit edilebilecek ve bu şekilde başvurucunun savunma hakkını kullanması sağlanabilecekken bunun yapılmadığı, tanığın başvurucuya ilişkin beyanlarının tutarlı olması hasebiyle buna gerek görülmediği yönünde yine makul olmaktan uzak bir gerekçe sunulduğu ifade edilmiştir. İstinaf talebi üzerine yapılan incelemede Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi ilk derece mahkemesinin kararında usule veya esasa ilişkin olarak hukuka aykırılığın bulunmadığı, delillerde veya işlemlerde herhangi bir eksiklik olmadığı, ispat bakımından değerlendirmenin yerinde olduğu gerekçesiyle istinaf talebinin esastan reddine karar vermiştir.  Başvurucu 9/11/2017 tarihli temyiz dilekçesinde; başka bir dosyada yargılanan F.S. isimli tanığın o dosyada etkin pişmanlık kapsamında verdiği ifadesinin kendisine savunma imkânı verilmeyen bir ortamda alındığını, bu sanığın ifadesiyle bir isnada maruz kalmakla birlikte savunma hakkını ve soru sorma hakkını kullanamadığını, ayrıca B. isimli tanığın kovuşturma aşamasındaki ifadesi ile netleşebilecek hususlar varken tanığın zorla getirme kararına rağmen getirilemediğini, Mahkemece dinlenmediğini ve bu tanığın ifadesine başvurulmadan yerel mahkemece karar verildiğini belirtmiştir. Başvurucu ayrıca hem istinaf hem de temyiz dilekçesinde, tanığa soru sorulabilseydi somut olaya ilişkin hangi soruların yöneltileceğini de vurgulamıştır.  Yargıtay  Ceza Dairesince yapılan incelemede temyiz talebinin reddiyle hükmün onanmasına 19/3/2018 tarihinde karar verilmiştir.  Yargıtay kararının gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin Kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, toplanan delillerin suçun sübuta erdiği hususunda vicdani kanaatin oluşması için yeterli olup şüpheye yer bırakmamış olması karşısında; sanığın kullandığı telefon hatlarında FETÖ/PDY silahlı terör örgütünün gizliliği sağlamak için kullandığı “Bylock” adlı programın yüklü olduğu iddia edilmesine rağmen bu delilin ayrıntılı şekilde araştırılmaması, diğer delillerin suçun sübutu için yeterli olması nedeniyle sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır. Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi tarafından eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımın kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/ maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA...\" Başvurucu nihai kararı 17/5/2018 tarihinde Mahkeme kaleminde öğrendiğini beyan etmiştir.  Başvurucu 14/6/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 4/12/2014 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “Doğrudan soru yöneltme” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Cumhuriyet savcısı, müdafi veya vekil sıfatıyla duruşmaya katılan avukat; sanığa, katılana, tanıklara, bilirkişilere ve duruşmaya çağrılmış diğer kişilere, duruşma disiplinine uygun olarak doğrudan soru yöneltebilirler. Sanık ve katılan da mahkeme başkanı veya hâkim aracılığı ile soru yöneltebilir. Yöneltilen soruya itiraz edildiğinde sorunun yöneltilmesinin gerekip gerekmediğine, mahkeme başkanı karar verir. Gerektiğinde ilgililer yeniden soru sorabilir.” 5271 sayılı Kanun’un “Delillerin ortaya konulması ve reddi” kenar başlıklı  maddesinin (3) numaralı fıkrası şöyledir:“Cumhuriyet savcısı ile sanık veya müdafii birlikte rıza gösterirlerse, tanığın dinlenmesinden veya başka herhangi bir delilin ortaya konulmasından vazgeçilebilir.” 5271 sayılı Kanun’un “Duruşmada anlatılması zorunlu belge ve tutanaklar” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“ Naip veya istinabe yoluyla sorgusu yapılan sanığa ait sorgu tutanakları, naip veya istinabe yoluyla dinlenen tanığın ifade tutanakları ile muayene ve keşif tutanakları gibi delil olarak kullanılacak belgeler ve diğer yazılar, adlî sicil özetleri ve sanığın kişisel ve ekonomik durumuna ilişkin bilgilerin yer aldığı belgeler, duruşmada anlatılır.” 5271 sayılı Kanun’un “Duruşmada okunmayacak belgeler” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Olayın delili, bir tanığın açıklamalarından ibaret ise, bu tanık duruşmada mutlaka dinlenir. Daha önce yapılan dinleme sırasında düzenlenmiş tutanağın veya yazılı bir açıklamanın okunması dinleme yerine geçemez.” 5271 sayılı Kanun’un “Duruşmada okunmasıyla yetinilebilecek belgeler” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:“a) Tanık veya sanığın suç ortağı ölmüş veya akıl hastalığına tutulmuş olur veya bulunduğu yer öğrenilemezse,b) Tanık veya sanığın suç ortağının duruşmada hazır bulunması, hastalık, malûllük veya giderilmesi olanağı bulunmayan başka bir nedenle belli olmayan bir süre için olanaklı değilse,...Bu kişilerin dinlenmesi yerine, daha önce yapılan dinleme sırasında düzenlenmiş tutanaklar ile kendilerinin yazmış olduğu belgeler okunabilir. 5271 sayılı Kanun’un “Delilleri takdir yetkisi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Hâkim, kararını ancak duruşmaya getirilmiş ve huzurunda tartışılmış delillere dayandırabilir. Bu deliller hâkimin vicdanî kanaatiyle serbestçe takdir edilir. (2) Yüklenen suç, hukuka uygun bir şekilde elde edilmiş her türlü delille ispat edilebilir.”B. Uluslararası Hukuk İlgili uluslararası hukuk için bkz. Nurcan Gülabi, B. No: 2015/15355, 23/5/2018, §§ 24- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/18989",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, beyanları mahkûmiyet kararında belirleyici ölçüde delil olarak kullanılan tanıkların duruşmada sorgulanamaması nedeniyle tanık sorgulama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hükmün onanmasını isteyen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tebliğnamesinin tebliğ edilmemesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 23/10/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağını bildirmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyleolaylar özetle şöyledir: İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen S. 2007/31821 sayılı soruşturma neticesinde yağma suçundan cezalandırılması istemiyle 10/7/2007 tarihinde başvurucu hakkında dava açılmıştır.  İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 2/3/2010 tarihli ve E.2007/225, K.2010/56 sayılı kararıyla başvurucunun müsnet suçtan 4 yıl 2 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar vermiştir.  Kararın temyizi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından hazırlanan onama istemli tebliğnamenin başvurucuya veya müdafiine tebliğ edildiğine dair herhangi bir bilgi veya kayda rastlanmamıştır. Tebliğnamede başvurucunun, teşhisin ve diğer delillerin mahkûmiyete yeterli olmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün onanması talep edilmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesinin 24/6/2014 tarihli ve E.2011/19724, K.2014/13076 sayılı ilamıyla İlk Derece Mahkemesinin kararı onanmıştır. Başvurucu, nihai karardan 9/10/2014 tarihinde haberdar olmuştur.  Başvurucu 23/10/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  23/3/2005 tarihli ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un  maddesi uyarınca 4/4/1929 tarihli ve 1412 sayılı mülga Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun  maddesinin üçüncü fıkrası, karar tarihinde yürürlükte bulunduğu şekliyle şöyledir: “Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen tebliğname, hükmü temyiz etmeleri veya aleyhlerine sonuç doğurabilecek görüş içermesi halinde sanık veya müdafii ile müdahil, şahsi davacı veya vekillerine dairesince tebliğ olunur. İlgili taraf tebliğden itibaren yedi gün içinde yazılı olarak cevap verebilir.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/16751",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hükmün onanmasını isteyen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tebliğnamesinin tebliğ edilmemesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kanser hastasına reçete edilen ilacın ithali için gerekli ödemenin Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından karşılanması amacıyla yapılan talebin reddedilmesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/8/2021 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucu, tedavisi süresince ilaç bedelinin ilacın ithalinde yetkili kuruluşa Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK) tarafından ödenmesi yönünde tedbir kararı verilmesini talep etmiştir. Başvurucunun tedbir talebinin 20/8/2021 tarihinde kabulüne karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden ulaşılan bilgi ve belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir: 1978 doğumlu olan başvurucuya over malign neoplazmı (yumurtalık kanseri) tanısı konulmuştur. Başvurucunun tedavisini planlayan hekimin olaparip etken maddeli Lynparza isimli ilacın kullanımını uygun görmesi sonrasında başvurucunun Türkiye İlaç ve Tıbbi Cihaz Kurumuna başvurusu üzerine söz konusu ilacın 6 aylık kullanımın dozunun ithalinin uygun görüldüğü bildirilmiştir. İlaç bedelinin ödenmesi talebiyle SGK'ya yaptığı başvurusunun reddi üzerine başvurucu, ret işleminin iptali talebiyle Ankara  İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) dava açıp idari işlemin yürütmesinin durdurulmasına karar verilmesini de talep etmiştir. İdare Mahkemesi 4/8/2021 tarihinde dava konusu işlemin yürütmesinin durdurulmasına karar vermiştir. SGK'nın itirazının reddedilmesinin ardından başvurucu, ilaç bedelinin ilacın ithalinde yetkili kuruluşa ödenmesi için SGK'ya yeniden başvurmuştur. SGK'ca başvurucunun ilacı temin etmesi durumunda bedelinin geri ödenebileceği bildirilmiştir. Başvurucu, Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunarak tedavisi süresince ilaç bedelinin ilacın ithalinde yetkili kuruluşa SGK tarafından ödenmesi yönünde tedbir kararı verilmesini talep etmiştir. Anayasa Mahkemesi 20/8/2021 tarihinde tedbir talebini kabul etmiştir. UYAP üzerinden yapılan inceleme neticesinde, İdare Mahkemesinin 4/11/2021 tarihinde \"... davacının tedavisinde kullanılmak üzere doktoru tarafından önerilen ve Türkiye İlaç ve Tıbbi Cihaz Kurumunca uygun bulunan 'Olaparib' etken maddeli ilacın kesinti yapılmaksızın karşılanması talebiyle yapılan başvurunun reddine ilişkin dava konusu işlemde hukuka uyarlık görülmemiştir...\" gerekçesiyle ilaç bedelinin ödenmesi talepli başvurunun reddine ilişkin işlemin iptaline karar verdiği anlaşılmıştır. Söz konusu karara karşı SGK vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuştur. İstinaf incelemesi devam etmektedir. ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/32899",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kanser hastasına reçete edilen ilacın ithali için gerekli ödemenin Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından karşılanması amacıyla yapılan talebin reddedilmesi nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı edilme kararı verilmesi nedeniyle kötü muamele yasağı ile özel hayata ve aile hayatına saygı gösterilmesini isteme hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 18/11/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvurucu, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün (İçtüzük)  maddesi uyarınca sınır dışı işleminin yürütmesinin tedbiren durdurulmasına karar verilmesini talep etmiştir.  Komisyonca, tedbir talebinin Bölüm tarafından karara bağlanması gerekli görüldüğünden İçtüzük'ün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm tarafından 1/12/2015 tarihinde İçtüzük'ün  maddesi uyarınca sınır dışı işleminin durdurulmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve ilgili kurumlardan temin edilen bilgilere göre olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1971 doğumlu olup Afganistan vatandaşıdır.  Başvurucu yaşadığı ekonomik sorunlar nedeniyle 2004 yılında ailesiyle birlikte ülkesinden ayrılarak yasa dışı yollardan İran'a gitmiştir. Başvurucu, İran'da yaşadığı bölgede mezhep farklılıkları nedeniyle bazı sorunlarla karşılaşması üzerine bu kez 2013 yılında ailesiyle birlikte yasa dışı yollardan Türkiye'ye giriş yapmıştır.  Başvurucu 24/10/2013 tarihinde yukarıda belirtilen gerekçelerle ülkesine geri dönmek istemediğini belirterek Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Kuruluna (BMMYK) başvurmuş ve sığınma talebinde bulunmuştur. Başvurucu, sığınma başvurusu değerlendirilmek üzere Erzincan Valiliği Yabancılar Şube Müdürlüğüne yönlendirilmiş; başvurucuya, belirli aralıklarla imza atma ve Erzincan ilinde ikamet etme koşuluyla başvurusu sonuçlanıncaya kadar geçici ikamet izni verilmiştir.  Başvurucu, imza yükümlülüğünü yerine getirmemiş ve ikamet ilini izinsiz olarak terk etmiştir. Erzincan Valiliği İl Göç İdaresi Müdürlüğünün 30/4/2015 tarihli kararıyla, anılan gerekçelerle başvurucunun geçici sığınmacı statüsünün kaldırılmasına ve sınır dışı edilmesine karar verilmiştir.  Başvurucu tarafından, anılan kararın iptali için Sivas İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) dava açılmıştır.  Dava dilekçesinde özetle başvurucunun Erzincan'da bakıma muhtaç beş çocuğuyla birlikte ikamet ettiği,herhangi bir adli veya idari tahkikata karışmadığı, ülkesinde Taliban terör örgütünün faaliyetlerinin devam ediyor olması nedeniyle can ve mal güvenliğinin bulunmadığı, sınır dışı edilmesi hâlinde aile bütünlüğünün bozulacağı bilgilerine yer verilmiştir.  Anılan dava İdare Mahkemesinin 9/10/2015 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir: \"Somut olayda davacının,yukarıda belirtilen tarihlerde imza bildiriminde bulunmadığı, bu durumun anılan tarihi içerir polis memurunca imzalı tutanak ile somut belgeye bağlandığı, il dışına izinsiz çıktığını dava dilekçesinde davacının da açıkça ikrar ettiği görülmektedir.Diğer taraftan, idarece hakkında tatbik edilen sınır dışı kararı alınmasının davacının dilekçesindeki iddiasının aksine şahsın sınır dışı edileceği ülkede ölüm cezasına, işkenceye, insanlık dışı ya da onur kırıcı ceza veya muameleye maruz kalacağı konusunda ciddî hiç bir emarenin bulunmadığı, bu hususun davalı idarece gönderilen ve davacı beyanları üzerine doldurulan ve imzasını havi 2013 tarihli sığınma müracaat formunda da açıkça yer aldığı görülmektedir.Şöyle ki; söz konusu beyanında davacının hayatı boyunca kötü muamaleye maruz kalmadığını ve aile üyelerinden herhangi birisinin de yetkililerle bir sorun yaşamadığını, her hangi bir siyasi,dini bir grupla bağı olmadığını, ekonomik sıkıntılardan dolayı ülkesini terk ettiği ve ardından9 yıl tabiyetinde olduğu ülke dışında(İran)yaşadığı,ailesinin eşiyle olan mezhep farklılığı bulunduğundan anılan ülkeyi deterk ettiğini ifade etmektedir.Tüm bu tespit ve değerlendirmeler gereği, dava dilekçesindeki iddialarının şahsın yurda girişte verdiği beyanlarla açık çelişki taşıdığı ve somut belgeye dayanmadığı hususu da dikkate alınmakla, 6458 sayılı Kanunun 77/ç maddesine açıkça aykırı hareket etmek suretiyle ikamet yerini izinsiz terk etmesine bağlı imza bildirim yükümlülüğünü ihlal ettiği açık olan davacının, anılan yasa maddesi gereği uluslararası başvurusunun idarece geri çekilmiş sayılmasında ve ardından hakkında sınır dışı kararı verilmesine yönelik tesis edilen ihtilaf konusu davalı idare işleminde mevzuata aykırılık bulunmamaktadır.\" Bu karar, başvurucuya 2/11/2015 tarihinde tebliğ edilmiş ve 18/11/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur.  Göç İdaresi Genel Müdürlüğü tarafından 20/11/2015 tarihinde başvurucunun sığınma başvurusuna ve hakkında alınan sınır dışı kararına ilişkin belgeler Anayasa Mahkemesine sunulmuştur.  A. Ulusal Hukuk 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’nun \"Kapsam\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \" (1) Bu Kanun, yabancılarla ilgili iş ve işlemleri; sınırlarda, sınır kapılarında ya da Türkiye içinde yabancıların münferit koruma talepleri üzerine sağlanacak uluslararası korumayı, ayrılmaya zorlandıkları ülkeye geri dönemeyen ve kitlesel olarak Türkiye’ye gelen yabancılara acil olarak sağlanacak geçici korumayı, Göç İdaresi Genel Müdürlüğünün kuruluş, görev, yetki ve sorumluluklarını kapsar.(2) Bu Kanunun uygulanmasında, Türkiye’nin taraf olduğu milletlerarası anlaşmalar ile özel kanunlardaki hükümler saklıdır.\" 6458 sayılı Kanun’un \"Geri gönderme yasağı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Bu Kanun kapsamındaki hiç kimse, işkenceye, insanlık dışı ya da onur kırıcı ceza veya muameleye tabi tutulacağı veya ırkı, dini, tabiiyeti, belli bir toplumsal gruba mensubiyeti veya siyasi fikirleri dolayısıyla hayatının veya hürriyetinin tehdit altında bulunacağı bir yere gönderilemez.\" 6458 sayılı Kanun’un 29/10/2016 tarihli ve 676 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Düzenlemeler Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (676 sayılı KHK)  maddesiyle değişik “Sınır dışı etme kararı” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Sınır dışı etme kararı, Genel Müdürlüğün talimatı üzerine veya resen valiliklerce alınır.(2) Karar, gerekçeleriyle birlikte hakkında sınır dışı etme kararı alınan yabancıya veya yasal temsilcisine ya da avukatına tebliğ edilir. Hakkında sınır dışı etme kararı alınan yabancı, bir avukat tarafından temsil edilmiyorsa kendisi veya yasal temsilcisi, kararın sonucu, itiraz usulleri ve süreleri hakkında bilgilendirilir.(3) Yabancı veya yasal temsilcisi ya da avukatı, sınır dışı etme kararına karşı, kararın tebliğinden itibaren on beş gün içinde idare mahkemesine başvurabilir. Mahkemeye başvuran kişi, sınır dışı etme kararını veren makama da başvurusunu bildirir. Mahkemeye yapılan başvurular on beş gün içinde sonuçlandırılır. Mahkemenin bu konuda vermiş olduğu karar kesindir. Yabancının rızası saklı kalmak kaydıyla, dava açma süresi içinde veya yargı yoluna başvurulması hâlinde ‘54 üncü maddenin birinci fıkrasının (b), (d) ve (k) bentleri ile ikinci fıkrası kapsamındakiler hariç’ yargılama sonuçlanıncaya kadar yabancı sınır dışı edilmez.” 6458 sayılı Kanun’un 676 sayılı KHK’nın  maddesiyle değişik “Sınır dışı etme kararı alınacaklar” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Aşağıda sayılan yabancılar hakkında sınır dışı etme kararı alınır:a) 5237 sayılı Kanunun 59 uncu maddesi kapsamında sınır dışı edilmesi gerektiği değerlendirilenlerb) Terör örgütü yöneticisi, üyesi, destekleyicisi veya çıkar amaçlı suç örgütü yöneticisi, üyesi veya destekleyicisi olanlarc) Türkiye’ye giriş, vize ve ikamet izinleri için yapılan işlemlerde gerçek dışı bilgi ve sahte belge kullananlarç) Türkiye’de bulunduğu süre zarfında geçimini meşru olmayan yollardan sağlayanlard) Kamu düzeni veya kamu güvenliği ya da kamu sağlığı açısından tehdit oluşturanlare) Vize veya vize muafiyeti süresini on günden fazla aşanlar veya vizesi iptal edilenlerf) İkamet izinleri iptal edilenlerg) İkamet izni bulunup da süresinin sona ermesinden itibaren kabul edilebilir gerekçesi olmadan ikamet izni süresini on günden fazla ihlal edenlerğ) Çalışma izni olmadan çalıştığı tespit edilenlerh) Türkiye’ye yasal giriş veya Türkiye’den yasal çıkış hükümlerini ihlal edenlerı) Hakkında Türkiye’ye giriş yasağı bulunmasına rağmen Türkiye’ye geldiği tespit edilenleri) Uluslararası koruma başvurusu reddedilen, uluslararası korumadan hariçte tutulan, başvurusu kabul edilemez olarak değerlendirilen, başvurusunu geri çeken, başvurusu geri çekilmiş sayılan, uluslararası koruma statüleri sona eren veya iptal edilenlerden haklarında verilen son karardan sonra bu Kanunun diğer hükümlerine göre Türkiye’de kalma hakkı bulunmayanlarj) İkamet izni uzatma başvuruları reddedilenlerden, on gün içinde Türkiye’den çıkış yapmayanlark) Uluslararası kurum ve kuruluşlar tarafından tanımlanan terör örgütleriyle ilişkili olduğu değerlendirilenler(2) Bu maddenin birinci fıkrasının (b), (d) ve (k) bentleri kapsamında oldukları değerlendirilen uluslararası koruma başvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahibi kişiler hakkında uluslararası koruma işlemlerinin her aşamasında sınır dışı etme kararı alınabilir. ” 6458 sayılı Kanun'un \"Sınır dışı etme kararı alınmayacaklar\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"(1) 54 üncü madde kapsamında olsalar dahi, aşağıdaki yabancılar hakkında sınır dışı etme kararı alınmaz:a) Sınır dışı edileceği ülkede ölüm cezasına, işkenceye, insanlık dışı ya da onur kırıcı ceza veya muameleye maruz kalacağı konusunda ciddi emare bulunanlar\" 22/10/2014 tarihli ve 29153 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Geçici Koruma Yönetmeliği'nin  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Bu Yönetmelik kapsamında hiç kimse, işkenceye, insanlık dışı ya da onur kırıcı ceza veya muameleye tabi tutulacağı veya ırkı, dini, tabiiyeti, belli bir toplumsal gruba mensubiyeti veya siyasi fikirleri dolayısıyla hayatının veya hürriyetinin tehdit altında bulunacağı bir yere gönderilemez.\" B. Uluslararası Hukuk Uluslararası Mevzuat Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"Yaşam hakkı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \" Herkesin yaşam hakkı yasayla korunur. Yasanın ölüm cezası ile cezalandırdığı bir suçtan dolayı hakkında mahkemece hükmedilen bu cezanın infaz edilmesi dışında, hiç kimsenin yaşamına kasten son verilemez. Ölüm, aşağıdaki durumlardan birinde mutlak zorunlu olanı aşmayacak bir güç kullanımı sonucunda meydana gelmişse, bu maddenin ihlaline neden olmuş sayılmaz:a) Bir kimsenin yasa dışı şiddete karşı korunmasının sağlanması;b) Bir kimsenin usulüne uygun olarak yakalanmasını gerçekleştirme veya usulüne uygun olarak tutulu bulunan bir kişinin kaçmasını önleme;c) Bir ayaklanma veya isyanın yasaya uygun olarak bastırılması\" Sözleşme'nin \"İşkence yasağı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Hiç kimse işkenceye, insanlık dışı ya da onur kırıcı ceza veya işlemlere tabi tutulamaz.\" Sözleşme'nin \"Özel ve aile hayatına saygı hakkı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \" Herkes özel ve aile hayatına, konutuna ve yazışmasına saygı gösterilmesi hakkına sahiptir. Bu hakkın kullanılmasına bir kamu makamının müdahalesi, ancak müdahalenin yasayla öngörülmüş ve demokratik bir toplumda ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, düzenin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması için gerekli bir tedbir olması durumunda söz konusu olabilir. \" Mültecilerin Hukuki Durumuna Dair 28/7/1951 tarihli Sözleşme'nin (Cenevre Sözleşmesi)  maddesi şöyledir (Cenevre Sözleşmesi, 29/8/1961 tarihli ve 359 sayılı Kanun'la onaylanmış; 5/9/1961 tarihli ve 10898 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir): “ Hiçbir Taraf Devlet, bir mülteciyi, ırkı, dini, tabiiyeti, belli bir sosyal gruba mensubiyeti veya siyasi fikirleri dolayısıyla hayatı ya da özgürlüğü tehdit altında olacak ülkelerin sınırlarına, her ne şekilde olursa olsun geri göndermeyecek veya iade (\"refouler\") etmeyecektir. Bununla beraber, bulunduğu ülkenin güvenliği için tehlikeli sayılması yolunda ciddi sebepler bulunan veya özellikle ciddi bir adi suçtan dolayı kesinleşmiş bir hükümle mahkum olduğu için söz konusu ülkenin halkı açısından bir tehlike oluşturmaya devam eden bir mülteci, işbu hükümden yararlanmayı talep edemez.”Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Uygulaması Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM) sınır dışı kararının uygulanması hâlinde yaşam hakkı ile kötü muamele yasağının ihlal edileceğine ilişkin şikâyetlerle ilgili ilkesel yaklaşımı özetle şöyledir (referans alınan AİHM kararları için bkz. Soering/Birleşik Krallık, B. No: 14038/88, 7/7/1989; Saadi/İtalya [BD], B. No: 37201/06, 28/2/2008; S.S./Belçika ve Yunanistan [BD], B. No: 30696/09, 21/1/2011; J.K. ve diğerleri/İsveç [BD], B. No: 59166/12, 23/8/2016; Ghorbanov ve diğerleri/Türkiye, B. No: 28127/09, 3/12/2013; Mamatkulov ve Aksarov/Türkiye [BD], B. No: 46827/99, 4/2/2005; Babajanov/Türkiye, B. No: 49867/08, 10/5/2016):AİHM'e göre yabancıların ülkeye girişleri, ülkede ikamet edişleri ve ülkeden çıkarılmalarına ilişkin konular doğrudan o ülkenin ulusal egemenlik yetkisine ilişkin olup Sözleşme'nin  maddesinin koruma alanı dışında kalmaktadır. Bir başka deyişle bu tür konularda alınan kararların medeni hak ve yükümlülüklerle ilgisi bulunmamaktadır.Bununla birlikte bir yabancının sınır dışı edilmesi hâlinde işkence ve kötü muameleye maruz kalacağına dair ciddi emareler bulunması durumunda taraf devletin Sözleşme kapsamında sorumluluğu ortaya çıkmaktadır. Sözleşme, işkence ve kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı etmeme yükümlülüğünü içermektedir.AİHM, Sözleşme'nin  (yaşam hakkı) ve  maddelerinin (işkence ve kötü muamele yasağı) birlikte ihlal edildiğine ilişkin şikâyetlerde kural olarak işkence ve kötü muamelenin mutlak şekilde yasaklandığı gerçeğinden hareketle başvuruları  maddeyle sınırlı olarak incelemektedir. Bu kural geri gönderilen ülkede idam cezası uygulanacağı gibi doğrudan yaşam hakkının konusunu oluşturan şikâyetler bakımından geçerli değildir. AİHM, işkence ve kötü muamele riski bulunan ülkeye sınır dışı etmeme yükümlülüğünün kamu düzeni veya kamu güvenliği bakımından risk oluşturanlar bakımından da geçerli olduğununun ve hatta uluslararası terörizm tehlikesinin bulunduğu hâllerde bile bu yükümlülüğe bir istisna getirilemeyeceğinin altını çizmektedir. AİHM, geri gönderilen ülkede işkence ve kötü muamele riskinin varlığını haklı gösteren önemli gerekçelerin bulunması hâlinde bu iddiaların kapsamlı ve titiz (etkili) bir şekilde incelenmesi gerektiğine dikkat çekmektedir. AİHM, söz konusu incelemenin etkililiğinden bahsedebilmek için sınır dışı kararı uygulanmadan önce ilgili kişiye bağımsız bir mercie başvuruda bulunma imkânı sunulması ve inceleme sonuçlanıncaya kadar sınır dışı kararının uygulamasının kendiliğinden (otomatik olarak) durdurulmasının önemine vurgu yapmaktadır. AİHM'e göre Sözleşme'nin  maddesinin ihlaline karar verilebilmesi için işkence ve kötü muamele iddiasının bir olasılığın ötesinde gerçek bir risk düzeyine ulaşması gerekmektedir. Söz konusu riskin ciddiliği incelenirken geri gönderilecek ülkeyle ilgili koşullar taraf devletçe resen araştırılmalıdır. Bu araştırma yapılırken bağımsız insan hakları örgütlerinin ve hükûmetlerin hazırladığı ülke raporlarından yararlanılması mümkündür.AİHM'e göre başvurucuların kişisel durumlarına ve geri gönderilecekleri ülkede karşılaşacakları risklere ilişkin iddialarını ayrıntılı şekilde açıklama ve (varsa) iddialarını destekleyen belgeleri sunma yükümlülükleri bulunmaktadır. Bir başka deyişle başvurucuların kişisel durumlarına ilişkin iddialarını ispat külfeti kendilerine aittir. Afganistan'ın Genel Güvenlik Durumuna İlişkin Bilgiler AİHM'in yakın tarihli birçok kararında Afganistan'ın genel güvenlik durumuna ilişkin değerlendirmelere yer verilmiştir (A.W.Q. ve H./Hollanda, B. No: 25077/06, 12/01/2016; S. ve diğerleri/Hollanda, B. No: 8161/07, 12/01/2016; S.S./Hollanda, B. No: 39575/06, 12/01/2016). Söz konusu kararlarda BMMYK'nın 2015 yılı Afganistan raporunun bazı kısımlarına da atıf yapılmaktadır. İlgili kısımlar şöyledir: Yeni kurulan ulusal birlik hükümetinin sürdürülebilir geri dönüşler için uygun bir ortam yaratma taahhüdünü göstereceği öngörülmektedir. Bununla birlikte, uluslararası güvenlik güçlerinin geri çekilmesi ve karmaşık bir ekonomik geçiş Afganistan'daki barış, güvenlik ve gelişmeyi etkilemektedir. İnsani yardım ihtiyaçlarının 2015 yılında azalması beklenmemektedir. Daha istikrarlı bir gelişime doğru geçiş için uluslararası toplumun desteği ve yardımına ihtiyaç duyulmaktadır. Afgan Mülteciler İçin Çözüm Stratejisi (SSAR), Afganistan'a dönenlerin yeniden entegrasyonunun sürdürülmesi için ana politika çerçevesi olmayı sürdürüyor. 2014 yılında kurulan Ulusal Yönlendirme Komitesi, SSAR'ın girişimlerinin uygulanmasını ve izlenmesini kolaylaştırmyı amaçlamaktadır.Geri dönen bir çok kişi kasaba ve kasabalara göç ederek ülkenin hızlı kentleşmesine katkıda bulunmuştur. Kentsel merkezlerde yükselen yoksulluk ve işsizlik toplumun yeniden bütünleşmesini engellediğinden, birçok kişinin temel yardıma ihtiyacı olacaktır.Ayaklanma, güney Afganistan'dan kuzeyin ve merkezin geniş alanlarına yayılmaya devam ediyor ve 2015'te istikrar için tehdit oluşturmaya devam edecek gibi görünüyor. Şiddet daha fazla insanın yerini alabilirken, güvensizliğin insani erişimi kısıtlamaya devam etmesi muhtemeldir. Ekonomik güvensizlik ve Hükümetin temel hizmetleri sunma kapasitesi sınırlıdır. 2002'den bu yana, 8 milyondan fazla Afgan mülteci eve döndü, 7 milyonu BMMYK tarafından desteklendi. Afganistan nüfusunun yüzde 20'sini temsil eden geri dönenler, BMMYK için kilit bir nüfus grubu olmaya devam ediyor. Mülteci dönüşleri, son beş yıl içinde azalmış ve güvensizlik ve zor bir sosyo-ekonomik durum nedeniyle 2014 yılının ilk yedi ayında sadece 000 mülteci geri döndü.Haziran 2014'te Pakistan'daki askeri operasyonlar sonrasında 000'den fazla aile (yaklaşık 000 kişi) Afghanistan'ın güneydoğusundaki Khost ve Paktika illerine geçti. Birçoğu ev sahibi topluluklar arasında yerleşti ancak yaklaşık 3,300 aile, Khost eyaletindeki Gulan kampında ikamet ediyor. Erken dönmenin muhtemel olabileceği beklentilerine rağmen Afganistan'da önemli bir sayı kalabilir.2014 yılının ortalarına kadar, 34 Afgan eyaletinin 30'unu etkileyen çatışmalar 000 kişinin yerinden edilmesine neden oldu. Afganistan'da yerinden edilmiş insanların yarısından fazlası kentsel alanlarda yaşamaya devam ediyor. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/17762",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Afganistan vatandaşı olan başvurucu hakkında verilen sınır dışı kararının uygulanması hâlinde ülkesinde işkence ve kötü muamele göreceği, Türkiye’de ikamet eden eşi ve beş çocuğundan ayrılacak olması nedeniyle aile bütünlüğünün bozulacağı iddiaları hakkındadır. Başvurucu, sınır dışı edilmesine dair işlemin yürütmesinin tedbiren durdurulmasını talep etmektedir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, denetim faaliyeti sonucu tespit edilen kamu zararının Sayıştay tarafından, gerçekleştirme görevlisi olan başvurucudan tazmin edilmesine hükmedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 15/6/2016 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve ekleri ile dava dosyasında yer aldığı şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu, 2010 ve 2011 yılları arasında Kocaeli Büyükşehir Belediyesi Başkanlığında (Büyükşehir Belediyesi) müdür olarak görev yapmış ve daha sonra emekli olmuştur. Başvurucunun görev yaptığı dönemde Büyükşehir Belediyesi ile Belediye ve Mahalli İdareler Çalışanları Birliği Sendikası (Sendika) arasında Sosyal Denge Sözleşmesi (Sözleşme) akdedilmiştir. Bahse konu Sözleşme'nin  maddesinde sendika üyesi çalışanlara sosyal denge yardımı adı altında yapılacak ek ödemenin hangi dönemlerde ve ne miktarda yapılacağı açıkça düzenlenmiştir. Büyükşehir Belediyesinin 2011 yılına ilişkin hesaplarının denetiminde Sayıştay denetçileri sosyal denge yardımı adı altında yapılan ödemelerden gelir vergisi kesintisi yapılmadığı tespitiyle kamu zararına sebep olunduğu iddiasını sorgu konusu yapmıştır. Kurum sorumlularından gelen yazılı savunmaların ardından denetçilerce düzenlenen yargılamaya esas raporda zararın ilgililerden tazmini talep edilmiştir. Sayıştay  Dairesi (Daire) verdiği 10/1/2013 tarihli kararı ile, taraflar arasında akdedilen Sözleşme'ye dayalı olarak görevli personele sosyal denge yardımı adı altında yapılan ödemelerden 31/12/1960 tarihli ve 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu hükümleri uyarınca gelir vergisi kesintisi yapılmaması nedeniyle oluşan 259,25 TL kamu zararının aralarında başvurucunun da bulunduğu sorumlulardan tazminine karar vermiştir. Başvurucu anılan kararı temyiz etmiştir. Sayıştay Temyiz Kurulu (Kurul)21/4/2015 tarihinde Daire kararını tasdik etmiştir. Kurul söz konusu kararda, sosyal denge yardımı adı altında yapılan ödemelerin 193 sayılı Kanun'a göre ücret niteliğinde gelir vergisine tabi olduğu tespitinde bulunmuştur. Kurul ayrıca 25/6/2001 tarihli ve 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu Sözleşme Kanunu'nun 6289 sayılı Kanun'un  maddesiyle eklenen geçici  maddesinin ek ödemelerden yapılacak kesintilere ilişkin bir hüküm içermediği ve dolayısıyla bu ödemelerden gelir vergisi kesintisi yapılması gerektiği tespitinde de bulunmuştur.  Başvurucu, Kurulun bu kararına karşı karar düzeltme isteğinde bulunmuştur. Kurul 1/3/2016 tarihinde temyiz incelemesindeki gerekçesini tekrar ederek isteği reddetmiştir. Nihai karar 18/5/2016 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu 15/6/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 3/12/2010 tarihli ve 6085 sayılı Sayıştay Kanunu'nun \"Sayıştayın görevleri\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Sayıştay;a) Kamu idarelerinin mali faaliyet, karar ve işlemlerini hesap verme sorumluluğu çerçevesinde denetler ve sonuçları hakkında Türkiye Büyük Millet Meclisine doğru, yeterli, zamanlı bilgi ve raporlar sunar.b) Genel yönetim kapsamındaki kamu idarelerinin; gelir, gider ve mallarına ilişkin hesap ve işlemlerinin kanunlara ve diğer hukuki düzenlemelere uygun olup olmadığını denetler, sorumluların hesap ve işlemlerinden kamu zararına yol açan hususları kesin hükme bağlar.c) Genel uygunluk bildirimini Türkiye Büyük Millet Meclisine sunar.ç) Kanunlarla verilen inceleme, denetleme ve hükme bağlama işlerini yapar....\" 6085 sayılı Kanun'un \"İlamların infazı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Sayıştay ilamları kesinleştikten sonra doksan gün içerisinde yerine getirilir. İlam hükümlerinin yerine getirilmesinden, ilamların gönderildiği kamu idarelerinin üst yöneticileri sorumludur. (2) İlamlarda gösterilen tazmin miktarı hüküm tarihinden itibaren kanuni faize tabi tutularak, 9/6/1932 tarihli ve 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu hükümlerine göre tahsil olunur.\" 10/12/2003 tarihli ve 5018 sayılı Kamu Mali Yönetim ve Kontrol Kanunu'nun \"Giderin gerçekleştirilmesi\" kenar başlıklı  maddesinin ikinci ve dördüncü fıkraları şöyledir: \"Gerçekleştirme görevlileri, harcama talimatı üzerine; işin yaptırılması, mal veya hizmetin alınması, teslim almaya ilişkin işlemlerin yapılması, belgelendirilmesi ve ödeme için gerekli belgelerin hazırlanması görevlerini yürütürler. … Gerçekleştirme görevlileri, bu Kanun çerçevesinde yapmaları gereken iş ve işlemlerden sorumludurlar.\"4688 sayılı Kanun'un geçici  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Konusu suç teşkil etmemek ve kesinleşmiş bir yargı kararına müstenit olmamak kaydıyla, 15/3/2012 tarihine kadar, memur temsilcileri ile toplu iş sözleşmesi akdederek veya başka bir tasarrufta bulunarak 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin ek 15 inci maddesi kapsamındaki idarelerde çalışan kamu personeline her ne ad altında olursa olsun ek ödemede bulunmaları nedeniyle kamu görevlileri hakkında idari veya mali takibat ve yargılama yapılamaz, başlatılanlar işlemden kaldırılır.'' 193 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Kamu idare ve müesseseleri, iktisadi kamu müesseseleri, sair kurumlar, ticaret şirketleri, iş ortaklıkları, dernekler, vakıflar, dernek ve vakıfların iktisadi işletmeleri, kooperatifler, yatırım fonu yönetenler, gerçek gelirlerini beyan etmeye mecbur olan ticaret ve serbest meslek erbabı, zirai kazançlarını bilanço veya zırai işletme hesabı esasına göre tespit eden çiftçiler aşağıdaki bentlerde sayılan ödemeleri (avans olarak ödenenler dahil) nakden veya hesaben yaptıkları sırada, istihkak sahiplerinin gelir vergilerine mahsuben tevkifat yapmaya mecburdurlar. Hizmet erbabına ödenen ücretler ile 61 inci maddede yazılı olup ücret sayılan edemelerden (istisnadan faydalananlar hariç), 103 ve 104 üncü maddelere göre...''B. Yargı Kararları  Danıştay Onbirinci Dairesinin 8/4/2015 tarihli ve E.2014/1405, K.2015/1894 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Davacı tarafından, üyelerine ödenen sosyal denge tazminatından gelir vergisi kesintisi yapılmaması ve yapılan kesintilerin iadesi istemiyle yapılan başvurunun reddine ilişkin işleme karşı dava açılmıştır. Diyarbakır Vergi Mahkemesi 20/1/2014 gün ve E:2014/48 K:2014/69 sayılı kararıyla; gelir vergisi kesintilerini yapan davalı idarenin davacının vergilendirme işlemi ile ilgili başvurusu hakkında işlem tesis etmeye yetkili olmadığı, bu konuda yetkili merci olan Diyarbakır Vergi Dairesi Başkanlığı ya da Gelir İdaresi Başkanlığına yapılacak başvuru sonucuna göre dava açılması gerektiği, kesinti yapılıp yapılmaması hususunda bir yetki ve görevi bulunmayan yetkisiz kuruma yapılan başvurusu üzerine oluşan işlemin vergisel anlamda davacı sendika üyelerinin hukuki durumlarını etkileyen, idari davaya konu edilecek nitelikte kesin ve yürütülmesi zorunlu bir işlem olmadığı gerekçesiyle davanın incelenmeksizin reddine karar verilmiştir. Davacı tarafından, vergisel anlamda sendika üyelerinin hukuki durumlarını etkileyen ret işleminin dava konusu edilebilecek bir işlem olduğu, sosyal denge tazminatı ödemeleri üzerinden damga vergisi hariç hiç bir vergi ve kesinti yapılmaması gerektiği ileri sürülerek kararın bozulması istenmiştir....Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan Vergi Mahkemesi kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına [karar verildi]. Danıştay Sekizinci Dairesinin 13/3/2002 tarihli ve E.2001/2261, K.2002/1442 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"... Anayasanın  maddesinde, idarenin her türlü eylem ve işlemlerine karşı yargıyolununaçıkolduğu,160/maddesinde, Sayıştay'ın kesin hükümleri hakkında ilgililerin yazılı bildirim tarihinden itibaren onbeş gün içinde bir kereye mahsus olmak üzere karar düzeltilmesi isteminde bulunulabileceği, bu kararlar dolayısıyla idari yargı yoluna başvurulamayacağı hükümlerineyer verilmiştir.Anayasanın 160/ maddesinde idari yargı yoluna başvurulamayacağı öngörülen kararlar, Sayıştayca ilgilileri hakkında hesap yargılaması sonucu verilen tazmin ya da beraat kararlarıdır...'' ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/11518",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, denetim faaliyeti sonucu tespit edilen kamu zararının Sayıştay tarafından, gerçekleştirme görevlisi olan başvurucudan tazmin edilmesine hükmedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; şirkete yatırılan paranın iadesi talebiyle açılan dava sırasında yapılan kanuni düzenleme sonucu alacağın tahsil imkânının ortadan kaldırılması nedeniyle mülkiyet hakkıyla bağlantılı olarak etkili başvuru hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 19/4/2022 tarihinde öğrendikten sonra 16/5/2022 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/58391",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, şirkete yatırılan paranın iadesi talebiyle açılan dava sırasında yapılan kanuni düzenleme sonucu alacağın tahsil imkânının ortadan kaldırılması nedeniyle mülkiyet hakkıyla bağlantılı olarak etkili başvuru hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, rahatsızlığı nedeniyle başvurduğu sağlık kuruluşunda gerekli tetkik, teşhis ve tedavisi yapılmaksızın taburcu edilen kişinin hayatını kaybetmesi üzerine sağlık görevlileri hakkında idare tarafından yürütülen hazırlık soruşturmasının uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı ile etkili başvuru hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 7/5/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun halası R.Ş. 22/8/2004 günüsabah saatlerinde rahatsızlanmış ve Samsun SSK Hastanesine kaldırılmıştır. Burada yapılan ilk müdahaleden sonra R.Ş. ambulansla Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi Acil Servisine gönderilmiştir. Saat 00-00 arasında burada kaldıktan sonra başvurucunun yakını evine gönderilmiştir.  Evinde tekrar fenalaşan R.Ş. Samsun Devlet Hastanesine kaldırılmış; oradan da tekrar SSK Hastanesine götürülmüş ve aynı gün saat 20:00 civarında serebrovasküler hastalık nedeniyle vefat etmiştir.  Başvurucu, halasının vefatı üzerine Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi Hastanesi Acil Servisinde çalışan doktorların cezalandırılmaları istemiyle 10/9/2004 tarihinde Çarşamba Cumhuriyet Başsavcılığına şikâyette bulunmuştur. Çarşamba Cumhuriyet Başsavcılığı yetkisizlik kararı vererek dosyayı Samsun Cumhuriyet Başsavcılığına göndermiş, Samsun Cumhuriyet Başsavcılığı da görevsizlik kararı ile dosyayı Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi Rektörlüğüne (Üniversite) tevdi etmiştir. Üniversitenin atadığı muhakkik tarafından yapılan inceleme sonucunda hazırlanan fezlekeye dayanarak Ceza Soruşturması Kurulu (Kurul) 2/2/2006 tarihinde şüpheliler hakkında men-i muhakeme kararı vermiştir.  Kurulun ilgililer hakkında men-i muhakeme kararı verdiği, Üniversite tarafından başvurucuya bildirilmiştir. Başvurucunun karara karşı yaptığı itirazı inceleyenDanıştay  Dairesi (Daire) 28/3/2006 tarihinde, şikâyet nedeniyle rektör tarafından görevlendirilen soruşturmacının sadece şüphelilerin ifadesini aldığı, hasta dosyasını ve ölüm nedenini yeterince araştırmadığı, devlet ve SSK hastaneleri nezdinde hiçbir araştırma yapmadığı, bu nedenle eksik incelemeye dayalı olarak düzenlenen fezlekeye göre verildiği gerekçesiyle men-i muhakeme kararına yapılan itirazın kabulüyle, tespit edilen eksikliklerin giderilmesi için soruşturmadosyasının Üniversiteye iadesine karar vermiştir. Aynı soruşturmacı tarafından düzenlenen ikinci fezlekede teklif edilen görüş doğrultusunda Kurul 10/1/2013 tarihinde, başvurucunun yakınınınölüm nedeninin serebrovasküler hastalık olarak not edildiği ancak bu durumun sağlam bir kişide bile aniden başlayıp ölümüne yol açabileceği, bu tür hastalarda medikal tedaviye cevap vermeyen baş ağrısı, fışkırır tarzda kusma, zaman zaman meydana gelen bilinç ve hafıza kaybı gibi bulguların görüleceği, bu bulguların kendi hastaneleri de dahil olmak üzere başvurucunun yakınının başvurduğu diğer hastanelerde tespit edilen bulgular arasında yer almadığı gerekçesiyle şüpheliler hakkında yine men-i muhakeme kararı vermiştir.  Bu karara yapılan itiraz üzerine Daire 3/4/2013 tarihinde, daha önceki kararları üzerine yapılan ikinci incelemede;i. Yalnız Sağlık Bakanlığı Samsun Gazi Hastanesinden alınan ve R.Ş.nin serebrovasküler hastalık nedeniyle başvurduğuna ve aynı gün saat 35'te vefat ettiğine dair belgelerin temin edildiği,ii. Saat 00 ile -evine gönderildiği belirtilen saat olan- 00 arasında hastalığının teşhis ve tedavisine ilişkin ne gibi işlemler yapıldığı,iii. Ölüm nedeni olarak belirtilen serebrovasküler hastalık ile Acil Servise başvurusu arasında bağlantı bulunup bulunmadığı,iv. Bu hastalığın gelişimi ve hastanın başvurusu üzerine gecikmeksizin alınacak önlem ya da uygulanması gerekli tedavinin bulunup bulunmadığı,v. Hasta için tıbben zorunlu müdahalelerin zamanında yapılıp yapılmadığı konularında şüphelilerin görev yaptığı üniversite dışındaki üniversitelerden belirlenecek, konusunda uzman en az üç kişiden oluşan bir bilirkişi kurulundan rapor alınması gerektiği gerekçesiyle eksik incelemeye dayalı olarak verilen karara karşı yapılan itirazın kabulüne karar vermiştir. Kararda ayrıca önceki bozma gereklerini makul sürede yerine getirmeyerek soruşturmanın sürüncemede kalmasına neden olan soruşturmacı hakkında Samsun Cumhuriyet Başsavcılığına suç duyurusunda bulunulması hususuna da yer verilmiştir. Başvuru formunda şüpheli Ondokuz Mayıs Üniversitesi sağlık görevlileri hakkında ne gibi bir işlem yapıldığı ileilgili olarak herhangi bir açıklamaya yer verilmemiştir.  Öte yandan Danıştay  Dairesinin 3/4/2013 tarihli kararı uyarınca yapılan suç duyurusu üzerine şüpheli sağlık görevlileri hakkında yürütülen soruşturmanın sürüncemede kalmasına yol açtığı şüphesiyle Muhakkik K. hakkında görevi kötüye kullanma suçu nedeniyle açılan ve başvurucunun da katılan sıfatıyla yer aldığı davada Samsun  Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın fiilinin sabit görüldüğü gerekçesiyle cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar vermiştir. 7/4/2015 tarihinde başvurucuya tebliğ edilen karar, itiraz edilmeksizin kesinleşmiştir. Başvurucu, kendisine tebliğ edilen bu karar üzerine 7/5/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/8433",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, rahatsızlığı nedeniyle başvurduğu sağlık kuruluşunda gerekli tetkik, teşhis ve tedavisi yapılmaksızın taburcu edilen kişinin hayatını kaybetmesi üzerine sağlık görevlileri hakkında idare tarafından yürütülen hazırlık soruşturmasının uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı ile etkili başvuru hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; haksız yakalama ve gözaltına alma işlemleri dolayısıyla açılan davada hükmedilen tazminatın yetersiz olması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; mülki amirin yasaklama kararı bulunduğu gerekçesiyle barışçıl bir toplantıya müdahale edilerek başvurucu hakkında uygulanan yakalama ve gözaltına alma işlemi nedeniyle de toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. 15 Temmuz 2016 tarihinde gerçekleşen darbe teşebbüsünden sonraki süreçte kamu görevinden çıkarılan başvurucu, iddiasına göre başvuruya konu olayın gerçekleştiği tarihte Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonuna (KESK) bağlı bir sendikanın yönetim kurulu üyesidir. Bakırköy İlçe Emniyet Müdürlüğünün talebi üzerine Bakırköy Kaymakamı 7/4/2017 tarihinde; kamu güvenliği ile esenliğinin korunması amacıyla, 16/4/2017 tarihinde yapılacak halk oylamasına ilişkin propaganda süresince KESK üyelerinin Bakırköy Cumhuriyet Meydanı’nda basın açıklaması yapmasını ve benzeri etkinliklerde bulunmasını yasaklamıştır. Sözü edilen yasaklama kararı, 10/6/1949 tarihli ve 5442 sayılı İl İdaresi Kanunu’nun  maddesinin (Ç) fıkrasına dayandırılmıştır. Aralarında başvurucunun da bulunduğu on iki kişiden oluşan bir grup KESK üyesi ile eski üyesi, 8/4/2017 tarihinde Bakırköy Cumhuriyet Meydanı’na girmek istemiş ancak polisin engeliyle karşılaşmıştır. Başvurucu, eylem sırasında aynı tarihte 6/10/1983 tarihli ve 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu’na muhalefet suçundan kolluk amirinin emriyle yakalanmış ve gözaltına alınmıştır. Başvurucunun diğer eylemcilerle birlikte yakalandığı ve gözaltına alındığı Cumhuriyet savcısına bildirilmiş, Cumhuriyet savcısı 2911 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan ifadelerinin alınması ve soruşturma evrakının ikmal edilerek gönderilmesi talimatı vermiştir. Başvurucu, ifadesinin alınması sonrasında salıverilmiştir. Aralarında başvurucunun da yer aldığı şüpheliler hakkında kanuna aykırı toplantı ve yürüyüşlere silahsız katılarak ihtara rağmen kendiliğinden dağılmama suçunu işledikleri iddiasıyla kamu davası açılmıştır. İddianamede, şüphelilerin yasaklama kararına rağmen toplantı ve gösteri yürüyüşü yapmak amacıyla diğer şüphelilerle meydanda toplandıkları ve kolluk görevlilerinin ihtarlarına rağmen meydana ilerlemek istedikleri belirtilmiştir. Yargılamayı yapan Bakırköy  Asliye Ceza Mahkemesi (Asliye Ceza Mahkemesi), eylemin toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı kapsamında olduğu ve suç teşkil etmediği gerekçesiyle başvurucu ve diğer sanıkların beraatine karar vermiştir. Başvurucu hakkındaki karar, kanun yoluna başvurulmadan kesinleşmiştir. Beraat kararının kesinleşmesi üzerine başvurucu, hukuka aykırı yakalama ve gözaltı tedbirleri dolayısıyla tazminat davası açmıştır. Dava dilekçesinde başvurucu, sendikal faaliyet sırasında düşünce ve ifade özgürlükleri ile toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkını kullandığı sırada yakalanarak gözaltına alındığını, yargılanma sonucu beraat ettiğini belirterek 12/4/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi uyarınca 000 TL manevi tazminat ödenmesini talep etmiştir. Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesi (Ağır Ceza Mahkemesi) 17/9/2020 tarihinde başvurucuya 1 günlük gözaltı süresi için 400 TL manevi tazminat ödenmesine karar vermiştir. Başvurucunun istinaf talebi Bölge Adliye Mahkemesi tarafından kesin olarak esastan reddedilmiştir. Başvurucu, nihai kararı 8/4/2021 tarihinde öğrenmiş ve 29/4/2021 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına Komisyonca karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/20125",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, haksız yakalama ve gözaltına alma işlemleri dolayısıyla açılan davada hükmedilen tazminatın yetersiz olması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; mülki amirin yasaklama kararı bulunduğu gerekçesiyle barışçıl bir toplantıya müdahale edilerek başvurucu hakkında uygulanan yakalama ve gözaltına alma işlemi nedeniyle de toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işçi alacağının ödenmesi için düzenlenen gösteriye katılan başvurucular hakkında idari para cezası verilmesinin suç ve cezaların kanuniliği ilkesi ile başvurucuların toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkını ihlal ettiği iddialarına ilişkindir.  Başvurular 31/1/2020, 18/6/2020 ve 22/7/2020 tarihinde yapılmıştır. Komisyon başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. 2020/19159 ve 2020/25045 numaralı başvurular incelenen başvuruyla birleştirilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık 2020/5038 sayılı bireysel başvuruya ilişkin görüşünü bildirmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular olayın meydana geldiği tarihte İnşaat İşçileri Sendikası (Sendika)üyesidir. Başvurucular işçilik alacaklarının ödenmemesi nedeniyle 9/1/2019 tarihinden itibaren farklı tarihlerde hak edişlerden sorumlu olan şirketin işletmecisi olduğu otelin önünde protesto gösterisi yapmıştır. Bu gösteriler kapsamında 15/1/2019 tarihinde, aralarında başvurucuların da olduğu dört kişi kolluk görevlilerine otelin önünde basın açıklaması yapmak istediklerini bildirmiştir. Kolluk görevlileri bu yerin mülki amirin belirlediği, basın açıklaması yapılacak alanlar arasında olmaması nedeniyle dağılmaları yönünde uyarılarda bulunmuştur. Topluluğun slogan atmaya başlaması üzerine toplantıya müdahale edilmiştir. Başvurucu Ramazan Yıldız ve Özkan Özkanlı 16/1/2019 tarihinde, başvurucu Halil Cihan Özbilen ise 17/1/2019 tarihinde aynı amaçla slogan atarak gösteri düzenlemiştir.A. Başvurucu Ramazan Yıldız ve Özkan Özkanlı Hakkındaki Hukuki Süreç Kolluk görevlileri 16/1/2019 tarihinde devriye görevini ifa ettiği esnada başvurucuların bağırarak gürültü yaptıklarını tespit etmiştir. Bu nedenle başvurucular hakkında30/3/2005 tarihli ve 5326 sayılı Kabahatler Kanun'un  maddesi uyarınca 153 TL idari para cezası uygulanmıştır. Başvurucular; eylemlerinin 5326 sayılı Kanun'un  maddesi kapsamında düzenlenen gürültü kabahatini oluşturmadığını, yaptırımların zorlayıcı bir ihtiyaca karşılık gelmediğini, ifade özgürlüğü ile toplantı ve gösteri yürüyüşü hakkı kapsamında olduğunu belirterek idari para cezasına itiraz etmiştir.  Başvurucu Ramazan Yıldız'ın itirazını değerlendiren İstanbul Anadolu  Sulh Ceza Hâkimliği ( Sulh Ceza Hâkimliği) -idari makamlarca gönderilen belgelere göre-başvurucunun 15/1/2019 tarihinde gerçekleştirdiği protesto eylemini değerlendirmeye esas alarak itirazı incelemiştir. İdari makamlar, protesto eyleminin gerçekleştiği 16/1/2019 tarihine ilişkin herhangi bir belge göndermemiştir. Hâkimlik kararında mülki amir tarafından belirlenen yerler dışında basın açıklaması yapılamayacağı başvurucuya ihtar edilmesine rağmen başvurucu Ramazan Yıldız'ın otelin önünde slogan atmasının toplantı ve gösteri hakkının kapsamında olmadığı gerekçesiyle 2/11/2019 tarihinde itirazı kesin olarak reddetmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir: \"15/01/2019 günü, saat 15:00 sıralarında Kadıköy Albay Faik Sözdener Caddesi üzerinde bulunan Hilton Oteli önünde muterizin de aralarında bulunduğu kişilerce basın açıklaması yapılmak istendiği, kolluk görevlilerince şahıslara bahse konu otel önünün 2911 sayılı Yasa kapsamında Valilikçe belirlenen basın açıklaması yapılacak yerlerin dışında kaldığı, yapılacak eylemin yasa dışı olduğu ihtar edilmesine rağmen muteriz ve içinde bulunduğu grubun ihtarları dikkate almayarak slogan atmaya başladığı, bunun üzerine muterizin de diğer şahıslarla birlikte muhafaza altına alındığı ve muteriz hakkında 5326 sayılı Kanunun 36 (başkalarının huzur ve sükununu bozacak şekilde gürültüye neden olmak) hükmü uyarınca idari para cezası uygulandığı, ... , Anayasa ve Kanundan kaynaklı sınırlama nedenlerinin bulunduğu, ..., muterizin kabahate konu eyleminin ifade özgürlüğü ile toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı kapsamında kalmadığı, Anayasa ve Kanunlarla kişilere tanınan hakkın kullanım sınırının aşıldığı, olaya ilişkin kolluk görevlilerince tanzim edilen 15/01/2019 tarih, saat 16:10 ibareli tutanak, CD izleme tutanağı, muteriz ve diğer şahısların şüpheli sıfatıyla kollukta verdiği ifadeler ve tüm dosya kapsamı itibariyle idari para cezasına konu eylemin sabit olduğu...\" Başvurucu Özkan Özkanlı'nın itirazını inceleyen İstanbul Anadolu  Sulh Ceza Hâkimliği ( Sulh Ceza Hâkimliği) ise başvurucunun itirazını \"idarece kabahat konusu eylemin belirlenmesi ve ortaya konulmasının doğru olarak yapıldığı, cezaya konu eylemin sabit olduğu, buna ilişkin uygulanan ceza maddesi ile ceza miktarının usul ve yasaya uygun olduğu, kabahat konusu eyleme ceza veren kişi ve kurumun kanunen buna yetkili olduğu, değerlendirme ve takdirin yerince ve usulüne uygun olarak kullanıldığı\" gerekçesiyle 30/12/2019 tarihinde kesin olarak reddetmiştir.B. Başvurucu Halil Cihan Özbilen Hakkındaki Hukuki Süreç Başvurucu Halil Cihan Özbilen ve Sendika üyesi işçi Y.Ö. 17/1/2019 tarihinde \"Ücret haktır gasp edilemez.\" şeklinde slogan atmıştır. Kolluk görevlileri, başvurucunun bağırarak çevreye rahatsızlık vermesi nedeniyle başvurucu hakkında 5326 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca 153 TL idari para cezası uygulamıştır. Başvurucu; eyleminde 5326 sayılı Kanun'un  maddede düzenlenen rahatsız etme kabahatinin unsurlarının bulunmadığını, ifade özgürlüğü ile toplantı ve gösteri yürüyüşü hakkı kapsamında olduğunu ileri sürerek idari para cezasına itiraz etmiştir.  Başvurucunun itirazını inceleyen İstanbul Anadolu  Sulh Ceza Hâkimliği ( Sulh Ceza Hâkimliği) idari yaptırıma konu eyleminin sabit olduğu ve idari para cezasına yönelik kararın usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle başvurucunun itirazını 6/5/2020 tarihinde kesin olarak reddetmiştir.  A. Ulusal Hukuk 5326 sayılı Kanun'un \"Gürültü\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Başkalarının huzur ve sükununu bozacak şekilde gürültüye neden olan kişiye, elli Türk Lirası idarî para cezası verilir. (2) Bu fiilin bir ticarî işletmenin faaliyeti çerçevesinde işlenmesi halinde işletme sahibi gerçek veya tüzel kişiye bin Türk Lirasından beşbin Türk Lirasına kadar idarî para cezası verilir. (3) Bu kabahat dolayısıyla idarî para cezasına kolluk veya belediye zabıta görevlileri karar verir.  5326 sayılı Kanun’un \"Rahatsız etme\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Mal veya hizmet satmak için başkalarını rahatsız eden kişi, elli Türk Lirası idarî para cezası ile cezalandırılır. (2) Bu kabahat dolayısıyla idarî para cezasına, kolluk veya belediye zabıta görevlileri yetkilidir.\" Suç ve cezaların kanuniliği ilkesine ilişkin ulusal ve uluslararası hukuk kaynaklarının derli toplu verildiği kararlar için bkz. Gülay Yurt, B. No: 2017/35546, 30/6/2020, §§ 14-19; Kadriye Çağlar Yılmaz, B. No: 2017/22304, 1/7/2020, §§ 14- Gürültüye ilişkin ulusal hukuktaki düzenlemelerin ve uygulanacak yaptırımların ayrıntılı olarak açıklandığı Yargıtay kararı (Yargıtay  Ceza Dairesinin 19/1/2015 tarihli ve E.2013/30354, K.2015/1453) için bkz. Kamil Tatlıcı, B. No: 2013/9537, 25/3/2015, § B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) Yılmaz Yıldız ve diğerleri/Türkiye (B. No: 4524/06, 14/10/2014, §§ 43, 47, 48) kararında, yetkililer tarafından yasaklanan bir alanda gösteri yapmak için toplanmış olmalarına rağmen başvurucuların niyetlerinin kamu menfaatini ilgilendiren konular yani Sosyal Sigortalar Kurumu hastanelerinin Sağlık Bakanlığına devredilmesi üzerine tartışmaya katılma olduğunu belirtmiştir. Katılımcıların barışçıl bir gösteri yaptıklarını, hastanelerin girişlerinde herhangi bir rahatsızlığa sebep olmadıklarını, ayrıca hastaların hastanelere girmelerine imkân verdiklerini gözlemlediğini ifade etmiştir. Ayrıca gösteri yapan kişilerin gerek kamu düzenine yönelik bir tehlike arz ettiklerini gerekse şiddet içeren eylemlere kalkıştıklarını gösteren bir delil olmadığını vurgulamıştır. AİHM, başvurucuların ilgili makamlar tarafından verilen emirlere uymamalarından suçlu bulunmalarının doğru olduğunu ancak yerel mahkeme kararlarının gerekçe kısmında söz konusu mahkemelerin müdahalenin orantılılığı ve başvuranların toplantı özgürlüğü nedeniyle sahip oldukları hakların dengelenmesi hususları üzerinde durduklarının tespit edilmediğini kaydetmiştir. Dolayısıyla AİHM, yerel mahkemeler tarafından belirtilen gerekçelerin ilgili ve yeterli olmadığını ve izlenen meşru amaçlarla orantılı olmadığını belirtmiştir. Bu belirtilenler ışığında AİHM, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme)  maddesinin (2) numaralı paragrafı kapsamında başvurucuların yalnızca barışçıl bir gösteriye katılmaları nedeniyle yargılanmalarının ve sonunda kendilerine idari para cezaları verilmesinin kamu düzenini sürdürme amacıyla orantılı ve gerekli olmadığını belirtmiştir. AİHM Akarsubaşı/Türkiye (B. No: 70396/11, 21/7/2015, §§ 44-46) kararında, yalnızca basın açıklamasının okunması gereken bir gösteriye katıldığı gerekçesiyle başvurucuya para cezası verilmesinin bir sendikaya üye olan herkesi cezalandırılma korkusuyla Sözleşme’nin  maddesi ile güvence altına alınan gösteri yapma hakkını kullanmaktan caydırabilecek nitelikte olması sebebiyle yetkililer tarafından gösterilen orantısız bir tepki olduğunu belirleyerek 5326 sayılı Kanun’un  maddesinin imkân verdiği müdahalenin Sözleşme’nin  maddesi anlamında demokratik bir toplumda gerekli olarak görülemeyeceği sonucuna varmıştır. AİHM, bir yandan kamu düzeninin korunmasını gerektiren genel menfaat ile diğer yandan başvurucunun gösteri yapma özgürlüğü arasında adil bir dengenin kurulmadığını tespit etmiş; başvuranın para cezasına mahkûm edilmesinin makul olarak zorlayıcı bir sosyal gereksinime karşılık geldiği şeklinde bir değerlendirme yapılamayacağını belirtmiştir. ",
+        "Haklar":"Toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/5038",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işçi alacağının ödenmesi için düzenlenen gösteriye katılan başvurucular hakkında idari para cezası verilmesinin suç ve cezaların kanuniliği ilkesi ile başvurucuların toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkını ihlal ettiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutukluluğun makul süreyi aşması ve yargılamanın makul sürede bitirilmemesi nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği ile adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 29/1/2014 tarihinde Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 24/3/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı 31/3/2016 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş sunmamıştır. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu ile birlikte otuz üç şüpheli hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığınca E.2010/2674 sayılı dosya üzerinden yürütülen soruşturma kapsamında bir kısım şüpheli 19/4/2011 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başvurucunun başka bir ilde çalışması nedeniyle 19/4/2011 tarihli gözaltı kararı infaz edilememiş ve bu nedenle başvurucu hakkında 10/6/2011 tarihinde yakalama kararı çıkarılmıştır.  Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 17/6/2011 tarihli iddianameyle başvurucu hakkında silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüte yardım etme suçunu işlediği iddiasıyla Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır.  İddianamenin başvurucu ile ilgili kısmı şöyledir:\"...Şüphelinin bölgede faaliyette bulunan teröristleri tanıdığı, onlarla görüştüğü, onlara erzak temin ettiği, örgüt mensuplarına bölgede konuşlu bulunan ve operasyon icra eden güvenlik güçleri hakkında istihbari bilgiler verdiği anlaşılan eyleminin örgüte üye olmamakla birlikte örgüte yardım etme suçunu oluşturduğu [anlaşılmıştır].\"  Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesince 1/7/2011 tarihinde yapılan tensip incelemesinde başvurucu hakkında çıkarılan yakalama kararının infazının beklenmesine ve duruşmanın 23/9/2011 tarihine ertelenmesine karar verilmiştir. Mahkemece ilk duruşma 23/9/2011 tarihinde yapılmıştır. Bu celsede tutuklu olan sanıkların savunmaları alınmıştır. Mahkemece hakkında yakalama kararı çıkarılan başvurucu ile birlikte diğer sanıklar için yazılan müzekkerelerin beklenmesi, yargılamaya katılmayan sanıklar hakkında zorla getirme emri çıkarılması, sanıkların ses örneklerinin alınması, aynı yer Mahkeme ve Savcılığından yargılamaya konu dava ile ilgili dosyalarının istenmesi için duruşma ertelenmiştir. Başvurucu 8/10/2011 tarihinde yakalanmış ve aynı gün çıkarıldığı Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesince savunması alındıktan sonra silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüte bilerek ve isteyerek yardım etme suçundan tutuklanmıştır.  Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesince 25/11/2011 tarihinde yapılan duruşmada sanıkların ses örnekleri üzerinde bilirkişi incelemesi yaptırılması, gizli tanıkların dinlenmesi, haklarında yakalama kararı bulunan sanıklar için yazılan müzekkerelerin beklenmesi nedeniyle duruşmanın ertelenmesine karar vermiştir. Bireysel başvuru tarihine kadar başvuru konusu davayla ilgili olarak on beş duruşma yapılmıştır. 20/12/2013 tarihli duruşmada başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına karar verilmiş ve Cumhuriyet savcısına esas hakkındaki mütalaasını sunması için süre verilmiştir. Başvurucu, tutukluluğun devamına ilişkin karara itiraz etmiş; itirazı inceleyen Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 30/12/2013 tarihli ve 2013/732 Değişik İş sayılı kararıyla başvurucunun itirazının reddine karar verilmiştir. Bu karar, başvurucuya 6/1/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu29/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu hakkındaki dava 21/2/2014 tarihli ve 6526 sayılı Kanun’un  maddesiyle özel yetkili mahkemelerin görevlerinin son bulması üzerine Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesine devredilmiş ve E.2014/163 sayısına kaydedilmiştir. Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesince 9/4/2014 tarihinde yapılan tensip incelemesinde başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına karar verilmiştir.  Başvurucu, Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 23/5/2014 tarihli kararıyla tahliye edilmiştir. Yargılama sonucunda 27/5/2014 tarihli kararla başvurucunun yasa dışı PKK terör örgütüne yardım etmek suçundan 4 yıl 8 ay 7 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir. Söz konusu karar, başvurucu tarafından temyiz edilmiş olup dava temyiz aşamasında derdesttir. B. İlgili Hukuk 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun \"Tutuklama kararı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Soruşturma evresinde şüphelinin tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından, kovuşturma evresinde sanığın tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re'sen mahkemece karar verilir. Bu istemlerde mutlaka gerekçe gösterilir ve adlî kontrol uygulamasının yetersiz kalacağını belirten hukukî ve fiilî nedenlere yer verilir. (2) (Değişik: 2/7/2012-6352/97 md.) Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustaki bir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda; a) Kuvvetli suç şüphesini, b) Tutuklama nedenlerinin varlığını, c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu, gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir. Kararın içeriği şüpheli veya sanığa sözlü olarak bildirilir, ayrıca bir örneği yazılmak suretiyle kendilerine verilir ve bu husus kararda belirtilir.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tazminat istemi\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili bölümü şöyledir:\"Suç soruşturması veya kovuşturması sırasında;a) Kanunlarda belirtilen koşullar dışında yakalanan, tutuklanan veya tutukluluğunun devamına karar verilen,...d) Kanuna uygun olarak tutuklandığı hâlde makul sürede yargılama mercii huzuruna çıkarılmayan ve bu süre içinde hakkında hüküm verilmeyen,...Kişiler, maddî ve manevî her türlü zararlarını, Devletten isteyebilirler.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tazminat isteminin koşulları\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her hâlde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabilir.(2) İstem, zarara uğrayanın oturduğu yer ağır ceza mahkemesinde ve eğer o yer ağır ceza mahkemesi tazminat konusu işlemle ilişkili ise ve aynı yerde başka bir ağır ceza dairesi yoksa, en yakın yer ağır ceza mahkemesinde karara bağlanır.\" ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/1297",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutukluluğun makul süreyi aşması ve yargılamanın makul sürede bitirilmemesi nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği ile adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/15686",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 2/7/2012 tarih ve 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun’un geçici  maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer alan “basın ve yayın yoluyla ya da sair düşünce ve kanaat açıklama yöntemleriyle” ibaresi nedeniyle, mahkum olduğu resmi belgede sahtecilik suçuna ilişkin cezasının infazının ertelenmesi imkânından yararlandırılmadığını, bu durumun anayasal haklarını ihlal ettiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 15/10/2012 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 25/12/2012 tarihinde başvurunun karara bağlanması için Bölüm tarafından ilke kararı alınması gerekli görüldüğünden, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru dilekçesindeki ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, İzmir  Ağır Ceza Mahkemesinin 30/10/2008 tarih ve E.1999/478, K.2008/287 sayılı kararı ile resmi belgede sahtecilik suçundan 2 yıl 11 ay hapis cezasıyla cezalandırılmış ve karar Yargıtay  Ceza Dairesinin 8/2/2012 tarih ve E.2010/1256, K.2012/1164 sayılı kararı ile onanarak aynı tarihte kesinleşmiştir. Başvurucunun talebi üzerine İzmir Cumhuriyet Başsavcılığınca, hükmolunan cezanın infazının 10/10/2012 tarihine kadar ertelenmesine karar verilmiştir. Başvurucu, mahkûm olduğu suçun 6352 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemenin kapsamında bulunmaması nedeniyle sağlanan “hükmün infazının ertelenmesi” hakkından yararlanamadığını, hükmolunan cezanın infazının durdurulması gerektiğini belirterek 25/9/2012 tarihinde İzmir  Ağır Ceza Mahkemesine başvurmuştur. Ayrıca başvurucu anılan Mahkeme önünde Kanun’un geçici  maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer alan “basın ve yayın yoluyla ya da sair düşünce ve kanaat açıklama yöntemleriyle” ibaresinin Anayasa’nın  ve  maddelerine aykırı olduğu iddiasında bulunmuştur.  İzmir  Ağır Ceza Mahkemesi, başvurucunun Anayasa’ya aykırılık iddiasını ciddi bulmamış ve cezanın infazının ertelenmesi talebini de yerinde görmeyerek 26/9/2012 tarihinde reddetmiştir. Anılan karara yapılan itiraz da İzmir  Ağır Ceza Mahkemesince 4/10/2012 tarihinde reddedilmiş ve karar aynı tarihte kesinleşmiştir. Bu karar ise başvurucu vekiline 12/10/2012 tarihinde tebliğ edilmiştir.B. İlgili Hukuk 6352 sayılı Kanun’un “Dava ve cezaların ertelenmesi” kenar başlıklı geçici  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“31/12/2011 tarihine kadar, basın ve yayın yoluyla ya da sair düşünce ve kanaat açıklama yöntemleriyle işlenmiş olup; temel şekli itibarıyla adlî para cezasını ya da üst sınırı beş yıldan fazla olmayan hapis cezasını gerektiren bir suçtan dolayı;a) Soruşturma evresinde, 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 171 inci maddesindeki şartlar aranmaksızın kamu davasının açılmasının ertelenmesine,b) Kovuşturma evresinde, kovuşturmanın ertelenmesine, c) Kesinleşmiş olan mahkûmiyet hükmünün infazının ertelenmesine,karar verilir.”  ",
+        "Haklar":"Kapsam dışı haklar",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2012/237",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 2/7/2012 tarih ve 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun’un geçici maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer alan “basın ve yayın yoluyla ya da sair düşünce ve kanaat açıklama yöntemleriyle” ibaresi nedeniyle, mahkum olduğu resmi belgede sahtecilik suçuna ilişkin cezasının infazının ertelenmesi imkânından yararlandırılmadığını, bu durumun anayasal haklarını ihlal ettiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ahlaki durum gerekçe gösterilerek Türk Silahlı Kuvvetlerinden (TSK) ayırma işlemi tesis edilmesi nedeniyle özel hayatın gizliliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 30/4/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş sunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Kurmay albay rütbesinde olan başvurucu, Güney Kore Askerî Ataşeliği emrinde kara ataşesi olarak 1/8/2007-19/8/2009 tarihleri arasında görev yapmıştır. Bu dönemde gerçekleştiği iddia edilen bir olaya ilişkin olarak \"Kur. Alb. K.Ü. Güney Kore Askeri Ataşesi olarak görev yaparken Türk dostu Koreli sekretere tecavüze yeltenmiş\" başlıklı ses kaydı 9/1/2013 tarihinde bir İnternet sitesinde yayımlanmıştır. Ayrıca söz konusu ses kaydının yayımlandığına dair \"Kur. Alb. K.Ü.den Diplomatik Skandal\" konu başlıklı isimsiz bir e-posta Genelkurmay Başkanlığına gönderilmiştir. İnternet'te yayımlanan bu ses kaydı hakkında Genelkurmay İstihbarat Dairesi Başkanlığınca bir idari tahkikat heyeti oluşturulmuştur. Tahkikat heyeti, Jandarma Genel Komutanlığı Kriminal Daire Başkanlığından ses kaydında herhangi bir manipülasyon yapılıp yapılmadığının tespit edilmesini talep etmiştir. Ayrıca heyet tarafından, ses kaydında gerçekleştiği iddia edilen konuyla ilgili olarak başvurucunun ifadesi alınmıştır. Heyet, Güney Kore Askeri Ataşeliğine de giderek başvurucu ile birlikte görev yapan Ataşelik personelinin ifadesine başvurmuştur. 1/3/2013 tarihli uzmanlık raporunun \"Kurgu ve Manipülasyon İncelemesi\" başlıklı kısmında yer alan  numaralı açıklamada \"Kaydın 0:47:72'de (dak:sn:sl.) kesintiye uğradığı, söz konusu kesintinin anlamsal bütünlüğü etkilemediği kanaatine varılmıştır.\" şeklinde bir değerlendirmede bulunulmuştur. Raporun sonuç kısmında ise ses kaydında yer alan konuşmalar üzerinde anlam bütünlüğünü bozmak amacıyla kelimelerin yerlerini değiştirerek farklı anlamlar üretmek, farklı sesler eklemek veya çıkarmak gibi herhangi bir manipülasyon yapılmadığı belirtilmiştir. İdari tahkikat heyeti tarafından hazırlanan 16/4/2013 tarihli raporda, ses kaydındaki kişinin Askerî Ataşelikte mütercim olarak görev yapan Güney Kore vatandaşı bir kadın olduğu belirtilmiştir. Ses kaydında, başvurucu tarafından eve davet edilen söz konusu kişiye karşı başvurucunun cinsel saldırı teşebbüsünde bulunduğuna ilişkin anlatımların olduğu aktarılmıştır. Raporda, 2009 yılı Ağustos ayında meydana geldiği iddia edilen olayla ilgili olarak ifadeleri alınan kişilerce anılan olayın gerçekleştiğine yönelik beyanlar verildiği ve başvurucu tarafından konunun kapatılması amacıyla girişimde bulunulduğu belirtilmiştir. Raporun sonuç kısmında, bahse konu olayın gerçekleştiği kanaatine varıldığı ifade edilmiştir. Başvurucu hakkında yürütülen idari tahkikat sonucunda, TSK'nın itibarını sarsacak şekilde ahlak dışı hareketlerde bulunduğu gerekçesiyle başvurucu hakkında ayırma sicil belgesi düzenlenmiştir. 27/12/1998 tarihli ve 23566 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Subay Sicil Yönetmeliği’nin (Sicil Yönetmeliği) işlem tarihinde yürürlükte olan  ve  maddeleri gereğince Kara Kuvvetleri Komutanlığı bünyesinde oluşturulan Komisyonda başvurucunun durumu değerlendirilmiştir. Komisyon 13/6/2013 tarihli kararı ile başvurucu hakkında ayırma işlemi yapılmasının Kara Kuvvetleri Komutanının tasvibine sunulmasına karar vermiştir. Kara Kuvvetleri Komutanı tarafından tasvip edilen ayırma kararının 7/8/2013 tarihinde Millî Savunma Bakanı tarafından onaylanması ile ayırma süreci tamamlanmıştır. Başvurucu, ahlaki yönden kınanmayı gerektiren veya TSK disiplinine aykırı bir davranışının bulunmadığını, TSK’yı yıpratma amacı taşıyan ve İnternet ortamında kim tarafından yayımlandığı belli olmayan ses kaydında yer alan anlatımların gerçek olmadığını ve kaydın hukuka aykırı yöntemlerle oluşturulduğunu belirterek ayırma işleminin iptali talebiyle Millî Savunma Bakanlığı aleyhine Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde (AYİM) 11/9/2013 tarihinde dava açmıştır. Sunduğu dava dilekçesinde başvurucu, 2013 yılında servis edilen ve 2009 yılına ait olan ses kaydının hukuka aykırı delil niteliğinde olduğunu, bu nedenle ayırma işlemine dayanak olarak alınamayacağ��nı ileri sürmüştür. Başvurucu, takdirlerle dolu başarılı bir mesleki sicile sahip olmasına ve Güney Kore'deki olumlu çalışmaları nedeniyle Güney Kore Cumhuriyeti tarafından Millî Güvenlik Liyakat Madalyası ile onurlandırılmasına rağmen bu durumun dikkate alınmadığını belirtmiştir. AYİM Başsavcılığı, dava konusu işlemin iptali yönünde görüş sunmuştur. Başsavcılığın 14/4/2014 tarihli düşünce yazısında, tahkikat kapsamında dinlenen tanıkların görgüye dayalı bilgilerinin olmadığı, tanıklar tarafından çıkarım ve kanaat bildirmekten öte somut bir bilgi sunulmadığı, başvurucu hakkında şikâyetçi olunmadığı, işleme esas alınan ses kaydının hukuka aykırı şekilde ele geçirildiği ve dört yıl gibi bir süre geçtikten sonra tesis edilen işlemin ölçülü olmadığı belirtilmiştir. AYİM Birinci Dairesinin 21/10/2014 tarihli ve E.2013/943, K.2014/949 sayılı kararıyla dava reddedilmiştir. Kararda, başvurucunun geçmiş dönemdeki sicil, taltif ve disiplin kayıtları incelendiğinde ayırma işlemini gerektirecek ölçüde bir disiplinsizliğinin bulunmadığı gibi başarılı bir personel olduğu ancak İnternet ortamında yayımlanan ses kaydı üzerine olayın araştırılması neticesinde kayıtta yer alan anlatımların doğru olduğu kanaatine ulaşıldığı ifade edilmiştir. AYİM tarafından, olay hakkında mağdur kişi dışında doğrudan doğruya bilgi verebilecek bir görgü tanığının olmadığı, mağdurun beyanlarına itibar etmemeyi gerektirecek somut bir vakıa ve delilin de bulunmadığı belirtilmiştir. Kararda, mağdur kişinin şikâyetçi olması durumunda diplomatik bir krizin meydana geleceği, başvurucunun eylemlerinin İnternet vasıtasıyla kamuoyuna yansıması nedeniyle TSK'nın toplum nazarındaki itibarının sarsıldığı, bu tür davranışların askerî disiplin üzerinde tahribat oluşturduğu ve başvurucunun subay statüsünde kamu görevlisi olma nitelik ve yeterliliğini kaybettiği şeklinde değerlendirmeler yer almıştır. Karara katılmayan iki mahkeme üyesi tarafından kaleme alınan karşıoy yazısında ise hangi tarihte, nasıl bir usulde ve şekilde, hangi amaçlarla kaydedildiği belli olmayan -bir kez kesinti yapıldığı anlaşılan- ve İnternet ortamında yayımlanan ses kaydının hukuka aykırı olarak elde edildiği belirtilmiştir. Ayrıca mağdur, kişinin tek taraflı açıklamalarının somut bulgu ve delillerle desteklenmediği vurgulanmıştır. Karşıoy yazısında, tanık sıfatıyla ifade veren personelin soyut nitelikteki çıkarımlarından ibaret anlatımlarına itibar edilerek başvurucunun Türkiye'ye dönmesinden dört yıl gibi uzun bir süre geçtikten sonra ve hakkında herhangi bir adli soruşturma ve kovuşturma olmaksızın tesis edilen ayırma işleminin hukuka aykırı olduğu ifade edilmiştir. Karar düzeltme talebi, aynı Dairenin 17/3/2015 tarihli ve E.2015/206, K.2015/274 sayılı kararıyla reddedilmiştir.  Nihai karar 1/4/2015 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş ve 30/4/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur.  Anayasa Mahkemesi daha önceki kararlarında TSK'da görev yapan askerî personel hakkında ahlaki nedenlerle ayırma işlemi tesis edilmesine dayanak oluşturan mevzuata (G.G. [GK], B. No: 2014/16701, 13/10/2016, §§ 23-30) ve benzer durumlara ilişkin uluslararası hukuka (Yaşar Türkmen, B. No: 2014/5418, 15/2/2017, §§ 26-33) yer vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/7181",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ahlaki durum gerekçe gösterilerek Türk Silahlı Kuvvetlerinden TSK) ayırma işlemi tesis edilmesi nedeniyle özel hayatın gizliliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutuklama tedbirinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 7/3/2017 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir.  Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir:A. Genel Bilgiler  Türkiye 15/7/2016 tarihinde askerî darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış ve bu nedenle 21/7/2016 tarihinde ülke genelinde olağanüstü hâl ilan edilmiştir. Olağanüstü hâl 19/7/2018 tarihinde son bulmuştur. Kamu makamları ve yargı organları -olgusal temellere dayanarak- bu teşebbüsün arkasında Türkiye'de çok uzun yıllardır faaliyetlerine devam eden ve son yıllarda Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (PDY) olarak isimlendirilen bir yapılanmanın olduğunu değerlendirmişlerdir (Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-25). Darbe teşebbüsü sırasında ve sonrasında ülke genelinde darbe girişimiyle bağlantılı ya da doğrudan darbe girişimiyle bağlantılı olmasa bile FETÖ/PDY'nin kamu kurumlarındaki örgütlenmesinin yanı sıra eğitim, sağlık, ticaret, sivil toplum ve medya gibi farklı alanlardaki yapılanmasına yönelik olarak Cumhuriyet başsavcılıkları tarafından soruşturmalar yürütülmüş; çok sayıda kişi hakkında gözaltı ve tutuklama tedbirleri uygulanmıştır (Aydın Yavuz ve diğerleri, § 51; Mehmet Hasan Altan (2) [GK], B. No: 2016/23672, 11/1/2018, § 12). B. Başvurucuya İlişkin Süreç Başvurucu, FETÖ/PDY'ye ait olduğu tespit edilen Muzaffer Ancın Ortaokulunda öğretmen olarak görev yapmakta iken darbe girişimi sonrası Aydın Cumhuriyet Başsavcılığının (Savcılık) başlattığı bir soruşturma kapsamında gözaltına alınmıştır.  Başvurucunun ifadesi 24/10/2016 tarihinde Savcılık tarafından alınmıştır. Başvurucunun ifade alma işlemi sırasında müdafii de hazır bulunmuştur. Başvurucu ifadesinde özetle çalıştığı okulda sadece öğretmenlik yaptığını, herhangi bir yasa dışı faaliyette bulunmadığını, ByLock, Eagle benzeri bir programı asla kullanmadığını, Bank Asyada maaş hesabı olduğunu ve Aydın'daki örgüt mensuplarını tanımadığını ileri sürmüştür.  Savcılık 24/10/2016 tarihinde tutuklanması istemiyle başvurucuyu Aydın  Sulh Ceza Hâkimliğine (Hâkimlik) sevk etmiştir. Başvurucunun sorgusu Hâkimlikte 24/10/2016 tarihinde yapılmıştır. Sorgu sırasında başvurucunun müdafii de hazır bulunmuştur. Başvurucunun sorgu sırasındaki ifadesi şöyledir:\"Benim savcılık aşamasında vermiş olduğum ifademi tekrar ederim ilaveten üzerime atılı suçlamayı kabul etmiyorum. Ben öğretmenim çocuklarıma sadece vatan millet sevgisini öğretmeye çalıştım bu nedenle suçlamayı kabul etmiyorum. Herhangi bir şeklide suç isnatına konu aramada delil elde edilememiştir: 3 tane çocuğum vardır bir ay sonra çocuğum sınava girecektir, diğer çocuğum psisyatri tedavisi görmektedir. Benim facebook hesabımda yoktur, kaçma şüphem yoktur, annem ve babam yaşlıdır, babam ameliyat olmuştur, onlar bu durumdan mağdur olacaktır. Çocuklar sınava hazırlanmakta psikolojileri bozulacaktır serbest bırakılmamı talep ediyorum.\" Hâkimlik, sorgu sonucunda başvurucunun terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanmasına karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"... Şüpheliler R.Ş., Ö., A.K., A.S., Z.A. Didar Adak, E., Z. ve Y. Ö.'nün üzerine atılı silahlı terör örgütüne üye olma suçunun niteliğine, kanun maddesinde öngörülen ceza miktarına, şüphelilerinin üzerine atılı suçun CMK'nun 100/3-a-11 maddesinde yazılı katalog suçlardan olması, katalog suç nedeniyle tutuklama nedeninin kanun gereğince varsayıldığı, soruşturma dosyası kapsamında toplanan deliller, şüphelilerin savunmaları, by/lock programının tespiti, gizli tanık beyanları, olaya ve şüphelilerin yakalanmasına ilişkin kolluk görevlilerince düzenlenmiş olan tutanak içerikleri, arama ve el koyma tutanakları karşısında;Şüphelilerin FETÖ/PDY silahlı terör örgütünün üyesi olduğu yönünde üzerine atılı suçu işlediğine dair kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin bulunduğu, delillerin toplanma aşamasında olması, şüphelilerin delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme ihtimalinin bulunduğu, tanıklar veya başkaları üzerinde baskı yapabileceği, FETÖ/PDY silahlı terör örgütü mensuplarının yasal veya gayriyasal imkanlarla yurt dışına kaçma teşebbüslerinin olduğunun görsel ve yazılı basında yer alması ve atılı suça dair yasada yazılı cezanın üst haddi göz önüne alındığında şüphelilerin yargılamadan kaçabileceği yönünde de somut olgular mevcut olduğundan verilmesi muhtemel ceza ile tutuklama tedbirinin anılan gerekçelerle ölçülü olduğu ve bu yüzden adli kontrol uygulamasının yetersiz kalacağı anlaşılmakla atılı suçtan CMK'nun 100 maddesi uyarınca şüphelilerin ayrı ayrı tutuklanmalarına ...[karar verildi.]\"  Başvurucu bu karara itiraz etmiş, itirazı inceleyen Aydın  Sulh Ceza Hâkimliği tutuklama kararında isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle itirazı 31/10/2016 tarihinde reddetmiştir.  Başvurucu 10/1/2017 tarihinde tahliye talebinde bulunmuş, talep Aydın  Sulh Ceza Mahkemesinin 13/1/2017 tarihli kararıyla reddedilmiştir.  Başvurucu tahliye talebinin reddine dair verilen karara itiraz etmiş, itirazı inceleyen Aydın  Sulh Ceza Mahkemesi itirazı 7/2/2017 tarihinde kesin olarak reddetmiştir.  Başvurucu anılan kararı 10/2/2017 tarihinde öğrendiğini beyan etmiş ve 7/3/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Savcılığın 4/7/2017 tarihli iddianamesi ile başvurucunun terör örgütüne üye olma suçunu işlediğinden bahisle cezalandırılması istemiyle aynı yer ağır ceza mahkemesinde dava açılmıştır. FETÖ/PDY'ye ve ByLock programına ilişkin genel açıklamaların yer aldığı iddianamede ilk olarak FETÖ/PDY'nin kuruluşuna ve tarihçesine, hangi amaç ve saikle kurulduğuna, hangi alanlarda faaliyet gösterdiğine, hiyerarşik yapısına ve hukuka aykırı hangi tür eylemlerde bulunduğuna değinilmiş; sonrasında başvurucuya yöneltilen suçlamaya ilişkin olgulara yer verilmiştir. İddianamede, başvurucunun örgütsel nitelikli eylemleri bakımından FETÖ/PDY hiyerarşisi içinde yer aldığı ileri sürülmüştür. Bu suçlamalara esas alınan olgular şöyle özetlenebilir:i. Başvurucunun örgütle iltisaklı olduğu tespit edilen Özel Muzaffer Ancın Ortaokulunda 2005 yılından beri Türkçe öğretmeni olarak çalıştığı belirtilmiştir.ii. Başvurucunun eşi A.A.A.nın örgütün bölge sorumlularından olup 15 Temmuz itibarıyla kaçak olduğu ifade edilmiştir. iii. 2014 yılından sonra başvurucunun Bank Asyada hesabının olduğu tespit edilmiştir. iv. İl imamı (örgüt yöneticisi) olduğu tespit edilen A.K.nın eşi ile başvurucunun yakın ilişkide olduğu tespit edilmiştir.v. Örgütsel toplantı yapıldığı tespit edilen bir otelde, ilde örgüt yönetiminde yer aldığı iddiası ile haklarında soruşturma başlatılan birçok kişi ile başvurucunun telefon görüşmeleri yaptığı belirtilmiştir. vi. Başvurucunun evinde yapılan aramada örgüte ait 2010 tarihli bir gazetenin nüshası tespit edilmiştir. Başvurucuya isnat edilen suça dayanak olan olgulara ilişkin hukuki değerlendirmeler iddianamede şöyle ifade edilmiştir:\"... örgüte ait dershane veokullarda görev yapması, örgütsel amaçlarla yapıldığı değerlendirilen otel konaklama kayıtları, Bank Asya bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde şüphelinin 'tayine tabi' örgütün hiyerarşik yapılanması içerisinde yer alan üyelerinden olduğu anlaşılmakla ... şüphelinin ... [FETÖ/PDY üyesi olduğu anlaşılmıştır.]\" Başvurucu; Savcılık makamının iddiasına yönelik verdiği savunmasında özetle 1996 yılında Pamukkale Üniversitesi Sınıf Öğretmenliği Bölümünden mezun olduğunu, aynı yıl Denizli'de bulunan Meltem Dershanesinde öğretmenlik yapmaya başladığını, üç yıl burada çalıştıktan sonra Denizli Server Gazi Kolejine geçtiğini, 2005 yılından bu yana Özel Muzaffer Ancın Ortaokulunda Türkçe öğretmeni olarak çalıştığını, eşi A.A.A. ile 1997 yılında tanıdıkları vasıtasıyla tanışarak evlendiğini, Bank Asyada hesaplarının bulunduğunu, evinde ele geçirilen FETÖ/PDY'ye ait gazetelerden olan Yerel Bakış isimli gazeteninnüshasını ailesi ile ilgili bir haber olması sebebi ile sakladığını, örgüt üyesi olmadığını, ailevi tartışmalar nedeni ile eşinin evi terk ettiğini vekendisi ile görüşmediğini beyan etmiştir. Aydın  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) 25/7/2017 tarihinde iddianamenin kabulüne karar vermiş, E.2017/247 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Başvurucu, Mahkemenin 2/1/2018 tarihli kararıyla duruşma sırasında tahliye edilmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"... sanığın tutukluluk süresinin 1 yıldan fazla olması, toplanan delil durumu ve suç vasfının lehe değişme ihtimalinin bulunması dikkate alınarak tahliyesine ... [karar verildi.]\" Başvurucu hakkındaki kovuşturma bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla Mahkemede derdesttir.  İlgili ulusal hukuk için bkz. Adem Türkel, B. No: 2017/632, 23/1/2019, §§ 24-39).  ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/13215",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklama tedbirinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; tıbbi ihmal sonucu zarara uğranılması nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığını koruma hakkının, buna ilişkin olarak açılan tam yargı davasının uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 18/1/2018 tarihinde yapılmıştır. Komisyon başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.    Başvuru formu ve ekleri ile Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden temin edilen belgelere göre olaylar özetle şöyledir:A. Bireysel Başvuruya Konu Olaylar Birinci başvurucu, Etlik Zübeyde Hanım Kadın Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesinde 8/8/2012 tarihinde doğmuştur. İkinci başvurucu, diğer başvurucunun babasıdır.  Doğum sonrası doktorlar tarafından birinci başvurucuya özefagus atrezi (yemek borusunun mide ile bağlanamaması sonucu doğuştan gelen bir bozukluk) tanısı konulmuştur. Bu nedenle birinci başvurucunun Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevk edilmesi gerekmiştir. Anılan hastanede 9/8/2012 tarihinde ameliyat gerçekleşmiştir. Ameliyat sonrası ağızdan beslenme yapılamaması nedeniyle birinci başvurucuya damar yoluyla beslenme sıvısı verilmiştir. Beslenme sıvısı verilirken birinci başvurucunun sağ elinde ciddi derecede şişlikler meydana gelmesi üzerine aynı hastanede bir ameliyat gerçekleştirilmiştir. Ancak birinci başvurucunun taburcu edilmesinden sonra durumun kötüleşmesi üzerine başka hastanelere müracaat edilmiştir. Doğum sonrası yürütülen tedavide tıbbi hata ve ağır kusur bulunduğundan bahisle vücut bütünlüğünün ihlali ve iş gücü kaybından doğan zararın tazmini amacıyla Sağlık Bakanlığı aleyhine 22/11/2013 tarihinde doğrudan tam yargı davası açılmıştır. Ankara  İdare Mahkemesi, idari merci tecavüzü olduğunu tespit ederek dava dilekçesi ve eklerinin Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumuna tevdiine 28/11/2013 tarihinde karar vermiştir.  Daha sonra başvurucu Bilal Güvendi adına velayeten, birinci başvurucunun annesi ile diğer başvurucu Şevket Güvendi adına ise asaleten, fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak kaydıyla, olay tarihinden itibaren işletilecek avans faizi ile birlikte toplamda 250 TL maddi ve 000 TL manevi tazminat istemiyle Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumuna karşı 17/2/2014 tarihinde tam yargı davası açılmıştır. Dava dilekçesinde özetle yürütülen tedavi sırasında üç gün sonra damar dışına sıvı sızmasına bağlı olarak birinci başvurucunun elinde ödem geliştiği, durumun düzelmemesi üzerine 13/9/2012 tarihinde aynı yerde deri grefti (vücudun bir bölgesinden vücudun başka bir bölgesine damar ve sinir bağıntısı olmadan alınan dokuların nakli) uygulandığı, en son 17/9/2012 tarihinde pansuman yapılarak iki gün sonra kontrole gelinmesi şartı ile birinci başvurucunun taburcu edildiği belirtilmiştir. Ayrıca durumun kötüleşmesi üzerine uzun uğraşlar sonucunda Hacettepe Üniversitesi Hastanesinde 10/12/2012 tarihinde yapılan ameliyatla kasık bölgesinden alınan parça ile birinci başvurucuya deri grefti uygulandığı açıklanmıştır. Mevcut durumda birinci başvurucunun elinin tam açılamadığı ve tüm hayatı boyunca sakat kalma riski ile karşı karşıya olduğu da dava dilekçesinde ifade edilmiştir. Ankara  İdare Mahkemesi (Mahkeme) nezdinde görülen davada, birinci başvurucunun tedavisi ve ameliyatlarında hizmet kusuru olup olmadığının tespiti amacıyla bilirkişi incelemesi yaptırılmasına karar verilmiştir. Bu kapsamda yapılan tetkik ve tedavilerin örneği ile hasta dosyası, doğumun gerçekleştirildiği hastane ile Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesinden istenmiştir. Söz konusu belgelerin ilgili kurumlardan Mahkemeye gönderilmesi üzerine uyuşmazlığın çözümlenebilmesi için dosyanın Adli Tıp Kurumuna (ATK) gönderilmesine 2/4/2015 tarihinde karar verilmiştir. ATK tarafından birinci başvurucunun bir üniversite hastanesine sevk edilip plastik ve rekonstrüktif cerrahi bölümünde yapılacak ayrıntılı muayenesine ilişkin raporun temin edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Daha sonra birinci başvurucu, en az birisi profesör olmak üzere toplam üç öğretim üyesi tarafından muayene edilmek üzere Ankara Üniversitesi İbni Sina Hastanesine sevk edilmiştir. Anılan hastane tarafından hazırlanan 2/12/2015 tarihli rapor, Mahkemeye sunulmuştur. Bunun üzerine dosya ATK'ya tekrar iletilmiştir. Aralarında plastik ve rekonstrüktif cerrahi dalında uzmanlığını yapmış profesörün de bulunduğu ATK'nın 6/5/2016 tarihli raporunun sonuç kısmında ilgili sağlık personellerine atfı kabil bir kusur tespit edilmediği belirtilmiştir. On dört sayfalık raporun sonuç kısmı şu şekildedir:\"Özefagus atrezisi nedeni ile opere edildiği, total parenteral nutrisyonun (TPN) [damardan verilen besin desteği] damar dışına sızması neticesinde deride nekroz [doku ölümünün] geliştiği, pansuman yapıldığı, debridman [yara yüzeyinden ölü veya enfekte dokuyu kesip çıkarma] ve greft uygulandığı, sağ elde kontraktür [kasların anormal olarak kısalması] geliştiği, hatalı uygulama neticesinde elin sakat kaldığının iddia edildiği bildirilen 2012doğumlu Bilal Güvendi'ye ait adli ve tıbbi belgelerin değerlendirilmesinde;Özefagus atrezisi nedeniyle ağızdan beslenmenin yapılamayacağından küçüğe TPN başlanmasının tıbben doğru olduğu, verilen beslenme sıvısının damar dışına kaçması neticesinde meydana gelen cilt nekrozunun her türlü özene rağmen oluşabilen, herhangi bir tıbbi ihmal ve kusura izafe edilemeyen komplikasyon olarak değerlendirildiği, komplikasyon yönetiminin tıp kurallarına uygun yapıldığı, yapılan cerrahi müdahalenin tıbben doğru olduğu, küçükte elde meydana gelen kontraktürün küçüğe fizik tedavi uygulansa bile büyüyen organ neticesinde beklenen bir durum olduğu cihetle, ilgili sağlık personellerine atfı kabil bir kusur tespit edilmediği oy birliği ile mütalaa olunur.\" Başvurucuların vekili 11/7/2016 tarihinde bilirkişi raporuna itiraz etmiş ve tekrar bilirkişi raporu alınması gerektiğini ileri sürmüştür. Aynı yöndeki istem 30/11/2016 tarihinde tekrar edilmiştir. Mahkeme 27/4/2017 tarihinde davayı reddetmiştir. Gerekçeli kararda, somut olaya ilişkin olarak ATK raporunun sonuç kısmı aynen aktarılmış; bilirkişi raporunun bilimsel verilere uygun olarak hazırlandığı ve rapora yapılan itirazın yerinde görülmediği belirtilmiştir. Bu doğrultuda gerekçenin son kısmında tazminat hukukunda idarelerin tazminata mahkûm edilebilmesi için ortada bir kusurun, tazminat talep edenin ise bir zararının bulunması gerektiği, sağlık hizmetlerinin bünyesinde risk taşıyan hizmetler olduğu ve sağlık hizmetlerinden dolayı idarelerin tazminata mahkûm edilebilmesi için ağır kusurunun bulunması gerektiği ifade edilmiştir. Bu açıdan değerlendirme yapılmak suretiyle sağlık personeline atfı kabil bir kusur tespit edilmediğine dair ATK raporuna vurgu yapılmıştır. Anılan karara karşı başvurucular, istinaf kanun yoluna başvurmuştur. İstinaf başvuru dilekçesinde başvurucular, birinci başvurucunun tedavi sırasında ve ameliyat sonrasındaki yaşamında başına gelenleri anlatmış; ATK raporunun hatalı ve eksik değerlendirme içerdiğini, olayın komplikasyon olmadığını ileri sürmüştür. Ayrıca birinci başvurucunun yaşadığı olaylar nedeniyle yaşıtlarından geri kaldığını, ileride iş hayatında da zorluk yaşama ihtimalinin bulunduğunu belirterek en azından manevi olarak ailenin bir nebze rahata ermesi için dosyanın tekrar incelenmesini ve davalı idarece sorumluluğu çerçevesinde zararlarının tazmin edilmesini talep etmiştir. Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi (Daire) 25/10/2017 tarihinde istinaf başvurusunun kısmen kabulüne karar vermiştir. Bu kapsamda manevi tazminat isteminin reddine ilişkin kısmın kaldırılmasına, takdiren 000 TL manevi tazminatın davacılara ödenmesine, kararın maddi tazminat ile manevi tazminatın kalan kısmının reddine ilişkin yapılan istinaf başvurusunun reddine ve kararın bu kısmının onanmasına kesin olarak karar vermiştir. Bu kapsamda Daire, ilk derece mahkemesinin 250 TL maddi tazminat ile 000 TL manevi tazminatın reddine ilişkin hükmünde hukuka ve usule aykırı bir yön bulunmadığını belirtmiş; istinaf başvurusu nedenlerini kararın bu kısmını kaldıracak nitelikte görmemiştir. Daire, kararında daha sonra manevi tazminatın amacından ve işlevinden bahsetmiş; davalı idarece beslenme sıvısının damardan verilmesi sırasında gerekli tedbirler alınmadığından olay nedeniyle oluşan zararın karşılanması gerektiğini belirtmiştir. Bu kapsamda birinci başvurucunun elinde doku kaybı başladığı ve tedavi sürecinin devam etmesi nedeniyle duyulan acı, üzüntü ve ruhsal sıkıntılarının kısmen de olsa dindirilmesi için takdiren 000 TL manevi tazminata hükmetmiştir. Nihai karar 21/12/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. B. Bireysel Başvuru Sonrası Gelişen Olaylar Kişisel bir müracaat sonucunda Hacettepe Üniversitesi İhsan Doğramacı Çocuk Hastanesi, birinci başvurucu hakkında heyet raporu düzenlemiştir. 8/3/2018 tarihli heyet raporuna göre birinci başvurucuya eklem kontraktürü teşhisi konulmuştur. Bu kapsamda birinci başvurucunun %51 oranında engelli olduğu tespit edilmiştir. Bu rapor üç yıl süreyle geçerlidir. Bunun üzerine birinci başvurucu adına 000 TL maddi, 000 TL manevi, birinci başvurucunun annesi ve babası için ise ayrı ayrı 000 TL olmak üzere toplam 000 TL tazminat Sağlık Bakanlığından 20/4/2018 tarihinde talep edilmiştir. Talebin zımnen reddi üzerine sadece birinci başvurucu adına açılan tam yargı davasında, fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak kaydıyla 500 TL maddi ve 000 TL manevi tazminatın 9/8/2012 tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte ödenmesi isteminde bulunulmuştur. Ankara  İdare Mahkemesi, kesin hüküm nedeniyle davanın incelenmeksizin reddine karar vermiştir. Bu kapsamda ilk olarak daha önceki yargılamadan bahsetmiş ve kesinleşen karara dair gerekçeye aynen yer vermiştir. Daha sonra yapılan değerlendirme ise şu şekildedir:\"...karar verilerek kesinleştiği anlaşıldığından, dava dilekçesinde de \"Hacettepe Üniversitesi İhsan Doğramacı Çocuk Hastanesinden alınan 2018 tarih ve 533 nolu raporda da durumunun tescillendiği\"ni belirttikleri üzere Adli Tıp Kurumunda tespiti yapılmış olan eldeki rahatsızlığın yeni tarihli alınan raporla tescilinden ibaret olan yeni bir hizmet kusuru ya da yeni ortaya çıkan bir zarar ileri sürmeden aynı hizmet kusuru sonucu daha önceden oluşan ve tespiti yapılan zarara dayanılarak açılan davanın kesin hüküm nedeniyle incelenmesine olanak bulunmamaktadır.\" Daire, istinaf başvurusunu 16/1/2019 tarihinde reddetmiştir.  Nihai karar 19/2/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir. Sadece davacı birinci başvurucu adına 21/3/2019 tarihinde bir kez daha bireysel başvuru yapılmıştır. 2019/8817 numara ile kaydedilen söz konusu bireysel başvuru hakkında henüz bir karar verilmemiştir.  Anılan başvuru dosyasına sunulan belgelerden Sağlık Bakanlığı Ankara Keçiören Eğitim ve Araştırma Hastanesi tarafından düzenlenen ve geçerlilik süresi üç yıl olan 15/10/2021 tarihli raporda birinci başvurucunun orta düzeyde özel gereksiniminin olduğu ifade edilmiştir.  İlgili hukuk için bkz. Fındık Kılıçaslan, B. No: 2015/97, 11/10/2018, §§ 19-27; Cihan Beyribey, B. No: 2014/19450, 26/12/2018, §§ 23-28; Fesih Aydar, B. No: 2015/4259, 10/1/2019, §§ 24- ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/1571",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tıbbi ihmal sonucu zarara uğranılması nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığını koruma hakkının, buna ilişkin olarak açılan tam yargı davasının uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular, süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/22079",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ihtiyati tedbir ve ihtiyati haciz uygulamasının uzun süredir devam etmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvuru süresi içinde yapılmıştır. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.A. Başvurucuların Mülkleri Üzerinde Uygulanan İhtiyati Tedbir ve İhtiyati Haciz Süreci Başvurucuların yakını ve B. Plastik Ticaret A.Ş.nin (Şirket) muhasebe çalışanı Y. ile başvurucular aleyhine Şirket tarafından açılacak davaya esas olmak üzere Kartal  Asliye Hukuk Mahkemesinin 29/9/2008 tarihli ve E.2008/30 İş sayılı kararı gereği başvurucu Kadim Yılmaz adına İzmir ili Torbalı ilçesi 424 ada 11-12-13 parselde tapuda kayıtlı taşınmazlarla, Muhammet Ali Yılmaz adına tapuda kayıtlı İzmir ili Buca ilçesi 10226 ada 1 parselde 17 No.lu bağımsız bölümün üçüncü kişilere devrinin ve temlikinin önlenmesi amacıyla tedbir konulmuştur. Şirket ve yurt dışı kaynaklı S.T. Ltd. Şti isimli şirket, Y.nin çalışanlara dağıtılmak üzere şirket işleri nedeniyle kendisine verilen veya hesabına gönderilen paraları Yılmaz soyadlı kişilere aktarmak suretiyle kendilerini maddi ve manevi zarara uğrattığını iddia ederek aralarında başvurucuların da olduğu şahıslar aleyhine 9/10/2008 tarihinde Kartal  Asliye Hukuk Mahkemesinde tazminat davası açmış; Mahkeme 20/10/2008 ve 23/10/2008 tarihli ara kararları gereği başvurucu Kadim Yılmaz adına trafikte kayıtlı 34 ER 0006 plakalı aracın üçüncü kişilere devrinin ve temlikinin önlenmesi amacıyla araca tedbir koymuştur. Başvurucular Kadim Yılmaz ile Muhammet Ali Yılmaz tarafından Kartal  Asliye Hukuk Mahkemesinde tazminat davası açılmış, Mahkeme 12/4/2011 tarihli kararıyla dosyayı Kartal  Asliye Hukuk Mahkemesinin dava dosyası ile birleştirmiştir. Mahkeme 1/3/2011 tarihli celsede ihtiyati tedbir kararının verildiği tarihten itibaren yasal olarak öngörülen on günlük süre geçtikten sonra dava açıldığını belirterek Kartal  Asliye Hukuk Mahkemesinin 29/9/2008 tarihli ihtiyati tedbir kararını kaldırmış, 20/10/2008 ve 23/10/2008 tarihli tedbirlerin dava açıldıktan sonra verildiğini belirterek tedbirlerin dava sonuçlanıncaya kadar aynen devamına karar vermiştir. Davacı tarafın yeniden ihtiyati tedbir kararı verilmesi talebini değerlendiren Mahkeme 1/3/2011 tarihinde, davanın maddi ve manevi tazminat davası olduğunu, olumlu sonuçlanması hâlinde alacağın karşılıksız kalmaması için 9/6/1932 tarihli ve 2004 sayılı İcra İflas Kanunu'nun  vd. maddeleri gereğince dava sonuçlanıncaya kadar 20/10/2008 ve 23/10/2008 tarihli ihtiyati tedbirler de nazara alınarak başvurucuların taşınır ve taşınmaz malları ile üçüncü kişilerdeki hak ve alacaklarının ihtiyaten haczine karar vermiştir. 12/4/2011 tarihli celsede ihtiyati haciz kararını İzmir ili Torbalı ilçesi 424 ada 11-12-13 parselde tapuda kayıtlı taşınmazlar ile İzmir ili Buca ilçesi 10226 ada 1 parselde kayıtlı 17 No.lu bağımsız bölüm yönünden sınırlandırarak başvurucular adına kayıtlı diğer mal varlıklarının üzerindeki ihtiyati haciz kararını kaldırmıştır. Kartal Adliyesinin Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu kararı ile kapatılması üzerine dosya, İstanbul Anadolu  Asliye Hukuk Mahkemesine gönderilmiştir. Başvurucuların ihtiyati haciz kararlarına yaptıkları itirazlar reddedilmiştir.B. Anayasa Mahkemesine Yapılan Bireysel Başvuru Başvurucular 30/5/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine (B. No: 2014/8403) bireysel başvuruda bulunmuş, bireysel başvuru formunda ihtiyati tedbir ve haciz kararının uzun süredir devam etmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür. Anayasa Mahkemesi 10/10/2019 tarihinde başvuruyu karara bağlamıştır. Anılan kararda mülkiyet hakkını sınırlandıran tedbirin taşınmazlar için yaklaşık 10 yıl 11 ay, araç içinse 10 yıl 10 aydır sürdüğü, bu sürenin makul olmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle mülkiyet hakkını sınırlandıran tedbirin başvuruculara aşırı külfet yüklediği, başvurucuların mülkiyet hakkının korunmasına ilişkin olarak somut olay bağlamında devletin pozitif yükümlülüklerini tam ve etkin bir biçimde yerine getirmediği sonucuna varılmıştır. Anayasa Mahkemesi, ihtiyati haciz ve tedbirin uygulanmasının makul bir süreyi aşması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği sonucuna varmıştır. Somut başvuruda ihlalin yargı kararından kaynaklandığı anlaşılmış, ihlalin sonuçlarının ortadan kaldırılması için etkin giderim yolu olan manevi tazminat ödenmesine karar verilmiştir. İhlal Kararından Sonraki Süreç İhlal kararı sonrasında başvurucular bireysel başvuruda bulunarak ihtiyati haciz ve tedbir uygulamasının devam ettiğini, Anayasa Mahkemesi kararının uygulanmadığını belirterek mülkiyet hakkının ihlal edildiğini iddia etmiştir. Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden yapılan incelemede Anayasa Mahkemesi tarafından verilen ihlal kararı sonrasında Mahkemece toplam on duruşma yapılmış; duruşmaların her birinde başvurucular ve vekilleri Anayasa Mahkemesi kararının uygulanmasını, mülklerinde bulunan ihtiyati tedbir ve hacizlerin kaldırılmasını talep etmiştir. Mahkeme oturumlarda verdiği ara kararlarında anılan taleplerin daha sonra değerlendirilmesine, tedbirler hakkında karar verilmesine yer olmadığına ve taleplerin reddine karar vermiştir. Başvuruya konu davanın yargılaması devam etmektedir. Başvurucu 7/2/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/6780",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ihtiyati tedbir ve ihtiyati haciz uygulamasının uzun süredir devam etmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 30/5/2008 tarihinde Tirebolu Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla) açtığı alacak ve tazminat davasının halen sonuçlanmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.  Başvuru, 3/10/2013 tarihinde Görele Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 25/11/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  İkinci Bölümün 12/12/2013 tarihli ara kararı gereğince başvurunun, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiş, Adalet Bakanlığınca 16/1/2014 tarihli yazı ile görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 30/5/2008 tarihinde Park Teknik Elektrik Madencilik San. ve Tic. A.Ş., Park Enerji Ekipmanları Madencilik San ve Tic. A.Ş. ile Ciner Holding Grubu aleyhine Tirebolu Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla) açtığı davada, 1/1/1988 ilâ 10/4/2008 tarihleri arasında davalı şirketlerde çalıştığını, 10/4/2008 tarihinde iş akdinin davalılar tarafından haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ödenmeyen ücret alacağı, ikramiye alacağı, yıllık izin ücreti alacağı, fazla mesai ücreti alacağ�� ve hafta tatili ücreti alacağının tahsilini talep etmiştir.  Mahkeme, 3/2/2011 tarih ve E.2008/115, K.2011/29 sayılı kararla davanın kısmen kabulüne, tazminat ve alacakların davalı Park Enerji Ekipmanları Madencilik San. ve Tic. A.Ş.'den tahsiline, diğer davalılar hakkındaki davanın reddine karar vermiştir. Hüküm başvurucu ve davalı tarafından temyiz edilmiş olup, başvuru tarihinde temyiz incelemesi devam etmektedir.  Başvurucu, 23/5/2011 tarihinde Görele İcra Müdürlüğünde Park Enerji Ekipmanları San. ve Tic. A.Ş. aleyhine toplam 652,07 TL'nin tahsili amacıyla icra takibi başlatmıştır. Davalı tarafından alacak teminat altına alındığı için, 1/8/2011 tarihinde Yargıtay  Hukuk Dairesince temyiz incelemesi sonuna kadar ilamın icrasının geri bırakılmasına karar verilmiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi, 7/11/2013 tarih ve E.2011/37518, K.2013/28666 sayılı ilamıyla, devralan şirket yönünden davanın reddine karar verilmesinin doğru olmadığı, izin ücreti için yasal faiz uygulanması gerektiği ve izin ücretinden takdiri indirim yapılamayacağı, ihbar tazminatının, hafta tatili ve mesai alacaklarının yasal faizle tahsiline karar verilmesi gerektiği halde mevduat faiziyle tahsiline karar verilmesinin doğru olmadığı gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar vermiştir. B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun “Usul ekonomisi ilkesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.” 6100 sayılı Kanun’un “Diğer kanunlardaki yargılama usulü ile ilgili hükümler” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Diğer kanunların sözlü yahut seri yargılama usulüne atıf yaptığı hâllerde, bu Kanunun basit yargılama usulü ile ilgili hükümleri uygulanır.” 30/1/1950 tarih ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “İş Kanununa göre işçi sayılan kimselerle (o kanunun değiştirilen ikinci maddesinin Ç, D ve E fıkralarında istisna edilen işlerde çalışanlar hariç) işveren veya işveren vekilleri arasında iş akdinden veya iş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözülmesi ile görevli olarak lüzum görülen yerlerde iş mahkemeleri kurulur.”  5521 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:  “İş mahkemelerinde şifahi yargılama usulü uygulanır. İlk oturumda mahkeme tarafları sulha teşvik eder. Uzlaşamadıkları ve taraflar veya vekillerinden birisi gelmediği takdirde yargılamaya devam olunarak esas hakkında hüküm verilir.”  5521 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir: “Bu Kanunda sarahat bulunmıyan hallerde Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu hükümleri uygulanır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/7503",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 30/5/2008 tarihinde Tirebolu Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla) açtığı alacak ve tazminat davasının halen sonuçlanmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, 30/11/1967 tarihinde murisleri tarafından Derik Tapulama Hâkimliğinde açılan kadastro tespitine itiraz davasının halen devam ettiğini, yargılamanın makul sürede sonuçlandırılamadığını, bu sürede taşınmazlarını kullanamadıklarını, taşınmazlarının gelirlerinden yararlanamadıklarını belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşler, tazminat talep etmişlerdir.  Başvuru, 27/9/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel eksiklik bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 9/9/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.   Bölüm Başkanı tarafından 21/11/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 22/12/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Mardin ili Derik ilçesi Hisaraltı köyünde 1967 yılında yapılan kadastro çalışmaları esnasında 59 parsel numaralı taşınmaz, S.A. adına tespit görmüş, başvurucuların murislerinin tespite yaptığı itiraz Tapulama Müdürlüğü tarafından reddedilmiş, bu karardan sonra başvurucuların murisleri ve arkadaşları, Derik Tapulama Mahkemesinde tespite itiraz davası açmışlardır. Mahkeme, 26/3/1971 tarih ve E.1967/144, K.1971/44 sayılı karar ile hâkimlerin davadan çekinmeleri nedeniyle merci tayini için dosyanın Yargıtaya gönderilmesine karar vermiş, Yargıtay  Hukuk Dairesi, 25/5/1971 tarih ve E.1971/6120, K.1971/5052 sayılı kararıyla Kızıltepe Tapulama Mahkemesini davaya bakmak için görevlendirmiştir. Kızıltepe Tapulama Mahkemesi, 25/3/1974 tarih ve E.1972/24, K.1974/95 sayılı kararı ile davayı kabul etmiş, anılan karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin 1/2/1978 tarih ve E.1978/10149, K.1978/14422 sayılı ilâmı ile bozulmuştur. Bozma ilâmı sonrası Kızıltepe Tapulama Mahkemesi, 20/3/1981 tarih ve E.1981/4, K.1981/38 sayılı kararı ile dosyanın görevsizlik nedeniyle Derik Tapulama Mahkemesine gönderilmesine karar vermiş, anılan karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin 20/10/1981 tarih ve E.1981/12503, K.1981/10724 sayılı ilâmı ile bozulmuştur. Bu ilâm sonrası dava dosyası, Kızıltepe Tapulama Mahkemesinin E.1982/20 sayılı dosyasına kaydedilmiş, Mahkemenin kapatılması ve dava dosyalarının Mardin Adliyesine devredilmesinden sonra dava dosyası, Mardin Kadastro Mahkemesinin E.2013/86 sayılı dosyasına kaydedilmiş olup yargılama hâlen devam etmektedir. Başvurucular, 27/9/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi ile 21/6/1987 tarih ve 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci, üçüncü ve dördüncü fıkraları,  maddesinin birinci ve ikinci fıkraları,  maddesinin birinci fıkrası ve  maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi (Bkz. B. No: 2012/12, 17/9/2013, §§ 16-22).  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/7285",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, 30/11/1967 tarihinde murisleri tarafından Derik Tapulama Hâkimliğinde açılan kadastro tespitine itiraz davasının halen devam ettiğini, yargılamanın makul sürede sonuçlandırılamadığını, bu sürede taşınmazlarını kullanamadıklarını, taşınmazlarının gelirlerinden yararlanamadıklarını belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşler, tazminat talep etmişlerdir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı edilme kararı verilmesi nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 8/5/2017 tarihinde yapılmıştır.  Başvurucu, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün (İçtüzük)  maddesi uyarınca sınır dışı işleminin yürütmesinin tedbiren durdurulmasına karar verilmesini talep etmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca tedbir talebinin Bölüm tarafından karara bağlanması gerekli görüldüğünden İçtüzük'ün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm tarafından aynı gün tedbir talebinin kabulüne karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Suriye Arap Cumhuriyeti vatandaşıdır.  İstanbul Valiliği Göç İdaresi Müdürlüğü tarafından 28/4/2017 tarihinde kamu güvenliği açısından tehdit oluşturduğu gerekçesiyle başvurucunun sınır dışı edilmesine karar verilmiştir.  Başvurucu tarafından 8/5/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur.  Başvurucu 3/8/2017 tarihli dilekçesiyle bireysel başvurusundan feragat ettiğini ve gönüllü olarak ülkesine dönmek istediğini belirtmiştir.  ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/22214",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı edilme kararı verilmesi nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza davasında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular muhtelif tarihlerde yapılmıştır. Ekli listenin (A) sütununda gösterilen dosyalar konu yönünden hukuki irtibat bulunması nedeniyle 2022/19914 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmiş ve inceleme 2022/19914 numaralı bireysel başvuru dosyası üzerinden yürütülmüştür. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucuların bir kısmı, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla ulaşılan bilgi ve belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular hakkında ekli listenin (D) sütununda gösterilen suçlardan açılan kamu davalarında ekli listenin (E) sütununda belirtilen mahkemelerce başvurucuların mahkûmiyetine karar verilmiş ancak verilen mahkûmiyet hükümlerinin açıklanması geri bırakılmıştır.  Hükmün açıklanmasının geri bırakılması (HAGB) kararına yapılan itiraz, ekli listenin (F) sütununda gösterilen mahkemelerce reddedilmiştir. İtirazın reddine dair kararlarda esas olarak HAGB kararlarının usul ve yasaya uygun olduğu, kararlarda herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı, HAGB şartlarının gerçekleştiği hususlarına dayanılmıştır.  Başvurucular, nihai karardan sonra süresinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili ulusal ve uluslararası mevzuat, içtihat ve belgeler için bkz. Atilla Yazar ve diğerleri [GK], B. No: 2016/1635, 5/7/2022, §§ 64-  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/19914",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza davasında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kişilik haklarına yapılan saldırının durdurulması davasında kararın kanun ve usule aykırı olarak verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının, yargılamada ileri sürülen iddia ve maddi vakıalara cevap verilmemesi nedeniyle gerekçeli karar hakkının, manevi tazminat talebinin karara bağlanmaması nedeniyle mahkemeye erişim hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 4/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, eski eşinin müşterek evden kaçtığını, T. isimli şahısla birlikte yaşamaya başladığını belirterek şiddetli geçimsizlik nedenine dayalı boşanma davası açmış, boşanma davası devam ederken 24/5/2012 tarihli dilekçesiyle Hatay  Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı davada eski eşinin başkasıyla birlikte olmasının kendisini ve aile yaşamını etkilediğini, sosyal yaşamda eziyet çektiğini belirterek yapılan saldırının hukuka aykırılığının tespitine, T.nin eşi ile aynı çatıda yaşamasının önlenmesine ve gerekli diğer tedbirlerin alınmasına karar verilmesini talep etmiştir. Hatay  Asliye Hukuk Mahkemesi 5/6/2012 tarihli kararında davacının aralarında boşanma davası devam eden eski eşinin davalı T. ile aynı çatı altında yaşadığını, davacının tedbir talebinin konusunun aile hukuku ile ilgili olduğunu belirterek görevsizlik kararı vermiştir. Görevsizlik kararı temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir. Başvurucunun talebi ile birlikte dosya Hatay  Aile Mahkemesine (Mahkeme) gönderilmiş, başvurucu 8/11/2012 tarihli celsede davasının 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'na göre, ihtiyati tedbir yoluyla boşanma davası sonuçlanıncaya kadar davalı T.nin eski eşi ile birlikteliğinin sonlandırılması olduğunu belirtmiştir. Başvurucu yargılama sırasında 30/11/2012, 7/1/2013, 14/1/2013, 8/2/2013 tarihli dilekçelerinde 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun  maddesi gereği eski eşinin T. ile yaşamasının önlenmesi için tedbir talebinde bulunmuş, Mahkeme 11/2/2013 tarihli kararında tedbir suretiyle davanın esasını çözecek şekilde karar verilemeyeceğini belirterek talebi reddetmiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi 9/5/2013 tarihinde tedbir ile ilgili ara kararı onamıştır. Başvurucu yargılama sırasında 11/3/2013 tarihli dilekçesinde ve25/4/2013 tarihli celsedeki beyanında, bu defa 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun uyarınca tedbir kararı verilmesini talep ettiğini belirterek davalı T.den 000 TL manevi tazminat talebinde bulunmuştur. Mahkeme 4/10/2013 tarihli kararında davanın aralarında aile hukuku anlamında ilişki bulunmayan davac�� ve davalı arasındaki bir olaya ilişkin olduğunu, uyuşmazlığın davalı ve dava dışı eşin haksız eylem niteliğindeki davranışından kaynaklandığını ve genel hükümlere tabi bulunduğunu, bu nedenle davalının haksız eylemi nedeniyle açılan davaya genel hükümler uyarınca asliye hukuk mahkemesinde bakılması gerektiğini belirterek görevsizliğine hükmetmiştir. Olumsuz görev uyuşmazlığı nedeniyle dosya merci tayini için Yargıtaya gönderilmiş,  Hukuk Dairesinin 22/5/2014 tarihli kararında evli bir kimsenin bir başka kimseyle yaşamasının engellemesinin bir davaya konu olamayacağı ve uyuşmazlık konusu olarak kabul edilemeyeceği anlaşılmış ise de evlilik birliğinin devamı sürecince davalının davacının kişilik değerlerine zarar vermesinin önlenmesi amacı ile söz konusu talepte bulunduğu, uyuşmazlığın aile mahkemesince değerlendirilip karara bağlanması gerektiği belirtilerek Hatay  Aile Mahkemesinin görevsizlik kararı kaldırılmıştır. Mahkemenin 16/10/2014 tarihli kararıyla evli bir kimsenin bir başka kimseyle yaşamasının engellenmesinin bir davaya konu olamayacağı, bu sebeple de bu hususun uyuşmazlık konusu olarak kabul edilemeyeceği, keza davacı ve dava dışı eş hakkındaki boşanma davasının kesinleştiği, tarafların evlilik birliğinin sona erdiği, ihtiyati tedbir talebinin konusuz kaldığı belirtilerek talep kesin olarak reddedilmiştir. Ret kararı 4/11/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş, 4/12/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. Bu arada başvurucu 24/4/2013 tarihli dilekçesiyle Hatay  Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı davada, davalı T.nin eşi ile birlikte çektirdiği uygunsuzfotoğrafları eşinin abisine gösterdiğini, bu şekilde eylemin herkes tarafından duyulmasını sağladığını, alkollü bir şekilde evlerine gelerek hakaret içeren sözler sarfettiğini, İnternet ortamında hakaret içeren mesajlar gönderdiğini, tüm bu eylemler nedeni ile ruh sağlığının bozulduğunu, eski eşi ile birlikte yaşaması nedeniyleuğradığı manevi zararla ilgili talep ve dava hakkını saklı tuttuğunu, yukarıda açıklanan eylemlerle ilgili olarak hakkında açılan ceza davalarında davalının yargılanıp mahkum olduğunu belirterek T. aleyhine 000 TL manevi tazminata hükmedilmesini talep etmiştir. Hatay  Asliye Hukuk Mahkemesi 17/12/2013 tarihli kararında, davalının başvurucuya sinkaflı küfrederek hakarette bulunduğunu, başvurucunun eski eşi ile birlikte çektirdiği uygunsuz fotoğrafları eski eşinin abisine gösterdiğini, başvurucuya İnternet ortamında hakaret içeren mesajlar gönderdiğini belirterek 000 TL manevi tazminata hükmetmiş, karar 28/1/2014 tarihinde temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir. A. Ulusal Hukuk 4721 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Hukuka aykırı olarak kişilik hakkına saldırılan kimse, hâkimden, saldırıda bulunanlara karşı korunmasını isteyebilir.\" 4721 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Davacı, hâkimden saldırı tehlikesinin önlenmesini, sürmekte olan saldırıya son verilmesini, sona ermiş olsa bile etkileri devam eden saldırının hukuka aykırılığının tespitini isteyebilir....Davacının, maddî ve manevî tazminat istemleri ile hukuka aykırı saldırı dolayısıyla elde edilmiş olan kazancın vekâletsiz iş görme hükümlerine göre kendisine verilmesine ilişkin istemde bulunma hakkı saklıdır....\" 4721 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Boşanma veya ayrılık davası açılınca hâkim, davanın devamı süresince gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına, geçimine, eşlerin mallarının yönetimine ve çocukların bakım ve korunmasına ilişkin geçici önlemleri re'sen alır.\" 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Kusurlu ve hukuka aykırı bir fiille başkasına zarar veren, bu zararı gidermekle yükümlüdür.\" 6098 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Kişilik hakkının zedelenmesinden zarar gören, uğradığı manevi zarara karşılık manevi tazminat adı altında bir miktar para ödenmesini isteyebilir.\" 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Dava, dava dilekçesinin kaydedildiği tarihte açılmış sayılır......\" 6100 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"(1) Davacı, yargılama harçları ile her yıl Adalet Bakanlığınca çıkarılacak gider avansı tarifesinde belirlenecek olan tutarı, dava açarken mahkeme veznesine yatırmak zorundadır.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme)  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“Herkes davasının medeni hak ve yükümlülükleri ile ilgili uyuşmazlıklar ya da cezai alanda kendisine yöneltilen suçlamaların esası konusunda karar verecek olan, kanunla kurulmuş bağımsız ve tarafsız bir mahkeme tarafından kamuya açık olarak ve makul bir süre içinde, görülmesini isteme hakkına sahiptir...” Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), medeni hak ve yükümlülükler kavramının yalnızca davalı devletin iç hukukuna bakılarak yorumlanamayacağını, söz konusu ifadenin Sözleşme’den doğan özerk bir kavram olduğunu, Sözleşme’nin  maddesinin tarafların sıfatından, uyuşmazlığın ne şekilde karara bağlanacağını düzenleyen mevzuatın mahiyetinden ve bu konuda yargılama yetkisine sahip makamın niteliğinden bağımsız olarak uygulanacağını belirtmiştir (Georgiadis/Yunanistan, B. No: 21522/93, 29/5/1997, § 34).  AİHM, Sözleşme'nin  maddesinin, medeni hukuk alanına giren konularda uygulanabilirliği açısından, iç hukukta tanınan veya en azından savunulabilir bir biçimde ileri sürülebilecek hak ve yükümlülüklerle ilgili bir uyuşmazlığın var olması gerektiğini, bu hak ve yükümlülüklerin Sözleşme anlamında \"medeni\" nitelikte olmasının zorunlu olduğunu vurgulamıştır (H. v./ Belçika, B. No: 8950/80, 30/11/1987 § 40).  Bunun yanında AİHM, uyuşmazlık tespit edilirken görünüşün ve kullanılan dilin ötesine geçilerek her davanın koşullarına göre durumun gerçeklerine yoğunlaşılması gerektiğini belirtmiştir (Gorou/Yunanistan (No. 2) [BD], B. No: 12686/03, 20/3/2009, § 29). Yine AİHM, Sözleşme'nin  maddesinin, sözleşmeci devletlerin iç hukukunda geçen bir “hak” için belirli bir anlam öngörmediğini, bir hakkın var olup olmadığını karara bağlamada ilke olarak iç hukuka başvurulacağını, ulusal mahkemelerin bu konudaki değerlendirmelerinden farklı bir sonuca ulaşılması için de güçlü gerekçelere sahip olunması gerektiğini, yetkililerin belli bir başvuran tarafından talep edilen tedbirin kabul edilip edilmemesine karar vermede takdir hakkını kullanıp kullanmadığının dikkate alınabileceğini, hatta bu durumun belirleyici olabileceğini, bununla birlikte, salt bir kanun hükmünün lafzında bir takdir unsurunun bulunmasının bir hakkın varlığını tek başına hükümsüz kılmayacağını, benzer durumlarda iddia edilen hakkın yerel mahkemelerce tanınması veya yerel mahkemelerin başvuranın talebinin esasını incelemesi hususunun da gözönüne alınması gerektiğini belirtmiştir (Boulois/Lüksemburg [BD], B. No: 37575/04, 3/4/2012, §§ 91-94).  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19060",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kişilik haklarına yapılan saldırının durdurulması davasında kararın kanun ve usule aykırı olarak verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının, yargılamada ileri sürülen iddia ve maddi vakıalara cevap verilmemesi nedeniyle gerekçeli karar hakkının, manevi tazminat talebinin karara bağlanmaması nedeniyle mahkemeye erişim hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, alacak davasında, dava tarihinden sonra yürürlüğe giren Kanun hükmüne dayanılarak husumet yokluğu nedeniyle ret kararı verilmesinden dolayı mülkiyet ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 18/7/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. 2015/14951 sayılı bireysel başvuru dosyası, hukuki ve fiili irtibat nedeniyle 2014/11818 sayılı başvuru dosyası ile birleştirilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü sunmuştur. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun hisse senetleri alacaklısı olduğu, arsa malikleri A.. Bankası A.Ş., O.. Ortaklar Kenti A.Ş. ve Birlik Emlak A.Ş.; müteahhitleri E.. İnş. Tic. ve San. A.Ş. ve K. Yapım ve Tic Merkezi A.Ş. olan 16/9/1987 tarihli inşaat sözleşmesinde (Sözleşme), yapılacak konut ve işyerlerinin satış hasılatının %6,42'sinin başvurucuya ait olacağı kararlaştırılmıştır. Bu arada Emlak Bankasının bankacılık ile ilgili olmayan varlıkları, bu konuda faaliyet gösteren iştiraklerindeki hisse payları, ticari taşınmazları ve ihtiyaç fazlası taşınmazları bilanço değeri üzerinden bedeli karşılığı 2001/2202 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ve 14/12/2001 günlü protokol ile Toplu Konut İdaresi Başkanlığına (TOKİ) devredilmiştir. Başvurucu, İstanbul  Asliye Ticaret Mahkemesine açtığı davada, hisse senetleri alacaklısı olarak Sözle��me'de yer aldığını, Sözleşme konusu arazide yapılacak konut ve işyerinin satış hasılatının %42 oranındaki payın kendilerine ait olduğunun kabul edildiğini, bu durumun kesinleşmiş yargı kararıyla sabit olduğunu, söz konusu inşaat sözleşmesine konu gayrimenkullerin davalı Emlak Gayrimenkul Yatırım Ortaklığına (EGMYO) ayni sermaye olarak konulduğunu, bir kısım gayrimenkullerin de TOKİ'ye devredildiğini, daha sonra Bakanlar Kurulu kararı ile Emlak Bankasının inşaat faaliyetlerinin sözleşme yükümlülükleri ile birlikte TOKİ'ye devredildiğini, EGMYO hisselerininde aynı gerekçe ile TOKİ'ye intikal ettiğini, bu durumda her iki davalının hasılat payı alacağını ödemekle yükümlü olduklarını, TOKİ tarafından 30/6/2004 tarihinden sonra hasılat payı ödemelerinin durdurulduğunu, Ziraat Bankasının ise ilgili Kanun gereğince Emlak Bankasının bankalara olan yükümlülüklerinden doğan taahhütlerini garanti eden banka sıfatıyla diğer davalılar ile birlikte müteselsilen sorumlu olduğunu ileri sürerek hasılat payının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. İstanbul  Asliye Ticaret Mahkemesi 3/4/2013 tarihinde, davalı Ziraat Bankası A.Ş'ye 15/11/2000 tarihli ve 4603 sayılı Kanun'un geçici  maddesinin  fıkrası gereğince husumet yöneltilemeyeceğini, diğer davalılar yönünden ise 25/2/2010 tarihli ve 5953 sayılı Arsa Üretimi ve Değerlendirilmesi Hakkında Kanun ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un  ve  maddeleri gereğince 2/3/1984 tarihli ve 2985 sayılı Toplu Konut Kanununa eklenen ek  madde ve geçici  madde hükmüne göre Emlak Bankası tarafından TOKİ'ye devredilen varlıklarla ilgili devirden önce yapılmış sözleşmelerden doğan yükümlülükler nedeniyle TOKİ ve ortaklarından alacak talebinde bulunulamayacağı, devam eden dava ve takiplerin bu hükme göre sonuçlandırılacağının düzenlendiğini, bu hükmün iptali talebinin Anayasa Mahkemesi tarafından reddedildiğini, Kanun gereği TOKİ'nin sorumluluğunun bulunmadığını, EGMYO A.Ş'nin de bu kapsamda ortaklık olarak sorumluluğunun bulunmadığını, dolayısıyla davalılar TOKİ ve EGMYO yönünden açılan davanın konusuz kaldığını, davalı Ziraat Bankasının da husumet ehliyetinin bulunmadığını belirterek Ziraat Bankası açısından husumet yokluğu nedeniyle davanın reddine, diğer davalılar açısından konusuz kalması nedeniyle davanın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar vermiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi 17/3/2014 tarihli kararında, davalılar TOKİ ve EMGYO yönünden davanın pasif husumet yokluğu nedeniyle reddine karar verilmesi gerekçesiyle hükmü düzelterek onamıştır.  Karar düzetme talebi aynı Dairenin 24/4/2015 tarihli kararıyla reddedilmiştir.  Onama kararı 14/7/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş 18/7/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/11818",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, alacak davasında, dava tarihinden sonra yürürlüğe giren Kanun hükmüne dayanılarak husumet yokluğu nedeniyle ret kararı verilmesinden dolayı mülkiyet ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 17/7/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia dışındaki iddialar yönünden kısmi kabul edilmezlik kararı verilerek makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia yönünden başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozmak suçundan 18/8/2006 tarihinde gözaltına alınmış; hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 16/11/2006 tarihli iddianamesi ile devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, yağma, kasten yaralama ve 6136 sayılı Ateşli Silahlar ile Bıçaklar ve Diğer Aletler Hakkında Kanun'a muhalefet suçlarından kamu davası açılmıştır. (Kapatılan) İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK mülga  madde ile görevli) 20/4/2011 tarihli kararıyla başvurucunun yağma, kasten yaralama ve 6136 sayılı Ateşli Silahlar Hakkında Kanun'a muhalefet suçlarından mahkûmiyetine, devletin birliğini ve ülke bütünlüğ��nü bozma suçundan ise beraatine karar verilmiştir. Temyiz üzerine karar kısmen bozulmuş, bozmaya uyularak yürütülen yargılamada Mahkemenin 11/6/2013 tarihli ve kararıyla başvurucunun devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir. Temyiz üzerine karar, Yargıtay  Ceza Dairesinin 6/3/2014 tarihli ilamıyla onanmıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/12115",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, daha önce maliki olduğu, kilise ve patrikhane olarak kullanılan taşınmazın bir bölümünün 1987 yılında yapılan kadastro çalışması sonucunda Hazine adına tescil edilmesinin ardından 2009 yılında açtığı tapu tescil ve iptal davasının reddedilmesi nedeniyle din ve vicdan hürriyeti, hak arama hürriyeti ve mülkiyet hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.   Başvuru, 24/1/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 20/2/2013 tarihinde başvurunun karara bağlanması için Bölüm tarafından ilke kararı alınması gerekli görüldüğünden, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru dilekçesindeki ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Mardin Süryani Katolik Kilisesi Vakfı 5/6/1935 tarih ve 2762 sayılı mülga Vakıflar Kanunu uyarınca tüzel kişilik kazanmış olup, bu statüsü 2/2/2008 tarih ve 5737 sayılı Vakıflar Kanunu ile devam etmekte olan bir cemaat vakfıdır.  Başvurucu, 2762 sayılı Kanunun Geçici  maddesi uyarınca vakıf mülkiyetinde olan taşınmazlar için gerekli bildirimi (1936 Beyannamesi) yapmıştır. 1895 yılında yaptırılan başvuruya konu Meryem Ana Kilisesi ve müştemilatı ile Patrikhane binası, bildirilen taşınmazlar arasındadır. Mezkûr taşınmaz 24/12/1963 tarihli tapu senediyle toplam 293,95 m2 olarak başvurucu adına tescil edilmiştir. Sözkonusu taşınmazın Patrikhane bölümünün Kültür Bakanlığı tarafından müze olarak kullanılması amacıyla Mardin Valiliği İl İdare Kurulunca 8/8/1979 tarihinde kamulaştırılması kararı alınmıştır.  Başvurucu tarafından kamulaştırma kararına karşı iptal davası açılmış, Danıştay  Dairesinin E.1979/4598, K.1981/2821 sayılı kararıyla davanın reddine karar verilmiş ve 1981 yılında kamulaştırma kararı kesinleşmiştir.  Kamulaştırma sonrasında birbirinden duvar ile ayrılan Patrikhane binasının 1282 m2’si müze olarak Hazine adına, 1011,95 m2’lik kısım ise kilise olarak tapu siciline tescil edilmiştir. Mardin Kadastro İl Müdürlüğünce yapılan kadastro çalışması sonucunda başvurucuya ait kilise 812 m2 olarak başvurucu adına, patrikhane binası ise 1091 m2 olarak Hazine adına tespit edilmiş ve iki aylık ilan süresinde itiraz edilmediği için 14/3/1988 tarihinde kadastro işlemleri kesinleşerek tapu siciline tescil edilmiştir.  Başvurucu 12/1/2011 tarihinde, kilisenin ibadet bölümüne dâhil olup, kilise ile patrikhane binası arasındaki duvarın kilise kısmında kalan ve kilisenin bayan cemaatin kiliseye giriş yaptığı, kilise korosunun kıyafetlerini giydiği, ilahilerin okunduğu ve din adamlarının inzivaya çekildikleri 199,95 m2 alanın kadastro uygulaması sırasında sınırların yanlış değerlendirilmesi sonucu Hazine adına tescil edildiği gerekçesiyle kendi adına tescili talebiyle dava açmıştır. Başvurucunun bu talebi, Mardin  Asliye Hukuk Mahkemesinin 8/3/2012 tarih ve E.2011/24, K.2012/145 sayılı kararıyla, 21/6/1987 tarih ve 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun  maddesinde yer alan 10 yıllık hak düşürücü süre geçtiği gerekçesiyle reddedilmiş; başvurucu bu kararı temyiz etmiştir.  Temyiz başvurusunu inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesi 13/11/2012 tarih ve E.2012/5765, K.2012/9341 sayılı kararıyla kadastro işleminin kesinleştiği tarih, dava tarihi ile vakfın niteliği ve davacı vakfın dayandığı tapu kaydında yazılı şerhe göre 3402 sayılı Kanun’un ek  maddesinin (2) numaralı fıkrasının uygulama imkânı bulunmadığı gerekçesiyle yerel mahkeme kararını onamıştır. B. İlgili Hukuk 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun “Kadastro tutanaklarının kesinleşmesi ve hak düşürücü süre” başlıklı  maddesi şöyledir:  “30 günlük ilan süresi geçtikten sonra, dava açılmayan kadastro tutanaklarına ait sınırlandırma ve tespitler kesinleşir.Kadastro müdürü tarafından onaylanarak kesinleşen tutanaklar ile kadastro mahkemesinin kesinleşmiş kararları; kesinleşme tarihleri tescil tarihi olarak gösterilmek suretiyle en geç 3 ay içinde tapu kütüklerine kaydedilir.Bu tutanaklarda belirtilen haklara, sınırlandırma ve tespitlere ait tutanakların kesinleştiği tarihten itibaren on yıl geçtikten sonra, kadastrodan önceki hukuki sebeplere dayanarak itiraz olunamaz ve dava açılamaz.( iptal cümle: Anayasa Mah.2011 Tarih ve 2009/31 E. 2011/77 K. s.k.) Kadastrosu tamamlanan çalışma alanı içerisinde kalan eski tapu kayıtları, işleme tabi kayıt niteliğini kaybederler. Bu kayıtlara dayanılarak kadastro ve tapu sicil müdürlüklerinde işlem yapılamaz.Kesinleşmemiş tutanaklar herhangi bir nedenle tapuya tescil edilmişse, iddia ve taşınmazın niteliğine bakılmaksızın, taşınmazı tescil tarihinden itibaren 20 yıl müddetle malik sıfatıyla zilyetliğinde bulunduranlar ile bunların akdi ve kanuni halefleri açılmış ve açılacak olan davalarda medeni kanunun tapuya itimat prensibinden yararlanırlar.”  3402 sayılı Kanun’a 22/5/2005 tarih ve 5304 sayılı Kanun ile eklenen “Sayısallaştırma” başlıklı ek  madde şöyledir: “Kadastro veya tapulama haritaları, arazi kontrolü yapılmak suretiyle sayısal hale getirilir. Yapılan çalışmaların sonucu, 11 inci maddeye göre ilân edilir ve ilân süresi içerisinde dava açılmayan taşınmaz malların kayıtlarında gerekli düzeltme yapılır.Tapu kayıtlarında icareteyn veya mukataalı olduğuna dair vakıf şerhi bulunan taşınmazlarda 12 nci maddenin 3 üncü fıkra hükümleri uygulanmaz.” 5737 sayılı Kanun’a 22/8/2011 tarih ve 651 sayılı KHK ile eklenen Geçici  madde şöyledir:“Cemaat vakıflarının;a) 1936 Beyannamesinde kayıtlı olup malik hanesi açık olan taşınmazları,b) 1936 Beyannamesinde kayıtlı olup kamulaştırma, satış ve trampa dışındaki nedenlerle Hazine, Vakıflar Genel Müdürlüğü, belediye ve il özel idaresi adına kayıtlı taşınmazları,c) 1936 Beyannamesinde kayıtlı olup kamu kurumları adına tescilli olan mezarlıkları ve çeşmeleri,tapu kayıtlarındaki hak ve mükellefiyetleri ile birlikte bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren oniki ay içinde müracaat edilmesi halinde, Meclisin olumlu kararından sonra, ilgili tapu sicil müdürlüklerince cemaat vakıfları adına tescil edilir.Cemaat vakıfları tarafından satın alınmış veya cemaat vakıflarına vasiyet edildiği veya bağışlandığı halde, mal edinememe gerekçesiyle Hazine veya Genel Müdürlük adına tapuda kayıt edilen taşınmazlardan üçüncü şahıslar adına kayıtlı olanların Maliye Bakanlığınca tespit edilen rayiç değeri Hazine veya Genel Müdürlük tarafından ödenir.Bu maddenin uygulanmasına ilişkin usul ve esaslar yönetmelikle düzenlenir.”  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/757",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, daha önce maliki olduğu, kilise ve patrikhane olarak kullanılan taşınmazın bir bölümünün 1987 yılında yapılan kadastro çalışması sonucunda Hazine adına tescil edilmesinin ardından 2009 yılında açtığı tapu tescil ve iptal davasının reddedilmesi nedeniyle din ve vicdan hürriyeti, hak arama hürriyeti ve mülkiyet hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; 2015 yılında Ankara Garı önünde gerçekleştirilen canlı bomba saldırısı sonucu yaralanma olayının meydana gelmesi ve yaşam hakkının koruma yükümlülüğüne ilişkin maddi boyutunun ihlal edildiği iddiasıyla açılan tam yargı davasında kusur sorumluğuna ilişkin değerlendirme yapılmadan karar verilmesi nedeniyle yaşam hakkıyla bağlantılı olarak etkili başvuru hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu nihai kararı 4/5/2021 tarihinde öğrendikten sonra 28/5/2021 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/25848",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, 2015 yılında Ankara Garı önünde gerçekleştirilen canlı bomba saldırısı sonucu yaralanma olayının meydana gelmesi ve yaşam hakkının koruma yükümlülüğüne ilişkin maddi boyutunun ihlal edildiği iddiasıyla açılan tam yargı davasında kusur sorumluğuna ilişkin değerlendirme yapılmadan karar verilmesi nedeniyle yaşam hakkıyla bağlantılı olarak etkili başvuru hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ülke sınırından kaçak eşya sokulması sırasında kişinin silahlı terör örgütü üyesi olduğu yanılgısıyla silahlı güç kullanılması sonucunda yaralanıp kötü hava şartları nedeniyle yaşamını yitirmesi ve olayla ilgili olarak etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedenleriyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. 23/1/2019 tarihli kolluk tutanağına göre Ağrı İl Jandarma Komutanlığı tarafından bölgede faaliyet gösteren PKK/KCK silahlı terör örgütü mensuplarının tespiti ve etkisiz hâle getirilmesi maksadıyla planlanan operasyon öncesinde, operasyon bölgesi ve çevresinde 22/1/2019 günü saat 00'den itibaren insansız hava aracı (İHA) ile havadan keşif ve gözetleme faaliyeti icra edilmeye başlanılmış; İHA tarafından Ağrı Dağı Yukarıdemirkapı köyü Kumluk Bölgesinde özel güvenlik bölgesi olarak belirlenmiş alan içerisinde bir adet insan olduğu değerlendirilen ısı kaynağı tespit edilmiş, ısı kaynağı havadaki keşif ve gözetleme uçakları ile takip edilmeye başlanılmış, 23/1/2019 günü saat 20 sularında insan olduğu değerlendirilen ısı kaynağının belirli bir noktada sabit kalmaya başladığı tespit edilmiş; insan olduğu değerlendirilen ısı kaynağının yerinde tespit edilerek ele geçirilmesi maksadı ile 23/1/2019 tarihinde saat 20'de ısı kaynağının son tespit edildiği koordinat bölgesine operasyon birlikleri hava harekâtı ile indirilmiş, saat 10 sularında ısı kaynağı olarak tespit edilen kişinin bulunduğu yere ulaşıldığında sivil kıyafetli, 25-30 yaşlarında kimliği belirsiz bir erkeğe ait cesede ulaşılmıştır. Yapılan kimlik tespit çalışmalarında erkek cesedinin başvurucunun yakını Ö.ye ait olduğu tespit edilmiştir. Olaya ilişkin olarak Doğubayazıt Cumhuriyet Başsavcılığınca (Başsavcılık) resen soruşturmaya başlanmıştır. 23/1/2019 tarihli Ölü Muayene Tutanağı'nda beyanı ve imzası bulunan ölenin yakını S., cesedin amcası Ö.ye ait olduğunu, kendisinin uzun süredir uyuşturucu kullandığını, bir dönem Elâzığ'da tedavi de gördüğünü; bir önceki akşam saat 00 sıralarında babaannesinin kendisine amcasının sabah saatlerinde evden ayrıldığını ve bir daha geri dönmediğini haber verdiğini ancak kendisinin eve dönebileceğini düşündüğünden kimseye haber vermediğini, çünkü amcasının bundan birkaç gün önce de bu şekilde evden ayrıldığı ve eniştesi tarafından bulunarak eve getirildiğini; akli melekelerinde sorun olduğunu ve uyuşturucunun etkisindeyken bu şekilde evden gittiğini düşündüğünü ifade etmiştir. Bahsi geçen Ölü Muayene Tutanağı'nda Ö.nin cesedinde yapılan dış muayenede;\"BAŞ ve BOYUN BÖLGESİNİN İNCELENMESİNDE; Alın kısmında genellikle 3-5 cm aralığında birden fazla eski ve yeni sıyrıklar olduğu, ağızda diş bütünlüğünün tam olduğu, boynun ense kısmında ölü morluklarının başladığı görüldü başkaca bir bulguya rastlanılmadı.GÖĞÜS, KOL VE SIRT BÖLGESİNİN İNCELENMESİNDE; Göğüste 23-24 adet 5-8 cm uzunluklarında skarlı füsur olduğu, sol omuz üst kısmında sigara yanığına bağlı iltihaplanmış kabuklu yara ile sol kol üst kısmında 13-14 adet 5-8 cm uzunluğunda skarlı füsur olduğu, sol ön kol alt kısmında 12-13 adet 5-7 cm uzunluğunda açık füsur olduğu, sağ omuz üst kısmında 9-10 adet 5-8 cm uzunluğunda skarlı füsur olduğu, sağ ön kol alt kısmında 8-9 adet 5-8 cm uzunluğunda açık füsur olduğu, her iki elin avuç içi ve dış kışında kurumuş kan lekeleri olduğu, sırtta yaygın ölü morlukları başlangıcı olduğu görüldü başkaca bir bulguya rastlanılmadı.AYAK VE BACAKLARIN YAPILAN İNCELENMESİNDE; Her iki bacak diz altında çeşitli bölgelerde ekimozların olduğu ve eski yeni sıyrıklar olduğu, sol bacak uyluk bölgesinde 3x5 cm ebatında eski morluk olduğu görüldü başkaca bulguya rastlanılmadı.\"tespitlerine yer verilmiştir. Yapılan ölü muayene işlemi sonucunda, kesin ölüm nedeni tespit edilemediğinden, cesedin klasik ve sistematik otopsi işlemi yapılabilmesi için Erzurum Adli Tıp Kurumu Başkanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Adli Tıp Kurumu Erzurum Grup Başkanlığı Morg İhtisas Dairesinin 21/5/2019 tarihli otopsi raporunda;\"...Frontalde, burun sırtında ve her iki kanadında çok sayıda farklı yaşlarda ekimoze sıyrıklar görüldü. Sol ön kol iç yüzde ve sol kolda yeni lineer kesiler görüldü. Her iki diz- diz altı- ayak sırtında çok sayıda farklı ebat ve renklerde ekimozlar görüldü. Sol tlankta 15x6 cm lik ekimoze sıyrık görüldü. Sırtta torokal, lomber ve pelvik bölgede yaygın taze ekimoze sıyrıklar, sol femur arka yüzde 10x5 cm lik gri kahverengi renkli ekimoz görüldü.Her iki omuz başı-kol-ön kol-göğüs-batın ön yüzde çok sayıda en küçüğü 1 cm lik en büyüğü 20 cm lik lineer nedbeler görüldü. Sol kol-ön kol, sağ omuz başı, sağ kruris, sağ ayak sırtında muhtemel sigara yanığına bağlı nedbeler görüldü...\"tespitlerine yer verilmiştir. Yapılan otopsi işlemi sonucunda, kesin ölüm sebebinin belirlenebilmesi için otopsi rapor ve fotoğrafları, olay yeri fotoğrafları, olay yeri inceleme raporu ve ifade tutanaklarını içerir adli tahkikat dosyasının tamamının teminen gönderilerek İstanbul Adli Tıp Kurumu  Adli Tıp İhtisas Kurulundan görüş alınmasının uygun olacağı, kanaati bildirilmiştir. Adli Tıp Kurumu Başkanlığı  Adli Tıp İhtisas Kurulunun 6/11/2019 tarihli raporunun sonuç kısmında;\"1) Otopsisinde kişinin kolunda yeni oluşmuş etrafı kanamalı kesik vasıfta yaralar tanımlandığı ancak büyük damar ve sinir lezyonu oluşturduğuna dair herhangi bir kayıt bulunmadığı dikkate alındığında; Kesici vasıfta yaralanmaların ölümü meydana getirebilecek nitelikte olmadıkları,2) Otopsisinde dış muayenede kişinin vücudunda tespit edilen siyrık ve ekimozların lokalizasyonları, özellikleri ve ağırlıkları itibariyle ölümü meydana getirebilebilecek nitelikte olmadıkları, iç muayenede kafatasında kırık, kafa içi kanama, beyin kanaması, beyin doku harabiyeti, iç organ ve büyük damar yaralanması tarif edilmediği dikkate alındığında; Kişinin travmatik tesirle öldüğünün tıbbi delilleri bulunmadığı,3) Otopsisinde alınan doku örneklerinin Kimya İhtisas Dairesinde yapılan tetkikinde depresyon tedavisinde kullanılan ilaç etken maddeleri bulunduğu, alkol, uyutucu ve uyuşturucu dahil aranan diğer toksik maddelerin bulunmadığı; Kişinin zehirlenerek öldüğünün tıbbi delilleri bulunmadığı,4) Adli dosyada kayıtlı bilgilerde 23/01/2019 tarihinde sabah saatlerinde evinden ayrıldığı, aynı gün kırsal kesiminde ölü olarak bulunduğu, otopsisinde ölümüne neden olabilecek travmatik değişim ve toksik madde bulunmadığı, iç organlardan tespit edilen makroskopik bulgular, iç organların histopatolojisinden elde edilen bulgular, cesedin bulunduğu ortam, bulunuş şekli, olay yeri inceleme bulguları ve mevsim koşulları dikkate alındığında; Kişinin ölümünün soğuk ortamda kalma sonucu meydana gelmiş olduğunun kabulü gerektiği\"mütalaa olunmuştur. Yürütülen soruşturma neticesinde Başsavcılık 8/1/2020 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Kararda \"...Adli Tıp Kurumu  Adli Tıp İhtisas Kurulu Mütalaası'nın sonuç kısmında kişinin ölümünün soğuk ortamda kalma sonucu meydana gelmiş olduğuna dair tespiti yanında kişinin vücudunda mevcut yara ve kesik izlerinin ölümüne neden olmadığının tespit edilmiş olduğunun da adli tıp ihtisas kurulu raporu ile belirlenmiş olması sebebiyle kişinin ölümünün doğal ölüm olarak kabulü gerektiği...\" gerekçelerine dayanılmıştır. Kovuşturmaya yer olmadığına dair karara yapılan itiraz Doğubayazıt Sulh Ceza Hâkimliğinin 24/2/2020 tarihli kararı ile kesin olarak reddedilmiştir. Sulh Ceza Hâkimliği kararı başvurucu vekiline 24/3/2020 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 10/7/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. COVID 19 tedbirleri kapsamında yargı alanındaki sürelerin 26/3/2020 tarih ve 7226 sayılı Kanun ve 30/4/2020 tarih ve 2480 sayılı Cumhurbaşkanı Kararı ile 13/3/2020 tarihinden 15/6/2020 tarihine kadar durdurulduğu dikkate alındığında başvurunun süresinde yapıldığı anlaşılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/23279",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ülke sınırından kaçak eşya sokulması sırasında kişinin silahlı terör örgütü üyesi olduğu yanılgısıyla silahlı güç kullanılması sonucunda yaralanıp kötü hava şartları nedeniyle yaşamını yitirmesi ve olayla ilgili olarak etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedenleriyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, anayasal haklarının kullanımından ibaret olan birtakım eylemlerinin terör örgütüne üye olmak suçundan mahkûmiyetinde delil olarak kullanılması nedeniyle ifade ve örgütlenme özgürlüklerinin; yargılamanın uzun sürmesi, tarafsız ve bağımsız mahkemede yargılanmaması ve hakkaniyete uygun yargılama yapılmaması nedenleriyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 10/11/2014 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 28/12/2010 tarihinde başvurucunun DHKP/C terör örgütüne üye olmak suçundan mahkûmiyetine hükmetmiştir.  Başvurucunun temyiz etmesi üzerine mahkûmiyet hükmü, Yargıtay  Ceza Dairesinin 25/3/2014 tarihli ilamıyla onanmıştır. Başvurucu Yargıtay onama ilamından, 4/11/2013 tarihinde, ilk derece mahkemesinden bizzat tebliğ alarak haberdar olduğunu beyan etmiştir. Başvurucu 10/11/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/17656",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, anayasal haklarının kullanımından ibaret olan birtakım eylemlerinin terör örgütüne üye olmak suçundan mahkûmiyetinde delil olarak kullanılması nedeniyle ifade ve örgütlenme özgürlüklerinin; yargılamanın uzun sürmesi, tarafsız ve bağımsız mahkemede yargılanmaması ve hakkaniyete uygun yargılama yapılmaması nedenleriyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yeterli personel ve gerekli teçhizat bulunmayan ambulansla yapılan nakil sırasında başvurucuların babasının vefat etmesi ve bu olayda sorumluluğu bulunan görevliler hakkında etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedenleriyle Anayasa’nın  maddesinde güvence altına alınan yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  2013/9597 numaralı bireysel başvuru 23/12/2013 tarihinde Malatya  Asliye Hukuk Mahkemesi, 2014/849 numaralı bireysel başvuru ise 14/1/2014 tarihinde Malatya  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvuruların Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 31/10/2014 tarihinde, 2013/9597 numaralı bireysel başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca 30/6/2015 tarihinde, 2014/849 numaralı bireysel başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Anayasa Mahkemesi tarafından 2014/849 numaralı başvuru dosyasının konu ve kişi yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2013/9597 başvuru numaralı dosya ile birleştirilmesine, incelemenin 2013/9597 başvuru numaralı dosya üzerinden yürütülmesine ve 2014/849 numaralı başvuru dosyasının kapatılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 2/9/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 13/10/2015 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 28/10/2015 tarihinde başvurucular vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucular, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların Babası Necdet Gömüç’ün Arapgir Devlet Hastanesine Başvurması Üzerine Yaşanan Süreç  Başvurucuların 1933 doğumlu babaları Necdet Gömüç 30/8/2012 tarihinde saat 50 sıralarında Arapgir Devlet Hastanesi Acil Servisine başvurmuştur. Dr. Ö. tarafından muayene edilen Necdet Gömüç, akut miyokard enfarktüsü (kalp krizi) tanısıyla Malatya ilinde bulunan daha kapsamlı bir hastaneye saat 10 sıralarında sevk edilmiştir. Hasta, Acil Tıp Teknisyeni (ATT: Sağlık meslek liselerinin acil tıp teknisyenliği bölümlerinden mezun olmuş kişileri ifade eder.) A.B. eşliğinde şoför H.K. kontrolündeki ambulans ile Hastaneden ayrılmıştır. ATT A.B., hastanın yolda iken nefes darlığının arttığını söylemesi üzerine Malatya İl Ambulans Servisi Komuta Kontrol Merkezini (Komuta Kontrol Merkezi) arayarak destek ekip istemiştir.Bunun üzerine Komuta Kontrol Merkezi, Yazıhan 1 No.lu 112 Acil Sağlık Hizmetleri İstasyonunda (Yazıhan İstasyonu) bulunan bir ambulansı destek amaçlı bölgeye yönlendirmiştir. İlerleyen dakikalarda hastanın durumu ağırlaşmış ve şuuru kapanmaya başlamıştır. Yönlendirilen Yazıhan İstasyonu ambulansı, hastanın bulunduğu ambulans ile karşılaşmış ve ambulanstaki ATT E.A. hastanın bulunduğu ambulansa geçmiştir. Bu sırada entübe vaziyette olan hasta, bölgeye en yakın olan Malatya Devlet Hastanesi Beydağı Kampüsü'ne götürülmüştür. Anılan Hastanenin hasta epikriz raporunun sonuç kısmında, hastanın durumuna ilişkin olarak “Hasta, Arapgir’den emay olarak Hastanemize 112 tarafından getirildi. Hastanemize exduhul olarak geldi. 40 dakika müdahale sonucu ex oldu.” ifadeleri kullanılmıştır. Arapgir Cumhuriyet Başsavcılığınca Yürütülen Soruşturma Süreci Başvuruculardan Taşkın Gömüç, Arapgir Cumhuriyet Başsavcılığına sunduğu 18/9/2012 tarihli dilekçe ile rahatsızlanan babasının Arapgir Devlet Hastanesi Acil Servisine götürüldüğünü, Dr. Ö. tarafından yapılan tetkikler neticesinde kalp krizi geçirdiği söylenen babasının, ATT A.B.nin bulunduğu ambulans ile 120 km uzaklıktaki Malatya’ya gönderildiğini; araca şuuru açık bir şekilde konuşarak giren babasının 40 km sonra şuurunun kapandığını, yolun  kilometresinde Yazıhan'dan yola çıkan diğer ambulansın geldiğini, Beydağı Devlet Hastanesi Acil Servisine götürülen babasının vefat ettiğinin yaklaşık yarım saat sonra kendilerine bildirildiğini belirterek görevli personel ile olayda kusuru bulunan idareciler hakkında şikâyetçi olmuştur. Başvuruculardan Coşkun Gömüç de yaşanan olayda sorumluluğu bulunan görevlilerden şikâyetçi olmuştur. Arapgir Cumhuriyet Başsavcılığı, söz konusu olayda görev alan personel hakkında Malatya Valiliğinden ve Arapgir Kaymakamlığından 2/12/1999 tarihli ve 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin Yargılanması Hakkında Kanun'un  maddesi uyarınca soruşturma izni istemiştir. Bunun üzerine Arapgir Devlet Hastanesi Acil Servisi, Arapgir 1 No.lu 112 Acil Sağlık Hizmetleri İstasyonu (Arapgir İstasyonu) ve Malatya il Ambulans Servisi Komuta Kontrol Merkezi nöbetçi personelleri hakkında ön inceleme başlatılmıştır. Daha sonra Malatya İl Sağlık Müdür Yardımcısı Dr. H.H.A. ön inceleme raporunu hazırlamak üzere görevlendirilmiştir. Ön incelemeci Dr. H.H.A. ilgili personelin ifadelerini almış, başvurucuları dinlemiş, müteveffa hakkında düzenlenen tıbbi belgeleri incelemiş ve hastalık hakkında kendisi de araştırma yaparak bir ön inceleme raporu hazırlamıştır. Ön inceleme raporunun sonuç kısmında “… hasta NECDET GÖMÜÇ’e Arapgir Devlet Hastanesinde, Arapgir 112 Acil Yardım Ambulansında ve Malatya Devlet Hastanesi Beydağı Kampüsü Acil Servisinde gerekli müdahale ve girişimlerin yapılmasına rağmen vefat ettiği, hasta için yapılabilecek tüm işlemlerin yapılmış olduğu …” belirtilmiş ve ilgili görevliler hakkında soruşturma izni verilmemesi gerektiği yönünde görüş bildirilmiştir. Anılan rapor sonrasında Arapgir Kaymakamlığı İlçe İdare Kurulu Müdürlüğü, 21/11/2012 tarihli ve K.2012/01 sayılı karar ile ön inceleme raporu doğrultusunda Arapgir Devlet Hastanesi Acil Servisinde görev yapan Dr. Ö., Hemşire Y.Y., Sağlık Memuru K.Ö. ve ATT A.B. hakkında soruşturma izni verilmemesine karar vermiştir. Söz konusu rapor doğrultusunda Malatya Valiliği İl İdare Kurulu ise 22/11/2012 tarihli ve 128 sayılı karar ile Komuta Kontrol Merkezinde görevli Sağlık MemurlarıM.Ö. ve G.E. ile Acil Tıp Teknisyenleri Ş.A., B.İ., S.K., Y.F. ve Şoför H.K. hakkında soruşturma izni verilmemesine karar vermiştir. Başvurucular hem Arapgir Kaymakamlığının hem de Malatya Valiliğinin soruşturma izni verilmemesi kararlarına itiraz etmişlerdir. İtirazları inceleyen Malatya Bölge İdare Mahkemesi, Arapgir Kaymakamlığının işlemi ile ilgili olarak 10/12/2012 tarihli ve E.2012/255, K.2012/249 sayılı karar ile “…ön incelemeci tarafından, olay tarihinde ambulanslar ve Acil Sağlık Araçları ile Ambulans Hizmetleri Yönetmeliğine göre Arapgir 1 Nolu Acil Sağlık Hizmetleri Nokta İstasyonunda yeterli nöbetçi sağlık görevlisinin bulunup bulunmadığı, yine hastanın anılan Yönetmelikte belirtilen sayı ve nitelikte personel ile sevkinin sağlanıp sağlanmadığı hususlarının ve bunlarla ilgili sorumlu kişilerin belirlenerek bir rapor düzenlenmesi ve yetkili makam tarafından bu rapora dayanılarak bir karar verilmesi gerekirken, belirtilen hususları içermeyen inceleme raporu göz önüne alınarak verilen itiraza konu kararda isabet görülmediği…” gerekçesine dayanarak itirazın kabulüne karar vermiş ve yeniden karar verilmek üzere dosyayı Arapgir Kaymakamlığına iade etmiştir. Malatya Bölge İdare Mahkemesi, başvurucuların Malatya Valiliği işlemine karşı yaptıkları itirazı da 4/2/2013 tarihli ve E.2013/1, K.2013/19 sayılı karar ile yukarıda yer verilen gerekçelerle kabul etmiş ve yeniden karar verilmek üzere dosyayı Malatya Valiliğine iade etmiştir. Ön inceleme raporunu hazırlamak üzere yeniden görevlendirilen Dr. H.H.A. Arapgir Kaymakamlığına ve Malatya Valiliğine bağlı personel hakkında yeniden inceleme başlatmıştır. Ön incelemeci Dr. H.H.A., olay günü Komuta Kontrol Merkezinde nöbetçi doktor olarak görev yapan  ile olayın yaşandığı dönemde Malatya İl Ambulans Servisi Başhekimi olan Dr. S.İ. ve Başhekimlik personeli O.A.yı incelemeye dâhil etmiştir. Ön İncelemeci Dr. H.H.A. öncelikle başvurucuların ifadelerini almıştır. Başvuruculardan Coşkun Gömüç 8/2/2013 tarihli ifadesinde özetle babasına zamanında müdahale edilmediğini düşündüğünü, ambulansın donanımının çok eksik olduğunu, ambulansta olması gereken personelin eksik olduğunu belirtmiş ve bu olayda sorumluluğu bulunan tüm kişilerin tespit edilmesini talep etmiştir. Başvuruculardan Taşkın Gömüç de benzer şekilde beyanda bulunmuştur. Ön İncelemeci Dr. H.H.A. ilgili görevlilerin de ifadelerini almıştır. Arapgir Devlet Hastanesi Acil Servisinde başvurucuların babasını muayene eden Dr. Ö. ifadesinde özetle göğüs ağrısı şikâyeti ile hastaneye gelen Necdet Gömüç'e MI teşhisi koyduğunu, hastanede kardiyolog olmadığından vakit kaybetmemek için 112 Acil Servis ile görüşerek hastayı Malatya'ya sevk ettiğini, hasta yakınının kendisine \"Siz de ambulansla gelmeyecek misiniz?\" dediğini, kendisinin de Acil Servisi terk edemeyeceğini, ambulansta sağlık personelinin olduğunu söylediği, ambulansın tam donanımlı olduğunu belirtmiştir. Arapgir Devlet Hastanesi Acil Servisinde görev yapan Hemşire Y.Y. ile Sağlık Memuru K.Ö. de benzer yönde beyanda bulunmuştur. Ön incelemeci Dr. H.H.A. Necdet Gömüç'ün nakledildiği ambulansta bulunan ATT A.B.nin 4/2/2013 tarihinde ifadesini almıştır. ATT A.B. hastanın nakline ilişkin olarak özetle Arapgir İstasyonunda nöbetçi iken kalp krizi geçiren bir hastanın Beydağı Devlet Hastanesine sevk edileceğinin kendisine söylendiğini, bunun üzerine hastanın ambulansa alındığını, hastanın ambulansa alındığı sırada genel durumunun iyi ve şuurunun açık olduğunu,hastanın MI hastası olması sebebiyle Komuta Kontrol Merkezinden destek ekip istediğini fakat telsiz ve telefon çekmediği için yetkililere ulaşamadığını, Arapgirden 30-40 km sonra Deregezen mevkiinde hastanın nefes almakta zorluk çektiğini söylediğini, bunun üzerine Komuta Kontrol Merkezinden ikinci ekibin gelmesini istediğini ve hastaya daha rahat müdahale edebilmek için ambulansı durdurduğunu ve ambulans şoföründen yardım istediğini, bu sırada hasta yakınlarının da yanlarına geldiğini, hasta yakınlarının ambulansın ön tarafına bindiğini ve ambulansın tekrar hareket ettiğini, bu sırada hastanın şuurunun açık olduğunu, Arguvan mevkiini geçtikten sonra hastanın şuurunun kapanmaya başladığını, bu nedenle hastayı entübe ettiğini, bu sırada ikinci ekip ile karşılaştıklarını ve ikinci ekipte bulunan sağlık memurunun kendi ambulanslarına geçtiğini, daha sonra kalp ritmi azalan hastaya kalp masajı yaptıklarını, hastanın kalp atımlarının kısa süreli aralıklarla döndüğünü fakat tekrar asistoliye girdiğini, bu şekilde hastayı Beydağı Devlet Hastanesine götürdüklerini beyan etmiştir. ATT A.B. ambulansın ve Arapgir İstasyonunun genel durumuna ilişkin olarak ise özetle ambulansın donanımının tam olduğunu, hastanın şok cihazı ile monitorize edildiğini, nöbet listelerinin tarafınca hazırlandığını, ağustos ayı olması nedeniyle personel eksikliklerinin bulunduğunu, olayın meydana geldiği dönemde Arapgir İstasyonunda görevli paramedik (Üniversitelerin Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu’ndaki 2 yıllık ambulans ve acil bakım teknikerliği programlarından mezun olmuş kişileri ifade eder.) bulunmadığını, görev yaptığı Arapgir İstasyonunda toplam sekiz yardımcı sağlık personeli bulunduğunu, sağlık personelinden ATT F.N.nin hamile olması ve düşük riski yaşaması nedeniyle raporu bulunduğunu, personel eksikliği nedeniyle olayın yaşandığı ayda yedi nöbetin tek personelle tutulduğunu ve personel eksikliğini Başhekimlik personeli O.A.ya sözlü olarak belirttiğini, Komuta Kontrol Merkezi yetkililerin tek personelle nöbet tutulan günleri bildiklerini belirtmiştir. Ambulans Şoförü H.K., hastanın nakline ilişkin yaşanan olaylar hakkında ATT A.B. ile benzer şekilde beyanda bulunmuştur. Ön incelemeci Dr. H.H.A. Komuta Kontrol Merkezinde görevli Dr. nin 14/2/2013 tarihinde ifadesini almıştır. Dr.  ifadesinde özetle Arapgir Devlet Hastanesi Acil Servisi hekiminin Komuta Kontrol Merkezini arayarak MI hastası olan bir kişiyi Malatya'ya sevk edeceğini söylediğini, kendisinin de hastayı ambulans ile göndermesini söylediğini, Komuta Kontrol Merkezinden ek bir personel yahut ambulans talebinde bulunulmadığını, belirli bir süre sonra hastanın yanında bulunan ATT'nin Komuta Kontrol Merkezini arayarak personel talebinde bulunduğunu, bunun üzerine Yazıhan İstasyonunda bulunan bir ambulansın yola çıkarıldığını, ambulansların her türlü donanımı olduğunu, Arapgir İstasyonunun A2 tipi bir istasyon olması nedeniyle bunlarda doktor çalıştırma zorunluluğunun bulunmadığını, olayın meydana geldiği dönemin ağustos ayı ve tayin dönemi olması nedeniyle zaman zaman personel sıkıntısı çekildiğini, ATT A.B.nin ekip arkadaşının hamile olması ve nöbetten muaf olması nedeniyle saat 00'den sonra görevine tek başına devam ettiğini, nöbet listelerinin İstasyonun sorumlu personeli tarafından hazırlandığını ve Başhekimlik personeli olan Sağlık Memuru O.A.ya gönderildiğini, istasyonların aylık nöbet çizelgelerinin Komuta Kontrol Merkezine gönderilmediğini, yönetmelik gereği ambulanslarda paramedik olması gerekmekle birlikte Sağlık Bakanlığı tarafından pek çok istasyona paramedik atamasının yapılmadığını, Arapgir İstasyonunda personelin tek çalışması konusunda bir müdahalesinin olmadığını belirtmiştir. Komuta Kontrol Merkezinde görevli diğer personel de Dr.  ile benzer şekilde beyanda bulunmuştur. Ön incelemeci Dr. H.H.A. olayın meydana geldiği tarihte Malatya İl Ambulans Servisi Başhekimliğinde sağlık memuru olarak görev yapan O.A.nın 11/2/2013 tarihinde ifadesini almıştır. Sağlık Memuru O.A. ifadesinde özetle şikâyet konusu olaydan başlatılan soruşturma ile haberdar olduğunu, nöbet listelerinin istasyonun sorumlu personeli tarafından düzenlendiğini ve nöbet değişim formlarının ay sonunda Başhekimliğe getirildiğini, istasyonlarda bilgisayar olmadığı için gönderilen bu listeleri bilgisayara aktardığını ve dosyaladığını, nöbet listelerinin düzenlenmesi ile ilgili herhangi bir sorumluluğunun bulunmadığını, nöbet listelerini kontrol görevinin başhekimin yetkisinde olduğunu, istasyonlardaki personel eksikliğinin kendisine bildirildiğini, kendisinin de durumu başhekime sözlü olarak bildirdiğini, olayın meydana geldiği aylarda personel eksikliği olması nedeniyle Malatya İl Sağlık Müdürlüğüne personel talep yazısının yazıldığını belirtmiştir. Ön incelemeci Dr. H.H.A. olayın meydana geldiği tarihte Malatya İl Ambulans Servisi Başhekimi S.İ.nin 14/2/2013 tarihinde ifadesini almıştır. Başhekim S.İ. ifadesinde özetle olay günü tarafına herhangi bir bilgi verilmediğini, Arapgir İstasyonunun A2 tipinde bir istasyon olup doktorsuz çalıştığını, ambulansın olay tarihinde araç ve medikal olarak hiçbir eksikliğinin bulunmadığını, nöbet listesine göre Arapgir İstasyonunda bir şoför ve üç ATT olmak üzere toplam dört personelin görevli olduğunu ancak ATT Y.Ç.nin idarenin bilgisi dışında Arapgir İstasyonu sorumlu personeli ATT A.B.nin bilgisi dâhilinde nöbet tarihini değiştirmiş olduğunu, bu yüzden saat 00'den sonra ambulansta tek personelin kalmış olduğunu, Arapgir İstasyonunun sorumlu personeli ATT A.B.nin konu ile ilgili olarak Arapgir Devlet Hastanesi Acil Servisindeki doktora, Komuta Kontrol Merkezi doktoruna ve Başhekimlikte çalışan personele gerekli bilgilendirmeyi yapmamış olduğunu, istasyonlardanöbet değişim ve nöbet listelerininistasyonun sorumlu personeli tarafından hazırlandığını, Arapgir İstasyonunda bu listelerin ATT A.B. tarafından hazırlandığını, aylık nöbet listelerinin Sağlık Memuru O.A. tarafından idare adına kontrol edildiğini, konu ile ilgili olarak Sağlık Memuru O.A.ya bilgi verilmediği için kendisine de bilgi ulaşmadığını, istasyonlarda tek başına nöbet tutulmaması konusunda ilgili personele gerekli uyarıyı yaptığını, olay tarihinde tek çalışıldığına dair tarafına bir bilgi verilmediğini, Arapgir İstasyonu kadrosunda beş acil tıp teknikeri (paramedik) ile on ATT bulunması gerekmekle birlikte Sağlık Bakanlığı tarafından acil tıp teknikerinin atanmadığını, on ATT kadrosunda ise ilgili tarihte sadece beş ATT.nin çalışmakta olduğunu, bu ATT.lerden F.N.nin ise hamile olması nedeniyle ambulansa binemeyeceğine dair raporunun bulunduğunu, olay tarihinde Arapgir İstasyonuna üç geçici personel görevlendirilerek eksikliğin giderilmeye çalışıldığını, Yazıhan İstasyonunun da A2 tipi istasyon olduğunu ve beş acil tıp teknikeri ve on ATT ile kadrolandırıldığını ancak ilgili dönemde Sağlık Bakanlığı tarafından iki paramediğin atanmış olduğunu, nöbet günü listesinde ise paramediğin bulunmadığını, aynı dönemde Malatya genelinde yirmi dört aktif istasyonun bulunduğunu ancak yalnızca yirmi üç paramediğin görev yaptığını, Arapgir İstasyonunda geçici olarak paramedik görevlendirme şanslarının olmadığını, ilçelerden merkeze ambulans ile hasta nakli için özel bir iznin gerekli olmadığını, Acil Serviste görevli doktorun hastayı sevk etmesi ve konu ile ilgili Komuta Kontrol Merkezi doktorunun onayını alması ile naklin yapıldığını, ATT'lerin kalbi duran bir hastaya gerekli müdahaleyi yapabileceğini belirtmiştir. Ön incelemeci Dr. H.H.A. 1/2/2013 tarihli yazı ile Arapgir İstasyonuna ait nöbet listelerini hazırlamakla görevli kişi veya kişilerin isimlerinin, bu listelerin kimler tarafından denetlendiğinin ve denetleme yapanların yetki ve sorumluluklarının ne olduğunun tarafına bildirilmesini Malatya Acil ve Afetlerde Sağlık Hizmetleri Şube Müdürlüğünden talep etmiştir.  Malatya Acil ve Afetlerde Sağlık Hizmetleri Şube Müdürlüğü 5/2/2013 tarihli yazı ile Arapgir İstasyonunda nöbet listelerinin hazırlanmasından İstasyonun sorumlu personeli ATT A.B.nin görevli olduğunu, nöbet listelerinin günlük kontrolünden Komuta Kontrol Merkezi nöbetçi doktorunun (ilgili tarihte Dr. ) sorumlu olduğunu, nöbet listelerinin aylık kontrolünden ise Başhekimlikte görevli Sağlık Memuru O.A.nın sorumlu olduğunu bildirmiştir. Ön incelemeci Dr. H.H.A. 1/2/2013 tarihli yazı ile Necdet Gömüç'ün nakledildiği ambulansın standardının ne olduğunu Malatya Acil ve Afetlerde Sağlık Hizmetleri Şube Müdürlüğünden sormuştur. Bunun üzerine ambulansın ilgili mevzuat hükümlerine göre sahip olması gereken teknik ve tıbbi donanım yönünden değerlendirilerek hazırlanan tespit tutanağı ön incelemeci Dr. H.H.A.ya gönderilmiştir. Tespit tutanağı şöyledir:\" (...) plakalı ambulans, İl Sağlık Müdürlüğünde 01/11/2012 tarih ve saat 40'ta 07/12/2006 tarih ve 26369 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan \"Ambulanslar ve Acil Sağlık Araçları ile Ambulans Hizmetleri Yönetmeliğinin EK-1 ve EK-2 numaralı eklerinde belirtilen teknik ve tıbbi donanıma sahip olduğu, ambulansta bulundurulması gereken ilaç ve serumların bulunduğu tespit edilmiştir. İşbu tutanak tarafımızca 2 nüsha hazırlanarak müştereken imza altına alınmıştır.\" Ön inceleme kapsamında Arapgir İstasyonunun 2012 yılı Ağustos ayı standart kadro sayısı ile çalışan kişi sayısının ve Arapgir İstasyonunda geçici personel çalışıyor ise bu kişilerin bilgilerinin gönderilmesi Malatya İl Sağlık Müdürlüğü Yönetim Hizmetleri Şube Müdürlüğünden talep edilmiştir. Gönderilen cevap yazısında, Arapgir İstasyonunun ATT standart kadrosunun on olduğu ancak istasyonda aktif olarak beş ATT'nin çalıştığı, paramedik kadrosunun beş olduğu ancak istasyonda paramedik bulunmadığı, Arapgir Devlet Hastanesinden bir sağlık memuru ile Komuta Kontrol Merkezinden üç sağlık personelinin geçici olarak Arapgir İstasyonunda görevlendirildiği ancak geçici görevlendirilen bir sağlık personelinin aktif olarak ağustos ayında çalışmadığı bildirilmiştir.  Malatya İl Sağlık Müdürlüğü Yönetim Hizmetleri Şube Müdürlüğünden ayrıca Arapgir İstasyonuna paramedik ataması yapılıp yapılmadığı sorulmuştur.Gönderilen cevap yazısında Arapgir İstasyonuna paramedik atamasının yapılmadığı, açıktan personel atama yetkisinin Sağlık Bakanlığında olması nedeniyle 2012 yılı Ocak ayında Sağlık Bakanlığından Arapgir İstasyonuna paramedik atanması talebinde bulunulduğu, Yazıhan İstasyonunda ise 2010 yılında atanmış iki paramediğin bulunduğu belirtilmiştir.  Malatya İl Sağlık Müdürlüğü Yönetim Hizmetleri Şube Müdürlüğünce ayrıca Malatya İl Ambulans Servisi Başhekimliğine bağlı kırk altı 112 Acil Yardım Sağlık İstasyonun bulunduğu, 2012 yılı Ağustos ayı itibarıyla bu istasyonlarda Sağlık Bakanlığı Personel Dağılım Cetveli'ne göre iki yüz paramedik kadrosunun bulunduğu ancak yirmi iki çalışan paramediğin olduğu, yine Sağlık Bakanlığı Personel Dağılım Cetveli'ne göre 456 ATT kadrosunun bulunduğu ancak çalışan 129 ATT'nin olduğu bilgileri verilmiştir. Ön incelemeci Dr. H.H.A. ayrıca İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Turgut Özal Tıp Merkezi Başhekimliği Kardiyoloji Anabilim Dalı ile Acil Tıp Anabilim Dalından bilirkişi raporu talep etmiştir. Acil Tıp Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Doç. Dr. H.O. tarafından hazırlanan bilirkişi raporunda özet olarak Dr. Ö. ile ATT A.B. ve ATT E.A.nın hastaya gerekli tıbbi müdahaleyi yaptığı, kardiyak arrest olan hastalara uygulanacak ileri kardiyak yaşam desteğinin paramedik ve ATT'lere en ince detaylarına kadar öğrencilik yıllarında anlatıldığı ve bu tip vakıalarda en iyi şartlardaki müdahalelerde dahi başarı oranının %30’ları geçmediği belirtilmiştir. Kardiyoloji Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Doç. Dr. N.A. tarafından hazırlanan bilirkişi raporunda da özet olarak hastaya gerekli müdahalenin ana hatları ile gerçekleştirildiği ve yaşam desteği uygulamasının bu konuda yetkin doktorların yanı sıra eğitimli paramedik ve ATT'ler tarafından da yapıldığı ifade edilmiştir. Ön incelemeci Dr. H.H.A., araştırmaları sonucunda elde ettiği veriler doğrultusunda Arapgir Kaymakamlığına bağlı ilgili personel hakkında 25/2/2013 tarihli yeni bir rapor hazırlamıştır. Ön İnceleme raporunun Arapgir Kaymakamlığı personeli hakkında değerlendirmeler içeren kısmı şöyledir:\" (...)Arapgir Devlet Hastanesi doktoru Ö.nün hastaya gerekli müdahaleyi ve medikasyonu yaptığı, bilirkişi raporlarından da anlaşıldığı üzere en uygun tedavi seçeneğini sağlayabilmek için hastayı sevk ettiği, bir kusur ya da ihmalinin tespit edilmediğini, Arapgir Devlet Hastanesi hemşiresi, Y.Y.nin hastaya gerekli müdahaleyi ve Doktor Ö.nün talimatlarını yerine getirdiği, bir kusur ya da ihmalinin tespit edilmediğini,Arapgir Devlet Hastanesi Sağlık Memuru K.Ö.nün hastaya gerekli müdahaleyi ve Doktor Ö.nün talimatlarını yerine getirdiği, bir kusur ya da ihmalinin tespit edilmediğini,Arapgir 1 no.lu 112 Acil Yardım İstasyonu sorumlu personeli ve o tarihteki nöbetçi personeli ATT A.B.nin bilirkişi raporlarından ve elde edilen bulgulardan anlaşıldığı üzere hastaya gerekli müdahaleyi yaptığı, müdahale ile ilgili kusur ya da ihmalinin tespit edilmediği, nöbet listesi oluşturulurken mevcut personel durumunu kullandığı ve kendi inisiyatifi ile hareket ettiği, nöbetlerin çift personel olmasını sağlayabileceğifakatparamedik ya da sertifika almış personel temin etme yetkisinin olmadığı,(...)SONUÇYukarıda yapılan açıklamalar ve elde edilen bilgi ve belgeler ve bilirkişi raporları doğrultusunda, personelin ve idari personelin kendi yetki ve sorumluluğunu aşan müdahale imkanı olmayan konularda suçlanamayacağı; elde edilen bulgular ve bilirkişi raporlarından anlaşıldığı üzere mevcut personel yapı ve sayısından hasta Necdet GÖMÜÇ’ün etkilenmediği ve yine yapılan açıklamalar ve elde edilen bilgi ve belgeler ve bilirkişi raporları doğrultusunda hasta Necdet GÖMÜÇ’eArapgir Devlet Hastanesinde, Arapgir 112 Acil Yardım Ambulansında ve Malatya Devlet Hastanesi Beydağı Kampüsü Acil Servisinde gerekli müdahale ve girişimlerin yapılmasına rağmen vefat ettiği, hasta için yapılabilecek tüm işlemlerin yapılmış olduğu anlaşıldığından,Dr. Ö., Y.Y., K.Ö. ve A.B. hakkında 4483 sayılı Yasa gereğince \"soruşturma izni verilmemesi\" kanaatimde olduğumu (...) bildirir ön inceleme raporudur.\" Ön incelemeci Dr. H.H.A., Malatya Valiliğine bağlı ilgili personel hakkında da 5/4/2013 tarihli bir rapor hazırlamıştır. Dr. H.H.A. olayın yaşandığı dönemde Malatya İl Ambulans Servisi Başhekimi olan Dr. S.İ. ile Başhekimlikte görevli Personel O.A., Komuta Kontrol Merkezinde görevli Dr.  ile Sağlık Memurları Ö. ve G.E. ile Acil Tıp Teknisyenleri Ş.A., B.İ., S.K. ve Y.F. hakkındasoruşturma izni verilmemesi yönünde görüş bildirmiştir. Ön İnceleme raporunun Malatya Valiliği personeli hakkında değerlendirmeler içeren kısmı şöyledir:\"Komuta Kontrol Merkezi nöbetçi doktoru nin bilirkişi raporlarından da anlaşıldığı üzere hastanın etkin tedavisinin yapılabilmesi ve hastanın zaman kaybını önlemek için sevk kararını onayladığı ve sevk edilecek hastane ile irtibata geçerek gerekli bilgilendirmeyi yaptığı,Komuta Kontrol Merkezi nöbetçi personeli Ö.nün yapılan uygulamalarda Nöbetçi Doktor yi bilgilendirdiği ve bir kusur ya da ihmalinin tespit edilmediğini,Komuta Kontrol Merkezi nöbetçi personeli Ş.A.nın yapılan uygulamalarda Nöbetçi Doktor yi bilgilendirdiği ve bir kusur ya da ihmalinin tespit edilmediğini,Komuta Kontrol Merkezi nöbetçi personeli B.İ. nin yapılan uygulamalarda Nöbetçi Doktor yi bilgilendirdiği ve bir kusur ya da ihmalinin tespit edilmediğini,Komuta Kontrol Merkezi nöbetçi personeli G.E.nin yapılan uygulamalarda Nöbetçi Doktor yi bilgilendirdiği ve bir kusur ya da ihmalinin tespit edilmediğini,Komuta Kontrol Merkezi nöbetçi personeli S.K.nın yapılan uygulamalarda Nöbetçi Doktor yi bilgilendirdiği ve bir kusur ya da ihmalinin tespit edilmediğini,Komuta Kontrol Merkezi nöbetçi personeli Y.F.nin yapılan uygulamalarda Nöbetçi Doktor yi bilgilendirdiği ve bir kusur ya da ihmalinin tespit edilmediğini,İl Ambulans Servisi Başhekimliği personeli O.A.nın nöbet listelerinin hazırlanmasına doğrudan etkisinin bulunmadığı fakat başhekimlik adına gerekli takibi yürüttüğü ve aksaklıkları başhekimliğe ilettiği, Arapgir 112 acil sağlık hizmetleri istasyonunda sağlık personelinin tek nöbet tutması konusunda bir dahlinin bulunmadığı,İl Ambulans Servisi BaşhekimiDr. S.İ.nin Arapgir 112 Acil Sağlık Hizmetleri İstasyonunda sağlık personelinin tek nöbet tutması konusunda bir dahlinin bulunmadığı, en az iki sağlık personelinin nöbet tutabilmesi için ciddi personel eksikliği bulunmasına rağmen çaba sarf ettiği, kendisine Arapgir 1 no.lu 112 Acil Sağlık Hizmetleri İstasyonunda bazı nöbetlerin tek sağlık personeli tarafından tutulacağına dair bilgi verilmediği, bu nedenle de olaya müdahale edemediği, yine Arapgir 1 no.lu 112 Acil Sağlık Hizmetleri İstasyonunun eksik bulunan eksik bulunan sertifikalı ATT ve paramedik personel için kendisinin atama yetkisinin bulunmadığı, bu yetkinin Sağlık Bakanlığı Yönetim Hizmetleri Genel Müdürlüğünde olduğu anlaşılmaktadır.\"SONUÇYukarıda yapılan açıklamalar ve elde edilen bilgi ve belgeler ve bilirkişi raporları doğrultusunda, personelin ve idari personelin kendi yetki ve sorumluluğunu aşan müdahale imkanı olmayan konularda suçlanamayacağı; elde edilen bulgular ve bilirkişi raporlarından anlaşıldığı üzere mevcut personel yapı ve sayısından hasta Necdet GÖMÜÇ’ün etkilenmediği ve yine yapılan açıklamalar ve elde edilen bilgi ve belgeler ve bilirkişi raporları doğrultusunda hasta Necdet GÖMÜÇ’eArapgir Devlet Hastanesinde, Arapgir 112 Acil Yardım Ambulansında ve Malatya Devlet Hastanesi Beydağı Kampüsü Acil Servisinde gerekli müdahale ve girişimlerin yapılmasına rağmen vefat ettiği, hasta için yapılabilecek tüm işlemlerin yapılmış olduğu anlaşıldığından,... 4483 sayılı yasa gereğince \"soruşturma izni verilmemesi\" kanaatimde olduğumu (...) bildirir ön inceleme raporudur.\" Anılan raporlar sonrasında Arapgir Kaymakamlığı İlçe İdare Kurulu Müdürlüğü, 26/2/2013 tarihli ve K.2013/01 sayılı karar ile ön inceleme raporu doğrultusunda Arapgir Kaymakamlığına bağlı personel hakkında soruşturma izni verilmemesine karar vermiştir. Aynı şekilde Malatya Valiliği İl İdare Kurulu, 9/4/2013 tarihli ve K.2013/27 sayılı karar ile ön inceleme raporu doğrultusunda Malatya Valiliğine bağlı personel hakkında soruşturma izni verilmemesine karar vermiştir. Başvurucular, hem Arapgir Kaymakamlığının hem de Malatya Valiliğinin soruşturma izni verilmemesi kararına tekrar itiraz etmişlerdir. İtirazları inceleyen Malatya Bölge İdare Mahkemesi 6/5/2013 tarihli ve E.2013/51, K.2013/68 sayılı karar ile başvurucuların Arapgir Kaymakamlığının işlemine karşı yaptığı itirazın reddine; 11/7/2013 tarihli ve E.2013/79, K.2013/173 sayılı karar ile de başvurucuların Malatya Valiliğinin işlemine karşı yaptığı itirazın reddine karar vermiştir. Arapgir Cumhuriyet Başsavcılığı, Malatya Valiliğine bağlı personel hakkında Malatya Bölge İdare Mahkemesince verilen kararın Cumhuriyet Başsavcılığına tebliğ edilmesi üzerine 29/7/2013 tarihli ve 2012/230, K.2013/87 Sor. sayılı kararla şikâyet edilen kişiler hakkında Malatya Valiliğince yapılan ön inceleme neticesinde soruşturma izni verilmediği ve anılan karara yapılan itirazın Malatya Bölge İdare Mahkemesince reddedildiği gerekçesi ile itiraz yasa yolu açık olmak üzere şüpheliler hakkında kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir. Başvurucuların anılan karara yaptığı itiraz, Elazığ  Ağır Ceza Mahkemesinin 11/10/2013 tarihli ve 2013/964 Değişik İş sayılı kararıyla reddedilmiştir. Bu kararın 27/11/2013 tarihinde başvurucuların vekiline tebliğ edilmesiyle 23/12/2013 tarihli ve 2013/9597 numaralı bireysel başvuru yapılmıştır. Arapgir Cumhuriyet Başsavcılığı, Arapgir Kaymakamlığına bağlı personel hakkında Malatya Bölge İdare Mahkemesince verilen kararın Cumhuriyet Başsavcılığına tebliğ edilmesi üzerine 13/6/2013 tarihinde şüpheliler hakkında kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir. Başvurucular 30/10/2013 havale tarihli dilekçe ile kovuşturmaya yer olmadığı kararına itiraz etmiştir. Elazığ  Ağır Ceza Mahkemesi 22/11/2013 tarihli ve 2013/1395 Değişik İş sayılı karar ile başvurucuların itirazının reddinde karar vermiştir. Bu kararın 31/12/2013 tarihinde başvurucular vekiline tebliğ edilmesiyle 14/1/2014 tarihli ve 2014/849 numaralı bireysel başvuru yapılmıştır.B. İlgili Hukuk 4483 sayılı Kanun'un \"İzin vermeye yetkili merciler\" başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (b) bendi şöyledir:\"Soruşturma izni yetkisi;a) İlçede görevli memurlar ve diğer kamu görevlileri hakkında kaymakam,b) İlde ve merkez ilçede görevli memurlar ve diğer kamu görevlileri hakkında vali,(...) Yokluklarında ise vekilleri tarafından bizzat kullanılır.\" 4483 sayılı Kanun'un \"Ön inceleme\" başlıklı  maddesinin üçüncü fıkrası şöyledir:\"Ön inceleme, izin vermeye yetkili merci tarafından bizzat yapılabileceği gibi, görevlendireceği bir veya birkaç denetim elemanı veya hakkında inceleme yapılanın üstü konumundaki memur ve kamu görevlilerinden biri veya birkaçı eliyle de yaptırılabilir. İnceleme yapacakların, izin vermeye yetkili merciin bulunduğu kamu kurum veya kuruluşunun içerisinden belirlenmesi esastır. İşin özelliğine göre bu merci, anılan incelemenin başka bir kamu kurum veya kuruluşunun elemanlarıyla yaptırılmasını da ilgili kuruluştan isteyebilir. Bu isteğin yerine getirilmesi, ilgili kuruluşun takdirine bağlıdır.\" 4483 sayılı Kanun'un \"Ön inceleme yapanların yetkisi ve rapor\" başlıklı  maddesi şöyledir:\"Ön inceleme ile görevlendirilen kişi veya kişiler, bakanlık müfettişleri ile kendilerini görevlendiren merciin bütün yetkilerini haiz olup, bu Kanunda hüküm bulunmayan hususlarda Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununa göre işlem yapabilirler; hakkında inceleme yapılan memur veya diğer kamu görevlisinin ifadesini de almak suretiyle yetkileri dahilinde bulunan gerekli bilgi ve belgeleri toplayıp, görüşlerini içeren bir rapor düzenleyerek durumu izin vermeye yetkili mercie sunarlar. Ön inceleme birden çok kişi tarafından yapılmışsa, farklı görüşler raporda gerekçeleriyle ayrı ayrı belirtilir.Yetkili merci bu rapor üzerine soruşturma izni verilmesine veya verilmemesine karar verir. Bu kararlarda gerekçe gösterilmesi zorunludur.\" 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun \"Doğrudan doğruya tam yargı davası açılması\" başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"İdari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların idari dava açmadan önce, bu eylemleri yazılı bildirim üzerine veya başka süretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde ilgili idareye başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri gereklidir. Bu isteklerin kısmen veya tamamen reddi halinde, bu konudaki işlemin tebliğini izleyen günden itibaren veya istek hakkında altmış gün içinde cevap verilmediği takdirde bu sürenin bittiği tarihten itibaren, dava süresi içinde dava açılabilir.\" Haksız fiillerden doğan borç ilişkilerini düzenleyen 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun \"Sorumluluk\" başlıklı  maddesi şöyledir:\"Kusurlu ve hukuka aykırı bir fiille başkasına zarar veren, bu zararı gidermekle yükümlüdür.Zarar verici fiili yasaklayan bir hukuk kuralı bulunmasa bile, ahlaka aykırı bir fiille başkasına kasten zarar veren de, bu zararı gidermekle yükümlüdür.\" 6098 sayılı Kanun'un haksız fiillerden doğan borç ilişkilerinin Ceza Hukuku ile ilişkisini düzenleyen  maddesi ise şöyledir:\"Hâkim, zarar verenin kusurunun olup olmadığı, ayırt etme gücünün bulunup bulunmadığı hakkında karar verirken, ceza hukukunun sorumlulukla ilgili hükümleriyle bağlı olmadığı gibi, ceza hâkimi tarafından verilen beraat kararıyla da bağlı değildir. Aynı şekilde, ceza hâkiminin kusurun değerlendirilmesine ve zararın belirlenmesine ilişkin kararı da, hukuk hâkimini bağlamaz.\" 07/12/2006 tarihli ve 26369 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Ambulanslar Ve Acil Sağlık Araçları İle Ambulans Hizmetleri Yönetmeliği'nin \"Ambulans ve acil sağlık aracı personeli\" başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (a) bendi şöyledir:\"(1) Kara ambulanslarından;a) (Değişik:RG-10/4/2012-28260) Acil yardım ambulanslarında en az üç personelden oluşan bir ekip görev yapar. Ekipte en az bir hekim veya bir paramedik veya Sağlık Bakanlığınca belirlenmiş modül eğitimlerini tamamlamış bir acil tıp teknisyeni ile diğer bir sağlık personeli ve bir şoför bulunur. Ambulansta sürücülük görevini öncelikle acil tıp teknisyeni veya zorunlu hallerde paramedik yürütebilir. Bu durumda şoför bulundurulmaz. Hekim bulundurulmayan acil yardım ambulanslarında hasta kabininde nakil esnasında hastaya müdahale etmek üzere görev yapan personelden en az biri paramedik olmalıdır. Hekim veya paramedik bulunmayan acil yardım ambulanslarında çalışacak acil tıp teknisyeni; temel modül, travma resüsitasyon, çocuklarda ileri yaşam desteği ve erişkin ileri yaşam desteği kurslarını başarı ile tamamlamış ve sertifika almış olmalıdır.\" Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 13/4/2011 tarihli ve E.2010/13-717, K.2011/129 sayılı kararı şöyledir:\"(...)Bir davada dayanılan maddi olguları hukuksal açıdan nitelendirmek ve uygulanacak yasa hükümlerini bulmak ve uygulamak HUMK.maddesi gereği doğrudan hakimin görevidir. Davacı, davalı doktor tarafından yapılan ameliyat nedeniyle ameliyat edilen bölgede yabancı cisim bırakıldığından yeniden ameliyat olmak zorunda kaldığını ileri sürerek maddi ve manevi tazminat istemiştir. Davanın temeli vekillik sözleşmesi olup, özen borcuna aykırılığa dayandırılmıştır (BK. 386-390). Vekil vekalet görevine konu işi görürken yöneldiği sonucun elde edilmemesinden sorumlu değil ise de, bu sonuca ulaşmak için gösterdiği çabanın, yaptığı işlemlerin, eylemlerin ve davranışların özenli olmayışından doğan zararlardan dolayı sorumludur. Vekilin sorumluluğu, genel olarak işçinin sorumluluğuna ilişkin kurallara bağlıdır. Vekil işçi gibi özenle davranmak zorunda olup, en hafif kusurundan bile sorumludur (BK.321/md.). O nedenle doktorun meslek alanı içinde olan bütün kusurları, hafif de olsa, sorumluluğun unsuru olarak kabul edilmelidir. Doktor, hastasının zarar görmemesi için, mesleki tüm şartları yerine getirmek, hastanın durumunu tıbbi açıdan zamanında ve gecikmeksizin saptayıp, somut durumun gerektirdiği önlemleri eksiksiz biçimde almak, uygun tedaviyi de yine gecikmeden belirleyip uygulamak zorundadır. Asgari düzeyde dahi olsa, bir tereddüt doğuran durumlar da, bu tereddüdünü ortadan kaldıracak araştırmalar yapmak ve bu arada da, koruyucu tedbirleri almakla yükümlüdür. Çeşitli tedavi yöntemleri arasında bir seçim yapılırken, hastanın ve hastalığın özellikleri göz önünde tutulmak, onu risk altına sokacak tutum ve davranışlardan kaçınılmalı ve en emin yol seçilmelidir. Gerçekten de müvekkil (hasta), mesleki bir iş gören doktor olan vekilden, tedavinin bütün aşamalarında titiz bir ihtimam ve dikkat göstermesini beklemek hakkına sahiptir. Gereken özeni göstermeyen vekil, BK.nun 394/maddesi hükmü uyarınca, vekaleti gereği gibi ifa etmemiş sayılmalıdır. Tıbbın gerek ve kurallarına uygun davranılmakla birlikte sonuç değişmemiş ise doktor sorumlu tutulmamalıdır.(...)\"  Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 1/2/2012 tarihli ve E. 2011/4-592, K.2012/25 sayılı kararı şöyledir:\"(...)Dava, desteğin yanlış tedavi sonucu öldüğü iddiasına dayalı tazminat istemine ilişkindir. Uyuşmazlık; kamu görevlisi doktorun eylemi nedeniyle açılan eldeki tazminat davasında husumetin adı geçen doktora yöneltilip yöneltilemeyeceği noktasında toplanmaktadır.Davacı taraf, davalı doktorun görevi sırasında kanamalı ve acil durumda olduğu halde destekleri olan hastaya müdahalede bulunmayıp, dış gebelik olan başka bir hastayla ilgilendiği; böylece, dikkatsizlik ve tedbirsizliği nedeni ile desteğin ölümüne neden olduğu iddiasıyla ve doktoru hasım göstererek eldeki tazminat davasını açmışlardır.Davalının görevi dışında kalan kişisel kusuruna dayanılmadığına, dikkatsizlik ve tedbirsizliğe dayalı da olsa eylemin görev sırasında ve görevle ilgili olmasına ve hizmet kusuru niteliğinde bulunmasına göre, eldeki davada husumet kamu görevlisine değil, idareye düşmektedir. Öyle ise dava idare aleyhine açılıp, husumetin de idareye yöneltilmesi gerekir. Mahkemece, davalı doktor hasım gösterilerek açılan davanın husumet yokluğu nedeni ile reddedilmesi hukuka uygundur.(...)\" Danıştay İdari Dava Daireler Kurulunun 22/5/2003 tarihli ve E.2002/619, K.2003/350 sayılı kararı şöyledir:\"(...)Ankara  İdare Mahkemesi bozma kararına uymayarak 2002 günlü, E:2002/339, K:2002/325 sayılı kararıyla, uyuşmazlığın davacının uğradığı ses kaybının hatalı operasyon sonucunda oluşup oluşmadığının tespitine ilişkin olduğundan, Mahkemelerinin 1999 günlü ara kararıyla, davacının geçirdiği operasyonlara ilişkin bilgi ve belgelerin bulunduğu \"Hasta Dosyaları\" istenilmiş ise de; söz konusu dosyaların Ankara Numune Hastanesi arşivinde bulunamadığının (kaybolduğunun) bildirilmesi üzerine, Mahkemece davacı tarafından dosyaya sunulan belgeler ile davacının muayenesi sonucunda elde edilecek bilgiler ışığında bilirkişi incelemesine karar verildiği, bilirkişi tarafından hazırlanan 1999 ve 1999 günlü raporlarda, hastada, 1991 tarihindeki ilk operasyonu sırasında Bilateral Kord Vokal felci geliştiği, bu sebebin sinir kesisi veya basısına bağlı olarak gelişebileceği, zaman içinde sinir fonksiyonlarının geri dönebileceği, ancak hastada, erken dönemde solunum yetersizliği oluştuğu ve zaman içinde kalıcı hale geldiği, bu tür rahatsızlıklarda, ilk amacın yeterli hava girişinin sağlanması olduğu, ses kalitesi bozulması ihtimalinin göze alınabileceği, bu amaçla yapılan  ve  operasyonlarda ses kalitesinin düzeltilmediği ve kalıcı sekel niteliğinde uzuv kaybının oluştuğunun belirtildiği, 2000 günlü naip tezkeresi ile A.Ü. Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı Başkanlığı'na gönderilen davacının yapılan muayenesi sonucunda düzenlenen raporda, davacının, uzuv kaybının (çalışma gücü oranının) %63 olduğunun belirlendiği, bu oran göz önüne alınarak 2000 günlü raporda, davacının fizik bütünlüğü, iktisadi geleceği ve sosyal konumu göz önüne alınarak lira maddi zararın hesaplandığı, bu durumda davacının hatalı ameliyatlar sonucu uğradığı zararların hizmet kusuruna dayalı olarak davalı idarece tazmini gerektiği, davacının, istemde bulunduğu maddi tazminat miktarı göz önüne alınarak ve istemle sınırlı olarak  lira maddi tazminatın davalı idarece tazminine, maddi tazminata olay tarihinden itibaren yasal faiz yürütülmesi istenmekte ise de, idarenin gecikmesine karşılık ödenen yasal faizin, başvuru tarihinden itibaren hesaplanacağı, önceki döneme ilişkin faiz isteminin de reddi gerekeceğinin açık olduğu, manevi tazminat istemi yönünden ise, manevi zararlar da, Anayasanın  maddesinde ifadesini bulan şekliyle, tazmin edilmesi gereken zararlardan olup, hukuka aykırı eylem veya işlemlerden dolayı ilgililerin duyduğu elem ve ızdırabı kısmen de olsa hafifletmek amacını taşıdığı, buna göre, davacının %63 oranında kayba uğrayan uzvunun sosyal yaşamdaki fonksiyonları, kayıp oranı ve hükmedilen maddi tazminat tutarı göz önüne alınarak mahkemelerince takdiren - lira manevi tazminatın davalı idarece ödenmesine, öte yandan, davacı vekilince verilen 2000 günlü dilekçe ile maddi tazminat miktarının - liraya çıkarılması istenmiş ise de, davanın genişletilmesi niteliğindeki istemin kabulünün mümkün bulunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, - lira maddi, - lira manevi tazminat olmak üzere - lira tazminatın davacıya ödenmesine, maddi tazminat tutarına, davalı idareye başvuru tarihinden itibaren yasal faiz yürütülmesine, başvuru tarihinden önceki döneme ilişkin yasal faiz isteminin reddine ilişkin bulunan ilk kararında ısrar etmiştir.Davalı idare Ankara  İdare Mahkemesinin 2002 günlü, E:2002/339, K:2002/325 sayılı ısrar kararını temyiz etmekve bozulmasını istemektedir. Temyiz edilen kararın usul ve hukuka uygun bulunduğu ve dilekçede ileri sürülen temyiz sebeplerinin kararın kabule ilişkin kısmının bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığı anlaşıldığından davalı idarenin temyiz isteminin reddine.\" Danıştay  Dairesinin 9/4/2014 tarihli ve E.2013/5560, K.2014/2559 sayılı kararı şöyledir:\"(...)Dava; davacı tarafından, 04/01/2008 tarihinde Trabzon Numune ve Araştırma Hastanesi'nde gerçekleşen guatır ameliyatı sonucu ses tellerinin kesilmesi ve felç olmasında idarenin hizmet kusuru bulunduğundan bahisle 000,00 TL maddi, 000,00 TL manevi olmak üzere toplam 000,00 TL tazminatın davalı idareden olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte tazmininekarar verilmesi istemiyle açılmıştır.Trabzon İdare Mahkemesi'nce;Adli Tıp  İhtisas Kurulu tarafından hazırlanan 03/09/2010 gün ve 8034 sayılı bilirkişi raporunda; \"hasta hakkında, tiroid sintigrafisinde multinodüler olduğu USG hafif diffüz sol lopta 15x10 mm.lik nodüllerin küçük olduğu, sağda 6,5 mm.lik kistik solid ufak nodül olması dikkate alındığında ameliyat endiksiyonunun uygun olmadığı, ameliyattan önce biyopsi yapılmamasının eksiklik olduğu, hipoparatroidizim tablosunun, calsiyum ve parat hormon düzeylerinin eplasman tedavisini gerektirmediği, geçici hipoparatirodi olduğu, bilaüteral total operasyonunun tıbbi uygulamalarının uygun olduğu, bilatüreal kord vokal paralizisinin komplikasyon olduğu, operasyon öncesi biyopsi yapılmaması ve endiksiyonun ameliyat kararı alınmasında yeterli olmadığı nedeniyle (doktor) A. B.'nin uygulamasının tıp kurallarına uygun olmadığı oybirliğiyle mütalaa olunur.\" görüşlerine yer verildiği, hazırlanan rapor doğrultusunda,davacının fonksiyon kaybına uğramasında idarenin yürütülen tedavide hizmet kusurunun bulunduğu,sonucuna varılarak kusurlu eylemi ile davacının fonksiyon kaybına uğramasına neden olan davalı idarenin, davacının bu nedenle uğradığı zarara karşılamakla yükümlü olduğu, davacının uğradığı efor kaybının belirlenmesi amacıyla yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucunda bilirkişi tarafından düzenlenen 2012 kayıt tarihli raporundan, tüm vücut fonksiyon kaybı olan %40 oranına göre 898,00 TL olarak hesaplandığı bu durum karşısında, bilirkişi raporunda belirtilen efor kaybı miktarının davacı tarafından talep olunan şekliyle 000,00 TL maddi ve 000 TL manevi tazminatın yasal faizi ile birlikte, davalı idarece ödenmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.(...)Trabzon İdare Mahkemesi'nin 28/12/2012 tarih ve E:2009/595; K:2012/1509 sayılı kararının ONANMASINA.\" Yargıtay  Hukuk Dairesinin 7/10/2008 tarihli ve E.2008/11477, K.2008/11825 sayılı kararı şöyledir:\"(...)Dava konusu olay nedeniyle davacıların Cumhuriyet Savcılığına yaptığı şikayet başvurusunda bulundukları anlaşılmaktadır. Borçlar Kanunu  maddesine göre hukuk hakimi ceza mahkemesinde verilen beraat kararı ile bağlı değilse de verilecek mahkumiyet kararı ve tespit edilen maddi olguları ile bağlıdır. Bu durumda mahkemece hazırlık soruşturması sonucunun eğer dava açılmış ise ceza davasının sonucunun beklenerek, hasıl olacak sonuca uygun bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde, hüküm kurulması usül ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.\" ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/9597",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yeterli personel ve gerekli teçhizat bulunmayan ambulansla yapılan nakil sırasında başvurucuların babasının vefat etmesi ve bu olayda sorumluluğu bulunan görevliler hakkında etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedenleriyle Anayasa’nın 17. maddesinde güvence altına alınan yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bir toplantı ve gösteri yürüyüşüne katılımdan dolayı devlet memuruna disiplin cezası verilmesi nedeniyle toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular 22/6/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Konu yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2015/10678 numaralı bireysel başvuru dosyasının 2015/10676 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucular, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası (Sendika) üyesi olup devlet okullarında öğretmen olarak görev yapmaktadır.  Sendikanın Diyarbakır Şubesi tarafından organize edilen 19/9/2011 tarihli “Ana Dilde Eğitime Destek” etkinliğine katıldıkları gerekçesiyle yetkili makamlarca başvuruculara kınama disiplin cezası verilmiştir.  Başvurucuların anılan cezaya karşı idari makamlara yaptıkları itiraz reddedilmiştir. İtirazın reddi üzerine Sendika tarafından başvurucuları temsilen, disiplin cezalarına karşı iptal davaları açılmıştır. Anılan davalar Diyarbakır  İdare Mahkemesinin 10/4/2014 tarihli kararlarında aşağıdaki gerekçelerle oyçokluğuyla reddedilmiştir:\"Dosyanın incelenmesinden, 2011 tarihinde Eğitim Sen Diyarbakır Şubesi tarafından organize edilen ve siyasi parti ve sivil toplum kuruluşlarının destek verdiği 'anadilde eğitime destek' yürüyüşünün ve ardından basın açıklamasının yapıldığı, yürüyüş ve basın açıklaması sırasında yasadışı sloganların atıldığı, davacının da yasadışı sloganların atıldığı ortamda bulunması nedeniyle 657 sayılı DevletMemurları Kanunu'nun 125/B-d maddesi uyarınca kınama cezası ile cezalandırılması üzerine bakılan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.657 sayılı DevletMemurları Kanunu'nun 125/B-d maddesinde 'Hizmet dışında Devlet memurunun itibar ve güven duygusunu sarsacak nitelikte davranışta bulunmanın kınama cezası gerektirdiği düzenlemesine yer verilmiştir.Olayda, davacının 2011 tarihinde Büyükşehir Belediyesi Konukevinde başlayıp, İl Milli Eğitim Müdürlüğü önünde basın açıklaması ile son bulan yürüyüşe katıldığı, söz konusu yürüyüş ve basın açıklaması boyunca 'Başkanımız Öcalan... PKK halktır halk burada', 'sayın Öcalan'ın üzerindeki tecrit kaldırılsın' şeklinde sloganlar atılarak özerklik ve Kürdistan söylemlerinin olduğu terörist başının sözde tecritinin kaldırılmasına yönelik mitinge dönüştüğügörülmektedir.Bu durumda, davacının özerklik ve Kürdistan söylemlerinin olduğu terörist başının sözde tecritinin kaldırılmasına yönelik ortamda bulunarak devlet memurunun itibar ve güven duygusunu sarsacak nitelikte davranışta bulunduğu sonucuna varılmakta olup, dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.\" Davanın reddi kararlarına karşı yazılan karşıoylarda aşağıdaki görüşlere yer verilmiştir:\"...kamu görevlisi ve aynı zamanda sendika üyesi olan davacının, sendikanın yetkili kurulunun aldığı karar doğrultusunda katıldığı 'Anadilde eğitime destek'eyleminin; çalışma saatleri dışında olması, üyesi olduğu sendikanın amaçları içerisinde kaldığı dikkate alındığında, ifade özgürlüğü ve örgütlenme hakkı çerçevesinde değerdirilmesi gerektiği 'Hizmet dışında Devlet memurunun itibar ve güven duygusunu sarsacak nitelikte davranışlarda bulunmak' fiili olarak nitelendirilemeyeceği sonucuna ulaşılmaktadır. Bu itibarla, dava konusu disiplin cezasında hukuka uyarlık görülmemiştir.Öte yandan, soruşturma dosyasındaki bilgi ve belgeler çerçevesinde; anılan eylemde davacının yasadışı slogan atmadığı, suç teşkil eden bir davranışta bulunmadığı görülmektedir. Eylem sırasında yasadışı slogan ve söylemlerde bulunan başka kişilerin bu davranışlarından davacının sorumlu tutularak cezalandırılamayacağı, aksi bir uygulamanın cezaların şahsiliği ilkesine aykırılık oluşturacağı izahtan varestedir.\" Davanın reddi kararlarına karşı yapılan itiraz ve karar düzeltme başvuruları Diyarbakır Bölge İdare Mahkemesince reddedilmiştir. Başvurucular 22/6/2015 tarihinde süresi içinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. A. Ulusal Hukuk 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun \"Disiplin cezalarının çeşitleri ile ceza uygulanacak fiil ve haller\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"B - Kınama : Memura, görevinde ve davranışlarında kusurlu olduğunun yazı ile bildirilmesidir.Kınama cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır:...d) Hizmet dışında Devlet memurunun itibar ve güven duygusunu sarsacak nitelikte davranışlarda bulunmak,...\"B. Uluslararası Hukuk Uluslararası hukuk kısmı için bkz. Ömer Faruk Akyüz, B. No: 2015/9247, 4/4/2018, §§ 28- ",
+        "Haklar":"Toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/10676",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir toplantı ve gösteri yürüyüşüne katılımdan dolayı devlet memuruna disiplin cezası verilmesi nedeniyle toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamu görevlisi olan başvurucunun hakkındaki soruşturma nedeniyle yönetici olarak görevlendirilmemesi nedeniyle örgütlenme özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurucu, nihai kararı 20/10/2017 tarihinde öğrendikten sonra 1/11/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, başvuruya konu olayların yaşandığı tarihte Diyarbakır'da bir ilkokulda sınıf öğretmeni olarak görev yapmaktadır. Başvurucu aynı zamanda Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası (EĞİTİM SEN/Sendika) üyesidir. Başvurucu, müdür kadrosuna görevlendirme yapılmak üzere ilan edilen eğitim kurumları arasından görev yaptığı ilkokul da dâhil olmak üzere yirmi tercihte bulunmuştur. Başvurucu, söz konusu talebine ek olarak tercih dışı görevlendirme de istemiştir.  Başvurucu,görevlendirme talebine ilişkin bilgisayar sorgulamasında sınav sonucuna ulaşamaması üzerine idareye başvurmuştur. İdare, müdür olarak görevlendirmeye hak kazanan adayların il millî eğitim müdürünün teklifi üzerine valinin onayı ile görevlendirilebileceğini ve başvurucu hakkında devam eden disiplin soruştuması nedeniyle görevlendirme talebinin Valilik tarafından uygun görülmediğini belirtmiştir. Bahse konu disiplin soruşturması, terör örgütü PKK tarafından gerçekleştirilen terör eylemlerine karşı yürütülen operasyonlar kapsamında ilan edilen sokağa çıkma yasakları etrafında şekillenmiştir. Sendika, anılan yasakları protesto etmek amacıyla bir gün süreyle göreve gitmeme kararı almış ve söz konusu karar uyarınca göreve gitmeyen başvurucu hakkında disiplin soruşturması -görevlendirmeme işleminin dayanağı- başlatılmıştır (anılan olaylara ilişkin arka plan bilgisi için bkz. Gülser Yıldırım (2) [GK], B. No: 2016/40170, 16/11/2017, §§ 28-30). Başvurucu, görevlendirme talebinin uygun görülmediğine ilişkin işlemin (bkz. § 7) iptali talebiyle idare mahkemesine başvurmuştur. Mahkeme, ilgili mevzuatta müdür olarak görevlendirmeye ilişkin genel ve özel şartları açık olmasına rağmen somut olayda bu koşul ve hususlar yönünden bir irdeleme yapılmaksızın işlem tesis edildiği gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar vermiştir. İdare, anılan karara karşı bölge idare mahkemesine istinaf talebiyle başvurmuştur. Bölge idare mahkemesi, davalı idarenin istinaf başvurusunu kabul ederek davanın reddine kesin olarak karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir: \"Olayda ise, davacının üyesi olduğu sendikanın 2015 günü, ... bir günlük hizmet üretmeme kararı aldığı, davacının da sendikanın aldığı karar doğrultusunda göreve gelmediği görülmekte ise de; anılan eylemin, ... güvenlik güçleri tarafından bölücü terör örgütü mensuplarına yönelik olarak yapılan operasyonları ve sokağa çıkma yasaklarını protesto etmek amacıylagerçekleştirildiği, kamu görevlilerinin ekonomik, sosyal ve mesleki hak ve menfaatlerinin iyileştirilmesi amacını taşımadığı açıktır.Öte yandan, anılan eyleme katılımın belirli bölgelerde yoğunlaşması ve yakın aralıklarla işe gelmeme ya da hizmet üretmeme eylemlerinin artması (14, 15, 21, 22 ve 29 Aralık 2015)nedeniyle bu bölgelerdeki eğitim ve öğretimin aksadığı, vatandaşların eğitim ve öğrenim hakkından yoksun bırakıldığı anlaşılmaktadır.Bu durumda, davacı hakkındaki soruşturma gözetilerek mevzuatta Valiye tanınan takdir yetkisinin kullanılması suretiyle davacının atamasının yapılmamasına ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık, aksi yöndeki istinaf başvurusuna konu İdare Mahkemesi kararında hukuki isabet görülmemiştir.\"  25/8/2011 tarihli ve 652 sayılı Millî Eğitim Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin  maddesinin (8) numaralı fıkrası şöyledir:\"Okul ve kurum müdürleri; yazılı ve/veya sözlü olarak yapılacak okul veya kurum müdürlüğü sınavında başarılı olmak kaydıyla, hizmet süreleri, performans ve yeterlikleri dikkate alınarak il millî eğitim müdürünün teklifi üzerine vali tarafından atanır. Bu fıkranın uygulanmasına ilişkin usûl ve esaslar yönetmelikle düzenlenir\" 6/10/2015 tarihli ve 29494 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Millî Eğitim Bakanlığı Eğitim Kurumları Yöneticilerinin Görevlendirilmelerine Dair Yönetmelik'in (mülga Yönetmelik) \"Yönetici olarak görevlendirileceklerde aranacak genel şartlar\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"(1) Yönetici olarak görevlendirileceklerde aşağıdaki genel şartlar aranır;a) Yükseköğretim mezunu olmak,b) Değerlendirme başvurusunun son günü itibarıyla Bakanlık kadrolarında öğretmen olarak görev yapıyor olmak,c) Görevlendirileceği eğitim kurumu ile aynı türdeki eğitim kurumlarından birine öğretmen olarak atanabilecek nitelikte olmak ve görevlendirileceği eğitim kurumu ile aynı türdeki eğitim kurumlarından birinde aylık karşılığında okutabileceği ders bulunmak,ç) Değerlendirme başvurusunun son günü itibarıyla, son dört yıl içinde adlî veya idarî soruşturma sonucu yöneticilik görevi üzerinden alınmamış olmak,d) Zorunlu çalışma gerektiren yerler dışındaki eğitim kurumu yöneticiliklerine görevlendirilecekler bakımından, ilgili mevzuatına göre zorunlu çalışma yükümlülüğünü tamamlamış, erteletmiş ya da bu yükümlülükten muaf tutulmuş olmak.\" Mülga Yönetmelik'in \"Müdür olarak görevlendirileceklerde aranacak özel şartlar\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: \"(1) Müdür olarak görevlendirileceklerin aşağıdaki şartlardan en az birini taşımaları gerekir:a) Müdür olarak görev yapmış olmak.b) Kurucu müdür, müdür başyardımcısı, müdür yardımcısı ve müdür yetkili öğretmen olarak ayrı ayrı veya toplam en az bir yıl görev yapmış olmak.c) Bakanlığın şube müdürü veya daha üst unvanlı kadrolarında görev yapmış olmak.\" Mülga Yönetmelik'in \"Müdürlüğe görevlendirme\" kenar başlıklı  maddesinin (4) numaralı fıkrası şöyledir: \"(4) Müdür olarak görevlendirilmeye hak kazanan adaylar, bu maddenin birinci, ikinci ve üçüncü fıkralarına göre hesaplanan puan üstünlüğüne göre tercihleri de dikkate alınarak il millî eğitim müdürünün teklifi üzerine valinin onayı ile müdür olarak görevlendirilir.\" ",
+        "Haklar":"Örgütlenme özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/37403",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamu görevlisi olan başvurucunun hakkındaki soruşturma nedeniyle yönetici olarak görevlendirilmemesi nedeniyle örgütlenme özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; ulusal ölçekte yayın yapan bir gazetenin sorumlu müdürü olan başvurucunun gazetede çıkan bir habere karşı yapılan cevap ve düzeltme (tekzip) talebinin kabul edilmesi ile habere erişimin engellenmesi nedenleriyle basın özgürlüğünün, tekzip ve engelleme kararını veren sulh ceza hâkimliklerinin doğal hâkim ilkesine aykırılık oluşturması ve üst mahkemeye itiraz imkânı tanınmaması nedenleriyle ise adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 15/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Ulusal ölçekte ve İngilizce yayın yapan Today's Zaman gazetesinin (gazete) internet sayfasında 29/6/2014 tarihinde bir haber yayımlanmış ve aynı haber gazetenin 30/6/2014 tarihli basılı nüshasında da yer almıştır. Söz konusu haberin başvurucu tarafindan sunulmuş Türkçe yeminli tercümesi şu şekildedir:\" İstanbul'daki Osmanlı yalısı yangında kül olduİstanbul'un Üsküdar ilçesinde yer alan Hüseyin Avni Paşa Yalısı Cumartesi öğleden sonra çıkan bir yangında kül oldu Daha önce Üsküdar'da Fethi Paşa korusu içinde yer alan yalıdaki yangının çıkma sebebi henüz olarak belli değil. Türk medyasında çıkan haberlere göre, yalının yakınlarında patlak veren küçük bir yangın kuvvetli esen rüzgar nedeniyle binaya doğru yayılmış. Yangın başlar başlamaz, yangının yalıyı çevreleyen koruya sıçramasını önlemek için itfaiye ekipleri ve helikopterler olay yerine gönderildi. İtfaiye ekipleri çok geçmeden yangını kontrol altını almakla birlikte, yalı yangında kül haline geldi. Koru ve yalı kısa bir süre önce Türkiye Tasarruf Mevduatı Sıgorta Fonu (TMSF) tarafından 17 Aralık 2013 tarihinde patlak veren yolsuzluk skandalında adı geçen Cengiz Inşaat Sanayi ve Tıcaret A.Ş.'ve satılmıştı. Korunun satışı konusunda, TMSF yazılı bir açıklama yaparak, korunun adı geçen şirkete 2 milyon TL karşılığında satıldığını belirtti. Cumartesi gecesi, Cengiz Inşaat da yazılı bir açıklama yaparak, yangının tarihi yalının çatısında başladığını ve yangının sebebine ve nasıl yayıldığına ilişkin ayrıntılı bilgiyi itfaiye yetkililerinin vereceğini belirtti. Açıklamada şirket ayrıca geçen yıl yalının restorasvonu için izin almak amacıyla Eski Eserler ve Anıtlar Yüksek Kurulu'na başvurulmuş olduğunu dile getirdi ve kurulun 23 Haziran 2014 günü şirkete olur verdiğini de dile getirdi. Cengiz İnşaat yalıyı yeniden inşa edeceklerıni ve özgün görünümünü aynen koruyacaklarını da söyledi. İstanbul Valisi Hüseyin Avni Mutlu da Cumartesi akşamı tweet atarak, yangının gerçek sebebinin henüz betir1enmediğini yazdı ve şunları ekledi: \"Kültür mirasımızın bir parçası olan Hüsevin Avni Paşa yalısını kül eden bu yangın hepimizi üzdü. Yangının gerçek sebebi henüz belli değil. Adli ve İdari soruşturmalar tamamlandıktan sonra belli olacak.Cengiz İnşaat şirketinin sahibi Mehmet Cengiz'in adı geçen yıl 17 Aralık'ta patlak veren büyük çaplı yolsuzluk ve rüşvet soruşturmasının ikinci dalgasında şüpheli olarak geçmişti. Taraf gazetesinin 10 Şubat sayısında çıkan haberinde, Cengiz Holding'in patronu Mehmet Cengiz'in hükümete kendisine yakın kişilere Turkuvaz Medya Grubu'nu - Sabah gazetesi ve ATV televizyon kanalının da aralarında pek çok yayın organının sahibi - satın aldırmak için işadamlanndan para toplayarak milyonlarca dolarlık bir havuz oluşturduğu ve karşılığında toplamda 100 milyar TL'ye varan kamu ihaleleri aldığı yazıyor.\" Anılan haberin yayımlanması üzerine Turkuvaz Gazete Dergi Basım A.Ş. ve Turkuvaz Aktif Televizyon Prodüksiyon A.Ş. tarafından söz konusu haberle ilgili tekzip ve içeriğe erişimin engellenmesi taleplerinde bulunulmuştur. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğinin 24/9/2014 tarihli kararıyla söz konusu talepler kabul edilmiştir. Hâkimlik, haber içeriğinin normal bir okuyucuda talepte bulunanlar hakkında gayri yasal işler yaparak menfaat temin ettiği algısı yaratmaya yönelik olduğunu, bu nedenle talepte bulunanları suçlayıcı ve lekelenmeme hakkını ihlal edici nitelikte bulunduğunu belirtmiştir. Haberin bu hâliyle talepte bulunanların masumiyet karinesini ve dolayısıyla kişilik haklarını ihlal ettiğini ve yazıda eleştiri sınırlarını aşan ibarelere yer verildiğini ifade eden Hâkimlik, talepte bulunanların bu haber ve yorumlardan olumsuz etkileneceği kanısına varmıştır. Yayımlatılmasına karar verilen tekzip metninin başvurucu tarafından sunulan noter onaylı tercümesi şu şekildedir:\"GERÇEK DIŞI HABERİNİZE CEVABIMlZDIR Today's Zaman Gazetesi'nde, 2014 tarihinde yayınlanan, \"Fire Destroys Ottoman Mansion In İstanbul\" başlıklı haberde, müvekkillerin sahibi oldukları ATV-SABAH Grubu'nun \"havuz\" ifadesi çerçevesinde usulsüz işlemlerle özdeşleştirme çabası kasıtlı olarak yaratılmaya çalışılan dezenformasyon çabalarının ürünüdür. Bir süreden beri birbiriyle \"paralel\" hareket eden bir kısım medya organları, yaptıkları gerçek dışı haberleri adeta \"al gülüm ver gülüm\" anlayışıyla kendi sütunlarına taşıyarak kamuoyunu yanıltmaya çalışmaktadır.Gerçekliği olmayan, hayali senaryoları gerçekmiş gibi göstererek, kamuoyunu tekzibe konu haber ile kasıtlı olarak yanıltan Today's Zaman Gazetesi, Taraf Gazetesi'nde yayınlanan ve tarafımızca tekzip metni gönderilmiş olan sözde haberi sütunlarına taşımak suretiyle adeta Taraf Gazetesi'nin sözcülüğünü yaparak amacının habercilik değil kara çalmak olduğunu açıkça göstermiştir. Tekzip konusu haber, Üsküdar 'da bulunan Hüseyin Avni Paşa yalısının yanmasına sebep olan yangın ile ilgili olup, böyle bir haberle dahi müvekkil şirketlerin sahibi olduğu SABAH-ATV Medya Grubu'nun habere dahil edilmeye çalışılması, Today Zaman Gazetesinin içinde bulunduğu hazin durumu ortaya koymaktadır. Today Zaman, bunu yaparken Taraf Gazetesi'nin daha önce yapmış olduğu gerçek dışı yayınına atıfta bulunarak \"şıracı-bozacı\" kardeşliği yaratmış, oldukça mizahi bir durum meydana getirmiştir. Turkuvaz Medya Grubu bugüne kadar Türkiye Cumhuriyeti kanunlarına uygun hareket ederek, tarafsız ve objektif bir anlayışla yayın hayatlarına devam etmişlerdir. Turkuvaz Medya Grubu 'nun haberlerde bahsi geçen kişi ya da kurumlarla herhangi bir bağlantısı bulunmadığı gibi, varlığı iddia edilen işlemlerle de uzaktan yakından bir ilgisi bulunmamaktadır. Aksinin gerçek dışı haberlerle kamuoyuna empoze edilmeye çalışılması, Turkuvaz Medya Grubu hakkında kamuoyunu yönlendirici, yanıltıcı ve kışkırtıcı ifadeler kullanarak, asılsız ve çirkin iddialarda bulunulması, gazetecilik etiği ve ilkeleri açısından da utanç vericidir. Bu bağlamda, Today's Zaman Gazetesi'nin sırf Turkuvaz Medya Grubu aleyhine kamuoyu oluşturmak için başka yayın kuruluşlarının gerçek dışı haberlerine sözcülük yapması, içinde bulunduğu depresif durumun hazin sonucunu da gözler önüne sermektedir. Tekrar belirtmek isteriz ki, hem Today's Zaman Gazetesi'nin, hem de tekzibe konu haberde bahsedilen Taraf Gazetesi'nin bu ve buna benzer pek çok haberine ilişkin yapılmış olan düzeltme ve cevap başvurularımız Türk adaleti tarafından defalarca kabul edilmiş ve yapılan yayınların usulsüz, gerçeğe aykırı ve iftira niteliğinde olduğu tespit edilmiştir. Ve yine tekzibe konu gerçek dışı habere konu olan Taraf Gazetesi'nin müvekkilleri usulsüz işlemlerle özdeşleştirme amacına yönelik yaptığı yayınlar dayanak gösterilerek talep ettiğimiz tedbir talebi de Yargı Makamları tarafından kabul edilmiştir. Tüm bunlara rağmen; müvekkilleri kamuoyu nezdinde itibarsızlaştırrnak amacıyla gerçek dışı yayınlara devam edilmesi, amacın habercilik değil, eski Türkiye'nin karanlık günlerine özlem duyarak yeni Türkiye'nin önüne set çekmek olduğunun açık göstergesidir. Today's Zaman Gazetesinin, gerçek olmayan bir takım bilgi ve bağlantılar kurgulayarak Turkuvaz Medya Grubu'nu töhmet altında bırakan gerçek dışı yayınlarının habercilikle ilgisi olmadığı açıktır. Bu ve benzeri gerçek dışı haberlerin tamamına ilişkin olarak tazminat davası açılmış ve savcılığa suç duyurusunda bulunulmuştur. Müvekkillerin, hukuken sahip oldukları hakların sonuna kadar takipçisi olacaklarından kimsenin şüphesi olmamalıdır. Tekzibe konu haberde yer alan gerçek dışı bilgi ve açıklamaları; kötü niyetli ve hayali senaryoları; kısacası gazeteciliğin etik değerlerine yakışmayan bu haberi yayınlayan gazetenizi kınıyor, asılsız suçlamalara karşı cevabımızı kamuoyuna saygıyla sunuyoruz.\"  Başvurucu anılan karara itiraz etmiştir. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 31/10/2014 tarihinde usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle anılan karara yapılan itirazı reddetmiştir. Ret kararı başvurucuya 18/11/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 15/12/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. 27/7/2016 tarihli ve 29783 sayılı ( Mükerrer) Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 668 Karar sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınması Gereken Tedbirler ile Bazı Kurum ve Kuruluşlara Dair Düzenleme Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'yle başvurucunun sorumlu müdürü olduğu Today's Zaman gazetesinin kapatılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19546",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ulusal ölçekte yayın yapan bir gazetenin sorumlu müdürü olan başvurucunun gazetede çıkan bir habere karşı yapılan cevap ve düzeltme tekzip) talebinin kabul edilmesi ile habere erişimin engellenmesi nedenleriyle basın özgürlüğünün, tekzip ve engelleme kararını veren sulh ceza hâkimliklerinin doğal hâkim ilkesine aykırılık oluşturması ve üst mahkemeye itiraz imkânı tanınmaması nedenleriyle ise adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza infaz kurumunda bulunan başvurucunun ziyaretçi listesine bir kişi ekleme yapılması talebinin reddi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 24/9/2019 tarihinde yapılmıştır.  Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Silahlı terör örgütüne üye olma suçundan yürütülen soruşturma kapsamında 11/4/2018 tarihinde tutuklanan başvurucu, hükümlü olarak Ereğli (Konya) T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (Ceza İnfaz Kurumu) bulunmaktadır. Başvurucu; Ceza İnfaz Kurumuna hitaben yazdığı dilekçesinde, daha önce belirlediği üç kişilik ziyaretçi listesinde yer alan bir kişinin ziyaretine gelmemesi nedeniyle değiştirilmesini talep etmiştir. Ceza İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığı 1/7/2019 tarihli kararıyla başvurucunun talebini reddetmiştir. Kararın gerekçesinde, ilgili mevzuat hükümleri hatırlatıldıktan sonra başvurucunun ziyaretçi listesinin düzenlenmesi için altmış günlük süreyi geçirdiği belirtilmiştir. Başvurucu aynı taleple Ereğli (Konya) İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) başvurmuş, İnfaz Hâkimliği 25/7/2019 tarihli kararıyla başvurucunun talebini reddetmiştir. Kararın gerekçesinde, başvurucunun 17/6/2005 tarihli ve 25848 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Hükümlü ve Tutukluların Ziyaret Edilmelerine ilişkin Yönetmelik'in (Ziyaret Yönetmeliği)  maddesinde yer verilen altmış günlük süre içerisinde ziyaretçi değişikliği talebinde bulunmadığı belirtilmiştir. Başvurucu, anılan karara itiraz etmiştir. Ereğli (Konya) Ağır Ceza Mahkemesi 16/8/2019 tarihinde kararda usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmadığından itirazın reddine kesin olarak karar vermiştir.  Nihai karar, başvurucuya 29/8/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir.  İlgili hukuk için bkz. Mehmet Zahit Şahin, B. No: 2013/4708, 20/4/2016, §§ 18-25; Mehmet Sevik, B. No: 2017/24068, 18/7/2018, §§ 14,  ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/33054",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumunda bulunan başvurucunun ziyaretçi listesine bir kişi ekleme yapılması talebinin reddi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; gözaltı tedbiri dolayısıyla ödenen tazminatın yetersiz olması, adli kontrol tedbiri dolayısıyla tazminat ödenmemesi nedeniyle adil yargılanma ile kişi hürriyeti ve güvenliği haklarının, vekâlet ücretinin yapılan düzenlemeyle azaltılması nedeniyle de mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 26/12/2017 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, hakkında yürütülen bir soruşturma kapsamında 20/9/2016 tarihindegözaltına alınmış ve 21/9/2016 tarihinde imza atma yükümlülüğü şeklindeki adli kontrole tabi tutularak serbest bırakılmıştır. Başvurucu hakkında yürütülen soruşturma sonucunda 5/4/2017 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığı kararı verilmiştir. Kovuşturmaya yer olmadığı kararının kesinleşmesi üzerine başvurucu iki gün haksız yere gözaltında kaldığını, gözaltı ve adli kontrol kararı nedeniyle çalışamayıp kazanç kaybına uğradığını, üzüntü ve sıkıntı çektiğini, itibarının zedelendiğini, terörist muamelesi gördüğünü, gözaltına alınmadan önce aylık ortalama 000 TL gelir elde etmekte olduğunu, soruşturma sürecinde avukatla temsil edildiğinden bu avukatlık ücretinin maddi tazminata dâhil edilmesi gerektiğini belirterek 000 TL maddi ve 000 TL manevi tazminatın ödenmesi talebiyle dava açmıştır. Dava dilekçesinde başvurucu, gözaltının haksız olduğu iddiasını kovuşturmaya yer olmadığıkararı verilmiş olmasına dayandırmıştır. Dava dilekçesinde başvurucu, gözaltının hukuki olup olmadığına ilişkin bir açıklamada bulunmamıştır. Adana  Ağır Ceza Mahkemesinin 14/9/2017 tarihli kararıyla başvurucuya 986,66 TL maddi (soruşturma aşamasındaki 900 TL vekâlet ücretini eklemek suretiyle), 150 TL manevi tazminat ile 750 TL vekâlet ücretinin ödenmesine karar verilmiştir. Başvurucu; hükmedilen tazminatların ve vekâlet ücretinin düşük olduğunu, adli kontrol tedbir altında geçen sürenin tazminatın belirlenmesinde dikkate alınmadığını belirterek istinaf yoluna başvurmuştur. Bölge Adliye Mahkemesi 22/11/2017 tarihinde istinaf başvurusunun esastan reddine kesin olarak karar vermiştir.  İlgili hukuk için bkz. A.A. [GK], B.No: 2017/34502, 21/10/2021, §§ 22- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/769",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gözaltı tedbiri dolayısıyla ödenen tazminatın yetersiz olması, adli kontrol tedbiri dolayısıyla tazminat ödenmemesi nedeniyle adil yargılanma ile kişi hürriyeti ve güvenliği haklarının, vekâlet ücretinin yapılan düzenlemeyle azaltılması nedeniyle de mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tıbbi ihmal sonucu zarara uğranıldığından bahisle açılan davada hükmedilen maddi ve manevi tazminat miktarlarının yetersiz olması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Birinci başvurucu, hamileliğinin  haftasında T. Özel Hastanesine müracaat ederek bebeğinin alınması yönünde talepte bulunmuş ve 2/7/2014 tarihinde yapılan kürtaj sonucunda aynı gün taburcu edilmiştir. 14/7/2014 tarihinde bulantı ve kusma şikâyetleri nedeniyle aynı kuruma ait farklı bir tıp merkezine müracaat eden birinci başvurucuya yapılan endoskopi sonucunda reflü ve ülser tanısı konularak ilaç tedavisi ile taburcu olmasına karar verilmiştir. 5/8/2014 tarihinde kusma şikâyetlerinin devam etmesi nedeniyle gittiği özel hastanedeki ultrasonda birinci başvurucunun kürtaj işleminin başarıya ulaşmadığı, bebeğin 9 hafta 2 günlük olduğu belirlenmiştir. Muayene sonucunda gebeliği sonlandırmak için yeniden müdahalede bulunulabileceği bildirilen başvurucular bir tıbbi müdahale olmaksızın özel hastaneden ayrılmıştır. Bunun üzerine ertesi gün Ş. Üniversitesi Hastanesine (Üniversite Hastanesi) müracaat eden birinci başvurucunun ultrasonunda bebeğin 10 hafta 3 günlük olduğu, başvurucunun yaşına, endoskopi sırasında aldığı anestezi ve ilaçlara bakıldığında bebeğin olumsuz etkilenme ihtimali bulunduğundan gebeliğin kürtaj ile sonlandırabileceği bildirilmiş ve başvurucuların gebeliğin devamını istedikleri anlaşılmıştır. Gebelik sürecinde bebeğin kalbinde delik bulunduğu, bu durumun ilerleyen haftalarda kendiliğinden düzelebileceği belirlenmiş olup başvurucuların kızı 24/2/2015 tarihinde dünyaya gelmiştir. Başvurucular; kürtaj işleminin başarılı olmamasının tıbbi müdahaledeki hatadan kaynaklandığını, gebelikten habersiz oldukları dönemde birinci başvurucunun farklı ilaçlar da kullandığını, 10 haftalık yasal sürenin geçmesi nedeniyle gebeliğin devamı kararını aldıklarını, bu süreçte maddi ve manevi olarak yıprandıkları gibi bebeklerinin kalbinin delik olmasının da bu mağduriyeti artırdığını belirterek birinci başvurucu için 000 TL, ikinci başvurucu için 000 TL manevi tazminat ile bebeğin bakım masrafları ve tedavi giderlerinin devam ettiğini belirterek fazlaya ilişkin kısım saklı kalmak kaydıyla 000 TL maddi tazminat ödenmesine karar verilmesi talebiyle dava açmıştır. İzmir  Tüketici Mahkemesinde (Mahkeme) yapılan yargılamada bilirkişi raporu alınmasına karar verilmiştir. Raporda; birinci başvurucuya yapılan kürtaj ameliyatından bir hafta sonra kontrole gelmesi gerektiği bildirilmesine karşın başvurucunun bu kontrole gelmediği, gebelik için yasal süre geçtikten sonra da gerekli prosedürün tamamlanması ile gebeliğin sonlandırılabileceği yönünde başvuruculara bilgi verildiği, yaşanan süreç ile bebeğin kalbinde delik olması arasında bir bağlantı bulunmadığı belirtilerek olayda özen kusuru veya tıbbi hata olmadığı belirtilmiştir. Başvurucular bilirkişi raporuna itiraz etmiştir. İtiraz dilekçesinde; kürtaj işleminin tıp kurallarına uygun yapılmadığı, epikriz raporları arasında bebeğin kaç haftalık olduğuna ilişkin çelişki bulunduğu, ayrıca kürtaj işleminden önce kendilerine bu işlemin olası sonuçları hakkında detaylı bilgi verilmediği belirtilmiştir. Mahkemece, itirazlar kapsamında farklı bir bilirkişi heyetinden rapor alınmasına karar verilmiştir. 10/11/2016 tarihli raporda; özel hastanede yapılan kürtaj işleminde tıp kurallarına uyulduğu, gerekli mesleki dikkat ve özenin gösterildiği, buna rağmen gebeliğin devam etmesi şeklinde bir komplikasyon geliştiği kanaatine varıldığı, gerek kürtaj işlemi sırasında gerekse daha sonraki süreçte yapılan tedavilerde de herhangi bir tıp hatası veya kusurunun tespit edilemediği bildirilmiştir. Mahkeme, bilirkişi raporlarında yer alan teknik tespitler ile ulaşılan sonucun uygun olduğunu belirterek 29/12/2016 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde, iki bilirkişi raporunda da tıbbi müdahalenin bir hata içermediğinin ve atfı kabil kusur bulunmadığının tespit edildiği belirtilmiştir. Başvurucular, kararın kaldırılarak davanın kabulüne karar verilmesi talebiyle istinaf başvurusunda bulunmuştur. İstinaf dilekçesinde; karara esas alınan raporların eksik ve şüpheli olduğu, aydınlatılmış onam formunda gebeliğin devam edebileceğine dair hiçbir bilgi bulunmadığı ileri sürülmüştür. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi (Daire), 24/4/2017 tarihinde davanın maddi ve manevi tazminat istemleri yönünden kısmen kabulüne; 419 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren, her bir başvurucu için belirlenen 000 TL manevi tazminatın da 2/7/2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte başvuruculara ödenmesine karar vermiştir. Gerekçede; gebeliğin sonlandırılmamasında ve çocuğun doğmasında davalıların kusurunun bulunmadığı kanaatine varıldığı ancak dosyada kürtaj işlemi yapılmasına rağmen bebeğin alınamama riskinin bulunduğu, kürtaj işleminin her zaman başarılı olamayacağına dair bilgi ve belge bulunmadığı, kürtaj öncesinde düzenlenen belgenin bütün cerrahi tedavilere uygulanan ve genel ifadeler içeren matbu bir belge olduğu ifade edilmiştir. Başvurucular ile davalıların temyiz talebi, Dairenin kararında bozulmasını gerektiren bir nedenin bulunmadığı gerekçesiyle Yargıtay  Hukuk Dairesinin 15/10/2019 tarihli kararıyla reddedilerek karar onanmıştır. Başvurucular bu kez karar düzeltme talebinde bulunmuş, anılan talep -bireysel başvuru tarihinden sonra- 2/7/2020 tarihinde reddedilmiştir. Başvurucular nihai hükmü 30/12/2019 tarihinde öğrendikten sonra 30/1/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. 2020/29157 numaralı başvurunun 2020/4909 numaralı başvuru ile birleştirilmesine Komisyonca karar verilmiştir. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/4909",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tıbbi ihmal sonucu zarara uğranıldığından bahisle açılan davada hükmedilen maddi ve manevi tazminat miktarlarının yetersiz olması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular, süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm taraf��ndan yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/1741",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, karar sonucunu değiştirebilecek nitelikteki esaslı bir iddianın karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 28/11/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: 1982 doğumlu olan başvurucu, bireysel başvuru konusu olayların gerçekleştiği tarihte Konya'da ikamet etmektedir. Konya Cumhuriyet Başsavcılığının 6/1/2016 tarihli iddianamesi ile aralarında başvurucunun da bulunduğu bir kısım şüpheli hakkında birden fazla kişi ile birlikte cebir, tehdit veya hileyle cinsel amaçla kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, çocuğun cinsel istismarı, uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçlarından kamu davası açılmıştır. Konya  Ağır Ceza Mahkemesinde (Mahkeme) görülen yargılamanın 9/6/2016 tarihli celsesinde başvurucu, müdafiinin de hazır bulunmasıyla savunma yapmıştır. Başvurucu, savunmasında mağdurun yaşı konusunda hataya düşürüldüğünü ileri sürmüştür. Yargılama sonucunda başvurucunun uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan beraatine; çocuğun cinsel istismarı suçundan 10 yıl, kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçundan ise 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına 9/6/2016 tarihinde karar verilmiştir. Mahkemenin gerekçeli kararında dosyada yer alan sanık anlatımları ve diğer delillere göre olay tarihinde mağdurun yaşının küçük olduğu hususunun başvurucu tarafından bilindiğinin anlaşıldığı belirtilmiştir. Başvurucu; mağdurun yaşı konusunda kaçınılmaz hataya düştüğünü, bu hususu yargılama aşamasında ileri sürmüş olmasına rağmen mağdurun gerçek yaşının tespit edilmesi amacıyla Mahkemece herhangi bir inceleme yapılmadığını belirterek karara karşı temyiz kanun yoluna müracaat etmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesinin 19/9/2017 tarihli kararı ile hüküm onanmıştır. Başvurucu, mağdurun yaşı konusundaki itirazlarını bu defa 22/1/2019 tarihli dilekçesi ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iletmiş ve itiraz kanun yoluna gidilmesi yönünde talepte bulunmuştur. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca söz konusu itirazların daha önce yargılama ve temyiz makamlarınca değerlendirildiği gerekçesiyle başvurucunun talebi 17/2/2019 tarihinde reddedilmiştir. Öte yandan başvurucu 10/9/2019 tarihinde Ilgın Cumhuriyet Başsavcılığına müracaat ederek mağdurun nüfus bilgilerinde yazılı yaşının gerçeği yansıtmadığını, mağdurun ailesi tarafından nüfus kaydı sırasında doğum tarihinden sonraki bir tarihin doğum tarihi olarak bildirildiğini ileri sürerek mağdurun yaşının düzeltilmesi talebinde bulunmuştur. Başvurucunun müracaatı üzerine resmî belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçundan başlatılan soruşturma sonucunda başvurucunun soyut nitelikteki iddiaları dışında herhangi bir delil elde edilemediği gerekçesiyle 10/10/2019 tarihinde kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar verilmiştir. Başvurucunun bu karara itirazı Akşehir Sulh Ceza Hâkimliğinin 1/11/2019 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Bu karar 13/11/2019 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir.  Başvurucu28/11/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/38942",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, karar sonucunu değiştirebilecek nitelikteki esaslı bir iddianın karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamulaştırmasız el atma davasında taşınmazın gerçek bedeline hükmedilmemesi ve dava sonucunda yargılama giderleri ödemeye mahkûm edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu nihai hükmü 16/2/2020 tarihinde öğrendikten sonra 10/3/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/10274",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamulaştırmasız el atma davasında taşınmazın gerçek bedeline hükmedilmemesi ve dava sonucunda yargılama giderleri ödemeye mahkûm edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; tutuklama tedbirinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 1/6/2021 tarihinde yapılmıştır. Komisyon tarafından bu kararda incelenen şikâyet haricindeki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, bu şikâyet yönünden ise başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir:A. 6-7 Ekim Olaylarına İlişkin Genel Bilgiler PKK'nın terör örgütü olduğu ulusal ve uluslararası makamlar tarafından kabul edilmiş tartışmasız bir olgudur. Anılan örgütün gerçekleştirdiği terörist şiddet, bölücü amaçları dolayısıyla anayasal düzene, millî güvenliğe, kamu düzenine, kişilerin can ve mal emniyetine yönelik ağır tehdit oluşturmaktadır. Bu yönüyle ülkenin toprak bütünlüğünü hedef alan PKK kaynaklı terör, onlarca yıldır Türkiye'nin en hayati sorunu hâline gelmiştir (Gülser Yıldırım (2) [GK], B. No: 2016/40170, 16/11/2017, §§ 7-18). Bununla birlikte kamuoyunda \"demokratik açılım süreci\", \"çözüm süreci\" ve \"Millî Birlik ve Kardeşlik Projesi\" gibi farklı isimlerle ifade edilen süreç içinde 2012 yılının son döneminden itibaren PKK tarafından gerçekleştirilen terör saldırıları önemli ölçüde azalmıştır. Ancak Suriye'de son yıllarda yaşanan iç savaşın Türkiye'nin güvenliği üzerinde etkileri olmuş, PKK ve DAEŞ kaynaklı terör olayları yeniden artmaya başlamıştır. Bu bağlamda Suriye'nin Türkiye sınırında bulunan Ayn el-Arap (Kobani) kentinde -PKK'nın Suriye kolu olduğu kabul edilen- PYD ile DAEŞ arasındaki çatışmalar, 2014 yılının Eylül ayı sonunda ve Ekim ayı başında yoğunlaşmıştır. Bu sırada PKK'nın üst düzey yöneticilerinden Murat Karayılan'ın sosyal medya hesabından 5/10/2014 tarihinde saat 07'de \"Gençleri kadınları 7 den 70 e herkesi Kobane'ye sahip çıkmaya onurumuzu namusumuzu korumaya metropolleri işgal etmeye çağırıyoruz.\" şeklinde bir açıklamada bulunulmuştur. PKK güdümünde yayın yaptığı belirtilen bir internet haber sitesinde 6/10/2014 tarihinde \"Komalen Ciwan Koordinasyonu\" (PKK'nın gençlik yapılanması) adına bir açıklama yayımlanmıştır. Açıklamada \"Bilindiği üzere 23 gündür Kobani merkezli DAİŞ (DAEŞ) faşizmi son barbarlığıyla devam etmektedir. ... tüm kürt gençliği ... Arin Mirkan (Kobani'deki çatışmalar sırasında düzenlediği intihar saldırısında ölen YPG mensubu) çizgisinde yürümeye çağırıyoruz. Kobani ile başlayan devrim dalgası tüm Kürdistan'a yayılmalı ve bu temelde Kürdistan gençliğini ayaklanması çağrısında bulunuyoruz.\" ifadelerine yer verilmiştir. 6/10/2014 tarihinde Halkların Demokratik Partisi (HDP) Merkez Yürütme Kurulu (MYK) da aynı olaylara ilişkin bir toplantı yapmıştır. Toplantı sırasında HDP'nin sosyal medya hesabından \"HALKLARIMIZA ACİL ÇAĞRI! ŞUANDA TOPLANTI HALİNDE OLAN HDP MYK’DAN HALKLARIMIZA ACİL ÇAĞRI! Kobané’de durum son derece kritiktir. IŞİD (DAEŞ) saldırılarını ve AKP iktidarının Kobané’ye ambargo tutumunu protesto etmek üzere halklarımızı sokağa çıkmaya ve sokağa çıkmış olanlara destek vermeye çağırıyoruz\", \"Kobané’de yaşanan katliam girişimine karşı 7 den 70 e bütün halklarımızı sokağa, alan tutmaya ve harekete geçmeye çağırıyoruz\" ve \"Bundan böyle her yer Kobane'dir. Kobane'deki kuşatma ve vahşi saldırganlık son bulana kadar SÜRESİZ DİRENİŞE çağırıyoruz.\" şeklinde açıklama ve çağrılar yapılmıştır. Yukarıda belirtilen internet haber sitesinin 7/10/2014 tarihindeki yayınında \" KCK Yürütme Konseyi Eş Başkanlığı yaptığı yazılı açıklamada; 'Çirkin ve sinsi katliam' karşısında kürt halkından mücadeleyi her yere, her zamana taşıyarak süreklileştirmesini isterken çetelere ve uzantılarına hiçbir yerde yaşam şansı tanınma[ma]sı gerektiğini kaydetti. KCK, özellikle 'bu saatten itibaren milyonlar sokaklara akmalı, sınır insan seline dönüşmelidir. ... IŞİD çetelerine, uzantılarına ve destekçilerine hiçbir yerde yaşam şansı tanımamalıdır. Tüm sokaklar Kobani sokaklarına dönüştürülmeli, tarihin bu eşsiz direnişine denk bir direniş gücü ve örgütlüğü geliştirilmelidir.' [dedi.]\" şeklinde açıklamalar yer almıştır. Aynı sitenin 8/10/2014 tarihli yayınında ise \"KCK: Milyonlar sokaklardan ve mücadele alanlarından çekilmemeli\" başlıklı açıklamaya yer verilmiştir. Yazıda \"Halkımız bulunduğu her yerde direniş mücadelesini büyüterek süreklileştirmelidir. Halkımız haklı ve meşru mücadelesini zafere kadar yüksek bir kararlılıkla sürdürmelidir. Milyonlar sokaklardan ve mücadele alanından çekilmemelidir. Halkımız; mücadeleden atılacak her geri adımın önümüzdeki günler, aylar ve zamanlarda daha büyük bedellere mal olacağı bilinciyle hareket ederek, mücadelesini kesintisiz yükseltmelidir. Ve kendi öz savunmasını güçlendirerek 'her yer Kobani, her yer direniş-serhildan' anlayışı ile direnişini zafere taşımalıdır.\" şeklinde ifadeler bulunmaktadır. Bu çağrılar üzerine Suriye'deki çatışmalar dolayısıyla tepkilerini dile getirdiğini ileri süren gruplar 6/10/2014 tarihinden itibaren Türkiye'nin birçok yerinde günlerce devam eden ve kamuoyunda \"6-7 Ekim olayları\" olarak adlandırılan şiddet eylemlerini gerçekleştirmiştir. Bu eylemler sırasında ülkenin pek çok yerinde kamu binalarına, banka şubelerine, işyerlerine, araçlara, güvenlik güçlerine ve sivillere taş, sopa, molotofkokteyli ve silahlarla saldırıda bulunulmuştur. Bu sırada kamu makamlarınca güvenliğin sağlanması için birçok şehirde eğitime ara verilmiş ve sokağa çıkma yasağı ilan edilmiştir. Kamu makamlarının ve soruşturma mercilerinin tespitlerine göre -aralarında İstanbul, Ankara, İzmir, Adana, Mersin, Şanlıurfa, Van, Erzurum, Diyarbakır ve Gaziantep gibi büyük kentlerin de olduğu- otuz altı ayrı ilde gerçekleştirilen şiddet eylemleri sonucunda (2'si güvenlik görevlisi) 45 kişi hayatını kaybederken (331'i güvenlik görevlisi) 769 kişi yaralanmıştır. Ayrıca çatışmalar sırasında 5 örgüt mensubunun hayatını kaybettiği, 3 örgüt mensubunun ise yaralandığı belirtilmiştir. Öte yandan ülke genelinde gerçekleştirilen 389 şiddet eylemine 899 kişinin katıldığı, olaylarda (737'si güvenlik güçlerine ait olmak üzere) 881 aracın zarar gördüğü, (27'si kaymakamlık, 52'si emniyet, 283'ü okul, 73'ü siyasi parti, 12'si belediye binası olmak üzere) 558 binaya saldırıda bulunulduğu ve zarar verildiği tespit edilmiştir. Olaylara ilişkin olarak 291 şüpheli gözaltına alınmış, bunlardan 105'i hakkında tutuklama tedbiri uygulanmıştır.B. Başvurucunun Tutuklanmasına İlişkin Süreç Başvurucu 2014 ve 2017 yılları arasında HDP MYK üyeliği yapmıştır. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) tarafından 6/10/2014-7/10/2014 tarihlerinde başlayıp sonraki günlerde birçok şehre yayılan ve çok sayıda kişinin hayatını kaybettiği veya yaralandığı şiddet olayları (bkz. §§ 7-13) dolayısıyla 9/10/2014 tarihinde bir (2014/146757 sayılı) soruşturma başlatılmıştır. Bu soruşturma kapsamında başvurucu 6/6/2017 tarihinde şüpheli sıfatıyla ifade vermiştir. Başvurucu ifadesinde özetle HDP MYK üyesi olmakla birlikte 6/10/2014 tarihli MYK toplantısına katılmadığını, aynı tarihte İstanbul'da özel bir hastanede tedavi gören yakınına refakatçi olduğunu ve MYK adına yapılan çağrı ile bir ilgisinin bulunmadığını ileri sürmüştür. Soruşturma sürecine ilişkin aşamalar -soruşturma evrakı üzerinden tespit edildiği ölçüde- temel olarak şöyle gerçekleşmiştir: -Başsavcılık 15/4/2015 tarihinde Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından 10/10/2014 tarihi itibarıyla HDP MYK üyesi olan kişilerin açık kimlik ve adres bilgilerini talep etmiştir.- 6-7 Ekim olayları ile ilgili olarak bazı HDP'li milletvekillerinin beyanlarını ve HDP’nin resmî sosyal medya hesabından yapılan açıklamaları içeren 20/9/2014 tarihli tutanak soruşturma dosyasına 1/10/2015 tarihinde eklenmiştir. - Başsavcılık dosya kapsamında şüpheli olarak bulunan kişilerin ifadelerinin temin edilmesi amacıyla 2015 ve 2017 yılları arasındaki süreçte ilgili kurumlarla çeşitli yazışmalar yapmıştır.- 6-7 Ekim olayları sırasında meydana gelen ölüm ve yaralanma vakalarına ilişkin otopsi raporları, adli muayene raporları, mala zarar verme eylemlerine ilişkin olay yeri krokileri ve görgü tespit tutanakları ile tüm bu olaylara yönelik yapılan soruşturmalar kapsamında elde edilen delillerin listeleri, adli kolluk fezlekeleri, iddianameler ve karar örnekleri Başsavcılığın talebi üzerine olayların gerçekleştiği illerdeki Cumhuriyet başsavcılıkları tarafından gönderilmiş ve soruşturma dosyasına girmiştir. - PKK/KCK terör örgütü ve bağlı yapılanmaları ile HDP'nin 6/10/2014-7/10/2014 tarihinde gerçekleşen olaylardaki sorumluluğuna yönelik Araştırma Tutanağı ve başvurucunun da aralarında bulunduğu kişilerin PKK/KCK terör örgütüyle bağlantılar��na dair İnceleme Tutanağı, ayrıca bu kişilerin olay tarihinde kullandıkları mobil telefonların HTS kayıtları Başsavcılığın talebi üzerine Ankara Emniyet Müdürlüğü tarafından gönderilmiş ve soruşturma dosyasına girmiştir.- Başsavcılık 19/7/2018 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisinden başvurucunun da aralarında bulunduğu 25 şüphelinin milletvekili olup olmadığı, milletvekili olanların hangi tarihte milletvekili seçildikleri ve haklarında yasama dokunulmazlıklarının kaldırılmasına ilişkin düzenlenmiş fezleke bulunup bulunmadığı hususlarına yönelik bilgi talebinde bulunmuştur.- Başsavcılık 13/12/2018 tarihinde bazı Cumhuriyet başsavcılıklarından 6-7 Ekim olayları sırasında meydana gelen ölüm, yaralama, mala zarar verme, yağma ve diğer suçlara ilişkin müşteki ve mağdur ifadelerinin, bilirkişi raporlarının, görgü tespit tutanaklarının, olay yeri krokilerinin, adli muayene raporlarının, otopsi raporlarının ve tanık ifadeleri başta olmak üzere diğer tüm delillerin fezleke şeklinde hazırlanarak gönderilmesini talep etmiştir. Başsavcılığın bu talebi doğrultusunda farklı tarihlerde istenen bilgi ve belgeler ilgili Cumhuriyet başsavcılıklarınca gönderilerek soruşturma dosyasına dâhil edilmiştir.- 6-7 Ekim olayları öncesinde ve olaylar sırasında HDP'li milletvekili ve Parti yöneticileri tarafından yapılan çağrı ve açıklamalara ilişkin tutanakla şüphelilerin konut ve işyerlerinde yapılan aramalarda elde edilen deliller ile Muş, Antalya ve Diyarbakır'da gerçekleşen olaylara dair Tespit Tutanağı 13/12/2018 tarihinde soruşturma dosyasına girmiştir.- Başka soruşturma kapsamında daha önceden alınan ifadelerinde HDP’nin resmî sosyal medya hesabından yapılan çağrı ve aralarında başvurucunun da bulunduğu HDP'li milletvekili ve Parti yöneticilerinin açıklamaları üzerine 6-7 Ekim olaylarına katıldıklarını beyan eden şüpheliler Ş.K., B.A., B., N.K., N.T., N.B., S., S.A., A.K., A.B.nin ifadesi 7/1/2019 tarihinde, H.Y.nin ifadesi ise 27/2/2019 tarihinde soruşturma dosyasına eklenmiştir. - 6-7 Ekim olaylarına PKK/KCK terör örgütünün baskısıyla katıldıklarını beyan eden şüpheliler A.K., E.P., Z.Ö., , G., E.A. Y.E., R., N.Y.nin başka soruşturma kapsamında daha önceden alınan ifadeleri ise 27/2/2019 tarihinde soruşturma dosyasına dâhil edilmiştir. Soruşturmanın devamında 25/9/2020 tarihinde gözaltına alınan başvurucu, Ankara Emniyet Müdürlüğünde verdiği 30/9/2020 tarihli ikinci ifadesinde özetle 2014 ile 2017 yılları arasında HDP MYK üyesi olmakla birlikte 6/10/2014 tarihinde yapılan HDP MYK toplantısına katılmadığını, anılan tarihte İstanbul'da özel bir hastanede tedavi gören yakınına refakatçi olduğunu, HDP MYK adına Partinin sosyal medya hesabından yapılan çağrıdan haberdar olmadığını ve bu çağrının içeriğini kabul etmediğini ileri sürmüştür. Başsavcılık 1/10/2020 tarihinde başvurucuyu devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürmeye azmettirme, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürmeye teşebbüse azmettirme, var olanveya var sayılan suç örgütlerinin oluşturdukları korkutucu güçten yararlanılarak yol kesmek suretiyle suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla gece vakti silahla birden fazla kişi ile yağmaya azmettirme ve cebir, tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılmaya azmettirme suçlarından tutuklanması istemiyle Ankara Sulh Ceza Hâkimliğine sevk etmiştir. Tutuklama talep yazısında; başvurucunun atılı suçları işlediğine dair kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin bulunduğu, müsnet suçların katalog suçlardan olduğu, dolayısıyla başvurucu yönünden tutuklama nedenlerinin bulunduğu belirtilmiştir. Başvurucunun sorgusu 2/10/2020 tarihinde Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği tarafından yapılmıştır. Sorgu sırasında başvurucunun müdafileri de sorgunun yapıldığı Hâkimlik salonunda hazır bulunmuştur. Başvurucu sorgusunda 6/10/2014 tarihinde yapılan HDP MYK toplantısına katılmadığını ve olaylar sürecinde yapılan açıklamaları doğru bulmadığını ileri sürmüştür. Başvurucunun müdafii ise başvurucunun 6/10/2014 tarihinde İstanbul'da olduğunu, soruşturmanın varlığına ilişkin haber alınca 27/10/2015 tarihinde Başsavcılığa ifade verme talebinde bulunduklarını ileri sürmüştür. Başvurucunun beyanı şöyledir: \"...Ben söz konusu MYK toplantısına katılmadım. O dönemde yapılan açıklamaları kabul etmiyorum. Yapılan açıklamaları doğru bulmuyorum, benimsemiyorum. Hiçbir zaman şiddetten yana, terörden yana, yasa dışı faaliyetlerden yana tavrım olmadı. Zaten emniyet aşamasında tüm sorulara cevap verdim. Tekrar etmek isteyeceğim bir durum yoktur. Yokluğumda yapılmış bir toplantıdan sorumlu tutulmak istemiyorum. O süreçte kendi ailevi problemlerimle uğraşmaktaydım. Dedem hastanede yatıyordu. Ailede tek erkek çocuk ben olduğum için uzun süre refakatçi olarak hastanede bulundum. Bakmakla yükümlü olduğum kalp hastası annem vardır. Yakın zamanda kalp krizi geçirdi, kalbi durdu. Annemden ayrı olmak istemiyorum. Savunmama ekleyeceğim başkaca bir husus yoktur.\"-Başvurucunun müdafiinin beyanının ilgili kısmı ise şöyledir:\"...6-7 Ekim denilen Kobani olayları sırasında ve onun öncesindeki dönemde Can Memiş İstanbul'dadır. Söz konusu tarih bayramdır, bayram nedeniyle beraberdik. Bu süreçte Can, babamızın ani kalp krizi geçirmesi ve Çorlu'ya gönderilmesi, tehlikenin devamında [] Hastanesine gönderilmesi sürecinde Can ailenin yetişkin bir ferdi, torun olarak refakatte bulunmuştur. Bunun yüzlerce tanığı mevcuttur. Can'ın hiçbir terör örgütüyle yada herhangi bir bileşeni ile bağlantısı yoktur. Kendi iradesiyle sonradan HDP'den ayrılmış, siyaseti tamamen bırakmış, hiçbir şekilde üyeliği kalmamış. Hiçbir siyasi partiye, derneğe, kuruluşa üyeliği yoktur. 2017 yılı kendisi için milattır. ... 2014 yılında başlayan bu dosyayla ilgili duyumlar alındığında 27 Ekim 2015 yılında bizzat birlikte Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı'na başvuruda bulunduk...\" Hâkimlik, sorgu sonucunda başvurucunun atılı suçlardan tutuklanmasına karar vermiştir. 2/10/2020 tarihli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Şüpheliler ... Can Memiş'in üzerine atılı bulunan Devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürme, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürmeye teşebbüs, var olanveya var sayılan suç örgütlerinin oluşturdukları korkutucu güçten yararlanılarak yol kesmek suretiyle suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla gece vakti silahla birden fazla kişi ile yağma, cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma eylemlerine azmettirme suçlarına ilişkin olarak; çağrı üzerine ülkenin 32 ilinde yollara barikatlar kurmak suretiyle yolların kesildiği, uzun namlulu silah, molotof kokteyli, havai fişek, taş ve sopa kullanılmak suretiyle kamu binalarına, kamu araçlarına, vatandaşların ikametlerine, işyerlerine ve araçlarına zarar verildiği, çok sayıda vatandaşın kolluk kuvvetinin yaralandığı, bazı illerde vatandaşların ve yabancı uyruklu vatandaşların hayatlarını kaybettiğinin tespit edildiği iddia olunan olaylara ilişkin olarak şüphelilerin savunmaları, taraf beyanları, teşhis tutanakları, sosyal medya paylaşımına ilişkin inceleme tutanakları, video görüntüleri, müşteki beyanları, olay görüntülerini içeren tutanaklar, dijital inceleme tutanakları, bir kısım şüphelilerin çağrıda bulunan oluşum içerisinde yer aldıklarına ilişkin belirleme ve bu yöndeki bir kısım kabul beyanları, arama ve el koyma tutanakları, örgütsel irtibata ilişkin e-mail içerikleri ve tüm dosya kapsamına göre atılı suçların işlendiğine dair kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin bulunduğu, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu dışındaki suçların katalog suçlardan olduğu, soruşturmanın henüz tamamlanmadığı, şüphelilerin salıverilmeleri halinde dosya kapsamında ifadelerine başvurulan tarafların beyanlarına etki edilmesi ihtimalinin varlığı, atılı suçlar için kanunda öngörülen alt ve üst sınırı dikkate alındığında hayatın olağan akışına göre kaçma şüphesinin oluştuğu gibi yazılı suçlar yönünden haklarında soruşturma yürütülen şahısların yasa dışı yollardan kolaylıkla yurt dışına kaçtıkları da dikkate alındığında adli kontrol tedbirlerinin yetersiz kalacağı, tutuklama tedbirinin ise ölçülülük ilkesine uygun olduğu kanaatiyle CMK'nın  maddesi ile ilgili düzenlemeler ile AİHS  maddesindeki tutuklama şartları kapsamında isnat olunan suçlar ile orantılı olarak tedbir kapsamında şüphelilerin CMK'nın  maddeleri uyarınca ayrı ayrı TUTUKLANMALARINA ... [karar verildi.]\" Soruşturma sürecinde çeşitli tarihlerde yapılan tutukluluk incelemeleri sonucunda başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına karar verildiği anlaşılmaktadır. Başsavcılığın -başvurucuyla birlikte 108 şüpheli ve 676 müşteki/mağdurun yer aldığı- 30/12/2020 tarihli iddianamesi ile başvurucunun devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürme ve öldürmeye teşebbüs etme, kasten yaralama, kamu malına zarar verme, hırsızlık, birden fazla kişi ile birlikte gece vaktinde suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla yağma, devletin egemenlik alametlerini aşağılama, çalışma hürriyetini ihlal etme ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarını işledi��inden bahisle cezalandırılması istemiyle aynı yer ağır ceza mahkemesinde kamu davası açılmıştır. İlk olarak PKK/KCK'ya ilişkin genel açıklamaların yapıldığı iddianamede 6-7 Ekim olaylarına giden süreç ve belirtilen tarihlerde gerçekleşen olaylar kronolojik olarak anlatılmış, örgüt liderlerinin bu süreçteki talimat ve çağrılarına değinilmiş ve son olarak şüphelilerin eylemlerine yer verilmiştir. Buna göre iddianamede, başvurucuya yöneltilen suçlamalarla ilgisi bulunan temel olgular şöyle özetlenebilir: i. Örgütle iltisakı bulunduğu belirtilen bir yayın organında örgütün kurucusu Abdullah Öcalan ve diğer yöneticilerin 6-7 Ekim olaylarına giden süreçteki talimat ve çağrılarına ilişkin olarak 18/9/2014 ve 1/10/2014 tarihleri arasında çıkan haber metinleri şöyledir:- [18/9/2014 tarihli haber metni]\"KARAYILAN KOBANE İÇİN 'PROFESYONEL KATILIMA' ÇAĞIRDI\"\"...'ikinci bir Şengal faciasıyla [3/8/2014 tarihinde Irak'ın Ninova vilayeti sınırları içinde bulunan ve Şengal olarak da bilinen yerleşim yeri Sincar'a DAEŞ terör örgütü saldırarak çok sayıda kişiyi öldürmüş veya kaçırmıştır. Örgüt yöneticilerinden Murat Karayılan bu olaylara atıf yapmaktadır.] karşılaşmak istenilmiyorsa derhal harekete geçilmelidir. Kim, neyi, ne kadar yapabiliyorsa yapmalıdır' dedi ... DeğerIi Kobani halkı ve gençliği şunu bilmeli: İŞİD'e karşı başarılı olabilmeleri için YPG'ye katılmaları ve eğitim temelinde profesyonel asker olmaları halinde başarılı olabilirler. Kuzey gençliğine çağrımdır; gidin bizzat savaşa savaşçı olarak katılın(...) Kobane'deki direnişin başarısı için daha nitelikli katılıma ihtiyaç vardır ...\" - [18/9/2014 tarihli haber metni]\"KOMALEN CİWAN GENÇLİĞİ ROJÂV SAVUNMASINA ÇAĞIRDI\"\"...Kuzey Kürdistan gençliğinin Kuzey devriminin kazanımlarını korumak kadar Rojava devriminin savunmasına da aktif katılması gerektiğini kaydeden Komalen Ciwan, '(...) Önderliğimizin başlatmış olduğu seferberliğin Kürdistan'ı kalıcı bir savunmaya kavuşturuncaya kadar devam ettiğini unutmamak gerekir. Bu nedenle Kürdistan'ın savunmasından her Kürt genci kendini sorumlu görmelidir' dedi. Komalen Ciwan gençlere, 'dönem öz savunmayı geliştirmek, bir bütün Kürdistan'da dilini, kültürünü, toprağını, halkını ve devrim değerlerini savunma dönemidir. Bu nedenle Kürdistan gençliği her zamankinden daha fazla fedai ruhla Kürdistan savunmasına yürümelidir. Bu onurlu direnişte ön cephedeki yerini almalıdır' çağrısında bulundu ...\" - [20/9/2014 tarihli haber metni]\"KCK; SINIRLAR KALKMALI, URFA İLE KOBANE BİRLEŞMELİ\" \"Kobane halkının sadece Rojava için değil, tüm Kürdistan'ın özgürlüğü için ve Ortadoğu halkları için direndiğini de ifade eden KCK Yürütme Konseyi Eşbaşkanlığı açıklamasında şunlara yer verdi: 'Bu kahramanca direnişe destek vermek sadece Kürtlerin değil, tüm Ortadoğu halklarının onur borcudur. Sadece destek vermek de yetmez, bu direnişe katılmak esas alınmalıdır. Kobane devrimi Urfa'ya taşırılmalı, Rojava Devrimiyle Kuzey Kürdistan Devrimi ortaklaştırılıp birleştirilerek İŞİD faşizmi döktüğü kanda boğulmalıdır. Urfa, Kobane ile bir bütün haline gelip İŞİD faşizmini yenilgiye uğratmalıdır. İŞİD faşizmi başta Urfa halkı olmak üzere tüm Kuzey Kürdistan halkını karşısında direnirken görmelidir' ...\"- [22/9/2014 tarihli haber metni] \"ÖCALAN SEFERBERLİK ÇAĞRISINI YİNELEDİ”\"Diğer yandan İŞİD saldırıları konusunda da tüm halkımız özellikle devam eden yüksek yoğunluklu savaşa karşı yaşamını şekillendirmesi gerekiyor. Şu an Kürdistan'da devam eden yüksek yoğunluklu savaş var. Sadece Rojava halkı değil Kuzey ve tüm parçalardaki Kürt halkı buna göre yaşamını şekillendirmesi gerekiyor. Bütün Kürt halkını topyekun bu yüksek yoğunluklu savaşa karşı direnişe geçmeye çağırıyorum ...\"- [27/9/2014 tarihli haber metni]\"YDG-H: HER YERİ KOBANE'YE DÖNÜŞTÜRELİM\"\"YDG-H ile YDGK, Kobane'de  gününe giren DAİŞ çetelerinin saldırılarına dikkat çekerek gençleri direnişe çağıran ortak bildiri yayınladı. Bildiride, 'Tüm Kürdistan ve Türkiye gençliği savaşa katılmalı ve serhildanlara öncülük etmelidir (...) Kaybedeceğimiz tek bir anın dahi olmadığını biliyoruz. Kuzey Kürdistan Kobane olacak. Bütün gençliği bu andan itibaren SERHİLDAN yaratmaya ve devrim cephesinde gerillalaşmaya çağırıyoruz. Gün tarih yazma, sömürgeciliği Kürdistan'dan def etme günüdür'...\"- [1/10/2014 tarihli haber metni]\"HALK İNİSİYATİFİ: PERŞEMBE GÜNÜ AMED'DE YAŞAM DURACAK!\"\"Amed'de 2 Ekim 2014 Perşembe günü yaşam durmalı. Hiçbir yurtsever esnafımız kepenk, kontak açmamalı, hiçbir aile çocuğunu okula göndermemelidir. Direneceksek bugün direneceğiz, Amed halkı gençliğin ve kadınların öncülüğünde alanlara inmelidir. Halkımızı her sokakta her meydanda ateşler yakarak, barikatlar kurarak omuz omuza direnmeye çağırıyoruz.\"ii. 6-7 Ekim olaylarının ayaklanma amacı taşıdığına ilişkin tanık beyanları bulunmaktadır. - 4/12/2019 tarihinde ifadesi alınan gizli tanık Mahir, olayların başlangıcından önce HDP tarafından yapılan çağrının kararlaştırıldığı HDP MYK toplantısına terör örgütü üyelerinin katıldığını belirtmiştir. Gizli tanık Mahir'in iddianamede yer alan beyanının ilgili kısmı şöyledir:\"...2014 yılı Ekim ayı öncesinde Kobani'de İŞİD ve YPG arasındaki çatışmalar şiddetlenmişti. Kobani’nin İŞİD’in eline geçmesi, PKK'nin YPG üzerinden Rojava'daki tüm kazanımlarını kaybetmesi anlamına geliyordu … Bunun bilincinde olan Kandil yönetimi Rojava'yı savunmak ve destek vermek amacıyla Türkiye'de yaşayan başta Kürt kitlesini ve Türkiye'de yer alan sol-sosyalist çevreleri Rojava'daki İŞİD ile YPG/YPJ arasında yaşanan mücadeleye destek vermeleri için harekete geçirmek istiyordu. Bu kapsamda Türkiye'deki tüm örgütsel yapılarına sık sık talimatlar gönderdi. Bu talimatların birinci dereceden muhatabı Türkiye KCK genel sözcülüğü, kadın ve gençlik sözcülüğüdür. 6-7-8 Ekim 2014 Kobani serhildanları sürecinde Türkiye KCK sözcülüğünde bulunan ve şuan isimlerini hatırlayabildiklerim; Ö. (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) Y.F. (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) E.G., (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) E., (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) R.K., (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) F.A., (AVRUPA’DA BULUNMAKTADIR) Eylül 2014 sonlarına doğru örgütün talimatları doğrultusunda KCK Türkiye sözcülüğü HDP Eş Genel Başkanı S. ile görüşerek halkın Kobani'ye güçlü şekilde sahip çıkması yönünde çağrı yapmasını istedi....KCK Türkiye örgütü sokak eylemlerini (serhildan) zayıf yetersiz gördüğünden daha büyük çıkış-hamle yapma ihtiyacı duyuyordu. Mevcut sokak eylemlerini bir üst seviyeye taşımak amacıyla KCK Türkiye sözcülüğü o dönem yapılan HDP MYK toplantısına katıldı. Bu toplantıda MYK'ya karar aldırıldı. 6 Ekim 2014’de daha MYK toplantısı devam ederken acil yazılı bir çağrıda bulundu. Bu çağrı \"HALKLARIMIZI SOKAGA ÇIKMAYA VE ÇIKMIŞ OLANLARA DESTEK VERMEYE ÇAĞIRIYORUZ şeklinde idi. Bu çağrıların akabinde HDP, DBP, HDK, DTK, KADIN, GENÇLİK, SERHİLDAN KOMİTESİ gibi yapılanmalar tarafından da serhildan (başkaldırı) çağrıları yapıldı.Bu kadrolar ayrıca bir talimata gerek duymaksızın kitlesel eyleme molotoflu, taşlı, havai fişekli ve el yapımı patlayıcılı katılır, aktif olarak yer alır. Bu çağrılar sonucunda kimse normal bir basın açıklaması, yürüyüş, miting gibi eylemde bulunulmayacağını bilir. PKK'ya yeni katılmış bir aylık kadro adayı dahi örgütsel çağrıların ne anlama geldiğini bilir. PARTİ (PKK) kültürünü alan sempatizan, taraftar, çalışan, kadrolar, siyasi alanda faaliyet yürüten parti meclisi üyeleri örgüt adına yapılan çağrıların tam olarak ne anlama geldiğini bilir ve ona göre hareket ederek uygulanmasını sağlar.KCK Türkiye sözcülüğü Kobani olayları dönemindeki tüm faaliyetlerini o dönem Diyarbakır ve Şanlıurfa ili Suruç ilçesinden yürütmekte idi....Kobani Olaylarında son derece tahrik edilmiş öfkeli kalabalıkların şiddete yönelmesine öncülük eden esas güç gençlik yapılanmasıdır. Bu gençlik yapılanmasını 2014'te ilan edilmesi planlanan öz yönetim-özerklik hamlesi kapsamında hazırlayan eğiten PKK-YK üyesi ABBAS KOD DURAN KALKAN’dır…\"- 7/1/2020 tarihinde ifadesi alınan tanık K.G. 6-7 Ekim olaylarının başta Duran Kalkan adlı örgüt yöneticisi olmak üzere örgütün üst yönetimince planlandığını ve HDP MYK'nın ve HDP'li yetkililerin çağrı/açıklamalarının ardından serhildan olarak kabul edilmesi gereken yoğun şiddet eylemlerinin başladığını ifade etmiştir. Tanık K.G.nin iddianamede yer alan beyanının ilgili kısmı şöyledir:\"...Serhildan olarak adlandırılan sokak çatışmaları, örgüt tarafından dünyadaki diğer örneklerinin (Filistin ya da İrlanda gibi ülkelerde olan) Türkiye'de kendi kitlesi içinde gerçekleştirmesini hedeflemekteydi. KCK yapılanmasında gerçekleştirilen her Serhildan Kandil yönetimi tarafından örgütün yönlendirilmesi ve talimatlarıyla gerçekleştirilen eylemler olmaktadır, Bu eylem içerisinde çatışmalar; Molotof, Taş, Havai Fişek, El Yapımı Patlayıcıların kullanılmasıyla, gençlik ve kadın çalışma alanlarındaki örgüt mensuplarının öncülüğünde geliştirilir. Serhildan eylemlerinin temel amacı, örgüt tabanını harekete geçirmek, kitlesel bir destek arayışını geliştirmek ve tüm kamuoyuna demokratik hir hakkın engellendiği bunun karşısında da bir direniş olduğu izlenimini vermektir.Serhildan eylemleri Kandil yönetiminin çağrısıyla geliştiği gibi özellikle KCK yapılanmasında siyasi faaliyet gösteren partilerin yetkilileri tarafından gerçekleştirilen çağrılarla da gerçekleşebilmektedir. Çoğu zaman bu iki mekanizma birbiriyle ortak hareket ederler, hedef kitlenin ve amacın ortak olmasından dolayı bu ikili hareket vazgeçilmez olmaktadır örgüt için. Serhildan eylemleri için örgüt aynı zamanda çoklu bir konsepti de esas alır. Bu çoklu konseptin içine; Siyasi Parti, Gençlik ve Silahlı örgüt mensuplarının katılımı gerçekleşir. Bu üç alan bir nevi de sokak eylemlerinin çatışmalarının oluşumu için koordinasyon şeklinde hareket ederler. Her ne kadar halk inisiyatifi ya da siyasi parti temsilcileri olarak açıklamalar yapılsa da Serhildan süreçlerinin başlangıcı Kandil yönetiminin talimatı ve Serhildan komitelerinin koordinasyonluğunda gerçekleşen örgütsel bir faaliyet olmakladır. Burada temel mantık ifade ettiğim gibi örgüt tabanını oluşturan kitlenin, örgüt militanıymış gibi çatışma ve eylem içine çekilmesi olmaktadır.…Bu anlamda; 6-8 Ekim olaylarının alt yapısı Örgüt üst yönetimi tarafından hazırlandı. 2011 yılı Temmuz ayında Suriye ülkesinde yaşanan gelişmeler PKK YPG unsurlarının o bölgede etkin bir güç pozisyonuna geçmeleri hem bölge gelişmelerinde, hem de Türkiye genelinde önemli bir kırılmayı da beraberinde getirdi. Suriye'de YPG unsurlarının belli bölgelerde yönetim mekanizmalarını ele geçirmeleri sonrasında Rojova devrimi denilen sürecin bir benzerinin de örgütün üst yönetiminin talimatları doğrultusunda Türkiye'de Doğu ve Güneydoğu'daki bölge illerinde de gerçekleştirilebileceği düşüncesi hakim oldu.…Kandil üst yönetimi özellikle Irak sınırından Afrin kentine kadar var olan koridorun savunulması ve parçalanmaması için yoğun faaliyet gösterdi. Bunun nedeni Afrin' den Kobani’ye kadar özerklik öncesi var olan kantonların korunması ve bu bölge arasında oluşturulan bağlantının kopmasını engellemekti. Benim tanık olduğum Kandil alanından 10 taburluk (yaklaşık 300 örgüt mensubu) Kobani'deki savaşa gönderildi.Buradaki çatışmaları Kandil'den takip edebildiğimiz kadarıyla örgüt üst düzey yöneticileri tarafından kitlesel destekten mahrum kalmamak adına alt kadrolara, siyasi ve legal yapılara yönelik yoğun bir perspektif ve talimat trafiği yaşanmaktaydı. Gerek Türkiye'de gerekse Avrupa ülkelerinde, Suriye ülkesinde yaşanan çatışma ve savaşa yoğun bir destek verilmesi için örgüte bağlı tüm kurum ve kuruluşları harekete geçirmiş ve örgüt üst yönetimi tarafından özellikle Türkiye sınırları içerisinde gündem oluşturmak ve eylem yapmak amacıyla sürekli olarak örgüt güdümünde faaliyet gösteren basın yayın organları aracılığıyla talimatlar verdi.Özellikle bu dönemde … HDP'li S., P.B. ve S.S.Ö. Kandil’e sürekli gidip gelmekteydiler. Örgüt üst yönetimi tarafından böylesi bir konjonktür içerisinde Kobani’de yaşanan ve örgütün var olma gerekçesi olarak gördüğü savaşa verilecek kitlesel desteğin daha çok siyasi ve legal oluşumlarla birlikte yerel örgüt kadroları tarafından organize edilerek eylemselliğin harekete geçirilmesi misyonu yüklenmişti.…Başta Kobani olmak üzere yaşanan gelişmelerden dolayı Kandil üst yönetimi siyasi alan çalışmalarının ve siyasi alandaki etkin aktörlerin kamuoyunda yıpratılmamalarına özen gösteriyorlardı. Kobani'deki çatışmaların bir benzerini Kandil üst yönetimi, İmralı heyeti ile birlikte gerçek anlamda Suriye-Türkiye arasındaki tüm sınırları ortadan kaldırarak Ortadoğu'da yaşanan çatışma süreçlerinin Türkiye'de de yaygın bir şekilde hayata geçirilmesini istemekteydi.Buna mukabil olarak Suruç'tan Kobani'ye heyetlerin gönderilmesi, bu heyetlerin orada gerçekleştirdiği temaslar ve sonrasındaki açıklamalarında Kobani’de yaşanan çatışmaları gerekçe göstererek HDP tabanının ve kitlesinin bulundukları her yerde alanlara çıkarak yoğun bir SERHİLDAN (Başkaldırı) yapılması yönünde örgüt üst yönetiminin çağrıları ve talimatları oldu. Genel anlamıyla 6-8 Ekim olayları olarak bilinen süreci ortaya çıkaran temel faktör Kobani 'deki savaş ve çatışmalar gösterilse de özü itibari ile Türkiye genelinde Rojova devrimi kazanımlarının yani örgütün Suriye topraklarında oluşturmuş olduğu özerkliğin Türkiye'de de olabileceği öngörülmesiyle 6-8 Ekim olaylarının … özerklik adına ön hazırlığına başlanıldı.…Her ne kadar örgüt tabanının ve kitlenin Türkiye'de gerçekleştirilecek olan ÖZERKLİK ilanı amacıyla Kobani eylemlerine katılımları sağlanmış ise de örgütün hedeflediği kitlesel eylemsellikler gerçekleştirilemedi. Halkı sokağa dökmek ve eylemlere destek vermek adına özellikle ANF haber kanalı üzerinden örgüt üst yönetimi tarafından defaten SERHİLDAN çağrıları yapsalar da halkın tam anlamıyla sokaklarda eylemlere katılım yapmadığı gözlemlenmişti....S., siyasi yapılanmaların MYK ve PM üyeleri ve STK’lar��n yapmış olduğu açıklamalar sonrasında SERHİLDAN olayları şiddet sokak eylemleri şeklinde yoğun bir biçimde yaşanmıştır. HDP, DBP MYK ve PM’si, DTK ve S. bu şekilde açıklama yapmamış olsaydı 6-8 Ekim olaylarındaki SERHİLDAN eylemlerinin şiddeti bu denli olmaz ve ölümler yaşanmayabilirdi.Bunun ile birlikte bu çağrılar üzerine örgütün kırsal alan kadro katılımlar da örgüt tarihinde ki en üst seviyelere ulaşmıştır. Bunu bizzat bu dönemde ABBAS KOD Duran KALKAN tarafından ‘TARİHİMİZDEKİ REKOR SEVİYEDE YENİ ŞERVAN (SAVAŞÇI) KATILIMINI BU SÜREÇTE GERÇEKLEŞTİRDİK’HDP MYK'sı ve Eş başkanları SERHİLDAN çağrıları yaptıklarında her ne kadar demokratik bir tepki gibi bu çağları göstermiş olsalar da bu kitlesel eylemlilikte daha öncesinden de belirttiğim gibi Kandil üst yönetimi tarafından SERHİLDAN KOMİTESİ hazırlıkları ile gerçekleştirilecek çatışma ortamına yönelik çağrılar olmaktaydı. Bu şekilde yapılan çağrılar sonucunda örgütün Gençlik yapılanması, kadın yapılanması ve Öz savunma birimlerinin planlanan gerçekleştirilecek olaylara bizzat katılacaklarını her örgüt mensubu gibi HDP MYK ve PM üyeleri ve Eş başkanları da bilir ve bu şekilde gerçekleştirilen olayların yakma, yıkma, öldürme, yaralama, kamu malına zarar verme gibi şiddet olaylarının başlayacağını başından beri her örgüt mensubu ve HDP, MYK, PM ve Eş başkanları bilirler. Olaylarda ayrıca silah, bıçak, molotof, el yapımı patlayıcılar kullanılacağını da bilirler.\"- Tanık İ.B. ise 3/11/2020 tarihli beyanında o dönem HDP milletvekili olduğunu ve 6-7 Ekim olaylarının PKK/KCK tarafından planlandığını ifade etmiştir. Tanık İ.B.nin iddianamede yer alan beyanının ilgili kısmı şöyledir: \"… İfademin önceki bölümünde de belirttiğim gibi  dönem milletvekili olmamla birlikte söz konusu heyetler içerisine HDP ve MYK'nın çağrısı üzerine katıldım.... Kobani olayları olarak bilinen ve ölüm olaylarının yaşandığı eylemlerin demokratik bir hak olmadığını tam aksine şiddet eylemleri olduğunu söyleyebilirim. Ben şiddetin her türlüsüne karşı duran bir kişiliğe sahibim. Yapılan Kobani olayları esnasında gerçekleştiren eylemlerin ve ölümlerin PKK örgütü tarafından organize edildiği ve Türkiye topraklarında özerklik ilan edilmesi adına gerçekleştirildiğini söyleyebilirim. Yapılan açıklamalar talimatlar ve çağrılar da bunu göstermektedir...\"iii. İddianamede DAEŞ ve PYD/YPG arasındaki çatışmaların yoğunlaşması üzerine PKK tarafından halkın sokağa çıkması yönünde çağrılar yapılırken HDP'nin sosyal medya hesabından da 6/10/2014 tarihinde eş zamanlı olarak benzer çağrıda bulunulduğu (bkz. § 9), bu çağrının HDP MYK adına yapıldığı ve başvurucunun MYK üyesi olarak anılan çağrının sonuçlarından sorumlu olduğu ifade edilmiştir. iv. 6-7 Ekim olaylarına katılan ve haklarında soruşturma/kovuşturma yürütülen kişilerin ifadelerine yer verilmiştir. Bu ifadelerde genel olarak HDP MYK adına yapılan çağrı ile HDP yetkililerinin açıklamaları ve Parti yetkililerinden gelen telefon ve yazılı mesajlar üzerine olaylara dâhil olunduğu vurgulanmıştır. İfadesi alınan kişilerden bazıları ise olaylara PKK/KCK terör örgütünün baskıları nedeniyle katıldıklarını belirtmiştir.- 6-7 Ekim olayları sırasında gerçekleştirdiği eylemler nedeniyle terör örgütü üyesi olmamakla beraber terör örgütü adına suç işleme, örgüt faaliyeti çerçevesinde kamu malına zarar verme ve terör örgütü propagandası yapma suçlarından hakkında kesinleşmiş mahkûmiyet hükmü bulunduğu belirtilen H.Y. “…8/10/2014 günü Muş il merkezinde HDP tarafından düzenlenen yürüyüş ve basın açıklamasına katıldım. Bunu HDP'nin resmi ... isimli sosyal paylaşım sitesinden öğrendim ve katılmaya karar verdim.” şeklinde beyanda bulunmuştur. - S. “HDP'nin almış olduğu ve yapmış olduğu eylem çağrısı üzerine parti yöneticisi olarak katıldım” şeklinde beyanda bulunmuştur.- N.T. “HDP Kepez ilçe teşkilatı üyesiyim. Kobane eylemleri olarak bilinen protesto etkinliğine partimizin almış olduğu karar doğrultusunda katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- N.B. “HDP Antalya il eş başkanıyım. Kobane eylemleri olarak bilinen protesto etkinliğine partimizin almış olduğu karar doğrultusunda katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- Ş.K. “…HDP Antalya il başkanıyım. Kamuoyunda Kobane eylemleri olarak bilinen protesto etkinliğine partimizin almış olduğu karar doğrultusunda katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- S.A. “…ben zaman zaman HDP partisine gidiyordum, orada İŞİD örgütünün Kobane'ye yaptığı saldırıları protesto için eylem yapılacağı söylenmişti, ben de bu eyleme katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- B.A. “…ben HDP il yönetim kurulu üyesiyim. Parti genel merkezimiz ve eş başkanımız tarafından Suriye'nin Kobane bölgesine İŞİD terör örgütü tarafından yapılan saldırıların protesto edilmesi için çağrıda bulunuldu ve biz genel merkezimin çağrısına uyarak protesto eylemine katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- A.K. “…HDP eş başkanın çağrısı üzerine değişik parti ve sivil toplum kuruluşlarının katılımı ile Suriye'de bulunan ve kamuoyunda Kobani eylemleri olarak bilinen eyleme toplumsal duyarlılığım neden ile katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- E.P. “...köyümde iken Brüks isimli terör örgütü mensubu gelerek köyden evden bir kişi Malazgirt'e giderek eylem yapacak şeklinde konuşmalar yapıyordu.... Adı geçenin daha sonra ikametim olan eve geldiğinde gördüm. Burda benim evde oturduğumu görünce bana neden gitmediğim eğer gitmezsem diğer kız kardeşimi de kaçıracağını söyledi ve ben de korktuğum için Malazgirt merkeze geldim…” şeklinde beyanda bulunmuştur.- N.Y. “…7/10/2014 günü köye Brüsk olarak bilinen leşker kıyafeti ile gelen eli silahlı bir PKK/KCK terör örgütü üyesinin köyde bulunan herkesi tehdit ettiğini, 8/10/2014 günü Malazgirt merkezde yapılacak etkinliğe katılmaları yönünde tehditler savurduğunu ve gitmeyenlere ceza yazacağını duydum...” şeklinde beyanda bulunmuştur. - Z.Ö. “…Etkinliklerden bir gün önce yani 06/10/2014 günü akşam saatlerinde Murat mahallesindeki ikametimizde oturduğumuz esnada kapımıza biz örgüt mensubuyuz diyen iki şahıs geldi. 'Yarın Malazgirt'te eylem var siz de katılacaksınız. Katılmazsanız size ailenize, iş yerlerinize zarar veririz' dediler...” şeklinde beyanda bulunmuştur. v. İddianamenin değerlendirme kısmında ise 6-7 Ekim olaylarının örgütün üst yönetimince planlanan ve serhildan olarak adlandırılan ayaklanma eylemi niteliğinde olduğu belirtilerek örgütün bu plana dayalı olarak Suriye'deki kazanımlarının benzerini Türkiye'de de elde etmeyi amaçladığı ifade edilmiştir. İddianameye göre şüphelilerin örgütten aldıkları talimatlarla olayların başlamasında rol üstlenmeleri nedeniyle olaylar sırasında işlenen suçlar ile devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma suçundan cezalandırılmaları gerekmektedir. İddianamede yer alan değerlendirmenin ilgili kısmı şöyledir: \"... 06 EKİM 2014 tarihinde başlayarak ülke geneline sirayet eden ve KOBANİ olayları olarak bilinen olayların yaşanması ve terör örgütüne müzahir kitlelerin meydanlara sokaklara çıkarak terör nitelikli eylemlerin (SERHİLDAN/BAŞKALDRI) yapılması için PKK/KCK silahlı terör örgütü, örgütün ele başı Abdullah ÖCALAN, sözde örgüt yöneticileri, örgütün gençlik yapılanması ve kadın yapılanması tarafından sistematik olarak 17/09/2014 tarihinden itibaren çağrıların ve talimatların verildiği, terör örgütüne müzahir kitlenin terör eylemlerine katılımı istenen seviyede olmaması üzerine PKK/KCK silahlı terör örgütü tarafından verilen talimatlar sonrasında PKK/KCK silahlı terör örgütü güdümünde sözde siyaset yapan kurum, kuruluş parti (HDP, HDK, DTK, DBP) ve sözde siyasetçilerin devreye sokulduğu, soruşturma kapsamında bulunan şüphelilerin özellikle 06/10/2014 ve 07/10/2014 tarihlerinde şâhsi olarak ve bağlı bulundukları kuruluşlar aracılığı ile yaptıkları çağrı ve talimatlar sonucunda PKK/KCK silahlı terör örgütüne müzahir kitlelerin meydanlara, caddelere ve sokaklara çıkarak şiddet içerikli terör eylemlerinin en üst seviyeye çıkartıldığı, meydana gelen olaylar neticesinde öldürme, öldürmeye teşebbüs, yağma, kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma, yaralama, çocuk düşürtme, hırsızlık, işyeri ve konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme, 5816 Sayılı Yasaya muhalefet; bayrak yakma şeklinde yoğun şekilde terör olaylarının yaşandığı, olayların meydana gelmesinden HDP MYK'sı (Halkların Demokratik Partisi Merkez Yürütme Kurulu) tarafından sokağa çıkma, sokağa çıkanlara destek verme ve direnişte bulunma çağrılarının yapılmasının etkili olduğu, ...MYK toplantısına terör örgütünün KCK Türkiye sözcülerinin de katıldığı, terör örgütünün talimatları doğrultusunda hareket edildiği,...dolayısıyla örgüt elebaşısı ve sözde Kandil yönetimi ile KCK Yürütme Konseyinin talimat bütünlüğü kapsamında tüm şüphelilerin baştan beri aynı kast ve irade ile fikir ve eylem birliği içerisinde Devletin birliğini ve ülkenin bütünlüğünü hedef alarak terör amaçlı öldürücü, yıkıcı, yakıcı vb. nitelikteki şiddet içerikli yoğun sokak eylemlerinin tüm ülke genelinde gerçekleştirilmesi için KCK, KİK, Gençlik Yapılanması, HDP, DTK, HDK, DBP adına örgüt güdümünde basın açıklaması ve sosyal medya hesaplarından yapmış oldukları aynı içerikte SERHİLDAN/BAŞKALDIRI talimat, çağrı/açıklamaları ile şahsi sosyal medya hesaplarından yaptıkları/yaptırdıkları t��m açıklama, çağrı ve talimatlara ilişkin tespitlerin yapıldığı ve buna ilişkin tüm tutanakların yukarıda ayrıntıları ile mevcut olduğu ve iddianameye derç edildiği,6-8 EKİM 2014 Kobani Olayları olarak bilinen ve ülke geneline sirayet eden olayların amacının her ne kadar terör örgütü ve örgüte müzahir yapılanmalar tarafından demokratik bir hak arayışı olarak lanse edilse de, gerçek amacının PKK/KCK silahlı terör örgütünün kuruluşundan itibaren sözde BAĞIMSIZ BİRLEŞİK KÜRDİSTAN devleti kurmak adına basamak oluşturan ÖZERKLİK ve ÖZ YÖNETİM ilanı için yapılan SERHİLDAN/BAŞKALDIRI eylemleri olduğu, ...ülke genelinde meydana gelen tüm olaylarda toplamda ise; Adam Öldürme (37), Adam Öldürmeye teşebbüs (31), Yağma (24), Alıkoyma (38), Alıkoymaya Teşebbüs (2), Mala Zarar Verme (1750), Yakarak Mala Zarar Verme (397), Kamu Malına Zarar Verme (1060), Yakarak Kamu Malına Zarar Verme (503), İşyeri Dokunulmazlığını İhlal (53), Geceleyin İşyeri Dokunulmazlığım İhlal (294), Geceleyin Açıktan Hırsızlık (26), Açıktan Hırsızlık (20), Hırsızlık (114), Geceleyin Hırsızlık (272), Basit Yaralama (5), Silahla Basit Yaralama (43), Kamu Görevlisini Silahla Basit Yaralama (264), Kamu Görevlisini Kasten Basit Yaralama (7), Kemik Kırığı Oluşacak Şekilde Kasten Silahla Yaralama, Kamu Görevlisini Kemik Kırığı Oluşacak Şekilde Kasten Silahla Yaralama (1), Silahla Kasten Yaralama (78), Kamu Görevlisini Silahla Yaralama (51), İş ve Çalışma Hürriyetinin İhlali (3), İbadethanelere Zarar verme (4), Düşük Yapmaya Neden Olma (1), Bayrak Yakma (24), 5816 Sayılı Yasaya Muhalefet (25), Suç İşlemeye Tahrik, Devletin Birliğini Ülkenin Bütünlüğünü Bozma suçlarının işlendiği...Bu kapsamda, şüphelilere atılı suçların gerek işleniş şekilleri ve kullanılan araçlar itibarıyla, gerekse gerçekleşen neticeler itibarıyla vahim nitelik taşıdıkları, dolayısıyla tüm şüphelilerin suçlara konu eylemlerinin devletin birliğini ve ülkenin bütünlüğünü hedef alarak vahim sonuçlar doğuracak şekilde işlenmiş olmaları nedeniyle Türk Ceza Kanunun  Maddesinde düzenlenen Devletin Birliğini ve Ülkenin Bütünlüğünü Bozmak suçunun her bir şüpheli açısından ayrı ayrı oluştuğu,Yine şüphelilerin eylemlerinin yukarıda her bir müştekiye yönelik tespitleri yapılan tüm suçlardan, Türk Ceza Kanunun 214/3, 38/ maddesi delaletiyle sorumlu olsalar da, şüphelilerin yukarıda tüm müştekilere yönelik tespiti yapılan suçların işlenmesi yönünde eylemleri itibarıyla önemli etkide bulunmaları nedeniyle her bir şüphelinin TCK'nın 37/maddesi gereğince tüm suçlardan ayrı ayrı sorumlu oldukları...\" Ankara  Ağır Ceza Mahkemesi 7/1/2021 tarihinde iddianamenin kabulüne karar vermiş ve E.2021/6 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Mahkemenin aynı tarihte yaptığı tensip incelemesinde başvurucu ve diğer 26 sanığın tutukluluğunun devamına karar verilmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir: \"...HDP (Halkların Demokratik Partisi) MYK (Merkez Yürütme Kurulu) üyeleri; A.K., B.Y., H.A., Y.Ö. Z.K. ve Ç. isimli sanıkların kaçak konumunda oldukları, dosyada çok fazla sayıda müşteki ve tanığın bulunduğu, tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma ihtimalinin bulunması, dolayısıyla soruşturmalardan kaçmış olduklarının bilinmesi, bu kapsamda tutukluluk tedbiri dışındaki CMK'nun maddesinde düzenlenen yurt dışına çıkış yasağı dahil sair adli kontrol tedbirlerinin soruşturmanın mahiyetine ve delil durumuna nazaran yetersiz kalacağı, Anayasanın maddesi uyarınca iç hukuk bakımından bağlayıcı olan Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin maddesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin tutukluluk tedbiri konusundaki yerleşik birçok karar ve gerekçesinde 'Kişilerin kaçma riskinin bulunması, kamu düzeninin sağlanması ve yeni bir suç işlenmesinin önlenmesi' amacının tutukluluk tedbirinin uygulanabileceği haller arasında sayılmış olması, somut dava dosyasında da yukarıda açıklandığı üzere bu kaygı ve kriterlerin mevcut olması nedeniyle tutukluluk tedbirinin gerekli olduğu anlaşılmakla .... sanıklar ... ve Can Memiş'in üzerlerine atılı suçlardan ayrı ayrı TUTUKLULUK HALLERİNİN DEVAMINA... [karar verildi.]\" Çeşitli tarihlerde yapılan tutukluluk incelemeleri sonucunda başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına karar verildiği anlaşılmaktadır. Son olarak Mahkeme 29/4/2021 tarihinde başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına karar vermiştir. Başvurucunun anılan karara itirazı, Ankara  Ağır Ceza Mahkemesi tarafından 18/5/2021 tarihinde kesin olarak reddedilmiştir. Başvurucu anılan kararı 20/5/2021 tarihinde öğrendiğini belirtmiştir. Başvurucu 20/5/2021 tarihinde yapılan duruşmada suçlamalara ilişkin savunmasını sözlü olarak vermiştir. Başvurucu, savunmasında 6-7 Ekim olaylarında bir sorumluluğu bulunmadığını ve 6/10/2014 tarihli HDP MYK toplantısına katılmadığını ileri sürmüştür. 15/6/2021 tarihli duruşma sonunda ise Mahkeme yurt dışına çıkış yasağı şeklindeki adli kontrol tedbiri uygulanmak suretiyle başvurucunun tahliyesine karar vermiştir. Başvurucu hakkındaki dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla Ankara  Ağır Ceza Mahkemesinde derdesttir. A. Ulusal Hukuk 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun \"Tutuklama nedenleri\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez. (2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir:a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa.b) Şüpheli veya sanığın davranışları; Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme, Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma,Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa. (3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir:a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan;... Kasten öldürme (madde 81, 82, 83),(Ek: 6/12/2006 – 5560/17 md.) Silahla işlenmiş kasten yaralama (madde 86, fıkra 3,bent e) ve neticesi sebebiyle ağırlaşmış kasten yaralama (madde 87),...(Ek: 6/12/2006 – 5560/17 md.) Hırsızlık (madde 141, 142) ve yağma (madde 148, 149), Devletin Güvenliğine Karşı Suçlar (madde 302, 303, 304, 307, 308),...\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tutuklama kararı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Soruşturma evresinde şüphelinin tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından, kovuşturma evresinde sanığın tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re'sen mahkemece karar verilir. Bu istemlerde mutlaka gerekçe gösterilir ve adlî kontrol uygulamasının yetersiz kalacağını belirten hukukî ve fiilî nedenlere yer verilir. (2) Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustaki bir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda;a) Kuvvetli suç şüphesini,b) Tutuklama nedenlerinin varlığını,c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu,gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir. Kararın içeriği şüpheli veya sanığa sözlü olarak bildirilir, ayrıca bir örneği yazılmak suretiyle kendilerine verilir ve bu husus kararda belirtilir.\" 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"Azmettirme\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “Başkasını suç işlemeye azmettiren kişi, işlenen suçun cezası ile cezalandırılır.” 5237 sayılı Kanun’un \"Kasten öldürme\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Bir insanı kasten öldüren kişi, müebbet hapis cezası ile cezalandırılır.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Nitelikli haller\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (h) bendi şöyledir:\"(1) Kasten öldürme suçunun;...h) Bir suçu gizlemek, delillerini ortadan kaldırmak veya işlenmesini kolaylaştırmak ya da yakalanmamak amacıyla,...İşlenmesi halinde, kişi ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası ile cezalandırılır.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"1) Bir kimseyi hukuka aykırı olarak bir yere gitmek veya bir yerde kalmak hürriyetinden yoksun bırakan kişiye, bir yıldan beş yıla kadar hapis cezası verilir.(2) Kişi, fiili işlemek için veya işlediği sırada cebir, tehdit veya hile kullanırsa, iki yıldan yedi yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. ...\" 5237 sayılı Kanun’un \"Yağma\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"1) Bir başkasını, kendisinin veya yakınının hayatına, vücut veya cinsel dokunulmazlığına yönelik bir saldırı gerçekleştireceğinden ya da malvarlığı itibarıyla büyük bir zarara uğratacağından bahisle tehdit ederek veya cebir kullanarak, bir malı teslime veya malın alınmasına karşı koymamaya mecbur kılan kişi, altı yıldan on yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Nitelikli yağma\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (g) ile (h) bendi şöyledir:\" (1) Yağma suçunun;... g) Suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla,h) Gece vaktinde,İşlenmesi halinde, fail hakkında on yıldan onbeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Suç işlemeye tahrik\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"1) Suç işlemek için alenen tahrikte bulunan kişi, altı aydan beş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.(2) Halkın bir kısmını diğer bir kısmına karşı silahlandırarak, birbirini öldürmeye tahrik eden kişi, onbeş yıldan yirmidört yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.(3) Tahrik konusu suçların işlenmesi halinde, tahrik eden kişi, bu suçlara azmettiren sıfatıyla cezalandırılır.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozmak\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) (Değişik: 29/6/2005 – 5377/36 md.) Devlet topraklarının tamamını veya bir kısmını yabancı bir devletin egemenliği altına koymaya veya Devletin bağımsızlığını zayıflatmaya veya birliğini bozmaya veya Devletin egemenliği altında bulunan topraklardan bir kısmını Devlet idaresinden ayırmaya yönelik bir fiil işleyen kimse, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası ile cezalandırılır.(2) Bu suçun işlenmesi sırasında başka suçların işlenmesi halinde, ayrıca bu suçlardan dolayı ilgili hükümlere göre cezaya hükmolunur.(3) Bu maddede tanımlanan suçların işlenmesi dolayısıyla tüzel kişiler hakkında bunlara özgü güvenlik tedbirlerine hükmolunur.\"B. Uluslararası Hukuk İlgili uluslararası hukuk için bkz. Selahattin Demirtaş [GK], B. No: 2016/25189, 21/12/2017, §§ 82-91; Mehmet Osman Kavala [GK], B. No: 2018/1073, 22/5/2019, §§ 36- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/29767",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklama tedbirinin hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Tapu sicil müdürlüğünde şef olarak görev yapmakta iken tapu sicil müdürlüğü görevini yürütmek üzere görevlendirilen başvurucu, anılan görevden dolayı tarafına vekalet ücreti ödenmemesi üzerine açtığı davada verilen karar nedeniyle anayasal haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 3/7/2013 tarihinde İstanbul Anadolu  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde belirlenen eksiklikler tamamlatılmış ve Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 23/10/2013 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru dilekçesindeki ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Devrekani ilçesi Tapu Sicil Müdürlüğünde 7/6/2002 tarihi itibarıyla şef olarak görev yapmakta iken müdür kadrosunun boş olması nedeniyle Kaymakamlığın 27/2/2006 tarihli oluruyla Tapu Sicil Müdürlüğü görevini yürütmek üzere yetkilendirilmiştir. Başvurucu, söz konusu görevi vekaleten yürüttüğünden bahisle 21/4/2006 tarihli dilekçe ile Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğüne başvurarak tarafına vekalet ücreti ödenmesi talebinde bulunmuş, anılan talebin idarece cevap verilmemek suretiyle reddedilmesi üzerine ret işleminin iptali ile vekalet ücreti ve tazminatların ödenmesi istemiyle Kastamonu İdare Mahkemesinde dava açmıştır. Mahkeme, 28/11/2006 tarih ve E.2006/625, K.2006/871 sayılı kararıyla, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nda yer alan hükümler karşısında asilde aranan şartları haiz olmayan bir kişinin vekil olarak atanamayacağı ve kendisine vekalet aylığı ödenemeyeceğinin açık olduğu, ancak 657 sayılı Kanun’da bir görevin tedviren yürütülmesine ilişkin bir hükme yer verilmemiş olmakla beraber, idarece tedvir görevi verilen kişinin Anayasa’nın angarya yasağına dair  maddesi uyarınca bazı maddi haklara hak kazanacağı, asilde aranan şartları taşımayan davacıya vekalet aylığı adı altında bir ücret ödenmesi mümkün değilse de yürüttüğü görevden dolayı üstlendiği sorumluluk dikkate alındığında vekalet görevinden ötürü vekalet aylığına eş değer tutarda bir meblağın tazminat olarak ödenmesi gerektiği gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline ve idareye başvuru tarihinden itibaren vekalet aylığına eş değer tutarda bir meblağın tazminat olarak davacıya ödenmesine karar verilmiştir. Davalı idare tarafından temyiz edilen karar, Danıştay  Dairesinin 13/6/2011 tarih ve E.2008/1955, K.2011/2475 sayılı kararı ile bozulmuştur. Kararın ilgili kısmı şöyledir:“657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun  maddesinde, vekalet görevi ve aylık verilmesinin şartları düzenlenmiş olup; maddenin birinci fıkrasında, memurların kanuni izin, geçici görev, disiplin cezası uygulaması veya görevden uzaklaştırma nedeniyle işlerinden geçici olarak ayrılmaları halinde yerlerine kurum içinden veya diğer kurumlardan veya açıktan vekil atanabileceği; ikinci fıkrasında, bir görevin memurlar eliyle vekaleten yürütülmesi halinde aylıksız vekaletin asıl olduğu hükümleri yer almıştır.Anılan hükümlere göre; vekalet aylığına ve vekalet edilen kadronun zam ve tazminatlarına hak kazanılabilmesi için, söz konusu hükümde öngörülen biçimde boşalmış olan kadroya vekaleten yapılacak atamanın, 657 sayılı Kanun’un  maddeden bahisle ve atamanın vekaleten olduğu açıkça belirtilmek suretiyle asili atamaya yetkili makam tarafından bizzat yapılması, yani her şeyden önce vekaleten atanılmış olması gerekmektedir.Yukarıda belirtilen ilkeler dışında yapılan görevlendirmelerin ise Danıştay’ın istikrar kazanmış içtihatlarına göre kamu hizmetinin aksamadan yürütülmesi amacına yönelik bir zaruret halinden doğduğu ve aslında hukuki bir dayanağının da bulunmadığı dikkate alındığında, söz konusu uygulamaların personel rejimine ait disiplini dışında kaldığı açık olup, bu anlamda, kamu hizmetinin aksamadan yürütülebilmesi amacına yönelik olarak görevlendirilmiş bir memurun asilin sahip olduğu tüm haklardan eksiksiz bir şekilde yararlanacağından söz etmek imkansızdır.Kaldı ki, 17/5/1987 tarih ve 19463 sayılı ResmiGazete’de yayımlanan 99 sayılı Devlet Memurları Kanunu Genel Tebliği’nin  maddesinde de 657 sayılı Kanun’un vekalet ücreti ödenmesine ilişkin  maddesine göre tedvir dolayısıyla her hangi bir ödeme yapılmasının mümkün olmadığına işaret edilmiştir.Olayda ise, davacıya şef olarak görev yapmakta iken Tapu Sicil Müdürlüğü görevini yürütmek üzere Kaymakamlığın 27/2/2006 tarihli Oluruyla yetki verildiği, dolayısıyla davacının söz konusu göreve usulüne uygun olarak vekaleten atanmadığı anlaşılmıştır.Bu durumda, Tapu Sicil Müdürlüğü görevini vekaleten değil, tedviren yürüten davacıya tazminat şeklinde olsa dahi vekalet aylığı ödenmesine imkan bulunmamaktadır.” Kastamonu İdare Mahkemesinin 30/9/2011 tarih ve E.2011/746, K.2011/701 sayılı kararıyla bozma kararına uyularak aynı gerekçelerle dava reddedilmiştir. Başvurucu tarafından temyiz edilen karar, Danıştay  Dairesinin 31/5/2012 tarih ve E.2012/850, K.2012/3186 sayılı kararıyla onanmış, karar düzeltme başvurusu da aynı Dairenin 1/2/2013 tarih ve E.2012/9356, K.2013/453 sayılı kararıyla reddedilmiştir. Karar başvurucuya 3/6/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.B. İlgili Hukuk 14/7/1965 tarih ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun uyuşmazlığa konu işlem tarihinde yürürlükte bulunan “Vekalet görevi ve aylık verilmesinin şartları” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Memurların kanuni izin, geçici görev, disiplin cezası uygulaması veya görevden uzaklaştırma nedenleriyle işlerinden geçici olarak ayrılmaları halinde yerlerine kurum içinden veya diğer kurumlardan veya açıktan vekil atanabilir. Bir görevin memurlar eliyle vekaleten yürütülmesi halinde aylıksız vekalet asıldır.Ancak, ilkokul öğretmenliği (Yaz tatili hariç), tabiplik, diş tabipliği, eczacılık, köy ve beldelerdeki ebelik ve hemşirelik, mühendis ve mimarlık, veterinerlik, vaizlik, Kur’an kursu öğreticiliği, imam-hatiplik ve müezzin-kayyımlığa ait boş kadrolara Maliye Bakanlığının izni (mahallî idarelerde izin şartı aranmaz) ile, açıktan vekil atanabilir. Aynı kurumdan birinci fıkrada sayılan ayrılmalar dolayısiyle atanan vekil memurlara vekalet görevinin 3 aydan fazla devam eden süresi için, kurum dışından veya açıktan atananlarla kurum içinden ilkokul öğretmenliğine atanan öğretmenler ile veznedarlık görevine atananlara göreve başladıkları tarihten itibaren vekalet aylığı ödenir.Bu Kanuna tabi kurumlarda çalışan veteriner hekim veya hayvan sağlık memurları, veteriner hekim veya hayvan sağlık memuru bulunmayan belediyelerin veterinerlik veya hayvan sağlık memurluğu hizmetlerini ifa etmek üzere bu hizmetlerle ilgili kadrolara vekalet aylığı verilmek suretiyle atanabilirler.Yukarıda sayılan haller dışında, boş kadrolara ait görevler lüzum görüldüğü takdirde memurlara ücretsiz olarak vekaleten gördürülebilir.Bu Kanuna tabi kurumlarda, mali, nakdi ve ayni sorumluluğu bulunan saymanlık kadrolarının boşalması halinde bu kadrolara işe başladıkları tarihten itibaren vekalet aylığı verilmek suretiyle memurlar arasından atama yapılabilir.”  Aynı Kanun’un “Vekalet, ikinci görev aylık ve ücretleri ile diğer ödemeler” kenar başlıklı  maddesinin ikinci fıkrası şöyledir: “Ancak, kurum içinden veya diğer kurumlardan vekalet edenlere vekalet aylığı ödenebilmesi için, vekilin asilde aranan şartları taşıması zorunludur.” 17/5/1987 tarih ve 19463 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 99 Seri No.lu Devlet Memurları Genel Tebliği’nin  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:“657 sayılı Kanunun vekalet ücreti ödenmesine ilişkin 175 inci maddesine göre, tedvir dolayısıyla herhangi bir ödeme yapılması mümkün bulunmamaktadır.” ",
+        "Haklar":"Zorla çalıştırma ve angarya yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/5062",
+        "Başvuru Konusu":"Tapu sicil müdürlüğünde şef olarak görev yapmakta iken tapu sicil müdürlüğü görevini yürütmek üzere görevlendirilen başvurucu, anılan görevden dolayı tarafına vekalet ücreti ödenmemesi üzerine açtığı davada verilen karar nedeniyle anayasal haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; Gezi Parkı gösterileri olarak bilinen toplumsal olaya kolluk güçlerinin müdahalesi neticesinde yaralanma meydana gelmesi ve bu olaya yönelik şikayetlerin soruşturmasının etkili yürütülmemesi nedeniyle insan haysiyetiyle bağdaşmayan muamele yasağının ihlal edildiğine ilişkindir.  2015/16563, 2015/16565, 2015/16567, 2015/16569, 2015/16570 numaralı başvurular 15/10/2015 tarihinde; 2016/14099 numaralı başvuru 1/8/2016 tarihinde; 2020/9199 numaralı başvuru 28/12/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Başvuruların aynı olaya ilişkin olması nedeniyle aralarında fiilî bağlantı bulunduğu değerlendirilerek başvuruların birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir.  Komisyonca birleştirilen başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvuruculardan 1983 doğumlu Alper Can Aykaç ve 1988 doğumlu Ayşegül Kumaş avukattır. 1984 doğumlu başvurucu Muhip Hilooğlu ve 1982 doğumlu başvurucu Mehtap Koç öğrenci olduklarını beyan etmiştir. 1986 doğumlu başvurucu Ebru Ak ise mesleğini açıklamamıştır. Başvurucular 31/5/2013 tarihinde Gezi Parkı olayları olarak bilinen, Türkiye geneline yansıyan kitlesel gösterinin Eskişehir'de gerçekleştiren kısmına katılmışlardır. 31/5/2013 günü akşamından 1/6/2013 günü sabahına kadar yapılan gösterilere kolluk güçleri bedensel kuvvet kullanmak ve toplumsal müdahale aracı (TOMA) vasıtasıyla su ve gaz sıkmak suretiyle müdahale etmiştir. Başvurucuların ortak anlatımlarına göre göstericilerden kimse direnmemesine rağmen toplamda 176 kişi gerekmediği hâlde şiddet görerek kolluk memurları tarafından yakalanmıştır. Başvurucular 30-40 kez -kimisi 20-30 kez olarak ifade etmektedir- copla darbedilmiş, yüzleri hedef alınarak kendilerine biber gazı içerikli sprey sıkılmış, hakaret içerikli sözlü şiddete maruz kalmışlardır. Başvurucu Muhip Hilooğlu ayrıca gözaltına alınarak tutulduğu polis otobüsünde kafasına ve kulak kısmına copla darbe alarak yaralanmıştır. Başvurucular Alper Can Aykaç ve Ayşegül Kumaş gözaltına alınmamıştır. Kolluk tarafından düzenlenen Olay Tutanağı'na göre 31/5/2013 günü saat 00'de Hopa olaylarının yıldönümü nedeniyle toplanan bir kısım siyasi parti ve sivil toplum kuruluşunun yaklaşık 250 üyesi sloganlar eşliğinde yürüyüş yapmış, ardından gerçekleştirilen basın açıklaması sonrası saat 50 civarında Gezi Parkı'nın yıkılmasını protesto etmek amacıyla bekleyen kalabalık grupla birleşerek toplamda ortalama 500 kişiye ulaşmıştır. (Daha sonra bu grubun farklı bölgelere (sokaklara) farklı çoğunlukta ayrıldığı anlaşılmıştır.)- 00-45 saatleri arasında slogan atarak gösteri yürüyüşü yapan bu gruptan bir kısım göstericinin tramvay ve karayolu trafiğini aksatması üzerine saat 00'de kolluk güçleri tarafından önlerine barikat kurularak grubun en sonundan duyulabilecek şekilde dağılmaları hususunda gruba yedi sekiz kez uyarı yapılmıştır. Ancak grup bir siyasi partinin (iktidar partisinin) il binasına yürümek istedikleri konusunda ısrar etmiş, yanlarında bulunan içi dolu-boş şişe ve taşları barikatta bulunan kolluk görevlilerine atmış, bunun üzerine gruba kademeli olarak TOMA vasıtasıyla su ve gaz sıkılmak suretiyle müdahale edilmiştir. Bu sırada yakalanan birkaç gösterici daha sonra Savcılık talimatı doğrultusunda adli muayene raporu alındıktan sonra serbest bırakılmıştır (İsimleri yazılı bu göstericiler arasında başvurucular bulunmamaktadır). -Aynı gece saat 00'de 600-700 kişiden oluşan grubun diğer kısmına farklı bir yerde (Salana Köprüsü üzerinde) kolluk güçleri tarafından müdahalede bulunulmuştur. Ancak müdahaleye rağmen grubun dağılmayarak bulunduğu yerden geri dönmesi üzerine, tramvay ve kara yolu trafiğini aksatması nedeniyle saat 00'da dağılması hususunda birden fazla kez gruba uyarıda bulunulmuştur. Uyarılara rağmen dağılmayan gruptaki kişiler yanlarında bulunan şişe ve taşları kolluk görevlilerine atmışlardır. Bu kişilere TOMA vasıtasıyla su ve gaz sıkılmak suretiyle müdahale edilmiş ise de küçük gruplar hâlinde kaçan bu kişilerden bir kısmı yoldaki çöp konteynırlarını dağıtmış, çiçek saksılarını ve bankları barikat hâline getirmiş, tretuvar taşlarını parçalayıp kolluk memurlarına atmıştır. Saat 00'de tekrar toplanmaya başlayan grup üyeleri yoldaki eşyaları ateşe vererek yolu araç ve yayalara kapatmıştır. Bu sırada on kolluk memuru atılan taş ve diğer cisimlerle vücutlarının değişik yerlerinden yaralanmıştır. Saat 30'a kadar kolluk güçleri geri çekilerek beklemeye başlamış, dağılan küçük grupların tekrar bir araya gelerek toplanması ve bir siyasi partinin il binasına yönelmesi üzerine saat 00'da gruba müdahale etmiş ve orantılı güç kullanmak suretiyle yaklaşık 176 kişiyi yakalamıştır (Başvuruculardan Muhip Hilooğlu, Mehtap Koç ve Ebru Ak yakalanan bu grup içinde bulunmaktadır).A. Başvurucular Hakkında Yürütülen Ceza Soruşturma Süreci Başvurucuların tamamı hakkında Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığınca (Savcılık) 6/10/1983 tarihli ve 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu'na muhalefet etme suçunu işledikleri iddiasıyla soruşturma açılmış, yapılan soruşturma sonunda aynı suç isnadıyla ceza davası açılmıştır. Eskişehir  Asliye Ceza Mahkemesi (Ceza Mahkemesi) tarafından yapılan yargılama sonunda 14/11/2014 tarihinde, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi (Sözleşme)  ve  maddeleri gereğince üzerilerine atılı suçun unsurlarının oluşmadığı gerekçesiyle başvurucuların beraatine karar verilmiştir. Ceza Mahkemesince ayrıca başvurucuların savunma ve iddiaları dikkate alınarak zor kullanma yetkisinin aşılması ve işkence suçu yönünden soruşturma yapılması için Savcılığa bildirimde bulunulmasına karar verilmiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Mevcut olayımızda da soruşturma dosyası kapsamında yapılan tespitlerde, sanıkların birebir aşırıya kaçan şiddet eylemlerine katıldıklarına dair somut tespit bulunmadığı yönünde yukarıda yaptığımız değerlendirmeler ışığında; sanıkların sırf gösteriye katılmak veyahut pasif olarak da olsa şiddet hareketlerini içerir mahallerde bulunduğunun tespiti, mahkememizce bireyin toplanma ve gösteri yürüyüşü hakkını ortadan kaldırmayacağı kabul edilmiş ve sanıkların gösteri ve yürüyüşe katılımlarının Sözleşme'nin 10 ve  maddesinde koruma altına alınan ifade özgürlüğü, toplanma ve gösteri yürüyüşü hakkını ortaya koyduğu ve bu haliyle eylemlerin suç teşkil etmediği kanaatine varılmış ve sanıkların beraatine karar verilerek...\" Ceza Mahkemesi kararı temyiz edilmiş olup inceleme tarihi itibarıyla Yargıtayda temyiz aşamasında olduğundan henüz kesinleşmemiştir.B. Sağlık Raporları Başvurucu Alper Can Aykaç hakkında düzenlenen raporlar:- Eskişehir Devlet Hastanesi (Devlet Hastanesi) Beyin Cerrahi Bölümüne ait 6/6/2013 tarihli raporda, sağ maxiller bölgede künt travmaya bağlı ödem ve yüzeysel erozyon, ensede sağ ve sol kol ve ön kolda, sol lomber bölgede ve her iki bacakta künt travmaya bağlı ekimotik lezyonlar saptanmış; horizontal nistagmusun mevcut olduğu açıklanarak kommosyo selebrinin (beyin sarsıntısı) kayıtlı olduğuna yer verilmiştir. - Eskişehir Adli Tıp Kurumu (ATK) Şube Müdürlüğü tarafından düzenlenen 29/4/2014 tarihli raporda; Devlet Hastanesince tespit edilen bulgulara göre başvurucunun yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokan bir duruma neden olmadığı, basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek hafiflikte olmadığı ve vücuduna acı verecek nitelikte olduğu belirtilmiştir. Başvurucu Ebru Ak hakkında düzenlenen raporlar:- ATK tarafından yapılan 4/6/2013 tarihli muayene sonrası düzenlenen raporda, başvurucunun sol el bileğinde yumuşak doku travmasına bağlı 10x10 cm şişlik, kafasında sağ parietal bölgede 5x5 cm şişlik, sol kol dış kısımda 25x20 cm alanda ekimoz, ensede 5x5 cm ekimoz, sağ omuzda 5x5 cm, sırtta sağ tarafta 5x5 cm ekimoz, sol ayak bileğinde 15x10 cm alanda şişlik ve morluk tespit edilmiş; tespit edilen bulgulara göre başvurucunun yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokan bir duruma neden olmadığı ancak vücudunun tamamında 20 cm üzeri yumuşak doku yaralanması saptandığından basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek hafiflikte debulunmadığıyönünde görüş bildirilmiştir.- ATK tarafından düzenlenen 9/5/2014 tarihli raporda, başvurucunun sol el ve sol ayak bileğinde lif kopması şüphesi bulunduğundan ortopedi uzmanı tarafından muayenesi gerektiği belirtilmiştir. Başvurucu Mehtap Koç hakkında düzenlenen raporlar:- Devlet Hastanesinin Ortopedi Bölümüne ait 5/6/2013 tarihli raporda, başvurucunun sağ kolunda hematom, sağ elinin üçüncü parmağında yumuşak doku travması tespit edilmiş olup kırık bulunmadığına yer verilmiştir.- ATK tarafından düzenlenen 18/6/2013 tarihli raporda; Devlet Hastanesince tespit edilen bulgulara göre başvurucunun yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokan bir duruma neden olmadığı, basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek hafiflikte olduğu bilgisi yer almaktadır. Başvurucu Ayşegül Kumaş hakkında düzenlenen rapor:-4/6/2013 tarihli ATK tarafından düzenlenen raporda, başvurucunun yapılan muayenesinde burun kökünden sağ üst göz kapağına doğru uzanan 5x2 cm ekimoz-sıyrık, sağ dirsek dış yanda 7x5 cm ekimoz, sağ el bileği sırtında 3x5 cm ödem ve kırmızı renkte ekimoz, sağ diz dışi yanda 1x1 cm ekimoz, sağ omuz başında subjektif ağrı, sağ ayak bileği dış yanda 5x5 cm ekimoz ve hafif şişlik bulunduğu, tespit edilen bulgulara göre başvurucunun yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokan bir duruma neden olmadığı ancak basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek hafiflikte debulunmadığı tespiti yapılmıştır. Başvurucu Muhip Hilooğlu hakkında düzenlenen rapor:- ATK tarafından düzenlenen 4/6/2013 tarihli raporda; başvurucunun yapılan muayenesinde sağ kulak kepçesi arka kesimde -okunabildiği kadarıyla- sütüre raddi yara ve kulak kepçesi arka kesimde, saçlı deride 3x1 cm ekimoz, sağ el bileği sırtında 5x2 cm sıyrık ve ekimoz, sırt alt sağ yanda subjektif ağrı şikâyetinin bulunduğu, bu bulgulara göre başvurucunun yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokan bir duruma neden olmadığı ve basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek hafiflikte olduğu tespiti yapılmıştır. Kolluk Görevlileri Hakkında Yürütülen Ceza Soruşturması Süreci Başvurucular 3/6/2013 tarihinde kolluk görevlileri, doktorlar ve diğer kamu görevlileri hakkında işkence suçunun işlendiği iddiasıyla Savcılığa şikâyette bulunmuşlardır.  Savcılık tarafından, olay yerinde görevli olan kolluk memurlarının isimlerini gösterir görev listeleri farklı kolluk birimlerinden temin edilmiştir. Başvurucular, farklı tarihli dilekçeleriyle kendilerine sözlü ve fiilî şiddette bulunan kolluk görevlileri ile olaya tanık olan görevlileri kask numaralarından tespit ettiklerini belirtip teşhis edebileceklerini ileri sürerek bu kişilerin kimliklerini soruşturma makamına bildirmişlerdir. Kimlikleri bildirilen otuz kolluk görevlisi şüpheli sıfatıyla Savcılıkça dinlenmiştir. Şüpheli polisler genel olarak üzerilerine atılı suçlamayı kabul etmemiş, olay yerinde -bazısı başvurucuların yaralandıklarını beyan ettikleri yerden farklı bir sokakta- görevli olduklarını ancak başvurucuları darbetmediklerini ifade etmişlerdir. Şüpheli polislerin çoğu soruşturma makamlarına bildirilen kask numaralarının kendilerine ait olduğunu kabul etmiş; bir kısmı olay günü kasklarını kullanmadığını, ayrıca cop veya benzeri bir alet taşımadığını belirtmiştir. Tanıklar P., T.A. ve S.G., müdahale esnasında darp olayını görmediklerini ifade etmiştir. Polis memuru olarak olayları kameraya kaydeden tanık S.G., yaralı kimseyi görmediğini, hareket hâlinde olunması nedeniyle sağlıklı görüntü kaydedemediğini, bir kadın göstericinin koşarken düşmesi nedeniyle ambulans çağrıldığını belirtmiştir. Buna karşın P. ve T.A., gözaltı nedeniyle polis aracında beklendiği esnada başvurucu Ebru Ak'a yönelik hakaret ve kötü muamelede bulunulduğunu ancak bu eylemi gerçekleştiren polis memurunu teşhis edemeyeceklerini beyan etmiştir. Olay yerini gösteren güvenlik kamera görüntüleri bilirkişi aracılığıyla incelenmiştir. Toplam iki görüntüyü -ki bu görüntülerden biri başvurucular tarafından soruşturma dosyasına sunulmuştur- inceleyen bilirkişi tarafından düzenlenen 4/12/2014 tarihli rapora görüntüler fotoğraf hâline getirilmek suretiyle eklenmiştir. Bilirkişi raporunun sonuç kısmı şöyledir:\"...güvenlik kameragörüntü kayıtlarıiçerisindenşüphelişahıslaraaitgörüntülerin tespiti ve iyileştirilmesi için görüntü büyütme işi, filtreleme ve onarma, renk ve parlaklık değerlerinin düzenlenmesi işlemlerinin uygulandığı, neticeten olayların meydana geldiğiyerdekiibraz edilen kameragörüntülerinden gösterici grup ile polisin karşılaştığı anda arbede yaşandığı, ancak kameraya olan uzaklık ve kamera çözünürlüğünün düşük olması gibi nedenlerden dolayıkimin kime vurduğunun çıplak gözle tespitinin mümkün olmadığı, göz altına alınma işlemi sırasında her hangi bir darp olayına rastlanılmadığının görüldüğü...\" Savcılık tarafından yürütülen soruşturma sonunda 2/6/2015 tarihinde şüpheli polis memurları ile üç doktor hakkında kovuşturma yapılmasına yer olmadığına dair ek karar verilmiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Müşteki şüpheliler ve müştekilerin suç tarihinde gösteriler sırasında Çevik Kuvvet Şube Müdürlüğünde görevli polis memurları tarafından süpürme hareketi ve sonrasında orantısız güç kullanılarak darp edildikleri anlaşılmışsa da atılı suçu işleyen şüphelilerinsomut olarak tespit edilemediği, müşteki şüpheliler ve müştekilerin her ne kadar kendilerine yapılan darp eyleminin işkence suçunu oluşturduğunu ifadelerinde beyan etmişlerse dekimliği belirsiz şüpheliler tarafından müşteki şüpheliler ve müştekilere yönelik sistematik olarak ve belli bir süreç içerisinde eylemde bulunulduğuna yönelik delil elde edilemediği, işkence suçunun yasal unsurlarının oluşmadığı, dosya kapsamına göre müşteki şüpheliler ve müştekilerin darp edilmesi olayının kamu görevlisinin sahip bulunduğu nüfuz kötüye kullanılmak suretiyle kasten yaralama eylemini oluşturduğu, bu yönde kimliği belirsiz şüpheliler yönünden soruşturmanın devam ettiği, bu nedenle şüpheliler ve kimliği belirsiz şüpheliler hakkında işkence suçu yönünden soyut iddia dışında kamu davasının açılmasınıgerektirir delil elde edilemediği, Müşteki şüpheliler ve müştekilerin haklarında soruşturma yürütülen şüpheliler tarafından darp edildiklerine dair müşteki şüpheliler ve müştekilerin soyut iddiaları dışında kamu davasının açılmasını gerektirir delil elde edilemediği,Müşteki şüpheliler ve müştekilerin soyut iddiaları dışında hakaret, tehdit, cinsel taciz, mala zarar verme ve görevikötüye kullanma-görevi ihmal suçlarının işlendiğine dair kamu davasının açılmasını gerektirir delil elde edilemediği, Şüphelilerin savunmalarında suçlamaları kabul etmedikleri, müşteki şüpheliler ve müştekilerle karşı karşıya gelmediklerini, kendilerini darp edilirken görmediklerini beyan ettikleri, tüm soruşturma evrakı kapsamından anlaşılmakla, İşkence suçunun unsurları itibariyle oluşmaması, müşteki şüphelilerin kamu görevlisine hakaret suçunu, şüphelilerin müşteki şüpheliler ve müştekilere karşı üzerlerine atılı darp, hakaret, tehdit, cinsel taciz, mala zarar verme, görevi kötüye kullanma, görevi ihmal suçlarını işlediklerine dair soyut iddia dışında atılı suçlardan kamu davası açma şüphesini gerektirecek nitelikte ve yeterlilikte delil elde edilemediğinden, müşteki şüpheliler ve diğer tüm şüpheliler hakkında kamu adına kovuşturma yapılmasına yer olmadığına ...\" Savcılık kararına başvurucular tarafından yapılan itiraz, kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle 7/9/2015 tarihinde Eskişehir  Sulh Ceza Hâkimliği tarafından reddedilmiştir. Savcılıkça 17/9/2015 tarihinde soruşturmada başvurucuların yaralanmasına neden olan sorumlu kolluk görevlilerinin daimî olarak aranmasına karar verilmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"... Suçun şüphelisi (şüphelileri) tüm aramalara rağmen kimlikleri ve açık adresleri tespit edilemediği ve yakalanamadığından soruşturma evrakının daimi aramaya alınmasına karar verilmiştir.1) Şüpheli veya şüphelilerin gösterilen zamanaşımı tarihine kadar aranması,2) Bulunduklarında savunmalarının alınması, nüfus cüzdan örneklerinin eklenerek hazırlanacak soruşturma evrakının mevcutlu, ikmalen Başsavcılığımıza gönderilmesi,3) Bulunamadıkları taktirde, yapılan araştırma sonucunun altışar aylık dönemlerde bildirilmesi,4) Evrakın, şüphelilerin açık kimliklerinin tespit edildiği veya savunmalarının alındığı veya zamanaşımı süresi dolduğunda Başsavcılığımıza gönderilmesi... \" Başvurucular, bu sürece ilişkin olarak 15/10/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. Başvurucular Ayşegül Kumaş ve Muhip Hilooğlu tarafından Açılan Tam Yargı Davaları Süreci Başvurucular Ayşegül Kumaş ve Muhip Hilooğlu 2/6/2014 tarihinde Eskişehir Valiliği (Valilik) vasıtasıyla İçişler Bakanlığından (İdare) maddi ve manevi zararların karşılanması talebinde bulunmuşlardır. Başvurucu Muhip Hilooğlu'nun talebi İdare tarafından reddedilmiş, başvurucu Ayşegül Kumaş'ın talebine ise yasal süresi içinde yanıt verilmemiştir. Başvurucular İdare aleyhine 30/9/2014 tarihinde Eskişehir  İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) tam yargı davası açmışlardır. İdare Mahkemesi yargılama sonunda başvurucuların maddi tazminat istemlerinin reddine, manevi tazminat istemlerinin kabulüne karar vererek başvurucu Muhip Hilooğlu'na 000 TL, başvurucu Ayşegül Kumaş'a 000 TL manevi tazminat verilmesine hükmetmiştir. Kararların gerekçesi benzer olup ilgili kısımları şöyledir:\"...Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığı'nca verilen 02/06/2015 tarihli, 2013/15211 sayılı 'Kamu Adına Kovuşturma Yapılmasına Gerek Olmadığına' dair karardaki 'müştekilerin suç tarihinde gösteriler sırasında Çevik Kuvvet Şube Müdürlüğünde görevli polis memurları tarafından süpürme hareketi ve sonrasında orant��sız güç kullanılarak darp edildikleri anlaşılmışsa da' şeklindeki tespit karşısında, davacı tarafından emniyet güçlerine ve dolayısıyla davalı idareye isnat edilen eylemde yukarıda belirtilen asgari ağırlık seviyesinin aşıldığı, olay nedeniyle tazminat ödenmesini gerektirecek nitelikte davacıya yönelik orantısız güç kullanma şeklinde bir eylemin bulunduğu ve bu eylemden kaynaklanan zararların personeline atfı kabil hizmet kusuru nedeniyle idarece tazmin edilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır. Kolluk görevlilerin orantısız güç kullanımı sonucu zarar gören davacının maddi ve manevi tazminat istemlerinin değerlendirilmesine gelince, Davacı tarafından olay nedeniyle iş ve gücünden yoksun kalması sonucu oluşan maddi zararlarının tespit edilerek tazminen davalı idare tarafından ödenmesine karar verilmesi istenilmekte ise de; [...] Mahkememizce yapılan ara kararlara rağmen davacı tarafından dosyaya dahil edilen herhangi bir bilgi ve belge de bulunmadığı görülmekle, maddi zarar iddiasını kanıtlayamayan davacının olaydan kaynaklı maddi tazminat talebi yerinde görülmemiştir. Davacı tarafından olayla nedeniyle talep edilen manevi tazminatla ilgili olarak, Manevi zarar, kişinin fizik yapısının ve iç huzurunun bozulmasını, yaşama gücünün ve sevincinin azalmasını, kişilik haklarının zedelenmesini, şeref ve haysiyetinin rencide edilmesini, duyulan acı ve ıstırabı, kişinin günlük yaşamını zorlaştıran her türlü üzüntü ve sıkıntıyı ifade etmekte, fiziki veya manevi acılar duyan, ruhsal dengesi bozulan, yaşama sevinci azalan kişinin manevi yönden zarara uğramış olduğu kabul edilmektedir.Manevi tazminat, kişinin malvarlığında meydana gelen eksilmeyi gidermeye yönelik bir tazmin aracı değil, manevi değerlerinde bir eksilme meydana gelen ve yaşama sevinci ve zevki azalan kişinin manen tatminini sağlamaya yönelik bir tazmin aracıdır. Manevi zararın başka türlü giderim yollarının bulunmayışı veya yetersiz kalışı manevi tazminatın parasal olarak belirlenmesini zorunlu kılmaktadır. Manevi tazminat, olay nedeniyle duyulan elem ve ızdırabı kısmen de olsa hafifletmeyi amaçlar. Belirtilen niteliği gereği manevi tazminatın, zenginleşmeye yol açmayacak şekilde belirlenmesi gerekmekte ise de, tam yargı davalarının niteliği gereği takdir edilecek manevi tazminat miktarının, idarenin hizmet kusurunun ağırlığını ortaya koyacak, hukuka aykırılığı özendirmeyecek, bir başka ifade ile benzeri olayların bir daha yaşanmaması için caydırıcı ve aynı zamanda cezalandırıcı bir miktarda olması gerekmektedir.Bu bağlamda davaya konu olay değerlendirildiğinde, kolluk görevlilerince uygulanan orantısız güç nedeniyle elem ve ızdıraba uğrayan davacının, [...] manevi zararlarına karşılık olarak takdir edilen [...] TL manevi tazminatın, olayda kusuru bulunan personeli istihdam eden davalı idare tarafından davacıya ödenmesinin hukuken makul ve kabul edilebilir olduğu sonucuna ulaşılmıştır.\" Başvurucular ve İdare kararlara itiraz etmiştir. Eskişehir Bölge İdare Mahkemesi (Bölge İdare Mahkemesi) 12/5/2016 tarihinde İdarenin itirazlarını kabul ederek kararların bozulmasına ve davaların reddine karar vermiştir. Kararların gerekçeleri benzer olup ilgili kısımları şöyledir:\"Bakılan davada, davacı tarafından kolluk görevlilerinin Eskişehir İli'ndeki 'Gezi Parkı Eylemi'ne müdahalesi esnasında orantısız güç kullanılarak yaralanmasına sebebiyet verildiği iddia edilerek bu çerçevede yapılan incelemede [...] eylemin yaklaşık 12 saat olmak kaydıyla uzun bir süre devam ettiği, sokak ve caddelerin eylemciler tarafından barikatlar kurularak kapatıldığı, devlet ve şahıs mallarına zarar verildiği (cadde ve sokak tretuvarlarının kırılması, kamu ve özel şahıslara ait araç, işyeri ve ikametlere zarar verme), eyleme müdahale etmeye çalışan kolluk görevlilerine göstericiler tarafından direnç gösterildiği dikkate alındığında, kolluk görevlilerince eyleme müdahale etme, göstericilerin dağıtılması ve göz altına alınmasına ilişkin olarak mevzuatta öngörülen zor kullanma yetkisinin kullanımına dair şartların oluştuğu, dosyadaki bilgi ve belgelere göre gözaltına alma prosedürünün usulüne uygun icra edildiği, dolayısıyla hürriyeti tahdit durumunun oluşmadığı gibi, eylemcilere yönelik kolluk görevlilerince yakalama, göz altına alma ve göz altı sırasında işkence yapıldığına dair bir verinin de bulunmadığı, eyleme katılan gruba yönelik olarak kolluk görevlilerince yapılan müdahalenin doğrudan davacıya yönelik olmadığı, davacının iddia ettiği yaralanması olayının; 2013 tarihi saat 00 sıralarında başlayıp 2013 tarihi saat 30 sıralarına kadar devam eden eylemin sonlandırılmasına ilişkin kolluk görevlilerince defalarca yapılan ikazlara rağmen dağılmayan grup üyelerine yönelik olarak eylemin başlamasından yaklaşık 12 saat sonra yapılan müdahalenin istenmeyen sonucu niteliğinde olabilmesi mümkün ise de; bu müdahale sırasında ortaya çıkacak her istenmeyen sonucun idarenin tazmin sorumluluğunu doğurmasının da mümkün olmadığı, başka bir ifadeyle istenmeyen sonucun asgari ağırlık seviyesine ulaşması gerektiği, göreceli nitelikte bulunan bu asgari eşiğin aşılıp aşılmadığının her olayın kendi şartları dahilinde müdahaleye maruz kalanın cinsiyeti, yaşı, sağlık durumu, müdahalenin amacı gibi unsurların değerlendirilmesi suretiyle saptanabileceği, davacı tarafından emniyet güçlerine ve dolayısıyla davalı idareye isnat edilen eylemde yukarıda belirtilen asgari ağırlık seviyesinin aşıldığı yönünde her hangi bir tespit bulunmadığından olay nedeniyle tazminat ödenmesini gerektirecek nitelikte doğrudan davacıya yönelik orantısız güç kullanma şeklinde bir eylemin bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu durumda davalı idarenin tazmin sorumluluğunu gerektiren unsurları taşımayan olayla ilgili olarak davacının manevi tazminat isteminin kabulüne olanak bulunmamaktadır.\" Bölge İdare Mahkemesi kararı başvurucu Muhip Hilooğlu'na 30/6/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, bu sürece ilişkin olarak 1/8/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu Ayşegül Kumaş'ın Bölge İdare Mahkemesi kararına karşı karar düzeltme talebi Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi tarafından 21/10/2016 tarihinde reddedilmiştir. Karar 28/11/2016 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, bu sürece ilişkin olarak 28/12/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Özge Özgürengin, B. No: 2014/5218, 19/4/2018, §§ 22-38; Ali Ulvi Altunelli, B. No: 2014/11172, 12/6/2018, §§ 23-27, 29-45; Hüseyin Caruş, B. No: 2013/7812, 6/102015, §§ 28- ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/16563",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Gezi Parkı gösterileri olarak bilinen toplumsal olaya kolluk güçlerinin müdahalesi neticesinde yaralanma meydana gelmesi ve bu olaya yönelik şikayetlerin soruşturmasının etkili yürütülmemesi nedeniyle insan haysiyetiyle bağdaşmayan muamele yasağının ihlal edildiğine ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 20/10/2005 tarihinde açtığı hizmet tespiti davasında, Mahkemeye sunulan delillerin dikkate alınmayarak hizmet sürelerinin gerçekte olduğundan düşük tespit edildiğini ve yargılamanın makul sürede tamamlanmadığını belirterek, sosyal güvenlik hakkı, adil yargılanma hakkı ve eşitlik ilkesinin ihlal edildiğini ileri sürmüş, ihlalin ortadan kaldırılmasını ve Mahkeme kararının iptalini talep etmiştir.   Başvuru, 27/11/2013 tarihinde Yenice Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede dosyanın Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 10/6/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 4/7/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 17/7/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, hizmet sürelerinin Sosyal Güvenlik Kurumuna (SGK) eksik bildirildiği iddiasıyla, SS Koruköy Tarımsal Kalkınma Kooperatifi ve SGK aleyhine 20/10/2005 tarihinde hizmet tespiti davası açmış ve davalı Kooperatife ait iş yerinde 30/6/1997 tarihinden itibaren çalıştığının tespit edilmesini talep etmiştir. Yenice Asliye Hukuk Mahkemesi (İş Mahkemesi sıfatıyla), 13/12/2011 tarih ve E.2005/151, K.2011/166 sayılı kararıyla, davanın kısmen kabulüne, başvurucunun toplamda 806 gün SGK sigortalısı olarak çalıştığının tespitine hükmetmiştir.  Tarafların temyiz istemi üzerine karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 19/9/2013 tarih ve E.2012/8224, K.2013/16425 sayılı ilâmıyla onanmıştır. Onama kararı, 28/10/2013 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş, başvurucu 27/11/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi ve  maddesinin (1) numaralı fıkrası, 30/1/1950 tarih ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci fıkrası ve  maddesi (Bkz. B. No: 2013/6792, 18/6/2014, §§ 16–20). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/9810",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 20/10/2005 tarihinde açtığı hizmet tespiti davasında, Mahkemeye sunulan delillerin dikkate alınmayarak hizmet sürelerinin gerçekte olduğundan düşük tespit edildiğini ve yargılamanın makul sürede tamamlanmadığını belirterek, sosyal güvenlik hakkı, adil yargılanma hakkı ve eşitlik ilkesinin ihlal edildiğini ileri sürmüş, ihlalin ortadan kaldırılmasını ve Mahkeme kararının iptalini talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, idari gözetim altında tutmanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; tutulma koşulları nedeniyle de kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 31/1/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü sunmuştur. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve Emniyet Genel Müdürlüğünün (EGM) verdiği bilgilere göre olaylar özetle şöyledir: 1975 doğumlu Özbekistan Cumhuriyeti vatandaşı olan başvurucu, evli ve beş çocuk sahibidir. Birleşmiş Milletler Mültecilik Yüksek Komiserliğine yapmış olduğu başvuru neticesinde 4/7/2013 tarihinden beri mülteci statüsüne sahiptir. Polis Bilgi Sistemi'nden (PolNet) yapılan sorguda 25/10/2010 tarihinde“087-genel güvenlik” gerekçesiyle İçişleri Bakanlığı tarafından başvurucu hakkında yurda giriş yasağı (tahdit) konulduğu tespit edilmiştir.  Ancak başvurucu 14/7/2013 tarihinde yasal yollardan İstanbul Atatürk Havalimanı'ndan Türkiye'ye giriş yapmıştır. İlk etapta kendisine bir aylık vize verilmiştir. Başvurucu, vize süresini uzatmak amacıyla İstanbul Emniyet Müdürlüğünden randevu almıştır. Başvurucu, harcı ve diğer masrafları ödeyemediği için ikamet tezkeresi başvurusunu tamamlayamamıştır.  Başvurucu 30/11/2013 tarihinde arkadaşını Pendik Devlet Hastanesine getirdiğinde vize süresinin dolması nedeniyle gözaltına alınmıştır. Başvurucu, Pendik Emniyet Müdürlüğü nezarethanesinde dört gün bekletildikten sonra 3/12/2013 tarihinde Kumkapı Geri Gönderme Merkezine (GGM/Merkez) getirilmiştir. Burada otuz gün idari gözetim altında tutulan başvurucu, Erzincan'da ikamet etmek üzere 2/1/2014 tarihinde serbest bırakılmıştır. A. Ulusal Hukuk 15/7/1950 tarihli ve 5682 sayılı Pasaport Kanunu ile aynı tarihli ve 5683 sayılı mülga Yabancıların Türkiye’de İkamet ve Seyahatleri Hakkında Kanun'un ilgili maddeleri T.T. (B. No: 2013/8810, 18/2/2016, §§ 22-25) kararında; 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu, 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu ile 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun ilgili maddeleri B.T. ([GK], B. No: 2014/15769, 30/11/2017, §§ 19-21) kararında açıklanmıştır. B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin ilgili maddeleri, tutulma koşullarından dolayı kötü muamele yasağı, etkili başvuru ile kişi hürriyeti ve güvenliği haklarına dair Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin uygulaması B.T. kararında (Aynı kararda bkz. §§ 23-38) açıklanmıştır. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/2114",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, idari gözetim altında tutmanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; tutulma koşulları nedeniyle de kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, murisin 1995 yılında terör örgütü tarafından kaçırıldığı ve öldürüldüğü iddiasıyla 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun reddine ilişkin işleme karşı açılan davanın reddedilmesi nedeniyle yaşam ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 4/3/2013 tarihinde Hakkari Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca 21/12/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin B��lüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından, 20/2/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 20/3/2015 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile Ulusal Yargı Ağı Projesi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvuruculardan Nesibe Demir'in eşi, diğer başvurucuların babası olan N. 1995 yılında ortadan kaybolmuş ve bir daha kendisinden haber alınamamıştır.  Başvurucuların murisinin kardeşi H., kardeşinin Çukurca Jandarma Karakol komutanı ve burada görevli bir astsubay ile birlikte kaçak silah ticareti yaptığını, kardeşinin kendisine düşen payı almak için 5/3/1995 tarihinde karakola gittiğini ancak bu kişilerin kardeşine düşen payı vermemek için kardeşini öldürdüklerini belirterek 2/8/1995 tarihinde Hakkari Cumhuriyet Başsavcılığına başvurmuştur. Şikâyetçi daha sonraki beyanında ise bu hususları terör örgütü itirafçısı bir şahıstan duyduğunu, 5/3/1995 tarihinde kardeşi ile birlikteyken kardeşinin samimi ilişkisi bulunduğu şüphelilerin yanına gideceğini söyleyerek ayrıldığını ve bir daha kendisini görmediğini, muhtemelen şüpheliler tarafından öldürüldüğünü beyan etmiştir. Çukurca Jandarma Karakol komutanı ve burada görevli bir astsubay hakkında adam öldürmek suçundan yapılan hazırlık soruşturması sonucunda Van  Jandarma Sınır Tümen Komutanlığı Askerî Savcılığının 31/3/1998 tarihli ve E.1998/28, K.1998/119 sayılı kararıyla N.nin kaybolması (ölmüş veya öldürülmüş olması ihtimalleri de dâhil olmak üzere) olayı ile ilgili olarak şüpheliler hakkında kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar verilmiştir. Kararın ilgili gerekçesi şöyledir:\"... Çukurca İlçe J.K.lığının 24 Kasım 1997 tarih ve HRK: 0621-2422-97/9424 Sayılı yazısında N.nin, 1993-1994 yıllarında geçici köy koruculuğu görevi yaptığının, 1994 yılında koruculuk görevine son verildiğinin, 1995 yılında ise, şahsın terör örgütümensupları tarafından kaçırılıp öldürüldüğünün, amcasının oğlu Y.den öğrenildiğinin belirtildiği, ... gerek müşteki H.nin tanık olarak gösterdiği şahısların gerekse İlçe J.K.lığında görevli tanıkların tespit edilen ifadelerinde, N. ile şüpheliler arasında birlikte kaçak silah ticareti yapmalarından ileri gelen bir menfaat ilişkisi olduğuna, N.nin şüpheliler tarafından alıkonulduğuna veya öldürüldüğüne dair bu hususları teyit eden herhangi bir delilin bulunmadığı, N. isimli şahsın olay günü ilçe J.K.lığına geldiğine dair bir kayıt veya emarenin olmadığı, bir kısım tanıkların daha sonraki günlerde N.i Kuzey Irak'ta gördüklerini beyan ettikleri, öte yandan anılan şahsın, yukarıda belirtildiği gibi vefat ettiğine dair de herhangi bir tespitin yapılamadığı görülmüştür. ...Bu haliyle, N. isimli şahsın öldürüldüğü iddia edilmiş olmasına rağmen bu konu kesinlik kazanamamış, şüphelilerin böyle bir olayı gerçekleştirdiği yolunda da herhangi bir delil tespit edilememiştir. Bu durumda, cesedi dahi bulunamayan N.nin ölmüş veya öldürülmüş olabileceği hususlarında kesin bir değerlendirme yapılarak bir sonuca varılmasının mümkün olmadığı, müştekinin şikayet dilekçesinde belirttiği, ....iddiasına karşı, şüphelilerin bu olay ile ilgilerinin bulunduğuna dair herhangi bir delil bulunmadığı...\" Başvuruculardan Nesibe Demir, eşi N.nin 1995 yılının Mart ayında karakoldan çağrıldığını belirterek evinden ayrıldığını, bir daha kendisinden haber alınamadığını ve eşinin öldürülmüş olmasının ihtimal dâhilinde bulunduğunu belirterek N.nin gaipliğine karar verilmesi istemiyle Çukurca Asliye Hukuk Mahkemesinde 2/5/2000 tarihinde dava açmıştır.  Çukurca Asliye Hukuk Mahkemesinin 18/10/2001 tarihli ve E.2000/15, K.2001/17 sayılı kararıyla N.nin en son 1994-1995 yıllarında ilçede görüldüğü, bu tarihten sonra ilçeye gelmediği, sağ veya ölü olup olmadığı hususunda herhangi bir bilgiye ulaşılamadığına ilişkin Çukurca İlçe Emniyet Müdürlüğünün 7/8/2001 tarihli yazısı, benzer mahiyetteki Çukurca İlçe Jandarma Komutanlığının 13/9/2001 tarihli yazısı, tanık H.nin beyanı, nüfus kayıtları ve yapılan ilanlar dikkate alınarak uzun süre kendisinden haber alınamayan N.nin gaipliğine karar verilmiştir.  Başvurucular 26/7/2005 tarihinde, murislerinin terör örgütü mensubu kimliği belirsiz kişilerce kaçırılarak öldürüldüğü ve cesedine de ulaşılamadığından bahisle 5233 sayılı Kanun hükümlerinden yararlandırılmaları ve zararlarının karşılanması istemiyle Hakkari Valiliği Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zarar Tespit Komisyonuna (Komisyon)başvurmuşlardır.  Komisyon 23/3/2007 tarihli ve 2007/1-799 sayılı kararı ile, 5233 sayılı Kanun kapsamına girmediği gerekçesiyle başvurunun reddine karar vermiştir. Başvurucular; murisin terör örgütü tarafından kaçırılarak öldürüldüğünü, bu hususun Van  Jandarma Sınır Tümen Komutanlığı Askerî Savcılığının 31/3/1998 tarihli ve E.1998/28, K.1998/119 sayılı kararı ve bu kararda geçen Çukurca İlçe Jandarma Komutanlığının 24/11/1997 tarihli ve HRK: 0621-2422-97/9424 sayılı yazısı ise sabit olduğunu, 5233 sayılı Kanun kapsamında zararlarının karşılanması gerektiğini belirterek başvurunun reddine ilişkin 23/3/2007 tarihli Komisyon kararının iptali istemiyle Hakkari Valiliği (İdare) aleyhine 19/6/2007 tarihinde Van İdare Mahkemesinde dava açmışlardır. Van İdare Mahkemesinin 28/5/2008 tarihli ve E.2007/1792, K.2008/1135 sayılı kararı iledavanın reddine karar verilmiştir. Kararın ilgili gerekçesi şöyledir:\"... Davacıların murisi N.nin 1995 yılı Mart ayı içerisinde karakola çağrıldığını söyleyerek evden ayrıldığı, bu tarihten itibaren kendisinden haber alınamaması ve cesedinin de bulunamaması sebebiyle ölüp ölmediği yönünde kesin bir bilgiye ulaşılamadığından Çukurca Asliye Hukuk Mahkemesinin 18/10/2001 gün ve E.2000/15, K.2001/17 sayılı kararıyla gaipliğine karar verildiği, ölüm olayı nedeniyle yapılan araştırma ve kovuşturma aşamasında alınan tanık ifadelerinde N.nin Çukurca İlçe Karakol görevlilerince öldürüldüğü, terör örgütü mensuplarınca öldürüldüğü, şahsın daha sonraki tarihlerde Kuzey Irak'ta görüldüğüne ilişkin çelişkili beyanların olduğu dolayısıyla şahsın öldüğüne dair herhangi bir tespitin yapılamadığı, davacılar tarafından, murislerinin terör örgütü mensuplarınca öldürüldüğü iddiası ile ... zararın tazmini istemiyle 5233 sayılı Yasa kapsamında yapılan başvurunun ... reddedilmesi üzerine de görülmekte olan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.Olayda, davacıların murisi N.nin öldüğüne dair herhangi bir tespitin yapılamaması karşısında, meydana geldiği iddia olunan ölüm olayı sebebiyle oluşan zararın 5233 sayılı yasa kapsamında karşılanması gereken bir zarar olmadığı ... başvurunun \"kanun kapsamına girmediği\" gerekçesi ile reddine ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunma(dığı)...\" Temyiz üzerine Danıştay Onbeşinci Dairesinin 21/11/2011 tarihli ve E.2011/9712, K.2011/4154 sayılı ilamıyla hükmün onanmasına karar verilmiştir.  Karar düzeltme talebi, Danıştay Onbeşinci Dairesinin 24/9/2012 tarihli ve E.2012/6442, K.2012/5743 sayılı kararıyla reddedilmiştir.Karar, başvuruculara 4/2/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.Başvurucular 4/3/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. B. İlgili Hukuk 5233 sayılı Kanun'un , , , , , , geçici , geçici , geçici  maddeleri, 24/6/2013 tarihli ve 2013/5034 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı Eki Karar'ın  maddesi (Celal Demir, B. No: 2013/3309, 6/2/2014, §§ 15-24).  5233 sayılı Kanun'un 25/4/2013 tarihli ve 6462 sayılı Kanun'un  maddesiyle değişik  maddesinin birinci ve üçüncü fıkraları şöyledir: \"Yaralanma, engelli hâle gelme ve ölüm hâllerinde (7000) gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı sonucunda bulunan miktarın;a) Yaralananlara altı katı tutarını geçmemek üzere yaralanma derecesine göre,  b) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından üçüncü derece olarak tespit edilenlere dört katından yirmidört katı tutarına kadar,  c) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından ikinci derece olarak tespit edilenlere yirmibeş katından kırksekiz katı tutarına kadar,  d) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından birinci derece olarak tespit edilenlere kırkdokuz katından yetmişiki katı tutarına kadar, e) Ölenlerin mirasçılarına elli katı tutarında, Nakdî ödeme yapılır. ... Birinci fıkranın (e) bendine göre belirlenen nakdî ödemenin mirasçılara intikalinde 4721 sayılı Türk Medenî Kanununun mirasa ilişkin hükümleri uygulanır.\" 17/2/1926 tarihli ve 743 sayılı mülga Türk Kanunu Medenisi'nin  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: \"Ölüm tehlikesi içinde kaybolan veya çoktanberi kendisinden haber alınamıyan bir kimsenin ölümü pek muhtemel görünürse, hakları ölüme muallak kimselerin talebi hakim gaipliğe karar verebilir.\" 743 sayılı mülga Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Gaiplik kararı talep olunabilmek için, ölüm tehlikesinden en aşağı bir sene yahut gaibin son haberinden beş sene geçmiş olmak lazımdır.Hakim, gaip hakkında malumatı olan kimseler muayyen bir müddet içinde malumatlarını bildirmek için usulü dairesinde ilan edilen bir tebliğ ile davet eder. Bu müddet birinci ilan tarihinden itibaren en aşağı bir senedir.\"",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/1988",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, murisin 1995 yılında terör örgütü tarafından kaçırıldığı ve öldürüldüğü iddiasıyla 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun reddine ilişkin işleme karşı açılan davanın reddedilmesi nedeniyle yaşam ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 14/3/2014 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca makul sürede yargılanma hakkının ihlali dışındaki iddialar yönünden kısmi kabul edilemezlik kararı verilerek başvurunun makul sürede yargılanma hakkına ilişkin kısmının kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen soruşturma kapsamında uyuşturucu madde imal etme ve suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma suçlarından 16/2/2009 tarihinde gözaltına alınmış; İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 20/2/2009 tarihli ve 2009/24 Sorgu sayılı kararıyla aynı suçlardan tutuklanmıştır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 4/5/2009 tarihli iddianamesi ile başvurucunun söz konusu suçlardan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.  İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK  madde ile görevli) 28/6/2011 tarihli kararıyla başvurucunun atılı suçlardan mahkûmiyetine ve tutukluluk hâlinin devamına karar verilerek başvurucuya tefhim edilmiştir. Gerekçeli karar 10/2/2012 tarihinde yazılmıştır. Başvurucunun temyizi üzerine Yargıtay  Ceza Dairesinin 7/11/2013 tarihli kararıyla başvurucu hakkında uyuşturucu madde imal etme suçundan verilen karar onanmış, suç örgütüne üye olma suçundan verilen hüküm ise bozulmuştur.  Bozma üzerine Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinde yapılan yargılama sonunda başvurucu hakkında müsnet suçtan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına 24/6/2014 tarihinde karar verilmiştir. Anılan karar 2/7/2014 tarihinde kesinleşmiştir. Anılan karar,başvurucuya aynı tarihte tefhim edilmiştir.Bireysel başvuru 11/3/2014 tarihinde yapılmıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/3570",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvuru, süresi içinde yapılmıştır. Komisyonca, mülkiyet hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddianın açıkça dayanaktan yoksun olması nedeniyle kabul edilemez olduğuna, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasının kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/64586",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, yerel seçimler öncesinde Demokratik Toplum Partisinin (DTP) yaptığı aday tanıtım toplantısında Kürtçe konuşmalar yaptıkları için cezalandırıldıklarını belirterek ifade özgürlüklerinin ve kanunsuz ceza olmaz ilkesinin ihlal edildiğini iddia etmektedirler. Başvurucular ihlalin tespiti ile hakkaniyete uygun manevi tazminata karar verilmesini talep etmektedirler.  Başvuru, 2/8/2013 tarihinde Diyarbakır  Asliye Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 16/1/2014 tarihinde başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm tarafından 3/2/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 3/4/2014 tarihli görüş yazısı 16/4/2014 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiş, başvurucular Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile Bakanlık görüşünde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvuruculardan Fikriye Aytin olayların geçtiği tarihte Lice İlçe Belediye Başkanı; Ali Şimşek, DTP Diyarbakır İl Başkanı ve Sevi Demir ise DTP Kadın Meclisi üyesidir. Başvurucular, 29/3/2009 tarihinde yapılan yerel seçimler öncesinde 31/1/2009 tarihinde DTP’nin Lice ilçesinde yaptığı aday tanıtım toplantısında Kürtçe konuşmalar yapmıştır. Lice Cumhuriyet Başsavcılığının 10/3/2009 tarihli iddianamesiyle başvurucuların toplantıda Kürtçe konuşma yaptıkları iddiasıyla 22/4/1983 tarih ve 2820 sayılı Siyasi Partiler Kanunu’nun  maddesi hükmü uyarınca cezalandırılmaları için kamu davası açılmıştır. Anayasa Mahkemesinin 12/1/2012 tarih ve E. 2011/62, K.2012/2 sayılı Kararı ile 2820 sayılı Kanun’un  maddesi iptal edilmiştir. Anayasa Mahkemesinin iptal kararı 5/7/2012 tarihinde Resmi Gazete’de yayınlanmış ve 5/1/2013 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Lice Asliye Ceza Mahkemesinin 29/3/2013 tarihli kararı ile başvurucuların siyasi parti faaliyetleri çerçevesinde yaptıkları toplantıda Kürtçe konuştukları gerekçesiyle ayrı ayrı 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve başvurucular hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir. Başvurucuların itirazı üzerine Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesi, 30/5/2013 tarihli kararı ile itirazları reddetmiş ve karar kesinleşmiştir. Başvuruculara karar 3/7/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru 2/8/2013 tarihinde yapılmıştır.B. İlgili Hukuk 2820 sayılı Kanun'un “Azınlık yaratılmasının önlenmesi” kenar başlıklı  maddesinin (c) fıkrası şöyledir:“Siyasi partiler:…c) Tüzük ve programlarının yazımı ve yayınlanmasında, kongrelerinde, açık veya kapalı salon toplantılarında, mitinglerinde, propagandalarında Türkçe'den başka dil kullanamazlar; Türkçe'den başka dillerde yazılmış pankartlar, levhalar, plaklar, ses ve görüntü bantları, broşür ve beyannameler kullanamaz ve dağıtamazlar; bu eylem ve işlemlerin başkaları tarafından da yapılmasına kayıtsız kalamazlar. Ancak, tüzük ve programlarının kanunla yasaklanmış diller dışındaki yabancı bir dile çevrilmesi mümkündür.” 2820 sayılı Kanun'un Anayasa Mahkemesince iptal edilen “Kanuna aykırı sair davranışlar” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Bu Kanunun dördüncü kısmında yazılı yasak fiilleri işleyenler, fiil daha ağır bir cezayı gerektirmediği takdirde, altı aydan az olmamak üzere hapis cezası ile cezalandırılırlar.” Anayasa Mahkemesinin 12/1/2012 tarih ve E.2011/62, K.2012/2 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:“İtiraz konusu kural Siyasî Partiler Kanunu'nda yer alıp, Kanun'un Dördüncü Kısmı'ndaki yasak fiilleri kişiler yönünden ceza kapsamına almaktadır. Esasen siyasi partiler için birçok yasak öngören bu Kısımdaki maddelerde yer alan fiillerin hangi hallerde suç teşkil edeceğinin gerçek kişilerce yeterli açıklıkta öngörülebilir oldukları söylenemez. Çünkü doğrudan siyasi parti tüzel kişiliğini muhatap alan bu yasaklar, itiraz konusu kuralla, kişiler hakkında yaptırım öngören düzenlemelere dönüştürülmüştür. Bu yapılırken anılan kısımda sayılan fiillerin ağırlıklarıyla bunları işleyenlerin siyasi partideki sıfat ve konumları da dikkate alınmamıştır. Bu durumda, siyasi faaliyette bulunan geniş bir kitleyi hiçbir ayrım gözetmeksizin ceza tehdidi altında bırakan düzenleme gerçek şahıslarca yeterli derecede öngörülebilir değildir. Diğer yandan, gerek anayasal veya yasal değişiklikler sonucunda gerekse uygulamayla zaman içerisinde siyasi faaliyet alanı genişlemiştir. Buna bağlı olarak kuralın, içinde yer aldığı Kanun'un yasalaştığı dönemde 'öngörülebilir' olduğu kabul edilse bile, Anayasa ile yasalarda yapılan siyasi faaliyet özgürlüğünü genişleten değişikliklerle buna paralel uygulamalar neticesinde öngörülebilir olma özelliğini tümden yitirdiği sonucuna varılmıştır.” ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/6154",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, yerel seçimler öncesinde Demokratik Toplum Partisinin (DTP) yaptığı aday tanıtım toplantısında Kürtçe konuşmalar yaptıkları için cezalandırıldıklarını belirterek ifade özgürlüklerinin ve kanunsuz ceza olmaz ilkesinin ihlal edildiğini iddia etmektedirler. Başvurucular ihlalin tespiti ile hakkaniyete uygun manevi tazminata karar verilmesini talep etmektedirler.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işyerinin sokağa çıkma yasağı boyunca kapalı kalması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 12/12/2019 tarihinde öğrendikten sonra 23/1/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/3869",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işyerinin sokağa çıkma yasağı boyunca kapalı kalması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan başvurucunun telefon görüşmesinde kullandığı ifadeler nedeniyle disiplin cezası ile cezalandırılmasının ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 1/8/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu olayın yaşandığı tarihte Menemen T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (Ceza İnfaz Kurumu) tutuklu olarak bulunmaktadır. Başvurucu, Ceza İnfaz Kurumunda 28/2/2019 tarihinde babası ile infaz hukuku hükümleri uyarınca kayıt altına alınan bir telefon görüşmesiyle kapalı görüş gerçekleştirmiştir. 22/4/2019 tarihli tutanağa göre bu görüşmede başvurucu Gülten isimli kişiyle görüşme gerçekleştirebilmesi için yapması gerekenlerin neler olduğunu konuşmuşlardır. Görüşme sırasında başvurucu \"Valla baba inan bende bilmiyorum, yani şimdi bu adamlar o kadar şerefsizler ki. Ne yaptıklarını bize söylemiyorlar bile. Yani ne haklarımız olduğunu bile söylemiyorlar\" ifadesini kullanmıştır. Başvurucunun bu telefon görüşmesinde Ceza İnfaz Kurumu görevlileri hakkında kullandığı ifade nedeniyle Ceza İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu Başkanlığı (Disiplin Kurulu) tarafından disiplin soruşturması başlatılmıştır. Başvurucu disiplin soruşturmasındaki savunmasında birçok hukuksuzlukla karşılaştığını bunları ailesiyle paylaşmadığını, yaşadığı belirsizlikleri ifade ettiğini ileri sürmüştür. Disiplin Kurulu 2/5/2019 tarihli karar ile başvurucunun Ceza İnfaz Kurumu görevlilerine hakaret ettiği gerekçesiyle beş gün hücreye koyma disiplin cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şu şekildedir:\"Adı geçen hükümlü ve tutukluların iş bu eylemi ile; Kurumda düzenli bir yaşamın sürdürülmesi, kurum güvenliğinin ve disiplininin sağlanması bakımından kanun, tüzük ve yönetmeliklerin gerekli kıldığı tutum ve davranışları bilinçli olarak ihlal ettiği, kurumda bulunan diğer hükümlü ve tutuklulara kötü örnek teşkil eden davranışlar sergilediği, Kurum güvenliğini ve güvenilirliğini tehlikeye düşürdüğü dolayısı ile bir yaptırım uygulanması gerekliliği kanaati hâsıl olmuş olup; Hüküm: Hükümlü/Tutuklu Bahtiyar Öztürk'ün yapmış olduğu eylemin nitelik ve ağırlığı bakımından 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun  Maddesinin  Fıkrası (J) bendinin \"Kurum Görevlilerine Hakaret veya Tehditte Bulunmak\" hükmünü ihlal ettiği anlaşılmış olup “5 Gün Süre ile Hücreye Koyma” cezası ile cezalandırılmasına,\" Başvurucu, Disiplin Kurulunun kararına karşı Karşıyaka İnfaz Hâkimliğine (Hâkimlik) şikâyette bulunmuştur. Hâkimlik 24/6/2019 tarihli kararla itirazın reddine karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Hükümlü her ne kadar dilekçelerinin gönderilmediğini, şikayetlerinin ilgili yerlere ulaşmadığından ve sonuçsuz kaldığı için görevlilere tutanakta belirtilen sözleri sarf ettiğini beyan etse de, kuruma yazılan müzekkerede hükümlünün dilekçelerinin gönderildiği, bu nedenle iddiasının soyut olarak kaldığı, ceza infaz kurumunda uyulması gereken kuralların olduğu ve bunlara uymak zorunda olduğu, CGTİHK 44/2-J bendi gereği ....yani kimdir bu adamlar, o kadar şerefsizler ki...sözleri ile kurum görevlilerine hakaret ettiği sabit olduğundan itirazının reddine dair aşağıdaki şekilde karar vermek gerekmiştir.\" Başvurucu Hâkimlik kararına karşı itiraz yoluna başvurmuştur. Karşıyaka  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) İnfaz Hâkimliği kararının usul ve yasaya uygun olduğundan bahisle anılan itirazı 8/7/2019 tarihinde reddetmiştir. Nihai karar başvurucuya 17/7/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir.  13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Hükümlü hakkında kurumda, düzenli bir yaşamın sürdürülmesi, güvenliğin ve disiplinin sağlanması bakımından kanun, yönetmelikler ile idarenin uyulmasını emrettiği veya gerekli kıldığı davranış ve tutumları, kusurlu olarak ihlâl ettiğinde, eyleminin niteliği ile ağırlık derecesine göre Kanunda belirtilen disiplin cezaları uygulanır.\" 5275 sayılı Kanun’un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Hücreye koyma cezası, hükümlünün eylemlerinin nitelik ve ağırlığına göre bir günden yirmi güne kadar, açık havaya çıkma hakkı saklı kalmak üzere, geceli ve gündüzlü bir hücrede tek başına tutulması ve her türlü temastan yoksun bırakılmasıdır. (2) Bir günden on güne kadar hücreye koyma cezasını gerektiren eylemler şunlardır:...j) Kurum görevlilerine hakaret veya tehditte bulunmak.\" ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/29262",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan başvurucunun telefon görüşmesinde kullandığı ifadeler nedeniyle disiplin cezası ile cezalandırılmasının ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; ruhsat alınmadan onarım yapıldığı gerekçesiyle binanın ruhsatlandırılması ve yıkımına karar verilmesi, bu idari işleme karşı açılan iptal davasının reddedilmesi nedenleriyle mülkiyet hakkının; bu binada yapılan onarım işlemlerinin ruhsata tabi olmadığının ileri sürülmesine rağmen bu hususun tespitine ilişkin olarak keşif dâhil delillerin toplanmaması, ayrıca ileri sürülen delillerin toplanması taleplerinin derece mahkemelerince değerlendirilmemesi ve ruhsatsız yapı yapıldığı gerekçesiyle başlatılan ceza soruşturması neticesinde açılan kamu davasında verilen kesinleşmiş beraat hükmünün karar düzeltme aşamasında dile getirilmesine rağmen dikkate alınmayıp buna ilişkin itirazların da karşılanmadan karar düzeltme talebinin reddedilmesi nedenleriyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 6/8/2013 tarihinde Mersin  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 6/12/2013 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 25/2/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 28/4/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 2/5/2014 tarihinde başvurucu Saime Akış vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucu vekili, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını 29/5/2014 tarihinde ibraz etmiştir. Ulusal Yargı Ağı Projesi (UYAP) sisteminden alınan başvurucu Saime Akış'a ait nüfus kayıt örneğindeki bilgilere göre başvurucu, bireysel başvuru tarihinden sonra 15/10/2013 tarihinde vefat etmiştir. Bu nedenle ve başvurunun mahiyeti ile konusu gözetilerek başvuruya devam edip etmediklerini bildirmeleri hususuna ilişkin 9/12/2015 tarihli yazı başvurucunun mirasçılarına ayrı ayrı tebliğ edilmiştir. Başvurucu Saime Akış'ın mirasçılarından Erkan Akış kendi adına asaleten ve dava vekâletnamesi sunduğu Ayşe Gök ile Cennet Yıldız adlarına vekâleten başvuruya devam etmek istediklerini, başvuru dosyasındaki ihlal iddialarına katıldıklarını beyan etmişlerdir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Mersin ili Mezitli ilçesi Fındıkpınarı/Fetilli Mahallesi'nde bulunan 117 ada 22 parsel sayılı taşınmaz kaçak ve yitik kişilerden kaldığı gerekçesiyle 1965 yılında Maliye Hazinesi adına tapuya tescil edilmiş, taşınmaz üzerinde bulunan iki katlı yapının ise başvurucuların miras bırakanı Saime Akış ile kardeşi A.ya ait olduğu tapunun beyanlar hanesine yazılmıştır. Bu taşınmaz üzerinde bulunan iki katlı bina 1938 yılından beri konut olarak kullanılmakta olup başvurucu binanın ikinci katında 2008 yılı Eylül ve Ekim aylarında onarımlar yaptırmıştır.  İhbar üzerine kolluk görevlilerince 19/6/2009 tarihinde düzenlenen olay yeri tespit tutanağında bir katlı eski binanın üzerine bir kat yeni yapı inşa ettirildiği ancak yapı ruhsatının alınmadan mevcut eski binanın tadilatının yapıldığının tespit edildiği belirtilmiştir.  Fındıkpınarı Belediyesi (Belediye) görevlileri bir zabıta memuru ile bir fen elemanı tarafından imzalanan 22/6/2009 tarihli yapı tatil zaptında \"Yerindeki eski binanın ikinci katı sökülerek aynı ebatta ahşap yapılmıştır. Zemin katı sıvanmıştır. İnşaat tamamen bitmiştir.\" tespiti yapılarak tutanağın bir örneğinin muhtara bırakıldığı belirtilmiştir. Belediye Encümeni 26/6/2009 tarihinde binanın üzerinin sökülerek aynı ebatta kaçak olarak ikinci katının yapıldığı gerekçesiyle 3/5/1985 tarihli ve 3194 sayılı İmar Kanunu'nun  maddesine göre yapının ruhsata bağlanması için otuz gün süre verilmesine, süre sonunda ruhsat alınmadığı taktirde binanın yıkılmasına ve yeni bir düzenleme getirilmediği gerekçesiyle para cezası uygulanmamasına karar vermiştir. Başvuru formu ve eklerinden binanın yıkılıp yıkılmadığı tespit edilememiştir. Ceza Davası Mersin Cumhuriyet Başsavcılığının 2009/22760 soruşturma sayılı dosyasında düzenlenen 15/10/2009 tarihli ve 2009/7911 sayılı iddianamesiyle başvuruculardan Erkan Akış hakkında imar kirliliğine neden olma suçundan 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi kamu adına talep olunmuştur. Mersin  Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabul edilmesiyle başlanan kamu davasında yapılan yargılama neticesinde Mahkemenin 10/3/2010 tarihli ve E.2009/1579, K.2010/239 sayılı kararı ile sanık Erkan Akış hakkında beraatine hükmedilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Yapılan yargılama ve toplanan tüm deliller sonunda; her ne kadar sanık Erkan Akış hakkında Fındıkpınarı Beldesi Fetilli mahallesi Atatürk caddesi No.330'da bulunan evine ruhsata aykırı olarak yeni bir kat yaptığı, bu şekilde imar kirliliğine neden olma suçunu işlediği iddiasıyla kamu davası açılmış ise de, suça konu binanın Fındıkpınarı Belediyesinin köy olduğu dönemde sanığın murisi tarafından herhangi bir izin zorunluluğu olmadan yapıldığı, sanığın eyleminin bu binanın ikinci katında bulunan ahşap kısımlardan eskiyen kısımları yenilemekten ibaret olduğu, binaya yeni bir eklenti yapılmadığı, bu nedenle olayda müsnet suçun yasal unsurlarının oluşmadığından sanığın beraatınakarar verilmesi yönünde mahkememize tam bir vicdani kanaat gelmiş olmakla Cumhuriyet savcısının esas hakkındaki mütalaası göz önünde bulundurularak sanık hakkında aşağıdaki yargı kurulmuştur.\" Beraat hükmü, temyiz edilmeksizin 18/3/2010 tarihinde kesinleşmiştir. İptal Davası Başvurucuların miras bırakanı Saime Akış, binanın yıkımına dair işlemin yürütmesinin durdurulması ve iptali istemiyle 4/9/2009 tarihinde Mersin  İdare Mahkemesinde dava açmıştır. Dava dilekçesinde, yapılan tadilat işleminin kanuna göre ruhsata tabi olmayan onarım işlerinden olduğu belirtilerek bu hususun tespiti amacıyla mahallinde keşif yapılması talep edilmiştir. Mahkemenin 10/11/2009 tarihli ve E.2009/803 sayılı kararı ile yürütmenin durdurulması talebinin reddine karar verilmiş, bu karara karşı yapılan itiraz da Adana Bölge İdare Mahkemesinin 4/12/2009 tarihli ve 2009/1156 sayılı kararı ile reddedilmiştir. Mersin  İdare Mahkemesi 24/12/2009 tarihli ve E.2009/803, K.2009/1339 sayılı kararı ile davanın reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Bakılan davada, uyuşmazlık konusu binanın, 1965 yılı öncesinde yapılması nedeniyle yapının ruhsatsız olsa dahi; imar ve gecekondu mevzuatına aykırı olarak inşa edilmiş ve inşa halindeki bütün yapılar hakkında uygulanacak işlemleri düzenlemek ve bu işlemlere dair müracaat, tespit, değerlendirme, uygulama ve duyuru esaslarını ve ilgili diğer hususları belirlemek amacıyla çıkartılan 2981 sayılı Kanun'un Valilik, belediye ve diğer ilgili kuruluşlarca; her tür ve ölçekte imar planlarının ve uygulamalarının vatandaşların inşaat işlemlerini güçleştirmeyecek, düzensiz uygulamalara zorlamayacak şekilde ve zamanında yapılmasına; ayrıca ruhsat verme işlemlerinde müracaatların birikmesine ve gecikmesine sebep olan engellerin kaldırılmasına, işlemlerin süratle yürütülmesine dair gerekli tertip ve tedbirler alınacağı; süresi içerisinde ilgili kuruluşlara müracat etmeyen kişilere ait yapıların dahi bu kuruluşlarca elektrik, su, kaçak inşaat zaptı veya benzeri kayıtlar veya haritadan incelenerek, ayrıca mahallinde araştırılarak tespit ve değerlendirme işlemleri tamamlanacağı yükümlülüğü bulunmakla birlikte anılan Kanuna göre ruhsat ve kullanma izni verilen, yapıların her hangi bir sebeple yıkılmaları halinde, bu alanlarda yeniden yapılacak yapılar için yürürlükteki plan ve mevzuat hükümlerinin uygulanacak olması kuralı karşısında uyuşmazlık konusu binanın, üzerinin söküldükten sonra yapılacak inşaatın mevcut plan ve mevzuat hükümleri doğrultusunda ruhsata bağlanma işlemlerinin yapılacağının açık olması nedeniyle yapının kaçak olarak ikinci katının yapıldığının 22/6/2009 tarihinde yapı tatil zaptı ile tespiti üzerine tutanağın bir örneği muhtara bırakıldıktan sonra, yapının 26/6/2009 tarihli ve 38 sayılı encümen kararı ile 3194 sayılı Kanun'un  maddesine göre ruhsata bağlanması için 30 gün süre verilmesine 30 gün içerisinde ruhsat alınmadığı taktirde deyıkılmasına dair alınan kararda mevzuata aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmaktadır.Bu durumda, davacının, zilyedi konumunda olduğu Mersin ili Fındıkpınarı kasabası Fetilli mahallesi 117 ada 22 parsel No:330'da bulunan, binanın, üzerinin sökülerek aynı ebatta kaçak olarak ikinci katını yapıldığı nedeniyle 3194 sayılı Yasanın  maddesine göre ruhsata bağlanması için 30 gün süre verilmesine 30 gün içerisinde ruhsat alınmadığı taktirde deyıkılmasına ilişkin 26/6/2009 tarihli ve 38 sayılı encümen kararında hukuka ve mevzuata aykırılık bulunmamaktadır.\" Karar temyiz edilmiş, Danıştay Altıncı Dairesinin 27/9/2010 tarihli ve E.2010/3322, K.2010/8474 sayılı ilamıyla \"6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesinin (1) numaralı fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı\" gerekçesiyle onanmıştır.  Karar düzeltme istemi de aynı Dairenin 5/6/2013 tarihli ve E.2011/13154, K.2013/4488 sayılı ilamıyla \"2577 sayılı Kanun'un  maddesinde yazılı karar düzeltme nedenlerinin bulunmadığı\" gerekçesiyle reddedilmiştir. Nihai karar, başvurucuların miras bırakanı adına vekiline 26/7/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucuların miras bırakanı Saime Akış 6/8/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 3194 sayılı Kanun’un \"Yapı ruhsatiyesi\" başlıklı  maddesi şöyledir: “Bu Kanunun kapsamına giren bütün yapılar için 26 ncı maddede belirtilen istisna dışında belediye veya valiliklerden yapı ruhsatiyesi alınması mecburidir.Ruhsat alınmış yapılarda herhangi bir değişiklik yapılması da yeniden ruhsat alınmasına bağlıdır. Bu durumda; bağımsız bölümlerin brüt alanı artmıyorsa ve nitelik değişmiyorsa ruhsat, hiçbir vergi, resim ve harca tabi olmaz.Ancak; derz, iç ve dış sıva, boya, badana, oluk, dere, doğrama, döşeme ve tavan kaplamaları, elektrik ve sıhhi tesisat tamirleri ile çatı onarımı ve kiremit aktarılması ve yönetmeliğe uygun olarak mahallin hususiyetine göre belediyelerce hazırlanacak imar yönetmeliklerinde belirtilecek taşıyıcı unsuru etkilemeyen diğer tadilatlar ve tamiratlar ruhsata tabi değildir.\" 3194 sayılı Kanun’un \"Ruhsatsız veya ruhsat ve eklerine aykırı olarak başlanan yapılar\" başlıklı  maddesi şöyledir: “Bu Kanun hükümlerine göre ruhsat alınmadan yapılabilecek yapılar hariç; ruhsat alınmadan yapıya başlandığı veya ruhsat ve eklerine aykırı yapı yapıldığı ilgili idarece tespiti, fenni mesulce (...) (3) tespiti ve ihbarı veya herhangi bir şekilde bu duruma muttali olunması üzerine, belediye veya valiliklerce o andaki inşaat durumu tespit edilir. Yapı mühürlenerek inşaat derhal durdurulur.Durdurma, yapı tatil zaptının yapı yerine asılmasıyla yapı sahibine tebliğ edilmiş sayılır. Bu tebligatın bir nüshasıda muhtara bırakılır.Bu tarihten itibaren en çok bir ay içinde yapı sahibi, yapısını ruhsata uygun hale getirerek veya ruhsat alarak, belediyeden veya valilikten mühürün kaldırılmasını ister.Ruhsata aykırılık olan yapıda, bu aykırılığın giderilmiş olduğu veya ruhsat alındığı ve yapının bu ruhsata uygunluğu, inceleme sonunda anlaşılırsa, mühür, belediye veya valilikçe kaldırılır ve inşaatın devamına izin verilir.Aksi takdirde, ruhsat iptal edilir, ruhsata aykırı veya ruhsatsız yapılan bina, belediye encümeni veya il idare kurulu kararını müteakip, belediye veya valilikçe yıktırılır ve masrafı yapı sahibinden tahsil edilir.\" 5237 sayılı Kanun’un \"İmar kirliliğine neden olma\" başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “Yapı ruhsatiyesi alınmadan veya ruhsata aykırı olarak bina yapan veya yaptıran kişi, bir yıldan beş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.\" 2/11/1985 tarihli ve 18916 mükerrer sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Planlı Alanlar Tip İmar Yönetmeliği'nin  maddesinin (23) ve (24) numaralı fıkraları şöyledir:\" Basit tamir ve tadil: Yapılarda derz, iç ve dış sıva, boya, badana, oluk dere, doğrama, döşeme ve tavan kaplamaları, elektrik ve sıhhi tesisat tamirleri ile çatı onarımı ve kiremit aktarılması işlemleridir. Esaslı tadilat: Yapılarda taşıyıcı unsuru etkileyen veya yapı inşaat alanını veya emsale konu alanını veya taban alanını veya bağımsız bölüm sayısını veya ortak alanların veya bağımsız bölümlerin alanını veya kullanım amacını veya ruhsat eki projelerini değiştiren işlemlerdir. Esaslı tadil, ruhsata tabidir.\"  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/6133",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ruhsat alınmadan onarım yapıldığı gerekçesiyle binanın ruhsatlandırılması ve yıkımına karar verilmesi, bu idari işleme karşı açılan iptal davasının reddedilmesi nedenleriyle mülkiyet hakkının; bu binada yapılan onarım işlemlerinin ruhsata tabi olmadığının ileri sürülmesine rağmen bu hususun tespitine ilişkin olarak keşif dâhil delillerin toplanmaması, ayrıca ileri sürülen delillerin toplanması taleplerinin derece mahkemelerince değerlendirilmemesi ve ruhsatsız yapı yapıldığı gerekçesiyle başlatılan ceza soruşturması neticesinde açılan kamu davasında verilen kesinleşmiş beraat hükmünün karar düzeltme aşamasında dile getirilmesine rağmen dikkate alınmayıp buna ilişkin itirazların da karşılanmadan karar düzeltme talebinin reddedilmesi nedenleriyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; delillerin takdirinde hata yapılması, rızası sorulmadan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi ve bu karara yönelik itirazının mercii tarafından ret edilmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 8/10/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir:  İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığı 8/4/2013 tarihli iddianame ile başvurucu hakkında O.ye karşı hakaret ve tehdit suçlarını işlediği iddiasıyla cezalandırılması talebiyle kamu davası açmıştır. İstanbul (kapatılan) Anadolu  Sulh Ceza Mahkemesi 3/7/2014 tarihli karar ile dinlenen tanık beyanları ve dosya kapsamından başvurucunun tehdit suçundan beraatine ve müştekiye yönelik \"Apartmanı soydun hırsız defol\" gibi sözler nedeniyle hakaret suçundan 740 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Mahkeme adli para cezasına dair hükmün açıklanmasını geri bırakmıştır. Başvurucu, 5/8/2014 tarihli dilekçesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediği sorulmadan bu yönde karar verilemeyeceğini belirterek karara itiraz etmiştir. İtiraz mercii İstanbul Anadolu  Ağır Ceza Mahkemesi 9/9/2014 tarihli karar ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin şartlar somut olayda gerçekleştiğinden itirazın reddine kesin olarak karar vermiştir. Nihai karar başvurucuya 29/9/2014 tarihinde tebliğ edilmiş olup başvurucu 8/10/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  A. Kanun Hükümleri 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Bir kimseye onur, şeref ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil veya olgu isnat eden (...) veya sövmek suretiyle bir kimsenin onur, şeref ve saygınlığına saldıran kişi, üç aydan iki yıla kadar hapis veya adlî para cezası ile cezalandırılır... (...) (4) Hakaretin alenen işlenmesi halinde ceza altıda biri oranında artırılır.\" 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(5) Sanığa yüklenen suçtan dolayı yapılan yargılama sonunda hükmolunan ceza, iki yıl veya daha az süreli hapis veya adlî para cezası ise; mahkemece, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilir. Uzlaşmaya ilişkin hükümler saklıdır. Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, kurulan hükmün sanık hakkında bir hukukî sonuç doğurmamasını ifade eder. (6) Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için; a) Sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûm olmamış bulunması,b) Mahkemece, sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması,c) Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi, gerekir. (Ek cümle: 22/7/2010 - 6008/7 md.) Sanığın kabul etmemesi hâlinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmez.(...) (12) Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz edilebilir.''B. Yargıtay Kararları Yargıtay  Ceza Dairesinin 19/12/2011 tarihli ve E.2010/1885, K.2011/26560 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:''Hük��mden sonra, 5728 sayılı Yasa'nın maddesi ile değişik 5271 sayılı CMUK.nun maddesinin  fıkrasına 2010 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6008 sayılı Yasa'nın maddesi ile eklenen cümlede \"Sanığın kabul etmemesi halinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmez.\" hükmünün bulunması karşısında, hükmün açıklanmasının geri bırakılması uygulamasının diğer yasal koşullarının varlığı halinde, bu yasal değişiklikğin de dikkate alınması zorunluluğu [bulunduğundan hükmün bozulmasına karar verilmiştir.]''  Yargıtay  Ceza Dairesinin 19/9/2013tarihli ve E.2012/17754, K.2013/22953 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:''İnceleme konusu somut olayda; sanık S. hakkında özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan 000 TL adli para cezası verildiği, sanığın adli sicil kaydının bulunmadığı ve isnad edilen suç ile ilgili dosyaya yansıyan somut bir zararın olmadığı anlaşılmaktadır. Ancak hükümden önce 2010 tarihinde yürürlüğe giren 6008 sayılı Kanun’un  maddesi ile değişik, 5271 sayılı CMK'nın  maddesinin  fıkrası son cümlesinde yer alan, “sanığın kabul etmemesi halinde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmez” hükmü uyarınca, sanıktan bu kurumun uygulanmasını kabul edip etmediği sorulmadan, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi ve sanık müdafiinin karara bu noktadan itiraz etmesi nedeniyle, itiraz merciince itirazın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yasal olmayan gerekçe ile reddine karar verilmesi hukuka aykırıdır.'' Yargıtay  Ceza Dairesinin 20/2/2014tarihli ve E.2011/18569, K.2014/2660 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...Bunların yanı sıra 25/07/2010 tarihli ve 27652 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6008 sayılı Kanun'un  maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinin  fıkrasına eklenen \"Sanığın kabul etmemesi hâlinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmez.\" biçimindeki norm ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi sanığın kabul etmemiş bulunmaması olumsuz koşuluna da bağlanmıştır. Buna göre Yukarıda anılan koşulların bulunması ve sanığında kabülü halinde mahkeme hükmün açıklanmasını geri bırakmaya karar verebilir.''  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/16280",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, delillerin takdirinde hata yapılması, rızası sorulmadan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi ve bu karara yönelik itirazının mercii tarafından ret edilmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, aynı durumda bulunan profesörler 6400 ek gösterge rakamına tabi olurken askerî üniversite kurumlarından devredilen profesör için 5800 ek gösterge rakamının uygulanmasının mülkiyet hakkıyla bağlantılı olarak ayrımcılık yasağını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 20/8/2019 tarihinde öğrendikten sonra 16/9/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/31806",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, aynı durumda bulunan profesörler 6400 ek gösterge rakamına tabi olurken askerî üniversite kurumlarından devredilen profesör için 5800 ek gösterge rakamının uygulanmasının mülkiyet hakkıyla bağlantılı olarak ayrımcılık yasağını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, iş mahkemesinde iş kazasından dolayı açılan tazminat davası sonunda hükmedilen tazminat miktarının yetersiz olduğu, vucüt bütünlüğüne yönelik gerçekleşen müdahalenin giderimine yönelik sorumluluğun yerine getirilmediği ve yargılamanın makul sürede sonuçlanmadığı nedenleriyle yaşam hakkının, adil yargılanma hakkının, etkili başvuru hakkının, ayrımcılık yasağının ve mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 9/6/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, çalışmakta olduğu işyerinde meydana gelen iş kazasından doğan zararın tazmini istemiyle 23/7/2008 tarihinde Gebze  İş Mahkemesinde iş veren şirketler aleyhine maddi ve manevi tazminat istemiyle dava açmış, 4/4/2013 tarihli karar ile davanın kısmen kabulüne hükmedilmiş, temyiz incelemesi sonucu Yargıtay  Hukuk Dairesinin 2/12/2013 tarihli ilamı ile İlk Derece Mahkemesince başvurucu lehine hükmedilen 000 TL manevi tazminat miktarının fazla olduğu gerekçesiyle bozmaya hükmedilmiştir. Bozma ilamı sonrasında Gebze  İş Mahkemesince yeniden yapılan değerlendirme neticesinde 17/4/2014 tarihli karar ile bozma ilamı doğrultusunda davanın kısmen kabulüne, başvurucu lehine 500 TL manevi tazminata hükmedilmiş, karar taraflarca temyiz edilmemiştir. Başvurucu, İlk Derece Mahkemesinin kesinleşen kararının 8/5/2014 tarihinde Mahkeme kaleminden bizzat tebliğ alındığını beyan ederek 9/6/2014tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/9007",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, iş mahkemesinde iş kazasından dolayı açılan tazminat davası sonunda hükmedilen tazminat miktarının yetersiz olduğu, vucüt bütünlüğüne yönelik gerçekleşen müdahalenin giderimine yönelik sorumluluğun yerine getirilmediği ve yargılamanın makul sürede sonuçlanmadığı nedenleriyle yaşam hakkının, adil yargılanma hakkının, etkili başvuru hakkının, ayrımcılık yasağının ve mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamudaki görevlerinden çıkarılan hukukçuların baro levhasına/staj listesine yazılmalarına ilişkin verilen kararların mahkemelerce iptal edilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Ekli tabloda sıralanan başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Konularının aynı olması nedeniyle ekli tablonun (B) sütununda numaraları belirtilen başvuru dosyalarının aynı tablonun (1) numaralı satırında yer alan 2018/12948 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvuruların kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık bir kısım başvuru için görüşünü bildirmiştir. Bir kısım başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle başvuru tarihi itibarıyla olaylar özetle şöyledir:A. Genel Bilgiler, Olağanüstü Hâl İlanı ve Bu Süreçte Uygulanan Tedbirler Başvuruya konu olaylara ilişkin genel bilgiler ile olağanüstü hâl ilanı ve bu süreçte uygulanan tedbirler için bkz. Tamer Mahmutoğlu [GK], B. No: 2017/38953, 23/7/2020, §§ 11-B. Somut Başvurulara İlişkin Olay ve Olgular Başvurucular, kamu görevlisi (hâkim-savcı/devlet memuru) olarak görev yaptıkları sırada Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (PDY) ile irtibat ya da iltisak içinde oldukları gerekçesiyle ilgili olağanüstü hâl kanun hükmünde kararnamelerine (OHAL KHK'ları) dayanılarak kamu görevinden çıkarılmıştır. Kamu görevinden çıkarılmalarının akabinde başvurucular, baro levhasına/staj listesine avukat/avukat stajyeri olarak yazılma talebiyle ilgili barolara başvurmuştur. Başvurucuların talebi, baro levhasına/staj listesine kaydedilebilmek için aranan kanuni şartların bulunduğu gerekçesiyle Türkiye Barolar Birliği (TBB) tarafından kabul edilmiştir. Söz konusu kararlar, Bakanlık tarafından uygun bulunmayarak bir daha görüşülmek üzere TBB'ye geri gönderilmiştir (geri gönderme kararının gerekçesi için bkz. Tamer Mahmutoğlu, § 26). TBB Yönetim Kurulu, önceki kararlarında ısrar ederek başvurucuların baro levhasına/staj listesine yazılmasına karar vermiştir (ısrar kararının gerekçesi için bkz. Tamer Mahmutoğlu, § 27). Bakanlık, başvurucuların baro levhasına/staj listesine yeniden yazılmalarına ilişkin TBB kararının kesinleşmesi üzerine Ankara İdare Mahkemelerinde (Mahkemeler) TBB'ye karşı iptal davaları açmıştır. Başvurucular, davalı TBB yanında iptal davasında müdahil olarak yer almıştır. Mahkemeler, dava konusu işlemlerin iptaline karar vermiştir. Derece mahkemelerinin birbirine yakın olan gerekçelerinde özetle:i. 19/3/1969 tarihli ve 1136 sayılı Avukatlık Kanunu ile 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu ve sair düzenlemeler dikkate alındığında avukatlık mesleğinin kamu hizmeti yönünün güçlendirildiği ve idare hukuku anlamında kamu hizmeti veren diğer serbest mesleklerden önemli ve farklı bir konuma taşındığının görüldüğü ifade edilmiştir.ii. OHAL KHK'ları gereğince kamu görevinden çıkarılan kişilerin bir daha kamu hizmetinde istihdam edilemeyecekleri, meslek adlarını ve sıfatlarını kullanamayacakları, bu unvan, sıfat ve meslek adlarına bağlı olarak sağlanan haklardan yararlanamayacakları vurgulanmıştır. Söz konusu düzenlemeler gereğince kamu görevinden çıkarılan kişilerin avukat olarak baro levhasına/staj listesine yazılmalarına ve avukat unvanını kullanmalarına imkân bulunmadığı belirtilmiştir. İstinaf başvuruları, Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi tarafından kesin olarak reddedilmiştir. Derece Mahkemelerince verilen kararlarda başvurucuların soruşturma ya da kovuşturma altında olduklarına ilişkin bir olgudan söz edilmemektedir. Başvurucular muhtelif tarihlerde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Tamer Mahmutoğlu, §§ 37- ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/12948",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamudaki görevlerinden çıkarılan hukukçuların baro levhasına/staj listesine yazılmalarına ilişkin verilen kararların mahkemelerce iptal edilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru ceza davasının uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkı ile Anayasa'da güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Ekli tabloda sıralanan başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemelerinden sonra Komisyonlara sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Konularının aynı olması sebebiyle ekli tablonun (B) sütununda numaraları belirtilen başvuru dosyalarının 2019/34679 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2019/34679 numaralı dosya üzerinden yapılmasına ve diğer dosyaların kapatılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların bir kısmı, haklarında yürütülen yargılamaların uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının; bir diğer kısmı ise makul sürede yargılanma hakkının yanı sıra Anayasa'da güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerinin ihlal edildiği iddiasıyla Anayasa Mahkemesine çeşitli tarihlerde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/34679",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru ceza davasının uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkı ile Anayasa'da güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutukluluğun makul süreyi aşması nedeniyle hükmedilen tazminatın yetersiz olması dolayısıyla kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 22/11/2017 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Ceza Davası Süreci Başvurucu, MLKP terör örgütünün faaliyetlerine ilişkin olarak İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından başlatılan bir soruşturma kapsamında 8/9/2006 tarihinde gözaltına alınmış; İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 12/9/2006 tarihli kararı ile tutuklanmıştır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 17/5/2007 tarihli iddianamesiyle başvurucunun da aralarında olduğu toplam 26 kişinin Anayasa'yı İhlal, terör örgütü yöneticisi/üyesi olma ve kasten öldürme de dâhil olmak üzere birçok suçtan cezalandırılması istemiyle İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır.  Başvurucu tutuklu hâldeyken mahkemece görülen davada 13/12/2012 tarihinde tutuklu kaldığı süre dikkate alınarak başvurucunun tahliyesine karar verilmiştir. Başvurucu aynı gün serbest bırakılmıştır. Mahkeme 5/11/2013 tarihinde başvurucunun terör örgütüne üye olma suçundan 10 yıl ve resmî belgede sahtecilik suçundan 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, diğer suçlardan ise beraatine karar vermiştir. Anılan mahkûmiyet hükmü, temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay  Ceza Dairesinin 2/5/2016 tarihli kararıyla onanarak kesinleşmiştir.B. Tazminat Davası Süreci Başvurucu 2/8/2016 tarihinde, yargılandığı ceza davasındaki tutukluluğun makul süreyi aşması nedeniyle İstanbul Anadolu  Ağır Ceza Mahkemesinde (Mahkeme) tazminat davası açmıştır. Dava dilekçesinde; tutukluluk süresinin oldukça uzun olduğunu, tutukluluğun devamına ilişkin kararların gerekçesiz olduğunu, matbu gerekçelerle tutukluluğun devam ettirildiğini, tutuklu olarak sürdürülen yargılamanın bitirilmesi için gereken özenin gösterilmediğini belirterek 000 TL manevi tazminat isteminde bulunmuştur. Mahkeme 27/4/2017 tarihinde davanın kısmen kabulü ile başvurucuya 500 TL manevi tazminat ödenmesine karar vermiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Tüm dosya kapsamı ve Yerleşik Yargıtay içtihatları itibariyle5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 141/1-d maddesinde, kanuna uygun olarak tutuklandığı halde makul sürede yargılama mercii huzuruna çıkarılmayan kişilerin maddî ve manevî her türlü zararlarını devletten isteyebileceklerinin belirtildiğini, yine Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin  maddesinin  fıkrasında, bu maddenin l-c fıkrasında öngörülen koşullar uyarınca gözaltına alınan veya tutuklu durumda bulunan herkesin derhal bir yargıç veya adli görev yapmaya yasayla yetkili kılınmış diğer bir görevli önüne çıkarılacağının, kişinin makul süre içinde yargılanmaya veya adli kovuşturma sırasında salıverilme hakkına sahip olduğunun ve salıverilmenin, ilgilinin duruşmada hazır bulunmasını sağlayacak bir teminata bağlanabileceğinin, aynı maddenin  fıkrasında ise bu madde hükümlerine aykırı olarak yapılmış bir gözaltı ve tutuklama işleminin mağduru olan herkesin tazminat istemeye hakkının bulunduğunun düzenlendiği dikkate alındığında CMK'nın 141/1-d ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin ilgili maddesinin ihlal edildiğinden bahisle davacının süresinde açmış olduğu koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davasının kısmen kabulü gerektiği sonuç ve kanaatine varılmış olup, 5271 Sayılı CMK'nun 141 ve devamı maddeleri gereğince davacının üzerine atılı suçun nedeni ve gözaltına ve tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutukluluk durumunun uzun olup makul süreyi aşması, davacı hakkında verilen sonuç mahkumiyet hükmü birlikte değerlendirildiğinde tazminatın zenginleşme niteliğinde olmaması gerektiğine ilişkin kural ve hak ve nesafet ilkelerine uygun olarak yasal tutukluluk süresi dolduğu halde tahliye edilmeyen davacının CMK.'nun 141/1-d maddesi gereğince, davacının fazladan tutuklu kaldığı süre içerisinde duymuş olduğu elem ve ızdırabı tatmin etmek amacıyla takdiren davacı hakkında500 TL manevi tazminata dair aşağıdaki şekilde hüküm tesis edilmiştir.\" Başvurucu, karara karşı istinaf başvurusunda bulunmuştur. İstinaf dilekçesinde, uğradığı manevi zararın ağırlığı karşısında hükmedilen tazminatın yetersiz olduğuna vurgu yapmıştır. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi 20/10/2017 tarihinde istinaf başvurusunun esastan reddine kesin olarak karar vermiştir. Başvurucu, kararı 3/11/2017 tarihinde öğrendiğini bildirmiş ve 22/11/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk  İlgili Mevzuat 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun \"Tutuklama kararı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Soruşturma evresinde şüphelinin tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından, kovuşturma evresinde sanığın tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re'sen mahkemece karar verilir. Bu istemlerde mutlaka gerekçe gösterilir ve adlî kontrol uygulamasının yetersiz kalacağını belirten hukukî ve fiilî nedenlere yer verilir. (2) Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustaki bir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda;a) Kuvvetli suç şüphesini,b) Tutuklama nedenlerinin varlığını,c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu,gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir. Kararın içeriği şüpheli veya sanığa sözlü olarak bildirilir, ayrıca bir örneği yazılmak suretiyle kendilerine verilir ve bu husus kararda belirtilir.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tazminat istemi\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Suç soruşturması veya kovuşturması sırasında;...d) Kanuna uygun olarak tutuklandığı hâlde makul sürede yargılama mercii huzuruna çıkarılmayan ve bu süre içinde hakkında hüküm verilmeyen,...Kişiler, maddî ve manevî her türlü zararlarını, Devletten isteyebilirler.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tazminat isteminin koşulları\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her halde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabilir. (2) İstem, zarara uğrayanın oturduğu yer ağır ceza mahkemesinde ve eğer o yer ağır ceza mahkemesi tazminat konusu işlemle ilişkili ise ve aynı yerde başka bir ağır ceza dairesi yoksa, en yakın yer ağır ceza mahkemesinde karara bağlanır.\" Yargıtay Kararları Yargıtay  Ceza Dairesinin8/6/2015 tarihli ve E.2014/23346, K.2015/10032 sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir:\"Davacı vekilinin ... davacı hakkında her defasında kanundaki ibarelerin tekrar edilmesi suretiyle tutukluluk halinin devamına karar verildiğini, tutuklamanın koruma tedbiri olduğu kuralının ihlal edildiğini ve davacı hakkında makul sürede karar verilmediğini belirterek CMK'nın  maddesinin  fıkrasının (a) ve (d) bendleri uyarınca manevi tazminat talebinde bulunduğu dikkate alındığında, tazminat davasının dayanağı olan ceza dava dosyasının celp edilip, incelenerek denetime olanak verecek şekilde davacı ile ilgili evrakların onaylı suretleri dosyaya konularak, davacının manevi tazminata hak kazanıp kazanmadığının belirlenmesi ve CMK'nın 142/ maddesi gereğince, tarafların duruşmadan haberdar edilerek duruşmalı olarak karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi... [kanuna aykırıdır.]\" Aynı Dairenin 16/6/2015 tarihli ve E.2014/6167, K.2015/10867 sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir:\"Dosya kapsamı itibariyle ... sanık (davacı) hakkında5271 sayılı CMK’nın 141/1-a,d maddeleri gereğince uzun süre tutukluluk halinin sürdürülmesi gerekçelerinin ve makul sürede hakkında karar verilip verilmediğinin ve dolayısıyla manevi tazminata hak kazanıp kazanmadığının belirlenmesi bakımından, hakkındaki soruşturma ve kovuşturma kapsamının incelenmesi soruşturma ve kovuşturmanın uzun sürmesinin nedenlerinin incelenmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında, öncelikle tazminat istemine konu olan soruşturma dosyasındaki iddianame, davacıya ait tutuklama kararları tutukluluğun devamına dair kararlar ve tutuklama inceleme tutanakları, davacı ile ilgili tutanak ve belgeler getirtilip incelenerek davacının taleplerinin incelenmesi gerektiğinin düşünülmemesi ... [kanuna aykırıdır.]\" Aynı Dairenin 28/9/2015 tarihli ve E.2014/22510, K.2015/13907 sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir:\"Tutuklamanın uzun sürmesi nedeniyle açılacak tazminat davalarında da dayanak mahkeme kararının kesinleşmesi beklenmeyeceği gibi, davacının beraat etmesi koşulu da aranmayacaktır. Bu çerçevede ... sanık (davacı) hakkında 5271 sayılı CMK’nın 141/1-a,d maddeleri gereğince uzun süre tutukluluk halinin sürdürülmesi gerekçelerinin ve makul sürede hakkında karar verilip verilmediğinin ve dolayısıyla davacının manevi tazminata hak kazanıp kazanmadığının belirlenmesi açısından, hakkındaki soruşturma ve kovuşturma kapsamı incelenerek, soruşturma ve kovuşturmanın uzun sürmesinin nedenlerinin incelenmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında, öncelikle tazminat istemine konu olan dayanak dosyadaki iddianame, davacıya (sanığa) ait tutuklama kararları, tutuklama inceleme tutanakları, davacı (sanık) ile ilgili tutanak ve belgeler getirtilip davacının taleplerinin incelenmesi gerektiğinin düşünülmemesi ve ... somut olayda beş yıllık azami tutukluluk süresinin dolup dolmadığı da nazara alınarak tutukluluğun yasal dayanağının kalıp kalmadığı irdelenerek, tutukluluk hali ve yargılama süreci yönünden makul sürenin aşıldığı iddiasının değerlendirilmesinden sonra sanığın tazminat talebinin değerlendirilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi ... [kanuna aykırıdır.]\" \" Aynı Dairenin 29/9/2015 tarihli ve E.2015/201, K.2015/13994 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \" Dosya kapsamı itibariyle 2008 tarihinde gözaltına alınıp, 2009 tarihinde tutuklanan ve dosyaya davacı tarafça fotokopisi sunulan bir kısım karara göre tutuklama süresi farklı tarihlerde uzatılan sanık (davacı) hakkında5271 sayılı CMK’nın 141/1-a,d maddeleri gereğince uzun süre tutukluluk halinin sürdürülmesi gerekçelerinin ve makul sürede hakkında karar verilip verilmediğinin ve dolayısıyla manevi tazminata hak kazanıp kazanmadığının belirlenmesi bakımından, hakkındaki soruşturma ve kovuşturma kapsamının incelenmesi, soruşturma ve kovuşturmanın uzun sürmesinin nedenlerinin incelenmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında, öncelikle tazminat istemine konu olan soruşturma dosyasındaki iddianame, davacıya ait tutuklama kararları tutukluluğun devamına dair kararlar ve tutuklama inceleme tutanakları, davacı ile ilgili tutanak ve belgeler getirtilip incelenerek davacının taleplerinin incelenmesinden sonra karar verilmesi gerekirken eksik kovuşturmaya dayalı olarak hüküm kurulması... [kanuna aykırıdır.]\" Aynı Dairenin 29/2/2016 tarihli ve E.2015/2851, K.2016/3143 sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir:\"Aynı şekilde tutuklamanın uzun sürmesi nedeniyle açılacak tazminat davalarında dayanak mahkeme kararının kesinleşmesi beklenmeyeceği gibi, davacının beraat etmesi koşulunun aranmayacağı da dikkate alınarak bu çerçevede, dosya kapsamı itibariyle ... tarihinde tutuklanan ve dosyaya fotokopisi sunulan ve dosya içerisine alınan bir kısım kararlara göre tutukluluk hali farklı tarihlerde uzatılan sanık (davacı) hakkında 5271 sayılı CMK’nın 141/l-a-d maddeleri gereğince uzun süre tutukluluk halinin sürdürülmesi gerekçelerinin, makul sürede hakkında karar verilip verilmediğinin ve dolayısıyla davacının manevi tazminata hak kazanıp kazanmadığının belirlenmesi açısından, hakkındaki soruşturma ve kovuşturma kapsamı incelenerek, soruşturma ve kovuşturmanın uzun sürmesinin nedenlerinin incelenmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında, tazminat talebinin dayanağı olan ceza dava dosyasının celp edilip soruşturma ve kovuşturma kapsamı ayrıntılı olarak incelenip bu hususa ilişkin ayrıntılı dosya inceleme tutanağı da düzenlenerek, özellikle davacı (sanık) hakkında düzenlenmiş olan yakalama, gözaltı ve ifade tutanakları, tutuklama kararı, tüm tutuklama inceleme tutanakları, tutuklama ve tahliye müzekkereleri ile iddianameler başta olmak üzere ilgili bütün karar, tutanak ve belgelerin eksiksiz ve Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde aslı ya da onaylı örnekleri de dosya içine alınarak yargılamaya konu olayın, savcılık ve mahkemece yapılan işlemlerin kapsamı ve niteliği ile soruşturma aşamasından itibaren yargılama süreci boyunca geçirilen tüm safhalar belirlenip göz önünde bulundurularak, davacının taleplerinin incelenmesi ve ... somut olayda beş yıllık azami tutukluluk süresinin dolup dolmadığı da nazara alınarak tutukluluğun yasal dayanağının kalıp kalmadığı irdelenerek, tutukluluk hali ve yargılama süreci yönünden makul sürenin aşıldığı iddiasının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi... [kanuna aykırıdır.]\"B. Uluslararası Hukuk İlgili uluslararası hukuk için bkz. A.A. [GK], B. No:2017/34502,21/10/2021, §§ 33- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/38089",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutukluluğun makul süreyi aşması nedeniyle hükmedilen tazminatın yetersiz olması dolayısıyla kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 21/4/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların maliki olduğu başvuruya konu taşınmaz 1/1000 ölçekli revizyon uygulama imar planında kamu hizmeti alanına ayrılmıştır. Başvurucular, bu taşınmazın kamulaştırılması istemiyle Belediyeye başvurmuş fakat bu yoldan bir sonuç elde edememişlerdir. Başvurucular, bunun üzerine imar planında kamu hizmeti alanına ayrılan taşınmazın rayiç bedelinin ödenmesi istemiyle Belediye aleyhine tam yargı davası açmışlardır.  Derece mahkemelerince uyuşmazlığın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir. Kararda, 20/8/2016 tarihli ve 6745 sayılı Yatırımların Proje Bazında Desteklenmesi ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'la 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'na birtakım hükümler eklendiği vurgulanmıştır. Bu bağlamda uygulama imar planlarında umumi hizmetlere ve resmî kurumlara ayrılan taşınmazların kamulaştırılması için öngörülen beş yıllık sürenin 2942 sayılı Kanun'a eklenen geçici  madde gereğince bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren başlayacağı ve bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce açılan ancak henüz karara bağlanmayan veya kararı kesinleşmeyen davalara da bu madde hükümlerinin uygulanacağı belirtilmiştir. Karar kanun yolu incelemesinden geçerek kesinleşmiştir. Başvurucular, nihai kararın tebliği üzerine bireysel başvuruda bulunmuşlardır.   Konu ile ilgili hukuk için bkz. Hüseyin Ünal, B. No: 2017/24715, 20/9/2018, §§ 17- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/22058",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmaza kamulaştırmasız el atılması, tazminat kararının icra edilmemesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 29/4/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:A. Başvuru Tarihine Kadar Yaşanan Gelişmeler Ankara'nın Çankaya ilçesi Dodurga Mahallesi'nde bulunan 2091 parsel sayılı maliki oldukları taşınmaza; başvuruculardan Tugay Necdet Bayrak hariç diğer başvurucular, Karayolları Genel Müdürlüğü tarafından üzerinden yol geçirilmek suretiyle kamulaştırma işlemi uygulanmadan el atıldığını belirterek Genel Müdürlük aleyhine 6/1/2017 tarihinde, başvurucu Tugay Necdet Bayrak ise 5/5/2017 tarihinde Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) kamulaştırmasız el atma nedenine dayalı tazminat davaları açmıştır. Mahkeme 8/9/2017 tarihinde başvurucular tarafından açılan davaların birleştirilmesine karar vermiştir. Akabinde Mahkemece 10/5/2018 tarihinde asıl dava hakkında Aydan Usman'ın açtığı davanın açılmamış sayılmasına, diğer davacıların açtığı davanın ise kabulüne karar verilerek davacılar için 976,50 TL tazminata ve 2091 parsel sayılı taşınmazda davacılar adına kayıtlı 267,68 m2'nin tapu kaydının iptali ile yol olarak terkinine hükmedilmiştir. Mahkeme birleşen dava hakkında da başvurucu Tugay Necdet Bayrak'ın davasının kabulüne ve 2091 parsel sayılı taşınmazda adına kayıtlı 71,38 m2'nin tapu kaydının iptali ile yol olarak terkinine karar vererek söz konusu başvurucu için 269,20 TL tazminata ve hükmetmiştir. Bu arada yargı kararı icrai işleme konu edilmek için kesinleşmesi gereken kararlardan olmadığından başvurucular 18/5/2018 tarihinde mezkur Mahkeme kararına dayalı olarak Ankara  İcra Dairesinin (İcra Dairesi) E.2018/7509 sayılı dosyasında icra takibi başlatmıştır.  Anılan karara karşı davalı idare tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur. İstinaf başvurusunu inceleyen Ankara Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi (Bölge Adliye Mahkemesi), 7/3/2019 tarihinde istinaf talebini reddetmekle birlikte düzelterek davanın esası hakkında tazminat miktarlarına ilişkin bir değişiklik yapmadan yeniden karar vermiştir. Kararın gerekçesinde başvurucuların murislerinin malik olup muris paylarının iptaline karar verilmesi gerekirken infazda tereddüte yol açacak şekilde karar verilmemesi gerektiği belirtilerek, asıl davada 2091 parselde davacılar murisleri A.Ö, F.K., A.S., A.Ö., K.Ö. ve S.G. adına kayıtlı hisselerin tamamı ile F.B. ve Y.O. adına kayıtlı hisselerin ise davacı mirasçıların veraset ilamındaki payları oranında tapu kaydının iptali ile yol olarak terkinine, birleşen davada ise 2091 parselde davacı murisleri K. B. ve N.B. adına kayıtlı payların tapu kaydının iptali ile yol olarak terkinine kesin olarak karar verilmiştir.  Başvurucular 29/4/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. Başvuru Tarihinden Sonra Yaşanan Gelişmeler Borçlu İdare, başvuru tarihinden sonra icra dosyasına 28/7/2020 tarihinde 342,23 TL tutarında ödeme yapmıştır. İcra Dairesince de 29/7/2020 tarihinde başvuruculara tahsil edilen söz konusu tutardan reddiyat makbuzu ile gerekli harçların düşülmesinden sonra kalan 172,19 TL'lik tutarda ödeme yapılmıştır. İcra Dairesince yapılan 21/1/2021 tarihli dosya hesabı uyarınca yekun alacak tutarı 532,18 TL, borçlu tarafından yatırılan para miktarı 342,23 TL ve bakiye borç miktarı da 189,95 TL olarak tespit edilmiştir. İcra Dairesince 26/1/2021 tarihinde Karayolları Genel Müdürlüğüne muhtıra gönderilerek anılan tarih itibarıyla toplam borç miktarı olan 387,17 TL'nin muhtıranın tebliğinden itibaren üç gün içinde ödenmesi istenmiştir. Borçlu İdarenin anılan muhtıra içeriğine ilişkin icra mahkemeleri nezdinde bir şikâyet başvurusunda bulunmadığı görülmüştür. Akabinde başvurucular 27/9/2021 tarihinde borçlu İdarenin banka hesaplarına haciz konması için müzekkere yazılması talebinde bulunmuştur. Sonuç olarak Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden ulaşılan bilgi ve belgelere göre geçen süre zarfında borçlu İdare tarafından başvurucuların yargı kararına dayanan ve takibe de konu olan alacaklarının ödenmeyen miktarına ilişkin taraflar arasında bir ihtilaf bulunmakta ise de alacak miktarının tamamının ödenmediği ve bu nedenle de icra dosyasının kapanmadığı anlaşılmıştır.  İlgili hukuk için bkz. Kenan Yıldırım ve Turan Yıldırım, B. No: 2013/711, 3/4/2014, §§ 21-27; Şevket Karataş [GK], B. No: 2015/12554, 25/10/2018, §§ 20- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/13218",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmaza kamulaştırmasız el atılması, tazminat kararının icra edilmemesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, 1985 yılında terör örgütü tarafından evine baskın yapılması neticesinde ağır derecede kendisinin ve akrabalarının yaralandığına dair özel durumun dikkate alınmaksızın 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun ve açılan davaya ilişkin yargılama işlemlerinin olayın gerçekleştiği tarih itibarıyla Kanun kapsamı dışında olduğu gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının, mülkiyet hakkının ve eşitlik ilkesinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 7/4/2014 tarihinde Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 14/10/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 18/12/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 20/1/2015 tarihli görüş yazısı 27/1/2015 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucu vekili tarafından Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunulmamıştır. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu 1/7/1985 tarihinde PKK terör örgütü militanları tarafından köylerine yapılan baskın sonucu ağır derecede yaralandığını iddia etmiş, bu özel durumundan kaynaklanan güvenlik kaygısı nedeniyle köyünü terk etmek zorunda kaldığını iddia etmiştir.  Başvurucu 18/11/2004 tarihinde 5233 sayılı Kanun kapsamına giren zararlarının karşılanması talebiyle Diyarbakır Valiliği Zarar Tespit Komisyonuna (Komisyon) başvurmuştur.  12/12/2005 tarihli ve 2005/4-1271 sayılı Komisyon kararında “…5233 sayılı Terör ve Terörle mücadeleden doğan zararların karşılanması hakkındaki kanun kapsamında yapılan müracaat dosyasında bulunan belgelerin 4/10/2004 tarih ve 2004-7955 sayılı yönetmelik hükümlerinde belirtilen şartlara uygun olması üzerine yapılan incelemede, bahse konu olayın 1985 tarihinde meydana gelmesi ve tarih itibarı ile (19/7/1987 ve sonrası) 5233 sayılı yasa kapsamına girmemesi nedeni ile tazminat talebinin komisyonumuzca REDDİNE ...” karar verilmiştir. Başvurucu tarafından belirtilen işlem aleyhine Diyarbakır İdare Mahkemesinde dava açılmıştır. Diyarbakır  İdare Mahkemesinin 28/12/2007 tarihli ve E.2007/943, K.2007/1954 sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:“…Davacının yaralanmasına neden olan olayın terör olayı olduğu konusunda bir ihtilaf bulunmadığı gibi 5233 sayılı Kanun hükümlerinden yararlanmak istemli dilekçesine konu ettiği ölüm olayının Kanunun geçici  maddesinin kapsadığı tarih aralığından (1987’den 5233 sayılı yasanın yürürlüğe girdiği 2004 tarihine kadar) önce meydana geldiği noktasında da bir ihtilaf bulunmamaktadır. Nitekim dava dilekçesinde davacı vekili tarafından bu durum ifade edildiği gibi, olay yeri tespit tutanaklarından da bu durum anlaşılmaktadır.( tazminat istemine konu olay 1985 tarihinde meydana gelmiştir.) Bu nedenle her ne kadar davacının yaralanmasına neden olan olay terör olayı olsada Kanunun yukarıda yazılan geçici  maddesinde belirtilen tarihtenönce meydana gelmesi nedeniyle iş bu yaralanma olayı nedeniyle uğranılan zararların 5233 sayılı Kanun kapsamında değerlendirilmesine olanak bulunmadığından dava konusu işlemde hukuka aykırılık görülmemiştir...”  Temyiz üzerine Danıştay Onbeşinci Dairesinin 27/2/2013 tarihli ve E.2011/9364, K.2013/1547 sayılı ilamı ile hükmün onanmasına karar verilmiştir. Karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 27/12/2013 tarihli ve E.2013/13314, K.2013/12322 sayılı ilamı ile reddedilmiştir. Ret kararının 18/3/2014 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edildiği ve 7/4/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunulduğu anlaşılmaktadır.B. İlgili Hukuk 5233 sayılı Kanun’un , , , , , geçici , geçici  maddeleri, 24/6/2013 tarihli ve 2013/5034 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı Eki Karar’ın  maddesi, Danıştay Onuncu Dairesinin 30/12/2008 tarihli ve E.2008/4141, K.2008/9584 sayılı kararı, Danıştay Onuncu Dairesinin 31/12/2008 tarihli ve E.2008/5548, K.2008/9733 sayılı kararı, Danıştay Onuncu Dairesinin 20/2/2009 tarihli ve E.2008/6679, K.2009/1227 sayılı kararı (Celal Demir, B. No: 2013/3309, 6/2/2014, §§ 15-28).  5233 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:“Bu Kanun, 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 1 inci, 3 üncü ve 4 üncü maddeleri kapsamına giren eylemler veya terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle zarar gören gerçek kişiler ile özel hukuk tüzel kişilerinin maddî zararlarının sulhen karşılanması hakkındaki esas ve usullere ilişkin hükümleri kapsar.”  5233 sayılı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir:\"Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde ilgili valilik ve kaymakamlıklara başvurmaları hâlinde, 19/7/1987 tarihi ile bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih arasında işlenen 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 1 inci, 3 üncü ve 4 üncü maddeleri kapsamına giren eylemler veya anılan tarihler arasında terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle zarar gören gerçek kişiler ile özel hukuk tüzel kişilerinin maddî zararları hakkında da bu Kanun hükümleri uygulanır.Bu maddeye göre yapılan başvurular, başvuru tarihinden itibaren iki yıl içinde sonuçlandırılır. \" 5233 sayılı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir:\"1987 tarihinden bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihe kadar, görevleri başında iken terörden veya terörle mücadele sırasında zarar gören kamu görevlilerinden veya mirasçılarından, ilgili mevzuat uyarınca tazminat almış olup, ancak aldıkları tazminatın hesaplanma kriteri bu Kanundan farklı olanlardan, bu Kanunun yayımı tarihinden itibaren bir yıl içinde ilgili valilik veya kaymakamlıklara başvuranlara, yapılacak hesaplamada aldıkları tazminat ile bu Kanuna göre almaları gereken tazminat arasında fark bulunması halinde, eksik olan tutar yasal faiziyle birlikte ödenir. Ödenen tazminat tutarı fazla ise iade talep edilmez. Bu maddeye göre yapılan başvurular, başvuru tarihinden itibaren en geç bir yıl içinde sonuçlandırılır.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/4764",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, 1985 yılında terör örgütü tarafından evine baskın yapılması neticesinde ağır derecede kendisinin ve akrabalarının yaralandığına dair özel durumun dikkate alınmaksızın 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun ve açılan davaya ilişkin yargılama işlemlerinin olayın gerçekleştiği tarih itibarıyla Kanun kapsamı dışında olduğu gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının, mülkiyet hakkının ve eşitlik ilkesinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Adalet Bakanlığının (Bakanlık) kanun yararına bozma yoluna gitmeme yönünde karar vermesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 12/9/2014 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuya İstanbul Valiliği Trafik Denetleme Şube Müdürlüğü Anadolu Yakası İstasyon Amirliğince 16/4/2013 tarihli tutanakla 343 TL idari para cezası verilmiştir.  Başvurucunun söz konusu idari para cezasına itiraz etmesi üzerine İstanbul Anadolu  Sulh Ceza Mahkemesi, 6/9/2013 tarihli kararıyla başvuru konusu idari para cezasının iptaline kesin olarak karar vermiştir. İtiraz üzerine İstanbul Anadolu  Asliye Ceza Mahkemesi 1/11/2013 tarihli kararıyla İstanbul Anadolu  Sulh Ceza Mahkemesinin anılan kararının kaldırılmasına karar vermiştir. Bu karar üzerine başvurucu, özetle 30/3/2005 tarihli ve 5326 sayılı Kabahatler Kanunu'nun  maddesinin (10) numaralı fıkrasına göre 000 TL'ye kadar olan idari para cezalarına ilişkin kararların kesin olduğunu, başvuruya konu idari para cezasının ise 343 TL olduğunu, dolayısıyla idari para cezasına yaptığı itiraz üzerine İstanbul Anadolu  Sulh Ceza Mahkemesince verilen 6/9/2013 tarihli kararın kesin nitelikte olmasına rağmen İstanbul Anadolu  Asliye Ceza Mahkemesinin bu kararı kaldırmasının hukuka aykırı olduğunu belirterek 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesi uyarınca kanun yararına bozma talebinde bulunmuştur. Bakanlık Ceza İşleri Genel Müdürlüğü 7/1/2014 tarihli kararı ile \"...Yargıtay  Ceza Dairesinin 13/07/2011 tarihli ve 2008/1272 esas, 2011/15795 sayılı ilamında atıfta bulunulan, 26/10/1932 tarihli ve 29/12 sayılı İçtihadı Birleştirme kararında açıklandığı üzere, yerel mahkemelerce verilen ve temyiz edilmeksizin kesinleşen hükümlerde çok ciddi boyutlara ulaşan yargılama hukuku ile maddi hukuk kurallarına aykırılık halinde olağanüstü bir yasa yolu olan kanun yararına bozma yoluna başvurulmasının mümkün olduğu, incelenen dosyada idari para cezası miktarının yukarıda anılan ölçüler içerisinde değerlendirilmesine imkan bulunmadığı...\" gerekçesiyle kanun yararına bozma yoluna gidilmemesine karar vermiştir. Başvurucu, bu karardan 13/8/2014 tarihinde haberdar olmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/14865",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Adalet Bakanlığının Bakanlık) kanun yararına bozma yoluna gitmeme yönünde karar vermesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazlarına kamulaştırmasız el atılması nedeniyle 2005 yılında açtıkları tazminat davası 2013 yılında kesinleşen başvurucuların, davanın makul sürede bitirilmemesi nedeniyle makul sürede yargılanma haklarının, bundan kaynaklanan maddi kayıplar nedeniyle de mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddiaları hakkındadır.   Başvuru, 20/12/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvuruda, Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca 28/2/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 7/5/2015 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına, başvuru belgelerinin bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmesine karar verilmiştir Bakanlığın 8/6/2015 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile dava dosyasında yer aldığı şekliyle olaylar özetle şöyledir:  Başvurucuların müşterek sahibi oldukları Manavgat ilçesi Örenşehir köyü Tepeatlı mevkisi 8566 No.lu parselde yer alan 700 m2 taşınmazlarına Antalya-Alanya karayolu yapım çalışmaları sırasında Karayolları Genel Müdürlüğünce el atılmıştır.  Başvurucular, 31/5/2004 tarihinde Manavgat  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) kamulaştırmasız el atma işlemi nedeniyle dava açmışlardır.  Mahkemece görevlendirilen bilirkişi heyeti, 5/8/2006 tarihli raporlarıyla taşınmazın metre kare birim fiyatını 200,00 TL ve taşınmazın toplam değerini 000,00 TL olarak belirlemiştir.  Mahkeme, 10/10/2006 tarihli ve E.2004/320, K.2006/964 sayılı kararıyla 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun  Maddesinin Anayasa Mahkemesinin E. 2002/112, K. 2003/33 sayılı kararıyla iptal edildiği, iptal kararlarının geriye yürümeyeceği gerekçesiyle davayı reddetmiştir.  Temyiz istemini inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesi, 13/7/2010 tarihli ve E.2007/8673, K.2010/14473 sayılı kararıyla ilk derece mahkemesi kararını bozuştur.  Davayı tekrar ele alan Mahkeme, 3/5/2012 tarihli ve E.2010/868, K.2012/321 sayılı kararıyla taşınmazın 400 m2lik kısmı için davayı kabul etmiş ve başvurucuların talebi doğrultusunda ödemenin yapılmasına karar vermiştir. Temyiz istemini inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesi, 12/12/2012 tarihli ve E.2012/20727, K.2012/26376 sayılı kararıyla ilk derece mahkemesi kararını tekrar bozmuştur.  Davayı bir daha ele alan Mahkeme, 11/4/2013 tarihli ve E.2013/63, K.2013/295 sayılı kararıyla taşınmazın 230 m2lik kısmı için davayı kabul etmiş ve 800,00 TL bedel karşılığı taşınmazın idare adına tesciline karar vermiş, taşınmazın kalan kısmı için ise 5/1/1961 tarihli ve 221 Sayılı Amme Hükmi Şahısları veya Müesseseleri Tarafından Fiilen Amme Hizmetlerine Tahsis Edilmiş Gayrimenkuller Hakkında Kanun’a göre el atıldığını belirterek talebi reddetmiştir.  Temyiz istemini inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesi, bu defa 7/10/2013 tarihli ve E.2013/10358, K.2013/13049 sayılı kararıyla ilk derece mahkemesi kararını düzelterek onamıştır.  Bu karar, 10/12/2013 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiş olup başvurucu 20/12/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Başvurucular aynı zamanda davanın reddedilen kısmı için karar düzeltme talebinde de bulunmuş, bu talep Yargıtay  Hukuk Dairesinin 23/6/2014 tarihli ve E.2014/3303, K.2014/11058 sayılı kararıyla reddedilmiş ve karar aynı tarihte kesinleşmiştir. B. İlgili Hukuk 2942 sayılı Kanun’un “Kamulaştırma bedelinin mahkemece tespiti ve taşınmaz malın idare adına tescili” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir: “Kamulaştırmanın satın alma usulü ile yapılamaması halinde idare, … asliye hukuk mahkemesine müracaat eder ve taşınmaz malın kamulaştırma bedelinin tespitiyle, … idare adına tesciline karar verilmesini ister.Mahkeme, idarenin başvuru tarihinden itibaren en geç otuz gün sonrası için belirlediği duruşma gününü, … taşınmaz malın malikine … bildirerek duruşmaya katılmaya çağırır. Duruşma günü idareye de tebliğ olunur.…Mahkemece yapılan duruşmada tarafların bedelde anlaşamamaları halinde hakim, en geç on gün içinde keşif ve otuz gün sonrası için de duruşma günü tayin ederek, 15 inci maddede sayılan bilirkişiler marifetiyle ve tüm ilgililerin huzurunda taşınmaz malın değerini tespit için mahallinde keşif yapar… Bilirkişiler, taraflar ve diğer ilgililerin beyanını da dikkate alarak, 11 inci maddedeki esaslar doğrultusunda taşınmaz malın değerini belirten raporlarını onbeş gün içinde mahkemeye verirler. Mahkeme bu raporu, duruşma günü beklenmeksizin taraflara tebliğ eder. Yapılacak duruşmaya hakim, taraflar veya vekillerini ve bilirkişileri çağırır. Bu duruşmada tarafların bilirkişi raporlarına varsa itirazları dinlenir ve bilirkişilerin bu itirazlara karşı beyanları alınır.Tarafların bedelde anlaşamamaları halinde gerektiğinde hakim tarafından onbeş gün içinde sonuçlandırılmak üzere yeni bir bilirkişi kurulu tayin edilir ve hakim, tarafların ve bilirkişilerin rapor veya raporları ile beyanlarından yararlanarak adil ve hakkaniyete uygun bir kamulaştırma bedeli tespit eder. Mahkemece tespit edilen bu bedel, taşınmaz mal, kaynak veya irtifak hakkının kamulaştırılma bedelidir. … İdarece, kamulaştırma bedelinin hak sahibi adına yatırıldığına … dair makbuzun ibrazı halinde mahkemece, taşınmaz malın idare adına tesciline ve kamulaştırma bedelinin hak sahibine ödenmesine karar verilir ve bu karar, tapu dairesine ve paranın yatırıldığı bankaya bildirilir. Tescil hükmü kesin olup tarafların bedele ilişkin temyiz hakları saklıdır.(Ek fıkra: 11/04/2013-6459 S.K./ md) Kamulaştırma bedelinin tespiti için açılan davanın dört ay içinde sonuçlandırılamaması hâlinde, tespit edilen bedele bu sürenin bitiminden itibaren kanuni faiz işletilir.…” 2942 sayılı Kanun’un “Kamulaştırma bedelinin tespiti esasları” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“15 inci madde uyarınca oluşturulacak bilirkişi kurulu, kamulaştırılacak taşınmaz mal veya kaynağın bulunduğu yere mahkeme heyeti ile birlikte giderek, hazır bulunan ilgilileri de dinledikten sonra taşınmaz mal veya kaynağın;a)Cins ve nevini,b) Yüzölçümünü.c) Kıymetini etkileyebilecek bütün nitelik ve unsurlarını ve her unsurun ayrı ayrı değerini,d)Varsa vergi beyanını,e)Kamulaştırma tarihindeki resmi makamlarca yapılmış kıymet takdirlerini,f) Arazilerde, taşınmaz mal veya kaynağın kamulaştırma tarihindeki mevkii ve şartlarına göre ve olduğu gibi kullanılması halinde getireceği net gelirini.g) Arsalarda, kamulaştırılma gününden önceki özel amacı olmayan emsal satışlara göre satış değerini,h) Yapılarda, (…)(2) resmi birim fiyatları ve yapı maliyet hesaplarını ve yıpranma payını,ı) Bedelin tespitinde etkili olacak diğer objektif ölçüleri,Esas tutarak düzenleyecekleri raporda bütün bu unsurların cevaplarını ayrı ayrı belirtmek suretiyle ve ilgililerin beyanını da dikkate alarak gerekçeli bir değerlendirme raporuna dayalı olarak taşınmaz malın değerini tespit ederler.Taşınmaz malın değerinin tespitinde, kamulaştırmayı gerektiren imar ve hizmet teşebbüsünün sebep olacağı değer artışları ile ilerisi için düşünülen kullanma şekillerine göre getireceği kâr dikkate alınmaz.…. ” 2942 sayılı Kanun’a 18/6/2010 tarihli ve 5999 sayılı Kanun’la ilave edilen geçici  maddenin 24/5/2013 tarihli ve 6487 sayılı Kanun’un  maddesiyle değişmeden önceki birinci, ikinci ve altıncı fıkraları şöyledir:“Kamulaştırma işlemleri tamamlanmamış veya kamulaştırması hiç yapılmamış olmasına rağmen 9/10/1956 tarihi ile 4/11/1983 tarihi arasında fiilen kamu hizmetine ayrılan veya kamu yararına ilişkin bir ihtiyaca tahsis edilerek üzerinde tesis yapılan taşınmazlara veya kaynaklara kısmen veya tamamen veyahut irtifak hakkı tesis etmek suretiyle malikin rızası olmaksızın fiili olarak el konulması sebebiyle, malik tarafından ilgili idareden tazminat talebinde bulunulması halinde, öncelikle uzlaşma yoluna gidilmesi esastır. Tazminat müracaatı üzerine, fiilen el konulan taşınmazın veya üzerinde tesis edilen irtifak hakkının malikin müracaat ettiği tarihteki tahmini değeri; bu Kanunun 8 inci maddesinin ikinci fıkrasına göre teşkil edilen kıymet takdir komisyonu marifetiyle, taşınmazın el koyma tarihindeki nitelikleri esas alınmak ve bu Kanunun 11 inci ve 12 nci maddelerine göre hesaplanmak suretiyle tespit edilir. Tespitten sonra, bu Kanunun 8 inci maddesinin üçüncü fıkrasına göre teşkil olunan uzlaşma komisyonunca, müracaat tarihinden itibaren en geç altı ay içerisinde 7201 sayılı Kanun hükümlerine göre tebliğ edilen bir yazı ile, tahmini değer bildirilmeksizin, talep sahibi uzlaşma görüşmelerine davet edilir.…İdare ve malik arasında uzlaşma sağlanamadığı takdirde, uzlaşmazlık tutanağının tanzim edildiği veya ikinci fıkradaki sürenin uzlaşmaya davet olmaksızın sona erdiği tarihten itibaren üç ay içerisinde malik tarafından sadece tazminat davası açılabilir. Dava açılması halinde, fiilen el konulan taşınmazın veya üzerinde tesis edilen irtifak hakkının müracaat tarihindeki değeri, ikinci fıkranın birinci cümlesindeki esaslara göre mahkemece tespit ve taşınmazın veya hakkın idare adına tesciline veya terkinine ve malike tazminat ödenmesine hükmedilir. Tescile veya terkine ilişkin hüküm kesin olup tarafların hükmedilen tazminata ilişkin temyiz hakkı saklıdır.”  12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun “Usul ekonomisi ilkesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/9361",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazlarına kamulaştırmasız el atılması nedeniyle 2005 yılında açtıkları tazminat davası 2013 yılında kesinleşen başvurucuların, davanın makul sürede bitirilmemesi nedeniyle makul sürede yargılanma haklarının, bundan kaynaklanan maddi kayıplar nedeniyle de mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddiaları hakkındadır.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, babası tarafından istismar edildiği iddiaları bulunan çocuğun babası ile görüştürülmesine karar verilmesi nedeniyle özel ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 28/9/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir. Başvurucuların tedbir talebi Anayasa Mahkemesi İkinci Bölümünün 5/11/2015 tarihli kararıyla başvurucuların yaşamına ya da maddi veya manevi bütünlüğüne yönelik gerçek ve ciddi bir tehlike bulunmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Birinci başvurucu E.A.Ö. ile eşi R.Y., Büyükçekmece  Aile Mahkemesinin 12/11/2014 tarihli kararıyla boşanmışlardır. Bu evlilikten olan 2008 doğumlu ikinci başvurucu Y.nin (çocuk başvurucu) velayeti, annesi olan birinci başvurucuya verilmiş ve babası ile her ayın birinci ve üçüncü hafta sonları ile dinî bayramlar, yarıyıl ve yaz tatillerinde kişisel ilişki kurabileceğine hükmedilmiştir. Birinci başvurucu, çocuk başvurucunun yaşı ile uyumsuz cinsel içerikli hareketler sergilemeye başlaması, tuvaletini tutamaması, cadılar ve benzeri varlıklarla ilgili korkularının yoğunlaşması nedeniyle destek almak amacıyla çocuk başvurucuyu Çocuk ve Ergen Sağlığı ve Hastalıkları Uzmanına (Psikiyatr) götürmüştür. Psikiyatr tarafından 22/4/2015 tarihinde rapor düzenlemiştir. Anılan raporda çocuk başvurucunun psikiyatr ile yaptığı 12/3/2015 tarihli üçüncü görüşmede \"babası küvette ve çıplak iken kapının arkasından seslendiğini, ... babasına sürpriz yapmak istediğini, babasının bunun üzerine çıplak olarak kapıyı açtığını, o esnada babasının ayıp bölgesini gördüğünü ... \" ifade ettiği belirtilmiştir. Çocuk başvurucunun babasıyla ilgili \"ben yatarken omuzlarıma masaj yaptı. Sonra sırtımdan arkama uzandı. Ayıp bölgesini popomun etrafında gezdirdi. Nefesini sırtımda duydum. Bu bir süre devam etti. Sonra sırtımdan indi.\" şeklinde beyanlarına da raporda yer verilmiştir. Başvurucular, anılan rapora dayanarak baba hakkında Büyükçekmece Cumhuriyet Başsavcılığına (Savcılık) suç duyurusunda bulunmuşlardır. Savcılık, İstanbul Çocuk İzleme Merkezinden çocuk başvurucuyla görüşerek rapor hazırlanması talebinde bulunmuştur. Merkez, raporunda, çocuk başvurucunun psikiyatristi ile paylaşımlarını aktarmadığını ancak \"çocuk istismarı açısından halen şüphe barındıran mağdurun terapi sürecine devam etmesi gerektiğini\" belirtmiştir. Yaşanan gelişmeler üzerine 28/4/2015 tarihinde İstanbul Anadolu  Aile Mahkemesi tarafından 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun uyarınca babanın başvuruculara yaklaşmamasına karar verilmiştir. Aynı karar ile babanın çocuk başvurucu ile kişisel ilişki kurmasına dair kararın yürütmesi altı ay süreyle tedbiren durdurulmuştur. Babanın farklı tarihlerde yaptığı itirazlar ise aile mahkemeleri tarafından reddedilmiştir. Baba, çocuk teslimi konusunda icra takibi başlatmış ancak başvurucular çocuk teslimi için gelen icra memurlarına İstanbul Anadolu  Aile Mahkemesi tarafından verilen kararı göstererek çocuk teslimini reddetmişlerdir. Savcılık, 22/6/2015 tarihinde babanın yüklenen suçu işlediğine dair yeterli delil bulunmadığı gerekçesiyle kovuşturmaya yer olmadığına dair karar (KYOK) vermiştir. Anılan KYOK'a karşı yapılan itiraz Bakırköy Sulh Ceza Hâkimliğinin 12/8/2015 tarihli kararıyla kabul edilmiştir. Baba hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan cezalandırılması istemiyle Büyükçekmece  Asliye Ceza Mahkemesine dava açılmıştır. Büyükçekmece  Asliye Ceza Mahkemesince görevsizliğe karar verilmiş, Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinde yürütülen yargılama neticesinde verilen 14/12/2016 tarihli kararla babanın beraatine hükmedilmiştir. Karar gerekçesinde, mağdurenin Çocuk İzlem Merkezinde görevli uzman bilirkişiler tarafından alınan beyanlarında sanığın cinsel istismar veya sarkıntılık teşkil edecek şekilde herhangi bir davranışının olmadığını ifade ettiği belirtilmiş ve mevcut dokunma ve temasların aynı evde yaşayan baba kız arasında normal kabul edilebilecek, cinsel içerik içermeyen hareketler olduğu kanaatine varıldığı ifade edilmiştir. Karara karşı istinaf yoluna başvurulmuş olup dava hâlen derdesttir. Bu arada babanın talebi üzerine, İstanbul  Aile Mahkemesinin 13/8/2015 tarihli kesin nitelikteki kararıyla Savcılığın KYOK kararı gerekçe gösterilerek baba ile çocuk başvurucunun kişisel ilişki kurmasını durduran tedbir kararı kaldırılmıştır.  Bu karar 26/8/2015 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiştir. Başvurucular 28/9/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. UYAP sistemi üzerinden yapılan araştırma neticesinde, birinci başvurucunun bireysel başvuruda bulunduktan sonra 15/10/2015 tarihinde İstanbul Anadolu  Aile Mahkemesinde çocukla kişisel ilişkinin kaldırılmasına ilişkin yeni bir dava açtığı ancak bu durumu Anayasa Mahkemesine bildirmediği tespit edilmiştir. İstanbul Anadolu  Aile Mahkemesi anılan dava kapsamında 19/10/2015 tarihli kararıyla cinsel istismar iddiasını dikkate alarak baba ile çocuk arasında kişisel ilişki kurulmasını yargılama sonuçlanıncaya kadar tedbiren durdurmuştur. Söz konusu dava hâlen derdesttir. Davalı baba tarafından anılan dava dosyasına sunulan ve İstanbul İl Emniyet Müdürlüğünden temin edilen 2/11/2015 tarihli yazıda başvurucuların 13/9/2015 tarihinde Amerika'ya gittikleri ve o tarihten beri yurda giriş yapmadıkları bildirilmiştir. Başvurucular vekili tarafından anılan dava dosyasına sunulan 8/2/2016 tarihli dilekçede birinci başvurucunun Amerika'da doğduğu, başvurucuların aynı zamanda Amerikan vatandaşlığına da sahip oldukları ve çocuğun hâlen eğitimine Amerika'da devam ettiği bildirilmiştir. Davalı baba, 17/11/2015 tarihli cevap ve karşı dava dilekçesinde, tedbire ilişkin mahkeme kararları ve birinci başvurucunun çocuğu Amerika'ya götürmüş olması nedenleriyle uzun süredir çocukla şahsi ilişki kuramadığını ifade etmiştir. Baba, hakkındaki isnatların tümünün iftira olduğunu belirterek çocuğun velayetinin tarafına verilmesi talebiyle karşı dava açmıştır. Yukarıda belirtildiği üzere dava hâlen derdesttir. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/16032",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, babası tarafından istismar edildiği iddiaları bulunan çocuğun babası ile görüştürülmesine karar verilmesi nedeniyle özel ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, yetkili amirin kararıyla hakkında herhangi bir mahkeme kararı bulunmaksızın oda hapsi cezası verilmesinin adil yargılanma hakkını ihlal ettiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 2/11/2012 tarihinde Silivri  Asliye Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 22/3/2013 tarihinde başvurunun karara bağlanması için Bölüm tarafından ilke kararı alınması gerekli görüldüğünden, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru dilekçesindeki ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Silivri Cezaevi Jandarma Tabur Komutanlığında astsubay jandarma başçavuş olarak görev yapmaktadır. Başvurucu, Pülümür İlçe Jandarma Komutanlığı emrinde jandarma kıdemli üstçavuş olarak görev yaptığı sırada “daha önceden mesaiye katılması konusunda emir verilmesine rağmen 22/11/2008 tarihinde mesaiye katılmadığı” gerekçesiyle 22/11/2008 tarihinde 22/5/1930 tarih ve 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu’nun  maddesi uyarınca disiplin amiri tarafından üç gün oda hapsi cezası ile tecziye edilmiştir. Oda hapsi cezası başvurucuya 22/11/2008 tarihinde tebliğ edilmiş ve ceza 22/11/2008 ila 25/11/2008 tarihleri arasında infaz edilmiştir. Başvurucu, oda hapsi cezasının kaldırılması amacıyla 25/9/2012 tarihinde görev yapmakta olduğu Silivri Cezaevi Jandarma Tabur Komutanlığına şikâyet başvurusunda bulunmuştur. Anılan başvuru, Silivri Cezaevi Jandarma Tabur Komutanlığının 5/10/2012 tarih ve 7314 sayılı işlemiyle evvelce tesis edilen cezaların kaldırılmasında Silivri Cezaevi Jandarma Tabur Komutanının yetkili olmadığı, kararın verileceği zamanda cezayı vermiş olan amirin bir derece üstü olan disiplin amirinin yetkili olduğu ve disiplin cezalarından şikâyetin de söz konusu amire doğrudan doğruya yapılması gerektiği belirtilerek reddedilmiştir.B. İlgili Hukuk 22/5/1930 tarih ve 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu’nun, 16/2/2013 tarih ve 28561 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6413 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Disiplin Kanunu’nun  maddesinin (3) numaralı fıkrasının (c) bendi ile yürürlükten kaldırılmakla birlikte başvuruya konu oda hapsi cezasının verildiği tarihte yürürlükte bulunan “Disiplin âmirlerinin ceza salâhiyeti” başlıklı  maddesi şöyledir:“Disiplin amirlerinin ceza vermek salâhiyetleri merbut cetvelde gösterilmiştir.”  1632 sayılı Kanun’un 6413 sayılı Kanun’un  maddesinin (3) numaralı fıkrasının (c) bendi ile mülga olmakla birlikte başvuruya konu oda hapsi cezasının verildiği ve uygulandığı tarihte yürürlükte bulunan “Cezanın kat’ileşmesi” başlıklı  maddesi şöyledir:“Bir disiplin cezası resmi surette mahkuma tebliğ edildiği vakit kat’ileşir. Ve bu cezayı veren tarafından kaldırılamaz ve değiştirilemez. Bu cezanın kaldırılması veya değiştirilmesi ancak şikayet yoluyla veya ceza veren âmirin mahkum lehine yapacağı müracaat üzerine veyahut affı âli ile kabildir.”  Aynı Kanun’un yine 6413 sayılı Kanun’un  maddesinin (3) numaralı fıkrasının (c) bendi ile mülga “Şikâyet” başlıklı  maddesi ise şöyledir:“1 - Bir disiplin cezasından şikâyet, cezalı tarafından veya kendisinin mafevkleri tarafından doğrudan doğruya yapılır. 2 - Cezalı tarafından yapılacak şikâyet ancak tebliğinden bir gece sonra yapılabilir.3 - Şikâyet cezanın infazını geri bırakmaz.4 - Disiplin cezaları hakkında cezalı tarafından yapılacak şikâyet üzerine karar vermeğe salâhiyetli âmir, bu kararın verileceği zamanda cezayı vermiş olan âmirin bir derece mafevki olan disiplin amiridir.5 - Şikâyetler hemen tetkik edilerek bir karara bağlanır.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2012/595",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, yetkili amirin kararıyla hakkında herhangi bir mahkeme kararı bulunmaksızın oda hapsi cezası verilmesinin adil yargılanma hakkını ihlal ettiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular, süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/17776",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, terör olayı nedeniyle köyü terk etmeye mecbur bırakılması sonucu özel hayatın gizliliği ilkesi ve mülkiyet hakkının; terör örgütü üyeleri tarafından amcasının kaçırılıp öldürüldüğü dikkate alınmaksızın 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun reddedilmesi ve ret işlemlerine karşı açılan davaya ilişkin yargılama işlemlerinin adil olmaması, makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 4/7/2013 tarihinde Batman İdare Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 19/1/2015 tarihinde, başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 19/1/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Batman ili Kozluk ilçesi Kaletepe köyünde ikamet etmekte iken 1994 yılında meydana gelen terör olayları nedeniyle köyünden göç etmek zorunda kaldığını iddia etmektedir.  Başvurucu 23/2/2005 tarihinde 5233 sayılı Kanun kapsamına giren zararlarının karşılanması talebiyle Batman Valiliği Zarar Tespit Komisyonuna (Komisyon) başvurmuştur. 7/4/2008 tarihli ve 2008/2-1482 sayılı Komisyon kararında, terör olayları sonucu oluşan zararların karşılanması talebiyle yapılan başvuruda dosyada yer alan bilgi ve belgeler uyarınca başvurucunun yaşadığı köyün boşaltılmadığı, kendisine yönelik doğrudan bir tehdit ve saldırı olmadığından talebin reddine karar verilmiştir.  Diyarbakır  İdare Mahkemesinin 31/7/2009 tarihli ve E.2008/1511, K.2009/1609 sayılı kararı ile de anılan karara karşı açılan dava reddedilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili bölümü şöyledir: \"... Dava dosyasında yer alan bilgi ve belgelerden ve davalı idarenin savunmasından, Batman ili Kozlukİlçesi Kaletepe Köyüİnanlı mezrasının boşaltılan köyler listesinde olmadığı görülmektedir. Danıştay  Dairesinin E: 2008/8935, K: 2008/9582 sayılı kararında, terör olayları sonucu köyü terk edenlerin malvarlıklarına ulaşamaması nedeniyle uğradıkları zararın, sadece köyün idarece veya köy halkı tarafından tamamen boşaltılması halinde ve köyün boşaltılmasından köye dönüşün başladığı tarihe kadar geçen süreçle sınırlı olarak tazmininin mümkün olduğu, boşaltılan bir köye dönüşün başlamasının, o köyde güvenli bir şekilde yaşayabilme olanaklarına kavuşulduğu anlamına geldiği, köye dönüş için sağlanması zorunlu olan asgari güvenlik düzeyi ölçütünün ise objektif olması gerektiği; başka bir anlatımla, köye geri dönen ve dönmeyen kişilere göre değişmemesi gerektiği belirtilmiştir.Öte yandan; davacı tarafından 1999 yılında köyde amcasının teröristlerce öldürüldüğü ve bu nedenle göç edildiği ileri sürülmekte ise de; davacı tarafından Batman Valiliğine verilen başvuru dilekçesinde köyden göç tarihinin 1995 yılı gösterildiği yani amcasının ölümünden önce göç edildiği anlaşıldığından bu iddiaya itibar edilmemiştir. Yukarıda anılan bilgi ve belgeler birlikte değerlendirildiğinde köyün boşaltılan köylerden olmadığı, güvenlik sıkıntısının olmadığı davacıya yönelik doğrudan tehdit ya da saldırı olmadığıköyü kendi isteği ile terk ettiği sonuç ve kanaatine ulaşılmaktadır. Bu nedenle, köyün boşaltılan köylerden olmadığı, köyde güvenlik sıkıntısının olmadığı davacıya yönelik doğrudan tehdit ya da saldırı olduğuna ilişkin bir tespit yer almaması, köyü terk edildiği ifade edilen tarihten sonra amcasının öldürülmesi karşısında dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.\"  Temyiz üzerine Danıştay Onbeşinci Dairesinin 8/5/2012 tarihli ve E.2011/9067, K.2012/2617 sayılı ilamıyla hükmün onanmasına karar verilmiştir. Karar düzeltme istemi aynı Dairenin 20/12/2012 tarihli ve E.2012/9525, K.2012/14644 sayılı ilamıyla reddedilmiştir Başvurucu 4/7/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 5233 sayılı Kanun’un , , , , , , geçici , geçici , geçici  maddeleri, 24/6/2013 tarihli ve 2013/5034 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı Eki Karar’ın  maddesi, Danıştay Onuncu Dairesinin 30/12/2008 tarihli ve E.2008/4141, K.2008/9584 sayılı kararı, Danıştay Onuncu Dairesinin 31/12/2008 tarihli ve E.2008/5548, K.2008/9733 sayılı kararı, Danıştay Onuncu Dairesinin 20/2/2009 tarihli ve E.2008/6679, K.2009/1227 sayılı kararı (Celal Demir, B. No: 2013/3309, 6/2/2014, §§ 15-28).  5233 sayılı Kanun’un 25/4/2013 tarihli ve 6462 sayılı Kanun’un  maddesiyle değişik  maddesinin birinci ve üçüncü fıkraları şöyledir:“Yaralanma, engelli hâle gelme ve ölüm hâllerinde (7000) gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı sonucunda bulunan miktarın;  a) Yaralananlara altı katı tutarını geçmemek üzere yaralanma derecesine göre,  b) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından üçüncü derece olarak tespit edilenlere dört katından yirmidört katı tutarına kadar,  c) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından ikinci derece olarak tespit edilenlere yirmibeş katından kırksekiz katı tutarına kadar, d) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından birinci derece olarak tespit edilenlere kırkdokuz katından yetmişiki katı tutarına kadar,  e) Ölenlerin mirasçılarına elli katı tutarında,  Nakdî ödeme yapılır.  … Birinci fıkranın (e) bendine göre belirlenen nakdî ödemenin mirasçılara intikalinde4721 sayılı Türk Medenî Kanununun mirasa ilişkin hükümleri uygulanır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/5154",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, terör olayı nedeniyle köyü terk etmeye mecbur bırakılması sonucu özel hayatın gizliliği ilkesi ve mülkiyet hakkının; terör örgütü üyeleri tarafından amcasının kaçırılıp öldürüldüğü dikkate alınmaksızın 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun reddedilmesi ve ret işlemlerine karşı açılan davaya ilişkin yargılama işlemlerinin adil olmaması, makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işçilik alacaklarının tahsili talebiyle açılan davada yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun 10/12/2012 tarihinde açtığı davada yargısal süreç Yargıtay  Hukuk Dairesinin 17/10/2019 tarihli kararıyla sona ermiştir. Başvurucu, açtığı davada yargılamanın uzun sürdüğü iddiasıyla 17/5/2019 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/17243",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işçilik alacaklarının tahsili talebiyle açılan davada yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, emlak vergisi tahakkukuna ve dayanağı olan takdir komisyonu kararına karşı açılan davanın süre aşımından reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurucu 2020/11509 sayılı başvuruyu 23/3/2020 tarihinde, 2016/16054 sayılı başvuruyu 8/9/2016 tarihinde, 2016/5918 sayılı başvuruyu 24/3/2016 tarihinde, 2016/70571 sayılı başvuruyu 16/12/2016 tarihinde yapmıştır. Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyon başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvurular arasında konu yönünden bağlantı nedeniyle 2016/16054 ve 2016/70571 sayılı bireysel başvuru dosyalarının 2016/5918 sayılı başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2016/5918 sayılı başvuru dosyası üzerinden yapılmasına ve 2016/16054 ile 2016/70571 sayılı başvuru dosyalarının kapatılmasına karar verilmiştir. Başvurular arasındaki konu yönünden bağlantı nedeniyle Bölüm incelemesi aşamasında 2016/5918 sayılı bireysel başvuru dosyasının 2020/11509 sayılı başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2020/11509 sayılı başvuru dosyası üzerinden yapılmasına ve 2016/5918 sayılı başvuru dosyasının kapatılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. İkinci Bölüm, başvurunun Genel Kurul tarafından incelenmesine karar vermiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Başvuruya Konu 2010 Yılı Vergilendirme Dönemiyle İlgili Yargısal Süreç 29/7/1970 tarihli ve 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanunu'nun  maddesine göre Türkiye sınırları içinde bulunan arsalar ve araziler, arazi vergisine tabidir. Söz konusu Kanun'un  ve  maddeleri uyarınca bina ve arazi vergisi; bina ve arazinin maliki, varsa intifa hakkı sahibi, her ikisi de yoksa bina veya araziye malik gibi tasarruf edenler tarafından ödenir. Anılan Kanun'un  maddesine göre arazi vergisi, ilgili belediye tarafından dört yılda bir defa olmak üzere takdir işlemlerinin yapıldığı yılı takip eden bütçe yılının ocak ve şubat aylarında vergi değeri esas alınarak yıllık olarak tarh olunur. Bu suretle tarh olunan vergiler, tarh edilen tarihte tahakkuk ettirilmiş sayılır. Yapılan tarh ve tahakkuku takip eden yıllarda vergi değeri üzerinden hesaplanan arazi vergisi, her bütçe yılının başından itibaren o yıl için tahakkuk ettirilmiş sayılır. 1319 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca arsa ve arazilerin vergi değeri 4/1/1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun asgari ölçüde birim değer tespitine ilişkin hükümlerine göre takdir komisyonlarınca belirlenmektedir. Vergi değeri dört yılda bir yeniden takdir edilmekte ve takip eden üç yıl için ise bir önceki yıl vergi değerinin 213 sayılı Kanun hükümleri uyarınca aynı yıl için tespit edilen yeniden değerleme oranının yarısı nispetinde artırılması suretiyle bulunmaktadır. Başvurucu; Yalova ili Altınova ilçesi Tavşanlı beldesi Dipgölcük mevkiinde bulunan taşınmazları için 2009 yılı emlak vergisinin 519,72 TL olmasına rağmen 2010 yılı emlak vergisinin 593,10 TL olarak belirlenmesi üzerine 2010 yılına ait emlak vergisi tarh ve tahakkuk işlemi ile bu işleme dayanak olan Takdir Komisyonu kararının iptali ve 213 sayılı Kanun'un mükerrer  maddesinin (b) fıkrasının üçüncü paragrafının Anayasa’ya aykırılığı iddiasıyla Anayasa Mahkemesine itiraz yoluna başvurulması talebiyle Bursa  Vergi Mahkemesinde E.2010/1454 numaralı davayı açmıştır. Bursa  Vergi Mahkemesi Anayasa'ya aykırılık iddiasını ciddi görerek belirtilen hükmün Anayasa’nın  maddesine aykırı olduğu gerekçesiyle iptali talebiyle, itiraz yoluyla Anayasa Mahkemesine başvurmuştur. Bursa  Vergi Mahkemesi Anayasa Mahkemesi tarafından başvuru hakkında beş ay içinde karar verilmediği gerekçesiyle Anayasa'nın  maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca davayı 7/12/2011 tarihli ve E.2010/1454, K.2011/2168 sayılı kararıyla yürürlükteki kanun hükümlerine göre sonuçlandırmıştır. Anılan kararla Mahkeme, Takdir Komisyonu kararlarına karşı sadece 213 sayılı Kanun’un mükerrer  maddesinde sayılan kişi ve kurumlarca dava açılabileceğinden davanın Komisyon kararının iptali istemine ilişkin kısmını ehliyet yönünden, Komisyon kararına bağlı olan tarh ve tahakkuk işlemine ilişkin kısmını ise hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle esastan reddetmiştir. Başvurucu, kararı temyiz etmiştir. Temyiz incelemesi devam ederken Anayasa Mahkemesi 31/5/2012 tarihli ve E.2011/38, K.2012/89 sayılı kararıyla 213 sayılı Kanun’un mükerrer  maddesinin (b) fıkrasının üçüncü paragrafının birinci cümlesini Anayasa’ya aykırı bularak iptal etmiştir. Anılan iptal kararı üzerine başvurucu, temyiz incelemesini sürdüren Danıştay Dokuzuncu Dairesine (Daire) 20/6/2012 tarihinde dilekçe vermiş ve Anayasa Mahkemesinin iptal kararı doğrultusunda kararın bozulmasını talep etmiştir. Daire 5/7/2012 tarihli kararıyla temyiz istemini ayrı bir gerekçe belirtmeksizin reddederek kararı onamıştır. Başvurucu, Anayasa Mahkemesinin iptal kararını ileri sürerek kararın düzeltilmesini istemiş; diğer yandan karar düzeltme istemi karara bağlanmadan önce anılan iptal kararı 13/10/2012 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. Bununla birlikte karar düzeltme talebi Dairenin 25/3/2013 tarihli kararıyla ayrı bir gerekçe gösterilmeksizin reddedilmiştir. Nihai karar başvurucuya 20/9/2013 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu 14/10/2013 tarihinde 2013/7698 sayılı bireysel başvuruda bulunmuştur. Söz konusu başvuruda Anayasa Mahkemesi 18/2/2016 tarihli kararıyla başvurucunun mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiğine karar vermiş; kararda yukarıda belirtilen iptal hükmü sonrasında başvurucunun davasının dava ehliyeti yönünden incelenmesine engel bir durum kalmadığı, bu husus karar kesinleşmeden önce temyiz ve karar düzeltme aşamalarında ortaya çıktığından temyiz merciince dikkate alınarak iptal kararı çerçevesinde inceleme yapılması gerektiğini belirtmiştir. Buna göre temyiz merciince söz konusu durumun dikkate alınmaması nedeniyle emlak vergisine ilişkin davasını incelettirme imkânından mahrum kalan başvurucunun Anayasa’nın  maddesinde güvence altına alınan adil yargılanma hakkı kapsamındaki mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği sonucuna varmıştır. Kararda giderim olarak yeniden yargılamaya hükmetmiştir. Anılan ihlal kararı üzerine Vergi Mahkemesi yeniden yargılama yapmıştır. Bursa  Vergi Mahkemesinin E.2016/760 sayılı dosyasında yapılan yeniden yargılama sonrası verilen 18/5/2016 tarihli hüküm ile bu sefer davanın asgari arsa m² birim değerinin tespitine dair Takdir Komisyonu kararına ilişkin kısmının süre aşımı nedeniyle, Takdir Komisyonunca belirlenen m² birim değerleri uyarınca yapılan dava konusu tahakkuk işlemine ilişkin kısmının ise esastan reddine karar verilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Bütün bu hususların gözönüne alınması halinde Vergi Usul Kanununun mükerrer  maddesi ile arsa ve arazi metrekare birim değerleri yönünden davanın açılması ve devamı özel olarak düzenlendiğinden, maddede kesinleşen değerlerin ilanından bahsedilerek Kanun Koyucu tarafından verginin tahakkuk ettirildiği yılın başından önce vergi değerinin kesinleşmesi sağlanmak istenildiğinden ve belediyelerce kesinleşen bu değerler esas alınarak tarh ve tahakkuk yapıldığından, mükelleflerin takdir komisyonlarınca dört yılda bir belirlenen arsa ve arazi asgari metrekare birim değerlerinin kesinleşmesinden önce idareye yapılan başvuru sonucu verilen cevaptan ya da herhangi bir şekilde öğrenildiği tarihten itibaren 2577 sayılı Kanunun  maddesinde yer alan ve 30 gün olan genel dava açma süresi içerisinde söz konusu işlemin iptali istemiyle dava açmaları gerekmekte olup, sözü edilen değerlerin kesinleşmesinden sonra dava açma imkanı bulunmamaktadır.Emlak vergisi mükellefleri, takdir komisyonlarınca dört yılda bir belirlenen değerlere karşı kesinleştikten sonra veya kesinleşme ile birlikte tarh ve tahakkuktan önceki dönemlerde ya da verginin tarh ve tahakkukundan sonra açtıkları davalarda ilgili takdir komisyonu kararlarının iptalini isteyemeyeceklerdir.Olayda ise, vergi değerinin kesinleşmesinden sonra asgari arsa metrekare birim değerinin tespitine ilişkin takdir komisyonu kararının iptali ile 2010 yılı için tahakkuk ettirilen emlak vergisinin kaldırılması ve ödenen tutarın iadesi istemi ile dava açıldığı görülmüş olup, davanın asgari arsa m² birim değerinin tespitine dair takdir komisyonu kararına ilişkin kısmının, süre aşımı nedeniyle reddi gerekmektedir.\" Başvurucunun temyiz talebi Dairenin 3/4/2019 tarihli kararıyla reddedilmiş ve hüküm onanmıştır. Başvurucunun karar düzeltme talebi de Dairenin 30/1/2020 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Başvurucu, nihai kararı 26/2/2020 tarihinde tebellüğ etmesinin ardından 23/3/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuş; başvuru Anayasa Mahkemesinin 2020/11509 sayılı başvuru numarasında kayda alınmıştır.B. Başvuruya Konu 2011, 2012 ve 2013 Yılları Vergilendirme Dönemiyle İlgili Yargısal Süreç 2010 yılı emlak vergisine ilişkin süreci yukarıda özetlenen aynı taşınmazlar için 2011, 2012, 2013 yılları için sırasıyla 313,94 TL, 143,60 TL ve 415,20 TL emlak vergisi tahakkuk ettirilmiştir. Başvurucu söz konusu tahakkukların ve dayanağı asgari ölçüde birim değer tespitine ilişkin Takdir Komisyonu kararının iptali istemiyle de Bursa Vergi Mahkemelerinde (Vergi Mahkemesi) davalar açmıştır. Eldeki başvuru anılan dört yıl için tahakkuk ettirilen emlak vergisi ve dayanağı Takdir Komisyonu kararına ilişkin olup 2011, 2012 ve 2013 yıllarına ilişkin uyuşmazlıkların başvuru öncesi süreçleri aşağıdaki gibidir. 2011 yılı için açılan davada Vergi Mahkemesi 24/5/2012 tarihli kararında, 213 sayılı Kanun'un mükerrer  maddesinde söz konusu Takdir Komisyonu kararlarına karşı dava açabilecekler tahdidî olarak belirtildiğinden bunlar arasında bulunmayan emlak vergisi mükellefi davacının Takdir Komisyonu kararının iptalini istemesinde bu yönüyle ehliyeti bulunmadığı, davanın emlak vergisi tahakkuk ettirilmesine ilişkin kısmı yönünden ise Takdir Komisyonunca belirlenen m² birim değerleri uyarınca yapılan dava konusu tahakkuk işleminde hukuka aykırılık olmadığı sonucuna varmıştır. Daire 21/4/2015 tarihinde kararı onamıştır. Başvurucunun karar düzeltme istemi ise Dairenin 25/1/2016 tarihli kararıyla farklı gerekçeyle reddedilmiştir. Kararın gerekçesinde; Anayasa Mahkemesinin Takdir Komisyonu kararına karşı mükelleflerce dava açma hakkına ilişkin olarak verdiği iptal kararının ilgili kanun maddesinin iptal edilmesinden önce kesinleşen Takdir Komisyonu kararına uygulanmasına hukuki olanak bulunmadığından davanın Takdir Komisyonu kararına ilişkin kısmının esas yönünden reddi gerektiği belirtilmiştir. Daireye göre Anayasa Mahkemesinin 31/5/2012 tarihinde verdiği iptal kararının 13/10/2012 tarihinde Resmî Gazete'de yayımlanması ile birlikte davacı dava açma hakkını ve ehliyetini kazanmıştır. Bununla birlikte olayda 2010-2013 genel beyan dönemi için yürürlükteki mevzuat uyarınca oluşturulan Tavşanlı Belediyesi Takdir Komisyonu Başkanlığı 18/6/2009 tarihli kararı söz konusu taşınmazlar için asgari ölçüde arsa metrekare birim değerleri belirlemiş ve karar kesinleşmiştir. Bu durumda ilgili kanun maddesinin iptal edilmesinden önce Takdir Komisyonu kararı kesinleştiğinden somut olayda iptal kararının uygulanmasına hukuken imkân bulunmamaktadır. Dolayısıyla davanın Takdir Komisyonu kararına ilişkin kısmının açıklanan gerekçeyle esas yönünden reddi gerekmekte ise de bu durum, Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte değildir. Kararın bu şekilde kesinleşmesi üzerine başvurucu 2011 yılı vergilendirmesiyle ilgili sürecin sonunda 2016/5918 numaralı bireysel başvuruyu yapmıştır. 2012 ve 2013 yılları için açılan davalarda ise Vergi Mahkemesi 5/11/2013 ve 26/6/2013 tarihli kararlarında, bilirkişi incelemesi yaptırılması sonucu düzenlenen raporda imar planı ve emlak rayiç değerleriyle ilgili araştırmalar ışığında konum, yol, su, elektrik ve imar durumu dikkate alınarak başvurucunun taşınmazı yönünden belirlenen arsa m² birim değerinin 400 TL yerine 250 TL olması gerektiği yönünde görüş bildirildiği, Takdir Komisyonu kararının fazlaya ilişkin asgari birim değerinde ve buna dayanılarak yapılan tahakkuk işleminin fazlaya ilişkin kısmında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varmıştır. Kararların temyizi üzerine Daire 15/10/2015 ve 23/10/2015 tarihli kararlarla idarenin temyiz talebini kabul ederek mahkeme kararlarının kabule ilişkin kısmını bozmuş bozma kararlarında 2010-2013 genel beyan dönemi için yürürlükteki mevzuat uyarınca oluşturulan Tavşanlı Belediyesi Takdir Komisyonu Başkanlığının 18/6/2009 tarihli kararıyla başvurucunun sahibi olduğu taşınmazlar için asgari ölçüde arsa m² birim değerlerinin kesinleştiğini belirtmiştir. Bu nedenle Anayasa Mahkemesinin Takdir Komisyonu kararına karşı mükelleflerce dava açma hakkına ilişkin olarak verdiği iptal kararının ilgili kanun maddesinin iptal edilmesinden önce kesinleşen Takdir Komisyonu kararına uygulanmasına hukuken imkân bulunmadığını ifade etmiştir. Kararlara karşı yapılan düzeltme talepleri, Dairenin 16/5/2016 ve 5/10/2016 tarihli kararlarıyla reddedilmiştir. Bozma kararlarına uyan Vergi Mahkemesi davaların reddine karar vermiş; gerekçede Dairenin bozma gerekçesine uyduğunu belirterek 2010-2013 genel beyan dönemi için yürürlükteki mevzuat uyarınca oluşturulan Takdir Komisyonunun 18/6/2009 tarihli kararıyla belirlenen asgari ölçüde arsa m² birim değerlerine karşı açılan ilk davada Mahkemelerinin E.2010/1454 sayılı dosyasında 7/12/2011 tarihli ve K.2011/2168 sayılı karar ile \"ehliyet ret\" kararı verdiğini ve kararın kanun yollarından geçerek kesinleştiğini ifade etmiştir. Buna göre Anayasa Mahkemesinin Takdir Komisyonu kararına karşı mükelleflerce dava açma hakkına ilişkin olarak verdiği iptal kararının, iptalden önce kesinleşen Takdir Komisyonu kararına uygulanmasına olanak bulunmadığı sonucuna varıldığını belirtmiştir. Bozmaya uyma kararlarına karşı olağan kanun yollarını tüketmesinin ardından başvurucu 2012, 2013 yıllarındaki vergilendirmeyle ilgili olarak 2016/16054 ve 2016/70571 numaralı bireysel başvuruları yapmıştır. A. Ulusal Hukuk 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\" Dava açma süresi, özel kanunlarında ayrı süre gösterilmeyen hallerde Danıştayda ve idare mahkemelerinde altmış ve vergi mahkemelerinde otuz gündür. Bu süreler;a) İdari uyuşmazlıklarda; yazılı bildirimin yapıldığı,...Tarihi izleyen günden başlar.\"  213 sayılı Kanun’un Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmeden önceki hâliyle “Emlak vergisine ait bedel ve değerlerin tespiti, ilanı ve kesinleşmesi” kenar başlıklı mükerrer  maddesinin (b) fıkrası şöyledir: “b) Takdir komisyonlarının arsalara ve araziye ait asgari ölçüde birim değer tespitine ilişkin dört yılda bir yapacakları takdirler, tarh ve tahakkuk işleminin (Emlâk Vergisi Kanununun  maddesinin (8) numaralı fıkrasına göre yapılacak takdirler dahil) yapılacağı sürenin başlangıcından en az altı ay önce karara bağlanarak, arsalara ait olanlar takdirin ilgili bulunduğu il ve ilçe merkezlerindeki ticaret odalarına, ziraat odalarına ve ilgili mahalle ve köy muhtarlıkları ile belediyelere, araziye ait olanlar il merkezlerindeki ticaret ve ziraat odalarına ve belediyelere imza karşılığında verilir. Büyükşehir belediyesi bulunan illerde takdir komisyonu kararları, vali veya vekalet vereceği memurun başkanlığında, defterdar veya vekalet vereceği memur, vali tarafından görevlendirilecek tapu sicil müdürü ile ticaret odası, serbest muhasebeci mali müşavirler odası ve esnaf ve sanatkârlar odaları birliğince görevlendirilecek birer üyeden oluşan merkez komisyonuna imza karşılığında verilir. Merkez komisyonu kendilerine tebliğ edilen kararları onbeş gün içinde inceler ve inceleme sonucu belirlenen değerleri ilgili takdir komisyonuna geri gönderir. Merkez komisyonunca farklı değer belirlenmesi halinde bu değerler ilgili takdir komisyonlarınca yeniden takdir yapılmak suretiyle dikkate alınır. Takdir komisyonlarının bu kararlarına karşı kendilerine karar tebliğ edilen daire, kurum, teşekküller ve ilgili mahalle ve köy muhtarlıkları onbeş gün içinde ilgili vergi mahkemesi nezdinde dava açabilirler. Vergi mahkemelerince verilecek kararlar aleyhine onbeş gün içinde Danıştay'a başvurulabilir. Kesinleşen asgari ölçüde arsa ve arazi birim değerleri, ilgili belediyelerde ve muhtarlıklarda uygun bir yere asılmak suretiyle tarh ve tahakkukun yapıldığı yılın başından Mayıs ayı sonuna kadar ilân edilir. Bakanlar Kurulu bu fıkrada yer alan dört yıllık süreyi sekiz yıla kadar artırmaya veya iki yıla kadar indirmeye yetkilidir.” Anayasa Mahkemesinin 213 sayılı Kanun’un mükerrer  maddenin (b) fıkrasının üçüncü paragrafının ilk cümlesini iptal ettiği 31/5/2012 tarihli ve E.2011/38, K.2012/89 sayılı kararının gerekçesi şöyledir: “Başvuru kararında, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun  maddesinin (b) fıkrasının üçüncü paragrafı gereğince emlak vergisi tahakkuk ettirilmesine dair işlemin, dayanağı asgari ölçü birim tespitine ilişkin takdir komisyonu kararına karşı emlak vergisi mükelleflerine dava açma hakkı tanımayan itiraz konusu kuralın Anayasa'nın ,  ve  maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüştür. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun iptali istenilen  maddesinde emlak vergisine ait bedel ve değerlerin tespiti, ilanı, kesinleşmesi ve takdir komisyonları kararlarına karşı kimlerin yargı yoluna başvurabilecekleri düzenlenmiştir. Buna göre maddede takdir komisyonlarının kararlarına karşı kendilerine karar tebliğ edilen daire, kurum, teşekküller ve ilgili mahalle ve köy muhtarlıklarının onbeş gün içinde ilgili vergi mahkemesi nezdinde dava açma haklarının bulunmasına rağmen emlak vergisini ödeyecek olan mükelleflerin dava açma hakkının bulunmadığı anlaşılmaktadır.Anayasa'nın  maddesinde belirtilen hukuk devleti eylem ve işlemleri hukuka uygun, insan haklarına saygılı, bu hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, her alanda adaletli bir hukuk düzeni kurup bunu geliştirerek sürdüren, Anayasa'ya aykırı durum ve tutumlardan kaçınan, Anayasa ve hukukun üstün kurallarıyla kendini bağlı sayan, yargı denetimine açık olan devlettir.Anayasa'nın hak arama hürriyetini düzenleyen  maddesinin birinci fıkrasında 'Herkes, meşru vasıta ve yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı veya davalı olarak iddia ve savunma ile adil yargılanma hakkına sahiptir.' denilerek yargı mercilerine davacı ve davalı olarak başvurabilme ve bunun doğal sonucu olarak da iddia, savunma ve adil yargılanma hakkı güvence altına alınmıştır. Kişinin uğradığı bir haksızlığa veya zarara karşı kendisini savunabilmesinin ya da maruz kaldığı haksız bir uygulama veya işleme karşı haklılığını ileri sürüp kanıtlayabilmesinin, zararını giderebilmesinin en etkili ve güvenceli yolu, yargı mercileri önünde dava hakkını kullanabilmesidir. Kişilere yargı mercileri önünde dava hakkı tanınması hak arama özgürlüğünün bir gereğidir. Kanun koyucu itiraz konusu kural ile, takdir komisyonlarınca belirlenen değerlere karşı vergi mükellefi olan ve olaydan doğrudan etkilenebilecek kişilere dava açma hakkı verilmemekte sadece yasada değinilen kurum ve kuruluşları harekete geçirerek, asgari ölçüde arsa ve arazi birim değer tespitlerine karşı dava açılabilmesi imkanı tanınmaktadır. Emlak vergisi mükelleflerinin ödeyeceği verginin hesaplanmasında esas alınan takdir komisyonu kararları idari bir tasarruf olduğu için buna karşı mükelleflere yargı yolunun kapatılması, Anayasayla güvence altına alınmış olan hak arama hürriyeti ve hukuk devleti ilkesi ile bağdaşmamaktadır.Açıklanan nedenlerle itiraz konusu kural, Anayasa'nın  ve  maddelerine aykırıdır. İptali gerekir.”  Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunun 15/2/2023 tarihli ve E.2022/14, K.2023/2 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Arsa ve arazilere ait asgari ölçüde birim değerlerinin nasıl belirleneceğine dair usul, Emlak Vergisi Kanunu'ndaki hükümlerden ayrı olarak Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer  maddesinde ayrıca düzenlenmiştir. Buna göre, takdir komisyonlarının arsalara ve araziye ait asgari ölçüde birim değer tespitine ilişkin dört yılda bir yapacakları takdirler, tarh ve tahakkuk işleminin yapılacağı sürenin başlangıcından en az altı ay önce karara bağlanacaktır. Ayrıca takdir edilen birim değerlerden, arsalara ait olanlar takdirin ilgili bulunduğu il ve ilçe merkezlerindeki ticaret odalarına, ziraat odalarına ve ilgili mahalle ve köy muhtarlıkları ile belediyelere, araziye ait olanlar il merkezlerindeki ticaret ve ziraat odalarına ve belediyelere imza karşılığında verilecektir.Takdir komisyonu kararlarına karşı kimlerin hangi sürelerde yargı yoluna gidecekleri hususunda, Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer  maddesinin (b) işaretli fıkrasının üçüncü fıkrasının birinci cümlesinin Anayasa Mahkemesince iptal edilmesi ve bu hususa ilişkin yeni bir düzenleme yapılmamış olması nedeniyle bir açıklık bulunmamakta ise de Anayasa Mahkemesinin iptal kararının gerekçesi dikkate alındığında anılan kararlara karşı mükelleflerin dava açabileceklerinin kabulü gerekmektedir.Kanun koyucu tarafından, dört yılda bir olmak üzere, takip eden yılda Ocak ve Şubat aylarında tarh ve tahakkuk edecek bina vergisi ve arazi vergisi yönünden arsa ve arazi birim değerlerinin belirlenerek ticaret odalarına, ziraat odalarına ve ilgili mahalle ve köy muhtarlıkları ile belediyelere imza karşılığında bildirilmesi sürecinin, emlak vergisinin tarh ve tahakkuk edeceği tarihten altı ay önce başlaması ve ivedi bir şekilde özel bir yargılama usulü benimseyerek dava sürecinin yeni yıldan önce bitirilmiş olmasının amaçlandığı açıktır.Kanun koyucunun amacı bu şekilde olmakla birlikte Anayasa Mahkemesinin takdir komisyonlarınca belirlenen değerlere karşı bu değer belirlenmesinden menfaati etkilenen mükelleflere yargı yolunun kapatılmasının Anayasa'nın hak arama hürriyeti ve hukuk devletine ilişkin 2 ve  maddelerine aykırı görerek 213 sayılı Kanun'un mükerrer  maddesinin (b) bendinde yer alan kuralı iptal etmesi ve mükelleflere anılan kararların tebliğine ilişkin bir düzenleme yapılmamış olması karşısında mükelleflerin açacakları davalarda dava açma süresinin hak arama hürriyetine uygun bir yaklaşımla ele alınması gerekmektedir. Bu durumda Kanun'da takdir komisyonu kararlarının mükelleflere tebliğ edilmesi yönünde bir usul benimsenmemiş olması durumu gözetilerek mükelleflerce emlak vergisine esas asgari ölçüde arsa ve arazi birim değerinin tespitine yönelik takdir komisyonu kararlarının öğrenme tarihinden itibaren (30) günlük genel dava açma süresi içerisinde ve en geç anılan kararın alındığı yılın son gününe kadar dava açabileceklerinin kabul edilmesi gerekmekte olup bu tarihten sonra dava açma imkanı bulunmamaktadır.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme)  maddesinin (1) numaralı fıkrasının birinci cümlesi şöyledir:\"Herkes medeni hak ve yükümlülükleri ile ilgili uyuşmazlıklar ya da cezai alanda kendisine yöneltilen suçlamalar konusunda karar verecek olan, kanunla kurulmuş bağımsız ve tarafsız bir mahkeme tarafından davasının makul bir süre içinde, hakkaniyete uygun ve açık olarak görülmesini istemek hakkına sahiptir. …\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/11509",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, emlak vergisi tahakkukuna ve dayanağı olan takdir komisyonu kararına karşı açılan davanın süre aşımından reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza infaz kurumu tarafından Demokratik Modernite adlı Dergi'nin (Dergi) başvurucuya teslim edilmeyerek yayına erişiminin engellenmesi nedeniyle ifade özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 11/4/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığı vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca 15/7/2015 tarihinde, başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca 15/7/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm başkanıtarafından 9/11/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvurunun bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 4/12/2015 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş, 22/1/2016 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulanmamıştır. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Silahlı terör örgütüne üye olma suçunu işlediği iddiasıyla tutuklanan başvurucu, başvuru tarihi itibarıyla Kocaeli 2 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Ceza İnfaz Kurumunda tutuklu olarak bulunmaktadır. Posta yoluyla gönderilmiş olan Demokratik Modernite adlı Dergi'nin 2012 yılı  sayısı, Kocaeli 2 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Ceza İnfaz Kurumu Eğitim Kurulunun (Eğitim Kurulu) 21/11/2012 tarihli ve K.2012/64/63 sayılı kararı gereğince başvurucuya teslim edilmemiştir.  Kararın ilgili kısımları şöyledir:“İlgili dergide yasa dışı terör örgütünün sözde lideri Abdullah ÖCALAN'ın yasaklı kitaplarından alıntılar (Örnk. S.29-86) yapılmış olup; ÖCALAN'ı ve örgütü övücü, meşrulaştırıcı (Örnek. S.35-47) ifade ve yorumlar vardır.Belirtilen nedenlerden: Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un  Maddesinin  bendinde geçen 'Kuruma gelen her türlü yayının, kurum güvenliğini tehlikeye düşüren veya müstehcen haber, yazı, fotoğraf ve yorumları kapsayan nitelikte olup olmadığına karar vermek.' ve ayrıca, Ceza İnfaz Kurumları ile Tutukevleri Kütüphane ve Kitaplık Yönergesi'nin  Maddesinin (b) bendinde geçen 'Mahkemece yasaklanmamış olsa bile, Kurum güvenliğini tehlikeye düşürdüğü veya müstehcen haber, yazı, fotoğraf ve yorumları kapsadığı eğitim kurulu kararıyla tespit edilen hiçbir yayın kuruma kabul edilmez.' hükmüne binaen ilgili yayınların arşive kaldırılmasına, adı geçen hükümlü ve tutuklulara verilmemesine, ...”12 Başvurucu, bu karara karşı Kocaeli İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) itirazda bulunmuştur. Başvurucunun itirazını inceleyen İnfaz Hâkimliği 13/2/2013 tarihli ve E.2012/2531, K.2013/839 sayılı kararıyla itirazı reddetmiştir.  Kararın gerekçesinin ilgili bölümü şöyledir:\" ... Taleple ilgili olarak Savcısından yazılı görüş istenilmiş Savcısı yasal olmayanitirazın reddinekarar verilmesimütalaasında bulunmuştur.İtiraz edenin dilekçesi, Eğitim Kurulu kararına yönelik karar ve ekleri bir bütün halinde inceleyip değerlendirildiğinde, kararının usul ve yasalara uygun olduğu kanaat ve sonucuna varıldığından talebin reddine karar verilmesi gerekmiştir.\"  Başvurucunun anılan ret kararına karşı yaptığı itiraz, Kocaeli  Ağır Ceza Mahkemesinin 5/3/2013 tarihli ve 2013/322 Değişik İş sayılı kararında İnfaz Hâkimliği kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle reddedilmiş, anılan karar başvurucuya 14/3/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 11/4/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. Başvuruya Konu Dergi Demokratik Modernite, merkezi İstanbul’da olan ve iki ayda bir yayımlanan bir dergidir. Dergi'nin başvuruya konu 2012/3 numaralı sayısının ilgili kısımları, başvuru dosyasının içinde bulunan nüshadan incelenmiştir. Dergi'nin  vd. sayfalarında yer verilen ve N.K. tarafından kaleme alınan “Kapitalist Modernitenin Hegomonik Saldırısı ve Ortadoğu Krizinden Çıkış” başlıklı makalede, Ortadoğu’da meydana gelen gelişmelerin temel nedenleri ve bundan çıkış yolları üzerinde durulurken bu nedenlerden birinin Abdullah Öcalan tarafından dile getirilen “kapitalist hegemonyanın ‘çekirdek gücü’ olan İsrail’in her koşulda korunması ve varlığını bölgesel hegemon olarak sürdürmesinin sağlanması” olduğu belirtilmiştir. Ayrıca kapitalist modernitenin bu amaçla gerçekleşen saldırılarının, Ortadoğu toplumsallığını parçalamakla kalmadığı, aynı zamanda atomize edilen toplumsallığın kendi içerisinde çok yönlü çelişki ve çatışma zeminine çekilerek sosyal kültür olarak da bitirilmek istendiği ifade edilmiştir. Makalenin devamında ise yazar, Ortadoğu’nun krizden çıkışı için Abdullah Öcalan tarafından dile getirilen demokratik moderniteden alıntılara yer verilmiştir. Bunlardan birinin demokratik ulus kavramı, diğerinin ise komün ekonomisi olduğu belirtilerek bu konuda açıklamalar yapılırken yazar, terör örgütü lideri olan Abdullah Öcalan’ın kavramsal tanımlamalarına yer vermiştir.  Dergi'nin  sayfasından başlayıp devam eden ve  Ö. tarafından kaleme alınan “Ortadoğu’da Ahlak-Politika ve Demokrasi Sorunu” başlıklı makalede, Ortadoğu coğrafyasında yaşanan ortak sorunların başında ahlak, politika ve demokrasinin geldiği, bu kavramların toplumsal oluşumundaki yeri ve önemi üzerinde durulurken Öcalan tarafından kaleme alınan “Ortadoğu’da Uygarlık Krizi” adlı kitaptan alıntılar yapılarak “ahlak”, “politika” ve “demokrasi” kavramlarının açıklanmasına yer verilmiştir.  Makalenin devamında ise Ortadoğu’da halkların kendi dinamiklerine dayanan, oradan beslenen ahlaki ve politik yapılanmaya her zamankinden daha fazla ihtiyaç olduğu, özellikle halkın kendisini kattığı ve kararlarını doğrudan katılımı ile gerçekleştirdiği toplumsal yapılanmaya gereksinim olduğu belirtilirken bu konuda Öcalan’ın “Demokratik Ulus Çözümü” adlı savunmasında belirttiği konfederalist çözüm modelinin önemli olduğuna vurgu yapılmıştır. Dergi'nin, 36 ilâ  sayfalarında, Y. tarafından kaleme alınan “Ortadoğu’da Liderlik Kültü ve Önderlik Gerçeği” başlıklı makalede, Ortadoğu’da liderlik kültü ele alınırken bunun anlaşılabilmesi için derin bir tarih kültürüne gereksinim olduğu, önderliğin varoluş ya da yok oluş dönemlerinde ortaya çıktığı, bu tür önderlerin daha çok peygamber olarak adlandırıldığı,toplumların sadece güncel sorunlarını çözen değil, geleceklerini de güvence altına alan çözümleri; zihinsel, örgütsel ve eylemsel olarak yaşama geçiren kişilerin önder olabileceği; Hz. İsa, Hz. Muhammed, Lenin, Mandela ve Abdullah Öcalan’ın ilk akla gelen örnek önderler olduğu ifade edilmiştir.  Dergi'nin, 39 ilâ  sayfalarında, Y. tarafından kaleme alınan “Ortadoğu Toplumunda Tarihsel Direnişler ve Çözüm Arayışları” başlıklı makalede yazar, Ortadoğu’da devletler arasında kan bağı ya da akraba uyuşması olduğu gibi devletçi geleneğe karşı da direnişler olduğunu, bu direnişlerin toplumsal mirası paylaşarak devam ettiğini, oysa bu direnişlerin birbirinden kopuk olduğunu, bunun anlaşılabilmesi için Abdullah Öcalan’ın direnişlerdeki nedensellik bağı konusundaki görüşlerinin önemle incelenmesi gerektiğini, Öcalan’ın “merkez-çevre diyalektiği” ekseninde bir direnişler tarihi açıklaması yaptığını, bu diyalektiğin, merkezî uygarlığın bunalım süreçleriyle açıklandığını belirtmiştir. Dergi'nin 44 ilâ  sayfalarında A.S. tarafından kaleme alınan “Devlet ve Demokrasi İkileminde Ortadoğu Çözümü” başlıklı makalede, güncel sorunlara çözüm arayışında işaret edilen yerin tarih olduğu, güncelde yaşanan sorunların çözümünün sadece bilmekle değil, aynı zamanda yapmakla gerçekleşeceği, tarih ile şimdi arasındaki bu bağlamın diyalektiğini en güçlü ifadelendirenin Abdullah Öcalan olduğu belirtilmiştir. Öcalan’ın “tarih günümüzde saklı, biz tarihin başlangıcında gizliyiz” derken çözümün de sorunun da adresini ve dolayısıyla diyalektiğini verdiğini ifade etmiştir. Ortadoğu’da çözümden bahsedilebilmesi için öncelikli olarak toplumsal hakikat perspektifinin kabul edilmesi gerektiği, bunun kabul edildiği durumda ise her toplumsallığın farklı bir hakikati olduğunun kabul edilmiş olduğu, dolayısıyla her toplumun çözümünün de farklı olacağı ifade edilmiştir. Çözüm modellerinden birincisi Öcalan’a göre “devlet ulusuyla demokratik ulusun varlığını ve özerkliğini esas alan anayasal çözüm” olup bir değer çözüm yöntemi ise “Demokratik Konfederalizm”dir. Yazar, Öcalan’ın demokratik konfederalizm çözümünün özünün demokrasinin toplumsallaşması oduğunu ifade etmiştir. Dergi'nin 49 ilâ  sayfalarında A.S. tarafından kaleme alınan “Ortadoğu’da Kadın Devrimi” başlıklı makalenin girişinde Abdullah Öcalan’ın “Sistem reformla düzelme şansını çoktan yitirmiştir. Gerekli olan, tüm toplumsal alanlarda yürütülecek bir kadın devrimidir.” ifadelerine yer verilmiştir. Yazının devamında bir toplumu düşürmenin, zayıflatmanın ve köleleştirmenin ilk adımının kadınları düşürmek, zayıflatmak ve köleleştirmek olduğu; güçten düşürülen kadının, güçten düşürülen toplumsallık, toplumsal ahlak ve toplumsal vicdan demek olduğu ifade edilmiştir. Kadının özgürleşmesi için ne yapılması gerektiği sorusuna yazar, Öcalan’ın “Aslında negatif bir duruş gerekiyor. Sistemin hakikat rejimine her cepheden olumsuz davranmak! Kuru bir cephe alıştan bahsetmiyorum. Onu çözerek karşı duruşun sergilenmesi gerektiğini savunuyorum” sözlerine atıf yaparak cevap vermeye çalışmıştır. Makalenin devamında, kadın hareketinin bir toplumun ulusal demokratik özgürlük mücadelesinin öncülüğünü de yürüttüğü; bu mücadeleyi sokak siyasetinde, meclis kürsülerinde, kota uygulamasında ve eşbaşkanlık ilkesiyle ülkede ve tüm bölgede gerçekleştirdiği, Kürt kadının; ataerkil din, töre ve sosyal kapatma cenderesinden çıkarıp ulusal özgürlük mücadelesinin söz ve karar gücüne dönüştürenin Kürdistan Devrimi olduğu; bu özelliğiyle devrimin bir kadın devrimi olduğu ifade edilmiştir. Dergi'nin 57 ilâ  sayfalarında R.Ç tarafından kaleme alınan “Ortadoğu’da Kürt Kültürel Tarihi” başlıklı makalede kültürel tarih ve bu bağlamda Kürtlerin tarihi anlatılmaya çalışılmıştır. Yazar, Kürt etnik kimliğini açıklarken neolitik dönemde Kürt etnik kimliği ile Kürt kabile kimliğinin iç içe geçtiğini, Kürtlerdeki kabile-aşiretçiliğinin güçlü olmasının nedeninin bu olduğu, Kürtlerin kabileyi ilk yaşayan toplum olmasının büyük ihtimal dahilinde olması nedeniyle Abdullah Öcalan’ın, Kürtlerin kabile toplumunun temsilcisi olduğunu ifade ettiğini belirtmiştir. Dergi'nin 61 ilâ  sayfalarında R.Ç. tarafından kaleme alınan “Ortadoğu’da Yaşananlar Sanal mı?” başlıklı makalede Ortadoğu’da yaşanan ayaklanmalar ve arayışlar konu edinilmiş, bölgenin merkezinde yer alan Kürtlerin de herkes gibi bu gelişmelere duyarlı olmasının doğal olduğu, zira bu gelişmelerden en çok etkilenen ve etkilenme potansiyeline sahip bir halk konumunda olduğu, Kürtlerin bölgedeki diğer halklardan daha önce örgütlendiği ve devrimsel sürece girdiği ifade edilmiştir. Yazının devamında PKK’nın bir güç olarak geliştiği sürece değinilmiş; 1970 yıllarında şekillenen PKK’nın liderliğini yapan Öcalan’ın önce sosyalist ideolojiyi benimsediği, Sovyet blokunun çökmesiyle eski sosyalist anlayış yerine “daha az devlet daha çok demokrasi” biçiminde bakışını formüle ettiği ve Konfederal demokratik bir sistemi teorileştirdiği ifade edilmiştir. Dergi'nin 68 ilâ  sayfalarında İ. tarafından kaleme alınan “Ortadoğu’da Mezhep Sorunu ve Şii Geleneği” başlıklı makalede 2010 yılının sonlarında başlayan ve “Arap Baharı” olarak adlandırılan halk hareketlenmelerinin, “Ortadoğu’nun kültürel ve sosyo-politik dokusuna dayatılan kapitalist modernite unsurlarına karşı bir direnişi de temsil ettikleri” şeklinde de anlaşılması gerektiği, bu konuda “Öcalan” ın“…her şeyden önce yaşanan çatışmanın uygarlık hegomonyası çerçevesinde değil, kültürel çerçevede geliştiğinin bilinmesi önem taşır. Kültürel çatışmanın uzun sürmesi ve bölgenin yerleşik kültürünün kolayca teslim olmaması, hatta kültürel hegomonik savaşa kalkışması beklenmelidir.” görüşüne yer verilmiştir. Yazıda, Şia ve Şiilik kavramları üzerinde durulmuş,nihayetinde İran Devrimi açıklanırken bu konuda Abdullah Öcalan’ın görüşlerine yer verilmiştir. Yazıda Öcalan’ın İran devrimini, “yy.’ın son büyük sosyal devrimi olarak” tanımladığı, bu devrimin “esas gücünün tarihin derinliklerinden gelen toplumsal kültüründen ve isyan geleneğinden” aldığı belirtilmiştir. Dergi'nin 81 ilâ  sayfalarında H. tarafından kaleme alınan “BOP(Büyük Ortadoğu Projesi) ve Siyasal İslam” başlıklı makalede, kapitalist modernitenin yapısal kriziyle bağlantılı olarak ortaya çıkan krizin, “ Dünya Savaşı” olarak nitelendirildiği, küresel güç merkezlerinin  ve  Dünya savaşlarında yarım bıraktıkları hesapların Ortadoğu üzerinde yürütüldüğü, söz konusu projenin bölgede yeni bir hegomonya oluşturma operasyonu olduğu ifade edilmiştir. Yazıda, projenin birden fazla ayağının olduğu, bunlardan birinin dünyanın neresinde olursa olsun sistem dışı devrimci demokratik hareketlerin tasfiye edilmesi, parçalanması ve söz konusu eğilimlerin etkisizleştirilmesi olduğu, aynı politikanın Kürtlere ve Kürt Özgürlük Hareketine de karşı kullanıldığı, Öcalan’ın uluslararası bir komployla Türkiye’ye teslim edilmesinin de bu politikayla yakından ilişkili olduğu iddia edilmiştir.  İlgili Hukuk 16/5/2001 tarihli ve 4675 sayılı İnfaz Hâkimliği Kanunu’nun“İnfaz hâkimliklerinin görevleri” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“İnfaz Hâkimliklerinin görevleri şunlardır: Hükümlü ve tutukluların ceza infaz kurumları ve tutukevlerine kabul edilmeleri, yerleştirilmeleri, barındırılmaları, ısıtılmaları ve giydirilmeleri, beslenmeleri, temizliklerinin sağlanması, bedensel ve ruhsal sağlıklarının korunması amacıyla muayene ve tedavilerinin yaptırılması, dışarıyla ilişkileri, çalıştırılmaları gibi işlem veya faaliyetlere ilişkin şikâyetleri incelemek ve karara bağlamak. Hükümlülerin cezalarının infazı, müşahadeye tabi tutulmaları, açık cezaevlerine ayrılmaları, izin, sevk, nakil ve tahliyeleri; tutukluların sevk ve tahliyeleri gibi işlem veya faaliyetlere ilişkin şikâyetleri incelemek ve karara bağlamak. Hükümlü ve tutuklular hakkında alınan disiplin tedbirleri ve verilen disiplin cezalarının kanun, tüzük veya yönetmelik hükümleri ile genelgelere aykırı olduğu iddiasıyla yapılan şikâyetleri incelemek ve karara bağlamak. Ceza infaz kurumları ve tutukevleri izleme kurullarının kendi yetki alanlarına giren ceza infaz kurumları ve tutukevlerindeki tespitleri ile ilgili olarak düzenleyip intikal ettirdikleri raporları inceleyerek, varsa şikâyet niteliğindeki konular hakkında karar vermek. Kanunlarla verilen diğer görevleri yapmak.Kanunlarda başka bir yargı merciine bırakılan konulara ilişkin hükümler saklıdır.” 4675 sayılı Kanun’un “İnfaz hâkimliğince şikâyet üzerine verilen kararlar” kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:“Şikayet başvurusu üzerine infaz hâkimi, duruşma yapmaksızın dosya üzerinden bir hafta içinde karar verir; ancak, gerek gördüğünde karar vermeden önce şikayet konusu işlem veya faaliyet hakkında resen araştırma yapabilir ve ilgililerden bilgi ve belge isteyebilir; ayrıca ceza infaz kurumu ve tutukevi ile ilgili Cumhuriyet savcısının da yazılı görüşünü alır. (Ek cümle: 22/7/2010-6008 S.K./md.) Disiplin cezasına karşı yapılan şikâyet üzerine infaz hâkimi, hükümlü veya tutuklunun savunmasını aldıktan ve talep edilen diğer delilleri toplayıp değerlendirdikten sonra kararını verir. (Ek cümle: 22/7/2010-6008 S.K./md.) Hükümlü veya tutuklu, savunmasını, hazır bulunmak ve vekaletnamesini ibraz etmek koşuluyla avukatıyla birlikte veya avukatı aracılığıyla yapabilir. (Ek cümle: 22/7/2010-6008 S.K./md.) İnfaz hâkimi gerekli görmesi durumunda hükümlü veya tutuklunun savunmasını ceza infaz kurumunda da alabilir.” 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un “Süreli veya süresiz yayınlardan yararlanma hakkı” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Hükümlü, mahkemelerce yasaklanmamış olması koşuluyla süreli ve süresiz yayınlardan bedelini ödeyerek yararlanma hakkına sahiptir.(2) Resmî kurumlar, üniversiteler, kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları ile mahkemelerce yasaklanmamış olması koşuluyla Bakanlar Kurulunca vergi muafiyeti tanınan vakıflar ve kamu yararına çalışan dernekler tarafından çıkartılan gazete, kitap ve basılı yayınlar, hükümlülere ücretsiz olarak ve serbestçe verilir. Eğitim ve öğretimine devam eden hükümlülerin ders kitapları denetime tâbi tutulamaz.(3) Kurum güvenliğini tehlikeye düşüren veya müstehcen haber, yazı, fotoğraf ve yorumları kapsayan hiçbir yayın hükümlüye verilmez.” 6/4/2006 tarihli ve 26131 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi İle Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük’ün “Eğitim kurulunun görev ve yetkileri” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fırkasının (ı) bendi şöyledir:“(1) Eğitim Kurulu aşağıda sayılan işleri yapmakla görevli ve yetkilidir;…ı) Kuruma gelen her türlü yayının, kurum güvenliğini tehlikeye düşüren veya müstehcen haber, yazı, fotoğraf ve yorumları kapsayan nitelikte olup olmadığına karar vermek,…” 12/7/2005 tarihli Adalet Bakanı oluru ile yürürlüğe giren Ceza İnfaz Kurumları Kütüphane ve Kitaplık Yönergesi’nin “Kuruma kabul edilmeyecek yayınlar” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“a) Mahkemelerce yasaklanmış olan, b) Mahkemelerce yasaklanmamış olsa bile, kurum güvenliğini tehlikeye düşürdüğü veya müstehcen haber, yazı, fotoğraf ve yorumları kapsadığı eğitim kurulu kararıyla tespit edilen, hiçbir yayın kuruma kabul edilmez.” ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/2719",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumu tarafından Demokratik Modernite adlı Dergi nin Dergi) başvurucuya teslim edilmeyerek yayına erişiminin engellenmesi nedeniyle ifade özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular 23/1/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia dışındaki iddialar yönünden kısmi kabul edilmezlik kararı verilerek makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia yönünden başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2014/1436 ve 2014/1438 başvuru numaralı bireysel başvuru dosyalarının aralarındaki hukuki bağlantı nedeniyle 2014/1435 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2014/1435 başvuru numaralı bireysel başvuru dosyası üzerinden yürütülmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular 19/2/2008 tarihinde gözaltına alınmışlardır. İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 20/5/2008 tarihli iddianamesiyle başvurucular hakkında suç işlemek amacıyla silahlı örgüt kurmak ve yönetmek, örgüte üye olmak, örgüt faaliyeti çerçevesinde tefecilik, nitelikli yağma, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarını işledikleri iddiasıyla kamu davası açılmıştır. (Kapatılan) İzmir  Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK mülga  madde ile görevli) 12/6/2012 tarihli kararıyla başvurucuların hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir. Temyiz üzerine karar, Yargıtay  Ceza Dairesinin 25/12/2013 tarihli ve ilamıyla başvurucu Kudret Yalçın ve Turgut Yalçın yönünden onanmış; başvurucu Ahmet Yalçın yönünden ise suç örgütü kurma, yağma ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından verilen mahkûmiyet hükümleri onanmış; tefecilik ve müşteki F.Y.ye yönelik tehdit suçundan verilen hükümler ise bozulmuştur. Bozma sonrasında Fethiye Ağır Ceza Mahkemesinin 5/5/2016 tarihli kararıyla başvurucu Ahmet Yalçın'ın bir kısım suçtan beraatine, tefecilik suçundan adli para cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir. Karar temyiz edilmiş olup inceleme devam etmektedir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/1435",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kolluk görevlilerince güç kullanımı neticesinde yaralanma meydana gelmesi olayıyla ilgili olarak etkili soruşturma yürütülmemesi nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiğine ilişkindir.  Başvuru 20/6/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve ekleri ile Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler doğrultusunda tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 25/8/2018 tarihinde İnsan Hakları Derneği ile Türkiye İnsan Hakları Vakfının birlikte düzenlediği ve kayıp şahısların bulunması için yirmi üç yıldan fazla süredir her hafta devam eden ve kamuoyunda \"cumartesi anneleri\" ismiyle bilinen protesto gösterilerinin  hafta eylemine katılmak amacıyla Beyoğlu'na gitmiştir. Başvurucu, eyleme katılmadan önce arkadaşlarıyla Galatasaray semtindeki bir pasajda kafede oturduğu sırada kafedeki diğer kişilerle birlikte kolluk görevlilerinin fiziki ve sözlü şiddetine maruz kaldığını iddia etmektedir. Kolluk tarafından kayıt altına alınan Olay Değerlendirme ve Müdahale Tutanağı'na göre 25/8/2018 tarihinde başvurucunun aralarında yer almadığı kalabalık bir grup İstiklal Caddesi Galatasaray Meydanı'nda toplanmaya başlamış ve ses sistemi kurmuştur. Gösterinin ilgili makamlara önceden bildirilmeksizin gerçekleştirildiği ve bu sebeple kanunsuz olduğu yönündeki yüksek sesli uyarıların yaklaşık 30 dakika boyunca yapılmasına rağmen protestocu grubun eylemi sona erdirmemesi üzerine kolluk kuvvetleri protestocu gruba müdahalede bulunmuştur ve neticede yirmi üç kişi yakalanmıştır. Müdahaleden kaçan daha kalabalık bir grup İstiklal Caddesi Hazzapolu Pasajı ve çevresinde yaklaşık 45 dakika içinde tekrar toplanmış, oturma eylemi gerçekleştirmiş ve çeşitli sloganlar atmıştır. Dağılmaları yönünde yapılan birçok uyarı neticesinde dağılmayan gruba öncelikle süpürme yöntemiyle müdahalede bulunulmuş, bunun yeterli olmaması sebebiyle bedenî kuvvet kullanılarak protestocu grup dağıtılmıştır. Başvurucu, bu müdahale sırasında yaralandığı iddiasında bulunmuştur. Başvurucunun olay anlatımına göre kafede bulundukları sırada pasaja giren kolluk görevlileri yoğun şekilde biber gazı kullanmış, polislerin amiri olduğu anlaşılan memur tarafından kendilerine hakaret edilmesine başvurucunun tepki göstermesi üzerine bu amir tarafından başvurucunun gözaltına alınması talimatı verilmiştir. Başvurucu, verilen talimat dairesinde gözaltına alınması amacıyla üzerine gelen polislerden biri tarafından itilerek yere düşürülmüş ve aynı polis elindeki cop ile başvurucunun sol eline ve yüzüne vurmaya başlamıştır. Polis memurunun başvurucunun araya girmeye çalışan arkadaşlarına yönelmesi esnasında ayağa kalkıp uzaklaşmaya çalışan başvurucu, polisler tarafından plastik mermilerle sırtı ve ayakları başta olmak üzere birçok yerinden vurulduğunu ve kendinden geçmiş vaziyette olay yerindeki bir mekâna sığındığını ileri sürmüştür. Arkadaşlarının yardımıyla olay yerinden ayrılan başvurucu kendi imkânlarıyla olay günü Haseki Eğitim ve Araştırma Hastanesine gitmiştir. Burada düzenlenen 25/8/2018 tarihli ve 546370319 sayılı raporda kollukça yapıldığına dair bir ayrıntı verilmeksizin darp beyanı ile gelen başvurucunun \"sağ dirsek posteriorda 2 adet 1 cm lik dermabrazyon, sağ ön kolda 3 cm lik dermabrazyon, sırt bölgesinde 3-4 cm genişliğinde çok sayıda ekimoz ve dermabrazyon olduğu\", ortopedi muayenesinde acil osseoz patoloji tespit edilmediği, grafilerinde sol el bileğinde trapezium fraktürü (kırık) saptanarak ön kolun alçı ve atele alındığı belirtilmiştir. Başvurucu, rahatsızlığının geçmemesi üzerine 26/8/2018 tarihinde Bakırköy Sadi Konuk Devlet Hastanesine gitmiştir. Burada yapılan muayenesi sonucu tanzim edilen hekim raporunda \"hastanın ifade ettiğine göre darp sonrası sol el bileğinde ağrısı olan hastaya...L trapezium frk, ...A kol scafoid alçı uygulandı, işlem öncesi ve sonrası perifeirk noravuskuler muayenesi doğal dolaşım takibi ...vasyon anlatıldı, dolaşım ve grafi kontrolüne çağırıldı, poliklinit kontrolü verildi. Karpl kemik(ler)in diğer kırığı (ön tanı)\" görüşleri belirtilmiştir. Başvurucu 10/9/2018 tarihinde İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına (Başsavcılık) şikâyette bulunmuştur. Başvurucunun şikâyeti üzerine açılan soruşturma, yine aynı protesto eylemleri ile ilgili olarak kolluk güçleri tarafından fiziki şiddete maruz kaldığı gerekçesiyle şikâyette bulunmuş olan bir diğer şahsın bu iddiasına ilişkin devam eden soruşturmasını konu edinen 2018/146006 numaralı dosya ile hukuki ve fiilî irtibat bulunduğu gerekçesiyle birleştirilmiştir. Başvurucunun yaralanmasının niteliğini tespit etmek amacıyla İstanbul Adli Tıp Şube Müdürlüğünden (Adli Tıp Kurumu) görüş sorulmuştur. Adli Tıp Kurumunun 10/9/2018 tarihli raporu ile \"kişinin yapılan muayenesinde; kolun atelde olduğu görüldü, şahıs sırtında ve sağ krusta pIastik mermi izleri bulunduğunu ve bunlara dair cep telefonuyla çekilmiş fotoğrafları gösterdiğinde fotoğrafta kırmızı olarak görülen yerlerde halen halka şeklinde ekimozların olduğu görüldü\" kaydına yer verildiği ve sonuç olarak \"Kişide sol el bileği trapezium kırığına neden olan yaralanmasının; kişinin yaşamını tehlikeye sokan bir durum olmadığı, basit bir tıbbi müdahaleyle giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olmadığı, vücuttaki kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisi ...; şahısta saptanan kırığın hayat fonksiyonlarını ORTA(2) derecede etkileyecek nitelikte olduğu\" kanaati bildirilmiştir. Başsavcılık tarafından 28/2/2019 tarihinde, kararın şüpheli bölümünde somut herhangi bir kolluk görevlisinin ismine yer verilmeksizin \"İlgili kolluk görevlileri\" ibaresi kullanılarak hazırlanan karar ile görevi kötüye kullanma, hakaret, basit yaralama ve tehdit suçlarıyla ilgili olarak kovuşturma yapılmamasına karar verilmiştir. Kararın gerekçesi şöyledir:\"Beyoğlu Kaymakamlığı'nca yasaklanan toplantının yapıldığı Galatasaray Meydanında toplananlara polisin 'dağılın' diye beyanda bulunduğu, bu uyarıyı tekrarladığı, toplantının yasal olmadığının belirtildiği, zor kullanma yetkisinin kullanılacağının ihtar edildiği, toplanan şahısların dağılmaması üzerine görevli polis memurlarının zor kullanma yetkilerini kullandıkları, kalabalığı dağıttıkları, bu esnada bir kısım toplantıya katılanların yaralandıkları, katılanların tespit edilenlerinin hakkında Terör ve Örgütlü Suçlar Soruşturma Bürosunda soruşturmanın devam ettiği, müşteki AYDIN AYDOĞAN'ın toplantıya katılıp katılmadığının belli olmadığı gibi herhangi bir polis merkezine müracaatının olmadığı, 25/08/2018 tarihinde yaralandığını beyan ettiği, 10/09/2018 tarihinde yaklaşık 15 gün sonra Cumhuriyet Savcılığına müracaat ettiği, nerede ve nasıl yaralandığının belli olmadığı anlaşıldığı, ...İçişleri Bakanlığının yayınladığı 2011 tarihli Toplumsal Olaylarda Görevlendirilen Personelin Hareket Usul ve Esaslarına Dair Yönerge ve Emniyet Genel Müdürlüğünün 2008 tarihli 19 sayılı Göz Yaşartıcı Gaz Silahları ve Mühimmatların kullanım talimatı çerçevesi 2559 Polis Vazife ve Selahiyet Kanununun  Maddesi dosya içerisinde mevcut müşteki/şüpheli ifadeleri, doktor raporları içerikleri ve tüm soruşturma evrakı birlikte değerlendirildiğinde;Şüphelilerin müştekileri darp ettiklerine dair kamu davası açmayı gerektirir kanıt ve emare elde edilemediğinden, ayrıca yine şüphelilerin müştekilere hakaret ve tehdit ettiklerine dair soyut beyan dışında herhangi bir delil elde edilemediğinden, Şüpheli/ler hakkında CMK’nun  maddesi gereğince kamu adına kovuşturmaya yer olmadığına...\" Başsavcılıkça verilen bu karara karşı sunduğu 11/4/2019 tarihli itiraz dilekçesinde başvurucu, olayın tanıklarını belirtmiş ve dilekçe ekinde ise polis müdahalesi sonucu yaralandığını gösteren fotoğrafları içerdiğini iddia ettiği CD sunmuş; itirazı inceleyen İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 2/5/2019 tarihli kararıyla Başsavcılık kararının \"usul ve yasaya uygun olduğu, kararın gerekçesine göre yerinde olduğu ve itiraz sebeplerinin yerinde olmadığı\" gerekçesine dayanarak ret kararı vermiştir. Ret kararının başvurucuya 22/5/2019 tarihinde tebliğ edildiği anlaşılmaktadır. Başvurucu 20/6/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Özge Özgürengin, B. No: 2014/5218, 19/4/2018, §§ 24, 25, 29-31; Ali Ulvi Altunelli, B. No: 2014/11172, 12/6/2018, §§ 24-26, 36-38; Mehmet Güneş, B. No: 2015/16417, 11/12/2018, §§ 24- ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/22587",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kolluk görevlilerince güç kullanımı neticesinde yaralanma meydana gelmesi olayıyla ilgili olarak etkili soruşturma yürütülmemesi nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiğine ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamulaştırma bedelinin düşük belirlenmesi ve değer kaybına uğratılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 15/9/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyleolaylar özetle şöyledir: Başvurucuya ait Bursa ili, Yenişehir ilçesi, Subaşı köyünde bulunan 824 parsel sayılı taşınmazın Yenişehir Organize Sanayi Bölge Müdürlüğü yararına kamulaştırılması için Sanayi ve Ticaret Bakanlığınca 8/12/2004 tarihinde kamu yararı kararı verilmiştir. Tarafların kamulaştırma bedelinde anlaşamamaları üzerine Yenişehir Organize Sanayi Bölge Müdürlüğü 31/12/2004 tarihinde Yenişehir Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) kamulaştırma bedelinin tespiti ve tescil davası açmıştır. Mahkeme, taşınmazın değerinin saptanması için mahallinde keşif yaparak bilirkişi raporu hazırlatmıştır. Bilirkişi Kurulu 30/3/2005 tarihli raporunda, taşınmazın arazi niteliğinde olduğunu kabul ederek net gelir yöntemine göre 2004 yılı fiyat, masraf ve verim verilerini kullanmak suretiyle taşınmazın toplam değerini 929,92 TL olarak belirlemiştir.  Mahkeme, bu defa davanın 14/4/2015 tarihli duruşmasında, başvurucunun talebi doğrultusunda yeniden keşif yapılmasına karar vermiş; anılan karar doğrultusunda 2/5/2005 tarihinde yapılan keşif sonucunda hazırlanan 13/5/2015 tarihli bilirkişi raporunda da aynı yöntem kullanılmış ve bu defa taşınmazın değeri 269,13 TL olarak belirlenmiştir. Mahkemece bilirkişilerden ek rapor alınmasına karar verilmesi üzerine ikinci Bilirkişi Kurulu tarafından ek rapor düzenlenmiştir. 24/1/2006 tarihli ek raporda, taşınmazın kıraç bir arazi olması sebebiyle münavebeye alınan ürünlerin İlçe Tarım Müdürlüğü verilerinin ortalamasının altında alınması gerektiği vurgulanmıştır. Buna göre münavebeye alınan ürünlerden kuru soğan yerine fasulyenin tercih edilmesinin uygun görüldüğü belirtilmiştir. Sonuç olarak önceki bilirkişi raporuyla aynı yöntemle taşınmazın değeri bu defa 251,46 TL olarak belirlenmiştir. Yapılan tüm bu tespitler ışığında Mahkeme 19/6/2006 tarihli kararı ile toplanan delillere, mahallinde yapılan keşifler ve bilirkişi raporlarına dayanarak kamulaştırma bedelini 251,46 TL olarak belirlemiştir. Mahkeme ayrıca, hükmedilen bedelin başvurucuya ödenmesine ve başvurucu adına olan tapu kaydının iptali ile mezkûr taşınmazın idare adına tapuya kayıt ve tesciline karar vermiştir.  Temyiz edilen karar, Yargıtay  Hukuk Dairesince 31/1/2013 tarihinde bozulmuştur. Bozma kararında, İlçe Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğünün cetvelinde belirtilen münavebeye alınan ürünlerin ortalama veriminin bilirkişi raporunda düşük verim üzerinden hesaplanmasının doğru görülmediği belirtilmiştir. Mahkeme, bozma kararına uyarak 5/6/2014 tarihinde taşınmazın kamulaştırma bedelinin 622 TL olarak tespitine karar vermiştir. Buna göre eksik kalan 371 TL kamulaştırma bedelinin başvurucuya ödenmesi yönünde hüküm kurulmuştur. Mahkeme ayrıca ilk yapılan ödeme miktarı olan 251,46 TL için 1/5/2005 tarihinden ilk karar tarihi olan 19/6/2006 tarihine kadar, kalan 371 TL için ise 1/5/2005 tarihinden karar tarihine kadar yasal faiz işletilerek başvurucuya ödenmesine karar vermiştir.  Temyiz üzerine karar, aynı Dairenin 2/10/2014 tarihli kararı ile onanmıştır. Başvurucunun karar düzeltme talebi de yine aynı Dairenin 15/6/2015 tarihli kararı ile reddedilmiştir.Nihai karar, başvurucu vekiline 6/8/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 15/9/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Konu hakkında ilgili hukuk için bkz. Ali Şimşek ve diğerleri, B. No: 2014/2073, 6/7/2017, §§ 18- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/15388",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamulaştırma bedelinin düşük belirlenmesi ve değer kaybına uğratılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonuna devredilmesine karar verilen bir bankada bulunan katılım fonu tutarı üzerine bloke konulması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 4/12/2019 tarihinde öğrendikten sonra 2/1/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/1178",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonuna devredilmesine karar verilen bir bankada bulunan katılım fonu tutarı üzerine bloke konulması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; kolluk görevlileri tarafından gerçekleştirilen fiziksel şiddet nedeniyle kötü muamele yasağının, suç isnadına ilişkin yargılama sürecinin uzun sürmesi nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Mersin İl Emniyet Müdürlüğüne bağlı kolluk kuvvetleri 22/11/2013 tarihinde devriye olarak görev yaptıkları esnada başvurucu ve yanında bulunan arkadaşından şüphelenmeleri üzerine kimlik kontrolü yapmak istemiş ancak dirençle karşılaşmaları nedeniyle başvurucuyu zor kullanarak resmî ekip otosuna almışlardır. Başvurucunun araca alınması sırasında ve araç içinde arbede yaşanmıştır. Başvurucunun iddiasına göre polis memuru A., kendisine fiziksel şiddet uygulamış; sövmüş ve hakaret etmiş, polis memurlarının iddiasına göre de başvurucu memurlara direnmiş ve hakarette bulunmuştur. Olayın akabinde düzenlenen genel adli muayene raporunda başvurucunun göğüs bölgesinde ekimozların olduğu, hayati tehlikesinin bulunmadığı, basit tıbbi müdahale ile tedavi edilebileceği belirtilmiştir. Ayrıca başvurucunun olayın ertesi günü özel bir sağlık kurumuna başvurması üzerinde düzenlenen raporda boyun bölgesinde ekimoz tespit edildiği görülmektedir. Diğer taraftan polis memuru A.nın da kollarında kızarıklık olduğu genel adli muayene raporu ile kayıt altına alınmıştır. Söz konusu sürece ilişkin olarak olayın hemen akabinde başlatılan soruşturma kapsamında alınan ifadelerde başvurucu ve arkadaşı özetle arsa bakmak için bulundukları alanda kolluk görevlilerinin yanlarına gelerek kimlik sorduklarını, zorla kendisini (başvurucuyu) araca bindirdiklerini, kendisine (başvurucuya) fiziksel şiddet uygulayarak hakaret ettiklerini belirtmiştir. Kolluk görevlileri de ifadelerinde başvurucunun ekip otosu ve üniformalı memurları görmesine karşın görevli memura kimlik sorarak \"Polis üniformasını herkes giyiyor, üzerindeki kıyafet 5 TL.\" demek suretiyle kimlik kontrolüne direndiğini, hakaret ettiğini ileri sürmüştür. Soruşturma sonunda polis memuru A. hakkında yaralama ve hakaret, başvurucu hakkında da görevi yaptırmamak için direnme ve hakaret suçu isnadıyla iddianame düzenlenmiştir (Aynı iddianamede başvurucunun polis merkezine gelen yakınları ve diğer polis memurları hakkında da çeşitli suç isnadlarında bulunulmuş ise de söz konusu isnatların beraat kararı ile neticelenmiş olması ve bireysel başvuruya konu şikâyetin değerlendirmesine bir etkisinin bulunmaması karşısında anılan hususlar ceza yargılaması süreci bağlamında ayrıca detaylandırılmamıştır.). 11/2/2014 tarihli iddianameyi kabul eden Mersin  Asliye Ceza Mahkemesi (Ceza Mahkemesi) 22/12/2014 tarihli kararı ile başvurucunun iddiasını ve adli muayene raporundaki tespiti gerekçe göstererek polis memuru A.nın yaralama suçunu işlediği sonucuna ulaşmış ve 4 ay hapis cezasına hükmetmiştir. Ceza Mahkemesi, fiilin başvurucunun tahriki altında gerçekleşmesini, A.nın yargılama aşamasındaki davranışlarını takdirî indirim nedeni olarak değerlendirmek suretiyle hapis cezasını 2 ay 15 gün olarak belirlemiş ve cezanın türünü/miktarını, A.nın suç işlemeyeceği yönünde oluşan kanaati, giderilecek somut bir zararın bulunmaması hususlarını temel alarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına (HAGB) karar vermiştir. Başvurucu yönünden ise görevli memura mukavemet suçu nedeniyle 3 ay 22 gün hapis cezasına hükmeden Ceza Mahkemesi söz konusu cezanın ertelenmesine hükmetmiştir. Mahkeme, hem A. hem de başvurucuya yönelik hakaret suçuna ilişkin isnad yönünden ise yeterli kesin ve inandırıcı delil bulunmadığından beraat hükmü kurmuştur. Başvurucunun, 22/12/2014 tarihli hükmün, A. hakkında kurulan HAGB kısmına yönelik itirazı Mersin  Ağır Ceza Mahkemesi tarafından 4/3/2015 tarihinde reddedilmiş ve hüküm bu yönden kesinleşmiştir. Diğer taraftan başvurucunun, hakaret suçuna ilişkin A. hakkında kurulan beraat hükmü ve kendisi hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçundan verilen hükme yönelik temyiz istemi ise Yargıtay  Ceza Dairesi tarafından 8/1/2019 tarihinde reddedilerek anılan kısım yönünden hüküm kesinleşmiştir. Başvurucu, Yargıtay ilamını 28/5/2019 tarihinde tebellüğ etmesinin ardından 25/6/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon tarafından başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/21911",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru; kolluk görevlileri tarafından gerçekleştirilen fiziksel şiddet nedeniyle kötü muamele yasağının, suç isnadına ilişkin yargılama sürecinin uzun sürmesi nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, harcırah ödenmesi talebine ilişkin olarak açılan idari davanın süre aşımından reddedilmesi ve aleyhe vekâlet ücretine hükmedilmesi nedenleriyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular 18/12/2015 ve 4/1/2016 arasındaki muhtelif tarihlerde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 2015/19469, 2015/19470, 2016/16, 2016/19 ve 2016/20 numaralı bireysel başvuru dosyalarının aralarında konu yönünden hukuki irtibat bulunması nedeniyle 2015/19468 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine ve incelemenin 2015/19468 numaralı bireysel başvuru dosyası üzerinden yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, Türk Silahlı Kuvvetleri (TSK) emrinde sözleşmeli uzman erbaş olarak görev yapmakta iken yaş sınırı (45 yaşına girmeleri) sebebiyle ilgili mevzuat hükmü gereğince kendilerine tazminat ödenmek suretiyle sözleşmeleri feshedilmiştir. Başvurucuların sözleşmelerinin feshedileceği tarihten önce yaş sınırı nedeniyle TSK'dan ayrılan fakat emeklilik hakkını elde edememiş olanların emekli aylığına hak kazanacakları tarihe kadar devlet memuru olarak istihdam edilmelerini öngören düzenlemeler uyarınca TSK’ya bağlı kadrolara sivil memur olarak atamaları gerçekleştirilmiştir.  Atama işlemleri tamamlanan başvurucular, sözleşmeleri feshedilip eski görev yerlerinden ilişik kesmelerinin akabinde yeni atandıkları kadrolarda göreve başladıktan sonra idareye başvurmuş; eski ve yeni görev yerleri arası için harcırah ödenmesini talep etmişlerdir. Başvurucular, söz konusu dilekçelerinde sözleşmenin feshi üzerine fesih işlemine bağlı olarak ödenmesi gereken özlük haklarının ödendiğini ancak yapılan atama nedeniyle 10/2/1954 tarihli ve 6245 sayılı Harcırah Kanunu uyarınca ödenmesi gereken ve yol masrafı, gündelik, aile masrafı ile yer değiştirme masrafından oluşan harcırahın ödenmediğini belirtmiştir. Başvurucular, taleplerinin cevap verilmemek suretiyle reddi üzerine Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde (AYİM) dava açmışlardır. AYİM Üçüncü Dairesi (Mahkeme); belirtilen dava dosyalarında 22/10/2015, 5/11/2015 ve 12/11/2015 tarihlerinde oyçokluğuyla verdiği kararlarla davaları süre aşımından reddetmiştir. Kararların gerekçesinde, sözleşmenin feshi üzerine ilgili mevzuat kapsamında yol tazminatı da verilerek başvuruculara ödeme yapıldığı belirtilmiştir. Başvurucuların söz konusu ödemenin eksik veya yanlış yapıldığı iddiası mevcut ise başvuruculara ödeme tarihinden itibaren altmış gün içinde dava açmaları veya idareye müracaatta bulunmaları gerektiği ifade edilmiştir. Olayda başvurucuların dava açma süresi i��inde idareye başvurduğu, bu başvuruyla birlikte dava açma süresinin durduğu, zımni retle birlikte daha önce durmuş olan dava açma süresinin kaldığı yerden işlemeye başladığı belirtilmiştir. Buna göre müracaat öncesi geçen süre de hesaba katıldığında davalarda süre aşımı olduğu tespit edilmiştir. Söz konusu kararlardadavalı idare lehine maktu vekâlet ücretine (500 TL) hükmedilmiştir. Karşıoy görüşünde ise sözleşmenin feshi nedeniyle ödenen yol tazminatı ile başvurucuların talep ettiği harcırahın aynı mahiyette parasal haklar olmadığına, ayrı kanunlarda düzenlenen bu iki özlük hakkının ödenme şartları itibarıyla birbirinden farklı olduğuna dikkat çekilmiştir. Bu sebeple başvuruculara sözleşmenin feshi sonucunda tazminat ödenmesinin harcırah hususunda kısmi ödeme olarak değerlendirilemeyeceği belirtilmiştir. Başvurucuların sivil memur olarak göreve başladıkları tarihte 6245 sayılı Kanun kapsamında kendilerine harcırah ödenip ödenmeyeceği yolunda idarenin açık veya zımni bir ret işleminin bulunmadığı, öte yandan anılan Kanun’da harcırah ödenmesi için belirli bir müracaat süresi de düzenlenmediği ifade edilmiştir. Buna göre başvurucuların harcırah ödenmesi talebiyle idareye yapılan başvurunun zımnen reddi üzerine altmış gün içinde açıldığı anlaşılan davaların süresinde olduğu belirtilmiştir. Başvurucular tarafından söz konusu kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmemiştir. Nihai kararlar 20/11/2015 ve 2/12/2015 tarihlerinde başvuruculara tebliğ edilmiştir. Başvurucular 18/12/2015 ve 4/1/2016 arasındaki muhtelif tarihlerde ve süresinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.  4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı mülga Askeri Yüksek İdare MahkemesiKanunu’nun \"İhtiyarı müracaat ve idari makamların sükutu\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"a) İhtiyari müracaat:Kesin işlem yapmaya yetkili makamlarca tesis edilen idari işlemlerin geri alınması, kaldırılması, değiştirilmesi veya yeni bir işlem yapılması; üst makamdan, yoksa işlemi yapmış olan makamdan idari dava açmak için belli olan süre içinde istenebilir. Bu müracaat işlemeye başlamış olan dava açma süresini durdurur.Altmış gün içinde cevap verilmez ise, istek reddedilmiş sayılır.İsteğin reddi üzerine dava açma süresi başlar ve müracaat tarihine kadar geçmiş olan süre de hesaba katılır.b) İdari makamların sükutu:İlgililer, haklarında idari davaya konu olabilecek bir eylem veya işlemin yapılması için idari makamlara başvurabilirler. Bu halde yetkili makamlar en çok altmış gün içinde bir cevap verirler.Bu süre içinde cevap verilmez ise, istek reddedilmiş sayılır. İlgililer altmış günün bitiminden itibaren idari dava açma süresi içinde Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde dava açabilirler. Dava açılmayan haller ile davanın altmış günlük süre geçtikten sonra açılması sebebiyle dilekçenin reddi halinde, altmış günlük sürenin bitmesinden sonra cevap verilirse, bunun tebliğinden itibaren dava açma süresi yeniden işlemeye başlar.(...)\" Aynı Kanun’un \"Dava açma süresi\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi şöyledir:\"Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde dava açma süresi her çeşit işlemlerde yazılı bildirim tarihinden itibaren kanunlarda ayrı süre gösterilmeyen hallerde altmış gündür.\" 18/3/1986 tarihli ve 3269 sayılı Uzman Erbaş Kanunu'nun  maddesinin birinci fıkrasının ilgili kısımları şöyledir:\"(...)Yaş sınırı nedeniyle Silahlı Kuvvetlerden ayrılacak olanlardan istekliler, merkezi yönetim bütçe kanunlarında yer alan sınırlamalara tabi olmaksızın, Milli Savunma Bakanlığı, MSB ANT Başkanlığı ve Türk Silahlı Kuvvetleri (Jandarma Genel Komutanlığı ve Sahil Güvenlik Komutanlığı dahil) kadrolarında emekli aylığına hak kazandıkları tarihe kadar Devlet memuru olarak istihdam edilirler. Atama işlemleri yaş sınırının dolmasından önce tamamlanır ve atanılan görevin aylık ve diğer mali haklarına göreve başlanılan tarihten itibaren hak kazanılır.(...)\" 27/6/1989 tarihli ve 375 sayılı 657 Sayılı Devlet Memurları Kanunu, 926 Sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Personel Kanunu, 2802 Sayılı Hakimler ve Savcılar Kanunu, 2914 Sayılı Yükseköğretim Personel Kanunu, 5434 Sayılı T. Emekli Sandığı Kanunu ile Diğer Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması, Devlet Memurları ve Diğer Kamu Görevlilerine Memuriyet Taban Aylığı ve Kıdem Aylığı ile Ek Tazminat Ödenmesi Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin  maddesinin D bendinin ilgili kısmı şöyledir:\"…kendi kusurları olmaksızın sözleşmesi feshedilen veya hizmet sürelerinin bitiminde ayrılan sözleşmeli subay, sözleşmeli astsubay, uzman erbaş ve sözleşmeli erbaş ve erler ile terhis olan yedek subaylara ve bunlardan görevde iken ölenlerin kanuni mirasçılarına damga vergisi hariç herhangi bir vergiye tâbi tutulmaksızın (105) gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı sonucu bulunacak tutarında tazminat ödenir.\" 6245 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Yol masrafı, yevmiye, aile masrafı ve yer dağiştirme masrafı aşağıdaki hallerde verilir: Yurt içinde veya yurt dışında görev yapmakta iken yurt içinde veya yurt dışındaki sürekli bir göreve naklen atanan ya da yabancı ülkelerdeki memuriyet merkezi değiştirilen memur ve hizmetlilere yeni görev yerlerine kadar;(...)\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/19468",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, harcırah ödenmesi talebine ilişkin olarak açılan idari davanın süre aşımından reddedilmesi ve aleyhe vekâlet ücretine hükmedilmesi nedenleriyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yakalama ve soruşturma işlemlerinin yürütülmesi sürecinde gerçekleşen kolluk görevlilerinin fiziksel şiddeti ve olay yönünden etkili bir ceza soruşturması yürütülmemesi nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucunun iddiasına göre başvuruya konu olay şu şekilde meydana gelmiştir:i. Başvurucu 31/10/2018 günü saat 00 sıralarında sürücüsü olduğu aracıyla Adıyaman'ın Petrol Mahallesi'nde kolluk tarafından oluşturulan kontrol noktasına varmadan önceki kavşaktan dönerek geldiği istikamete yönelmiştir. Başvurucunun geri dönüşünün ardından başvurucuyu motosiklet ile takibe alan polis ekibinde yer alan görevli polis memurları geçirdikleri tek taraflı kaza neticesinde yaralanmıştır.ii. Aynı gün saat 00 sıralarında başvurucu yakalama ya da gözaltı kararı bulunmaksızın evinden dört polis memuru tarafından kelepçelenmek suretiyle alınmıştır.iii. Başvurucu, ekip aracında ve götürüldüğü Adıyaman Eğitim ve Araştırma Hastanesindeki (Hastane) polis odasında kolluk görevlilerinin fiziksel şiddetine maruz kalmıştır. Başvurucunun alınan ilk adli muayene raporunu takiben itirazı üzerine ikinci muayenesi yapılarak rapor düzenlenmiştir.  Başvurucu olay günü 31/10/2018 tarihinde akşam saatlerinde görevi yaptırmamak için direnme ve kasten yaralama suç isnadıyla başlatılan soruşturma kapsamında evinde bulunduğu sırada yakalanarak kan numunesi ve adli rapor alınmak üzere Hastaneye götürülmüştür. Başvurucu aynı gün 1/11/2018 tarihinde ifadesinin alınması için adliyede hazır edilmek üzere gözaltına alınmıştır. Müdafiinin adli rapora itirazı üzerine ikinci adli muayene raporu alınan başvurucu, Cumhuriyet savcısı tarafından ifade alınması işleminin ardından serbest bırakılmıştır.  Başvurucu hakkında düzenlenen tıbbi raporlar şöyledir:i. Hastanenin 31/10/2018 tarihli raporunda “Sol kaş üzerinde hemorajik bulaşlı kurutlu lezyon izlendi. Hastanın alkol alıp almadığı tespiti için etanol değeri istendi. Sağ temporofrontalbölgede 4-5 cm'lik yüzeyel dermoabrazyon mevcuttur. Ek muayene doğal. BTM ile giderilebilir. Hayati tehlikesi yoktur. Geçici durum bildirir tek hekim raporudur. Kati rapor ilgili branş hekimi tarafından düzenlenecektir.” tespiti yapılmıştır.ii. Hastanenin 1/11/2018 tarihli raporunda “Kişiye gözaltı öncesi adli rapor düzenlenmiş olup kişinin ve avukatının itirazı sonucu Başsavcılığın isteği üzerine tekrardan  bir adli rapor düzenlenmesi istenilmiştir.” ibaresinden sonra “Sağ kaş üst kısmında başlayan sağ kulağa kadar uzanan dermoabrazyon. Sol kaş kenarında kabuklu kan bulaşlı yaklaşık 1x1 cm boyutunuda yara. Sırtta sağ scapula üst tarafında 4x1 cm ebadında kızarıklık mevcuttur. BTM ile giderilebilir. Hayati tehlikesi yoktur. Geçici durum bildirir tek hekim raporudur. Kati rapor ilgili branş hekimi tarafından düzenlenecektir.” tespiti yapılmıştır.iii. Hastanenin 1/11/2018 tarihinde alınan ikinci raporunda darp cebir izine rastlanmadığı tespiti yapılmıştır.iv. Adli Tıp Kurumu Adıyaman Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 2/11/2018 tarihli raporunda “...Kişinin 01/11/2018 tarihinde şubemizde yapılan muayenesinde dün akşam saat 00 sıralarında polis tarafından göz altına alınmak istenirken polisin darp ettiğini, kaşını araba içerisinde bir yere vurduğunu, kafasına tekme geldiğini, vücuduna darbe geldiğini şu an yaralanma yerlerinde ağrı dışında şikayeti olmadığını, baş dönmesi, denge kaybı, baş ağrısı tariflemiyor, kranyal sinir muayenesi normal, sol kaş dış kısımda 1 cm üstte sola yatmış 'Y' şeklinde kolları uzunluğu 4 cmlik üzerinde kurumuş kan lekeleri bulunan yüzeysel yırtık ve şişlik, sağ kulak önünden başlayarak yukarı ve mediale doğru devam eden 7x3 cmlik kırımızı menekşe renkli 7x3 cmlik ekimozlu sıyrık, sağ omuz ön yüzde 3x4 cmlik taze kırmızı renkte ekimoz, sol ön koltuk altı çizgisi  kot seviyesinde 2x1 cmlik kırmızı pembe renkte taze ekimoz, ense kökü sağ ve sağ supraskapular bölgede çizgisel tarzda boyları 1-3 cmlik kalınlıkları 3-4 cmlik, sağ omuz arka üstte yarım ay şekklinde çapları 1x3 cmlik aynı vasıfta taze ekimozlar olduğu görüldü. Sağ el  parmak bandaj ile sarılı (12-13 gün önce yılan ısırdığını söylediği) görüldü. Lezyonlar fotoğraflandı. Kişi hakkında düzenlenmiş herhangi bir tıbbi evrak olmadığı görüldü. Kişinin şubemizde yapılan muayenesinde tespit edilen lezyonların savcılık makamınızca olay ile illiyetinin kabulü halinde kişide yumuşak doku lezyonlarına neden olan yaralanmasının kişinin yaşamını tehlikeye sokan bir durum olmadığı, kişi üzerindeki etkisinin basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olduğu, kişinin vücudunda kemik kırığına neden olmadığı kanaatine varıldığı...” tespiti yapılmıştır. Kolluk görevlileri tarafından düzenlenen 31/10/2018 tarihli Tutanakta özet olarak yapılan yol kontrolünde 06 .... plaka numaralı aracın dur ikazına rağmen yavaşlamadığı, U dönüşü yaparak diğer bölünmüş yola geçtiği, aracın kontrollü takibinde bir çok defa dur ikazı yapılmasına rağmen yavaşlamadığı ve takipteki motosikletin sağ arka kısmına kasıtlı olarak çarparak takla atmasına sebebiyet verdiği, sonrasında ise hızlandığı için yakalanamadığı belirtilmiştir.  Kolluk görevlileri tarafından 31/10/2018 tarihinde düzenlenen Olay, Yakalama, Savcı Görüşme Tutanağında özet olarak şüpheliyi yakalamaya yönelik çalışmalarda araç malikinin ve adresinin tespit edildiği, aracın önünde park hâlinde bulunduğu eve çıkılarak kapının çalındığı, Şahin Kaya'nın kapıyı açtığı, aracı Şahin Kaya'nın kullandığının öğrenildiği, alkollü olan şahsın ehliyetinin bulunmadığı ve araç üzerindeki trafikten men kaydı nedeniyle kaçtığını söylemesi üzerine yakalandığı belirtilmiştir. Tutanakta yakalanan şahsın kelepçe takılıp ekip aracına bindirilmek istendiği sırada direndiği, yapılan uyarılara cevap vermediği, alkollü olabileceğinin değerlendirilmesi üzerine kademeli olarak zor kullanılarak ekip aracına bindirildiği, nöbetçi savcının kan alınarak alkol testi yaptırılması talimatı üzerine hekim raporu alınmak üzere Hastaneye doğru seyir hâlindeyken şahsın bağırmaya başlayarak kelepçenin çıkarılması için ileri geri hareket ettiği, kademeli olarak zor kullanıldığı, Hastane önünde araçtan inmemek için direnen şahsa kademeli olarak zor kullanıldığı belirtilmiştir. Adıyaman Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) tarafından görevi yaptırmamak için direnme ve kasten yaralama suç isnadıyla başlatılan soruşturma kapsamında şüpheli sıfatıyla ifadesi alınan başvurucunun polis memurlarının fiziksel şiddetine maruz kaldığını belirtmesi nedeniyle üç polis memuru hakkında ceza soruşturması başlatılmıştır. Başvurucu, bu soruşturma kapsamında Başsavcılık tarafından 1/11/2018 tarihinde müşteki sıfatıyla alınan ifadesinde özet olarak araç muayenesini yaptırmamış olduğu için kolluk görevlilerinin yol kontrolünü gördüğünde U dönüşü yaparak evine gittiğini, saat 00 ile 30 arasında evinde olduğunu, 4 tane bira içtiğini, araç kullanırken alkollü olmadığını belirtmiştir. Başvurucu, evine gelen sivil kıyafetli polis memurları tarafından direnmediği hâlde yaka paça araca bindirildiğini, arabada yüzüne, sırtına ve ensesine vurulduğunu, Hastaneye getirildiğinde yüzünde kan izi bulunduğunu, polis odasına götürüldüğünü, burada motorize ekip polislerinin yüzüne tekme atıp kendisini dövdüğünü, ardından buradan çıkartıp lavaboda elini yüzünü yıkatarak doktora götürdüklerini ifade etmiştir. Başvurucu ayrıca polislerin doktora trafik kazası geçirdiğini söylediğini, polislerin tehdidi sebebiyle doktora bir şey anlatamadığını, aracına polis memurları tarafından zarar verildiğini, olay sebebiyle şikâyetçi olduğunu belirtmiştir. Başsavcılık tarafından Hastanenin kamera kayıtları istenmiş, kayıtlar üzerinde inceleme yapılması için Adıyaman İl Merkez Jandarma Komutanlığına (Jandarma Komutanlığı) yazı yazılmıştır. Adıyaman İl Merkez Jandarma Komutanlığı görevlileri tarafından hazırlanan 10/11/2018 tarihli CD Çözümleme Tutanağında incelenen beş kamera görüntüsünde darp olayının görülmediği bildirilmiştir.  Başsavcılık tarafından 29/11/2018 tarihinde Jandarma Komutanlığı görevlilerine yaptırılan fotoğraflı teşhis işlemi neticesinde başvurucu kendisini darp eden üç polis memurunu teşhis ettiğini bildirmiştir. Başvurucunun teşhis ettiği memurların tespiti için yazılan yazı üzerine Jandarma Komutanlığı tarafından 17/1/2020 tarihinde Ek CD Çözümleme Tutanağı düzenlenmiştir.  Başsavcılığın yazısı üzerine Jandarma Komutanlığı tarafından 22/11/2018, 23/11/2018 ve 7/12/2018 tarihlerinde, Hastanede görevli hekimler ile güvenlik ve kolluk görevlileri Ö.A., B., E.Y., E., E. ve K.B.nin bilgisine başvurulmuş; 4/12/2018 tarihinde polis memurları G., Ö.Ç., B.G. ve E.B.nin şüpheli sıfatıyla ifadeleri alınmıştır.  Başsavcılık tarafından 15/3/2019 tarihinde tanık sıfatıyla dinlenen F.A. beyanlarında özet olarak kardeşinin muayenesi için Hastanede beklediği bir sırada polis memurları tarafından getirilen bir kişinin polis odasına alındığını, odadan bağırışma sesleri duyduğunu, seslerden odadaki kişinin darp edildiğini düşündüğünü, aynı sesleri duyan diğer vatandaşların polis memuruna ne olduğunu sorduğunu ancak memurları görmesi hâlinde tanıyamayacağını ifade etmiştir. Başsavcılık tarafından 19/7/2019 tarihinde tanık sıfatıyla dinlenen H.A. beyanlarında özet olarak Hastanede tedavisi için beklerken polisler tarafından getirilen başvurucunun polis odasına alındığını, kısa süre sonra odadan bağırışma sesleri gelmeye başladığını, başvurucunun dövüldüğünü anlaması üzerine odaya yöneldiğini, oda kapısının dışındaki polis memuruna ve odadan çıkan motorize ekipteki polislerin giydiği kıyafeti giyen bir polis memuruna ne olup bittiğini sorduğunda “sen karışma” cevabını aldığını, “çocuğu niye dövüyorsunuz” diye itiraz ettiğinde oradan uzaklaştırıldığını, ayrıca polis memurlarını teşhis edebileceğini ifade etmiştir. Başsavcılık tarafından 15/3/2019 tarihinde tanık sıfatıyla dinlenen Y.E. beyanlarında özet olarak başvurucuyu görse de tanıyamayacağını, Hastanede sıra beklerken üç dört polisin getirdiği elleri kelepçelenmiş bir kişinin polis odasına götürüldüğünü, kapı kapandıktan birkaç dakika sonra içeriden bağırışma sesleri duyduğunu, içerideki kelepçeli kişinin darp edildiğini “yapmayın etmeyin” şeklindeki serzenişinden anladığını, beş on dakika sonra dışarı çıkartılan bu kişinin yüzünde kızarıklık olduğunu gördüğünü söylemiştir. Başsavcılık tarafından 21/2/2020 tarihinde tanık sıfatıyla dinlenen A.Ö. beyanlarında özet olarak olay günü Yunus Polis Timlerinde yer alan A.A. ve H.H.S. isimli arkadaşlarının olay sırasında kullandıkları motosikletlerine başvurucunun kullandığı aracın çarpması sonucunda ağır nitelikte yaralandıklarını, başvurucunun yakalanması aşamasında ise bulunmadığını ifade etmiştir. Başsavcılık tarafından 21/2/2020 tarihinde tanık sıfatıyla dinlenen Y. beyanlarında özet olarak, kaza olduktan sonra ambulans ile birlikte Hastaneye giderek yaralıların başında beklediğini, başvurucuyu Hastaneye geldiğinde görmediğini, başvurucuyu polis odasına sivil polis ekiplerinin götürdüğünü, herhangi bir darp olayına şahit olmadığını ifade etmiştir. Başsavcılık tarafından 21/2/2020 tarihinde tanık sıfatıyla dinlenen A.S. beyanlarında özet olarak, olay günü diğer yunus ekibi arkadaşlarıyla birlikte yaralıların başında olduğunu, başvurucu ile sivil polis memurlarının ilgilendiğini, Hastanedeki polis odasına ise girmediğini ifade etmiştir. Başsavcılık tarafından 21/2/2020 tarihinde tanık sıfatıyla dinlenen  beyanlarında özet olarak olay günü kaza olduktan sonra Asayiş Şubeye geçtiğini, Hastanede ve başvurucunun göz altına alınmasında bir görev yapmadığını ifade etmiştir. Başsavcılık tarafından 25/2/2020 tarihinde tanık sıfatıyla dinlenen A.Y. beyanlarında özet olarak Adıyaman İl Emniyet Müdürlüğü Yunus Timlerinde görev yaptığını, olay sırasında Hastanede olmadığı için olaya ilişkin görgü ve bilgisinin olmadığını ifade etmiştir. İzmir Cumhuriyet Başsavcılığında istinabe yoluyla 18/3/2020 tarihinde tanık sıfatıyla dinlenen T.A. beyanlarında özet olarak olay günü görevli Yunus ekibi içinde yer aldığını, U dönüşü yaparak kaçan otomobili takip eden motosikletli ekibin arkasında bulunduğunu, araç sürücüsünün motosikletin önüne doğru aracın direksiyonunu kırması üzerine polis motosikletinin yoldan çıkarak takla attığını ve devrildiğini, ambulansla yaralı arkadaşlarını Hastaneye götürdüğünü, başvurucunun akşam saatlerinde evinden alınarak Hastaneye götürülmesinde ise görev almadığını, CD çözümleme tutanağında görüntüsüne rastlanmış ise de kendisinin olayla bir ilgisinin olmadığını ve ayrıca Hastaneye bir Yunus ekibinin geldiğini de görmediğini ifade etmiştir. Soruşturma işlemleri neticesinde Başsavcılık tarafından 28/7/2020 tarihinde polis memurları B.G., G.D ve Ö.Ç. hakkında kamu görevlisinin sahip bulunduğu nüfuzu kötüye kullanmak suretiyle basit yaralama suçundan kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmiştir. Kararda, “müştekinin şüpheli polis memurları tarafından darp edildiği iddia edilmişse de yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile iyileşebilir nitelikte olduğu, şüphelilerin müştekinin alkolün etkisi ile taşkınlık yaptığını, hatta ekip otosunun kaza yapmasına ramak kaldığını, müştekiyi etkisiz hale getirmek için orantılı güç kullandıklarını savunduğu, tanıkların görgüye dayalı bilgilerinin bulunmadığı nazara alındığında şüphelilerin müştekiyi etkisiz hale getirmek için orantılı güç kullandıkları yönündeki savunmalarının aksine müştekiyi darp ettiklerini gösterir nitelikte, müştekinin soyut iddiası dışında kamu davası açılması için yeterli, makul ve inandırıcı delil elde edilemediği” gerekçesi açıklanmıştır. Başvurucunun karara itirazı, Adıyaman  Sulh Ceza Hâkimliğince 2/10/2020 tarihinde kesin olarak reddedilmiştir. Başvurucu, nihai kararı 10/10/2020 tarihinde öğrendikten sonra 15/10/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu hakkında polis memurlarının trafik kazası geçirerek yaralandığı olay sebebiyle görevi yaptırmamak için direnme ve nitelikli kasten yaralama isnadıyla Adıyaman  Asliye Ceza Mahkemesinde açılan kamu davasında 10/6/2021 tarihinde beraat kararı verilmiştir. Kararda, “olay tarihinde uygulama noktasına yaklaşan sanığın katılan polis memurlarını fark etmesi üzerine uygulama noktasına varmadan u dönüşü yaparak kaçtığı anlaşıldığından direnme suçunun yasal unsurlarından olan cebir veya tehdit öğesinin somut olayda mevcut olmadığı” ve “katılanların sanığı takibe aldıkları resmi motosiklet ile yolda ilerlerken sürücü H.H.S.nin direksiyon hakimiyetine gerekli önem ve özeni göstermediği, seyir yolunu kontrol etmeden hızla seyrine devamı sırasında geldiği virajlı kesimde aracını yol içinde tutamayıp meydana gelen olaya sebebiyet verdiğinden sanığın da yaşanan bu kazada herhangi bir kural ihlali yaptığının tespit edilmemiş oluşu da dikkate alındığından sanığın dayandırılan suç yönünden kastının/taksirinin bulunmaması” gerekçesi açıklanmıştır. Görevi yaptırmamak için direnme suçundan verilen beraat kararı, istinaf incelemesinden geçerek kesinleşmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/32918",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yakalama ve soruşturma işlemlerinin yürütülmesi sürecinde gerçekleşen kolluk görevlilerinin fiziksel şiddeti ve olay yönünden etkili bir ceza soruşturması yürütülmemesi nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 29/4/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu; oğlunun trafik kazasında vefat etmesi sonucu ortaya çıkan maddi ve manevi zararının tazmini talebiyle 12/4/2006 tarihinde dava açmış, dava Beyoğlu  Asliye Hukuk Mahkemesinin E.2006/114 sayılı dosyasına kaydedilmiştir. Beyoğlu Adliyesinin kapatılmasının ardından İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesinin E.2006/114 sayılı dosyasına aktarılan davada Mahkemece 22/12/2015 tarihli karar ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz talebinde bulunulmuş olup dava dosyası temyiz incelemesi için Yargıtaya gönderilmiştir.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/5874",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamu görevlisi olan başvurucunun sosyal medya paylaşımları nedeniyle disiplin cezası ile cezalandırılmasının ifade özgürlüğünü ve adil yargılanma hakkını ihlal ettiği iddialarına ilişkindir. Başvurucu, başvuruya konu olayların yaşandığı tarihte Mardin'de bir ortaokulda sosyal bilgiler öğretmeni olarak görev yapmaktadır. Somut olaya konu sosyal medya (Facebook) paylaşımları şu şekildedir: \"-3/10/2014 tarihinde: İŞİD şeytanlarının yok oluşu ve yenilgisi KOBANİ'de başlayacak KOBANİ'nin her sokağı ve evi İŞİD şeytanlarına mezar olacak. Yaşasın YPG/YPJ direnişi.-26/1/2015 tarihinde: Yeşil, sarı, kırmızı zemin üzerine zafer işareti ve Kobani yazılı fotoğrafı profil resmi olarak paylaştığı,-7/6/2015 tarihinde: Gıre Spi'yi (Tel Abyad) özgürleştiren, orayı barbar işid şeytanlarından temizleyen kahraman YPG/YPJ savaşçılarına selam olsun, gönlümüz dualarımız sizinledir kahraman kardeşlerim.-27/6/2015 tarihinde: Allah yeryüzüne şeref, namus ve dürüstlük dağıtırken siz neredeydiniz? Yoksa gene çalıyor mydunuz? Yolsuzluk ve rüşvet işiyle mi uğraşıyordnuz??? Yada o sırada birileri gene yandaşlık mı yapıyordu???-27/6/2015 tarihinde: Sınırlar IŞID in elinde iken rahatsız olmayan namuzsuzlar, şerefsizler, sınırlar YPG nin kontrolüne geçince rahatsiz oldular. İnsanlıktan nasibini almamış yaratıklar, sözde müslümanlar, ramazan ayında Filistin bombalanırken verdiğiniz tepkiyi neden şimdi vermiyorsunuz? Yoksa şimdi ölen Kürt diye mi sesiniz çıkmıyor? Sizin zihniyetinizin içine edeyim. Ne karaktersiz omurgasız yaratıklarsınız.\" Bahse konu paylaşımların terör örgütü propagandası mahiyetinde olduğu iddiasıyla başvurucu hakkında disiplin soruşturması başlatılmıştır. Başvurucu ifadesinde; hırsızlık ve rüşvet ile ilgili paylaşımları, bunları hiç kimsenin kabul etmemesi ve kul hakkı olduğunu düşündüğü için yaptığını, Kobani ve YPG (Halk Koruma Birlikleri veya Halk Savunma Birlikleri) ile ilgili paylaşımlarını -paylaşımı yaptığı dönemde- YPG'nin terör örgütü olarak görülmediği için yaptığını, YPG'nin terör örgütü olarak kabul edilmesi üzerine tüm paylaşımlarını sildiğini, bilgisayarındaki Abdullah Öcalan fotoğraflarının kendisine ait olmadığını ve bilgisayarın diğer aile üyeleri tarafından da kullanıldığını, en son paylaşımının 21/8/2015 tarihinde olduğunu ve bu paylaşımında terör örgütünü sert bir dille eleştirdiğini belirtmiştir. Soruşturma neticesinde başvurucunun paylaşımlarıyla kamu güvenliğini sağlamak ve terörle mücadele etmek amacıyla görev yapan güvenlik kuvvetlerini yerdiği, terörü ve teröristleri övdüğü, sosyal medyada fotoğraf, yazı ve haberleri paylaşarak terör faaliyetlerini desteklemeye aracı olduğu ve terörle mücadele eden güvenlik kuvvetlerinin ve devletin karşısında tavır sergilediği belirtilerek başvurucunun 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun  maddesinin dördüncü fıkrasında yer alan \"disiplin cezası verilmesini gerektiren fiil ve hallere nitelik ve ağırlıkları itibariyle benzer eylemlerde bulunanlara da aynı neviden disiplin cezaları verilir\" hükmü kapsamında aynı Kanun'un birinci fıkrasının (E) bendinin (g) alt bendi uyarınca \"memurluk sıfatı ile bağdaşmayacak nitelik ve derecede yüz kızartıcı ve utanç verici hareketlerde bulunmak\" eylemini gerçekleştirdiği gerekçesiyle devlet memurluğundan çıkarma cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Başvurucu, hakkında tesis edilen disiplin cezasının iptali istemiyle idare mahkemesine başvurmuştur. Mahkeme, dava dosyasında mevcut bilgi ve belgeler -ceza soruşturması, ceza yargılaması sonucunda verilen mahkûmiyet kararları ve disiplin soruşturması- ışığında eylemin sübuta erdiğini belirterek davanın reddine karar vermiştir. Söz konusu karar istinaf ve temyiz kanun yollarından geçerek kesinleşmiştir. Başvurucu, nihai kararı 11/12/2018 tarihinde öğrendikten sonra 28/12/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Öte yandan başvurucu hakkında adli yönden yapılan yargılama neticesinde başvurucunun somut olaya konu paylaşımları ile birlikte adresinde yapılan aramada sarı kırmızı ve yeşil renklerinden oluşan renkli SPASNAME adlı sertifika ile Abdullah Öcalan resimlerinin çıktığı ve suçtan kurtulmaya yönelik hayatın olağan akışına aykırı savunmalarda bulunduğu belirtilerek terör örgütü propagandası yapma suçunu işlediği gerekçesiyle hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/37932",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamu görevlisi olan başvurucunun sosyal medya paylaşımları nedeniyle disiplin cezası ile cezalandırılmasının ifade özgürlüğünü ve adil yargılanma hakkını ihlal ettiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 19/3/2003 tarihinde Kızıltepe  Asliye Hukuk Mahkemesinde Dicle Elektrik Dağıtım Anonim Şirketi (DEDAŞ) Müessese Müdürlüğüne karşı açmış olduğu tazminat davasının makul sürede sonuçlandırılmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talebinde bulunmuştur.  Başvuru, 7/4/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel eksiklik bulunmad��ğı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 22/5/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.   Bölüm Başkanı tarafından 11/7/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 7/8/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 19/3/2003 tarihinde Kızıltepe  Asliye Hukuk Mahkemesinde, karpuz ürününün sulamasında kullandığı dalgıç pompanın DEDAŞ tarafından bölgeye dalgalı ve düşük gerilimli enerji verilmesi sebebiyle yanması sonucu ürünlerinin telef olduğu iddiasıyla tazminat davası açmıştır.  Başvurucu, tazminat davası açmadan önce de Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinin E.2002/39 sayılı dosyasında taşınmazda zarar tespiti yaptırmıştır. Kızıltepe  Asliye Hukuk Mahkemesi, 31/12/2009 tarih ve E.2003/92, K.2009/990 sayılı ilamıyla davayı kısmen kabul etmiş ve başvurucuya tazminat ödenmesine karar vermiştir. Kararın temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay  Hukuk Dairesi, 23/5/2011 tarih ve E.2010/6541, K.2011/5703 sayılı ilamıyla İlk Derece Mahkemesinin kararını bozmuştur. Bozma üzerine Kızıltepe  Asliye Hukuk Mahkemesinin E.2011/283 sayılı dosyasına kaydedilen davadaki yargılama halen devam etmektedir.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi, 11/1/2011 tarih ve 6098 sayılı Borçlar Kanunu’nun  maddesi.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/4745",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 19/3/2003 tarihinde Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinde Dicle Elektrik Dağıtım Anonim Şirketi (DEDAŞ) Müessese Müdürlüğüne karşı açmış olduğu tazminat davasının makul sürede sonuçlandırılmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, iş akdinin geçerli bir nedene dayanmaksızın feshi üzerine feshin geçersizliğinin tespiti ve işe iade istemiyle açılan davalarda verilen davanın kabulüne ilişkin hükümlerin Yargıtay ilgili dairesince ortadan kaldırılarak davanın reddine karar verilmesi, dairenin ilk derece mahkemesinin yerine geçerek nihai kararı vermesi, benzer davalarda davanın kabulüne ilişkin kararların Yargıtayın farklı dairelerince onanmasına rağmen, başvurucularca açılan davaların reddedilmesi nedenleriyle adil yargılanma, çalışma ve sosyal güvenlik hakları ile eşitlik ilkesinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvurular 15/4/2013, 19/3/2014 ve 24/3/2014 tarihlerinde İzmir ,  ve  Asliye Hukuk Mahkemeleri vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvuruların Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. 2014/3867 ve 2014/4018 numaralı bireysel başvuru dosyalarının, konu yönünden hukuki irtibatları nedeniyle 2013/2651 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine; incelemenin bu dosya üzerinden yürütülmesine karar verilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca 11/5/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 10/11/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 10/12/2015 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, THY DO&CO İkram Hizmetleri A.Ş.de (Şirket) işçi statüsünde çalışmakta iken iş akitleri işveren tarafından feshedilmiştir. Başvurucular, Şirket aleyhine İzmir İş Mahkemelerinde açtıkları davalarda fesihlerin geçerli sebebe dayanmadığını ileri sürerek iş akitlerinin feshinin geçersizliğine ve işe iadelerine karar verilmesini talep etmişlerdir. Birinci başvurucu tarafından açılan davada İzmir  İş Mahkemesinin 3/10/2012 tarihli ve E.2011/824, K.2012/586 sayılı; ikinci başvurucu tarafından açılan davada İzmir  İş Mahkemesinin 9/9/2013 tarihli ve E.2011/827, K.2013/152 sayılı; üçüncü başvurucu tarafından açılan davada İzmir  İş Mahkemesinin 16/9/2013 tarihli ve E.2011/822, K.2013/69 sayılı kararları ile fesihlerin geçersizliğine ve başvurucuların işe iadelerine karar verilmiştir. Davalının temyizi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi 23/1/2013 tarihli ve E.2012/30031, K.2013/417 sayılı ilamıyla birinci başvurucu hakkındaki hükmü; 26/12/2013 tarihli ve E.2013/36049, K.2013/30510 sayılı ilamıyla ikinci başvurucu hakkındaki hükmü; 26/12/2013 tarihli ve E.2013/35897, K.2013/30502 sayılı ilamıyla üçüncü başvurucu hakkındaki hükmü bozarak ortadan kaldırmış ve davaların reddine kesin olarak karar vermiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesinin söz konusu kararlarında “başvurucuların iş akitlerinin THY tarafından bazı illerde ikram yüklemelerinin kaldırılıp bunun İstanbul’dan yapılmasının istenmesi, bunun sonucunda önemli miktarda iş kaybının olduğu, tasarruf önlemlerinin alınması gerektiği, ayrıca yapılan duyuruya rağmen İstanbul’da görev alma konusunda başvurucuların başvurusunun olmadığı ve başka bir kadroda istihdam edilmelerinin de mümkün olmadığı gerekçesiyle 4857 sayılı Kanun’un  ve  maddeleri uyarınca feshedildiği, davalı işverenin, fesih bildiriminde belirttiği hususları 20/11/2011 tarihinde işyerinde tüm çalışanlarına duyuru şeklinde bildirdiği, bu duyuru neticesinde İstanbul’da çalışmayı kabul edip orada işe başlayan işçilerin olduğu, başvurucuların bu iş teklifine başvurmadıkları, İstanbul dışındaki diğer illerde çalışan sayısının azaltıldığı, bu kapsamda davalı işverenin işletmesel bir karar aldığı ve bu kararın istihdam fazlası meydana getirdiği, davalının, kararı tutarlı bir şekilde uyguladığı ve feshe son çare olarak başvurduğu, dolayısıyla feshin geçerli bir sebebe dayandığı” şeklindeki gerekçelere dayandığı anlaşılmıştır. Yargıtay ilamı birinci başvurucuya 18/3/2013, ikinci başvurucuya 20/2/2014, üçüncü başvurucuya 25/2/2014 tarihinde tebliğ edilmiş ve bireysel başvurular sırasıyla 15/4/2013, 19/3/2014 ve 24/3/2014 tarihlerinde yapılmıştır. B. İlgili Hukuk 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“İş sözleşmesi feshedilen işçi, fesih bildiriminde sebep gösterilmediği veya gösterilen sebebin geçerli bir sebep olmadığı iddiası ile fesih bildiriminin tebliği tarihinden itibaren bir ay içinde iş mahkemesinde dava açabilir. (İptal bölüm: Anayasa Mah. 2003/66 E, 2005/72 K. ve 2005 tarihli iptal kararı ile) ... taraflar anlaşırlarsa uyuşmazlık aynı sürede özel hakeme götürülür.Feshin geçerli bir sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.Dava seri muhakeme usulüne göre iki ay içinde sonuçlandırılır. Mahkemece verilen kararın temyizi halinde, Yargıtay bir ay içinde kesin olarak karar verir.” 4857 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“İşveren, iş sözleşmesiyle veya iş sözleşmesinin eki niteliğindeki personel yönetmeliği ve benzeri kaynaklar ya da işyeri uygulamasıyla oluşan çalışma koşullarında esaslı bir değişikliği ancak durumu işçiye yazılı olarak bildirmek suretiyle yapabilir. Bu şekle uygun olarak yapılmayan ve işçi tarafından altı işgünü içinde yazılı olarak kabul edilmeyen değişiklikler işçiyi bağlamaz. İşçi değişiklik önerisini bu süre içinde kabul etmezse, işveren değişikliğin geçerli bir nedene dayandığını veya fesih için başka bir geçerli nedenin bulunduğunu yazılı olarak açıklamak ve bildirim süresine uymak suretiyle iş sözleşmesini feshedebilir. İşçi bu durumda 17 ila 21 inci madde hükümlerine göre dava açabilir.Taraflar aralarında anlaşarak çalışma koşullarını her zaman değiştirebilir. Çalışma koşullarında değişiklik geçmişe etkili olarak yürürlüğe konulamaz.” 4857 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“İşveren; ekonomik, teknolojik, yapısal ve benzeri işletme, işyeri veya işin gerekleri sonucu toplu işçi çıkarmak istediğinde, bunu en az otuz gün önceden bir yazı ile işyeri sendika temsilcilerine, ilgili bölge müdürlüğüne ve Türkiye İş Kurumuna bildirir.İşyerinde çalışan işçi sayısı: a) 20 ile 100 işçi arasında ise, en az 10 işçinin, b) 101 ile 300 işçi arasında ise, en az yüzde on oranında işçinin, c) 301 ve daha fazla ise, en az 30 işçinin,İşine 17 nci madde uyarınca ve bir aylık süre içinde aynı tarihte veya farklı tarihlerde son verilmesi toplu işçi çıkarma sayılır.Birinci fıkra uyarınca yapılacak bildirimde işçi çıkarmanın sebepleri, bundan etkilenecek işçi sayısı ve grupları ile işe son verme işlemlerinin hangi zaman diliminde gerçekleşeceğine ilişkin bilgilerin bulunması zorunludur.Bildirimden sonra işyeri sendika temsilcileri ile işveren arasında yapılacak görüşmelerde, toplu işçi çıkarmanın önlenmesi ya da çıkarılacak işçi sayısının azaltılması yahut çıkarmanın işçiler açısından olumsuz etkilerinin en aza indirilmesi konuları ele alınır. Görüşmelerin sonunda, toplantının yapıldığını gösteren bir belge düzenlenir.Fesih bildirimleri, işverenin toplu işçi çıkarma isteğini bölge müdürlüğüne bildirmesinden otuz gün sonra hüküm doğurur.İşyerinin bütünüyle kapatılarak kesin ve devamlı suretle faaliyete son verilmesi halinde, işveren sadece durumu en az otuz gün önceden ilgili bölge müdürlüğüne ve Türkiye İş Kurumuna bildirmek ve işyerinde ilan etmekle yükümlüdür. İşveren toplu işçi çıkarmanın kesinleşmesinden itibaren altı ay içinde aynı nitelikteki iş için yeniden işçi almak istediği takdirde nitelikleri uygun olanları tercihen işe çağırır.Mevsim ve kampanya işlerinde çalışan işçilerin işten çıkarılmaları hakkında, işten çıkarma bu işlerin niteliğine bağlı olarak yapılıyorsa, toplu işçi çıkarmaya ilişkin hükümler uygulanmaz.İşveren toplu işçi çıkarılmasına ilişkin hükümleri 18, 19, 20 ve 21 inci madde hükümlerininuygulanmasını engellemek amacıyla kullanamaz; aksi halde işçi bu maddelere göre dava açabilir.” 30/1/1950 tarihli ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:“İş Kanununa göre işçi sayılan kimselerle (o kanunun değiştirilen ikinci maddesinin Ç, D ve E fıkralarında istisna edilen işlerde çalışanlar hariç) işveren veya işveren vekilleri arasında iş akdinden veya iş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözülmesi ile görevli olarak lüzum görülen yerlerde iş mahkemeleri kurulur.” 5521 sayılı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir:“Bölge adliye mahkemelerinin, 2004 tarihli ve 5235 sayılı Adlî Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2 nci maddesi uyarınca Resmî Gazetede ilân edilecek göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında yapılan temyiz başvuruları, kesinleşinceye kadar Yargıtay tarafından sonuçlandırılır. Bu kararlar hakkında İş Mahkemeleri Kanununun bu Kanunla yapılan değişiklikten önceki temyize ilişkin hükümleri uygulanır.” 5521 sayılı Kanun’un 2/3/2005 tarihli ve 5308 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikten önceki  maddesi şöyledir: “İş Mahkemesinin nihai kararları tefhim tarihinden itibaren sekiz gün içinde temyiz olunabilir.İş Mahkemelerinden verilen kararlar, Yargıtayca iki ay içinde tetkik olunarak karara bağlanır. Yargıtay’ın bu kararlarına karşı karar tashihi istenemez.” 5521 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“Bu Kanunda sarahat bulunmıyan hallerde Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu hükümleri uygulanır.” 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“(1) Basit yargılama usulü, kanunlarda açıkça belirtilenler dışında, aşağıdaki durumlarda uygulanır:…d) Hizmet ilişkisinden doğan davalar. …g) Diğer kanunlarda yer alan ve yazılı yargılama usulü dışındaki yargılama usullerinin uygulanacağı belirtilen dava ve işler.” 6100 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“(1) Diğer kanunların sözlü yahut seri yargılama usulüne atıf yaptığı hâllerde, bu Kanunun basit yargılama usulü ile ilgili hükümleri uygulanır.”  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/2651",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, iş akdinin geçerli bir nedene dayanmaksızın feshi üzerine feshin geçersizliğinin tespiti ve işe iade istemiyle açılan davalarda verilen davanın kabulüne ilişkin hükümlerin Yargıtay ilgili dairesince ortadan kaldırılarak davanın reddine karar verilmesi, dairenin ilk derece mahkemesinin yerine geçerek nihai kararı vermesi, benzer davalarda davanın kabulüne ilişkin kararların Yargıtayın farklı dairelerince onanmasına rağmen, başvurucularca açılan davaların reddedilmesi nedenleriyle adil yargılanma, çalışma ve sosyal güvenlik hakları ile eşitlik ilkesinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, başvurucuya (sanığa) gerekçeli karar tebliğ edilmeden dosyanın kanun yolu denetimi yapan mahkemeye gönderilmesi nedeniyle savunma için gerekli zaman ve kolaylıklardan yararlanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 13/7/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir.  Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresi içinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: İstanbul Anadolu  Ağır Ceza Mahkemesinin (Mahkeme) 1/3/2017 tarihli kararı ile başvurucunun, bilişim sistemleri banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçundan 2 yıl 6 ay hapis ve 000 TL adli para cezasına mahkûmiyetine karar verilmiştir. Hüküm 1/3/2017 tarihli celsede tefhim edilmiştir. Başvurucu, mahkûmiyet kararının tefhiminden sonra süresi içinde istinaf kanun yoluna başvurmuş; mahkûmiyet kararının usul ve yasaya aykırı olduğunu, gerekçeli kararın tebliğinden sonra ayrıntılı olarak istinaf yoluna başvuru nedenlerini açıklayacağını belirtmiştir. Hükme karşı istinaf yoluna başvurulduğu Mahkemece öğrenilmesine rağmen gerekçeli karar başvurucuya tebliğ edilmemiştir. Mahkeme 27/9/2019 tarihli yazısında sanığın yüzüne karşı hüküm verildiğinden gerekçeli kararın tebliğ edilmediğini belirtmiştir. Dosya, sanık tarafından gerekçeli istinaf nedenleri sunulmaksızın İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesine (Bölge Adliye Mahkemesi) gönderilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi 26/4/2017 tarihinde istinaf talebini esastan reddetmiştir. Başvurucu, istinaf başvurusunun esastan reddine dair kararı 16/6/2017 tarihinde öğrenmiştir. Başvurucu 13/7/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun istinaf istemi ve süresi başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"İstinaf istemi, hükmün açıklanmasından itibaren yedi gün içinde hükmü veren mahkemeye bir dilekçe verilmesi veya zabıt kâtibine bir beyanda bulunulması suretiyle yapılır...\" 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:\"Hüküm, istinaf yoluna başvuran Cumhuriyet savcısına veya ilgililere gerekçesiyle birlikte açıklanmamışsa; hükme karşı istinaf yoluna başvurulduğunun mahkemece öğrenilmesinden itibaren gerekçe, yedi gün içinde tebliğ edilir.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/29474",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucuya sanığa) gerekçeli karar tebliğ edilmeden dosyanın kanun yolu denetimi yapan mahkemeye gönderilmesi nedeniyle savunma için gerekli zaman ve kolaylıklardan yararlanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamuya ait tesisin özelleştirilmesinden sonraki süreçte iş akdinin feshedilmesinden kaynaklanan alacakların Mahkeme kararına rağmen tahsil edilememesi, idarenin kusuruna dayalı olarak açılan davanın da süre aşımından reddedilmesi ve yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ve mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 24/2/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun çalıştığı kamuya ait Türkiye Elektronik Sanayi ve Ticaret A.Ş. Genel Müdürlüğü (TESTAŞ), Türkiye Et ve Balık Kurumu A.Ş. Genel Müdürlüğü ile birleştirilerek bu kurum tarafından işletilmeye başlanmıştır. TESTAŞ, Özelleştirme İdaresi Başkanlığınca özelleştirme yoluyla 31/12/1995 tarihinde T. F. Elektronik San. ve Tic. A.Ş.’ye satılmış, başvurucu özelleştirilen bu şirkette çalışmaya devam etmiştir.A. Aydın  İdare Mahkemesinin E.1995/2342 Sıra Sayısına Kayden Görülen Dava Süreci  S.K. isimli şahıs tarafından Özelleştirme İdaresi Başkanlığı aleyhine 1995 yılında Aydın  İdare Mahkemesinde açılan davada, güvenoyu almamış Başbakan’ın Özelleştirme Yüksek Kuruluna atama yapamayacağı, dolayısıyla Özelleştirme Yüksek Kurulunun teşekkül etmediği ve özelleştirme de yapamayacağı iddiasıyla TESTAŞ’a ait Aydın tesislerinin özelleştirme işleminin iptali talep edilmiştir. Aydın  İdare Mahkemesi, 16/2/1999 tarihli kararla dava konusu işlemin iptaline karar vermiş, temyiz üzerine, Danıştay Onuncu Dairesinin 24/9/2001 tarihli ilamıyla hüküm onanmış, karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 31/1/2005 tarihli ilamıyla reddedilmiştir. B. Ankara  İş Mahkemesinde Görülen Dava Süreci Başvurucunun iş akdi T. F. Elektronik San. ve Tic. A.Ş. tarafından 26/4/1998 tarihinde feshedilmiş, bunun üzerine başvurucu, TESTAŞ Genel Müdürlüğü, Türkiye Et ve Balık Kurumu A.Ş. Genel Müdürlüğü, Özelleştirme İdaresi Başkanlığı ve T. F. Elektronik San. ve Tic. A.Ş. aleyhine, Ankara  İş Mahkemesinde açtığı alacak ve tazminat davasında, işçi olarak çalıştığı TESTAŞ Genel Müdürlüğünün, tüm aktif ve pasifiyle Türkiye Et ve Balık Kurumu A.Ş. Genel Müdürlüğüne devredildiğini, Özelleştirme İdaresi Başkanlığınca özelleştirilerek T. F. Elektronik San. ve Tic. A.Ş.’ye satıldığını, iş akdinin işveren tarafından feshedildiğini, ancak işçilik alacakları ve tazminatlarının ödenmediğini, Özelleştirme İdaresi Başkanlığının özelleştirme işlemi sırasında hizmet kusurunun bulunduğunu ileri sürerek işçilik tazminatları ve alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Ankara  İş Mahkemesince, 12/11/2001 tarihinde verilen kararla, davalı TESTAŞ Genel Müdürlüğünün dava tarihinden önce Türkiye Et ve Balık Kurumu A.Ş. Genel Müdürlüğü ile birleşerek tüzel kişiliğinin sona erdiği, davalı Türkiye Et ve Balık Kurumu A.Ş. Genel Müdürlüğünün, işyerinin özelleştirildiği 31/12/1995 tarihine kadar olan tazminat ve alacaklardan sorumlu olduğu, Özelleştirme İdaresi Başkanlığı aleyhine hizmet kusuruna dayalı açılan davada görevli yargı yerinin idare mahkemeleri olduğu belirtilerek davanın kısmen kabulüne, kıdem tazminatının, belirli kısmının davalı Türkiye Et ve Balık Kurumu A.Ş. Genel Müdürlüğünden faizi ile birlikte, kalan kısmının davalılar Türkiye Et ve Balık Kurumu A.Ş. Genel Müdürlüğü ve T. F. Elektronik San. ve Tic. A.Ş.’den müştereken ve müteselsilen tahsiline, davalı TESTAŞ Genel Müdürlüğünün, Türkiye Et ve Balık Kurumu A.Ş. Genel Müdürlüğü ile birleşmesi sonucu tüzel kişiliği sona erdiği için anılan davalı hakkında hüküm kurulmasına yer olmadığına, davalı Özelleştirme İdaresi Başkanlığı bakımından bu konuda idari yargı yeri görevli olduğu için davanın yargı yolu bakımından reddine karar verilmiştir. Tarafların temyizi üzerine, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 17/9/2002 tarihli ilamıyla hüküm onanmıştır.  Manisa  İcra Dairesinde Yürütülen İcra Takip Süreci Başvurucu, 2/4/2002 tarihinde Türkiye Et ve Balık Kurumu A.Ş. Genel Müdürlüğü ve T. F. Elektronik San. ve Tic. A.Ş. aleyhine, Manisa  İcra Müdürlüğünün E.2002/1393 sayılı icra takip dosyasında, Ankara  İş Mahkemesinin 12/11/2001 tarihli kararına dayalı olarak icra takibi başlatmıştır. Her iki borçlu aleyhine ayrı ayrı icra emri gönderilerek söz konusu borçların faizleri ile birlikte ödenmesi istenmiştir. Borçlu Türkiye Et ve Balık Kurumu A.Ş. Genel Müdürlüğü 22/4/2002 tarihinde icra takibine konu borcunu ödemiştir. Borçlu T. F. Elektronik San. ve Tic. A.Ş. aleyhine yapılan icra takibi hâlen devam etmekte olup borçluya ait gayrimenkuller üzerinde haciz işlemi yapıldığı anlaşılmıştır. Aydın  İdare Mahkemesinin E.2007/801 Sıra Sayısına Kayden Görülen Dava Süreci Başvurucu, 17/4/2007 tarihinde Özelleştirme İdaresi Başkanlığına başvurarak Türkiye Et ve Balık Kurumu A.Ş. Genel Müdürlüğünden tahsil ettiği tazminat dışında kalan miktarın ödenmesini istemiştir. Özelleştirme İdaresi Başkanlığının talebi reddetmesi üzerine başvurucu, 9/7/2007 tarihinde Aydın  İdare Mahkemesinde Özelleştirme İdaresi Başkanlığı aleyhine açtığı davada, davalının hizmet kusurunun bulunduğunu ileri sürerek Türkiye Et ve Balık Kurumu A.Ş. Genel Müdürlüğü dışında diğer borçludan tahsil edemediği tazminatın ödenmesini talep etmiştir.  Aydın  İdare Mahkemesinin 26/2/2009 tarihli kararında, başvurucunun Ankara  İş Mahkemesinde açtığı davanın Özelleştirme İdaresi Başkanlığına ilişkin kısmının görevsizlik nedeniyle reddedildiği ve bu kararın kesinleştiği tespiti yapıldıktan sonra \"görevsiz yargı yerine açılan davada, idari yargı mercilerinin görevli olduğundan bahisle verilen kararın kesinleşmesinden itibaren 30 günlük dava açma süresi içinde görevli idari yargı mercilerinde dava açılması gerekirken, Ankara  İş Mahkemesince verilen kararın kesinleşmesinden yaklaşık 5 sene sonra yapılan başvurunun, zamanaşımına uğramış dava açma süresini ihya etmeyeceğinin açık olduğu\" gerekçesiyle süre aşımı yönünden dava reddedilmiştir.  Başvurucu tarafından, Ankara  İş Mahkemesinin anılan kararının onanmasına ilişkin Yargıtay kararının taraflara tebliğ edilmediği ve bu kararı öğrenme tarihinden itibaren süresinde dava açtığı iddiasıyla temyiz edilen bu karar, Danıştay Onikinci Dairesinin, 29/11/2011 tarihli ilamı ile \"Tazminat talebini oluşturan davacının kıdem tazminatı ve sair alacaklarının TESTAŞ Aydın Tesislerinin özelleştirilmesi sırasında idarenin kusurlu hareket ettiği savına dayalı olarak talep edildiği, bu durumda, davanın özelleştirmeye ilişkin işlemle doğduğu ve davacının zararının doğduğunu öğrendiği tarih olan iş akdinin feshinden sonra 2577 sayılı Kanun’un  maddesinde öngörülen dava açma süresinde dava açmadığı anlaşıldığından, davanın süre aşımı nedeniyle esasının incelenme olanağı bulunmamaktadır\" farklı gerekçesine dayanılarak onanmıştır. Başvurucunun karar düzeltme talebi, aynı Dairenin 26/11/2013 tarihli ilamıyla reddedilmiş, ilam başvurucuya 15/2/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 24/2/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/2462",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamuya ait tesisin özelleştirilmesinden sonraki süreçte iş akdinin feshedilmesinden kaynaklanan alacakların Mahkeme kararına rağmen tahsil edilememesi, idarenin kusuruna dayalı olarak açılan davanın da süre aşımından reddedilmesi ve yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ve mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, sözleşmenin ayrımcılık yapılmak suretiyle yenilenmemesi nedeniyle eşitlik ilkesinin; işleme karşı açılan davada iki dereceli yargılamanın olmaması ve silahların eşitliği ilkesine aykırı olarak gizli dereceli belgelerin kendisine incelettirilmemesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 20/2/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Türk Silahlı Kuvvetleri bünyesinde sözleşmeli subay olarak görev yapmaktadır. Dört yıllık sözleşme süresinin bitiminde başvurucu, sözleşmesini yenilemek için talepte bulunmuştur.  Başvurucunun talebi kabul edilmeyerek sözleşmesi yenilenmemiş ve 26/8/2013 tarihli işlemle ilişiği kesilmiştir.  Başvurucu, sözleşmenin yenilenmemesi işleminin iptali için Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) nezdinde dava açmıştır. AYİM Birinci Dairesi (Mahkeme) 10/9/2014 tarihli kararıyla öncelikle kamu hizmetinin iyi bir şekilde sunulabilmesi adına gerekli tedbirleri almak ve kendisinden verim alınamayacak olan personeli ayırmak hususunda idarenin görevli ve yetkili olduğunun altını çizmiştir. Sözleşmenin yenilenmesi noktasında idarenin takdir yetkisine sahip olduğunu belirten Mahkeme; başvurucunun birçok niteliğinin \"orta\" seviyede takdir edildiğini, sicil notu ortalamasının emsali sözleşmeli subaylar arasında son sırada olduğunu, altı ayrı disiplin suçu nedeniyle iki kez göz hapsi, dört kez de uyarma cezası aldığını, sözleşmesi yenilenen subaylardan sadece birinin bir kez göz hapsi cezasının bulunduğunu, diğerlerinin ise cezasının hiç olmadığını tespit etmiştir. Sözleşme yenileme işleminin tesisinde objektif kriterler esas alınarak hareket edildiğini ve takdir yetkisinin hukuka uygun kullanıldığını vurgulayan Mahkeme, sonuç olarak uyuşmazlık konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir.  Karar düzeltme istemi Mahkemenin 27/1/2015 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Başvurucu, nihai kararı 11/2/2015 tarihinde tebellüğ etmesinin ardından 20/2/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Ayrımcılık yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/3127",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, sözleşmenin ayrımcılık yapılmak suretiyle yenilenmemesi nedeniyle eşitlik ilkesinin; işleme karşı açılan davada iki dereceli yargılamanın olmaması ve silahların eşitliği ilkesine aykırı olarak gizli dereceli belgelerin kendisine incelettirilmemesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, uzun tutukluluk ve kanunda öngörülen azami tutukluluk süresinin aşılması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 3/4/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, İstanbul Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şube Müdürlüğünün birçok ilde eş zamanlı yürüttüğü yasa dışı MLKP (Marksist Leninist Komünist Parti) örgütüne yönelik operasyon kapsamında 8/9/2006 tarihinde gözaltına alınmış ve 12/9/2006 tarihinde tutuklanmıştır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı 17/5/2007 tarihli ve 2006/1013 Soruşturma sayılı iddianamesiyle başvurucu hakkında anayasal düzeni silahlı ayaklanma yoluyla değiştirmeyi amaçlayan silahlı terör örgütünü yönetme, sahte kimlik kullanma, patlayıcı madde bulundurma, 10/7/1953 tarihli ve 6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun’a muhalefet etme suçlarını işlediği iddiasıyla kamu davası açmıştır. İddianamenin kabul edilmesinden sonra İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2007/303 sayılı dosyasında yürütülen davanın ilk duruşması 26/10/2007 tarihinde yapılmıştır. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 5/11/2013 tarihli ve E.2007/303, K.2013/192 sayılı kararıyla başvurucunun, üzerine atılı suçların bir kısmı yönünden mahkûmiyetine ve tutukluluk hâlinin devamına karar vermiştir. Bu karar temyiz edilmiş olup temyiz incelemesi devam etmektedir. Başvurucu 10/3/2014 tarihli dilekçe ile tahliye talebinde bulunmuş, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 10/3/2014 tarihli ve 2014/249 Değişik İş sayılı kararıyla başvurucunun tahliye talebini reddetmiştir. Bu kararın ilgili kısmı şu şekildedir:\"İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2007/303, K.2013/192 sayılı dosyası incelendiğinde; sanıkların İstanbul 14 Ağır Ceza Mahkemesinin 2006/41 sorgu sayılı kararı ile 12/9/2006 tarihinde tutuklandıkları yapılan yargılama sonucunda sanıklar …, Arif Çelebi'nin ... TCK’nın maddesi gereğince cezalandırılmalarına karar verildiği gerekçeli kararın yazıldığı, kararın kesinleşmediği ve henüz Yargıtay ceza dairesine gönderilmemiş olduğu görülmekle,5271 sayılı yasanın 102/2 maddesine göre ağır ceza mahkemesinin görevine giren işlerde tutukluluk süresi en çok 2 yıl olup bu süre zorunlu hallerde gerekçesi gösterilerek uzatılabilir. Uzatma süresi toplam üç yılı geçemez. Buna göre ağır ceza mahkemelerinin görevine giren suçlar da toplam tutukluluk Suresi 5 yılı geçemez. Terörle Mücadele Kanunu’nun maddesinde sayılan suçlarda kanunda öngörülen tutuklama süresi 2 kat olarak uygulanır. 6352 sayılı kanunun geçici maddesinin maddesi gereğince kovuşturmaya ilişkin hükümler CMK maddesiyle görevli özel yetkili mahkemeler de uygulanmaya devam eder.Son olarak 6526 sayılı yasanın  maddesi gereğince Terörle Mücadele Kanunu’nun ve 6352 sayılı yasanın geçici  maddesi gereğince görevine devam eden CMK’nın maddesi gereğince özel yetkili ağır ceza mahkemeleri kaldırılmış olup 6526 sayılı yasa doğrultusunda tutuklulukta geçecek süre ağır ceza mahkemelerinin görevine giren işlerde azami olarak 5 yıl olacaktır.Ancak yerleşmiş Yargıtay kararları, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin kararları ile CMK’nın 102/2 maddesine göre,yasa yolu ve Yargıtay aşamasında geçen sürelerin azami tutuklama süresinden sayılmayacağı açık olup, sonuç itibarıyla sanıklara ilişkin suçların TMK’nın  maddesinde sayılı suçlardan olması sebebiyle karar tarih uyarınca sanıkların tutukluluk sürelerinin CMK’nın 102/2 ve TMK’nın maddesine göre, belirleneceği, buna göre, karar tarihi itibarıyla, tutukluluktaki azami 10 yıllık sürenin aşılmamış olduğu dosyadaki sanık sayısı ve eylemlerin sayısının fazlalığı göz önüne alındığında, zorunlu hallerin bulunduğu dolayısıyla tutukluluk süresinin uzatılmasının makul olduğu anlaşılmakla, sonuç olarak; sanıklar hakkında İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2007/303, K.2013/192 sayılı kararı ile mahkumiyet hükmü kurulduğu ve kararla birlikte sanıkların tutukluluk hallerinin devamına karar verildiği,bu şekilde sanıkların hüküm özlü sıfatını aldığı, bu nedenle bu aşamada sanıklar hakkında 6526 sayılı kanunla yapılan değişiklikler sonucunda CMK’nın 102/2 maddesindeki azami tutukluluk suresinin sona erdiğinden bahsedilemeyeceği kabul edildiğinden sanıkların tahliye taleplerinin reddine karar verilmesi gerekmiştir. İtiraz üzerine, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 17/3/2014 tarihli ve 2014/299 Değişik İş sayılı kararı ile başvurucunun itirazını kesin olarak reddetmiştir. Başvurucu bu kararı 20/3/2014 tarihinde öğrenmiştir.  Başvurucu, 2/4/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu, 8/5/2015 tarihinde tahliye edilmiştir. ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/4601",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, uzun tutukluluk ve kanunda öngörülen azami tutukluluk süresinin aşılması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hayati tehlike geçirecek şekilde polis kurşunuyla yaralanma ve ilgili polis hakkında açılan kamu davası sonucunda hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi nedenleriyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 13/8/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Başvurucunun Yaralanması Olayı ve Bu Olay Üzerine Başlatılan Ceza Soruşturması ve Kovuşturması Süreci Kuşadası İlçe Emniyet Müdürlüğü Polis Merkez Amirliğinde (Polis Merkezi) adli evrakın gereğinin yerine getirilmesinden sorumlu olan Polis Memuru Ü. 13/4/2010 tarihinde elinde evrak dosyası ile Polis Merkezi dışında iken saat 00 sıralarında bir sokakta başvurucu Umut Tamaç ile karşılaşmıştır. Tebliğ edilmesi gereken adli evrak arasında başvurucuya ait belgeler de bulunduğundan Polis Memuru Ü., başvurucuya Polis Merkezine gelmesi gerektiğini ifade etmiştir. Bunun üzerine Polis Memuru Ü. ile başvurucu arasında sokak ortasında bir tartışma yaşanmıştır. Başvurucu, yaşanan bu tartışma sonucunda Polis Memuru Ü.nün tabancasından çıkan kurşunla hayati tehlike geçirecek şekilde yaralanmıştır. Başvurucu, yaşanan olaydan hemen sonra Kuşadası Devlet Hastanesine götürülmüştür. Bu Hastanede beyin tomografisi çekilen başvurucu, daha ileri tetkik ve tedavi için Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine sevk edilmiştir. Aynı gün Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine yatırılarak tedavi altına alınan başvurucu 29/4/2010 tarihinde taburcu edilmiştir. Başvurucu, yaşanan olay nedeniyle sağ gözünü kaybetmiştir. Yaralama olayı meydana gelmeden hemen önce saat 08'de Kuşadası İlçe Emniyet Müdürlüğü Polis Haber Merkezi aranmış ve birinin elinde tabanca, diğerinin elinde bıçak olan iki kişinin kavga ettiği Polis Haber Merkezine bildirilmiştir. Bu ihbardan üç dakika sonra ise olaya karışan Polis Memuru Ü., Emniyet Amiri Ö.B.yi arayarak olaya karışan kişilerden birinin kendisi olduğunu ve olay esnasında yaşanan arbede sırasında başvurucunun başından yaralandığını bildirmiştir. Bunun üzerine polis ekipleri olay yerine yönlendirilmiştir. Olay ve Muhafaza Altına Alma Tutanağı'nda, olay yerine gelindiğinde olaya karışan Polis Memuru Ü.nün yaralı vaziyette yerde yatan başvurucunun başında olduğu ve ambulansın gelmesini beklediği, Ü.nün bu sırada çevredeki insanlara \"Yardım edin.\" diye seslendiğinin görüldüğü belirtilmiştir. Tutanakta ayrıca başvurucunun yaşanan olaydan hemen sonra Kuşadası Devlet Hastanesine (Hastanede yapılan işlemler için bkz. § 26), Polis Memuru Ü.nün ise silahıyla birlikte Polis Merkezine götürüldüğü ifade edilmiştir. Polis Memuru Ü., aynı gün tıbbi muayenesinin yapılması amacıyla Kuşadası Devlet Hastanesine götürülmüştür. Olay hakkında Kuşadası Cumhuriyet Başsavcılığı (Cumhuriyet Başsavcılığı) tarafından resen bir ceza soruşturması başlatılmıştır. Olay yerine intikal eden polis ekipleri, olay yeri ve civarını emniyet şeridiyle koruma altına almış ve Olay Yeri İnceleme ekibini olay yerine çağırmıştır. Saat 15 sıralarında olaydan haberdar edilen Olay Yeri İnceleme ekibi, saat 25'te olay yerine gelmiş ve incelemelerine başlamıştır. Bu incelemeler neticesinde olay yerinde diğer başka delillerin yanı sıra iki adet mermi kovanı bulunmuştur. Olay yerinde ayrıca sap kısmı 10,5 cm, namlu kısmı 16,5 cm olan 27 cm uzunluğunda bir bıçak bulunmuş ve muhafaza altına alınmıştır. Cumhuriyet Başsavcılığı, olay günü birçok tanığın ifadesini almıştır. Olay hakkında yürütülen soruşturma kapsamında ifadesi alınan tanıklar, olay anına ilişkin birbirinden farklı anlatımlarda bulunmuşlardır. Bazı tanıklar Polis Memuru Ü.nün hedef gözeterek başvurucuya ateş ettiğini, bazı tanıklar ise polis memuru ile başvurucu arasında yaşanan arbede sırasında kasıt olmaksızın tabancanın patladığını ifade etmiştir. Olayın yaşandığı sokakta esnaflık yapan A.A.nın olay günü Cumhuriyet savcısı tarafından alınan ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Ben olayın olduğu sokak üzerinde kuaför dükkanı işletmekteyim. İşyerimin balkonunda olduğum esnada sokak üzerinde daha önce tanımadığım sonradan polis olduğunu öğrendiğim sivil bir şahıs ve yanında yine tanımadığım şuan isminin Umut olduğunu öğrendiğim şahıs yan yana tartışarak gidiyorlardı. Birbirlerine bir şey söylüyorlardı ancak ben ne olduğunu tam anlamadım. Umut birden yanında bulunan polise saldırıp yumruk ile omzuna vurdu. Yüzüne doğru yumruk salladı. Polis kafasını çekince vuramadı. Bu esnada Umut biraz polisin önüne geçti polise doğru döndü. Ancak aramızda arabalar olduğu için ben tam göremedim. Fakat görenler bıçak çektiğini söylediler. Ben bu esnada polis memurunun silahını çektiğini gördüm, silahı Umut'un üzerine tutarak yaklaşma dedi. Fakat Umut polisin üzerine geliyordu. Polis vururum deyince Umut da vur diye bağırdı. Polis bunun üzerine uyarı amaçlı olarak silah ile havaya 1 el ateş açtı. Fakat Umut yine polise doğru vur lan ne olur diye kışkırtıcı laflar söylüyordu. Aynı zamanda yan yana caddeye doğru gidiyorlardı, birbirlerine çok yakındılar. Umut sürekli bir şekilde bağırıyordu polisin elinde silah vardı. Polis memuru silahın kabzası ile Umut'u etkisiz etmek amacıyla bir el omzuna vurdu,  bir sefer yine kabza ile vurunca tabanca ateş aldı. Umut yere düştü. (...)\" Olayın yaşandığı bölgeye yakın bir yerde market işleten G.nin olay günü Cumhuriyet savcısı tarafından alınan ifadesi şöyledir:\"Ben olayın olduğu yere yakın bulunan Rıfat Arın Sokak üzerindeki marketimin tentelerini takıyordum. Yanımda arkadaşlarım da vardı. Bu esnada Huzur sokak üzerinden bağrışmalar geldi, bir şahıs zannedersem vurulan şahıs ana avrat sinkaflı bir şekilde küfür ediyordu. Küfür eden şahsın yanında sonradan polis olduğunu öğrendiğim elinde mavi dosya olan bir şahıs vardı. Ben olay yerine giderken polis memuru kendisini yapma etme diye ikaz ediyordu. Küfür eden şahsın elinde bıçak vardı. Ben tam olay yerine gelmeden polis memuru havaya bir el ateş açtı. Şahıs yine sürekli küfür ediyordu. Bıçağı da sürekli olarak polise doğru sallıyordu. Ancak polis kendisine yaklaştırmayarak yapma etme türünden ikazlarda bulunuyordu. Bu esnada birden kargaşa oldu. Bir el silah sesi geldi ancak ben ana caddenin karşı tarafında olduğum için bu esnada önümden araç geçti silahın nasıl ateş aldığını görmedim. Fakat araç geçmeden önce polis tabancanın kabzası ile bu şahsı yanından uzak tutmaya çalışıp kabza ile ittiriyordu. Muhtemelen tabanca o esnada ateş aldı. Şahıs yere düştü. Ondan sonra polis memuru ambulansı aradı. Yerde yatan şahıs konuşuyordu. Bir müddet sonra ambulans geldi. Bu şahsı alıp götürdüler. Bu şahıs sürekli polise sinkaflı küfürler ediyordu. Elinde bulunan bıçağı da sallıyordu. Polis de kendisini sakinleştirmeye çalışıyordu. Olayla ilgili başka da bir diyeceğim yoktur dedi.\" Olay günü Cumhuriyet savcısı tarafından ifadesi alınan diğer bir esnaf H.nin ifadesi ise şöyledir:\"Ben olayın olduğu  Yıl Caddesi üzerinde E.Gayrimenkul isimli işyerinin sahibiyim. Saat 00 sıralarında işyerinde bulunurken yan tarafta bulunan sokaktan bir el silah sesi geldi. Yanımda bulunan G.A. ve Mü.Y. ile birlikte (şu an Aydındadırlar. İfade için yarın gelecekler) dışarı çıktık. Sokakta daha önceden görmediğim sonradan Polis olduğunu öğrendiğim bir şahıs elinde silahla caddeye doğru koşuyordu. Önünde de yine isminin sonradan Umut olduğunu öğrendiğim şahıs da önde elinde bıçakla koşuyordu. Umut denen şahıs bu esnada birden döndü. Elinde şu an bana göstermiş olduğunuz bıçağı polise doğru salladı. Poliste başımı belaya sokma diye bağırıyordu. Ama Umut durmadı. Birden yumruk ile polisin yüzüne vurdu. O anda polis memuru zaten birbirlerine çok yakın oldukları için elindeki tabancanın kabzası ile yanlış hatırlamıyorsam sol omzuna yine başımı belaya sokacaksın diye bağırarak vurdu. Ancak bu esnada silah birden ateş aldı. Şahıs yüzünden yaralandı. Polis kesinlikle isteyerek ateş açmadı. Tabancanın kabzası ile kendini korumak için zanlının omzuna vurunca tabanca ateş aldı. Biz olay olduğunda polis olduğunu bilmiyorduk. Ancak kendisi sürekli bağırarak acili arayın, polisi çağırın diye söylüyordu. Zaten kendisi polisi aradı. Bir müddet sonra polis ve ambulans geldi. (...)\"  Olay günü Cumhuriyet savcısı tarafından ifadesi alınan U.K. adlı kişi de olayın gelişimine ilişkin yukarıdaki ifadelerle benzer yönde beyanda bulunmuş, başvurucunun elindeki bıçağı polise doğru tuttuğunu söylemiş ancak tabancanın patlama anını tam olarak göremediğini ifade etmiştir. Aynı gün tanık olarak dinlenen S.E. ise bir el silah sesi duyması üzerine dükkânından dışarı çıktığını, başvurucunun elinde bıçak görmediğini ancak daha sonra olay yerinde bıçak gördüğünü, polis memurunun başvurucunun yüzüne tabancanın kabzası ile vurmak isterken tabancanın birden ateş aldığını ifade etmiştir. Olay günü ifadesi alınan diğer tanıklar da olayın gelişimine ilişkin yukarıdaki ifadelerle benzer yönde beyanda bulunmuşlardır.  Cumhuriyet savcısı; olaydan bir gün sonra 14/4/2010 tarihinde, önceki gün ifadesi alınan tanık H.nin beyanında adı geçen G.A.nın ifadesini almıştır. G.A.nın ifadesi şöyledir:\"Ben olay olduğu esnada H.nin dükkanındaydım. Dışarı çıktım. Kapıda park halinde bulunan sokak içindeki arabama bineceğim sırada \"dur gel senin yakalaman var götürmem lazım\" diye bir ses geldi. Ben tam önümde olan 2 şahsı gördüm. Ben ikisini de tanımıyordum. Birinin polis olduğunu sonradan öğrendim. Polis seni götürmem lazım deyince diğer şahıs belinden büyük bir bıçak çıkardı. \"Ben seni götürürüm lan\" deyip polise doğru bıçağı yüzüne doğru savurdu. Aralarındaki mesafe çok yakındı. Yanyana idiler. Polis kendini geri çekti. O an sadece sağ elinde mavi bir naylon dosya vardı. Bıçak savurması üzerine polis kendini geri çekti. Şahıs yine üzerine gidip bıçağı karnına doğru sallayınca polis elinde bulunan dosyayı yere attı. Belinden silahını çıkardı. Havaya bir el ateş etti. Yalnız ateş ederken ben ne dediğini duymadım. Ateş açılması üzerine bu şahıs caddeye doğru yöneldi. Giderken de \"gel lan o. ç., sen karı teslim alırsın ancak vb şekilde ağza alınmayacakküfürler de ediyordu. Hatta\"sen beni almazsan ben senin karını alacağım\" diye söyledi. Polis de o an omzundan gitme diye tuttu. Bu esnada birden elindeki tabanca patladı. Patladığı esnada polis şahsın omzundan tutmuştu. Vurulan kişi yere düştü. Polis de Allah kahretsin benim başımı belaya soktun deyip cebinden mendil türü birşey çıkarıp yarasına tuttu. Vurulan kişi yerde yatarken ayağa kalkmaya çalışıp küfürler ediyordu. Bunun üzerine vuran kişi etraftakilere ben polisim dedi. Daha sonra ambulansı ve emniyeti aradı. Olay yeri sonradan çok kalabalıklaştı. Fakat ilk esnada olayın nasıl olduğunu gören çok kimse yoktur. Görenler de ifade verdiler. Benim gördüğümde polis şahsı omzundan tutarken tabanca elinde idi. Kaza ile ateş aldı. Kesinlikle isteyerek ateş açmadı. Zira olay tam benim önümde cereyan etti. Ben tüm yaşananları gördüm. Olayla ilgili başka da bir diyeceğim yoktur dedi.\" Tanık H.nin ifadesinde adı geçen Mü.Y. ise beyanında özetle dükkânda otururken G.A.nın dışarı çıktığını, bu esnada dışarıdan bir el silah sesi geldiğini, ardından kendilerinin de dışarı çıktığını, kendisi dışarı çıkarken bir el silah sesi daha geldiğini, Umut Tamaç'ın nasıl vurulduğunu tam olarak göremediğini ifade etmiştir Cumhuriyet savcısı, olaydan iki gün sonra 15/4/2010 tarihinde Me.Y. adlı bir esnafın ifadesini almıştır. Me.Y.nin ifadesi şöyledir:\"Ben Huzur sokağın bağlanmış olduğu  Yıl Caddesinde ikisinin keşiştiği noktada kasap dükkanı işletmekteyim. Olay olduğu esnada ben bahçede şu anda Söke Sazlıköyde bulunan amcam Mu.Y. ile birlikte oturuyorduk. Birden Huzur sokak içersinden bağırma sesleri geliyordu. Biz amcamla birlikte dönüp o tarafa baktığımızda daha önceden görmediğim ve tanımadığım 2 kişi aralarında 2-3 adım olacak mesafede caddeye doğru yürüyorlardı. Daha sonra polis olduğunu öğrendiğim şahsın elinde silah vardı. Silahı karşısındaki adama doğru tutmuştu. Diğer şahsın elinde herhangi bir şey yoktu. Fakat yerde mavi saplı bir bıçak vardı. Polis adama \"başıma bela olacaksın seni öldüreceğim\" diye söylüyordu. Karşısındaki şahıs korkudan ses çıkarmıyordu. Polis sözünü bir kaç kez tekrarlayınca bu şahısta \"öldüreceksen öldür\" dedi. Bunun üzerine polis bu şahsın ayaklarına doğru tabanca ile ateş etti. Ancak mermi değmedi. O an isteseydi vururdu. Ancak yere doğru ateş etti. Ederken de \"beni vurmak zorunda bırakma\" dedi. Bunun üzerine adam yola doğru gitmek istedi, polis önüne geçti gitmesine engel oldu. Ben ve amcam kenardan yapma diye defalarca söyledik. Ancak polis bizi dinlemedi. Adamın yakasını tuttu. Seni öldüreceğim diye söyledi. Bize de 155 i arayın diye bağırıyordu. Bu esnada tabancanın namlusu ile adamın alnına 2 kere tıklatacak şekilde vurdu.Ardından tabancayı adamın sol şakağına dayayıp tetiğe bastı. Adam yere düştü. Bütün bunlar olurken vurulan şahıs hiç birşey söylemedi. Olaydan sonra polis hiç bir şey demedi olay yerinden telefon açtı ambulans ve polis gelene kadar orda bekledi.Olay sonrası ortalık çok kalabalıklaştı bir iki dakika içinde polisler hemen olay yerine geldi. Vatandaş toplanmıştı. Herkes bu olaydan dolayı çok sinirli idi. Hatta sivil polislerden biri \"dağılın lan onun bitiremediğini ben bitireceğim\" diyerek tehditte bulundu. Bizler de dükkanımıza girdik. Bir müddet sonra İlçe Emniyet Müdürü geldi. Bana olayı görüp görmediğimi sordu. Görmüşsen gel tanıklık yap dedi. Ben de bir süre düşüneyim gidip Savcılığa ifade vereceğim dedim. Bu esnada polislerde tüm esnafı dolaştılar. İfade verecek olanları alıp götürdüler. Fakat bir çok kişi polislerin korkusundan ifade vermedi. Benim bildiğim bu olayı gören meyhana işleten Ak.A., amcam Mu.Y.dir.Diğer anlatılan tanık beyanları doğru değildir. Polis kesinlikle havaya ateş açmadı ayrıca tabancayı vurulan şahsın sol şakağına dayayıp ateş açtı demişsem de sağ şakağına dayamıştır. Ateş ettikten sonrasol yanağı parçalandı. Duyduğum kadarıyla polis tanıklar alehlerine ifade vermesi için baskı yapmıştır. Olayla ilgili başka da bir diyeceğim yoktur dedi.\" Tanık Me.Y.nin ifadesinde adı geçen Mu.Y. ise olayın gelişimine ilişkin olarak tanık Me.Y. ile benzer yönde beyanda bulunmuştur. Bununla birlikte Mu.Y., Me.Y. ile birlikte kasap dükkânında oturdukları sırada bir el silah sesinin geldiğini ancak her ikisinin de bu silahın nasıl ateşlendiğini görmediğini ifade etmiştir. Mu.Y. ayrıca polis memuru ile başvurucu arasında fiziki bir boğuşma olmadığını, tabancanın başvurucunun sağ şakağında patladığını ancak atışın bitişik atış olup olmadığını hatırlamadığını belirtmiştir. Tanık Me.Y.nin ifadesinde adı geçen diğer kişi Ak.A. ise olay anına ilişkin olarak ifadesinde özetle polis memurunun başvurucunun kolundan tutup \"Yat yere.\" dediğini, başvurucunun da direnip polisin elinden kurtulduğunu, bunun üzerine polisin tabanca ile başvurucunun sol şakağına namluyu dayayıp ittirdiğini, bu ittirmenin bir kere olduğunu, bu esnada da tabancanın patladığını ifade etmiştir. Cumhuriyet savcısı, kasap dükkânında çalışan Ö.nün de ifadesini almıştır. Ö.nün ifadesi şöyledir:\"Ben olayın olduğu yerde bulunan kasap dükkanında çalışmaktayım. O gün dükkanın alt kısmında yemek hazırlıyordum. Dükkanın sahibi Me.Y. ve amcaoğlu Mu.Y. dışarda oturuyorlardı. Yemekle uğraşırken dışardan bir el silah sesi geldi. İlk önce mantar tabancası olduğunu zannettim. Fakat gürültü gelince birşey olduğunu düşünerek dışarı çıktım. Dışarda daha önce görmediğim iki kişi sokak içersinde tartışıyorlardı. Birinin elinde silah vardı. Ben bu şahsın polis olduğunu sonradan öğrendim. Diğeri de ellerini havaya kaldırmıştı. Elinde herhangi bir şey yoktu. Polis diğerine \"seni öldüreceğim\" diyordu. Me.Y. ve Mu.Y. kendisine \"abi vurma, başını belaya sokma, bırak gitsin\" diye söylüyordu. Diğer şahıs ise şoka girmiş herhangi bir şey söylemiyordu. Polis bu esnada elinde bulunan tabanca ile bu şahsın şakağını bir kaç kez ittirdi. İttirirken de \"seni öldürürüm\" diye bağırıyordu ancak çok şiddetli bağırdığı için diğer şahsın bir şey deyip demediğini duymadım. En son tabancayla üçünçü ittirişinde yaklaşık 4 parmak mesafeden tabanca ile bilerek şahsın şakağına sıktı. Tabanca patlayınca şahıs yere düştü. Benim olduğum yer olay yerine yaklaşık 4 metre mesafedeydi. Polis bu şahsı vurduktan sonra \"kendini de yaktın beni de yaktın\" diye söyledi. Daha sonra ben polisim 155 i arayın dedi. Ben de polisi aradım. Kısa bir süre sonra olay yerine ambulans ve polisler geldiler. Polis bağırıp çağırıp kalabalığı dağıttı. Polisler tanıklığım konusunda bana herhangi bir baskı yapmadılar ve ancak geldiklerinde vatandaşlara bu şahsın elinde bıçak vardı boğuşuyorlardı türünden laflar söyleyerek vatandaşı etkilemeye çalışıyorlardı. Hatta polislerden biri vatandaşa dağılın lan onun bıraktığı yerde ben tamamlarım diye bağırıyordu. Ben olay yerinde bıçak görmedim. Bana fotoğrafını göstermiş olduğunuz bıçakta bizim dükana ait değildir zaten kasaplarda kullanılacak bıçaklara benzemiyor. Zira kasap bıçakları çelik ve siyah saplı olur. Zaten bizim dükkanımızda içeriye gösteren kayıtlarda bıçak dışarı çıksa inceleyen polisler görürdü. Benim olayla ilgili başka da diyeceğim husus yoktur dedi.\" Cumhuriyet savcısı, olayın yaşandığı anda olay yerinden geçen K.K. adlı bir kişinin 15/4/2010 tarihinde ifadesini almıştır.K.K.nın ifadesi şöyledir:\"Ben olayın olduğu caddede işletmiş olduğum büfenin şiparişlerini verdikten sonra sokak üzerinden bisikletle 5 yaşındaki kızımla birlikte geliyordum. Yaklaşık 5-6 metre önümdedaha önce tanımadığım 2 şahıs hem caddeye doğru gidiyor hem de ağız münakaşası yapıyorlardı. Benim ilgimi çekmedikleri için ne dediklerini duymadım. Bu esnada bu şahıslardan genç olanı birden ellerini yana açtı elinde bıçak gördüm. Karşısında sonradan polis olduğunu öğrendiğim şahsa göğsünü açarak \"gel lan vur\" dedi. 3-5 defa \"sık sık\" diye bağırdı. Bu esnada ben kızım olayı görmesin diye geri döndüm. Dönerken polis belinden silahı çıkardı mekanizmayı kurdu. Silahlı eli havada idi. Diğer eliyle de karşısındaki şahsa yere yat diye ikazlarda bulundu. O esnada ben iyice geri dönmüştüm. Birden silah sesi geldi. Dönüp baktığımda kimse vurulmamıştı. Bu sırada kızımla duvarın arkasına geçtik. Kızımı sakladım. Ben olayı seyretmeye başladım. Daha sonra bu ikisi yanyana caddeye doğru yürümeye devam ettiler. Diğer şahsın elinde bıçak vardı. Polise \"vur, vurmazsan erkek değilsin\" diye sürekli bağırıyordu. Polis de elinde silah olduğu halde \"sürekli yere yat\" diyordu daha sonra gri bir arabanın yanına geldiler. Aralarında boğuşma başladı. Burada polis sol eli ile şahsı tutmaya çalıştı. Diğer eli tabanca ile havada idi kabza ile sanki vurmaya çalıştı. O sıra bir araya geldiler birinin elinde bıçak diğerinin elinde tabanca vardı. Tabancanın namlusu yukarıya doğruydu. Polisin sırtı bana doğru dönüktü. Birbirlerini ittirmeleri sonucu bir iki metre sola geldiler. O esnada birden tabanca patladı. Vurulan şahı svucüdunun sol yanına düştü. Ben dekızımı etkilenmesin diye olay yerinden ayrıldım. Bu olayda polis kesinlikle tabancayı şahsın şakağına doğru dayamadı. Hatta tabancayı bile ona doğru yöneltmedi. Bütün olaylar benim gözümün önünde oldu böyle bir şey olsaydı benim görmemem mümkün değildir. Bu olayı çok kişi gördü hatta durduğum yerde bulunan kuaförde çalışanlar net gördü. Ben bugün tanıdık sohbetinde olaya karışanlardan birinin polis olduğunu öğrendim. Kendi irademle gelip Savcılığa ifade vermek istedim. Bu olay kesinlikle kasti bir şeklide olmamıştır tartışma esnasındasilah birden patladı. Benim bu anlattığım dışında söylenenler doğru değildir. Olayla ilgili başka da bir diyeceğim yoktur dedi.\" Soruşturma kapsamında ifadesi alınan E. adlı kişi de 20/4/2010 tarihinde verdiği ifadesinde olay anına ilişkin olarak özetle çalıştığı dersanenin terasında iken iki kişinin tartışarak yoldan geçtiğini gördüğünü, polis memurunun önce havaya bir el ateş açtığını, polis memurunun daha sonra tabancayı birden başvurucunun sağ şakağına dayadığını ve tabanca başvurucunun kafasına bitişik iken ateş ettiğini, tabanca ateşlendiği anda bu iki şahıs arasında herhangi bir itiş kakış olmadığını, polisin tabanca kabzası ile bu şahsa vurduğuna ilişkin herhangi bir şey görmediğini belirtmiştir. E. adlı kişi 22/4/2010 tarihinde tekrar ifade vermiş ve daha önceki ifadesinde polisin tabancayı şahsın sağ şakağına dayayarak ateş açtığını söylemiş ise de sonradan çok düşündüğünü ve olayın böyle olmadığına kanaat getirdiğini, hatırladığı kadarıyla polisin tabancayı şahsın başına dayamadığını zira hayatında ilk defa önünde adam vurulduğu için olayın şokuyla bazı şeyleri karıştırmış olabileceğini ancak doğrusunun şu anda anlattığı şekilde olduğunu belirtmiştir. Cumhuriyet savcısı, olaydan hemen sonra başvurucuyu Kuşadası Devlet Hastanesi Acil Servisinde muayene eden Dr. Z.K.nın de ifadesini almıştır. Hastane kayıtlarına gör Dr. Z.K., ilk muayeneden sonra \"Ateşli silahla yaralanma sonucu sağ gözde perforasyon [delinme] ve sağ şakakta mermi giriş deliği mevcut olup, sol çenede 3x3 [okunamadı] parçalı ve kenarları yanık olan mermi çıkış deliği mevcut. Sağ gözde ve sol çenede ateşli silahla yaralanması olan hastanın hayati tehlikesi mevcut olup, durumu bildirir geçici hekim raporudur (...)\" şeklinde bir rapor tanzim etmiştir. Bu muayene ile ilgili olarak ifadesi alınan Dr. Z.K. beyanında özetle Kuşadası Devlet Hastanesi Acil Servisinde başvurucuya ilk müdahaleyi kendisinin yaptığını, hayati tehlikesi olan hastayı ambulans ile Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine sevk ettiğini belirtmiştir. Dr. Z.K. ayrıca düzenlediği rapora göre kurşunun giriş deliğinin küçük, çıkış deliğinin ise geniş olduğunu, yine rapora göre kurşunun şahsın sağ şakağından girip sol çenesini parçalayarak çıktığını ancak sol çenede bulunan yaranın kenarlarında yarım santim genişliğinde çepeçevre yanık izlerinin bulunduğunu, normalde kurşun çıkış deliklerinde yanık izinin bulunmaması gerektiğini, bu nedenle tereddüte düşüp rapordan sonra bu konuda araştırmalar yaptığını ifade etmiştir. Dr. Z.K. yaptığı araştırmalar neticesinde oblik denen yatay atışlarda giriş deliğinin geniş, çıkış deliğinin ise dar olabileceği yönünde bilgi edindiğini, konuyu görüştüğü uzman arkadaşlarının da bu konuda tereddüte düştüğünü, bu nedenle Adli Tıp Kurumu uzmanlarından rapor alınmasının daha sağlıklı olacağını, kendi görüşüne göre bu atışın yaklaşık 30-35 cm'den yapıldığını ancak atışın hangi yönden yapılmış olduğu konusunda kesin bir şey söyleyemeyeceğini belirtmiştir. Başvurucunun tedavisinin devam ettiği dönemde Cumhuriyet Başsavcılığının talebi üzerine Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesince başvurucunun sağlık durumu ile ilgili olarak bir rapor hazırlanmıştır. Anılan Hastanenin Adli Tıp Ana Bilim Dalı tarafından hazırlanan 14/4/2010 tarihli raporun sonuç kısmında, başvurucunun yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek boyutta olduğu ve yaşamını tehlikeye soktuğu belirtilmiştir. Anılan raporda ayrıca ateşli silah mermi çekirdeğinin sağ alın şakak bölgesinden girdiği ve kafa içinde seyrettikten sonra sol çene bölgesinden çıktığı ifade edilmiştir. Raporda son olarak yaralanmaya sebep olan atışın uzak atış mesafesinden (tabanca için 30-45 cm'den daha uzak mesafe) yapılmış olmasının mümkün olduğu izleniminin edinildiği ancak giriş yarasına tıbbi tedavi uygulanmış olduğundan ve yara sütüre edildiğinden kesin bir atış mesafesi tayininin yapılamadığı belirtilmiştir. Raporda bunların yanı sıra giriş yarası olarak değerlendirilen yerin etrafında yanık, barut kakması vb. bitişik veya bitişiğe yakın atış bulgularının gözlenemediği ifade edilmiştir. Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Adli Tıp Ana Bilim Dalı tarafından hazırlanan 20/4/2010 tarihli raporda da benzer yönde değerlendirmeler yapılmıştır. Cumhuriyet savcısı, olaya karışan Polis Memuru Ü.nün 14/4/2010 tarihinde ifadesini almıştır. Polis Memuru Ü.nün ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Ben İlçe Emniyet Müdürlüğü Polis Merkez Amirliğinde adli evrak biriminde polis memuru olarak görev yapıyorum. Amirliğimizde Umut Tamaç hakkında Kuşadası Cumhuriyet Başsavcılığının 2010/217 muhabere sayılı evrakı ile Adli Tıp Kurumuna sevki ve 2010/171sayılı evrakı Cezaevi iaşe parasının tahsili yönünde evraklar vardı. Ancak bugüne kadar sürekli adresine gitmemize rağmen bu şahsı bulamadık. Zira bu şahıs bizim karakol olarak  önceden sürekli işlem yaptığımız herkesin tanıdığı bir kaç defa Manisa Akıl ve Ruh Sağlığı Hastanesine götürüldüğünü bildiğimiz psikolojik sorunları olan bir şahıstı. Zaten bir defasında da kendisini hasteneye ben götürdüm. Bu şahıs ailesinin tamamı ile kavgalıdır. Mahallesinde oturan herkesi tehdit eden saldırgan davranışları bulunan bu nedenle herkesin hakkında şikayetçi olduğu bir kişidir. Olay anında da ben yine adli evraklar için dışarı çıkmıştım. Elimde konu ile ilgili zaten dosyam da vardı. Huzur sokak civarında tesadüfen Umut Tamaç ile karşılaştım. Beni çok iyi tanımasına rağmen sorun çıkaracağını bildiğim için kendisine polis memuru olduğumu söyleyerek kimliğimi gösterdim. \"Umut evrakların var bunları tebliğ etmemiz lazım karakola gidelim\" diye söyledim. O da bana benim hiç bir evrağım yok, Savcı da söyledi seng... uyduruyorsun diyerek bana ana avrat küfür etmeye başladı. Bu esnada biz caddeye doğru aramızda bir kol mesafesi olacak şekilde ilerliyorduk. Kendisi benim sağımdaydı. Ben de kendisine \"Umut kardeşim sakin ol, halledeceğiz, sadece karakola gidip evrak imzalayacağız\" diyerek kendisini sakinleştirmeye çalıştım. Ama o hiç bir şekilde sakinleşmeyip sürekli bir şekilde din kitap allah ana avrat sinkaflı bir şekilde bana doğru küfürlerine devam ediyordu. Bizde bu esnada yürüyerek caddenin köşesine kadar geldik ancak ben sürekli kendisini de tanıdığım için sakinleştirmeye çalışıyordum. Zaten bu şekilde davrandığıma ordaki dükkansahipleri de şahittir.Sokağın köşesine geldiğimizde Umut belinden sağ eliyle bıçak çıkarıp \"seni öldürürüm, sen benim kim olduğumu biliyor musun\" diye söyledi. Bunun üzerine ben bana zarar vereceğini düşünerek kendimi iki adım geri attım. Elimde bulunan dosyayı koltuğumun altına koydum. Belimden görev silahımı çıkartıp acelece doldur boşalt yapıp korkutmak maksadıyla ve kendimi korumak için havaya bir el ateş açıp \"bıçağı at yere yat\" diyekendisini ikaz ettim. O da bana\"beni mi vuracaksın vur, vurmazsan\" türünden laflar söyledi. Ayrıca yine sinkaflı bir şekilde küfürler ediyordu. Ben iyice geriye çekilip cep telefonumu çıkarıp sol elimle karakolu aramak istedim. Ancak arayamadan Umut üzerime yürüdü. Elinde bıçak vardı. Bıçak olmayan sol eliyle sağ yanağıma yumruk vurdu. O esnada elimden telefon düştü. Ben geri gitmeye devam ederken bıçakla üzerime doğru gelmeye devam ediyordu. Yanlış hatırlamıyorsam sol elimle koluna vurdum bıçağın yere düştüğünü tahmin ediyorum. Ancak tam emin değilim. Zira bıçak düştü ancak benim vurmamla mı, yoksa kendi iradesiyle mi bıraktı bilmiyorum.Bıçak düşmesine rağmen şahıs üzerime doğru gelmeye devam etti, ben de geri geri caddeye doğru gidiyordum. Bu esnada elleri ile boğazıma sarıldı gömleğimin yakasını tuttu. Boğazımı sıkınca ben de kendisine zarar vermesin diye elimle yana doğru tuttuğum tabancanın kabzası ile sol omzuna kendimi koruyup şahsı itmek için vurdum. Fakat tabanca elim tetikte olduğu için kazayla ateş aldı ve şahıs çenesinden vuruldu. Yere düştü. Ben olay yerinde bulunan cep telefonumu yerden aldım. Etrafa da bağırarak polis çağırın ambulans çağırın diye söyledim. Kendim de telefonla karakol amirimi arayıp durumumu bildirdim. Kısa bir süre sonra ambulans ve ekip geldi. Şahıs yerde iken ben sürekli başında idim birşeyler söylüyordu ben olayın şoku ile tam ne söylediğini hatırlamıyorum. Ben kesinlikle hiç bir zaman tabancayı bu şahsa doğrultmadım, hatta havaya ateş açtıktan sonra sürekli birşey olmasın diye yan tarafa doğru tutuyordum. Sürekli olarak da sakin ol; başımı belaya sokma diye uyarıyordum ama kendisi hep bana küfür etti. Buna rağmen tanıdığım ve psikolojik sorunları olduğunu bildiğim için müdahale etmedim. En son kendimi korumak isterken elimdeki tabanca kaza ile patladı. Bu nedenle üzerime atılı suçlamayı kabul etmiyorum.\" Cumhuriyet savcısı 19/4/2010 tarihinde hastanede tedavi görmekte olan başvurucunun ifadesini almıştır. Başvurucunun ifadesi şöyledir:\"Ben olay günü olayın meydana geldiği saatte yemek yemek amacı ile evimden çıktım. Sokağımın içerisinde yürürken kendisini daha önceden tanıdığım [A.İ.] isimli soy ismini bilmediğim sivil polis memuru karşımdan geldi. Bana Bakırköy'e gideceğiz, nereye gidiyorsun dedi, ben de benim suçum yok, günahım yok nereye gidecem dedim. Bunun üzerine bu polis silahı ile bana saldırdı. Önce havaya ateş etti sonra silahın kabzası ile yüzümdeki hassas noktalarıma vurdu. Ben bayılmışım. Sonra ambulans geldi. Beni hastaneye kaldırmışlar. Sonra ben hastanede uyandım. Bu polisin silahla beni yaralayıp yaralamadığını bilmiyorum. Ben yukarıda belirttiğim adreste yalnız yaşıyorum. Annem öldü. Babam İzmir'de yaşıyor.SORULDU: Olay esnasında elinde bıçak olduğu iddia edilmektedir, bu bıçağı nereden aldınız. Olayda kullandınız mı, hangi amaçla bıçak taşıyorsunuz? CEVAP: Olay anında benim elimde ve üzerimde bıçak yoktu. Olayda bıçak kullanmadım. Olay esnasında olay yerindeyken birisi \"lanet olsun\" diyerek yere bir bıçak attı. Bıçağı kimin attığını görmedim, ancak bıçak kasap dükkanının önündeydi. Ben bu bıçagı alarak kullanmadım. Kimin kullandığını da bilmiyorum. Olay esnasında üzerimde kot pantolon ve eşofmanım üstü vardı. Beni bu hale getiren soy ismini bilmediğim polis memuru [A.İ.] olarak bildiğim kişiden şikâyetçiyim. Hakkında işlem yapılmasını istiyorum. (...) [A.İ.] isimli polis memurunun kendisini daha önce bir defa Manisa Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesine götürdüğünü, bu nedenle kendisini tanıdığını bildirmesi üzerine, mahallinde alınan iş bu müşteki ifade tutanağı huzurda okunduktan sonra altı birlikte imza edildi.\" Soruşturma kapsamında olay yerini gören bir kameranın bulunup bulunmadığı araştırılmış ancak yapılan bu araştırmalar neticesinde olay yerini gören herhangi bir kameranın bulunmadığı tespit edilmiştir. Olay yerinde bulunan bıçak üzerinde Aydın Emniyet Müdürlüğü Biyometrik Veri İşlemleri Büro Amirliğince parmak izi incelemesi yapılmıştır. Yapılan bu inceleme neticesinde bıçak üzerinde başvurucunun sağ el yüzük parmak izinin bulunduğu tespit edilmiştir. Olay yerinde bulunan iki mermi kovanının ise Polis Memuru Ü.nün tabancasından atıldığı tespit edilmiştir. Polis Memuru Ü. ile başvurucunun el svaplarının incelemesi neticesinde ise el svaplarında atış artığına rastlanmamıştır.  Yukarıda da belirtildiği üzere (bkz. § 11) olaydan hemen sonra Polis Memuru Ü. de sağlık muayenesinden geçirilmek üzere Kuşadası Devlet Hastanesine götürülmüştür. Polis Memuru Ü., bu Hastanenin Acil Servisinde görev yapan Dr. Z.K. tarafından muayene edilmiştir. Muayene sonucunda hazırlanan raporda, Polis Memuru Ü.nün sol elmacık kemiğinin üzerinde 4x4 cm'lik hematom ve ekimozun mevcut olduğu belirtilmiştir. Raporda ayrıca Polis Memuru Ü.nün boynunun sağ ve sol tarafında yüzeysel sıyrıklar ve ekimozların mevcut olduğu ifade edilmiştir. Raporda bunların yanı sıra Polis Memuru Ü.nün göğüs kafesinde 5 cm genişliğinde ve 10-12 cm uzunluğunda 8-10 adet dikey kızarıklıklar bulunduğu, yaralarının basit tıbbi müdahale ile iyileşebileceği belirtilmiştir. Cumhuriyet Başsavcılığı, soruşturma kapsamında elde ettiği bu verileri değerlendirerek Polis Memuru Ü. hakkında 7/6/2010 tarihli bir iddianame hazırlamıştır. İddianamede, Polis Memuru Ü.nün eyleminin haksız tahrik altında kasten öldürmeye teşebbüs suçunu oluşturacağı yönünde yeterli şüphenin mevcut olduğu belirtilmiştir. Aynı iddianamede başvurucunun eylemlerini de değerlendiren Cumhuriyet Başsavcılığı, başvurucunun eylemlerinin ise polis memuruna direnme ve hakaret suçlarını oluşturduğu kanaatine varmıştır. Anılan iddianamenin kabul edilmesiyle Polis Memuru Ü. ile başvurucu hakkında Söke  Ağır Ceza Mahkemesinde(Ağır Ceza Mahkemesi) kamu davası açılmışt��r. Ağır Ceza Mahkemesi, soruşturma aşamasında tanık sıfatıyla ifadesi alınan birçok kişiyi yeniden dinlemiştir. Soruşturma aşamasında ifadesi alınan ve bu aşamada verdiği ifadede Polis Memuru Ü.nün başvurucunun ayağına doğru ateş ettiğini belirten Me.Y. (bkz. § 21) kovuşturma aşamasında verdiği ifadede polis memurunun başvurucunun ayaklarına doğru ateş ettiğini görmediğini ifade etmiştir. Kovuşturma aşamasında ifade veren Ö. ise soruşturma aşamasındaki ifadesinde \"Polis bu esnada elinde bulunan tabanca ile bu şahsın şakağını bir kaç kez ittirdi. İttirirken de 'seni öldürürüm' diye bağırıyordu.\" şeklinde beyanda bulunmuş ise de (bkz. § 23) kovuşturma aşamasındaki ifadesinde polis memurunun tabancayla başvurucunun şakağını üç kere ittirip ittirmediğini ve bu iki kişinin bu sırada ne konuştuğunu hatırlayamadığını belirtmiştir. Ağır Ceza Mahkemesi; başvurucunun vücuduna isabet eden merminin bu kişinin vücudunun hangi noktasından girip hangi noktasından çıktığının tespit edilmesi, merminin vücuttaki seyrinin belirlenmesi ve önceki raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi amacıyla Adli Tıp Kurumundan rapor talep etmiştir. Adli Tıp Kurumu  İhtisas Kurulu, dava dosyasında bulunan adli ve tıbbi belgeleri dikkate alarak 31/10/2011 tarihli bir rapor hazırlamıştır. Hazırlanan raporun sonuç kısmı şöyledir:\"Olay tarihli Kuşadası Devlet Hastanesi'nin raporunda çene sol yandaki yara çevresinde \"yanık\" tanımlandığı, olay tarihli grafilerde kemik dokulardaki kırık ve kırık kemik fragmanlarının dağılımı ve lokalizasyonu birlikte değerlendirildiğinde; yara trajesinin soldan sağa aşağıdan yukarıya seyirli olmasının daha mümkün görüldüğü, dolayısıyla ateşli silah mermi çekirdeğinin sol çene altında tarif edilen yerden girip, alın sağ tarafında tarif edilen yerden vücudu terk etmiş olduğu oy birliği ile mütalaa olunur.\" Ağır Ceza Mahkemesi, başvurucunun sağlık durumu hakkında da rapor almıştır. Adli Tıp Kurumu Aydın Adli Tıp Şube Müdürlüğünce hazırlanan 15/5/2012 tarihli raporda; başvurucunun yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek nitelikte olduğu ve yaşamını tehlikeye soktuğu, kemik kırıklarının başvurucunun hayat fonksiyonlarını ağır derecede etkilediği, sağ göz kaybı nedeniyle başvurucunun organlarından birinin işlevinin sürekli kaybına neden olunduğu, yaralanmanın yüzde sabit iz niteliğinde olduğu belirtilmiştir. Ağır Ceza Mahkemesi ayrıca başvurucunun işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin bulunup bulunmadığının açıklığa kavuşturulması için Adli Tıp Kurumundan rapor talep etmiştir. Bunun üzerine Adli Tıp Kurumu Başkanlığı  Adli Tıp İhtisas Kurulunca hazırlanan raporda başvurucunun cezai sorumluluğunun tam olduğu belirtilmiştir. Ağır Ceza Mahkemesi 18/3/2014 tarihinde tüm bu verileri değerlendirerek Polis Memuru Ü.nün eyleminin taksirle yaralamaya sebebiyet vermek suçunu oluşturduğu kanaatine varmış ve Polis Memuru Ü.nün toplam 6 ay 20 gün hapis cezası ile tecziye edilmesine karar vermiştir. Mahkeme, anılan cezayı belirlerken başvurucunun bıçak çekme, yumruk atma, küfür etme gibi davranışlarını dikkate alarak alt sınırdan uygulama yapmıştır. Mahkeme daha sonra eylemin bilinçli taksirle işlenmesini ve yaşanan olay sonucunda başvurucunun sağ gözünün işlevini tamamen yitirmesini dikkate alarak cezada belli bir miktar artırıma gitmiştir. Mahkeme, bu şekilde belirlediği cezadan ise 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun  maddesi uyarınca altıda bir oranında takdiri indirim yapmıştır. Mahkeme sonuç olarak ise anılan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar vermiştir. Mahkeme hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verirken Polis Memuru Ü.nün daha önceden kasıtlı bir suçtan mahkûmiyetinin bulunmamasına, yeniden suç işlemeyeceği hususunda olumlu kanaat uyandırmasına ve mağdurun giderilmesi gereken bir zararının tespit edilememesine vurgu yapmıştır. Mahkeme ayrıca aynı olay sebebiyle başvurucunun görevli memura direnme suçundan 7 ay 15 gün hapis, kamu görevlisine görevinden dolayı hakaret suçundan ise 11 ay 20 gün hapis cezası ile tecziye edilmesine karar vermiştir. Mahkeme, başvurucunun daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûmiyetinin bulunması nedeniyle yasal şartları oluşmadığı için hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının uygulanmasına yer olmadığına karar vermiştir. Ağır Ceza Mahkemesi; iddianamede her ne kadar Polis Memuru Ü.nün öldürmeye teşebbüs suçundan cezalandırılması istenmiş ise de somut olayda Polis Memuru Ü.nün kastının başvurucuyu ateşli silahla öldürmek ya da yaralamak olmayıp tek amacının adli evrak nedeniyle kendisiyle tartışan başvurucuyu etkisiz hâle getirerek adli evrak gereğini bir an evvel yerine getirmek olduğunu ifade etmiştir. Mahkeme, Polis Memuru Ü.nün kendisine direnen başvurucuya elindeki tabancanın kabzası ile vurmaya çalıştığı sırada objektif özen yükümlülüğüne aykırı hareket ederek olayın meydana gelmesine neden olduğunu, elindeki tabancanın istenmeyen bir hareketle patlayabileceğini ve neticesinde başvurucunun yaralanabileceğini öngörmesi gerektiğini, buna göre bilinçli taksir hâli içinde hareket ettiğinin kabul edilmesi gerektiğini, Polis Memuru Ü.nün eyleminin bu hâliyle iddianamede belirtilenin aksine öldürmeye teşebbüs suçunu değil bilinçli taksirle yaralamaya sebebiyet vermek suçunu oluşturduğunu belirtmiştir. Ağır Ceza Mahkemesine göre Kuşadası İlçe Emniyet Müdürlüğünde adli evrak işlerinin yerine getirilmesinden sorumlu olan Polis Memuru Ü. adli evrak işlerinin yerine getirilmesi amacıyla Daire dışında bulunduğu sırada, hakkındaki başka adli işlemler sebebiyle olay öncesinden tanıdığı hatta bir defasında Manisa Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesine götürdüğü başvurucu ile tesadüfen karşılaşmış; yerine getirmesi gerekli adli evrak arasında başvurucu ile ilgili işlemlerin de bulunması ve başvurucuya bu işlemlerle ilgili tebligatın yapılmasının gerekmesi nedeniyle kendisinin polis olduğunu da hatırlattıktan sonra başvurucuya karakola gitmeleri gerektiğini söylemiştir. Mahkemenin kabulüne göre başvurucu, polis memuruna inanmayarak sinkaflı sözler ile hakaret etmeye başlamış ve ikili arasında bu sebeple bir tartışma çıkmıştır. Yine Mahkemenin kabulüne göre Polis Memuru Ü. ile başvurucu tartışarak yolda yürümeye devam ettikleri esnada başvurucu üzerindeki bıçağı çıkarmış ve tehdit içerikli sözler söyledikten sonra bıçağı polis memuruna doğru savurmuş; polis memuru ise kendisini savunmak, başvurucuyu korkutmak ve uyarmak amacıyla havaya doğru bir el ateş etmiş ve başvurucuya elindeki bıçağı bırakması için ikazda bulunmuştur. Ağır Ceza Mahkemesine göre başvurucu, polis memurunun ikazlarına aldırış etmeden \"Beni mi vuracaksın, vurmazsan adam değilsin.\" şeklinde sözler söyleyerek tahrik edici davranışlarda bulunmuş ve elindeki bıçakla polis memurunun üzerine yürümüştür. Mahkemeye göre başvurucunun bu şekildeki davranışları üzerine Polis Memuru Ü. yardımcı ekip gönderilmesi için cep telefonu ile 155 Polis İmdat hattını aramaya çalıştığı sırada başvurucu, bıçak bulunmayan eliyle polis memurunun yanağına yumruk atmış ve elindeki telefonu yere düşürmüş; bunun üzerine polis memuru da başvurucunun eline vurarak bıçağı yere düşürmüştür. Ağır Ceza Mahkemesinin kabulüne göre bu olaylar yaşanırken Polis Memuru Ü. yüksek sesle bir yandan etraftaki kişilerden 155 Polis İmdat hattını aramalarını istemiş, bir yandan da başvurucu ile tartışmaya devam etmiş, tartışma sırasında bu iki kişi bir anda birbirine girmiştir. Ağır Ceza Mahkemesine göre Polis Memuru Ü. bu arbede esnasında başvurucuyu etkisiz hâle getirmek amacıyla namlusu havaya bakar biçimde tuttuğu tabancasının kabzasıyla başvurucunun sol omzuna vurmuş, bu esnada tabancanın bir anda patlaması üzerine başvurucu hayati tehlike geçirecek şekilde yaralanmıştır. Ağır Ceza Mahkemesi, başvurucunun polis memurunun tabancayı başına dayayıp ateş ettiği ve polis memuruyla aralarında herhangi bir boğuşma olmadığı yönündeki iddialarına itibar etmemiştir. Ağır Ceza Mahkemesi; tanıklardan Me. Y., Mu. Y. ve  Ö. soruşturma sırasında Polis Memuru Ü.nün tabancayı başvurucunun sol şakağına dayayıp tetiğe basarak başvurucuyu yaraladığını ifade etmiş iseler de bu tanıkların kovuşturma aşamasındaki beyanlarının ilk ifadeleriyle çelişkili olduğunu ve Adli Tıp Kurumu  İhtisas Kurulu tarafından düzenlenen raporda başvurucuya isabet eden merminin vücuttaki seyrinin bu tanıkların anlatımlarına zıt şekilde sol çene altından girip alnın sağ tarafından vücudu terk etmiş olduğunun belirtildiğini gözönünde bulundurarak bu tanıkların beyanına da itibar etmemiştir. Ağır Ceza Mahkemesine göre başvurucu, Polis Memuru Ü. ile aralarında herhangi bir arbede olmadığını savunmuş ise de anlatımları samimi bulunan ve birbiri içinde bütünlük arz eden birçok tanık, olay anında başvurucu ile polis memuru arasında bir boğuşma yaşandığını ifade etmiştir. Ağır Ceza Mahkemesine göre olay günü Kuşadası Devlet Hastanesi Acil Servisinde görevli doktor tarafından hazırlanan ve Polis Memuru Ü.nün vücudunun çeşitli yerlerinde birbirinden farklı ebatlarda hemotom, ekimoz ve sıyrıkların bulunduğunu ifade eden rapordaki veriler de bu iki kişi arasında arbede yaşandığı iddiasını doğrulamaktadır. Söke  Ağır Ceza Mahkemesi, olay yerinde bulunan bıçak üzerinde Umut Tamaç'ın parmak izlerinin tespit edilmiş olmasına da bu kapsamda vurgu yapmıştır. Başvurucu, Polis Memuru Ü. hakkında tesis edilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına karşı itiraz yoluna başvurmuştur. Başvurucu, itiraz dilekçesinde özetle suçun yanlış vasıflandırıldığını ve zararlarının karşılanmadığını ileri sürmüştür. Söke  Ağır Ceza Mahkemesi 8/7/2014 tarihli karar ile başvurucunun itirazının reddine karar vermiştir. Mahkeme, suçun yanlış vasıflandırıldığı yönündeki itirazı bu konuda herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle reddetmiştir. Mahkeme ayrıca hükmün açıklanmasının geri bırakılması müessesesinde giderilmesi gereken zararların yalnızca doğrudan meydana gelen maddi zararlar olduğunu, bu zararların basit bir araştırma yapılarak belirlenen zararlar olduğunu, dolaylı zararlar ile manevi zararların bu kapsamda olmadığını ifade etmiştir. Mahkeme; başvurucunun tedavi masraflarının devlet tarafından karşılandığını, dolaylı zararların da bu kapsamda araştırılması gereken zararlardan olmadığını belirterek başvurucunun bu yöndeki itirazlarının da reddine karar vermiştir.  Bu karar 22/7/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 13/8/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İdari Yargıda Görülen Tam Yargı Davası Süreci Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden yapılan inceleme neticesinde başvurucunun söz konusu olay nedeniyle uğradığı zararlarının tazmini için Aydın  İdare Mahkemesinde tam yargı davası açtığı görülmüştür. Başvurucu; olayda hizmet kusuru bulunduğundan bahisle 000 TL maddi, 000 TL manevi tazminatın (talebin ıslah edilmesi sonrasında ise 838,24 TL maddi ve 000 TL manevi tazminat) tarafına ödenmesi istemiyle Emniyet Genel Müdürlüğü aleyhine Aydın  İdare Mahkemesinde tam yargı davası açmıştır. Aydın  İdare Mahkemesi, asayişi sağlamakla görevli idarenin davacıyı polis merkezine götürmesi için yeterince eleman ve teçhizat tahsis etmemesi sebebiyle olayda hizmet kusuru bulunduğu kanaatine varmış ve başvurucu lehine 838,24 TL maddi, 000 TL manevi tazminata hükmetmiştir. Danıştay Onuncu Dairesi 22/3/2017 tarihli ilamla söz konusu kararın manevi tazminata ilişkin kısmının onanmasına karar vermiştir. Danıştay Onuncu Dairesi, kararın maddi tazminata ilişkin kısmının ise maddi zararın tazminine karar verilirken davacının müterafik kusuru dikkate alınarak belli bir oranda indirime gidilmesi gerekirken bu hususun göz ardı edildiği gerekçesiyle bozulmasına karar vermiştir. Taraflar, anılan karara karşı karar düzeltme yoluna başvurmuş olup Danıştay tarafların bu talepleri hakkında hâlihazırda bir karar vermemiştir. A. Ulusal Hukuk 4/7/1934 tarihli ve 2559 sayılı Polis Vazife ve Salâhiyet Kanunu’nun  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Polisin genel emniyetle ilgili görevleri iki kısımdır.A) Kanunlara, tüzüklere, yönetmeliklere, Hükümet emirlerine ve kamu düzenine uygun olmayan hareketlerin işlenmesinden önce bu kanun hükümleri dairesinde önünü almakB) İşlenmiş olan bir suç hakkında Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu ile diğer kanunlarda yazılı görevleri yapmak, (...)\" 2559 sayılı Kanun'un “Zor ve silah kullanma” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Polis, görevini yaparken direnişle karşılaşması halinde, bu direnişi kırmak amacıyla ve kıracak ölçüde zor kullanmaya yetkilidir.Zor kullanma yetkisi kapsamında, direnmenin mahiyetine ve derecesine göre ve direnenleri etkisiz hale getirecek şekilde kademeli olarak artan nispette bedenî kuvvet, maddî güç ve kanunî şartları gerçekleştiğinde silah kullanılabilir.İkinci fıkrada yer alan;a) Bedenî kuvvet; polisin direnen kişilere karşı veya eşya üzerinde doğrudan doğruya kullandığı bedenî gücü,b) Maddî güç; polisin direnen kişilere karşı veya eşya üzerinde bedenî kuvvetin dışında kullandığı kelepçe, cop, basınçlı su, göz yaşartıcı gazlar veya tozlar, fizikî engeller, polis köpekleri ve atları ile sair hizmet araçlarını,ifade eder.Zor kullanmadan önce, ilgililere direnmeye devam etmeleri halinde doğrudan doğruya zor kullanılacağı ihtarı yapılır. Ancak, direnmenin mahiyeti ve derecesi göz önünde bulundurularak, ihtar yapılmadan da zor kullanılabilir.Polis, zor kullanma yetkisi kapsamında direnmeyi etkisiz kılmak amacıyla kullanacağı araç ve gereç ile kullanacağı zorun derecesini kendisi takdir ve tayin eder. Ancak, toplu kuvvet olarak müdahale edilen durumlarda, zor kullanmanın derecesi ile kullanılacak araç ve gereçler müdahale eden kuvvetin amiri tarafından tayin ve tespit edilir.Polis, kendisine veya başkasına yönelik bir saldırı karşısında, zor kullanmaya ilişkin koşullara bağlı kalmaksızın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun meşru savunmaya ilişkin hükümleri çerçevesinde savunmada bulunur.Polis;a) Meşru savunma hakkının kullanılması kapsamında,b) Bedenî kuvvet ve maddî güç kullanarak etkisiz hale getiremediği direniş karşısında, bu direnişi kırmak amacıyla ve kıracak ölçüde,c) Hakkında tutuklama, gözaltına alma, zorla getirme kararı veya yakalama emri verilmiş olan kişilerin ya da suçüstü halinde şüphelinin yakalanmasını sağlamak amacıyla ve sağlayacak ölçüde,silah kullanmaya yetkilidir.Polis, yedinci fıkranın (c) bendi kapsamında silah kullanmadan önce kişiye duyabileceği şekilde \"dur\" çağrısında bulunur. Kişinin bu çağrıya uymayarak kaçmaya devam etmesi halinde, önce uyarı amacıyla silahla ateş edilebilir. Buna rağmen kaçmakta ısrar etmesi dolayısıyla ele geçirilmesinin mümkün olmaması halinde ise kişinin yakalanmasını sağlamak amacıyla ve sağlayacak ölçüde silahla ateş edilebilir.Polis, direnişi kırmak ya da yakalamak amacıyla zor veya silah kullanma yetkisini kullanırken, kendisine karşı silahla saldırıya teşebbüs edilmesi halinde, silahla saldırıya teşebbüs eden kişiye karşı saldırı tehlikesini etkisiz kılacak ölçüde duraksamadan silahla ateş edebilir.\" 2559 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Polisin:A) Kanun ve usul dairesinde verdiği emre itaatsizlik ve ittihaz eylediği tedbirlere riayetsizlik edenler;B) Vazife yaparken polise mukavemette bulunan veya vazifesinden alıkoymak maksadiyle polise zorla karşı koyan ve yakalanmadıkları takdirde hareketlerinde devam etmeleri melhuz bulunan şahıslar;Karakola götürülüp haklarında tanzim olunacak evrakla beraber adliyeye verilirler.\" 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"Taksirle yaralama\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “(1) Taksirle başkasının vücuduna acı veren veya sağlığının ya da algılama yeteneğinin bozulmasına neden olan kişi, üç aydan bir yıla kadar hapis veya adlî para cezası ile cezalandırılır. (...) (3) Taksirle yaralama fiili, mağdurun; (...)b) Duyularından veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesine, (...)Neden olmuşsa, birinci fıkraya göre belirlenen ceza, bir kat artırılır. 5237 sayılı Kanun'un \"Taksir\" kenar başlıklı  maddesinin (1), (2), (3) ve (4) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Taksirle işlenen fiiller, kanunun açıkça belirttiği hallerde cezalandırılır. (2) Taksir, dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla, bir davranışın suçun kanuni tanımında belirtilen neticesi öngörülmeyerek gerçekleştirilmesidir. (3) Kişinin öngördüğü neticeyi istememesine karşın, neticenin meydana gelmesi halinde bilinçli taksir vardır; bu halde taksirli suça ilişkin ceza üçte birden yarısına kadar artırılır. (4) Taksirle işlenen suçtan dolayı verilecek olan ceza failin kusuruna göre belirlenir.\" 5237 sayılı Kanun'un \"Takdiri indirim nedenleri\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Fail yararına cezayı hafifletecek takdiri nedenlerin varlığı halinde, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası yerine, müebbet hapis; müebbet hapis cezası yerine, yirmibeş yıl hapis cezası verilir. Diğer cezaların altıda birine kadarı indirilir. (2) Takdiri indirim nedeni olarak, failin geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri gibi hususlar göz önünde bulundurulabilir. Takdiri indirim nedenleri kararda gösterilir.\" 5237 sayılı Kanun'un \"Kasten öldürme\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Bir insanı kasten öldüren kişi, müebbet hapis cezası ile cezalandırılır.\" 5237 sayılı Kanun'un \"Suça teşebbüs\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Kişi, işlemeyi kastettiği bir suçu elverişli hareketlerle doğrudan doğruya icraya başlayıp da elinde olmayan nedenlerle tamamlayamaz ise teşebbüsten dolayı sorumlu tutulur. (2) Suça teşebbüs halinde fail, meydana gelen zarar veya tehlikenin ağırlığına göre, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası yerine onüç yıldan yirmi yıla kadar, müebbet hapis cezası yerine dokuz yıldan onbeş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. Diğer hallerde verilecek cezanın dörtte birinden dörtte üçüne kadarı indirilir.\" 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun \"Hükmün açıklanması ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"(5)Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, kurulan hükmün sanık hakkında bir hukukî sonuç doğurmamasını ifade eder. (6) Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için; a) Sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûm olmamış bulunması,b) Mahkemece, sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması, c) Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi gerekir. Sanığın kabul etmemesi hâlinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmez. (8) Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının verilmesi halinde sanık, beş yıl süreyle denetim süresine tâbi tutulur. (...)Denetim süresi içinde dava zamanaşımı durur. (9) Altıncı fıkranın (c) bendinde belirtilen koşulu derhal yerine getiremediği takdirde; sanık hakkında mağdura veya kamuya verdiği zararı denetim süresince aylık taksitler halinde ödemek suretiyle tamamen gidermesi koşuluyla da hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilebilir. (10) Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmediği ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere uygun davranıldığı takdirde, açıklanması geri bırakılan hüküm ortadan kaldırılarak, davanın düşmesi kararı verilir. (11) Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar.  (12) Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz edilebilir.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"Yaşam hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"(1) Herkesin yaşam hakkı yasayla korunur. (...) (2) Ölüm, aşağıdaki durumlardan birinde mutlak zorunlu olanı aşmayacak bir güç kullanımı sonucunda meydana gelmişse, bu maddenin ihlaline neden olmuş sayılmaz:a) Bir kimsenin yasa dışı şiddete karşı korunmasının sağlanması;b) Bir kimsenin usulüne uygun olarak yakalanmasını gerçekleştirme veya usulüne uygun olarak tutulu bulunan bir kişinin kaçmasını önleme;c) Bir ayaklanma veya isyanın yasaya uygun olarak bastırılması\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), yaşam hakkını güvence altına alan  maddenin Sözleşme'nin en önemli maddeleri arasında yer aldığını ve bu maddenin Avrupa Konseyini oluşturan demokratik toplumların temel değerlerinden birini düzenlediğini ifade etmektedir (Muhacır Çiçek ve diğerleri/Türkiye, B. No: 41465/09, 2/2/2016, § 38; Makbule Kaymaz ve diğerleri/Türkiye, B. No: 651/10, 25/2/2014, § 96). AİHM'e göre Sözleşme'nin  maddesinin (2) numaralı fıkrasında belirtilen istisnai durumlar, bu hükmün ölümün şüphesiz kasıtlı olarak meydana geldiği durumları kapsadığını ancak sadece bu hususu ele almadığını göstermektedir. AİHM'e göre Sözleşme'nin  maddesi bir bütün olarak değerlendirildiğinde (2) numaralı fıkrada sadece kasten öldürmeye müsaade edilen durumlar değil taksirle ölüme yol açabilecek güç kullanımına izin veren durumlar da belirtilmektedir. AİHM, güç kullanımının (a), (b) veya (c) bentlerinde belirtilen amaçlardan biri söz konusu olduğunda mutlak zorunlu olması gerektiğini kabul etmektedir (Kalkan/Türkiye, B. No: 37158/09, 10/5/2016, § 54; Makbule Kaymaz ve diğerleri/Türkiye, § 97). AİHM'e göre yaşam hakkı ile ilgili olarak yürütülen tüm soruşturmaların hapis ya da başka herhangi bir ceza ile sonuçlanması gibi mutlak bir zorunluluk bulunmamakla birlikte ulusal mahkemelerin -devlet görevlilerinin ölüme yol açan ihmalkârlıkları sonucu ortaya çıkan suçlar da dâhil olmak üzere- kişilerin yaşamlarını tehlikeye sokan suçların cezasız kalmasına müsaade etmemesi gerekir. AİHM, hukukun üstünlüğünün sağlanması ve kanuna aykırı eylemlere müsamaha gösterildiği izleniminin verilmemesi açısından bu durumun hayati önem taşıdığını kabul etmektedir (Kasap ve diğerleri/Türkiye, B. No: 8656/10, 14/1/2014, § 58). AİHM, kamu görevlileri tarafından işlenen öldürme ve kötü muamele suçlarına ilişkin ulusal mahkemelerce tercih edilen uygun yaptırımlara önemli ölçüde saygı duyulması gerektiğini kabul etmektedir. Bununla birlikte AİHM, eylemin ciddiyeti ile verilen ceza arasında bir orantısızlık olması durumunda kendisinin belirli bir değerlendirme gücüne sahip olması ve bu gibi durumlara müdahale edebilmesi gerektiğini ifade etmektedir (Külah ve Koyuncu/Türkiye, B. No: 24827/05, 23/4/2013, § 41). AİHM, Mustafa Hacı Dölek adlı bir kişinin askerî operasyon kapsamında evine gelen güvenlik görevlilerinden birinin silahını ele geçirmeye çalıştığı sırada meydana gelen arbedede göğsünden vurularak yaşamını yitirmesi olayında -ilgili güvenlik görevlisi hakkında açılan kamu davası sonucunda hükmedilen hapis cezası ertelenmiştir- somut olayın koşullarını dikkate alarak yaşam hakkının maddi ve usul yönünün ihlal edilmediğine karar vermiştir (Dölek/Türkiye, B. No: 39541/98, 2/10/2007, §§ 56-83).  ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/13514",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hayati tehlike geçirecek şekilde polis kurşunuyla yaralanma ve ilgili polis hakkında açılan kamu davası sonucunda hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi nedenleriyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru ceza davasının uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkı ile Anayasa'da güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Ekli tabloda sıralanan başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemelerinden sonra Komisyonlara sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Konularının aynı olması sebebiyle ekli tablonun (B) sütununda numaraları belirtilen başvuru dosyalarının 2020/35108 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2020/35108 numaralı dosya üzerinden yapılmasına ve diğer dosyaların kapatılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların bir kısmı, haklarında yürütülen yargılamaların uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının; bir diğer kısmı ise makul sürede yargılanma hakkının yanı sıra Anayasa'da güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerinin ihlal edildiği iddiasıyla Anayasa Mahkemesine çeşitli tarihlerde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/35108",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru ceza davasının uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkı ile Anayasa'da güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, üyesi olduğu sendikanın tüm Türkiye’de yaptığı göreve gelmeme çağrısına katılarak görevine gelmediğini, ancak mazeretsiz olarak göreve gelmediği gerekçesiyle uyarma cezası verildiğini, sendikal faaliyetlere katılması nedeniyle ceza verilmesinin Anayasa’nın , ,  ve  maddeleri ile toplantı ve örgütlenme özgürlüğüne ilişkin anayasal haklarını ihlal ettiğini ileri sürmüş, maddi ve manevi tazminat talebinde bulunmuştur.  Başvuru, 22/1/2014 tarihinde Mersin  İdare Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 31/3/2014 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 17/4/2014 tarihinde kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru konusu olay ve olgular 18/4/2014 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığı görüşünü 14/5/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş başvurucuya 30/5/2014 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır. OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası (EĞİTİM SEN) üyesi bir kamu görevlisidir.  EĞİTİM SEN Yönetim Kurulunun 6/3/2012 tarihli kararı ile 28 ve 29 Mart 2012 tarihlerinde tüm ülke çapında “uyarı grevi” adı altında işe gelmeme eylemi yapılmasına karar verilmiştir.  Başvurucu bahsi geçen tarihlerde işe gelmemiştir.  Başvurucunun görev yaptığı Tarsus İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü, eyleme katılan tüm sendika üyeleri hakkında yürüttüğü idari soruşturma sonucunda 18/5/2012 tarihli kararı ile “28-29 Mart 2012 tarihlerinde mazeretsiz olarak göreve gelmediği” gerekçesiyle başvurucuyu uyarma cezası ile cezalandırmıştır. Başvurucunun söz konusu karara yapmış olduğu itiraz Mersin Valiliğinin 13/6/20012 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Başvurucu, hakkında verilen disiplin cezasının iptali istemiyle 20/7/2012 tarihinde idare Mahkemesine iptal davası açmış, Mersin  İdare Mahkemesinin 28/12/2012 tarihli kararı ile davayı kabul ederek işlemin iptaline karar vermiştir.  Davalı idare, ilk derece mahkemesinin kararına itiraz etmiş, Adana Bölge İdare Mahkemesi 10/7/2013 tarihli kararı ile itirazı kabul ederek İlk Derece Mahkemesinin kararını bozmuş ve davanın reddine karar vermiştir.  Başvurucunun karar düzeltme istemi de Adana Bölge İdare Mahkemesinin 4/12/2013 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Bölge İdare Mahkemesinin ilamı, başvurucuya, 9/1/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu, 22/1/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 14/7/1965 tarih ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun “Toplu eylem ve hareketlerde bulunma yasağı” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Devlet memurlarının kamu hizmetlerini aksatacak şekilde memurluktan kasıtlı olarak birlikte çekilmeleri veya görevlerine gelmemeleri veya görevlerine gelipte Devlet hizmetlerinin ve işlerinin yavaşlatılması veya aksatılması sonucunu doğuracak eylem ve hareketlerde bulunmaları yasaktır”. 657 sayılı Kanun’un “Disiplin cezalarının çeşitleri ile ceza uygulanacak fiil ve haller” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“Devlet memurlarına verilecek disiplin cezaları ile her bir disiplin cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır: …C - Aylıktan kesme: Memurun, brüt aylığından 1/30 - 1/8 arasında kesinti yapılmasıdır. Aylıktan kesme cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır: …b) Özürsüz olarak bir veya iki gün göreve gelmemek,…” 657 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“Disiplin amirleri tarafından verilen uyarma, kınama ve aylıktan kesme cezalarına karşı disiplin kuruluna, kademe ilerlemesinin durdurulması cezasına karşı yüksek disiplin kuruluna itiraz edilebilir.İtirazda süre, kararın ilgiliye tebliği tarihinden itibaren yedi gündür. Süresi içinde itiraz edilmeyen disiplin cezaları kesinleşir.İtiraz mercileri, itiraz dilekçesi ile karar ve eklerinin kendilerine intikalinden itibaren otuz gün içinde kararlarını vermek zorundadır.İtirazın kabulü hâlinde, disiplin amirleri kararı gözden geçirerek verilen cezayı hafifletebilir veya tamamen kaldırabilirler.Disiplin cezalarına karşı idari yargı yoluna başvurulabilir.” Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 22/5/2013 tarih, 2009/63 Esas ve 2013/1998 Karar sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir:“…Uyuşmazlıkta, davacının, üyesi bulunduğu sendikanın yetkili kurullarınca alınan karara uyarak 11/12/2003 tarihinde 1 gün göreve gelmeme eyleminin 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun 125/C-b maddesi kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceğinin tespiti önem taşımaktadır. 2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının  maddesinin son fıkrasında; “Usulüne göre yürürlüğe konulmuş Milletlerarası andlaşmalar kanun hükmündedir. Bunlar hakkında Anayasaya aykırılık iddiası ile Anayasa Mahkemesine başvurulamaz. (Ek cümle: 07/05/2004 - 5170 S.K./mad) Usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası andlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma hükümleri esas alınır.” hükmü yer almıştır. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin “Dernek kurma ve toplantı özgürlüğü”nün düzenlendiği  maddesinde; herkesin asayişi bozmayan toplantılar yapmak, dernek kurmak, ayrıca çıkarlarını korumak için başkalarıyla birlikte sendikalar kurmak ve sendikalara katılmak haklarına sahip olduğu, bu hakların kullanılmasının, demokratik toplumda zorunlu tedbirler niteliğinde olarak, ulusal güvenliğin, kamu emniyetinin korunması, kamu düzeninin sağlanması ve suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması amaçlarıyla ve ancak yasayla sınırlandırılabileceği, bu maddenin, bu hakların kullanılmasında silahlı kuvvetler, kolluk mensupları veya devletin idare mekanizmasında görevli olanlar hakkında meşru sınırlamalar konmasına engel olmadığı kuralına yer verilmiştir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi 15/09/2009 tarihli, Kaya ve Seyhan - Türkiye kararında (application no. 30946/04); Eğitim-Sen üyesi öğretmenlere, 11/12/2003 tarihinde KESK’in çağrısına uyarak, parlamentoda tartışılmakta olan kamu yönetimi kanun tasarısını protesto etmek üzere düzenlenen bir günlük ulusal eyleme katılmaları nedeniyle 11/12/2003 tarihinde göreve gelmedikleri için uyarma cezası verilmesinin, her ne kadar bu ceza çok küçük olsa da, sendika üyelerinin çıkarlarını korumak için meşru grev ya da eylem günlerine katılmaktan vazgeçirecek bir nitelik taşıdığı, öğretmenlere verilen disiplin cezasının “acil bir sosyal ihtiyaca” tekâbül etmediği ve bu nedenle “demokratik bir toplumda gerekli” olmadığı sonucuna varmış, bunun sonucu olarak, bu davada, başvuranların AİHS’nin  maddesi anlamında gösteri yapma özgürlüğünü etkili bir şekilde kullanma haklarının orantısız olarak çiğnendiği gerekçesiyle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin  maddesinin ihlal edildiğine karar vermiştir. Bu durumda, davacının, sendikal faaliyet gereği, 11/12/2003 tarihinde göreve gelmeme eyleminin özürsüz olarak bir veya iki gün göreve gelmemek fiili kapsamında değerlendirilemeyeceği ve sendikal faaliyet kapsamında bir gün göreve gelmemek fiilinin mazeret olarak kabulü gerektiğinden, disiplin suçu teşkil etmeyen eylem nedeniyle davacıya 657 sayılı Kanunun 125/C-b maddesi uyarınca aylıktan kesme cezası verilmesine ilişkin dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmamıştır.…” ",
+        "Haklar":"Sendika hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/940",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, üyesi olduğu sendikanın tüm Türkiye’de yaptığı göreve gelmeme çağrısına katılarak görevine gelmediğini, ancak mazeretsiz olarak göreve gelmediği gerekçesiyle uyarma cezası verildiğini, sendikal faaliyetlere katılması nedeniyle ceza verilmesinin Anayasa’nın 10. , 36. , 40. ve 90. maddeleri ile toplantı ve örgütlenme özgürlüğüne ilişkin anayasal haklarını ihlal ettiğini ileri sürmüş, maddi ve manevi tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, gözaltındaki ve ceza infaz kurumundaki tutma koşulları nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 27/4/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Türkiye, 15 Temmuz 2016 gecesi askerî bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış; bu nedenle 21/7/2016 tarihinde ülke genelinde olağanüstü hâl ilan edilmesine karar verilmiştir. Kamu makamları, soruşturma mercileri ve yargı organları -olgusal temellere dayanarak- bu teşebbüsün arkasında Türkiye'de çok uzun yıllardır faaliyetlerine devam eden ve son yıllarda Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (PDY) olarak isimlendirilen bir yapılanmanın olduğunu değerlendirmişlerdir (Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-25). Başvurucu FETÖ/PDY soruşturması kapsamında 26/7/2016 tarihinde gözaltına alınmış, 29/7/2016 tarihinde ise tutuklanarak Trabzon E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna (Ceza İnfaz Kurumu) yerleştirilmiştir. Nezarethane ve Ceza İnfaz Kurumu tutma koşullarından şikâyetçi olan başvurucu, başvuru formu veya eklerinde bireysel başvuruda bulunmadan önce söz konusu şikâyetlerini ilettiği adli ya da idari bir kamu makamından bahsetmemiştir. Başvurucu 27/4/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Nebahat Baysal Gül (B. No: 2016/14634, 28/5/2019, §§ 11-14) ve Mehmet Baransu (B. No: 2015/8046, 19/11/2015, §§ 12-18) kararlarında İlgili Hukuk bölümüne detaylı şekilde yer verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/13934",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gözaltındaki ve ceza infaz kurumundaki tutma koşulları nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, uluslararası koruma talebinin reddedilmesinden dolayı öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı edileceği gerekçesiyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 2/9/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve ilgili kurumlardan temin edilen bilgilere göre olaylar özetle şöyledir. Çeçen kökenli başvurucu, Rusya Federasyonu (Rusya) vatandaşıdır ve 1988 doğumludur. Başvurucu 28/11/2011 tarihinde İstanbul Atatürk Havalimanı'ndan Türkiye'ye giriş yapmıştır.  26/3/2014 tarihinde İstanbul İl Emniyet Müdürlüğünde sahtecilik suçu, vize ihlali ve güvenlik tahdit kaydı bulunması nedeniyle hakkında işlem yapılmış olan başvurucu idari gözetim altına alınarak Kumkapı Geri Gönderme Merkezine (GGM) gönderilmiştir.  Başvurucu hakkındaki tahdit kaydının İnterpol-Europol Daire Başkanlığının 18/9/2011 tarihli yazısı üzerine konulduğu ve başvurucunun yurda girişi yasaklılar kapsamına alındığı görülmüştür. Başvurucu, yurda giriş yasağının silinmesi amacıyla Göç İdaresi Genel Müdürlüğüne (GİGM) yaptığı talebin kabul edilmemesi üzerine söz konusu işlemin iptali amacıyla Ankara İdare Mahkemesine 23/2/2015 tarihinde dava açmıştır. Başvurucunun beyanına göre başvuru tarihi itibarıyla dava derdesttir.  İdari gözetim altında bulunan başvurucu 4/4/2014 tarihinde yaptığı uluslararası koruma talebinde ülkesinde Müslümanlara baskı yapıldığını, namaz kılan ve başörtüsü takanların terörist olarak görüldüğünü, haksız yere hapse atılıp işkence uygulandığını, ülkesine gönderilirse kendisinin de aynı akıbete uğrayacağını belirtmiştir. Başvurucunun talebi GİGM tarafından uygun bulunmadığından 25/4/2014 tarihinde reddedilmiştir.  Başvurucunun uluslararası koruma talebinin reddine ilişkin işleme karşı açtığı iptal davası Ankara  İdare Mahkemesinin (Mahkeme) 20/5/2015 tarihli kararıyla reddedilmiştir. 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’nun  maddesi uyarınca kesin olarak verilen kararın ilgili kısmı şöyledir:  “…Dava dosyasının incelenmesinden; Çeçen asıllı Rusya Federasyonu vatandaşı olan davacının, 201 tarihinde İstanbul Atatürk Hava Hudut kapısından giriş yaptığı, hakkında 'sahtecilik, vize ihlali ve Bakanlık talimatı (genel güvenlik kodu) suçlarından işlem yapılırken yerleştirildiği geri gönderme merkezinde uluslararası koruma başvurusunda bulunduğu, davacının uluslararası koruma başvurusunun değerlendirilmesi aşamasında düzenlenen mülakat raporunda; 'şahıs hakkında olumsuz kanaat hasıl olduğu' şeklinde değerlendirme yapıldığı, davacının uluslararası koruma talebinin 2014 tarih ve 48952707/(49543/71818-46311) sayılı işlem ile reddedilmesi üzerine işbu işlemin iptali istemiyle görülmekte olan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.Olayda 2014 tarihli İltica/Sığınma Müracaat ve Ön Görüşme Formunda davacının, '...üzerimde bulunan pasaportu da Suriye'de savaşan Çeçen mücahitlerinde bulunan Hüseyin adlı arkadaşım bana verdi...' şeklinde beyanda bulunduğu, Rusya Federasyonunda gerçekleşen terör saldırıları ile bağlantısı olduğu gerekçesi ile uluslararası bazda aranan şahıslardan olduğuna ilişkin İnterpol-Europol Daire Başkanlığı'nın 2011 tarihli ve 110550 sayılı yazısına istinaden Yabancılar hudut İltica Daire Başkanlığı'nca 'Yurda girişi Yasaklanan Yabancılar' kapsamına alındığı görülmektedir.Bu durumda, uluslararası korumanın amacının başvuru sahibi kişilerin ülkede yukarıda yer verilen ulusal ve uluslararası mevzuat hükümleri uyarınca belirlenen sebepler dışında kalmalarına izin verilmesi şeklinde değerlendirilemeyeceği ve anılan statünün amacının zulme uğrama korkusu içinde bulunan ve gerçekten bu riski taşıyan şahısların ülkede belirlenen statü içerisinde kalmalarına izin vermek olduğu hususları göz önünde bulundurulduğunda; uluslararası koruma başvurusunun kabulüne olanak sağlayacak şartların mevcut olmadığı dosyadaki bilgi ve belgelerden anlaşıldığından, davacının uluslararası koruma talebinin reddedilmesi yolunda tesis edilen dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır. …” Başvurucu 3/8/2015 tarihinde tebliğ edilen karara karşı 2/9/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. A.A. ve A.A. ([GK], B. No: 2015/3941, 1/3/2017, §§ 28-38) kararı. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/14876",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, uluslararası koruma talebinin reddedilmesinden dolayı öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı edileceği gerekçesiyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza infaz kurumu tarafından AzadiyaWelat gazetesinin (gazete) 8/8/2013 tarihli nüshasının teslim edilmemesi ve hükümlü olan başvurucunun haber ve fikirlere erişiminin engellenmesi nedeniyle ifade özgürlüğü ile haberleşme özgürlüğünün ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 7/10/2013 tarihinde Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 30/9/2015 tarihinde, başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 30/9/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 22/11/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, başvuru tarihinde Ankara 2 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunmaktadır. Başvurucuya gelen Azadiya Welat gazetesinin 8 Ağustos 2013 tarihli nüshasının birinci ve beşinci sayfasında ceza infaz kurumlarında yapılması düşünülen eylemlerle ilgili yazılar bulunduğu tespit edilmiştir. Yazı içeriklerinin bir bölümü şöyledir:\"... Deniz Kaya yaptığı açıklamada: Demek ki, önderliğimizin sağlık sorunları görmezlikten geliniyor. Türkiye'nin tüm cezaevlerindeki tutsaklar, ölüm orucuna hazırdır ve başlayabilir....Deniz Kaya, tüm özgürlük tutsakları adına yaptığı açıklamada, Abdullah Öcalan'ın sağlık sorunları için eğer bir çare aranmazsa Türkiye ve Kürdistandaki cezaevlerinde biz ölüm oruçlarına başlayacağız.\"  Ankara 2 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Eğitim Kurulu (Eğitim Kurulu) anılan gazetenin başvurucuya verilmesini uygun görmemiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"... 08 Tebax-in 2013 tarihli Azadiya Welat isimli gazete ile ilgili olarak yapılan tercüman çevirisi çerçevesinde, gazetenin birinci ve beşinci sayfasında; ceza infaz kurumlarında yapılması düşünülen eylemler ile ilgili yazılara yer verildiği ve örgütü destekleyen kitleye yönelik olarak yürütülecek kışkırtma faaliyetlerinde kullanılabileceği kurulumuzca değerlendirilmiş ve 5275 sayılı Kanun'un 62/3 ile Tüzük'ün 87/3 maddeleri gereğince söz konusu gazetenin hükümlü/tutuklulara verilmemesine ... \" Eğitim Kurulunun yukarıda belirtilen kararı başvurucuya tebliğ edilmiş ve başvurucu, karara karşı Sincan İnfaz Hâkimliğine şikâyetçi olmuştur. Şikâyeti inceleyen Hâkimlik 2/9/2013 tarihli ve E.2013/4626, K.2013/4528 sayılı kararı ile başvurucunun şikâyetinin reddine karar vermiştir. Kararın ilgili kısımları şöyledir:\"Hükümlü dilekçesi ile \"adına gelen Azadiya Welat isimli gazetenin 08/ Tebax-in 2013 sayısının verilmemesine \" dair karara karşı şikayet yoluna başvurmuştur. Yapılan incelemede Ankara 2 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Ceza İnfaz Kurumu Eğitim Kurulu'nun 27/08/2013 tarihli ve 2013/128 sayılı kararı ile \"08 Tebax-in 2013 tarihli Azadiya Welat isimli gazete ile ilgili olarak yapılan tercüman çevirisi çerçevesinde, gazetenin birinci ve beşinci sayfasında; ceza infaz kurumlarında yapılması düşünülen eylemler ile ilgili yazılara yer verildiği ve örgütü destekleyen kitleye yönelik olarak yürütülecek kışkırtma faaliyetlerinde kullanılabileceği\" gerekçesi ile hükümlü/tutuklulara verilmemesine karar verilmiştir. 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 62/ maddesinde \"Hükümlü, mahkemelerce yasaklanmamış olması koşuluyla süreli ve süresiz yayınlardan bedelini ödeyerek yararlanma hakkına sahiptir\" düzenlemesi yer almaktadır. Kanundaki bu düzenlemeye göre hükümlünün adına gelen yayından yararlanabilmesi için yayının mahkemelerce yasaklanmamış olması şarttır. Kanundaki düzenleme gözetildiğinde Eğitim Kurulu'nun kararında hukuka aykırılık söz konusu değildir. Bu nedenle şikayetin reddine karar vermek gerekmiştir. \" Başvurucu, Hâkimliğin ret kararına karşı itiraz yoluna başvurmuştur. İtirazı inceleyen Sincan  Ağır Ceza Mahkemesi, İnfaz Hâkimliğinin kararının \"... usul ve yasaya uygun olduğu ...\" gerekçesiyle başvurucunun itirazının reddine karar vermiştir. Nihai karar başvurucuya 2/10/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 7/10/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. B. İlgili Hukuk 9/6/2004 tarihli ve 5187 sayılı Basın Kanunu'nun \"El koyma, dağıtım ve satış yasağı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Soruşturma için sübut vasıtası olarak her türlü basılmış eserin en fazla üç adedine Cumhuriyet savcısı, gecikmesinde sakınca bulunan hallerde de kolluk el koyabilir.Soruşturma veya kovuşturmanın başlatılmış olması şartıyla 1951 tarihli ve 5816 sayılı Atatürk Aleyhine İşlenen Suçlar Hakkında Kanunda, Anayasanın 174 üncü maddesinde yer alan inkılap kanunlarında, 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 146 ncı maddesinin ikinci fıkrasında, 153 üncü maddesinin birinci ve dördüncü fıkralarında, 155 inci maddesinde, 311 inci maddesinin birinci ve ikinci fıkralarında, 312 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkralarında, 312/a maddesinde ve 1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 7 nci maddesinin ikinci ve beşinci fıkralarında öngörülen suçlarla ilgili olarak basılmış eserlerin tamamına hâkim kararıyla el konulabilir.Hangi dilde olursa olsun Türkiye dışında basılan süreli veya süresiz yayın ve gazetelerin ikinci fıkrada belirtilen suçları içerdiklerine dair kuvvetli delil bulunması halinde, bunların Türkiye'de dağıtılması veya satışa sunulması, Cumhuriyet Başsavcılığının talebi üzerine sulh ceza hâkiminin kararı ile yasaklanabilir. Gecikmesinde sakınca bulunan hallerde Cumhuriyet Başsavcılığının kararı yeterlidir. Bu karar en geç yirmidört saat içinde hâkimin onayına sunulur. Kırksekiz saat içinde hâkim tarafından onaylanmaması halinde Cumhuriyet Başsavcılığının karar�� hükümsüz kalır.Yukarıdaki fıkra uyarınca yasaklanmış yayın veya gazeteleri bilerek dağıtanlar veya satışa sunanlar bu yayınlar yoluyla işlenen suçlardan eser sahibi gibi sorumludurlar.\" 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'unun \"Süreli veya süresiz yayınlardan yararlanma hakkı\" başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Hükümlü, mahkemelerce yasaklanmamış olması koşuluyla süreli ve süresiz yayınlardan bedelini ödeyerek yararlanma hakkına sahiptir. (2) Resmî kurumlar, üniversiteler, kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları ile mahkemelerce yasaklanmamış olması koşuluyla Bakanlar Kurulunca vergi muafiyeti tanınan vakıflar ve kamu yararına çalışan dernekler tarafından çıkartılan gazete, kitap ve basılı yayınlar, hükümlülere ücretsiz olarak ve serbestçe verilir. Eğitim ve öğretimine devam eden hükümlülerin ders kitapları denetime tâbi tutulamaz.(3) Kurum güvenliğini tehlikeye düşüren veya müstehcen haber, yazı, fotoğraf ve yorumları kapsayan hiçbir yayın hükümlüye verilmez.\" 6/4/2006 tarihli ve 26131 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi İle Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük'ün (Tüzük) \"Eğitim kurulunun görev ve yetkileri\" başlıklı  maddesinin (1) numaralı fırkasının (ı) bendi şöyledir:\"(1) Eğitim kurulu aşağıda sayılan işleri yapmakla görevli ve yetkilidir;…ı) Kuruma gelen her türlü yayının, kurum güvenliğini tehlikeye düşüren veya müstehcen haber, yazı, fotoğraf ve yorumları kapsayan nitelikte olup olmadığına karar vermek,...\"  12/7/2005 tarihli Adalet Bakanı oluru ile yürürlüğe giren Ceza İnfaz Kurumları Kütüphane ve Kitaplık Yönergesi'nin (Yönerge) \"Kuruma kabul edilmeyecek yayınlar\" başlıklı  maddesi şöyledir:\"a) Mahkemelerce yasaklanmış olan, b) Mahkemelerce yasaklanmamış olsa bile, kurum güvenliğini tehlikeye düşürdüğü veya müstehcen haber, yazı, fotoğraf ve yorumları kapsadığı eğitim kurulu kararıyla tespit edilen, hiçbir yayın kuruma kabul edilmez.\" ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/7644",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumu tarafından Azadiya Welat gazetesinin gazete) 8/8/2013 tarihli nüshasının teslim edilmemesi ve hükümlü olan başvurucunun haber ve fikirlere erişiminin engellenmesi nedeniyle ifade özgürlüğü ile haberleşme özgürlüğünün ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı etme kararı verilmesi ve geri gönderme merkezindeki tutma koşulları nedenleriyle kötü muamele yasağının, hukuka aykırı olarak idari gözetim altında tutma nedeniyle de kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 31/10/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvurucu bireysel başvuru harç ve masraflarını karşılama imkânının bulunmadığını belirterek adli yardım talebinde bulunmuştur. Başvurucu, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesi uyarınca sınır dışı işleminin yürütmesinin tedbiren durdurulmasına karar verilmesini talep etmiştir.  Komisyonca tedbir talebinin ve başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm tarafından 2/11/2016 tarihinde başvurucuya yönelik derhal tedbir kararı verilmesini gerektiren ciddi bir tehlike bulunmadığı gerekçesiyle tedbir talebinin reddine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve ilgili kurumlardan temin edilen bilgilere göre olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1989 doğumlu bir erkek olup İran İslam Cumhuriyeti (İran) vatandaşıdır.  Başvurucu 22/4/2015 tarihinde Türkiye’ye yasal yollardan giriş yapmış ancak yasal olarak kalma süresini aşarak vize ihlalinde bulunmuştur. Göçmenlere sahte kimlik düzenlenmesini konu alan bir adli soruşturma kapsamında başvurucu, Hatay'da yakalanmış; sonrasında İl Göç Müdürlüğüne teslim edilmiştir. Hatay Valiliğinin 22/3/2016 tarihli kararıyla başvurucunun 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (d) bendi uyarınca sınır dışı edilmesine ve idari gözetim altına alınmasına karar verilmiştir. Başvurucu, sınır dışı etme kararının iptali için 1/4/2016 tarihinde Hatay İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) dava açmıştır. Başvurucu; dava dilekçesinde özetle yasal yollardan Türkiye'ye geldiğini, kaldığı süre boyunca herhangi bir illegal faaliyette bulunmadığını, haksız yere hakkında sınır dışı etme kararı alındığını, Sünni olması nedeniyle ülkesinde baskı ve zulüm göreceğinin muhakkak olduğunu, bu nedenle geri gönderme yasağı kapsamındaki kişilerden olduğunu beyan ederek işlemin iptalini talep etmiştir. İdare Mahkemesinin 21/10/2016 tarihli kararıyla başvurucunun açtığı dava kesin olarak reddedilmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir: \"Dava dosyasında yer alan bilgi ve belgelerin değerlendirilmesinden; davacının göçmen ve mültecilere sahte kimlik düzenlediğinden bahisle resmi belgede sahtecilik ve dolandırıcılık suçundan yakalandığı, 2015 tarihinde Ülkemize yasal yollardan giriş yapmakla birlikte yasal kalış süresini ihlal ettiği hususları birlikte değerlendirildiğinde kamu yararı gözetilerek 6458 sayılı Kanun'un 54/1-d maddesi uyarınca tesis edilen dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Açıklanan nedenlerle, davanın reddine...\" Verilen karar 9/11/2016 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 31/10/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur.  Başvurucu idari gözetim altında tutulduğu geri gönderme merkezinden salıverilmiştir.  İlgili hukuk için bkz. A.A. ve A.A. [GK], B. No: 2015/3941, 1/3/2017, §§ 28-38; Abdolghafoor Rezaeı, B. No: 2015/17762, 6/12/2017, §§ 20-31; B.T. [GK], B. No: 2014/15769, 30/11/2017, §§ 19-  ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/22509",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı etme kararı verilmesi ve geri gönderme merkezindeki tutma koşulları nedenleriyle kötü muamele yasağının, hukuka aykırı olarak idari gözetim altında tutma nedeniyle de kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yurt dışına çıkış yasağı şeklindeki adli kontrol tedbirine karar verilmesi nedeniyle özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.A. Bireysel Başvuruya Konu Süreç İsveç'te yaşayan başvurucunun 14/9/2012-16/10/2019 tarihleri arasında sosyal medya hesabından yaptığı paylaşımlarla PKK/KCK terör örgütünün propagandasını yaptığı iddiasıyla Şanlıurfa Cumhuriyet Başsavcılığınca (Başsavcılık) hakkında soruşturma başlatılmış ve 31/10/2019 tarihinde başvurucunun ifadesinin alınması ve serbest bırakılmasına yönelik yakalama emri düzenlenmiştir.  Başvurucu 18/2/2020 tarihinde yakalanması üzerine Başsavcılıkta alınan ifadesinde; soruşturmaya konu olan sosyal medya paylaşımlarını kendisinin yapmadığını, çocuklarının paylaşmış olabileceğini belirterek suçlamayı kabul etmemiştir. Başvurucu, ifadesinin ardından tutuklanması talebi ile Şanlıurfa  Sulh Ceza Hâkimliğine (Hâkimlik) sevk edilmiştir.  Hâkimlik 18/2/2020 tarihinde tutuklama talebinin reddine, 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinin (3) numaralı fıkrasının (a) ve (b) bentleri uyarınca başvurucunun her hafta salı günü kolluk birimine imza karşılığı başvurmasına ve yurt dışına çıkışının yasaklanmasına karar vermiş; kararda başvurucunun savunmasını, mevcut delil durumunu ve tutuklamanın istisnai nitelikte olmasını adli kontrol tedbirlerinin gerekçeleri olarak belirtmiştir. Başsavcılık 19/2/2020 tarihinde düzenlediği iddianame ile başvurucunun terör örgütünün propagandasını yapma suçundan 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca cezalandırılmasını talep etmiştir.  Şanlıurfa  Ağır Ceza Mahkemesi (Ağır Ceza Mahkemesi) tarafından düzenlenen 27/2/2020 tarihli Tensip Tutanağı ile başvurucu hakkındaki adli kontrol tedbirlerinin aynen devam etmesine karar verilmiştir. Başvurucu, karara 11/3/2020 tarihinde itiraz etmiştir. İtiraz dilekçesinde ailesi ile birlikte uzun yıllardır İsveç'te yaşadığını belirten başvurucu; bu ülkede işyerinin bulunduğunu, adli kontrol tedbirleri nedeniyle maddi ve manevi olarak zarar gördüklerini ileri sürmüştür. Başvurucunun itirazı Şanlıurfa  Ağır Ceza Mahkemesince kararın usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle reddedilmiştir.  Ağır Ceza Mahkemesi 4/3/2020 tarihinde başvurucunun beraatine ve hakkındaki adli kontrol tedbirlerinin kararın kesinleşmesine kadar devam etmesine karar vermiştir. Gerekçede; başvurucunun paylaşımlarında atılı suça ilişkin cebir ve şiddet unsurunun gerçekleşmediğini, bu suretle başvurucuya yüklenen fiilin kanunda suç olarak tanımlanmadığını belirtmiştir. Başvurucu, anılan karara itiraz ederek 11/3/2020 tarihli dilekçesindeki beyanlarını tekrar etmiş (bkz. § 5);ayrıca beraat kararına rağmen adli kontrol tedbirlerinin kaldırılmamasının masumiyet karinesine aykırı olduğunu ileri sürmüştür. Şanlıurfa  Ağır Ceza Mahkemesi, kararın usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle itirazı reddetmiştir.  Başvurucu, nihai karar�� 7/4/2020 tarihinde öğrendikten sonra 20/5/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. Bireysel Başvuru Sonrası Süreç Başsavcılık, anılan karara karşı istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi 18/2/2021 tarihinde istinaf başvurusunun esastan reddine karar vermiş ve anılan karar temyiz edilmeden kesinleşmiştir. Başvurucu hakkındaki adli kontrol tedbirleri 19/2/2021 tarihinde kaldırılmıştır.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/14764",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yurt dışına çıkış yasağı şeklindeki adli kontrol tedbirine karar verilmesi nedeniyle özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/54894",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/56906",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, 30/11/1967 tarihinde murisleri tarafından Derik Tapulama Hâkimliğinde açılan kadastro tespitine itiraz davasının halen devam ettiğini, yargılamanın makul sürede sonuçlandırılamadığını, bu sürede taşınmazlarını kullanamadıklarını, taşınmazlarının gelirlerinden yararlanamadıklarını belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşler, tazminat talep etmişlerdir.  Başvuru, 27/9/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel eksiklik bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 18/9/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.   Bölüm Başkanı tarafından 28/1/2015 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 10/2/2015 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Mardin ili Derik ilçesi Hisaraltı köyünde 1967 yılında yapılan kadastro çalışmaları esnasında 85 parsel numaralı taşınmaz, F.A. adına tespit görmüş, başvurucuların murislerinin tespite yaptığı itiraz Mardin Tapulama Müdürlüğü tarafından reddedilmiş, bu karardan sonra başvurucuların murisleri, Derik Tapulama Hâkimliğinde 30/11/1967 tarihinde F.A. aleyhine kadastro tespitine itiraz davası açmışlardır. Derik Tapulama Hâkimliği, 26/3/1971 tarih ve E.1967/169, K.1971/26 sayılı karar ile hâkimlerin davadan çekinmeleri nedeniyle merci tayini için dosyanın Yargıtaya gönderilmesine karar vermiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi, 25/5/1971 tarih, E.1971/6136, K.1971/5068 sayılı ilâmıyla Kızıltepe Tapulama Mahkemesini davaya bakmak için görevlendirilmiştir. Kızıltepe Tapulama Mahkemesi, 25/3/1974 tarih ve E.1972/22, K.1974/77 sayılı kararı ile tespitin iptaline, dava konusu taşınmazın davacılar adına tapuya tesciline karar vermiştir. Anılan kararın temyiz edilmesi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi, 1/12/1978 tarih ve E.1978/10137, K.1978/14420 sayılı ilâmıyla İlk Derece Mahkemesinin kararını bozmuştur. Bozma ilâmı üzerine dava, Kızıltepe Tapulama Mahkemesinin E.1979/3 sayılı dosyasına kaydedilmiştir. Kızıltepe Tapulama Mahkemesi 20/3/1981 ve E.1979/3, K.1981/34 sayılı kararıyla Mahkemenin görevsizliğine, dosyanın Derik Tapulama Mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir. Anılan kararın temyiz edilmesi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi, 1/10/1981 tarih ve E.1981/12500, K.1981/10729 sayılı ilâmıyla merci olarak belirtilen Mahkemenin fiili ve hukuki nedenin kalkmasından sonra bile dava dosyası hakkında yetkisizlik kararı veremeyeceği gerekçesiyle İlk Derece Mahkemesinin kararını bozmuştur. Bozma ilâmı üzerine dava, Kızıltepe Tapulama Mahkemesinin E.1982/18 sayılı dosyasına kaydedilmiştir. Kızıltepe Kadastro Mahkemesinin kapatılması ve dava dosyalarının Mardin Kadastro Mahkemesine devredilmesinden sonra dava dosyası, Mardin Kadastro Mahkemesinin E.2013/85 sayılı dosyasına kaydedilmiş olup, yargılama hâlen devam etmektedir. Başvurucular, 27/9/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi ile 21/6/1987 tarih ve 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci, üçüncü ve dördüncü fıkraları,  maddesinin birinci ve ikinci fıkraları,  maddesinin birinci fıkrası ve  maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi (Bkz. B. No: 2012/12, 17/9/2013, §§ 16-22).  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/7286",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, 30/11/1967 tarihinde murisleri tarafından Derik Tapulama Hâkimliğinde açılan kadastro tespitine itiraz davasının halen devam ettiğini, yargılamanın makul sürede sonuçlandırılamadığını, bu sürede taşınmazlarını kullanamadıklarını, taşınmazlarının gelirlerinden yararlanamadıklarını belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşler, tazminat talep etmişlerdir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, başvurucuların oğullarının şehit olması sonucu 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu kapsamındaki taleplerine ilişkin davanın reddedilmesi ve yargılama süresinin uzaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 23/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. İkinci Bölüm tarafından 5/7/2017 tarihinde yapılan toplantıda başvurunun, Genel Kurul tarafından karara bağlanması gerekli görülmüş ve Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca Genel Kurula sevkine karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların pilot teğmen olan oğulları Ç., İç Güvenlik Harekatı çerçevesinde Tunceli ilinde görevlendirilmiş; üzerine zimmetli silahıyla kendini yaralayan eri helikopterle Bingöl Devlet Hastanesine sevk ederken helikopterin Bingöl ili Merkez Sancak Vartepe mevkiinde düşmesi sonucu 19/2/2004 tarihinde vefat etmiştir.  Oğullarının ölümü sebebiyle kendilerine harp malulü aylığı bağlanan başvurucular, 3713 sayılı Kanun kapsamında aylık, ikramiye ve diğer özlük haklarının farkının ödenmesi talebiyle T. Emekli Sandığı Genel Müdürlüğüne başvuruda bulunmuşlar; başvurucuların talebi idarece reddedilmiştir.  Başvurucular, Sosyal Güvenlik Kurumu aleyhine 15/10/2004 tarihinde 3713 sayılı Kanun kapsamında yoksun kaldıklarını belirttikleri aylık, ikramiye ve diğer özlük hakları farkının oğullarının ölüm tarihinden itibaren yasal faizi ile ödenmesi talebiyle tam yargı davası açmışlardır.  Ankara  İdare Mahkemesinin 15/6/2005 tarihli ve E.2004/3212, K.2005/863 sayılı kararı ile davanın kabulüne hükmedilmiştir.  Davalı idarenin temyizi üzerine Danıştay Onbirinci Dairesinin 28/12/2007 tarihli ve E.2005/4253, K.2007/10154 sayılı ilamıyla ilk derece mahkemesi hükmünün bozulmasına karar verilmiştir.  Bozma kararı üzerine yapılan incelemede Ankara  İdare Mahkemesinin 20/1/2009 tarihli ve E.2009/28, K.2009/51 sayılı kararı ile ısrar kararı verilmiştir.  Davalı idarenin temyizi üzerine Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 10/4/2013 tarihli ve E.2009/691, K.2013/1336 sayılı ilamıyla ilk derece mahkemesi hükmünün bozulmasına karar verilmiştir.  Bozma kararına uyularak yapılan incelemede Ankara  İdare Mahkemesinin 5/11/2013 tarihli ve E.2013/1587, K.2013/1542 sayılı kararı ile davanın reddine hükmedilmiştir. Kararın gerekçesi şöyledir: \"3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun 2003 tarih ve 4928 sayılı Kanun'un  maddesi ile değişik Terör\" başlıklı  maddesinde ...Yine aynı Kanun'un  maddesinde ise ...Yukarıda yer verilen Yasa hükümleri birlikte değerlendirildiğinde; memur ve kamu görevlilerinin görevlerini ifa ederlerken terör eylemlerine muhatap olarak yaralanmaları, sakat kalmaları, ölmeleri veya öldürülmeleri halinde bu Yasanın tanıdığı haklardan yararlanacakları açıktır.Dosyanın incelenmesinden; davacılar tarafından,pilot teğmen olan ve İç Güvenlik Harekatı çerçevesinde Tunceli'de görevli bulunan oğullarının,üzerine zimmetli silahıyla kendini yaralayan eri helikopterle Bingöl DevletHastanesine sevk ederken helikopterin Bingöl İli, Merkez Sancak Vartepe mevkiinde düşmesi sonucu ölmesi üzerine, ölüm olayının 3713 sayılı Yasa kapsamında değerlendirilerek bu Yasanın tanıdığı haklardan yararlanma istemiyle bakılan davanın açıldığı anlaşılmıştır.Dava konusu olay her ne kadar terörün yoğun olduğu bir yerde meydana gelmiş ise de, bu bölgede meydana gelen her ölüm olayının terör eyleminden meydana gelmesi gibi bir durum sözkonusu olmamakta olup, kendi zimmetli silahıyla yaralanan bir erin sevki sırasında yaşanan olayda terörün etki ve tesirinin bulunmadığı ve helikopterin düşüşünde ağırlıklı olarak pilotaj kusurunun da bulunduğu göz önüne alındığında, ölüm olayının terör eylemlerinin neden ve etkisiyle ya da teröre maruz kalma neticesinde gerçekleştiğini kabule olanak bulunmadığından davacıların talebinin reddine ilişkin işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.\" Başvurucuların temyizi üzerine Danıştay Onbirinci Dairesinin 16/4/2014 tarihli ve E.2013/6072, K.2014/1956 sayılı ilamıyla onama kararı verilmiştir.  Başvurucuların karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 19/9/2014 tarihli ve E.2014/3246, K.2014/5274 sayılı kararı ile reddedilmiştir. Bu karar 26/11/2014 tarihinde başvurucular vekiline tebliğ edilmiştir.  Başvurucular 23/12/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.  Başvurucular 6/12/2016 tarihinde yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunmuşlardır.  Ankara  İdare Mahkemesinin 16/2/2017 tarihli ve E.2016/5119, K.2017/395 sayılı kararı ile başvurucuların yargılamanın yenilenmesi isteminin kabulüne, Mahkemenin 5/11/2013 tarihli veE.2013/1587, K.2013/1542 sayılı kararının kaldırılmasına, dava konusu işlemin iptaline, başvuruculara 3713 sayılı Kanun kapsamında yoksun kaldıkları tüm aylık ikramiye ve diğer özlük haklarının başvuru tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmiştir. Kararın gerekçesi şöyledir: \"... 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesinin  fıkrasının (c) bendinde; ''karara esas olarak alınan bir ilam hükmünün, kesinleşen bir mahkeme kararıyla bozularak ortadan kalkması\" hali ile (h) bendinde ; '' Tarafları, konusu ve sebebi aynı olan bir dava hakkında verilen karara aykırı yeni bir kararın verilmesine kanuni dayanak yokken, aynı mahkeme yahut başka bir mahkeme tarafından önceki ilamın hükmüne aykırı bir karar verilmiş bulunması.'' hali yargılamanın yenilenmesi sebepleri arasında sayılmıştır.2330 sayılıNakdiTazminatveAylıkBağlanmasıHakkında Kanun'unmaddesinde, bu Kanunun amacının, barışta güven ve asayişi korumak, kaçakçılığı men, takip ve tahkikle görevli olanların bu görevlerinden dolayıya dagörevlerisonaermişolsa bile yaptıkları hizmet nedeniyle derhal veya bu yüzden maruz kaldıkları yaralanmaveyahastalıksonucuölmeleriveyasakat kalmalarıhalinde ödenecek nakdi tazminat ile birlikte bağlanacak aylığın ve bu yüzden yaralanmaları halinde ödenecek nakdi tazminatın esas ve yöntemlerinin düzenlenmesi olduğu belirtilmiştir.Öte yandan,3713sayılı Terörle Mücadele Kanununun 1/ maddesinde terör;baskı,cebir ve şiddet, korkutma, yıldırma, sindirme veya tehdit yöntemlerinden biriyle, Anayasada belirtilen Cumhuriyetin niteliklerini, siyasi, hukuki, sosyal, laik, ekonomik düzenini değiştirmek, devletin ülkesi ve milleti ile bölünmez bütünlüğünü bozmak, TürkDevletininveCumhuriyetininvarlığını tehlikeye düşürmek, Devlet otoritesini zaafa uğratmak veya yıkmak veya ele geçirmek, temel hak ve hürriyetleri yok etmek, Devletin iç vedışgüvenliğini, kamudüzeniniveyagenelsağlığı bozmak amacıyla bir örgüte mensup kişi veya kişiler tarafından girişilecek her türlüeylemler olarak tanımlanmış;  maddesinde ise kamu görevlilerindenyurtiçindeveyurtdışında görevlerini ifa ederlerken veyasıfatlarıkalkmışolsabilebugörevlerini yapmalarındandolayıteröreylemlerinemuhatap olarak yaralanan, engelli hâle gelen, ölen veya öldürülenler hakkında 2330 sayılı Nakdi Tazminat ve AylıkBağlanması HakkındaKanun hükümlerinin uygulanacağı,ayrıcamalul olanlarla, ölenlerin aylığa müstehak dul ve yetimlerine bağlanacak aylığın toplam tutarının, bunların görevde olan emsallerinin almakta oldukları aylıklardan; emekli olanların öldürülmelerihalindeise,dulveyetimlerine bağlanacak aylığın toplam tutarı ve Kanuna göre kendisine bağlanabilecek emekliaylığından az olmayacağı, yaşamak için gereken hareketleri yapamayacak ve başkasının yardım ve desteğine muhtaç olacak derecede malul olanlar ile ölenlerin dul ve yetimlerine en yüksek Devlet memuru aylığı üzerinden, diğerlerine mevcut aylıkları üzerinden 30 yıl hizmet yapmış gibi emekli ikramiyesi ödeneceği, bu bent hükümlerine göre ilgililere fazla olarak yapılan ödemelerin, faturası karşılığında ilgili sosyal güvenlik kuruluşlarınca Hazineden tahsil edileceği kurala bağlanmıştır. Yukarıda yer alan yasal düzenlemelerden anlaşılacağı üzere, kamu görevlilerinin görevleriniifaederlerkenteröreylemlerinemuhatapolarak yaralanmaları, engelli hâle gelmeleri, ölmeleri veya öldürülmeleri halinde 2330 sayılı Yasa uyarıncakendilerineveyadulveyetimlerineödenecektazminatve bağlanacak aylığın yanısıra 3713sayılıYasanın21/maddesinin (a) bendi uyarınca emekli ikramiyesi ile aylık ödenmesi de gerekmektedir. Bunagöre, terör eylemlerinin önlenmesi, takip edilmesi ve etkisiz hale getirilmesi amacıyla her türlü faaliyetten doğan sakatlanma, yaralanmaveölüm olayınınteröreylemlerinemuhatapolmasonucundameydana geldiğinde kuşku bulunmamaktadır. Dava dosyasının incelenmesinden; davacılar tarafından, pilot teğmen olan ve İç Güvenlik Harekatı çerçevesinde Tunceli'de görevli bulunan oğullarının, üzerine zimmetli silahıyla kendini yaralayan eri helikopterle Bingöl Devlet Hastanesine sevk ederken helikopterin Bingöl İli, Merkez Sancak Vartepe mevkiinde düşmesi sonucu ölmesi üzerine, ölüm olayının 3713 sayılı Yasa kapsamında değerlendirilerek bu Yasanın tanıdığı haklardan yararlanma istemiyle açmış olduğu davada Mahkememiz tarafından 2005 tarihinde yapılan duruşma üzerine, 2005 tarih ve E:2004/3212, K: 2005/863 sayılı kararı ile davacıların 3713 sayılı Yasa kapsamında yoksun kalınan tüm aylık ikramiye ve diğer özlük haklarının başvuru tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verildiği, bu kararın Danıştay  Dairesince yapılan temyiz incelemesi neticesinde 2007 tarih ve E:2005/4253 K:2007/10154 sayılı kararı ile bozulması üzerine, Mahkememizin 2009 tarih ve E:2009/28 K:2009/51 sayılı kararı ile bozma kararına uyulmayarak E:2004/3212, K: 2005/863 sayılı kararında ısrar edildiği, bu karar üzerine Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu tarafından yapılan temyiz incelemesinde 2013 tarih ve E: 2009/691, K:2013/1336 sayılı kararı ile Mahkememizin ısrar kararının bozulması üzerine Mahkememiz tarafından 2013 tarih ve E:2013/1587 K:2013/1542 sayılı kararı ile Danıştayİdari Dava Daireleri Kurulunun bozma kararına uyularak davanın reddine karar verildiği, ancak davacılar tarafından olay tarihinde aynı helikopter içerisinde yer alan ve aynı helikopter kazası sonucu oğulları Kurmay Pilot Teğmen (Ç.) ile beraber hayatını kaybeden Kurmay Pilot Yüzbaşı (H.T.) ile ilgili aynı konudaki dava hakkında Ankara  İdare Mahkemesi'nin 2006 tarih ve E:2005/2271, K:2006/1011 sayılı kararıyla 3713 sayılı Yasa kapsamında bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verdiği, anılan kararın Danıştay Dairesince yapılan temyiz incelemesinde onandığı ancak sonrasında 17/04/2013 tarih E:2010/570, K:2013/3832 sayılı kararıyla Karar Düzeltme istemi kabul edilerek Ankara  İdare Mahkemesi kararının bozulduğu, Ankara  İdare Mahkemesinin anılan bozma kararına uymayarak davanın reddi kararında ısrar etmesi neticesinde Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu tarafından yapılan inceleme de ''davacının eşi olan Kurmay Pilot Yüzbaşı (H.T.)'ın ölüm olayının, o bölgede bulunma nedeni olan terörle mücadeleden bağımsız düşünülemeyeceği ve 3713 sayılı Yasa kapsamında değerlendirilmesi gerektiği'' belirtilerek davalı idarece aksi yönde tesis edilen işlemde ve bu işlemin iptali istemiyle açılan davanın reddine karar veren Ankara  İdare Mahkemesi kararında hukuka uyarlık bulunmadığı kararı verdiği görülmektedir. Bu durumda Mahkememizce 05/11/2013 tarih ve E:2013/1587 K:2013/1542 sayılı verilen kararda gerekçeye esas alınan Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu'nun 10/04/2013 E:2009/691, K:2013/1336 sayılı kararının olay tarihinde aynı helikopter içerisinde yer alan ve aynı helikopter kazası sonucu hayatını kaybedenKurmay Pilot Yüzbaşı (H.T.) ile ilgili aynı konudaki dava hakkında Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu'nun 28/03/2016 tarih ve E:2014/1176, K:2016/1070 sayılı kararı ile''davacının eşi olan Kurmay Pilot Yüzbaşı (H.T.)'ın ölüm olayının, o bölgede bulunma nedeni olan terörle mücadeleden bağımsız düşünülemeyece��i ve 3713 sayılı Yasa kapsamında değerlendirilmesi gerektiği'' belirtilerek davalı idarece aksi yönde tesis edilen işlemde hukuka uyarlık bulunmadığına hükmedilmesi neticesinde; 2577 sayılı Kanun'un maddesinde yer alan ''karara esas olarak alınan bir ilam hükmünün, kesinleşen bir mahkeme kararıyla bozularak ortadan kalkması hali'' ile ''Tarafları, konusu ve sebebi aynı olan bir dava hakkında verilen karara aykırı yeni bir kararın verilmesine kanuni dayanak yokken, aynı mahkeme yahut başka bir mahkeme tarafından önceki ilamın hükmüne aykırı bir karar verilmiş bulunması.'' şartlarının oluştuğundan bahisle yargılamanın yenilenmesi isteminde bulunulduğu anlaşılmaktadır.Olayda; davacıların oğlunun, 2014 tarihinde Yedisu İlçesi Kabayel J.Krk.K.lığı emrinde görevli yaralı er (İ.Y.)'ın Bingöl Devlet Hastanesinde muayene ve tedavisinin yapılması maksadıyla İç Güvenlik Harekatının yürütülmesinden sorumlu Tunceli J.BLGK.lığının Terörle Mücadele Kapsamında görevlendirilen helikopterin düşmesi sonucunda şehit olduğu, bu nedenle gerçekleşen ölüm olayının 3713 sayılı Yasa kapsamında değerlendirilmesi gerektiği sonucunda varıldığından, başvurularının cevap verilmemek suretiyle reddine yönelik olarak tesis edilen işlemde hukuka uygunluk bulunmamaktadır.Öte yandan; 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun  maddesinin  fıkrasının (h) bendinde, 12/07/2012 günlü, 28351 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6353 sayılı Yasanın  maddesiyle yapılan değişiklik ile \"Erbaş ve erlerden veya geçici veya gönüllü köy korucularından; terörle mücadele görevi ifa ederken yaralanarak veya sakatlanarak ilgili mevzuatına göre malullük aylığı bağlanması koşullarının oluştuğu tespit olunanlar, 2330 sayılı Kanuna göre aylık bağlanması hakkından ve bu fıkranın (c), (d) ve (g) bentlerindeki haklardan, bunların eş, ana ve babaları ile bakmakla yükümlü olunan kişi kapsamına giren çocukları da bu fıkranın (d) bendinde düzenlenen haklardan yararlandırılır. Erbaş ve erlerden veya geçici veya gönüllü köy korucularından; aynı sebeplerle hayatını kaybedenlerin veya bu fıkra kapsamında malul olması sebebiyle aylık almakta iken hayatını kaybedenlerin dul aylığına müstehak eşi, ana ve babaları ile yetim aylığına müstehak çocukları 2330 sayılı Kanun hükümlerine göre aylık bağlanması hakkından ve bu fıkranın (c) ve (d) bendindeki haklardan yararlandırılır.\" hükmüne; yine aynı Yasa ile eklenen Ek fıkrada, \"Kamu görevlileri ile birinci fıkranın (h) ve (j) bentleri kapsamına girenlerden terör olaylarını önlemek amacıyla her türlü patlayıcı maddeye bağlı olarak meydana gelen olaylar sonucunda ya da her ne şekilde olursa olsun terör olaylarının önlenmesi, takibi veya etkisiz hale getirilmesi amacıyla ifa edilen görevler sırasında veya bu görevlere gidiş dönüşler esnasında meydana gelen kazalar sonucunda yaralanan, sakatlanan, hastalanan veya hayatını kaybedenler, birinci fıkranın durumlarına uygun hükümlerinden yararlandırılır.\" hükmüne yer verilmiş olup; davacının 3713 sayılı Yasa'da tanınan haklardan yararlandırılmasına yönelik yaklaşım, işlem tarihinden sonra yapılan yeni yasal düzenlemeyle de uyumludur...\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19993",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucuların oğullarının şehit olması sonucu 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu kapsamındaki taleplerine ilişkin davanın reddedilmesi ve yargılama süresinin uzaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığı gerekçesiyle doktorluk görevine başlatılmama işlemine karşı açılan iptal davasında, davanın sonucuna etkili iddianın kararda karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 28/6/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun, Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesinden mezun olmuştur. 25/10/2017 tarihinde yapılan  Dönem Devlet Hizmeti Yükümlülüğü Kurası sonucunda Mardin Mazıdağı Toplum Sağlığı Merkezine pratisyen hekim olarak yerleştirilmiştir. Başvurucu hakkında 3/10/2016 tarihli ve 676 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Düzenlemeler Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (676 sayılı KHK)  maddesiyle 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrasının (A) bendine eklenen (8) numaralı alt bent uyarınca güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması yaptırılmıştır. Güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlanması nedeniyle başvurucunun göreve ataması gerçekleştirilmemiştir. Başvurucu, söz konusu işlemin iptali istemiyle 21/3/2018 tarihinde dava açmıştır. Dava dilekçesinde, işlemin gerekçesinin belirtilmediğini ve bu nedenle takdir yetkisinin denetlenmesinin önüne geçildiğinden şikâyet etmiştir. Ankara  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 3/10/2018 tarihinde davayı reddetmiştir. Kararda, başvurucunun 2012 ve 2013 yıllarında PKK/KCK terör örgütünün gençlik yapılanması olan YDG-H müzahir şahıslarca düzenlenen eylem ve etkinliklere katıldığı belirtilmiştir. Silahlı terör örgütünün etkinliklerine katılmış olması ve söz konusu eylemin yürütülecek kamu hizmeti ile bağdaşmaması nedeniyle işlemin hukuka uygun olduğu ifade edilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Uyuşmazlıkta, sağlık hizmetlerinde tabip olarak görev yapmak üzere Mardin ili, Mazıdağı ilçesine yerleştirmesi yapılan davacı hakkında, kolluk kuvvetleri tarafından yapılan güvenlik soruşturması sonucu '2012-2013 yıllarında PKK/KCK terör örgütünün gençlik yapılanması (YDG-H) müzahir şahıslarca düzenlenen eylem ve etkinliklere katılan şahıslar arasında olduğuna' ilişkin bilgiye ulaşılması üzerine, atama hususundaki takdir yetkisi kapsamında atanmasının uygun bulunmadığı anlaşılmaktadır.Bu durumda, davacının silahlı terör örgütünün eylem ve etkinliklerine katılma şeklindeki davranışlarının, yürüteceği kamu hizmetinin niteliği ile bağdaşması mümkün olmadığından, atamasının yapılmamasına ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmaktadır.\" Başvurucu, karara karşı 21/11/2018 tarihinde istinaf yoluna başvurmuştur. İstinaf dilekçesinde soyut bilgilere dayanarak davasının reddedildiği, gerekçe olarak gösterilen hususun somut bir şekilde ispatlanmadığı belirtilmiştir. Ayrıca güvenlik soruşturmasına dayanak alınan bilgi ve belgelerin kendisine tebliğ edilmesini talep etmesine rağmen gönderilmediğinden yakınmıştır. Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi (Bölge İdare Mahkemesi) 7/2/2019 tarihinde istinaf talebini kesin olarak reddetmiştir. Nihai karar, başvurucuya 4/6/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 28/6/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  657 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:\"Devlet memurluğuna alınacaklarda aşağıdaki genel ve özel şartlar aranır.A) Genel şartlar: Türk Vatandaşı olmak, Bu Kanunun 40 ncı maddesindeki yaş şartlarını taşımak, Bu Kanunun 41 nci maddesindeki öğrenim şartlarını taşımak, Kamu haklarından mahrum bulunmamak, Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde belirtilen süreler geçmiş olsa bile; kasten işlenen bir suçtan dolayı bir yıl veya daha fazla süreyle hapis cezasına ya da affa uğramış olsa bile devletin güvenliğine karşı suçlar, Anayasal düzene ve bu düzenin işleyişine karşı suçlar, (…) zimmet, irtikâp, rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, güveni kötüye kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıştırma, edimin ifasına fesat karıştırma, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama veya kaçakçılık suçlarından mahkûm olmamak. Askerlik durumu itibariyle;a) Askerlikle ilgisi bulunmamak,b) Askerlik çağına gelmemiş bulunmak,c) Askerlik çağına gelmiş ise muvazzaf askerlik hizmetini yapmış yahut ertelenmiş veyayedek sınıfa geçirilmiş olmak, 53 üncü madde hükümleri saklı kalmak kaydı ile görevini devamlı yapmasına engelolabilecek (…) akıl hastalığı (…) bulunmamak. [Anayasa Mahkemesinin 24/7/2019 tarihli ve E.:2018/73; K.:2019/65 sayılı Kararı ile iptal edilmiştir]B) Özel şartlar: Hizmet göreceği sınıf için 36 ve 41 nci maddelerde belirtilen öğretim ve eğitim kurumlarının birinden diploma almış olmak, Kurumların özel kanun veya diğer mevzuatında aranan şartları taşımak.\" 676 sayılı KHK'nın  maddesiyle 657 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci fıkrasının (A) bendine eklenen ve Anayasa Mahkemesinin 24/7/2019 tarihli ve E.2018/73, K.2019/65 sayılı kararıyla iptal edilen (8) numaralı alt bent şöyledir:\"Güvenlik soruşturması ve/veya arşiv araştırması yapılmış olmak.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/22072",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığı gerekçesiyle doktorluk görevine başlatılmama işlemine karşı açılan iptal davasında, davanın sonucuna etkili iddianın kararda karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru \"görevi kötüye kullanma\" suçundan dolayı başvurucu hakkında yürütülen soruşturma sürecinde verilen aramave iletişimin tespiti kararları nedeniyle özel hayatın gizliliği, konutdokunulmazlığı ve haberleşme hakkı ile kötü muamele yasağının; yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 10/7/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 31/12/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  BirinciBölüm tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve başvuru belgelerinin bir örneğinin Adalet Bakanlığına gönderilmesine, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesinin(2) numaralı fıkrası uyarınca başvurununiçtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenilmeden incelenmesine karar verilmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Ankara 2 No.lu Devlet GüvenlikMahkemesinin 9/7/2003 tarihli ve 2003/708 Değişik İş sayılı kararı ile \"organize suç örgütü üyesi olmak\" suçlamasıyla başvurucunun iş yeri olan avukatlık bürosunda arama yapılmıştır. Ankara  Nolu Devlet Güvenlik Mahkemesinin 16/7/2003 tarihli ve 2003/244 Değişik İş sayılı kararıyla başvurucunun 2003 yılı Mayıs, Haziran ve Temmuz aylarına ilişkin görüşme detay bilgilerinin alınmasına karar verilmiştir. Ankara  Ağır Ceza Mahkemesinin 12/1/2007 tarihli ve E.2004/220, K.2007/701 sayılı kararı ile başvurucunun \"görevi kötüye kullanmak\" suçundan cezalandırılmasına ve cezanın ertelenmesine karar verilmiştir.  Temyiz üzerine Ankara  Ağır Ceza Mahkemesinin 12/1/2007 tarihli kararı, Yargıtay  Ceza Dairesinin 28/2/2008 tarihli ve E.2007/9110 sayılı ilamı ile bozulmuştur. Bozma üzerine yargılanmasına devam olunan başvurucu hakkındaki davanın, Ankara  Ağır Ceza Mahkemesinin 2/12/2011 tarihli ve E.2008/93, K.2011/302 sayılı kararı gereğince zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verilmiştir. Temyiz üzerine Ankara  Ağır Ceza Mahkemesinin 2/12/2011 tarihli kararı, Yargıtay  Ceza Dairesinin 4/2/2013 tarihli ve E.2012/433, K.2013/777 sayılı ilamı ile onanmıştır.B. İlgili Hukuk 1/3/1926 tarihli ve 765 sayılı mülga Türk Ceza Kanunu'nun  maddesi.  1/8/1999 tarihli ve 4422 sayılı mülgaÇıkar Amaçlı Suç Örgütleriyle Mücadele Kanunu'nun  maddesi şöyledir:\"Bu Kanunda öngörülen suçları işleme veya bunlara iştirak yahut işlendikten sonra faillere her ne suretle olursa olsun yardım veya aracılık veya yataklık etme kuşkusu altında bulunan kimselerin kullandıkları telefon, faks ve bilgisayar gibi kablolu, kablosuz veya diğer elektromanyetik sistemlerle veya tek yönlü sistemlerle alınan veya iletilen sinyalleri, yazıları, resimleri, görüntü veya sesleri ve diğer nitelikteki bilgileri dinlenebilir veya tespit edilebilir. Tespit edilenler mühürlenerek yetkililerce zapta bağlanır.İletişimin dinlenmesine veya tespitine ilişkin kararlar, ancak kuvvetli belirtilerin varlığı halinde verilebilir.Başka bir tedbir ile failin belirlenmesi, ele geçirilmesi veya suç delillerinin elde edilmesi mümkün ise, iletişimin dinlenmesine veya tespitine karar verilemez.Resmî veya özel her türlü iletişim kuruluşlarının tuttukları, iletişimin içeriği dışında kalan kayıtlar hakkında da yukarıdaki hükümler uygulanır.Dinleme veya tespite veya kayıtların incelenmesine hâkim karar verir. Gecikmesinde sakınca bulunan hallerde Cumhuriyet savcısı da bu hususlarda yetkilidir. Hâkim kararı olmaksızın yapılan bu gibi işlemlerin yirmidört saat içinde hâkim kararına bağlanması şarttır. Sürenin dolması veya hâkim tarafından aksine karar verilmesi halinde tedbir Cumhuriyet savcısı tarafından derhal kaldırılır.Dinleme ve tespit kararları en çok üç ay için verilebilir, bu süre en çok iki defa üçer aydan fazla olmamak üzere uzatılabilir.İletişimin dinlenmesi ve tespiti sırasında bu Kanunda öngörülen suçların işlendiğine ilişkin şüphe ortadan kalkarsa, tedbir Cumhuriyet savcısı tarafından kaldırılır. Bu gibi hallerde tedbir uygulaması sonucu elde edilen veriler, Cumhuriyet savcısının denetimi altında derhal ve nihayet on gün içinde yok edilir ve durum bir tutanakla belirlenir.Cumhuriyet savcısı veya görevlendireceği kolluk mensubu, iletişim kurum ve kuruluşlarında görevli veya böyle bir hizmeti vermeye yetkili olanlardan, dinleme ve kayda alma işlemlerinin yapılmasını ve bu amaçla cihazların kurulmasını istediğinde, bu istem derhal yerine getirilir ve işlemin başladığı ve bitirildiği tarih ve saat bir tutanakla saptanır.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/5076",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru görevi kötüye kullanma suçundan dolayı başvurucu hakkında yürütülen soruşturma sürecinde verilen arama ve iletişimin tespiti kararları nedeniyle özel hayatın gizliliği, konut dokunulmazlığı ve haberleşme hakkı ile kötü muamele yasağının; yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, müşterek çocuğun velayetinin ebeveyn tarafından ortak kullanımına karar verilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 29/8/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu ile E.E.nin 2002 yılındaki evliliklerinden 24/8/2009 doğum tarihli müşterek çocukları bulunmaktadır. Antalya  Aile Mahkemesinin 16/5/2014 tarihli kararıyla tarafların anlaşmalı olarak boşanmalarına, müşterek çocuğun velayetinin babasına bırakılmasına hükmedilmiştir. Başvurucu 28/3/2017 tarihinde velayetin değiştirilmesi ve iştirak nafakası talebiyle Antalya  Aile Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır. Başvurucu vekili dava dilekçesinde; müşterek çocuğun boşanma davasının sonuçlanmasından itibaren kesintisiz olarak başvurucuyla yaşadığını ve başvurucunun koşullarına alıştığını vurgulamıştır. Hukuken velayet hakkının eski eşinde olmasına rağmen çocukla başvurucunun ilgilendiğini, tüm masraflarının ve ihtiyaçlarının başvurucu tarafından karşılandığını belirtmiştir. Bu duruma rağmen çocuğun velayet hakkına dayanılarak her an babası tarafından alınacağı ve annesinden koparılacağı endişesiyle yaşadığını, velayetin babada olmasının fiilen bir yararının olmadığını ve çocuğun alıştığı ortamdan koparılması hâlinde psikolojik olarak yıpranacağını ifade etmiştir. E.E. cevap dilekçesinde; başvurucunun iddialarının doğru olmadığını, kızının velayete ilişkin bütün sorumluluklarını fazlasıyla yerine getirdiğini vurgulamıştır. Ayrıca başvurucunun İsviçre'de yaşayan biriyle evlilik planı yaptığını, velayetin değiştirilmeye çalışılmasının da müşterek çocuğun anılan ülkeye götürülme çabası olduğunu, böyle bir durumun gerçekleşmesi hâlinde kızıyla bağının kopacağını belirtmiştir. Yargılama sürecinde 20/9/2017 tarihli sosyal inceleme raporu hazırlanmıştır. Raporun ebeveynler ve çocukla görüşme yapılarak düzenlendiği, annenin ve babanın velayetin ortak kullanımına ilişkin görüşlerinin alınmadığı görülmüştür. Anılan raporda; çocuğun daha çok başvurucu ile birlikte yaşadığının gözlemlendiği, çocuğun annesi kadar babasına da psikolojik ve sosyal yönden bağımlılık hissettiği, her ikisinden ayrı kalma kaygısı taşıdığının gözlemlendiği belirtilmiştir. Başvurucunun annelik ve velayet görevini yerine getirebilecek nitelikte olduğu, işe gittiğinde çocukla alt katta ikamet eden anneanne ve dedenin ilgilendiği, babanın da çocuğa bakmakta istekli olduğu ancak sosyal destek sistemine yeterince sahip olmadığı, işte olduğu zamanlarda çocukla ilgilenebilecek bir aile üyesinin mevcut olmadığı tespit edilmiştir. Çocuğun okul döneminde hafta içi annesinde, hafta sonu kesintisiz olarak babasında kaldığı, var olan uygulamadan memnun olduğu ancak dava açılması ile birlikte var olan dengenin sarsıldığı, çocuğun isteğinin gözönüne alınarak uygulamanın devam ettirilmesinin anne ve babanın isteğinde ve anlayışında olduğu belirtilmiştir. Bu durum gözetildiğinde tarafların ortak velayete sahip olmasının çocuğun yararına olacağı değerlendirmesine yer verilmiştir. Ancak ortak velayet hukuken mümkün değilse çocuğun velayet görevine sahip ebeveyn ile birlikte ikamet etmesi gerektiği, çocuğun başvurucunun yanında daha çok kaldığı vurgulanarak velayet görevinin başvurucuya verilmesinin uygun olacağı ifade edilmiştir. Mahkeme 2/10/2017 tarihinde davanın kabulüyle velayetin başvurucuya verilmesine, babayla çocuk arasında kişisel ilişki tesis edilmesine ve çocuk lehine 300 TL iştirak nafakasına karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; velayetin babaya verilmesine rağmen müşterek çocuğun okul döneminde hafta içi başvurucuda, hafta sonu babasında kaldığı belirtilmiştir. Sosyal inceleme raporunda da bu uygulamadan çocuğun memnun olduğu ancak dava açılması ile var olan dengenin sarsıldığının, ortak velayetin mümkün olmaması hâlinde velayetin başvurucuya verilmesinin çocuğun yararına olduğunun tespit edildiği ifade edilmiştir. Çocuğun başvurucuda daha çok kaldığı ve çocuğun fiilî uygulamadan memnun olduğu yani hafta içi annesinin yanında, hafta sonu babasının yanında kalması hususunun çocuğun psikolojisine olumsuzluk katmayacağı gibi anne ve babanın da bu uygulamaya karşı bir itirazlarının bulunmadığı gözetildiğinde ortak velayete gerek bulunmadığı vurgulanmıştır. Netice itibarıyla yapılması gerekenin fiiliyatta olan ve çocuğun yararına bulunan uygulamaya hukuki çerçeve hazırlamak olduğu, bu zamana kadar anne ve baba arasındaki uygulamaya hukuki çerçeve kazandırmak gerektiği ifade edilmiştir. E.E. anılan karara karşı istinaf yoluna başvurmuştur. İstinaf dilekçesinde; velayetin kullanıldığı süre boyunca velayetin değiştirilmesini gerektirecek hiçbir durumun gerçekleşmediğini, velayet görevini savsaklamadığı gibi hiçbir şekilde kötüye de kullanmadığını, çocuğun kesintisiz olarak başvurucunun yanında kaldığının da doğru olmadığını belirtmiştir. Ayrıca ortak velayetin hukuken mümkün olmadığı yönündeki gerekçenin de doğru olmadığını, ortak velayetin hukuken mümkün olduğunu, mahkeme kararının çocukla ilgili fiilî uygulamaya uygun olmadığını vurgulamıştır. Başvurucu vekili istinaf başvurusuna cevabında; uzman raporu ve tanık beyanları dikkate alındığında müşterek çocuğun hafta içi başvurucu yanında kaldığının sabit olduğunu vurgulamıştır. Haftanın beş günü başvurucu yanında yaşamakta olan müşterek çocuğun bütün bakım ve gözetiminin davalı baba tarafından yapıldığı iddiasının hayatın olağan akışına aykırı olduğu, Mahkeme tarafından fiilî durum gözetilerek karar verildiği belirtilmiştir. Babanın sosyal destek sistemlerine yeterince sahip olmadığı, davalı taraf işteyken çocuğa evde bakacak bir aile bireyinin bulunmadığı hususlarının uzman raporuyla da tespit edildiğini belirtmiştir. Ayrıca ortak velayetin yargılama aşamasında taraflarca talep edilmediğini, ortak velayetin taraflar arasında çekişmeye yol açacağı durumlarda çocuğun velayetinin taraflardan birine bırakılması gerektiğini, fiilî durum ve rapordaki tespitler çerçevesinde mahkeme kararının doğru olduğu değerlendirmesine yer vermiştir. Antalya Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi (BAM Dairesi) 13/7/2018 tarihinde istinaf başvurusunun kabulüne, velayetin taraflarca ortak kullanılmasına, müşterek çocuğun babasının yanında yaşamasına, ayrıca çocukla başvurucu arasında kişisel ilişki tesisine kesin olarak karar vermiştir. Her hafta pazartesi günü saat 00'dan perşembe günü saat 00'a kadar, -sonu tek sayı ile biten yıllarda Kurban Bayramı arife günü saat 00'den bayramın  günü saat 00'a kadar, sonu çift sayı ile biten yıllarda Ramazan Bayramı arife günü saat 00'den bayramın  günü saat 00'a kadar, eğitim dönemi yarıyıl tatillerinin ilk haftası cumartesi günü saat 00'dan takip eden cuma günü saat 00'e kadar, her yıl temmuz ayının  günü saat 00'dan 31 Temmuz akşamı saat 00'e kadar yatılı olacak şekilde kişisel ilişki kurulmasına hükmedilmiştir. Anılan kararın gerekçesinde; ilgili hukuk ve içtihatlara atıf yapılarak ortak velayet düzenlemesinin hukukumuzda uygulanabilir olduğu ancak çocuğun güvenliğine ve üstün yararına aykırı olması hâlinde ortak velayete karar verilemeyeceği vurgulanmıştır. Müşterek çocuğun velayetinin taraflar arasında fiilen ortak kullanıldığı, çocuğun bu uygulamadan memnun olduğu, sosyal inceleme raporunda da velayetin anne ve babaya ortak verilmesinin çocuğun menfaatine olduğunun tespit edildiği belirtilmiştir. Bu durumda mahkemece, tarafların fiilî yaşam şekli, çocuğun istekleri ve menfaatleri gözetilerek velayetinin ortak olarak taraflara bırakılması gerekirken hukuken mümkün olmadığı şeklindeki hatalı gerekçe ile velayetin değiştirilmesine karar verilmesinin doğru olmadığı ifade edilmiştir. Söz konusu karar, başvurucuya 31/7/2018 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 29/8/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk İlgili Mevzuat 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun \"Hâkimin takdir yetkisi\" kenar başlıklı  maddesinin birinci ve ikinci fıkraları şöyledir:\"Mahkeme boşanma veya ayrılığa karar verirken, olanak bulundukça ana ve babayı dinledikten ve çocuk vesayet altında ise vasinin ve vesayet makamının düşüncesini aldıktan sonra, ana ve babanın haklarını ve çocuk ile olan kişisel ilişkilerini düzenler.Velâyetin kullanılması kendisine verilmeyen eşin çocuk ile kişisel ilişkisinin düzenlenmesinde, çocuğun özellikle sağlık, eğitim ve ahlâk bakımından yararları esas tutulur. Bu eş, çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorundadır.\" 4721 sayılı Kanun’un \"Durumun değişmesi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Ana veya babanın başkasıyla evlenmesi, başka bir yere gitmesi veya ölmesi gibi yeni olguların zorunlu kılması hâlinde hâkim, re'sen veya ana ve babadan birinin istemi üzerine gerekli önlemleri alır.\" 4721 sayılı Kanun’un \"Kural\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Ana ve babadan her biri, velâyeti altında bulunmayan veya kendisine bırakılmayan çocuk ile uygun kişisel ilişki kurulmasını isteme hakkına sahiptir.\" 4721 sayılı Kanun’un \"Ana baba evli ise\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Evlilik devam ettiği sürece ana ve baba velayeti birlikte kullanırlar.Ortak hayata son verilmiş veya ayrılık hali gerçekleşmişse hakim, velayeti eşlerden birine verebilir.Velayet, ana ve babadan birinin ölümü halinde sağ kalana, boşanmada ise çocuk kendisine bırakılan tarafa aittir.\" 4721 sayılı Kanun’un \"Ana baba evli değilse\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Ana ve baba evli değilse velayet anaya aittir.Ana küçük, kısıtlı veya ölmüş ya da velayet kendisinden alınmışsa hakim, çocuğun menfaatine göre, vasi atar veya velayeti babaya verir.\" İlgili Yargı Kararı Yargıtay  Hukuk Dairesinin 4/12/2017 tarihli ve E.2016/18474, K.2017/13800 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Davacı, İsveç Södertörns Başlangıç Mahkemesinin T 12309-14 esas sayılı 2015 tarihinde kesinleşen boşanmaya ilişkin kararın tanınmasını talep etmiştir...Tanınması istenen yabancı mahkeme ilamında, tarafların boşanmalarına karar verilmekle birlikte tarafların çocuklar üzerinde ortak velayet hakkının devam edeceği düzenlenmiştir. Taraflar Türk vatandaşıdır. Yabancı mahkeme kararının tanınmasına diğer koşulların yanında Türk kamu düzeni ihlal edilmeyecekse karar verilebilir. Somut olayda çözülmesi gereken uyuşmazlık, ortak velayet düzenlenmesinin Türk kamu düzenine açıkça aykırı olup olmadığının belirlenmesine yöneliktir...Türkiye Cumhuriyeti adına 14 Mart 1985 tarihinde imzalanan 11 Nolu Protokol ile Değişik İnsan Haklarını ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Sözleşmeye Ek 7 Nolu Protokol, 6684 sayılı Kanun ile onaylanması uygun bulunarak, 25/3/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanıp yürürlüğe girmiş ve iç hukukumuz halini almıştır. Ek 7 Nolu Protokol'ün  maddesine göre, 'Eşler, evlilik bakımından, evlilik süresince ve evliliğin bitmesi halinde, kendi aralarındaki ve çocuklarıyla olan ilişkilerinde, özel hukuk niteliği taşıyan hak ve sorumluluklar açısından eşittir. Bu madde, devletlerin çocuklar yararına gereken tedbirleri almalarına engel değildir'.Usulüne göre yürürlüğe konulmuş Milletlerarası andlaşmalar kanun hükmündedir. Bunlar hakkında Anayasaya aykırılık iddiası ile Anayasa Mahkemesine başvurulamaz. Usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin Milletlerarası Andlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda Milletlerarası Andlaşma hükümleri esas alınır. (Türkiye Cumhuriyeti Anayasası m.90/son).İç hukukla ilgili yasal düzenleme yanında kamu düzeni (ordre puplic) kavramı üzerinde durmak uyuşmazlığın çözümü için yararlı olacaktır. Kamu düzeninin bütün özelliklerini ifade edecek tam bir tarifini yapmak kolay değildir. Genel bir tanımla; 'Kamu düzeni kuralları, bir memlekette kamu hizmetlerinin iyi yapılmasını, devletin emniyet ve asayişini ve fertler arasındaki münasebetlerde huzur ve ahlak kaidelerine uygunluğu temine yarayan müessese ve kaidelerin tümüdür...Türk hukukunda kamu düzeni (ordre puplic, amme intizamı) yabancı hukukun tatbikini önleyen istisnaî bir göreve sahiptir. Kanunlar ihtilâfı kaidelerimizce yetkilendirilen yabancı hukuk ülkenin kamu düzenine 'açıkça' aykırılık teşkil etmemesi şartıyla tatbik olunma imkânına sahiptir...Yukarıda değinilen iç hukukumuz ve kamu düzeni kavramı ile ilgili açıklamalara göre somut olay değerlendirildiğinde ortak velayet düzenlenmesinin, Türk kamu düzenine açıkça aykırı olduğunu ya da Türk toplumunun temel yapısı ve temel çıkarlarını ihlal ettiğini söylemek mümkün değildir.O halde yabancı mahkeme ilamının tanınmasına ilişkin diğer koşulların da oluştuğu ve tarafların ortak velayet konusunda çekişmelerinin bulunmadığı anlaşılmakla, mahkemece yabancı mahkeme kararının velayete ilişkin kısmının da tanınmasına karar verilecek yerde, isteğin Türk Kamu düzenine aykırı olduğu belirtilmek suretiyle, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.\"B. Uluslararası Hukuk Türkiye Cumhuriyeti adına 14 Mart 1985 tarihinde imzalanan 25/3/2016 tarihli 6684 sayılı Kanun ile onaylanan 11 No.lu Protokol ile Değişik İnsan Haklarını ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Sözleşme'ye Ek 7 No.lu Protokol'ün \"Eşler arasında eşitlik\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Eşler, evlilik bakımından, evlilik süresince ve evliliğin bitmesi halinde, kendi aralarındaki ve çocuklarıyla olan ilişkilerinde, özel hukuk niteliği taşıyan hak ve sorumluluklar açısından eşittir. Bu madde, devletlerin çocuklar yararına gereken tedbirleri almalarına engel değildir.\" Türkiye tarafından 14/9/1990 tarihinde imzalanan ve 27/1/1995 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanan 20/11/1989 tarihli Birleşmiş Milletler (BM) Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’nin  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\" Kamusal ya da özel sosyal yardım kuruluşları, mahkemeler, idari makamlar veya yasama organları tarafından yapılan ve çocukları ilgilendiren bütün faaliyetlerde, çocuğun yararı temel düşüncedir. Taraf Devletler, çocuğun ana-babasının, vasilerinin ya da kendisinden hukuken sorumlu olan diğer kişilerin hak ve ödevlerini de göz önünde tutarak, esenliği için gerekli bakım ve korumayı sağlamayı üstlenirler ve bu amaçla tüm uygun yasal ve idari önlemleri alırlar.\" BM Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’nin  maddesi şöyledir:\" Taraf Devletler, her çocuğun temel yaşama hakkına sahip olduğunu kabul ederler. Taraf Devletler, çocuğun hayatta kalması ve gelişmesi için mümkün olan azami çabayı gösterirler.\" BM Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’nin  maddesi şöyledir:\" Taraf Devletler, çocuğun yetiştirilmesinde ve gelişmesinin sağlanmasında ana-babanın birlikte sorumluluk taşıdıkları ilkesinin tanınması için her türlü çabayı gösterirler. Çocuğun yetiştirilmesi ve geliştirilmesi sorumluluğu ilk önce ana babaya ya da durum gerektiriyorsa yasal vasilere düşer. Bu kişiler her şeyden önce çocuğun yüksek yararını göz önünde tutarak hareket ederler. Bu Sözleşmede belirtilen hakların güvence altına alınması ve geliştirilmesi için Taraf Devletler, çocuğun yetiştirilmesi konusundaki sorumluluklarını kullanmada ana-baba ve yasal vasilerin durumlarına uygun yardım yapar ve çocukların bakımı ile görevli kuruluşların, faaliyetlerin ve hizmetlerin gelişmesini sağlarlar.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) göre ebeveyn ve çocukların birlikte yaşama hakkı aile hayatının esaslı bir unsuru olup anne ve baba arasındaki ilişkinin sona ermesi durumunda hukuksal düzenlemelerden kaynaklanan ve bu ilişkiyi kısıtlayan ya da engelleyen tedbirler, aile hayatına saygı hakkına bir müdahale oluşturur (Hoppe/Almanya, B. No: 28422/95, 5/12/2002, § 44; Johansen/Norveç, B. No: 17383/90, 7/8/1996, § 52; Elsholz/Almanya [BD], B. No: 25735/94 13/7/2000, § 43).  AİHM'e göre aile hayatına saygı hakkı kapsamındaki negatif ve pozitif yükümlülükler arasındaki sınırları kesin biçimde tanımlamak mümkün değildir. İlgili makamlar her iki yükümlülük çerçevesinde belirli bir takdir alanına sahiptir ve her iki yükümlülük kapsamında da benzer ilkelerin gözönünde bulundurulması, özellikle her iki durumda da kamusal makamlarca olayın bağlamı ve müdahalenin türüne göre birey menfaatleri ile toplum menfaatleri ve çocuk ile ebeveyn menfaatleri arasında adil bir denge kurulmasına özen gösterilmesi gerekmektedir. AİHM'e göre bu dengenin tesisinde niteliği gereği çocuğun menfaatlerine özel bir önem verilmelidir (Hokkanen/Finlandiya, B. No: 19823/92, 23/9/1994, § 55; Hoppe/Almanya, § 49). AİHM aile yaşamına saygının kamu makamlarına, ebeveynler ve çocuklarını bir araya getirmek şeklinde pozitif bir görev yüklediğini ve bu durumun ayrılığa devletin değil ebeveynin yol açtığı durumlarda dahi geçerli olduğunu, bu alandaki pozitif yükümlülüğün bireyler arasındaki ilişkiler alanında dahi aile yaşamına saygıyı güvence altına almak için tasarlanmış ve hem bireylerin haklarını koruyan düzenleyici yargısal bir çerçeve oluşturulmasını hem de fiilen hayata geçirilecek uygun tedbirlerin alınmasını gerektirdiğini ifade etmektedir (Hokkanen/Filnadiya, § 58; Glaser/Birleşik Krallık, B. No. 32346/96, 19/9/2000, § 63; Bajrami/Arnavutluk, B. No. 35853/04, 12/12/2006, § 52). AİHM, ebeveynin çocuk ile birlikte yaşamaya devam etmesinin Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme)  maddesinin birinci paragrafı kapsamında aile hayatının temel bir unsurunu oluşturduğunu vurgulamaktadır. Sözleşme’nin  maddesi, ebeveynin çocuğu ile yeniden birleşmesini sağlayacak önlemlerin alınmasını talep etme hakkının yanı sıra ulusal makamların bu önlemleri alma yükümlülüğünü de kapsamaktadır. Bu husustaki belirleyici husus, ulusal makamların uygulamadaki mevzuat ya da mahkeme kararlarıyla ebeveyne tanınan velayet, ziyaret ya da birlikte yaşama hakkının icrasını kolaylaştırmada kendilerinden beklenen bütün makul önlemleri alıp almadığıdır (Hokkanen/Finlandiya, § 55). ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/27658",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, müşterek çocuğun velayetinin ebeveyn tarafından ortak kullanımına karar verilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 1/10/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilir olduğuna ve esasının incelenmesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu tarafından 26/10/2007 tarihinde Ankara  İş Mahkemesinde açılan işçi ve işveren ilişkilerinden kaynaklanan tespit davasında İlk Derece Mahkemesinin 8/6/2011 tarihli davanın kabulü kararı, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 12/4/2013 tarihli ilamı ile bozulmuş, bozma üzerine İlk Derece Mahkemesince 30/1/2014 tarihinde kısmen uyma, kısmen direnme kararı verilmiş bu karar Yargıtay  Hukuk Dairesince 11/6/2014 tarihinde onanmıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/16417",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular, süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/51500",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bir blogspot İnternet sitesinde yer alan iddialarla ilgili olarak Cumhuriyet Başsavcılığının kovuşturmaya yer olmadığı kararı vermesi nedeniyle itibara saygı gösterilmesini isteme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 28/4/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü sunmuştur. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır. Birinci Bölüm tarafından 2/2/2017 tarihinde yapılan toplantıda verilecek kararın Bölümlerin önceden vermiş olduğu kararlarla çelişebileceği anlaşıldığından başvurunun Genel Kurul tarafından karara bağlanması gerekli görülmüş ve Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun Genel Kurula sevkine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, olayların geçtiği tarihte Edirne ilinin Keşan ilçesinde bulunan  Mekanize Piyade Tugay Komutanlığında albay rütbesi ile görev yapmaktadır. 2013 yılının Mayıs ve Haziran aylarında  Ordu Komutanlığı kapsamındaki birliklerin yer aldığı askerî bir tatbikat yapılmış ve toplam üç hafta kadar süren bu tatbikata başvurucu da katılmıştır.  Askerî tatbikattan kısa bir süre sonra karanettv.blogspot.com (blog) isimli bir blog sitesinde başvurucu ile birlikte bazı rütbeli subayların tatbikat süresince yedikleri yemeğin parasını ödemediklerinin iddia edildiğine ilişkin bir yorum yer almıştır. Söz konusu yazıya göre adı geçen kişilerin maaşlarından yemek ücretleri kesilmesi gerektiği hâlde bu kişilerin kesintiye izin vermediği ve bu cimri tutumlarının da personel tarafından çok ayıplandığı ifade edilmiştir. Başvurucu, Keşan Cumhuriyet Başsavcılığına başvurarak kendisini hedef alan\"iftira\" niteliğindeki yazıyı yazan kişinin tespit edilerek cezalandırılmasını istemiştir. Başvurucu, blogda yer alan ifadelerin tamamen gerçek dışı olduğunu iddia etmiş ve Savcılığa tatbikat sırasında yediği yemeklerin ücretlerinin maaşından kesildiğini gösterir maaş bordrosunu ibraz etmiştir. Keşan Cumhuriyet Başsavcılığı, 2013 yılının Aralık ayında kovuşturmaya yer olmadığına dair karar vermiştir. Mezkur kararda ilk olarak şüphelilerin açık kimlik bilgilerinin tespitinin mümkün olmadığı belirtilmiştir. Savcılıkça, ilgili İnternet bloğunun bağlı olduğu elektronik servis hizmetleri sağlayıcısının yurt dışı kaynaklı olması nedeniyle dijital delil elde edilmesi mümkün olmadığı ve adı geçen blog İnternet sitesi yabancı kanunlara tabi olduğundan kullanıcıları hakkında sitenin bilgi vermediği ifade edilmiştir. Kovuşturmaya yer olmadığına dair kararda ikinci olarak şikâyete konu yazının blogdan kaldırıldığına işaret edilmiştir. Başvurucunun söz konusu kovuşturmaya yer olmadığına dair karara karşı yaptığı itiraz, Kırklareli Ağır Ceza Mahkemesi tarafından reddedilmiştir. Ret kararı 18/4/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 28/4/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir: \"(1) Bir kimseye onur, şeref ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil veya olgu isnat eden... bir kimsenin onur, şeref ve saygınlığına saldıran kişi, üç aydan iki yıla kadar hapis veya adlî para cezası ile cezalandırılır...(2) Fiilin, mağduru muhatap alan sesli, yazılı veya görüntülü bir iletiyle işlenmesi hâlinde, yukarıdaki fıkrada belirtilen cezaya hükmolunur.\"  12/01/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun \"Tasarruf ilkesi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1)Hâkim, iki taraftan birinin talebi olmaksızın, kendiliğinden bir davayı inceleyemez ve karara bağlayamaz. (2) Kanunda açıkça belirtilmedikçe, hiç kimse kendi lehine olan davayı açmaya veya hakkını talep etmeye zorlanamaz. (3) Tarafların üzerinde serbestçe tasarruf edebilecekleri dava konusu hakkında, dava açıldıktan sonra da tasarruf yetkisi devam eder.” 6100 sayılı Kanun'un \"Taraflarca getirilme ilkesi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Kanunda öngörülen istisnalar dışında, hâkim, iki taraftan birinin söylemediği şeyi veya vakıaları kendiliğinden dikkate alamaz ve onları hatırlatabilecek davranışlarda dahi bulunamaz.(2) Kanunla belirtilen durumlar dışında, hâkim, kendiliğinden delil toplayamaz.\" ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/5831",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir blogspot İnternet sitesinde yer alan iddialarla ilgili olarak Cumhuriyet Başsavcılığının kovuşturmaya yer olmadığı kararı vermesi nedeniyle itibara saygı gösterilmesini isteme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; tutukluluk makul süreyi aşmasına rağmen açılan tazminat davasının reddedilmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, yargılamanın makul sürede tamamlanmaması, başvurucu aleyhine vekâlet ücretine hükmedilmesi nedeniyle de adil yargılama hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 24/5/2016 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Adana Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından başlatılan bir soruşturma kapsamında 13/2/2010 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başsavcılık başvurucuyu silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanması istemiyle Adana  Ağır Ceza Mahkemesine (CMK  madde ile görevli) sevk etmiştir. Başvurucu, Adana  Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK  madde ile görevli) 16/2/2010 tarihli ve 2010/16 Sor. sayılı kararıyla silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanmıştır. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Metin Korkmaz, ...'nın, üzerlerine atılı suçun niteliği, haklarındaki kanıt durumu, kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olgular bulunması, suçun CYY'nin  maddesindeki sayılan suçlardan olması dikkate alınarak, CYY'nin 100 ve devamı maddeleri gereğince tutuklanmalarına... [karar verildi.]\" Adana ,  ve  Ağır Ceza Mahkemelerince (CMK  madde ile görevli) başvurucunun tutukluluk hâli 15/3/2010, 14/4/2010, 6/5/2010 ve 3/6/2010 tarihlerinde incelenerek başvurucunun üzerine atılı suçun vasıf ve mahiyeti, kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olguların dosya kapsamında var olması, mevcut delil durumu, tutuklulukta kaldığı süre gözönüne alınarak tutukluluk hâlinin devamına karar verilmiştir. Adana Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından başvurucu ile birlikte on yedi şüpheli hakkında 4/6/2010 tarihli ve 2009/852 Sor. sayılı iddianame düzenlenmiş, başvurucunun tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma veya el değiştirme, silahlı terör örgütü kurma veya yönetme, görevi yaptırmamak için direnme, korku, kaygı veya panik yaratabilecek tarzda patlayıcı madde kullanma, terör örgütü propagandası yapma, terör örgütlerine yardımı dernek, sendika gibi kurumlardan yapma, mala zarar verme suçlarından cezalandırılması talep edilmiştir. İddianamede, hakkında soruşturma başlatılan ve başvurucunun da aralarında bulunduğu şüphelilerin PKK/KCK talimatları doğrultusunda terör örgütünün gençlik yapılanması olan Yurtsever Demokratik Gençlik Meclisi (YDGM) üniversite yapılanması içinde faaliyet yürüterek Adana'da korsan gösteri, araç yakma, lastik yakma ve yol kapama gibi eylemleri organize ettikleri, örgütün kırsal alanına eleman temini ve aktarımı yaptıkları, kitlesel basın açıklamaları ve mitinglerle örgütün propagandasını yaptıkları ve yapı içinde aktif görev aldıklarının tespit edildiği ileri sürülmüştür. İddianamede iletişim tespit tutanaklarına, fiziki takip tutanaklarına, buna ilişkin görüntülere, el konulan belgelere atıf yapılarak Balıkesir Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesinde öğrenci olan başvurucunun YDGM örgütünün Çukurova sorumlusu olarak bir süredir Adana'da bulunduğu, örgütün buradaki ve Mersin'deki faaliyetlerini organize ettiği, genellikle Çukurova Üniversitesinde öğrenim gören şahısları örgüt içinde yönlendirdiği ve talimatlarıyla organize ettiği, PKK terör örgütünün yurt dışında bulunan kamplarına eleman temini için diğer şahıslarla çalışmalar yaptığı, bilgisi dâhilinde yetiştirilen örgüt üyelerinin örgütün dağ kadrosuna gönderildiği, şahısların örgüt içindeki bağlarını ve aktivitelerini sağladığı, yine telefon görüşmelerinde diğer şahısların örgüt bünyesinde olan faaliyetler için \"talimat\" tabirini kullandığı, bu kullanımın örgütsel duyarlılığı, kararlılığı ve hiyerarşik bağlantıyı gösterdiği ileri sürülmüştür. Başvurucunun Çukurova bölgesinde PKK terör örgütünün gençlik yapılanması olan YDGM örgütünün sorumlusu ve yöneteni olduğu, örgüt yöneticisi olarak diğer örgüt bireylerinin tespit edilen tüm suçlarından ayrı ayrı sorumlu olması gerektiği iddia edilmiştir. Yargılamaya Adana  Ağır Ceza Mahkemesinde (CMK  madde ile görevli) E.2010/137 sayılı dosya üzerinden başlanarak tensiple başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına 15/6/2010 tarihinde karar verilmiştir. Adana  Ağır Ceza Mahkemesince 5/8/2010, 26/8/2010, 17/9/2010, 4/11/2010, 22/11/2010, 6/1/2011, 24/1/2011, 15/2/2011, 8/3/2011, 28/3/2011, 22/6/2011, 21/7/2011, 19/8/2011, 14/9/2011, 11/10/2011, 1/11/2011, 16/11/2011, 15/12/2011, 13/1/2012, 6/2/2012, 5/3/2012, 2/4/2012, 3/5/2012, 1/6/2012 ve 27/6/2012 tarihli duruşmalarda, üzerlerine atılı suçun 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (3) numaralı fıkrası kapsamında suç olması, hakkında kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olguların dosya kapsamında bulunmasına ve tutuklu kaldığı sürenin dikkate alındığı belirtilerek, hakkındaki tutuklama sebeplerinin devam ettiği sonucuna varılarak başvurucunun da aralarında bulunduğu bir kısım sanığın tutukluluk hâllerinin devamına karar verilmiştir. Adana  Ağır Ceza Mahkemesi; 4/4/2012, 25/7/2012, 22/8/2012, 10/9/2012, 8/10/2012, 5/11/2012, 3/12/2012, 19/12/2012, 16/1/2013, 13/2/2013, 6/3/2013, 3/4/2013, 30/4/2013, 22/5/2013, 26/6/2013, 23/9/2013, 25/12/2013 tarihli duruşmalarda ve 14/1/2014 ve 13/2/2014 tarihlerinde yaptığı tutukluluk incelemelerinde üzerlerine atılı suçun K'nın  maddesi  fıkrası kapsamında suç olması, dosya içerisinde bulunan iletişimin tespiti ve fiziki takip tutanakları, olay, yakalama ve arama tutanakları, ekspertiz raporları, cd inceleme ve fotoğraftan tespit tutanakları, tanık beyanları, teşhis ve yüzleştirme tutanakları sanıkların üzerlerine atılı suçları işledikleri hususunda kuvvetli suç şüphesi oluşturduğu ve tutuklu kaldıkları sürenin dikkate alındığı, haklarındaki 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrasındaki tutuklama sebeplerinin devam ettiği sonucuna varıldığı ve haklarında adli kontrol hükümlerinin uygulanmasının yetersiz kalacağının anlaşıldığını belirterek başvurucunun da aralarında bulunduğu bir kısım sanığın tutukluluk hâllerinin devamına karar vermiştir. Adana  Ağır Ceza Mahkemesi; Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından kabul edilip 6/3/2014 tarihinde yürürlüğe giren 21/2/2014 tarihli ve 6526 sayılı Kanun'un  maddesi ile kaldırıldığını (kapatıldığını) ve derdest dosyaların bulunduğu aşamadan itibaren kovuşturmaya devam edilmek üzere aynı Kanun'un  maddesi ile görevleri belirlenen yetkili ve görevli mahkemelere devri hüküm altına alındığını belirterek bu davanın bulunduğu aşamadan itibaren kovuşturmaya devam edilmek üzere yetkili ve görevli Adana Ağır Ceza Mahkemesine devredilerek dosyanın bu mahkemeye gönderilmesine 11/3/2014 tarihinde karar vermiştir. Bu aşamadan itibaren kovuşturmaya, Adana  Ağır Ceza Mahkemesince E.2014/190 sayılı dosya üzerinden devam edilmiştir. Adana  Ağır Ceza Mahkemesinin 15/3/2014 tarihli tensip zaptında ve 10/4/2014 tarihli duruşmada, üzerlerine atılı suçun vasıf ve mahiyeti, olay tutanağı, kamera kayıtları, telefon görüşme kayıtları, parmak izi mukayese raporu, teşhis tutanakları vs. gibi mevcut delil durumu, üzerlerine atılı suçun 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (3) numaralı fıkrasında sayılan suçlardan olması gerekçeleriyle başvurucunun da aralarında bulunduğu bir kısım sanığın tutukluluk hâllerinin devamına karar verildiği anlaşılmıştır. Adana  Ağır Ceza Mahkemesi 8/5/2014 tarihli duruşmada, adli kontrol tedbiri uygulanarak başvurucunun tahliyesine karar vermiştir. Başvurucu, 14/2/2014 tarihinde tutukluluk süresinin uzun tutulmasının açık bir kanun ihlali olduğunu ileri sürerek uzun süren tutukluluk nedeniyle 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (a) ve (d) bentlerine dayanarak uğradığı manevi acı ve elemin giderilmesi için Adana  Ağır Ceza Mahkemesinde 000 TL'lik manevi tazminat davası açmıştır. Adana  Ağır Ceza Mahkemesi 6/6/2014 tarihinde, başvurucunun gözaltına alındıktan sonra kanunda belirtilen süre içinde yetkili hâkim önüne çıkartıldığı ve atılı suçlardan dolayı tutuklandığı ancak tutukluluk süresinin 4 yılı aştığı kuşkusuz ise de başvurucunun hukuka uygun şekilde gözaltına alınıp makul süre içinde yetkili hâkim önüne çıkartılarak tutuklandığı, kovuşturma aşamasında bir kısım sanık hakkında yakalama kararı olması ve henüz bu sanıkların yakalanamaması, sanıkların çokluğu, suçun ağırlığı, bu bağlamda yargılama ve kovuşturma işlemlerinin uzunca bir süre almasının olağan ve somut olayda manevi tazminatı gerektirir bir hukuk ihlalinin bulunmaması gerekçeleriyle başvurucunun manevi tazminat talebinin reddine, 000 TL maktu vekâlet ücretinin ve 20,15 TL yargılama giderinin başvurucuya yüklenmesine karar vermiştir. Karara karşı başvurucu tarafından temyiz başvurusunda bulunulmuştur. Adana  Ağır Ceza Mahkemesinin 6/6/2014 tarihli kararı Yargıtay  Ceza Dairesince 1/2/2016 tarihinde onanarak kesinleşmiştir. Başvurucu; başvuru formunda ve Anayasa Mahkemesine sunulmak üzere gönderdiği 29/8/2016 tarihli dilekçesinde, Yargıtay  Ceza Dairesinin söz konusu kararının tarafına tebliğ edilmediğini, bu kararı mahkeme kaleminden 16/5/2016 tarihinde öğrendiğini beyan etmiştir. Başvurucu 24/5/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Adana  Ağır Ceza Mahkemesi; başvurucunun mala zarar verme suçundan beraatine, terör örgütü propagandası yapma suçundan hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine, görevi yaptırmamak için direnme suçundan mahkûmiyetine (15 ay hapis cezası), tehlikeli maddeleri izinsiz bulundurma suçundan beraatine, korku, kaygı, panik yaratabilecek tarzda patlayıcı madde kullanma suçundan hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine, tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma suçundan mahkûmiyetine (28/12/2009 tarihli eylemi nedeniyle 4 yıl 2 ay hapis), silahlı terör örgütü yöneticiliği suçundan mahkûmiyetine (12 yıl 6 ay), hakkındaki adli kontrol kararının hükmün infazına başlandığında kaldırılmak şartıyla devamına 15/1/2019 tarihinde karar vermiştir. Mahkûmiyet kararında silahlı terör örgütü kurma veya yönetme suçu yönünden yapılan değerlendirmede Balıkesir Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi öğrencisi olan başvurucunun YDGM örgütünün Çukurova sorumlusu olarak bir süredir Adana'da bulunduğu, örgütün buradaki ve Mersin'deki faaliyetlerini organize ettiği, genellikle Çukurova Üniversitesinde öğrenim gören ve dosya kapsamında bulunan sanıkları örgüt içinde yönlendirdiği, talimatlarıyla organize ettiği, PKK terör örgütünün yurt dışındaki kamplarına eleman temini için diğer sanıklarla çalışmalar yaptığı, kendisinin bilgisi dâhilinde yetiştirilen örgüt üyelerinin örgütün dağ kadrosuna gönderildiği, sanıkların örgüt içindeki bağlarını ve aktivitelerini başvurucunun sağladığı, yine telefon görüşmeleri içeriğinden diğer sanıkların birbirlerine örgüt bünyesindeki faaliyetler için \"talimat\" tabirini kullandıkları, bununla sanıkların örgütsel duyarlılık ve kararlılık içinde oldukları, kendi içlerindeki hiyerarşik bağlantıyı yansıttıkları kanaatine varılmıştır. Mahkeme başvurucunun PKK/KCK silahlı terör örgütünün hiyerarşik yapısı içinde çeşitlilik, yoğunluk ve süreklilik içeren eylemleriyle Çukurova bölgesinde PKK terör örgütünün gençlik yapılanması olan YDGM'nin sorumlusu ve yöneticisi olduğu sonucuna varmıştır. Görevi yaptırmamak için direnme suçu yönünden yapılan değerlendirmede ise başvurucunun örgüt yöneticisi olarak diğer örgüt bireylerinin eylemlerinden sorumlu olduğu, bu kapsamda diğer örgüt üyelerinin katıldığı 13/12/2009 ve 14/12/2009 tarihli yol kapama, lastik yakma, güvenlik güçlerine, otomobillerine ve toplu taşıma görevi yapan araçlara, kamuya ait yerlere taşlı, molotof kokteylli saldırı türünde eylemlerin gerçekleştiği gösterilerde kolluk kuvvetlerine direnildiği belirtilmiştir. Tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma suçu yönünden yapılan değerlendirmede de başvurucunun örgüt yöneticisi olması nedeniyle diğer örgüt üyelerinin 28/12/2009 tarihli eylemde parça tesirli bomba patlatılması eyleminden sorumlu olduğu sonucuna varılmıştır. Karara karşı istinaf başvurusunda bulunulmuş olup dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla istinaf aşamasında derdesttir. A. Ulusal Hukuk Kanun Hükümleri 5271 sayılı Kanun'un \"Tutuklama kararı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"Soruşturma evresinde şüphelinin tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından, kovuşturma evresinde sanığın tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re'sen mahkemece karar verilir. Bu istemlerde mutlaka gerekçe gösterilir ve adlî kontrol uygulamasının yetersiz kalacağını belirten hukukî ve fiilî nedenlere yer verilir.Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustaki bir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda;a) Kuvvetli suç şüphesini,b) Tutuklama nedenlerinin varlığını,c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu,gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir. Kararın içeriği şüpheli veya sanığa sözlü olarak bildirilir, ayrıca bir örneği yazılmak suretiyle kendilerine verilir ve bu husus kararda belirtilir.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tazminat istemi\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Suç soruşturması veya kovuşturması sırasında;...d) Kanuna uygun olarak tutuklandığı hâlde makul sürede yargılama mercii huzuruna çıkarılmayan ve bu süre içinde hakkında hüküm verilmeyen,...Kişiler, maddî ve manevî her türlü zararlarını, Devletten isteyebilirler.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tazminat isteminin koşulları\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her halde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabilir. (2) İstem, zarara uğrayanın oturduğu yer ağır ceza mahkemesinde ve eğer o yer ağır ceza mahkemesi tazminat konusu işlemle ilişkili ise ve aynı yerde başka bir ağır ceza dairesi yoksa, en yakın yer ağır ceza mahkemesinde karara bağlanır.\" Yargıtay Kararları Yargıtay  Ceza Dairesinin 8/6/2015 tarihli ve E.2014/23346, K.2015/10032 sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir:\"Davacı vekilinin ... davacı hakkında her defasında kanundaki ibarelerin tekrar edilmesi suretiyle tutukluluk halinin devamına karar verildiğini, tutuklamanın koruma tedbiri olduğu kuralının ihlal edildiğini ve davacı hakkında makul sürede karar verilmediğini belirterek CMK'nın  maddesinin  fıkrasının (a) ve (d) bendleri uyarınca manevi tazminat talebinde bulunduğu dikkate alındığında, tazminat davasının dayanağı olan ceza dava dosyasının celp edilip, incelenerek denetime olanak verecek şekilde davacı ile ilgili evrakların onaylı suretleri dosyaya konularak, davacının manevi tazminata hak kazanıp kazanmadığının belirlenmesi ve CMK'nın 142/ maddesi gereğince, tarafların duruşmadan haberdar edilerek duruşmalı olarak karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi... [kanuna aykırıdır.]\" Aynı Dairenin 16/6/2015 tarihli ve E.2014/6167, K.2015/10867 sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir:\"Dosya kapsamı itibariyle ... sanık (davacı) hakkında5271 sayılı CMK’nın 141/1-a,d maddeleri gereğince uzun süre tutukluluk halinin sürdürülmesi gerekçelerinin ve makul sürede hakkında karar verilip verilmediğinin ve dolayısıyla manevi tazminata hak kazanıp kazanmadığının belirlenmesi bakımından, hakkındaki soruşturma ve kovuşturma kapsamının incelenmesi soruşturma ve kovuşturmanın uzun sürmesinin nedenlerinin incelenmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında, öncelikle tazminat istemine konu olan soruşturma dosyasındaki iddianame, davacıya ait tutuklama kararları tutukluluğun devamına dair kararlar ve tutuklama inceleme tutanakları, davacı ile ilgili tutanak ve belgeler getirtilip incelenerek davacının taleplerinin incelenmesi gerektiğinin düşünülmemesi ... [kanuna aykırıdır.]\" Aynı Dairenin 28/9/2015 tarihli ve E.2014/22510, K.2015/13907 sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir:\"Tutuklamanın uzun sürmesi nedeniyle açılacak tazminat davalarında da dayanak mahkeme kararının kesinleşmesi beklenmeyeceği gibi, davacının beraat etmesi koşulu da aranmayacaktır. Bu çerçevede ... sanık (davacı) hakkında 5271 sayılı CMK’nın 141/1-a,d maddeleri gereğince uzun süre tutukluluk halinin sürdürülmesi gerekçelerinin ve  makul sürede hakkında karar verilip verilmediğinin ve dolayısıyla davacının manevi tazminata hak kazanıp kazanmadığının belirlenmesi açısından, hakkındaki soruşturma ve kovuşturma kapsamı incelenerek, soruşturma ve kovuşturmanın uzun sürmesinin nedenlerinin incelenmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında, öncelikle tazminat istemine konu olan dayanak dosyadaki iddianame, davacıya (sanığa) ait tutuklama kararları, tutuklama inceleme tutanakları, davacı (sanık) ile ilgili tutanak ve belgeler getirtilip davacının taleplerinin incelenmesi gerektiğinin düşünülmemesi ve ... somut olayda beş yıllık azami tutukluluk süresinin dolup dolmadığı da nazara alınarak tutukluluğun yasal dayanağının kalıp kalmadığı irdelenerek, tutukluluk hali ve yargılama süreci yönünden makul sürenin aşıldığı iddiasının değerlendirilmesinden sonra sanığın tazminat talebinin değerlendirilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi ... [kanuna aykırıdır.]\"  Aynı Dairenin 29/9/2015 tarihli ve E.2015/201, K.2015/13994 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"Dosya kapsamı itibariyle 2008 tarihinde gözaltına alınıp, 2009 tarihinde tutuklanan ve dosyaya davacı tarafca fotokopisi sunulan bir kısım karara göre tutuklama süresi farklı tarihlerde uzatılan sanık (davacı) hakkında5271 sayılı CMK’nın 141/1-a,d maddeleri gereğince uzun süre tutukluluk halinin sürdürülmesi gerekçelerinin ve makul sürede hakkında karar verilip verilmediğinin ve dolayısıyla manevi tazminata hak kazanıp kazanmadığının belirlenmesi bakımından, hakkındaki soruşturma ve kovuşturma kapsamının incelenmesi, soruşturma ve kovuşturmanın uzun sürmesinin nedenlerinin incelenmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında, öncelikle tazminat istemine konu olan soruşturma dosyasındaki iddianame, davacıya ait tutuklama kararları tutukluluğun devamına dair kararlar ve tutuklama inceleme tutanakları, davacı ile ilgili tutanak ve belgeler getirtilip incelenerek davacının taleplerinin incelenmesinden sonra karar verilmesi gerekirken eksik kovuşturmaya dayalı olarak hüküm kurulması... [kanuna aykırıdır.]\" Aynı Dairenin 29/2/2016 tarihli ve E.2015/2851, K.2016/3143 sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir:\"Aynı şekilde tutuklamanın uzun sürmesi nedeniyle açılacak tazminat davalarında dayanak mahkeme kararının kesinleşmesi beklenmeyeceği gibi, davacının beraat etmesi koşulunun aranmayacağı da dikkate alınarak bu çerçevede, dosya kapsamı itibariyle ... tarihinde tutuklanan ve dosyaya fotokopisi sunulan ve dosya içerisine alınan bir kısım kararlara göre tutukluluk hali farklı tarihlerde uzatılan sanık (davacı) hakkında 5271 sayılı CMK’nın 141/l-a-d maddeleri gereğince uzun süre tutukluluk halinin sürdürülmesi gerekçelerinin, makul sürede hakkında karar verilip verilmediğinin ve dolayısıyla davacının manevi tazminata hak kazanıp kazanmadığının belirlenmesi açısından, hakkındaki soruşturma ve kovuşturma kapsamı incelenerek, soruşturma ve kovuşturmanın uzun sürmesinin nedenlerinin incelenmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında, tazminat talebinin dayanağı olan ceza dava dosyasının celp edilip soruşturma ve kovuşturma kapsamı ayrıntılı olarak incelenip bu hususa ilişkin ayrıntılı dosya inceleme tutanağı da düzenlenerek, özellikle davacı (sanık) hakkında düzenlenmiş olan yakalama, gözaltı ve ifade tutanakları, tutuklama kararı, tüm tutuklama inceleme tutanakları, tutuklama ve tahliye müzekkereleri ile iddianameler başta olmak üzere ilgili bütün karar, tutanak ve belgelerin eksiksiz ve Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde aslı ya da onaylı örnekleri de dosya içine alınarak yargılamaya konu olayın, savcılık ve mahkemece yapılan işlemlerin kapsamı ve niteliği ile soruşturma aşamasından itibaren yargılama süreci boyunca geçirilen tüm safhalar belirlenip göz önünde bulundurularak, davacının taleplerinin incelenmesi ve ... somut olayda beş yıllık azami tutukluluk süresinin dolup dolmadığı da nazara alınarak tutukluluğun yasal dayanağının kalıp kalmadığı irdelenerek, tutukluluk hali ve yargılama süreci yönünden makul sürenin aşıldığı iddiasının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi... [kanuna aykırıdır.]\"B. Uluslararası Hukuk İlgili uluslararası hukuk için bkz. A.A. [GK], B. No: 2017/34502,21/10/2021, §§ 33- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/10085",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutukluluk makul süreyi aşmasına rağmen açılan tazminat davasının reddedilmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, yargılamanın makul sürede tamamlanmaması, başvurucu aleyhine vekâlet ücretine hükmedilmesi nedeniyle de adil yargılama hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza davasında başvurucunun (sanığın) hazır bulunma talebi reddedilerek ses ve görüntü aktarımı suretiyle duruşmaya uzaktan katılımının sağlanması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 13/5/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, adil yardım talebinin kabulüne ve duruşmada hazır bulunma hakkı dışındaki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, anılan hakka ilişkin şikâyetin kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Diyarbakır 2 No.lu Devlet Güvenlik Mahkemesinin 18/4/2000 tarihli kararıyla ülke topraklarından bir kısmını devlet idaresinden ayırmaya yönelik eylemlerde bulunma suçundan ömür boyu ağır hapis cezasına mahkûm edilmiştir. Bu karar, Yargıtay incelemesinden geçerek kesinleşmiştir. Başvurucu, mahkûmiyetiyle sonuçlanan olaylara ilişkin olarak Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) başvurmuştur. AİHM, 2/10/2007 tarihli ve 75573/01 başvuru numaralı kararıyla başvurucunun bağımsız ve tarafsız bir mahkemede yargılanma hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir. Kararda, talep edilmesi hâlinde yeniden yargılama yapılmasının ihlalin giderimi için uygun bir yol olacağı da belirtilmiştir. Başvurucu, ihlal kararına dayanarak yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunmuştur. (Kapatılan) Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesi (CMK  madde ile görevli) başvurucunun talebini reddetmiştir. İtiraz kanun yolu incelemesinden geçen karar 1/9/2013 tarihinde kesinleşmiştir. Başvurucu 11/11/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Anayasa Mahkemesi 2013/8413 numaralı başvurunun kabul edilebilir olduğuna ve başvurucunun Anayasa'nın  maddesinde güvence altına alınan mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiğine 21/9/2016 tarihinde karar vermiştir. Anayasa Mahkemesinin ihlal kararı sonrasında Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesince (Mahkeme) yeniden görülen yargılama üç celsede tamamlanmıştır. Yargılamada 8/5/2017 tarihinde duruşma hazırlığı işlemleri yapılmıştır. Tensip Tutanağı'nda duruşmanın 7/7/2017 tarihinde yapılmasına ve başvurucunun duruşma tarihinde Ses ve Görüntü Bilişim Sistemi (SEGBİS) aracılığı ile duruşmaya katılımının sağlanması hususunda başvurucunun bulunduğu ceza infaz kurumuna müzekkere yazılmasına karar verilmiştir.  Başvurucu, yargılamanın ilk celsesine ceza infaz kurumuyla SEGBİS bağlantısı sağlanamadığı için katılamamıştır. Başvurucu müdafilerinin de mazeret bildirerek katılmadığı celsede Mahkeme, duruşmanın 24/10/2017 tarihine ertelenmesine ve başvurucunun duruşma tarihinde SEGBİS aracılığı ile duruşmaya katılımının sağlanmasına karar vermiştir. Başvurucu 16/10/2017 tarihli dilekçesi ile bir sonraki celsede duruşmada bizzat hazır bulunmak istediğini Mahkemeye bildirmiştir.  Başvurucu, yargılamanın 24/10/2017 tarihli ikinci celsesine ceza infaz kurumundan SEGBİS aracılığı ile katılarak savunma yapmıştır. Başvurucu savunmasında bir sonraki celsede bizzat hazır bulundurulmasını talep etmiştir. Duruşma Tutanağı'nda başvurucunun duruşmada hazır bulunma talebi hakkında herhangi bir değerlendirmede bulunulmamıştır. Anılan celsede iddia makamınca esas hakkında mütalaa sunulmuştur. Mahkeme, başvurucu ve müdafilerinin esas hakkında mütalaaya karşı savunma hazırlamak için talep ettikleri sürenin verilmesine, duruşmanın 25/1/2018 tarihine ertelenmesine ve başvurucunun duruşma tarihinde SEGBİS aracığı ile duruşmaya katılımının sağlanmasına karar vermiştir. Başvurucu 11/12/2017 ve 25/1/2018 tarihli dilekçeleriyle SEGBİS aracılığı ile katıldığı ikinci celsede ses düzeninden dolayı savunmasını sağlıklı bir şekilde yapamadığını ve 25/1/2018 tarihli celseye bizzat katılmak istediğini Mahkemeye iletmiştir. Başvurucu SEGBİS aracılığı ile katılmak istemediğini bildirdiği 25/1/2018 tarihli hüküm celsesine katılmamıştır. Duruşma Tutanağı'nda başvurucunun duruşmada hazır bulunma talebi hakkında herhangi bir değerlendirmede bulunulmamıştır. Yargılamanın anılan üçüncü celsesinde hüküm açıklanmıştır. Mahkemece başvurucunun isnat edilen suçtan müebbet ağır hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir. Gerekçeli kararda başvurucunun duruşmalara SEGBİS aracılığı ile katılımının neden gerekli görüldüğü hususunda herhangi bir açıklamada bulunulmamıştır. Başvurucu, temyiz dilekçesinde -diğerlerinin yanı sıra- duruşmalarda bizzat hazır bulunarak savunma yapma talebini Mahkemeye ilettiği hâlde talebi hakkında herhangi bir değerlendirmede bulunulmadan duruşmalara SEGBİS aracılığı ile katılmak zorunda bırakılması nedeniyle savunma hakkının kısıtlandığını belirtmiştir. Hüküm kanun yolu denetiminden geçerek kesinleşmiştir.   İlgili hukuk için bkz. Şehrivan Çoban [GK], B. No: 2017/22672, 6/2/2020, §§ 38- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/16639",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza davasında başvurucunun (sanığın) hazır bulunma talebi reddedilerek ses ve görüntü aktarımı suretiyle duruşmaya uzaktan katılımının sağlanması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutukluluğun makul süreyi aşması ve yargılamanın makul sürede bitirilmemesi nedenleriyle kişi özgürlüğü ve güvenliği ile adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru, 24/1/2014 tarihinde İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 28/2/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 24/7/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 19/8/2014 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca E.2007/1307 sayılı dosya üzerinden yürütülen soruşturma kapsamında başvurucu, silahlı terör örgütüne üye olmasuçunu işlediği iddiasıyla 20/5/2007 tarihinde gözaltına alınmış ve İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 23/5/2007 tarihli ve 2007/74 Sorgu sayılı kararıyla tutuklanmıştır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 6/6/2007 tarihli ve 849 sayılı iddianameyle başvurucu ve 4 şüpheli hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçunu işledikleri iddiasıyla İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmış ve davanın 2007/277 sırasına kaydıyapılmıştır. İddianamenin başvurucu ile ilgili kısmı şöyledir:\"Şüphelinin üst aramasında şüphelilerden N.S’nin fotoğrafı yapışık olarak bulunan ve F. B. adına sahte olarak düzenlenmiş nüfus cüzdanı ele geçirilmiştir.Şüphelinin ikametinde yapılan aramada 2 adet metal saplı sapan, 2 adet kar maskesi, 186 adet metal bilye, daha önce haklarında PKK/KONGRA-GEL terör örgütüne üye olmak-yardım yataklık etmek suçlarından işlem yapılan T,  N. K., S.  S. isimli şahıslara ait adli evrak fotokopileri, 1 adet kareli beyaz blok nottan koparılmış ... örgütsel doküman, 1 adet beyaz blok nottan koparılmış ... doküman, 1 adet 14/03/2007 tarihli Yapı Kredi Banka dekont nüshası, 1 adet B. adına düzenlenmiş nüfus cüzdanı ve pasaport, 100 ABD doları ve bomba yapımında kullanılmaya elverişli alet ve malzemeler ele geçirilmiştir....Şüpheli hakkındaki yukarıda izah olunan ihbar tutanağı, arama el koyma zaptetme ve inceleme tutanakları, şüphelinin ikna edici bulunmayan savunması ve diğer delillerin kül olarak değerlendirilmesi neticesinde şüphelinin PKK/KONGRA-GEL isimli terör örgütünün üyesi olduğu, şüpheli H.K. ile birlikte eylem hazırlığı içinde bulunduğu, ayrıca şüpheli N. S. ile örgütsel irtibat içinde bulunduğu, eyleminin TCK’nun 314/ maddesine mümas bulunduğu kanaatine varılmıştır.\"  İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince 4/7/2007 tarihinde yapılan tensip incelemesinde tutuklu sanıkların savunmalarının alınmasına ve tanıkların dinlenmesine karar verilmiştir. Yargılama safahatında başvurucu, Mahkemenin 27/3/2009 tarihli kararıyla tahliye edilmiştir. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca 18/3/2007 tarihinde başvurucu hakkında PKK-Kongra Gel terör örgütüne üye olmak, yasa dışı toplantı ve gösteri y��rüyüşüne katılmak suçlamalarıyla İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesine açılan kamu davası, MahkemeninE.2007/419 sırasına kayıt edilmiş ve E.2007/277 sayılı dosya ile hukuki ve fiilî irtibatının bulunması üzerinebu dosya üzerinde birleştirme kararı verilmiştir. Başvurucu hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 24/9/2008 tarihli ve E.2008/1210 sayılı iddianamesi ile resmî belgede sahtecilik suçundan yargılama yapılmak üzere İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinekamu davasıaçılmış, söz konusu dava Mahkemenin E.2008/259 sayılı sırasına kaydedilmiş ve 6/10/2008 tarihinde, E.2007/277 sayılı dosya ilebirleştirilmesine karar verilmiştir. Yine İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 4/6/2009 tarihli ve E.2009/612 sayılı iddianamesi ile başvurucu hakkında silahlı terör örgütüne üye olma, örgütün amacı ve stratejisi doğrultusunda molotof kokteyli bulundurma ve atmasuçundan yargılama yapılmak üzere İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesine kamu davası açılmış; söz konusu dava MahkemeninE.20009/166 sayılı sırasına kayıt edilmiş ve 22/6/2009 tarihinde, söz konusu dosyanın 2007/277 sayılı dosyası ile birleştirilmesine karar verilmiştir. Başvuru tarihine kadar Mahkeme tarafından başvuru konusu davayla ilgili olarak on beş celse yapılmıştır. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 9/2/2011 tarihli veE.2007/277, K.2011/17 sayılı kararı ile başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 12 yıl 6 ay hapis, resmî belgede sahtecilik suçundan 3 yıl 1 ay 15 gün hapis, izinsiz toplantı ve gösteri yürüyüşüne katılma suçundan 5 ay hapis, genel güvenliği tehlikeye sokma suçundan 8 yıl 4 ay hapis ve 600 TL adli para cezası ve bu suça azmettirmeden 3 yıl 9 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar vermiştir. Mahkeme ayrıca hükümle birlikte başvurucu hakkında \"verilen cezaların miktarı ve tutuklulukta geçen süre dikkate alınarak tutuklanmak amacıyla hakkında yakalama emri çıkarılmasına\" karar vermiştir.  Başvurucu 29/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu, hakkındaki mahkûmiyet kararını temyiz etmiştir. Temyiz incelemesinde İlk Derece Mahkemesinin yasa dışı toplantı ve gösteri yürüyüşüne katılmak suçundan kurulan hüküm dışında verdiği mahkûmiyet kararları Yargıtay  Ceza Dairesince 9/4/2014 tarihli kararla onanmıştır. Bozma sonrası yasa dışı toplantı ve gösteri yürüyüşüne katılmak suçundan yapılan yargılama, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2014/172 sayılı dosyasına kaydedilmiş ve 14/7/2014 tarihinde yapılan tensiben inceleme sonucunda 2/7/2012 tarihli ve 6352 sayılı Kanun'un geçici  maddesinin (b) bendi uyarınca \"kovuşturmanın ertelenmesine\" karar verilmiştir.  İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin kanuna aykırı toplantı ve yürüyüşlere silahsız katılarak ihtara rağmen kendiliğinden dağılmama suçundan başvurucu hakkında verdiği kovuşturmanın ertelenmesi kararı, temyiz edilmeksizin 9/9/2014 tarihinde kesinleşmiştir.B. İlgili Hukuk 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesinin (2) numaralı,  maddesinin (1) numaralı, maddesinin (7) numaralı,  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları, 2/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun  maddesi, 6/10/1983 tarihli ve 2911 sayılı Toplantı Ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu'nun 22/7/2010 tarihli ve 6008 sayılı Kanun ile değişik  maddesinin (1) numaralı fıkrası. 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“(1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olguların ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez. (2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir: a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa. b) Şüpheli veya sanığın davranışları;  Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme,  Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma, Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa.(3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir: a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan; … Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar (madde ...,314, ...)…(4) Sadece adlî para cezasını gerektiren veya hapis cezasının üst sınırı iki yıldan fazla olmayan suçlarda tutuklama kararı verilemez.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"(1) Soruşturma ve kovuşturma evrelerinin her aşamasında şüpheli veya sanık salıverilmesini isteyebilir.(2) Şüpheli veya sanığın tutukluluk hâlinin devamına veya salıverilmesine hâkim veya mahkemece karar verilir. Ret kararına itiraz edilebilir.(3) Dosya bölge adliye mahkemesine veya Yargıtaya geldiğinde salıverilme istemi hakkındaki karar, bölge adliye mahkemesi veya Yargıtay ilgili dairesi veya Yargıtay Ceza Genel Kurulunca dosya üzerinde yapılacak incelemeden sonra verilir; bu karar re'sen de verilebilir.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/1196",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutukluluğun makul süreyi aşması ve yargılamanın makul sürede bitirilmemesi nedenleriyle kişi özgürlüğü ve güvenliği ile adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, uzman erbaş sözleşmesinin yenilenmemesi işleminin iptali istemiyle açılan davada delilleri sunma ve inceletme noktasında dezavantajlı konuma düşme nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular muhtelif tarihlerde yapılmıştır.  Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2014/16959 sayılı başvurunun konu bakımından benzer nitelikte olması nedeniyle 2014/12337 sayılı başvuru ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmesine gerek olmadığını belirtmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:  Başvurucular, farklı tarihlerde yaklaşık iki yıl süreli uzman erbaş sözleşmesi imzalamak suretiyle Türk Silahlı Kuvvetlerinde (TSK) göreve başlamıştır. Başvurucuların sözleşme süresinin bitimi 31/12/2012 tarihidir. Başvuruculardan Özgür Özdemir 20/12/2012 tarihli, Nevzat Görenli 30/11/2012 tarihli yazı ile uzman erbaş sözleşmelerinin uzatılması amacıyla sağlık raporunu almak üzere askerî hastaneye sevk edilmiştir. Hastanelerde yapılan muayene sonucunda başvuruculardan;- Özgür Özdemir'e mitral kapak yetmezliği teşhisi konularak 25/12/2012 tarihli rapor ile hakkında \"TSK da görev yapamaz.\" kararı verilmiştir. Başvurucu 27/12/2012 tarihinde sağlık raporuna itiraz etmiş, itiraz sonucu hakkında 30/1/2013 tarihli raporla \"Piyade uzman erbaşlığa devam eder.\" kararı verilmiştir. - Nevzat Görenli'ye ise karaciğer enzim yüksekliği ve sol skafoid kırığı teşhisi konulmuş, ileri tetkik ve tedavi için 7/12/2012 tarihli yazıyla Gülhane Askerî Tıp Akademisine (GATA) başvurucunun sevkine karar verilmiştir. GATA tarafından 20/12/2012 tarihli raporla başvurucuya hepastatoz tanısı konularak bir ay hava değişimi kararı verilmiştir. Bu raporda başvurucunun uzman erbaşlığa elverişliliği yönünde değerlendirme yapılmamıştır. Başvurucu, sağlık durumunu belirtir rapor almak için tekrar talepte bulunmuş; 2/1/2013 tarihli sağlık raporuylahakkında \"Uzman erbaş olur.\" kararı verilmiştir. Başvurucuların bağlı bulunduğu komutanlıklar tarafından 31/12/2012 tarihli kararlarla sözleşme süresinin bitim tarihine kadar sağlık raporu alamadıkları ve sözleşme yenileme şartlarını sağlayamadıkları gerekçeleriyle sözleşmeleri feshedilmiştir. Başvurucular, belirtilen raporlar (bkz. § 10) üzerine sözleşmelerinin feshedilmesine ilişkin işlemin iptali istemiyle Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde (AYİM) dava açmışlardır. AYİM Başsavcılığı; sağlık raporuna itiraz sürecinin sonuçlanması beklenmeksizinbaşvurucuların ilişiğinin hatalı bir biçimde erken kesildiğini, daha sonradan aksi yönde düzenlenen raporlar karşısında geçerliliğini yitiren rapora ve hava değişimi kararı verilmesi üzerine öngörülemeyen bir süre kaybı nedeniyle idareye sağlık raporunun verilememesine istinaden tesis edilen ilişik kesme işleminin hukuka aykırı olduğu sonuç ve kanaatine varıldığını belirtmiştir. Millî Savunma Bakanlığının (MSB) dava dosyasına sunduğu savunma dilekçesinin ilgili kısmında aşağıda belirtilen hususlara yer verilmiştir:\"...Kara Kuvvetleri Uzman Erbaş Yönergesi'nin üçüncü bölüm üçüncü kısım 'sözleşme yenilemede/uzatmada uygulanacak esaslar' başlıklı beşinci maddesinin ilgili kısmı şöyledir;... (1) Taahhüt ettiği sürenin bitimine en az üç ay (özellikle sağlık işlemlerinin zamanında tamamlanabilmesi için 4 ila 5 ay önceden de dilekçe verilerek işlemler başlatılabilir) kala (yurtdışı geçicigöreve gidecek uzman erbaşlar için altı ay kala), kaç yıl daha hizmet süresini uzatmak istediğine dair dilekçe ile müracaat etmiş olmak,...Altıncı bölüm, altıncı madde c fıkrası 'Sözleşme uzatmak maksadıyla alınan sağlık/ön raporun olumsuz olması ve anılan rapora personelin itiraz (Raporun tebliğinden sonra 30 (otuz) gün içinde) etmesi halinde, itiraz dilekçesini ön raporun alınmasını müteakip en kısa zamanda ilk amirine verir, sıralı makamlar itiraz dilekçelerini, sağlık ön raporunun fotokopisi ile birlikte vakit geçirmeksizin MSB.lığı (Sağlık Daire Bşk,.lığı dikkatine)'na gönderirler.' ve ç fıkrası 'itiraz edilen raporlara yapılacak işlemler ve ön raporun alınması sözleşme süresinin bitimine kadar sonuçlandırılır. Sözleşme bitim tarihine kadar işlemlerin sonuçlanmaması halinde,personel sözleşme şartlarını yerine getirememiş sayılır ve sözleşme bitim tarihi itibari ile sözleşmesi feshedilir.' hükmünü amirdir. ...Dosyasında mevcut bulunan belgelere bakıldığında personelin sözleşme bitim tarihinden evvel idareye süresi içerisinde bir başvurusunun olmadığı, böylesine önemli bir konuyu ikinci planda tutmak suretiyle bu konuda hiçbir şekilde birliğine süresi içerisinde başvuruda bulunmadığı görülmektedir...\" (Vurgulamalar MSB tarafından yapılmıştır.) AYİM Birinci Dairesi ara kararla başvurucuların görev yerlerine,sözleşmelerinin bitimine en az üç ay kala müracaatlarına engel olabilecek makul bir mazeretlerinin veya görev yaptıkları birlik içinde müracaatlarını engelleyecek bir görev, izin durumunun olup olmadığını sormuş; Komutanlığın cevap yazısında da başvurucuların sözleşmesinin uzatılması için yazılı müracaatlarının olmadığı, müracaat etmeleri gereken tarihlerde de görev durumlarının bulunmadığı, başvuruculardan Nevzat Görenli'nin sağlık raporu işlemlerini başlatmak yerine 2/11/2012 ile 30/11/2012 tarihleri arasında izne gitmeyi tercih ettiği, sonrasında 30/11/2012 tarihli sözlü müracaat üzerine askerî hastaneye sevk edildiği belirtilmiştir. AYİM Birinci Dairesi 25/2/2014 tarihli kararlarıyla davaların reddine karar vermiştir. Karar gerekçesinde; başvurucuların 20/9/2005 tarihli ve 25942 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Uzman Erbaş Yönetmeliği'nin  maddesi gereğince sözleşmelerinin bitimine en az üç ay kala yani en geç 31/9/2012 tarihinde müracaat ederek sözleşmelerini yenilemek istediklerini dilekçe ile beyan etmeleri gerektiği ancak başvurucuların üç ay önceden bir müracaatının olmadığı ve müracaatlarına engel olabilecek makul bir mazeretlerinin de bulunmadığı, ara kararla (bkz. § 15) da bu durumun teyit edildiği belirtilmiştir. Bu duruma göre başvurucuların sözleşmesinin bitimine bir ay kala ilk kez rapor almak için müracaat ettiği ve sözleşme süresinin bitiminde TSK'da görev yapabilecek sağlık niteliklerini haiz olduğuna ilişkin raporu birliğine veremedikleri, başvurucuların sözleşmesinin yenilenmesi için gerekli sorumlulukları yerine getirmediği, idare tarafından sözleşmenin yenilenmemesi işleminde herhangi bir takdir hatası bulunmadığı ve işlemlerin tüm unsurlarıyla hukuka uygun olduğu ifade edilmiştir. Karar düzeltme talepleri AYİM Birinci Dairesi tarafından reddedilmiştir. Kararların başvurucular vekiline tebliğ edilmesinden sonra süresi içinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. Başvurucular 19/2/2015 tarihinde ek beyan dilekçesi sunmuştur. Dilekçelerinde yargılamanın bitiminden sonra Kara Kuvvetleri Komutanlığı Eğitim Doktrin Komutanlığınca emir yayımlandığını ve bu emirle TSK Personelinin Sağlık Muayene Yönergesi'nin güncelleştirildiğini, bunun sözleşme yenileme işlemlerinde esas alınmak üzere daha önce alınan sağlık raporlarının geçerlilik tarihi ile ilgili belirsizlik yaşanmasından kaynaklandığını, bu sebeple Yönerge'nin üçüncü bölüm üçüncü maddesinde \"Uzman erbaşların sözleşme yenileme raporları, alındığı tarihten itibaren üç yıl süreyle geçerlidir.\" hükmünün yer aldığı ve bu kapsamda Yönerge'nin yürürlük tarihinden önce alınan raporların da geçerlilik süresinin üç yıl uygulanacağının bildirildiğini ifade etmişlerdir. İlgili Yönerge uyarınca göreve başlarken aldıkları sağlık raporunun sözleşme bitim tarihi olan 31/12/2012 tarihinde de geçerli olduğunu, dolayısıyla sağlık raporu almalarına dahi gerek olmadığını, TSK'dan ilişiklerinin haksız olarak kesildiğini iddia etmişlerdir.  18/3/1986 tarihli ve 3269 sayılı Uzman Erbaş Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:''Uzman erbaşlar; iki yıldan az, beş yıldan fazla olmamak şartıyla sözleşme yaparak göreve başlar ve Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı ile ilgilendirilirler. (Değişik ikinci cümle: 19/6/2010-6000/26 md.) Bunlardan;a) İstihdam edildikleri kadronun görev özelliklerine göre sınıf ve branşları ile ilgili sağlık nitelikleri uygun olanların,...müteakip sözleşmeleri, bir yıldan az, beş yıldan fazla olmamak şartıyla azami kırkbeş yaşına girdikleri yıla kadar uzatılabilir'' Uzman Erbaş Yönetmeliği'nin  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:''Uzman erbaşlar, sözleşme süresinin bitiminde terhis edilirler. Bunlardan sözleşmelerinin yenilenmesini isteyenlerin istekleri, müteakip sözleşme süreleri bir yıldan az, beş yıldan fazla olmamak kaydıyla, aşağıdaki şartlar altında kabul edilir:a) Taahhüt ettiği sürenin bitimine en az üç ay kala (yurt dışı geçici göreve gidecek uzman erbaşlar için altı ay kala) hizmet süresini uzatmak istediğine dair bir dilekçe ile müracaat etmiş olmak,...\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/12337",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, uzman erbaş sözleşmesinin yenilenmemesi işleminin iptali istemiyle açılan davada delilleri sunma ve inceletme noktasında dezavantajlı konuma düşme nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular sırasıyla22/12/2014 ve 19/2/2015 tarihlerinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2015/3877 sayılı bireysel başvuru dosyası konu yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2014/20470 sayılı dosya üzerinde birleştirilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvuruculardan Halimi Efe'nin eşi ve diğer başvurucuların babası olan murisleri aleyhine 5/9/1985 tarihinde Savur Kadastro Mahkemesinde açılan kadastro tespitine itiraz davası Yargıtayın 25/6/2015 tarihli onama kararıyla sona ermiş ve karar kesinleşmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/20470",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, aleyhe başlatılan icra takibi sürecinde ödenen paranın ödemenin haksız olduğunun anlaşılmasından sonra faizsiz olarak iade edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 29/1/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1944 doğumlu olup Aydın'da ikamet etmektedir.A. Olayın Arka Planı S. Değirmencilik Ticaret Anonim Şirketi (Şirket) 000 (eski) TL alacağın tahsili için Söke İcra Dairesi Müdürlüğünde (İcra Dairesi) 2002 yılında başvurucu aleyhine ilamsız icra takibi başlatmıştır. İcra Dairesi, söz konusu alacağın faiziyle birlikte tahsili için başvurucu adına ödeme emri düzenlemiştir. Şirket tarafından 18/12/2002 tarihinde Söke  Asliye Hukuk Mahkemesine (Asliye Hukuk Mahkemesi) müracaat edilerek başvurucunun mal varlığı üzerine ihtiyati haciz uygulanması talep edilmiştir. Asliye Hukuk Mahkemesi 18/12/2002 tarihli kararla talebi kabul ederek 000 TL borcun ödenmesine yetecek kadar gayrimenkulün ihtiyaten haczedilmesine karar vermiştir. Başvurucunun 19/12/2002 tarihli dilekçeyle, borcunun bulunmadığını iddia ederek borca itiraz etmesi üzerine İcra Dairesindeki takip durmuştur. İcra takibinin durması üzerine Şirket, Söke  Asliye Hukuk Mahkemesinde başvurucu aleyhine 7/1/2003 tarihinde itirazın iptali davası açmıştır. Şirket, başvurucuya 600 çuval un sattığını ancak başvurucunun emtianın bedelini ödemediğini ileri sürerek itirazın iptal edilmesini talep etmiştir. Başvurucu ise Şirkete borcunun bulunmadığını savunmuştur. Bu arada başvurucu, gayrimenkullerine uygulanan ihtiyati haczin kaldırılmasını temin etmek için ihtiyati hacze konu borç ile vekâlet ücreti toplamından oluşan 000 TL'yi İcra Dairesi aracılığıyla 2/5/2003 tarihinde Şirkete ödemiştir. Başvurucunun müracaatı üzerine Söke İcra Tetkik Hâkimliğinin 5/5/2003 tarihli kararıyla ihtiyati haciz kaldırılmıştır. Asliye Hukuk Mahkemesi 5/4/2011 tarihinde itirazın iptali davasını reddetmiştir. Kararın gerekçesinde, borcun varlığının kanıtlanamadığı belirtilmiştir. Bu karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin (Daire) 9/10/2013 tarihli kararıyla onanmıştır. Karar düzeltme istemi de 2/4/2014 tarihinde reddedilmiştir. Başvurucu 18/6/2014 tarihinde İcra Dairesine müracaat ederek 599 (yeni) TL'nin yasal faiziyle birlikte iadesi talebinde bulunmuştur. İcra Dairesi 19/6/2014 tarihinde Şirkete muhtıra göndererek 599 TL'yi İcra Dairesinin hesabına yatırmasını ihtar etmiştir. Şirketin yatırdığı 599 TL 24/6/2014 tarihinde başvurucuya ödenmiştir. Başvurucu, İcra Dairesine müracaat ederek yasal faizin tahsili için de Şirkete muhtıra gönderilmesini talep etmiştir. Ancak bu talep İcra Dairesince reddedilmiştir. Başvurucu, İcra Dairesinin faiz talebinin reddine ilişkin kararına karşı 26/6/2014 tarihinde Söke İcra Hukuk Mahkemesinde (İcra Hukuk Mahkemesi) şikâyet yoluna müracaat etmiştir. Başvurucu 2/5/2003 tarihinde haksız olarak ödendiği sabit hâle gelen 599 TL'nin 24/6/2014 tarihinde faizsiz olarak ödenmiş olmasının hukuka aykırı olduğunu iddia etmiştir. İcra Hukuk Mahkemesi 3/7/2014 tarihinde şikâyeti reddetmiştir. Kararın gerekçesinde 9/6/1932 tarihli ve 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun  maddesinden söz ederek temerrütün muhtıranın alacaklıya tebliğ edildiği tarih itibarıyla gerçekleştiğini, dolayısıyla muhtıranın tebliğ tarihi itibarıyla faiz istenebileceğini belirtmiştir. Muhtıranın tebliğ tarihinden önceki döneme ilişkin olarak faiz istenemeyeceğinden İcra Dairesi kararının hukuka uygun olduğunu açıklamıştır. Anılan karar Yargıtay denetiminden geçerek kesinleşmiştir.B. Tazminat Davasına İlişkin Süreç Başvurucu 599 TL'ye 2/5/2003-24/6/2014 döneminde işleyecek faizin tazmini istemiyle 17/7/2014 tarihinde Asliye Hukuk Mahkemesinde Şirket aleyhine dava açmıştır. Başvurucu, Şirketin 599 TL'yi on yıldan fazla bir süre ticari faaliyette haksız olarak kullandığını, bu haksız kullanım için ticari faiz işletilmesi gerektiğini ileri sürmüştür. Davalı Şirket savunmasında, temerrüte düşülmeden önceki dönem için faiz istenemeyeceğini iddia etmiştir. Asliye Hukuk Mahkemesi 18/2/2015 tarihinde davayı reddetmiştir. Kararın gerekçesinde, gecikme faizinin ödenebilmesi için Şirketin temerrüte düşmesi gerektiğini, temerrütün muhtıranın tebliği tarihinde söz konusu olacağını belirtmiş; muhtıranın tebliği tarihinden önceki dönem için faiz işletilmesinin mümkün olmadığını açıklamıştır. Başvurucu, bu karara karşı temyiz yoluna müracaat etmiştir. Temyiz dilekçesinde Şirketin kötü niyetli olarak başlattığı icra takibi sürecinde haksız olarak tahsil ettiği tutarı on yıldan fazla bir süre kullandıktan sonra faizsiz olarak iade etmesinin hakkaniyete uygun olmadığını belirtmiştir. Daire 20/6/2016 tarihinde kararı onamıştır. Karar düzeltme istemi 22/11/2018 tarihinde reddedilmiştir.  11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun  maddesi şöyledir: \"Haklı bir sebep olmaksızın, bir başkasının malvarlığından veya emeğinden zenginleşen, bu zenginleşmeyi geri vermekle yükümlüdür.Bu yükümlülük, özellikle zenginleşmenin geçerli olmayan veya gerçekleşmemiş ya da sona ermiş bir sebebe dayanması durumunda doğmuş olur.\"  6098 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci ve üçüncü fıkraları şöyledir: \"Borçlanmadığı edimi kendi isteğiyle yerine getiren kimse, bunu ancak, kendisini borçlu sanarak yerine getirdiğini ispat ederse geri isteyebilir.\"\"Borç olmadığı hâlde ödenmiş olan edimin geri istenmesine ilişkin diğer kanun hükümleri saklıdır.\"  2004 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir: \"İcra dairelerince borçludan fazla para tahsil olunarak alacaklıya verildiği yahut yanlışlıkla bir tarafa para tediye olunduğu hesap neticesinde anlaşılırsa verilen para ayrıca hükme hacet kalmaksızın o kimseden geri alınır. \"  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/3214",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, aleyhe başlatılan icra takibi sürecinde ödenen paranın ödemenin haksız olduğunun anlaşılmasından sonra faizsiz olarak iade edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazın imar planında kentsel rekreasyon alanı olarak belirlenmesi üzerine açılan kamulaştırmasız el atmaya dayalı tazminat davasının yargı yolu yönünden reddedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının; yargılamanın devamı sırasında yapılan kanun değişikliğiyle görevli yargı yolunun değiştirilmesi ve buna rağmen yapılan yargılama giderlerinin karşı taraftan alınmak üzere başvurucu yararına hükmedilmesi nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 21/4/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:A. Başvuru Tarihine Kadar Yaşanan Olaylar Başvurucu Ankara ili Yenimahalle ilçesine bağlı Aşağı Yahyalar Mahallesi'nde bulunan 60441 ada 1 parsel sayılı taşınmazın paydaşlarındandır. Söz konusu taşınmaz, 2005 yılından önce kesinleştiği belirtilen 1/1000 ölçekli imar planı ve bu planın uygulanmasına ilişkin 84220 numaralı parselasyon planı kapsamında \"kentsel rekreasyon\" alanında bırakılmıştır.  Başvurucu 21/1/2011 tarihli dilekçesiyle Yenimahalle Belediyesinden (Belediye) taşınmazı yönünden kamulaştırma veya imar planı değişikliği yapılıp yapılmayacağını sormuştur. Belediye ise başvurucuya kamulaştırma veya plan değişikliğinin düşünülmediğini bildirmiştir. Başvurucu bu defa 16/2/2011 tarihinde yeniden Belediyeye başvuruda bulunarak mülkiyet hakkından doğan haklarını kullanamadığı gerekçesiyle taşınmazın rayiç değeri üzerinden kamulaştırılmasını veya imar planında değişiklik yapılmasını talep etmiştir. Belediyenin 28/3/2011 tarihli cevap yazısında ise taşınmazın rayiç değeri üzerinden alınıp satılabileceği, kamulaştırma işlemlerinin ise ilgili kurumlarca belirli bir program dâhilinde yapılabileceği belirtilmiştir. Başvurucu bu bildirimler üzerine taşınmazına kamulaştırmasız el atıldığı gerekçesiyle Ankara Büyükşehir Belediyesi ve Yenimahalle Belediyesi aleyhine 13/6/2011 tarihinde Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesinde tazminat davası açmıştır. Dava dilekçesiyle, yapılan imar uygulaması neticesinde kentsel rekreasyon alanı olarak belirlenen taşınmazın, aradan beş yıl geçmesine rağmen kamulaştırılmaması nedeniyle uğranılan maddi zararların tazminitalep edilmiştir.  Mahkeme 2/10/2012 tarihinde Ankara Büyükşehir Belediyesi yönünden açılan davanın husumet yönünden reddine, Yenimahalle Belediyesi yönünden açılan davanın ise kabulüne karar vermiştir. Bu karar ile 040 TL tutarındaki alacağın dava tarihi olan 13/6/2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.  Karar temyiz edilmiş, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 18/3/2013 tarihli ilamıyla hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Daire, taşınmazın imar planında kentsel rekreasyon alanı olarak ayrıldığı, bu alanlarda ise yetkinin Büyükşehir Belediyesine ait olduğunu belirtmiştir. Bozma ilamında bu nedenle Yenimahalle Belediyesi aleyhine açılan davanın husumet yönünden reddiyle Ankara Büyükşehir Belediyesi aleyhine hüküm kurulması gerektiği açıklanmıştır. Büyükşehir Belediyesinin karar düzeltme talebinde bulunması üzerine aynı Dairenin 18/11/2013 tarihli ilamıyla bozma ilamı kaldırılmıştır. Daire bu defa 11/6/2013 tarihinde yürürlüğe giren 24/5/2013 tarihli ve 6487 sayılı Kanun'un  maddesiyle 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'nun geçici  maddesinde yapılan değişiklik nedeniyle davanın idari yargı yerinde görülmesi gerektiğini belirterek hükmün yargı yolu yönünden bozulmasına karar vermiştir. Bozma ilamına uyan Mahkeme, uyuşmazlığın idari yargı yerinin görevine girdiği gerekçesiyle 3/4/2014 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Mahkeme, dava tarihinden sonraki yasal değişiklik nedeniyle görevsizlik kararı verilmekle davalılar yararına vekâlet ücretine hükmedilmesine yer olmadığına ve başvurucunun yaptığı yargılama giderlerinin kendisi üzerinde bırakılmasına karar vermiştir.  Başvurucu 21/4/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. Başvuru Tarihinden Sonra Yaşanan Olaylar Uyuşmazlık konusu taşınmazın imar planındaki durumunun \"kentsel rekreasyon alanı\" kullanımından \"ticari rekreasyon alanı\" kullanımına dönüştürülmesine ilişkin 1/1000 ölçekli uygulama imar planı değişikliği Yenimahalle Belediye Meclisince 7/11/2013tarihinde uygun görülmüştür. Bu imar planı değişikliği, Ankara Büyükşehir Belediyesi Meclisi tarafından da 14/1/2014 ve 11/3/2014 tarihlerinde onaylanmıştır.  Ankara  Hukuk Asliye Hukuk Mahkemesinin 3/4/2014 tarihli kararı ise taraflara en son 22/4/2014 tarihinde tebliğ edilmiş, temyiz edilmeyen bu karar 8/5/2014 tarihi itibarıyla kesinleşmiştir. Başvurucu 21/4/2014 tarihinde Ankara Büyükşehir Belediyesi aleyhine Ankara  İdare Mahkemesinde tam yargı davası açmıştır.  Mahkeme 23/10/2015 tarihinde oyçokluğuyla davanın reddine karar vermiştir. Kararda, başvurucunun hissedarı olduğu taşınmazın imar planında \"ticari rekreasyon alanı\" olarak ayrılması nedeniyle bundan böyle taşınmazın sadece kamu eliyle yapılaşması zorunluluğunun ortadan kalktığına dikkat çekilmiştir. Mahkeme, imar planıyla belirlenen koşullar dâhilinde mülk sahipleri tarafından yapılaşma hakkının kullanılabilmesinin mümkün olduğunu belirterek başvurucunun taşınmaz üzerinde tasarrufta bulunma imkânına kavuşması nedeniyle mülkiyet hakkının belirsiz bir süre ile kısıtlandığından söz edilemeyeceği sonucuna varmıştır. Karara karşıoy yazısında ise kamu hizmeti niteliğinde olan sağlık, eğitim, spor, rekreasyon gibi hizmet alanlarına yönelik tesislerin kurulması için büyük yatırımlar gerektiği ve birtakım izin, ruhsat prosedürlerinin bulunduğu belirtilerek imar planındaki değişikliğin taşınmazın kamu hizmetine ayrılmış olma vasfını değiştirmediği ifade edilmiştir. Karar başvurucu vekiline 3/2/2016 tarihinde tebliğ edilmiş olup Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden yapılan sorgulama sonucuna göre başvurucunun kararı temyiz etmediği anlaşılmıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/5406",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazın imar planında kentsel rekreasyon alanı olarak belirlenmesi üzerine açılan kamulaştırmasız el atmaya dayalı tazminat davasının yargı yolu yönünden reddedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının; yargılamanın devamı sırasında yapılan kanun değişikliğiyle görevli yargı yolunun değiştirilmesi ve buna rağmen yapılan yargılama giderlerinin karşı taraftan alınmak üzere başvurucu yararına hükmedilmesi nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, başvurucunun Başbakana yönelik sözleri nedeniyle aleyhine tazminata hükmedilmesinin ifade özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 26/8/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  A. Başvuruya Konu Davaya İlişkin Süreç Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Aktif bir siyasetçi olan ve milletvekili olarak da seçilen başvurucu, olay tarihinde Antalya Büyükşehir Belediye Başkanı olarak görev yapmaktadır. Davacı ise olay tarihinde Başbakan olan Recep Tayyip Erdoğan'dır.  Başvurucu bireysel başvuru formunda, 19/5/2013 tarihinde Antalya'da Atatürk'ü Anma Gençlik ve Spor Bayramı kutlamaları çerçevesindeki bir etkinlikte yaptığı konuşmada şunları söylediğini beyan etmiştir:\" ... biz ipleri Obama'nın elinde Başbakan istemiyoruz, biz işi bitince tuvalete süpürülecek Başbakan da istemiyoruz. Biz Kandil'den, İmralı'dan yönetilen bir vatan da istemiyoruz. Biz aydınlarımıza, komutanlarımıza, gazetecilerimize, Silivri'ye, Hasdal'a, Sincan'a özgürlük istiyoruz...\" Davacı, ilgili konuşmada geçen ifadeler nedeniyle kişilik haklarının zedelendiğini belirterek başvurucu aleyhine 000 TL'lik manevi tazminat davası açmıştır. Yargılamayı yapan Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesi 1/11/2013 tarihli kararıyla davanın kısmen kabulüne karar vererek başvurucu aleyhine 000 TL manevi tazminata hükmetmiştir.  Temyiz üzerine kararın, Yargıtay  Hukuk Dairesinin (Daire) 26/11/2014 tarihli ilamıyla bozulmasına karar verilmiştir. Dairenin bozma ilamı hakkında karar düzeltme talebinde bulunulmuştur. Dairenin 18/5/2015 tarihli kararıyla karar düzeltme talebinin kabulü ile bozma kararının kaldırılmasına ve derece mahkemesi kararının onanmasına kesin olarak karar verilmiştir.  Nihai karar 30/7/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 26/8/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. Başvuruya Konu Olmayan Davaya İlişkin Süreç Bir vatandaşın başvurucunun yaptığı konuşma ile hakaret suçunu işlediği iddiasıyla suç duyurusunda bulunması üzerine açılan kamu davası sonucunda Antalya  Asliye Ceza Mahkemesi 20/1/2015 tarihli kararıyla başvurucunun \"...Biz ipleri Obama'nın elinde başbakan istemiyoruz. Biz işi bitince tuvalete süpürülecek başbakan da istemiyoruz. Biz adam gibi adam istiyoruz arkadaşlar adam gibi adam...\" sözleri nedeniyle hakaret suçundan 11 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve verilen kararın ertelenmesine karar vermiş, verilen bu karar kesinleşmiştir. A. Ulusal Hukuk 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun “Sorumluluk” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:  “Kusurlu ve hukuka aykırı bir fiille başkasına zarar veren, bu zararı gidermekle yükümlüdür.Zarar verici fiili yasaklayan bir hukuk kuralı bulunmasa bile, ahlaka aykırı bir fiille başkasına kasten zarar veren de,bu zararı gidermekle yükümlüdür.”B. Uluslararası Hukuk İlgili uluslararası hukuk için bkz. İlhan Cihaner (2), B. No: 2013/5574, 30/6/2014; Bekir Coşkun (GK), B. No: 2014/12151, 4/6/2015; Kemal Kılıçdaroğlu, B. No: 2014/1577, 25/10/ ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/14800",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucunun Başbakana yönelik sözleri nedeniyle aleyhine tazminata hükmedilmesinin ifade özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, tutuklanmasını haklı gösterecek somut olay, olgu ve bilgi olmadığı halde tutuklandığını, tahliye taleplerinin formül gerekçelerle reddedildiğini ve uzun bir süredir tutuklu olduğunu ileri sürerek Anayasa’nın  maddesinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 21/2/2013 tarihinde Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde eksiklikler giderilerek başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 29/1/2014 tarihinde başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Büyükçekmece Sulh Ceza Mahkemesinin 4/5/2012 tarih ve 2012/130 Sorgu sayılı kararı ile tutuklanmıştır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 25/8/2012 tarihli iddianamesiyle başvurucunun, resmi belgede sahtecilik, bilişim sistemleri banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık, rüşvet almak veya vermek, kamu kurum ve kuruluşları vb. tüzel kişiliklerin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık, suç işlemek amacıyla örgüt kurma, eşyayı gümrük işlemlerine tabi tutmaksızın ithal etme, geçici ithalat, dâhilde işleme rejimine tabi eşyayı sahte belge ile yurtdışına çıkarmış gibi gösterme suçlarından cezalandırılması talep edilmiştir. Başvurucu, Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinde görülen davasının 14/1/2013 tarihli  celsesinde tutuksuz yargılanmak üzere tahliye edilmesini talep etmiş, ancak talebi atılı suçun vasıf ve mahiyeti, kuvvetli suç şüphesinin varlığı ve mevcut delil durumu gerekçe gösterilerek reddedilmiştir.  Başvurucu, Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinin 14/1/2013 tarihli kararına itiraz etmiş, itirazı Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinin 1/2/2013 tarih ve 2013/104 Değişik İş sayılı kararı ile reddedilmiştir. Karar başvurucuya 19/2/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu hakkındaki dava Derece Mahkemesi önünde derdesttir. Başvurucu 21/2/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine başvurmuştur. UYAP sistemi üzerinden edinilen bilgiye göre başvurucu, bireysel başvuru incelemesi devam ederken, Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinin 15/4/2013 tarihli müzekkeresi ile tahliye edilmiştir.B. İlgili Hukuk 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:“(2) Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustaki bir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda; a) Kuvvetli suç şüphesini, b) Tutuklama nedenlerinin varlığını, c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu, gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir.” Aynı Kanun’un  maddesinin (3) numaralı fıkrası şöyledir:“Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir: … Suç işlemek amacıyla örgüt kurma (iki, yedi ve sekizinci fıkralar hariç, madde 220),...” Aynı Kanun’un  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:“Ağır ceza mahkemesinin görevine giren işlerde, tutukluluk süresi en çok iki yıldır. Bu süre, zorunlu hallerde, gerekçesi gösterilerek uzatılabilir; uzatma süresi toplam üç yılı geçemez.” Aynı Kanun’un  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:“(1) Soruşturma ve kovuşturma evrelerinin her aşamasında şüpheli veya sanık salıverilmesini isteyebilir. (2) Şüpheli veya sanığın tutukluluk hâlinin devamına veya salıverilmesine hâkim veya mahkemece karar verilir. Ret kararına itiraz edilebilir.”  ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/1648",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, tutuklanmasını haklı gösterecek somut olay, olgu ve bilgi olmadığı halde tutuklandığını, tahliye taleplerinin formül gerekçelerle reddedildiğini ve uzun bir süredir tutuklu olduğunu ileri sürerek Anayasa’nın 19. maddesinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilir olduğuna, esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, uyuşturucu madde ticareti yapma ve suç işlemek amacıyla örgüt kurma suçlarını işlediği iddiasıyla 15/6/2009 tarihinde gözaltına alınmış, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının (CMK mülga  madde ile görevli) 3/2/2010 tarihli iddianamesiyle hakkında kamu davası açılmıştır. (Kapatılan) İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK mülga  madde ile görevli) 13/3/2014 tarihli kararıyla Mahkemenin kapatılması nedeniyle dava dosyasının Kocaeli  Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir. Kocaeli Ağır Ceza Mahkemesinin 14/4/2014 tarihli kararıyla Mahkemenin yetkisizliğine ve dava dosyasının yetkili Malatya Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir. Malatya  Ağır Ceza Mahkemesinin 23/9/2014 tarihli kararıyla Mahkemenin yetkisizliğine, olumsuz yetki uyuşmazlığının çözümü için dava dosyasının Yargıtaya gönderilmesine karar verilmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesinin 20/1/2015 tarihli kararıyla Kocaeli  Ağır Ceza Mahkemesinin yetkisizlik kararının kaldırılmasına ve dava dosyasının Kocaeli  Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir. Mahkemenin 23/12/2015 tarihli kararıyla başvurucunun beraatine karar verilmiştir. Karar, başvurucu yönünden temyiz edilmeden kesinleşmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/15462",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; terör olayı nedeniyle köyü terk etmeye mecbur kalınması sonucu 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun ve açılan davanın reddedilmesi, makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 15/8/2014 tarihinde Hakkari Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 24/12/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 28/1/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 16/2/2015 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir.  A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Hakkari ili Çukurca ilçesi Gündeş-Ormanlı köyünde ikamet etmekte iken 1993 yılında meydana gelen terör olayları nedeniyle köyün boşaltılması neticesinde yerleşim yerinden göç etmek zorunda kaldığını iddia etmiştir.  Başvurucu 1/1/2005 tarihinde 5233 sayılı Kanun kapsamına giren zararının karşılanması talebiyle Hakkari Valiliği Zarar Tespit Komisyonuna (Komisyon) başvurmuştur. 23/8/2007 tarihli ve 2007/1-7982 sayılı Komisyon kararında, birden fazla başvuru yapıldığından tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.  Belirtilen işlem aleyhine Van İdare Mahkemesinde başvurucu tarafından dava açılmıştır. Van  İdare Mahkemesinin 29/9/2011 tarihli ve E.2011/617, K.2011/1048 sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir: “…Dosyanın incelenmesinden, davacının Hakkari İli, Çukurca İlçesi, Gündeş-Ormanlı Köyünde ikamet etmekte iken yaşanan terör olayları nedeniyle köyünü 1993 yılında terk ettiğinden bahisle uğradığını ileri sürdüğü zararların 5233 sayılı Yasa uyarınca karşılanması istemi ile Hakkari Valiliği Zarar Tespit Komisyonu Başkanlığı’na başvurduğu, yapılan başvurunun davacının birden fazla başvurusu bulunduğundan bahisle reddi üzerine bakılmakta olan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.Her ne kadar davacı vekili tarafından davacı adına ikinci başvuru da bulunulmadığı belirtilmekte ise de, Mahkememizin 2011 tarihli ara kararı ile davalı idareden istenilen bilgi ve belgelerin incelenmesinden, davacının aynı taşınmazlarına ilişkin olarak 2005/7604 numaralı dosyada da başvuruda bulunduğu ve anılan dosyada davacıya ödeme yapıldığı görülmektedir.Ayrıca, zarar mahallinde yapılan keşif sonucu düzenlenen keşif tutanağında teknik ve mahalli bilirkişilerle birlikte davacı ve vekilinin de imzası yer almakta, dolayısıyla yapılan keşfe davacı vekilinin de iştirak ettiğinin kabulü gerekmektedir.Öte yandan, davacı veya vekili tarafından, dava dosyasına davacının başkaca malvarlığı bulunduğuna ya da zilyet olduğuna ilişkin herhangi bir bilgi ve belgenin ibraz edilmediği görülmektedir.Bu durumda, yapılan keşif sonunda düzenlenen keşif tutanağınının davacı vekilince müvekkilinin 5233 sayılı Yasa kapsamına giren başkaca zararı bulunduğu yönünde bir ihtirazi kayda yer verilmeksizin imzalandığı hususu ve davacının hak sahipliğine ilişkin başkaca herhangi bir bilgi ve belge sunulamaması ve davacının zararlarının 2005/7604 numaralı dosyada giderildiği gözetildiğinde, davacının birden fazla başvurusu bulunduğu nedeniyle tesis edilen dava konusu komisyon kararında hukuka aykırılık görülmemiştir...”  Başvurucu tarafından kararın temyiz edilmesi üzerine Danıştay Onbeşinci Dairesinin 21/11/2012 tarihli ve E.2012/2825, K.2012/11323 sayılı ilamı ile kararın usul ve hukuka uygun olduğu, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenlerinin kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediği belirtilerek onanmasına karar verilmiştir.  Karar düzeltme talebi, aynı Dairenin 3/4/2014 tarihli ve E.2014/41, K.2014/2438 sayılı ilamı ile reddedilmiştir. Ret kararının 16/7/2014 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edildiği ve 15/8/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunulduğu anlaşılmaktadır.B. İlgili Hukuk 5233 sayılı Kanun’un , , , , , , geçici , geçici , geçici  maddeleri, 24/6/2013 tarihli ve 2013/5034 sayılı Bakanlar Kurulu kararı eki kararın  maddesi, Danıştay Onuncu Dairesinin 30/12/2008 tarihli ve E.2008/4141, K.2008/9584 sayılı kararı, Danıştay Onuncu Dairesinin 31/12/2008 tarihli ve E.2008/5548, K.2008/9733 sayılı kararı, Danıştay Onuncu Dairesinin 20/2/2009 tarihli ve E.2008/6679, K.2009/1227 sayılı kararı (Celal Demir, B. No: 2013/3309, 6/2/2014, §§ 15-28).  5233 sayılı Kanun’un 25/4/2013 tarihli ve 6462 sayılı Kanun’un  maddesiyle değişik  maddesinin birinci ve üçüncü fıkraları şöyledir: “Yaralanma, engelli hâle gelme ve ölüm hâllerinde (7000) gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı sonucunda bulunan miktarın;  a) Yaralananlara altı katı tutarını geçmemek üzere yaralanma derecesine göre,  b) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından üçüncü derece olarak tespit edilenlere dört katından yirmidört katı tutarına kadar,  c) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından ikinci derece olarak tespit edilenlere yirmibeş katından kırksekiz katı tutarına kadar,  d) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından birinci derece olarak tespit edilenlere kırkdokuz katından yetmişiki katı tutarına kadar,  e) Ölenlerin mirasçılarına elli katı tutarında,  Nakdî ödeme yapılır.  …  Birinci fıkranın (e) bendine göre belirlenen nakdî ödemenin mirasçılara intikalinde 4721 sayılı Türk Medenî Kanununun mirasa ilişkin hükümleri uygulanır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/14718",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, terör olayı nedeniyle köyü terk etmeye mecbur kalınması sonucu 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun ve açılan davanın reddedilmesi, makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, sürekli işçi kadrosuna geçme talebinin güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığı gerekçesiyle reddine dair işlemin iptali istemiyle açılan davada davanın sonucuna etkili iddianın kararda karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 29/7/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu İstanbul Büyükşehir Belediyesi bünyesinde taşeron olarak faaliyet gösteren İ. Adi Ortaklığı bünyesinde yaşlı bakım hizmeti işçisi olarak geçici işçi statüsünde çalışmaktadır. Başvurucu 20/11/2017 tarihli ve 696 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Düzenlemeler Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (696 sayılı KHK)  maddesiyle 27/6/1989 tarihli ve 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'ye (375 sayılı KHK) eklenen geçici  madde kapsamında sürekli işçi kadrosuna atanmak için başvurmuştur. Başvurucu hakkında 3/10/2016 tarihli ve 676 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Düzenlemeler Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (676 sayılı KHK)  maddesiyle 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrasının (A) bendine eklenen (8) numaralı alt bent uyarınca güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması yaptırılmıştır. Güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlanması nedeniyle başvurucunun kadroya ataması gerçekleştirilmemiştir. Başvurucu kadroya geçirilmemesine ilişkin işlemin iptali talebiyle 29/5/2018 tarihinde dava açmış, dava dilekçesinde; sürekli işçi kadrosuna geçmek için aranan tüm şartlara sahip olduğunu, on beş yıldır aynı işi yaptığını, güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının objektif bir gerekçe gösterilmeksizin yapıldığını, kadroya geçirilmemesinin hukuka aykırı olduğunu belirtmiştir. İstanbul  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 31/1/2019 tarihinde davayı reddetmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Uyuşmazlıkta davacı hakkında yapılan arşiv araştırması sonucunda, FETÖ/PDY Terör Örgütü ile müzahir finans kuruluşu Bankasya'da babasının ve kendisinin vadesiz mevduat hesabına rastlanıldığı, kendisine ait hesabın aktif olduğu ve 2013 yılında 053,49TL, 2014 yılında ise 680,70TL bakiye bulunduğunun tespit edildiği, davalı idare nezdinde oluşturulan tespit komisyonu tarafından arşiv araştırması sonucunun olumsuz olduğu değerlendirmesinde bulunularak, davacı hakkında yapılan arşiv araştırması sonucunda elde edilen bilgilerin niteliği ile yürütülen görevin önem ve özelliği dikkate alındığında, davacının sürekli işçi kadrosuna geçişinin yapılmamasına dair haklı ve makul gerekçelerin oluştuğu, kamu yararı ve hizmet gerekleri dışında başkaca bir saikle hareket edildiğine dair dosyada veri bulunmadığı sonucuna ulaşılmakla, dava konusu işlemde hukuka aykırılık görülmemiştir.\" Başvurucu, anılan karara karşı 3/4/2019 tarihinde istinaf kanun yoluna başvurmuş, istinaf dilekçesinde; sırf bir bankada katılım hesabının olmasının dava konusu işleme gerekçe teşkil edemeyeceğini, hakkında bir ceza soruşturması ya da kovuşturması olmadığını, idari soruşturma geçirmediğini, yapılan işlemde hukuka uygunluk bulunmadığını ifade etmiştir. Başvurucu söz konusu dilekçesinde ayrıca, bir bankayla çalışarak girişim, yatırım ve mülkiyet hürriyetini kullanan vatandaşın suçla itham edilmesinin hukuka ve hakkaniyete açıkça aykırılık teşkil edeceğini vurgulayarak masumiyet karinesinin ihlal edildiğinden, idarenin yaptığı işlemin somut, objektif ve gerekçeli olmadığından yakınmıştır. İstanbul Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi (Bölge İdare Mahkemesi) 13/6/2019 tarihinde istinaf talebini kesin olarak reddetmiştir. Nihai karar başvurucuya 4/7/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 29/7/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  657 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:\"Devlet memurluğuna alınacaklarda aşağıdaki genel ve özel şartlar aranır.A) Genel şartlar: Türk Vatandaşı olmak, Bu Kanunun 40 ncı maddesindeki yaş şartlarını taşımak, Bu Kanunun 41 nci maddesindeki öğrenim şartlarını taşımak, Kamu haklarından mahrum bulunmamak, Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde belirtilen süreler geçmiş olsa bile; kasten işlenen bir suçtan dolayı bir yıl veya daha fazla süreyle hapis cezasına ya da affa uğramış olsa bile devletin güvenliğine karşı suçlar, Anayasal düzene ve bu düzenin işleyişine karşı suçlar, (…) zimmet, irtikâp, rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, güveni kötüye kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıştırma, edimin ifasına fesat karıştırma, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama veya kaçakçılık suçlarından mahkûm olmamak. Askerlik durumu itibariyle;a) Askerlikle ilgisi bulunmamak,b) Askerlik çağına gelmemiş bulunmak,c) Askerlik çağına gelmiş ise muvazzaf askerlik hizmetini yapmış yahut ertelenmiş veyayedek sınıfa geçirilmiş olmak, 53 üncü madde hükümleri saklı kalmak kaydı ile görevini devamlı yapmasına engelolabilecek (…) akıl hastalığı (…) bulunmamak. [Anayasa Mahkemesinin 24/7/2019 tarihli ve E.2018/73; K.2019/65 sayılı kararı ile iptal edilmiştir.]B) Özel şartlar: Hizmet göreceği sınıf için 36 ve 41 nci maddelerde belirtilen öğretim ve eğitim kurumlarının birinden diploma almış olmak, Kurumların özel kanun veya diğer mevzuatında aranan şartları taşımak.\" 676 sayılı KHK'nın  maddesiyle 657 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci fıkrasının (A) bendine eklenen ve Anayasa Mahkemesinin 24/7/2019 tarihli ve E.2018/73, K.2019/65 sayılı kararıyla iptal edilen (8) numaralı alt bent şöyledir:\"Güvenlik soruşturması ve/veya arşiv araştırması yapılmış olmak.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/26719",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, sürekli işçi kadrosuna geçme talebinin güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığı gerekçesiyle reddine dair işlemin iptali istemiyle açılan davada davanın sonucuna etkili iddianın kararda karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ahlaki durum gerekçe gösterilerek Türk Silahlı Kuvvetlerinden (TSK) ilişiğin kesilmesi ile ilgili işleme karşı açılan davanın reddedilmesi nedeniyle özel hayatın gizliliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 4/7/2014 tarihinde İzmir Bölge İdare Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 9/9/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 6/5/2016 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık tarafından başvuru hakkında görüş sunulmamıştır. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Hava Kuvvetleri Komutanlığı emrinde muvazzaf astsubay olarak görev yapmakta iken TSK'nın itibarını sarsacak şekilde ahlak dışı hareketlerde bulunduğu gerekçesiyle hakkında idari tahkikat başlatılmış; bu tahkikat sonucunda sıralı sicil üstleri tarafından \"Türk Silahlı Kuvvetlerinde kalması uygun değildir.\" ortak kanaatini içeren 7/8/2012 tarihli ayırma sicil belgesi düzenlenmiştir. 28/12/1998 tarihli ve 23567 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Astsubay Sicil Yönetmeliği’nin (Sicil Yönetmeliği)  maddesi gereğince Hava Kuvvetleri Komutanlığı bünyesinde oluşturulan Komisyonda başvurucunun durumu değerlendirilmiş ve Komisyon 15/11/2012 tarihli kararı ile başvurucu hakkında ayırma işlemi yapılmasına karar vermiştir. Anılan karar 16/11/2012 tarihinde Hava Kuvvetleri Komutanı tarafından onaylandıktan sonra Genelkurmay Başkanının onayına sunulmuş; Genelkurmay Başkanınca da Hava Kuvvetleri Komutanlığı kararı doğrultusunda işlem yapılmasının uygun görüldüğü belirtilmiştir. Bunun üzerine hazırlanan 2012/24-413 sayılı kararnamenin 9/1/2013 tarihinde Millî Savunma Bakanı tarafından onaylanmasıyla başvurucunun TSK ile ilişiği kesilmiştir. Başvurucu, istihbarat birimindeki görevliler tarafından 9/1/2012 tarihinde sorgulandığını, sorgu esnasında cinsel yaşamına ilişkin ayrıntılı sorular sorulduğunu, sonrasında savunması alınmaksızın ve hiçbir gerekçe gösterilmeksizin ilişiğinin kesildiğini belirterek yürütmenin durdurulması ve ayırma işleminin iptali talebiyle Millî Savunma Bakanlığı aleyhine Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) Birinci Dairesinde 18/2/2013 tarihinde dava açmıştır. Sunduğu dava dilekçesinde başvurucu, ilişik kesme kararında herhangi bir disiplinsizlik eyleminin gösterilmediğini, yalnızca özel yaşam biçimi nedeniyle ilişiğinin kesildiğinin anlaşıldığını, hukuka aykırı usuller içeren ve göreviyle ilgisi olmayan tamamen özel yaşantısına ilişkin mahrem sorulardan oluşan sorgu neticesinde elde edilen beyanların delil olarak kullanılamayacağını, başarılı bir sicile sahip olmasına rağmen bu durumun dikkate alınmadığını, tesis edilen ayırma işleminin ölçülülük yönünden hukuka aykırı olduğu gibi sebep ve amaç unsurları yönünden de hukuka aykırı olduğunu ileri sürmüştür. Davalı idare tarafından sunulan savunma dilekçesinde 27/7/1967 tarihli ve 926 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Personel Kanunu'nun  maddesinin “Disiplinsizlik ve ahlaki durum sebebiyle ayırma” başlıklı (b) fıkrası uyarınca başvurucunun ilişiğinin kesildiği, her askerin ahlaki yaşayışının kusursuz ve lekesiz olması gerektiği, ahlak olgusunun yalnızca arzu edilen bir durum değil görevin başarıyla icra edilebilmesi için bir koşul olduğu ifade edilmiştir. Ayrıca, kamu hizmetinin yürütülmesinde zararlı olacak kişilerin idare mekanizmasının dışına çıkarılmasının kaçınılmaz olduğu ve idarenin başvurucu hakkında tesis edilen ayırma işleminde takdir yetkisinin objektif sınırları içinde kaldığı, dava konusu ayırma işleminde hukuka aykırılık bulunmadığı belirtilmiştir. Davalı idare tarafından ayrıca 4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu'nun  maddesi kapsamında AYİM'e gizli belge ve bilgiler gönderilmiştir. AYİM Birinci Dairesinin 5/3/2012 tarihli ara kararı ile dava dosyasındaki mevcut bilgi ve belgeler çerçevesinde başvurucu hakkında tesis edilen ayırma işleminin uygulanması hâlinde telafisi güç veya imkânsız zararların doğması ve açıkça hukuka aykırı olması şartlarının birlikte gerçekleşmediği gerekçesiyle yürütmenin durdurulması talebi reddedilmiştir. AYİM Başsavcılığı tarafından sunulan 9/7/2013 tarihli düşünce yazısında, başvurucunun idari tahkikata konu eylemleri dikkate alındığında mevcut ahlaki durumu gereği artık kamu hizmetini devam ettiremeyecek hâle gelmiş olduğu, mevzuat gereği ayırma işlemi tesis edilmesinde takdir yetkisinin objektif olarak kullanıldığı ve anılan işlemde hukuka aykırı bir yön bulunmadığı belirtilmiştir. AYİM Birinci Dairesinin 3/12/2013 tarihli ve E.2013/282, K.2013/1194 sayılı kararıyla dava reddedilmiştir. Kararda, 9/1/2012 tarihinde ifadesi alınan başvurucunun yaşadığı cinsel birliktelikleri detaylı şekilde anlattığı ve ikrar ettiği, başvurucu dışında ifadesine başvurulan diğer askerî personelin de anlatımlarında başvurucunun ahlaka aykırı davranışlarına yer verdiği ve başvurucunun cinsel yaşamına ilişkin ayrıntıları aktardığı, başvurucunun iyi ahlak sahibi olmak vasfını taşımadığı ve TSK'nın itibarını zedeleyecek tavır ve davranışlar içinde bulunduğunun anlaşıldığı, ayırma işleminde takdir yetkisinin objektif kriterlere göre kullanıldığı ve kamu yararı ile birey yararı dengesinin gözetildiği belirtilmiş; tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Karara katılmayan iki üye tarafından ayrı ayrı kaleme alınan karşı oy yazılarında özetle, hakkında herhangi bir menfi kanaat bulunmayan ve birçok kez takdir edilmiş olan başvurucunun ne şekilde elde edildiği belli olmayan bir ses kaydına ve kendi ifadesinde yer alan aleniyete kavuşmamış olay ve olgulara dayanılarak işlem tesis edildiği, başvurucunun disiplin durumunun ve ahlaki zafiyetinin kamu hizmetinde istihdamını imkânsız kılacak derecede olmadığı, bu bağlamda orantılı bir yaptırım uygulanması olanağı varken hakkında ayırma işlemi tesis edilmesinin ölçülülük ilkesine uygun olmadığı, birey ve kamu yararı arasındaki dengenin gözetilmediği ve dava konusu işlemin hukuka aykırı olduğu ifade edilmiştir. Başvurucu tarafından yapılan karar düzeltme talebi, aynı Dairenin 21/5/2014 tarihli ve E.2014/179, K.2014/503 sayılı kararıyla reddedilmiş ve karar 6/6/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. 4/7/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. Anayasa Mahkemesinin 5/5/2016 tarihli yazısı ile yargılama dosyasına sunulmuş olan ve başvurucunun ayırma işlemine dayanak oluşturan “gizli” ibareli belgelerin gönderilmesi istenmiştir. Anayasa Mahkemesine 25/7/2016 tarihinde sunulan söz konusu belgelerin incelenmesinden; Hava Kuvvetleri Komutanlığınca istihbarata karşı koyma hassasiyetleri çerçevesinde 9/1/2012 tarihinde başvurucunun ifadesinin alındığı, söz konusu ifade metninde hangi kapsamda başvurucunun ifadesine başvurulduğu hususunun belirtilmemiş olduğu anlaşılmıştır. Aynı şekilde söz konusu metnin “ifadeyi alan” kısmı karartılmış olduğundan ifadenin hangi birim tarafından alınmış olduğu tespit edilememiştir. Anılan ifade metninde başvurucuya, bugüne kadar nerelerde görev yaptığı, kimlerle ikamet ettiği, eş cinsel şahıslarla cinsel birliktelik yaşayıp yaşamadığı ve bu konuda mesai ortamlarında konuşmalar yapıp yapmadığı, İnternet vasıtasıyla veya yüz yüze görüştüğü kadınların kimler olduğu, bu kişilerin kendisinden bilgi alma girişiminde bulunup bulunmadıkları, grup seks ilişkisi yaşayıp yaşamadığı hususlarının sorulduğu ve mesai arkadaşı B.B. hakkında bildiklerini anlatmasının istendiği görülmüştür. Başvurucunun, anılan soruları yanıtladığı ve özellikle birlikte olduğu kadınlara ilişkin olarak cinsel birliktelik içeren geçmişteki ilişkilerini açıkladığı ve ifade metnini imzaladığı anlaşılmıştır. Soruşturma konusu olaylara ilişkin olarak başvurucu dışındaki kişilerin de ifadelerinin alınmış olduğu, bu kişilerden başvurucu hakkında bildiklerini anlatmalarının istendiği anlaşılmaktadır.B. İlgili Hukuk 926 sayılı Kanun’un işlem tarihinde yürürlükte olan  maddesi; 4/1/1961 tarihli ve 211 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri İç Hizmet Kanunu’nun  ve  maddeleri; 31/1/2013 tarihli ve 6413 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Disiplin Kanunu'nun geçici  maddesinin (4) numaralı fıkrası; 6/9/1961 tarihli ve 10899 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Türk Silahlı Kuvvetleri İç Hizmet Yönetmeliği’nin  maddesi; Sicil Yönetmeliği’nin işlem tarihinde yürürlükte olan  ve  maddeleri. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/11218",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ahlaki durum gerekçe gösterilerek Türk Silahlı Kuvvetlerinden TSK) ilişiğin kesilmesi ile ilgili işleme karşı açılan davanın reddedilmesi nedeniyle özel hayatın gizliliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; yakalama, gözaltı ve tutuklama tedbirlerinin hukuki olmaması, gözaltı süresinin makul olmaması ve soruşturma dosyasına erişimin kısıtlanması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 16/11/2020 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.    Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir:A. 6-7 Ekim Olaylarına İlişkin Genel Bilgiler  PKK'nın terör örgütü olduğu ulusal ve uluslararası makamlar tarafından kabul edilmiş, tartışmasız bir olgudur. Anılan örgütün gerçekleştirdiği terörist şiddet, bölücü amaçları dolayısıyla anayasal düzene, millî güvenliğe, kamu düzenine, kişilerin can ve mal emniyetine yönelik ağır tehdit oluşturmaktadır. Bu yönüyle ülkenin toprak bütünlüğünü hedef alan PKK kaynaklı terör, onlarca yıldır Türkiye'nin en hayati sorunu hâline gelmiştir (Gülser Yıldırım (2) [GK], B. No: 2016/40170, 16/11/2017, §§ 7-18). Bununla birlikte kamuoyunda \"demokratik açılım süreci\", \"çözüm süreci\" ve \"Millî Birlik ve Kardeşlik Projesi\" gibi farklı isimlerle ifade edilen süreç içinde 2012 yılının son döneminden itibaren PKK tarafından gerçekleştirilen terör saldırıları önemli ölçüde azalmıştır. Ancak Suriye'de son yıllarda yaşanan iç savaşın Türkiye'nin güvenliği üzerinde etkileri olmuş, PKK ve DAEŞ kaynaklı terör olayları yeniden artmaya başlamıştır.  Bu bağlamda Suriye'nin Türkiye sınırında bulunan Ayn el-Arap (Kobani) kentinde -PKK'nın Suriye kolu olduğu kabul edilen- PYD ile DAEŞ arasındaki çatışmalar, 2014 yılının Eylül ayı sonunda ve Ekim ayı başında yoğunlaşmıştır. Bu sırada PKK'nın üst düzey yöneticilerinden Murat Karayılan'ın sosyal medya hesabından 5/10/2014 tarihinde saat 07'de \"Gençleri kadınları 7 den 70 e herkesi Kobane'ye sahip çıkmaya onurumuzu namusumuzu korumaya metropolleri işgal etmeye çağırıyoruz.\" şeklinde bir açıklamada bulunulmuştur. PKK güdümünde yayın yaptığı belirtilen bir internet haber sitesinde 6/10/2014 tarihinde \"Komalen Ciwan Koordinasyonu\" (PKK'nın gençlik yapılanması) adına bir açıklama yayımlanmıştır. Açıklamada \"Bilindiği üzere 23 gündür Kobani merkezli DAİŞ (DAEŞ) faşizmi son barbarlığıyla devam etmektedir. ... tüm kürt gençliği şehit Jiyan, şehit Gerilla ve şehit Militan yoldaşların ruhuyla zafere kadar Arin Mirkan (Kobani'deki çatışmalar sırasında düzenlediği intihar saldırısında ölen YPG mensubu) çizgisinde yürümeye çağırıyoruz. Kobani ile başlayan devrim dalgası tüm Kürdistan'a yayılmalı ve bu temelde Kürdistan gençliğini ayaklanması çağrısında bulunuyoruz.\" ifadelerine yer verilmiştir. Aynı sitede yer alan ve \"Kürdistan Kurumlar\" adına yapıldığı belirtilen bir açıklamada ise \"Kobani'ye yönelik saldırılar bir katliam eşiğine gelmiş bulunmaktadır. Bütün dünya ve insanlık bu katliama kulaklarını kapamış gözlerini yummuştur. Kürdistan halkı olarak bu durumu kabul etmemiz mümkün değil. Bu nedenle bütün halkımız Suruç'a gidebilecekler hemen bir saniye zaman kaybetmeden gitmeli ve Kürdistan'ın her karış toprağı Kobani için ayağa kalkmalıdır. Kobani tüm dünyanın gözleri önünde bir katliam tehlikesi altında iken bizim yerimizde oturmamız, uyumamız, günlük yaşantımızı sürdürmemiz mümkün değildir. Tüm halkımızı yediden yetmişe bulunduğu her yerde yaşamı IŞİD ve işbirlikçisi AKP'ye dar etmeye ve serhildanı en üst düzeyde genişleterek bu katliamcı çetelere karşı durmaya çağırıyoruz.\" denilmiştir. 6/10/2014 tarihinde Halkların Demokratik Partisi (HDP) Merkez Yürütme Kurulu (MYK) da aynı olaylara ilişkin bir toplantı yapmıştır. Toplantı sırasında HDP'nin sosyal medya hesabından \"HALKLARIMIZA ACİL ÇAĞRI! ŞUANDA TOPLANTI HALİNDE OLAN HDP MYK’DAN HALKLARIMIZA ACİL ÇAĞRI! Kobané’de durum son derece kritiktir. IŞİD (DAEŞ) saldırılarını ve AKP iktidarının Kobané’ye ambargo tutumunu protesto etmek üzere halklarımızı sokağa çıkmaya ve sokağa çıkmış olanlara destek vermeye çağırıyoruz\", \"Kobané’de yaşanan katliam girişimine karşı 7 den 70 e bütün halklarımızı sokağa, alan tutmaya ve harekete geçmeye çağırıyoruz\" ve \"Bundan böyle her yer Kobane'dir. Kobane'deki kuşatma ve vahşi saldırganlık son bulana kadar SÜRESİZ DİRENİŞE çağırıyoruz.\" şeklinde açıklama ve çağrılar yapılmıştır.  Yukarıda belirtilen internet haber sitesinin 7/10/2014 tarihindeki yayınında \"KCK (PKK'nın üst yapılanması) Yürütme Konseyi Eş Başkanlığı: DAİŞ vahşetine karşı milyonları sokağa çağırarak, 'Kuzey halkımız IŞİD çetelerine, uzantılarına hiçbir yerde yaşam şansı tanımamalıdır.' dedi. KCK, tüm sokakları Kobani sokaklarına dönüştürmeye çağırdı. KCK Yürütme Konseyi Eş Başkanlığı yaptığı yazılı açıklamada; 'Çirkin ve sinsi katliam' karşısında kürt halkından mücadeleyi her yere, her zamana taşıyarak süreklileştirmesini isterken çetelere ve uzantılarına hiçbir yerde yaşam şansı tanınma[ma]sı gerektiğini kaydetti. KCK, özellikle 'bu saatten itibaren milyonlar sokaklara akmalı, sınır insan seline dönüşmelidir. Türk Devletinin ve kanlı çete IŞİD'in ortaklığı sonucu sınır hattı boşaltılarak Kobani direnişi desteksiz bırakılmak istenmektedir. Halkımız bu çirkin ve sinsi katliam karşısında başlattığı mücadeleyi her yere, her zamana taşıyarak süreklileştirmelidir. Kuzey halkımız IŞİD çetelerine, uzantılarına ve destekçilerine hiçbir yerde yaşam şansı tanımamalıdır. Tüm sokaklar Kobani sokaklarına dönüştürülmeli, tarihin bu eşsiz direnişine denk bir direniş gücü ve örgütlüğü geliştirilmelidir. Bu saatten itibaren milyonlar sokaklara akmalı, sınır insan seline dönüşmelidir. Her Kürt ve onurlu her insan, dostlar, duyarlı kesimler bu andan itibaren eyleme geçmelidir. An direniş eylemini geliştirme ve büyütme anıdır. Bu temelde tüm halkımızı, duyarlı kesimleri, dostlarımızı Kobani direnişini sahiplenerek yürütmeye, başta kürt gençleri olmak üzere tüm gençlerin Kobani'de özgürlük saflarına katılarak, direnişi yükseltmeye çağırıyoruz.' [dedi.]\" şeklinde açıklamalar yer almıştır. Aynı sitenin 8/10/2014 tarihli yayınında ise \"KCK: Milyonlar sokaklardan ve mücadele alanlarından çekilmemeli\" başlıklı açıklamaya yer verilmiştir. Yazıda \"Halkımız bulunduğu her yerde direniş mücadelesini büyüterek süreklileştirmelidir. Halkımız haklı ve meşru mücadelesini zafere kadar yüksek bir kararlılıkla sürdürmelidir. Milyonlar sokaklardan ve mücadele alanından çekilmemelidir. Halkımız; mücadeleden atılacak her geri adımın önümüzdeki günler, aylar ve zamanlarda daha büyük bedellere mal olacağı bilinciyle hareket ederek, mücadelesini kesintisiz yükseltmelidir. Ve kendi öz savunmasını güçlendirerek 'her yer Kobani, her yer direniş-serhildan' anlayışı ile direnişini zafere taşımalıdır.\" şeklinde ifadeler bulunmaktadır. Ayrıca sitede yer alan \"Komalen Ciwan: Kürdistan'da devlet namına bir şey kalmamalı\" başlıklı yazıda \"Kürt gençlik hareketi Komalen Ciwan devrim halk savaşını her alanda güçlü yürütme çağrısında bulunarak, Devletin Kürdistan'da hiçbir meşruiyeti kalmamıştır, kalmamalıdır da, yasaklarla Kürdistan'ı zindana çevirmeye çalışan kararlarına karşı Kürdistan'ı onlar için zindana çevirmeli, mezar etmeli. Kürdistan'da devlet namına bir şey kalmamalıdır.\"; \"Kürdistan Halk İnsiyatifi; sokağa çıkma yasağına uymayın\" başlıklı yazıda ise \"Kürdistan Halk İnsiyatifi yayınladığı bir açıklamayla Kürt halkı ve dostlarına Türkiye'nin Kuzey Kürdistan'da ilan ettiği sokağa çıkma yasağına uymamaları ve Kobani'deki saldırılara karşı Rojava ile dayanışma eylemlerini ve serhildanlarını sürdürmesini istedi.\" şeklinde açıklamalar yer almaktadır. Bu çağrılar üzerine Suriye'deki çatışmalar dolayısıyla tepkilerini dile getirdiğini ileri süren gruplar 6/10/2014 tarihinden itibaren Türkiye'nin birçok yerinde günlerce devam eden ve kamuoyunda \"6-7 Ekim olayları\" olarak adlandırılan şiddet eylemlerini gerçekleştirmiştir. Bu eylemler sırasında ülkenin pek çok yerinde kamu binalarına, banka şubelerine, işyerlerine, araçlara, güvenlik güçlerine ve sivillere taş, sopa, molotofkokteyli ve silahlarla saldırıda bulunulmuştur. Bu sırada kamu makamlarınca güvenliğin sağlanması için birçok şehirde eğitime ara verilmiş ve sokağa çıkma yasağı ilan edilmiştir. Kamu makamlarının ve soruşturma mercilerinin tespitlerine göre -aralarında İstanbul, Ankara, İzmir, Adana, Mersin, Şanlıurfa, Van, Erzurum, Diyarbakır ve Gaziantep gibi büyük kentlerin de olduğu- otuz altı ayrı ilde gerçekleştirilen şiddet eylemleri sonucunda (2'si güvenlik görevlisi) 45 kişi hayatını kaybederken (331'i güvenlik görevlisi) 769 kişi yaralanmıştır. Ayrıca çatışmalar sırasında 5 örgüt mensubunun hayatını kaybettiği, 3 örgüt mensubunun ise yaralandığı belirtilmiştir. Öte yandan ülke genelinde gerçekleştirilen 389 şiddet eylemine 899 kişinin katıldığı, olaylarda (737'si güvenlik güçlerine ait olmak üzere) 881 aracın zarar gördüğü, (27'si kaymakamlık, 52'si emniyet, 283'ü okul, 73'ü siyasi parti, 12'si belediye binası olmak üzere) 558 binaya saldırıda bulunulduğu ve zarar verildiği tespit edilmiştir. Olaylara ilişkin olarak 291 şüpheli gözaltına alınmış, bunlardan 105'i hakkında tutuklama tedbiri uygulanmıştır.B. Başvurucunun Tutuklanmasına İlişkin Süreç Başvurucu 2014 yılında HDP MYK üyeliği yapmıştır. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) tarafından 6/10/2014-7/10/2014 tarihlerinde başlayıp sonraki günlerde birçok şehre yayılan ve çok sayıda kişinin hayatını kaybettiği veya yaralandığı şiddet olayları (bkz. §§ 12, 13) dolayısıyla 9/10/2014 tarihinde bir (2014/146757 sayılı) soruşturma başlatılmıştır. Soruşturma sürecine ilişkin aşamalar -soruşturma evrakı üzerinden tespit edildiği ölçüde- temel olarak şöyle gerçekleşmiştir: -Başsavcılık 15/4/2015 tarihinde Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından 10/10/2014 tarihi itibarıyla HDP MYK üyesi olan kişilerin açık kimlik ve adres bilgilerini talep etmiştir.- 6-7 Ekim olayları ile ilgili olarak bazı HDP'li milletvekillerinin beyanlarını ve HDP’nin resmî sosyal medya hesabından yapılan açıklamaları içeren 20/9/2014 tarihli tutanak soruşturma dosyasına 1/10/2015 tarihinde eklenmiştir. - Başsavcılık dosya kapsamında şüpheli olarak bulunan kişilerin ifadelerinin temin edilmesi amacıyla 2015-2017 yılları arasındaki süreçte ilgili kurumlarla çeşitli yazışmalar yapmıştır.- 6-7 Ekim olayları sırasında meydana gelen ölüm ve yaralanma vakalarına ilişkin otopsi raporları, adli muayene raporları, mala zarar verme eylemlerine ilişkin olay yeri krokileri ve görgü tespit tutanakları ile tüm bu olaylara yönelik yapılan soruşturmalar kapsamında elde edilen delillerin listeleri, adli kolluk fezlekeleri, iddianameler ve karar örnekleri Başsavcılığın talebi üzerine olayların gerçekleştiği illerdeki Cumhuriyet başsavcılıkları tarafından gönderilmiş ve soruşturma dosyasına girmiştir. - PKK/KCK terör örgütü ve bağlı yapılanmaları ile HDP'nin 6/10/2014-7/10/2014 tarihinde gerçekleşen olaylardaki sorumluluğuna yönelik Araştırma Tutanağı ve başvurucunun da aralarında bulunduğu kişilerin PKK/KCK terör örgütüyle bağlantılarına dair İnceleme Tutanağı, ayrıca bu kişilerin olay tarihinde kullandıkları mobil telefonların HTS kayıtları Başsavcılığın talebi üzerine Ankara Emniyet Müdürlüğü tarafından gönderilmiş ve soruşturma dosyasına girmiştir.-Başsavcılık 19/7/2018 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisinden (TBMM) başvurucunun da aralarında bulunduğu 25 şüphelinin milletvekili olup olmadığı, milletvekili olanların hangi tarihte milletvekili seçildikleri ve haklarında yasama dokunulmazlıklarının kaldırılmasına ilişkin düzenlenmiş fezleke bulunup bulunmadığı hususlarına yönelik bilgi talebinde bulunmuştur.- Başsavcılık 13/12/2018 tarihinde bazı Cumhuriyet başsavcılıklarından 6-7 Ekim olayları sırasında meydana gelen ölüm, yaralama, mala zarar verme, yağma ve diğer suçlara ilişkin müşteki ve mağdur ifadelerinin, bilirkişi raporlarının, görgü tespit tutanaklarının, olay yeri krokilerinin, adli muayene raporlarının, otopsi raporlarının ve tanık ifadeleri başta olmak üzere diğer tüm delillerin fezleke şeklinde hazırlanarak gönderilmesini talep etmiştir. Başsavcılığın bu talebi doğrultusunda farklı tarihlerde, istenen bilgi ve belgeler ilgili Cumhuriyet başsavcılıklarınca gönderilerek soruşturma dosyasına dâhil edilmiştir.- 6-7 Ekim olayları öncesinde ve olaylar sırasında HDP'li milletvekili ve Parti yöneticileri tarafından yapılan çağrı ve açıklamalara ilişkin tutanakla şüphelilerin konut ve işyerlerinde yapılan aramalarda elde edilen deliller ile Muş, Antalya ve Diyarbakır'da gerçekleşen olaylara dair Tespit Tutanağı 13/12/2018 tarihinde soruşturma dosyasına girmiştir.- Başka soruşturma kapsamında daha önceden alınan ifadelerinde HDP’nin resmî sosyal medya hesabından yapılan çağrı ve aralarında başvurucunun da bulunduğu HDP'li milletvekili ve Parti yöneticilerinin açıklamaları üzerine 6-7 Ekim olaylarına katıldıklarını beyan eden şüpheliler Ş.K., B.A., B., N.K., N.T., N.B., S., S.A., A.K., A.B.nin ifadesi7/1/2019 tarihinde, H.Y.nin ifadesi ise 27/2/2019 tarihinde soruşturma dosyasına eklenmiştir. - 6-7 Ekim olaylarına PKK/KCK terör örgütünün baskısıyla katıldıklarını beyan eden şüpheliler Ab.K., E.P., Z.Ö., , G., E.A. Y.E., R., N.Y.nin başka soruşturma kapsamında daha önceden alınan ifadeleri ise 27/2/2019 tarihinde soruşturma dosyasına dâhil edilmiştir. Başsavcılık, soruşturma dosyasına ilişkin olarak \"soruşturmanın amacını tehlikeye düşürebileceği\" gerekçesiyle dosya içeriğini incelemesinin ve belgelerden örnek almasının kısıtlanmasına karar verilmesi için Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğine başvuruda bulunmuş; bu talep yerinde görülerek 3/1/2019 tarihinde kısıtlılık kararı verilmiştir.  Soruşturmanın devamında 25/9/2020 tarihinde gözaltına alınan başvurucu, Başsavcılıkta verdiği 1/10/2020 tarihli ifadesinde özetle 6/10/2014 tarihinde HDP MYK toplantısına katıldığını, toplantıda Kobani kentinde PYD ile DAEŞ arasındaki çatışmalara ilişkin bir çağrı yapılmasına ilişkin bir karar alınmadığını, bu çağrıdan haberdar olmamakla birlikte olayların HDP MYK adına yapılan çağrıdan önce başladığını ileri sürmüştür. Başvurucunun ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Ben HDP'de MYK üyesiydim. Bu görevimi 2015 yılı Kasım ayında bıraktım. Kobani'den dolayı olaylar 6 Ekimden önce başlamıştı. Bizim HDP olarak çağrımızdan sonra gerçekleşen olaylar değildi. Bizim HDP olarak 6 Ekim 2014 tarihinde HDP parti meclisinin toplantısı vardı. Toplantı sırasında medyadan Kobani'nin düştü düşeceği gelişmelerini izledik. Partimiz bunun üzerine MYK'nın acil toplanması gerektiğini ve acil görüşme yapmasını istediler. Bunun üzerine MYK toplantısı yapılmasına karar verildi. MYK aynı gün akşam toplandı. Bu toplantıya katıldım. Benim yapılan çağrılarla ilgili bilgim yoktur. Biz toplantıda barışçıl demokratik olarak bu işin çözülmesi için yetkililerle görüşüldü. Yapılan buydu. Yapılan çağrıyla ilgili bilgim yoktur. Yaptığımız toplantıda böyle bir çağrı yapılmasına ilişkin karar alınmadı. Ben üzerime atılı suçlamaları kabul etmiyorum.\"  Başsavcılık 1/10/2020 tarihinde, başvurucuyu devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürmeye azmettirme, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürmeye teşebbüse azmettirme, var olanveya var sayılan suç örgütlerinin oluşturdukları korkutucu güçten yararlanılarak yol kesmek suretiyle suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla gece vakti silahla birden fazla kişi ile yağmaya azmettirme ve cebir, tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılmaya azmettirme suçlarından tutuklanması istemiyle Ankara Sulh Ceza Hâkimliğine sevk etmiştir. Tutuklama talep yazısında; başvurucunun atılı suçları işlediğine dair kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin bulunduğu, müsnet suçların katalog suçlardan olduğu, dolayısıyla başvurucu yönünden tutuklama nedenlerinin bulunduğu belirtilmiştir. Başvurucunun sorgusu 2/10/2020 tarihinde Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği tarafından yapılmıştır. Sorgu sırasında başvurucunun müdafileri de sorgunun yapıldığı Hâkimlik salonunda hazır bulunmuştur. Başvurucu sorgusunda Başsavcılıkta verdiği 1/10/2020 tarihli ifadenin geçerli olduğunu ve ek bir ifade vermeyeceğini belirtmiştir. Hâkimlik, sorgu sonucunda başvurucunun atılı suçlardan tutuklanmasına karar vermiştir.2/10/2020 tarihli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Şüpheliler ... Pervin Oduncu'nun üzerine atılı bulunan Devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürme, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürmeye teşebbüs, var olan veya var sayılan suç örgütlerinin oluşturdukları korkutucu güçten yararlanılarak yol kesmek suretiyle suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla gece vakti silahla birden fazla kişi ile yağma, cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma eylemlerine azmettirme suçlarına ilişkin olarak; çağrı üzerine ülkenin 32 ilinde yollara barikatlar kurmak suretiyle yolların kesildiği, uzun namlulu silah, molotof kokteyli, havai fişek, taş ve sopa kullanılmak suretiyle kamu binalarına, kamu araçlarına, vatandaşların ikametlerine, işyerlerine ve araçlarına zarar verildiği, çok sayıda vatandaşın kolluk kuvvetinin yaralandığı, bazı illerde vatandaşların ve yabancı uyruklu vatandaşların hayatlarını kaybettiğinin tespit edildiği iddia olunan olaylara ilişkin olarak şüphelilerin savunmaları, taraf beyanları, teşhis tutanakları, sosyal medya paylaşımına ilişkin inceleme tutanakları, video görüntüleri, müşteki beyanları, olay görüntülerinin içeren tutanaklar, dijital inceleme tutanakları, bir kısım şüphelilerin çağrıda bulunan oluşum içerisinde yer aldıklarına ilişkin belirleme ve bu yöndeki bir kısım kabul beyanları, arama ve el koyma tutanakları, örgütsel irtibata ilişkin e-mail içerikleri ve tüm dosya kapsamına göre atılı suçların işlendiğine dair kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin bulunduğu, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu dışındaki suçların katalog suçlardan olduğu, soruşturmanın henüz tamamlanmadığı, şüphelilerin salıverilmeleri halinde dosya kapsamında ifadelerine başvurulan tarafların beyanlarına etki edilmesi ihtimalinin varlığı, atılı suçlar için kanunda öngörülen alt ve üst sınırı dikkate alındığında hayatın olağan akışına göre kaçma şüphesinin oluştuğu gibi yazılı suçlar yönünden haklarında soruşturma yürütülen şahısların yasa dışı yollardan kolaylıkla yurt dışına kaçtıkları da dikkate alındığında adli kontrol tedbirlerinin yetersiz kalacağı, tutuklama tedbirinin ise ölçülülük ilkesine uygun olduğu kanaatiyle CMK'nın  maddesi ile ilgili düzenlemeler ile AİHS  maddesindeki tutuklama şartları kapsamında isnat olunan suçlar ile orantılı olarak tedbir kapsamında şüphelilerin CMK'nın  maddeleri uyarınca ayrı ayrı TUTUKLANMALARINA ... [karar verildi.]\"  Başvurucu 9/10/2020 tarihinde tutuklama kararına itiraz etmiş, Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğince 16/10/2020 tarihinde itirazın kesin olarak reddine karar verilmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Dosyada mevcut bilgi, belge ve araştırma tutanakları, taraf beyanları, dijital materyaller, sosyal medya paylaşım tutanakları, e-mail içerikleri ve dosyadaki diğer somut deliller uyarınca, şüpheliler yönünden kuvvetli suç şüphesinin var olduğu, soruşturmanın sürdürüldüğü, örgütsel irtibat olduğu değerlendirilen bir kısım şüphelilerin ifadelerinin henüz tamamlanmadığı ve delillerin henüz tam olarak toplanmadığı, atılı suçların CMK'nın 100/3 maddesinde öngörülen suçlardan oluşu ve bu suçlar ile tutuklama tedbirinin orantılı bir tedbir niteliğini taşıması dikkate alınarak şüphelilerin itirazı yönünden aşağıdaki şekilde karar verilmiştir... Dayanılan nedenlere, gösterilen gerekçeye ve evrak içeriğine nazaran, Ankara  Sulh Ceza Hakimliği'nin 02/10/2020 gün ve 2020/1032 sorgu sayılı kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan, itirazların AYRI AYRI REDDİNE ... [karar verildi.]\" Bu karar başvurucuya 16/10/2020 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucunun soruşturma dosyası hakkında verilen kısıtlama kararına da 29/9/2020 tarihinde itiraz ettiği görülmüştür. Başsavcılığın -başvurucuyla birlikte 108 şüpheli ve 676 müşteki/mağdurun yer aldığı- 30/12/2020 tarihli iddianamesi ile başvurucunun devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürme ve öldürmeye teşebbüs etme, kasten yaralama, kamu malına zarar verme, hırsızlık, birden fazla kişi ile birlikte gece vaktinde suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla yağma, devletin egemenlik alametlerini aşağılama, çalışma hürriyetini ihlal etme ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarını işlediğinden bahisle cezalandırılması istemiyle aynı yer ağır ceza mahkemesinde kamu davası açılmıştır.  İlk olarak PKK/KCK'ya ilişkin genel açıklamaların yapıldığı iddianamede 6-7 Ekim olaylarına giden süreç ve belirtilen tarihlerde gerçekleşen olaylar kronolojik olarak anlatılmış, örgüt liderlerinin bu süreçteki talimat ve çağrılarına değinilmiş ve son olarak şüphelilerin eylemlerine yer verilmiştir. Buna göre iddianamede, başvurucuya yöneltilen suçlamalara ilişkin dayanılan temel olgular şöyle özetlenebilir: i. Örgütle iltisakı bulunduğu belirtilen bir yayın organında örgütün kurucusu Abdullah Öcalan ve diğer yöneticilerin 6-7 Ekim olaylarına giden süreçteki talimat ve çağrılarına ilişkin olarak 18/9/2014 ve 1/10/2014 tarihleri arasında çıkan haber metinleri şöyledir:- [18/9/2014 tarihli haber metni]\"KARAYILAN KOBANE İÇİN 'PROFESYONEL KATILIMA' ÇAĞIRDI\"\"...'ikinci bir Şengal faciasıyla [DAEŞ terör örgütü 3/8/2014 tarihinde Irak'ın Ninova vilayeti sınırları içinde bulunan ve Şengal olarak da bilinen yerleşim yeri Sincar'a saldırarak çok sayıda kişiyi öldürmüş veya kaçırmıştır. Örgüt yöneticilerinden Murat Karayılan bu olaylara atıf yapmaktadır.] karşılaşmak istenilmiyorsa derhal harekete geçilmelidir. Kim, neyi, ne kadar yapabiliyorsa yapmalıdır' dedi ... DeğerIi Kobani halkı ve gençliği şunu bilmeli: İŞİD'e karşı başarılı olabilmeleri için YPG'ye katılmaları ve eğitim temelinde profesyonel asker olmaları halinde başarılı olabilirler. Kuzey gençliğine çağrımdır; gidin bizzat savaşa savaşçı olarak katılın(...) Kobane'deki direnişin başarısı için daha nitelikli katılıma ihtiyaç vardır ...\" - [18/9/2014 tarihli haber metni]\"KOMALEN CİWAN GENÇLİĞİ ROJÂV SAVUNMASINA ÇAĞIRDI\"\"...Kuzey Kürdistan gençliğinin Kuzey devriminin kazanımlarını korumak kadar Rojava devriminin savunmasına da aktif katılması gerektiğini kaydeden Komalen Ciwan, '(...) Önderliğimizin başlatmış olduğu seferberliğin Kürdistan'ı kalıcı bir savunmaya kavuşturuncaya kadar devam ettiğini unutmamak gerekir. Bu nedenle Kürdistan'ın savunmasından her Kürt genci kendini sorumlu görmelidir' dedi. Komalen Ciwan gençlere, 'dönem öz savunmayı geliştirmek, bir bütün Kürdistan'da dilini, kültürünü, toprağını, halkını ve devrim değerlerini savunma dönemidir. Bu nedenle Kürdistan gençliği her zamankinden daha fazla fedai ruhla Kürdistan savunmasına yürümelidir. Bu onurlu direnişte ön cephedeki yerini almalıdır' çağrısında bulundu ...\" - [20/9/2014 tarihli haber metni]\"KCK; SINIRLAR KALKMALI, URFA İLE KOBANE BİRLEŞMELİ\" \"Kobane halkının sadece Rojava için değil, tüm Kürdistan'ın özgürlüğü için ve Ortadoğu halkları için direndiğini de ifade eden KCK Yürütme Konseyi Eşbaşkanlığı açıklamasında şunlara yer verdi: 'Bu kahramanca direnişe destek vermek sadece Kürtlerin değil, tüm Ortadoğu halklarının onur borcudur. Sadece destek vermek de yetmez, bu direnişe katılmak esas alınmalıdır. Kobane devrimi Urfa'ya taşırılmalı, Rojava Devrimiyle Kuzey Kürdistan Devrimi ortaklaştırılıp birleştirilerek İŞİD faşizmi döktüğü kanda boğulmalıdır. Urfa, Kobane ile bir bütün haline gelip İŞİD faşizmini yenilgiye uğratmalıdır. İŞİD faşizmi başta Urfa halkı olmak üzere tüm Kuzey Kürdistan halkını karşısında direnirken görmelidir' ...\"- [22/9/2014 tarihli haber metni] \"ÖCALAN SEFERBERLİK ÇAĞRISINI YİNELEDİ”\"Diğer yandan İŞİD saldırıları konusunda da tüm halkımız özellikle devam eden yüksek yoğunluklu savaşa karşı yaşamını şekillendirmesi gerekiyor. Şu an Kürdistan'da devam eden yüksek yoğunluklu savaş var. Sadece Rojava halkı değil Kuzey ve tüm parçalardaki Kürt halkı buna göre yaşamını şekillendirmesi gerekiyor. Bütün Kürt halkını topyekun bu yüksek yoğunluklu savaşa karşı direnişe geçmeye çağırıyorum ...\"- [27/9/2014 tarihli haber metni]\"YDG-H: HER YERİ KOBANE'YE DÖNÜŞTÜRELİM\"\"YDG-H ile YDGK, Kobane'de  gününe giren DAİŞ çetelerinin saldırılarına dikkat çekerek gençleri direnişe çağıran ortak bildiri yayınladı. Bildiride, 'Tüm Kürdistan ve Türkiye gençliği savaşa katılmalı ve serhildanlara öncülük etmelidir (...) Kaybedeceğimiz tek bir anın dahi olmadığını biliyoruz. Kuzey Kürdistan Kobane olacak. Bütün gençliği bu andan itibaren SERHİLDAN yaratmaya ve devrim cephesinde gerillalaşmaya çağırıyoruz. Gün tarih yazma, sömürgeciliği Kürdistan 'dan def etme günüdür'...\"- [1/10/2014 tarihli haber metni]\"HALK İNİSİYATİFİ: PERŞEMBE GÜNÜ AMED'DE YAŞAM DURACAK!\"\"Amed'de 2 Ekim 2014 Perşembe günü yaşam durmalı. Hiçbir yurtsever esnafımız kepenk, kontak açmamalı, hiçbir aile çocuğunu okula göndermemelidir. Direneceksek bugün direneceğiz, Amed halkı gençliğin ve kadınların öncülüğünde alanlara inmelidir. Halkımızı her sokakta her meydanda ateşler yakarak, barikatlar kurarak omuz omuza direnmeye çağırıyoruz.\"ii. Şüphelilerin PKK/KCK'nın üst yönetimi tarafından yapılan plan dâhilinde 6-7 Ekim olaylarına giden süreçte ve olaylar sırasında açıklamalar yaptığına ve bu olayların ayaklanma amacı taşıdığına ilişkin tanık beyanları bulunmaktadır. - 4/12/2019 tarihinde ifadesi alınan gizli tanık Mahir, olayların başlangıcından önce HDP tarafından yapılan çağrının kararlaştırıldığı HDP MYK toplantısına terör örgütü üyelerinin katıldığını belirtmiştir. Gizli tanık Mahir'in iddianamede yer alan beyanının ilgili kısmı şöyledir:\"...2014 yılı Ekim ayı öncesinde Kobani'de İŞİD ve YPG arasındaki çatışmalar şiddetlenmişti. Kobani’nin İŞİD’in eline geçmesi, PKK'nin YPG üzerinden Rojava'daki tüm kazanımlarını kaybetmesi anlamına geliyordu … Bunun bilincinde olan Kandil yönetimi Rojava'yı savunmak ve destek vermek amacıyla Türkiye'de yaşayan başta Kürt kitlesini ve Türkiye'de yer alan sol-sosyalist çevreleri Rojava'daki İŞİD ile YPG/YPJ arasında yaşanan mücadeleye destek vermeleri için harekete geçirmek istiyordu. Bu kapsamda Türkiye'deki tüm örgütsel yapılarına sık sık talimatlar gönderdi. Bu talimatların birinci dereceden muhatabı Türkiye KCK genel sözcülüğü, kadın ve gençlik sözcülüğüdür. 6-7-8 Ekim 2014 Kobani serhildanları sürecinde Türkiye KCK sözcülüğünde bulunan ve şuan isimlerini hatırlayabildiklerim; Ö. (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) Y.F. (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) E.G., (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR)E., (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) R.K., (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) F.A., (AVRUPA’DA BULUNMAKTADIR) Eylül 2014 sonlarına doğru örgütün talimatları doğrultusunda KCK Türkiye sözcülüğü HDP Eş Genel Başkanı S. ile görüşerek halkın Kobani'ye güçlü şekilde sahip çıkması yönünde çağrı yapmasını istedi....KCK Türkiye örgütü sokak eylemlerini (serhildan) zayıf yetersiz gördüğünden daha büyük çıkış-hamle yapma ihtiyacı duyuyordu. Mevcut sokak eylemlerini bir üst seviyeye taşımak amacıyla KCK Türkiye sözcülüğü o dönem yapılan HDP MYK toplantısına katıldı. Bu toplantıda MYK'ya karar aldırıldı. 6 Ekim 2014’de daha MYK toplantısı devam ederken acil yazılı bir çağrıda bulundu. Bu çağrı \"HALKLARIMIZI SOKAGA ÇIKMAYA VE ÇIKMIŞ OLANLARA DESTEK VERMEYE ÇAĞIRIYORUZ şeklinde idi. Bu çağrıların akabinde HDP, DBP, HDK, DTK, KADIN, GENÇLİK, SERHİLDAN KOMİTESİ gibi yapılanmalar tarafından da serhildan (başkaldırı) çağrıları yapıldı.Bu kadrolar ayrıca bir talimata gerek duymaksızın kitlesel eyleme molotoflu, taşlı, havai fişekli ve el yapımı patlayıcılı katılır, aktif olarak yer alır. Bu çağrılar sonucunda kimse normal bir basın açıklaması, yürüyüş, miting gibi eylemde bulunulmayacağını bilir. PKK'ya yeni katılmış bir aylık kadro adayı dahi örgütsel çağrıların ne anlama geldiğini bilir. PARTİ (PKK) kültürünü alan sempatizan, taraftar, çalışan, kadrolar, siyasi alanda faaliyet yürüten parti meclisi üyeleri örgüt adına yapılan çağrıların tam olarak ne anlama geldiğini bilir ve ona göre hareket ederek uygulanmasını sağlar.KCK Türkiye sözcülüğü Kobani olayları dönemindeki tüm faaliyetlerini o dönem Diyarbakır ve Şanlıurfa ili Suruç ilçesinden yürütmekte idi....Kobani Olaylarında son derece tahrik edilmiş öfkeli kalabalıkların şiddete yönelmesine öncülük eden esas güç gençlik yapılanmasıdır. Bu gençlik yapılanmasını 2014'te ilan edilmesi planlanan öz yönetim-özerklik hamlesi kapsamında hazırlayan eğiten PKK-YK üyesi ABBAS KOD DURAN KALKAN’dır…\"- 7/1/2020 tarihinde ifadesi alınan tanık K.G. 6-7 Ekim olaylarının başta Duran Kalkan adlı örgüt yöneticisi olmak üzere örgütün üst yönetimince planlandığını ve HDP MYK'nın ve HDP'li yetkililerin çağrı/açıklamalarının ardından serhildan olarak kabul edilmesi gereken yoğun şiddet eylemlerinin başladığını ifade etmiştir. Tanık K.G.nin iddianamede yer alan beyanının ilgili kısmı şöyledir:\"...Serhildan olarak adlandırılan sokak çatışmaları, örgüt tarafından dünyadaki diğer örneklerinin (Filistin ya da İrlanda gibi ülkelerde olan) Türkiye'de kendi kitlesi içinde gerçekleştirmesini hedeflemekteydi. KCK yapılanmasında gerçekleştirilen her Serhildan Kandil yönetimi tarafından örgütün yönlendirilmesi ve talimatlarıyla gerçekleştirilen eylemler olmaktadır, Bu eylem içerisinde çatışmalar; Molotof, Taş, Havai Fişek, El Yapımı Patlayıcıların kullanılmasıyla, gençlik ve kadın çalışma alanlarındaki örgüt mensuplarının öncülüğünde geliştirilir. Serhildan eylemlerinin temel amacı, örgüt tabanını harekete geçirmek, kitlesel bir destek arayışını geliştirmek ve tüm kamuoyuna demokratik hir hakkın engellendiği bunun karşısında da bir direniş olduğu izlenimini vermektir.Serhildan eylemleri Kandil yönetiminin çağrısıyla geliştiği gibi özellikle KCK yapılanmasında siyasi faaliyet gösteren partilerin yetkilileri tarafından gerçekleştirilen çağrılarla da gerçekleşebilmektedir. Çoğu zaman bu iki mekanizma birbiriyle ortak hareket ederler, hedef kitlenin ve amacın ortak olmasından dolayı bu ikili hareket vazgeçilmez olmaktadır örgüt için. Serhildan eylemleri için örgüt aynı zamanda çoklu bir konsepti de esas alır. Bu çoklu konseptin içine; Siyasi Parti, Gençlik ve Silahlı örgüt mensuplarının katılımı gerçekleşir. Bu üç alan bir nevi de sokak eylemlerinin çatışmalarının oluşumu için koordinasyon şeklinde hareket ederler. Her ne kadar halk inisiyatifi ya da siyasi parti temsilcileri olarak açıklamalar yapılsa da Serhildan süreçlerinin başlangıcı Kandil yönetiminin talimatı ve Serhildan komitelerinin koordinasyonluğunda gerçekleşen örgütsel bir faaliyet olmakladır. Burada temel mantık ifade ettiğim gibi örgüt tabanını oluşturan kitlenin, örgüt militanıymış gibi çatışma ve eylem içine çekilmesi olmaktadır.…Bu anlamda; 6-8 Ekim olaylarının alt yapısı Örgüt üst yönetimi tarafından hazırlandı. 2011 yılı Temmuz ayında Suriye ülkesinde yaşanan gelişmeler PKK YPG unsurlarının o bölgede etkin bir güç pozisyonuna geçmeleri hem bölge gelişmelerinde, hem de T��rkiye genelinde önemli bir kırılmayı da beraberinde getirdi. Suriye'de YPG unsurlarının belli bölgelerde yönetim mekanizmalarını ele geçirmeleri sonrasında Rojova devrimi denilen sürecin bir benzerinin de örgütün üst yönetiminin talimatları doğrultusunda Türkiye'de Doğu ve Güneydoğu'daki bölge illerinde de gerçekleştirilebileceği düşüncesi hakim oldu.…Kandil üst yönetimi özellikle Irak sınırından Afrin kentine kadar var olan koridorun savunulması ve parçalanmaması için yoğun faaliyet gösterdi. Bunun nedeni Afrin' den Kobani’ye kadar özerklik öncesi var olan kantonların korunması ve bu bölge arasında oluşturulan bağlantının kopmasını engellemekti. Benim tanık olduğum Kandil alanından 10 taburluk (yaklaşık 300 örgüt mensubu) Kobani'deki savaşa gönderildi.Buradaki çatışmaları Kandil'den takip edebildiğimiz kadarıyla örgüt üst düzey yöneticileri tarafından kitlesel destekten mahrum kalmamak adına alt kadrolara, siyasi ve legal yapılara yönelik yoğun bir perspektif ve talimat trafiği yaşanmaktaydı. Gerek Türkiye'de gerekse Avrupa ülkelerinde, Suriye ülkesinde yaşanan çatışma ve savaşa yoğun bir destek verilmesi için örgüte bağlı tüm kurum ve kuruluşları harekete geçirmiş ve örgüt üst yönetimi tarafından özellikle Türkiye sınırları içerisinde gündem oluşturmak ve eylem yapmak amacıyla sürekli olarak örgüt güdümünde faaliyet gösteren basın yayın organları aracılığıyla talimatlar verdi.Özellikle bu dönemde … HDP'li S., P.B. ve S.S.Ö. Kandil’e sürekli gidip gelmekteydiler. Örgüt üst yönetimi tarafından böylesi bir konjonktür içerisinde Kobani’de yaşanan ve örgütün var olma gerekçesi olarak gördüğü savaşa verilecek kitlesel desteğin daha çok siyasi ve legal oluşumlarla birlikte yerel örgüt kadroları tarafından organize edilerek eylemselliğin harekete geçirilmesi misyonu yüklenmişti.…Başta Kobani olmak üzere yaşanan gelişmelerden dolayı Kandil üst yönetimi siyasi alan çalışmalarının ve siyasi alandaki etkin aktörlerin kamuoyunda yıpratılmamalarına özen gösteriyorlardı. Kobani'deki çatışmaların bir benzerini Kandil üst yönetimi, İmralı heyeti ile birlikte gerçek anlamda Suriye-Türkiye arasındaki tüm sınırları ortadan kaldırarak Ortadoğu'da yaşanan çatışma süreçlerinin Türkiye'de de yaygın bir şekilde hayata geçirilmesini istemekteydi.Buna mukabil olarak Suruç'tan Kobani'ye heyetlerin gönderilmesi, bu heyetlerin orada gerçekleştirdiği temaslar ve sonrasındaki açıklamalarında Kobani’de yaşanan çatışmaları gerekçe göstererek HDP tabanının ve kitlesinin bulundukları her yerde alanlara çıkarak yoğun bir SERHİLDAN (Başkaldırı) yapılması yönünde örgüt üst yönetiminin çağrıları ve talimatları oldu. Genel anlamıyla 6-8 Ekim olayları olarak bilinen süreci ortaya çıkaran temel faktör Kobani 'deki savaş ve çatışmalar gösterilse de özü itibari ile Türkiye genelinde Rojova devrimi kazanımlarının yani örgütün Suriye topraklarında oluşturmuş olduğu özerkliğin Türkiye'de de olabileceği öngörülmesiyle 6-8 Ekim olaylarının … özerklik adına ön hazırlığına başlanıldı.…Her ne kadar örgüt tabanının ve kitlenin Türkiye'de gerçekleştirilecek olan ÖZERKLİK ilanı amacıyla Kobani eylemlerine katılımları sağlanmış ise de örgütün hedeflediği kitlesel eylemsellikler gerçekleştirilemedi. Halkı sokağa dökmek ve eylemlere destek vermek adına özellikle ANF haber kanalı üzerinden örgüt üst yönetimi tarafından defaten SERHİLDAN çağrıları yapsalar da halkın tam anlamıyla sokaklarda eylemlere katılım yapmadığı gözlemlenmişti....S., siyasi yapılanmaların MYK ve PM üyeleri ve STK’ların yapmış olduğu açıklamalar sonrasında SERHİLDAN olayları şiddet sokak eylemleri şeklinde yoğun bir biçimde yaşanmıştır. HDP, DBP MYK ve PM’si, DTK ve S. bu şekilde açıklama yapmamış olsaydı 6-8 Ekim olaylarındaki SERHİLDAN eylemlerinin şiddeti bu denli olmaz ve ölümler yaşanmayabilirdi.Bunun ile birlikte bu çağrılar üzerine örgütün kırsal alan kadro katılımlar da örgüt tarihinde ki en üst seviyelere ulaşmıştır. Bunu bizzat bu dönemde ABBAS KOD Duran KALKAN tarafından ‘TARİHİMİZDEKİ REKOR SEVİYEDE YENİ ŞERVAN (SAVAŞÇI) KATILIMINI BU SÜREÇTE GERÇEKLEŞTİRDİK’HDP MYK'sı ve Eş başkanları SERHİLDAN çağrıları yaptıklarında her ne kadar demokratik bir tepki gibi bu çağları göstermiş olsalar da bu kitlesel eylemlilikte daha öncesinden de belirttiğim gibi Kandil üst yönetimi tarafından SERHİLDAN KOMİTESİ hazırlıkları ile gerçekleştirilecek çatışma ortamına yönelik çağrılar olmaktaydı. Bu şekilde yapılan çağrılar sonucunda örgütün Gençlik yapılanması, kadın yapılanması ve Öz savunma birimlerinin planlanan gerçekleştirilecek olaylara bizzat katılacaklarını her örgüt mensubu gibi HDP MYK ve PM üyeleri ve Eş başkanları da bilir ve bu şekilde gerçekleştirilen olayların yakma, yıkma, öldürme, yaralama, kamu malına zarar verme gibi şiddet olaylarının başlayacağını başından beri her örgüt mensubu ve HDP, MYK, PM ve Eş başkanları bilirler. Olaylarlarda ayrıca silah, bıçak, molotof, el yapımı patlayıcılar kullanılacağını da bilirler.\"- Tanık İ.B. ise 3/11/2020 tarihli beyanında o dönem HDP milletvekili olduğunu ve 6-7 Ekim olaylarının PKK/KCK tarafından planlandığını ifade etmiştir. Tanık İ.B.nin iddianamede yer alan beyanının ilgili kısmı şöyledir: \"… İfademin önceki bölümünde de belirttiğim gibi  dönem milletvekili olmamla birlikte söz konusu heyetler içerisine HDP ve MYK'nın çağrısı üzerine katıldım.... Kobani olayları olarak bilinen ve ölüm olaylarının yaşandığı eylemlerin demokratik bir hak olmadığını tam aksine şiddet eylemleri olduğunu söyleyebilirim. Ben şiddetin her türlüsüne karşı duran bir kişiliğe sahibim. Yapılan Kobani olayları esnasında gerçekleştiren eylemlerin ve ölümlerin PKK örgütü tarafından organize edildiği ve Türkiye topraklarında özerklik ilan edilmesi adına gerçekleştirildiğini söyleyebilirim. Yapılan açıklamalar talimatlar ve çağrılar da bunu göstermektedir...\"iii. İddianamede DAEŞ ve PYD/YPG arasındaki çatışmaların yoğunlaşması üzerine PKK tarafından halkın sokağa çıkması yönünde çağrılar yapılırken HDP'nin sosyal medya hesabından da 6/10/2014 tarihinde eş zamanlı olarak benzer çağrıda bulunulduğu (bkz. § 9), bu çağrının HDP MYK adına yapıldığı ve başvurucunun daçağrının kararlaştırıldığı toplantıya katıldığı ifade edilmiştir. iv. 6-7 Ekim olaylarına katılan ve haklarında soruşturma/kovuşturma yürütülen kişilerin ifadelerine yer verilmiştir. Bu ifadelerde genel olarak HDP yetkililerinin açıklamaları ve Parti yetkililerinden gelen telefon ve yazılı mesajlar üzerine olaylara dâhil olunduğu vurgulanmıştır. İfadesi alınan kişilerden bazıları ise olaylara PKK/KCK terör örgütünün baskıları ve tehditleri nedeniyle katıldıklarını belirtmiştir.- 6-7 Ekim olayları sırasında gerçekleştirdiği eylemler nedeniyle terör örgütü üyesi olmamakla beraber terör örgütü adına suç işleme, örgüt faaliyeti çerçevesinde kamu malına zarar verme ve terör örgütü propagandası yapma suçlarından hakkında kesinleşmiş mahkûmiyet hükmü bulunduğu belirtilen H.Y. “…8/10/2014 günü Muş il merkezinde HDP tarafından düzenlenen yürüyüş ve basın açıklamasına katıldım. Bunu HDP'nin resmi ... isimli sosyal paylaşım sitesinden öğrendim ve katılmaya karar verdim.” şeklinde beyanda bulunmuştur. - S. “HDP'nin almış olduğu ve yapmış olduğu eylem çağrısı üzerine parti yöneticisi olarak katıldım” şeklinde beyanda bulunmuştur.- N.T. “HDP Kepez ilçe teşkilatı üyesiyim. Kobane eylemleri olarak bilinen protesto etkinliğine partimizin almış olduğu karar doğrultusunda katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- N.B. “HDP Antalya il eş başkanıyım. Kobane eylemleri olarak bilinen protesto etkinliğine partimizin almış olduğu karar doğrultusunda katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- Ş.K. “…HDP Antalya il başkanıyım. Kamuoyunda Kobane eylemleri olarak bilinen protesto etkinliğine partimizin almış olduğu karar doğrultusunda katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- S.A. “…ben zaman zaman HDP partisine gidiyordum, orada İŞİD örgütünün Kobane'ye yaptığı saldırıları protesto için eylem yapılacağı söylenmişti, ben de bu eyleme katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- B.A. “…ben HDP il yönetim kurulu üyesiyim. Parti genel merkezimiz ve eş başkanımız tarafından Suriye'nin Kobane bölgesine İŞİD terör örgütü tarafından yapılan saldırıların protesto edilmesi için çağrıda bulunuldu ve biz genel merkezimin çağrısına uyarak protesto eylemine katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- A.K. “…HDP eş başkanın çağrısı üzerine değişik parti ve sivil toplum kuruluşlarının katılımı ile Suriye'de bulunan ve kamuoyunda Kobani eylemleri olarak bilinen eyleme toplumsal duyarlılığım neden ile katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- B. “…Ben HDP Muratpaşa ilçe teşkilatının üyesiyim. Kobane eylemleri olarak bilinen protesto etkinliğine partimizin almış olduğu karar doğrultusunda katıldım…” şeklinde beyanda bulunmuştur.- N.K. “...HDP Antalya il örgütünün üyesiyim, yöneticiliğim yoktur. Kamuoyunda Kobane eylemleri olarak bilinen protesto eylemine Antalya'da katıldım. Partimiz eylem yapılacağını telefon mesajı ile bize bildirdi.” şeklinde beyanda bulunmuştur. - A.B. “...HDP genel merkezi ve eş başkanı tarafından Suriye'nin Kobani bölgesine İŞİD terör örgütü tarafından yapılan saldırıların protesto edilmesi için bir çağrıda bulunuldu…” şeklinde beyanda bulunmuştur. - E.A. “…yaya olarak eve giderken aniden arkamda her iki kolumu iki kişinin tuttuğunu hissettim, ardından belimin sol tarafında bir metal hissettim silah olduğunu anladım... 'Sen niye mahalle komisyonuna katılmıyorsun, mitinglere katılmıyorsun, bunun devamı halinde seni getirdiğimiz gibi aileni de getirip burada öldürebiliriz' dedi…” şeklinde beyanda bulunmuştur. - E.P. “...köyümde iken Brüks isimli terör örgütü mensubu gelerek köyden evden bir kişi Malazgirt'e giderek eylem yapacak şeklinde konuşmalar yapıyordu.... Adı geçenin daha sonra ikametim olan eve geldiğinde gördüm. Burda benim evde oturduğumu görünce bana neden gitmediğim eğer gitmezsem diğer kız kardeşimi de kaçıracağını söyledi ve ben de korktuğum için Malazgirt merkeze geldim…” şeklinde beyanda bulunmuştur.- N.Y. “…7/10/2014 günü köye Brüsk olarak bilinen leşker kıyafeti ile gelen eli silahlı bir PKK/KCK terör örgütü üyesinin köyde bulunan herkesi tehdit ettiğini, 8/10/2014 günü Malazgirt merkezde yapılacak etkinliğe katılmaları yönünde tehditler savurduğunu ve gitmeyenlere ceza yazacağını duydum...” şeklinde beyanda bulunmuştur. - Z.Ö. “…Etkinliklerden bir gün önce yani 06/10/2014 günü akşam saatlerinde Murat mahallesindeki ikametimizde oturduğumuz esnada kapımıza biz örgüt mensubuyuz diyen iki şahıs geldi. 'Yarın Malazgirt'te eylem var siz de katılacaksınız. Katılmazsanız size ailenize, iş yerlerinize zarar veririz' dediler...” şeklinde beyanda bulunmuştur. - Y.E. “....07/10/2014 günü akşam saatlerinde köy camisinden PKK/KCK terör örgütü mensupları anons ederek bize 'köyde gözükmeyin Malazgirt Merkeze gidin, etkinliğe katılan toplum ne yapıyorsa o şekilde davranın' dediler…” şeklinde beyanda bulunmuştur. - R. “…7/10/2014 günü köye PKK/KCK Terör örgütü olduğunu söyleyen Brüsk olarak anılan bir şahsın geldiğini ve herkesin Malazgirt'e gidip yapılacak eyleme katılmasını istediğini ve gitmeyenlere kötü şeyler yapacağını yine köylülerden duyduğum için Malazgirt'e gitmek zorunda kaldım…” şeklinde beyanda bulunmuştur. - Ab.K. “…ben 7/10/2014 tarihinde ilçede meydana gelen etkinlik hakkında bilgi sahibi değildim. 8/10/2014 günü yapılan etkinliğe ise zorla getirildim. 7/10/2014 tarihinde ikamet ettiğim Aşağıkıcık isimli köye PKK/KCK terör örgüt mensupları geldi. Köylüyü köy meydanında topladı. Benim ikametim de köy meydanına yakındı. Zaten bizim köy 14 haneden ibarettir. PKK/KCK terör örgütü mensubunun köy meydanındaki sesleri ikametime geliyordu. Örgüt mensubu köylüye hitaben 'Yarın Malazgirt'te yürüyüş var herkes katılmak zorundadır. Katılmayan olursa biz katılmayanların kim olduğu yönünde bilgi sahibi oluruz ve bunlara katılmadıklarından dolayı ağır para cezası keseceğiz, cezaya itiraz edenler ölüm cezasıyla cezalandırılacak' dedi...” şeklinde beyanda bulunmuştur. -  “…Aynı günün akşamında ikametimde istirahat ettiğim esnada örgüt elemanı Brüsk diye tanınan şahıs kapıma geldi. 'Yarın Malazgirt'te eylem var hepiniz bu eyleme katılacaksınız. Katılmazsanız çocuklarının hepsini dağa götüreceğim' dedi. Ben korktuğumdan dolayı 8/10/2014 günü sabah saatlerinde köyden çocuklarım olan Rıdvan ve Gürkan ile birlikte Malazgirt'e geldim...” şeklinde beyanda bulunmuştur. - G. “...7/10/2014 tarihinde ikamet ettiğim Laledağ isimli köyde PKK/KCK terör örgütü mensupları evimize baskın yaparak bize Malazgirt merkezde yapılacak etkinliğe gitmemizi söylediler. Gitmezsek para cezası keseceklerini söylediler...” şeklinde beyanda bulunmuştur.v. İddianamenin değerlendirme kısmında ise 6-7 Ekim olaylarının örgütün üst yönetimince planlanan ve serhildan olarak adlandırılan ayaklanma eylemi niteliğinde olduğu belirtilerek örgütün bu plana dayalı olarak Suriye'deki kazanımlarının benzerini Türkiye'de de elde etmeyi amaçladığı ifade edilmiştir. İddianameye göre başvurucu ve diğer şüphelilerin örgütten aldıkları talimatlarla olayların başlamasında rol üstlenmeleri nedeniyle olaylar sırasında işlenen suçlar ile devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma suçundan cezalandırılmaları gerekmektedir. İddianamede yer alan değerlendirme şöyledir: \"...06 EKİM 2014 tarihinde başlayarak ülke geneline sirayet eden ve KOBANİ olayları olarak bilinen olayların yaşanması ve terör örgütüne müzahir kitlelerin meydanlara sokaklara çıkarak terör nitelikli eylemlerin (SERHİLDAN/BAŞKALDRI) yapılması için PKK/KCK silahlı terör örgütü, örgütün ele başı Abdullah ÖCALAN, sözde örgüt yöneticileri, örgütün gençlik yapılanması ve kadın yapılanması tarafından sistematik olarak 17/09/2014 tarihinden itibaren çağrıların ve talimatların verildiği, terör örgütüne müzahir kitlenin terör eylemlerine katılımı istenen seviyede olmaması üzerine PKK/KCK silahlı terör örgütü tarafından verilen talimatlar sonrasında PKK/KCK silahlı terör örgütü güdümünde sözde siyaset yapan kurum, kuruluş parti (HDP, HDK, DTK, DBP) ve sözde siyasetçilerin devreye sokulduğu, soruşturma kapsamında bulunan şüphelilerin özellikle 06/10/2014 ve 07/10/2014 tarihlerinde şâhsi olarak ve bağlı bulundukları kuruluşlar aracılığı ile yaptıkları çağrı ve talimatlar sonucunda PKK/KCK silahlı terör örgütüne müzahir kitlelerin meydanlara, caddelere ve sokaklara çıkarak şiddet içerikli terör eylemlerinin en üst seviyeye çıkartıldığı, meydana gelen olaylar neticesinde öldürme, öldürmeye teşebbüs, yağma, kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma, yaralama, çocuk düşürtme, hırsızlık, işyeri ve konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme, 5816 Sayılı Yasaya muhalefet; bayrak yakma şeklinde yoğun şekilde terör olaylarının yaşandığı, olayların meydana gelmesinden HDP MYK'sı (Halkların Demokratik Partisi Merkez Yürütme Kurulu) tarafından sokağa çıkma, sokağa çıkanlara destek verme ve direnişte bulunma çağrılarının yapılmasının etkili olduğu, ...MYK toplantısına terör örgütünün KCK Türkiye sözcülerinin de katıldığı, terör örgütünün talimatları doğrultusunda hareket edildiği,...dolayısıyla örgüt elebaşısı ve sözde Kandil yönetimi ile KCK Yürütme Konseyinin talimat bütünlüğü kapsamında tüm şüphelilerin baştan beri aynı kast ve irade ile fikir ve eylem birliği içerisinde Devletin birliğini ve ülkenin bütünlüğünü hedef alarak terör amaçlı öldürücü, yıkıcı, yakıcı vb. nitelikteki şiddet içerikli yoğun sokak eylemlerinin tüm ülke genelinde gerçekleştirilmesi için KCK, KİK, Gençlik Yapılanması, HDP, DTK, HDK, DBP adına örgüt güdümünde basın açıklaması ve sosyal medya hesaplarından yapmış oldukları aynı içerikte SERHİLDAN/BAŞKALDIRI talimat, çağrı/açıklamaları ile şahsi sosyal medya hesaplarından yaptıkları/yaptırdıkları tüm açıklama, çağrı ve talimatlara ilişkin tespitlerin yapıldığı ve buna ilişkin tüm tutanakların yukarıda ayrıntıları ile mevcut olduğu ve iddianameye derç edildiği,6-8 EKİM 2014 Kobani Olayları olarak bilinen ve ülke geneline sirayet eden olayların amacının her ne kadar terör örgütü ve örgüte müzahir yapılanmalar tarafından demokratik bir hak arayışı olarak lanse edilse de, gerçek amacının PKK/KCK silahlı terör örgütünün kuruluşundan itibaren sözde BAĞIMSIZ BİRLEŞİK KÜRDİSTAN devleti kurmak adına basamak oluşturan ÖZERKLİK ve ÖZ YÖNETİM ilanı için yapılan SERHİLDAN/BAŞKALDIRI eylemleri olduğu, ...ülke genelinde meydana gelen tüm olaylarda toplamda ise; Adam Öldürme (37), Adam Öldürmeye teşebbüs (31), Yağma (24), Alıkoyma (38), Alıkoymaya Teşebbüs (2), Mala Zarar Verme (1750), Yakarak Mala Zarar Verme (397), Kamu Malına Zarar Verme (1060), Yakarak Kamu Malına Zarar Verme (503), İşyeri Dokunulmazlığını İhlal (53), Geceleyin İşyeri Dokunulmazlığım İhlal (294), Geceleyin Açıktan Hırsızlık (26), Açıktan Hırsızlık (20), Hırsızlık (114), Geceleyin Hırsızlık (272), Basit Yaralama (5), Silahla Basit Yaralama (43), Kamu Görevlisini Silahla Basit Yaralama (264), Kamu Görevlisini Kasten Basit Yaralama (7), Kemik Kırığı Oluşacak Şekilde Kasten Silahla Yaralama, Kamu Görevlisini Kemik Kırığı Oluşacak Şekilde Kasten Silahla Yaralama (1), Silahla Kasten Yaralama (78), Kamu Görevlisini Silahla Yaralama (51), İş ve Çalışma Hürriyetinin İhlali (3), İbadethanelere Zarar verme (4), Düşük Yapmaya Neden Olma (1), Bayrak Yakma (24), 5816 Sayılı Yasaya Muhalefet (25), Suç İşlemeye Tahrik, Devletin Birliğini Ülkenin Bütünlüğünü Bozma suçlarının işlendiği...Bu kapsamda, şüphelilere atılı suçların gerek işleniş şekilleri ve kullanılan araçlar itibarıyla, gerekse gerçekleşen neticeler itibarıyla vahim nitelik taşıdıkları, dolayısıyla tüm şüphelilerin suçlara konu eylemlerinin devletin birliğini ve ülkenin bütünlüğünü hedef alarak vahim sonuçlar doğuracak şekilde işlenmiş olmaları nedeniyle Türk Ceza Kanunun  Maddesinde düzenlenen Devletin Birliğini ve Ülkenin Bütünlüğünü Bozmak suçunun her bir şüpheli açısından ayrı ayrı oluştuğu,Yine şüphelilerin eylemlerinin yukarıda her bir müştekiye yönelik tespitleri yapılan tüm suçlardan, Türk Ceza Kanunun 214/3, 38/ maddesi delaletiyle sorumlu olsalar da, şüphelilerin yukarıda tüm müştekilere yönelik tespiti yapılan suçların işlenmesi yönünde eylemleri itibarıyla önemli etkide bulunmaları nedeniyle her bir şüphelinin TCK'nın 37/maddesi gereğince tüm suçlardan ayrı ayrı sorumlu oldukları [anlaşılmıştır.] \" Ankara  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) 7/1/2021 tarihinde iddianamenin kabulüne karar vermiş ve E.2021/6 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Mahkeme aynı tarihte yaptığı tensip incelemesinde başvurucu ve diğer 26 sanığın tutukluluğunun devamına karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir: \"...HDP (Halkların Demokratik Partisi) MYK (Merkez Yürütme Kurulu) üyeleri; A.K., B.Y., H.A., Y.Ö. Z.K. ve Ç. isimli sanıkların kaçak konumunda oldukları, dosyada çok fazla sayıda müşteki ve tanığın bulunduğu, tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma ihtimalinin bulunması, dolayısıyla soruşturmalardan kaçmış olduklarının bilinmesi, bu kapsamda tutukluluk tedbiri dışındaki CMK'nun maddesinde düzenlenen yurt dışına çıkış yasağı dahil sair adli kontrol tedbirlerinin soruşturmanın mahiyetine ve delil durumuna nazaran yetersiz kalacağı, Anayasanın maddesi uyarınca iç hukuk bakımından bağlayıcı olan Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin maddesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin tutukluluk tedbiri konusundaki yerleşik birçok karar ve gerekçesinde 'Kişilerin kaçma riskinin bulunması, kamu düzeninin sağlanması ve yeni bir suç işlenmesinin önlenmesi' amacının tutukluluk tedbirinin uygulanabileceği haller arasında sayılmış olması, somut dava dosyasında da yukarıda açıklandığı üzere bu kaygı ve kriterlerin mevcut olması nedeniyle tutukluluk tedbirinin gerekli olduğu anlaşılmakla .... sanıklar ... vePervin Oduncu'nun üzerlerine atılı suçlardan ayrı ayrı TUTUKLULUK HALLERİNİN DEVAMINA... [karar verildi.]\"  Başvurucu 18/6/2021 tarihli duruşmada yaptığı savunmasında özetle 6-7 Ekim olaylarında bir sorumluluğu bulunmadığını ve HDP MYK adına yapılan çağrının ifade hürriyeti kapsamında kaldığını belirtmiştir. Başvurucunun beyanının ilgili kısmı şöyledir:\"... Suçlamaya ve tutuklu yargılanmamıza neden olan 6 Ekim 2014 MYK tweetleri ile yapılan çağrılar, demokratik hak arama ve sivil itaatsizlik eylemleri yapılan çağrılardır ki bu tweet mesajları ile gerçekleşen olayların bir ilgisinin olmadığı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi AİHM Büyük Dairenin 2020 tarihli Demirtaş Türkiye kararında açıkça ifade edilmiştir. Bu kararda bu tweetleri değerlendirmiş ve bağlama içerisinde bu tweetlerin şiddete çağrı içermediği ve yaşanan şiddet olayları ile HDP'nin tweetleri arasında illiyet bağı olmadığı hükme bağlanmıştır. Buna rağmen yeniden yeniden ve farklı farklı sözde suçlamalarla oluşturularak yeniden 6-8 Ekim Kobani olayları ile partimize, eş başkanlarımızı ve bizlere mal edilmeye çalışılmaktadır. ...Bunları konuştuk. Şeyde parti MYK'sında, şimdi sayın Başkan acil demokratik eylem çağrısı, demokratik kitle örgütlerinin, siyasi partilerin ve sivil toplum kurumlarının duyarlılık yaratmak ve Hükûmetlerin çeşitli sorunlar karşısında insan haklarının ve yaşam haklarının korunmasından yana davranmaları için başvurdukları ve en temel demokratik haklardan biridir. Bu çağrı ile yalnız Türkiye kamuoyunu değil, tüm dünya kamuoyuna ulaşmayı ve sınırımızdaki tehlikeyi, yaşanacak trajedileri engellemeyi hedeflemiştir. Hiçbir şekilde şiddet çağrısı yapılmamış, tam tersine şiddet önlemeyi hedeflemiştir. 6 Ekim 2014 toplantımız ve orada atılan tweetler sonrası ertesi gün akşama kadar da yani 7 Ekim 2014'e kadar da hiçbir şiddet eylemi yaşanmamış, can kayıpları olmamıştır. Nitekim bu çağrılar ve tweetler 7-8 Ekim'de yaşanan olaylarla ilgisinin ve illiyetinin olmadığı AİHM Büyük Dairenin Selahattin Demirtaş Türkiye kararında da oldukça açık ve net bir şekilde vurgulanmış ve tescillenmiştir.\"  Mahkeme duruşma sonunda -bir önceki duruşmada açıkladığı gerekçeleri tekrarlayarak- başvurucunun tutukluluğunun devamına karar vermiştir. Başvurucu hakkındaki dava bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla Ankara  Ağır Ceza Mahkemesinde derdest olup başvurucunun tutukluluğu devam etmektedir. A. Ulusal Hukuk 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun \"Tutuklama nedenleri\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez. (2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir:a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa.b) Şüpheli veya sanığın davranışları; Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme, Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma,Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa. (3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir:a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan;... Kasten öldürme (madde 81, 82, 83),(Ek: 6/12/2006 – 5560/17 md.) Silahla işlenmiş kasten yaralama (madde 86, fıkra 3,bent e) ve neticesi sebebiyle ağırlaşmış kasten yaralama (madde 87),...(Ek: 6/12/2006 – 5560/17 md.) Hırsızlık (madde 141, 142) ve yağma (madde 148, 149), Devletin Güvenliğine Karşı Suçlar (madde 302, 303, 304, 307, 308),...\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tutuklama kararı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Soruşturma evresinde şüphelinin tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından, kovuşturma evresinde sanığın tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re'sen mahkemece karar verilir. Bu istemlerde mutlaka gerekçe gösterilir ve adlî kontrol uygulamasının yetersiz kalacağını belirten hukukî ve fiilî nedenlere yer verilir.(2) Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustaki bir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda;a) Kuvvetli suç şüphesini,b) Tutuklama nedenlerinin varlığını,c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu,gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir. Kararın içeriği şüpheli veya sanığa sözlü olarak bildirilir, ayrıca bir örneği yazılmak suretiyle kendilerine verilir ve bu husus kararda belirtilir.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Müdafiin dosyayı inceleme yetkisi\" kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrasının ilgili kısmı ile (3) ve (4) numaralı fıkraları şöyledir:\"(2) Müdafiin dosya içeriğini inceleme veya belgelerden örnek alma yetkisi, soruşturmanın amacını tehlikeye düşürebilecek ise Cumhuriyet savcısının istemi üzerine hâkim kararıyla kısıtlanabilir. Bu karar ancak aşağıda sayılan suçlara ilişkin yürütülen soruşturmalarda verilebilir: a) 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan; ... Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar (madde 309, 310, 311, 312, 313, 314, 315, 316),... (3) Yakalanan kişinin veya şüphelinin ifadesini içeren tutanak ile bilirkişi raporları ve adı geçenlerin hazır bulunmaya yetkili oldukları diğer adli işlemlere ilişkin tutanaklar hakkında, ikinci fıkra hükmü uygulanmaz.\" (4) Müdafi, iddianamenin mahkeme tarafından kabul edildiği tarihten itibaren dosya içeriğini ve muhafaza altına alınmış delilleri inceleyebilir; bütün tutanak ve belgelerin örneklerini harçsız olarak alabilir.\" 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"Azmettirme\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “Başkasını suç işlemeye azmettiren kişi, işlenen suçun cezası ile cezalandırılır.” 5237 sayılı Kanun’un \"Kasten öldürme\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Bir insanı kasten öldüren kişi, müebbet hapis cezası ile cezalandırılır.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"1) Bir kimseyi hukuka aykırı olarak bir yere gitmek veya bir yerde kalmak hürriyetinden yoksun bırakan kişiye, bir yıldan beş yıla kadar hapis cezası verilir.(2) Kişi, fiili işlemek için veya işlediği sırada cebir, tehdit veya hile kullanırsa, iki yıldan yedi yıla kadar hapis cezasına hükmolunur....\" 5237 sayılı Kanun’un \"Yağma\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"1) Bir başkasını, kendisinin veya yakınının hayatına, vücut veya cinsel dokunulmazlığına yönelik bir saldırı gerçekleştireceğinden ya da malvarlığı itibarıyla büyük bir zarara uğratacağından bahisle tehdit ederek veya cebir kullanarak, bir malı teslime veya malın alınmasına karşı koymamaya mecbur kılan kişi, altı yıldan on yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Nitelikli yağma\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (g) ile (h) bendi şöyledir:\" (1) Yağma suçunun;... g) Suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla,h) Gece vaktinde,İşlenmesi halinde, fail hakkında on yıldan onbeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Suç işlemeye tahrik\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"1) Suç işlemek için alenen tahrikte bulunan kişi, altı aydan beş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.(2) Halkın bir kısmını diğer bir kısmına karşı silahlandırarak, birbirini öldürmeye tahrik eden kişi, onbeş yıldan yirmidört yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.(3) Tahrik konusu suçların işlenmesi halinde, tahrik eden kişi, bu suçlara azmettiren sıfatıyla cezalandırılır.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozmak\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) (Değişik: 29/6/2005 – 5377/36 md.) Devlet topraklarının tamamını veya bir kısmını yabancı bir devletin egemenliği altına koymaya veya Devletin bağımsızlığını zayıflatmaya veya birliğini bozmaya veya Devletin egemenliği altında bulunan topraklardan bir kısmını Devlet idaresinden ayırmaya yönelik bir fiil işleyen kimse, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası ile cezalandırılır.(2) Bu suçun işlenmesi sırasında başka suçların işlenmesi halinde, ayrıca bu suçlardan dolayı ilgili hükümlere göre cezaya hükmolunur. (3) Bu maddede tanımlanan suçların işlenmesi dolayısıyla tüzel kişiler hakkında bunlara özgü güvenlik tedbirlerine hükmolunur.\" Yargıtay  Ceza Dairesi, 3/2/2020 tarihli ve E.2019/5464 sayılı kararında Diyarbakır'da 6-7 Ekim olayları sırasında gerçekleştirilen şiddet eylemlerinde Y.B., A., H.G., R.G.nin öldürülmesi ve birçok kişinin yaralanmasına ilişkin yaptığı değerlendirmede HDP MYK adına yapılan çağrının devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, kasten öldürme ve sair suçlardan haklarında mahkûmiyet hükmü verilen sanıklar üzerinde isnat edilen suçları işlemeleri açısından etkili olduğunu belirterek devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma suçunun maddi şartlarının gerçekleştiği sonucuna varmıştır. Kararın ilgili kısmı şöyledir: \"...PKK/KCK örgütü güdümünde yayın yapan internet sitelerinde, 01 Ekim 2014 tarihinde yapılan haberde; 'Amed Halk İnisiyatifi adına yapılan açıklamada; Perşembe günü Âmed de yaşam duracak, DTK (Demokratik Toplum Kongresi) bileşenleri DBP'nin 2 ekim günü aldığı hayatı durdurma çağrısının, yerinde olduğu ve güçlü bir katılım istendiği' bu yayın sonrasında 2 Ekim tarihinde Diyarbakır'da işyeri kepenk ve kontak kapatma yapılarak hayatın durdurulması eylemlerine başlandığı, aynı sitenin 6 Ekim tarih ve saat 17:45'deki haberinde, terörist başı Abdullah Öcalan ile görüşen Mehmet Öcalan'ın basın açıklamasına yer verilerek 'IŞİD olan her yerde direniş olacağını, Kürtlerin oyalandığını, örgüt liderinin avukatları ile görüştürülmesi gerektiğini, Çözüm süreci için 15 ekime kadar süre verildiğini, bu sürecin yapay bir yapı olduğu, sürecin bitirileceği' belirtilmiştir.19:25'de verilen haberde; Halkın Demokrasi Partisinin MYK açıklamasına yer verilerek; 'Halklarımıza açil çağrı: Kobanide durum son derece kritiktir, İŞİD saldırılarını ve AKP iktidarının Kobane ye ambargo tutumunu pretesto etmek üzere halkımızı sokağa çıkmaya ve sokakta olanlara destek vermeye çağırıyoruz.' şeklindeki çağrıya yer verilmiştir.Saat 40 da; Komalen Ciwan Kordinasyonu; 'Kobani ile başlayan devrim dalgasının tüm Kürdistana yayılmak ve bu temelde kürt gençliğinin ayaklanması çağrısında bulunuyoruz',2014 tarihli yayında; KCK Yürütme Konseyi Eş Başkanlığı; 'Kuzey halkımız, İŞİD çetelerine, uzantılarına ve destekçilerine yaşam hakkı tanınmamalıdır.' içeriğindeki gerek PKK/KCKüst yönetimi gerekse HDP tarafından yapılan çağrılar sonucunda IŞİD terör örgütü mensuplarınca masum insanlara yönelik gerçekleştirilen bütün dünya kamuoyu tarafından nefretle karşılanan terör eylemlerinin yarattığı kaos ortamından istifade edilerek, bu örgüte yönelik tepkileri Türkiye Cumhuriyeti Devletine yöneltmek amacıyla kendisine müzahir yayın organlarında Türkiye Cumhuriyeti Devletinin IŞİD terör örgütüne destek veriyor şeklinde yaygın propaganda yaparak o bölgedeki Devlet Görevlilerini hedef almak suretiyle şiddeti meşrulaştırmaya çalıştığı, Kürdistan olarak tanımladığı bölgede yaşayan Kürt kökenli vatandaşlarda saldırgan duygular oluşturacak biçimde anlamsız bir nefret yaratarak, şiddetin doğmasına uygun bir ortamı kendi amaçları için kullanıp, bu bölgede vatandaşlar silahlı bir direniş ve isyana davet edilmiştir. Nitekim bu çağrılar sonrasında, 2014 tarihinde Diyarbakır'da şiddet olayları başlamış, PKK'nın gençlik yapılanması olan ve terör örgütü olduğuna dair hakkında karar bulunan ÖS/YDG-H mensupları tarafından, şehrin değişik bölgelerinde güvenlik güçlerine, kamu kurum ve kuruluşlarına silah ve patlayıcılar ile saldırıların başladığı, saldırıların şiddeti ve yoğunluğunun 07 Ekim'de artarak devam ettiği, bu süreçten bir kesit olarak davaya konu eylemin gerçekleştirildiği, şiddete yönelik terör olaylarının kontrol altına alınabilmesi için Diyarbakır Valiliğince saat 00 itibariyle sokağa çıkma yasağı ilan edildiği, olayların devam etmesini isteyen terör örgütü üst yönetimi;2014 tarihli yayının da KCK açıklaması olarak verilen haberde; 'Halkımız bulunduğu her yerde direniş mücadelesini büyüterek süreklileştirmelidir. Halkımız kendi öz savunmasını güçlendirerek direnişini zafere taşımalıdır. Sokağa çıkmama yasağına uyulmaması, Devrimci halk savaşının her alanda güçlü şekilde sürdürülmesi, Kürdistan da meşruiyeti kalmayan devletin, yasaklarla Kürdistanı zindana çeviren kararlarına karşı, Kürdistanı onlar için zindana çevrilmeli ve mezar edilmeli, Devlet namına birşey kalmamalıdır.' şeklinde isyanın sürdürülmesine yönelik çağrıyı tekrarladığı, güvenlik güçlerinin yoğun çabası sonucu olayların kısmen bastırıldığı ve il genelinde asayişe yönelik kontrolün sağlandığı anlaşılmıştır....Diyarbakır ilinde genele yönelik gerçekleşen şiddet eylemlerinin asıl amacı, IŞİD terör örgütüne yönelik yöresel halkta ve genel kamuoyunda oluşan tepki ve nefretin, kendi hedefleri kapsamında fırsata çevirerek kitleleri etkilemek suretiyle, halkı IŞİD'e karşı savaşma görüntüsü altında Devlete yönelik direniş ve isyana teşvik etmektir.Nitekim somut olayda, kurban ibadeti kapsamında et dağıtmakta olan mağdur ve maktullerden birisinin dış görüntüsünü IŞİD mensubuna benzeten örgüte müzahir grupta daha önceden körüklenen nefret duygusu ve kanlı bir intikam hissinin oluşturduğu körlük nedeniyle, sağlıklı karar verme yeterliliğinden yoksun bulunan, olay yerindeki bir kısım vatandaşların sağduyulu davranmaları yönündeki telkinlerini dikkate almayan, şiddeti meşru gören kitle psikolojisi ile canavarlaşan hislerle eziyet çektirmek suretiyle birisi çocuk yaşta bulunan olan dört maktule karşı öldürme, mağdura karşı ise öldürmeye teşebbüs suçlarının işlendiğine dair yerel mahkemenin kabulünde isabetsizlik görülmemiştir.Sanıklar [S.Ç.,  A., U. , A. P.,  Ş. Y., A. G.,  Y., Ü. , R. B., A. T., H. U., B. , A. K.,  T., E. B.,  Ç., R. S., R. Ö., Y. O.,  , A. K.,  İ., F. G., A. S.] haklarında Devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, Canavarca hisle ve eziyet çektirerek öldürme ve öldürmeye teşebbüs suçları ile sanık [R.Ö.] hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesinde;Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı, hakkında beraat hükmü kurulan sanıklar yönünden; yapılan yargılamaya, mahkemenin kovuşturma sonucu toplanan delillerin mahkumiyete yeterli olmadığına ilişkin inanç ve takdirine, dosya kapsamına uygun yeterli gerekçeye göre takdirde isabetsizlik görülmemekle; sanıklar müdafilerinin ve katılan vekillerinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/ maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle mahkumiyet ve beraate ilişkin hükümlerin ONANMASINA... [karar verildi.]\" B. Uluslararası Hukuk İlgili uluslararası hukuk için bkz. Mehmet Osman Kavala [GK], B. No: 2018/1073, 22/5/2019, §§ 36-39; Selahattin Demirtaş [GK], B. No: 2016/25189, 21/12/2017, §§ 82-  ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/35081",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yakalama, gözaltı ve tutuklama tedbirlerinin hukuki olmaması, gözaltı süresinin makul olmaması ve soruşturma dosyasına erişimin kısıtlanması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, hisse senedi satın almak üzere Kombassan Holding A.Ş. yetkililerine ödediği parayı geri alamaması sonucu uğradığı zararın tazmini istemiyle 22/5/2008 tarihinde Ankara  İdare Mahkemesinde açtığı davanın hukuka aykırı olarak reddedildiğini, Danıştay kararlarının gerekçesiz olduğunu ve yargılamanın makul sürede sonuçlandırılamadığını belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, yeniden yargılama yapılması ve adli yardım talebinde bulunmuştur.   Başvuru, 30/12/2013 tarihinde Hannover Başkonsolosluğu vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumunun bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 30/6/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Başvurucu, bireysel başvuru harç ve masraflarını karşılama imkânının bulunmadığını belirterek adli yardım isteminde bulunmuş, Bölüm tarafından 5/11/2014 tarihinde, adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 4/7/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 8/12/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Türkiye’de faaliyet gösteren Kombassan Holding A.Ş. yetkililerinden 2000 yılında satın aldığı hisse senedi bedelini ve şirket tarafından vaat edilen kar payını geri alamaması üzerine kanunların verdiği denetim yetkisini kullanmamak suretiyle sorumlu olduklarından bahisle Sanayi ve Ticaret Bakanlığı ve Sermaye Piyasası Kurulu aleyhine 600,00 TL maddi ve 000,00 TL manevi zararının ödenmesi istemiyle 22/5/2008 tarihinde Ankara  İdare Mahkemesinde tam yargı davası açmıştır. Ankara  İdare Mahkemesi, 25/1/2010 tarih ve E.2008/822, K.2010/55 sayılı kararıyla, “merkezi Konya'da bulunan Kombassan Holding isimli şirketin izinsiz halka arz faaliyetinde bulunduğu, yasadışı yollardan döviz bazında paralar topladığı, davalı idarelerin ise şirket ve şirket yöneticileri hakkında denetim yetkilerini kullanmamaları sebebiyle zarara uğradığı iddia edilmekte ise de; adı geçen şirketin kayıt yükümlülüğünü yerine getirmeden sermaye artırımı yaptığı veya paylarını çoğunluğu yurt dışında bulunan vatandaşlara hukuksal geçerliliği olmayan belgeler karşılığında sattıkları ve karşılığında yüksek bir getiri vaat ettiklerinin belirlendiği, davalı idarece bu konuda yapılan araştırmalar sonucu tasarruf sahiplerinin şirket yöneticilerine güveni ve vaat edilen yüksek kar payları nedeniyle bu yatırımları yaptıkları, ancak şirketlerin verimsiz çalıştığı ve kar edemedikleri, söz konusu şirketin faaliyetleri ile ilgili olarak 28/7/1981 tarihli ve 2499 sayılı Sermaye Piyasası Kanunu hükümlerine tabi Sermaye Piyasası Kurulunun gözetim ve denetim sorumluluğu bulunduğu görülmekle birlikte, Sermaye Piyasası Kanunu'nda kişisel mali yatırım zararlarının idarece ya da kamu kaynaklarından karşılanmasını gerektiren bir hükme yer verilmediği, öte yandan davalı idarece olayın öğrenilmesinden sonra kamuoyu bilgilendirme toplantıları yapıldığı, dava konusu şirket için suç duyurusunda bulunulduğu, idarenin koşullarının gerekleri ve olanaklarına göre Kanun'da verilen görevleri yerine getirdiği, buna göre başvurucunun uğradığı zararla davalı idarenin herhangi bir eylem ve işlemi arasında illiyet bağı saptanamadığı” gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Temyiz üzerine, Danıştay Onüçüncü Dairesinin 1/6/2011 tarihli ve E.2010/4047, K.2011/2582 sayılı ilâmıyla; 2577 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirinin bulunmadığı belirtilerek İlk Derece Mahkemesinin kararı onanmıştır.  Başvurucunun karar düzeltme istemi aynı Dairenin 3/6/2013 tarihli ve E.2012/52, K.2013/1832 sayılı ilâmıyla; 2577 sayılı Kanun’un  maddesinde yazılan karar düzeltme nedenlerinden hiçbirinin bulunmadığı belirtilerek reddedilmiştir.  Karar, başvurucuya 10/12/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu, 30/12/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 2499 sayılı Kanun’un “Cezai Sorumluluk” kenar başlıklı  maddesinin (A) bendi şöyledir: “(Değişik: 23/1/2008-5728/372 md.) Diğer kanunlara göre daha ağır bir cezayı gerektiren bir suç oluşturmadığı takdirde;  Sermaye piyasası araçlarının değerini etkileyebilecek, henüz kamuya açıklanmamış bilgileri kendisine veya üçüncü kişilere menfaat sağlamak amacıyla kullanarak sermaye piyasasında işlem yapanlar arasındaki fırsat eşitliğini bozacak şekilde mameleki yarar sağlamak veya bir zararı bertaraf etmek, içerden öğrenenlerin ticaretidir. Bu fiili işleyen 11 inci madde kapsamındaki ihraççılarla, sermaye piyasası kurumlarının veya bunlara bağlı veya bunlara hâkim işletmelerin yönetim kurulu başkan ve üyeleri, yöneticileri, denetçileri, diğer personeli ve bunların dışında meslekleri veya görevlerini ifa etmeleri sırasında bilgi sahibi olabilecek durumda olanlarla, bunlarla temasları nedeniyle doğrudan veya dolaylı olarak bilgi sahibi olabilecek durumdaki kişiler,  Yapay olarak, sermaye piyasası araçlarının, arz ve talebini etkilemek, aktif bir piyasanın varlığı izlenimini uyandırmak, fiyatlarını aynı seviyede tutmak, arttırmak veya azaltmak amacıyla alım ve satımını yapan gerçek kişilerle, tüzel kişilerin yetkilileri ve bunlarla birlikte hareket edenler,  Sermaye piyasası araçlarının değerini etkileyebilecek, yalan, yanlış, yanıltıcı, mesnetsiz bilgi veren, haber yayan, yorum yapan ya da açıklamakla yükümlü oldukları bilgileri açıklamayan gerçek kişilerle, tüzel kişilerin yetkilileri ve bunlarla birlikte hareket edenler,  4 üncü maddenin birinci ve üçüncü fıkralarına aykırı hareket edenlerle, sermaye piyasasında izinsiz olarak faaliyette bulunan veya yetki belgeleri iptal olunduğu veya faaliyetleri geçici olarak durdurulduğu halde ticaret unvanlarında, ilan veya reklamlarında sermaye piyasasında faaliyette bulundukları intibaını yaratacak kelime veya ibare kullanan veya faaliyetlerine devam eden gerçek kişilerle, tüzel kişilerin yetkilileri,  Sermaye piyasası kurumlarına, bu Kanunun 13/A ve 13/B maddeleri kapsamındaki teminat sorumlularına ve 38/B ve 38/C maddeleri kapsamındaki fon kuruluna; sermaye piyasası faaliyetleri sebebiyle veya emanetçi sıfatıyla veya idare etmek için veya teminat olarak veyahut her ne nam altında olursa olsun, kayden veya fiziken tevdi veya teslim edilen sermaye piyasası araçları, nakit ve diğer her türlü kıymeti kendisinin veya başkasının menfaatine satan veya rehneden veya her ne şekilde olursa olsun kullanan, gizleyen yahut inkâr eyleyen veyahut bu amaca ulaşmak ya da bu fiillerini gizlemek için bilgisayar ortamında tutulanlar dahil kayıtları tahvil ve tağyir eden ilgili gerçek kişilerle tüzel kişilerin yetkilileri,  Bu Kanunun 15 inci maddesinin son fıkrasında belirtilen işlemlerde bulunarak kârı veya mal varlığı azaltılan tüzel kişilerin yetkilileri ve bunların fiillerine iştirak edenler,   Karşılıksız olarak sermaye piyasası araçlarının geri alım taahhüdü ile satımını yapan ilgili gerçek kişilerle, tüzel kişilerin yetkilileri, her bir alt bent kapsamına giren fiillerden dolayı iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin günden onbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır.”  6/1/1982 tarih ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesinin (2) numaralı fıkrası,  maddesinin (3) ve (4) numaralı fıkraları,  maddesinin (5) numaralı fıkrası,  maddesinin (3) numaralı fıkrası ile  maddesi (bkz. B. No: 2013/8905, 8/9/2014, §§ 10-13). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/633",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, hisse senedi satın almak üzere Kombassan Holding A. Ş. yetkililerine ödediği parayı geri alamaması sonucu uğradığı zararın tazmini istemiyle 22/5/2008 tarihinde Ankara 8. İdare Mahkemesinde açtığı davanın hukuka aykırı olarak reddedildiğini, Danıştay kararlarının gerekçesiz olduğunu ve yargılamanın makul sürede sonuçlandırılamadığını belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, yeniden yargılama yapılması ve adli yardım talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kesinleşmiş mahkeme kararına rağmen açık ceza infaz kurumuna alınmaması nedeniyle kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı ile adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucu hakkında silahlı terör örgütüne üye olma ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından verilen hapis cezaları hakkında (Kapatılan) Van  Ağır Ceza Mahkemesi tarafından 10/6/2011 tarihinde içtima kararı verilmiş olup anılan hapis cezalarının infazı İzmir 3 No.lu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (İnfaz Kurumu) devam etmektedir. Başvurucu, İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kuruluna verdiği dilekçesinde; silahlı terör örgütüne üye olma suçunun infazının tamamlandığını, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçuna ilişkin infazın terör suçları kapsamında yapılmaması gerektiğini belirtmiş ve açık ceza infaz kurumuna ayrılmasına karar verilmesini talep etmiştir. İdare ve Gözlem Kurulunca yapılan değerlendirmede; başvurucunun terör ve örgütlü suçlardan hükümlü olması nedeniyle mensup olduğu örgütten ayrıldığının tespit edilmesi hâlinde koşullu salıverilme tarihine bir yıldan az süre kalması şartı ile açık ceza infaz kurumuna ayrılabileceği ifade edilerek somut olayda bu koşulların bulunmaması nedeniyle başvurucunun açık ceza infaz kurumuna ayrılamayacağına ve denetimli serbestlik hükümlerinden faydalanamayacağına karar verilmiştir.  Başvurucu bu karara Karşıyaka İnfaz Hâkimliği nezdinde itiraz etmiş, İnfaz Hâkimliğince başvurucunun itirazının kabulü ile İdare ve Gözlem Kurulu kararının iptaline karar verilmiştir. Hâkimliğin gerekçesinde; başvurucunun içtimalı ilamlarının infaz rejimlerinin farklı olduğu, içtima sonrası ortak şartlı tahliye tarihinin belirlenmesi durumunda başvurucunun diğer ilamı terör suçu olmamasına rağmen açığa ayrılma tarihinin olumsuz yönde etkileneceği belirtilmiştir. Gerekçede ayrıca terör suçuna ilişkin ilamın infazının yapılıp şartlı tahliye kararı alındıktan sonra kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçundan verilen hapis cezasının infazına başlanılıp bu ilam nedeniyle açığa ayrılma süresinin tespit edilerek açığa ayrılma işleminin yapılması gerektiği vurgulanmıştır. İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) tarafından bu karara itiraz edilmiştir. Karşıyaka Ağır Ceza Mahkemesince yapılan itiraz incelemesi sonucunda İnfaz Hâkimliği kararının usul ve yasaya uygun oldu��u belirtilerek itirazın kesin olarak reddine karar verilmiştir. Başsavcılık, (Kapatılan) Van  Ağır Ceza Mahkemesinin içtima kararı hakkında Van  Ağır Ceza Mahkemesine yazı yazarak infazda tereddüt oluştuğunu bildirmiş ve içtima kararının çözülmesinin gerekli olup olmadığının belirlenerek bu konuda bir karar verilmesini talep etmiştir. Van  Ağır Ceza Mahkemesi 29/3/2016 tarihli kararında; içtima kararına konu olup her biri farklı infaz rejimine tabi olan ilamlar nedeni ile infaz aşamasında Cumhuriyet Savcılığınca hükümlünün lehine olan uygulamanın yapılması gerektiği belirtilmiştir. Kararda ayrıca öncelikle hükümlü hakkında terör suçuna ilişkin ilamın koşullu salıverilme tarihinin belirlenmesi, bu süreye hükümlü hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçundan verilen hapis cezası nedeni ile ceza infaz kurumunda geçirmesi gereken sürenin belirlenerek ilave edilmek suretiyle -her iki hüküm yönünden tek bir şartla tahliye tarihi belirlenerek- infazın yapılması gerektiği vurgulanmıştır. Başvurucunun bu karara yönelik itirazı kesin olarak reddedilmiştir. Bu karar başvurucuya 21/7/2020 tarihinde tebliğ edilmiş olmakla birlikte karardan, bu tarihten çok daha önceki bir tarihte haberdar olan başvurucu, öğrenme tarihine göre süresi içinde olmak üzere 10/6/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyonca kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından birlikte yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/11481",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kesinleşmiş mahkeme kararına rağmen açık ceza infaz kurumuna alınmaması nedeniyle kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı ile adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM) ihlal kararına dayanılarak yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddedilmesi nedeniyle toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu 1996 doğumludur. Olayların meydana geldiği tarihlerde PKK terör örgütünün amaçları doğrultusunda yayın yapılan bazı internet sitelerinden terör örgütü lideri Abdullah Öcalan'ın ceza infaz kurumu koşullarının ağırlaştırılmasını protesto etme amacıyla çeşitli toplantı ve gösteri yürüyüşleri düzenlenmesi çağrıları yapılmıştır. Başvurucu da bu amaçla yapıldığı iddia olunan ve 5/12/2009 tarihinde Cizre'de düzenlenen gösterilere katılmıştır. Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı başvurucu hakkında, anılan gösteride terör örgütü liderinin posterlerini taşıdığı ve gösterinin dağılması konusundaki ikazlara uymayarak güvenlik kuvvetlerine karşı taşlı saldırıda bulunduğu iddiasıyla soruşturma başlatmıştır. Soruşturma kapsamında başvurucu terör örgütüne üye olma ve dağılma sırasında silah ve araç ile mukavemet etme suçlarından 18/1/2010 tarihinde gözaltına alınmış ve 19/1/2010 tarihinde tutuklanmıştır. Başsavcılık 9/2/2010 tarihinde düzenlediği iddianameyle başvurucunun terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işleme, terör örgütünün propagandasını yapma, 6/10/1983 tarihli ve 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu'na muhalefet ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından cezalandırılmasını talep etmiştir. İlk derece mahkemesi 13/4/2010 tarihli ilk celse başvurucuyu tahliye etmiş ve 8/3/2012 tarihinde başvurucunun 2911 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca toplantı ve gösteri yürüyüşüne silahla katılma suçundan 2 ay 15 gün hapis, 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca görevi yaptırmamak için direnme suçundan 5 ay hapis ve 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun  maddesinin ikinci fıkrası uyarınca terör örgütünün propagandasını yapma suçundan 5 ay hapis cezasıyla mahkûmiyetine karar vermiştir. Ancak Mahkeme, mahkûmiyet hükümlerinin açıklanmasını geri bırakmış (HAGB) ve başvurucunun 3 yıl süre ile denetime tabi tutulmasına karar vermiştir. Son olarak Mahkeme, başvurunun 2911 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası uyarınca toplantı veya gösteri yürüyüşlerinde ihtara ve zor kullanmaya rağmen dağılmamakta ısrar suçundan beraatine hükmetmiştir. Başvurucu hakkındaki hükümler itiraz edilmeksizin kesinleşmiştir. Başvurucu, mahkûmiyetiyle sonuçlanan olaylara ilişkin olarak AİHM'e başvurmuştur. AİHM; 27/2/2018 tarihli (Agit Demir/Türkiye, B. No: 36475/10) kararıyla başvurucunun tutuklanmasının zorunlu olmadığına, suç işlediğinden şüphelenilmesi için makul sebeplerin bulunmadığına, HAGB kararıyla üç yıllık bir hapis cezası tehdidiyle muhatap olduğuna ve böylelikle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkı ile toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir. AİHM kararı 4/2/2019 tarihinde kesinleşmiş ve başvurucu, ihlal kararına dayanarak 2/4/2019 tarihinde ilk derece mahkemesinden yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunmuştur. Mahkeme ise yargılamanın yenilenmesi yoluna yalnızca hükümlere karşı gidilebileceği, buna karşılık HAGB kararının bir hüküm türü olmadığı gerekçesiyle başvurucunun yargılamanın yenilenmesi talebini 27/8/2019 tarihinde reddetmiştir. Başvurucu; AİHM'in ihlal kararının bağlayıcı olduğunu ve ilk derece mahkemesinin ihlal kararı doğrultusunda inceleme yapması gerekirken keyfî biçimde ve açıkça hukuka aykırı olarak karar verdiğini belirterek karara 11/9/2019 tarihinde itiraz etmiştir. İtiraz mercii 30/9/2019 tarihli kararıyla başvurucunun itirazını reddetmiştir. İtirazın reddi kararı başvurucuya 19/10/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 7/11/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/37723",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM) ihlal kararına dayanılarak yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddedilmesi nedeniyle toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bir dokümanın ceza infaz kurumu idaresince o tarihte tutuklu olan başvurucuya verilmemesi nedeniyle ifade özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 15/9/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu başvuru tarihinde terör örgütü üyesi olma suçundan hükümlü olarak Ankara 2 No.lu F Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (İnfaz Kurumu) bulunmaktadır. İnfaz Kurumu Eğitim Kurulu (Eğitim Kurulu) 12/6/2015 tarihli kararında, 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un  maddesine aykırı olduğu gerekçesiyle \"Lilavlar Akacak\" isimli kitabın, anılan tarihte tutuklu bulunan başvurucuya verilmemesine karar vermiştir. Eğitim Kurulu adı geçen dokümanda PKK terör örgütü mensuplarının dağdaki yaşamlarının anlatıldığını, Abdullah Öcalan'ın düşünceleri ile örgütün ideolojisinin övüldüğünü ve örgütün faaliyetleri meşru gösterilerek gençlerin dağdaki yaşama özendirildiğini tespit etmiş fakat somut olarak hangi bölümlerin bu nitelikte kabul edildiğini belirtmemiştir. Eğitim Kurulu, başvuru konusu kitabın verilmesi hâlinde başvurucunun mensubu olduğu terör örgütüyle olan bağının zayıflamayacağını, aksine başvurucunun terör örgütünün hedefleri doğrultusunda hareket etmeye devam edeceğini ve örgütle olan bağının kuvvetleneceğini, bu durumun cezanın infazı ile ulaşılmak istenen temel amacı ortadan kaldıracağını ifade etmiştir.  Eğitim Kurulu kararına karşı başvurucunun Ankara Batı İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) yaptığı şikâyet, İnfaz Hâkimliğinin 17/6/2015 tarihli kararıyla reddedilmiştir. İnfaz Hâkimliği anılan kararında, mahkûmun ıslahı yanında anılan yayının başvurucuya verilmesinin İnfaz Kurumu idaresine karşı isyana teşvik ve diğer hükümlüler bakımından emsal teşkil edebileceği, bu durumun ise İnfaz Kurumunun güvenliği bakımından somut risk ve tehlike oluşturacağı gerekçesine yer vermiştir.  Başvurucunun terör örgütüne üye olma suçundan mahkûmiyetine hükmedilen karar, 18/6/2015 tarihli Yargıtay onama ilamı ile kesinleşmiştir. Başvurucu, Hâkimliğin ret kararına karşı itiraz yoluna başvurmuştur. İtirazı inceleyen Ankara Batı  Ağır Ceza Mahkemesi, İnfaz Hâkimliği kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle 7/7/2015 tarihinde başvurucunun itirazının reddine karar vermiştir. Bu karar başvurucuya 9/9/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 15/9/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 5275 sayılı Kanun'un \"İnfazda Temel Amaç\" kenar başlıklı  maddesi şu şekildedir:\"Ceza ve güvenlik tedbirlerinin infazı ile ulaşılmak istenilen temel amaç, öncelikle genel ve özel önlemeyi sağlamak, bu maksatla hükümlünün yeniden suç işlemesini engelleyici etkenleri güçlendirmek, toplumu suça karşı korumak, hükümlünün; yeniden sosyalleşmesini teşvik etmek, üretken ve kanunlara, nizamlara ve toplumsal kurallara saygılı, sorumluluk taşıyan bir yaşam biçimine uyumunu kolaylaştırmaktır.\" Mevcut başvurunun değerlendirilmesi sırasında gözönünde bulundurulan diğer ulusal hukuk kaynakları için bkz. Halil Bayık [GK], (B. No: 2014/20002, 30/11/2017, §§ 15-16).B. Uluslararası Hukuk Mevcut başvurunun değerlendirilmesi sırasında gözönünde bulundurulan uluslararası hukuk kaynakları için bkz. Ahmet Temiz (6), (B. No: 2014/10213, 1/2/2017, §§ 17-18). ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/15980",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir dokümanın ceza infaz kurumu idaresince o tarihte tutuklu olan başvurucuya verilmemesi nedeniyle ifade özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, menfi tespit davasında usul ve kanuna aykırı karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 27/5/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 18/5/1999 keşide ve 15/6/2001 ödeme tarihli, 000 TL bedelli senede dayanarak Tokat  İcra Müdürlüğünün E.2001/2110 sayılı dosyasında kambiyo senetlerine mahsus icra takibi başlatmıştır. Takip borçlusu Ö. 1/8/2001 tarihinde Tokat  Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı menfi tespit davasında davalı ile uzun yıllardan beri taşınmaz alım satım işi yaptıklarını, satış bedelinin bir kısmını zaman zaman bonolarla ödediğini, 1994 yılında yaşanan ekonomik kriz üzerine taşınmazların bedelini ödeme güçlüğü içerisine düştüğünü, bedelini ödeyemediği taşınmazlar için güvence olarak 18/5/1994 tanzim tarihli boş senedi davalıya teslim ettiğini, bu senetle ilgili davalının ihtiyati haciz kararı aldırdığını ve borcun 5/8/1994 tarihinde ödendiğini, aynı anda ibraname düzenlendiğini, davalının bu senede bağlı alacağı senediicraya koymaksızın tahsil ettiği hâlde yıllar sonra aynı bonoyu gerçeğe aykırı doldurarak tekrar icraya koyduğunu, senedin tahrif edildiğini belirterek senet nedeniyle borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkeme 10/3/2008 tarihli kararında dava konusu senedin teminat senedi olduğu veya aradaki anlaşmaya aykırı doldurularak takibe geçildiği hususunun yazılı delille ispatlanması gerektiği hâlde buna uygun delil ibraz edilmediğini belirterek davayı reddetmiştir.  Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi 2/2/2009 tarihli kararında davacının senetteki 18/5/1994 tanzim tarihini 18/5/1999 olarak tahrif edildiğini ileri sürdüğünü, 24/5/2004 tarihli bilirkişi kurulu raporunda \"düzenleme tarihini gösterir rakamların altında farklı kalem bakiyeleri mevcut olduğu\" şeklinde tespit yapıldığını, bu durumda mahkemece davacının rapora yaptığı itiraz ve iddianın değerlendirilerek yeni bir bilirkişi kurulundan rapor alınarak bononun tanzim tarihi üzerinde tahrifat yapılıp yapılmadığının saptanması ve hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerektiğinden bahisle hükmü bozmuştur. Bozma kararına uyan Mahkemece yapılan yargılamada farklı bir bilirkişi kurulundan rapor aldırılmış, Mahkeme 28/6/2010 tarihli kararında yargılama sırasında alınan Adli Tıp Kurumu raporu, son olarak alınan üç kişilik Adli Tıp uzmanlarından alınan heyet raporu ve İcra Hukuk Mahkemesi dosyasından alınan bilirkişi raporunun birbirini teyit ettiğini, bu açıdan yeniden rapor aldırılmasının dosyaya yenilik katmayacağını, davacının senedin anlaşmaya aykırı doldurulduğunu ya da senette tahrifat yapıldığını ispatlayamadığını belirterek davayı reddetmiştir.  Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin 14/2/2011 tarihli kararında hükme esas alınan bilirkişi raporunun tahrif olgusunun saptanması bakımından yeterli inceleme ve açıklıkta bulunmadığını, bu durumda Güzel Sanatlar Akademisi öğretim üyelerinden oluşan 3 kişilik bilirkişi kuruluna inceleme yaptırılarak tahrifatın grafometrikmetodlarla mukayese ettirilmesi ve yazıların büyütülmüş fotoğrafları da eklenmek suretiyle sağlıklı ve temyiz denetimine imkân verecek nitelikte bir bilirkişi raporu alınması gerektiğinden bahisle hüküm bozulmuştur. Bozma kararına uyan Mahkemece yapılan yargılamada Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesinde görev yapan öğretim üyelerinden oluşan 3 kişilik bilirkişi kurulundan rapor aldırılmış, Mahkeme 16/7/2012 tarihli kararında, bozma ilamı doğrultusunda aldırılan bilirkişi kurulu raporunda senet üzerinde iki ayrı yerde tahrifat yapıldığı, pul üzerindeki 1999 rakamının iki kez üst üste yazıldığı, senetin üst kısmında bulunan 1999 rakamının ise tekrar edilmediği, sadece sondaki \"9\" rakamının sayısı oluşturulurken müdahale edildiğinin belirtildiğini, alınan tüm bilirkişi raporları değerlendirildiğinde takibe dayanak senet üzerinde tahrifat yapıldığını, tarihin 1994 iken 1999 olarak değiştirildiğini, 5/8/1994 tarihli ibranamenin söz konusu bonoyu kapsadığını, bu hâliyle senet nedeniyle davacının davalıya borcunun bulunmadığını belirterek davayı kabul etmiştir. Temyiz üzerine karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin 2/10/2013 tarihli kararıyla onanmıştır.Karar düzeltme talebi aynı Dairenin 3/3/2014 tarihli kararıyla reddedilmiştir.Ret kararı 3/5/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş ve 27/5/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur.",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/7271",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, menfi tespit davasında usul ve kanuna aykırı karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, suçta kullanıldığı iddiasıyla üçüncü kişiye ait araçların müsadere edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 10/1/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Esnaf olan başvurucu, Hakkâri'nin Yüksekova ilçesinde ikamet etmektedir. 34 BZ 7096 plakalı çekici ve 50 AB 485 plakalı dorse trafik sicilinde Şahin Petrol Nakliye Turizm Gıda İnşaat Kuyumculuk İç ve Dış Ticaret Limitet Şirketi (Şirket) adına tescillidir. Türkiye Ticaret Sicili Gazetesi'ne göre Yüksekova Ticaret Sicili Müdürlüğüne kayıtlı Şirketin Ortaklar Kurulu üyeleri Ö.A. ve T.A.dır. Uyuşturucu madde sevkiyatı yapılacağı ihbarı üzerine kolluk güçleri tarafından 34 BZ 7096 plakalı çekici ve çekiciye bağlı 50 AB 485 plakalı dorse 5/6/2015 tarihinde Çayırova-Şekerpınar otoban bağlantı yolunda durdurulmuştur. X-ray cihazı ile yapılan arama neticesinde dorse kısmına zula edilmiş ve preslenmiş hâlde 120 paket, daralı ağırlığı 461 g ve net olarak 800 g uyuşturucu madde ele geçirilmiştir.  Gebze Cumhuriyet Başsavcılığının (Başsavcılık) talebi üzerine Gebze  Sulh Ceza Hâkimliğinin 6/6/2015 tarihli kararı ile 34 BZ 7096 plakalı çekici ve çekiciye bağlı 50 AB 485 plakalı dorse hakkındaki elkoyma kararı onanmıştır. El konulan araçlar Gebze Emniyet Müdürlüğü sorumluluk sahasında tutulmuştur. Başsavcılığın 7/9/2015 tarihli iddianamesi ile uyuşturucu maddeyi taşıyan araç sürücüsü şüpheli A.Y.nin 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun  maddesinin (3) ve (4) numaralı fıkraları gereğince cezalandırılması, ayrıca dört adet büyük mühürlü delil poşeti içinde, sarılmış şeffaf naylon suç eşyası ile beş adet mühürlü bez torba içindeki tüm ambalajlar ve 800 g eroinin 5237 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrası gereğince müsaderesine karar verilmesi talep edilmiştir.  Başsavcılığın 26/2/2016 tarihli iddianamesi ile aracı ve uyuşturucu maddeyi şüpheli A.Y.ye teslim eden F.B.nin de 5237 sayılı Kanun'un  maddesinin (3) ve (4) numaralı fıkraları gereğince cezalandırılması ve dosyanın A.Y.nin yargılandığı Gebze  Ağır Ceza Mahkemesinin (Mahkeme) 2015/387 Esas sayılı dosyasıyla birleştirilmesi talep edilmiştir. Mahkeme, iddianameleri kabul ederek şüpheliler A.Y. ve F.B. hakkındaki davaları birleştirmiştir. Başvurucu, Mahkeme tarafından malen sorumlu sıfatıyla davaya dâhil edilmiş ve başvurucunun vekili duruşmada beyanda bulunmuştur. Başvurucu; sanık F.B.nin kendi oğlu olduğunu, hakkında elkoyma kararı verilen çekici ve dorsenin trafik sicilinde Şirket adına kayıtlı olduğunu ve kendisinin de bu Şirketin ortağı olduğunu ifade ederek araçların iadesini talep etmiştir. Cumhuriyet savcısı esas hakkındaki mütalaasında olayda kullanılan araçların Ö.A.nın ortağı olduğu Şirkete ait olduğunu ve Ö.A.nın söz konusu araçları başvurucuya sattığını beyan ettiğini belirtmiştir. Cumhuriyet savcısı; sanık A.Y.nin cezalandırılmasını, yakalanamayan sanık F.B. yönünden dosyanın tefrik edilmesini ve sanık F.B.nin aracın sahiplerinden olması nedeniyle suçta kullanılan aracın tefrik edilen dosya üzerinden değerlendirilmesini talep etmiştir. Mahkeme 14/6/2016 tarihinde sanık A.Y.nin uyuşturucu madde ticareti suçundan 7 yıl 13 ay 15 gün hapis ve 740 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Mahkeme, sanık F.B. hakkındaki yakalama emrinin infaz edilememesi nedeniyle tefrik kararı vermiştir. Mahkeme el konulan 34 BZ 7096 ve 50 AB 485 plakalı araçlara uyuşturucu maddenin zula edilmiş olması ve bu araçların nakil işinde kullanılması nedeniyle 5237 sayılı Kanun'un  maddesi gereğince müsaderesine karar vermiştir.  Başvurucu, müsadere yönünden mahkeme kararını temyiz etmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesi (Daire) 26/10/2016 tarihinde başvurucunun temyiz itirazlarının reddi ile araçların müsaderesine ilişkin hükmün onanmasına karar vermiştir.  Nihai karar 27/12/2016 tarihinde başvurucu tarafından öğrenilmiştir. Başvurucu 10/1/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk İlgili Mevzuat 5237 sayılı Kanun'un \"Uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti\" kenar başlıklı  maddesinin (3) ve (4) numaralı fıkraları şöyledir:\"(3) Uyuşturucu veya uyarıcı maddeleri ruhsatsız veya ruhsata aykırı olarak ülke içinde satan, satışa arz eden, başkalarına veren, sevk eden, nakleden, depolayan, satın alan, kabul eden, bulunduran kişi, on yıldan az olmamak üzere hapis ve bin günden yirmibin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. (Ek cümle: 18/6/2014 – 6545/66 md.) Ancak, uyuşturucu veya uyarıcı madde verilen veya satılan kişinin çocuk olması hâlinde, veren veya satan kişiye verilecek hapis cezası on beş yıldan az olamaz.  (4) (Değişik: 27/3/2015-6638/11 md.) a) Yukarıdaki fıkralarda belirtilen uyuşturucu veya uyarıcı maddelerin eroin, kokain, morfin, sentetik kannabinoid ve türevleri veya bazmorfin olması,b) Üçüncü fıkradaki fiillerin; okul, yurt, hastane, kışla veya ibadethane gibi tedavi, eğitim, askerî ve sosyal amaçla toplu bulunulan bina ve tesisler ile bunların varsa çevre duvarı, tel örgü veya benzeri engel veya işaretlerle belirlenen sınırlarına iki yüz metreden yakın mesafe içindeki umumi veya umuma açık yerlerde işlenmesi, hâlinde verilecek ceza yarı oranında artırılır.\" 5237 sayılı Kanun'un \"Eşya müsaderesi\"kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) İyiniyetli üçüncü kişilere ait olmamak koşuluyla, kasıtlı bir suçun işlenmesinde kullanılan veya suçun işlenmesine tahsis edilen ya da suçtan meydana gelen eşyanın müsaderesine hükmolunur. Suçun işlenmesinde kullanılmak üzere hazırlanan eşya, kamu güvenliği, kamu sağlığı veya genel ahlak açısından tehlikeli olması durumunda müsadere edilir. (Ek cümle: 24/11/2016-6763/11 md.) Eşyanın üzerinde iyiniyetli üçüncü kişiler lehine tesis edilmiş sınırlı ayni hakkın bulunması hâlinde müsadere kararı, bu hak saklı kalmak şartıyla verilir. (2) Birinci fıkra kapsamına giren eşyanın, ortadan kaldırılması, elden çıkarılması, tüketilmesi veya müsaderesinin başka bir surette imkansız kılınması halinde; bu eşyanın değeri kadar para tutarının müsaderesine karar verilir. (3) Suçta kullanılan eşyanın müsadere edilmesinin işlenen suça nazaran daha ağır sonuçlar doğuracağı ve bu nedenle hakkaniyete aykırı olacağı anlaşıldığında, müsaderesine hükmedilmeyebilir. (4) Üretimi, bulundurulması, kullanılması, taşınması, alım ve satımı suç oluşturan eşya, müsadere edilir. (5) Bir şeyin sadece bazı kısımlarının müsaderesi gerektiğinde, tümüne zarar verilmeksizin bu kısmı ayırmak olanaklı ise, sadece bu kısmın müsaderesine karar verilir. (6) Birden fazla kişinin paydaş olduğu eşya ile ilgili olarak, sadece suça iştirak eden kişinin payının müsaderesine hükmolunur. \" 4/12/2004 tarihli 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun \"Tanımlar\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Bu Kanunun uygulanmasında;...i) Malen sorumlu: Yargılama konusu işin hükme bağlanması ve bunun kesinleşmesinden sonra, maddî ve malî sorumluluk taşıyarak hükmün sonuçlarından etkilenecek veya bunlara katlanacak kişiyi,...\" 5271 sayılı Kanun'un \"Kamu davasına katılma \" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Mağdur, suçtan zarar gören gerçek ve tüzel kişiler ile malen sorumlu olanlar, ilk derece mahkemesindeki kovuşturma evresinin her aşamasında hüküm verilinceye kadar şikâyetçi olduklarını bildirerek kamu davasına katılabilirler.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Katılanın kanun yoluna başvurması \"  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Katılan, Cumhuriyet savcısına bağlı olmaksızın kanun yollarına başvurabilir.\"  Yargıtay İçtihadı  Yargıtay  Ceza Dairesinin 10/4/2018 tarihli ve E.2017/6680, K.2018/1902 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...Katılan N.A. adına kayıtlı 34 FK 2149 plaka sayılı aracın uyuşturucu maddenin naklinde kullanıldığının anlaşıldığı ancak katılanın iyi niyetli  kişi olduğunun anlaşılması karşısında 5237 sayılı TCK'nın 54/ maddesi uyarınca müsadere edilemeyeceği gözetilmeyerek aracın müsaderesine karar verilmesi, Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün bozulması,... \"  Yargıtay  Ceza Dairesinin 11/1/2016 tarihli ve E.2013/26699, K.2016/10 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"...R. K.ya ait olup, sanık A.A.nın suçta kullandığı av tüfeğinin müsadere edilebilmesi için, TCK’nın 54/ maddesine göre müsadereye konu eşyanın, iyiniyetli üçüncü kişilere ait olmaması şartı bulunduğu, R.K.nın, arabanın ilerisinde beklediği, A.nın tüfeği almasına ve suçta kullanmasına rızasının olmadığı yönündeki savunması karşısında; R.K.nın ne şekilde iyi niyetli olmadığı açıklanmadan, av tüfeğinin müsaderesine karar verilmesi,... \"  Yargıtay  Ceza Dairesinin 2/11/2015 tarihli ve E.2014/24535, K.2015/20976 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"...Ele geçen kaçak eşyanın, nakil aracının taşıma kapasitesine göre miktar veya hacim bakımından ağırlıklı bölümünü oluşturduğunun anlaşılması ve sanığın nakil vasıtasının soruşturma aşamasında alınan ifadesinde babasına, kovuşturma aşamasında alınan savunmasında ise komşusuna ait olduğunu savunmuş olması, aracı kayıt malikinin verdiği vekaletnameye dayanarak yediemin olarak teslim alanın sanığı babası olduğunun anlaşılması karşısında, aracın iyiniyetli  kişiye ait olup olmadığının ve 5237 sayılı TCK'nın 54/3 maddesinde düzenlenen hakkaniyet unsurunun tespiti bakımından, Kayıt maliki Ş.Y. ile aracı yediemin olarak teslim alan İ.nin dinlenilmesi ve aracın fiilen kim tarafından kullanıldığının kolluk marifetiyle araştırılarak sonucuna göre aracın iyi niyetli  kişiye ait olup olmadığı ayrıca aracın hakkaniyet açısından durumu belirlenip buna göre müsaderesine ya da iadesine karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,... \"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne (Sözleşme) ek 1 No.lu Protokol'ün \"Mülkiyetin korunması\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Her gerçek ve tüzel kişinin mal ve mülk dokunulmazlığına saygı gösterilmesini isteme hakkı vardır. Bir kimse, ancak kamu yararı sebebiyle ve yasada öngörülen koşullara ve uluslararası hukukun genel ilkelerine uygun olarak mal ve mülkünden yoksun bırakılabilir. Yukarıdaki hükümler, devletlerin, mülkiyetin kamu yararına uygun olarak kullanılmasını düzenlemek veya vergilerin ya da başka katkıların veya para cezalarının ödenmesini sağlamak için gerekli gördükleri yasaları uygulama konusunda sahip oldukları hakka halel getirmez.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) göre mülkiyetin kamu yararına kullanımının kontrolüne veya düzenlenmesine ilişkin üçüncü kural çerçevesinde incelediği elkoyma ve müsadere tedbirleri, suçla mücadele için etkili ve gerekli bir araçtır (Raimondo/İtalya, B. No: 12954/87, 22/2/1994, §§ 27, 30).  AİHM'e göre mülkün kamu yararına kullanılmasının kontrolü kapsamında mülke el konulması hususunda devletlerin geniş bir takdir yetkisi bulunmakla birlikte bu yetkinin devlete tanınması kişilerin mülkünden yoksun bırakılması gibi ağır bir sonuca da yol açmaktadır. Bu nedenle başvurucunun mülkiyet hakkına yapılan müdahalenin keyfî veya öngörülemez olmaması için bazı usule ilişkin güvenceler öngörülmelidir. AİHM kişilere, keyfî müdahalelerden korunmak amacıyla mülkiyet hakkına müdahale teşkil eden tedbirlerin kanun dışı, keyfî ya da makul olmayan şekilde uygulandığına ilişkin savunma ve itirazlarını sorumlu makamlar önünde etkin bir biçimde ortaya koyabilme olanağının tanınması güvencesinin sağlanması gerektiğini belirtmektedir. Bu değerlendirme ise uygulanan sürecin bütününe bakılarak yapılmalıdır (AGOSI/Birleşik Krallık, B. No: 9118/80, 24/10/1986, § 60; Saccocia/Avusturya, B. No: 69917/01, 18/12/2008, § 89; Džinić/Hırvatistan, B. No: 38359/13, 17/5/2016, § 68).  AİHM benzer bir şikâyeti ele aldığı bir kararında uluslararası uyuşturucu kaçakçılığıyla mücadele için gerekli tedbirlerin alınmasına ve bu konuda devletlerin geniş bir takdir yetkisi olmasına karşın iç hukukta iyi niyetli malikin yararlanabileceği bir giderim mekanizmasının mevcut olmadığı gerekçesiyle toplumun genel yararı ile bireyin temel hakları arasındaki adil dengenin sağlanamadığı ve mülkiyet hakkının ihlal edildiği sonucuna ulaşmıştır (Bowler International Unit/Fransa, B. No: 1946/06, 23/7/2009, §§ 34-47).  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/14768",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, suçta kullanıldığı iddiasıyla üçüncü kişiye ait araçların müsadere edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın yenilenmesi talebinin yetersiz incelemeyle ve haksız olarak reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 2/11/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden ulaşılan bilgi ve belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir: Diyarbakır 2 No.lu Devlet Güvenlik Mahkemesinin (DGM) 20/1/1994 tarihli kararıyla başvurucunun devletin hâkimiyeti altındaki topraklardan bir kısmını devlet idaresinden ayırmaya yönelik eylemlerde bulunmak suçundan müebbet hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir. Karar, Yargıtay  Ceza Dairesinin 24/11/1994 tarihli kararıyla onanmıştır. Başvurucu tarafından yapılan yargılamanın yenilenmesi talebi Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin (Mahkeme) 14/11/2008 tarihli ek kararıyla kabule değer bulunmayarak reddedilmiştir. Karara karşı yapılan itirazın ise Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 29/1/2009 tarihli kararıyla reddine karar verilmiştir. Başvurucunun talebi üzerine Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünce itirazın reddi kararının kanun yararına bozulması talebiyle dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iletilmiştir. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15/9/2015 tarihli kanun yararına bozma istemli tebliğnamesini inceleyen Yargıtay  Ceza Dairesi 8/2/2016 tarihli kararıyla Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 29/1/2009 tarihli itirazın reddi kararının kanun yararına bozulmasına karar vermiştir. Başvurucunun 17/3/2016 tarihli yargılamanın yenilenmesi talepli dilekçesi Mahkemenin 27/4/2016 tarihli kararıyla kabule değer bulunmuştur. Yapılan inceleme neticesinde Mahkeme 1/8/2016 tarihli ek kararıyla yargılamanın yenilenmesi nedenlerinin doğrulanmamış olduğu gerekçesiyle yargılamanın yenilenmesi talebini esasız olması nedeniyle reddine karar vermiştir. Gerekçenin ilgili kısımları şöyledir:\"... kanun yararına bozma yasa yoluna başvurulmasından sonra mahkeme aşamasında dinlenmeyen tanık [nin] mahkememizce alınan 06/05/2016 tarihli beyanında esasa etkili bir beyanının bulunmaması nedeniyle sanık müdafiinin yargılamanın yenilenmesine ilişkin sunmuş olduğu nedenlerin doğrulanmaması nedeniyle CMK.nun 321/maddesi gereğince istemin esasız olması nedeniyle reddine dair ... karar verilmiştir....... dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda mütalaya uygun oybirliğiyle karar verildi.\" Karara karşı yapılan itiraz ise Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 6/9/2016 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Ret kararı başvurucuya 4/10/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 2/11/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/22775",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın yenilenmesi talebinin yetersiz incelemeyle ve haksız olarak reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hakkında verilen idari para cezasına karşı yapılan itirazın yasal hükümlerin hatalı uygulanması, yeterli araştırma yapılmadan, talep ve itirazları dikkate alınmadan sonuçlandırılarak reddine karar verilmesi nedenleriyle suç ve cezaların kanuniliği ilkesinin ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru, 26/3/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü sunmuştur. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: 1945 doğumlu olan başvurucu, Bergama ilçesinde TP Petrol Dağıtım Limitet Şirketi bayiliği yaptığını belirtmektedir.  Başvurucunun işlettiği istasyonda yapılan kontroller sonucunda bayisi bulunduğu dağıtıcı haricinde akaryakıt alım işlemi yapıldığına ilişin hakkında 29/12/2006 tarihli tespit tutanağı düzenlenmiş ve Enerji Piyasası Düzenleme Kurumuna (İdare) bildirilmiştir.  Tespit üzerine İdare tarafından 3/9/2009 tarihli ve 2231/29 sayılı kararla 4/12/2003 tarihli ve 5015 sayılı Petrol Piyasası Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası ve aynı maddenin ikinci fıkrasının (a) bendine aykırılık nedeniyle aynı Kanun’un 19 maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinin (4) numaralı alt bendi ve aynı maddenin dördüncü fıkrası uyarınca başvurucuya 000 TL idari para cezası uygulamıştır. Başvurucu, olayla ilgili ön araştırma ve soruşturma yapılmadan haksız ve hukuka aykırı işlemle idari yaptırım ile olay tarihi itibarıyla yürürlükte olmayan kanun hükümlerinin uygulandığını ve suç olarak düzenlenmemiş fiillerin cezalandırıldığını belirterek para cezasının iptalini talep etmiştir. Danıştay  Dairesi (Daire), başvurucunun itirazına karşı ilgili İdarenin yazılı görüşünü almış; idari para cezası uygulamasına ilişkin bilgi ve belgeleri temin etmiş, 7/10/2011 tarihli kararı ile başvurucunun talebini reddetmiştir. Mahkeme kararının ilgili bölümleri aşağıdaki gibidir: “… 5015 sayılı Petrol Piyasası Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrasında, bu Kanun’un amacının; yurt içi ve yurt dışı kaynaklardan temin olunan petrolün, doğrudan veya işlenerek güvenli ve ekonomik olarak rekabet ortamı içerisinde kullanıcılara sunumuna ilişkin piyasa faaliyetlerinin şeffaf, eşitlikçi ve istikrarlı biçimde sürdürülmesi için yönlendirme, gözetim ve denetim faaliyetlerinin düzenlenmesini sağlamak olduğu belirtilmiştir…Dava dosyasının incelenmesinden, İzmir İl Jandarma Komutanlığı tarafından yapılan denetim sonucunda, bayilik lisans sahibi olan davacıya ait akaryakıt istasyonu adına düzenlenen fatura ile 2006 yılı içerisinde davacının bayisi olduğu dağıtıcı TP Petrol Dağıtım Limited Şirketi dışında akaryakıt ikmal ettiğinin tespit edildiği, bu tespit esas alınarak dava konusu işlemin tesis edildiği anlaşılmıştır.Bu durumda 5015 sayılı Kanun’un  maddesinin verdiği yetki çerçevesinde yapılan denetim sonucunda düzenlenen tutanak ve eki fatura ile davacının bayisi olduğu dağıtıcı haricinde başka bir yerden akaryakıt tedarik ettiği anlaşıldığından davacıya idari para cezası verilmesine ilişkin uyuşmazlık konusu Kurul kararında mevzuata aykırılık bulunmamaktadır…” Başvurucunun karara itirazı, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 5/12/2012 tarihli kararı ile Daire kararında itiraz dilekçesinde ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın ortadan kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek reddedilmiştir. Karar düzeltme talebi ise yine aynı Kurulun 4/12/2013 tarihli ilamıyla reddedilerek karar kesinleşmiştir. Nihai karar başvurucuya 24/2/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 26/3/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  5015 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası ve ikinci fıkrasının ilgili kısımları şöyledir: “Bayi lisanslarına ilişkin düzenlemeler (teknik, güvenlik, kapasite, çevre vb.) Kurum tarafından yapılır. Bayiler, dağıtıcıları ile yapacakları tek elden satış sözleşmesine göre bayilik faaliyetlerini yürütürler.Bayiler lisanslarının devamı süresince; a) Bayisi olduğu dağıtıcı haricinde diğer dağıtıcı ve onların bayilerinden akaryakıt ikmali yapılmaması, … İle yükümlüdür.” 5015 sayılı Kanun'un  maddesinin ikinci fıkrasının ilgili kısımları, dördüncü ve onbirinci fıkraları (23/1/2008 tarihli ve 5728 sayılı Kanun’un  maddesi ile değiştirilmeden önceki hâli) şöyledir:“Bu Kanuna göre;a) Aşağıdaki haller ağır kusur sayılarak, sorumluları hakkında beşyüz milyar Türk Lirası idarî para cezası uygulanır: 4) 5, 6, 7, 8, 16, 17 ve 18 inci maddelerin ihlali....Bayiler için yukarıda yer alan cezaların beşte biri uygulanır. …İdarî para cezalarının miktarları her yıl bir önceki yıla ilişkin olarak 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298 inci maddesi uyarınca belirlenen yeniden değerleme oranında artırılmak suretiyle uygulanır. Bu şekilde yapılacak hesaplamalarda, milyon kesirleri dikkate alınmaz.” 5015 sayılı Kanun’un 23/1/2008 tarihli ve 5728 sayılı Kanun’un  maddesi ile değiştirilen  maddesinin ikinci fıkrasının ilgili kısımları ve dördüncü fıkraları şöyledir:“Bu Kanuna göre;a) Aşağıdaki hallerde, sorumlulara altıyüzbin Türk Lirası idarî para cezası verilir: 4) 5, 6, 7, 8, 16, 17 ve 18 inci maddelerin ihlali....Bayiler için yukarıda yer alan cezaların beşte biri uygulanır…” 5015 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci ve ikinci fıkrası şöyledir:“Kurul, re’sen veya kendisine intikal eden ihbar veya şikâyetler üzerine doğrudan soruşturma açılmasına ya da soruşturma açılmasına gerek olup olmadığının tespiti için ön araştırma yapılmasına karar verir. Ön araştırma ve soruşturmada takip edilecek usul ve esaslar, Kurum tarafından yürürlüğe konulacak yönetmelikle düzenlenir.” 6/1/2005 tarihli ve 25692 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan mülga Petrol Piyasasında Yapılacak Denetimler ile Ön Araştırma ve Soruşturmalarda Takip Edilecek Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik’in (Yönetmelik)  maddesinin birinci ve ikinci fıkrası şöyledir:“Petrol piyasasında faaliyette bulunan gerçek veya tüzel kişilerin ilgili mevzuat hükümlerine aykırı faaliyet ve işlemlerinden bu Yönetmelikte düzenlenen ön araştırma ve soruşturma prosedürüne gerek olmayacak derecede açık olduğu Kurul tarafından belirlenenler için, Daire Başkanlığı vasıtasıyla ilgili gerçek veya tüzel kişiye onbeş günden az olmamak üzere uygun bir süre verilerek yazılı savunması alınır. Daire Başkanı, ilgili gerçek veya tüzel kişinin yazılı savunmasını, kendi görüşüyle birlikte Başkanlığa sunar. Başkan, konuyu Kurul gündemine öncelikle alır.Kurul, yazılı savunma ve konuya ilişkin Daire Başkanlığı görüşünü inceleyerek kararını verir. İlgili mevzuat hükümlerine aykırılığın Kurul tarafından sabit görülmesi halinde, ilgili kanunlarda öngörülen ceza ve yaptırımların uygulanmasını kararlaştırır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Ceza)-Kişi hürriyeti ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/4481",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hakkında verilen idari para cezasına karşı yapılan itirazın yasal hükümlerin hatalı uygulanması, yeterli araştırma yapılmadan, talep ve itirazları dikkate alınmadan sonuçlandırılarak reddine karar verilmesi nedenleriyle suç ve cezaların kanuniliği ilkesinin ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ilgili mevzuat uyarınca hak sahibi olarak tespit edilen depremzedelere kalıcı konut tahsis edilmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/2343",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ilgili mevzuat uyarınca hak sahibi olarak tespit edilen depremzedelere kalıcı konut tahsis edilmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılama aşamasında hukuka aykırı olarak tutukluluk hâlinin devamına karar verilmesi nedeniyle anayasal hakların ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 23/12/2013 tarihinde Şanlıurfa  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca 26/2/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucu adli yardım talebinde bulunmuş, Bölüm tarafından verilen 12/3/2014 tarihli ara kararı ile başvurucunun adli yardım talebi kabul edilmiştir. Bölüm tarafından 13/03/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 14/4/2014 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 15/5/1990 doğumlu olup hakkındaki ceza soruşturmasına ve yargılamasına konu eylemlerin işlendiği 10/7/2007 tarihi itibarıyla 18 yaşından küçüktür. Başvurucu 25/7/2007 tarihinde tutuklanmıştır.  Şanlıurfa Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından başvurucunun “kasten insan öldürme, kasten insan öldürmeye teşebbüs, mala zarar verme ve ruhsatsız silah taşıma” suçlarını işlediğinden bahisle cezalandırılması istemiyle aynı yer Ağır Ceza Mahkemesine kamu davası açılmıştır. Şanlıurfa  Ağır Ceza Mahkemesinin 24/2/2010 tarihli ve E.2007/125, K.2010/71 sayılı kararı ile başvurucunun “kasten insan öldürme, kasten insan öldürmeye teşebbüs ve mala zarar verme” suçlarından mahkûmiyetine “ruhsatsız silah taşıma” suçundan ise beraatına karar verilmiştir. Mahkeme, hüküm ile birlikte başvurucunun tutukluluğunun devamına karar vermiştir. Anılan karar, temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay  Ceza Dairesinin 3/10/2011 tarihli ve E.2011/1014, K.2011/5638 sayılı ilamı ile yargılama sürecindeki usule ilişkin eksiklikler nedeniyle bozulmuştur. Bozma sonrasında yargılamaya devam eden Şanlıurfa  Ağır Ceza Mahkemesi, 24/2/2012 tarihli ve E.2011/317, K.2012/60 sayılı kararı ile başvurucunun “kasten insan öldürme” suçundan 10 yıl hapis, “(2 ayrı) kasten insan öldürmeye teşebbüs” suçundan toplam 10 yıl 12 ay 40 gün hapis, “mala zarar verme” suçundan 040 TL adli para cezaları ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Mahkemece hüküm ile birlikte “hükmedilen ceza miktarı, tutuklu kaldıkları süre\" dikkate alınarak başvurucunun tutukluluğunun devamına karar verilmiştir. Anılan kararın temyiz edilmesi üzerine Yargıtay  Ceza Dairesinin 16/4/2013 tarihli ve E.2013/1379, K.2013/3231 sayılı ilamı ile başvurucu hakkında “kasten insan öldürmeye teşebbüs” ve “mala zarar verme” suçları yönünden verilen mahkûmiyet hükümlerinin onanmasına, “kasten insan öldürme” suçundan verilen mahkûmiyet hükmünün ise “cezasının eksik tayin edildiği” gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir. Bozmaya konu olan suç bakımından yargılamaya devam eden Şanlıurfa  Ağır Ceza Mahkemesi 6/12/2013 tarihli ve E.2013/391, K.2013/451 sayılı kararı ile başvurucunun “kasten insan öldürme” suçundan 11 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Mahkemece hüküm ile birlikte “tutuklulukta geçen süre ve aynı zamanda hükümlü olması dikkate alınarak” başvurucunun tutukluluğunun devamına karar verilmiştir.Anılan karar, başvurucuya duruşmada tefhim edilmiştir.  Başvurucu 16/12/2013 tarihinde Mahkemeden tahliye talebinde bulunmuştur. Başvurucunun talebi, Mahkemenin 19/12/2013 tarih ve E.2013/391 sayılı (ek) kararı ile reddedilmiştir. Başvurucu, bu karara karşı itiraz yoluna başvurmamıştır. Başvurucu 23/12/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu hakkında Şanlıurfa  Ağır Ceza Mahkemesinin 6/12/2013 tarihli kararı ile “kasten insan öldürme” suçundan verilen mahkûmiyet hükmü, temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay  Ceza Dairesinin 30/4/2014 tarihli ve E.2014/1635, K.2014/2775 sayılı ilamı ile onanmıştır.B. İlgili Hukuk 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun “Kasten öldürme” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Bir insanı kasten öldüren kişi, müebbet hapis cezası ile cezalandırılır.” 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “Tutuklama nedenleri” kenar başlıklı  maddesinin ilgili bölümü şöyledir:“(1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez. (2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir: a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa. b) Şüpheli veya sanığın davranışları;  Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme,  Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma, Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa.(3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir: a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan; … Kasten öldürme (madde 81, 82, 83),...” 5271 sayılı Kanun’un “Tutuklama kararı” kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:“(1) Soruşturma evresinde şüphelinin tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından, kovuşturma evresinde sanığın tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re'sen mahkemece karar verilir. Bu istemlerde mutlaka gerekçe gösterilir ve adlî kontrol uygulamasının yetersiz kalacağını belirten hukukî ve fiilî nedenlere yer verilir. (2) (Değişik: 2/7/2012-6352/97 md.) Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustaki bir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda; a) Kuvvetli suç şüphesini, b) Tutuklama nedenlerinin varlığını, c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu, gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir. Kararın içeriği şüpheli veya sanığa sözlü olarak bildirilir, ayrıca bir örneği yazılmak suretiyle kendilerine verilir ve bu husus kararda belirtilir.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/125",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılama aşamasında hukuka aykırı olarak tutukluluk hâlinin devamına karar verilmesi nedeniyle anayasal hakların ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 22/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilir olduğuna ve esasının incelenmesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu tarafından 14/5/2009 tarihinde Kartal  İş Mahkemesinde açılan işçi ve işveren ilişkilerinden kaynaklanan tazminat davasında İlk Derece Mahkemesinin 23/2/2011 tarihli hükmü ile dava kısmen kabul edilmiş, temyiz incelemesi sonucu hüküm Yargıtay  Hukuk Dairesinin 2/7/2013 tarihli ilamı ile bozulmuş, bozma sonrası yargılama İstanbul Anadolu  İş Mahkemesinde devam etmiş ve 25/3/2014 tarihinde davanın kısmen kabulüne hükmedilmiş bu hüküm Yargıtaya  Hukuk Dairesinin 21/10/2014 tarihli ilamı ile onanmış ve yargılama süreci sona ermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/20200",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kimlik bilgilerinin değiştirilmesi ve geçici maddi yardım yapılmasına ilişkin tedbirlerin uygulanmasında ortaya çıkan aksaklık ve gecikmeler nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının; yaşanan intihar olayı nedeniyle ise yaşam hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 9/1/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını ibraz etmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Başvurucunun Yer Değişikliklerine ve Boşanma Davasına İlişkin Süreç Başvurucu; önceki evliliğinden olan biri 1994 doğumlu, diğeri 1992 doğumlu serabral palsi (beyin felci) hastası iki oğlu ve eşi S.K.dan olan 2008 doğumlu oğlu ile birlikte 2009 yılında Bursa'dan İstanbul'a taşınmıştır.  Başvurucu, İstanbul'da bir süre kız kardeşinin yanında kalmıştır. Ancak başvurucu bir süre sonra, eşinden gördüğü şiddet nedeniyle il değiştirdiğini ve kız kardeşinin yanında daha fazla oturamayacaklarını belirterek başvuru yapması üzerine kirası ve taşınma masrafları İstanbul Valiliği Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı (İstanbul Valiliği SYDV) tarafından karşılanarak 2010 yılında İstanbul ili Tuzla ilçesinde kiralık bir eve taşınmıştır. Başvurucunun burada bir işe yerleşmesi de sağlanmıştır. Başvurucu 23/8/2010 tarihinde eşi S.K. aleyhine boşanma davası açmıştır.  Başvurucunun 17/9/2010 tarihinde işinden evine dönerken eşinin kendisini darp ve tehdit ettiği iddiasıyla şikâyette bulunması üzerine 14/1/1998 tarihli ve 4320 sayılı mülga Ailenin Korunmasına Dair Kanun hükümleri uyarınca başvurucu hakkında altı ay süreyle koruma kararı verilmiştir. 2010 yılı sonunda başvurucunun kira ve taşınma masrafları İstanbul Valiliği SYDV tarafından karşılanmak üzere başka bir adrese taşınması sağlanmış ve burada yine kendisine işe girmesi konusunda aracılık yapılmıştır. Başvurucuya, ikamet bilgilerini açıklamadan resmî işlemlerini yürütebilmesi amacıyla İstanbul Valiliği tarafından bir yazı verilmiş; başvurucunun ikamet bilgileri gizli tutulmuştur.  Başvurucuya yapılacak bir tebligat için emniyet tarafından adres araştırması yaptırılması ve başvurucunun adres bilgilerinin dava dosyasına girmesi nedeniyle eşi tarafından erişilebilir hâle gelmesi üzerine İstanbul Valiliği SYDV tarafından başvurucunun adresi 2012 yılında yeniden değiştirilmiştir. Bakırköy  Aile Mahkemesinin 23/12/2011 tarihli kararıyla başvurucunun açtığı boşanma davasının kabulüne, müşterek çocuk ile annenin Valilik tarafından korunma altına alındığı ve can güvenliklerinin bulunmadığı dikkate alınarak müşterek çocuk ile baba arasında şahsi ilişki kurulmasına yer olmadığına karar verilmiştir. Babanın temyiz süresi geçtikten sonra yaptığı temyiz isteminin reddi üzerine karar 21/5/2012 tarihinde kesinleşmiştir. Başvurucu, bu tarihten sonraki mevcut adresinin de eski eşi tarafından tespit edildiğini belirterek yeniden adres değişikliği talep ettiğini ancak talebinin reddedildiğini beyan etmektedir. Adres değişikliği talebine ve bu talebin reddine ilişkin dosyada bilgi ve belge yer almamaktadır. Başvurucu; adres değişikliği talebinin reddi üzerine yaşadığı korku nedeniyle işten ayrıldığını, çocuklarıyla birlikte eve kapandığını, çalışmadığı için yaşadıkları maddi sıkıntı ve şiddet korkusu nedeniyle hem çocuklarının hem kendisinin psikolojik olarak zarar gördüğünü, beyin felci hastası olan 1992 doğumlu büyük oğlu F.B.K.nın bu süreçte depresyona girdiğini ve girdiği depresyon sonucu intihar ettiğini ileri sürmektedir. Başvurucu, oğlunun ölümünden sonra adresinin İstanbul Valiliği SYDV tarafından yeniden değiştirildiğini bildirmektedir.B. F.B.K.nın İntiharına İlişkin Süreç F.B.K. 17/1/2013 tarihinde şehir hatları vapurundan denize atlayarak intihar etmiş, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yürütülen soruşturmada 16/1/2014 tarihinde \"olayda başka bir kimseye atfı kabil bir kusurun bulunmadığı anlaşıldığı\" gerekçesiyle kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmiştir. Eski Eş S.K. Hakkında Yürütülen Adli Süreç Başvurucunun 17/9/2010 tarihinde işinden evine dönerken eşi tarafından darp ve tehdit edildiği iddiasıyla yaptığı şikâyet üzerine Tuzla Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından konuya ilişkin başlatılan soruşturma kapsamında 24/9/2010 tarihinde alınan sağlık raporunda, sağ bacakta femur iç arka kısımda 3 cm ekimoz, sağ tibia arka kısımda 3 cm ekimoz, sol bacakta femur ön yüzde 3 cm ekimoz, her iki kolda ön kolda ikişer adet ekimoz bulunduğu tespit edilmiştir.  Anılan olaya ilişkin Tuzla Cumhuriyet Başsavcılığının 24/3/2011 tarihli iddianamesiyle S.K. hakkında basit yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından dava açılmıştır. Başvurucu; 2011 yılı içinde işyerine gitmek için servisin gelmesini beklerken S.K.nın elindeki taşları kendisine attığı, bu tarihten sonra kendisini takip etmeye başladığı, telefonla arayarak “O camdan düşme, ben seni camdan atacağım. Kimse seni elimden kurtaramaz. Ben burdayım. Buradan ev tutacağım. Polis seni elimden kurtaramaz.”, “Ölümlerden ölüm beğen.”, “Çocuğunu kaçıracağım.” sözleri ile tehdit ettiği, 24/4/2011 tarihinde aradığı telefonu açan büyük oğlu F.B.K.ya “Ben sizi buldum. Annenizi döveceğim, onu öldüreceğim. Yüzüne kezzap atacağım.” diyerek, kendisine ise “Seni camdan atacağım.” diyerek tehditte bulunduğu iddiasıyla şikâyetçi olmuştur. Tuzla Cumhuriyet Başsavcılığının 24/5/2011 tarihli iddianamesiyle S.K.nın tehdit suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır. Başvurucu; S.K.nın kendisini takip ettiği, öldüreceğini ve müşterek oğlu H.yi kaçırıp kötü insanların eline vereceğini söyleyerek sürekli tehdit ettiği iddiasıyla şikâyetçi olmuş; Tuzla Cumhuriyet Başsavcılığının 18/9/2011 tarihli iddianamesiyle ölümle tehdit suçundan cezalandırılması istemiyle S.K. hakkında dava açılmıştır.  Açılan üç ayrı davanın birleştirilmesine karar verilmiştir. İstanbul Anadolu  Sulh Ceza Mahkemesinin 22/5/2013 tarihli kararıyla, S.K.nın 17/9/2010 günü başvurucuyu yaraladığının sağlık raporundan anlaşıldığı gerekçesiyle basit yaralama suçundan adli para cezası ile cezalandırılmasına kesin olarak karar verilmiştir. Sanığın telefonla başvurucuyu arayarak \"O camdan düşme, ben seni camdan atacağım, kimse seni benim elimden kurtaramaz, ben buradayım, buradan ev tutacağım, polis seni elimden kurtaramaz, ölümlerden ölüm beğen, çocuğunu kaçıracağım.\" sözleriyle tehdit ettiğinin tanık beyanları ve dosya kapsamından anlaşıldığı gerekçesiyle S.K.nın tehdit suçundan 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. S.K.ya isnat edilen diğer suçlar yönünden ise atılı suçların işlendiğine dair delil bulunmaması nedeniyle beraat kararı verilmiştir. Anılan kararın beraat ve hapis cezasına ilişkin hükümler yönünden temyiz incelemesi devam etmektedir. Küçükçekmece Cumhuriyet Başsavcılığının 9/2/2012 tarihli iddianamesiyle boşanma davası devam ederken S.K.nın başvurucuya hakaret içerikli mesaj gönderdiğinden bahisle hakaret suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmış; Küçükçekmece  Sulh Ceza Mahkemesince 4/6/2013 tarihinde, S.K.nın kendisini aldattığını düşündüğü eşine telefonla mesaj göndermek suretiyle ve yapılan görüşmelerde hakaret ettiği, sanığın atılı suçu kendisine yönelik haksız eyleme karşı işlediği anlaşıldığından hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. BaşvurucuyaYapılan Ekonomik Destekler Aile ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü (İl Müdürlüğü) tarafından 1/8/2012 tarihinden geçerli olmak üzere başvurucuya en küçük oğlu için bir yıl süreli ekonomik destek verilmiş olup bu kapsamda 150 TL ödeme yapıldığı anlaşılmaktadır. Başvurucuya, Bursa ve İstanbul Valilikleri Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakıfları tarafından 2009 yılından 2014 yılına kadar barınma yardımı ve nakdî yardım yapıldığı; başvurucunun ayrıca üç farklı kaymakamlıktan farklı tarihlerde nakdî yardım aldığı anlaşılmaktadır.E. Başvurucu ve Küçük Oğlunun Kimlik Bilgilerinin Değiştirilmesi Süreci Başvurucu 6/7/2012 tarihinde, 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun'un  maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendi uyarınca kendisinin ve eski eşiyle müşterek çocukları H.K.nın kimlik bilgilerinin değiştirilmesi talebinde bulunmuştur.  Bakırköy  Aile Mahkemesi 10/8/2012 tarihli kararıyla başvurucu ve oğlu hakkında altı ay süreli önleyici tedbir kararına hükmetmiştir. Kimlik bilgilerinin değiştirilmesi talebi ise alınan diğer önleyici tedbir kararlarının uygulanmasında başvurucu açısından yarar bulunduğu gerekçesiyle reddedilmiştir. Başvurucunun anılan ret kararına karşı yaptığı itiraz, Bakırköy  Aile Mahkemesi tarafından kabul edilmiş ve 5/9/2012 tarihinde 6284 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendi uyarınca başvurucu ve oğlu H.K.nın kimlik bilgilerinin değiştirilmesi tedbirinin uygulanmasına karar verilmiştir. 24/9/2012 tarihinde anılan karar, gereği ve kararın infazı için İl Müdürlüğüne gönderilmiştir. 18/1/2013 tarihli ve 28532 sayılı 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanuna İlişkin Uygulama Yönetmeliği'nin (Yönetmelik) yürürlüğe girmesi üzerine 13/2/2013 tarihinde anılan karar, Yönetmelik'in  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca İçişleri Bakanlığına gönderilmiştir. 28/3/2013 tarihinde İçişleri Bakanlığı tarafından İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına yazılan yazıyla tedbir kararlarının ilk defada en çok altı ay süre için verilebileceği dikkate alındığında kimlik bilgilerinin değiştirilmesine ilişkin tedbirin geçerlik tarihinin 5/3/2013 tarihinde sona erdiğinin anlaşıldığı belirtilmiş; tedbir kararının süresinin uzatılmasına ilişkin olarak Mahkemece yeniden değerlendirilme yapılması talep edilmiştir. Bakırköy  Aile Mahkemesinin 19/6/2013 tarihli ek kararıyla, anılan tedbir kararının mahiyeti gereği süreye tabi olmadığı belirtilmiş, tedbir kararı gereği ve kararın infazı için yeniden İçişleri Bakanlığına gönderilmiştir. Başvurucu ve oğlunun yeni kimlik belgeleri 25/7/2013 tarihinde kendilerine teslim edilmiştir.F. Geçici Maddi Yardım Yapılmasına İlişkin Karar Başvurucunun 13/12/2012 tarihli talebi üzerine Bakırköy  Aile Mahkemesinin 18/12/2012 tarihli kararıyla başvurucu ve en küçük oğlu için 6284 sayılı Kanun'un  maddesi kapsamında geçici maddi yardım yapılmasına, gereği için kararın, İstanbul Valiliği Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğüne gönderilmesine karar verilmiştir.  Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü Koza Şiddet Önleme ve İzleme Merkezi Müdürlüğü (ŞÖNİM) tarafından 19/2/2013 tarihinde, yapılacak geçici maddi yardımın süresinin kararda belirtilmemiş olması nedeniyle Mahkemeden, ödenecek yardımın başlangıç ve bitiş sürelerinin belirtilmesi istenmiştir. Bakırköy  Aile Mahkemesinin 19/2/2013 tarihli ek kararıyla, geçici maddi yardımın ilk karar tarihinden başlayarak altı ay süreyle geçerli olduğuna karar verilmiştir.  Başvurucu 16/7/2013 tarihinde, yapılacak maddi yardımı toplu olarak almak istediğine dair dilekçe vermiştir. Yapılacak ödeme için ŞÖNİM tarafından 29/7/2013 tarihinde ödenek talep edilmiş ve başvurucuya 4/9/2013 tarihinde toplu olarak ödeme yapılmıştır.G. Başvurucunun Şikâyeti Üzerine Kamu Görevlileri Hakkında Yürütülen Adli Süreç Başvurucu, kimlik bilgilerinin değiştirilmesi ve geçici maddi yardım yapılmasına ilişkin kararların uygulanmamasında İstanbul Valiliği Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü bünyesinde görevli kamu görevlilerinin ihmali bulunduğu iddiasıyla şikâyetçi olmuştur. İstanbul Valiliği tarafından 9/9/2013 tarihinde, şikâyet edilen kamu görevlilerinin görevlerini ihmal ettiklerine ya da kötüye kullandıklarına ilişkin bilgi ve bulguya rastlanmadığı gerekçesiyle soruşturma izni verilmemesi yönünde karar alınmıştır.  Soruşturma izni verilmemesine yönelik karara karşı başvurucu tarafından yapılan itiraz, İstanbul Bölge İdare Mahkemesinin 12/11/2013 tarihli kararı ile reddedilmiştir. İtirazın reddine ilişkin kararın 11/12/2013 tarihinde tebliğ edilmesi üzerine başvurucu 9/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  6284 sayılı Kanun’un “Amaç, kapsam, temel ilkeler” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Bu Kanunun amacı; şiddete uğrayan veya şiddete uğrama tehlikesi bulunan kadınların, çocukların, aile bireylerinin ve tek taraflı ısrarlı takip mağduru olan kişilerin korunması ve bu kişilere yönelik şiddetin önlenmesi amacıyla alınacak tedbirlere ilişkin usul ve esasları düzenlemektir. (2) Bu Kanunun uygulanmasında ve gereken hizmetlerin sunulmasında aşağıdaki temel ilkelere uyulur: a) Türkiye Cumhuriyeti Anayasası ile Türkiye’nin taraf olduğu uluslararası sözleşmeler, özellikle Kadınlara Yönelik Şiddet ve Aile İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi ve yürürlükteki diğer kanuni düzenlemeler esas alınır. b) Şiddet mağdurlarına verilecek destek ve hizmetlerin sunulmasında temel insan haklarına dayalı, kadın erkek eşitliğine duyarlı, sosyal devlet ilkesine uygun, adil, etkili ve süratli bir usul izlenir. c) Şiddet mağduru ve şiddet uygulayan için alınan tedbir kararları insan onuruna yaraşır bir şekilde yerine getirilir. ç) Bu Kanun kapsamında kadınlara yönelik cinsiyete dayalı şiddeti önleyen ve kadınları cinsiyete dayalı şiddetten koruyan özel tedbirler ayrımcılık olarak yorumlanamaz.\" 6284 sayılı Kanun’un “Mülkî amir tarafından verilecek koruyucu tedbir kararları” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bu Kanun kapsamında korunan kişilerle ilgili olarak aşağıdaki tedbirlerden birine, birkaçına veya uygun görülecek benzer tedbirlere mülkî amir tarafından karar verilebilir:a) Kendisine ve gerekiyorsa beraberindeki çocuklara, bulunduğu yerde veya başka bir yerde uygun barınma yeri sağlanması.b) Diğer kanunlar kapsamında yapılacak yardımlar saklı kalmak üzere, geçici maddi yardım yapılması.c) Psikolojik, meslekî, hukukî ve sosyal bakımdan rehberlik ve danışmanlık hizmeti verilmesi.ç) Hayatî tehlikesinin bulunması hâlinde, ilgilinin talebi üzerine veya resen geçici koruma altına alınması.d) Gerekli olması hâlinde, korunan kişinin çocukları varsa çalışma yaşamına katılımını desteklemek üzere dört ay, kişinin çalışması hâlinde ise iki aylık süre ile sınırlı olmak kaydıyla, on altı yaşından büyükler için her yıl belirlenen aylık net asgari ücret tutarının yarısını geçmemek ve belgelendirilmek kaydıyla Bakanlık bütçesinin ilgili tertibinden karşılanmak suretiyle kreş imkânının sağlanması.(2) Gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde birinci fıkranın (a) ve (ç) bentlerinde yer alan tedbirler, ilgili kolluk amirlerince de alınabilir. Kolluk amiri evrakı en geç kararın alındığı tarihi takip eden ilk işgünü içinde mülkî amirin onayına sunar. Mülkî amir tarafından kırksekiz saat içinde onaylanmayan tedbirler kendiliğinden kalkar.\" 6284 sayılı Kanun’un “Hâkim tarafından verilecek koruyucu tedbir kararları” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Bu Kanun kapsamında korunan kişilerle ilgili olarak aşağıdaki koruyucu tedbirlerden birine, birkaçına veya uygun görülecek benzer tedbirlere hâkim tarafından karar verilebilir: a) İşyerinin değiştirilmesi. b) Kişinin evli olması hâlinde müşterek yerleşim yerinden ayrı yerleşim yeri belirlenmesi. c) 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medenî Kanunundaki şartların varlığı hâlinde ve korunan kişinin talebi üzerine tapu kütüğüne aile konutu şerhi konulması. ç) Korunan kişi bakımından hayatî tehlikenin bulunması ve bu tehlikenin önlenmesi için diğer tedbirlerin yeterli olmayacağının anlaşılması hâlinde ve ilgilinin aydınlatılmış rızasına dayalı olarak 27/12/2007 tarihli ve 5726 sayılı Tanık Koruma Kanunu hükümlerine göre kimlik ve ilgili diğer bilgi ve belgelerinin değiştirilmesi.\" 6284 sayılı Kanun’un “Hâkim tarafından verilecek önleyici tedbir kararları” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Şiddet uygulayanlarla ilgili olarak aşağıdaki önleyici tedbirlerden birine, birkaçına veya uygun görülecek benzer tedbirlere hâkim tarafından karar verilebilir: a) Şiddet mağduruna yönelik olarak şiddet tehdidi, hakaret, aşağılama veya küçük düşürmeyi içeren söz ve davranışlarda bulunmaması. b) Müşterek konuttan veya bulunduğu yerden derhâl uzaklaştırılması ve müşterek konutun korunan kişiye tahsis edilmesi. c) Korunan kişilere, bu kişilerin bulundukları konuta, okula ve işyerine yaklaşmaması. ç) Çocuklarla ilgili daha önce verilmiş bir kişisel ilişki kurma kararı varsa, kişisel ilişkinin refakatçi eşliğinde yapılması, kişisel ilişkinin sınırlanması ya da tümüyle kaldırılması. d) Gerekli görülmesi hâlinde korunan kişinin, şiddete uğramamış olsa bile yakınlarına, tanıklarına ve kişisel ilişki kurulmasına ilişkin hâller saklı kalmak üzere çocuklarına yaklaşmaması. e) Korunan kişinin şahsi eşyalarına ve ev eşyalarına zarar vermemesi. f) Korunan kişiyi iletişim araçlarıyla veya sair surette rahatsız etmemesi. g) Bulundurulması veya taşınmasına kanunen izin verilen silahları kolluğa teslim etmesi. ğ) Silah taşıması zorunlu olan bir kamu görevi ifa etse bile bu görevi nedeniyle zimmetinde bulunan silahı kurumuna teslim etmesi. h) Korunan kişilerin bulundukları yerlerde alkol ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanmaması ya da bu maddelerin etkisinde iken korunan kişilere ve bunların bulundukları yerlere yaklaşmaması, bağımlılığının olması hâlinde, hastaneye yatmak dâhil, muayene ve tedavisinin sağlanması. ı) Bir sağlık kuruluşuna muayene veya tedavi için başvurması ve tedavisinin sağlanması. (2) Gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde birinci fıkranın (a), (b), (c) ve (d) bentlerinde yer alan tedbirler, ilgili kolluk amirlerince de alınabilir. Kolluk amiri evrakı en geç kararın alındığı tarihi takip eden ilk işgünü içinde hâkimin onayına sunar. Hâkim tarafından yirmidört saat içinde onaylanmayan tedbirler kendiliğinden kalkar. (3) Bu Kanunda belirtilen tedbirlerle birlikte hâkim, 3/7/2005 tarihli ve 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununda yer alan koruyucu ve destekleyici tedbirler ile 4721 sayılı Kanun hükümlerine göre velayet, kayyım, nafaka ve kişisel ilişki kurulması hususlarında karar vermeye yetkilidir. (4) Şiddet uygulayan, aynı zamanda ailenin geçimini sağlayan yahut katkıda bulunan kişi ise 4721 sayılı Kanun hükümlerine göre nafakaya hükmedilmemiş olması kaydıyla hâkim, şiddet mağdurunun yaşam düzeyini göz önünde bulundurarak talep edilmese dahi tedbir nafakasına hükmedebilir.\" 6284 sayılı Kanun’un “Tedbir kararlarının bildirimi ve uygulanması” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bu Kanun hükümlerine göre alınan tedbir kararları, Bakanlığın ilgili il ve ilçe müdürlükleri ile verilen kararın niteliğine göre Cumhuriyet başsavcılığına veya kolluğa en seri vasıtalarla bildirilir.(2) Bu Kanun kapsamında ilgili mercilere yapılan başvurular ile bu başvuruların kabul ya da reddine ilişkin kararlar, başvuru yapılan merci tarafından Bakanlığın ilgili il ve ilçe müdürlüklerine derhâl bildirilir.(3) Korunan kişinin geçici koruma altına alınmasına ilişkin koruyucu tedbir kararı ile şiddet uygulayan hakkında verilen önleyici tedbir kararlarının yerine getirilmesinden, hakkında koruyucu veya önleyici tedbir kararı verilen kişilerin yerleşim yeri veya bulunduğu ya da tedbirin uygulanacağı yer kolluk birimi görevli ve yetkilidir.(4) Tedbir kararının, kolluk amirince verilip uygulandığı veya korunan kişinin kollukta bulunduğu hâllerde, kolluk birimleri tarafından kişi, Bakanlığın ilgili il veya ilçe müdürlüklerine ivedilikle ulaştırılır; bunun mümkün olmaması hâlinde giderleri Bakanlık bütçesinin ilgili tertibinden karşılanmak üzere kendisine ve beraberindekilere geçici olarak barınma imkânı sağlanır.(5) Tedbir kararının ilgililere tefhim veya tebliğ edilmemesi, kararın uygulanmasına engel teşkil etmez.(6) Hakkında barınma yeri sağlanmasına karar verilen kişiler, Bakanlığa ait veya Bakanlığın gözetim ve denetimi altında bulunan yerlere yerleştirilir. Barınma yerlerinin yetersiz kaldığı hâllerde korunan kişiler; mülkî amirin, acele hâllerde kolluğun veya Bakanlığın talebi üzerine kamu kurum ve kuruluşlarına ait sosyal tesis, yurt veya benzeri yerlerde geçici olarak barındırılabilir.(7) İşyerinin değiştirilmesi yönündeki tedbir kararı, kişinin tabi olduğu ilgili mevzuat hükümlerine göre yetkili merci veya kişi tarafından yerine getirilir.\" 6284 sayılı Kanun’un “Tedbir kararlarına aykırılık” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bu Kanun hükümlerine göre hakkında tedbir kararı verilen şiddet uygulayan, bu kararın gereklerine aykırı hareket etmesi hâlinde, fiili bir suç oluştursa bile ihlal edilen tedbirin niteliğine ve aykırılığın ağırlığına göre hâkim kararıyla üç günden on güne kadar zorlama hapsine tabi tutulur.(2) Tedbir kararının gereklerine aykırılığın her tekrarında, ihlal edilen tedbirin niteliğine ve aykırılığın ağırlığına göre zorlama hapsinin süresi onbeş günden otuz güne kadardır. Ancak zorlama hapsinin toplam süresi altı ayı geçemez.(3) Zorlama hapsine ilişkin kararlar, Cumhuriyet başsavcılığınca yerine getirilir. Bu kararlar Bakanlığın ilgili il ve ilçe müdürlüklerine bildirilir.\" 6284 sayılı Kanun’un “Geçici maddi yardım yapılması” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bu Kanun hükümlerine göre geçici maddi yardım yapılmasına karar verilmesi hâlinde, onaltı yaşından büyükler için her yıl belirlenen aylık net asgari ücret tutarının otuzda birine kadar günlük ödeme yapılır. Korunan kişinin birden fazla olması hâlinde, ilave her bir kişi için bu tutarın yüzde yirmisi oranında ayrıca ödeme yapılır. Ancak, ödenecek tutar hiçbir şekilde belirlenen günlük ödeme tutarının bir buçuk katını geçemez. Korunan kişilere barınma yeri sağlanması hâlinde bu fıkrada belirlenen tutarlar yüzde elli oranında azaltılarak uygulanır.(2) Bu ödemeler, Bakanlık bütçesine, geçici maddi yardımlar için konulan ödenekten karşılanır. Yapılan ödemeler, şiddet uygulayandan tebliğ tarihinden itibaren bir ay içinde tahsil edilir. Bu şekilde tahsil edilemeyenler 21/7/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre ilgili vergi dairesi tarafından takip ve tahsil edilir.(3) Korunan kişinin gerçeğe aykırı beyanda bulunduğunun tespiti hâlinde yapılan yardımlar, bu kişiden 6183 sayılı Kanun hükümlerine göre tahsil edilir.\" Yönetmelik'in “Geçici maddi yardım yapılması” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Korunan kişi hakkında Kanunun 17 nci maddesi uyarınca geçici maddi yardım yapılır.(2) Tedbir kararı, ilgiliye tefhim veya tebliğ edilir ve yerine getirilmek üzere ŞÖNİM’e gönderilir.(3) Geçici maddi yardım kararı ile on altı yaşından büyükler için her yıl belirlenen aylık net asgari ücret tutarının otuzda birine kadar günlük ödeme yapılır. Korunan kişinin birden fazla olması hâlinde, ilave her bir kişi için bu tutarın yüzde yirmisi oranında ayrıca ödeme yapılır. Ancak, ödenecek tutar hiçbir şekilde belirlenen günlük ödeme tutarının bir buçuk katını geçemez. Korunan kişilere barınma yeri sağlanması hâlinde bu fıkrada belirlenen tutarlar yüzde elli oranında azaltılarak uygulanır.(4) Geçici maddi yardım, korunan kişinin kimlik numarası ve banka hesap numarası beyanına istinaden, kararın ŞÖNİM’e tebliğ edilmesini müteakiben hazırlanan bordro ile ödenir. Bordro, her ayın onbeşinde ve otuzunda düzenlenerek tahakkuk eden meblağ ilgililerin banka hesabına yatırılır. Aynı tedbir kararında birden fazla kişi hakkında geçici maddi yardım yapılmasına dair karar verilmesi halinde bu kişiler aynı bordroda gösterilir ve ödemeler aynı banka hesap numarasına yapılır. Ödeme evrakına karar örneği eklenir. Geçici maddi yardıma dair ödemelere kararın geçerliliği süresince devam edilir. Geçici maddi yardım yapılmasının kaldırılmasına ya da değiştirilmesine karar verilmesi halinde kararın geçerli olduğu gün üzerinden hesaplanarak ödeme yapılır. Korunan kişiye elden ödeme yapılmaz.(5) Geçici maddi yardımlar için yapılan ödemeler, Bakanlık bütçesine, geçici maddi yardımlar için konulan ödenekten karşılanır. Geçici maddi yardıma ilişkin ödemelerin geri alımı 42 nci maddede belirtilen esaslara göre yapılır.(6) Diğer Kanunlara göre yapılan yardımlar, geçici maddi yardım yapılması tedbirine karar verilmesine engel olmaz.(7) Bu madde kapsamında yapılan ödemeler, gelir vergisi ile veraset ve intikal vergisinden, bu ödemeler için düzenlenen kâğıtlar ise damga vergisinden istisnadır.\" Yönetmelik'in “Kimlik ve diğer bilgi ve belgelerin değiştirilmesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Kimlik ve diğer bilgi ve belgelerin değiştirilmesi tedbiri, hâkim tarafından, korunan kişinin hayati tehlikesinin bulunması ve bu tehlikenin önlenmesi için diğer tedbirlerin yeterli olmayacağının anlaşılması hâlinde, ilgilinin aydınlatılmış rızasına dayanılarak Tanık Koruma Kanunu hükümlerine göre verilen tedbir kararıdır.(2) Karar, İçişleri Bakanlığınca gereği yerine getirilmek üzere hâkim tarafından Cumhuriyet başsavcılığına gönderilir.(3) Cumhuriyet başsavcılığınca bu karar İçişleri Bakanlığına ivedilikle gönderilir. Karar üzerine yapılan işlemin sonucu, İçişleri Bakanlığı tarafından Cumhuriyet başsavcılığına bildirilir.\" ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/546",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kimlik bilgilerinin değiştirilmesi ve geçici maddi yardım yapılmasına ilişkin tedbirlerin uygulanmasında ortaya çıkan aksaklık ve gecikmeler nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının; yaşanan intihar olayı nedeniyle ise yaşam hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 21/12/2005 tarihinde Rize  Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla) aleyhine açılan rücuen tazminat davasının tamamen reddedilmesi gerekirken kısmen kabulüne karar verildiğini, yargılamanın makul sürede sonuçlanmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.  Başvuru, 20/1/2014 tarihinde Rize  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 2/5/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği, görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 20/5/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu, 20/12/2002 tarihinde aracını muayene ettirmek için araç muayene istasyonunda kanala yaklaştığı sırada, arka tekerleğin kanala düşmesi sonucu muayene kontrol teknisyeninin kafasına çarpmış ve yaralanmasına neden olmuştur.  Başvurucu hakkında Rize Cumhuriyet Başsavcılığınca 18/3/2003 tarihinde Rize  Asliye Ceza Mahkemesine açılan kamu davası sonunda Mahkemece, 12/11/2009 tarih ve E.2009/390, K.2009/498 sayılı kararla; başvurucunun olayda 5/8 oranında kusurlu olduğu gerekçesiyle 807,00 TL adli para cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir. Temyiz üzerine, Yargıtay  Ceza Dairesinin 10/5/2012 tarih ve E.2012/12414, K.2012/11824 sayılı ilamıyla; dava zamanaşımın geçmesi nedeniyle kamu davasının düşmesine karar verilmiştir. Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı (SGK) tarafından sigortalı olan muayene kontrol teknisyenine tedavi masrafı ve iş göremezlik ödenekleri ödenmiştir. SGK, 21/12/2005 tarihinde, başvurucu ile Karayolları Genel Müdürlüğü (KGM) aleyhine Rize  Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla)a açtığı davada, sigortalıya ödemeler yapıldığını ve davalıların kusurlu olduğunu ileri sürerek yaptığı ödemelerin rücuen tazminini talep etmiştir. Mahkemece, 14/3/2013 tarih ve E.2005/1042, K.2013/224 sayılı kararla; bilirkişi heyetinin raporuna göre, olayda sigortalının %20, başvurucunun %50, davalı KGM’nin %30 oranında kusurlu oldukları gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 248,91 TL davacının peşin sermaye değerli gelir alacağının, 251,47 TL geçici iş göremezlik ödeneği alacağının ve 387,19 TL tedavi masraflarının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiştir. Tarafların temyizi üzerine, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 12/11/2013 tarih ve E.2013/7910, K.2013/21062 sayılı ilamıyla maddi hatalar yönünden hüküm düzeltilerek onanmıştır.  Karar, başvurucuya 19/12/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, 20/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi ile  maddesinin (1) numaralı fıkrası, 30/1/1950 tarih ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası ile  maddesinin birinci fıkrası ve  maddesi, 31/5/2006 tarih ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu’nun  maddesinin üçüncü fıkrası. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/1097",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 21/12/2005 tarihinde Rize Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla) aleyhine açılan rücuen tazminat davasının tamamen reddedilmesi gerekirken kısmen kabulüne karar verildiğini, yargılamanın makul sürede sonuçlanmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, murislerin trafik kazasında vefat etmeleri sonucu ortaya çıkan maddi ve manevi zararın tazmini talebiyle açılan davada yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 28/2/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağını bildirmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, murislerinin trafik kazasında vefat etmeleri sonucu ortaya çıkan maddi ve manevi zararlarının tazmini talebiyle 5/9/2003 tarihinde dava açmışlardır. Samsun  Asliye Hukuk Mahkemesi 12/11/2003 tarihli kararı ile Mahkemenin yetkisizliğine, talep edildiği takdirde dava dosyasının yetkili Fatsa Asliye Hukuk Mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir. Fatsa Asliye Hukuk Mahkemesinin E.2004/193 sayılı dosyasına kaydedilen davada Mahkemece 8/7/2004 tarihli karar ile davalıların belirlenebilecek tüm gayrimenkulleri üzerine ihtiyati tedbir konulmasına karar verilmiştir. Fatsa Tapu Sicil Müdürlüğü 21/7/2004 tarihli yazı ile davalılardan H.Ü. adına kayıtlı Ilıca köyü, Sarmaşık mevkiinde bulunan 1510, 1525, 1526, 1579 ve 1580 parsel numaralı taşınmazlara ihtiyati tedbir konulduğunu, diğer davalıların adlarına kayıtlı taşınmaz mal kaydına rastlanılamadığını bildirmiştir. Mahkemece 15/6/2010 tarihli karar ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, davalı H.Ü.ye karşı açılan dava husumet yokluğundan reddedilmiştir. Temyiz üzerine karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin (Daire) 29/6/2012 tarihli ilamı ile manevi tazminat miktarı yönünden bozulmuştur. Karar düzeltme talebi, Dairenin 17/1/2013 tarihli ilamı ile kısmen kabul edilerek davalı H.Ü. hakkında verilen Mahkeme kararı bozulmuştur. Fatsa  Asliye Hukuk Mahkemesinin kurulmasının ardından yargılamaya bu Mahkemede devam edilmiş, Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılamada 17/12/2013 tarihli karar ile davanın kısmen kabulü ile hükmedilen tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak başvuruculara verilmesine karar verilmiştir. Karar, Dairenin 26/11/2014 tarihli ilamı ile onanarak kesinleşmiştir. Başvurucular 31/1/2014 tarihinde Samsun  İcra Müdürlüğünün E.2014/814 sayılı dosyasında davalılar aleyhine icra takibi başlatmışlardır. Anılan takibe yönelik olarak davalı H.Ü. adına kayıtlı Ilıca köyü, 1510 parsel numaralı taşınmaza ilişkin haciz işlemi yapılmış olup icra takip dosyasının, takipsiz bırakılması nedeniyle 11/2/2015 tarihinde işlemden kaldırıldığı anlaşılmıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/2845",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, murislerin trafik kazasında vefat etmeleri sonucu ortaya çıkan maddi ve manevi zararın tazmini talebiyle açılan davada yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; tapu iptali ve tescil davasının reddedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 23/11/2018 tarihinde öğrendikten sonra 2/1/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/148",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru; tapu iptali ve tescil davasının reddedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yaptığı talebin reddedildiğini, bu işleme karşı açmış olduğu davaya ilişkin yargılama işlemlerinin adil olmadığını, işlemlerin makul sürede sonuçlandırılmadığını ve mülkiyet hakkından yoksun bırakıldığını belirterek, Anayasa’nın , , , , , ,  ve  maddelerinde tanımlanan haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, ihlalin tespitiyle uğradığı maddi zararın tazminine karar verilmesini talep etmiştir.  Başvuru, 29/4/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesi’ne doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 17/9/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 25/11/2013 tarihli yazısı 2/12/2013 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiş, başvurucu vekili tarafından 6/12/2013 tarihinde Adalet Bakanlığı görüşüne karşı beyan dilekçesi ibraz edilmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 3/1/2006 tarihinde 5233 sayılı Kanun kapsamına giren zararlarının karşılanması talebiyle Batman Valiliği Zarar Tespit Komisyonuna başvurmuştur. Başvuru kapsamında temin edilen 15/7/2010 tarihli inşaat bilirkişisi raporunda başvurucunun 781,22 TL, 20/7/2010 tarihli ziraat bilirkişisi raporunda ise 364,00 TL zararı olduğu tespit edilmiştir. 27/8/2010 tarih ve 2010/1-45 sayılı Zarar Tespit Komisyonu Kararında, dosyada yer alan bilgi ve belgeler uyarınca Sason ilçesi Erdemli köyünün boşalmadığı, kişiye yönelik tehdit ve saldırı olmadığı, köyün Sason ilçe merkezine bağlı bir mahalle olduğu ve köyde korucu aileleri dışında ailelerin ikamet ettiği belirtilerek talebin reddine karar verilmiştir. Başvurucu tarafından belirtilen işlem aleyhine 24/3/2011 tarihinde Diyarbakır  İdare Mahkemesinde açılan dava, yetkisizlik kararıyla Batman İdare Mahkemesine devredilmiştir. Batman İdare Mahkemesinin 25/11/2011 tarih ve E.2011/45, K.2011/1331 sayılı kararı ile, başvurucunun ikamet ettiği köyün tamamen boşalmadığı, anılan yerleşim yerinde nesnel güvenlik kaygısının yaşanmamış olduğu ve başvurucuya yönelik bir terör tehdidi ya da saldırısının bulunmadığından bahisle davanın reddine karar verilmiştir. Kararın temyiz edilmesi üzerine, Danıştay  Dairesinin 13/6/2012 tarih ve E.2012/1779, K.2012/4575 sayılı kararı ile temyiz isteminin reddine karar verilmiştir. Karar düzeltme istemi Danıştay  Dairesinin 25/12/2012 tarih ve E.2012/10867, K.2012/14757 sayılı kararı ile reddedilmiştir. Ret kararının 2/4/2013 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edildiği ve 29/4/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunulduğu anlaşılmaktadır.B. İlgili Hukuk 5233 sayılı Kanun’un “Amaç” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Bu Kanunun amacı, terör eylemleri veya terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle maddî zarara uğrayan kişilerin, bu zararlarının karşılanmasına ilişkin esas ve usulleri belirlemektir.” Aynı Kanun’un “Kapsam” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Aşağıda belirtilen zararlar bu Kanunun kapsamı dışındadır: … d) Terör dışındaki ekonomik ve sosyal sebeplerle uğranılan zararlar ile güvenlik kaygıları dışında kendi istekleriyle bulundukları yerleri terk edenlerin bu sebeple uğradıkları zararlar.” Aynı Kanun’un “Zarar tespit komisyonları” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:  “Zarar tespit komisyonları illerde; bu Kanun kapsamında yapılacak başvurular üzerine on gün içinde kurulur. Komisyon, bir başkan ve altı üyeden oluşur. Valinin görevlendireceği vali yardımcısı komisyonun başkanı; maliye, bayındırlık ve iskân, tarım ve köyişleri, sağlık, sanayi ve ticaret konularında uzman ve o ilde görev yapan kamu görevlilerinden vali tarafından belirlenecek birer kişi ile baro yönetim kurulunca baroya kayıtlı olanlar arasından görevlendirilecek bir avukat komisyonun üyesidir. Komisyonun başkan ve üyeleri her yıl ocak ayının ilk haftasında yeniden belirlenir. Eski üyeler yeniden görevlendirilebilirler. İş yoğunluğuna göre aynı ilde birden fazla komisyon kurulabilir.” Aynı Kanun’un “Başvurunun süresi, şekli, incelenmesi ve sonuçlandırılması” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “(Değişik: 28/12/2005 - 5442/3 md.) Zarar gören veya mirasçılarının veya yetkili temsilcilerinin zarar konusu olayın öğrenilmesinden itibaren altmış gün içinde, her hâlde olayın meydana gelmesinden itibaren bir yıl içinde zararın gerçekleştiği veya zarar konusu olayın meydana geldiği il valiliğine başvurmaları hâlinde gerekli işlemlere başlanır. Bu sürelerden sonra yapılacak başvurular kabul edilmez.…” Aynı Kanun’un “Karşılanacak Zararlar” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Bu Kanun hükümlerine göre sulh yoluyla karşılanabilecek zararlar şunlardır: a) Hayvanlara, ağaçlara, ürünlere ve diğer taşınır ve taşınmazlara verilen her türlü zararlar. b) Yaralanma, engelli hâle gelme ve ölüm hâllerinde uğranılan zararlar ile tedavi ve cenaze giderleri. c) Terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle kişilerin mal varlıklarına ulaşamamalarından kaynaklanan maddî zararlar.” Aynı Kanun’un “Zararın Tespiti” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “7 nci maddede belirtilen zararlar, zarar görenin beyanı, adlî, idarî ve askerî mercilerdeki bilgi ve belgeler göz önünde tutularak olayın oluş şekli ve zarar görenin aldığı tedbirlere göre, zarar görenin varsa kusur veya ihmalinin de göz önünde bulundurulması suretiyle, hakkaniyete ve günün ekonomik koşullarına uygun biçimde komisyon tarafından doğrudan doğruya veya bilirkişi aracılığı ile belirlenir.” Aynı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir: “Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde ilgili valilik ve kaymakamlıklara başvurmaları hâlinde, 1987 tarihi ile bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih arasında işlenen 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 1 inci, 3 üncü ve 4 üncü maddeleri kapsamına giren eylemler veya anılan tarihler arasında terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle zarar gören gerçek kişiler ile özel hukuk tüzel kişilerinin maddî zararları hakkında da bu Kanun hükümleri uygulanır. Bu maddeye göre yapılan başvurular, başvuru tarihinden itibaren iki yıl içinde sonuçlandırılır.” Aynı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir:  “Bu Kanunun geçici 1 inci maddesi ve bu Kanuna 28/12/2005 tarihli ve 5442 sayılı Kanunla eklenen geçici 1 inci madde gereğince yapılan başvuruların sonuçlandırılma süresi, maddelerde öngörülen sonuçlandırılma süresinin bitiminden itibaren bir yıl uzatılmıştır. Bu sürenin de bitmesi ve başvuruların sonuçlandırılamamış olması halinde, Bakanlar Kurulu bu süreyi her defasında bir yılı aşmamak üzere uzatabilir.” Aynı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir: “(Ek: 24/5/2007-5666/1 md.) Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde ilgili valilik ve kaymakamlıklara başvurmaları halinde, 19/7/1987 tarihi ile bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih arasında işlenen 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 1 inci, 3 üncü ve 4 üncü maddeleri kapsamına giren eylemler veya anılan tarihler arasında terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle zarar gören gerçek kişiler ile özel hukuk tüzel kişilerinin maddî zararları hakkında da bu Kanun hükümleri uygulanır.Bu maddeye göre yapılan başvurular, başvuru tarihinden itibaren iki yıl içinde sonuçlandırılır. Bu sürenin de bitmesi ve başvuruların sonuçlandırılamamış olması halinde, Bakanlar Kurulu bu süreyi her defasında bir yılı aşmamak üzere uzatabilir.” 5233 sayılı Kanun’un geçici  maddesi gereğince yapılan başvuruların sonuçlandırılma süresi, son olarak 20/7/2013 tarih ve 28713 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan 24/6/2013 tarih ve 2013/5034 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı Eki Kararın  maddesiyle, 2/4/2012 tarih ve 2012/2996 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile uzatılan sürenin bitiminden itibaren bir yıl uzatılmıştır. Danıştay  Dairesinin 2008 tarih ve E.2008/4141, K.2008/9584 sayılı kararı şöyledir:“…Öte yandan; kişilerin malvarlıklarına ulaşamamaları nedeniyle uğradıkları zararların 5233 sayılı Yasa uyarınca tazmini; köyün, idarece veya köy halkı tarafından tamamen boşaltılması halinde mümkün olabileceğinden; Mahkemece bozma kararı üzerine davacının ikamet ettiği köyün boşaltılıp boşaltılmadığının araştırılmasından sonra bir karar verilmesi gerektiği tabiidir.…” Danıştay  Dairesinin 31/12/2008 tarih ve E.2008/5548, K.2008/9733sayılı kararı şöyledir: “…5233 sayılı Yasanın yukarıda aktarılan maddelerinin değerlendirilmesinden; kişilerin malvarlıklarına ulaşamaması nedeniyle uğradıkları zararın 5233 sayılı Yasa uyarınca tazmininin, terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler sonucu meydana gelmesi şartına bağlı bulunduğu; başka bir ifadeyle, köyün, idarece veya köy halkı tarafından tamamen boşaltılması halinde söz konusu zararların tazmini yoluna gidilebileceği; güvenlik kaygısına dayansa dahi, terör olayları sonucu köyü terk edenlerin malvarlıklarına ulaşamaması nedeniyle uğradıkları zararın, sadece köyün idarece veya köy halkı tarafından tamamen boşaltılması halinde ve köyün boşaltılmasından köye dönüşün başladığı tarihe kadar geçen süreçle sınırlı olarak tazmininin mümkün olduğu sonucuna ulaşılmaktadır. Zira, boşaltılan bir köye dönüşün başlaması, o köyde güvenli bir şekilde yaşayabilme olanaklarına kavuşulduğu anlamına gelmektedir. Köye dönüş için sağlanması zorunlu olan asgari güvenlik düzeyi ölçütünün ise objektif olması gerektiği; başka bir anlatımla, köye geri dönen ve dönmeyen kişilere göre değişmemesi gerektiği de tabiidir. Bu kabule göre, uyuşmazlığa konu olayda, davacının terör olayları sonucu terk ettiği Yoncalıbayır Köyü'nde bulunan malvarlığına ulaşamamasından kaynaklanan zararının; sadece köyün boşaltılmasından, köye dönüşün başladığı tarihe kadar geçen süreçle sınırlı kalmak kaydıyla tazmini olanaklı bulunduğundan, davalı idarece yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucu 1 yıllık süre üzerinden hesaplanan miktarın ödenmesi yolundaki dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.…” Danıştay  Dairesinin 2009 tarih ve E.2008/6679, K. 2009/1227 sayılı kararı şöyledir:“…Dava konusu olayda; komisyonca düzenlenen tutanaklarda da belirtildiği üzere, Alluç Köyü'nde herhangi bir terör olayının meydana gelmediği; bununla birlikte, 1993 yılında bölgede yaşanan terör olayları nedeniyle köye geçici köy koruculuğu sisteminin getirildiği, koruculuğu kabul edenlerin köyde ikamet etmeye devam ettiği, diğerlerinin ise koruculuğu kabul etmedikleri için ve yaşanan terör olayları sonucu duydukları güvenlik kaygısı nedeniyle köyden göç ettikleri hususlarında çekişme bulunmamaktadır. Buna göre, sadece geçici köy korucularının yaşadığı köyün, güvenli bir yerleşim yeri olduğundan bahsedilemeyeceği açık olup; güvenlik kaygısı nedeniyle köyü terk eden davacının 5233 sayılı Yasa kapsamında uğradığı bir zararı olup olmadığının tespiti ve saptanan zararının tazmini gerekirken, başvurusunun reddedilmesine ilişkin dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmamakta ise de; bu husus, temyize konu kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemektedir. …” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/2738",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yaptığı talebin reddedildiğini, bu işleme karşı açmış olduğu davaya ilişkin yargılama işlemlerinin adil olmadığını, işlemlerin makul sürede sonuçlandırılmadığını ve mülkiyet hakkından yoksun bırakıldığını belirterek, Anayasa’nın 2. , 7. , 10. , 35. , 36. , 87. , 125. ve 14 maddelerinde tanımlanan haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, ihlalin tespitiyle uğradığı maddi zararın tazminine karar verilmesini talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bir basın açıklamasına katılan başvurucu hakkında, genel yasak olduğu gerekçesiyle emre aykırı davranıştan idari para cezası uygulanmasının toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 23/3/2020 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Arka Plan Bilgisi 15/7/2016 tarihinde gerçekleştirilen darbe teşebbüsü nedeniyle 21/7/2016 tarihinde ülke genelinde olağanüstü hâl (OHAL) ilan edilmiştir. OHAL, Cumhurbaşkanı başkanlığında toplanan Bakanlar Kurulu tarafından 5/10/2016, 3/1/2017, 17/4/2017, 17/7/2017, 17/10/2017, 18/1/2018 ve 18/4/2018 tarihlerinde alınan kararlarla üçer ay daha uzatılmış ve 19/7/2018 tarihinde sona ermiştir. OHAL süresince çıkarılan olağanüstü hâl kanun hükmünde kararnameleriyle birçok kişi kamu görevinden ihraç edilmiştir. Çankaya Toplum Sağlığı Merkezinde sağlık memuru olarak çalışmakta olan K. da 22/11/2016 tarihli ve 677 sayılı Olağanüstü Hâl Kanun Hükmünde Kararnamesiyle kamu görevinden ihraç edilmiştir. Görevinden ihraç edilmesi nedeniyle açlık grevine başlayan eski akademisyen N.G. tarafından 2016 yılı Kasım ayında Ankara'nın Yüksel Caddesi İnsan Hakları Anıtı önünde başlatılan ve Konur Sokak'ın Yüksel Caddesi'yle kesiştiği bölgede uzunca bir süre devam ettiği anlaşılan protesto gösterileri yaşanmıştır. K. da uzunca bir süre bu gösterilere katılmış, ayrıca eski işyeri olan Çankaya Toplum Sağlığı Merkezi binası ile Altındağ Defterdarlığı Muhasebe Müdürlüğü ve Çankaya İlçe Sağlık Müdürlüğü binaları önünde yapılan toplantılarda da bulunmuştur.B. Somut Olaya İlişkin Bilgiler Başvurucu yakın arkadaşı olan K.nın görevinden ihraç edilmesi üzerine başlattığı \"İşimizi Geri İstiyoruz\" talepli basın açıklamalarına katılmıştır. Bu kapsamda başvurucu 23/12/2019 tarihinde  K. ile birlikte Çankaya İlçe Sağlık Müdürlüğü binasında basın açıklamasına katılmıştır. Bunun üzerine kolluk kuvvetleri tarafından böyle bir etkinliğin izinsiz yapılamayacağı konusunda uyarılarda bulunulmuş ve Ankara Valiliğinin (Valilik) 21/1/2018 tarihli yasaklama kararı hatırlatılmıştır. Söz konusu ikazların dikkate alınmaması üzerine kolluk kuvvetleri tarafından başvurucuya orantılı olarak zor kullanılmış, başvurucu gözaltına alınmış ve gerekli idari işlemler yapıldıktan sonra salıverilmiştir. Başvurucu hakkında söz konusu basın açıklamasına katılması nedeniyle 30/3/2005 tarihli ve 5326 sayılı Kabahatler Kanunu'nun  maddesi uyarınca emre aykırı davranışta bulunmaktan 320 TL idari para cezası uygulanmıştır. Başvurucunun anılan basın açıklamasına katılmakla aykırı davrandığı kabul edilen emir, Valiliğin 21/1/2018 tarihli yasaklama kararıdır. Söz konusu karar şu şekildedir:\"Türk Silahlı Kuvvetleri tarafından ülkemiz sınırları içinde veya dışında güvenlik ve istikrarı sağlama ve Afrin bölgesinde bulunan çeşitli terör örgütü unsurlarını etkisiz hale getirmek üzere, 2018 Cumartesi günü saat 00’de 'Zeytin Dalı Operasyonu' başlatılmıştır.Çeşitli siyasi parti ve sivil toplum kuruluşları tarafından sosyal medya üzerinden yapılan çağrılarla; ‘Zeytin Dalı Operasyonu’nu protesto etmek amacıyla, Ankara'nın muhtelif yerlerinde birtakım eylem ve etkinlikler yapılacağı yönünde paylaşımlarla toplanma çağrısında bulunulduğuna dair istihbarî bilgiler elde edilmiştir.Bu tür eylemlerin, umuma açık alanları, meydanları, yolları, parkları ve diğer dinlenme mekânlarını kullanan vatandaşlarımız ile eylemi gerçekleştiren şahıslar arasında, istenmeyen olayların yaşanmasına yol açabileceği; bu eylemler sırasında, terör örgütlerinin katılımcılar ve vatandaşlarımıza yönelik olarak bombalı eylemler yapabileceği yönünde istihbari duyumlar alınmaktadır.Bu sebeple, 21 Ocak 2018 tarihinden itibaren, ‘Zeytin Dalı Operasyonu’ devam ettiği sürece park, bahçe, genel yollar, kamu binalarının önleri ve umuma açık alanlarda düzenlenecek açık ve kapalı yer toplantıları, basın açıklamaları, açlık grevi, oturma eylemi, konser, şenlik, şölen ve benzeri eylem ve etkinlikler; kamu düzeni ve güvenliğinin sağlanması, temel hak ve özgürlükler ile can ve mal emniyetinin sağlanması amacıyla, 2911 sayılı Toplantı Gösteri Yürüyüşleri Kanunu’nun 17’nci maddesi ve 2935 sayılı Olağanüstü Hal Kanunu’nun 11/m maddesi hükümleri doğrultusunda Valiliğimizden izin alınarak yapılacaktır.Yukarıda belirtilen düzenlemelere uymayanlar hakkında, fiilleri ile ilgili olarak kanunlarda özel bir hüküm bulunmadığı takdirde, 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu’nun 17’nci ile 28’nci maddeleri, 2935 sayılı Olağanüstü Hal Kanunu’nun 11/m maddesi ile 25/b maddeleri, 5442 sayılı İl İdaresi Kanunu’nun 11/C ile 66’ncı madde hükümleri, 5326 sayılı Kabahatler Kanunu ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu gereğince yasal işlem yapılacaktır.\" Başvurucu, söz konusu idari para cezasına itiraz etmiştir. Başvurucunun itirazı Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği (Hâkimlik) tarafından söz konusu idari yaptırım kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle reddedilmiştir. İtirazın reddine dair karar 29/2/2020 tarihinde başvurucunun vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucu, süresinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 5326 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir: \"(1) Yetkili makamlar tarafından adli işlemler nedeniyle ya da kamu güvenliği, kamu düzeni veya genel sağlığın korunması amacıyla, hukuka uygun olarak verilen emre aykırı hareket eden kişiye... idari para cezası verilir...\" 25/10/1983 tarihli ve 2935 sayılı Olağanüstü Hal Kanunu'nun \"Amaç\" yan başlıklı  maddesi şöyledir:\"Bu Kanunun amacı,a) Tabii afet, tehlikeli salgın hastalıklar veya ağır ekonomik bunalım,b) Anayasa ile kurulan hür demokrasi düzenini veya temel hak ve hürriyetleri ortadan kaldırmaya yönelik yaygın şiddet hareketlerine ait ciddi belirtilerin ortaya çıkması veya şiddet olayları sebebiyle kamu düzeninin ciddi şekilde bozulması,Durumlarında olağanüstü hal ilan edilmesi ve usulleriyle olağanüstü hallerde uygulanacak hükümleri belirlemektir.\" 2935 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Bu Kanunun 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi gereğince olağanüstü hal ilanında; genel güvenlik, asayiş ve kamu düzenini korumak, şiddet olaylarının yaygınlaşmasını önlemek amacıyla 9 uncu maddede öngörülen tedbirlere ek olarak aşağıdaki tedbirler de alınabilir:...m) Kapalı ve açık yerlerde yapılacak toplantı ve gösteri yürüyüşlerini yasaklamak, ertelemek, izne bağlamak veya toplantı ve gösteri yürüyüşlerinin yapılacağı yer ve zamanı tayin, tespit ve tahsis etmek, izne bağladığı her türlü toplantıyı izletmek, gözetim altında tutmak veya gerekiyorsa dağıtmak,\" 10/6/1949 tarihli ve 5442 sayılı İl İdaresi Kanunu'nun  maddesinin (C) bendi şöyledir:\"İl sınırları içinde huzur ve güvenliğin, kişi dokunulmazlığının, tasarrufa müteallik emniyetin, kamu esenliğinin sağlanması ve önleyici kolluk yetkisi valinin ödev ve görevlerindendir. Bunları sağlamak için vali gereken karar ve tedbirleri alır. Vali, kamu düzeni veya güvenliğinin olağan hayatı durduracak veya kesintiye uğratacak şekilde bozulduğu ya da bozulacağına ilişkin ciddi belirtilerin bulunduğu hâllerde on beş günü geçmemek üzere ildeki belirli yerlere girişi ve çıkışı kamu düzeni ya da kamu güvenliğini bozabileceği şüphesi bulunan kişiler için sınırlayabilir; belli yerlerde veya saatlerde kişilerin dolaşmalarını, toplanmalarını, araçların seyirlerini düzenleyebilir veya kısıtlayabilir ve ruhsatlı da olsa her çeşit silah ve merminin taşınması ve naklini yasaklayabilir.\" 6/10/1983 tarihli ve 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu'nun  maddesi şöyledir:\"Bölge valisi, vali veya kaymakam, millî güvenlik, kamu düzeni, suç işlenmesinin önlenmesi, genel sağlığın ve genel ahlâkın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması amacıyla belirli bir toplantıyı bir ayı aşmamak üzere erteleyebilir veya suç işleneceğine dair açık ve yakın tehlike mevcut olması hâlinde yasaklayabilir.\" B. Uluslararası Hukuk Mevcut başvurulara ilişkin ulusal ve uluslararası hukuk kaynaklarının derli toplu verildiği kararlar için bkz. Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası ve diğerleri [GK], B. No: 2014/920, 25/5/2017, §§ 22-31; Rıza Gökçen Erus ve diğerleri, B. No: 2014/17391, 19/4/2018, §§ 24-  ",
+        "Haklar":"Toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/12955",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir basın açıklamasına katılan başvurucu hakkında, genel yasak olduğu gerekçesiyle emre aykırı davranıştan idari para cezası uygulanmasının toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 5/5/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia dışındaki iddialar yönünden kısmi kabul edilmezlik kararı verilerek makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia yönünden başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 15/10/2008 tarihinde gözaltına alınmış, 17/10/2008 tarihinde tutuklanmıştır. Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığının (CMK mülga  madde ile görevli) 20/3/2009 tarihli iddianamesiyle başvurucu hakkında silahlı terör örgütüne üye olmak ve tehlikeli maddeleri izinsiz bulundurmak suçlarından kamu davası açılmıştır. Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 25/10/2013 tarihli kararı ile başvurucunun mahkûmiyetine karar verilmiştir. Temyiz üzerine hüküm, Yargıtay  Ceza Dairesinin 23/6/2014 tarihli kararıyla onanmıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/6255",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, ortak murislerinin maliki olduğu tarihi eser vasıflı taşınmazın kamu yararı olmaksızın kamulaştırıldığını, mülk sahiplerinin kendi mülklerini kendi imkânlarıyla yenileme haklarının ellerinden alındığını, kamulaştırma bedelinin tespiti ve tescil istemiyle açılan davada verilen kararda kamulaştırma bedelinin düşük tespit edildiğini, bilirkişi raporlarında yenileme projesinin görmezden gelindiğini ve mahkeme kararlarının gerekçesiz olduğunu belirterek adil yargılanma, mülkiyet ve konut dokunulmazlığı hakları ile Anayasa'nın  maddesinin ihlal edildiğini ileri sürmüşlerdir.   Başvuru, 27/2/2013 tarihinde İzmir  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 7/1/2014 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına ve dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. İkinci Bölümün 26/3/2013 tarihli ara kararı gereğince başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir.  Adalet Bakanlığı’nın 3/6/2013 tarihli görüş yazısı 18/6/2013 tarihinde başvurucular vekiline tebliğ edilmiş, başvurucular vekili Adalet Bakanlığı cevabına karşı beyanlarını yasal süresi içinde ibraz etmemiştir.  Bölümün 25/4/2014 tarihli ara kararıyla 2013/1674 başvuru numaralı bireysel başvuru dosyasının konu yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2013/1675 başvuru numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir:  İstanbul ili Beyoğlu ilçesi, 21/7/1983 tarih ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu gereği kurulan İstanbul 1 numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu tarafından 1993 yılında kentsel sit alanı olarak ilan edilmiş ve alandaki koruma çalışmalarının çerçevesi, yapılacak koruma amaçlı imar planına bağlanmıştır. Başvurucuların ortak murisine (annelerine) ait Beyoğlu ilçesi Çukur Mahallesi 362 ada 5 parsel sayılı 49 m2 büyüklüğündeki taşınmazın da içinde bulunduğu alan 20/2/2006 tarih ve 2006/10172 sayılı Bakanlar Kurulu Kararıyla (BKK) 16/6/2005 tarih ve 5366 sayılı Yıpranan Tarihi ve Kültürel Taşınmaz Varlıkların Yenilenerek Korunması ve Yaşatılarak Kullanılması Hakkında Kanun’a dayanılarak yenileme alanı olarak belirlenmiştir. Beyoğlu Belediye Meclisi tarafından 10/11/2006 tarihinde oy birliğiyle kabul edilen usul ve esaslar çerçevesinde 16/3/2007 tarihinde gerçekleştirilen yenileme (restorasyon) ihalesiyle bahsedilen alanda restorasyon faaliyetine başlanmıştır. Beyoğlu Belediye Encümeninin 10/12/2009 tarih ve 1603 sayılı kararı ile başvurucuların murisine ait taşınmazın kamulaştırılması kararı alınmıştır.  Beyoğlu Belediye Başkanlığı tarafından, mülk sahibine gönderilen satın alma talebini içerir yazı üzerine süresinde davete icabet edilmediği belirtilerek, Beyoğlu  Asliye Hukuk Mahkemesine 17/5/2010 tarihinde kamulaştırma bedelinin tespiti ve tescil davası açılmıştır. Mahkeme, mahallinde bilirkişi eşliğinde keşif yapmış ve keşif sonrası hazırlanan 27/9/2010 havale tarihli bilirkişi raporuyla taşınmazın özellikleri ile bulunduğu çevrenin koşulları ve emsal taşınmazlarla yapılan mukayese sonucu değeri, 800,00 TL arsa ve 216,96 TL yapı için olmak üzere toplam 016,96 TL olarak belirlenmiştir.  Yapılan itirazlar sonrasında Mahkemece yeni oluşturulan bilirkişi heyetiyle taşınmazda ikinci keşif yapılmış ve 13/12/2010 havale tarihli raporla mülkün Taksim Meydanına ve ulaşım imkânlarına yakınlığı, konut-ticaret alanı olması, binanın yıpranma oranı, taşınmazın korunması gerekli kültür varlığı olduğu ve davacı ve başvurucuların gösterdiği emsal taşınmaz değerleri göz önünde bulundurularak değeri, 800,00 TL arsa ve 670,00 TL yapı için olmak üzere toplam 470,00 TL olarak belirlenmiştir. İkinci bilirkişi raporuna da itiraz edilmiş ve Mahkeme son bilirkişi heyetinden ek rapor istemiş, ancak 25/2/2011 havale tarihli ek bilirkişi raporunda önceki rapordan farklı bir durumun olmadığı yönünde beyanda bulunulmuştur. Mahkemenin 4/4/2011 tarih ve E.2010/216, K.2011/93 sayılı kararıyla ve ikinci bilirkişi raporuna itibar edilerek, 470,00 TL kamulaştırma bedelinin mülk sahibine ödenmesine ve ilgili taşınmazın tapu kaydının iptali ile davacı belediye adına tesciline karar verilmiştir.  Başvurucuların ortak murisi 18/4/2011 tarihinde vefat etmiştir. Kararın temyizi üzerine temyiz incelemesini yapan Yargıtay  Hukuk Dairesinin 11/6/2012 tarih ve E.2012/8012, K.2012/12476 sayılı kararı ile “Kamulaştırılan taşınmaz mal ile emsalin üstün ve eksik yönleri belirlenip kıyaslaması yapılarak zeminine, resmi birim fiyatları esas alınıp, yıpranma payı da düşülerek binaya değer biçilmesinde ve tespit edilen bedelin bloke ettirilerek hükmün kesinleşmesi beklenmeden davalı tarafa ödenmesine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmediği” gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararı onanmıştır. Karar düzeltme talebi Yargıtay  Hukuk Dairesinin 24/12/2012 tarih ve E.2012/26078, K.2012/28133 sayılı kararı ile reddedilmiştir. Karar, başvuruculara 29/1/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucular 27/2/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur. B. İlgili Hukuk 4/11/1983 tarih ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun “Kamulaştırma bedelinin mahkemece tespiti ve taşınmaz malın idare adına tescili” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:“Kamulaştırmanın satın alma usulü ile yapılamaması halinde idare, … asliye hukuk mahkemesine müracaat eder ve taşınmaz malın kamulaştırma bedelinin tespitiyle, … idare adına tesciline karar verilmesini ister.Mahkeme, idarenin başvuru tarihinden itibaren en geç otuz gün sonrası için belirlediği duruşma gününü, … taşınmaz malın malikine … bildirerek duruşmaya katılmaya çağırır. Duruşma günü idareye de tebliğ olunur.…Mahkemece yapılan duruşmada tarafların bedelde anlaşamamaları halinde hakim, en geç on gün içinde keşif ve otuz gün sonrası için de duruşma günü tayin ederek, 15 inci maddede sayılan bilirkişiler marifetiyle ve tüm ilgililerin huzurunda taşınmaz malın değerini tespit için mahallinde keşif yapar… Bilirkişiler, taraflar ve diğer ilgililerin beyanını da dikkate alarak, 11 inci maddedeki esaslar doğrultusunda taşınmaz malın değerini belirten raporlarını onbeş gün içinde mahkemeye verirler. Mahkeme bu raporu, duruşma günü beklenmeksizin taraflara tebliğ eder. Yapılacak duruşmaya hakim, taraflar veya vekillerini ve bilirkişileri çağırır. Bu duruşmada tarafların bilirkişi raporlarına varsa itirazları dinlenir ve bilirkişilerin bu itirazlara karşı beyanları alınır.Tarafların bedelde anlaşamamaları halinde gerektiğinde hakim tarafından onbeş gün içinde sonuçlandırılmak üzere yeni bir bilirkişi kurulu tayin edilir ve hakim, tarafların ve bilirkişilerin rapor veya raporlar�� ile beyanlarından yararlanarak adil ve hakkaniyete uygun bir kamulaştırma bedeli tespit eder. Mahkemece tespit edilen bu bedel, taşınmaz mal, kaynak veya irtifak hakkının kamulaştırılma bedelidir. … İdarece, kamulaştırma bedelinin hak sahibi adına yatırıldığına … dair makbuzun ibrazı halinde mahkemece, taşınmaz malın idare adına tesciline ve kamulaştırma bedelinin hak sahibine ödenmesine karar verilir ve bu karar, tapu dairesine ve paranın yatırıldığı bankaya bildirilir. Tescil hükmü kesin olup tarafların bedele ilişkin temyiz hakları saklıdır.(Ek fıkra: 11/04/2013-6459 S.K./ md) Kamulaştırma bedelinin tespiti için açılan davanın dört ay içinde sonuçlandırılamaması hâlinde, tespit edilen bedele bu sürenin bitiminden itibaren kanuni faiz işletilir.…” 2942 sayılı Kanun’un 24/4/2001 tarih ve 4650 sayılı Kanunla değişik  maddesinin üçüncü fıkrası şöyledir:“Taşınmaz malın değerinin tespitinde, kamulaştırmayı gerektiren imar ve hizmet teşebbüsünün sebep olacağı değer artışları ile ilerisi için düşünülen kullanma şekillerine göre getireceği kâr dikkate alınmaz.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/1675",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, ortak murislerinin maliki olduğu tarihi eser vasıflı taşınmazın kamu yararı olmaksızın kamulaştırıldığını, mülk sahiplerinin kendi mülklerini kendi imkânlarıyla yenileme haklarının ellerinden alındığını, kamulaştırma bedelinin tespiti ve tescil istemiyle açılan davada verilen kararda kamulaştırma bedelinin düşük tespit edildiğini, bilirkişi raporlarında yenileme projesinin görmezden gelindiğini ve mahkeme kararlarının gerekçesiz olduğunu belirterek adil yargılanma, mülkiyet ve konut dokunulmazlığı hakları ile Anayasa'nın 63. maddesinin ihlal edildiğini ileri sürmüşlerdir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, basılı bülten hakkında toplatma ve elkoyma kararı verilmesi nedeniyle toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 2/6/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Genel merkezi Ankara'da olan başvurucu Halkevleri Derneği (Halkevleri) Türkiye genelinde barınma, sağlık, eğitim, çevre, kadın ve engelli haklarının savunulması ve genişletilmesi için faaliyet gösteren, kamu yararına çalışan dernek statüsünde olan bir sivil toplum kuruluşudur. 1932 yılında kurulan Halkevleri 1951 yılında 5830 sayılı Kanun ile kapatılarak malları Hazineye devredilmiştir. 1963 yılında tekrar kurulan Halkevleri 1980 yılında gerçekleşen askerî darbe sonrası yeniden kapatılmıştır. Yedi yıllık yargılanma sürecinin ardından Halkevleri ve üyeleri beraat etmiş, 1987 yılında toplam yirmi dört şubede tekrar faaliyete geçmiştir. 2012 yılında Avukat Oya Ersoy altı yıllığına genel başkanlığa seçilmiştir. Türkiye’nin yirmi beş şehrinde toplamda yetmiş üç Halkevi ve bir Halk Odası bulunmaktadır. Halkevleri 12/4/2015 tarihinde Ankara'da düzenleyeceği mitingin duyurulması amacıyla bazı bildiriler ve el ilanları hazırlamıştır. Bu bildiri ve el ilanlarında \"Yürü Üstüne Üstüne AKP'nin Diktatörün Faşistin, Hırsızın, Kadın Düşmanının 12 Nisan 2015 Ankara Halkevleri\" yazmaktadır. Bazı kişilerce Adana'da bu bildiri/bülten ve el ilanlarının dağıtılması üzerine Adana  Sulh Ceza Hâkimliği (Hâkimlik) 27/3/2015 tarihinde başvurucu Derneğin bu amaçla hazırladığı bildirilerin toplatılmasına ve bunlara el konulmasına karar vermiştir. Ayrıca Halkevleri genel başkanı ve Halkevleri Bülteni isimli süreli yayının Halkevleri adına sahibi ve sorumlu yazı işleri müdürü olan Oya Ersoy ile bildirileri dağıtanlar hakkında da soruşturma başlatılmıştır. Hâkimliğin toplatma ve elkoymaya ilişkin kararının gerekçesi şöyledir: \"5187 sayılı Yasanın el koyma, dağıtım ve satış yasağı başlıklı  maddesinde atıf yapılan 765 sayılı Kanun maddelerinin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunundaki karşılıkları sırasıyla şöyledir; 765 sayılı Kanununun  maddesinin karşılığı olan 5237 sayılı Yasanın halkı askerlikten soğutma başlıklı 318 sayılı maddesi,  maddesinin karşılığı yasama organına suç başlıklı  maddesi,  maddesinin karşılığı askerleri itaatsizliğe teşvik başlıklı  maddesi,  maddesinin karşılığı suç işlemeye tahrik başlıklı  maddesi,  maddesinin karşılığı suçu ve suçluyu övme başlıklı  maddesi ile 312/a maddesinin karşılığı halk arasında korku ve panik yaratmak amacıyla tehdit başlıklı  maddesi olduğu görülecektir.Adana Cumhuriyet Başsavcılığının talebine konu \"Yürü Üstüne Üstüne AKP'nin Diktatörün Faşistin, Hırsızın, Kadın Düşmanının 12 Nisan 2015 Ankara Halkevleri\" başlıklı broşür içeriğinde yukarıda 5187 sayılı Basın Kanunu'nun  maddesinde sayılan ve 765 sayılı Kanunun karşılığını oluşturan ve halen yürürlükte olan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun başlıklar halinde belirtilen hükümleri tek tek incelendiğinde; bahsi geçen yayında el koyma, dağıtım ve satış yasağı verilmesini gerektirir hususların tespit edildiği...\". Başvurucu, karara itiraz etmiş; Adana  Sulh Ceza Hâkimliği 20/4/2015 tarihinde itirazı kesin olarak reddetmiştir. Karar başvurucuya 29/4/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 27/5/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 9/6/2004 tarihli ve 5187 sayılı Basın Kanunu’nun  maddesi şöyledir:  “Soruşturma için sübut vasıtası olarak her türlü basılmış eserin en fazla üç adedine Cumhuriyet savcısı, gecikmesinde sakınca bulunan hallerde de kolluk el koyabilir.Soruşturma veya kovuşturmanın başlatılmış olması şartıyla 25/07/1951 tarihli ve 5816 sayılı Atatürk Aleyhine İşlenen Suçlar Hakkında Kanunda, Anayasanın 174 üncü maddesinde yer alan inkılap kanunlarında, 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 146 ncı maddesinin ikinci fıkrasında, 153 üncü maddesinin birinci ve dördüncü fıkralarında, 155 inci maddesinde, 311 inci maddesinin birinci ve ikinci fıkralarında, 312 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkralarında, 312/a maddesinde ve 12/04/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 7 nci maddesinin ikinci ve beşinci fıkralarında öngörülen suçlarla ilgili olarak basılmış eserlerin tamamına hakim kararıyla el konulabilir.Hangi dilde olursa olsun Türkiye dışında basılan süreli veya süresiz yayın ve gazetelerin ikinci fıkrada belirtilen suçları içerdiklerine dair kuvvetli delil bulunması halinde, bunların Türkiye'de dağıtılması veya satışa sunulması, Cumhuriyet Başsavcılığının talebi üzerine sulh ceza hakiminin kararı ile yasaklanabilir. Gecikmesinde sakınca bulunan hallerde Cumhuriyet Başsavcılığının kararı yeterlidir. Bu karar en geç yirmidört saat içinde hakimin onayına sunulur. Kırksekiz saat içinde hakim tarafından onaylanmaması halinde Cumhuriyet Başsavcılığının kararı hükümsüz kalır.Yukarıdaki fıkra uyarınca yasaklanmış yayın veya gazeteleri bilerek dağıtanlar veya satışa sunanlar bu yayınlar yoluyla işlenen suçlardan eser sahibi gibi sorumludurlar.”B. Uluslararası Hukuk Uluslararası hukuk kaynakları için ifade özgürlüğü bağlamında toplatma ve elkoyma kararına ilişkin olarak Abdullah Öcalan ([GK], B. No: 2013/409, 25/6/2014, § 75 vd.), toplantı ve gösteriş yürüyüşü düzenleme hakkı bağlamında Ali Rıza Özer ve diğerleri ([GK], B. No: 2013/3924, 6/1/2015, §§ 115-123) ve Ferhat Üstündağ (B. No: 2014/15428, 17/7/2018, §§ 21-25) kararlarına bakılabilir. ",
+        "Haklar":"Toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/9174",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, basılı bülten hakkında toplatma ve elkoyma kararı verilmesi nedeniyle toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, 1978 tarihinde aleyhlerine açılan tespite itiraz davasının hâlihazırda ilk derece mahkemesi önünde derdest olduğunu ve uzun süren yargılama nedeniyle taşınmazdan yararlanamadıklarını belirterek, adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, ihlalin tespitiyle uğradıkları maddi ve manevi zararın tazminine karar verilmesini talep etmişlerdir.  Başvuru, 20/5/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesi’ne doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölümün Birinci Komisyonunca, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyaların Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 24/10/2013 tarihinde yapılan toplantıda, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 11/11/2013 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir.  A. Olaylar Başvuru dilekçesi ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Diyarbakır ili Çınar ilçesi Kürekli köyü Şark mevkiinde kain 84 parsel sayılı taşınmaz başvurucular adına, aynı yerde kain 79 ve 81 parsel sayılı taşınmazlar ise başvurucuların da aralarında bulunduğu bir kısım şahıslar adına tespit görmüştür.  Hazine tarafından 84 parsel sayılı taşınmaza ilişkin olarak, Çınar Kadastro Mahkemesinin E.1978/26 sayılı dosyasında tespite itiraz davası açılmıştır. Hazine tarafından 79 parsel sayılı taşınmaza yönelik olarak açılan, aynı Mahkemenin E.1978/27 sayılı ve 81 parsel sayılı taşınmazı konu alan E.1978/28 sayılı dava dosyaları, E.1978/26 sayılı dosya ile birleştirilmiştir. Çınar Kadastro Mahkemesinin tespitin kısmen iptaline hükmettiği 11/3/2008 tarih ve E.1978/26, K.2008/2 sayılı kararı temyiz edilmekle, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 16/10/2010 tarih ve E.2010/3190, K.2010/8527 sayılı kararı ile kısmen onama kısmen bozma hükmü kurulması neticesinde, bozmaya konu kısım açısından Çınar Kadastro Mahkemesinin E.2010/2 sayılı dosyası üzerinde yargılamaya devam edildiği ve davanın halihazırda ilk derece mahkemesi önünde derdest olduğu anlaşılmıştır.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun “Usul ekonomisi ilkesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.” 21/6/1987 tarih ve 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun “Genel olarak görev” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kadastro mahkemesi; taşınmaz mal mülkiyetine ve sınırlı ayni haklara, tapuya tescil veya şerh edilecek veyahut beyanlar hanesinde gösterilecek sair haklara, sınır ve ölçü uyuşmazlıklarına, kadastroya ve tapu sicilini ilgilendiren benzeri davalara ve özel kanunlarca kendisine verilen işlere bakar; Kadastroya veya kadastro ile ilgili verasete ait uyuşmazlıkları çözümleyebileceği gibi, istek üzerine veraset belgesi de verebilir.” 3402 sayılı Kanun’un “Kadastro davalarında usul” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kadastro hakimi, askı süresi içinde açılacak davalar ve kadastro müdürü tarafından mahkemeye tevdi olunacak taşınmaz mallara ait kadastro tutanakları ve mahalli hukuk mahkemelerinden devredilen işler hakkında dava dosyası açar. İlgililerin başvurusunu beklemeksizin kadastro tutanakları ile uyuşmazlığın çözümlenmesine etkili olabilecek kayıt ve diğer bilgileri ilgili dairelerden getirtir. Hakim, duruşma gününü taraflara Tebligat Kanunu hükümlerine göre resen tebliğ eder.” 3402 sayılı Kanun’un “Yargılama usulü” kenar başlıklı  maddesinin birinci, üçüncü ve dördüncü fıkraları şöyledir: “Kadastro mahkemesinde gelmeyen tarafın yokluğunda duruşma yapılır. Taraflardan hiç biri gelmez ise dosya işlemden kaldırılmaz. Hakim, toplanması mümkün olan delilleri inceler ve 30 uncu madde hükmünce işi karara bağlar.…Bu Kanunun tatbikinde ayrıca açıklık bulunmıyan hallerde basit yargılama usulü uygulanır.Kadastro mahkemeleri adli tatile tabi değildir.” 3402 sayılı Kanun’un “Deliller ve hakimin takdiri” kenar başlıklı  maddesinin birinci ve ikinci fıkraları şöyledir: “Kadastro tutanaklarında beyanlarına başvurulan kişiler, bu beyanlarına gerekçe gösterilerek itiraz edilmedikçe, yeniden dinlenmezler. Ancak hakim, kadastro tutanağındaki beyanla, duruşma sırasında topladığı deliller arasında çelişki görürse, bunu gidermek için tutanakta beyanlarına başvurulan kimseleri tanık sıfatıyla yeniden dinleyebilir. Kadastro komisyonlarından gönderilen tutanaklar ile mahalli mahkemelerden devredilen dosyaların muhtevasından malik tespiti yapılamadığı veya dava açan mirasçının dışında başka mirasçıların da bulunduğu anlaşıldığı takdirde, hakim resen lüzum gördüğü diğer delilleri toplayarak taşınmaz malın kimin adına tescil edileceğine karar vermekle yükümlüdür. …” 3402 sayılı Kanun’un “Kararların tebliği, kanun yollarına başvurma ve ilamların infazı” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kadastro mahkemesi kararları Tebligat Kanunu hükümlerine göre resen taraflara tebliğ olunur.” 3402 sayılı Kanun’un “Yargılama giderleri, kadastro harcı ve tahakkuku” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi şöyledir: “Bu Kanun gereğince resen yapılması gereken soruşturma ve tebligat işlemleri için zaruri giderler, ileride haksız çıkacak taraftan alınmak üzere bütçeye konulan ödenekten karşılanır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/3282",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, 1978 tarihinde aleyhlerine açılan tespite itiraz davasının hâlihazırda ilk derece mahkemesi önünde derdest olduğunu ve uzun süren yargılama nedeniyle taşınmazdan yararlanamadıklarını belirterek, adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, ihlalin tespitiyle uğradıkları maddi ve manevi zararın tazminine karar verilmesini talep etmişlerdir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, deliller değerlendirilirken kolluk tutanağına aksi ispat edilemeyecek seviyede üstünlük tanınması nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki silahların eşitliği ilkesinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Komisyon; adli yardım talebinin kabulüne ve silahların eşitliği ilkesi dışındaki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, anılan hakka ilişkin şikâyetin kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvurucu, Ankara Trafik Denetleme Şube Müdürlüğü tarafından yapılan kontrollerde kandaki alkol miktarını belirleyen cihazı kullanmayı kabul etmediği iddiasıyla 804 TL idari para cezası ile cezalandırılmış ve başvurucunun sürücü belgesine iki yıl süreyle el konulmuştur. Trafik İdari Para Cezası Karar Tutanağı'na göre olayın gerçekleştiği ve cezanın tanzim edildiği tarih 27/2/2020 olup saat 10'dur. Başvurucu, trafik ekiplerince alkolmetre ile ölçüm yaptırmadığı iddia edilen ve idari para cezasının tanzim edildiği andan 36 dakika sonra Ufuk Üniversitesi Dr. Rıdvan Ege Hastanesinden etanol testinin negatif olduğunu belirten bir rapor almıştır. Başvurucu, idari para cezasına karşı Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğine (Hâkimlik) itiraz etmiştir. Başvurucu; itiraz dilekçesinde trafik denetimi sırasında aracının durdurulduğunu ve trafik ekiplerince alkol ölçüm cihazını üflemesinin istendiğini, bu cihaza üç kez üflemesine rağmen cihazın ölçüm yapamadığını, ölçüm cihazında bir hata olduğunu, aynı zamanda alkollü olmadığını görevlilere bildirmesine rağmen kendisine idari para cezası uygulandığını belirtmiştir.  Hâkimlik 15/5/2020 tarihli kararla itirazı reddetmiştir. Hâkimlik; başvurucunun itiraz dilekçesi ile ileri sürdüğü beyanların yerinde görülmediği, aksi sabit oluncaya kadar geçerli olan Trafik İdari Para Cezası Karar Tutanağı'ndaki tespite karşı yeterli ve geçerli belge sunulmadığı, İdari Para Cezası Karar Tutanağı ve Sürücü Belgesi Geri Alma Tutanağı'nın hukuka uygun olduğu, dilekçe ekinde ibraz edilen belgelerin trafik kural ihlalinin aksini ispatlar nitelikte bulunmadığı ve Trafik İdari Para Cezası Karar Tutanağı'nın resmî evrak niteliği taşıdığı gerekçeleriyle itirazı reddetmiştir. Başvurucu, Hâkimliğin verdiği itirazın reddi kararına itiraz etmiştir. Başvurucunun itirazını değerlendiren Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği de 29/9/2020 tarihli kararı ile \"Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğin kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı\" gerekçesiyle itirazı reddetmiş, idari yaptırım kararı kesinleşmiştir. Başvurucu, nihai kararı 29/9/2020 tarihinde öğrendikten sonra 26/10/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/34667",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, deliller değerlendirilirken kolluk tutanağına aksi ispat edilemeyecek seviyede üstünlük tanınması nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki silahların eşitliği ilkesinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesine dayanılarak iş akdine son verilmesi üzerine açılan işe iade davasında adil yargılanma hakkı kapsamındaki gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 31/12/2018 tarihinde yapılmıştır.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde, yargılama sürecindeki dava dosyalarında ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden elde edilen bilgi ve belgelerde yer aldığı şekliyle olaylar özetle şöyledir: 1983 doğumlu olan başvurucu 11/2/2013 tarihinden itibaren Borsa İstanbul A.Ş. (Şirket) nezdinde çalışmaya başlamış, en son piyasa işletim uzman yardımcısı olarak görev yapmakta iken 18/7/2016 tarihinde başvurucunun iş akdi feshedilmiştir. Şirket, fesih ihbarnamesinde iş akdinin sonlandırılmasına ilişkin olarak başvurucunun hizmetine ihtiyaç duyulmadığı hususunu gerekçe göstermiştir. Başvurucu, feshin geçersizliğinin tespit edilmesi ve işe iadesine karar verilmesi talepleriyle Şirket aleyhine 17/8/2016 tarihinde dava açmış; İstanbul  İş Mahkemesine (Mahkeme) sunduğu dava dilekçesinde feshin usule aykırı olduğunu, savunması alınmadan iş akdinin feshedildiğini, feshin somut bir gerekçeye dayanmadığını ileri sürmüştür. Davalı Şirket 8/9/2016 tarihli cevap dilekçesinde; başvurucunun Denetim ve Gözetim Kurulu başkanı tarafından verimsiz bulunduğunu, darbe teşebbüsünden sonraki olağanüstü durum da gözetilerek iş ilişkisinin sonlandırıldığını belirtmiştir. Şirket ayrıca 3/11/2016 tarihli ek beyan dilekçesinde darbe teşebbüsünün hemen akabinde personele yönelik inceleme başlatıldığını, bu kapsamda yapılan incelemede resmî makamlardan gelen şifahi bilgilerin, kurum içi ve dışı edinilen istihbari bilgiler ile sosyal çevre bilgisinin, personelin işe alındığı tarihteki referansların ve zaman içinde oluşan kanaat gibi unsurların gözönünde bulundurulduğunu belirtmiş; darbe teşebbüsünün akabindeki ilk iş günü başvurucunun da aralarında olduğu 51 kişinin Fetullahçı Terör Örgütü ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) ile iltisaklı olduğu kanaatine varılması ve güven ilişkisinin sona ermesi gerekçesiyle iş ilişkisinin sona erdirildiğini ifade etmiştir. Mahkeme, dosyanın bilirkişi incelemesine gönderilmesine karar vermiştir. Bu kapsamda hazırlanan 23/1/2017 tarihli raporda, davalı Şirketin fesih bildiriminde FETÖ/PDY bağlantısından bahsetmediği, işletmesel gerekçelerle iş akdinin feshedildiğini belirttiği, ayrıca fesih işlemini olağanüstü hâl ilanından önce gerçekleştirdiği, bu kapsamda incelemenin genel hükümlere göre yapılması gerektiği ifade edilmiştir. 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu hükümlerine göre fesih işleminin usulüne uygun yapılmadığının belirtildiği raporda esasa ilişkin olarak ise söz konusu fesih gerekçesine göre başvurucuya olan ihtiyacın ortadan kalktığı ve istihdam fazlalığı oluştuğu sonucunun çıkarılamayacağı, bu nedenle feshin son çare olması ilkesine aykırı davranıldığı sonucuna varılmıştır. İşveren Şirket, 14/2/2017 tarihli dilekçeyle bilirkişi raporuna itiraz etmiştir. Şirket; itiraz dilekçesinde, darbe teşebbüsün yaşandığı gece ekonomi ve finans kurumlarından sadece Borsa İstanbul A.Ş.nin -kritik önemi nedeniyle- darbeciler tarafından işgal edildiğini, bu kapsamda bir kısım personelin iş akdine son verildiğini, bu hususun basına yansımak suretiyle kamuoyunun da bilgisine sunulduğunu belirtmiştir. Şirket, iş akdinin darbe teşebbüsünün hemen akabindeki ilk iş günü ve şüphe feshi kapsamında sona erdirildiğini, fesih bildiriminde yer alan ifadelerden kastedilenin başvurucunun FETÖ/PDY ile iltisaklı olması nedeniyle hizmetine ihtiyaç duyulmadığı şeklinde anlaşılması gerektiğini ifade etmiştir. İşveren Şirket, dava dosyasına başvurucunun sicil dosyasında yer alan tüm bilgi ve belgeleri göndermiştir. Bu kapsamda başvurucunun mezun olduğu üniversitelere ilişkin diplomaları ve iş başvuru formunu da ibraz etmiştir. Başvurucu, formda eğitim bilgilerine ilişkin olarak lise öğrenimini Özel Sakarya Işık Lisesinde 25/6/2004 tarihinde tamamladığını belirtmiştir. Mahkeme 27/4/2017 tarihli kararında davanın reddine hükmetmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Dosya kapsamından, davacının iş akdinin, milli güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna karar verilen FETÖ/PYD terör örgütü ile iltisakı olduğu davalı işverenlikçe değerlendirilmek suretiyle feshedildiğini anlaşılmaktadır. İşverenin işçisine karşı duyduğu şüphenin aralarındaki güven ilişkisinin zedelenmesine yol açtığı, iş ilişkisinin sürdürülmesinin davalı işveren açısından önemli ve makul ölçüler içinde beklemeyeceği, bu nedenle davalı işveren açısından önemli ve makul ölçüler içinde beklenemeyeceği, bu nedenle davalı işveren feshinin geçerli nedene dayandığı, yine 673 Sayılı KHK nın  Maddesindeki 'Devletin veya kamu tüzel kişilerinin doğrudan doğruyaya da dolaylı olarak katıldığı teşebbüs, ortaklık ve iştirakler ile kamunun hissesi bulunan diğer tüzel kişiler bünyesinde çalışmakta iken, terör örgütlerine veya Milli Güvenlik Kurulunca Devletin milli güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna karar verilen yapı, oluşum veya gruplara üyeliği, mensubiyeti ve iltisakı yahut bunlarla irtibatı olduğu değerlendirilmek suretiyle iş sözleşmesi feshedilen işçiler, bir daha bu teşebbüs ve ortaklıklar ile kamunun hissesi bulunan diğer tüzel kişiler bünyesinde veya diğer kamu kurum ve kuruluşlarında istihdam edilemez. Doğrudan veya dolaylı olarak görevlendirilemezler.' şeklindeki düzenleme de dikkate alındığında davacının işe iadesinin mümkün olmadığı kanaatine varıldığından davanın reddine karar vermek gerekmiş ve aşağıdaki hüküm tesis olunmuştur.\" Başvurucu, gerekçeli karara karşı 22/6/2017 tarihli dilekçesi ile istinaf talebinde bulunmuştur. İstinaf dilekçesinde, eğitim hayatından bahsetmiş; ilkokulu bitirdikten sonra babasının yönlendirmesi ile hafızlık eğitimi için kamuoyunda İsmailağa Cemaati diye bilinen yapıya bağlı Hüda Medreselerine gittiğini, sonrasında Diyanet İşleri Başkanlığı bünyesinde faaliyet gösteren Adapazarı Aziziye Kur'an Kursuna kaydolarak hafızlık eğitimine devam ettiğini, ortaokulu dışarıdan okuduğunu, 2001 yılında Adapazarı Ali Dilmen Lisesinde yeniden örgün eğitime başladığını, akabinde öğretmenlerinin tavsiyesi ile lise son sınıfı FETÖ/PDY ile iltisaklı olan Sakarya Işık Lisesinde tamamladığını, FETÖ/PDY ile ilgisinin de lisede aldığı bu diplomadan ibaret olduğunu belirtmiştir. 2004 yılında Boğaziçi Üniversitesi Uluslararası Ticaret Bölümünü kazandığını ifade eden başvurucu; FETÖ/PDY'ye ait yurt ve evlerde kalmadığını, bu örgütle irtibat ve iltisaklı olduğu herhangi bir durumun söz konusu olmadığını ifade etmiştir. Başvurucu ayrıca feshin usul ve yasaya aykırı olduğunu, Mahkeme tarafından yapılan değerlendirmenin hatalı olduğunu ileri sürmüştür. Davalı Şirket 17/7/2017 tarihli cevap dilekçesi ile dava dilekçesinde ileri sürdüğü hususları tekrar ederek istinaf talebinin reddi gerektiğini savunmuştur. Şirket aynı zamanda 5/8/2017 tarihli yazı ile iş akdi feshedilen işçiler yönünden İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) nezdinde ihbarda bulunmuştur. Bu kapsamda başvurucu hakkında soruşturma başlatılmıştır. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi 13/12/2017 tarihinde mahkeme kararının ortadan kaldırılmasına, davanın kabulü ile başvurucunun işe iadesine hükmetmiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Somut olayda, davacının iş akdinin kıdem ve ihbar tazminatı da ödenmek suretiyle geçerli nedenle feshedildiği anlaşılmaktadır. Fesih bildiriminde feshin gerekçesi, \"hizmetlerine ihtiyaç duyulmaması\" olarak belirtilmiş olup söz konusu gerekçenin  maddede belirtilen düzenlemeye uygun olduğunu kabul etmek mümkün değildir. Her ne kadar, yargılama sırasında sunulan cevap dilekçesi içeriğinde; iş akdinin davacının FETÖ/PDY bağlantısı nedeniyle feshedildiği iddia edilmiş ise de, işveren tarafından fesih bildiriminde ileri sürülmeyen bir sebebin sonradan yargılama aşamasında ileri sürülmesine hukuken olanak yoktur. Fesih bildiriminde, iş akdinin FETÖ/PDY bağlantısı nedeniyle feshedildiği konusunda bir açıklama mevcut olmadığı gibi feshin gerçekleştiği 18/07/2016 tarihinde henüz olağanüstü hal ilan edilmemiş ve herhangi bir kararname de yayınlanmamıştır. Bu koşullar altında, geçerli bir fesihten söz edilemeyeceğinden; feshin geçersizliğinin tespit edilerek davacının işe iadesine karar vermek gerekir. İlk derece mahkemesi tarafından, 673 sayılı KHK'nın  maddesi hükümlerine göre davanın reddine karar verilmesi isabetsiz olup, davacı işçi vekilinin bu konuda ileri sürmüş olduğu istinaf sebepleri ise yerindedir.\" Öte yandan Başsavcılık, yürüttüğü soruşturma neticesinde 5/6/2018 tarihli kararla kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar vermiştir. Başsavcılık, kararında başvurucuya yönelik soyut ihbar dışında başkaca delil elde edilemediğini belirtmiştir. İşveren Şirket, Bölge Adliye Mahkemesi kararına karşı temyiz talebinde bulunmuştur. Yargıtay  Hukuk Dairesi, yaptığı inceleme neticesinde 22/10/2018 tarihli karar ile gerekçeli kararın bozularak ortadan kaldırılmasına ve davanın kesin olmak üzere reddine hükmetmiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şu şekildedir:\"Dosya içeriğine göre; davacının iş sözleşmesi 2016 tarihinde 'hizmetlerine ihtiyaç duyulmaması' gerekçesiyle feshedilmiştir. Ancak davalı vekili cevap dilekçesindeki açıklamalarında; FETÖ/PDY terör örgütünün darbe teşebbüsünden sonraki olağanüstü durumlar birlikte değerlendirilerek fesih yoluna gidildiğini belirtmiş olup, temyiz aşamasında Dairemiz’in 2018 tarih, 2018/1993 Esas- 2018/12173Karar sayılı ilamı sonrası gelen davalı işveren müzekkere cevabında; davacının FETÖ/PDY iltisakı kanaatine ilişkin 'eğitim kaydı' olduğunun tespit edildiği belirtilmiştir.Her ne kadar davacı hakkında ceza soruşturması neticesinde 'kovuşturmaya yer olmadığında' karar verilmiş ise de; davalı savunmasına göre davacının FETÖ/PDY ile ilgi, iltisak ya da irtibatı bulunduğu konusunda davalı işveren açısından şüphe feshini gerektirir yeterli delil olduğu, terör örgütü ile irtibat veya iltisakı bulunduğuna dair şüphe bulunan bir işçiyi çalıştırmaya devam etmenin, davalı işverenden beklenemeyeceği ve şüphe feshinin şartlarının oluşup, feshin geçerli nedene dayandığı anlaşıldığından, davanın reddi yerine kabulü hatalıdır.\" Nihai karar 4/12/2018 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucu 31/12/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. İlgili Mevzuat İlgili mevzuat için bkz. Berrin Baran Eker [GK], B. No: 2018/23568, 2/7/2020, §§ 20-B. Yargıtay Kararları Yargıtay  Hukuk Dairesinin 22/10/2007 tarihli ve E.2007/16878, K.2007/30923 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Davalı işveren, davacının geçmişten gelen sabıkası ve özellikle yasadışı örgütle bağlantısı nedeni ile güvenlik önlemi olarak iş sözleşmesini feshetmiştir. Bu fesih Alman Hukukunda ve Alman Federal Mahkemelerinde şüphe feshi olarak adlandırılmaktadır. Böyle bir fesihte, işverenin işçisine karşı duyduğu şüphe, aralarındaki güven ilişkisinin zedelenmesine yol açmaktadır. İşverenden katlanması beklenemeyecek bir şüpheden dolayı, işçinin iş ilişkisinin devamı için gerekli olan uygunluğu ortadan kalktığından, güven ilişkisinin sarsılmasına yol açan şüphe, işçinin kişiliğinde bulunan bir sebeptir. Ciddi, önemli ve somut olayların haklı kıldığı şüphe, güven potansiyeline sahip olmaksızın ifa edilemeyecek iş için işçinin uygunluğunu ortadan kaldırdığından, şüphe feshi, işçinin yeterliliğine ilişkin fesih türü olarak gündeme gelecektir. Davacının geçmişte yasadışı örgüt üyesi olması, davacının görev yaptığı bölgede terör olaylarının artması ve demiryolu ulaşımının da hedefte bulunması, davalı işveren açısından iş ilişkisinin devamı için gerekli olan güvenin sarsıldığı, elverişli objektif olay ve vakıalara dayanan güçlü bir şüphenin bulunduğu anlamına gelmektedir. Davacının iş sözleşmesinin feshinin geçerli nedenle yapıldığı kabul edilmelidir. Davanın reddi yerine yazılı şekilde kabulü hatalıdır.\" Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 15/11/2018 tarihli ve E.2015/22-2715, K.2018/1720 sayılı kararı şöyledir:\"... Şüphe feshinin söz konusu olabilmesi için iş ilişkisinin devamı için gerekli olan güveni yıkmaya elverişli, objektif olay ve vakıalara dayanan güçlü bir şüphe mevcut olması ve ayrıca olayın aydınlatılması için işverenin kendisinden beklenebilecek bütün çabaları göstermesine karşın eylemin gerçekleştiğinin kanıtlanamaması gerektiğinden, somut uyuşmazlıkta davacının sabit olan, doğruluk ve bağlılığa uymayan nitelikteki eyleminin şüphe feshi teşkil etmediği de açıktır...\" Yargıtay  Hukuk Dairesinin 26/11/2018 tarihli ve E.2018/11097, K.2018/25472 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Taraf iradesine öncelik verilmesi sadece davanın açılmasında değil, yargılama sırasında taraflara ait bir çok usul işleminde de kendisini gösterir...Yani, yargılamada esas olan, dava malzemelerinin taraflarca toplanması ve mahkemeye sunulması olarak tanımlayabileceğimiz 'taraflarca hazırlama (getirilme) ilkesi' dir. Bu ilkenin geçerli olduğu davalarda, dava malzemelerinin mahkemeye tam olarak getirilmemesinin sorumluluğunu taraflar üstlenmiş olup; hakim, kural olarak tarafların ileri sürmediği vakıaları ve belirli bir delili kendiliğinden araştıramaz ve taraflara hatırlatamaz. Diğer yandan, kamu düzenini ilgilendiren davalarda, irade serbestisinin ve taraf iradesine tanınan üstünlüğün bir sonucu olan 'taraflarca hazırlama ilkesi' yerine, kendiliğinden (resen) araştırma ilkesinin uygulanması esastır. Kendiliğinden araştırma ilkesinin uygulandığı davalarda; hâkim, davanın ispatı için gereken bütün delillere kendiliğinden başvurur; taraflar da yargılama bitinceye kadar delil gösterebilirler. Bu davalarda bir bakıma, dava ile ilgili olguların hazırlanmasında, tarafların yanında, hakimin de görevli olması söz konusudur.Bu açıklamalar karşısında kamu ya da özel hukuk tüzel kişiliği de olsa işçinin terör örgütleri ile irtibatının bulunması halinde bu durumun hem kamu güvenliğini hem de özel güvenliği tehdit edeceği açıktır. Bu nedenle davalı tarafın cevap dilekçesi ile davacının iş akdinin .../... bağlantısı bulunduğuna dair kuvvetli şüphe duyulması sebebi ile feshedildiğini belirttiği görülmekle; eldeki davada taraflarca hazırlama ilkesi yerine istisnai nitelikteki kendiliğinden araştırma ilkesinin uygulanması gerekmektedir.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/793",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesine dayanılarak iş akdine son verilmesi üzerine açılan işe iade davasında adil yargılanma hakkı kapsamındaki gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, 1833 olan emeklilik ek gösterge rakamının 2500 olarak düzeltilmesi ile intibakının  derecenin 1 kademesine yükseltilmesi talebiyle yapılan başvurunun reddine ilişkin işleme karşı açılan davada temyiz yolu kapalı olarak ve kazanılmış haklara aykırı karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma ve çalışma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu 19/10/1994 tarihinde lise mezunu olarak uzman çavuş rütbesiyle göreve başlamıştır. Başvurucunun sözleşmesi 18/3/1986 tarihli ve 3269 sayılı Uzman Erbaş Kanunu uyarınca yaş haddini doldurması nedenine dayalı olarak 31/12/2013 tarihinde feshedilmiştir. Başvurucu 15/1/2014 tarihinde sivil memur olarak atanmış, bir müddet sivil memur olarak çalıştıktan sonra 15/4/2015 tarihinde emekli olmuştur. 29/1/2016 tarihli ve 6663 sayılı Gelir Vergisi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile 3269 sayılı Kanun'un  maddesinde değişiklik yapılmıştır. Buna göre uzman erbaşlara dereceleri itibarıyla astsubaylar için belirlenmiş olan ek göstergenin 2/3’si yerine 5/6’i şeklinde uygulanacağı yönünde değişikliğe gidilmiştir. Yine uygulanacak ek gösterge rakamının da 3000’i geçemeyeceği belirlenmiştir. Başvurucu bunun üzerine sivil memurluk kadrosundaki derece, kademe ve ek gösterge intibakının 6663 sayılı Kanun hükümleri uyarınca uzman erbaşlıkta geçirdiği süreler dikkate alınmak suretiyle yapılması ve söz konusu intibaktan doğacak parasal haklarının tarafına ödenmesi istemiyle Sosyal Güvenlik Kurumuna (İdare) başvuruda bulunmuştur. İdare, başvurucunun talebini uzman çavuşluktan ayrıldığı tarihteki intibakının  dereceye tanınan 1833 ek göstergeye yükseltildiği gerekçesiyle reddetmiştir. Başvurucu, bunun üzerine işlemin iptali ve parasal haklarının yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istemiyle dava açmıştır. Uyuşmazlığı inceleyen Ankara  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 15/2/2018 tarihli kararla dava konusu işlemin iptaline hükmetmiştir. Mahkeme gerekçesinde, 6663 sayılı Kanun'la 3269 sayılı Kanun'da getirilen ek gösterge rakamlarının emekli olanlara uygulanmayacağına ilişkin 6663 sayılı Kanun'da bir düzenleme bulunmadığına vurgu yaparak başvurucunun 6663 sayılı Kanun hükümlerinden yararlanması gerektiğini belirtmiştir. İdare tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi (Daire) 23/12/2019 tarihli kararla Mahkeme kararının kaldırılmasına ve davanın reddine kesin olarak karar vermiştir. Daire karar gerekçesinde, söz konusu düzenlemenin sözleşmeli uzman erbaş olarak görev yapanlar ile bu görevden emekliye ayrılanlara ilişkin olduğuna, uzman erbaş olarak görev yapmakta iken yaş haddi nedeniyle sözleşmesi feshedilip sivil memurluğa atananlarla ilgili herhangi bir yasal düzenlemenin bulunmadığına vurgu yapmıştır. Daire ayrıca 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'na tabi olarak çalışmaya başlayan ve sivil memurluğa atanmakla statüsü değişen başvurucunun 3269 sayılı Uzman Erbaş Kanunu'nun 6663 sayılı Kanunla değişik hükümleri uyarınca derece-kademe ilerlemesine tabi tutularak ek gösterge rakamının ulaşılan dereceye göre yeniden belirlenmesine olanak bulunmadığı belirtilmiştir. 9/1/2020 tarihinde nihai kararı öğrenen başvurucu, 10/2/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/5373",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, 1833 olan emeklilik ek gösterge rakamının 2500 olarak düzeltilmesi ile intibakının 2. derecenin 1 kademesine yükseltilmesi talebiyle yapılan başvurunun reddine ilişkin işleme karşı açılan davada temyiz yolu kapalı olarak ve kazanılmış haklara aykırı karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma ve çalışma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutuklamanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 22/5/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, olay tarihinde Cumhuriyet gazetesini çıkaran Yeni Gün Haber Ajansı Basın ve Yayıncılık Anonim Şirketinin muhasebe bölümünde çalışmaktadır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) tarafından anılan Şirketin ve Cumhuriyet gazetesinin isim hakkına sahip olan Cumhuriyet Vakfı yöneticileri hakkında başlatılan soruşturma kapsamında başvurucu, FETÖ/PDY üyelerinin haberleşmek amacıyla kullanmış oldukları ByLock isimli kripto yazılım programını kullandığı ve yine sosyal medya üzerinden FETÖ/PDY propagandasını içeren paylaşımlarının bulunduğu gerekçesiyle 6/4/2017 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başvurucunun ilk ifadesi 17/4/2017 tarihinde kolluk makamları tarafından alınmıştır. Başvurucuya ifadesi sırasında sosyal medya paylaşımları (6/5/2016 tarihinde yaptığı ''Ne oldu... Sayın davutoğlu 'Bizimle değilsin artık', Cumhurbaşkanına elbise DAR BEğenmedi. Ne oldu... Biad kalıcı oldu'', şeklindeki paylaşım 16/7/2016 tarihinde saat 14'te yaptığı ''Canım ülkem neler gördün... Sanal darbeler... Düşün her seferinde kim güçleniyor'', saat 17'de yaptığı'' Evet şuan da darbe edebiyatı her kanalda yarın yeni bir ülkeye uyanacağız, eskisinden daha kötü ve daha acı demokrasi sonumuz olmaz umarım'' ve saat 55'te yaptığı ''Eski hinler şimdi cin olmuşlar, kim kimin inine girdi kazananı kim? anladın mı Türkiye'' şeklindeki paylaşımlar) ve 10/4/2017 tarihinde tanzim edilen kolluk tutanağındaki bilgilere istinaden ByLock programını kullanma amacı, bu programı ne zaman kurduğu, programı kullanarak kimlerle görüştüğü sorulmuştur. 10/4/2017 tarihli tutanakta \"Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 2016/180056 sayılı soruşturması kapsamında KOM daire başkanlığına gönderilen Bylock kullanan cihazlara ait abonelik bilgilerini içeren listede adı geçenler\" ibaresinin altında başvurucunun telefon numarası, IMEI numarası ve ilk tespit tarihi (26/8/2014) bulunmaktadır.  Başvurucu ifadesinde söz konusu paylaşımların kendisi tarafından yapıldığını ancak 15 Temmuz darbe girişimini önceden bilmediğini, daha önce yaşanan darbelerin Türkiye'nin önünü kesmek amacıyla gerçekleştirildiğini, 15 Temmuz darbe girişiminin de aynı amaçla yapıldığını düşünerek bu paylaşımlarda bulunduğunu beyan etmiştir. ByLock iddiası ile ilgili olarak belirtilen telefonun kendisine ait olduğunu, yapılan inceleme sonucunda ByLock kullanmadığının ortaya çıkacağını, gözaltına alınmadan önce çalıştığı gazetede aynı birimde görev yaptığı bir kişi hakkında düzenlenen iddianamede kendisi hakkında ByLock kullandığına ilişkin bir tespit olduğunu gördüğünü, bunun üzerine avukatlarıyla görüşerek gazetenin sistem servisinde telefonunun imajını aldırdığını ve Savcılığa gitmeye karar verdiğini ancak bu durum gerçekleşmeden gözaltına alındığını ileri sürmüştür. Savcılıkta ifadesinin alınmasının ardından başvurucu, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanması talebiyle 18/4/2017 tarihinde İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğine sevk edilmiştir.  İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 18/4/2017 tarihinde, başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanmasına karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Şüphelinin üzerine atılı silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanması talep edilmekle; FETÖ/PDY'nin mensupları arasında örgütün gizliliğini sağlayarak iletişim kurmak amacıyla örgüt üyeleri tarafından geliştirilen ve örgüt lideri tarafından tüm üyelerin kullanması gerektiği talimatı verilen kriptolu yazılım ve iletişim programı olan Bylock'un şüpheli tarafından kullanıldığı hususundaki 10/4/2017 tarihli kolluk tutanağı doğrultusunda; ayrıca şüphelinin kullandığını kabul ettiği 0 532 598 01 88 numaralı cep telefonu hattı ile irtibatlı twitter hesabından, 'Ne oldu... Sayın Davutoğlu Bizimle değilsin artık. Ne oldu... Cumhurbaşkanına elbise DAR BEğenmedi, ne oldu... Biat kalıcı oldu' ifadelerini içeren 6/5/2016 tarihli paylaşımı, 'Canım ülkem neler gördü... Sanal darbeler... Oyundan darbeler... Düşün her seferinde kim güçleniyor', 'Evet şuan darbe edebiyatı her kanalda. Yarın yeni bir ülkeye uyanacağız. Eskisinden daha kötü ve daha acı. Demokrasi sonumuz olmaz umarım.' ifadelerini içeren 16/7/2016 tarihli paylaşımları yaptığı değerlendirildiğinde şüphelinin üzerine atılı suçu işlediği hususunda kuvvetli suç şüphesinin bulunduğu, atılı suçun vasıf ve mahiyeti ile kanunda öngörülen cezasının alt ve üst sınırı gözönüne alındığında, şüphelinin kaçma, saklanma ihtimalinin yüksek olduğu, bu nedenle bu aşamada adli kontrol hükümlerinin uygulanmasının yetersiz kalacağı, zira şüpheli hakkındaki delillerin tamamının henüz toplanmadığı, bu doğrultuda tutuklamanın ölçülü olduğu kanaatine varılarak CMK'nın 100 ve devamı maddeleri gereğince şüphelinin tutuklanmasına ... [karar verildi.]\" Başsavcılığın talebi üzerine İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğince 19/4/2017 tarihinde, başvurucunun kullandığını kabul ettiği telefon hattına ilişkin olarak 1/1/2013 tarihinden 19/4/2017 tarihine kadar olan döneme ait arayan-aranan, mesaj alan-gönderen numaraların, görüşmenin yapıldığı ve karşı baz istasyonları ile GPRS-WAP-internet verilerini gösterir HTS kayıtları ile hattın takılı olduğu telefonun IMEI numarasının tespitine izin verilmesine karar verilmiştir. Başvurucu 24/4/2017 tarihinde, Bilişim Uzmanı K.P. tarafından hazırlanan bilimsel raporu dosyaya sunmuştur. Bu raporda; başvurucuya ait telefonun yedeğinde yapılan arama sonucunda ByLock adlı yazılımın kurulduğuna ya da kurulup kaldırıldığına dair ize rastlanmadığı, başvurucunun ByLock kullanıp kullanmadığını tespit edebilmek için uygulamanın sürümüne göre 137 veya 181 IP adresinde 443 numaralı porttan çalışan uygulama sürücüsüyle bağlantı kurulduğunun tespit edilmesi gerektiği belirtilmiştir.  Başvurucu 25/4/2017 tarihinde tutuklama kararına itiraz etmiştir. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 28/4/2017 tarihinde başvurucunun itirazını değerlendirmiş ve itirazın reddine karar vermiştir. Başvurucu 22/5/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Başsavcılığın 21/7/2017 tarihli iddianamesiyle başvurucu hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan cezalandırılması istemiyle İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinde dava açılmıştır. İddianamede başvurucunun ByLock programını telefonuna yüklediği ileri sürülmüştür. İddianamede ayrıca başvurucu tarafından sunulan bilirkişi raporuna da değinilmiştir. Savcılıkça bu hususlara ilişkin yapılan değerlendirme şöyledir:\"Şüpheli Yusuf Emre İPER müdafiilerinin bu soruşturma kapsamında şüpheliye ait telefona el konulmasından 1 gün önce gazetenin bilgi işlem servisinde telefonun imajını alıp CD'ye aktardıklarını ve bu CD üzerinde inceleme yaptırdıklarını beyan ederek dosyamıza bir bilirkişi raporu sundukları belirlenmiştir. K.P. isimli bilişim uzmanı tarafından hazırlanan 24/4/2017 tarihli bilirkişi raporunun sonuç kısmında; şüpheliye ait telefonun imajını içerir CD içerisinde inceleme yapıldığının, yapılan inceleme neticesinde şüpheliye ait telefonun yedeğinde BYLOCK adlı yazılımın kurulduğuna ya da daha önceden kurulup kaldırıldığına dair bir ize rastlanılmadığının, şüphelinin BYLOCK kullanıp kullanmadığını tespit edebilmek için uygulamanın sürümüne göre 137 veya 181 IP adresinde 443 numaralı porttan çalışan uygulama sürücüsüyle bağlantı kurulduğunun tespit edilmesi gerektiğini belirttiği görülmüştür. Söz konusu itirazlar da dikkate alınmak suretiyle şüphelinin BYLOCK isimli programa tahsis edilen IP adreslerine sahip sunuculara hangi gün ve saatte erişim sağladığını tespit edebilmek amacıyla İstanbul  Sulh Ceza Hakimliğinin 19/4/2017 tarih ve 2017/1749 Değişik İş sayılı kararına istinaden Bilgi Teknolojileri İletişim Kurumundan şüphelinin HTS kayıtları içerisinde bulunan GRPS, WAP, İNTERNET bilgilerinden hareketle Baltic Servers Litvanya adlı firmadan BYLOCK isimli program için kiralanan sunuculara hangi gün ve saatte erişim sağladığına ilişkin raporun hazırlanarak dosyamıza gönderilmesi istenmiş, şüphelinin 443 numaralı hedef porta ilk defa 26/08/2014 tarihinde 137 Hedef IP numarası ile bağlantı yaptığı, takip eden tarihlerde aynı IP numarası ile toplamda 204 bağlantı kaydının görüldüğü ve son bağlantının 13/9/2014 tarihinde yapıldığı belirlenmiştir. Her ne kadar bu soruşturma kapsamında şüpheliye ait mesaj içerikleri temin edilememiş ise de programa ilişkin yukarıdaki tespitler de dikkate alındığında şüphelinin bu özel kriptografik mesajlaşma programını telefonuna yükleyerek sisteme dahil olduğu kesin bir şekilde anlaşılmıştır. Söz konusu programın kullanımı örgüt üyeliğini belirleme hususunda yargı kararlarıyla en önemli delil olarak kabul edilmektedir. Ayrıca öğretide bir kişinin suç işlemek amacıyla oluşturulmuş ve münhasıran bir suç örgütünün mensupları tarafından kullanılmakta olan bu tip bir ağa, özelliğini bilerek kasten dahil olması ve bu ağı iletişim için kullanmasının iletişim içerikleri tespit edilemese bile hakkında en azından bu suç örgütüne üye olmaktan dolayı mahkumiyet hükmü kurulabilmesi için yeterli kabul edilmesi gerektiği belirtilmektedir.\"  İddianamede ayrıca başvurucunun sosyal medya paylaşımlarına da yer verilmiştir. Bu kapsamda başvurucunun 6/52016 tarihinde \"Ne oldu..... Sayın Davutoğlu 'Bizimle değilsin artık', Cumhurbaşkanına elbise DAR BEğenmedi. Ne oldu.... Biat kalıcı oldu\" şeklinde bir paylaşım yaptığı, 15 Temmuz darbe girişiminin yaşanmasından kısa bir süre önce yapmış olduğu bu paylaşımında \"DARBE\" ifadesini büyük harflerle kullanmasının dikkat çekici olduğu ileri sürülmüştür. İddianamede ayrıca başvurucunun 15 Temmuz darbe girişiminin yaşandığı geceyi 16/7/2016 tarihine bağlayan vakitlerde saat 14'te \"Canım ülkem neler gördün... Sanal darbeler... Düşün her seferinde kim güçleniyor.\", saat 17'de \"Evet şu anda darbe edebiyatı her kanalda. Yarın yeni bir ülkeye uyanacağız. Eskisinden daha kötü ve daha acı. Demokrasi sonumuz olmaz umarım.\", saat 55'te \"Eski hinler şimdi cin olmuşlar kim kimin inine girdi kazananı kim? anladın mı Türkiye?\" şeklinde paylaşımlar yaptığı belirtilmiştir. Başvurucunun bu paylaşımlarıyla darbe teşebbüsünün başarısızlıkla sonuçlanmasından duyduğu memnuniyetsizliğini açıkça ortaya koyduğu, FETÖ/PDY'nin lehine olacak şekilde \"sanal darbe, darbe edebiyatı\" ifadeleriyle ters yönde algı oluşturmaya çalıştığı iddia edilmiştir. İddianamede son olarak başvurucunun Cumhuriyet gazetesinde MİT tırları ile ilgili yapılan haberi sahiplenmek amacıyla gazetenin 2/6/2015 tarihli nüshasında yer alan \"Sorumlu Benim\" başlıklı destek yazısında liste hâlinde adı bulunan Cumhuriyet gazetesi çalışanlarından olduğu belirtilmiştir.  İddianamede, aralarında hukuki ve fiilî bağlantı bulunduğu gerekçesiyle başvurucu hakkındaki dosyanın Cumhuriyet Vakfı çalışanları hakkında yürütülen ceza davası (2017/148) dosyası ile birleştirilmesi talep edilmiştir. İddianame, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince 3/8/2017 tarihinde kabul edilmiş ve E.2017/239 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi aynı tarihte bu davanın E.2017/148 sayılı dosyayla birleştirilmesine ve yargılamanın 2017/148 sayılı dosya üzerinden yürütülmesine karar vermiştir. 11/9/2017 tarihli duruşmada başvurucu savunmasını yapmıştır. Başvurucunun ByLock iddiası ile ilgili savunmasının ilgili kısmı şöyledir:\"Telefonumda böyle bir programın olmadığına kesin emindim ve layıkıyla yapılan bir incelemeden sonra her şeyin ortaya çıkacağına inanıyordum. İfademde de ver ama size kısaca gözaltına alınmamdan öncesini anlatmak istiyorum. Gazetemizle ilgili soruşturmanın iddianamesi olduğu söylenen bir metin 3 Nisan'da önce haberlerde yer aldı. Hemen sonrada bize ulaştı. Davada suçlananlardan biri olan G.S. ile 10 yıldan fazla bir zamandır gazetenin muhasebe bölümünde aynı odada, yan yana çalışıyoruz. Iddianame gelince tüm muhasebe bölümü doğal olarak önce mesai arkadaşımız, müdürümüz G.S. Hanımla ilgili bölüme baktık. G.S. hanımla ilgili bölümlerin birinde adımın YEİ şeklinde rumuzlandığını ve cep telefonu numaramın bir bölümünün yazıldığını gördüm. Burada Ankara Cumhuriyet Başsavcılığında hakkımda bir soruşturma yürütüldüğü ve telefonumda ByLock diye bir program tespit edildiği yazıyordu. Bunu görür görmez gazetemizin Yönetim Kurulu Başkanı sayın O.E.ye ve avukatlarımıza durumu bildirdim. Zira hayatım boyunca ByLock adlı programla ilişkilendirilen terör örgütüyle hiçbir ilişkim olmadığı ve olamayacağı gibi telefonumda da böyle bir programın olmadığını biliyordum. Gazetemiz avukatları sayın T.P. ve sayın A.Y. hemen telefondan imaj almamı ve mahkemeye başvurarak bir uzmana telefonda ne olup olmadığını tespit ettirmem gerektiğini söylediler. Bunun üzerine gazetemizin bilgi işlem sistem yöneticisi sayın Y.G.ye giderek telefondan İmajı almasını istedim. Bilmiyorum gerçek bir suçlu böyle mi yapar? Yoksa kaçmayı ve tek delili denize atıp yok etmeyi mi tercih eder? Ben evimi ve işimi terk etmedim. Telefonumda böyle bir şey olmayacağına emin olduğum içinde kanıt toplamak için mahkemeye başvurmak için elimden geleni yaptım. Yusuf Bey hem telefon İmajını aldı hemde bunu yaparken ByLock adlı programa dair bir yükleme olmadığını söyledi. Ama ne yazık ki mahkemeye başvurup bir tespit yaptırma fırsatı bulamadan o gece gözaltına alındım. Yine de dosyada gördüğünüz üzere tutuklanmamdan sonra avukatlarım aldırmış olduğum imaj ile adli birlikişi uzmanı sayın K.P.den uzman görüşü alıp dosyaya sundular ... Sayın K.P.den alınan uzman görüşün  sayfası 9 sonuç başlıklı bölümü okumak istiyorum. Emre İper'e ait telefonun yedeğinde yapılan arama sonucunda ByLock adlı yazılımın kurulduğuna yada kurulup kaldırıldığına dair ize rastlanmamıştır. Biz bu tespiti içeren uzman görüşünü dosyaya sunduktan sonra sürekli telefonumuzun incelenip incelenmediğini sorduk. Nitekim Savcılık ifademde de ısrarla bunu talep etmiştim. Telefonumu inceleyin, inceleyin ki suçsuz olduğum ortaya çıksın. Bu isteğim aylar sonra gerçekleşti ve telefonum ancak Temmuz ayının sonunda incelenebildi. Terörle Mücadele Şubesi 20 Temmuz'da dijital delillerin incelenmesi adıyla bir rapor düzenleyip Sayın Savcıya sundu ... Rapor hiçbir biçimde telefonuma ByLock yüklü mü değil mi bunu araştırmıyor. Buna ilişkin hiçbir araştırma, hiçbir bilgi yok. Vardır demiyor, yoktur da demiyor. Halbuki artık hepimizin öğrendiği gibi ByLock programın�� kullanmak için zorunlu koşullardan ilki bir akıllı telefon olması. İkincisi bu telefonda ByLock uygulamasının yüklü olmasıdır. Emniyet raporunda ByLock yüklüdür demiyor, diyemiyor. Çünkü sayın K.P.nin tespit ettiği gibi telefonda ByLock yok. Peki ne var? Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu BTK'nın verdiği CGNAT adı verilen bir iletişim listesi kaydı var. HTS kayıtları, bu liste sözde benim ByLock kullanıcısı olduğumu gösteriyor. Oysaki bu sayısız habere konu olmuş İP çakışması denen olaydan kaynaklı çok büyük bir yanlışlıktan başka bir şey değil. Gerçekten de bu kaydın başında yazılı olana baksalar her şey apaçık ortaya çıkacak. Emniyet listeye bakıyor ama başındaki büyük harflerle yazılan yaşamsal uyarıyı görmezden geliyor, BTK listenin başında uyarıyor ve diyor ki, genel İP, genel ağlarda kullanılan farklı portlar üzerinde birden fazla cihaza atanabilen İP adresidir. Aynı genel İP adresinin aynı anda kaç farklı cihaza atanacağı operatörler arasında farklılık gösterebilmektedir. Nitekim sayın K.P. da raporunun  sayfasında diyor ki, birbirinden haberi olmayan yüzlerce kullanıcı interneti eriştikleri servise aynı İP üzerinden bağlanıyormuş gibi görülebilmektedir. Bu uyarı ve açıklamalar benim başıma gelen olayın teknik yönden nasıl olduğunu ortaya koyar niteliktedir. Bu bilgilerin ışığında benim telefonumda Bylock programı olmadığı, dosyada bu yönde hiçbir tespit olmadığı yani benim bir ByLock kullanıcısı olmadığım açıktır. Bu nedenle iddianamede belirtilmiş olan şüphelinin bu özel kripto grafik mesajlaşma programını telefonuna yükleyerek sisteme dahil olduğu kesin bir şekilde anlaşılmıştır ifadesi yanlış, yanıltıcı bir ifadedir. Telefonumda ByLock uygulaması olmadığı Emniyetin dahi böyle bir tespiti olmadığı halde bu uygulamayı telefonuma yüklediğimin iddia edilmesi gerçeğe tamamen aykırıdır. Telefonumda ByLock yoktur ve telefonumda ByLock olduğuna ilişkin hiçbir tespitte yoktur. Doğal olarak hiçbir mesajda yoktur ve Emniyette raporunda hiçbir mesaj içeriğine rastlanmadığını açıkça yazmıştır. ByLock suçlaması haksızdır. Başvurucunun sosyal medya paylaşımları ile ilgili savunmasının ilgili kısmı ise şöyledir:\"Çok iyi bir sosyal medya kullanıcısı değilimdir. Kitleleri etkileyecek sayıda takipçim olmadığı açıktır. Twitter çevrem, ailemle ve birkaç arladaşımdan oluşmaktadır. Toplam sayı 36'dan ibarettir. İddianameye konu olan ilk twitim 6 Mayıs 2016 tarihinde yazmış olduğum, ne oldu Sayın Davutoğlu, bizimle değilsin artık, Cumhurbaşkanına elbise dar beğenmedi, ne oldu biat kalıcı oldu şeklindeki paylaşımdır. Twitte yazmış olduğum elbise dar beğenmedi ifadesindeki dar ve beğenmedi kesimesindeki b hecesini büyük yazarak oluşturmuş olduğum darbe kelimesinin 15 Temmuz darbesiyle ilişkilendirilmesi tam bir zorlamadır. Buradaki amaç seçilmiş Başbakan olan Sayın Davutoğlu'nun Pelikan dosyasıyla medyaya da konu olan AKP başkanlığından alınma sürecine yapılmış bir göndermediir. Bu durumun Sayın Davutoğlu'na yapılmış bir darbe görünmesi görüşü benim buluşum değildir. Dosyada sunduğumuz haberlerde de görebileceğiniz gibi üç muhalefet partisi, CHP, MHP ve HDP'de aynı yönde görüş bildirmişlerdir. Konu gündemin  maddesi haline gelmiş ve tüm kamuoyu bunu tartışmıştır. Pekçok yazıda, haberde ve sosyal medyada olay Pelikan darbesi olarak adlandırılmıştır. Benim yazdığım cümle durum tespitinin tekrarlanmasından ibarettir. Yazıldığı tarih itibariyle de 15 Temmuz darbe girişiminde ilgisinin olması imkansızdır. İddianameye konu olan  twitim ise 15 Temmuz darbe girişiminin yaşandığı gece 16/7/2016 saat 01:14'de yazmış olmaya başladığım twitlerdir. Bunlarda sadece tespitlerden ibarettir. Yazmış olduğum bu twitlerden asla birilerini övmek, onlardan yana olmak, detesk vermek, bu durumdan seviçli olmak gibi anlamlar çıkmaz. Tamamını okursam ne anlatmak istediğini kolayca görüleceğini umuyorum. Canım ülkem neler gördün? Sanal darbeler, oyundan darbeler. Düşün her seferinde kim güçleniyor, evvet şuan darbe idiabatı her kanalda yarın yeni bir ülkeye uyanacağız, eskisinden daha kötü ve daha acı. Demokrasi sonumuz olmaz umarım. Eski hinler şimdi cin olmuşlar kim kimin inine girdi, kazananı kim? Anladın mı türkiye? 'si herhalde ülkesinin sevmeyen birisi olsa canım ülkem diyerek söze başlamaz ve ülkemizin geçirdiği zor durumlara anlatmak için neler gördüm demez. İkincisi sanal darbeler ve oyundan darbeler ile anlatılmak istenen darbe olgusuna karşı olduğumdur. Sanal darbeler derken 28 Şubat'lardan partilere karşı yürütülen kapatma davalarından bahsetmeye çalıştım. Oyundan darbeler lafı ise 70 ve 80 ihtilallerine göndermeydi, sağcı solcu, alevi sünni gibi oyunlarla bizi bölmeye çalışan askeri cuntaların başa gelmesiyle elde ettiği güçleri anlatmaya çalıştım. Düşün her seferinde kim güçleniyor lafı da bu durumların sadece bir kaybedeni olduğunu, onunda ne yazık ki halkımız olduğunu anlatmak amacı güdüyordum. Evet şuan darbe edebiyatı her kanalda lafı ise o ana kadar yaşanan kaosu anlatan basın yayın organlarından gelen farklı açıklamaları içeriyordu. Yarın yeni bir ülkeye uyanacağız. Eskisinden daha kötü ve daha acı ile de ifade etmek istediğim eğer darbe girşimi başarılı olursa ülkenin büyük bir buhrana sürükleneceği ve FETÖ'cü cuntanın bir intikam olgusuyla özellikle bizden ülkeyi mahfedeceğiydi. Demokrasi sonumuz olmaz umarım ifadesi de bu durumdan duyulan üzüntüyü pekiştirmek amacıyla kullanılmıştır. Eski inler şimdi cin olmuşlar, cümlesi ise FETÖ'cüleri nasıl gördüğümün en güzel kanıtı aslında. Hin'in Türkçe sözlük anlamı, zekasını hile yapmakta kullanan kurnaz, açıkgöz kimse demektir. Bu kişiler cebren ve hileyle Vatanın bütün kalelerine girmişlerdir. Şimdi ise cin olarak ülkeyi yok etmeye çalışmışlardır. Kim kimin inine girdi, kazananı kim, soru cümleysiyle de bu hin'lerin askeriye başta olmak üzere diğer önemli devlet kurumlarına nüfuz ettiklerini ve buralarda en yüksek mertebelere ve rütbelere ulaştığı belirtmek içindir. Anladın mı Tükiye soru cümlesi ise bu gibi tarikatların veya cemaatlerin güçlendiklerinde her türlü kötülüğü yapacaklarını ve sonunda zarar göreninde Türkiye olacağı aşikardır. Aslında satır satır anlatmaya çalıştığım şeyler somut şeylerdir. Bu ülkede yaşayan her insanın anlayabileceği gerçekleri gözönüne sermektedir. Fikir ve ifade özgürüğü kapsamında hiçbir suç içerdiğini düşünmüyorum. Hiçkimseye hakaret ve tehdit yoktur. Hiçbir grubu övmek ve destek vermek yoktur. Hatta eklerde sunduğum 15 Temmuz'dan çok önceki kimi Facebook ve Twitter paylaşımları da FETÖ'cüleri bir terör örgütü alarak gördüğüm açıkça ortadadır. Ama en nihayetinde tamamını tanıdığım, çoğunu hergün gördüğüm 36 kişilik gizli saklı değil, kamuya açık bir platformda sohbet etmişim. Bunun beni nasıl bir terör örgütü üyesini yaptığını gerçekten anlamıyorum.\" 11/9/2017 tarihli duruşmada, başvurucunun telefonunun bir uzman bilirkişiye tevdii ile bu cihaz üzerinde ve telefon hattında ByLock isimli programın kullanılıp kullanılmadığına ilişkin olarak rapor düzenlenmesinin istenmesine karar verilmiştir.  Başvurucu, Bilişim Uzmanı T.B. tarafından hazırlanan bilimsel mütalaayı 30/10/2017 tarihinde dosyaya sunmuştur. Bu mütalaaya göre başvurucunun ByLock kullanmadığı hâlde müzik uygulaması aracılığıyla ByLock sunucusuna yönlendirildiği ve ByLock sunucusuna bağlanmış gibi göründüğü belirtilmiştir.  25/9/2017, 31/10/2017 ve 25/12/2017 tarihli duruşmalarda başvurucunun ByLock kullandığı yolundaki belgenin kuvvetli suç şüphesini gösteren en somut delil olması, bilirkişi raporunun tamamlanmaması, kuvvetli suç şüphesini gösterir delillerin varlığının devam etmesi gerekçeleriyle tutukluluğunun devamına karar verilmiştir.  Başsavcılık 28/12/2017 tarihinde İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesine ByLock ile ilgili bir yazı göndermiştir. Gelen yazı ve ekindeki raporda \"mor beyin\" uygulamaları neticesi ByLock programını FETÖ/PDY üyeliği kapsamında kullandığından bahisle hakkında soruşturma ve kovuşturma bulunan başvurucunun da dâhil olduğu listedeki kişilerin aslında ByLock uygulamasına özgülenmiş IP adreslerine iradeleri dışında yönlendirildikleri, bu listede yer alan kişilerin ByLock uygulamasını kasten örgütün haberleşme aracı olarak kullanmadıkları tespitlerine yer verilmiştir. Bu yazı üzerine İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 28/12/2017 tarihinde resen yaptığı tutukluluk incelemesi sonucunda başvurucunun tahliyesine karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Sanık Yusuf Emre İper hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı' nın 28/12/2017 tarih ve 2017/5913 muhabere sayılı yazısı ile ortaya çıkan durumve bu koşullar ile delil durumunun sanık lehine değişmesi, CMK  madde uyarınca tutukluluğun bu aşamadan sonra zorunlu bir tedbir olarak görülemeyeceği, tutuklulukta geçirdiği süre, suç vasfının değişme ihtimalinin bulunması, AHİS 5 madde ve CMK 109 madde uyarınca adli kontrol tedbirinin ölçülü, yeterli ve soruşturma kapsamına göre de gerekli olacağının değerlendirilmesi sonucu CMK 108/3, CMK 104 ve 105 maddeler uyarınca sanık Yusuf Emre İPER' in takdiren tahliyesine ... [karar verildi.]\" İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 25/4/2018 tarihinde, başvurucunun terör örgütünün propagandasını yapma suçundan 3 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Sanık hakkında mahkememizce Bylock kullanıldığı iddiasına istinaden BTK'dan ... nolu hatta ilişkin 9 IP trafik bilgisini istemiştir. Buna göre sanık tarafından Bylock sunucularına toplam 204 bağlantı yapıldığı görülmektedir. Yine sanığın ilk sorgusunda Bylock kullandığı bildirilen hattının baz istasyon sinyal bilgilerinin sanığın yaşam döngüsüyle uyumlu olduğu ve günlük aktivitelerini takip ettiği gözlemlenmiştir. Ancak aşamalarda Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının yayımlamış olduğu kamuoyunda 'Morbeyin' olarak bilinen ve Bylock sunucularına iradeleri dışında yönlendirilen grubun içinde olduğu dolayısıyla sanığın teknik anlamda kasıtlı olarak haberleşme aracı niteliğiyle Bylock kullanıcısı olmadığı anlaşılmıştır. Mahkememizce sanığın sosyal medya paylaşımları irdelenmiş ve 3713 sayılı yasa  madde kapsamında ek savunma hakkı tanınmıştır.Sanığın sosyal medya paylaşımları şu şekildedir:6/5/2016 'Ne oldu... Sayın davutoğlu ' Bizimle değilsin artık', Cumhurbaşkanına elbise DAR BEğenmedi. Ne oldu... Biad kalıcı oldu' burada Cumhurbaşkanına elbisenin dar olması bağlamdan kopuk bir durumdur. Ancak bu cümle oraya yerleştirilerek sanık tarafından 6 Mayısta 'Darbe' sözcüğü telefuz edilmiş durumdadır.16/7/2016 saat 01:14 'Canım ülkem neler gördün... Sanal darbeler... Düşün her seferinde kim güçleniyor'Saat 01:17'de 'Evet şuan da darbe edebiyatı her kanalda yarın yeni bir ülkeye uyanacağız, eskisinden daha kötü ve daha acı demokrasi sonumuz olmaz umarım'Saat 03:55'de 'Eski hinler şimdi cin olmuşlar, kim kimin inine girdi kazananı kim? anladın mı Türkiye'Sanığın 16 Temmuz 2016 tarihinde yani tam da hain darbe girişimi icra edilirken ve aşamalarda devlet iradesi ve halkın fedakarlığı bütünleşmesiyle bastırılırken sarfettiği darbenin sanal darbe olması bir FETÖ söylemidir. Yine FETÖ'nün devletin inine girmiş olduğu, önem arz eden bir açıklamadır. Türkiyenin bunu anlayıp anlamadığı sorulmaktadır.Sanığın sosyal medya paylaşımları değerlendirildiğinde darbeden bahsedilmesi yine 15 Temmuzda gerçekleşen darbenin sanal darbe olarak tanımlanması ve her seferinden kimin güçlendiğinin sorulması ile bu darbenin aslında FETÖ'ye yıkılmaması gerektiği konusundaki açıklama yakında olmaya hali hazırdaki tehlike içinde FETÖ'nün masum olduğu söyleyen propaganda özelliği taşır. Dolayısıyla mahkememizce sanığın söylemleri özellikle FETÖ'yü masumlaştırma ve yüceltme çabası ve bu paylaşımların daha darbe girişimi bastırılmamışken eşzamanlı bildirilmesi ile kastının yoğun olduğu kabul edilerek teştid uygulanmak suretiyle örgüt propagandasından mahkumiyetine karar verilmiştir.\"  Başvurucu istinaf kanun yoluna başvurmuş, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi tarafından 18/2/2019 tarihinde istinaf isteminin esastan reddine kesin olarak karar verilmiştir.  17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanun'un  maddesi ile değişik 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinin (3) numaralı fıkrası gereği, madde metninde belirtilen suçlar bakımından bölge adliye mahkemesi ceza daireleri kararlarının temyiz edilebilmesi mümkün hâle geldiğinden başvurucu, Bölge Adliye Mahkemesi kararına karşı temyiz kanun yoluna başvurmuştur. Dava bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla Yargıtayda derdesttir.   İlgili hukuk için bkz. Özcan Güney, B. No: 2017/20709, 15/11/2018, §§ 30- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/24461",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklamanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesine dayalı olarak iş akdine son verilmesi üzerine açılan işe iade davasının esası incelenmeden reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki mahkeme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular muhtelif tarihlerde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Ekli tablonun (A) sütununda numaraları belirtilen başvuruların konu yönünden irtibatları nedeniyle 2018/4987 numaralı başvuru ile birleştirilmesine ve incelemenin 2018/4987 numaralı başvuru üzerinden sürdürülmesine karar verilmiştir. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Arka Plan Bilgisi Türkiye 15 Temmuz 2016 tarihinde askerî bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmıştır. Devletin yetkili organları tarafından tehdit değerlendirmesi yapılarak demokratik anayasal düzene, bireylerin temel hak ve hürriyetlerine, millî güvenliğe yönelik tehdit oluşturan tüm terör örgütlerine ve illegal yapılanmalara karşı tedbirler alınması kararlaştırılmıştır (ayrıntılar için bkz. Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017). Anılan tedbirler kapsamında olağanüstü hâl ilan edilmiş ve olağanüstü hâl kanun hükmünde kararnameleri çıkarılmıştır. Bu çerçevede 22/7/2016 tarihinde kararlaştırılan 667 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararname (667 sayılı KHK) 23/7/2016 tarihli ve 29779 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.  667 sayılı KHK'nın  maddesinde devletin millî güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna Millî Güvenlik Kurulunca karar verilen yapı, oluşum veya gruplara ya da terör örgütlerine üyeliği, mensubiyeti veya iltisakı yahut bunlarla irtibatı olduğu değerlendirilen her türlü kadro, pozisyon ve statüde (işçi dâhil) istihdam edilen personelin kamu görevinden çıkarılmaları öngörülmüştür. 667 sayılı KHK, 18/10/2016 tarihli ve 6749 sayılı Kanun'un 29/10/2016 tarihli ve 29872 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmesi sonucunda kanunlaşmıştır. B. Somut Başvurulara İlişkin Olay ve Olgular Başvurucular, kamu kurumlarında (İdareler) ve bu İdarelere hizmet veren özel şirketlerde (Şirket) işçi olarak çalışmakta iken yapılan tespitler ve ilgili birimlerce başvurucuların terör örgütü ile iltisaklı olduklarının İdarelere bildirilmesi üzerine başvurucuların iş akitleri İdarelerce ve Şirketçe feshedilmiştir. Başvurucular, iş akitlerinin usulüne uygun olarak feshedilmediğini ve fesih için somut bir olguya dayanılmadığını belirterek işe iade istemiyle Şirket ve İdareler aleyhine dava açmıştır. Davalı İdareler ve Şirket cevap dilekçesinde; ilgili birimlerin yazıları ekinde davacının bilgilerinin de yer aldığı listede bulunan kişilerin terör örgütü yapılanması ile irtibatı ve iltisakı olduğu tespitine yer verildiğini, başvurucuların iş akitlerinin bu kapsamda ve 667 sayılı KHK'nın  maddesi gereği feshedildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur. Ekli tablonun (D) sütununda belirtilen mahkemelerce bakılan davalar reddedilmiştir. Kararlarda; başvurucuların terör örgütü yapılanması ile irtibatlı ve iltisaklı oldukları gerekçesiyle 667 sayılı KHK'ya dayalı olarak iş akitlerinin feshedildiği aynı maddenin (2) numaralı fıkrası uyarınca da bu kişilerin bir daha kamu hizmetinde çalıştırılmasının mümkün olmadığı gerekçesine yer verilmiştir.  Başvurucular karara karşı istinaf yoluna başvurmuştur. İstinaf merciince (Bölge Adliye Mahkemesi) başvurucuların istinaf istemleri reddedilmiştir. Kararda; şüphe feshi kavramı üzerine durulmuş ve ilgili birimin yazısı ile başvurucuların terör örgütü yapılanmalarıyla irtibatı olduğunun bildirilmesi nedeniyle mahkeme kararının hukuka uygun olduğu ifade edilmiştir.  Temyiz yolu açık kararlara karşı yapılan temyiz başvuruları da Yargıtay ilgili Hukuk Dairesince (Daire) reddedilmiş ve Bölge Adliye Mahkemesinin kararları kesin olmak üzere onanmıştır.  Nihai kararların tebliğinin ardından başvurucular süresinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bakınız Berrin Baran Eker ([GK], B. No: 2018/23568, 2/7/2020, §§ 20-35). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/4987",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesine dayalı olarak iş akdine son verilmesi üzerine açılan işe iade davasının esası incelenmeden reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki mahkeme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, vazife malullüğü aylığı bağlanmamasına ilişkin işlemin iptali talebiyle açtığı davada verilen karar nedeniyle sosyal güvenlik hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 3/5/2013 tarihinde Tokat İdare Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde belirlenen eksiklikler tamamlatılmış ve Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 17/12/2013 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, İstanbul ilinde polis memuru olarak görev yapmakta iken 28/11/1979 tarihinde ateşli silah ile yaralanmış, yapılan tedavi sonrasında tekrar görevine başlamıştır. Ayrıca başvurucu, Kağıthane ilçesi Gültepe Polis Merkezi amiri olarak görev yapmakta iken 2/1/2005 tarihinde madde bağımlısı bir kişiye müdahale ettiği sırada ağır bir şekilde yaralanmış, yaralanma nedeniyle bir çok kez ameliyat olmak zorunda kalmıştır.  Başvurucu 1/1/2006 tarihinde yaş haddi nedeniyle emekliye sevk edilmiştir. Başvurucunun, vazife malulü olarak emekliye sevk edilmesine ve 12/4/1991 tarih ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu hükümlerinden yararlandırılmasına yönelik talebi Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünün 11/8/2006 tarihli işlemi ile reddedilmiştir. Başvurucu, 19/1/2007 tarihinde anılan işlemin iptali istemiyle Ankara  İdare Mahkemesinde dava açmıştır. Dava devam etmekte iken başvurucunun durumu yeniden incelenmiş, 28/11/1979 tarihinde meydana gelen olayın terör saldırısı olduğuna dair mahkeme kararının bulunmaması ve olay nedeniyle malul olmaması nedeniyle bu olay için vazife malulü kabul edilemeyeceği ve dolayısıyla 3713 sayılı Kanun hükümlerinin uygulanamayacağı, ancak 2/1/2005 tarihinde gerçekleşen yaralanma olayına ilişkin olarak vazife malulü kabul edilerek hakkında ayrıca 3/11/1980 tarih ve 2330 sayılı Nakdi Tazminat ve Aylık Bağlanması Hakkında Kanun hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiş ve 30/4/2007 tarih ve 627189 sayılı işlemle 15/1/2006 tarihinden itibaren başvurucuya  derece vazife malulü aylığı bağlanmıştır. Ankara  İdare Mahkemesi, dava devam ederken başvurucunun vazife malulü kabul edilmesine yönelik işlemi de değerlendirmeye alarak 31/12/2007 tarih ve E.2007/253, K.2007/1996 sayılı kararı ile davanın, 5434 sayılı Kanun uyarınca başvurucunun vazife malulü sayılmaması kısmı yönünden karar verilmesine yer olmadığına, 3713 sayılı Kanun hükümlerinden yararlandırılmaması kısmı yönünden ise davanın reddine karar vermiştir. Karar gerekçesi şöyledir: “Olayda, davacı 01/01/2006 tarihinden itibaren yaş haddinden emekli edilmiş ve dava konusu edilen 2006 tarihli işlemle vazife malülü sayılma istemi reddedilmiş ise de daha sonra, 02/01/2005 tarihli saldırıdan dolayı 5434 sayılı kanun uyarınca vazife malülü kabul edilerek hakkında ayrıca 2330 sayılı Yasa hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesi üzerine 30/04/2007 gün ve 627189 sayılı işlemle 15/01/2006 tarihinden itibaren  derece vazife malülü aylığı bağlandığı görüldüğünden, dava konusu işlemin 5434 Sayalı Yasa uyarınca vazife malüllüğü sayılmaması kısmının konusuz kaldığı anlaşılmakla bu kısım açısından karar tesisi olanaklı bulunmamaktadır.Dava konusu işlemin, davacının 3713 sayılı Yasadan yararlandırılmamasına ilişkin kısmına gelince; dosyadaki bilgi ve belgelerden, 1979 tarihinde gerçekleşen ve ilgilinin işine gitmekte iken kimliği belirsiz kişilerce açılan ateş sonucu yaralanması olayının, terör örgütü mensuplarınca gerçekleştirildiğine yönelik hukuken geçerli herhangi bir tespit olmadığı, olaya ilişkin yapılan yargılamada sanıkların beraat ettiği, dolayısıyla eylemin davacının görevi sırasında ya da bizzat terör önleme ile ilgili bir görevlendirme esnasında olmadığı anlaşıldığından 3713 sayılı Yasa ile tanınan haktan yararlanamayacağı sonucuna ulaşılmakla, tesis edilen işlemin bu isteme yönelik kısmında hukuka aykırılık görülmemiştir.” Başvurucu, davanın reddine ilişkin kısmını temyiz etmiş, Danıştay Onbirinci Dairesi 12/5/2010 tarih ve E.2008/7180, K.2010/4070 sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesi kararını gerekçe ekleyerek onamıştır. Dairenin gerekçesi şöyledir: “Davacının, 1979 tarihinde görevine giderken kimliği belirsiz kişilerce açılan ateş sonucu yaralanmasının terör eylemlerinin yoğun olduğu bir dönemde vuku bulması, olayın oluş biçimi ve zamanı, terör eyleminin sebep ve etkisiyle olma ihtimalini güçlendirdiği, ceza davasında sanıkların beraat etmesinin ise olayın 3713 sayılı Kanun kapsamında değerlendirilmesine engel oluşturamayacağı, bu nedenle davacının 1979 yılındaki olayda terör eylemlerinin neden ve etkisiyle yaralandığının kabulü gerekmekte ise de, dosyadaki bilgi ve belgelerden davacının maluliyetinin söz konusu olaydan kaynaklanmadığı anlaşılmaktadır. Öte yandan, davacının 2005 tarihinde İstanbul’da bir ihbar üzerine polis ekibi ile birlikte gittiği yerde etkisiz hale getirmeye çalıştığı kişi tarafından bıçaklı saldırıya uğraması sonucu yaralandığı ve olayın güvenlik ve asayişle ilgili olması nedeniyle 2330 sayılı Kanun kapsamında vazife malülü kabul edilerek aylık bağlandığı anlaşılmış olup, davacının 1979 yılında meydana gelen olaydan dolayı malül kabul edilmemesi nedeniyle 3713 sayılı Yasadan yararlandırılmaması yolunda tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.”  Bu karara karşı yapılan karar düzeltme talebi de aynı Dairenin 8/2/2013 tarih ve E. 2010/8774, K. 2013/1066 sayılı kararı ile reddedilmiştir. Karar, başvurucuya 10/4/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.B. İlgili Hukuk 8/6/1949 tarih ve 5434 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu'nun mülga  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Her ne sebep ve suretle olursa olsun vücutlarında hasıl olan arızalar veya düçar oldukları tedavisi imkansız hastalıklar yüzünden vazifelerini yapamıyacak duruma giren iştirakçilere (Malül) denir ve haklarında bu kanunun malüllüğe ait hükümleri uygulanır.\" 5434 sayılı Kanun'un mülga  maddesi şöyledir: \"44 üncü maddede yazılı malüllük;a) İştirakçilerin vazifelerini yaptıkları sırada vazifelerinden doğmuş olursa;b) Vazifeleri dışında kurumların verdiği her hangi bir kuruma ait başka işleri yaparken, bu işlerden doğmuş olursa;c) Kurumların menfaatini korumak maksadiyle bir iş yaparken o işten doğmuş olursa (Maksadın ilgili kurumlarca kabul edilmesi şartiyle);ç) Fabrika, atelye ve benzeri işyerlerinde, işe başlamadan evvel iş sırasında veya işi bitirdikten sonra, o işyerinde husule gelen ve yine o işyerinin mahiyetinden veya çalışma konusundan ileri gelen kazadan doğmuş olursa; Buna (Vazife malüllüğü) ve bunlara uğrıyanlara da (Vazife malülü) denir.\" 3713 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“Kamu görevlilerinden yurtiçinde ve yurtdışında görevlerini ifa ederlerken veya sıfatları kalkmış olsa bile bu görevlerini yapmalarından dolayı terör eylemlerine muhatap olarak yaralanan, sakatlanan, ölen veya öldürülenler hakkında 2330 sayılı Nakdi Tazminat ve Aylık Bağlanması Hakkında Kanun hükümleri uygulanır. Ayrıca; a) (Değişik bent: 28/02/1995 - 4082/6 md.) Malul olanlarla, ölenlerin aylığa müstehak dul ve yetimlerine bağlanacak aylığın toplam tutarı, bunların görevde olan emsallerinin almakta oldukları aylıklardan; emekli olanların öldürülmeleri halinde ise, dul ve yetimlerine bağlanacak aylığın toplam tutarı ve Kanuna göre kendisine bağlanabilecek emekli aylığından az olamaz. Yaşamak için gereken hareketleri yapamayacak ve başkasının yardım ve desteğine muhtaç olacak derecede malül olanlar ile ölenlerin dul ve yetimlerine en yüksek devlet memuru aylığı üzerinden, diğerlerine mevcut aylıkları üzerinden, 30 yıl hizmet yapmış gibi emekli ikramiyesi ödenir. Bu bent hükümlerine göre ilgililere fazla olarak yapılan ödemeler, faturası karşılığı ilgili sosyal güvenlik kuruluşlarınca Hazineden tahsil edilir.…” 2330 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“Bu kanunun amacı; barışta güven ve asayişi korumak, kaçakçılığı men, takip ve tahkikle , trafik ve yol güvenliğini veya tutuklu ve hükümlülerin sevk ve nakillerini sağlamakla görevli olanların ; Türk Silahlı Kuvvetleri, Jandarma Genel Komutanlığı, Sahil Güvenlik Komutanlığı ve Emniyet Teşkilatında bulunan patlayıcı maddelerin incelenmesi, muhafazası, nakli, imha edilmesi ve zararsız hâle getirilmesi işlemlerinde görevlendirilenlerin bu görevlerinden dolayı ya da görevleri sona ermiş olsa bile yaptıkları hizmet nedeniyle derhal veya bu yüzden maruz kaldıkları yaralanma veya hastalık sonucu ölmeleri veya engelli hâle gelmeleri halinde ödenecek nakdi tazminat ile birlikte bağlanacak aylığın ve bu yüzden yaralanmaları halinde ödenecek nakdi tazminatın esas ve yöntemlerinin düzenlenmesidir.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/3081",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, vazife malullüğü aylığı bağlanmamasına ilişkin işlemin iptali talebiyle açtığı davada verilen karar nedeniyle sosyal güvenlik hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, 8/9/2009 tarihinde Kızıltepe  Asliye Hukuk Mahkemesinde açtıkları davada makul sürede yargılama yapılmadığını belirterek, adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşler, maddi ve manevi tazminat talep etmişlerdir.  Başvuru, 19/2/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 14/4/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  İkinci Bölümün 2/5/2014 tarihli ara kararı gereğince başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Adalet Bakanlığınca, 20/5/2014 tarihli yazı ile görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:  Başvurucular, 8/9/2009 tarihinde, Dicle Elektrik Dağıtım A.Ş. (DEDAŞ) Müessese Müdürlüğü aleyhine Kızıltepe  Asliye Hukuk Mahkemesinde açtıkları davada, taşınmazları üzerinden enerji nakil hattı geçirildiğini ancak bedelinin ödenmediğini ileri sürerek, kamulaştırmasız el atma bedelinin tahsilini talep etmişlerdir. 5/12/2013 tarihli duruşmada davanın, Türkiye Elektrik Dağıtım A.Ş. (TEDAŞ)’a ihbar edilmesine karar verilmiştir. Mahkemece, 9/5/2014 tarih ve E.2009/634 sayılı kararla davanın kısmen kabulüne, 982,00 TL kamulaştırma bedelinin davalı TEDAŞ’tan tahsiline karar verilmiş, hüküm henüz kesinleşmemiştir. B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun “Usul ekonomisi ilkesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.” 16/5/1956 tarih ve 1956/1-6 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararı şöyledir:  “Taşınmazına kamulaştırmasız el konulan malik, el atmanın önlenmesi davası açabileceği gibi, bu eylemli duruma razı olduğu takdirde taşınmaz bedelini isteme hakkı da bulunmaktadır. Taşınmaz sahibinin el konulan taşınmazın bedelini talep ederek dava açması halinde, taşınmazın el koyma tarihindeki bedeli değil, mülkiyet hakkının devrine razı olduğu tarih olan dava tarihindeki değerinin belirlenerek tahsiline karar verilir.” 4/11/1983 tarih ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun geçici  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kamulaştırma işlemleri tamamlanmamış veya kamulaştırması hiç yapılmamış olmasına rağmen 9/10/1956 tarihi ile 4/11/1983 tarihi arasında fiilen kamu hizmetine ayrılan veya kamu yararına ilişkin bir ihtiyaca tahsis edilerek üzerinde tesis yapılan taşınmazlara veya kaynaklara kısmen veya tamamen veyahut irtifak hakkı tesis etmek suretiyle malikin rızası olmaksızın fiili olarak el konulması sebebiyle, mülkiyet hakkından doğan talepler, bedel talep edilmesi hâlinde bedel tespiti ve diğer işlemler bu madde hükümlerine göre yapılır. Bu maddeye göre yapılacak işlemlerde öncelikle uzlaşma usulünün uygulanması dava şartıdır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/2229",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, 8/9/2009 tarihinde Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinde açtıkları davada makul sürede yargılama yapılmadığını belirterek, adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşler, maddi ve manevi tazminat talep etmişlerdir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, zorunlu askerlik hizmeti sırasında gerçekleşen intiharın önlenmemesi ve bu intiharla ilgili etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedenleriyle yaşama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.    Başvuru 27/8/2014 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş sunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvuruculardan İ. Ş.'in oğlu, diğer başvurucuların ise kardeşi olan 1992 doğumlu(A.Ş.) olay tarihinde zorunlu askerlik hizmetini yerine getirmektedir.A. Başvurucuların Yakınının Askerlik Süreci  A.Ş. askere alınmadan önce psikolojik muayene de dâhil olmak üzere bir dizi sağlık kontrolünden geçirilmiş ve bu kontroller sonucunda askerlik yapmaya elverişli bulunarak 23/2/2012 tarihinde Birliğine katılmıştır. A.Ş. askerliği sırasında psikiyatrik yönden tedavi görmemiş; kendisi, yakınları ya da arkadaşları tarafından ruhsal sorunu olduğuna ilişkin olarak amirlerine ya da başka bir askerî birime herhangi bir başvuru da yapılmamıştır. Birliğine katılır katılmaz yapılan psikososyal risk faktörü anketine verdiği cevaplarda A.Ş. sağlığı ve sosyoekonomik durumuyla ilgili olarak herhangi bir sorunu bulunmadığını belirtmiş, yetkililer tarafından kendisiyle aynı zaman diliminde gerçekleştirilen görüşmelerde de bu yönde sorulan sorulara aynı nitelikte cevaplar vermiştir. A.Ş. Birliğine katıldığı tarihten yaklaşık on sekiz gün sonra 11/3/2012 günü sabah saatlerinde kaldığı koğuştaki bir ranzaya kendini asarak intihar etmiştir.B. Ceza Soruşturması Süreci Yetkili Askerî Savcılık tarafından olay hakkında derhâl ve resen bir soruşturma açılmıştır. Bu soruşturmada öncelikle Savcı tarafından Jandarma Olay Yeri İnceleme Birimi (Olay Yeri İnceleme) ile birlikte olay yerinde maddi delil incelemesi yapılmış; bu incelemede herhangi bir darp ve boğuşma izine rastlanılmadığı, müteveffanın ranzanın üst bölümüne palaskasıyla bir ası mekanizması kurduğu görülmüştür. Olay yerinin incelenmesinden sonra doktor bilirkişisi refakatinde cesedi üzerinde gerçekleştirilen ölü muayenesinde ise müteveffanın boynunda ası izi olduğu ve vücudunun diğer bölgelerinde, kıyafetlerinde herhangi bir boğuşma veya mücadele yaşadığına ilişkin bir emare bulunmadığı belirlenmiştir. Ölü muayene sonrasında Adli Tıp Kurumu tarafından gerçekleştirilen otopsi sonucunda müteveffanın ölümünün ası sonucu gerçekleştiği anlaşılmıştır. Soruşturmada, müteveffa ile aynı yerde görev yapan farklı rütbedeki askerler de tanık sıfatıyla dinlenilmişlerdir. Bu kişiler ifadelerinde özetle müteveffanın kimi zaman neşeli kimi zaman ise içine kapanık davranışlar sergilediğini, olaydan önce herhangi bir sorunu veya psikolojik rahatsızlığı olduğundan bahsetmediğini, ayrıca kendisine kötü muamelede bulunulmadığı gibi anlaşmazlığı olan bir kişinin de olmadığını söylemişlerdir.  Bu tanıklardan er H.K. ifadesinde; askerliğe müteveffayla birlikte başladığını, birbirlerine \"can dostu\" -diğer amaçların yanında askerlerin birliklerine intibaklarını kolaylaştırmak için kurulan askerî bir uygulama- olarak görevlendirildiklerini, sohbetleri sırasında müteveffanın küçük yaştayken annesinin öldüğünü ve on üç yaşına kadar Sosyal Hizmetler veÇocuk Esirgeme Kurumu (SHÇEK) himayesinde büyüdüğünü söylediğini ancak annesinin nasıl öldüğünü açıklamadığını belirtmiştir. Tanık A. ise H.K.nın ifadesinde belirttiği hususlara ek olarak olaydan bir gün önce sohbetleri sırasında müteveffanın \"Çok bunalıyorum, ölsem de kurtulsam.\" dediğini, kendisinin ise \"Saçma düşünme, Allah'ın verdiği canı nasıl alacaksın?\" şeklinde karşılık verdiğini, ertesi gün sabah saatlerinde müteveffanın kendisine birlikte koğuşa gitmeyi teklif ettiğini ancak kendisinin bu teklifi gündüz saatlerinde koğuşta kalmanın yasak olması nedeniyle kabul etmediğini, müteveffanın ise soğuk algınlığı yaşaması nedeniyle izinli olduğundan koğuşuna gittiğini, ardından burada intihar ettiğini öğrendiğini söylemiştir.  Bölük Komutanı E.U. müteveffaya görev yaptığı birliğe katılır katılmaz \"psikososyal risk faktörü anketi\" doldurttuklarını, bu ankete verdiği cevaplarda herhangi bir rahatsızlığı veya sorunu bulunduğunu belirtmediğini, bu ankete göre psikolojik açıdan riskli bir personel olarak sınıflandırmadıklarını beyan etmiştir. Üsteğmen G.U. ifadesinde, Birliğe katıldığında müteveffayla \"lider danışmanlık görüşmesi\"ni gerçekleştirdiğini, müteveffanın bu görüşmede kardeş sayısı hakkında doğru bilgiler vermediğini ve sağlık sorunu olarak sadece mide bulantısı olduğunu söylediğini belirtmiştir. Soruşturmada, başvurucular A. Ş. ve A. Ş. de dinlenilmiş; adı geçenler ifadelerinde müteveffanın herhangi bir psikolojik rahatsızlığının veya bu boyuta varmayan ruhsal sorununun bulunmadığını ve annelerinin olaydan yaklaşık 20 yıl önce intihar ettiğini söylemişlerdir.  Soruşturma sonucunda Askerî Savcılık tarafından 25/7/2012 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Kararda; müteveffanın özel yaşantısına ilişkin bilinmeyen bir nedenle intihar ettiği, ölümünde bir kişinin ihmali, kusurlu veya kasti bir davranışı bulunmadığı, ayrıca soruşturmada intiharın teşvik edildiği, azmettirildiği veya intihar kararının kuvvetlendirildiğine ilişkin bir bulgunun da elde edilmediği gerekçesine yer verilmiştir. Bu karar başvuruculara bildirilmiştir. Başvuru dosyasında, başvurucuların bu karara itiraz edip etmediklerine ilişkin bir bilgi veya belge bulunmamaktadır. İdare Mahkemesinde Açılan Tazminat Davası Süreci  Başvurucular, yakınlarının intiharında görevlilerin hizmet kusuru bulunduğunu iddia ederek olay nedeniyle uğradıklarını ileri sürdükleri maddi ve manevi zararlarının karşılanması talebiyle 11/12/2012 tarihinde Millî Savunma Bakanlığına başvurmuşlardır. Bakanlık tarafından bu başvurularına herhangi bir cevap verilmemiştir. Başvurucular, yaptıkları başvurunun idarece bu şekilde zımnen reddedilmesi üzerine Askeri Yüksek İdare Mahkemesi İkinci Daire Başkanlığı (İkinci Daire) nezdinde aynı taleplerini içeren -toplamda 000 TL tazminat- bir dava açmışlardır.  İkinci Daire 26/2/2014 tarihli kararıyla davanın reddine karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili bölümü şöyledir:\"(...) olayla ilgili yapılan adli soruşturma neticesinde de tespit edildiği üzere, müteveffanın tamamen kendi iradesi ile koğuşta bulunan ranzada kendini asarak intihar etmesi suretiyle ölümü olayında, zararlı sonucu doğuran eylem ile hizmet arasında illiyet bağının bulunmadığı, davacılar vekilinin de intihar olayına ilişkin olarak davalı idarenin kusurlu ya da kusursuz sorumluluğunu doğuracak herhangi bir somut delili ortaya koyamadığı, davalı idareye yüklenebilecek bir nedensellik bağının mevcut olmadığı, davalı idarenin herhangi bir hizmet kusurunun ya da kusursuz sorumluluk şartlarının mevcut olmadığı değerlendirilerek dava konusu olayda idareye yüklenebilecek hukuki bir sorumluluğun bulunmadığı, tüm bu hususlar birlikte değerlendirildiğinde davacıların maddi ve manevi tazminat istemlerinin reddine karar verilmesi gerektiği (sonuç ve kanaatine ulaşılmıştır).\" Başvurucuların karar düzeltme talepleri de İkinci Dairenin 9/7/2014 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Karar, başvurucular vekiline 1/8/2014 tarihinde tebliğ edilmiş; yasal otuz günlük süresi içinde 27/8/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. Başvurucular, bireysel başvurularında kamuya açık belgelerde kimliklerinin gizli tutulması taleplerinde bulunmuştur. İlgili Hukuk 25/10/1963 tarihli ve 353 sayılı Askerî Mahkemeler Kuruluşu ve Yargılama Usulü Kanunu'nun \"Kovuşturmaya yer olmadığına dair karara itiraz\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Askerî savcı tarafından verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair karar, teşkilâtında askerî mahkeme kurulan kıt’a komutanı veya askerî kurum amiri ile şüpheli ve suçtan zarar görene bildirilir.Bu karara karşı teşkilâtında askerî mahkeme kurulan kıt’a komutanı veya askerî kurum amiri ya da suçtan zarar gören, kararın kendilerine tebliğinden itibaren onbeş gün içinde kararı veren askerî savcının teşkilâtında olduğu askerî mahkemeye yer itibarıyla en yakın askerî mahkemede itiraz edebilirler. En yakın askerî mahkemenin tayininde kararsızlık olursa, bu husus Millî Savunma Bakanlığınca giderilir. İtiraz isteminde kamu davasının açılmasını haklı gösterecek olaylar ve deliller gösterilir.\"  8/10/1986 tarihli ve 86/11092 sayılı Bakanlar Kurulu kararıyla kabul edilen ve 24/1/1986 tarihli ve 19291 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Türk Silahlı Kuvvetleri Sağlık Yeteneği Yönetmeliği'nin -olay tarihinde yürürlükte bulunan-  maddesinin ilgili bölümü şöyledir: \"Yükümlülerin ilk sağlık muayeneleri Askerlik Kanunu gereğince son yoklama sırasında askerlik şubelerinde toplanan askerlik meclisindeki iki tabip (birisi sivil olabilir) tarafından aşağıdaki şekilde yapılır. 1) (Değişik bent: 16/06/2008 - 2008/13831 S.Yön/mad) Ruh ve beden durumları ile iç organları dikkatle gözden geçirilir, ... Yükümlünün bildiği herhangi bir hastalık veya arızası olup olmadığına ilişkin ve muayene sırasında herhangi bir sağlık yakınması bulunup bulunmadığına ilişkin ekte yer alan Yükümlülere Yoklamalarda Uygulanacak Sağlık Durumu Hakkında Bilgi Formuna uygun yazılı beyanı alınır. ...(...)\" Anılan Yönetmelik'in  maddesinin başvuru tarihi itibarıyla yürürlülükteki  maddesinin ilgili bölümü şöyledir: \"(Değişik:2013-13/4240-1 md.) Askerlik Kanunu gereğince yükümlülerin sağlık muayeneleri, askerlik şubelerinin bulunduğu yerlerde, öncelikle varsa kayıtlı olduğu aile hekimi tarafından, yoksa en yakın resmi sivil sağlık kuruluşunda veya asker hastanelerinde tek tabip tarafından aşağıdaki şekilde yapılır.(...)\" ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/14438",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, zorunlu askerlik hizmeti sırasında gerçekleşen intiharın önlenmemesi ve bu intiharla ilgili etkili bir soruşturma yürütülmemesi nedenleriyle yaşama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, mülke ulaşılamamasından kaynaklanan zararın tazmini için yapılan idari başvurunun süresinde görülmemesi nedeniyle mülkiyet hakkıyla bağlantılı olarak etkili başvuru hakkı ile makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurular süresinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucuların adli yardım talebinin kabulüne karar verilmesi gerekir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/91169",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, mülke ulaşılamamasından kaynaklanan zararın tazmini için yapılan idari başvurunun süresinde görülmemesi nedeniyle mülkiyet hakkıyla bağlantılı olarak etkili başvuru hakkı ile makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılama aşamasında yürürlüğe giren kanun hükmünün aleyhe sonuç doğuracak şekilde uygulanması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru5/9/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Şirket Denizli'de plastik sektöründe faaliyet göstermektedir. Başvurucu 2008 Ağustos ile 2013 Ocak dönemleri arasında kullandığı elektriğe ilişkin olarak düzenlenen elektrik faturalarına yansıtılan kayıp kaçak, Türkiye Radyo Televizyon Kurumu (TRT) fonu ve dağıtım bedellerinin ödenmesi talebiyle elektrik dağıtım şirketi aleyhine 30/12/2015 tarihinde Denizli Asliye Ticaret Mahkemesinde (Mahkeme) alacak davası açmıştır. Mahkeme 13/11/2017 tarihinde dava açıldıktan sonra hasıl olan yasa değişikliği nedeniyle konusuz kalan dava ile ilgili olarak esas hakkında hüküm kurulmasına yer olmadığına karar vermiştir. Kararın gerekçesinde, başvurucunun davayı açtığı tarihteki içtihada göre davayı açmakta haklı olmakla birlikte dava tarihinden sonra yürürlüğe giren 4/6/2016 tarihli ve 6719 sayılı Kanun ile 14/3/2013 tarihli ve 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanunu'nda yapılan değişiklik uyarınca dava konusu kesintilerin yasal dayanak kazandığı belirtilmiştir. Başvurucu karara karşı 9/5/2018 tarihinde istinaf yoluna başvurmuştur. Antalya Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi 11/7/2018 tarihinde istinaf başvurusunu reddetmiş ve mahkeme kararını kesin olarak onamıştır. Nihai karar başvurucuya 7/8/2018 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 5/9/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Aksaray Tır Nakliyat San. ve Tic. Ltd. Şti., B. No: 2017/36736, 19/8/2018, §§ 17- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/28512",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılama aşamasında yürürlüğe giren kanun hükmünün aleyhe sonuç doğuracak şekilde uygulanması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yönetmelikle bazı faaliyetlerin çevresel etki değerlendirilmesinden muaf tutulması nedeniyle özel hayata saygı hakkının; yönetmeliğin ilgili maddelerinin iptali istemli açılan davada hükmü etkileyecek iddia ve itirazların gerekçede karşılanmaması, yargılamanın makul sürede tamamlanmaması ve aleyhe vekâlet ücretine hükmedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 9/11/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Dernek; Ege Bölgesi'nde çevreyi, kültürel ve doğal varlıkları korumak amacıyla çalışmalarda bulunmak, bunların bozulmasına sebep olabilecek faaliyetler konusunda kamuoyunu bilgilendirmek ve söz konusu faaliyetleri önlemek için gerekli hukuksal yollara başvurmak, demokratik baskı grubu işlevini görmek amacıyla kurulmuş, merkezi İzmir/Konak'ta bulunan bir özel hukuk tüzel kişisidir.  Başvurucu Dernek 17/7/2018 tarihli 26939 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Çevresel Etki Değerlendirilmesi Yönetmeliği'nin (Yönetmelik) bazı maddelerinin iptali istemiyle dava açmıştır. Dava dilekçesinde; Yönetmelik'in iptali istenen maddeleri tek tek gerekçeleri ile belirtildikten sonra Yönetmelik'te yer alan çevre tanımın eksik olduğu, bu eksikliğin Yönetmelik'in tamamını etkileyen bir unsur olduğu, dolayısıyla Yönetmelik'in amaç yönünden hukuka aykırı olduğu vurgulanmıştır. Ayrıca Yönetmelik ile ilgili halk tanımı getirilerek sürece katılan aktörlerin sınırlandırılmaya çalışıldığını, hukuka aykırı olan Yönetmelik'in uygulanması hâlinde doğada ve insan yaşamında yaratacağı zararların gideriminin olanaksız olduğu belirtilmiştir. Danıştay Ondördüncü Dairesi 16/5/2012 tarihinde Yönetmelik'in geçici  maddesi yönünden karar verilmesine yer olmadığına, diğer maddelere yönelik olarak da davanın reddine karar vermiştir. Kararda, iptali istenen Yönetmelik maddeleri ayrı ayrı değerlendirildikten sonra Çevresel Etki Değerlendirmesi (ÇED) Yönetmeliği'nin oluşturulmasında çevrenin korunması amacıyla hareket edildiği belirtilerek hukuka aykırılık görülmediği sonucuna varılmıştır. Mahkeme 26/9/2011 tarihli ve 659 sayılı Genel Bütçe Kapsamındaki Kamu İdareleri ve Özel Bütçeli İdarelerde Hukuk Hizmetlerinin Yürütülmesine İlişkin Kanun Hükmünde Kararname'deki (KHK) düzenlemeye atıfla davalı idare lehine 1200 TL vekâlet ücretine hükmetmiştir. Mahkeme ayrıca başvurucu Dernek lehine de aynı miktarda vekâlet ücretine karar vermiştir. Başvurucunun temyiz talebi, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 16/5/2012 tarihli kararıyla esas yönünden oy birliği, vekâlet ücreti yönünden oy çokluğu ile reddedilmiştir. Çoğunluk kararına katılmayan iki üyeden biri, davanın açıldığı tarih itibarıyla 659 sayılı KHK yürürlükte olmadığından davalı lehine vekâlet ücreti verilemeyeceğini belirtirken; diğer üye hukuk müşavirinin savunmanın verildiği tarihte vekil sıfatı taşımaması nedeniyle idare lehine vekâlet ücreti verilemeyeceğini ifade etmiştir. Başvurucunun karar düzeltme talebi 25/3/2015 tarihli ilamı ile vekâlet ücreti yönünden yukarıda belirtilen gerekçelerle oy çokluğu ile reddedilmiştir. Nihai karar başvurucu Derneğe 9/10/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu Dernek 9/11/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesinin ilgili bölümü şöyledir:  “(1) Yargılama giderleri şunlardır:...ğ) Vekille takip edilen davalarda kanun gereğince takdir olunacak vekâlet ücreti....” 659 sayılı KHK'nın \"Davalardaki temsilin niteliği ve vekalet ücretine hükmedilmesi ve dağıtımı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “(1) Tahkim usulüne tabi olanlar dahil adli ve idari davalar ile icra dairelerinde idarelerin vekili sıfatıyla hukuk birimi amirleri, muhakemat müdürleri, hukuk müşavirleri ve avukatlar tarafından yapılan takip ve duruşmalar için, bu davaların idareler lehine neticelenmesi halinde, bunlar tarafından temsil ve takip edilen dava ve işlerde ilgili mevzuata göre hükmedilmesi gereken tutar üzerinden idareler lehine vekalet ücreti takdir edilir.” ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/17415",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yönetmelikle bazı faaliyetlerin çevresel etki değerlendirilmesinden muaf tutulması nedeniyle özel hayata saygı hakkının; yönetmeliğin ilgili maddelerinin iptali istemli açılan davada hükmü etkileyecek iddia ve itirazların gerekçede karşılanmaması, yargılamanın makul sürede tamamlanmaması ve aleyhe vekâlet ücretine hükmedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Anayasa Mahkemesinin ihlal kararına dayanılarak yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddedilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Başvurucu Hakkındaki Ceza Davası Süreci Başvurucu, Marksist Leninist Komünist Partisi (MLKP) silahlı terör örgütüne yönelik soruşturma kapsamında 15/3/1996 yılında gözaltına alınmıştır. Başvurucu 24/3/1996 tarihinde kollukta müdafi hazır bulundurulmadan verdiği ifadesinde; MLKP terör örgütünün askerî kanadında görev yaptığını, diğer bazı kişilerle birlikte örgütün Suriye'deki kampına giderek siyasi ve askerî eğitim aldığını, örgütün Gazi Mahallesi sorumlusu olduğunu, Cemal, Tarık ve Cemil kod adlarını kullandığını, bir döviz bürosunun soyulması, belediye otobüsünün yakılması ile polis aracına, Kaymakamlık binasına, Emniyet Müdürlüğüne ve bir parti binasına ateş açılması eylemlerine katıldığını belirtmiştir. Başvurucu 29/3/1996 tarihinde Cumhuriyet savcısı huzurunda verdiği ifadesinde, gözaltında işkence gördüğünü, gözleri kapalıyken bazı belgelerin kendisine imzalattırıldığını ve üzerine atılı eylemleri işlemediğini ileri sürmüştür. İstanbul 4 No.lu Devlet Güvenlik Mahkemesinde (İstanbul 4 No.lu DGM) yapılan sorgusunda başvurucu, kolluktaki ifadesinin baskı altında alındığını ve suçlamaları kabul etmediğini söylemiştir. Sorgusu yapılan diğer kişiler de kollukta işkence altında alındığını söyledikleri beyanlarını reddetmiştir. Sorgularının ardından başvurucu ve diğer kişiler tutuklanmıştır. Adli Tıp Kurumu Başkanlığı Adli Tabipliğinin düzenlediği 29/3/1996 tarihli raporda, başvurucunun sağ elinin iki parmağında ağrı ve uyuşukluk şikâyeti ile belin her iki yanında ağrı şikâyeti bulunduğu belirtilmiştir. Hastanede yapılan muayene üzerine Adli Tabipliğin düzenlediği 1/4/1996 tarihli raporda, tespit edilen bulguların başvurucunun beş gün iş güç kaybına yol açtığı değerlendirilmiştir. Aynı soruşturma kapsamında haklarında işlem yapılan diğer kişilerin işkence iddiaları açısından da Adli Tıp Kurumunca raporlar düzenlenmiştir. İstanbul DGM Cumhuriyet Başsavcılığı 23/7/1996 tarihinde, başvurucu ve diğer on üç sanık hakkında anayasal düzeni cebren yıkmaya teşebbüs etme, MLKP silahlı terör örgütü üyesi olma ve bu örgüte yardım etme suçlarından İstanbul 4 No.lu DGM'de kamu davası açmıştır. Başvurucu hakkında farklı tarihlerde düzenlenen doktor raporlarına göre ceza infaz kurumunda açlık grevine ve ölüm orucuna başlamasından kaynaklanan nedenlerle başvurucuda sağlık sorunları meydana gelmiştir. İstanbul 4 No.lu DGM'de yapılan yargılama sırasında bu sorunları nedeniyle savunmaları alınamayan başvurucu 24/3/1999 tarihinde salıverilmiştir. Diğer taraftan İstanbul 4 No.lu DGM’de yargılama devam ederken DGM'lerin kaldırılması nedeniyle yargılama (kapatılan) İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince (CMK  madde ile görevli) (Mahkeme) yürütülmüş, yargılama sonucunda verilen 6/6/2007 tarihli ve E.1996/312, K.2007/211 sayılı kararla savunmasının alınamadığı gerekçesiyle başvurucu hakkındaki davanın ayrılmasına; davanın diğer sanıkları K.B. ve Y.A.nın anayasal düzeni cebren değiştirmeye teşebbüs etme suçundan müebbet hapis cezasıyla cezalandırılmalarına, diğer sanıklardan bazıları hakkındaki davaların zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine, bazı sanıkların da beraatına hükmedilmiştir. Diğer sanıklar hakkındaki hükümler Yargıtay  Ceza Dairesi (Daire) tarafından 25/12/2008 tarihinde usule ilişkin nedenlerle bozulması üzerine Mahkemenin E.2009/58 sayılı dosyasına kaydedilen davada yapılan yargılama sonucunda 21/4/2010 tarihinde önceki hükümdeki gibi verilen kararlar Dairece 21/7/2011 tarihinde düzeltilerek onanmıştır. Ayırma kararı üzerine başvurucu hakkında Mahkemenin E.2007/365 sayılı dosyasında yapılan yargılama sonucunda 29/1/2013 tarihinde başvurucunun anayasal düzeni cebren ortadan kaldırmaya teşebbüs etme suçundan müebbet hapis cezasıyla cezalandırılmasına hükmedilmiştir. Bu karar, Dairece düzeltilerek onanmıştır. Anılan kararda yer verilen açıklama şu şekildedir:\"Sanığın sübutu kabul edilen 1996 tarihli Sultanbeyli Kaymakamlık binası, İlçe Emniyet Müdürlüğü ve Milliyetçi Hareket Partisi binasına yönelik saldırı eylemleri ile 1995 tarihli [B.] Döviz bürosunda işlenen gasp eyleminin 765 sayılı TCK'nın 146/ maddesinde tanımlanan suçu oluşturmaya elverişli ve yeterli olduğu, ancak; 1994 yılı ekim ayında Kumkapı'da bulunan altın atölyesinde işlenen gasp eylemi, 1995 tarihinde Mert FM adlı radyo istasyonunun basılıp çalışanlarının etkisiz hale getirilerek MLKP terör örgütünün propagandasının yapılması, 1995 tarihinde MLKP imzalı bombalı pankart asılması ve 1996 tarihinde [E.] Kuyumculuk adlı işyerinde işlenen gasp eylemlerine sanığın katıldığına dair mahkumiyetine yeterli delil elde edilemediği gözetilmeden sözkonusu eylemlerden de sorumlu tutulması, Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın CMUK'nın  maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; Sanığın 1994 yılı Ekim ayında Kumkapı'da bulunan altın atölyesinde işlenen gasp, 1995 tarihli Mert FM adlı radyo istasyonunun basılıp çalışanlarının etkisiz hale getirilerek MLKP terör örgütünün propagandasının yapılması, 1995 tarihli MLKP imzalı bombalı pankart asılması, 1996 tarihli [E.] Kuyumculuk adlı işyerinde işlenen gasp eylemlerine katıldığına dair gerekçeli kararın  ve  sayfalarındaki kabule ilişkin ilgili bölümün gerekçeden çıkartılması suretiyle, re'sen de temyize tabi olan mahkumiyet hükmünün DÜZELTİLEREK ONANMASINA\" B. Kolluk Görevlileri Hakkındaki Ceza Davası ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) Başvuru Süreci Başvurucuyla birlikte gözaltına alınan İ.Ç., B.P., F.E., A.H.P., Ş., A.A., A.O. ve H.ye gözaltında tutuldukları 15/3/1996 ile 24/3/1996 tarihleri arasında kötü muamelede bulundukları iddiasıyla yedi polis memuru hakkında 1997 yılında ceza davası açılmıştır. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 20/9/2002 tarihli kararıyla beş sanığın atılı suçtan hapis cezasıyla cezalandırılmalarına karar vermiştir. Yargıtay  Ceza Dairesi 4/10/2004 tarihli ilamıyla zamanaşımı süresinin dolduğunu belirterek davanın düşürülmesine hükmetmiştir. Başvurucu, F.E., İ.Ç. ve B.P., kötü muamele gördükleri ve bu hususta etkili bir yol bulunmadığı iddiasıyla 2004 yılında Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) başvurmuştur. AİHM 30/6/2009 tarihli ve 16234/04 başvuru numaralı kararıyla kötü muamele iddialarının sağlık raporuyla kanıtlandığını ve açılan davanın zamanaşımından düştüğünü tespit etmiş; kötü muamele yasağının hem esastan hem de usulden ihlal edildiğine karar vermiştir. Başvurucunun Anayasa Mahkemesine Bireysel Başvuru Süreci Başvurucu, mahkûmiyet ile sonuçlanan suçlamaya ilişkin olarak Anayasa Mahkemesine başvurmuştur. Ba��vurucu -diğer iddiaların yanı sıra- kendisinin ve diğer kişilerin müdafi yardımından faydalanmaksızın verdikleri, yasak sorgu usulleriyle alınan ifadelere hükümde dayanılması ve kararların uygun gerekçe içermemesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür. Anayasa Mahkemesi kararında başvurucunun hakkaniyete uygun yargılanma hakkının (Delil İldan, B. No: 2014/2498, 12/7/2016, §§ 68-84) ihlal edildiğine hükmetmiştir. Anılan kararda, başvurucunun ve diğer sanıkların işkence iddialarına, bu kapsamda kamu görevlileri hakkında yürütülen ceza davasına ve kötü muamele yasağının ihlal edildiğine ilişkin AİHM kararında yer verilen olgulara değinilmiştir. Bu doğrultuda, kötü muamele altında alındığı ileri sürülen beyanların mahkûmiyet hükmüne gerekçe yapılmasının yargılamanın bütün olarak adilliğini zedelediği, kararda gösterilen diğer delillerin, söz konusu beyanların etkisini ortadan kaldıracak ağırlıkta olmadığı, böylelikle hakkaniyete uygun yargılanma haklarının ihlal edildiği ifade edilmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\" Somut olayda başvurucular ve diğer bazı şüpheliler 15/3/1996 ile 29/3/1996 tarihleri arasında gözaltında kalmışlar ve gözaltından çıkarılmalarının ardından Cumhuriyet savcısına ve sorgu hâkimine verdikleri ifadelerinde kötü muamele ve baskı iddialarını dile getirmişlerdir (bkz. §§ 7, 9, 10). Yapılan muayeneleri sonucunda başvurucu, İ.Ç., B.P., F.E., A.H.P., Ş. ve A.A.da bir ve beş gün arasında değişen sürelerde iş güç kaybına yol açacak yaralanmalar ve bulgular saptanmıştır (bkz. §§ 12-14). Gözaltına alındıkları tarihte bu kişilerin yaralanmalarının veya rahatsızlıklarının olduğunu gösteren herhangi bir raporun bulunmadığı anlaşılmaktadır. Bu yaralanmalar nedeniyle yedi polis memuru hakkında ceza davası açılmış; Mahkeme, beş sanığın kötü muamelede bulunmaktan mahkûmiyetine karar vermiştir. Yargıtay 2004 yılında, açılan davaların zamanaşımının dolması nedeniyle düşürülmesine hükmetmiştir (bkz. §§ 50-52). Başvurucu ve diğer üç kişi, bunun üzerine AİHM'e başvurmuştur. AİHM 2009 yılındaki kararında, sağlık raporlarındaki tespitlerin kötü muameleyi gösterdiğini ve açılan davanın da uzun süren yargılama sonucunda düştüğünü belirterek esas ve usul yönünden kötü muamele yasağının ihlal edildiği sonucuna ulaşmıştır (bkz. § 54). Yukarıdaki dikkate alındığında başvurucunun ve yaralanma bulguları tespit edilen diğer altı şüphelinin kollukta verdikleri ifadelerin yasak sorgu yöntemi olan kötü muamele sonucunda elde edildiğine yönelik kuvvetli işaretlerin bulunduğu anlaşılmaktadır. Belirtilen tespitler, bu kişilerle çakışan tarihlerde ve benzer koşullarda ifadeleri alınan diğer şüphelilerin kötü muamele veya zor kullanıldığı iddialarının da Mahkemesince değerlendirilmesini gerektirmektedir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi; başvurucunun mahkûmiyetine hükmederken başvurucuya, K.B. ve/veya Y.A.ya yaptırılan yer gösterme işlemleri ile başvurucunun beyanlarını kararına esas almıştır. Mahkeme ayrıca İ.A., A.H.B. ve B... Döviz Bürosunun sahibi müşteki Y.nin ifadelerine, T. ile Y.K.nın beyanlarına, arama sonucunda bulunan malzemelere, teşhis tutanağına (Yargıtay tarafından hükümden çıkartılan eyleme ilişkin), olaylara ilişkin tutanaklara ve genel biçimde dosyadaki diğer bilgi ve belgelere dayanmıştır (bkz. §§ 43, 44). 5271 sayılı Kanun'un  ve  maddelerinde yasak usullerle alınan ifadelerin karara esas alınmayacağı düzenlenmiştir. Bununla birlikte İlk Derece Mahkemesi kararında, kötü muamele iddiası nedeniyle başvurucunun kolluk ifadesinin şüpheli hâle gelip gelmediğine yönelik bir değerlendirme yapılmamıştır. Bu itibarla başvurucunun gözaltında maruz bırakıldığı muamele sonucunda ifade verdiğini belirtmesinin, gözaltı çıkışında düzenlenen raporda diğer bazı şüphelilerle birlikte başvurucuda iş gücü kaybına yol açacak yaralanma ve bulguların tespit edilmesinin, açılan dava nihayetinde zamanaşımından düşürülse dahi İlk Derece Mahkemesinin beş görevlinin mahkûmiyetine hükmetmiş olmasının dikkate alınmadığı anlaşılmaktadır. Mahkemenin suçtan kurtulmak amacıyla başvurucunun ifadesini değiştirdiğini belirtmesi, mevcut başvurunun şartlarında yeterli bir açıklama sağlamamaktadır. Öte yandan AİHM'in başvurucu ve diğer bazı sanıklara ilişkin ihlal kararı da gözetildiğinde kötü muamele iddialarının Mahkeme tarafından açık biçimde karşılanması ya da bu beyanlara kararda dayanılmaması gerekmektedir. Beyanları başvurucunun cezalandırılmasına esas olan ve başvurucuyla aynı tarihlerde gözaltında kalan K.B. ile Y.A.nın iddialarına ilişkin olarak da herhangi bir değerlendirmede bulunulmadığı görülmektedir. Dolayısıyla kötü muamele altında alındığı ileri sürülen beyanların mahkûmiyet hükmüne gerekçe yapılmasının yargılamanın bütün olarak adilliğini zedelediği sonucuna ulaşılmıştır. Bu bakımdan kararda gösterilen diğer delillerin, şüpheli beyanların etkisini ortadan kaldıracak ağırlıkta olduğu söylenemez.  Açıklanan nedenlerle Anayasa'nın  maddesinde güvence altına alınan hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiğine karar verilmesi gerekir.\" Anayasa Mahkemesi ayrıca başvurucunun hakkaniyete uygun yargılanma hakkına yönelik ihlalin ve sonuçlarının ortadan kaldırılması için yeniden yargılama yapılmak üzere kararın bir örneğinin ilgili mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir (Delil İldan, § 98). Başvurucu vekili, ihlal kararına dayanarak 24/10/2016 tarihinde yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunmuştur. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi (Ağır Ceza Mahkemesi) 1/11/2016 tarihinde talebin kabule değer olduğuna ve incelemenin dosya üzerinden yapılmasına karar vermiştir. Başvurucu vekili incelemenin dosya üzerinden yapılmasına ilişkin karara itiraz etmiş, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince 7/12/2016 tarihinde başvurucunun itirazı reddedilmiştir. Anılan kararın ilgili kısmı şöyledir:\"5271 sayılı Yasanın 318/3 maddesi uyarınca yargılanmanın yenilenmesi talebinin kabule değer olup olmadığına dair kararın duruşma yapılmaksızın verileceği, henüz mahkemenin yargılanmanın yenilenmesi ve duruşma açılması yönünde bir karar vermediği,6216 sayılı Yasanın 50/ maddesi uyarınca yeniden yargılama yapmakla yükümlü mahkemenin, Anayasa Mahkemesinin ihlal kararında açıkladığı ihlali ve sonuçlarını ortadan kaldıracak şekilde mümkünse dosya üzerinden karar vereceği, bu itibarla yargılamanın yenilenmesi talebinin kabule değer olduğuna dair incelemenin dosya üzerinden yapılmasında ... yasaya aykırı bir yön bulunmadığı [değerlendirilmiştir.]\" Ağır Ceza Mahkemesinin İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına gönderdiği 12/6/2017 tarihli yazıda, başvurucu hakkındaki hükmün kesinleşmesinden sonra 13/1/2017 tarihinde yakalama emri düzenlendiği ve bu emrin halen infaz edilmediği bildirilmiştir. Ağır Ceza Mahkemesi 5/12/2019 tarihli ve E.2007/365, K.2013/4 sayılı ek kararıyla başvurucu hakkındaki 29/1/2013 tarihli ilk hükümde değişiklik yapılmasına yer olmadığına karar vermiştir. Anılan kararın gerekçesi şöyledir: \"Hükümlü Delil İldan'ın soruşturma aşamasında kötü muameleye maruz kalması sebebiyle sonradan inkar ettiği emniyet aşamasındaki ikrarının hükmün dayanakları içerisinden çıkarıldığında hükümlünün Yasadışı Terör Örgütü MLKP'nin mensubu olarak Anayasal düzeni değiştirmek amacıyla 14/03/1996 tarihinde Sultanbeyliği Kaymakamlık binası, İlçe Emniyet Müdürlüğü ve Milliyetçi Hareket Partisi binasına yönelik saldırı eylemlerinde bulunduğu, yine 29/11/1995 tarihinde [B.] Döviz bürosunda gasp eylemine iştirak ettiği diğer delillerle sübuta ermektedir. Bu deliller, [B.] Döviz bürosu sahibinin olay sonrası soruşturma aşamasında eylemi gerçekleştiren kişi olarak hükümlüyü açıkça teşhis etmesi, [İ.A. ve A.H.nin.] beyanları, Kaymakamlık ve Emniyet Binasının taranması, Milliyetçi Hareket Parti binasının ise bombalanması, eylemlerde kullanılan silahların ele geçirilmesi şeklindedir.[B. ] Döviz bürosu sahibi olay sonrası soruşturma aşamasında eylemi gerçekleştiren kişi olarak hükümlüyü açıkça teşhis etmiş bulunmaktadır. Bu teşhis hükümlü Delil'in [B.] Döviz bürosunda gasp eylemine iştirak ettiğini açıkça göstermektedir. Her ne kadar [B.] Döviz bürosu sahibi kovuşturma aşamasında bu teşhisinde sarfınazarda bulunulmuş ise de; bu sarfınazarın muhtemelen örgütün korkutucu gücünden kaynaklandığı, dolayısıyla soruşturma aşamasındaki teşhisinin doğru olduğu sonuç ve kanaatine varılmıştır.Yine hükümlü Delil İldan ile birlikte Kaymakamlık ve Emniyet Binasının taranması, Milliyetçi Hareket Parti binasının ise bombalanması eylemlerine katılan sanık [K.B.] eylemlerde kullanılan silahların yerlerinin gösterildiği, [K.B.nin] Cumhuriyet Savcılığında ve kovuşturma aşamasında da gösterim ile ilgili eylemini kabullendiği, ele geçen silahların anılan olaylarda kullanıldığının tespit edildiği, bu olgunun da hükümlü Delil'in söz konusu eylemler katıldığını ortaya koyduğu anlaşılmıştır.Keza [İ.A. ve A.H.nin. de] hükümlü Delil İldan'ın MLKP örgütüne üye olduklarına dair anlatımları, [A.H.nin.] Kaymakamlık ve Milliyetçi Hareket Partisi binasına saldırı eylemine sanık Delil'in katıldığına ilişkin beyanları, hükümlü Delil'in Kaymakamlık ve Emniyet Binasının taranması, Milliyetçi Hareket Parti binasının ise bombalanması eylemlerine katıldığını göstermektedir. Zikredilen bu deliller dikkate alındığında hükümlü Delil İldan'ın soruşturma aşamasındaki ikrarından sarfınazar edilse bile Delil İldan'ın 14/03/1996 tarihinde Sultanbeyliği Kaymakamlık Binası, İlçe Emniyet Müdürlüğü ve Milliyetçi Hareket Binasına yönelik saldırı eylemleri ile 29/11/1995 tarihinde [B.] Döviz Bürosunda gasp eyleminin gerçekleştirilmesi eylemlerine katıldığının subuta erdiği, dolayısıyla hükmün sonucuna etkili bulunmadığı sonuç ve kanaatine varılmıştır.Anayasa Mahkemesi [K.B. ve Y.A.nın] beyanlarının Mahkememizce değerlendirilmemesine ilişkin görüşüne gelince; [K.B.nin] Emniyet Müdürlüğündeki vermiş olduğu ifadeden Cumhuriyet Savcılığında ve kovuşturma aşamasında kısmen sarfınazar ettiği, söz konusu örgütün üyesi olduğunu kabullendiği, yine Emniyet Müdürlüğü, Kaymakamlık binası ve Milliyetçi Hareket partisi binasının bombalanması ve taranması eylemlerinde kullanılan silahların bulunduğu yeri gösterdiğini kabullendiği, [Y.A.nın] Emniyet Müdürlüğünde ikrarda bulunduğu ancak sonraki aşamalarda inkar cihetine gittiği, [K.B. ve Y.A.nın] soruşturma aşamasındaki inkar edilen anlatımlarının hüküm Delil İldan Yargıtay  Ceza Dairesince subutuna karar verdiği 4 eylemin gerçekleştirilmesine ilişkin ispatta bir eksiklik oluşturmadığı sonuç ve kanaatine varıldığından, hükümlü Delil İldanın soruşturma aşamasındaki ikrarının, yine [K.B. ve Y.A.nın] inkar edilen soruşturma aşamasındaki ifadelerin kararın gerekçesinden çıkarılmasına, geri kalan delillerle hükümlü Delil İldan'ın atılı suçu işlediği sübuta erdiğinden hükümde değişiklik yapılmasına yer olmadığına karar vermek gerekmiş[tir.]\" Başvurucu, Anayasa Mahkemesi kararıyla hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiğinin tespit edildiğini ancak ihlal kararının gereklerinin yerine getirilmediğini belirterek 23/12/2019 tarihinde anılan karara itiraz etmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi, dosya üzerinden yaptığı incelemede 14/1/2020 tarihli kararıyla başvurucunun itirazını reddetmiştir. Başvurucu nihai hükmü 20/1/2020 tarihinde öğrendikten sonra 14/2/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon, Anayasa Mahkemesinin ihlal kararının gereklerinin yerine getirilmediğine dair itiraz yönünden adil yargılanma hakkı dışındaki şikâyetin kabul edilemez olduğuna, anılan hakka ilişkin şikâyetin kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/6636",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Anayasa Mahkemesinin ihlal kararına dayanılarak yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddedilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, idari işlemin iptali istemiyle açılan davada aleyhe vekâlet ücretine hükmedilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 18/5/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun 6/8/2008 tarihinde açtığı iptal davasında nihai karar 3/4/2018 tarihinde verilmiştir. Başvurucu aleyhine 090 TL maktu vekâlet ücretine hükmedilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/15349",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, idari işlemin iptali istemiyle açılan davada aleyhe vekâlet ücretine hükmedilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; Şırnak'ın Cizre ilçesinde güvenlik güçleri tarafından terörle mücadele kapsamında yürütülen operasyonlar sırasında meydana gelen ölüm olayı ve bu olayı takip eden süreç nedeniyle başta yaşam hakkı olmak üzere temel hak ve hürriyetlerin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Türkiye'de PKK terör örgütünün neden olduğu terör ve şiddet eylemleri 2015 yılının ortalarından itibaren özellikle Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde yoğun olarak yaşanmaya başlamıştır. Şırnak'ın Cizre, İdil, Silopi ilçeleri, Hakkâri'nin Yüksekova ilçesi, Diyarbakır'ın Silvan, Sur ve Bağlar ilçeleri, Mardin'in Dargeçit, Nusaybin ve Derik ilçeleri ile Muş'un Varto ilçesinde PKK terör örgütü tarafından cadde ve sokaklara hendekler kazılarak barikatlar kurulmuş; patlayıcılar yerleştirilmiş ve bu yerleşim yerlerinin bir kısmında öz yönetim adı altında hâkimiyet kurulmaya çalışılmıştır. Terör ve şiddet olaylarına, Türk Silahlı Kuvvetleri ve Emniyet Genel Müdürlüğü tarafından PKK mensuplarına karşı ortak olarak gerçekleştirilen ve başta Sur, Cizre ve Nusaybin olmak üzere on bir şehirde yürütülen askerî operasyonlarla müdahale edilmiştir. Terör örgütü mensuplarının yakalanması, halkın can ve mal güvenliği ile kamu düzeninin sağlanması için yapılan operasyonların gerçekleştirildiği bölgelerin bazılarında 2015 yılının ikinci yarısından başlamak üzere değişen tarihlerde sokağa çıkma yasakları uygulanmış ve bazı yerleşim birimleri geçici süreyle askerî güvenlik bölgesi ilan edilmiştir. Terör örgütü üyelerinin yakalanarak halkın can ve mal güvenliğinin sağlanması amacıyla getirilen sokağa çıkma yasakları güvenlik güçlerince yürütülen operasyonların sona ermesinin ardından kaldırılmıştır. Gerçekleşen geniş çaplı operasyonlarda beş yüze yakın güvenlik görevlisi şehit olmuş, iki binin üzerinde terörist etkisiz hâle getirilmiştir (sürece ilişkin detaylı aktarım ile operasyonlar ve hendek olaylarına ilişkin arka plan bilgisi için bkz. Gülser Yıldırım (2), B. No: 2016/40170, 16/11/2017; Ayşe Çelik, B. No: 2017/36722, 9/5/2019; Seyid Narin [GK], B. No: 2018/20156, 18/5/2022; Gazal Kolanç ve diğerleri [GK], B. No: 2017/37897, 5/7/2022). Operasyonların gerçekleştirilip sokağa çıkma yasaklarının uygulandığı dönemde Cizre Cumhuriyet Başsavcılığının (Başsavcılık) kararına istinaden 17/2/2016 tarihinde yapılan bir arama sırasında Cizre ilçesi, Cudi Mahallesi, Niran Sokak'ta (bazı evrakta Narin olarak geçmektedir.) bulunan ve güvenlik güçleri tarafından C-3154 olarak numaralandırılan binanın kalıntıları arasında birden fazla kadın ve erkek cesedi bulunmuştur. Cesetler cenaze aracıyla Cizre Devlet Hastanesine nakledilmiştir. Cesetlerin bulunmasını takiben Başsavcılık tarafından başlatılan soruşturma kapsamında olay yerinde fotoğraf, video çekimi gerçekleştirilip işlemler tutanağa bağlanmış, ilgili emniyet birimlerine delillerin toplanması için talimat verilmiştir. Aynı gün düzenlenen Olay Yeri İnceleme Tutanağı'na göre binada birden fazla otomatik tüfek (bazılarının fişek yatağı, şarjörü dolu AK-47/Kalaşnikof marka), otomatik tüfek şarjörü ve fişeği, hücum yeleği, telsiz, telefon, SIM kart, bilgisayar hafıza kartı, dizüstü bilgisayar ve A.A. adına düzenlenmiş sürücü belgesi bulunmuştur [Aynı bina için güvenlik birimleri tarafından birbirine yakın farklı tarihlerde arama işlemleri gerçekleştirildiği, elde edilen deliller (ateşli silah, telsiz, bilgisayar) için ayrı ayrı inceleme ve el koyma işlemlerinin yapıldığı Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi kayıtlarından anlaşılmaktadır.]. Söz konusu ateşli silahlar, ateşli silah ürünleri ve diğer deliller elkoyma kararı verilerek muhafaza altına alınmıştır. Güvenlik güçlerince tutulan tutanaklarda (telsiz kayıtları vb. çözümlemesi) C-3154 koduyla belirtilen bina ve çevresinin operasyonlar sırasında terör örgütü mensuplarınca kullanıldığı, güvenlik güçlerine bu binadan ateş açıldığı ve çatışmaların yaşandığı ifade edilmiştir (detaylı çatışma bilgileri ve olay örgüsü için bkz. Gazal Kolanç ve diğerleri). Ayrıca aynı gün olay yerinde bulunan (daha sonra başvurucuların yakını olduğu anlaşılan) ceset üzerinde ölü muayene işlemleri yapılmış; ceset, kesin ölüm nedeninin tespiti için Adli Tıp Kurumunun ilgili birimine sevk edilmiştir. Ölü muayene işlemine ve otopsiye Cumhuriyet savcısı da katılmıştır. 18/2/2016 tarihli otopsi raporunda şahsın ateşli silah ürünü yaralanmasına bağlı kafatası ve kosta kırıkları ile birlikte iç organ ve büyük damar yaralanmasından gelişen iç kanama sonucu hayatını kaybettiği, cesetten laboratuvar incelemesi için kas ve kemik örnekleri alındığı belirtilmiştir. DNA testi sonucunda 2/3/2016 tarihinde, ölen kişinin başvurucu Abdulhadi Barın'ın oğlu H.B. olduğu tespit edilmiştir. Bununla birlikte cesetten çürümeye bağlı deformasyon nedeniyle cesetten parmak izi ve svap alınamamış, kıyafetlerinden numune alınabilmiştir. Yapılan laboratuvar incelemesi neticesinde kıyafetler üzerinde atış artığı belirlenmiştir. Güvenlik güçleri çatışmaların da devam ettiği bölgede yaptıkları araştırma sonucu olay yerini gören ve kayıt yapan kamuya ya da özel şahıslara ait kamera ve/veya tanık tespit edememiştir. Güvenlik birimleri, terör örgütünü destekleyen yayınlar yaptığını değerlendirdiği internet sitesinde (ANF Ajansı) H.B.nin PKK terör örgütünün silahlı alt yapılanmalarından olan YPS tarafından sahiplenildiğini ve YPS savaşçısı olarak anıldığını tespit etmiştir. Güvenlik birimleri yaptıkları inceleme sonucu H.B.nin PKK/KCK terör örgütü adına milis/iş birlikçi olarak, aynı örgütün silahlı yapılanmalarından olan YPS içinde ise silahlı olarak faaliyette bulunduğuna dair istihbarat bilgisine ulaşmıştır. Güvenlik güçleri, cesedin ele geçirildiği yerin PKK/KCK terör örgütü mensuplarıyla girdikleri silahlı çatışmanın yaşandığı operasyon bölgesinde kalması, cesedin bulunduğu adreste on iki terör örgütü mensubunun daha cesedinin silahları ve mühimmatları ile birlikte ele geçirilmesi nedeniyle maktulün silahlı saldırı eylemi/girişimi esnasında etkisiz hâle getirdikleri terör örgütü mensuplarından olduğunu değerlendirmiştir. Soruşturma sonunda 14/2/2018 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Gerekçede özetle elde edilen deliller uyarınca H.B.nin terör örgütü üyesi olduğunun tespit edildiği ve terör örgütüne yönelik operasyonlar sırasında, kanunun/emrin yerine getirilmesi kapsamında gerçekleşen ölümün hukuka uygunluk şartlarını taşıdığı ifade edilmiştir. Söz konusu karara yönelik itiraz, Şırnak Sulh Ceza Hâkimliği (Hâkimlik) tarafından 22/3/2018 tarihinde reddedilmiştir. Ret gerekçesinde operasyonların arka planına ve güç kullanımına ilişkin mevzuata dair kapsamlı bir açıklama yapılarak güvenlik güçlerinin terörist grupla silahlı çatışma yaşarken terörle mücadele çerçevesinde aldıkları emri yerine getirdikleri sırada kendilerine, diğer güvenlik güçlerine ve sivil halka örgüt mensuplarınca yöneltilen, gerçekleşen, gerçekleşmesi veya tekrarı muhakkak olan haksız saldırıları o andaki hâl ve şartlara göre saldırı ile orantılı biçimde defetmek zorunda oldukları, terör örgütü mensubu olduğu tespit edilen H.B.yi kanunun verdiği yetkiyi kullanarak etkisiz hâle getirdikleri sonucuna ulaşıldığı ve bu bağlamda itiraza konu kararda hukuka aykırılık bulunmadığı ifade edilmiştir. Başvurucular, anılan kararı 30/4/2018 tarihinde öğrenmelerinin ardından 15/5/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. H.B.nin avukatı 9/2/2016 tarihinde tedbir talebiyle bireysel başvuru yapmış, H.B.nin sokağa çıkma yasakları sırasında başlatılan operasyonlar kapsamında güvenlik güçlerince ağır şekilde yaralandığı iddia etmiştir. Şırnak Valiliği (Valilik) tarafından 11/2/2016 tarihinde Anayasa Mahkemesine gönderilen yazıda, Bostancı Sokak, Narin Sokak ve Beyazıt Sokak’ta bulunan binalara sağlık görevlileri ve ilgili personellerle gidildiği ve bu adreslerde yaralıların bulunmadığının anlaşıldığı bildirilmiştir. İkinci Bölüm 12/2/2016 tarihinde, tedbir kararı verilmesine yer olmadığına, kamu makamlarının kim olduklarına bakılmaksızın başvurucu olduğu belirtilen kişilerin bulunduğu yerin tespiti ve sağlık hizmetlerine erişimleri için gerekli tedbirleri almaya devam etmesine, Başsavcılıktan başvurucu olduğu belirtilen kişilerin hayatını kaybedenler arasında olup olmadığının bildirilmesinin istenmesine ve Valiliğin sonraki gelişmelerden Anayasa Mahkemesini gecikmeksizin bilgilendirmesine karar vermiştir. H.B.nin avukatı tarafından yapılan ve 2016/2602 numarasına kaydedilen başvuruda eksikliğin giderilmesi bildirimine verilen cevapla H.B.nin öldüğü, yakınlarına ulaşılamadığı belirtilerek H.B. adına başvuruya devam edilmeyeceği bildirilmiştir. 15/5/2018 tarihli başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/12820",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Şırnak'ın Cizre ilçesinde güvenlik güçleri tarafından terörle mücadele kapsamında yürütülen operasyonlar sırasında meydana gelen ölüm olayı ve bu olayı takip eden süreç nedeniyle başta yaşam hakkı olmak üzere temel hak ve hürriyetlerin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, iki televizyon kanalının bir dijital yayın platformundan çıkartılması nedeniyle ifade özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 6/11/2015 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Koza İpek Holding A.Ş.nin (Holding) kurucu ortaklarındandır. Olay tarihinde Bugün Televizyonu ve Radyo Prodüksiyon A.Ş. ile Yaşam Televizyon ve Yayın Hizmetleri A.Ş., Holding bünyesinde faaliyet gösteren birçok şirketten ikisidir. Bugün Televizyonu ve Radyo Prodüksiyon A.Ş. ve Yaşam Televizyon ve Yayın Hizmetleri A.Ş. ile Krea İçerik Hizmetleri ve Prodüksiyon A.Ş. arasında, Bugün TV ve Kanaltürk adlı televizyon kanallarının Digiturk olarak bilinen dijital yayın platformu üzerinden abonelere ulaştırılmasına ilişkin olarak benzer içeriği olan iki ayrı sözleşme (Sözleşme) imzalanmıştır. Sözleşmenin \"Uyuşmazlıkların Çözümü\" kenar başlıklı  maddesinde taraflar arasında doğacak her türlü uyuşmazlığın öncelikle kendi aralarında sulhen hâlletmeye çalışacakları, hâlledilememesi durumunda ise İstanbul Çağlayan Mahkeme ve İcra dairelerinin hâl mercii olacağı düzenlenmiştir. Sözleşmenin \"Sözleşmenin Fesih Halleri\" kenar başlıklı  maddesinde ise resmî, özerk kurum veya kuruluşlarca yayının durdurulmasının istenmesi hâlinde Krea İçerik Hizmetleri ve Prodüksiyon A.Ş.nin süresinden evvel tek taraflı ve tazminatsız bir şekilde sözleşmeyi feshedilebileceği öngörülmüştür.  Digiturk 8/10/2015 tarihinde Bugün TV ve Kanaltürk'ü platformdan çıkarmıştır. Digiturk internet sitesinde yayımladığı duyuruda; Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı Anayasal Düzene Karşı İşlenen Suçlar Soruşturma Bürosu tarafından yapılan bir soruşturma ile ilgili olarak resmî bir yazının kendilerine tebliğ edildiğini, söz konusu yazının içeriği gereği yasal zorunluluktan dolayı Kanaltürk ve Bugün TV'nin dijital yayın platformundan çıkarıldığını açıklamıştır. Bugün Televizyonu ve Radyo Prodüksiyon A.Ş. ve Yaşam Televizyon ve Yayın Hizmetleri A.Ş. noter vasıtasıyla Krea İçerik Hizmetleri ve Prodüksiyon A.Ş.ye çektiği ihtarda yayınların tekrar başlatılmasını talep etmiştir. Bugün Televizyonu ve Radyo Prodüksiyon A.Ş. 9/10/2015 tarihinde durdurulan yayınların yeniden başlatılmasını sağlayacak kararların alınmasını Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (RTÜK) Başkanlığından talep etmiştir. Başvurucu, bireysel başvuru formunda; söz konusu taleplerden bir sonuç çıkmadığını açıklamış, öte yandan taleplerin sonuçlarına karşı idari veya hukuki yollara gidilip gidilmediğine dair bir bilgiye yer vermemiştir. Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği 26/10/2015 tarihinde başvurucunun ortağı ve yöneticisi olduğu şirketlere 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesi uyarınca kayyım atanmasına karar vermiştir. Kararda, kayyım olarak atanan bu kişilerin yönetim organının tüm yetkilerine sahip olduğu belirtilerek bu şirketlerin yönetim organının yetkilerinin tümü ile bu kayyımlara devredildiğine ve yeni yönetim organının bu kayyımlarca oluşturulmasına karar verilmiştir.  Başvurucu 3/11/2015 tarihinde kayyım atanması kararına itiraz etmiştir. Başvurucu, bireysel başvuru formunda; bireysel başvuru tarihi itibarıyla itiraz hakkında henüz bir karar verilmediğini belirtmiştir (Kayyım atanmasına ve sonraki sürece ilişkin detaylı bilgi için bkz. Hamdi Akın İpek, B. No: 2015/17763, 24/5/2018, §§ 16-34). ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/17048",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, iki televizyon kanalının bir dijital yayın platformundan çıkartılması nedeniyle ifade özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, uzun bir süredir tutuklu olarak bulundurulduğunu, hakkında yürütülen yargılamanın adil olmadığını, yasa önünde eşitlik, masumiyet karinesi, suç ve cezaların şahsiliği ilkelerinin ihlal edildiğini ileri sürerek Anayasa’nın , , , , , , ,  ve  maddelerinin ihlal edildiğini iddia etmiştir.  Başvuru, 27/11/2012 tarihinde Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 12/6/2013 tarihinde başvurunun karara bağlanması için Bölüm tarafından ilke kararı alınması gerekli görüldüğünden, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru dilekçesindeki ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 1950 doğumlu olup Adalet Bakanlığı Silivri Ceza İnfaz Kurumunda hüküm özlü olarak bulunmaktadır.  “Türkiye Cumhuriyeti Hükümetini cebren iskat veya vazife görmekten men etmeye teşebbüs etmek” suçunu işlediği iddiasıyla, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca hazırlanan 6/7/2010 tarih ve 2010/185 soruşturma, 2010/564 esas sayılı iddianame, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince kabul edilerek başvurucu hakkında 19/7/2010 tarihinde kamu davası açılmıştır.  Başvurucunun, “dosyadaki delil durumu, kuvvetli suç şüphesini gösteren olguların bulunması, delillerin henüz tam olarak toplanılmamış oluşu, sanığın konumu itibariyle delillere etki yapma ihtimalinin olması, tanıkların henüz dinlenilmemiş oluşu, atılı suçun CMK. maddesinde belirtilen katalog suçlardan olması, belirtilen bu sebeplerle adli kontrol hükümlerinin uygulanmasının yetersiz kalacağı …” gerekçesiyle İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 11/2/2011 tarihli kararıyla tutuklanmasına karar verilmiştir. Başvurucu, müteaddit defalar tutukluluk haline son verilmesini yetkili mahkemelerden talep etmiş ancak bu talepleri ile ilgili bir sonuç elde edememiştir. Başvurucunun, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 21/9/2012 tarih ve E.2010/283 sayılı kararı ile “Türkiye Cumhuriyeti Hükümetini cebren iskat veya vazife görmekten men etmeye teşebbüs etmek” suçundan 1/3/1926 tarih ve 765 sayılı Mülga Türk Ceza Kanunu’nun  ve  maddeleri uyarınca 18 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve “tutuklu sanıklara verilen hürriyeti bağlayıcı cezanın miktarı, tutuklu kaldıkları süre, verilen ceza miktarına göre kaçma şüphesi dikkate alındığında adli kontrol hükümlerinin yetersiz kalacağı” gerekçesiyle tutukluluk halinin devamına karar verilmiştir. Başvurucu karara 25/9/2012 tarihinde itiraz etmiştir. İtiraz İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 23/10/2012 tarih ve 2010/737 Değişik İş sayılı kararı ile reddedilmiştir. Ret kararı başvurucuya 22/11/2012 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu hakkındaki dava Yargıtayda temyiz aşamasında derdesttir.B. İlgili Hukuk Başvurucu hakkında isnat olunan suçun işlendiği tarihte yürürlükte bulunan 765 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren iskat veya vazife görmekten cebren menedenlerle bunları teşvik eyliyenlere ağırlaştırılmış müebbet ağır hapis cezası hükmolunur …” Aynı Kanun’un  maddesi, işlendiği zamanda ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası gerektiren suçun teşebbüs aşamasında kalması halinde failin on beş yıldan yirmi yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılmasını öngörmektedir. 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“Tutuklama nedenleriMadde 100 – (1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olguların ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez.(2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir:a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa.b) Şüpheli veya sanığın davranışları; Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme, Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma,Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa.(3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir:a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan; … Suç işlemek amacıyla örgüt kurma (iki, yedi ve sekizinci fıkralar hariç, madde 220), Devletin Güvenliğine Karşı Suçlar (madde 302, 303, 304, 307, 308), Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar (madde 309, 310, 311, 312, 313, 314, 315),…(4) (Değişik: 2/7/2012-6352/96 md.) Sadece adlî para cezasını gerektiren veya hapis cezasının üst sınırı iki yıldan fazla olmayan suçlarda tutuklama kararı verilemez.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“Kanun yollarına başvurma hakkıMadde 260 – (1) Hâkim ve mahkeme kararlarına karşı Cumhuriyet savcısı, şüpheli, sanık ve bu Kanuna göre katılan sıfatını almış olanlar ile katılma isteği karara bağlanmamış, reddedilmiş veya katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunanlar için kanun yolları açıktır.(2) Asliye ceza mahkemesinde bulunan Cumhuriyet savcıları, mahkemenin yargı çevresindeki sulh ceza mahkemelerinin; ağır ceza mahkemelerinde bulunan Cumhuriyet savcıları, ağır ceza mahkemesinin yargı çevresindeki asliye ve sulh ceza mahkemelerinin; bölge adliye mahkemesinde bulunan Cumhuriyet savcıları, bölge adliye mahkemelerinin kararlarına karşı kanun yollarına başvurabilirler.(3) Cumhuriyet savcısı, sanık lehine olarak da kanun yollarına başvurabilir.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2012/1012",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, uzun bir süredir tutuklu olarak bulundurulduğunu, hakkında yürütülen yargılamanın adil olmadığını, yasa önünde eşitlik, masumiyet karinesi, suç ve cezaların şahsiliği ilkelerinin ihlal edildiğini ileri sürerek Anayasa’nın 2. , 6. , 9. , 1 , 19. , 36. , 37. , 38. ve 40. maddelerinin ihlal edildiğini iddia etmiştir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru 23/7/2003 tarihinde açılan alacak davası ile 1/8/2003 tarihinde açılan ve ilk açılan dava ile birleştirilerek görülen istirdat, tazminat ve akdin feshi davasına ilişkin yargılama sürecinin adil olmaması ve sürecin makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 4/7/2013 tarihinde Mersin  Asliye Ticaret Mahkemesi vasıtasıylayapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonu 10/12/2015 tarihinde,makul sürede yargılanma hakkının ihlali iddiası dışında kalan diğer iddiaların kesin olarak kabul edilemez olduğuna, makul sürede yargılanma hakkının ihlali iddiasının kabul edilebilirlik ve esas yönünden incelenmesi için dosyanın Bölüme gönderilmesine karar vermiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 15/2/2016 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu aleyhine 23/7/2003 tarihinde Mersin  Asliye Ticaret Mahkemesinde açılan alacak davasında davacı taraf İ. Ltd. Şti., başvurucu ile aralarında konusu bina yapımı olan eser sözleşmesi ve buna ek sözleşme imzaladıklarını, kendisinin sözleşmeler gereği yükümlülüklerini yerine getirdiğini ancak başvurucunun sözleşme yükümlülüklerini eksik yerine getirmesi nedeniyle 088,29 TL kendisine borçlu olduğunu belirterek söz konusu meblağın başvurucudan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Başvurucu ise yine Mersin  Asliye Ticaret Mahkemesinde 1/8/2003 tarihinde açtığı istirdat, tazminat ve akdin feshi davasında kendisi aleyhine yukarıda yer verilen davayı açan İ. Ltd. Şti. ve yöneticilerinin, aynı eser sözleşmesinden doğan sorumluluklarını geç yerine getirdiğini, yaptırılan tespite göre de sözleşme konusu binada 192,39 TL tutarında eksiklik bulunduğunu, binanın geç tesliminden dolayı cezai şart da dahil olmak üzere toplamda 000 TL alacağının bulunduğunu belirterek söz konusu meblağın yasal faizi ile birlikte tahsili ile sözleşmenin feshine karar verilmesini talep etmiştir. Yargılama safhasında her iki dava dosyası da Mersin  Asliye Ticaret Mahkemesinin E.2003/562 sıra sayılı dosyasında birleştirilmiş ve yargılamaya devam edilmiştir. Yapılan yargılama sonunda Mersin  Asliye Ticaret Mahkemesi 19/6/2009 tarihli ve E.2003/562, K.2009/223 sayılı kararı ile başvurucu aleyhine açılan asıl davanın kabulüne, başvurucu tarafından açılan birleşen davanın, davalı şirket yöneticileri yönünden husumet nedeniyle reddine, davalı şirket İ. Ltd. Şti. yönünden kabulüne hükmetmiştir. İlk Derece Mahkemesi kararının temyiz edilmesi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi, 20/12/2011 tarihli ve E.2010/7527, K.2011/7717 sayılı ilamı ile temyiz itirazlarının asıl dava yönünden reddine, birleşen davaya yönünden kabulüne ve kararın İ. Ltd. Şti. yararına bozulmasına hükmetmiştir.  Aynı Daireye yapılan karar düzeltme istemi de 24/1/2013 tarihli ve E.2012/2326, K.2013/362 sayılı ilam ile reddedilmiştir. Bozma ilamına uyarak dosyayı tekrar incelemeye alan Mersin  Asliye TicaretMahkemesi, 29/3/2013 tarihli ve E.2013/9, K.2013/88 sayılı kararı ile asıl dava yönünden 19/6/2009 tarihli ilk karar kesinleşmiş olduğundan karar verilmesine yer olmadığına, birleşen dava yönünden uyuşmazlık konusu sözleşmenin feshine ilişkin hüküm kesinleşmiş olduğundan karar verilmesine yer olmadığına, davalı Şirket aleyhine tazminat talebinin reddine karar vermiştir.  Başvurucu, Mersin  Asliye Ticaret Mahkemesinin 29/3/2013 tarihli kararını, 4/6/2013 tarihinde avukatından öğrendiğini ifade ederek 4/7/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Anayasa Mahkemesince Mersin  Asliye Ticaret Mahkemesine muhtelif tarihlerde müzekkere yazılarak Mahkemenin 29/3/2013 tarihli kararının ve Yargıtay  Hukuk Dairesinin 24/1/2013 tarihli karar düzeltme talebinin reddine ilişkin ilamın başvurucuya tebliğ tarihleri ile yargılamanın hangi aşamada olduğunun bildirilmesi istenilmiştir. Mersin  Asliye Ticaret Mahkemesi, Anayasa Mahkemesine cevaben gönderdiği 11/11/2015 ve 12/2/2013 tarihli yazılarda 29/3/2013 tarihli kararının 3/4/2012 tarihli Hukuk Muhakemeleri Kanunu Yönetmeliği'nin \"Hâkimin re’sen harekete geçtiği haller ile kanunlardaki özel hükümler saklı kalmak kaydıyla taraflardan birinin talebi olmadıkça hüküm tebliğe çıkarılmaz.\" hükmünü içeren  maddesi gereği tebliğe çıkarılmadığını ve Yargıtay  Hukuk Dairesinin 24/1/2013 tarihli karar düzeltme talebinin reddine ilişkin ilamın ise 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun \"Yargıtayın bozma kararları ile onama kararları mahkeme yazı işleri müdürü tarafından derhâl taraflara tebliğ edilir.\" hükmünü içeren  maddesi dikkate alındığında ilgili ilamın taraflarında tebliğinde bir yarar ve korunacak bir hak bulunmadığından tebliğe çıkarılmadığını ayrıca temyiz yoluna da başvurulmadığından 29/3/2013 tarihli kararın kesinleşmediğini bildirmiştir.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/5010",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru 23/7/2003 tarihinde açılan alacak davası ile 1/8/2003 tarihinde açılan ve ilk açılan dava ile birleştirilerek görülen istirdat, tazminat ve akdin feshi davasına ilişkin yargılama sürecinin adil olmaması ve sürecin makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işe iade istemiyle açılan davanın karar verilmesine yer olmadığına dair bir hükümle sonuçlanması nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 9/11/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Bogaziçi İnşaat Müşavirlik A.Ş. (BİMTAŞ) bünyesinde çalışmakta iken başvurucunun iş akdi, Şirket Genel Müdürlüğünce 2016/4 sayılı Başbakanlık Genelgesi ve 22/7/2016 tarihli ve 667 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararname uyarınca bazı personeller hakkında Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet yapılanması (FETÖ/PDY) ve diğer illegal örgütlerle bağlantılı veya ilişkili olup olmadığı konusunda araştırma yapılmasına ihtiyaç duyulduğundan bu durumda olan personelin görevi başında kalmasında sakınca bulunduğu gerekçesi ile 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu'nun  maddesinin (II) numaralı bendi uyarınca feshedilmiştir. Başvurucu 10/8/2016 tarihli dilekçesiyle iş akdinin geçerli bir nedene dayanmadan 26/7/2016 tarihinde feshedildiğini belirterek işe iade istemiyle dava açmıştır. İstanbul  İş Mahkemesi (Mahkeme) 10/10/2017 tarihli kararında başvurucunun iş akdinin 15/8/2016 tarihli ve 673 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Tedbirler Alınması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin  maddesinde belirtilen kamu iştiraki olan davalı Şirket tarafından feshedilmiş olması dikkate alındığında bunun bir yasal yetki feshi olduğu, bu tür fesihlerde 4857 sayılı Kanun'un 18 vd. maddeleri uyarınca geçersizlik koşulları aranmayacağından davacının iş akdinin geçerli nedenle feshedildiği ve 2/1/2017 tarihli ve 685 sayılı Olağanüstü Hal İşlemleri İnceleme Komisyonu Kurulması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname hükümleri uyarınca davayı inceleme yetkisinin Olağanüstü Hal İşlemlerini İnceleme Komisyonuna (OHAL Komisyonu) ait olduğu gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına, dosyanın OHAL Komisyonuna gönderilmesine kesin olarak karar vermiştir. Nihai karar 6/11/2017 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu 9/11/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. OHAL Komisyonu 29/12/2017 tarihli kararı ile işveren BİMTAŞ'ın iş akdinin 26/7/2016 tarihinde feshedilerek sona erdirildiğini, olağanüstü hâl kapsamında doğrudan kanun hükmünde kararname ile tesis edilen bir tedbirin uygulanmadığı için OHAL Komisyonunun görevleri arasında yer almayan dosyanın incelenmek üzere kabulüne olanak bulunmadığından bahisle ilk derece mahkemesine göndermiştir. Mahkemece OHAL Komisyonunun 29/12/2017 tarihli ve 174131 sayılı kararı doğrultusunda yeniden duruşma açılmıştır. E.2018/80, K.2019/803 sayılı kararla 18/9/2019 tarihinde istinaf yolu açık olmak üzere davanın reddine karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/37233",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işe iade istemiyle açılan davanın karar verilmesine yer olmadığına dair bir hükümle sonuçlanması nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, delillerin hatalı değerlendirilmesi sonucu mahkûmiyet kararı verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. 1997 doğumlu olan başvurucu, bireysel başvuru konusu olayın meydana geldiği tarihte Kars'ın Susuz ilçesinde ikamet etmekte ve yakın akrabaları ile birlikte otel işletmeciliği yapmaktadır. Başvurucunun işletmeciliğini yaptığı O. Otelinde silahla yaralama olayının meydana geldiği yönünde kolluk görevlilerine ihbarda bulunulmuştur. İhbar üzerine Kars Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) olayla ilgili soruşturma başlatmıştır. Soruşturma kapsamında kolluk görevlilerince olay yerinde yapılan ilk inceleme sonucunda düzenlenen Olay Yeri Tespit Tutanağı'nda olayın meydana geldiği otelin 305 numaralı odasında A.B. isimli, Azerbaycan vatandaşı bir kadının ölü bulunduğu belirtilmiştir. Tutanakta odanın penceresi önündeki koltuk üzerinde oturur vaziyette bulunan maktul A.B.nin sol şakağında ateşli silahla vurulma nedeniyle meydana gelmiş olabileceği değerlendirilen yara izi, oda girişine yakın bir yerde ateşli silahtan çıktığı değerlendirilen bir kovan görüldüğü ifade edilmiştir. Şüpheli sıfatıyla kollukta ifadesi alınan Azerbaycan vatandaşı S.A., olay tarihinde doğum gününü kutlamak için maktul A.B. ve başvurucu ile birlikte 305 numaralı odada alkol alarak eğlendiklerini, bir ara odadan çıktığını, odada başvurucu ve maktul A.B.nin kaldığını, koridorda yürüdüğü sırada silah sesi duyduğunu, silah sesinden sonra başvurucunun telaşlı şekilde odadan çıkarark \"A. kendini vurdu.\" diye bağırdığını belirtmiştir. S.A. ifadesinin devamında silah sesi üzerine kendisinin de odaya geri dönüp baktığını, maktulün sol elinde tabanca tuttuğunu gördüğünü ancak olay anını görmediğini, olaydan sonra başvurucunun kaçıp gittiğini ifade etmiştir. Şüpheli S.A. savcılıkta verdiği ifadede ise olayın meydana geliş şekliyle ilgili farklı bir anlatımda bulunmuştur. Bu bağlamda şüpheli S.A. savcılık ifadesinde kendisinin de odada bulunduğu sırada olayın meydana geldiğini ve olay anını gördüğünü beyan etmiştir. Şüpheli S.A. ifadesinde özetle maktul A.B.nin çok fazla alkol aldığını, bu sırada Rus ruleti oynamak için başvurucunun belindeki silahı almak istediğini, başvurucunun bunu ilk başta kabul etmediğini ancak daha sonra silahın şarjörünü çıkararak şarjördeki mermileri masanın üzerine koyduğunu, sadece bir mermiyi şarjöre takarak silahı hazırladığını, maktul A.B.nin de silahı alarak oyuna başladığını ve kendini vurduğunu belirtmiştir. Şüpheli olarak aranmakta olan başvurucu, olayın meydana gelmesinden yaklaşık on üç saat sonra kolluğa gelerek ifade vermiştir. Başvurucu ifadesinde özetle olayın meydana geldiği otelde diğer şüpheli S.A. ve maktul ile birlikte doğum günü kutladıklarını, belinde takılı bulunan tabancasını rahat oturamadığı için çıkararak masaya koyduğunu, bu esnada şüpheli S.A.nın odadan çıktığını belirtmiştir. Başvurucu daha sonra kendisinin de odadaki lavaboya girdiğini, lavabodayken silah sesi duyduğunu, panikle lavabodan çıktığında maktul A.B.nin elinde az önce masaya koyduğu tabancasının tutulu vaziyette ve A.B.nin sol şakağından yaralandığını gördüğünü ifade etmiştir. Başvurucu, kasten öldürme ve suç delillerini gizleme suçlarından tutuklanmıştır. Soruşturma kapsamında Erzurum Kriminal Polis Laboratuvarı Müdürlüğünce maktul ve şüphelilerden alınan svap örneklerinin incelenmesi sonucu düzenlenen uzmanlık raporunda başvurucunun da aralarında olduğu şüphelilerden alınan svap örneklerinde atış artığına rastlanmadığı ancak maktule ait sol el içi svabında atış artığının tespit edildiği ifade edilmiştir. Bahsi geçen raporun açıklama ve değerlendirme bölümünde ise \"el üstünde atış artıklarının tespitinin o elin ateş ettiği, avuç içinde atış artıklarının tespitinin ise o elin silahı tuttuğu, ateş etmediği hâlde atış artıklarının bulunduğu yerlere temas ettiği veya atış sırasında silaha yakın mesafede olduğu anlamına geldiği\" belirtilmiştir. Otopsi işlemi sonrası maktulün annesi olan müşteki K.B.nin beyanı alınmıştır. Müşteki K.B. kızı olan maktulün sağ eliyle yazı yazdığını net olarak bildiğini, dolayısıyla kızının solak olmadığını ifade etmiştir. Soruşturmanın tamamlanmasının ardından Başsavcılık, aralarında başvurucunun da olduğu bir kısım şüpheli hakkında kasten öldürme suçundan kamu davası açmıştır. Kars  Ağır Ceza Mahkemesinde (Mahkeme) görülen davanın duruşması altı celsede tamamlanmıştır. Başvurucu, müdafiinin de hazır bulunduğu duruşmanın birinci celsesinde savunma yaparak olayın meydana geliş şekline ilişkin olarak savcılık ifadesindeki anlatımını tekrarlamış ve suçlamayı reddetmiştir. Mahkeme, başvurucunun kasten öldürme suçundan 25 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Gerekçeli kararda, maktulün annesi olan müşteki K.B.nin beyanına atıf yapılarak maktulün sağ elini kullandığının anlaşıldığına dikkat çekilmiş; olayda kullanılan silahın maktulün sol elinde tutulu vaziyette bulunması ve svap raporuna göre ateş edildikten sonra silahın maktulün eline yerleştirildiğinin açıkça anlaşılması karşısında maktulün kendini vurmadığı sonucuna ulaşıldığı belirtilmiştir. Ayrıca başvurucunun olaydan sonra kaçmasına, yargılama aşamalarında başvurucunun ve diğer şüphelilerin verdiği beyanlara ve dosyadaki diğer delillere dayanılarak başvurucunun atılı suçu işlediği kanaatine varıldığı ifade edilmiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Kasten öldürme suçu açısından her ne kadar sanık Mahsun Çakas [başvurucu] alınan ifadesinde üzerine atılı suçlamayı kabul etmemiş ise de, Maktulenin annesi olan müştekinin maktulenin sağ elini kullandığına dair beyanına rağmen maktulenin sol elinde ve üstelik el içi svabında atış artıklarına rastlanması, el içi svabında atış artıklarına rastlanmasının ise maktulenin ateş etmediği halde ateş eden silahı tuttuğu anlamına geldiğinin belirtilmesi, böylelikle ateş edildikten sonra silahın maktulenin eline yerleştirildiğinin açıkça anlaşılması, her ne kadar cesetten mermi çekirdeği elde edilememiş ise de, ölenin başına almış olduğu ateşli silah mermisi üzerine başının diğer tarafından çıkıp oda içerisindeki perdeye ve cama isabet eden mermi çekirdeği isabet izlerinin ölenin bulunduğu koltuğa 105 cm mesafede bulunması, aynı zamanda olayda kullanılan silahtan atılan boş kovanın ölenin oturduğu koltuğa 170 cm mesafede bulunması, Ankara Kriminal Polis Laboratuvarı Müdürlüğünün düzenlemiş olduğu DNA anazlerini içeren 3 adet uzmanlık raporu, maktulün ateşli silahla vurulmasından sonra sanık Mahsun'un olay yerinden kaçarak uzaklaşması, Mahsun'un olaydan 13 saat sonra teslim olması (bu süre zarfında ellerin yıkanması veya silinmesi sebebiyle alınan svap numunelerinde atış artıklarının yok edildiği değerlendirilmiştir), ayrıca olaydan bir gün önce Mahsun'un [A.yı], kıskanarak atmış olduğu mesaj içeriği, nihayetinde olayın akabinde kamera kayıt cihazının sökülmesi ve suçta kullanılan silahın havluyla silindikten sonra otel binasına 30 metre uzaklıkta olan bahçe duvarının önüne gömülmesi karşısında sanığın savunmasının atılı suçtan kurtulmaya yönelik olduğu kanaatine varılmakla, mahkememizce sanığın savunmasına itibar edilmemiştir.\" Başvurucunun istinaf talebi Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesince esastan reddedilmiştir. İstinaf talebinin esastan reddine ilişkin karar Yargıtay  Ceza Dairesince onanmıştır. Onama kararında başvurucu hakkında verilen \"mahkûmiyet hükmünün doğru olmadığı\" gerekçesiyle onama kararında başkan üye, çoğunluk kararına muhalif kalmıştır. Karşıoy gerekçesinde özetle hükme esas alınan bazı delillerdeki çelişkili hususlara dikkat çekilerek başvurucunun atılı suçu işlediğinde şüphe bulunduğuna vurgu yapılmıştır. Karşıoy gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Bu durumda; öldürme eyleminin kasten veya taksirle sanık Mahsun tarafından gerçekleştirilme ihtimali olduğu gibi, aşırı derecede alkollü olan [A.nın] masa üzerine bırakılan tabancayı alıp alkolün etkisiyle Rus Ruleti oynamak gibi bir düşünceyle başına dayayarak ateş edip gerçekleştirilmesi de mümkündür.Mahsun'un eylemi gerçekleştirdiğine dair hiçbir ikrarı olmadığı gibi onun ateş ettiğini söyleyen tanık da yoktur. Buna karşılık [A.nın], kendi kendini vurduğu söylenmiştir. Bunu söyleyen arkadaşı ve kendi vatandaşıdır.Şu hale göre sübut konusunda şüphe olduğu kesindir. Yani eylemin nasıl ve kim tarafından gerçekleştirildiği şüphelidir. Şüpheden de sanık yararlanacaktır.Bu nedenle sanık Mahsun'un beraatine karar vermek gerektiği görüşünde olduğumdan sayın çoğunluğun mahkumiyetin onanmasına ilişkin düşüncesine katılmıyorum.\" Başvurucu, nihai hükmü 17/7/2020 tarihinde öğrendikten sonra 13/8/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon, silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkeleri ile tanık sorgulama ve aleni yargılanma haklarına ilişkin ihlal iddialarının kabul edilemez olduğuna, hakkaniyete uygun yargılanma ve gerekçeli karar haklarına ilişkin ihlal iddialarının kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/22835",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, delillerin hatalı değerlendirilmesi sonucu mahkûmiyet kararı verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ihalenin feshi davasında aleyhe hükmedilen para cezası nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu tarafından Hatay İcra Hukuk Mahkemesinde açılan ihalenin feshi davasında başvurucu aleyhine ihale bedeli üzerinden %20 para cezası olarak 300 TL hükmedilmiştir. Başvurucunun istinaf istemi Gaziantep Bölge Adliyesi  Hukuk Dairesi tarafından 6/4/2018 tarihinde, temyiz istemi de Yargıtay  Hukuk Dairesi tarafından 25/2/2019 tarihinde reddedilmiştir. Başvurucu, nihai hükmü 18/3/2019 tarihinde öğrendikten sonra 10/4/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/12459",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ihalenin feshi davasında aleyhe hükmedilen para cezası nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işe iade talebiyle açılan davada gerekçeli kararın geç yazılması sebebiyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Bir bankanın Ankara şubesinde çalışmakta iken sendikal nedene dayalı olarak başvurucunun iş akdi sonlandırılmıştır. Bunun üzerine başvurucu, Ankara  İş Mahkemesinde (Mahkeme) 28/6/2016 tarihinde işe iade talebiyle dava açmıştır. Mahkeme 6/9/2017 tarihinde davanın kabulüne ve başvurucunun işe iadesine karar vermiştir. Başvurucu geçen süreye rağmen gerekçeli kararın yazılmadığını belirterek kararın yazılması için 18/5/2018 tarihinde Mahkemeye dilekçe vermiştir. Mahkeme, gerekçeli kararı 7/1/2019 tarihinde yazmıştır. Karar davalı banka tarafından istinaf edilmiştir. Başvurucu gerekçeli kararı 9/1/2019 tarihinde öğrendikten sonra gerekçeli kararın geç yazıldığı iddiasıyla 7/2/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Davalı işverenin istinaf talebi, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesinin (Bölge Adliye Mahkemesi) 30/4/2019 tarihli kararıyla tazminat yönünden kabul edilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesinin gerekçesinde, davalı işverenin iş sözleşmesinin performans yetersizliği sebebiyle geçerli nedenle feshedildiğini ispat edemediği belirtilerek feshin geçersiz olduğuna ve başvurucunun işe iadesine yönelik yeniden hüküm kurulmuştur. Tarafların temyiz talepleri, Yargıtay  Hukuk Dairesinin (Daire) 12/9/2019 tarihli kararıyla reddedilmiş ve karar kesinleşmiştir. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/4066",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işe iade talebiyle açılan davada gerekçeli kararın geç yazılması sebebiyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; idari gözetim altında tutmanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, tutulma koşulları nedeniyle de kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 23/1/2020 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Irak Cumhuriyeti vatandaşı olan başvurucu hakkında idari gözetim kararı alınmıştır. Başvurucunun idari gözetim kararına karşı yaptığı itiraz sulh ceza hâkimliğince reddedilmiştir. 1/4/2020 tarihinde başvurucu hakkındaki idari gözetim kararının idare tarafından kaldırıldığı anlaşılmıştır. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/3153",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, idari gözetim altında tutmanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, tutulma koşulları nedeniyle de kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, yargılamanın makul sürede tamamlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Ekli tabloda sıralanan başvurulara ait başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra başvurular Komisyonlara sunulmuştur. Komisyonlarca makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine yönelik başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucuların bir kısmı, bireysel başvuru harç ve masraflarını karşılama imkânlarının bulunmadığını belirterek adli yardım talebinde bulunmuştur. Konularının aynı olması nedeniyle ekli tabloda numaraları belirtilen başvuru dosyalarının 2016/126 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, haklarındaki yargılamaların uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma haklarının ihlal edildiği iddiasıyla çeşitli tarihlerde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuşlardır. Bireysel başvurular sonrasında 31/7/2018 tarihli ve 30495 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 25/7/2018 tarihli ve 7145 sayılı Kanun'un  maddesiyle 9/1/2013 tarihli ve 6384 sayılı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine Yapılmış Bazı Başvuruların Tazminat Ödenmek Suretiyle Çözümüne Dair Kanun'a geçici madde eklenmiştir. 6384 sayılı Kanun'a eklenen geçici maddeye göre yargılamaların uzun sürmesi, yargı kararlarının geç veya eksik icra edilmesi ya da icra edilmemesi şikâyetiyle Anayasa Mahkemesine yapılan ve bu maddenin yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Anayasa Mahkemesi önünde derdest olan bireysel başvuruların başvuru yollarının tüketilmemesi nedeniyle verilen kabul edilemezlik kararının tebliğinden itibaren üç ay içinde yapılacak müracaat üzerine Adalet Bakanlığı İnsan Hakları Tazminat Komisyonu Başkanlığı (Tazminat Komisyonu) tarafından incelenmesi öngörülmüştür. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/126",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, yargılamanın makul sürede tamamlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; kamu kurum ve kuruluşları aleyhine verilmiş, ekonomik değere ilişkin ve icra edilebilir bir yargı kararının uzun süre icra edilmemesi, yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması, taşınmaza kamulaştırılmasız olarak el atılması, taşınmaz için düşük bedel belirlenmesi, belirlenen bedele işletilen yasal faizin gerçek zararı karşılamaması, yargılama masraflarına dava tarihinden itibaren faiz işletilmesinin adil olmaması ve dava vekâlet ücretine maktu olarak hükmedilmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkı ile mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 9/1/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık başvuruya ilişkin görüşünü 26/1/2015 tarihinde sunmuş, başvurucular da süresi için karşı beyanlarını iletmişlerdir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular tarafından 21/5/2012 tarihinde Sincan  Asliye Hukuk Mahkemesinde Millî Savunma Bakanlığı aleyhine kamulaştırmasız el atma nedeniyle açılan tazminat davasında 15/11/2012 tarihli ve E.2012/28, K.2012/303 sayılı karar ile 600 TL tazminatın dava tarihinden itibaren işletilecek yasal faizi ile birlikte davalı idareden alınarak başvuruculara ödenmesine, başvurucular lehine nispi olarak hesaplanan 938 TL vekâlet ücretine hükmedilmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir: \"... dava konusu taşınmaza tapu kaydının uygulanması ve tazminat miktarının tespiti bakımından mahkememizce resen seçilen üç inşaat, iki mülk ve fen bilirkişileri vasıtasıyla mahallinde 2012 tarihinde keşif yapıldığı, keşif sonucu fen bilirkişisi tarafından 2012 havale tarihli krokili raporun, inşaat ve mülk bilirkişileri tarafından 2012 tarihli raporun ibraz edildiği, arsa niteliğindeki taşınmaza emsal karşılaştırmasının yapıldığı ve aynı taşınmaza ilişkin Yargıtay denetiminden de geçerek kesinleşen Sincan Asliye Hukuk Mahkemesinin 2009/548 Esas sayılı dosyasındaki değerlendirme de dikkate alınarak TEFE-TÜFE artırımı sonucu dava konusu taşınmazın dava tarihi itibarıyla m² değerinin 146,TL'ye tekabül ettiği, ancak Sincan Asliye Hukuk Mahkemesinin ilgili dosyasındaki değerlendirme 2009 yılına göre yapıldığından, 2012 yılında Bağlıca-Eskişehir bağlantı yolunun çift şerit olarak yapılması, çevrede büyük alışveriş merkezlerinin açılması, Başkent Üniversitesi kapasitesinin yükseltilmesi gibi değer artırıcı unsurlar dikkate alınmak suretiyle bedele %25 oranında değer artışı uygulanmak suretiyle taşınmazın dava tarihi itibarıyla m² değerinin 184,TL olduğunun belirtildiği, davalı vekilinin dilekçelerinde delil olarak dayanılan Sincan Asliye Hukuk Mahkemesinin 2011/421Esas sayılı dosyası ve Sincan Asliye Hukuk Mahkemesinin 2010/737 Esas sayılı dosyasındaki değerlendirmelerin de taşınmaz çevresindeki olumlu değişimlerin öncesine ait olduğundan bilirkişi raporunun mahkememizce denetime uygun bulunduğu, davacılar vekili tarafından bilirkişi raporuna göre talep ıslah edildiğinden toplanan deliller muvacehesinde, davacıların sabit olan davasının kabulüne dair karar verilmesi gerektiği sonuç ve kanaatine varılmış ve aşağıdaki hüküm tesis edilmiştir...\" İlk Derece Mahkemesi kararına karşı davalı idarece temyiz talebinde bulunulmuş, başvurucular 6/12/2012 tarihinde sundukları temyize cevap dilekçelerinde, taşınmaz için hükmedilen bedelin düşük kaldığını, ayrıca davalı idarenin temyiz itirazlarının mesnetsiz olduğunu ileri sürmüşler, temyiz incelemesi sonucu İlk Derece Mahkemesi kararı Yargıtay  Hukuk Dairesinin 14/3/2013 tarihli ve E.2012/27325, K.2013/4468 sayılı ilamı ile onanmıştır.  Davalı idare bu defa karar düzeltme talebinde bulunmuş, başvurucular ise karar düzeltme talebine karşı sundukları 9/5/2013 tarihli cevap dilekçelerinde taşınmazın bedelinin düşük tespit edildiğine ilişkin itirazlarını tekrarlamışlar, karar düzeltme incelemesi sonucu İlk Derece Mahkemesi kararı Yargıtay  Hukuk Dairesince 1/11/2013 tarihli ve E.2013/14320, K.2013/18113 tarihinde vekâlet ücreti yönünden düzeltilerek onanmıştır. Düzelterek onama ilamının ilgili kısmı şöyledir: \"... 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun geçici  maddesinde değişiklik yapan ve 2013 tarihinde yürürlüğe giren 6487 sayılı Yasanın  maddesi ile\"kamulaştırmasız el atmadan kaynaklanan tazminat davalarında mahkeme ve icra harçları ile her türlü vekalet ücretleri bedel tespit davalarında öngörülen şekilde maktu olarak belirlenir. ... açılan ve kesinleşmeyen davalarda da uygulanır.\" hükmünün getirilmiş olduğu gözetildiğinde,vekaletücretininmaktu olarak hüküm altına alınması gerektiğinden; Gerekçeli kararın hüküm fıkrasının 5 nolu bendindeki (takdir edilip hesaplanan 938,00-TLnisbi)ibaresininçıkartılmasına, yerine (200,00-TLmaktu) rakam ve kelimesinin yazılmasına, ...\" Yargıtay  Hukuk Dairesinin düzelterek onama ilamı başvuruculara 20/12/2013 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucular 9/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır Başvurucular 21/11/2016 tarihinde, ilgili idare ise 24/11/2016 tarihinde sundukları dilekçeler ile Sincan  Asliye Hukuk Mahkemesinin kararıyla hükmedilen tazminatın 29/1/2016 tarihinde tamamen ödendiğini beyan etmişlerdir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/311",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamu kurum ve kuruluşları aleyhine verilmiş, ekonomik değere ilişkin ve icra edilebilir bir yargı kararının uzun süre icra edilmemesi, yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması, taşınmaza kamulaştırılmasız olarak el atılması, taşınmaz için düşük bedel belirlenmesi, belirlenen bedele işletilen yasal faizin gerçek zararı karşılamaması, yargılama masraflarına dava tarihinden itibaren faiz işletilmesinin adil olmaması ve dava vekâlet ücretine maktu olarak hükmedilmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkı ile mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, idare aleyhine açılan tazminat davasının kararın icra aşamasıyla birlikte makul sürede sonuçlanmadığı; davada hükmedilen tazminat miktarının yetersiz olması nedeniyle yargılamanın sonucu itibarıyla adil olmadığı belirtilerek adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/5/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvurucu, görev yaptığı idarece yürütülen yol onarım çalışmaları sırasında meydana gelen dinamit patlaması neticesinde 19/1/2004 tarihinde yüzünde sabit iz meydana gelecek şekilde yaralanmıştır. Başvurucu, olay sebebiyle uğradığı maddi ve manevi zararların tazmini istemiyle 16/2/2004 tarihinde Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesinde dava açmıştır. Dava, anılan Mahkemenin 19/10/2004 tarihli kararıyla idarenin hizmet kusuru ilkesine dayalı olarak açılan davanın idari yargının görev alanına girdiği gerekçesiyle görevsizlik nedeniyle reddedilmiştir.  Başvurucu, adli yargıdaki görevsizlik kararının 3/2/2005 tarihinde kesinleşmesi üzerine 13/4/2005 tarihinde idari yargıda tazminat davası açmıştır. Samsun  İdare Mahkemesi 4/12/2008 tarihli kararıyla başvurucu adına 000 TL manevi tazminata adli yargıda davanın açıldığı 16/2/2004 tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte hükmetmiştir.  Davalı idare tarafından temyiz edilen karar, Danıştay Onuncu Dairesinin 12/12/2013 tarihli kararıyla onanarak kesinleşmiştir. Nihai karar 10/2/2014 tarihinde davalı idareye, 14/2/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, hükmedilen tazminatın tahsili amacıyla 14/2/2014 tarihinde Ankara  İcra Dairesinin 2014/3500 sayılı dosyasında takip başlatmıştır. İcra takibi süreci devam ederken daha önce 12/11/2012 tarihli ve 6360 sayılı On Dört İlde Büyükşehir Belediyesi ve Yirmi Yedi İlçe Kurulması ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun uyarınca tüzel kişiliği kaldırılmış olan Samsun İl Özel İdaresinin (davalı idarenin) borçları Samsun İli Devir, Tasfiye ve Paylaştırma Komisyonunun 27/3/2014 tarihli kararı ile Samsun Büyükşehir Belediyesine devredilmiştir. Başvurucu 16/5/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Bireysel başvurunun incelenmesi sürecinde 18/7/2014 tarihinde, Samsun Büyükşehir Belediyesi Ankara  İcra Dairesindeki icra takip dosyasına başvurucu adına hükmedilen tazminatı yasal faiziyle birlikte yatırmıştır. Söz konusu tutar 21/7/2014 tarihinde İcra Müdürlüğünce başvurucuya ödenmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/6983",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, idare aleyhine açılan tazminat davasının kararın icra aşamasıyla birlikte makul sürede sonuçlanmadığı; davada hükmedilen tazminat miktarının yetersiz olması nedeniyle yargılamanın sonucu itibarıyla adil olmadığı belirtilerek adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; gözaltı tedbiri dolayısıyla hükmedilen manevi tazminatın yetersiz olması, özel güvenlik kartının iptalinden dolayı çalışamadığı süreler için maddi tazminata hükmedilmemesi nedenleriyle adil yargılanma hakkı ile mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 7/10/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1986 doğumlu olup İzmir'de ikamet etmektedir. Bir şirkette özel güvenlik elemanı olarak çalışan başvurucu; Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması üyesi olduğu şüphesiyle 1/11/2016 tarihinde gözaltına alınmış, 14/11/2016 tarihinde adli kontrol şartıyla serbest bırakılmıştır. Başvurucunun özel güvenlik elemanı çalışma izni ve kimlik kartı İzmir Valiliğinin 16/11/2016 tarihli kararıyla iptal edilmiştir. Başvurucunun iş sözleşmesi de işveren tarafından 30/11/2016 tarihinde feshedilmiştir. İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı 13/3/2017 tarihinde başvurucu hakkında kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar vermiştir. Başvurucu, 4/12/2004 tarihli 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesi uyarınca İzmir  Ağır Ceza Mahkemesinde (Ağır Ceza Mahkemesi) 12/4/2017 tarihinde Hazine aleyhine tazminat davası açmıştır. Dava dilekçesinde başvurucu, haksız yere gözaltına alınması ve gözaltına alınmasından kaynaklı olarak özel güvenlik elemanı çalışma izninin iptalinden sonra işsiz kalması sebebiyle uğradığını öne sürdüğü zararın karşılığında 000 TL maddi, 000 TL manevi tazminatın ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir. Ağır Ceza Mahkemesince yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen 19/12/2017 havale tarihli raporda, 14 günlük gözaltı süresi sebebiyle uğranılan maddi zarar 957,97 TL, iş akdinin feshi sebebiyle çalışılamayan 6 ay 1 gün için 109,05 TL yoksun kalınan kazanç hesaplanmıştır. Ağır Ceza Mahkemesi 13/3/2018 tarihinde davayı kısmen kabul etmiş, gözaltında kaldığı süre için başvurucuya 957,97 TL maddi tazminat, 000 TL de manevi tazminat ödenmesine hükmetmiş, özel güvenlik elemanı çalışma izninin iptali sebebiyle uğranılan zarar yönünden ise davayı reddetmiştir. Kararın gerekçesinde, Yargıtay  Ceza Dairesinin yerleşik kararlarına göre idarenin yaptığı haksız uygulamalar nedeniyle meydana gelen zararların 5271 sayılı Kanun'un  maddesi kapsamında tazminin mümkün olmadığı belirtilmiştir. Kararda ayrıca başvurucunun mali ve sosyal durumu dikkate alındığında 000 TL manevi tazminata hükmedilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Başvurucunun istinaf istemi İzmir Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesinin 1/7/2019 tarihli kararıyla esastan reddedilmiştir. Nihai karar 11/9/2019 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. UYAP kayıtlarının incelenmesinden başvurucunun özel güvenlik görevlisi çalışma izni ve kimlik kartının iptaline ilişkin olarak İzmir Valiliğinin 16/11/2016 tarihli kararına karşı açtığı davadan 30/3/2017 tarihinde feragat etmesi üzerine İzmir  İdare Mahkemesince 6/4/2017 tarihinde dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verildiği anlaşılmıştır.  İlgili hukuk için bkz. A.A. [GK], B. No: 2017/34502, 21/10/2021, §§ 22- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/34159",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gözaltı tedbiri dolayısıyla hükmedilen manevi tazminatın yetersiz olması, özel güvenlik kartının iptalinden dolayı çalışamadığı süreler için maddi tazminata hükmedilmemesi nedenleriyle adil yargılanma hakkı ile mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; ceza infaz kurumunda süreli yayın temin edilmesine izin verilmemesi nedeniyle ifade hürriyetinin, ziyaret gününün öğrenim gören çocuklarıyla görüşmeyi sağlayacak şekilde hafta sonuna alınması talebinin reddedilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.A. Süreli Yayın Temin Edilmesi Talebi Silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklu olarak bulunan başvurucu; Yeni Asya gazetesinin temin edilmesine izin verilmemesi üzerine Osmaniye İnfaz Hâkimliğine şikâyette bulunmuştur. İnfaz Hâkimliği 30/5/2018 tarihinde, anılan gazetenin tutuklu ve hükümlüler arasında motivasyon sağlamak amacıyla kullanıldığı ve ceza infaz kurumunun asayiş ve güvenliği açısından tehdit oluşturduğu gerekçesiyle şikâyetin reddine karar vermiştir. Bu karara karşı başvurucunun yaptığı itiraz, Osmaniye  Ağır Ceza Mahkemesinin 28/6/2018 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Nihai karar 13/8/2018 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir.B. Çocuklarıyla Hafta Sonu Görüş Talebi Başvurucu, çocuklarının eğitim durumu nedeniyle ziyaret gününün hafta sonuna alınması için İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığına yaptığı müracaatın reddedilmesi üzerine İnfaz Hâkimliğine şikâyette bulunmuştur. İnfaz Hâkimliği 2/7/2018 tarihinde başvurucunun şikâyetini reddetmiştir. Ret kararlarının gerekçesinde; ceza infaz kurumunda kapasitenin üzerinde kişi barındırılması ve personel sayısının yetersizliği nedeniyle hafta sonu görüş yaptırılmasının güvenlik açısından riskli olacağı ifade edilmiştir. Bu karara karşı yapılan itiraz da Osmaniye  Ağır Ceza Mahkemesinin 5/9/2018 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Başvurucu nihai kararı 17/9/2018 tarihinde öğrendikten sonra 26/9/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/29601",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru; ceza infaz kurumunda süreli yayın temin edilmesine izin verilmemesi nedeniyle ifade hürriyetinin, ziyaret gününün öğrenim gören çocuklarıyla görüşmeyi sağlayacak şekilde hafta sonuna alınması talebinin reddedilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamulaştırma bedelinin tespiti ve tescil davasında aleyhe vekâlet ücretine hükmedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvuru 22/8/2019 tarihinde süresinde yapılmıştır. Komisyon başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/30064",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamulaştırma bedelinin tespiti ve tescil davasında aleyhe vekâlet ücretine hükmedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamulaştırma bedelinin değer kaybına uğratılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 17/8/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:A. Kamulaştırma Süreci Kahramanmaraş'ın Merkez ilçesine bağlı Cüceli köyü 548 ve 572 parsel numaralı taşınmazlardan 548 parsel numaralı taşınmazdan ifraz yoluyla oluşan 746 parsel numaralı taşınmaz ile 572 parsel numaralı taşınmazdan ifraz yoluyla oluşan 744 parsel numaralı taşınmaz Sır Barajı suları altında kalmıştır. İfraz işlemine rağmen 548 ve 572 parsel numaraları üzerinden kamulaştırma işlemleri yürütülmüştür. 1/8/1989 tarihinde 548 parsel numaralı taşınmaz için 500 TL (eski TL ile 8,64 TL), 572 parsel numaralı taşınmaz için 900 TL (eski TL ile 33,80 TL) kamulaştırma bedelleri maliklerinin belli olmaması nedeniyle bankaya vadesiz olarak bloke edilmiş ve 27/11/1990 tarihinde sular altında kalan bu taşınmazlar kamulaştırılmıştır. B. Kadastro Davası Süreci Başvuru konusu taşınmazların mülkiyetlerinin tespitine ilişkin olarak 1972 yılında açılan kadastro tespitine itiraz davasında 26/1/2007 tarihinde taşınmazların başvurucuların murislerine ait olduğuna dair verilen karar 31/5/2007 tarihinde kesinleşmiştir. Faiz Alacağı Davası Süreci Başvurucular 14/5/2010 tarihinde blokenin yapıldığı bankaya yazdıkları yazıda, kamulaştırma bedellerinin akıbetinin bildirilmesini istemişlerdir. Bankanın 27/5/2010 tarihli cevap yazısında, bankanın tevdi mahalli olarak tayin edildiği, bankaya 572 parsel numaralı taşınmaz için 33,80 TL, 548 parsel numaralı taşınmaz için 8,64 TL yatırıldığı, söz konusu toplam 42,44 TL'nin hâlen bloke hesapta bulunduğu, talep ve uyuşmazlığın çözümüne ilişkin kesinleşmiş Mahkeme kararı ile vekâletname ibrazı hâlinde söz konusu meblağın ödenebileceği belirtilmiştir. Başvurucular söz konusu taşınmazların kamulaştırma bedellerinin bankaya yatırıldığı tarihten itibaren işlemiş olan mevduat faizinin, olmadığı takdirde yasal faizi ile birlikte ödenmesi istemiyle 27/1/2011 tarihinde Kahramanmaraş  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmışlardır.  Mahkeme 28/1/2014 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesi şöyledir:\"...davacıların 744 ve 746 parsel sayılı taşınmazların kamulaştırma bedelinin vadesiz olarak bankaya bloke edilmesi ve nemalardırılmamış olması nedeniyle uğradıkları zarardan dolayı davalı bakanlıktan talep ettikleri faiz talebinin kamulaştırma yapıldığı tarihte yürürlükte bulunmayan kamulaştırma kanununu değiştiren 4650 S.K.nun 5/5/2001 tarihinde yürürlüğe girmesi nedeniyle reddine karar vermek gerekmiş[tir.]\" Temyiz edilen karar, Yargıtay  Hukuk Dairesince 7/9/2015 tarihinde onanmıştır. Başvurucuların karar düzeltme istemi de 19/6/2017 tarihinde aynı Daire tarafından reddedilmiştir. Nihai karar, başvurucular vekiline 25/7/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucular 15/3/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.  Konu hakkında ilgili hukuk için bkz. Ali Şimşek ve diğerleri, B. No: 2014/2073, 6/7/2017, §§ 18-  4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'nun 24/4/2001 tarihli ve 4650 sayılı Kanun'un  maddesi değiştirilen  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Hak sahibinin tespit edilemediği durumlarda mahkemece, kamulaştırma bedelinin üçer aylık vadeli hesaba dönüştürülerek nemalandırılması amacıyla gerekli tedbirler alınır.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/32782",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamulaştırma bedelinin değer kaybına uğratılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılama yapılan ceza davasında düşme kararı verilmesi sonucunda haksız tutukluluğa ilişkin tazminat davası açılamaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ve makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 15/5/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım etmek suçunu işlediği iddiasıyla 3/7/1994 tarihinde gözaltına alınmış; 13/7/1994 tarihinde tutuklanmış ve 18/10/1996 tarihinde tahliye edilmiştir. Diyarbakır Devlet Güvenlik Mahkemesi Cumhuriyet Başsavcılığının 8/8/1994 tarihli iddianamesi ile silahlı terör örgütüne üye olma, devletin hâkimiyeti altında bulunan topraklardan bir kısmını devlet idaresinden ayırmaya çalışma, terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım etme suçlarını işlediği iddiasıyla başvurucu hakkında Diyarbakır 4 No.lu Devlet Güvenlik Mahkemesinde kamu davası açılmıştır. Devlet güvenlik mahkemelerinin kaldırılması üzerine yargılamaya (kapatılan) Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinde (CMK mülga  madde ile görevli) devam edilmiştir. Mahkemenin 10/10/2011 tarihli kararıyla başvurucu hakkında açılan kamu davasının ayrılmasına ve zamanaşımı nedeniyle davanın düşmesine karar verilmiştir.  Temyiz üzerine hüküm, Yargıtay  Ceza Dairesinin 15/1/2014 tarihli kararıyla onanmıştır.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/6966",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılama yapılan ceza davasında düşme kararı verilmesi sonucunda haksız tutukluluğa ilişkin tazminat davası açılamaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ve makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; bir mahpusun kronik hastalığı olduğu belirtilmesine rağmen kullanmak zorunda olduğu ilaçlarının zamanında temin edilmemesi, hastaneye sevk işlemlerinin geciktirilmesi, gerekli tedavinin yapılmaması sonucu ölmesi ve bu ölüm olayıyla ilgili olarak etkili bir ceza soruşturması yürütülmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 11/10/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucular, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla temin edilen belgelere göre olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun kardeşi H.G. 20/2/2018 tarihinde Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) üyeliği suçundan hakkında yapılan soruşturma kapsamında gözaltına alınmıştır. Mersin İl Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele (TEM) Şube Müdürlüğünde görevli kolluk görevlileri 28/2/2018 tarihinde H.G.nin ifadesini almış, 3/3/2018 tarihinde ise Mersin Cumhuriyet Başsavcılığınca ifadesi alındıktan sonra H.G. tutuklamaya sevk edilmiştir. H.G. alınan ifadesi sırasında sistematik lupus eritamatosuz (bağışıklık sisteminin vücuda ait bazı maddeleri yabancı olarak algılaması sonucu vücut genelinde, kronik iltihabi reaksiyon başlatması durumu) hastalığının bulunduğunu belirterek bu durumun dikkate alınmasını talep etmiştir. Aynı gün Mersin Sulh Ceza Hâkimliğince yapılan sorgunun ardından tutuklanmasına karar verilen H.G., Tarsus Kapalı Kadın Ceza İnfaz Kurumuna (Ceza İnfaz Kurumu) konulmuştur.  Tutuklandıktan iki gün sonra 5/3/2018 tarihinde, gözaltı sürecinde yanına aldığı ilaçlarıtutuklu olarak bulunduğu Ceza İnfaz Kurumunda H.G. ye teslim edilmiştir. Ceza İnfaz Kurumu doktoru tarafından 14/3/2018 tarihinde H.G.nin yapılan muayenesi sonrasında sistematik lupus eritematosuz teşhisi ile Tarsus Devlet Hastanesi Dâhiliye Bölümüne sevk edilmesi için hasta sevk formu düzenlenmiştir.  16/3/2018 tarihinde dâhiliye bölümünde muayene ve tetkik işlemleri yapılarak sonrasında tekrar Ceza İnfaz Kurumuna gönderilen H.G. ertesi gün rahatsızlanması üzerine tekrar Tarsus Devlet Hastanesi Acil Servisine getirilmiştir. Burada tedavi edildikten sonra Ceza İnfaz Kurumuna yeniden gönderilen H.G. 19/3/2018 ve 27/3/2018 tarihlerinde Ceza İnfaz Kurumuna dilekçeler yazarak 16/3/2018 tarihinde Tarsus Devlet Hastanesinde yapılan tetkiklerin sonuçları hakkında bilgi verilmesini talep etmiştir.  Başvurucu, Ceza İnfaz Kurumuna H.G.nin kullanması gereken ilaçları ve ilaçlara ait bir raporu getirmiş; Ceza İnfaz Kurumunda ilaçların ve raporun 5/4/2018 tarihinde H.G.ye teslim edildiğine dair tutanak düzenlenmiştir. 11/4/2018 tarihinde kurum doktoru tarafından yapılan muayene sonucunda H.G.ye ilaç reçete edilerek Tarsus Devlet Hastanesi Dâhiliye Polikliniğine sevk edilmesi için hasta sevk formu düzenlenmiştir. 16/4/2018 tarihinde H.G.nin Tarsus Devlet Hastanesi Dâhiliye Polikliniğinde yapılan muayenesi sonucunda Mersin Şehir Hastanesi Romatoloji Polikliniğine sevk edilmesine karar verilerek hasta sevk formu düzenlenmiştir. H.G.nin 20/4/2018 tarihinde, tutulduğu ceza infaz kurumunda rahatsızlanması üzerine 112 Acil Servis çağrılmış, Acil Servis ekiplerince yapılan muayene sonucu \"Hastanın gerekli polikliniğe acil sevki uygundur.\" notu düşülmüştür.  H.G. 24/4/2018 tarihinde Başbakanlık İletişim Merkezine (BİMER), Adalet Bakanlığı Ceza Tevkif Evleri Genel Müdürlüğüne ve Ceza İnfaz Kurumuna yazdığı aynı içerikli dilekçelerinde; gözaltı işlemleri sırasında TEM Şubesi kolluk görevlilerinin acele etmeleri nedeniyle ancak bir haftalık ilacını alabildiğini, asıl kullanması gereken ilacı alamadığını sonradan fark ettiğini, ailesine ilaçları temin etmeleri için bilgi vermesine izin verilmediğini, bir aylık süreçte bazı ilaçlarını bir iki hafta alamadığını belirtmiştir. Ayrıca hastalığının takip gerektiren bir hastalık olduğunu, ilaçlarının uzman doktor tarafından ayarlanması gerektiğini, romatoloji bölümüne sevki yapıldığı hâlde dilekçe tarihi itibarıyla henüz götürülmediğini, hijyenin hastalığının seyri açısından çok önemli olduğunu, doktora zamanında götürülmediğini, revir taleplerinin dikkate alınmadığını, yapılması gereken tetkiklerinin yapılmadığını, tedavisinin aksadığını, ölümcül bir hastalığı olmasına rağmen Ceza İnfaz Kurumu görevlilerinin kendisini ciddiye almadığını, tedavide geç kalınabileceğini ifade etmiştir. Tarsus Devlet Hastanesi Dâhiliye Polikliniği tarafından romatoloji bölümüne sevk edilmesinden dokuz gün sonra, Acil Servis ekipleri tarafından gerekli polikliniğe sevk edilmesinin uygun görülmesinden ise beş gün sonra 25/4/2018 tarihinde H.G. Mersin Şehir Hastanesi Romatoloji Polikliniğine götürülmüş; H.G.nin burada muayenesi ile tetkiklerinin yapılıp tetkik sonuçlarıyla birlikte polikliniğe tekrar getirilmesi gerektiği belirtilmiştir. 26/4/2018 tarihinde yeniden rahatsızlanan H.G., Tarsus Devlet Hastanesi acil servisine götürülmüş, yapılan tetkik ve tedavi sonucunda Mersin Şehir Hastanesi romatoloji polikliniğince kontrolünün uygun olduğu belirtilerek Ceza İnfaz Kurumuna gönderilmiştir. Ceza İnfaz Kurumu idaresi 27/4/2018 tarihinde H.G.nin Mersin Şehir Hastanesi Romatoloji Polikliniği sevk programına alınması için Jandarma Tabur Komutanlığı görevlilerine bilgi vermiştir. Ceza İnfaz Kurumda 27/4/2018 günü saat 00'te rahatsızlanan H.G.nin 112 Acil Servis ekiplerince yapılan muayenesinin ardından Tarsus Devlet Hastanesi Acil Polikliniğine sevki sağlanmış, H.G. burada tedavi altına alınmıştır. Yapılan muayene ve tetkikler sonrasında anormal bir bulgu olmadığı belirtilerek taburcu edilen H.G., Ceza İnfaz Kurumunun ring aracına götürüldüğü anda fenalaşması üzerine hastaneye tekrar alınmış ancak yapılan tüm müdahalelere rağmen hayatını kaybetmiştir.A. Tarsus Cumhuriyet Başsavcılığınca Yürütülen Ceza Soruşturmasına İlişkin Süreç Tarsus Cumhuriyet Başsavcılığınca Tarsus Devlet Hastanesi sağlık görevlileri ve Ceza İnfaz Kurumu ve Jandarma görevlileri, Mersin İl Emniyet Müdürlüğü TEM Şube Müdürlüğü kolluk görevlileri ile Mersin Şehir Hastanesinin romatoloji doktoru hakkında derhâl bir soruşturma başlatılmıştır.  Olay günü H.G.yi hastaneye getiren Ceza İnfaz Kurumu görevlileri ve Jandarma görevlileri ile sağlık görevlilerinin beyanları alınmıştır. Tarsus Ceza İnfaz Kurumu Jandarma Tabur Komutanlığında görevli A., A., A., T.Ş. benzer nitelikteki beyanlarında olay günü acile sevk işleminin kendilerine bildirilmesi üzerine H.G.yi bir başka tutuklu İ.G. ile birlikte Tarsus Devlet Hastanesine götürdüklerini, önce İ.G.nin tedavisini yaptırdıklarını, on beş dakika içinde İ.G.nin tedavisinin bittiğini, ring aracına getirildiğini, bu sırada ambulansta bekletilen H.G.nin Acil Servis görevlileri tarafından indirilerek hastanede tedavi altına alındığını, tetkik sonuçlarının iyi çıktığının ve serumunun bittiğinin bildirilmesi üzerine taburcu işlemi yapılarak H.G.nin ring aracına alındığını ancak H.G.nin fenalaşarak diğer tutuklunun üzerine yatması üzerine Acil Servise haber verilip sedye ile hastaneye götürüldüğünü, muayenenin bitmesi beklenirken ölüm haberinin verildiğini belirtmiştir.  H.G.nin hastaneye götürülmesi sırasında eşlik eden infaz ve koruma görevlisi T.K. 28/4/2018 tarihinde alınan beyanında kolluk görevlileri ile benzer beyanlarda bulunmuştur. Başvurucu 28/4/2018 tarihinde kolluk tarafından alınan ifadesinde, kardeşinin 20/2/2018 tarinde Mersin İl Emniyet Müdürlüğü Tem Şube Müdürlüğünde görevli polis ekiplerince gözaltına alındığını, kardeşinin toplamda on iki gün gözaltında kaldığını, gözaltına alınmadan önce kardeşinin sistemik lupus rahatsızlığı için kullandığı ilaçları görevli polis memuruna teslim ettiğini, kardeşiyle gözaltında kaldığı süre içinde hiç görüşemediğini, sadece gözaltına alındığı hakkında bilgi verildiğini söylemiştir. Başvurucu ifadesinde ayrıca kardeşi tutuklandıktan üç gün sonra görüşme yapabildiğini, kardeşine ilaçların ulaşıp ulaşmadığını sorduğunda emniyetteki sorgu sürecinde kendisinin ibraz etmiş olduğu hastalığına ilişkin raporu kaybettiklerini ve ilaçlarının da bitmek üzere olduğunu söylediğini iddia etmiştir. Başvurucu, kardeşi ile bir sonraki hafta görüştüğünde ise ilaçlarının bittiğini ve yaklaşık bir haftadır kullanması gereken ilaçları kullanmadığını, Ceza İnfaz Kurumu yönetimince ilaçların temin edilerek kendisine verilmediğini söylediğini belirtmiştir. Başvurucu, daha sonraki hafta olan görüşmesinde kardeşine ait evdeki raporlu ilaçları ve raporu Ceza İnfaz Kurumu yönetimine teslim ettiğini, kardeşinin verdiği ilaçların şimdilik yeterli olacağını belirttiğini,22/4/2018 tarihinde kendisini telefonla arayarak ilaçlarının geldiğini söylediğini ifade etmiştir. Başvurucu, iki ayda bir görüş olduğu için 25/4/2018 tarihinde açık görüşe gittiğinde Ceza İnfaz Kurumu yönetiminin kardeşinin Kurum dışında olduğunu söylediğini, saat 50 sıralarında kardeşinin hastaneden geldiğini, görüşme esnasında kardeşinin yorgun, dudakları morarmış ve halsiz bir durumda olduğunu, konuşma esnasında aynı masada olmalarına rağmen kardeşinin sesini duymakta zorluk çektiğini, kardeşinin Tarsus Devlet Hastanesinde yapılan tedavisinde hastalığını belirtmesine rağmen doktorun \"Herhangi bir rahatsızlığı yoktur.\" ibareli rapor verdiğini, Ceza İnfaz Kurumu yönetiminin de bunu kayıtlara geçtiğini, kardeşinin Mersin Şehir Hastanesine tedavi amacıyla gittiğinde romatoloji doktoruna hastalığını anlatmaya çalıştığını fakat doktorun üstünkörü dinleyip onunla ilgilenmediğini söylediğini, hastalığının ciddiyetini anlattığını fakat sadece kan tahlili yapıp sonuçları 10-15 gün içinde Ceza İnfaz Kurumuna göndereceklerini söylediğini, kendisinin tetkik sonucunu görmek istediğini belirtse de kardeşinin sonuçları görmeden vefat ettiğini belirtmiştir. Başvurucu, kardeşinin tutuklu kaldığı sürede aynı koğuşta kalan tutukluların ifadelerinin alınması hâlinde bile ne denli ağır bir rahatsızlık geçirdiğinin ortaya çıkacağını da ifade etmiştir. Kardeşinin 28/4/2018 günü saat 30 sıralarında vefat ettiğinin bildirildiğini, kardeşinin tutuklu kaldığı sürede hangi kurum ve kuruluşa dilekçe yazmış ise tespit edilerek dilekçeleri hakkında işlem yapılmış isebilgi verilmesini istediğini belirtmiştir. Kardeşinin gözaltına alındığı günden öldüğü güne kadar geçen süre içinde görevli olan ve ifadesini alan, ilaçları teslim etmeyen polis memurlarından, ilaçlarını geç temin eden Ceza İnfaz Kurumu yönetiminden, Tarsus Devlet Hastanesinde ve Ceza İnfaz Kurumunda görevli doktorlardan ve Mersin Şehir Hastanesinde kardeşini muayene eden romatoloji doktorundan şikâyetçi olduğunu ifade etmiştir. Tarsus Devlet Hastanesi Başhekimliği tarafından ön incelemeci görevlendirilerek sağlık görevlileri Y.T. ve A.A.nın beyanları alınmış, sağlık görevlileri benzer nitelikteki beyanlarında saat 24 sıralarında Acil Servise getirilen H.G.nin muayene ve tetkik işlemlerinin yapıldığını, muayene bulgularının ve tetkik sonuçlarının normal olması nedeniyle ilaç reçete edilerek üroloji ve romatoloji polikliniğinde kontrol edilmesi önerisiyle taburcu edildiğini, taburcu edildikten hemen sonra fenalaştığının bildirilmesi üzerine hastaneye tekrar alınan H.G.nin nabzının alınamaması üzerine hastaya kalp masajı yapıldığını, ileri yaşam desteği uygulanmasına rağmen kendiliğinden solunumun geri dönmemesi üzerine saat 10 sıralarında exitus(ölüm) olarak kabul edildiğini belirtmişlerdir.  Sağlık görevlilerinden alınan beyanlar sonrasında ön incelemeci tarafından düzenlenen raporda sistematik lupus hastalığı tanımlandıktan sonra gerekli tıbbi müdahalelerin yapıldığı, yapılan muayene, teşhis ve tedavilerde herhangi bir kusurun olmadığı mütalaa edilmiştir. Ölen üzerinde kesin ölüm nedeninin tespiti için klasik otopsi yapılmasına karar verilmiş, yapılan otopsi sonucunda Adana Adli Tıp Kurumu İhtisas Kurulundan (Adli Tıp Kurumu) rapor alınmıştır.  16/7/2018 tarihli otopsi raporunda H.G.nin ölümünün sistemik lupus eritematozus hastalığı ve gelişen komplikasyonları sonucunda meydana geldiği mütalaa edilmiştir.  Tarsus Cumhuriyet Başsavcılığı, Tarsus İlçe Emniyet Müdürlüğünden müzekkere ile H.G.nin Tarsus Devlet Hastanesine getirilişinden hayatını kaybettiği ana kadar hastane görüntü kayıtlarının temin edinilmesi istemiş; anılan görüntü kayıtları bilirkişi tarafından çözümü yapılarak dosya arasına alınmıştır.  Tarsus Cumhuriyet Başsavcılığı ayrıca Tarsus Devlet Hastanesinden H.G.nin tüm tedavi ve muayene evrakının gönderilmesini, hastane yönetimince idari soruşturma yapılıp yapılmadığının bildirilmesini istemiştir. Tarsus Cumhuriyet Başsavcılığı Mersin Şehir Hastanesinden ölene ait tüm tedavi belgelerinin gönderilmesini, Mersin Cumhuriyet Başsavcılığından iseH.G. hakkında yapılan soruşturma kapsamında kaç gün gözaltında kaldığı, bu süre içinde herhangi bir ilaç kullanıp kullanmadığı, H.G.ye ait adli rapor ve tedavi evrakının temin edilmesini talep etmiştir. 28/5/2018 tarihinde Tarsus Cumhuriyet Başsavcılığı, Ceza İnfaz Kurumu görevlileri hakkında görevi kötüye kullanma suçuna ilişkin soruşturma yapılması için dosyanın tefrik edilmesine karar vermiş; ayrıca Mersin İl Emniyet Müdürlüğü TEM Şube Müdürlüğü kolluk görevlileri ile Mersin Şehir Hastanesinin romatoloji doktoru hakkında görevi kötüye kullanma suçundan soruşturma yapılması için dosyanın tefrik edilmesine karar vererek anılan soruşturmada yetkisizlik kararı verilmiş dosyayı Mersin Cumhuriyet Başsavcılığına göndermiştir.  Tarsus Devlet Hastanesi Sağlık Görevlileri Hakkında Yürütülen Soruşturma  Yapılan soruşturma sonucunda 18/3/2019 tarihinde sağlık görevlileri hakkında kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar verilmiştir. Kovuşturmaya yer olmadığına dair kararda H.G.nin 27/4/2018 ile 28/4/2018 tarihlerinde hastaneye getiriliş anından ölüm anına kadar olan hastane görüntülerinin ibraz edildiği, 16/7/2018 tarihli ön inceleme raporunda yapılan muayene, teşhis ve tedaviler ile ilgili yapılan işlemlerde tıbben herhangi bir kusurun bulunmadığının yer aldığı, ölüm olayına ilişkin şüpheli herhangi bir durumun olmadığı belirtilmiştir. Başvurucu, kovuşturmaya yer olmadığına dair karara itiraz etmiş; itiraz dilekçesinde kardeşi H.G.nin tutuklu bulunduğu sürece dair herhangi bir değerlendirme yapılmadığını, sadece öldüğü gün yapılan işlemlerin değerlendirildiğini, kardeşinin gerek gözaltı sürecinde gerekse tutukluluk sürecinde tedavisinin aksatıldığını, ilaçlarının zamanında temin edilmediğini, uygun ilaç tedavisinin yapılmadığını, gerekli tıbbi müdahalelerin zamanında gerçekleşmediği iddialarının değerlendirilmediğini ileri sürmüştür.  Başvurucunun itirazını değerlendiren Tarsus Sulh Ceza Hâkimliği 1/11/2019 tarihli kararı ile itirazın kabulüne ve soruşturmanın genişletilmesine karar vermiştir. Soruşturmanın genişletilmesi kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...müteveffanın ölümüne ilişkin otopsi raporunun dosyada mevcut olduğu görülmüşse de raporda müteveffanın mevcut olan 'Sistemik Lupus Eritematossuz(SLE)' hastalığı ile tutuklu bulunduğu sürece ilişkin bir değerlendirmenin yapılmadığı, müteveffanın gerek gözaltına alındığında gerekse de şikayet üzerine her muayeneye götürüldüğünde yapılan tetkiklerin yerinde olup olmadığı, uygulanan ilaç tedavisinin doğru olup olmadığı hususunda bir değerlendirmenin mevcut olmadığı ve özellikle müteveffanın gözaltına alınması ile vefat etmesi arasında geçen süreç gözetilerek dosyada mevcut bulunan müteveffaya ait tüm raporların incelenerek müteveffaya gerekli tıbbi müdahalenin yapılıp yapılmadığının tespiti ile yapılmamış ise kusurlu rapor tanzim edenler ile yanlış tedavi uygulayanların tespiti için dosyanın Adli Tıp Kurumuna gönderilmesinin gerektiği...\" 4/12/2019 tarihinde Tarsus Cumhuriyet Başsavcılığı soruşturmanın genişletilmesi kararı doğrultusunda İstanbul Adli Tıp Kurumu Başkanlığına müzekkere yazarakrapor düzenlenmesini talep etmiştir.  28/4/2021 tarihinde Adli Tıp Kurumu İhtisas Kurulundan alınan raporun ilgili kısmı şöyledir:\"... 2018 tarihinde Tarsus Devlet Hastanesinde yapılan tetkiklerde ölümü açıklayacak ve acil müdahaleyi gerektirecek bir bulgu olmadığı, otopside alınan örneklerin histopatolojik incelemesinde SLE'ye bağlı ölüm oluşturacak bir bulgu saptanmadığı, mevcut bulgularla kişinin kesin ölüm nedeni ve mekanizmasının bilinemediği, dolayısıyla; Kişinin tetkik ve tedavilerinin yapıldığı Mersin Şehir Hastanesi ve Tarsus Devlet Hastanesi sağlık çalışanları ile 112 ambulans ve Kurum Aile Hekiminin uygulamalarının tıp kurallarına uygun olduğu oy birliği ile mütalaa olunur...\" Tarsus  Sulh Ceza Hâkimliği 13/10/2021 tarihinde soruşturmanın genişletilmesi kapsamında gerekli araştırmaların yapıldığı Adli Tıp Kurumu İhtisas Kurulu raporu doğrultusunda kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın yerinde olduğunu belirterek itirazın reddine kesin olarak karar vermiştir. Ceza İnfaz Kurumu Görevlileri Hakkında Yürütülen Soruşturma  Ceza İnfaz Kurumu görevlileri hakkında yürütülen soruşturma kapsamında görevlilerin şüpheli sıfatıyla ifadeleri alınmış, ayrıca Ceza İnfaz Kurumu görevlileri hakkında idarece yapılan disiplin soruşturmasına ilişkin bilgi ve belgeler getirtilerek soruşturma dosyasına alınmıştır. Ceza İnfaz Kurumu görevlileri hakkında yapılan disiplin soruşturması sonucunda Ceza İnfaz Kurumu Disiplin Amirliğinin 19/6/2018 tarihli kararıyla, herhangi bir ihmal bulunmadığından ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.  Ölenin Ceza İnfaz Kurumunda tutulduğu süre boyunca alınan sağlık raporları, tedaviye ilişkin belgeler, kullandığı ilaçlar tespit edildikten sonra Tarsus Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 21/3/2019 tarihinde Ceza İnfaz Kurumu görevlileri hakkında görevi ihmal suçunu işlediklerine dair kovuşturmaya yetecek kadar delil elde edilemediği belirtilerek kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Başvurucunun anılan karara itiraz edip etmediğine ilişkin olarak bireysel başvuru dosyası kapsamında herhangi bir bilgi elde edilememiştir.B. Mersin Cumhuriyet Başsavcılığınca Yürütülen Ceza Soruşturmasına İlişkin Süreç Tarsus Cumhuriyet Başsavcılığınca verilen tefrik kararının ardından Mersin Cumhuriyet Başsavcılığınca (Başsavcılık) TEM Şube Müdürlüğü kolluk görevlileri ile Mersin Şehir Hastanesinin romatoloji doktoru E.E. hakkında görevi kötüye kullanma ve taksirle ölüme neden olma suçlarından soruşturma başlatılmış, doktor E.E. hakkında 2/12/1999 tarihli ve 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin Yargılanması Hakkında Kanun gereğince soruşturma izni talep edilmiştir.  Toroslar Kaymakamlığı (Kaymakamlık) tarafından ön incelemeci tayin edilerek alınan 31/7/2018 tarihli ön inceleme raporunda ölenin muayene ve tedavisinde ihmal ve kusurun bulunmadığı değerlendirilmiştir. Kaymakamlık 21/3/2019 tarihli kararı ile ön inceleme raporu doğrultusunda doktor E.E hakkında soruşturma izni verilmemesine karar verilmiştir.  Başsavcılık; Mersin Emniyet Müdürlüğünden H.G.nin hangi tarihler arasında gözaltında tutulduğunu, H.G.nin ilaçlarının verilip verilmediğinin bildirilmesini, gözaltı süresince alınan doktor raporlarının gönderilmesini talep etmiştir.  Başsavcılık 4/4/2019 tarihinde TEM Şube Müdürlüğü kolluk görevlileri hakkında kovuşturmaya yer olmadığına, doktor E.E. hakkında ise işlem yapılmasına yer olmadığına dair karar vermiştir. Anılan kararın ilgili kısmı şöyledir:\"... yapılan araştırmalarda [H.G.nin] gözaltı süresince herhangi bir hastalık ile ilgili tedavi veya ilaç talebinde bulunduğuna dair bir kayda rastlanılmadığı, şahsın gözaltına bulunduğu süre içerisinde düzenli olarak doktor raporlarının alındığı ve alınan doktor raporlarında herhangi bir şikayeti olmadığı gibi her hangi bir ilaç ya da tedavi talebi olmadığı, yine hastalığına dair bir yakınmasının da olmadığının anlaşıldığı, kamera kayıtlarının saklama süresinin 28 gün olmasından dolayı, kamera görüntülerinin mevcut olmaması sebebiyle üzerinde bir inceleme yapılamadığı,... [H.G.nin] 03/03/2018 tarihinde sevk edildiği Mersin Cumhuriyet Başsavcılığında ilgili soruşturma dosyası kapsamında cumhuriyet savcısı tarafından müdafii huzurunda alınan ifadesinde ise aynen 'Ben emmiyette ifade verdim. İçeriğini aynen tekrar ederim, altındaki imza bana aittir. Gözaltında kaldığım süre içerisinde her hangi bir kötü muamele, cinsel saldırı görmedim. Üzerime atılı suçlamayı kabul etmiyorum. Serbest bırakılmayı talep ediyorum. Benim sistematik lupus hastalığım bulunmaktadır. Bağışıklık sistemi ile ilgili bir hastalıktır. Buna ilişkin tedavi görüyorum. İlaç kullanıyorum. Bu hususların da göz önüne alınmasını istiyorum' şeklinde beyanda bulunduğunun anlaşıldığı, alınan ifadesinde [H.G.nin] gözaltı süresince her hangi bir kötü muameleye maruz kaldığı yönünde bir beyanına rastlanılmadığı, ilaç kullanımıyla ilgili de bir mağduriyet yaşadığına dair beyanda bulunmadığı,...Dolayısıyla Mersin İl Emniyet Müdürlüğü Tem Şube Müdürlüğü görevlilerince, [H.G.nin] gözaltında kaldığı süre boyunca ilaç verilmeyerek görevlerini kötüye kullandıkları iddiası ile akabinde şahsın cezaevindeyken ölmesine ilişkin olarak Tem Şube Müdürlüğü görevlilerinin taksirle ölüme neden olma suçunu işledikleri iddiasına ilişkin olarak, [H.G.nin] kolluk ve savcılıkta alınan ifadelerinde gözaltında bulunduğu süre zarfında ilaçlarını kullanamadığına dair bir yakınması olmaması ve yine yapılan doktor kontollerinde de bu yönde bir yakınması olmadığı hususları ile müşteki Sinan GÜLSU'nun alınan ifadesinde , kardeşi tutuklandıktan üç gün sonra kardeşi ile yapmış olduğu kapalı görüşme esnasında , kardeşine ilaçların ulaşıp ulaşmadığını sorduğunda, ilaçlarının bitmek üzere olduğunu söylediğini belirtmesi karşısında, [H.G.nin] gözaltında bulunduğu sırada hastalığıyla ilgili ilaçlarını kullandığı ve Tem Şube görevlerinin söz konusu olayda her hangi bir ihmal ve kusurlarının olmadığının anlaşıldığı,...Şikayet edilen doktor [E.E.] hakkında üzerine atılı görevi kötüye kullanma ve taksirle ölüme neden olma suçlarından dolayı 4483 Sayılı Yasa gereğince işlem yapılmasına yer olmadığına,Şüpheli Mersin İl Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şube Müdürlüğü görevlilerinin üzerlerine atılı görevi kötüye kullanma ve taksirle ölüme neden olma suçlarından dolayı kamu adına kovuşturma yapılmasına yer olmadığına...\" Başvurucu, kardeşi H.G.nin gözaltına alınmasından ölümüne kadar geçen sürede kamu görevlilerinin ihmal ve kasıtla suç işlediğini, kardeşinin kronik hastalığı olmasına rağmen gözaltı sürecinde ilaçlarını düzenli alamadığını, görevlilerin hastalığına inanmadıklarını, tıbbi tedavinin yanlış ve eksik yapıldığını, soruşturmanın etkili yürütülmediğini, maddi gerçeğin ortaya çıkarılmadığını belirterek kovuşturmasızlık kararı verildiğini belirterek itirazda bulunmuştur.  Mersin  Sulh Ceza Hâkimliği 10/8/2019 tarihinde itirazın reddine karar vermiştir.  Bu karar 13/9/2019 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir.  ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/34602",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir mahpusun kronik hastalığı olduğu belirtilmesine rağmen kullanmak zorunda olduğu ilaçlarının zamanında temin edilmemesi, hastaneye sevk işlemlerinin geciktirilmesi, gerekli tedavinin yapılmaması sonucu ölmesi ve bu ölüm olayıyla ilgili olarak etkili bir ceza soruşturması yürütülmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, ihtirazi kayıtla verdiği gümrük beyannameleri üzerine fazladan tahakkuk ettirilerek ödenen gümrük ve katma değer vergilerinin faiziyle birlikte geri verilmesi istemiyle açmış olduğu davalarda, mahkemece fazladan tahsil edilen kısmın iadesine karar verilmesine rağmen faiz isteminin reddedilmesinin mülkiyet hakkını ihlal ettiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 14/8/2013 tarihinde İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 31/10/2013 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm tarafından 4/12/2013 tarihinde kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir.  Adalet Bakanlığının 4/2/2014 tarihli görüş yazısı, 24/2/2014 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiş, ancak başvurucu Adalet Bakanlığı cevabına karşı beyanlarını yasal süresi içinde ibraz etmemiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu, yurt dışından getirdiği emtianın beyanname tescil işlemlerini tamamlayarak ithalatını gerçekleştirmek amacıyla Bandırma Gümrük Müdürlüğüne başvurmuş ve söz konusu idarenin ithal edilen malların satış faturalarındaki fiyatı yerine Gümrük Müsteşarlığı Gümrükler Genel Müdürlüğünce belirlenen referans fiyata göre ithali yapılacak emtianın ton fiyatını kendisi belirlemek şartıyla beyannameyi tescil edeceğini belirtmesi üzerine tescil anında idarece belirlenen fiyat üzerinden hesaplanan iki beyannameyi 18/5/2007 tarihinde ihtirazı kayıt düşerek tescil ettirmiş, 22/5/2007 ve 15/6/2007 tarihlerinde tahakkuk eden gümrük ve katma değer vergilerini ödemiştir.  Başvurucu, bu suretle idare tarafından fazla tahakkuk ettirilerek tahsil edilen fark kıymete isabet eden vergi kısmının iadesi istemiyle her bir beyannameye ilişkin olarak yaptığı düzeltme başvurularının reddine ilişkin Bandırma Gümrük Müdürlüğü kararlarına vaki itirazlarının reddine ve söz konusu kararların onanmasına dair 09/07/2007 tarihli, 2007/158 ve 2007/157 sayılı Bursa Gümrük ve Muhafaza Başmüdürlüğü işlemlerinin iptali ile fazladan tahsil edilen vergilerin dava tarihi itibarıyla amme alacaklarına uygulanan faiz oranında işleyecek faiziyle birlikte iadesine karar verilmesi istemiyle Balıkesir Vergi Mahkemesi nezdinde dava açmıştır.  Balıkesir Vergi Mahkemesi, 28/02/2008 tarihli, E.2007/850, K.2008/337 ve E.2007/851, K.2008/338 sayılı kararlarıyla ve davalı idarece, belirtilen satış bedelinin gerçek olup olmadığına dair herhangi bir somut tespit bulunmaksızın ticari bir değeri bulunmayan ve geçici nitelikte olan proforma faturadaki fiyatın esas al��narak vergi tahakkuk ettirilmesine hukuken imkân bulunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, davalı idare işlemlerinin iptaline, faiz istemlerinin ise 4458 sayılı Gümrük Kanunu’nun  maddesine göre yetkili idareler tarafından gümrük vergileri ile bunların ödenmelerine bağlı olarak tahsil edilmiş gecikme faizinin veya gecikme zammının geri verilmesinde idarece faiz ödenmeyeceği, yalnızca yetkili idareler tarafından alınmış geri verme kararı söz konusu olduğunda bu maddedeki şartlar dâhilinde faiz isteminin söz konusu olabileceği ve ayrıca faizin, idarenin sorumluluğuna bağlı bir tazminat niteliğinde olmadığı gerekçeleriyle davanın reddine karar vermiştir.  Başvurucu, Balıkesir Vergi Mahkemesinin söz konusu kararları üzerine temyiz yoluna başvurmuştur. Temyiz incelemesini yapan Danıştay  Dairesi, idarenin re’sen, ilgilinin başvurusu ya da yargı kararı uyarınca iade edeceği vergiler nedeniyle ilgililerin uğradığı zararın tazmini yoluna gidilebilmesinin, Gümrük Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrasının ikinci cümlesinde olduğu gibi belli koşulların oluşması halinde ilgilisine faiz ödeneceği yolunda kanunda hüküm bulunmasına ya da aynı maddenin birinci fıkrasının birinci cümlesinde olduğu gibi faiz verilmeyeceğine dair aksine bir hükmün bulunmamasına bağlı olduğu gerekçesiyle, 14/2/2012 tarih, E.2008/4499, K.2012/480 ve E.2008/3993, K.2012/478 sayılı kararlarıyla temyiz istemini oy çokluğuyla reddetmiştir. Karşı oy gerekçelerinde idarece gerçekleştirilen hukuka aykırılığın hizmet kusuru olduğu ve hizmet kusurundan doğan zararların Anayasa’nın  maddesine göre idarece karşılanması gerektiği, ayrıca 4458 sayılı Kanunun  maddesinin yargı kararı ile iade edilen vergileri kapsamadığı belirtilmiştir. Başvurucu, Danıştay  Dairesinin söz konusu kararları üzerine karar düzeltme yoluna başvurmuş ve Daire, 27/6/2013 tarih, E.2012/6113, K.2012/3802 ve E.2012/6120, K.2013/3803 sayılı kararlarıyla karar düzeltme istemini oy çokluğuyla reddetmiş, kararlar aynı tarihte kesinleşmiştir.  Ret kararları, başvurucuya 29/7/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, 14/8/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 27/10/1999 tarihli ve 4458 sayılı Gümrük Kanunu’nun  maddesi şöyledir: “Yetkili idareler tarafından, gümrük vergileri ile bunların ödenmelerine bağlı olarak tahsil edilmiş gecikme faizinin veya gecikme zammının geri verilmesinde idarece faiz ödenmez. Ancak, geri verme kararının alındığı tarihten itibaren üç ay içerisinde idarece sözkonusu kararın uygulanmaması halinde, ilgilinin talebi üzerine, üç aylık sürenin bitiminden itibaren faiz ödenir. Bu faiz, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun tecil faizine ilişkin hükümlerine göre hesaplanır.”  Anayasa Mahkemesinin 22/5/2014 tarih ve E.2013/104, K.2014/96 sayılı kararının sonuç kısmı şöyledir: “ 1999 günlü, 4458 sayılı Gümrük Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesinin Anayasa’ya aykırı olduğuna ve İPTALİNE, 2014 gününde OYBİRLİĞİYLE karar verildi.”  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/6361",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, ihtirazi kayıtla verdiği gümrük beyannameleri üzerine fazladan tahakkuk ettirilerek ödenen gümrük ve katma değer vergilerinin faiziyle birlikte geri verilmesi istemiyle açmış olduğu davalarda, mahkemece fazladan tahsil edilen kısmın iadesine karar verilmesine rağmen faiz isteminin reddedilmesinin mülkiyet hakkını ihlal ettiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, üyesi olduğu sendikanın tüm Türkiye’de yaptığı göreve gelmeme çağrısına katılarak görevine gelmediğini, ancak mazeretsiz olarak göreve gelmediği gerekçesiyle uyarma cezası verildiğini, sendikal faaliyetlere katılması nedeniyle ceza verilmesinin Anayasa’nın , ,  ve  maddeleri ile toplantı ve örgütlenme özgürlüğüne ilişkin anayasal haklarını ihlal ettiğini ileri sürmüş, maddi ve manevi tazminat talebinde bulunmuştur.  Başvuru, 3/12/2013 tarihinde Mersin  İdare Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 25/2/2014 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm tarafından 13/3/2014 tarihinde yapılan toplantıda kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru konusu olay ve olgular 13/3/2014 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığı görüşünü 14/4/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığ�� tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş başvurucuya 25/4/2014 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır. OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası (EĞİTİM SEN) üyesi bir kamu görevlisidir.  EĞİTİM SEN Yönetim Kurulunun 6/3/2012 tarihli kararı ile 28 ve 29 Mart 2012 tarihlerinde tüm ülke çapında “uyarı grevi” adı altında işe gelmeme eylemi yapılmasına karar verilmiştir.  Başvurucu bahsi geçen tarihlerde işe gelmemiştir.  Başvurucunun görev yaptığı Tarsus İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü, eyleme katılan tüm sendika üyeleri hakkında yürüttüğü idari soruşturma sonucunda 18/5/2012 tarihli kararı ile “28-29 Mart 2012 tarihlerinde mazeretsiz olarak göreve gelmediği” gerekçesiyle başvurucuyu uyarma cezası ile cezalandırmıştır. Başvurucunun söz konusu karara yapmış olduğu itiraz Mersin Valiliğinin 13/6/2012 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Başvurucu, hakkında verilen disiplin cezasının iptali istemiyle 20/7/2012 tarihinde idare Mahkemesine iptal davası açmış, Mersin  İdare Mahkemesinin 13/12/2012 tarihli kararı ile dava reddedilmiştir. Başvurucu, ilk derece mahkemesinin kararına itiraz etmiş, Adana Bölge İdare Mahkemesinin 8/5/2013 tarihli kararı ile ilk derece mahkemesinin kararı onamıştır. Başvurucunun karar düzeltme istemi de Adana Bölge İdare Mahkemesinin 25/9/2013 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Bölge İdare Mahkemesinin ilamı, başvurucuya, 8/11/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu, 3/12/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 14/7/1965 tarih ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun “Toplu eylem ve hareketlerde bulunma yasağı” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Devlet memurlarının kamu hizmetlerini aksatacak şekilde memurluktan kasıtlı olarak birlikte çekilmeleri veya görevlerine gelmemeleri veya görevlerine gelipte Devlet hizmetlerinin ve işlerinin yavaşlatılması veya aksatılması sonucunu doğuracak eylem ve hareketlerde bulunmaları yasaktır”. 657 sayılı Kanun’un “Disiplin cezalarının çeşitleri ile ceza uygulanacak fiil ve haller” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“Devlet memurlarına verilecek disiplin cezaları ile her bir disiplin cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır: …C - Aylıktan kesme: Memurun, brüt aylığından 1/30 - 1/8 arasında kesinti yapılmasıdır. Aylıktan kesme cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır: …b) Özürsüz olarak bir veya iki gün göreve gelmemek,…” 657 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“Disiplin amirleri tarafından verilen uyarma, kınama ve aylıktan kesme cezalarına karşı disiplin kuruluna, kademe ilerlemesinin durdurulması cezasına karşı yüksek disiplin kuruluna itiraz edilebilir.İtirazda süre, kararın ilgiliye tebliği tarihinden itibaren yedi gündür. Süresi içinde itiraz edilmeyen disiplin cezaları kesinleşir.İtiraz mercileri, itiraz dilekçesi ile karar ve eklerinin kendilerine intikalinden itibaren otuz gün içinde kararlarını vermek zorundadır.İtirazın kabulü hâlinde, disiplin amirleri kararı gözden geçirerek verilen cezayı hafifletebilir veya tamamen kaldırabilirler.Disiplin cezalarına karşı idari yargı yoluna başvurulabilir.” Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 22/5/2013 tarih, 2009/63 Esas ve 2013/1998 Karar sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir:“…Uyuşmazlıkta, davacının, üyesi bulunduğu sendikanın yetkili kurullarınca alınan karara uyarak 11/12/2003 tarihinde 1 gün göreve gelmeme eyleminin 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun 125/C-b maddesi kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceğinin tespiti önem taşımaktadır. 2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının  maddesinin son fıkrasında; “Usulüne göre yürürlüğe konulmuş Milletlerarası andlaşmalar kanun hükmündedir. Bunlar hakkında Anayasaya aykırılık iddiası ile Anayasa Mahkemesine başvurulamaz. (Ek cümle: 07/05/2004 - 5170 S.K./mad) Usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası andlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma hükümleri esas alınır.” hükmü yer almıştır. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin “Dernek kurma ve toplantı özgürlüğü”nün düzenlendiği  maddesinde; herkesin asayişi bozmayan toplantılar yapmak, dernek kurmak, ayrıca çıkarlarını korumak için başkalarıyla birlikte sendikalar kurmak ve sendikalara katılmak haklarına sahip olduğu, bu hakların kullanılmasının, demokratik toplumda zorunlu tedbirler niteliğinde olarak, ulusal güvenliğin, kamu emniyetinin korunması, kamu düzeninin sağlanması ve suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması amaçlarıyla ve ancak yasayla sınırlandırılabileceği, bu maddenin, bu hakların kullanılmasında silahlı kuvvetler, kolluk mensupları veya devletin idare mekanizmasında görevli olanlar hakkında meşru sınırlamalar konmasına engel olmadığı kuralına yer verilmiştir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi 15/09/2009 tarihli, Kaya ve Seyhan - Türkiye kararında (application no. 30946/04); Eğitim-Sen üyesi öğretmenlere, 11/12/2003 tarihinde KESK’in çağrısına uyarak, parlamentoda tartışılmakta olan kamu yönetimi kanun tasarısını protesto etmek üzere düzenlenen bir günlük ulusal eyleme katılmaları nedeniyle 11/12/2003 tarihinde göreve gelmedikleri için uyarma cezası verilmesinin, her ne kadar bu ceza çok küçük olsa da, sendika üyelerinin çıkarlarını korumak için meşru grev ya da eylem günlerine katılmaktan vazgeçirecek bir nitelik taşıdığı, öğretmenlere verilen disiplin cezasının “acil bir sosyal ihtiyaca” tekâbül etmediği ve bu nedenle “demokratik bir toplumda gerekli” olmadığı sonucuna varmış, bunun sonucu olarak, bu davada, başvuranların AİHS’nin  maddesi anlamında gösteri yapma özgürlüğünü etkili bir şekilde kullanma haklarının orantısız olarak çiğnendiği gerekçesiyle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin  maddesinin ihlal edildiğine karar vermiştir. Bu durumda, davacının, sendikal faaliyet gereği, 11/12/2003 tarihinde göreve gelmeme eyleminin özürsüz olarak bir veya iki gün göreve gelmemek fiili kapsamında değerlendirilemeyeceği ve sendikal faaliyet kapsamında bir gün göreve gelmemek fiilinin mazeret olarak kabulü gerektiğinden, disiplin suçu teşkil etmeyen eylem nedeniyle davacıya 657 sayılı Kanunun 125/C-b maddesi uyarınca aylıktan kesme cezası verilmesine ilişkin dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmamıştır.…” ",
+        "Haklar":"Sendika hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/8745",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, üyesi olduğu sendikanın tüm Türkiye’de yaptığı göreve gelmeme çağrısına katılarak görevine gelmediğini, ancak mazeretsiz olarak göreve gelmediği gerekçesiyle uyarma cezası verildiğini, sendikal faaliyetlere katılması nedeniyle ceza verilmesinin Anayasa’nın 10. , 36. , 40. ve 90. maddeleri ile toplantı ve örgütlenme özgürlüğüne ilişkin anayasal haklarını ihlal ettiğini ileri sürmüş, maddi ve manevi tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/12/2014 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, terör örgütü üyesi olduğu şüphesiyle 19/12/2009 tarihinde yakalanmış; İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının (CMK  madde ile görevli) 6/1/2010 tarihli iddianamesiyle terör örgütü üyesi olma, tehlikeli maddelerin izinsiz olarak bulundurulması, mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarından cezalandırılması istemiyle hakkında kamu davası açılmıştır. (Kapatılan) İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK  madde ile görevli) E.2010/30 sayılı esasında yargılama devam ederken 2/7/2012 tarihli ve 6352 sayılı Kanun'un geçici  maddesi uyarınca dava dosyası Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesine devredilmiştir. Yargılama, İlk Derece Mahkemesinde devam etmektedir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19805",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; yabancı ülkede işlenen bir suç nedeniyle iadesi talep edilen yabancının iade amacıyla tutuklanmasının hukuka aykırı olması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 24/6/2021 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne, başka ihlal iddialarının kabul edilemez olduğuna ancak iade amaçlı tutmanın hukuka aykırı olması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddiasının kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.    Başvuru formuyla eklerine, Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla temin edilen belgelere ve Bakanlık görüşü ile ekindeki belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir:  Resmî kayıtlara göre başvurucu, İran İslam Cumhuriyeti tarafından düzenlenmiş pasaportu kullanarak 12/12/2019 tarihinde Türkiye'ye giriş yapmıştır. Azerbaycan Cumhuriyeti (Azerbaycan) adli makamlarının talebi üzerine 29/1/2020 tarihinde başvurucu hakkında kırmızı bülten çıkarılmıştır. Bültende; başvurucunun dolandırıcılık suçu için arandığı, bu suç için öngörülen en üst cezanın 10 yıl olduğu ve Sebail Bölge Mahkemesinin 10/1/2020 tarihinde başvurucu hakkında tutuklama kararı verdiği belirtilerek yakalanması hâlinde başvurucunun geçici olarak tutuklanması istenmiştir. Bültene göre başvurucu, kendisini bir inşaat şirketi yöneticisi olan A.J.ye ciddi bir iş insanı olarak tanıtmış; Nesimi bölgesinde görev yapan yargıçlarla iyi ilişkilerinin olduğunu, bu yargıçların para karşılığında ve şirket yararına olarak şirketin yeni binalar inşa etmeyi planladığı bölgelerde yaşayan kişilerin başka yerlere taşınmaları yönünde kararlar verebileceğini söylemiştir. A.J.yi ikna eden başvurucu, A.J.den yaklaşık olarak 300 Amerikan dolarına tekabül eden 000 Azerbaycan manatı almıştır. Böylece başvurucu, A.J.yirüşvet vermeye teşvik edip A.J.yi ciddi maddi zarara uğratacak şekilde dolandırıcılık suçunu işlemiştir.  Bakanlığın ilgili birimi; isnat edilen suç gözetilerek ve başvurucu hakkında çıkarılan kırmızı bültene dayanılarak başvurucunun ülkesine iade edilmesi amacıyla yakalanmasının ve 23/4/2016 tarihli ve 6706 sayılı Cezaî Konularda Uluslararası Adlî İş Birliği Kanunu’nun  maddesi ile Suçluların İadesine Dair Avrupa Sözleşmesi’nin (SİDAS)  maddesine göre 18 günden az, 40 günden fazla olmamak üzere tutuklanması için talepte bulunulabilmesi amacıyla en yakın Cumhuriyet başsavcılığına sevkinin uygun olacağını 1/7/2020 tarihli yazıyla Emniyet Genel Müdürlüğüne bildirmiştir. Azerbaycan Adalet Bakanlığı 2/9/2020 tarihli bir yazıyla başvurucunun dolandırıcılık ve rüşvet verme suçlarından Azerbaycan’a iadesini istemiştir. İade talebini içerir yazının ekindeki belgelere göre;- Başvurucuya isnat edilen suçlar 2015 yılında işlenmiştir.- Başvurucunun isnat edilen suçları işlediği, tanık beyanlarıyla ve diğer güvenilir delillerle doğrulanmıştır. - Başvurucu, cezadan kurtulmak için ülkesinden kaçmıştır. - Bakü Savcısı  Derece Devlet Adalet Müşaviri 20/11/2019 tarihinde, isnat edilen eylemler nedeniyle başvurucu hakkında dava açılmasına karar vermiştir. - Soruşturma Dairesinin önemli davalarını inceleyen bir müfettiş başvurucunun sanık olarak davaya dâhil edilerek suçlanmasına ve tutuklanmasına karar vermiştir.- Sebail Bölge Mahkemesi, başvurucunun müdafiinin de hazır bulunduğu 10/1/2020 tarihli oturumda başvurucunun dört ay tutuklu kalmasına karar vermiştir.- Azerbaycan Ceza Kanunu’na göre büyük hasar verilerek işlenmesi durumunda dolandırıcılık suçu, beş yıldan on yıla kadar hapis cezasını gerektirmektedir. Rüşvet yani resmî görevlerin yerine getirilmesi ile bağlantılı olarak herhangi bir eylemi gerçekleştirme veya gerçekleştirmeyi reddetme karşılığında doğrudan veya dolaylı olarak bizzat veya üçüncü kişiler aracılığıyla bir memura maddi veya diğer menfaatler, ayrıcalıklar veya tavizler teklif etme, vaatte bulunma veya verme suçu, 000 ila 000 manat para cezasını veya 3 ila 5 yıl süreyle hürriyetin kısıtlanmasını ya da 2 ila 5 yıl hapis cezasını gerektirmektedir. Yakalama, pazarlık, gözdağı veya başka yollarla bir kişiyi suç işlemeye kışkırtan kişi (kışkırtıcı) de suça iştirak etmiştir. Hapis cezasının yukarı sınırı yedi yıldan fazla fakat on iki yıldan fazla olmayan suçlar ağır suç sayılır ve bu suçlar 12 yıllık dava zamanaşımı süresine tabidir.  Hava yolu ile Irak Cumhuriyeti’ne gitmek üzere 26/4/2021 tarihinde İstanbul Sabiha Gökçen Uluslararası Havalimanı’na giden başvurucu, hakkındaki \"Geçemez.\" kaydı nedeniyle giden yolcu katındaki bir odaya alınmıştır. Yapılan kontrolde başvurucunun dolandırıcılık suçu nedeniyle uluslararası düzeyde arandığı ve başvurucu hakkında ikamet izni iptal edilen yabancı, adres değişikliğini bildirmeyen/gerçeğe aykırı beyanda bulunan yabancı ve adres beyanına ilişkin idari para cezası kayıtlarının bulunduğu tespit edilmiştir. İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığında (Başsavcılık) görevli nöbetçi Cumhuriyet savcısının emri üzerine başvurucu aynı gün gözaltına alınmıştır.  Başsavcılık 27/4/2021 tarihinde, iade talebiyle evrakın gönderilmesi için Bakanlığın ilgili birimine müzekkere yazmış ve başvurucunun geçici olarak tutuklanmasını talep etmiştir. Başvurucu; İstanbul Anadolu  Sulh Ceza Hâkimliğince (Hâkimlik) yapılan sorgusunda on sekiz yıl devlet avukatlığı yaptığını, petrol işiyle alakalı bir fabrikanın kuruluşunda kullanmak üzere A.den borç istediğini, A. ve onun bir çalışanı ile birlikte Bakü’deki bir notere giderek A.den 000 manat borç aldığını ancak işlerin yolunda gitmemesi nedeniyle borcunu ödeyemediğini ileri sürmüştür. Hâkimlik başvurucunun otuz gün süreyle tutuklanmasına karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:“Şüpheli JALAL BAGHIROV’un üzerine atılı Kamu Kurum ve Kuruluşları, vb.Tüzel Kişilikleri ile Bilişim Sistemleri, Banka veya Kredi Kurumlarının Araç Olarak Kullanılması Suretiyle Dolandırıcılık suçuyla ilgili olarak hakkında İnterpol Kırmızı Bülten çıkarılması, Adalet Bakanlığı’nın 01/07/2020 tarihli yazısı [ve kolluk tutanakları] göz önünde bulundurularak şüphelinin Suçluların İadesine Dair Avrupa Sözleşmesinin  Maddesi uyarınca 30 GÜN SÜREYLE GEÇİCİ OLARAK TUTUKLANMASINA ... karar verildi.”  Bakanlığın ilgili birimi iade talebiyle ilgili evrakı UYAP aracılığıyla 7/5/2021 tarihinde Başsavcılığa göndermiştir. Başsavcılık aynı gün İstanbul Anadolu  Ağır Ceza Mahkemesinden (Ceza Mahkemesi) iade talebi hakkında karar verilmesini istemiştir. Ceza Mahkemesi, yaptığı duruşmaya hazırlık incelemesi sonunda başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir: “Tutuklu sanık JALAL BAGHIROV’a isnat olunan suçun vasıf ve mahiyetine, soruşturma dosyasında gösterilen iddia ve tüm dosya kapsamındaki deliller değerlendirildiğinde, mevcut olan bu delillerin sanık hakkında kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olgu olarak kabul edilerek, bu durumun kuvvetli suç şüphesinin varlığının bu açıdan halen devam ediyor olmasına, sanığın serbest kalması halinde kaçma şüphesinin üzerine atılı suçların ağırlığına göre karine olarak kabul edilmesinde zorunluluk bulunmasına, tutuklamaya alternatif koruma tedbirlerinin bu aşamada sanık açısından yetersiz kalacağı ve T. Anayasasının  maddesinde ifade olunan ‘ölçülülük’ ilkesi uyarınca sanık hakkında daha hafif koruma önlemi olan adli kontrol tedbiri uygulanmasının dava konusu açısından yetersiz kalacağı anlaşıldığından sanığın TUTUKLULUK HALİNİN DEVAMINA ... karar verildi.” İade talebiyle ilgili duruşma 21/5/2021 tarihinde yapılmıştır. Ceza Mahkemesi duruşmada başvurucuya 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nda yer alan sanık hakları ile6706 sayılı Kanun’a göre iadesi talep edilenin haklarının ne olduğunu bildirmiş ve rızaya dayalı iadenin hukuki sonuçlarını anlatmıştır. Başvurucu, kendisi için görevlendirilen müdafinin huzurunda yapılan sorgusunda Azerbaycan’a iadesini kabul ettiğini, bu konuya bir itirazı olmadığını beyan edip tahliyesine karar verilmesini istemiştir. Başvurucu müdafii de başvurucunun eşi ile çocuklarının İstanbul’da ikamet ettiğini ifade ederek başvurucunun tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir. Ceza Mahkemesi, başvurucunun rıza göstermesi nedeniyle iade talebinin kabul edilebilir olduğuna ve başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına karar vermiştir. Kararda, aleyhe başvurulabilecek kanun yolu temyiz olarak belirtilmiştir. Kararın başvurucunun tutukluluk hâlinin devamıyla ilgili kısmı şöyledir: “Sanık JALAL BAGHIROV’un Kırmızı bültenle aranmasına ilişkin evrak örnekleri, suçluların iadesine dair Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 16/ Maddesi (iç hukuk kuralı olarakta 6706 sayılı cezai konularda uluslararası adli iş birliği kanunu  Maddesi kapsamı, maddesi kapsamı,) geçici serbest bırakma talebinin reddi ile, şahsın kaçmasının önlenmesi yönünden gereken tedbirler çerçevesinde tutuklu kaldığı süreye nazaran tahliye talebi ve adli kontrol talebinin yetersiz kalacağı anlaşıldığından REDDİ ile TUTUKLULUK HALİNİN DEVAMINA ... [karar verildi.]” Başvurucu, tutukluluk hâlinin devamına ilişkin karara itiraz etmiş; itirazda, iade talebini kabul ettiğini ifade etmiştir.  Başvurucunun itirazı, İstanbul Anadolu  Ağır Ceza Mahkemesince “itiraz konusu kararın ve gerekçesinin usul ve yasaya uygun olduğu, kararda bir isabetsizliğin bulunmadığı ve dosya kapsamına göre tutuklama kararının orantılı olduğu” gerekçesiyle 26/5/2021 tarihinde reddedilmiştir. İade talebiyle ilgili evrak, Bakanlığın ilgili biriminin 26/5/2021 tarihli yazısıyla fiziki olarak Ceza Mahkemesine gönderilmiştir. Bireysel başvuru 24/6/2021 tarihinde yapılmıştır.  Başvurucu, gerek bizzat gerek müdafii aracılığıyla iade kararına karşı temyiz kanun yoluna başvurmuştur. Temyiz talebine ilişkin dilekçesinde özetle Türkçeyi bildiğini düşünerek tercüman istemediğini ancak süratle yapılan duruşmada yanl��şlıkla ülkesine iade edilmesini kabul ettiğine dair beyanda bulunduğunu, iade talebini içerir belgenin iade için yeterli olmadığını, borcunu ödeyeceğini, dolandırıcılık suçunu işlemediğini ve kaçma şüphesinin bulunmadığını ileri sürmüştür. Yargıtay  Ceza Dairesi, başvurucunun rızaya dayalı iade usulünü kabul etmesi nedeniyle iade talebinin kabul edilebilir olduğuna ilişkin kararın itiraz kanun yoluna tabi olduğunu belirterek dosyayı incelemeksizin iade etmiştir.  Başvurucu ile müdafiinin iade talebinin kabul edilebilir olduğuna ilişkin karara yönelik itirazları 23/11/2021 tarihinde İstanbul Anadolu  Ağır Ceza Mahkemesince reddedilmiştir. Başvurucu 14/4/2022 tarihinde Azerbaycan’a iade edilmiştir. İade talebinin kabul edilebilir olduğuna dair karar verilmesi ile başvurucunun iadesi arasında geçen sürede başvurucu bizzat veya müdafii aracılığıyla birkaç kez tahliyesini istemiştir. Bu talepler hakkında bir karar verilmemiştir. A. Ulusal Hukuk 6706 sayılı Kanun’un “Geçici tutuklama” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“(1) İade talebine konu olabilecek bir suçun işlendiğinin kabulü için kuvvetli şüphe bulunması hâlinde, iade talebinin Merkezî Makama ulaşmasından önce, Türkiye’nin taraf olduğu milletlerarası andlaşma hükümleri veya mütekabiliyet ilkesi çerçevesinde, ilgili devletin talebi ve Merkezî Makamın uygun bulması üzerine kişi geçici olarak tutuklanabilir.... (3) İlgili devletin geçici tutuklama talebi, Merkezî Makam tarafından iade amacıyla yakalanması ve Cumhuriyet başsavcılığına sevki için İçişleri Bakanlığına gönderilir. Yakalanan kişi, geçici tutuklama hususunda karar verilmek üzere en geç yirmi dört saat içinde sulh ceza hâkimi önüne çıkarılır. Sulh ceza hâkimi geçici tutuklanması talep edilen kişiye, rızaya dayalı iade imkânı ile bunun hukukî sonuçları hakkında bilgi verdikten sonra talep hakkında karar verir. (4) Geçici tutuklama süresi ilgili milletlerarası andlaşma hükümlerine göre belirlenir. Mütekabiliyet ilkesi çerçevesinde kişi, en fazla kırk gün geçici tutuklu kalabilir. (5) Geçici tutuklama yerine kişinin kaçmasına engel olacak şekilde Ceza Muhakemesi Kanununun 109 uncu maddesi uyarınca adlî kontrol kararı verilebilir. (6) İlgili devlet tarafından dördüncü fıkrada belirtilen süre içinde iade evrakının gönderilmemesi hâlinde geçici tutuklama veya adlî kontrol kararı kaldırılır. Bu durum, iade talebinin alınmasından sonra iade amacıyla koruma tedbirleri uygulanmasına engel teşkil etmez.” 6706 sayılı Kanun’un “Görev ve yetki” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) İade talebi hakkında karar vermeye, kişinin bulunduğu yer ağır ceza mahkemesi yetkilidir. Kişinin bulunduğu yer belli değilse, Ankara ağır ceza mahkemesi yetkilidir. (2) Cumhuriyet başsavcılığı, iade talebine ilişkin karar vermek üzere ağır ceza mahkemesinden talepte bulunur.” 6706 sayılı Kanun’un “İade amacıyla koruma tedbirlerinin uygulanması” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “ (1) Ağır ceza mahkemesi iade sürecinin her aşamasında iadesi talep edilen kişi hakkında Ceza Muhakemesi Kanunu hükümleri uyarınca koruma tedbirlerine karar verebilir. (2) İade sürecinde kişinin tutuklanması durumunda teslime kadar geçen süre içindeki tutukluluk durumu, ağır ceza mahkemesince en geç otuzar günlük sürelerle incelenir. (3) Ağır ceza mahkemesinin iade talebinin kabulüne ilişkin kararının kesinleşmesinden itibaren bir yıl içinde 19 uncu maddeye göre iade kararı verilmemesi hâlinde kişi hakkındaki koruma tedbirleri kaldırılır. (4) Toplam tutukluluk süresi, kişinin iade talebine konu suçtan dolayı alabileceği veya mahkûm olduğu cezanın infaz süresini geçemez.” 6706 sayılı Kanun’un “Rızaya dayalı iade usulü” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Kişi, iadeye rıza göstermesi hâlinde normal iade usulü uygulanmadan talep eden devlete iade edilebilir. (2) Ağır ceza mahkemesince kişiye, Ceza Muhakemesi Kanununda belirtilen haklarıyla birlikte rızaya dayalı iadenin mahiyeti ve hukukî sonuçları anlatılır. Kişiye rızaya dayalı iade usulünü kabul edip etmediği sorulur. (3) Mahkeme, kişinin rızaya dayalı iade usulünü kabul etmesi üzerine bu Kanun ve Türkiye’nin taraf olduğu milletlerarası andlaşma hükümlerine göre iade talebinin kabul edilebilir olup olmadığına karar verir. Bu karara karşı itiraz yoluna başvurulabilir. Kararın kesinleşmesi hâlinde iade evrakı Merkezî Makama gönderilir. (4) Rızaya dayalı iade usulü uygulanarak verilen iade kararının yerine getirilmesi, Merkezî Makamın onayına bağlıdır.” 6706 sayılı Kanun’un “İade yargılaması” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“(1) Kişinin rızaya dayalı iade usulünü kabul etmemesi hâlinde mahkeme, iade şartlarını bu Kanun ve Türkiye’nin taraf olduğu milletlerarası andlaşma hükümlerine göre inceleyerek iade talebinin kabul edilebilir olup olmadığına karar verir. (2) Talep eden devlet tarafından gönderilen belgelerin yeterli görülmemesi hâlinde mahkeme, uygun bir süre içinde ek bilgi ve belgelerin gönderilmesini isteyebilir.... (4) Mahkemenin kararına karşı temyiz yoluna başvurulabilir. Yargıtay bu başvuruları üç ay içinde sonuçlandırır. Kararın kesinleşmesi hâlinde iade evrakı karar ile birlikte Merkezî Makama gönderilir.” 6706 sayılı Kanun’un “İade kararı” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“ (1) Ağır ceza mahkemesince iade talebinin kabul edilebilir olduğuna karar verilmesi hâlinde, bu kararın yerine getirilmesi, Dışişleri ve İçişleri bakanlıklarının görüşü alınarak Adalet Bakanının teklifi ve Cumhurbaşkanının onayına bağlıdır. (2) Merkezî Makam iade talebinin kabul veya ret edildiğini, talep eden devlete ve iadesi talep edilen kişiye bildirir.” 6706 sayılı Kanun’un “Teslim” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “(1) İadesine karar verilen kişinin teslim işlemleri, ilgili bakanlıklarla iş birliği hâlinde yürütülür. (2) İadesine karar verilen kişinin, talep eden devlet makamları ile kararlaştırılan tarihte haklı bir neden olmaksızın teslim alınmaması hâlinde, bu tarihten itibaren otuz gün sonra mahkemece kişi hakkında verilen koruma tedbirleri kaldırılır. (3) İadesine karar verilen kişi hakkında, başka bir suç nedeniyle Türkiye’de ceza soruşturması veya kovuşturması ya da infazı gerekli bir hapis cezası bulunması veya kişinin seyahat edebilecek durumda olmaması hâlinde, Merkezî Makam tarafından teslimin ertelenmesine karar verilebilir. Bu karar, kişiye ve talep eden devlete bildirilir....” 5271 sayılı Kanun’un “Tutuklama nedenleri” kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir: “(1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez. (2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir:a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa.b) Şüpheli veya sanığın davranışları; Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme, Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma,Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa.”B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “ Herkes özgürlük ve güvenlik hakkına sahiptir. Aşağıda belirtilen haller dışında ve yasanın öngördüğü usule uygun olmadan hiç kimse özgürlüğünden yoksun bırakılamaz:…f) Kişinin ... hakkında ... iade işleminin olması nedeniyle yasaya uygun olarak yakalanması veya tutulması; ....” Türkiye ve Azerbaycan’ın da tarafı olduğu SİDAS’ın “Suçluların iadesini istilzam eden fiiller” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“1) Gerek iadeyi talebeden tarafın ve gerek kendisinden iade talep edilen tarafın kanunlarınca en aşağı bir sene müddetle hürriyeti selbedici mahiyette olan bir cezayı veya emniyet tedbirini veya daha ağır bir cezayı mucip filler suçlunun iadesini istilzam eder. İadeyi talebeden tarafın ülkesinde bir cezaya mahkumiyet hükmü veya bir mevkûfiyet kararı verilmişse, verilen ceza en aşağı dört aylık olmalıdır.2) İade talebi, iadeyi talebeden taraf ve kendisinden iade talep edilen tarafın kanunlarınca hürriyeti selbedici bir ceza veya mevkûfiyet kararı ile cezalandırılan müteaddit hareketlere taallûk etmekle beraber bunlardan bazıları ceza müddetlerine ait şarta uymuyorsa, kendisinden iade talep edilen taraf bu sonuncu suçlar için dahi iade etmek ihtiyarını haiz olacaktır.” SİDAS’ın “Talep ve evrakı müsbite” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“1) İade talebi yazılı olarak ve diplomatik yoldan yapılacaktır. İki veya daha fazla taraflar arasında doğrudan doğruya anlaşma suretiyle diğer bir talep şekli tespit edilebilir.2) İade talepnamesine aşağıdaki vesaik eklenecektir.a) İade talep eden tarafın kanunlarına uygun surette ısdar edilmiş ve infaz kabiliyetini haiz bir mahkumiyet kararının veya tevkif müzekkeresinin yahut aynı tesiri haiz diğer her hangi bir kararın aslı veya tasdikli sureti;b) İade talebine sebep olan fiillerin işarı. İka edildikleri yer ve zaman hukukî tavsifleri ve bunlara tatbik olunacak kanunî hükümler mümkün olduğu kadar sarih bir şekilde gösterilecektir; ve c) Tatbik edilecek kanunî metinlerin bir sureti veya bu mümkün değilse, tatbik olunacak hukukun izahı ve ayrıca talep olunan şahsın mümkün olduğu kadar sarih eşkâli ile milliyetini ve hüviyetini tespite yarayacak diğer bütün malûmat.” SİDAS’ın “Muvakkat tevkif” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“1) Müstacel hallerde, iadeyi talep eden tarafın salâhiyetli makamları istenen şahsın muvakkat tevkifini talep edebilirler; kendisinden iade talep edilen tarafın salâhiyetli makamları ise bu talep hakkında işbu tarafın kanunlarına tevfikan karar vereceklerdir.2) Muvakkat tevkif talebinde 12 inci maddenin 2 inci fıkrasının (a) bendinde mezkûr belgelerden birinin mevcudiyeti zikredilecek ve bir iade talebi yapılmak hususundaki niyete işaret edilecektir. Bu talepte, yapılacak iade talebine esas teşkil eden fiil, bu fiilin ika edildiği yer ve tarih ve istenen şahsın eşkalî imkân nispetinde tarif edilecektir.3) Muvakkat tevkif talebi, talep edilen tarafın salâhiyetli makamlarına diplomatik yoldan yapılabileceği gibi doğrudan doğruya posta veya telgraf yoluyla veya Milletlerarası Polis Teşkilâtı (İnterpol) vasıtasıyla yahut yazıya münkalip olacak veya istenen tarafça makbul görülecek herhangi bir vasıta ile yapılabilir.4) Muvakkat tevkif, tevkifi takip eden 18 günlük müddet zarfında talep edilen tarafa iade talebinin ve 12 inci maddede mezkûr belgelerin tevdi edilmemesi halinde sona erer; muvakkat tevkif hiçbir suretle tevkiften sonra 40 günü tecavüz edemez. Bununla beraber, muvakkaten serbest bırakma her vakit mümkündür; ancak talep edilen taraf, istenen şahsın kaçmasına mâni olmak için lüzumlu addettiği tedbirleri alacaktır.5) Serbest bırakma, iade talebinin ahiren vürudu halinde yeni bir tevkife veya iadeye mâni teşkil etmez.” SİDAS’ın “İade edilen şahsın teslimi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“1) Kendisinden iade talep edilen Taraf, iade hakkındaki kararın 12 inci maddenin 1 inci paragrafında derpiş olunan yoldan talebeden Tarafa bildirir.2) Tam veya kısmi ret halinde mucip sebep gösterilecektir.3) Talebin kabul edilmesi halinde talebeden Tarafa teslim mahal ve tarihi ile istenen şahsın iade edilmek üzere ne kadar müddet mevkuf tutulduğu hakkında malûmat verilecektir.4) Talep edilen şahıs, tespit olunan tarihte teslim alınmadığı takdirde, işbu maddenin 5 inci paragrafında derpiş olunan mahfuz kalmak kaydıyla, bu tarihten itibaren 15 günlük bir müddetin hitamında serbest bırakılabilir; her halükârda 30 günlük bir müddetin geçmesinden sonra serbest bırakılacaktır; kendisinden iade talep edilen Taraf bu şahsı aynı suçtan dolayı iade etmeyi reddedebilir.5) Bir Taraf, iade edilecek şahsı mücbir sebepten dolayı teslim veya kabul edememesi halinde diğer Tarafı haberdar edecektir. İki Taraf yeni bir teslim tarihi üzerinde mutabık kalacaklar ve işbu maddenin 4 üncü paragrafı hükümleri tatbik olunacaktır.” İlgili uluslararası hukuk için ayrıca bkz. S.K. [GK], B. No: 2018/24280, 17/3/2021, §§31- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/28076",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yabancı ülkede işlenen bir suç nedeniyle iadesi talep edilen yabancının iade amacıyla tutuklanmasının hukuka aykırı olması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, hakkında verilen tutukluluğun devamına ilişkin karar nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliğinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 12/12/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 22/1/2015 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 9/11/2009 tarihinde birden fazlan kişiyle birlikte yağma ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ile sahtecilik suçlarını işlediği iddiasıyla 11/1/2010 tarihinde gözaltına alınmış ve İstanbul  Sulh Ceza Mahkemesinin aynı tarihli kararıyla tutuklanmıştır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 18/2/2010 tarih ve 2010/4723 sayılı iddianamesiyle başvurucunun da aralarında olduğu sanıklar hakkında İstanbul Ağır Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır. Tutuklu olarak devam eden yargılamada İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 16/9/2011 tarih ve E.2010/95, K.2011/229 sayılı kararıyla, başvurucunun yağma suçundan 5 yıl, kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçu yönünden toplam 4 yıl 2 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve tahliyesine karar verilmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesinin 5/12/2012 tarih ve E.2012/11847, K.2012/22970 sayılı ilamıyla, başvurucunun da aralarında olduğu bazı sanıklar hakkındaki yağma suçuna ilişkin hüküm “1- …önceden verilen karar doğrultusunda el ve işbirliği içerisinde hareket ederek fiilen katıldıklarının anlaşılması karşısında; haklarında 5237 sayılı TCK'nın 37/ maddesi yerine, 39/ maddesi ile uygulamalar yapılması, 2-… katılan U. B.ye yönelik yağma suçu için açılmış bir dava bulunduğu kabul edilerek ayrı bir hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde uygulama yapılması” gerekçeleriyle bozulmuştur. Kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçuna ilişkin hüküm ise onanmıştır. Başvurucu hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçundan kesinleşen mahkûmiyet kapsamındaki cezanın infazı amacıyla yakalama emri düzenlenmiştir. Bunun yanında bozma kararına konu suçlara ilişkin İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2013/61 sayılı dosyasında yürütülen yargılamada 20/5/2014 tarihli duruşmada, bozma ilamına karşı beyanının alınması zorunluluğu belirtilerek başvurucu hakkında yakalama emri düzenlenmesine, beyanı tespit edildikten sonra serbest bırakılmasına karar verilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince bozma sonrası yargılamada başvurucunun beyanı tespit edilemediğinden hakkındaki dosya tefrik edilerek, diğer sanıklar hakkında 7/3/2014 tarihinde hüküm verilmiştir. Başvurucu hakkındaki yargılamaya E.2014/82 sayılı dosyada devam olunmuştur. Başvurucu kesinleşmiş hapis cezalarının infazı için düzenlenen yakalama emri kapsamında yakalanıp 16/7/2014 tarihinde Silivri Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna konulmuştur. Hükümlü olarak ceza infaz kurumunda bulunan başvurucu hakkında İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince “yüklenen suçun niteliği, aleyhine mevcut delil durumu kuvvetli suç şüphesini gösteren somut delillerin bulunması, suçu sabit görülmesi halinde öngörülecek ceza miktarı alabileceği sonuç ceza miktarı itibariyle CMK 109/3 maddesinde öngörülen adli kontrol tedbirlerinin yetersiz kalacak olması” gerekçesiyle 11/8/2014 tarihinde tutuklama kararı verilmiştir.  Bu karara yapılan itiraz İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 18/8/2014 tarih ve 2014/894 Değişik İş sayılı kararıyla reddedilmiştir.  İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince 25/9/2014 tarihli duruşmada aynı gerekçeyle tutukluluğun devamına karar verilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 16/10/2014 tarih ve E.2014/82, K.2014/239 sayılı kararıyla başvurucunun iki ayrı yağma suçundan toplam 16 yıl 8 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve tutukluluk halinin devamına karar verilmiştir.  Başvurucu hükümle birlikte verilen tutukluluk halinin devamı kararına itiraz etmiştir. Bu itiraz İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 27/10/2014 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Ret kararı 12/11/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 12/12/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 26/9/2004 tarih ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  ve  maddeleri. 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Soruşturma evresinde şüphelinin tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından, kovuşturma evresinde sanığın tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re'sen mahkemece karar verilir. ...” 5271 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“(1) Soruşturma evresinde şüphelinin tutukevinde bulunduğu süre içinde ve en geç otuzar günlük süreler itibarıyla tutukluluk hâlinin devamının gerekip gerekmeyeceği hususunda, Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından 100 üncü madde hükümleri göz önünde bulundurularak, şüpheli veya müdafii dinlenilmek suretiyle karar verilir. (2) Tutukluluk durumunun incelenmesi, yukarıdaki fıkrada öngörülen süre içinde şüpheli tarafından da istenebilir.(3) Hâkim veya mahkeme, tutukevinde bulunan sanığın tutukluluk hâlinin devamının gerekip gerekmeyeceğine her oturumda veya koşullar gerektirdiğinde oturumlar arasında ya da birinci fıkrada öngörülen süre içinde de re'sen karar verir.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19435",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, hakkında verilen tutukluluğun devamına ilişkin karar nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliğinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, tutukluluklarının makul süreyi aştığını ve tutukluluğun devamına ilişkin kararların ilgili ve yeterli olmadığını ileri sürerek Anayasa’nın  maddesinde düzenlenen kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiğini iddia etmiş ve tazminat talebinde bulunmuşlardır.  Başvuru, 2/5/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde tespit edilen eksiklikler tamamlatılmış ve Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 18/9/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 2/10/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular 2/10/2014 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığının 24/10/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, Ceyhan Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen bir soruşturma kapsamında 1/7/2010 tarihinde gözaltına alınmış, 4/7/2010 tarihinde başvurucu Mehmet Ali Kınacı \"Suç işlemek amacıyla örgüt kurmak ve örgüt faaliyeti çerçevesinde uyuşturucu madde ticareti yapmak\", başvurucu Abdullah Kınacı ise “Suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olmak ve örgüt faaliyeti çerçevesinde uyuşturucu madde ticareti yapmak\" suçlarından dolayı Ceyhan  Sulh Ceza Mahkemesince tutuklanmışlardır. Adana Cumhuriyet Başsavcılığınca 29/3/2011 tarih ve E.2011/217 sayılı iddianame ile başvurucu Mehmet Ali Kınacı hakkında \"uyuşturucu veya uyarıcı madde ithal etme ve suç işlemek amacıyla örgüt kurmak”, başvurucu Abdullah Kınacı hakkında ise \"uyuşturucu veya uyarıcı madde ithal etme ve suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma\" suçlarından dolayı kamu davası açılmıştır. İddianamede şu değerlendirme yapılmıştır: “… 28/04/2010 ile 01/07/2010 tarihleri arasında yapılan teknik takip, sinyal bilgilerinin değerlendirilmesi, ara yakalamalar, alınan ifadeler ve ele geçirilen suç unsuru maddelerden bahsi geçen örgütün planlı bir şekilde yakalandığı, oluşturulan yapı içerisinde Irak ülkesinden getirilen uyuşturucu maddenin ticaretinin yapıldığı, örgüt içerisinde bulunan şahısların tamamının birbiri ile bağlantısının bulunduğu ve birbirlerinin faaliyetlerinden haberdar oldukları, organizasyon içerisinde hiyerarşik bir yapılanmanın olduğu, uyuşturucu ithali ve ticaretini devamlı olarak yaptıkları ve bunu meslek haline getirdikleri, suç organisazyonu üyelerinin kendi aralarında yaptıkları görüşmelerde eroin maddesi yerine \"yük\" ve benzeri şifreli kelimeler kullandıklarının tespit edildiği …”. Adana  Ağır Ceza Mahkemesi (CMK.  maddesi ile görevli) 2/6/2011 tarih ve E.2011/109, K.2011/184 sayılı kararla “Mahkememizce Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 2010 gün ve 2009/9-11 esas, 2010/38 karar sayılı ilamında açıkça belirtildiği üzere, suç örgütü kurmak, üye olmak suçundan beraat kararı verildiğinden, araç suç niteliğinde olan örgütsüz uyuşturucu ticareti (ithal) suçundan dolayı yargılama yapma görevi de mahkememize ait olmadığından 5271 sayılı CMK 3-4-5 ve 252/1-g maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilerek dosyanın görevli ve yetkili Gaziantep Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesi” ne karar vermiştir. Gaziantep  Ağır Ceza Mahkemesi 6/3/2012 tarih ve E.2011/222, K.2012/94 sayılı karar ile başvurucuların uyuşturucu maddeyi ithal etme suçunu işlediği sabit görüldüğünden 17 yıl 6 ay hapis ve 000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmalarına ve tutukluluk hallerinin devamına karar vermiştir. Kararın temyizi üzerine Yargıtay  Ceza Dairesi 27/6/2013 tarih ve E.2012/23156, K.2013/6574 sayılı ilamıyla \" ...delillerin değerlendirilmesi ve sanıkların hukukî durumunun belirlenmesi görevinin özel yetkili Adana  Ağır Ceza Mahkemesi'ne ait olması nedeniyle görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, yargılama sürdürülerek hüküm kurulması, ...\" gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar vermiştir. Gaziantep  Ağır Ceza Mahkemesince 31/7/2013 tarih ve E.2013/325, K.2013/336 sayılı karar ile Yargıtay bozma ilamı doğrultusunda görevsizlik kararı verilerek dosya Adana  Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmiştir. Adana  Ağır Ceza Mahkemesi 11/3/2014 tarih ve E.2013/155, K.2014/37 sayılı kararla, özel yetkili mahkemelerin kaldırılması nedeniyle dosyanın Gaziantep Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir. Gaziantep  Ağır Ceza Mahkemesi, E.2014/170 sayılı dosya kapsamında 21/3/2014 tarihinde tensip zaptını düzenlemiş, 10/4/2014 tarihinde yaptığı ilk duruşmada sanık savunmalarını almış, talep üzerine esas hakkındaki savunmalarını hazırlamaları için sanık müdafilerine süre verilmesine ve \"...isnat olunan suçun vasıf ve mahiyeti, adli kontrol tedbirlerinin yetersiz kalması, dosya içinde bulunan somut deliller, tutuklu kaldığı süre ve suçun CMK.nun 100/3-a-8 maddesinde belirtilen suçlardan oluşu ...\" gerekçesiyle başvurucular ve diğer tutuklu sanıkların tutukluluk hallerinin devamına karar vermiştir. Bu karara itiraz edilmesi üzerine Gaziantep  Ağır Ceza Mahkemesi yaptığı değerlendirme sonucunda 21/4/2014 tarih ve 2014/462 Değişik İş No'lu kararında,\"Sanıkların müsnet suçu işledikleri hususunda kuvvetli suç şüphesini gösteren iletişim tespit tutanakları, fiziki talep tutanakları, olay tutanağı ve ekspertiz raporu gibi somut delillerin bulunması, suçun vasıf ve mahiyeti CMK 100/3 maddesinde sayılan katalog suçlardan olması, adli kontrol tedbirlerinin yetersiz kalması, mevcut delil durumunun kuvvetli suç şüphesini oluşturduğu gerekçesiyle verilen tutuklama kararı usul ve yasaya uygun olmakla ...\" gerekçesine dayanarak itirazın reddine karar vermiştir. Başvurucular 2/5/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur. Gaziantep  Ağır Ceza Mahkemesi, 15/5/2014 tarih ve E.2014/170, K.2014/190 sayılı karar ile başvurucuların, uyuşturucu maddeyi ithal etme suçundan 17 yıl 6 ay hapis ve 000, 00 TL. adli para cezası ile cezalandırılmalarına ve tutukluluk hallerinin devamına karar vermiştir. UYAP sisteminden yapılan sorgulamada başvuru ile ilgili kararın temyizi üzerine Yargıtay'da derdest olduğu tespit edilmiştir. UYAP sisteminde başvurucular ile ilgili olarak yapılan araştırmada başvurucu Mehmet Ali Kınacı hakkında kesinleşmiş ve infaz edilmiş başkaca mahkûmiyet ilamı tespit edilmekle, başvurucunun Gaziantep  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2014/170 sayılı dosyasında tutuklu kaldığı sürenin tespiti amacıyla Gaziantep Cumhuriyet Başsavcılığına yazılan yazıya verilen 30/1/2015 tarihli yazı cevabı ekindeki belgede; Mehmet Ali Kınacı hakkındaki Ceyhan  Sulh Ceza Mahkemesinin 4/7/2010 tarih ve 2010/137 sayılı tutuklama müzekkeresinin 4/7/2010-20/8/2010 tarihleri arasında infaz gördüğü, 20/8/2010 tarihinde tutukluluk infazının durdurulup İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 17/6/2006 tarih ve E.2004/315, K.2006/201 sayılı ilamına konu 10 yıl hapis cezasının 20/8/2010-19/4/2012 tarihleri arasında infaz edildiği, Ceyhan  Sulh Ceza Mahkemesinin 2010/137 sayılı tutuklama müzekkeresinin infazına tekrar 19/4/2012 tarihinde başlandığı belirtilmiştir.B. İlgili Hukuk 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“(1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olguların ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez.(2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir:a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa.b) Şüpheli veya sanığın davranışları; Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme, Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma,Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa.(3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir:a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan; … Uyuşturucu veya uyarıcı madde imalve ticareti (Madde 188), …” Aynı Kanun’un  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:“(Değişik fıkra: 02/07/2012-6352 S.K./md.) Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustakibir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda; a) Kuvvetli suç şüphesini,  b) Tutuklama nedenlerinin varlığını,  c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu,  gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir. ...” 26/9/2004 tarih ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesinin (1) ve (4) numaralı fıkraları şöyledir:“(1) Uyuşturucuveya uyarıcı maddeleri ruhsatsız veya ruhsata aykırıolarak imal, ithal veya ihraçeden kişi, yirmi yıldan otuzyıla kadar hapis ve yirmibingüne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır.  (4) Uyuşturucu veya uyarıcı maddenineroin, kokain, morfin veya bazmorfinolması hâlinde, yukarıdaki fıkralara göre verilecek ceza yarı oranındaartırılır.”  ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/5979",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, tutukluluklarının makul süreyi aştığını ve tutukluluğun devamına ilişkin kararların ilgili ve yeterli olmadığını ileri sürerek Anayasa’nın 19. maddesinde düzenlenen kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiğini iddia etmiş ve tazminat talebinde bulunmuşlardır.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ilave tediye alacağının tahsili amacıyla açılan davanın Yargıtay daireleri arasında süregelen görüş ayrılığı dolayısıyla reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular muhtelif tarihlerde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Konularının aynı olması nedeniyle ekli tablonun B sütununda numaraları belirtilen başvuru dosyalarının aynı tablonun (1) numaralı satırında yer alan 2018/12839 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık 2019/14287 numaralı dosyada görüşünü bildirmiştir. Başvurucu Osman Tüfenk Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular farklı -bazısı aynı- şehirlerde yer alan sosyal yardımlaşma ve dayanışma vakıflarında (vakıflar) hizmet akdine dayalı olarak çalışmaktadır. Başvurucular, kamu personeli olduklarını ileri sürerek 4/7/1956 tarihli ve 6772 sayılı Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması Hakkında Kanun uyarınca her bir yıllık çalışma süresi içinde ödenmesi gereken iki aylık tutarındaki ilave tediye alacağının ödenmesi amacıyla Vakıflar aleyhine ayrı ayrı dava açmıştır.  Ekli tablonun D sütununda numaraları belirtilen Mahkemelerce yapılan yargılama sonunda başvurucuların davalarının kabulüne karar verilmiştir. Gerekçeli kararlarda; davacıların davalı vakıflara bağlı olarak muhtelif tarihlerden itibaren çalışmaya başladıkları, davalı vakıfların kamu kurumu niteliğinde olduğu, 6772 sayılı Kanun kapsamında bulunan kurumlarda çalışanlara her yıl için ilave tediye ödemesi yapılacağı açıklanmıştır. Söz konusu mahkeme kararlarının bir kısmı istinaf yolu açık, bir kısmı ise temyiz yolu açık olarak verilmiştir. Davalı vakıfların bir kısmı, istinaf yolu açık olarak verilen kararlara karşı istinaf yoluna başvurmuştur. Bölge Adliye Mahkemelerince (BAM), Yargıtay İçtihadı Birleştirme Hukuk Genel Kurulunun (Yargıtay İBK) 9/6/2017 tarihli kararı ile Yargıtay  Hukuk Dairesinin (Daire) emsal kararlarına göre vakfın 6772 sayılı Kanun gereğince kamu kurumu niteliğinde olmadığı belirtilerek ilk derece mahkemesi kararları ortadan kaldırılmış ve davalar reddedilmiştir. Söz konusu kararlara karşı başvurucular temyiz yoluna başvurmuştur. Daire tarafından temyiz talepleri reddedilmiştir. Davalılardan bazıları ise temyiz yolu açık olarak verilen karara karşı doğrudan temyiz yoluna başvurmuştur. Daire, vakfın 6772 sayılı Kanun gereğince kamu kurumu niteliğinde olmadığını belirterek ilk derece mahkemesi kararlarını bozmuştur. Derece mahkemeleri bozma kararına uyarak davaları reddetmiştir. Başvurucular söz konusu kararlara karşı temyiz yoluna başvurmuştur. Başvurucuların temyiz talepleri Daire tarafından reddedilmiştir.  Başvurucular muhtelif tarihlerde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.  İlgili hukuk için bkz. Yasemin Bodur, B. No: 2017/29896, 25/12/2018, §§ 14- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/12839",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ilave tediye alacağının tahsili amacıyla açılan davanın Yargıtay daireleri arasında süregelen görüş ayrılığı dolayısıyla reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tıbbi teşhis ve tedavi için sevk edildiği sağlık kurumunda görevli hekimlerce tedavinin ceza infaz kurumu şartlarında da yapılabileceği gerekçesiyle ceza infaz kurumuna geri gönderilen, psikolojik rahatsızlığı bulunan bir tutuklunun yaşamının korunması için gerekli önlemlerin alınmaması sonucu ölmesi ve bu olay hakkında etkili bir ceza soruşturması yürütülmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 20/11/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) temin edilen belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucunun oğlu İ.S.A. bir suç isnadı nedeniyle 1/11/2016 tarihinde İskenderun Sulh Ceza Hâkimliğince tutuklanmıştır. Tutuklama kararına istinaden İskenderun M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna (M Tipi Ceza İnfaz Kurumu) gönderilen İ.S.A. hakkında İskenderun Devlet Hastanesince düzenlenen 17/11/2016 tarihli raporda başka hususlar yanında İ.S.A.da intihar düşüncesi bulunduğuna ilişkin ifadeler yer almıştır. Tedavinin Adana'da yapılması için İ.S.A. Adana E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna (E Tipi Ceza İnfaz Kurumu) nakledilmiştir. İ.S.A. 24/11/2016-6/12/2016 tarihleri arasında Adana Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinde yatarak tedavi görmüştür. Artık intiharı düşünmediğinin değerlendirilmesi üzerine İ.S.A. bir hafta kadar E Tipi Ceza İnfaz Kurumunda kaldıktan sonra yeniden M Tipi Ceza İnfaz Kurumuna gönderilmiştir. Hastalığının ne olduğu, ne gibi tedavi uygulanması gerektiği ya da önerildiği, sürekli tedavi görmesini ya da kontrol altında bulundurulmasını gerektirir bir durumun olup olmadığı, rahatsızlığıyla ilgili uzmanın olduğu bir merkezde cezasının infazına devam edilmesinde zorunluluk bulunup bulunmadığı hususlarında sağlık kurulu raporu aldırılmak üzere İ.S.A. 27/12/2016 tarihinde tekrar E Tipi Ceza İnfaz Kurumuna gönderilmiştir. İ.S.A.yı 29/12/2016 tarihinde muayene eden Dr. Ekrem Tok Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinin (Hastane) hekimlerince düzenlenen heyet raporunda uyum bozukluğu teşhisi konulan İ.S.A.nın tedavisine tutuklu olarak bulunduğu yerde devam edilebileceği, düzenli psikiyatri poliklinik kontrollerine devam etmesi gerektiği, başka bir merkeze nakledilmesinin zorunlu olmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle İ.S.A. aynı gün E Tipi Ceza İnfaz Kurumuna gönderilmiştir.  E Tipi Ceza İnfaz Kurumundaki 1 No.lu rehabilitasyon odasına konulan İ.S.A. Hastaneden döndükten sonra rehabilitasyon koğuşunun tek kişilik gözlem odasına yerleştirilmiştir. Bununla birlikte 30/12/2016 tarihinde İ.S.A. ile bir görüşme yapan Kurum psikoloğu, İ.S.A.da depresif belirtiler gözlemiş ve intihar düşüncesinin bulunduğunu tespit etmiştir. Bu nedenle İ.S.A.nın tek kişilik gözetim odasından alınarak B-6 No.lu hasta odasına alınmasına karar verilmiş, ayrıca İ.S.A.nın kendisine reçete edilen ilaçları alması sağlanmıştır. Ne var ki oda değişikliği gerçekleşmeden İ.S.A. aynı gün içine ekmek koyması için verilen poşeti kafasına geçirip battaniyenin kenarından kopardığı kumaşı da poşetin üzerinden bağlamak suretiyle intihar etmiştir.  Ölüm olayıyla ilgili olarak derhâl bir soruşturma başlatan Adana Cumhuriyet Başsavcılığı (Cumhuriyet Başsavcılığı) otopsi raporunu, Olay Yeri Keşif Tutanağı'nı ve soruşturma kapsamında alınan tanık beyanlarını nazara alarak başvurucunun oğlunun başına poşet geçirmesine bağlı mekanik asfiksi nedeniyle öldüğü ve üçüncü bir kişinin ölüm olayına herhangi bir etkisinin bulunmadığı gerekçesiyle ölüm olayı hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair karar (kovuşturmasızlık kararı) vermiştir. Başvurucu, vekili aracılığıyla Cumhuriyet Başsavcılığına verdiği dilekçelerde Hastanede görevli hekimlerin ve E Tipi Ceza İnfaz Kurumundaki görevlilerinin ihmalleri nedeniyle oğlunun öldüğünü iddia etmiştir. Bu nedenle E Tipi Ceza İnfaz Kurumunda görevli üç infaz koruma memuru ile Hastanede görevli üç hekim hakkında ayrı soruşturmalar yürütülmüştür. E Tipi Ceza İnfaz Kurumu görevlileriyle ilgili soruşturma 16/5/2017 tarihinde verilen kovuşturmasızlık kararı ile son bulmuştur. Cumhuriyet Başsavcılığı söz konusu kararı verirken battaniyenin soğuktan korunması için, poşetin ise ekmeğin bayatlamaması için ölene verildiğine ve verilen eşyaların ölen tarafından amaç dışı kullanıldığına ilişkin E Tipi Ceza İnfaz Kurumu yazısına dayanmıştır.  Başvurucunun kovuşturmasızlık kararına yönelik itirazı Adana  Sulh Ceza Hâkimliğinin 15/6/2017 tarihli kararıyla reddedilmiş olup bu karar başvurucu vekiline 23/6/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucunun Hastanede görevli hekimlere yönelik şikâyeti üzerine Cumhuriyet Başsavcılığı, İl İdare Kurulundan soruşturma izni istemiştir. İl idare Kurulu, hekimler hakkında soruşturma izni verilmemesine karar vermiştir. Konya Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi, başvurucunun soruşturma izni verilmemesine ilişkin itirazını 21/9/2017 tarihinde reddetmiştir.  Anılan karar başvurucu vekiline 20/10/2017 tarihinde tebliğ edilmiş olup bireysel başvuru 20/11/2017 tarihinde yapılmıştır. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/38605",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tıbbi teşhis ve tedavi için sevk edildiği sağlık kurumunda görevli hekimlerce tedavinin ceza infaz kurumu şartlarında da yapılabileceği gerekçesiyle ceza infaz kurumuna geri gönderilen, psikolojik rahatsızlığı bulunan bir tutuklunun yaşamının korunması için gerekli önlemlerin alınmaması sonucu ölmesi ve bu olay hakkında etkili bir ceza soruşturması yürütülmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru \"terör örgütüne yardım etme, terör örgütü propagandası yapma\" suçlarından yürütülen soruşturma kapsamında 3/9/2006 tarihinde gözaltına alınan başvurucu hakkında açılan kamu davasının makul sürede sonuçlandırılamaması nedeniyle adil yargılama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 25/10/2013 tarihinde İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca 27/2/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilir olduğuna ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca (CMK  madde ile görevli) yürütülen soruşturma kapsamında 3/9/2006 tarihinde gözaltına alınmış 5/9/2006 tarihinde tutuklanmıştır. Başvurucu hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının (CMK  madde ile görevli) 15/9/2006 tarihli iddianamesi ile \"terör örgütüne yardım etme, terör örgütü propagandası yapma\" suçlarından kamu davası açılmıştır.  İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi (CMK  madde ile görevli) 14/12/2006 tarihinde başvurucunun tahliyesine karar vermiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi (CMK  madde ile görevli) 30/10/2008 tarihli ve E.2006/218, K.2008/234 sayılı kararı ile başvurucunun eyleminin örgüt propagandası olduğu gerekçesiyle 1 yıl 3 ay hapis cezasıyla cazalandırılmasına karar vermiştir.  Temyiz üzerine Yargıtay  Ceza Dairesinin 19/12/2012 tarihli ve E.2010/14041, K.2012/15347 sayılı ilamıyla İlk Derece Mahkemesi kararı bozulmuştur. Bozmaya uyularak yürütülen yargılamada Mahkemenin 27/6/2013 tarihli ve E.2013/10, K.2013/124 sayılı kararıyla başvurucu hakkında kovuşturmanın ertelenmesine karar verilmiştir. İtiraz edilmemesi üzerine karar başvurucu yönünden kesinleşmiştir. Karar, başvurucu vekiline tefhim edilmiştir. Başvuru formunda ise kararının 1/10/2013 tarihinde tebliğ edildiği/öğrenildiği belirtilmektedir. Başvurucu 25/10/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Kararın bazı sanıklar yönünden temyizi üzerine Yargıtay  Ceza Dairesinin 7/9/2015 tarihli ve E.2015/5063, K.2015/2831 sayılı ilâmıyla hüküm onanmıştır.B. İlgili Hukuk 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesi, 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun  maddesinin (3) numaralı fıkrası.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/7838",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru terör örgütüne yardım etme, terör örgütü propagandası yapma suçlarından yürütülen soruşturma kapsamında 3/9/2006 tarihinde gözaltına alınan başvurucu hakkında açılan kamu davasının makul sürede sonuçlandırılamaması nedeniyle adil yargılama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; haksız yakalama ve gözaltına alma koruma tedbirlerine karar verilmesi nedeniyle açılan davada hükmedilen tazminatın yetersiz olması dolayısıyla kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, hukuka aykırı elkoyma kararından dolayı açılan tazminat talebinin incelenmemesi nedeniyle özel hayata saygı hakkı ve haberleşme hürriyetiyle bağlantılı olarak etkili başvuru hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 2/5/2018 tarihinde yapılmıştır. Komisyon tarafından bu kararda incelenen şikâyetler haricindeki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, bu şikâyetler yönünden ise başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. İkinci Bölüm başvurunun Genel Kurul tarafından incelenmesine karar vermiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir:  Olay tarihinde BOTAŞ (Boru Hatları ile Petrol Taşıma Anonim Şirketi) proje müdür vekili ve ihale komisyonu üyesi olan başvurucu hakkında Ankara Cumhuriyet Başsavcılığınca soruşturma başlatılmıştır. Başvurucunun suç işlemek amacıyla kurulan bir örgütle iş birliği içinde olan firmalar tarafından verilen ihale fiyat tekliflerinin muhammen bedellerin çok üzerinde olduğunu bilmesine rağmen ihale sonrasında hazırlanan yeni muayyen bedel raporları doğrultusunda ihalelerin onaylanmasını sağladığı, bu konuda adli ve idari mercileri harekete geçirmediği ileri sürülmüştür. Başsavcılığın talimatıyla yakalanması istenen başvurucunun ikamet adresi bilinmediğinden aynı soruşturma kapsamında daha önce yakalanan ve başvurucuyu tanıyan şüpheli üzerinden başvurucu telefonla aranmış, hakkında yakalama talimatı olduğu söylenerek başvurucudan teslim olması istenmiştir. Başvurucu, gelip teslim olmuştur. Başvurucu 19/10/2007 ile 22/10/2007 tarihleri arasında gözaltında kalmıştır. Soruşturma kapsamında Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğince 19/10/2007 tarihinde verilen arama ve elkoyma kararı doğrultusunda başvurucunun ev ve işyerindeki bilgisayarlarına, ayrıca yakalandığı tarihte yapılan üst aramasında da iki cep telefonuna ve telefonların içindeki SIM kartlara el konulmuştur. Başvurucu hakkında suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olmamakla birlikte örgüt adına ihaleye fesat karıştırma suçundan kamu davası açılmıştır. Yapılan yargılama sonucunda telefon tape içerikleri dikkate alınarak başvurucunun ihaleye ne şekilde fesat karıştırdığına ilişkin yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği gerekçesiyle 22/11/2013 tarihinde beraatine karar verilmiştir. Beraat kararı 29/11/2013 tarihinde kesinleşmiştir. El konulan telefonlar ve bilgisayarlar başvurucuya iade edilmiştir.  Beraat kararının kesinleşmesi üzerine başvurucu, tazminat davası açmıştır. Dava dilekçesinde yakalama, gözaltı ve elkoyma kararlarının hukuka aykırı olduğunu, evinde ve işyerindeki bilgisayara el konulduğunu, kopya çıkarılmakla yetinilmek yerine kanuna aykırı olarak elkoymanın tercih edildiğini, elkoyma işlemi sırasında kolluk görevlilerinin nezaret etmesi nedeniyle komşuları ve iş arkadaşları nezdinde rencide edildiğini, elkoyma tedbirinin soruşturmaya hiçbir katkısının olmadığını, bilgisayarına ve telefonuna el konulmak suretiyle özel hayatına ilişkin bilgilerin öğrenildiğini, özel hayatının alenileştiğini, soruşturma sırasında telefon tapelerine de yer verildiğini, bu nedenle telefonla görüşme yapmaktan çekinir hâle geldiğini, haberleşme özgürlüğünün etkilendiğini ileri sürmüştür. Ayrıca soruşturma, kovuşturma sürecinde yazılı ve görsel medyada ismi ile görüntülerinin yayımlandığını, bu yayınlar nedeniyle sosyal yaşantısının önemli ölçüde etkilendiğini, yargılandığı bu dava dolayısıyla evliliğinin ve kariyerinin bittiğini belirtmiş; bu süreçte yaşadıklarından ötürü 000 TL manevi tazminat talep etmiştir.  Maddi tazminat açısından ise başvurucu; yargılandığı davada avukatına 570 TL vekâlet ücreti ödediğini, el konulan iki telefonunun adli emanette tutulması nedeniyle ekonomik değerini kaybettiğini, bu kaybının 450 TL olduğunu, telefonlarına takılı hatların kapanmaması için toplam 260 TL ödediğini, tüm bu ödemelerin de maddi tazminata dâhil edilmesi gerektiğini belirtmiştir.  Tazminat davasını inceleyen Mahkeme, bilirkişi raporu aldırılmasına karar vermiştir. Bilirkişi raporunda; başvurucunun yargılandığı davada 570 TL vekâlet ücreti ödediği, bu miktarın maddi tazminat kapsamında olduğu, başvurucunun el konulan cep telefonlarını kullanamamasından kaynaklanan zararının 448,83 TL olduğu, toplam 018,83 TL'nin başvurucuya ödenmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu rapora göre telefonlara takılan hatların kapanmaması için ödenen faturalar ise bu hatların kontörlü hatta çevrilip açık kalmasının sağlanabileceği ve kullanılmaya devam edilebileceği gerekçesiyle tazminat hesabına dâhil edilmemiştir.  Tazminat talebini inceleyen Ankara  Ağır Ceza Mahkemesi 26/3/2015 tarihinde başvurucuya haksız gözaltı ve elkoyma nedeniyle 448,83TL maddi, haksız gözaltı nedeniyle 000 TL manevi tazminat ödenmesine hükmetmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Ankara (Kapatılan)  Ağır Ceza Mahkemesine açılan kamu davası sonucunda 2013 tarihinde verilen 2008/113 Esas, 2013/157 sayılı beraat kararının 2013 tarihinde kesinleştiği ... kendilerini müdafii ile temsil ettiren ve haklarında beraat kararı verilen sanıklar için 640 TL vekalet ücretinin hazineden alınarak her bir beraat eden sanığa verilmesine karar verildiği anlaşılmış; davacının (sanığın) soruşturma aşamasında 19/10/2007 (saat 30) - 22/10/2007 (saat 41) tarihleri arasında gözlem altında kaldığı, 2 adet cep telefonuna el konulması nedeniyle bilirkişi raporuna göre uğradığı maddi zararın 448,83 TL olduğu, ceza dosyasında avukat tutarak ücret ödemesine ilişkin serbest meslek makbuzunun ve banka dekontunun karar tarihinden sonrasında düzenlendikleri nazara alınarak maddi tazminat miktarına dahil edilmemesi gerektiğinden; davacının haksız göz altı ve el koyma nedeniyle maddi tazminat talebinin 448,83 TL'lik kısmının kabulü ile gözlem altında kaldığı süre, sosyal ve ekonomik durumu, manevi zararının boyutu ile tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, manevi tazminat talebinin 000 TL'lik kısmının kabulü ile gözlem altına alındığı 19/10/2007 tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesine karar... [verilmiştir.]\" Başvurucu, bu kararı temyiz etmiştir. Temyiz dilekçesinde maddi zararına ilişkin taleplerinden sadece birinin kabul edildiğini, avukatına vekâlet ücreti ödediğinin sabit olduğunu, böyle bir ödeme yapmadığı düşünülüyorsa bunun araştırılması gerektiğini, hiçbir araştırma yapılmadan talebinin reddedilmesinin hukuka aykırı olduğunu, el konulan telefonlar ve SIM kartlar nedeniyle maddi kayba uğramaması için lüzumlu tedbirlerin alınması gerektiğini, bilirkişi raporundaki tespitlerin hatalı olduğunu, olayın oluş biçimi, üzerine atılı suçun niteliği, sosyal ve ekonomik durumu, koruma tedbirlerinin üzerinde bıraktığı etkiler açısından hükmedilen manevi tazminatın oldukça yetersiz olduğunu, yakalamanın, gözaltında kalmanın, medya ve diğer iletişim araçlarıyla lekelenmenin, arama, elkoyma gibi tedbirlere muhatap olmasının karşılığının böyle bir miktar olamayacağını ileri sürmüştür.  Yargıtay  Ceza Dairesi 27/11/2017 tarihinde ilk derece mahkemesi kararını onamıştır. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar davacının elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, davacı lehine belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda fazla manevi tazminata hükmolunması, temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacının tazminat miktarına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme uygun olarak onanmasına... [karar verildi.]\" Başvurucu 2/5/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  A. İlgili Mevzuat 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun \"Bilgisayarlarda, bilgisayar programlarında ve kütüklerinde arama, kopyalama ve elkoyma\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bir suç dolayısıyla yapılan soruşturmada, somut delillere dayanan kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı ve başka surette delil elde etme imkânının bulunmaması halinde, hâkim veya gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde Cumhuriyet savcısı tarafından şüphelinin kullandığı bilgisayar ve bilgisayar programları ile bilgisayar kütüklerinde arama yapılmasına, bilgisayar kayıtlarından kopya çıkarılmasına, bu kayıtların çözülerek metin hâline getirilmesine karar verilir. (Ek üç cümle: 25/7/2018-7145/16 md.) Cumhuriyet savcısı tarafından verilen kararlar yirmi dört saat içinde hâkim onayına sunulur. Hâkim kararını en geç yirmi dört saat içinde verir. Sürenin dolması veya hâkim tarafından aksine karar verilmesi hâlinde çıkarılan kopyalar ve çözümü yapılan metinler derhâl imha edilir. (2) Bilgisayar, bilgisayar programları ve bilgisayar kütüklerine şifrenin çözülememesinden dolayı girilememesi veya gizlenmiş bilgilere ulaşılamaması ya da işlemin uzun sürecek olması halinde çözümün yapılabilmesi ve gerekli kopyaların alınabilmesi için, bu araç ve gereçlere el konulabilir Şifrenin çözümünün yapılması ve gerekli kopyaların alınması halinde, el konulan cihazlar gecikme olmaksızın iade edilir. (3) Bilgisayar veya bilgisayar kütüklerine elkoyma işlemi sırasında, sistemdeki bütün verilerin yedeklemesi yapılır. (4) Üçüncü fıkraya göre alınan yedekten bir kopya çıkarılarak şüpheliye veya vekiline verilir ve bu husus tutanağa geçirilerek imza altına alınır.  (5) Bilgisayar veya bilgisayar kütüklerine elkoymaksızın da, sistemdeki verilerin tamamının veya bir kısmının kopyası alınabilir. Kopyası alınan veriler kâğıda yazdırılarak, bu husus tutanağa kaydedilir ve ilgililer tarafından imza altına alınır.\"  5271 sayılı Kanun'un \"Tazminat istemi\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir: \"Suç soruşturması veya kovuşturması sırasında;...e) Kanuna uygun olarak yakalandıktan veya tutuklandıktan sonra haklarında kovuşturmaya yer olmadığına veya beraatlerine karar verilen,...j) Eşyasına veya diğer malvarlığı değerlerine, koşulları oluşmadığı halde elkonulan veya korunması için gerekli tedbirler alınmayan ya da eşyası veya diğer malvarlığı değerleri amaç dışı kullanılan veya zamanında geri verilmeyen, ...Kişiler, maddî ve manevî her türlü zararlarını, Devletten isteyebilirler.\"B. Yargıtay Kararları  Yargıtay  Ceza Dairesi koruma tedbiri nedeniyle açılan tazminat davalarında manevi tazminatın tespitinde davacının sosyal ve ekonomik durumunun, üzerine atılı suçun niteliğinin, koruma tedbirine neden olan olayın oluş biçiminin, uygulanan koruma tedbirinin süresinin ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar yasal faizi ile birlikte kişinin elde edeceği parasal değerin dikkate alınması gerektiğini belirtmiştir (birçok karar arasından bkz. Yargıtay  Ceza Dairesinin13/6/2016 tarihli ve E.2016/5161, K. 2016/9967; 25/4/2017 tarihli ve 2016/1098, K.2017/3361; 18/6/2018 tarihli ve E.2018/2302, K. 2018/6813; 8/4/2019 tarihli ve E.2019/1577, K.2019/4696; 21/12/2020 tarihli ve E.2019/13621 K.2020/7321; 31/5/2021 tarihli ve E.2019/10926 K.2021/4357; 5/12/2022 tarihli ve E.2022/7730, K.2022/9466 sayılı kararları).  Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21/3/2019 tarihli ve E.2017/12-770,K.2019/232 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Maddi tazminat ile davacının malvarlığında meydana gelen somut bir azalma ya da kazanç kaybı, ödediği avukatlık ücreti gibi masrafların karşılanması amaçlanırken, manevi tazminat kişinin sosyal çevresinde itibarının sarsılması, özgürlüğünden mahrum kalması nedeniyle duyduğu elem, keder, ızdırap ve ruhsal sıkıntıların bir ölçüde de olsa giderilmesi amacına yöneliktir. Bu aşamada uyuşmazlık konusuyla ilgisi nedeniyle manevi tazminatın belirlenme yöntemi üzerinde de durulması gerekmektedir. Manevi zararın tümüyle giderilmesi imkânsız ise de, belirlenecek manevi tazminat kişinin acı ve ızdıraplarının dindirilmesinde, sıkıntılarının azaltılmasında etken olacaktır. Bu nedenle manevi tazminata hükmedilirken kişinin ceza infaz kurumunda kaldığı süre, sosyal ve ekonomik durumu, toplumsal konumu, atılı suçun niteliği, tutuklamanın şahıs üzerinde bıraktığı olumsuz etkiler dikkate alınarak, adalet ve hakkaniyet ilkeleriyle bağdaşır bir miktar olmasına özen gösterilmelidir.\" Yargıtay  Ceza Dairesinin 5/6/2012 tarihli ve E.2011/9804; K.2012/14120 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"5271 sayılı CMK'nın 141/1-j bendinde eşyasına veya diğer malvarlığı değerlerine, koşulları oluşmadığı halde elkonulan kişilerin, maddi ve manevi her türlü zararlarını, Devletten isteyebilecekleri, aynı Kanunun  maddesinde de tazminat ve miktarının hesaplanmasında tazminat hukukunun genel prensiplerinin dikkate alınacağı belirtilmiş, Anayasanın 19/son maddesinde de benzer düzenlemeye yer verilmiştir.  maddedeki 'maddi ve manevi zarar' ifadesinden hareketle tazminatı gerektiren her durumda manevi tazminatın da verilmesi gerektiği kabul edilemeyeceği gibi, koşulları oluşmadığı halde malvarlığı değerlerine el konulanın hiçbir şartta manevi tazminat isteyemeyeceğinin kabulü de mümkün olmayıp, manevi tazminat şartları her somut olayda ayrı ayrı değerlendirilmeli, yapılan işlem nedeniyle elem ve acı duyulduğu veya kişilik haklarının zedelendiğinin ispatlanması halinde bu üzüntünün giderilmesi amacıyla manevi tazminata hükmedilmelidir.\" Yargıtay  Ceza Dairesinin 4/7/2013 tarihli ve E.2013/8830, K.2013/18335 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"Davacının davasının dayanağını teşkil eden...Cumhuriyet Başsavcılığının... soruşturma sayılı ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar ile neticelendirilen hazırlık soruşturması sırasında davacıya ait araca ve araçta bulunan çayasuç konusu olduğu iddiasıyla31/12/2007tarihinde el konulduğu, bilahare 1/2/2008 tarihinde aracın davacıya iade edildiği ve davacı hakkında 10/4/2008 tarihinde ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği, aracın üzerinde bulunan çaylarla ilgili soruşturmanın sürdürülerek çayın sahipleri olan ... ve ...hakkında müsadere talebiyle ... Asliye Ceza Mahkemesine ceza davasının açıldığı, davacının el konulan aracıyla suç konusu olduğu iddia edilen çaylar arasındaki hukuki bağın bu suretle ilişkilendirilemediği, davacının haksız yere el konulan aracıyla ilgili tazminat davası açabileceği ve CMK'nın 141/1-j maddesindeki tazminatın yasal şartların oluştuğukabul edildiğinden tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.\" Yine Yargıtayın anılan Dairesinin 23/9/2013 tarihli ve E.2013/14435, K.2013/21106 sayılı kararı şöyledir: \"Davacıların yargılandığı .... Asliye Ceza Mahkemesinde müdafiliklerini yapan ... tarafından, elkonulan ... plakalı aracın kasko değerinin yarısı olan 000 TL teminatın 29/9/2005 tarihinde yatırılması üzerine aracın iadesinin sağlandığı ve bu teminatın aynı şekilde Av. .... tarafından 10/11/2010 tarihinde iade alındığı anlaşılmakla, tazminat istemine dayanak 5271 sayılı [Kanun'un] 141/1-j maddesinde 'eşyasına veya diğer malvarlığı değerlerine, koşulları oluşmadığı halde elkonulan veya korunması için gerekli tedbirler alınmayan ya da eşyası veya diğer malvarlığı değerleri amaç dışı kullanılan veyazamanındageriverilmeyenkişilerinmaddîvemanevîhertürlüzararlarınıDevletten isteyebilecekleri' hükmü dikkate alındığında, davacılar hakkında .... Asliye Ceza Mahkemesinin ... ceza dava dosyasında yapılan yargılama sonunda sanıkların (davacıların) beraatine hükmedilerek elkonulan araç ve teminatın iadesine karar verildiği ve temyiz üzerine hükmün Yargıtay  Ceza Dairesinin 28/6/2010 tarihli ilamı ile onanarak kesinleşme tarihine kadar, elkonulan ... plakalı aracın iadesi için 29/9/2005 tarihinde yatırılan ve 10/11/2010 tarihinde sanıkların (davacılar) müdafileri aracılığı ile geri alınan 000 TL teminat bedelinin yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede iadesinin sağlanamamış olması karşısında, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat verilmesine ilişkin 5271 sayılı Kanun'un 141/1-j ve devamı maddelerinde belirtilen koşulların davacılar yönünden gerçekleştiğinin kabulü gerektiği, bu nedenle bu yöne ilişkin olarak uğranıldığı iddia edilen maddi zararla ilgili olarak, teminatın davacılardan hangisinin nam ve hesabına yatırılıp (ödendiği) ve iade alındığı tespit edilerek bu kişiye (davacıya) teminatın yatırıldığı tarihten iade edildiği (geri ödendiği) tarihe kadar sadece işlemiş olan yasal faizin ödenmesine karar verilmesi yerine, yazılı gerekçe ile davanın yatırılan teminata ilişkin olarak talep edilen yasal faiz bedeli yönünden de reddine karar verilmesi Kanun'a aykırı olup, .. hükmün ... bozulmasına ... karar verildi.\" Yargıtay  Ceza Dairesinin 9/4/2018 tarihli ve E.2017/10055, K.2018/4118 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"5271 sayılı CMK'nun taşınmazlara, hak ve alacaklara el konulmasını düzenleyen  maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca kara, deniz ve hava ulaşım araçları hakkında verilen el koyma kararlarının sicile şerh verilmek suretiyle icra olunacağı hükme bağlanmış olup, ulaşım araçlarına fiilen el konulacağına yani alıkoymaya ilişkin ise herhangi bir atıf yapılmamış olmakla birlikte 5607 sayılı Kanun kapsamında kara, deniz ve hava ulaşım araçları hakkında alıkoymaya ilişkin bir takım istisnalar bulunmaktadır. Adli olaylarda mülkiyet hakkına müdahale edilirken Anayasa'nın  maddesi başta olmak üzere yukarıda zikredilen kanun maddeleri de gözönünde bulundurularak orantılı bir karara varılması elzemdir. AİHM bu kapsamda el koyma ile kanuna aykırı eylem arasındaki illiyet bağının kamu makamlarınca makul bir şekilde değerlendirilmesini de başka bir güvence ölçütü olarak kabul etmektedir. El koyma ve müsaderenin muhakkak uygulanması gerektiği kabul edildiği takdirde özellikle iyiniyetli üçüncü kişiler yönünden eşyanın belirli koşullar dahilinde iadesi veya bu mümkün olamıyorsa eşya sahibinin zararının tazmini gerektiği hususu da kararlarda sıkça zikredilmektedir. Müsadere veya geçici el koyma yoluyla mülkiyet hakkına yapılan müdahalelerin bireyin menfaatleri ile kamunun yararı arasında olması gereken adil dengeyi bozmaması için öncelikle suça konu eşyanın malikinin davranışı ile suç arasında uygun bir illiyet bağının olması, iyi niyetli eşya malikine eşyanın iade edilmesi veya iyi niyetli malikin bu nedenle oluşan zararının tazmin edilmesi gerekmektedir Somut olayda, uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma ve sağlama suçu kapsamında el konulan kamyon iyi niyetli üçüncü kişi konumundaki davacıya ait olduğu anlaşıldıktan sonra dahi el koyma tedbirinin fiili olarak uygulanmasına devam edilmiştir. El konulan aracın fiilen alıkonulması yerine trafik siciline şerh konulmasının niçin yetersiz kaldığı, 5271 sayılı CMK'nun  maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca kara, deniz ve hava ulaşım araçları hakkında verilen el koyma kararlarının sicile şerh verilmek suretiyle icra olunacağı düzenlendiği halde, hangi gerekçe ile araca fiilen el konulduğu mahkeme kararından anlaşılamamaktadır. Araca el konulmasına neden olan eylemle ilgili olarak davacı hakkında herhangi bir suç isnadında bulunulmamıştır. Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen iddianamede, aracı kullanan davacının kardeşi hakkında cezalandırma talebinde bulunulmuş, mahkeme de davacı, katılan sıfatıyla yargılamaya dahil edilmiş ve yargılama neticesinde davacının kardeşi hakkında mahkumiyetine karar vermiştir. Mahkeme davacıyı somut olay bakımından iyi niyetli üçüncü kişi konumunda olduğunu kabul ederek aracın kendisine iadesine karar vermiştir. Buna rağmen davacının aracının 4 yıl gibi bir süre alıkonularak davacının ticari amaçla taşıma işlerinde kullandığını beyan ettiği aracından elde edeceği gelirden mahrum kalmıştır. Anayasa Mahkemesi'nin 20/9/2017 tarih ve 2014/14195 başvuru numaralı kararında da belirtiği üzere suçta kullanılan veya suça konu eşyalara el konulması; bu eşyaların yeniden suçta kullanılmalarının önüne geçilmesi, caydırıcılığın sağlanması ve muhtemel bir müsaderenin sonuçsuz kalmasını önlemek gibi amaçlar taşımaktadır. Bununla birlikte kamu makamlarının söz konusu tedbirleri alırken kişilerin mülkiyet haklarının korunmasını da gözetmeleri gerekmektedir. Fiilen el koyma tedbirinin uygulanması, kişilerin geçici süreyle de olsa mülkünden yoksun bırakılması gibi ağır bir sonuca yol açmaktadır. El konulan aracın müsadere edilemeyeceğinin anlaşılmasına ve davacının aracının sicil kaydına şerh konulmak suretiyle daha az zarara yol açabilecek bir yolun da varlığına rağmen yargılama sonuna kadar kamyona fiilen el konulması şeklindeki müdahalenin 5271 sayılı CMK'nun  maddesinin dördüncü fıkrasına aykırı olduğu gibi ölçülülük ilkesi ile de bağdaşmadığı anlaşılmaktadır. Tüm bu açıklamalar ışığında, davacının tazminat talebi doğrultusunda zararını karşılayacak uygun bir maddi tazminata karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi... [kanuna aykırıdır.]\" ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/11489",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, haksız yakalama ve gözaltına alma koruma tedbirlerine karar verilmesi nedeniyle açılan davada hükmedilen tazminatın yetersiz olması dolayısıyla kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, hukuka aykırı elkoyma kararından dolayı açılan tazminat talebinin incelenmemesi nedeniyle özel hayata saygı hakkı ve haberleşme hürriyetiyle bağlantılı olarak etkili başvuru hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ulusal ölçekte yayın yapan bir gazetenin internet sitesinde yer alan bir habere erişimin engellenmesi kararı verilmesinin ifade ve basın özgürlüklerini ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 4/12/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  İkinci Bölüm tarafından 4/4/2019 tarihinde yapılan toplantıda, niteliği itibarıyla başvurunun Genel Kurul tarafından karara bağlanması gerekli görülmüş ve Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca Genel Kurula sevkine karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:A. Arkaplan Bilgisi Türkçe adı Kürdistan İşçi Partisi olan PKK'nın silahlı bir terör örgütü olduğu ulusal ve uluslararası makamlar tarafından kabul edilmiş tartışmasız bir olgudur. Anılan örgütün gerçekleştirdiği terörist şiddet bölücü amaçları dolayısıyla anayasal düzene, millî güvenliğe, kamu düzenine, kişilerin can ve mal emniyetine yönelik ağır tehdit oluşturmaktadır. Bu yönüyle ülkenin toprak bütünlüğünü hedef alan PKK kaynaklı terör, onlarca yıldır Türkiye'nin en hayati sorunu hâline gelmiştir (Gülser Yıldırım (2) [GK], B. No: 2016/40170, 16/11/2017, §§ 7-18).  Bununla birlikte kamuoyunda demokratik açılım süreci, çözüm süreci ve Millî Birlik ve Kardeşlik Projesi gibi farklı isimlerle ifade edilen süreçte 2012 yılının son döneminden itibaren PKK tarafından gerçekleştirilen terör saldırıları önemli ölçüde azalmıştır. Suriye'de son yıllarda yaşanan iç savaşın ise Türkiye'nin güvenliği üzerinde etkileri olmuş, PKK ve DAEŞ kaynaklı terör olayları yeniden artmaya başlamıştır. Kamuoyunda 6-7 Ekim olayları ve hendek olayları olarak bilinen terör eylemleri bunların başında gelmektedir (Gülser Yıldırım (2), §§ 21-30).  Türkiye 2015 yılı Haziran ayından itibaren yeniden yoğun bir şekilde terör saldırılarına maruz kalmıştır. Bu kapsamda PKK tarafından Şırnak il merkezi ile Cizre, Silopi ve İdil ilçelerinde; Hakkâri'nin Yüksekova ilçesinde; Diyarbakır'ın Silvan, Sur ve Bağlar ilçelerinde; Mardin'in Dargeçit, Nusaybin ve Derik ilçelerinde; Muş'un Varto ilçesinde cadde ve sokaklara hendekler kazılıp barikatlar kurularak ve bu barikatlara bomba ve patlayıcılar yerleştirilerek teröristler tarafından bu yerleşim yerlerinin bir kısmında öz yönetim adı altında hâkimiyet sağlanmaya çalışılmıştır. Bu bağlamda çok sayıda terörist, halkın bu yerlere girişini ve bu yerlerden çıkışını engellemek istemiştir. Güvenlik güçleri, hendeklerin kapatılması ve barikatların kaldırılması suretiyle yaşamın normale dönmesini sağlamak amacıyla operasyonlar yapmış ve teröristlerle çatışmaya girmiştir. Uzun süre devam eden bu operasyon ve çatışmalar sırasında iki yüzü aşkın sayıda güvenlik görevlisi hayatını kaybetmiş, tonlarca bomba ve patlayıcı imha edilmiştir (Gülser Yıldırım (2), §§ 28-30). Açık kaynaklara göre, yaşanan çatışmalarda 310 sivil hayatını kaybetmiş; operasyonlar sırasında bölgede asker, polis ve korucu olmak üzere 249 şehit verilirken 554 PKK’lı terörist etkisiz hâle getirilmiştir. Ayrıca olumsuz koşullar nedeniyle en az 100 bin kişinin çatışma bölgesinden geçici veya kalıcı olarak göç etmek zorunda kaldığı ifade edilmektedir.  Resmî raporlara göre, 3/10/2015 tarihinde Şırnak il merkezinde polisin terör örgütünce açılan hendekleri kapatmak için düzenlediği operasyonda çıkan çatışmada polis ile çatışmaya giren H.B. öldürülmüş, cenazesi zırhlı bir polis aracına bağlanarak sürüklenmiştir. Anılan olaya ait görüntülerin bazı sosyal medya platformlarında paylaşılarak yayılması ile birlikte sosyal medyada yapılan yorumların yanı sıra ulusal ve uluslararası basın tarafından da konuyla ilgili çeşitli haberlere yer verilmiştir. Başvuru konusu erişimin engellenmesi kararına da konu paylaşım ve haberlerin bir kısmı şöyledir:i. Kullanıcıların video gönderebildikleri, izleyebildikleri ve paylaşabildikleri, video barındıran başlıca web sitesi Youtube'da konu ile ilgili paylaşılan videoların başlıklarından bazıları şöyledir: \"Turkish police barbarity, today a young kurdish actor [H.B.] get murdered by the turkish police; Şırnak'ta [H.B.nin] bedenine işkence eden polisler küfür içerir; Şırnak'ta ölüye işkence/yerde sürüklenen pkklının görüntüsü; PKK'lı teröristin cesedi, bombalı tuzak testi için zırhlı araçla sürüklendi; [H.B.yi] sürüklerken videoya almışlar, üstelik ana avrat küfür ediyorlar.; PÖH - Cizre/Şırnak'ta bir teröristi böyle öldürdü!; Gebertilen hain yerlerde sürükleniyor; HDP'linin PKK'lı akrabası, askeri aracın arkasında sürükleniyor; Leş,  Yıl marşı eşliğinde sürükleniyor - Tengri Biz Menen; Türk barbarlığına kanıt: [H.B.nin] sürüklenme videosu, [H.B.ye] yapılan Türk barbarlığına rağmen hala bir Türke kardeş diyen Kürt en açık tabiriyle imansızdır.; video of the Turkish cops dragging the body of Kurdish youth they killed in Şırnak. Expose the barbarity.; Turk state terorism act .\"ii. Sosyal paylaşım sitesi Twitter'da yer alan bildirimlerden bazıları şöyledir: \"PKK'den tek bir cümle bekliyorum: İntikam alınacaktır, onu yapanların leşleri bile olmayacaktır, bunu bekliyoruz PKK'den; [H.B.nin] ön otopsi raporu: 28 kurşun isabet etmiş ve işkence yapılmış..; Montaj diyenler buyurun, [H.B.nin] elbet birgün hesabı sorulacak herkes paylaşsın! silinmeden +18; [H.B.] işte videosu montaj diyenlere bu halk bunun intikamını alır elbet unutmayacağız!!!; İnsanlığınızdan dahi utanmazsınız çünkü insan değilsiniz...IŞİD'çiler bunlar...; IŞİD'i kimin eğittiğini anladınız mı! IŞİD profesyonel işkence yöntemlerini TC'den öğrenmiş! #TeröristTurkey; İnsanlık utandı!\" iii. Ulusal ölçekte yayın yapan bazı gazeteler ile internet haber portallarında konu ile ilgili haberlerinin başlıkları şöyledir: \"Zırhlı aracın arkasında sürüklenen [H.B.ye] 28 kurşun sıkılmış (Radikal gazetesi); Şırnak'ta cenazeye yapılan işkencenin videosu da ortaya çıktı (Radikal gazetesi); [H.B.nin] görüntüleri ortaya çıktı (ilerihaber.org); İnsanlık sürünüyor (Cumhuriyet gazetesi); İşte [H.B.nin] polis aracına bağlanarak metrelerce sürüklendiği an (Cumhuriyet gazetesi); Başbakan Davutoğlu: olayla ilgili hukuki ve idari soruşturma için gerekli talimatlar verilmiştir (T24 internet gazetesi); PKK'lı teröristin sürüklendiği anların görüntüsü ortaya çıktı! (www.gazetecom); Videosu da çıktı: [H.B.nin] cesedi metrelerce sürüklenmiş, cansız bedene küfür edilmiş (www.diken.com.tr)\"iv. Olay dış başında da yer almıştır. İnternet haber portallarında yer alan bazı haber başlıkları şöyledir: \"Turkish Police drags deceased body (www.liveleak.com); Turkish Police drag deceased body of [H.B.] through streets of Sirnak (www.revolution-news.com).\" Öte yandan yaşanan olaya yönelik olarak İçişleri Bakanlığı tarafından soruşturma başlatılmış ve iki polis memuru görevden uzaklaştırılmıştır.  Hem olayların meydana geldiği dönemde başbakan olan Ahmet Davutoğlu hem de Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan söz konusu görüntülere ilişkin olarak basına verdikleri demeçlerde; yapılan muamelenin yanlış olduğunu ve kabul edilemeyeceğini, sorumluların cezalandırılmasıyla ilgili gerekenlerin yapılacağını belirtmişlerdir.B. Somut Başvuruya İlişkin Olaylar Başvurucu, ulusal ölçekte yayımlanan Halkın Gazetesi Birgün isimli gazetenin sahibidir. Başvurucu aynı zamanda www.birgun.net isimli internet haber sitesi üzerinden de yayın yapmaktadır. Başbakanlık Güvenlik İşleri Genel Müdürlüğünün talebi ve (kapatılan) Telekomünikasyon İletişim Başkanlığının (TİB) 6/10/2015 tarihli yazısı gereğince H.B.nin cenazesinin sürüklenmesi olayının görüntülerini paylaşan ve bu olaya yönelik haber yapan internet haber siteleri ile sosyal medya hesaplarına ait 111 içeriğe (URL) erişimin engellenmesine karar verilmiştir. Erişimin engellenmesi kararı verilen URL adreslerinden biri de www.birgun.net isimli haber sitesinde yayımlanan \"Cansız bedeni zırhlı aracın arkasında sürüklenen H.B.'ye 28 kurşun sıkılmış\" başlıklı haberin yer aldığı adrestir. TİB, 4/5/2007 tarihli ve 5651 sayılı İnternet Ortamında Yapılan Yayınların Düzenlenmesi ve Bu Yayınlar Yoluyla İşlenen Suçlarla Mücadele Edilmesi Hakkında Kanun’un 8/A maddesinin (2) numaralı fıkrası gereğince erişimin engellenmesi kararını 6/10/2015 tarihinde Gölbaşı Sulh Ceza Hâkimliğinin onayına sunmuştur. TİB tarafından Hâkimliğe sunulan dilekçeye, erişimin engellenmesi kararı verilen haber sitelerine ait 56 URL adresinin ve sosyal medya platformu Twitter'da yer alan 55 bildirimin ekran görüntüleri eklenerek \"İnternet adreslerindeki terörü öven, şiddete ve suça teşvik eden kamu düzenini ve milli güvenliği tehdit eden içerikler ile yaşam hakkı ile kişilerin can ve mal güvenliğinin ihlaline sebebiyet vermesi\" nedeniyle erişimlerinin engellenmesine karar verildiği belirtilmiştir.  TİB tarafından onaya sunulan erişimin engellenmesi kararı Gölbaşı Sulh Ceza Hâkimliğince aynı gerekçeyle 6/10/2015 tarihinde onaylanmıştır.  Başvurucunun onaylama kararına itirazı, Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğince 23/10/2015 tarihinde reddedilmiştir. Ret kararı başvurucuya 4/11/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 4/12/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 5651 sayılı Kanun’a 27/3/2015 tarihli ve 6639 sayılı Kanun'un  maddesi ile eklenen \"Gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde içeriğin çıkarılması ve/veya erişimin engellenmesi\" kenar başlıklı 8/A maddesi şöyledir: (1) Yaşam hakkı ile kişilerin can ve mal güvenliğinin korunması, millî güvenlik ve kamu düzeninin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi veya genel sağlığın korunması sebeplerinden bir veya bir kaçına bağlı olarak hâkim veya gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde, Cumhurbaşkanlığı veya millî güvenlik ve kamu düzeninin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi veya genel sağlığın korunması ile ilgili bakanlıkların talebi üzerine Başkan tarafından internet ortamında yer alan yayınla ilgili olarak içeriğin çıkarılması ve/veya erişimin engellenmesi kararı verilebilir. Karar, Başkan tarafından derhâl erişim sağlayıcılara ve ilgili içerik ve yer sağlayıcılara bildirilir. İçerik çıkartılması ve/veya erişimin engellenmesi kararının gereği, derhâl ve en geç kararın bildirilmesi anından itibaren dört saat içinde yerine getirilir.(15/8/2016 tarihli ve 671 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Kurum ve Kuruluşlara İlişkin Düzenleme Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname (KHK) ile TİB kapatılmış , TİB'in görev ve yetkileri Bilgi Teknolojileri ve İletişim Başkanlığı'na (BTK) aktarılmıştır. Anılan KHK'nın 21 inci maddesiyle, bu fıkrada yer alan 'Telekomünikasyon İletişim Başkanlığına' ibaresi 'Kuruma' şeklinde değiştirilmiş olup, daha sonra bu hüküm 9/11/2016 tarihli ve 6757 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Kurum ve Kuruluşlara İlişkin Düzenleme Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin Değiştirilerek Kabul Edilmesine Dair Kanun'un 18 inci maddesiyle aynen kabul edilerek kanunlaşmıştır.(2) Cumhurbaşkanlığı veya ilgili Bakanlıkların talebi üzerine Başkan tarafından verilen içeriğin çıkarılması ve/veya erişimin engellenmesi kararı, Başkan tarafından, yirmi dört saat içinde sulh ceza hâkiminin onayına sunulur. Hâkim, kararını kırk sekiz saat içinde açıklar; aksi hâlde, karar kendiliğinden kalkar. (16/4/2017 tarihli halkoylaması ile kabul edilen 6771 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasında Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile yürütme yetkisi ve görevinin Cumhurbaşkanına hasredilmesi üzerine 2/7/2018 tarihli ve 700 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 181 inci maddesiyle bu maddenin birinci ve ikinci fıkralarında yer alan 'Başbakanlık' ibareleri 'Cumhurbaşkanlığı' şeklinde değiştirilmiştir.)(3) Bu madde kapsamında verilen erişimin engellenmesi kararları, ihlalin gerçekleştiği yayın, kısım, böl��m ile ilgili olarak (URL, vb. şeklinde) içeriğe erişimin engellenmesi yöntemiyle verilir. Ancak, teknik olarak ihlale ilişkin içeriğe erişimin engellenmesi yapılamadığı veya ilgili içeriğe erişimin engellenmesi yoluyla ihlalin önlenemediği durumlarda, internet sitesinin tümüne yönelik olarak erişimin engellenmesi kararı verilebilir.(4) Bu madde kapsamındaki suça konu internet içeriklerini oluşturan ve yayanlar hakkında Başkan tarafından, Cumhuriyet Başsavcılığına suç duyurusunda bulunulur. Bu suçların faillerine ulaşmak için gerekli olan bilgiler içerik, yer ve erişim sağlayıcılar tarafından hâkim kararı üzerine adli mercilere verilir. Bu bilgileri vermeyen içerik, yer ve erişim sağlayıcıların sorumluları, fiil daha ağır cezayı gerektiren başka bir suç oluşturmadığı takdirde, üç bin günden on bin güne kadar adli para cezası ile cezalandırılır.(5) Bu madde uyarınca verilen içeriğin çıkarılması ve/veya erişimin engellenmesi kararının gereğini yerine getirmeyen erişim sağlayıcılar ile ilgili içerik ve yer sağlayıcılara Başkan tarafından elli bin Türk lirasından beş yüz bin Türk lirasına kadar idari para cezası verilir.B. Uluslararası Hukuk Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesinin Tavsiye Kararlarıa. Bakanlar Komitesinin İnternette Bilginin Serbest Sınır Ötesi Akışı Konusunda Üye Devletlere Yönelik Tavsiye Kararı CM/Rec(2015)6 Kararda ilk olarak ülke sınırlarından bağımsız ve müdahale olmaksızın bilgi, fikir alma ve aktarma hakkını içeren ifade özgürlüğünün demokratik bir toplumun vazgeçilmez temel taşlarından, toplumun ilerlemesinin ve bireylerin gelişmesinin temel şartlarından biri olduğu vurgulanmaktadır. Kararda Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nde (Sözleşme) ve Uluslararası Medeni ve Siyasi Haklar Sözleşmesi'nin  maddesinde belirtilen hak ve özgürlüklere ilişkin hükümlerin çevrim içi ve çevrim dışında eşit olarak uygulanacağı belirtilmiştir. Karara göre Sözleşme'nin  maddesi yalnızca bilgilerin içeriğini değil bu bilgilerin dağıtım ve barındırma araçlarını da ilgilendirmektedir. Zira bu araçlara getirilen herhangi bir kısıtlama, bilgi alma ve verme özgürlüğüne dokunmaktadır. Kararın \"İnternet'te Bilginin Serbest Sınır Ötesi Akışına İlişkin İlkeler\" başlıklı bölümünde devletlerin ulusal politikalarını değerlendirirken, geliştirirken ve uygularken internet üzerindeki serbest sınır ötesi bilgi akışını olumsuz yönde etkileyecek müdahalelerin belirlenmesi ve önlenmesinde gerekli özeni göstermeleri devletlere tavsiye edilmektedir. Bu kapsamda devletler, yasa dışı olarak nitelendirilen içeriğe veya hizmetlere erişimin engellenmesinin Sözleşme'nin ,  ve  maddeleri ile uyumlu olmasını sağlamakla yükümlüdür. Özellikle devlet makamları tarafından internetteki yasa dışı içerikle veya faaliyetlerle mücadele etmek için alınan önlemler, devletin sınırlarının ötesinde gereksiz ve orantısız bir etkiye neden olmamalıdır.b. Bakanlar Komitesinin İnternet Özgürlüğü Konusunda Üye Devletlere Yönelik Tavsiye Kararı CM/Rec(2016)5 Kararın \"İnternet Özgürlüğüne İlişkin Göstergeler\" başlıklı ekinin \" Kanaat Özgürlüğü ve Haber Alma ve Verme Hakkı\" alt başlığı altında yer alan ilgili maddeler şöyledir:\" Devlet makamları veya özel sektör aktörleri tarafından bir internet platformuna (sosyal medya, sosyal ağlar, blog veya diğer web siteleri) veya bilgi ve iletişim teknolojileri (BİT) araçlarına (anlık mesajlaşma veya diğer uygulamalar) erişimin engellenmesi veya kısıtlanması için alınan tüm tedbirler veya bu işlemlerin yürütülmesi için devlet makamlarından gelen tüm talepler kısıtlamaların yasallığı, meşruiyeti ve orantılılığı açısından Sözleşme’nin  maddesinde belirtilen hükümlere uygundur. Devlet makamları veya özel sektör aktörleri tarafından bir internet içeriğinin engellenmesi, filtrelenmesi veya kaldırılması için alınan tüm tedbirler veya bu işlemlerin yürütülmesi için devlet makamlarından gelen tüm talepler kısıtlamaların yasallığı, meşruiyeti ve orantılılığı açısından Sözleşme’nin  maddesinde belirtilen hükümlere uygundur.... Devlet, haber alma ve verme özgürlüğü ile ilgili uyguladığı kısıtlamalara dair bu tür kısıtlamaların yasal dayanağı, gerekliliği, gerekçesi, yetkiyi veren mahkeme emri ve temyiz hakkı ile ilgili detaylar dahil olmak üzere erişimi engellenen web siteleri veya kaldırılan içerik konusundaki bilgiyi halka zamanında ve uygun şekilde sunmaktadır.\"c. Bakanlar Komitesinin Bireysel Terörist Hareketler Konusunda Üye Devletlere Yönelik Tavsiye Kararı CM/Rec(2018)6 Komite, sosyal medya ve internetin bireysel terörist hareketin radikalleşmesi sürecinde oynadığı rolün farkındalığı ile Kararın  Bölümünde üye devletlere şu tavsiyelerde bulunmuştur:- Üye devletler, internet ve sosyal medya aracılığıyla bireyleri terörizme yönlendiren radikalleşme ile etkili bir şekilde mücadele etmek için yasal veya başka yollarla önlemler alabilirler. - Üye devletler bireyleri terörizme iten radikalleşme ile mücadelede özel sektörle, özellikle internet servis sağlayıcılarıyla iş birliği için mevcut yasal çerçeveleri kullanmaya veya yenilerini oluşturmaya çağrılır. Yasal düzenlemeler gerekli olduğunda yasa dışı içeriğin filtrelenmesi veya kaldırılması ve internet siteleri ile sosyal medya hesaplarına erişimin engellenmesine cevaz verebilir. Düzenlemeler ayrıca, yasa dışı içeriği kaldırmak için başvuru mekanizmalarının ve hızlandırılmış prosedürlerin kurulmasını da içerir. Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Komitesinin Görüşü Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Komitesi, Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme’nin  maddesiyle ilgili olarak 11/7/2011 ile 29/7/2011 tarihleri arasında gerçekleştirilen  oturumunda kabul edilen 34 sayılı genel görüşlerinde şu hususlara yer vermiştir: \" Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme'nin  maddesinin  fıkrası, tüm ifade biçimlerini ve bunların yayılma araçlarını korur. İfade biçimleri arasında konuşma, yazı ve işaret dili ile sanatsal görüntüler ve objeler gibi sözel olmayan ifadeler bulunur. İfade araçları; kitapları, gazeteleri, broşürleri, posterleri, afişleri, kıyafet seçimini ve resmi mercilere sunulan dilekçeleri içerir. İfade araçları; tüm görsel-işitsel biçimlerinin yanı sıra elektronik ve internet tabanlı ifade biçimlerini de kapsar. İfade özgürlüğü ile Sözleşme'de yer alan diğer haklardan yararlanılmasını sağlamak için özgür, sansürsüz ve engelsiz bir basın demokratik bir toplumun temel taşlarından birini oluşturur. Vatandaşlar, adaylar ve seçilmiş temsilciler arasında kamuyu ilgilendiren meseleler ve politik konular hakkında bilgi ve fikirlerin serbestçe iletilmesi esastır. Bu; sansür veya kısıtlama olmadan kamuoyunu ilgilendiren konularda yorum yapabilen ve kamuoyunu bilgilendirebilen özgür bir basını gerektirir. Diğer taraftan halkın da bu bilgi ve fikirleri alma hakkı vardır. Etnik ve dilsel azınlıkların üyeleri de dahil olmak üzere, medya kullanıcılarının haklarını korumanın bir yolu olarak -geniş yelpazede bilgi ve fikre ulaşılabilmesi için- Taraf Devletlerin bağımsız ve çoğulcu medyayı teşvik etmek için özel özen göstermeleri gerekmektedir. Taraf Devletler, internet ve mobil tabanlı elektronik bilgi yayma sistemleri gibi bilgi ve iletişim teknolojilerindeki gelişmelerin dünyadaki iletişim teamüllerini büyük ölçüde değiştirdiğini dikkate almalıdır. Artık bilgi ve fikir alışverişi için geleneksel kitle iletişim araçlarının mutlak varlığına ihtiyaç duymayan küresel bir ağ var. Taraf Devletler, bu yeni medyanın bağımsızlığını teşvik etmek ve bireylerin oraya erişimini sağlamak için gerekli tüm adımları atmalıdır.... Web sayfalarının, blogların veya internet temelli, elektronik veya diğer bilgi yayma sistemlerinin, ayrıca örneğin internet hizmet sunucuları veya arama motorları gibi bu tür iletişimi destekleyen sistemlerin işleyişine getirilecek herhangi bir kısıtlama, ancak Sözleşme'nin  maddesinin 3’üncü fıkrasına uygun gerekçelerle kabul edilebilir. İzin verilebilir kısıtlamalar genellikle içeriğe özgü olmalıdır; belirli sitelerin ve sistemlerin işleyişine getirilecek genel yasaklar  fıkra ile bağdaşmaz. Ayrıca, bir siteye veya enformasyon yaygınlaştırma sistemine yalnızca hükumete veya hükumetin temsil ettiği siyasal sisteme yönelik eleştirel tutum alabileceği ve bu yönde yayınlar yapabileceği gerekçesiyle yasak getirilmesi de 3’üncü fıkra ile bağdaşmaz.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadıa. İfade Özgürlüğü ve İnternet Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) göre ifade özgürlüğü, demokratik toplumun temelini oluşturan ana unsurlardandır. AİHM, ifade özgürlüğüne ilişkin kararlarında ifade özgürlüğünün toplumun ilerlemesi ve bireyin gelişmesi için gerekli temel şartlardan birini teşkil ettiğini yinelemektedir. AİHM'e göre  maddenin ikinci paragrafı saklı tutulmak üzere ifade özgürlüğü sadece toplum tarafından kabul gören, zararsız veya ilgisiz kabul edilen bilgi ve fikirler için değil incitici, şoke edici ya da endişelendirici bilgi ve düşünceler için de geçerlidir. İfade özgürlüğü; yokluğu hâlinde demokratik bir toplumdan söz edemeyeceğimiz çoğulculuğun, hoşgörünün ve açık fikirliliğin bir gereğidir. AİHM,  maddede güvence altına alınan bu hakkın bazı istisnalara tabi olduğunu ancak bu istisnaların dar yorumlanması ve bu hakkın sınırlandırılmasının ikna edici olması gerektiğini vurgulamıştır (Handyside/Birleşik Krallık, B. No: 5493/72, 7/12/1976, § 49; Von Hannover/Almanya (No. 2) [BD], B. No: 40660/08 ve 60641/08, 7/2/2012, § 101).  AİHM'in internette ifade özgürlüğü ile ilgili kararları incelendiğinde genellikle çevrim dışı olarak geçerli olan her kuralın çevrim içi olarak da geçerli olduğu ilkesinden hareket ettiği, bununla birlikte internet ortamının kendine özgü özelliklerini de dikkate aldığı görülmektedir. AİHM, internet ortamını ifade özgürlüğünü genişleten yeni bir mecra olarak değerlendirmekte; bilgiyi alma, aktarma ve yaymaya yarayan bir yayın aracı olarak nitelemektedir (bu yönde bir değerlendirme için bkz. Ahmet Yıldırım/Türkiye, B. No: 3111/10, 18/12/2012, § 50). AİHM, ifade özgürlüğünün uygulanması konusunda internet sitelerinin önemine ilişkin görüşünü Times Newspapers Ltd/Birleşik Krallık (No. 1 ve 2), (B. No: 3002/03 ve 23676/03, 10/3/2009, § 27) kararında şu şekilde ortaya koymuştur: “İnternet, erişilebilirliği ve muazzam miktarlarda bilgiyi depolama ve iletme kapasitesi açısından kamunun haberlere erişimini artırmakta ve genel olarak bilgilerin yayılmasını kolaylaştırmakta önemli bir rol oynar.\" b. Basının Görev ve Sorumlulukları AİHM, demokratik bir toplumda basının oynadığı temel rolün altını birçok kez çizmiştir. AİHM'e göre basının görev ve sorumluluklarının bilincinde olarak kamu yararını ilgilendiren her konuyu iletme görevi vardır. AİHM, basının böyle konularda bilgi ve fikir yaymadan ibaret olan görevine kamunun bu fikir ve bilgileri alma hakkının da eklendiğini hatırlatmıştır. AİHM’e göre bu görevi olmasaydı basın, vazgeçilmez kamusal gözetleyici rolünü oynayamazdı (Bladet Tromsø ve Stensaas/Norveç [BD], B. No: 21980/93, 20/5/1999, §§ 59, 62; Pedersen ve Baadsgaard/Danimarka [BD], B. No: 49017/99, 17/12/2004, § 71; Von Hannover/Almanya (No. 2), § 102). AİHM, Radio France/Fransa (B. No: 53984/00, 30/3/2004, § 37) kararında basın özgürlüğünün kapsamının demokrasi ile yakın ilişkisinin doğal sonucu olarak bir dereceye kadar abartıya ve hatta kışkırtmaya izin verecek şekilde geniş yorumlanması gerektiğini belirtmiştir: \"Mahkeme 'görev ve sorumluluklar'ın, ifade özgürlüğünün doğasından kaynaklandığını yineler.  madde tarafından kamusal yararlara ilişkin meselelerin aktarılması için gazetecilere sağlanan güvencenin şartı, gazetecilik etiğine uygun olarak onların kesin ve güvenilir bilgi sağlamak konusunda iyi niyet sahibi olmalarıdır (örneğin bkz.Bladet Tromsø and Stensaas/Norveç, § 65;Colombani ve diğerleri/FransaB. No: 51279/99,25/06/2002, §65). Ne var ki basın özgürlüğü belli dereceye kadar abartmaya hatta kışkırtmaya izin verir (bkz. özellikle, Bladet Tromsø and Stensaas/Norveç, § 59)...\"  AİHM, Stoll/İsviçre ([BD], B. No: 69698/01, 10/12/2007, § 104) kararında; bireyin geleneksel ve elektronik medya aracılığıyla dolaşan büyük miktarlardaki bilgi ve sistemde sürekli artan aktör sayısı ile karşı karşıya olduğu bir dünyada gazetecilik etiğine uygunluğun izlenmesinin oldukça önemli hâle geldiğini belirtmiştir.  Daha güncel bir kararında AİHM, bir gazetecinin görev ve sorumlulukları dikkate alınırken ilgili ortamın potansiyel etkisinin önemli bir faktör olduğunu ve görsel-işitsel medyanın basılı medyaya nazaran daha hızlı ve güçlü bir etkisi olduğunu ifade etmiştir (Delfi AS/Estonya [BD], B. No: 64569/09, 16/8/2015, § 134). Tarafsız ve dengeli haberciliğin yöntemleri, diğer hususların yanı sıra ilgili medyaya bağlı olarak önemli ölçüde değişebilmektedir (Jersild/Danimarka, B. No: 15890/89, 23/9/1994, § 31). ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/18936",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ulusal ölçekte yayın yapan bir gazetenin internet sitesinde yer alan bir habere erişimin engellenmesi kararı verilmesinin ifade ve basın özgürlüklerini ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, hisselerini satın aldığı anonim şirket yetkilileri tarafından kâr payı vaadiyle kandırıldığından ve paralarını geri alamadığından bahisle zararlarının tazmini istemiyle açtığı davada mahkemece adli yardım talebinin kabul edilmediğini ve davanın açılmamış sayılmasına kararı verilmek suretiyle Anayasa’nın  maddesinde tanımlanan hak arama özgürlüğünün ihlal edildiğini ileri sürmüş, adli yardım ve tazminat talebinde bulunmuştur.  Başvuru, 1/10/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 26/11/2013 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Türkiye’de faaliyet gösteren bir anonim şirketin yetkililerinden 2000 yılında toplam 200 Alman markı değerinde hisse senedi satın almıştır.  2012 yılında yapmış olduğu araştırmalarında anılan şirket temsilcilerinin izinsiz halka arz faaliyetinde bulunduklarını ve kaçak yollardan kayıt yükümlülüğüne uymaksızın “hisse senedi” karşılığında kendisinden para aldıklarını öğrenmiştir. Başvurucu, şirket yetkililerinden defalarca ödemiş olduğu paranın iadesini talep etmesine ve yetkililerin de iade edeceklerini vaat etmelerine rağmen bugüne kadar parasını geri alamamıştır. Başvurucu, anılan şirketin yetkili makamlardan izin almaksızın yaptığı hisse senedi satışlarını gerekli denetim görevini yerine getirmeyerek engellemediğinden bahisle hizmet kusuru bulunduğunu ileri sürdüğü Başbakanlık aleyhine 000,00 TL maddi, 000,00 TL manevi tazminatın ödenmesi istemiyle tam yargı davası açmak üzere İdare Mahkemesine başvurmuş ve dava harcı ile yargılama giderlerinden muafiyete ilişkin adli yardım talebinde bulunmuştur. Ankara  İdare Mahkemesi 19/9/2012 tarih ve E.2012/1441 sayılı kararıyla mevzuat hükümleri uyarınca başvurucu hakkında adli yardımdan yararlandırma kararı verilmesini gerektiren hukuki durumun mevcut olmadığı kanaatine varıldığını belirterek başvurucunun adli yardım talebini reddetmiştir. Mahkemenin 15/10/2012 tarih ve E.2012/1441 sayılı yazısıyla dosyanın işleme konulabilmesi için eksik olan dava harcı ve posta ücretinin tamamlanması hususu başvurucuya tebliğ edilmiştir. Söz konusu yazının gereğinin yerine getirilmemesi üzerine Mahkemece E.2012/1441 sayılı yazıyla eksikliğin tamamlanması ve tamamlanmadığı takdirde ilgili Kanun uyarınca davanın açılmamış sayılmasına karar verileceği hususu başvurucuya 28/12/2012 tarihinde bildirilmiştir. Ankara  İdare Mahkemesinin 8/2/2013 tarih ve E.2012/1441, K.2013/226 sayılı kararıyla, başvurucunun verilen süre içinde bildirilen eksikliğin tamamlamadığı gerekçesiyle temyiz yolu açık olmak üzere davanın açılmamış sayılmasına karar verilmiştir. Bu karar başvurucuya 26/2/2012 tarihinde tebliğ edilmiştir. B. İlgili Hukuk 6/1/1982 tarih ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun “Dilekçe üzerine uygulanacak işlem” başlıklı  maddesinin (4) numaralı fıkrası şöyledir: “Herhangi bir sebeple harcı veya posta ücreti verilmeden veya eksik harç veya posta ücreti ile dava açılmış olması halinde, otuz gün içinde harcın ve posta ücretinin verilmesi ve tamamlanması hususu daire başkanı veya görevlendireceği tetkik hakimi, mahkeme başkanı veya hakim tarafından ilgiliye tebliğ olunur. Tebligata rağmen gereği yerine getirilmediği takdirde bildirim aynı şekilde bir daha tekrarlanır. Harç veya posta ücreti süresi içinde verilmez veya tamamlanmazsa davanın açılmamış sayılmasına karar verilir ve davacıya tebliğ olunur.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/7328",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, hisselerini satın aldığı anonim şirket yetkilileri tarafından kâr payı vaadiyle kandırıldığından ve paralarını geri alamadığından bahisle zararlarının tazmini istemiyle açtığı davada mahkemece adli yardım talebinin kabul edilmediğini ve davanın açılmamış sayılmasına kararı verilmek suretiyle Anayasa’nın 36. maddesinde tanımlanan hak arama özgürlüğünün ihlal edildiğini ileri sürmüş, adli yardım ve tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, gözaltı ve tutuklama tedbirlerinin hukuki olmaması ile soruşturma dosyasına erişimin kısıtlanması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/11/2020 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.  Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir:A. 6-7 Ekim Olaylarına İlişkin Genel Bilgiler PKK'nın terör örgütü olduğu ulusal ve uluslararası makamlar tarafından kabul edilmiş tartışmasız bir olgudur. Anılan örgütün gerçekleştirdiği terörist şiddet, bölücü amaçları dolayısıyla anayasal düzene, millî güvenliğe, kamu düzenine, kişilerin can ve mal emniyetine yönelik ağır tehdit oluşturmaktadır. Bu yönüyle ülkenin toprak bütünlüğünü hedef alan PKK kaynaklı terör, onlarca yıldır Türkiye'nin en hayati sorunu hâline gelmiştir (Gülser Yıldırım (2) [GK], B. No: 2016/40170, 16/11/2017, §§ 7-18). Bununla birlikte kamuoyunda \"demokratik açılım süreci\", \"çözüm süreci\" ve \"Millî Birlik ve Kardeşlik Projesi\" gibi farklı isimlerle ifade edilen süreç içinde 2012 yılının son döneminden itibaren PKK tarafından gerçekleştirilen terör saldırıları önemli ölçüde azalmıştır. Ancak Suriye'de son yıllarda yaşanan iç savaşın Türkiye'nin güvenliği üzerinde etkileri olmuş, PKK ve DAEŞ kaynaklı terör olayları yeniden artmaya başlamıştır. Bu bağlamda Suriye'nin Türkiye sınırında bulunan Ayn el-Arap (Kobani) kentinde -PKK'nın Suriye kolu olduğu kabul edilen- PYD ile DAEŞ arasındaki çatışmalar, 2014 yılının Eylül ayı sonunda ve Ekim ayı başında yoğunlaşmıştır. Bu sırada PKK'nın üst düzey yöneticilerinden Murat Karayılan'ın sosyal medya hesabından 5/10/2014 tarihinde saat 07'de \"Gençleri kadınları 7 den 70 e herkesi Kobane'ye sahip çıkmaya onurumuzu namusumuzu korumaya metropolleri işgal etmeye çağırıyoruz.\" şeklinde bir açıklamada bulunulmuştur. PKK güdümünde yayın yaptığı belirtilen bir internet haber sitesinde 6/10/2014 tarihinde \"Komalen Ciwan Koordinasyonu\" (PKK'nın gençlik yapılanması) adına bir açıklama yayımlanmıştır. Açıklamada \"Bilindiği üzere 23 gündür Kobani merkezli DAİŞ (DAEŞ) faşizmi son barbarlığıyla devam etmektedir. ... tüm kürt gençliği şehit Jiyan, şehit Gerilla ve şehit Militan yoldaşların ruhuyla zafere kadar Arin Mirkan (Kobani'deki çatışmalar sırasında düzenen intihar saldırısında ölen YPG mensubu) çizgisinde yürümeye çağırıyoruz. Kobani ile başlayan devrim dalgası tüm Kürdistan'a yayılmalı ve bu temelde Kürdistan gençliğini ayaklanması çağrısında bulunuyoruz.\" ifadelerine yer verilmiştir. Aynı sitede yer alan ve \"Kürdistan Kurumlar\" adına yapıldığı belirtilen bir açıklamada ise \"Kobani'ye yönelik saldırılar bir katliam eşiğine gelmiş bulunmaktadır. Bütün dünya ve insanlık bu katliama kulaklarını kapamış gözlerini yummuştur. Kürdistan halkı olarak bu durumu kabul etmemiz mümkün değil. Bu nedenle bütün halkımız Suruç'a gidebilecekler hemen bir saniye zaman kaybetmeden gitmeli ve Kürdistan'ın her karış toprağı Kobani için ayağa kalkmalıdır. Kobani tüm dünyanın gözleri önünde bir katliam tehlikesi altında iken bizim yerimizde oturmamız, uyumamız, günlük yaşantımızı sürdürmemiz mümkün değildir. Tüm halkımızı yediden yetmişe bulunduğu her yerde yaşamı IŞİD ve işbirlikçisi AKP'ye dar etmeye ve serhildanı en üst düzeyde genişleterek bu katliamcı çetelere karşı durmaya çağırıyoruz.\" denilmiştir. 6/10/2014 tarihinde Halkların Demokratik Partisi (HDP) Merkez Yürütme Kurulu (MYK) da aynı olaylara ilişkin bir toplantı yapmıştır. Toplantı sırasında HDP'nin sosyal medya hesabından \"HALKLARIMIZA ACİL ÇAĞRI! ŞUANDA TOPLANTI HALİNDE OLAN HDP MYK’DAN HALKLARIMIZA ACİL ÇAĞRI! Kobané’de durum son derece kritiktir. IŞİD (DAEŞ) saldırılarını ve AKP iktidarının Kobané’ye ambargo tutumunu protesto etmek üzere halklarımızı sokağa çıkmaya ve sokağa çıkmış olanlara destek vermeye çağırıyoruz\", \"Kobané’de yaşanan katliam girişimine karşı 7 den 70 e bütün halklarımızı sokağa, alan tutmaya ve harekete geçmeye çağırıyoruz\" ve \"Bundan böyle her yer Kobane'dir. Kobane'deki kuşatma ve vahşi saldırganlık son bulana kadar SÜRESİZ DİRENİŞE çağırıyoruz.\" şeklinde açıklama ve çağrılar yapılmıştır. Yukarıda belirtilen internet haber sitesinin 7/10/2014 tarihindeki yayınında \"KCK (PKK'nın üst yapılanması) Yürütme Konseyi Eş Başkanlığı: DAİŞ vahşetine karşı milyonları sokağa çağırarak, 'Kuzey halkımız IŞİD çetelerine, uzantılarına hiçbir yerde yaşam şansı tanımamalıdır.' dedi. KCK, tüm sokakları Kobani sokaklarına dönüştürmeye çağırdı. KCK Yürütme Konseyi Eş Başkanlığı yaptığı yazılı açıklamada; 'Çirkin ve sinsi katliam' karşısında kürt halkından mücadeleyi her yere, her zamana taşıyarak süreklileştirmesini isterken çetelere ve uzantılarına hiçbir yerde yaşam şansı tanınma[ma]sı gerektiğini kaydetti. KCK, özellikle 'bu saatten itibaren milyonlar sokaklara akmalı, sınır insan seline dönüşmelidir. Türk Devletinin ve kanlı çete IŞİD'in ortaklığı sonucu sınır hattı boşaltılarak Kobani direnişi desteksiz bırakılmak istenmektedir. Halkımız bu çirkin ve sinsi katliam karşısında başlattığı mücadeleyi her yere, her zamana taşıyarak süreklileştirmelidir. Kuzey halkımız IŞİD çetelerine, uzantılarına ve destekçilerine hiçbir yerde yaşam şansı tanımamalıdır. Tüm sokaklar Kobani sokaklarına dönüştürülmeli, tarihin bu eşsiz direnişine denk bir direniş gücü ve örgütlüğü geliştirilmelidir. Bu saatten itibaren milyonlar sokaklara akmalı, sınır insan seline dönüşmelidir. Her Kürt ve onurlu her insan, dostlar, duyarlı kesimler bu andan itibaren eyleme geçmelidir. An direniş eylemini geliştirme ve büyütme anıdır. Bu temelde tüm halkımızı, duyarlı kesimleri, dostlarımızı Kobani direnişini sahiplenerek yürütmeye, başta kürt gençleri olmak üzere tüm gençlerin Kobani'de özgürlük saflarına katılarak, direnişi yükseltmeye çağırıyoruz' [dedi.]\" şeklinde açıklamalar yer almıştır. Aynı sitenin 8/10/2014 tarihli yayınında ise \"KCK: Milyonlar sokaklardan ve mücadele alanlarından çekilmemeli\" başlıklı açıklamaya yer verilmiştir. Yazıda \"Halkımız bulunduğu her yerde direniş mücadelesini büyüterek süreklileştirmelidir. Halkımız haklı ve meşru mücadelesini zafere kadar yüksek bir kararlılıkla sürdürmelidir. Milyonlar sokaklardan ve mücadele alanından çekilmemelidir. Halkımız; mücadeleden atılacak her geri adımın önümüzdeki günler, aylar ve zamanlarda daha büyük bedellere mal olacağı bilinciyle hareket ederek, mücadelesini kesintisiz yükseltmelidir. Ve kendi öz savunmasını güçlendirerek 'her yer Kobani, her yer direniş-serhildan' anlayışı ile direnişini zafere taşımalıdır.\" şeklinde ifadeler bulunmaktadır. Ayrıca sitede yer alan \"Komalen Ciwan: Kürdistan'da devlet namına bir şey kalmamalı\" başlıklı yazıda \"Kürt gençlik hareketi Komalen Ciwan devrim halk savaşını her alanda güçlü yürütme çağrısında bulunarak, Devletin Kürdistan'da hiçbir meşruiyeti kalmamıştır, kalmamalıdır da, yasaklarla Kürdistan'ı zindana çevirmeye çalışan kararlarına karşı Kürdistan'ı onlar için zindana çevirmeli, mezar etmeli. Kürdistan'da devlet namına bir şey kalmamalıdır.\"; \"Kürdistan Halk İnsiyatifi; sokağa çıkma yasağına uymayın\" başlıklı yazıda ise \"Kürdistan Halk İnsiyatifi yayınladığı bir açıklamayla Kürt halkı ve dostlarına Türkiye'nin Kuzey Kürdistan'da ilan ettiği sokağa çıkma yasağına uymamaları ve Kobani'deki saldırılara karşı Rojava ile dayanışma eylemlerini ve serhildanlarını sürdürmesini istedi.\" şeklinde açıklamalar yer almaktadır. Bu çağrılar üzerine Suriye'deki çatışmalar dolayısıyla tepkilerini dile getirdiğini ileri süren gruplar 6/10/2014 tarihinden itibaren Türkiye'nin birçok yerinde günlerce devam eden ve kamuoyunda 6-7 Ekim olayları olarak adlandırılan şiddet eylemlerini gerçekleştirmiştir. Bu eylemler sırasında ülkenin pek çok yerinde kamu binalarına, banka şubelerine, işyerlerine, araçlara, güvenlik güçlerine ve sivillere taş, sopa, molotofkokteyli ve silahlarla saldırıda bulunulmuştur. Bu sırada kamu makamlarınca güvenliğin sağlanması için birçok şehirde eğitime ara verilmiş ve sokağa çıkma yasağı ilan edilmiştir. Kamu makamlarının ve soruşturma mercilerinin tespitlerine göre -aralarında İstanbul, Ankara, İzmir, Adana, Mersin, Şanlıurfa, Van, Erzurum, Diyarbakır ve Gaziantep gibi büyük kentlerin de olduğu- otuz altı ayrı ilde gerçekleştirilen şiddet eylemleri sonucunda (2'si güvenlik görevlisi) 45 kişi hayatını kaybederken (331'i güvenlik görevlisi) 769 kişi yaralanmıştır. Ayrıca çatışmalar sırasında 5 örgüt mensubunun hayatını kaybettiği, 3 örgüt mensubunun ise yaralandığı belirtilmiştir. Öte yandan ülke genelinde gerçekleştirilen 389 şiddet eylemine 899 kişinin katıldığı, olaylarda (737'si güvenlik güçlerine ait olmak üzere) 881 aracın zarar gördüğü, (27'si kaymakamlık, 52'si emniyet, 283'ü okul, 73'ü siyasi parti, 12'si belediye binası olmak üzere) 558 binaya saldırıda bulunulduğu ve zarar verildiği tespit edilmiştir. Olaylara ilişkin olarak 291 şüpheli gözaltına alınmış, bunlardan 105'i hakkında tutuklama tedbiri uygulanmıştır.B. Başvurucunun Tutuklanmasına İlişkin Süreç Başvurucu 12/6/2011 tarihinde bağımsız olarak Van'dan milletvekili seçilmiştir. 7/6/2015 tarihinde yapılan  Dönem Milletvekili Genel Seçimi'ne kadar başvurucunun devam eden milletvekilliği anılan tarihte sona ermiştir. Başvurucu 2014 yılında HDP MYK üyeliği de yapmıştır. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) tarafından 6/10/2014-7/10/2014 tarihlerinde başlayıp sonraki günlerde birçok şehre yayılan ve çok sayıda kişinin hayatını kaybettiği veya yaralandığı şiddet olayları (bkz. §§ 12, 13) dolayısıyla 9/10/2014 tarihinde bir (2014/146757 sayılı) soruşturma başlatılmıştır. Soruşturma sürecine ilişkin aşamalar -soruşturma evrakı üzerinden tespit edildiği ölçüde- temel olarak şöyle gerçekleşmiştir: -Başsavcılık 15/4/2015 tarihinde Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından 10/10/2014 tarihi itibarıyla HDP MYK üyesi olan kişilerin açık kimlik ve adres bilgilerini talep etmiştir.- 6-7 Ekim olayları ile ilgili olarak bazı HDP'li milletvekillerinin beyanlarını ve HDP’nin resmî sosyal medya hesabından yapılan açıklamaları içeren 20/9/2014 tarihli tutanak soruşturma dosyasına 1/10/2015 tarihinde eklenmiştir. - Başsavcılık dosya kapsamında şüpheli olarak bulunan kişilerin ifadelerinin temin edilmesi amacıyla 2015-2017 yılları arasındaki süreçte ilgili kurumlarla çeşitli yazışmalar yapmıştır.- 6-7 Ekim olayları sırasında meydana gelen ölüm ve yaralanma vakalarına ilişkin otopsi raporları, adli muayene raporları, mala zarar verme eylemlerine ilişkin olay yeri krokileri ve görgü tespit tutanakları ile tüm bu olaylara yönelik yapılan soruşturmalar kapsamında elde edilen delillerin listeleri, adli kolluk fezlekeleri, iddianameler ve karar örnekleri Başsavcılığın talebi üzerine olayların gerçekleştiği illerdeki Cumhuriyet başsavcılıkları tarafından gönderilmiş ve soruşturma dosyasına girmiştir. - PKK/KCK terör örgütü ve bağlı yapılanmaları ile HDP'nin 6/10/2014-7/10/2014 tarihinde gerçekleşen olaylardaki sorumluluğuna yönelik Araştırma Tutanağı ve başvurucunun da aralarında bulunduğu kişilerin PKK/KCK terör örgütüyle bağlantılarına dair İnceleme Tutanağı, ayrıca bu kişilerin olay tarihinde kullandıkları mobil telefonların HTS kayıtları Başsavcılığın talebi üzerine Ankara Emniyet Müdürlüğü tarafından gönderilmiş ve soruşturma dosyasına girmiştir.-Başsavcılık 19/7/2018 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisinden (TBMM) başvurucunun da aralarında bulunduğu 25 şüphelinin milletvekili olup olmadığı, milletvekili olanların hangi tarihte milletvekili seçildikleri ve haklarında yasama dokunulmazlıklarının kaldırılmasına ilişkin düzenlenmiş fezleke bulunup bulunmadığı hususlarına yönelik bilgi talebinde bulunmuştur.- Başsavcılık 13/12/2018 tarihinde bazı Cumhuriyet başsavcılıklarından 6-7 Ekim olayları sırasında meydana gelen ölüm, yaralama, mala zarar verme, yağma ve diğer suçlara ilişkin müşteki ve mağdur ifadelerinin, bilirkişi raporlarının, görgü tespit tutanaklarının, olay yeri krokilerinin, adli muayene raporlarının, otopsi raporlarının ve tanık ifadeleri başta olmak üzere diğer tüm delillerin fezleke şeklinde hazırlanarak gönderilmesini talep etmiştir. Başsavcılığın bu talebi doğrultusunda farklı tarihlerde istenen bilgi ve belgeler ilgili Cumhuriyet başsavcılıklarınca gönderilerek soruşturma dosyasına dâhil edilmiştir.- 6-7 Ekim olayları öncesinde ve olaylar sırasında HDP'li milletvekili ve Parti yöneticileri tarafından yapılan çağrı ve açıklamalara ilişkin tutanak, şüphelilerin konut ve işyerlerinde yapılan aramalarda elde edilen deliller ile Muş, Antalya ve Diyarbakır'da gerçekleşen olaylara dair Tespit Tutanağı 13/12/2018 tarihinde soruşturma dosyasına girmiştir.- Başka soruşturma kapsamında daha önceden alınan ifadelerinde HDP’nin resmî sosyal medya hesabından yapılan çağrı ve aralarında başvurucunun da bulunduğu HDP'li milletvekili ve Parti yöneticilerinin açıklamaları üzerine 6-7 Ekim olaylarına katıldıklarını beyan eden şüpheliler Ş.K., B.A., B., N.K., N.T., N.B., S., S.A., A.K., A.B.nin ifadesi 7/1/2019 tarihinde, H.Y.nin ifadesi ise 27/2/2019 tarihinde soruşturma dosyasına eklenmiştir. - 6-7 Ekim olaylarına PKK/KCK terör örgütünün baskısıyla katıldıklarını beyan eden şüpheliler A.K., E.P., Z.Ö., , G., E.A. Y.E., R., N.Y.nin başka soruşturma kapsamında daha önceden alınan ifadeleri ise 27/2/2019 tarihinde soruşturma dosyasına dâhil edilmiştir. Soruşturmanın devamında 25/9/2020 tarihinde gözaltına alınan başvurucu, Başsavcılıkta verdiği ifadesinde özetle 6/10/2014 tarihinde HDP MYK üyesi olarak MYK toplantısına katıldığını ve toplantı sonucunda Kobani kentinde PYD ile DAEŞ arasındaki çatışmalara ilişkin bir çağrı yapılmasına karar verildiğini belirterek bu çağrının şiddete teşvik amacı taşımadığını ileri sürmüştür. Başsavcılık 1/10/2020 tarihinde başvurucuyu devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürmeye azmettirme, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürmeye teşebbüse azmettirme, var olan veya var sayılan suç örgütlerinin oluşturdukları korkutucu güçten yararlanılarak yol kesmek suretiyle suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla gece vakti silahla birden fazla kişi ile yağmaya azmettirme ve cebir, tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılmaya azmettirme suçlarından tutuklanması istemiyle Ankara Sulh Ceza Hâkimliğine sevk etmiştir. Tutuklama talep yazısında başvurucunun atılı suçları işlediğine dair kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin bulunduğu, müsnet suçların katalog suçlardan olduğu, dolayısıyla başvurucu yönünden tutuklama nedenlerinin bulunduğu belirtilmiştir. Başvurucunun sorgusu 2/10/2020 tarihinde Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği tarafından yapılmıştır. Sorgu sırasında başvurucunun müdafileri de sorgunun yapıldığı Hâkimlik salonunda hazır bulunmuştur. Başvurucu, Başsavcılıkta verdiği ifadenin geçerli olduğunu ve ek bir ifade vermeyeceğini sorgusunda belirtmiştir. Hâkimlik, sorgu sonucunda başvurucunun atılı suçlardan tutuklanmasına karar vermiştir. 2/10/2020 tarihli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Şüpheliler ... Nazmi Gür'ün üzerine atılı bulunan Devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürme, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürmeye teşebbüs, var olan veya var sayılan suç örgütlerinin oluşturdukları korkutucu güçten yararlanılarak yol kesmek suretiyle suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla gece vakti silahla birden fazla kişi ile yağma, cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma eylemlerine azmettirme suçlarına ilişkin olarak; çağrı üzerine ülkenin 32 ilinde yollara barikatlar kurmak suretiyle yolların kesildiği, uzun namlulu silah, molotof kokteyli, havai fişek, taş ve sopa kullanılmak suretiyle kamu binalarına, kamu araçlarına, vatandaşların ikametlerine, işyerlerine ve araçlarına zarar verildiği, çok sayıda vatandaşın kolluk kuvvetinin yaralandığı, bazı illerde vatandaşların ve yabancı uyruklu vatandaşların hayatlarını kaybettiğinin tespit edildiği iddia olunan olaylara ilişkin olarak şüphelilerin savunmaları, taraf beyanları, teşhis tutanakları, sosyal medya paylaşımına ilişkin inceleme tutanakları, video görüntüleri, müşteki beyanları, olay görüntülerinin içeren tutanaklar, dijital inceleme tutanakları, bir kısım şüphelilerin çağrıda bulunan oluşum içerisinde yer aldıklarına ilişkin belirleme ve bu yöndeki bir kısım kabul beyanları, arama ve el koyma tutanakları, örgütsel irtibata ilişkin e-mail içerikleri ve tüm dosya kapsamına göre atılı suçların işlendiğine dair kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin bulunduğu, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu dışındaki suçların katalog suçlardan olduğu, soruşturmanın henüz tamamlanmadığı, şüphelilerin salıverilmeleri halinde dosya kapsamında ifadelerine başvurulan tarafların beyanlarına etki edilmesi ihtimalinin varlığı, atılı suçlar için kanunda öngörülen alt ve üst sınırı dikkate alındığında hayatın olağan akışına göre kaçma şüphesinin oluştuğu gibi yazılı suçlar yönünden haklarında soruşturma yürütülen şahısların yasa dışı yollardan kolaylıkla yurt dışına kaçtıkları da dikkate alındığında adli kontrol tedbirlerinin yetersiz kalacağı, tutuklama tedbirinin ise ölçülülük ilkesine uygun olduğu kanaatiyle CMK'nın  maddesi ile ilgili düzenlemeler ile AİHS  maddesindeki tutuklama şartları kapsamında isnat olunan suçlar ile orantılı olarak tedbir kapsamında şüphelilerin CMK'nın  maddeleri uyarınca ayrı ayrı TUTUKLANMALARINA... [karar verildi.]\" Başvurucu 9/10/2020 tarihinde tutuklama kararına itiraz etmiş, Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğince 16/10/2020 tarihinde itirazın kesin olarak reddine karar verilmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Dosyada mevcut bilgi, belge ve araştırma tutanakları, taraf beyanları, dijital materyaller, sosyal medya paylaşım tutanakları, e-mail içerikleri ve dosyadaki diğer somut deliller uyarınca, şüpheliler yönünden kuvvetli suç şüphesinin var olduğu, soruşturmanın sürdürüldüğü, örgütsel irtibat olduğu değerlendirilen bir kısım şüphelilerin ifadelerinin henüz tamamlanmadığı ve delillerin henüz tam olarak toplanmadığı, atılı suçların CMK'nın 100/3 maddesinde öngörülen suçlardan oluşu ve bu suçlar ile tutuklama tedbirinin orantılı bir tedbir niteliğini taşıması dikkate alınarak şüphelilerin itirazı yönünden aşağıdaki şekilde karar verilmiştir... Dayanılan nedenlere, gösterilen gerekçeye ve evrak içeriğine nazaran, Ankara  Sulh Ceza Hakimliği'nin 02/10/2020 gün ve 2020/1032 sorgu sayılı kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan, itirazların AYRI AYRI REDDİNE... [karar verildi.]\" Bu karar başvurucuya 16/10/2020 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucunun soruşturma dosyası hakkında verilen kısıtlama kararına da 29/9/2020 tarihinde itiraz ettiği görülmüştür. Başsavcılığın -başvurucuyla birlikte 108 şüpheli ve 676 müşteki/mağdurun yer aldığı- 30/12/2020 tarihli iddianamesi ile başvurucunun devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, bir suçu gizlemek veya başka bir suçun delillerini gizlemek ya da yakalanmamak amacıyla öldürme ve öldürmeye teşebbüs etme, kasten yaralama, kamu malına zarar verme, hırsızlık, birden fazla kişi ile birlikte gece vaktinde suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla yağma, devletin egemenlik alametlerini aşağılama, çalışma hürriyetini ihlal etme ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarını işlediğinden bahisle cezalandırılması istemiyle aynı yer ağır ceza mahkemesinde kamu davası açılmıştır. İlk olarak PKK/KCK'ya ilişkin genel açıklamaların yapıldığı iddianamede 6-7 Ekim olaylarına giden süreç ve belirtilen tarihlerde gerçekleşen olaylar kronolojik olarak anlatılmış, örgüt liderlerinin bu süreçteki talimat ve çağrılarına değinilmiş ve son olarak şüphelilerin eylemlerine yer verilmiştir. Buna göre iddianamede, başvurucuya yöneltilen suçlamalara ilişkin dayanılan temel olgular şöyle özetlenebilir: i. Örgütle iltisaklı olduğu belirtilen bir yayın organında örgütün kurucusu A.Ö. ve diğer yöneticilerin 6-7 Ekim olaylarına giden süreçteki talimat ve çağrılarına ilişkin olarak 18/9/2014-1/10/2014 tarihleri arasında çıkan haber metinleri şöyledir:- [18/9/2014 tarihli haber metni]\"KARAYILAN KOBANE İÇİN 'PROFESYONEL KATILIMA' ÇAĞIRDI\"\"...'ikinci bir Şengal faciasıyla [3/8/2014 tarihinde Irak'ın Ninova vilayeti sınırları içinde bulunan ve Şengal olarak da bilinen yerleşim yeri Sincar'a DAEŞ terör örgütü saldırarak çok sayıda kişiyi öldürmüş veya kaçırmıştır. Örgüt yöneticilerinden Murat Karayılan bu olaylara atıf yapmaktadır.] karşılaşmak istenilmiyorsa derhal harekete geçilmelidir. Kim, neyi, ne kadar yapabiliyorsa yapmalıdır' dedi ... DeğerIi Kobani halkı ve gençliği şunu bilmeli: İŞİD'e karşı başarılı olabilmeleri için YPG'ye katılmaları ve eğitim temelinde profesyonel asker olmaları halinde başarılı olabilirler. Kuzey gençliğine çağrımdır; gidin bizzat savaşa savaşçı olarak katılın(...) Kobane'deki direnişin başarısı için daha nitelikli katılıma ihtiyaç vardır ...\" - [18/9/2014 tarihli haber metni]\"KOMALEN CİWAN GENÇLİĞİ ROJÂV SAVUNMASINA ÇAĞIRDI\"\"...Kuzey Kürdistan gençliğinin Kuzey devriminin kazanımlarını korumak kadar Rojava devriminin savunmasına da aktif katılması gerektiğini kaydeden Komalen Ciwan, '(...) Önderliğimizin başlatmış olduğu seferberliğin Kürdistan'ı kalıcı bir savunmaya kavuşturuncaya kadar devam ettiğini unutmamak gerekir. Bu nedenle Kürdistan'ın savunmasından her Kürt genci kendini sorumlu görmelidir' dedi. Komalen Ciwan gençlere, 'dönem öz savunmayı geliştirmek, bir bütün Kürdistan'da dilini, kültürünü, toprağını, halkını ve devrim değerlerini savunma dönemidir. Bu nedenle Kürdistan gençliği her zamankinden daha fazla fedai ruhla Kürdistan savunmasına yürümelidir. Bu onurlu direnişte ön cephedeki yerini almalıdır' çağrısında bulundu ...\" - [20/9/2014 tarihli haber metni]\"KCK; SINIRLAR KALKMALI, URFA İLE KOBANE BİRLEŞMELİ\" \"Kobane halkının sadece Rojava için değil, tüm Kürdistan'ın özgürlüğü için ve Ortadoğu halkları için direndiğini de ifade eden KCK Yürütme Konseyi Eşbaşkanlığı açıklamasında şunlara yer verdi: 'Bu kahramanca direnişe destek vermek sadece Kürtlerin değil, tüm Ortadoğu halklarının onur borcudur. Sadece destek vermek de yetmez, bu direnişe katılmak esas alınmalıdır. Kobane devrimi Urfa'ya taşırılmalı, Rojava Devrimiyle Kuzey Kürdistan Devrimi ortaklaştırılıp birleştirilerek İŞİD faşizmi döktüğü kanda boğulmalıdır. Urfa, Kobane ile bir bütün haline gelip İŞİD faşizmini yenilgiye uğratmalıdır. İŞİD faşizmi başta Urfa halkı olmak üzere tüm Kuzey Kürdistan halkını karşısında direnirken görmelidir' ...\"- [22/9/2014 tarihli haber metni] \"ÖCALAN SEFERBERLİK ÇAĞRISINI YİNELEDİ”\"Diğer yandan İŞİD saldırıları konusunda da tüm halkımız özellikle devam eden yüksek yoğunluklu savaşa karşı yaşamını şekillendirmesi gerekiyor. Şu an Kürdistan'da devam eden yüksek yoğunluklu savaş var. Sadece Rojava halkı değil Kuzey ve tüm parçalardaki Kürt halkı buna göre yaşamını şekillendirmesi gerekiyor. Bütün Kürt halkını topyekun bu yüksek yoğunluklu savaşa karşı direnişe geçmeye çağırıyorum ...\"- [27/9/2014 tarihli haber metni]\"YDG-H: HER YERİ KOBANE'YE DÖNÜŞTÜRELİM\"\"YDG-H ile YDGK, Kobane'de  gününe giren DAİŞ çetelerinin saldırılarına dikkat çekerek gençleri direnişe çağıran ortak bildiri yayınladı. Bildiride, 'Tüm Kürdistan ve Türkiye gençliği savaşa katılmalı ve serhildanlara öncülük etmelidir (...) Kaybedeceğimiz tek bir anın dahi olmadığını biliyoruz. Kuzey Kürdistan Kobane olacak. Bütün gençliği bu andan itibaren SERHİLDAN yaratmaya ve devrim cephesinde gerillalaşmaya çağırıyoruz. Gün tarih yazma, sömürgeciliği Kürdistan 'dan def etme günüdür'...\"- [1/10/2014 tarihli haber metni]\"HALK İNİSİYATİFİ: PERŞEMBE GÜNÜ AMED'DE YAŞAM DURACAK!\"\"Amed'de 2 Ekim 2014 Perşembe günü yaşam durmalı. Hiçbir yurtsever esnafımız kepenk, kontak açmamalı, hiçbir aile çocuğunu okula göndermemelidir. Direneceksek bugün direneceğiz, Amed halkı gençliğin ve kadınların öncülüğünde alanlara inmelidir. Halkımızı her sokakta her meydanda ateşler yakarak, barikatlar kurarak omuz omuza direnmeye çağırıyoruz.\"ii. Şüphelilerin PKK/KCK'nın üst yönetimi tarafından yapılan plan dâhilinde 6-7 Ekim olaylarına giden süreçte ve olaylar sırasında açıklamalar yaptığına ve bu olayların ayaklanma amacı taşıdığına ilişkin tanık beyanları bulunmaktadır. - 4/12/2019 tarihinde ifadesi alınan gizli tanık Mahir, olayların başlangıcından önce HDP tarafından yapılan çağrının kararlaştırıldığı HDP MYK toplantısına terör örgütü üyelerinin katıldığını belirtmiştir. Gizli tanık Mahir'in iddianamede yer alan beyanının ilgili kısmı şöyledir:\"...2014 yılı Ekim ayı öncesinde Kobani'de İŞİD ve YPG arasındaki çatışmalar şiddetlenmişti. Kobani’nin İŞİD’in eline geçmesi, PKK'nin YPG üzerinden Rojava'daki tüm kazanımlarını kaybetmesi anlamına geliyordu … Bunun bilincinde olan Kandil yönetimi Rojava'yı savunmak ve destek vermek amacıyla Türkiye'de yaşayan başta Kürt kitlesini ve Türkiye'de yer alan sol-sosyalist çevreleri Rojava'daki İŞİD ile YPG/YPJ arasında yaşanan mücadeleye destek vermeleri için harekete geçirmek istiyordu. Bu kapsamda Türkiye'deki tüm örgütsel yapılarına sık sık talimatlar gönderdi. Bu talimatların birinci dereceden muhatabı Türkiye KCK genel sözcülüğü, kadın ve gençlik sözcülüğüdür. 6-7-8 Ekim 2014 Kobani serhildanları sürecinde Türkiye KCK sözcülüğünde bulunan ve şuan isimlerini hatırlayabildiklerim; Ö. (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) Y.F. (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) E.G., (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) E., (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) R.K., (KANDİL ALANINDA BULUNMAKTADIR) F.A., (AVRUPA’DA BULUNMAKTADIR) Eylül 2014 sonlarına doğru örgütün talimatları doğrultusunda KCK Türkiye sözcülüğü HDP Eş Genel Başkanı S. ile görüşerek halkın Kobani'ye güçlü şekilde sahip çıkması yönünde çağrı yapmasını istedi....KCK Türkiye örgütü sokak eylemlerini (serhildan) zayıf yetersiz gördüğünden daha büyük çıkış-hamle yapma ihtiyacı duyuyordu. Mevcut sokak eylemlerini bir üst seviyeye taşımak amacıyla KCK Türkiye sözcülüğü o dönem yapılan HDP MYK toplantısına katıldı. Bu toplantıda MYK'ya karar aldırıldı. 6 Ekim 2014’de daha MYK toplantısı devam ederken acil yazılı bir çağrıda bulundu. Bu çağrı \"HALKLARIMIZI SOKAGA ÇIKMAYA VE ÇIKMIŞ OLANLARA DESTEK VERMEYE ÇAĞIRIYORUZ şeklinde idi. Bu çağrıların akabinde HDP, DBP, HDK, DTK, KADIN, GENÇLİK, SERHİLDAN KOMİTESİ gibi yapılanmalar tarafından da serhildan (başkaldırı) çağrıları yapıldı.Bu kadrolar ayrıca bir talimata gerek duymaksızın kitlesel eyleme molotoflu, taşlı, havai fişekli ve el yapımı patlayıcılı katılır, aktif olarak yer alır. Bu çağrılar sonucunda kimse normal bir basın açıklaması, yürüyüş, miting gibi eylemde bulunulmayacağını bilir. PKK'ya yeni katılmış bir aylık kadro adayı dahi örgütsel çağrıların ne anlama geldiğini bilir. PARTİ (PKK) kültürünü alan sempatizan, taraftar, çalışan, kadrolar, siyasi alanda faaliyet yürüten parti meclisi üyeleri örgüt adına yapılan çağrıların tam olarak ne anlama geldiğini bilir ve ona göre hareket ederek uygulanmasını sağlar.KCK Türkiye sözcülüğü Kobani olayları dönemindeki tüm faaliyetlerini o dönem Diyarbakır ve Şanlıurfa ili Suruç ilçesinden yürütmekte idi....Kobani Olaylarında son derece tahrik edilmiş öfkeli kalabalıkların şiddete yönelmesine öncülük eden esas güç gençlik yapılanmasıdır. Bu gençlik yapılanmasını 2014'te ilan edilmesi planlanan öz yönetim-özerklik hamlesi kapsamında hazırlayan eğiten PKK-YK üyesi ABBAS KOD DURAN KALKAN’dır…\"- 7/1/2020 tarihinde ifadesi alınan tanık K.G., 6-7 Ekim olaylarının başta Duran Kalkan adlı örgüt yöneticisi olmak üzere örgütün üst yönetimince planlandığını, HDP MYK'nın ve HDP'li yetkililerin çağrılarının/açıklamalarının ardından serhildan olarak kabul edilmesi gereken yoğun şiddet eylemlerinin başladığını ifade etmiştir. Tanık K.G.nin iddianamede yer alan beyanının ilgili kısmı şöyledir:\"...Serhildan olarak adlandırılan sokak çatışmaları, örgüt tarafından dünyadaki diğer örneklerinin (Filistin ya da İrlanda gibi ülkelerde olan) Türkiye'de kendi kitlesi içinde gerçekleştirmesini hedeflemekteydi. KCK yapılanmasında gerçekleştirilen her Serhildan Kandil yönetimi tarafından örgütün yönlendirilmesi ve talimatlarıyla gerçekleştirilen eylemler olmaktadır, Bu eylem içerisinde çatışmalar; Molotof, Taş, Havai Fişek, El Yapımı Patlayıcıların kullanılmasıyla, gençlik ve kadın çalışma alanlarındaki örgüt mensuplarının öncülüğünde geliştirilir. Serhildan eylemlerinin temel amacı, örgüt tabanını harekete geçirmek, kitlesel bir destek arayışını geliştirmek ve tüm kamuoyuna demokratik hir hakkın engellendiği bunun karşısında da bir direniş olduğu izlenimini vermektir.Serhildan eylemleri Kandil yönetiminin çağrısıyla geliştiği gibi özellikle KCK yapılanmasında siyasi faaliyet gösteren partilerin yetkilileri tarafından gerçekleştirilen çağrılarla da gerçekleşebilmektedir. Çoğu zaman bu iki mekanizma birbiriyle ortak hareket ederler, hedef kitlenin ve amacın ortak olmasından dolayı bu ikili hareket vazgeçilmez olmaktadır örgüt için. Serhildan eylemleri için örgüt aynı zamanda çoklu bir konsepti de esas alır. Bu çoklu konseptin içine; Siyasi Parti, Gençlik ve Silahlı örgüt mensuplarının katılımı gerçekleşir. Bu üç alan bir nevi de sokak eylemlerinin çatışmalarının oluşumu için koordinasyon şeklinde hareket ederler. Her ne kadar halk inisiyatifi ya da siyasi parti temsilcileri olarak açıklamalar yapılsa da Serhildan süreçlerinin başlangıcı Kandil yönetiminin talimatı ve Serhildan komitelerinin koordinasyonluğunda gerçekleşen örgütsel bir faaliyet olmakladır. Burada temel mantık ifade ettiğim gibi örgüt tabanını oluşturan kitlenin, örgüt militanıymış gibi çatışma ve eylem içine çekilmesi olmaktadır.…Bu anlamda; 6-8 Ekim olaylarının alt yapısı Örgüt üst yönetimi tarafından hazırlandı. 2011 yılı Temmuz ayında Suriye ülkesinde yaşanan gelişmeler PKK YPG unsurlarının o bölgede etkin bir güç pozisyonuna geçmeleri hem bölge gelişmelerinde, hem de Türkiye genelinde önemli bir kırılmayı da beraberinde getirdi. Suriye'de YPG unsurlarının belli bölgelerde yönetim mekanizmalarını ele geçirmeleri sonrasında Rojova devrimi denilen sürecin bir benzerinin de örgütün üst yönetiminin talimatları doğrultusunda Türkiye'de Doğu ve Güneydoğu'daki bölge illerinde de gerçekleştirilebileceği düşüncesi hakim oldu.…Kandil üst yönetimi özellikle Irak sınırından Afrin kentine kadar var olan koridorun savunulması ve parçalanmaması için yoğun faaliyet gösterdi. Bunun nedeni Afrin' den Kobani’ye kadar özerklik öncesi var olan kantonların korunması ve bu bölge arasında oluşturulan bağlantının kopmasını engellemekti. Benim tanık olduğum Kandil alanından 10 taburluk (yaklaşık 300 örgüt mensubu) Kobani'deki savaşa gönderildi.Buradaki çatışmaları Kandil'den takip edebildiğimiz kadarıyla örgüt üst düzey yöneticileri tarafından kitlesel destekten mahrum kalmamak adına alt kadrolara, siyasi ve legal yapılara yönelik yoğun bir perspektif ve talimat trafiği yaşanmaktaydı. Gerek Türkiye'de gerekse Avrupa ülkelerinde, Suriye ülkesinde yaşanan çatışma ve savaşa yoğun bir destek verilmesi için örgüte bağlı tüm kurum ve kuruluşları harekete geçirmiş ve örgüt üst yönetimi tarafından özellikle Türkiye sınırları içerisinde gündem oluşturmak ve eylem yapmak amacıyla sürekli olarak örgüt güdümünde faaliyet gösteren basın yayın organları aracılığıyla talimatlar verdi.Özellikle bu dönemde … HDP'li S., P.B. ve S.S.Ö. Kandil’e sürekli gidip gelmekteydiler. Örgüt üst yönetimi tarafından böylesi bir konjonktür içerisinde Kobani’de yaşanan ve örgütün var olma gerekçesi olarak gördüğü savaşa verilecek kitlesel desteğin daha çok siyasi ve legal oluşumlarla birlikte yerel örgüt kadroları tarafından organize edilerek eylemselliğin harekete geçirilmesi misyonu yüklenmişti.…Başta Kobani olmak üzere yaşanan gelişmelerden dolayı Kandil üst yönetimi siyasi alan çalışmalarının ve siyasi alandaki etkin aktörlerin kamuoyunda yıpratılmamalarına özen gösteriyorlardı. Kobani'deki çatışmaların bir benzerini Kandil üst yönetimi, İmralı heyeti ile birlikte gerçek anlamda Suriye-Türkiye arasındaki tüm sınırları ortadan kaldırarak Ortadoğu'da yaşanan çatışma süreçlerinin Türkiye'de de yaygın bir şekilde hayata geçirilmesini istemekteydi.Buna mukabil olarak Suruç'tan Kobani'ye heyetlerin gönderilmesi, bu heyetlerin orada gerçekleştirdiği temaslar ve sonrasındaki açıklamalarında Kobani’de yaşanan çatışmaları gerekçe göstererek HDP tabanının ve kitlesinin bulundukları her yerde alanlara çıkarak yoğun bir SERHİLDAN (Başkaldırı) yapılması yönünde örgüt üst yönetiminin çağrıları ve talimatları oldu. Genel anlamıyla 6-8 Ekim olayları olarak bilinen süreci ortaya çıkaran temel faktör Kobani 'deki savaş ve çatışmalar gösterilse de özü itibari ile Türkiye genelinde Rojova devrimi kazanımlarının yani örgütün Suriye topraklarında oluşturmuş olduğu özerkliğin Türkiye'de de olabileceği öngörülmesiyle 6-8 Ekim olaylarının … özerklik adına ön hazırlığına başlanıldı.…Her ne kadar örgüt tabanının ve kitlenin Türkiye'de gerçekleştirilecek olan ÖZERKLİK ilanı amacıyla Kobani eylemlerine katılımları sağlanmış ise de örgütün hedeflediği kitlesel eylemsellikler gerçekleştirilemedi. Halkı sokağa dökmek ve eylemlere destek vermek adına özellikle ANF haber kanalı üzerinden örgüt üst yönetimi tarafından defaten SERHİLDAN çağrıları yapsalar da halkın tam anlamıyla sokaklarda eylemlere katılım yapmadığı gözlemlenmişti....S., siyasi yapılanmaların MYK ve PM üyeleri ve STK’ların yapmış olduğu açıklamalar sonrasında SERHİLDAN olayları şiddet sokak eylemleri şeklinde yoğun bir biçimde yaşanmıştır. HDP, DBP MYK ve PM’si, DTK ve S. bu şekilde açıklama yapmamış olsaydı 6-8 Ekim olaylarındaki SERHİLDAN eylemlerinin şiddeti bu denli olmaz ve ölümler yaşanmayabilirdi.Bunun ile birlikte bu çağrılar üzerine örgütün kırsal alan kadro katılımlar da örgüt tarihinde ki en üst seviyelere ulaşmıştır. Bunu bizzat bu dönemde ABBAS KOD Duran KALKAN tarafından ‘TARİHİMİZDEKİ REKOR SEVİYEDE YENİ ŞERVAN (SAVAŞÇI) KATILIMINI BU SÜREÇTE GERÇEKLEŞTİRDİK’HDP MYK'sı ve Eş başkanları SERHİLDAN çağrıları yaptıklarında her ne kadar demoratik bir tepki gibi bu çağları göstermiş olsalar da bu kitlesel eylemlilikte daha öncesinden de belirttiğim gibi Kandil üst yönetimi tarafından SERHİLDAN KOMİTESİ hazırlıkları ile gerçekleştirilecek çatışma ortamına yönelik çağrılar olmaktaydı. Bu şekilde yapılan çağrılar sonucunda örgütün Gençlik yapılanması, kadın yapılanması ve Öz savunma birimlerinin planlanan gerçekleştirilecek olaylara bizzat katılacaklarını her örgüt mensubu gibi HDP MYK ve PM üyeleri ve Eş başkanları da bilir ve bu şekilde gerçekleştirilen olayların yakma, yıkma, öldürme, yaralama, kamu malına zarar verme gibi şiddet olaylarının başlayacağını başından beri her örgüt mensubu ve HDP, MYK, PM ve Eş başkanları bilirler. Olaylarda ayrıca silah, bıçak, molotof, el yapımı patlayıcılar kullanılacağını da bilirler.\"- Tanık İ.B. ise 3/11/2020 tarihli beyanında, o dönem HDP milletvekili olduğunu ve 6-7 Ekim olaylarının PKK/KCK tarafından planlandığını ifade etmiştir. Tanık İ.B.nin iddianamede yer alan beyanının ilgili kısmı şöyledir: \"…İfademin önceki bölümünde de belirttiğim gibi  dönem milletvekili olmamla birlikte söz konusu heyetler içerisine HDP ve MYK'nın çağrısı üzerine katıldım.... Kobani olayları olarak bilinen ve ölüm olaylarının yaşandığı eylemlerin demokratik bir hak olmadığını tam aksine şiddet eylemleri olduğunu söyleyebilirim. Ben şiddetin her türlüsüne karşı duran bir kişiliğe sahibim. Yapılan Kobani olayları esnasında gerçekleştiren eylemlerin ve ölümlerin PKK örgütü tarafından organize edildiği ve Türkiye topraklarında özerklik ilan edilmesi adına gerçekleştirildiğini söyleyebilirim. Yapılan açıklamalar talimatlar ve çağrılar da bunu göstermektedir...\"iii. İddianamede DAEŞ ve PYD/YPG arasındaki çatışmaların yoğunlaşması üzerine PKK tarafından halkın sokağa çıkması yönünde çağrılar yapılırken HDP'nin sosyal medya hesabından da 6/10/2014 tarihinde eş zamanlı olarak benzer çağrıda bulunulduğu (bkz. § 9), bu çağrının HDP MYK adına yapıldığı ve başvurucunun da çağrının kararlaştırıldığı toplantıya katıldığı ifade edilmiştir. iv. 6-7 Ekim olaylarına katılan ve haklarında soruşturma/kovuşturma yürütülen kişilerin ifadelerine yer verilmiştir. Bu ifadelerde genel olarak HDP yetkililerinin açıklamaları ve Parti yetkililerinden gelen telefon ve yazılı mesajlar üzerine olaylara dâhil olunduğu vurgulanmıştır. İfadesi alınan kişilerden bazıları ise olaylara PKK/KCK terör örgütünün baskıları nedeniyle katıldıklarını belirtmiştir.- 6-7 Ekim olayları sırasında gerçekleştirdiği eylemler nedeniyle terör örgütü üyesi olmamakla beraber terör örgütü adına suç işleme, örgüt faaliyeti çerçevesinde kamu malına zarar verme ve terör örgütü propagandası yapma suçlarından hakkında kesinleşmiş mahkûmiyet hükmü bulunduğu belirtilen H.Y. “…8/10/2014 günü Muş il merkezinde HDP tarafından düzenlenen yürüyüş ve basın açıklamasına katıldım. Bunu HDP'nin resmi ... isimli sosyal paylaşım sitesinden öğrendim ve katılmaya karar verdim.” şeklinde beyanda bulunmuştur. - S. “HDP'nin almış olduğu ve yapmış olduğu eylem çağrısı üzerine parti yöneticisi olarak katıldım” şeklinde beyanda bulunmuştur.- N.T. “HDP Kepez ilçe teşkilatı üyesiyim. Kobane eylemleri olarak bilinen protesto etkinliğine partimizin almış olduğu karar doğrultusunda katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- N.B. “HDP Antalya il eş başkanıyım. Kobane eylemleri olarak bilinen protesto etkinliğine partimizin almış olduğu karar doğrultusunda katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- Ş.K. “…HDP Antalya il başkanıyım. Kamuoyunda Kobane eylemleri olarak bilinen protesto etkinliğine partimizin almış olduğu karar doğrultusunda katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- S.A. “…ben zaman zaman HDP partisine gidiyordum, orada İŞİD örgütünün Kobane'ye yaptığı saldırıları protesto için eylem yapılacağı söylenmişti, ben de bu eyleme katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- B.A. “…ben HDP il yönetim kurulu üyesiyim. Parti genel merkezimiz ve eş başkanımız tarafından Suriye'nin Kobane bölgesine İŞİD terör örgütü tarafından yapılan saldırıların protesto edilmesi için çağrıda bulunuldu ve biz genel merkezimin çağrısına uyarak protesto eylemine katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- A.K. “…HDP eş başkanın çağrısı üzerine değişik parti ve sivil toplum kuruluşlarının katılımı ile Suriye'de bulunan ve kamuoyunda Kobani eylemleri olarak bilinen eyleme toplumsal duyarlılığım neden ile katıldım.” şeklinde beyanda bulunmuştur.- B. “…Ben HDP Muratpaşa ilçe teşkilatının üyesiyim. Kobane eylemleri olarak bilinen protesto etkinliğine partimizin almış olduğu karar doğrultusunda katıldım…” şeklinde beyanda bulunmuştur.- N.K. “...HDP Antalya il örgütünün üyesiyim, yöneticiliğim yoktur. Kamuoyunda Kobane eylemleri olarak bilinen protesto eylemine Antalya'da katıldım. Partimiz eylem yapılacağını telefon mesajı ile bize bildirdi.” şeklinde beyanda bulunmuştur. - A.B. “...HDP genel merkezi ve eş başkanı tarafından Suriye'nin Kobani bölgesine İŞİD terör örgütü tarafından yapılan saldırıların protesto edilmesi için bir çağrıda bulunuldu…” şeklinde beyanda bulunmuştur. - E.A. “…yaya olarak eve giderken aniden arkamda her iki kolumu iki kişinin tuttuğunu hissettim, ardından belimin sol tarafında bir metal hissettim silah olduğunu anladım... 'Sen niye mahalle komisyonuna katılmıyorsun, mitinglere katılmıyorsun, bunun devamı halinde seni getirdiğimiz gibi aileni de getirip burada öldürebiliriz' dedi…” şeklinde beyanda bulunmuştur. - E.P. “...köyümde iken Brüks isimli terör örgütü mensubu gelerek köyden evden bir kişi Malazgirt'e giderek eylem yapacak şeklinde konuşmalar yapıyordu.... Adı geçenin daha sonra ikametim olan eve geldiğinde gördüm. Burda benim evde oturduğumu görünce bana neden gitmediğim eğer gitmezsem diğer kız kardeşimi de kaçıracağını söyledi ve ben de korktuğum için Malazgirt merkeze geldim…” şeklinde beyanda bulunmuştur.- N.Y. “…7/10/2014 günü köye Brüsk olarak bilinen leşker kıyafeti ile gelen eli silahlı bir PKK/KCK terör örgütü üyesinin köyde bulunan herkesi tehdit ettiğini, 8/10/2014 günü Malazgirt merkezde yapılacak etkinliğe katılmaları yönünde tehditler savurduğunu ve gitmeyenlere ceza yazacağını duydum...” şeklinde beyanda bulunmuştur. - Z.Ö. “…Etkinliklerden bir gün önce yani 06/10/2014 günü akşam saatlerinde Murat mahallesindeki ikametimizde oturduğumuz esnada kapımıza biz örgüt mensubuyuz diyen iki şahıs geldi. 'Yarın Malazgirt'te eylem var siz de katılacaksınız. Katılmazsanız size ailenize, iş yerlerinize zarar veririz' dediler...” şeklinde beyanda bulunmuştur. - Y.E. “...07/10/2014 günü akşam saatlerinde köy camisinden PKK/KCK terör örgütü mensupları anons ederek bize 'köyde gözükmeyin Malazgirt Merkeze gidin, etkinliğe katılan toplum ne yapıyorsa o şekilde davranın' dediler…” şeklinde beyanda bulunmuştur. - R. “…7/10/2014 günü köye PKK/KCK Terör örgütü olduğunu söyleyen Brüsk olarak anılan bir şahsın geldiğini ve herkesin Malazgirt'e gidip yapılacak eyleme katılmasını istediğini ve gitmeyenlere kötü şeyler yapacağını yine köylülerden duyduğum için Malazgirt'e gitmek zorunda kaldım…” şeklinde beyanda bulunmuştur. - A.K. “…ben 7/10/2014 tarihinde ilçede meydana gelen etkinlik hakkında bilgi sahibi değildim. 8/10/2014 günü yapılan etkinliğe ise zorla getirildim. 7/10/2014 tarihinde ikamet ettiğim Aşağıkıcık isimli köye PKK/KCK terör örgüt mensupları geldi. Köylüyü köy meydanında topladı. Benim ikametim de köy meydanına yakındı. Zaten bizim köy 14 haneden ibarettir. PKK/KCK terör örgütü mensubunun köy meydanındaki sesleri ikametime geliyordu. Örgüt mensubu köylüye hitaben 'Yarın Malazgirt'te yürüyüş var herkes katılmak zorundadır. Katılmayan olursa biz katılmayanların kim olduğu yönünde bilgi sahibi oluruz ve bunlara katılmadıklarından dolayı ağır para cezası keseceğiz, cezaya itiraz edenler ölüm cezasıyla cezalandırılacak' dedi...” şeklinde beyanda bulunmuştur. -  “…Aynı günün akşamında ikametimde istirahat ettiğim esnada örgüt elemanı Brüsk diye tanınan şahıs kapıma geldi. 'Yarın Malazgirt'te eylem var hepiniz bu eyleme katılacaksınız. Katılmazsanız çocuklarının hepsini dağa götüreceğim' dedi. Ben korktuğumdan dolayı 8/10/2014 günü sabah saatlerinde köyden çocuklarım olan Rıdvan ve Gürkan ile birlikte Malazgirt'e geldim...” şeklinde beyanda bulunmuştur. - G. “...7/10/2014 tarihinde ikamet ettiğim Laledağ isimli köyde PKK/KCK terör örgütü mensupları evimize baskın yaparak bize Malazgirt merkezde yapılacak etkinliğe gitmemizi söylediler. Gitmezsek para cezası keseceklerini söylediler...” şeklinde beyanda bulunmuştur.v. İddianamenin değerlendirme kısmında ise 6-7 Ekim olaylarının örgütün üst yönetimince planlanan ve serhildan olarak adlandırılan ayaklanma eylemi niteliğinde olduğu belirtilerek örgütün bu plana dayalı olarak Suriye'deki kazanımlarının benzerini Türkiye'de de elde etmeyi amaçladığı ifade edilmiştir. İddianameye göre başvurucu ve diğer şüphelilerin örgütten aldıkları talimatlarla olayların başlamasında rol üstlenmeleri nedeniyle olaylar sırasında işlenen suçlarla devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma suçundan cezalandırılmaları gerekmektedir. İddianamede yer alan değerlendirmenin ilgili kısmı şöyledir: \"...06 EKİM 2014 tarihinde başlayarak ülke geneline sirayet eden ve KOBANİ olayları olarak bilinen olayların yaşanması ve terör örgütüne müzahir kitlelerin meydanlara sokaklara çıkarak terör nitelikli eylemlerin (SERHİLDAN/BAŞKALDRI) yapılması için PKK/KCK silahlı terör örgütü, örgütün ele başı Abdullah ÖCALAN, sözde örgüt yöneticileri, örgütün gençlik yapılanması ve kadın yapılanması tarafından sistematik olarak 17/09/2014 tarihinden itibaren çağrıların ve talimatların verildiği, terör örgütüne müzahir kitlenin terör eylemlerine katılımı istenen seviyede olmaması üzerine PKK/KCK silahlı terör örgütü tarafından verilen talimatlar sonrasında PKK/KCK silahlı terör örgütü güdümünde sözde siyaset yapan kurum, kuruluş parti (HDP, HDK, DTK, DBP) ve sözde siyasetçilerin devreye sokulduğu, soruşturma kapsamında bulunan şüphelilerin özellikle 06/10/2014 ve 07/10/2014 tarihlerinde şâhsi olarak ve bağlı bulundukları kuruluşlar aracılığı ile yaptıkları çağrı ve talimatlar sonucunda PKK/KCK silahlı terör örgütüne müzahir kitlelerin meydanlara, caddelere ve sokaklara çıkarak şiddet içerikli terör eylemlerinin en üst seviyeye çıkartıldığı, meydana gelen olaylar neticesinde öldürme, öldürmeye teşebbüs, yağma, kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma, yaralama, çocuk düşürtme, hırsızlık, işyeri ve konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme, 5816 Sayılı Yasaya muhalefet; bayrak yakma şeklinde yoğun şekilde terör olaylarının yaşandığı, olayların meydana gelmesinden HDP MYK'sı (Halkların Demokratik Partisi Merkez Yürütme Kurulu) tarafından sokağa çıkma, sokağa çıkanlara destek verme ve direnişte bulunma çağrılarının yapılmasının etkili olduğu, ...MYK toplantısına terör örgütünün KCK Türkiye sözcülerinin de katıldığı, terör örgütünün talimatları doğrultusunda hareket edildiği,...dolayısıyla örgüt elebaşısı ve sözde Kandil yönetimi ile KCK Yürütme Konseyinin talimat bütünlüğü kapsamında tüm şüphelilerin baştan beri aynı kast ve irade ile fikir ve eylem birliği içerisinde Devletin birliğini ve ülkenin bütünlüğünü hedef alarak terör amaçlı öldürücü, yıkıcı, yakıcı vb. nitelikteki şiddet içerikli yoğun sokak eylemlerinin tüm ülke genelinde gerçekleştirilmesi için KCK, KİK, Gençlik Yapılanması, HDP, DTK, HDK, DBP adına örgüt güdümünde basın açıklaması ve sosyal medya hesaplarından yapmış oldukları aynı içerikte SERHİLDAN/BAŞKALDIRI talimat, çağrı/açıklamaları ile şahsi sosyal medya hesaplarından yaptıkları/yaptırdıkları tüm açıklama, çağrı ve talimatlara ilişkin tespitlerin yapıldığı ve buna ilişkin tüm tutanakların yukarıda ayrıntıları ile mevcut olduğu ve iddianameye derç edildiği,6-8 EKİM 2014 Kobani Olayları olarak bilinen ve ülke geneline sirayet eden olayların amacının her ne kadar terör örgütü ve örgüte müzahir yapılanmalar tarafından demokratik bir hak arayışı olarak lanse edilse de, gerçek amacının PKK/KCK silahlı terör örgütünün kuruluşundan itibaren sözde BAĞIMSIZ BİRLEŞİK KÜRDİSTAN devleti kurmak adına basamak oluşturan ÖZERKLİK ve ÖZ YÖNETİM ilanı için yapılan SERHİLDAN/BAŞKALDIRI eylemleri olduğu, ...ülke genelinde meydana gelen tüm olaylarda toplamda ise; Adam Öldürme (37), Adam Öldürmeye teşebbüs (31), Yağma (24), Alıkoyma (38), Alıkoymaya Teşebbüs (2), Mala Zarar Verme (1750), Yakarak Mala Zarar Verme (397), Kamu Malına Zarar Verme (1060), Yakarak Kamu Malına Zarar Verme (503), İşyeri Dokunulmazlığını İhlal (53), Geceleyin İşyeri Dokunulmazlığım İhlal (294), Geceleyin Açıktan Hırsızlık (26), Açıktan Hırsızlık (20), Hırsızlık (114), Geceleyin Hırsızlık (272), Basit Yaralama (5), Silahla Basit Yaralama (43), Kamu Görevlisini Silahla Basit Yaralama (264), Kamu Görevlisini Kasten Basit Yaralama (7), Kemik Kırığı Oluşacak Şekilde Kasten Silahla Yaralama, Kamu Görevlisini Kemik Kırığı Oluşacak Şekilde Kasten Silahla Yaralama (1), Silahla Kasten Yaralama (78), Kamu Görevlisini Silahla Yaralama (51), İş ve Çalışma Hürriyetinin İhlali (3), İbadethanelere Zarar verme (4), Düşük Yapmaya Neden Olma (1), Bayrak Yakma (24), 5816 Sayılı Yasaya Muhalefet (25), Suç İşlemeye Tahrik, Devletin Birliğini Ülkenin Bütünlüğünü Bozma suçlarının işlendiği...Bu kapsamda, şüphelilere atılı suçların gerek işleniş şekilleri ve kullanılan araçlar itibarıyla, gerekse gerçekleşen neticeler itibarıyla vahim nitelik taşıdıkları, dolayısıyla tüm şüphelilerin suçlara konu eylemlerinin devletin birliğini ve ülkenin bütünlüğünü hedef alarak vahim sonuçlar doğuracak şekilde işlenmiş olmaları nedeniyle Türk Ceza Kanunun  Maddesinde düzenlenen Devletin Birliğini ve Ülkenin Bütünlüğünü Bozmak suçunun her bir şüpheli açısından ayrı ayrı oluştuğu,Yine şüphelilerin eylemlerinin yukarıda her bir müştekiye yönelik tespitleri yapılan tüm suçlardan, Türk Ceza Kanunun 214/3, 38/ maddesi delaletiyle sorumlu olsalar da, şüphelilerin yukarıda tüm müştekilere yönelik tespiti yapılan suçların işlenmesi yönünde eylemleri itibarıyla önemli etkide bulunmaları nedeniyle her bir şüphelinin TCK'nın 37/maddesi gereğince tüm suçlardan ayrı ayrı sorumlu oldukları...\" Ankara  Ağır Ceza Mahkemesi 7/1/2021 tarihinde iddianamenin kabulüne karar vermiş ve E.2021/6 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Mahkeme aynı tarihte yaptığı tensip incelemesinde başvurucu ve diğer 26 sanığın tutukluluğunun devamına karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir: \"...HDP (Halkların Demokratik Partisi) MYK (Merkez Yürütme Kurulu) üyeleri; A.K., B.Y., H.A., Y.Ö. Z.K. ve Ç. isimli sanıkların kaçak konumunda oldukları, dosyada çok fazla sayıda müşteki ve tanığın bulunduğu, tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma ihtimalinin bulunması, dolayısıyla soruşturmalardan kaçmış olduklarının bilinmesi, bu kapsamda tutukluluk tedbiri dışındaki CMK'nun  maddesinde düzenlenen yurt dışına çıkış yasağı dahil sair adli kontrol tedbirlerinin soruşturmanın mahiyetine ve delil durumuna nazaran yetersiz kalacağı, Anayasanın  maddesi uyarınca iç hukuk bakımından bağlayıcı olan Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin  maddesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin tutukluluk tedbiri konusundaki yerleşik birçok karar ve gerekçesinde 'Kişilerin kaçma riskinin bulunması, kamu düzeninin sağlanması ve yeni bir suç işlenmesinin önlenmesi' amacının tutukluluk tedbirinin uygulanabileceği haller arasında sayılmış olması, somut dava dosyasında da yukarıda açıklandığı üzere bu kaygı ve kriterlerin mevcut olması nedeniyle tutukluluk tedbirinin gerekli olduğu anlaşılmakla .... sanıklar ... ve Nazmi Gür'ün üzerlerine atılı suçlardan ayrı ayrı TUTUKLULUK HALLERİNİN DEVAMINA... [karar verildi.]\"  Başvurucu 2/4/2021 tarihinde yapılan duruşmada suçlamalara ilişkin savunmasını sözlü olarak vermiştir. Başvurucu savunmasında özetle 6-7 Ekim olaylarında bir sorumluluğu bulunmadığını ve HDP MYK adına yapılan çağrının ifade hürriyeti kapsamında kaldığını belirtmiştir. Mahkeme duruşma sonunda -bir önceki duruşmada açıkladığı gerekçeleri tekrarlayarak- başvurucunun tutukluluğunun devamına karar vermiştir. Başvurucu hakkındaki dava bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla Ankara  Ağır Ceza Mahkemesinde derdest olup başvurucunun tutukluluğu devam etmektedir. A. Ulusal Hukuk 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun \"Tutuklama nedenleri\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili bölümü şöyledir:\"(1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren somut delillerin ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez. (2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir:a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa.b) Şüpheli veya sanığın davranışları; Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme, Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma,Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa. (3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir:a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan;... Kasten öldürme (madde 81, 82, 83),(Ek: 6/12/2006 – 5560/17 md.) Silahla işlenmiş kasten yaralama (madde 86, fıkra 3,bent e) ve neticesi sebebiyle ağırlaşmış kasten yaralama (madde 87),... (Ek: 6/12/2006 – 5560/17 md.) Hırsızlık (madde 141, 142) ve yağma (madde 148, 149), Devletin Güvenliğine Karşı Suçlar (madde 302, 303, 304, 307, 308),...\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tutuklama kararı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Soruşturma evresinde şüphelinin tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından, kovuşturma evresinde sanığın tutuklanmasına Cumhuriyet savcısının istemi üzerine veya re'sen mahkemece karar verilir. Bu istemlerde mutlaka gerekçe gösterilir ve adlî kontrol uygulamasının yetersiz kalacağını belirten hukukî ve fiilî nedenlere yer verilir. (2) Tutuklamaya, tutuklamanın devamına veya bu husustaki bir tahliye isteminin reddine ilişkin kararlarda;a) Kuvvetli suç şüphesini,b) Tutuklama nedenlerinin varlığını,c) Tutuklama tedbirinin ölçülü olduğunu,gösteren deliller somut olgularla gerekçelendirilerek açıkça gösterilir. Kararın içeriği şüpheli veya sanığa sözlü olarak bildirilir, ayrıca bir örneği yazılmak suretiyle kendilerine verilir ve bu husus kararda belirtilir.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Müdafiin dosyayı inceleme yetkisi\" kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrasının ilgili kısmı ile (3) ve (4) numaralı fıkraları şöyledir:\"(2) Müdafiin dosya içeriğini inceleme veya belgelerden örnek alma yetkisi, soruşturmanın amacını tehlikeye düşürebilecek ise Cumhuriyet savcısının istemi üzerine hâkim kararıyla kısıtlanabilir. Bu karar ancak aşağıda sayılan suçlara ilişkin yürütülen soruşturmalarda verilebilir: a) 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan; ... Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar (madde 309, 310, 311, 312, 313, 314, 315, 316),... (3) Yakalanan kişinin veya şüphelinin ifadesini içeren tutanak ile bilirkişi raporları ve adı geçenlerin hazır bulunmaya yetkili oldukları diğer adli işlemlere ilişkin tutanaklar hakkında, ikinci fıkra hükmü uygulanmaz.\" (4) Müdafi, iddianamenin mahkeme tarafından kabul edildiği tarihten itibaren dosya içeriğini ve muhafaza altına alınmış delilleri inceleyebilir; bütün tutanak ve belgelerin örneklerini harçsız olarak alabilir.\" 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"Azmettirme\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “Başkasını suç işlemeye azmettiren kişi, işlenen suçun cezası ile cezalandırılır.” 5237 sayılı Kanun’un \"Kasten öldürme\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Bir insanı kasten öldüren kişi, müebbet hapis cezası ile cezalandırılır.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Nitelikli haller\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (h) bendi şöyledir:\"(1) Kasten öldürme suçunun;...h) Bir suçu gizlemek, delillerini ortadan kaldırmak veya işlenmesini kolaylaştırmak ya da yakalanmamak amacıyla,...İşlenmesi halinde, kişi ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası ile cezalandırılır.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"1) Bir kimseyi hukuka aykırı olarak bir yere gitmek veya bir yerde kalmak hürriyetinden yoksun bırakan kişiye, bir yıldan beş yıla kadar hapis cezası verilir.(2) Kişi, fiili işlemek için veya işlediği sırada cebir, tehdit veya hile kullanırsa, iki yıldan yedi yıla kadar hapis cezasına hükmolunur...\" 5237 sayılı Kanun’un \"Yağma\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"1) Bir başkasını, kendisinin veya yakınının hayatına, vücut veya cinsel dokunulmazlığına yönelik bir saldırı gerçekleştireceğinden ya da malvarlığı itibarıyla büyük bir zarara uğratacağından bahisle tehdit ederek veya cebir kullanarak, bir malı teslime veya malın alınmasına karşı koymamaya mecbur kılan kişi, altı yıldan on yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Nitelikli yağma\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (g) ile (h) bendi şöyledir:\" (1) Yağma suçunun;... g) Suç örgütüne yarar sağlamak maksadıyla,h) Gece vaktinde,İşlenmesi halinde, fail hakkında on yıldan onbeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Suç işlemeye tahrik\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"1) Suç işlemek için alenen tahrikte bulunan kişi, altı aydan beş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.(2) Halkın bir kısmını diğer bir kısmına karşı silahlandırarak, birbirini öldürmeye tahrik eden kişi, onbeş yıldan yirmidört yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.(3) Tahrik konusu suçların işlenmesi halinde, tahrik eden kişi, bu suçlara azmettiren sıfatıyla cezalandırılır.\" 5237 sayılı Kanun’un \"Devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozmak\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) (Değişik: 29/6/2005 – 5377/36 md.) Devlet topraklarının tamamını veya bir kısmını yabancı bir devletin egemenliği altına koymaya veya Devletin bağımsızlığını zayıflatmaya veya birliğini bozmaya veya Devletin egemenliği altında bulunan topraklardan bir kısmını Devlet idaresinden ayırmaya yönelik bir fiil işleyen kimse, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası ile cezalandırılır.(2) Bu suçun işlenmesi sırasında başka suçların işlenmesi halinde, ayrıca bu suçlardan dolayı ilgili hükümlere göre cezaya hükmolunur.(3) Bu maddede tanımlanan suçların işlenmesi dolayısıyla tüzel kişiler hakkında bunlara özgü güvenlik tedbirlerine hükmolunur.\" Yargıtay  Ceza Dairesi 3/2/2020 tarihli ve E.2019/5464 sayılı kararında Diyarbakır'da 6-7 Ekim olayları sırasında gerçekleştirilen şiddet eylemlerinde Y.B., A., H.G., R.G.nin öldürülmesi ve birçok kişinin yaralanmasına ilişkin yaptığı değerlendirmede HDP MYK adına yapılan çağrının devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, kasten öldürme ve sair suçlardan haklarında mahkûmiyet hükmü verilen sanıklar üzerinde isnat edilen suçları işlemeleri açısından etkili olduğunu belirterek devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma suçunun maddi şartlarının gerçekleştiği sonucuna varmıştır. Kararın ilgili kısmı şöyledir: \"...PKK/KCK örgütü güdümünde yayın yapan internet sitelerinde, 01 Ekim 2014 tarihinde yapılan haberde; 'Amed Halk İnisiyatifi adına yapılan açıklamada; Perşembe günü Âmed de yaşam duracak, DTK (Demokratik Toplum Kongresi) bileşenleri DBP'nin 2 ekim günü aldığı hayatı durdurma çağrısının, yerinde olduğu ve güçlü bir katılım istendiği' bu yayın sonrasında 2 Ekim tarihinde Diyarbakır'da işyeri kepenk ve kontak kapatma yapılarak hayatın durdurulması eylemlerine başlandığı, aynı sitenin 6 Ekim tarih ve saat 17:45'deki haberinde, terörist başı Abdullah Öcalan ile görüşen Mehmet Öcalan'ın basın açıklamasına yer verilerek 'IŞİD olan her yerde direniş olacağını, Kürtlerin oyalandığını, örgüt liderinin avukatları ile görüştürülmesi gerektiğini, Çözüm süreci için 15 ekime kadar süre verildiğini, bu sürecin yapay bir yapı olduğu, sürecin bitirileceği' belirtilmiştir.19:25'de verilen haberde; Halkın Demokrasi Partisinin MYK açıklamasına yer verilerek; 'Halklarımıza açil çağrı: Kobanide durum son derece kritiktir, İŞİD saldırılarını ve AKP iktidarının Kobane ye ambargo tutumunu pretesto etmek üzere halkımızı sokağa çıkmaya ve sokakta olanlara destek vermeye çağırıyoruz.' şeklindeki çağrıya yer verilmiştir.Saat 40 da; Komalen Ciwan Kordinasyonu; Kobani ile başlayan devrim dalgasının tüm Kürdistana yayılmak ve bu temelde kürt gençliğinin ayaklanması çağrısında bulunuyoruz',2014 tarihli yayında; KCK Yürütme Konseyi Eş Başkanlığı; 'Kuzey halkımız, İŞİD çetelerine, uzantılarına ve destekçilerine yaşam hakkı tanınmamalıdır.' içeriğindeki gerek PKK/KCK üst yönetimi gerekse HDP tarafından yapılan çağrılar sonucunda IŞİD terör örgütü mensuplarınca masum insanlara yönelik gerçekleştirilen bütün dünya kamuoyu tarafından nefretle karşılanan terör eylemlerinin yarattığı kaos ortamından istifade edilerek, bu örgüte yönelik tepkileri Türkiye Cumhuriyeti Devletine yöneltmek amacıyla kendisine müzahir yayın organlarında Türkiye Cumhuriyeti Devletinin IŞİD terör örgütüne destek veriyor şeklinde yaygın propaganda yaparak o bölgedeki Devlet Görevlilerini hedef almak suretiyle şiddeti meşrulaştırmaya çalıştığı, Kürdistan olarak tanımladığı bölgede yaşayan Kürt kökenli vatandaşlarda saldırgan duygular oluşturacak biçimde anlamsız bir nefret yaratarak, şiddetin doğmasına uygun bir ortamı kendi amaçları için kullanıp, bu bölgede vatandaşlar silahlı bir direniş ve isyana davet edilmiştir. Nitekim bu çağrılar sonrasında, 2014 tarihinde Diyarbakır'da şiddet olayları başlamış, PKK'nın gençlik yapılanması olan ve terör örgütü olduğuna dair hakkında karar bulunan ÖS/YDG-H mensupları tarafından, şehrin değişik bölgelerinde güvenlik güçlerine, kamu kurum ve kuruluşlarına silah ve patlayıcılar ile saldırıların başladığı, saldırıların şiddeti ve yoğunluğunun 07 Ekim'de artarak devam ettiği, bu süreçten bir kesit olarak davaya konu eylemin gerçekleştirildiği, şiddete yönelik terör olaylarının kontrol altına alınabilmesi için Diyarbakır Valiliğince saat 00 itibariyle sokağa çıkma yasağı ilan edildiği, olayların devam etmesini isteyen terör örgütü üst yönetimi; 2014 tarihli yayının da KCK açıklaması olarak verilen haberde; 'Halkımız bulunduğu her yerde direniş mücadelesini büyüterek süreklileştirmelidir. Halkımız kendi öz savunmasını güçlendirerek direnişini zafere taşımalıdır. Sokağa çıkmama yasağına uyulmaması, Devrimci halk savaşının her alanda güçlü şekilde sürdürülmesi, Kürdistan da meşruiyeti kalmayan devletin, yasaklarla Kürdistanı zindana çeviren kararlarına karşı, Kürdistanı onlar için zindana çevrilmeli ve mezar edilmeli, Devlet namına birşey kalmamalıdır.' şeklinde isyanın sürdürülmesine yönelik çağrıyı tekrarladığı, güvenlik güçlerinin yoğun çabası sonucu olayların kısmen bastırıldığı ve il genelinde asayişe yönelik kontrolün sağlandığı anlaşılmıştır....Diyarbakır ilinde genele yönelik gerçekleşen şiddet eylemlerinin asıl amacı, IŞİD terör örgütüne yönelik yöresel halkta ve genel kamuoyunda oluşan tepki ve nefretin, kendi hedefleri kapsamında fırsata çevirerek kitleleri etkilemek suretiyle, halkı IŞİD'e karşı savaşma görüntüsü altında Devlete yönelik direniş ve isyana teşvik etmektir.Nitekim somut olayda, kurban ibadeti kapsamında et dağıtmakta olan mağdur ve maktullerden birisinin dış görüntüsünü IŞİD mensubuna benzeten örgüte müzahir grupta daha önceden körüklenen nefret duygusu ve kanlı bir intikam hissinin oluşturduğu körlük nedeniyle, sağlıklı karar verme yeterliliğinden yoksun bulunan, olay yerindeki bir kısım vatandaşların sağduyulu davranmaları yönündeki telkinlerini dikkate almayan, şiddeti meşru gören kitle psikolojisi ile canavarlaşan hislerle eziyet çektirmek suretiyle birisi çocuk yaşta bulunan olan dört maktule karşı öldürme, mağdura karşı ise öldürmeye teşebbüs suçlarının işlendiğine dair yerel mahkemenin kabulünde isabetsizlik görülmemiştir.Sanıklar [S.Ç.,  A., U. , A. P.,  Ş. Y., A. G.,  Y., Ü. , R. B., A. T., H. U., B. , A. K.,  T., E. B.,  Ç., R. S., R. Ö., Y. O.,  , A. K.,  İ., F. G., A. S.] haklarında Devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, Canavarca hisle ve eziyet çektirerek öldürme ve öldürmeye teşebbüs suçları ile sanık [R.Ö.] hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesinde;Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı, hakkında beraat hükmü kurulan sanıklar yönünden; yapılan yargılamaya, mahkemenin kovuşturma sonucu toplanan delillerin mahkumiyete yeterli olmadığına ilişkin inanç ve takdirine, dosya kapsamına uygun yeterli gerekçeye göre takdirde isabetsizlik görülmemekle; sanıklar müdafilerinin ve katılan vekillerinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/ maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle mahkumiyet ve beraate ilişkin hükümlerin ONANMASINA... [karar verildi.]\" B. Uluslararası Hukuk İlgili uluslararası hukuk için bkz. Selahattin Demirtaş [GK], B. No: 2016/25189, 21/12/2017, §§ 82-91; Mehmet Osman Kavala [GK], B. No: 2018/1073, 22/5/2019, §§ 36- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/35079",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gözaltı ve tutuklama tedbirlerinin hukuki olmaması ile soruşturma dosyasına erişimin kısıtlanması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, psikolojik taciz nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığını koruma ve geliştirme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 20/6/2018 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, İstanbul Üniversitesi Kardiyoloji Enstitüsü Müdürlüğü Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalında sorumlu hemşire olarak görev yapmaktadır.  Başvurucu; amiri konumundaki anestezi doktoru H.Ö.U. tarafından kendisine aşağılayıcı, mesleki ve kişisel onurunu zedeleyici davranışlar gösterildiğinden ve sistemli olarak psikolojik tacize uğradığından bahisle İstanbul Üniversitesi Kardiyoloji Enstitüsü Müdürlüğüne (Müdürlük) 8/9/2015 tarihinde şikâyet dilekçesi vermiştir. Dilekçede başvurucu, H.Ö.U.nun kendisine \"Sen bir şey bilmiyorsun, seninle çalışmak istemiyorum. Seni buradan göndereceğim.\" gibi sözler sarf ettiğini, 8/9/2015 tarihinde gerçekleşen ameliyatta kabloların arızalanması sebebiyle \"Kabloların özellikle bozuklarını koyuyorsunuz.\" diyerek kendisini ameliyathaneden kovduğunu belirtmiştir. H.Ö.U. tarafından sürekli kendisine ve ekibine yönelik onur kırıcı ve hakaret içerikli söylemlerde bulunulduğunu belirten başvurucu, bu durumun daha önce de sözlü olarak iletildiğini ifade ederek Müdürlükten gereğinin yapılmasını talep etmiştir.  Başvurucunun şikâyet dilekçesini verdiği tarihten bir gün önce 7/9/2015 tarihinde, H.Ö.U.nun başvurucu ve N.A. isimli hemşire hakkındaki şikâyet dilekçesine istinaden idare tarafından konuyu soruşturmak üzere E.Y. soruşturmacı olarak görevlendirilmiştir. H.Ö.U. şikâyet dilekçesinde; başvurucunun ve N.A.nın görevlerini yerine getirirken önemli hatalar yaptıklarını ve bıkkınlık göserdiklerini ayrıca kendisine hakaret ettiklerini belirterek bu kişilerin başka birimlerde görevlendirilmesini Müdürlükten talep etmiştir. Soruşturmacı olarak görevlendirilen E.Y. ilgililerin ifadelerine başvurmuş fakat sonuca ilişkin bir değerlendirme yapmayıp ilgililerle aynı ortamda çalışıyor olması nedeniyle sağlıklı yorum ve kanaatte bulunamayacağını belirterek görevin başkasına verilmesini 6/1/2016 tarihinde Müdürlükten talep etmiştir.  Başvurucunun talebi üzerine İstanbul Tıp Fakültesi Adli Tıp Ana Bilim Dalı Başkanlığınca başvurucu hakkında 1/12/2015 tarihli tıbbi belgeleme ve bilimsel değerlendirme raporu düzenlenmiştir. Ayrıntılı ruhsal değerlendirme sonrasında başvurucuya somatik yakınmalı major depresif bozukluk tanısı konulduğu, konulan tanının başvurucunun işyerinde yaşadığı olaylarla uyumlu olduğu ancak olayın işyerinin sosyal çalışmacılar tarafından incelenmesi sonrasında bütün olarak değerlendirilebileceği belirtilmiştir. Başvurucu bu rapordan sonra 29/1/2016 tarihinde Müdürlüğe yeni bir dilekçe vermiş, hakkında düzenlenen tıbbi belgeleme ve bilimsel değerlendirme raporuna değinerek 8/9/2015 tarihli dilekçesinde bahsettiği hususların artarak devam ettiğini bildirmiştir. Öte yandan başvurucu 17/12/2015 tarihinde İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına (Başsavcılık) başvurarak H.Ö.U. hakkında, eziyet etme ve görevi kötüye kullanma suçlarından şikâyetçi olmuştur. Başsavcılık tarafından 28/12/2015 tarihinde görevsizlik kararı verilerek evrakın gereği için soruşturma izni vermeye yetkili İstanbul Üniversitesi Rektörlüğüne (İdare) gönderilmesine karar verilmiştir. İdarenin 3/2/2016 tarihli yazısıyla Başsavcılık kararına ve E.Y.nin 6/1/2016 tarihli dilekçesine değinilerek soruşturmacı olarak G.A. görevlendirilmiştir.  G.A. tarafından hazırlanan raporda, H.Ö.U.nun personele yönelik aşağılayıcı tutum ve davranışlarda bulunduğuna ilişkin tanık beyanları dikkate alınarak lüzumu muhakeme kararı verilmesinin uygun olacağı kanaatine ulaşıldığı belirtilmiştir. Tanık beyanlarında özet olarak H.Ö.U.nun sürekli huzursuz bir ortama sebep olduğu, bundan ötürü bazı çalışanların ağladığı, \"ahlaksız, terbiyesiz, salak, aptal, geri zekalı\" gibi ifadeler kullandığı vurgulanmıştır. Raporda H.Ö.U.nun eleştiri sınırlarını aşan aşağılayıcı sözler kullandığı, bu tip davranışların süreklilik arz etmesi hâlinde psikolojik tacizden söz edilebileceği gibi süreklilik arz etmese dahi kişilik haklarına aykırılığın mevcut olduğundan söz edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu doğrultuda Müdürlük, idareye hitaben 4/4/2016 tarihli yazıyla G.A. tarafından hazırlanan rapora değinerek soruşturma yapılmasının Müdürlüklerince de uygun görüldüğünü bildirmiştir.  Başvurucunun psikolojik tacize uğradığını ileri sürerek kendisine 000 TL manevi tazminat ödenmesini İdareden talep etmesi üzerine idare tarafından 14/3/2016 tarihli tutanakla sulh olmanın mümkün olmadığı başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. Bunun üzerine başvurucu 11/5/2016 tarihinde İstanbul  İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) 000 TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesi talebiyle tam yargı davası açmıştır.  Dava dilekçesinde başvurucu, H.Ö.U.nun psikolojik tacizine idare tarafından göz yumulduğunu, H.Ö.U. hakkında herhangi bir yaptırım uygulanmadığını, kendisiyle birlikte diğer çalışanların ve H.Ö.U.nun şikâyet dilekçeleri birleştirilerek bir soruşturma açıldığını fakat bu soruşturmanın da sürüncemede bırakıldığını ileri sürmüştür.  İdare Mahkemesi 10/4/2017 tarihli kararıyla davanın reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; başvurucunun birtakım iddialarının idari soruşturma gerektirdiği ve yürütülecek soruşturma sonucunda gerekli görülmesi hâlinde disiplin yaptırımlarının uygulanabileceği, birtakım iddiaların ise adli soruşturma gerektirecek nitelikte olduğu ve adli mercilerce yürütülecek yargılama neticesine göre ilgilinin cezalandırılabileceği, bundan sonra uğranıldığı ileri sürülebilecek maddi veya manevi zararlar varsa bu zararların tazmini istemiyle yargı yoluna başvurulabileceği belirtilmiştir. Kararda; ileri sürülen zararların açık, somut ve kesin olarak ortaya konulmadığı ve G.A. tarafından hazırlanan raporda konuyla ilgili olarak kişisel hakaret değerlendirmesi yapıldığı belirtilerek başvurucunun hukuk mahkemelerinde tazminat davası açabileceği vurgulanmıştır. Sonuç olarak İdare Mahkemesi, idarenin psikolojik taciz bağlamında ağır bir kusurunun olmadığından hareketle başvurucuya manevi tazminat ödenmesi için gerekli şartların oluşmadığı kanaatine varmıştır. Başvurucu bu karara kar��ı 17/8/2017 tarihinde istinaf başvurusunda bulunmuştur. Başvurucu istinaf dilekçesinde somut delil ve belgelerin İdare Mahkemesince değerlendirmeye alınmadığını, idarenin soyut iddialarının hükme esas alınarak davanın reddine karar verildiğini belirtmiştir. Ayrıca idarenin gereken emir ve talimatları vermeyerek, gözetim ve denetim yapmayarak ve gerekli önlemleri almayarak psikolojik tacize göz yumduğunu ileri sürmüştür. İstanbul Bölge İdare Mahkemesi  İdare Dava Dairesi 8/5/2018 tarihli kararıyla, İdare Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu, dilekçede ileri sürülen iddiaların kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle istinaf başvurusunun reddine karar vermiştir.  Nihai karar 22/5/2018 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir.   İlgili hukuk için bkz. Mehmet Bayrakcı, B. No: 2014/8715, 5/4/2018, §§ 30-45; Ebru Bilgin [GK], B. No: 2014/7998, 19/7/2018, §§ 43- Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) yakın tarihli Špadijer/Karadağ (B. No: 31549/18, 9/11/2021) kararında, işyeri zorbalığına karşı devletin yükümlülüklerini yerine getirmediğine ilişkin şikâyeti incelemiştir. Davaya konu olan olayda gardiyan olarak vardiya şefi pozisyonunda görev yapan başvurucu, yılbaşı gecesi meslektaşları tarafından ortaya konulan bazı usulsüz davranışları ihbar etmiştir. Bundan sonra bazı meslektaşları başvurucuyu tehdit etmiş, kendisine olumsuz davranışlarda bulunmuştur. Bununla birlikte bir gece vakti başvurucunun evinin önünde park hâlindeki arabasının ön camı kırılmıştır. Yaşanan olaylardan sonra başvurucu, vardiya şefi pozisyonundaki görevinden alınmıştır. Söz konusu olaylar nedeniyle sağlık problemleri yaşadığını belirten başvurucu, işyerindeki aşağılanma ve hakaretlerden dolayı suç duyurusunda bulunmuş ve tazminat davası açmıştır. Devam eden süreçte bilirkişi tarafından başvurucunun travma sonrası stres bozukluğu ve uyum bozukluğu nedeniyle iş görme kapasitesinin kalıcı olarak %20 oranında azaldığı tespit edilmiştir. Son olarak başvurucu otoparkta saldırıya uğramıştır. Başvurucunun açtığı dava iç hukuk yolunda zorbalık olarak iddia edilen olayların yeterli sıklıkta ve sistematik şekilde (altı ay boyunca haftada en az bir kez) gerçekleşmediği ve zorbalık olarak değerlendirilemeyeceği gerekçesiyle reddedilmiştir (Špadijer/Karadağ, §§ 6-28). AİHM, anılan kararında işyeri zorbalığı ile ilgili şikâyetlerin her bir somut olayın özel koşulları ışığında ve tüm bağlam dikkate alınarak vakıa bazında kapsamlı bir şekilde incelenmesi gerektiğini belirtmiştir. Bununla birlikte AİHM, altı aylık bir süre boyunca haftada bir defadan daha az sıklıkta olan ve zorbalık anlamına gelebilecek durumların veya daha sık olan ancak yine de zorbalık anlamına gelmeyebilecek durumların olabileceğini vurgulamıştır (Špadijer/Karadağ, § 95). Kararda; ulusal mahkemelerce başvurucunun yaşadığı olayların tamamının değerlendirilmemesi, olayların bağlamının ve iddia edilen arka planının dikkate alınmaması nedeniyle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesi kapsamındaki pozitif yükümlülüklerin yerine getirilmediği belirtilerek özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği sonucuna varılmıştır (Špadijer/Karadağ, §§ 100,101).  ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/19000",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, psikolojik taciz nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığını koruma ve geliştirme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, haklarında daha önceden verilip kesinleşen hükümden sonra ortaya çıkan deliller kapsamında yargılamanın yenilenmesi amacıyla yaptıkları başvurunun duruşmasız ve gerekçesiz bir şekilde reddedildiğini, Cumhuriyet Savcısının olumsuz yöndeki mütalaasının kendilerine bildirilmediğini, bu nedenlerle Anayasa’nın ,  ve  maddelerinin ihlal edildiğini iddia etmişlerdir.   Başvuru, 12/6/2013 tarihinde İzmir  Asliye Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca 21/3/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından, 2/7/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular 2/7/2014 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığı, tanınan ek süre sonunda görüşünü 29/8/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı görüşü, başvuruculara 18/9/2014 tarihinde tebliğ edilmiş olup, başvurucular, karşı görüşlerini 26/9/2014 tarihinde sunmuşlardır. OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular hakkında, Bodrum Cumhuriyet Başsavcılığınca 2004-2005 yılları arasında sahte fatura kullanmak suretiyle vergi ziyaına sebebiyet vermek suçundan 21/12/2009 tarihinde açılan dava üzerine yapılan yargılama sonucunda, Bodrum  Asliye Ceza Mahkemesinin 9/6/2011 tarih ve E.2009/1200, K.2011/648 sayılı kararı ile 4/1/1961 tarih ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/1-b maddesi uyarınca 2 yıl 1 ay ve 2 yıl 2 ay 20’şer gün hapis cezası verilmiştir.  Başvurucular tarafından bu kararın temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay  Ceza Dairesi 10/7/2012 tarihinde, suç tarihlerinin 2005 ve 2006 olduğunu kabul ederek, anılan hükmü onamış ve karar aynı tarihte kesinleşmiştir.  Başvurucular, 12/2/2013 tarihinde yargılamanın yenilenmesi talebi ile hükmü veren Mahkemeye başvuruda bulunmuşlardır. Başvurucular, yargılamanın yenilenmesi dilekçelerinde, kesinleşen hüküm ile sonuçlanan davaya ilişkin olarak yeni ortaya çıktığını ileri sürdükleri bir kısım olay ve delillerden bahsetmişlerdir. Bodrum  Asliye Ceza Mahkemesi tarafından, başvurucuların talebi ile ilgili olarak Cumhuriyet Savcısının “talebin reddi” içeriğini haiz yazılı mütalaası alınmıştır.  Mahkemenin 25/3/2013 tarihli ek kararı ile “hükümlüler müdafiinin dilekçesinde ileri sürdüğü ve yeni delil olduğunu beyan ettiği hususların mahkememizin gerekçeli kararında tartışıldığı ve buna göre karar verildiği, ayrıca Yargıtay denetiminden de geçtiği, hükümlüler müdafiinin müvekkilleri tarafından yapılan ödemelere dair sunulan belgelerin sanıkların daha az bir ceza almasını gerektirir mahiyette olduğuna dair beyanlarının da CMK’nın 315/ maddesi uyarınca yargılamanın yenilenmesi nedeni olarak kabul edilemeyeceği” gerekçesiyle, başvurucuların anılan talepleri reddedilmiştir. Başvurucuların bu karara karşı yaptıkları itirazı inceleyen Muğla  Ağır Ceza Mahkemesi, konu ile ilgili olarak Cumhuriyet Savcısının “itirazın reddi” içeriğini haiz yazılı mütalaasını da aldıktan sonra, 15/4/2013 tarih ve 2013/465 Değişik İş sayılı kararı ile “yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin ek kararın usul ve yasaya uygun olduğu” gerekçesine dayalı olarak itirazı reddetmiştir.  Bu karar başvuruculara 15/5/2013 tarihinde tebliğ edilmiş olup, başvurucular, 12/6/2013 tarihli dilekçeleri ile süresi içinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.B. İlgili Hukuk 213 sayılı Kanun’un “Kaçakçılık suçları ve cezaları” kenar başlıklı  maddesinin 23/1/2008 tarih ve 5728 sayılı Temel Ceza Kanunlarına Uyum Amacıyla Çeşitli Kanunlarda ve Diğer Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile yapılan değişiklikten önceki (b-1) bendi şöyledir: “b) Vergi Kanunları uyarınca tutulan veya düzenlenen ve saklanma ve ibraz mecburiyeti bulunan;1) Defter, kayıt ve belgeleri yok edenler veya defter sahifelerine yok ederek yerine başka yapraklar koyanlar veya hiç yaprak koymayanlar veya belgelerin asıl veya suretlerini tamamen veya kısmen sahte olarak düzenleyenler veya bu belgeleri kullananlar ( sahte belge, gerçek bir muamele veya durum olmadığı halde bunlar varmış gibi düzenlenen belgedir.),… Hakkında on sekiz aydan üç yıla kadar ağır hapis cezası hükmolunur.” 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “Hükümlü lehine yargılamanın yenilenmesi nedenleri” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (e) bendi şöyledir:“(1) Kesinleşen bir hükümle sonuçlanmış bir dava, aşağıda yazılı hâllerde hükümlü lehine olarak yargılamanın yenilenmesi yoluyla tekrar görülür:…e) Yeni olaylar veya yeni deliller ortaya konulup da bunlar yalnız başına veya önceden sunulan delillerle birlikte göz önüne alındıklarında sanığın beraatini veya daha hafif bir cezayı içeren kanun hükmünün uygulanması ile mahkûm edilmesini gerektirecek nitelikte olursa.” 5271 sayılı Kanun’un “Yenileme isteminin kabule değer olup olmadığı kararı ve mercii” kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkraları şöyledir:“(1) Yargılamanın yenilenmesi istemi, hükmü veren mahkemeye sunulur. Bu mahkeme, istemin kabule değer olup olmadığına karar verir.…(3) Yargılamanın yenilenmesi isteminin kabule değer olup olmadığına dair olan karar, duruşma yapılmaksızın verilir.” 5271 sayılı Kanun’un “Yenileme isteminin kabule değer görülmemesi nedenleri ve kabulü hâlinde yapılacak işlem” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Yargılamanın yenilenmesi istemi, kanunda belirlenen şekilde yapılmamış veya yargılamanın yenilenmesini gerektirecek yasal hiçbir neden gösterilmemiş veya bunu doğrulayacak deliller açıklanmamış ise, bu istem kabule değer görülmeyerek reddedilir.(2) Aksi hâlde yargılamanın yenilenmesi istemi, bir diyeceği varsa yedi gün içinde bildirmek üzere Cumhuriyet savcısı ve ilgili tarafa tebliğ olunur.(3) Bu Madde gereğince verilen kararlara itiraz edilebilir.”  5271 sayılı Kanun’un “Yenileme isteminin esassız olmasından dolayı reddi, aksi takdirde kabulü” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Yargılamanın yenilenmesi isteminde ileri sürülen iddialar, yeterli derecede doğrulanmaz veya 311 inci Maddenin birinci fıkrasının (a) ve (b) bentleri ile 314 üncü Maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde yazılı hâllerde işin durumuna göre bunların önce verilmiş olan hükme hiçbir etkisi olmadığı anlaşılırsa, yargılamanın yenilenmesi istemi esassız olması nedeniyle duruşma yapılmaksızın reddedilir.(2) Aksi hâlde mahkeme, yargılamanın yenilenmesine ve duruşmanın açılmasına karar verir.(3) Bu Madde gereğince verilen kararlara karşı itiraz yoluna gidilebilir.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/4186",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, haklarında daha önceden verilip kesinleşen hükümden sonra ortaya çıkan deliller kapsamında yargılamanın yenilenmesi amacıyla yaptıkları başvurunun duruşmasız ve gerekçesiz bir şekilde reddedildiğini, Cumhuriyet Savcısının olumsuz yöndeki mütalaasının kendilerine bildirilmediğini, bu nedenlerle Anayasa’nın 36. , 38. ve 14 maddelerinin ihlal edildiğini iddia etmişlerdir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza mahkemesi kararına karşı yapılan temyiz başvurusunun süre yönünden reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Tarsus Cumhuriyet Başsavcılığının 19/12/2014 tarihli iddianamesinin kabulü ile başvurucu hakkında kamu davası açılmıştır. Tarsus  Ağır Ceza Mahkemesince görülen yargılamada başvurucunun kasten öldürmeye teşebbüs ve kasten yaralama suçlarından cezalandırılmasına istinaf kanun yolu açık olmak üzere karar verilmiştir. Başvurucu, anılan karara karşı istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Başvurucunun istinaf başvurusu, Adana Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi (Ceza Dairesi) tarafından duruşma açılmak suretiyle incelenmiş ve temyiz kanun yolu açık olmak üzere başvurucu ve müdafiinin yüzüne karşı karar verilmiştir. Ceza Dairesi kararının hüküm fıkrasında kanun yoluna ilişkin şu hususlara yer verilmiştir:\"CMK’nin  maddesi uyarınca kararın sanık yönünden tefhiminden, katılan [G.A.] yönünden tebliğinden itibaren 15 gün içinde dairemize verilecek bir dilekçe ile veya tutanağa bağlanmak koşulu ile zabıt katibine beyanda bulunmak ya da bir başka ilk derece ceza mahkemesi veya bölge adliye mahkemesi ceza dairesi aracılığıyla dilekçe göndermek suretiyle Yargıtay’a temyiz kanun yoluna başvurma hakkı açık olmak üzere ilgililerin talepleri halinde karardan bir örnek alabilecekleri de bildirilerek sanıklar Farıs İnan, [H.İ], [F.İ] ve müdafilerinin yüzüne karşı, katılan [G.A.nın] yokluğunda verilen kararın gerekçesi ana çizgileri ile anlatılmak ve hüküm fıkrası tutanağa geçirilmek suretiyle mütalaaya kısmen aykırı olarak açık duruşmada 13/02/2019 tarihinde oy birliği ile verilen karar açıkça okundu, usulen anlatıldı.\" Başvurucu müdafii, hükmün yüze karşı açıklanmasından (tefhimden) itibaren süresinde 15/2/2019 tarihli dilekçe ile temyiz talebinde bulunmuştur. Ceza Dairesi, gerekçeli kararı başvurucu müdafiine 26/2/2019 tarihinde elektronik tebligat (e-tebligat) yoluyla göndermiş, tebligat aynı gün alıcısı tarafından açılmış, 3/3/2019 tarihinde mevzuat gereği otomatik olarak okundu sayılmıştır. Başvurucu müdafii 11/3/2019 tarihinde temyiz sebeplerini gösterir ek dilekçeyi Ceza Dairesine sunmuştur. Yargıtay  Ceza Dairesi, gerekçeli kararın başvurucu müdafiine 26/2/2019 tarihinde tebliğ edilmesine rağmen temyiz sebeplerini gösterir dilekçenin 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinde belirtilen yedi günlük yasal süresi geçtikten sonra sunulduğu gerekçesiyle gerekçeli temyiz dilekçesinin reddine karar vererek temyiz incelemesini 15/2/2019 tarihli süre tutum temyiz dilekçesinde bildirdiği temyiz itirazları ile sınırlı olarak yapmıştır. Yapılan inceleme sonucunda karar kısmen onanmış, kısmen ise bozulmuştur. Nihai kararı 16/7/2020 tarihinde öğrenen başvurucu aynı tarihte bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/20279",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza mahkemesi kararına karşı yapılan temyiz başvurusunun süre yönünden reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, askerliğe elverişli olunmadığı hâlde askere alınma nedeniyle zarara uğranıldığı iddiasıyla açılan tam yargı davasının Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) tarafından süre aşımı gerekçesiyle reddedilmesi ve AYİM'de iki dereceli yargılama imkânı bulunmamasıyla karar düzeltme isteminin reddedilmesinin ardından para cezasına hükmedilmesi nedenleriyle Anayasa’nın  maddesinde düzenlenen adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 15/4/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 18/3/2016 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş sunmamıştır.  A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 5/9/2011 tarihinde askere sevk edilmiş, 7/9/2011 tarihinde eğitim birliğine katılmıştır. Başvurucunun askere sevk edilirken eğitim birliğine katılması sırasında, temel eğitiminin bitiminde ve dağıtımdan sonra komando birliğine katılıması sırasında olmak üzere dört ayrı muayene sonunda sağlam ve askerliğe elverişli olduğu yönünde raporlar düzenlenmiştir. Başvurucu, zorunlu askerlik görevini yerine getirirken uzman erbaş sınavına katılmış ve bu kapsamda Gülhane Askeri Tıp Akademisinde (GATA) yapılan muayenesinde doğuştan sol böbreğinin olmadığı tespit edilmiştir. Bunun üzerine başvurucunun askerliğe elverişli olmadığına dair 16/7/2012 tarihli rapor tanzim edilmiş ve başvurucu askerlik şubesi emrine gönderilmiştir (fiilen terhis edilmiştir). Söz konusu rapor 6/8/2012 tarihinde onaylanmıştır.  Daha sonra başvurucu hakkında 12/10/2012 tarihinde askerlik terhis belgesi düzenlenmiş ve başvurucu bu tarih itibarıyla askerliğe elverişli olmadığına dair raporun onaylandığından haberdar olduğunu belirterek 15/10/2012 tarihinde tazminat istemiyle AYİM'de tam yargıdavası açmıştır. Başvurucu, askerliğe sevk tarihinden GATA'da yapılan muayeneye kadar geçen sürede sol böbreğinin olmadığının tespit edilmesi mümkün iken bu tespitin yapılmaması ve askerliğe elverişsiz olmasına rağmen komando sınıfında kendisine askerlik yaptırılmasında idarenin hizmet kusuru olduğunu ileri sürmüştür.  AYİMİkinci Dairesi 7/11/2012 tarihli ve E. 2012/1023, K. 2012/1007 sayılıkararıyla davayı oyçokluğuyla süre aşımı gerekçesiyle reddetmiştir. Gerekçeninilgili kısmı şöyledir:\"Dava dosyasındaki bilgi ve belgelerin incelenmesinden; davacının 5/9/2011 tarihinde askere sevk edildiği, GATA Sağlık Kurulunun 16/7/2012 tarih ve 5828 sayılı raporu ile 'Renal agnezi, unilateral (sol renal agnezisi)' tanısı ile 'askerliğe elverişli değildir' kararı verildiği, bu raporun 6/8/2012 tarihinde onaylanarak kesinleştiği, davacının askere alınmaması gerekirken alındığı iddiasının bulunduğu, bu nedenle davanınişlemden doğan tam yargı davası olduğu, davacının askere alınmaması gerekirken askere alınma işleminden doğan zararını rapor ve terhis tarihi olan 16/7/2012 tarihinde öğrendiği, Mahkememiz içtihatları ile davacılar lehine yorumla raporun kesinleşme tarihi olan 6/8/2012 tarihinden itibaren 60 gün içinde dava açması veya davalı idareye ihtiyari müracaatta bulunması gerekirken, bu süre geçirildikten sonra 15/10/2012 tarihinde açılan davada süre aşımı bulunduğu anlaşıldığından, davanın süre aşımı yönünden reddine karar verilmesi gerektiği sonuç ve kanaatine varılmıştır. Davacı vekili dava dilekçesinde 12/10/2012 tarihinde raporun tebliğ edildiğini,belirtmiş ise de, davanın konusunun idari eylemden doğan tazminat davası olmadığı, idari işlemden doğan tazminat davası olduğu yukarıda açıklanan mevzuat hükümlerine göre; raporun kesinleşme tarihi olan 6/8/2012 tarihinden itibaren 60 gün içinde dava açılması veya idareye ihtiyari müracaatta bulunulması gerekirken bu sürelerin aşılarak dava açıldığı anlaşılmıştır.\" Kararın karşıoy gerekçesinde ise özetle işlemden doğan tam yargı davasına konu olan olayda davacının askerliğe elverişli olmadığına ilişkin kesinleşen sağlık kurulu raporunun 12/10/2012 tarihinde davacıya tebliğ edildiği, dava açma süresinin bu tarihten başlatılması durumunda 15/10/2012 tarihinde açılan davada süre aşımı bulunmadığı belirtilmiştir. Başvurucu tarafından yapılan karar düzeltme talebi de aynı Dairenin 27/3/2013 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Bu karar 10/4/2013 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. 15/4/2013 tarihinde yapılan başvurunun süresinde olduğu tespit edilmiştir.B. İlgili Hukuk Anayasa’nın  maddesinin son fıkrası şöyledir:“İdare, kendi eylem ve işlemlerinden doğan zararı ödemekle yükümlüdür.” 4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu’nun maddesinin (a) bendi şöyledir:“Kesin işlem yapmaya yetkili makamlarca tesis edilen idari işlemlerin geri alınması, kaldırılması, değiştirilmesi veya yeni bir işlem yapılması; üst makamdan, yoksa işlemi yapmış olan makamdan idari dava açmak için belli olan süre içinde istenebilir. Bu müracaat işlemeye başlamış olan dava açma süresini durdurur. Altmış gün içinde cevap verilmez ise, istek reddedilmiş sayılır. İsteğin reddi üzerine dava açma süresi başlar ve müracaat tarihine kadar geçmiş olan süre de hesaba katılır.” 1602 sayılı Kanun’un maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi şöyledir:“Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde dava açma süresi her çeşit işlemlerde yazılı bildirim tarihinden itibaren kanunlarda ayrı süre gösterilmeyen hallerde altmış gündür.” 1602 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“İlgililer, haklarını ihlal eden bir idari işlem dolayısıyla Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde doğrudan doğruya tam yargı davası veya iptal ve tam yargı davaları ile birlikte açabilecekleri gibi ilk önce iptal davası açarak bu davanın karara bağlanması üzerine bu husustaki kararın veya kanun yollarına başvurulması halinde verilecek kararın tebliği veya bir işlemin icrası sebebiyle doğan zararlardan dolayı, icra tarihinden itibaren altmış gün içinde tam yargı davası açabilirler. Bu halde de ilgililerin 35 inci madde uyarınca idareye başvurma hakları saklıdır.” 1602 sayılı Kanun’un maddesinin dördüncü fıkrası şöyledir: \"Yargılamanın iadesi ve kararın düzeltilmesi istekleri kanunda yazılı sebeplere dayanmıyor ise isteğin reddine karar verilir ve Hukuk Usulü Muhakameleri Kanununun bu husustaki hükümlerine göre para cezasına da hükmolunur.\" 21/6/1927 tarihli ve 1111 sayılıAskerlik Kanunu'nun  maddesinin sekizinci bendi şöyledir: \"Türk Silahlı Kuvvetleri Sağlık Yeteneği Yönetmeliğine göre bedeni kabiliyeti askerliğe elverişli olmayanlar askerlik hizmetinden muaf tutulurlar.\" 1111 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir;  \"Yoklamaları yapılanlar, askerliğe elverişli olanlar veya askerliğe elverişli olmayanlar olarak ikiye ayrılırlar. Askerliğe elverişli olmayanlar asker edilmezler.\" 24/11/1986 tarihli ve 19291 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Türk Silahlı Kuvvetleri Sağlık Yeteneği Yönetmeliği'nin (Yönetmelik)  maddesi şöyledir:\"Askere alındıktan sonra asker hastanelerinin sağlık kurullarından \"Askerliğe Elverişli Değildir\" kararı alan erler, raporlarının onaylanmasını beklemek üzere bu hastaneler tarafından yerli kayıtlı bulunduğu askerlik şubesi emrine gönderilir. Ayrıca durum silah altında bulunanların birliklerine duyurulur. Terhis işlemleri, raporları ilgili makamlarca onaylanıp askerlik şubesine geldikten sonra ilgili yönergeye göre yapılır. \"Askerliğe Elverişli Değildir\" kararı alanlar gerektiğinde ilgili makamlarca yeniden asker hastanelerinin sağlık kurullarına muayeneye gönderilerek alacakları son rapor kararına göre, ilgili yönerge gereğince işlem görür. \"Askerliğe Elverişli Değildir\" kararı alanlar emsalinin kanunda yazılı yaş sınırı dışına çıkma tarihine kadar Milli Savunma Bakanlığınca gerektiğinde tekrar muayene ettirilerek alacakları son rapor kararına göre işlem görür.\" Olay tarihinde yürürlükte bulunan 8/12/2000 tarihli Askeralma Yönergesi'nin (MSY:70-1C) ikinci bölümünün\"Terhis ve Terhis Sonrası Yapılacak İşlemler\" başlıklı altıncı kısmının  maddesinde sağlık nedeniyle haklarında \"Askerliğe elverişli değildir.\" kararı alınan erbaş ve erlerin terhis işlemlerinin askerlik şubelerince bu Yönergenin üçüncü bölümünün dördüncü maddesinin (d) fıkrası uyarınca yapılacağı düzenlenmiş olup bahsi geçen fıkra hükmü şöyledir:\"Askerlik hizmeti sırasında haklarında \"Askerliğe Elverişli Değildir\" kararı verilen erbaş ve erler, ön raporlarına istinaden birliklerince izinli sayılırlar ve raporlarının onaylanmasını beklemek üzere bu hastaneler tarafından askerlik şubeleri emrine taburcu edilirler. Ayrıca bu durum asker hastaneleri tarafından birlik ve kurumlarına da bildirilir. Birlik ve Kurumlar bunlar hakkında \"Hizmet Durum Çizelgesi\" düzenleyerek şahsi dosyası ve varsa üstün hizmet belgesi ile birlikte askerlik şubesine resmi taahhütlü olarak gönderilirler. Raporun onaydan gelmesini müteakip bu çizelgedeki bilgiler esas alınarak askerlik şubelerince sağlık karar tarihi itibariyle terhisleri yapılır ve kayıtları kapatılır. Bunlar için düzenlenecek terhis belgesinin \"Terhis Edildiği Birlik ve Kurum\"hanesine yükümlünün askerlik hizmetlerini yaptığı birlik ve kurum adı yazılır. Terhis çizelgesinin diyecekler hanesine gerekli açıklama yapılır. Düzenlenen 4 nüsha terhis belgesinin bir nüshası birliğine gönderilir. Bir nüsha terhis belgesi ile onaylı bir suret \"Askerliğe Elverişli Değildir\" sağlık raporu ve varsa üstün hizmet belgesi resmi taahhütlü posta ile yükümlünün adresine gönderilir. Diğer nüshalarına 2'nci bölüm 6'ncı kısımda açıklandığı şekilde işlem yapılır. Ancak, raporu onaylanmayanlar ile usulsüz veya sahte rapor aldıkları tespit edilenlerin terhis işlem ve belgeleri iptal edilerek, noksan hizmetleri tamamlattırılır. Ayrıca usulsüz veya sahte rapor aldıkları tespit edilenler hakkında suç dosyası tanzim edilerek, askerlik şubelerinin adli yönden bağlı olduğu nezdinde askeri mahkeme bulunan komutanlığa suç duyurusunda bulunulur ve durum GİZLİ gizlilik dereceli yazı ile Askeralma Dairesi Başkanlığına bildirilir.\" ",
+        "Haklar":"Kapsam dışı haklar",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/2493",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, askerliğe elverişli olunmadığı hâlde askere alınma nedeniyle zarara uğranıldığı iddiasıyla açılan tam yargı davasının Askeri Yüksek İdare Mahkemesi AYİM) tarafından süre aşımı gerekçesiyle reddedilmesi ve AYİM de iki dereceli yargılama imkânı bulunmamasıyla karar düzeltme isteminin reddedilmesinin ardından para cezasına hükmedilmesi nedenleriyle Anayasa’nın 36. maddesinde düzenlenen adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; haksız olarak gözlem altına alma tedbirine başvurulmasına rağmen açılan tazminat davasının reddedilmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, tazminat davasındaki bazı uygulamalar nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 25/12/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve ilgili kurumlardan temin edilen bilgilere göre olaylar özetle şöyledir:A. Ceza Davası Süreci İdare mahkemesi hâkimlerine görevlerinden dolayı hakaret ettiği iddiasıyla başvurucu hakkında soruşturma başlatılmıştır. Soruşturma sırasında başvurucunun cezai ehliyetinden şüphe edilmiş ve başvurucu, Adana Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesine sevk edilmiştir. Hastanenin 11/11/2009 tarihli raporu ile başvurucu hakkında sağlıklı karar verilebilmesi için müşahede kararı çıkarılarak dava dosyası ile birlikte yeniden hastaneye gönderilmesinin uygun olduğu bildirilmiş, bu rapor doğrultusunda Savcılıkça nöbetçi sulh ceza mahkemesinden başvurucunun gözlem altına alınması talep edilmiştir. Adana  Sulh Ceza Mahkemesinin 4/3/2010 tarihli kararı ile başvurucunun 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun maddesi uyarınca üç haftayı geçmemek üzere gözlem altına alınmasına karar verilmiştir. Bu karar doğrultusunda başvurucu, Adana Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinde 28/4/2010 ile 5/5/2010 tarihleri arasında gözlem altında kalmıştır. Hastanenin 5/5/2010 tarihli sağlık kurulu raporu ile başvurucunun cezai ehliyetinin tam olduğu tespit edilmiştir. Bunun üzerine kurul hâlinde çalışan kamu görevlilerine hakaret suçundan cezalandırılması istemi ile başvurucu hakkında kamu davası açılmıştır. Adana  Sulh Ceza Mahkemesince yapılan yargılama sonunda 21/2/2011 tarihinde başvurucunun hakaret suçundan cezalandırılmasına ve cezanın ertelenmesine karar verilmiştir. Temyiz incelemesini yapan Yargıtay  Ceza Dairesi 6/5/2014 tarihli ilamı ile mahkûmiyet kararının bozulmasına karar vermiştir. Adana  Asliye Ceza Mahkemesi bozma ilamına uyarak yaptığı yargılama sonunda 16/9/2014 tarihinde başvurucunun beraatine karar vermiştir. Beraat kararı 18/10/2014 tarihinde kesinleşmiştir.B. Tazminat Davası Süreci Başvurucu; yirmi bir gün boyunca ruh ve sinir hastalıkları hastanesinde gözlem altında tutularak özgürlüğünden yoksun bırakıldığını, bu süre içinde akli dengesi yerinde olmayan kişiler arasında yaşam mücadelesi verdiğini ve toplum tarafından dışlandığını, bu nedenle işe gidemediğini, maddi ve manevi zorluklarla karşılaştığını belirterek 000 TL maddi, 000 TL manevi tazminat istemiyle Adana  Asliye Hukuk Mahkemesinde dava açmıştır. Adana  Asliye Hukuk Mahkemesi 5271 sayılı Kanun'un  maddesindeki gözlem altına alma tedbirinin aynı Kanun'un  maddesinde tazminat sebebi olarak düzenlenmediğini, sağlık kurulu raporu doğrultusunda ceza ehliyetinin varlığı sabit olsa bile kişinin gözlem altında kaldığı süre için tazminat talep edemeyeceğini, gözlem altına alma kararının hastanenin talebi doğrultusunda alındığını belirterek 28/5/2015 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi gözlem altına alma işleminin 1/6/2005 tarihinden (5271 sayılı Kanun'un yürürlüğe girdiği tarih) sonra gerçekleştirilmesi nedeniyle uyuşmazlığın ağır ceza mahkemesinde çözümlenmesi gerektiğini, dava dilekçesinin görev yönünden reddedilmesi gerekirken esastan incelenerek karar verilmiş olmasının usul ve yasaya uygun düşmediğini belirtmiş, 21/12/2017 tarihinde kararı bozmuştur.  Adana  Asliye HukukMahkemesi 31/5/2018 tarihinde bozma kararına uyarak görevsiz olduğuna ve dosyanın ağır ceza mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir. Görevsizlik kararı üzerine davayı inceleyen Adana  Ağır Ceza Mahkemesi 23/10/2018 tarihindehaksız şekilde gözlem altına alınma nedeniyle tazminat talep etmenin 5271 sayılı Kanun'un  maddesinde sayılmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Adana Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi 10/10/2019 tarihinde başvurucunun istinaf başvurusunun esastan reddine kesin olarak karar vermiştir. Başvurucu bu kararın kendisine tebliğ edilmediğini beyan etmiştir. Başvurucu 25/12/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/376",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, haksız olarak gözlem altına alma tedbirine başvurulmasına rağmen açılan tazminat davasının reddedilmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, tazminat davasındaki bazı uygulamalar nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ilgili mevzuat uyarınca hak sahibi olarak tespit edilen depremzedelere kalıcı konut tahsis edilmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 31/1/2018 tarihinde öğrendikten sonra 21/2/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucu Mehmet Emin Narin başvurunun devamı sırasında vefat etmiş, mirasçısı Özkan Narin başvuruya devam etmek istediğini bildirmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/6053",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ilgili mevzuat uyarınca hak sahibi olarak tespit edilen depremzedelere kalıcı konut tahsis edilmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, oğulları tarafından açılan ve onun vefat etmesi üzerine kendileri tarafından takip edilen davada Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) tarafından verilen karar nedeniyle Anayasa'nın  maddesinde düzenlenen adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürerek, tazminat talebinde bulunmuşlardır.  Başvuru, 6/5/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 25/7/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 30/10/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular Adalet Bakanlığına bildirilmiş, Adalet Bakanlığı 3/11/2014 tarihli yazısı ile görüş sunmayacağını belirtmiştir. OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucuların oğlu Sedat Sağır, 28/5/2009 tarihinde askere sevk edilerek acemi eğitimini müteakip 23/9/2009 tarihinden itibaren Diyarbakır ilinde askerlik hizmetini yapmaya devam etmiştir. Başvurucuların oğlunun askerde rahatsızlanması üzerine sevk edildiği Diyarbakır Asker Hastanesinin 9/2/2010 tarihli raporuyla ''sağ total işitme kaybı'' teşhisi konulup ''19/B/F3 Barışta askerliğe elverişli değildir. Seferde görev yapar'' kararı verilerek aynı gün geçici terhis işlemleri yapılmıştır. Anılan raporun Milli Savunma Bakanlığı tarafından 10/5/2010 tarihinde onanmasından sonra 7/7/2011 tarihinde başvurucuların oğlu vefat etmiştir.  Başvurucuların oğlunun 7/4/2011 tarihinde açtığı ve adli yardım talebi kabul edilen dava sürmekteyken vefat etmesi üzerine anne ve babası (başvurucular) tarafından devam edilen tam yargı davası sonucunda, AYİM İkinci Dairesi tarafından 18/9/2013 tarihli ve E.2011/605, K.2013/1048 sayılı kararla; davacı müteveffanın askerliğe elverişsiz hale gelmesine ve devamında vefat etmesine neden olan ''Total işitme kaybı ve malign beyin tümörü'' rahatsızlığının mevcut bünyesel bir durum ve hastalıktan kaynaklandığı, hastalığın askerlik sırasında ortaya çıkmasında ve tetiklenmesinde askerlik görevinin neden ve tesirinin bulunmadığı, uygulanan teşhis ve tedavilerde ihmal yahut gecikmenin bulunmadığı, dolayısıyla idarenin tazmin yükümlülüğünün söz konusu olmadığı gerekçesiyle davanın reddine, 659 sayılı Genel Bütçe Kapsamındaki Kamu İdareleri ve Özel Bütçeli İdarelerde Hukuk Hizmetlerinin Yürütülmesine İlişkin Kanun Hükmünde Kararname’nin (KHK)  maddesi uyarınca davalı idare lehine toplam 290 TL avukatlık ücretine hükmedilmiştir. Başvurucuların karar düzeltme talebi de aynı Dairenin 19/3/2014 tarihli ve E.2014/474, K.2014/378 sayılı kararıyla reddedilmiş ve karar, 14/4/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucular, 6/5/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. B. İlgili Hukuk 11/4/2013 tarihli ve 6459 sayılı İnsan Hakları ve İfade Özgürlüğü Bağlamında Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un  maddesi ile 1602 sayılı Askeri Yüksek İdari Mahkemesi Kanunu’nun  maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle şöyledir:“Ancak, tam yargı davalarında dava dilekçesinde belirtilen miktar, süre veya diğer usul kuralları gözetilmeksizin nihai karar verilinceye kadar, harcı ödenmek suretiyle bir defaya mahsus olmak üzere artırılabilir ve miktarın artırılmasına ilişkin dilekçe otuz gün içinde cevap verilmek üzere karşı tarafa tebliğ edilir.” 26/9/2011 tarihli ve 659 sayılı KHK’nın  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Tahkim usulüne tabi olanlar dahil adli ve idari davalar ile icra dairelerinde idarelerin vekili sıfatıyla hukuk birimi amirleri, muhakemat müdürleri, hukuk müşavirleri ve avukatlar tarafından yapılan takip ve duruşmalar için, bu davaların idareler lehine neticelenmesi halinde, bunlar tarafından temsil ve takip edilen dava ve işlerde ilgili mevzuata göre hükmedilmesi gereken tutar üzerinden idareler lehine vekalet ücreti takdir edilir.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/6129",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, oğulları tarafından açılan ve onun vefat etmesi üzerine kendileri tarafından takip edilen davada Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) tarafından verilen karar nedeniyle Anayasa'nın 36. maddesinde düzenlenen adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürerek, tazminat talebinde bulunmuşlardır.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; ülkeye giriş yasağı nedeniyle aile hayatına saygı hakkının, eğitim hakkının ve yerleşme hürriyetiyle bağlantılı olarak etkili başvuru hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 8/12/2020 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca 14/1/2021 tarihinde başvurucunun tedbir talebinin Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası kapsamında kalmadığı değerlendirilmiştir.  Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir.  Bölüm Başkanı tarafından, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Kazakistan vatandaşı olan başvurucu 2010 yılında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesini kazanmış ve Türkiye'de ikamet etmeye başlamıştır. 2010 yılından 2018 yılına kadar Türkiye'de eğitim görmeye devam ettiğini belirten başvurucu hakkında Bursa İl Göç İdaresi Müdürlüğünce (Göç İdaresi), Millî İstihbarat Teşkilatı (MİT) Başkanlığının 17/10/2017 tarihli yazısına istinaden 4/12/2017 tarihinde \"millî güvenliğimiz aleyhine faaliyet\" konulu G-82 ülkeye giriş yasağı tahdit kaydı oluşturulmuştur.  Anayasa Mahkemesince yazılan müzekkere üzerine Göç İdaresinin sunduğu 10/6/2024 tarihli belgeye göre; başvurucu söz konusu tahdit kaydı konulmadan önce -27/5/2017 tarihinde- uzun dönem ikamet izni başvuru yapmış ancak başvurusu Göç İdaresince reddedilmiştir. Ayrıca söz konusu belgede başvurucunun sınır dışı kararına dayalı olarak 14/2/2018 tarihinde sınır dışı edildiği belirtilmiştir.  Başvurucunun sunduğu belgelere göre; başvurucu, hakkındaki tahdit kaydı nedeniyle 8/2/2018 tarihinde Emniyet güçlerince yakalanmış ve hakkında Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) üyeliği suçundan yürütülen soruşturma kapsamında ifadesi alındıktan sonra serbest bırakılmıştır. 9/2/2018 tarihinde ise başvurucu hakkında sınır dışı etme kararı alınmıştır. Başvurucunun 14/2/2018 tarihinde sınır dışı edilebilmesi için kurumlar arası gerekli yazışmalar yapılmış ve başvurucu adına 14/2/2018 tarihli uçak bileti alınmıştır. Başvurucu 14/2/2018 tarihinde Türkiye'den çıkış yapıp yapmadığına dair bilgi vermemektedir. Ancak şu an Türkiye'ye giriş yapamadığını belirtmektedir. Netice itibarıyla başvurucu ya 14/2/2018 tarihinde ya da farklı bir tarihte Türkiye'den çıkış yapmıştır ve şu an Türkiye'ye giriş yapamamaktadır. Başvurucu, Göç İdaresinden söz konusu tahdit kaydının kaldırılmasını talep etmiştir. Bu talebinin reddedilmesi üzerine 2/1/2019 tarihinde Ankara  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) iptal davası açmıştır. Başvurucu dava dilekçesinde; Tıp Fakültesi son sınıf öğrencisi olduğunu, okulunun bitmesine altı ay kaldığını, FETÖ/PDY ile hiçbir ilişiğinin olmadığını, hakkında yürütülen ceza soruşturması sonucunda takipsizlik kararı verildiğini belirterek tahdit kaydının kaldırılmasını talep etmiştir. Göç İdaresi, dava dilekçesine verdiği cevapta özetle başvurucu hakkındaki tahdit kodunun MİT Başkanlığı tarafından gönderilen gizli ibareli yazı uyarınca konulduğunu, söz konusu yazının gerekli görülmesi halinde MİT Başkanlığından istenebileceğini belirtmiştir. Ayrıca başvurucunun beyan ettiğinin aksine başvurucu hakkında sadece G-82 tahdit kodu uygulandığını, sınır dışı etme kararı alınmadığını belirtmiştir. Başvurucunun öğrencilik sebebiyle aldığı ikamet izninin iptal edilip edilmediğine dair bir bilgi sunulmamıştır. Mahkeme; Anayasa'da ve uluslararası sözleşmelerde seyahat hürriyetinin sadece vatandaşa tanınan bir hak olduğunu, sadece vatandaşların yurda girme ve yurttan çıkma hakkının istisnalar haricinde sınırlanamayacağını, yabancıların ise yurda girme hakkının bulunduğuna dair bir hüküm bulunmadığını, somut olayda tahdidin MİT Başkanlığının yazısına istinaden kamu düzeni ve kamu güvenliğinin korunması amacıyla konulduğunu belirtilerek 4/12/2019 tarihinde davayı reddetmiştir.  Başvurucu, anılan karara karşı istinaf başvurusunda bulunmuştur. İstinaf dilekçesinde, dava dilekçesindeki hususlara ek olarak 2/9/2019 tarihinde Türk vatandaşı  İ. ile evlendiğini, sınır dışı edildiği ülkeyle maddi ve manevi bağ kurduğunu ileri sürmüştür. İstinaf incelemesini yapan Bölge İdare Mahkemesi, Mahkemenin kararının usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle başvurucunun istinaf başvurusunun reddine ve kararın onanmasına 19/10/2020 tarihinde kesin olarak karar vermiştir. Başvurucu, nihai hükmü 16/11/2020 tarihinde öğrendikten sonra 8/12/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  A. Ulusal Hukuk İlgili Mevzuat  4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu'nun  maddesinin (7) numaralı fıkrası şöyledir:\"Kamu düzeni, kamu güvenliği veya kamu sağlığı sebebiyle Genel Müdürlükçe; idari para cezaları ve kamu alacakları sebebiyle ise valiliklerce yabancıların ülkeye kabulü ön izin şartına bağlanabilir.\" 17/3/2016 tarihli ve 29656 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanununun Uygulanmasına İlişkin Yönetmelik'in  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ü) bendi şöyledir:\" (1) Bu Yönetmelikte geçen;... ü) Ön izin şartı: Ülkeye giriş için Genel Müdürlükten alınması zorunlu olan izni,...ifade eder.\" 6458 sayılı Kanun'un kısa ve uzun dönem ikamet izinlerinin iptal edilmesiyle ilgili olarak 7, 15, 32, 33 ve  maddelerinde öngörülen hükümlerin ilgili kısmı şöyledir:\" Türkiye’ye girişlerine izin verilmeyecek yabancılarMADDE 7 – (1) Aşağıdaki yabancılar, Türkiye’ye girişlerine izin verilmeyerek geri çevrilir:...c) 15 inci maddenin ikinci fıkrası saklı kalmak kaydıyla, vize muafiyeti kapsamında olsalar dahi, 15 inci maddenin birinci fıkrasında sayılan yabancılar...Vize verilmeyecek yabancılarMADDE 15 – (1) Aşağıda belirtilen yabancılara vize verilmez:...c) Kamu düzeni veya kamu güvenliği açısından sakıncalı görülenlerç) Kamu sağlığına tehdit olarak nitelendirilen hastalıklardan birini taşıyanlar...Kısa dönem ikamet izninin şartlarıMADDE 32 – (1) Kısa dönem ikamet izinlerinin verilmesinde aşağıdaki şartlar aranır:...b) 7 nci madde kapsamına girmemek...Kısa dönem ikamet izninin reddi, iptali veya uzatılmamasıMadde 33 – (1) Aşağıdaki hâllerde kısa dönem ikamet izni verilmez, verilmişse iptal edilir, süresi bitenler uzatılmaz:a) 32 nci maddede aranan şartlardan birinin veya birkaçının yerine getirilmemesi veya ortadan kalkması...ç) Hakkında geçerli sınır dışı etme veya Türkiye’ye giriş yasağı kararı bulunması...Uzun dönem ikamet izninin iptaliMadde 45 – (1) Uzun dönem ikamet izinleri;a) Yabancının, kamu düzeni veya kamu güvenliği açısından ciddi tehdit oluşturması,... hâllerinde iptal edilir.\" 6458 sayılı Kanun'un sınır dışı etmeyle ilgili olarak  ve  Maddelerinde öngörülen hükümlerin ilgili kısmı şöyledir:\" Sınır dışı etme kararıMADDE 53 – (1) Sınır dışı etme kararı, Genel Müdürlüğün talimatı üzerine veya resen valiliklerce alınır. ...(3) Yabancı veya yasal temsilcisi ya da avukatı, sınır dışı etme kararına karşı, kararın tebliğinden itibaren yedi gün içinde idare mahkemesine başvurabilir. Mahkemeye başvuran kişi, sınır dışı etme kararını veren makama da başvurusunu bildirir. Mahkemeye yapılan başvurular on beş gün içinde sonuçlandırılır. Mahkemenin bu konuda vermiş olduğu karar kesindir. Yabancının rızası saklı kalmak kaydıyla, dava açma süresi içinde veya yargı yoluna başvurulması hâlinde 54 üncü maddenin birinci fıkrasının (b), (d) ve (k) bentleri ile ikinci fıkrası kapsamındakiler hariç yargılama sonuçlanıncaya kadar yabancı sınır dışı edilmez.Sınır dışı etme kararı alınacaklarMADDE 54 – (1) Aşağıda sayılan yabancılar hakkında sınır dışı etme kararı alınır:...d) Kamu düzeni veya kamu güvenliği ya da kamu sağlığı açısından tehdit oluşturanlar...f) İkamet izinleri iptal edilenler... \" İlgili Yargı Kararları  Danıştay Onuncu Dairesinin 13/10/2015 tarihli ve E.2012/5665, K.2015/4303 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"ABD vatandaşı olan davacı tarafından, yurda girişinin yasaklanmasına ve hakkında istizan kararı alınmasına ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan dava sonucunda, Ankara  İdare Mahkemesince; davacı hakkında MİT Müsteşarlığınca yazılan 2010 tarihli yazıda, 2009 yılında ülkemize gelerek İnsan Hakları Derneği Diyarbakır şubesinde gönüllü olarak çalıştığı, Kongra-Gel (PKK) yanlısı şahıslarla irtibatının bulunduğu, KCK operasyonları, Demokratik Özerklik Projesi ve Kürtlere yönelik politikalar hakkında bilgi derlemeye çalıştığı, Türkiye ve Türk Silahlı Kuvvetleri aleyhinde yazdığı makalelerin Kürtçü internet sitelerinde yayımlandığı, bölge illeri hakkında bilgi toplayarak bu bilgileri Amerika'da bulunan bir kısım makamlara servis ettiğinin anlaşıldığı, örgüt çevresi kanalıyla kendisine Irak'ta yardım sağlayabilecek irtibatlar aradığı yönünde bilgiler istihbari olunduğunun bildirilmesi üzerine 2010 tarih ve 140380 sayılı yazı ile, '' İçişleri Bakanlığından sorulmadan ülkemize girişine izin verilmemesi'' anlamına gelen istizan kararı alındığı ve tespiti halinde ülkemizden çıkışının sağlanması için Valiliklere talimat verildiği, Diyarbakır Emniyet Müdürlüğünce de hakkında adli işlem yapılan yabancılardan olması nedeniyle 2010 tarihi itibariyle Ç-114 tahdit koduyla 1 yıl süreli Türkiye'ye giriş yasağı kapsamına alındığı anlaşılan davacının ülke güvenliğini ihlal edebilecek faaliyetler içinde olduğunun anlaşılması karşısında, kamu düzeni ve güvenliğinin riske atılmaması amacıyla idareye tanınan takdir yetkisi kapsamında tesis edilen işlemlerde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddi yolunda verilen kararın temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir....Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediğinden, temyiz isteminin reddi ile ...\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne (Sözleşme) ek (7) No.lu Ek Protokol Sözleşme'ye ek (7) No.lu Protokol'ün \"Yabancıların sınır dışı edilmelerine ilişkin usulü güvenceler\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\" Bir devletin ülkesinde kurallara uygun olarak ikamet eden bir yabancı, yasaya uygun şekilde verilmiş bir kararın uygulanması dışında sınır dışı edilemez ve bu durumda bir kimse,a) sınır dışı edilmesine karşı gerekçeler öne sürebilme,b) durumunu yeniden inceletme,c) yukarıdaki amaçlarla, yetkili bir merci önünde veya bu merci tarafından tayin edilecek biri ya da birileri önünde kendini temsil ettirme hakkını haiz olacaktır. Sınır dışı edilmenin kamu düzeni yararı ya da ulusal güvenlik nedenleri açısından gerektiği hallerde, bir yabancı yukarıdaki  maddenin a, b ve c bentlerinde öngörülen haklarını kullanmadan sınır dışı edilebilir.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihatı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) ek (7) No.lu Protokol'ü onaylamış bir ülkede sınır dışı edilmeyle karşı karşıya kalan bir yabancının protokolün  maddesindeki güvencelerden yaralanabilmesi için kurallara uygun olarak o ülkede ikamet etmesinin zorunlu olduğunu kararlarında vurgulamaktadır (Ljatifi/Makedonya (Eski Yugoslavya Cumhuriyeti), B. No: 19017/16, 17/5/2018, § 32, G. ve diğerleri/Bulgaristan, B. No: 1365/07, 24/4/2008, § 70). İkametin kurallara uygun olup olmadığı ilgili devletin mevzuatına göre belirlenir (Sharma/Letonya, B. No: 28026/05, 24/3/2016, § 73). AİHM, sınır dışı etme talebinin veya dava dilekçesinin yabancıya tebliğ edilip edilmediği (Lupsa/Romanya, B. No: 10337/04, 8/6/2006, § 59), sınır dışı etme kararına yapılan itirazın esası hakkında bir denetim yapılıp yapılmadığı (Baltaji/Bulgaristan, B. No: 12919/04, 12/7/2011, § 57), sınır dışı etme kararının dayandığı somut sebeplerin bildirilmemesi nedeniyle yabancının karara karşı gerekçelerini sunup sunamadığı gibi sorunların (Ahmed/Bulgaristan, B. No: 34621/03, 13/7/2010, § 53) ek (7) No.lu Protokol'deki usul güvenceleri kapsamında incelenmesi gerektiğini değerlendirmiştir. Ulusal güvenlik gerekçesiyle sınır dışı etme işlemi bağlamında, ulusal güvenliğe ilişkin tehdidin çeşitli ve öngörülemez niteliği dikkate alındığında kanunun öngörülebilir olduğunu kabul etmek için devletlerin bu sebebe dayanan bütün davranışları kanunlarında detaylı olarak listelemesi beklenemez (Ljatifi/Makedonya (Eski Yugoslavya Cumhuriyeti),§ 35). Muhammad ve Muhammad/Romanya ([BD], B. No: 80982/12, 15/1/2020) kararında AİHM, sınır dışı etme kararını konu olan yargılamalarda yabancının karara dayanak olan somut unsurlardan haberdar olma, ayrıca ilgili bilgi ve belgelere erişim hakkı olduğunu kabul etmiştir (Muhammad ve Muhammad/Romanya, §§ 126-129). Bununla birlikte bilgi ve belgelere erişim hakkına Sözleşmeci devletlerin özellikle millî güvenlik kaygısıyla kendi mevzuatları uyarınca getirdikleri belirli ölçüdeki sınırlamaların anlaşılabilir olduğunu belirten AİHM, yabancının usul güvenceleri kapsamında sahip olduğu kabul edilen haklarına konulan sınırlamaların güvenceleri etkisiz kılmayacak şekilde olması gerektiğini, bu bağlamda incelediği dosyalarda ilk önce sınırlamaların makul olup olmadığına dair inceleme yapan bağımsız makamın bir karar alıp almadığını, sonrasında ise sınırlama sebebiyle maruz bırakılan zorluğun dengeleyici unsurlarla telafi edilip edilmediğini denetlediğini söylemiştir (Muhammad ve Muhammad/Romanya, §§ 132, 133). ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/37579",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ülkeye giriş yasağı nedeniyle aile hayatına saygı hakkının, eğitim hakkının ve yerleşme hürriyetiyle bağlantılı olarak etkili başvuru hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, terör olayı nedeniyle uğranılan manevi zararın tazmin edilmesi istemiyle açılan tam yargı davasının esası görüşülmeden reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 17/4/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş sunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun yaz aylarında kullandığını belirttiği Bingöl ili Yayladere ilçesi Sürmelikoç köyü Çay mezrasında bulunan evine sızan PKK terör örgütü mensupları ile güvenlik güçleri arasında 15/12/2011 tarihinde silahlı çatışma yaşanmıştır. Terör örgütü mensupları çatışmadan sonra bu evde ölü ele geçirilmişlerdir. Jandarma görevlileri tarafından başvurucu nezdinde 16/12/2011 tarihinde olaya ilişkin tutanak tutulmuştur.  Başvurucu 20/12/2011 tarihinde Bingöl Valiliği Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zarar Tespit Komisyonuna (Komisyon) başvurmuş ve evininin içindeki eşyalarla birlikte kullanılamaz hâle geldiğini, meydana gelen toplam zararın 000 TL'yi aştığını belirterek evinde oluşan 000 TL zararının tazmin edilmesini istemiştir. Komisyon tarafından cevap verilmemiştir.  Başvurucu 000 TL maddi ve 000 TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesi istemiyle İçişleri Bakanlığı aleyhine 3/4/2012 tarihinde dava açmıştır. Başvurucu dava dilekçesinde, Anayasa Mahkemesinin 25/6/2009 tarihli ve E.2006/79, K.2009/97 sayılı kararına (bkz. § 22)da yer vererek 5233 sayılı Kanun'un manevi tazminat yolunu kapatmadığını da belirtmiştir. Elazığ  İdare Mahkemesi, terörle mücadeleden kaynaklanan maddi zararın tazmini istemiyle açılan davalarda yargı yerince 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Kaynaklanan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun uyarınca manevi tazminat hususunda ise genel hükümlere göre inceleme yapılacağından maddi ve manevi tazminat taleplerine karşı ayrı ayrı dava açılması gerektiği gerekçesiyle 8/5/2012 tarihinde dilekçenin reddine karar vermiştir. Başvurucu otuz günlük süresi içinde davasını yenileyerek ayrı ayrı maddi ve manevi tazminat davası açmıştır. Manevi tazminata ilişkin davada Elazığ  İdare Mahkemesi 9/8/2012 tarihli kararıyla başvurucunun Komisyona maddi tazminat başvurusu bulunduğunu ancak manevi tazminat talebi bulunmadığını belirterek 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun ,  ve  maddeleri uyarınca dilekçenin merciine (İçişleri Bakanlığına)tevdiine karar vermiştir. İçişleri Bakanlığı tarafından cevap verilmemesi üzerine başvurucu 10/12/2012 tarihinde 000 TL manevi tazminat ödenmesi istemiyle dava açmıştır.  Elazığ  İdare Mahkemesi 14/3/2013 tarihli kararıyla davayı süre aşımı gerekçesiyle reddetmiştir. Mahkemenin gerekçesine göre başvurucu söz konusu zarar verici olaydan 16/12/2011 tarihinde imzalanan ayrıntılı tutanakla haberdar olmuştur. 5233 sayılı Kanun'un  maddesine göre bu tarihten itibaren altmış gün içinde başvurucunun idareye başvurarak manevi zararlarının karşılanmasını istemesi gerekmektedir. Ancak somut olayda bu süre geçirildikten sonra doğrudan Elazığ  İdare Mahkemesinin E.2012/1138 sayılı dosyasında 3/4/2012 tarihinde dava açılmıştır. Dolayısıyla manevi tazminat talebi hakkında 5233 sayılı Kanun'da öngörülen altmış günlük süre içinde başvuruda bulunulmadığı veya dava açılmadığı için davanın esasının incelenebilmesi mümkün değildir. İdare Mahkemesine göre başvurucunun Bingöl Valiliği Zarar Tespit Komisyonuna yaptığı 20/12/2011 tarihli başvurusunun evinde oluştuğu öne sürülen 000,00 TL maddi zarara münhasır olması karşısında söz konusu başvurunun manevi tazminat talebiyle açılan bu davada süre aşımını durdurması mümkün değildir. l Başvurucu, kararı temyiz etmiştir. Danıştay Onbeşinci Dairesi (Daire), kararı farklı bir gerekçeyle onamıştır. Daireye göre dava süresinde açılmakla birlikte somut olay, idarenin kusurlu ve kusursuz sorumluluk hâllerinin herhangi biri kapsamında kalmadığından 5233 sayılı Kanun çerçevesinde incelenmelidir. 5233 sayılı Kanun ise manevi zararları kapsamadığından davanın bu gerekçe ile reddedilmesi gerekmektedir.Dolayısıyla davanın reddine dair Mahkeme kararı sonucu itibarıyla yerindedir. Başvurucunun karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 12/2/2015 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Bu karar 23/3/2015 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucu 17/4/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  5233 sayılı Kanun'un , , , , , , geçici , geçici  maddeleri (bkz. Celal Demir, B. No: 2013/3309, 6/2/2014, §§ 15-21, 23).  5233 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Zarar gören veya mirasçılarının veya yetkili temsilcilerinin zarar konusu olayın öğrenilmesinden itibaren altmış gün içinde, her hâlde olayın meydana gelmesinden itibaren bir yıl içinde zararın gerçekleştiği veya zarar konusu olayın meydana geldiği il valiliğine başvurmaları hâlinde gerekli işlemlere başlanır. Bu sürelerden sonra yapılacak başvurular kabul edilmez.\" 2577 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir: “ İdari dava türleri şunlardır: ...b) İdari eylem ve işlemlerden dolayı kişisel hakları doğrudan muhtel olanlar tarafından açılan tam yargı davaları, ...” 2577 sayılı Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:  “İdari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların idari dava açmadan önce, bu eylemleri yazılı bildirim üzerine veya başka süretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde ilgili idareye başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri gereklidir. Bu isteklerin kısmen veya tamamen reddi halinde, bu konudaki işlemin tebliğini izleyen günden itibaren veya istek hakkında altmış gün içinde cevap verilmediği takdirde bu sürenin bittiği tarihten itibaren, dava süresi içinde dava açılabilir.”  Anayasa Mahkemesinin 25/6/2009 tarihli ve E.2006/79, K.2009/97 sayılı kararı şöyledir:\"5233 sayılı Yasa, terör eylemleri veya terörle mücadele kapsamında yürütülen faaliyetler nedeniyle zarar gören kişilerin maddi zararlarının özellikle yargı yoluna gitmelerine gerek kalmadan, idarece en kısa süre içinde ve sulh yoluyla karşılanması amacıyla hazırlanmış bir yasadır. Yasa bu yönüyle zarara uğrayan vatandaş ile devlet arasındaki uyuşmazlıkta yargı yoluna gidilmeden alternatif bir çözüm yöntemi getirmiştir. Yasakoyucu bu amaca uygun olarak yargılama hukuku kurallarından farklı hükümler öngörerek buna ilişkin esasları Yasa'da ayrıntılı olarak kurala bağlamıştır.İdare, yürüttüğü hizmetin doğrudan sonucu olan, nedensellik bağı kurulabilen zararları kusur sorumluluğu ilkesi uyarınca tazminle yükümlüdür. Ancak bazen idare, kusur koşulu ve nedensellik bağı aranmadan da meydana gelen bazı zararlardan sorumlu olabilmektedir. Bunlar, idarenin kendi faaliyet alanıyla ilgili önlemekle yükümlü olduğu halde önleyemediği zararlardır. 5233 sayılı Yasa'da yer alan sorumluluğun dayanağını da kusursuz sorumluluğun bir türü olan ve bilimsel ve yargısal içtihatlarla geliştirilen 'sosyal risk ilkesi' oluşturmaktadır.Terör ve terörle mücadeleden doğan ancak idari bir eylem veya işlemle nedensellik bağı bulunmayan maddi zararların karşılanmasına ilişkin 5233 sayılı Yasa'daki düzenlemeler, yasakoyucunun sosyal hukuk devletinin gereği olarak sorumluluk hukukunun genel ilkelerine yasayla getirdiği bir istisnadır. İdarenin kusurunun bulunmadığı ancak 'sosyal risk ilkesi' gereği sulh yoluyla karşılanması gereken zararların nelerden ibaret olduğunun tespiti, yasakoyucunun takdir yetkisi içindedir. İtiraz konusu kurallarda yer alan maddi zararların öncelikle sulh yoluyla karşılanmasına ilişkin hükümlerin bulunmasını bu kapsamda değerlendirmek gerekir.5233 sayılı Yasa, idarenin eylem ve işleminin sonucu olmayan ve herhangibir idari işlem veya eylemle doğrudan nedensellik bağı da bulunmayan, ancak terör ve terörle mücadele sırasında meydana gelen zararların da tazmini yolunu açan, bu anlamda idarenin kusursuz sorumluluk alanını genişleten bir yasadır. Bu Yasa idarenin kusursuz sorumluluk alanını genişletmekle birlikte, aynı zamanda terör ve terörle mücadele sırasında meydana gelen zararlardan sadece 'maddi' olan kısmının sulh yoluyla tazminine ilişkin esas ve usulleri belirlemektedir. Yasa'da bu zararlardan 'manevi' olan kısmın idareden talep edilemeyeceğine ilişkin bir hükme yer verilmediği gibi,  maddede 'sulh yoluyla çözülemeyen uyuşmazlıklarda ilgililerin yargı yoluna başvurma hakları saklıdır' denilerek Anayasa'nın  maddesinin birinci fıkrasına paralel bir düzenlemeye yer verilmiştir. Bu nedenle itiraz konusu ibare, idarenin sorumluluk alanını daraltan veya idari işlem veya eylemlere karşı yargı yolunu kapatan bir hüküm içermemektedir.\"  Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 26/3/2014 tarihli ve E.2013/1489, K.2014/1219 sayılı ilamının ilgili kısımları şöyledir:“5233 sayılı Yasa, idarenin terör olaylarına dayalı kusursuz sorumluluk alanını genişleten, oluşan zararların yargı yoluna başvurmadan sulh yoluyla ödenmesine öngören, bu yönüyle uyuşmazlığın sadece maddi zararlara ilişkin kısmının yargı dışı alternatif bir yöntemle giderilmesini sağlayan, ancak manevi zararların karşılanmasını da engellemeyen nitelikte bir yasadır.Nitekim Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin 18888/02 nolu başvuruya konu 12/01/2006 günlü Aydın İçyer - Türkiye kararının  paragrafında, 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Kaynaklanan Zararların Karşılanması Hakkında Kanunla ilgili olarak “Tazminat Kanun’unda yalnız maddi zararlar için tazminat talep etme olanağının bulunduğu doğru olsa da Kanun’un  maddesinin idari mahkemelerde manevi zarar için tazminat talep etme olanağı verdiği görülmektedir.” ifadesine yer verilmiştir.Bu durumda, terör olayları nedeniyle meydana gelen ve sosyal risk ilkesi kapsamında bulunup 5233 sayılı Yasa uyarınca karşılanmayan ilgililerin ileri sürdükleri manevi zarara bağlı tazminat taleplerine ilişkin uyuşmazlıklarda, idare hukukunun tazminata ilişkin ilke ve kuralları çerçevesinde 2577 sayılı Yasanın öngördüğü usullere tabi olarak manevi tazminat ödenip ödenmeyeceğine ilişkin yargısal incelemesinin yapılması gerekmektedir.”  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/6905",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, terör olayı nedeniyle uğranılan manevi zararın tazmin edilmesi istemiyle açılan tam yargı davasının esası görüşülmeden reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, damga vergisi kesintisinin yasal faiziyle birlikte iadesi talebiyle açılan davada uyuşmazlığın çözümünde etkili iddiaların karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 16/7/2020 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Konularının aynı olması nedeniyle 2020/20056, 2020/20058, 2020/20065, 2020/20068, 2020/20072, 2020/20077, 2020/20080, 2020/20082, 2020/20084, 2020/20085, 2020/20090, 2020/20094 numaralı başvuru dosyalarının 2020/20054 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına ve diğer dosyaların kapatılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Karayolları Genel Müdürlüğü  Bölge Müdürlüğü (KGM) tarafından \"Amasya Çevre Yolu Km:345+600-345+922,61: G/0+000i-11+300 Arası Toprak Tesviye, Sanat Yapıları, Köprü, Tünel ve Üstyapı İşleri İkmal İnşaatı Yapım İşi\" için ihale açılmıştır. Pazarlık usulüyle gerçekleştirilip ilanı yapılmayan ve idari şartnameye göre yabancı istekliye de açık olan ihale için yedi yerli firmaya doküman alma ve teklif verme amacıyla davet mektubu gönderilmiştir. Söz konusu davete dört yerli firma teklif vermek suretiyle katılmıştır. Başvurucu Şirketlerden oluşan iş ortaklığı ihaleye teklif sunmuştur. 1/6/2016 tarihinde yapılan ihale, başvurucu Şirketlerden müteşekkil iş ortaklığının üzerinde kalmıştır.  Başvurucular, Ekonomi Bakanlığına müracaat ederek ihalenin mevzuatta belirtilen kriterleri taşıması nedeniyle uluslararası ihale olduğu ve yerli/yabancı katılımcılara açık olduğundan bahisle \"Vergi, Resim ve Harç İstisnası Belgesi\" verilmesini talep etmiştir. Ekonomi Bakanlığı pazarlık usulü gerçekleşen ihaleye yabancı kişilerin davet edilmediği, bu nedenle ihalenin uluslararası ihale olmadığı gerekçesiyle 27/6/2016 tarihli işlem ile talebi reddetmiştir. Bu işleme karşı başvurucuların Ankara  İdare Mahkemesinde açtığı dava 7/6/2017 tarihinde reddedilmiştir. Kararın gerekçesinde, yerli ve yabancı isteklilerin teklif verebilmesi olanağının sağlanmadığı bir ihalenin döviz kazandırıcı bir hizmet ve faaliyet olarak nitelendirilemeyeceği gibi uluslararası ihale olarak da değerlendirilemeyeceği vurgulanarak istisna belgesinin verilmemesine yönelik olarak tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı belirtilmiştir. Karara karşı yapılan istinaf talebinin de reddi sonrası hüküm bu şekilde kesinleşmiştir. Başvuruculara ihale kararı uyarınca verilen beyannameye istinaden damga vergileri tahakkuk ettirilmiştir. Başvurucular ihtirazi kayıtla ödedikleri damga vergisinin yasal faiziyle birlikte taraflarına iadesi talebiyle Samsun Vergi Mahkemesinde (Vergi Mahkemesi) davalar açmıştır. Başvurucular, üstlenilen ihalenin uluslararası ihale niteliğinde olması ve cari yıl yatırım programında yer alması nedeniyle damga vergisi muafiyeti açısından genel şartların sağlandığını, yabancı firmalara açık bir ihaleyi yerli bir firmanın kazanmasının veya ihaleyi gerçekleştiren idare tarafından anılan ihaleye yabancı firmaların davet edilmemiş olmasının ihaleyi uluslararası ihale olmaktan çıkarmadığını belirterek damga vergisi kesilmesinin hukuka aykırı olduğunu ileri sürmüştür.  Vergi Mahkemesi davaları kabul etmiştir. Mahkemenin gerekçesi şu şekildedir:\"... Bu durumda, uyuşmazlık konusu damga vergisinin dayanağını oluşturan 'Amasya Çevre Yolu Km:345+600-345+922,61: G/0+000i-11+300 Arası Toprak Tesviye, Sanat Yapıları, Köprü, Tünel ve Üstyapı İşleri İkmal İnşaatı Yapım İşi'nin Kalkınma Bakanlığınca yayımlanan cari yıl yatırım programında yer alması ve söz konusu işe ilişkin olarak hazırlanan ihale şartnamesinde, ihalenin yeterlilik kriterlerini taşıyan tüm yerli ve yabancı isteklilere açık olduğunun belirtilmesi karşısında; anılan işin döviz kazandırıcı faaliyet kapsamına girdiği, bu nedenle de, 488 sayılı Damga Vergisi Kanunu'nun ek  maddesi uyarınca damga vergisinden istisna olduğu açıktır. Dolayısıyla, söz konusu işe ilişkin ihale kararı için damga vergisi tahakkuk ettirilmesi işleminde hukuka uyarlık bulunmamaktadır ve davacı tarafından ödenen damga vergisinin davacıya iadesi gerekmektedir.\" Bu kararlara karşı Vergi Dairesi Müdürlüğü istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Samsun Bölge İdare Mahkemesi  Vergi Dava Dairesi (Daire) Vergi Mahkemesi kararlarını kaldırarak istinaf taleplerini kabul etmiş ve davaların reddine karar vermiştir. Dairenin gerekçesi şu şekildedir:\".. 4734 sayılı Kamu İhale Kanunu'nun 21/b maddesi uyarınca pazarlık usulüne göre gerçekleştirilerek ilana çıkılmayan, sadece yerli firmalara davet mektubu gönderilmesi üzerine 4 yerli firmanın teklif verdiği ihalenin, cari yıl yatırım programında yer almakla birlikte, herhangi bir yabancı firmanın katılmasının fiilen mümkün olmaması sebebiyle uluslararası ihale olarak kabul edilmesine imkan bulunmadığı, idari şartnamede yabancı isteklilere açık olduğuna yönelik ibarenin de bu gerçeği değiştirmeyeceği anlaşıldığından, döviz kazandırıcı faaliyet kapsamında kabul edilebilmesi için yeterli kriterleri taşımayan ihale sebebiyle tahakkuk ettirilen ve davacılar tarafından ihtirazi kayıtla ödenen damga vergisinde hukuka aykırılık bulunmadığından aksi yönde verilen Mahkeme kararında yasal isabet görülmemiştir.\" Başvurucular Bölge İdare Mahkemesi kararlarına karşı temyiz yoluna başvurmuştur. Danıştay Dokuzuncu Dairesi temyiz istemlerini kesin olarak reddetmiş ve kararları onamıştır. Nihai kararlar 5/5/2020 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiştir. Başvuruculara ayrıca ihale sözleşmesine istinaden yapılan hak ediş ödemeleri üzerinden damga vergisi kesintileri yapılmıştır. Başvurucular, damga vergisinin kesintinin yapıldığı tarihten itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte taraflarına iadesi talebiyle herbir kesintinin ardından yine aynı iddialarla Vergi Mahkemesinde davalar açmıştır. Vergi Mahkemesi incelediği uyuşmazlıklarda bu kez İstinaf Dairesinin yukarıda geçen gerekçesi doğrultusunda hüküm kurarak davaların reddine karar vermiştir (bkz. § 10). Aynı şekilde başvurucular, temyiz başvurularının da reddi sonrası bireysel başvurular yapmış ve başvurular bu dosyada birleştirilmiştir. A. İlgili Mevzuat 1/7/1964 tarihli ve 488 sayılı Damga Vergisi Kanunu'nun ek  maddesinin ilgili kısmı (Anayasa Mahkemesinin 24/12/2020 tarihli ve E.2020/15, K.2020/78 sayılı kararıyla iptal edilen ibare de dâhil) şöyledir:\"... Vergi, Resim, Harç İstisnası Belgesine bağlanan aşağıda sayılan diğer döviz kazandırıcı faaliyetlere ilişkin işlemler nedeniyle, belgenin geçerlilik süresi içerisinde belgede yer alan tutarla sınırlı olmak kaydıyla, düzenlenen kâğıtlar damga vergisinden müstesnadır.a) Kalkınma Bakanlığınca yayımlanan cari yıl yatırım programında yer alan yatırımlardan ve Millî Savunma Bakanlığı, Jandarma Genel Komutanlığı ve Sahil Güvenlik Komutanlığının bu programda yer almayan kamu yatırımlarından uluslararası ihaleye çıkarılanların ihalesini kazanan veya yabancı para ile finanse edilenlerin yapımını üstlenen ana yüklenici firmaların (alt yükleniciler hariç);i) Tam mükellef olması hâlinde, uluslararası ihalelerde tamamı üzerinden, yabancı para ile finanse edilenlerde ise yabancı paraya isabet eden oranda yapacakları teslim, hizmet ve faaliyetler ile tam mükellef imalatçı firmaların, bahse konu işte kullanılmak üzere bu işin yapımını yüklenen firmaya üreterek yapacakları mal ve malzeme ile hizmet satış ve teslimleri,ii) Dar mükellef olması hâlinde, söz konusu firmanın bu işte kullanacağı mal ve malzemeyi üreten tam mükellef imalatçı firmaların (işi taahhüt eden firmalar dâhil) yapacakları satış ve teslimleri,iii) Tam ve dar mükellef firmaların ortaklığı hâlinde, tam mükellef firmaya kendi faaliyeti oranında, diğer firmaya ise (ii) alt bendi çerçevesinde tam mükellef firmaların üreterek yapacakları satış ve teslimleri,iv) Yukarıda belirtilen (i), (ii) ve (iii) alt bentleri çerçevesinde proje sahibi kamu kurumları ile bu projeleri üstlenen firmalara proje süresince yapılacak teknik müşavirlik, mühendislik ve benzeri hizmet satışları.... Bu maddenin uygulamasında;Uluslararası ihale: Kamu kurum ve kuruluşları tarafından yerli ve yabancı firmaların ayrı ayrı veya birlikte iştirakine açık olarak çıkılan ve yabancı firmalarca da teklif verilen ihaleyi,Vergi, Resim, Harç İstisnası Belgesi: Döviz kazandırıcı faaliyetleri teşvik etmek amacıyla damga vergisi istisnası uygulanabilmesi için alınması ve ibraz edilmesi gereken, vergiye tabi kâğıdın düzenlendiği tarihte geçerli Ekonomi Bakanlığınca düzenlenen belgeyi,ifade eder....\" 2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun ek  maddesinin ilgili kısmı (Anayasa Mahkemesinin 24/12/2020 tarihli ve E.2020/15, K.2020/78 sayılı kararıyla iptal edilen ibare de dâhil) şöyledir:\"... Vergi, Resim, Harç İstisnası Belgesine bağlanan aşağıda sayılan diğer döviz kazandırıcı faaliyetlere ilişkin işlemler, belgenin geçerlilik süresi içerisinde belgede yer alan tutarla sınırlı olmak kaydıyla harçtan müstesnadır.a) Kalkınma Bakanlığınca yayımlanan cari yıl yatırım programında yer alan yatırımlardan ve Millî Savunma Bakanlığı, Jandarma Genel Komutanlığı ve Sahil Güvenlik Komutanlığının bu programda yer almayan kamu yatırımlarından uluslararası ihaleye çıkarılanların ihalesini kazanan veya yabancı para ile finanse edilenlerin yapımını üstlenen ana yüklenici firmaların (alt yükleniciler hariç);i) Tam mükellef olması hâlinde, uluslararası ihalelerde tamamı üzerinden, yabancı para ile finanse edilenlerde ise yabancı paraya isabet eden oranda yapacakları teslim, hizmet ve faaliyetler ile tam mükellef imalatçı firmaların, bahse konu işte kullanılmak üzere bu işin yapımını yüklenen firmaya üreterek yapacakları mal ve malzeme ile hizmet satış ve teslimleri,ii) Dar mükellef olması hâlinde, söz konusu firmanın bu işte kullanacağı mal ve malzemeyi üreten tam mükellef imalatçı firmaların (işi taahhüt eden firmalar dâhil) yapacakları satış ve teslimleri,iii) Tam ve dar mükellef firmaların ortaklığı hâlinde, tam mükellef firmaya kendi faaliyeti oranında, diğer firmaya ise (ii) alt bendi çerçevesinde tam mükellef firmaların üreterek yapacakları satış ve teslimleri,iv) Yukarıda belirtilen (i), (ii) ve (iii) alt bentleri çerçevesinde proje sahibi kamu kurumları ile bu projeleri üstlenen firmalara proje süresince yapılacak teknik müşavirlik, mühendislik vb. hizmet satışları.... Bu maddenin uygulamasında;Uluslararası ihale: Kamu kurum ve kuruluşları tarafından yerli ve yabancı firmaların ayrı ayrı veya birlikte iştirakine açık olarak çıkılan ve yabancı firmalarca da teklif verilen ihaleyi,Vergi, Resim, Harç İstisnası Belgesi: Döviz kazandırıcı faaliyetleri teşvik etmek amacıyla harç istisnası uygulanabilmesi için alınması ve ibraz edilmesi gereken, harca konu işlemin yapıldığı tarihte geçerli Ekonomi Bakanlığınca düzenlenen belgeyi,ifade eder....\"B. Anayasa Mahkemesi Kararı Anayasa Mahkemesi 24/12/2020 tarihli ve E.2020/15, K.2020/78 sayılı kararıyla 488 sayılı Kanun'un ek  maddesinin (4) numaralı fıkrasında yer alan \"…ve yabancı firmalarca da teklif verilen…\" ibaresi ile 492 sayılı Kanun'un ek  maddesinin (4) numaralı fıkrasında yer alan \"…ve yabancı firmalarca da teklif verilen…\" ibaresini Anayasa'nın ,  ve  maddelerine aykırı bularak iptal etmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir:\"... İtiraz konusu ibarelerin de yer aldığı kurallarda, uluslararası ihalenin, kamu kurum ve kuruluşları tarafından yerli ve yabancı firmaların ayrı ayrı veya birlikte iştirakine açık olarak çıkılan ve yabancı firmalarca da teklif verilen ihale olduğu hükme bağlanmıştır. Bir ihalenin, kurallarda yer alan şartları taşıyarak uluslararası ihale niteliğine sahip olması, ihaleyi kazanan yüklenicinin ihale konusu işle ilgili faaliyetlerinin döviz kazandırıcı faaliyet olarak kabul edilmesini ve bu suretle damga vergisi ve harç istisnasından yararlanabilmesini sağlamaktadır. Kurallarda uluslararası nitelikteki kamu ihaleleri yönünden ihalelere katılımı ve sözleşme şartlarını etkileyen önemli bir unsur olan vergi ve harç istisnasının şartı düzenlenmektedir. Bu nedenle kuralların sözleşme özgürlüğünü sınırladığı anlaşılmaktadır.... ... Anayasa’nın  maddesi hak ve özgürlüklerin ancak kanunla sınırlanabileceğini temel bir kural olarak benimsemiştir. Bu çerçevede sözleşme özgürlüğüne yapılan sınırlamalarda dikkate alınacak öncelikli ölçüt, sınırlamanın kanunla yapılmasıdır. Ancak Anayasa Mahkemesinin sıkça vurguladığı gibi temel hakları sınırlayan kanunun şeklen var olması yeterli olmayıp yasal kuralların keyfîliğe izin vermeyecek şekilde belirli, ulaşılabilir ve öngörülebilir düzenlemeler niteliğinde olması gerekir. Esasen temel hakları sınırlayan kanunun bu niteliklere sahip olması, Anayasa’nın  maddesinde güvenceye alınan hukuk devleti ilkesinin de bir gereğidir. Hukuk devletinin temel unsurlarından olan hukuki belirlilik ilkesi uyarınca kanuni düzenlemelerin hem kişiler hem de idare yönünden herhangi bir duraksamaya ve kuşkuya yer vermeyecek şekilde açık, net, anlaşılır, uygulanabilir ve nesnel olması, ayrıca kamu otoritelerinin keyfî uygulamalarına karşı koruyucu önlem içermesi gerekir. Kanunda bulunması gereken bu nitelikler hukuki güvenliğin sağlanması bakımından da zorunludur. Zira bu ilke hukuk normlarının öngörülebilir olmasını, bireylerin tüm eylem ve işlemlerinde devlete güven duyabilmesini, devletin de yasal düzenlemelerinde bu güven duygusunu zedeleyici yöntemlerden kaçınmasını gerekli kılar (AYM, E.2015/41, K.2017/98, 4/5/2017, §§ 153, 154). Dolayısıyla Anayasa’nın  maddesinde sınırlama ölçütü olarak belirtilen kanunilik, Anayasa’nın  maddesinde güvenceye alınan hukuk devleti ilkesi ışığında yorumlanmalıdır. Anayasa’nın  maddesinin üçüncü fıkrasında 'Vergi, resim, harç ve benzeri malî yükümlülükler kanunla konulur, değiştirilir veya kaldırılır' denilmek suretiyle verginin kanuniliği ilkesi benimsenmiştir. Verginin kanuniliği ilkesi, takdire dayalı keyfî uygulamaları önleyecek sınırlamaların kanunda yer almasını gerektirmekte ve vergi yükümlülüğüne ilişkin düzenlemelerin konulması, değiştirilmesi veya kaldırılmasının kanun ile yapılmasını zorunlu kılmaktadır. Verginin kanuniliği ilkesi vergilendirmeye ilişkin istisna ve muafiyetleri de kapsamaktadır (AYM, E.2016/1, K.2017/81, 29/3/2017, § 5). Bazı ekonomik, sosyal veya mali politikaların gerçekleşmesini sağlamak amacıyla, anayasal ilkelere bağlı kalmak koşuluyla mali yükümlülüklerin kaldırılması konusunda takdir yetkisi bulunan kanun koyucunun bu yetkisini birtakım kişi veya kişi gruplarına muafiyet tesis etmek veya verginin konusuna giren bir unsuru vergiden istisna tutmak yoluyla kullanması durumunda da, muafiyet veya istisna tanınan konuların, şartların ve mali yükümlülük çeşitlerinin kanunilik ilkesi gereği kanunla düzenlenmesi gerekmektedir. Vergilemede belirlilik ilkesi ise, vergi yükümlülüğünün hem kişiler hem de idare yönünden belirli ve kesin olmasını, kanun metinlerinin, ilgili kişilerin mevcut şartlar altında belirli bir işlemin ne tür sonuçlar doğurabileceğini makul bir düzeyde öngörmelerini mümkün kılacak şekilde düzenlenmesini gerektirir. Buna göre matrah, tarh ve tahsil zamanı ve yöntemi, verginin tarh ve tahsiline yetkili idare ile muafiyet ve istisna hükümleri gibi vergi ve benzeri diğer kamu alacaklarının esaslı unsurlarına ilişkin düzenlemeler makul bir düzeyde öngörülebilir nitelikte olmalıdır (AYM, E.2019/53, K.2019/75, 19/9/2019, § 14, E.2014/72, K.2014/141, 11/9/2014). İtiraz konusu kuralların yer aldığı 488 sayılı Kanun’un ek  maddesinde, döviz kazandırıcı faaliyetlerde damga vergisi istisnası; 492 sayılı Kanun’un ek  maddesinde ise, döviz kazandırıcı faaliyetlerde harç istisnasına ilişkin düzenlemeler yer almaktadır. 488 sayılı Kanun’un ek  maddesi ile 492 sayılı Kanun’un ek  maddesinde, döviz kazandırıcı faaliyetlere ilişkin işlemlerin ve düzenlenen kâğıtların damga vergisinden ve harçlardan müstesna olduğu belirtilmiştir. Her iki maddede yer alan itiraz konusu kurallar aynı amaçla ihdas edilmiştir. 488 sayılı Kanun’un ek  maddesi ile 492 sayılı Kanun’un ek  maddesinde döviz kazandırıcı faaliyetler, ihracat işlemleri ve diğer döviz kazandırıcı faaliyetler olarak ikiye ayrılmıştır. Söz konusu maddelerin (1) numaralı fıkralarında, madde metninde sayılan ihracata ilişkin işlemler ile düzenlenen kâğıtların damga vergisinden ve harçlardan müstesna olduğu kuralına yer verilmiştir. Anılan maddelerin (2) numaralı fıkralarında ise, vergi, resim, harç istisnası belgesine bağlanan diğer döviz kazandırıcı faaliyetlere ilişkin işlemler nedeniyle, belgenin geçerlilik süresi içerisinde belgede yer alan tutarla sınırlı olmak kaydıyla, düzenlenen kâğıtların ve yapılan işlemlerin damga vergisinden ve harçlardan müstesna olduğu düzenlenmiş ve devamında on sekiz bent hâlinde diğer döviz kazandırıcı faaliyetler sayılmıştır. Diğer döviz kazandırıcı faaliyetlerin bir kısmını 488 sayılı Kanun’un ek  maddesi ile 492 sayılı Kanun’un ek  maddesinin (2) numaralı fıkralarının (a), (e), (j) ve (l) bentlerinde yer alan ve kamu kurum ve kuruluşları tarafından uluslararası ihaleye konu edilen faaliyetler oluşturmaktadır. Buna göre anılan bentlerde yer alan faaliyetlerin döviz kazandırıcı faaliyet kapsamında kabul edilmesi için, vergi, resim, harç istisnası belgesine bağlanmış ve ilgili bentlerde yer alan diğer şartların gerçekleşmiş olmasının yanı sıra bu faaliyetlere ilişkin olarak kamu kurum ve kuruluşları tarafından uluslararası ihaleye çıkılmış olması da gerekmektedir. Uluslararası ihalenin tanımı ise, 488 sayılı Kanun’un ek  maddesinin ve 492 sayılı Kanun’un ek  maddesinin itiraz konusu ibarelerin de yer aldığı (4) numaralı fıkralarında yapılmıştır. Bu tanım uyarınca uluslararası ihale, kamu kurum ve kuruluşları tarafından yerli ve yabancı firmaların ayrı ayrı veya birlikte iştirakine açık olarak çıkılan ve yabancı firmalarca da teklif verilen ihaledir. Buna göre bir ihalenin uluslararası ihale kabul edilebilmesi için yerli ve yabancı firmaların ayrı ayrı veya birlikte iştirakine açık olması ve yabancı firmalarca teklif verilmesi gerekmektedir. Bir başka deyişle, ihaleyi kazanan yüklenicinin damga vergisi ve harç istisnasından yararlanabilmesi için ihale şartnamesinde ihalenin, yerli ve yabancı katılımcılara açık olduğuna ilişkin bir ibarenin bulunması yeterli değildir. Ayrıca bu ihaleye yabancı firmaların katılmış ve bu firmalar tarafından teklif verilmiş olması gerekmektedir. Bununla birlikte ihale şartnamesinde ihalenin yerli ve yabancı katılımcılara açık olduğunun belirtilmesi, bu ihaleye yabancı istekliler tarafından teklif verileceği anlamına gelmemekte olup bu ihalelerde her zaman için yabancı istekliler tarafından teklif verilmemesi ihtimali bulunmaktadır. Bunun yanı sıra kamu hukukuna tâbi olan veya kamunun denetimi altında bulunan veyahut kamu kaynağı kullanan kamu kurum ve kuruluşlarının yapacakları ihalelerde uygulanacak esas ve usuller ile ihale süreci 4/1/2002 tarihli ve 4734 sayılı Kamu İhale Kanunu’nda düzenlenmiştir. İhale yapacak olan idare, anılan Kanun uyarınca ihale öncesi hazırlık sürecinde tamamlanması gereken işlemler ile birlikte ihale şartnamelerini de içeren ihale dokümanını hazırladıktan sonra ihaleyi ilan eder. İhalenin ilanının ardından, ihale dokümanı alan ve şartnamede belirtilen yeterlik şartlarını haiz kişiler tekliflerini idareye sunarlar. İdarece isteklilerin tekliflerinin değerlendirilmesi ve karara bağlanması ile ihale kararının ihale yetkilisi tarafından onaylanmasının ardından sözleşme aşamasına geçilir. Buna göre ihale şartnamesinde belirtilen yeterlik şartlarını taşıyan ve ihaleye teklif veren istekliler, idareye tekliflerini sunma aşamasında ihaleye teklif sunan diğer katılımcıların kimler olduğunu ve yabancı firmalarca teklif verilip verilmediğini, dolayısıyla ihalenin uluslararası ihale kapsamında kabul edilip edilmeyeceğini bilmemektedirler. Bu durumda ihale uhdesinde kalan katılımcının, ihale süreci tamamlanana kadar ihaleden kaynaklanan damga vergisi ve harç istisnasından yararlanıp yararlanamayacağını öngöremeyeceği açıktır. Yukarıda belirtildiği üzere vergilendirmede genel kural, kanunla belirlenmiş konu ve kişilerden vergi, resim ve harç alınması olmakla birlikte kanun koyucu, kimi durumlarda vergi kapsamına alınan konuyu vergi dışında bırakabilmektedir. Ancak bunu yaparken vergilendirmenin diğer unsurlarında olduğu gibi vergi muafiyeti ve istisnasına ilişkin düzenlemelerin de makul bir düzeyde belirli ve öngörülebilir olması gerekmektedir. Nitekim ancak bu sayede kişiler açısından vergi yükümlülüğünün sınırlarının öngörülebilmesi mümkün hâle gelir. Bu bağlamda, ihaleye katılacak isteklilerin, ihale sürecine ilişkin olarak damga vergisi ve harç ödemelerine ilişkin mali bir yükümlülük ile karşılaşıp karşılaşmayacaklarını öngörebilmeleri ve bunu bilerek hareket etme imkanına sahip olmaları gerekmektedir. Bir ihalenin yerli ve yabancı katılımcılara açık olması bu ihalenin uluslararası ihale kabul edilebilmesi için yeterli olmayıp ayrıca yabancı firmalarca da teklif verilmesi gerekmektedir. Bu çerçevede ihaleye yabancı firmalarca teklif verilip verilmemesine göre ihalenin uluslararası ihale niteliği değişmektedir. İhalenin ilanı ile birlikte ihaleye katılmak isteyen isteklilerin, teklif vermeden önce kapsamlı bir maliyet çalışması yapmaları ve bu çerçevede, fiyat araştırması, iş kalemlerinin belirlenmesi gibi sektörel araştırmalar ile iktisadi ve teknik çalışmalar sonucunda ortaya çıkan maliyet hesabına uygun bir teklif sunmaları doğaldır. Bununla birlikte teklif sunma aşamasında, ihaleye uluslararası ihale niteliği kazandıracak olan yabancı firmalarca da teklif verilmesi şartının gerçekleşip gerçekleşmeyeceği bilinemediğinden damga vergisi ve harç ödemelerinin maliyet hesabına dahil edilip edilmemesi hususunda katılımcılar açısından öngörülemez ve belirsiz bir durumun ortaya çıktığı açıktır. Bu durum ise ihale uhdesinde kalan katılımcının söz konusu ihaleden kaynaklanan işlemler ve düzenlenen kâğıtlar nedeniyle ödemek zorunda olduğu damga vergisi ve harçlara ilişkin istisnadan yararlanma imkânının bulunup bulunmadığı konusunda bir belirsizliğe yol açmaktadır. Ayrıca ihaleye teklif sunan katılımcıların, idareye tekliflerini sunma aşamasında diğer katılımcıların kimler olduğunu ve yabancı firmalarca teklif verilip verilmediğini bilme imkânları bulunmadığı gibi yabancı firmalarca teklif verilip verilmemesi durumuna göre tekliflerini revize edebilmeleri veya ihaleye birden fazla teklif sunabilmeleri de mümkün değildir. Bu çerçevede ihale uhdesinde kalan katılımcının söz konusu ihaleden kaynaklanan işlemler ve düzenlenen kâğıtlar nedeniyle damga vergisi ve harç istisnasından yararlanma imkânının bulunup bulunmadığı konusunda oluşan öngörülemezliği ortadan kaldırabilecek herhangi bir kanuni güvencenin veya mekanizmanın bulunmadığı görülmektedir. Bu itibarla kurallarda bir ihalenin uluslararası ihale niteliğinde kabul edilmesi ve bu sayede döviz kazandırıcı faaliyet kapsamında değerlendirilmek suretiyle damga vergisi ve harç istisnasının uygulanması için öngörülen yabancı firmalarca da teklif verilmesi şartının hukuki öngörülebilirlik ve belirlilik ilkelerine aykırı olacak şekilde düzenlendiği sonucuna ulaşılmıştır. Açıklanan nedenlerle kurallar Anayasa’nın ,  ve  maddelerine aykırıdır. İptalleri gerekir.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/20054",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, damga vergisi kesintisinin yasal faiziyle birlikte iadesi talebiyle açılan davada uyuşmazlığın çözümünde etkili iddiaların karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü çerçevesinde izinsiz afiş astığı için başvurucuya idari para cezası verilmesinin ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 21/7/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 1995 doğumlu olup üniversite öğrencisidir. Başvurucu 19/4/2016 tarihinde saat 55 civarında dört arkadaşıyla birlikte Ankara'nın araç trafiğine kapalı ve daha çok kafeler ile kitapçıların bulunduğu merkezî yerlerinden olan Yüksel Caddesi ile Konur Sokak'ın kesiştiği noktada yanlarında getirmiş oldukları katlanır masayı açarak bir stant kurmuştur. Başvurucunun da aralarında bulunduğu grup kurdukları standın ön ve arka tarafına üniversite öğrencilerinin kurduğu -yaşadıkları sorunları çözmek için- Öğrenci Kolektifleri Platformu'na ait bir afiş asmışlardır. Asılan afişin üzerinde şu ifadeler yer almaktadır: \"Çember kırılacak üniversite kazanacak. 1 Mayısa, sokaklara, özgürlüğe. Öğrenci Kolektifleri\" Emniyet görevlileri saat 25'te stant açan grubun yanına gelerek herhangi bir makamdan izin almaksızın çevre ve gürültü kirliliği oluşturacak şekilde stant açmalarının kanunlara aykırı olduğunu, eylemlerine son vermeleri gerektiğini, aksi takdirde müdahale edileceği ikazında bulunmuşlardır. Aynı ikaz, emniyet görevlileri tarafından saat 32'de yinelenmiş ancak anılan grup ikazlara uymayarak stant başında oturmaya devam etmiştir.  Emniyet görevlileri saat 48'de yaptıkları üçüncü ikazın ardından gruba müdahale ederek afişleri indirmiş, standı kaldırmış ve el afişlerini muhafaza altına almıştır.  30/3/2005 tarihli ve 5326 sayılı Kabahatler Kanunu'nun kamuya ya da özel kişilere ait alanlara izinsiz afiş asılması hâlinde yaptırım uygulanmasını düzenleyen  maddesi uyarınca Çankaya İlçe Emniyet Müdürlüğünün 19/4/2016 tarihli işlemiyle başvurucuya 219 TL idari para cezası uygulanmıştır. Başvurucu, idari para cezasına karşı Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğine (Hâkimlik) itiraz yoluna başvurmuştur. İtiraz dilekçesinde, stant açılarak barışçıl bir şekilde görüşlerin dile getirilmesinin ifade özgürlüğü kapsamında kaldığının açık olduğu ve afişlerin kendilerine ait olan masaya asıldığının dikkate alınması gerektiği savunulmuştur. Hâkimlik, idari yaptırım kararı ile verilen idari para cezasının usul ve yasaya uygun olduğunu belirtmiş ve 29/6/2016 tarihinde itirazın reddine kesin olarak karar vermiştir. Anılan karar, başvurucu vekiline 13/7/2016 tarihinde tebliğ edilmiş; başvurucu 21/7/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili ulusal ve uluslararası hukuk kaynakları için bkz. Abdulvahap Can ve diğerleri (B. No: 2014/3793,8/11/2017, §§ 18-23) başvurusu hakkında verilen karar. ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/13541",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü çerçevesinde izinsiz afiş astığı için başvurucuya idari para cezası verilmesinin ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hukuka aykırı gözlem altına alma kararı nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 26/2/2021 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Emniyet Genel Müdürlüğü Siber Suçlarla Mücadele Dairesi Başkanlığı görevlileri tarafından yapılan çalışmalar neticesinde Twitter isimli sosyal medya platformu üzerinden hakaret içerikli çeşitli paylaşımlar yaptığı tespit edilen başvurucu hakkında Büyükçekmece Cumhuriyet Başsavcılığınca 15/2/2019 tarihinde soruşturma başlatılmıştır. Başvurucu 15/3/2019 tarihinde kolluk görevlilerince alınan ifadesinde, suçlamaya konu paylaşımları uzun zaman önce kendisinin yaptığını ancak o tarihlerde küçük olduğu için düşünerek hareket etmediğini ve pişman olduğunu beyan etmiştir. Başvurucunun 8/1/2015 ve 1/4/2018 tarihinde yaptığı paylaşımları dolayısıyla Cumhurbaşkanı'na hakaret suçunu işlediği belirtilerek 26/3/2019 tarihinde Bakanlıktan kovuşturma izni talep edilmiştir. Bakanlık 2/5/2019 tarihinde kovuşturma izni vermiştir. Yürütülen soruşturma sonunda Büyükçekmece Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 20/9/2019 tarihinde başvurucunun Cumhurbaşkanı'na hakaret ve kamu görevlisine görevinden dolayı hakaret suçlarından cezalandırılması istemiyle iddianame düzenlenmiştir. İddianamenin ilgili kısmı şu şekildedir:\"...1-8/1/2015 tarihinde 'acaba Tayyip yine ne b... yedi de külliye muhabbetini ortaya atıp gündem değiştirdi? külliye mi s... ordan' şeklinde tweet attığı,2-1/4/2018 tarihinde @Ryanbabel hesabını kullanan kullanıcının bir tweetine yanıt olarak 'this is Erdogan's team, he is Turkey's dictator and this is his team...' şeklinde tweet attığı, bu tweetin söz konusu uygulama tarafından 'Bu Erdoğan'ın ekibi, o Türkiye diktatörü ve bu onun ekibi..' şeklinde çevrilen tweetleri için cumhurbaşkanına hakaret suçu'ndan eylemine uyan Türk Ceza Kanunu'nun 299/ ve 299/2 maddeleri uyarınca cezalandırılmasına,...3-21/3/2014 tarihinde 'şimdiki çocuklar çok şanslı büyüdüklerinde Tayyip ölmüş olacak' şeklindeki tweet,4-13/3/2014 tarihinde 'DiktatörKatilHırsızRTE' ibaresi içeren hashtag etiketiyle 'hangi din temizler elindeki kanı' şeklindeki tweet ile5-13/3/2014 tarihinde 'KatilGezicilerBurakıÖldürdü' hashtag etiketiyle başlayıp 'KatilErdoğan' hashtag etiketiyle biten 'Hastanesi yaptığı açıklamada aşırı gaz nedeniyle olduğunu söylüyor. Sıktığı gazdan yani' şeklindeki tweet açısından kamu görevlisine görevinden dolayı hakaret suçundan eylemine uyan 125/2, 125/3-a maddeleri uyarınca cezalandırılmasına ... karar verilmesi kamu adına talep ve iddia olunur.\" Büyükçekmece  Asliye Ceza Mahkemesi (Mahkeme) 30/9/2019 tarihinde iddianameyi kabul etmiş ve E.2019/459 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşamasına başlanmıştır. 30/1/2020 tarihinde yapılan ilk duruşmada avukatı eşliğinde başvurucunun savunması alınmıştır. Başvurucu alınan savunmasında \"...Ben çok zor çocukluk geçirdim, hastaneye gittim, duygusal sorunlarım vardı, 2014-2015 yılında çok gergin siyasi ortam vardı, Gezi olayları da vardı, ben de kullandığım ilaçlar ve ergenliğin vermiş olduğu şeyle bu tweetleri attım, daha sonra evlendim ve şuan çok pişmanım, ben cumhurbaşkanına ve o makama hakaret etmek istememiştim, pişmanım. Beraatimi talep ederim...\" şeklinde beyanlarda bulunmuştur. Aynı duruşmada beyanları alınan müdafii de \"...Cumhurbaşkanına hakaret ve kamu görevlisine hakaret suçları kasten işlenebilen suçlardır, ben müvekkilin hastanede psikiyatr servisine giriş ve randevulara ilişkin çıktıları dosyaya sunuyoruz. Çok ağır ilaçlar kullanmıştır, suçun maddi ve manevi unsurları oluşmamıştır, müvekkil attığı tweetin oluşturacağı hukuki sonucu düşünmemiştir ve düşünebilecek halde değildir, beraatini talep ederiz, müvekkil kamu görevlisine hakaret suçunu hastaglerle atmış, kamu görevlisine hakarete ilişkin hiçbir söz yoktur, ancak kaba hitap söz konusu olabilir, öncelikle beraatini talep ederiz, mahkeme aksi kanaatte ise hükmün açıklanması geri bırakılsın, Cumhurbaşkanına hakaret suçuyla ilgili olarakta 2015 yılında atılan tweette hakaret şeklinde değilde yine kaba hitap vardır, Cumhurbaşkanı direk gösterilmemiştir, tweete karşılık verilmiştir, müvekkilin psikolojik durumu da kötüydü, beraatini talep ederiz, diktatör kelimesiyle ilgili olarakta başka bir tweetten kopyala yapıştır yapmıştır, diktatör kelimesini siyasi eleştiri kapsamında ifade özgürlüğü kapsamında ele alınmasını talep ederiz, her iki suçtanda beraatini talep ederiz, ağabeyi ve eşi müvekkilin psikolojik durumuyla ilgili olarak tanık olarak dinletmek istiyoruz, ayrıca ilaçların reçetelerine ilişkin belgeleri de dosyaya sunacağız...\" şeklinde savunmada bulunmuştur. Mahkeme duruşma sonunda kurduğu ara kararı ile başvurucunun müdafiine savunmada geçen ilaç reçetelerini sunması için gelecek celseye kadar süre vermiştir. Başvurucunun müdafii 13/4/2020 tarihinde başvurucunun 2015 ile 2019 tarihleri arasında aldığı psikolojik tedavi kayıtları ile ilaç bilgilerini dava dosyasına sunmuştur. Mahkeme 14/7/2020 tarihinde, cezai ehliyetinin tespiti amacıyla başvurucunun 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun  maddesi kapsamında olup olmadığı hususunda hakkında rapor düzenlemesi için Bakırköy Mazhar Osman Ruh ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevkine karar vermiştir. Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi 9/11/2020 tarihli yazısı ile istenen hususlara ilişkin gereken tespitlerin yapılabilmesi için başvurucunun gözlem altına alınma kararı ile birlikte hastaneye sevk edilmesini talep etmiştir. Başvurucu ile Cumhuriyet savcısının yer aldığı 14/1/2021 tarihli duruşmada talebi değerlendiren Mahkeme; başvurucu ile Cumhuriyet savcısının görüşünü aldıktan sonra 5237 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca başvurucunun suç tarihlerinde akıl hastası olup olmadığının, akıl hastası ise ne zamandan beri hasta olduğunun ve bunun davranışları üzerindeki etkilerinin tespiti için üç hafta süreyle gözlem altına alınmasına ve bu kararın başvurucunun vekiline tebliğ edilmesine karar vermiştir. Bu duruşmaya başvurucunun müdafii mazeret bildirdiği için katılmamıştır. Duruşma Tutanağı'ndan müdafinin mazeret talebinin kabul edildiği anlaşılmaktadır. Başvurucu müdafiinin başvurucunun gözlem altına alınma kararına karşı 17/1/2021 tarihinde yaptığı itiraz, Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesi tarafından 2/2/2021 tarihinde kesin olarak reddedilmiştir. Mahkeme 22/4/2021 tarihli duruşmada başvurucunun işlemiş olduğu fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama yeteneği olup olmadığı hususunda hakkında rapor düzenlenmesi için Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevki için günsüz olarak zorla getirilmesine karar vermiştir. Mahkeme 12/10/2021 tarihli duruşmada da zorla getirilmeye ilişkin yazılan müzekkerenin tekidine, müzekkereye başvurucunun güncel telefon numarasının da eklenmesine karar vermiştir. 22/2/2022 tarihli duruşmada hastaneye sevki için başvurucu hakkında yakalama emri düzenlenmesine karar verilmiştir. Başvurucu yakalanmış, 3/3/2022 tarihli duruşmada başvurucunun savunması alınmıştır. Başsavcılık başvurucunun hastaneye sevk edilerek hakkında rapor düzenlenmesini müteakiben serbest bırakılmasını talep etmiştir. Mahkeme başvurucunun 8/1/2015-21/3/2014-13/3/2014-01/4/2018 tarihlerinde işlemiş olduğu fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama yeteneği olup olmadığı hususunda hakkında rapor düzenlenmesi için Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevkine karar vermiştir. Mahkeme ayrıca başvurucunun savunmasının alınmış olduğunu belirterek başka suçtan tutuklu veya hükümlü değilse serbest bırakılması için Başsavcılığa yazı yazılmasına karar vermiştir. Başvurucu hakkındaki dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla ilk derece mahkemesinde derdesttir. A. Ulusal Hukuk 5237 sayılı Kanun'un \"Akıl hastalığı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Akıl hastalığı nedeniyle, işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayamayan veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneği önemli derecede azalmış olan kişiye ceza verilmez. Ancak, bu kişiler hakkında güvenlik tedbirine hükmolunur.(2) Birinci fıkrada yazılı derecede olmamakla birlikte işlediği fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneği azalmış olan kişiye, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası yerine yirmibeş yıl, müebbet hapis cezası yerine yirmi yıl hapis cezası verilir. Diğer hallerde verilecek ceza, altıda birden fazla olmamak üzere indirilebilir. Mahkûm olunan ceza, süresi aynı olmak koşuluyla, kısmen veya tamamen, akıl hastalarına özgü güvenlik tedbiri olarak da uygulanabilir.\" 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun \"Gözlem altına alınma\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Fiili işlediği yolunda kuvvetli şüpheler bulunan şüpheli veya sanığın akıl hastası olup olmadığını, akıl hastası ise ne zamandan beri hasta olduğunu ve bunun, kişinin davranışları üzerindeki etkilerini saptamak için; uzman hekimin önerisi üzerine, Cumhuriyet savcısının ve müdafiin dinlenmesinden sonra resmî bir sağlık kurumunda gözlem altına alınmasına, soruşturma evresinde sulh ceza hâkimi, kovuşturma evresinde mahkeme tarafından karar verilebilir. (2) Şüpheli veya sanığın müdafii yoksa hâkim veya mahkemenin istemi üzerine, baro tarafından bir müdafi görevlendirilir. (3) Gözlem süresi üç haftayı geçemez. Bu sürenin yetmeyeceği anlaşılırsa resmî sağlık kurumunun istemi üzerine, her seferinde üç haftayı geçmemek üzere ek süreler verilebilir; ancak sürelerin toplamı üç ayı geçemez. (4) Gözlem altına alınma kararına karşı itiraz yoluna gidilebilir; itiraz, kararın yerine getirilmesini durdurur. (5) Bu madde hükmü, 223 üncü maddenin sekizinci fıkrası gereğince yargılamanın durması kararı verilmesi gereken hâllerde de uygulanır.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendinde, bireylerin hukuka uygun olarak özgürlüğünün sınırlandırılabileceği iki hâl düzenlenmiştir. Bu hükme göre kişiler, bir mahkemenin kanuna uygun bir kararına uymaması nedeniyle ya da kanunun öngördüğü bir yükümlülüğü yerine getirmesini sağlamak amacıyla tutulabilir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) Sözleşme'nin  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendinde yer alan tutma hâline ilişkin iki farklı düzenlemenin ayrımına Trutko/Rusya (B. No: 40979/04, 6/12/2016) kararında değinmiştir. Bu kararda AİHM, kanunda öngörülen bir yükümlülüğün yerine getirilmesini temin etmenin hâlihazırda ilgili kişiye düşen belirli ve somut nitelikteki bir yükümlülüğü ifade ettiğini ancak eğer kanunda öngörülen yükümlülüğün kaynağını oluşturan norm, bir hâkim ya da mahkeme kararı alınmasını gerekli kılıyorsa bu durumda diğer tutma nedeni olan bir mahkeme tarafından kanuna uygun olarak verilen bir karara uyulmaması kapsamında inceleme yapılması gerektiğini belirtmiştir (Trutko/Rusya, § 34). AİHM Trutko/Rusya kararında mahkeme heyetine ve davanın taraflarına hakaret ettiği iddia edilen başvurucu hakkında ilgili mahkemenin vermiş olduğu akıl sağlığının yerinde olup olmadığının tespiti için psikiyatri kliniğine götürülmeye zorlanması ve burada belirli bir süre tutulması yönündeki kararının hukukiliğini Sözleşme'nin  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendinin birinci kısmı kapsamında incelemiştir. AİHM bir kişinin rızası olmadan bir psikiyatrik tesise yerleştirilmesine ilişkin adli karar alma sürecinde, bu kişinin işlemlere katılımının ve gerektiğinde yasal temsilden yararlanmanın keyfîliğe karşı önemli güvenceler oluşturduğunu değerlendirmiştir (Beiere/ Letonya, B. No: 30954/05, 29/11/2011, § 52, Zagidulina/Rusya, B. No: 11737/06, 2/5/2013, §§ 60-62). İlgili uluslararası hukuk için ayrıca bkz. Mustafa Karaca [GK], B. No: 2020/15967, 20/5/2021,§§ 29- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/7876",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hukuka aykırı gözlem altına alma kararı nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, ulusal ölçekte yayın yapan bir gazetede köşe yazarı olan davalının yazdığı bir köşe yazısında kullandığı ifadelerin kişilik haklarını zedelediğini belirterek, Anayasa’nın , , , , ,  ve  maddelerinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür. Başvurucu, ihlalin tespiti ile yeniden yargılama ve tazminat talebinde bulunmuştur.  Başvuru, 28/1/2013 tarihinde Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 30/9/2014 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 6/11/2014 tarihinde kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular 6/11/2014 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığı görüşünü 9/1/2015 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş başvurucuya 15/1/2015 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanlarını 27/1/2015 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur.  OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 7 yıl adli yargıda hâkimlik, 14 yıl adalet müfettişliği, başmüfettişliği ve ayrıca Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü ve Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu üyeliği yapmıştır. Başvurucu halen Yargıtay  Ceza Dairesinde üye olarak görev yapmaktadır. Ulusal bir gazete olan Star Gazetesi’nin 19/7/2009 tarihli nüshasında yayımlanan “Hürriyet haberi nasıl vermişti” başlıklı gazete makalesinde, Özdemir Sabancı'nın silahlı saldırı sonucu öldürülmesinden sonra gerçekleşen olaylardan bahsedilmiş ve dönemin Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürü'nün, Cumhurbaşkanı tarafından Devlet Üstün Hizmet Madalyasıyla ödüllendirilen başvurucu Ali Suat Ertosun olduğu bilgisine yer verilmiştir. Söz konusu gazete yazısında şu ifadeler yer almıştır:“Takvimler 9 Ocak 1996’yı gösterirken, Sakıp Sabancı’nın kardeşi Özdemir Sabancı ve iki holding çalışanı Türkiye’nin en iyi korunan binalarından birinde, Sabancı Center’da silahlı saldırı sonucu öldürüldü. Olayı terör örgütü DHKP-C üstlendi. Suikastte tetiği çeken Mustafa Duyar, bir yıl sonra sürpriz bir şekilde teslim oldu ve Afyon Cezaevi’ne konuldu. Ne hikmetse, Nuri ve Vedat Ergin kardeşler (Karagümrük Çetesi) de bir süre sonra adamlarıyla birlikte aynı cezaevine nakledildi. Ve gene ne hikmetse, bir isyan çıktı, 15 Şubat’ta Sabancı’nın katili Duyar öldürüldü. Bu dönemde Ceza ve Tevkif Evleri Genel Müdürü Ali Suat Ertosun’du... 16 Şubat 1999 tarihli Hürriyet Gazetesi’nin bu haberi şu dikkat çekici saptamalarla verdiğini gördüm: ‘Sabancı suikastinin tetikçisi olan devlet güvencesindeki Mustafa Duyar, kendilerini Afyon Cezaevi’ne naklettiren Karagümrük çetesi tarafından kafasına 3 kurşun sıkılarak öldürüldü. ...Mustafa Duyar’ı öldürmek için DHKP-C’den ‘infaz ihalesi’ almış olabileceği ihtimali üzerinde duruluyor.’ Haberde cinayeti işleyen Karagümrük Çetesi’nin ‘kim’ tarafından Afyon’a nakledildiği yoktu, bunun yerine ‘kendilerini naklettiren’ vurgusu vardı. Cinayet nedeni olarak ise ‘DHKP-C’den ‘infaz ihalesi’ alınmış olabileceği ihtimali’ gösterilmekteydi... Hálbuki... Ekim 2000’de Uşak Cezaevi’ndeki isyan sırasında çekilen video kaydında Nuri Ergin, devletin emriyle Sabancı suikasti sanığı Mustafa Duyar’ı öldürdüğünü açıklıyor... Ve Nuri’nin ardından sahneye çıkan kardeşi Vedat Ergin ise kendilerini ‘Veli ağabey’ diye bahsettiği Veli Küçük’e sormalarını söylüyordu... Ergenekon İddianamesi’nde yer alan bu görüntüler FOX Haber tarafından yayınlandı. İddiaya göre, Sabancı Center’daki cinayetleri Ergenekon Terör Örgütü organize etti ve bunu terör örgütü DHKP-C’ye yaptırdı. Daha sonra ise Karagümrük Çetesi aracılığıyla tetikçi Mustafa Duyar ortadan kaldırıldı. Mustafa Duyar’ın, Afyon Cezaevi’nde kaldığı hücrede suçu üstlendiği ifadesini değiştirmek istediğinden; ‘bildiğim bütün sırları açıklamaya hazırım’ dediği günün akşamı çıkartılan bir isyan sonucu çete sanıklarına öldürtüldüğünden söz edildiğine de rastladım... Uşak E Tipi Cezaevi’nde 2000 yılında hükümlü Nizamettin Dal’ın işkence edilerek öldürülmesiyle ilgili açılan davanın ikinci duruşmasında ifade veren Nuri Ergin, ‘Cumhuriyet Savcısı Zekeriya Öz, Sabancı suikastıyla ilgili bir şeyler ortaya çıkarmak istiyorsa Ali Suat Ertosun’un neden Mustafa Duyar’a yakınlık gösterdiğini sorgulasın’ demişti. 15 Şubat 1999’daki Mustafa Duyar cinayeti ertesinde... 19 Aralık 2000 tarihinde Türkiye ‘Hayata Dönüş Operasyonu’ yaşadı. 30’u tutuklu 32 kişi öldü, yüzlerce kişi yaralandı. Bu dönemde Ceza ve Tevkif Evleri Genel Müdürü Ali Suat Ertosun’du... 2004 yılında, Ertosun, dönemin Adalet Bakanı Cemil Çiçek’in önerisi üzerine, bu operasyondaki büyük katkısı nedeni ile Bakanlar Kurulu Kararı ve Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer’in onayı ile Devlet Üstün Hizmet Madalyası’yla ödüllendirildi. Katledilenlerin yakınları tarafından, Eyüp  Asliye Ceza Mahkemesi’nde açılan davanın 23 Haziran 2008 tarihindeki  oturumunda, sanıkların ifadesi dahi henüz alınmamış iken, her benzeri davada olduğu gibi davanın zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verildi.Ergenekon ve faili meçhul cinayetleri araştıran savcı ve hákimlerin görevlerinden alınması için uğraştığı iddia olunan zihniyetin ardına, şöyle bir on yıl geriye doğru giderek bakınca, ürkütücü bir umacıyla karşılaşıyorsunuz... Ve Türkiye’yi sarsan resmi ‘cinayet ve katliamlara’ bulaşanların sırtlarının hiçbir şekilde yere gelmediğini, sürekli korunup kollandıklarını görüyorsunuz. ‘Ergenekon Terör Örgütü’ olduğu iddia olunan anlayış sanki ‘devlet’... Ama böyle bir ‘devlet anlayışı’ olamayacağına göre, ‘yeni devlet’ şimdi bu örgütlenmeyi temizlemekle uğraşıyor... Hayatın değiştiğini hiç anlamayan, hayata cinayet ve katliamlar üzerinden bakan ‘eskiler’ de çaresizce direnmeye çabalıyor...” Başvurucu bu yazı üzerine, kişilik haklarına saldırıda bulunulduğu iddiasıyla 12/7/2010 tarihinde Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesinde haberi kaleme alan köşe yazarı Mehmet Altan aleyhine manevi tazminat davası açmıştır. İlk Derece Mahkemesi, 5/4/2011 tarihli kararla davanın reddine karar vermiştir. İlk Derece Mahkemesinin gerekçesi şöyledir:“... (O)layların gerçekleştiği tarihlerde Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürü olan davacının, Sabancı suikastinden sonra cezaevlerinde gerçekleşen ve ölümle sonuçlanan olaylarda görevini kötüye kullandığına ve ihmal ettiğine dair herhangi bir ifade kullanılmadığı, olaylardan kişilik haklarına saldırı teşkil etmeyen ifadeler kullanılarak bahsedildiği, basın özgürlüğü sınırları aşılmaksızın eleştirel nitelikte yazı yazıldığı, davacıyı incitici ve rencide edici ifadelere yer verilmediği, davalıların manevi tazminat sorumluluklarının doğmadığı sonucuna varıl(mıştır.)”  Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi, 9/4/2012 tarihli ilamla usul ve yasaya uygun olan hükmün onanmasına karar vermiştir. Onama kararına karşı yapılan karar düzeltme başvurusu, Yargıtay aynı dairesince 3/12/2012 tarihli kararla reddedilmiştir.  Başvurucu, ret kararını, vekiline 27/12/2012 tarihinde tebliğ edilmesiyle öğrenmiştir.  Bireysel başvuru, 28/1/2013 tarihinde yapılmıştır. B. İlgili Hukuk 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun “Sorumluluk” başlıklı  maddesinin şöyledir: “Kusurlu ve hukuka aykırı bir fiille başkasına zarar veren, bu zararı gidermekle yükümlüdür. Zarar verici fiili yasaklayan bir hukuk kuralı bulunmasa bile, ahlaka aykırı bir fiille başkasına kasten zarar veren de, bu zararı gidermekle yükümlüdür.” ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/1047",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, ulusal ölçekte yayın yapan bir gazetede köşe yazarı olan davalının yazdığı bir köşe yazısında kullandığı ifadelerin kişilik haklarını zedelediğini belirterek, Anayasa’nın 17. , 25. , 26. , 28. , 36. , 40. ve 90. maddelerinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür. Başvurucu, ihlalin tespiti ile yeniden yargılama ve tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, çocuğu olan başvurucunun denetimli serbestlik tedbirinden iki yıl süreyle yararlanma talebinin reddedilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 1/2/2021 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 30/3/2017 tarihinde Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanmasına (FETÖ/PDY) üye olma suçundan tutuklanarak Yenişehir Kadın Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna (İnfaz Kurumu) yerleştirilmiştir. Başvurucunun FETÖ/PDY üyeliği suçundan 6 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş olup anılan karar Yargıtay  Ceza Dairesinin 27/12/2018 tarihli kararıyla onanarak kesinleşmiştir. Başvurucu 4/12/2020 tarihinde tahliye edilmiştir. Başvurucunun 27/6/2010 ve 11/4/2015 doğumlu olmak üzere iki çocuğu bulunmaktadır. Başvurucu 3/12/2019 tarihli dilekçesiyle İnfaz Kurumuna başvurmuş, her ne kadar şartlı salıverilmesine iki yıl kalmış ise de 11/4/2015 doğumlu çocuğu olması nedeniyle 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 105/A maddesinin (3) numaralı fıkrasının (a) bendi kapsamında denetimli serbestlik tedbirinden faydalandırılmayı talep etmiştir. İnfaz Kurumu 5/12/2019 tarihli kararıyla başvurucunun talebini reddetmiştir. Anılan kararda, 5275 sayılı Kanun'un 105/A maddesi uyarınca denetimli serbestlik tedbirinden yararlanabilmek için öncelikle açık ceza infaz kurumuna ayrılmış ya da açık ceza infaz kurumuna ayrılma şartlarını taşıyor olmak gerektiğine işaret edilmiştir. Devamında başvurucunun açık ceza infaz kurumuna ayrılma şartlarını taşıyıp taşımadığı hususunda bir değerlendirme yapılmıştır. Kararın gerekçesinde; 2/9/2012 tarihli ve 28399 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Açık Ceza İnfaz Kurumlarına Ayrılma Yönetmeliği'nin (Yönetmelik)  maddesinin (2) numaralı fıkrasının (ç) bendi uyarınca terör suçundan mahkûm olanlar için örgütten ayrıldıklarına ilişkin idare ve gözlem kurulu kararı bulunması ve şartlı salıverilmelerine bir yıldan az süre kalmış olması gerektiği belirtilmiştir. Bu kapsamda başvurucunun şartlı salıverilme tarihinin 3/12/2021 olduğu, hakkında samimiyetin tasdiki kararı verilmesi hâlinde 3/12/2020 tarihinde açık ceza infaz kurumuna ayrılma hakkına sahip olacağı ifade edilmiştir. Başvurucu, anılan karara karşı 6/12/2019 tarihli dilekçesi ile Yenişehir Asliye Ceza Mahkemesine (Mahkeme) şikâyet başvurusunda bulunmuştur. Mahkeme infaz hâkimliği sıfatıyla yaptığı inceleme sonucunda 23/12/2019 tarihli kararıyla şikâyet başvurusunun reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; başvurucunun Yönetmelik'in  maddesinin (2) numaralı fıkrasının (ç) bendi uyarınca açık ceza infaz kurumuna ayrılma şartlarını sağlamadığına işaret edilmiştir. Başvurucunun anılan karara itirazı, kararın usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle İnegöl Ağır Ceza Mahkemesince (Ağır Ceza Mahkemesi) 9/6/2020 tarihinde reddedilmiştir. Nihai karar, başvurucuya 31/12/2020 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 1/2/2021 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 5275 sayılı Kanun’un \"Açık ceza infaz kurumları\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"1) Açık ceza infaz kurumları, hükümlülerin iyileştirilmelerinde, çalıştırılmaları ve meslek edindirilmelerine öncelik verilen, firara karşı engelleri ve dış güvenlik görevlisi bulunmayan, güvenlik bakımından kurum görevlilerinin gözetim ve denetimi ile yetinilen kurumlardır...2) Aşağıdaki hâllerde hükümlüler hakkında verilen cezalar doğrudan açık ceza infaz kurumlarında yerine getirilir:a) Terör suçları, örgüt kurmak, yönetmek veya örgüte üye olmak suçları ile örgüt faaliyeti kapsamında işlenen suçlar ve cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlardan mahkûm olanlar ile ikinci defa mükerrir olanlar ve koşullu salıverilme kararının geri alınması nedeniyle cezası aynen infaz edilenler hariç olmak üzere, kasıtlı suçlardan toplam üç yıl veya daha az hapis cezasına mahkûm olanlar.b) Taksirli suçlardan toplam beş yıl veya daha az süreyle hapis cezasına mahkûm olanlar.c) Adlî para cezası infaz sürecinde hapis cezasına çevrilenler.d) 9/6/1932 tarihli ve 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu gereğince tazyik hapsine tabi tutulanlar.4) Toplam on yıl ve daha fazla hapis cezasına mahkûm olanlar ile terör suçları, örgüt kurmak, yönetmek veya örgüte üye olmak suçları, örgüt faaliyeti kapsamında işlenen suçlar, kasten öldürme suçları, cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlar ve uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti suçlarından mahkûm olanların kapalı ceza infaz kurumundan açık ceza infaz kurumuna ayrılmalarına ilişkin idare ve gözlem kurulu kararları, infaz hâkiminin onayından sonra uygulanır.6) Hükümlülerin, suç ve ceza türlerine göre, açık ceza infaz kurumlarına ayrılıp ayrılmamalarına, açık ceza infaz kurumlarında geçirecekleri sürelere, kapalı ceza infaz kurumlarına gönderilmelerine, doğrudan açık ceza infaz kurumlarına alınmalarına, doğrudan açık ceza infaz kurumlarına alınanların kapalı ceza infaz kurumlarına gönderilmelerine ve diğer hususlara ilişkin usul ve esaslar yönetmelikte gösterilir. Yönetmelik'in \"Kapalı kurumdan açık kuruma ayrılacak hükümlüler\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \" Açık kurumlara ayrılabilmek için ayrıca:ç) Terör ve örgütlü suçlardan hükümlü olup, mensup oldukları örgütten ayrıldıkları idare ve gözlem kurulu kararıyla tespit edilenlerin koşullu salıverilme tarihine bir yıldan az süre kalması şartı aranır.\"  5275 sayılı Kanun’un \"Denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezanın infazı\" kenar başlıklı 105/A maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"1)Hükümlülerin dış dünyaya uyumlarını sağlamak, aileleriyle bağlarını sürdürmelerini ve güçlendirmelerini temin etmek amacıyla, açık ceza infaz kurumunda veya çocuk eğitimevinde bulunan ve koşullu salıverilmesine bir yıl veya daha az süre kalan iyi hâlli hükümlülerin talebi hâlinde, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına, ceza infaz kurumu idaresince hazırlanan değerlendirme raporu dikkate alınarak, hükmün infazına ilişkin işlemleri yapan Cumhuriyet başsavcılığının bulunduğu yer infaz hâkimi tarafından karar verilebilir.2) Açık ceza infaz kurumuna ayrılma şartları oluşmasına karşın, iradesi dışındaki bir nedenle açık ceza infaz kurumuna ayrılamayan veya bu nedenle kapalı ceza infaz kurumuna geri gönderilen iyi hâlli hükümlüler, diğer şartları da taşımaları hâlinde, birinci fıkrada düzenlenen infaz usulünden yararlanabilirler. 3)Yukarıdaki fıkralarda düzenlenen infaz usulünden;a) Sıfır-altı yaş grubunda çocuğu bulunan ve koşullu salıverilmesine iki yıl veya daha az süre kalan kadın hükümlüler,...diğer şartları da taşımaları hâlinde yararlanabilirler.\"B. Uluslararası Hukuk Uluslararası Mevzuat Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme) “Özel ve aile hayatına saygı hakkı” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “ Herkes özel ve aile hayatına, konutuna ve yazışmasına saygı gösterilmesi hakkına sahiptir. Bu hakkın kullanılmasına bir kamu makamının müdahalesi, ancak müdahalenin yasayla öngörülmüş ve demokratik bir toplumda ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, düzenin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması için gerekli bir tedbir olması durumunda söz konusu olabilir.” Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), suçun niteliğinin ve hükümlünün/tutuklunun kişisel özelliklerinin gerektirmesi hâlinde, kişinin özel bir infaz rejimine tabi kılınması şeklinde tedbirler alınmasını doğrudan Sözleşme’ye aykırılık niteliğinde değerlendirmemektedir (bkz. Hagyó/Macaristan, B. No: 52624/10, 23/4/2013, § 84). Bununla birlikte devletin, hiçbir esneklik payı bırakmaksızın genel olarak sınırlamaya gitmekte özgür olmadığı kabul edilmektedir (bkz. Mutatis Mutandis, Moiseyev/Rusya, B. No: 62936/00, 9/10/2008, §§ 254-255). AİHM, iç hukukun ömür boyu hapse mahkûm edilmiş tüm mahpuslar için on yıllık bir süre boyunca aile ziyaretlerinin sıklığı, süresi ve usulleri üzerinde otomatik sınırlamalar getirdiği Trosin/Ukrayna kararında özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir (Trosin/Ukrayna, B. No: 39758/05, 23/5/2012, §§ 42-44). AİHM, Khoroshenko/Rusya kararında, başvurucunun çocuğu ve yaşlı anne-babasıyla iletişimini korumasını özellikle zorlaştıran özel rejime tabi ceza infaz kurumunda uygulanan sıkı infaz rejiminin bir sonucu olarak, başvurucunun özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir (Khoroshenko/Rusya, B. No: 41418/04, 30/6/2015, §§ 147-149). ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/6597",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, çocuğu olan başvurucunun denetimli serbestlik tedbirinden iki yıl süreyle yararlanma talebinin reddedilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; geçit hakkı tesisi için aleyhe açılan davada hukuka aykırı karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma ve mülkiyet haklarının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 28/12/2018 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvurucu 7/10/2021 tarihinde ölmüştür.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Ankara ili Yenimahalle ilçesi Memlik köyünde kâin 141 parsel numaralı taşınmazın hissedarıdır. Keçiören ilçesi Lezgi Mahallesi Karyağdı mevkiinde kâin 563 parsel numaralı taşınmazın maliklerince başvurucunun hissedarı olduğu taşınmazda geçit hakkı tesis edilmesi istemiyle Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) dava açılmıştır. Mahkeme 15/7/2014 tarihinde davayı kabul ederek krokide gösterilen alanda 763,35 TL bedel karşılığında geçit hakkı tesis edilmesine karar vermiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi (Daire) 3/11/2017 tarihinde kararı onamıştır. Karar düzeltme istemi de Dairece 5/11/2018 tarihinde reddedilmiştir. Nihai karar 30/11/2018 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/37872",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, geçit hakkı tesisi için aleyhe açılan davada hukuka aykırı karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma ve mülkiyet haklarının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; başvurucuların devam eden bir soruşturma kapsamında adli kontrol tedbirine uymalarına rağmen başka bir soruşturma kapsamında aynı suçlamaya konu olabilecek delillere dayanılarak yakalanıp gözaltına alınmaları ve haklarında tutuklama kararı verilmesi, tutukluluğa ilişkin karar veren yargı mercilerinin tarafsız ve bağımsız olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, hayati tehlike riski içeren bir sağlık sorunu bulunduğu hâlde ceza infaz kurumunda tutulmaları nedeniyle kötü muamele yasağının, savunma hakkının kısıtlanması ve masumiyet karinesinin gözetilmemesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvurular 22/6/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyon tarafından yapılan incelemede aralarında konu bakımından irtibat bulunması nedeniyle 2017/27680 numaralı başvurunun 2017/27678 numaralı başvuru ile birleştirilmesine ve başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir.  Başvurucular, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir:A. Olaylara İlişkin Arka Plan Bilgisi Türkiye 15 Temmuz 2016 tarihinde bir askerî darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış ve bu nedenle 21/7/2016 tarihinde ülke genelinde olağanüstü hâl ilan edilmiştir. Olağanüstü hâl 19/7/2018 tarihinde son bulmuştur. Kamu makamları ve yargı organları -olgusal temellere dayanarak- bu teşebbüsün arkasında Türkiye'de çok uzun yıllardır faaliyetlerine devam eden ve son yıllarda Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (PDY) olarak isimlendirilen bir yapılanmanın olduğunu değerlendirmiştir (Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-25). Olağanüst�� hâl döneminde alınan tedbirlerden biri de \"terör örgütlerine veya devletin millî güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna Millî Güvenlik Kurulunca karar verilen yapı, oluşum veya gruplara üyeliği, mensubiyeti veya iltisakı yahut bunlarla irtibatı olduğu\" değerlendirilen kişilerin Cumhurbaşkanı'nın başkanlığında toplanan Bakanlar Kurulu tarafından çıkarılan kanun hükmünde kararnameler (KHK) ile kamu görevinden çıkarılmasıdır. Bu kapsamda darbe teşebbüsünün arkasındaki yapılanma olan FETÖ/PDY'nin yanı sıra diğer terör örgütleri ile ilgisi nedeniyle de çok sayıda kamu görevlisinin ihraç edildiği bilinmektedir (Aydın Yavuz ve diğerleri, §§ 56-60). Öğretmen olarak görev yapmakta olan başvurucu Semih Özakça 3/10/2016 tarihli ve 675 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Tedbirler Alınması Hakkında KHK ile Millî Güvenlik Kurulunca devletin millî güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna karar verilen yapı, oluşum veya gruplara ya da terör örgütlerine üyeliği, mensubiyeti veya iltisakı yahut bunlarla irtibatı olduğu gerekçesiyle kamu görevinden çıkarılmıştır. Akademisyen olan başvurucu Nuriye Gülmen de hakkındaki 3/10/2016 tarihli görevden uzaklaştırma tedbirinin ardından 2/1/2017 tarihli ve 679 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Tedbirler Alınması Hakkında KHK ile aynı gerekçeyle kamu görevinden çıkarılmıştır. Bu süreçte başvurucu Nuriye Gülmen 9/11/2016 tarihinde Ankara'da Yüksel Caddesi'nde oturma eylemi yapmaya başlamıştır. Başvurucu Semih Özakça da 23/11/2016 tarihinden itibaren bu oturma eylemine katılmıştır. Başvurucular 11/3/2017 tarihinde, görevlerine iade edilmeleri amacıyla açlık grevi başlattıklarını açıklamıştır. Başvurucular tarafından başlatılan oturma eylemi ve sonrasındaki açlık greviyle ilgili olarak kamuoyunda yoğun tartışmalar olmuş, konu uzun süre gündemde kalmıştır.B. İlgili Yargısal Süreç  Başvurucuların meslekten çıkarılmalarını protesto etmek amacıyla oturma eylemi yapmaya başlamaları ve görevlerine iade edilmelerini sağlamak amacıyla açlık grevi başlattıklarını açıklamaları üzerine Ankara Cumhuriyet Başsavcılığınca (Başsavcılık) soruşturma başlatılmıştır. Başvurucular, söz konusu soruşturma kapsamında 14/3/2017 tarihinde gözaltına alınmış; Başsavcılığın talebi üzerine Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğinin 14/3/2017 tarihli kararı ile haklarında haftanın belirlenen günlerinde en yakın karakola başvurarak imza verme şeklinde adli kontrol tedbiri uygulanmasına karar verilerek serbest bırakılmışlardır. Söz konusu soruşturma sonunda Başsavcılık tarafından düzenlenen 2/5/2017 tarihli iddianameyle başvurucular Nuriye Gülmen ve Semih Özakça ile -eylemlere katılan diğer kişi- A.K. hakkında terör örgütü DHKP/C üyesi olma ve terör örgütünün propagandasını yapma suçlarından cezalandırılmaları istemiyle aynı yer ağır ceza mahkemesinde kamu davası açılmıştır. Söz konusu iddianamede öncelikle DHKP/C terör örgütünün yapısına, örgütle irtibatlı oluşumlara, örgütün eylem yöntemine ve daha önce gerçekleştirmiş olduğu eylemlere ilişkin bilgilere yer verilmiş, ardından başvuruculara yönelik suçlamalar anlatılmıştır. Bu kapsamda iddianamede yer verilen olay ve olgular özetle şöyledir:i. Başvurucuların, DHKP/C terör örgütü açık alan yapılanmaları tarafından 20/2/2017, 22/2/2017, 23/2/2017 tarihlerinde Yüksel Caddesi'nde protesto amacıyla organize edilen basın açıklamasına ve yürüyüş eylemine katıldıkları belirtilmiştir.ii. Başvurucuların 11/1/2017 tarihinde Yüksel Caddesi'nde gerçekleştirdikleri eylemler sırasında gözaltına alındığı ve sağlık kontrollerinin Ankara Gazi Mustafa Kemal Devlet Hastanesinde yapıldıktan sonra serbest bırakıldıkları belirtilerek bu sürece ilişkin olarak internet ortamında yapılan açık kaynak araştırmasına göre DHKP/C'nin fikir ve görüşleri doğrultusunda yayın yaptığı değerlendirilen https://Twitter.com/halkimizinsesi link adresinde bulunan Bizimanadolumuz isimli Twitter hesabından 11/1/2017 tarihinde doktorlara hakaret içeren bir yorumla birlikte başvurucu Nuriye Gülmen tarafından yazılan mesajın paylaşıldığının tespit edildiği belirtilmiştir.iii. Başvurucuların söz konusu eylemleri terör örgütü DHKP/C'nin talimatıyla gerçekleştirdiğine dair bir kısım tespite yer verilmiştir. Buna göre;-DHKP/C terör örgütünün açık alan yapılanması Devrimci Memur Hareketinin (DMH) yayın organı olduğu belirtilen Kamu Emekçileri Cephesi (KEC) isimli derginin Aralık 2016 tarihli  sayısında başvurucuların fotoğraflarına yer verilerek \"Diş ile tırnak\" ibaresinin paylaşıldığı,-\"KESK’İN DURUMU, BUGÜNKÜ SÜREÇ NEDİR ve BİZ BU SÜRECİ NASIL AŞACAĞIZ?\" başlığı adı altındaki habere yer verilerek Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu'nun (KESK) kendilerine destek vermediği belirtilerek KEC olarak kendi mücadelelerini sürdüreceklerinin anlatıldığı,-\"... KEC OLARAK TÜM KAMU EMEKÇİLERİNİ DİRENİŞE ÇAĞIRIYORUZ ...\" şeklindeki yazıyla birlikte başvurucu Nuriye Gülmen'in fotoğrafına yer verilerek çağrıda bulunulduğu,-\" ... 84 ölüm orucu ile direndik, 4 karanfili toprağa verdik ama toprağa umut ektik. 12 Eylül’ün yığınlaştırdığı halkı, bu 4 karanfil ile umuda, devrime bağladık ... 96’da ... 12 karanfille karanlıklar aydınlığa çıkartıldı ... KEC’LİLER İŞTE BÖYLE BİR TARİHTEN GÜÇ ALARAK DİRENİYORLAR ... ONUN İÇİN DİYORUZ Kİ NURİYE’NİN, [A.nın] VE SEMİH’İN DİRENİŞİNİ DE BİZ KAZANACAĞIZ!\" şeklindeki yazıyla; 1984 yılında ceza infaz kurumlarında yapılan ölüm orucu eylemlerine, 20/5/1996'da ceza infaz kurumlarında başlayan ölüm orucu eylemleri ve bu eylemler neticesi ölen on sol terör örgütü mensubunun (sözde) direnişine, DHKP/C'nin 19-22/12/2000 tarihlerinde yapılan \"Hayata Dönüş Operasyonu\" sonrasında ceza infaz kurumlarında ve dışarıda başlattıkları ölüm orucu ve direnme eylemlerine atıfta bulunulmak suretiyle başvurucuların terör örgütü ile özdeşleştirildiği ve direniş için çağrıda bulunulduğu ileri sürülmüştür.iv. Örgüte müzahir yayın yaptığı belirtilen Bağımsızlık, Demokrasi ve Sosyalizm için YÜRÜYÜŞ dergisinde yayımlanan bazı yazılara ilişkin bir kısım tespitlere yer verilmiştir. Buna göre derginin;-4/12/2016 tarihli  sayısında başvurucu Nuriye Gülmen ile yapıldığı belirtilen röportaj içeriğine ve başvurucu Nuriye Gülmen'in fotoğrafına yer verilerek eylem için çağrı yapıldığı belirtilmiştir.-27/11/2016 tarihli  sayısında; paylaşılan birçok yazı ve resimle birlikte başvurucuların eylemlerinin terör örgütü tarafından yayılacağı ve eylemlere destek olunacağı mesajının verildiği belirtilmiş ve bu bağlamda söz konusu yazılardan birinde yer alan \"Tarihimiz yazmaz boyun eğmeyi\" ibaresi ile DHKP/C'nin geçmişteki eylemlerine atıfta bulunulduğu ve \"Nuriye Gülmen ve [A.K.nın] direnişini yayalım\" ibaresi ile de başvurucu Nuriye Gülmen ile A.K.nın eylemlerinin örgüt tarihinin bir parçası olarak görüldüğü ileri sürülmüştür. Ayrıca yazı içeriğinde yer alan \"TAYAD’lı ailelerimizin Abdi İpekçi direnişini bilir Ankara halkı.\" şeklindeki ibare ile DHKP/C'nin açık alan yapılanması olarak değerlendirilen ve ceza infaz kurumlarında tutuklu ve hükümlü olarak bulunan örgüt mensuplarına destek amaçlı kurulan Tutuklu ve Hükümlü Aileleri ile Dayanışma Derneği (TAYAD) adı altındaki oluşumun 20/10/2000 tarihinde ölüm oruçları ile başlayan ve Ankara'da Abdi İpekçi Parkı'nda devam eden, 2008 yılında son bulan \"direniş\" adı altındaki eyleme atıfta bulunularak aynı şekilde sonuç alınana kadar eylemlerine devam edecekleri mesajının verildiği, derginin aynı sayısının  ve  sayfalarında başvurucular Semih Özakça ve Nuriye Gülmen ile diğer eylemci A.K.nın eylemlerine Yürüyüş dergisi olarak nasıl destek olacaklarına dair soru cevap şeklinde hazırlanan içerik ile yöntem belirledikleri belirtilerek destek çağrısında bulunulduğu ileri sürülmüştür.-25/12/2016 tarihli  sayısında;\"İDEOLOJİK MÜCADELE VERİLMEDEN SİYASİ ZAFER KAZANILAMAZ\" başlığı adı altında \"Bütün KEC'liler, KESK'in düzen sendikal acılığına karşı cepheden ideolojik mücadele vermeliyiz.\" şeklindeki ibare ile DHKP/C'nin açık alan yapılanması KEC tarafından başvurucular ve diğer eylemci A.K.nın eylemlerinin benimsendiği ve sahiplenildiği, \"Kamu Emekçileri Cephesi’nden Ankara Direnişine Destek Mücadeleniz Mücadelemizdir, Mücadeleniz Faşizme Karşı Olan Herkesin Mücadelesidir, Yalnız Değilsiniz\" başlığı altında başvurucular ve A.K.nın yapmış olduğu eylemlere destek çağrısında bulunulduğu ileri sürülmüştür.-1/1/2017 tarihli  sayısında;Başvurucu Nuriye Gülmen'in ismine yer verilerek eylemlere destek çağrısında bulunulduğu ve bu bağlamda \"... Şehidimiz [A.Y.nin] cenazesini ... çıkarıp ... Defnettik ... Elmas Yalçınlar’dan, Makbule Sürmeliler’den aldığımız güçle direniyoruz ...\" içeriğindeki yazıya yer verildiği, söz konusu yazının devamında örgütün gerçekleştirdiği eylemlerden ve örgüt tarafından -sözde- şehit olarak kabul edilen ölen örgüt üyelerinden bahsedilerek geçmişte yapılan direnişler neticesinde -sözde- başarı elde edildiği, aynı başarının başvurucuların ve A.K.nın yapmış olduğu direnişte de elde edileceği vurgulanarak bu kişilerin örgüt tarafından sahiplenildiği ileri sürülmüştür.v. Emperyalizme ve Oligarşiye Karşı Yürüyüş dergisinin 26/2/2017 tarihli  sayısında \"... Liseli Dev-Gençlilerimizden Halkın Avukatlarına, Grup Yorum’a ... Nuriye, Semih, [A.] öğretmenlere… tarihin gösterdiği 'Direniş' dışında, başka bir yolu yoktur.\" içerikli yazıda; DHKP/C'nin açık alan yapılanmaları olarak değerlendirilen Liseli Dev-Genç, Halkın Avukatları ve Grup Yorum isimli oluşumların haklarında örgütsel bağlantılarından dolayı hukuksal işlem yapılmasında ve sonrasındaki tutuklamalarda örgüt olarak sergiledikleri tavırları bir direniş eylemi olarak gördükleri, başvurucular ile A.K.nın eylemlerini sahiplenerek onlara destek oldukları ileri sürülmüştür.vi. Devrimci Memur Hareketi organizasyonuyla yapılan, Elmas Yalçın Kurultayı olarak adlandırılan kapalı yer toplantısına ilişkin tespite yer verilmiştir. Bu kapsamda, olağanüstü hal kanun hükmünde kararnamelerini protesto amacıyla DHKP/C ile irtibatlı bir oluşum olan KEC organizasyonuyla 28/1/2017 tarihinde Ankara'nın Çankaya ilçesi Adakale Sokak’ta bulunan Türk Hukuk Kurumunda Elmas Yalçın Kurultayı adı verilen örgüte muzahir şahısların katılımıyla kapalı yer toplantısı yapıldığının örgüte müzahir yayınlardan anlaşıldığı belirtilmiş ve bu bağlamda toplantıya adı verilen E.Y.nin 1994 yılında İstanbul'un Beşiktaş ilçesi Barbaros Bulvarı'nda bulunan bir kafede güvenlik güçleri ile girdikleri çatışmada ölü ele geçirilen ve DHKP/C tarafından sahiplenilen kişilerden olduğu ifade edilmiştir.vii. Başvurucuların sosyal medyada yaptıkları paylaşımlara ilişkin tespitlere yer verilmiştir. Bu kapsamda;- Başvurucu Nuriye Gülmen'in kendisine ait Twitter adresinde \"emek meclisi\" isimli Twitter kullanıcısının -26/1/2017 tarihli paylaşımında- kendi (başvurucu) görüntüsü ve konuşmasının bulunduğu video içeriğinde \"... herkesi Elmas YALÇIN Kurultayına bekleriz.\" şeklinde çağrıda bulunduğu,- Başvurucu Semih Özakça'nın kendisine ait Twitter adresinde \"emek meclisi\" isimli Twitter kullanıcısının -26/1/2017 tarihli paylaşımında- kendi (başvurucu) görüntüsü ile konuşmasının bulunduğu video içeriğinde; \"... Cumartesi günü olan Elmas YALÇIN Kurultayında olacağım. Bütün kamu emekçilerini davet ediyorum.\" şeklinde çağrıda bulunduğu,-Başvurucu Semih Özakça'nın Facebook link adresinde \"Seyri Sokak\" isimli kullanıcısının KEC imzalı broşür fotoğrafının 27/1/2017 tarihinde saat 51'de paylaşılarak \"Elmas Yalçın Kurultayı\"na çağrıda bulunulduğu,-Başvurucu Nuriye Gülmen'e ait Twitter adresinde \"Elmas Yalçın Kurultayı\" için çağrıda bulunulduğu ve KEC'in hazırlamış olduğu kurultay programını gösterir broşürün paylaşıldığı,-Terör örgütüne muzahir yayın yaptığı belirtilen \"halkınsesitv\" isimli internet sitesinde Elmas Yalçın Kurultayı ile ilgili haberlere yer verildiği ve kurultayla ilgili anlık bilgi paylaşıldığı,-https://www.facebook.com/seyrisokak2/?fref=ts link adresinden 29/1/2017 tarihinde \"Direnenler Konuşuyor Oturumu\" başlıklı ve \"Elmas YALÇIN Kurultayına Hoş geldiniz\" ibareli KEC imzalı pankartın yer aldığı video içeriğinin incelemesi neticesinde;  [X bayanın]: \"Geçmişte Elmas YALÇIN’lar ve onların yolundan bugün Ankara’nın soğuğunda, ayazında Nuriye GÜLMEN, Semih ÖZAKÇA, [A.K.], [S.] ve desteğini sunan ... [Y.], [A.], [S.] ve [L]. Malatya’da [E.], [Ö.K.], [U.], [U.Ö.] Kadıköy’de 'İşimi geri istiyorum' deyip direnişinin  gününde olan [B.] ve 30 Ocak’ta tohumu atılan direnişin filizini [A.Ş.de] Düzce’de buluyor kendini. Beraberinde Nuriye GÜLMEN, Semih ÖZAKÇA, [A.K.], [S.], [E.] burda olacaktı ancak program başladığı sırada henüz gözaltında olduklarından dolayı hala Malatyadalar. Yoklar. Mimar [A.Ş.yi] direnişi anlatmaları için burdalar... Bi de [E.T.], [B.T.] biliyorsunuz haksız, hukuksuz yere gözaltına alındı sonrasında tutsak düşen ... [B.T.] için Çağlayan Adliyesinde her hafta üç gün oturma eylemi yapan [E.T.] burda. Direniş güncelinden söz edecekler….\" içerikli konuşmayı yaptığı,-KEC tarafından 28/1/2017 tarihinde Ankara Çankaya'da Adakale Sokak'ta Türk Hukuk Kurumunda 00-00 saatleri arasında düzenlenen \"Elmas Yalçın Kurultayı\"na başvurucuların konuşmacı olarak katıldıkları yerde -konuşma kürsüsünün arka tarafında yansıtıcı perdeye asılı şekilde- üzerinde adına kurultay düzenlenen E.Y.nin fotoğrafı ile \"Elmas YALÇIN Kurultayı\" başlıklı \"Ohal Haklarımıza Saldırıdır, Haklarımızı Gasp Ettirmeyeceğiz\" içerikli ve KEC imzalı pankartın bulunduğu belirtilerek söz konusu kurultay sonrasında başvurucu Nuriye Gülmen'e ait olduğu değerlendirilen \"https://Twitter.com/NuriyeGulmen\" link adresinde 29/1/2017 tarihinde \"Dün Elmas YALÇIN Kurultayındaydık. Direniş oturumundan kareler;\" şeklindeki içerikle birlikte söz konusu kurultayda çekildiği belirtilen bazı fotoğrafların paylaşıldığı, başvurucu Semih Özakça'ya ait olduğu değerlendirilen \"https://Twitter.com/SemihOzakca\" link adresinden de 29/1/2017 tarihinde başvurucu Nuriye Gülmen'e ait olan Twitter hesabındaki \"Dün Elmas YALÇIN Kurultayındaydık. Direniş oturumundan kareler;\" başlıklı paylaşıma yer verildiği belirtilmiştir.viii. Örgüte müzahir yayın yaptığı belirtilen internet sitelerinde başvurucuların eylemleriyle ilgili olarak yapılan paylaşımlara dair tespitlere yer verilmiştir. Bu kapsamda DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu değerlendirilen TAYAD, Devrimci Memur Hareketi, KEC, Dev-Genç ve Halkın Mühendis Mimarları isimli oluşumların kamuoyuna açık internet adreslerinde ve bir kısım link adresinden başvurucuların eylem ve etkinliklerinin paylaşıldığı ve sahiplenildiği belirtilmiştir. İddianamede suçlamalara dayanak yapılan diğer olgular özetle şöyledir:i. Tedbir kararı uygulanmadan önce başvurucuların soruşturmaya konu olabilecek eylemleri başlığı altında başvurucuların -Devrimci Memur Hareketi organizesinde gerçekleştirildiği belirtilen- bir kısım protesto eylemine katıldığı belirtilmiş ve söz konusu eylemlere ilişkin bilgilere yer verilmiştir. Buna göre 24/12/2016, 31/12/2016, 9/1/2017, 18/1/2017, 19/1/2017, 20/1/2017, 21/1/2017, 22/1/2017, 24/1/2017, 3/2/2017, 6/2/2017, 8/2/2017, 14/2/2017, 20/2/2017, 22/2/2017, 23/2/2017 ve 25/2/2017 tarihlerinde DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu belirtilen DMH'nin organize ettiği basın açıklaması ve oturma eylemine katılan başvurucular tarafından basın açıklaması metninin okunduğu, kalabalığa hitaben konuşmalar yapıldığı, slogan atıldığı, başvurucuların eylemci grup ile hareket ettiği ve grubu yönlendirdikleri belirtilmiştir.ii. Başvurucu Nuriye Gülmen'in kullandığı değerlendirilen sosyal medya hesabıyla ilgili tespitlere yer verilmiştir. Buna göre;- 29/11/2016 tarihinde \"Cemre Heval\" kod isimli E.A.nın fotoğrafının paylaşıldığı,- 21/3/2014 tarihinde DHKP/C terör örgütü davalarına bakan Halkın Hukuk Bürosu avukatlarıyla ilgili olarak \"Devrimci avukatlar artık serbest! Komplo çöktü! Devrimci Avukatlar Onurumuzdur!\" şeklinde paylaşım yapıldığı,- 10/3/2014 tarihinde DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu belirtilen \"HALK CEPHESİ\" imzalı broşürün paylaşıldığı,- DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu değerlendirilen \"Grup Yorum\" ve \"Eskişehir Halk Cephesi\" imzalı paylaşımı \"Eskişehir Direniş Forumları\" isimli Facebook adresinden alıntı yapılarak paylaşıldığı,- 14/2/2016 tarihinde DHKP/C'nin fikir ve görüşleri doğrultusunda yayın yaptığı belirtilen \"İVME DERGİSİ\" isimli Facebook adresinden alıntı yapılarak broşür paylaşıldığı,- 4/2/2014 tarihinde bir grubun taşıdığı \"HALK CEPHESİ\" imzalı pankart fotoğrafının \"Eskişehir Direniş Forumları\" isimli Facebook hesabından alıntı yapılarak paylaşıldığı belirtilmiştir.iii. Başvurucu Nuriye Gülmen'in \"https://Twitter.com/NuriyeGulmen\" link adresinde yapmış olduğu paylaşımlara yer verilmiştir. Buna göre;- 22/12/2016 tarihinde DHKP/C'ye yönelik soruşturma kapsamında İstanbul'da tutuklanan B.T. isimli şahıs ile ilgili paylaşım yaptığı,- 12/12/2016 tarihinde DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu değerlendirilen Halkın Mühendisleri Mimarları isimli gruba ait paylaşımı adı geçen oluşumun Twitter adresinden alıntı yaparak paylaştığı,- 12/12/2016 tarihinde DHKP/C açık alan yapılanması olduğu değerlendirilen \"FOSEM, DEV-GENÇ-İdilcan Kültür Merkezi, Kamu Emekçileri Cephesi-Grup Devrim Üyeleri, Halkın Mühendis ve Mimarları\" isimli grupların başvurucuyu (Nuriye Gülmen) gerçekleştirdiği eylem sırasında ziyaret ettiğinden bahisle paylaşım yaptığı,- 5/12/2016 tarihinde DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu değerlendirilen Halkın Mühendis Mimarları isimli grup ile ilgili \"Halkın Mühendis Mimarları’ndan direnişe destek eylemi. Onlarca mahsus selam ve sevgiler\" ibareli paylaşımı yaptığı,- 4/12/2016 tarihinde DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu değerlendirilen Liseli Dev Genç isimli grup ile ilgili olarak \"Liseli Dev-Genç'e binlerce selam ve teşekkür. Biz Kazanacağız!\" ibareli paylaşımı yaptığı,- 3/12/2016 tarihinde DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu belirtilen KEC imzalı pankart açan bir kişinin fotoğrafı ile birlikte \"Kamu Emekçileri Cephesi adına Nazife Onay’ın direnişe destek eylemi. Zaferi böyle öreceğiz! Biz Kazanacağız!\" ibareli paylaşımı yaptığı,- 26/11/2016 tarihinde \"Nuriye Gülmen, [A.K.], Semih Özakça işe geri alınsın\" ibareli KEC imzalı pankart açan bir kişiye ait fotoğraf ve \"İstanbul Kamu Emekçileri Cephesi Nuriye Gülmen Özakça ve [A.K.] için destek eylemi gerçekleştirildi\" ibareli paylaşımı alıntı yaparak paylaştığı belirtilmiştir.iv. Başvurucu Nuriye Gülmen'in adına kayıtlı olan ve başvurucunun kendisinin kullandığı belirtilen telefona ilişkin olarak 7/2/2017-7/4/2017 tarihleri arasında tespit edilen bir kısım görüşme içeriğine yer verilmiştir. Bu bağlamda iddianamede yer verilen telefon görüşme içerikleri incelendiğinde başvurucunun görevleri veya unvanları belirtilmeyen bazı kişilerle, yaptığı eylem ve etkinliklere dair görüşmeler gerçekleştirdiği anlaşılmaktadır. İddianamede söz konusu görüşme içeriklerine dair herhangi bir değerlendirme yapılmamıştır.v. Başvurucu Semih Özakça'nın kendisine ait Facebook hesabından;- 9/12/2016 tarihinde DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu belirtilen KEC imzalı paylaşımın \"Emekçi Meclisi\" isimli Facebook hesabından alıntı yapılarak örgütün eylem çağrısını paylaştığı,- 2/2/2017 tarihinde \"Semih Özakça, [İ.A.] ve ... ile birlikte Kurultaydan ...\" başlığı adı altında Ankara Çankaya'da Adakale Sokak'ta bulunan Türk Hukuk Kurumunda düzenlenen \"Elmas Yalçın\" adı verilen etkinlikle ilgili video paylaştığı,- 29/1/2017 tarihinde \"ELMAS YALÇIN KURULTAYINA HOŞGELDİNİZ\" yazılı DHKP/C'nin memur yapılanması olduğu değerlendirilen KEC imzalı pankartın görüntüsünü paylaştığı,- 27/1/2017 tarihinde \"ELMAS YALÇIN KURULTAYI OHAL, SALDIRILAR VE DİRENİŞ\" başlıklı KEC imzalı broşür şeklindeki çağrı bildirisini paylaştığı,vi. Başvurucu Semih Özakça'nın kendisine ait Twitter hesabından;- 3/12/2016 tarihinde \"Nuriye GÜLMEN, [A.K.], Semih ÖZAKÇA işe geri alınsın\" ibareli ve DHKP/C'nin açık alan memur yapılanması olduğu belirtilen KEC imzalı pankart açan bir bayanın fotoğrafını paylaştığı, - 31/1/2017 tarihinde DHKP/C'nin fikir ve görüşleri doğrultusunda yayın yaptığı değerlendirilen Kamu Emekçileri Cephesi isimli Twitter sayfasından yapılan yorumla birlikte soruşturmaya konu eylemin görüntüsünün paylaşıldığı, - 14/1/2017 tarihinde DHKP/C'nin fikir ve görüşleri doğrultusunda yayın yaptığı değerlendirilen Kamu Emekçileri Cephesi isimli Twitter sayfasından yapılan yorumla birlikte soruşturmaya konu eylemin görüntüsünün paylaşıldığı belirtilmiştir.vii. Başvurucu Semih Özakça'nın adına kayıtlı olan ve kendisinin kullandığı belirtilen telefona ilişkin olarak 10/2/2017-7/4/2017 tarihleri arasında tespit edilen bir kısım telefon görüşme içeriğine yer verilmiştir. Bu bağlamda iddianamede yer verilen telefon görüşme içerikleri incelendiğinde başvurucunun görevleri veya unvanları belirtilmeyen bazı kişilerle, yaptığı eylemlere ve gözaltına alınmasına ilişkin görüşmeler gerçekleştirdiği anlaşılmaktadır. İddianamede söz konusu görüşme içeriklerine dair herhangi bir değerlendirme yapılmamıştır.viii. Başvurucu Semih Özakça'dan ele geçirilen yayın vs. yazılı belgelerle ilgili değerlendirmeye yer verilmiştir. Buna göre başvurucudan ele geçirilen basılı eserlerin bir kısmının mahkeme veya hâkimlik tarafından toplatılmasına ve yasaklanmasına karar verilen eserlerden olduğu belirtilerek söz konusu kitapların DHKP/C'nin propagandasının yapıldığı ve müzahir kitleye tavsiye edilen yayınlar olduğu, ayrıca yayınların örgüt güdümündeki oluşumların düzenlediği etkinliklerde tanıtılarak -örgüte gelir elde etmek amacıyla- satışının yapıldığı belirtilmiştir.Sonuç olarak başvurucuların DHKP/C'nin açık alan memur yapılanması olduğu belirtilen Devrimci Memur Hareketi içinde faaliyet gösterdiği, örgütün talimatları doğrultusunda örgütün açık alan yapılanmaları tarafından kamuoyu oluşturma amacıyla başlatılan eylem ve etkinliklere katıldıkları, eylemcileri yönlendirdikleri ve yönettikleri, söz konusu eylemlerde örgüt lehine slogan attıkları ve örgütün propagandasını yaptıkları, terör örgütünün çağrılarına uyarak eylemlere katıldıkları, eylem ve etkinliklerle ilgili olarak sosyal medyada eylemlere çağrı ve propaganda içerikli paylaşımlar yaptıkları, örgütün kamuoyu oluşturma için sürdürdüğü eylemler kapsamında ilerleyen zamanda yapılması gerekenlerin belirlendiği kapalı yer toplantısına katıldıkları, burada konuşma yaptıkları, terör örgütü tarafından sahiplenildikleri, örgütün müzahir yayın organlarında katılmış oldukları eylemlerin haber konusu yapıldığı belirtilmiştir. İddianamede suçlamalara yönelik hukuki değerlendirme ise özetle şöyledir: DHKP/C ile bağlantılı internet sitelerinde eylem çağrılarının yapılması, yapılan eylemlere örgüte müzahir kişilerin destek vermeleri ve başvurucularla birlikte hareket etmeleri, söz konusu eylemlerin örgüte yakın internet sitelerinde haber konusu yapılarak başvurucuların ve eylemcilerin sahiplenilmesi, eylemlerde başvurucuların terör örgütüyle özdeşleşen sloganlar atmaları ve taşıdıkları pankartların içeriği birlikte değerlendirildiğinde suçlamaya konu eylemlerin DHKP/C'nin talimatları doğrultusunda gerçekleştirildiğinin anlaşıldığı ileri sürülerek bu bağlamda eylemlerin sürekliliği ve terör örgütü tarafından desteklenmesi göz önüne alındığında söz konusu eylemlerde -hak arama görüntüsü altında- DHKP/C'nin amacı ve talimatı doğrultusunda hareket edilerek örgüt propagandasının yapıldığı ve söz konusu eylemlerle -mevcut koşullar içinde- örgüt tabanında yaşanabilecek kopmaları azaltma hedefinin bulunduğu ve başvurucuların birlikte hareket ettiği \"DEVRİMCİ MEMUR HAREKETİ/KAMU EMEKÇİLERİ CEPHESİ\" isimli oluşumun DHKP/C'nin \"CEPHE\" yapılanmasını oluşturan birimlerinin memur örgütlenmesi olduğu belirtilmiş; bu itibarla başvurucuların DHKP/C içinde faaliyet yürüttükleri, söz konusu eylemlerle terör örgütünün propagandasını yaptıkları ve örgüt hiyerarşisi içinde yer aldıkları iddia edilmiştir. Dosyanın tevzi edildiği Ankara  Ağır Ceza Mahkemesi 23/5/2017 tarihinde iddianamenin kabulüne karar vermiş ve E.2017/137 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Başvuruya Konu Yargısal Süreç  Öte yandan Başsavcılık tarafından yürütülen bir diğer soruşturma kapsamında başvurucular Nuriye Gülmen ve Semih Özakça bulundukları konutta Başsavcılığın talimatıyla yapılan arama sonrasında 23/5/2017 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başsavcılık aynı tarihte başvurucuların ifadesini almıştır. İfade alma esnasında başvurucuların avukatları da hazır bulunmuştur. Bu bağlamda:i. Başvurucu Nuriye Gülmen'in Başsavcılıkta verdiği ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... 9 Kasım 2016 tarihinde görevden uzaklaştırmama karşı açığa alındım işimi istiyorum diyerek tek başıma Yüksel Caddesindeki İnsan Hakları Anıtı Önünde oturma eylemi yapmaya başladım. Bunun için beni yönlendiren kimse olmadı. Ancak süreç içerisinde bana destek olan bir çok insan oldu, Semih Özaçka ile Eskişehir ilinde tanıştık. Kendisi de ihraç edildiği için benimle birlikte sonradan bana katılarak eylem yapmaya başladı. Bu eylemlerdeki amacımız işimize geri dönmekti. DHKP/C üyesi olup olmadığıma ilişkin soruya ne cevap vereceğimi bilemiyorum, zira benim tek amacım işime geri dönmektir. DHKP/C illegal bir örgüttür, benimle bir irtibatı yoktur. Benimle irtibata geçmesi mümkün değildir. \"DHKP/C örgütü veya bu örgütle bağlantılı örgütlerin yaptığınız eylemler konusunda haber ve çağrılar yaparak örgütün sizin eylemlerinizi kullanmak istediği konusunda yaptığı çalışmalardan haberiniz oldu mu?\" şeklindeki soruya:... Ben sadece işimden atılmam konusunda yapılan haksız uygulamaya karşı eylem yapmak istedim, yasa dışı bir faaliyetim yoktur. benim gibi bir çok insanın KHK lar ile herhangi bir gerekçe gösterilmeden soruşturma yapılmadan işten çıkartılarak bizim durumumuza düşmesi benim sebep olduğum bir şey değildir. Eylem yaptığımız yerden geçen herkes bize destek oldu, bu insanlar işlerini istemelerinde herhangi bir örgütün teşviki ya da yönlendirmesi olamaz, biz sadece görevimizi geri almak istiyoruz. Başka bir amacımız yoktur. Ben emek verdim, okudum belli bir aşamaya geldim. Buna sahip çıkmak ve bu durumda olan herkesi benim gibi hakkını aramaya meslek onuruna ve emeğine sahip çıkmaya davet ediyorum, kendime ait Twitter ve Facebook sosyal medya hesaplarım vardır. Bu hesaplardan suç teşkil eden herhangi bir paylaşımım yoktur. Üzerime atılı suçlamaları kabul etmiyorum ...\"ii. Başvurucu Semih Özakça'nın Başsavcılıkta verdiği ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... Ben herhangi bir soruşturma yapılmadan hakkımda görevden uzaklaştırma ve çıkarma işlemleri yapılması karşısında bu haksızlığa tepki olarak 23/11/2016 tarihi itibariyle Ankara'da oturma eylemi yapmaya başladım, daha önce aynı şekilde ve aynı sebepten oturma eylemi başlatan hemşerim olan Nuriye Gülmen oturma eylemine başlamıştı. Bundan sonraki tüm amacım tekrar görevime geri dönmek ve işime başlamak idi. Bu konuda idari dava açmamıza rağmen incelenmeksizin red edildi. Sonradan çıkan kararname kapsamında dava konusunun incelenme komisyonuna gideceğini öğrendim, şu andaki safahatını bilemiyorum. 120 gün süren oturma eylemi nedeniyle 27 kez hakkımızda işlem yapıldı. İdari para cezaları yazıldı. Buna rağmen taleplerimiz konusunda herhangi bir olumlu gelişme olmadığı gibi bir cevap da verilmediği için eylemimizi açlık grevi şeklinde devam ettirmeye başladık. Tek hedefimiz işimize geri dönmek idi, bizim eylemlerimizin daha sonra başka kişi veya kurumlar tarafından sahiplenilmesi bizim etki edeceğimiz bir konu değildir. Ben herhangi bir terör örgütüne veya uzantısına üye değilim. Ben herhangi bir örgüt adına protesto veya eylem yapmıyorum. Kendime karşı yapılan haksızlığa karşı kendi adıma faaliyet yapıyorum. Başka örgütlerin benim düşüncelerimi paylaşması ya da eylemlerimi desteklemesi benim etki ettiğim bir durum değildir. Ben bu kapsamda herhangi bir örgüt ve yapı içerisinde yer almadım. Devrimci Memur Hareketi, Kamu Emekçileri Cephesi gibi oluşumlarda yer almadım. Daha önce Eğitim Sen içerisinde kayıdım vardır. Eğitim Sen'in organize ettiği değişik programlara katıldım. Bunlarla ilgili hakkımda idari soruşturma yapıldı. Hatta ihraç olduktan sonra kesinleşen idari bir ceza ile maaştan kesme cezası verildi. Kendi adıma Twitter ve facebook hesaplarım vardır. Bu kapsamda Kamu Emekçileri cephesinin sosyal medya hesaplarını da ya da benzer başka hesaplarda benimle ilgili adıma etiketlenen paylaşımları görüp benimle ilgili olanları paylaştığım olmuştur. Bu anlamda bizim ve yaptığımız eylemler konusunda sosyal medyada yapılan paylaşımları görebiliyordum. Ben sadece işime dönmek istiyorum. Amacım herhangi bir örgütsel faaliyet kapsamında toplumda kaos oluşturmak veya başka örgüt propagandası yapmak değildir. Üzerime atılı suçlamaları kabul etmiyorum, bu aşamada başkaca eklemek istediğim bir husus yoktur, benim bu tür eylemlerimi yapmam için herhangi bir yasa dışı örgütün yönlendirmesi tavsiyesi, teklifi ya da yardımı olmamıştır. Açlık grevi yaptığımız evi de eşim kiralamıştır. Buradaki ihtiyaçlarımızı da kendi ailelerimiz karşılamaktadır. Yasa dışı grup ve oluşumlardan destek almadık ...\" Başsavcılık, başvurucuları terör örgütüne üye olma ve 6/10/1983 tarihli ve 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu'na muhalefet suçlarından tutuklanmaları istemiyle 23/5/2017 tarihinde sulh ceza hâkimliğine sevk etmiştir. Tutuklama talebinin ilgili kısmı şöyledir:\"Şüpheliler hakkında daha önce Cumhuriyet Başsavcılığımız 2017/7560 sayılı soruşturma dosyası kapsamında aynı örgütle ilgili olarak Silahlı Terör Örgütüne Üye Olma ve Terör Örgütü Propagandası Yapmak suçlarından soruşturma yapılmasına ve 02/05/2017 tarih 2017/2509 sayılı İddianame ile Kamu Davası açılmasına rağmen eylemlerine devam ederek kamu görevinden çıkarılmalarının haksız olduğuna ilişkin eylem yaptıkları görüntüsü altında Terör Örgütü DHKP/C ve bunun uzantılarının talimat ve yönlendirmeleri ile eylemlerine devam edip örgütün eleman kazanmasına örgüt adına faaliyet yürütmeye devam ettikleri, eylemlerinin örgüt ve örgüte müzahir yapılar tarafından teşvik edilip desteklenerek kamuoyunda baskı oluşturulmaya çalışılması, daha önceden yaptıkları eylemlerle ilgili idari işlemler yapılmasına rağmen toplantı ve gösteri niteliğine dönüşen eylemlerine devam ederek halkı kanuna aykırı toplantı veya yürüyüşe özendirmek veya kışkırtmak niteliğine dönüştüğü, bu şekilde yazılı suçları işlediklerine dair haklarında yeterli delil elde edilmiş olduğu anlaşıldığından sorgularının yapılarak suçun vasıf ve mahiyeti, kanundaki ceza sınırları, örgüt üyeliği suçunun CMK 100/3-a maddesinde yazılı suçlardan oluşu nazara alınarak ayrı ayrı TUTUKLANMALARINA, Karar verilmesi kamu adına talep olunur.\" Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği aynı tarihte başvurucuların sorgusunu yapmıştır. Sorgu esnasında başvurucuların avukatları da hazır bulunmuştur. Başvurucular, sorguda Başsavcılıktaki ifadelerine benzer beyanlarda bulunmuştur. Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği sorgularının ardından (23/5/2017 tarihinde) başvurucuların terör örgütüne üye olma ve 2911 sayılı Kanun'a muhalefet suçlarından tutuklanmalarına karar vermiştir. Tutuklama kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Tutuklama koruma tedbiri 5271 sayılı CMK'nın  ve devamı maddelerinde düzenlenmiştir. Bu koruma tedbirine hükmedilebilmesi için kuvvetli suç şüphesi ve tutuklama niteliğinin bulunması gerekmektedir. Dosya kapsamına göre; şüphelilerin silahlı terör örgütüne üye olma ve silahlı terör örgütü propagandası yapma suçlarından haklarında Ankara Başsavcılığı'nca 02/05/2017 tarihinde 2017/2509 sayılı iddianame ile kamu davası açılmasına rağmen ısrarla eylemlerini terör örgütü DHKP/C örgütü adına faaliyet yürütmeye devam ettikleri ve şüphelilere ait fotoğraf görüntüleri ve internet üzerinden yaptıkları paylaşımların içeriği birlikte değerlendirildiğinde üzerlerine atılı suçları işlediklerine dair kuvvetli suç şüphesinin var olduğu, şüphelilerin üzerlerine atılı silahlı terör örgütüne üye olma suçunun CMK'nın 100/3-a maddesinde sayılan katalog suçlardan olması, öte yandan üzerlerine atılı suçların niteliği, delillerin henüz tam olarak toplanmamış olması tutuklanmamaları halinde adaletin işleyişine zarar verecekleri ve eylemlerin ceza süreleri dikkate alındığında adli kontrol koruma tedbirlerinin yetersiz kalacağı anlaşılmakla şüphelilerin üzerlerine atılı suçlar nedeniyle şüpheliler Semih ÖZAKÇA, Nuriye GÜLMEN'in ayrı ayrı TUTUKLANMALARINA, ... karar verildi.\" Başsavcılık 24/5/2017 tarihli iddianameyle başvurucular hakkında terör örgütü (DHKP/C) üyesi olma, terör örgütünün propagandasını yapma ve 2911 sayılı Kanun'a muhalefet etme suçlarından cezalandırılmaları istemiyle Ankara  Ağır Ceza Mahkemesinde yeni bir kamu davası açmıştır. Söz konusu iddianamede öncelikle DHKP/C terör örgütünün yapısına, örgütle irtibatlı oluşumlara, örgütün eylem yöntemine ve daha önce gerçekleştirmiş olduğu eylemlere ilişkin bilgilere yer verilmiş, ardından başvuruculara yönelik suçlamalar anlatılmıştır. Bu kapsamda iddianamede yer verilen olay ve olgular özetle şöyledir:i. Örgüte müzahir yayın yaptığı belirtilen \"Emperyalizme Oligarşiye Karşı YÜRÜYÜŞ\" dergisinde yayımlanan bazı yazılara ilişkin bir kısım tespite yer verilmiştir. Buna göre derginin 25/4/2017 tarihli  sayısının;- Kapak sayfasında \"Ankara, Malatya, İstanbul, Düzce, Aydın’da KEC’lilerin, Dersim’de Şehit Ailelerinin Direnişi OHAL’i Parçalıyor ve FAŞİZMİN HALKI TESLİM ALMA ÖRGÜTLÜLÜKLERİ TASFİYE ETME PROGRAMINI SADECE DİRENİŞ BOZABİLİR\" başlığı ile örgütle irtibatları nedeniyle memuriyetten çıkarılan ve DHKP/C tarafından sahiplenilen kişilerin Ankara, Malatya, İstanbul, Düzce ve Aydın'da yaptıkları eylemleri \"Türkiye Haritası üzerinde yangın var\" şeklinde gösteren resme yer verilerek eylemlerin haber yapıldığı, ve  sayfalarında \"Nuriye Gülmen: İlk ben yapmıyordum sonuçta. Türkiye’de böyle bir devrimci tarz, gelenek var. Sonuç alana kadar devam eden, vazgeçmeyen bir tarz bu. Bizim eylemimiz de bu direniş geleneğinin devamı aslında. Bir şeyi istersin, bir şeyi talep edersin ve istediğini alana kadar devam edersin. Bedellerini göze alırsın, gerektiğinde ödersin ve sonunda kazanırsın.\" başlığı ile başvurucular tarafından sürdürülen eylemler sahiplenilerek destek çağrısında bulunulduğu, - 23/4/2017 tarihli  sayısının  sayfasında \"Selam Olsun Meşale Olup Karanlığı Aydınlatanlara Halka ve Tüm Emekçilere Umut Olanlara\" başlığı ile başvurucuların eylemleri sahiplenilerek destek çağrısında bulunulduğu, - 30/4/2017 tarihli  sayısının; sayfasında DHKP/C'nin açık alan yapılanması olan KEC isimli oluşuma ayrılan yerde \"Nuriye gülmen ve semih özakça’nın direnişini dayanışmamızla büyüteceğiz direniş ve büyüyen dayanışmamız ile zaferi kazanacağız!\" başlığı ile başvurucuların eylemlerine destek çağrısında bulunulduğu, DHKP/C'nin açık alan yapılanmalarından olan Devrimci İşçi Hareketi (DİH) adı altındaki oluşuma ayrılan  sayfasında, KEC isimli oluşuma ayrılan  sayfasında ve diğer oluşumlar için ayrılan , , , , ,  ve  sayfalarının son bölümünde Türkiye genelinde örgüt tarafından sahiplenilen eylemlere yer verilerek ülke genelindeki tüm açlık grevi eylemlerinin KEC eylemi olduğuna vurgu yapıldığı ve eylemlerin sahiplenilerek destek çağrısında bulunulduğu belirtilmiştir.ii. Örgüte müzahir sosyal medya hesaplarından başvurucuların eylemleriyle ilgili araştırmalara yer verilmiştir. Bu kapsamda \"https://Twitter.com/halkimizinsesi\" link adresinde \"bizimanadolumuz\" adı ile açılmış Twitter hesabından;- 12/5/2017 tarihinde \"B.Evler Halk Cephesi\" isimli Twitter adresinden \"EKMEĞİ VE ONURU İÇİN 65 GÜNDÜR AÇLIK GREVİNDE OLAN NURİYE GÜLMEN VE SEMİH ÖZAKÇA’NIN DİRENİŞİNİ SELAMLIYORUZ\" yazılı, DHKP/C'nin açık alan yapılanması olarak belirtilen \"HALK CEPHESİ\" imzalı pankartın resminin paylaşıldığı- 13/5/2017 tarihinde başvurucu Nuriye Gülmen'in kişisel Twitter hesabından \"Durduramayacaklar halkın coşkun akan selini. Açlığı Boğaziçinden paylaşanlara selam olsun! @SemihOzakca @seyrisokak @EMeclisi @acun_karadag\" yorumu ile paylaşım yaptığı,- 10/5/2017 tarihinde DHKP/C'nin fikir ve görüşleri doğrultusunda yayın yaptığı değerlendirilen \"Halkın Sesi TV\" isimli Twitter adresinden \"EYLEM ALANINA ÇEVİRELİM\" yorumu ile başvurucular Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'nın fotoğraflarının paylaşıldığı,- 9/5/2017 tarihinde \"Halkın Hukuk Bürosu\" isimli Twitter hesabından \"Bu direniş Senin İçin Ey halk!.. Başeğme Haykır...\" şeklinde halkı provoke edici olduğu belirtilen yorumla birlikte başvurucu Nuriye Gülmen'in zafer işareti yaptığı fotoğrafına yer verildiği,- 9/5/2017 tarihinde \"Halkın Hukuk Bürosu\" isimli Twitter hesabından \"Direniş Kazanacak! Bu güzel insanı yaşatacağız. Şimdi mücadele ve dayanışmayı daha da büyütmenin zamanı.NE DURUYORSUN!..\" şeklinde halkı provoke edici olduğu belirtilen yorumla birlikte başvurucu Nuriye Gülmen'in zafer işareti yaptığı fotoğrafına yer verildiği belirtilmiştir.Bu bağlamda iddianamede ayrıca bu bölüme ilişkin yapılan değerlendirmede \"bizimanadolumuz\" adı ile açılmış Twitter hesabındaki paylaşımların gündeme dair paylaşımlar olmadığı, genel itibarıyla DHKP/C'nin açık alan yapılanmaları tarafından ölen örgüt mensuplarıyla ilgili olarak yapılan övücü açıklamalara yer verildiği, bu hesaptan örgütün fikir ve görüşleri doğrultusunda yayın yapıldığı ileri sürülmüştür.\"https://Twitter.com/devgencdergisi\" link adresinde \"DEV-GENÇ\" adı ile açılmış Twitter hesabından;- 13/5/2017 tarihinde \"Nuriye Gülmen, Semih Özakça ve [K.G.] için yaşasın açlık grevi direnişimiz\" yorumu ile \"dilek feneri\" uçurmaya çalışan iki kişinin fotoğrafının paylaşıldığı,- 29/11/2016 tarihinde \"KEC'li Öğretmenlerin direnişi büyüyor.\" yorumu ile başvurucular Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'nın fotoğraflarının paylaşıldığı, söz konusu paylaşımda başvurucuların KEC mensubu olarak görüldüğü,- 29/11/2016 tarihinde \"İşlerini geri isteyen KEC'liler #NuriyeGülmen ve #SemihÖzakça Ankara'da direnişe devam ediyor.\" yorumu ile başvurucular Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'nın fotoğrafının paylaşıldığı ve söz konusu paylaşımda başvurucuların KEC mensubu olarak görüldüğü,- 25/11/2016 tarihinde \"İŞİNİ GERİ İSTEYEN AKADEMİSYEN NURİYE GÜLMEN  KEZ GÖZALTINA ALINDI. SELAM OLSUN ANKARA'DA DİRENEN VOLKAN YÜREKLİ KAMU EMEKÇİLERİNE\" yorumu ile başvurucular Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'dan KEC mensubu olarak bahsedildiği,- 24/11/2016 tarihinde \"İşlerini geri isteyen Öğretmenlerimiz Semih Özakça ve [A.K] işkence ile gözaltına alındı.\" yorumu ile başvurucu Semih Özakça'nın \"öğretmenimiz\" denilerek sahiplenildiği belirtilmiştir. Bu bağlamda iddianamede; söz konusu Twitter hesabında genel olarak başvurucular Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'dan örgütün açık alan memur yapılanması olan KEC mensubu olarak bahsedildiği, başvurucuları sahiplenici ve destekleyici paylaşımlar yapıldığı ileri sürülmüştür.DHKP/C'nin fikir ve görüşleri doğrultusunda yayın yaptığı belirtilen \"https://halkinsesitvblogspot.com.tr/\" link adresinde \"Halkın Sesi TV\" isimli internet sitesinden;- \"Liseli Dev-Genç Açıklaması\" başlığı ve \"Liseli Dev-Genç\" imzası ile verilen açıklamada başvurucu Nuriye Gülmen'den bahsedilerek DHKP/C'nin liseli yapılanması olduğu değerlendirilen \"Liseli DEV-GENÇ\" tarafından bu kişinin sahiplenildiği,- \"Nuriye Gülmen ve Semih Özakça Mahkemesine Çağrı\" başlığı ve \"Kamu Emekçileri Cephesi\" imzası ile verilen açıklamada başvurucular Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'ya yer verilerek DHKP/C'nin memur yapılanması olduğu değerlendirilen KEC tarafından bu kişilerin sahiplenildiği,- \"Dev-Genç’ten Direnen Kamu Emekçilerine Destek Açıklaması\" başlığı ve \"DEV-GENÇ\" imzası ile verilen açıklamada başvurucular Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'ya yer verilerek DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu değerlendirilen \"DEV-GENÇ\" tarafından bu kişilerin sahiplenildiği belirtilmiştir. Bu bağlamda iddianamede \"DEV-GENÇ\" adı ile açılmış Twitter hesabındaki paylaşımların gündeme dair paylaşımlar olmadığı, genel itibarıyla DHKP/C'nin açık alan yapılanmaları ile ölen örgüt mensuplarını övücü ve sahiplenici açıklamalara yer verildiği ve DHKP/C terör örgütünün fikir ve görüşleri doğrultusunda yayın yaptığı ileri sürülmüştür.\"https://Twitter.com/EMeclisi\" link adresinde \"Kamu Emekçileri Cephesi\" adı ile açılmış Twitter hesabından; - 12/5/2017 tarihinde \"...DİŞİMİZLE TIRNAĞIMIZLA KANIMIZLA KAZANDIĞIMIZ ALANI SİZLERE BIRAKMAYACAĞIZ\", \"DİRENİŞİN GÜNÜ ...DİŞİMİZLE KANIMIZLA KAZANDIĞIMIZ ALAN BİZİMDİR!\" şeklinde güvenlik güçlerine hakaret eden ve halkı provoke edici paylaşımlara yer verildiği,- 11/5/2017 tarihinde yapılan üç ayrı paylaşımda başvurucular Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'nın gerçekleştirdikleri eyleme ilişkin fotoğraflara yer verildiği ve eyleme destek çağrısında bulunulduğu belirtilmiştir.\"https://Twitter.com/iscihareketi\" link adresinde \"Devrimci İşçi Hareketi\" adı ile açılmış olan Twitter hesabından;- \"İzmir Liseli DG\" isimli Twitter sayfasında başvurucuların eylemine destek çağrısı içerikli pankartı tutan kişilerin gerçekleştirdikleri eylemde çekilmiş bir fotoğrafa yer verildiği,- 13/5/2017 tarihinde başvurucu Nuriye Gülmen'in kişisel Twitter hesabından başvurucuların eylemine destek çağrısı içerikli pankartı tutan kişilerin gerçekleştirdikleri eylemde çekilen fotoğrafa yer verildiği,- 12/5/2017 tarihinde \"Dih ... Nuriye ve Semih için cevahir avm önünde bir günlük açlık grevinde\" yorumu ile başvurucular Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'nın gerçekleştirdikleri açlık grevi eylemine destek veren ve DHKP/C'nin açık alan yapılanması olarak değerlendirilen \"Devrimci İşçi Hareketi\"nin gerçekleştirdiği bir günlük destek açlık grevi eylemine ilişkin görüntüye yer verildiği,- 12/5/2017 tarihinde başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren bir yorumla birlikte zafer işareti yapan bir kısım kişinin fotoğrafına yer verildiği,- 12/5/2017 tarihinde başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren bir yorumla birlikte DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu değerlendirilen \"DEVRİMCİ İŞÇİ HAREKETİ\" imzalı pankartın başında bekleyen iki kişinin gerçekleştirdiği eylemde çekilen fotoğrafa yer verildiği,- 11/5/2017 tarihinde başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren bir yorumla birlikte DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu değerlendirilen \"DEVRİMCİ İŞÇİ HAREKETİ\" tarafından başvurucuların gerçekleştirdiği açlık grevi eyleminin sahiplenildiği belirtilmiştir.\"Kamu Emekçileri Cephesi\" adı ile açılmış Facebook hesabından;- DHKP/C'nin açık alan yapılanması olduğu değerlendirilen KEC isimli oluşumun amblemi ile \"Kamu Emekçileri Cephesi\" imzalı, başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren pankartın fotoğrafının paylaşıldığı,- Başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren bir yorumla birlikte başvurucuların eylemlerinin sahiplenilerek destek çağrısında bulunulduğu ve eylem videolarının paylaşıldığı,- 31/5/2017 tarihinde \"Kamu Emekçileri Cephesi 2 yeni fotoğraf ekledi\" başlığı ve \"Açlığımızla Kazanacağız\" şeklindeki paylaşım ile başvurucuların eylemlerinin sahiplenilerek destek çağrısında bulunulduğu ve eylem fotoğraflarının paylaşıldığı,- 12/5/2017 tarihinde başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren bir yorumla birlikte başvuruculara destek verildiği,- 11/5/2017 tarihinde \"Ankara TAYAD destek açlık grevinde\" başlığı ile haberin paylaşıldığı belirtilmiştir.DHKP/C terör örgütünün açık alan yapılanmalarından olduğu değerlendirilen, \"TAYAD (Tutuklu Ve Hükümlü Aileleriyle Dayanışma Derneği)\" adı ile açılan Facebook hesabından;- \"Ankara TAYAD, haberSİZsiniz'in canlı videosunu paylaştı.\" ibareli yazı ile başvurucuların Yüksel Caddesi'ndeki eylem videolarının paylaşıldığı,- \"AnkaraTAYAD, SemihÖzakça'nın etkinliğini paylaştı\" ibareli yazı ile başvurucuların eylem fotoğraflarının paylaşıldığı,- \"AnkaraTAYAD, NuriyeGülmen'in gönderisini paylaştı.\" başlığı ile başvurucu Nuriye Gülmen'in bir konuşma metni gönderisinin paylaşıldığı belirtilmiştir.DHKP/C terör örgütünün fikir ve görüşleri doğrultusunda paylaşım yaptığı belirtilen \"Umudun Sesi\" isimli Facebook hesabından;-DHKP/C'nin Avrupa ülkelerindeki yapılanmaları tarafından başvuruculara destek için gerçekleştirilen eylem fotoğraflarının paylaşıldığı belirtilmiştir.\"Seyri Sokak\" adı ile açılmış Facebook sayfasından:- 13/5/2017 tarihinde \"Yüksel'de dün gece ... gözaltına alınan #[E.Ö.den] gözaltı sonrası direnişi büyütme çağrısı @SemihOzakca\" yorumu ile paylaşılan video görüntüsünün yapılan incelemesi neticesinde, başvurucuların fotoğraflarının bulunduğu duvara asılı pankartın önünde duran ve açlık grevi eylemi gerçekleştiren başvurucu Semih Özakça'nın eşi E.Ö.nün açlık grevi ile ilgili süreci anlattığı ve tehditkâr açıklamalar yaptığı belirtilmiştir.iii. Başvurucu Semih Özakça ile ilgili sosyal medyada yapılan paylaşımlar:- 11/5/2017 tarihinde DHKP/C'nin açık alan memur yapılanması olduğu değerlendirilen \"Kamu Emekçileri Cephesi\" adı ile açılmış Twitter hesabından başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren bir yorumla birlikte başvurucunun gerçekleştirdiği açlık grevinden çekilen görüntünün paylaşıldığı,- 11/5/2017 tarihinde DHKP/C'nin açık alan memur yapılanması olduğu değerlendirilen \"Kamu Emekçileri Cephesi\" adı ile açılmış Twitter hesabından başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren bir yorumla birlikte başvurucunun gerçekleştirdiği açlık grevinden çekilen görüntünün paylaşıldığı,- 10/5/2017 tarihinde DHKP/C'nin açık alan memur yapılanması olduğu değerlendirilen \"Kamu Emekçileri Cephesi\" adı ile açılmış Twitter hesabından başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren bir mesajın paylaşıldığı,- 5/5/2017 tarihinde \"Kocaeli Dev-Güç bürosunda bizim için ve [K.G.] için destek açlık grevi yapılıyor. Açlık grevine 3 Dev-Genç'li ve 1 Dev-Güç'lü katılıyor.\" yorumu ile başvuruculara destek için hazırlanan yazının önünde kırmızı yelek giymiş dört kişinin fotoğrafının paylaşıldığı,- 29/4/2017 tarihinde DHKP/C'nin açık alan memur yapılanması olduğu değerlendirilen \"Kamu Emekçileri Cephesi\" adı ile açılmış Twitter hesabından başvurucuların eylemine destek için bir günlük destek açlık grevi yapılmasına ilişkin yorumun paylaşıldığı belirtilmiştir.iv. Başvurucu Nuriye Gülmen ile ilgili sosyal medyada yapılan paylaşımlarBaşvurucunun kullandığı Twitter hesabından; - 13/5/2017 tarihinde başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren bir yorumla birlikte DHKP/C'nin açık alan memur yapılanması olduğu değerlendirilen \"Kamu Emekçileri Cephesi\" adı ile açılmış Twitter hesabından \"... [A], [], [N.B.] ... SERBEST BIRAKILSIN! KEC\" yazısı ile üç kişinin güvenlik güçleri tarafından gözaltına alındığı anın paylaşımına yer verdiği,- 11/5/2017 tarihinde DHKP/C'nin açık alan memur yapılanması olduğu değerlendirilen \"Kamu Emekçileri Cephesi\" adı ile açılmış Twitter hesabından başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren bir yorumun paylaşıldığı,- 10/5/2017 tarihinde DHKP/C'nin açık alan memur yapılanması olduğu değerlendirilen \"Kamu Emekçileri Cephesi\" adı ile açılmış Twitter hesabından başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren bir yorumla birlikte başvurucunun kendi görüntüsünü paylaştığı,- 21/4/2017 tarihinde \"Halkın Hukuk Bürosu\" isimli Twitter hesabından başvurucuların eylemine destek çağrısı içeren bir yorumla birlikte başvurucu Nuriye Gülmen'in konuşma yaparken çekilen fotoğrafının paylaşıldığı,- 19/4/2017 tarihinde DHKP/C'nin açık alan memur yapılanması olduğu değerlendirilen \"Kamu Emekçileri Cephesi\" adı ile açılmış Twitter hesabından başvurucuların Yüksel Caddesi'nde gerçekleştirdikleri eylemlerine ve açlık grevine destek vermediğinden bahseden KESK ve EĞİTİM-SEN’i eleştiren \"KEC\" imzalı bir açıklamanın paylaşıldığı belirtilmiştir.v. Başvurucuların gözaltına alınmaları sürecinde başvurucuları sahiplenmeye yönelik olarak yapıldığı belirtilen paylaşımlarDHKP/C terör örgütüne müzahir \"halkinsesitvdy\" link adresli Twitter hesabından;- 22/5/2017 tarihinde yapılan başvurucuların gözaltına alınmasına ilişkin bir yorumla birlikte başvurucuların eylemlerinden övgüyle bahsedildiği ve başvurucuların sahiplenildiği,- 22/5/2017 tarihinde başvurucuların evlerinin aranmasını ve gözaltına alınmasını protesto etmek için tehdit ve hakaret içerikli, eylemleri destekleyici ve gözaltına almayı eleştiren paylaşımlarda bulunulduğu belirtilerek sosyal medya mesajlarına yer verilmiştir. Bu bağlamda \"https://Twitter.com/halkimizinsesi\" link adresli Twitter hesabından;- 22/5/2017 tarihinde, başvurucuların gözaltına alınmasına ilişkin bir yorumla başvurucuların sahiplenildiği,- \"Katiller hala nuriyelerin evinde imis.sahiplenirsek gözaltına alamazlar ... polise vermeyelim.\" şeklinde güvenlik güçlerine hakaret eden, başvurucuların gözaltına alınmalarını engellemeyi amaçlayan ve başvurucuları sahiplenici paylaşımda bulunulduğu,https://www.facebook.com/grupyorum1985/?fref=ts link adresli Facebook hesabından;- Başvurucuların gözaltına alınmasına ilişkin bir yorumla birlikte \"... Avcılar Erol Mumcu Kültür Parkı'nda yapacağımız açlık grevine Nuriye ve Semih'e desteğe çağırıyoruz. #NuriyeveSemihinaçlığınasesver\" şeklinde destek amaçlı paylaşımda bulunulduğu,- \"Sanat Meclisi#nuriyevesemihserbestbırakılsın\" şeklinde destek amaçlı paylaşımların yapıldığı belirtilmiştir. İddianamede, suçlamalara ilişkin hukuki değerlendirmenin ilgili kısmı ise şöyledir:\"Daha önce düzenlenen iddianamede belirtildiği gibi Şüphelilerin terör örgütünün talimatlarıyla eylemleri gerçekleştirmesi, eylemlerde terör örgütüyle özdeşleşen slogan atmaları, gözaltı işlemleri sırasında güvenlik güçlerine etkin direnmeleri nazara alındığında, söz konusu eylemlerin DHKP/C terör örgütünün inisiyatifiyle gerçekleştiği, bu eylemle terör örgütünün ve amacının propagandasının yapıldığı, yapmış oldukları eylemler ve yukarıda ayrıntıları belirtilen tespitlerden şüphelilerin DHKP/C terör örgütü içerisinde faaliyet yürüttükleri anlaşılmaktadır.Şüphelilerin eylemleri ve sahiplenmeler birlikte değerlendirdiğinde; şüphelilerin sürdürdükleri eylemlerin DHKP/C terör örgütüne özgü bir eylem olduğu, söz konusu eylemlerin ülke genelinde örgütün organizesinde yürütüldüğü, ülke genelinde yapılan eylemlerin örgüte müzahir internet sitelerinde ve sosyal medyada sahiplenildiği, destek çağrılarının yapıldığı, örgüte müzahir kişi/yapılarca desteklendiği, şüphelilerin sürdürdüğü eylemin terör örgütünün talimatıyla yapıldığı ve sürdürüldüğü, bu haliyle masum hak arama eylemi olarak değerlendirilemeyeceği, eylemlerin devam etmesi halinde olası eylemcilerin durumunun kötüleşmesi ile devletin sorumlu tutulacağı ve bu kapsamda kampanyalar yürütülerek Gezi benzeri kalkışma eylemlerine dönüştürülmesinin planlandığı,Şüpheliler hakkında yukarıda belirtilen soruşturma dosyasında 02/05/2017 tarihli iddianame ile kamu davası açılmış ise de, özellikle Silahlı Terör Örgütüne Üye Olma Suçunun temadi eden suçlardan olması, temadinin iddianame ile kesilmesinden sonra eylemlerini devam ettirmiş olmaları, ayrıca süreç içerisinde kanuna aykırı hale dönüşen eylemlerine karşı yapılan kolluk müdahalelerine rağmen 2911 s.K.'nun  maddesinde belirtildiği şekilde aynı Kanunun  maddesine aykırı olarak halkı Kanuna aykırı toplantı veya yürüyüşe özendirmek veya kışkırtmak suçunu da işledikleri, yukarıda anlatılan deliller ve tüm soruşturma dosyasından anlaşıldığından;Hukuki ve fiili irtibat nedeniyle şüphelilerin yargılamasının mahkemenizin 2017/137 Esas sayılı dosyasında BİRLEŞTİRİLMEK SURETİYLE mahkemenizde yapılarak eylemlerine uyan yukarıda yazılı sevk maddeleri gereğince cezalandırılmalarına ... karar verilmesi kamu adına talep ve iddia olunur.\" Ankara  Ağır Ceza Mahkemesi 5/6/2017 tarihinde iddianamenin kabulüne karar vermiş ve E.2017/161 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Mahkeme aynı tarihte ayrıca davanın E.2017/137 sayılı dosya ile birleştirilmesine ve yargılamaya bu dosya üzerinden devam edilmesine karar vermiştir. Öte yandan İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen başka bir soruşturma kapsamında tanık olarak dinlenen B.Er. 19/7/2017 ve 25/8/2017 tarihli ifadelerinde özetle; i. TAYAD isimli oluşumun amacının hâlen ceza infaz kurumunda tutuklu bulunan ve güvenlik güçleri ile girdikleri çatışmalarda ölen örgüt mensuplarının cenaze işlerini ve anmaları takip etmek olduğunu, ayrıca ölen veya tutuklu bulunan örgüt mensuplarının aileleri ile irtibata geçerek ailelerin örgüte olan desteklerinin azalmasını önlemeye ya da örgüte yeni eleman kazandırmaya yönelik faaliyetler yürüttüğünü ifade etmiştir.ii. TAYAD içinde faaliyet yürüten kişilerin DHKP/C terör örgütü mensupları hakkında yürütülen soruşturma ve yargılamalarla ilgili basın açıklaması yaparak örgüt mensuplarının suçsuz olduğu yönünde kamuoyu oluşturmak suretiyle örgüt mensuplarının ceza almalarını engellemeye yönelik çalışmalar yaptıklarını, ayrıca bu bağlamda yapılan açıklamalarla örgüte yapılan operasyonların haksız olduğunu göstermenin amaçlandığını, tutuklanan ya da yargılanan örgüt mensuplarının ailelerinin ve örgüte sempati duyan kişilerin örgüte eleman olarak kazandırılmaya çalışıldığını, Türk ve dünya kamuoyunda Türkiye’yi insan haklarına saygı duymayan bir devlet olarak göstermenin amaçlandığını, ceza infaz kurumlarında bulunan kişilerin açlık grevlerine ikna edilerek kamuoyunda mağdur gibi gösterilmek suretiyle örgütün propagandasının yapıldığını belirtmiştir.iii. Halkın Hukuk Bürosu'nun (HHB) terör örgütünün hukuk yapılanması olduğunu, burada görev yapan avukatların tutuklanan veya yargılanan örgüt mensuplarının davalarını örgütün zarar görmemesi amacıyla takip ettiklerini, bu oluşumun örgütün talimatıyla kurulduğunu, bu kapsamda birinci grupta yer alan avukatların yakalanan veya tutuklanan örgüt mensuplarının davalarını takip ettiğini, ikinci grupta yer alan avukatların ise kamuoyunda bilinen davaları takip ettiğini ifade etmiş ve HHB içinde faaliyet gösteren avukatların isimlerini saymıştır (bu kapsamda örgütün yapısına ve diğer şüphelilere yönelik tanık ifadeleri için bkz. Ahmet Mandacı ve diğerleri, B. No: 2017/37933, 30/9/2020, § 32).iv. Karanfiller Kültür Merkezinin örgütün Bağcılar bölgesinde faaliyet yürütmek ve kitle tabanı oluşturabilmek için kurulan bir dernek olduğunu, kültür ve sanat faaliyetlerinden çok örgütle irtibatlı olan \"Yürüyüş\" dergisi dağıtımları, korsan gösteriler ve örgütün talimatları doğrultusunda diğer faaliyetleri yaptıklarını ifade etmiştir. v. Halk Meclisinin \"Halkın Kendi Kendini Yönettiği Merkez\" olarak tanıtıldığını fakat örgüt elemanlarının çeşitli mahallelerde kurdukları Halk Meclisleri ile halk arasında oluşan anlaşmazlıklarda adli makamlar gibi tarafları yargılayarak örgüt onayı ile verilen cezayı örgüt elemanlarına uyguladığını, bu cezaların yaşanan soruna göre mahalleden kovma, dövme ve benzeri şekilde uygulandığını, Halk Cephesinin yurt dışından gelen talimatlar doğrultusunda oylama ve etkinlikler düzenlediğini, Halk Meclislerinin ise daha çok örgütün etkili olduğu bölgelerde yerel halkın yaşadığı sorunları örgütün belirlemiş olduğu çerçevede sözde çözümlerle halkın devlete ve adalet sistemine olan güvenini zedeleyip örgüte sempati duyulmasını sağlamayı amaçladığını ifade etmiştir.vi. DİH’in DHKP/C terör örgütünün işçi alanında eleman kazandırmak, grevler, boykotlar ve benzeri faaliyetleri örgütlemek için oluşturduğu işçi kesimine hitap eden yapılanmalarından birisi olduğunu belirterek bu oluşumun gerçekleştirdiği terörist faaliyetlerden bahsetmiştir.vii. DHM’nin (Devrimci Memur Hareketi/Kamu Emekçileri Cephesi) ismini Kamu Emekçileri Cephesi olarak değiştiren bu yapının DHKP/C terör örgütünün kamusal alanda örgütlenme faaliyeti yürüten oluşumu olduğunu, gündemde olan Semih Özakça ve Nuriye Gülmen’in yürüttüğü açlık grevi eylemini DMH’nin örgütlediğini belirterek bu alanda sorumlu kişilerin isimlerini saymış ve bu kişileri kesin olarak teşhis ettiğini ifade etmiştir.viii. Başvurucu Nuriye Gülmen'in 2012 yılında Kütahya'da gözaltına alınıp tutuklandığını, tahliye olduktan sonra İstanbul'a -kendisinin (tanık) de içinde faaliyetlerini yürüttüğü DHKP/C'nin gençlik alan yapılanması olduğunu belirttiği- gençlik federasyonuna geldiğini, başvurucu geldiğinde örgütün üst düzey yöneticilerinden olan Ş.Y.nin başvurucuya bir bilgisayar gönderdiğini, kendilerinin de bu bilgisayarı başvurucuya verdiklerini, başvurucunun da öz geçmişi ve hapishanede yaşadıklarıyla ilgili olarak bir kısım bilgiyi yazdığını ve kendisinin (tanık) de bu yazıyı Ş.Y.ye ilettiğini, sonrasında Ş.Y.nin söz konusu yazıyı şifreli olarak yurt dışına gönderdiğini ifade etmiştir.ix. 2014 yılı Mart ayında İstanbul'da bulunduğu sırada H.G.nin kendisine B.El.nin durumunun ağırlaştığını ve her an yaşamını yitirebileceğini, dolayısıyla kendilerinin (tanık) yeniden İstanbul dışındaki illere giderek örgüt mensupları ile görüşüp B.El.in yaşamını yitirdiği zaman cenaze töreninin nasıl düzenleneceğine dair planlamalar yapmaları talimatı verdiğini, kendisinin (tanık) de bu kapsamda 11 Mart'ta Eskişehir'e gittiğini, Eskişehir'de B.El.in öldüğünü öğrendiklerini ve ardından hemen il içinde faaliyet gösteren kişileri yani örgüt mensuplarını bir araya toplayarak planlama yapmayı kararlaştırdıklarını ve bu kapsamda bir kafede örgüt mensupları ile buluştuklarını, sonrasında protestolar esnasında kullanmak amacıyla başvurucu Nuriye Gülmen ve F.S. ile birlikte Ö.Z.nin evine gittiklerini, burada patlayıcı yaptıklarını ifade etmiştir.x. Başvurucular Semih Özakça'nın ve Nuriye Gülmen'in açlık grevi eylemlerini -örgüt yapısı içinde yer aldığını belirttiği- Devrimci Memur Hareketi ve KEC'in örgütlediğini, başvurucuların olayların başlangıcından itibaren bu süreci yönetmek için örgüt bünyesinde kurulan bir komitenin talimatıyla hareket ettiklerini, süreç içinde HHB avukatlarının da başvurucularla irtibat hâlinde olduklarını ve örgüt talimatlarını hızlı şekilde başvuruculara ilettiklerini ifade etmiştir. Mahkeme 28/9/2017 tarihinde yaptığı duruşmada başvurucu Semih Özakça'nın savunmasını almıştır. Başvurucu Semih Özakça savunmasında özetle işine geri dönebilmek amacıyla başlattığı açlık grevinin yetmiş beşinci gününde gözaltına alındığını, olağanüstü hâl ilan edilmesinden sonra üyesi olduğu sendikanın iş bırakma eylemine katıldığı için açığa alındığını ve akabinde öğretmenlik mesleğinden ihraç edildiğini bazı il ve ilçelerde verilen tepkiler sonrası açığa alınan bazı kişilerin mesleğine iade edildiğini, ancak kendi sendikasının pasif kaldığını ve kendisinin işine dönemediğini, bu kapsamda eylemlere başladığını, bu süreçte on yedi defa gözaltına alındığını ve her eylemi için 30/3/2005 tarihli ve 5326 sayılı Kabahatler Kanunu veya 2911 sayılı Kanun'a göre işlemler yapıldığını, gözaltılarda şiddet gördüğünü, basın açıklamaları yaparak, imzalar toplayarak ve panellere katılarak haklılıklarını anlattıklarını, çalışma haklarının elinden alındığını, buna karşın kimsenin tepki vermediğini, bu nedenle kendilerinin eyleme başladığını, açlık grevinin etkili bir eylem olması ve halkta duyarlılık yaratması sebebiyle tutuklandığını, hiç kimsenin başka birine zorla açlık grevi yaptıramayacağını, kendisinin Hükûmet gitmezse açlık grevini bırakmam demediğini, amacının işine geri dönebilmek olduğunu, tanıkların teşhisleri fotoğraflardan yaptığını, kendisinin fotoğrafını herkesin bildiğini, tanık B.Er.in beyanlarının kendisi için bir öneminin bulunmadığını, kendisinin herhangi bir şekilde örgüt sözünü telaffuz etmediğini, kendisinden kaynaklanan bir kargaşa bulunmadığını, 2014 yılında evlendiğini, İstanbul'a 2015 ya da 2016 yıllarında gezmek için gittiğini, tanık B.Er.in kendisini kurtarmak için başkalarının hayatlarıyla oynadığını, Eskişehir'de Pamelya adında bir kafe olmadığını, tanığın isim ve soy isimleri bu kadar net hatırlamasının mümkün olmadığını, açlık grevinin örgütsel faaliyete sokulamayacağını, kendilerinin her türlü hukuki yola başvurduklarını, meselenin tanıkların söylediği gibi olmadığını, itirafçı olan bir kişinin yeminine güvenilemeyeceğini ve beyanlarının hukuki bir karşılığının olmadığını, dolayısıyla atılı suçları işlediğine dair somut deliller bulunmadığını ifade etmiştir. Mahkeme 20/10/2017 tarihinde yaptığı duruşmada başvurucu Nuriye Gülmen'in Ses ve Görüntü Bilişim Sistemi (SEGBİS) yoluyla savunmasını almıştır. Başvurucu Nuriye Gülmen savunmasında özetle çeşitli çevreler tarafından kendisi hakkında terörist ifadesi kullanılarak DHKP-C'li olduğunun söylenildiğini, bir gün dahi başkasının talimatı ile aç kalmayacağını, 2012 yılında Konya Selçuk Üniversitesine araştırma görevlisi yetiştirme programı ile girdiğini ve akabinde kendisinin görev aldığı karşılaştırmalı edebiyat bölümü bulunan Eskişehir Osmangazi Üniversitesinde görevlendirildiğini, bu kapsamda kendisine bazı yükümlülükler yükleyen bir sözleşme imzalatıldığını, Eskişehir Osmangazi Üniversitesinde bu sözleşme bahane edilerek -ve araştırma görevlilerinin görev tanımının da bulunmaması nedeniyle- angarya işlerde çalıştırılmak istendiğini, bu sorunların tüm araştırma görevlileri tarafından konuşulduğunu ancak çözülemediğini, kendisinin bu sorunların çözülmesi için çalıştığını ancak araştırma görevlilerini kışkırtmakla suçlandığını, hakkında tutanak düzenlendiğini ve mesai saatleri dışında katıldığı eylemler nedeniyle soruşturma geçirdiğini, ayrıca mensubu olduğu sendikanın çağrısı ile katıldığı bazı eylemlerden dolayı da soruşturma geçirdiğini, akademik donanıma sahip olduğunu ve öğrencilerini doğru metinlere yönlendirmeye çalıştığını, buna rağmen iki yıl üç ayın sonunda görevine son verildiğini, bu hususta dava açtığını ve mahkeme tarafından haklı bulunduğunu ancak akabinde FETÖ/PDY ile bağlantılı olduğu iddiasıyla açığa alındığını, solcu kimliği ile tanınan ve hakkını arayan bir insan olduğunu, ilk zamanlar üniversite tarafından göreve iade edileceğini düşündüğünü ve her türlü hukuki yolu tükettiğini ancak sonuç alamayınca eylemlere başladığını, 9/11/2016 tarihinde basın açıklaması yaparak oturma eylemine başlayacağını ilan ettiğini, bir süre sonra (diğer başvurucu) Semih Özakça'nın kendisine katıldığını, eylemin sürekliliği sebebiyle örgüt talimatıyla eylem yaptığının ifade edildiğini ancak kendisinin eyleme tek başına başladığını ve bu kapsamda beş talebini dile getirdiğini, ilk günlerden itibaren eylemlerinin destek gördüğünü ve eylemlerinin ikinci günü hariç her gün yanında birilerinin olduğunu, altı kişiye ulaştıklarını ve her gün pankart astıklarını, polisler tarafından keyfî gerekçelerle kendilerine müdahale edildiğini, bu müdahalelerin çoğunun takipsizlik kararıyla neticelendiğini, söz konusu eylemlerin örgüt talimatıyla yapılmadığını, kendilerini insanlara anlattıklarını, bu kapsamda (diğer başvurucu) Semih Özakça ile birlikte açlık grevine girmeye karar verdiklerini, böylece haklarındaki ilk adli soruşturmanın başladığını ve o soruşturma kapsamında adli kontrol uygulanması şartıyla serbest bırakıldıklarını, daha sonra ikinci soruşturmanın yapıldığını ve yapılan ikinci soruşturma kapsamında delil olmadığı hâlde tutuklandığını, B.El. eylemine katıldığını ancak tanık beyanında geçen patlayıcıya dair beyanlarının doğru olmadığını, tanıkların patlayıcı konusunda tutarlı ifade vermediklerini, ayrıca kendisine isnat edilen suçun dahi belli olmadığını, kendisinin yaptığı eylemlerin tiyatro oyunu yapma, sokak oyunu sergileme ve adalet nöbeti tutma gibi eylemler olduğunu, tanık B.Er.in beyanlarının müdafilerinin savunmalarıyla çöktüğünü, tanık F.S.nin konsere gitmekle örgüt üyesi olduğunu düşünecek yapıda birisi ve madde bağımlısı olduğunu, tanık Y.nin söylediklerine katıldığını, tanık B.Er.in beyanında geçen Semih Özakça'nın evinde kahvaltıya gidilmesinin delil olamayacağını, Semih Özakça'nın düğününe on onbeş kişilik bir arkadaş grubu ile katıldıklarını ancak F.S.nin orada olup olmadığını hatırlamadığını, her iki tanığın da menfaat sağlamak amacıyla ifade verdiklerini, eyleminin pek çok dergi, yayın ve grup tarafından sahiplenildiğini, E.Y.nin bir sendika kurduğunu, kendi eylemleri ile alakalı konuşacağı bir kurultaya katılmasının örgüt üyeliğine delil olarak kabul edilemeyeceğini ifade etmiştir. Mahkeme anılan duruşma sonunda başvurucu Semih Özakça'nın tahliyesine, başvurucu Nuriye Gülmen'in ise tutukluluk hâlinin devamına karar vermiştir. Mahkeme yargılama sürecinde bir kısım tanığı dinlemiştir. Bu kapsamda;Tanık B.Er.in ifadesi özetle şöyledir:i. Tanık, başvurucu Semih Özakça'yı İstanbul'da Okmeydanı'nda ölen bir örgüt üyesinin adının verildiği parkta birkaç kez gördüğünü, İstanbul dışından örgüt temsilcileriyle görüşmek için gelen kişilerin görüşme sürecinde genellikle bu parkta beklediklerini, başvurucunun da bu kapsamda gelmiş olabileceğini ancak kiminle görüştüğünü ya da tam olarak neden geldiğini bilmediğini, başvurucuyu simaen tanıdığını, hakkında başka bir bilgiye sahip olmadığını ve başvurucu ile herhangi bir örgütsel ilişkisinin olmadığını, bu kişinin örgütle olan irtibatını daha çok basında yer aldığı kadarıyla bildiğini ifade etmiştir.ii. Tanık; başvurucu Nuriye Gülmen'i ise ilk kez 2012 yılında gördüğünü, başvurucunun o tarihlerde Kütahya ve Eskişehir'de DHKP-C'ye yönelik olarak düzenlenen operasyonlarda gözaltına alınıp tutuklandığını, tahliye olduktan sonra İstanbul'daki -kendisinin (tanık) de içinde faaliyetlerini yürüttüğü DHKP/C'nin gençlik alan yapılanması olan ve ayrıca yurt dışı şifreli mesajlaşmalarının yapıldığı merkez olduğunu belirttiği- gençlik federasyonuna geldiğini, ilk tanışmalarının bu şekilde gerçekleştiğini ifade etmiştir.iii. Tanık, başvurucu geldiğinde örgütün üst düzey yöneticilerinden olan Ş.Y.nin başvurucuya bir bilgisayar gönderdiğini, kendilerinin de bu bilgisayarı başvurucuya vererek başvurucuyu kütüphane odasına yerleştirdiklerini ve bilgisayarda yazılanlara cevap vermesini söylediklerini, başvurucunun bir süre yazılanlar üzerinde çalıştığını, sonrasında kendisinin (tanık) bilgisayarı alarak Ş.Y.ye teslim ettiğini ifade etmiştir.iv. Tanık (bilgisayarda yazılanlara ilişkin olarak), haklarında örgüt üyeliğinden adli işlem yapılan ve tutuklanan kişilerin tahliye olduktan sonra örgütün İstanbul'da bulunan ve şifreli mesajlaşma yapılan merkezlerine gelerek bir özgeçmiş raporu, hapishanede yaşadıklarına dair anlatımlar ve bundan sonra ne yapmak istedikleri hakkında üç ayrı yazı yazdıklarını, başvurucu Nuriye Gülmen'in de bu konularla ilgili olarak yazı yazdığını ve kendisinin (tanık) de bu yazıyı Ş.Y.ye ilettiğini, sonrasında Ş.Y.nin söz konusu yazıyı şifreli olarak yurt dışına gönderdiğini ifade etmiştir.v. Tanık 2012 yılının Aralık ayında terör örgütü (DHKP/C) üyeliği suçlamasıyla tutuklandığını ve 2014 yılının Ocak ayına kadar tutuklu kaldığını, tahliye olduktan sonra (öldüğünü belirttiği) örgüt üyesi H.G. tarafından Anadolu illerinde yani İstanbul dışında kalan illerde gençlik yapılanmasını organize etmek üzere görevlendirildiğini, bu kapsamda birçok ilde üniversite ve lise öğrencilerine yönelik çalışmalar yaptığını, bunlar arasında Eskişehir'in de bulunduğunu, bu faaliyetleri sırasında başvurucu Nuriye Gülmen ile yeniden örgütsel irtibatının başladığını ifade etmiştir.vi. Tanık 2014 yılının Mart ayında İstanbul'da bulunduğu sırada H.G.nin kendisine B.El.in durumunun ağırlaştığını ve her an yaşamını yitirebileceğini, dolayısıyla kendilerinin (tanık) yeniden İstanbul dışındaki illere giderek örgüt mensupları ile görüşüp B.El. yaşamını yitirdiği zaman cenaze töreninin nasıl düzenleneceğine dair planlamalar yapmaları talimatı verdiğini, kendisinin (tanık) de bu kapsamda 11 Mart'ta Eskişehir'e gittiğini, Eskişehir'de örgüt mensubu olan Y.Y. ile kahvaltı yaparken haberlerde B.El.in öldüğünü öğrendiklerini ve ardından hemen il içinde faaliyet gösteren kişileri yani örgüt mensuplarını bir araya toplayarak planlama yapmayı kararlaştırdıklarını ve bu kapsamda Pamelya isimli bir kafede söz konusu örgüt mensupları ile buluştuklarını, bunların içinde Nuriye Gülmen'in de bulunduğunu ifade etmiştir.vii. Tanık, toplantıda B.El.in cenazesi için yapılacakların konuşulduğunu, ayrıca Eskişehir'de ne şekilde protestolar yapılacağı ve bu eylemleri kimlerin düzenleyeceği konusunda planlama ve paylaşım yapıldığını ve yine eylemler sırasında herhangi bir polis müdahalesi olması durumunda karşılık vermek için kullanılmak üzere basit tipte patlayıcılar hazırlama kararı aldıklarını ifade etmiştir. Tanık bu kapsamda kendisinin, başvurucu Nuriye Gülmen ve soyadını hatırlamadığı F. isimli kişiyle birlikte Ö.Z.nin evine gittiklerini, evde F.nin getirdiği malzemelerle patlayıcı yaptıklarını ancak bu patlayıcıların kullanıp kullanılmadığını veya kullanılmış ise kimin kullandığını hatırlamadığını ifade etmiştir.viii. Tanık, aynı yıl içinde başvurucu Nuriye Gülmen'in Eskişehir'deki evinde kaldığını, başvurucu Nuriye Gülmen ile dinleme yapılması ihtimalini gözeterek telefon görüşmesi yapmadıklarını, başvurucu Nuriye Gülmen ve irtibat kurduğu diğer örgüt üyelerinin nerelerde bulunduklarını (yani gittikleri ve çalıştıkları yerleri) bildiklerini, bu kapsamda kendisinin genellikle Y.Y. aracılığıyla başvurucu Nuriye Gülmen ile irtibat kurduğunu, bu olaylardan sonra başvurucu Nuriye Gülmen ile irtibatının olmadığını ifade etmiştir.ix. Tanık, yaklaşık altı yedi yıl DHKP/C içinde faaliyet gösterdiğini, bu süreçte kendisinin de birçok kez açlık grevi yaptığını ve bu tarz eylemlerin nasıl örgütlendiğini, kişilerin bu aşamaya nasıl getirildiğini iyi bildiğini belirterek bu kapsamda örgütün son dönemde çok fazla politika üretemediğini ve yapılan operasyonlar nedeniyle bir tıkanıklık yaşadığını, bu nedenle olağanüstü hâl döneminde kararnamelerle meslekten çıkarılan kişilerin hassasiyetini kullanarak yeniden güç kazanmaya çalıştığını, başvurucu Nuriye Gülmen'in de örgütün faaliyetçilerinden biri olduğu ve meslekten çıkarıldığı için eylem sürecini başlattığını, başvurucunun açlık grevini kendisinin planlamış olabileceğini ancak (tanık bu tür durumlarda örgütün eylem planlama ve faaliyet biçimine ilişkin olarak) böyle bir durumda örgüt tarafından öncelikle irtibatlı kişilerden bir kamuoyu oluşturmalarının istendiğini (örneğin kendisi ceza infaz kurumunda bulunduğu süre içerisinde ilk önce bir talimat ile kapıların dövülmesi vs. bir kısım eylemin yapıldığını, eğer bir sonuç alınamaz ise bu kez açlık grevine gidilmesi talimatının geldiğini) belirterek başvurucu Nuriye Gülmen'in sürecinin de bu şekilde gelişmiş olabileceğini, buna dair doğrudan bir bilgisinin olmadığını ancak ifade ettiği gibi bu tür eylemlerin örgüt talimatıyla gerçekleştirildiğini, örgütün birtakım şifreli bilgi notları ile açlık grevi sürecinin nasıl olacağına dair talimatlar verdiğini ve bu tür eylemlerin sürecinin örgüt tarafından yönetildiğini ifade etmiştir.Tanık F.S.nin ifadesi özetle şöyledir:i. Semih Özakça'yı da Eskişehir'de iki kez Nuriye Gülmen'in yanında (düğünde ve kahvaltıda) gördüğünü, bunun dışında onunla bir tanışıklığının olmadığını, başvurucu Semih Özakça ile Nuriye Gülmen arasında belli bir samimiyetin olduğunu ifade etmiştir.ii. Nuriye Gülmen'i ilk kez 2013 yılında Eskişehir Adalar'da Grup Yorum standında bildiri dağıtırken gördüğünü, kendisinin (tanık) bildiri alırken başvurucu ile tanıştığını, daha sonra birlikte konsere gittiklerini, ilerleyen süreçte de zaman zaman bir araya geldiklerini, en son B.El.in öldüğü gün başvurucu Nuriye Gülmen, Ö.Z. ve tanık B.Er. ile Ö.Z.nin evinde buluştuklarını ve basit tipte patlayıcı madde yaptıklarını, herkesin bu patlayıcılardan aldığını, sonrasında Yunus Emre Caddesi'ndeki yürüyüşe katıldıklarını, yürüyüş esnasında polis müdahalesi olduğunu, bu sırada patlama sesleri duyduğunu ancak patlayıcıları kimin attığını görmediğini, daha sonra (2014 yılından sonra) başvurucu Nuriye Gülmen ile görüşmemeye, başladığını ve başvurucu ile çok fazla irtibatının olmadığını, başvurucu Nuriye Gülmen ile 2015 yılı Eylül aylarında tekrar görüştüğünü ancak bundan sonra bir daha onu hiç görmediğini ifade etmiştir.Tanık A.Ş.nin ifadesi özetle şöyledir:Tanık; başvurucuların kendisinin arkadaşı olduğunu, o dönemde yapılan yürüyüşlerin birçoğuna başvurucu Nuriye Gülmen ile birlikte katıldıklarını, başvurucu ile eylemlerin öncesinde ve sonrasında da görüştüklerini, B.El.in ölümünden sonra yapılan gösteriye de başvurucu Nuriye Gülmen ile birlikte katıldığını, kendisinin bulunduğu süre içinde herhangi bir polis müdahalesi olmadığını, sonrasında bir müdahale olup olmadığını bilmediğini ifade etmiştir.Tanık İ.A.nın ifadesi özetle şöyledir:Tanık; B.El.in ölümü üzerine düzenlenen gösterilere katıldığını, başvurucu Nuriye Gülmen'in de yürüyüşe katılanlar arasında bulunduğunu ancak polise karşı bir eylemini ya da patlayıcı madde kullandığını görmediğini, kendisi (tanık) ayrıldıktan sonra polis müdahalesi olduğunu sonradan duyduğunu ifade etmiştir.Tanık P.T.nin ifadesi özetle şöyledir:i. Tanık; başvurucu Nuriye Gülmen'i yakından tanıdığını, başvurucu ihraç edildikten sonra birçok kişi ve sendika ile ne yapılabileceği konusunda görüşmeler gerçekleştirdiğini, Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikasına üye akademisyenlerin de bulunduğu bir toplantıda önerilen şeyin birkaç günlük oturma eylemi yapılması olduğunu, başvurucunun kamuoyu oluşturmak amacıyla açlık grevi yapma düşüncesinde olduğunu ifade ettiğini, sendika yöneticilerinin bunu benimsemediğini ifade etmiştir.ii. Tanık; B.El.in ölümünden sonra düzenlenen gösteriler sırasında Ankara'da bulunduğunu, bu nedenle başvurucu Nuriye Gülmen'in şiddete başvuran herhangi bir eylemini görmediğini ifade etmiştir.Tanık Ö.Z.nin ifadesi özetle şöyledir:Tanık; başvurucularla Gezi Parkı olayları esnasında tanıştığını, B.El.in ölümüyle ilgili olarak Eskişehir'de düzenlenen yürüyüşe kendisinin de katıldığını, yürüyüş esnasında başvurucu Nuriye Gülmen'i de gördüğünü ancak eylem öncesinde bir buluşmanın olmadığını, gösteriler sırasında başvurucu Nuriye Gülmen'in herhangi bir patlayıcı madde attığını veya başka bir şekilde güvenlik görevlilerine karşı direndiğini görmediğini, başvurucuların herhangi bir terör örgütüyle bağlantılarının bulunmadığını ifade etmiştir.Tanık Y.Y.nin ifadesi özetle şöyledir:i. Tanık 2010-2014 yıllarında Eskişehir'de üniversitede okuduğunu, başvurucu Nuriye Gülmen'i üniversitede araştırma görevlisi olması nedeniyle bildiğini ancak aslında her iki başvurucuyu da Gezi Parkı eylemleri sırasında tanıdığını, başvurucuların bir örgütle bağlantılı olduklarına dair bilgisinin olmadığını, kendisinin de birçok eyleme katıldığını, başvurucuların da özellikle Nuriye Gülmen'in bu eylemlere katıldıklarını ancak yasal olmayan bir faaliyetlerini görmediğini ifade etmiştir.ii. Tanık; tanık B.Er.i tanımadığını belirterek B.El.in ölümüyle ilgili olarak düzenlenen gösteri yürüyüşüne katıldığını, başvurucu Nuriye Gülmen'in de yürüyüşe katılanlar arasında olduğunu hatta birbirlerine yakın olduklarını, kendisinin bulunduğu süre içinde herhangi bir müdahale olmadığını ancak kendisi ayrıldıktan sonra polis müdahalesi olduğunu duyduğunu ifade etmiştir.Tanık K.nin ifadesi özetle şöyledir:Tanık 22/11/2016'da olağanüstü hâl döneminde çıkarılan kanun hükmünde kararname ile işten çıkarıldığını, başvurucuların da işe iadelerini sağlamak amacıyla eylem yaptıklarını, zaman zaman başvurucuların eylemlerine değişik şekillerde destek vermeye çalıştığını, başvurucuların ilk başta açlık grevi yapma kararlarının bulunmadığını ancak süreç içinde sonuç alınamaması ve eylemlerinin etkililiğini yitirmesi nedeniyle açlık grevi yapmaya karar verdiklerini, kendisinin (tanık) başvurucularla görüştüğünde açlık grevi yapma fikrini desteklemediğini onlara söylediğini ifade etmiştir. Mahkeme 1/12/2017 tarihinde başvurucu Nuriye Gülmen'in eylemlerinin terör örgütüne üye olma suçunu oluşturduğunu belirterek söz konusu suçtan başvurucunun 6 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Mahkeme diğer başvurucu Semih Özakça ile aynı dosyada yargılanan A.K.nın tüm suçlardan beraatine hükmetmiştir. Mahkeme ayrıca başvurucu Nuriye Gülmen'in hükümle birlikte tahliyesine de karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Sanık Semih Özakça yönünden: Sanık Semih Özakça'nın iddianamede belirtilen basın açıklaması, oturma eylemleri ve akabinde açlık grevinin terör örgütünün talimatları doğrultusunda ve örgütün amacına hizmet etmek için gerçekleştirdiği, ilk iddianameyle dava açılıp hukuki kesinti gerçekleştirdikten sonra açlık grevine de aynı amaç ve saikle devam ederek iki kez silahlı terör örgütü üyeliği suçunu işlediği iddia edilmektedir. Ancak sanığın bu eylemleri söylenen amaç ve saik ile gerçekleştirdiğine dair cezalandırılmasına yeterli her türlü şüpheden uzak, somut ve inandırıcı delil bulunamamıştır. Sanığın, Elmas Yalçın Kurultayı olarak adlandırılan toplantıya konuşmacı olarak katılması, bu hususta delil olarak gösterilmiş ise de mahkememizce yapılan araştırmada bu toplantıyı düzenleyenler ve katılanlar hakkında herhangi bir yasal işlem yapılmadığı tespit edilmiştir. Dolayısıyla bu toplantının örgütsel faaliyet olduğuna dair dosyada herhangi bir delil bulunmamaktadır. Yine sanığın eylemlerde silahlı terör örgütünün kullandığı söylem ve materyaller ile benzerlik gösteren söylem ve materyaller kullandığı iddia edilmiş ise de yukarıda açıklandığı üzere eylem ve söylemlerde benzerlik bulunması, bir kişinin terör örgütü üyesi olduğunu göstermeye yeterli delil değildir. Silahlı terör örgütü DHKP/C üyesi olduğu ve etkin pişmanlık kapsamında beyanlarda bulunduğu belirtilen ve bunun üzerine mahkememizce tanık olarak dinlenen [B.Er.nin] İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca alınan 19/07/2017 tarihli ifadesinde Semih Özakça ve Nuriye Gülmen'in açlık grevi eylemini örgüt yapısı içinde yer aldığını belirttiği Devrimci Memur Hareketi-Kamu Emekçileri Cephesi'nin örgütlediğini beyan etmiştir. Aynı tanık yine İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca alınan 25/08/2017 tarihli ek beyanında ise, sanıklar Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'nın baştan beri kafalarında açlık grevi olduğunu ancak bunun zamanını ve sürecini belirleyenin örgüt olduğunu söylemiştir. Adı geçen tanık mahkeme huzurunda alınan beyanında ise, sanık Semih Özakça'yı bir iki kez gördüğünü, örgütsel bağlantısı olup olmadığı konusunda bilgisi olmadığını, sanıklar Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'nın örgüt tarafından yönetildiğine dair beyanlarının kendi yaşadıklarından yaptığı bir çıkarım olduğunu beyan etmiştir. Soruşturma aşamasında bu konuda bilgi notunu gördüğünü söyleyip duruşmada bundan bahsetmemesi üzerine, bu husus kendisinden sorulduğunda böyle bir bilgi notu gördüğünü söylemiş sanık müdafiilerinin sorusu üzerine ise bilgilerinin doğrudan olmadığını dolaylı yoldan olduğunu beyan etmiştir.Yine silahlı terör örgütü DHKP/C üyesi olduğu ve etkin pişmanlık kapsamında beyanda bulunduğu belirtilen [F.S.] isimli şahıs da mahkememizce tanık olarak dinlenmiş, sanık Semih Özakça ile ilgili beyanlarında adı geçenin örgütsel bağlantısına ilişkin bilgi sahibi olmadığını, sadece bir kez Nuriye Gülmen ile birlikte şahsın evine kahvaltıya gittiklerini, orada kitap ve dergi okunduğunu ancak örgütsel konuşma olmadığını, bir kez de yine Nuriye Gülmen'in bulunduğu bir grupla şahsın düğününe gittiklerini beyan etmiştir. Her iki tanık da sanık Semih Özakça'nın örgütsel bağlantısına ilişkin bilgi sahibi olmadıklarını beyan etmektedir. Sanığın silahlı terör örgütünün hiyerarşik yapısı içinde yer alan bir örgüt mensubu olduğuna dair dosyada başkaca bir delil de bulunmamaktadır. Bu sanık ile ilgili değerlendirilmesi gereken bir diğer husus, tanık [B.Er.nin] sanığın diğer sanık Nuriye Gülmen ile birlikte yürüttüğü açlık grevinin örgütün talimatları ve yönlendirmesi altında yürütüldüğüne dair beyanları karşısında, sanığın eyleminin silahlı terör örgütüne yardım suçunu oluşturup oluşturmayacağı hususudur. Yukarıda açıklandığı üzere açlık grevi yapmak münhasıran suç teşkil eden bir eylem değildir. Ancak bir terör örgütünün talimatı, yönlendirmesi ve yönetimi altında örgüt amaçlarının gerçekleştirilmesi saiki ile yapılması halinde eylemi gerçekleştiren kişi örgüt mensubu olmasa bile örgüte yardım suçunun oluşması söz konusu olabilecektir. Somut olayda tanık [B.Er.], soruşturma beyanlarında bu yönde ifadelerde bulunmuş ise de duruşmada alınan yeminli beyanlarında bu ifadelerinin, kendi yaşadıkları ve örgütün bildiği eylem tarzını değerlendirmesi sonucu yaptığı çıkarıma dayandığını ifade etmiştir. Tanık bu konuda bir bilgi notu gördüğünü de söylemektedir ancak beyanlarından bu bilgi notunun eylemin başlamasından önce değil eylem devam ederken görüldüğü anlaşılmaktadır. Tanık bilgi notunun içeriğini de tam olarak ifade edememiştir. Ayrıca tanığın böyle bir bilgi notundan sanıkların haberdar olduğuna dair bir beyanı da mevcut değildir. Yani tanık beyanlarından esasen açlık grevi eyleminin örgüt talimatıyla başladığına dair somut bir bilgisi bulunmadığı, anlatımlarının eylem devam ederken örgütün eyleme sahip çıktığına yönelik olduğu görülmektedir. Bu durumda değerlendirilmesi gereken yeni bir husus ortaya çıkmaktadır. Münhasıran ayrı bir suç teşkil etmeyen bir eyleme başlandıktan sonra silahlı terör örgütü veya örgütlerinin bu eyleme sahip çıkmaları ya da destek vermeleri halinde eylemin suça dönüşüp dönüşmeyeceğinin de tartışılması gerekmektedir. Bu değerlendirme yapılırken esas alınacak kriter yukarıda açıklandığı üzere, sanığın kast ve saikidir. Münhasıran suç teşkil etmeyen bu eylemin örgüte yardım suçunu oluşturması için, kişinin örgüte yardım etme kastıyla hareket etmesi zorunludur. Bu kasıtla eyleme başladığı ortaya konmayan bir kişinin eylemine sonradan farklı grup, kişi ve örgütlerin destek vermesi ya da sahip çıkması bu zorunluluğu değiştirmez. Eylemin bu andan itibaren suça dönüşmesi için de kişinin en azından o andan itibaren örgüte yardım etme kastıyla eylemine devam ettiğinin her türlü şüpheden uzak, somut ve inandırıcı deliller ile ispatlanması zorunludur. Sanık tüm aşamalarda bu eylemleri işine geri dönebilmek amacıyla yaptığını, hiçbir örgüt ya da kişiden talimat almadığını, hiçbir örgüte bağlı olmadığını ve herhangi bir örgüte yardım etme amacının bulunmadığını, eylemlerine sadece iddianamede belirtilen kişi yada grupların değil farklı siyasi görüşlere mensup pek çok kişi ve kuruluşun destek verdiğini savunmaktadır. Yukarıda açıklandığı üzere dosyada sanığın bu savunmalarının aksini gösterir, cezalandırılmasına yeterli her türlü şüpheden uzak somut ve inandırıcı delil elde edilememiş, sanığın örgüt üyesi olmamakla birlikte, örgüte yardım kastıyla bu eylemleri gerçekleştirdiği de kanıtlanamamış olduğundan sanığın örgüt üyeliği suçlarından CMK'nın 223/2-e maddesi gereğince ayrı ayrı beraatine karar vermek gerekmiştir. Sanık hakkındaki bir diğer suçlama, silahlı terör örgütünün propagandasını yaptığına ilişkindir. 3713 sayılı yasanın  maddesinde düzenlenen bu suç terör örgütünün cebir, şiddet veya tehdit içeren yöntemlerini meşru gösterecek veya övecek ya da bu yöntemlere başvurmayı teşvik edecek eylemler ve söylemlerde bulunulması halinde oluşmaktadır. Madde metnindeki düzenlemeden açıkça anlaşılacağı üzere, bu suçun oluşabilmesi için bir terör örgütü lehine açıklama yapılması dahi yeterli olmayıp örgütün cebir, şiddet veya tehdit içeren yöntemlerinin övülmesi, meşru gösterilmesi ya da bunların teşvik edilmesi zorunludur. İddianamede propaganda olarak gösterilen eylemler içinde, sanığın DHKP/C terör örgütünün cebir, şiddet ve tehdit içeren yöntemlerine yönelik övgü, meşrulaştırma ya da teşvik etme barındıran bir eylemi bulunmadığından sanığın yasal unsurları oluşmayan bu suçtan CMK'nın 223/2-a maddesi gereğince beraatine karar vermek gerekmiştir.Sanık hakkındaki bir başka suçlama da halkı kanuna aykırı toplantı veya yürüyüşe özendirmek ya da kışkırtmak eylemine ilişkindir. İddianamede sanığın hangi eyleminin bu suçu oluşturduğu açıkça belirtilmemiş olmakla birlikte dosyada sanığın bu suçu oluşturabilecek bir nitelikte bir eylem ya da çağrısı olduğuna dair cezalandırılmasına yeterli her türlü şüpheden uzak somut ve inandırıcı delil bulunmadığından bu suçtan da CMK'nın 223/2-e maddesi gereğince beraatine karar vermek gerekmiştir. ...Sanık Nuriye Gülmen Yönünden:Bu sanık yönünden iddianamelerde yapılan suçlamalar ve suçlamaların temel dayanağı, sanık Semih Özakça ile aynıdır. Sanık Nuriye Gülmen yönünden basın açıklamaları, oturma eylemleri ve açlık grevi ile ilgili sanık Semih Özakça yönünden yukarıda yapılan açıklama ve değerlendirmeler aynen geçerlidir. Ancak bu sanık ile ilgili iddianamede ayrıca sanığın DHKP/C silahlı terör örgütünün Eskişehir yapılanması içinde faaliyet gösterdiğine dair bir iddiada mevcuttur. DHKP/C silahlı terör örgütü üyesi olup etkin pişmanlık kapsamında beyanlarda bulundukları belirtilmesi üzerine duruşmada tanık olarak dinlenen [B.Er.] ve [F.S.] yukarıda ayrıntılı olarak yazılı ifadelerinde özetle; Sanık Nuriye Gülmen'in örgüt üyeliği kapsamında tutuklu kalıp tahliye olduktan sonra cezaevinde yaşadıklarına dair özgeçmiş raporu hazırlayıp örgüte sunduğunu, sanığın Eskişehir ilinde örgüt içerisinde faaliyet gösterdiğini, tanık [F.S.nin] örgüte katılmasına ön ayak olduğunu, Eskişehir ilindeki örgüt üyelerine ve sempatizanlarına ideolojik eğitim verdiğini beyan etmişlerdir. Sanık Nuriye Gülmen hakkında toplam olarak iki kez silahlı terör örgütü üyeliği, iki kez silahlı terör örgütü propagandası ve bir kez halkı kanuna aykırı toplantı veya yürüyüşe özendirmek ya da kışkırtmak suçlarından dava açılmıştır. Bu sanık hakkında iddianamede anlatılan basın açıklaması, oturma eylemi ve açlık grevi eylemlerini örgüt talimatı doğrultusunda gerçekleştirdiğine dair yukarıda açıklandığı üzere yeterli kanıt elde edilememiş ise de, tanıklar [B.Er.] ve [F.S.nin] sanığın örgüt üyesi olup örgüt içerisinde faaliyet gösterdiğine dair beyanları, terör örgütünün cebir, şiddet ve tehdit içeren yöntemlerini övme, meşrulaştırma ya da bu yöntemleri teşvik etme niteliği bulunmadığından münhasıran propaganda suçunu oluşturmamakla birlikte terör örgütü ile bağlantılı olduğu değerlendirilen kişi ve kurumlarla ilgili paylaşımları (04 Aralık tarihli \"Liseli Dev Genç'e binlerce teşekkür\" içerikli paylaşım, terör örgütlerince sahiplenildiği belirtilen Cemre Heval kod adlı [E.A.] adlı kişinin fotoğrafının yer aldığı 29 Kasım 2016 tarihli paylaşım) birlikte değerlendirildiğinde sanığın bu eylemlerinin bir bütün halinde örgüt hiyerarşisinde yer alarak örgüt içinde faaliyet göstermek ve bu suretle TCK'nın 314/ maddesinde düzenlenen silahlı terör örgütü üyeliği suçunu oluşturduğu sonucuna varılmıştır. Her ne kadar sanık hakkında, ilk iddianame ile hukuki kesinti olduktan sonra eylemlerine devam ederek ikinci kez örgüt üyeliği ve propaganda suçlarını işlediği iddia edilmiş ise de yukarıda açıklandığı üzere sanığın ilk iddianameden sonra devam ettiği açlık grevi eyleminin örgüt talimatı doğrultusunda örgütsel eylem olarak gerçekleştirildiğine dair delil bulunmamaktadır. Yine propaganda olarak gösterilen paylaşımların da terör örgütünün cebir, şiddet ve tehdit içeren yöntemlerini övme, meşrulaştırma ya da bu yöntemleri teşvik etme unsurları bulunmadığından münhasıran oluşmuş propaganda suçu da söz konusu değildir. Sonuç olarak her ne kadar sanık hakkında iki kez silahlı terör örgütü üyeliği ve iki kez propaganda suçundan cezalandırılması talep edilmiş ise de, silahlı terör örgütü üyeliğinin temadi eden suçlardan olması, ikinci iddianamede hukuki kesintiye rağmen devam ettiği iddia edilen eylemin açlık grevinden ibaret olması, mahkememizce örgüt üyeliği olarak kabul edilen eylemlerin ise tanıklar [F.S.] ve [B.Er.nin] anlatımlarında geçen eylemler olduğu, bunlar yönünden hukuki veya fiili kesintinin söz konusu olmadığı kanaatine varıldığından, sanığın eylemlerinin bir bütün halinde bir kez silahlı terör örgütü üyeliği suçunu oluşturduğu kanaatine varılmış ve sanığın bu suçtan cezalandırılması yoluna gidilmiştir. Sanıklar ve müdafiileri tanıklar [F.S.] ve [B.Er.nin] kendilerinin de soruşturma tehditi altında olmaları nedeniyle kendilerini cezadan kurtarmak amacıyla iftira niteliğinde beyanda bulunduklarını, verdikleri ifadelerin dosyayı etkilemeye yönelik öğretilmiş ifadeler olduğunu ayrıca ifadeleri arasında çelişkiler bulunduğunu savunarak bu beyanlara itibar edilmemesini talep etmişlerdir. Ancak tanıkların mahkememiz dosyasını etkilemeye yönelik öğretilmiş beyanda bulundukları iddia edilmekte ise de, her iki tanık da dosyamız sanıklarından [A.K.] ve Semih Özakça'nın örgüt bağlantısı olmadığı yönünde beyanda bulunmuşlardır. Kaldı ki tanık [B.Er.nin] soruşturma beyanları mahkememizdeki davanın ilk duruşması yapılmadan önce alınmasına rağmen ikinci celse öncesine kadar mahkememize gönderilmemiştir. Ayrıca her iki tanık da sanık Nuriye Gülmen dışında örgüt üyesi oldukları iddiasıyla pek çok isim daha vermişlerdir. Mahkememiz dosyasını etkilemeye yönelik olduğu iddia edilen beyanların uzunca bir zaman dosyamıza gönderilmemiş olması, tanıkların sanıklar [A.K.] ve Semih Özakça hakkında aleyhe bir beyanda bulunmamış olmaları, etkin pişmanlık hükümlerinden faydalanabilecek başka isimler vermiş olmaları ve tanık beyanlarının ana hatlarıyla aynı doğrultuda olması dikkate alındığında bu savunmalara itibar edilmemiştir.Sanık hakkındaki bir başka suçlama da halkı kanuna aykırı toplantı veya yürüyüşe özendirmek ya da kışkırtmak eylemine ilişkindir. İddianamede sanığın hangi eyleminin bu suçu oluşturduğu açıkça belirtilmemiş olmakla birlikte dosyada sanığın bu suçu oluşturabilecek bir nitelikte bir eylem ya da çağrısı olduğuna dair cezalandırılmasına yeterli her türlü şüpheden uzak somut ve inandırıcı delil bulunmadığından bu suçtan da CMK'nın 223/2-e maddesi gereğince beraatine karar vermek gerekmiştir.\" Anılan karara karşı beraat hükmü yönünden Cumhuriyet savcısı, mahkûmiyet hükmü yönünden ise başvurucu Nuriye Gülmen istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi 11/6/2020 tarihinde Cumhuriyet savcısının ve başvurucu Nuriye Gülmen'in istinaf taleplerinin esastan reddine karar vermiştir. Bölge Adliye Mahkemesi kararına karşı beraat hükmü yönünden bölge adliye mahkemesi Cumhuriyet savcısı, mahkûmiyet hükmü yönünden ise başvurucu Nuriye Gülmen temyiz yoluna başvurmuştur. Dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla Yargıtayda derdesttir.  İlgili hukuk için bkz. Hanım Büşra Erdal, B. No: 2017/35344, 9/6/2020, §§ 37-46; Gülser Yıldırım (2) [GK], B. No: 2016/40170, 16/11/2017, §§ 64- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10/10/2017 tarihli ve E.2017/YYB-997, K.2017/404 sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir: \"...Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken konu, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi ile Yargıtay  Ceza Dairesi arasında oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının giderilmesine ilişkindir.......Yargıtayın istikrar bulan ve süregelen kararlarında açıklandığı üzere; mütemadi suçlardan olan silahlı terör örgütüne üye olma suçunda, daha önce örgütün kendisini feshetmesi, kişinin örgütten ayrılması gibi bazı özel durumlar hariç olmak üzere kural olarak temadinin yakalanma ile kesileceği, dolayısıyla suçun işlendiği yer ve zaman diliminin buna göre belirlenmesi gerektiği, bu nedenle silahlı terör örgütüne üye olma suçundan şüpheli konumunda bulunan hâkim ve Cumhuriyet savcıları yakalandıkları anda 'ağır ceza mahkemesinin görevine giren suçüstü hâli'nin mevcut olduğu ve 2802 sayılı Kanunun  maddesi gereğince soruşturmanın genel hükümlere göre yapılacağı anlaşılmaktadır. ...\" Yargıtay  Ceza Dairesinin 6/4/2016 tarihli ve E.2015/7367, K.2016/2130 sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir: \"Mütemadi suçlardan olan silahlı terör örgütüne üye olma suçunda temadinin yakalanma ile kesileceği, örgüte katılma tarihi ile yakalanma tarihi arasında silahlı terör örgütünün amaçladığı suçu gerçekleştirmeye elverişli olan ve vahamet arz eden eylemlerin gerçekleşmesi halinde tüm eylemlerin geçitli suça ilişkin kurallar ile fikri içtima hükümleri de nazara alınıp hukuken birlikte değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu ... [anlaşılmıştır.] \" Yargıtay  Ceza Dairesinin 18/7/2017 tarihli ve E.2016/7162, K.2017/4786 sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir: \"Örgüt Üyeliği:TCK 220/ maddede düzenlenmiştir....Örgüt üyesi, örgüt amacını benimseyen, örgütün hiyerarşik yapısına dahil olan ve bu suretle verilecek görevleri yerine getirmeye hazır olmak üzere kendi iradesini örgüt iradesine terk eden kişidir. Örgüt üyeliği, örgüte katılmayı, bağlanmayı, örgüte hakim olan hiyerarşik gücün emrine girmeyi ifade etmektedir. Örgüt üyesi örgütle organik bağ kurup faaliyetlerine katılmalıdır. Organik bağ, canlı, geçişken, etkin, faili emir ve talimat almaya açık tutan ve hiyerarşik konumunu tespit eden bağ olup, üyeliğin en önemli unsurudur. Örgüte yardımda veya örgüt adına suç işlemede de, örgüt yöneticileri veya diğer mensuplarının emir ya da talimatları vardır. Ancak örgüt üyeliğini belirlemede ayırt edici fark, örgüt üyesinin örgüt hiyerarşisi dahilinde verilen her türlü emir ve talimatı sorgulamaksızın tamamen teslimiyet duygusuyla yerine getirmeye hazır olması ve öylece ifa etmesidir. ...Örgüt üyesinin bu suçtan cezalandırılması için örgüt faaliyeti kapsamında ve amacı doğrultusunda bir suç işlemesi gerekmez ise de örgütün varlığına veya güçlendirilmesine nedensel bir bağ taşıyan maddi ya da manevi somut bir katkısının bulunması gerekir. Üyelik mütemadi bir suç olması nedeniyle de eylemlerde bir süre devam eden yoğunluk aranır. ...Temadi eden suçlardan olan örgüt üyeliği, hukuki veya fiili kesinti gerçekleşinceye kadar tek suç sayılır. Örgüt üyeliği, yakalanma, örgütün dağılması, örgütten ihraç ya da kendiliğinden örgütten ayrılma gibi sebeplerden sona erer. Yakalanmayan sanık hakkında düzenlenen iddianame temadi eden suç için hukuki kesinti oluşturmaz ......Örgüt üyesinin, örgüte bilerek ve isteyerek katılması, katıldığı örgütün niteliğini ve amaçlarını bilmesi, onun bir parçası olmayı istemesi, katılma iradesinin devamlılık arz etmesi gerekir. Örgüte üye olan kimse, bir örgüte girerken örgütün kanunun suç saydığı fiilleri işlemek amacıyla kurulan bir örgüt olduğunu bilerek üye olmak kastı ve iradesiyle hareket etmelidir ...Tüm faillerin kastının suç işlemek amacıyla kurulmuş bir örgüte katılmak olması gerekirken hepsinin de aynı suçları işlemek amacında olması gerekmez. Bir oluşuma dahil olan kişinin bu oluşumun suç işlemek amacında olduğunun bilincinde olması aranır. ...\" Yargıtay  Ceza Dairesinin 28/11/2017 tarihli ve E.2017/2037, K.2017/5409 sayılı ilamının ilgili kısmı şöyledir: \"...Bir suçun görev sebebiyle işlendiğinin kabulü için, eylemin memuriyet görevinden doğması, memuriyet işleriyle ilgili olması, diğer bir anlatımla suçu oluşturan fiil ile görev arasında illiyet bağı bulunması ve görevin sağladığı imkanlardan faydalanılarak işlenmesi gerekir. Bu husus Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 2004 tarih ve 2004/2-10 Esas, 2004/40 sayılı kararında; 'Görev sebebiyle işlenen suç kavramının, memuriyet görevinden doğan, görev ile bağlantılı ve görevden yararlanılarak işlenebilen suçları ifade eder.' şeklinde kabul edilmiştir.Türk Ceza Kanununun  maddesinde düzenlenen suçların niteliği ve mahiyeti itibariyle, memuriyet görevinden doğan, görev ile bağlantılı ve görevden yararlanılarak işlenebilen suçlar kapsamında kabul edilmesinin mümkün olmadığı açıktır. O halde bu suçların kişisel suç kapsamında değerlendirilmesinde de zaruret vardır.Dairemizce de benimsenen, öğretide ekseriyetle kabul gören yerleşik yargısal kararlara göre, örgütü yönetmek ya da örgüte üye olmak suçları mütemadi (kesintisiz) suçlardandır. Yani fiilin icrası süreklilik arz eder. Bu suçlarda örgüt hiyerarşisine dahil olup faaliyetlere başlanmakla suç tamamlanmıştır. Ancak fiilin icrası devam ettiği müddetçe fiilin ifade ettiği haksızlık da süreceğinden suç işlenmeye devam edecektir. Failin kendi isteğiyle ya da irade dışı olarak örgütten ayrılması halinde suç bitmiş olacaktır. Mütemadi suçların tamamlanmasıyla bitmesi aynı anlamı taşımamaktadır. Mütemadi suçların ceza ve muhakeme hukuku bakımından önemli sonuçları mevcuttur. Ceza hukuku bakımından, suça teşebbüs fiilin bitmesine kadar değil tamamlanmasına kadar mümkündür. İştirak ise bitinceye kadar gerçekleşebilir. Suç işlenmeye devam ettiğinden, koşulları varsa meşru savunma hükümleri uygulanabilir. Uygulanacak ceza hükümleri bakımından temadinin bittiği tarih esas alınmalıdır. Yine kusur yeteneği ve yaş küçüklüğü bitiş tarihine göre tayin edilir. Muhakeme hukuku bakımından ise, zamanaşımı, yetkili mahkeme ve şikayet süresi temadinin bitişine göre değerlendirilecektir. Ancak suçun mütemadi niteliği, kural olarak görevli mahkemenin belirlenmesi ya da kovuşturma usulünün tespiti bağlamında bir özellik taşımaz. Örgüt üyeliği temadi eden suçlardan olması nedeniyle hukuki ve fiili kesintiyle sona erecektir. Kesinti tarihi suç tarihidir. Fiili olarak terör örgütünden daha önce ayrılmış olmamak ve faaliyetlere devam ediyor olmak koşuluyla, terör örgütü yöneticisi ya da üyesinin yakalanma tarihi, suç işlenmeye devam edildiğinden (CMK 2/1-j), 5235 sayılı Kanun'un 12/1 maddesi de gözetildiğinde ağır cezalık suçüstü hali olarak kabul edilmelidir.'Ağır ceza mahkemesinin görev alanına giren suçüstü halinde, herhangi bir izin sistemi getirilmediği gibi, suçun türüne veya yapılan göreve ya da sahip olunan ünvana ilişkin herhangi bir ayırım da yapılmadığından hakim ve Cumhuriyet savcılarının soruşturulması genel hükümlere göre yapılacaktır.' (Ceza Genel Kurulu 19/2/2013 tarih ve 2011/MD-137 esas, 2013/58 sayılı kararı)\" ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/27678",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucuların devam eden bir soruşturma kapsamında adli kontrol tedbirine uymalarına rağmen başka bir soruşturma kapsamında aynı suçlamaya konu olabilecek delillere dayanılarak yakalanıp gözaltına alınmaları ve haklarında tutuklama kararı verilmesi, tutukluluğa ilişkin karar veren yargı mercilerinin tarafsız ve bağımsız olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, hayati tehlike riski içeren bir sağlık sorunu bulunduğu hâlde ceza infaz kurumunda tutulmaları nedeniyle kötü muamele yasağının, savunma hakkının kısıtlanması ve masumiyet karinesinin gözetilmemesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, terör örgütü üyeleri tarafından kaçırıldığı hâlde bu durum dikkate alınmaksızın 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun reddedilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma ve mülkiyet haklarının; ret işlemine karşı açılan davaya ilişkin yargılama işlemlerinin adil olmaması, makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 13/3/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca 30/4/2015 tarihinde, başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir.  Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca 30/4/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 2/9/2015 tarihinde başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 2/10/2015 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir.  A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu; Batman ili Sason ilçesi Yücebağ beldesi Kevire Mendo mevkiinde ikamet etmekteyken 1993 yılında terör örgütünce kaçırıldığını, daha sonra serbest bırakıldığını, bu özel durumundan kaynaklanan güvenlik kaygısı nedeniyle köyünü terk etmek zorunda kaldığını iddia etmiştir.  Başvurucu 3/7/2006 tarihinde 5233 sayılı Kanun kapsamına giren zararlarının karşılanması talebiyle Batman Valiliği Zarar Tespit Komisyonuna (Komisyon) başvurmuştur. Komisyon 31/12/2010 tarihli ve 2010/1-923 sayılı kararında, terör olayları sonucu oluşan zararların karşılanması talebiyle yapılan başvuruda dosyanın incelenmesi sonucunda Yücebağ'ın belde olduğu, belediye seçimlerinin düzgün yapıldığı, beldede yoğun bir nüfusun yaşadığı gerekçeleriyle talebin reddine karar vermiştir.  Belirtilen ret işlemi aleyhine Diyarbakır  İdare Mahkemesinde başvurucu tarafından açılan dava, yetkisizlik kararıyla Batman İdare Mahkemesine devredilmiştir. Batman İdare Mahkemesinin 24/2/2012 tarihli ve E.2011/3801, K.2012/1445 sayılı kararı ile dava reddedilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili bölümü şöyledir:“... Yücebağ Beldesinin Yıldız mahallesi, Barış mahallesi, Karşıyaka mahallesi, ve Tepe mahallesinden oluştuğu, Tepe mahallesinin de Alaçayır mezrası, Uğurlar mezrası, Tuzaksız mezrası, Golagado mezrasındanoluştuğu, Batman İl Jandarma Komutanlığı'nın 2011 tarih ve 18647-11/Ter.Suç.Ks sayılı Batman Valiliği'ne hitaben yazılı boşalan ve boşaltılan köylere ilişkin yazısından; Yücebağbeldesi, Yıldız mahallesi, Barış mahallesi, Karşıyaka mahallesinin boşalan ya da boşaltılan yerlerden olmadığı ancak; Alaçayır mezrası, Uğurlar mezrası, Tuzaksız mezrası veGolagado mezralarının 1994/1995-2000 tarihleri arasında tamamen boşaldığının ifade edildiği, Batman İl Jandarma Komutanlığının 01/10/2009 tarih ve 3700-63966-09/GKK/Ks. sayılı ve eki 2009 tarihli tutanağa göre, 1987-2000 yılları arasında Yücebağ beldesindeGKK veGÖKKgörevlendirildiği ve koruculuk sisteminin bulunduğu, korucu aileleri haricinde köyde 105 hanenin ikamet ettiği, köy nüfusunun 1990 yılında 2031, 1997 yılında 1232, 2000 yılında, 2796 kişi olduğu, Batman/Sason İlçe Seçim Kurulu Başkanlığının 2009 tarih ve 185 sayılı yazısına göre; yapılan araştırmalarda, 1990-2000 yılları arasında muhtarlık seçimlerinin yapıldığı, ancak evrakların imha edilmek üzere SEKA'ya gönderildiği,Yücebağ Beldesi İlköğretim Okulu'nun 1993-1994 yıllarında güvenlik sebebiyle kapalı olduğu,diğer yıllarda İlköğretim Okulunun eğitim ve öğretime açık olduğunun ifade edildiğigörülmektedir.Öte yandan davacının 1993 yılında terör örgütünce kaçırıldığı, alıkonulduğu iddia edilmiş ise de, adli ve idari merciilerde bu konuda bilgi ve belge bulunmadığı, davacı vekilince bu durumun somut ve net olarak ortaya konulamadığı, kaçırıldığına ilişkin kolluk makamlarına yapılmış bir ihbar bulunmadığından, davacıya yönelik kişisel saldırı ve tehdit olduğu iddiasına itibar edilmemiştir. Bu durumda, aralarında davacının da bulunduğu Yücebağ Beldesinin (Yıldız Mahallesi)halkının bir kısmının, güvenlik kaygısıyla da olsa köyden göç etmelerinden dolayı uğradıkları zararın, anılan köyün tamamen boşalmamış olması diğer bir ifadeyle anılan köyde nesnel güvenlik kaygısının yaşanmamış olması ve davacıya yönelik bir terör tehdidi ya da saldırısının bulunmaması nedenleriyle, 5233 sayılı Yasa hükümlerine göre idarece karşılanmasına hukuki olanak bulunmadığından, davacının isteminin reddi yolunda tesis edilen dava konusu işlemde hukuka aykırılık görülmemektedir.”  Başvurucunun temyizi üzerine Danıştay Onbeşinci Dairesinin 31/1/2013 tarihli ve E.2012/6777, K.2013/753 sayılı ilamı ile kararın usul ve hukuka uygun olduğu, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenlerinin kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediği belirtilerek onanmasına karar verilmiştir.  Başvurucu karar düzeltme talebinde bulunmuş; aynı Dairenin 3/12/2013 tarihli ve E.2013/13162, K. 2013/9783 sayılı ilamı ile başvurucunun talebi reddedilmiştir. Karar düzeltme kararı, başvurucuya 18/2/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 13/3/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 5233 sayılı Kanun’un , , , , , , geçici , geçici , geçici  maddeleri, 24/6/2013 tarihli ve 2013/5034 sayılı Bakanlar Kurulu kararı eki kararın  maddesi, Danıştay Onuncu Dairesinin 30/12/2008 tarihli ve E.2008/4141, K.2008/9584 sayılı kararı, Danıştay Onuncu Dairesinin 31/12/2008 tarihli ve E.2008/5548, K.2008/9733 sayılı kararı, Danıştay Onuncu Dairesinin 20/2/2009 tarihli ve E.2008/6679, K.2009/1227 sayılı kararı (Celal Demir, B. No: 2013/3309, 6/2/2014, §§ 15-28).  5233 sayılı Kanun’un 25/4/2013 tarihli ve 6462 sayılı Kanun’un  maddesiyle değişik  maddesinin birinci ve üçüncü fıkraları şöyledir: “Yaralanma, engelli hâle gelme ve ölüm hâllerinde (7000) gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı sonucunda bulunan miktarın;  a) Yaralananlara altı katı tutarını geçmemek üzere yaralanma derecesine göre,  b) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından üçüncü derece olarak tespit edilenlere dört katından yirmidört katı tutarına kadar,  c) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından ikinci derece olarak tespit edilenlere yirmibeş katından kırksekiz katı tutarına kadar,  d) Çalışma gücü kaybı, yetkili sağlık kuruluşları tarafından birinci derece olarak tespit edilenlere kırkdokuz katından yetmişiki katı tutarına kadar,  e) Ölenlerin mirasçılarına elli katı tutarında,  Nakdî ödeme yapılır.  …  Birinci fıkranın (e) bendine göre belirlenen nakdî ödemenin mirasçılara intikalinde 4721 sayılı Türk Medenî Kanununun mirasa ilişkin hükümleri uygulanır.”  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/3397",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, terör örgütü üyeleri tarafından kaçırıldığı hâlde bu durum dikkate alınmaksızın 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurunun reddedilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma ve mülkiyet haklarının; ret işlemine karşı açılan davaya ilişkin yargılama işlemlerinin adil olmaması, makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bir internet sitesinde yayımlanan makalelerde başvurucu hakkında yer verilen ifadelerin tahkir içerdiği hâlde başvurulan ceza davasından sonuç alınamadığı belirtilerek şeref ve itibarın korunması hakkı ile adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 10/1/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 22/4/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, sosyal güvenlik müşaviridir ve medyada sosyal güvenlik konularında yazı ve konuşmaları yayımlanan ve bu alanda tanınan bir kişidir. Başvurucu hakkında 25/9/2012 ve 28/9/2012 tarihlerinde www.sgkrehberi.com adlı bir internet sitesindebaşvurucunun sosyal sigortalar konusunda uzman olmadığını iddia eden yazılar yayımlanmıştır. Bu yayınlardan bazılarının başlıkları şu şekildedir:'Ali Tezel Aylık Hesaplamayı Bilmiyor.', 'Bir Ali Tezel Klasiği', 'Bir tuzak imparatorluğu kurulmuştur. Bunların açmış olduğu ve kaybettiği yığınla dava ile yasalara uygun olmayan işlemlere sevk etlikleriyle haklarında suç duyuruları bulunulan yüzlerce vatandaşı da hukukçular bilmektedir.', 'ATZ kuruluşları bize sosyal güvenlik veremez.' Başvurucu bu ifadeler üzerine kendisine hakarette bulunulduğu iddiasıyla İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına başvurmuştur.  İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı hakaret suçunun oluşabilmesi için kişinin somut bir olgu ile irtibatlandırılarak şeref ve haysiyetini küçük düşürücüifadelerin kullanılması gerektiği, şiddetli de olsa mesleki eleştiri mahiyetinde olan şikâyete konu ifadelerde eleştirilen durum ile anlatım arasında düşünsel bir bağın bulunduğunu ve küçültücü bir değer yargısı içermediğinden bahisle bu ifadelerin Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (AİHS)  maddesinde düzenlenen ifade hürriyeti kapsamında kaldığını değerlendirerek başvurucunun şikâyeti hakkında kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir.  Başvurucunun anılan karara yaptığı itiraz, Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinin 15/11/2013 tarihli ve 2013/1520 Değişik İş sayılı kararıyla reddedilmiştir. Ret kararı başvurucuya 13/12/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 10/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 4/12/2014 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “Kovuşturmaya yer olmadığına dair karar” başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “(1) Cumhuriyet savcısı, soruşturma evresi sonunda, kamu davasının açılması için yeterli şüphe oluşturacak delil elde edilememesi veya kovuşturma olanağının bulunmaması hâllerinde kovuşturmaya yer olmadığına karar verir. Bu karar, suçtan zarar gören ile önceden ifadesi alınmış veya sorguya çekilmiş şüpheliye bildirilir. Kararda itiraz hakkı, süresi ve mercii gösterilir.” 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"Hakaret\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:  \"(1) Bir kimseye onur, şeref ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil veya olgu isnat eden veya sövmek suretiyle bir kimsenin onur, şeref ve saygınlığına saldıran kişi, üç aydan iki yıla kadar hapis veya adlî para cezası ile cezalandırılır. Mağdurun gıyabında hakaretin cezalandırılabilmesi için fiilin en az üç kişiyle ihtilât ederek işlenmesi gerekir.(2) Fiilin, mağduru muhatap alan sesli, yazılı veya görüntülü bir iletiyle işlenmesi hâlinde, yukarıdaki fıkrada belirtilen cezaya hükmolunur.\" ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/411",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir internet sitesinde yayımlanan makalelerde başvurucu hakkında yer verilen ifadelerin tahkir içerdiği hâlde başvurulan ceza davasından sonuç alınamadığı belirtilerek şeref ve itibarın korunması hakkı ile adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, vekâlet ücreti alacağının tahsili istemiyle açılan alacak davasında, Mahkemece alınan bilirkişi raporlarında belirlenenden çok daha düşük miktarda alacağa hükmedilmesi ve yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması nedenleriyle eşitlik ilkesinin, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvurular, 27/12/2013 tarihinde Diyarbakır  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Başvurucu Semire Nergiz tarafından yapılan 2013/9688 numaralı bireysel başvuru dosyası aralarındaki hukuki ve fiili irtibat nedeniyle birleştirilmiş, incelemeye 2013/9687 numaralı bireysel başvuru dosyası üzerinden devam edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 19/11/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 9/7/2015 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, serbest avukat olarak çalışmakta iken Türk Telekomünikasyon A.Ş. (Türk Telekom) ile aralarında düzenlenen vekâlet sözleşmesinin hukuka aykırı olarak feshedildiği iddiasıyla 17/7/2003 tarihinde Diyarbakır Barosu Hakem Heyetine başvurmuşlardır. Baro Hakem Heyetlerinin kaldırılması üzerine başvuru dosyası Diyarbakır  Asliye Hukuk Mahkemesine gönderilmiş, Mahkemenin E.2004/1046 sayılı dava dosyasında vekâlet ücreti alacağına ilişkin alacak davasına devam edilmiştir. Mahkemenin 29/12/2006 tarihli ve E.2004/1046, K.2006/552 sayılı kararıyla, taraflar arasında akdedilen vekalet sözleşmesinin kusur sorumluluğuna dayanmadan feshedildiği, sözleşmenin tek taraflı olarak sona erdirilmesinin haksız yere azil olarak değerlendirildiği, 19/3/1969 tarihli ve 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun  maddesine göre vekilin takip ettiği dava ve icra dosyalarında talep edilen vekalet ücretinin haksız azil durumunda vekile ödenmesi gerektiği, alınan 27/1/2004 havale tarihli bilirkişi raporu sonucuna göre haksız azil nedeniyle 589,98 TL vekâlet alacağının tahakkuk ettiği belirtilerek davanın kabulüne karar verilmiştir. Temyiz üzerine, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 2/2/2009 tarihli ve E.2008/8842, K.2009/868 sayılı ilamıyla, taraflar arasında düzenlenen sözleşmeye göre; sözleşmenin sona erdiği tarih itibarıyla başvurucuların tahsilatla sonuçlandırdığı, henüz tahsilatla sonuçlanmayan ancak tahsilatı mümkün hale gelen veya tahsilatının mümkün hale geldiği kabul edilebilecek dosyalar ile tahsilat yapılmasının mümkün olmadığı anlaşılan dosyalardan dolayı ücret talep edebileceği, sözleşmenin sona erdiği tarih itibarıyla sonuçlanmayan ve devam edip sonucu belli olmayan dosyalar hakkında taraflar arasında düzenlenen sözleşmenin  maddesine göre başvurucuların isteyebilecekleri ücret ile başvurucuların sarf ettiği emek ve mesaileri nazara alınarak hak ve nezafet kurallarına göre uygun bir miktara hükmedilmesi gerektiği, sözleşme ile belirlenen ücretin 1136 sayılı Kanun’un  maddesinin  fıkrasında ifade edildiği anlamda ve asgari ücret tarifesi altında bir ücret olduğunun kabul edilmesinin mümkün olmadığı, başvurucuların talep edebileceği alacağın tespit edilmesi amacıyla ek bilirkişi raporu alınması veya yeni oluşturulacak bilirkişi kurulundan rapor alınması gerektiği belirtilerek, İlk Derece Mahkemesinin kararı bozulmuştur. Mahkemece bozmaya uyularak yürütülen yargılamada ek bilirkişi raporu alınmıştır. 11/1/2010 tarihli ek bilirkişi raporunda, Yargıtay  Hukuk Dairesi kararı uyarınca dava konusu olayda haksız fesihten bahsedilemeyeceği, buna karşın sözleşmenin davalı tarafından tek yanlı olarak sona erdirilmesi halinde ödenecek ücretin, Türkiye Barolar Birliği Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi (AAÜT) hükümlerine göre belirlenen tutarın altında olamayacağına ilişkin 1136 sayılı Kanun’un  maddesinin taraflar arasında imzalanan sözleşme hükümleri ile birlikte değerlendirilmesi gerektiği belirtilerek, başvuruculara 636,050 TL vekâlet ücreti alacağı ödenmesi yönünde tespite varılmıştır. Mahkeme, yeni bilirkişi heyeti oluşturularak rapor düzenlenmesine karar vermiştir. Düzenlenen 30/6/2010 tarihli bilirkişi raporunda, taraflar arasında imzalanan vekalet sözleşmesinin  maddesinin üçüncü fıkrasında sözleşmenin feshedilmesi halinde vekile ödenecek ücretin; sözleşmenin  maddesine göre belirleneceğinin ifade edildiği,  maddenin birinci fıkrası uyarınca aylık net vekalet ücretinin belirlenmesinde AAÜT hükümlerinin uygulanması gerektiği, ilgili sözleşmenin  maddesinin beşinci fıkrasında avukat tarafından takip edilen, davalının lehine veya aleyhine açılan her türlü dava ile yapılacak icra takiplerinde ve bu takiplere bağlı olarak açılacak davalarda karşı taraftan tahsil edilen avukatlık ücretinin de bir kısmının ödeneceğinin belirtildiği, buna göre başvuruculara 631,33 TL vekâlet ücreti ödenmesi gerektiği tespit edilmiştir. Mahkemece tekrar ek bilirkişi raporu alınmasına karar verilmiş, 11/5/2011 tarihli bilirkişi raporunda; 10/1/2011 tarihli rapordaki hesaplamanın en doğru ve Mahkemeye takdir hakkı veren bir rapor olduğu ifade edilmiştir. Bunun yanı sıra, Yargıtayın bozma ilamında taraflar arasında düzenlenen sözleşmenin  ve  maddelerine atıf yaptığı, sözleşmesinin  maddesinin üçüncü fıkrasına göre sözleşmenin feshedilmesi halinde vekile ödenecek ücretin; sözleşmenin  maddesine göre belirleneceğinin ifade edildiği, sözleşmenin  maddesinde avukat tarafından takip edilen, davalının lehine veya aleyhine açılan her türlü dava ile yapılacak icra takiplerinde tahsil edilen avukatlık ücretinin, Türk Telekom A.Ş. avukatlarının tabi olduğu Vekâlet Ücretlerinin Dağıtımına ve Ödenmesine İlişkin Esaslar çerçevesinde belirleneceği hususunun yer aldığı açıklanmıştır. Buna göre sözleşme ile karşı tarafa açıkça tek taraflı düzenleme yapma hakkı tanınmadan bu şekilde yapılan atıfları sözleşmenin bir parçası olarak görmenin tereddütle karşılandığı belirtilerek Vekalet Ücretlerinin Dağıtımına ve Ödenmesine İlişkin Esaslar’ınLimit başlıklı  maddesinde ödenecek vekalet ücretinin yıllık tutarının tespitinde 14/7/1964 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun  maddesinin esas alınacağı, buna göre her bir başvurucunun vekâlet ücreti alacağının 232,00 TL olduğu tespit edilmiştir. Mahkemece, 6/9/2011 tarihli ve E.2009/201, K.2011/872 sayılı kararla; taraflar arasındaki sözleşmenin sona erdiği tarih itibarıyla, bu sözleşmenin  maddesinin son fıkrası ile sözleşmenin  maddesi uyarınca başvurucuların ücret isteme hakkına sahip oldukları, sözleşmenin sona erdiği tarih itibarıyla başvurucuların tahsilatla sonuçlandırdığı veya henüz tahsil edilmeyen ancak tahsili mümkün hale gelen ve tahsilat yapılabileceği kabul edilebilecek dosyalar ile tahsilat yapılmasının mümkün olmayacağı anlaşılan dosyalardan dolayı sözleşmenin  maddesine göre isteyebilecekleri ücretin yıllık 116,00 TL olduğu, iki yıl süren sözleşmeye göre başvurucuların ayrı ayrı 232,00 TL alacak hakkının bulunduğu, sözleşmenin sona erdiği tarih itibarıyla sonuçlanmayan ve sonucu belli olmayan dosyalar için başvurucuların harcadığı emek ve mesainin dikkate alındığı,  maddeye göre isteyebilecekleri ücrete göre %10 oranında hak ve nesafet indirimi yapıldığı belirtilerek, toplam 640,80 TL vekâlet ücreti alacağının ödenmesine karar verilmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin 26/2/2013 tarihli ve E.2012/6334, K.2013/4381 sayılı ilamıyla İlk Derece Mahkemesinin kararı onanmıştır. Karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 10/10/2013 tarihli ve E.2013/13765, K.2013/24933 sayılı ilamıyla reddedilmiştir. Başvurucular, 27/12/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.B. İlgili Hukuk 1136 sayılı Kanun’un “Vekâlet ücreti” kenar başlıklı  maddesinin  fıkrası şöyledir: “Avukatlık asgarî ücret tarifesi altında vekâlet ücreti kararlaştırılamaz. Ücretsiz dava alınması halinde, durum baro yönetim kuruluna bildirilir.(Değişik üçüncü ve dördüncü cümle:13/1/2004 – 5043/5 md.) Avukatlık ücretinin kararlaştırılmamış olduğu veya taraflar arasında yazılı ücret sözleşmesinin bulunmadığı yahut ücret sözleşmesinin belirgin olmadığı veya tartışmalı olduğu veya ücret sözleşmesinin ücrete ilişkin hükmünün geçersiz sayıldığı hallerde; değeri para ile ölçülebilen dava ve işlerde asgari ücret tarifelerinin altında olmamak koşuluyla ücret itirazlarını incelemeye yetkili merci tarafından davanın kazanılan bölümü için avukatın emeğine göre ilâmın kesinleştiği tarihteki müddeabihin değerinin yüzde onu ile yüzde yirmisi arasındaki bir miktar avukatlık ücreti olarak belirlenir. Değeri para ile ölçülemeyen dava ve işlerde ise avukatlık asgari ücret tarifesi uygulanır.” 657 sayılı Kanun’un 26/9/2011 tarihli ve 659 sayılı Genel Bütçe Kapsamındaki Kamu İdareleri ve Özel Bütçeli İdarelerde Hukuk Hizmetlerinin Yürütülmesine İlişkin Kanun Hükmünde Kararname ile yapılan değişiklikten önceki  maddesinin ilgili kısımları şöyledir: ... “(Değişik fıkra: 14/1/1988 - KHK - 311/1 md.) Ancak, 2/1/1961 tarihli ve 196 sayılı Kanunun 2 nci maddesi, 7/6/1926 tarihli ve 904 sayılı Kanuna 30/1/1957 tarihli ve 6893 sayılı Kanunla eklenen ek 5 inci maddenin birinci ve ikinci fıkraları, 19/07/1972 tarihli ve 1615 sayılı Kanunun 161 inci maddesi, 13/01/1943 tarihli ve 4358 sayılı Kanunun değişik 14 üncü maddesi ve 02/02/1929 tarihli ve 1389 sayılı Kanun ile Katma Bütçeli Kurumların, İl Özel İdareleri ve Belediyeler ile bunlara bağlı birliklerin davalarını sonuçlandıran avukat ve saireye verilecek vekalet ücretine ilişkin sair kanun hükümleri saklıdır. (Değişik cümle 20/03/1997-KHK - 570/8 md.) Şu kadar ki, vekalet ücretinin yıllık tutarı, hukuk müşavirleri ve avukatlar için 10000, diğerleri için 6000 gösterge rakamının memur aylıklarına uygulanan katsayı ile çarpımı sonucu bulunacak aylık brüt tutarının oniki katını geçemez. Bu esasa göre yapılacak dağıtım sonunda artan miktar merkezde bir hesapta toplanarak Maliye ve Gümrük Bakanlığınca hazırlanacak bir yönetmeliğe göre diğer avukatlar arasında, yukarıdaki miktarı aşmamak üzere eşit olarak dağıtılır.” Davanın tarafları arasında imzalanan Türk Telekom Vekâlet Sözleşmesinin “Sözleşmenin Süresi” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir: … “Sözleşmenin ister Avukat isterse Türk Telekom tarafından yenilenmemesi, feshedilmesi veya kendiliğinden feshedilmiş olması halinde, Avukat üzerindeki dosyaları, kendisine teslim edilmiş tüm evrak ve belge asılları ile birlikte yazılı ihbar tarihinden itibaren varsa gerekli hukuki işlemleri de tekemmül ettirmek suretiyle bir ay içinde eksiksiz ve bir yazı ilişiğinde Türk Telekom’a teslim etmek ve o tarihe kadar yaptığı işleri rapor düzenlemek suretiyle bildirmek ve söz konusu işlerin hesabını vermek zorundadır. Bu takdirde müstahak olacağı ücret iş bu sözleşmenin  maddesine göre belirlenir.” Davanın tarafları arasında imzalanan Türk Telekom Vekâlet Sözleşmesinin “Ücret” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir: “Avukat, düzenleyeceği serbest meslek makbuzu karşılığında, AAÜT’nin birinci kısım dördüncü bölümünde belirtilen miktarda aylık net ücret ödenecektir. Avukatın göreve başladığı ay ile görevi bıraktığı aya ait ücretler kıst olarak ödenecektir. Avukat tarafından takip edilen, Türk Telekom’un leh veya aleyhine açılan her türlü dava ile yapılacak icra takiplerinde ve bu takiplere bağlı olarak açılacak davalarda karşı taraftan tahsil edilen avukatlık ücretleri, Türk Telekom Avukatlarının tabi olduğu Vekâlet Ücretlerinin Dağıtımına ve Ödenmesine İlişkin Esaslar’ın hükümleri dairesinde Avukata ödenecektir.” Anayasa Mahkemesinin, 10/7/2004 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan E.2003/98, K.2004/31, K.T. 3/3/2004 tarihli kararıyla iptal edilen; 1136 sayılı Kanun’un 2/5/2001 tarihli ve 4667 sayılı Kanun ile değiştirilen  maddesi şöyledir:  “Avukatlık sözleşmesinden ve vekâlet ücretinden kaynaklanan her türlü anlaşmazlıklar, hukukî yardımın yapıldığı yer barosu hakem kurulunca çözümlenir.” 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun  maddesi. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/9687",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, vekâlet ücreti alacağının tahsili istemiyle açılan alacak davasında, Mahkemece alınan bilirkişi raporlarında belirlenenden çok daha düşük miktarda alacağa hükmedilmesi ve yargılamanın makul sürede sonuçlanmaması nedenleriyle eşitlik ilkesinin, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, mahalli bir gazetede yer alan bir haberde gerçeğe aykırı bilgilere yer verilmesi nedeniyle başvurucunun şeref ve itibarının korunması hakkının ihlal edildiğine ilişkindir.  Başvuru, 21/11/2013 tarihinde Antalya  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 28/2/2014 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, başvuru tarihi itibarıyla bir üniversitede tıp fakültesinde öğretim üyesi olarak görev yapmaktadır. Mahalli bir gazetenin 21/4/2011 tarihli nüshasında başvurucu ile ilgili bir haber yayınlanmıştır. Söz konusu haberde, başvurucunun görev yaptığı üniversitede tedavi gören hastası ile yemek yediği bir restoranda hastasının eşi ve diğer bazı yakınlarının saldırısına uğradığı iddia edilmiştir. Söz konusu haber şöyledir:“…’te yer alan habere göre, … Üniversitesi Tıp Fakültesi … Bilim Dalı Öğretim Üyesi A.T, yaklaşık 6 aydır tedavisini sürdürdüğü … hastası Ö.Y.’nin daveti üzerine, kendisiyle buluşup …’deki bir restoranda yemeğe gitti. Ö.Y.’nin eşi Y., kayınpederi Y. ve kayınvalidesi A.Y. de ikiliyi takip ederek restorana geldi. İddiaya göre Y. eşiyle aşk yaşadığını ileri sürdüğü [A.T.’ye] … tepki gösterince aralarında tartışma çıktı. Restoran dışında kavgaya dönüşen olaya polis müdahale etti ve taraflar birbirlerinden şikâyetçi oldu. İki çocuk annesi Y., … A.T.’yi suçlayarak şunları söyledi:‘Yuvamı Yıkacak’‘6 yıllık eşim, … olduğunu öğrenince tedavi için ... A.T. ‘ye gitti. Bir süre sonra doktorun eşime gösterdiği özel ilgiden şüphelendim. Yaklaşık 1 ay önce eşim ‘boşanmamız lazım’ diyerek evi terk etti. Nedenini sorduğumda anlatmak istemedi. Olay günü eşim, bir telefon gelince evden ayrıldı. Kayınvalidem kayınpederim ile birlikte eşimi takip ettik. Amacımız doktordan eşimin yakasını bırakmasını istemekti. Restoranda konuşurken eşim ve o kadın bize saldırdı. Kayınvalidem, ‘Ne olur oğlumu bize ve çocuklarına bağışla, peşini bırak’ diye yalvardı. Fakat o yaşlı kayınvalideme bile tekme tokat vurdu.’‘Yerde Sürüklediler’Suçlamanın asılsız olduğunu ileri süren … A.T., ifadesinde şunları söyledi: ‘Hastam Ö.Y. olay günü telefonla arayıp, eşiyle kavga ettiğini ve psikolojisinin bozuk olduğunu söyledi. Bir alışveriş merkezindeydim, Ö.’ü …’da aracıma aldım. Sakin bir yerde konuşmak amacıyla yakında bulunan bir restorana gittik. Yemek söyledik. Bu sırada Ö., ‘Eyvah eşim ve ailem geldi dedi.’ dedi. Onları da kısmen tanıyordum. Beni konuşmak için dışarı çağırdılar. Sonra beni hastamla ilişki yaşamakla suçlayıp saldırdılar. Saçlarımdan tutup yerlerde sürüklediler. Ö. beni kurtarmak isterken ona da saldırdılar. Polisler gelip bizi kurtardı. Hastamla aramda doktor-hasta ilişkisi dışında bir ilişki yoktur.’ Kadın … ifadelerini doğrulayan Ö.Y. de, ‘Ben istediğim için buluştuk. Eşimin suçlamaları asılsızdır.’ diye ifade verdi.‘Eşim boşanmak istemiyordu’Y., eşinin evden ayrıldıktan sonra aracılar göndererek eve dönmek istediğini, boşanmak istemediğini, ama doktorunun kendisini ‘Tedavini yarım bırakırım, ölürsün’ diye tehdit ettiğini öne sürdü.” Başvurucu, söz konusu haber nedeniyle kişilik haklarına saldırıda bulunulduğu iddiasıyla 27/4/2011 tarihinde Antalya  Asliye Hukuk Mahkemesinde tazminat davası açmıştır. Antalya  Asliye Hukuk Mahkemesi, şikayet konusu haberin Anayasa'nın  maddesinde ve 5187 sayılı Basın Kanunu'nda güvence altına alınan basın özgürlüğünün sınırlarını aşmadığı gerekçesiyle 25/10/2011 tarihli kararı ile davanın reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinin ilgili bölümü şöyledir: “… Basın özgürlüğü Anayasanın maddesi ile 5187 Sayılı Yasanın 1 ve maddelerinde düzenlenmiştir ve bu düzenlemelerle basının özgürce yayın yapmasının güvence altına alındığı anlaşılmaktadır. Basına sağlanan güvencenin amacı toplumun sağlıklı, mutlu ve güvenlik içinde yaşayabilmesinin gerçekleştirmesidir. Ne var ki basın özgürlüğü sınırsız olmayıp Anayasanın Temel Hak ve Özgürlükler bölümü ile T.K’nun 24 ve maddesinde yer alan kişilik haklarına basın yoluyla saldırıda bulunulmaması da yasal bir zorunluluktur. Bu durumda basının yayın yaparken yaptığı yayının görünür gerçeğe uygun olması, kamu yararı bulunması, toplumsal ilginin varlığı, konunun güncel olması ve haberi verirken özle biçim arasındaki dengenin korunması gerektiği ve objektif sınırlar içinde kalmak suretiyle yayın yapması gerektiği, o anda ve görünürde var olup da sonradan gerçek olmadığı anlaşılan olayların yayınından da sorumlu tutulmaması gerektiği ilkeleri, yerleşmiş Yargıtay kararlarında bildirilmiştir. Bu ilkeler ışığında somut dava konusu yayına bakıldığında, davacının … Üniversitesi’nde görevli … bilim dalı öğretim üyesi olduğu ve yaklaşık 6 aydır tedavisini sürdürdüğü hastasının daveti üzerine restorana yemeğe gittiğini ve hastanın eşi ile hastanın anne ve babasının restorana geldiklerini ve hastanın eşinin davacı ile hasta arasında aşk yaşadığını ileri sürerek tepki gösterince aralarında tartışma çıktığını ve restoran dışında olayın kavgaya dönüşüp polisin olaya müdahale ettiği, tarafların birbirlerinden şikayetçi oldukları şeklindeki haberin gazete haberi olarak verildiği, haberin kalan kesimlerin ise tırnak içinde davacı ile hastanın eşinin sözlerinin aktarılmak suretiyle verildiği, haberin veriliş şeklinde özle biçim arasında dengenin korunduğu, haberde davacının iddialarına da yer verildiği, bu açıdan objektif olarak davranıldığı, davacının hastası ile birlikte yemeğe çıktığı haberi verilirken denge dışı ve görünür gerçeğe aykırı sözlerin kullanılmadığı, davacının dava konusu ettiği ve kişilik haklarına saldırı olarak gördüğü sözlerin hastasının eşi tarafından kullanılan sözlerin aktarımı olduğu, nitekim bu sözlere karşı davacının yanıtlarının da aynı şekilde verildiği, bu açıdan dava konusu yayında hukuka aykırı bir unsurun bulunmadığı, bu sebeple davanın reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmış…” Temyiz üzerine, Yargıtay  Hukuk Dairesi, 18/3/2013 tarihli ilamıyla hükmün usul ve yasaya uygun olduğundan bahisle onanmasına karar vermiştir. Karar düzeltme istemi ise, aynı Dairenin 24/9/2013 tarihli ilamı ile reddedilmiş ve anılan karar başvurucu vekiline 5/11/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, 21/11/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun  maddesinin şöyledir: “Kusurlu ve hukuka aykırı bir fiille başkasına zarar veren, bu zararı gidermekle yükümlüdür. Zarar verici fiili yasaklayan bir hukuk kuralı bulunmasa bile, ahlaka aykırı bir fiille başkasına kasten zarar veren de, bu zararı gidermekle yükümlüdür.” ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/8482",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, mahalli bir gazetede yer alan bir haberde gerçeğe aykırı bilgilere yer verilmesi nedeniyle başvurucunun şeref ve itibar��nın korunması hakkının ihlal edildiğine ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, 19/7/2008 tarihinde Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinde aleyhlerine açılan kamulaştırma bedelinin tespiti ve tescil davasının makul sürede sonuçlanmadığını belirterek, adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşler ve tazminat talebinde bulunmuşlardır.  Başvuru, 3/4/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumunun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca 10/6/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına ve dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 15/9/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 19/9/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucular aleyhine Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları İşletmesi Genel Müdürlüğü tarafından 19/7/2008 tarihinde Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinde kamulaştırma bedelinin tespiti ve tescil davası açılmıştır. Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesi, 9/7/2009 tarihli ve E.2008/382, K. 2009/549 sayılı kararla davanın kabulüne ve kamulaştırma bedelinin tespitine hükmetmiştir. İlk Derece Mahkemesi kararının temyiz edilmesi sonucu dosya Yargıtay  Hukuk Dairesine gönderilmiş, Dairenin 27/9/2010 tarihli ve E.2010/7851, K.2010/15942 sayılı ilâmı ile eksiklik nedeniyle dosyanın geri çevrilmesine karar verilmiştir. Eksikliklerin tamamlanmasının ardından yargılama dosyası tekrar Yargıtaya gönderilmiş, temyiz incelemesi henüz sonuçlanmamışken, başvurucular 3/4/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.  Temyiz incelemesi sonucu Yargıtay  Hukuk Dairesi 22/5/2014 tarihli ve E.2014/6729, K.2014/14541 sayılı ilamı ile İlk Derece Mahkemesinin kararını onamıştır. Karar düzeltme yoluna başvurulmaması üzerine İlk Derece Mahkemesi kararı onama ilamı üzerine kesinleşmiştir. B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun  maddesi; 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun  ve  maddeleri. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/4636",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, 19/7/2008 tarihinde Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinde aleyhlerine açılan kamulaştırma bedelinin tespiti ve tescil davasının makul sürede sonuçlanmadığını belirterek, adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşler ve tazminat talebinde bulunmuşlardır.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işe iade talebiyle açılan davada yeterli inceleme yapılmadan gerekçesiz ve emsal davalardan farklı karar verilmesi ile yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 10/6/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvurucuya ait başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra başvuru Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun 2/11/2015 tarihinde açtığı davada yargısal süreç, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesinin 11/4/2019 tarihli kararıyla sona ermiştir. Başvurucu, yeterli inceleme yapılmadan gerekçesiz ve emsal davalardan farklı karar verilmesi ile yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasıyla Anayasa Mahkemesine 10/6/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/19747",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işe iade talebiyle açılan davada yeterli inceleme yapılmadan gerekçesiz ve emsal davalardan farklı karar verilmesi ile yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, İlk Derece Mahkemesi kararını temyiz etmek üzere sunduğu “süre tutum” dilekçesi Yargıtay tarafından dikkate alınmaksızın süre aşımı gerekçesiyle temyiz başvurusunun reddine karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve maddi-manevi tazminat taleplerinde bulunmuştur.   Başvuru, 4/6/2013 tarihinde Mazıdağı Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde belirlenen eksiklikler tamamlatılmış ve Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 26/9/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Birinci Bölüm tarafından 3/2/2014 tarihinde yapılan toplantıda başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmesine karar verilmiştir.  Bakanlık, yazılı görüşünü 26/2/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık görüş yazısı, başvurucuya 3/3/2014 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu süresi içerisinde Bakanlık görüşüne karşı beyanlarını sunmamıştır. OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: 2904 sayılı Mazıdağı Tarım Kredi Kooperatifi tarafından 9/1/2012 tarihli takip talebi ile başvurucu aleyhine kambiyo senetlerine özgü icra takibi başlatılmıştır.  Mazıdağı İcra Müdürlüğünün 9/1/2012 tarih ve E.2012/6 sayılı kambiyo senetlerine özgü haciz yoluna ilişkin toplam 394,94 TL tutarında takibe esas alacağa ilişkin ödeme emri, başvurucuya gönderilmiştir. Başvurucu, 27/2/2012 havale tarihli dilekçe ile Mazıdağı İcra Hukuk Mahkemesinde “icra takibine itiraz” davası açarak, alacaklı kooperatife borcunun bulunmaması nedeniyle takibin durdurulmasına, takip ve ödeme emrinin iptaline, alacaklının %40 oranında tazminat ödemesine karar verilmesini talep etmiştir.  Başvurucu, Mahkemeye vermiş olduğu dilekçeler ve duruşmadaki beyanlarında, takibe konulan senette tahrifat yapıldığını, senetteki imzanın kendisine ait olmasına rağmen senedin üst kısmının ilgili kurum personelince gerçeğe aykırı doldurulduğunu iddia etmiş ve keşide tarihi ile vade tarihi aynı olan senedin kambiyo senetlerine özgü takibe konu edilemeyeceğini ileri sürmüştür.  İcra Hukuk Mahkemesinin 11/7/2012 tarih ve E.2012/4, K.2012/5 sayılı kararı ile itirazın reddine karar verilerek, başvurucuya tefhim edilmiş ve ayrıca, 10 günlük temyiz süresinin başvurucu açısından tefhimden itibaren başlayacağı bildirilmiştir.  Başvurucu, E.2012/4 sayılı dosya kapsamında gerekçeli karar yazıldıktan sonra temyiz yoluna başvurabilmek amacıyla, 11/7/2012 havale tarihli “süre tutum” dilekçesini İlk Derece Mahkemesine sunmuştur. Mahkeme hâkimi, dilekçe üzerine “ / 2012 / Hakim (Sicil No.)” şeklinde derkenar yazısı yazarak dosyasına havale etmiştir. Gerekçeli karar, başvurucuya 10/8/2012 tarihinde tebliğ edilmiş olup, başvurucu temyiz gerekçelerini içeren dilekçesini 14/8/2012 tarihinde Mahkemeye sunmuştur. Temyiz yoluna başvurma harcı da aynı tarihte başvurucudan tahsil edilmiştir. Başvurucunun temyiz talebini inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesinin 22/1/2013 tarih ve E.2012/26101, K.2013/1413 sayılı kararı ile süre aşımı nedeniyle temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir.  Anılan Yargıtay kararına karşı başvurucu 18/2/2013 tarihinde karar düzeltme talebinde bulunmuş olup, aynı Dairenin 26/4/2013 tarih ve E. 2013/9036, K.2013/15836 sayılı kararı ile söz konusu talebin reddine karar verilmiştir. Anılan karar başvurucuya 10/5/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, 4/6/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 9/6/1932 tarih ve 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun (2/3/2005 tarih ve 5311 sayılı Kanun’un  maddesi ile eklenen) geçici  maddesi şöyledir:“Bölge adliye mahkemelerinin, 2004 tarihli ve 5235 sayılı Adlî Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2 nci maddesi uyarınca göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar İcra ve İflâs Kanununun bu Kanunla yapılan değişiklikten önceki temyiz ve karar düzeltmeye ilişkin hükümleri uygulanır.” 5311 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki şekliyle 2004 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci fırkası şöyledir:“(Değişik madde: 18/02/1965 - 538/140 md.)İcra mahkemesinin vereceği kararlardan:… (Değişik fıkra: 09/11/1988 - 3494/60 md.) İlişkin kararlarla bu Kanunda temyiz kabiliyeti kabul edilen kararlar tefhim veya tebliğ tarihinden itibaren on gün içinde temyiz edilebilir. …” 6100 sayılı Kanun’un geçici  maddesi şöyledir:“(1) Bölge adliye mahkemelerinin, 26/9/2004 tarihli ve 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2 nci maddesi uyarınca Resmî Gazete’de ilan edilecek göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Kanunun temyize ilişkin yürürlükteki hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.(2) Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26/9/2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ilâ 454 üncü madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.…” 18/6/1927 tarih ve 1086 sayılı mülga Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 26/9/2004 tarih ve 5236 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanunla yapılan değişiklikten önceki  maddesi şöyledir:“(Değişik madde: 26/02/1985 - 3156/20 md.)…Temyiz dilekçesi, kararı veren mahkemeye veya başka bir yer mahkemesine verilebilir.Temyiz dilekçesi, kararı veren mahkemeden başka bir mahkemeye verilmişse, 434 üncü maddeye göre işlem yapıldıktan sonra kararı veren mahkemeye örnekleriyle birlikte gönderilir.Temyiz, kanuni süre geçtikten sonra yapılır veya temyizi kabil olmayan bir karara ilişkin olursa, kararı veren mahkeme temyiz isteminin reddine karar verir ve Yargıtaya gönderme için yatırılan parayı kullanarak ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder.Bu ret kararı tebliğinden itibaren yedi gün içinde temyiz edilebilir, temyiz edildiği ve gerekli giderler de yatırıldığı takdirde dosya kararı veren mahkemece Yargıtaya yollanır. Yargıtayın ilgili dairesi temyiz isteminin reddine ilişkin kararı bozarsa, ilk temyiz dilekçesine göre temyiz istemini inceler.” 1086 sayılı mülga Kanun’un 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki  maddesi şöyledir:“(Değişik madde: 16/07/1981 - 2494/27 md.)Temyiz dilekçesi hangi mahkemeye verilmişse o mahkemece temyiz defterine kaydolunur ve temyiz edene ücretsiz bir alındı kağıdı verilir.Temyiz isteği, harca tabi değilse dilekçenin temyiz defterine kaydedildiği, harca tabi ise harcın yatırıldığı tarihte yapılmış sayılır.Temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin tamamı ödenir. Bunların eksik ödenmiş olduğu sonradan anlaşılırsa, kararı veren hakim veya mahkeme başkanı tarafından verilecek yedi günlük kesin süre içinde tamamlanması, aksi halde temyizden vazgeçmiş sayılacağı hususu temyiz edene yazılı olarak bildirilir. Verilen süre içinde harç ve giderler tamamlanmadığı takdirde, mahkeme kararın temyiz edilmemiş sayılmasına karar verir. Bu kararın da temyiz edilmesi halinde 432 nci maddenin son fıkrası hükmü kıyasen uygulanır.” 3/4/2012 tarih ve 28253 sayılı ResmiGazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Hukuk Muhakemeleri Kanunu Yönetmeliği’nin (Yönetmelik) “Temyiz kaydı” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Mahkemece veya ilgili hukuk dairesince verilen hükümler aleyhine yapılan temyiz başvurularına ilişkin olarak tutulan kayıttır.(2) Temyiz kaydı; sıra numarası, dosya esas sıra numarası, temyiz yoluna başvuranın taraf sıfatı, adı ve soyadı, aleyhine temyiz yoluna başvurulanın taraf sıfatı, adı ve soyadı, temyiz dilekçe tarihi, davanın nev’i, karar tarih ve numarası, aleyhine temyiz olunana tebliğ tarihi, temyiz şartlarının yerine getirilip getirilmediği, dosyanın Yargıtay’ın hangi dairesine gönderildiği, gönderilme tarihi, dosyanın temyiz incelemesinden döndüğü tarih ve neticesi ile düşünceler sütunlarını içerir.” Yönetmeliğin “Havale, dilekçe ve belgelerin alınması” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Dava ile ilgili mahkemeye veya hukuk dairesine sunulan her türlü dilekçe ve belge ön büro veya yazı işlerinde görevli personele teslim edilir. Dilekçe veya belgenin alındığına ve elektronik ortama aktarıldığına dair başvuru sahibine ücretsiz olarak bir alındı belgesi verilir. Bu belge aynı zamanda havale yerine geçer.(2) Fiziken teslim alınıp elektronik ortama aktarılan veya doğrudan elektronik ortamda gelen dilekçe veya belge, hâkim veya görevlendireceği personel tarafından incelendikten sonra dosyasına aktarılır.” Yönetmeliğin “Kanun yoluna başvuru işlemleri” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Kanun yoluna başvuru dilekçesi, ön büro veya yazı işlerinde görevli personele teslim edilir.(2) Kanun yoluna başvuru dilekçesi harca tabi değilse hemen, harca tabi ise harç ödendikten sonra kaydedilir ve başvuru sahibine ücretsiz alındı belgesi verilir.(3) Alındı belgesi, kanun yolu dilekçesinin sisteme kaydedilmesi üzerine verilen belgedir. Alındı belgesi, mahkemenin adını, dosyanın esas ve karar numarasını, karar tarihini, tarafların ve varsa müdahillerin ad ve soyadlarını, davanın konusunu, başvurulan kanun yolu merciini, başvuru tarih ve saatini içerir.(4) Kanun yolu başvurusu, kanun yolu dilekçesinin kaydedildiği tarihte yapılmış sayılır.(5) Başka yer mahkemesine verilen kanun yoluna başvuru dilekçelerinde de yukarıdaki hükümler uygulanır. Başka yer yazı işleri müdürü veya görevli personel teslim aldığı dilekçe ve eklerini elektronik ortama aktarır, fizikî evrakı da gecikmeksizin ilgili mahkemeye gönderir.(6) Herhangi bir nedenle elektronik ortamda işlem yapılamaması halinde durum bir tutanakla tespit edilir ve işlem fiziki ortamda yapılır. Elektronik sistem açıldığında fizikî ortamda yapılan işlemler gecikmeksizin elektronik ortama aktarılır. Bu durumda kanun yolu başvuru dilekçesi tutanağın düzenlendiği tarihte verilmiş sayılır.(7) Fiziksel ortamda kanun yolu başvurusu mesai saatleri içinde yapılır.(8) Gerçek kişilerin UYAP Vatandaş Bilgi Sistemi üzerinden, tüzel kişi temsilcilerinin UYAP Kurum Bilgi Sistemi üzerinden kanun yolu başvuru dilekçeleri gönderebilmeleri için elektronik imza sahibi olmaları gerekir. Gerçek ve tüzel kişiler elektronik ortamda yapacakları kanun yolu başvurusunun harcını elektronik ortamda mahkeme veznesinin bağlı olduğu banka hesabına aktarırlar. Kanun yolu başvurusu, dilekçenin sisteme kaydedildiği tarihte yapılmış sayılır. İşlem sonucunda başvuru sahibinin elektronik ortamda erişebileceği bir alındı belgesi oluşturulur.(9) Taraf vekillerince UYAP üzerinden güvenli elektronik imza ile kanun yolu başvuru dilekçesi gönderilebilir. Bu işler için ayrıca elle atılmış imzalı belge istenmez. Avukatların UYAP Avukat Bilgi Sistemi üzerinden kanun yolu başvuru dilekçesi gönderebilmeleri için elektronik imza sahibi olmaları gerekir. Kanun yolu harçları avukat tarafından elektronik ortamda mahkeme veznesi hesabına aktarılır. Ayrıca bu işlemlerin Barokart veya kredi kartı gibi ödeme araçlarıyla yapılması sağlanabilir. Kanun yolu başvurusu, dilekçenin sisteme kaydedildiği tarihte yapılmış sayılır. İşlem sonucunda başvuru sahibinin elektronik ortamda erişebileceği bir alındı belgesi oluşturulur.(10) Elektronik ortamda kanun yolu başvurusu saat 00:00’a kadar yapılabilir.(11) Kanun yoluna başvurulan dava veya işler, görevli daire doğru bir şekilde belirlendikten sonra kanun yolu formu ve dizi pusulası UYAP üzenden hazırlanarak ilgili mercie gönderilir.” Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 25/1/1985 tarih ve E.1984/5, K.1985/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararının (İBK) ilgili kısımları şöyledir:“Nitekim, uygulamada, harca tabi olmasına karşın, hiç harç alınmadan temyiz dilekçesinin temyiz defterine kaydedildiği ve dosyanın aşağıdaki nedenlerle Yargıtay’a gönderildiği görülmektedir.Birincisi, yasanın yanlış yorumundan kaynaklanmakta; örneğin, Sosyal Sigortalar Kurumu ve DSİ Genel Müdürlüğü’yle ilgili davalarda yargı harcının alınıp alınmayacağı konusunda harç almakla yükümlü mahkemece duraksamalara gösterilmiş ve çoklukla olumsuz bir yorumla uygulamada bir süre, temyiz edenin harcı yatırmak isteğine karşın harç alınmamıştır. İkinci neden de, mahkeme kaleminin harç almayı savsaklaması ve temyiz defterine dilekçeyi kaydetmesiyle ortaya çıkmaktadır. Harcın ödenmesi temyiz edenin kendi başına yapacağı bir işlem olmayıp yetkili görevlinin önüne gelen işlemi tamamlama görevinin sonucu, temyiz edenle birlikte ortaklaşa yapılması gereken bir işlemdir (Hukuk ve Ticaret Mahkemeleri Yazı İşleri Yönetmeliği m. 14). Temyiz edenin harç yatırmak istediği halde görevlinin almadığını belgeleyip kanıtlaması olanaksız derecede güç olmasına karşılık, görevlinin ilgiliden bu harca istediğini ve fakat ilgilinin yatırmadığını dilekçeye düşeceği bir yazıyla kanıtlanması daha kolay ve hatta görevi gereğidir. Ancak, bütün bunlar yapılmamışsa, kuşkusuz harcın yatırılmaması, yetkilinin görevini savsaklamasından kaynaklanmış demektir. Yukarıda sergilenen yanlış yorum ya da savsaklama durumlarında, temyiz edene yükletilecek bir kusur olmadığı gibi, bunun da ötesinde temyiz edenin, aşıp üstesinden gelemeyeceği, hukuki deyimiyle, bir yenilemez yanılgı karşısında bulunduğu ve bunu temyiz edene yüklemenin adalet ve hukuka güven ilkeleriyle bağdaşmayacağı açıktır. Esasen, eksik harç yatırılmasını temyiz edene yükletilecek bir kusur ve yanılgı olarak görmeyen ve bunu verilecek ek bir süreyle çözen yasanın amaçsal (teleolojik) yorumu da, bunu gerektirmektedir. Çıkış ve varış noktalarının bu sentezinden, kullanılacak yorum aracı da kendiliğinden ortaya çıkmaktadır ki, bu da hiç harç yatırılmaması durumunda, HUMK’nın  maddesinin  fıkrasının benzetme yoluyla uygulanacağıdır. Görülüyor ki, burada Yasanın  maddesinin ilk fıkrasını, onu yumuşatan öbür fıkralarından soyutlayarak katı kesinlemelere götürecek biçimde bir başına ele almak ve yorumda karşıt kavram yöntemini kullanmak yerinde değildir. Ulaşılan bu noktanın doğal bi(r) sonucu da, harcın hiç yatırılmaması durumunda Yasanın  maddesinin  fıkrası uyarınca temyiz davasının, dilekçenin deftere kaydedildiği tarihte açılmış sayılacağıdır. Temyizin harcın yatırıldığı tarihte yapılmış sayılacağı yolundaki düşüncenin bu yorumla ve sonuçla bağdaşması olanaksızdır. Zira, harcın yatırıldığı tarihte temyiz süresi akan zaman içinde esasen geçmiş olacağından, temyiz edene ek bir süre vermenin hiç bir yararı bulunmayacak, dahası anlamsız kalacaktır. Oysa, yasalar yorumlanırken, anlamsız sonuçlara ulaştıran yorumlardan kaçınmak zorunludur. Temyiz davasının açıldığı tarihte ilgili olarak ulaşılan bu sonucun, dilekçenin mahkeme kalemindeki deftere kaydı tarihinde değil, harcın ödendiği tarihte davanın açılmış sayılacağına ilişkin 1984 gün ve 7/3 sayılı İçtihatları Birleştirme Kararına aykırı olduğu görüşü de yerinde değildir. Zira, anılan içtihatları birleştirme kararı, davanın ne zaman açılmış ve dilekçenin ne zaman kaydedilmiş sayılacağı konusuyla ilgilidir. Oysa, burada söz konusu olan sorun, eksik harç yatırana yasayla benimsenen uyarı ve ek sürenin, yanlışlıklı kendisinden hiç harç alınmayan temyiz edene tanınıp tanınmayacağıdır. Bütün bu nedenlerle, harca tabi olmasına karşılık, harç alınmadan temyiz defterine kaydedilen temyiz dilekçeleri hak(k)ında HUMK’nın 2494 sayılı Yasayla değişik  maddesinin  fıkrası benzetme yoluyla uygulanır. Bu durumda, temyiz isteği dilekçenin temyiz defterine kaydedildiği tarihte yapılmış sanılarak temyiz harcının hesaplanıp temyiz edenden istendiği halde, temyiz süresi içinde ödemediği mahkeme kalemince belgelendirilmiş ise temyiz dilekçesinin reddi gerekir. SONUÇ: Harca tabi olmasına karşın, mahkeme kalemince harcı hesaplanıp ilgilisinden istenmeden ve dolayısıyla harç alınmadan temyiz defterine kaydedilen temyiz dilekçeleri hakkında HUMK’nın 2494 sayılı Yasayla değişik  maddesinin  fıkrasında öngörülen ‘eksik harç ödenmesi halinde yapılacak işlemde ilgili kuralın’ benzetme yoluyla uygulanacağına ve bu durumda temyiz isteğinin, dilekçenin temyiz defterine kaydedildiği tarihte yapılmış sayılacağına; ancak, temyiz harcının mahkeme kalemince hesaplanıp ilgilisinden istendiği halde süresinde ödenmediği belgelendirilmiş ise temyiz isteğinin reddi gerekeceğine, 1985 günlü ilk toplantıda üçte ikiyi aşan çoğunlukla karar verildi.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/3954",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, İlk Derece Mahkemesi kararını temyiz etmek üzere sunduğu “süre tutum” dilekçesi Yargıtay tarafından dikkate alınmaksızın süre aşımı gerekçesiyle temyiz başvurusunun reddine karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve maddi-manevi tazminat taleplerinde bulunmuştur.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Twitter hesabından yaptığı paylaşım sebebiyle başvurucu aleyhine manevi tazminata hükmedilmesinin ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir. Tiyatro sanatçısı ve yazar olan başvurucu, internet üzerinden yayın yapan bir haber portalında köşe yazarlığı yapmakta olup Türkiye Komünist Partisi üyesidir. Başvurucu, Twitter hesabından 6/3/2016 tarihinde “Yemlediğiniz [R.Z.nin] İran’daki partneri [B.Z.] idama mahkum ediliyor, siz halen bu rezilin koynundan çıkmıyorsunuz.” içerikli tweeti, 11/3/2016 tarihinde ise “[R.Z.] Türkiye’deki tüm mal varlıklarını satışa çıkarmış. Alan da şerefsizdir, hırsızdır, talancıdır aracı olan da.” içerikli tweeti paylaşmıştır. Tweetlerin odağındaki R.Z. aslen İranlı bir iş insanı olup hem İran hem de Türkiye vatandaşıdır. Olayların meydana geldiği tarihte ülke çapında tanınan, takip edilen bir şahsiyet olan R.Z. söz konusu paylaşımları nedeniyle başvurucu aleyhine kişilik haklarına saldırdığından bahisle manevi tazminat davası açmıştır. Başvurucunun her bir tweet için ayrı ayrı 000 TL manevi tazminat talebiyle açtığı davada asliye hukuk mahkemesi 6/3/2016 tarihli paylaşım yönünden başvurucunun davacı hakkında rezil ifadesini kullanmasının ve aynı paylaşımda B.Z.den bahsetmesinin 11/3/2016 tarihli paylaşımla bağlantılı değerlendirildiğinde değer yargısının ötesine geçtiği kanaatine vararak manevi tazminat talebini kısmen kabul etmiş, ikinci paylaşım yönünden ise davacıya yönelik bir ifade bulunmadığından kişilik haklarına saldır��nın gerçekleşmediğini değerlendirerek manevi tazminat talebini reddetmiştir. Sonuç olarak ilk derece mahkemesi 000 TL manevi tazminatın paylaşımın yapıldığı 6/3/2016 tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle başvurucudan tahsiline karar vermiştir. İstinaf kanun yoluna başvurulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi tarafından yapılan incelemede istinaf talebi reddedilmiştir. Kararın temyiz edilmesi neticesinde dosyayı ele alan Yargıtay, temyiz talebinin reddine karar vermiştir. Başvurucu 30/3/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/13392",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Twitter hesabından yaptığı paylaşım sebebiyle başvurucu aleyhine manevi tazminata hükmedilmesinin ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru,   makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 13/5/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 18/4/2006 tarihli iddianamesiyle kasten adam öldürme ve kasten yaralama suçlarından kamu davası açılmış, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 2/10/2007 tarihli kararı ile başvurucunun atılı suçları işlediği gerekçesiyle cezalandırılmasına karar verilmiştir. Temyiz üzerine karar, Yargıtay  Ceza Dairesinin 27/1/2009 tarihli ilamıyla bozulmuştur. Bozma üzerine yapılan yargılama sonucunda başvurucu, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 24/9/2009 tarihli kararı ile atılı suçlardan cezalandırılmış; karar tekrar temyiz edilmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesinin 1/11/2011 tarihli ilamıyla İlk Derece Mahkemesi kararı bozulmuştur. Bozma üzerine tekrar yapılan yargılamada, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 18/6/2012 tarihli kararıyla başvurucunun atılı suçlardan cezalandırılmasına karar verilmiştir. Bu kararın temyizi üzerine Yargıtay  Ceza Dairesinin 5/11/2013 tarihli ilamıyla kasten öldürme suçu yönünden kurulan hükmün onanmasına, kasten yaralama suçu yönünden kurulan hükmün ise dava zamanaşımının dolduğu gerekçesiyle bozulmasına ancak bu husus yeniden yargılama gerektirmediğinden açılan kamu davasının düşürülmesine karar verilmiştir.  Kararın kesinleştirme işlemi, Mahkemece 12/12/2013 tarihinde yapılmıştır.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/6777",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, aile içi şiddet eylemi ile ilgili etkili bir soruşturma yürütülmemesi ve kamu makamlarının şiddeti önlemek için gerekli tedbirleri almaması sonucu ölüm olayının meydana gelmesi nedeniyle yaşam hakkının ve eşitlik ilkesinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 25/4/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla temin edilen belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun kardeşi olan E.B. 1976 doğumlu olup olay tarihinde Diyarbakır'da yaşamaktadır.  E.B. 12/9/2013 tarihinde eşi R.B. tarafından darbedildiğini belirterek kolluk ekiplerine ihbarda bulunmuş, yapılan ihbarın ardından anılan iddialar ile ilgili adli ve idari işlemler gerçekleştirilmiştir.  1/12/2014 tarihinde E.B. ikametinde çocukları ile bulunduğu sırada eşi R.B. tarafından ateşli silahla öldürülmüştür. A. E.B.nin 12/9/2013 Tarihli İhbarı Üzerine Başlatılan Ceza Soruşturması Süreci 12/9/2013 tarihli kolluk tutanağına göre E.B.nin 12/9/2013 günü saat 45 sıralarında Bağlar İlçe Emniyet Müdürlüğü (İlçe Emniyet Müdürlüğü) haber merkezine eşi R.B. tarafından darp ve tehdit edildiği yönünde ihbarda bulunması üzerine olay yerine intikal eden kolluk ekipleri E.B.nin adli muayene raporunu aldırmış, ardından E.B.yi ifade vermesi için Bağlar Polis Merkezi Amirliğine getirmişlerdir.  İhbar üzerine Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) tarafından olayla ilgili soruşturma başlatılmıştır.  Yürütülen soruşturma kapsamında E.B. müşteki sıfatıyla kollukta alınan ifadesinde özetle on bir yıllık resmî nikâhlı eşi olan R.B.nin uyuşturucu madde kullandığını, kendisini defalarca darbettiğini ancak bu olaylarla ilgili herhangi bir müracatta bulunmadığını, 12/9/2013 günü Yeniköy Mezarlığı'ndan ikametgâhlarına doğru geldikleri sırada aralarında çıkan tartışma esnasında eşi R.B.nin kendisine hakaret edip kafasına vurduğunu, bunun üzerine polisi aradığını, R.B.nin kendisini sürekli darbettiğini, olay nedeniyle eşi R.B.den şikâyetçi olduğunu, can güvenliği için talepte bulunmadığını ve kadın sığınma evine gitmek istediğini beyan etmiştir.  Diyarbakır Eğitim ve Araştırma Hastanesinden alınan genel adli muayene raporunda; E.B.nin başının sol kısmında parietal bölgede 3-4 cm şişlik bulunduğu, yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olduğu belirtilmiştir.  Kolluk ifadesinde kadın sığınma evine gitmek istediğini belirten E.B. Cumhuriyet savcısından alınan talimat doğrultusunda kolluk ekipleri tarafından 12/9/2013 tarihinde Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü Kadın Konukevine yerleştirilmiştir. Ayrıca Başsavcılık 13/9/2013 tarihli yazı ile Diyarbakır Aile Mahkemesinden (Aile Mahkemesi) 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun'un  maddesi uyarınca R.B. hakkında tedbir kararı verilmesini talep etmiştir.  Başsavcılık 19/9/2013 tarihli yazı ile Diyarbakır Valilik makamından E.B.nin can güvenliği ile ilgili gerekli idari işlemlerin yapılmasını talep etmiştir. Anılan yazı üzerine İlçe Emniyet Müdürlüğü; Bağlar Polis Merkezi Amirliğine yazdığı 20/9/2013 tarihli yazı ile müracaatın 6284 sayılı Kanun kapsamında değerlendirilmesi, ayrıca tehdit alan kişilerin korunmasına ilişkin İçişleri Bakanlığı Genelgesi doğrultusunda buna öncelik ve hassasiyet gösterilmesini istemiştir. Olayla ilgili ifade vermek üzere Bağlar Polis Merkezi Amirliğine davet edilen R.B. şüpheli sıfatıyla kollukta verdiği ifadesinde özetle olay günü eşi E.B. ile mezarlık ziyaretinden eve döndükleri sırada aralarında tartışma çıktığını ancak eşi E.B.ye vurmadığını, ona hakaret etmediğini beyan etmiştir.  Başsavcılığın 23/9/2013 tarihli iddianamesiyle şüpheli R.B.nin üzerine atılı eşe karşı basit yaralama ve hakaret suçlarından cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.  (Kapatılan) Diyarbakır  Sulh Ceza Mahkemesinde (Sulh Ceza Mahkemesi) yapılan yargılama sırasında E.B. 12/11/2013 tarihli duruşmada şikâyetinden vazgeçtiğini beyan etmiştir.  Sulh Ceza Mahkemesi yaptığı yargılama neticesinde 12/11/2013 tarihli kararıyla sanık R.B.nin üzerine atılı eşe karşı basit yaralama suçunu işlediğini sabit görerek neticeten 000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve bu hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar vermiştir.  İtiraz yolu açık olarak verilen bu karara karşı herhangi bir itirazda bulunulmadığından karar 11/12/2013 tarihli kesinleşme şerhine göre 6/12/2013 tarihinde kesinleşmiştir. B. Aile Mahkemesindeki Tedbir Talebine İlişkin Süreç Yaşanan aile içi şiddet olayı üzerine Başsavcılık 13/9/2013 tarihli yazı ile Aile Mahkemesinden 6284 sayılı Kanun hükümleri uyarınca tedbir kararına hükmedilmesini talep etmiş (bkz. § 16); Aile Mahkemesi 16/9/2013 tarihli kararıyla R.B. hakkında 6284 sayılı Kanun  maddesinin birinci fıkrasının (a), (e), (f), (g) ve (h) bentlerinde öngörülen tedbirlerin 6 ay süreyle, (b) ve (d) bentlerinde öngörülen tedbirlerin de 45 gün süreyle uygulanması şeklinde tedbir kararı vermiştir. Aile Mahkemesi anılan kararda, tedbir kararına aykırılık hâlinde zorlama hapsine hükmedeceği ihtarında bulunmuştur.  Başvuru formu ve ekindeki belgeler, UYAP'tan alınan veriler ve Diyarbakır  Aile Mahkemesinin 14/10/2019 tarihli cevap yazısında anılan tedbir kararının tebliğine ilişkin evraka rastlanmamış ise de Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı İlamat ve İnfaz Bürosunun Diyarbakır  Aile Mahkemesine gönderdiği 25/10/2013 tarihli müzekkerede tedbir kararının ilgililere tebliğ edildiği belirtilmiştir.  E.B.nin Ölümü ve Ölüm Olayıyla İlgili Olarak Yürütülen Ceza Soruşturması Süreci Müşterek ikametgâhta bulunan E.B. ile R.B. arasında 1/12/2014 günü saat 30 sıralarında çıkan tartışma sonrasında R.B. ateşli silahla eşi E.B.yi öldürmüştür.  Ölüm olayıyla ilgili olarak Başsavcılık tarafından derhâl soruşturma başlatılmıştır. Yürütülen soruşturma kapsamında Cumhuriyet savcısının katılımı ile yer gösterme ve olay yeri inceleme işlemleri gerçekleştirilmiş, olay yerinde bulunan deliller ve suç aleti silah üzerinde kriminal ve biyolojik inceleme yaptırılmıştır.  Ölüm olayının Başsavcılığı bildirilmesinin hemen ardından nöbetçi Cumhuriyet savcısının talimatı ve katılımıyla ölü muayene ve otopsi işlemi gerçekleştirilmiştir. 1/12/2014 tarihli Ölü Muayene ve Otopsi Tutanağı'nın sonuç bölümünün ilgili kısmı şöyledir:\"...aynı gün Diyarbakır Selahaddin Eyyubi Devlet Hastanesi morgunda yapılan ölü muayenesi ve otopsisinden elde edilen bulgulara göre; 1 - Kişinin vücuduna toplam 5 adet ASMÇ isabet etmiş olup, haricen 2, 3 noda tarif edilen ASMÇ lerin öldürücü nitelikte olduğu, diğerlerinin yaşamsal tehlikeye neden olmadığı,2 - Atış mesafesi tayini isteniyorsa kişinin olay esnasında üzerinde bulunan elbiselerin tetkiki gerektiği,3 - Cesetten 2 adet mermi çekirdeği elde edildi, olay yeri inceleme ekiplerine teslim edildi.4 - Kişinin ölümünün ateşli silah mermi çekirdeği yaralanmasına bağlı kot kırığı ile birlikte iç organ yaralanması ve iç kanama sonucu meydana gelmiş olduğu kanaatindeyim. Cesedin ölüm nedeni belirlendiğinden yapılacak başkaca adli ve tıbbi işlem kalmadığı anlaşılmakla...\" Yakın akrabayı öldürme suçundan gözaltına alınan R.B., Başsavcılık tarafından atılı suçun işlendiğine dair kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olguların ve tutuklama nedeninin bulunduğu belirtilerek 3/12/2014 tarihinde tutuklanması talebiyle Diyarbakır  Sulh Ceza Hâkimliğine (Hâkimlik) sevk edilmiş ve Hâkimliğin 3/12/2014 tarihli kararıyla tutuklanmıştır.  Başsavcılık 15/12/2014 tarihli iddianame ile şüpheli R.B. hakkında üzerine atılı yakın akrabayı öldürme ve 10/7/1953 tarihli ve 6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun'a muhalefet suçlarından cezalandırılması talebiyle kamu davası açmıştır. Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinde (Ağır Ceza Mahkemesi) yapılan yargılama sırasında ölüm olayıyla ilgili tanık beyanları alınmış olup bazı tanık beyanlarının ilgili kısımları şu şekildedir:i. H.G. 17/2/2015 tarihinde alınan ifadesinde özetle E.B.nin daha önceden de eşinden şiddet gördüğünü, olaydan iki gün önce kızı E.B.nin kendisini telefonla arayarak eşinin yine problemler çıkardığını, eve gelmek istediğini söylediğini ancak kızın evlerine gelmediğini, daha sonra kızının kayınvalidesi ve görümcesinin eve geldiğini öğrendiğini, ölüm olayının nasıl gerçekleştiğini görmediğini beyan etmiştir. ii. Başvurucu 17/2/2015 tarihinde alınan ifadesinde E.B.nin kendisinin ablası olduğunu, E.B.nin nasıl öldüğünü görmediğini ancak sanık R.B.nin cezalandırılmasını istediğini beyan etmiştir. iii. N.B. tanık sıfatıyla alınan ifadesinde kardeşi R.B.nin psikolojik tedavi gördüğünü, R.B.nin herkesten şüphelendiğini, herkese eşi E.B.nin kendisini aldattığını söylediğini, R.B.nin yaklaşık bir buçuk yıldır tedavi gördüğünü beyan etmiştir. Ağır Ceza Mahkemesi 24/3/2016 tarihli kararıyla; sanık R.B.nin üzerine atılı suçları işlediğini sabit görerek eşe karşı öldürme suçundan neticeten ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası, 6136 sayılı Kanun'a muhalefet suçundan ise neticeten 2 yıl hapis ve 200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir.  Ağır Ceza Mahkemesinin 24/3/2016 tarihli kararının gerekçe kısmı şu şekildedir:\"...Yapılan yargılama sonucunda otopsi tutanağı, yer gösterme tutanağı, olay yeri inceleme raporu, kriminal rapor, nüfus kayıt örneği, Elazığ Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastahanesi'nin sanığa ilişkin akıl sağlığı raporu, katılan beyanları, maktülün ölümüne ateşli silah ile sebebiyet verdiğine dair sanık anlatımı, ile olay günü ikametin yatak odasında yatağın üzerinde uzanmış vaziyette bulunan maktül eşine öldürmek kastıylasilah ile beş el ateş ettiği, maktülenin bu ateşli silah yaralanması neticesi yaşamını yitirdiği ve sanığın bu şeklide kasten öldürme suçunu işlediği sabit görülmekle sanığın eylemine uyan 5237 sayılı Yasanın 82/1-d maddesi uyarınca temel ceza tayin edilmiş, sanığın maktüleye ilişkin soyut haksız fiil isnadı ile bu husustaki tanık beyanları ve tüm dosya kapsamından maktülden kaynaklanan bir haksız fiilin tahriki ile sanığın suçu işlediğine dair bir kanaate varılamadığından sanık hakkında haksız takrik indirimi uygulanmamış ,yine sanık hakkında takdiren 5237 sayılı yasanın 62/1 maddesi uygulanmamıştır.Kriminal rapor, yakalama tutanağı, olay tutanağı sanık savunması ve tüm dosya kapsamından sanığın ruhsatsız silah bulundurarak 6136 sayılı yasaya muhalefet ettiği sabit görüldüğünden eylemine uyan 6136 sayılı yasanın 13/1 maddesi uyarınca suçun işleniş biçimi meydana gelen zararın ağırlığı ile tabancanın suçta kullanılmış olması nazara alınarak orantılı miktarda teşdit uygulanarak temel ceza tayin edilmiş, gün para cezası sanığın kişiliği ve ekonomik durumu nazara alınarak adli para cezasına çevrilmiş sanık hakkında takdiren 5237 sayılı yasanın 62/1 maddesi uygulanmamış suçta kullanılan silah ve ekleri müsadere edilmiş ve aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur...\" Anılan karar başvurucu ve vekilinin yüzüne karşı verilmiş ancak başvurucu tarafından karar temyiz edilmemiştir.  Başvurucu, sanık R.B. hakkında ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına hükmedilmesi nedeniyle kararı temyiz etmekte hukuksal menfaatlerinin bulunmadığını belirterek 25/4/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Anılan karara karşı sanık R.B. ve müdafii tarafından temyiz yoluna başvurulmuştur. Temyiz incelemesini yapan Yargıtay  Ceza Dairesinin 27/3/2018 tarihli ilamıyla Ağır Ceza Mahkemesinin 24/3/2016 tarihli kararının onanmasına karar verilmiştir. A. Ulusal Hukuk  6284 sayılı Kanun’un “Amaç, kapsam, temel ilkeler” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bu Kanunun amacı; şiddete uğrayan veya şiddete uğrama tehlikesi bulunan kadınların, çocukların, aile bireylerinin ve tek taraflı ısrarlı takip mağduru olan kişilerin korunması ve bu kişilere yönelik şiddetin önlenmesi amacıyla alınacak tedbirlere ilişkin usul ve esasları düzenlemektir. (2) Bu Kanunun uygulanmasında ve gereken hizmetlerin sunulmasında aşağıdaki temel ilkelere uyulur:a) Türkiye Cumhuriyeti Anayasası ile Türkiye’nin taraf olduğu uluslararası sözleşmeler, özellikle Kadınlara Yönelik Şiddet ve Aile İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi ve yürürlükteki diğer kanuni düzenlemeler esas alınır.b) Şiddet mağdurlarına verilecek destek ve hizmetlerin sunulmasında temel insan haklarına dayalı, kadın erkek eşitliğine duyarlı, sosyal devlet ilkesine uygun, adil, etkili ve süratli bir usul izlenir.c) Şiddet mağduru ve şiddet uygulayan için alınan tedbir kararları insan onuruna yaraşır bir şekilde yerine getirilir.ç) Bu Kanun kapsamında kadınlara yönelik cinsiyete dayalı şiddeti önleyen ve kadınları cinsiyete dayalı şiddetten koruyan özel tedbirler ayrımcılık olarak yorumlanamaz.\" 6284 sayılı Kanun’un “Mülkî amir tarafından verilecek koruyucu tedbir kararları” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bu Kanun kapsamında korunan kişilerle ilgili olarak aşağıdaki tedbirlerden birine, birkaçına veya uygun görülecek benzer tedbirlere mülkî amir tarafından karar verilebilir:a) Kendisine ve gerekiyorsa beraberindeki çocuklara, bulunduğu yerde veya başka bir yerde uygun barınma yeri sağlanması.b) Diğer kanunlar kapsamında yapılacak yardımlar saklı kalmak üzere, geçici maddi yardım yapılması.c) Psikolojik, meslekî, hukukî ve sosyal bakımdan rehberlik ve danışmanlık hizmeti verilmesi.ç) Hayatî tehlikesinin bulunması hâlinde, ilgilinin talebi üzerine veya resen geçici koruma altına alınması.d) Gerekli olması hâlinde, korunan kişinin çocukları varsa çalışma yaşamına katılımını desteklemek üzere dört ay, kişinin çalışması hâlinde ise iki aylık süre ile sınırlı olmak kaydıyla, on altı yaşından büyükler için her yıl belirlenen aylık net asgari ücret tutarının yarısını geçmemek ve belgelendirilmek kaydıyla Bakanlık bütçesinin ilgili tertibinden karşılanmak suretiyle kreş imkânının sağlanması. (2) Gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde birinci fıkranın (a) ve (ç) bentlerinde yer alan tedbirler, ilgili kolluk amirlerince de alınabilir. Kolluk amiri evrakı en geç kararın alındığı tarihi takip eden ilk işgünü içinde mülkî amirin onayına sunar. Mülkî amir tarafından kırksekiz saat içinde onaylanmayan tedbirler kendiliğinden kalkar.\" 6284 sayılı Kanun’un “Hâkim tarafından verilecek koruyucu tedbir kararları” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bu Kanun kapsamında korunan kişilerle ilgili olarak aşağıdaki koruyucu tedbirlerden birine, birkaçına veya uygun görülecek benzer tedbirlere hâkim tarafından karar verilebilir:a) İşyerinin değiştirilmesi.b) Kişinin evli olması hâlinde müşterek yerleşim yerinden ayrı yerleşim yeri belirlenmesi.c) 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medenî Kanunundaki şartların varlığı hâlinde ve korunan kişinin talebi üzerine tapu kütüğüne aile konutu şerhi konulması.ç) Korunan kişi bakımından hayatî tehlikenin bulunması ve bu tehlikenin önlenmesi için diğer tedbirlerin yeterli olmayacağının anlaşılması hâlinde ve ilgilinin aydınlatılmış rızasına dayalı olarak 27/12/2007 tarihli ve 5726 sayılı Tanık Koruma Kanunu hükümlerine göre kimlik ve ilgili diğer bilgi ve belgelerinin değiştirilmesi.\" 6284 sayılı Kanun’un “Hâkim tarafından verilecek önleyici tedbir kararları” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Şiddet uygulayanlarla ilgili olarak aşağıdaki önleyici tedbirlerden birine, birkaçına veya uygun görülecek benzer tedbirlere hâkim tarafından karar verilebilir:a) Şiddet mağduruna yönelik olarak şiddet tehdidi, hakaret, aşağılama veya küçük düşürmeyi içeren söz ve davranışlarda bulunmaması.b) Müşterek konuttan veya bulunduğu yerden derhâl uzaklaştırılması ve müşterek konutun korunan kişiye tahsis edilmesi.c) Korunan kişilere, bu kişilerin bulundukları konuta, okula ve işyerine yaklaşmaması.ç) Çocuklarla ilgili daha önce verilmiş bir kişisel ilişki kurma kararı varsa, kişisel ilişkinin refakatçi eşliğinde yapılması, kişisel ilişkinin sınırlanması ya da tümüyle kaldırılması.d) Gerekli görülmesi hâlinde korunan kişinin, şiddete uğramamış olsa bile yakınlarına, tanıklarına ve kişisel ilişki kurulmasına ilişkin hâller saklı kalmak üzere çocuklarına yaklaşmaması.e) Korunan kişinin şahsi eşyalarına ve ev eşyalarına zarar vermemesi.f) Korunan kişiyi iletişim araçlarıyla veya sair surette rahatsız etmemesi.g) Bulundurulması veya taşınmasına kanunen izin verilen silahları kolluğa teslim etmesi.ğ) Silah taşıması zorunlu olan bir kamu görevi ifa etse bile bu görevi nedeniyle zimmetinde bulunan silahı kurumuna teslim etmesi.h) Korunan kişilerin bulundukları yerlerde alkol ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanmaması ya da bu maddelerin etkisinde iken korunan kişilere ve bunların bulundukları yerlere yaklaşmaması, bağımlılığının olması hâlinde, hastaneye yatmak dâhil, muayene ve tedavisinin sağlanması.ı) Bir sağlık kuruluşuna muayene veya tedavi için başvurması ve tedavisinin sağlanması.(2) Gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde birinci fıkranın (a), (b), (c) ve (d) bentlerinde yer alan tedbirler, ilgili kolluk amirlerince de alınabilir. Kolluk amiri evrakı en geç kararın alındığı tarihi takip eden ilk işgünü içinde hâkimin onayına sunar. Hâkim tarafından yirmidört saat içinde onaylanmayan tedbirler kendiliğinden kalkar.(3) Bu Kanunda belirtilen tedbirlerle birlikte hâkim, 3/7/2005 tarihli ve 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununda yer alan koruyucu ve destekleyici tedbirler ile 4721 sayılı Kanun hükümlerine göre velayet, kayyım, nafaka ve kişisel ilişki kurulması hususlarında karar vermeye yetkilidir.(4) Şiddet uygulayan, aynı zamanda ailenin geçimini sağlayan yahut katkıda bulunan kişi ise 4721 sayılı Kanun hükümlerine göre nafakaya hükmedilmemiş olması kaydıyla hâkim, şiddet mağdurunun yaşam düzeyini göz önünde bulundurarak talep edilmese dahi tedbir nafakasına hükmedebilir.\" 6284 sayılı Kanun’un “Tedbir kararlarının bildirimi ve uygulanması” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bu Kanun hükümlerine göre alınan tedbir kararları, Bakanlığın ilgili il ve ilçe müdürlükleri ile verilen kararın niteliğine göre Cumhuriyet başsavcılığına veya kolluğa en seri vasıtalarla bildirilir. (2) Bu Kanun kapsamında ilgili mercilere yapılan başvurular ile bu başvuruların kabul ya da reddine ilişkin kararlar, başvuru yapılan merci tarafından Bakanlığın ilgili il ve ilçe müdürlüklerine derhâl bildirilir. (3) Korunan kişinin geçici koruma altına alınmasına ilişkin koruyucu tedbir kararı ile şiddet uygulayan hakkında verilen önleyici tedbir kararlarının yerine getirilmesinden, hakkında koruyucu veya önleyici tedbir kararı verilen kişilerin yerleşim yeri veya bulunduğu ya da tedbirin uygulanacağı yer kolluk birimi görevli ve yetkilidir. (4) Tedbir kararının, kolluk amirince verilip uygulandığı veya korunan kişinin kollukta bulunduğu hâllerde, kolluk birimleri tarafından kişi, Bakanlığın ilgili il veya ilçe müdürlüklerine ivedilikle ulaştırılır; bunun mümkün olmaması hâlinde giderleri Bakanlık bütçesinin ilgili tertibinden karşılanmak üzere kendisine ve beraberindekilere geçici olarak barınma imkânı sağlanır. (5) Tedbir kararının ilgililere tefhim veya tebliğ edilmemesi, kararın uygulanmasına engel teşkil etmez. (6) Hakkında barınma yeri sağlanmasına karar verilen kişiler, Bakanlığa ait veya Bakanlığın gözetim ve denetimi altında bulunan yerlere yerleştirilir. Barınma yerlerinin yetersiz kaldığı hâllerde korunan kişiler; mülkî amirin, acele hâllerde kolluğun veya Bakanlığın talebi üzerine kamu kurum ve kuruluşlarına ait sosyal tesis, yurt veya benzeri yerlerde geçici olarak barındırılabilir. (7) İşyerinin değiştirilmesi yönündeki tedbir kararı, kişinin tabi olduğu ilgili mevzuat hükümlerine göre yetkili merci veya kişi tarafından yerine getirilir.\" 6284 sayılı Kanun’un “Tedbir kararlarına aykırılık” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bu Kanun hükümlerine göre hakkında tedbir kararı verilen şiddet uygulayan, bu kararın gereklerine aykırı hareket etmesi hâlinde, fiili bir suç oluştursa bile ihlal edilen tedbirin niteliğine ve aykırılığın ağırlığına göre hâkim kararıyla üç günden on güne kadar zorlama hapsine tabi tutulur. (2) Tedbir kararının gereklerine aykırılığın her tekrarında, ihlal edilen tedbirin niteliğine ve aykırılığın ağırlığına göre zorlama hapsinin süresi onbeş günden otuz güne kadardır. Ancak zorlama hapsinin toplam süresi altı ayı geçemez. (3) Zorlama hapsine ilişkin kararlar, Cumhuriyet başsavcılığınca yerine getirilir. Bu kararlar Bakanlığın ilgili il ve ilçe müdürlüklerine bildirilir.\"B. Uluslararası Hukuk  24/11/2011 tarihli ve 6251 sayılı Kanun'la onaylanması uygun bulunan,8/3/2012 tarihli ve 28227 (Mükerrer) sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Bakanlar Kurulu kararıyla onaylanan Kadınlara Yönelik Şiddet ve Aile İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi.  Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM) aile içi şiddete ilişkin verdiği bazı kararlar için bkz. Opuz/Türkiye, B. No: 33401/02, 9/6/2009; G./Türkiye, B. No: 646/10, 22/3/2016 ve Halime Kılıç/Türkiye, B.No: 63034/11, 28/6/  14/1/1998 tarihli ve 4320 sayılı Ailenin Korunmasına Dair Kanun’un ilk halindeki düzenlemeler AİHM'in Opuz/Türkiye kararında, 26/4/2007 tarihli ve 5636 sayılı Kanun ile değiştirilmiş hâli ise G./Türkiye kararında değerlendirilmiştir.  Bu kararlarda AİHM, aile içi şiddet mağduru olan çocukların ve diğer savunmasız kişilerin, kişi dokunulmazlığı hakkının ağır şekilde ihlal edildiği durumlara karşı, devlet tarafından etkin önleyici tedbirler alınmak suretiyle korunmaları gerektiğini belirtmiştir (Opuz/Türkiye, § 159). AİHM, kadınlara yönelik şiddet konusundaki ihtilafın hukuki yönden ele alınmasında, mağdurun güvensizlik ve kırılganlık durumu ile moral, fiziksel ve/veya maddi durumunu göz önünde bulundurmak ve netice itibariyle durumu en kısa sürede değerlendirmek görevinin ulusal makamlara ait olduğu kanaatindedir (G./Türkiye, § 95).  Halime Kılıç/Türkiye kararında, başvuranın kızı Cumhuriyet savcısına yaptığı müracaatında eşinin şiddetine maruz kaldığını belirterek hayatından endişe ettiğini bildirmiştir. Başvuranın kızı eşinden gördüğü şiddetten ve yapılan tehditlerden dolayı toplamda dört defa yetkili makamlara başvurmuş, bu şikâyetlerinin hepsinde de kendisinin ve çocuklarının hayatından endişe ettiğini ifade etmiş, birçok defa da korunma talebinde bulunmuştur. Anılan şiddet eylemleri, adli tıp raporları ve tanık ifadeleriyle desteklenmiştir. Başvuranın kızının bu şikâyetlerine karşın Cumhuriyet savcısı aile mahkemesine başvurarak koruma tedbiri uygulanmasını talep etmiştir. Bunun üzerine üç koruma ve tedbir kararı verilmiştir. Ancak AİHM söz konusu kararların başvuranın kızına herhangi bir koruma sağlama konusunda tamamen etkisiz olduğunu tespit etmiştir. Keza AİHM somut olayda tedbir kararlarına uymayan eşin cezalandırılmayarak ve karısına karşı herhangi bir endişe duymadan şiddet uygulamayı tekrar edebileceği bir cezasızlık ortamı oluşturularak söz konusu tedbir kararlarının tamamen etkinlikten yoksun bırakıldığı kanaatindedir. Anılan AİHM kararlarında dikkat çeken husus, şiddet uygulayan kişinin tekrarlayan şiddet ve tehdit eylemlerinin her defasında kamu makamlarına iletilmesine rağmen kamu makamlarının öngörülebilir bir öldürülme riskini dikkate alarak etkili bir koruma ve tedbir kararı uygulayamadıklarıdır. Bu kararlarda öldürmeye giden olaylar dizisinin belirleyici bir aşamasında kamu makamlarının gerçek ve yakın riskin varlığını gözönüne alarak yaşamı koruyucu önlemleri almaları gerektiği vurgulanmaktadır.  ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/8300",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, aile içi şiddet eylemi ile ilgili etkili bir soruşturma yürütülmemesi ve kamu makamlarının şiddeti önlemek için gerekli tedbirleri almaması sonucu ölüm olayının meydana gelmesi nedeniyle yaşam hakkının ve eşitlik ilkesinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tıbbi ihmal sonucu gözde kalıcı görme kaybına uğranılması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının; yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 26/5/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi i��in Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, başvuru hakkında görüş bildirmeyeceğini ifade etmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların 18/1/2007 tarihinde doğan çocukları Ö.  Adana Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesinde 15/8/2007 tarihinde sol gözünden, 22/8/2007 tarihinde ise sağ gözünden katarakt ameliyatı olmuştur. Ameliyattan sonra üçüncü ay kontrolünde (12/11/2007 tarihinde) sol gözde bir sorun bulunmadığı ancak sağ gözde yapışıklık olduğu tespit edilmiş ve tekrar ameliyat önerilmiştir. Ancak çocuktaki akciğer enfeksiyonu ve ateş rahatsızlıkları sebebiyle pediatri doktorları tarafından anestezi onayı verilmemesi nedeniyle ameliyat üç kez ertelenmiş ve ameliyatın ancak 11/3/2008 tarihinde yapılması mümkün olmuştur. Bu ameliyattan bir ay sonra yapılan kontrolde sağ gözde yapışıklık bulunduğu ve korneanın şeffaflığını kaybettiğinin görülmesi üzerine 24/6/2008 tarihinde çocuk yeniden ameliyat edilmiştir. Şikâyetin devam etmesi nedeniyle bu defa Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Balcalı Hastanesinde 14/9/2009 ve 8/3/2010 tarihlerinde çocuk yeniden ameliyat edilmiştir. Ancak çocuğun sağ gözünde tamamen görme kaybı meydana gelmiştir. Başvurucular 13/5/2010 tarihli dilekçeleriyle Sağlık Bakanlığına müracaat ederek maddi ve manevi tazminat talebinde bulunmuşlardır. Bu talebin 23/6/2010 tarihli işlemle reddi üzerine başvurucular 13/9/2010 tarihinde Adana  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) Sağlık Bakanlığı aleyhine maddi ve manevi tazminat davası açmışlardır. Mahkeme, konu hakkında Adli Tıp Kurumundan (ATK) bilirkişi raporu almıştır. ATK'nın 7/3/2012 tarihli raporunda; ameliyatın tıbba ve fenne uygun olduğu, sağ gözdeki kornea kesifliğinin yapılan katarakt ameliyatı ve daha sonra göz içine konan yapay mercek ameliyatlarının beklenilen bir komplikasyonu olduğu, kurumaatf-ı kabil kusur bulunmadığı bildirilmiştir. Mahkeme 27/6/2013 tarihinde davayı reddetmiştir. Karar gerekçesinde ATK'dan alınan bilirkişi raporunda; meydana gelen görme kaybının herhangi bir kusur ve ihmalden kaynaklanmayan komplikasyon olarak nitelendirildiğinin tespit edilmiş olduğu, bu durumda idarenin hizmet kusurundan söz edilemeyeceği ve tazminat ödemekle sorumlu tutulamayacağı ifade edilmiştir. Ayrıca üçüncü ay kontrolünde sağ gözde komplikasyona bağlı yapışıklıkların tespit edildiği ancak planlanan tıbbi girişimin çocuktaki akciğer enfeksiyonu ve ateş rahatsızlıkları sebebiyle üç kez ertelenmek zorunda kalındığı, bu durumda katarakt ameliyatının beklenen komplikasyonlarına zamanında müdahale edilememesinin sağlık hizmetinin geç işlemesinden kaynaklanmadığı, bu nedenle davalı idarenin bir hizmet kusurunun bulunmadığı belirtilmiştir. Ayrıca belirtilen gerekçeyle başvurucular vekilinin yeniden bilirkişi raporu alınması gerektiği yolundaki itirazının yerinde görülmediğine karar verilmiştir. Söz konusu karar Danıştay Onbeşinci Dairesinin 6/5/2014 tarihli kararıyla onanmıştır. Karar düzeltme istemi aynı Dairenin 18/2/2015 tarihli kararıyla esasa yönelik kısım bakımından reddedilmiş, vekâlet ücretine yönelik kısım bakımından bozulmuştur. Nihai karar başvurucular vekiline 4/5/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. 26/5/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. A. Ulusal Hukuk Anayasa Mahkemesi, yargılamaların makul sürede sonuçlandırılmadığı ya da yargı kararlarının geç veya eksik icra edildiği ya da hiç icra edilmediği iddiasıyla 31/7/2018 tarihinden önce gerçekleştirilen bireysel başvurulara ilişkin olarak Adalet Bakanlığı İnsan Hakları Tazminat Komisyonu Başkanlığına (Tazminat Komisyonu) başvuru imkânının getirilmesine ilişkin mevzuata önceki içtihadında yer vermiştir (Ferat Yüksel, B. No: 2014/13828, 12/9/2018, §§ 11-14).B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) “Özel ve aile hayatına saygı hakkı” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"(1) Herkes özel ve aile hayatına, konutuna ve yazışmasına saygı gösterilmesi hakkına sahiptir.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), kişilerin fiziksel ve ruhsal bütünlüklerinin korunması, kendilerine uygulanan tedaviye dâhil olmaları, bu hususta rıza göstermeleri ve maruz kaldıkları sağlık risklerini değerlendirmelerine yardımcı olan bilgilere erişimlerinin Sözleşme'nin  maddesi kapsamı içerisinde yer aldığını kabul etmektedir (Trocellier/Fransa (k.k.), B. No: 75725/01, 5/10/2006; İclal Karakoca ve Hüseyin Karakoca/Türkiye (k.k.), B. No: 46156/11, 21/5/2013). AİHM kararlarına göre devletler -ister kamu isterse özel sağlık kuruluşları tarafından yerine getirilsin- sağlık hizmetlerini, hastaların yaşamları ile fiziksel ve ruhsal bütünlüğünün korunmasına yönelik gerekli tedbirlerin alınabilmesini sağlayacak şekilde düzenlemek zorundadır (Vo/Fransa [BD], 53924/00, 8/7/2004, § 90; Calvelli ve Ciglio/İtalya [BD], 32967/96, 17/1/2002, § 49). AİHM'e göre taraf devletler, uygulanması planlanan tıbbi işlemin öngörülebilir sonuçları hakkında doktorların hastalara önceden bilgi vermelerini sağlayacak gerekli düzenleyici tedbirleri almak zorundadır. Bunun bir sonucu olarak hastanın önceden bilgilendirilmesi söz konusu olmadan öngörülebilir nitelikte bir riskin ortaya çıkması durumunda ilgili devlet hastaya bilgi verilmemesinden doğrudan sorumlu tutulabilmektedir (Şerif Gecekuşu/Türkiye (k.k.), B. No: 28870/05, 25/5/2010). Tıbbi bir hatanın ve hastane hizmetlerindeki eksikliklerin sorumluluğunun Sözleşme'nin  maddesi kapsamında doğrudan devlete aftedilmesi için yeterli olup olmaması hususunda AİHM, farklı tıbbi bilirkişi raporlarında ve hatta iç yargı organlarının kararlarında her türlü tıbbi hata ve ihmalin ihtimal dışı bırakıldığı bir davada (Yardımcı/Türkiye, B. No: 25266/05, 5/1/2010, § 59) her halükârda bu sonuçları sorgulamanın veya sahip olduğu tıbbi bilgilerden hareketle bilirkişilerin vardığı sonuçların doğruluğu hakkında tahminlere dayalı olarak fikir yürütmenin görevleri arasında olmadığına işaret etmiştir (Tysiąc/Polonya, B. No: 5410/03, 20/3/2007, § 119; Yardımcı/Türkiye, § 59). ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/9005",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tıbbi ihmal sonucu gözde kalıcı görme kaybına uğranılması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının; yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın makul sürede tamamlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 11/3/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde, nüfus cüzdanı örneği ve diğer bazı belgelerin başvuru formuna eklenmediği tespit edilmiştir. Tespit edilen eksikliklerin giderilmesi için 17/3/2016 tarihli eksikliğin giderilmesi bildirimi hazırlanmış ve 29/3/2016 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. Tebliğ edilen bildirimde; nüfus cüzdanı örneği ve diğer belgelerin tebliğ tarihinden itibaren en geç on beş (15) gün içinde usulüne uygun olarak tamamlanması gerektiği, geçerli bir mazeret olmaksızın tamamlanmaması hâlinde başvurunun reddedileceği belirtilmiştir. 13/4/2016 tarihinde eksikliğin giderilmesi bildirimine cevapta bulunulmuş, tespit edilen diğer belgeler tamamlanmakla birlikte nüfus cüzdanı örneği yerine nüfus kayıt örneği gönderildiği anlaşılmıştır. Nüfus cüzdanı örneğinin verilen kesin süre içinde gönderilmediği gerekçesiyle 13/6/2016 tarihinde başvuru hakkında idari ret kararı verilmiş ve 12/7/2016 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucu vekili tarafından 19/7/2016 tarihinde idari ret kararına karşı itiraz edilmiştir.  Komisyonca idari redde ilişkin itiraz incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/4978",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın makul sürede tamamlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 19/8/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Erciş Cumhuriyet Başsavcılığının 21/7/2008 tarihli iddianamesiyle petrol kaçakçılığı suçunu işlediği iddiasıyla başvurucu hakkında kamu davası açılmıştır. Erciş  Asliye Ceza Mahkemesinin 24/3/2009 tarihli kararıyla başvurucunun beraatine karar verilmiştir. Temyiz üzerine hüküm, Yargıtay  Ceza Dairesinin8/5/2013 tarihli kararıyla bozulmuştur. Bozmaya uyularak yürütülen yargılamada Mahkemenin 22/4/2014 tarihli kararıyla başvurucunun hapis ve adli para cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir. Hüküm temyiz edilmiş olup inceleme devam etmektedir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/13469",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 8/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia dışındaki iddialar yönünden kısmi kabul edilmezlik kararı verilerek makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia yönünden başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş sunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 21/11/2005 tarihinde uyuşturucu madde ticareti yapmak suçunu işlediği iddiasıyla tutuklanmıştır. Bursa Cumhuriyet Başsavcılığının 2/1/2006 tarihli iddianamesiyle başvurucu hakkında kamu davası açılmıştır. (Kapatılan) İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK mülga  madde ile görevli) 23/5/2007 tarihli kararıyla başvurucunun hapis ve adli para cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir. Temyiz üzerine hüküm, Yargıtay  Ceza Dairesinin 20/5/2014 tarihli kararıyla düzeltilerek onanmıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/15240",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı etme kararı verilmesi ve geri gönderme merkezindeki tutulma koşulları nedenleriyle aile hayatına saygı hakkı ile kötü muamele yasağının, idari gözetim altında tutmanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, idari gözetim kararına itiraz kabul edildiği hâlde lehe vekâlet ücretine hükmedilmemesi nedeniyle de adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Ekli tabloda yer verilen başvurulara ait başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra başvurular Komisyonlara sunulmuştur. Başvurucular, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün (İçtüzük)  maddesi uyarınca sınır dışı etme işleminin yürütmesinin tedbiren durdurulmasına karar verilmesini talep etmiştir. Bir kısım başvuru dosyası hakkında Komisyonlarca, ileri sürülen iddialar ve ibraz edilen belgeler itibarıyla -başvurucuların yaşamlarına ya da maddi veya manevi bütünlüklerine yönelik ciddi bir tehlike altında olduklarının anlaşılamadığı değerlendirilerek- tedbir talebi incelenmek üzere Bölüme gönderilmemiştir. Kalan diğer başvurularda ise Komisyonlarca tedbir talebinin Bölüm tarafından karara bağlanması gerekli görüldüğünden İçtüzük'ün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvuruların tedbir ve kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bu dosyalarda Bölümler tarafından ilk önce kısa süreli tedbir kararı verilmiş ise de başvuruculardan ve Göç İdaresi Genel Müdürlüğünden gelen bilgi ve belgelerin değerlendirilmesi neticesinde aynı gerekçeyle (bkz. § 4) başvurucuların tedbir talepleri reddedilmiştir. Başvurucuların bir kısmı, bireysel başvuru harç ve masraflarını karşılama imkânlarının bulunmadığını belirterek adli yardım talebinde bulunmuştur.  Konularının aynı olması nedeniyle ekli listede numaraları belirtilen başvuruların 2017/5038 numaralı bireysel başvuru ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Muhtelif ülkelerin vatandaşı olan başvurucular hakkında farklı tarihlerde 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’nun  maddesi uyarınca ilgili valilikler tarafından sınır dışı etme kararı tesis edilmiş, ayrıca başvurucuların bir kısmı idari gözetim altına alınarak geri gönderme merkezlerine konulmuştur.  Başvurucuların bir kısmı 6458 sayılı Kanun'da 29/10/2016 tarihli ve 29872 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 3/10/2016 tarihli ve 676 sayılı Olağanüstü Hâl Kapsamında Bazı Düzenlemeler Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname (676 sayılı KHK) ile yapılan değişiklik sonrasında sınır dışı etme kararına karşı karşı etkili bir yol bulunmadığını belirterek doğrudan Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuşlardır. Bununla birlikte diğer başvurucular sınır dışı etme işleminin iptali amacıyla ilgili idare mahkemelerinde dava açmıştır. Mahkemeler, başvurucular hakkında alınan sınır dışı etme kararının mevzuata uygun olduğunu belirterek davaların reddine kesin olarak karar vermiştir.  Başvurucuların tümü, haklarında alınan sınır dışı etme kararının uygulanması hâlinde geri gönderilecekleri ülkede kötü muameleye maruz kalma tehlikesi altında bulunduklarını iddia etmiştir. Bunun yanında bazı başvurucular ise sınır dışı etme kararı alındıktan sonra hukuka aykırı olarak idari gözetim altında tutulduklarını, ayrıca tutuldukları merkezin fiziki koşullarının insan haysiyetine aykırı olduğunu belirtmişlerdir.  Karar tarihi itibarıyla tüm başvurucuların tutuldukları geri gönderme merkezinden salıverildikleri anlaşılmaktadır.  Tüm başvurular otuz günlük yasal başvuru süresi içinde yapılmıştır.   İlgili hukuk için bkz. A.A. ve A.A. [GK], B. No: 2015/3941, 1/3/2017, §§ 28-38; T.T., B. No: 2013/8810, 18/2/2016, §§ 22-25; B.T. [GK], B. No: 2014/15769, 30/11/2017, §§ 19-  ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/5038",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı etme kararı verilmesi ve geri gönderme merkezindeki tutulma koşulları nedenleriyle aile hayatına saygı hakkı ile kötü muamele yasağının, idari gözetim altında tutmanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, idari gözetim kararına itiraz kabul edildiği hâlde lehe vekâlet ücretine hükmedilmemesi nedeniyle de adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kolluk görevlileri tarafından silahlı maddi güç kullanılması sonucu meydana gelen ölüm ve bu olayın etkili soruşturulmaması nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir  Başvuru 7/12/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Başvurucunun eşi Fahriye Çakmak'ın da bireysel başvuru formunda bu unvanla yer almasına rağmen bu kişinin bireysel başvuru yapılmasından önce ölmüş olduğunun tespit edilmesi nedeniyle bu şahıs yönünden 2016/5557 sayılı bireysel başvuru dosyası üzerinden ayırma kararı verilmesinin ardından başvuru hakkının kötüye kullanılmasından dolayı bu başvurucu yönünden başvurunun reddine ve vekilinin idari para ceza ile cezalandırılmasına Komisyon tarafından 6/4/2016 tarihinde karar verilmiştir.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve ekleri ile Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) kayıtlarından ve ayrıca Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığından (Başsavcılık) temin edilen belgelerde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun oğlu A.Ç. 20/9/1997 doğumlu olup olay tarihinde ailesiyle birlikte Diyarbakır'da yaşamaktadır.  Kamuoyunda Kobani olayları veya 6-7 Ekim olayları olarak bilinen yaygın şiddet ve terör hareketlerine ilişkin olarak Anayasa Mahkemesinin Selahattin Demirtaş başvurusunda (B.No:2016/25189, 21/12/2107, §§ 24-30) olayların gelişimi ve sonuçlarına dair ayrıntılı bilgiler bulunmaktadır. Anılan kararda ayrıntılı olarak açıklandığı üzere söz konusu terör eylemleri -aralarında İstanbul, Ankara, İzmir, Adana, Mersin, Şanlıurfa, Van, Erzurum, Diyarbakır ve Gaziantep gibi büyük kentlerin de olduğu- otuz altı ayrı ilde 6-9 Ekim 2014 tarihleri arasında gerçekleşmiştir. Bu terör ve şiddet eylemleri sonucunda (2'si güvenlik görevlisi) 45 kişi hayatını kaybederken (331'i güvenlik görevlisi) 769 kişi yaralanmıştır. Ayrıca çatışmalar sırasında 5 örgüt mensubunun hayatını kaybettiği, 3 örgüt mensubunun ise yaralandığı belirtilmiştir. Öte yandan ülke genelinde gerçekleştirilen 389 şiddet eylemine 899 kişinin katıldığı, olaylarda (737'si güvenlik güçlerine ait olmak üzere) 881 aracın zarar gördüğü, (27'si kaymakamlık, 52'si emniyet, 283'ü okul, 73'ü siyasi parti, 12'si belediye binası olmak üzere) 558 binaya saldırıda bulunulduğu ve zarar verildiği tespit edilmiştir.  Söz konusu olayların ardından, terör örgütü PKK tarafından yapılan çağrılar kapsamında Diyarbakır'da çeşitli tarihlerde yol kesme eylemleri yapılmıştır. Bu kapsamda kişilerin can güvenliklerini tehlikeye atan ve binalar ile diğer mal varlıklarına yönelik olarak zarar doğuran eylemler de gerçekleştirilmiştir.  Bu kapsamda 2/12/2014 tarihinde Çevik Kuvvet Şube Müdürlüğüne bağlı Zırhlı-4 ekip aracına, 15/12/2014 tarihinde saat 00 sıralarında A.B.nin evine, ardından olay yerine intikal eden zırhlı ekibe yönelik olarak aynı sokak üzerinde silahlı saldırı olayları yaşanmıştır.  Terör örgütünün yaptığı çağrılar kapsamında 16/12/2014 tarihinde de Diyarbakır'ın Sur ilçesinde benzer şekilde eylemlerin olacağı bilgisi üzerine Diyarbakır İl Emniyet Müdürlüğüne bağlı güvenlik güçlerince gerekli tedbirler alınmaya başlanmıştır.  16/12/2014 tarihinde gece 00 sıralarında aralarında başvurucunun oğlunun da bulunduğu 10-15 kişilik bir grubun yol kesmeye ve kimlik sormaya başlaması üzerine saat 00 sıralarında olayların yaşandığı yere güvenlik güçlerince operasyon başlatılmıştır.  Bu kapsamda yapılan müdahale sırasında terör örgütü mensupları güvenlik görevlilerine karşı önce üç, ardından dörtadet el yapımı patlayıcı madde atmışlar; grup içinde yer alan bir kişi de uzun namlulu silahla ateş etmiştir. Güvenlik güçlerince ilk müdahalenin yapıldığı bu anlarda, yasa dışı eylem yapan bu grup içinde yer alan bir şahsın silahla ateş etmesi sonucu emniyet görevlilerinden biri gözünün altına ve burnuna isabet eden saçma taneleri ile yaralanmıştır. Güvenlik görevlilerine yapılan yoğun saldırı sonrasında, içinde termal gözetleme imkânı veren kameraların bulunduğu başka bir araç daha destek amacıyla olay yerine gelmiştir. Söz konusu eylemlerin başlangıcından itibaren olaylar ayrıca güvenlik güçlerine ait helikopter aracılığı ile havadan da izlenmiş ve görüntü kaydı yapılmıştır.  Olay yerine sonradan sevk edilen araca da uzun namlulu silahlar ve diğer ateşli silahlarla ateş edilmesi üzerine güvenlik görevlileri ateş eden şahısları gözetlemeye başlamıştır. Sokağın kenarından eğilerek ateş eden, daha sonra kimliği tespit edilen başvurucunun oğlu A.Ç., elindeki av tüfeği ile ateş ettiği sırada içinde araç amiri, silah kullanıcısı ve diğer bir güvenlik görevlisinin bulunduğu araçtan ateş edilmesi sonucu vurulmuştur. Eylemci grupta yer alan bazı kişiler A.Ç.yi yerde sürükleyerek olay yerinden uzaklaştırmıştır. Görüntülerin incelenmesinden, A.Ç.nin bu şekilde sürüklenmesi sırasında üzerinde veya olay yerinde bulunan ve kriminal raporlara göre el yapımı mahiyetinde olduğu değerlendirilen bir bomba patlamıştır. Soruşturma sırasında ifadelerine başvurulan iki tanığa göre ellerinde silah bulunan ve yüzleri kapalı kişiler A.Ç.yi yoldan geçen bir araca bindirerek hastaneye göndermiştir. Bu tanıkların ifadelerine aşağıda (bkz. §§ 32, 33) yer verilmiştir. A. İlk İşlemler ve Maddi Deliller  Devlet hastanesine bir şahsın yaralı olarak götürüldüğünün ve burada öldüğünün bildirilmesi üzerine Başsavcılıkça aynı gece soruşturma başlatılmıştır. Cumhuriyet savcısı ilk aşamada olay yeri ve çevresinde güvenlik kamerası ve MOBESE kayıtlarının alınması, saldırıda yaralanan polis memurunun ifadesine başvurulması, olay yeri inceleme ve bomba imha ekiplerince olay yeri ve çevresinde gerekli çalışmaların yapılması, suç unsuru malzemelerin muhafaza altına alınması, bulguların Ankara Kriminal Polis Laboratuvarına gönderilmesi, polis memurundan çıkarılan saçma taneleri üzerinde incelemeler yapılması talimatını vermiştir.  Verilen talimat doğrultusunda 17/12/2014 tarihinde saat 00 sıralarında Diyarbakır Emniyet Müdürlüğü Bomba İmha ve İnceleme Şube Müdürlüğü ile Olay Yeri İnceleme Şube Müdürlüğü görevlileri tarafından ölüm olayının meydana geldiği bölgede inceleme yapılmıştır. Olay yerinde PVC borular ve teneke içecek kutuları kullanılarak hazırlanmış üç adet basınç ve parça etkili patlamamış el yapımı bomba, mermi kovanları, av tüfeği kartuşu, av tüfeği taparı, ateşli silah alev gizler parçası, el yapımı bombalardan elde edilen 148,5 g amonyum nitrat-sodyum klorat-şeker karışımı bulunmuştur. Olay yeri ve maddi deliller muhafaza altına alınmış, fotoğraf ve kamera çekimi işlemleri yapılmış, krokiler çizilmiş ve olay yeri inceleme raporları düzenlenmiştir. Emniyet Müdürlüğü tarafından ayrıca aynı tarihli olay tutanağı tutulmuştur. Tutanak şöyledir: ''16/12/2014 günü akşam saatlerinde ilimiz Sur bölgesinde yasadışı gösteriler olabileceği ve şahısların ateşi silahlar ve el yapımı patlayıcılar ile eylemlerde bulunacakları bilgileri alınması üzerine akşam hava karardıktan sonra Sur İlçe Emniyet Müdürlüğü mıntıkası dahilinde gerekli tedbirler alınmıştır. Saat 00 sıralarında Diyarbakır Emniyet Müdürlüğü Hava Filo Şube Müdürlüğüne bağlı olan ve o esnada havada olan Kanat 1 'denDört ayakl�� minare alt kısmında bulunan Paşa Hamamı önünde elinde uzun namlulu ve kısa namlulu silahlı 10-15 şahısların yolu kestikleri ve vatandaşları araçlarından indirerek kontrol yaptıkları anonsu gelmiş, ardından birkaç defa daha haber merkezi marifeti ile Kanat 1 yine aynı yerde şahısların eylemlerine devam ettikleri bilgisi alınması üzerine ....kod nolu TEM Şube Ekipler olarak ...kod nolu zırhlı araca binilmiş ve saat 00 sıralarında Fatihpaşa MahallesiPaşa Hamam Sokak İstikametine doğru bilgi verilerek girilmiştir. Sokak içerisine Dört Ayaklı Minareden aşağıya doğru yaklaşık on metre gidildikten sonra birden karşıdan 17-18 yaşlarında birkaç şahıs biz görevlilere karşı 3 adet elyapımı patlayıcı madde (EYP) atarak saldırıya başlamışlar, aracımızın [durmaması..] için on metre geriye çekilip, megafon marifetiyle ''polis olduğumuzu, yaptıklarının kanunsuz olduğunu, çevredeki vatandaşlara, ev ve işyerlerine zarar vereceklerini defaatle söylememize rağmen şahıslar yasa dışı sloganla ''biji serok apo, biji kürdistan, katil polis, yaşasın kürdistan'' sözleriyle karşılık vererek biz görevlilere 4 adet daha EYP atmışlar, EYP atarken de bir şahsın elinde uzun namlulu silahla, bir şahıs da kısa namlulu silahla biz görevlilere ateş etmişler, şahıslara 6-7 adet gaz fişeği kullanarak geri çıkılmıştır. Bizim müdahaleler devam ederken Kanar 1 havadan görüntü alıp anonsla şahısların ellerinde uzun namlulu silah olduğunu, sokak köşe başlarında bekleyen şahısların olduğunu defaatle söylemiştir. Ana caddeye çıktıktan sonra Özel Harekat Şube Müdürlüğüne bağlı ....kod nolu zırhlılarla birleşilmiş, önde.. arkada...diğer ekiplerle saat 10 sıralarında tekrar Dört Ayaklı Minareden Aşağı Paşa Hamamına doğru girilmiş, ...de kule görevlisi olarak ... Sayılı polis memuru kulede çevre güvenliği aldığı esnada ara sokakta köşe başından çıkan bir şahsın uzun namlulu silahla eğilerek ateş etmesi sonucu sol gözünün altından yaralanması üzerine Şahin 1 ivedi şekilde olay yerinden çıkarılmış ve gelen ambulansla giderken şahıslar arkamızdan yaklaşık 10 adet daha tabanca ve av tüfekleriyle ara sokaklara çıkarak biz görevlilere ateş açmaya ve EYP atmaya devam etmişlerdir. ...Kod nolu zırhlı ekip arkadan birkaç tane silah isabet almıştır. Ayrıca yaralı memur çıkartılırken 7 adet EYP atmışlardır. Yaralı memur ambulans ile hastaneye gönderildikten sonra tekrar bağlı ekipler ile sokağa saat 10 sıralarında önde ...ortada ...arkadan da [araçlarla] girilmiş o esnada Dört Ayaklı MinareaşağısındakiSur Giregor kilisesinin yan tarafından 3 şahıs ellerindeki silahlar ile ..nolu ekibe birkaç 5 el silah ile saldırıda bulunmuş[,] Paşa hamamı yanı[n]daki 26 sokak girişindende 4 adet EYP atılmış, ...ekibi ön tarafa hızlı giderken arkadaki ...nolu ekiplere ara sokaklardan ve kilise yanından tekrar silah ile saldırılarda bulunulmuştur. Bu esnada ..ve ...kod nolu ekiplerden eylemci guruplara gaz ile müdahalelerde bulunulmuş, [P]aşa [H]amamı önünde silahlı ve EYP li eylemlere devam eden gruba karşı..kod nolu zırhlı içerisinden araçtan inmeden mazgal açılarak ateş ile cevap verilmiştir. Daha sonra olay yerine [..kod nolu aracın] yanına .. Alarak gelmişler, geldikleri esnada ....[kodlu araca] 2 adet EYP ile saldırı gerçekleşmiştir. Saat 30 sıralarında ...karşı Fatih [P]aşa [M]ahallesiPaşa [H]amam [S]okak 26 nolu apartmanın arka kısmından duvar kenarında seri bir şekilde gerek uzun namlulu gerekse kısa namlulu tabir edilen tabancalar ile ateş açılmış, bunun üzerine.. Sol tarafından 2 tane isabet mermi isabet almış olup bunun üzerine ..de bulunan [k]uleye bağlı termal kamera ile eylem yapan şahıslar takip edilerek elinde uzun namlulu silah ile... Paşa Hamam Sokak No:26 arkasından ateş eden şahıs ...kulesinde bulunan M240 marka silah ile etkisiz hale getirilmiştir. Vurulan şahısın yaşamsal durumuna bakılmak istense de eylemci gurup ara sokaklardan silahlı eylemlerine devam ettikleri için araçtan inilememiş ve şahısın tam yanına gidilememiştir. Vurulan şahıs eylemci gurup tarafından olay yerinden ateş açmış olduğu silahı ile birlikte uzaklaştırıldığı anlaşılmıştır. ..Telsiz marifeti ile anons ederek konu hakkında haber merkezine bilgi verilmiştir. Daha sonra olay yeri geniş bir şekilde güvenli bir şekilde çembere alınmış olay yerine gelen... Ekipler ve özel harekat ekipler ile ara sokaklarda güvenlikler alınmış ve ...desteği ile sokak içeisinde olay yeri inceleme ve bomba ekipleri gerekli incelemeleri yapılması sağlanmıştır. Devlet Hastanesine saat 00 sıralarında Sur ilçesinden silah ile yaralanmış bir şahsın geldiği anonsu üzerine hastaneye ekipler sevk edilmiş giden ekiplerin aldığı bilgiler doğrultusunda şahısın [A.Ç.] olduğu ve şahısın hastanede ex olduğu anlaşılmıştır.'' Başsavcılık tarafından 17/12/2014 tarihinde saat 20'de A.Ç.nin cesedi üzerinde otopsi işlemi gerçekleştirilmiştir. Otopsi raporunun ilgili kısımları şöyledir: ''Otopsiye başlanmadan önce tüm vücudun röntgeni çektirildi. Kafatasında, göğüs alanında, sağ üst kolda, humerusta, sağ uyluk alanında, ve sağ ön kolda metal parçaları ile uyumlu çok sayıda görüntüler saptandı. Bu görüntülerin kafa kısmındakilerin tamamen çok küçük metalik imajlar olduğu, sağ göğüs alanında iki tanesinin ise deforme ve diğerlerine göre kısmen iri vaziyette olduğu görüldü....DIŞ MUAYENEYaş:17-18 ....Alında daha yoğun olmak üzere yüz alanına da kapsayan alanda çok sayıda sarapnel parçaları ile uyumlu yaralar izlendi. Sol kaş üzerinde 2x2 cm lik yırtık tarzında, zemininde frontol kemikte kırık oluşturan ve sol göz küresinin harabiyetine neden olan şarapnel parçasına bağlı giriş yarası, sağ kaş üst medialde alında 1,5x2 cm lk zemininde frontal kemikte kırığa neden olan şarapnel parçasıyla oluşmuş atipik yara, sağ göz altında burun sağ yanında 0,9 cm lik cildi sıyrık, ağız sağ yanda oplik seyirli 0,9x0,4 cm lik cildi sıyrık, sol yüz göz kapağında 3 cm lik laserasyon, burun sol yanda 0,3 cm lik sildi sıyrık, sağ omuz önde 0,5 cm lik cildi sıyrık izlendi. 1 nolu ateşli silah giriş yarası:sağ klavikula alt alnada göğüs sağ üst çevresinde media tarafında vurna halkası izlenen3,5x3 cm lik ateşli silah giriş yarası saptandı.2 nolu ateşli silah çıkış yarası:sağ koltukaltında orta ve ön alanda7x3 cm lik ateşli silah çıkış yarası izlendi.3 nolu ateşli silah çıkış yarası: sağ arka koltukaltında 2 nolu tariflenen yaranın arka tarafında bulunan 4x3 cmlik ateşli silah çıkış yarası izlendi. Sağ koltukaltı disseke edildiğinde bölgede kas yaralanması ve kot kırıkları olduğu, damar yaralanması olmadığı saptandı. Sağ ön kol orta arka yüzde en büyüğü 1 cm çağlı, bunun üst alanında 2 adet olan sırasıyla boyutları 0,3 cm çaplı ve 0,5 cm çaplı cildi sıyrıklar saptandı. Sol omuz arkada arka koltuk altı hattının arka tarafında en büyüğü 1x0,3 cm, en küçüğü 0,3 cm olan şarapnel parçaları ile oluşmuş atipik giriş yaraları izlendi. Bölge disseke edildiğinde göğüs boşluğu ile iştirakli olmadıkları saptandı. 4 nolu ateşli silah giriş yarası: sırt sol alt alanda çevresinde vurmahalkası izlenen, 5x3 cm lik atipik ateşi silah giriş yarası izlendi. Sol elde  Parmakta yumuşak doku ve kemik kırığına neden olan,  ve  Parmaklarda ise yumuşak doku yaralanmasına neden olan sıyrık tarzında atipik şarapnel parçaları ile oluşmuş yaralanma izlendi. Cesette bunların haricinde herhangi bir ateşsiz silah yaralanmasına veya darp berlirtisine rastlanmadı.İÇ MUAYENE Saçlıderi altı: Frontal alanda biri 2x1 cm lik diğer 3 tanesi ise 0,3'er cm lik saçlı deri yaralanmalı ekimozlu alanlar izlendi. Sağ temporal kas grubu:Soluk görünümde izlendi. Sol temporal kas grubu:Ön alanı kanamalı görünümde izlendi.Kafatası kubbe kemikleri:frontal kemikte kırıklar izlendi. Beyin, beyincik, beyin sapında yaygın subaraknoidal kanama izlendi. Yapılan seri kesitlerde harabiyetli izlendi. Metal parçacılıkları saptandı. Kafatası kaide kemikleri: Ön çukurda kırık hatları bulundu. Orbita, burun, ağız boşluğu:kanlı sıvaşık bulundu.GÖĞÜS: Göğüs sağda ön koltuk altı hattında 2- Kotlarda kırıklara neden olan ateşli silah giriş yarası ve çevresinde kanama izlendi. Sağ diafragma yüksekliği:  Kot seviyesinde, sol diafragma yüksekliği: Kot seviyesinde, Sternum:Sağlam bulundu. Kotlar: Sağda midklavikular hatta 2- Kotlarda, sağ orta koltuk altı hattında  Kotta ekimozlu kırıklar, göğüs solda arka alanda vertablara yakın alanda 8- Kotlarda kırıklar izlendi. Torakal Omurlar: Bölge disseke edildi. 9- Omurlarda arka alanlarda parsiyal kırıklar izlendi ve bu alandan deforme kurşun, deforme gömlek ile uyumlu parça ve küçük metal parçacıkları bulundu. Medulla spinalis sağlam bulundu. Diğer omurlar sağlam izlendi.SONUÇ: 2014 tarihinde ateşli silah yaralanması sonucu vefat eden ve A.Ç.’a ait olduğu anlaşılan cesede kesin ölüm nedeninin tespit ve tayini amacıyla Diyarbakır Devlet Hastanesi morgunda 2014 tarihinde yapılan ölü muayenesi ve otopsi bulgularına göre; 1-Şahsın ölümünün şarapnel parçası yaralanmaları ve ateşli silah yaralanmalarına bağlı kafatası, kot, omur kemik kırıkları, beyin kanaması, beyin harabiyeti ve iç organ yaralanması sonucu meydana gelmiş olduğu, şarapnel parçalarının ve ateşli silah yaralanmalarının her birinin müştereken ve müstakilen öldürücü nitelikte oldukları, 2- 1 nolu ateşli silah giriş yarasının göğüs sağ üstten girerek önden arkaya, sağdan sola ve yukarıdan aşağıya seyirle traje boyunca yumuşak doku, kot ve akciğer yaralanması yaparak 2 ve 3 nolu çıkış yaralarını oluşturarak vücudu terk etmiş olduğu, 4 nolu ateşli silah giriş yarasının sırt alt alanda vücuda girerek traje boyunca yumuşak doku, akciğer, kot, omur yaralanmaları yaparak parçalanmış olduğu, 3-Ölümü üzerine harici başka bir nedenin saptanmadığı, 4-Atış mesafesi tayini isteniyor ise ateşli silah yaralanma alanlarının giysili bölgelere denk gelmesi nedeniyle 5- Cesetten otopsi esnasında deforme kurşun, deforme gömlek ile uyumlu parça ve küçük metal parçacıkları elde edildiği, ayrıntılı incelemenin laboratuarda yapılmasının uygun olduğu, olay yeri inceleme ekibine delil materyalleri teslim edildi.'' Olay yerinde yapılan incelemelerde elde edilen deliller üzerinde Ankara ve Diyarbakır Kriminal Polis Laboratuvarları tarafından incelemeler yapılmıştır. Otopsi sırasında A.Ç.nin sol el avuç içi, sol el üstü, sağ el avuç içi, sağ el üstü ve yüzünden alınan svap örnekleri üzerinde yapılan incelemede atış artıkları ve kurşun yapımında kullanılan antimon elementine rastlanmıştır. Ayrıca olay yerinde bulunan plastik parçalar, bant ve pamuk parçaları, conta, pamuk svabı, plastik pet şişe parçaları üzerinde amonyum nitrat, sodyum klorat ve şeker içeren bir tür patlayıcı madde kalıntısı, bunların yanında basınç ve parça etkili patlamamış el yapımı bombalar tespit edilmiştir.  Olayla ilgili olarak çeşitli tarihlerde yapılan inceleme sonuçlarına ilişkin raporlardan olay yerinde elde edilen kan ve av tüfeğinin üzerindeki svaplar ile A.Ç.den alınan kan örneklerinin uyuştuğu tespit edilmiştir.  Cumhuriyet savcısının talimatıyla; kolluk görevlileri tarafından olayda kullanılan M240 marka silahın Diyarbakır Kriminal Polis Laboratuvarında atış ve mukayese incelemeleri yaptırılmış, güvenlik güçlerince olay anında kullanılan helikopterdeki görüntü kayıtları, silahın kullanıldığı zırhlı araçtaki olay anına ilişkin görüntüler ve telsiz muhabere kayıtları incelenmiştir.  Emniyet Müdürlüğü ayrıca A.Ç.nin ölümüne ilişkin olarak silahın kullanıldığı ve termal kameraların bulunduğu araçta yer alan görüntü kayıtlarını inceleyerek ve vurulma anına ilişkin fotoğrafları çıkararak olayların seyrine ilişkin bir tutanak düzenlemiştir. Bu tutanağın ilgili kısmı şöyledir: ''17/12/2014Tarihinde emniyet güçlerine yönelik silahlı saldırıda bulunan şahıslarla sıcak temasın yaşandığı saat 30 sıralarına ait mevcut görüntülerde:Saat 30:55-58: sıralarında emniyet güçlerine yönelik duvar köşesinden çıkmadan bir şahsın sadece kolunu çıkarmak suretiyle elindeki silahla ateş ettiği[,] bu silahtan çıkan kurşunların duvarlara isabet etmesi sonucu duvardan kopan parçaların sürtünmenin etkisiyle ısınması sonucu yerde koyu renkli olarak görüldüğü daha sonra ısısını kaybeden duvar parçalarının ilerleyen dakikalarda kamerada görülmediği,Saa4 34:37: sıralarında aynı duvar köşesinden bir şahsın önce kafasını çıkarıp sonra çömelmiş vaziyette bulunduğu yerden eline silahla emniyet güçlerine doğru nişan alarak çıktığı, Saat 34:43 sıralarında elinde silahla emniyet güçlerine doğru nişan alarak çıkan şahsın Özel Harekat Polisleri tarafından vurulduğu, Saat 56 sıralarında vurulan şahsın yanında bulunan diğer şahıslar tarafından sokak içerisine sürüklendiği, Saat 58 sıralarında vurulan şahsın yanında bulunan diğer şahıslar tarafından sokak içerisine sürüklendiği esnada bir patlamanın meydana geldiği ve patlama sonucu vurulan şahsın bulunduğu yerden bir nesnenin havaya doğru sıçradığı, Saat 35:03 sıralarında vurulan şahsın sürüklenerek çekildği sokak köşesinde bulunan duvar kenarından emniyet güçlerinin başka şahıs veya şahıslar tarafından gözetlenmeye devam ettiği, Saat 37:41 sıralarında şahsın vurulduğu taraftan emniyet güçlerine tekrar ateş edildiği, açılan ateşlerin duvarlara da isabet etmesi sonucu duvardan kopan parçaların sürtünmenin etkisiyle ısınması sonucu yerde koyu renkli olarak görüldüğü daha sonra ısısını kaybeden duvar parçalarının ilerleyen dakikalarda kameralarda görülmediği, tarafımızdan tespit edilmiş olup ... imzalanmıştır. ''B. Olayla İlgili Olarak Alınan İfadeler İlk olarak Emniyet Müdürlüğünde, daha sonra da Başsavcılıkta bazı kolluk görevlilerinin olayla ilgili ifadelerine mağdur-müşteki sıfatıyla başvurulmuştur. Daha sonra hakkında ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilen kolluk görevlisinin emniyette verdiği ifade şöyledir: ''Ben 16/12/2014 günü saat 15 itibarı ile personeli olduğum Kobra 8 aracı ile Diyarbakır Sur İlçe Emniyet Amirliği önünde görev aldım. Saat 30 sıralarında Şube Müdür Yardımcımız....Sur ilçesimde güvenlik güçlerine karşı saldırı eylemi gerçekleşeceği yönünde ihbar olduğunu, buna istinaden Gazi Caddesi, Melik Ahmet Caddesini görecek şekilde konuşlandırmamı istemesi üzerine emre göre saat 45'de bahse konu yere geçerek konuşlandık. ..Polis helikopterinden 00 sıralarında Suriçi Yenikapı civarında yol kesme eylemi gerçekleştiren yaklaşık10-15 kişilik silahlı bir grubun olduğunun bildirilmesi üzerine teyakkuza geçerek beklemeye devam ettik. Ancak 00 sıralarında gruplara ..müdahale edilmeye başlanınca Sur İlçe Emniyet Müdürlüğü önünde bulunan Şahin 1 kod nolu ekibimiz takviye için Yenikapıdan Dörtayaklı minare istikametine seyir halinde iken kulede görevli personelimiz gözaltından geçen saçmanın burnuna isabet etmesi sonucu yaralandı. Bunun üzerine ekibi geri çektik. Saat 10 sıralarında Şahin 1 yaralı arkadaşı bıraktıktan sonra tekrar Dörtayaklı Minare istikametine giriş yaptı. Şahin 1 ekip EYP'li ve uzun-kısa namlulu silahlar ile saldırıya uğrayınca tekrar geri çekildiler. Saat 10 sıralarında ise...emri ile Kobra 8 ekip olarak biz önde Şahin-1 ekibi arkamızda artçı olmak üzere Gazi Caddesinden hareketle ..Dörtayaklı Minare istikametine giriş yaptık. Paşa Hamamı'na yaklaşık 50 m. Kala ekibimize 2 adet EYP'li saldırı gerçekleştirildi. Biz ilerlemeye devam ettik. Paşa Hamamı'na 15-20 m. Kala ekibimize uzun namlulu ve tabanca ile silahlı saldırı gerçekleştirilmesi üzerine aracımız isabet aldı. Arkamızda bulunan Şahin 1 ve 2430 ekibimiz bize sol tarafımızdan ateş edildiğinianons etmesi üzerine..binanın arkasından aracımıza ateş edildiğine dair termal kamera ile görüntü aldık. Bu noktada beklemeye başladık.Saat 34'te yüzü maskeli, elinde uzun namlulu silahı olan bir şahsın 26numaralı binanın arkasından sokağa çıkarak ve çöküp bize nişan aldıktan sonra ateş etmesi üzerine yine, bu olaylar esnasında ...sicil sayılı arkadaşımız açılan ateş sonucu yaralanması nedeniyle kendimizi ve çevremizde zarar görebilecek sivil vatandaşları korumak, saldırıyı bertaraf etmek ve şahsı yaralayarak yakalamak için ateş ettim. Benim ateş etmem üzerine şahıs silahı ile geriye doğru düştü. Bu arada yine aynı sokak üzerinde silah sesleri geliyordu. Aracımıza ateş edildi ve aracımız isabet aldı. Biz vurulan şahsın yaşamsal durumuna bakmak için şahsı almak üzere aaraçtan inmeye hazırlanırken başka bir grubun yere düşen şahsı ayaklarından çekmek suretiyle sonradan numarasını26 olarak öğrendiğimiz binanın arkasına çektiğini gördük. Yine aynı grup şahsın bize karşı kullandığı uzun namlulu silahı da yerden çekerek 26 nolu binanın arkasına aldı. Meydana gelen olayla ilgili olarak..merkeze anons edildi...Bu şahıs geri çekildikten sonra istikametini kestiremediğimiz birkaç yönden aracımıza karşı silahlı saldırı gerçekleştirildi ve aracımız isabet aldı. ..Ben görev aldığımız sırada ekibimize ateş eden maskeli şahıs/şahıslardan davacı ve şikâyetçiyim.'' Bu kolluk görevlisinin Başsavcılıkta şüpheli olarak verdiği ifadesi şöyledir:''Olay günü ben Kobra 8 isimli 21 ... plakalı zırhlı araçta silahçı olarak görev yapıyordum. ...Olaylar esnasında 21 ... plakalı... kodlu araçtaki kuleci arkadaşın Yenikapı Sokak üzerinde silahla yaralandığının anons edilmesi üzerine yaralı arkadaşı bölgeden Şahin 1 ekibi çıkardı. Daha sonra Şahin 1'e 2430 kodlu ekip eşlik etti ve birlikte yeniden olayın olduğu Yenikapı Sokağa hareket ettiler. Yoğun eyp'li ve silahlı saldırı nedeniyle bu ekiplerde geri çekildiler. Daha sonra Kobra 8 olarak bizim de bu ekiplere eşlik etmemiz anons edildi. Anladığım kadarı ile bunun sebebi Kobra 8 aracımızda termal kamera ve gece görüşü olması, bölgenin karanlık olması, kim tarafından ve hangi bölgeden ateş edildiği, eyp atıldığının tespit edilememesi nedeniyledir. Bizde 3 araç Yenikapı Sokak üzerinde ilerlerken yine ekibimize yönelik eyp'li ve silahlı saldırılar düzenlendi. Bölgede sokaklar dar ve birçok ev bulunmaktadır. Atılan eyp'lerden ve sıkılan kurşunlardan evlerde bulunan sivillerin yaralanma riski yüksektir. Daha sonra aracımız Yenikapı sokak ile Paşahamam Sokak köşesinde beklediği esnada, Paşahamam Sokak üzerinde 26 numaralı binanın köşesinden elinde uzun namlulu silah olan şahıs görüntüsü almamız üzerine termal kameraya bu bölgeye odakladık. Duvarın köşesinden önce ayakta bir şahıs sadece elini çıkararak ateş etti ve sonra geri çekildi. Tekrar elinde silah olan yüzü kapalı şahıs ayakta durur vaziyette duvarın köşesinden elinde silahla kafasını uzatarak baktı ve kendini geri çekti. Bizde şahsın yeniden aynı şekilde ayakta duvar köşesinden çıkacağını düşünmemiz nedeniyle ayakta duruş pozisyonuna göre bel altına gelecek şekilde duvarın köşesine nişan aldık ve bu şekilde beklemeye başladık. Amacımız şahsı yakalamaktı. Şahsın ayakta duvar köşesinden beklerken yüzü kapalı elinde uzun namlulu silah olan şahıs aniden çömelmiş bir vaziyette duvarın köşesinden çıktı ve elindeki uzun namlulu silahla bize doğru nişan aldı ve hatırladığım kadarı ile ateş de etti. Bende bunun üzerine tetiğe bastım ve anladığım kadarı ile mermi duvara çarptı ve duvardan sekerek parçalanmış vaziyette şahsa isabet etti. Şahıs aniden çömelerek değilde, ayakta çıksaydı muhtemelen duvara çarpan mermi bacak bölgesine isabet edecekti. Daha sonra şahıs yere düştü. Duvar arkasından birileri şahsı ve uzun namlulu silahı çektikleri esnada bir patlama daha gerçekleşti. Bu patlamanın şahsın üzerindeki bir eyp'den veya zaten atışa hazır vaziyette olan tüfekteki merminin patlaması sonucunda gerçekleşmiş olabileceğini düşünüyorum. Biz beklemeye başladık. Daha sonra bir şahıs yine kafasını köşeden çıkardı ve tekrar geri çekti. Bu olaylar termal kamerayla kayıt altına alınmıştır. Amacımız şahsı kesinlikle öldürmek değildi. Şahsı yakalamak amacıyla ve etraftaki evlerdeki sivillerin zarar görmesini önlemek amacıyla hareket ettim.'' Başsavcılıkta şüpheli olarak ifade veren diğer kolluk görevlisinin ifadesi şöyledir: ''Ekim 2014 tarihindeki Kobani olaylarından sonra Suriçinde polise yönelik birçok EYP'li, molotoflu, uzun ve kısa namlulu silahlarla saldırılar gerçekleşiyordu. Ben bu olayları aldığım görevler ve takip ettiğim anonslar nedeniyle net olarak biliyorum. En son [A.Ç.] olayından birgün önce gece vakti [A.Ç.]. olayının gerçekleştiği bölgeye çok yakın olan bölgede yine polis ekiplerine yönelik eyp'li ve silahlı saldırı olayı gerçekleşti, bu olayda [Ö.] isimli polis memuru arkadaşımız sağ kolundan silahla yaralandı....Yine [A.Ç.] olayından hatırladığım kadarı ileen az bir hafta kadar öncesinde aynı bölgede polislere yönelik molotoflu, eyp'li ve silahlı birçok saldırıların gerçekleştiğini ben biliyorum. Hatta Kasım ayı içerisinde terör örgütü Suriçi'ni Kanton ilan ettiği yönünde duyurular yaptığını ve Suriçi'nde güvenlik güçlerinin mühadahalesini önlemek amacıyla hendek kazdıklarını da biliyorum bu konu basına kadar yansımıştı. Yine Suriçi'nde polis memuru arkadaşımız [O. K.nin] aracına 2014 tarihinde molotof ve eyp atılmıştı kendisi de araçtan inince silahlı saldırıya uğrayıp çenesinden yaralanmıştı. yine bildiğim kadarı ile sivil halktan da olaylar esnasında yaralananlar oluyordu. 2014 günü gece [Ö.] isimli polis memuru yaralanmıştı. Ertesi gün ben, ... sicil numaralı polis memurları ile birlikte 21 ...plakalı Kobra 8 isimli zırhlı araçta görevliydik. ... şofördü, ...silahçıydı, ...yedek personel olarak aracın arkasında oturuyordu. Biz görev yerimizde beklediğimiz esnada polis helikopterinden 10-15 kişilik silahlı grubun anonsu geldi. Biz beklediğimiz esnada 21 ... plakalı ... araçtaki kuleci ...sicil numaralı arkadaşımızın Yenikapı Sokak üzerinde [A.Ç.] olayının gerçekleştiği bölgede saçma tanesi ile göz altından ve burnundan yaralandığı anons edildi.... buradan hastaneye sevki yapıldı. Daha sonra...kodlu Şortlant marka araç yeniden söz konusu bölgeye Yenikapı Sokak üzerinden gittiği esnada pekçok eyp'li, silahlı, molotoflu saldırıya uğraması nedeniyle tekrar geri çekildi. Bunun üzerine bizim bulunduğumuz ...aracın...kodlu ekip aracına destek olarak girmesi için anons geldi. Kobra 8 aracının bölgeye sevk edilmesinin amacının sebebi araçta termal kamera olması ve ateş eden şahısların ve ateş edilen yerin tespiti içindi. Çünkü gece karanlık olduğu için ve aydınlatmanın az olması nedeniyle eyp atan, silah sıkan şahısları ve yerleri görmemiz mümkün olmuyordu. Bizde Yenikapı Sokak üzerinde ilerlerken eyp ve silahlı saldırı olayları bize yönelik gerçekleşti. Daha sonra Yenikapı Sokak ile Paşahamam Sokak kesişiminde Paşahamam sokak üzerindeki 26 numaralı binanın köşesinden, yine etraftaki birçok yerden uzun namlulu silahlarla ve eyp'lerle saldırı olayları gerçekleşti. Bu esnada 26 numaralı binanın köşesinden elinde uzun namlulu silah olan bir şahsın sadece elini çıkararak ilk önce nişan almaksızın bize doğru ateş ettiğini, biraz sonra şahsın ayakta durur vaziyette duvarın köşesinden elinde silahla kafasını çıkartıp tekrar kendini duvarın arkasına çektiğini görmemiz üzerine, şahsın yeniden aynı şekilde çıkacağını düşünerekten şahsı yakalamak ve etraftaki sivillerin zarar görmesini önlemek amacıyla söz konusu duvarın köşesine bel aşağısına gelecek şekilde nişan aldık ve beklemeye başladık. Amacımız şahsı yakalamaktı. Ben ekip amiriyim. Biz şahsın yine ayakta elinde silahla çıkarak ateş edeceğini düşünürken, elinde silah Olan şahıs aniden çömelmiş bir vaziyette duvar köşesinden çıkıp bize doğru nişan alıp ateş ettiği esnada, ... sicilli arkadaşımız zaten bacak bölgesine gelecek şekilde duvara nişanlanmış vaziyette olan silahı ateşledi. Benim gördüğüm kadarı ile mermi duvara isabet etti. Duvara isabet eden ve seken merminin parçalanıp şahsa değdiğini düşünüyorum. Yüzü kapalı ve elinde uzun namlulu silah olan şahıs yere düştü daha sonra binanın arkasından birileri şahsı çektiler. Silahı da çektiler, bu esnada gördüğüm kadarı ile bir patlama gerçekleşti. Ben bu patlamanın şahsın üzerindeki bir eyp'den ya da kendi elindeki zaten atışa hazır halde bulunan tüfekten gerçekleşmiş olabileceğini düşünüyorum. Daha sonra biz beklemeye devam ettik. Konuyu anons ettik. Daha sonra bir şahıs yine duvar köşesinden bize doğru baktı ve görüntüden kayboldu. Bu anlattığım olay aracın termal kamerasıyla anbe an kayıt altına alınmıştır. Bize eyp atan ve ateş eden şahıslardan şikayetçiyim. '' Bu iki kolluk görevlisi yanında Başsavcılıkta başka bir kişinin ifadesine şüpheli olarak başvurulduğuna dair bir belgeye ise rastlanmamıştır.  A.Ç.yi hastaneye götüren şahısların da ifadelerine başvurulmuştur. Bu kişilerden Ş.nin ifadesi şöyledir: '' 2014 günü Saat:30 sıralarında.... plaka sayılı araca binerek kendi ikamet adresim olan Şehitlik Mahallesi istikametine doğru hareket etmek için aracımla geri manevra yaptığım esnada yüzleri maskeli genç yaşta 3 erkek şahıs aracımın önünü keserek bir tanesi şoför mahalli tarafından bana yaklaştı yaralı bir şahsın olduğunu ve acil olarak hastaneye götürülmesi gerektiğini bana söyledi. Bu görüşmeleri yaptığımız esnada [H.A.] da yakın mesafeden bizleri izlemekteydi. Yüzleri kapalı şahıslara aracın şirkete ait olduğunu ve yaralıyı götüremeyeceğimi söyledim. Bunun üzerine elinde Pompalı Av Tüfeği olan şahıs yaralıyı götürmezsen seni öldürürüz demesi üzerine ben de korkarak dediklerini yapmak durumunda kaldım. Ben bu şahıs ile görüştüğüm esnada H.A.nin yanında da yüzü maskeli bir şahıs bulunmaktaydı. Benimle muhatap olan yüzü kapalı şahıslara yaralının nerede olduğunu sorduğumda yaralının Yavuz Selim İlköğretim Okulunun giriş kapısında yani bulunduğumuz yere 10-15 metre uzaklıkta olduğunu söyleyerek beni okulun giriş kapısına yönlendirdiler. Şahıslar yürüyerek ben de aracım ile birlikte yaralının yanına geldik. Yüzleri kapalı bu 3 şahıs aracımın sağ arka kapısını açarak yerde hareketsiz yatan şahsı kollarından ve bacaklarından tutarak aracımın arka koltuğuna koydular. Ben şahıslara benimle birlikte hastaneye biriniz gelin dedim. Ancak şahıslar bana sen aracınla yaralıyı en yakın hastaneye götür diyerek aracımın kapısını kapattılar. Bıyıklı Mehmet Paşa Sokaktan Gazi Caddesine çıkarak oradan Melikahmet Caddesinden İnönü Caddesine çıktım oradan da Nebi Camii önünden devam ederek Dağkapı meydana çıktım ve oradan da Dağkapı Selahattin Eyyubi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Acil Servisine geçiş yaptım. Yaralı şahıs ile hastaneye geçişim esnasında çevrede birçok polis aracını gördüm ancak hiçbir polis tarafından durdurulmadım. Aracıma yaralı diye bırakılan şahıs aracıma konulduğu ilk andan hastaneye bıraktığım ana kadar herhangi bir hayati belirtisi yoktu. Ben şahsı Acil Servise bıraktığımda hastanede bulunan Polislere yaşadıklarımı kısaca anlattım.... Yukarıda eşkal bilgilerini verdiğim şahıslar haricinde 10-12 kişilik bir grubu görebildim. Ancak karanlık olması dolayısıyla bu şahısların kaç kişilik bir grup olduğu ile ilgili olarak net bir bilgi vermem doğru olmaz. Bu şahısların ellerinde ne olup olmadığını da görmedim. Eşkal bilgilerini görebildiğim şahısları kesinlikle tanımıyorum. Bu şahıslar kendi aralarında yapmış oldukları konuşmalarda kesinlikle isimleri veya kod isimleriyle hitap etmediler. Sadece Kürtçe birbirlerine Heval (Arkadaş) diye hitap ediyorlardı. Bu şahıslar aracıma bindirdikleri kimlik bilgilerini sonradan öğrendiğim [A.Ç.nin] nerede ve ne şekilde vurulduğu ile ilgili olarak herhangi bir şey söylemediler. Bende kendilerine bu konuda herhangi bir soru sormadım. Sadece kendilerinden dediğim gibi bir kişinin benimle hastaneye kadar gelmesini istedim ancak onlar kabul etmedi.''  Aynı araçta bulunan H.A.nın ifadesi şöyledir: ''Saat: 15 sıralarında arkadaşım [Ş.] ile birlikte dükkanımı kapatacağım sırada işyerimin de bulunduğu Bıyıklı Mehmet Paşa sokak üzerinden yüzleri kapalı, ellerinde pompalı tüfek ve keleş diye tabir edilen kaleşnikof marka silahlar olan ellerinde eldiven bulunan, siyah renkli kapüşonlu sweet tişörtlü 10 - 15 kişilik şahıs grup bize silahları doğrultarak “durun yüzümüze bakmayın yere doğru bakın yüzümüze bakarsanız sizi vururuz alıp bu yaralı şahsı hastaneye götürün yoksa sizi öldürürüz” diyerek bağırarak tehdit ettiler.Bu yüzden üzerlerinde bulunan giyisileri tam olarak göremedim. Daha sonra kimlik bilgilerini burada sizlerden öğrendiğim [A.Ç.] isimli şahsı iki kişi ellerinden, iki kişide ayaklarından tutarak getirerek [Ş.] isimli arkadaşımın kullandığı ... plaka sayılı gri renkli..marka araca zorla bindirerek çabuk bu şahsı hastaneye yetiştirin demeleri üzerine korku ile [Ş.] arkadaşım yaralı şahsı alarak olay yerinden ayrıldı. Ben arabaya binmediğim için olay yerinde kaldım. Bahse konu grup araç olay yerinden ayrıldıktan sonra yine silahlarını bana doğrultarak Bıyıklı Mehmet Paşa Sokaktan hızla uzaklaşarak kayboldular. '' Başvurucu 27/5/2015 tarihinde Başsavcılıkta ifade vermiştir. Başvurucunun ifadesi şöyledir: ''Ben olay tarihlerinde Bingöl merkezde alçıpan işleri yapıyordum. Herhangi bir işyerim yoktur arkadaşın yanında çalışıyordum. Ölen oğlum [A.Ç.] benim yanımda çalışıyordu. Olay tarihinden 1-1,5 ay kadar önce birlikte Bingöl'den Diyarbakır'a geldik. Daha sonra ben tek başına Bingöl'e çalışmaya gittim. [A.Ç.] Diyarbakır'da kaldı. Bingöl'de 1 ay kadar kaldıktan sonra yeniden Diyarbakır'a geldim. Benim evim olay tarihinde Suriçi İskenderpaşa Yalıbahçe  Sokak No:2/3 idi, ailemle orada kalıyorduk. Olayın olduğu gün ben evdeydim. [A.Ç.yi] en son Şehir Kıraathanesinde maç seyrediyordu. Ben eve gittikten sonra saat 24:00 sıralarında iki tane tanımadığım 13-14 yaşlarındaki çocuk eve gelerek bana \"oğlun Abdulkadir vuruldu\"dediler ve birlikte hastaneye gittik, ben oğlumun vurulmasını bildiren çocukların ismini sormadım. Hastanede oğlumun vurulduğunu gördüm. Benim olayın oluş anı ile ilgili herhangi bir bilgim yoktur. Ben hastanede iken gece tahminen 01:30 sıralarında iki tane 20-22 yaşlarında genç gelerek oğlum [A.Ç.nin] vurulduğu yere yakın yerdeki ismini bilmediğim internet kafeden sigara almak için çıktığını, kendilerinin yanından ayrıldığını daha sonra vurulduğunu duyduklarını söylediler. Ben bu iki genci görsemde şuan hatırlayamam. Benim oğlumun herhangi bir örgütle bağlantısı yoktur. Ben oğlumun polise ateş ettiğini düşünmüyorum. Ben olayla ilgili görüntüleri İnternetten izledim. Benim oğlum zayıf bir çocuktu ancak görüntülerdeki şahsı ben kilolu olarak gördüm bu nedenle olayda polise ateş eden şahsın benim oğlum olduğunu düşünmüyorum. Benim oğlum vefat ettikten yaklaşık 2 ay sonra eşim olan Fahriye ÇAKMAK Gazi Yaşargil Eğitim Araştırma Hastanesinde oğlumun olayına üzüntüsü nedeniyle beyin kanamasından hayatını kaybetti.Benim oğlumu vuran kimse davacı ve şikayetçiyim.'' Başsavcılık 30/12/2014 tarihinde gizli tanık Dolunay 2014'ün ifadesine başvurmuştur. Gizli tanık Dolunay 2014 ifadesinde, terör örgütünün gençlik yapılanması hakkında bilgi verdikten sonra özerklik sağlama adına çeşitli tarihlerde yapılan toplantılarda alınan kararlar doğultusunda olay günü polislerin bu bölgelere giremeyeceğini kanıtlamak adına 80 kişilik bir grup oluşturulduğunu, 50 kişiye silah dağıtıldığını, kalan kişilere ise molotof ve el yapımı patlayıcı dağıtıldığını, el bombası ile Glock marka silahın dahi olduğunu, cadde başlarında polislere yönelik olarak el yapımı patlayıcı ve molotoflarla saldırıların başladığını, bazılarının uzun namlulu silah ve tabancalarla ateş ettiğini, A.Ç.nin elinde bulunan pompalı tüfek ile ateş ettiğini, bu sırada birden yere yığıldığını, yanındaki bir şahsın A.Ç.yi çektiğini, bir arabayı zorla durdurduklarını beyan ederek olaya katılan bazı kişileri teşhis etmiştir.  Başsavcılık yine bu kapsamda 25/2/2015 tarihinde gizli tanık Kahraman 2015'in ifadesine başvurmuştur. Bu kişi ifadesinde özetle diğer gizli tanığın ifadesine benzer şekilde olay gününde polislerin o bölgeye girmelerine engel olmak amacıyla ellerinde silahlar, el yapımı patlayıcılar ve silahlar olduğu hâlde ateş etmeye başladıklarını, A.Ç.nin ''Bana da silah verin, ben de polislere sıkacağım'' dedikten sonra ateş ederken birden yere yığıldığını, A.Ç.yi çektikten sonra hastaneye yolladıklarını ifade etmiştir.  Soruşturma Dosyasından Örnek Alma Talebi ve Talebe İlişkin Süreç Başvurucu vekili 25/12/2014 tarihinde Başsavcılığa müracaat ederek dosyadan örnek alma talebinde bulunduğunu, soruşturmayı yürüten Cumhuriyet savcısının başsavcı ile görüşmeden dosyadan suret veremeyeceğini beyan ettiğini, aynı gün içinde tekrar müracaat ettiğinde ise dosya hakkında gizlilik kararı verilmesi için Sulh Ceza Hâkimliğinden talepte bulunulduğunu öğrendiğini, savcıdan bu duruma ilişkin olarak tutanak istemesine rağmen talebinin reddedildiğini iddia etmiştir. Başvurucu vekili, bu konuda meslektaşı üç kişinin imzasını taşıyan bir tutanak düzenlemiştir. Cumhuriyet savcısı, dosyadan örnek alınmasının soruşturmayı tehlikeye düşürebileceği gerekçesiyle tahkikat sonuçlanıncaya kadar 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinin (2) numaralı fıkrası gereğince dosya üzerinde gizlilik kararı verilmesini 25/12/2014 tarihinde Sulh Ceza Hâkimliğinden talep etmiştir.  Başvurucu vekili 26/12/2014 tarihli dilekçesi ile gizlilik kararının bir örneğinin kendisine verilmediğini belirterek dosyadan suret verilmesini, karar verilmişse bu gizlilik kararının da kendisine tebliğ edilmesini talep etmiştir.  Dilekçe, Cumhuriyet savcısı tarafından aynı tarihte üzerine ''Mahkemeden kısıtlama karar talebinde bulunulduğundan ve dosya henüz mahkemeden dönmediğinden dönünce gereğinin yapılması'' şeklinde açıklama yazılarak dosyasına konulmuştur. Sulh Ceza Hâkimliğinin 25/12/2014 tarihinde, itirazı kabil olmak üzere kısıtlama kararı verdiği anlaşılmıştır. Kararın tebliği üzerine başvurucular vekilince yapılan itiraz da  Sulh Ceza Hâkimliğince reddedilmiştir.  Başsavcılıkça Yapılan Diğer İşlemler Başsavcılık 2/6/2015 tarihinde Emniyet Müdürlüğünden, olay tarihinden önce ve sonra olayın meydana geldiği bölgelerde ve Suriçi'nde polislere yönelik silah, el yapımı patlayıcı ve molotof patlayıcı kullanılan saldırıların gerçekleştirilip gerçekleştirilmediğinin, ayrıca bu olaydan önce ve sonra gelişen olaylarla ilgili olay tutanağı bulunup bulunmadığının tespitini, olaylardan önce örgütsel bir çağrının bulunup bulunmadığının araştırılmasını istemiştir.  Emniyet Müdürlüğü Başsavcılığa, terör örgütünün çağrıları kapsamında Diyarbakır'da gerçekleştirilen olaylara ilişkin bilgiler sunmuştur. Bu kapsamda 2/12/2014 tarihinde Çevik Kuvvet Şube Müdürlüğüne bağlı Zırhlı-4 ekip aracına yönelik silahlı saldırı, 15/12/2014 tarihinde saat 00 sıralarında A.B. isimli şahsın evine silahlı saldırı ve ardından olay yerine intikal eden zırhlı ekibine aynı sokak üzerinde silahlı saldırı, 16/12/2014 tarihinde saat 00 sıralarında Cevat Paşa Mahallesi ara sokaklarda görev yapan ve yardıma giden ekiplere uzun namlulu silahlarla ve el yapımı patlayıcılarla saldırı, ara sokaklarda devam eden çatışmalarda kimliği belirsiz şahıs veya şahıslar tarafından ateş açılması sonucu polis memuru Ö.nün yaralanması olaylarının meydana geldiği bildirilmiştir.  Başsavcılık ayrıca polise saldıran şüphelilerin tespiti, ifadelerinin alınması, gizli tanık beyanlarında ismi geçen şüphelilerin tespiti ile Başsavcılıkta hazır edilmesi ve her türlü delilin toplanması için İl Emniyet Müdürlüğüne talimat vermiştir.  Başsavcılık, soruşturma sonucunda 15/9/2015 tarihinde olayda silah kullanan polis memur hakkında ek kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir. Kararda silahlı terör örgütünün tarihi, amaç ve taktikleri, süreç içindeki değişimleri ve olay tarihinden önceki eylemleri, olay tutanağı, kriminal raporlar, gizli tanık ve şüpheli ifadeleri ile 4/7/1934 tarihli ve 2559 sayılı Polis Vazife ve Salâhiyetleri Kanunu'nun , 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun  ve  maddelerine yer verilmiştir. Kararın ilgili kısmı ise şöyledir:''...",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/19011",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kolluk görevlileri tarafından silahlı maddi güç kullanılması sonucu meydana gelen ölüm ve bu olayın etkili soruşturulmaması nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir I",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tazminat talebini içerir davada yeterli inceleme ve araştırma yapılmadan kanuna ve usule aykırı bilirkişi raporu esas alınarak adil olmayan bir karar verilmesi, adli yardım isteğinin kanunun açık hükmüne rağmen reddedilmesi, asıl karara yönelik temyiz isteğinin incelenmemesi ve yargılamanın makul süre içinde tamamlanmamasınedeniyle adil yargılanma hakkı ile mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 14/4/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü sunmuştur. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu ile davacı kamu kurumu arasında 10/9/1993 tarihli sözleşme ile baraj inşaatı sözleşmesi düzenlenmiş ve sözleşme kurum tarafından 4/10/2002 tarihinde tek taraflı olarak feshedilmiştir. Davacı kurum, sözleşmenin feshinden sonra yapılan bildirime rağmen başvurucunun baraj sahasına getirdiği makine ve donanımlarını kaldırmaması nedeniyle anılan makine ve donanımların kurum tarafından taşındığını belirterek yapılan masraf bedeli olan 000 TL'nin başvurucudan tahsili istemiyle 15/12/2004 tarihinde dava açmı��tır. Davacı kurum, 8/6/2005 tarihli dilekçesiyle sözleşmenin feshinden sonra Bayındırlık İşleri Genel Şartnamesi uyarınca yapılan hesap kesme işlemi sonucunda başvurucuya yapılan 990,03 TL ödemenin tahsili talebiyle de dava açmıştır. Aralarındaki hukuki ve fiili irtibat nedeniyle birleştirilen davalar taraflar arasında görülmekte olan Ankara  Asliye Ticaret Mahkemesinin E.2002/696 sayılı feshin iptali davası ile birleştirilmişse de Yargıtay  Hukuk Dairesinin 23/10/2009 tarihli bozma kararı sonrasında Eskişehir Asliye Ticaret Mahkemesinin E.2010/16 sayısına kaydedilerek yargılamaya devam olunmuştur. Eskişehir Asliye Ticaret Mahkemesi 1/12/2010 tarihli E.2010/16, K.2010/435 sayılı kararı ile asıl davada 611,57 TL ve birleşen davada 743,76 TL olmak üzere 355,33 TL'nin başvurucudan tahsiline karar vermiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir: “...Mahkememizce, sözleşmenin feshinin, DSİ Bölge Müdürlüğü'nün 1993 tarihli oluru ile ihaleyi yapan ve sözleşmenin tarafı olan Eskişehir DSİ III Bölge Müdürlüğü tarafından yapılmış olması ve tüzel kişiliği bulunan DSİ Genel Müdürlüğü'nce de feshe icazet verilerek iş bu davaların açılmış olması, yetkili makam tarafından karar verilmesi ve davalının inşaata devam etmediğinin, işi yapmaya yeterli ekipman ve personel bulundurmadığının tespit edilmesi, Murahhas Üyesi Ahmet Yılmaz tarafından verilen 2002 tarihli dilekçede de \"şantiyenin kapatıldığının kabul edilmişolması\" karşısında, davalının, kalan sürede işi tamamlayamayacağı anlaşıldığından, Borçlar Kanunu'nun 358, BİGŞ’nin 18 ve 47/2 maddelerindeki düzenlemeye uygun olduğu kabul edilmiştir.BİGŞ’nin  maddesinin son fıkrasında “ İdare söz konusu tesisler, malzeme ve diğerlerini satın almak istemezse, müteahhit, idare tarafından belirlenecek süre içinde bunları işyerinden çıkarıp uzaklaştırmak zorundadır” düzenlemesine yer verilmiştir. Davalı tarafça gönderilen Ankara Noterliğinin 14/05/2004 tarihli ve 09807 numaralı cevabi ihtarnamede de belirtildiği şekilde ,davacı, 2002 tarihli ve Eskişehir  Noterliği'nin 2004 tarihli ve 12523 numaralı ihtarnamelerle davalıdan, malzemelerini almasını istemişse de davalı bunlardan ikincisine Ankara  Noterliği'nden gönderdiği 2004 tarihli ihtarname ile \"sözleşmenin feshinin haksız olduğunu, aralarındaki davalar sonuçlanmadan şantiye tesislerinin kaldırılmasının istenemeyeceğini, malzemeleri almayacağını\" bildirmiştir. Bu durumda idare, yüklenicinin malzemelerinin şantiye dışına çıkarma masraflarını davalıdan istemekte haklıdır. Bilirkişi raporunda \"davacının, sözleşmenin feshedildiği tarih itibariyle masraf talebinde bulunabileceği, bunun da 611,57 TL olduğu\" mütalaa edilmiştir. Mahkememizce de bu mütalaa, hadiseye uygun bulunmuştur....Davacı İdare, davalıya şartname hükümleri gereğince Eskişehir  Noterliği'nden gönderdiği 2002 tarihli 28383 numaralı ihtarname ve 2002 tarihli 8682 sayılı yazı ile \"şartnamenin  maddesi uyarınca oluşturulan Tespit Komisyonunun 2002 tarihte yapacağı ölçümlemede firma yetkilisinin hazır bulunmasını\" istemiş, davalı şirket adına 2002 tarihli dilekçeyi veren Ahmet Yılmaz, şantiye kapatıldığı için yeniden ekip hazırlanmak üzere 15 gün süre istemiştir. İdarece oluşturulan Tespit Komisyonu düzenlediği 2002 tarihli tutanakla şirket temsilcisinin talebini kabul etmeyerek, \"ölçümlemeye başlamaya\" karar vermiş, temsilciye de \"ekibini getirdiğinde, ölçümlemelere birlikte devam edilebileceği\"ni bildirmiştir. Davacının, bu çalışmalar sonunda hazırlanan, kesin hesabı incelemesi için davalıya Eskişehir  Noterliği'nden gönderdiği 2004 tarihli 16121 numaralı ihtarnamenin, her zaman tebligat yapılan adres kapalı olduğundan bahisle tebliğ edilememesi üzerine, 2004 tarihli Resmi Gazetede ilan yoluyla tebligat yapılmıştır. Sözleşmenin  maddesindeki düzenlemeye bakıldığında, davalının, yasal süresinde yapılmış bir itirazı bulunmamaktadır. Bu sebeple ortada şartnamenin 40/6 maddesine uygun olarak yapılmış bir itiraz mevcut değilken, maddedeki kesin hesap ve kesin hakediş düzenleme sürelerine uyulmadığından bahisle gerek ara hakedişlere, gerekse Ankara Asliye  Ticaret Mahkemesi'ne yaptıkları itirazların haklı hale geldiği savunması haklı bulunmamıştır. Ankara Asliye  Ticaret Mahkemesi'nde görülen 2002/7696 esas sayılı davada, davalının bu itirazını değerlendiren bilirkişi heyeti de 2007 tarihli asıl, 2008 tarihli ek raporlarında;\" şartnamenin  maddesinde idarenin, belirlenen süreleri aşmasının herhangi bir yaptırıma bağlanmadığını,idare bakımından bu sürelerin disipliner süreler olduğunu, idarenin süreye riayetsizliği karşısında söz konusu süre içinde davalının hazırladığı bir kesin hesabın da bulunmadığını, davalının, sürelere riayetsizlikten ileri sürdüğü sonucun çıkarılamayacağını\" mütalaa etmişler, bu mütalaa mahkememizce de benimsenmiştir.Mahkememizce görüşlerine başvuralan bilirkişi heyeti düzenledikleri raporlarında özetle; idarenin, sözleşme hükümlerine uyarak gerekli ihtarı gönderdiğini, ihtarda belirtilen hususların yerine getirilmemesi üzerine mahkemece tespit yapıldığını ve tespit raporu ile işin mevcut şartlarda belirlenen sürede bitirilemeyeceğinin belirlenmesi nedeniyle sözleşmenin feshedildiğini, feshin haklı olduğunu, idarenin, yükleniciye 30/10/2002 ve 28/04/2004 tarihinde gönderdiği ihtarnameler ile şantiyedeki tesis ve iş makinelerinin kaldırılmasını istediğini ancak yüklenicinin bu ihtarlara uymadığını, Pazaryeri Asliye Hukuk Mahkemesinin 2004/23 İş esas ve 2004/7 İş karar sayılı dosyasında yapılan tespit sonucunda aldırılan bilirkişi raporunda tesis ve iş makinelerinin şantiye sahası dışına çıkartılması maliyetinin 000 TL olarak belirlendiğini, bu bedelin tespit tarihi olan 02/07/2004 tarihi itibari ile bulunan değer olduğunu, ancak idare tarafından ilk ihtar tarihi olan 30/10/2002 tarihinden sonra makul bir süre verilmesi ve ardından değişen bir durum olmaması halinde tespit yaptırılıp borcun artmasına sebep olunmaması gerekirken, idarenin, yükleniciye 28/04/2004 tarihinde ikinci ihtarnameyi gönderdiğini, idarenin burada istenen borcun artmasına sebep olduğunu, bu nedenle ilk ihtar tarihinden itibaren 30 gün bekleme süresi ile tespit raporunda belirtilen yolların yapılması için gerekli 15 günlük sürenin ihtar tarihine eklenmesi sonucunda bulunan 15/12/2002 tarihindeki maliyetin hesap edilerek istenmesi gerektiğini, buna göre 15/12/2002 tarihi ila 02/07/2004 tarihleri arasındaki artış sonucunda oluşan maliyetin istenemeyeceğini, yükleniciden istenebilecek miktarın 611,57 TL olduğunu, davacı idare tarafından hazırlanan kesin hakediş raporuna göre yüklenici davalının alacağının bulunmadığını, yüklenicinin davacıya 743,76 TL borcunun bulunduğunu, yüklenicinin tek taraflı düzenlediği kesin hakediş raporuna göre ise yüklenicinin 086,545,64 TL alacağının olduğunu,yüklenicinin tek taraflı düzenlediği hakedişin, yüklenicinin itiraz ve iddialarına göre düzenlendiğini, idare tarafından düzenlenen hakedişin ise kesin mevcut projelere, ataşmanlara ve arazi değerlerine göre, yerinde ölçümleme sonucu çıkan değerlere dayanılarak düzenlendiğini, bu sebeple idarenin tek taraflı hazırladığı kesin hesaba itibar edilmesi gerektiğini, alacaklı olan tarafın, davacı taraf olduğunu bildirmişlerdir. Bilirkişi kurulu, raporlarını hazırlarlarken Ankara Asliye Ticaret Mahkemesi'nin 2002/696 esas sayılı dosyasında aldırılan bilirkişi raporunu da incelemiş ve değerlendirmişlerdir.Gerek Ankara Asliye Ticaret Mahkemesi tarafındangerekse mahkememiz tarafından aldırılan bilirkişi raporlarında, davalı yüklenicinin, davacıdan alacaklı olduğuna ilişkin olarak düzenlediği kesin hesabın, şartnamenin maddesinde belirlenen sürede düzenlenmediği ve herhangi bir metraja ve belgeye dayanmadığı belirtilmiş, idarenin ve yüklenicinin yapmış olduğu hesaplar ayrıntısı ile açıklanmıştır. Aldırılan bilirkişi raporları birbirlerine doğrular nitelikte ve hadiseye uygun, hüküm kurmaya elverişli bulunduğundan, mahkememizce, bilirkişilerin görüşleri benimsenmiş ve haklı görülen davanın kısmen kabulüne ilişkin olarak aşağıdaki karar verilmiştir.'' Karar taraflarca temyiz edilmiş, başvurucunun 4/4/2011 tarihli temyiz isteği Eskişehir Asliye Ticaret Mahkemesinin 5/4/2011 tarihli ve E.2010/16, K.2010/435 sayılı kararı ile süresi içinde yapılmadığından reddedilmiştir. Başvurucu, temyiz isteğinin reddi kararını 17/5/2011 tarihli havale dilekçe ile temyiz etmiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi 8/3/2012 tarihli kararı ile harç yatırılmadığından dosyayı gereği yapılmak üzere ilk derece mahkemesine geri çevirmiştir. Başvurucu, 18/12/1953 tarihli ve 6200 sayılı Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğünün Teşkilatı ve Görevleri Hakkında Kanun'un  maddesi uyarınca harçtan muaf olduğunu belirterek geri çevirme kararına itiraz etmiştir. Eskişehir Asliye Ticaret Mahkemesi 15/5/2012 tarihli ve E.2010/16, K.2010/435 sayılı ek kararı ile hükmün başvurucu tarafından temyiz edilmemiş sayılmasına karar vermiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir: “... Yargıtay  Hukuk Dairesinin 08/03/2012 Tarih 2011/4123 Esas, 2012/1436 Karar sayılı ilamı ile Davalı Şirket temsilcisi tarafından verilen temyiz dilekçelerinde temyiz harçlarının yatırılmaması nredeniyle HUMK. nın 434/ maddesi uyarınca işlem yapılması için geri çevrilmiştir.Mahkememizce 970,-TL.Harç ve 54,-TL. masraf toplamının muhtıra tebliğinden itibaren yedi günlük kesin süre içinde yatırılması aksi halde temyiz isteminden vazgeçileceği konusunda10/04/2012 tarihli muhtıra ve Yargıtay ilamı Davalı Şirket temsilcisine 20/04/2012 tarihinde tebliğ edilmiş, Şirket temsilcisi 09/05/2012 havale tarihli dilekçesi ile Temyiz harcının yatırılmamış olmasının yasal harç muafiyet nedeni olduğunu, temyiz isteminin DSİ Genel Müdürlüğü muamelesi işlemi ile ilgili olduğunu, 6200 Sayılı DSİ Yasasının  maddesi hükmünce her türlü vergi resim ve harçtan muaf olduğunu, bu muafiyet hükmüne dayanılarak temyiz dilekçelerinin işleme konulmasının temyiz dilekçelerinde debelirtildiğini, Yargıtay ilamı ve bu ilama dayalı muhtıra ile yatırılması istenen harç bakımından davanın harçtan muaf olduğuna ilişkin bir tespit yapılmadığı gibi muaf olmadığına dair yasal bir dayanak gösterilmediğini, bu nedenle muhtıra ile yatırılması istenen harç isteminden vazgeçilmesini, posta masraflarının Adalet Bakanlığı bütçesinin ilgili ödenek kaleminden karşılanmasını talep etmiş olup ; Yargıtay'ca yatırılması istenen harçların yatırılmadığı ve posta masraflarının da gönderilmediği anlaşıldığından Mahkememiz kararının Davalı Şirket temsilcisi tarafından temyiz edilmemiş sayılmasına karar vermek gerekmiştir.'' Davacı kurumun isteği üzerine asıl ve başvurucunun isteği üzerine üzerine ek karar temyiz incelemesine tabi tutulmuş, Yargıtay  Hukuk Dairesi 27/02/2013 tarihli ve E.2012/5117, K.2013/1336 sayılı kararı ile ilk derece mahkemesi kararını onamıştır. Onama kararının ilgili kısmı şöyledir: “ ...mahkemece bozma ilâmına uyularak verilen 2010 günlü karar davacı iş sahibi tarafından yasal süresi içerisinde temyiz edilmiş, davalı yüklenicinin muhtıra tebliğine rağmen yatırması gereken harç ve masrafları yatırmamış olması nedeniyle kararı temyiz etmemiş sayılmasına dair 2012 günlü ek karar ise davalı şirket temsilcisi tarafından temyiz edilmiştir.1-Davalı şirket temsilcisinin ek karara karşı temyiz itirazları yerinde görülmediğinden temyiz itirazlarının reddi ile yerel mahkemenin 2012 gün 2010/16 Esas 2010/435 Karar sayılı ek kararının ONANMASINA,2-Davacı DSİ Genel Müdürlüğü vekilinin temyiz itirazlarına gelince;Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre yerinde olmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA...''  Başvurucunun karar düzeltme talebi, aynı Dairenin 25/12/2013 tarihli ve E.2013/3601, K.2013/7064 sayılı kararı ile reddedilmiştir. Anılan kararın ilgili kısmı şöyledir: “Yargıtay ilâmında belirtilen gerektirici nedenler karşısında HUMK’nın  maddesinde sayılan nedenlerden hiç birisine uygun olmayan karar düzeltme isteğinin REDDİNE ..''  Nihai karar başvurucu temsilcisine 4/3/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir.   2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun \"Harçtan Müstesna İşlemler\" kenar başlıklı  ve \"HarçtanMuaf Olanlar\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: Aşağıda yazılı mevzular harçdan müstesnadır:a) (Değişik: 20/3/1981 - 2430/1 md.) Değeri 50 Yeni Türk Lirasını geçmeyen dava ve takipler (Ticari senetlere ait takipler hariç),(1)b) Vasi tayini ve azli, hakimin reddi talebinin kabulü ve hakimin istinkafına ait kararlar,c) (Değişik: 30/12/1980 - 2366/1 md.) Ayda 100 Yeni Türk Lirasını geçmeyen nafakalara ait dava ve takipler,“Birden fazla kişiler lehine nafakaya hükmedilmesine dair ilamlarda her kişi lehine hükmedilen miktar müstakil olarak nazara alınır.d) İcra ve iflas dairelerinin kusuru yüzünden yanlış yapılmış olan işlemlerin ıslahı ve iptaline dair tetkik mercileri kararlariyle, bu iptal veya ıslah dolayısiyle yeniden yapılacak işlemler,e) Ticaret sicilinde re'sen yapılan düzeltmeler,f) İcra tetkik mercilerinin cezaya mütedair kararlariyle bu kararların temyizi işlemleri.g) İcra ve İflas Kanununun 270 nci maddesine göre yapılacak defter tutma işlemleri,h) Yetkili makamların istiyecekleri ilam ve sair evrak suretleri,i) Kamu adına  savcıları tarafından Hukuk mahkemelerine açılan davalar ve kanun yolu başvuruları ile ceza mahkemelerinden verilen kararlara karşı kanun yolu başvuruları,J) (Ek: 21/1/1982 - 2588/3 md.) Genel Bütçeye dahil idarelerin bu Kanunun 1 ve 3 sayılı tarifelerine giren bütün işlemleri.(Yukarıdaki işlemlerin hesaplanacak harçlarının, Genel Bütçeye dahil idarelerin haklılığı nispetinde karşı taraftan tahsiline ilgili merciince karar verilir.)Harçtan muaf olanlar:Erler ve ihtiyaçları Devlet tarafından deruhde ve temin olunan onbaşı ve çavuşlar adliye işlemlerinden ötürü harçtan muaftırlar. 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun \"Harç ve giderlerin yatırılması\" kenar başlıklı  maddesinin ( 1) numaralı fıkrası şöyledir: '' İstinaf dilekçesi verilirken, istinaf kanun yoluna başvuru için gerekli harçlar ve tebliğ giderleri de dâhil olmak üzere tüm giderler ödenir. Bunların hiç ödenmediği veya eksik ödenmiş olduğu sonradan anlaşılırsa, kararı veren mahkeme tarafından verilecek bir haftalık kesin süre içinde tamamlanması, aksi hâlde başvurudan vazgeçmiş sayılacağı hususu başvurana yazılı olarak bildirilir. Verilen kesin süre içinde harç ve giderler tamamlanmadığı takdirde, mahkeme başvurunun yapılmamış sayılmasına karar verir.'' Asıl hükmün temyizi tarihinde yürürlükte bulunan 18/6/1927 tarihli ve 1086 sayılı mülgaHukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun  maddesinin (3) numaralı fıkrası fıkrası şöyledir: '' Temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin tamamı ödenir. Bunların eksik ödenmiş olduğu sonradan anlaşılırsa, kararı veren hakim veya mahkeme başkanı tarafından verilecek yedi günlük kesin süre içinde tamamlanması, aksi halde temyizden vazgeçmiş sayılacağı hususu temyiz edene yazılı olarak bildirilir. Verilen süre içinde harç ve giderler tamamlanmadığı takdirde, mahkeme kararın temyiz edilmemiş sayılmasına karar verir.''  6200 sayılı Kanun’un maddesi şöyledir:  “Umum Müdürlüğün varidatı kurumlar vergisinden ve muameleleri her türlü vergi, resim ve harçtan muaftır'' Yargıtay  Hukuk Dairesinin 28/1/2008 tarihli ve E.2008/227, K.2008/396 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:''HUMK.nun 442/A-3 maddesine göre, tebliğ ve bildirme giderleri temyiz dilekçesiyle birlikte temyiz isteğinde bulunandan peşin olarak alınır. Bu gider de, temyiz için gerekli giderlerden olup, ödenmemesi halinde HUMK. nun434/ madde hükmü uygulanır. 434/ maddeye göre, temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin eksik ödenmiş olduğunun anlaşılması halinde kararı veren mahkeme tarafından verilecek 7 günlük kesin süre içinde tamamlanması, aksi halde temyizden vazgeçilmiş sayılacağı hususu temyiz edene yazılı olarak bildirilir. Verilen süre içinde harç ve giderler tamamlanmadığı taktirde mahkeme kararının temyiz edilmemiş sayılmasına karar verilir.''  Yargıtay  Hukuk Dairesinin 5/4/2012 tarihli ve E.2012/4149, K.2012/4054 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:''Hal böyle olunca; 6217 Sayılı Yasanın  maddesi ile değişik 6100 sayılı HMK'nın geçici  maddesi gereğiBölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında kesinleşinceye kadar 1086 Sayılı Kanunun 2004 tarihli ve 5236 sayılı kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ila  madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağıhükmü dikkate alınarak kararı temyiz eden davalılar vekiline HUMK'un 2494 sayılı Yasa ile değişik  maddesinin  fıkrası uyarınca7 günlük kesin süre içerisinde eksik yatırılan 848,-TL nispi temyiz harcı ve diğer posta giderlerini tamamlaması, aksi halde temyizden vazgeçmiş sayılacağı hususunu içeren ihtarlı davetiye gönderilmesi,..'' ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/5093",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tazminat talebini içerir davada yeterli inceleme ve araştırma yapılmadan kanuna ve usule aykırı bilirkişi raporu esas alınarak adil olmayan bir karar verilmesi, adli yardım isteğinin kanunun açık hükmüne rağmen reddedilmesi, asıl karara yönelik temyiz isteğinin incelenmemesi ve yargılamanın makul süre içinde tamamlanmamasınedeniyle adil yargılanma hakkı ile mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yayımladığı bir kitap nedeniyle müstehcen yayınların yayımlanmasına aracılık etme suçundan yargılanan başvurucu hakkında kovuşturmanın ertelenmesi kararı verilmesinin ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/2/2018 yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Komisyonca makul sürede yargılanma hakkının ihlaline ilişkin iddia yönünden başvurunun konu yönünden ayrılmasına ve ayrılan dosyanın 2018/35117 başvuru numarasına kaydedilmesine karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Sel Yayıncılık ve San. Ltd. Şti.nin (Yayınevi) müdürü ve hâkim ortağıdır. Yayınevi 2009 yılı Ocak ayı içinde İtalyan asıllı Fransız şair, yazar ve sanat eleştirmeni Guillaume Apollinaire'nin Lex exploits d'un jeune Don Juan adlı romanının Türkçe tercümesini Genç Bir Don Juan'ın Maceraları adı altında basmış ve yayımlamıştır.  Başvuru konusu kitap, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı Basın Bürosu tarafından incelemeye alınmıştır. Rapor hazırlanması amacıyla biri hukuk, diğeri de Türk dili ve edebiyatı alanında uzman iki bilirkişiye dosya tevdi edilmiştir. İnceleme sonucunda hazırlanan raporda \"adı geçen kitabın hiçbir estetik değeri olmayan, sadece cinsel dürtüleri harekete geçirmek amacıyla yazılmış, bedii duygulardan çok okuyanları hayvani hislere sürükleyen, toplumun ar ve haya duygularını incitir nitelikte olduğu, bahsi geçen eserdeki ifadelerin sanatsal ve edebi anlamı bulunmayıp basit sıradan ve bayağı olduğu, bu haliyle söz konusu kitabın içeriğinin müstehcen, halkın ar ve haya duygularını incitici veya cinsel arzularını tahrik ve istismar edici nitelikte olduğu ve TCK'nun 226/ maddesi kapsamında değerlendirilemeyeceği\" ifade edilmiştir. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 29/4/2009 tarihli iddianamesiyle müstehcen içerikli kitap yayımlama suçundan başvurucu ve kitabı tercüme eden hakkında kamu davası açılmıştır. Söz konusu iddianamenin gerekçe kısmı şöyledir:\"Sözlük anlamıyla 'edebe aykırı, açık saçık' olarak tarifi yapılan müstehcenlik, 765 sayılı TCK.' nun  maddesinde 'Halkın ar ve haya duygularını inciten veya cinsi arzuları tahrik ve istismar eder nitelikte genel ahlaka aykırılık taşıyan hareketler' olarak nitelendirilmiştir. Yürürlükteki TCK.' nun  maddesinde müstehcenlik tarif edilmemiş, gerekçesinde ise; toplumda egemen olan değer ölçüleri ve  madde gerekçesinde hayasızca hareketler kavramına yönelik olarak yapılan açıklamalara atıfta bulunulup, bunların göz önünde tutulması gerektiği ifade edilmiştir.Yargıtay  Ceza Dairesinin 1985 tarih 1985/872-1682 sayılı kararında da 'Müstehcenlik konusunu incelerken, 'porno-(obsen-müstehcen) ve erotik' kavramlarını birlikte değerlendirmek gerekir. Eski Yunanca (porno-fahişe) sözcüğünden türeyen porno ve bu konuda yapılan yayınları belirleyen pornografi aşırı, çok şiddetli, makul olmayan bir biçimde şehvet duygularının tahrik edilmesi anlamına gelirken, müstehcen, çok değişik tanımlar yapılmış olmakla beraber Kanunumuzdaki tanımı ile halkın ar ve haya duygularını incitecek (söz,yazı,vs.) anlamına gelmektedir. Bu tanıma göre müstehcen kavramı topluma, kişiye, çevreye göre normatif sayılmalıdır. Bunun bir sınırı bulunduğu da kuşkusuzdur. Erotik sözcüğü ise, sevginin cinsel yönünü ve cinsel aşkı anlatması açısından edebiyat, resim, tiyatro, fotoğraf, film gibi her türlü sanat dalının bir türü olarak kabul edilmiştir.' denilmiştir.Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 1996 tarih 1996/5-27 Esas, 45 sayılı kararında da 'Müstehcenlik anlayışı toplumdan topluma değiştiği gibi, aynı toplum içinde toplumsal değerlere bağlı olarak da değişikliğe uğramaktadır. Bu kavramın varlığını tespitte, fiilin işlendiği zamanın sosyal ve kültürel düzeyinin gözönünde tutulması yanında, sübjektif kıstasa göre failin saiki dikkate alınmalı, cinsel duyguları tahrik gayesi olup olmadığı araştırılmalıdır. Objektif olarak da, müstehcen olduğu ileri sürülen eseri okuyan, dinleyen ve izleyen kişi esas alınarak onunu görüşüne diğer verilmelidir. Zira, Ceza Kanunumuz, fiilin objektif ve sübjektif koşullara bağlı olarak müstehcen olmasını aramıştır. ' şeklindeki tarife yer verilmiştir.Yargıtay Ceza Dairesinin 2004 tarihli kararında belirtildiği gibi , gerek 765 sayılı TCK' nun 426/son md., gerekse yeni TCK' nun 226/maddesinde 'Bilim ve sanat eserleri ile edebi değere sahip olan eserlerin' bu madde kapsamı dışında bulunması nedeniyle bilirkişi incelemesi yaptırılmasına karar verilmiştir. Bilirkişiler ... tarafından hazırlanan, 2009 tarihli raporda; 'müstehcenlik kavramı gerek yasal tarifi, gerekse doktirin açısından ele alınıp , Genç Bir Don Juan'ın Maceraları isimli kitabın muhtelif sayfalarından alıntılarla örnekleme yapılıp, romanda ergenliğin başlarındaki genç bir erkek olan Roger'in etrafındaki kadınları (annesi, teyzesi, kızkardeşi de dahil olmak üzere) gözlemleyerek ve neredeyse tümüyle birlikte olarak cinselliği keşfetmesi anlatılırken, bu keşfin aşkı anlatır biçimde, estetik bir tarzda değil, ahlaki değerlere aykırı düşecek şekilde okuyucuya aktarıldığı, yayınevinin, kitabın tanıtımını yaptığı arka kapakta da başkarakterin utanılacak işleri sıkılmadan yapan biri olduğu gerçeğini kabul ettiği, roman boyunca aile içi yasak ilişkiler (ensest) hayvanlarla ve evde çalışan hizmetlilerle girişilen ilişkilerin anlatıldığı, insanların en mahrem anları (tuvalette, yıkanırken veya cinsel ilişki esnasında) bayağı, adi bir dil kullanılarak [..,...,...,] ayrıntılı bir şekilde verildiği, kitabın okuyucuyu rahatsız edecek, hatta tiksindirecek tarzda yazıldığı, toplumun ar ve haya duygularına aykırılık, cinsi arzuları tahrik etme işlevinin bulunduğu, tüm bunlara ek olarak, bahsi geçen eserdeki ifadelerin hiçbir sanatsal veya edebi anlamı bulunmayıp, 'basit, sıradan ve bayağı' olduğu, sonuç olarak ; \"Genç Bir Don Juan'ın Maceraları\" başlıklı kitabın içeriğinin TCK'nun  maddesi kapsamında müstehcen, halkın ar ve haya duygularını incitici veya cinsel arzularını tahrik ve istismar edici nitelikte olduğu, hiçbir edebi ve bilimsel yanı olmadığından, TCK. Nun 226/ maddesi kapsamında değerlendirilemeyeceği' görüşü bildirilmiştir.Tarafımızdan da incelenen kitapta, bilirkişi raporuna itibar edilmiş, başından sonuna cinsel organ ve ensest de dahil olmak üzere cinsel ilişkilere yer verilen kitabın, kamuoyunun tümünü ilgilendiren, toplumsal ve sosyal içerik, mesaj kaygısı taşımadığı, kullanılan ifadelerin sanatsal ve edebi anlamının bulunmadığı, genel ahlaka aykırı, TCK'nun  maddesi kapsamında müstehcen nitelikte olduğu kanaatine varılmıştır.Şüphelilerden İ.Y'nin 5187 sayılı Basın Kanunun 2/ı maddesi gereğince eser sahibi olduğu, 11/ maddeye göre de sorumluluğu açıktır. 2009 tarihinde yürürlüğe giren 5252 sayılı Kanunun geçici  maddesinde diğer kanunların 5237 sayılı TCK'nun  Kitabında yer alan düzenlemelere aykırı hükümleri uygulanamayacağından, kitabın çevirisini yaptırıp, yayınlayan yayınevi sorumlusu hakkında da gerek bu kanun, gerekse TCK. 226/ maddede müstehcen yazı ve sözleri (basın yolu ile yayınlayan veya yayınlanmasına aracılık edenlere de cezai yaptırım getirildiğinden) suçun iştirak halinde işlendiği kabul edilerek dava açmak gerekmiştir.\" Kitabı tercüme eden kişi savunmasında kitabı aslından bire bir çevirdiğini, mesleğinin bu olduğunu, kitabın erotik edebiyat türünde olduğunu, işi gereği yayımcının verdiği kitabı çevirmek zorunda olduğunu beyan etmiştir. Başvurucu ise savunmasında birçok edebî ürünün yayımcısı olduğunu, cinsel kitaplar ismiyle başlattığı bir seride erotik edebiyattan örnekler yayımladığını, söz konusu kitabın Fransızların en ünlü şairlerinden birinin kitabı olup, müstehcen nitelikte olmadığını, kitap sayfalarının herkesin içinde okunmasının edebî bir kriter olmadığını, kitabın sunum ve tasarımının yetişkinlere yönelik olduğunu beyan etmiştir. İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesindeki (Mahkeme) yargılama sırasında söz konusu kitabın hem Başbakanlık Küçükleri Muzır Neşriyattan Koruma Kurulu Başkanlığına (Koruma Kurulu) hem de Galatasaray Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı bölümünden seçilecek iki kişi ile ceza hukuku bölümünden seçilecek bir kişiden oluşacak üçlü bilirkişi heyetine gönderilerek rapor aldırılmasına karar verilmiştir. 11/3/2009 tarihli bilirkişi heyeti raporunun ilgili kısmı şöyledir:\".... TCK'nın 226/ maddesinde düzenlenen suçun oluşabilmesi için öncelikle müstehcen görüntü, yazı veya sözün varlığı gereklidir. Öğretide müstehcenliğe ilişkin olarak yapılan değişik tanımlardan ortaya çıkan sonuç, 'şehvet hissine yönelik olup, bu hissi tahrik, ar ve haya duygusunu rencide eden söz, yazı ve görüntülerin' müstehcen olduğu yönündedir. Yargıtay da kararlarında halkın ar ve haya duygularının inciten veya cinsel arzuları istismar eder nitelikte genel ahlaka aykırı eylemlerin müstehcen olduğunu kabul etmektedir. Ancak belirtmek gerekir ki TCK'nn 226/ Maddesinde bir hukuka uygunluk nedeni yaratılmıştır. Davaya konu olayda sanıklara isnat edilen eylemin müstehcenlik suçunu oluşturup oluşturmadığına karar verebilmek için öncelikle davaya konu yayının edebi nitelikte bir eser olup olmadığına karar vermek gerekmektedir. Nitekim Yargıtay... kararlarında müstehcenlik suçunun oluşup oluşmadığına karar verilebilmesi için öncelikle kitabın edebi eser niteliğinde olup olmadığına yönelik bir rapor alınması gerektiğine işaret etmiştir. Bilindiği gibi, edebiyat ve sanat ile müstehcenlik kavramları birbirini dışlar nitelikte değildir. Edebi ve sanat eserleri de müstehcen unsurlara sahip olabilir. Burada önemli olan neyin müstehcen ve neyin edebi ve sanatsal nitelikte olduğundan çok, bu özgürlüklerin korunmasıyla, müstehcen unsurlar taşıyan eserler karşısında esas olarak çocukların korunması ve genel anlamda da toplumun ar ve haya duygularının incitilmemesi arasındaki dengenin sağlanabilmesidir. Ancak edebiyat ve sanat özgürlüğü ile çocuklara ve topluma ilişkin koruma arasında bir astlık üstlük ilişkisinden söz etmek mümkün değildir. Bu açıdan bir eserin bütünü itibariyle müstehcen nitelikte olup olmadığına karar verirken eser içerisinde yer alan kelime, cümle veya paragraflardan hareket edilmez. Olması gereken, eser içerisinde yer alan ve müstehcen nitelikteki unsurların eserin bütünü içerisindeki yeri, önemi ve işlevi bağlamında bir değerlendirme yapılmasıdır. .....Görülmekte olan davanın konusunu oluşturan romanın da aşkı ve cinselliği tanıtıcı nitelikte bir yapıt olduğu görülmektedir. Yazar Fransız edebiyatı için değil çağdaş dünya edebiyatı için de öncü nitelikli, yenilikçi ve cüretkar bir sanatçıdır. ... Yazar batı edebiyatında tabuları reddeden bir süreç başlatmıştır. Söz konusu roman gerek anlatım özellikleri açısından gerek[s]e de sanatsal nitelikleri açısından edebi bir yapıttır. Kitabın çevirmeni de özgün yapıtın bu özelliklerine sadık kalarak yazarın kullandığı dil düzeylerini çarpıtmadan Türkçeye aktarmıştır. Romanda cinselliği, cinsel ilişkiyi ve cinsel organları açık bir biçimde ortaya koyan kelime, cümle ve paragraflar bulunmakla birlikte bu ifadeler eserin bütününden ayrılıp cümleler halinde değil, eserin bütünlüğü içerisinde incelenmek zorundadır. Bu şekilde incelendiğinde, söz konusu ifadelerin bir gencin cinselliği tanımasına ilişkin belirli bir hayat kurgusu içerisinde ortaya konulduğu, bunların insanı bir obje haline getirmediği, aksine cinselliği yaşayan bir kimse olarak ortaya koyduğu ve dolayısıyla anlatım bütünlüğü içerisinde kitabın edebi özelliğini ortadan kaldıracak nitelikte olmadığı görülmektedir. Şunu da belirtmek gerekir ki bir eserin edebi nitelikte olması, o eserin toplumun bütün kesimlerine hitap etmesini gerektirmez. Zira hiçbir kitabın toplumun bütün kesimlerine hitap ettiğini iddia etmek mümkün değildir. Söz konusu kitap bütünü itibariyle ele alındığında edebi niteliğe sahiptir ve müstehcen olduğunu söylemek mümkün değildir. Diğer taraftan kitabın kapağına yayınevinin adından türetilerek 'CİNSEL' ibaresinin konulmasıyla bir koruma da sağlanmış bulunmaktadır. \" Koruma Kurulu tarafından yapılan inceleme sonucu hazırlanan 11/8/2010 tarihli raporun ilgili kısmı şöyledir:\"Söz konusu kitap öykü türünde hazırlanmış, kitapta; hayatı yeterince kavrayamayan ortaya koyduğu yaşam tarzıyla iflah olmaz seks bağımlısı tipini simgeleyen erkek kahramanın zaman zaman kendisi gibi seks bağımlısı olan çevresindeki kadınlarla çarpık seks ilişkileri ve fantazileri konu edilmektedir. Kitapta yer alan gayri ahlaki ve edebi olmayan anlatımlardan bazıları örnekleme yoluyla aşağıya alınmıştır. Kitabın  sayfasında... Kitabın 43- sayfalarında... kitabın 52 ve  sayfalarında.. Kitabın 62- Sayfalarında; kız kardeşime... Kitabın 73- sayfalarında.. Kitabın  sayfasında.. Kitabın 85- sayfalarında.. Kitabın 95- Sayfalarında... Kız kardeşimi... Kitabın 98- Sayfalarında... Teyzemin....gibi ifadeler yer almaktadır. Müstehcen kelimesi sözlükte; açık seçik, edebe aykırı, yakışıksız, ayıp, terbiyesizce, iğrenç olarak tanımlanmaktadır. ... Müstehcenliğin ahlak kavramı ile yakından ilgili olduğu açıktır. Halkın ar ve haya duygusunu, ortalama edep duygusu olarak anlamak ve bu halin takdirinde normal bir ahlak görüşünü esas almak gerekir...1117 sayılı Kanuna göre bir mevkute veya eserin küçüklerin maneviyatı üzerinde muzır tesir yapacak nitelikte olup olmadığını tespitte göz önünde bulundurulacak husus 1739 sayılı Milli Eğitimin Temel Kanunu'ndaki temel amaç ve temel ilkelerdir...İnceleme bölümünde belirtildiği gibi kitapta, öykü kahramanının hiçbir değer sistemini dikkate almayan disiplinsiz seks bağımlısı tipleri ile şahsileştirildiği, ruhsal ve psikolojik sorunları olan, seks düşkünü çevre üzerine kurgulanan öyküde ortaya konan gayri ahlaki seks ilişkilerinin Türk toplumunun örf ve adetleriyle çeliştiği gibi cinsel kültürümüzde de yeri yoktur. Ayrıca, cinsel ilişkilerin bir mizansen içinde hiçbir gizliliğe uyulmadan tahrik edici bir üslupla anlatılması, yer yer kahramanların cinsel ilişkilere ensest, anal, lezbiyen ve hayvanlarla ilişkiye girme gibi gayri ahlaki ve doğal olmayan yoldan yapılan cinsel davranışlara ilişkin eğilimlerine de yer verilmesi, tasviri yapılan anormal ilişkilerin ulu orta yazılıp çizilmesi, başta utanma duygusunun yok olmasına, aile mahremiyetinin ortadan kalkmasına ve kişilerin birbirlerine karşı olan saygısının zedelenmesine sebep olacağı muhakkaktır.Kitapta anlatılan öykülerde, cinsel hayatta oynadığı role göre kimi zaman sapkınlığa varan, her şeyi doludizgin yaşamaya aday karakter tiplemesi, okuyucunun çarpık hayal kapasitesini de hedefleyen mükemmel bir tuzaktır. Aslında, erotik fantezinin sınırlarını zorlayan kurgunun gerçekliği istila etmesine seyirci kalmak müştereken körleşmeyi hedef almaktır. Bu itibarla sunuş ve muhteva bakımından bütün unsurları ile edebe aykırı mezkur pornografik yazıtın en uç noktalarına kadar etkileyici niteliğini bulunması nedeniyle çocuklarımızı ve gençlerimizi etkilemeyeceğini düşünmek imkansızdır. Kriminolojik açıdan da öykülerde; insanın bayağı, basit, adi ve zayıf yönlerinin işlenmesi okuyucuyu tesir altında bırakabilmekte, mukavemet duygusunu köreltmekte suça müsamaha gösterici tavırları geliştirmektedir. Kitapta kullanılan üslubun da estetik yapıdan uzak olduğu, iğrendirmeye yönelik, argo ve amiyane kelime ve deyimlerden hiçbir başkalaşmaya gidilmeden kaba şekilleriyle kullanılarak bayağı bir anlatım tarzının belirlendiği müşahede edilmektedir...Kitapta asıl ağırlığ��n sekse yöneltilmiş olduğu, kitabın toplumun ahlak yapısıyla bağdaşmadığı ve halkın ar ve haya duygularını incittiği, cinsi arzuları tahrik ve istismar eder nitelikte genel ahlaka aykırı olduğu kanaatine varılmıştır.\" Yapılan yargılama sonucunda Mahkeme tarafından 7/12/2010 tarihli kararla başvurucunun atılı suçtan beraatine karar verilmiştir. Söz konusu kararın gerekçesi şöyledir:\"Yetkilisi sanık İrfan Sancı olan Sel Yayıncılık Tic. Ve San. Ltd. Şirketinin 'Cinsel' serisi olarak yayınladığı, Guıllaume Apollınaıre tarafından yazılıp sanık [İ.Y.]nin çevirisini yaptığı 101 sayfadan ibaret 'Genç Bir Don Juan'ın Maceraları'isimli kitabın müstehcen nitelikli olduğu iddia edilerek mahkememize kamu davası açıldığı ve sanıkların cezalandırılmaları talep edilmiş ise de; Başbakanlık Küçükleri Muzır Neşriyattan Koruma Kurulu'nun 2010/137 sayılı ve 11/08/2010 tarihli bilirkişi raporunda davaya konu kitapta asıl ağırlığın sekse yöneltilmiş olduğu, kitabın toplumun ahlak yapısıyla bağdaşmadığı ve halkın ar ve haya duygularını incitici, cinsi arzuları tahrik ve istismar eder nitelikte genel ahlaka aykırı olduğu kanaatine varılmıştır, ancak Yargıtay yerleşik içtihatlarında TCK nun 226/ fıkrasına uyup uymadığı dolayısıyla suça konu kitapta yer alan resim veya yazıların sanat ve edebi değere sahip olmadığı ve müstehcen olarak nitelendirilip nitelendirilemeyeceği hususunda uzman bilirkişilerden rapor alınması gerektiğinden mahkememiz tarafından resen bilirkişiler tayin edilerek heyet oluşturulup dosyanın tümü ile birlikte bilirkişi heyetine tevdii edildiği ve bu heyet bilirkişiler tarafından verilen raporda Guillaume Apollinaire tarafından kaleme alınan 'Genç Bir Don Juan'ın Maceraları' isimli Türkçeye çevrilen kitabın TCK nun  Maddesinin fıkrası anlamında edebi nitelikte bir yapıt olduğu, TCK nun  Maddesinin fıkrasında düzenlenen müstehcen görüntü, yazı veya sözleri basın ve yayın yolu ile yayınlamak veya yayınlanmasına aracılık etmek suçunu oluşturmayacağı kanaatine varıldığı anlaşılmıştır. Bu durum dikkate alındığında muzır kurula göre müstehcen olan kitabın edebi bir eser olduğu bilirkişi kurulunun 11/03/2009 tarihli raporundan anlaşıldığından açılan davaya konu olan kitabın TCK 226/3 maddesine aykırı olarak çocukların kullanılmadığı dikkate alındığında TCK nunda bahsedilen 226/3 maddesinin unsurları oluşmadığından TCK 226/7 maddesi uyarınca suç teşkil etmediğinden açılan kamu davasınından sanıkların ayrı ayrı beraatlerine karar verilmesi gerekmiş ve aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur. \" Kararın temyiz edilmesi üzerine Yargıtay  Ceza Dairesinin 19/2/2013 tarihli ilamıyla hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Söz konusu ilamın gerekçesi şöyledir:\"Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin  maddesinde öngörülen ifade özgürlüğü, kamu makamlarının bir müdahalesi ile karşılaşmadan kişilerin düşünce ve eserlerinin başkalarına ulaştırılmasını kapsar ise de, bu maddenin  fıkrası özgürlüklerin kullanılması sırasında bir sorumluluk duygusuyla hareket edilmesinin gereğini ve suçun ya da düzensizliğin önlenmesi ile genel sağlık ve ahlakın korunması amacıyla hukukun öngördüğü yasak ve yaptırımlara tâbi tutulabileceğini belirtmektedir.TCK. nın 226/3-4 madde ve fıkralarındaki hükümlerle, müstehcen görüntü, yazı veya sözleri içeren ürünlerin üretiminde çocukların kullanılması yasaklanmış, hayvanlarla ya da doğal olmayan yoldan yapılan cinsel davranışlar içeren yazılı, görsel ve sesli ürünlerin üretimi, satışa arzedilmesi, nakledilmesi, depolanması ve bulundurulması da yaptırıma bağlanmıştır.Yargılamaya konu edilen kitapta hiçbir olay örgüsüne yer verilmeden sadece cinsel dürtüleri harekete geçirmeye yönelik basit, sıradan ifadelerle ters lezbiyen, doğal olmayan ve hayvanlarla yapılan cinsel ilişkilerin, çocuklar kullanılmak suretiyle bayağı bir dil kullanılarak anlatılması, ifadelerin toplumun ar ve haya duygularını incitici, cinsel arzuları tahrik ve istismar edecek şekilde, aynı zamanda kişilerin dışkılamaları dahi tiksinti verecek şekilde ifade edilmek suretiyle hiçbir sanatsal ve edebi değer katılmadan kurgulanmıştır.Anneye, teyzeye, kardeşe, aynı cinse, hayvanlara yönelik cinsel sapkınlık düzeyine varan ifadeler içeren kitabın fransızcadan tercümesi ve yayınlanmasının demokratik bir toplumda çoğulculuğun, hoşgörünün, açık fikirliliğin gereği olan ifade özgürlüğü kapsamında kalan eylemler olarak kabul edilmesi mümkün değildir.AİHM’nin 1976 tarih ve 25 sıra nolu Hanyside-Birleşik Krallık kararında da müstehcenlik ve pornografik ifadeler içeren yayın sınırlarının nereye kadar uzanabileceği ve demokratik bir toplumda, genel ahlakın ve sağlığın korunmasına, suçların ve düzensizliğin önlenmesine ilişkin meşru bir amaca yönelik olarak yaptırımlarla kısıtlanabileceği ve bu kısıtlamanın AİHS’nin  maddesinde öngörülen ifade özgürlüğünün ihlali anlamına gelmeyeceğinin açıkça belirtilmesi karşısında;Soruşturma aşamasında iki kişilik bilirkişi heyetinden alınan 2009 tarihli ve yargılama aşamasında Başbakanlık Küçükleri Muzır Neşriyattan Koruma Kurulu tarafından düzenlenen 2010 tarihli raporlarda belirtilen, yargılamaya konu kitabın hiçbir sanatsal ve edebi değerinin bulunmadığı biçimindeki değerlendirmelere hangi nedenlerle itibar edilmediği açıklanmadan, 2010 tarihli genel ve soyut ifadeler kullanılarak hazırlanan bilirkişi raporuna itibar edilerek, sanıkların eylemlerin TCK.nın  maddesi göndermesiyle 226/ maddesinde öngörülen suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı maddenin  fıkrası uyarınca kitabın sanatsal ve edebi değeri olduğu gerekçesiyle beraatlere hükmolunması,Kanuna aykırı, O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/ maddesi gözetilerek CMUK.nın  maddesi uyarınca bozulmasına...\" Hükmün bozulması üzerine Mahkemece yapılan yeniden yargılama sonunda 2/7/2012 tarihli ve 6352 sayılı Kanun'un geçici  maddesi uyarınca kovuşturmanın ertelenmesine ve başvurucu hakkında üç yıl denetimli serbestlik hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiştir. Söz konusu kararın gerekçesi şu şekildedir:\"Yazarı Guıllaume Apollınaıre olan 'Genç Bir Don Juan'ın Maceraları' isimli kitabın yayıncısı olan sanık İrfan Sancı ile çevirmeni olan sanık İsmail Yergüz hakkında Müstehcen Yayınların yayımlanmasına aracılık etmek suçundan açılan davadan dolayı mahkememizce yapılan yargılama sonucu mahkememizin 07/12/2010tarihli kararı ile sanıkların TCK 226/7 maddesi uyarınca beraatlerine dair karar verildiği, kararın temyiz edilmesi üzerine Yargıtay  Ceza Dairesinin 19/02/2013 tarihli kararı ile '...' gerekçesiyle bozulduğu anlaşılmıştır. Bozma kararı üzerine mahkememizce yeniden yargılamaya başlanmıştır. Her ne kadar Yargıtay bozma ilamında; Kitapta hiçbir olay örgüsüne yer verilmeden sadece cinsel dürtüleri harekete geçirmeye yönelik basit, sıradan ifadelerle ters lezbiyen, doğal olmayan ve hayvanlarla yapılan cinsel ilişkilerin, çocuklar kullanılmak suretiyle basın yoluyla müstehcenlik suçunun işlendiği ve eylemin TCK 226/3-5 madde kapsamında kaldığı belirtilmiş ise de; TCK 226/3-5 madde kapsamında basın yoluyla müstehcenlik suçunun işlenebilmesi için maddede ve madde gerekçesinde açıkça belirlendiği üzere bu suçun işlenmesinde yani müstehcen görüntü, yazı veya sözleri içeren ürünlerin üretiminde fiilen çocukların kullanılmasının ya da çocukların görmesinin, dinlemesinin veya okumasının sağlanması gerektiği, dava konusu kitabın kurgu kahramanının çocuk yaşta olmasının fiilen çocukların kullanılması anlamında olmadığı gibi kitabın çocuklara yönelik bir kitap olduğunu da göstermez, mahkememizce dava konusu eylemin sübutu halinde TCK 226/2 madde kapsamında değerlendirilebileceği kanaatine varılmıştır.Dava konusu eylemin sübutu halinde TCK 226/2 madde kapsamında kalan suçlardan olduğunun kabulü nedeniyle; 6352 sayılı kapsamında değerlendirme yapmak gerekmiştir. 31/12/2011 tarihine kadar, basın ve yayın yoluyla ya da sair düşünce ve kanaat açıklama yöntemleriyle işlenen ve adlî para cezasını ya da üst sınırı beş yıldan fazla olmayan hapis cezasını gerektiren suçlar hakkında 05/07/2012 tarihinde Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı yasanın Geçici  maddesinin  fıkrası ile, Kovuşturma evresinde, kovuşturmanın ertelenmesine karar verileceğine dair düzenleme getirildiği anlaşılmıştır.Yargılama konusu eyleminde basın ve yayın yoluyla işlenen suçlardan olması, temel şekli itibarıyla adlî para cezasını ya da üst sınırı beş yıldan fazla olmayan hapis cezasını gerektirmesi ve suç tarihi itibariyle de bu yasa kapsamında kalması nedeniyle 6352 sayılı yasanın Geçici 1/1-b maddesi uyarınca sanık hakkında yürütülen kovuşturmanın ertelenmesine dair aşağıdaki şekilde karar vermek gerekmiştir.\" İlk derece mahkemesi kararını \"Yargıtaya temyiz yolu açık olmak üzere\" vermiştir. Başvurucunun kararı temyiz etmesi üzerine Yargıtay  Ceza Dairesinin 29/11/2017 tarihli ilamıyla, ilk derece mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmadığı gerekçesiyle dosyanın mahalline iadesine karar verilmiştir. Akabinde başvurucunun yaptığı itiraz, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 9/1/2018 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Nihai karar, başvurucuya 30/1/2018 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, süresinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  A. Ulusal Hukuk 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun \"Müstehcenlik\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"(1) a) Bir çocuğa müstehcen görüntü, yazı veya sözleri içeren ürünleri veren ya da bunların içeriğini gösteren, okuyan, okutan veya dinleten,b) Bunların içeriklerini çocukların girebileceği veya görebileceği yerlerde ya da alenen gösteren, görülebilecek şekilde sergileyen, okuyan, okutan, söyleyen, söyleten,c) Bu ürünleri, içeriğine vakıf olunabilecek şekilde satışa veya kiraya arz eden,d) Bu ürünleri, bunların satışına mahsus alışveriş yerleri dışında, satışa arz eden, satan veya kiraya veren,e) Bu ürünleri, sair mal veya hizmet satışları yanında veya dolayısıyla bedelsiz olarak veren veya dağıtan,f) Bu ürünlerin reklamını yapan,Kişi, altı aydan iki yıla kadar hapis ve adlî para cezası ile cezalandırılır. (2) Müstehcen görüntü, yazı veya sözleri basın ve yayın yolu ile yayınlayan veya yayınlanmasına aracılık eden kişi altı aydan üç yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. (3) Müstehcen görüntü, yazı veya sözleri içeren ürünlerin üretiminde çocukları, temsili çocuk görüntülerini veya çocuk gibi görünen kişileri kullanan kişi, beş yıldan on yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. Bu ürünleri ülkeye sokan, çoğaltan, satışa arz eden, satan, nakleden, depolayan, ihraç eden, bulunduran ya da başkalarının kullanımına sunan kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır.  (4) Şiddet kullanılarak, hayvanlarla, ölmüş insan bedeni üzerinde veya doğal olmayan yoldan yapılan cinsel davranışlara ilişkin yazı, ses veya görüntüleri içeren ürünleri üreten, ülkeye sokan, satışa arz eden, satan, nakleden, depolayan, başkalarının kullanımına sunan veya bulunduran kişi, bir yıldan dört yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. (5) Üç ve dördüncü fıkralardaki ürünlerin içeriğini basın ve yayın yolu ile yayınlayan veya yayınlanmasına aracılık eden ya da çocukların görmesini, dinlemesini veya okumasını sağlayan kişi, altı yıldan on yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır... (7) Bu madde hükümleri, bilimsel eserlerle; üçüncü fıkra hariç olmak ve çocuklara ulaşması engellenmek koşuluyla, sanatsal ve edebi değeri olan eserler hakkında uygulanmaz.” 2/7/2012 tarihli ve 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun'un geçici  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir: “(1) 31/12/2011 tarihine kadar, basın ve yayın yoluyla ya da sair düşünce ve kanaat açıklama yöntemleriyle işlenmiş olup; temel şekli itibarıyla adlî para cezasını ya da üst sınırı beş yıldan fazla olmayan hapis cezasını gerektiren bir suçtan dolayı;a) Soruşturma evresinde, 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 171 inci maddesindeki şartlar aranmaksızın kamu davasının açılmasının ertelenmesine,b) Kovuşturma evresinde, kovuşturmanın ertelenmesine, c) Kesinleşmiş olan mahkûmiyet hükmünün infazının ertelenmesine,karar verilir.  (2) Hakkında kamu davasının açılmasının veya kovuşturmanın ertelenmesi kararı verilen kişinin, erteleme kararının verildiği tarihten itibaren üç yıl içinde birinci fıkra kapsamına giren yeni bir suç işlememesi hâlinde, kovuşturmaya yer olmadığı veya düşme kararı verilir. Bu süre zarfında birinci fıkra kapsamına giren yeni bir suç işlenmesi hâlinde, bu suçtan dolayı kesinleşmiş hükümle cezaya mahkûm olunduğu takdirde, ertelenen soruşturma veya kovuşturmaya devam olunur.” 21/6/1927 tarihli ve 1117 sayılı Küçükleri Muzır Neşriyattan Koruma Kanunu'nun  maddesi şöyledir:\"18 yaşından küçüklerin maneviyatı üzerinde muzır tesir yapacağı anlaşılan mevkute ve mevkute tanımına girmeyen diğer basılmış eserler aşağıdaki maddelerde gösterilen sınırlamalara tabi tutulur.\"  1117 sayılı Kanun'un  maddesinin 2/7/2018 tarihli değişiklik öncesi hâlinin ilgili kısmı şöyledir:\"Mevkute veya mevkute tanımına girmeyen diğer basılmış eserlerin 1 inci maddede belirtilen sınırlamaya tabi tutulabilmesi için Başbakanlık bünyesinde oluşturulan yetkili kurulun, söz konusu eserlerin 18 yaşından küçükler için muzır olduğu hakkında bir karar vermesi gereklidir...Kurul, basılmış eserlerin küçükler için muzır olup olmadığı hususunda yapacağı incelemede, 1739 sayılı Milli Eğitim Temel Kanunundaki genel amaç ve temel ilkeleri gözönünde bulundurmak zorundadır.Kurul, bu Kanunla kendisine verilen görevlere ilaveten, Türk Ceza Kanununun 426, 427 ve 428 inci maddelerinde tanımlanan suçlarla ilgili olarak yargı organlarına resmi bilirkişilik yapmakla görevlidir.Kurul;a) (Mülga: 14/7/2004 – 5218/2 md.)b) Başbakanlık tarafından en az onbeş yıl kamu hizmeti yapmış kişiler arasından seçilecek bir üye,c) Adalet Bakanlığı tarafından idari nitelikte görevlerde bulunan hakim ve Cumhuriyet savcıları arasından seçilecek bir üye,d) İçişleri Bakanlığı tarafından üst kademe yöneticileri arasından seçilecek bir üye,e) Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı tarafından,Talim ve Terbiye Kurulu üyeleri arasından seçilecek iki üye,f) Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığınca tıp dalından seçilecek bir üye,g) Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından, güzel sanatlar dalında ün yapmış kişiler arasından seçilecek bir üye,h) Yüksek Öğretim Kurulunun, sosyal bilimler dalında akademik kariyer yapmış ve en az doktor unvanını almış üniversite öğretim elemanları arasından seçeceği bir üye,i) Diyanet İşleri Başkanı tarafından Din İşleri Yüksek Kurulu üyeleri arasından seçilecek bir üye,j) Ankara, İstanbul ve İzmir Gazeteciler cemiyetlerinin tespit edecekleri birer basın mensubu aday arasından Basın Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğünce kura ile tespit edilecek bir üye,k) Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığınca en az daire başkanı düzeyinde seçilecek bir üye,Olmak üzere on bir üyeden teşekkül eder. Kurul Başkanı, bu üyeler arasından Başbakanlık tarafından seçilir. Üyelerin görev süresi 3 yıldır...Kurulun sekreterya hizmetleri Başbakanlık tarafından yerine getirilir...\" 1117 sayılı Kanun'un  maddesinin 2/7/2018 tarihli değişiklik sonrası hâlinin ilgili kısmı şöyledir:\".....Kurul; Çalışma, Sosyal Hizmetler ve Aile Bakanının belirleyeceği biri başkan olmak üzere Bakanlığın beş birim amirinden teşekkül eder.......\" 1117 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...[K]urulca tetkik edilerek küçükler için muzır olduğuna karar verilmiş basılmış eserlerin sahiplerine, sorumlu müdürlerine ve telif hakkı sahiplerine, basılmış eserlerin küçüklerin maneviyatına muzır olduğu kurulca tebliğ edilir. Tebligat, Tebligat Kanunu hükümlerine göre yapılır. Kurul bu kararı ilgililere derhal duyurmak için gerekli tedbirleri alır.Tebligat üzerine eser sahipleri, telif hakkı sahipleri ve sorumlu müdürler, ellerinde mevcut eserlerin ön kapaklarına 'Küçüklere zararlıdır' damga veya işaretini basmak zorundadırlar. 'Küçüklere zararlıdır' ibaresinin herkesin kolayca görüp okuyabileceği şekil ve büyüklükte yazılması zorunludur.Bu suretle damgalanan eserler;a) Açık sergilerde ve seyyar müvezziler tarafından satılamaz.b) Dükkanlarda, cemakanlarda ve benzeri yerlerde teşhir edilemez.c) Bir yerden bir yere teşhir maksadıyla açık bir surette nakledilemez ve müvezziler tarafından bunlar için sipariş kabul olunamaz.d) Gazeteler, mecmualar, duvar ve el ilanları, radyo ve TV ile veya diğer suretlerle ilan edilemez, satışı için reklam ve propaganda yapılamaz.e) Para mukabili veya parasız küçüklere gösterilemez, verilemez ve hiçbir suretle okul ve benzeri yerlere sokulamaz.Bu tür eserler, ancak 18 yaşından büyük olanlara içi görülmeyen zarf veya poşet içinde satılabilir. Bu zarf ve poşetlerin üzerinde eserin ismi ile 'Küçüklere zararlıdır' ibaresinden başka hiç bir yazı ve resim bulunamaz. Kurul kararının tebliğinden önce dağıtımı yapılmış olan bu kabil basılmış eserleri satış için ellerinde bulunduranlar da, Kurul kararlarının ilgililere duyurulma tarihinden itibaren, bu maddedeki sınırlamalara uymak zorundadırlar..\". 1117 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir: \"Fikri, içtimai, ilmi ve bedii kıymeti haiz olan eserler bu kanunun şumulünden hariçtir. \" 1117 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"Kanunun 4 üncü maddesinin; a) Birinci ve ikinci fıkrasına göre; kendilerine tebligat yapıldığı halde eserlerini damgasız olarak yayımlayan eserin sahipleri, sorumlu müdürleri ve telif hakkı sahipleri,b) Dördüncü fıkrasına aykırı olarak, sınırlamaya tabi olan damgalı veya damgasız basılmış eserleri, fıkranın bentlerinde belirtilen şekillerde satan, teşhir eden, nakleden, sipariş kabul eden, ilan eden, gösteren, veren ve okullara sokanlar,c) Beşinci ve sekizinci fıkralarına aykırı şekilde, zarf veya poşete koymadan veya beşinci fıkrada zikredilen evsafa aykırı zarf veya poşet içinde satanlar. İki milyon liradan on milyon liraya kadar ağır para cezası ile cezalandırılırlar. Suçun tekerrürü halinde cezanın azami haddi uygulanır.\" 1117 sayılı Kanun'un ek  maddesi şöyledir:\"Bir aydan az süreli mevkuteler ile eklerinde, sinema ve her türlü film afişlerinde, ilanlarda, fotoğraflarda, kabartma ve her türlü posterlerde, kartpostallarda ve takvimlerde 18 yaşından küçüklerin maneviyatı üzerinde muzır tesir yapacak nitelikte yayın yapılamaz. Aksine davranan mevkute sahipleri ve bunların sorumlu müdürleri hakkında [mülga 13/03/1926 tarihli ve 765 sayılı] Türk Ceza Kanununun 426 ncı maddesinin ikinci fıkrasındaki; sinema ve her türlü film afişlerini, ilanları, fotoğrafları, kabartma ve her türlü posterleri, kartpostalları, takvimleri basan, çoğaltan, satan ve alenen kullananlar hakkında Türk Ceza Kanununun 426 ncı maddesinin birinci fıkrasındaki ceza hükümleri uygulanır.\"  Yargıtay  Ceza Dairesinin 15/2/2016 tarihli ilamı şöyledir:\"Müstehcen nitelikli kayıtlarda çocukların kullanılıp kullanılmadığına, şiddet uygulanarak ya da hayvanlarla yapılan cinsel ilişkilere ilişkin görüntülerin bulunup bulunmadığına, (anal ya da oral yoldan yapılan birleşmelere ait görüntülerin tek başına 'doğal olmayan' kavramı içerisinde değerlendirilemeyeceği dikkate alınarak) içerikte doğal olmayan bir ilişkiyle ilgili görüntülerin yer alıp almadığına ilişkin ayrıntılı raporun düzenlettirilmesi, raporun sonucuna göre eğer bu nitelikte görüntüler bulunmuyorsa sanıkların eylemlerinin TCK’nın 226/ maddesindeki, varsa 226/ maddesindeki suçu oluşturacağı gözetilmeden, yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak sanıklar hakkında mahkûmiyet kararı verilmesi hukuka aykırıdır.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) İçtihadı AİHM'e göre ifade özgürlüğü demokratik toplumun temelini oluşturan ana unsurlardandır. AİHM, ifade özgürlüğüne ilişkin kararlarında ifade özgürlüğünün toplumun ilerlemesi ve bireyin gelişmesi için gerekli temel şartlardan birini teşkil ettiğini yinelemektedir. AİHM'e göre  maddenin ikinci paragrafı saklı tutulmak üzere ifade özgürlüğü sadece toplum tarafından kabul gören veya zararsız ya da ilgisiz kabul edilen bilgi ve fikirler için değil incitici, şoke edici ya da endişelendirici bilgi ve düşünceler için de geçerlidir. Bu, yokluğu hâlinde demokratik bir toplumdan söz edemeyeceğimiz çoğulculuğun, hoşgörünün ve açık fikirliliğin bir gereğidir. AİHM,  maddede güvence altına alınan bu hakkın bazı istisnalara tabi olduğunu ancak bu istisnaların dar yorumlanması ve bu hakkın sınırlandırılmasının ikna edici olması gerektiğini vurgulamıştır (benzer yöndeki kararlar için bkz. Handyside/Birleşik Krallık, B. No: 5493/72, 7/12/1976, § 49; Von Hannover/Almanya (No. 2), B. No: 40660/08, 60641/08, 7/2/2012, § 101).  AİHM, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinin (2) numaralı fıkrasında yer alan ahlakın niteliği konusunda bir ülke içinde dahi çeşitlilik olabileceğine, bu nedenle ahlakın gereklilikleri konusunda bir Avrupa konsensüsü bulunmadığına dikkat çekmiştir. AİHM, kendi toplumları ile doğrudan ilişki içinde olan kamusal makamların mahallî düzeyde ahlakın gerekliliklerini değerlendirirken uluslararası hâkimlerden daha iyi bir konumda olduklarını belirtmiştir (Müller ve diğerleri/İsviçre, B. No: 10737/84, 24/05/1988, § 36).  AİHM, bu tutumunu Handyside/Birleşik Krallık (B. No: 5493/72, 07/12/1976, § 48) kararında şu şekilde özetlemiştir: \"Sözleşmeci Devletlerin değişen iç hukuklarında tek biçimli bir Avrupa ahlak anlayışı bulmak mümkün değildir. Her bir ülke hukukunun ahlaki gereklere yaklaşımı, özellikle konu hakkındaki düşüncelerin hızla ve geniş ölçüde evrim geçirdiği günümüzde zamana ve yere göre değişmektedir. Devlet yetkilileri ülkelerinin esaslı güçleriyle (vital forces) doğrudan ve sürekli ilişkide bulunmaları nedeniyle, ahlaki gereklerin tam içerikleri ve bunları karşılamak için tasarladıkları 'yasak' veya 'ceza'nın 'gerekliliği' hakkında bir görüş bildirirken, uluslararası bir yargıçtan genellikle daha iyi bir durumdadırlar. Mahkeme bu bağlamda, Sözleşme’nin 10(2). fıkrasındaki 'gerekli' (necessary) sıfatının, bir yandan 'zorunlu' (indispensable) sözcüğü ile anlamdaş olmadığını (krş. md.2(2)'deki 'mutlaka gerekli', md.6(1)'deki 'kesinlikle gerekli' ifadeleri ve md.15(1)'deki 'durumun zorunluluklarının kesin olarak gerektirdiği ölçüde' ifadesi, öte yandan 'kabuledilebilir', 'olağan' (krş. md.4(3)), 'yararlı' (krş. Birinci Protokolün  maddesi, Fransızca metin), 'makul' (krş. md.5(3) ve md.6(1)) veya 'arzu edilen' deyimleri gibi esnekliğe sahip olmadığını dikkate almaktadır. Bununla beraber, bu bağlamda 'gereklilik' kavramının ima ettiği toplumsal ihtiyaç baskısının (pressing social need) varlığını ilk aşamada değerlendirecek olanlar, ulusal makamlardır.”  AİHM yukarıda zikredilen Handyside/Birleşik Krallık kararında; müstehcen olduğu iddia edilen bir kitabın toplatılmasını, müsaderesini ve imhasını ahlakın korunmasına uygun kabul etmiştir. AİHM, bu karara varırken ergenlik çağındaki çocukların korunması gerekliliğini esas almıştır. AİHM, bu konuda şu değerlendirmeleri yapmıştır:\"Quarter Sessions mahkemesinin de kabul ettiği gibi, kitap genellikle doğru ve çoğu kez kullanışlı olan, tamamıyla olaylara dayalı bilgileri kapsamaktadır. Ancak kitapta, özellikle öğrenciler hakkındaki kısmın (bk. yukarıda parag. 32) cinsellikle ilgili bölümünde ve 'Kendi Başınıza' başlıklı pasajda, gelişmelerinin çok önemli bir aşamasında bulunan gençlerin zararlı olgunluk faaliyetlerine alışmaya ve hatta bazı suçları işlemeye teşvik edildikleri biçiminde yorumlayabilecekleri cümlelere ve paragraflara yer verilmektedir. Bu çerçevede Birleşik Krallık’ta ahlak ve eğitim konusunda görüşlerin çeşitlenmesine ve sürekli gelişmesine rağmen, yetkili İngiliz yargıçları takdir haklarını kullanırken, Ders Kitabı'nın o sırada onu okuyacak çocukların ve büyüme çağındaki gençlerin bir çoğunun ahlaki değerleri üzerinde zararlı etkileri olacağını düşünmekte haklıdırlar.\"(Handyside/Birleşik Krallık, § 52). Yukarıda zikredilen ve insanlar ile hayvanlar arasında cinsel ilişkinin gösterildiği üç resmin sergilenmesi ve sergiye katılan diğer ressamların da bu resimleri halka gösterme imkânı vermeleri nedeniyle her bir başvurucuya 300 frank para cezası verilmesine ve resimlere el konulmasına ilişkin Müller ve diğerleri/İsviçre davasında AİHM,  maddenin ihlal edilmediğine karar vermiştir. Mahkeme söz konusu resimlerde, özellikle insanlar ve hayvanlar arasında cinsel ilişkilerin kaba bir tarzda gösterildiğini belirtmiştir. Mahkeme ayrıca bu resimlerin serginin amacına uygun olarak sergi yerinde spontane bir şekilde yapıldığına, sergiyi düzenleyenlerin bir giriş ücreti veya yaş sınırı koymadıkları için de serginin herkesin görebilmesine açık tutulduğuna işaret etmiştir. Mahkemeye göre resimler, sınırsız olarak herkese açık ve herkesin ilgisini çekecek surette sergilenmiştir. Resimlerin orijinallerini inceleyen AİHM, İsviçre mahkemelerinin cinselliğin en kaba biçimlerine vurgu yapan bu resimlerin \"olağan duyarlılıktaki kişilerin cinsel adabına büyük ölçüde muhalif\" olduğu görüşüne varmalarında makul olmayan bir durumun bulunmadığı sonucuna ulaşmıştır. AİHM'e göre Sözleşme’nin  maddesinin (2) numaralı fıkrasının kendilerine bıraktığı takdir alanı gözönünde tutulduğunda İsviçre mahkemelerinin ahlakı korumak için başvuruculara müstehcen materyal yayımladıkları gerekçesiyle para cezası verilmesini gerekli görmekte haklı olduğu kanaatine ulaşmıştır (Müller ve diğerleri/İsviçre, §§ 35, 36).  Belirtilmesi gereken diğer bir karar ise Akdaş/Türkiye (B. No: 41056/04, 16/02/2010) kararıdır. Başvuran, bir yayınevinin editörüdür. Başvuran 1999 yılında, Fransız yazar Guillaume Apollinaire’in \"Les Onze Mille Verges\" isimli erotik romanının \"On Bir Bin Kırbaç\" başlığıyla Türkçeye çevrilmiş hâlini yayımlamıştır. Roman açık saçık cinsel münasebet sahnelerini sadomazoşizm, vampirizm, pedofili vb. çeşitli yöntemlerle betimlemektedir. Başvuran, ağır para cezası ile cezalandırılmış; kitabın toplatılmasına ve imhasına karar verilmiştir. AİHM; yayıncıların da görev ve sorumlulukları olduğunu hatırlattıktan sonra eserin Fransa’da ilk yayın yılı olan 1907 yılından beri yüz yıllık bir zaman geçtiğini, birçok ülkede farklı dillere çevrilerek yayımlandığını, prestijli La Pléiade listesi içinde yer aldığını belirtmiştir. AİHM; Avrupa Birliği'ne üye devletlerin kültürel, tarihî ve dinî farklılıkları olduğu kabulünün Avrupa edebî mirasının bir parçası olan esere halkın kendi dilinde ulaşmasına engel teşkil edemeyeceğini, yapılan müdahalenin demokratik bir toplumda orantılı olmadığını ve toplumsal ihtiyaçları karşılamadığını belirterek ifade özgürlüğünün ihlal edildiğine karar vermiştir. Kararın ilgili kısmı şu şekildedir: \" Mahkeme, bir müdahalenin varlığı, bu müdahalenin kanun tarafından öngörülebilirliği ve somut olayda izlenilen amacın meşruluğu yani ahlakın korunması konusunda, taraflar arasında tartışma olmadığını gözlemlemektedir. Mahkeme, bu tespiti kabul etmektedir. Şu halde, başvuranın mahkûm edilmesinin ve kitabın bütün baskılarına el konulmasına yönelik tedbirin, Sözleşme’nin  maddesinin  fıkrası anlamında, demokratik bir toplumda gerekli bir tedbir olup olmadığının tespit edilmesi gerekmektedir. Mahkeme; öncelikle, ifade özgürlüğü konusundaki, özellikle sanat eserlerinin yayımlanması özgürlüğü ile ahlakı korumak amacıyla bu özgürlüğe getirilmesi gereken sınırlamalar konusundaki yerleşik içtihadını hatırlatmaktadır (bkz. diğerlerinin yanı sıra, Vereinigung Bildender Künstler (Avusturya Plastik Sanatçılar Birliği) / Avusturya, no. 68354/01, § 26, AİHM 2007‑II ve Müller ve diğerleri / İsviçre, 24 Mayıs 1988, §§ 32-33, seri A no. 133). Mahkeme, sanatçı ve sanatçının eserlerini sunanların/yayımlayanların, Sözleşme’nin  maddesinin  fıkrasında öngörülen sınırlamalardan muaf olmadıklarını tekrar ifade etmektedir. İfade özgürlüğünden yararlanan her kim olursa olsun, esasen, bu fıkrada belirtildiği gibi, 'görev ve sorumluluk' da üstlenirler; bu görev ve sorumluluğun kapsamı, duruma ve kullanılan yönteme bağlı olup, Mahkeme, bir cezanın demokratik bir toplumda gerekli olup olmadığını denetlerken, meselenin bu yönünü görmezlikten gelemez. Somut olayda, başvuranın olayların meydana geldiği dönemde yürürlükte olan Türk Ceza Kanununun  maddesinin  fıkrasına dayanarak mahkûm edilmesiyle ahlakın korunmasının amaçlandığını tespit ederek, Mahkeme bugün de tıpkı Müller kararını (yukarıda anılan, § 35) verdiği tarihte olduğu gibi Sözleşmeci Devletlerin hukuksal ve sosyal düzenlerinde bu bağlamda tek tip bir nosyonun gereksiz yere arandığını yinelemektedir. Ahlakın gerekleri konusundaki görüşler, zamana ve yere göre değişmektedir ve Devletten, ülkelerindeki kültürel, dini, medeni ya da felsefi farklı toplulukların varlığını göz önünde bulundurması talep edilmektedir. Devlet yetkilileri, ülkelerindeki yaşamsal güçlerle doğrudan ve sürekli temas halinde olmaları sayesinde, bu gereklerin tam içeriğinin yanında bu gerekleri karşılamayı amaçlayan bir 'sınırlama' veya 'cezanın' 'gerekliliği' hakkında görüş bildirebilmek için, genellikle uluslararası yargıçtan daha iyi bir konumdadırlar. Mahkeme, mevcut davada, dünya çapında tanınmış bir yazar Guillaume Apollinaire’in eserinin söz konusu olduğunu gözlemlemektedir. Les onze mille verges başlıklı bu erotik roman, 1907 yılında Fransa’da ilk yayımlandığında çok açık saçık olduğu yargısıyla erotik içeriği nedeniyle olay yaratmıştır. Metin, daha sonra baskı ve internet üzerinde de birçok dilde yayımlanmış ve 1993 yılında 'La Pléiade' koleksiyonuna dâhil edilmiştir. Mahkeme, Avrupa hukuk alanında ahlaki kavramlara ilişkin nitelikleri göz önünde bulundurarak, konuyla ilgili olarak Devletlere, belli bir takdir yetkisi vermektedir. Mahkeme, mevcut davada, eserin Fransa’da ilk defa yayımlanmasından bu yana bir asırdan fazla bir süre geçmesini, çok sayıda ülkede çeşitli dillerde yayımlanmasını ve ayrıca Türkiye’de el konulmasından onlarca yıl önce 'La Pléiade'a dâhil edilerek tasdik edilmesini göz ardı edemez. Mahkeme, bu takdir yetkisinin kapsamının, başka bir ifadeyle Avrupa Konseyi üyesi Devletlerin kültürel, tarihi ve dini özelliklerine verilen önemin/değerin Avrupa Edebiyatı mirasında yer alan bir esere halkın belli bir dilde, mevcut durumda Türkçe olarak erişimine engel olmaya kadar gidemeyeceği kanaatine varmaktadır. Bu unsurlar, Mahkeme’nin, olayların meydana geldiği dönemde yürürlükte olan mevzuatın uygulanmasının, zorunlu sosyal bir ihtiyaca yanıt vermeyi amaçlamadığı sonucuna ulaşması için yeterlidir. Öte yandan, başvuranın mağdur olmasına neden olan ve eserin tüm baskılarına el konulmasına ve ağır para cezasından ibaret olan müdahalenin, hedeflenen meşru amaçla orantılı olduğu kabul edilemez. Dolayısıyla, bu müdahale, Sözleşme’nin  maddesinin  fıkrası anlamında, demokratik bir toplumda gerekli değildir. Dolayısıyla, Sözleşme’nin  maddesi ihlal edilmiştir.\"  AİHM bir romanda yer alan bazı ifadeler nedeniyle kitap hakkında toplatma kararı verilmesini değerlendirdiği Alınak/Türkiye (B. No: 40287/98, 29/3/2005, § 42) kararında \"… madde, özellikle bilgi ve fikir edinme ve yayma özgürlüğü kapsamında, kültürel, siyasi ve sosyal bilgi ve fikirlerin değiş tokuşuna katılma fırsatı yaratan sanatsal ifade özgürlüğünü de içermektedir. Sanat eserleri yaratan, sergileyen veya dağıtan kişiler demokratik bir toplum için büyük önem taşıyan fikir ve görüşlerin yayılmasına katkıda bulunmaktadır. Bu nedenle Devletin... ifade özgürlüğüne gereksiz müdahalelerde bulunmama yükümlülüğü söz konusudur...\" diyerek sanatsal ifadelere ayrıcalıklı bir yer vermiştir. Federal Alman Anayasa Mahkemesi İçtihadı Federal Alman Anayasa Mahkemesi verdiği bir kararda \"Horror Film\" isimli eserin yapımcısı olan başvurucu, yetkili denetleme kuruluna başvurarak esere +18 yaş işareti konulmasını talep etmiştir. İlgili kurul, filmdeki sahnelerin insanlık onuruna aykırı olduğu gerekçesiyle filme el konulması için savcılığa bildirimde bulunmuş ve filme el konulmuştur. Federal Alman Anayasa Mahkemesi, başvurucunun esere dair sinema filmi olarak kayıt ve tescil talebinde bulunmadığını, bunun bir test kaydı olabileceğini ve +18 yaş sınırı konulduktan sonra sinemada yayımlatıp yayımlatmamaya karar verebileceğini belirtmiştir. Başvurucunun böyle bir talebi olmamasına karşın geleneksel kültür mirası özelliği taşıyan bir korku filmine uygulanan ön sansürün sanatsal ifade özgürlüğünü ihlal ettiğine karar vermiştir (Federal Alman Anayasa Mahkemesi, 1 BvR 698/89, 20/10/1992).  ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/5652",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yayımladığı bir kitap nedeniyle müstehcen yayınların yayımlanmasına aracılık etme suçundan yargılanan başvurucu hakkında kovuşturmanın ertelenmesi kararı verilmesinin ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; tutukluluğun makul süreyi aşması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, yargılamanın uzun süredir devam etmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 15/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu, Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen soruşturma kapsamında 4/2/2009 tarihinde gözaltına alınmış, Ergani Sulh Ceza Mahkemesinin 6/2/2009 tarihli ve 2009/8 Sorgu sayılı kararıyla kasten öldürme ve kasten öldürmeye teşebbüs suçlarından tutuklanmıştır. Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen iddianame ile başvurucu ve diğer dört şüpheli hakkında kamu davası açılmıştır. Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 25/5/2010 tarihli kararıyla başvurucununkasten öldürme suçundan 10 yıl hapis, kasten öldürmeye teşebbüs suçundan (üç kez) 2 yıl 6 ay hapis, ruhsatsız silah taşıma suçundan 1 yıl 8 ay hapis ve 500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Ceza Dairesi 14/7/2011 tarihli kararıyla ilk derece mahkemesinin kararını bozmuşutr.  Bozma kararı sonrası yapılan yargılamada Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesi 15/5/2012 tarihli kararıyla başvurucununkasten öldürme suçundan 10 yıl hapis, kasten öldürmeye teşebbüs suçundan (üç kez) 2 yıl 6 ay hapis, ruhsatsız silah taşıma suçundan 1 yıl 8 ay hapis ve 500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Bu karar da temyiz incelemesi neticesinde Yargıtay  Ceza Dairesinin 1/7/2013 tarihli kararıyla bozulmuştur. Bozma kararı sonrası yapılan yargılamada Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesi 4/11/2014 tarihli kararıyla başvurucunun kasten öldürme suçundan 25 yıl hapis, kasten öldürmeye teşebbüs suçundan (üç kez) 10 yıl hapis, ruhsatsız silah bulundurma suçundan 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve tutukluluğun devamına karar verilmiştir. Hükümle birlikte verilen tutukluluğun devamı kararına başvurucu itiraz etmiştir. Bu karara yapılan itiraz, Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 28/11/2014 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Başvurucu 15/12/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 4/11/2014 tarihli kararı, Yargıtay  Ceza Dairesinin 12/10/2016 tarihli kararıyla onanmıştır.  4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun \"Tazminat istemi\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili bölümü şöyledir:\"Suç soruşturması veya kovuşturması sırasında;a) Kanunlarda belirtilen koşullar dışında yakalanan, tutuklanan veya tutukluluğunun devamına karar verilen,...d) Kanuna uygun olarak tutuklandığı hâlde makul sürede yargılama mercii huzuruna çıkarılmayan ve bu süre içinde hakkında hüküm verilmeyen,...Kişiler, maddî ve manevî her türlü zararlarını, Devletten isteyebilirler.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tazminat isteminin koşulları\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her hâlde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabilir.(2) İstem, zarara uğrayanın oturduğu yer ağır ceza mahkemesinde ve eğer o yer ağır ceza mahkemesi tazminat konusu işlemle ilişkili ise ve aynı yerde başka bir ağır ceza dairesi yoksa, en yakın yer ağır ceza mahkemesinde karara bağlanır.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19461",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutukluluğun makul süreyi aşması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, yargılamanın uzun süredir devam etmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, idari para cezasına karşı açılan davada usule ilişkin güvencelerden yararlandırılmama nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, Ankara'nın Çankaya ilçesinde \"B... Kuruyemiş\" isimli bir işyeri işletmektedir. Başvurucuya ait işyerinde Çankaya İlçe Emniyet Müdürlüğü görevlileri tarafından 4/8/2019 tarihinde saat 25 civarında yapılan denetimde içki satışı yapıldığı tespit edilmiş ve durum tutanak altına alınmıştır.  Kolluk görevlileri tarafından tutulan tutanakta, bir kadın ve bir erkek şahsınbaşvurucuya ait işyerinden çıkarak 06F... plakalı araca binerken işyeri çalışanının elinde siyah bir poşetle gelerek aracın sağ ön kapısından poşeti verip ayrıldığının ve işyerine döndüğünün görüldüğü belirtilmiştir. Tutanakta, polisin kimlik kartlarını göstererek sürücü İ.Ç. ye poşette ne olduğunu sorduğu ve şahsın poşetin içindekileri gösterdiği, içinde 500 ml  marka üç kutu ve 500 ml  marka iki şişe bira ve W. marka sigara bulunduğu belirtilmiş; şahsın 87 TL ödeme yaptığını ve B... Kuruyemiştenayrıldığını beyan ettiğinin, böylece B... Kuruyemişte kanunda belirtilen saatler dışında alkol satışı yapıldığının tespit edildiğine yer verilmiştir. Tutanak İ.Ç. tarafından da imzalanmıştır. Aynı saatte Bilgi Alma Tutanağı düzenlenmiş ve bu tutanakta İ.Ç.nin iletişim ve kimlik bilgilerine yer verilmiştir. Tutanakta işyeri yetkilisinin ya da çalışanının isim veya imzasına yer verilmemiştir. Tutanak imza saati 50 olarak gösterilmiştir.  Çankaya İlçe Emniyet Müdürlüğü, söz konusu tutanağı 27/8/2019 tarihinde Ankara Tarım Orman Müdürlüğüne bildirmiştir. İl Müdürlüğü konuyu Tarım ve Orman Bakanlığına iletilmiştir. Tarım Orman Bakanlığı Tütün ve Alkol Dairesi Başkanlığı (İdare) 19/12/2019 tarihli işlemle başvurucudan otuz gün içinde konuyla ilgili savunmasını vermesini istemiş, başvurucu savunmasını vermiştir.  Başvurucuya İdare tarafından 27/1/2020 tarihli işlemle 8/6/1942 tarihli ve 4250 sayılı İspirto ve İspirtolu İçkiler İnhisarı Kanunu'nun  maddesinin beşinci fıkrasının son cümlesinde yer alan \"Alkollü içkiler, 00 ila 00 saatleri arasında perakende olarak satılamaz.\" hükmünün ihlal edildiği gerekçesiyle aynı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi uyarınca 060 TL idari para cezası uygulamıştır.  Başvurucu, idari para cezasına karşı Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğine (Hâkimlik) başvurmuştur. Dilekçesinde başvurucu özetle tutanakta belirtilen saatte, bir akrabasının düğünü nedeniyle dükkânı kapattığını, nitekim bu durumun gün sonu raporundan anlaşılabileceğini belirtmiştir. Tutanakta ismi geçen İ.Ç.nin verdiği ek dilekçesinde de birayı daha erken saatte aldığını, polislerin söz konusu tutanağı saat 00'den sonra tuttuğunu beyan ettiğini belirtmiştir. İtiraz dilekçesinde tanık deliline de dayanılmıştır.  İtiraz dilekçesine eklenen İ.Ç. tarafından hazırlanıp imzalanan dilekçede İ.Ç. özetle anılan tarihte saat 40 civarında alışveriş yaptıktan sonra aracıyla hareket hâlinde iken polislerce durdurulduğunu, tutanak işlemlerinin uzun sürmesi sonucu saatin 00'yi geçmiş olduğunu, dolayısıyla 00'den sonra içki almadığını, ayrıca tutanağı polislerden korkması nedeniyle okumadan imzaladığını ifade etmiştir. İtiraza cevap veren Tarım ve Orman Bakanlığı; alkol satış vakıasının alkol satın alan kişi nezdinde tutulan tutanakla ispatlandığını, itiraz edenin iddialarının temelinin olmadığını belirtmiştir.  Hâkimlik 27/5/2020 tarihli kararla itirazı reddetmiştir. Kararın gerekçesinde, tüm dosya içeriğinden idari yaptırım kararının dayanağını oluşturan kamu görevlilerince yapılan tespitlerin aksini ispata yarar bilgi ve belgenin muteriz tarafından sunulmadığı, bu itibarla muteriz tarafından ileri sürülen gerekçelerin idari yaptırımdan kurtulmaya yönelik olduğu, idarece uygulanan yaptırımın hukuka uygun olduğu kanaatine varıldığı belirtilmiştir.  Başvurucu, bu karara karşı Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğinde itiraz etmiştir. İtirazında, işyerinde tutanak tutulmadığına ve tutanakta imzası bulunan İ.Ç.nin verdiği dilekçede baskı altında söz konusu gerçeğe aykırı tutanağı imzaladığını beyan ettiğine dikkat çekmiştir. Başvurucu ayrıca Mahkemece İ.Ç.nin ifadesine başvurulmadan karar verilmesinin kabul edilemez olduğunu dile getirmiştir. Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği 15/6/2020 tarihli kararla Hâkimlik kararının kanuna uygun olduğu, kararda herhangi bir isabetsizlik görülmediği gerekçesiyle itirazı kesin olarak reddetmiştir.  Nihai karar 9/7/2020 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 10/8/2020 Pazartesi günü bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon, başvurucunun mülkiyet hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddialarının kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, diğer ihlal iddialarının kabul edilemez bulunduğuna karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/22431",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, idari para cezasına karşı açılan davada usule ilişkin güvencelerden yararlandırılmama nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Cizre'de terör örgütüne yönelik gerçekleştirilen operasyonlar sırasında meydana gelen ölüm olayı ve konuya ilişkin etkili soruşturma yürütülmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Türkiye'de, PKK terör örgütünün neden olduğu şiddetin sona erdirilmesi amacıyla 2012 yılında başlatılan, yaklaşık üç yıl devam eden ve demokratik açılım olarak adlandırılan sürecin ardından -güvenlik güçlerinin raporlarına göre- anılan süreçte terör örgütünün bazı şehirlerde silah ve mühimmat yığınağı yapması sonucu 2015 yılının ortalarından itibaren terör ve şiddet eylemleri özellikle Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde yoğun olarak yaşanmaya başlamıştır. Şırnak'ın Cizre, İdil, Silopi ilçeleri, Hakkâri'nin Yüksekova ilçesi, Diyarbakır'ın Silvan, Sur ve Bağlar ilçeleri, Mardin'in Dargeçit, Nusaybin ve Derik ilçeleri ile Muş'un Varto ilçesinde PKK terör örgütü tarafından cadde ve sokaklara hendekler kazılarak barikatlar kurulmuş; patlayıcılar yerleştirilmiş ve bu yerleşim yerlerinin bir kısmında öz yönetim adı altında hâkimiyet kurulmaya çalışılmıştır. Terör ve şiddet olaylarına, Türk Silahlı Kuvvetleri ve Emniyet Genel Müdürlüğü tarafından PKK mensuplarına karşı ortak olarak gerçekleştirilen ve başta Sur, Cizre ve Nusaybin olmak üzere on bir şehirde yürütülen askerî operasyonlarla müdahale edilmiştir. Terör örgütü mensuplarının yakalanması, halkın can ve mal güvenliği ile kamu düzeninin sağlanması için yapılan operasyonların gerçekleştirildiği bölgelerin bazılarında 2015 yılının ikinci yarısından başlamak üzere değişen tarihlerde sokağa çıkma yasakları uygulanmış ve bazı yerleşim birimleri geçici süreyle askerî güvenlik bölgesi ilan edilmiştir. Terör örgütü üyelerinin yakalanarak halkın can ve mal güvenliğinin sağlanması amacıyla getirilen sokağa çıkma yasakları güvenlik güçlerince yürütülen operasyonların sona ermesinin ardından kaldırılmıştır. Gerçekleşen geniş çaplı operasyonlarda beş yüze yakın güvenlik görevlisi şehit olmuş, iki binin üzerinde terörist etkisiz hâle getirilmiştir (sürece ilişkin detaylı aktarım ile operasyonlar ve hendek olaylarına ilişkin arka plan bilgisi için bkz. Gülser Yıldırım (2), B. No: 2016/40170, 16/11/2017; Ayşe Çelik, B. No: 2017/36722, 9/5/2019; Seyid Narin [GK], B. No: 2018/20156, 18/5/2022; Gazal Kolanç ve diğerleri [GK], B. No: 2017/37897, 5/7/2022). Operasyonların gerçekleştirilip sokağa çıkma yasaklarının uygulandığı dönemde 12/2/2016 tarihinde Cizre Cumhuriyet Başsavcılığının kararına istinaden yapılan bir arama sırasında Sur Mahallesi'nde yer alan ve güvenlik güçleri tarafından S-228 olarak belirtilen binada bulunan cesetlerden birinin başvurucu yakını T.N. olduğu tespit edilmiştir. T.N.nin cesedi üzerinde yapılan otopside ölüm sebebi, ateşli silah mermi çekirdeği yaralanmasına bağlı iç organ yaralanmasından gelişen iç kanama olarak tespit edilmiş, cesetten 2,2x1,2 cm'lik bir metal parça ele geçirilmiştir. Cesedin bulunduğu yerde olay yeri inceleme işlemleri yapılmış, telsiz tutanakları dosyaya getirtilmiş, başvurucunun müşteki sıfatıyla beyanı alınmıştır. Soruşturma dosyasının incelenmesinden başvurucu yakını maktulün PKK/KCK bölücü terör örgütü adına eylem gerçekleştirdiği iddiasıyla hakkında birçok soruşturma açıldığı, firari olduğu, bu nedenle hakkında yakalama kararları bulunduğu, ayrıca örgüt mensubu olduğuna ilişkin hakkında çok sayıda tanık beyanı olduğu, ele geçirilen örgütsel dokümanlar üzerinde parmak izlerine rastlandığı, ölümünün örgüte müzahir internet sitelerince sahiplendiği hususlarının tespit edildiği anlaşılmıştır. Şırnak Cumhuriyet Başsavcılığı maktulün öldürülmesinde güvenlik güçlerinin meşru müdafaa hâli kapsamında ve kanunun verdiği yetkiyle silahlı güç kullandığı, bu durumun da hukuka uygunluk nedenleri arasında yer aldığı gerekçesiyle kovuşturmaya yer olmadığına dair karar vermiştir. Karara karşı yapılan itiraz reddedilmiştir. Başvurucu, nihai kararı 11/2/2019 tarihinde öğrenmiş; 13/3/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/9001",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Cizre'de terör örgütüne yönelik gerçekleştirilen operasyonlar sırasında meydana gelen ölüm olayı ve konuya ilişkin etkili soruşturma yürütülmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza davasında delillerin başvurucuya (sanığa) verilmemesi ve bilirkişi incelemesi yaptırılmasına dair talebin reddedilmesi suretiyle başvurucunun usule ilişkin imkânlar bakımından zayıf duruma düşürülmesi nedeniyle silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkelerinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 20/2/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Aydın'ın Söke ilçesinde görevli kolluk tarafından düzenlenen 18/8/2014 tarihli Olay Tutanağı'nda şu tespitlere yer verilmiştir:i. İlçede bulunan Karakaşlar Maden Ocağı civarında saat 15 sıralarında asayiş kontrolü sırasında olay yerinde park hâlinde bir otomobil ve otomobilin yakınındaki kilitli demir kapıdan ileriye doğru yürüyen başvurucu görülmüştür. Kolluk görevlilerinin yanlarına çağırıp kimliğini sordukları başvurucunun cebinden çıkarıp teslim ettiği nüfus cüzdanına göre kimliği O.Y.K. olarak belirlenmiştir. ii. Başvurucu olay yerinde bulunma sebebiyle ilgili olarak çelişkili cevaplar vermiştir. Bu sırada demir kapının arkasındaki arazide farları yanık hâlde bir otomobil ve otomobilin yanında beklemekte olan bir kişi daha görülmüştür. Çağrılması üzerine polislerin yanına gelen bu kişinin kimliği kontrol edildiğinde K.A. olduğu tespit edilmiştir. K.A.ya neden beklediği sorulduğunda evinin yukarıda olduğunu, demir kapıdan geçerek otomobiliyle evine gitmekte olduğunu söylemesi üzerine bırakılan K.A. olay yerinden uzaklaşmıştır.iii. Olay yerinin uyuşturucu madde kullanılıp satılan bir yer olduğuna dair kolluk görevlilerinin önceye dayalı bilgisi ve başvurucu ile K.A.nın verdiği cevapların şüphe uyandırması nedeniyle kolluk görevlileri çevrede araştırma yapmaya devam etmiştir. K.A.nın aracının park hâlinde olduğu yer kontrol edildiğinde demir kapının ilerisindeki dere yakınında ağzı kapalı ve düzenli şekilde bırakılmış iki adet sırt çantası olduğu görülmüştür. Çantalar açılarak incelenmiş; içlerinde temizlik ürünleri ve tüketilmiş gıdaların ambalajları, giyim eşyası, Özgür Gündem adlı gazeteler ve koli bandı ile dörtlü gruplar hâlinde sarılmış iki adet büyük boy pil, bir çantada ayrıca cüzdan içinde 559 TL ile E.A. ve F. adına düzenlenmiş iki ayrı nüfus cüzdanı olduğu ancak bu belgelerdeki fotoğrafların aynı kişiye ait olduğu tespit edilmiştir. iv. Olay yerinde bekletilmekte olan başvurucuya otomobilin kime ait olduğu sorulduğunda başvurucu, aracın kiralık olduğunu söylemiş; haber merkezinden yapılan sorgulamada bu husus doğrulanmıştır. Otomobile dışarıdan el feneri ile bakıldığında arka koltukta bir adet sırt çantası, açılmamış hâlde piller ve diğer çantalarda ele geçirilenler gibi koli bandıyla sarılmış piller olduğu görülmüştür. Olay yerinde bulunan malzemelerin terör örgütü mensupları tarafından kullanılabileceği değerlendirilmiş ve başvurucu karakola götürülmüştür.v. Karakolda başvurucuya neden olay yerinde olduğu yeniden sorulmuş ve görevlilere söylediği kimlik, aile ve nüfus bilgilerinde çelişki bulunduğu söylenmiştir. Başvurucu bu kez adının O.Y.K. olmadığını, ibraz ettiği kimliğin sahte olduğunu, gerçek isminin Serkan Şahin olduğunu söyleyerek kimlik numarası, anne ve baba adı ile doğum tarihi ve yeri bilgilerini açıklamıştır. Başvurucu ayrıca samimi olarak itirafta bulunacağını, 2008 yılında üniversiteden ayrılarak PKK/KCK terör örgütünün dağ kadrosuna katılmak üzere Kandil'e gittiğini, yaklaşık 5-6 ay önce dizinden rahatsızlandığını ve Kandil'den Türkiye'ye giriş yaptığını, o günden beri Türkiye'de çeşitli illerde dolaşmakta olduğunu söylemiştir. Başvurucunun kimlik numarası üzerinden yapılan sorgulama neticesinde başvurucu hakkında Edirne Cumhuriyet Başsavcılığınca kayıp şahıs olarak kayıt oluşturulduğu tespit edilmiştir. Başvurucunun kullandığı otomobilde yapılan aramada, koli bandı ile sarılmış büyük boy piller, koli bandı, ambalajlı piller, şarj cihazı ve ucu kesik kablolar, ilaç ve kremler olduğu, iki ayrı çantada da kalem, not defterleri, kişisel bakım ve temizlik malzemeleri, kadın saç tarağı ve giyim eşyası olduğu tespit edilmiştir. Başvurucunun üst aramasında yine O.Y.K. adına düzenlenmiş bir adet sürücü belgesi ele geçirilmiştir. Söke Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) başvurucu ve olay hakkında 18/8/2014 tarihinde soruşturma başlatmıştır. Başvurucunun 18/8/2014 tarihinde müdafiinin hazır bulunmasıyla kollukta alınan ifadesi şöyledir: Başvurucu;i. Trakya Üniversitesinde okumakta iken 2008 yılında okulu bırakıp kendi isteğiyle PKK/KCK silahlı terör örgütüne katılmak için önce Van'a, oradan da yasa dışı yollardan İran'a geçip İran üzerinden örgüte katıldığını, kampta askerî ve siyasi eğitim aldığını kabul etmiştir.ii. 6 yıl boyunca örgüt üyesi olarak Irak'ta Kandil sahasında kalıp savaşçı olarak faaliyet yürüttüğünü, Türkiye'de herhangi bir silahlı eyleme katılmadığını, o zamandan beri ailesiyle görüşmediği için hakkında kayıp ihbarı yapılmış olabileceğini söylemiştir.iii. Olay günü kullandığı otomobili 3-4 gün kadar önce İzmir'in Bornova ilçesinde park hâlinde ve anahtarı üzerindeyken görüp çaldığını, olay yerinde arazi üzerinde ele geçirilen sırt çantalarından haberdar olmadığını, üzerinde ele geçirilen sürücü belgesinin ve polise ibraz ettiği nüfus cüzdanının kendisine Kuzey Irak'taki PKK/KCK kampında örgüt yöneticileri tarafından verildiğini, bu belgelerin sahte olduğunu ve bunları güvenlik güçlerine yakalanmamak için taşıdığını ifade etmiştir. iv. Başvurucu ayrıca PKK/KCK kampında mağaranın çökmesi nedeniyle bacağından yaralandığını, Irak'ta tedavi gördüğü hâlde iyileşmemesi üzerine örgüt yöneticilerinin tedavi olması için kendisini 5-6 ay önce Türkiye'ye gönderdiklerini ancak yakalanma korkusuyla tedavi olamadığını ve geldiğinden beri İzmir, Manisa, Aydın ve Balıkesir'de dolaştığını, son 4-5 gündür Kuşadası ve Didim'de bulunduğunu belirtmiştir.v. 17/8/2014 tarihinde gezmek için Söke'ye geldiğini, burada tanıdığı ve görüştüğü kimse olmadığını, örgütten ayrılmadığını ve hâlen örgüt üyesi olduğunu, tedavi olup tekrar örgüte katılmak istediğini ancak yakalandığını, etkin pişmanlık hükümlerinden faydalanmak istemediğini ve serbest kaldığında tekrar örgüte katılacağını ifade etmiştir.  Başvurucu tutuklanması istemiyle sevk edildiği Söke Sulh Ceza Hâkimliğindeki müdafiinin de hazır bulunduğu sorgusunda önceki ifadesini tekrar etmiştir. Yapılan sorgusunun ardından başvurucu 18/8/2014 tarihinde tutuklanmıştır. Adına nüfus cüzdanı ve sürücü belgesi düzenlenen O.Y.K.nın İzmir'de oturduğu tespit edilerek 18/8/2014 tarihinde ifadesi alınmıştır. O.Y.K. ifadesinde; bir süre önce inşaat işinde çalışmak üzere Kuzey Irak'a gidip Süleymaniye'de 4-5 ay kadar kaldığını, oradayken nüfus cüzdanını kaybettiğini ancak ilgili makamlara bu durumu bildirmediğini, Türkiye'ye döndüğünde İzmir'de kimliğini yenilediğini, sonradan yine kimliğini kaybedip tekrar kimlik çıkarttığını belirtmiştir. Ayrıca adına kayıtlı sürücü belgesi olduğunu, bu belgeyi de kırılması üzerine parçalayıp attığını ancak sürücü belgesini kaybetmediğini, başvurucuyu tanımadığını söylemiştir. Başsavcılık, adli emanete alınan nüfus cüzdanları ve sürücü belgesi üzerinde inceleme yapılarak bunların sahte olup olmadığı ve aldatıcılık özelliklerinin bulunup bulunmadığının tespit edilmesi için İzmir Polis Kriminal Laboratuvarı Müdürlüğüne talimat yazmıştır. İzmir Polis Kriminal Laboratuvarı Müdürlüğünce düzenlenen 4/9/2014 inceleme tarihli raporda şu tespitlere yer verilmiştir:i. Tetkik konusu üç nüfus cüzdanının ve bir adet sürücü belgesinin kâğıt (kart) kalitesinin, belgelerde basılı bulunan matbu ibarelerin, şekil ve desenlerin baskı teknikleri ile mühür görüntüleri yönlerinden laboratuvar arşivindeki orijinal nüfus cüzdanı ve sürücü belgesi örneklerine uyum sağlamadığı ve bu belgelerin tamamen (külli) sahte olduğu, ii. Belgelerin düzenli bir yapıya sahip olması ve belgelerdeki fotoğraf üzerine gelecek şekilde oluşturulmuş soğuk mühür izi olması nedeniyle bu belgelerin tamamen (külli) sahte olduğu ilk nazarda ve kolaylıkla dikkati çekmeyeceğinden aldatma (iğfal) kabiliyetini haiz olduğu kanaatine varıldığı belirtilmiştir. Başsavcılık, olay yerinden ayrılan K.A. ile başvurucu arasında bağlantı olup olmadığının belirlenmesi için araştırma yapılması hususunda kolluğa talimat vermiştir. Yapılan araştırma sonucunda K.A.nın öz yeğeni olan E.A.nın da PKK/KCK terör örgütüne katıldığı iddiasıyla hakkında yakalama kararı olduğu bilgisine ulaşılmıştır. Bunun üzerine Başsavcılık dere kenarında bulunan sırt çantasında ele geçirilen iki ayrı kişi adına düzenlenmiş nüfus cüzdanlarındaki fotoğrafların ve O.Y.K. adına düzenlenmiş olup başvurucunun üzerinde ele geçirilen sürücü belgesi ile başvurucunun kolluğa ibraz ettiği nüfus cüzdanındaki fotoğrafların K.A.nın öz yeğeni E.A.ya ait fotoğraflarla karşılaştırılması için talimat yazmıştır. Ankara Kriminal Polis Laboratuvarı Müdürlüğünce düzenlenen 13/10/2014 inceleme tarihli raporda, K.A.nın öz yeğeni E.A.ya ait fotoğraflar ile sırt çantasında ele geçirilen iki ayrı nüfus cüzdanındaki fotoğrafların tam uyarlık derecesinde aynı kişiye ait olduğu tespitine yer verilmiştir. Ankara Kriminal Polis Laboratuvarı Müdürlüğünce düzenlenen 16/10/2014 inceleme tarihli raporda da olay yerinde ele geçirilen iki nüfus cüzdanının, başvurucunun ibraz ettiği nüfus cüzdanının ve başvurucu üzerinde ele geçirilen sürücü belgesinin laboratuvar arşivindeki nüfus cüzdanı ve sürücü belgesi örnekleriyle karşılaştırıldığı belirtilmiştir. Sonuç olarak aralarında renk tonu, baskı tekniği ve kalitesi, mühür izinin yapısı ve içeriği, güvenlik unsurları ve mikroskobik diğer unsurlar yönünden belgelerin birbirlerinden farklılık gösterdiği, bu belgelerin orijinal olmayıp külliyen sahte olduğu ve sahteliklerinin ilk nazarda ve kolaylıkla dikkati çekmeyeceği, bu nedenle aldatma kabiliyetini haiz olduğu tespitlerine yer verilmiştir. Soruşturma kapsamında ele geçirilen sırt çantalarında tüketilmiş gıdaların ambalajları bulunmuş, bunların üzerindeki barkot numaralarıyla ilgili yapılan araştırmada gıdaların 23/7/2014 tarihinde S.A. adına kayıtlı kredi kartı ile Söke'deki dükkânlardan satın alındığı ve S.A.nın da K.A.nın öz yeğeni olan E.A.nın amcası olduğu tespit edilmiştir. Kolluk araştırmasında ayrıca başvurucunun kullandığı otomobilin İzmir'de Y. tarafından kiralandığı, otomobildeki küresel konumlama sistemi (GPS) kayıtlarına göre otomobille İzmir, Kuşadası, Söke ve Didim çevresinde sürekli dolaşıldığı ve otomobilin İzmir güzergâhı üzerinde kamu binalarının olduğu belirlenmiştir. Y. hakkında yakalama kararı çıkarılmış ve durumun İzmir Cumhuriyet Başsavcılığına bildirilmesi üzerine ilgili birimlerce bu konuda ayrı bir çalışma başlatılmıştır. Kiralanan otomobil ve otomobilin güzergâhıyla ilgili olarak yapılan araştırmalar sonucu İzmir'de görevli kolluk birimleri tarafından tutanak düzenlenmiştir. Bu tutanağa göre otomobilin 16/8/2014 tarihinde Çiğli ilçesinde bir alışveriş merkezine park edildiği, işyeri kayıtlarından başvurucunun yanında kimliği belirlenemeyen başka bir kişiyle burada alışveriş yaptığının anlaşıldığı, otomobilin kiralandığı 15/8/2014 tarihinden sonra gidilen güzergâhlarda ve yakınlarında askerî yerleşkelerin, bu yerlere bağlı mühimmat depolarının ve bazı kamu kurumlarının da yer aldığı belirlenmiştir. İlgili tutanakta, otomobildeki kişilerin belirtilen yerlerde keşif amaçlı dolaştıkları değerlendirilmiştir. Arazi üzerinde ve araçta ele geçirilen çantalardaki materyallerin bomba düzeneği yapımında kullanılıp kullanılmadığı hususunda kolluğun yaptığı incelemede bu materyallerin telefon şarj etmek için kullanıldığı belirlenmiş, olay yeri çevresinde yapılan araştırmada bomba düzeneklerine rastlanmamıştır. Soruşturma kapsamında adına kayıtlı kredi kartı ile işlem yapılan S.A. ve olay yerinde görülen K.A. yakalanmıştır. K.A. soruşturma evresinde alınan ifadelerinde; evine gitmek için olay yerinde bulunan demir kapıyı açarak yoluna devam ettiğini, kapı kilidinin anahtarının kendisinde olduğunu, olay gecesi kapıyı açıp otomobiline gittiği esnada polislerce görüldüğünü, olay sırasında aracında oğlu Se.A. ve yeğeni Y.A.nın da bulunduğunu, başvurucuyu tanımadığını, olay yerinde ele geçirilen çantaları kendisinin bırakmadığını savunmuştur. K.A. Söke Sulh Ceza Hâkimliğince 12/11/2014 tarihinde tutuklanmıştır. Adına kayıtlı kredi kartı ile işlem yapılan S.A. soruşturma evresinde alınan ifadelerinde; kredi kartını kendisinin ve eşinin kullandığını, kartını başkasına vermediğini, olay yerinde ele geçirilen hazır gıdaların haberi olmadan evinden alınmış olabileceğini, başvurucuyu tanımadığını ve yeğeni E.A.nın terör örgütüne katıldığını önceden duyduğunu ancak onunla ve ailesiyle görüşmediklerini savunmuştur. Başsavcılık 21/11/2014 tarihli iddianameyle başvurucu ve K.A. ile S.A.nın yeğeni olan E.A. hakkında PKK/KCK silahlı terör örgütüne üye olma ve resmî belgede sahtecilik suçlarından, K.A., Y. ve S.A. hakkında ise bu örgüte yardım etme isnadıyla Söke  Ağır Ceza Mahkemesine (Mahkeme) kamu davası açmıştır. İddianamede başvurucunun örgüt üyeliğine dair kabul içeren savunmaları olduğu ve kendisinde ele geçirilen O.Y.K. adına düzenlenmiş sahte nüfus cüzdanı ile sürücü belgesini taşıyıp kullandığı tespitine yer verilmiştir. Diğer yandan iddianamede; K.A. ve S.A.nın yeğeni olan E.A. hakkında örgüt üyeliği suçundan yakalama kararı olması, olay yerindeki sırt çantalarından çıkan cüzdanda para bulunması ve K.A. ile S.A.nın yeğeni olan E.A.nın fotoğraflarının kullanıldığı nüfus cüzdanlarının ele geçirilmesi hususlarından yola çıkılarak E.A.nın da örgüt üyesi olduğu, sahte nüfus cüzdanlarının kendisine ait olduğu ve olay yerinde olup sonradan kaçtığı sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca S.A. ve K.A.nın E.A. ile irtibat kurup ona lojistik destek sağladıkları, E.A.yı gizledikleri, Y.nin de başvurucuya otomobil kiralayıp örgüte yardımda bulunduğu ifade edilmiştir. Mahkemenin E.2014/263 sayılı davası dokuz celsede tamamlanmış, başvurucunun duruşmalarda hazır bulunma talepleri reddedilerek duruşmalara katılımı Ses ve Görüntü Bilişim Sistemi (SEGBİS) ile sağlanmaya çalışılmıştır. 3/2/2015 tarihli ilk celsede başvurucu, kendisine okunan Olay Tutanağı ve ekspertiz raporlarına karşı huzura getirilmedikçe beyanda bulunmayacağını ifade etmiştir. Aynı celsede savunma yapan K.A.; ağabeyi S.A. ile iş ortaklığı olduğunu, aynı kredi kartını kullandıklarını, olayda ele geçirilen malzemelerle ilgisi olmadığını ve başvurucuyu tanımadığını söyleyerek önceki savunmalarını tekrar etmiştir. S.A. da savunmasında; kardeşi K.A. ve yeğeni E.A. dışında davada adı geçen diğer kişileri tanımadığını, kardeşi K.A. ile aynı evde kaldıklarını, olayla ilgisi bulunmadığını söylemiştir. Bu savunmalar başvurucudan sorulduğunda görüntü ve sesin gidip gelmesi nedeniyle söylenenleri duyamadığını belirtmiştir. Soruşturma evresinde adli emanete alınan nüfus cüzdanları bu celsede huzura getirilerek Mahkeme heyetince incelenmiş, başvurucunun ibraz ettiği nüfus cüzdanına ilişkin olarak Duruşma Tutanağı'nda şu tespitlere yer verilmiştir:\"Söke Adli emanetinin 2014/415 sırasında kayıtlı bulunan [O.Y.K. adına] düzenlenen nüfu[s] [cüzdanının] gönderildiği anlaşıldı, yapılan incelemede; ......seri numaralı nüfuz cüzdanı üzerinde sol üst köşede İzmir KPL Tetkik konusu Uz. Dlg: 2014/2810 ibarelerinin bulunduğu kulakçık sağ alt köşesinde ise Ankara KPL belge, Uzm: 14/2973 sayılı etiketin bulunduğu, fotoğraf üzerindeki soğuk damganın gözle görüldüğü, nüfus cüzdanının PVC ile kaplı olduğu, üzerinde sanık Serkan Şahin'e ait olduğu anlaşılan fotoğraf bulunduğu, TC kimlik numarasının [...], baba isminin [], ana adının [N.], doğum yerinin [K.], doğum tarihinin [...], nüfusa kayıtlı olduğu ilin [İ.], ilçenin [B.], mahallesinin [E. Mahallesi] olduğu, nüfus cüzdanının arka kısmında nüfus idaresine ait renkli mühür ve ıslak imza bulunduğu, bu haliyle nüfus cüzdanının sahteliğinin ilk bakışt[a] anlaşılamadığı anlaşıldı okundu dosyasına konuldu.\" Başvurucu müdafii; Mahkemece yapılan gözleme ilişkin beyanında, Olay Tutanağı'nda tam olarak yansıtılmasa da durumdan şüphelenilmesi üzerine başvurucunun nüfus cüzdanına el konulduğunu, bu nedenle belgenin iğfal kabiliyeti konusunda şüphe bulunduğunu söylemiştir. Diğer yandan ekspertiz raporunda incelemeye konu nüfus cüzdanları ile laboratuvardaki orijinal nüfus cüzdanı örneği arasında renk tonu, baskı tekniği ve kalitesi, mühür izinin yapısı, içeriği ve güvenlik unsurları yönünden fark olduğu belirtildiği hâlde belgenin iğfal kabiliyetinin olduğuna ilişkin tespitte bulunulmasının çelişki arz ettiğini, dolayısıyla söz konusu belgelerin İstanbul Adli Tıp Kurumuna gönderilerek iğfal kabiliyetlerinin bulunup bulunmadığı hususunda yeniden rapor aldırılmasını, ayrıca celse arasında nüfus cüzdanının kendilerine de gösterilmesini ve incelenmesine izin verilmesini talep etmiştir. Mahkeme bu talebi reddetmiştir. Ret gerekçesi şu şekildedir:\"Ekspertiz raporları ve suça konu belgenin iğfal kabiliyetinin bulunup bulunmadığı hususunda asıl yetkili kişinin hâkim olması dikkate alınarak sanık müdafinin söz konusu taleplerinin reddine [karar verilmiştir.]\" 10/3/2015 tarihli ikinci celsede, Olay Tutanağı'nı düzenleyen üç kolluk görevlisinin tanık sıfatıyla ifadeleri alınmıştır. Tanıklar ifadelerinde Olay Tutanağı içeriğini tekrar etmişler, başvurucunun kimliğini alıp sorgulama yaptıklarını, olay yerindeki sırt çantalarını bulduktan sonra başvurucunun da çelişkili cevaplar vermesi üzerine onu karakola götürdüklerini, burada başvurucunun kendilerine gerçek kimliğini ve PKK/KCK terör örgütü üyesi olduğunu söylediğini aktarmışlardır. Başvurucunun üzerinde ele geçirilen sürücü belgesi bu celsede adli emanetten alınıp huzura getirilerek Mahkeme heyetince incelenmiş, söz konusu belgeye ilişkin olarak Duruşma Tutanağı'nda şu tespitlere yer verilmiştir:\"Söke Adli Emanetinin 2014/415 sırasında kayıtlı bulunan [...] nüfusuna kayıtlı [...] seri numaralı ve [...] numaralı sürücü belgesinin gönderildiği anlaşıldı, sürücü belgesinin incelenmesinde; sol üst köşesinde İzmir KPL, Tetkik konusu uz.blg:2014/28 ibaresi bulunan kağıt yapıştırılmış olduğu, sürücü belgesinin [O.Y.K.] adına düzenlendiği, TC kimlik nosunun [...], verildiği il/ilçe [...], belge numarasının [...], veriliş tarihinin [...], nüfusa kayıtlı olduğu il/ilçe; [...], mahalle/köy; [...], cilt: [...], sayfa; [...] kütük; [...], Baba adı; [...], Ana adı; [...], doğum yeri tarihi; [...], kan grubu; [...], düzenleyen [...], AF No: [...] o[l]duğu, sürücü belgesinin sağ alt ön yüzünde Ankara KPL belge Uzm 14/2973 tektik yazısının bulunduğu, etiketinin yapıştırılmış olduğu, nüfus cüzdanı üzerinde sanık Serkan Şahin'e ait fotoğrafın bulunduğu, fotoğraf ve belge üzerinde soğuk damganın mevcut olduğu, belgedeki sahteciliğin ilk bakışta anlaşılamayacağı gözlemlendi, dosyasına konuldu.\" Başvurucu; bu celsede ifadeleri alınan tanıkları göremediğini, söylediklerini duyamadığını belirtmiştir. Başvurucu müdafii ise aleyhe beyanları kabul etmemiştir. Başvurucu savunmasında devamla Duruşma Tutanağı'na yazılan ifadelerden anladığı kadarıyla savunma yapacağını, tanık beyanlarını kabul etmediğini söylemiştir. Diğer yandan kolluk makamlarının yaptığı araştırmalarda 6/4/2008 tarihinde ihbar üzerine Şırnak'ta yakalanan ve PKK/KCK silahlı terör örgütü üyesi olma suçundan hakkında ayrı dava açılan T.K.nın ifadelerinde örgüte katılım süreciyle ilgili olarak başvurucu hakkında da beyanlarda bulunduğu tespit edilmiştir. T.K. ve ifadesinde adı geçen kişilere dair araştırma raporları da bilgilendirme amacıyla dosyaya sunulmuştur. T.K. söz konusu ifadesinde; başvurucu ile İstanbul'daki Gazi Mahallesi'nde tanıştığını, başvurucunun İstanbul'da gerçekleştirilecek olan \"Edi Bese\" mitingine Edirne'den bir grupla gelip sonra geri döndüğünü, İstanbul Demokratik Toplum Partisi (DTP) il teşkilatına gittiğinde başvurucuya kırsala gitmek istediğini söylediğini, başvurucunun da kendisine Edirne'de polisler tarafından aranması nedeniyle kaçtığını, kendisinin de kırsala gideceğini, bu nedenle birlikte gidebileceklerini ve yardımcı olacağını söylediğini aktarmıştır. T.K. ayrıca iki gün DTP il teşkilatı binasında kaldıktan sonra örgütün dağ kadrosuna eleman temin eden E. adlı kişinin başvurucuya para verdiğini, başvurucunun da bu parayı kendisine verip bir gün sonra Van'a giden otobüse ayrı koltuklardan bilet almasını isteyip yol boyunca kendisiyle konuşmamasını söylediğini, birlikte Van'a gittikten sonra yanlarına gelip kendilerini yönlendiren, kendilerine para ve telefon temin eden K. adlı kişi vasıtasıyla başka kişilerle irtibata geçip önce bir köye, oradan da kaçakçıların yardımıyla İran'a gittiklerini belirtmiştir. Yargılama devam etmekte iken 1/7/2015 tarihinde İzmir'in Gaziemir ilçesindeki bir alışveriş merkezi önündeki rutin polis kontrolü sırasında bir kişi durumundan şüphelenilmesi üzerine yakalanmış ve bu kişinin üzerinde plastik patlayıcı ele geçirilmiştir.  adını kullanan bu kişinin gerçek kimliği sonradan G.S. olarak tespit edilmiştir. Kriminal Polis Laboratuvarları Dairesi Başkanlığının 13/7/2015 tarihli raporuna göre başvurucunun yakalandığı yerin yakınındaki arazide ele geçirilen sırt çantalarından çıkan gazeteler üzerindeki parmak izlerinin de G.S.ye ait olduğu tespit edilmiştir. Söz konusu rapor da dosyaya sunulmuştur. Başvurucunun 20/10/2015 tarihli celsede müdafiinin hazır bulunmasıyla yaptığı savunması şu şekildedir:\"Ben Trakya Üniversitesinde okuyordum, 2008 yılında üniversitede okurken hem okuldaki yönetim hem de çevredeki çeşitli öğrenci gruplarından bana Kürt olduğum için baskı yapılıyordu, ailemle de aramda problemler vardı, derslerim de kötüydü, ben de öğrenciliği bırakarak tanıdığım şahıslar vasıtası ile Van Başkale bölgesinden kaçakçılık işleri ile uğraşan şahıslar ile birlikte Türkiye'den çıkış yaptım, amacım Kuzey Irak bölgesine yerleşmekti, artık orada yaşamayı düşünüyordum, Kandil'in köyleri olarak bilinen bölgeye intikal ettim, orada kısa adıyla bilinen kürdistan demokratik çözüm partisi olarak bilinen partinin üyeleri ile birlikte faaliyet göstermeye başladık, bu parti Irak'ta seçimlere giren ve faaliyet gösteren yasal bir partidir, ben de bu partinin faaliyetlerine katıldım, bu partinin Kandil'de belediyeleri vardır, asayiş birimleri vardır, ben bu partinin asayiş birimlerinde çalıştım, ayrıca seçim çalışmalarında faaliyet gösterdim, yaklaşık 6-7 yıl o bölgede kaldım, 6-7 yıl boyunca Süleymaniye'de, Kandilin köylerinde ve Hevler'de kalmıştım, PKK terör örgütü ile herhangi bir bağlantıya geçmedim, PKK terör örgütü üyeleri ile herhangi bir iş birliğim olmadı, Kuzey Irak (Kandil'in köyleri) bölgesinde üzerimize taş düştü, bu nedenle ayağım kırıldı, bu sebeple tedavi olmak için Türkiye'ye hatırladığım kadarı ile Yüksekova bölgesinden giriş yaptım, Söke'de yakalanmadan 4-5 ay önce Türkiye'ye giriş yapmıştım, Kandil'de olduğum dönemde Türkiye'ye yönelik herhangi bir eyleme katılmadım, ailemin benim hakkımda kayıp aranıyor ilanı verdiğini düşündüğüm için o bölgede sınır ötesinde bu sahte kimlik işleri ile uğraşan kişiler vardı, ben de bu kimliği o kişilerden temin ettim, ele geçirilen kimlikte bulunan fotoğraftaki kişiyi ben tanımıyorum, yakınımda bulunduğu iddia edilen çanta ile alakam yoktur, bu çantanın bana ait olmadığını daha önce söylemiştim, sanık [Y.yi] Kuzey Irak bölgesinde görmüştüm, daha doğrusu Süleymaniye'de görmüştüm, [Y.] orada inşaat işleri yapıyordu, [Y.nin] terör örgütü üyesi olduğunu zannetmiyorum, oraya çalışmak için gelen bir insandı, sanık [K.A.yı] cezaevinden tanırım, ilk defa Aydın cezaevinde gördüm, diğer sanıkları tanımıyorum, ben ilk başta Kuzey Irak bölgesine gittiğimde PKK terör örgütü üyeleri ile görüştüm, 1 hafta kadar onların yanında kaldım, ancak o bölgeye gelmemin sebebinin örgüte katılmak olmadığını söyledim, oradaki kişiler de beni anlayışla karşıladılar, onların yanında olduğum dönemde kod adı kullandım, çünkü oradaki PKK örgüt üyeleri şahıslara isimleri ile hitap etmiyorlardı, benim kod adım [A. idi], ben de sorun olmasın diye kabul ettim, bana yanımızdan ayrılana kadar bu adı kullanırsın dediler, ... olay günü yakalandığı[m] ... aracı Türkiye'ye döndükten sonra [Y.] aracılığı ile kiraladım, yakalanma tarihimden birkaç gün önce [Y.] ile telefonda görüştüm, bana kiralık araç bulmasını söyledim, o da ... plakalı araç ile Kuşadası'na geldi, orada bana aracı verdi, [Y.] ile Süleymani bölgesinde daha önce birkaç kez iş münasebetiyle görüşmüştük, [T.K.yı] tanıyorum, sınırı birlikte geçmiştik, kaçakçılık faaliyeti yapan kişiler ile birlikte geçmiştik, [T.K.nın] okuduğunuz beyanlarını kabul etmiyorum, kendisini aklamak için söylemiş olabilir, PKK terör örgütü üyeleri ile birlikte kaldığım dönemlerde [T.K. da] vardı, hatırladığım kadarı ile ben PKK terör örgütü üyeleri ile birlikteyken [T.K.] kaçmıştı, ... yakalandığım günün ertesi günü Kuzey Irak'a geri dönmeyi düşünüyordum, Kuşadası'ndan Didim'e gidecektim, yolda ihtiyaç için durmuştum, o sırada polis memurları beni aldılar, ... yakalandığım sırada yanımda 700 dolar, 300 TL ve bir cep telefonu vardı, bunların hepsine el konuldu, ... bu para bana aittir, sağlık masraflarım için harcayacaktım ...... Ben PKK terör örgütü üyesi değilim, emniyette pişman olmadığımı söyledim, çünkü ortada pişmanlık gerektirecek bir suç yok, emniyette yakalanmasaydım geri döneceğimi söylemiştim, PÇDK'ye geri dönecektim, bunu kastetmiştim\"  Başvurucu 10/11/2015 tarihli celsede, olay yerindeki gazetelerde parmak izi bulunan ve Gaziemir'de plastik patlayıcı ile yakalanan G.S.yi tanımadığını, aracı Y.den Kuşadası'nda aldığını, İzmir'de gezerken otostop çeken başka kişileri de aracına aldığını savunmuştur. Mahkeme yapılan yargılama sonucunda 19/11/2015 tarihinde K.A. ve S.A.nın atılı suçtan beraatlerine, yakalanamayıp savunmaları alınamayan E.A. ile Y. hakkındaki davaların ayrılmasına karar vermiştir. Başvurucu hakkında ise silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 10 yıl 6 ay hapis cezasına, resmî belgede sahtecilik suçundan 3 yıl hapis cezasına hükmedilmiştir. Başvurucu; kabul etmediği hâlde duruşmaya katılımının SEGBİS aracılığıyla sağlanmaya çalışıldığı, sahteciliğe konu belgelerin huzurda incelenmesine olanak sağlanmadığı ve iğfal kabiliyetinin belirlenmesi açısından Adli Tıp Kurumundan rapor alınmadığı, atılı suçlardan beraat kararı verilmesi gerektiği, hukuka aykırı şekilde temel cezaların alt sınırdan uzaklaşılarak ve takdirî indirim nedenleri uygulanmayarak hüküm kurulduğu gerekçeleriyle temyiz isteminde bulunmuştur. Cumhuriyet savcısı da K.A. ve S.A. hakkındaki beraat hükümlerini aleyhe temyiz etmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesi 26/5/2016 tarihinde K.A. ve S.A. hakkındaki hükümlerin onanmasına, başvurucu hakkında her iki suçtan kurulan hükümlerin ise bozulmasına karar vermiştir. Başvurucu hakkındaki bozma kararı şu şekildedir:\"[D]uruşmalardan önce SEGBİS sistemiyle savunma yapmak istemediklerini ve mahkemede hazır bulunarak savunma yapmak istediklerini beyan eden sanığın müdafiinin de aynı yöndeki talebine rağmen duruşmada hazır bulundurulmayarak SEGBİS sistemiyle alınan savunma ile hüküm kurularak CMK 196/2 maddesine muhalefet etmek suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,3- Kabul ve uygulamaya göre de;a) Sanığın 2014 tarihinde kollukta müdafii huzurunda alınan savunmasında yakalandığında üzerinde bulunan sahte kimlik ve sürücü belgesinin Kuzey Irak'ta bulunan kampta örgüt yöneticileri tarafından, rahat hareket edebilmek ve güvenlik güçleri tarafından yakalanmamak amacıyla kendisine verildiğini beyan etmesi karşısında, örgüt faaliyeti çerçevesinde işlendiği anlaşılan resmi belgede sahtecilik suçundan tayin olunan cezanın 3713 sayılı Kanunun  maddesi uyarınca yarı oranında artırılmaması suretiyle eksik ceza tayini,b) TCK’nın  maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanması bakımından, Anayasa Mahkemesinin 2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 2015 tarih, 2014/140 E. 2015/85 sayılı iptal kararının gözetilmesi lüzumu,Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları ile duruşmalı inceleme sırasında ileri sürdüğü temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, Cumhuriyet savcısının temyizinin kapsamına göre sanığın resmi belgede sahtecilik suçundan CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkının saklı tutulmasına ...\"  Bozma kararından sonra Mahkeme, İzmir'de 1/7/2015 tarihinde plastik patlayıcı ile yakalanan G.S. hakkında yürütülen soruşturmanın akıbetini İzmir Cumhuriyet Başsavcılığından sorulması için talimat yazmıştır. Gönderilen cevap yazısında, G.S. hakkında İzmir  Ağır Ceza Mahkemesine dava açıldığı belirtilmiştir. Yazı ekinde; İzmir Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen 2015/60131 sayılı soruşturma sonucunda 7/4/2016 tarihinde G.S. hakkında 10/7/1953 tarihli ve 6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun'a aykırılık, resmî belgede sahtecilik, silahlı terör örgütüne üye olma, tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma veya el değiştirme suçları ile devletin birliğini ve ülke bütünlüğü bozma suçuna teşebbüsten açılan davaya dair iddianameye yer verilmiştir. Anılan iddianamede, G.S.nin başvurucu ile ilişkilendirilen eylemi ve sonrasında G.S.nin yakalanmasına kadar gerçekleşen eylemler şu şekilde aktarılmıştır:\"Şüpheli [G.S.] alınan beyanlarında 2010 yılı Mart ayında Suriye ülkesinde PYD'ye katıldığını bu tarihten sonra 26-2015 tarihine kadar Türkiye'ye gelmediğini, 2015 tarihinde yakalandığında bacaklarının arasında ele geçirilen içerisinde bomba malzemeleri bulunan çantanın kendisine ait olmadığını beyan etmiş ise de, beyanlarının inkara yönelik savunmadan ibaret olduğu, şüpheli [G.S.nin] 2014 tarihinde Çiğli [...] Alışveriş Merkezine de tespit edilen görüntülerinden, 2014 tarihinde Söke İlçesi Yenikent Mah. Kuşadası Çevre Yolu Karakaşlar Maden Ocağı girişinde arazide ağaçlar arasında bulunan [...] plaka sayılı [...] marka oto içerisinde yakalanan [A.] Kod - [başvurucu] Serkan Şahin ile birlikte ele geçirilen malzemeler üzerindeki parmak izlerinden, şüpheli [G.S.nin] o tarihten beri Türkiye'de olduğu, ... şüphelinin ayrıca 21-2015 ve 2015 tarihlerinde Çiğli  Ana Jet Üs komutanlığına ait servis araçlarını takip etmesi, 2015 günü Çiğli  Ana Jet Üs Komutanlığı yakın çevresinde uzun süre gezindiğinin kamera kayıtları ile tespit edilmesi, 2014 tarihinde Söke ilçesinde yakalanan terör örgütü mensubu Serkan Şahin ile birlikte [...] plaka sayılı [...] marka oto ile 2014-2014 tarihleri arasında Çiğli  Ana Jet Üs komutanlığı etrafında 7 tur atmaları, her iki olayda da şüpheliler üzerinden sahte kimliklerin ve bomba yapımında kullanılabilecek malzemelerin ele geçirilmesinden, şüpheli [G.S.nin] 2014 yılı Ağustos ayı başından beri eylem yapmak amacıyla İzmir ilinde bulunduğu, eylemde kullanılmak üzere temin edilmiş 5 adet 1,5 litrelik pet şişelere konulmuş C4 patlayıcı maddelerin ve bunları patlatmakta kullanılacak alıcı ve verici devreler, kablolar, ateşleyici kapsüller ve cep telefonunun Gaziemir İlçesi Sarnıç Çamlık Caddesi yanında bulunan ağaçlık alana önceden gömüldüğü, uzun süre keşif çalışmaları yapan şüpheli [G.S.] tarafından 2015 günü saat 30 sıralarında, hava kararmak üzereyken bu patlayıcı maddelerin, [G.S.nin] aynı gün öğle saatlerinde Buca ilçesinde [...] işyerinden satın almış olduğu yeşil saplı spatula ile Çamlık Caddesi üzerinde bulunan ağaçlık alandan spatula ile kazılıp çıkarıldığı ve şüpheli [G.S.nin] sürekli sırtında taşıdığı siyah renkli sırt çantası içerisine konulduğu, şüphelinin Çamlık Caddesinden sırtında çanta ile yürüyerek Menderes Caddesi üzerinde bulunan [...] Düğün Salonu yanından [...] plaka sayılı [...] minibüse bindiği, şüphelinin minibüse binmeden önce üzerinde taşıd��ğı tabancanın bir vatandaş tarafından görülmesi ve Asayiş Yunus Ekibine haber verilmesi üzerine şüphelinin içerisinde bulunduğu [...] minibüsün Gaziemir [...] Alışveriş Merkezi önünde durdurulduğu, arka koltukta oturan ve verilen eşkale uyan şüpheli [G.S.nin] koltuğun yan tarafına bir şey attığının görülmesi üzerine atılan şey kontrol edildiğinde tabanca olduğunun anlaşıldığı ve şüphelinin minibüsten indirildiği, şüphelinin oturduğu koltuğun önünde bacaklarının arasında bulunan siyah renkli çanta açıldığında içerisinde C4 patlayıcılar ve diğer bomba malzemelerinin bulunduğu ...\" Bozmadan sonra yapılan yargılama dört celsede tamamlanmıştır. Başvurucu savunmasının alındığı, esas hakkındaki mütalaanın sunulduğu ve hükmün kurulduğu oturumlarda hazır edilmiştir. 8/9/2016 tarihinde müdafiinin de hazır bulunmasıyla yaptığı savunmasında başvurucu; bozma ilamından önceki oturumda örgüt üyesi olmadığına dair savunmasını tekrar ettiğini, kollukta verdiği ifadeyi kabul etmediğini, Başsavcılıkta hiç ifade vermediğini, aynı davada birlikte yargılandığı diğer kişileri tanımadığını beyan etmiştir. Mahkemece dosyada bulunan tüm belgeler okunduğunda, aleyhe olan hususları kabul etmediğini söylemiştir. Aynı celsede başvurucu müdafii, bozma öncesi yargılamaya katılan Mahkeme başkanının ve üyesinin Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması üyesi oldukları gerekçesiyle sonradan meslekten çıkarıldıklarını, sahte olduğu iddia edilen nüfus cüzdanlarının kendilerine verilmediğini ve belgeleri inceleme imkânı tanınmadığını ifade etmiş; önceki Mahkeme heyetinin durumunun dikkate alınarak bu belgelerin huzurda incelemelerine imkân tanınmasını istemiştir. Başvurucu müdafii ayrıca G.S. hakkındaki soruşturmanın başvurucu hakkındaki dava ile ilgili olmadığını ve İzmir'de yürütülen soruşturmaya başvurucu hakkındaki iddianamede yer verilmediğini ileri sürmüştür. 1/12/2016 tarihli üçüncü celsede başvurucu müdafii, 8/9/2016 tarihli celsedeki benzer talebinin yanı sıra nüfus cüzdanının ve sürücü belgesinin Adli Tıp Kurumuna gönderilerek iğfal kabiliyetleri olup olmadığı hususunda rapor alınmasını talep etmiştir. Mahkeme başvurucu müdafiinin talebinin reddine dair ara kararı vererek yargılamaya devam etmiştir. Ret gerekçesi şu şekildedir:\"Yargıtay Bozma ilamı dikkate alınarak ve daha önce sahteciliğe konu belgelerle ilgili mahkemenin inceleme yapmış olması ve bu hususun mahkemenin görevinde ve gözleminde bulunması, belgelerle ilgili incelemenin mahkeme heyeti tarafından yapılması gerektiği, bu konuda da daha önceki celselerde belgelerin aldatma kabiliyeti konusunda mahkemece inceleme yapıldığı anlaşılmakla ilgili belgelerin Adli Tıp Kurumuna gönderilerek rapor alınması talebinin reddine karar verildi.\" Mahkeme 19/1/2017 tarihinde, başvurucunun atılı suçlardan bozmadan önceki hükümlerle cezalandırılmasına ve hükmen tutukluluk hâlinin devamına hükmedilmiştir. Mahkûmiyet kararında, başvurucunun üzerine atılı suçlara ve PKK/KCK silahlı terör örgütüne ilişkin genel açıklamalara yer verilmiştir. Öte yandan Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararına atıf yapılarak sahtecilik suçuna konu belgenin iğfal kabiliyeti olup olmadığının belirlenmesinin öncelikle mahkemeye ait bir yetki olduğu, olayın oluş şeklinin ve belgelerin ne şekilde kullanıldığının hâkim tarafından değerlendirilerek sahteciliğin ilk bakışta anlaşılır olup olmadığının değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Anılan kararda, belge aslının huzura getirtilerek özelliklerinin incelenmesi gerektiği ancak iğfal kabiliyeti konusunda tereddüt oluştuğu takdirde uzman bilirkişiden rapor alınacağı vurgulanmıştır. Mahkemenin gerekçesinin mahkûmiyet kararının sübutuna, hukuki nitelendirmesine ve sonuç cezaların belirlenmesine ilişkin kısmı şöyledir:\"Tüm dosya kapsamı ile sanığın soruşturma aşamasındaki ifadeleri, [T.K.] beyanları, Ankara Kriminal Polis Laboratuvarının 16/10/2014 tarih[li] ve [...] sayılı uzmanlık raporu, dosya arasında mevcut kamera kayıtları, parmak izi inceleme raporları, İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 2015/60131 sayılı soruşturma dosyası bir arada incelendiğinde; sanığın mahkememiz huzurunda atılı suçlamaları reddeden savunmalarının, suçtan kurtulmaya yönelik olduğu anlaşılmış ve bu aşamada sanık savunmalarına itibar edilmemiştir. Şöyle ki; her ne kadar sanık PKK terör örgütüne katılmadığını, üyesi olmadığını belirtmiş ise de başka bir soruşturma nedeniyle ifadesi alınan ve bir örneği dosyamızda mevcut olan ifade tutanaklarına göre [T.K.] örgüte katılış öyküsünde kısaca; Bursa'dan İstanbul'a kaçtığını, burada Trakya Üniversitesinde okuyan Serkan ile görüştüğünü, ona kırsala çıkmak istediğini söylediğini, Serkan'ın bu konuda kendisine yardımcı olacağını söyleyerek kendisine 'ben yarın PKK'ya katılmak için Van'a gidiyorum, benimle birlikte gel' dediğini, bunun üzerine PKK terör örgütünde faaliyet göstermesi için örgüte adam gönderen [E.] isimli kişinin kendisine ve Serkan'a para verdiğini, Serkan ile birlikte bu para ile aynı otobüste seyahat yaptıklarını, Serkan'ın yakalanırsak ikimiz de yakalanmayalım bu nedenle ayrı yerlerden otobüse binelim ve yan yana oturmayalım dediğini, bu şekilde Van iline geldiklerinde indiklerini ve bir lokantanın önünden iki kişinin kendilerini alarak sınırı geçtiklerini, kendisinin bir süre sonra örgütten kaçtığını beyan ettiği görülmüştür.Bunun dışında sanık yine önceki beyanlarında yakalandığı sırada kullandığı aracı İzmir ilinden çaldığını beyan etmişse de mahkememizde hakkında tefrik kararı verilen diğer sanık [Y.] aracılığı ile aracı kiraladığını, [Y.nin] örgüt üyesi olmadığını belirtmiştir. Yapılan araştırmada Mardin Emniyet Müdürlüğü tarafından gönderilen yazı cevabında dosyası tefrik edilen sanık [Y.nin] özgeçmiş raporunun Nusaybin kırsalında ölü olarak ele geçirilen örgüt mensuplarından elde edilen dökumanlar içerisinde bulunduğu, yakalanan bazı örgüt mensubu şahısların beyanlarına göre sanık [Y.nin] örgütün Nusaybin kanadında yer alan militanlardan olduğunun değerlendirildiği belirtilmiştir.Ayrıca İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yürütülen bir soruşturma uyarınca Gaziemir'de, İzmir Emniyet Müdürlüğü Bomba İmha ve İnceleme Şube Müdürlüğü tarafından hazırlanan rapor uyarınca üzerinde ve çantasında 073 gram ağırlığında C4 plastik patlayıcı madde yapımına olanak sağlayan, ayrıca el yapımı bombalarda ve bunların tetiklemesinde kullanılan argümanlar olduğu halde yakalanan dosya şüphelisi [G.S.nin] parmak izinin sanık Serkan'ın yakalandığı sırada yanında bulunan çanta içerisindeki bazı dökümanlarda tespit edilmesi, sanığın diğer sanık [Y.] aracılığı ile kiraladığını belirttiği[...] plakalı aracın yapılan GPRS incelemesinde 2014 ve 2014 tarihlerinde özellikle Çiğli bölgesinde bulunması ve Çiğli Ana Jet Üssü Komutanlığı çevresinde sanığın bu araç ile keşif amaçlı olduğu değerlendirilen toplam 7 tur atmış olmasının da sanığın PKK terör örgütüne üye olduğunu destekler nitelikte olduğu görülmüştür.Tüm bu nedenler göz önüne alındığında sanığın örgüt ile irtibat halinde olduğu, soruşturma aşamasındaki ikrarının itibar edilebilir olduğu, [T.K.nın] beyanlarında geçtiği üzere sanığın örgüte katılmak amacı ile yurtdışına çıktığı, yine bu şahsın da örgüte katılmasına yardım ederek terör örgütüne adam kazandırdığı, sanık ile [T.K.] arasında herhangi bir husumet tespit edilememiş olması nedeni ile [T.K.nın] beyanlarının güvenilir olduğunun anlaşıldığı, yukarıda açıkca anlatıldığı üzere sanığın [Y.] ve [G.S.] ile arasındaki mevcut ilişkisi göz önüne alındığında sanığın üzerine atılı suçun sübuta erdiği mahkememiz tarafından anlaşılmıştır.... [S]anığın üzerine atılı resmi belgede sahtecilik suçu ile ilgili olarak sanığın atılı suçu işlediğine dair ikrarının bulunduğu, sahte olduğunu bildiği halde bu belgeyi kullandığı anlaşılmış [...] nüfus cüzdanı üzerinde sanık Serkan Şahin'e ait fotoğrafın bulunduğu, fotoğraf ve belge üzerinde soğuk damganın mevcut olduğu, belgedeki sahteciliğin ilk bakışta anlaşılamayacağı gözlemlenmiş, bu gözlem ile birlikte sanık beyanı ve Ankara Kriminal Polis Laboratuvarının 16/10/2014 tarih[li] ve [...] sayılı uzmanlık raporu dikkate alınarak sanığın sübuta eren suçu yönünden 5237 sayılı TCK'nın  maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmiştir. Sanığın alt sınırdan belirlenen cezası üzerinden 2014 tarihinde kollukta müdafii huzurunda alınan savunmasında yakalandığında üzerinde bulunan sahte kimlik ve sürücü belgesinin Kuzey Irak'ta bulunan kampta örgüt yöneticileri tarafından, rahat hareket edebilmek ve güvenlik güçleri tarafından yakalanmamak amacıyla kendisine verildiğini beyan etmesi karşısında, örgüt faaliyeti çerçevesinde işlendiği anlaşılan resmi belgede sahtecilik suçundan tayin olunan cezadan 3713 sayılı Kanunun  maddesi uyarınca yarı oranında arttı[rı]m yapılarak sonuç ceza tespit edilmiştir....... [S]anığın belirtilen eylemlerinin açıklandığı üzere örgüt üyeliği kapsamda bulunduğu ve bu konu da sanığın ikrarı yanında tüm dosya içeriği düşünüldüğünde sanığın üzerine atılı suç nedeniyle belirtildiği üzere 5237 sayılı TCK'nın 314/2, 3713 TMK'nın maddeleri uyarınca cezalandırılmasına karar verilmiş, sanığın cezasının belirlenmesi aşamasında sanığın mensubu olduğu terör örgütünün eylem gücü, [T.K.nın] beyanlarına göre sanığın sosyal ilişkilerini kullanarak üyesi olduğu örgüte aynı zamanda eleman kazandırma şeklinde de hizmette bulunması, dosyası tefrik edilen diğer sanık [Y.] aracılığı ile kiraladığını belirttiği [...] plakalı aracın yapılan GPRS incelemesinde 2014 ve 2014 tarihlerinde özellikle Çiğli bölgesinde bulunması ve Çiğli Ana Jet Üssü Komutanlığı çevresinde sanığın bu araç ile keşif amaçlı olduğu değerlendirilen toplam 7 tur atmış olması hususları bir arada düşünüldüğünde sanığın kastı, amaç ve saiki, meydana gelen tehlikenin ağırlığı dikkate alınarak cezası yasal asgari hadden uzaklaşılarak tesis edilmiş, bununla birlikte sanık hakkında geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama aşamasındaki davranışları, sanığın atılı suç nedeniyle herhangi bir pişmanlık göstermemesi, bu durumun atılı suçu sonrasında da işlemeye devam edeceği konusunda mahkememizde kanaat oluşturması, dolayısıyla verilecek cezanın sanığın geleceği üzerinde ki etkisinin de dikkate alınması nedeniyle takdiren TCK  maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmiş[tir].\" Başvurucu; silahlı örgüt üyeliği suçundan hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğini, sahtecilik suçuna konu belgelerin kendilerine verilmediğini ve bu belgeleri incelemelerine olanak tanınmadığı gibi Adli Tıp Kurumundan uzmanlık raporu alınması gerektiği hâlde rapor alınmadığını, hukuka aykırı olarak temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak belirlendiğini ve takdirî indirim nedenlerinin uygulanmadığını ileri sürerek duruşmalı inceleme yapılması talebiyle hükümleri yeniden temyiz etmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesi 12/12/2017 tarihinde hükümlerin onanmasına karar vermiştir. Kararda ayrıca hükmolunan cezaların süreleri itibarıyla yasal şartları oluşmadığı gerekçesiyle duruşmalı inceleme talebi reddedilerek dosya üzerinden inceleme yapıldığı belirtilmiştir. Başvurucu, Yargıtay ilamından 6/2/2018 tarihinde haberdar olduğunu ifade ederek 20/2/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk Kanun Hükümleri  26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"Silâhlı örgüt\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Bu kısmın dördüncü ve beşinci bölümlerinde yer alan suçları işlemek amacıyla, silahlı örgüt kuran veya yöneten kişi, on yıldan onbeş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. (2) Birinci fıkrada tanımlanan örgüte üye olanlara, beş yıldan on yıla kadar hapis cezası verilir.\" 5237 sayılı Kanun'un \"Resmi belgede sahtecilik\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: \"Bir resmi belgeyi sahte olarak düzenleyen, gerçek bir resmi belgeyi başkalarını aldatacak şekilde değiştiren veya sahte resmi belgeyi kullanan kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.\" 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Aşağıdaki suçlar 1 inci maddede belirtilen amaçlar doğrultusunda suç işlemek üzere kurulmuş bir terör örgütünün faaliyeti çerçevesinde işlendiği takdirde, terör suçu sayılır:a) Türk Ceza Kanununun 79, 80, 81, 82, 84, 86, 87, 96, 106, 107, 108, 109, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 142, 148, 149, 151, 152, 170, 172, 173, 174, 185, 188, 199, 200, 202, 204, 210, 213, 214, 215, 223, 224, 243, 244, 265, 294, 300, 316, 317, 318 ve 319 uncu maddeleri ile 310 uncu maddesinin ikinci fıkrasında yer alan suçlar.\" 3713 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi şöyledir: \"3 ve 4 üncü maddelerde yazılı suçları işleyenler hakkında ilgili kanunlara göre tayin edilecek hapis cezaları veya adlî para cezaları yarı oranında artırılarak hükmolunur.\" Yönetmelik Hükümleri 11/10/1984 tarihli ve 18542 sayılı Emniyet Genel Müdürlüğü Merkez ve Bölge Kriminal Polis Laboratuvarları Teknik Hizmet Yönetmeliği'nin \"Laboratuvar Uzmanlık Bölümlerinin Görevleri\" başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Laboratuvar bölümlerinde uzmanlık konuları ile ilgili olarak aşağıdaki hizmetler yapılır;...b. Sahtecilik Bölümü:... (8) Belgeler üzerinde; ilave, silme, kazıma ve benzeri usullerle meydana getirilen tahrifat veya bütünüyle sahte olarak yapılmış olan düzenlemelerde, iğfal kabiliyeti, suç unsurlarının teşekkülü ve şekil şartları bakımından görüş bildirmek, (9) Her an sahteciliğe konu olabilen pasaport, şoför ehliyetnamesi, nüfus hüviyet cüzdanı ve benzeri belgelerin düzenlenmesinde kullanılan soğuk damga, mühür, kaşe ve yetkililerin imza örneklerini, ilgili birimlerden talep ederek, arşivleyip, mukayese işlemleri için hazır bulundurmak.\" Yargıtay Kararları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 9/10/2012 tarihli ve E.2011/8-335, K.2012/1804 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Resmî belgenin sahte olarak düzenlenmesi ya da gerçek bir resmi belgenin değiştirilmesi eyleminin sahtecilik suçunu oluşturabilmesi için, düzenlenen ya da değiştirilen belgenin gerçek bir belge olduğu konusunda kişiyi yanıltıcı nitelikte olması gerekir. Aldatıcılık özelliği suçun temel unsuru olup, özel bir incelemeye tabi tutulmadıkça gerçek olmadığı anlaşılamayan belge, sahte belge olarak kabul edilmelidir. Sahteciliğin kişileri aldatacak nitelikte (nesnel) olup olmadığı ve beş duyuyla ilk bakışta anlaşılabilir olup olmadığı kuşkuya yer vermeyecek şekilde saptanmalıdır. Ceza Genel Kurulunun 2003 gün ve 232-250 sayılı kararında da, belgenin nesnel olarak aldatıcılık yeteneğinin bulunması, aldatma keyfiyetinin belgeden objektif olarak anlaşılması gerektiği, muhatabın hatasından, dikkatsizlik veya özensizliğinden kaynaklanan fiili iğfalin, aldatma yeteneğinin varlığını göstermeyeceği belirtilmiştir. Bu noktada sahteciliğe konu olan belgenin aldatma yeteneği olup olmadığının tartışılması ve belirlenmesi öncelikle yargılamayı yürüten mahkemeye ait olup, hakim olayın çıkış, oluş ve akışını, düzenlenen belgelerle yapılan işlemleri göz önüne alarak, sahteciliğin kolaylıkla anlaşılıp anlaşılamayacağını bizzat saptamalı ve sonucuna göre belgelerde aldatma yeteneği olup olmadığını takdir ve tespit etmelidir.Görüldüğü gibi, mahkemece, suçun konusunu oluşturan belge aslı getirtilerek resmi belgede bulunması gereken başlık, sayı, tarih, imza, mühür gibi zorunlu öğelerin incelenmesi, nesnel olarak aldatma gücü olup olmadığının saptanması, duraksama halinde ise; mahkemeye yardımcı olma ve aydınlatma bakımından konusunda uzman bilirkişinin görüşüne başvurulmasında zorunluluk vardır. Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde;Sanık [A.nın], eşine ait pasaportu inceleme dışı sanık [H.ye] kullandırmak suretiyle [H.] ve üç çocuğunun yurt dışına çıkışını sağladığı, Berlin Tegel Havalimanında yapılan kontrolde Alman görevlileri tarafından sahte olduğu tespit edilen pasaporta el konularak Türkiye’ye yalnızca sınırdışı işlemlerine ilişkin kayıtların gönderildiği anlaşılan somut olayda, sanık tarafından [H.] ile çocuklarının yurt dışına çıkmasını sağlamak için Gaziantep Havalimanı görevlilerine gösterilen ve çıkış işlemlerinde kullanılan pasaportun aldatma yeteneğinin olup olmadığının mahkemece değerlendirilmesi amacıyla, Alman yetkilileri tarafından sahte olduğu ilk kontrollerde belirlenen ve el konulan suç konusu belgenin getirtilerek incelenmesi, öncelikle aldatma yeteneği bulunup bulunmadığının mahkemece belirlenmesi, duraksama halinde bu yönde uzman bilirkişiden rapor alınması ve sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken, eksik araştırma ile resmi belgede sahtecilik suçundan mahkûmiyet kararı verilmesinde isabet bulunmamaktadır.Bu itibarla, aldatma yeteneği olup olmadığının belirlenmesine yönelik olarak sahtecilik suçuna konu olan belgenin getirtilip incelenmesi gerektiğinden, sahtecilik suçundan mahkûmiyete ilişkin yerel mahkeme direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.\" Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/5/2018 tarihli ve E.2016/21-38, K.2018/241 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Sanığın, satın aldığı kamyon karşılığında [...] Pınarbaşı Şubesine ait, keşidecisi [A.A.], keşide tarihi 2008, bedeli 250 Lira olan suça konu çeki ciro etmeden mağdur [O.ya] verdiği, adı geçen mağdurun, ortağı olan diğer mağdur [S.Y.] ile birlikte söz konusu çekin karşılığının olup olmadığını öğrenmek için ilgili bankanın Gatem Şubesine gittikleri, banka görevlisinin çekin sahte olabileceğinden şüphelenerek çek hesabının bulunduğu aynı bankanın Pınarbaşı Şubesinden konu hakkında bilgi istemesi üzerine, ilgili şube tarafından yapılan inceleme sonucunda suça konu çekin sahte olduğunun anlaşıldığı olayda; çek üzerinde çek hesabının ait olduğu görünen banka şubesi tarafından bahse konu çekin tamamen sahte olduğunun bildirilmesi, çek üzerinde herhangi bir tahrifatın bulunmaması, çekin sahte olduğunun ibraz edildiği banka görevlisince ilk bakışta anlaşılamaması ve mahkemece 2010 tarihli oturumda suça konu çek aslı getirtilerek özelliklerinin duruşma tutanağına geçirilip incelenmesinden sonra, sanık hakkında mahkûmiyet hükmü kurulması karşısında; Ceza Genel Kurulu kararlarında da belirtildiği gibi belgedeki sahteliğin aldatma kabiliyetini haiz olup olmadığının öncelikle mahkemece değerlendirilmesi, duraksama hâlinde ise bilirkişi raporu alınması gerektiği göz önüne alındığında, tamamen sahte olan ve üzerinde herhangi bir tahrifat iddiası bulunmayan çek aslını bizzat duruşmada inceleyip mahkûmiyet hükmü kuran mahkemenin çekin aldatma kabiliyetinin bulunduğuna kanaat getirdiği, dosya içerisinde bulunan çek aslının sahteliğinin ilk bakışta fark edilemediği, mevcut hâliyle aldatma yeteneğinin bulunduğu anlaşıldığından, suça konu çek üzerinde bilirkişi incelemesi yaptırılmasına gerek olmadığı, çekin aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığına ilişkin mahkemece yapılan inceleme ve karar gerekçesinin yeterli olduğu kabul edilmelidir.\"  Yargıtay  Ceza Dairesinin 19/1/2011 tarihli ve E.2010/12390, K.2011/152 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Mahkemenin, 2005 tarihli emniyet kriminal raporundaki bulgulara göre sahte plaka ve suça konu belgelerinin aldatma kabiliyeti bulunduğunun kabulü karşısında, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş[tir.]\"  Yargıtay  Ceza Dairesinin 5/11/2013 tarihli ve E.2013/23191, K.2013/16043 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Dosya arasında bulunan nüfus cüzdanı aslının heyetimizce yapılan incelemesinde aldatma kabiliyeti bulunduğu belirlenerek yapılan inceleme;Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ... [karar verilmiştir.]\" Yargıtay  Ceza Dairesinin 16/4/2018 tarihli ve E.2016/997, K.2018/3563 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Resmi belgede sahtecilik suçuna ilişkin aldatma kabiliyeti yönünden; dosya içerisinde mevcut suça konu diploma sureti üzerinde Heyetimizce yapılan gözlemde, belge üzerinde yazılan bir kısım yazıların italik olarak el yazısı şeklinde yazılmış olması nedeniyle, belgedeki 'diplama' şeklinde yazılan bölümlerin, ilk bakışta 'diploma' olarak anlaşıldığı, belgenin taşıdığı diğer özellikler ve kullanım şekli itibarıyla aldatma yeteneğine haiz olduğu cihetle, belgenin bu yönden aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığının mahkemece yeniden değerlendirilmesine yönelik bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"Adil yargılanma hakkı\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir: “Herkes davasının, …cezai alanda kendisine yöneltilen suçlamaların esası konusunda karar verecek olan, yasayla kurulmuş, bağımsız ve tarafsız bir mahkeme tarafından, adil, … görülmesini isteme hakkına sahiptir.” Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), Sözleşme'nin  maddesinin (1) numaralı fıkrası kapsamında, hakkaniyete uygun yargılanmanın temel unsurlarından birinin de yargılamanın çelişmeli olmasına (Rowe ve Davis/Birleşik Krallık [BD], B. No: 28901/95, 16/2/2000, § 60) dikkat çektikten sonra Sözleşme'deki hakların etkili bir biçimde korunması için davaya bakan mahkemelerin tarafların dayanaklarını, iddialarını ve delillerini etkili bir biçimde inceleme görevi olduğunu belirtmektedir (Dulaurans/Fransa, B. No: 34553/97, 21/3/2000, § 33). AİHM'e göre silahların eşitliği ilkesi ise taraflara, talep ve açıklamalarını diğer tarafa nazaran dezavantajlı olmayacak şekilde ileri sürebilmeleri için fırsat verilmesini gerektirdiğini ifade etmektedir (Kress/Fransa, B. No: 39594/98, 7/6/2001, § 72). Sözleşme'nin  maddesinin hakkaniyete uygun yargılanma hakkını garanti altına aldığını hatırlatan AİHM; kendisinin görevinin -delillerin elde edilme ve tartışılma yöntemi dâhil olmak üzere- yargılamanın bir bütün olarak adil olup olmadığını, bu bağlamda başvurucunun delilin özgünlüğü ile çelişme ve onun kullanımına karşı itirazlarını sunma imkânına kavuşup kavuşmadığını, çelişmeli yargı ve iddia makamı ile savunma arasında silahların eşitliği ilkelerine saygı gösterilip gösterilmediğini değerlendirmek olduğunu ifade etmektedir. AİHM'e göre yargılamanın hakkaniyete uygun yürütülüp yürütülmediği değerlendirilirken delilin kalitesinin dikkate alınması gerekir. Elde edildiği koşulların delilin doğruluğu ve güvenilirliği üzerinde şüphe oluşturup oluşturmadığı hususu da buna dâhildir. Bir delilin başka delillerle desteklenmemesi tek başına yargılamanın hakkaniyetini zedelemese de delilin güçlü olması ve güvenilirliği konusunda riskin bulunmamasıyla orantılı olarak destekleyici delil ihtiyacı da zayıflar (Bykov/Rusya [BD], B. No: 4378/02, 10/3/2009, § 90; Kobiashvili/Gürcistan, B. No: 36416/0614/3/2019, § 56). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/5775",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza davasında delillerin başvurucuya (sanığa) verilmemesi ve bilirkişi incelemesi yaptırılmasına dair talebin reddedilmesi suretiyle başvurucunun usule ilişkin imkânlar bakımından zayıf duruma düşürülmesi nedeniyle silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkelerinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Ba��vuru, komşu parselde bulunan ruhsata aykırı yapıyı idarenin yıkmamasından dolayı taşınmazın rayiç bedelinin altında satılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 5/10/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1965 doğumlu olup Ankara'da ikamet etmektedir.  Antalya'nın Alanya ilçesi Demirtaş Mahallesi'nde bulunan bağımsız bölüm başvurucunun mülkiyetindeyken başvurucu, komşu binanın üçüncü ve dördüncü katlarının imara aykırı olarak inşa edildiğine ilişkin şikâyette bulunmuştur. Demirtaş Belde Belediyesi (Belediye) 4/5/2009 tarihli yapı durdurma zaptında şikâyete konu bodrum ve zemin +1 katlı yapının üzerine ruhsatsız olarak iki kat inşaat yapıldığını tespit etmiştir. Belediye Encümeni 14/5/2009 tarihinde ruhsatsız bölümlerin yıkımına karar vermiştir. Başvurucu, çeşitli tarihlerde ruhsatsız yapının yıkımını Belediyeden talep etmiştir. Belediye 17/2/2010 tarihinde yeterli teknik ekibi olmadığını belirterek Alanya Kaymakamlığından yardım talebinde bulunmuş, Belediyenin bu talebi Kaymakamlık tarafından karşılanmamıştır. Belediyenin yıkım işlemi için 8/7/2010, 14/10/2010 ve 11/10/2013 tarihlerinde açtığı ihaleye ise katılan olmamıştır. Başvurucu, yıkım kararının uygulanmadığı iddiasıyla ilgili kamu görevlileri hakkında suç duyurusunda bulunmuştur. Alanya Cumhuriyet Başsavcılığı 1/4/2014 tarihinde şüpheli kamu görevlilerinin görevi kötüye kullanma suçunu işledikleri iddiasıyla cezalandırılmalarını talep etmiştir. Alanya  Asliye Ceza Mahkemesi 10/1/2019 tarihinde sanıkların üzerine atılı suçun yasal unsurlarının oluşmadığı gerekçesiyle beraatlerine karar vermiştir. Antalya Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi 27/11/2019 tarihinde katılan sıfatıyla ceza davasında yer alan başvurucunun istinaf istemini esastan kesin olarak reddetmiştir. Başvurucu 8/8/2016 tarihinde, komşu bina hakkında uygulanmayan yıkım kararı nedeniyle idarenin kusuruna dayalı olarak maddi ve manevi tazminat istemli tam yargı davası açmıştır. Başvurucu; dava dilekçesinde, taşınmazını 30/7/2015 tarihinde sattığını, bununla birlikte komşu taşınmazdaki imara aykırı kısmın taşınmazının deniz manzarasını kapatmasına rağmen idarenin yıkım kararını uzun süredir uygulamaması nedeniyle taşınmazını rayiç değerinin çok altında satmak zorunda kaldığını ileri sürmüştür. Başvurucu; yıkım kararının yerine getirilmesi için altı senedir uğraştığını, Belediyenin zorunlu yıkım kararını yerine getirmediğini belirtmiştir. Başvurucu; uğradığı maddi zarar için dava hakkı saklı kalmak kaydıyla şimdilik 000 TL maddi tazminat, manevi zarar için 000 TL manevi tazminat talep etmiştir. Başvurucu, dava dilekçesinde diğer delillerle birlikte keşif ve bilirkişi deliline de dayanmıştır.  Antalya  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 8/3/2017 tarihinde davayı reddetmiştir. Mahkeme gerekçesinde; taşınmazın rayiç bedelinin satış bedelinden daha yüksek olduğunu kanıtlayan somut bilgi ve belge sunulmadığından ortada belli, kesin ve gerçekleşmiş bir zararın bulunmadığı ifade edilmiştir. Mahkeme, Belediyenin araç ve teknik ekipman yönünden yetersiz kaldığını ve diğer kurumlardan destek de alamadığını belirterek idareye atfedilebilecek bir kusur bulunmadığından tazminat koşullarının oluşmadığını açıklamıştır.  Başvurucu 10/8/2017 tarihinde mahkeme kararına karşı istinaf başvurusunda bulunmuştur. Başvurucu; istinaf dilekçesinde, davada ileri sürdüğü delillerin hiçbirinin toplanmadığını, keşif yapılmadığını ve zararın olup olmadığını tespitine yönelik bilirkişi raporu alınmadığını belirtmiştir. Başvurucu, yıkımı gerçekleştirmeyen Belediyenin kusurlu olduğunu ve uğradığı zararın belirlenebilir olduğunu iddia etmiştir. Konya Bölge İdare Mahkemesi  İdare Dava Dairesi 6/7/2018 tarihinde mahkeme kararının hukuka uygun olduğunu ve kaldırılmasını gerektirir bir sebep bulunmadığını belirterek istinaf başvurusunu kesin olarak oyçokluğuyla reddetmiştir. Karşıoy gerekçesinde; kaçak yapıdan başvurucuya ait taşınmazın olumsuz etkilendiği, yıkım işlemi uygulamayan idarenin hizmet kusuru bulunduğu, keşif ve bilirkişi ile başvurucunun maddi zararının hesaplanabileceği ifade edilmiştir. Nihai karar 6/9/2018 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 5/10/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 3/5/1985 tarihli ve 3194 sayılı İmar Kanunu'nun \"Ruhsatsız veya ruhsat ve eklerine aykırı olarak başlanan yapılar\" kenar başlıklı  maddesinin olay tarihindeki hâli şöyledir:\"Bu Kanun hükümlerine göre ruhsat alınmadan yapılabilecek yapılar hariç; ruhsat alınmadan yapıya başlandığı veya ruhsat ve eklerine aykırı yapı yapıldığı ilgili idarece tespiti, fenni mesulce tespiti ve ihbarı veya herhangi bir şekilde bu duruma muttali olunması üzerine, belediye veya valiliklerce o andaki inşaat durumu tespit edilir. Yapı mühürlenerek inşaat derhal durdurulur.Durdurma, yapı tatil zaptının yapı yerine asılmasıyla yapı sahibine tebliğ edilmiş sayılır. Bu tebligatın bir nüshası da muhtara bırakılır.Bu tarihten itibaren en çok bir ay içinde yapı sahibi, yapısını ruhsata uygun hale getirerek veya ruhsat alarak, belediyeden veya valilikten mühürün kaldırılmasını ister.Ruhsata aykırılık olan yapıda, bu aykırılığın giderilmiş olduğu veya ruhsat alındığı ve yapının bu ruhsata uygunluğu, inceleme sonunda anlaşılırsa, mühür, belediye veya valilikçe kaldırılır ve inşaatın devamına izin verilir.Aksi takdirde, ruhsat iptal edilir, ruhsata aykırı veya ruhsatsız yapılan bina, belediye encümeni veya il idare kurulu kararını müteakip, belediye veya valilikçe yıktırılır ve masrafı yapı sahibinden tahsil edilir.\" 3/7/2005 tarihli ve 5393 sayılı Belediye Kanunu'nun \"Belediye başkanının görev ve yetkileri\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının (h) bendi şöyledir:\"Meclis ve encümen kararlarını uygulamak.\" 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun \"İdari dava türleri ve idari yargı yetkisinin sınırı\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"İdari dava türleri şunlardır:...b) İdari eylem ve işlemlerden dolayı kişisel hakları doğrudan muhtel olanlar tarafından açılan tam yargı davaları,\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne (Sözleşme) ek 1 No.lu Protokol'ün \"Mülkiyetin korunması\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Her gerçek ve tüzel kişinin mal ve mülk dokunulmazlığına saygı gösterilmesini isteme hakkı vardır. Bir kimse, ancak kamu yararı sebebiyle ve yasada öngörülen koşullara ve uluslararası hukukun genel ilkelerine uygun olarak mal ve mülkünden yoksun bırakılabilir.Yukarıdaki hükümler, devletlerin, mülkiyetin kamu yararına uygun olarak kullanılmasını düzenlemek veya vergilerin ya da başka katkıların veya para cezalarının ödenmesini sağlamak için gerekli gördükleri yasaları uygulama konusunda sahip oldukları hakka halel getirmez.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) her ne kadar Sözleşme'ye ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesinde açık olarak usule ilişkin güvencelerden söz edilmese de bu maddenin keyfî müdahalelerden korunmak amacıyla mülkiyet hakkına yapılan müdahalelerin kanun dışı, keyfî ya da makul olmayan şekilde uygulandığına ilişkin savunma ve itirazlarını sorumlu makamlar önünde etkin bir biçimde ortaya koyabilme olanağının tanınması güvencesini kapsadığını belirtmektedir. Bu değerlendirme ise uygulanan sürecin bütününe bakılarak yapılmalıdır (AGOSI/Birleşik Krallık, B. No: 9118/80, 24/10/1986, § 55; Jokela/Finlandiya, B. No: 28856/95, 21/5/2002, § 45). AİHM'e göre ayrıca usule ilişkin güvencelerin özel kişiler arasında ihtilaf oluşturan mülkiyet hakkı ile ilgili meseleler yanında taraflardan birinin devlet olması durumunda bu ilke daha kuvvetli uygulanma alanı bulur (Plechanow/Polonya, B. No: 22279/04, 7/7/2009, § 100). Bu bağlamda mülkiyet hakkının korunmasına dair usule ilişkin güvenceler kapsamında mahkeme kararlarının ilgili ve yeterli bir gerekçeye sahip olması gerektiğine değinilmiştir. AİHM'e göre bu zorunluluk davacının her iddiasına ayrıntılı cevap verilmesi anlamına gelmemekle birlikte en azından mülk sahibinin esasa ilişkin temel iddia ve itirazlarının yargılama makamlarınca yapılacak dikkatli ve özenli bir inceleme sonucunda karşılanması gerektiği vurgulanmıştır (Gereksar ve diğerleri/Türkiye, B. No: 34764/05, 34786/05, 34800/05, 34811/05, 1/2/2011, § 54). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/28925",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, komşu parselde bulunan ruhsata aykırı yapıyı idarenin yıkmamasından dolayı taşınmazın rayiç bedelinin altında satılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu iki taşınmaz arasındaki kadastral sınırın düzeltilmesi talebiyle açtığı hukuk davasının yedi yıl sürdüğünü ve yargılamanın adil olmadığını ileri sürerek, ihlalin tespitiyle uğradığı maddi ve manevi zararın tazminine karar verilmesini talep etmiştir.  Başvuru, 30/5/2013 tarihinde Nazilli Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölümün İkinci Komisyonunca, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 10/10/2013 tarihinde yapılan toplantıda, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 10/12/2013 tarihli görüş yazısı 17/12/2013 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiş olup, başvurucu vekili tarafından Adalet Bakanlığı görüşüne karşı 2/1/2014 tarihli beyan dilekçesi sunulmuştur. A. Olaylar Başvuru dilekçesi ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun, maliki olduğu Bozdoğan ilçesi Hisar Mahallesi 165 ada 22 parsel sayılı taşınmaz ile komşu taşınmaz olan 165 ada 7 parsel arasındaki kadastral sınırın düzeltilmesi hususunda 10/5/2006 tarihinde Bozdoğan Kadastro Müdürlüğüne yaptığı talep üzerine, ilgili müdürlükçe yaptırılan inceleme sonucunda, 3402 sayılı Kadastro Kanununun  maddesi uyarınca düzeltme işlemi yapılmıştır. Başvurucu tarafından, belirtilen karar sonrasında Bozdoğan Sulh Hukuk Mahkemesine verilen 9/8/2006 havale tarihli dilekçe ile, 165 ada 22 parsel sayılı taşınmazın kendisine ait olduğu ve zeminde kullanılan alan ve sınırın 7 nolu parselden kot farkıyla ayrıldığı, ancak bu doğal sınırın kazı yapılmak suretiyle değiştirilmek istenildiği beyan edilerek, belirtilen bu doğal sınıra uyumlu olacak şekilde kadastral sınırların düzeltilmesine karar verilmesi talep edilmiştir. Bozdoğan Sulh Hukuk Mahkemesinin 21/2/2012 tarih ve E.2006/311, K.2012/118 sayılı kararı ile, kadastro müdürlüğü aleyhine açılan davanın husumet yokluğu nedeniyle, diğer davalılar aleyhine açılan davanın ise ispat edilemediğinden reddine karar verilmiştir. İlk derece mahkemesi kararı temyiz edilmekle, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 21/1/2013 tarih ve E.2012/7112, K.2013/28 sayılı kararıyla onanmıştır. Yargıtay ilamı 30/4/2013 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun “Usul ekonomisi ilkesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.” 21/6/1987 tarih ve 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun “Hataların düzeltilmesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Kadastro sırasında veya sonrasında yapılan işlemlerle geometrik durumları kesinleşmiş olan taşınmazlarda ölçü, sınırlandırma, tersimat ve hesaplamalardan doğan hatalar, ilgilinin müracaatı veya kadastro müdürlüğünce re’sen düzeltilir. Düzeltme, taşınmaz malikleri ile diğer hak sahiplerine tebliğ olunur. Tebliğ tarihinden başlayan otuz gün içinde düzeltmenin kaldırılması yolunda sulh hukuk mahkemesinde dava açılmadığı takdirde, yapılan düzeltme kesinleşir.  Kadastro sırasında veya sonrasında yapılan işlemlerle kesinleşmiş olan taşınmazlarda, değişiklik işlemleri sırasında ortaya çıkan yüzölçümü farklılıklarından, kadastronun dayandığı teknik kurallarda belirtilen hata sınırları içinde kalanların re’sen düzeltilmesine kadastro müdürlükleri yetkilidir.  Bu maddenin uygulanmasında, 12 nci maddede belirtilen hak düşürücü süre aranmaz.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/4424",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu iki taşınmaz arasındaki kadastral sınırın düzeltilmesi talebiyle açtığı hukuk davasının yedi yıl sürdüğünü ve yargılamanın adil olmadığını ileri sürerek, ihlalin tespitiyle uğradığı maddi ve manevi zararın tazminine karar verilmesini talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, iş kazası sebebiyle sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalı ve yakınlarının maddi ve manevi zararlarının tazminine ilişkin davada hakkaniyete uygun yargılama yapılmaması ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 31/5/2019 tarihinde yapılmıştır.  Başvuruculara ait başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra başvuru Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların 13/6/2006 tarihinde açtığı davada yargısal süreç, Yargıtay  Hukuk Dairesinin (Daire) 10/10/2016 ve 11/9/2017 tarihli bozma kararları sonrasında yapılan yargılamada İstanbul Anadolu  İş Mahkemesinin 25/1/2018 tarihli kararının Dairece 15/4/2019 tarihinde onanması ile sona ermiştir. Başvurucular, iddiaları incelenmeden gerekçesiz şekilde adil olmayan bir karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasıyla 31/5/2019 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/18673",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, iş kazası sebebiyle sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalı ve yakınlarının maddi ve manevi zararlarının tazminine ilişkin davada hakkaniyete uygun yargılama yapılmaması ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tıbbi hata sonucu meydana gelen ölüm olayı üzerine açılan tazminat davasının makul sürede sonuçlandırılmaması nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 17/8/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden ulaşılan bilgi ve belgelere göre olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1/6/2014 tarihinde yaşamını yitiren 1977 doğumlu B.nin babasıdır. Burun ameliyatı olmak için başvurduğu Özel A. Sağlık Hizmetleri A.Ş.ye ait Samsun Özel S. Hastanesinde 1/6/2004 günü başvurucunun oğlu B.nin ameliyatına başlanmıştır. Anestezi uygulanır uygulanmaz durumu kötüleşen B., yapılan müdahalelere rağmen malign hipetermiye bağlı solunum ve dolaşım durması sonucu vefat etmiştir. Başvurucu ve B.nin diğer yakınları tarafından Özel A. Sağlık Hizmetleri A.Ş., doktorlar Ş.K. ve O.Y. aleyhine 24/11/2005 tarihinde İstanbul Anadolu  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) maddi ve manevi zararlarının tazmin edilmesi talebiyle dava açılmıştır. Başvurucu dava dilekçesinde özetle oğlu B.nin 1/6/2004 tarihinde saat 20 sıralarında ameliyata alındığını, narkozun verilmesinden hemen sonra durumunun kötüleştiğini, ameliyata derhâl son verilmesi gerektiği hâlde yaşamının tehlikeye atılarak bir saatten daha uzun bir süre ameliyata devam edildiğini, yoğun bakım ünitesi bulunmadığı içinyoğun bakıma alınamadığını, yoğun bakım ünitesi olan başka bir hastaneye sevk edilirkenhayatını kaybettiğini, ameliyat öncesinde son derece sağlıklı olan oğlunun acemilik ve sorumsuzluk sonucunda öldüğünü belirterek manevi tazminat talebinde bulunmuştur. Mahkemece Adli Tıp Kurumu Adli Tıp Üçüncü İhtisas Kurulundan (Adli Tıp Kurumu) rapor alınmıştır. Adli Tıp Kurumu 20/1/2010 tarihli raporunda; anestezi uygulamasında olayın gelişimine göre kişinin ölümünün anestezik ve analjezik maddelere karşı çok nadir gelişebilen ve aşırı vücut ısısı yükselmesiyle seyreden malign hipertermiye bağlı solunum ve dolaşım durmasından ileri gelmiş olduğu, hastanın ameliyatının öncesinde hazırlığın yeterli ve yerinde olduğu, malign hipertermi erkeklerde daha yaygın olup ne aile hikâyesi ne de daha önceden anestezik ajanlara maruz kalma hikâyesinin hekime güvenli bilgi vermediği, malign hipertermi oluşan hastaların yaklaşık yarısında daha önceden aldıkları anestezide bir sorun yaşanmadığı, hastada ameliyat öncesi muayenede malign hipertermiyi düşündürecek bir risk faktörünün mevcut olmadığı, tanı konulur konulmaz tüm anestezik ajanların kesilip yüzde yüz oksijen ve soğutma işlemi yapılmasının yerinde olduğu, gerekli acil basamak tedavisinin uygulandığı, geç sevkin söz konusu olmadığı, uygulanan işlemlerin tıp kurallarına uygun olduğu mütalaa edilmiştir. Başvurucu, Adli Tıp Kurumu raporuna itiraz etmiş; Mahkemece 29/12/2010 tarihinde Adli Tıp Kurumu Genel Kurulundan yeniden rapor alınmasına karar verilmiştir. Adli Tıp Kurumu Genel Kurulunun 3/5/2012 raporunun sonuç kısmında Adli Tıp Kurumunun 20/1/2010 tarihli raporuna benzer şekilde mütalaa bildirilmiştir. Mahkeme 14/5/2013 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Mahkeme gerekçeli kararında olayla ilgili Sultanbeyli Cumhuriyet Başsavcılığının soruşturma dosyasının incelendiğini, Özel S. Hastanesinin İstanbul Valiliği İl Sağlık Müdürlüğünce yapılan denetiminde ameliyathanenin mevzuata uygun, ekipman olarak yeterli ve bu tür bir ameliyat yapabilmek için elverişli olduğunun değerlendirildiğini belirterek Adli Tıp Kurumu raporları doğrultusunda davanın reddine karar verildiğini belirtmiştir. Başvurucu, dava dilekçesindeki iddialarını tekrar ederek anılan kararı temyiz etmiş; Yargıtay  Hukuk Dairesinin temyiz incelemesi sonucunda bozma kararı verilmiştir. 22/1/2015 tarihli bozma kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...Adli Tıp Kurumu raporlarında, hastada gelişen malign hipertermi tablosuna ilişkin bulguların ne zaman başladığı, davalı doktorlar tarafından zamanında anlaşılıp anlaşılamadığı, bu yönde yapılan tedavinin zamanında ve yeterli olup olmadığı, operasyona zamanında son verilip verilmediği, hastanın yoğun bakım ünitesine alınmayıp ameliyathanede tedavi uygulanmasının uygun olup olmadığı, hasta yoğun bakıma alınsa idi sonucun değişip değişmeyeceği, hastanın ameliyata alınması ile başka bir hastanenin yoğun bakımına sevkedilmesi arasında geçen zaman diliminin olağan olup olmadığı, sevkte bir gecikmenin bulunup bulunmadığı, hastanenin yoğun bakım ünitesinin somut olaydaki hasta için yeterli olup olmadığı hususlarının somut ve gerekçeli şekilde 2014/12438-2015/935 belirtilmediği ve Dr. [N.A.] ve Dr.[T.G.] tarafından düzenlenen “İnceleme Raporu”nun değerlendirilmediği anlaşılmaktadır. Açıklanan nedenlerle Adli Tıp Kurumu raporları yetersiz olup hükme dayanak yapılamaz.Bu durumda mahkemece yapılacak iş, üniversitelerin ana bilim dallarından seçilecek uzmanlardan oluşacak bir bilirkişi kuruluna dosya tevdi edilerek, davalıların açıklanan hukuki konum ve sorumlulukları, dosyada mevcut delillerle ve raporlarla birlikte bir bütün olarak değerlendirilip, yapılması gerekenle yapılan müdahale ve tedavinin ne olduğunu, tıbbın gerek ve kurallarına göre olayda davalıların sorumluluğunu gerektirecek ihmal ve hata bulunup bulunmadığını gösteren, nedenlerini açıklayıcı, taraf, mahkeme ve Yargıtay denetimine elverişli rapor alınmak suretiyle hasıl olacak sonuca uygun bir karar vermekten ibarettir. Mahkemece, değinilen bu yön gözardı edilerek eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması usul ve yasaya aykırıdır. Bozmayı gerektirir...\" Anılan bozma kararına karşı davalılarca yapılan karar düzeltme talebi 17/11/2015 tarihinde reddedilmiştir. Mahkeme, bozma kararına uyulmasına ve Yargıtay bozma kararı doğrultusunda bilirkişi raporu alınmasına karar vermiştir. UYAP üzerinden yapılan incelemede Mahkemenin 6/12/2019 tarihli kararı ile davanın kısmen kabulüne karar verildiği tespit edilmiş olup anılan kararın temyiz incelemesinde olduğu anlaşılmıştır. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/32663",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tıbbi hata sonucu meydana gelen ölüm olayı üzerine açılan tazminat davasının makul sürede sonuçlandırılmaması nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; ceza davasında delillerin eksik toplanması ve hatalı değerlendirilmesi ile yargılamanın makul sürede tamamlanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 17/12/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: 1944 doğumlu olan başvurucu, bireysel başvuru konusu olayların gerçekleştiği tarihte özel bir tıp merkezinde uzman doktor olarak görev yapmaktadır. Başvurucunun 2/7/2011 tarihinde tıbbi işlem uyguladığı bir hastanın taksirle yararlanmasına neden olduğu iddia edilmiştir. (Kapatılan) Kartal Cumhuriyet Başsavcılığının 28/2/2012 tarihli iddianamesi ile başvurucu hakkında taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçundan kamu davası açılmıştır. İstanbul Anadolu  Asliye Ceza Mahkemesinde (Mahkeme) görülen yargılamanın 16/10/2012 tarihli celsesinde başvurucu, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumunun tatbik edilmesi yönünde talepte bulunmuştur.  Mahkemenin 6/10/2015 tarihli kararı ile başvurucunun atılı suçtan 000 TL adli para cezasıyla cezalandırılmasına hükmedilmiş ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir. Başvurucunun itirazı İstanbul Anadolu  Ağır Ceza Mahkemesinin 2/11/2015 tarihli kararı ile reddedilmiştir.  Başvurucu 17/12/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/19593",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza davasında delillerin eksik toplanması ve hatalı değerlendirilmesi ile yargılamanın makul sürede tamamlanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bir yer altı kömür ocağında meydana gelen ve birçok kişinin ölümü ve pek çok kişinin yaralanmasıyla sonuçlanan olayın ortaya çıkmasında sorumlulukları bulunduğu iddia edilen kişiler hakkında kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar verilmesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 13/11/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden elde edilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, vekili aracılığıyla Manisa'nın Soma ilçesi Karanlıkdere mevkii Eynez Mahallesi'nde bulunan bir yer altı kömür ocağında 13/5/2014 tarihinde meydana gelen ve aralarında başvurucunun eşi K.nın da bulunduğu 301 işçinin ölümü, 162 işçinin ise yaralanması ile sonuçlanan olayın ortaya çıkmasında başka kişiler yanında Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı ile Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı'nın da kusuru olduğu gerekçesiyle 14/4/2015 tarihinde Ankara Cumhuriyet Başsavcılığına (Cumhuriyet Başsavcılığı) suç duyurusunda bulunmuştur. Suç duyusuna ilişkin dilekçeye başvurucunun kimlik numarası yerine, soy ismi başvurucuyla aynı olan bir başka kişiye ait kimlik numarası yazılmıştır. Bireysel başvuru dosyasına sunulan vekâletnameden başvurucu vekilinin soy ismi başvurucuyla aynı olan kişinin de vekili olduğu anlaşılmıştır. Başvurucunun suç duyurusu üzerine başlatılan soruşturmada Cumhuriyet Başsavcılığı, Bakanlar hakkındaki soruşturmayı mevcut soruşturmadan ayırıp başka bir soruşturma sırasına kaydetmiştir. Cumhuriyet Başsavcılığı, Anayasa'nın  maddesi ile Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) İçtüzüğü'nün  maddesine göre soruşturma yetkisinin TBMM'ye ait olduğu gerekçesiyle 13/5/2015 tarihinde Bakanlar hakkında soruşturma ve kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar vermiştir. Suç duyurusuna ilişkin dilekçede başkasına ait kimlik numarası verildiği için kararda da kimlik numarası verilen kişi müşteki olarak yer almıştır. Başvurucu vekili, kararda başvurucunun ismi yerine başkasının ismine yer verildiği hususunu dile getirmeden hukuka aykırı olduğu ve şikâyetleriyle ilgili etkili bir soruşturma yürütmediği gerekçesiyle Cumhuriyet Başsavcılığınca verilen karara itiraz etmiştir. İtiraz dilekçesinde yine suç duyurusu dilekçesinde verilen kimlik numarası belirtilmiştir. Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği (Hâkimlik) 3/7/2015 tarihinde başvurucu vekilinin itirazını kesin olarak reddetmiştir. Hâkimliğin kararı başvurucu vekiline 22/7/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu vekili Hâkimliğe verdiği 31/8/2015 tarihli dilekçede Cumhuriyet Başsavcılığınca ve Hâkimlikçe verilen kararlara başvurucunun ismi yerine başkasının isminin yazıldığını belirterek başvurucu adına hüküm tesis edilmesini ve daha önce verilen kararın bu şekilde düzeltilmesini talep etmiştir.  Hâkimlik, daha önce verilen kararın kesin olduğunu ifade ederek başvurucu vekilinin talebini 11/9/2015 tarihinde reddetmiştir. Anılan karar, başvurucu vekiline 15/10/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir.  4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu \"Kamu davası açma görevi\" kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:\"Soruşturma evresi sonunda toplanan deliller, suçun işlendiği hususunda yeterli şüphe oluşturuyorsa; Cumhuriyet savcısı, bir iddianame düzenler.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Kovuşturmaya yer olmadığına dair karar\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Cumhuriyet savcıs��, soruşturma evresi sonunda, kamu davasının açılması içinyeterli şüphe oluşturacak delil elde edilememesi veya kovuşturma olanağının bulunmaması hâllerinde kovuşturmaya yer olmadığına karar verir. Bu karar, suçtan zarar gören ile önceden ifadesi alınmış veya sorguya çekilmiş şüpheliye bildirilir. Kararda itiraz hakkı, süresi ve mercii gösterilir\" 5271 sayılı Kanun'un \"Cumhuriyet savcısının kararına itiraz\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkraları şöyledir:\"Suçtan zarar gören, kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın kendisine tebliğ edildiği tarihten itibaren onbeş gün içinde, bu kararı veren Cumhuriyet savcısının yargı çevresinde görev yaptığı ağır ceza mahkemesinin bulunduğu yerdeki sulh ceza hâkimliğine itiraz edebilir....Sulh ceza hâkimliği, kararını vermek için soruşturmanın genişletilmesine gerek görür ise bu hususu açıkça belirtmek suretiyle, o yer Cumhuriyet başsavcılığından talepte bulunabilir; kamu davasının açılması için yeterli nedenler bulunmazsa, istemi gerekçeli olarak reddeder; itiraz edeni giderlere mahkûm eder ve dosyayı Cumhuriyet savcısına gönderir. Cumhuriyet savcısı, kararı itiraz edene ve şüpheliye bildirir....\" ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/17961",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir yer altı kömür ocağında meydana gelen ve birçok kişinin ölümü ve pek çok kişinin yaralanmasıyla sonuçlanan olayın ortaya çıkmasında sorumlulukları bulunduğu iddia edilen kişiler hakkında kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar verilmesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, delil tespiti talebi hakkında verilen karara karşı yapılan itirazın incelenmemesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, karıştığı bir trafik kazasından dolayı alanında uzman trafik bilirkişisi veya bilirkişilerinden keşif ve tanık dinlenmesi sonucu alınacak rapor uyarınca 34 ... plakalı aracın kaza anında sürücüsü olduğunun tespiti ile cep telefonu Historical Traffic Search (HTS) kayıtlarının ve Büyükdere Caddesi üzerinde bulunan mevcut kamera/MOBESE kayıtlarının incelenmek üzere celbine ilişkin olarak İstanbul  Sulh Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) delil tespiti talebinde bulunmuştur. Mahkeme 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun  maddesi uyarınca araçta kaza anında başvurucunun olduğuna dair tespit talebinin delil tespiti niteliğinde olmadığı, söz konusu talebin mahkemelerinin görev alanında bulunmadığı ve yargılamayı gerektirdiği gerekçesiyle itiraz yolu açık olmak üzere delil tespiti talebinin reddine karar vermiştir. Başvurucunun istinaf talebi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesi (Bölge Adliye Mahkemesi) istinaf başvuru dilekçesinin reddine kesin olarak karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; yokluğunda tespit yapılan tarafın delil tespiti kararına karşı itiraz dışında başvurabileceği başka bir kanun yolunun bulunmadığı, itiraz başvurusunun da delil tespiti talebinde bulunulan mahkeme tarafından değerlendirilebileceği, delil tespitinin kabulüne veya reddine ilişkin kararların istinaf kanun yoluna başvurulabilen kararlar arasında sayılmadığı belirtilmiştir. Başvurucu, nihai hükmü 19/6/2020 tarihinde öğrendikten sonra 16/7/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/20215",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, delil tespiti talebi hakkında verilen karara karşı yapılan itirazın incelenmemesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, sendika işyeri temsilcisi olan başvurucunun atama işleminin iptali talebiyle açılan davanın ehliyet yönünden reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının; görev yerinin değiştirilmesi nedeniyle de sendika hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 23/2/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1956 doğumlu olup olay tarihinde İzmir Millî Emlak Daire Başkanlığında (Daire Başkanlığı) memur olarak görev yapmaktadır. Başvurucu aynı zamanda Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonuna (KESK) bağlı Büro Emekçileri Sendikası (Sendika) işyeri temsilcisi ve İzmir Şube Denetleme Kurulu üyesidir.  Başvurucuya izinsiz olarak işyerine gelmemesi nedeniyle 8/1/2007 tarihinde yazı ile uyarma cezası verilmiştir. Yine kadastro çalışmalarına ilişkin görevini tamamlamasından sonra işyerine dönmesi istenildiği hâlde dönmeyeceğini belirttiği ve aynı tavrı daha önce de tekrarladığı, görev dönüşü işyerine geri dönmemeyi alışkanlık hâline getirdiği, işyerine sendikal faaliyetlerde bulunması nedeniyle gelemediğini iddia edip görev ve sorumluluklarını savsakladığı belirtilerek söz konusu davranışları nedeniyle kendisine 8/5/2009 tarihinde kınama cezası verilmiştir. Daire Başkanlığının 11/5/2009 tarihli yazısı ile başvurucunun Başkanlıklarındaki diğer birimlerde uyum sağlayamayacağı, bu nedenle saymanlıklarda ve müdürlüklerde görev yapmasının uygun olacağı belirtilmiş ve İzmir Gümrük Saymanlık Müdürlüğünde (Sayman Müdürlüğü) yoğunluktan dolayı personele ihtiyaç duyulduğu gerekçesiyle başvurucu 25/5/2009 tarihinde Sayman Müdürlüğüne veznedar olarak atanmıştır.  Başvurucu, atama işlemine karşı 8/7/2009 tarihinde İzmir  İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) iptal davası açmıştır. Dava, başvurucuyu temsilen Sendika tarafından açılmıştır.  İdare Mahkemesi 8/7/2010 tarihinde davayı reddetmiştir. İdare Mahkemesi kararında, 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun  maddesi ile 25/6/2001 tarihli ve 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu Sözleşme Kanunu'nun  maddesine yer verdikten ve başvurucunun aldığı disiplin cezalarına değindikten sonra Daire Başkanlığında memur olarak görev yaptığı sırada başvurucunun işyerindeki işlerini aksattığının ve iş disiplinine aykırı hareket ederek işyerindeki huzuru bozduğunun çeşitli tarihlerde idareciler ve personel tarafından tutulan tutanaklardan anlaşıldığını belirtmiştir. Mahkeme buna göre, Daire Başkanlığında çalışması uygun olmayan başvurucunun iş yoğunluğu nedeniyle personel ihtiyacı olan Sayman Müdürlüğüne veznedar olarak atanmasına ilişkin dava konusu işlemde hukuka ve mevzuata aykırılık bulunmadığı sonucuna ulaşmıştır. Başvurucu, kararı temyiz etmiştir. Danıştay Beşinci Dairesi (Daire) 20/2/2014 tarihinde, temyiz talebini reddetmiş ve kararı onamıştır. Daire kararında; davanın başvurucu adına Sendika tarafından açıldığı, başvurucunun dava açılması konusunda Sendikaya başvuruda bulunup dava açılması için yazılı olarak yetki verdiğine yönelik dosyada herhangi bir belgenin bulunmadığı belirtilmiştir. Daire; 4688 sayılı Kanun'un  maddesinin ikinci fıkrasının (f) bendine göre sendika ve üst kuruluşlara -hukuki yardım gerekliliğinin ortaya çıkması durumunda- üyelerini veya bunların mirasçılarını her derecedeki yargı organları önünde temsil etme ve dava açma hakkı tanındığını, üyesinin isteğine göre uyuşmazlığın çözümünde taraf olarak kendisini temsil etme yetki ve sorumluluğu verildiğini ifade etmiştir. Daire, bu konuda açık bir temsil yetkisi verilmediği sürece sendikanın bireysel uyuşmazlıklar dolayısıyla doğrudan dava yoluna başvuramayacağını, başvurucunun Sendikayı yetkili kıldığına ilişkin herhangi bir belgenin dava dosyasında bulunmadığı gerekçesiyle Sendikanın başvurucu hakkında tesis edilmiş bireysel işleme karşı dava açma ehliyetinin bulunmadığını belirtmiştir. Daire bu nedenle davanın ehliyet yönünden reddi gerekirken işin esası yönünden inceleme yapılarak karar verilmesinde hukuki isabet bulunmadığını ifade etmiş, bununla birlikte bu hususun sonucu itibarıyla yerinde olan kararın bozulmasını gerektirmediğine karar vermiştir. Başvurucunun Sendikaya yetki verdiğine dair belgenin dosyada bulunduğu, eksik olduğunun kabulü hâlinde de kolaylıkla tamamlayabilecekleri bir belge olduğu, Dairenin eksikliğin giderilmesini istemeden davayı reddetmesinin hukuka ve hakkaniyete aykırı olduğu yönündeki iddialarını da içeren kararın düzeltilmesi talebini Daire 28/11/2014 tarihinde reddetmiştir. Karar 23/1/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 23/2/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk Mevzuat Hükümleri 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun \"Dilekçeler üzerine ilk inceleme\" kenar başlıklı  maddesinin (3) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Dilekçeler, ...c) Ehliyet,...yönlerinden sırasıyla incelenir.\" 2577 sayılı Kanun'un \"İlk inceleme üzerine verilecek kararlar\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Danıştay veya idare ve vergi mahkemelerince yukarıdaki maddenin 3 üncü fıkrasında yazılı hususlarda kanuna aykırılık görülürse, 14 üncü maddenin;...b) 3/c, 3/d ve 3/e bentlerinde yazılı hallerde davanın reddine,...Karar verilir.\" 2577 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Bu Kanunda hüküm bulunmayan hususlarda; ... , ehliyet, ... hallerinde ...Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu hükümleri uygulanır. 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun  maddesişöyledir:\"Dava ehliyeti, medeni hakları kullanma ehliyetine göre belirlenir. \"  6100 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"(1) Avukat, açtığı veya takip ettiği dava ve işlerde, noter tarafından onaylanan ya da düzenlenen vekâletname aslını veya avukat tarafından onaylanmış aslına uygun örneğini, dava yahut takip dosyasına konulmak üzere ibraz etmek zorundadır.(2) Kamu kurum ve kuruluşlarının avukatlarına, yetkili amirleri tarafından usulüne uygun olarak düzenlenip verilmiş olan temsil belgeleri de geçerli olup, ayrıca noterce onaylanmasına gerek yoktur.\" 6100 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Vekaletnamenin aslını veya örneğini vermeyen avukat dava açamaz ve yargılama ile ilgili hiçbir görev yapamaz. Şu kadar ki, gecikmesinde zarar doğabilecek hallerde mahkeme, vereceği kesin süre içinde vekaletnamesini getirmek koşuluyla avukatın dava açmasına veya usul işlemlerini yapmasına izin verebilir. Bu süre içinde vekaletname verilmez veya asıl taraf yapılan işlemleri kabul ettiğini dilekçeyle mahkemeye bildirmez ise dava açılmamış veya gerçekleştirilen işlemler yapılmamış sayılır.\"  4688 sayılı Kanun’un  maddesinin ikinci fıkrasının olay tarihinde yürürlükte bulunan hâlinin ilgili kısmı şöyledir:  “Sendika ve konfederasyonlar kuruluş amaçları doğrultusunda aşağıdaki faaliyetlerde bulunabilirler: ...f) Üyelerin idare ile ilgili doğacak ihtilaflarında, ortak hak ve menfaatlerinin izlenmesinde veya hukukî yardım gerekliliğinin ortaya çıkması durumunda üyelerini veya mirasçılarını, her düzeyde ve derecedeki yönetim ve yargı organları önünde temsil etmek veya ettirmek, dava açmak ve bu nedenle açılan davalarda taraf olmak....” Danıştay Kararları Danıştay İçtihadı Birleştirme Kurulunun 3/3/2006 tarihli ve E.2005/1, K.2006/1 sayılı kararının (İBK) ilgili kısmı şöyledir:\" ...İçtihatları birleştirme istemine konu daire kararlarında, sendikaların, genel düzenleyici işlemlere karşı dava açabilmeleri konusunda içtihat farklılığı bulunmamaktadır. Kamu görevlileri sendika ve üst kuruluşlarının, üyelerinin ortak, ekonomik, sosyal ve mesleki hak ve menfaatlerinin korunması ve geliştirilmesi için kurulmuş tüzel kişilikler olarak diğer tüm tüzel kişilere tanınan kuruluş amaçları çerçevesinde ve bu amaçları gerçekleştirecek ölçüde yetkili organları vasıtasıyla taraf ve dava ehliyetlerinin varlığı karşısında 19'uncu maddenin (f) fıkrasının çıkarılış gayesinin bunlardan başka olduğu açıkça görülmektedir.4688 sayılı Kanunun 19/f maddesi, sendika ve üst kuruluşlarının, bizzat taraf oldukları hukuki ilişkiler dolayısıyla davacı ve davalı oluş sıfatları ile ortak çıkarların korunması için tanınan davacı olabilme sıfatından başka, hukuki yardım gerekliliğinin ortaya çıkması durumunda üyelerini veya bunların mirasçılarını her derecedeki yargı organları önünde temsil etmek ve dava açma hakkı tanımaktadır. Bu bağlamda kanun koyucu 19/f maddesi ile sendika ve üst kuruluşları, diğer tüzel kişiliklere genel hükümler uyarınca tanınan taraf olma ve dava açma ehliyetinin dışında, üyelerini ve bunların mirasçılarını temsil etme ve ettirme yetkisi ile donatmaktadır. Buna göre, söz konusu maddenin sendikalara ve üst kuruluşlarına tanıdığı yetkinin ehliyet değil temsil bağlamında değerlendirilmesi gerekmektedir. Başka bir anlatımla kanun koyucu, getirdiği bu düzenleme ile, idare tarafından sendika üyesi kamu görevlisi hakkında tesis edilen bireysel (subjektif) işlemler nedeniyle bu ilişkinin tarafı olmayan sendika ve üst kuruluşa, üyesinin isteğine bağlı olarak uyuşmazlığın çözümünde taraf olarak kendisini temsil etme yetki ve sorumluluğu vermektedir.Gerek metindeki terimlere bağlı olarak maddenin yorumu, gerekse madde gerekçesi ile konuya ilişkin tarihsel süreç ve mevzuatımızda yapılan değişiklikler dikkate alındığında, kamu görevlileri sendika ve üst kuruluşlarının, sendika üyesi olan kamu görevlisinin isteği üzerine, statüsü ve bu statüsünden kaynaklanan hak, yükümlülük, görev ve sorumlulukları ile atama, nakil, disiplin ve personel hukukuna ilişkin diğer düzenlemelere dayalı olarak, üyeleri hakkında tesis edilen bireysel (subjektif) işlemlere karşı, üyelerini temsilen avukatları aracılığıyla dava açabilecekleri ve bu nedenle açılan davalarda taraf olabilecekleri sonucuna ulaşılmaktadır.SONUÇ: 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları Kanunu'nun 19'uncu maddesinin (f) bendi uyarınca kamu görevlileri sendikaları ve üst kuruluşlarının üyeleri hakkında tesis edilen bireysel (subjektif) işlemlere karşı üyelerini temsilen dava açma ve bu nedenle açılan davalarda taraf olma hakkı bulunmaktadır.Açıklanan nedenlerle, içtihadın Danıştay Beşinci ve İkinci Daire kararları doğrultusunda birleştirilmesine 3/3/2006 günlü birinci toplantıda Kurul üye tamsayısının salt çoğunluğu ile karar verildi.\" Danıştay Altıncı Dairesinin E.2019/1369 sayılı ara kararının ilgili kısımları şöyledir:\"Uyuşmazlığın çözümlenebilmesi için:...Davacı Buca Belediye Başkanlığından:1-a-1136 sayılı Avukatlık Kanununun; \"Avukatlığın mahiyeti\" başlıklı  maddesi: \"Avukatlık, kamu hizmeti ve serbest bir meslektir\", \"Avukatlığın amacı\" başlıklı  maddesi: \"Yargı organları, emniyet makamları, diğer kamu kurum ve kuruluşları ile kamu iktisadi teşebbüsleri, özel ve kamuya ait bankalar, noterler, sigorta şirketleri ve vakıflar avukatlara görevlerinin yerine getirilmesinde yardımcı olmak zorundadır. Kanunlarındaki özel hükümler saklı kalmak kaydıyla, bu kurumlar avukatın gerek duyduğu bilgi ve belgeleri incelemesine sunmakla yükümlüdür. Bu belgelerden örnek alınması vekaletname ibrazına bağlıdır.\" , \"Yalnız avukatların yapabileceği işler\" başlıklı  maddesi: \"Kanun işlerinde ve hukuki meselelerde mütalaa vermek, mahkeme, hakem veya yargı yetkisini haiz bulunan diğer organlar huzurunda gerçek ve tüzel kişilere ait hakları dava etmek ve savunmak, adli işlemleri takip etmek, bu işlere ait bütün evrakı düzenlemek, yalnız baroda yazılı avukatlara aittir.\", \"İşlerin stajiyer veya sekreterle takibi, dava dosyalarının incelenmesi ve dosyadan örnek alma\" başlıklı  maddesi: \"Avukat veya stajyer, vekâletname olmaksızın dava ve takip dosyalarını inceleyebilir. Bu inceleme isteğinin ilgililerce yerine getirilmesi zorunludur. Vekâletname ibraz etmeyen avukata dosyadaki kağıt veya belgelerin örneği veya fotokopisi verilmez.\" hükümlerini düzenleme altına almıştır. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun \"Vekâletnamenin ibrazı\" başlıklı  maddesinin  fıkrası: \"Avukat, açtığı veya takip ettiği dava ve işlerde, noter tarafından onaylanan ya da düzenlenen vekâletname aslını veya avukat tarafından onaylanmış aslına uygun örneğini, dava yahut takip dosyasına konulmak üzere ibraz etmek zorundadır.\" hükmünü düzenlemiştir.1136 sayılı Avukatlık Kanununun; \"Örnek çıkarabilme ve tebligat yapabilme hakkı başlıklı  maddesinin  fıkrasında; \"Usulüne uygun olarak düzenlenen ve avukata verilmiş olan vekaletname 52 nci maddede yazılı dosyada saklanır. Avukat, bu vekaletnamenin örneğini çıkarıp aslına uygunluğunu imzası ile onaylayarak kullanabilir. Avukatın çıkardığı vekaletname örnekleri bütün yargı mercileri, resmi daire ve kurumlar ile gerçek ve tüzel kişiler için resmi örnek hükmündedir.\", aynı Kanunun  maddesinin  fıkrasında; \"Avukatlar veya avukatlık ortaklığı başkasını tevkil etme yetkisini haiz oldukları bütün vekâletnamelerini kapsayacak şekilde bir başka avukata veya avukatlık ortaklığına vekâletname yerine geçen yetki belgesi verebilir. Bu yetki belgesi vekâletname hükmündedir.\", fıkrasında; \"Vekâletnameler Türkiye için tek tip olup, vekâletnamenin biçim ve içeriği Türkiye Barolar Birliği ile Türkiye Noterler Birliği tarafından hazırlanır.\" hükmü yer almıştır.Türkiye Barolar Birliği Avukatlık Kanunu Yönetmeliğinin  maddesinin  fıkrasında; \"Avukatlar veya avukatlık ortaklıkları, başkasını tevkil etme yetkisini taşıdıkları tüm vekaletnameleri kapsayacak şekilde tek bir genel ya da ayrı ayrı özel yetki belgesi düzenleyerek; bir başka avukatı veya avukatlık ortaklığını müvekkilleri adına vekil tayin edebilirler. Vekaletname hükmünde olan bu yetki belgesi; tüm yargı mercileri ile resmi ve özel kişi, kurum ve kuruluşlar için hukuken vekaletname işlev ve etkisi taşır. Yetki belgesinde yetki verenin ve yetkilendirilenin adı, soyadı, barosu, sicil ve vergi numarası ve bu maddenin birinci fıkrasında yazılı hususların yer alması gereklidir.\" hükmüne yer verilmiştir.659 sayılı Genel Bütçe Kapsamındaki Kamu İdareleri ve Özel Bütçeli İdarelerde Hukuk Hizmetlerinin Yürütülmesine İlişkin Kanun Hükmünde Kararnamenin  maddesinin  fıkrası: \"İdareleri vekil sıfatıyla temsile yetkili olan hukuk birimi amiri, hukuk müşaviri ve avukatların bir listesi, idaresince yazılı olarak veya Adalet Bakanlığınca belirlenen esaslar dairesinde elektronik ortamda ilgili Cumhuriyet başsavcılığına, bölge idare mahkemesi başkanlıklarına verilir. Bu listeler, Cumhuriyet başsavcılığı tarafından adli yargı çevresinde, bölge idare mahkemesi başkanlığınca idari yargı çevresinde bulunan mahkemelere gönderilir. Yüksek mahkemeler ve bölge adliye mahkemesindeki duruşmalarda temsil yetkisini kullanacakların isimleri ilgili mahkemelerin başsavcılıklarına veya başkanlıklarına bildirilir. Listede isimleri yer alanlar, baroya kayıt ve vekaletname ibrazı gerekmeksizin idare vekili sıfatıyla her türlü dava ve icra işlemlerini takip edebilirler. Vekil sıfatıyla temsil yetkisi sona erenlerin isimleri anılan mercilere aynı usulle derhal bildirilir.\" hükmünü düzenlemiştir.Anılan hükümler doğrultusunda, davayı takip etme yetkisinin baroya kayıtlı avukatlara tanınmış olduğu, bu yetkinin yasal düzenleme gereği noter tarafından onaylanan ve düzenlenen vekaletname ibrazını gerektirdiği düzenlenmesi nedeniyle davacı idare 5018 sayılı Kanun kapsamında sayılan genel bütçeli ve özel bütçeli kurumlardan olmadığından temsil belgesi ile davayı takip edemeyeceği, davayı takip yetkisi kendisine usulüne uygun olarak verilmiş avukatın davayı açarken bu vekaletnameyi sunması gerektiği sonucuna ulaşıldığından davacı idarenin vekilinden vekaletnamenin aslının veya bir örneğinin istenilmesine,...d- Davacının istenilen belgeleri sunmaması ve harç ile yargılama giderlerini tamamlamaması halinde davanın açılmamış sayılacağına karar verileceğinin hatırlatılmasına,...Ara kararı gereğinin yerine getirilmesi için davalı idareye 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun  maddesi uyarınca (30) gün süre verilmesine,...\" Danıştay Onuncu Dairesinin 18/2/2019 tarihli ve E. 2014/4582 sayılı ara kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Uyuşmazlığın çözümünde gerekli görüldüğünden;Davacıdan:Dava dilekçesinin davacı [...] İnş. Turz. Gıda Eğitim San. ve Tic. Ltd. Şti. vekili Av. [A.O.B.] tarafından imzalandığı, ancak davacışirket adına Av. [A.O.B.]'ye vekaletname veren [N. Ö.] nün davacı şirketi temsil etme yetkisi bulunduğunu gösteren temsil belgesi ve imza sirkülerinin eklenmediği anlaşıldığından temsil belgesi ve imza sirküleri örneklerininistenmesine,Ara kararı gereğinin yerine getirilmesi için kararın tebliğinden itibaren davacıya otuz (30) gün süre verilmesine,...\" Danıştay Onuncu Dairesinin 10/2/2016 tarihli ve E. 2016/319 sayılı ara kararının ilgili kısmı şöyledir: ...Dava dilekçesinin Şırnak Barosu Başkan yardımcısısıfatıyla Av. [S.T.] tarafından imzalandığı, ancak davacı baroyu temsile yetkili olduğuna ilişkin yetki belgesinin ve imza sirkülerinin eklenmediği anlaşıldığından temsil belgesi ve imza sirküleri örneklerininistenmesine, ara kararı gereğinin yerine getirilmesi için davacıya kararın tebliğinden itibaren otuz gün süre verilmesine ...\" Danıştay Onuncu Dairesinin 13/10/2014 tarihli ve E. 2014/4611 sayılı ara kararının ilgili kısmı şöyledir: \"Dava dilekçesinin Kızıltepe Ziraat Odası Başkanı sıfatıyla [B.] tarafından imzalandığı, ancak davacı odayı temsile yetkili olduğuna ilişkin yetki belgesinin ve imza sirkülerinin eklenmediği, dava dilekçesinde bulunan imza ile dilekçeye eklenen genel kurul seçim tutanağında yer alan [B.]'ye ait imzanın açıkça birbirinden farklı olduğu anlaşıldığından,temsil belgesi ve imza sirküleri örneklerininistenmesine, ara kararı gereğinin yerine getirilmesi için davacıya kararın tebliğinden itibaren otuz gün süre verilmesine ...\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Herkes davasının, medeni hak ve yükümlülükleriyle ilgili uyuşmazlıklar ... konusunda karar verecek olan,... bir mahkeme tarafından ... görülmesini isteme hakkına sahiptir...\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı İlgili Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) içtihadı için bkz. Remzi Altuntaş, B. No: 2014/13905, 9/11/2017,§§ 32- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/3324",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, sendika işyeri temsilcisi olan başvurucunun atama işleminin iptali talebiyle açılan davanın ehliyet yönünden reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının; görev yerinin değiştirilmesi nedeniyle de sendika hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, mahkeme kararları ile hüküm altına alınan alacağın geç ödenmesi ve faiz oranının enflasyon oranının altında kalması nedeniyle Anayasa’nın ,  ve  maddelerinde tanımlanan haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, tazminat talebinde bulunmuştur.  Başvuru, 20/12/2013 tarihinde Nizip  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 28/2/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu tarafından, Gaziantep ili, Nizip ilçesi, Aşağı Çardak köyünde bulunan 103 ada 241 parsel sayılı, 103 ada 247 parsel sayılı ve 103 ada 280 parsel sayılı taşınmazların takdir edilen kamulaştırma bedelinin arttırılması için her bir taşınmaza yönelik Nizip Asliye Hukuk Mahkemesinde ayrı davalar açılmıştır. Mahkemenin 30/12/1999 tarihli kararları ile davaların kısmen kabulüne karar verilmiş, kararların temyizi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin 24/4/2000ve 1/5/2000 tarihli kararları ile onanarak kesinleşmiştir.  Mahkeme tarafından hükmedilen kamulaştırma bedelinin 396,26 TL'lik kısmı (yasal faiziyle birlikte) başvurucuya 2/1/2001 tarihinde ödenmiştir. Başvurucu, geriye kalan alacaklarının tahsili amacıyla Nizip İcra Dairesine başvurarak ilamlı icra takiplerinde bulunmuş, takipler üzerine başvurucuya 12/5/2009 tarihinde alacağın son kısmı olarak 830,34 TL ödenmiştir. Başvurucu, yukarıda belirtilen Mahkeme kararında adil yargılanma ve mülkiyet hakkının ihlal edildiğini belirterek, faiz başlangıç tarihinin kararın kesinleşme tarihi esas alınarak yıllık enflasyon oranlarında belirlenmesi gerekirken yasal faize hükmedilmesi nedeniyle uğradığını ileri sürdüğü maddi zarara karşılık 000 Avro, kararın geç icra edilmesi nedeniyle uğradığını ileri sürdüğü manevi zarara karşılık 000 Avro ve yaptığı yargılama giderleri nedeniyle uğradığını ileri sürdüğü zarara karşılık 000 Avro tazminatın ödenmesi istemiyle 21/1/2010 tarihinde 14077/10 başvuru numarasıyla Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) başvuru yapmıştır. 9/1/2013 tarih ve 6384 sayılı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine Yapılmış Bazı Başvuruların Tazminat Ödenmek Suretiyle Çözümüne Dair Kanun’un yürürlüğe girmesinin ardından başvurucu, 7/3/2013 tarihinde Adalet Bakanlığı İnsan Hakları Tazminat Komisyonu Başkanlığına (Komisyon) başvuru yaparak, AİHM başvuru formuna atıfla, aynı taleplerinin 6384 sayılı Kanun hükümlerine göre sonuçlandırılmasını istemiştir. Komisyon, 11/9/2013 tarih ve K.2013/480 sayılı kararıyla, başvurucunun “kesinleşmiş mahkeme kararının süresinde icra edilmesini isteme hakkının” ihlal edildiğinin anlaşıldığı, buna göre, AİHM’in konuya ilişkin yerleşik içtihatları göz önünde bulundurularak, hakkaniyet ölçüsünde ve taleple bağlı kalınarak takdiren toplam 700 TL’nin 6384 sayılı Kanun'un  maddesi gereğince tazminat olarak ödenmesine, Komisyonun 6384 sayılı Kanun'un kapsamını düzenleyen  maddesi gereğince, yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmaması ve mahkeme kararlarının icra edilmemesi veya geç ya da eksik icra edilmesine yönelik iddiaları incelemekle yetkili olduğu belirtilerek, başvurucu tarafından dilekçede yer verilen diğer ihlal iddiası ve talepleri yönünden yetkisizlik nedeniyle “karar verilmesine yer olmadığına” karar vermiştir Başvurucu bu karara karşı Ankara Bölge İdare Mahkemesine itiraz etmiş ve AİHM’e yaptığı başvurudaki taleplerini yinelemiştir.  Ankara Bölge İdare Mahkemesi 6/11/2013 tarih ve İ.2013/130, K.2013/138 sayılı kararı ile itirazın reddine karar vermiştir.  Karar, başvurucuya 5/12/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Bunun yanında başvurucunun 14077/10 sayılı başvurusuyla birlikte 645 başvurunun da karara bağlandığı kararında AİHM, Mahkeme kararlarının geç icra edilmesi hakkında yapılan şikâyet hakkında 6384 sayılı Kanun ile kurulan Komisyona başvurulması gerektiğine, yasal faizin enflasyon oranı karşısında yetersiz kalması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği şikayeti hakkında gerçek bir değer kaybı bulunmadığından bahisle açıkça dayanaktan yoksun olduğuna ve Devlet alacaklarına uygulanan en yüksek faizin borçlara uygulanmaması şikayeti hakkında ise Mahkeme kararının kesinleşmesinden itibaren altı ay içinde başvurulmadığından bahisle süre aşımı nedeniyle reddine karar vermiştir (Mahmut EREN ve Diğerleri/Türkiye, B. No: 3950/08, 17/9/2013). B. İlgili Hukuk 6384 sayılı Kanun’un , , , ,  ve  maddeleri şöyledir:“Amaç MADDE 1 – (1) Bu Kanunun amacı, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine yapılmış bazı başvuruların tazminat ödenmek suretiyle çözümüne dair esas ve usullerin belirlenmesidir.KapsamMADDE 2 – (1) Bu Kanun;a) Ceza hukuku kapsamındaki soruşturma ve kovuşturmalar ile özel hukuk ve idare hukuku kapsamındaki yargılamaların makul sürede sonuçlandırılmadığı,b) Mahkeme kararlarının geç veya eksik icra edildiği ya da hiç icra edilmediği,iddiasıyla Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine yapılmış başvuruları kapsar.(2) Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve Türkiye'nin taraf olduğu ek protokoller kapsamında korunan haklara ilişkin Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin yerleşik içtihatları doğrultusunda Ülkemiz aleyhine verilen ihlal kararlarının yoğunluğu dikkate alınmak suretiyle, Adalet Bakanlığınca teklif edilecek diğer ihlal alanları bakımından da Bakanlar Kurulu kararıyla bu Kanun hükümleri uygulanabilir.(3) İdari nitelikteki soruşturmalardan kaynaklanan başvurular hakkında bu Kanun hükümleri uygulanmaz.…Komisyon ve çalışma esaslarıMADDE 4 – (1) Bu Kanun kapsamında yapılacak müracaatlar hakkında karar vermek üzere Bakanlığın merkez, bağlı ve ilgili kuruluşlarında çalışan hâkim ve savcılar arasından Adalet Bakanı tarafından atanacak dört kişi ile Maliye Bakanı tarafından Maliye Bakanlığı personeli arasından atanacak bir kişiden oluşan toplam beş kişilik bir Komisyon kurulur. Komisyon Başkanı bu üyeler arasından Adalet Bakanı tarafından seçilir.(2) 9 uncu madde hükmü saklı kalmak üzere Komisyon üyelerine, müracaatlar sonuçlandırılıncaya kadar başka bir görev verilmez.(3) Komisyon, üye sayısının salt çoğunluğuyla toplanır ve toplantıya katılanların salt çoğunluğuyla karar verir.(4) Komisyonun sekretarya hizmetleri Bakanlık tarafından yürütülür.(5) Kamu kurum ve kuruluşları ile yargı mercileri, Komisyonun görevi kapsamında ihtiyaç duyduğu her türlü bilgi ve belgeyi gecikmeksizin Komisyona göndermek zorundadır.…Müracaatın reddi MADDE 6 – (1) Komisyon;a) Müracaat konusu başvurunun, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesince öngörülen iç hukuk yollarının tüketilmesi koşulu dışındaki diğer kabul edilebilirlik şartlarını taşımadığını,b) Komisyona süresinde müracaat edilmediğini,c) Müracaat edenin hukuki menfaati olmadığını,ç) Müracaatın 2 nci madde kapsamına girmediğini, tespit ederse müracaatı reddeder.Müracaat hakkında karar ve karara itirazMADDE 7 – (1) Komisyon, müracaat hakkında dokuz ay içinde karar vermek zorundadır.(2) Komisyon, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin emsal kararlarını da gözetmek suretiyle müracaat konusunda gerekçeli olarak karar verir.(3) Komisyon kararlarına karşı tebliğ tarihinden itibaren on beş gün içinde Komisyon aracılığıyla Ankara Bölge İdare Mahkemesine itiraz edilebilir. İtiraz dilekçesi müracaata ilişkin diğer tüm belgelerle birlikte derhal itiraz merciine gönderilir. Bu itiraz öncelikli işlerden sayılarak üç ay içinde karara bağlanır. Mahkeme tarafından Komisyon kararı yerinde görülmezse işin esası hakkında karar verilir. İtiraz üzerine verilen kararlar kesindir.(4) Ödenmesine karar verilen tazminat, kararın kesinleşmesinden itibaren üç ay içinde Bakanlık tarafından ödenir. Ödemeye ilişkin düzenlenecek kâğıtlar damga vergisinden, yapılacak işlemler harçlardan müstesnadır.Kararın ilgili adli veya idari mercie bildirimiMADDE 8 – (1) Komisyona yapılan müracaat sonucunda Komisyonun kesinleşen kararlarının bir örneği müracaata konu işlemin yapıldığı adli veya idari mercie gönderilir.(2) Müracaata konu işlem henüz sonuçlandırılmamışsa ilgili adli veya idari merci tarafından bu işlem ivedilikle sonuçlandırılır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/9787",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, mahkeme kararları ile hüküm altına alınan alacağın geç ödenmesi ve faiz oranının enflasyon oranının altında kalması nedeniyle Anayasa’nın 35. , 36. ve 138. maddelerinde tanımlanan haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüş, tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, milletvekili olduğu halde hakkında “yurtdışına çıkamamak” şeklinde adli kontrol tedbirinin uygulanması nedeniyle siyasal katılım hakkı ile seyahat özgürlüğünün, düşünceyi açıklama ve yayma özgürlüğü ile eşitlik ilkesinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür.   Başvuru, başvurucu vekili tarafından 22/1/2014 tarihinde bizzat yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca 26/2/2014 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Başvurucu 17/4/2014 tarihli dilekçesinde hakkında uygulanan yurt dışına çıkış yasağı tedbirinin İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 16/4/2014 tarihli kararı ile kaldırıldığını bildirmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 5/8/2013 tarih ve 2009/191 Esas, 2013/95 sayılı Kararıyla “Örgüt faaliyeti kapsamında kişisel verileri başkasına vermek ve Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren ıskat veya vazife görmekten men etmek” suçlarından toplam 13 yıl 6 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Mahkeme ayrıca “ haklarında mahkumiyet kararı verilen tutuksuz tüm sanıklar hakkında 5271 sayılı CMK 109/3-a hükmü uyarınca yurt dışına çıkış yasağı konulmasına” da karar vermiştir.  Başvurucu, hakkındaki yurt dışına çıkış yasağı tedbirinin kaldırılması talebinde bulunmuştur. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi, 16/8/2013 tarihli kararıyla başvurucunun talebini reddetmiştir. Anılan karara yapılan itiraz, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin, 22/8/2013 tarihli kararı ile reddedilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi kararında “İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 16/8/2013 tarih ve 2013/501 değişik iş sayılı kararının ve gerekçesinin usul ve yasaya uygun olduğu, herhangi bir isabetsizlik görülmediği anlaşıldığından…” gerekçesi ile itirazı reddetmiştir.  Başvurucunun, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince verilen 22/8/2013 tarih ve 2013/554 Değişik İş sayılı kararın kanun yararına bozulması talebiyle Adalet Bakanlığına yaptığı başvurusunun kabul edilmesi üzerine dosya Yargıtay’a gönderilmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesinin 7/1/2014 tarihli kararıyla “ … adli kontrol altına alınma ve yurtdışına çıkamama yükümlülüğüne tabi tutulma kararı esas hükümle birlikte bu hükme bağlı olarak temyizen incelenecektir…. Kanun yararına bozma talebinde ileri sürülen bozma nedeninin, tutukluluğun, adli kontrolün ve sanığın tabi tutulmakta olduğu yükümlülüğün CMK’nın ilgili hükümlerinde gösterilen objektif kurallara aykırılık iddiasını içermediği, aksine; takdire ilişkin hususlara yönelik olduğu” gerekçesi ile istem reddedilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 16/4/2014 tarihli kararı ile başvurucu hakkında verilen yurt dışına çıkamamak tedbirinin kaldırılmasına karar verilmiştir.B. İlgili Hukuk  4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “Adli kontrol” başlıklı  maddesinin ilgili fıkraları şöyledir: “(1) Bir suç sebebiyle yürütülen soruşturmada, 100 üncü maddede belirtilen tutuklama sebeplerinin varlığı halinde, şüphelinin tutuklanması yerine adlî kontrol altına alınmasına karar verilebilir.…(3) Adlî kontrol, şüphelinin aşağıda gösterilen bir veya birden fazla yükümlülüğe tabi tutulmasını içerir:a) Yurt dışına çıkamamak.…(6) Adlî kontrol altında geçen süre, şahsî hürriyeti sınırlama sebebi sayılarak cezadan mahsup edilemez. Bu hüküm, maddenin üçüncü fıkrasının (e) bendinde belirtilen hallerde uygulanmaz. (7) Kanunlarda öngörülen tutukluluk sürelerinin dolması nedeniyle salıverilenler hakkında (…) adlî kontrole ilişkin hükümler uygulanabilir.”  5271 sayılı Kanun’un “Adlî kontrol kararı ve hükmedecek merciler” başlıklı  maddesi şöyledir:  (1) Şüpheli, Cumhuriyet savcısının istemi ve sulh ceza hâkiminin kararı ile soruşturma evresinin her aşamasında adlî kontrol altına alınabilir.(2) Hâkim, Cumhuriyet savcısının istemiyle, adlî kontrol uygulamasında şüpheliyi bir veya birden çok yeni yükümlülük altına koyabilir; kontrolun içeriğini oluşturan yükümlülükleri bütünüyle veya kısmen kaldırabilir, değiştirebilir veya şüpheliyi bunlardan bazılarına uymaktan geçici olarak muaf tutabilir.(3) 109 uncu madde ile bu madde hükümleri, gerekli görüldüğünde, görevli ve yetkili diğer yargı mercileri tarafından da, kovuşturma evresinin her aşamasında uygulanır.” 5271 sayılı Kanun’un “Adlî kontrol kararının kaldırılması” başlıklı  maddesi şöyledir: “(1) Şüpheli veya sanığın istemi üzerine, Cumhuriyet savcısının görüşünü aldıktan sonra hâkim veya mahkeme 110 uncu maddenin ikinci fıkrasına göre beş gün içinde karar verebilir.(2) Adlî kontrole ilişkin kararlara itiraz edilebilir.” ",
+        "Haklar":"Seçme, seçilme ve siyasi faaliyette bulunma hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/923",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, milletvekili olduğu halde hakkında “yurtdışına çıkamamak” şeklinde adli kontrol tedbirinin uygulanması nedeniyle siyasal katılım hakkı ile seyahat özgürlüğünün, düşünceyi açıklama ve yayma özgürlüğü ile eşitlik ilkesinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazın dava yoluyla tapusunun iptal edilerek orman vasfıyla Hazine adına tespit ve tescilinden dolayı uğranılan zararın tazmin edilmesi istemiyle açılan davanın zamanaşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular 7/3/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formları ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca 2018/9863 numaralı başvuru dosyasının hukuki bağlantı nedeniyle 2018/7363 numaralı başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2018/7363 numaralı başvuru dosyası üzerinden yürütülmesine ve diğer dosyanın kapat��lmasına karar verilmiştir. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucular sırasıyla 1957 ve 1960 doğumlu olup İstanbul'da ikamet etmektedir.A. Uyuşmazlığın Arka Planı İstanbul'un Beykoz ilçesi Gümüşsuyu mahallesi 318 ada 1 parselde kayıtlı bostan vasıflı 004 m² yüz ölçümündeki taşınmaz, 1954 yılında yapılan tapulamada tapu kayıtları uygulanarak İ., F.B. ve müşterekleri adlarına paylı mülkiyet üzere tescil edilmiştir. Sonrasında söz konusu taşınmazın 11/16 payı başvurucuların murisi N.O.ya geçmiştir.  Orman Yönetimi 22/5/1962 tarihinde başvurucular murisi ile birlikte diğer paydaşlara karşı tapu iptali davası açmıştır. Dava dilekçesinde, taşınmazın kesinleşen orman tahdidine göre orman içinde kaldığı ve revizyon gören tapu kayıtlarının yanlış uygulanması sonucu kişiler adına tapu kaydının oluştuğu gerekçesiyle tapunun iptali ile el atmanın önlenmesi talep edilmiştir.  Beykoz Asliye Hukuk Mahkemesi 13/3/1978 tarihinde davayı kabul etmiş ve taşınmazın 704 m² yüz ölçümlü kısmın kesinleşen orman tahdit sınırı içinde kaldığı gerekçesiyle tapu kaydının iptaline ve tapu maliklerinin el atmalarının önlenmesine karar vermiştir. Karar 1983 yılında kesinleşmiş ve söz konusu kısım 26/8/1983 tarihinde tapu kaydından terkin edilmiştir. Tapuda terkin edilen kısım 1988 yılında yapılıp kesinleşen 31/8/1956 tarihli ve 6831 sayılı Orman Kanunu’nun  maddesi uygulamasıyla (2/B uygulaması) Hazine adına orman sınırı dışına çıkarılmıştır. Söz konusu kısım 2010 yılında yapılan kullanım kadastrosu sırasında 1872, 1873, 1874, 1908, 1888, 1889 ve 1891 adalarda çeşitli parsellere ayrılarak Hazine adına tespit edilmiştir. Orman sınırı dışında kalan 300 m²lik kısım ise 10/4/1971 tarihinde yapılan satışa istinaden gerçek kişiler adına tapuda kayıtlıdır.B. Başvurucuların Açtığı Kadastro Tespitine İtiraz Davası Başvurucular 2/8/2010 tarihinde kadastro tespitine itiraz davası açmıştır. Başvurucular dava dilekçesinde; orman sınırları içinde kaldığından tapu kaydı iptal edilen taşınmazın 2/B uygulaması ile orman sınırları dışına çıkarıldığını, başka kişilerin zilyet gösterildiğini ve taşınmazın kadastro çalışmaları sırasında üzerlerine yazılmadığını belirterek beyanlar şerhinin düzeltilmesini talep etmiştir. Beykoz Kadastro Mahkemesi 23/2/2012 tarihinde, dava konusu bölgede kadastro çalışması yapılmadığı gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş ve görevli mahkemenin Beykoz Asliye Hukuk Mahkemesi olduğuna hükmetmiştir. Dosya kararın kesinleşmesinin ardından Beykoz  Asliye Hukuk Mahkemesine (Mahkeme) gönderilmiştir.  Başvurucuların Açtığı Tapu İptali ve Tescili ile Tazminat Davası Başvurucular 2/8/2010 tarihinde Beykoz  Asliye Hukuk Mahkemesinde tapu iptali ve tescili ile tazminat talepli başka bir dava daha açmıştır. Başvurucular dava dilekçesinde; 2/B uygulamasıyla orman sınırları dışına çıkarılarak Hazine adına kaydedilen murisin hissesine tekabül eden kısmına ilişkin tapu kaydının iptali ile bu kısmın miras hisseleri oranında adlarına tescilini talep etmiştir. Başvurucular, tapu iptali ve tescili taleplerinin kabul edilmemesi hâlinde ise tapusu iptal edilen kısım için mülkiyetten haksız olarak mahrum bırakılmalarından doğan zararlarının karşılığı olarak taşınmazın bedelinin (fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 000 TL) tazminini istemiştir. Beykoz  Asliye Hukuk Mahkemesi 8/4/2014 tarihinde, hukuki ve fiilî bağlantı bulunduğu gerekçesiyle davanın Mahkeme dosyası ile birleştirilmesine karar vermiştir.  Mahkeme 15/12/2014 tarihinde başvurucuların açmış olduğu kadastro tespitine itiraza ilişkin asıl dava ile birlikte tapu iptali ve tescili ile tazminata ilişkin birleşen davayı reddetmiştir. Mahkeme gerekçesinde öncelikle Beykoz Asliye Hukuk Mahkemesince 1978 yılında verilen dava konusu taşınmazın kesinleşmiş orman tahdit sahası içinde kaldığından tapu kaydının iptaline ve tapu maliklerinin el atmalarının önlenmesine ilişkin karara işaret etmiştir. Bu doğrultuda Mahkeme, orman sayılan söz konusu yerin 19/4/2012 tarihli ve 6292 sayılı Orman Köylülerinin Kalkınmalarının Desteklenmesi ve Hazine Adına Orman Sınırları Dışına Çıkarılan Yerlerin Değerlendirilmesi ile Hazineye Ait Tarım Arazilerinin Satışı Hakkında Kanun'un  maddesine tabi taşınmazlardan olmadığından tapu iptali ve tescili talebini reddetmiştir. Mahkeme, 1978 yılında verilen hüküm tarihinden itibaren de on yıl geçmiş olduğundan tazminat talebini reddettiğini açıklamıştır. Taraflar kararı temyiz etmiştir. Başvurucular temyiz dilekçesinde; kadastro tespitine itiraz iddialarının değerlendirilmediğini, orman sınırları dışına çıkarılan taşınmazın iade edilmesi gerektiğini ve taşınmaz bedelinin haksız olarak tazmin edilmediğini belirtmiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi (Daire) 8/11/2016 tarihinde hükmün, tapu iptali ve tescili ile tazminat talebinin reddine ilişkin kısmının onanmasına; kadastro tespitine itiraz kapsamında beyanlar hanesindeki şerhlere yönelik taleplere ilişkin kısmın ise bozulmasına karar vermiştir. Daire, tapu iptali ve tescili davası yönünden; 2/B uygulamasına konu taşınmazın çıkarma işleminin kesinleştiği tarihten itibaren kazandırıcı zamanaşımı yoluyla iktisap edilemeyeceğini ifade etmiştir. Daire 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun  maddesine dayalı tazminat davası yönünden; tapu kaydına iptaline ilişkin kararın 1983 yılında kesinleştiğini ve dava tarihi itibarıyla on yıllık zamanaşımı süresinin geçtiğini açıklamıştır. Daire, beyanlar hanesine yönelik talepler bakımında ise kadastro mahkemesinin görevli olduğunu belirtmiştir. Daire 21/12/2017 tarihinde başvurucuların karar düzeltme isteğini reddetmiştir. Nihai karar 5/2/2018 tarihinde başvurucular vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucular vekili 7/3/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Konu hakkında ilgili hukuk için bkz. Yaşar Çoban [GK], B. No: 2014/6673, 25/7/2017, §§ 37-47; Ayşe Çidem Tekindağ ve diğerleri, B. No: 2017/15121, 11/12/2019, §§ 21- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/7363",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazın dava yoluyla tapusunun iptal edilerek orman vasfıyla Hazine adına tespit ve tescilinden dolayı uğranılan zararın tazmin edilmesi istemiyle açılan davanın zamanaşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza infaz kurumunda infaz görevlileri tarafından darbedilme ve olaya ilişkin ceza soruşturmasının etkili yürütülmemesi nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 3/5/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: 1969 doğumlu olan başvurucu, olay tarihinde Amasya E tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (İnfaz Kurumu) hükümlü olarak kalmaktadır. Başvurucu, ceza infaz kurumunda kaldığı sırada kötü muameleye maruz kaldığını ileri sürmekle birlikte bireysel başvuru formunda olayın nasıl gerçekleştiğine ilişkin bir açıklamada bulunmamıştır. Başvuru formunda infaz kurumundayken kameranın görüş açısı dışında kalan bir noktada 45 dakika durmaksızın işkence gördüğünü, bunun doktor raporuyla sabit olduğunu ifade etmiştir.  Kötü muamele iddialarına ilişkin soruşturma evrakına ve özellikle Başsavcılığa verdiği suç duyurusu dilekçelerindeki anlatımına göre başvurucu 4/11/2016 tarihinde, Çorum L Tipi Ceza İnfaz Kurumundan olayın yaşandığı Amasya E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna nakledilmiştir. Haksız yere hüküm giydiğini düşünen başvurucu, hem yeniden yargılamasının yapılması talebini içeren hem de ailesine yakın olması nedeniyle Çorum'da bulunan ceza infaz kurumuna gönderilmesi talebini içeren sayısız başvuruda bulunmuştur. Başvurucu, iddiasına göre bu istekleri karşılanmadığı gibi bir süre sonra yazılı başvurularının ceza infaz kurumu idaresi tarafından işleme dahi alınmaması sebebiyle ceza infaz kurumu müdürüyle problemler yaşamaya başlamış; ceza infaz kurumu müdürünün öncesinde uyarması, daha sonra ise tehdit etmesi üzerine bu hususlarda da başvurular yapmıştır. Bunun üzerine iki defa koğuşu değiştirilerek öncesinden sorunları olan hükümlüE.B.nin bulunduğu koğuşa yerleştirilmiştir.  Başvurucu 29/9/2017 tarihinde hükümlü E.B. ile aralarında çıkan kavga üzerine koğuşa giren infaz koruma memurları S., A.,  ve Başgardiyan O.Y. tarafından dışarı çıkarıldığını, önce koğuş kapısının önünde, kameraların göreceği bir noktada Başgardiyan O.Y.nin iki üç kez vurduğunu, daha sonra kameraların kayıt yapamayacağı bir odaya götürüldüğünü, burada infaz koruma memurlarının kendisini falakaya yatırdığını, yaklaşık yarım saat boyunca yine O.Y.nin copla ayağına vurduğunu, bu şekilde falaka altındayken hakarete uğradığını, O.Y.nin makatına cop soktuğunu, bir süre sonra başka bir odaya alındığını ve bu esnada infaz koruma memuru S.nin üzerine işediğini, 15-20 dakika kadar sonra odaya giren Ceza İnfaz Kurumu Müdürü A.Ç.nin hakaret ettiğini ve iki kez kafasına vurduğunu iddia etmiştir.  Altı infaz görevlisi başvuruya konu olay hakkında aynı gün iki tutanak tutmuştur. Bu tutanaklara göre E Blok 7 No.lu odada kalan başvurucunun koğuşta barındırılan diğer hükümlülere sövmesine aynı koğuşta kalan hükümlü E.B.nin itiraz etmesi üzerine başvurucu, E.B.ye vurmaya çalışmış; koğuşta bulunanların araya girmeye çalışmasına rağmen bu iki hükümlü arasındaki tartışmanın büyümesi nedeniyle müdahale ekibi koğuşa girerek her iki hükümlüyü ayrı ayrı olacak şekilde müşahade odalarına koymuştur. Olayda başvurucu ile diğer hükümlü birbirlerine karşı fiziksel bir şiddet uygulamamakla birlikte başvurucu müşahade odasına alındığı sırada infaz memurlarına hakaret ve tehditte bulunmuştur.  Kurum Müdürü ve beş infaz görevlisi 4/10/2017 tarihinde olay hakkında bir tutanak daha tutmuştur. Bu tutanağa göre E Blok 7 No.lu koğuştasaat 30'da başvurucu ile hükümlü E.B. arasında tartışma çıkması üzerine her iki hükümlü de koğuştan alınarak ayrı ayrı olacak şekilde müşahade odalarına alınmıştır. Olayda suçu olmadığı anlaşılan E.B. koğuşuna gönderilmiş ancak başvurucu müşahade odasında barındırılmıştır. Başvurucunun barındırıldığı müşahade odası arandığında odada bir poşetin içinde hükümlüye ait dışkıyla kirlenmiş iç çamaşırları, küçük çekpas sopası, bu sopanın ucuna geçirildiği sanılan ve kayganlaşması için bulaşık deterjanı sürülmüş olan naylon parçası ve ucu soyulmuş tuvalet fırçası bulunarak emanete alınmıştır.  Başvurucu 7/9/2017 ile 6/2/2018 tarihleri arasında farklı konularda birçok suç duyurusunda bulunmuştur. Amasya Cumhuriyet Başsavcılığınca her biri için soruşturma başlatılmış, bu suç duyuruları sonuç olarak tek bir dosyada birleştirilmiştir. 2/10/2017 tarihinde Amasya Adliyesine bu soruşturma için ifade vermek üzere götürülen başvurucu, ceza infaz kurumunda kendisine kötü muamelede bulunulduğunu, fiilî livata yapıldığını iddia etmiş ve bu iddiası Başsavcılıkça aynı soruşturma dosyası kapsamında değerlendirilmiştir. Başvurucu, Ceza İnfaz Kurumuna döndüğünde Kurum Müdürü başvurucunun ayaklarınıkontrol etmiş; sol ayağın başparmağının üstü ve arasında morluk tespit etmiştir. 4/7/2017 tarihli tutanakta, tespit edilen bu morlukların başvurucunun iddia ettiği darp şekline uymadığı, başvurucunun Başsavcılıkta ifade vereceğini bildiği ve darbedildiği iddiasını güçlendirmek için bunu kendisinin yaptığının anlaşıldığı değerlendirmesi yer almaktadır. Başvurucunun kaldığı müşahade odasında yapılan aramalar sonucu elde edilen bulgular incelenmek üzere Ankara Merkez Jandarma Kriminal Laboratuar Amirliğine gönderilmiştir. Alınan 7/11/2017 tarihli uzmanlık raporu ile yapılan incelemeler sonucunda tuvalet fırça sapıuç kısmından alındığı belirtilen svap numunelerinden erkek bir bireye ait DNA tespit edildiği sonucuna varıldığı anlaşılmıştır.  Başvurucuya ait 2/10/2017 tarihli geçici genel adli muayene raporunda \"sol ayakta başparmak  ve  parmaklarda ekimoz, tabanda ekimoz, sağ ayakta ekimoz\" bulgularına yer verilmiştir. İlgili rapora istinaden başvurucu, Amasya Üniversitesi Sabuncuoğlu Şerefeddin Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevk edilmiştir. 11/10/2017 tarihliraporda \"glabella üzerinde 1 cm lik 1 lineer sıyrık, sol göz altı dış kenarda 0,5 cm lik ekimoz, her iki ayak tabanında ve ayak sırtında ekimoz alanları olduğu, geçmiş öyküsü olan kulakta çınlama ve işitme testinde kulakta yüksek frekanslara doğru düşüş tespit edildiği ancak bu bulgunun akut bir hadise ile ilişkili olmadığı, yapılan perianal ve anal muayenesinde darp izine rastlanmadığı\" belirtilmiş, başvurucunun yaralanmasının kişinin yaşamını tehlikeye sokmadığı ve kişinin üzerindeki etkisinin basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olduğu tespitine yer verilmiştir.  Başvurucunun kendisini darbettiğini iddia ettiği infaz koruma memurları soruşturma kapsamında alınan ifadelerinde olayı ve suçlamaları kabul etmediklerini beyan etmişlerdir.  Başvurucunun kendisini darbettiğini iddia ettiği Kurum Müdürü A.Ç.nin ifadesi şöyledir:\"Üzerime atılı suçlamayı anladım. Ben Amasya E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu 1 müdürü olarak görev yaparım, infaz kurumunda hükümlü olarak bir süre kalan Hünkar Taşdan Cumhurbaşkanlığına yazdığı dilekçeden dolayı değil Ankara da eşinin kardeşine yazdığı mektupdan dolayı istihbarat tarafından sorgulanmıştır, ben kesinlikle Hünkar Taşdan'ı kurumdan nakil çıksa bile işkence yapacağım şeklinde söz söylediğim doğru değildir, ayrıca ben kesinlikle Hünkar'a vurmadım, başka bir personelin de vurduğunu görmedim, mahkumlar kendi arasında kavga yapmıştır, bu sebepten yaralanma olmuştur, kendisi ceza infaz kurumumuzdan ayrılmak için bizi de sıkıntıya sokabilecek bir çok girişimde bulundu, bu çerçevede makatına tuvalet fırçası sokma girişimi de oldu, kendisi müşahadeye alındığında falakaya tabi tutulduğu izlenimi vermek için muhtemelen mazgal demirlerine ayakları ile vurmuştur, bunu şuradan anlıyorum, falaka olsa yanlızca ayak ortasından yaralanmalar olması gerekir, kendisinin ayağının baş parmağından itibaren, baş parmak araları dahil ayağının bu kısımları mor idi, adli raporda da anlaşılacağı üzere makatına sokulan bir şey yoktur, kendisi bunu denemiş becerememişitr, böyle bir girişimimiz olsa, bunu yapardık, üzerime atılı bulunan suçlamayı kabul etmiyorum\" Başsavcılık 19/7/2018 tarihinde şüpheli infaz memurları hakkında kovuşturma yapılmasına yer olmadığı kararı vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... Tüm bu hususlar birlikte değerlendirildiğinde, Hünkar Taşdan'ın cezaevinde bir çok karıştığı olay nedeniyle disiplin soruşturması geçirdiği, kaldığı koğuşlarda uyumsuzluk gösteridği, son yaşadığı hükümlüler arasında kavga olayı sonrası müşahade odasına alınmasına ve geçirdiği disiplin soruşturmalarına tepki olarak cezaevi yönetimini zor durumda bırakmak, adli soruşturma geçirmelerini sağlamak amacıyla kendisine tuvalet fırça sapını sokmaya çalıştığının kuvvetle muhtemel olduğu, zira kriminal incelemenin de bu durumu ortaya koyduğu, ayaklarındaki yaralanmaları da kendisinin ayaklarını mazgal demirlerine vurmak suretiyle yapabileceği, anal muayenede de livata veya jop sokma durumuna ilişkin bir durumun da bulunmadığı değerlendirildiğinde müştekinin beyanlarının soyut beyanların ötesine geçmediği, Müştekinin bir çok nakil talebi ile ilgili de dilekçesinin bulunduğu, Tüm soruşturma evrakı kapsamından anlaşılmakla, Şüpheliler hakkında üzerine atılı suçlarından dolayı ayrıntıları yukarıda açıklanan gerekçelerle yeterli şüphe oluşturacak delil elde edilememesi sebebi ile KAMU ADINA KOVUŞTURMAYA YER OLMADIĞINA... [karar verildi.]\" Başvurucunun Başsavcılık kararına yaptığı itiraz; Amasya Sulh Ceza Hâkimliğinin 5/4/2019 tarihli kararıyla, olayın yaşandığı ceza infaz kurumuna ait güvenlik kamerası görüntülerinde başvurucunun darbedildiğine ilişkin iddiasını destekleyecek bir görüntüye ulaşılmadığı, Başsavcılığın karar gerekçelerinin yerinde olduğu değerlendirilerek reddedilmiştir. Başvurucu 3/5/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/15557",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumunda infaz görevlileri tarafından darbedilme ve olaya ilişkin ceza soruşturmasının etkili yürütülmemesi nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tazminat istemiyle açılan davada usule ilişkin imkânlar bakımından zayıf duruma düşürülme nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 19/2/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Konya İl Jandarma Komutanlığında er olarak askerlik hizmetini yapmıştır. Başvurucu, askerlik hizmetine başlamadan önce sağlık kontrolünden geçirilmiştir. İzmir Asker Hastanesinden 20/9/2011 tarihli \"Askerliğe elverişlidir ve komando olamaz.\" yönünde sağlık raporunu almıştır. Anılan raporda tek taraflı yüksek frekanslarda sensörinöral işitme kaybı tanısının konulduğu ve bu rapora başvurucunun itiraz etmediği görülmektedir.9/11/2012 ve 5/12/2012 tarihli raporlarda atış talimi ya da askerî hizmet sırasında düşmesi sonrası sol kulakta mevcut işitme kaybının arttığı bilgisine yer verilmiştir. 23/5/2012 tarihinde eğitim birliğine katılmasının ardından eğitim amacıyla makineli tabanca ile atış yaptıktan sonra 26/9/2012 tarihinde kulağında yoğun gürültü ve çınlama, baş ağrısı, baş dönmesi, uykusuzluk ve bayılma şikâyetleri ortaya çıkan başvurucu 27/9/2012 tarihinde Konya Asker Hastanesine sevk edilmiştir. Aynı gün verilen raporla ileri tetkik ve tedavi için Konya Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevk edilmiş, 5/10/2012 tarihli raporla işitme kaybı ve vertigo teşhisi konarak başvurucuya bir ay istirahat verilmiştir.  Rahatsızlığın devam etmesi üzerine başvurucu, İzmir Asker Hastanesine sevk edilmiştir. Anılan Hastane tarafından sol total işitme kaybı tanısıyla kıtasına sevk edilen başvurucu 2/11/2012 tarihli rapor ile daha ileri tetkik ve tedavi için Gülhane Askerî Tıp Akademisine (GATA) nakledilmiştir.  GATA bünyesinde devam eden tedavi sürecinde 9/11/2012 tarihli raporla bir ay hava değişimi ve 5/12/2012 tarihli raporla da iki ay hava değişimi verilmiş, hava değişimleri sonrasında 1/2/2013 tarihli raporla işitme kaybı, tanımlanmamış tanısıyla mevcut tedavisinin üç ay süreyle devamına, şikâyetlerinin devam etmesi hâlinde kıtası hastanesine başvurmak üzere taburcu edilmesine karar verilmiştir. Başvurucu 20/9/2013 tarihinde terhis edilmiştir.  Terhis edilmesinden önce ve sonra şikâyetleri devam eden başvurucunun Alsancak Devlet Hastanesi ve Özel Efes Kulak Burun Boğaz Dal Merkezinde yaptırdığı işitme testleri sonucunda sağ kulağının hiç duymadığı anlaşılmıştır. Başvurucu, sağlık durumunun askerî görevin etkisiyle bozulduğunu ileri sürerek 9/1/2014 tarihinde maddi ve manevi zararlarının karşılanması istemiyle idari başvuruda bulunmuştur. Başvuru zımnen reddedilmiştir.  Başvurucu uğradığını ileri sürdüğü maddi ve manevi zararların tazmini istemiyle Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) nezdinde dava açmıştır. AYİM İkinci Dairesi 15/4/2015 tarihli kararıyla davayı reddetmiştir.  Ret gerekçesinde öncelikle idare hukuku ilkeleri ve Anayasa'nın  maddesi uyarınca idarenin kendi eylem ve işlemlerinden doğan zararları ödemekle yükümlü olduğu belirtilmiştir. İster hizmet kusuru ister kusursuz sorumluluk ilkelerine dayandırılsın idarenin tazminle sorumlu tutulabilmesi için bir zararın varlığı, zararı doğuran eylemin idareye yüklenebilir nitelikte olması, zararla eylem arasında bir illiyet bağının bulunması, hizmet kusurunun varlığı veya kusursuz sorumluluk koşullarının oluşması şartlarının birlikte gerçekleşmesinin zorunlu olduğu hatırlatılmıştır. Meydana gelen zarar, idari eylem ya da işlemden doğmamış ise yahut zararla idari eylem veya işlem arasında nedensellik bağı kurulamıyorsa idarenin tazmin sorumluluğundan söz edilemeyeceği vurgulanmıştır. Başvurucunun tam sağlam olarak askere sevk edilmediği, 20/9/2011 tarihli raporda \"tek taraflı yüksek frekanslarda sensörinöral işitme kaybı\" tanısının konulmuş olduğu ve bu rapora itiraz etmediği, zaten işitme kaybının bulunduğu, 26/9/2012 tarihinde atış talimi yapmadığı,17/8/2012 tarihinde atış talimi yaptığı,9/11/2012 ve 5/12/2012 tarihli raporlarda düşme sonrası sol kulakta mevcut işitme kaybının arttığı bilgisine yer verildiği, dolayısıyla rahatsızlığının görevin ifası sırasında ve bu görevin etkisi ile meydana geldiğini kabule yeterli somut dayanak bulunmadığı ifade edilmiştir. Ayrıca başvurucunun askerî hizmet sırasında düşmesinden kaynaklanan işitme kaybı artışı iddiasına ilişkin bir dava açmadığı da belirtilmiş, rahatsızlığı nedeniyle uğradığı zarar ile illiyet bağı kurulabilecek bir idari eylemin olmadığına dikkat çekilmiştir. Bu bağlamda dosyadaki bilgi ve belgelere göre karar verilebileceği ve tıbbi bilirkişi incelemesi yapılmasına gerek olmadığına kanaat getirilerek davanın soyut iddialara dayalı ve hukuki dayanaktan yoksun olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Karar oyçokluğuyla verilmiştir. Azınlıkta kalan iki üyenin karşıoy gerekçesinde ise başvurucunun rahatsızlığının askerî görev koşullarından ileri gelip gelmediği hususunda bilirkişi incelemesi yaptırılarak uyuşmazlığın sonuca bağlanması, terhis olana kadar atış eğitimlerine katılmış olabileceği, bu eğitimler sırasında da işitme kaybının artabileceği, işitme kaybının düşmeden kaynaklandığına ilişkin bilimsel bir verinin dosyada bulunmamasına karşın işitme kaybı artışının düşmeden kaynaklandığının kabul edildiği, bu konunun ileri sürülmese dahi resen araştırma ilkesi kapsamında değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir.  Başvurucu, ret hükmünü 22/1/2016 tarihinde tebellüğ etmesinin ardından 19/2/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.   Anayasa'nın  maddesinin son fıkrasında, idarenin kendi eylem ve işlemlerinden doğan zarar�� ödemekle yükümlü olduğu belirtilmiştir. Bu hüküm Türk hukukunda idarenin mali sorumluluğunun anayasal temelini oluşturmaktadır. İdarenin kamu hukukundan kaynaklanan mali sorumluluğunun Anayasa'nın  maddesinin son fıkrası haricinde bir yasal dayanağı bulunmamaktadır. Özel hukuktan farklı olarak -somut bazı konuları düzenleyen birkaç istisna dışında- idarenin idari nitelikteki işlem ve eylemlerinden doğan zararlara ilişkin mali sorumluluğunu düzenleyen genel bir kanun hükmü yoktur. İdarenin kamu hukuku alanından kaynaklanan mali sorumluluğunun çerçevesi ile hüküm ve esasları, Anayasa'nın anılan hükmünden yola çıkılmak suretiyle Danıştay içtihatlarıyla belirlenmiştir. Danıştay içtihatlarına göre idarenin mali sorumluluğu, kusur sorumluluğu ve kusursuz sorumluluk şeklinde ikiye ayrılmakta; kusursuz sorumluluk da dayandığı sebebe göre tehlikeli faaliyetler, mesleki risk, sosyal risk ve fedakârlığın denkleştirilmesi biçiminde tasnif edilmektedir. Kusur sorumluluğunda idarenin kusurlu bulunması (hizmet kusuru) sorumluluğun temel şartı iken kusursuz sorumluluk hâllerinde idarenin kusuru bulunmasa dahi idarenin mali sorumluluğu söz konusu olabilmektedir (Recep Tarhan ve Afife Tarhan, B. No: 2014/1546, 2/2/2017, §§28, 29, 30).  4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı mülga Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu'nun  maddesi şöyledir:\"Daireler veya Daireler Kurulu, bakmakta oldukları davalara ait her çeşit incelemeleri kendiliklerinden yapabilecekleri gibi, tayin edecekleri süre içinde, lüzum gördükleri evrakın gönderilmesini ve her türlü bilgilerin verilmesini taraflardan ve ilgili diğer yerlerden isteyebilirler. Bu husustaki kararların, ilgililerce, süresi içinde yerine getirilmesi mecburidir. Haklı sebeplerin bulunması halinde bu süre, bir defaya mahsus olmak üzere uzatılabilir.'' 1602 sayılı mülga Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:''Bu Kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde; İdari Yargılama Usulü Kanunu ile Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun ...bilirkişi, keşif, delillerin tespitine... ilişkin hükümleri uygulanır.'' ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/3574",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tazminat istemiyle açılan davada usule ilişkin imkânlar bakımından zayıf duruma düşürülme nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, devlet memurluğundan çıkarılma işleminin iptali istemiyle açılan davada, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı ile sonuçlanan ceza yargılaması ve bu yargılama sonucu ulaşılan sonuç esas alınarak karar verilmesi nedeniyle masumiyet karinesinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 30/9/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, İstanbul'un Beyoğlu Belediye Başkanlığı bünyesinde zabıta memuru olarak görev yapmıştır.  Zabıta memuru olarak görev yaptığı dönemde görev ve yetkisi olmadığı hâlde bir otelin ruhsat alma süreci ile ilgili olarak işlemleri hızlandırma ve mühürleme yapmama gibi vaatlerde bulunarak kendine yarar sağladığı ve rüşvet aldığı iddialarıyla başvurucu hakkında disiplin soruşturması başlatılmıştır.  Soruşturma sonucunda isnat edilen fiileri gerçekleştirdiği kanaatine varılan başvurucu 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun  maddesi uyarınca 25/9/2013 tarihli işlemle devlet memurluğundan çıkarılmıştır.  Diğer taraftan başvurucu hakkında yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama suçu isnadıyla kamu davası açılmıştır. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 26/9/2013 tarihli kararıyla başvurucunun 10 ay hapis ve 500 TL adli para cezasıyla cezalandırılmasına hükmetmiş ancak 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar vermiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi esasa ilişkin gerekçesinde öz olarak başvurucunun yetkili olmadığı bir konuda iş yapabileceği kanaatini uyandırmak suretiyle bir miktar para talep ederek kendine yarar sağlamaya çalıştığı sonucuna ulaşıldığını ifade etmiştir.  Başvurucu, hakkında tesis edilen devlet memurluğundan çıkarılma işlemine karşı İstanbul  İdare Mahkemesi (Mahkeme) nezdinde iptal davası açmıştır.  Mahkeme 12/11/2014 tarihli kararıyla davayı reddetmiştir.  Ret gerekçesinin ilgili kısımları şöyledir:\"657 sayılı Devlet Memurları Kanununun  maddesinin E-g maddesinde; memurluk sıfatı ile bağdaşmayacak nitelik ve derecede yüz kızartıcı ve utanç verici hareketlerde bulunmak Devlet Memurluğundan çıkarma cezasını gerektiren fiil ve haller arasında sayılmıştır....... davacının yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama suçundan İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinde yapılan yargılama sonucunda anılan Mahkemenin 2013 gün ve 2012/556 esas, 2013/339sayılı kararıyla davacının suçunun sabit görüldüğü, hapis ve adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ancak CMK'nun 231/ maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği görülmüştür.Bu durumda, yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama suçunu işlediği yapılan incelemeler sonucu tespit edilen ve bu suçtan ağır ceza mahkemesinde yapılan yargılama sonucunda işlediği suç sabit görülen davacının, 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 125/E-g maddesi uyarınca Devlet memurluğundan çıkarma cezası ile cezalandırılmasına dair dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır.\" Ret hükmü Danıştay Onaltıncı Dairesinin 17/6/2015 tarihli kararıyla onanmıştır. Başvurucu nihai kararı 31/8/2015 tarihinde tebellüğ etmesinin ardından 30/9/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  A. Ulusal Hukuk 657 sayılı Kanun'un \"Disiplin cezalarının çeşitleri ile ceza uygulanacak fiil ve haller\" kenar başlıklı  maddesinin (E) bendi ile bendin (g) alt bendi şöyledir: \" E - Devlet memurluğundan çıkarma : Bir daha Devlet memurluğuna atanmamak üzerememurluktan çıkarmaktır.Devlet memurluğundan çıkarma cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır: ...g) Memurluk sıfatı ile bağdaşmayacak nitelik ve derecede yüz kızartıcı ve utanç verici hareketlerde bulunmak,\" 5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (5) numaralı fıkrasının son cümlesi şöyledir:\"Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, kurulan hükmün sanık hakkında bir hukukî sonuç doğurmamasını ifade eder.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinin ikinci fıkrası şöyledir:\"Kendisine bir suç isnat edilen herkes, suçluluğu yasal olarak sabit oluncaya kadar suçsuz sayılır.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) Sözleşme’nin  maddesinin ikinci fıkrasının, kişilerin suçluluğu yasal olarak sabit oluncaya kadar masum sayılma hakkını güvence altına aldığını belirtir. AİHM içtihatlarında, masumiyet karinesi ile sağlanan güvencenin iki yönünün bulunduğunu ifade etmiştir: ceza yargılamasının yürütülmesine ilişkin usuli güvence –bu güvence ile, sonucunda mahkumiyet kararı dışında bir hüküm kurulan ceza yargılaması ile bağlantılı olan durumlarda, daha sonra yürütülecek yargılamalar boyunca kişinin masumiyetine saygı gösterilmesinin sağlanması amaçlanır. Bu usuli yön kapsamında, masumiyet karinesi ilkesi, ceza yargılamasının kendisinin adil olmasını sağlayacak usuli güvence olarak, kamu görevlilerinin davalının suçluluğu ve eylemleri hakkında erken açıklamalarda bulunmasını yasaklar. Ancak, bu husus, cezai meselelerde usuli güvence ile sınırlı değildir, bu kapsam daha geniştir ve Devletin hiçbir temsilcisinin, mahkeme ile suçluluğu ispatlanıncaya kadar kişinin bir suçtan suçlu olduğunu söylememesini gerekli kılar.Bu kapsamda, sadece ceza yargılaması kapsamında değil aynı zamanda ceza yargılaması ile eş zamanlı olarak yürütülen bağımsız hukuk yargılamaları, disiplin işlemleri veya diğer yargılamalarda da masumiyet karinesinin ihlali söz konusu olabilir. Sözleşme’nin  maddesinin ikinci fıkrası kapsamındaki güvencenin ilk yönü, kişi hakkındaki ceza yargılaması sonuçlanıncaya kadar ceza gerektiren bir suçla suçlandığı süreye ilişkin iken, masumiyet karinesi güvencesinin ikinci yönü, ceza yargılaması sonucunda mahkûmiyet dışında bir hüküm kurulduğunda devreye girer ve daha sonraki yargılamalarda ceza gerektiren suç karşısında kişinin masumiyetinden şüphe duyulmamasını gerektirir (Seven/Türkiye, B. No: 60392/08, 23/1/2018, § 43). AİHM, Sözleşme’nin  maddesinin ikinci fıkrasının disiplin yetkisini haiz makamların ceza yargılaması kapsamında kendisine suç isnat edilen ve eylemi usule uygun bir şekilde tespit edilen bir kamu görevlisine yaptırım uygulamasını engellemek gibi bir amacı veya etkisi bulunmadığına kanaat getirmiştir. AİHM, Sözleşme’nin herhangi bir eylem nedeniyle hem ceza hem de disiplin yargılamalarının başlatılmasına veya söz konusu iki yargılama türünün eş zamanlı olarak yürütülmesine halel getirmediğine vurgu yapmaktadır. AİHM ayrıca, cezai sorumluluğun kaldırılması hâlinde bile daha hafif bir ispat külfeti temelinde aynı olaylardan doğan hukuki veya diğer sorumlulukların tesis edilmesine halel getirilmediğine işaret etmektedir. Ancak nihai bir cezai hüküm olmaksızın disiplin yargılaması kapsamında başvurana iddia konusu eylemi nedeniyle cezai sorumluluk yükleyen bir ifadenin bulunması hâlinde  maddenin (2) numaralı fıkrası kapsamına giren bir mesele söz konusu olacaktır (Seven/Türkiye, § 51). Bu bağlamda, Sözleşme’nin  maddesinin ikinci fıkrasının sağladığı korumanın ikinci yönüne göre, sanığın beraatıyla veya davanın düşmesiyle sonuçlanan ceza yargılamaları sonrasında, söz konusu kişiye masumiyetine uygun bir muamelede bulunulmasını gerekir. Bu ikinci yönde, maddenin genel amacı, bir suçtan beraat eden bireyleri veya ceza yargılaması düşen kişileri, itham edildikleri suçtan aslında suçlu olduklarını düşünen kamu görevlileri ve makamlarına karşı korumaktır. Bu davalarda, masumiyet karinesi, adil olmayan bir cezai hükmün önlenmesi için, sağladığı usuli güvencenin çeşitli koşullarının yargılamada uygulanması suretiyle hayata geçirilmiştir. Beraat veya herhangi bir düşme kararına riayet edilmesi hakkının korunmaması halinde, Sözleşme’nin  maddesinin ikinci fıkrasında yer alan adil yargılanma güvenceleri teorik ve hayali olma riskiyle karşı karşıya kalabilir (Seven/Türkiye, § 54). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/16027",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, devlet memurluğundan çıkarılma işleminin iptali istemiyle açılan davada, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı ile sonuçlanan ceza yargılaması ve bu yargılama sonucu ulaşılan sonuç esas alınarak karar verilmesi nedeniyle masumiyet karinesinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işçilik alacağı nedeniyle açılan davanın aynı maddi olaya dayanılarak açılan başka davalarda verilen kararların aksi bir sonuca ulaşılarak reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir  Başvuru 12/7/2016 tarihinde yapılmıştır.Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Elektrik Üretim A.Ş.nin (EÜAŞ/İşveren) Seyitömer Termik Santrali'nde işçi olarak çalışmaktayken 16/3/2010 tarihli dilekçe ile dayanışma aidatı ödeyerek  Dönem Toplu İş Sözleşmesi hükümlerinden faydalanmak istemiş, İşveren, başvurucu ile aralarında iş akdi bulunmadığı gerekçesiyle talebi reddetmiştir. Başvurucu bu defa hizmet kolunda faaliyette bulunan Türkiye Enerji, Su ve Gaz İşçileri Sendikasına (TES-İŞ/Sendika) üye olma talebinde bulunmuş, Sendikanın üyelik talebini kabul edip üyelik başvuru formunu ilgili İşverene göndermesi üzerine EÜAŞ, başvurucunun kendi personeli olmadığını belirterek belgeleri iade etmiştir. Başvurucu, kendisi ile birlikte EÜAŞ'a ait iş yerinde çalışan Sendikaya üye işçilerin asıl işverenin işçisi olduğu hâlde muvazaalı olarak alt işveren işçisi gibi gösterildiğini, İşverenin daha az maliyetle işçi çalıştırmak için bu yola başvurduğunu, bu açıdan bireysel ve kollektif haklarının kısıtladığını, Sendika üyeliği nedeniyle hâlen yürürlükte bulunan toplu iş sözleşmesi hükümlerinden yararlanması gerektiğini ileri sürerek sözleşmeden kaynaklanan işçilik alacaklarının tahsili istemiyle dava açmıştır. Kütahya İş Mahkemesi 30/5/2014 tarihli kararında, Yargıtay denetiminden geçerek kesinleşen aynı mahiyetteki çok sayıda dosyayı da emsal göstermek suretiyle başvurucunun EÜAŞ bünyesinde değişik hazırlanan tek tip sözleşmeler ile ihaleyi alan firmalar değişse dahi çalışmalarını kesintisiz devam ettirdiğini, bu firmalar ile alt işverenlik sözleşmelerinin22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu'nun  maddesine aykırı ve muvazaalı olduğunu, alt işverenerin yaptıkları asıl işin işçi temini olduğunu belirterek davayı kabul etmiştir.  Mahkemenin benzer nitelikteki çok sayıda kararı ile birlikte anılan hüküm temyiz edilmiş, Yargıtay  Hukuk Dairesi (Daire)12/11/2014 tarihinde, 20/2/2001 tarihli ve 4628 sayılı Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunun Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun'un  maddesini ilk defa somut olay çerçevesinde değerlendirdiğini belirterek elektrik üretimi yapan davalı Şirketin bu madde kapsamında tanınan imtiyazlara sahip olması gerektiğini, bu nedenle asıl işin tamamı veya bir kısmını alt işverene devredebileceğini, bu açıdan muvazaalı alt işverenlik ilişkisinden bahsedilemeyeceğini belirterek benzer nitelikteki birçok dosya ile birlikte hükmü bozmuştur. Yargıtay  Hukuk Dairesinin bozma kararları üzerine aralarında başvurucunun da bulunduğu bazı işçiler tarafından açılan davalar Kütahya  İş Mahkemesine, bazı davalar da Kütahya  İş Mahkemesine tevzi edilmiştir. Kütahya  İş Mahkemesi bozmadan sonra yaptığı yargılamada 250'den fazla dosya ile ilgili direnme kararı vermiştir. Bu kararların temyizi üzerine dosya Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna (HGK) gönderilmiştir. HGK 30/9/2015 tarihli kararında; davalı kamu tüzel kişiliği ile yapılan hizmet alım sözleşmelerinin içeriği, alt işverenlerin değişmesine rağmen çalışan işçilerin değişmemesi, alınacak işçilerin unvanlarının şartnamede ayrı ayrı belirtilmesi, alt işverenin ücret bordrolarını tutan bir işçi dışında diğer işçileri sevk ve idare eden işçisinin bulunmaması, puantaj kayıtlarının EÜAŞ tarafından belirlenen kişilerce tutulması, işe alan ve işten çıkaranın EÜAŞ olması, davacı ve alt işveren şirket işçilerinin asıl işveren EÜAŞ işçileri ile aynı şekilde ve üretimin her bölümünde çalışması, emir ve talimatların EÜAŞ tarafından verilmesi, çalışma şartlarının ve yıllık izinlerin EÜAŞ tarafından belirlenmesi, alt işveren işçilerinin yapılan iş ve hizmette EÜAŞ tarafından temin edilen ve yine davalıya ait araçları kullanması gibi nedenleri gözönünde tutarak davalı şirket ile alt işveren arasındaki hizmet alım sözleşmesinin muvazaalı olduğunu ve başvurucunun asıl işveren şirketin işçisi olduğunu belirterek yerel mahkemenin direnme kararını yerinde bulmuş, Daire tarafından incelenmeyen diğer temyiz itirazlarının incelenmesi amacıyla dosyaları Özel Daireye göndermiştir. Daire, HGK tarafından davalı İşverenin imzaladığı alt işverenlik sözleşmesinin muvazaa sebebiyle geçersiz ve davacıların baştan itibaren asıl İşverenin işçisi olduğu hususunun kabul edildiğini, uygulama birliği ile hukuki belirlilik ve öngörülebilirlik ilkelerini gözönüne aldığını belirterek bu nitelikteki dosyaları onamıştır. İçerisinde başvurucunun da bulunduğu dava dosyalarına bakan Kütahya  İş Mahkemesi ise birçok dosyada Yargıtay  Hukuk Dairesinin 12/11/2014 tarihli bozma ilamına uymuş, Kütahya  Asliye Hukuk Mahkemesindeki benzer dosyaların kesinleşmesini beklemeden 1/6/2015 tarihinde davanın reddine karar vermiştir.  Temyiz üzerine Daire 16/3/2016 tarihli kararında, bozma ilamına uyularak karar verilen diğer dosyalarla benzer şekilde değerlendirme yaparak HGK'nın 30/9/2015 tarihli kararıyla olayda muvazaanın varlığının kabul edildiğini, bozma kararındaki görüşünü korumasına rağmen hukuki istikrar adına HGK'dan geçen dosyaları onadığını ancak ilk derece mahkemesince bozmaya uyulması nedeniyle HGK'nın önüne çıkmayan somut olayda davalı lehine usule ilişkin müktesep hak oluştuğunu belirterek hükmün onanmasına karar vermiştir. Bu arada aralarında başvurucunun vekillerinin de bulunduğu avukatlar tarafından 15/5/2015 tarihli dilekçeyle Yargıtay  Hukuk Dairesi ve Yargıtay  Hukuk Dairesi ile Yargıtay  Hukuk Dairesi kararları arasında asıl İşveren ile alt işveren arasındaki iş ilişkisinin muvazaalı olup olmadığı hususunda içtihat aykırılığı bulunduğu ileri sürülerek içtihadın birleştirilmesi talep edilmiştir. Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu 3/3/2016 tarihli ve 74 sayılı kararı ile muvazaa iddiasının her somut olayın özelliğine göre çözümlenmesi gerektiğini belirtmiş, içtihadı birleştirme yoluna gidilmesine gerek olmadığına karar vermiştir. Onama kararı 20/6/2016 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş, 12/7/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. Konu hakkında ilgili hukuk için bkz. Hakan Altıncan [GK], B. No: 2016/13021, 17/5/2018, §§ 20-  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/13022",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işçilik alacağı nedeniyle açılan davanın aynı maddi olaya dayanılarak açılan başka davalarda verilen kararların aksi bir sonuca ulaşılarak reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir I",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, evinin çevresindeki cami ve mescitlerden sabah saatlerinde yüksek sesli ezan okunmasından rahatsız olunması ve bundan kaynaklanan manevi zararının giderilmesi için idareye yapılan başvurunun reddine dair idari işleme karşı açılan iptal ve tam yargı davalarının reddedilmesi nedeniyle Anayasa'nın , , , , , ,  ve  maddelerinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 19/3/2014 tarihinde İzmir Bölge İdare Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca 30/11/2015 tarihinde, başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca 30/11/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 30/11/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşlerini 10/6/2016 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, İzmir ilinin Göztepe semtinde ikamet etmekte ve evinin çevresinde bulunan cami ve mescitlerden sabahın erken saatlerinde hoparlörlerle yüksek sesli ezan okunmasından uykusunun bölündüğünü, mensubu olmadığı bir dinin ibadetine zorlandığını ve rahatsız olduğunu belirtmektedir. Başvurucu, ezan okunmasından kaynaklanan rahatsızlığın idarenin hizmet kusurundan kaynaklandığını belirterek uğradığını iddia ettiği manevi zararların tazmini talebiyle İzmir Valiliğine yaptığı başvurunun reddi üzerine anılan işlemin iptali ve manevi tazminat istemiyle İzmir  İdare Mahkemesinde tazminat davası açmıştır.  İzmir  İdare Mahkemesi 31/12/2008 tarihli E.2007/1872, K.2008/2554 sayılı kararı ile davanın reddine karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısımları şöyledir:\"… Kamu hizmetinin yürütülmesi dolayısıyla idarenin, tazminat ödemekle yükümlü tutulabilmesi için ortada bir yönetsel eylemin (idare tutum ve davranışı) ya da işlemin bulunması, bu eylemden ya da işlemden zarar meydana gelmesi, bu idare eylem ve/veya işlem ile zarar arasında nedensellik bağının bulunması gerekir. Zarar doğuran eylem ve/veya işlemin idareye bağlanabilmesi durumunda, kusurlu sorumluluk ilkesine göre tazmini yoluna gidilmesi gerekmektedir.Diğer yandan, idarelerin hizmeti kusurlu işletmesi sonucunu doğuran her hukuka aykırılığın idareler için, oluşan manevi zararların tazmini borcunu doğurmadığı, manevi zararların tazmini için idarelerin yapmaları gerekeni yapmama, ya da yapmamaları gerekeni yapma gibi \"ağır hizmet kusuru\" işlemeleri gerektiği yargısal kararlarımızda genel kabul görmüştür.Uyuşmazlığın manevi zararın tazmini istemi ile çıkarılmış olması karşısında, öncelikle maddi çerçevesinin incelenmesi, daha sonra davanın nedenleri de gözönünde tutularak manevi zararın tazmini borcunu doğuracak ağırlıkta bir hizmet kusuru bulunup bulunmadığının incelenmesi gerekmektedir.…Olayda, davacının yakınmaları üzerine idarece bir inceleme başlatıldığı, evinin çevresinde bulunan İsmail Mumcu Mescidi'nin yukarıda anılan 4379 sayılı yasa uyarınca 2001 günü devralındığı, 2004 yılında kadro tahsis edilerek görevli ataması yapıldığı, Yalı (Tatari) Mescidi'nin ise, aynı yasa uyarınca 1998 günü devralındığı, kadro sıralamasına alındığı, kadro tahsis edildiği, görevlendirmeler yapıldığı, ses düzeni ile ilgili gerekli önlemlerin alındığı dava dosyasında yer alan bilgi ve belgelerden görülmektedir.Bu durumda, davalı idarece denetim altına alındığı ve atama ya da görevlendirmeler ile gereksinim duyulan personelin çalıştırıldığı görülen mescitlerde okunan ezanın ses düzeninin de davacının yakınması üzerine genelgelerde belirlenen biçimde düzenlendiği görüldüğünden, davalı idarenin davacının evinin çevresinde yer alan mescitlerin denetimi ve işletilmesinde yapması gerekirken yapmadığı, yapmaması gerekirken yaptığı bir uygulamadan, bu nedenle de hizmetin yürütülmesinde ağır hizmet kusuru işlediğinden sözetmeye hukuksal olanak bulunmamaktadır.Diğer yandan, yurttaşlarımızın bir kısmının inandığı dinin ibadet gereklerinin bir sonucu olarak davalı idarenin denetimindeki ibadet yerlerinde okunan \"ezan\" nedeniyle aynı dine inanmayan ya da gereklerine kayıtsızlık gösteren yurttaşlarımızın ibadete zorlandığı ve bu yolla ayrımcılığa tabi tutulduğunun kabulüne olanak yoktur.Yine, özellikle genel olarak dinlenme saatlerinde ses cihazları ile yüksek sesle ezan okunmasının bireylerin sağlıklı bir çevrede yaşama ve dinlenme hakkına müdahale niteliği bulunduğu kabul edildiğinde dahi, bir yasa ile kamu hizmeti niteliğine kavuşturulan din hizmetlerinin aracı olan ve davalı idarece denetlenen ibadethanelerde okunan ezanın ses düzeyine ve uygulamalara ilişkin genelgeler çıkardığı görülen idarenin, anılan genelgeleri uygulama ya da gereklerinin denetimindeki kusurlarının da \"ağır hizmet kusuru\" olarak kabulüne olanak bulunmamaktadır.Bu çerçevede, davalı idarenin işletimi ve denetimindeki ibadethanelerden ezan okunmasında ve ses düzeyinin belirlenmesindeki uygulamalarda oluşacak aksamaların idare için, bireylerin giderek davacının manevi zararlarının tazminini gerektirir ağırlıkta hizmet kusuru oluşturmayacağının da kabulü gerekmektedir.”  Anılan karar, Danıştay  Dairesinin 22/11/2013 tarihli E.2009/11915, K.2013/8309 sayılı ilamıyla onanmış ve karar kesinleşmiştir. Nihai karar başvurucuya 24/2/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 19/3/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 9/8/1983 tarihli ve 2872 sayılı Çevre Kanunu'nun “Tanımlar” başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:“ Bu Kanunda geçen terimlerden;Çevre: Canlıların yaşamları boyunca ilişkilerini sürdürdükleri ve karşılıklı olarak etkileşim içinde bulundukları biyolojik, fiziksel, sosyal, ekonomik ve kültürel ortamı,… ifade eder.” 2872 sayılı Kanunu'nun “Gürültü” başlıklı  maddesi şöyledir:\"Kişilerin huzur ve sükununu, beden ve ruh sağlığını bozacak şekilde ilgili yönetmeliklerle belirlenen standartlar üzerinde gürültü ve titreşim oluşturulması yasaktır. Ulaşım araçları, şantiye, fabrika, atölye, işyeri, eğlence yeri, hizmet binaları ve konutlardan kaynaklanan gürültü ve titreşimin yönetmeliklerle belirlenen standartlaraindirilmesi için faaliyet sahipleri tarafından gerekli tedbirler alınır.\" 22/6/1965 tarihli ve 633 sayılı Diyanet İşleri Başkanlığı Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun’un “Görev” başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"İslam Dininin inançları, ibadet ve ahlak esasları ile ilgili işleri yürütmek, din konusunda toplumu aydınlatmak ve ibadet yerlerini yönetmek üzere; Başbakanlığa bağlı Diyanet İşleri Başkanlığı kurulmuştur.” 633 sayılı Kanun’un “Camilerin ibadete açılması ve yönetimi” başlıklı  maddesi şöyledir:“Cami ve mescitler Diyanet İşleri Başkanlığının izni ile ibadete açılır ve Başkanlıkça yönetilir. Hakiki ve hükmi şahıslar tarafından yapıldığı halde izinli veya izinsiz olarak ibadete açılmış bulunan cami ve mescitlerin yönetimi üç ay içinde Diyanet İşleri Başkanlığına devredilir. Diyanet İşleri Başkanlığınca buralara imkanlar nispetinde kadro tahsis edilir. Kadro tahsis edilinceye kadar buralarda görev yapanların mesleki ehliyetleri ile ilgili esas ve usuller yönetmelikle düzenlenir.”  17/6/2014 tarihli ve 29033 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Diyanet İşleri Başkanlığı Görev ve Çalışma Yönetmeliği’nin  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) ve (ç) bentleri şöyledir:“b) Güneşin doğmasına bir saat kala sabah ezanını okumak, her gün öğle namazından bir saat önce açıp yatsı namazından sonra kapatmak suretiyle camiyi gün boyu açık tutmak.ç) Camideki ses cihazları ile diğer teknik araç ve gereçlerin bakımını, korunmasını ve çalışır durumda bulundurulmasını sağlamak, cami minaresi ve ses cihazının ibadet maksadı dışında kullanılmasına engel olmak.” Diyanet İşleri Başkanlığının 6/8/2007 tarihli Başkanlık Hizmetleri Genelgesi’nin (Genelge) “Ezan ve salâ ile ilgili hizmetler” başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“(1) Ezânlar, her yöre için Diyanet Takviminde gösterilen vakitlere göre ezân vakitleri geldiği zaman, merkezî ezân sistemi kurulu olan illerde nöbetçi görevli, diğer camilerde ise görevliler tarafından usûl ve adabına uygun olarak okunacaktır.(2) Sabah ezânlarının camilerde gayr-i muayyen vakitlerde okunduğu, bazı camilerde ise sabah namazı kılındıktan sonra, aynı yerde bir başka camide ezânın henüz okunduğu, bunun da sabah namazının vakti konusunda vatandaşlarımızın zihinlerinde istifhamlar oluşmasına neden olduğu görülmektedir. Bu durumu, görevin tam bir disiplin anlayışı içinde yürütülmesi ilkesi ile bağdaştırmak mümkün değildir. Bu sebeple, sabah ezânı, Ramazan Ayında Diyanet Takviminde gösterilen “İmsak Vakti”nde, diğer aylarda ise güneşin doğmasından tam bir saat önce aynı anda okunacaktır.” Genelge’nin “Cami ve minare hoparlörlerinin kullanılması” başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“(1) Başkanlığımız mevzuatına göre minarelerde bulunan hoparlörlerden yalnızca ezân ve salâ okunması gerekmektedir. Bazı yerlerde cami içerisinde icra edilen vaaz, mevlit ve benzeri diğer dinî programların minarede bulunan hoparlörlerden yayınlandığı, bu durumun da hoşnutsuzluğa ve şikâyetlere sebep olduğu, Başkanlığımıza intikal eden bilgilerden anlaşılmaktadır. Bu sebeple;a) Cami içinde yapılan vaaz, mevlit ve benzeri programlar, minare hoparlörlerinden yayınlanmayacaktır. …c) Hoparlörlerin ses düzeninin, ezânın çevrede duyulmasını sağlayacak fakat yakın komşuları da rahatsız etmeyecek şekilde ayarlanması temin edilecektir.(2) Camilerden uzak mahalle veya yazlık sitelerde ikamet eden vatandaşların okunan ezândan istifade edebilmeleri amacıyla belediye yayın cihazından verilmesi, cami ya da mescit bulunmayan yerlere alıcı cihaz konulması hususunda … Buna göre;a) Hoparlörün takılmasını semt halkının çoğunluğunun istemesi,b) Cami hoparlörünün monte edileceği yerin/birimin, telefon, elektrik GSM direği vb. mekânların sahibinin ve yetkililerinin onayının alınması,c) Uzlaşma usûl ve esaslarına riayet edilmesi,ç) Görüntü ve ses kirliliğine meydan verilmemesi,Hususları yerine getirildikten sonra, mülkî âmirin onayı alınarak talep edilen ve izin verilen yere ezân sesini nakletmek için hoparlör takılabilecektir.\" ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/3977",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, evinin çevresindeki cami ve mescitlerden sabah saatlerinde yüksek sesli ezan okunmasından rahatsız olunması ve bundan kaynaklanan manevi zararının giderilmesi için idareye yapılan başvurunun reddine dair idari işleme karşı açılan iptal ve tam yargı davalarının reddedilmesi nedeniyle Anayasa nın 2., 5., 10., 12., 13., 24., 56. ve 136. maddelerinin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; yükseköğretim öğrencisi olan başvurucuların üniversite içinde katıldıkları gösteriler için disiplin cezasıyla cezalandırılmaları nedeniyle toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının, disiplin cezalarının iptali talebiyle açtıkları davaların uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucular, olayların meydana geldiği tarihte Çukurova Üniversitesi öğrencileri olup Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumuna bağlı öğrenci yurtlarında kalmaktadır. Üniversite kampüsünde düzenlenen Şerzan Kurt bahar şenliklerine katıldıkları gerekçesiyle başvurucular hakkında disiplin soruşturmaları başlatılmıştır. Bahsi geçen etkinliğe katılmanın disiplin soruşturmalarına konu edilmesinin nedeni olarak bu etkinliğin güvenlik güçleriyle PKK/KONGRA-GEL terör örgütü mensupları arasında çıkan silahlı çatışmaları protesto etmek amacıyla düzenlenmesi gösterilmiştir. Söz konusu disiplin soruşturmaları sonucunda başvurucuların 3/1/1999 tarihli ve 23572 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan (mülga) Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Yurt İdare ve İşletme Yönetmeliği'nin (Yönetmelik)  maddesinin birinci fıkrasının (e) ve (h) bentleri uyarınca yurttan süresiz çıkarma cezası ile cezalandırılmalarına karar verilmiştir. Başvurucular, söz konusu disiplin cezalarının iptali talebiyle idare mahkemelerinde dava açmıştır.  Başvurucular Nihat Acer ve Safya Yüce tarafından açılan davalarda mahkemeler, olay yerinin fotoğraflarını ve CD çözüm tutanaklarını inceleyerek adı geçen başvurucuların söz konusu etkinliğe katıldıklarını tespit etmiştir. Bu tespitle birlikte Mahkemelerce başvurucuların etkinliğe katılmak şeklindeki eylemleri nedeniyle terör örgütü propagandası yapma suçundan ceza mahkemelerinde yargılandıkları, yargılamalar neticesinde kovuşturmanın ertelenmesine karar verildiği de belirtilerek davaların reddine karar verilmiştir. Anılan mahkeme kararları, temyiz ve karar düzeltme incelemelerinden geçerek kesinleşmiştir. Başvurucu Çağlar Çolak'ın açtığı davada ise mahkeme, başvurucunun etkinliğe katılması sebebiyle açılan ceza davasında beraat ettiğini belirterek dava konusu işlemin iptaline karar vermiştir. Mahkeme kararı temyiz ve karar düzeltme incelemelerinden geçerek kesinleşmiştir. Başvurucu, sadece makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasıyla başvuruda bulunmuştur. Başvurucular nihai kararları 27/11/2019 tarihinde öğrenmiş, 26/12/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/600",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru; yükseköğretim öğrencisi olan başvurucuların üniversite içinde katıldıkları gösteriler için disiplin cezasıyla cezalandırılmaları nedeniyle toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının, disiplin cezalarının iptali talebiyle açtıkları davaların uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; tutuklamanın hukuki olmaması ve makul süreyi aşması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, bazı tanıkların dinlenmesi talebinin mahkemece reddedilmesi ve hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının, terör örgütü üyeliği suçuyla ilgili olarak yapılan yargısal yorumların öngörülebilir olmaması nedeniyle suç ve cezaların kanuniliği ilkesinin ve sağlık durumuna rağmen ceza infaz kurumunda tutulma nedeniyle de kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucu, vergi mahkemesi hâkimi olarak görev yapmakta iken Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun kararı ile meslekten çıkarılmış, darbe teşebbüsü sonrasında 11/8/2016 tarihinde gözaltına alınmış ve sorgusunun ardından adli kontrol şartıyla serbest bırakılmıştır. Hakkında Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanmasına üye olma suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmış olan başvurucu 28/3/2019 tarihinden itibaren tutuklu olarak yargılanmaktadır. Başvurucu, tutuklanmadan önce 22/2/2016 tarihinde testis kanseri nedeniyle ameliyat olmuştur ve o dönem kemoterapi tedavisi gördüğünü iddia etmektedir. Geçirmiş olduğu bu operasyon nedeniyle üçer aylık periyotlarla kontrollerinin yapılması gerektiğini ancak tutuklandığından beri bu kontrollerinin yapılamamasının yanında, D vitamini alması ve spor yapması gerekmesine rağmen kalabalık koğuş ve ceza infaz kurumu şartları nedeniyle stres altında olduğunu, tedavi kapsamında belirli gıdaları tüketemediği için ellerinde yaralar çıktığını ve bu sebeplerle hastalığının nüksedebileceğini ileri sürmektedir. Başvurucunun tutuklu kaldığı süre boyunca on beş defa kurum reviri ve aile hekimi tarafından muayene edilmiş olduğu ve bunun dışında tetkik ve tedavi amacıyla yedi kez Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevkinin sağlandığı anlaşılmaktadır. Başvurucu hakkında üniversite hastanesi tarafından düzenlenen 18/7/2019 tarihli sağlık kurulu raporunda; testis kanseri tanısı ile hastalığının sürekli tedavi ve periyodik kontrol gerektirdiği, hükmün infazının hastalık nedeniyle ertelenip ertelenmeyeceği ile ilgili kararın yetkili kurumlar tarafından değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Adli Tıp Kurumu raporunda \"..tedavisi ve önerilen aralıklarla düzenli poliklinik kontrollerinin sağlanarak cezaevi şartlarında kalmasında sağlığı yönünden engel bir durum tespit edilmediği, hastalıklarının ilerlemesi veya vasfının değişmesi durumunda son durumunu gösterir sağlık kurulu raporunun gönderilmesi ile yeniden değerlendirilebileceği oy birliği ile mütalaa olunur.\" tespiti yapılmıştır. Başvurucu tutukluluğunun devamına dair karara sağlık sorunlarını ileri sürerek yaptığı itirazın reddedilmesi üzerine 27/8/2019 tarihinde hastalığı nedeniyle serbest bırakılması yönünde tedbir talepli olarak bireysel başvuruda bulunmuştur. Anayasa Mahkemesince başvurucunun tedbir talebinin değerlendirilmesi için tutuklu olarak bulunduğu ceza infaz kurumuna müzekkere yazılarak sağlık durumuna ilişkin detaylı bilgi istenmiş ve bu istem doğrultusunda alınan 27/9/2019 tarihli sağlık raporunda \"Üroloji ve tıbbi onkoloji kliniği tarafından düzenli aralıklarla hastanın takip ve kontrollerinin yapılması, bulunduğu ortam ile ilgili zorunlu ihtiyaç ve yaşam alanlarının enfeksiyon riskleri açısından değerlendirilerek oluşabilecek sekonder enfeksiyonların önlenebilmesi açısından hijyenik ortam sağlanması kanaati uygundur. Oy birliği ile karar verildi.\" şeklinde sonuca varılmıştır. 31/10/2019 tarihinde Birinci Bölüm tarafından düzenli aralıklarla kontrolü yapılmak ve enfeksiyon riski taşıyan ortamlardan uzak tutulmak koşuluyla başvurucunun ceza infaz kurumunda tutulmasında yaşamı açısından risk oluşturan bir durum olmadığı gerekçesiyle serbest bırakılmaya ilişkin tedbir talebinin reddi ile başvurucunun ceza infaz kurumunda enfeksiyon riski oluşturmayacak bir ortamda tutulmasına karar verilmiştir. Bunun üzerine ceza infaz kurumunca revirde tutulmak istenen başvurucu, uygulamaya rıza göstermemiştir. Başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan cezalandırılmasına karar verilmiş, karara karşı yaptığı istinaf talebi hakkında istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine ve sağlık durumu gözetilerek 25/12/2019 tarihinde başvurucunun tahliyesine karar verilmiştir. İlgili dosya Yargıtay'da olup, temyiz incelemesi devam etmektedir. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebi kabul edilmiş, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin ise Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/29646",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru; tutuklamanın hukuki olmaması ve makul süreyi aşması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, bazı tanıkların dinlenmesi talebinin mahkemece reddedilmesi ve hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının, terör örgütü üyeliği suçuyla ilgili olarak yapılan yargısal yorumların öngörülebilir olmaması nedeniyle suç ve cezaların kanuniliği ilkesinin ve sağlık durumuna rağmen ceza infaz kurumunda tutulma nedeniyle de kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucuların şikâyeti üzerine Sincan Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından gerçekleştirilen soruşturma sonucunda şüpheliler hakkında yaralama ve tehdit suçlarından 4/3/2014 tarihli iddianame ile kamu davası açılmıştır. Ankara Batı  Asliye Ceza Mahkemesi (Mahkeme) 16/9/2014 tarihinde, hakaret suçundan sanık A. hakkında ceza verilmesinden vazgeçilmesine, basit yaralama suçundan sanık T. hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına (HAGB), tehdit ve yaralama suçlarından ise sanık A.nın mahkûmiyetine karar vermiştir.  Bahsi geçen mahkeme kararından; HAGB kararı itiraz edilmeden 23/9/2014, ceza verilmesinden vazgeçilmesine ilişkin karar temyiz edilmeden 24/9/2014, tehdit suçundan verilen mahkûmiyet kararı ise temyiz talebinin reddi üzerine 19/2/2018 tarihlerinde kesinleşmiştir. Sanık A. hakkında yaralama suçundan verilen mahkûmiyet kararının Yargıtay tarafından bozulması üzerine gerçekleştirilen yargılama sonucunda Mahkemece sanık A.nın yeniden mahkûmiyetine karar verilmiş olup anılan karar 22/10/2019 tarihinde Yargıtay tarafından onanarak kesinleşmiştir.  Başvurucular 5/7/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyonun 9/12/2022 tarihli kararıyla; başvurucuların basit yaralama, tehdit ve hakaret suçlarından gerçekleştirilen yargılamanın uzun sürdüğü iddialarının süre aşımı nedeniyle kabul edilemez olduğuna, başvurucuların yaralama suçundan gerçekleştirilen yargılamanın uzun sürdüğü iddialarının kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/23872",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 17/6/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 23/5/2004 tarihinde özel bir hastanede sezaryen yöntemiyle doğum yaptıktan sonra hastaneden taburcu edilmiş, ameliyat sonrası ağrılarının artması şikâyetiyle 31/5/2004 tarihinde tekrar aynı hastaneye başvurmuş, buradan Sosyal Sigortalar Kurumu (SSK) Kartal Hastanesine sevk edilmiş, burada beş gün yatarak tedavi görmesinin ardından başka bir hastanede de yaklaşık iki ay yatarak tedavi gördükten sonra hastaneden taburcu edilmiştir. Başvurucu, eksik ve hatalı tedavi uyguladıkları iddiasıyla doğum yaptığı özel hastane ile Sağlık Bakanlığı aleyhine 9/12/2004 tarihinde Ümraniye  Asliye Hukuk Mahkemesinde maddi ve manevi tazminat istemli tazminat davası açmıştır.  Ümraniye  Asliye Hukuk Mahkemesinin 11/2/2004 tarihli ve E.2004/291, K.2010/27 sayılı kararı ile özel hastane aleyhine olan davanın esastan reddine, Sağlık Bakanlığı aleyhine açılan davanın ise görev yönünden reddine hükmedilmiştir. Karar, taraflarca temyiz edilmeyerek kesinleşmiştir. Başvurucu, kararın kesinleşmesinin ardından Sağlık Bakanlığı aleyhine 9/7/2010 tarihinde İstanbul  İdare Mahkemesinde maddi ve manevi tazminat istemli tam yargı davası açmıştır. İstanbul  İdare Mahkemesinin 25/4/2012 tarihli ve E.2010/1312, K.2012/1023 sayılı kararıyla davanın kısmen kabulüne kısmen reddine karar vermiştir.  Davalı idarenin temyizi üzerine Danıştay Onbeşinci Dairesinin 3/4/2014 tarihli ve E.2013/148, K.2014/2387 sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesi hükmünün onanmasına karar verilmiştir.  Davalı idarenin karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 30/9/2015 tarihli ve E.2014/9710, K.2015/5534 sayılı kararı ile reddedilmiştir.  Başvurucu 17/6/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/10003",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, arabulucular sicilinden silinme işleminin tesis edilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Uşak Barosuna kayıtlı olarak serbest avukatlık yapan ve aynı zamanda arabuluculuk faaliyetinde bulunan başvurucunun arabulucular sicilindeki kaydı Adalet Bakanlığının (Bakanlık) 15/11/2017 tarihli işlemiyle silinmiştir. İşleme ilişkin olarak Bakanlık tarafından gönderilen bildirimde başvurucunun terör örgütleriyle iltisaklı veya irtibatlı olmama şartını taşımadığının anlaşıldığı belirtilmiştir. Başvurucu, söz konusu işlemin iptal edilmesi talebiyle Ankara  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır. Dava dilekçesinde; olağanüstü hâl (OHAL) kanun hükmünde kararnamesine dayanılarak yapılan işlemde hangi terör örgütüyle ne şekilde irtibat ya da iltisak içinde olduğuna ilişkin herhangi bir gerekçe bulunmadığını, savunmasının 26/1/2016 tarihli ve 28540 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Kanunu Yönetmeliği'ne (Yönetmelik) aykırı olarak alınmadığını, terör örgütüyle irtibatlı ya da iltisaklı olduğuna idarenin değil ancak bir mahkemenin karar verebileceğini, söz konusu işlemin Anayasa'ya ve hukuka aykırı olduğunu belirtmiştir. İdare tarafından Mahkemeye sunulan savunma dilekçesinde başvurucu hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan kamu davası açıldığı ve yargılamaya Uşak  Ağır Ceza Mahkemesince devam edildiği ifade edilmiştir. Mahkeme, Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden yapılan sorgulamada başvurucu hakkında Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) kapsamında ceza yargılamasına devam edildiğinin görüldüğünü, bu nedenle başvurucunun terör örgütleriyle iltisaklı veya irtibatlı olmama şartını taşımadığını belirterek davanın reddine karar vermiştir. Başvurucunun bu karara karşı istinaf başvurusu İdare Mahkemesince verilen kararın usule ve hukuka uygun olduğu gerekçesiyle reddedilmiştir. Başvurucunun ret kararına karşı temyiz başvurusu da kararın usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle reddedilmiştir.  Başvurucu, nihai hükmü 16/12/2020 tarihinde öğrendikten sonra 30/12/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/40749",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, arabulucular sicilinden silinme işleminin tesis edilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, başvurucunun terör örgütüne üye olma suçundan yargılandığı ceza davasında adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvuru, soruşturma ve kovuşturma evrelerinde gerçekleştirilen işlemler nedeniyle başka temel hakların ihlal edildiğine ilişkin şikâyetleri de içermektedir. Yalova Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) başvurucu hakkında Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanmasına (FETÖ/PDY) üye olduğu şüphesiyle soruşturma başlatmıştır. Soruşturma neticesinde Başsavcılık, başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan cezalandırılması talebiyle 9/12/2016 tarihinde iddianame düzenlemiş; iddianamede özetle başvurucu hakkındaki ByLock tespiti, Bank Asyada hesabının olması ve bazı şüphelilerle irtibat hâlinde bulunması neticesinde atılı suçu işlediğini iddia etmiştir.  İddianamenin kabulü ile açılan dava, Yalova Ağır Ceza Mahkemesince (Mahkeme) görülmeye başlanmıştır. Yargılamada 22/2/2017 tarihinde duruşma hazırlığı işlemleri yapılmıştır. Tensip Tutanağı'nda diğerlerinin yanı sıra Yalova İl Emniyet Müdürlüğü Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Başkanlığı (KOM) Şube Müdürlüğüne müzekkere yazılarak ByLock kaydı bulunup bulunmadığı, ByLock kaydı varsa kişinin bu sistemi kullanarak yaptığı her türlü haberleşme, yazışma ve işlemin çözümlenmiş dökümünü gösteren analiz raporunun istenmesine, vadeli, vadesiz ve yatırım hesaplarına ilişkin olarak 2013, 2014, 2015 ve 2016 yıllarını kapsayacak şekilde müşteri numarası, hesap açılış ve kapanış tarihi, hesap türü, bakiye miktarı, her türlü hesap hareketi, hesap hareketlerinin niteliği, içeriği ve açıklaması gibi bilgileri içeren dökümün gönderilmesi için Bank Asya Katılım Bankası Genel Müdürlüğüne müzekkere yazılmasına karar verilmiştir. Duruşma üç celsede bitirilmiştir. Birinci celsede Yalova İl Emniyet Müdürlüğü KOM Şube Müdürlüğüne ve Bank Asya Katılım Bankası Genel Müdürlüğüne yazılan müzekkere cevapları ve talep edilen hesap dökümleri Mahkemeye sunulmuştur.  Mahkeme; aynı celsede Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumuna (BTK) müzekkere yazılarak sanığın kullandığı GSM hattı ile ByLock sunucusunun IP adreslerine hangi tarihlerde, hangi cihaz seri numaraları ve IMSI numaralarıyla hangi baz istasyonları kullanılarak bağlantı yapıldığına ilişkin bilgilerin istenmesine karar vermiştir. İkinci celsede, BTK'ya yazılan müzekkereye BTK'nın verdiği cevaba göre başvurucunun 1/1/2015-16/5/2015 tarihleri arasında toplam 108 kez ByLock'a bağlandığı tespit edilmiştir. Başvurucu alınan savunmasında kendisine sorulan dijital materyal analiz raporunda geçen kullandığı telefonun 8/3/2016 tarihinde fabrika ayarlarına geri döndürüldüğü tespitini, veri inceleme raporundaki A4 notlamasını ve aleyhine olan hususları kabul etmediğini belirtmiştir. Anılan celsede iddia makamı, esas hakkında mütalaa sunmuş; Mahkeme, başvurucu ve müdafiinin süre talebinin kabulüne, duruşmanın yeni celsesinin 9/3/2018 tarihinde yapılmasına karar vermiştir. Üçüncü celsede başvurucu; müdafii huzurunda esas hakkında mütalaaya karşı beyanında önceki savunmalarını tekrarlayarak isnat edilen suçu inkâr etmiştir. Başvurucu müdafii ise örgüt üyeliği suçunun gerçekleşmediğini, önceki savunmaları doğrultusunda müvekkilinin beraatine, olmadığı takdirde lehine olan hükümlerin uygulanmasını talep etmiştir. Mahkeme, alt sınırdan uzaklaşarak başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"[EGM KOM Daire Başkanlığının raporu ve BTK kayıtları ile CGNAT sorgu kayıtlarına göre]Sanığa ait 0553 [..] 70 numaralı GSM hattında kullandığı telefon cihazı ile 01/01/2015 ilâ 16/05/2015 tarihleri arasında toplam 108 kez ByLockta oturum açtığının tespit edildiği,  [Dijital materyal analiz raporu sonuçlarına göre]Sanığın yakalandığında el konulmuş olan ve ByLock tespiti yapılan telefonunu 08/03/2016 tarihinde fabrika ayarlarına geri döndürdüğünün tespit edildiği,  [Veri inceleme raporuna göre]Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının Anayasal Düzene Karşı İşlenen Suçlar Soruşturma Bürosunun 18/04/2017 tarih 2017/68532 sayılı soruşturması kapsamında ele geçirilen micro CD kart üzerinde Emniyet Genel Müdürlüğü KOM Daire Başkanlığınca yapılan inceleme sonucunda; örgüt tarafından sanık Selami TUNÇ'a A4 notu verildiği ve bu notun Fetö mensubiyeti olan teslimiyeti, sadakati ve bağlılığı üst seviyede olan kişiyi ifade ettiği,Sanığın savunma içeriğine göre; 2011 yılında katıldığı komiser yardımcılığı sınavında 86 puan aldığı, bu sınavların örgüt tarafından devlet erklerine sızma stratejisi doğrultusundaki şüpheli sınavlardan olduğu hususları dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde;İnkara yönelen savunma içeriklerinin cezadan ve sorumluluktan kurtulmayı amaçladığı kanaatine varılmış, inandırıcı bulunmadığından itibar edilmemiştir. Yaptığı görevler, sahip olduğu bilgi ve tecrübe, tahsil durumu ve örgütteki konumu itibariyle bu oluşumun bir silahlı terör örgütü olduğunu bilebilecek durumda olan sanığın, FETÖ/PDY Silahlı Terör Örgütünün kuruluş amaçlarını, faaliyet ve eylemlerini benimsediğini gösterir şekilde ve örgütün amaçları doğrultusunda yoğunluk, süreklilik ve çeşitlilik arzeden eylem ve faaliyetlerde bulunduğu, örgütle hiyeraşik ve organik açıdan tam bir disiplin içinde bağlı olduğu, Bu haliyle sanığın; 15 Temmuz darbe girişimine kadar olan süreçte sözde meşruiyetini toplum nezdinde inanç değerlerini, kamu otoritesi nezdinde ise hukuksal zemini istismar ederek sağlaya gelmiş olan FETÖ/PDY silahlı terör örgütünün üyesi olduğu anlaşılmakla, suçun işleniş şekli, suç konusunun önem ve değeri, meydana gelen zarar veya tehlikenin ağırlığı, sanığın güttüğü amaç ve saik, kasta dayalı kusurun ağırlığı, sanığın (Komiser yardımcısı) rütbeli ve silahlı kamu görevlisi olması, örgütsel faaliyetlerinin niteliği ve etkinlik dereceleri, veri inceleme raporuna göre örgüt tarafından kendisine verilmiş olan notun niteliği, eylemlerine uyan TCK 314/2 maddesi gereğince; suç için yasada öngörülen cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tayin edilmek suretiyle mahkumiyetine dair hüküm tesis etmek gerekmiştir.\" Başvurucu, anılan karara karşı istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Bursa Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi istinaf talebinin esastan reddine karar vermiştir. Başvurucu, söz konusu karara karşı temyiz talebinde bulunmuştur. Yargıtay  Ceza Dairesi, ByLock kullanıcısı olduğunu kabul etmeyen sanığın ByLock Tespit ve Değerlendirme Tutanağı'nın temin edilememesi karşısında \"1-Yargılama aşamasında dosyada mevcut olan ancak sanığa okunmadan, bu hususta savunması alınmadan hükme esas alınan veri inceleme raporunun, veri inceleme raporuna dayanak delilin elde edilişine dair gizli tanık Garson'un daha önce hakim huzurunda alınan ifade tutanağı ve CMK’nın  maddesine göre alınan mahkeme kararı ve varsa ayrıntılı analiz raporunun soruşturmayı yürüten Ankara Cumhuriyet Başsavcılığından araştırılıp getirtilmesi, 2-İstinaf aşamasında dosya içerisine geldiği anlaşılan başka dosya şüphelisi [H.nin] aşama beyanlarının aslı veya onaylı suretleri getirtilerek, gerektiğinde mahkemede tanık olarak dinlenmesi, 3-UYAP’ta oluşturulan örgütlü suçlar bilgi bankasında sanık hakkında bilgi ve beyan olup olmadığının araştırılması\" gerekçeleriyle bozma kararı vermiştir. Bozma üzerine yargılama, Bursa Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesince görülmeye başlanmıştır. Yargılamada 16/4/2019 tarihinde duruşma hazırlığı işlemleri yapılmıştır. Tensip Tutanağı'nda diğerlerinin yanı sıra Yalovaİl Emniyet Müdürlüğü KOM Şube Müdürlüğüne müzekkere yazılarak ..70 numaralı hatta ilişkin Tespit ve Değerlendirme Tutanakları ile ID numaralarının yazışma ve içeriklerinin istenmesine, S.H.nin ByLock Tespit ve Değerlendirme Tutanakları ile ID numaraları ile yazışma içeriklerinin istenmesine, S., H., İ.K. ve K.K.nın emniyet, soruşturma ve varsa kovuşturma aşamalarındaki tüm İfade Tutanaklarının birer suretinin Daireye gönderilmesinin istenmesine karar verilmiştir. Bozma kararı sonrası duruşma iki celsede bitirilmiştir. Birinci celsede diğerlerinin yanı sıra S.H., S., H., İ.K. ve K.K. ile ilgili yazılan müzekkerelere ikmalen cevap verilmiştir. Söz konusu bilgi ve belgeler duruşmada okunmuştur. Tanık H. duruşmada okunan beyanında başvurucuyu tanıdığını, 2007 yılından 2008 yılına kadar Çevik Kuvvette görev yaptığı dönemde başvurucunun sohbet toplantılarına katıldığını, bu toplantılarda burs adı altında yardım toplandığını, daha sonra komiser yardımcısı olduğunu ifade etmiştir. Tanık S. duruşmada okunan beyanında başvurucuyu tanıdığını, İstanbul'da kursiyer olduğu dönemde cemaat evinde kaldığını, başvurucunun da bu evde kaldığını, söz konusu eve G. isimli birinin sohbet vermeye geldiğini, sohbetlerde Fettullah Gülen'in kitaplarını okuduğunu ifade etmiştir. Tanık K.K. duruşmada okunan beyanında başvurucuyu tanıdığını, 2011 yılında Rize'de komiser yardımcılığı sınavına hazırlanırken başvurucu ile sınavdan iki gün önce ders çalışmaya örgüte ait eve gittiklerini, A. isimli kişinin kendilerine yemin ettirip sonra soruların olduğu bilgisayarı bırakarak çalışmalarını söylediğini, daha sonra sınava girdiklerini ifade etmiştir. Tanık İ.K. duruşmada okunan beyanının da başvurucuyu tanımadığını ifade etmiştir. Başvurucu, müdafiinin hazır bulunduğu aynı celsede alınan savunmasında önceki savunmalarını tekrar etmiş; okunan bilgi ve belgelerdeki aleyhe hususları ve hakkında hazırlanan veri inceleme raporunda A4 kodu ile kodlanması hususunu kabul etmediğini, üzerine atılı suçu işlemediğini savunmuştur. Aynı celsede Mahkeme, dosyanın geldiği aşama itibarıyla ByLock Tespit ve Değerlendirme Tutanağı'na ilişkin olarak yazılan müzekkere cevabının beklenmesine yer olmadığına karar vermiştir. Bu celsede ayrıca iddia makamı esas hakkında mütalaa sunmuştur. Mahkeme; başvurucu ve müdafiinin süre talebinin kabulüne, duruşmanın 30/5/2019 tarihine ertelenmesine karar vermiştir. İkinci celsede başvurucu; müdafiinin de hazır bulunmasıyla esas hakkında mütalaaya karşı beyanında önceki savunmalarını tekrarlayarak isnat edilen suçu inkâr etmiştir. Başvurucu müdafii ise örgüt üyeliği suçunun gerçekleşmediğini, önceki savunmaları doğrultusunda müvekkilinin beraatine, olmadığı takdirde lehine olan hükümlerin uygulanmasını talep etmiştir. Mahkeme, alt sınırdan uzaklaşarak başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Sanık Selami TUNÇ'un FETÖ/PDY Silahlı Terör Örgütü mensuplarınca kullanılan haberleşme programını kendisine ait 0553[...]70 numaralı GSM hattında kullandığı telefon cihazı ile 01/01/2015 ile 16/05/2015 tarihleri arasında toplam 108 kez ByLockta oturum açtığı, sanığın yakalandığında el konulmuş olan ve ByLock tespiti yapılan telefonunu 08/03/2016 tarihinde fabrika ayarlarına geri döndürdüğünün tespit edildiği, Dairemizce, Yalova İl Emniyet Müdürlüğü Kom Şube M��dürlüğü'ne müzekkere yazılarak 0553 [...]70 numaralı GSM hattına ilişkin tespit ve değerlendirme tutanaklarının, ID numaralarının yazışma ve içeriklerinin araştırılarak Dairemize gönderilmesinin istenildiği, Yalova İl Emniyet Müdürlüğü Kom Şube Müdürlüğü'nün 10/05/2019 tarih 5971492 sayılı yazısı ile sanık Selami TUNÇ isimli şahsın ByLock kaydının olduğu ancak U[ser-]ID kaydının bulunmadığının Dairemize bildirildiği, İlk istinaf aşamasında dosya içerisine gönderilen ve Rize İl Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şube Müdürlüğünde 08/11/2016 tarihinde ifade veren şüpheli [H.nin] ifadesinde '..Daha sonra Çevik kuvvet ile beraber sohbet ortamları olmaya başladım. Bu sohbetleri de yukarıda eşkâl bilgilerini verdiğim [A.] isimli ve diğer öğretmen şahıs veriyordu. Bu arada [A.nın] kod isim mi gerçek isim mi olduğunu bilmiyorum. Çevik kuvvetteyken bu sohbetlere düzenli olarak gidip gelmeye başladım. Bu süreçte annem ile birlikte bir evde kalıyorduk. Zaman zaman kendi kalmış olduğum evde de sohbetler düzenlenirdi. Çevik kuvvette 2007 yılında 2008 yılına kadar görev yaptım. Daha sonra 2008 senesinde Lojistik Şube Müdürlüğünde çalışmaya başladım. Lojistikte çalıştığım süre zarfında Çevik kuvvetin sohbetlerine devam ettim. Katılmış olduğum sohbetlerde Lojistikte çalışan polis memuru [S.Z.] (sonradan komiser yardımcısı oldu) isimli kişi sohbetleri organize eder ve burs adı altında para toplardı. Bu paraların nereye verildiğini bilmiyorum. Benimle beraber bu sohbetlere o dönem Çevik kuvvet çalışan [E.T.] (sonradan komiser yardımcısı oldu), [İ.K.] (sonradan komiser yardımcısı oldu), Selami TUNÇ [başvurucu] (sonradan komiser yardımcısı oldu), [H.] (sonradan komiser yardımcısı oldu), [K.K.] (sonradan komiser yardımcısı oldu), [Y.K.] isimli şahıslar ile soy isimlerini hatırlamadığım [Ş.] (soyadı [Ç.] olabilir), [] ve [] isimli bir kişi daha katılırdı. 2010 ya da 2011 senesinde [Ş.], [] ve [] Rize İstihbarat Şube Müdürlüğüne tayin oldular. Bu dönemde İstihbarat Şube Müdürü yanlış hatırlamıyorsam [Ş.] idi. Ben grubun emniyet içerisindeki kadrolaşmasını gerçek manada bu dönem fark ettim. Benim fark edebileceğim bu kadrolaşmayı idarecilerinde içerisinde bulunduğu herkesin gördüğü ve bunun o dönem devletin bir politikası olduğunu düşünüyordum...' şeklinde beyanlarının bulunduğunun belirlendiği, İstem üzerine, Ankara  Ağır Ceza Mahkemesi'nin 25/04/2019 tarih 2018/384 esas sayılı müzekkeresi ile Dairemize gönderilen tanık [S.nin] ifadesinde '...İstanbul'da kurs boyunca kalmış olduğum bu ev cemaat eviydi. İsminin [G.] olduğunu bildiğim Zaman Gazetesinde çalıştığını ama pozisyonunu bilmediğim bir şahıs ise bu eve sohbet vermeye gelirdi. Fettullah GÜLEN'e ait kitapları okurdu. Kalmış olduğumuz bu evde evin ihtiyaçları için kendi aramızda para toplardık ama bu para dışarı çıkmazdı evde kalırdı evin giderleri için kullanılırdı. Biz bu evde 5 kişi kalırdık. [S.T.], [T.K.], [A.T.], Selami TUNÇ [başvurucu] ve ben kalırdım. Hepimiz kursiyerdik....' şeklinde beyanda bulunduğunun belirlendiği, İstem üzerine, Ankara  Ağır Ceza Mahkemesi'nin 10/05/2019 tarih 2017/371 esas sayılı müzekkeresi ile Dairemize gönderilen tanık [K.K.nin] ifadesinde '...26/03/2011 tarihinde yapılan Komiser Yardımcılığı Kursu Sınavına yukarıdaki soruya cevap verdiğim gibi Rize'de adresini şu anda hatırlamadığım öğrenci evinde [İ.K.], Selami TUNÇ [başvurucu] ve soy ismini hatırlamadığım [F.] isimli arkadaşlar ile hatırladığım kadarı ile sınavdan 2 gün önce ders çalışmaya gittiğimizde orada daha önce hiç görmediğim sivil giyimli ve ismini o esnada duyduğum kadarı ile [A.] olduğunu bildiğim şahıs bize önce yemin ettirdi sonra size soru bırakıyorum dedi ve yanında getirmiş olduğu bilgisayarı bırakarak bu sorulara çalışın eve gitmeyin burada kalın dışarı çıkmayın burada derslerinize çalışın dedi. Biz açtık bilgisayarı ve sorulara çalıştık o gece orada kaldık ertesi günün akşama doğru evlerimize gittik ve sabah herkes ayrı ayrı şekilde Trabzon ilinde sınavlara girdik. Bu sınav ile ilgili olarak çıkacak sorular ile ilgili olarak temin yoluna gitmedim....' şeklinde beyanlarının bulunduğu ve sanığı fotoğraf teşhis tutanağı ile teşhis ettiğinin belirlendiği, ...Bu kapsamda dosya arasına alınan bilgi ve belgeler doğrultusunda, Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının Anayasal Düzene Karşı İşlenen Suçlar Soruşturma Bürosunun 18/04/2017 tarih 2017/68532 sayılı soruşturması kapsamında ele geçirilen micro CD kart üzerinde Emniyet Genel Müdürlüğü KOM Daire Başkanlığınca yapılan inceleme sonucunda; örgüt tarafından sanık Selami TUNÇ'a A4 notunun verildiği ve bu notun 'Fetö mensubiyeti olan teslimiyeti, sadakati ve bağlılığı üst seviyede olan kişiyi' ifade ettiğinin belirlendiği, Tüm bu delil ve tespitler bir arada değerlendirildiğinde,Sanık hakkında [ S.] ile [K. K.] ve [H. nin] beyanlarının somut olması, ayrıca [K. K.] ve [H. nin] beyanlarının birbirini destekler mahiyette bulunması gözetildiğinde, [H. nin] tanık olarak dinlenmesine gerek duyulmamış, yine veri inceleme raporundaki Mahrem Kart bilgileri de delil niteliğinde kabul edilerek, ayrıca ByLock tespit ve değerlendirme tutanağının bulunmaması sonuca etkili görülmemiş olup,Sanığın bu eylem ve faaliyetlerinin zamansal olarak süreklilik, çeşitlilik ve belirgin bir yoğunluğa ulaştığı, sanığın, Silahlı Terör Örgütü olduğu hususu yargı kararları ile kesinleşen FETÖ/PDY Silahlı Terör Örgütünün hiyerarşisi içerisinde dış dünyaya kapalı, örgütün gizlilik, disiplin ve mutlak sadakat gibi kurallara uygun davranışlar sergilediği, gerçekleştirdiği eylemlerin örgütün varlığına ve güçlendirilmesine nedensel bağ taşıdığı, sanığın örgüt ile arasında organik bağ kurduğu anlaşıldığından, sanığın FETÖ/PDY silahlı terör örgütüne üye olmak suçunu işlediği sabit görülüp, ceza mahkumiyetine karar vermek gerektiği sonuç ve vicdani kanaatine ulaşılmıştır.Sanık hakkında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi , suçun işlenmesindeki özellikler, suç konusunun önem ve değeri, sanığın kastının yoğunluğu, sanığın örgütün hiyerarşik yapısı içerisinde bulunduğu süre ve eylemleri nazara alınarak alt ceza sınırından ayrılma yoluna gidilmiş; 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu  maddesi atfı ile 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu 5/1 maddesi uyarınca sanığın işlediği suçun terör suçu olarak düzenlenmesi nedeniyle sanığa verilen cezada yarı oranında arttırım yoluna gidilmiş, 5237 sayılı TCK'nın maddesi uyarınca sanığın eylemden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları cezanın sanığın geleceği üzerindeki olası etkileri, suçun işlendiği tarihteki durumu göz önüne alındığında sabıkasız geçmişi de dikkate alınarak takdiren ceza indirimi yapılarak sonuç ceza belirlenmiştir.\" Başvurucu, anılan karara karşı temyiz kanun yoluna başvurmuştur. Temyiz dilekçesinde diğerlerinin yanı sıra tanıklar S., H. ve K.K.nın duruşmada dinlenilmediğini, Ses ve Görüntü Bilişim Sistemi (SEGBİS) ile bağlantı kurulmadığını, soru sorma hakkının kullandırılmadığını belirtmiştir. Hüküm, kanun yolu denetiminden geçerek 21/1/2020 tarihinde kesinleşmiştir. Başvurucu, nihai hükmü evrak işlem kütüğünden avukatı aracılığı ile 5/6/2020 tarihinde öğrendikten sonra 1/7/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon, başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne, adil yargılanma hakkı kapsamındaki bir kısım güvenceler ile suçta ve cezada kanunilik ilkesi dışındaki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, anılan haklara ilişkin şikâyetlerin kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/22152",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucunun terör örgütüne üye olma suçundan yargılandığı ceza davasında adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 17/11/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular aleyhine 22/11/2006 tarihinde açılan kadastro tespitine itiraz davası hâlen temyiz aşamasında derdest durumdadır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/18057",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/48244",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 10/3/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia dışındaki iddialar yönünden kabul edilmezlik kararı verilerek makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia yönünden başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 30/1/2009 tarihinde, davalı Şirket ile yapmış olduğu sözleşme gereği üzerine düşen edimi ifa etmesine rağmen davalının sözleşmede kararlaştırılan bedelin tamamını ödememesi nedeniyle bakiye 770 USD'nin faizi ile tahsiline ve teminat için verilen iki adet senedin iadesine karar verilmesi talebiyle dava açmıştır. (Kapatılan) İstanbul  Asliye Ticaret Mahkemesi 8/2/2012 tarihli kararı ile senetler başvurucuya yargılama esnasında iade edildiğinden bu hususta karar verilmesine yer olmadığına, alacağa ilişkin talebin ise reddine karar vermiştir. Başvurucunun temyizi üzerine karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 6/3/2013 tarihli ilamı ile onanmıştır. Karar düzeltme talebi aynı Dairenin 26/12/2013 tarihli ilamı ile reddedilmiştir. Anılan ilam 12/2/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/3091",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yurda giriş yasağı kararı verilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 14/8/2018 tarihinde yapılmıştır.  Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Türk vatandaşı olan başvurucu, Polonya asıllı Almanya vatandaşı eşi ve dört çocuğu ile Almanya'da yaşamaktadır. Başvurucunun vatandaşlıktan çıkmak için İçişleri Bakanlığına (İdare) yönelik talebi kabul edilerek 18/7/2003 tarihinde Türk vatandaşlığından çıkmasına karar verilmiştir. Bu kararın ardından Alman vatandaşlığına geçen başvurucu 22/8/2015 tarihine kadar ailesi ile birlikte Almanya'da yaşamıştır. Anılan tarihte Almanya'daki işyerinden ücretsiz izin alan başvurucu, ailesi ile birlikte Türkiye'ye yerleşmiştir. 31/8/2015 tarihinde başvurucu ve ailesinin mavi kart verilmesi talepleri uygun görülmüş ve bu kişilere mavi kart verilmesine karar verilmiştir. Başvurucu tarafından İstanbul Valiliğinden (Valilik) ikamet izni verilmesi talep edilmiştir. Valiliğin 3/11/2016 tarihli kararı ile başvurucu ve ailesine 6/11/2016-1/11/2017 tarihlerini kapsayacak şekilde kısa dönem ikamet izni verilmiştir.  Türkiye'de iş bulamadığını beyan eden başvurucu, ailesini Türkiye'de bırakarak 1/9/2016 tarihinde yeniden Almanya'daki işinde çalışmaya başlamıştır. 24/2/2017 tarihinde Almanya'dan Türkiye'ye geldiği sırada yapılan pasaport kontrolünde ülkeye girişine izin verilmeyen başvurucu hakkında kabul edilemez yolcu belgesi düzenlenmiş ve başvurucu Almanya'ya geri gönderilmiştir. Başvurucu 2/3/2017 tarihinde Göç İdaresi Genel Müdürlüğüne (Göç İdaresi) dilekçe vererek ülkeye giriş yasağının nedeninin bildirilmesi ve yasağın kaldırılması talebinde bulunmuştur. Göç İdaresinin 22/3/2017 tarihli cevabında, başvurucu hakkında 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu'nun  maddesi kapsamında Türkiye'ye giriş yasağı tesis edildiği bildirilmiştir. Başvurucu 29/5/2017 tarihinde ülkeye giriş yasağının iptali istemiyle Ankara  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) İdare aleyhine iptal davası açmıştır. Dava dilekçesinde; çocuklarını millî değerlere bağlı yetiştirmek için Türkiye'ye dönmeye karar verdiğini ancak iş bulamadığından Almanya'daki işine dönmek zorunda kaldığını belirtmiştir. Ayda bir kez ailesini görmek için Türkiye'ye geldiğini ifade eden başvurucu 24/2/2017 tarihinde Türkiye'ye giriş izni verilmemesi nedeniyle dört aydır ailesini göremediğini oysa giriş yasağına ilişkin kararın sebebi hakkında hiçbir bilgisi olmadığını beyan etmiştir. İdarenin cevap dilekçesinde; başvurucu hakkında Emniyet Genel Müdürlüğü İstihbarat Dairesi Başkanlığının (İstihbarat) 30/12/2015 tarihli yazısı uyarınca genel güvenlik gerekçesiyle G-87 tahdit kodu veri girişi yapıldığı bildirilmiştir. Dilekçede ayrıca, 6458 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca Emniyet Genel Müdürlüğüne bu konuda yetki verildiği, nitekim Danıştay kararlarında da anılan uygulamanın devletin hükümranlık yetkisi içerisinde olduğunun vurgulanması nazara alınarak davanın reddinin gerektiği belirtilmiştir. Mahkeme 17/1/2018 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Gerekçede, başvurucu hakkındaki yurda giriş yasağının istihbarat raporuna dayandığı belirtilmiştir. Ayrıca devletin hükümranlık yetkisi dâhilinde bu şekilde karar alabileceği ifade edilerek davaya konu idari işlemin hukuka uygun olduğu belirtilmiştir. Başvurucu, istinaf talebinde bulunmuştur. Dilekçede; ülkeye giriş yasağına dair işlemin istihbari nitelikte olması nedeniyle hukuki delil niteliği taşımadığı, dosya içeriğinde Almanya Kriminal Dairesi tarafından İstihbarata gönderilen bir belge bulunduğu ifade edilmiştir. Bu belgede kendisinin Türkiye'de terörist faaliyetlere iştirak edebileceğinden sınır dışı edilmesinin talep edildiğini belirtilen başvurucu, İstihbaratın anılan belge nedeniyle Göç İdaresine bilgi verdiğine dikkat çekmiştir. Anılan bilgi dâhilinde İstihbarat tarafından Göç İdaresinden başvurucunun çatışma bölgelerine seyahatinin engellenmesi için uygun görülen tedbirlerin alınmasının istendiğini, buna karşın ailesi için kiraladığı evin İstanbul'da olması itibarıyla çatışma bölgeleri ile ilgisinin bulunmadığını bildirerek davanın kabulünü talep etmiştir. Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi (Daire) 27/6/2018 tarihinde istinaf istemini reddederek usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle kararı onamıştır. Nihai karar, başvurucu vekiline 23/7/2018 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu vekili 10/7/2019 tarihinde Anayasa Mahkemesine ek beyan dilekçesi sunmuştur. Dilekçede, başvurucunun Alman makamları ile iletişime geçerek hakkındaki istihbari bilgi kaydının silinmesini talep ettiğini ve bu talebin kabulü sonucunda ülkeye giriş yasağına dayanak teşkil eden kayıtların silindiğini beyan etmiştir. Vekil, anılan kayıtların silindiğini gösterir belgenin dilekçenin ekinde yer aldığını belirterek bireysel başvurunun kabulüne karar verilmesini talep etmiştir.  A. Ulusal Hukuk 6458 sayılı Kanun'un \"Sınır dışı etme kararı alınacaklar\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Aşağıda sayılan yabancılar hakkında sınır dışı etme kararı alınır:a) 5237 sayılı Kanunun 59 uncu maddesi kapsamında sınır dışı edilmesi gerektiği değerlendirilenlerb) Terör örgütü yöneticisi, üyesi, destekleyicisi veya çıkar amaçlı suç örgütü yöneticisi, üyesi veya destekleyicisi olanlarc) Türkiye’ye giriş, vize ve ikamet izinleri için yapılan işlemlerde gerçek dışı bilgi ve sahte belge kullananlarç) Türkiye’de bulunduğu süre zarfında geçimini meşru olmayan yollardan sağlayanlard) Kamu düzeni veya kamu güvenliği ya da kamu sağlığı açısından tehdit oluşturanlare) Vize veya vize muafiyeti süresini on günden fazla aşanlar veya vizesi iptal edilenlerf)İkamet izinleri iptal edilenlerg) İkamet izni bulunup da süresinin sona ermesinden itibaren kabul edilebilir gerekçesi olmadan ikamet izni süresini on günden fazla ihlal edenlerğ) Çalışma izni olmadan çalıştığı tespit edilenlerh) Türkiye’ye yasal giriş veya Türkiye’den yasal çıkış hükümlerini ihlal edenlerı) Hakkında Türkiye’ye giriş yasağı bulunmasına rağmen Türkiye’ye geldiği tespit edilenleri) Uluslararası koruma başvurusu reddedilen, uluslararası korumadan hariçte tutulan, başvurusu kabul edilemez olarak değerlendirilen, başvurusunu geri çeken, başvurusu geri çekilmiş sayılan, uluslararası koruma statüleri sona eren veya iptal edilenlerden haklarında verilen son karardan sonra bu Kanunun diğer hükümlerine göre Türkiye’de kalma hakkı bulunmayanlarj) İkamet izni uzatma başvuruları reddedilenlerden, on gün içinde Türkiye’den çıkış yapmayanlar (2) Başvuru sahibi veya uluslararası koruma statüsü sahibi kişiler hakkında, sadece ülke güvenliği için tehlike oluşturduklarına dair ciddi emareler bulunduğunda veya kamu düzeni açısından tehlike oluşturan bir suçtan kesin hüküm giymeleri durumunda sınır dışı etme kararı alınabilir.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"Özel ve aile hayatına saygı hakkı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:  “(1) Herkes özel ve aile hayatına, konutuna ve yazışmasına saygı gösterilmesi hakkına sahiptir. (2) Bu hakkın kullanılmasına bir kamu makamının müdahalesi, ancak müdahalenin yasayla öngörülmüş ve demokratik bir toplumda ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, düzenin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması için gerekli bir tedbir olması durumunda söz konusu olabilir.” Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) öncelikle uluslararası yerleşik hukuk çerçevesinde ve Sözleşme'ye dâhil diğer antlaşmalardan doğan yükümlülüklerine dayalı olarak Sözleşmeci devletlerin yabancıların ülkeye giriş, ülkede ikamet ve ülkeden sınır dışı edilmelerini denetlemek hakkına sahip olduğunu teyit etmektedir (Vilvarajah ve diğerleri/Birleşik Krallık, B. No: 13163/87, 13164/.., 30/10/1991, § 102; Ahmut/Hollanda, B. No: 21702/93, 28/11/1996, § 67-b). Sözleşme, bir yabancının ülkeye giriş yapma veya orada ikamet etme hakkını yahut bir kişinin aile yaşamını belirli bir ülkede kurma hakkını güvence altına almamaktadır (Abdulaziz, Cabales and Balkandali/Birleşik Krallık [GK], B. No: 9214/.., 28/5/1985, § 68; Ahmut/Hollanda, § 67-c). Bunun yanı sıra aile hayatına saygı hakkının kamusal makamlara yüklediği mükellefiyetin çiftlerin evlenme suretiyle ikamet edecekleri ülkeyi seçmeleri ve aynı ülke vatandaşı olmayan eşlerin bu ülkeye yerleşmelerini kabul etmek şeklinde genel bir yükümlülüğü kapsadığı söylenemez (Biao/Danimarka [BD], B. No: 38590/10, 24/5/2016, § 117). Sözleşme, yabancıların ülkeye girişi veya orada yerleşmeleri hususundaki bir hakkı güvence altına almamakla birlikte kişinin yakın aile bireylerinin bulunduğu bir ülkeden ayrılmak zorunda olması belirli koşullar altında aile hayatına saygı hakkının ihlal edilmesine neden olabilir (Boultif/İsviçre, B. No: 54273/00, 2/8/2001, § 39). Aile hayatına saygı hakkının yalnızca vatandaşlar tarafından değil hukuka uygun şekilde ikamet eden yabancılar tarafından oluşturulan aile birliklerini de koruduğunun kabulü gerekir. AİHM'in sınır dışı etme ve suçluların iadesi tedbirlerine ilişkin içtihadında aile hayatı yönünden Sözleşmeci devletin hâkimiyet alanında yasal olarak ikamet eden yabancıların Sözleşme'nin sağladığı güvencelerden yararlanabileceğine vurgu yapılmaktadır. Bu anlamda aile hayatı çekirdek aile ile sınırlı olarak anlaşılır. Bununla birlikte AİHM, Sözleşme'nin bir kişinin belirli bir ülkede aile kurma gibi bir hak içermediğine hükmetmiştir. Bunun yanı sıra belirli koşullar altında ülkede hukuka aykırı olarak bulunan yabancıların aile yaşamının da belirtilen güvenceden yararlanması söz konusu olabilir. Ancak göç kontrolü ve kamu düzeninin korunması için söz konusu olan gereklilikler aile hayatına saygı hakkının sınırlandırılmasında devletlere geniş takdir yetkisi verir. Bu bakımdan AİHM içtihadında aile yaşamının gelişim gösterdiği koşullar, aile hayatındaki ilişkilerin ne ölçüde kesildiği ya da kesileceği, Sözleşmeci devletteki bağların ne ölçüde olduğu, başka bir yerde aile yaşamını sürdürmek için aşılamaz nesnel engeller olup olmadığı, göç kontrolünün gereklerinin veya sınır dışı edilmenin ağır bastığı kamu düzenine ilişkin değerlendirmelerin olup olmadığı gibi kriterler dikkate alınmaktadır (Slivenko/Letonya [BD], B. No: 48321/99, 9/10/2003, § 94; Amara/Hollanda (k.k.), B. No: 6914/02, 5/10/2004). AİHM tarafından, sınır dışı etme ve ülkeye kabul ile Sözleşme'nin  maddesi bağlantısı kurularak değerlendirme yapılan davalarda aile kavramının çekirdek aile olarak yani çiftler arasındaki ilişkilerle ebeveyn ve küçük çocuklar arasındaki ilişkileri kapsayacak şekilde ele alındığı, yetişkin çocukların ise aileye bağımlı ve muhtaç olduklarının ispat edilebildiği ölçüde aile kavramına dâhil edildiği, bu suretle aile kavramının bu alanda oldukça dar yorumlanmasının tercih edildiği anlaşılmaktadır (Slivenko/Letonya, § 94; A.A/Birleşik Krallık, B. No: 8000/08, 20/9/2011, § 49; Bousarra/Fransa, B. No: 25672/07, 23/9/2010, §§ 38,39). Sınır dışı kararı alınması ile ülkeden fiilen çıkarılma işlemleri arasında belirli bir zaman aralığı söz konusu olabilir. Bu zaman aralığı içinde kişilerin özel ve aile hayatlarında birtakım değişikliklerin olması mümkün olup bir aile yaşamının mevcut olup olmadığının hangi tarihe göre belirleneceği sorunu ortaya çıkmaktadır. AİHM, sınır dışı gibi tedbirlerin söz konusu olduğu başvurularda Sözleşme'nin  maddesi kapsamında bir aile hayatının mevcut olup olmadığını hangi tarihe göre belirleyeceğini kararlarında göstermiştir. Buna göre AİHM, aile hayatına müdahale oluşturan tedbirin kesinleştiği ve nihai hâle geldiği tarihte mevcut bir aile hayatı olup olmadığını dikkate almaktadır (Maslov/Avusturya [B.D], B. No: 1638/03, 23/6/2008, § 61; Ezzouhdi/Fransa, B. No: 47160/99, 13/2/2001, § 25; Yıldız/Avusturya, B. No: 37295/97, 31/10/2002, § 34; Mokrani/Fransa, B. No: 52206/99, 15/7/2003, § 34).  AİHM birçok içtihadında belirli suçları işlemiş olmaları nedeniyle kamu düzeni açısından tehlike oluşturduğu kanaatiyle sınır dışı edilmesine karar verilen başvurucular tarafından aile hayatına saygı hakkı bağlamında ileri sürülen ihlal iddialarını değerlendirmiş ve sınır dışı etme, zorla çıkartma, ülke topraklarına girmeyi yasaklama gibi kamu makamlarının işlemlerinin kişilerin aile hayatına müdahale oluşturduğunu belirtmiştir (Nasri/Fransa, B. No: 19465/92, 13/7/1995, § 34; Berrehab/Hollanda, B. No: 10730/84, 21/06/1988; § 23; Boultif/İsviçre, § 40; Maslov/Avusturya, § 61). AİHM, kamu makamlarının oturma izni vermeme gibi hareketsiz kaldığı durumlarda ise aile hayatına saygı hakkı bakımından pozitif yükümlülüklerinin gündeme geleceğini ifade etmiştir (Jeunesse/Hollanda, B. No: 12738/10, 3/10/2014, § 105; Butt/Norveç, B. No: 47017/09, 4/12/2012, § 78).  ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/29245",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yurda giriş yasağı kararı verilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutuklamanın hukuki olmaması ve tutukluluğun makul süreyi aşması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 3/11/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca 12/9/2019 tarihinde tutuklamanın hukuki olmadığı ve tutukluluğun makul süreyi aştığı şikâyeti dışındaki iddialar yönünden kısmi kabul edilemezlik kararı verilmiş, başvurunun tutuklamanın hukukiliğine ve tutukluluğun makul süreyi aştığına ilişkin kısmının kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Fetullahçı Terör Örgütü ve/veya Paralel Devlet Yapılanmasına yönelik soruşturmalar kapsamında 11/8/2016 tarihinde gözaltına alınmıştır.  Başvurucu Mersin  Sulh Ceza Hâkimliğince yapılan sorgusunun ardından 13/8/2016 tarihinde silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanmıştır. Başvurucu 12/10/2016 tarihinde tahliye talebinde bulunmuştur. Mersin  Sulh Ceza Hâkimliği 13/10/2016 tarihinde başvurucunun tahliye talebini reddetmiştir. Başvurucu 3/11/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Başvurucu 3/2/2017 tarihinde tahliye edilmiştir. Mersin Cumhuriyet Başsavcılığı 6/11/2017 tarihinde başvurucu hakkında kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir. Bu karar da başvurucuya 9/11/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Kararda başvurucuya atılı suçlar nedeniyle gözaltında ve tutuklulukta kaldığı süreler ile ilgili olarak 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca tazminat hakkının bulunduğu bildirilmiştir.  Kovuşturmaya yer olmadığı kararı başka bir şüphelinin yapmış olduğu itirazın reddedilmesi üzerine 29/12/2017 tarihinde kesinleşmiştir.  5271 sayılı Kanun'un \"Tazminat istemi\" kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkrasının ilgili kısımları şöyledir:\"Suç soruşturması veya kovuşturması sırasında;a) Kanunlarda belirtilen koşullar dışında yakalanan, tutuklanan veya tutukluluğunun devamına karar verilen, ...e) Kanuna uygun olarak yakalandıktan veya tutuklandıktan sonra haklarında kovuşturmaya yer olmadığına veya beraatlerine karar verilen,...Kişiler, maddî ve manevî her türlü zararlarını, Devletten isteyebilirler. (2) Birinci fıkranın (e) ve (f) bentlerinde belirtilen kararları veren merciler, ilgiliye tazminat hakları bulunduğunu bildirirler ve bu husus verilen karara geçirilir.\" 5271 sayılı Kanun'un \"Tazminat isteminin koşulları\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her hâlde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabilir.\" ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/43",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklamanın hukuki olmaması ve tutukluluğun makul süreyi aşması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, askerlik hizmeti sırasında meydana gelen ölüm olayına ilişkin etkili bir ceza soruşturması yürütülmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 8/2/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucular, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden ulaşılan bilgi ve belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların 1997 doğumlu oğlu B. Şanlıurfa Eğitim ve Araştırma Hastanesinin 4/12/2008 tarihli özürlü sağlık kurulu raporuna göre 70-75 IQ seviyesinde sınırlı zekâya sahip olup B.nin özür durumuna göre tüm vücut fonksiyon kaybı %25 oranındadır. Aynı hastanenin 28/6/2011 tarihli özürlü sağlık kurulu raporunda ise çocuk psikiyatri görüşüne istinaden B.nin 70 IQ seviyesinde hafif derecede mental retardasyona (zekâ geriliği) sahip olduğu ve özür durumuna göre tüm vücut fonksiyon kaybının %50 oranında olduğu tespitlerine yer verilmiştir. B.nin 21/2/2017 tarihli son yoklama muayenesinde psikiyatri ve nöroloji polikliniklerine sevkinin uygun görülmesi üzerine B. hakkında sevk edildiği Şanlıurfa Mehmet Akif İnan Eğitim ve Araştırma Hastanesince düzenlenen 30/3/2017 tarihli sağlık kurulu raporunda \"Sınır düzeyde mental retardasyon (IQ 71), yüksek mental kapasite gerektiren faaliyetlerden muafiyeti uygundur.\" tespitleri sonrasında müteveffa hakkında \"Askerliğe elverişlidir.\" değerlendirmesine yer verilmiştir. Dosyadaki belgeden, söz konusu belge üzerine \"Okuryazar olmadığımı beyan eden yükümlüye şifaen askerlik için sevk edildiği hastaneden askerliğe elverişli olduğu ve bu karara itirazının olup olmadığı soruldu. Yükümlünün itirazım yoktur beyanı alındı. \" notu düşüldüğü anlaşılmaktadır. B. 14/10/2017 Cumartesi günü akşam saatlerinde Etimesgut Zırhlı Birlikler Okulu ve Eğitim Tümen Komutanlığı  Er Bölük Komutanlığına tankçı acemi er olarak katılmıştır. Sonrasında B.nin 16/10/2017 Pazartesi günü birliğinde yapılan danışmanlık görüşmesinde hiçbir soruya yanıt vermemesi ve kendisi ile iletişime geçilememesi üzerine B. Rehberlik Danışma Merkezine sevk edilmiştir. Buradan 17/10/2017 tarihinde Etimesgut Şehit Sait Ertürk Devlet Hastanesi (Devlet Hastanesi) Psikiyatri Polikliniğine sevk edilen B.nin muayenesi sonrasında düzenlenen raporda ''Tanı: Zeka geriliği, diğer, davranışta ilgi veya tedaviyi gerektirecek derecede anlamlı bozulma. Karar: kooperasyon tam anlamı ile kurulamıyor. ekzejere. hastanın şanlıurfa eğitim ve araştırma hastanesinden mental retardasyon tanısı ile özürlü sağlık kurulu raporu mevcut hasta IQ testi uygulandı. Testte hiçbir soruya cevap vermediği ve durumunu ekzejere ettiği test edilmiştir. Süreçte kıtası RDM takibi, hastanın davranışlarının takibi ve askeri işlevselliği değerlendirilip detaylı askeri işlevsellik değerlendirme formu ile gerekirse hospitalize imkanı da olan bir eğitim araştırma hastanesine sevkinin sağlanması uygundur...\" tespitlerine yer verilmiştir. B.nin 17/10/2017 tarihli personel bilgi formunda, geçmişte yaşadığı önemli fiziksel rahatsızlık ile ilgili olarak \"düşme sonucu başına aldığı darbe\" yazdığı görülmüştür. B. 18/10/2017 tarihinde sevk edildiği Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesinde (GATA) sırasıyla Psikiyatri Polikliniğinde, Acil Serviste, Beyin ve Sinir Cerrahisi Polikliniğinde muayene olmuştur. B. menenjit tanısıyla Beyin ve Sinir Cerrahisi Polikliniği yoğun bakımında tedavi görmekteyken 22/10/2017 tarihinde hayatını kaybetmiştir.A. Olayla İlgili Olarak Yürütülen Ceza Soruşturması Süreci Olay hakkında Ankara Batı Cumhuriyet Başsavcılığınca (Cumhuriyet Başsavcılığı) resen ve derhâl soruşturma başlatılmıştır. Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından adli tabip eşliğinde gerçekleştirilen 22/10/2017 tarihli ölü muayenesi sonucunda düzenlenen tutanağın ilgili kısmı şöyledir:\"...CESEDİN HARİCİ MUAYENESİNDE: Hastane morgunda çıplak olarak alt bezi bağlı halde görüldü. Burun boşluğundan bol miktarda koyu renkli kanama materyali gelmiş olduğu gözlendi. Ölü katılığının mevcut olduğu, ölü morluklarının vücut arka yüzde olağan dağılımda ortaya çıktığı, yaklaşık 165 cm boy, 75-80 cm civarı,... Sağ omuz ön yüzde klavikula bitişiğinde 4-5 adet, sol dirsek iç yüzde 1 adet pikür izleri bulunduğu, vücut arka yüzde koksiks bölgesinde yaklaşık 7-8x5 cm'lik taze yatak yarası olduğu, bunların dışında başkaca bir kuşku yaratan bulgu gözlenmedi. Ölen hakkında düzenlenen Gülhane E. A. Hastanesinin... epikizinde; şahsın 'genel durum bozukluğu şikayetiyle birliğinden getirildiği, pnömosefali saptandığı, yapılan tetkiklerde sol sfenoidten temporalden dış kulak yoluna uzanan fraktür, daha sonraki süreçte menenjit, sepsis bulguları ifade edildiği' görüldü. Düzenlenen... ölüm belgesinde ölüm sebebi olarak; l)Menenjit, 2)Sebsis belirtildiği ... kayıtlıdır. Ayrıca şahsın '%50 zihinsel engelli raporu mevcut olduğu' ifadesi söz konusudur. Şahsın kesin ölüm sebebinin tespiti ve diğer tetkiklerin yapılabilmesi için klasik otopsi yapılmasının uygun olacağı...\"  Adli Tıp Kurumu (ATK Grup Başkanlığı) Ankara Grup Başkanlığınca 23/10/2017 tarihinde gerçekleştirilen otopsi sonrası düzenlenen raporun ilgili kısmı şöyledir:\"...DIŞ MUAYENE: 172 cm boyunda, 20-25 yaşlarında, 70-75 kg ağırlığında, ...Burundan mukuslu kanlı içerik geldiği görüldü. Bel bölgesinde 10x7 cm.lik ve sağ skapula altında 4x3 cm.lik bası yaraları ile sağ skapula altındaki bası yarasının üzerinde 0,5x0,5 cm.lik koyu renkli cilt lezyonu görüldü. Kafada deforme görünüm olduğu gözlendi. Sağ paryetotemporalde ve genital bölgede ciltaltı dokuda yaygın ödem izlendi. Sol diz üzerinde 1x0,5 cm.lik kabuklu yara, sol bacak ½ ön yüzde 0,5x0,3 ve 0,4x0,3 cm.lik kabuklu yaralar, sağ ayak bileği ön yüzde 1,5x0,3 cm.lik skar görüldü. Sağ supraklavikular bölgede 4-5 adet, her iki drisek iç büklümde, sağ ön kol dış yüzde, her iki el bileği arka yüzde ve sağ inguinalde iğne pikürleri görüldü.Anal muayenede travmatik bir bulgu görülmedi.Tüm vücudun muayenesinde başka herhangi bir travmatik bulgu görülmedi.İÇ MUAYENEBAŞ AÇILDI: Saçlı deri kaldırıldı. Saçlı deri altında Sağ frontalde 3x3 cm.lik kanama alanı ve yer yer peteşiyel kanama odakları görüldü. Her iki temporal adale grubunda kanama ve ekimoz görülmedi. Kafa kubbe kemikleri sağlam bulundu. Kafatası açıldı. Beyin-beyincik çıkarıldı, 1665 gr tartıldı. Sağ hemisferde yaygın sıvama tarzında subdural hematom görüldü. Beyin ödemli görünümde izlendi. Beyin sapında ve kiazma optikum çevresinde kirli yeşil renk değişikliği görüldü. Kesitlerinde vetnriküllerin kirli yeşil renkte püy ile dolu olduğu görüldü. Kafa kaide kemikleri sağlam bulundu.BOYUN VE GÖĞÜS AÇILDI: Boyun ve göğüs derisi kaldırıldı. Boyun ciltaltı ve yüzeyel kas grubunda tek tük küçük boyutlu kanama odakları görüldü. Epiglottis hiperemik bulundu. Hyoid kemik, tiroid kartilaj ve boyun omurları sağlam bulundu. Boyun derin kaslarında kanama, ekimoz görülmedi.Özefagus lümeni boş bulundu. Trakea lümeni koyu kırmızı renkte enfekte görünümde izlendi.Göğüs ön yüzde ciltaltı ve interkostal adale gruplarında üst kısımlarda tek tük kanama odakları saptandı. Sternal kapak kaldırıldı. Sternum sağlam bulundu. Sağ göğüs boşluğundan 1200 ml serohemorajik, sol göğüs boşluğundan 700 ml seröz sıvı boşaltıldı. Her iki akciğer serbest bulundu. Akciğerler çıkarıldı. Sağ akciğer 945 gr, sol akciğer 865 gr tartıldı. Her iki akciğer şiş, parlak, ödemli, görünümde ve yüzeylerinde yaygın peteşiyel kanama odakları olup yapılan kesitlerde sıkmaksızın yoğun köpüklü sıvı çıkışı görüldü. Bronş ve bronşiollerin köpüklü sıvı ile dolu olduğu görüldü. Perikard sağlam bulundu. Perikard boşluğunda 30 ml fizyolojik sıvı tespit edildi. ... Kalp yüzeylerinde tek tük peteşiyel kanama odakları görüldü. ... Aortta makroskobik patolojik özellik görülmedi. Koroner arter lümenleri açık bulundu. Myokard kesitlerinde makroskobik patolojik özellik görülmedi. Kotlar sağlam bulundu. Göğüs arka duvarı sağlam bulundu. Torakal vertebralar sağlam bulundu.BATIN AÇILDI: Batında cilt altı, kaslar ve peritonda kanama ve ekimoz görülmedi. Batın boşluğundan 850 ml serohemorajik vasıfta hafif pürülan sıvı boşlatıldı. Karaciğer çıkarıldı... Yüzey ve kesitlerinde sarımtrak renk değişikliği görüldü. Mide dışarı alındı, açıldı; 30 ml yeşil renkli sıvı içerik görüldü. Dalak çıkarıldı ... Yüzey ve kesitleri konjesyone görüldü. Her iki böbrek çıkarıldı. ... Her iki böbrek ödemli görünümde olup yüzey ve kesitlerinde makroskobik patolojik özellik görülmedi. Torakal ve abdominal aorta sağlam bulundu. Mesanede kahverenkli idrar görüldü. Mesane arka duvarında muhtemel idrar sondası takılmasına bağlı küçük boyutlu kanama odakları izlendi.Lomber vertebralar ve pelvis kemiklerinde kırık görülmedi. Her iki üst ve alt ekstremite kemiklerinde krepitasyon veren ya da deformiteye neden olan kırık görülmedi.Sırt bölgesine kesi atıldı. Ciltaltı dokuda yaygın ödem sıvısı görüldü. Kanama ekimoz görülmedi....Kimya İhtisas Dairesinin 2018 tarih... raporunda;1) Kanda;a) Alkol (Etanol, Metanol) bulunmadığını,... kayıtlıdır.... 2018 tarihli mikrobiyolojik inceleme raporunda;'Kalp kanı: Üreme yok, Dalak: S.Maltophila, Akciğer: krusei+E.hiare, BOS:E.hiare, Beyin sapı:E.hiare, Dura:E.hiare” şeklinde kayıtlıdır.Morg İhtisas Dairesi Histopatoloji tetkik Şubesinin 23/03/2018 tarih, ... histopatoloji inceleme raporunda;'BEYİN: Subaraknoidal medafede kanama ve polimorfonükleer lökositlerden zengin iltihabi hücre infiltrasyonuyla karakterize pürülan menenjit bulguları. Parankimde iskemik red nöronlar, konjesyon.BEYİNCİK: Subaraknoidal mesafede yaygın kanama, parankimde kanama ve geniş nekroz odağı, konjesyon.BEYİN SAPI: Konjesyon.DURAMATER: Taze kanama, konjesyon.MEDULLA SPİNALİS: İncelenen kesitlerde, parankimde kanama ve ödem ile konjesyon izlenmiştir. Subaraknoidal mesafede ve dural membranda yaygın nekroz ve polimorfonükleer lökositlerden zengin iltihabi hücre infiltrasyonu ile karakterize enfeksiyon bulguları dikkati çekmiştir.AKCİĞER: Bronkopömoni, küçük-orta çaplı damarlarda yaygın yağ embolisi, amfizematöz genişlemeler,alveoler ödem, konjesyon, .BÖBREK. KonjesyonKARACİĞER: Konjesyon.KALP: Myokardiyal kesitlerde, subendokardiyal fokal bir alanda myokardiyal lifler arasında taze kanama ile karakterize iskemi bulguları, diğer sahalarda konjesyon izlenmiştir. Koroner arter kesitlerinde, sol inen koroner arterde (LAD) en çok %10 oranında lümeni daraltan aterom plağı görülmüştür. Sağ koroner arterde (RCA) ve sirkümfleks (CX) koroner arterde ise belirgin patoloji yoktur.PANKREAS: Konjesyon' kayıtlıdır. Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nin 2018 yatış tarihli... beyin cerrahisi epikrizinde; genel durum bozukluğu şikayeti olduğu, tetkiklerinde pnömosefali saptanması üzerine ileri tetkik ve tedavi amacıyla kliniğe yatırıldığı, %50 zihinsel engelli raporu olduğu, genel durum kötü, bilinci kapalı,.., ense sertliği negatif, spontan solunumu olduğu, DIR/IDIR --/--, pupiller normoizokorik, 4 ekstremite hareketli, mental bozukluk, akut lenfadenit, ateş, menenjit, trombositopeni, esansiyel hipertansiyon tanıları olduğu, takiplerinde 2017 tarihinde dopamin ve noradrenalin infüzyonu devam ettiği, 15:45 sıralarında kardiyak arrest olduğu, tansiyonu alınamadığı, CPR a başlandığı, eş zamanlı 3 dakikada bir adrenalin infüzyonu yapıldığı, 16:30 itibari ile monitörde asistoli çizmesi ve periferik nabızları alınamaması üzerine işleme son verildiği,.., 16:50 itibari ile exitus mortalis kabul edildiği kayıtlıdır.Sonuç olarak: Kişinin kesin ölüm sebebi hakkında tarafımızca kanaate varılamadığı, kesin ölüm sebebinin tespiti amacı ile düzenlemiş olduğumuz otopsi raporu ile birlikte tüm tıbbi belgelerini içeren tahkikat dosyasının İstanbul Adli Tıp Kurumu Başkanlığı  Adli Tıp İhtisas Kuruluna gönderilerek buradan görüş alınmasının uygun olacağı kanaatini, ... bildirir rapordur.\" Cumhuriyet Başsavcılığı 13/9/2018 tarihli yazı ile GATA ve Devlet Hastanesinden müteveffaya ait tüm tedavi evrakının iletilmesi talep etmiş ve Cumhuriyet Başsavcılığının talep ettiği evrakı ilgili kurumlar Cumhuriyet Başsavcılığına iletmiştir. GATA'nın düzenlediği epikriz raporunun ilgili kısmı şöyledir:\"...Öyküsü: Birliğinde mevcut şikayeti ortaya çıkan er hastanemiz acil servisine başvurmuş, yapılan tetkiklerde pnömosefali saptanması üzerine tarafımıza yönlendirildi. Hasta ileri tetkik ve tedavi amacıyla kliniğimize yatırıldı.Ek Hastalık:% 50 zihinsel engelli raporu mevcut...Konsültasyon Tarihi:2017 ... Servisi: Kbb Polikliniği 1 İstem Sebebi: SOL SPEHONOİD GRAFİTUR TEMPORALDE DIŞ KULAK YOLUNA UZANAN FRAKTUR HASTANIN TARAFINIZCA DEĞERLENDİRİLMESİ...Konsültasyon Tarihi:..MENENJİT ÖN TANILI HASTA BOS KÜLTÜRÜNDE GRAM KOK VE GRAM BASİL ÜREMESİ OLMUŞ. KAN KÜLTÜRÜNDE GRAM KOKOBASİL ÜREMİŞ......BEYİN MR İNCELEME TETKİK SEKANSLARI: PD ve T2 aksial  T1 aksial, sagittal  FLAIR aksial  Difüzyon ağırlıklı görüntüler, ADC haritası  Yağ baskılı T2 koronal Sağ frontoparietal bölgede 5 mm kalınlığa varan bu kesimde belirgin kontrast tutulumunun seçilemediği ve diffüzyon kısıtlanmasmın izlenmediği, subdural kanama ile uyumlu görünüm izlenmektedir. Sağ internal kapsül posterior bacağında 9x16 mm T1 hipointens T2 FLAİR hiperintens kronik vasıflı kanama ürünü lehine değerlendirilen lezyon alanı mevcuttur. Ayrıyeten sol ftontoparietalde yaklaşık 1 cm lik FLAİR de sinyalsiz olan alan T1 ve T2 de seçilmemekte olup öcelikle kanama ürünlerinin eşlik ettiği aksonal hasara ait olabilir. Yan ventriküller geniş olup posterior boynuzlarında seviye oluşturan ve difüzyon kısıtlamaya kanama ürünlerine ait olabilecek görünümler mevcuttur.Periventriküler transepandimal sızıntı ya ait sinyaler de bilateral mevcuttur. MRA sekansında Willis poligonu akım fenomenleri nonnal olarak değerlendirildi, ...Kontrastsız Beyin BT İncelemesi:Aktif kanama bulgusuna rastlanmadı. Sağ subdural efüzyonu mevcuttur. Her iki temporal lob anterior kesimlerde izlenen hiperdens görünümler öncelikle MCA trasesi olarak değerlendirilmiştir. Kontrastsız kesitlerden değerlendirilebildiği kadarıyla; beyin parankiminden ayrımı yapılabilen kitle lezyonu saptanmamıştır. Ventriküller geniş izlenmiştir. Transependimal BOS geçişine ait düşük atenüasyonda perventriküler yamasal alanlar mevcuttur. Orta hat yapılan yerindedir. Kemik yapılarda litik-destrüktif lezyon izlenmemiştir. Sağ temporal kemik mastoid parçada aquadukt inferior kesiminde şüpheli kortikal basamaklanma ve dorsum sellada kemik kortekste yer yer devamsızlık izlenmiş olup görünümler fraktürter açısından şüphelidır. Ancak kafa içinde sağ yan ventrikül anterior kesiminde, perlmezensfalika alanda ve sağ mastoid hücreler komşuluğundaki hava dansitelerini açıklayacak büyüklükte belirgin fraktür saptanmamıştır. Her iki taraf mastoid hücrelerde yumuşak doku dansiteler izlenmiştir. Sağ dış kulak yolunda inceleme ve orta kulak kavitesinde yumuşak doku dansiteleri izlenmiştir. Kemikçik zincirde eroziv değişiklikler mevcuttur (KOM?). Olgunun enfektif süreçler açısından kontrastlı kranial MR ve diffüzyon MR ile değerlendirilmesi önerilir.\" Cumhuriyet Başsavcılığı 10/10/2018 tarihinde İstanbul ATK'dan müteveffanın kesin ölüm nedeninin tespit edilmesini talep etmiştir. İstanbul ATK  Adli Tıp İhtisas Kurulunun (ATK İhtisas Kurulu) düzenlediği 17/10/2018 tarihli mütalaanın ilgili kısmı şöyledir:\"...SONUÇ2017 tarihinde askerlik görevini yaptığı sırada fenalaşarak kaldırıldığı Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesinde tedavi altında iken 22/10/2017 tarihinde öldüğü bildirilen ... [B.] hakkında düzenlenmiş adli ve tıbbi belgeler ile otopsi raporunda bulunan veriler değerlendirildiğinde, Otopsisinde dış muayenede travmatik lezyon tarif edilmediği, tespit edilen lezyonların lokalizasyonu, özellikleri ve ağırlıkları itibari ile ölüm meydana getirebilecek nitelikte olmadığı, iç muayenede kafatasında kırık, beyin doku harabiyeti, iç organ ve büyük damar yaralanması tarif edilmediği dikkate alındığında;Kişinin travmatik tesirle öldüğünün tıbbi delillerinin bulunmadığı, Otopsi sırasında alınan doku örneklerinin Kimya İhtisas Dairesince yapılan incelemesinde tedavisinde kullanılan ilaç etken maddeleri tespit edildiği, tedavi düzeyinde oldukları, toksik düzeyde olmadıkları dikkate alındığında;Kişinin zehirlenerek öldüğünün tıbbi delilleri bulunmadığı, Adli dosyada kayıtlı bilgilerde; askerlik görevini yaptığı sırada fenalaştığı, kaldırıldığı hastanede tedavi görmekteyken ölen kişinin akciğer ağırlıklarında artma olduğu, otopsisinde sağ hemisferde yaygın sıvama tarzında subdural hematom, beyin ödemli, beyin sapında ve kiazma optikum çevresinde kirli yeşil renk değişikliği, vetnriküllerin kirli yeşil renkte püy ile dolu olduğu, sağ göğüs boşluğundan 1200 ml serohemorajik, sol göğüs boşluğundan 700 ml seröz sıvı boşlatıldığı, batın boşluğundan 850 ml serohemorajik vasıfta hafif pürülan sıvı boşlatıldığı, otopside iç organlarda tespit edilen makroskopik bulgular, iç organların histopatolojik tetkikinde beyin: subaraknoidal medafede kanama ve polimorfonükleer lökositlerden zengin iltihabi hücre infiltrasyonuyla karakterize pürülan menenjit bulguları, parankimde iskemik red nöronlar, konjesyon, beyincik: subaraknoidal mesafede yaygın kanama, parankimde kanama ve geniş nekroz odağı, konjesyon, duramater: taze kanama, konjesyon, medulla spinalis: İncelenen kesitlerde, parankimde kanama ve ödem ile konjesyon, subaraknoidal mesafede ve dural membranda yaygın nekroz ve polimorfonükleer lökositlerden zengin iltihabi hücre infiltrasyonu ile karakterize enfeksiyon bulguları olduğu, akciğer: bronkopömoni, küçük-orta çaplı damarlarda yaygın yağ embolisi, amfizematöz genişlemeler, alveoler ödem, konjesyon, kalp: myokardiyal kesitlerde, subendokardiyal fokal bir alanda myokardiyal lifler arasında taze kanama ile karakterize iskemi bulguları, diğer sahalarda konjesyon, koroner arter kesitlerinde, sol inen koroner arterde (LAD) en çok %10 oranında lümeni daraltan aterom plağı tespit edildiği dikkate alındığında;Kişinin ölümünün Menenjit (beyin zarı iltihabı) ve gelişen komplikasyonlar sonucu meydana gelmiş olduğu oybirliğiyle mütalaa olunur.\" Cumhuriyet Başsavcılığının talep etmesi üzerine Kara Kuvvetleri Komutanlığı Tank Eğitim Alayı Er Eğitim Tabur Komutanlığının ilettiği, müteveffanın can dostu olarak tayin edilen F.E.nin bölük komutan vekili tarafından alınan 21/10/2017 tarihli Bilgi Edinme Tutanağı'nın ilgili kısmı şöyledir:\"...Cevaben: 2017 tarihinde katılış yaptım....Soruldu: ...[B.] ... ve siz beraber aynı koğuşa mı yerleştirildiniz? Hangi koğuşta kaldınız?Cevaben: Geldiği gün koğuşta kendi yataklarımızda yattık, gece bilinçsiz olarak yatak değiştirdiğini, ranzanın altına girdiğini öğrenince Pazar günü boş olan koğuşa yerleştirildik.Soruldu: Can Dostu olarak tüm faaliyetlerde beraber mi hareket ettiniz? Gün içerisinde farklı görev veya faaliyette bulundunuz mu?Cevaben: Sürekli beraberdik gündüz veya gece hiç yanından ayrılmadık tüm faaliyetlerde beraberdik. Zaten herhangi bir faaliyete katılmadık sadece iyi olduğu zaman içtimaya çıkıyor o zamanda bankta oturarak bekliyorduk.Soruldu: ... [B.nin]... arkadaşlarıyla iletişimi nasıldı? Kendini ifade edebiliyor muydu? Size herhangi bir rahatsızlığından bahsetti mi?Cevaben: Kimseyle sohbet etmiyordu. Çok az konuşabiliyordu. Sadece başının ve boynunun ağrıdığını söyleyebiliyordu. Çok uzun cümleler kuramıyordu.Soruldu: ... [B.ye] ... Fiziksel olarak yorucu veya kendini zorlayıcı herhangi bir iş yaptırıldı mı?Cevaben: Hayır hiçbir iş yaptırılmadı. Hatta giyindirmeye gittiğimizde çantasını bile başka arkadaşları tarafından taşındı.Soruldu: Sivil hayatından yaşamış olduğu herhangi bir kavga, darp veya şiddet olayından bahsetti mi?Cevaben: Küçük yaşta düştüğünü o yüzden bu hale geldiğini söyledi. Ayrıca annesinin üvey olduğunu ve kendisini dövdüğünü söylüyordu.Soruldu: Beraber geçirdiğiniz süre zarfında ...[B.] ... herhangi bir kavgaya veya darp olayına maruz kaldı mı?Cevaben: Hayır kesinlikle öyle bir şeye maruz kalmadı.Soruldu: Olayın olduğu gün neler yaşandı bildiklerinizi anlatınız?Cevaben: 1 gün önce Ambulansla Sait Ertürk Devlet Hastanesi Psikiyatri Polikliniğine götürdük... Doktor soru sordu cevap alamayınca bağırarak bizi odasından çıkardı...birliğimize geri gönderdi. O gün süratle [GATA.ya] sevk aldık. Olayın olduğu sabahta hastaneye götürmek için kaldırdık fakat kendinde değildi, ambulans çağırarak [GATA.ya] götürdük. 09:30 sularında önce psikiyatri polikliniğine götürdük doktor böyle bakamayacağını acilen kan değerlerine bakılmasını söyledi. Acile gittik acildeki doktor ben bu şekilde bakamam hastanın psikiyatriye gidip oradan kendisine sevk edilmesini söyledi. Poliklinikler arası uzak olduğu için 1 saat kadar araç bekledik ve 11:00 sularında hastanenin ambulansıyla tekrar psikiyatri polikliniğine gittik. Psikiyatri doktoru tekrar muayene ederek acile sevk etmiştir. Acile 00 sularında giriş yaptırıldı...Soruldu: ... [B.] ... katıldığı günden itibaren sağlık sorunları ile ilgili ne tür işlemler yapıldı?Cevaben: Hafta sonu katıldığı için katılış muayenesi yapılamadı. Pazartesi günü Katılış muayenesi için B.B.ye gittik. Orada muayene edildi ve öğleden sonra RDM görüşmesine gittik. RDM görüşmesi sonucunda Salı günü için Sait Ertürk Devlet Hastanesi Psikiyatri Polikliniğine sevk verildi. Yukarıda da anlattığım gibi doktor 4-5 gün gözetim altında tutup ondan sonra sevk edin diyerek gönderdi. Salı akşamı bölüğümüze gidip Bl.Asb.mıza durumu söyledik. Bl.Asb.da çarşamba günü için acilen [GATA.ya] sevk alınmasını sağladı....\" Cumhuriyet Başsavcılığı 13/11/2018 tarihinde olay hakkında kovuşturmaya yer olmadığı kararı vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Ölenin Kara Kuvvetleri Komutanlığı Tank Eğitim Alayı  Er Eğitim Tabur Komutanlığına 14/10/2017 tarihinde katıldığı, 16/10/2017 tarihinde BBMM'de yapılan muayenesine istinaden 17/10/2017 tarihinde Etimesgut Şehit Sait Ertürk Devlet Hastanesinin Psikiyatri Polikliniğine sevk edildiği, yapılan muayenesinde zeka geriliği tanısı ile Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevk edilmesinin uygun olacağı değerlendirmesi ile gönderildiği, Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesinde 18/10/2017 tarihinde önce psikiyatri polikliniğine, müteakiben acil servise, oradan da beyin ve sinir cerrahisi yoğun bakım polikliniğine yatışının yapıldığı ancak yapılan müdahalelere rağmen 22/10/2017 tarihinde öldüğü, Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesinin ... epikrizinde şahsın genel durum bozukluğu şikayeti ile birliğinden getirildiği, pnömesafali saptandığı, yapılan tetkiklerde sol sfenoitten temporalden dış kulak yoluna uzanan fraktür, daha sonraki süreçte menenjit ve sepsis bulguları görüldüğü, %50 engelli raporunun mevcut olduğunun belirtildiği,22/10/2017 tarihinde yapılan ölü muayenesi üzerine düzenlenen tutanağa göre burun boşluğunda kanama metaryali geldiği, ölü katılığının olduğu, ölü morluklarının ortaya çıktığı, sağ omuz ön yüzde klavikula bitişiğinde dört beş adet, sol dirsek iç yüzde bir adet pikür izleri bulunduğu, vücut arka yüzünde taze yatak yarası olduğu, kuşku yaratan bir bulgu gözlemlenmediğinin belirtildiği, Ölenin cesedi üzerinde yapılan otopsi sonrası Adli Tıp Kurumu Ankara Grup Başkanlığınca düzenlenen 21/05/2018 tarihli raporda; kişinin kesin ölüm sebebi hakkında kanaate varılamadığının bildirildiği,Bunun üzerine Adli Tıp Kurumu  İhtisas Kurulunca düzenlenen 17/10/2018 tarih ve ... raporda; ... kişinin ölümünün Menenjit (beyin zarı iltihabı) ve gelişen komplikasyonlar sonucu meydana gelmiş olduğu şeklinde mütaalada bulunulduğu,Tanık [F.E.]; ...beyan ettiği,Tanık beyanı, epikriz, ölü muayenesi, otopsi ve ihtisas kurulu raporları birlikte değerlendirildiğinde [B.nin] menenjit (beyin zarı iltihabı) ve gelişen komlikasyonlar sonucu meydana gelen ölümünde herhangi bir şüpheli durum ile suç oluşturabilecek herhangi bir eylem bulunmadığı anlaşılmış olup olay hakkında Cumhuriyet Başsavcılığımızca KAMU ADINA KOVUŞTURMA YAPILMASINA YER OLMADIĞINA,...\" Başvurucular 6/12/2018 tarihli dilekçe ile özetle %50 engelli raporu olan birisine askerliğe elverişlilik raporu düzenleyen yetkililerin kimler olduğunun soruşturmada araştırılmadığını, birliğe girdiği ilk anda engelli olduğu anlaşılan birinin derhâl hastaneye sevk edilmemesiyle ilgili olarak üstlerin beyanının alınmadığını, bir kişinin 17/10/2017 tarihinde önce psikiyatri polikliniğine, ardından acil servise, oradan beyin ve sinir cerrahisi yoğun bakımına sevk edilmesi hayatın olağan akışına aykırı olduğu hâlde bu durumun açıklığa kavuşturulmadığını, GATA epikrizinde sol sfenoitten temporalden dış kulak yoluna uzanan fraktür yani kafatası kemiklerinde kırık olduğunun saptandığını, bu durumun ancak travma ile meydana gelebileceğini fakat ATK İhtisas Kurulunca kafatasında kırık bulunmadığının belirtildiğini, bu durum çelişki oluşturduğu hâlde Cumhuriyet Başsavcılığının bu çelişkiyi gideremediğini, müteveffanın engelli olması nedeniyle sivil hayatta düzenli şekilde sağlık kontrolü yaptırmasına rağmen menenjit hastalığına dair bir belirti tespit edilemediğini, önceden menenjit hastası olmayan birinin menenjit olmasının travma geçirdiğinin güçlü bir delili olduğunu, can dostu olan tanığın beyanında çelişkiler bulunduğunu belirterek kovuşturmaya yer olmadığına dair karara itiraz etmiştir. Başvurucuların itirazı Ankara Batı  Sulh Ceza Hâkimliğince 19/12/2018 tarihinde reddedilmiştir. Ret kararı 11/1/2019 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiş olup başvurucular 8/2/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. Olayla İlgili İdari Tahkikat Raporu UYAP üzerinden yapılan araştırma sonucu temin edilen 31/10/2017tarihli idari tahkikat raporunun ilgili kısmı şöyledir:\"...Zh. Brl.Ok.ve Eğt. Tümeni Tnk.Eğt.A. Er Eğt.Tb.l'inci Er.Eğt.BI.K.Iığına devre kaybı olarak 14 Ekim 2017 Cumartesi günü katılış yapan Tnk.Ac.Er.B., katılışına müteakip Alay Bilgi İşlemleri yapılıp, bölüğe katılmış daha sonra giyindirme faaliyeti için Alay giyindirme bölgesine sevk edilmiş, Askeri istihkaklarını arkadaşları yardımıyla teslim alıp bölüğüne katılış yapmıştır. Daha sonra personel gözlemlendiğinde hal ve hareketleri ve genel durumunun anormal olması ve iletişim sıkıntısının olması sebebiyle yanına refakatçiler belirlenerek gözetim altında bulundurulması sağlanmıştır. Pazar günü itibari ile personelin anormal durumu ve iletişim sıkıntısı devam etmekle birlikte günlük ihtiyaçları refakatçiler nezaretinde karşılanmış, idrarını tutamaması dolayısı ile ayrı bir koğuşa yatırılması sağlanmıştır.16 Ekim 2017 tarihinde sıralı komutanları bilgilendirilmiş akabinde de Birinci Basamak Muayene Merkezi (BBMM)‘ne katılış muayenesi yapılması maksadıyla gönderilmiştir. Rehberlik Danışma Merkezi (RDM ) görüşmesi yaptırılmış sonra Şehit Sait Ertürk Devlet Hastanesi Psikiyatri ve Kulak Burun Boğaz Hastalıkları Polikliniği’ne sevk edilmiştir. 17 Ekim 2017 tarihinde Şehit Sait Ertürk Devlet Hastanesi Psikiyatri Polikliniği’nde yapılan muayene sonucu personelin durumu 3-4 gün gözlendikten sonra Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne sevkinin uygun olacağı değerlendirilmiştir. Birlik personeli Tnk.Ac.Er [B.nin] Şehit Sait Ertürk Devlet Hastanesinin vermiş olduğu rapora rağmen personelin durumunu gözlemleyerek kritik olabileceğini değerlendirmiş aynı gün Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi (GEAH) Psikiyatri Polikliniği’ne sevk işlemleri yaptırmıştır.18 Ekim 2017 tarihinde Birinci Basamak Muayene Merkezinden ambulans talep edilerek refakatçiler eşliğinde Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi Psikiyatri Polikliniği’ne nakli sağlanmıştır. GEAH Psikiyatri Polikliniği'nde genel durumunun anlaşılmadığı için GEAH Acil Servisi'ne gönderilmiştir. GEAH Acil Servisi’nde sevkinin Psikiyatri Polikliniği’ne olduğunu söyleyerek hastaya müdahale etmek istememiş, tekrar nezaretçi personel H.K. tarafından GEAH Psikiyatri Polikliniği’ne götürülmüştür. Psikiyatri Polikliniği Tabibi acil servise sevkini yaparak, GEAH Acil Servisi'ne yönlendirmiştir. GEAH Adi Servisi'nde Er.[B.nin] provizyon sistem sorunu ile karşılaşılarak kaydı yapılamamıştır. Nezaretçi personel H.K. tarafından Bölük Astsubayı Z.'ye bilgi verilmiştir. Z.'nin Kara Kuvvetleri ile yaptığı telefon görüşmesi sonucu sorun çözülmüş, yapılan tetkiklere müteakip Tnk.Ac.Er.B. GEAH Beyin Cerrahi Ünitesinde yoğun bakıma alınmıştır.Sıralı komutanlar tarafından durumun öğrenilmesine müteakip Zh.Brl.Ok.ve Eğt.Tüm.Faaliyet İzleme Merkezi (FIM)’nden gerekli birimlere mesaj çekilmiş, doktoru ile görüşülerek durumu hakkında bilgi alınmış, menenjit şüphesiyle yoğun bakıma alındığı, kışlada alınacak tedbirlere dair fikir alışverişinde bulunulmuştur. 18 Ekim 2017 günü öğleden sonra Bölük Komutan Vekili Y. tarafından ailesi ile iletişime geçilmiş, babasının engelli olması sebebiyle iletişim kurulamamış bunun üzerine amcaoğlu A.B.'ye gereken bilgi verilmiş, durumunun hassasiyeti anlatılmıştır.19 Ekim 2017 sabahı ailesi gelmiştir. Tnk.Ac.Er.B. 22 Ekim 2017 tarihinde saat 17:00 sularında yatmış olduğu klinikte vefat etmiştir. ... KAZA/OLAYIN MEYDANA GELİŞ NEDENLERİ:a. Doğrudan nedenler: Mental Retardasyonu (zeka geriliği) olan yükümlünün birliğe katılışında mevcut olduğu düşünülen orta kulak iltihabının kemik doku ve ardı sıra beyin zarları ve beyne geçmesi sonucu oluşan menenjit-ensefalit, sepsis ve nihayetinde çoklu organ yetmezliği.b. Dolaylı nedenler: ... Şanlıurfa Mehmet Akif İnan Eğitim ve Araştırma Hastanesinin... Sağlı Kurulu Raporunda belirtilen 'Sınır Düzeyden Mental Retardasyon (IQ 71) tanısı nedeni ile sağlık personelinin psikiyatrik şikayetler üzerine yoğunlaşması, Mental retardasyonu olması nedeniyle kendini ifade edememesi, Askerlik muayenesinde sivil sağlık kuruluşları tarafından verilen mental retardasyon tanılı rapor kararının askerliğe elverişli olarak verilmesi.c. Katkıda bulunan nedenler:1)Mesai dışında ve resmi tatil günleri gelen yükümlülerin misafir olarak kabul edildiği gün revir nöbetçi tabipliğinde ön muayeneden geçirilmemesi,2)Kayıt kabul işlemlerinin hafta sonu ve resmi tatil günlerinde de devam etmemesi,3)Hastaneye sevk işlemlerinin takibinin yetersiz olması (KBB muayenesinin eksikliği)... İDARİ TAHKİKAT HEYETİNİN KAZA/OLAY ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/4198",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, askerlik hizmeti sırasında meydana gelen ölüm olayına ilişkin etkili bir ceza soruşturması yürütülmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 17/11/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu; 2003-2004 eğitim öğretim döneminde ortaöğrenimini tamamladığını, mezun olduğu TOBB Osmaniye Fen Lisesince diploma notunun yanlış hesaplanması ve Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Merkezine yanlış bildirmesi nedeniyle Öğrenci Seçme Sınavı'nda başarı puanının ve sıralamasının düşük geldiğini iddia etmiştir.  Başvurucu tarafından, belirtilen olay nedeniyle 10/11/2004 tarihinde maddi ve manevi tazminat istemli tam yargı davası açılmıştır.  Adana  İdare Mahkemesinin 15/12/2005 tarihli ve E.2004/1634, K.2005/1916 sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiştir.  Başvurucunun temyizi üzerine Danıştay Sekizinci Dairesinin 18/6/2007 tarihli ve E.2006/3810, K.2007/3821 sayılı ilamıyla İlk Derece Mahkemesi hükmünün bozulmasına karar verilmiştir.  Manevi tazminat istemi yönünden bozma kararına uyulmayarak yapılan incelemede Adana  İdare Mahkemesinin 1/11/2007 tarihli ve E.2007/1650, K.2007/1567 sayılı kararı ile ilk kararda ısrar edilmiştir.  Başvurucunun temyizi üzerine Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 28/1/2013 tarihli ve E.2008/431, K.2013/188 sayılı ilamı ile İlk Derece Mahkemesi hükmünün onanmasına karar verilmiştir.  Başvurucunun karar düzeltme istemi, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 19/1/2015 tarihli ve E.2013/4008, K.2015/29 sayılı ilamı ile reddedilmiştir.  Başvurucu 17/11/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/18686",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu hakkında yürütülen soruşturma ve kovuşturma işlemlerinin makul süre içinde sonuçlanmaması nedeniyle makul sürede yargılama hakkının ihlal edildiğini ileri sürerek, ihlalin tespitiyle uğradığı manevi zararın tazminine karar verilmesini talep etmiştir.  Başvuru, 5/2/2013 tarihinde Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 9/7/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 3/1/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu hakkında Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığının 15/6/2005 tarihli iddianamesi ile görevli memurun resmi evrakta sahteciliği ve kamu kurumunu dolandırmak suçlarından cezalandırılması için Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır. Başvurucu, 24/6/2005 tarihinde, görevli memurun resmi evrakta sahteciliği ve kamu kurumunu dolandırmak suçlarından tutuklanmıştır. Başvurucu hakkında, Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığının 7/10/2005 tarihli iddianamesiyle diğer üç sanıkla birlikte müteselsilen resmi belgede sahtecilik ve kamu kurumunu dolandırmak suçlarını işlediğinden bahisle cezalandırılması için Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesine yeni bir kamu davası açılmış ve dosya Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 2005/312 Esasına kaydedilmiştir. Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesi 2005/191 Esas ve 2005/312 Esas sayılı dava dosyaları aralarında fiili ve hukuki irtibat bulunduğundan bahisle birleştirilmesine ve davanın 2005/191 esas üzerinden yürütülmesine karar verilmiştir.  Başvurucu, 1/3/2006 tarihinde tahliye edilmiştir.  Başvurucunun, Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 16/4/2007 tarihli kararı ile dolandırıcılık ve memurun resmi evrakta sahteciliği suçlarından cezalandırılmasına karar verilmiştir.  Temyiz üzerine Yargıtay  Ceza Dairesinin 15/10/2012 tarihli ilamı ile ilk derece mahkemesinin kararı, memurun resmi belgede sahteciliği suçundan kurulan 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin mahkumiyet hükmünün onanmasına, kamu kurumu aleyhine dolandırıcılık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin dava zamanaşımı süresinin dolması nedeniyle düşürülmesine karar verilmiştir.  Yargıtay ilamı başvurucuya 24/1/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Bireysel başvuru 5/2/2013 tarihinde yapılmıştır.B. İlgili Hukuk 13/3/1926 tarih ve 765 sayılı mülga Türk Ceza Kanunu’nun  maddesi ve  maddesinin yedinci fıkrası.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/1910",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu hakkında yürütülen soruşturma ve kovuşturma işlemlerinin makul süre içinde sonuçlanmaması nedeniyle makul sürede yargılama hakkının ihlal edildiğini ileri sürerek, ihlalin tespitiyle uğradığı manevi zararın tazminine karar verilmesini talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, akıl hastalığına rağmen tutuklama kararı verilmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; akıl hastalığı ile ilgili rapor aldırılmadan mahkûmiyet hükmü kurulması nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru, 8/12/2014 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi h��rriyetinden yoksun kılma suçlarını işlediği iddiasıyla Kınık Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen soruşturma kapsamında 5/10/2008 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başvurucu, İzmir  Sulh Ceza Mahkemesinin 6/5/2009 tarihli kararıyla yetkili hâkim veya mahkemeye en kısa zamanda gönderilmek üzere tutuklanmış (sevk tutuklaması); Kınık Sulh Ceza Mahkemesinin 12/5/2009 tarihli kararıyla da isnat edilen suçları işlediği yönünde kuvvetli suç şüphesi bulunduğu gerekçesiyle tutuklanmıştır. İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 22/5/2009 tarihli iddianamesiyle, çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarını işlediği iddiasıyla başvurucu hakkında kamu davası açılmıştır.  Başvurucu, yargılamayı yürüten İzmir  Ağır Ceza Mahkemesinin 13/7/2009 tarihli kararı üzerine tahliye edilmiştir. İzmir  Ağır Ceza Mahkemesi 18/7/2011 tarihli kararıyla başvurucunun isnat edilen suçlardan mahkûmiyetine karar vermiştir.  Başvurucu müdafiinin talebi üzerine temyiz incelemesi yapan Yargıtay  Ceza Dairesi 15/9/2014 tarihinde mahkûmiyet hükümlerinin onanmasına karar vermiştir. Başvurucu 8/12/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19157",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, akıl hastalığına rağmen tutuklama kararı verilmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; akıl hastalığı ile ilgili rapor aldırılmadan mahkûmiyet hükmü kurulması nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kolluk görevlileri tarafından gereksiz ve orantısız güç kullanılması sonucu ölümün meydana gelmesi ve ölüm olayına ilişkin olarak soruşturma izni verilmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 7/11/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar şöyledir: Başvurucuların yakını olan 16/1/2003 doğumlu Y.nin İzmir'in Bayraklı ilçesinde bir parkta uyuşturucu madde kullandığı, üç farklı kişi tarafından 24/9/2017 tarihinde 155 Polis İmdat hattı aranarak ihbar edilmiştir. Bilirkişi tarafından çözümü yapılan İhbar Tutanağı'na göre birinci ihbar eden, parkta bir çocuğun uyuşturucu kullandığını, hareketlerinin tuhaflaştığını belirterek polis ekibi gönderilmesini istemiş; ikinci ihbar eden ise uyuşturucu kullanan çocuk nedeniyle tedirgin olduklarını belirtmiş; üçüncü ihbar eden de parkta uyuşturucu madde kullanan bir çocuk olduğunu bildirmiştir. Anılan ihbarlar üzerine  ve S.P. isimli iki polis memuru derhâl olay yerine gelmiştir. Polis memurları ile Y. arasında yaşanan arbedede polis memurlarının biber gazı sıkması neticesinde fenalaşan Y. kaldırıldığı hastanede aynı gün hayatını kaybetmiştir. İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) olayla ilgili olarak derhâl soruşturma başlatmıştır. Cumhuriyet savcısı, olay yerine gelerek Olay Yeri İnceleme ekibiyle birlikte çeşitli araştırmalar yapmıştır. 24/9/2017 tarihli Olay Yeri İnceleme Tutanağı'nda olay yerindeki parkta üç çakmak gazı tüpünün bulunduğu belirtilmiş, Olay Yeri İnceleme ekibi tarafından olay yerinin fotoğrafları çekilmiş, olay yerinden alınan metal tüp kutularının ağız kısımlarından DNA incelemesi yapılmak üzere svap alınmıştır. Başsavcılık ayrıca ölü muayene işlemi yapmış, Y.nin kesin ölüm sebebinin tespiti amacıyla klasik otopsi yapılmasına karar vermiştir. Başsavcılık; Adli Tıp Kurumundan polis memurunun sıktığı biber gazının ölüme neden olup olmadığı, polis memurunun eylemleri ile ölüm olayı arasında illiyet bağının bulunup bulunmadığını sormuştur. İzmir Adli Tıp Kurumu  Adli Tıp İhtisas Kurulu (Adli Tıp Kurulu) tarafından düzenlenen 28/3/2018 tarihli otopsi raporunda; ölümün çakmak gazı ve esrar kullanmış, biber gazına maruz kalmış kişinin boğuşma sırasında sinir uçlarının ani şekilde uyarılmasına bağlı olarak gelişen solunum ve dolaşım depresyonu sonucu meydana gelmiş olduğu değerlendirilmiştir. Otopsi raporunda ayrıca cesetten alınan kanda, idrarda ve nazal sürüntüde esrar metaboliti bulunduğu, akciğer üst lobundan alınan doku örneklerinde ise çakmak gazı bulunduğu belirtilmiştir. Başsavcılık, İzmir İl Emniyet Müdürlüğü Cinayet Büro Amirliğinden olay yerini gören tüm güvenlik kameralarının ve MOBESE görüntülerinin temin edilmesini, İzleme Tutanağı'nın düzenlenmesini, olaya müdahale eden 112 sağlık ekibinin tanık olarak ifadelerinin alınmasını, olayın bildirilmesine ilişkin iletişim kayıtlarının dökümünün temin edilmesini, olayın meydana geldiği yerde görgü tanığı bulunup bulunmadığının saptanmasını, müteveffanın üzerinde bulunan giysiler ve olay yerinde bulunan çakmaklar üzerinde inceleme yapılmasını, çakmak gazı şişelerinin üzerinde parmak izi incelemesi yapılmasını istemiştir. Başsavcılık, temin ettiği kamera görüntülerine ilişkin olarak bilirkişi incelemesi yaptırmıştır. Bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen 8/10/2017 tarihli raporda; polis memurunun ölenin karşısına geçtiği, ölenin kafa ve omuz bölgesi arasına elini uzatarak öleni tuttuğu, ölenin iki eliyle bundan kurtulmak için hamle yaptığı, polis memurunun elini çektiği, daha sonra ölenin ayağa kalktığı, polis memuru ile birbirlerini iteklemeye başladıkları, bir ara birbirlerine sarılarak kendi eksenleri etrafında birkaç kez döndükleri ve dengelerini kaybetmeleri üzerine polis memuru üstte kalacak şekilde yere düştükleri, vücutlarının bir kısmının kamera açısına göre bodur bir ağacın arkasında kaldığı belirtilmiştir. Diğer kamera açısına göre aracı park eden polis memurunun boğuşmayı gördüğü, aracından inerek olay yerine koştuğu, yerde yatar pozisyonda olan ölenin ve polis memurunun bulunduğu alanda bir hareketliliğin yaşandığı ancak parkta bulunan ağaçların kamera açısını kapaması nedeniyle eylemlerin ne olduğunun anlaşılamadığı, bir ayak savurma hareketinin görüldüğü, bu ayağın kime ait olduğunun anlaşılamadığı, ölene ait olduğu düşünülen ayağın havaya doğru kalktığının görüldüğü, olayın devamında iki polis memurunun olay yerinde hareket hâlinde oldukları tespit edilmiştir. Raporda ayrıca olayın başlangıcından son bulduğu ana kadarki görüntülerin ortalama iki dakika olduğu belirtilmiştir. Görgü tanığı Y.B.K.nın Cumhuriyet savcısı tarafından alınan 5/10/2017 tarihli ifadesi şöyledir: \"...24/09/2017 tarihi saat 15:00 civarlarında eşim ve çocuklarımla birlikte k... alışveriş merkezinden ikametime gelip aracımı park edeceğim sırada parka çapraz tarafta bulunan park içerisinde 14 yaşlarında elinde kırmızı sarı renk olduğunu hatırladığım ve çakmak gazı tüpü olduğunu zannettiğim 3 adet tüp ile bazen oturarak bazen ayakta gördüğüm çocuk söz konusu tüplerin sıkılma kısmının olduğu kısımlar çıkarılmış sadece pipet kısmı vardı ve ağzına sokup pipet kısmından gaz çekiyordu. Daha doğrusu tüpün içinde ne varsa onu çekiyordu. Eşim ve çocuklarım ikamete girdikten sonra ben kendi aracımda küçük bir problem vardı ona bakabilmek amacıyla aracın başında beklediğim sırada çocuk parkın içerisinde bulunan banka oturdu. Bir süre sonra iki tane polis memuru çocuğun oturduğu parka farklı giriş noktalarından girdiler. Önce zayıf yapılı polis memurunun çocuğun yanına giderek eğildiğini gördüm. Sanırım çocuğun ne yaptığını ve ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Benim bulunduğum açıda çocuğun oturduğu bankın yaklaşık 10-15 metre arkasıydı. Bu yüzden aralarındaki münasebeti de görebilecek durumdaydım. Çocuk birden bire polis memuruna 'ananızı s..., o... çocukları' şeklinde bağırarak oturduğu banktan kalkıp tekme yumruk ile polis memuruna direk saldırdı. Polis memuru çocuğu engellemek amacıyla çok sert olmayacak şekilde çocuğu tutmaya çalıştı. Bu esnada aralarında bir itiş kakış oldu. Polis memuru çocuğu kendisine saldırdığından dolayı yere yatırdığı esnada diğer polis memuru da geldi. Benim kanaatime göre polis memuru çocuğa sadece kendisine zarar vermemesi için çok sert olmayacak şekilde engellemeye çalıştı. Polis memuru çocuğu yere yatırdığında çarpma şeklinde değil yumuşak bir şekilde yatırdı. Bu esnada her iki polis memuru da yerde yatan çocuğa benim polislerin kullandığı biber gazı olduğunu düşündüğüm iki tane tüple bir kez fıs şeklinde sıktılar. Yani her iki polis memuru da yerde yatan çocuğa 1-2 saniyeyi geçmeyecek şekilde bir kez fıs şeklinde gaz sıktılar. Bu sırada ben olay yerinden ayrıldım. Ben olay yerinden ayrıldığımda çocuk yerde başında da yukarıda bahsettiğim iki polis memuru vardı. Benim bu anlattığım olayların süresi en fazla 1-1,5 dakika sürmüştür. Benim olaya ilişkin bütün bilgim görgüm bundan ibarettir...'' Polis memuru nin kolluk kuvvetleri tarafından alınan 24/9/2017 tarihli ifadesi şöyledir: \" ...24/09/2017 tarihi saat 14:00 sıralarında ilimiz haber merkezi Postacılar mahallesi 1844/18 sokakta bulunan trafo binasının yanında parkta uyuşturucu madde alan şahıs olduğunu anons etti biz de yanımda ekip memuru arkadaşım olan [S.P.] ile 73327 kod nolu ekip olarak olay yerine intikal ettik. Olay yeri parka intikal ettiğimizde parkın orta bölümünde bankta oturmakta olan ve daha önce yapmış olduğu olaylardan tanıdığım [Y.nin] bankta oturduğunu gördüm, ekip arkadaşım olan [S.P.] ekip otosundan indi ve şahsın yanına doğru giderken bende aracı şahsın kaçma ihtimaline karşı parkın hemen karşı tarafına geçtiğim esnada ekip arkadaşım olan [S.nin] üzerine doğru [Y.nin] yürüdüğünü gördüm ve aniden [Y.] arkadaşıma saldırdı. Ve ben de hemen aracımı durdurdum ve yanlarına koştum. [Y.] ve polis arkadaşım yerdeydi. Benim olaya müdahale etmem ile birlikte [S.P.] yerden kalktı ancak [Y.] isimli şahıs hala agresif hareketler yaparak direnerek bize saldırmaya devam etti bunun üzerine ekip arkadaşım şahsı etkisiz hale getirmek için şahsa 1 metrelik mesafeden 2 saniyeyi geçmeyecek şekilde bir fıs tabir edilen şekilde biber gazını kullandı. [Y.] isimli şahıs yine agresif hareketlerle bağırmaya devam etti, daha sonra yerde yatarken nefes almakta zorluk çektiğini farkettim bunun üzerine ekip arkadaşım elini [Y.nin] ağzına götürerek boğazının içinde olan dilini dışarı doğru çekti ve nefes almasını sağlamaya çalıştı. Ben şahsın kafasını yan çevirdim. Daa sonra ekip arkadaşım [S.P.] ve ben hem telefon ile hem de telsiz marifeti ile anons ederek hemen 112 Acil ambulansı aradık ve konunun acil olduğunu bildirerek 112 ambulansının ivedi olmasını istedik. Olay yerine gelen 112 görevlileri şahısa olay yerinde müdahale etti ve oradan da alarak [] hastanesine götürdü. [Y.] isimli şahsı önceki olaylardan dolayı tanırım ancak aramızda herhangi bir husumet yoktur...\" Polis memuru S.P.nin kolluk kuvvetleri tarafından alınan 24/9/2017 tarihli ifadesi şöyledir: \" ...24/09/2017 günü saat 14:00 sıralarında ilimiz haber merkezi Postacılar mahallesi 1844/18 sokakta bulunan trafo binası yanında parkta uyuşturucu madde alan şahıs olduğunu anons etti biz de yanımda ekip memuru arkadaşım olan [] ile 73327 kod nolu ekip olarak olay yerine intikal ettik. Olay yeri parka intikal ettiğimizde parkın orta bölümünde bankta oturmakta olan ve ekip amirim olan [nin] daha önce yapmış olduğu olaylardan dolayı tanıdığı [Y.] her iki elinde kırmızı renkli çakmak gazı tüpü olduğu halde bankta oturduğunu gördük, [Y.ye] elinde ne olduğu ve parkta ne yaptığını sorduğumuzda şahıs ayağa kalkarak 'ne yapıyorsak yapıyoruz görmüyor musun ne yaptığımı' dedi. Ben de şahsa parktan uzaklaşması gerektiğini ve bu elinde bulunan gazı çekmemesini söylemem üzerine şahıs elimdeki tüpleri yere çimlerin üzerine attıktan sonra benim üzerime doğru yürüyerek 'senin ananı avradını s... o... çocuğu' diyerek küfür etmeye başladı. Daha sonra [Y.] sol bacağıma denk gelecek şekilde sert bir tekme attı ve beni darp etmeye başladı ve beni tutarak hareketlerimi engelledi bana saldırdı. Ben silahımı ve kendimi korumak için boğuşma yaşadım. ve [Y.nin] vücut direncini kırmak amacıyla yere yatırmaya çalıştım benim vücuduma sarıldığı için dengemi kaybettim ve yere düştük. Yerde de saldırgan hareketlerine devam etti. Yerde de kendisini etkisiz hale getirmeye çalıştım ve ayağa kalkarak belimde takılı vaziyette olan biber gazını yaklaşık bir metrelik mesafeden 2 saniyeyi geçmeyecek şekilde bir fıs tabir edilen şekilde biber gazını kullanmak zorunda kaldım. Kullanmış olduğum biber gazı [Y.] isimli şahsın yanak sağ kısmından ense gerisine doğru geldiğini gördüm. Şüpheli [Y.] isimli şahıs agresif hareketlerle bağırmaya devam etti ve daha sonra yerde yatarken nefes almakta zorluk çektiğini farkettim ve boğazına dilinin kaçmış olabileceğini düşünerek elimi [Y.nin] ağzına götürerek boğazının içinde olan dilini dışarı doğru çektim ve nefes almasını sağlamaya çalıştım. Ekip arkadaşım [S.P.] ve ben hem telefon ile hem de telsiz marifeti ile anons ederek hemen 112 Acil ambulansı aradık ve kounun acil olduğunu bildirerek 112 ambulansının ivedi olmasbı istedik. Olay yerine gelen 112 görevlileri şahısa olay yerinde müdahale etti ve oradan da alarak [] Hastanesine götürdü.[Y.] isimli şahıs bana direnerek ve beni darp ederek vücudumun çeşitli yerlerinde morluklar ve yaralar oluşmasına sebep olmuştur. Bu yaralar ile alakalı olarak doktor raporu aldım. [Y.yi] ilk kez olay anında gördüm. Ve kendisi ile daha önceden bir münasebetim olmamıştır...\" Soruşturma aşamasında ayrıca başvurucu Binali Camgöz, 112 Acil Servis görevlileri ve ilgili diğer kişiler tanık sıfatıyla dinlenilmiştir. 112 Acil Servis görevlisi doktor E.B. kolluk görevlileri tarafından alınan ifadesinde olay günü 155 ihbar hattından gelen bilgi üzerine acil tıp teknisyeni G.B. ve şoför F.B. ile birlikte olay yerine gittiklerini, Y.nin yerde yattığını gördüklerini, Y.de herhangi bir darp izinin bulunmadığını, solunum, dolaşım ve nabzının olmadığını, acil tıp teknisyeni ile birlikte kişiye müdahale ettiklerini, kalp masajı yaparak solunum cihazı bağladıklarını, damar yolu açarak serum ve adrenalin verdiklerini, 50 dakika boyunca düzensiz kalp ritminden başka bir sonuç elde edemeyince Y.yi hastaneye teslim ettiklerini belirtmiştir. Acil tıp teknisyeni G.B. ve şoför F.B. de kolluk tarafından alınan beyanlarında benzer şekilde anlatımlarda bulunmuştur. Polis memuru S.P. hakkında 24/9/2017 tarihinde düzenlenen raporda; sağ ve sol dirsek ile kol iç yüzeylerde abrazyon (sıyrık), sol bacakta ekimoz (çürük) olduğu, S.P.nin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı belirtilmiştir. Polis memurları hakkında başlatılan disiplin soruşturmasında savunmaları alınan polis memurları 28/2/2018 tarihli ifadelerinde benzer nitelikte anlatımlarda bulunmuştur. Yapılan disiplin soruşturması kapsamında tanık Y.B.K.nın da beyanı alınmıştır. Tanık Y.B.K. 5/4/2018 tarihli beyanında olay günü olay yerine çok yakın bir yerde aracını park ettiğini, Y.nin bankta oturarak çakmak gazı tüpü çektiği sırada polis ekibinin olay yerine geldiğini, bir polis memurunun çocuğun göz hizasına eğilip ne yaptığını anlamaya çalışması üzerine çocuğun yüksek sesle polis memuruna küfrederek saldırdığını, kafa attığını, çocuğun polisten daha iri yapılı olduğunu, kısa bir itiş kakıştan sonra polis memurunun çocuğu yere yatırdığını, diğer polis memurunun da o esnada yetiştiğini, çocuğa müdahale ederken bir veya iki saniye biber gazı sıktıklarını, polislerin darp eyleminde bulunmadıklarını beyan etmiştir. 16/7/2018 tarihinde disiplin soruşturmasına esas olmak üzere Mülkiye Başmüfettişi H.G. ve Polis Başmüfettişi K. tarafından araştırma raporu düzenlenmiş, araştırma raporunda Ölü Muayene Tutanağı ve otopsi raporuna göre ölende darp ve cebir izine rastlanmadığı, biber gazının da ölüme neden olacak şekilde kullanılmadığı, polise direnen ölenin direncini kırmak için biber gazı kullanan S.P.nin yetkisini aşan bir eylemde bulunmadığı belirtilmiştir. Anılan araştırma raporu Emniyet Genel Müdürlüğüne gönderilmiş, Emniyet Genel Müdürlüğünün dosyanın işlemden kaldırılması talebiyle araştırma raporunu İzmir Valiliğine göndermesi üzerine Valilik 18/12/2018 tarihinde dosyanın işlemden kaldırılmasına karar vermiştir. Başsavcılık 27/6/2018 tarihinde İzmir Valiliğinden Bayraklı İlçe Emniyet Müdürlüğünde görevli polis memurları S.P. ve nin eylemlerinin taksirle ölüme neden olma suçunu oluşturduğunu belirterek şüpheli polis memurlarının kamu görevlisi olması ve suçun görevleri sırasında ve görevleri sebebiyle işlenmiş olması nedeniyle 2/12/1999 tarihli ve 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin Yargılanması Hakkında Kanun'a göre soruşturma izni istemiştir. İzmir Valiliği, İçişleri Bakanlığına yazı yazarak soruşturmanın -müfettiş bilgi ve tekniği gerektirmesi nedeniyle- müfettiş tarafından yapılmasının uygun görüldüğünü bildirmiştir. İçişleri Bakanlığı 20/4/2019 tarihinde Mülkiye Başmüfettişi İ.A.E. ve Polis Başmüfettişi T.T.yi ön incelemeci olarak görevlendirmiştir. Ön incelemeciler, polis memurları S.P. ve nin savunmalarını almıştır. 16/7/2018 tarihinde disiplin soruşturmasına esas olmak üzere Mülkiye Başmüfettişi H.G. ve Polis Başmüfettişi K. tarafından düzenlenen araştırma raporunda ve Başsavcılık tarafından yürütülen soruşturma dosyasında yer alan deliller değerlendirilmiştir. Polis memurları S.P. ve  hakkında idari soruşturma yapılarak düzenlenen 14/5/2019 tarihli ön inceleme raporunda soruşturma izni verilmemesi gerektiği kanaatine varılmıştır. Ön inceleme raporunda; ölenin park içinde gaz kokladığının ve uyuşturucu kullandığının başvurucuların ifadesi ve diğer ifadelerle sabit olduğu, bunun Adli Tıp Kurulu raporu ile de desteklendiği, kamera kayıtlarının incelenmesi sonucu alınan bilirkişi raporunda da polis memuru S.P.nin ölenin yanına gittiğinde direkt olarak müdahale ettiğine dair bir hususun belirtilmediği, tanık ifadesine göre de ölenin polis memuru S.P.ye sinkaflı sözlerle hakaret ederek bağırdığı ve saldırdığı, devamında polis memurunun zor kullanma yetkisi çerçevesinde biber gazı ile müdahalede bulunduğu, bu nedenlerle soruşturma izni verilmemesi görüş ve kanaatine varıldığı ifade edilmiştir. Bayraklı Kaymakamlığı (Kaymakamlık) tarafından ön inceleme raporunda yer alan gerekçelerle ön inceleme raporu doğrultusunda 20/5/2019 tarihli kararla soruşturma izni verilmemesine karar verilmiştir. Başvurucular polis memurlarının gerekmediği hâlde görev sınırlarını aşarak biber gazı kullandıklarını, idarenin delillerin toplanmasını ve delillerin takdirini mahkemeye bırakması gerektiği hâlde hatalı değerlendirme ile soruşturma izni verilmemesine karar verdiğini belirterek soruşturma izni verilmemesine dair karara itiraz etmiştir. İzmir Bölge İdare Mahkemesi Birinci İdari Dava Dairesi Başkanlığı (Bölge İdare Mahkemesi) 10/9/2019 tarihli kararla polis memurları hakkında soruşturma yapılmasını gerektirecek nitelikte yeterli ve makul şüphe bulunmadığı gerekçesiyle itirazın reddine karar vermiştir. Bölge İdare Mahkemesinin Başkanı soruşturma yapılmasını gerektirecek nitelikte yeterli ve makul şüphe bulunduğu gerekçesiyle karşıoy kullanarak anılan karara katılmamıştır. Başsavcılık 1/10/2019 tarihinde, Kaymakamlık tarafından soruşturma izni verilmemesine dair karara itirazın reddedilerek kesinleşmesi nedeniyle soruşturma koşulunun gerçekleşmediğini belirterek inceleme yapılmasına yer olmadığına karar vermiştir. Soruşturma izninin verilmemesine itirazın reddine dair karar başvuruculara 8/10/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucular 7/11/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 3/7/2005 tarihli ve 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu ’nun \"Temel ilkeler\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Bu Kanunun uygulanmasında, çocuğun haklarının korunması amacıyla;a) Çocuğun yaşama, gelişme, korunma ve katılım haklarının güvence altına alınması,b) Çocuğun yarar ve esenliğinin gözetilmesi,c) Çocuk ve ailesinin herhangi bir nedenle ayrımcılığa tâbi tutulmaması,d) Çocuk ve ailesi bilgilendirilmek suretiyle karar sürecine katılımlarının sağlanması, e) Çocuğun, ailesinin, ilgililerin, kamu kurumlarının ve sivil toplum kuruluşlarının işbirliği içinde çalışmaları,f) İnsan haklarına dayalı, adil, etkili ve süratli bir usul izlenmesi,g) Soruşturma ve kovuşturma sürecinde çocuğun durumuna uygun özel ihtimam gösterilmesi,h) Kararların alınmasında ve uygulanmasında, çocuğun yaşına ve gelişimine uygun eğitimini ve öğrenimini, kişiliğini ve toplumsal sorumluluğunu geliştirmesinin desteklenmesi,i) Çocuklar hakkında özgürlüğü kısıtlayıcı tedbirler ile hapis cezasına en son çare olarak başvurulması, j) Tedbir kararı verilirken kurumda bakım ve kurumda tutmanın son çare olarak görülmesi, kararların verilmesinde ve uygulanmasında toplumsal sorumluluğun paylaşılmasının sağlanması,k) Çocukların bakılıp gözetildiği, tedbir kararlarının uygulandığı kurumlarda yetişkinlerden ayrı tutulmaları,l) Çocuklar hakkında yürütülen işlemlerde, yargılama ve kararların yerine getirilmesinde kimliğinin başkaları tarafından belirlenememesine yönelik önlemler alınması, ilkeleri gözetilir.\" 5395 sayılı Kanun’un \"Çocuğun nakli\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Çocuklara zincir, kelepçe ve benzeri aletler takılamaz. Ancak; zorunlu hâllerde çocuğun kaçmasını, kendisinin veya başkalarının hayat veya beden bütünlükleri bakımından doğabilecek tehlikeleri önlemek için kolluk tarafından gerekli önlem alınabilir.\" 4/7/1934 tarihli ve 2559 sayılı Polis Vazife ve Salâhiyet Kanunu’nun “Zor ve silah kullanma” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Polis, görevini yaparken direnişle karşılaşması halinde, bu direnişi kırmak amacıyla ve kıracak ölçüde zor kullanmaya yetkilidir. Zor kullanma yetkisi kapsamında, direnmenin mahiyetine ve derecesine göre ve direnenleri etkisiz hale getirecek şekilde kademeli olarak artan nispette bedenî kuvvet, maddî güç ve kanunî şartları gerçekleştiğinde silah kullanılabilir. İkinci fıkrada yer alan; a) Bedenî kuvvet; polisin direnen kişilere karşı veya eşya üzerinde doğrudan doğruya kullandığı bedenî gücü, b) Maddî güç; polisin direnen kişilere karşı veya eşya üzerinde bedenî kuvvetin dışında kullandığı kelepçe, cop, basınçlı ve/veya boyalı su, göz yaşartıcı gazlar veya tozlar, fizikî engeller, polis köpekleri ve atları ile sair hizmet araçlarını, ifade eder. Zor kullanmadan önce, ilgililere direnmeye devam etmeleri halinde doğrudan doğruya zor kullanılacağı ihtarı yapılır. Ancak, direnmenin mahiyeti ve derecesi göz önünde bulundurularak, ihtar yapılmadan da zor kullanılabilir. Polis, zor kullanma yetkisi kapsamında direnmeyi etkisiz kılmak amacıyla kullanacağı araç ve gereç ile kullanacağı zorun derecesini kendisi takdir ve tayin eder. Ancak, toplu kuvvet olarak müdahale edilen durumlarda, zor kullanmanın derecesi ile kullanılacak araç ve gereçler müdahale eden kuvvetin amiri tarafından tayin ve tespit edilir. Polis, kendisine veya başkasına yönelik bir saldırı karşısında, zor kullanmaya ilişkin koşullara bağlı kalmaksızın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun meşru savunmaya ilişkin hükümleri çerçevesinde savunmada bulunur.a) Meşru savunma hakkının kullanılması kapsamında,b) Bedenî kuvvet ve maddî güç kullanarak etkisiz hale getiremediği direniş karşısında, bu direnişi kırmak amacıyla ve kıracak ölçüde,c) Hakkında tutuklama, gözaltına alma, zorla getirme kararı veya yakalama emri verilmiş olan kişilerin ya da suçüstü halinde şüphelinin yakalanmasını sağlamak amacıyla ve sağlayacak ölçüde,d) (Ek: 27/3/2015-6638/4 md.) Kendisine veya başkalarına, işyerlerine, konutlara, kamu binalarına, okullara, yurtlara, ibadethanelere, araçlara ve kişilerin tek tek veya toplu halde bulunduğu açık veya kapalı alanlara molotof, patlayıcı, yanıcı, yakıcı, boğucu, yaralayıcı ve benzeri silahlarla saldıran veya saldırıya teşebbüs edenlere karşı, saldırıyı etkisiz kılmak amacıyla ve etkisiz kılacak ölçüde,silah kullanmaya yetkilidir.\"  26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun “Temel İlkeler, Tanımlar ve Uygulama Alanı” başlıklı Birinci Kısmı'nın “Ceza Sorumluluğunu Kaldıran veya Azaltan Nedenler” başlıklı İkinci Bölümü'nde yer alan “Kanunun hükmü ve amirin emri” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Kanunun hükmünü yerine getiren kimseye ceza verilmez. (2) Yetkili bir merciden verilip, yerine getirilmesi görev gereği zorunlu olan bir emri uygulayan sorumlu olmaz. (3) Konusu suç teşkil eden emir hiçbir surette yerine getirilemez. Aksi takdirde yerine getiren ile emri veren sorumlu olur. (4) Emrin, hukuka uygunluğunun denetlenmesinin kanun tarafından engellendiği hallerde, yerine getirilmesinden emri veren sorumlu olur.\" 5237 sayılı Kanun'un \"Meşru savunma ve zorunluluk hali\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Gerek kendisine ve gerek başkasına ait bir hakka yönelmiş, gerçekleşen, gerçekleşmesi veya tekrarı muhakkak olan haksız bir saldırıyı o anda hal ve koşullara göre saldırı ile orantılı biçimde defetmek zorunluluğu ile işlenen fiillerden dolayı faile ceza verilmez. (2) Gerek kendisine gerek başkasına ait bir hakka yönelik olup, bilerek neden olmadığı ve başka suretle korunmak olanağı bulunmayan ağır ve muhakkak bir tehlikeden kurtulmak veya başkasını kurtarmak zorunluluğu ile ve tehlikenin ağırlığı ile konu ve kullanılan vasıta arasında orantı bulunmak koşulu ile işlenen fiillerden dolayı faile ceza verilmez.\" 5237 sayılı Kanun’un 18/6/2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun'un  maddesi ile değiştirilen \" Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek veya bulundurmak ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanmak\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanan kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.(2) Bu suçtan dolayı başlatılan soruşturmada şüpheli hakkında 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 171 inci maddesindeki şartlar aranmaksızın, beş yıl süreyle kamu davasının açılmasının ertelenmesine karar verilir. Cumhuriyet savcısı, bu durumda şüpheliyi, erteleme süresi zarfında kendisine yüklenen yükümlülüklere uygun davranmadığı veya yasakları ihlal ettiği takdirde kendisi bakımından ortaya çıkabilecek sonuçlar konusunda uyarır.(3) Erteleme süresi zarfında şüpheli hakkında asgari bir yıl süreyle denetimli serbestlik tedbiri uygulanır. Bu süre Cumhuriyet savcısının kararı ile üçer aylık sürelerle en fazla bir yıl daha uzatılabilir. Hakkında denetimli serbestlik tedbiri verilen kişi, gerek görülmesi hâlinde denetimli serbestlik süresi içinde tedaviye tabi tutulabilir.(4) Kişinin, erteleme süresi zarfında;a) Kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi,b) Tekrar kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması,c) Uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması,hâlinde, hakkında kamu davası açılır.(5) Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlal nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz. 4483 sayılı Kanun'un \"Amaç\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Bu Kanunun amacı, memurlar ve diğer kamu görevlilerinin görevleri sebebiyle işledikleri suçlardan dolayı yargılanabilmeleri için izin vermeye yetkili mercileri belirtmek ve izlenecek usulü düzenlemektir.\" 4483 sayılı Kanun’un \"Olayın yetkili mercie iletilmesi, işleme konulmayacak ihbar ve şikayetler\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Cumhuriyet başsavcıları, memurlar ve diğer kamu görevlilerinin bu Kanun kapsamına giren suçlarına ilişkin herhangi bir ihbar veya şikayet aldıklarında veya böyle bir durumu öğrendiklerinde ivedilikle toplanması gerekli ve kaybolma ihtimali bulunan delilleri tespitten başka hiçbir işlem yapmayarak ve hakkında ihbar veya şikayette bulunulan memur veya diğer kamu görevlisinin ifadesine başvurmaksızın evrakın bir örneğini ilgili makama göndererek soruşturma izni isterler....(Değişik üçüncü fıkra: 17/7/2004-5232/2 md.) Bu Kanuna göre memurlar ve diğer kamu görevlileri hakkında yapılacak ihbar ve şikâyetlerin soyut ve genel nitelikte olmaması, ihbar veya şikâyetlerde kişi veya olay belirtilmesi, iddiaların ciddî bulgu ve belgelere dayanması, ihbar veya şikâyet dilekçesinde dilekçe sahibinin doğru ad, soyad ve imzası ile iş veya ikametgâh adresinin bulunması zorunludur.(Değişik dördüncü fıkra: 17/7/2004-5232/2 md.) Üçüncü fıkradaki şartları taşımayan ihbar ve şikâyetler Cumhuriyet başsavcıları ve izin vermeye yetkili merciler tarafından işleme konulmaz ve durum, ihbar veya şikâyette bulunana bildirilir...\" 4483 sayılı Kanun'un \"Ön inceleme\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"İzin vermeye yetkili merci, bu Kanun kapsamına giren bir suç işlediğini bizzat veya yukarıdaki maddede yazılı şekilde öğrendiğinde bir ön inceleme başlatır.\" 4483 sayılı Kanun'un \"Ön inceleme yapanların yetkisi ve rapor\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: \"Ön inceleme ile görevlendirilen kişi veya kişiler, bakanlık müfettişleri ile kendilerini görevlendiren merciin bütün yetkilerini haiz olup, bu Kanunda hüküm bulunmayan hususlarda Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununa göre işlem yapabilirler; hakkında inceleme yapılan memur veya diğer kamu görevlisinin ifadesini de almak suretiyle yetkileri dahilinde bulunan gerekli bilgi ve belgeleri toplayıp, görüşlerini içeren bir rapor düzenleyerek durumu izin vermeye yetkili mercie sunarlar. Ön inceleme birden çok kişi tarafından yapılmışsa, farklı görüşler raporda gerekçeleriyle ayrı ayrı belirtilir.Yetkili merci bu rapor üzerine soruşturma izni verilmesine veya verilmemesine karar verir. Bu kararlarda gerekçe gösterilmesi zorunludur.\" 4483 sayılı Kanun'un \"İtiraz\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:  \"Yetkili merci, soruşturma izni verilmesine veya verilmemesine ilişkin kararını Cumhuriyet başsavcılığına, hakkında inceleme yapılan memur veya diğer kamu görevlisine ve varsa şikayetçiye bildirir.Soruşturma izni verilmesine ilişkin karara karşı hakkında inceleme yapılan memur veya diğer kamu görevlisi; soruşturma izni verilmemesine ilişkin karara karşı ise Cumhuriyet başsavcılığı veya şikayetçi, izin vermeye yetkili merciler tarafından verilen işleme koymama kararına karşı da şikâyetçi itiraz yoluna gidebilir......... Verilen kararlar kesindir.\"B. Uluslararası Hukuk  Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) göre Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinin (2) numaralı fıkrasında öngörülen ve yaşam hakkından mahrum bırakmanın meşru sayılabileceği durumlar -bununla sınırlı olmamakla birlikte- kasten yol açılan ölüm olaylarına da gönderme yapmaktadır. Madde metnini bir bütün olarak değerlendiren AİHM, anılan fıkra hükmünün bir bireyin kasti olarak öldürülmesine izin verilen durumları değil istenmeyen bir sonuç olarak bir bireyin yaşamının sonlanmasına yol açabilecek şekilde güç kullanımına izin verilen durumları tanımladığı şeklinde anlaşılması gerektiğini belirtmektedir. AİHM'e göre (2) numaralı fıkranın (a), (b) ve (c) bentlerinde öngörülen amaçların gerçekleştirilmesi için güç kullanımı kesinlikle zorunlu olandan daha fazla olmamalıdır (McCann ve diğerleri/Birleşik Krallık [BD], B. No: 18984/91, 27/9/1995, § 148; Giuliani ve Gaggio/İtalya, B. No: 23458/02, 24/3/2011, § 175). Bu bağlamda AİHM bazı koşullar altında kolluk kuvvetleri tarafından ölüme yol açılacak şekilde güç kullanılmasının Sözleşme'nin  maddesinin ihlaline yol açmadığını kabul etmekle birlikte düzenlemenin açık bir çek olarak değerlendirilemeyeceğini, kamu ajanlarının yetkilerinin açıklıkla düzenlenmediği ve keyfîliğe açık her bir durumun insan haklarının etkin bir şekilde korunması amacıyla bağdaşmayacağını öngörmektedir. Bu nedenle ilgili mevzuat, yalnızca güç kullanmasına izin verilen ajanların yetkilerini saymakla yetinmemelidir. Kolluğun güç kullanmasını gerektirebilecek operasyonlar bu yönden keyfîliğin, istenmeyen ve önlenebilir sonuçların önüne geçecek, yetki aşımını engelleyebilecek şekilde etkin ve yeterli önlemler içeren bir çerçeve içinde düzenlenmelidir (Makaratzis/Yunanistan, § 58). Kamu ajanlarının güç kullanımı gerektirebilecek operasyonlarının değerlendirmesi yapılırken sadece gücü fiilen kullanan görevlilerin eylemlerinin değil operasyonun planlanması ve kontrolü de dâhil bütün aşamalarının dikkate alınması gerekmektedir (McCann/Birleşik Krallık, § 150). Kolluk görevlilerinin uluslararası standartları da gözönünde bulundurarak güç ve silah kullanabilecekleri sınırlı durumlara ilişkin yasal ve idari çerçeve o şekilde oluşturmalıdır ki kolluk görevlileri, gerek planlı operasyonlarda gerekse tehlikeli olduğu düşünülen bir kişinin yakalanması gibi aniden gelişen durumlarla karşılaştıklarında kullanacakları yetkinin kapsamı konusunda boşlukta kalmamalıdırlar (Makaratzis/Yunanistan, B. No: 50385/99, 20/12/2004, § 59). Öte yandan Sözleşme'nin  maddesinin bireysel başvuru mekanizması çerçevesinde taşıdığı ağırlığı gözönünde bulunduran AİHM, anılan maddenin maddi yönünden ayrı olarak yaşam hakkının ihlal edildiği iddialarının etkili bir şekilde soruşturulması yükümlülüğünü içeren usule ilişkin boyutunun bulunduğu yönünde içtihat geliştirmiştir. Belirtilen usul yükümlülüğünün ihmal edildiği ve kamu ajanlarının yaşam hakkı yönünden yalnızca negatif yükümlülüklerinin bulunduğunun kabul edildiği bir ortamda oluşturulmaya çalışılan koruma mekanizmasının uygulamada etkili olmasının olanaklı olmayacağı kabul edilmektedir. Bu itibarla Sözleşme'ye taraf olan tüm devletler, bir ölüm olayı gerçekleştiğinde yaşamı korumak amacıyla çizilen yasal ve idari çerçeveye uygulamada da işlerlik kazandıracak şekilde ihlalin ortadan kaldırılması ve faillerin cezalandırılması konusunda -yasal veya idari- kendisine tanınan tüm imkânlarla gerekli tepkiyi vermelidir (Armani Da Silva/Birleşik Krallık [BD], B. No: 5878/08, 30/3/2016, §§ 229, 230; Giuliani ve Gaggio/İtalya, § 298). ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/36978",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kolluk görevlileri tarafından gereksiz ve orantısız güç kullanılması sonucu ölümün meydana gelmesi ve ölüm olayına ilişkin olarak soruşturma izni verilmemesi nedeniyle yaşam hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 15/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia dışındaki iddialar yönünden kısmi kabul edilmezlik kararı verilerek makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia yönünden başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, iki adet katırının 18/7/2008 tarihinde kolluk görevlilerince öldürüldüğünü iddia etmiştir.  Başvurucunun maddi tazminat talebiyle İçişleri Bakanlığına yaptığı 18/7/2008 tarihli başvuru, 12/2/2009 tarihli yazı ile reddedilmiştir.  Başvurucu tarafından, belirtilen olay nedeniyle 24/11/2008 tarihinde maddi tazminat istemli tam yargı davası açılmıştır.  Mardin İdare Mahkemesinin 17/12/2009 tarihli ve E.2008/1227, K.2009/1673 sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiştir.  Başvurucunun temyizi üzerine Danıştay Onuncu Dairesinin 30/6/2014 tarihli ve E.2010/6939, K.2014/4450 sayılı ilamı ile İlk Derece Mahkemesi hükmünün onanmasına karar verilmiştir. Bu karar 18/11/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş, başvurucu karar düzeltme isteminde bulunmamıştır.  Başvurucu 15/12/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19498",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza davasında sanığın hazır bulunma talebinin reddedilerek ses ve görüntü aktarımı suretiyle duruşmaya uzaktan katılımının sağlanması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan yargılanmıştır. Aydın  Ağır Ceza Mahkemesinde başvurucu hakkında açılan dava fiilî ve hukuki irtibat gerekçesiyle Aydın  Ağır Ceza Mahkemesinde görülen davayla birleştirilmiştir. Aydın  Ağır Ceza Mahkemesince (Mahkeme) görülen yargılamanın duruşması iki celsede tamamlanmıştır. Yargılamada 14/2/2018 tarihli ilk celsede başvurucu, bizzat duruşmada hazır bulunarak savunmasını yapmıştır. Yine aynı celsede iddia makamı esas hakkında mütalaa sunmuştur. Mahkeme, başvurucu müdafiinin esas hakkında mütalaaya karşı savunma yapmak amacıyla süre talebinde bulunması üzerine süre talebinin kabulüne, bir sonraki celsede başvurucunun duruşmada Ses ve Görüntü Bilişim Sistemi (SEGBİS) aracılığıyla hazır edilmesine, duruşmanın bir sonraki celsesinin 12/3/2018 tarihinde yapılmasına karar vermiştir.  Hükmün açıklandığı ve müdafiinin de hazır bulunduğu duruşmanın 12/3/2018 tarihli ikinci celsesine SEGBİS aracılığı ile katılan başvurucunun bizzat duruşmada hazır bulunmak istediğine ilişkin olarak Mahkemeye herhangi bir bildirimde bulunduğunu ortaya koyan somut bir veriye rastlanmamıştır. Mahkeme, başvurucunun silahlı terör örgütü üyeliği suçundan hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar vermiştir. Başvurucu, gerekçeli temyiz dilekçesinde diğerlerinin yanı sıra duruşmalara bizzat katılamamış olması nedeniyle savunma hakkının kısıtlandığını belirterek hükmün bozulmasını talep etmiştir. Hüküm, kanun yolu denetiminden geçerek kesinleşmiştir. Başvurucu nihai hükmü 15/6/2020 tarihinde öğrendikten sonra 29/6/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon duruşmada hazır bulunma hakkı dışındaki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, anılan hakka ilişkin şikâyetin kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/20456",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza davasında sanığın hazır bulunma talebinin reddedilerek ses ve görüntü aktarımı suretiyle duruşmaya uzaktan katılımının sağlanması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yüklenilen katma değer vergisinin indiriminin mal ve hizmet alımının sahte faturayla belgelendirildiği gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular 8/12/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2017/38679 numaralı bireysel başvuru ile 2017/38680, 2017/38683, 2017/38684, 2017/38685, 2017/38686, 2017/38688, 2017/38689, 2017/38690 numaralı bireysel başvurular arasında kişi yönünden hukuki irtibat bulunması nedeniyle 2017/38679 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin bu dosya üzerinden yürütülmesine ve diğer başvuru dosyalarının kapatılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, motor parçaları üretimi faaliyetiyle iştigal eden bir anonim şirkettir. Başvurucunun da emtia (nikel ham maddesi) alımında bulunduğu A. Limitet Şirketinin 2009, 2010, 2011 ve 2012 takvim yıllarına ait işlemleri vergi inceleme elemanları tarafından incelenmiştir. Vergi inceleme elemanları tarafından düzenlenen 2/7/2014 tarihli vergi tekniği raporunda bu Şirketin düzenlediği bütün faturaların sahte olduğu kabul edilmiştir. Anılan vergi tekniği raporunda şu tespitlere yer verilmiştir:i. Şirket 6/11/2009 tarihinde mükellefiyet tesis ettirmiştir. İlgili vergi dairesince 31/5/2012 tarihinde şirketin mükellefiyeti resen terkin edilmiştir. Şirketin ortakları %95 hisseli B.A. ve %5 hisseli A.dır. B.A. şirket müdürüdür. ii. 10/11/2009 tarihli açılış yoklamasında göre, toptan metal malzemesi alım satımı işiyle uğraşan şirketin 10 m² büyüklüğündeki işyerinde muhtelif büro malzemeleri bulunmakta, tespit tarihi itibarıyla çalışanı bulunmamaktadır. 27/9/2010 tarihli yoklamada; şirketin depo işyerini naklettiği, depo işyerinin 200 m² olduğu, bir işçi çalıştırdığı, depo işyerinde 1 adet kantar, 1 adet foktlifh, 1 adet hurda presleme, 1 adet vinç demirbaşının olduğu, emtia olarak 20 ton kurşun, 20 ton çinko bulunduğu tespit edilmiştir. 4/7/2011 tarihli yoklamada ise faaliyette olduğu, bir çalışanının olduğu, bir şube ve deposunun bulunduğu belirtilmiştir. 2012 tarihli yoklamada şirket yetkililerine ulaşılamadığı, kontratlarının 21/9/2012 tarihine kadar devam ettiği ancak kendilerinden haber alınamadığı ifade edilmiştir. 22/1/2013 tarihli yoklamada şirketin adresteki faaliyetini 21/9/2012 tarihinde sonlandırdığı, adreste başka bir mükellefin de bulunmadığı tespit edilmiştir. iii. Şirket 2012 Ocak-Mayıs aylarında 75 adet belge karşılığında 636 TL katma değer vergisi matrahı beyan etmiştir. 12/6/2014 tarihi itibarıyla şirketin ödenmesi gereken vergi borcu 262,39 TL'dir. iv. Şirket 2009, 2010, 2011 ve 2012 yıllarında, hakkında sahte fatura düzenlediği yönünde vergi tekniği raporu düzenlenmiş olan A. End. Ürün. San. Tic. Limitet Şirketinden mal/hizmet satın almıştır. Şirketin mal alışlarının tamamına yakını anılan firmadan yapılmıştır. Şirket yetkilisi B.A. ifadesinde kendisinin birçok şirkete ortak ve yetkili yapıldığını, bu şirketlerle hiçbir alakasının olmadığını, iş bulma vaadiyle kandırıldığını, bu şirketlere ait hiçbir defter ve belgenin kendisinde olmadığını beyan etmiştir.  Başvurucunun anılan şirketten alışlarının bulunduğunun tespiti üzerine 2010 yılına ait hesapları incelenmiştir. Vergi inceleme elemanları tarafından düzenlenen 30/7/2015 tarihli vergi inceleme raporlarında şu tespitlere yer verilmiştir:i. A. Limitet Şirketi hakkında düzenlenen 2/7/2014 tarihli vergi tekniği raporunda anılan şirketin düzenlediği faturaların sahte olduğu kanaatine ulaştıran olguların neler olduğuna yer verilmiştir.ii. Başvurucunun 2010 yılında yüklü miktarda nikel malzemesi içerikli emtia karşılığında sahte fatura aldığı vurgulanmıştır. Vergi inceleme elemanlarına göre başvurucu, 2010 yılında bir kısım mal alışlarını sahte faturalarla belgelendirmiş olup bu faturaları ticari defterlerine kaydederek ilgili dönem katma değer vergisi beyannamesinde indirim konusu yapmıştır. Katma değer vergisinin indirim konusu yapılabilmesi için öncelikle kanuna uygun şekilde belgelendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kanuna uygun olarak belgelendirilmeyen katma değer vergisinin indiriminin reddi gerekmektedir. Bu çerçevede ilgili dönem matrahlarının resen takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir. iii. Vergi denetim elemanlarının düzenlediği 2010 yılı denetim raporuna göre sahte olduğu değerlendirilen faturalarda gösterilen katma değer vergisinin indiriminin reddi suretiyle ilgili dönem beyannameleri yeniden oluşturulmuş ve ortaya çıkan fark üzerinden bir kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi tarh edilmesi, ayrıca usulsüzlük ve özel usulsüzlük cezaları kesilmesi önerilmiştir. Veri idaresi tarafından vergi inceleme raporundaki öneri doğrultusunda 2010 yılı Ocak, Şubat, Mart, Nisan, Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül, Kasım, Aralık ve 2011 yılı Nisan aylarına ilişkin olarak bir kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi tarh edilmiş, vergi zıyaı cezası tekerrür nedeniyle %50 oranında artırılarak uygulanmış, ayrıca usulsüzlük ve özel usulsüzlük cezaları kesilmiştir. Vergi ve ceza ihbarnameleri başvurucuya 26/10/2015 tarihinde vergi inceleme raporlarıyla birlikte tebliğ edilmiştir. Bununla birlikte A. Limitet Şirketi hakkında düzenlenen vergi tekniği raporu başvurucuya tebliğ edilmemiştir.  Başvurucu söz konusu cezalı tarhiyatlar ile vergi inceleme raporlarının iptali talebiyle 25/11/2015 tarihinde İstanbul  Vergi Mahkemesinde (Mahkeme) davalar açmıştır. Dava dilekçelerinde, A. Limitet Şirketinden yapılan alışların gerçek olduğu savunulmuştur. Başvurucu, delil olarak banka havale makbuzlarına dayanmıştır. Mahkeme 6/10/2016 tarihli ara kararlarıyla davalı idareden A. Limitet Şirketi hakkında düzenlenen vergi tekniği raporu ile tüm eklerinin Mahkemeye gönderilmesini istemiştir. Davalı idare; sözü edilen vergi tekniği raporu ve eklerini ilk savunması ekinde Mahkemeye göndermiştir. Davalı idare ayrıca ilk savunmasında, A. Limitet Şirketi hakkındaki tespitlerin neler olduğundan kısaca söz etmiştir.  Mahkeme 30/3/2017 tarihinde vergi ziyaı cezalarının tekerrür hükümlerinin uygulanması sonucu artırılan kısımları yönünden davanın kabulüne, vergi aslı ve vergi ziyaı cezasının diğer kısımları yönünden davanın reddine karar vermiştir. Mahkeme, vergi inceleme raporlarının iptali talebini ise incelenmeksizin reddetmiştir. Kararların gerekçesinde;i. A. Limitet Şirketi adına tahakkuk ettirilen vergilerin ödenmediği, anılan şirketin faaliyette olduğu dönemlerdeki mal alışlarının tamamına yakınının, hakkında sahte fatura düzenlediği yönünde tespit bulunan bir firmadan yapıldığı, kısa süreli faaliyetine rağmen yüksek cirolar elde ettiği, bu cirolara uygun bir altyapısının bulunmadığı belirtilmiş ve şirket yetkilisi B.A.nın ifadesi de gözönünde bulundurulduğunda şirketin gerçek bir faaliyetinin bulunmadığı, düzenlediği tüm faturaların sahte olduğu kanaatine varıldığı ifade edilmiştir. Bu nedenle başvurucu tarafından bu A. Limitet Şirketinden alınan faturalar dolayısıyla yapılan katma değer vergisi indirimlerinin reddi suretiyle yeniden oluşturulan katma değer vergisi tablolarına göre ortaya çıkan fark üzerinden tarh edilen bir kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinde hukuka aykırılık bulunmadığı vurgulanmıştır.ii. Yalnızca kesin ve yürütülmesi zorunlu icrai nitelikteki işlemlerin idari davaya konu edilebileceği, buna mukabil hazırlayıcı, bildirici, açıklayıcı mahiyetteki işlemlerin ise idari davaya konu edilemeyeceği, bu kapsamda vergi inceleme raporlarının vergi tarhiyatının hazırlayıcısı mahiyette olduğu da dikkate alındığında bu raporların iptal istemiyle davaya konu edilmesine olanak bulunmadığı belirtilmiştir. Başvurucu anılan kararlara karşı istinaf yoluna başvurmuştur. İstinaf dilekçelerinde, yargılama safhasındaki iddiaların yanısıra A. Limitet Şirketiyle ilgili olarak Mahkeme kararlarında yapılan değerlendirmelere yönelik itirazlarda da bulunulmuştur. İstanbul Bölge İdare Mahkemesi İkinci Vergi Dava Dairesince 24/10/2017 tarihinde Mahkeme kararları onanmıştır. Nihai kararlar, başvurucuya 10/11/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 8/12/2017 tarihinde bireysel başvurularda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 213 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Aşağıda yazılı kimseler görevleri dolayısiyle, mükellefin ve mükellefle ilgili kimselerin şahıslarına, muamele ve hesap durumlarına, işlerine, işletmelerine, servetlerine veya mesleklerine mütaallik olmak üzere öğrendikleri sırları veya gizli kalması lazımgelen diğer hususları ifşa edemezler ve kendilerinin veya üçüncü şahısların nef'ine kullanamazlar; Vergi muameleleri ve incelemeleri ile uğraşan memurlar; Vergi mahkemeleri, bölge idare mahkemeleri ve Danıştayda görevli olanlar; Vergi kanunlarına göre kurulan komisyonlara iştirak edenler; Vergi işlerinde kullanılan bilirkişiler.\" 213 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Re'sen vergi tarhı, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitine imkân bulunmayan hallerde takdir komisyonları tarafından takdir edilen veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarca düzenlenmiş vergi inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah kısmı üzerinden vergi tarh olunmasıdır. İnceleme raporunda bu maddeye göre belirlenen matrah veya matrah farkı re'sen takdir olunmuş sayılır.Aşağıdaki hallerden herhangi birinin bulunması durumunda, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitinin mümkün olmadığı kabul edilir.... Defter kayıtları ve bunlarla ilgili vesikalar, vergi matrahının doğru ve kesin olarak tesbitine imkan vermiyecek derecede noksan, usulsüz ve karışık olması dolayısiyle ihtiyaca salih bulunmazsa.... (Ek: 30/12/1980-2365/4 md.) Tutulması zorunlu olan defterlerin veya verilen beyannamelerin gerçek durumu yansıtmadığına dair delil bulunursa....\"  213 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Vergi ziyaı, mükellefin veya sorumlunun vergilendirme ile ilgili ödevlerini zamanında yerine getirmemesi veya eksik yerine getirmesi yüzünden, verginin zamanında tahakkuk ettirilmemesini veya eksik tahakkuk ettirilmesini ifade eder...\"  213 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"341 inci maddede yazılı hallerde vergi ziyaına sebebiyet verildiği takdirde, mükellef veya sorumlu hakkında ziyaa uğratılan verginin bir katı tutarında vergi ziyaı cezası kesilir.Vergi ziyaına 359 uncu maddede yazılı fiillerle sebebiyet verilmesi halinde bu ceza üç kat, bu fiillere iştirak edenlere ise bir kat olarak uygulanır....\"  213 sayılı Kanun'un kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"a) Vergi kanunlarına göre tutulan veya düzenlenen ve saklanma ve ibraz mecburiyeti bulunan;...2) Defter, kayıt ve belgeleri tahrif edenler veya gizleyenler veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge düzenleyenler veya bu belgeleri kullananlar, Hakkında on sekiz aydan üç yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. Varlığı noter tasdik kayıtları veya sair suretlerle sabit olduğu halde, inceleme sırasında vergi incelemesine yetkili kimselere defter ve belgelerin ibraz edilmemesi, bu fıkra hükmünün uygulanmasında gizleme olarak kabul edilir. Gerçek bir muamele veya duruma dayanmakla birlikte bu muamele veya durumu mahiyet veya miktar itibariyle gerçeğe aykırı şekilde yansıtan belge ise, muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belgedir....\" 25/10/1984 tarihli ve 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu’nun  maddesinin ilgili kısımları şöyledir: “Türkiye'de yapılan aşağıdaki işlemler katma değer vergisine tabidir: Ticari, sınai, zirai faaliyet ve serbest meslek faaliyeti çerçevesinde yapılan teslim ve hizmetler,... ” 3065 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\" Mükellefler, yaptıkları vergiye tabi işlemler üzerinden hesaplanan katma değer vergisinden, bu Kanunda aksine hüküm olmadıkça, faaliyetlerine ilişkin olarak aşağıdaki vergileri indirebilirler:a) Kendilerine yapılan teslim ve hizmetler dolayısıyla hesaplanarak düzenlenen fatura ve benzeri vesikalarda gösterilen katma değer vergisi,...\" 3065 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\" Yurt içinden sağlanan veya ithal olunan mal ve hizmetlere ait Katma Değer Vergisi, alış faturası veya benzeri vesikalar ve gümrük makbuzu üzerinden ayrıca gösterilmek ve bu vesikalar kanuni defterlere kaydedilmek şartıyla indirilebilir ...\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne (Sözleşme) ek (1) No.lu Protokol'ün \"Mülkiyetin korunması\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Her gerçek ve tüzel kişinin mal ve mülk dokunulmazlığına saygı gösterilmesini isteme hakkı vardır. Bir kimse, ancak kamu yararı sebebiyle ve yasada öngörülen koşullara ve uluslararası hukukun genel ilkelerine uygun olarak mal ve mülkünden yoksun bırakılabilir.Yukarıdaki hükümler, devletlerin, mülkiyetin kamu yararına uygun olarak kullanılmasını düzenlemek veya vergilerin ya da başka katkıların veya para cezalarının ödenmesini sağlamak için gerekli gördükleri yasaları uygulama konusunda sahip oldukları hakka halel getirmez.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) içtihadında vergi yoluyla mülkiyet hakkına yapılan müdahaleler, Sözleşme'ye ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesinin ikinci paragrafında öngörülen mülkiyetin kullanımının kontrolüne ilişkin üçüncü kural kapsamında değerlendirilmektedir. AİHM, bu paragrafta yer alan kuralın taraf devletlere vergi koyma ve vergilerin ödenmesini sağlamak için gerekli gördüğü kanunları çıkarma konusunda açık bir yetki tanıdığını kabul etmiştir (Gasus Dosier-und Fördertechnik GmbH/Hollanda, B. No: 15375/89, 23/2/1995, § 59).  Diğer taraftan AİHM, her ne kadar Sözleşme'ye ek 1 No.lu Protokol'ün  maddesinde açık olarak usule ilişkin güvencelerden söz edilmese de bu maddenin keyfî müdahalelerden korunmak amacıyla mülkiyet hakkına yapılan müdahalelerin kanun dışı veya keyfî ya da makul olmayan şekilde uygulandığına ilişkin savunma ve itirazlarını sorumlu makamlar önünde etkin bir biçimde ortaya koyabilme olanağının tanınması güvencesini kapsadığını belirtmektedir. Bu değerlendirme ise uygulanan sürecin bütününe bakılarak yapılmalıdır (AGOSI/Birleşik Krallık, B. No: 9118/80, 24/10/1986, § 55; Jokela/Finlandiya, B. No: 28856/95, 21/5/2002, § 45).  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/38679",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yüklenilen katma değer vergisinin indiriminin mal ve hizmet alımının sahte faturayla belgelendirildiği gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hükmedilen kamulaştırma bedelinin yetersiz olması ve kamulaştırma tarihi ile ödeme tarihi arasındaki enflasyon farkının karşılanmaması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 18/7/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin şikâyet yönünden Komisyonca ayırma kararı verilerek anılan şikâyet 2019/8748 başvuru numarasına kaydedilmiş ve belirtilen şikâyetin başvuru yollarının tüketilmemesi nedeniyle kabul edilemez olduğuna 18/6/2019 tarihinde karar verilmiştir.  Komisyonca başvurunun kalan kısmının kabul edilemez olduğu hususunda oybirliği sağlanamaması nedeniyle kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1965 doğumlu olup Trabzon'da ikamet etmektedir.  Başvurucu, Trabzon ili Merkez Akyazı beldesi (1) No.lu Beşirli Mahallesi'nde kâin 600 ada 12 parsel No.lu ve 038,46 m² büyüklüğündeki taşınmazın 13/320 oranında hissedarıdır. Anılan taşınmazın 544,35 m²lik bölümü \"Trabzon Şehir Geçişi Kanuni Bulvarı ve Akyazı Sahil Bağlantı Yolu\" projesi için acele kamulaştırma usulüyle Karayolları Genel Müdürlüğü (İdare) tarafından kamulaştırılmıştır. Trabzon  Asliye Hukuk Mahkemesinin dosyadan anlaşılmayan bir tarihte verdiği karar üzerine İdare tarafından taşınmaza el konulmuştur. Acele kamulaştırma sırasında tüm maliklere toplam 700 TL ödeme yapılmıştır.  Tarafların kamulaştırma bedeli hususunda uzlaşmaya varamamaları üzerine İdare taşınmazın 544,35 m²lik bölümü için 29/5/2014 tarihinde Trabzon  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) kamulaştırma bedelinin tespiti davası açmıştır. Dava bireysel başvuruya konu 12 No.lu parselin yanı sıra bireysel başvuruya konu olmayan 13 No.lu parseli de kapsamaktadır.  Mahkemeye sunduğu cevap dilekçesinde başvurucu, taşınmazın kalan bölümünün de kamulaştırılmasını talep etmiştir. Başvurucu ayrıca aynı mahallede kâin 603 ada 11 parsel No.lu taşınmaz için Trabzon  İdare Mahkemesinin E.2008/303 sayılı dosyasına sunulan bilirkişi raporunda 807 TL metrekare birim fiyatı belirlendiğini, bunun güncellenmesi hâlinde 000 TL'yi bulacağını belirtmiştir. Başvurucu yine aynı bölgeye yakın başka iki taşınmaz için Trabzon  ve  Asliye Hukuk Mahkemelerine sunulan bilirkişi raporlarında metrekare birim fiyatının 305,48 TL ve 520 TL olarak tespit edildiğini bildirmiştir. Başvurucu kendi taşınmazının özelliklerini belirterek metrekare birim fiyatının en az 000 TL olarak esas alınmasını talep etmiştir.  Mahkemece taşınmaz mahallinde yapılan keşif sonrası birinci bilirkişi heyeti tarafından hazırlanan 13/10/2014 tarihli raporda, taşınmazın kadastro parseli olduğu dikkate alınmak suretiyle metrekare birim fiyatı 150 TL olarak belirlenmiştir. Raporda, ihtilaf konusu 12 No.lu parsel ile 13 No.lu parsel için toplam 386 TL kamulaştırma bedeli hesaplanmış, acele kamulaştırma sırasında ödenen bedel düşüldükten sonra maliklere ödenmesi gereken tutar 306 TL şeklinde tespit edilmiştir.  Rapora yapılan itirazlar üzerine Mahkeme ikinci bir bilirkişi heyeti tayin etmiştir. Bu heyet tarafından düzenlenen 15/12/2014 tarihli raporda, taşınmazın metrekare birim fiyatı 250 TL olarak kabul edilmiştir. Taşınmazın metrekare birim fiyatı belirlenirken aynı mahallenin hudutları içinde olup 14/7/2004 tarihinde kamulaştırılan bir taşınmaz emsal alınmıştır. Raporda emsal taşınmazın nitelikleri dikkate alındığında dava konusu taşımazdan 3,5 kat daha değerli olduğu sonucuna ulaşılarak anılan taşınmaz için hesaplanan güncel birim fiyatının üç buçukta biri başvurucuya ait taşınmazın birim fiyatı olarak belirlenmiştir. Taşınmazın kamulaştırma dışı bırakılan kısmındaki değer kaybının %100 olacağı kabul edilmiştir. Raporda her iki parsel için kamulaştırma bedeli toplam 435 TL olarak belirlenmiş, acele kamulaştırma sırasında ödenen bedel düşüldükten sonra maliklere ödenmesi gereken tutar 355 TL şeklinde tespit edilmiştir.  Birinci bilirkişi heyeti tarafından verilen 11/2/2015 tarihli ek bilirkişi raporunda kamulaştırma bedeli 149 TL'ye, ödenmesi gereken tutar ise 069 TL'ye yükseltilmiştir. Maliklerin 13 No.lu parsel yönünden davadan feragat etmesi üzerine ikinci bilirkişi heyeti sadece 12 No.lu parsele ilişkin hesaplama içeren 24/3/2015 tarihli ek rapor hazırlamıştır. Buna göre kamulaştırma bedeli 535 TL, maliklere ödenmesi gereken tutar ise 455 TL olarak hesaplanmıştır. Birinci bilirkişi heyeti de sadece 12 No.lu parsele ilişkin olarak 24/4/2015 tarihinde ek rapor hazırlamıştır. Buna göre 12 No.lu parsel için maliklere ödenmesi gereken fark tutar 449 TL olarak hesaplanmıştır.  Mahkeme 29/6/2015 tarihli kararıyla, yeterli ve hakkaniyete uygun olduğu gerekçesiyle ikinci bilirkişi heyetinin 24/3/2015 tarihli ek raporunu esas alarak taşınmazın kamulaştırma bedelini 535 TL şeklinde belirlemiş; acele kamulaştırma sırasında ödenen 700 TL'yi düştükten sonra kalan 835 TL'nin (Bu tutarın bilirkişi raporundakinden farklı olmasının bireysel başvuru konusu olmayan 13 No.lu parsel için acele kamulaştırma sırasında ödenen tutarın hesaplamaya katılmamasından kaynaklandığı değerlendirilmektedir.) maliklere ödenmesine hükmetmiştir. Mahkeme bu tutarın 693 TL'sinin başvurucuya ödenmesine karar vermiştir.  Başvurucunun da aralarında bulunduğu malikler karara karşı temyiz yoluna başvurmuştur. Temyiz dilekçesinde, taşınmazın bedelinin düşük takdir edildiği ileri sürülmüştür. Dilekçede aynı bölgedeki başka taşınmazlar için belirlenen metrekare birim fiyatlarının 450 TL, 500 TL ve 515 TL şeklinde olduğu belirtilmiştir. Davacılar, kendi taşınmazlarının özelliklerinin emsal gösterdikleri taşınmazlara nazaran daha iyi olduğunu ifade etmiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi (Daire) 10/10/2016 tarihli kararıyla usul ve yasaya uygun olduğunu belirterek ilk derece mahkemesi kararını onamıştır.  Davacılar benzer gerekçeler ileri sürerek kararın düzeltilmesi yoluna başvurmuştur. Daire 14/5/2018 tarihli kararıyla ilk derece mahkemesi kararını, taşınmazın kamulaştırılmayan kısmının idare adına tescil edilmesine ilişkin hüküm fıkrası eklemek suretiyle düzelterek onamıştır.  Nihai karar 19/6/2018 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 18/7/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Bu arada davacılar ilk derece mahkemesi kararından sonra yargılama süreci devam ederken 30/9/2014 ile 29/6/2015 tarihleri arasındaki dönem için 290,51 TL faiz ödenmesi talebiyle İdare aleyhine icra takibi başlatmıştır. Trabzon  İcra Dairesi 28/5/2015 tarihinde İdareye icra emri göndermiştir. İdare 9/6/2016 tarihinde davacılara 360,55 TL ödeme yapmıştır.   4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun \"Kamulaştırma bedelinin mahkemece tespiti ve taşınmaz malın idare adına tescili\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Kamulaştırmanın satın alma usulü ile yapılamaması halinde idare, … asliye hukuk mahkemesine müracaat eder ve taşınmaz malın kamulaştırma bedelinin tespitiyle, … idare adına tesciline karar verilmesini ister.Mahkeme, idarenin başvuru tarihinden itibaren en geç otuz gün sonrası için belirlediği duruşma gününü, … taşınmaz malın malikine … bildirerek duruşmaya katılmaya çağırır. Duruşma günü idareye de tebliğ olunur.…Mahkemece yapılan duruşmada tarafların bedelde anlaşamamaları halinde hakim, en geç on gün içinde keşif ve otuz gün sonrası için de duruşma günü tayin ederek, 15 inci maddede sayılan bilirkişiler marifetiyle ve tüm ilgililerin huzurunda taşınmaz malın değerini tespit için mahallinde keşif yapar… Bilirkişiler, taraflar ve diğer ilgililerin beyanını da dikkate alarak, 11 inci maddedeki esaslar doğrultusunda taşınmaz malın değerini belirten raporlarını onbeş gün içinde mahkemeye verirler. Mahkeme bu raporu, duruşma günü beklenmeksizin taraflara tebliğ eder. Yapılacak duruşmaya hakim, taraflar veya vekillerini ve bilirkişileri çağırır. Bu duruşmada tarafların bilirkişi raporlarına varsa itirazları dinlenir ve bilirkişilerin bu itirazlara karşı beyanları alınır.Tarafların bedelde anlaşamamaları halinde gerektiğinde hakim tarafından onbeş gün içinde sonuçlandırılmak üzere yeni bir bilirkişi kurulu tayin edilir ve hakim, tarafların ve bilirkişilerin rapor veya raporları ile beyanlarından yararlanarak adil ve hakkaniyete uygun bir kamulaştırma bedeli tespit eder. Mahkemece tespit edilen bu bedel, taşınmaz mal, kaynak veya irtifak hakkının kamulaştırılma bedelidir. … İdarece, kamulaştırma bedelinin hak sahibi adına yatırıldığına … dair makbuzun ibrazı halinde mahkemece, taşınmaz malın idare adına tesciline ve kamulaştırma bedelinin hak sahibine ödenmesine karar verilir ve bu karar, tapu dairesine ve paranın yatırıldığı bankaya bildirilir. Tescil hükmü kesin olup tarafların bedele ilişkin temyiz hakları saklıdır.Kamulaştırma bedelinin tespiti için açılan davanın dört ay içinde sonuçlandırılamaması hâlinde, tespit edilen bedele bu sürenin bitiminden itibaren kanuni faiz işletilir.…\" 2942 sayılı Kanun’un \"Kamulaştırma bedelinin tespiti esasları\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"15 inci madde uyarınca oluşturulacak bilirkişi kurulu, kamulaştırılacak taşınmaz mal veya kaynağın bulunduğu yere mahkeme heyeti ile birlikte giderek, hazır bulunan ilgilileri de dinledikten sonra taşınmaz mal veya kaynağın;a) Cins ve nevini,b) Yüzölçümünü,c) Kıymetini etkileyebilecek bütün nitelik ve unsurlarını ve her unsurun ayrı ayrı değerini,d)Varsa vergi beyanını,e)Kamulaştırma tarihindeki resmi makamlarca yapılmış kıymet takdirlerini,f) Arazilerde, taşınmaz mal veya kaynağın kamulaştırma tarihindeki mevkii ve şartlarına göre ve olduğu gibi kullanılması halinde getireceği net gelirini,g) Arsalarda, kamulaştırılma gününden önceki özel amacı olmayan emsal satışlara göre satış değerini,h) Yapılarda, (…)(2) resmi birim fiyatları ve yapı maliyet hesaplarını ve yıpranma payını,ı) Bedelin tespitinde etkili olacak diğer objektif ölçüleri,Esas tutarak düzenleyecekleri raporda bütün bu unsurların cevaplarını ayrı ayrı belirtmek suretiyle ve ilgililerin beyanını da dikkate alarak gerekçeli bir değerlendirme raporuna dayalı olarak taşınmaz malın değerini tespit ederler.Taşınmaz malın değerinin tespitinde, kamulaştırmayı gerektiren imar ve hizmet teşebbüsünün sebep olacağı değer artışları ile ilerisi için düşünülen kullanma şekillerine göre getireceği kâr dikkate alınmaz....\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/22691",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hükmedilen kamulaştırma bedelinin yetersiz olması ve kamulaştırma tarihi ile ödeme tarihi arasındaki enflasyon farkının karşılanmaması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucular nihai hükmü 10/6/2019 tarihinde öğrendikten sonra 26/6/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/22471",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hukuka aykırı olarak idari gözetim altına alınma nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 24/1/2020 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, adli yardım talebinin kabulüne ve kişi hürriyeti ve güvenliği hakkı dışındaki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, anılan hakka ilişkin şikâyetin kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Suriye Arap Cumhuriyeti vatandaşı olan başvurucu hakkında idari gözetim kararı alınmış, başvurucunun anılan karara yaptığı itiraz reddedilmiştir. Göç İdaresi Başkanlığının 20/1/2022 tarihli yazısında, başvurucu hakkındaki idari gözetim kararının 17/2/2020 tarihinde idare tarafından kaldırıldığı bildirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/3432",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hukuka aykırı olarak idari gözetim altına alınma nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; astsubay sınıf okulunda geçen sürenin emekliliğe esas alınması istemiyle açılan davanın içtihada aykırı şekilde reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 30/4/2019 tarihinde yapılmıştır.  Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu astsubay sınıf okulunda 18 yaşın altında geçen öğrenim süresinin fiilî hizmet süresine eklenmesi ve buna göre hesaplanacak emekli ikramiyesi ve emekli aylığı farklarının ödenmesi talebiyle Sosyal Güvenlik Kurumuna (SGK) başvurmuştur. SGK istemi reddetmiştir. Başvurucu, SGK işleminin iptali istemiyle Ankara  İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) dava açmıştır. İdare Mahkemesi davayı kabul ederek işlemi iptal etmiştir. Davalı idarenin istinaf başvurusu üzerine Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi iptal kararının kaldırılmasına ve davanın reddine kesin olarak karar vermiştir.  Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulu, anılan sürenin fiilî hizmet süresinden sayılamayacağı yönünde içtihadı birleştirmiştir.   İlgili hukuk için bkz. Ertan Yılmaz [GK], B. No: 2018/14445, 12/12/2019, §§ 19- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/14608",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, astsubay sınıf okulunda geçen sürenin emekliliğe esas alınması istemiyle açılan davanın içtihada aykırı şekilde reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma ve mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yükseköğretim öğrencisi olan başvurucunun kampüs içinde izinsiz pankart astığı gerekçesiyle disiplin cezasıyla cezalandırılmasının eğitim hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu hakkında bahsi geçen eylemi nedeniyle disiplin soruşturması başlatılmıştır. Yapılan soruşturmada başvurucunun eylemi, 4/11/1981 tarihli ve 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu'nun  maddesi ile  maddesinin (a) fıkrasının (9) numaralı bendine dayanılarak hazırlanan 18/8/2012 tarihli ve 28388 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Yükseköğretim Kurumları Öğrenci Disiplin Yönetmeliği'nin disiplin suç ve cezalarına ilişkin maddeleri kapsamında değerlendirilmiştir. Nihayetinde başvurucunun kınama cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Başvurucu, söz konusu disiplin cezasının iptali istemiyle İdare Mahkemesinde dava açmıştır. Yargılama neticesinde Mahkeme, anılan Yönetmelik'te izinsiz olarak pankart açma fiilinin disiplin cezası verilebilmesi için yeterli kabul edildiğini, başvurucunun da eylemi gerçekleştirdiğini kabul ettiğini belirterek davanın reddine karar vermiştir. Başvurucunun anılan karara yönelik istinaf istemi, Bölge İdare Mahkemesince kesin olarak reddedilmiştir. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Eğitim hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/13030",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yükseköğretim öğrencisi olan başvurucunun kampüs içinde izinsiz pankart astığı gerekçesiyle disiplin cezasıyla cezalandırılmasının eğitim hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, başvurucunun sosyal medya hesabından yapmış olduğu paylaşımlar nedeniyle terör örgütünün propagandasını yapmak suçundan cezalandırılmasının adil yargılanma hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 25/9/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1980 doğumlu olup olayların gerçekleştiği tarihte hemşire olarak görev yaptığını belirtmektedir. Facebook isimli sosyal medya hesabından yapılan iki paylaşım sebebi ile PKK terör örgütünün propagandasını yaptığı gerekçesiyle başvurucu hakkında kamu davası açılmıştır. Başvurucunun kamu davasına konu edilen eylemlerinden ilki Facebook hesabından 21/12/2012 tarihinde yaptığı belirtilen \"Gerilla sesinden anne vurdular beni...\" isimli video paylaşımıdır. 31/8/2014 tarihli ikinci eylem ise PKK terör örgütünün yaygın olarak kullandığı flama önünde çekilmiş bir fotoğraf paylaşımıdır. Yargılama Hakkâri  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) tarafından yapılmıştır. Mahkeme, başvurucunun terör örgütünün propagandasını yapma suçundan 1 yıl 6 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına (HAGB) karar vermiştir. Gerekçeli kararda; paylaşımların yapıldığı Facebook hesabının başvurucunun kullanımında ve başvurucuya ait olduğu, suça konu paylaşımların sonrasında da silinmediği belirten Mahkeme söz konusu paylaşımların başvurucudan sadır kabul edilmiştir. Kararda 21/12/2012 tarihli video paylaşımına ilişkin açıklamaya yer verilmiş, ilgili paylaşımda örgüt mensubu olduğu anlaşılan leşker kıyafetli iki kişi tarafından söylenen şarkıda örgütün cebir, şiddet ve tehdit içeren eylemlerinin övüldüğü belirtilmiştir. Başvurucu söz konusu HAGB kararına itiraz etmiştir. İtirazı inceleyen Hakkâri  Ağır Ceza Mahkemesi 1/8/2017 tarihli kararında HAGB kararının usul ve yasaya uygun olduğunu belirterek bu itirazı reddetmiştir. Ret kararı başvurucuya 26/8/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 25/9/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/35062",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucunun sosyal medya hesabından yapmış olduğu paylaşımlar nedeniyle terör örgütünün propagandasını yapmak suçundan cezalandırılmasının adil yargılanma hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, görevde yükselme sınavına ilişkin sınav kurulu kararının iptali istemiyle sivil memur tarafından açılan davanın, üyeleri arasında subay sınıfından hâkimlerin de bulunduğu Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) tarafından görülmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 5/12/2013 tarihinde İzmir Bölge İdare Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca 15/1/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 26/3/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 16/4/2015 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 7/5/2015 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Türk Silahlı Kuvvetlerinde (TSK) sivil memur olarak görev yapmakta olup 2012 yılında yapılan görevde yükselme ve unvan değişikliği sınavına katılarak 80 puan ile ikinci olmuş; başvurucunun müracaat ettiği kadroya aynı sınavda 82 puan alan başka bir aday atanmıştır. Başvurucu, yapılan sınavda bir sorunun şıkkının yanlış olduğuna yönelik itirazı sonucunda  sorunun iki doğru cevabı olduğu kabul edilerek tüm adaylara bu sorudan iki puan verilmiştir. Başvurucu tarafından sınav kurulu kararının iptali istemiyle açılan davada,AYİM İkinci Dairesinin 13/2/2013 tarihli ve E.2012/525, K.2013/180 sayılı kararı ile davanın reddine karar vermiştir. Karar gerekçesi şöyledir:“Dava dosyasının incelenmesi sonucunda; davacının 2012 yılında yapılan görevde yükselme ve unvan değişikliği sınavına katıldığı anılan sınavda 80 puan alarak ikinci olduğu, müracaat ettiği kadroya aynı sınavda 82 puan alan başka bir adayın atandığı davacının anılan sınavdaki 25 nci sorunun doğru şıkkının (C) seçeneği olduğu oysa ki cevap anahtarına göre (E) seçeneğinin doğru şık olarak gösterildiği gerekçesiyle sınava itiraz ettiği, yapılan incelemede anılan sorunun hem (C) hem de (E) şıkkı olmak üzere iki doğru seçeneği olduğu gerekçesiyle bu sorunun iptal edilerek tüm adaylara bu sorudan 2 puan verildiği, böylece davacının puanının 82'ye diğer adayın puanının 84'e yükseltildiği, sınav sonucuna göre sıralama değişmediğinden diğer adayın atamasının yapılması üzerine iş bu davanın açıldığı anlaşılmıştır.Mahkememizin ara kararı üzerine davalı idarece gönderilen davacıya ve diğer adaya ait orijinal cevap anahtarı ve soru kitapçığının incelenmesi sonucunda, gönderilen soru kitapçığının \"A\" Grubu olduğu, davacının cevap anahtarının soru grubu kısmının da \"A\" Grubu olarak işaretlendiği, davacının iddiasının aksini davacının 25'nci soruda (B) şıkkını diğer adayın (D) şıkkını işaretlediğinin görüldüğü, bu durumda her iki adayın da bu soruda yanlış şıkkı işaretlediği, sadece (C) şıkkı veya (C) şıkkı ile birlikte (E) şıkkının doğru cevap olarak kabul edilmesinin bu sonucu değiştirmediği, dolayısıyla anılan sınavda davacı aleyhine bir durum oluşmadığından, yapılan sınavda hukuka aykırılık bulunmadığı sonuç ve kanaatine varılmıştır.” Başvurucunun bu karara karşı yaptığı karar düzeltme istemi de aynı Dairenin 11/9/2013 tarihli ve E.2013/480, K.2013/1039 sayılı kararıyla reddedilmiştir. Karar, başvurucuya 5/11/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 5/12/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. B. İlgili Hukuk Anayasa’nın maddesi şöyledir:“Askerî Yüksek İdare Mahkemesi, askerî olmayan makamlarca tesis edilmiş olsa bile, asker kişileri ilgilendiren ve askerî hizmete ilişkin idarî işlem ve eylemlerden doğan uyuşmazlıkların yargı denetimini yapan ilk ve son derece mahkemesidir. Ancak, askerlik yükümlülüğünden doğan uyuşmazlıklarda ilgilinin asker kişi olması şartı aranmaz.Askerî Yüksek İdare Mahkemesinin askerî hâkim sınıfından olan üyeleri, mahkemenin bu sınıftan olan başkan ve üyeleri tamsayısının salt çoğunluğu ve gizli oy ile birinci sınıf askerî hâkimler arasından her boş yer için gösterilecek üç aday içinden; hâkim sınıfından olmayan üyeleri, rütbe ve nitelikleri kanunda gösterilen subaylar arasından, Genelkurmay Başkanlığınca her boş yer için gösterilecek üç aday içinden Cumhurbaşkanınca seçilir.Askerî hâkim sınıfından olmayan üyelerin görev süresi en fazla dört yıldır.Mahkemenin Başkanı, Başsavcı ve daire başkanları hâkim sınıfından olanlar arasından rütbe ve kıdem sırasına göre atanırlar.(Değişik fıkra: 7/5/2010-5982/21 md.)Askerî Yüksek İdare Mahkemesinin kuruluşu, işleyişi, yargılama usulleri, mensuplarının disiplin ve özlük işleri mahkemelerin bağımsızlığı ve hâkimlik teminatı esaslarına göre kanunla düzenlenir.” 4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“Askeri Yüksek İdare Mahkemesinin Başkanı, Başsavcı, Daire Başkanları ve üyeleri; Askeri Yüksek İdare Mahkemesi hakimleri olarak Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının kendilerine sağladığı teminat altında hizmet görürler.” 1602 sayılı Kanun’un ,  ve  maddeleri şöyledir:“Üyelerin seçimi: Madde 8 – (Değişik: 25/12/1981 - 2568/1 md.) Askeri Yüksek İdare Mahkemesinin askeri hakim sınıfından olan üyeleri, bu sınıftan olan başkan ve üyeler tam sayısının salt çoğunluğu ile her boş yer için gösterilecek üç aday arasından, Hakim sınıfından olmayan üyeleri, Genelkurmay Başkanlığınca her boş yer için gösterilecek üç aday arasından, Cumhurbaşkanınca seçilir.” “Atanma: Madde 9 – (Değişik: 25/12/1981 - 2568/1 md.) Seçilenler arasından rütbe ve kıdem sırasına göre Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Başkanlığına, Başsavcılığına, daire başkanlıklarına ve üyeliklere, Milli Savunma Bakanı ve Başbakanın imzalayacağı, Cumhurbaşkanının onaylayacağı Kararname ile atama yapılır. Atamalar Resmi Gazete'de yayımlanır. Başkan, Başsavcı ile daire başkanlarının askeri hakim sınıfından olması şarttır.” “Görev süresi: Madde 10 – (Değişik: 25/12/1981 - 2568/1 md.) Askeri Hakim sınıfından olmayan üyelerin görev süresi en fazla dört yıldır.” 1602 sayılı Kanun’un başlıklı  maddesi şöyledir:“Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Türk Milleti adına; askeri olmayan makamlarca tesis edilmiş olsa bile, asker kişileri ilgilendiren ve askeri hizmete ilişkin idari işlem ve eylemlerden doğan uyuşmazlıkların ilk ve son derece mahkemesi olarak yargı denetimini ve diğer kanunlarda gösterilen, görevleri yapar. Ancak, askerlik yükümlülüğünden doğan uyuşmazlıklarda; ilgilinin asker kişi olması şartı aranmaz.Bu Kanunun uygulanmasında asker kişiden maksat; Türk Silahlı Kuvvetlerinde görevli bulunan veya hizmetten ayrılmış olan subay, askeri memur, astsubay, askeri öğrenci, uzman jandarma, uzman erbaş, sözleşmeli erbaş ve er, erbaş ve erler ile sivil memurlardır.” 1602 sayılı Kanun’un başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:“20 nci maddede belirtilen kişileri ilgilendiren ve askeri hizmete ilişkin idari işlem ve eylemlerden dolayı; yetki, sebep, şekil, konu ve maksat yönlerinden biri ile hukuka aykırı olduklarından bahisle menfaatleri ihlal edilenler tarafından açılacak iptal davaları, aynı idari işlem ve eylemlerin haklarını ihlal etmesi halinde açılacak tam yargı davaları, doğrudan doğruya ve kesin olarak Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde çözümlenir ve karara bağlanır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/8795",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, görevde yükselme sınavına ilişkin sınav kurulu kararının iptali istemiyle sivil memur tarafından açılan davanın, üyeleri arasında subay sınıfından hâkimlerin de bulunduğu Askeri Yüksek İdare Mahkemesi AYİM) tarafından görülmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 27/2/2008 tarihinde Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla) açtığı alacak davasında makul sürede yargılama yapılmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.  Başvuru, 19/2/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 17/4/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Birinci Bölümün 8/5/2014 tarihli ara kararı gereğince, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiş, Adalet Bakanlığınca 29/5/2014 tarihli yazı ile görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 27/2/2008 tarihinde Kızıltepe Belediye Başkanlığı aleyhine Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla) açtığı davada, kanundan ve toplu iş sözleşmelerinden doğan alacaklarının ödenmesini talep etmiştir.  Mahkeme, 24/12/2010 tarih ve E.2008/131, K.2010/1030 sayılı kararla; davanın kısmen kabulüne, ücret ve diğer işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar vermiştir. Temyiz üzerine, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 3/7/2013 tarih ve E.2011/21946, K.2013/20278 sayılı ilamıyla; toplu iş sözleşmesinin gönderilmesi için dava dosyasının yerel mahkemeye geri çevrilmesine karar verilmiştir. Eksik hususların tamamlanmasından sonra dosya Yargıtaya gönderilmiş olup, Yargıtay  Hukuk Dairesince, 11/3/2014 tarih ve E.2014/6298, K.2014/7721 sayılı ilamla; “tekrar geri çevirmeye mahal vermeyecek şekilde 15/2/2001-14/2/2003 yürürlük süreli toplu iş sözleşmesinin gönderilmesi için dosyanın yerel mahkemeye geri çevrilmesine” karar verilmiştir. Eksik hususların tamamlanmasından sonra dosya tekrar Yargıtaya gönderilmiş olup temyiz incelemesi halen devam etmektedir.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun “Usul ekonomisi ilkesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.” 6100 sayılı Kanun’un “Diğer kanunlardaki yargılama usulü ile ilgili hükümler” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Diğer kanunların sözlü yahut seri yargılama usulüne atıf yaptığı hâllerde, bu Kanunun basit yargılama usulü ile ilgili hükümleri uygulanır.” 30/1/1950 tarih ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “İş Kanununa göre işçi sayılan kimselerle (o kanunun değiştirilen ikinci maddesinin Ç, D ve E fıkralarında istisna edilen işlerde çalışanlar hariç) işveren veya işveren vekilleri arasında iş akdinden veya iş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözülmesi ile görevli olarak lüzum görülen yerlerde iş mahkemeleri kurulur.” 5521 sayılı Kanun’un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “İş mahkemelerinde şifahi yargılama usulü uygulanır. İlk oturumda mahkeme tarafları sulha teşvik eder. Uzlaşamadıkları ve taraflar veya vekillerinden birisi gelmediği takdirde yargılamaya devam olunarak esas hakkında hüküm verilir.” 5521 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir: “Bu Kanunda sarahat bulunmıyan hallerde Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu hükümleri uygulanır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/2234",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 27/2/2008 tarihinde Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla) açtığı alacak davasında makul sürede yargılama yapılmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; yasama Meclisindeki çalışma saatlerinin uzunluğu nedeniyle zorla çalıştırma yasağının, yasama çalışmalarında maruz kalınan şiddet hareketleri ve sözlü saldırılar nedeniyle de işkence yasağı ile maddi ve manevi varlığı koruma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 5/3/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, olay tarihinde Halkların Demokratik Partisi (HDP) milletvekili olarak görev yapmaktadır. Kamuoyunda \"iç güvenlik paketi\" olarak bilinen \"684 sıra sayılı Polis Vazife ve Salâhiyet Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun\" tasarısının görüşmeleri öncesinde iktidar partisinin teklifi ve Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) Genel Kurulunun onayıyla TBMM Genel Kurulunun çalışma saatleri uzatılmıştır. Tasarının TBMM Genel Kurulunda görüşülmesi esnasında kamuoyuna da yansıdığı şekilde çok hararetli tartışmalar yaşanmış ve milletvekilleri arasında sözlü ve hatta fiilî münakaşalar yaşanmıştır. Başvurucuya göre bu münakaşalar esnasında bazı milletvekilleri yaralanmıştır. Başvurucunun mensubu olduğu siyasi Partinin uzun çalışma saatlerine ilişkin itirazları oylanmış ve reddedilmiştir. Başvurucu, mensubu bulunduğu Partinin yaptığı itirazların 2/3/2015 ve 3/3/2015 tarihlerinde TBMM çoğunluğu tarafından reddedildiğini ve bu itirazlar bakımından başvuracak başkaca bir hukuk yolu da bulunmadığını belirtmiştir. Başvurucu 5/3/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/4085",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yasama Meclisindeki çalışma saatlerinin uzunluğu nedeniyle zorla çalıştırma yasağının, yasama çalışmalarında maruz kalınan şiddet hareketleri ve sözlü saldırılar nedeniyle de işkence yasağı ile maddi ve manevi varlığı koruma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular, süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/5422",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 23/3/2007 tarihinde Başkale Kadastro Mahkemesinde aleyhine açılan kadastro tespitine itiraz davasının halen sonuçlanmadığını belirterek adil yargılanma hakkı ile mülkiyet hakkının ihlal ettiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.  Başvuru, 24/9/2013 tarihinde Van  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 29/5/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 1/7/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun ikamet etmekte olduğu Van ili Başkale ilçesi Albayrak köyünde 2006-2007 yıllarında Tapu Kadastro Genel Müdürlüğünce kadastro çalışmalarına başlanmış, bu çalışmalar sonucunda birtakım taşınmazların başvurucu adına tespiti yapılmıştır. Yapılan tespite karşı, 23/3/2007 tarihinde Maliye Hazinesini temsilen Başkale Mal Müdürlüğü, Başkale Kadastro Mahkemesinde kadastro tespitine itiraz davası açmıştır. Yargılamaya Başkale Kadastro Mahkemesinin E.2007/1753 sayılı dava dosyasında halen devam edilmektedir.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi ile 21/6/1987 tarih ve 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci, üçüncü ve dördüncü fıkraları,  maddesinin birinci ve ikinci fıkraları,  maddesinin birinci fıkrası ve  maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/7350",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 23/3/2007 tarihinde Başkale Kadastro Mahkemesinde aleyhine açılan kadastro tespitine itiraz davasının halen sonuçlanmadığını belirterek adil yargılanma hakkı ile mülkiyet hakkının ihlal ettiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, 3600 olan emeklilik ek göstergesinin 2200 olarak düzeltilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ve uzun süren yargılama nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucu, kontrol memuru olarak görev yapmakta iken 11/6/1990 tarihinde Selçuk Üniversitesi Makine Mühendisliği bölümünden mezun olmuştur. 19/7/1996 tarihinde kendi isteğiyle emekli olan başvurucuya 40 yıl 7 ay 19 günlük hizmetine karşılık gelen 3600 ek gösterge üzerinden 15/8/1996 tarihinde emekli aylığı bağlanmıştır. Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK) 16/8/2008 tarihli yazıyla sehven 3600 ek gösterge üzerinden emekli aylığı bağlandığını belirterek ek göstergenin 2200 olarak düzeltildiğini, 1/8/2003-30/9/2008 dönemine ilişkin aylık fark tutarları olan 518,78 TL'nin adına borç çıkarılarak maaşından 1/4 oranında tahsil edilmesine karar vermiştir. Başvurucunun bu işleme yönelik itirazı SGK'nın 15/10/2008 tarihli işlemiyle reddedilmiştir. Başvurucu 1990 yılında mühendislik fakültesinden mezun olduğunu, emeklilik öncesi görevinin kontrol memuru olup bu unvan altında çalışanların mühendis sıfatına sahip olduğunu belirterek uygulamanın haksız olduğunu belirterek iptal davası açmıştır. Ankara  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 13/11/2009 tarihinde dava konusu işlemin fazla yapılan ödemelerin başvurucu adına borç çıkarılması suretiyle maaştan kesinti yapılmasına yönelik kısmının iptaline, ek göstergenin 2200 olarak düzeltilmesine ilişkin kısmına yönelik ise davanın reddine karar vermiştir. Hüküm taraflarca temyiz edilmiştir. Danıştay Onbirinci Dairesi (Daire) 16/9/2014 tarihinde mahkeme kararının ek göstergeye ilişkin hüküm kısmının onanmasına; dava konusu işlemin, başvurucu adına borç çıkarılmasına yönelik kısmının iptali yönündeki hükmün bozulmasına karar vermiştir. Başvurucunun karar düzeltme isteği Daire tarafından 15/12/2015 tarihinde reddedilmiştir. Mahkeme 19/2/2016 tarihinde dava konusu işlemin iptaline ilişkin kısmında ısrar edilmesine, dava konusu işlemin bu kısmının iptaline karar vermiştir. Karar gerekçesinde, başvurucu adına borç çıkarılması suretiyle maaştan kesinti yapılmasında hukuka uyarlık bulunmadığı belirtilmiştir. Hüküm taraflarca temyiz edilmiştir. Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu (Kurul) 15/3/2018 tarihinde davalının temyiz isteminin reddi ile ısrar kararının onanmasına, başvurucunun (davacının) temyiz isteminin ise incelenmeksizin reddine karar vermiştir. Kurul kararında dava konusu işlemin ek göstergenin düzeltilmesine ilişkin kısmına yönelik olarak davanın reddine karar verildiği; davacının kararın bu kısmını temyiz ettiği, temyiz isteminin Daire kararıyla reddedildiği, karar düzeltme talebinin de Dairece reddedilerek kararın bu kısmının kesinleştiği ifade edilmiştir. Karar düzeltme istemi Kurul tarafından 23/10/2019 tarihinde reddedilmiştir. Kurul kararı 6/12/2019 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş, başvurucu 30/12/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Ba��lantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/1339",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, 3600 olan emeklilik ek göstergesinin 2200 olarak düzeltilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ve uzun süren yargılama nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 23/1/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun maliki olduğu başvuruya konu taşınmaz 1/1000 ölçekli revizyon uygulama imar planında kamu hizmeti alanına ayrılmıştır. Başvurucu, bu taşınmazın kamulaştırılması istemiyle Belediyeye başvurmuş fakat bu yoldan bir sonuç elde edememiştir. Başvurucu, bunun üzerine imar planında kamu hizmeti alanına ayrılan taşınmazın rayiç bedelinin ödenmesi istemiyle Belediye aleyhine tam yargı davası açmıştır.  Derece mahkemelerince uyuşmazlığın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir. Kararda, 20/8/2016 tarihli ve 6745 sayılı Yatırımların Proje Bazında Desteklenmesi İle Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'la 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'na birtakım hükümler eklendiği vurgulanmıştır. Bu bağlamda uygulama imar planlarında umumi hizmetlere ve resmî kurumlara ayrılan taşınmazların kamulaştırılması için öngörülen beş yıllık sürenin 2942 sayılı Kanun'a eklenen geçici  madde gereğince bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren başlayacağı ve bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce açılan ancak henüz karara bağlanmayan veya kararı kesinleşmeyen davalara da bu madde hükümlerinin uygulanacağı belirtilmiştir. Başvurucu, nihai kararın tebliği üzerine bireysel başvuruda bulunmuştur.   Konu ile ilgili hukuk için bkz. Hüseyin Ünal, B. No: 2017/24715, 20/9/2018, §§ 17- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/1908",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; yakınlarının, Başbakanlık Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğüne ait bir yetiştirme yurdunda idarenin hizmet kusuru nedeniyle intihar etmesi sonucu açtıkları davanın, görevli ve tarafsız olmayan bir mahkemede makul bir sürede sonuçlandırılmaması ve yasalarda olmayan birtakım şeklî kurallar gerekçe gösterilmek suretiyle cüzi miktarlarda tazminata hükmolunması nedeniyle adil yargılanma ve yaşam haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru, 3/6/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 13/12/2013 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 6/2/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 7/4/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş, 15/4/2014 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiştir. Başvurucular, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını 21/4/2014 tarihinde ibraz etmişlerdir. A. Olaylar  Başvuru dilekçesi ve ekleri ile onaylı suretleri Sakarya  İdare Mahkemesi tarafından Ulusal Yargı Ağı Projesi (UYAP) üzerinden gönderilen başvuruya konu dava dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Elif Mutlu’nun kızı, diğer başvurucu Ferhat Mutlu’nun ise kardeşi olan 1977 doğumlu Ceylan Mutlu (); babasının ölümü, başvurucu annesi Elif Mutlu’nun ise ekonomik güçten yoksun olması nedeniyle Ankara  Sulh Hukuk Mahkemesinin 5/10/1982 tarihli kararıyla koruma altına alınmış ve Başbakanlık Sosyal Hizmetler Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğüne (Çocuk Esirgeme Kurumu) bağlı bir kuruma yerleştirilmiştir. , koruma altına alındığı tarihten itibaren Çocuk Esirgeme Kurumunun farklı kurumlarında kalmaya başlamış ve 4/4/1997 tarihinde en son kalmakta olduğu Bolu İzzet Baysal Kız Yetiştirme Yurdu binasından atlamak suretiyle intihar etmiştir. Başvurucular, ölümde idarenin hizmet kusuru bulunduğundan bahisle Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesi (Hukuk Mahkemesi) nezdinde 30/12/1997 tarihinde Çocuk Esirgeme Kurumu aleyhine tazminat davası açmışlardır. Söz konusu davada başvurucu Elif Mutlu, “fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla” 000 TL maddi ve 500 TL manevi olmak üzere toplam 500 TL, başvurucu Ferhat Mutlu ise yine fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 500 TL manevi tazminat talebinde bulunmuştur.  Hukuk Mahkemesi 7/11/2000 tarihli ve K.2000/581 sayılı kararıyla uyuşmazlığın idari yargının görev alanına girdiği gerekçesiyle davayı reddetmiştir.  Anılan kararın kesinleşmesi üzerine dava dosyası, başvurucular tarafından yasal süresi içinde Ankara  İdare Mahkemesi önüne getirilmiş olup Mahkeme 25/5/2001 tarihli ve K.2001/684 sayılı kararıyla yetki yönünden davayı reddetmiş ve dava dosyasının Sakarya İdare Mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir. Davaya bakan Sakarya  İdare Mahkemesi 30/5/2002 tarihli ve K.2002/785 sayılı kararıyla davayı reddetmiştir. Anılan kararın gerekçesinin ilgili bölümleri şöyledir: “Dava dosyasındaki bilgi ve belgelerin incelenmesinden; Bolu İzzet Baysal Vakfı Huzurevi ve Kız Yetiştirme Yurdunda koruma altında bulunan davacılar murisi Ceylan Mutlu’nun 4/4/1997 günü saat 00 de bir arkadaşıyla birlikte çarşıya çıkmak üzere nöbetçi öğretmenden izin aldıkları, ancak yurda bir saat geç gelmeleri üzerine öğretmence izin ihlalinin nedeninin sorulması amacıyla Müdür Vekili F… D…’ın odasına çağrıldığı, bu sırada Müdür Vekilince sözle ikaz edilmeleri sonrasında odaya gittikleri, Ceylan Mutlu’nun kullandığı ilaçların etkisiyle 4 üncü kattan atlayarak intihar ettiği anlaşılmaktadır. … Bu bakımdan, davacılar murisi Ceylan Mutlu’nun koruma altında bulunduğu davalı idareye ait yurdun 4 üncü katından atlamak suretiyle intihar etmesinde idareye atfı kabil bir hizmet kusurundan söz edilemeyeceğinden, idareyi maddi tazminat ödemeye yükümlü kılmaya hukuken imkân bulunmamaktadır. … İdare Hukuku İlkelerine göre manevi tazminatın karar altına alınabilmesi için kişinin fizik yapısını zedeleyen yaşama ve kazanma gücünün azalması sonucu doğuran olayların meydana gelmesi veya idarenin hukuka aykırı bir işlem veya eylemi sonucunda ağır elem ve üzüntü duyulmuş olması veya şeref ve haysiyetin rencide edilmiş bulunması gerekmektedir. Dava konusu olayda ise Mahkememizce yapılan yargılama sonucu böylesi bir durumun oluşmadığı sonuç ve kanaatine varıldığından, davacı tarafın manevi tazminat isteminin de reddine hükmetmek icap etmektedir.  …” Başvurucuların temyizi üzerine anılan karar, Danıştay Onuncu Dairesinin (Daire) 27/12/2005 tarihli ve K.2005/8203 sayılı kararıyla bozulmuştur. Karar gerekçesi şöyledir:“İdarenin yürüttüğü kamu hizmetinin gereklerini kontrol etme ve hizmetin işleyişini denetleme yükümlüğü bulunduğu, hizmeti yürütecek personel ve hizmete yüklenen araçları seçmekte özen göstermesi ve denetlemesi yükümlülüğünün yanı sıra 2828 sayılı Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Kanunu’nun koruma altındaki çocukların korunması, hayat standartlarının yükseltilmesi, yaşam hakkının korunması görevlerini taşıması nedeniyle olayda idarenin hizmet kusuru bulunduğu, bu durumda idare mahkemesince, hizmet kusuru esas alınarak davalı idarenin tazminle sorumlu tutulması gerekirken, çocuğun kendi kişisel ve ailevi nedenlerinden ötürü intihar ettiği, meydana gelen ölümde idareye atfı kabil hizmet kusuru bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesinde (hukuka uyarlık bulunmamaktadır).”  Sakarya  İdare Mahkemesi (Mahkeme), Dairenin bozma kararına uyarak yargılamaya devam etmiş ve dava dosyası, başvurucu Elif Mutlu’nun maddi tazminat talebine ilişkin rapor düzenlemesi için resen seçilen bilirkişiye tevdi edilmiştir. Bilirkişi 30/7/2007 tarihli raporunda adı geçen başvurucunun evli ve kendisine destek verebilecek başka üç erkek çocuğu olduğundan bahisle olayda destekten yoksun kalma şartlarının bulunmadığı kanaatine varıldığını bildirmiştir. Mahkeme 28/9/2007 tarihli ara kararıyla başvurucunun, müteveffa çocuğunun desteğine muhtaç olduğunu kabul etmiş ve destekten yoksun kalma tazminatının hesaplanabilmesi için dosyanın yeniden bilirkişiye tevdiine karar vermiştir. Bilirkişi 16/11/2007 tarihli ek raporu ile bu kez başvurucunun ölüm nedeniyle 139,20 TL destek kaybına uğradığını bildirmiştir. Ek bilirkişi raporu üzerine başvurucu Elif Mutlu, vekili aracılığıyla Mahkemeye davanın ıslahı dilekçesi ibraz etmiş; fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla istediği 000 TL tazminatı, ek raporda hesaplanan 139,20 TL’ye çıkarttığını belirterek söz konusu tazminat miktarının yasal faizi ile birlikte hüküm altına alınmasına karar verilmesini talep etmiştir.  Mahkeme 18/1/2008 tarihli ve K.2008/97 sayılı kararıyla başvuruculardan Elif Mutlu lehine 000 TL maddi, 500 TL manevi olmak üzere toplam 500 TL tazminatın, diğer başvurucu Ferhat Mutlu lehine de 500 TL manevi tazminatın ödenmesine hükmetmiştir. Anılan kararın gerekçesinin ilgili bölümü şöyledir: “Anayasa’nın  maddesinin  fıkrasında; idarenin her türlü eylem ve işlemlerine karşı yargı yolunun açık olduğu belirtildikten sonra son fıkrasında; idarenin kendi eylem ve işlemlerinden doğan zararı ödemekle yükümlü olduğu hükme bağlanmıştır.  İdarenin kamu hizmetlerinin görülmesi sırasında, idari işlem ve/veya eylemlerden doğan zararlar, idare hukuku kuralları çerçevesinde, hizmet kusuru veya kusursuz sorumluluk ilkeleri gereği tazmin edilmektedir. İdarenin yürütmekle yükümlü olduğu bir kamu hizmetini gereği gibi yerine getirme, bu hizmetin işleyişini sürekli olarak kontrol etme, hizmetin yürütülmesi sırasında gerekli önlemleri alma, hizmetleri yürütecek personelin ve hizmete özgülenen araçların seçiminde gerekli dikkat ve özeni gösterme ve denetim yapma yükümlülüğünü ihlal etmesi neticesinde hizmetin hiç işlememesi, kötü veya geç işlemesi idarenin hizmet kusurunu oluşturur. Dolayısıyla hizmet kusuru nedeniyle bir zarar verilmiş olması halinde, belirtildiği üzere idarenin meydana gelen zararları tazmin sorumluluğu bulunmaktadır.  Öte yandan, 2828 sayılı Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Kanunu’nun 9/b maddesinde, korunmaya, bakıma ve yardıma muhtaç olan çocuk, özürlü ve yaşlıların tespiti, bunların korunması, bakımı, yerleştirilmesi ve rehabilitasyonlarını sağlamak üzere gerekli hizmetleri yürütmek görevi, Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğüne verilmiş, aynı Kanun’un  maddesinde, sosyal hizmetler; kişi ve ailelerin kendi bünye ve çevre şartlarından doğan veya kontrolleri dışında oluşan maddi, manevi ve sosyal yoksunlukların giderilmesine ve ihtiyaçların karşılanmasına, sosyal sorunlarının önlenmesi ve çözümlenmesine yardımcı olunması ve hayat standartlarının iyileştirilmesi ve yükseltilmesini amaçlayan sistemli ve programlı hizmetler bütünü olarak tanımlandıktan sonra, korunmaya muhtaç çocukların; beden, ruh ve ahlak gelişimleri veya şahsi güvenlikleri tehlikede olan çocuklar oldukları belirtilmiştir.  Dava dosyasının incelenmesinden, davacılar murisi ’nin davalı idarenin bakım ve gözetimi altında, Bolu İzzet Baysal Kız Yetiştirme Yurdunda kalmakta iken, yurdun dördüncü katındaki koridor camından atlamak suretiyle intihar edip öldüğü, annesi ve kardeşi tarafından maddi ve manevi tazminat istemli olarak bu davanın açıldığı anlaşılmaktadır. Yukarıda belirtilen genel idare hukuku ilkeleri ve 2828 sayılı Yasa hükümleri değerlendirildiğinde, yürüttüğü kamu hizmetinin gereği olarak, bakım ve koruması altında bulunan beden, ruh, ahlak gelişimlerini ve şahsi güvenliklerini sağlamakla yükümlü bulunduğu sosyal, psikolojik ve manevi açıdan bakım ve desteğe muhtaç çocukların kalmakta olduğu yurtta, gerekli güvenlik önlemlerini almayarak, çocukların maddi, manevi ve sosyal yoksunluklarının giderilmesine yardımcı olma yükümlülüğünü gerekli dikkat ve özenle yerine getirmeyerek hizmeti kusurlu işlettiği anlaşılan idarenin, tazmin sorumluluğu bulunmaktadır.  Olayda davacının maddi tazminat olarak talep ettiği destekten yoksun kalma tazminatının hesaplanabilmesi için Mahkememizin 2007 tarihli ara kararı ile dosya üzerinden bilirkişi incelemesi yapılmasına karar verilmiş, ancak dosyaya sunulan rapor eksik görüldüğünden, 2007 tarihli arar karar ile ek bilirkişi raporu istenilmesine karar verilmiş, resen bilirkişi olarak seçilen Av. Y.R.T. tarafından hazırlanarak dosyaya sunulan raporda davacı (başvurucu) anne Elif Uçan için 139,20 TL destekten yoksun kalma tazminatı hesaplanmıştır. Bilirkişi raporları taraflara tebliğ edilmiş olup, davalı idarenin rapora itirazının süresinde yapılmadığı görülmüş ve rapor hükme esas alınabilecek yeterlilikte görülmüştür.  Bu itibarla, İdari Yargılama Sistemi içinde davanın genişletilmesi gibi bir müessese bulunmadığından, davacılar vekilinin tazminat taleplerinin artırılması istemi yerinde görülmeyerek, taleple bağlı kalınarak davacı Elif Uçan için 000,00 YTL maddi tazminatın çocuğun ölümünde hizmet kusuru bulunan davalı idare tarafından ödenmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Manevi tazminat istemlerine gelince; Manevi tazminat, meydana gelen bir eksilmeyi karşılamaya yönelik bir tazmin aracı olmayıp, manevi tazminat aracıdır. Başka türlü giderme yollarının bulunmayışı veya yetersiz kalışı, manevi tazminatın parasal olarak belirlenmesini zorunlu hale getirmektedir. Manevi tazminata hükmedilebilmesi için kişinin fizik yapısını zedeleyen, yaşama ve kazanma gücünün azalması sonucunu doğuran olayların meydana gelmesi veya idarenin hukuka aykırı bir eşlem veya eylemi sonucunda ağır bir elem ve üzüntünün duyulmuş olması veya şeref ve haysiyetinin rencide edilmiş bulunması gerekmektedir. Davalı idarece bakım ve koruma altına alınan ’nin hizmetin kusurlu işletilmesi nedeniyle intihar etmek suretiyle vefat etmesi sonucu davacıların büyük elem ve üzüntü duydukları göz önüne alındığında bu elem ve üzüntünün karşılığı olarak anne (başvurucu) Elif Uçan ve kardeş (başvurucu) Ferhat Mutlu için ayrı ayrı 500,00 YTL manevi tazminatın davalı idare tarafından ödenmesi gerekmektedir. Açıklanan nedenlerle, tazminat istemlerinin kabulüne, kabul edilen bu tazminat miktarlarının adli yargıda dava açma tarihi olan 1997 tarihinden itibaren hesaplanacak yasal faizi ile birlikte davacılara ödenmesine... oy çokluğu ile karar verildi.” Başvurucular ve davalı idarenin temyizi üzerine anılan karar, Dairenin 12/7/2011 tarihli ve K.2011/2968 sayılı kararıyla onanmıştır. Onama kararının gerekçesinin ilgili bölümü şöyledir:  “Temyizen incelenen karar, usul ve hukuka uygun olup dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediğinden, temyiz isteminin reddi ile kararın (ONANMASINA) oy birliğiyle karar verildi.” Başvurucuların ve davalı idarenin karar düzeltme talepleri de aynı Dairenin 19/2/2013 tarihli ve K.2013/1379 sayılı kararı ile reddedilmiştir. Bu karar başvuruculara 2/5/2013 tarihinde tebliğ edilmiş olup başvurucular 3/6/2013 tarihinde yasal süresi içinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. B. İlgili Hukuk 30/4/2013 tarihinde yürürlüğe giren 11/4/2013 tarihli ve 6459 sayılı Kanun’un  maddesi ile değişik 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun  maddesinin (4) numaralı fıkrası şöyledir: “ Taraflar, sürenin geçmesinden sonra verecekleri savunmalara veya ikinci dilekçelere dayanarak hak iddia edemezler. (Ek cümle: 11/4/2013-6459/4 md.) Ancak, tam yargı davalarında dava dilekçesinde belirtilen miktar, süre veya diğer usul kuralları gözetilmeksizin nihai karar verilinceye kadar, harcı ödenmek suretiyle bir defaya mahsus olmak üzere artırılabilir ve miktarın artırılmasına ilişkin dilekçe otuz gün içinde cevap verilmek üzere karşı tarafa tebliğ edilir.”  22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun  maddesi şöyledir: “Herkes, yardım etmediği takdirde yoksulluğa düşecek olan üstsoyu ve altsoyu ile kardeşlerine nafaka vermekle yükümlüdür.  Kardeşlerin nafaka yükümlülükleri, refah içinde bulunmalarına bağlıdır.  Eş ile ana ve babanın bakım borçlarına ilişkin hükümler saklıdır.” 2577 sayılı Kanun’un “Doğrudan doğruya tam yargı davası açılması” başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“İdari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların idari dava açmadan önce, bu eylemleri yazılı bildirim üzerine veya başka suretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde ilgili idareye başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri gereklidir. Bu isteklerin kısmen veya tamamen reddi halinde, bu konudaki işlemin tebliğini izleyen günden itibaren veya istek hakkında altmış gün içinde cevap verilmediği takdirde bu sürenin bittiği tarihten itibaren, dava süresi içinde dava açılabilir.”  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/3711",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yakınlarının, Başbakanlık Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğüne ait bir yetiştirme yurdunda idarenin hizmet kusuru nedeniyle intihar etmesi sonucu açtıkları davanın, görevli ve tarafsız olmayan bir mahkemede makul bir sürede sonuçlandırılmaması ve yasalarda olmayan birtakım şeklî kurallar gerekçe gösterilmek suretiyle cüzi miktarlarda tazminata hükmolunması nedeniyle adil yargılanma ve yaşam haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, izinsiz düzenlenen basın açıklamasına katılan başvurucunun idari para cezası ile cezalandırılmasının toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 22/5/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   A. Arka Plan Bilgisi Türkiye 15 Temmuz 2016 gecesi silahlı bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış ve Bakanlar Kurulu tarafından ülke genelinde 21/7/2016 tarihinden itibaren olağanüstü hâl (OHAL) ilan edilmesine karar verilmiştir. 19/10/2016 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere OHAL dönemi doksan gün uzatılmıştır (darbe teşebbüsüne ilişkin bilgiler için bkz. Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-20). 15 Temmuz darbe teşebbüsünün başarısız olmasından sonra çıkarılan bazı kanun hükmünde kararnameler (KHK) ile bazı kamu çalışanları görevlerinden ihraç edilmiştir.  4/11/2016 tarihinde Antalya Valiliği (Valilik), il genelinde ve OHAL süresi boyunca düzenlenecek olan tüm kapalı/açık toplantıları, gösteri ve yürüyüşleri, stant açılmasını, oturma eylemlerini, çadır kurulmasını, basın açıklamalarını ve benzeri bildirimli veya bildirimsiz her türlü eylem ve etkinlikleri Valiliğin ve kaymakamlıkların iznine bağlamış; izinsiz yapılacak olan faaliyetlerin tümünü yasaklamıştır. Valiliğin internet sitesinde yer alan söz konusu kararı şu şekildedir:\" İlgi : İçişleri Bakanlığı OHAL Koordinasyon Bürosunun 2016 tarih ve E.384 sayılı Emir yazısı. İlgi’de kayıtlı emir yazı ile terör örgütlerinin ülkemizin birlik ve bütünlüğüne kast eden eylemlerini çok farklı yol ve yöntemlere başvurarak (yollara el yapımı patlayıcı madde döşemek, güvenlik kuvvetlerimize ve masum vatandaşlarımıza yönelik silahlı ve bombalı araç düzeneği ile) saldırıda bulunduğu, öte yandan Anayasa ve yasalarla güvence altına alınan toplantı ve gösteri yürüyüşleri gibi temel hak ve hürriyetleri de istismar ettikleri,Özellikle son günlerde PKK/KCK terör örgütü tarafından bomba yüklü araçlarla düzenlenen saldırılarda bir çok şehit ve yaralının olduğu, DEAŞ terör örgütü tarafından daha önce düzenlenen terör saldırıları nedeniyle çok sayıda vatandaşımızın hayatını kaybettiği ve çok sayıda vatandaşımızın da yaralandığı, yine DEAŞ terör örgütünün ülkemizdeki sol tandanslı grupların gerçekleştirebilecekleri toplantı, miting, yürüyüş faaliyetleri olmak üzere düzenlenecek muhtemel etkinliklerde sansasyonel eylem girişiminde bulunabilecekleri,Dolayısıyla son dönemde darbe girişimi ve Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgelerimizde yaşanan gelişmeler dikkate alındığında ülkemiz genelinde olduğu gibi ilimiz genelinde de milli hassasiyetin üst seviyeye ulaştığı, terör örgütlerinin bu durumu kötüye kullanıp ilimizde kargaşa ve kaos ortamı oluşturacağı değerlendirilmektedir.Bu kapsamda, terör örgütlerine ait planlarının bertaraf edilmesi, özellikle açık alanlarda yapılacak gösteri yürüyüşleri, stand açma, oturma eylemi, çadır kurma, basın açıklamaları vb. etkinliklerde karşıt görüşlü grupların karşı karşıya gelmemesi, tesis olunan huzur ortamı ile milli güvenlik ve kamu düzeninin bozulmaması, Cumhuriyetin temel nitelikleri, Devletin ülkesi ve milleti ile bölünmez bütünlüğü, başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması amacıyla,2911 Sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu’nun 'Toplantının Ertelenmesi veya Bazı Hallerde Yasaklanması' başlıklı  maddesinde yer alan 'Bölge Valisi, Vali veya Kaymakam milli güvenlik, kamu düzeni, suç işlenmesinin önlenmesi, genel sağlığın ve genel ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması amacıyla belirli bir toplantıyı bir ayı aşmamak üzere engelleyebilir veya suç işleneceğine dair açık ve yakın tehlike olması halinde yasaklayabilir,'5442 Sayılı İller İdaresi Kanunu’nun 11/C maddesinde yer alan 'İl sınırları içerisinde huzur ve güvenliğin, kişi dokunulmazlığının, tasarrufa müteaallik emniyetin, kamu esenliğinin sağlanması ve önleyici kolluk yetkisi Valinin ödev ve görevlerindendir. Bunları sağlamak için Vali gereken karar ve tedbirleri alır, bu hususta alınan ve ilan olunan karar ve tedbirlere uymayanlar hakkında madde hükmü uygulanır.'Anayasanın  maddesinin bendinde yer alan ' madde uyarınca ilan edilen Olağanüstü Hallerde vatandaşlar için getirilecek, para, mal ve çalışma yükümlülükleri ile Olağanüstü hallerin her türü için ayrı ayrı geçerli olmak üzere, Anayasanın  maddesindeki ilkeler doğrultusunda temel hak ve hürriyetlerin nasıl sınırlanacağı veya nasıl durdurulacağı, halin gerektirdiği tedbirlerin nasıl ve ne suretle alınacağı, kamu hizmeti görevlilerine ne gibi yetkiler verileceği, görevlilerin durumlarında ne gibi değişiklikler yapılacağı ve olağanüstü yönetim usulleri, Olağanüstü Hal Kanununda düzenlenir.'2935 sayılı Olağanüstü Hal Kanunu’nun 'Tedbirler' başlıklı  maddesinin (m) bendinde yer alan 'Kapalı ve açık yerlerde yapılacak toplantı ve gösteri yürüyüşlerini yasaklamak, ertelemek, izne bağlamak veya toplantı ve gösteri yürüyüşlerini yapılacağı yer ve zamanı tayin, tespit ve tahsis etmek, izne bağladığı her türlü toplantıyı izletmek, gözetim altında tutmak veya gerekiyorsa dağıtmak' amir hükümleri uyarınca;İlimiz merkez ve ilçelerinde yapılacak ve 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu’nun 'İstisnalar' başlıklı  maddesi dışında kalan 'Kapalı/Açık yer toplantıları, gösteri yürüyüşleri, stant açma (ticari stantlar hariç), oturma eylemi, çadır kurma, basın açıklaması vb. tarzdaki bildirimli veya bildirimsiz her türlü eylem ve etkinliklerin' TAMAMININ Olağanüstü Hal Süresince Valiliğimizin ve Kaymakamlıklarımızın İZNİNE BAĞLANMASI ve izinsiz yapılacak her türlü faaliyetlerin tümünün İL GENELİNDE YASAKLANMASI ...\"B. Somut Olaya İlişkin Bilgiler Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, öğretmen olup Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası (Sendika) üyesidir. Sendika, Valiliğin 4/11/2016 tarihli kararının geçerli olduğu süreçte yetkili idari mercilerden izin almaksızın 19/1/2017 tarihinde Antalya Millî Eğitim Müdürlüğü (Millî Eğitim Müdürlüğü) önünde Sendika üyesi ve aynı zamanda şube yürütme kurulu üyesi olan H.T.nin meslekten ihraç edilmesini kınamak amacıyla basın açıklaması düzenlemiştir. Başvurucu da Sendika tarafından düzenlenen söz konusu basın açıklamasına katılmıştır. Başvurucu hakkında izinsiz olarak yapılan basın açıklamasına katılarak emre aykırı davranışta bulunduğu gerekçesiyle 30/3/2005 tarihli ve 5326 sayılı Kabahatler Kanunu'nun  maddesi uyarınca idari para cezası uygulanmıştır. Yaptırım kararı 23/3/2017 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 29/3/2017 tarihinde idari para cezasına karşı Antalya  Sulh Ceza Hâkimliğine (Hâkimlik) itirazda bulunmuştur.  Hâkimlik 20/4/2017 tarihli kararı ile itirazı kesin olarak reddetmiştir. Karar gerekçesinde; Valiliğin etkinliklerin yasaklanmasına ilişkin 4/11/2016 tarihli yazısına atıf yapılarak başvurucunun izinsiz basın açıklamasına katıldığının tutanaklarla tespit edildiği, 5326 sayılı Kanun'un  maddesi kapsamında emre aykırı davranış eylemi nedeniyle başvurucu hakkında düzenlenen idari para cezasının usul ve kanuna uygun olduğu belirtilmiştir.  Hâkimliğin kararı başvurucu vekiline 26/4/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 22/5/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası ve diğerleri [GK], B. No:2014/920, 25/5/2017, §§ 22-31; Rıza Gökçen Erus ve diğerleri, B. No: 2014/17391, 19/4/2018, §§ 24-30 kararları ile Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinin yorumuna ilişkin Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) içtihadı için bkz. Aydın Yavuz ve diğerleri, §§ 148-160).A. Ulusal Hukuk 25/10/1983 tarihli ve 2935 sayılı Olağanüstü Hal Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Bu Kanunun 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi gereğince olağanüstü hal ilanında; genel güvenlik, asayiş ve kamu düzenini korumak, şiddet olaylarının yaygınlaşmasını önlemek amacıyla 9 uncu maddede öngörülen tedbirlere ek olarak aşağıdaki tedbirler de alınabilir:... (m) Kapalı ve açık yerlerde yapılacak toplantı ve gösteri yürüyüşlerini yasaklamak, ertelemek, izne bağlamak veya toplantı ve gösteri yürüyüşlerinin yapılacağı yer ve zamanı tayin, tespit ve tahsis etmek, izne bağladığı her türlü taplantıyı izletmek, gözetim altında tutmak veya gerekiyorsa dağıtmak,...\"B. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı AİHM, toplantı öncesi bildirim yükümlülüğüne ilişkin olarak verdiği Skiba/Polonya ((k.k.), B. No: 10659/03, 7/7/2009) kabul edilemezlik kararında toplantıyı organize ettiği anlaşılan başvurucuya bildirim yükümlülüğünü yerine getirmemesi sebebiyle verilen idari para cezasını orantılı bulmuş ve başvurunun açıkça dayanaktan yoksun olduğuna karar vermiştir. Söz konusu karar özet olarak şu şekildedir:i. Başvurucu, Hristiyan değerlerini savunmak amacıyla kurulan bir derneğin başkan yardımcısıdır. 2002 yılında ilgili derneğe, iki gün sonra bir sanat galerisinde Katolik çevrelerce dine aykırı kabul edilen bir sergi düzenleneceği bilgisi ulaşmıştır. Sergi başladığında başvurucunun da aralarında olduğu otuzdan fazla kişi galeri önünde toplanmıştır. Grup 45 dakika boyunca protesto konularına ilişkin pankart taşımış ve el ilanları dağıtmıştır. Gösteriyi yöneten başvurucu, gruba yönelik olarak yüksek sesle konuşma yapmış ve protesto sonuna kadar gruba dua ettirmiştir. Bir polis memuru başvurucuya yaklaşarak kimliğini kontrol etmiştir. Daha sonra başvurucuya, bildirimde bulunmaksızın toplantı düzenlediği gerekçesiyle 100 Avro para cezası verilmiştir. ii. Başvurucu karara itiraz etmiş ve itirazında sergiden iki gün önce haberdar olduklarını, oysa en az üç gün öncesinde bildirimde bulunma şartı bulunduğunu öne sürmüştür. Ayrıca başvurucu, serginin halk nezdinde öfkeye yol açtığı ve dernek üyelerince dine hakaret niteliğinde olduğunun değerlendirildiğini ileri sürmüştür. Yine başvurucu başka yer ve zamanda yapılması hâlinde toplantının anlamsız hâle geleceğini iddia etmiştir. Bölge mahkemesi davanın toplantı sırasında söylenenlerle ilgili olmadığını, para cezasının salt bildirim yapılmaması nedenine dayandığını belirtmiştir.iii. AİHM, başvurucunun para cezasıyla cezalandırılmasının toplantı hakkına bir müdahale oluşturduğunu, ancak bu başvuruda cezanın başvurucunun toplantıya katılması ya da toplantı sırasındaki ifadelerinden dolayı değil toplantının düzenleyicisi olarak bilinçli bir şekilde bildirim verme yükümlülüğüne ilişkin iç hukuk düzenlemelerine uygun davranmamış olması nedeniyle verildiğini belirtmiştir. AİHM; iç hukuk normlarının amacının keyfî olarak toplantı hakkını sınırlamak olmadığını, aksine otoritelerin barışçıl toplantı haklarını kullanan kişilerle başkalarının haklarını bağdaştırmak amacıyla gerekli adımları atmalarını sağlamak olduğunu ifade etmiştir.iv. AİHM, dosyada, başvurucunun serginin yapılacağı bilgisinin kendilerine geç ulaştığı ve bildirim için yeterli zamanları kalmadığı iddiasına ilişkin olarak kamu otoritelerinin bu konuda sorumlu tutulmasını gerektirir herhangi bir bilgi olmadığını, başvurucunun bildirim için sergiyi öğrendiği tarihten toplantı başlayana kadar yeterli süresinin bulunduğunu ancak böyle bir girişimde bulunmadığını, muhtemelen başvurucunun toplantıya izin verilemeyeceği korkusuyla bildirimde bulunmadığını belirtmiş; başvurucunun bu korkusunu temellendirmeye yönelik herhangi bir delili yerel mahkemelere ya da AİHM'e sunmadığını ifade etmiştir. v. Ayrıca AİHM, derneklerin veya toplantı düzenleyenlerin savunulmasına yardım ettikleri demokratik kurallara uygun davranmaları ve yürürlükteki düzenlemelere saygı duymaları gerektiğinin altını çizmiştir. AİHM; somut olayda bildirimde bulunulmamış, olay merkezî bir alanda gerçekleşmiş ve diğer insanların hareket özgürlüğü engellenmiş olmasına rağmen yetkililerin hoşgörü gösterdiğini belirterek başvurucu ve gruptakilerin istedikleri gibi toplantı hakkını kullandıklarına dikkat çekmiştir. vi. AİHM sonuç olarak başvurucunun sabıka kaydının bulunmadığını, gösterinin barışçıl nitelikte olduğunu ve en hafif cezanın uygulandığını tespit ederek yetkililerin gerekli itidali gösterdiğini belirtmiştir. AİHM ayrıca, yetkililerin bu davranışının başvurucu üzerinde herhangi bir caydırıcı etkiye yol açmayabileceğini, zira cezanın toplantıya katılmak ya da dile getirilen görüşler dolayısıyla verilmediğini, yerel mahkemelerin de cezanın amacını net bir şekilde ortaya koyduklarını ifade ederek cezanın izlenen meşru amaçlarla orantısız olmadığına karar vermiştir.  ",
+        "Haklar":"Toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/24902",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, izinsiz düzenlenen basın açıklamasına katılan başvurucunun idari para cezası ile cezalandırılmasının toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, pasaportuna zayi kaydı konulması işlemine karşı açılan iptal davasında uyuşmazlığın esasına etkili iddiaların ilgili ve yeterli gerekçeyle karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu 17/8/2017 tarihli pasaport başvurusu sırasında pasaportuna Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) şüphelisi eşi şerhiyle idare tarafından zayi kaydı konulduğunu öğrenmiştir. Başvurucu, pasaportuna zayi kaydı konulması işleminin iptali talebiyle İstanbul  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) 18/10/2018 tarihinde iptal davası açmıştır. Yapılan yargılama sonucunda Mahkemece verilen davanın reddi kararı, 21/11/2018 tarihinde istinaf incelemesinden geçerek kesinleşmiştir. Başvurucu, nihai hükmü 18/12/2018 tarihinde öğrendikten sonra 23/1/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucunun pasaportuna konulan zayi kaydı, yargılama süreci bittikten sonra kaldırılmıştır. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/3170",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, pasaportuna zayi kaydı konulması işlemine karşı açılan iptal davasında uyuşmazlığın esasına etkili iddiaların ilgili ve yeterli gerekçeyle karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hizmet sürelerinin birleştirilmesine ilişkin olarak verilen yargı kararının uygulanmaması nedeniyle mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 5/5/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1950 doğumlu olup Bulgaristan'ın Kırcaali şehrinde doğmuştur. 1989 yılında Bulgaristan'dan göç eden başvurucu Bakanlar Kurulunun 5/5/1997 tarihli kararı ile Türk vatandaşlığını kazanmıştır. Başvurucunun Bulgaristan'da yaşadığı dönemde sosyal güvenlik ödemelerine esas 18 yıl 9 ay 12 günlük hizmet süresi bulunmaktadır. Başvurucu, Kırklareli'nin Babaeski ilçesinde sınıf öğretmeni olarak görev yapmakta iken Sosyal Güvenlik Kurumundan (SGK) -başvuru formu ve eklerinde belirtilmeyen bir tarihte- Bulgaristan'da geçen hizmetlerinin emekliliğe esas hizmet süresinde değerlendirilerek intibakının yapılması talebinde bulunmuştur. Bu talebi reddedilen başvurucu 27/2/2007 tarihinde SGK aleyhine Edirne İdare Mahkemesinde iptal davası açmıştır. Mahkeme 25/9/2007 tarihinde davanın kabulü ile dava konusu işlemin iptaline karar vermiş ancak temyiz edilen hüküm Danıştay Onbirinci Dairesinin (Daire) 16/1/2008 tarihli kararıyla ilk derece mahkemesinin yetkisizlik kararı vermesi gerektiği belirtilerek yetki yönünden bozulmuştur.  Bozma kararına uyularak verilen yetkisizlik kararı kesinleştikten sonra yargılamaya Ankara  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) devam edilmiştir. Mahkeme 18/6/2008 tarihinde davanın kabulü ile dava konusu işlemin iptaline karar vermiştir. Kararın gerekçesinde, başvurucunun Türk soydaşı olduğu ve Bulgaristan'da öğretmen olarak çalışmakta iken zorunlu göçe tabi tutularak Türkiye'ye gelip Türk vatandaşlığına geçtiği belirtilmiştir. Mahkeme, başvurucunun Bulgaristan'da öğretmen olarak geçen hizmet süresinin 12 yılı geçmemek üzere 2/3'ünün intibakında değerlendirilmemesine ilişkin işlemin hukuka uygun olmadığı sonucuna varmıştır.  Bu karar SGK tarafından temyiz edilmiş, Daire 18/5/2010 tarihinde dava konusu işlemin iptaline ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirir bir durumun olmadığını belirterek vekil ile temsil edilmeyen başvurucu yararına vekâlet ücretine hükmedilmesinin hukuka uygun olmadığı gerekçesiyle hükmü bozmuştur. İdarenin karar düzeltme istemi de Daire tarafından 18/3/2013 tarihinde reddedilmiştir. Bozma kararına uyan Mahkeme 13/6/2013 tarihinde davacı lehine vekâlet ücretine hükmedilmemesine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde, dava konusu işlemin iptaline ilişkin daha önce verilen kararın Danıştayca onandığı belirtilerek bu sebeple sadece hükmün bozulan kısmı olan vekâlet ücreti ile sınırlı olarak değerlendirme yapıldığı belirtilmiştir.  Karar temyiz edilmeksizin 7/2/2014 tarihinde kesinleşmiştir. Başvurucu, kararın uygulanarak Bulgaristan'da geçen yurt dışı hizmetlerinin birleştirilmesi istemiyle 2/4/2014 tarihinde SGK'dan talepte bulunmuştur. SGK 2/4/2014 tarihinde başvurucunun talebini reddetmiştir. Bu yazıda, ülkemizle sosyal güvenlik sözleşmesi olan ve idarenin de tarafı olduğu ülkelerde sigortalı hizmeti olan Türk vatandaşlarının bu ülkelerde geçen hizmetlerinin birleştirilebileceği belirtilmiştir. Buna göre Bulgaristan ile ülkemiz arasında imzalanmış bir sosyal güvenlik sözleşmesinin bulunmadığı ve talebe konu hizmet birleştirilmesinin yapılamayacağı açıklanmıştır. Bu yazı başvurucuya 9/4/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 5/5/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu bireysel başvuru tarihinden sonra 15/12/2015 tarihinde 65 yaşını doldurduğundan ve Türkiye'de geçen hizmet süresi üzerinden (18 yıl 7 aylık hizmet süresi) emekli olmuştur.   Konu hakkında ilgili hukuk için bkz. Mehmet Hocaoğlu, B. No: 2013/3207, 15/10/2015, §§ 21- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/6726",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hizmet sürelerinin birleştirilmesine ilişkin olarak verilen yargı kararının uygulanmaması nedeniyle mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hükümlü olarak ceza infaz kurumunda bulunan başvurucunun bireysel başvuru yapması için avukatına posta yoluyla göndermek istediği bazı belgelerin gönderilmesinin engellenmesinin bireysel başvuru hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.   Başvurular 12/2/2016 ile 24/2/2016 tarihlerinde yapılmıştır.  Komisyonca 2016/4524 numaralı başvuru incelenen başvuruyla birleştirilmiş ve başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. Ayrıca Komisyonca başvurucunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, başvuru tarihinde hükümlü olarak Ankara 1 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Ceza İnfaz Kurumunda (Ceza İnfaz Kurumu) bulunmaktadır.  Başvurucu, Ceza İnfaz Kurumunda bulunan diğer hükümlülerle birlikte hazırladığı, bir mizah dergisi olduğunu ileri sürdüğü ve \"Vız Gelir\" ismini verdikleri derginin  ve  sayısını posta ile Kurum dışında bulunan bir şahsa göndermek istemiş fakat Ceza İnfaz Kurumunun kararıyla anılan dokümanların bir kısmı sakıncalı bulunarak derginin gönderilmesi engellenmiştir. Başvurucunun Ceza İnfaz Kurumunun kararlarına karşı yaptığı itiraz da reddedilerek kararlar kesinleşmiştir.  Başvurucu, bunun üzerine yaşadığını ileri sürdüğü hak ihlalleri nedeniyle Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru yapmak amacıyla hazırladığı dilekçe ve eklerini posta yoluyla avukatına gönderilmek üzere 21/12/2015 ve 28/12/2015 tarihlerinde Ceza İnfaz Kurumu idaresine teslim etmiştir.  Ceza İnfaz Kurumu idaresi 6/4/2006 tarihli ve 26131 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 20/3/2006 tarihli ve 2006/10218 sayılı Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük'ün (Tüzük)  maddesi uyarınca savunma amacıyla avukata gönderilen mektubun denetime tabi olmadığından bahisle söz konusu mektupları incelenmesi için Ankara Batı İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) göndermiştir.  İnfaz Hâkimliği başvurucunun avukatına göndermek istediği zarfların içinde, Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmak için gerekli formun ve bazı belgelerin bulunduğunu tespit etmiştir. İnfaz Hâkimliği söz konusu bireysel başvuru formunun, eklerinin, mektupların ve küçük bir notun alıcısına gönderilmesine ancak zarf içinde bulunan 38 sayfa ve 83 sayfa \"Vız Gelir\" dergisine ait çizimlerin savunmaya yönelik olmadığını, yargı organlarını aşağılayıcı unsurlar içerdiğini, kurum görevlilerini hedef gösterdiğini, örgütsel haberleşmeye neden olacağını belirterek alıcısına gönderilmemesine karar vermiştir.  Başvurucu, İnfaz Hâkimliği kararlarına karşı itirazda bulunmuştur. Başvurucunun itirazını değerlendiren Ankara Batı  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) başvurucunun itirazlarının reddine 8/1/2016 ve 18/1/2016 tarihlerinde karar vermiştir.  İlgili ulusal ve uluslararası hukuk metinleri için bkz. Candaş Kat, B. No: 2015/18467, 19/11/2019, §§ 17- Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük) \"Bireysel başvuru formu ve ekleri\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir. \"... (3) Başvuru formuna aşağıdaki belgelerin ya da onaylı örneklerinin eklenmesi zorunludur:....e) Başvuruda ileri sürülen hak ihlali iddialarını temellendirecek belgelerin onaylı örnekleri.... (4) Başvurucu, üçüncü fıkradaki belgeleri herhangi bir nedenle sunamaması hâlinde bunun gerekçelerini belirterek varsa buna ilişkin bilgi ve belgeleri başvuru formuna ekler. Mahkeme, mazereti kabul etmesi hâlinde ve gerekli gördüğü takdirde bu bilgi ve belgeleri resen toplar.\" ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/3512",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hükümlü olarak ceza infaz kurumunda bulunan başvurucunun bireysel başvuru yapması için avukatına posta yoluyla göndermek istediği bazı belgelerin gönderilmesinin engellenmesinin bireysel başvuru hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; mahpus hakkında disiplin cezası verilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkı ile haberleşme hürriyetinin, ceza infaz kurumu uygulamalarına karşı şikâyetlerin infaz hâkimliğince incelenmemesi nedeniyle ise mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucu 17/3/2016 tarihinde silahlı terör örgütü üyesi olma suçu kapsamında tutuklanarak İzmir 2 No.lu F Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna (Ceza İnfaz Kurumu) konulmuştur. Başvurucu 26/10/2019 tarihinde oğluyla haftalık telefon görüşmesi yaptığı sırada oğlu telefonun hoparlörünü açmış ve başvurucu kızları ve torunları ile de konuşmuştur. Ceza İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığı (İdare ve Gözlem Kurulu), başvurucunun konferans yöntemi ile başka kişilerle telefon görüşmesi yaptığı gerekçesiyle iki ay süre ile telefonla görüşme hakkının kısıtlanmasına karar vermiştir. Kararda; 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı (mülga) Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrasının son cümlesinde telefonla görüşme hakkının tehlikeli hâlde bulunan ve örgüt mensubu hükümlüler bakımından kısıtlanabileceğinin düzenlendiği belirtilmiştir. Ayrıca 6/4/2006 tarih 26131 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük'ün (İnfaz Tüzüğü) idare ve gözlem kurulunun görev ve yetkilerinin sayıldığı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (g) bendinde tehlikeli hâli bulunan ya da örgüt mensubu olan hükümlülerle ilgili olarak telefon görüşmesi hakkının kısıtlanmasına karar vermenin yer aldığı ifade edilmiştir. Bu doğrultuda kararda, mevzuat çerçevesinde yürütülen uygulamaları yerine getirmeyen ya da getirmemekte ısrar ederek alışkanlık hâline getiren mahpusların telefonla görüşme hakkını kısıtlamanın İdare ve Gözlem Kurulunun yetkisi dâhilinde olduğu vurgulanmıştır. Başvurucu bu karara karşı İzmir  İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) şikâyette bulunmuştur. Başvurucu şikâyet dilekçesinde; konferans yönteminde farklı yerlerde bulunan en az üç kişinin farklı telefonlar ile aynı anda görüşmesinin söz konusu olduğunu, kendisinin oğlu ile telefon görüşmesi yaptığı sırada ise oğlunun telefonun hoparlörünü açtığını ve kızları ile torunlarının hâl hatır sorularına cevap verdiğini ve bunun konferans yöntemi sayılamayacağını belirtmiştir. Başvurucu dilekçesinde ayrıca mektuplarının okunması sonrası Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi'ne (UYAP) taranarak kaydedilmesi işlemine son verilmesini, ceza infaz kurumu bünyesindeki kurslardan faydalandırılmasını, beden eğitimi ile ortak spor faaliyetlerinden yararlandırılma hakkının başka kimseler ile birlikte kullandırılmasını ve ceza infaz kurumu koğuşunda tek kişi kalma uygulamasının kaldırılmasını talep etmiştir. İnfaz Hâkimliği; başvurucunun haftalık telefon görüşmesi yaptığı sırada görüşme yapabileceği kişi haricinde kimselerle de konuştuğu, bunun konferans yöntemi olarak nitelendirilip nitelendirilmemesinin önemsiz olduğu, kısıtlama kararının mevzuata uygun olarak kurum güvenliğini korumak ve pekiştirmek amacıyla verildiği gerekçesiyle şikâyeti reddetmiştir. İnfaz Hâkimliği kısıtlama kararı dışındaki taleplerin ise öncelikle Ceza İnfaz Kurumuna yöneltilmesi gerektiği, kurum idaresinin talepleri değerlendirerek karar vermesinden sonra şikâyet başvurusunda bulunulabileceği gerekçesiyle söz konusu talepler yönünden karar verilmesine yer olmadığına karar vermiştir. Başvurucunun ret kararına karşı itirazı İzmir  Ağır Ceza Mahkemesince kararda usul ve yasaya aykırılık görülmediği gerekçesiyle reddedilmiştir. Başvurucu vekili, nihai hükmü 11/1/2020 tarihinde öğrendikten sonra 3/2/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/5246",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, mahpus hakkında disiplin cezası verilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkı ile haberleşme hürriyetinin, ceza infaz kurumu uygulamalarına karşı şikâyetlerin infaz hâkimliğince incelenmemesi nedeniyle ise mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kanun yolu başvurusunun süre yönünden reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular muhtelif tarihlerde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Konularının aynı olması nedeniyle ekli tablonun (B) sütununda numaraları belirtilen başvuru dosyalarının aynı tablonun (1) numaralı satırında yer alan 2018/19263 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, icra hukuk mahkemelerinde görülen muhtelif davalarda taraftır. Ekli tablonun (D) sütununda belirtilen Mahkemelerce, kısa kararlarda gerekçeye yer verilmeyip sadece hüküm sonucu tefhim edilmiş ve başvurucular aleyhine sonuçlanan davalar neticesinde kararın tebliğinden itibaren on günlük süre içerisinde istinaf/temyiz kanun yoluna başvurulabileceği belirtilmiştir. Başvurucular, istinaf/temyiz talebinde bulunmuş; ekli tablonun (D) sütununda belirtilen kanun yolu mercileri tarafından talepleri süre aşımından reddedilmiştir. Karar gerekçelerinde kanun yolu talebinin 9/6/1932 tarihli ve 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun  maddesi gereğince tefhimden itibaren on günlük süre geçtikten sonra yapıldığı belirtilmiştir. Başvurucular, istinaf/temyiz taleplerinin reddi üzerine süresi içerisinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.  İlgili hukuk için bkz. Nihal Uslukol, B. No: 2016/73086, 25/9/2019, §§ 16- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/19263",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kanun yolu başvurusunun süre yönünden reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Ekli tabloda sıralanan başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyonlara sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Konularının aynı olması nedeniyle ekli tablonun (B) sütununda numaraları belirtilen başvuru dosyalarının aynı tablonun (1) numaralı satırında yer alan 2019/27159 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvuruların kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, haklarındaki yargılamaların uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma haklarının ihlal edildiği iddiasıyla çeşitli tarihlerde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/27159",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/46852",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, idari davanın makul sürede sonuçlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 3/12/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun 4/11/2013 tarihinde açtığı dava 13/9/2018 tarihinde kesin olarak sonuçlanmıştır.  Başvurucu 3/12/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/35021",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, idari davanın makul sürede sonuçlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, öğretmen olan başvurucunun yöneticisi olduğu sendikanın kararı üzerine Millî Eğitim Bakanı'nın telekonferans konuşmasını dinlememesi ve alkışlı protesto etmesi nedeniyle disiplin cezası ile cezalandırılmasının örgütlenme özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 10/8/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirilmesine gerek görülmediğini belirtmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1972 doğumludur. Kocaeli'deki bir ilkokulda öğretmen olup olay tarihinde Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası (EĞİTİM-SEN/Sendika) Kocaeli şube başkanlığı görevini yürütmektedir. EĞİTİM-SEN Merkez Yürütme Kurulu 7/6/2012 günü, olayların meydana geldiği tarihte görevde olan Millî Eğitim Bakanı'nı protesto etmek amacıyla bir karar almıştır. Sendika kararında, Bakan'ın göreve geldiği günden bu yana yaptığı açıklamalarla eğitim sisteminde yaşanan sorunları eğitim emekçilerine yüklemeye çalıştığı ve eğitim emekçilerinin emeklerini görmezden gelerek onları aşağıladığı ileri sürülmüş; “Bakanı Dinlemiyoruz” ismi verilen bir eylem yapılacağı ifade edilmiştir. \"Sivil itaatsizlik eylemi\" olarak ifade edilen eylem gereğince, seminer dönemi süresince Bakan'ın telekonferans yöntemiyle yapacağı konuşmaların alkışla protesto edilmesi ve konuşma süresince salon dışında beklenmesi kararlaştırılmıştır. Sendikanın temsilcisi olan ve bu eylem için Sendika tarafından görevlendirildiği belirtilen E., anılan Sendika kararı uyarınca 18/6/2012 tarihinde ana sınıfı ve sınıf öğretmenlerine yönelik uzaktan eğitim faaliyetleri toplantısında Bakan'ın telekonferans yöntemi ile konuşma yaptığı esnada ayağa kalkarak Bakan'ı protesto edici konuşmalar yapmış ve alkış tutmuştur. Devamında birkaç arkadaşıyla birlikte salonda gezinmiş ve konferansı dinlememeleri yönünde salondakilere çağrıda bulunmuştur. İzmit İlçe Millî Eğitim Müdürlüğünde şube müdürü olan İ.O. (Şube Müdürü) E.den salonu terk etmesini istemiş ve E. ile aralarında sözlü münakaşa olmuştur.  Başvurucu, E.nin kendisini arayarak Şube Müdürü tarafından engellendiğini söylemesi üzerine ikinci oturum başladıktan sonra salona gelmiş ve Şube Müdürü'nün fiziksel şiddet uyguladığından bahisle E.den özür dilemesini istemiştir. Disiplin soruşturma raporuna göre başvurucu \"Bakan hakkında mesnetsiz iftiralar atmaya başlamış, Bakanı ve 4+4+4 sistemini protesto edici konuşmalar\" yapmış, derece mahkemelerinin kararlarına göre ise başvurucu \"Bakan hakkında olumsuz konuşmalar\" yapmış ve bir grup arkadaşı ile salonda alkışlı protesto yaptıktan sonra salon dışına çıkmıştır.  Başvurucu, E. ve Şube Müdürü hakkında söz konusu eylem ve o sırada yaşananlarla ilgili olarak disiplin soruşturması başlatılmıştır. Başvurucu ve E. hakkında kınama cezası teklif edilmiştir. Şube Müdürü hakkında ise disiplin yönünden herhangi bir teklife gerek duyulmadığı belirtilmiştir.  Başvurucunun kurumların huzur, sükûn ve çalışma düzenini bozmak fiilini işlediğinden bahisle yapılan disiplin soruşturması neticesinde düzenlenen soruşturma raporunda özetle İzmit ... İlköğretim Okulunda 18/6/2012 tarihinde ana sınıfı ve sınıf öğretmenlerine yönelik uzaktan eğitim faaliyetleri toplantısında Bakan'ın okulda e-konferans yöntemi ile konuşma yaptığı esnada başvurucunun bir grup arkadaşı ile salona girdiği, öğretmenlere Bakan hakkında yüksek sesle aşağılayıcı sözler söyleyerek Bakan'a mesnetsiz iftiralar atmaya başladığı ve bir grup arkadaşı tarafından başvurucuya alkış tutulduğu ifade edilmiştir. Raporda; bu kişilerin toplantının huzurunu bozdukları, başvurucunun arkadaşlarının daha sonra Şube Müdürü İ.O.nun E.ye fiziksel şiddet uyguladığını söyleyerek E.den özür dilemesini istedikleri, Şube Müdürü'nün böyle bir şey yapmadığını ifade ettiği hâlde ses tonlarını yükselterek alkış protestosunda bulunmak ve Bakan ile 4+4+4 sistemini protesto edici konuşmalar yapmak suretiyle kurumların huzur ve sükûnunu bozmak fiilinin sübuta erdiği belirtilmiştir. Raporda, yerel gazetelerde protesto eylemine ilişkin olarak \"Şube Müdürü kadın öğretmeni tartakladı... Bayan sınıf öğretmenini şube müdürü tartakladı... Eğitim-Sen [O.] ya dava açtı... Öğretmeni tartaklayan müdür istifa etsin... Eğitim-Sen müdahaleyi görüntülerle kanıtladı...Bakana proteso ve öğretmenler salonu terketti\" gibi başlıklarla haberlere yer verildiği belirtilmiş; ayrıca Sendika yetkililerinin olay sırasında görüntü kaydı yaptıkları ifade edilmiştir. Raporda, başvurucunun kınama cezası ile cezalandırılması teklif edilmiş ise de sicil durumu gözönünde bulundurularak bir alt ceza uygulanmak suretiyle uyarma cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Başvurucu, hakkında tesis edilen disiplin cezasının iptali istemiyle Kocaeli  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır. Mahkeme 10/9/2013 tarihinde davayı reddetmiştir.  Mahkeme gerekçesinde; başvurucunun Bakan'ın okulda telekonferans yöntemi ile konuşma yaptığı esnada toplantı yapılan salona girdiği, Bakan hakkında olumsuz konuşmalar yapmaya başladığı ve bir grup arkadaşı ile salonda alkış yapmak suretiyle toplantının huzur, sükûn ve çalışma düzenini bozduğunun sabit olduğu belirtilmiş ve başvurucuya verilen uyarma cezası hukuka uygun bulunmuştur.  Başvurucunun karara itiraz etmesi üzerine itirazı inceleyen Sakarya Bölge İdare Mahkemesi 11/9/2014 tarihinde itirazı reddetmiş ve Mahkeme kararını oyçokluğuyla onamıştır.  Karşıoy yazısında; başvurucunun eyleminin ülkemizin de taraf olduğu Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (AİHS/Sözleşme)  maddesi ile güvence altına alınan ve sınırları belirtilen ifade özgürlüğü hakkının kullanımı kapsamında olduğu ifade edilmiştir. Karşıoyda; başvurucunun telekonferans esnasında salonda bulunmayan Bakan'ı simgesel olarak protesto etmek amacıyla diğer Sendika üyeleri ile birlikte alkışlayarak salonu terk etmek şeklinde gerçekleşen eylemini, üyesi olduğu Sendikanın aldığı karar doğrultusunda gerçekleştirdiğinin açık olduğu vurgulanmıştır. Başvurucunun eyleminin oluş şekli ve niteliği itibarıyla da kurumun huzur, sükûn ve çalışma düzenini bozacak düzeyde olmadığı, bu hakkın kullanılma düzeyi itibarıyla da başkalarının haklarına müdahale etmediğine yer verilen yazıda, başvurucunun eyleminin kendi duygu ve düşüncesini ilgili makama duyurmaya yönelik, şiddet ve kargaşadan uzak, orantılı ve demokratik bir eylem olduğu belirtilmiştir. Başvurucunun karar düzeltme istemini de Sakarya Bölge İdare Mahkemesi 10/6/2015 tarihinde reddetmiştir. Ret kararı başvurucu vekiline 13/7/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 10/8/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun “Disiplin cezalarının çeşitleri ile ceza uygulanacak fiil ve haller” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir: “Devlet memurlarına verilecek disiplin cezaları ile her bir disiplin cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır:  A - Uyarma : Memura, görevinde ve davranışlarında daha dikkatli olması gerektiğinin yazı ile bildirilmesidir.Uyarma cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır:…B - Kınama : Memura, görevinde ve davranışlarında kusurlu olduğunun yazı ile bildirilmesidir.Kınama cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır:...l) Kurumların huzur, sükun ve çalışma düzenini bozmak.…Geçmiş hizmetleri sırasındaki çalışmaları olumlu olan ve ödül veya başarı belgesi alan memurlar için verilecek cezalarda bir derece hafif olanı uygulanabilir....”B. Uluslararası Hukuk İlgili uluslararası kaynakların derli toplu verildiği bir karar için bkz. Ahmet Parmaksız (B. No:2017/29263, 22/5/2019, §§ 30-40) başvurusuna ilişkin karar. ",
+        "Haklar":"Örgütlenme özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/13524",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, öğretmen olan başvurucunun yöneticisi olduğu sendikanın kararı üzerine Millî Eğitim Bakanı nın telekonferans konuşmasını dinlememesi ve alkışlı protesto etmesi nedeniyle disiplin cezası ile cezalandırılmasının örgütlenme özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular, süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/26398",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ahlaki durum gerekçe gösterilerek Türk Silahlı Kuvvetlerinden (TSK) ayırma işlemi tesis edilmesi nedeniyle özel hayatın gizliliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 20/5/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş sunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 2004 yılındaHava Kuvvetleri Komutanlığı bünyesinde sivil memur olarak göreve başlamıştır. Evli değildir. Hava Kuvvetleri Komutanlığına gelen isimsiz bir ihbar üzerine bazı personel hakkında Hava Kuvvetleri Komutanlığı İstihbarat Daire Başkanlığı tarafından İstihbarata Karşı Koyma (İKK) zafiyeti konusunda idari tahkikat başlatılmıştır. Hava Kuvvetleri Komutanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulmuş belgelere göre \"İstihbarata Karşı Koyma\" (İKK) zafiyeti kapsamında ilgili personelin ifadeleri alınmıştır. İfade tutanaklarında “ifadeyi alan” ve \"ifadeyi yazan\" kısmı ve ifadelerin bazı bölümleri karartılmıştır. Başvurucuya ait ifade tutanağında bazı askerî personelle ilişkisi olduğunun tespit edildiği belirtilerek bu kişilerle tanışıklığının ne zaman başladığı, aralarında cinsel anlamda ne zaman ve nerede yakınlaşma olduğu sorulmuştur. Başvurucunun imzalamış olduğu 12/7/2012 tarihli ifade tutanağında bazı subay ve astsubaylarla ilişkisi olduğunu söylediği görülmüştür. İnceleme timi tarafından hazırlanan sonuç raporunda başvurucunun davranışları nedeniyle Millî Savunma Bakanlığı Yüksek Disiplin Kuruluna (Yüksek Disiplin Kurulu) sevki gerektiğine dair teklif getirilmiştir. Bu teklif doğrultusunda başvurucu Yüksek Disiplin Kuruluna sevkedilmiştir. Başvurucu Yüksek Disiplin Kuruluna verdiği savunmasında söz konusu iddiaların doğru olmadığını, verdiği ifadenin çarpıtılarak tutanağa geçirildiğini belirtmiştir. Yüksek Disiplin Kurulunun 9/1/2013 tarihli işlemiyle başvurucunun devlet memurluğundan çıkarılmasına karar verilmiştir.  Başvurucu devlet memurluğundan çıkarılma işleminin iptali talebiyle Millî Savunma Bakanlığı aleyhine Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde (AYİM) dava açmıştır. Başvurucu dava dilekçesinde; göreviyle ilgisi olmayan -özel yaşantısına ilişkin- soruların sorulduğu hukuka aykırı bir sorgu neticesinde elde edilen beyanlarının delil olarak kullanılamayacağını, takdirlerle dolu başarılı bir sicile sahip olmasına rağmen bu durumun dikkate alınmadığını ileri sürmüştür. Yargılama sırasında AYİM Başsavcılığı görüşlerini sunmuştur. Başsavcılık, işlemin iptalinekarar verilmesi gerektiğini ifade etmiştir. Başsavcılık görüşünde, istihbarat çalışması çerçevesinde ifade alma işleminin hukuka uygun kabul edilemeyeceği belirtilmiş, bu suretle elde edilmiş ifade beyanlarına dayalı memurluktan çıkarma kararının da sebep unsuru bakımından hukuka aykırı olduğu ifade edilmiştir. Ayrıca söz konusu gönül ilişkilerinin istihbarat çalışmasına kadar ilişkinin tarafları arasında kaldığı ve özel hayatın gizli alanı içinde cereyan ettiğinin anlaşıldığı, dolayısıyla bu tür bir ilişkinin disiplin yaptırımıyla karşılanmasının mümkün olmadığı belirtilmiştir. AYİM, oy birliğiyle davayı reddetmiştir. AYİM, başvurucunun istihbarat timine verdiği yazılı ifadede söz konusu olayları kabul ettiği tespitinde bulunmuştur. AYİM'e göre söz konusu eylemler memurluk sıfatıyla bağdaşmayacak nitelikte yüz kızartıcı ve utanç verici hareketler kapsamındadır. Ayrıca AYİM, başvurucunun ifadesinin usulsüz ve hukuka aykırı şartlarda alındığı iddialarını da reddetmiştir. AYİM kararında, başvurucunun ifadesinin ceza soruşturması kapsamında değil, disiplin soruşturması çerçevesinde alındığı, iradesinin fesada uğratıldığına dair kanıt bulunmadığı belirtilmiştir.  AYİM kararında ayrıca başvurucunun geçmiş hizmetinin başarılı olduğu, ödül ve takdir belgeleri bulunduğu ve hiç disiplin cezası bulunmadığı anlaşılmakta ise de davacının eylemlerinin vasıf ve yoğunluğu dikkate alınarak bir alt disiplin cezası verilmemesinin hukuka uygun bulunduğunu belirtmiştir. Başvurucunun söz konusu karara karşı karar düzeltme istemi de reddedilmiştir. Nihai karar 21/4/2016 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir.  Başvurucu vekili tarafından 20/5/2016 tarihinde bireysel başvuru yapılmıştır.  Anayasa Mahkemesi daha önceki kararlarında TSK'da görev yapan sivil memurlar hakkında ahlaki nedenlerle devlet memurluğundan çıkarma işlemi tesis edilmesine dayanak oluşturan mevzuata ve benzer durumlara ilişkin uluslararası hukuka (Ö.N.M, B. No: 2014/14751, 15/2/2017, §§ 28-39) yer vermiştir. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/9462",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ahlaki durum gerekçe gösterilerek Türk Silahlı Kuvvetlerinden TSK) ayırma işlemi tesis edilmesi nedeniyle özel hayatın gizliliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işveren ile arasındaki güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesiyle iş sözleşmesinin feshedilmesi nedeniyle masumiyet karinesinin, hakkaniyete uygun yargılanma hakkı ile çalışma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. 16/9/2019 tarihinde bireysel başvuru yapılmıştır. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/32630",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işveren ile arasındaki güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesiyle iş sözleşmesinin feshedilmesi nedeniyle masumiyet karinesinin, hakkaniyete uygun yargılanma hakkı ile çalışma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 23/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvuruculardan Bayam Kaman'ın eşi ve diğer başvurucuların babası olan murisleri aleyhine 22/5/1995 tarihinde açılan kadastro tespitine itiraz davası hâlen karar düzeltme aşamasında derdest durumdadır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/16273",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamu görevinden (öğretmenlik mesleğinden) çıkarılmaya karar verilmesi ve bu kararın doğurduğu hukuki sonuçlar nedeniyle Anayasa'da düzenlenen bir kısım ilke ve hakkın ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 29/12/2016 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: 15 Temmuz 2016 gecesi Türk Silahlı Kuvvetleri içinde örgütlenmiş bir grup tarafından darbe girişiminde bulunulmuştur. Bu kapsamda devletin yetkili organları tarafından tehdit değerlendirmesi yapılarak başta Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) olmak üzere demokratik anayasal düzene, bireylerin temel hak ve hürriyetlerine, millî güvenliğe yönelik tehdit oluşturan tüm terör örgütlerine ve illegal yapılanmalara karşı tedbirler alınması kararlaştırılmıştır.  Anılan tedbirler kapsamında olağanüstü hâl ilan edilmiş ve birçok olağanüstü hâl kanun hükmünde kararnamesi çıkarılmıştır. Bu kapsamda Cumhurbaşkanı başkanlığında toplanan Bakanlar Kurulunca 15/8/2016 tarihinde kararlaştırılan 672 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Kamu Personeline İlişkin Alınan Tedbirlere Dair Kanun Hükmünde Kararname (KHK) 1/9/2016 tarihli ve 29818 (Mükerrer) sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. Anılan KHK ile ülke genelinde ilan edilen olağanüstü hâl kapsamında, kamu personeline ilişkin bazı tedbirlerin alınması amaçlanmıştır. 672 sayılı KHK'nın  maddesinde; terör örgütlerine veya devletin millî güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna Millî Güvenlik Kurulunca (MGK) karar verilen yapı, oluşum veya gruplara üyeliği, mensubiyeti veya iltisakı yahut bunlarla irtibatı olduğu değerlendirilen ve anılan KHK'ya ekli listelerde yer alan kişilerin başka hiçbir işleme gerek kalmaksızın kamu görevinden çıkarıldığı belirtilmiştir.  Başvurucu, sosyal bilgiler öğretmeni iken 672 sayılı KHK ile kamu görevinden çıkarılmıştır.  Başvurucu 28/9/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Bireysel başvuru yapılması sonrasında Cumhurbaşkanı'nın başkanlığında toplanan Bakanlar Kurulunca 2/1/2017 tarihinde kararlaştırılan 685 sayılı Olağanüstü Hal İşlemleri İnceleme Komisyonu Kurulması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname, 23/1/2017 tarihli ve 29957 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.  685 sayılı KHK'nın  maddesiyle olağanüstü hâl kapsamında tesis edilen işlemlere ilişkin başvuruları değerlendirmek ve karara bağlamak üzere Olağanüstü Hal İşlemleri İnceleme Komisyonu (Komisyon) kurulmuştur. Anılan KHK'nın  maddesinde, Komisyonun olağanüstü hâl kapsamında doğrudan kanun hükmünde kararnameler ile \"kamu görevinden, meslekten veya görev yapılan teşkilattan çıkarma ya da ilişiğin kesilmesi\"ne ilişkin olarak tesis edilen işlemler hakkındaki başvuruları değerlendirip karar vereceği belirtilmiştir. Başbakanlık tarafından yapılan duyuruda Komisyona başvuruların 17/7/2017 tarihinde başlayacağı ilan edilmiştir.   672 sayılı KHK'nın “Kamu personeline ilişkin tedbirler” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Terör örgütlerine veya Milli Güvenlik Kurulunca Devletin milli güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna karar verilen yapı, oluşum veya gruplara üyeliği, mensubiyeti veya iltisakı yahut bunlarla irtibatı olan;a) Ekli (1) sayılı listede yer alan kişiler kamu görevinden,....başka hiçbir işleme gerek kalmaksızın çıkarılmıştır. Bu kişilere ayrıca herhangi bir tebligat yapılmaz. Haklarında ayrıca özel kanun hükümlerine göre işlem tesis edilir.\" 685 sayılı KHK'nın “Komisyonun oluşumu” kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\" (1) Anayasanın 120 nci maddesi kapsamında ilan edilen ve 21/7/2016 tarihli ve 1116 sayılı Türkiye Büyük Millet Meclisi Kararıyla onaylanan olağanüstü hal kapsamında, terör örgütlerine veya Milli Güvenlik Kurulunca Devletin milli güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna karar verilen yapı, oluşum veya gruplara üyeliği, mensubiyeti, aidiyeti, iltisakı veya bunlarla irtibatı olduğu gerekçesiyle başka bir idari işlem tesis edilmeksizin doğrudan kanun hükmünde kararname hükümleri ile tesis edilen işlemlere ilişkin başvuruları değerlendirmek ve karara bağlamak üzere Olağanüstü Hal İşlemleri İnceleme Komisyonu kurulmuştur.(2) Komisyon, yedi üyeden oluşur. Üyelerin üçü kamu görevlileri arasından Başbakan tarafından, bir üye Adalet Bakanlığının merkez teşkilatı ile bağlı ve ilgili kuruluşlarında çalışan hâkim ve savcılar arasından Adalet Bakanınca, bir üye mülki idare amirleri sınıfına mensup personel arasından İçişleri Bakanınca, birer üye Yargıtayda ve Danıştayda görev yapan tetkik hâkimleri arasından Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu tarafından belirlenir. Komisyon, kendi üyeleri arasından yapacağı seçimle bir başkan ve bir başkanvekili seçer.\" 685 sayılı KHK'nın “Komisyonun görevleri” kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Komisyon, olağanüstü hal kapsamında doğrudan kanun hükmünde kararnameler ile tesis edilen aşağıdaki işlemler hakkındaki başvuruları değerlendirip karar verir.  a) Kamu görevinden, meslekten veya görev yapılan teşkilattan çıkarma ya da ilişiğin kesilmesi. ...(2) Olağanüstü hal kapsamında yürürlüğe konulan kanun hükmünde kararnamelerle gerçek veya tüzel kişilerin hukuki statülerine ilişkin olarak doğrudan düzenlenen ve birinci fıkra kapsamına girmeyen işlemler de Komisyonun görev alanındadır.\" 685 sayılı KHK'nın “Komisyonun görev süresi” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"Komisyon, bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren iki yıl süreyle görev yapar. Bakanlar Kurulu, gerek görmesi halinde bu süreyi bitiminden itibaren birer yıllık sürelerle uzatabilir. \" 685 sayılı KHK'nın “Üyelerin güvenceleri ve hakları” kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Üyelerin süreleri dolmadan herhangi bir nedenle görevlerine son verilemez. Ancak üyenin; a) Komisyon tarafından kabul edilebilir mazereti olmaksızın bir takvim yılı içinde toplam beş Komisyon toplantısına katılmaması, b) Ağır hastalık veya engellilik nedeniyle iş göremeyeceğinin sağlık kurulu raporuyla belgelenmesi, c) Görevi ile ilgili olarak işlediği suçlardan dolayı hakkında verilen mahkûmiyet kararının kesinleşmesi, ç) Geçici iş göremezlik halinin üç aydan fazla sürmesi, d) 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 302 nci, 309 uncu, 310 uncu, 311 inci, 312 nci, 313 üncü, 314 üncü ve 315 inci maddelerinde yazılı suçlar nedeniyle hakkında soruşturma veya kovuşturma başlatılması, e) Terör örgütlerine veya Milli Güvenlik Kurulunca Devletin milli güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna karar verilen yapı, oluşum veya gruplara üyeliği, mensubiyeti, iltisakı veya bunlarla irtibatı olduğu gerekçesiyle hakkında Başbakanlıkça idari soruşturma başlatılması veya soruşturma izni verilmesi, hallerinin tespit edilmesi üzerine Komisyon tarafından üyeliğine son verilir. Ölüm, istifa veya herhangi bir diğer nedenle boşalan üyelikler için en geç iki ay içinde 1 inci maddenin ikinci fıkrasındaki usule göre yeni üyeler belirlenir.(2) (Ek cümle: 17/4/2017-KHK-690/52 md.) Üyeler, Komisyondaki görevleri süresince kurumlarından aylıklı izinli sayılır. Üyeler, mali ve sosyal haklarını kurumlarından almaya devam ederler. Üyelere, kurumlarınca mali haklar kapsamında bir ayda yapılan toplam ödeme tutarı ile (000) gösterge rakamının memur aylık katsayısıyla çarpımı sonucu bulunan tutar arasındaki fark, damga vergisi hariç herhangi bir vergi ve kesintiye tabi tutulmaksızın ve görev yaptıkları süreyle orantılı olmak üzere Başbakanlıkça ayrıca her ay ilave ücret olarak ödenir. \" 685 sayılı KHK'nın “Bilgi ve belge talep etme yetkisi” kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (2) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Komisyon, görev alanı ile ilgili her türlü bilgi ve belgeyi ilgililerden talep edebilir.  (2) Soruşturmanın gizliliğine ve Devlet sırlarına ilişkin ilgili mevzuat hükümleri saklı kalmak kaydıyla kamu kurum ve kuruluşları ile yargı mercileri, Komisyonun görevi kapsamında ihtiyaç duyduğu her türlü bilgi ve belgeyi gecikmeksizin Komisyona göndermek veya yerinde incelenmesine imkân sağlamak zorundadır.\" 685 sayılı KHK'nın “Başvurularda usul ve süre” kenar başlıklı  maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Komisyona başvurular valilikler aracılığıyla yapılır. Kamu görevinden, meslekten veya görev yapılan teşkilattan çıkarılanlar ya da ilişiği kesilenler, en son görev yaptıkları kuruma da başvurabilir. Başvuru tarihi, valiliklere veya ilgili kurumlara başvurunun yapıldığı tarih olarak kabul edilir. Valilikler ve ilgili kurumlar kendilerine yapılan başvuruları gecikmeksizin Komisyona iletir. Mükerrer başvurular işleme alınmaz.....(3) Komisyonun başvuru almaya başladığı tarihten önce yürürlüğe konulan kanun hükmünde kararnamelerle ilgili olarak başvuru alma tarihinden itibaren altmış gün içinde; bu tarihten sonra yürürlüğe konulan kanun hükmünde kararnamelerle ilgili olarak ise Resmi Gazetede yayımlanma tarihinden itibaren altmış gün içinde yapılmayan başvurular işleme alınmaz.\"  685 sayılı KHK'nın “İnceleme ve karar” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:\"(1) Komisyon incelemelerini dosya üzerinden yapar. Komisyon, inceleme sonucunda başvurunun reddine veya kabulüne karar verebilir.\" 685 sayılı KHK'nın \"Kararların uygulanması\" kenar başlıklı  maddesinin (1), (2) ve (3) numaralı fıkraları şöyledir:\"(1) Kamu görevinden, meslekten veya görev yapılan teşkilattan çıkarılan ya da ilişiği kesilenlere ilişkin başvurunun kabulü halinde karar Devlet Personel Başkanlığına bildirilir. Bu şekilde bildirilen personelin atama teklifleri; statüleri, unvanları ve yürüttükleri görevler itibarıyla başka kurumlarda görevlendirilmeleri mümkün olmayanlar hariç olmak üzere daha önce istihdam edildikleri kurumlar dışındaki kamu kurum ve kuruluşlarında eski statülerine ve unvanlarına uygun kadro ve pozisyonlara Devlet Personel Başkanlığı tarafından ikamet ettikleri il dikkate alınarak onbeş gün içinde yapılır. Bu fıkra kapsamında kamu görevine iade edilmesine karar verilenlerden, yöneticilik görevinde bulunmakta iken kamu görevinden çıkarılmış olanların atamalarında, yöneticilik görevinden önce bulundukları kadro ve pozisyon unvanları dikkate alınır. Bu kapsamda yer alan personele ilişkin kadro ve pozisyonlar; atama teklifi gerçekleştirilen kamu kurum ve kuruluşları tarafından ilgililere ilişkin atama onaylarının alındığı tarih itibarıyla diğer kanunlardaki hükümlere bakılmaksızın ve başka bir işleme gerek kalmaksızın ihdas, tahsis ve vize edilmiş sayılır. İhdas, tahsis ve vize edilmiş sayılan kadro ve pozisyonlar 13/12/1983 tarihli ve 190 sayılı Genel Kadro ve Usulü Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye ekli cetvellerin ilgili bölümüne eklenmiş sayılır. (2) Kapatılan kurum ve kuruluşlara ilişkin başvurunun kabulü halinde ilgili kanun hükmünde kararname hükümleri, söz konusu kurum ve kuruluş bakımından tüm hüküm ve sonuçlarıyla birlikte söz konusu kanun hükmünde kararnamenin yayımı tarihinden geçerli olmak üzere ortadan kalkmış sayılır. Buna ilişkin işlemler ilgisine göre İçişleri Bakanlığı, Maliye Bakanlığı, Sağlık Bakanlığı veya Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından yerine getirilir.\"(3) (Ek: 17/4/2017-KHK-690/53 md.) Komisyonun karara bağladığı dosyaya ilişkin olarak Komisyonda bulunan tüm evrak, birinci fıkra kapsamına giren dosyalarda ilgilinin son görev yaptığı kurum veya kuruluşa ... devredilir.\" 685 sayılı KHK'nın “Yargı denetimi” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\" (1) Komisyon kararlarına karşı Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulunca belirlenecek Ankara idare mahkemelerinde ilgilinin en son görev yaptığı kurum veya kuruluş aleyhine iptal davası açılabilir... \" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/25923",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamu görevinden öğretmenlik mesleğinden) çıkarılmaya karar verilmesi ve bu kararın doğurduğu hukuki sonuçlar nedeniyle Anayasa da düzenlenen bir kısım ilke ve hakkın ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Anayasa Mahkemesinin ihlal kararına dayanılarak yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddedilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 1/7/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular hakkında 1994 yılında Marksist Leninist Komünist Partisi (MLKP) ismi ile yeniden yapılanan yasa dışı silahlı örgütün üyesi olmak, yağma, örgüt adına adam öldürmek ve yaralamak gibi eylemlere bağlı olarak Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın tamamını veya bir kısmını bozma ve değiştirme veya kaldırmaya teşebbüs etme suçundan değişik yer Cumhuriyet başsavcılıklarınca soruşturmalar başlatılmıştır. Bu soruşturmalar kapsamında özellikle 1998 ila 2003 yıllarında işlenen suçlar dolayısıyla başvurucular hakkında yakalama ve tutuklama kararları çıkarılmıştır.A. Başvurucu Aligül Alkaya ile İlgili Yargılama Süreci  İstanbul Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şube Müdürlüğü ekiplerince 9/4/2003 tarihinde başvurucunun İstanbul’da yeri tespit edilmiştir. Dosyadaki yakalama tutanağına göre başvurucu, direnmesine rağmen zor kullanılmak suretiyle, üzerinde H.Ö. adına düzenlenmiş ve kendi fotoğrafı yapıştırılmış sahte kimlikle yakalanarak gözaltına alınmıştır. Yakalama, elkoyma ve arama tutanaklarına göre başvurucunun diğer başvurucu Hatice Duman ile birlikte örgüt evi olarak kullandıkları tespit edilen evlerde 9/4/2003 tarihinde yapılan aramalarda P.Ö. sahte kimliği ile yakalanan Hatice Duman'la birlikte çok sayıda Kalaşnikof marka tam otomatik tüfek, tabanca ile silahlara ait mermi ve şarjörler, MKE yapımı el bombası, bomba yapımında kullanılan kimyevi maddeler ile birçok örgütsel doküman ele geçirilmiştir.  Başvurucu; müdafii olmadan verdiği 12/4/2003 tarihli kolluktaki ifadesinde, isnat edilen suçları nasıl ve kimlerle işlediğini ayrıntıları ile açıklamıştır. Anılan ifade tutanağında; susma, yakınlarına haber verme ve lehine olan hususları öne sürme gibi usul hakları başvurucuya hatırlatılmıştır. Tutanağın sonunda başvurucu; ifadesini hiçbir baskı ve cebir altında kalmadan hür iradesiyle verdiğini, yaptıklarından pişman olmadığını belirterek imzalamıştır. Başvurucu, avukatı olmaksızın 13/4/2003 tarihinde çıkarılmış olduğu Cumhuriyet savcısının huzurunda ise -kimliği hakkındaki bilgiler de dâhil olmak üzere- hiçbir beyanda bulunmayarak susma hakkını kullanmıştır. Başvurucu, Sorgu Hâkimliğinde ise suçlamaları kabul etmemiştir.  Anılan suçlar nedeniyle başvurucu ve sekiz şüpheli hakkında İstanbul Devlet Güvenlik Mahkemesi (DGM) Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından adam öldürme ve yaralama, ruhsatsız silah bulundurma, yağma gibi çeşitli eylemlerden dolayı 13/3/1926 tarihli ve 765 sayılı mülga Türk Ceza Kanunu’nun  maddesi uyarınca bu kişilerin cezalandırılmaları istemiyle İstanbul 4 No.lu DGM'de kamu davası açılmıştır. Anılan dava, Mahkemenin E.2003/213 sayılı numarasına kaydedilmiştir. Öte yandan başvurucu ve dört arkadaşı hakkında Türkiye Komünist Partisi/Marksist-Leninist (TKP/ML) adlı silahlı örgütüne üye olma suçundan Malatya 1 No.lu DGM'de ve Adana 1 No.lu DGM'de görülmekte olan davalar İstanbul 4 No.lu DGM’nin E.2003/213 sayılı dosyasıyla birleştirilmiştir.B. Başvurucu Hatice Duman ile İlgili Yargılama Süreci Başvurucu 9/4/2003 tarihinde başvurucu Aligül Alkaya ile birlikte kullandıkları ikametgâhta P.Ö. sahte kimliği ile yakalanmış; aynı evde birçok silah ve başka suç eşyasına da el konulmuştur. Müdafii olmadan 12/4/2003 tarihinde alınan kolluk ifade tutanağında başvurucunun “açlık grevi yaptığı, susma hakkını kullandığı, ifadesini Cumhuriyet Savcılığında vereceği” belirtilmiştir. Anılan tutanak başvurucu tarafından imzalanmamıştır.  Başvurucu, avukatı olmaksızın 13/4/2003 tarihinde çıkarılmış olduğu savcının huzurunda da susma hakkını kullanacağını belirterek ifade vermekten ve imza atmaktan imtina etmiştir. Başvurucu, Sorgu Hâkimliğinde müdafii huzurunda yaptığı savunmasında suçlamaları kabul etmemiştir. Dosyadaki kanıt durumu ve suçun niteliği gözönüne alınarak başvurucunun tutuklanmasına karar verilmiştir. Başvurucu, müdafii eşliğinde Mahkemede verdiği savunmalarında ise olaylarla ilgisi olmadığını belirtmiştir. İstanbul DGM Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından Hz. 2003/822 sayılı dosya üzerinden yürütülen soruşturma sonucunda, 23/7/2003 tarihli ve E.2003/834 sayılı iddianame ile üç eylemde sorumluluğu ve örgüt üyeliği tespit edilen başvurucu ile sekiz şüpheli hakkında 765 sayılı mülga Kanun’un  maddesi uyarınca cezalandırılmaları istemiyle İstanbul 4 No.lu DGM'de açılan kamu davası aynı Mahkemenin E.2003/213 sayılı dosyasıyla birleştirilmiştir. Başvurucu Ahmet Doğan ile İlgili Yargılama Süreci Başvurucu, iki ayrı soruşturma kapsamında aranmakta iken 12/3/2004 tarihinde İzmir Konak Çınarlı Polis Karakolu yakınında meydana gelen bir patlamadan sonra olay mahallinden uzaklaşmaya çalıştığı sırada kolluk görevlilerince yapılan takip neticesinde yakalanmıştır. Başvurucu, müdafii eşliğinde verdiği 16/3/2004 tarihli kolluk, Cumhuriyet Savcılığı ve sorgu ifadelerinde susma hakkını kullanmıştır.  Anılan suçlar nedeniyle İstanbul DGM Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından başvurucu hakkında adam öldürme, silahlı saldırı, pankart asma ve patlayıcı atma gibi dokuz kadar eylemden dolayı 765 sayılı mülga Kanun’un  maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle İstanbul 4 No.lu DGM'de açılan dava aynı Mahkemenin E.2003/213 sayılı dosyası ile birleştirilmiştir.  Diğer taraftan İstanbul 4 No.lu DGM’de yargılama devam ederken DGM'lerin kaldırılması nedeniyle yargılama İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince (CMK  madde ile görevli) yürütülmüştür.  Başvurucular, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 4/5/2011 tarihli kararıyla anayasal düzeni zor yoluyla ortadan kaldırmaya teşebbüs suçundan müebbet hapis cezasına mahkûm edilmişlerdir. Bu karar, Yargıtay incelemesinden geçerek kesinleşmiştir. Başvurucular, mahkûmiyet ile sonuçlanan suçlamalara ilişkin olarak Anayasa Mahkemesine başvurmuştur. Başvurucular diğer iddiaların yanında hakkaniyete uygun yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşlerdir. Başvurucu Aligül Alkaya ek olarak avukat yardımından yararlanmama hakkının ihlal edildiğinden de şikâyetçi olmuştur. Anayasa Mahkemesi kararında tüm başvurucuların hakkaniyete uygun yargılanma haklarının (Aligül Alkaya ve diğerleri, B. No: 2013/1138, 27/10/2015 §§ 146-172), başvurucu Aligül Alkaya'nın ayrıca müdafi yardımından yararlanma hakkının da (Aligül Alkaya ve diğerleri, §§ 125-145 ) ihlal edildiğine hükmetmiştir. Anılan kararda, diğer başvurucuların mahkûmiyetlerinin esas olarak başvurucu Aligül Alkaya'nın kolluk aşamasında müdafii olmaksızın alınan ifadelerine dayandırıldığı, ayrıca başvurucu Aligül Alkaya dışında diğer başvurucular tanık dinlenmesini talep ettikleri hâlde Mahkemece bu konuda değerlendirme yapılmadığı belirtilmiştir. Kararda; başvurucuların bir kısmının mahkûmiyetinde esas olarak farklı mahkemelerce dinlenen tanıkların ifadelerinin dikkate alındığı ancak bu tanıkların duruşmada sorgulanmasına imkân verilmediği, bu şekilde tanık sorgulama hakkının gereklerinin yerine getirilmediği, böylelikle bir bütün olarak hakkaniyete uygun yargılanma haklarının ihlal edildiği ifade edilmiştir. Kararın ilgili kısımları şöyledir:\" Nitekim başvurucunun gözaltında tutulduğu sırada DGM’lerin görev alanına giren suçlar yönünden 3842 sayılı Kanun’un  maddesi uyarınca kural olarak müdafi yardımından yararlanma hakkı ancak belli bir aşamadan sonra mümkün olabilmekteydi. Dolayısıyla anılan tarihlerde ilgili mevzuat, gözaltı sırasında avukata erişim imkânını güvence altına almamıştır (Sami Özbil, § 71). Açıklanan nedenlerle başvurucunun, Anayasa’nın  maddesi bağlamında güvence altına alınan soruşturma aşamasında bir avukat yardımından yararlandırılma hakkının ihlal edildiğine karar verilmesi gerekir. (...) Başvuru konusu olayda, başvurucu Aligül Alkaya'nın kolluk aşamasında müdafii olmaksızın ifadesinin alınması nedeniyle başvurucunun, Sözleşme’nin 6/c paragrafında özel olarak düzenlenen ve Anayasa’nın  maddesi bağlamında güvence altına alınan “soruşturma aşamasında bir avukat yardımından yararlandırılma” hakkının ihlal edildiğine karar verilmiştir. Dosya bir bütün hâlinde incelendiğinde başvurucu Aligül Alkaya'nın mahkûmiyetine esas olarak başvurucunun yalnızca kolluk aşamasında müdafii olmaksızın alınan ifadesinin dikkate alınmadığı, kolluk ifadesindeki genel ve Mahkemedeki kısmi ikrarı dışında, bu ikrarı doğrulayan kamera görüntü kayıtları, banka çalışanlarının ve diğer mağdurların teşhisleri, bir kısım tanıkların anlatımları, sanıkların birbirleri aleyhine olan savunmaları, olay yeri inceleme raporları, başvurucuların ev aramalarında bulunan silahlar, bu silahların isnat edilen olaylarda kullanıldığına dair ekspertiz raporları, sahte nüfus cüzdanları ve başkaca birçok delile dayandırıldığı anlaşılmıştır. Ancak başvurucu Aligül Alkaya'nın kolluk aşamasındaki ifadesinin de dikkate alındığı, hâlbuki bu ifadenin müdafi olmaksızın alınması ve bu nedenle adil yargılanma hakkının ihlali nedeniyle gerekçe olarak dikkate alınamayacağı, ayrıca başvurucunun tanık olarak dinlenmesini talep ettiği bir kısım tanıkların dinlenmediği, bir kısmının dinlenmesi talebinin ise gerekçe gösterilmeksizin reddedildiği belirlenmiştir. (...) Diğer başvurucuların mahkûmiyetleri ise esas olarak başvurucu Aligül Alkaya'nın kolluk aşamasında müdafi olmaksızın alınan ifadelerine dayandırıldığı, o ifadeler dikkate alınarak mahkûmiyet hükmünün gerekçesinin oluşturulduğu anlaşılmaktadır. Yukarıda belirtildiği üzere, başvurucu Aligül Alkaya'nın kolluk aşamasında müdafii olmaksızın ifadesinin alınması nedeniyle başvurucunun, Sözleşme’nin 6/c paragrafında özel olarak düzenlenen ve Anayasa’nın  maddesi bağlamında güvence altına alınan soruşturma aşamasında bir avukat yardımından yararlandırılma hakkının ihlal edildiğine karar verilmiştir. Bu durumda başvurucu Aligül Alkaya'nın kolluk aşamasında müdafii olmaksızın alınan ifadeleri, diğer başvuruculara isnat edilen suçlamaların değerlendirilmesinde tek başına kullanılamayacağı gibi bu ifadelerden yola çıkılarak diğer başvurucular hakkında mahkûmiyet kararı verilmesi de hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlali niteliğindedir. Ayrıca başvurucu Aligül Alkaya dışında diğer başvurucular tanık dinlenmesini talep ettikleri hâlde Mahkemece bu konuda değerlendirme yapılmadığı, başvurucuların bir kısmının mahkûmiyetine esas olarak farklı mahkemelerce dinlenen tanıkların beyanlarının dikkate alınmasına rağmen bu tanıkların duruşmada dinlenmediği ve bir kısım tanıkların dinlenmesi taleplerinin reddedilmesinde yeterli ve makul gerekçeler gösterilmediği, bu şekilde tanık sorgulama/dinletme hakkının gereklerinin yerine getirilmemesi nedeniyle bir bütün olarak hakkaniyete uygun yargılanma haklarının ihlal edildiği sonucuna ulaşılmıştır.  Bu tespitler ışığında, başvurucular hakkındaki yargılamanın bir bütün olarak adil olduğu söylenemeyeceğinden başvurucuların hakkaniyete uygun yargılanma haklarının ihlal edildiği sonucuna ulaşılmıştır.\" Anayasa Mahkemesi ayrıca başvurucuların hakkaniyete uygun yargılanma ile başvurucu Aligül Alkaya'nın ek olarak avukat yardımından faydalanma hakkına yönelik ihlalin ve sonuçlarının ortadan kaldırılması için yeniden yargılama yapılmak üzere kararın bir örneğinin ilgili mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir (Aligül Alkaya ve diğerleri, § 175). Başvurucular, ihlal kararına dayanarak 28/12/2015 tarihinde yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunmuştur. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi (Ağır Ceza Mahkemesi) 15/1/2016 tarihinde talebin kabule değer olduğu yönünde karar vermiştir. Anılan Mahkemenin 30/3/2016 tarihli ve E.2003/213, K.2011/84 sayılı ek kararıyla başvurucuların yargılamanın yenilenmesi talebi dosya üzerinden reddedilmiştir. Ağır Ceza Mahkemesinin müdafi yardımından yararlanma hakkı bakımından yaptığı değerlendirmede özetle;i. Başvurucu Aligül Alkaya’nın kovuşturma aşamasında yasa dışı MLKP üyesi olduğunu kabul ettiği, kalmakta olduğu örgüt evinde yapılan aramada ele geçirilen silahlar ile malzemelerin örgüte ve kendisine ait olduğunu beyan ettiği,ii. Anılan evde ele geçirilen silahların mahkûmiyet hükmüne dayanak olan birtakım olaylarda kullanıldığı, maktul S.O.nun öldürülmesi olayında maktulün yanında bulunan Ö.nün kovuşturma aşamasında olayı gerçekleştirenin Aligül Alkaya olduğunu söylediği, anılan sebeplerle -başvurucunun soruşturma evresindeki beyanından sarfınazar edildiğinde dahi- mahkeme kararında bir değişiklik olmayacağı,iii. Başvuru Aligül Alkaya ile devrim nikâhlı eşi olduğunu beyan ettiği başvurucu Hatice Duman’ın aynı örgüt evinde kaldığı, evde ele geçirilen malzemeler arasında kar maskelerinin de bulunduğu, bu maskelerin çeşitli olaylarda kullanıldığı ve ele geçirilen diğer örgütsel malzemeler üzerinde parmak izinin tespit edildiği, örgütün eylemlerine ilişkin bir yağma olayında kar maskelilerden ikisinin kadın olduğunun ifade edildiği, başvurucunun yakalandığı sırada üzerinde sahte kimlik bulunduğu, daha önce gasbedilen üç adet silahın başvurucunun kaldığı evde ele geçirildiği, anılan sebeplerle -başvurucu Aligül Alkaya'nın soruşturma evresindeki beyanından sarfınazar edildiğinde dahi- mahkeme kararında bir değişiklik olmayacağı,iv. Çınarlı Polis Karakolu binasının yan tarafına basınç etkili el yapımı bomba patlatılması eyleminde görgü tanığı tarafından başvurucu Ahmet Doğan'ın teşhis edildiği, eylem sonrası kaçarken sahte kimlik ile yakalandığı, yasa dışı MLKP adlı terör örgütü üyesi olduğunu kabul ettiği -başvurucu Aligül Alkaya'nın soruşturma evresindeki beyanından sarfınazar edildiğinde dahi- mahkeme kararında bir değişiklik olmayacağı belirtilmiştir.  Ağır Ceza Mahkemesinin hakkaniyete uygun yargılanma hakkı yönünden yaptığı değerlendirmede ise başvurucuların tanık dinletme taleplerinin haklılığını ortaya koyamadıkları, tanıkların dinlenmesinin hüküm açısından etkili olmayacağı ve başvurucu Aligül Alkaya'nın müdafi huzurunda alınmamış ifadeleri hükme esas alınmasa dahi mahkûmiyeti için birçok delilin bulunduğu belirtilmiştir. Tanık sorgulama hakkı bakımından ise bir değerlendirme yapılmamıştır.  Başvurucular, Anayasa Mahkemesi kararıyla hakkaniyete uygunyargılanma haklarının ihlal edildiğinin tespit edildiğini ancak ihlal kararının gereklerinin yerine getirilmediğini belirterek 18/5/2016 tarihinde anılan karara itiraz etmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi, dosya üzerinden yaptığı incelemede 26/5/2016 tarihli kararıyla başvurucuların itirazını reddetmiştir.Ret kararı 2/6/2016 tarihinde başvuruların vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucular vekili 1/7/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili uluslararası hukuk için bkz. Şahin Alpay (2) ([GK], B. No: 2018/3007, 15/3/2018, §§ 25-30) başvurusu hakkında verilen karar.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/12506",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Anayasa Mahkemesinin ihlal kararına dayanılarak yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddedilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, gösterilere müdahale etmekte olan kolluk kuvvetlerinin attığı gaz kapsülünün gözüne isabet etmesi üzerine sol gözü işlevini sürekli olarak kaybeden başvurucunun Vali ve İl Emniyet Müdürü hakkında yaptığı şikâyetin işleme konulmamasının insan haysiyeti ile bağdaşmayan muamele yasağı ile toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkını ihlal ettiği iddialarına ilişkindir.        Başvuru 19/6/2014 tarihinde İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.    İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 29/6/2014 tarihinde, başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir.     İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 29/6/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.     Bölüm Başkanı 17/10/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 15/12/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur.    Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 22/12/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını 6/1/2015 tarihinde ibraz etmiştir.  A.   Olaylar     Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:    İstanbul Valiliği 18/1/2013 tarihli ve 800 sayılı yazılarıyla 6/10/1983 tarihli ve 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu'nun  maddesi uyarınca İstanbul'da toplantı ve gösteri yürüyüşü alanları olarak Kartal, Kadıköy, Kadıköy Salı Pazarı ve Kazlıçeşme meydanlarını belirlemiştir.  TÜRK-İŞ Konfederasyonu 2/4/2013 tarihli ve 2013-5 sayılı dilekçesiyle 1 Mayıs gününü Taksim Meydanı'nda kutlamak istemiştir. Ayrıca birçok sendika ve sivil toplum kuruluşu da kamuoyuna 1 Mayıs'ın Taksim Meydanı'nda kutlanacağını bildirmiştir.  İstanbul Valiliği, anılan meydanda İstanbul Büyükşehir Belediyesinin 2012 yılı sonunda yayalaştırma projesi kapsamında inşaat çalışmasına başlaması, inşaat alanında 30-40 metre derinliğinde çukurlar ile çok geniş bir alanda hafriyat olması ve mevcut fiziki şartların gösteriye katılacakların hayatı için tehdit oluşturabileceği, güvenlik önlemlerinin alınmasında yetersiz kalınacağı gerekçeleriyle 1 Mayıs'ın Taksim Meydanı'nda kutlanmasına izin vermemiştir.  Anılan Valilik kararına rağmen göstericiler 1 Mayıs 2013 günü Taksim Meydanı'na girmeye çalışmışlardır. Bunun üzerine kolluk, göstericilere müdahale etmiş; göstericiler ve kolluk mensupları arasında yaralananlar olmuştur. Ayrıca bazı göstericiler tarafından özel kişilerin ve kamunun mallarına zarar verilmiştir.   Başvurucunun iddiasına göre başvurucu 1/5/2013 tarihinde ablasının evinegiderken o bölgede gösterilere müdahale etmekte olan kolluk kuvvetlerinin attığı gaz kapsülünün gözüne isabet etmesi üzerine yaralanmıştır. Başvurucu, İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesine kaldırılmış ve gözünden ameliyata alınmıştır. Başvurucunun yaralanmasına ilişkin olarak İstanbul Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 17/1/2014 tarihli ve 2014/1144 sayılı raporunun ilgili kısmı şöyledir:\"...Kişide göz perforasyonuna neden olan yaralanmasının;1-Kişinin yaşamını tehlikeye sokan bir durum OLMADIĞI,2-Kişi üzerindeki etkisinin basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif OLMADIĞI,3-Kişide kemik kırığı tarif edilmediği,4-Sol kaştaki yaralanmasının yüzde sabit iz niteliğinde OLDUĞU,5-Sol göz kaybına neden olan yaralanmasının duyularından birinin işlevinin sürekli yitirilmesi niteliğinde OLDUĞU kanaatini bildiri rapordur.\"  Anılan yaralanmaya ilişkin olarak başvurucu 11/7/2013 tarihinde Başbakan, İçişleri Bakanı, İstanbul Valisi, İstanbul İl Emniyet Müdürü ve doğrudan eylemi gerçekleştiren kolluk görevlileri hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına şikâyetçi olmuştur.  İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı, başvurucunun şikâyetlerinin sadece kendine doğrudan müdahalede bulunan polisleri değil olay tarihinde görevli Başbakan, İçişleri Bakanı, İstanbul Valisi ve İstanbul İl Emniyet Müdürünü de kapsadığından soruşturma dosyasını tefrik ederek Başbakan ve İçişleri Bakanı hakkındaki şikâyetlerin 2013/109924 sayılı, İstanbul Valisi ve İstanbul İl Emniyet Müdürü hakkındaki şikâyetlerin 2013/104316 sayılı ve doğrudan müdahalede bulunan polisler hakkında şikâyetlerinin 2013/63476 sayılı Soruşturma dosyalarına kaydedilmesine karar vermiştir.  İstanbul Valisi ve İstanbul İl Emniyet Müdürü hakkındaki şikâyetlerin görevi kötüye kullanma suçu kapsamında kaldığı değerlendirilerek 2/12/1999 tarihli ve 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin Yargılanması Hakkındaki Kanun'un  maddesinin son fıkrası ve  maddesinin birinci fıkrası uyarınca valilerle ilgili yapılacak hazırlık soruşturmasının Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı veya Başsavcı Vekili tarafından yapılacağından İstanbul Valisi ve İstanbul İl Emniyet Müdürü hakkındaki başvurucunun şikâyeti 2/8/2013 tarihli ve K.2013/476 sayılı görevsizlik kararı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmiştir.  Başvurucunun yaralanmasına doğrudan neden olan kolluk görevlileri hakkındaki soruşturma İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 21/11/2014 tarihli ve 2013/63476 sayılı yazılarına göre anılan tarihte devam etmektedir. Başvuru dosyasının incelendiği tarih itibarıyla ise dosyanın akıbeti hakkında başvurucu tarafından herhangi bir bilgi verilmediği görülmüştür.   Başvurucunun İstanbul Valisi ve İstanbul İl Emniyet Müdürü hakkında yapmış olduğu şikâyete yönelik olarak İçişleri Bakanlığı 8/11/2013 tarihli ve 29428 sayılı kararıyla işleme koymama kararı vermiştir.   Başvurucunun İçişleri Bakanlığının kararına karşı yaptığı itiraz, Danıştay  Dairesinin 5/3/2014 tarihli ve E.2013/1861, K.2014/319 sayılı kararıyla oyçokluğuyla reddedilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Dosyanın incelenmesinden, Taksim Meydanının İstanbul'da toplantı ve gösteri yürüyüşü yapılacak alanlar arasında belirlenen ve Valiliğin 2013 tarihli yazısıyla kamuoyuna duyurulan meydanlardan olmadığı, bu Meydanda 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü Kutlamasına izin verilmediği, kaldı ki söz konusu alanda yayalaştırma projesi kapsamında büyük çaplı inşaat çalışması yapıldığı ve Meydanın fiziki şartlarının toplanma için uygun olmadığı, göstericilerin şiddet kullanmaları üzerine kamu düzeninin gerektirdiği ölçüde müdahalede bulunulduğu, bu nedenlerle şikayetin, 4483 sayılı Kanunun 4 üncü maddesi kapsamında ön inceleme yapılmasını gerektirecek nitelikte olmadığı anlaşıldığından, ... [karar verilmiştir]\"  Anılan karar 21/5/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 19/6/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B.   İlgili Hukuk  4483 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısımları şöyledir: “Soruşturma izni yetkisi;...e) Bakanlar Kurulu kararı ile veya Başbakanlık ve bakanlıklar ile bağlı kuruluşların merkez teşkilâtında görevli olup, ortak kararla atanan memurlar ve diğer kamu görevlileri hakkında ilgili bakan veya Başbakan,...    Ast memur ile üst memurun aynı fiile iştiraki halinde izin, üst memurun bağlı olduğu merciden istenir.”  4483 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:    “Hazırlık soruşturması genel hükümlere göre yetkili ve görevli Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yapılır. Ancak Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreteri, Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel Sekreteri, müsteşarlar ve valiler ile ilgili olarak yapılacak olan hazırlık soruşturması Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı veya Başsavcıvekili, kaymakamlar ile ilgili hazırlık soruşturması ise il Cumhuriyet başsavcısı veya başsavcıvekili tarafından yapılır.”  ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/10628",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gösterilere müdahale etmekte olan kolluk kuvvetlerinin attığı gaz kapsülünün gözüne isabet etmesi üzerine sol gözü işlevini sürekli olarak kaybeden başvurucunun Vali ve İl Emniyet Müdürü hakkında yaptığı şikâyetin işleme konulmamasının insan haysiyeti ile bağdaşmayan muamele yasağı ile toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkını ihlal ettiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutuklamanın hukuki olmaması ve tutukluluğun makul süreyi aşması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 30/12/2016 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü sunmuştur. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir:A. Tutuklamaya İlişkin Süreç Başvurucu, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca (Başsavcılık) Fetullahçı Terör Örgütü/ Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) ile bağlantılı suçlar nedeniyle başlatılan bir soruşturma kapsamında 17/2/2016 tarihinde İstanbul Emniyet Müdürlüğünde gözaltına alınmıştır. Başvurucu 20/2/2016 tarihinde İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına sevk edilmiştir. Başvurucunun Savcılıktaki ifadesi şöyledir:\"... 1990-1996 yılları arasında İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesinde öğrenim gördüm. Öğrenim sürecinde arkadaşlarımla öğrenci evinde kaldım. Babam dolmuşçuluk yapan bir kişidir. 1998 yılında İstanbul'da stajımı tamamladım ve askere gittim. 2000 yılı başlarında Ankara Kızılay Ziya Gökalp caddesinde serbest avukatlık ofisimi açtım. İlkin yanlız olarak bu ofiste çalışmaktaydım. 2009 yılına kadar bu şekilde yalnız olarak çalıştım. İşlerim çokta iyi değildi. Bu süreçte Türk Telekom'un vekilliğini de yaptım. Şüphelilerden B.Y. ile üniversite yıllarına dayanan bir tanışıklığımız vardı. Sanırım 2009 yıllarında B.Y. bey Armada AVM'de ofis açtığında tanışıklığım olması nedeni ile hayırlı olsuna gittim. Bürosunun güzel olduğunu gördüm. Ben de işlerim iyi olmadığı için yeni bir büro aramaktaydım. Şüpheli B.Y.ye ofisinden bir oda kiralamak istediğimi söyledim. Kabul ederek bir odayı bana ücretli bir şekilde kiraladı. B.Y.beyle kiralamış olduğum bu odaya ilişkin vergi dairesine sunulacak şekilde resmi kayıtlara geçen kira sözleşmesi de yaptık. Bu şekilde B.Y.ile aynı büroda çalışmaya başladık.Devam eden s��reçte bugüne kadar B.Y.nin kiracısı olmam devam etti. B.Y. ile aynı büroda çalışmama rağmen her hangi bir iş ortaklığımız olmamıştır. Zaman zaman bazı icra dosyalarında B. Beyin işçilerini icra takibi için işe gönderdiğim olmuştur. Ben daha çok iş hukuku, aile hukuku ve basın hukukuna ilişkin işleri takip etmekteydim. B. beyin ne tür işler takip ettiğini tam bilemiyorum. Ancak sanırım İhale Hukuku ağırlıklı işleri vardı. Bu şekilde çalışmamız devam ederken 2015 yılının sonuna doğru B. bey bana başka bir yere taşınmak istediğini, müstakil bir villa aldığını söyledi. O dönemde ben de ayrılıp müstakil bir büro açmak istememe rağmen maddi durumum buna el vermiyordu. Bana istersen gel burada yine kiracılığa devam et deyince Rönesans evlerinde almış olduğu villaya kendisi ile birlikte taşındım. Yine aynı şekilde kiracılığım devam ederken işlerimizi ayrı olarak takip ettik. Hatta bu arada ben kendisine bilahare nin villasını satın aldığını öğrendiğimden 'niçin nin bürosunu aldın.' dedim.Bu büronun den alınması safahatından hiç bir bilgim ve katkım olmadı. En son büroya taşınırken büronun ye ait olduğunu öğrenmiştim. Bu arada ben kendim için büro bakmaya da devam ettim. Taşımış olduğum yeni büroya ilişkin olarak da şuan örneğini sunmuş olduğum sözleşme ile kira sözleşmesi yaptık.Yeni taşınılan yere geçmek istemediğim için kendime yeni bir ofis bakıyordum. Bu süre içerisinde de avukatlığa devam edebilmem için bir ofis adresimin olması gerekiyordu. O yüzden bahsi geçen yerden bir oda kiraladım. Ve bu kira sözleşmesini vergi dairesine ibraz ettik. Soruşturmada ismi geçen şüphelilerden A.T.Ç. bacanağım olur. Kendisini üniversite yıllarından beri tanımaktayım. Kendisi Aydınlı Grubun hukuk müşaviridir. 2004-2005 yıllarında grubun Ankara'da ki çalışanlarına ilişkin iş davaları olmuştu. O dönemde ben grup adına iş davalarının takibi için vekalet aldım. Bu sebeple Aydınlı Grubun vekaleti bana verildi. Benden başka Ankara'da başka bir avukata vekalet verilip verilmediğini hatırlamıyorum. A.T.Ç ile çok sık görüşmeyiz. Aile yakınlığı münasebeti ile seyrek olarak görüşmelerimiz olmaktadır. Bir de 2015 yılı yaz aylarında bir arsa alımı nedeni ile görüşmelerimiz olmuştu. Kentsel dönüşüme giren bir gecekondunun arsa satışı durumu vardı. Oradan arsa almak için bir iki kez bana para gönderdi. Arsa benim adıma alındı ancak ikimiz ortak almıştık. Güven duyduğu için sadece benim adıma kayıt ve tescil işlemi yapıldı. A.T.Ç.nin örgütle ilgili irtibatına dair hiç bir bilgim yoktur. Eşlerimiz arasında da biraz soğukluk olduğu için çok sık görüşmeyiz. Aynı evrak üzerinden soruşturma yürütüldüğünü söylediğiniz F.Ö.yü B.Y.vasıtası ile tanıdım ve B. bey'in arkadaşıdır. İstanbul'da serbest avukatlık yapar. Benimle bir ilgisi yoktur. Bir dönem TFF de görev yaptığını duydum. O dönemlerde maç bileti ayarlama ve sair yaptığı bu görevden kaynaklanan durumlar nedeni ile görüşmem olmuştur. Bunun haricinde samimiyetim olan bir kişi değildir. İfade başlangıcında vermiş olduğum hattı yaklaşık 20 yıldır kullanmaktayım ... mail adresini kullanmaktayım. Hatırladığım kadarıyla başka da mail adresim de yoktur.Şüpheli Fetullah Gülen ile her hangi bir bilgi ve irtibatım yoktur. Kendisini bugüne kadar hiç bir şekilde yüz yüze görmedim. Her hangi bir emir ve talimat almadım. Var olduğu iddia edilen yapılanması ile hiç bir ilgim yoktur. S.Ö. ve G.S. isimleri hafızama yabancı gelmeyen isimlerdir. Sanırım avukat olduklarını hatırlıyorum. Samsun'da yahut başka bir yerde bir avukatlık işi ile ilgili görüşmüş olabileceğimi hatırlıyorum. Ancak detaylarını bilemiyorum. Bu kişilerin devam eden süreçte hâkimlik sınavlarını kazandıklarını twitter'dan öğrenmiştim. Sanırım uzun yıllar önce bir şirketin avukatlığını yapmaktayken bana yahut B. beye bir icra işi göndermiş olabilirler. Çok samimi olduğum, görüştüğüm, bildiğim kimseler değildirler.Ben 2013 yılı Ağustos ayından itibaren Genel Kurmay Başkanlığı sandığının sözleşmeli avukatıyım. Bu kapsamda hukuki problemi olan rütbeli subaylar sandığa müracaat eder. Sandıkta bizi tıpkı CMK avukatlığında olduğu gibi görevlendirme yaparak basın hukuku ile ilgili davalarda takip etmemiz için görevlendirildik. Bu kapsamda çalışma sistematiğimize göre hukuki sorunu olan paşalarımız ve diğer subaylar takip edilecek iş nedeni ile vekalet vermeleri üzerine davalarını takip eder. Bir başka avukatta daha vekalet olabilir ancak detayını bilmiyorum. Bu şekilde çalıştığım dönemlerde şuan ki Genel Kurmay Başkanı .H.A. önceki Genel Kurmay Başkanı N.Ö. diğer komutanlar H. ve diğer kişilere ilişkin vekalet almıştım.Vekaletname aldığım bu subay ve paşalardan N.Ö. ve H.A. haricinde yüz yüze görüşmüşlüğüm olmuştur. O dönemlerde Genel Kurmay Başkanlığı Hukuk Müşavirliğinde Av. G. hanım bana ulaşarak şüpheli H.ye ilişkin tekzip ve düzeltme başvuruları yapılması gereken durumları olduğunu söyleyerek H. beyle irtibata geçmemi söyledi. Kendisini aradım. Vekalet bilgimi yolladım. Bu görüşmem telefon ile oldu. O da vekaletnamesini yolladı. Zaten genel kurmaydan başvuru yapılacak haberler bildirilmiş olduğundan ben de bu haberlere ilişkin girişimlerde bulundum. Kendisinin şahsi hiç bir davasını takip etmedim. Hatta MİT tırları soruşturması açılması sebebi ile beni aradı. Kendisinin MİT tırları ile ilgili Çağlayan'a davet edildiğini belirterek ifadesine katılmamı istedi. Ben de kendisine bu teklifi kabul edemeyeceğimi söyledim. Şöyle ki; Genel Kurmayla yaptığımız anlaşmadan dolayı paşaların özel işlerini takip etmediğimizi belirterek teklifini reddettim. Davalar ile ilgili olarak H. ile görüştüm. Hatırladığım kadarıyla o dönemde bir çok davası vardı. Şüpheli H. ile ilk irtibatım basın haberlerine ilişkin hukuki girişimler nedeni iledir. MİT tırlarının durdurulmasına ilişkin adli süreç nedeni ile çok sonradan görüşme yaptık. İlk görüşmelerimiz Genel Kurmay'ın talimatı üzerine olmuştur.Benim paralel yapı ile bu hukuki süreçlerde hiç bir irtibatım olmamıştır. 2010 yılında Fuat Avni hesabından Tuğgeneral F.G.nin TSK içindeki paralel elemanlarını deşifre ettiği şeklinde haber çıkması üzerine haberin tekzip edilmesi amacı ile Genel Kurmay tarafından görevlendirilmem sonrası twitter hesabının kapatılması talebinde bulundum. Bu talebim üzerin de Ankara  Sulh Ceza hâkimliğinin şuan size örneğini sunmuş olduğum kararı ile twitter hesabı kapatıldı.İsmini belirtmiş olduğunuz şüphelilerden A.T.Ç., B.Y. ve F.Ö.ye ilişkin önceki paragraflarda beyanlarda bulunmuştum. Ö.F.K.nın Aydınlı Grubun sahibi olması nedeni ile ismini duydum. Ancak tanışıklığım yoktur. Diğer ismi geçen kişilerden sadece H.Ş.yi bilirim. Herhangi bir tanışıklığım yoktur.Diğer kişileri tanımam.Küçükbay Yağ ve Deterjan San. A.Ş. isimli firma ile doğrudan bir ticari ilişkim olduğunu hatırlamıyorum. Ancak sanırım üst paragrafta sorduğunuz G.S. isimli avukat bu firmanın avukatıydı. Bu firmadan gelen icra işini yapmıştım. Ancak bu firmanın yöneticilerini, sahiplerini, ne iş yaptıklarını, hangi ticari ilişkileri olduğunu bilmem. Çok uzun yıllardır pasaportum vardır. Belçika, Hollanda, Fransa, Ukrayna, Kazakistan ülkelerine gittim. Bu gidişlerim tamamen gezi amaçlıdır. Hatta Kazakistan'a Cumhurbaşkanlığının bir organizasyonu dahilinde A.G.nin Cumhurbaşkanı olduğu dönemde gitmiştim. Kazakistan'a turizm firması ile gittim. Diğer seyahatlerim tamamen gezi ve turistik amaçlı, özel amacı olmayan gezilerdir. Paralel devlet yapılanması üyeleri ile hiç bir gezi yahut seyahatim olmamıştır. Kesinlikle A.T.Ç.nin tertip etmiş olduğu toplantı ve faaliyetlere katılmadım. A.T.Ç.nin PDY ile irtibatının olup olmadığı hususunda hiç bir bilgim yoktur. Ancak benim bu yapı ile hiç bir ilgi ve bağlantım yoktur. Hiç bir faaliyete katılmadım.Şu ana kadar Ankara'da Enerji Stratejileri Derneğine üye oldum. Bu derneğin yönetim kurulu üyesiyim. Enerji Bakanlığının organizasyonlarını yapar. Bu derneğin PDY ile hiç bir irtibatı yoktur.FETÖ/PDY yapılanması ile hiç bir ilgim yoktur. Bu yapılanmanın yöneticisi olduğu söylenen hiç bir kişiden emir ve talimat almadım. İddia edilen FETÖ/PDY yapılanması ile ilgim yoktur. Ancak gelinen aşama ile görüyorum ki, devletimiz bu yapılanmayı tespit etti ve üzerine gitmektedir. Bu tespitin yapılmış olması önemli bir husustur. Zaten yargılamalar da devam etmektedir. Üst paragrafta da belirttiğim gibi bu yapılanma lehine hizmet eden Fuat Avni aleyhinde bir davada ben açmıştım. Bu yapı ile hiç bir ilgi ve irtibatım olamaz. Yine sorulduğu için tekraren anlatmakta fayda görüyorum. H. ile görüştüğüm tarihlerde bana hakkındaki soruşturma nedeni ile vekilliğini yürütmem kapsamında ifadesine katılmamı istemişti. Ancak Genel Kurmay'ın bizi görevlendirme amacına aykırı olduğunu düşündüğüm için bu teklifini kabul etmedim. MİT tırlarının durdurulması olayına ilişkin detaylı bir bilgim olmamakla birlikte, devlet güvenliği aleyhine bir eylem olduğunu düşünüyorum. Atılı FETÖ/PDY yapılanmasına üyelik iddiasını kabul etmediğim gibi, bu yapılanmaya hiç bir şekilde yardım etmedim. Soruşturmada ismi geçen diğer kişilerin bu yapılanma içerisinde eylem ve işlemlerde bulunup bulunmadıklarını bilemiyorum.Üst paragraflarda bu villanın alınmasına ilişkin bilgimi açıklamıştım. Tekraren belirtmek gerekirse bu büroyu B.Y.nin ne şekilde bulduğu, kaça aldığı, kimin vasıtasıyla aldığı hususunda bilgim yoktur. Alım satımda hiç bir katkım ve sorumluluğum yoktur. B.Y. beyin kredi ile büroyu aldığını duydum. Bu büroda ben tamamen bağımsız işleri olan biriyim. Bu büroda benim gibi ... adlı avukatlarda kiracı olarak bağımsız işlerini takip ederler. Belirttiğim gibi bu büronun alınıp satılması hususunda benim ilgi ve irtibatım olmamıştır. Şüpheli H. ile B.Y. arasında ilgi ve irtibat yoktur. B.Y. benim sadece Genel Kurmay'ın avukatlığını yaptığımı bilmektedir. Şahısları tanımaz. Bu büronun alınması ile MİT tırlarının durdurulması olayının haber yapılması arasında bir irtibat olup olmadığı hususunda diyebileceğim hiç bilgim yok. Benim B.Y. ile ilgi ve irtibatım iş ilişkisi, daha doğrusu kiracı, malik ilişkisi kapsamındadır. Bunun haricinde her hangi bir ilgi ve irtibatım yoktur.\" \"Ben görüşme yaptığım şahsın kim olduğunu hatırlamıyorum. Zaten oradaki görüşmede gayrimenkulün mülkiyetini bizzat aldığımı belirtmek istemedim. Biz avukatlarda dışarıya karşı etkileyici izlenim bırakmak için bir konuşma tarzı vardır. Bu kapsamda bu sözleri söyledim. Yoksa bu büronun alım satımı ile benim doğrudan hiç bir ilgim olmadığı gibi dolayısıyla kayıt dışı gizli ortağı da değilim.\" Savcılık, başvurucuyu Türkiye Cumhuriyeti Hükûmetini ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs etme, devletin gizli kalması gereken bilgilerini siyasal veya askerî casusluk amacıyla temin etme, devletin güvenliğine ilişkin gizli kalması gereken bilgileri casusluk amacıyla açıklama ve silahlı terör örgütüne üye olma suçlarından tutuklanması istemiyle aynı tarihte İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliğine sevk etmiştir. Hâkimlik aynı tarihte başvurucunun savunmasını almıştır. Başvurucu, Hâkimlikte Savcılıktaki ifadesine benzer beyanda bulunmuştur. İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 22/2/2016 tarihinde başvurucunun Türkiye Cumhuriyeti Hükûmetini ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs etme, devletin gizli kalması gereken bilgilerini siyasal veya askerî casusluk amacıyla temin etme, devletin güvenliğine ilişkin gizli kalması gereken bilgileri casusluk amacıyla açıklama ve silahlı terör örgütüne üye olma suçlarından tutuklanmasına karar vermiştir. Kararın ilgili kısımları şöyledir: \"... Şüpheli Sönmez Ahi'nin üzerine atılı Türkiye Cumhuriyeti Hükumetini ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs etme, devletin gizli kalması gereken bilgilerini siyasal veya askeri casusluk amacıyla temin etme, devletin güvenliğine ilişkin gizli kalması gereken bilgilerini casusluk maksadıyla açıklama, silahlı terör örgütüne üye olma suçlarından CMK'nın  maddesinde belirtilen kaçma ve delilleri karartma şüphesinin var kabul edildiği katalog suçlardan olduğu, paralel devlet yapılanması ile ilgili olarak halen soruşturma ve kovuşturma aşamasında davalar bulunduğu, MİT tırlarının durdurulması olayı olarak kamuoyuna yansıyan soruşturma kapsamından da anlaşılacağı üzere, MİT'e ait devlet sırrı niteliğindeki tırların durdurularak yardım faaliyetinin deşifre edilmek suretiyle Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin ve yöneticilerinin uluslararası kamuoyunda teröre destek veren ülke algısının oluşturulmaya çalışıldığı, bu kapsamda paralel devlet yapılanması içerisinde yer aldıkları iddiasıyla haklarında soruşturma bulunan kişilerce sosyal medya hesaplarından paylaşımlar yapıldığı, dizi senaryoları ve köşe yazıları ile bu algının oluşturulduğu, aynı kapsamda MİT tırlarının durdurulmasına ilişkin görüntülerin Cumhuriyet gazetesinde 29/5/2015 tarihinde haber konusu yapıldığı, gizlilik kararı ve yayın yasağı olmasına ve bunun kamuoyu tarafından bilinmesine rağmen söz konusu yayınların yapıldığı, bu soruşturma kapsamında  ve E:G.nin tutuklandıkları, şüphelinin de bu tutuklanma sürecinden sonra ye ait Ankara'daki villanın alımını B.Y. ile gerçekleştirdiğinin şüphelinin olaya ilişkin anlatımı, 30/12/2015 tarihli  isimli bayanla yaptıkları telefon görüşme içeriği ile sabit olduğu, MASAK raporunda belirtilen para trafiğine ilişkin tespitler ile paralel devlet yapılanmasının yurt dışındaki kurumlarına yasa dışı olarak para transferi yapan şahıslarla şüphelinin aynı tarihlerde yurt dışına giriş ve çıkışlarının olduğunun kamera kayıtları ile sabit olduğu, para transferi yapan bu şahıslarla ilgili soruşturmaların halen devam etmekte olduğu, şüphelinin de paralel devlet yapılanması ile ilgisinin bulunduğuna dair İstanbul Emniyet Müdürlüğüne 24/11/2015 tarihinde telefonla ihbarda bulunulduğu, ihbarda şüphelinin paralel devlet yapılanmasının Ankara sorumlusu olarak belirtildiği, ihbarda belirtilen A.T.Ç. ile şüphelinin bacanak olduğu, A.T.Ç.nin Ömer kod adını kullandığı ve Fetullah Gülen ile çekilmiş samimi fotoğraflarının bulunduğu, şüphelinin de A.T.Ç.yi Ömer kod adı ile tanıdığı, şüphelinin 4/1/2016 tarihli  isimli şahısla yaptığı telefon görüşmesinden paralel devlet yapılanması içinde yer alan kişilerden 'bizim grup' olarak bahsettiği  isimli şahsında grubun bittiğini ve grup üyelerinin yurt dışına kaçtığını belirttiği, şüphelinin de bu işin sorumlusunun bacanağı olan Ömer kod adlı A.T.Ç. olduğunu belirttiği, şüphelinin diğer şüpheliler ile birlikte örgüt liderinin talimatları doğrultusunda MİT'e ait tırlarını durdurulması ait görüntülerini yayınlayan kişilere maddi menfaat sağlamak suretiyle örgüt yararına faaliyette bulunmalarını sağladıklarını, şüpheliden ele geçirilen dijital materyallerin ve diğer materyallerin halen incelenmesinin yapılamadığı, şüphelilerden halen firarda olanların bulunduğu, atılı suçların vasfı ve yasada öngörülen ceza miktarları ile ileride tanıklığına başvurulacak kişilerin henüz dinlenmemiş olması gözetildiğinde, delillerin henüz tam olarak toplanmamış bulunması hususları birlikte değerlendirildiğinde adli kontrol kararının yetersiz geleceği anlaşıldığından ... tutuklanmasına ... [karar verildi]\" Başvurucu, tutuklama kararına itiraz etmiş; başvurucunun itirazı İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği tarafından -tutuklama kararındaki gerekçelere atfen- kararın usul ve yasaya uygun olduğu belirtilerek reddedilmiştir.  İstanbul  Sulh Ceza Hâkimliği 24/5/2016 tarihinde resen yaptığı tutukluluk incelemesi sonunda başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutukluluk hâlinin devamına, Türkiye Cumhuriyeti Hükûmetini ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs etme, devletin gizli kalması gereken bilgilerini siyasal veya askerî casusluk amacıyla temin etme ve devletin güvenliğine ilişkin gizli kalması gereken bilgileri casusluk amacıyla açıklama suçlarından ise başvurucunun tahliyesine karar vermiştir. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı 15/1/2018 tarihli iddianamesi ile başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan cezalandırılması istemiyle aynı yer Ağır Ceza Mahkemesinde kamu davası açmıştır. Başsavcılık kamuoyunda (Millî İstihbarat Teşkilatı) MİT tırları soruşturması olarak bilinen olay ve kamuoyuna ifşa hadisesine katıldıklarından bahisle başvurucu ve diğer şüpheliler hakkında başlattığı soruşturmada devletin gizli kalması gereken bilgilerini siyasal veya askerî casusluk amacıyla temin etme, Türkiye Cumhuriyeti Hükûmetini ortadan kaldırmaya veya görevini yapmasını engellemeye teşebbüs etme, devletin güvenliğine ilişkin gizli kalması gereken bilgileri casusluk maksadıyla açıklama suçlarından \"... şüphelilerin savunmalarının aksine eylemlere katıldıklarına dair kamu davası açmaya yarar nitelikte delil elde edilememiştir ...\" şeklindeki gerekçeyle ek kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir. İddianamede öncelikle FETÖ/PDY hakkında genel bilgilere, daha sonra ise başvurucuya ve diğer şüphelilere yönelik suçlama ve delillere yer verilmiştir. Bu bağlamda iddianamede başvurucunun işlediği iddia olunan suça ve örgüt bağlantısına ilişkin olarak yer verilen olay ve olgular özetle şöyledir:i. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca, İstanbul Emniyet Müdürlüğüne 24/11/2015 tarihinde telefonla yapılan ihbar üzerine başvurucu ve aynı dosyada yargılanan A.T.Ç. ve F.Ö. hakkında soruşturma başlatılmıştır. Bu soruşturma kapsamında 8/2/2016 tarihinde bir ihbarcının ifadesi de alınmıştır.- 24/11/2015 tarihli ihbar içeriği şöyledir:\"Avukat A.T.Ç. kod adı 'Ömer Abi' Fetullah'a bağlı. Fatih Üniversitesi'nde öğretim üyesi, Aydınlı Grup'ta öğretmenlik yapar. HSYK üyelerini giydiriyor. Tüm ihtiyaçlarını karşılıyor. Aynı zamanda İ.Y.nin kızı Aydınlı Grupta çalışıyor ve cemaate para yardımı topluyor. Z. abi ile ortaklar. Sönmez Ahi isimli abi ise Ankara'da avukat ve Ankara'nın abisi. Her zaman Z.Ö. ile irtibat halinde. T.nin elinde bir tane laptop bilgisayar var. Devletle ilgili bilgiler var. H.A. ve B.K.T. aralarında bu bilgisayar dönüyor. Ayrıca F.Ö. adlı avukat abi hâkimler ile konuşup her türlü davayı hallediyor. Gittiğimiz toplantılarda telefonlarımızı toplayıp bir odaya kilitliyorlar. Daha sonra üzerimizi arayıp ikinci bir telefon var mı diye bakıyorlar. A.T.Ç. geçen toplantıda Amerika'ya kaçacağını söyledi.\"- 8/2/2016 tarihinde İstanbul Emniyet Müdürlüğü Kaçakçılıkla Mücadele Şube Müdürlüğünde dinlendiği belirtilen ihbarcının iddianamede yer verilen ifadesi şöyledir:\"A.T.Ç. isimli şahsın İstanbul'da avukat olduğu, aslen Erzincan Refahiyeli olmasına rağmen 5 yaşından beri İstanbul'da yaşadığı, en yakın arkadaşı H.A. ile birlikte cemaat evlerinde yetiştikleri, dershane paralarını cemaatin karşıladığı ve FEM dershanesine devam ettikleri, lise son sınıfta Altunizadede FEM Dersanesi'nin  katında Fetullah Gülen'in makamında hizmetlisi oldukları, A.T.Ç.nin hep Fetullah Gülen'in yanında kaldığı, eski adı Z. iken o zamanlarda 'Ömer' lakabını kullandığı, herkesin onu o yıllarda 'Ömer' olarak tanıdığı, daha sonra Z. ismini resmi olarak A.T. olarak değiştirdiği, zaman içerisinde bütün çevresiyle ve akrabalarıyla ilişkisini kestiği, daha sonra FEM dershanelerinde öğretmenlik yaptığı, en elit, zengin ve bürokrat çocuklarıyla kendisinin ilgilendiği ve üniversiteye hazırlık dersleri verdiği için Türkiye'de önemli kişileri çok iyi tanıdığı ve etkili biri olduğu, A.T.Ç.nin yedek subay olarak askerlik yaptığı, daha sonra Işık Sigorta'da, elektrik kurumunda ve Pierre Cardin, Polo gibi firmaların sahibi olan Aydınlı Grup'ta hukuk müşaviri ve Aydınlı Grup sahiplerinden Ö.F.K.nin danışmanlığını yaptığı, arkadaşı H.A.nın savcı olduğu, H.A.nın eşi E.A.nın da hâkim olduğu ve karı koca savcı hâkim olarak Çağlayan Adliyesi'nde çalışırken şu an Alanya Adliyesi'nde çalıştıkları, A.T.Ç.nin cemaat adına polislerle, subaylarla ve birçok yetkili kişilerle bizzat kendi evinde görüşmeler yaptığı, Aydınlı Grubun polislere, adliye mensuplarına, müsteşarlara ücretsiz kıyafetler, hediyeler dağıttığını, geçmişte A.T.Ç., H.A., Ç. isimli şahısların bir dava olunca FETÖ/PDY ile alakalı davalara hangi hâkimin, hangi mahkemenin bakacağını organize ettikleri, HSYK seçimlerinde etkili oldukları, ayrıca A.T.Ç.nin Fatih Üniversitesi Adalet Yüksek Okulu'nda dersler verdiği, Paralel Yapının Adalet ve Hukuk Derneği'ni kurduğu, bu dernek adı altında geziler, seminerler düzenledikleri, bu organizasyonları A.T.Ç.nin organize ettiği, bilirkişilere ve profesörlere bu gezilerde rüşvet verildiği, dernek aracılığıyla Suriye, Fransa, Azerbaycan, Makedonya, Bosna gibi ülkelere çok kere gidildiği, Bosna'ya 2012 Mayıs ayında Z.H., avukat B.K.T. ve A.T.Ç.nin beraberce gittikleri, Bosna'ya cemaat avukatlarını defalarca götürdükleri, hâkim H.İ.Y.nin geçmişte İstanbul  Ticaret Mahkemesi'nde görev yaptığı, bu dönemde ticari davalarını bu hâkimin takip ettiği, kızı Avukat A.E.Y.nin cemaatin avukatlığını yaptığı, hâkim H.İ.Y.nin Yargıtay'da görevli olduğu dönemde, kızı Avukat A.E.Y.nin 2008'de Aydınlı Grupta A.T.Ç.nin sayesinde işe alındığı, ama hiç çalışmadan maaş aldığı, bu hâkimin oğlu olan E.Y.nin ve gelini olan E.Y.nin de o dönemde aynı şekilde Aydınlı Grup'tan maaş aldıkları, sonrasında işten ayrıldıkları, Aydınlı Grup sahiplerinin babasının Ş.K. olduğu ve 82 yaşında olduğu,Ş.K.nın oğlu olan A.S.K.nın H.Ş. ile çok yakın arkadaş olduğu ve Amerika'da olduğu, Ankara ilinde A.T.Ç.nin bacanağı olan avukat Sönmez Ahi ile irtibatlı olarak işlerini yürüttüğü, Sönmez Ahi'nin yanında da; E.Ü., Ö.K., B.K.T., F.Ö., R.P. (eski savcı) isimli avukatların olduğu, Fetullah Gülen cemaatinin şu andaki finans kasasının Z.H. olduğu, bu kişinin Aydınlı Grup Genel Md. Yrd. ve Hûda İnşaatın sahibi olduğu, para akışlarını fınans açıklarını bunların karşıladığı ve cezaevindeki cemaat mensuplarının avukatlık ücretlerinden geçimlerine kadar yardım edildiği, bu şahısların HSYK bağlantısının HSYK  Daire Üyesi hâkim K.T. olduğu, avukatlar arası, istihbarat ve fınans anlamında Ankara bağlantılarını Ç. isimli emekli bir albayın yürüttüğü, bu şahsın MİT, Emniyet, Jandarma bağlantısının halen çok güçlü olduğu ve devam ettiği, şu anda bile gözaltına alınacak kişiler hakkında önceden haberdar olduğu, FETÖ/PDY örgütünün Büyükçekmece, Mimar Sinan, Beylikdüzü, Bahçeşehir gibi yerlerde 20'ye yakın cafe nargile salonlarının olduğu ve büyük gelir sağladıkları, A.T.Ç. ve 5-6 kişinin yurtdışına kaçma planlarının olduğu, A.T.Ç.nin 6 aylık Schengen vizesi aldığı ve bu şahsın Hollanda'ya gideceği, Fetullah Gülen'in şubat ayı içinde görüşmek üzere A.T.Ç.yi 3 günlüğüne çağırdığı, avukat A.A.nın hâkim K.K. ile eskiden cemaat evlerinden çok samimi arkadaş oldukları, bahsedilen cemaat avukatlarının, A.T.Ç.den emir alarak Yargıtay, Danıştay'da cemaat firmaları ve mensuplarının davalarını takip edip, hâkimlere rüşvet dağıttıkları, A.T.Ç.nin emekli albay Ç.den bilgi aldığı, F.S. ve Z.Ö.nün yakalama kararı bilgisini aktaran kişinin Ç. olduğu, avukat A.T.Ç.nin cep telefonu numarasının ..., ev adresinin ... olduğu, iletişimlerini gizlilik amacıyla whatsapp tarzı bir program aracılığıyla yaptıkları, A.T.Ç.nin bir emniyet müdürü ile de gizli bilgi alışverişinin olduğunu öğrendiği[ni] [ifade etmiştir.]\" ii. Soruşturma makamlarınca; nin Ankara'da bulunan konutunu 2013 yılı Eylül ayında 000 Amerika Birleşik Devletleri doları (USD) bedelle satışa çıkardığı ancak satamadığı, 29/5/2015 tarihinde MİT'e ait tırların durdurulması ile ilgili haberin Cumhuriyet gazetesinde yayımlanmasından kısa bir süre sonra 25/6/2015 tarihinde ye ait konutun 000 USD bedelle B.Y. tarafından satın alındığı belirtilmiştir. Ayrıca Başvurucunun 30/12/2015 tarihinde  isimli kişi ile yaptığı telefon görüşmesinde geçen \"nin villasıydı bu, biz ondan aldık.\" şeklindeki konuşma üzerine ye ait konutun FETÖ/PDY'nin amaçları doğrultusunda örgüt talimatı ile B.Y. ve ortağı olduğu belirtilen başvurucu tarafından birlikte satın alındığı değerlendirilerek B.Y. hakkında da soruşturma başlatıldığı belirtilmiştir.iii. Maliye Bakanlığı Mali Suçları Araştırma Kurulu Başkanlığı (MASAK) tarafından düzenlenen rapora göre başvurucunun FETÖ/PDY ile ilişkisi olduğundan bahisle haklarında işlem yapılan ve yurt dışı \"Gülenist\" kuruluş olarak bilinen kuruluşlara para gönderen kişilerle parasal ilişkisinin bulunduğu, başvurucu ile aynı gün yurt dışı seyahati yapan kişilerin örgütle ilişkili kuruluşlarla parasal ilişki içinde bulunduğu belirtilmiştir. Bu bağlamda;- MASAK tarafından düzenlenen 19/2/2016 tarihli rapora göre; başvurucuya 7/9/2015 tarihinde 000 TL ve 10/9/2015 tarihinde 000 TL para transferi yapan A.K.nın Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı Anayasal Düzene Karşı İşlenen Suçlar Soruşturma Bürosunca \"Yurtdışında bulunan benzer nitelikli kurumlarla aynı isimlerde Türkiye'de kurulan kuruluşlara, gerek Asya Katılım Bankası A.Ş. tarafından verilen krediler gerekse Türk vatandaşı şahıslar tarafından yoğun şekilde gerçekleştirilen para transferleri ile fon aktarılması ve aktarılan bu fonların yurtdışındaki aynı isimli ya da farklı isimli benzer nitelikteki, FETÖ/PDY ile bağlantılı olduğu değerlendirilen ve birbirleriyle organik olarak ilişkili kuruluşlara transfer edilmesi\" hakkında yürütülen 2014/156758 sayılı soruşturma dosyası kapsamında 2/10/2014 tarihli MASAK raporuna istinaden görevlendirilen denetim elemanları tarafından hazırlanan banka hesap hareketlerine ilişkin verilerin incelenmesi sonunda İngiltere'de faaliyet gösteren ve açık kaynaklara göre Gülenist kuruluş olduğu bilgisi bulunan WISDOM SCHOLL unvanlı kuruluşa 27/11/2011 tarihinde 500 TL para transfer etmesi nedeniyle soruşturma dosyasında isminin geçtiği belirtilmiştir.- Başvurucunun 23/8/2010 günü saat 07'de İstanbul Atatürk Havalimanı'ndan çıkış yaptığı,A.S.G. isimlikişinin de aynı gün saat 15'te aynı havalimanından çıkış yaptığı, bu kişinin Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 2014/156758 sayılı soruşturma dosyası kapsamında ABD'de faaliyet yürüten ve açık kaynaklara göre Gülenist kuruluş olduğu bilgisi bulunan BROOKLYN AMITY SCHOOL unvanlı kuruluşa 4/1/2013-11/2/2014 tarihleri arasında beş farklı işlemle eğitim ve danışmanlık adı altında 409,23 TL para transfer ettiğinden bahisle soruşturmada isminin geçtiği belirtilmiştir.- Başvurucunun 19/10/2011 günü saat 25'te İstanbul Atatürk Havalimanı'ndan giriş yaptığı, aynı gün saat 22'de İstanbul Atatürk Havalimanı'ndan giriş yaptığı belirtilen R.H. isimli kişinin Kanada'da faaliyet yürüten ve açık kaynaklara göre Gülenist kuruluş olduğu bilgisi bulunan CANADIAN TURKISH FRIENDSHIP COMMUNITY (KANADA TÜRKİYE DOSTLUK DERNEĞİ) unvanlı kuruluşa 15/11/2012 tarihinde eğitim ve danışmanlık adı altında 100 TL para transfer ettiğinden Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 2014/156758 sayılı soruşturma dosyası kapsamında adının geçtiği belirtilmiştir.- Başvurucunun 11/1/2013 günü saat 04'te Ankara Esenboğa Havalimanından çıkış yaptığı, A.R.G. isimli kişinin de aynı gün saat 37'de aynı havalimanından çıkış yaptığı bu kişinin, Kanada'da faaliyet yürüten ve açık kaynaklara göre Gülenist kuruluş olduğu bilgisi bulunan CANADIAN TURKISH FRIENDSHIP COMMUNITY (KANADA TÜRKİYE DOSTLUK DERNEĞİ) ünvanlı kuruluşa 18/7/2012-18/3/2014 tarihleri arasında on sekiz farklı işlemle eğitim ve danışmanlık adı altında 000 CAD (Kanada Doları) para transfer ettiğinden Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 2014/156758 sayılı soruşturma dosyası kapsamında adının geçtiği belirtilmiştir.- Başvurucunun 10/5/2013 günü saat 37'de İstanbul Atatürk Havalimanı'ndan giriş yaptığı, aynı gün saat 09'da İstanbul Atatürk Havalimanı'ndan çıkış yaptığı belirtilen A.A.K. isimli kişinin ABD'de faaliyet yürüten ve açık kaynaklara göre Gülenist kuruluş olduğu bilgisi bulunan METROPOLİTAN EDUCATİON CONSULTİNG SERVICES  unvanlı kuruluşa 12/10/2012 tarihinde eğitim ve danışmanlık adı altında 995 TL para transfer ettiğinden Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 2014/156758 sayılı soruşturma dosyası kapsamında adının geçtiği belirtilmiştir.- Başvurucunun 13/5/2013 günü saat 27'de İstanbul Atatürk Havalimanı'ndan giriş yaptığı, aynı gün saat 22'de İstanbul Atatürk Havalimanı'ndan giriş yaptığı belirtilen E. isimli kişinin İngiltere'de faaliyet yürüten ve açık kaynaklara göre Gülenist kuruluş olduğu bilgisi bulunan WISDOM SCHOOL unvanlı kuruluşa 11/7/2014 tarihinde eğitim ve danışmanlık adı altında 900 TL para transfer ettiğinden Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 2014/156758 sayılı soruşturma dosyası kapsamında adının geçtiği belirtilmiştir. - Başvurucunun 13/5/2013 tarihinde saat 27'de İstanbul Atatürk Havalimanından giriş yaptığı, aynı gün saat 05'te İstanbul Atatürk Havalimanından giriş yaptığı belirtilen N.A. isimli kişinin İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığınca FETÖ/PDY ile bağlantılı suçlarla ilgili olarak yürüttüğü 2014/47593 sayılı soruşturması kapsamında şüpheli olarak adının geçtiği belirtilmiştir.- Başvurucunun 18/9/2011 günü saat 53'te İstanbul Atatürk Havalimanı'ndan giriş yaptığı, İstanbul Atatürk Havalimanı'na aynı gün saat 58'de giriş yaptığı belirtilen N. isimli kişinin FETÖ/PDY adına himmet topladıkları ve bu paraları örgüte aktarmak suretiyle finansman sağladıkları yönünde Başbakanlık İletişim Merkezi'ne (BİMER) yapılan ihbar üzerine başlatılan İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 2015/110327 sayılı soruşturması kapsamında şüpheli olarak adının geçtiği belirtilmiştir.- Başvurucunun 19/10/2011 tarihinde saat 25'te İstanbul Atatürk Havalimanından giriş yaptığı, İstanbul Atatürk Havalimanına aynı gün saat 54'te giriş yaptığı yaptığı belirtilen S.T. isimli kişinin, FETÖ/PDY adına himmet topladıkları ve bu paraları örgüte aktarmak suretiyle finansman sağladıkları yönünde BİMER'e yapılan ihbar üzerine başlatılan İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 2015/110327 sayılı soruşturması kapsamında şüpheli olarak isminin geçtiği belirtilmiştiiv. Başvurucunun irtibatlı olduğu belirtilen ve başvurucu ile aynı dosyada FETÖ/PDY ile bağlantılı suçlardan yargılanan;- A.T.Ç.nin Bylock kullanıcısı olduğu, konutunda ve işyerinde yapılan aramalarda FETÖ/PDY ile bağlantılı birçok basılı yayının ve örgüt lideri olan Fetullah Gülen'e ait konuşmaları içeren çok sayıda dijital materyalin ele geçirildiği belirtilmiş; ayrıca FETÖ/PDY ile bağlantılı kişilerle ilişkisi olduğuna dair HTS kayıtlarına yer verilmiştir. A.T.Ç. beyanında özetle, başvurucunun bacanağı olduğunu, bunun dışında örgütsel bir ilişkinin bulunmadığını, B.Y. isimli kişiyi de başvurucu ile aynı büroda çalışmaları nedeniyle tanıdığını ifade etmiştir. - F.Ö.nün Bylock kullanıcısı olduğu, 24/11/2015 günlü ihbar içeriğine göre örgüt içinde avukat abi olarak bilindiği, ihbarda bulunan kişinin 8/2/2016 tarihinde alınan ifadesine göre başvurucu ile bağlantısının bulunduğu, Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 2017/10792 sayılı soruşturma dosyasının ihbarcısı H.ye göre \"paralel yapınınavukatı\" olduğu; tanık A.Y.Ö.nün ifadesine göre örgüt ile ilişkisinin bulunduğu, sohbet ve dernek faaliyetlerine katıldığı; E.S.nin beyanına göre örgütün avukatlık yapılanmasında yer aldığı, sohbet ve toplantılara katıldığı; F.T.nin beyanına göre örgütün sohbet ve toplantılarına katıldığı; S.T.nin beyanına göre Türkiye İşadamları ve Sanayiciler Konfederasyonunun (TUSKONUN) avukatı olduğu, aramalarda ele geçirilen dijital materyallerde örgüt liderinin fotoğraf ve videolarının bulunduğu, Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı çatı soruşturmasında ismi geçen A.Ç. ve A. ile irtibatlı olduğu, örgütle bağlantısı bulunduğu değerlendirilen bir şirketin ortağı olduğu bilgilerine yer verilmiştir. - B.Y.nin ise -aynı dosyada FETÖ/PDY ile bağlantılı suçlar nedeniyle yargılanan- A.T.Ç. ve F.Ö. ile irtibatlı olduğu, MİT tırlarının durdurulması olayında kilit rol oynayan H.nin avukatlığını yapan ve ihbar içeriğine göre de A.T.Ç. ile koordineli olarak Ankara'da faaliyet yürüttüğü ve Ankara'da \"abilik\" yaptığı belirtilen başvurucu ile B.Y.nin beraber çalıştığı, tape kayıtlarına yansıyan görüşme içeriğine göre başvurucu ile B.Y.nin birlikte hareket ettikleri ve ye ait gayrimenkulü örgütün amaçları doğrultusunda birlikte satın aldıkları belirtilmiştir.- Sonuç olarak Savcılık başvurucunun 24/11/2015 günlü ihbar içeriğine göre \"Ankara'da avukatlık yaptığı, Ankara'nın abisi olduğu ve her zaman Z.Ö. ile irtibat halinde olduğu\", 8/2/2016 tarihinde ihbarda bulunan kişinin ifadesine göre \"hâkim K.K. ile eskiden cemaat evlerinden çok samimi arkadaş oldukları, bahsedilen cemaat avukatlarının, A.T.Ç.den emir alarak Yargıtay['da], Danıştay'da cemaat firmaları ve mensuplarının davalarını takip edip, hâkimlere rüşvet dağıttıkları\" şeklinde beyanların geçtiğini, Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı çatı soruşturmasında ismi geçen A. ile irtibatlı olduğunu, bacanağı olan A.T.Ç.nin İstanbul'da, kendisinin de Ankara'da faaliyet göstererek koordinasyonu sağladığını, MİT tırlarının durdurulması olayında kilit rol oynayan H.nin avukatlığını yaptığını ve MİT tırlarıyla ilgili haberin anılan gazetede yayımlanmasından kısa bir süre sonra ye ait konutu örgütün amaçları doğrultusunda başvurucu ile B.Y.nin -tape kayıtlarına yansıyan görüşme içeriğini dikkate alarak- birlikte satın aldıklarını, örgütün hiyerarşik yapısı içinde yer aldığını ve örgütün amacı doğrultusunda hareket ettiğini, bu suretle atılı suçu işlediğini belirtmiştir. İddianame İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince (Mahkeme) 11/1/2018 tarihinde kabul edilerek E.2018/7 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Mahkeme aynı tarihte yaptığı tensiple birlikte başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına da karar vermiştir. Tutukluluğun devamına dair kararın gerekçesinin ilgili kısımları şöyledir:\"... Sanıklar B.Y., A.T.Çve Sönmez Ahi'nin üzerilerineatılı suçun vasıf ve mahiyeti bu konuda hazırlık soruşturması aşamasında ortaya konulan iddialar ve bu iddialar ile irtibatlandırılan deliller ele alındığında CMK'nın 100/1-ilk cümle uyarınca sanıklar aleyhine kuvvetli suç şüphesini gösteren somut delillerin varlığı ile toplanacak delillerin bu şüpheyi güçlendirme olasılığı; sanıkların üzerilerine atılı suçun niteliği itibari ile CMK'nın 100/3a. maddesinin ,, ve  bentlerinde tanımlanan bizatihi tutuklama nedeni oluşturan suçlara ait nitelendirmenin değerlendirme tarihi itibari ile sanık aleyhine mevcut olduğu yolundaki somut tespit; Anayasamızın  madesi uyarınca ülkemiz için de bağlayıcı olan Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin  maddesi ve bu maddenin yorumu ile Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin tutukluluk tedbiri konusundaki yerleşik karar ve gerekçelerinde kişilerin kaçma riskinin bulunması, kamu düzeninin sağlanması ve yeni bir suçun işlenmesinin önlenmesi amacı ile tutukluluk tedbirinin uygulanabileceğinin belirtilmiş olduğu, iş bu soruşturma dosyasında da AİHM'nin belirttiği bu kriterlerin mevcut olduğu, sanıklar aleyhine açılan davanın niteliği ve özelliği dikkate alındığında, tutuklamanın ölçülü olduğu ve bu tutuklamadan beklenen gayenin adli kontrol hükümleri ile sağlanamayacak olması, ayrıca tutuklama kararından sonra tutuklama tedbirini kaldıracak şekilde sanık lehine delillerde herhangi bir değişiklik bulunmadığının anlaşılması, delilerinin toplanmamış olması nedenleri tutukluluk halinin devamına... [karar verildi]\" Mahkeme 16/2/2018 tarihinde yaptığı ilk duruşmada başvurucu ve diğer sanıkların savunmasını almıştır. Başvurucu, savunmasında özetle;i. İddianamede yer verilen ihbarlarda kendisiyle ilgili geçen hususların doğru olmadığını, öğrenci iken evli olduğunu ve hiçbir şekilde cemaat evleri diye bilinen evlerde kalmadığını, adları geçen ve haklarında FETÖ/PDY ile bağlantılı suçlar nedeniyle soruşturma yürütülen ve Z.Ö. (eski savcı) ve K.K. (eski hâkim) isimli kişileri tanımadığını, kendisiyle ilgili olarak dört ay süreyle yapılan teknik ve fiziki takip sonunda FETÖ/PDY ile bağlantısı olduğuna dair herhangi bir eyleminin tespit edilemediğini, ayrıca yirmi yıldır aynı telefon hattını kullandığını ve bu hatta ilişkin görüşme kayıtlarının dosya da mevcut olduğunu, bu kayıtlara göre de anılan kişilerle herhangi bir görüşmesinin tespit edilemediğini beyan etmiştir.ii. Gülenist kuruluşlara yardım ettiği belirtilen ve kendisine 000 TL havale yapan K. isimli kişiyi tanımadığını, bu kişinin A.T.Ç. adına kendisine arsa parası gönderdiğini, A.T.Ç.nin de bu hususu açıkladığını belirtmiştir.iii. Haklarında FETÖ/PDY ile bağlantılı suçlar nedeniyle soruşturma bulunduğu ve bağlantısı olduğu belirtilen kişilerle havalimanlarından aynı tarihte ve yakın saatlerde geçiş yapma dışında buluştuklarına ya da başkaca bir şekilde irtibatının olduğuna veya irtibatının devam ettiğine dair hiçbir delil gösterilmediğini, adı geçen kişilerle herhangi bir irtibatının bulunmadığını belirtmiştir.iv. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen FETÖ/PDY ana çatı soruşturması kapsamında adı geçen A.nin avukat olduğunu, bu kişi ile 2012 ve 2013 yıllarında birkaç kez mesleki olarak görüştüğünü, sonraki yıllarda hiçbir görüşmesinin bulunmadığını, dolayısıyla anılan kişiyle herhangi bir ilişkisinin olmadığını beyan etmiştir.v. Bank Asyadayirmi yıl önce açtırdığı hesabının bulunduğunu, 2014 yılında Bankaya herhangi bir şekilde para yatırmadığını beyan etmiştir.vi. Türk Silahlı Kuvvetleri Yardım Sandığının her yıl farklı avukatlarla çalıştığını, kendisinin de bu Kurumun avukatlık işlerine bakmak için yaptığı müracaatının kabul edilmesi üzerine yapılan sözleşmeye istinaden anılan Kurumun özellikle basın hukuku ile ilgili kendisine verdiği birçok askerin avukatlık işlerini takip ettiğini, H.nin de bu kişilerden biri olduğunu, yardım sandığı ile yaptığı sözleşmeden önce bu kişiyle herhangi bir tanışıklığının bulunmadığını, bu durumun mahkemeye sunduğu sözleşme tarihinden anlaşılabileceğini, adı geçen kişiyle bu kapsamda görüşmeler yaptığını, bunun dışında herhangi bir ilişkisinin söz konusu olmadığını beyan etmiştir.vii. Eski işyerinde ve hâlen kullandıkları işyerinde B.Y.nin kiracısı olarak çalıştığını, nin villasının alınması konusunda herhangi bir katkısının olmadığını, B.Y.nin ye ait konutu tek başına satın aldığını, iddianamede yer verilen konuşmada kendisini müşterilere karşı güçlü göstermek amacıyla \"ye ait villayı biz satın [aldık]\" şeklinde çoğul ifade kullandığını beyan etmiştir.viii. B.Y.yi fakülte yıllarından tuttuğu ders notları nedeniyle tanıdığını ancak derslere çok fazla devam etmemesi nedeniyle B.Y.nin kendisini çok fazla tanımadığını, ilk bürosunu Ankara Kızılay'da açtığını, B.Y.ninArmada'da büro açmasından sonra İstanbul Barosundan birinin vasıtasıyla bir dava nedeniyle tanıştığı F.Ö. ile birlikte B.Y.nin bürosuna hayırlı olsuna gittiğini, kendi işlerinin iyi olmaması nedeniyle B.Y.nin kiracısı olarak büroda çalışma teklifini kabul ettiğini beyan etmiştir. Mahkeme duruşma sonunda başvurucunun tahliyesine ve adli kontrol tedbiri uygulanmasına karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Sanık Sönmez Ahi'nin üzerine atılı suçun delilerin büyük oranda toplanmış olması, bu anlamda delilleri karartma ihtimalinin bulunmadığının anlaşılması, sanığın sabit ikametgah sahibi oluşu, özellikle dosya kapsamında sanık Sönmez Ahi hakkındaki delillerin mahiyeti ve tutuklulukta geçen süre gözönüne alınarak bu aşamada adli kontrol hükümlerinin tatbiki ile beklenen amacın hasıl olacağı,tutuklamanın bir ceza değilzorunlu durumlarda başvurulan geçici bir tedbir oluşu somut olayda tutuklama tedbirinin devamını zorunlu kılacak bir hususunun bulunmadığının anlaşılması ile sanık Sönmez Ahi'nintahliyesine ... [karar verildi].\"Dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla ilk derece mahkemesinde derdesttir.B. İlgili Süreç Türkiye 15/7/2016 tarihinde askerî bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış, bu nedenle 21/7/2016 tarihinde ülke genelinde olağanüstü hâl ilan edilmesine karar verilmiştir. Olağanüstü hâl 19/7/2018 tarihinde son bulmuştur. Kamu makamları ve yargı organları -olgusal temellere dayanarak- bu teşebbüsün arkasında Türkiye'de çok uzun yıllardır faaliyetlerine devam eden ve son yıllarda FETÖ/PDY olarak isimlendirilen bir yapılanmanın olduğunu değerlendirmişlerdir (Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-25). Darbe teşebbüsü sırasında ve sonrasında ülke genelinde Cumhuriyet başsavcılıkları tarafından, darbe girişimiyle bağlantılı ya da darbe girişimiyle doğrudan bağlantılı olmasa bile FETÖ/PDY'nin kamu kurumlarındaki örgütlenmesinin yanı sıra eğitim, sağlık, ticaret, sivil toplum ve medya gibi farklı alanlardaki yapılanmasına yönelik soruşturmalar yürütülmüş ve çok sayıda kişi hakkında gözaltı ve tutuklama tedbirleri uygulanmıştır (Aydın Yavuz ve diğerleri, § 51, Mehmet Hasan Altan (2) [GK], B. No: 2016/23672, 11/1/2018, § 12).   İlgili hukuk için bkz. Özcan Güney,B. No: 2017/20709, 15/11/2018, §§ 30-38). ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/43137",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklamanın hukuki olmaması ve tutukluluğun makul süreyi aşması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, terör suçundan mahkûm olarak ceza infaz kurumunda bulunan hükümlünün bireysel başvuru yapması için avukatına posta yoluyla göndermek istediği belgelerin gönderilmesinin idarece engellenmesinin bireysel başvuru hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 1/12/2015 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebi kabul edilmiş ve başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, başvuru tarihinde terör suçundan hükümlü olarak Ankara 1 No.lu Yüksek Güvenlikli Ceza İnfaz Kurumunda (Ceza İnfaz Kurumu) bulunmaktadır.  Başvurucu; Ceza İnfaz Kurumunda bulunan diğer hükümlülerle birlikte hazırladığı, bir mizah dergisi olduğunu ileri sürdüğü ve \"Vız Gelir\" ismini verdikleri derginin  sayısını posta ile dışarıda bulunan bir şahsa göndermek istemiş fakat Ceza İnfaz Kurumunun kararıyla anılan dokümanın bir kısmı sakıncalı bulunarak derginin gönderilmesi engellenmiştir. Başvurucunun Ceza İnfaz Kurumunun anılan kararına karşı yaptığı şikâyet de reddedilerek 25/8/2015 tarihinde karar kesinleşmiştir.  Başvurucu, bunun üzerine yaşadığını ileri sürdüğü ifade özgürlüğü ihlali nedeniyle Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru yapılması amacıyla hazırladığı dilekçe ve eklerini posta yoluyla avukatına gönderilmek üzere 16/9/2015 tarihinde Ceza İnfaz Kurumu idaresine teslim etmiştir.  Ceza İnfaz Kurumu idaresi 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un  maddesinin (4) numaralı fıkrası uyarınca savunma amacıyla avukata gönderilen mektubun denetime tabi olmadığından bahisle söz konusu mektubu incelenmesi için Ankara Batı İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) göndermiştir.  İnfaz Hâkimliği başvurucunun avukatına göndermek istediği zarfın içinde, 75 sayfadan oluşan \"Vız Gelir\" dergisinin hazırlığı ile Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) bireysel başvuru formu doldurulmasının tarif edildiği anlaşılan iki sayfa dilekçe ve başvurucunun daha önceden yazmış olduğu diğer dilekçelerin bulunduğunu tespit etmiştir. İnfaz Hâkimliği söz konusu belgelerin savunma amaçlı olmadığı, siyasi örgüt propagandası içerikli karikatürlerin ve yazıların avukat aracılığı ile kamuoyuna ulaşmasının amaçlandığı gerekçesiyle 6/4/2006 tarihli ve 26131 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 20/3/2006 tarihli ve 2006/10218 sayılı Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük'ün (Tüzük)  maddesi uyarınca anılan belgelerin bulunduğu mektubun ilgili kişiye gönderilmemesine karar vermiştir.  Başvurucu, İnfaz Hâkimliğinin kararına itiraz etmiştir. Başvurucu itiraz dilekçesinde, avukatına göndermek istediği mektubun içinde Anayasa Mahkemesine yapacağı bireysel başvuruya ilişkin dilekçeler, ilgili yargı kararları ve söz konusu derginin sakıncalı bulunan sayfalarının yer aldığını belirtmiş; Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru yapılması amacıyla söz konusu belgeleri avukatına göndermesinin zorunlu olduğunu ifade etmiştir. Başvurucunun itirazını inceleyen Ankara Batı  Ağır Ceza Mahkemesi, İnfaz Hâkimliği kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle itirazı reddetmiştir. İtirazın reddine dair karar başvurucuya 9/11/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 1/12/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 5275 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"(1) Hükümlü, bu maddede belirlenen kısıtlamalar dışında, kendisine gönderilen mektup, faks ve telgrafları alma ve ücretleri kendisince karşılanmak koşuluyla, gönderme hakkına sahiptir. ... (3) Kurumun asayiş ve güvenliğini tehlikeye düşüren, görevlileri hedef gösteren, terör ve çıkar amaçlı suç örgütü veya diğer suç örgütleri mensuplarının haberleşmelerine neden olan, kişi veya kuruluşları paniğe yöneltecek yalan ve yanlış bilgileri, tehdit ve hakareti içeren mektup, faks ve telgraflar hükümlüye verilmez. Hükümlü tarafından yazılmış ise gönderilmez.  (4) Hükümlü tarafından resmî makamlara veya savunması için avukatına gönderilen mektup, faks ve telgraflar denetime tâbi değildir. \" Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük'ün  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"... (2) Hükümlülerin avukat ile görüşmesinde aşağıdaki kurallar uygulanır:... 5237 sayılı Kanunun 220 nci maddesinde, İkinci Kitap Dördüncü Kısım Dördüncü ve Beşinci Bölümlerinde yer alan suçlardan mahkûm olan hükümlülerin avukatları ile ilişkisinde avukatın savunmaya ilişkin olduğunu beyan ettiği belge ve dosyalar fiziki olarak aranabilir. Konusu suç teşkil eden fiilleri işlediğine, infaz kurumunun güvenliğini tehlikeye düşürdüğüne, terör örgütü veya diğer suç örgütleri mensuplarının örgütsel amaçlı haberleşmelerine aracılık ettiğine ilişkin bulgu veya belge elde edilmesi halinde, Cumhuriyet başsavcılığının istemi ve infaz hâkiminin kararıyla, bir görevli görüşmede hazır bulundurulabileceği gibi bu kişilerin avukatlarına verdiği veya avukatlarınca bu kişilere verilen belgeler infaz hâkimince incelenebilir. İnfaz hâkimi belgenin kısmen veya tamamen verilmesine veya verilmemesine karar verir. Bu karara karşı ilgililer, 4675 sayılı Kanuna göre itiraz edebilirler. \"B. Uluslararası Hukuk AİHM; Mehmet Ali Ayhan ve diğerleri/Türkiye (B. No: 4536/06 ve 53282/07, 7/10/2019, § 38) kararında Hükûmetin Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinde öngörülen AİHM'e bireysel başvuruda bulunma hakkının tek başına, bağımsız olarak ileri sürülecek bir hak olmadığı iddiasına ilişkin olarak ceza infaz kurumunda bulunan başvurucuların daha önce kendilerine gönderilen mektuba el konulmasına ilişkin esas şikâyetlerinin farklı bir dosya numarası alarak ayrı biçimde incelendiğini ve kabul edilemez bulunduğunu belirtmiş fakat esas şikâyetin kabul edilemez bulunmasının kendisini  maddede öngörülen bireysel başvuruda bulunma hakkı yönünden inceleme yapmaktan alıkoyamayacağı değerlendirmesinde bulunmuştur. AİHM Annagi Hajibeyli/Azerbaycan (B. No: 2204/11, 22/1/2016, § 77) kararında ise eğitim hakkının ihlali iddiasıyla yapılan bireysel başvuruya ilişkin olarak başvuruyu inceleyebilmesi için gerekli tüm belgeler kendisine ulaşmış olmasına rağmen daha sonra başvurucunun avukatının ofisinde yapılan aramada, avukatın söz konusu başvuruya ilişkin elinde bulunan tüm belgelere el konulmuş olmasının Sözleşme'nin  maddesinde öngörülen bireysel başvuruda bulunma hakkını ihlal ettiğini kabul etmiştir. Nitekim AİHM bir devletin bireysel başvuru hakkına ilişkin yükümlülüklerine aykırı davrandığından bahsedilebilmesi için sonuç olarak bireysel başvuruda bulunmanın imkânsız hâle getirilmesinin veya etkili biçimde kullanımının engellenmesinin şart olmadığını, usule ilişkin garantiler içeren bir hak olan bireysel başvuru hakkının kullanımı yönünden başvurucular ya da temsilcileri üzerinde potansiyel olarak yaratılan caydırıcı etkinin de bireysel başvuruda bulunma hakkını ihlal edebileceğini belirtmiştir. Sonuç olarak AİHM, başvurucunun avukatının elinde bulunan başvuruyla ilgili tüm belgelere avukatla ilgili olarak yürütülen bir ceza soruşturması nedeniyle hiçbir gerekçe gösterilmeksizin el konulmasının ve daha sonra başvurucuya bu belgelere makul bir sürede ulaşabilmesi yönünde hiçbir imkân sağlanmamasının başvurucunun AİHM'e bireysel başvuruda bulunma hakkını ihlal ettiğine karar vermiştir (Annagi Hajibeyli/Azerbaycan, §§ 71-76).  İlgili uluslararası hukuk kuralları için ek olarak Ruhi Abat (B. No: 2014/4724, 7/3/2019, §§ 20-26) başvurusuna ilişkin karara bakılabilir.  ",
+        "Haklar":"Bireysel başvuru hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/18467",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, terör suçundan mahkûm olarak ceza infaz kurumunda bulunan hükümlünün bireysel başvuru yapması için avukatına posta yoluyla göndermek istediği belgelerin gönderilmesinin idarece engellenmesinin bireysel başvuru hakkını ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 23/12/2009 tarihinde Küçükçekmece  Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı itirazın iptali davasının uzun sürdüğünü, yargılamanın makul sürede sonuçlanmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.  Başvuru, 10/1/2014 tarihinde Küçükçekmece  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 2/4/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği, görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 17/4/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu, A.Ö. aleyhine Küçükçekmece  İcra Müdürlüğünde yaptığı ilamsız icra takibinde, ticari ilişkiye dayalı olarak, toplam 371,66 TL alacağın tahsilini talep etmiştir. İcra takibine itiraz edilmesi üzerine takip durmuştur. Başvurucu, 23/12/2009 tarihinde, A.Ö. aleyhine Küçükçekmece  Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı davada, davalıdan alacakları olduğunu ileri sürerek, icra takibine itirazın iptalini, icra inkar tazminatının tahsilini talep etmiştir.  Mahkemece, 19/3/2014 tarih ve E.2009/923, K.2014/112 sayılı kararla davanın kısmen kabulüne, takibin 604,42 TL üzerinden devamına, icra inkar tazminatı talebinin reddine karar verilmiştir. Karar tebliğ aşamasında olup henüz kesinleşmemiştir.  Başvurucu, 10/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi, 9/6/1932 tarih ve 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun  ve  maddeleri.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/579",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 23/12/2009 tarihinde Küçükçekmece 2. Asliye Hukuk Mahkemesinde açtığı itirazın iptali davasının uzun sürdüğünü, yargılamanın makul sürede sonuçlanmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/35524",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, idari gözetim altında tutmanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; tutulma koşulları nedeniyle de kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 1/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş sunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: İran İslam Cumhuriyeti vatandaşı olan başvurucu, din değiştirdiği için ülkesinden ayrılmak zorunda kalarak 11/5/2012 tarihinde Ağrı'dan Türkiye’ye giriş yaptığını belirtmektedir. 15/5/2012 tarihinde Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliğine (BMMYK) yaptığı başvuru sonucunda 19/8/2013 tarihli ve 2013/LC/AC537031 sayılı kararla başvurucuya mülteci belgesi verilmiştir. Başvurucu 1/10/2012 tarihinde uluslararası koruma için Kütahya Valiliğine (Valilik) müracaat etmiştir. Başvurucu, Kütahya'yı terk ettiğinden bu müracaatı konusunda herhangi bir karar verilmemiştir.  Başvurucu, sığınma başvurusunun işleme konulmasını 28/8/2014 tarihinde talep etmiştir. Göç İdaresi Genel Müdürlüğünün (GİGM) 2/9/2014 tarihli kararıyla uluslararası koruma talebinin reddine karar verilmiştir. Kararda başvurucunun uluslararası koruma için gereken şartları taşımadığı, amacının bu prosedürü kullanarak Türkiye’de kalma süresini uzatmaya çalışmak olduğu açıklanmıştır.  Valiliğin 15/10/2014 tarihli kararıyla başvurucunun 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’nun  maddesi uyarınca “uluslararası koruma talebinin reddedildiği” gerekçesiyle Kütahya İl Emniyet Müdürlüğü Yabancılar Şube Müdürlüğüne bağlı önceden erkek öğrenci yurdu olarak kullanılan hizmet binasında idari gözetim altında tutulmasına karar verilmiştir. Karar aynı gün başvurucuya tebliğ edilmiştir. Tebligat belgesinde idari gözetim kararına karşı yapılacak başvuru yolu ve yöntemi konusunda bir bilgi mevcut değildir. Başvurucu 30/10/2014 tarihine kadar on altı gün burada tutulmuştur.  Başvurucu vekilinin 28/10/2014 tarihli talebi üzerine GİGM’nin aynı tarihli kararına istinaden idare mahkemesine açtığı dava neticelenene kadar başvurucunun serbest bırakılmasına ve başvurucuya Kütahya'da ikamet izni verilmesine karar verilmiştir. Bunun üzerine Valiliğin 30/10/2014 tarihli kararıyla idari gözetim sonlandırılarak başvurucu aynı gün serbest bırakılmıştır.  30/10/2014 tarihinde serbest bırakılan başvurucunun 1/12/2014 tarihinde yaptığı başvuruda süre aşımı bulunmamaktadır.  A. Ulusal Hukuk 6458 sayılı Kanun, 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu ile 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun ilgili maddeleri B.T. ([GK], B. No: 2014/15769, 30/11/2017, §§ 19-21) kararında açıklanmıştır. B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme/AİHS) ilgili maddeleri, tutulma koşullarından dolayı kötü muamele yasağı, etkili başvuru ile kişi hürriyeti ve güvenliği haklarına dair Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM) uygulaması B.T. (Aynı kararda bkz. §§ 23-38) kararında açıklanmıştır. ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/18827",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, idari gözetim altında tutmanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; tutulma koşulları nedeniyle de kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan başvurucunun, ücreti emanet hesabından karşılanmak suretiyle kendisine kurum idaresi aracılığıyla Kur'an-ı Kerim temin edilmesi ve yanında sürekli Kur'an-ı Kerim bulundurmasına izin verilmesi taleplerinin reddedilmesi nedeniyle din ve vicdan özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 6/6/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebi kabul edilmiş ve başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, başvuru tarihinde Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanmasına (PDY) üye olma suçundan tutuklu olarak Eskişehir H Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (İnfaz Kurumu) bulunmaktadır. İnfaz Kurumu Eğitim Kurulu Başkanlığının 10/10/2016 tarihli ve 2016/325 sayılı kararıyla, Kurumda FETÖ/PDY terör örgütüyle ilgili suçlardan hükümlü ve tutuklu olarak bulunanların boş zamanlarını okuyarak değerlendirmeleri için ihtiyaç duyulan tüm kitap taleplerinin (ders kitapları hariç) kurum kütüphanesinin mevcutlarından karşılanmasına karar verilmiştir. Anılan kararda söz konusu uygulamaya hangi gerekçeyle karar verildiğine dair hiçbir açıklama bulunmamaktadır. Başvurucu, ücreti emanet hesabından karşılanmak suretiyle İnfaz Kurumu idaresi aracılığıyla satın alınması uygun görülen bir Kur'an-ı Kerim nüshasının kendisine teslim edilmesi ve bu nüshayı sürekli olarak yanında bulundurmasına izin verilmesi talebiyle idareye başvurmuştur. Başvurucu; yakınları tarafından getirilen ya da gönderilen Kur'an-ı Kerim nüshasının İnfaz Kurumuna kabul edilmediğini, yalnızca kurum kütüphanesinde bulunan Kur'an-ı Kerim nüshasına erişme imkânının bulunduğunu, fakat bu nüshanın da on beş gün içinde idarece toplandığını ve tekrar bir nüsha verilene kadar mağdur olduğunu ifade etmiştir.  İnfaz Kurumu Eğitim Kurulu 31/3/2017 tarihli ve 2017/323 sayılı kararında, hükümlü ve tutukluların boş zamanlarını okuyarak değerlendirmek için ihtiyaç duydukları tüm kitapların (ders kitapları hariç) kurum kütüphanesinden karşılanması şeklinde karar alındığı gerekçesiyle başvurucunun talebini reddetmiştir.  Başvurucu, Eğitim Kurulu kararına karşı şikâyette bulunmuş, ancak Eskişehir  İnfaz Hâkimliği (Hâkimlik), anılan kararın usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle şikâyeti reddetmiştir. Başvurucu, Hâkimlik kararına itiraz etmiştir. Eskişehir  Ağır Ceza Mahkemesi, Hâkimlik kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle 16/5/2017 tarihinde itirazı reddetmiştir. Başvurucu 6/6/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu 19/1/2018 tarihinde İnfaz Kurumundan tahliye edilmiştir.  İlgili hukuk için bkz. Ahmet Sil, B. No: 2017/24331, 9/5/2018, §§ 15,  ",
+        "Haklar":"Din ve vicdan özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/27587",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan başvurucunun, ücreti emanet hesabından karşılanmak suretiyle kendisine kurum idaresi aracılığıyla Kur an-ı Kerim temin edilmesi ve yanında sürekli Kur an-ı Kerim bulundurmasına izin verilmesi taleplerinin reddedilmesi nedeniyle din ve vicdan özgürlüğünün ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, satışın durdurulmasına ilişkin mahkeme kararının uygulanmaması nedeniyle mülkiyet hakkının ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucuların hisse sahibi olduğu başvuru konusu taşınmaz 16/5/2012 tarihli ve 6306 sayılı Afet Riski Altındaki Alanların Dönüştürülmesi Hakkında Kanun uyarınca riskli yapı olarak tespit edilmiş ve yıktırılmıştır. Sonrasında yıkılan apartmanın yenilenmesi için kat maliklerince yapılan toplantıya başvurucular katılmamışlardır. Başvurucuların, kat karşılığı inşaat sözleşmesine rıza göstermemesi üzerine diğer paydaşlar, başvurucuların hisselerinin 6306 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca resen satılması için İstanbul Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğüne (İdare) müracaat etmiştir. İdare, başvurucuların hisselerinin 3/3/2017 tarihinde açık artırmayla satılmasını kararlaştırmıştır. Başvurucular tarafından bu kararın iptali istemiyle açılan davada, sözleşmelerin feshedilmesi gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Daha sonra İdare, ikinci kez başvurucuların hisselerinin 17/4/2018 tarihinde açık artırmayla satılmasını kararlaştırmıştır. İkinci satış işleminin iptali istemiyle açılan davada 5/4/2018 tarihli yürütmesinin durdurulmasına dair karar, istinaf isteminin 26/6/2018 tarihinde reddedilmesiyle kesinleşmiştir. İkinci satış işlemine ilişkin dava devam ederken 20/11/2018 tarihinde İdare tarafından üçüncü kez başvurucuların hisselerinin açık artırmayla satılması kararlaştırılmıştır. İkinci satış işleminin iptali davasında verilen işlemin iptaline dair 12/9/2018 tarihli karar, üçüncü satış kararından sonra istinaf isteminin 6/3/2019 tarihinde reddedilmesiyle kesinleşmiştir. Bu süreçte üçüncü satış işleminin iptali istemiyle 14/11/2018 tarihinde açılan davanın reddine dair 30/1/2019 tarihli karar, bireysel başvurudan sonra istinaf isteminin 26/9/2019 tarihinde reddedilmesiyle kesinleşmiştir. Öte yandan Bakanlık görüşü ekindeki İdare tarafından bildirilen 16/8/2022 tarihli yazıda, başvurucular ile yüklenici firma arasında 23/11/2018 tarihinde kat karşılığı inşaat sözleşmesi imzalandığı açıklanarak 20/11/2018 tarihli üçüncü satış işleminin de geçersiz sayıldığı belirtilmiştir. Başvurucu ikinci satış işleminin iptaline ilişkin nihai hükmü 28/3/2019 tarihinde öğrendikten sonra 8/4/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyonca, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucu Ethem Bülent Bizer başvurunun devamı sırasında vefat etmiş, mirasçısı olan başvurucular başvuruya devam etmek istediklerini bildirmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/11134",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, satışın durdurulmasına ilişkin mahkeme kararının uygulanmaması nedeniyle mülkiyet hakkının ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; yaşlılık aylığının herhangi bir hükme dayalı olmaksızın müfettiş raporuna istinaden iptal edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının, davanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu 4/2/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/5139",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yaşlılık aylığının herhangi bir hükme dayalı olmaksızın müfettiş raporuna istinaden iptal edilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının, davanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hamile tutuklunun ölü doğum yapması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 31/1/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Bakırköy Kadın Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (Ceza İnfaz Kurumu) tutuklu olarak bulunan Ş.N.nin eşidir.  Başvurucunun Ceza İnfaz Kurumunda bulunan hamile eşinin bebeğini kaybettiğini, cenazeyi almak için gittiğinde infaz koruma memurunun kendisinden para istediğini, vermemesi durumunda cenazeyi vermeyeceğini söylediğini, eşinin hamile olduğunu dilekçe ile bildirdiği hâlde dilekçenin işleme alınmadığını belirterek şikâyetçi olması üzerine Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığınca soruşturma başlatılmıştır. Soruşturma sonucunda kamu davası açmaya yeterli delil elde edilemediği gerekçesiyle verilen 2/11/2015 tarihli kovuşturmaya yer olmadığına dair karar, itiraz üzerine Bakırköy  Sulh Ceza Hâkimliğinin 24/12/2015 tarihli kararıyla kaldırılarak soruşturmanın genişletilmesine karar verilmiştir. Anılan karar üzerine Ş.N.nin Kuruma ne zaman alındığı, burada kaldığı süre içinde hamileliği ile ilgili doktor kontrollerinin yapılıp yapılmadığı Ceza İnfaz Kurumundan sorulmuştur. Ceza İnfaz Kurumu 8/1/2016 tarihli cevap yazısıyla sorulan hususlar hakkında bilgi vermiştir. Gönderilen tıbbi muayene ve tedavi bilgilerine göre başvurucunun eşi 1/4/2015 tarihinde Ceza İnfaz Kurumuna gelen kadın doğum uzmanına muayene olmuş, ikinci düzey için başvurucunun eşinin hastaneye sevk edilmesi üzerine aynı tarihte Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Gebe Polikliniğinde muayenesi ve tetkikleri yapılmış ve kendisine reçete düzenlenmiştir. Başvurucunun eşi 15/4/2015 tarihinde yine Ceza İnfaz Kurumuna gelen kadın doğum uzmanına muayene olmuş, ikinci düzey USG için hastaneye sevk edilmiştir. 27/4/2015 tarihinde Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Gebe Polikliniğinde yapılan muayenesinde Sat:24+6 USG:24+3 tetkiki istenmiş ve kontrole çağrılmıştır. 8/5/2015 tarihinde Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Gebe Polikliniğinde sevk edilmişse de dilekçe vererek hastaneye gitmek istemediğini ifade etmiştir. 1/7/2015 tarihinde Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Gebe Polikliniğine kontrole sevk edilen başvurucunun eşine iki hafta sonra NST önerilmiştir. 10/7/2015 tarihinde Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Acil Kadın Doğum Polikliniğine sevk edilmiş, ardından Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesine nakledilmiş, burada yatışı yapılarak 11/7/2015 tarihinde 34 haftalık ölü erkek bebek doğumu gerçekleşmiş ve 12/7/2015 tarihinde taburcu edilmiştir. 20/7/2015 tarihinde Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesine kontrol amaçlı sevk edilmiş ve yapılan muayenesinde herhangi bir bulgu saptanmadığı ifade edilmiştir. Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığınca, başvurucunun eşinin Ceza İnfaz Kurumunda tutulduğu süre boyunca doktor kontrollerinin yapıldığının ve sağlık hizmetlerinden yararlandığının anlaşılması ile başvurucunun iddialarını doğrulamaması nedeniyle 13/1/2016 tekrar kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Başvurucu, bu karara yönelik itirazın Bakırköy  Sulh Ceza Hâkimliğinin 7/3/2016 tarihli kararıyla reddedilmesinin ardından 31/1/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.   İlgili hukuk için bkz. Zeki Kartal, B. No: 2013/2803, 21/1/2016, §§ 26-54; Fatih Hilmioğlu, B. No: 2014/648, 18/9/2014, §§ 28-33; Hayati Kaytan, B. No: 2014/19527, 16/11/2016, §§ 27- ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/17026",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hamile tutuklunun ölü doğum yapması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 17/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilir olduğuna ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun esas incelemesinin yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, söz ve müziği kendisine ait şarkının izinsiz olarak kullanılması nedeniyle ortaya çıkan maddi ve manevi zararının giderilmesi talebiyle 22/5/2002 tarihinde dava açmıştır. İstanbul  Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi 26/4/2012 tarihli kararı ile davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 20/12/2013 tarihli ilamı ile onanmıştır. Karar düzeltme talebi aynı Dairenin 3/7/2014 tarihli ilamı ile reddedilmiştir. Anılan ilam başvurucuya 19/8/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/15509",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hükümlüye kayın babasının cenaze töreni sonrasında taziyeleri kabul etmesi için izin verilmemesi nedeniyle özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu 21/11/2019 tarihinde eşiyle gerçekleştirdiği telefon görüşmesinde kayın babasının 20/11/2019 tarihinde vefat ettiğini ve görüşün gerçekleştiği gün defnedildiğini öğrenmiştir. Başvurucu ertesi gün sabah sayımında cenaze taziyesine katılmak için izin talebiyle ceza infaz kurumu idaresine başvurmuştur. Kurum idaresinin talebin savcılığa iletilmesi için ölüm belgesinin gerekli olduğunu bildirmesi üzerine başvurucu eşiyle en erken 26/11/2019 tarihindeki kapalı görüşte iletişime geçebileceğini belirterek kurum idaresinden ölüm belgesinin temini için eşine telefonla haber verilmesini talep etmiştir. Talebi kabul edilmeyen başvurucu eşine kapalı görüşte durumu ifade etmiş ve ölüm belgesinin temini üzerine 27/11/2019 tarihli dilekçe ile başsavcılıkça değerlendirilmek üzere taziye için izin talep etmiştir. Başsavcılık ölüm tarihi üzerinden üç günden fazla süre geçmesi nedeniyle başvurucunun talebini aynı gün reddetmiştir. Başvurucunun bu kapsamdaki şikâyeti infaz hâkimliğince 3/12/2019 tarihinde, bu karara itirazı ise ağır ceza mahkemesince 12/12/2019 tarihinde reddedilmiştir. Başvurucu, nihai hükmü 31/12/2019 tarihinde öğrendikten sonra 10/1/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/2379",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hükümlüye kayın babasının cenaze töreni sonrasında taziyeleri kabul etmesi için izin verilmemesi nedeniyle özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargı kararının geç icra edilmesi nedeniyle mülkiyet ve mahkemeye erişim haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 11/12/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, süresinde görüş bildirmemiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Beldibi Belediyesinde (Belediye) belirsiz süreli hizmet akdi ile geçici iş pozisyonunda çalışmakta iken 6/3/2007 tarihinde başvurucunun iş akdi feshedilmiştir. Marmaris  Asliye Hukuk Mahkemesi (iş mahkemesi sıfatıyla) açılan davada 31/5/2007 tarihli kararı ile davalı işverence yapılan feshin geçersizliğine ve davacının işe iadesine, davacının süresi içerisinde başvurmasına rağmen işverence işe başlatılmaması hâlinde ödenmesi gereken tazminat miktarının takriben davacının altı aylık ücret tutarı olarak belirlenmesine karar vermiştir. Karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 31/3/2008 tarihli kararı ile onanarak kesinleşmiştir.  Başvurucu yasal süresi içinde davalı idareye başvurarak işe iadesini ve 4/4/2007 tarihli ve 5620 sayılı Kamuda Geçici İş Pozisyonlarında Çalışanların Sürekli İşçi Kadrolarına veya Sözleşmeli Personel Statüsüne Geçirilmeleri, Geçici İşçi Çalıştırılması ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun uyarınca sürekli işçi kadrosuna geçirilmesini talep etmiştir. Başvurusu 2/7/2008 tarihli Beldibi Belediye Başkanlığı işlemi ile reddedilmiştir. Başvurucu, iş akdinin feshedilmesi üzerine açtığı davada Marmaris  Asliye Hukuk Mahkemesince (iş mahkemesi sıfatıyla) feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verildiğini, yasal süresi içinde davalı idareye başvurarak işe iadesini istediğini, hem bu talebinin hem de 5620 sayılı Kanun hükümleri uyarınca daimî işçi kadrosuna geçirilmesine ilişkin talebinin kabul edilmediğini, yargı kararlarının göz ardı edildiğini, 5620 sayılı Kanun hükümlerinden yararlandırılmadığını ileri sürülerek işlemin iptali ile bu işlem nedeniyle mahrum kaldığı özlük ve mali haklarının yasal faizi ile birlikte ödenmesine ilişkin olarak Belediye Başkanlığını hasım mevkiinde göstermek suretiyle Muğla  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) iptal ve tam yargı davası açmıştır. Mahkeme 9/5/2012 tarihli kararıyla dava konusu işlemin iptaline, başvurucunun bu işlem nedeniyle mahrum kaldığı özlük ve parasal haklarının dava tarihi olan 15/9/2008 gününden itibaren hesaplanacak yasal faizi ile birlikte başvurucuya ödenmesine karar vermiştir. Kararda, başvurucunun 2005 ve 2006 yıllarında vizesi usulünce alınmış geçici iş pozisyonunda 180 günden fazla çalıştığı, 5620 sayılı Kanun hükümleri uyarınca daimî işçi pozisyonuna atanma şartlarını taşıdığı, her ne kadar Kanun'un yayımlandığı tarihte başvurucunun iş akdi fesh edilmiş ise de feshe karşı açılan davada feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verildiği gözönüne alındığında hukuken görevinde devam ettiğinin kabulü gerektiği gerekçesine dayanılmıştır.  Davalı idarenin temyiz istemi üzerine karar, Danıştay Onikinci Dairesinin 5/6/2014 tarihli ilamı ile onanmıştır. Karar düzeltme yoluna başvurulmamış ve karar 30/9/2014 tarihinde kesinleşmiştir. Bu karar üzerine başvurucu, Marmaris Belediyesinden 8/10/2014 tarihli dilekçe ile 16/9/2008 tarihinden itibaren özlük ve yasal haklarının faizi ile birlikte ödenmesini talep etmiştir. Beldibi Belediyesi, 12/1/2012 tarihli ve 6360 sayılı On Dört İlde Büyükşehir Belediyesi ve Yirmi Yedi İlçe Kurulması ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun gereğince kapanması sebebiyle Marmaris Belediyesine bağlanmıştır. Marmaris Belediyesi başvurucunun daha önce Marmaris  Asliye Hukuk Mahkemesinin 31/5/2007 tarihli kararına dayanarak Beldibi Belediyesine 5/6/2008 tarihli dilekçe ile başvurarak işe başlatılması için talepte bulunduğunu, Belediye tarafından 2/7/2008 tarihli yazı ile başvurucunun işe başlatılmayacağı bildirilerek altı aylık ücret tutarında belirlenen işe başlatma tazminatı ve dört aylık çalışmadığı sürenin ücretinin başvurucuya ödendiğini belirtmiştir. Diğer yandan iş akdinin feshinden kaynaklı tüm hak ve alacaklarının tahsil edildiğini, sürekli işçi kadrosuna alınıp iş akdi fesh edilseydi bile sonucun değişmeyeceğini ve Muğla  İdare Mahkemesinin 9/5/2012 tarihli kararının Marmaris  Asliye Hukuk Mahkemesi kararını ortadan kaldırmayacağını belirterek işe başlama ile ilgili talebi 7/11/2014 tarihli yazı ile reddetmiştir. Başvurucu 11/12/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Marmaris Belediyesi, Başkanlığın 10/9/2015 tarihli ve 9161 sayılı oluru ile başvurucuya atamasının yapılacağını yazı ile bildirmiştir. Marmaris Halk Bankasında başvurucu adına açılan hesaba Muğla  İdare Mahkemesinin kararına istinaden 15/9/2008 ile 1/11/2015 tarihleri arasındaki süre için toplam 998,33 TL ücret tahakkuk ettirilmiştir. Yine 15/9/2008 tarihinden 30/9/2015 tarihine kadarki süre içinde 081,39 TL ikramiye tahakkuk ettirilerek brüt tutarlar üzerinden yasal kesintiler düşülerek kalan net tutara aylar itibarıyla yasal faiz uygulanarak 30/3/2016 tarihinde toplam 683,46 TL'nin yatırıldığı bildirilmiştir. Başvurucu vekilinin 30/1/2019 tarihli dilekçesi ile Belediyenin 5/2/2019 tarihli yazısında; başvurucunun 2/11/2015 tarihinde işe başladığı, özlük haklarını ise 3/6/2016 tarihinde alabildiği belirtilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19490",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargı kararının geç icra edilmesi nedeniyle mülkiyet ve mahkemeye erişim haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 17/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesinin (2) numaralı fıkrasında ağır ceza mahkemesinin görev alanına giren işlerle ilgili olarak öngörülen azami beş yıllık tutukluluk süresini doldurmasına rağmen tahliye edilmediğini ileri sürerek Anayasa’nın  ve  maddelerinin ihlal edildiğini iddia etmiştir.  Başvuru, 23/10/2012 tarihinde İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 25/12/2012 tarihinde başvurunun karara bağlanması için Bölüm tarafından ilke kararı alınması gerekli görüldüğünden, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm tarafından 12/2/2013 tarihinde yapılan toplantıda Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendi uyarınca kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular 15/2/2013 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığı görüşünü 16/4/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş başvurucuya 24/4/2013 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu görüşünü 9/5/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. A. Olaylar Başvuru dilekçesindeki ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1952 doğumlu olup İzmir Aliağa 3 No.lu T Tipi Cezaevinde hükmen tutuklu olarak bulunmaktadır. Başvurucu, uyuşturucu madde ticareti yapmak suçlamasıyla 12/6/2007 tarihinde gözaltına alınmış, Şanlıurfa  Sulh Ceza Mahkemesinin 15/6/2007 tarih ve 2007/132 sorgu numaralı kararı ile tutuklanmış ve hakkında kamu davası açılmıştır. Başvurucu hakkında, Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 8/9/2009 tarih ve E.2008/144, K.2009/445 sayılı ilamıyla uyuşturucu ticareti yapmak suçundan mahkûmiyet kararı verilmiştir. Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin kararı Yargıtay  Ceza Dairesinin 17/3/2011 tarih ve E.2010/38341, K.2011/2873 sayılı ilamıyla bozulmuştur. Bozma kararının ardından yapılan yargılama neticesinde, Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesinin 6/3/2012 tarih ve E.2011/391, K.2012/107 sayılı ilamıyla başvurucunun 26/9/2004 tarih ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesinin (3) ve (4) numaralı fıkraları ile  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca 13 yıl 6 ay hapis ve 000 TL adli para cezasıyla cezalandırılmasına ve tutukluluk hâlinin devamına karar verilmiştir. Başvurucu bu karara karşı temyiz yoluna başvurmuştur. Başvurucu, 4/10/2012 tarihinde Yargıtay  Ceza Dairesine başvurarak beş yıl üç ay 15 gündür tutuklu bulunduğunu, 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca azami tutukluluk süresinin 5 yıl olduğunu ileri sürmüş ve tahliye edilmeyi talep etmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesi, 5/10/2012 tarih ve K.2012/14 sayılı ara kararıyla başvurucunun tahliye talebini reddetmiştir. Başvurucu, Yargıtay  Ceza Dairesinin tutukluluk hâlinin devamına dair kararına itiraz etmiş, itiraz Yargıtay  Ceza Dairesinin 17/10/2012 tarih ve K.2012/7 sayılı kararıyla reddedilmiştir. Karar başvurucuya 22/10/2012 tarihinde tebliğ edilmiştir. Dava, başvuru tarihi itibariyle Yargıtay’da temyiz aşamasında derdest iken Yargıtay  Ceza Dairesinin 29/11/2012 tarih ve E.2012/21781, K.2012/17756 sayılı ilamıyla onanarak kesinleştiği anlaşılmıştır.B. İlgili Hukuk 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:“Ağır ceza mahkemesinin görevine giren işlerde, tutukluluk süresi en çok iki yıldır. Bu süre, zorunlu hallerde, gerekçesi gösterilerek uzatılabilir; uzatma süresi toplam üç yılı geçemez.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Soruşturma ve kovuşturma evrelerinin her aşamasında şüpheli veya sanık salıverilmesini isteyebilir.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“(1) Suç soruşturması veya kovuşturması sırasında; a) Kanunlarda belirtilen koşullar dışında yakalanan, tutuklanan veya tutukluluğunun devamına karar verilen,…d) Kanuna uygun olarak tutuklandığı hâlde makul sürede yargılama mercii huzuruna çıkarılmayan ve bu süre içinde hakkında hüküm verilmeyen,…Kişiler, maddî ve manevî her türlü zararlarını, Devletten isteyebilirler.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her hâlde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabilir.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2012/338",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 17/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 102. maddesinin (2) numaralı fıkrasında ağır ceza mahkemesinin görev alanına giren işlerle ilgili olarak öngörülen azami beş yıllık tutukluluk süresini doldurmasına rağmen tahliye edilmediğini ileri sürerek Anayasa’nın 13. ve 19. maddelerinin ihlal edildiğini iddia etmiştir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; kamulaştırma bedelinin düşük belirlenmesi nedeniyle mülkiyet hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucular, Bilecik'in Bozüyük ilçesi Yeniçepni köyünde bulunan taşınmazların malikleridir. Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları İşletmesi Genel Müdürlüğü (TCDD/İdare) tarafından Bozüyük  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) kamulaştırma bedeli ve tescil davaları açılmıştır. Mahkemece davaların kabulüne ve dava konusu taşınmazların tapu kaydının iptali ile İdare adına tesciline ayrıca tespit edilen kamulaştırma bedellerinin başvuruculara ödenmesine karar verilmiştir. Taraflarca temyiz edilen Mahkeme kararları Yargıtay  Hukuk Dairesinin (Daire) kararlarıyla bozulmuştur. Mahkemece bozma kararlarına uyularak yapılan yargılama sonucunda davaların kabulüne, dava konusu taşınmazların tapu kaydının iptali ile İdare adına tesciline ayrıca yeniden tespit edilen kamulaştırma bedellerinin başvuruculara ödenmesine karar verilmiştir. Başvurucu Temel Kılavuz ve İmdat Kılavuz tarafından temyiz edilen kararlar, Daire tarafından kamulaştırma bedeli için faiz başlangıç tarihleri ve vekâlet ücreti yönünden düzeltilerek onanmıştır. Nihai hükümleri başvurucu Temel Kılavuz ve İmdat Kılavuz 5/12/2019, 7/12/2019 ve 21/1/2020 tarihinde, diğer başvurucular Nihal Kılavuz ve Mikhet Karaduman 27/1/2020 tarihinde öğrendikten sonra 26/2/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon 2020/7268 ve 2020/7269 numaralı başvuruların 2020/7266 numaralı başvuru ile birleştirilmesine karar vermiştir. Komisyon, başvurucunun makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiası yönünden başvuru yollarının tüketilmemesi nedeniyle kabul edilemez olduğuna, mülkiyet hakkı yönünden kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/7266",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamulaştırma bedelinin düşük belirlenmesi nedeniyle mülkiyet hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işyeri denetimi neticesinde mevzuata aykırılık gerekçesine dayalı olarak idari para cezası verilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 26/5/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığınca (Kurum), saat ve takı satışı işiyle uğraşan başvurucuya Kuruma eksik bildirimde bulunması nedeniyle 294 TL idari para cezası verilmiştir.  Başvurucu, anılan idari para cezasına itiraz etmiş; itiraz İstanbul  İdare Mahkemesinin 27/2/2017 tarihli kararıyla kesin olarak reddedilmiştir. Nihai karar, başvurucu vekiline 28/4/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 26/5/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/25089",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işyeri denetimi neticesinde mevzuata aykırılık gerekçesine dayalı olarak idari para cezası verilmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kararın soncunu değiştirebilecek nitelikteki esaslı iddiaların karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) başvurucu hakkında Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) üyesi olduğu şüphesiyle soruşturma başlatmıştır. Soruşturma neticesinde Başsavcılık, başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan cezalandırılması talebiyle 25/6/2018 tarihli iddianame düzenlemiştir. İddianamede özetle başvurucunun ByLock kullanıcısı olduğu ve tanıkların ifadelerine göre örgüt hiyerarşisi içinde yer aldığı gerekçesiyle atılı suçu işlediği iddia edilmiştir.  İddianamenin kabulü ile açılan dava, Ankara  Ağır Ceza Mahkemesinde görülmeye başlanmıştır. Yargılamada 5/7/2018 tarihinde duruşma hazırlığı işlemleri yapılmıştır. Tensip Tutanağı'nda -diğerlerinin yanı sıra- Başsavcılık ve İl Emniyet Müdürlüğüne ayrı ayrı müzekkere yazılarak sanığın ByLock programını kullanıp kullanmadığı hususunda bütün bilgi, belge, yazışma içerikleri ile tanıklar F.N.E. ve H.K.nın olaya ilişkin varsa ifade tutanaklarının istenmesine, adreslerine göre işlem yapılmasına karar verilmiştir. Duruşma üç celsede bitirilmiştir. Birinci celsede başvurucu hakkındaki ByLock Tespit ve Değerlendirme Tutanağı Mahkemeye sunulmuştur. Söz konusu tutanakta, başvurucunun 543 ...30 numaralı GSM hattı ile ByLock programını kullandığı, User-ID numarasının 368421 olduğu belirtilmiştir. Yine aynı celsede tanık F.N.E. İçin celse arasında bilgi ve görgüsünün tespiti için yazılan talimata ikmalen cevap verilmiştir. Tanık F.N.E. istinabe yoluyla alınan beyanında; başvurucuyu 2011-2012 yıllarında üniversitede okurken tanıdığını, kendisinin (tanık) Ankara'da örgütün evlilik mesulü olduğunu, başvurucunun eşi F. ile örgüt aracılığı ile evlendiğini, mezun olduktan sonra örgüte bağlı üniversite öğrencilerinin kaldığı evlerden sorumlu olduğunu, büyük bölge talebe mesulü olarak görev yaptığını, sohbet toplantıları düzenlediğini, örgüte ait evlerin ihtiyaçlarını karşıladığını, kendisinin (tanık) ByLock programını yüklediğini, başvurucunun da listesinde ekli olduğunu ve anılan program üzerinden başvurucu ile yazışmalar yaptığını ifade etmiştir. Bu celsede tanık H.K.nın ifadeleri duruşmada okunmuştur. Tanık H.K. okunan ifadesinde başvurucunun örgüt içinde Ankara'da idari birim olarak kabul edilen Çankaya ili Gazi eyaleti içinde Gazi Üniversitesinde okuyan öğrencilerinden sorumlu abla olduğunu belirtmiş ve başvurucuyu teşhis etmiştir. Bu celsede başvurucu, alınan savunmasında üzerine atılı suçu kabul etmediğini ve örgüt üyesi olmadığını savunmuştur. Bu celsede iddia makamı, esas hakkında mütalaa sunmuştur. Mahkeme, başvurucu ve müdafiinin süre talebinin kabulüne ve duruşmanın 9/11/2018 tarihine ertelenmesine karar vermiştir. İkinci celsede Mahkeme, eksikliklerin giderilmesi amacıyla usule ilişkin işlemler yapmıştır. Üçüncü celsede başvurucu; müdafiinin hazır bulunmasıyla esas hakkında mütalaaya karşı savunmasını yapmıştır. Mahkeme, başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 8 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"[S]anığın kullandığı GSM hatlarına ilişkin G-NAT, GPRS ve baz istasyonu kayıtlarının tamamı ile uyumlu bulunduğunun anlaşıldığı, sanığın By[L]ock isimli program üzerinden görüştüğü kişiler hakkındaki tespitlerin celp edilerek incelendiği, bu kişilerinde sanık ileBy[L]ock programı üzerinden görüştüklerinin tespit edildiği, açıklanan maddi bulguların sanığın[]543[...]30 ve[]546[...]67 numaralı GSM hatları ile By[L]ock isimli programı kullandığına ilişkin Ankara Başsavcılığı'nın tespitini teknik olarak birebir doğruladığı, yukarıda açıklandığı üzere[]543[...]30 numaralı GSM hattı ile 368421 User ID numaralı By[L]ock Tespit ve Değerlendirme Tutanağının eşleştirmesinin doğru olarak yapıldığı, tanıklar [F.N.E.S.] ve [H.K.nın] sanık ile ilgili olarak olaya dayalı anlatımlarının sanığın örgütün hiyerarşik yapısı içerisinde yerini doğruladığı... [bu kapsamda sanığın üzerine atılı suçu işlediği kanaatine varılmıştır.] Başvurucu, istinaf ve gerekçeli temyiz dilekçelerinde -diğerlerinin yanı sıra- cezanın azaltılmasına veya bireyselleştirilmesine ilişkin yargılama aşamasında yazılı ve sözlü olarak ileri sürdüğü esaslı taleplerin karşılanmadığını belirtmiştir. Hüküm, kanun yolu denetiminden geçerek 9/12/2019 tarihinde kesinleşmiştir.  Başvurucu, nihai hükmü 21/3/2020 tarihinde öğrendikten sonra 29/4/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Komisyon, başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne, hakkaniyete uygun yargılanma hakkıyla bağlantılı olarak gerekçeli karar hakkı dışındaki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, anılan hakka ilişkin şikâyetlerin kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/13688",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kararın soncunu değiştirebilecek nitelikteki esaslı iddiaların karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu 2002 yılında açılan hukuk davasının henüz ilk derece mahkemesinde karara bağlanmamış olması nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürerek, ihlalin tespitiyle uğradığı maddi ve manevi zararın tazminine karar verilmesini talep etmiştir.  Başvuru, 17/1/2014 tarihinde Bakırköy  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 19/3/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 14/4/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Muğla ili Fethiye ilçesi Kaya Köyü Tunçpınarı mevkiinde kain 1330 parsel sayılı taşınmazın tapulama tespiti sırasında yarı hissesinin başvurucular murisi Aziz Bolel adına tespitine karar verilmiştir. Orman Genel Müdürlüğü’ne izafeten Fethiye Orman İşletme Müdürlüğü tarafından taşınmazın tespit malikleri aleyhine Fethiye Tapulama Mahkemesinin 1957/466 esas sayılı dosyasında tespite itiraz davası açılmıştır. Fethiye Tapulama Mahkemesinde yapılan yargılama neticesinde Mahkemenin 1957/466 esas 1971/3 karar sayılı kararı ile taşınmazın tespit gibi, sunulan veraset ilamları uyarınca tespit maliklerinin mirasçıları adına tapuya tesciline karar verilmiştir. Belirtilen taşınmaz hakkında Orman Genel Müdürlüğü’ne izafeten Fethiye Orman İşletme Müdürlüğü tarafından taşınmaz malikleri aleyhine Fethiye  Asliye Hukuk Mahkemesinin 2002/175 ve 2002/699 esas sayılı dosyaları ile sırasıyla 26/3/2002 ve 27/11/2002 tarihlerinde tapu iptali ve tescil davaları açılmıştır. Açılan bu davalarda Orman Genel Müdürlüğü tarafından, dava konusu parselin bulunduğu köyde 5/6/1986 tarihli ve 3302 sayılı Orman Köylülerinin Kalkınmalarının Desteklenmesi ve Hazine Adına Orman Sınırları Dışına Çıkarılan Yerlerin Değerlendirilmesi ile Hazineye Ait Tarım Arazilerinin Satışı Hakkında Kanun’un  ve  maddeleri ile Orman Sınırları Dışına Çıkarılacak Yerler Hakkındaki Tüzüğün  maddeleri uyarınca uygulama yapıldığı ve dava konusu parselin bir kısmının kesinleşen orman tahdidi sınırları içinde kaldığı ifade edilerek, belirtilen kısmın tapusunun iptaline ve orman vasfı ile hazine adına tapuya kayıt ve tesciline karar verilmesi talep edilmiştir. Orman Genel Müdürlüğü tarafından açılan bu davalar Fethiye  Asliye Hukuk Mahkemesinin 2002/175 esas sayılı dosyası üzerinde birleştirilmiştir. Fethiye  Asliye Hukuk Mahkemesinin 2002/175 esas sayılı dosyasında devam eden yargılama sırasında Fethiye Kadastro Mahkemesince 27/12/2011 tarihli yazı ile dava konusu taşınmazın 21/6/1987 tarihli ve 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun 22-A bendi uyarınca yapılan uygulama çalışmalarında 251 ada 4 parsel sayılı taşınmaz olarak uygulamaya tabi tutulduğu ve tespit tutanaklarının Kadastro Mahkemesine gönderildiği bildirilmiştir. Fethiye Kadastro Mahkemesinin bahsedilen yazısı üzerine Fethiye  Asliye Hukuk Mahkemesi 2002/175 esas sayılı dosyasında görevsizlik kararı vermiştir. Görevsizlik kararı sonrası Fethiye Kadastro Mahkemesinin E.2014/13 sırasına kaydı yapılan dosyada 20/2/2014 tarihinde verilen karşı görevsizlik kararı üzerine, dosya olumsuz görev uyuşmazlığının karara bağlanması için Yargıtay  Hukuk Dairesine gönderilmiştir.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun “Usul ekonomisi ilkesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.” 21/6/1987 tarih ve 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun “Genel olarak görev” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kadastro mahkemesi; taşınmaz mal mülkiyetine ve sınırlı ayni haklara, tapuya tescil veya şerh edilecek veyahut beyanlar hanesinde gösterilecek sair haklara, sınır ve ölçü uyuşmazlıklarına, kadastroya ve tapu sicilini ilgilendiren benzeri davalara ve özel kanunlarca kendisine verilen işlere bakar; Kadastroya veya kadastro ile ilgili verasete ait uyuşmazlıkları çözümleyebileceği gibi, istek üzerine veraset belgesi de verebilir.” 3402 sayılı Kanun’un “Kadastro davalarında usul” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kadastro hakimi, askı süresi içinde açılacak davalar ve kadastro müdürü tarafından mahkemeye tevdi olunacak taşınmaz mallara ait kadastro tutanakları ve mahalli hukuk mahkemelerinden devredilen işler hakkında dava dosyası açar. İlgililerin başvurusunu beklemeksizin kadastro tutanakları ile uyuşmazlığın çözümlenmesine etkili olabilecek kayıt ve diğer bilgileri ilgili dairelerden getirtir. Hakim, duruşma gününü taraflara Tebligat Kanunu hükümlerine göre resen tebliğ eder.” 3402 sayılı Kanun’un “Yargılama usulü” kenar başlıklı  maddesinin birinci, üçüncü ve dördüncü fıkraları şöyledir: “Kadastro mahkemesinde gelmeyen tarafın yokluğunda duruşma yapılır. Taraflardan hiç biri gelmez ise dosya işlemden kaldırılmaz. Hakim, toplanması mümkün olan delilleri inceler ve 30 uncu madde hükmünce işi karara bağlar.…Bu Kanunun tatbikinde ayrıca açıklık bulunmıyan hallerde basit yargılama usulü uygulanır.Kadastro mahkemeleri adli tatile tabi değildir.” 3402 sayılı Kanun’un “Deliller ve hakimin takdiri” kenar başlıklı  maddesinin birinci ve ikinci fıkraları şöyledir: “Kadastro tutanaklarında beyanlarına başvurulan kişiler, bu beyanlarına gerekçe gösterilerek itiraz edilmedikçe, yeniden dinlenmezler. Ancak hakim, kadastro tutanağındaki beyanla, duruşma sırasında topladığı deliller arasında çelişki görürse, bunu gidermek için tutanakta beyanlarına başvurulan kimseleri tanık sıfatıyla yeniden dinleyebilir. Kadastro komisyonlarından gönderilen tutanaklar ile mahalli mahkemelerden devredilen dosyaların muhtevasından malik tespiti yapılamadığı veya dava açan mirasçının dışında başka mirasçıların da bulunduğu anlaşıldığı takdirde, hakim resen lüzum gördüğü diğer delilleri toplayarak taşınmaz malın kimin adına tescil edileceğine karar vermekle yükümlüdür. Taşınmaz malın ölü bir şahsa ait olduğu anlaşılır ve mirasçıları da tespit edilemezse, ölü olduğu yazılmak suretiyle o şahsın adına tescil kararı verilir.” 3402 sayılı Kanun’un “Kararların tebliği, kanun yollarına başvurma ve ilamların infazı” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kadastro mahkemesi kararları Tebligat Kanunu hükümlerine göre resen taraflara tebliğ olunur.” 3402 sayılı Kanun’un “Yargılama giderleri, kadastro harcı ve tahakkuku” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi şöyledir: “Bu Kanun gereğince resen yapılması gereken soruşturma ve tebligat işlemleri için zaruri giderler, ileride haksız çıkacak taraftan alınmak üzere bütçeye konulan ödenekten karşılanır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/889",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu 2002 yılında açılan hukuk davasının henüz ilk derece mahkemesinde karara bağlanmamış olması nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürerek, ihlalin tespitiyle uğradığı maddi ve manevi zararın tazminine karar verilmesini talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesine dayalı olarak iş akdine son verilmesi üzerine açılan işe iade davasının esası incelenmeden reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki mahkeme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular muhtelif tarihlerde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Ekli tablonun (A) sütununda numaraları belirtilen başvuruların konu yönünden irtibatları nedeniyle 2018/37702 numaralı başvuru ile birleştirilmesine ve incelemenin 2018/37702 numaralı başvuru üzerinden sürdürülmesine karar verilmiştir. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucuların bir kısmı, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Arka Plan Bilgisi Türkiye 15 Temmuz 2016 tarihinde askerî bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmıştır. Devletin yetkili organları tarafından tehdit değerlendirmesi yapılarak demokratik anayasal düzene, bireylerin temel hak ve hürriyetlerine, millî güvenliğe yönelik tehdit oluşturan tüm terör örgütlerine ve illegal yapılanmalara karşı tedbirler alınması kararlaştırılmıştır (ayrıntılar için bkz. Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017). Anılan tedbirler kapsamında olağanüstü hâl ilan edilmiş ve olağanüstü hâl kanun hükmünde kararnameleri çıkarılmıştır. Bu çerçevede 15/8/2016 tarihinde kararlaştırılan 673 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararname (673 sayılı KHK) 1/9/2016 tarihli ve 29818 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.  673 sayılı KHK'nın  maddesinde devletin veya kamu tüzel kişilerinin doğrudan doğruya ya da dolaylı olarak katıldığı teşebbüs, ortaklık ve iştirakler ile kamunun hissesi bulunan diğer tüzel kişiler bünyesinde çalışmaktayken devletin millî güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna Millî Güvenlik Kurulunca karar verilen yapı, oluşum veya gruplara ya da terör örgütlerine üyeliği, mensubiyeti veya iltisakı yahut bunlarla irtibatı olduğu değerlendirilerek iş sözleşmesi feshedilen işçilerin, bir daha bu teşebbüs ve ortaklıklar ile kamunun hissesi bulunan diğer tüzel kişiler bünyesinde veya diğer kamu kurum ve kuruluşlarında istihdam edilemeyeceği, doğrudan veya dolaylı olarak görevlendirilemeyeceği düzenlenmiştir.  673 sayılı KHK, 6/2/2018 tarihli ve 7081 sayılı Kanun'un 8/3/2018 tarihli ve 30354 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmesi sonucunda kanunlaşmıştır.B. Somut Başvurulara İlişkin Olay ve Olgular Başvurucular, Borsa İstanbul Anonim Şirketinde (Şirket) iş akdiyle çeşitli görevlerde çalışmaktayken genel müdürlük makamının onayıyla hizmetlerine ihtiyaç duyulmadı��ı gerekçe gösterilerek iş akitleri feshedilmiştir. Başvurucular, iş akdinin usulüne uygun olarak feshedilmediğini ve fesih için somut bir olguya dayanılmadığını belirterek işe iade istemiyle Şirket aleyhine dava açmıştır. Davalı Şirket cevap dilekçesinde, 15/7/2016 tarihinde ülkemizin maruz kaldığı darbe teşebbüsünden sonraki olağanüstü durumlar birlikte değerlendirildiğinde başvurucuların hizmetlerine ihtiyaç duyulmaması nedeniyle iş akitlerinin sona erdirildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.  İstanbul İş Mahkemeleri (Mahkeme) açılan davaların reddine karar vermiştir. Mahkeme kararlarında; başvurucuların terör örgütü ile irtibatlı ve iltisaklı oldukları gerekçesiyle iş akitlerinin feshedildiği bu nedenle iş verenle aralarındaki güven ilişkisinin zedelendiği dikkate alındığında iş akitlerinin geçerli nedenle feshedildiği belirtilmiştir. 673 sayılı KHK'nın  maddesi uyarınca da bu kişilerin bir daha kamu hizmetinde çalıştırılmasının mümkün olmadığı gerekçesine yer verilmiştir.  Başvurucular, karara karşı istinaf yoluna başvurmuştur. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Daireleri (Bölge Adliye Mahkemesi) başvurucuların istinaf istemlerini reddetmiştir. Kararda; 673 sayılı KHK'nın  maddesi kapsamın değerlendirme yapılarak başvurucuların iş akitlerinin sona erdirildiği ve yasal yetki nedeni ile fesihlerde 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu'nda düzenlenen geçerli fesih nedenlerinin aranmayacağı belirtilmiştir. Başvurucuların temyiz istemleri, Yargıtay  Hukuk Dairesince reddedilmiştir. Nihai kararların tebliğinin ardından başvurucular süresinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bakınız Berrin Baran Eker ([GK], B. No: 2018/23568, 2/7/2020, §§ 20-35). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/37702",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, güven ilişkisinin bozulduğu gerekçesine dayalı olarak iş akdine son verilmesi üzerine açılan işe iade davasının esası incelenmeden reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı kapsamındaki mahkeme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/12785",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 7/7/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilir olduğuna, esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1/6/2007 tarihinde tutuklanmış, hakkında Antalya Cumhuriyet Başsavcılığının 18/6/2007 tarihliiddianamesi ile uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır. Antalya  Ağır Ceza Mahkemesinin 1/10/2007 tarihli kararıyla başvurucu hakkında hapis ve adli para cezası verilmiştir. Temyiz üzerine karar bozulmuş, bozmaya uyularak yürütülen yargılamada Mahkemenin 15/4/2014 tarihli kararıyla başvurucunun beraatine karar verilmiştir. Karar temyiz edilmeyerek kesinleşmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/11420",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, alacağın tahsili amacıyla borçlu aleyhine başlatılan icra takibi sırasında borçluya ait taşınmazın satışından elde edilen bedelin yaklaşık dokuz yıl süren sıra cetvelinin kesinleşmesi sürecinde nemalandırılmamış olması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 14/6/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Şirket, 403,97 TL tutarlı çekin tahsili amacıyla Fethiye  İcra Müdürlüğünde (İcra Dairesi) E.2007/2532 sayısına kayden Y. Limitet Şirketi ve Y.Y. aleyhine kambiyo senetlerine mahsus yolla icra takibi başlatmıştır. İcra Dairesi borçlunun bir adet taşınmazını haczederek 30/9/2010 tarihinde satmıştır. İcra Dairesince düzenlenen sıra cetveline göre  sırada yer alan başvurucuya 034,06 TL ödeme yapılması kararlaştırılmıştır. Söz konusu tutar sıra cetvelinin kesinleşmesinden sonra ödenmek üzere bankada vadesiz bir hesapta bekletilmiştir. Bu arada T.B. 18/7/2012 tarihinde Fethiye İcra Hukuk Mahkemesinde (İcra Hukuk Mahkemesi) sıra cetveline karşı şikâyet yoluna müracaat etmiştir. İcra Hukuk Mahkemesi husumet yokluğundan 11/9/2013 tarihinde şikâyeti reddetmiştir. Kararın temyizi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin (Yargıtay) 28/1/2016 tarihli kararıyla İcra Hukuk Mahkemesinin kararı gerekçesi değiştirilmek suretiyle düzeltilerek onanmıştır. Karar düzeltme istemi de Yargıtayın 10/4/2019 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Banka hesabında tutulan 034,06 TL sıra cetvelinin kesinleşmesi üzerine 15/5/2019 tarihinde başvurucuya hesaben ödenmiştir.  İlgili hukuk için bkz. Fatma Yıldırım, B. No: 2014/6577, 16/2/2017, §§ 19- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/20771",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, alacağın tahsili amacıyla borçlu aleyhine başlatılan icra takibi sırasında borçluya ait taşınmazın satışından elde edilen bedelin yaklaşık dokuz yıl süren sıra cetvelinin kesinleşmesi sürecinde nemalandırılmamış olması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular, süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/46330",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazın imar planında önce kamu hizmeti alanına ayrılması, sonra da imar durumunun ticari rekreasyon alanı olarak belirlenmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir  Başvuru 11/8/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun maliki olduğu başvuruya konu Ankara ili Gölbaşı ilçesi İncek- İmar Mahallesi 111103 ada 3 parsel sayılı taşınmaz 1/1000 ölçekli revizyon uygulama imar planında rekreasyon alanı vasfıyla 13/2/2009 tarihinde kamu hizmeti alanına ayrılmıştır. Başvurucu bu taşınmazı 24/2/2015 tarihinde satış yoluyla edinmiştir. Başvurucu taşınmazın kamulaştırılması istemiyle Belediyeye başvurmuş fakat bu yoldan bir sonuç elde edememiştir. Başvurucu, bunun üzerine imar planında kamu hizmeti alanına ayrılan taşınmazın rayiç bedelinin ödenmesi istemiyle Belediye aleyhine 22/5/2015 tarihinde Ankara  İdare Mahkemesinde (Mahkeme)tam yargı davası açmıştır.  Mahkeme 15/12/2015 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Kararda, taşınmazın rekreasyon alanı olarak kamu hizmetine ayrıldığı fakat Ankara Büyükşehir Belediyesince 11/5/2015 tarihinde onaylanan imar planı değişikliğiyle taşınmazın vasfının ticari rekreasyon alanı olarak değiştirildiği vurgulanmıştır. Buna göre taşınmaz üzerindeki tasarruf hakkına yönelik kısıtlamaların imar planı değişikliği sonucu ortadan kalktığı, başvurucunun taşınmazı kullanabilme imkânına kavuştuğu belirtilmiştir. Diğer taraftan taşınmazın kamu hizmeti alanına ayrılma durumunun kalkması nedeniyle taşınmazın kamulaştırılması zorunluluğunun bulunmadığı ifade edilmiştir. Başvurucunun anılan karara yönelik istinaf talebi Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesinin 5/12/2016 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Başvurucunun karar düzeltme istemi de aynı Dairenin 31/5/2017 tarihli kararıyla reddedilmesi üzerine karar kesinleşmiştir. Nihai karar 19/7/2017 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. Başvurucu, nihai kararın tebliği üzerine 11/8/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.   Konu ile ilgili hukuk için bkz. Hüseyin Ünal, B. No: 2017/24715, 20/9/2018, §§ 17- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/31624",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazın imar planında önce kamu hizmeti alanına ayrılması, sonra da imar durumunun ticari rekreasyon alanı olarak belirlenmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir I",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, makul sürede yargılanmadığını, bu nedenle adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, başvurucu vekili tarafından 21/8/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine bizzat yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 10/12/2013 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru dilekçesindeki ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu hakkında Türkiye Cumhuriyeti Devleti Anayasal Düzenini Değiştirmek Amacıyla Silahlı Eylemde Bulunmak suçunu işlediği iddiasıyla1/3/1926 tarih ve 765 sayılı Mülga Türk Ceza Kanunu’nun  maddesi uyarınca cezalandırılması için Ankara Devlet Güvenlik Mahkemesi Cumhuriyet Başsavcılığının 21/5/1993 tarihli iddianamesiyle kamu davası açılmıştır.  Ankara Devlet Güvenlik Mahkemesinin 30/6/1994 tarihli kararı ile başvurucunun üzerine atılı suçtan müebbet hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.  Başvurucu hakkında hükmedilen cezayı infaz etmekte iken Cumhurbaşkanı tarafından 30/4/2003 tarihinde cezasının kaldırılmasına karar verilmiştir. Başvurucu hakkında bu kez 1992 yılında işlediği iddia edilen suçlar nedeniyle Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığının 29/1/2007 tarihli iddianamesi ile cezalandırılması için Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesine kamu davası açılmıştır. Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinin 19/2/2007 tarihli görevsizlik kararı ile dosya CMK  Maddesi ile Görevli İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 20/11/2007 tarihli kararı ile başvurucu hakkındaki dosyanın aralarındaki fiili ve hukuki irtibat nedeniyle İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 2003/237 Esas sayılı dava dosyası ile birleştirilmesine karar verilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi, 18/9/2012 tarihinde, başvurucu hakkında açılan davanın mükerrer olması nedeniyle reddine karar vermiştir. Mahkeme davanın reddi kararında şu gerekçelere dayanmıştır: Yukarıda ceza verilen sanıklar hakkında yapılan açıklamalarda da belirtildiği gibi, örgüt üyesi olan bir sanığın vahamet arzeden eylemleri çok sayıda olsa bile her bir suç için ayrı ayrı ceza verilemeyeceği, eylemlerin tümünün bir bütün olarak madde kapsamında değerlendirilmesi gerektiği, Sanık Ali Yılmaz hakkında da Ankara DGM.  Savcılığınca 05/06/2001 tarih ve 1993/33 nolu iddianame ile sanığın 765 sayılı TCK.nun 146/maddesi gereğince cezalandırılmasının talep edildiği, suç tarihinin 01/04/1993 ve öncesi olduğu, yapılan yargılama sonucunda Ankara DGM tarafından 30/06/1994 tarih ve 1993/54-93 sayılı kararla sanığın 765 sayılı TCK.nun 146/maddesi gereğince cezalandırılmasına karar verildiği, mahkememizdeki yargılama konusu olaylarında aynı dönemlere denk geldiği, dolayısıyla tekrar ceza verilemeyeceği anlaşıldığından mükerrer açılan davanın reddine karar verilmiştir. Karar başvurucuya tebliğ edilmemiş ve kesinleştirilmemiştir. B. İlgili Hukuk 765 sayılı Kanun’un  maddesi  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/6689",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, makul sürede yargılanmadığını, bu nedenle adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, mesleki izin belgesinin geri alınmasına ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan davada kazanılmış haklar dikkate alınmadan karar verilmesi ve yargılamanın makul sürede tamamlanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 5/3/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 2002 yılında yapılan Gümrük Müşavirliği Ön Eleme Sınavına katılmış ancak başarılı olamamıştır.  Başvurucunun açtığı dava sonucu başarısız sayılma işlemi Ankara  İdare Mahkemesinin 16/12/2004 tarihli kararı ile hatalı soruların olduğu gerekçesiyle iptal edilmiştir. İptal kararı üzerine çağrıldığı Gümrük Müşavirliği Mesleki Yeterlilik Sınavında başarılı olan başvurucu lehine gümrük müşavirliği izin belgesi düzenlenmiştir.  Ankara  İdare Mahkemesinin 16/12/2004 tarihli iptal hükmü Danıştay Onuncu Dairesinin 13/6/2007 tarihli kararı ile özetle hatalı soruların değerlendirme dışı bırakılması ve puan eklemesi yapılmasına karşın başvurucunun ön eleme sınavını geçmek için yeterli puana ulaşamamış olduğu gerekçesiyle bozulmuştur. Ankara  İdare Mahkemesi bozma ilamına uymayarak iptal hükmünde ısrar etmiştir. İptal yönündeki ısrar kararı Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 16/12/2010 tarihli kararı ile bozulmuştur.  Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun bozma kararı üzerine Gümrük Müsteşarlığı tarafından 13/5/2011 tarihli işlemle başvurucunun müşavirlik izin belgesi geri alınmıştır.  Başvurucu, geri alma işlemine karşı Ankara  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) iptal davası açmıştır. Mahkeme 8/12/2011 tarihli kararıyla işlemi iptal etmiştir. İptal gerekçesinde başvurucunun ön eleme sınavı sonrasında yapılan mesleki yeterlilik sınavında başarılı olduğu ve uzun süredir kullandığı müşavirlik izin belgesinin geri alınmasının idari istikrar ilkesi ile bağdaşmayacağı vurgulanarak dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı ifade edilmiştir. İptal hükmünün Danıştay Onbeşinci Dairesinin 20/9/2012 tarihli kararıyla bozulması üzerine Mahkeme, bozma ilamına uyarak 3/10/2013 tarihli kararıyla davayı reddetmiştir. Ret gerekçesinde yargı kararlarının uygulanmasının Anayasa ve 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu uyarınca bir zorunluluk olduğu belirtilerek dava konusu geri alma işleminin Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun bozma kararının gereklerinin yerine getirilmesi niteliğinde bir işlem olduğunun altı çizilmiştir. Kararda sonuç olarak yargı kararının uygulanması için tesis edilen işlemin hukuka uygun olduğu ifade edilmiştir. Ret kararı Danıştay Onbeşinci Dairesinin 19/3/2014 tarihli hükmüyle onanmış ve karar düzeltme istemi aynı Dairenin 10/12/2014 tarihli kararıyla reddedilmiştir.  Başvurucu nihai kararı 4/2/2015 tarihinde tebellüğ etmesinin ardından 5/3/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/4068",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, mesleki izin belgesinin geri alınmasına ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan davada kazanılmış haklar dikkate alınmadan karar verilmesi ve yargılamanın makul sürede tamamlanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; askerde meydana gelen ölüm olayına ilişkin etkili ceza soruşturması yürütülmemesi, tam yargı davasının süre aşımı nedeniyle reddedilmesi ve yargılamanın yenilenmesi talebinin reddi nedenleriyle yaşama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 22/4/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca başvurucuların adli yardım talebi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir. Fetah Durmaz ve İsmet Durmaz'ın 5/5/2015 tarihli ve 2015/7898 numaralı bireysel başvuru dosyalarının aralarında konu yönünden hukuki irtibat bulunması nedeniyle 2014/5534 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların yakını A. Tunceli Hozat Jandarma Komando Tabur Komutanlığı emrinde askerlik görevini ifa etmekte iken 26/4/2009 tarihinde saat 45'te, silah sesi duyulması üzerine nöbet kulübesine giren Nöbetçi Astsubay Ü.O. ve birkaç asker tarafından nöbet tuttuğu kulübede başından vurulmuş, sırt üstü yatar vaziyette bulunmuştur. Müteveffa, üzerine zimmetli piyade tüfeğiyle başından vurulması sonucu hayatını kaybetmiştir. A. Ceza Soruşturmasına İlişkin Süreç Hozat Cumhuriyet Başsavcılığı ve 8'inci Kolordu Komutanlığı (Kolordu Komutanlığı) Askerî Savcılığınca olaya ilişkin soruşturma başlatılmıştır. Hozat Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 10/7/2009 tarihinde, Cumhuriyet Başsavcılığının görevsizliğine ve dosyanın Kolordu Komutanlığı Askerî Savcılığına gönderilmesine karar verilmiştir. Kolordu Komutanlığı Askerî Savcılığınca olaya ilişkin resen başlatılan soruşturmanın evrakı ile anılan görevsizlik kararı üzerine gönderilen dosyanın birleştirilmesine karar verilmiştir. Yapılan olay yeri incelemesi ve kriminal inceleme tutanaklarından, müteveffanın görev yaptığı nöbet kulübesinde kafasından vurulmuş hâlde zeminde yatarken bulunduğu, maktulun alın bölgesinde kurşun giriş deliğinin ve ensesinde kurşun çıkış deliğinin, nöbet mevzisinin üstünde ise kurşun deliğinin bulunduğu, kulübe içinde bulunan boş kovanın müteveffanın üzerine zimmetli silahtan çıktığı, tüfeğin emniyeti açık vaziyette bacaklarının arasında durduğu, tüfeğin yüzeyinin pütürlü olması nedeniyle parmak izi örneği bulunamadığı, müteveffanın sol el parmak uçlarında atış artığına rastlandığı anlaşılmaktadır. 27/4/2009 tarihinde Fırat Üniversitesi Adli Tıp Ana Bilim Dalı Başkanlığında gerçekleştirilen ölü muayene ve otopsi işlemi sonrası düzenlenen tutanakta, şahsın ateşli silah bitişik atış yaralanmasına bağlı kafa kemiklerinde kırık, beyin zarları arasında kanama ve beyin dokusu harabiyeti nedenleriyle öldüğü tespit edilmiştir.  Olay günü alınan beyanlarında koğuş arkadaşları; müteveffanın içine kapanık bir kişi olduğunu, sıkıntılarını paylaşmadığını ancak yakın zamanda bebeğinin öldüğünü bildiklerini ifade etmişlerdir.  Soruşturma aşamasında alınan tanık beyanlarından 25/4/2009 tarihinde müteveffanın koğuş arkadaşlarından olan E.A.nın bankamatik kartının çalınarak bir miktar parasının çekildiği, bu olayda E.A. tarafından müteveffadan şüphelenildiği, nöbetçi astsubayın 26/4/2009 tarihinde er ve erbaşları içtima alanında toplayarak \"Arkadaşlar tatsız bir olay var, ben bugün nöbetçiyim sabaha kadar yanıma gelebirsiniz bu olay tatlı bir şekilde çözülsün, yarın bankadan kamera kayıtları istenecek.\" dediği anlaşılmaktadır. E.A. beyanında; bankamatik kartının kaybolduğunu ve bir dakika arayla iki sefer hesabından para çekilmiş olduğunu, aynı tarihte ve saatte çarşıdaki bankamatikten müteveffanın para çektiğini öğrenmesi üzerine müteveffaya sorduğunda müteveffanın kendi hesabından para çektiğini söylediğini, bankayı aradığında ise müteveffanın hesabından en son 16/4/2009 tarihinde para çekildiğini söylediklerini, bunun üzerine müteveffadan parayı çaldıysa söylemesini istediğini, onun ise parayı çalmadığını söylediğini ancak \"Üstüme kalmasın bu suç, ben sana parayı ödeyeyim.\" diyerek kendisine 130 TL verdiğini, \"Kalanı da bir dahaki ay veririm.\" dediğini ve bu şekilde helalleştiklerini söylemiştir. E.A.; parayı çalan A. değilse diyerek şüpheye düşmesi nedeniyle durumu komutanına anlattığını, komutanın da herkesi toplayıp bu durumu ima ederek \"Bana söyleyin, tatlı bir şekilde çözelim.\" şeklinde beyanda bulunduğunu, bu konuşmadan sonra akşam, müteveffanın kendisinden kalem ve sigara isteyip yanından ayrıldığını, daha sonra onun intihar ettiğini duyduğunu beyan etmiştir. Nöbetçi Astsubay Ü.O. 26/4/2009 tarihinde saat 00'te düzenlediği tutanakta; E.A.nın 30 sıralarında yanına gelerek bankamatik kartının kaybolduğunu söylediğini, şüphelendiği müteveffa ile konuşmak için diğer iki koğuş arkadaşı R.E. ve F.G. ile birlikte berberhaneye gittiklerini, burada sadece konuştuklarını beyan ettiklerini, kendisinin ise bu olaya ilişkin olarak er ve erbaşları toplayıp paradan ve para kaybeden kişiden bahsetmeden bunun tatsız bir olay olduğunu, tatlılıkla çözmek için bu konuyla ilgili konuşmak isteyen olursa görüşebileceğini beyan ettiğini belirtmiştir.  Nöbetçi Astsubay Ü.O. Savcılık tarafından alınan beyanında, E.A.nın parasının çalınması olayına ilişkin sürece dair tutanak tuttuğunu belirtmiş ve tutanakta açıklanan ifadeleri tekrar etmiştir. Ayrıca müteveffanın 8/4/2009-19/4/2009 tarihlerinde muhafaza edilmesi için Jandarma Başçavuş F.F.ye 300 TL verdiğini, bu paranın muhafaza altında olduğunu belirtmiştir. Müteveffanın babası başvurucu Fetah Durmaz'ın Kolordu Komutanlığı Askerî Savcılığınca 4/5/2009 tarihinde müşteki sıfatıyla beyanı alınmıştır. Başvurucu beyanında özetle oğlunun dinî nikâhla yaptığı evliliğini ve bu evlilikten olan çocuğunu bilmediğini ancak böyle bir şeye de ihtimal vermediğini, oğlunun paraya ihtiyacı olmaması nedeniyle hırsızlık yapması için bir sebep de olmadığını, intiharına anlam veremediğini, bir kadınla duygusal ya da cinsel ilişkisi olması nedeniyle baskı ve şiddete maruz kalmış olabileceğini, bu nedenle intihar etmiş olabileceğini düşündüğünü beyan etmiştir. 29/5/2009 tarihinde talimat yoluyla tekrar beyanı alınan müteveffanın babası Fetah Durmaz ve annesi diğer başvurucu İsmet Durmaz; oğullarının askerlikten önce hiçbir ruhsal sorununun bulunmadığını, intihar etmiş olamayacağını, oğullarını bu duruma iten veya vefatına sebep olan kişilerden şikâyetçi olduklarını belirtmişlerdir.  Kolordu Komutanlığı Askerî Savcılığınca 21/7/2009 tarihinde, toplanan tüm deliller bir arada değerlendirildiğinde müteveffanın nöbet tuttuğu kulübede nöbeti gereği taşıdığı tüfeği kullanarak kafasına ateş edip intihar ettiği, intihar etmesinde başka şahısların kusurlarının ya da teşviklerinin bulunmadığının anlaşıldığı gerekçesiyle kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmiştir. Anılan karar, müştekilere tebliğ edilmesi için Kolordu Komutanlığı Askerî Savcılığınca Şanlıurfa İl Emniyet Müdürlüğüne gönderilmiştir.  Başvurucuların ikamet adreslerinde bulunamadıkları gerekçesiyle 11/2/1959 tarihli ve 7201 Sayılı Tebligat Kanunu'nun  maddesine göre 24/11/2009 tarihinde kapıya asılmak suretiyle tebligat yapıldığının Şanlıurfa İl Emniyet Müdürlüğünce bildirildiği anlaşılmaktadır. Başvurucu Fetah Durmaz ve İsmet Durmaz 20/12/2013 tarihinde, soruşturma sürecinde Hozat Cumhuriyet Başsavcılığınca verilen görevsizlik kararının Kolordu Komutanlığı Askerî Savcılığınca verilen birleştirme kararının kendilerine tebliğ edilmediğini, 21/7/2009 tarihli kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın tebliğ edildiği bildirilmiş olsa da Fettah Durmaz'a yapılan tebligatın usulsüz olduğunu, İsmet Durmaz'a ise hiç tebligat yapılmadığını belirterek anılan kararlara karşı itirazlarını ileri sürmüşlerdir. İtirazı inceleyen Kara Kuvvetleri Komutanlığı Malatya 2'nci Ordu Komutanlığı Askerî Mahkemesi 21/2/2014 tarihinde başvurucuların itirazlarını esastan inceleyerek reddetmiştir. Mahkeme, tebligatın usulüne uygun yapılıp yapılmadığı konusunda bir tespit yapmamış ancak başvurucuların itiraz hakkının korunmuş olması nedeniyle hak kayıpları olmayacağını belirtmiştir. Olayın askerlik hizmeti sırasında meydana gelmesi ve müteveffanın asker kişi olması nedeniyle askerî yargının görevli olduğu, görevsizlik kararıyla gelen dosyanın Askerî Savcılığın resen başlattığı soruşturma evrakıyla birleştirilmesinde hukuki menfaat bulunduğu, anılan husus yönünden de başvurucuların itiraz haklarının korunmuş olması sebebiyle, tebligat yapılmaması nedeniyle hak kayıplarının oluşmadığı belirtilmiştir.  Kovuşturmaya yer olmadığına dair karara karşı yapılan itiraz; müteveffanın kafasında bulunan mermi giriş ve çıkış deliklerinin başvurucunun atış anında kafasını silaha dayaması sonucu oluşmasının mümkün olduğu, Askerî Savcılık ve Cumhuriyet Başsavcılığının araştırmalarında herhangi bir eksik bulgu veya delile, ölüm olayının gerçekleşmesinde bir başkasının maddi anlamda bir etkisine ve etki etme şüphesine rastlanmadığı, ölüm olayını, müteveffanın üzerine zimmetli silahıyla kafasını hedef alarak ateş etme eylemini gerçekleştirdiğinin şüpheden uzak bir şekilde ortaya konduğu, vefat eyleminin gerçekleşmesinde müteveffanın iradi eylemleri dışında bir başkasının müteveffayı intihara yönlendirme girişiminin olmadığının da dinlenen tanık beyanlarıyla ortaya konduğu gerekçeleriyle reddedilmiştir. Anılan kararın 26/3/2014 tarihinde tebliğ edilmesi üzerine başvurucular, otuz günlük başvuru süresi içinde 22/4/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. B. Tam Yargı Davasına İlişkin Süreç Başvuruculardan İsmet Durmaz ve Fetah Durmaz, oğullarının askerde intiharı sonucu ortaya çıkan maddi ve manevi zararlarının tazmini istemiyle 23/7/2012 tarihinde İçişleri Bakanlığına başvurmuşlardır. Talebin zımnen reddi üzerine 31/10/2012 tarihinde Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde (AYİM) tam yargı davası açılmıştır. AYİM İkinci Dairesi tarafından 29/5/2013 tarihinde, davacıların zararı öğrendikleri tarihten yani müteveffa A.nin vefat tarihi olan 26/4/2009 tarihinden itibaren bir yıl içinde idareye başvuruda bulunmaları gerekirken idari müracaat süresi geçtikten sonra 23/7/2012 tarihinde yaptıkları başvuru sonrasında açtıkları davada süre aşımı olduğu gerekçesiyle dava reddedilmiştir. Başvurucular, karar düzeltme talebinde bulunmamışlardır. Başvurucu İsmet Durmaz ve Fetah Durmaz 27/10/2014 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın kendilerine usulüne uygun olarak tebliğ edilmemesi nedeniyle davada süre aşımı bulunmadığını belirterek yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunmuştur. İleri sürülen hususun yargılamanın yenilenmesi sebepleri arasında yer almaması nedeniyle AYİM İkinci Dairesince 4/3/2015 tarihinde talep reddedilmiştir. Yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin kararın 6/4/2015 tarihinde kendilerine tebliğ edilmesinin ardından otuz günlük başvuru süresi içinde başvurucu İsmet Durmaz ve Fetah Durmaz 5/5/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. A. Ulusal Hukuk 25/10/1963 tarihli ve 353 Sayılı Askeri Mahkemeler Kuruluşu ve Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesi şöyledir: “Askerî savcı tarafından verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair karar, teşkilâtında askerî mahkeme kurulan kıt’a komutanı veya askerî kurum amiri ile şüpheli ve suçtan zarar görene bildirilir.Bu karara karşı teşkilâtında askerî mahkeme kurulan kıt’a komutanı veya askerî kurum amiri ya da suçtan zarar gören, kararın kendilerine tebliğinden itibaren onbeş gün içinde kararı veren askerî savcının teşkilâtında olduğu askerî mahkemeye yer itibarıyla en yakın askerî mahkemede itiraz edebilirler. En yakın askerî mahkemenin tayininde kararsızlık olursa, bu husus Millî Savunma Bakanlığınca giderilir. İtiraz isteminde kamu davasının açılmasını haklı gösterecek olaylar ve deliller gösterilir.” 353 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\" İtiraz süresi içinde yapılmamış veya sebep gösterilmemişse veyahut kamu davasının açılması için yeter sebepler bulunmazsa askeri mahkeme itirazı reddeder.(Değişik ikinci fıkra: 29/6/2006-5530/35 md.) Ret kararı suçtan zarar görene; eğer itiraz, teşkilâtında askerî mahkeme kurulan kıt’a komutanı veya askerî kurum amiri tarafından yapılmış ise bu makama tebliğ olunur ve ayrıca askerî savcıya ve şüpheliye bildirilir.\" 4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Daireler ile Daireler Kurulundan verilen kararlar hakkında, aşağıda yazılı sebepler dolayısıyle yargılamanın iadesi istenebilir.a) Zorlayıcı sebepler dolayısiyle veya lehine karar verilen tarafın eyleminden doğan bir sebeple elde edilemeyen bir belgenin, kararın verilmesinden sonra ele geçirilmiş olması;b) Karara esas olarak alınan belgenin sahteliğine hükmedilmiş veya sahte olduğu, mahkeme veya resmi bir makam huzurunda ikrar olunmuş veya sahtelik hakkındaki hüküm karardan evvel verilmiş olup da yargılamanın iadesini isteyen kimsenin, karar zamanında bundan haberi bulunmamış olması;c) Karara esas olarak alınan bir ilam hükmünün kesin hüküm halini alan bir kararla bozularak ortadan kalkması;d) Bilirkişinin kasıtla gerçeğe aykırı beyan ve ihbarda bulunduğunun, hükümle tahakkuk etmesi;e) Lehine karar verilen tarafın, karara etkisi olan bir hile kullanmış olması;f) Vekil veya kanuni temsilci olmayan kimseler huzuru ile davanın görülüp karara bağlanmış bulunması;g) Çekilmeye mecbur olan Başkan veya üyenin katılması ile karar verilmiş olması;h) Tarafları ve sebebi aynı olan bir dava hakkında verilen karara aykırı yeni bir karar verilmesine sebep olabilecek bir madde yokken, aynı Daire veya diğer Daireler yahut Daireler Kurulu tarafından evvelki ilamın hükmüne aykırı bir karar verilmiş bulunması. \" ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/5534",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, askerde meydana gelen ölüm olayına ilişkin etkili ceza soruşturması yürütülmemesi, tam yargı davasının süre aşımı nedeniyle reddedilmesi ve yargılamanın yenilenmesi talebinin reddi nedenleriyle yaşama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, aile içi şiddet nedeniyle başvurucuya ve müşterek çocuklara yaklaşmaması hususunda koruma kararı bulunan eşin müşterek çocuklarla şahsi ilişki tesisine karar verilmesi nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığının korunması hakkı ile özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 26/5/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca, adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir.  Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü sunmuştur. Başvurucuların vekili, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu  ve boşanma sürecinde olduğu eşi A.nin beş çocukları bulunmaktadır. Aşağıda detaylı olarak açıklanacağı üzere 26/4/2007 doğumlu başvurucu F. ile 29/4/2008 doğumlu başvurucu G.nin velayetleri anneleri olan başvurucu de bulunmaktadır. Diğer çocukların velayetleri baba A.ye verilmiştir. Başvurucu  22/12/2010 tarihinde eşi A. aleyhine boşanma davası açmıştır. A. de başvurucuya karşı boşanma davası açmıştır. İstanbul  Aile Mahkemesinin 28/9/2012 tarihli kararıyla, evliliğin şiddetli geçimsizlik nedeniyle temelinden sarsıldığı gerekçesiyle tarafların boşanmalarına hükmedilmiştir. Karar gerekçesinde sosyal hizmet uzmanlarınca düzenlenen bilirkişi raporlarına dayanılmıştır. Bu raporlarda; boşanma davası süresince üç erkek çocuğun babaları A.nin yanında kaldıkları, iki kız çocuğunun ise başvurucu nin yanında yaşadığı belirtilmiştir. Ayrıca çocukların birlikte yaşadığı ebeveynine karşı olumlu, sağlıklı bir ilişki geliştirdikleri ancak ayrı yaşadıkları ebeveynlerine karşı olumsuz tepki gösterdikleri, boşanma sürecindeki sıkıntılardan çocukların etkilendiği ve taraf olma durumunda bırakıldıklarının belirtildiği ifade edilmiştir. Mahkemece raporlardaki öneriler ve çocukların isteği dikkate alınarak üç erkek çocuğun velayetinin babaları A.ye, iki kız çocuğun velayetinin ise başvurucu ye verilmesine; çocukların da birbirlerini görebileceği şekilde ebeveynleriyle şahsi ilişki kurulmasına karar verilmiştir. Söz konusu karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin 10/12/2013 tarihli kararıyla usule ilişkin gerekçeyle bozulmuştur.  Bozma üzerine yeniden yapılan yargılama sonucunda İstanbul  Aile Mahkemesinin 22/1/2016 tarihli kararıyla başvurucu nin boşanma davasının kabulüne ve tarafların şiddetli geçimsizliğe dayalı olarak evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle boşanmalarına karar verilmiştir. Karar gerekçesinde; boşanmaya sebep olan olaylarda A.nin ağır kusurlu olduğu, başvurucunun kusurunun bulunmadığı belirtilmiştir. Kararda üç erkek çocuğun velayetinin babaları A.ye, iki kız çocuğun velayetinin ise başvurucuya verilmesine; çocukların da birbirlerini görebileceği şekilde ebeveynleriyle şahsi ilişki kurulmasına karar verilmiştir. Boşanma davasına dair detaylı bilgiler aşağıda ayrı başlık altında verilmiştir.  Boşanma davası süreci devam ettiği sırada başvurucu , eşinin kendisine ve çocuklarına şiddet uyguladığını belirterek İstanbul  Aile Mahkemesine başvurmuştur. İstanbul  Aile Mahkemesince çeşitli tarihlerde verilen kararlarla 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun uyarınca başvurucunun eşi A.nin başvurucuya ve çocuklarına yönelik şiddet tehditi, hakaret, aşağılama veya küçük düşürmeyi içeren söz ve davranışlarda bulunmamasına, iletişim araçları ileveya sair surette rahatsız etmemesine, şahsi eşyası ve ev eşyasına zarar vermemesine karar verilmiştir. Ayrıca A.nin başvurucu ve çocukları F. ve G.nin oturdukları ev ile çocukların okuluna beş yüz metreden fazla yaklaşmamasına hükmedilmiştir. Söz konusu koruma tedbirleri 6/3/2013 ile 19/6/2015 tarihleri arasında geçerli olmuştur. Koruma kararlarına dair süreç aşağıda detaylı olarak anlatılmıştır.  Ayrıca A.nin başvurucu ve çocuklarının oturduğu konuta yaklaşmamasına dair tedbir kararına uymaması nedeniyle A. hakkında ceza davası açılmıştır. İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesinin 25/9/2012 tarihli kararıyla, A.nin konuta yaklaşmamasına dair tedbir kararına uymadığı ve müşterek konutta bulunan başvurucunun annesi müşteki S.yidarbettiği gerekçesiyle hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir. Söz konusu hüküm, itiraz edilmeksizin kesinleşmiştir.  A. 14/5/2013 tarihinde İstanbul  Aile Mahkemesine verdiği dilekçeyle velayetleri başvurucuda olan çocukları F. ve G. ile şahsi ilişki tesisi talebinde bulunmuştur.  İstanbul  Aile Mahkemesi 15/5/2013 tarihli kararı ile taraflar arasında görülen ve derdest olan boşanma davasında çocuklarla esas hükümle şahsi ilişki tesisine karar verildiği ve kararın kesinleşmemesi nedeniyle şahsi ilişkinin tedbir olarak devam ettiği gerekçesiyle talep hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar vermiştir. Baba A. karara itiraz etmiş, boşanma sonucunda verilen karar henüz kesinleşmediğinden ilamın icraya konulmasının mümkün olmadığını belirterek şahsi ilişki kurulması konusunda ihtiyati tedbir kararı verilmesi talebinde bulunmuştur. Mahkeme, 16/8/2013 tarihine duruşma açmıştır. Duruşma tarihini içeren tebligat başvurucunun adresine gönderilmiştir. İstanbul  Aile Mahkemesi 16/8/2013 tarihinde yaptığı duruşmada başvurucuya gönderilen davetiye alındısının dönmediği anlaşıldığından duruşmanın 5/9/2013 tarihine ertelenmesine, başvurucu adına çıkartılan tebligatın akıbetinin PTT'den sorulmasına ve sistem üzerinden sorgulama yapılarak çıktısının dosyaya konulmasına karar vermiştir. Mahkeme 5/9/2013 tarihli duruşma tutanağında başvurucu  adına çıkarılan tebligatın döndüğünü, 23/7/2013 tarihinde tebliğin yapıldığını belirtmiştir. Söz konusu tebligat alındısında başvurucunun belirtilen adresinde bulunamadığı, tebligatın muhtarlığa teslim edildiği ve ihbarnamenin adresin kapısına yapıştırıldığı, muhataba haber vermek üzere komşuya bilgi verildiği ifade edilmiştir. İstanbul  Aile Mahkemesi 5/9/2013 tarihli kararı ile itirazın kabulüne, müşterek çocuklarla baba arasında, boşanma kararı kesinleşinceye kadar tedbiren şahsi ilişki tesisine karar vermiştir. Karar gerekçesinde; İstanbul  Aile Mahkemesinin E.2010/835, K.2012/626 sayılı dosyasının duruşma tutanakları ile gerekçeli kararın bir örneğinin Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden alındığı, yapılan incelemede çocuklar ile talep eden baba arasında şahsi ilişki tesisine dair tedbir niteliğinde ara kararı verilmediği, hükümle birlikte verilen şahsi ilişki kararının kesinleşmediğinin anlaşıldığı, bu nedenle çocuklar ile baba arasında boşanma kararı kesinleşinceye kadar tedbiren şahsi ilişki tesisine karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda on beş günlük sürede temyiz yoluna başvurulabileceği belirtilmiştir. Başvurucu 11/10/2013 tarihinde bu karara karşı temyiz yoluna başvurmuştur. Yargıtay  Hukuk Dairesinin 24/3/2014 tarihli ilamı ile temyiz talebi reddedilmiştir. Kararın gerekçesinde, Yargıtay İçtihatları Birleştirme Hukuk Genel Kurulunun 21/2/2014 tarihli ve E.2013/1, K.2014/1 sayılı kararı ile ihtiyati tedbir hükmüne karşı temyiz yolunun kapalı olduğuna karar verildiği belirtilerek bağlayıcı nitelikteki içtihadı birleştirme kararı uyarınca temyizin kabil olmadığı ifade edilmiştir. Ret kararı 24/4/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş, 26/5/2014 tarihinde yapılan bireysel başvuruda süre aşımı olmadığı tespit edilmiştir. Başvurucu yine 2/5/2014 tarihinde İstanbul  Aile Mahkemesinin 5/9/2013 tarihli kararının kaldırılmasını talep etmiştir. Mahkeme 2/5/2014 tarihli ek kararı ile kararın kesin olup itirazı kabil olmadığı gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına karar vermiş, bu karar 6/6/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir.  İstanbul  Aile Mahkemesinin 5/9/2013 tarihli şahsi ilişki tesisine dair kararı uyarınca icra memurları çocuk teslimi için 23/11/2013 tarihinde başvurucunun evine gelmiştir. Aynı tarihli Çocuk Teslimi Tutanağı'na göre, başvurucunun koruma tedbir kararlarını belirterek çocukları teslim etmeyeceğini ifade etmesi üzerine çocuk teslimi yapılmamıştır. İcra memurları 14/12/2013 tarihinde tekrar başvurucunun evine gitmişlerdir. Başvurucunun evde olmaması nedeniyle çilingir marifetiyle başvurucunun evinin kapısı açılarak içeriye girilmiş, kapı anahtarı da değiştirilmiştir. 14/12/2013 tarihli Çocuk Teslimi Tutanağı'nda\"evin kapısının kapalı olduğu, odaların polis eşliğinde çilingir marifeti ile açıldığı, odalarda kıymetli hiç bir eşyaya rastlanılmadığı, içeride de kimsenin olmadığının görüldüğü, kapılar tekrar eski konumuna getirilerekçilingir marifetiyle kilitlendiği, dış kapının göbeği değiştirilerekyeni anahtarların icra kasasına konulmak üzere icra memuru tarafından alındığı..., çocuk tesliminin gerçekleştirilmediği\" belirtilmiştir. A.nin şikâyeti üzerine başvurucu hakkında 26/12/2013 tarihinde çocuk teslimine muhalefet suçu nedeniyle İstanbul  İcra Ceza Mahkemesinde dava açılmıştır. Mahkemenin 3/6/2014 tarihli kararıyla Aile Mahkemelerince verilmiş olan koruma tedbir kararları ile A. hakkında çocuklara yaklaşmamasına hükmedildiği, bu nedenle çocuk teslimi kararının koruma tedbir kararı gereğince uygulanmasının mümkün olmadığı anlaşıldığından başvurucunun hapsen tazyikine yer olmadığına karar verilmiştir.A. Koruma Kararı Verilmesine İlişkin Süreç İstanbul  Aile Mahkemesinin 6/3/2013 tarihli kararıyla 6284 sayılı Kanun uyarınca başvurucunun eşi A.nin başvurucuya ve çocuklarına yönelik şiddet tehditi, hakaret, aşağılama veya küçük düşürmeyi içeren söz ve davranışlarda bulunmamasına; iletişim araçları ile veya sair surette rahatsız etmemesine, şahsi eşyası ile ev eşyasına zarar vermemesine karar verilmiştir. Tedbirin süresi 6/3/2013 tarihinden itibaren üç ay olarak belirlenmiştir. İstanbul  Aile Mahkemesinin 16/4/2013 tarihli kararına ek kararıyla, A.nin başvurucuya ve çocukları F. ve G.nin oturduğu ev ile çocukların okuluna beş yüz metreden fazla yaklaşmamasına hükmedilmiştir. Söz konusu tedbirin 6/6/2013 tarihine kadar uygulanacağı belirtilmiştir. Bu kararı itirazen inceleyen İstanbul  Aile Mahkemesince 3/5/2013 tarihlikararla, 16/4/2013 tarihli tedbirin, A.nin mağdur vekilinin talebinde belirtildiği gibi \"her yerde\" beş yüz metre yaklaşmamasına şeklinde uygulanmasına, yayın yasağı talebinin kabulü ile başvurucu, çocukları ve vekili hakkında yayın yasağı konulmasına, bu kişilerle ilgili her türlü haber ve yayının -görsel ve yazılı- radyo, gazete ve sair haber kuruluşlarında haber, röportaj, eleştiri vb. isimler altında yayımlanmasının tedbir yoluyla önlenmesine karar verilmiştir. Ayrıca İstanbul  Aile Mahkemesinin 6/6/2013 tarihli kararına ek kararıyla şiddetin tekrarlanması ihtimali nedeniyle önceki tedbir kararının uzatılarak A.nin başvurucuya ve çocuklarına yönelik şiddet tehditi, hakaret, aşağılama veya küçük düşürmeyi içeren söz ve davranışlarda bulunmamasına; iletişim araçları ileveya sair surette rahatsız etmemesine; şahsi eşyası ile ev eşyasına zarar vermemesine hükmedilmiştir. Ayrıca başvurucuya, çocukları F. ve G.nin oturduğu ev ile çocukların okuluna ve her yerde beş yüz metreden fazla yaklaşmamasına; başvurucu, çocukları ve vekili hakkında yayın yasağı konulmasına; bu kişilerle ilgili her türlü haber ve yayının -görsel ve yazılı- radyo, gazete ve sair haber kuruluşlarında haber, röportaj, eleştiri vb. isimler altındayayımlanmasının tedbir yoluyla önlenmesine karar verilmiştir. Tedbir kararının süresi 6/6/2013 tarihinden itibaren altı ay olarak belirlenmiştir. İstanbul  Aile Mahkemesinin 16/12/2013 tarihli kararına ek kararıyla, şiddet faili A.nin küfürlü ve tehditkâr konuştuğu, başvurucuya ve vekiline karşı öldürme tehditlerinde bulunduğu belirtilerek talepte bulunması üzerine A.nin başvurucunun ve çocukları F. ile G.nin oturdukları adrese ve çocukların okuluna beş yüz metreden fazla yaklaşmamasına; A.nin başvurucuya ve çocuklarına yönelik şiddet tehditi, hakaret, aşağılama veya küçük düşürmeyi içeren söz ve davranışlarda bulunmamasına; iletişim araçları ile veya sair surette rahatsız etmemesine; şahsi eşyası ile ev eşyasına zarar vermemesine karar verilmiştir. Tedbirin süresi 16/12/2013 tarihinden itibaren üç ay olarak belirlenmiştir. Başvurucu vekilinin yeniden talepte bulunması üzerine İstanbul  Aile Mahkemesinin 27/12/2013 tarihli kararıyla mağdur vekilinin yayın yasağı kabul edildiğinden başvurucu, çocukları ve vekili hakkında yayın yasağı konulmasına; bu kişilerle ilgili her türlü haber ve yayının -görsel ve yazılı- radyo, gazete ve sair haber kuruluşlarında haber, röportaj, eleştiri vb. isimler altında yayımlanmasının tedbir yoluyla önlenmesine hükmedilmiştir. Ayrıca tedbirin 16/12/2013 tarihinden itibaren altı ay süreyle uygulanacağına karar verilmiştir. İstanbul  Aile Mahkemesince 19/6/2014 tarihli kararına ek kararla, tedbir kararı süresi 19/6/2014 tarihinden itibaren altı ay uzatılmıştır. İstanbul  Aile Mahkemesince 18/7/2014 tarihli kararına ek kararla, A.nin çocukları F. ve G. ile daha önce verilmiş bir ilişki kurma kararı varsa kişisel ilişkinin görevlendirilecek polis refakatinde yapılmasına, tedbirin 19/12/2014 tarihine kadar uygulanmasına karar verilmiştir. İstanbul  Aile Mahkemesince 19/12/2014 tarihli kararına ek kararla, tedbir kararı süresinin sona erdiği anlaşıldığından ve mağdurun şiddete uğrama ihtimali dikkate alınarak 19/12/2014 tarihinden itibaren altı ay süreyle A.nin başvurucuya ve çocuklarına yönelik şiddet tehditi, hakaret, aşağılama veya küçük düşürmeyi içeren söz ve davranışlarda bulunmamasına; iletişim araçlarıylaveya sair surette rahatsız etmemesine; şahsi eşyası ile ev eşyasına zarar vermemesine; başvurucuya ve çocukları F. ve G.nin oturduğu ev ile çocukların okuluna ve her yerde iki yüz metreden fazla yaklaşmamasına; mağdur vekilinin yayın yasağı kabul edildiğinden başvurucu, çocukları ve vekili hakkında yayın yasağı konulmasına; bu kişilerle ilgili her türlü haber ve yayının -görsel ve yazılı- radyo, gazete ve sair haber kuruluşlarında haber, röportaj, eleştiri vb. isimler altında yayımlanmasının tedbir yoluyla önlenmesine hükmedilmiştir. Başvurucu 19/6/2015 tarihinde tedbir kararlarının süresinin dolduğunu belirterek koruma kararının süresinin uzatılmasını talep etmiştir. İstanbul  Aile Mahkemesinin 19/6/2015 tarihli kararına ek kararla talep reddedilmiştir. Karar gerekçesinde; başvurucunun dilekçesinde belirttiği olayların tarihi, koruma süresi içinde taraflar arasında eylem meydana gelmemesi, İstanbul  Aile Mahkemesinde boşanma davası devam ettiğinden bu Mahkemece olayların değerlendirilmesinin ve tedbir kararıverilmesinin daha sağlıklı olacağı dikkate alınarak talebin reddedildiği ifade edilmiştir. Başvurucunun anılan karara itirazı İstanbul  Aile Mahkemesinin 25/6/2015 tarihli kararıyla reddedilmiştir.B. Boşanma Davasına İlişkin Süreç Başvurucu 22/12/2010 tarihinde eşi A. aleyhine boşanma davası açmıştır. A. de başvurucuya karşı boşanma davası açmıştır. İstanbul  Aile Mahkemesinin 28/9/2012 tarihli kararıyla evliliğin şiddetli geçimsizlik nedeniyle temelinden sarsıldığı gerekçesiyle tarafların boşanmalarına hükmedilmiştir. Karar gerekçesinde, A.nin Sağlık Bakanlığına bağlı bir hastanede doktor olarak çalışmakta iken  Dönem Milletvekili Seçimi'nde aday olması nedeniyle istifa ettiği, ayrıca bir polikliniğin büyük ortağı olduğu, başvurucunun herhangi bir işte çalışmadığı, oturduğu evin boşanmakta olduğu eşine ait olduğu belirtilmiştir. Gerekçede; tarafların 2001 yılında evlenmiş oldukları, bu evlilikten üç erkek iki kız çocuklarının olduğu, A.nin başvurucuyla evliliği devam ederken başka kadınlardan evlilik dışı iki çocuğu daha olduğu, dolayısıyla sadakat yükümlülüğünü ağır şekilde ihlal ettiği belirtilmiştir. Ayrıca A.nin evlilikleri süresince başvurucuyu darbettiğinin tanık beyanları ve Cerrahpaşa Tıp Fakültesi raporu ile doğrulandığı ifade edilmiştir. A.nin tanıklarının beyanlarının birbiriyle çeliştiği, cevapların hayatın akışına ters ve inandırıcılıktan uzak olduğu, dolayısıyla A.nin iddialarının doğrulanamadığı kabul edilmiştir. A.nin boşanma davası açıldıktan sonra sürekli olarak başvurucuyu karakola şikâyet ettiği, şikâyet konusu yaptığı hususlarda başvurucu hakkında dava açılmadığı, asılsız şikâyetler nedeniyle A.nin iftira suçundan cezalandırıldığının sabit olduğu, tüm bu nedenlerle evliliğin temelinden sarsılmasında A.nin ağır kusurlu olduğu, başvurucunun ise kusurunun olmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle başvurucunun davasının kabulüne, A.nin davasının reddine hükmedilmiştir. Kararda başvurucuya maddi ve manevi tazminat ödenmesine, başvurucu ve çocuklar için yoksulluk ve iştiraknafakalarına hükmedilmiştir. Ayrıca velayet konusunda sosyal hizmet uzmanlarınca düzenlenen raporlarda belirtilen görüşler ve çocukların isteği dikkate alınarak üç erkek çocuğun velayetinin babaları A.ye verilmesine, iki kız çocuğun velayetinin ise başvurucuya verilmesine, çocukların da birbirlerini görebileceği şekilde ebeveyniyle şahsi ilişki kurulmasına karar verilmiştir. Söz konusu karar Yargıtay  Hukuk Dairesinin 10/12/2013 tarihli kararıyla bozulmuştur. Bozma gerekçesinde A.nin hâkimin reddi talebinde bulunduğu, ayrıca hâkim hakkında tazminat davası açtığı, bu şekilde husumet yaratılmış olduğu, öncelikle hâkimin reddi talebinin ilgili merciye gönderilerek sonuçlandırılması gerektiği belirtilmiştir. İstanbul  Aile Mahkemesince bozma kararına uyularak dosya 2014/295 esasına kaydedilmiştir ve hâkimin reddi talebi ilgili merciye gönderilmiştir. Talebi inceleyen İstanbul  Aile Mahkemesinin 2014/259 Değişik İş sayılı kararıyla hâkimin reddi talebi koşulları oluşmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir ve bu karar Yargıtay incelemesinden geçerek kesinleşmiştir.  Ayrıca A. İstanbul  Aile Mahkemesinde başvurucu aleyhine zinaya dayalı boşanma davası açmıştır. Bu dava, İstanbul  Aile Mahkemesinin E.2014/295 sayılı dosyasıyla birleştirilmiştir. Neticede İstanbul  Aile Mahkemesinin 22/1/2016 tarihli kararıyla başvurucunun boşanma davasının kabulüne ve tarafların şiddetli geçimsizliğe dayalı olarak evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle boşanmalarına, A.nin zina nedenine dayalı boşanma davasının ispat edilemediğinden reddine karar verilmiştir. Karar gerekçesinde; boşanmaya sebebiyet veren olaylarda A.nin ağır kusurlu olduğu, başvurucunun kusurunun bulunmadığı belirtilmiştir. Bunun yanı sıra üç erkek çocuğun velayetinin babaları A.ye verilmesine, iki kız çocuğun velayetinin ise başvurucuya verilmesine, çocukların da birbirlerini görebileceği şekilde ebeveyniyle şahsi ilişki kurulmasına karar verilmiştir. Söz konusu karara karşı temyiz yoluna gidilmiş olup dosya Yargıtayda derdesttir.  Diğer Yargısal Süreçler Başvurucunun boşanma sürecinde olduğu eşi A. hakkındaaçılan kamu davası sonucunda İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesinin 25/9/2012 tarihli kararıyla, A.nin 2010/127 Değişik İş sayılı karar ile müşterek konuta yaklaşmamasına dair tedbir kararı bulunduğu hâlde tedbir kararına uymadığı ve müşterek konutta bulunan başvurucunun annesi müşteki S.yidarbettiği gerekçesiyle hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir. Söz konusu hüküm itiraz edilmeksizin kesinleşmiştir. A. hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından hazırlanan 17/7/2013 tarihli iddianame ile A.nin başvurucuyu ve avukatını öldüreceğini, kafalarına sıktıracağını, bu işin sonunun kötü olacağını söyleyerek tehdit ettiği suç isnadıyla İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır. Dava derdesttir. A. hakkında başvurucuya karşı iftira suçunu işlediği gerekçesiyle İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır. İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesinin 4/9/2014 tarihli kararıyla A.nin başvurucuya duyduğu husumetten dolayı Polis İmdat Acil Çağrı Merkezini arayarak başvurucunun konutunda kimliği belli olmayan erkeklerle uyuşturucu partisi yaptığı konusunda ihbarda bulunduğu ve iftira suçunu işlediği sabit bulunduğundan hapis cezası ile cezalandırılmas��na, cezanın da ertelenmesine karar verilmiştir. A. ve iki yakını hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından hazırlanan 18/5/2012 tarihli iddianame ile işlenmediğini bildikleri hâlde başvurucuya hırsızlık suçu isnat ederek aleyhine soruşturma başlattıkları ve bir gün gözaltında kalarak hürriyetinin kısıtlanmasına sebep oldukları belirtilerek iftira suçu isnadıyla İstanbul  Asliye Ceza Mahkemesinde kamu davası açılmıştır. Dava derdesttir. A. hakkında Fatih Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından hazırlanan 22/2/2011 tarihli iddianame ile başvurucunun oturduğu daire kapısının önüne gelerek kapıyı açmasını istediği, başvurucunun kapıyı açmaması üzerine \"Ya bu davadan vazgeçeceksin ya da seni yaşatmam, sokak kadını gibi sokaklarda sürtüyorsun.\" diyerek hakaret ve tehdit ettiği suç isnadıyla kamu davası açılmıştır. Dava derdesttir. A. Ulusal Hukuk 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun “Geçici önlemler” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Boşanma veya ayrılık davası açılınca hâkim, davanın devamı süresince gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına, geçimine, eşlerin mallarının yönetimine ve çocukların bakım ve korunmasına ilişkin geçici önlemleri re'sen alır.” 4721 sayılı Kanun’un “Hakimin takdir yetkisi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Mahkeme boşanma veya ayrılığa karar verirken, olanak bulundukça ana ve babayı dinledikten ve çocuk vesayet altında ise vasinin ve vesayet makamının düşüncesini aldıktan sonra, ana ve babanın haklarını ve çocuk ile olan kişisel ilişkilerini düzenler.Velâyetin kullanılması kendisine verilmeyen eşin çocuk ile kişisel ilişkisinin düzenlenmesinde, çocuğun özellikle sağlık, eğitim ve ahlâk bakımından yararları esas tutulur. Bu eş, çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorundadır.Hâkim, istem hâlinde irat biçiminde ödenmesine karar verilen bu giderlerin gelecek yıllarda tarafların sosyal ve ekonomik durumlarına göre ne miktarda ödeneceğini karara bağlayabilir. ” 4721 sayılı Kanun’un “Kural” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Ana ve babadan her biri, velâyeti altında bulunmayan veya kendisine bırakılmayan çocuk ile uygun kişisel ilişki kurulmasını isteme hakkına sahiptir.” 4721 sayılı Kanun’un “Sınırları” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Ana ve babadan her biri, diğerinin çocuk ile kişisel ilişkisini zedelemekten, çocuğun eğitilmesi ve yetiştirilmesini engellemekten kaçınmakla yükümlüdür. Kişisel ilişki sebebiyle çocuğun huzuru tehlikeye girer veya ana ve baba bu haklarını birinci fıkrada öngörülen yükümlülüklerine aykırı olarak kullanırlar veya çocuk ile ciddî olarak ilgilenmezler ya da diğer önemli sebepler varsa, kişisel ilişki kurma hakkı reddedilebilir veya kendilerinden alınabilir.” 4721 sayılı Kanun’un  maddesinin üçüncü fıkrası şöyledir: “Çocuk ile kişisel ilişkiye yönelik bir düzenleme yapılıncaya kadar, velâyet hakkına sahip veya çocuk kendisine bırakılmış kişinin rızası dışında kişisel ilişki kurulamaz.” 2/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“İhtiyati tedbir, dava açılmadan önce, esas hakkında görevli ve yetkili olan mahkemeden; dava açıldıktan sonra ise ancak asıl davanın görüldüğü mahkemeden talep edilir.” 6100 sayılı Kanun’un \"İhtiyati tedbir kararına karşı itiraz\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “(1) Karşı taraf dinlenmeden verilmiş olan ihtiyati tedbir kararlarına itiraz edilebilir. Aksine karar verilmedikçe, itiraz icrayı durdurmaz.(2) İhtiyati tedbirin uygulanması sırasında karşı taraf hazır bulunuyorsa, tedbirin uygulanmasından itibaren; hazır bulunmuyorsa tedbirin uygulanmasına ilişkin tutanağın tebliğinden itibaren bir hafta içinde, ihtiyati tedbirin şartlarına, mahkemenin yetkisine ve teminata ilişkin olarak, kararı veren mahkemeye itiraz edebilir.(3) İhtiyati tedbir kararının uygulanması sebebiyle menfaati açıkça ihlal edilen üçüncü kişiler de ihtiyati tedbiri öğrenmelerinden itibaren bir hafta içinde ihtiyati tedbirin şartlarına ve teminata itiraz edebilirler.(4) İtiraz dilekçeyle yapılır. İtiraz eden, itiraz sebeplerini açıkça göstermek ve itirazının dayanağı olan tüm delilleri dilekçesine eklemek zorundadır. Mahkeme, ilgilileri dinlemek üzere davet eder; gelmedikleri takdirde dosya üzerinden inceleme yaparak kararını verir. İtiraz üzerine mahkeme, tedbir kararını değiştirebilir veya kaldırabilir.(5) İtiraz hakkında verilen karara karşı, kanun yoluna başvurulabilir. Bu başvuru öncelikle incelenir ve kesin olarak karara bağlanır. Kanun yoluna başvurulmuş olması, tedbirin uygulanmasını durdurmaz.” 6100 sayılı Kanun'un \"Durum ve koşulların değişmesi sebebiyle tedbirin değiştirilmesi veya kaldırılması\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Durum ve koşulların değiştiği sabit olursa, talep üzerine ihtiyati tedbirin değiştirilmesine veya kaldırılmasına teminat aranmaksızın karar verilebilir.”6100 sayılı Kanun'un \"Temyizin icraya etkisi\" kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir: “…Kişiler hukuku, aile hukuku ve taşınmaz mal ile ilgili ayni haklara ilişkin kararlar kesinleşmedikçe yerine getirilemez. ” 6100 sayılı Kanun'un geçici  maddesi şöyledir:“(1) Bölge adliye mahkemelerinin, 26/9/2004 tarihli ve 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2 nci maddesi uyarınca Resmî Gazete’de ilan edilecek göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Kanunun temyize ilişkin yürürlükteki hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.(2) Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26/9/2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ilâ 454 üncü madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.(3) Bu Kanunda bölge adliye mahkemelerine görev verilen hallerde bu mahkemelerin göreve başlama tarihine kadar 1086 sayılı Kanunun bu Kanuna aykırı olmayan hükümleri uygulanır.” 11/2/1959 tarihli ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Kendisine tebligat yapılacak kimse veya yukarıdaki maddeler mucibince tebligat yapılabilecek kimselerden hiçbiri gösterilen adreste bulunmaz veya tebellüğden imtina ederse, tebliğ memuru tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memurlarına imza mukabilinde teslim eder ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırmakla beraber, adreste bulunmama halinde tebliğ olunacak şahsa keyfiyetin haber verilmesini de mümkün oldukça en yakın komşularından birine, varsa yönetici veya kapıcıya da bildirilir. İhbarnamenin kapıya yapıştırıldığı tarih, tebliğ tarihi sayılır.” 9/1/2003 tarihli ve 4787 sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yargılama Usullerine Dair Kanun’un \"Aile mahkemelerinin görevleri\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Aile mahkemeleri, aşağıdaki dava ve işleri görürler: 2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medenî Kanununun Üçüncü Kısım hariç olmak üzere İkinci Kitabı ile 2001 tarihli ve 4722 sayılı Türk Medenî Kanununun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna göre aile hukukundan doğan dava ve işler, 1982 tarihli ve 2675 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanuna göre aile hukukuna ilişkin yabancı mahkeme kararlarının tanıma ve tenfizi, Kanunlarla verilen diğer görevler.” 4787 sayılı Kanun’un \"Koruyucu, eğitici ve sosyal önlemler\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Aile mahkemesi, diğer kanunlardaki hükümler saklı kalmak üzere görev alanına giren konularda: Yetişkinler hakkında;a) Evlilik birliğinden doğan yükümlülükleri konusunda eşleri uyararak, gerektiğinde uzlaştırmaya,b) Ailenin ekonomik varlığının korunması veya evlilik birliğinden doğan malî yükümlülüklerin yerine getirilmesine ilişkin gerekli önlemleri almaya,c) Resmî veya özel sağlık veya sosyal hizmet kurumlarına, huzur evlerine veya benzeri yerlere yerleştirmeye,d) Bir meslek edinme kursuna veya uygun görülecek bir eğitim kurumuna vermeye, Küçükler hakkında;a) Bakım ve gözetime yönelik nafaka yükümlülüğü konusunda gerekli önlemleri almaya,b) Bedensel ve zihinsel gelişmesi tehlikede bulunan veya manen terk edilmiş halde kalan küçüğü, ana ve babadan alarak bir aile yanına veya resmî ya da özel sağlık kurumuna veya eğitimi güç çocuklara mahsus kuruma yerleştirmeye,c) Çocuk mallarının yönetimi ve korunmasına ilişkin önlemleri almaya,d) Genel ve katma bütçeli daireler, mahallî idareler, kamu iktisadî teşebbüsleri ve bankalar tarafından kurulmuş teşekkül, müessese veya işletmelere veya benzeri işyerlerine yahut meslek sahibi birinin yanına yerleştirmeye,Karar verebilir....” 4787 sayılı Kanun’un \"Aile mahkemeleri bünyesinde bulunan uzmanlar\" kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: “Her aile mahkemesine, Davanın esasına girilmeden önce veya davanın görülmesi sırasında, mahkemece istenen konular hakkında taraflar arasındaki uyuşmazlık nedenlerine ilişkin araştırma ve inceleme yapmak ve sonucunu bildirmek, Mahkemenin gerekli gördüğü hallerde duruşmada hazır bulunmak, istenilen konularla ilgili çalışmalar yapmak ve görüş bildirmek, Mahkemece verilecek diğer görevleri yapmak,Üzere Adalet Bakanlığınca, tercihan; evli ve çocuk sahibi, otuz yaşını doldurmuş ve aile sorunları alanında lisansüstü eğitim yapmış olanlar arasından, birer psikolog, pedagog ve sosyal çalışmacı atanır.” 4787 sayılı Kanun’un \"Usul hükümleri\" kenar başlıklı  maddesinin üçüncü fıkrası şöyledir: “Özel kanunlardaki hükümler saklı kalmak kaydıyla, bu Kanunda hüküm bulunmayan konularda Türk Medenî Kanununun aile hukukuna ilişkin usul hükümleri ile Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu hükümleri uygulanır.” 17/4/2014 tarihli ve 28975 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 21/2/2014 tarihli ve E.2013/1, K.2014/1 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Hukuk Genel Kurulu kararının gerekçesinin ilgili kısımları şöyledir:“Bu itibarla HMK’nun  ve  maddelerinde geçen “kanun yolu” ibaresi ile kastedilenin istinaf yolu olduğu, Geçici madde yollamasının sadece HUMK’nun temyize ilişkin hükümlerini kapsadığı ve ihtiyati tedbire ilişkin kararların nihai nitelikte kararlardan olmadığı, ayrıca bu konuda özel bir düzenlemenin de bulunmadığı gözetildiğinde bu tür kararların temyiz yolu kapsamında incelenemeyeceği kanaatine varılmıştır. ”B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), önüne gelen birçok davada aile yaşamına saygının kamu makamlarına ebeveynler ve çocuklarını bir araya getirmek şeklinde pozitif bir görev yüklediğini ve bunun, ayrılığa devletin değil bir ebeveynin yol açtığı durumlarda da geçerli olduğunu, bu alandaki pozitif yükümlülüğün bireyler arasındaki ilişkiler alanında dahi aile yaşamına saygıyı güvence altına almak için tasarlanmış, hem bireylerin haklarını koruyan düzenleyici yargısal bir çerçeve oluşturulmasını hem de fiilen hayata geçirilecek uygun tedbirlerin alınmasını gerektirdiğini ifade etmektedir (Hokkanen/Finlandiya, B. No: 19823/92, 23/9/1994, § 58; Glaser/Birleşik Krallık, B. No: 32346/96, 19/9/2000, § 63; Bajrami/Arnavutluk, B. No: 35853/04, 12/12/2006, § 52). AİHM, çocuğun ve ebeveynin menfaatlerine ilişkin değerlendirmenin ulusal yargı makamlarınca yapılması gerektiğini kabul etmekle birlikte uyuşmazlığa ilişkin yargılama prosedürünün adil olması ve ilgililere bütün haklarını kullanabilme olanağı sağlaması gerektiğini ifade etmekte; bu bağlamda ulusal mahkemelerin özellikle olgusal, duygusal, psikolojik, maddi ve tıbbi nitelikteki bütün faktörler ile ailenin durumunu derinlemesine inceleyip incelemediğini, çocuğun yüksek menfaatlerini tespit etmek suretiyle ilgili kişilerin de yararlarına ilişkin makul bir değerlendirme ve dengelemede bulunulup bulunulmadığını belirlemek durumunda olduğunu belirtmektedir (İlker Ensar Uyanık/Türkiye, B. No: 60328/09, 3/5/2012, § 52; Neulinger ve Shuruk/İsviçre [BD], B. No: 41615/07, 6/7/2010, § 139). AİHM, ebeveyn ve çocuklar arasındaki ilişkileri konu alan uyuşmazlıklar açısından söz konusu yargılamaların adil yargılanma hakkının usule ilişkin gereklerini haiz olması, ilgili ebeveyn ve çocuğu birleştirmek için uygun tedbirlerin alınması gereğini birlikte ele almakta ve söz konusu vakaların birçoğunda Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme)  maddesi açısından ayrıca bir değerlendirme yapmamaktadır (Amanalachioai/Romanya, B. No: 4023/04, 26/5/2002, § 63; İlker Ensar Uyanık/Türkiye,§ 33; Raban/Romanya, B. No: 25437/08,26/10/2010, § 23).  Öte yandan derece mahkemelerinin çocuklarla ilgili koruma tedbirlerinin değerlendirilmesinde aile hayatı kapsamındaki ilişkilerin sürdürülebilir ve etkili olmasını temin edecek şekilde hareket etmesi zaruridir. Bu kapsamda -özellikle müdahalenin ölçülülüğü noktasında- derece mahkemelerinin takdir yetkilerini makul ve sağduyulu bir şekilde kullanıp kullanmadıkları hususunu değerlendirme durumunda olan AİHM, bu bağlamda müdahaleyi haklı göstermek için öne sürülen gerekçelerin ilgili ve yeterli olup olmadığını incelemek durumundadır (Bronda/İtalya, B. No: 22430/93, 9/06/1998, § 59; Hokkanen/Finlandiya, B. No: 19823/92,23/09/1994, § 55). ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/7469",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, aile içi şiddet nedeniyle başvurucuya ve müşterek çocuklara yaklaşmaması hususunda koruma kararı bulunan eşin müşterek çocuklarla şahsi ilişki tesisine karar verilmesi nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığının korunması hakkı ile özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, başkanı olduğu derneğin işletme belgesiz seyahat acentalığı faaliyetinde bulunduğu gerekçesiyle başvurucu hakkında idari para cezası uygulanmasının örgütlenme özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 17/4/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1957 doğumlu olup olayın meydana geldiği tarihte Anadolu Doğa Grubu Spor Kulübü Derneği-ADOG (Dernek) başkanıdır.  Başvurucunun başkanı olduğu Derneğin Tüzüğü'nün  maddesi şöyledir:\"Üyeleri arasında beşeri münasebetlerin geliştirilmesi ve devam ettirilmesi için yemekli toplantılar, konser, balo, tiyatro, sergi, spor, gezi ve eğlenceli etkinlikler düzenlemek veya üyelerinin bu tür etkinliklerden yararlanmaları sağlamak,\" Başvurucunun da aralarında bulunduğu Dernek üyeleri tarafından 29/10/2018 tarihinde Hatay'ın Samandağ ilçesinde bulunan Titus Tüneli'ne sportif amaçlı bir gezi ve yürüyüş düzenlenmiştir. İşbu sportif amaçlı gezi ve yürüyüş faaliyeti sırasında bölgede yapılan denetimlerde Derneğin seyahat acentası işletme belgesi bulunmadığı tespit edilmiştir. Bunun üzerine Hatay Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü (İdare) tarafından başvurucu hakkında 14/9/1972 tarihli ve 1618 sayılı Seyahat Acentaları ve Seyahat Acentaları Birliği Kanunu'nun  maddesi gereğince kaçak seyahat acenta faaliyetinde bulunduğu gerekçesi ile 738 TL idari para cezası uygulanmıştır.  Başvurucu 15/1/2019 tarihinde idari para cezasına itiraz etmiştir. İtirazı inceleyen Hatay  Sulh Ceza Hâkimliği; başvurucunun dernek kararıyla paket tur düzenlediği, derneklerin böyle bir yetkisinin olmadığı, paket tur düzenlemek için işletme belgesi bulunmasının zorunlu olduğu ancak söz konusu Derneğin işletme belgesinin olmadığı gerekçesiyle 13/2/2019 tarihinde başvurucunun itirazını reddetmiştir. Başvurucu söz konusu karara da itiraz etmiş, itirazı inceleyen Hatay  Sulh Ceza Hâkimliği, Hatay  Sulh Ceza Hâkimliği kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle başvurucunun itirazını 13/3/2019 tarihinde kesin olarak reddetmiştir. Karar 28/3/2019 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 17/4/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 1618 sayılı Kanun’un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Bu Kanunun uygulanmasında;...c) İşletme belgesi: Bakanlıkça verilen seyahat acentası belgesini,ç) Paket tur: 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunda tanımlanan paket turu, d) Tur: Türkiye'nin tarihi, doğal, kültürel, turistik değerlerinden en az birini tanıtma ve ulaştırmayı birlikte kapsayan, bu hizmetlerin dahil olduğu tek bir fiyatla satılan veya satış taahhüdü yapılan ve hizmeti yirmidört saatten kısa bir süreyi kapsayan ticarî faaliyeti,e) Seyahat acentası: Kâr amacı ile turistlere turizm ile ilgili bilgiler vermeye, paket turları ve turları oluşturmaya, turizm amaçlı konaklama, ulaştırma, gezi, spor ve eğlence hizmetlerini görmeye yetkili olan, oluşturduğu ürünü kendi veya diğer seyahat acentaları vasıtası ile pazarlayabilen ticarî kuruluşu ifade eder....\" 1618 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Bakanlıktan belge almaksızın bu Kanun uyarınca seyahat acentalarının yapabileceği faaliyetlerde bulunanlar hakkında, 29 uncu maddede belirtilen idarî soruşturmadan ayrı olarak, (Değişik ibare: 02/07/2012-6352 S.K./md.) mülki amir tarafından ikibin Türk Lirasından beşbin Türk Lirasına kadar idarî para cezasına hükmolunur.Bakanlıktan belge almaksızın rehberlik faaliyetinde bulunanlar hakkında, (Değişik ibare: 02/07/2012-6352 S.K./md.) mülki amir tarafından beşyüz Türk Lirasından ikibin Türk Lirasına kadar idarî para cezasına hükmolunur....\"  23/2/2011 tarihli ve 27855 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Turizm Amaçlı Sportif Faaliyet Yönetmeliği'nin (Yönetmelik) \"Amaç\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1)Yönetmeliğin amacı, çeşitli spor disiplinlerinin turizm faaliyeti olarak uygulanması sırasında, turizm amaçlı sportif faaliyette bulunacak turizm işletmelerinde aranacak nitelikleri belirlemek, faaliyetin güvenli biçimde sürdürülebilmesi için önlemleri almak, denetlemek ve turizmin çeşitlendirilmesini geliştirmektir.\" Yönetmelik'in  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:\"İlgili mevzuata uygun faaliyet gösteren spor kulüpleri ve ilgili federasyonların kendi sporcuları arasında veya başka ülke sporcuları arasında düzenleyecekleri faaliyetler, bu Yönetmeliğin kapsamı dışındadır.\" Yönetmelik'in  maddesinin (3) numaralı fıkrası şöyledir:\"2 nci maddenin ikinci fıkrası hükmünde belirtilen kuruluşlarca düzenlenecek faaliyetler, tesisler bünyesinde yapılacak faaliyetler, kruvaziyer gemilerin Liman Başkanlığının gösterdiği alanlarda müşterilerine yaptıracakları su üstü sportif faaliyetler ile liman haricinde koylarda seyreden özel ve ticari yatların, yatçılarına yaptıracakları turizm amaçlı su üstü sportif faaliyetlere ilişkin olarak birinci ve ikinci fıkra hükümleri uygulanmaz.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin \"Toplantı ve dernek kurma özgürlüğü\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \" Herkes barışçıl olarak toplanma ve dernek kurma hakkına sahiptir. Bu hak, çıkarlarını korumak amacıyla başkalarıyla birlikte sendikalar kurma ve sendikalara üye olma hakkını da içerir. Bu hakların kullanılması, yasayla öngörülen ve demokratik bir toplum içinde ... suç işlenmesinin önlenmesi,... için gerekli olanlar dışındaki sınırlamalara tabi tutulamaz...\" ",
+        "Haklar":"Örgütlenme özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/11893",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başkanı olduğu derneğin işletme belgesiz seyahat acentalığı faaliyetinde bulunduğu gerekçesiyle başvurucu hakkında idari para cezası uygulanmasının örgütlenme özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 11/2/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia dışındaki iddialar yönünden kısmi kabul edilmezlik kararı verilerek makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia yönünden başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, mülga Denizcilik Müsteşarlığı İstanbul Bölge Müdürlüğünde Gemi Sörvey Kurulu uzmanı olarak görev yapmakta iken Antalya Bölge Müdürlüğü emrine 27/10/2005 tarihli işlemle atanmıştır.  Başvurucu tarafından belirtilen işlem aleyhine 21/11/2005 tarihinde iptal davası açılmıştır.  İstanbul  İdare Mahkemesinin 29/12/2006 tarihli ve E.2005/2857, K.2006/3418 sayılı kararı ile dava konusu işlemin iptaline hükmedilmiştir.  Davalı idarenin temyizi üzerine, Danıştay Beşinci Dairesinin 10/2/2010 tarihli ve E.2007/7227, K.2010/508 sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesi hükmünün bozulmasına karar verilmiştir.  Başvurucunun karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 1/7/2011 tarihli ve E.2010/5154, K.2011/3768 sayılı kararı ile reddedilmiştir.  Bozma kararı uyularak yapılan yeniden incelemede, İstanbul  İdare Mahkemesinin 29/9/2011 tarihli ve E.2011/1927, K.2011/1848 sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiştir.  Başvurucunun temyizi üzerine, Danıştay Beşinci Dairesinin 27/6/2012 tarihli ve E.2012/2456, K.2012/4933 sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesi hükmünün onanmasına karar verilmiştir.  Başvurucunun karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 12/11/2013 tarihli ve E.2012/11428, K.2013/7651 sayılı kararı ile reddedilmiştir. Bu karar 27/1/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 11/2/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/1997",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutukluluğun tüm yargılama süresince devam etmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; hâkimin reddi taleplerinin ilgili hâkimlerin de katılımıyla reddedilmesi ve taraflı biçimde yargılanma nedeniyle tarafsız bir mahkemede yargılanma hakkının; tanık dinlenmesi ve kovuşturmanın genişletilmesi taleplerinin kabul edilmemesi, savunma için kısıtlı süre verilmesi, yargılamanın yürütülmesinde aksaklıklar bulunması, ceza miktarının haksız biçimde belirlenmesi, gerekçeli kararın tebliğ edilmemesi nedenleriyle tanık dinletme hakkıyla ilişkili olarak hakkaniyete uygun yargılanma hakkının; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tebliğnamesinin ve Yargıtaydaki duruşma gününün bildirilmemesi nedenleriyle silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkesi ile duruşmalı yargılama hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 23/1/2014 tarihinde İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 23/2/2015 tarihinde, başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 23/2/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 11/3/2016 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 21/3/2016 tarihli yazısında başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, ayrı yaşadığı eşini silahla öldürmekten dolayı 23/2/2008 tarihinde tutuklanmıştır. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı 7/3/2008 tarihinde, tasarlayarak insan öldürme suçundan iddianame düzenlemiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme), başvurucunun cezai ehliyetine ilişkin inceleme yaptırmıştır. Adli Tıp Kurumunun 23/3/2009 tarihli raporunda, mevcut raporlar ve iki kez yapılan muayenesi sonucunda başvurucunun cezai sorumluluğunu kaldıracak veya azaltacak herhangi bir bulguya rastlanmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Yargılama aşamasında, başvurucu ile maktul ve ailesi arasında yaşanan sorunlara ve öldürme olayının gerçekleşme anına ilişkin olarak maktulün anne ve babası da dâhil olmak üzere tanıklar dinlenilmiştir. Mahkeme 28/7/2009 tarihli ve E.2008/114, K.2009/207 sayılı kararıyla tasarlayarak öldürme suçundan başvurucunun mahkûmiyetine hükmetmiştir.  Yargıtay  Ceza Dairesi 2/11/2011 tarihli ve E.2011/4624, K.2011/6534 sayılı ilâmıyla tasarlayarak öldürme hususunun sübut bulmadığı gerekçesiyle kararı bozmuştur. Başvurucunun eksik inceleme yapıldığına, savunma hakkının kısıtlandığına, adil yargılanma hakkının elinden alındığına, tahrikin varlığına, takdiri indirim nedenlerinin uygulanmadığına, ceza ehliyetinin yeterince araştırılmadığına, olay anında cinnet geçirdiğine yönelik temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.  Başvurucu, bozma sonrasındaki 22/2/2011 tarihli duruşmada sesli ve görüntülü kayıt yapılmasını ve kadın örgütlerinin baskısıyla aleyhinde haberler çıkarılarak Mahkemenin baskı altına alınmaya çalışıldığını belirterek bu yöndeki yayınların durdurulmasını talep etmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi gerek bulunmadığını değerlendirdiğinden duruşmanın kaydedilmesi talebini, ayrıca dosya üzerinde gizlilik kararı bulunmaması ve gerektiği hâllerde haberlere ilişkin suç duyurusu yapılabileceği gerekçesiyle de yayın yasağı talebini reddetmiştir.  Başvurucu, Mahkemeye sunduğu dilekçeyle öldüğü gün eşine mesaj atan kişinin tespitini, olaya ilişkin ifade veren tanıkların tekrar dinlenilmesini, ayrıca maktulle birlikte olduğunu ileri sürdüğü bir kişinin dinlenilmesini, maktul ve ailesi tarafından rahatsız edildiğine ilişkin tanıklarının ifadesinin alınmasını, maktulün hamile olup olmadığına dair otopsi yapılmasını, olay yerinde keşif yapılmasını ve bazı belgelerin getirilmesini talep etmiştir. Başvurucu, Mahkeme heyetindeki iki üyeye yönelik olarak bozulan mahkûmiyet kararında yer almaları, üye S.G.nin avukat olan eşinin davaya müdahil olan kadın hakları savunucusu derneklerin savunucusu ve üyesi olması nedeniyle ve üye O.A.nın 22/7/2008 ve 21/2/2012 tarihli duruşmalardaki davranışlarını ileri sürerek hâkimin reddi talebinde de bulunmuştur. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 20/3/2012 tarihli duruşmada, evvelki karara katılmış olmanın hâkimin reddi gerekçesi olmayacağı ve 2008 yılındaki duruşma yönünden talebin süresinde yapılmadığı gerekçeleriyle talepleri kabul etmemiştir. 21/2/2012 tarihli duruşmayı ilgilendiren talep bakımından ise dosyanın bir karar verilmek üzere İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir. Kovuşturmanın genişletilmesi talebinin daha sonraki aşamada inceleneceği belirtilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 23/3/2012 tarihli kararıyla soyut gerekçelere dayanması nedeniyle başvurucunun hâkimin reddi talebini reddetmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 9/4/2012 tarihinde kararı uygun bulmuştur.  İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 16/4/2012 tarihli duruşmada, delillerin ortaya konulması ve tartışılmasının daha önceki yargılama aşamasında yerine getirildiği, toplanması istenen delillerin sonradan öğrenilen veya ortaya çıkan bir olaya ilişkin olmadığı, bozma ilâmında eksik inceleme iddialarının yerinde olmadığının belirtildiği gerekçeleriyle kovuşturmanın genişletilmesine gerek görmemiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi 23/5/2012 tarihli ve E.2011/440, K.2012/203 sayılı kararıyla kasten öldürme suçundan başvurucuyu müebbet hapis cezasına mahkûm etmiştir. Mahkeme kararını, dosyadaki raporlar ile tanıkların olayın oluş şekline ve başvurucu ile maktul arasında yaşanan sorunlara dair beyanlarına dayandırmıştır.  Mahkeme, başvurucu ile maktul ve maktulün ailesi arasında müşterek çocuğun bakımı da dâhil olmak üzere boşanma sürecinde adli makamlara yansımış uyuşmazlıklar bulunduğunu, sanık hakkında işlemler yapıldığını, başvurucunun olay günü maktulenin okuduğu tıp fakültesindeki dersinden çıkışını beklediği, odadan çıkışının ardından iki ayrı şarjördeki mermilerle ateş etmek suretiyle onu öldürdüğünü belirtmiştir. Ağır Ceza Mahkemesi, başvurucunun cezai ehliyetine ilişkin olarak bozma öncesi alınan raporu ve Yargıtay ilamını dikkate alarak başvurucunun olay anındaki cezai ehliyetinin tam olduğuna hükmetmiştir. Takdiri indirim yönünden ise başvurucunun soğukkanlı bir ruh haliyle eylemi işlediği, maktuleye tıbbi yardım yapılmasını engellemek amacıyla silahla başında beklediği, son aşamada pişman olduğuna dair beyanının samimi olmadığı gerekçeleriyle cezada herhangi bir indirim yapılmamıştır. Mahkeme, haksız tahrik nedeniyle indirim yapılmasına aşağıdaki gerekçelerle gerek görmemiştir:\"Sanık ... maktülenin kendisi ile resmen evli olduğu halde, başkası ile yasak ilişki yaşadığını, bunu olay günü maktuleye sorduğunda, maktülenin kendisine cevap olarak bu durumun özel hayatı olduğunu, kendisini kiminle yatıp kalktığını ilgilendirmediğini, kendisini süründüreceğini ve ayrıca ortak çocuklarını bir daha kendisine göstermeyeceğini bu nedenle kendisinde ani oluşan hiddet ve kızgınlıkla olayı gerçekleştirdiğini, beyan etmiştir. Ancak, sanık maktülenin başkası ile olduğunu ileri sürdüğü ilişkisi konusunda [a]skeri inzibata verdiği ifadesinde de belirtmemiştir. Daha sonra bu hususu dile getirmiş ise de bu iddiayı doğrulayacak hiçbir delil veya emare ortaya koyamamıştır. Maktülenin başkası ile ilişkisi olduğuna dair iddiası tamamen alacağı cezanın miktarını değiştirmesine yönelik bir iddia olduğu görüldüğü ve bu anlamdaki beyanları dışında hiçbir inandırıcı ve akla uygun deliller bulunmadığı görülmüştür. Birçok tanık dinlenmesine rağmen hiç bir tanık bu konuda[n] söz etmemiştir. Maktülenin başkası ile ilişkisi olduğu konusunda herhangi yazılı belge mektup, video görüntüsü veya fotoğraf gibi deliller de bulunmamıştır. Maktülenin sarf ettiğini iddia edilen sözler ... sanığın soyut iddiası dışında [h]içbir şekilde tespit edilemediği gibi sanığın yapısı ve duruşmalarda verdiği izlenimlere göre de maktulenin sanığa karşı bu şekilde sözler saf etmesi de inandırıcı görülmemektedir. Dolayısı ile sanığın maktül tarafından yaratılan haksız tahrike yönelik savunmasının inandırıcı bulunmadığı kanaatine varılmıştır. Ayrıca [Y]argıtay ilamında da bu husustaki itiraz reddedilerek tartışmaya son verilmiştir.\" Başvurucu, resen de temyize tabi olan bu kararı, soruşturmanın genişletilmesi taleplerinin reddedildiğini, ha ksız tahrik uygulamasında hata yapıldığını ve lehe hususların değerlendirilmediğini belirterek temyiz etmiş ve duruşma talebinde bulunmuştur. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının hazırladığı tebliğname ve duruşma günü başvurucunun müdafiine tebliğ edilmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesi, başvurucunun müdafiinin de katılımıyla duruşmalı olarak yaptığı temyiz incelemesinin ardından 13/11/2013 tarihli ve E.2013/3289, K.2013/6214 sayılı ilamıyla hükmü onamıştır. Yargıtay, temyiz dilekçesinde ve duruşmada dile getirilen eksik incelemeye, tahrikin varlığına, başvurucunun ceza ehliyetinin araştırılması gerektiğine, takdiri indirim nedenlerinin uygulanması zorunluluğuna ve diğer hususlara dair iddiaları esasa etkili bulmamıştır. Başvurucu 8/1/2014 tarihinde nihai karardan haberdar olduğunu belirtmiştir. Dosya içerisinde başvurucunun daha erken bir tarihte Yargıtay ilamını öğrendiğini gösteren herhangi bir bilgiye rastlanmamıştır. Başvurucu 23/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"Haksız tahrik\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Haksız bir fiilin meydana getirdiği hiddet veya şiddetli elemin etkisi altında suç işleyen kimseye, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası yerine onsekiz yıldan yirmidört yıla ve müebbet hapis cezası yerine oniki yıldan onsekiz yıla kadar hapis cezası verilir. Diğer hallerde verilecek cezanın dörtte birinden dörtte üçüne kadarı indirilir.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/1514",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutukluluğun tüm yargılama süresince devam etmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; hâkimin reddi taleplerinin ilgili hâkimlerin de katılımıyla reddedilmesi ve taraflı biçimde yargılanma nedeniyle tarafsız bir mahkemede yargılanma hakkının; tanık dinlenmesi ve kovuşturmanın genişletilmesi taleplerinin kabul edilmemesi, savunma için kısıtlı süre verilmesi, yargılamanın yürütülmesinde aksaklıklar bulunması, ceza miktarının haksız biçimde belirlenmesi, gerekçeli kararın tebliğ edilmemesi nedenleriyle tanık dinletme hakkıyla ilişkili olarak hakkaniyete uygun yargılanma hakkının; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tebliğnamesinin ve Yargıtaydaki duruşma gününün bildirilmemesi nedenleriyle silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkesi ile duruşmalı yargılama hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvuru, süresi içinde yapılmıştır. Başvurucunun makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiası dışındaki iddiaları Komisyon tarafından kabul edilemez bulunmuş, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddianın incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/6545",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işverenle güven ilişkisi bozulduğu gerekçesiyle iş sözleşmesi feshedilen başvurucunun gerekçeli karar hakkı ile makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Nihai karar 1/5/2019 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiş, başvurucu 21/5/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/17704",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işverenle güven ilişkisi bozulduğu gerekçesiyle iş sözleşmesi feshedilen başvurucunun gerekçeli karar hakkı ile makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, beyanları mahkûmiyet kararında belirleyici ölçüde delil olarak kullanılan tanıkların duruşmada başvurucu (sanık) tarafından sorgulanamaması nedeniyle tanık sorgulama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. 1965 doğumlu olan başvurucu, olayların geçtiği tarihte en son Bor'da imam olarak görev yapmıştır. Fetullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) kapsamında yürütülen idari tahkikatlar ve örgüt üyeliği suçundan farklı Cumhuriyet başsavcılıklarınca yürütülen soruşturmalar kapsamında bazı kişilerin beyanları alınmıştır. Bahsi geçenler ifadelerinde başvurucu hakkında da bilgi vermişlerdir. Ayrıca 5/5/2017 tarihinde isimsiz yapılan Başbakanlık İletişim Merkezi ihbarında da başvurucunun FETÖ/PDY yapılanması içerisinde bulunduğu yönünde iddialar yer almıştır. Başvurucuya yönelik idari tahkikat aşamasında 10/8/2016 tarihinde dinlenen A.Ş.; başvurucunun \"fanatik derecesinde\" örgüte bağlı olduğunu, Bor'da sohbet başı olup sohbet verdiğini belirterek başvurucunun örgüt lideri F.G.nin mehdi olduğunu, kendilerinin de F.G.nin askerleri olduğunu, bunların geçici olduğunu, üzülmemek gerektiğini, bazı sıkıntılar çekilse de neticede kendilerinin kazanacağını kendisine söylediğini beyan etmiştir.  Başvurucuya yönelik idari tahkikat aşamasında 31/8/2016 tarihinde dinlenen E.; başvurucunun 17/25 Aralık öncesinde çok aktif olduğunu, imamları Ö. isimli öğrenci yurduna yemeğe götürdüğünü, imamları bir arada tutmak için gezi gibi organizasyonlar yaptığını, ancak 17/25 Aralık sürecinden sonra açıktan yapılan bir şey görmediğini beyan etmiştir.  Bor Cumhuriyet Başsavcılığınca 13/11/2017 tarihinde beyanı alınan A.Ş.; idari soruşturma kapsamında vermiş olduğu ifadesini kabul ve tekrar ettiğini belirtmiştir. Ayrıca özetle; bu konuların darbe teşebbüsünden sonra birçok imam arkadaşı ile biraraya geldiklerinde konuştukları konu olduğunu, müftülük camiasında başvurucu hakkında herkesin bu şekilde konuştuğunu ve bu kişinin idari tahkikatta belirttiği şekildebilindiğini, başvurucuyu 1980 yılında beri tanıdığını, 17/25 Aralık 2013 tarihinden önceki konuşmalarındabaşvurucunun örgüt lideri F.G.yi öven sözler söylediğini, hatta imam arkadaşlarının Mahmut hoca akşam sohbet verecek şeklindekonuştuğunu, 17/25 Aralık 2013 tarihinden önce bir araya geldiklerinde başvurucunun F.G.den ve onun yaptığı sohbetlerden ara ara bahsettiğini, Diyanet Sen Sendikası başkanlığı yaptığı dönemde yatsı namazından sonra sendika toplantıları yapmak istediğindebazı imam arkadaşlarının bu akşam Mahmut hocanın sohbeti var gelemeyiz şeklinde söylediklerini, kendisinin hiç sohbete davet edilmediğini, başvurucunun da sohbet yaptığını görmediğini, imam arkadaşlarından duyduğu kadarı ile idari tahkikatta ifade verdiğini, başvurucunun Bor'da bulunan imamların sorumlusu olarak bilindiğini, bu şekilde düşenmesinin nedeninin imam arkadaşlarının söylemleri ve bu yönde konuşmaları olduğunu beyan etmiştir.  Bor Cumhuriyet Başsavcılığınca 9/11/2017 tarihinde beyanı alınan E. özetle;2010 yılında Bor İlçe Müftülüğünde veri hazırlama memuru olarak çalıştığı dönemde imam olan başvurucu ile resmi işlemlerini yaptığı sırada tanıştığını, başvurucunun 17/25 Aralık sürecinden önce imamlar arasında aktif olduğunu, imamları gezi organizasyonları yaparak bir yerlere götürdüğünü, Nevşehir/Kozaklı termale gittiklerini duyduğunu, başvurucunun FETÖ ile bir irtibatının olup olmadığını bilmediğini, kendisini sohbetlere çağırmadığını, 17/25 Aralık 2013 tarihinden sonra başvurucunun aktifliğinin azaldığını,görgüye dayalı bir bilgiye sahip olmadığını belirtmiştir. Bor Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından başvurucu hakkında FETÖ/PDY üyesi olduğu şüphesiyle başlatılan soruşturma sonucunda fezleke düzlenerek Niğde Cumhuriyet Başsavcılığına (Başsavcılık) gönderilmiştir. Başsavcılık, başvurucu hakkında FETÖ/PDY üyeliği suçunu işlediği iddiasıyla 17/11/2017 tarihli iddianame düzenlemiştir. İddianamede; FETÖ/PDY'nin kuruluşu ve yapısı hakkında genel bilgilere yer verildikten sonra başvurucunun terör örgütü üyesi olduğuna ilişkin beyanda bulunan birçok tanığın beyanı ile Niğde [U.] Eğitim Kültür ve Sağlık Derneği üyesi olmasına delil olarak yer verilmiştir.  Niğde  Ağır Ceza Mahkemesince (Mahkeme) yürütülen yargılamada 20/11/2017 tarihinde duruşma hazırlığı işlemleri yapılmıştır. Tensip Tutanağı'nda başvurucunun tutukluluk halinin devamına, duruşmanın 23/1/2018 tarihinde yapılmasına, tanık A.Ş.nin beyanının alınması amacıyla zorla getirilmesine ve tanıklar S.Ş., Y.Y., A.B., YA., İ.Ç., Ç., E., H.Y., K.E., A.Ç., S.A., E.,  ve H.Ö.nün beyanlarının istinabe suretiyle tespitine karar verilmiştir. 23/1/2018 tarihli ilk celsede, tanıklar Y.A., İ.Ç., Ç., H.Y., K.E., A.Ç., S.A.,  ve H.Ö.nün istinabe suretiyle alınan beyanları başvurucuya okunmuştur. Aynı celsede tanıklar A.Ş. ve E. huzurda dinlenmiştir.  Tanık A.Ş. Mahkeme huzurunda idari tahkikattaki beyanlarının doğru olduğunu ve aynen tekrar ettiğini belirterek şu şekilde beyanda bulunmuştur;\" ... Sanığın eski adıyla bilinen Fetullah Gülen cemaatiyle irtibatı vardı, ben 78 79 lardan beri kendisiyle tanışırım o günden beri irtibatının olduğunu biliyorum, son dönemlerde kendisini Borda imamlık yaptığı için bilmiyorum, kendisi öğrencilik yıllarından beri Fetullah Gülen cemaatindedir, ben sanığın Bor'daki imamların sorumlusu olduğunu biliyorum, bunu imamlar arasında konuşurlarken duyardım, ben sendika toplantıları yapacağımız zaman Bor'daki imamlarla irtibatta olurdum bana o gün sohbetimiz var sohbetlere Mahmut Çalım'ın da katıldığını söylerledi, ancak bu 2005-2006 yıllarında geçen konuşmalardı, 17-25 Aralıktan sonra imamlar tarafından da sanığın faaliyette bulunduğuna ilişkin bir görgüm olmadı, biz Kozaklı'ya eğitim toplantısına gidiyoruz, toplantıyı Mahmut Çalım organize ediyor şeklindeki söylemleri ben 17-25 öncesinde duymuştum, ancak kendim gidip görmedim, ben duyumları [İ.A.], [K.Ü], [Y.Ş.] isimli kişilerden duyuyordum, 15 Temmuz olmasıyla beraber bunlar gün yüzüne çıkmıştı, tamamen imamlar arasındaki duyumlardır.\" Tanık E. Mahkeme huzurunda idari tahkikattaki beyanlarının doğru olduğunu ve aynen tekrar ettiğini belirterek şu şekilde beyanda bulunmuştur;\" ... Ben sanık Mahmut Çalım'ı 2011 yılında ilçe müftülüğüne geldiğim dönemden tanıdım 2016 yılı Nisan ayına kadar beraber çalıştık, daha sonra benim şef olarak Kayseri'ye naklim çıkmıştı, imam arkadaşların bir çoğu Fetullah Gülen'in toplantılarına gidiyordu, savcı bey bana ifade alınırken sanığın günlük hayatta aktif olup olmadığını sordu ben aktif olarak cevap verdim, soruşturma sırasındaki beyanımın bu şekilde anlaşılmaşı gerekir, sanığın Nevşehir Kozaklı'daki termali otel organizasyonunu şahsın yapıp yapmadığını bilmiyorum ancak konuşulanlardan sanığın da bu programa katıldığı yönündeydi, sanığın 17-25 ten sonra da aktif bir kişiliği yoktu, sanığın 17-25 öncesi Fetullah Gülen cemaatiyle irtibatı olduğu şeklinde duyumlar vardı, benim görgüm yoktur.\" Duruşmanın 15/2/2018 tarihli ikinci ve son celsesinde tanık E.nin istinabe suretiyle alınan beyanları başvurucuya okunmuş, istinabe suretiyle beyanları alınmasına karar verilen diğer tanıkların dinlenilmesine yönelik ara karardan Mahkemece vazgeçilmiştir. Bu celsede Başsavcılık makamınca esas hakkında mütalaa sunulmuştur. Başvurucu esas hakkındaki mütalaaya karşı savunma yaparak suçlamayı reddetmiştir. Mahkemece başvurucunun atılı suçtan 6 yıl 3 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir. Kararda, Ş.S., Y.Y., A.B. ve E.nin başvurucu hakkındaki idari tahkikatta ve soruşturma aşamasında alınan beyanları, istinabe yoluyla dinlenen Y.A., İ.Ç., Ç., H.Y., K.E., A.Ç., S.A.,  ve H.Ö. isimli tanıkların beyanları, duruşmada dinlenen A.Ş. ve E. isimli tanıkların beyanları ve başvurucunun örgüte müzahir derneğe üyelik kaydı Mahkemece delil olarak hükme esas alınmıştır.Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"... idari tahkikat aşamasında dinlenen tanıklar [A.Ş.] sanığın fanatik derecesinde örgüte bağlı olduğunu, Bor ilçesinde sohbet başı olup sohbet verdiğini, Fethullah Gülen'in mehdi olduğunu kendilerinin onun askerleri olduğunu sanığın söylediğini söylemiş, [tanık] Kom Şube müdürlüğünde alınan beyanında sanığın örgütle bağı olduğunu bildiğini ancak bunu ispat edemeyeceğini sanığı 17-25 aralık sürecinden sonra çok sık görmediğini beyan etmiş, tanık mahkememizdeki beyanında ise sanığın Bor ilçesindeki imamların sorumlusu olduğunu bildiğini,17-25 aralık öncesinde sanığın toplantı organize ettiğini duyduğunu, bu süreçten sonra sanıkla ilgili bilgisinin olmadığını dile getirmiş yine tanık [S.Ş.] sanığın yıllardır cemaat içerisinde olduğunu bildiğini, 17-25 aralık sürecinden sonra sohbetlere devam ettiğini duyduğunu söylemiş, tanık Kom Şube müdürlüğünde alınan beyanında 17-25 Aralık sürecinden sonra da sanığın sohbetlere devam ettiğini duyduğunu beyan etmiş, yine tanık [Y.Y.] sanığın örgüt içinde aktif olduğunu, dershanelere kayıt konusunda telkinlerde bulunduğunu, tanık Kom Şube müdürlüğünde alınan beyanında 17-25 Aralık sürecinden sonra sanığın aktifliği ile ilgili bilgisinin olmadığını daha öncesinde sanığın dershanelere kayıt konusunda telkinlerinin olduğunu bildiğini beyan etmiş, yine tanık [A.B.] sanığın darbe gününe kadar örgütle ilişkisi olduğunu bildiğini, tanık Kom Şube müdürlüğünde alınan beyanında sanığın kendisini sohbetlere çağırdığını, örgütü desteklediğini, darbe gününe kadar örgüte çalıştığını beyan etmiş, yine tanık [İ.Ç.] sanığın kendisini sohbetlere davet ettiğini, sanığın kurban parası topladığını duyduğunu beyan etmiş,tanık mahkememizce talimat yoluyla dinlenmesinde sanığın 17-25 aralık öncesi bu yapıyla irtibatı olduğunu bildiğini ancak bu süreçten sonrasını bilmediğini sadece duyduğunu beyan etmiş, yine tanık [Ç.] sanığın örgüt içerisinde etkin olduğunu kurban parası topladığını, gazete dergi abonesi yaptığını, bank asya memurlarıyla kredi kartı dağıttığını beyan etmiş,tanık Kom Şube müdürlüğünde alınan beyanında aynı beyanlarını tekrar etmiş, tanık mahkememizce talimat yoluyla dinlenmesinde önceki beyanlarını tekrar ettiğini, sanığın örgütle yakından ilişkili olduğunu, sanığın Bor ilçesindeki imamlar arasında en üst isim olduğunu bildiğini,17-25 aralık sürecinden sonra da açık açık olmasa da devam ettiğini bildiğini beyan etmiş, yine tanık [Y.A.] sanığın örgüt içerisinde sorumlu konumda olduğunu beyan etmiş, tanık Kom Şube müdürlüğünde alınan beyanında sanığın örgüt ile bağını bilmediğini, tanık mahkememizce talimat yoluyla dinlenmesinde sanığın kendisini bir kere adını hatırlamadığı sendikaya üye yapmak istediğini beyan etmiş, yine tanık [E.] sanığın 17-25 Aralık sürecinden sonra da örgüt toplantılarına devam ettiğini beyan etmiş, tanık mahkememizce talimat yoluyla alınan beyanında kime sorulsa sanığın fetö yapılanması içerisinde olduğunu söyleyeceğini, sanığın sohbete katılacakları arabasıyla alarak evine götürdüğünü, sanığın örgüt ile hiç bağını koparmadığını beyan etmiş, yine tanık [H.Y.] sanığın kendisini ısrarla sohbetlere çağırdığını, tanık Kom Şube müdürlüğünde alınan beyanında sanığın sohbetlere katıldığını ancak kendisini çağırmadığını beyan etmiş, tanık mahkememizce talimat yoluyla alınan beyanında sanığın kendisini sohbetlere çağırdığını ancak bunun 17-25 aralık öncesi olduğunu, bu süreden sonra sanıkla ilgili bilgisinin olmadığını yine tanık [K.E.] sanığın 17-25 öncesi ve sonrası örgütte aktif olduğunu, gazete abonesi yapmaya çalıştığını, kurban parası topladığını beyan etmiş, tanık Kom Şube müdürlüğünde alınan beyanında beyanlarının etraftan duydukları sebebiyle olduğunu beyan etmiş, tanık mahkememizce talimat yoluyla alınan beyanında sanıkla ilgili görgüye dayalı bilgisinin olmadığını ancak Bor ilçesinde herkesin sanığın örgütle bağlantısının olduğunu bildiğini yine tanık [A.Ç.] sanığın kime sorulsa cemaatçi olduğunun söyleneceğini ve sanığın yemek organizasyonları yaptığını, tanık Kom Şube müdürlüğünde alınan beyanında bu beyanlarını tekrar etmiş, tanık mahkememizce talimat yoluyla alınan beyanında sanığın 17-25 aralık öncesinde Bor ilçesinde imamlar arasında temsilci olduğunu bildiğini ancak bu süreçten sonra bilgisinin olmadığını beyan etmiş, yine tanık [E.] sanığın 17-25 aralık sürecinden önce çok aktif olduğunu ancak bu süreçten sonra aktifliğini bilmediğini, tanık Kom Şube Müdürlüğünde alınan beyanında bu beyanlarını tekrar etmiş, tanık mahkememizde dinlenmesinde sanığın 17-25 aralık sürecinden sonra örgütle irtibatı yönünde duyumlarının olduğunu ancak bu süreçten sonrasına ilişkin bilgisinin olmadığını beyan etmiş, yine tanık [S.A.] sanığın örgütle beraber hareket ettiğini bildiğini, tanık Kom Şube müdürlüğünde alınan beyanlarında sanığın örgüt bağlantısını bilmediğini beyan etmiş, mahkememizce talimat yoluyla dinlenmesinde de sanığı çok tanımadığını sadece 15 Temmuz gecesi meydanlarda gördüğünü beyan etmiş, tanık [H.Ö.] Kom Şube Müdürlüğündeki beyanında sanığın örgüte adam toplama faaliyeti yaptığını, sohbetlere devam ettiğini beyan etmiş, mahkememizce talimat yoluyla dinlenmesinde sanığın örgütle gönül bağı olduğunu ancak 15 temmuz gecesi sanığın da camilerden sela verdiğini ve kendisine 'ben bunların böyle hain olduğunu bilsem bunlara gönül verirmiydim' dediğini beyan etmiş, tanık [] sanığın örgüt içerisinde olduğunu bildiğini, sanığın kurban parası topladığını, gazete ve dergi aboneliği için kişilere telkinde bulunduğunu, Ak Partiyi bitirdiğimiz gibi seni de bitiririz dediğini beyan etmiş, mahkememizce talimat yoluyla dinlenmesinde sanığın 15 Temmuz tarihine kadar sohbetlere gittiğini gördüğünü ve duyduğunu beyan etmiş sanığa kendilerinin bu yapıyla ilişkini kes demeleri üzerine sanığın 'ben sizin işinize karışıyor muyum? siz de benim işime karışmayın' dediğini beyan etmiştir. Bu tanıklar ile sanığın husumetinin bulunmadığı değerlendirilerek bu tanık beyanlarının sanığın örgüt üyeliği suçlaması yönünden değerlendirmeye alınacağı kanaatine varılmıştır.... sanığın bu amaçla kurulan FETÖ/PYD iltisaklı olan Niğde [U.] Eğitim Kültür ve Sağlık Derneğinin üyesi olduğu Niğde Valiliği İl Dernekler Müdürlüğü'nün müzakereye cevaben 2017 tarihli yazı ile göndermiş olduğu tespitinde görülmektedir. 17-25 Aralık 2013 tarihinden sonra Devletin en üst konumunda bulunan başta Cumhurbaşkanı olmak üzere Devletin istihbari birimlerinin bu yapıyla bağlarının koparılması konusunda gerek basın gerekse yerel bazda bir çok beyanatta bulunulduğu halde sanığın bu derneğe üyeliğinin devam ettiği görülmektedir.\" Başvurucu, istinaf ve gerekçeli temyiz dilekçelerinde -diğerlerinin yanı sıra- tanıkların hiçbirinin Mahkeme huzurunda dinlenmediğini belirterek kararın bozulmasını talep etmiştir. Hüküm, kanun yolu denetiminden geçerek kesinleşmiştir. Başvurucu nihai kararı 2/2/2021 tarihinde öğrenmiş, 16/2/2021 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Komisyon; tanık sorgulama hakkı dışındaki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, anılan hakka ilişkin şikâyetlerin kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/5399",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, beyanları mahkûmiyet kararında belirleyici ölçüde delil olarak kullanılan tanıkların duruşmada başvurucu (sanık) tarafından sorgulanamaması nedeniyle tanık sorgulama hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tazminat davasında karar gerekçesinin yeterli olmaması ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/1/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Millî Savunma Bakanlığına (MSB) bağlı askerî birliğin yakıt ihtiyacı için kömür alım ihalesi düzenlemiştir. Başvurucu şirket ihaleye iştirak etmiş ve kazanmıştır. MSB ile yapılan 12/5/2006 tarihli satış sözleşmesiyle başvurucu şirket, ihale şartnamesinde nitelikleri belirtilen 500 ton linyit kömürünü bedeli karşılığında satmayı taahhüt etmiştir. İhale şartnamesinde kömürün tanımı, niteliği, tipi, kömür tanelerinin boyutu, numune alma vemuayene yöntemleri ile muayene yöntemlerinde izlenecek sıranın yanı sıra ihaleyi kazanan firma ile yapılacak idari şartname hususları yer almaktadır.  Başvurucu şirket taahhüt ettiği kömürü 18/9/2006 ve 21/9/2006 tarihinde iki parti hâlinde ilgili askerî birliğe teslim etmiştir. İlgili askerî birlik yetkilileri teslim edilen kömürü muayene ederek 22/9/2006 tarihli fiziki muayene tutanağını düzenlemiştir. Söz konusu muayene tutanağında teslim edilen kömürün çeşit, tip ve ambalaj itibarıyla şartnameye uygun olmadığı belirtilmiştir. Başvurucu şirket yetkilisinin itirazı üzerine aynı tarihte itiraz muayenesi yapılmışsa da düzenlenen muayene tutanağında benzer gerekçe ile kömürün şartnameye uygun olmadığı belirtilmiştir. MSB teslim edilen bir kısım kömürün farklı cinste bulunduğu ve bir kısım ambalajın yırtık olduğu gerekçeleriyle başvurucu şirketin teslim ettiği kömürün ihale şartnamesine uygun olmadığını ileri sürerek 29/9/2006 tarihinde sözleşmeyi feshetmiştir. Başvurucu şirket ile yapmış olduğu sözleşmeyi fesheden MSB, askerî birliğin yakıt ihtiyacını 13/10/2006 tarihinde doğrudan temin ve pazarlık usulüyle -625 ton kömürü rayiç bedeli üzerinden- satın alarak karşılamıştır. Başvurucu şirket 13/10/2006 tarihinde Diyarbakır  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla zarar tespiti yaptırmıştır. Anılan tespitte sözleşmenin feshi nedeniyle uğranılan zararın 250 TL olduğu belirtilmiştir. Başvurucu şirket 26/10/2006 tarihli dilekçesiyle ihale sonucunda düzenlenen satış sözleşmesinin MSB tarafından haklı bir neden olmadan feshedilmesi nedeniyle maddi zarara uğradığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 250 TL'nin tahsiline karar verilmesini istemiştir. MSB, başvurucunun edimini gerektiği gibi yerine getirmemesi nedeniyle sözleşmeyi haklı nedene dayanarak feshettiğini ve ilgili askerî birliğin yakıt ihtiyacı için ikinci bir ihale yapmak zorunda kaldığını, iki ihale arasındaki 786,75 TL fark kadar zarara uğradığını belirterek bu farkın yasal faizi ile başvurucu şirketten tahsiline karar verilmesi isteğiyle dava açmıştır. MSB tarafından açılan bu dava aralarındaki fiilî ve hukuki bağlantı nedeniyle ilk dava ile birleştirilmiştir. Diyarbakır  Asliye Hukuk Mahkemesi (Mahkeme) yapmış olduğu yargılamada başvurucu şirket tarafından teslim edilen kömürün ihale şartnamesi ve taraflar arasındaki sözleşmeye uygun olup olmadığı başka bir ifadeyle davalı MSB'nin sözleşmeyi feshetmesinin haklı bir nedene dayanıp dayanmadığı yönünde araştırma yapmıştır. Bu kapsamda kömürün hâlen istiflenmiş olduğu sahada maden mühendisi bilirkişiler vasıtasıyla birden fazla keşif yaptırmış ve buradan elde edilen veriler akademik unvanı bulunan maden mühendisi bilirkişilere göndererek bir sonuca ulaşmaya çalışmıştır. Söz konusu bilirkişiler düzenledikleri raporlarda inceleme konusu kömürün ebatı, kükürt miktarı, nem durumu, ısı değeri ve kül miktarını belirtir raporlar düzenlemişlerdir. 31/7/2008 tarihli bilirkişi raporunda kömürün özellikleri itibarıyla şartnameye uygun olup olmadığı hususunda bir değerlendirme yapılmamış, buna karşılık 8/7/2010 tarihli raporu düzenleyen bilirkişi, teslim edilen kömürü temsil ettiği kuşkulu olan numune üzerinde yapılan teknik inceleme ve analizlere göre teslim edilen kömürün şartnamedeki belirtilen niteliklere uygun olduğunu bildirmiştir. Mahkemece kömürün niteliği hususunda bilirkişi vasıtasıyla yapılan incelemeden sonra sözleşmenin feshinin haklı nedene dayanıp dayanmadığı ve zararın varlığı hâlinde miktarı hususunda ayrı bir bilirkişi incelemesi yaptırılmıştır. Bu hususta düzenlenen 10/1/2011 tarihli raporda başvurucu şirket tarafından kömürün fiziksel muayenesiyle yetinilmeyerek laboratuvar incelemesi yapılması talep edilmişse de taraflar arasındaki sözleşmede fiziksel muayenenin yeterli olduğu hususu kararlaştırılmış olup yapılan kömür teslimatı sözleşmeye uygun olmadığından başvurucu şirketin herhangi bir talepte bulunamayacağı belirtilmiştir. İtiraz üzerine aynı konuda düzenlenen 10/4/2012 tarihli raporda benzer saptamalara yer verilmiş ve ilk rapora ek olarak davalı/karşı davacı MSB'nin yapmak zorunda kaldığı ikinci ihale nedeniyle uğramış olduğu zarar miktarı belirtilmiştir. Mahkeme 18/9/2012 tarihli kararla başvurucunun davasının reddine ve karşı davanın kısmen kabulü ile 956,25 TL'nin sözleşmenin fesih tarihi olan 29/6/2006 tarihinden itibaren işleyecek faizi ile başvurucu şirketten tahsiline karar vermiştir. Mahkeme gerekçeli kararında, başvurucunun 12/5/2006 tarihli sözleşme uyarınca davalı idareye 500 ton kömür teslim ettiği ancak teslim edilen bu kömürün yapılan kimyasal analizlerle belirlendiği üzere sözleşmede kararlaştırılan niteliklere sahip olmadığı saptamasında bulunmuştur. Mahkeme bu saptamadan hareketle sözleşmenin feshinin haklı ve başvurucu şirketin ikinci ihalede ortaya çıkan farkı ödemek zorunda olduğu sonucuna ulaşmıştır.  Hüküm başvurucu şirket tarafından temyiz edilmiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi 26/5/2014 tarihinde hükmü onamış ve 1/12/2014 tarihinde de karar düzeltme isteğini reddetmiştir. Nihai karar 22/12/2014 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu şirket 16/1/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/1122",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tazminat davasında karar gerekçesinin yeterli olmaması ve yargılamanın uzun sürmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 30/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebi kabul edilerek başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu aleyhine 21/3/2007 tarihinde açılan kadastro tespitine itiraz davası yerel Mahkemenin 27/3/2014 tarihinde verdiği kararla sona ermiş ve karar temyiz edilmeyerek kesinleşmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/16197",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, askerlik vazifesi sırasında yaralanma nedeniyle vazife malullüğü aylığı bağlanması istemiyle yapılan başvurunun reddi üzerine açılan davanın süre aşımı yönünden reddedilmesi nedeniyle Anayasa’nın  maddesinde düzenlenen adil yargılanma hakkını ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 3/5/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca 29/1/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 6/3/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 7/4/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş 14/4/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile Bakanlığın görüşünde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Ankara ili Çankaya İlçe Jandarma Komutanlığı ODTÜ Jandarma Karakol Komutanlığı emrinde askerlik vazifesini yapmakta iken 20/9/2008 tarihinde nöbet görevinin ifası sırasında engebeli arazide karanlıkta ayağının takılarak düşmesi sonucu yaralanmıştır. Kalça kemiğinde kırık meydana gelen başvurucunun tedavisi sonunda Gülhane Askerî Tıp Akademisi (GATA) Sağlık Kurulunun 25/9/2009 tarihli raporu ile “sol kollum femoris kırık sekeline bağlı ekstremite kısalığı ve sol kollum femoris kırığına bağlı kötü kaynama sekeli” tanısı konulmuş ve başvurucunun askerliğe elverişli olmadığı yönünde karar verilmiştir.  Başvurucu, Sosyal Güvenlik Kurumunun (Kurum) kayıtlarına 10/8/2009 tarihinde giren dilekçesi ile tarafına vazife malullüğü aylığı bağlanması talebinde bulunmuş ancak Kurumun 6/5/2011 tarihli ve 232 sayılı kararı ile başvurucunun sakatlığının 20/9/2008 tarihli düşmeye bağlı olmaması nedeniyle hakkında vazife malulü hükümlerinin uygulanamayacağına karar verilmiştir.  Başvurucu, 7/3/2012 tarihinde yaptığı idari başvuru ile yeniden vazife malullüğü aylığı bağlanması talebinde bulunmuş ancak Kurum, daha öncesinde vazife malullüğü hükümlerinin uygulanmaması yönünde alınan karar gereği talebi 4/4/2012 tarihli işlemi ile reddetmiştir. Başvurucu tarafından hakkında vazife malullüğü uygulanmayacağına ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan dava, Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) Üçüncü Dairesinin 27/12/2012 tarihli ve E.2012/942, K.2012/2496 sayılı kararıyla süre aşımı yönünden reddedilmiştir. Kararın ilgili kısımları şöyledir:“Dava dosyasında mevcut bilgi ve belgelerin incelenmesi neticesinde; davacının Ankara-Çankaya İlçe Jandarma Komutanlığı ODTÜ Jandarma Karakol Komutanlığında askerlik vazifesini yaparken 2008 tarihinde 1-3 saatleri arasında çevre emniyeti nöbetçisi olarak görevlendirildiği, davacının engebeli arazide karanlıkta araziye takılarak düştüğünü beyan ettiği, Beytepe Asker Hastanesi radyoloji servisinde 2008 tarihinde yapılan muayenesinde solda femur boyunda parçalı kırık tespit edildiği, davacının muayene ve tedavisi devam ederken 2008 tarihinde terhis edildiği, bilahare GATA Asker Hastanesinin 2009 tarih ve 1904 numaralı sağlık kurulu raporu ile \"sol kollum femoris kırık sekeline bağlı alt ekstremite kısalığı (4cm) + sol kollum femoris kırığına bağlı kötü kaynama sekeli\" teşhisiyle \"B.59 F-4 Askerliğe elverişli değildir\" kararı verildiği, davacı vekilinin 2009 tarihinde davalı kurum kayıtlarına geçen 2009 tarihli dilekçesi ile müvekkiline 5434 sayılı Kanun hükümlerine göre vazife malûllüğü aylığı bağlanması için idari müracaatta bulunduğu, davalı kurumun 2011 tarih ve 232 sayılı kararı ile davacının sakatlığının 2008 tarihli düşmeye bağlı olmadığı gerekçesiyle davacı hakkında 5434 sayılı yasanın vazife malûllüğü hükümlerinin uygulanmasına imkan bulunmadığı belirtilerek davacının talebinin reddedildiği, davacı vekilinin daha sonra 2012 tarihli dilekçesi ile müvekkiline vazife malûllüğü aylığı bağlanması için yeniden idari müracaatta bulunduğu, davalı kurum 2012 tarih ve SAYI:B.SGK.01/002 sayılı işlemi ile davacı hakkında daha önce 2011 tarih ve 232 sayılı kararla vazife malûllüğü hükümlerinin uygulanmasına imkan bulunmadığına karar verildiği, kararın kendisine gönderildiği belirtilerek davacı vekilinin talebinin reddedilmesi üzerine 2012 tarihinde bu davanın açıldığı anlaşılmıştır.…Dava konusu somut olaya dönüldüğünde; davacı vekilinin 2009 tarihindeki idari müracaatı üzerine tesis edilen vazife malûllüğü hükümlerinin uygulanmasına imkân bulunmadığına ilişkin 2011 tarihli davalı kurum tarafından tesis edilen red işleminin davacıya tebliğine ilişkin tebellüğ belgesi mevcut değil ise de; davacı vekilinin aynı maddi olay sebebiyle müvekkiline maddi ve manevi tazminat ödenmesi istemiyle AYİM 2'nci Dairesinde açtığı davanın görümü sırasında, tazminat hesabına esas olmak üzere AYİM 2'nci Dairesinin 2011 tarih ve GENSEK NO:2009/2825; ESAS NO:2009/1336 sayılı ara kararı ile davacı vekiline vazife malûlü sayılmama işleminin iptali istemiyle dava açıp açmadığının sorulduğu, davacı vekilinin 2011 tarihli AYİM 2'nci Daire Başkanlığına hitaben yazdığı dilekçede \"Sosyal Güvenlik Kurumu Vazife Malûllüğü Tespit Kurulunca tesis olunan olumsuz idari işlem aleyhine iptal davası açılmadığını beyan ettiği anlaşılmıştır.Dolayısıyla davacı vekilinin davalı kurum tarafından tesis edilen vazife malûllüğü aylığı bağlanmayacağına ilişkin 2011 tarihli (doğrusu 2011) olumsuz idari işlemden en geç 2011 tarihi itibariyle haberdar olduğu anlaşılmıştır.Bu itibarla, davacının 1602 sayılı Kanunun 35 ve 40'ıncı maddeleri uyarınca 2011 tarihini takip eden 60 gün içinde bu işleme karşı müracaatta bulunması veya dava açması gereklidir. Davacı tarihini takip eden 60 gün içinde 1602 sayılı Kanunun 35'inci maddesi uyarınca bir müracaatta bulunmadığı gibi bu süre içinde dava da açmamıştır. 60 günlük dava açma süresi geçirildikten sonra 2012 tarihli dilekçe ile yaptığı idari müracaat üzerine davalı kurum tarafından tesis edilen 2012 tarihli olumsuz idari işlem üzerine 2012 tarihinde bu davayı açmıştır.Dava açma süresinin sona ermesinin davacı bakımından en önemli sonucu, artık uyuşmazlığı yargı önüne götürememesidir. İdari işlemin tebliğini izleyen veya idari işlemden haberdar olduğu günden itibaren işlemeye başlayan dava açma süresi geçirildikten sonra yeni bir idari müracaat üzerine aynı işlemin yeniden tebliğ edilmesinin dava açma süresi üzerinde bir etkisi yoktur. Bir başka ifadeyle, bu yeniden tebliğ dolayısıyla yeni bir dava açma hakkı doğmaz. Aksini kabul dava hakkının kullanılması için konulan sürelerin sonsuz bir zaman içine yayılmasına belirli süreler geçtikten sonra dava hakkının kullanamayarak sükût etmiş olması halinde zamanla kayıtlı olmaksızın yeni bir müracaat yaparak dava hakkının istenildiği anda kullanılmasına ve sükût etmiş olan hakkın ihyasına (yeniden canlandırılmasına) imkân vermek demek olur ki, bu durum hak düşürücü sürelerin kamu düzeni yönünden beklenen etkisine engel olur.Davalı idare tarafından tesis edilen 2012 tarihli idari işlem 2011 tarih ve 232 sayılı kararla tesis edilen işlemin bir hatırlatmasından ibaret olup, 2011 tarihli söz konusu idari işlemden farklı yeni bir işlem değildir. Dava açma süresi geçirildikten sonra yapılan idari müracaat üzerine tesis edilen 2012 tarihli söz konusu olumsuz idari işlemin dava açma süresi üzerinde bir etkisi yoktur.Yukarıda açıklanın nedenlerle 1602 sayılı Kanunun 35 ve 40'ıncı maddelerinde öngörülen süreler geçirildikten sonra 2012 tarihinde açılan davada süre aşımı bulunduğundan davanın reddine karar vermek gerekmiştir.” Başvurucunun karar düzeltme istemi de aynı Dairenin 4/4/2013 tarihli ve E.2013/425, K.2013/484 sayılı kararıyla reddedilmiştir.  Karar başvurucuya 15/4/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu tarafından 3/5/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur.B. İlgili Hukuk Anayasa’nın  maddesinin son fıkrası şöyledir:“İdare, kendi eylem ve işlemlerinden doğan zararı ödemekle yükümlüdür.” 4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu’nun “İhtiyari müracaat” başlıklı  maddesinin (a) bendi şöyledir: “Kesin işlem yapmaya yetkili makamlarca tesis edilen idari işlemlerin geri alınması, kaldırılması, değiştirilmesi veya yeni bir işlem yapılması; üst makamdan, yoksa işlemi yapmış olan makamdan idari dava açmak için belli olan süre içinde istenebilir. Bu müracaat işlemeye başlamış olan dava açma süresini durdurur. Altmış gün içinde cevap verilmez ise, istek reddedilmiş sayılır. İsteğin reddi üzerine dava açma süresi başlar ve müracaat tarihine kadar geçmiş olan süre de hesaba katılır.” Anılan Kanun’un “Dava açma süresi” başlıklı  maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi şöyledir: “Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde dava açma süresi her çeşit işlemlerde yazılı bildirim tarihinden itibaren kanunlarda ayrı süre gösterilmeyen hallerde altmış gündür.” Anılan Kanun’un “İptal ve tam yargı davaları” başlıklı  maddesi şöyledir: “İlgililer, haklarını ihlal eden bir idari işlem dolayısıyla Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde doğrudan doğruya tam yargı davası veya iptal ve tam yargı davaları ile birlikte açabilecekleri gibi ilk önce iptal davası açarak bu davanın karara bağlanması üzerine bu husustaki kararın veya kanun yollarına başvurulması halinde verilecek kararın tebliği veya bir işlemin icrası sebebiyle doğan zararlardan dolayı, icra tarihinden itibaren altmış gün içinde tam yargı davası açabilirler. Bu halde de ilgililerin 35 inci madde uyarınca idareye başvurma hakları saklıdır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/2818",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, askerlik vazifesi sırasında yaralanma nedeniyle vazife malullüğü aylığı bağlanması istemiyle yapılan başvurunun reddi üzerine açılan davanın süre aşımı yönünden reddedilmesi nedeniyle Anayasa’nın 36. maddesinde düzenlenen adil yargılanma hakkını ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; sınır dışı etme kararının iptali amacıyla açılan davada bazı usul güvencelerine riayet edilmemesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Bölüm, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesince sınır dışı etme işleminin tedbiren durdurulmasına karar vermiştir. Ankara Valiliği 9/6/2022 tarihinde 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (d) bendince başvurucunun sınır dışı edilmesine ve bu maksatla idari gözetim altına alınmasına karar vermiştir. Başvurucunun sınır dışı etme kararının iptali amacıyla açtığı dava, Ankara  İdare Mahkemesi tarafından 30/12/2022 tarihinde kesin olarak reddedilmiştir. 17/2/2023 tarihinde nihai kararı öğrenen başvurucu 2/3/2023 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2023/15408",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, sınır dışı etme kararının iptali amacıyla açılan davada bazı usul güvencelerine riayet edilmemesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, koruyucu aile statüsünün kaldırılmasına ilişkin kararın iptal edilmesi talebiyle açılan davanın sürüncemede bırakılmaması ve çocuklara karşı önleyici nitelikte tedbir kararı verilmesi nedenleriyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 3/7/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucu ile eski eşi , 2004-2016 yılları arasında evli kalmışlardır. Başvurucunun eski eşi , Balıkesir'de bilgisayar tamiri ve bakımı üzerine esnaf olarak çalışmaktadır.  Çocuk sahibi olamayacaklarını belirten başvurucu ve eski eşi , 13/10/2008 tarihinde Başbakanlık Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü Balıkesir İl Sosyal Hizmetler Müdürlüğü (Kurum) ile koruyucu aile sözleşmesi imzalayarak daha önce Balıkesir Valiliği (Valilik) tarafından koruma altına alınmış olan 2005 doğumlu küçük Ş.A.nın koruyucu ailesi olmuşlardır. Başvurucu ve  25/9/2009 tarihinde Kurum ile yeni bir koruyucu aile sözleşmesi imzalamışlar ve yüzde elli oranında engelli raporu bulunan koruma altına alınmış 2004 doğumlu küçük A.K.nın koruyucu ailesi olmuşlardır. 24/5/1983 tarihli ve 2828 sayılı Sosyal Hizmetler Kanunu'nun  maddesine dayanılarak çıkarılan 14/10/1993 tarihli ve 21728 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan mülga Koruyucu Aile Yönetmeliği kapsamında hazırlanan söz konusu sözleşmelere göre başvurucu ve  ile Kurum karşılıklı olarak şu taahhütlerde bulunmuşlardır:\"i. Koruyucu aile, çocuğun yetenekleri ve becerilerinin elverdiği noktaya kadar eğitimini, bakım ve meslek sahibi olmasını, sağlığının korunmasını kendi öz çocukları gibi sağlamakla yükümlüdür.ii. Koruyucu aile; yanına yerleştirilen çocukları koruma, eğitme ve yetiştirme dışında, hiçbir suretle hizmetçi, dadı, besleme olarak kullanamaz.iii. Koruyucu aile, çocuğun varsa ailesi ve akrabaları ile yetkililerin uygun gördüğü şekil ve zamanda görüştürmekle yükümlüdür. Çocuğun halen sahip olduğu ve sonradan edineceği taşınır ve taşınmaz malların vasisi tarafından idare edilmesini kabul eder.iv. Koruyucu aile, bulunduğu ilde yapacağı adres değişikliklerini 15 gün içinde ikametgah bildirimi ile birlikte İl Müdürlüğüne bildirmekle yükümlüdür. Aile başka bir ile taşınması durumunda yeni adresini en az bir ay önceden İl Müdürlüğüne bildirir.v. Koruyucu ailenin geçici bir süre çocukla birlikte yurt dışına çıkması Komisyonun kararı ve Valiliğin onayına bağlıdır.vi. Koruyucu ailenin yanına yerleştirilen çocuğun hastalanması durumunda resmi sağlık kuruluşlarına sevki başvurulan İl Müdürlüğünce yapılır. Gerekli bakım ve tedavi, ilaç masrafları aynı İl Müdürlüğü tarafından sağlanır.vii. Koruyucu ailenin, çocuğa bakmaktan vazgeçtiği, taahhütlerini yerine getirmediği bir raporla tespit edildiği takdirde çocuk aileden geri alınır.viii. Korunmaya muhtaç çocuklara ücret karşılığı bakıp koruyacak, eğitecek ve yetiştirecek koruyucu ailelere kendi istekleri halinde baktıkları çocuğa uygun Yönetmelikte belirtilen bakım bedelleri ödenir.\" Başvurucunun eski eşi  hakkında balikesir155@emniyet.gov.tr isimli elektronik posta adresine kimliği belirsiz kişi ya da kişilerce 15/5/2012 tarihinde ihbar mahiyetinde bir elektronik posta gönderilmiştir. Söz konusu elektronik postada,  tarafından müstehcen yayın ve içeriklerin saklandığı ve koruma altındaki çocukların istismar edildiği yönünde iddialarda bulunulmuştur. Ayrıca Balıkesir Koruyucu Aile Derneğinde yöneticilik yapan başvurucunun sahte birtakım işlemlerle devleti zarara uğrattığı iddia edilmiştir. Bu kapsamda Balıkesir Cumhuriyet Başsavcılığı (Başsavcılık) tarafından başvurucunun eski eşi  hakkında müstehcenlik, dolandırıcılık, sahtecilik ve çocuğun cinsel istismarı suçları kapsamında ceza soruşturması süreci başlatılmıştır. Soruşturma kapsamında nin K. CD İletişim unvanlı işyeri aranmış ve arama sonucunda ele geçirilen bir adet bilgisayar kasası inceleme için Bursa İl Emniyet Müdürlüğü Bilişim Suçlarıyla Mücadele Şube Müdürlüğü Adli Bilişim Büro Amirliğine gönderilmiştir. İnceleme sonucunda işyerinde bulunan bir bilgisayarda iki bin beş yüz adet yetişkinlere ait cinsel içerikli video dosyası ile yirmi adet yetişkin insanlarla hayvanlar arasında geçen cinsel içerikli görüntülerin bulunduğu belirlenmiştir.  Başsavcılık tarafından şiddet kullanarak, hayvanlarla, ölmüş insan bedeni ile ilgili müstehcen yayın üretmek ve satmak suçunu işlediği iddiasıyla başvurucunun eski eşi  hakkında 29/1/2013 tarihinde kamu davası açılmıştır. Balıkesir  Asliye Ceza Mahkemesindeki (Asliye Ceza Mahkemesi) dava sürecinde , görüntülerin ele geçirildiği bilgisayarın tamir amacıyla Y.K. tarafından işyerine getirildiğini, dolayısıyla bilgisayarın kendisine ait olmadığını, bilgisayarı Y.K.dan satın almayı planladığını ancak işyerinde bulunan bilgisayarda kayıtlı söz konusu görüntülerden haberdar olmadığını belirtmiş ve suçlamayı reddetmiştir.  Asliye Ceza Mahkemesinin 27/6/2013 tarihli kararıyla nin beraatine hükmedilmiştir. Karar gerekçesinde, toplanan delillerden ve tanık ifadelerinden anlaşıldığı üzere söz konusu görüntülerin Y.K. tarafından bilgisayara yüklendiği ve başvurucunun görüntülerin bilgisayarda olduğunu bilebilecek durum olmadığı hususlarının sabit olduğunun anlaşıldığı belirtilmiştir. Söz konusu karar, dava sürecinde Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının katılma talebi reddedildiğinden anılan Bakanlık tarafından karar temyiz edilmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesinin 6/12/2018 tarihli kararıyla Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının suçun mağduru ya da doğrudan doğruya zarar göreni olmadığı gerekçesiyle temyiz talebi reddedilmiş ve karar kesinleşmiştir. Ayrıca Başsavcılık tarafından çocuğun cinsel istismarı şuçu kapsamında  hakkında yürütülen soruşturmada 9/10/2013 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Kararda; nin koruyucu olduğu çocuklara karşı herhangi bir istismarda bulunmadığı hususunun çocukların ifadelerinden anlaşıldığı vurgulanmış, ayrıca kimliği belirsiz kişi ya da kişilerce gönderilen elektronik posta dışında bir delil ve emarenin bulunmadığı ifade edilmiştir. Söz konusu karar kesinleşmiştir.A. Koruyucu Aile Statüsünün Kaldırılmasına İlişkin İdari ve Yargısal Süreç  hakkındaki ceza soruşturmaları nedeniyle Valilik ve Kurum bünyesinde oluşturulan Komisyon tarafından başvurucunun ve nin koruyucu aile statüsünün kaldırılmasına karar verilmiştir. Kurum tarafından 15/2/2013 tarihinde hazırlanan üst yazıda; koruyucu aile statüsünün kaldırılmasına ilişkin kararın 14/12/2012 tarihli ve 28497 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Koruyucu Aile Yönetmeliği'nin  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine istinaden alındığı ve çocuklar S.A. ile A.K.nın aynı gün içinde Kuruma teslim edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Koruyucu aile statüsünün kaldırılması kararı üzerine çocuklar S.A. ile A.K. 16/2/2013 tarihinde kolluk güçleri eşliğinde Kuruma teslim edilmişlerdir. Söz konusu sürecin basına yansıdığı ve çocukların üstün yararlarının Balıkesir'den ayrılmalarını gerekli kıldığı belirtilerek çocuklar Bursa Valiliği Sevgi Köyü Toplum Merkezi Müdürlüğü bünyesine alınmışlardır. 18/2/2013 tarihlerinde sosyal hizmet uzmanı tarafından çocuklarla bir görüşme gerçekleştirilmiştir. Aynı tarihte düzenlenen ve başvurucunun çocuklar tarafından anne olarak nitelendirildiğine ilişkin ifadelerin yer aldığı görüşme raporu şöyledir:\"S.A. ile yapılan görüşmede; yaşanılan süreçten dolayı üzüntülü bir ruh halinde olmakla birlikte psikososyal gelişimlerinin son derece sağlıklı olduğu, bakımının yerinde olduğu, fiziksel gelişiminin yaşıtları ile eş değer olduğu gözlenmiştir. Anne ve babası ile mutlu olduğunu ve kalmak istediğini belirtmiştir.A.K. ile yapılan görüşmede; yine yaşanılan süreçten dolayı üzüntülü bir ruh halinde olmakla birlikte psikososyal gelişimlerinin son derece sağlıklı olduğu, bakımının yerinde olduğu, fiziksel gelişiminin yaşıtları ile eş değer olduğu gözlenmiştir. Anne ve babası ile mutlu olduğunu ve kalmak istediğini belirtmiştir.Her iki çocukta anne ve babalarının yanında kaldığı süre içerisinde herhangi bir baskı, cebir ve şiddete maruz kalmadıkları gözlemlenmiştir.\" Yine 18/2/2013 tarihinde Çocuk Şube Müdürlüğünde görevli polis memurları tarafından sosyal hizmet uzmanı eşliğinde çocukların ifadeleri alınmıştır. Tanzim edilen tutanaklarda yer alan S.A. ve A.K.nın ifadeleri sırasıyla şöyledir: \"S.A.: ... ben daha önce ... Yurdunda bakım ve gözetim altında kalmakta iken yaklaşık iki yıl önce beni korumak ve gözetlemek üzere koruyucu aile statüsünde  ve İ. isimli şahısların yanına verildim ve halen adresini verdiğim ikamette birlikte kalmaktayız. Benden bir yıl sonra 2004 doğumlu olan sekiz yaşındaki A.K.de koruyucu aile statüsündeki bu ailenin yanına geldi ve yaklaşık iki yıldır birlikte kalmaktayız. Ben ye baba, İ.ye anne, A.K.ya ise abi diye hitap etmekteyim ve kendilerini ailem gibi görmekteyim. Bana çok iyi davranıyorlar, bütün ihtiyaçlarımı karşılıyorlar, ben ve abim A.K. bugüne kadar babam  ve annem İ.den en ufak bir şekilde şiddet, darp, cebir, baskı ve kötü muamele görmedim, zorla alıkonulmadım. Sadece ben yanlış bir şey yaptığımda annem İ. beni uyarıyor. Benim ve abim A.nın okul, giyinme ve yeme gibi bütün ihtiyaçlarını bu şahıslar karşılamaktadırlar ve kendi çocukları gibi görmektedirler. Ben bu şahısların yanlarında iken hiç yabancılık çekmiyorum ve öz annem ile babam gibi görüyorum. Ben ve abim A., bu şahısların yanından gitmek istediğimizi veya yurda yerleşmek istediğimizi hiç bir zaman söylemedik. Kendileri de bizi bu nedenlerden dolayı zorla alıkoymadılar. Ben yine annem İ. ve babam nin yanlarında, koruma ve gözetiminde kalmak istiyorum ve koruyucu aile statüsündeki görevlerini sürdürmelerini istiyorum. Hiçbir yurda yerleştirilmek ve gitmek istemiyorum. Babam olan  ve annem olan İ. isimli şahıslardan veya başka birisinden davacı ve şikayetçi değilim. ...A.K.: ... Ben koruyucu aile statüsündeki bu ailenin yanında babam , annem İ. ve kardeşim S.A. ile kalmaktayım. Bu aile bana çok iyi davranıyorlar, bütün ihtiyaçlarımı karşılıyorlar, hiçbir zaman cebir, baskı ve kötü muamele görmedim, zorla alıkonulmadım. Benim ve kardeşim S.nin okul, giyinme ve yeme gibi bütün ihtiyaçlarını bu şahıslar karşılamaktadırlar ve kendi çocukları gibi görmektedirler. Ben yine annem İ. ve babam nin yanlarında, koruma ve gözetiminde kalmak istiyorum ve koruyucu aile statüsündeki görevlerini sürdürmelerini istiyorum. Hiçbir yurda yerleştirilmek ve gitmek istemiyorum. Babam olan  ve annem olan İ. isimli şahıslardan veya başka birisinden davacı ve şikayetçi değilim. ...\" Başvurucu, koruyucu aile statüsünün kaldırılmasına yönelik tesis edilen söz konusu işlemin yürütmesinin durdurulması ve iptal edilmesi talebiyle Valilik aleyhine idari yargıda 15/4/2013 tarihinde iptal davası açmıştır. Dava dilekçesinde başvurucu; yaklaşık beş yıldır koruyucu aile statüsüne sahip olduklarını, bu süreçte çocuklarına karşı tüm sorumlulukları yerine getirdiklerini, bu konuda düzenlenen raporlarda olumsuz bir durumun bulunmadığını belirtmiştir. Başvurucu; koruyucu aile statüsünün ancak mahkeme kararıyla kaldırılabileceği açık olmasına rağmen İdarenin tek taraflı tasarrufuyla tesis edilen işlemin hukuka aykırı olduğunu ileri sürmüştür. Davalı İdare ise dava dilekçesinde ileri sürülen iddiaların dayanaksız olduğunu, çocukların yüksek yararı dikkate alınarak tesis edilen işlemin mevzuata aykırı yönünün bulunmadığını belirtmiştir. Balıkesir İdare Mahkemesinin (İdare Mahkemesi) 19/9/2013 tarihli kararıyla yürütmenin durdurulması talebinin reddine hükmedilmiştir. Kararda, yürütmenin durdurulması kararı verilebilmesi için 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nda öngörülen koşulların oluşmadığı ifade edilmiştir. Bu süreçte başvurucu çocuklarla görüşmek istemiş ise de Bursa Valiliği Sevgi Köyü Toplum Merkezi Müdürlüğünün 10/5/2013 tarihli yazısıyla Asliye Ceza Mahkemesindeki davanın sonuçlanmadığı belirtilerek çocuklarla görüşme talebi reddedilmiştir. İdare Mahkemesinin 10/1/2014 tarihli kararıyla dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir. Karar gerekçesinde, başvurucunun eski eşi olan nin üzerine atılı suçlamalardan beraat ettiği hatırlatılmış ve masumiyet karinesine vurgu yapılmıştır. Kararda ayrıca adı geçen çocuklarla 18/2/2013 tarihinde uzmanlar aracılığıyla yapılan görüşme neticesinde hazırlanan psikolojik değerlendirme raporuna da yer verilmiştir. Söz konusu raporda; çocukların rahat olduklarına, herhangi bir travmatik bulgularının olmadığına, diğer çocuklarla uyum sorunu yaşamadıklarına ilişkin tespitler aktarılmıştır. Yine kararda, Bursa Şevket Yılmaz Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk İzlem Merkezi tarafından hazırlanan adli görüşme değerlendirme raporunda yer alan ifadeler üzerinde durulmuştur. Kararda; çocukların, koruyucu aile olarak kendilerine bakan anne ve babalarını sevdiklerine, anne ve babalarının da kendilerini sevdiklerine ilişkin beyanlarının bulunduğu belirtilmiştir. Neticede, başvurucunun sosyal ilişkileri açısından toplumun norm ve değerlerine aykırı düşen davranışlarından söz edilemeyeceği ifade edilerek dava konusu işlemin hukuka aykırı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Davalı İdare tarafından sunulan temyiz dilekçesinde, kararın uygulanmasının hem çocukların üstün yararları hem de kamusal yarar açısından telafisi güç zararlara neden olacağı belirtilerek kararın bozulmasıyla birlikte yürütmesinin de durdurulması talep edilmiştir. Dilekçede, çocukların şiddet eğilimi olan bir aileye teslim edilmesinin endişe verici olduğu ve koruyucu aile sözleşmesinin imzalanmasının baştan itibaren usulsüz olduğu ifade edilmiştir. Bu bağlamda, çocukları usulünce inceleme yapmayarak aile yanına yerleştiren meslek elemanının yargılandığı ve on ay hapis cezasıyla cezalandırıldığı belirtilmiştir. Ayrıca nin beraat etmesinin İdare Mahkemesince verilen iptal kararına tek başına esas alınamayacağı, ceza hukuku kapsamında delillerin değerlendirilmesi ile çocukların koruyucu aile yanına verilmesi konusunda yapılacak değerlendirmelerin birbirinden çok farklı olduğu ileri sürülmüştür. Öte yandan, S.A. ile A.K.nın evlatlık olarak verilebilme koşullarını taşıdıkları belirtilerek bu kapsamdaki çocukların koruyucu aile yanına verilmesinin onların üstün yararlarına aykırı olacağı da vurgulanmıştır. Danıştay Onuncu Dairesinin 23/5/2014 tarihli kararıyla yeni bir karar verilinceye kadar İdare Mahkemesi kararının yürütmesinin durdurulmasına hükmedilmiştir. Karar gerekçesinde, davalı İdare tarafından temyiz dilekçesinde ileri sürülen hususların kararın yürütmesinin durdurulmasını gerektirecek nitelikte olduğu ifade edilmiştir. Temyiz incelemesi yapan Danıştay Onuncu Dairesinin 17/10/2014 tarihli kararıyla davanın görev yönünden reddi yönünde karar verilmesi gerekirken işin esasına geçilmek suretiyle karar verilmesinde hukuki isabet görülmediği belirtilerek söz konusu kararın bozulmasına hükmedilmiştir. Karar gerekçesinde, 2828 sayılı Kanun ile Koruyucu Aile Yönetmeliği hükümleri gözönüne alındığında koruyucu aileye ilişkin hizmetlerin, koruyucu ve destekleyici tedbirler arasında sayılan bakım tedbiri kapsamında değerlendirildiği vurgulanmıştır. Kararda; küçükler hakkında koruyucu, destekleyici ve sosyal nitelikteki tedbir kararlarının aile mahkemesi tarafından verileceği belirtilmiş ve bu kapsamda koruyucu aile hizmetlerinden kaynaklı olarak ortaya çıkan uyuşmazlıkların da aile mahkemesi tarafından çözümlenmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Ayrıca, Koruyucu Aile Yönetmeliği ile her ne kadar idareye koruyucu aile sözleşmesinin imzalanması ve iptali konusunda yetki verilmiş ise de söz konusu yetkilerin idari faaliyetle ilgili olmadığı ve özel hukuk alanında hüküm ve sonuç doğurduğu ifade edilmiştir. Bozma üzerine dava dosyasını yeniden ele alan İdare Mahkemesinin 29/1/2015 tarihli kararıyla önceki kararda ısrar edilmesine ve dava konusu işlemin iptaline hükmedilmiştir. Kararda, söz konusu işlemin Valilik tarafından tesis edildiği belirtilmiş ve aynı gerekçelere yer verilmiştir. Temyiz talebi üzerine inceleme yapan Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 5/11/2015 tarihli kararıyla davanın görev yönünden reddedilmesi gerektiği belirtilerek İdare Mahkemesinin söz konusu kararının bozulmasına hükmedilmiştir. Oy çokluğuyla verilen kararda; koruyucu aile sözleşmelerinin hüküm ve sonuçlarını özel hukuk alanında doğurdukları, sözleşmelerin salt idari nitelikte olmalarının bu sözleşmelerden doğacak uyuşmazlıkların idari yargıda çözümlenmesi sonucuna yol açmayacağı ifade edilmiş ve koruyucu aile hizmetlerinden kaynaklanan uyuşmazlıkların aile mahkemeleri tarafından karara bağlanması gerektiği vurgulanmıştır. İdari yargıda verilen görevsizlik kararı üzerine başvurucu tarafından koruyucu aile statüsünün kaldırılması işleminin iptal edilmesi talebiyle Balıkesir  Aile Mahkemesinde 10/9/2015 tarihinde koruyucu aileliğin iadesi davası açılmıştır.  Anılan Mahkemenin 18/2/2016 tarihli kararıyla uyuşmazlığın idari yargının görev alanına girdiğinden bahisle görevsizlik kararı verilmiş ve karar kesinleştiğinde taraflardan birinin talebi üzerine dosyanın İdare Mahkemesinin dosyası ile birlikte Uyuşmazlık Mahkemesine gönderilmesine hükmedilmiştir. Karar gerekçesinde; 9/1/2003 tarihli ve 4787 sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yargılama Usullerine Dair Kanun hükümleri gereğince aile mahkemelerinin küçükleri bir aile yanına yerleştirmeye karar verebilecekleri hususunun tartışmasız olduğu ancak somut olayda mahkemece başvurucuya verilmiş bir koruyucu aile statüsünün bulunmadığı belirtilmiştir. Kararda; koruyucu aile statüsünün İdare tarafından verildiği ve bu statünün kaldırılması işleminin de aynı İdare tarafından gerçekleştirildiği, bu nedenle söz konusu işlemin tamamen idari bir işlem mahiyetinde olduğu, İdarenin takdir hakkına giren ve buna dayanılarak verilen kararın iptal edilmesine ilişkin davaların idari yargı kolunda çözümlenmesi gerektiği ifade edilmiştir. Öte yandan kararda, adli yargının görevli olduğuna karar verildiği takdirde çocuk mahkemelerinin görevli olup olmadığı hususunun ise ileride ayrıca değerlendirileceği belirtilmiştir. Söz konusu kararın temyiz edilmesi üzerine inceleme yapan Yargıtay  Hukuk Dairesi 13/6/2016 tarihli kararıyla görevli Dairenin belirlenmesi amacıyla dosyanın Hukuk İşbölümü İnceleme Kuruluna gönderilmesine karar vermiştir. Görevli Daire olarak belirlenen Yargıtay  Hukuk Dairesinin 16/11/2017 tarihli kararıyla dosyanın mahalli mahkemesine iadesine hükmedilmiştir. Kararda, başvurucunun yargılandığı Balıkesir  Asliye Ceza Mahkemesindeki dava dosyasının ve varsa diğer ceza davası dosyalarının araştırılması ve asıllarının ya da onaylı örneklerinin dosyaya eklenerek gönderilmesi gerektiği belirtilmiştir. Aile Mahkemesi tarafından ilgili dosyalar Yargıtaya gönderilmiş ancak Yargıtay  Hukuk Dairesinin 25/4/2018 tarihli görevsizlik kararı nedeniyle dava dosyası Yargıtay  Hukuk Dairesine gönderilmiştir.  Yargıtay  Hukuk Dairesinin 18/12/2018 tarihli kararıyla Balıkesir  Aile Mahkemesi tarafından verilen 18/2/2016 tarihli karar onanmıştır.  Öte yandan objektif koşulları taşımadığı anlaşılan başvurucuya koruyucu aile statüsü verilmesinin en başından itibaren hukuka aykırı olduğu gerekçesiyle Kurum tarafından verilen 17/3/2014 tarihli ayrı bir kararla başvurucunun koruyucu aile statüsü iptal edilmiştir.Söz konusu karara karşı idari yargıda açılan iptal davası, aile mahkemelerinin görevli olduğu gerekçesiyle 2/9/2015 tarihinde reddedilmiştir. Söz konusu görevsizlik kararı temyiz edilmediğinden kesinleşmiştir.B. Başvurucu Hakkında Yürütülen Diğer Ceza Soruşturmalarına İlişkin Süreç Anılan süreçte, çocukları zamanında kolluk güçlerine teslim etmediği gerekçesiyle başvurucu hakkında çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçu kapsamında ceza soruşturması başlatılmıştır. Soruşturma neticesinde ise Başsavcılık tarafından 11/3/2013 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmiştir. Karar gerekçesinde, hukuk devleti ilkesi gereğince ancak çocukları yasal ve geçerli bildirimlere rağmen teslim etmeyen şüpheliler hakkında söz konusu suç yönünden ceza soruşturması ve kovuşturması yapılabileceği ifade edilmiş ve başvurucunun üzerine atılı suçun yasal unsurlarının oluşmadığı belirtilmiştir. Ayrıca kararda, çocukların koruyucu anne ve babasıyla yaşamak istediklerine ilişkin beyanları hatırlatılmıştır. Öte yandan başvurucu hakkında koruyucusu olduğu çocuklarla ilgili sahte belgeler düzenleyerek devletten haksız yere ödeme aldığı iddiasıyla resmi belgede sahtecilik ve dolandırıcılık suçları kapsamında da bir ceza soruşturması yürütülmüştür. Başsavcılık tarafından 13/4/2014 tarihinde verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın gerekçesinde, başvurucunun sahte belge düzenlemediğinin anlaşıldığı ve herhangi bir işlem yapılmasına gerek olmadığı belirtilmiştir. Çocuklar Hakkında Verilen Tedbir Kararlarına İlişkin Süreç Bu süreçte koruma altındaki çocuklarla sosyal çalışmacı tarafından yapılan görüşmeler sonucunda hazırlanan raporlarda, çocukların başvurucuyu anne olarak nitelendirmeye devam ettikleri belirtilmiştir. Küçük A.K. ile yapılan görüşme sonrasında hazırlanan 13/5/2015 tarihli raporda; başvurucunun kim olduğu sorulduğunda A.K. tarafından \"Annem\" şeklinde cevap verildiği, başvurucu ile neler konuştuğu hususu sorulduğunda ise A.K.nın \"Seni buradan alacağız, derslerin nasıl?\" şeklinde cevaplar verdiği ifade edilmiştir. Ayrıca raporda, koruyucu aile statüleri kaldırılmasına ve hukuki ya da biyolojik olarak bağları bulunmamalarına rağmen çocukların başvurucu ve eski eşi  tarafından gizli ve ısrarlı şekilde ziyaret edildikleri vurgulanmıştır. Hatta küçük A.K.nın başvurucu ve  ile iletişim kurabilmek amacıyla izinsiz olarak okulu terk ettiğinin tespit edildiği belirtilmiştir. Başvurucunun çocuklarla görüştüğünü tespit eden Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının 29/5/2015 tarihli talebi üzerine 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun kapsamında çocukların başvurucu ve eski eşi ye karşı korunması yönünde aile mahkemeleri tarafından tedbir kararları verilmiştir.  Bu kapsamda Bursa  Aile Mahkemesinin 29/5/2015 tarihli önleyici nitelikteki verilen tedbir kararında, başvurucunun ve nin küçük S.A.yı rahatsız ettiği gerekçesine dayanılmış ve 6284 sayılı Kanun'un  maddesi gereğince başvurucu tarafından mağdur çocuğa karşı şiddet tehdidi, hakaret, aşağılama veya küçük düşürmeyi içeren söz ve davranışlarda bulunulmamasına, mağdurun konutuna, okula ve işyerine yaklaşılmamasına, iletişim araçlarıyla veya sair surette çocuğun rahatsız edilmemesine üç ay süreyle karar verilmiştir. Bursa  Aile Mahkemesinin 29/5/2015 tarihli başka bir kararıyla aynı tedbirlerin diğer küçük A.K. yönünden de uygulanmasına ve tedbir kararlarına aykırı davranılması durumunda başvurucunun üç günden on güne kadar zorlama hapsine tabi tutulmasına, tekerrür hâlinde ise bu sürenin on beş günden otuz güne kadar uzatılmasına karar verilmiştir. Söz konusu kararlara karşı sunduğu 15/6/2015 tarihli itiraz dilekçelerinde başvurucu; idari yargıda verilen iptal kararına dayanarak çocuklarla gör��şmek amacıyla okullarına gittiğini ancak çocuklarına herhangi bir rahatsızlık vermediğini, çocuklarının kendisine sevgi beslediğini ve Balıkesir'deki evlerine dönmek istediklerini her defasında dile getirdiklerini, bu gerçeklere rağmen verilen tedbir kararlarının hukuka aykırı olduğunu belirtmiştir. Başvurucu ayrıca, engelli olan küçük A.K.nın Bursa'daki çocuk yurdundan kaçarak yaya şekilde Balıkesir'e gelmeye çalıştığını, bu girişimi sırasında yolun karşısına geçmeye çalışırken kendisine bir aracın çarptığını ve ağır yaralanan çocuğun vücut fonksiyon kaybı oranının yüzde altmışa yükseldiğini ifade etmiştir. Çocukların kendisine yazdığı mektupları ve basında çıkan haberleri itiraz dilekçelerine ekleyen başvurucu, çocuklarını iki yıldan beri göremediğini, kendisi ve eşiyle yaşamak isteyen ve sevgilerini dile getiren çocukların üstün yararlarının gözetilmediğini belirterek uzaklaştırma kararının kaldırılmasını talep etmiştir. Bursa  Aile Mahkemesinin 22/6/2015 tarihli kararlarıyla yapılan itirazların reddine hükmedilmiştir. Karar gerekçesinde, Kurum tarafından verilen 17/3/2014 tarihli koruyucu aile statüsünün iptal edilmesine ilişkin karara atıf yapılmış ve başvurucunun eski eşi  hakkında yürütülen ceza kovuşturmasının derdest olduğu vurgulanmıştır. Nihai karar 1/7/2015 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 3/7/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk Koruyucu Aile Statüsü Hakkında2828 sayılı Kanun'un \"Koruyucu aile\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Mahkemece korunma kararı alınan korunmaya ihtiyacı olan çocuğun bakımı ve yetiştirilmesi bu Kanuna göre kurulmuş kuruluşlarda olduğu kadar Kurumun denetim ve gözetiminde bir \"Koruyucu Aile\" tarafından da yerine getirilebilir. Koruyucu aileye, korunmaya ihtiyacı olan çocuğun bakımı ve yetiştirilmesine karşılık olarak ikinci fıkra kapsamında ödeme yapılabileceği gibi koruyucu aile bu işi gönüllü olarak da üstlenebilir.Koruyucu aile hizmeti kapsamında aile yanına yerleştirilen çocukların bakım, eğitim, kurs, okul, yemek ve taşıma servisi, harçlık ve benzeri ihtiyaçları esas alınarak koruyucu ailelere, bu giderlerin tamamına karşılık toplu bir ödeme yapılmasına veya her bir gider türü için ayrı ayrı yapılacak ödemelerin kapsamına, ödeme tutarlarına, yapılacak ödemelerin usul ve esası ile koruyucu ailelerin seçimine, çocukla ilgili sorumluluklarına ve hizmetin işleyişine ilişkin usul ve esaslar, Maliye Bakanlığının uygun görüşü üzerine Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı tarafından çıkarılan yönetmelikle belirlenir ve bu kapsamda verilecek ödemelerden hiçbir kesinti yapılmaz. \" Koruyucu Aile Yönetmeliği'nin \"Koruyucu ailenin görev ve yükümlülükleri\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Koruyucu ailelerin görev ve yükümlülükleri şunlardır;a) Yanına yerleştirilen çocuğun her yönden sağlıklı gelişimi için gerekli koşulları sağlamak ve uygulamak, Sağlık Bakanlığının belirlediği aralıklarda çocuk izlem protokollerine göre izlemini yaptırmak, varsa tedavi planı ile ilgili yükümlülükleri yerine getirmek, uygulanmasında koruyucu aile birimiyle işbirliği içerisinde olmak.b) Çocuğun yetenekleri ve becerilerinin el verdiği ölçüde eğitim ve öğretimi veya meslek sahibi edindirilmesi için gerekli çabayı göstermek, çocuğu koruma, eğitme ve yetiştirme dışında hiçbir surette çalıştırmamak.c) Görüştürülmesinde koruyucu aile birimince bir sakınca bulunmaması durumunda çocuğun; anne, babası ve diğer yakınları ile koruyucu aile birimince uygun görülen şekil ve zamanda görüşmesini sağlamak.ç) Çocuğun kan bağı bulunan ya da eski çevresinden kişilerle il veya ilçe müdürlüğünün bilgisi dışında iletişim kurmamak.d) Çocuğun karşılanabilir nitelikteki ihtiyaç, istek ve beklentileri ile çocuğu ilgilendiren kararlarda düşüncesini almak.e) Çocuğun devam edeceği okul, katılacağı kurs, sünnet gibi hayatını etkileyen, değiştiren konularda sorumlu sosyal çalışma görevlisi ile birlikte karar almak.f) Hizmet sürecinde çocukla ilgili oluşan her türlü rutin dışı değişiklikleri ve bunlara ilişkin duyumlarını zaman geçirmeksizin sorumlu sosyal çalışma görevlisine bildirmek.g) Koruyucu aile hizmet sürecine ve yerleştirilen çocuklara ilişkin olarak mesleki çalışmaları yürüten sosyal çalışma görevlilerine gerekli çalışma şartlarını hazırlamak, periyodik izlemeleri ve mesleki yönlendirmeleri kabul etmek, koruyucu ve destekleyici tedbir kararlarının uygulanması için uygulama planı doğrultusunda işbirliği yapmak.ğ) İl veya ilçe müdürlükleri tarafından koruyucu aile konusunda yapılacak eğitim ve çalışmalara katılmak.h) Çocuğun, il veya ilçe müdürlüğünün uygun görüşü alınmaksızın başka bir kişi veya ailenin yanına bırakarak oturma yerini değiştirmemek.ı) Telefon değişikliği bilgisini hemen, adres bilgilerindeki değişikliklerini acil durumlar dışında değişiklik gerçekleşmeden bulunduğu il veya ilçede en az yirmi gün önce, başka bir il veya ilçeye taşınma durumunda en az bir ay önce il veya ilçe müdürlüğüne bildirmek ve taşınma sonrasında da sürekli yerleşim yerini yirmi gün içinde bildirmek.i) Çocuğun koşullarının değişmesi sonucu il veya ilçe müdürlüğü tarafından hizmet modelinde bir değişikliğe gidilmesinin planlanması halinde, çocuğun yararının gerektirdiği işlemlerin yapılabilmesi için her türlü destekte bulunmak ve çocuğun ayrılık sürecine hazırlanmasında il veya ilçe müdürlüğü ile iş birliği yapmak.j) Çocuk yerleştirme önerisini geçerli bir mazereti olmaması halinde kabul etmek.(2) Geçici koruyucu ailenin birinci fıkrada belirtilenler dışındaki diğer görev ve yükümlülükleri şunlardır;a) Acil koruma gerektiren ve kuruluş bakımına yerleştirilmemiş olup, il veya ilçe müdürlüğü tarafından yerleştirilmek istenen çocukları, mazeretsiz olarak üç defadan fazla olmamak şartıyla günün her saatinde kabul etmek.b) İl veya ilçe dışına çıkılması gereken durumlarda önceden il veya ilçe müdürlüğüne bilgi vermek.c) Ev koşullarını hizmete uygun olarak düzenlemek.ç) Geçici statüden vazgeçmek istemeleri halinde bu durumu en az bir ay önceden il veya ilçe müdürlüğüne bildirmek.d) Geçici statüden vazgeçmek için dilekçe ile durumunu bildiren koruyucu aile, il veya ilçe müdürlüğünün uygun bulması halinde yanındaki çocukların kendilerine uygun hizmet modellerine geçişleri sağlanana kadar hizmeti sürdürmek.(3) Uzmanlaşmış koruyucu ailenin, birinci fıkra ile ikinci fıkranın (a) bendi hariç diğer bentlerinde belirtilenler yanında, suça sürüklenmiş veya suç mağduru olan çocukla ilgili diğer görev ve yükümlülükleri şunlardır;a) Koruyucu ve destekleyici tedbir kararlarının uygulanması için ilgili birimlerle işbirliği yapmayı kabul etmek.b) Varsa verilen denetim tedbiri hakkında ilgili birimlerle işbirliği yapmak.c) Hazırlanan uygulama planı, varsa tedavi planı, eğitim tedbiri ile ilgili olarak eğitim planındaki yükümlülükleri yerine getirmek, uygulanmasında koruyucu aile birimiyle işbirliği içerisinde çalışmak.\" Koruyucu Aile Yönetmeliği'nin \"İzleme esasları\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Koruyucu aile ve yanına yerleştirilen çocuk, aşağıda belirtilen esaslar doğrultusunda düzenli olarak izlenir.a) İzlemelerde tespit edilen durumlar Genel Müdürlükçe belirlenen formlara işlenir. İzleme sürecindeki formlar ve raporlar sosyal çalışma görevlileri tarafından düzenlenir, ortaya çıkan sorunların çözümüne yönelik gerekli mesleki çalışmalar planlanır.b) Esas olarak sosyal çalışma görevlileri aynı anda en fazla yirmi vaka ile görevlendirilebilir. Koruyucu aile hizmeti kapsamında görevlendirilen sosyal çalışma görevlilerinin başka bir hizmet alanında görevlendirilmesi tercih edilmez.c) Koruyucu aile birimine; koruyucu aile hizmetinin etkin ve verimli olarak çocuğun yararına sürdürülebilmesi için hizmetin takibine yönelik süreçlerde ihtiyaç duyulan araç, gereç ve diğer konularda gerekli imkânlar öncelikle sağlanır.ç) İl veya ilçe müdürlüklerinde gerçekleştirilen izleme görüşmelerinde çocukların koruyucu veya öz ailelerini beklerken zaman geçirebilecekleri ya da kendileriyle de aynı anda görüşme yapılabilecek, kırtasiye, oyuncak gibi malzemelerin bulunduğu görüşme odaları oluşturulur. (2) Koruyucu aile ve çocuğun izlenmesi sürecinde;a) Koruyucu aile ve yanına yerleştirilen çocuk, görevli sosyal çalışma görevlisi tarafından ilk yıl en az her ay bir defa olmak üzere düzenli olarak izlenir, daha uygun hizmet modeline karar verilmesi amacıyla genel bir durum değerlendirmesi yapılır. Çocuğun koruyucu aile yanında kalmasının uygun görülmesi durumunda ikinci yıldan itibaren izlemeler yılda en az dört defadan az olmamak üzere düzenli olarak yapılır.b) Koruyucu aile hizmet sürecinin özelliğine göre, yerleştirmeyi takip eden ilk haftalar ile geçici ve uzmanlaşmış koruyucu aile yanında bulunan çocuklar için izlemeler daha sık yapılır.c) İzlemelere gerektiğinde diğer sosyal çalışma görevlileri iştirak ederek kendi mesleki raporlarını düzenler ve vakadan sorumlu sosyal çalışma görevlileri koordinesinde uygulama planı takip edilir.ç) Koruyucu aile yanındaki çocuğun öz ailesi yanına döndürülmesi için koruyucu aile ve çocukla mesleki çalışmaların sürdürülmesi sağlanır.d) Çocukla kurulan iletişim, çocuğun ev ortamındaki kurallar bağlamında rolü ile yeri, çocuğa kazandırılan beceriler, davranışları, kendisine tanınan haklar ve aylık bakım ödemesinin ne kadarının çocuk için kullanıldığını belirlemeye yönelik gözlem ve görüşmeler yapılır, hizmet süreci büt��n boyutları ile birlikte değerlendirilir.e) İzleme çalışmalarında, gizlilik ilkesine uyularak koruyucu ailenin ve çocuğun sosyal çevresinde ve çocuk için risk oluşturacak koşullar dikkate alınıp araştırma yapılır.f) Çocuğun iletişim halinde olduğu diğer kurumlardaki durumu da takip edilir.g) Koruyucu aile yanındaki çocuğun bakım tedbiri kararı gereği, uygulama planı ve oluşan değişiklikler hakkında mahkemeye bilgi verilir. (3) Çocuğun öz ailesinin izlenmesi sürecinde;a) Ailenin yaşam koşulları ve ev ortamı, aile ilişkileri, aile üyelerinin sürekli bir işi ve gelirinin bulunup bulunmadığı, başka bir hizmetten yararlanan çocuklarının olup olmadığı, çocuklarını ziyaret etme ve izinli alma durumları, ziyaret ve izin sonrası çocukta gözlemlenen davranışlar ve psikolojik durumu, koruyucu aile ile il veya ilçe müdürlüğünün bilgisi dışında iletişim kurulmasıyla ilgili sorunlar, çocuğuna bakma istekliliği ve bunun ne kadar gerçekçi olduğu gibi konularda gözlem ve görüşmeler koruyucu aile hizmet modeline göre belirlenen aralıklarda yapılır, kapsamı Genel Müdürlükçe belirlenen ilgili forma işlenir.b) Öz aileye, koruyucu aile hizmeti hakkında olumlu bakış ve uygun yaklaşım kazandırmak üzere gerekli mesleki çalışmalar kuruluşla koordinasyon sağlanarak yapılır.c) Öz aile ile çocuğun birlikte yaşamalarını sağlayacak kısa ve uzun dönemde mesleki çalışmalar planlanır, şartların uygun bulunması durumunda çocuğun ailesi yanına dönüşü değerlendirilir. (4) Çocuğun öz ailesi ve geçmiş yaşantısından diğer kişilerle görüşmelerinin izlenmesi sürecinde;a) Çocuğun kan bağı bulunan ya da önceki çevresinden tanıdığı kişilerle görüşmeleri, vakadan sorumlu sosyal çalışma görevlisi koordinasyonunda planlanır.b) Planlanan görüşmeler dışında il veya ilçe müdürlüğünün bilgisi olmaksızın görüşme yapılmaması konusunda çocuk, koruyucu aile ve öz aile ile mesleki çalışma yapılır.c) Görüşmelerde çocuğun olumsuz etkilenmemesi için vakadan sorumlu sosyal çalışma görevlisinin, ihtiyaç halinde başka bir sosyal çalışma görevlisinin de hazır bulunması sağlanır.ç) Çocuğun kuruluşta bulunan kardeşleri ile görüştürülmesine ilişkin kayıt ve gözlem formları aynı gün doldurularak çocuğun koruyucu aile dosyasına konulmak üzere il veya ilçe müdürlüğüne iki gün içinde gönderilir.\" Koruyucu Aile Yönetmeliği'nin \"Koruyucu aile statüsünün iptali\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Aşağıdaki durumların tespiti halinde koruyucu aile statüsü iptal edilir.a) Çocuğu ihmal ve istismar ettiğinin, kötü muameleye maruz bıraktığının belirlenmesi.b) Sosyal ilişkileri açısından toplumun norm ve değerlerine aykırı düşen davranışlarının gözlenmesi.c) Fizik ve ruh sağlığının, çocuğun bakımını etkileyecek derecede bozulmuş olduğunun Devlet ya da üniversite hastanelerince doktor raporu ile belirlenmesi.ç) 8 inci maddenin dokuzuncu fıkrasının (d) bendine göre sahip olduğu şartı yitirmesi.d) Mesleki danışmanlık hizmeti ve yönlendirmelere uygun davranmaması.e) Geçici koruyucu ailenin çocuk yerleştirme önerilerini mazeretsiz olarak üç kereden fazla kabul etmemesi. (2) Birinci fıkrada belirtilen durumların tespiti halinde; sorumlu sosyal çalışma görevlisinin hazırlayacağı rapor, geciktirilmeksizin Komisyona iletilir. Koruyucu aile statüsünün iptaline ilişkin talep hakkında komisyon tarafından en fazla onbeşgün içinde karar verilir. (3) Komisyonca koruyucu aile statüsü iptal edilen koruyucu aile yanına bir daha çocuk yerleştirilemez. (4) Koruyucu aile statüsünün iptaline ilişkin karar, Genel Müdürlük ile il ve ilçe müdürlüklerine en kısa sürede bildirilir. \" 3/7/2005 tarihli ve 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun \"Koruyucu ve destekleyici tedbirler\" kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısımları şöyledir:\"Koruyucu ve destekleyici tedbirler, çocuğun öncelikle kendi aile ortamında korunmasını sağlamaya yönelik danışmanlık, eğitim, bakım, sağlık ve barınma konularında alınacak tedbirlerdir. Bunlardan;... c) Bakım tedbiri, çocuğun bakımından sorumlu olan kimsenin herhangi bir nedenle görevini yerine getirememesi hâlinde, çocuğun resmî veya özel bakım yurdu ya da koruyucu aile hizmetlerinden yararlandırılması veya bu kurumlara yerleştirilmesine,e) Barınma tedbiri, barınma yeri olmayan çocuklu kimselere veya hayatı tehlikede olan hamile kadınlara uygun barınma yeri sağlamaya,Yönelik tedbirdir.\" 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun \"Çocukların yerleştirilmesi\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Çocuğun bedensel ve zihinsel gelişmesi tehlikede bulunur veya çocuk manen terk edilmiş halde kalırsa hakim, çocuğu ana ve babadan alarak bir aile yanına veya bir kuruma yerleştirebilir.Çocuğun aile içinde kalması ailenin huzurunu onlardan katlanmaları beklenemeyecek derecede bozuyorsa ve durumun gereklerine göre başka çare de kalmamışsa, ana ve baba veya çocuğun istemi üzerine hakim aynı önlemleri alabilir.Ana ve baba ile çocuğun ödeme gücü yoksa bu önlemlerin gerektirdiği giderler Devletçe karşılanır. ...\" 3/6/2011 tarihli ve 633 sayılı mülga Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (633 sayılı KHK) \"Görevler\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\" (1) Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının görevleri şunlardır:...c) Çocukların her türlü ihmal ve istismardan korunarak sağlıklı gelişimini temin etmek üzere; ulusal politika ve stratejilerin belirlenmesini koordine etmek, çocuklara yönelik sosyal hizmet ve yardım faaliyetlerini yürütmek, bu alanda ilgili kamu kurum ve kuruluşları ile gönüllü kuruluşlar arasında işbirliği ve koordinasyonu sağlamak.\" 633 sayılı mülga KHK'nın \"Çocuk Hizmetleri Genel Müdürlüğü\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Çocuk Hizmetleri Genel Müdürlüğünün görevleri şunlardır: ...ç) Çocukların her türlü ihmal ve istismardan korunması ve sağlıklı gelişimi için gerekli önleyici ve telafi edici mekanizmaları oluşturmak ve uygulamaya koymak.d) Geçici ya da sürekli olarak aile ortamından mahrum kalan veya yüksek yararı ailesinin yanında bulunmamayı gerektiren çocuklara, özel bakım ve koruma hizmeti sunmak. ...ı) Evlat edindirme ve koruyucu aile hizmetlerini koordine etmek. ...\" Önleyici Nitelikteki Tedbir Kararı Hakkında 6284 sayılı Kanun’un “Hâkim tarafından verilecek önleyici tedbir kararları” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"(1) Şiddet uygulayanlarla ilgili olarak aşağıdaki önleyici tedbirlerden birine, birkaçına veya uygun görülecek benzer tedbirlere hâkim tarafından karar verilebilir:a) Şiddet mağduruna yönelik olarak şiddet tehdidi, hakaret, aşağılama veya küçük düşürmeyi içeren söz ve davranışlarda bulunmaması....c) Korunan kişilere, bu kişilerin bulundukları konuta, okula ve işyerine yaklaşmaması....d) Gerekli görülmesi hâlinde korunan kişinin, şiddete uğramamış olsa bile yakınlarına, tanıklarına ve kişisel ilişki kurulmasına ilişkin hâller saklı kalmak üzere çocuklarına yaklaşmaması....f) Korunan kişiyi iletişim araçlarıyla veya sair surette rahatsız etmemesi.... (2) Gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde birinci fıkranın (a), (b), (c) ve (d) bentlerinde yer alan tedbirler, ilgili kolluk amirlerince de alınabilir. Kolluk amiri evrakı en geç kararın alındığı tarihi takip eden ilk işgünü içinde hâkimin onayına sunar. Hâkim tarafından yirmidört saat içinde onaylanmayan tedbirler kendiliğinden kalkar. (3) Bu Kanunda belirtilen tedbirlerle birlikte hâkim, 3/7/2005 tarihli ve 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununda yer alan koruyucu ve destekleyici tedbirler ile 4721 sayılı Kanun hükümlerine göre velayet, kayyım, nafaka ve kişisel ilişki kurulması hususlarında karar vermeye yetkilidir....\"B. Uluslararası Hukuk Uluslararası Mevzuat Türkiye tarafından 14/9/1990 tarihinde imzalanan ve 27/1/1995 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanan 20/11/1989 tarihli Birleşmiş Milletler (BM) Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’nin  maddesi şöyledir: “(1) Kamusal ya da özel sosyal yardım kuruluşları, mahkemeler, idari makamlar veya yasama organları tarafından yapılan ve çocukları ilgilendiren bütün faaliyetlerde, çocuğun yararı temel düşüncedir. (2) Taraf Devletler, çocuğun ana–babasının, vasilerinin ya da kendisinden hukuken sorumlu olan diğer kişilerin hak ve ödevlerini de gözönünde tutarak, esenliği için gerekli bakım ve korumayı sağlamayı üstlenirler ve bu amaçla tüm uygun yasal ve idari önlemleri alırlar. (3) Taraf Devletler, çocukların bakımı veya korunmasından sorumlu kurumların, hizmet ve faaliyetlerin özellikle güvenlik, sağlık, personel sayısı ve uygunluğu ve yönetimin yeterliliği açısından, yetkili makamlarca konulan ölçülere uymalarını taahhüt ederler.” Çocuk Haklarına Dair Sözleşme'nin  maddesi şöyledir: \" Geçici ve sürekli olarak aile çevresinden yoksun kalan veya kendi yararına olarak bu ortamda bırakılması kabul edilmeyen her çocuk, Devletten özel koruma ve yardım görme hakkına sahip olacaktır. Taraf Devletler bu durumdaki bir çocuk için kendi ulusal yasalarına göre, uygun olan bakımı sağlayacaklardır. Bu tür bakım, başkaca benzerleri yanında, bakıcı aile yanına verme, İslam Hukukunda Kefalet ( Kafalah ), evlat edinme ya da gerekiyorsa çocuk bakımı amacı güden uygun kuruluşlara yerleştirmeyi de içerir. Çözümler düşünülürken, çocuğun yetiştirilmesinde sürekliliğin korunmasına ve çocuğun etnik, dinsel kültürel ve dil kimliğine gerek saygı gösterilecektir.\" Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) ���Özel ve aile hayatına saygı hakkı” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Herkes özel ve aile hayatına, konutuna ve yazışmasına saygı gösterilmesi hakkına sahiptir.(2) Bu hakkın kullanılmasına bir kamu makamının müdahalesi, ancak müdahalenin yasayla öngörülmüş ve demokratik bir toplumda ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, düzenin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması için gerekli bir tedbir olması durumunda söz konusu olabilir.” Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), aile hayatının var olup olmadığını değerlendirirken öncelikle yakın kişisel bağların varlığını incelemektedir. AİHM; çocuk ile koruyucu aile olan ebeveyn arasındaki bağların aile hayatını oluşturup oluşturmadığı hususunu, özellikle çocuğun doğal ebeveynleriyle yakın kişisel ilişkileri olup olmadığına ve çocuğun bakımını üstlenen ailenin yanında ne süredir bulunduğuna bağlı olarak durumun şartlarına göre belirlemektedir (X/İsviçre (k.k.), B. No: 8257/78, 10/7/1978). AİHM, aciliyet gerektiren çocukla kişisel ilişki kurulmasına ilişkin davalarda yargılamanın sürüncemede bırakılmasının aile hayatına saygı hakkı kapsamındaki pozitif yükümlülüklerin yerine getirilmediğini tespit etmek için tek başına yeterli olabileceğini ifade etmektedir ( ve /Hırvatistan, B. No: 10161/13, 3/9/2015, § 182; Eberhard ve /Slovenya, B. No: 8673/05, 9733/05, 1/12/2009, §§ 138-142). Kopf ve Liberda/Avusturya (B. No: 1598/06, 17/1/2012) davasında AİHM, 1995 yılında doğan bir çocuğun 1997-2001 yılları arasında koruyucu aileliğini yapan ve evli bir çift olan başvurucuların yaptığı bir başvuruyu incelemiştir. Söz konusu çocuğun biyolojik anne tarafından velayetinin alınmasından sonra başvurucular çocuğa erişme ve ziyaret hakkından yoksun bırakılmışlardır. Başvurucular, üç buçuk yıl süren yargılamanın ardından Avusturya mahkemeleri tarafından koruyucu anne babaya ziyaret hakkı verilmesinin artık çocuğun üstün yararına uygun olmadığı yönünde karar verilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüşlerdir. AİHM, Avusturya mahkemelerinin çocuğun ve koruyucu ailenin çatışan menfaatleri arasında adil bir denge kurduğunu ancak başvurucuların koruyucu ailesi oldukları çocuklarını ziyaret etmelerine izin verilmesine yönelik talepleriyle ilgili olarak yeterince hızlı bir şekilde inceleme gerçekleştirmediğini belirterek aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir (Kopf ve Liberda/Avusturya, §§ 46-49). ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/11579",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, koruyucu aile statüsünün kaldırılmasına ilişkin kararın iptal edilmesi talebiyle açılan davanın sürüncemede bırakılmaması ve çocuklara karşı önleyici nitelikte tedbir kararı verilmesi nedenleriyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; haksız şekilde idari gözetim altında tutulma nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 7/4/2020 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına ve başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Irak uyruklu başvurucu hakkında DEAŞ silahlı terör örgütünün üyesi olduğuna ilişkin istihbari bilgilerin bulunduğu gerekçesiyle Samsun Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından soruşturma başlatılmış ve başvurucu 30/12/2019 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başvurucu ifadesinin alınmasının ardından 7/1/2020 tarihinde serbest bırakılmıştır. Samsun Valiliği İl Göç İdaresi Müdürlüğünce 8/1/2020 tarihinde başvurucu hakkında kamu düzeni açısından tehdit oluşturduğu gerekçesiyle sınır dışı etme ve altı ay süreyle idari gözetim kararı alınmıştır. Göç idaresince verilen sınır dışı etme ve idari gözetim kararlarında; Samsun İl Emniyet Müdürlüğünün 8/1/2020 tarihli ve \"Kamu Güvenliği\" başlıklı yazısı ile 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu'nun  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b), (d) bentleri ve  maddesinin (2) numaralı fıkrasına dayanılmıştır.  Sınır dışı kararında, başvurucunun vatandaşı olduğu ülkeye veya transit gidebileceği bir ülkeye ya da güvenli üçüncü bir ülkeye sınır dışı edileceği belirtilmiştir. Başvurucu, işlemlerin tamamlanmasının ardından Kocaeli Gündoğdu Geri Gönderme Merkezine teslim edilmiştir. Öte yandan Samsun Cumhuriyet Başsavcılığınca 10/1/2020 tarihinde silahlı terör örgütüne üye olma suçundan başvurucu hakkında kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Kararda istihbari bilgi dışında başvurucu aleyhine delil bulunmadığı ifade edilmiştir.A. Sınır Dışı Kararına Karşı Açılan İptal Davası Süreci Başvurucu, sınır dışı işlemine karşı 31/1/2020 tarihinde Samsun  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) iptal davası açmıştır.  Mahkeme 13/2/2020 ve 16/9/2020 tarihli ara kararlarıyla; sınır dışı kararının başvurucuya tebliğ edilip edilmediğinin ve başvurucunun Türkiye'ye girişinin yasaklanmasına ilişkin herhangi bir karar bulunup bulunmadığının davalı idareye sorulmasına, ilgili belgelerin de yasal süreler içinde davalı idare tarafından gönderilmesine karar vermiştir. Dava, inceleme tarihi itibarıyla derdesttir.B. İdari Gözetim Kararına İtiraz Süreci Başvurucu müteaddit defa idari gözetim kararına itiraz etmiş ve itirazları reddedilerek idari gözetimin devamına karar verilmiştir.  Başvurucu son olarak 19/3/2020 tarihinde idari gözetim kararına itiraz etmiştir. Başvurucu; itiraz dilekçesinde, idari gözetim kararının usul ve yasaya aykırı olduğunu, içinde bulunduğu durum nedeniyle sınır dışı edilemeyecekler arasında bulunduğunu, bu nedenle hakkındaki idari gözetimin sona erdirilmesi gerektiğini belirtmiştir. Samsun  Sulh Ceza Hâkimliği 31/3/2020 tarihinde başvurucunun itirazının reddine kesin olarak karar vermiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Hâkimliğimizce itiraza tabi maddi vakıa incelendiğinde itiraz eden hakkındaki Samsun Valiliği Göç İdaresi İl Müdürlüğünce gönderilen tüm evrakların tetkiki sonunda itiraz edenin 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu'nun  maddesinin (d) bendini (kamu düzeni-kamu güvenliği açısından tehdit oluşturanlar, kaçma-kaybolma riski bulunanlar) ihlal ettiğinden dolayı itiraz eden hakkında sınır dışı kararı alındığı ve idari gözetime tabi tutulduğu, bu bağlamda itiraz eden hakkında idari gözetim şartları halen devam ettiği anlaşılmakla itiraz eden vekilinin talebinin reddine ... [karar verilmiştir.]\"  Anılan karar başvurucuya 1/4/2020 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 7/4/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Şekip Karkur, B. No: 2020/7458, 2/6/2020, §§ 18- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/12457",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, haksız şekilde idari gözetim altında tutulma nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 3/11/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların murisi aleyhine 22/4/1980 tarihinde açılan kadastro tespitine itiraz davası hakkında yerel Mahkemece verilen karar Yargıtay tarafından 6/10/2016 tarihinde onanmış ve kararın tebliğ aşamasında olduğu anlaşılmıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/17247",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Türk vatandaşlığına kabul edilme talebinin reddine ilişkin işleme karşı açılan davada adil yargılanma ve aile hayatına saygı haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 2/8/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun Türk vatandaşlığına kabul edilme isteminin reddine dair işleme karşı 10/5/2010 tarihinde açtığı dava hâlen sonuçlanmamıştır. Başvurucu 2/8/2018 tarihinde bireysel ba��vuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/24825",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Türk vatandaşlığına kabul edilme talebinin reddine ilişkin işleme karşı açılan davada adil yargılanma ve aile hayatına saygı haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; isnadın niteliğinin değiştiğinin bildirilmemesi, mahkûmiyet kararının gerekçesiz olması ve delillerin hatalı değerlendirilmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 6/2/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Başvurucu Hakkında Açılan Davalar  Başvurucu, bireysel başvuru konusu olayların geçtiği tarihte İktisat Bankası A.Ş. (Banka) ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde kurulan Trade Deposit Bank Off-Shore Ltd.nin (TDB) yönetim kurulu başkanı ve hâkim ortağıdır. Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulu (BDDK) 15/3/2001 tarihinde Bankanın yönetim ve denetiminin Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonuna (TMSF) devredilmesine karar vermiştir. Başvurucunun yönetim kurulu başkanı olarak görev yaptığı dönemde 18/6/1999 tarihli ve 4389 sayılı mülga Bankalar Kanunu'na muhalefet, uyarı ve talimatlara aykırılık, özel banka parasını zimmete geçirme, gerçeğe aykırı muhasebeleştirme yapma ve sair suçları işlediği iddia edilerek farklı tarihlerde düzenlenen iddianamelerle başvurucu hakkında ceza davaları açılmıştır. Farklı mahkemelerde görülmekte olan ceza davaları, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin (Mahkeme) E.2004/82 sayılı dosyasında birleştirilerek yargılamaya bu dosya üzerinden devam edilmiştir. Yargılama sonucunda Mahkemenin 9/10/2013 tarihli kararı ile başvurucu hakkında bir kısım suçlardan açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle ortadan kaldırılmasına karar verilmiştir.B. Bireysel Başvuru Konusu Yargılama Süreci  Yönetim kurulu başkanlığını başvurucunun yaptığı Avrupa ve Amerika Holding A.Ş. (Holding) 1992 yılında kurulmuştur. Holding bünyesinde farklı sektörlerde faaliyet gösteren çok sayıda şirket bulunmaktadır. Holding bünyesindeki şirketlerden biri olan AKS Televizyon Reklamcılık ve Filmcilik Sanayi ve Ticaret A.Ş.nin (AKS) %80 hissesi Ç. Grubuna ait şirketlere 3/6/1999 tarihinde satılmıştır. Bu satış işlemi vadeli senet (bono) karşılığında gerçekleştirilmiştir. Başvurucunun beyanına göre satış işlemi karşılığında alınan senetler AKS adına çeşitli finans kuruluşlarından alınan kredilerin geri ödenmesinde kullanılmıştır. Bu kapsamda AKS'nin kredi borcu bulunan finans kuruluşlarından biri olan TDB, kredi alacağına karşılık olarak senetleri teslim almış ve daha sonra Bankaya ciro ederek tahsil etmiştir.  Başvurucu, TDB'den alınarak iskonto edilen senetlerin borçlusu olan Ç. Grubuna ait şirketlere Banka Yönetim Kurulunun 7/1/2000 tarihli ve (1) sayılı kararı ile döviz kredisi tahsis edildiğini belirterek bu işlemin Ç. Grubunun toplam grup kredi risklerini takip edebilmek için yapılan kayda dayalı kredi tahsisi olduğunu savunmuştur.  Öte yandan Bankanın TMSF'ye devredilmesinden sonra Banka hesapları üzerinde BDDK tarafından yapılan inceleme sonucunda söz konusu vadeli senetlerin TDB tarafından cirolanarak Bankaya verildiği, ancak Banka tarafından bu işlemin Ç. Grubuna ait şirketler üzerinden kredi kullandırılmış gibi gösterildiği, bu şekilde gerçeğe aykırı kayıt ve belgeler düzenlemek suretiyle banka zararı yaratıldığı belirtilerek suç duyurusunda bulunulmuştur. Olayla ilgili olarak başlatılan soruşturma sonucunda Şişli Cumhuriyet Başsavcılığının 30/4/2001 tarihli iddianamesi ile başvurucunun da aralarında bulunduğu Banka yönetim kurulu üyeleri hakkında hizmet sebebiyle emniyeti kötüye kullanma suçundan kamu davası açılmıştır. İddianamede şüpheliler hakkında Bankaca tahsis edilmemesi gereken krediler açarak Banka kaynaklarını, sermayesi ve yönetimi Erol Aksoy [başvurucu] ailesine ait olan TDB'ye aktararak menfaat sağladıkları ve böylece Bankayı zarara uğrattıkları iddia edilmiştir.  Şişli  Asliye Ceza Mahkemesinde görülen yargılama sonucunda 31/5/2005 tarihli karar ile başvurucunun yönetim kurulu başkanı olarak görev yaptığı sırada Bankaca tahsis edilmemesi gereken kredileri hile ve desiseler kullanma ve gerçeğe aykırı kayıt ve belgeler düzenleme suretiyle firmalara tahsis etme yönündeki suça konu eyleminin 4389 sayılı Kanun'un  maddesinin (3) numaralı fıkrasında düzenlenen banka zimmeti suçunu oluşturabileceği gerekçesiyle görevsizlik kararı verilerek dava dosyası görevli ağır ceza mahkemesine gönderilmiştir. Mahkemenin E.2005/95 sayılı dosyasına kaydedilen dava dosyasının hukuki ve fiilî bağlantı nedeniyle Mahkemenin E.2004/82 sayılı dosyasında birleştirilmesine ve yargılamaya E.2004/82 sayılı dosya üzerinden devam edilmesine karar verilmiştir. Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen duruşma tutanaklarının incelenmesinden yargılamanın toplam elli bir celsede tamamlandığı anlaşılmaktadır. Duruşma tutanaklarına göre başvurucunun eylemlerinde zimmet teşkil eden fiiller bulunup bulunmadığı, zimmet var ise bunun hangi yöntemle icra edildiği, bu eylemlerin zimmetin açığa çıkmamasını sağlamaya yönelik hileli davranışlarla işlenip işlenmediği gibi hususların açıklığa kavuşturulması amacıyla yargılama kapsamında birçok bilirkişiden rapor alınmıştır. Başvurucu, söz konusu raporlara dayanılarak yöneltilen zimmet suçlamasına karşı yargılama aşamalarında müdafiinin de hazır bulunmasıyla savunma yapmıştır.  Yargılama sonucunda Mahkemece 9/10/2013 tarihli karar ile başvurucu hakkında 4389 sayılı Kanun'un  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca zimmet suçundan 12 yıl 6 ay hapis cezasına hükmedilmiştir. Gerekçeli karara göre Ç. Grubuna ait şirketlerin kredilendirilmesi görünümü altında Banka tarafından toplam 341 Amerikan dolarının (dolar) TDB'ye aktarıldığı, bu işlem sonucunda Banka alacağının oluştuğu ve böylece zimmet suçunun işlendiği kabul edilmiştir. Kararda ayrıca, zimmete konu eylemlerin Bankanın TMSF'ye devredilmesinden sonra basit bir denetimle ortaya çıkarıldığına vurgu yapılarak bu eylemlerin hileli nitelikte olmadığı, dolayısıyla eylemlerin tümünün adi zimmet niteliğinde olduğunun kabul edildiği belirtilmiştir. Hükmün temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay  Ceza Dairesinin 15/10/2014 tarihli kararıyla; diğer nedenlerin yanında Mahkeme kararının yeterli gerekçe içermediği, bu kapsamda sübutu kabul edilen ve suç oluşturan eylemlerin ve yasal ögelerinin gösterilmediği, hangi bilirkişi raporuna ne suretle itibar edildiğinin ve farklı sonuçlara ulaşan bilirkişi raporlarına neden itibar edilmediğinin kararda tartışılmadığı ve eksik araştırma yürütüldüğü gerekçesiyle hüküm bozulmuştur.  Bozma kararına uyularak devam edilen yargılama kapsamında eksik hususların tamamlanması amacıyla farklı bilirkişilerden raporlar alınmıştır. Bu kapsamda, adli tıp belge inceleme uzmanlarınca yapılan incelemede dava konusu kredi tahsis kararında imzası bulunan Banka Yönetim Kurulu üyelerinden İ.A.nın imzasının sahte olduğu tespit edilerek bu tespite ilişkin rapor dava dosyasına sunulmuştur.  UYAP aracılığıyla erişilen ve bireysel başvuru dosyasına sunulan bilgi ve belgelere göre başvurucu, müdafiinin de hazır bulunmasıyla yargılama aşamalarında yaptığı savunmalarında dava dosyasına sunulan tüm bilirkişi raporlarına karşı ayrıntılı bir şekilde iddia ve itirazlarını ileri sürmüştür.  Yargılama neticesinde Mahkeme 16/12/2015 tarihli karar ile başvurucunun hâkim ortağı ve yönetim kurulu başkan vekili olduğu Bankaya ait paranın suç tarihi itibarıyla efektif satış kuru karşılığı 938,05 TL olan 930 doları mal edinmek ve/veya edindirmek suretiyle nitelikli zimmet suçunu işlediği gerekçesiyle başvurucu hakkında 8 yıl 4 ay hapis ve 500 TL adli para cezasına hükmetmiştir. Gerekçeli kararda özetle şu tespitlere yer verilmiştir:- 3/6/1999 tarihinde AKS grubu şirket hisselerinin %80'inin 000 dolar bedelle Ç. Grubuna satıldığı ve satış bedeli için Ç. Grubunun müşterek borçlu olduğu senetlerin alındığı, alınan senetlerin 000 dolar bedelli kısmının satışa konu firmaların Bankaya, TDB'ye ve Facto Finansa ait borçlarına karşılık verildiği, TDB tarafından satış karşılığı alınan senetlerin 685 dolarlık kısmının 043 dolar olarak Bankaya iskonto ettirildiği ve iskonto işleminin Banka kayıtlarında Ç. Grubu firmalarına kredi kullandırılması gibi gösterilip, bu bedelin kredi kullandırılan firmaların haberi olmaksızın TDB'nin Bankanın Merkez Şubesindeki mevduat hesabına alacak kaydedildiği belirtilmiştir. - Senetlerin Bankaya tevdii edilerek iskonto edildiği ve bu bedeli alan TDB'ye kredi tahsisi yapılmadığı, Bankanın alacağı nedeniyle rücu edeceği kişi gerekçesi ile senetlerin kefili Ç. Grubu firmalarına, bu firmaların talimatları olmaksızın ve firmalar hakkında mali tahlil ve istihbarat raporu alınmadan, kredi teklifi yapılmaksızın ve sözleşme imzalamadan kredi kullandırıldığı, bu döviz kredilerinin söz konusu Ç. Grubu firmalarına ödenmeyip Aksoy [başvurucu] ailesinin ana hissedarı olduğu TDB hesabına aktarılmasının ise dolaylı yollardan kaynak aktarımı olduğu ve bu suretle aralarında başvurucunun da bulunduğu sanıkların nitelikli zimmet suçunu işledikleri sonucuna ulaşılmıştır. Gerekçeli kararda BDDK ve TMSF tarafından soruşturma ve kovuşturma aşamalarında dosyaya sunulan bilgi ve belgelerin içeriklerine ayrıntılı olarak yer verilmiştir. Ayrıca çeşitli tarihlerde Banka Teftiş Kurulu tarafından hazırlanan raporlar yanında BDDK Yeminli Murakıplarınca hazırlanan farklı tarihli raporlarda yer alan tespitler ve ulaşılan sonuçlar da kararda ayrıntılı olarak yer almıştır. Gerekçeli kararda ayrıca, Banka Yönetim Kurulu üyelerince imzalanan dava konusu 7/1/2000 tarihli kredi tahsis kararında bir üyenin imzasının sahte olduğunun tespit edilmiş olması karşısında zimmete konu eylemin, hileli yöntemler kullanılarak icra edildiğinin anlaşıldığı gerekçesiyle nitelikli zimmet olarak nitelendirildiği ifade edilmiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"Yargılama dosyasında görüleceği gibi, zimmet suçuna münhasır olmak üzere 3 ayrı heyete bilirkişi incelemesi yaptırılmış (...) Ana ve birleşen yargılamalarla ilgili bölümlerde iddia ve savunmalar özetlendikten sonra, ilgisi açısından tercih edilen görüş ve değerlendirmelere kısaca atıf yapılmış ve hukuka uygun sonuca ulaşılmaya çalışılmıştır [gerekçeli karar s. 32]. (...)Her ne kadar sanık müdafi tarafından birleşen dosyalarda zaman aşımı süresi dolduğundan zaman aşımı konusunda bir karar verildikten sonra esasa ilişkin savunma yapmak üzere süre talep edilmiş ise de, zaman aşımının dolup dolmadığı hususunun ara kararı ile değerlendirilmesinin ihsası rey niteliğinde olacağından zaman aşımına ilişkin kararın asıl hüküm ile birlikte karara bağlanması gerekip sanık müdafi tarafından birleşen dosyalar ile ilgili son celse zaten yazılı ve sözlü olarak açıklamalarda bulunulmuştur. Kendilerine Yargıtay bozma ilamından sonra sunulan 21/10/2015 tarihli iddia makamının esas hakkındaki mütalasına karşı son savunmalarını sunmak üzere süre verilmiş bundan sonra yapılan 30/10/2015 tarihli celsede ve 10/11/2015 tarihli celsede mazeretlerini belgelendirmeden mazeret ibraz edip savunma ibraz etmemişler ve son celse olan 16/12/2015 tarihli cesede de zaman aşımı iddiasında bulunmuşlardır. 21/10/2015 tarihli celseden itibaren son savunmalarını hazırlamak için yeterli zaman olmasına rağmen yapılan son celsede de birleşen dosyalar ile ilgili gerek yazılı ve gerekse sözlü açıklamalarda bulunulmuş olduğundan yargılamanın daha fazla sürüncemede kalmaması için kendilerine yeniden son savunmalarını sunmak için süre verilmesi cihetine gidilmemiştir [gerekçeli karar s. 50]. Marmara üniversitesi Muhasebe Hukuk İşleri Banka İşleri ve Muhasebesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. [ O.A.] tarafından hazırlananayrık raporda özetle;Birleşen 2005/95 esas sayılı dosya ile ilgili olarak, davaya konu kredilerin 685 USD tutarındaki senetlerin 040 USD bedelle TDB den satın alınmasından kaynaklandığı, ancak bu kredilendirmeye ilişkin muhasebeleştirmenin usulüne uygun olarak yapılmadığı, 31/12/2000 tarihli banka bilançosu yönetim kurulu üyeleri tarafından tanzim ve imza edilmemekle muhasebeleştirmedeki hatayı düzeltme imkanından yoksun kalan yönetim kurulu üyelerinin bundan sorumlu olmadığı, senetlerin banka mülkiyetine geçmesi ve İktisat Bankasının TMSF ye devir edildiği tarihe kadar da vadesi gelen 110 USD tutarındaki senetlerin bankaca tahsil edilmiş olması BDDK ile [Ç.] Gurubu arasındaki akdedilen protokolün bu senetleri de kapsaması ve ödenmeye devam etmesi nedeniyle zararın bulunmadığı bildirilmiştir [gerekçeli karar s. 115]. IV - OLAY VE GEREKÇE (...)Tüm dosya kapsamı, iddia, savunmalar, teftiş kurulu raporları, Bankalar Yeminli murakıplarının denetim raporları, bilirkişi raporları, dosyadaki tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde;(...)Mahkememizin Birleştirilen 2005/95 Esas Sayılı Dosyası ile İlgili Olarak,İddia, savunma, Banka Teftiş Raporları, Murakıp Raporları ve dosyada mevcut üç ayrı bilirkişi heyetinden oluşan bilirkişi raporlarındaki maddi tespitler dikkate alındığında; (...)Avrupa ve Amerika Holding A.Şve Erol Aksoy un satıcı [E.K.] ve [Ç.] Holding AŞ nin alıcı olarak taraf oldukları, 03/06/1999 tarihli hisse satış sözleşmesine dayanan satış işlemi ile AKS Grup Şirketlerinin %80 inin 150 milyon USD bedel ile [Ç.] Holding AŞ ye devir edildiği, satış bedeli karşılığında [Ç.] Holding AŞ'nin müşterek borçlu olduğu senetler alındığı, Avrupa ve Amerika AŞ nin[Ç.] Gurubundan aldığı senetlerin 126 milyon USD lik kısmının satışı yapılan firmaların İktisat Bankasına, TDB'ye ve Fakto Finans AŞ'ye olan borçlarına karşılık verildiği, TDB'nin Avrupa Amerika AŞ'den aldığı ve borçlusu [Ç.] Grubu olan senetlerin 684 USD'lik kısmını 043 USD ye İktisat Bankasına iskonto ettirmek suretiyle bu bedeli İktisat Bankasından aldığı, yani Erol Aksoy un Grubuna dahil bazı şirketlerin %80 oranındaki paylarının çoğunluğu Erol Aksoy'a ait olan ve satılan firmaların hisselerinin maliki konumunda bulunan Avrupa Amerika Holding tarafından [Ç.] Holding AŞ'nin sahibi olan [E.K.ye] satışı neticesi 150 milyon USD'lik senet alındığı, bu senetlerin 126 bin USD'lik bölümünün satışı gerçekleşen firmaların İktisat Bankası, TDB'ye olan borçlarına karşılık tevdi edildiği, normalinde senetleri alan TDB nin alacağını senetlerin tahsili suretiyle alabilecekken sermayesinin %92 sinden fazlası Erol Aksoy ve ailesinin sahip olduğu TDB'nin Avrupa Amerika AŞ den aldığı senetlerin 684 USD lik kısmını 043 USD'ye İktisat Bankasına iskonto ettirerek bu bedeli İktisat Bankasından tahsil edip, İktisat Bankası kayıtlarında iskonto işlemini [Ç.] Grubuna yapılmış göstermiştir. (...)Sanıkların savunmalarında belirttiklerinin aksine kredi İktisat Bankası tarafından TDB'ye iskonto kredisi olarak kullandırılmıştır. Sanıklar tarafından ayrıca TDB nin, senedi İktisat Bankasına satması konusunda olması gereken karar da ibraz edilmemiştir. Senet İktisat Bankasına tevdi edilerek iskonto edilip, bu bedeli alan TDB'ye kredi tesisi yapılmamıştır. Banka tarafından sermayesine hakim kurula kullandırılacak krediler ile ilgili olarak, Bankalar Kanunundan kaynaklanan limitlerden kurtarmak, söz konusu limitleri boş tutmak maksadıyla bankanın alacağı nedeniyle rücu edeceği kişi gerekçesi ile dava konusu senetlerin kefili durumunda olan [Ç.] Grubuna ait firmalar lehine firmaların talimatı olmaksızın firmalar hakkında mali tahlil ve istihbarat raporu olmadan, kredi teklifi yapılmaksızın sözleşme imzalamadan kredilendirme sürecine uyulmadan 5 adet döviz kredisi kullandırılıp kullandırılan bu kredilerin söz konusu [Ç.] Grubu firmalarına ödenmeyip Aksoy ailesinin ana hissedarı olduğu TDB Limited Şirketi hesabına aktarılmak suretiyle dolaylı yollardan Aksoy Grubuna kaynak aktarımı yapılarak zimmet suçunun işlendiği Mahkememizce kabul edilmiştir. 07/01/2000 tarihli yönetim kurulu kararında, imzası bulunan sanık Erol Aksoy, [ F.G.],(...) ve [R.A.G.nin.] dolaylı yollardan Aksoy Grubu menfaatine kaynak aktarımı yapmak suretiyle zimmet suçunu işledikleri Mahkememizce kabul edilmiştir. Dosyada mevcut her üç bilirkişi heyet raporunda da [Ç.] Grubu firmalarına kullandırılan 5 adet döviz kredisi toplamının 040 TL olduğu tespit edilip her ne kadar zararın hesabında ilk bilirkişi heyeti olan [T.], [] ve Prof. Dr. [O.A.] tarafından hazırlanan ayrık görüşlü raporda Trade Depozit Bank hesabına alacak kayıt edilen bedelden kaynaklanan 727 dolar ana para ve 614 birikmiş faiz olmak üzere toplam 341 dolar zarar tespit edilip, ikinci bilirkişi heyeti olan [R.A.], Prof. Dr. [K.], Prof. Dr. [N.B.] tarafından hazırlanan ayrık görüşlü raporda da zarar miktarı olarak da toplam kullandırılan kredi bedeli 043 USD nin 05/01/2000 tarihi itibariyle efektif satış kuru karşılığı hesap edilip üçüncü bilirkişi heyetini oluşturan Prof. Dr. [H.A.] araştırma görevlisi [S.], [U.U.] tarafından hazırlanan bilirkişi heyet raporunda da kullandırılan 043 USD krediden tahsil edilemeyen 727 USD nin bankanın fona alındığı 15/01/2003 tarihli efektiş satış kuru karşılığı 215,66 TL zarar hesaplanmış ise de, Firmalara tahsis edilen 5 adet döviz kredisi toplamı 043 USD'nin 110 USD si vadelerinde ödendiği, TMSF den gelen müzekkere cevapları ile anlaşıldığından kalan 930 USD nin suç tarihi olan 05/01/2000 tarihi itibariyle efektif satış kuru karşılığı 938,05 TL olarak her üç bilirkişi heyetindeki hesaptan farklı olarak zimmet miktarı Mahkememizce tespit edilmiştir[gerekçeli karar s. 144, 145]. (...) C) ZİMMETİN NİTELİĞİ :(...)Avrupa ve Amerika Holding Gruplarına ait 7 adet grup firmasının [Ç.] firmasına 150 milyon USD karşılığında satılıp, satış neticesinde alınan senetlerin 685 dolar tutarındaki kısmının firmaların Trade Bank Limited Şirketine olan borcu sebebi ile devir edilmesi ile TDB tarafından İktisat Bank TAŞ ye 043 USD ye İktisat Bankasına iskonto ettirmek suretiyle 043 USD yi İktisat Bankasından aldığı, TDB nin alacağını senetleri tahsil sureti ile alabilecekken bu bedeli İktisat Bankasına iskonto ettirmek suretiyle İktisat Bankasından tahsil ettiği ve İktisat Bankası kayıtlarında da iskonto işlemini [Ç.] Grubu firmalarına yapılmış gibi gösterildiği, değinilen işlemler ile ilgili olarak 043 USD TDB'nin İktisat Bankası Merkez Şubesi nezdinde ki mevduat hesabına alacak kayıt edilmek suretiyle [Ç.] Grubuna bilgi ve talimatları dışında 05/01/2000 tarihinde 5 adet döviz kredisi kullandırıldığı, kullandırılan bu döviz kredilerinin [Ç.] Grubu firmaları hesaplarına aktarılmaksızın aynı gün İktisat Bankası TAŞ nin Trade Depozit Bank hesabına aktırıldığı ve 05/01/2000 tarihinde kullandırılan krediler ile ilgili olarak 07/01/2000 tarihli İktisat Bankası yönetim kurulunca tahsis kararı alınarak sanıklar Erol Aksoy, (...) tarafından imzalandığı, yönetim kurulu kararında [İ.A.nın] imzası olmasına rağmen [İ.A.ya] atfen atılan imzanın mahkememizce yaptırılan imza bilirkişisi raporundaki tespitlere göre sanık [İ.A.nın] eli ürünü olmadığı ve iğfal kabiliyetine haiz olduğunun anlaşıldığı böylece yönetim kurulu kararında imzası olan diğer sanıkların bankayı aldatıcı mahiyette hileli yöntemler kullanmak suretiyle dolaylı yoldan Aksoy ailesinin ana hissedarı olduğu Trade Bank Limited Şirketi hesabına paranın aktarılması şeklinde kendi hakim sermayeder grubunu kredilendirmemiş olsa da [Ç.] Grubu firmalarını kredilendirmek suretiyle gerçekte kendi grubuna menfaat sağladığından eylemin 'nitelikli zimmet' olduğu Mahkememizce kabul edilmiştir [gerekçeli karar s. 149].\"  Başvurucu, diğer nedenlerin yanı sıra davanın zamanaşımına uğradığını, buna rağmen ilgili mevzuatın hatalı uygulanması sonucu mahkûmiyet hükmü verildiğini, bozma öncesi yargılamada basit zimmet suçundan ceza verildiği hâlde bozma kararına uyularak devam edilen yargılamada suçun vasfının değiştirilerek nitelikli zimmetten cezalandırıldığını ve buna ilişkin olmak üzere kendisine ek savunma imkânı tanınmadığını, zimmet suçunun unsurlarının olayda mevcut olmadığını belirterek hükmü temyiz etmiştir.  Yargıtay  Ceza Dairesinin 26/10/2016 tarihli kararı ile hüküm onanmıştır.  Başvurucu nihai karardan 11/1/2017 tarihinde haberdar olduğunu beyan ederek 6/2/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  4389 sayılı mülga Kanun’un  maddesinin (3) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Banka yönetim kurulu başkan ve üyeleri ile diğer mensupları görevleri dolayısıyla kendilerine tevdi olunan veya muhafazaları, denetim veya sorumlulukları altında bulunan bankaya ait para veya sair varlıkları zimmetlerine geçirirlerse altı yıldan on iki yıla kadar ağır hapis cezası ile cezalandırılacakları gibi bankanın uğradığı zararı tazmine mahkum edilirler... Bu fıkrada gösterilen suç, bankayı aldatacak ve fiilin açığa çıkmamasını sağlayacak her türlü hileli faaliyette bulunmak suretiyle işlenmişse faile oniki yıldan aşağı olmamak üzere ağır hapis ve meydana gelen zararın üç katı kadar ağır para cezası verilir.\"  19/10/2005 tarihli ve 5411 sayılı Bankacılık Kanunu'nun \"Zimmet\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Görevi nedeniyle zilyetliği kendisine devredilmiş olan veya koruma ve gözetimiyle yükümlü olduğu para veya para yerine geçen evrak veya senetleri veya diğer malları kendisinin ya da başkasının zimmetine geçiren banka yönetim kurulu başkan ve üyeleri ile diğer mensupları, altı yıldan oniki yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılacakları gibi bankanın uğradığı zararı tazmine mahkûm edilirler.Suçun, zimmetin açığa çıkmamasını sağlamaya yönelik hileli davranışlarla işlenmesi hâlinde faile on iki yıldan az olmamak üzere hapis ve yirmibin güne kadar adli para cezası verilir; ancak, adli para cezasının miktarı bankanın uğradığı zararın üç katından az olamaz.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/17496",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, isnadın niteliğinin değiştiğinin bildirilmemesi, mahkûmiyet kararının gerekçesiz olması ve delillerin hatalı değerlendirilmesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular, süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/5921",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun uyarınca başvurucu lehine verilen tedbir kararının aleyhine tedbir kararı verilen kişinin itirazı üzerine gerekçesiz bir kararla kaldırılması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 31/8/2020 tarihinde öğrendikten sonra 21/9/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/29636",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun uyarınca başvurucu lehine verilen tedbir kararının aleyhine tedbir kararı verilen kişinin itirazı üzerine gerekçesiz bir kararla kaldırılması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, acele kamulaştırmaya ilişkin Bakanlar Kurulu kararının iptali için açılan davanın reddine karar verilmesi nedeniyle mülkiyet ve özel hayata saygı haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 12/10/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Diyarbakır'ın Sur ilçesi Suriçi bölgesi 29/9/1988 tarihli ve 38 sayılı Diyarbakır Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu kararı ile kentsel sit alanı ilan edilmiştir. Suriçi bölgesi içinde ruhsatsız yapılaşmalar, geleneksel yapıların yıkılması ve tahribi sonucu bölgenin tarihî kent özelliğini kaybettiği, mevcut yapı stokunun can ve mal güvenliği açısından risk oluşturduğu, bu yapıların aynı zamanda tescilli kültür varlığı değeri taşıyan yapıları da olumsuz etkileyerek tarihî yapı ve dokunun bozulmasına ve çöküntü hâline gelmesine neden olduğunun saptanması üzerine Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Altyapı ve Kentsel Dönüşüm Hizmetleri Genel Müdürlüğü tarafından hazırlanan teknik rapora dayanılarak Bakanlar Kurulunun 22/10/2012 tarihli ve 2012/3900 sayılı kararı ile Diyarbakır'ın Sur ilçesinin tamamı 16/5/2012 tarihli ve 6306 sayılı Afet Riski Altındaki Alanların Dönüştürülmesi Hakkında Kanun'un  maddesi uyarınca riskli alan ilan edilmiştir. Söz konusu riskli alan kararı öncesinde Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Altyapı ve Kentsel Dönüşüm Hizmetleri Genel Müdürlüğü tarafından Suriçi bölgesi için hazırlanan teknik rapor, başvuru formu ekinde sunulmamış ise de acele kamulaştırma kararının iptaline ilişkin başvuru konusu kararın gerekçesinde anılan teknik rapora dair aşağıdaki açıklamada bulunulmuştur:\"Uyuşmazlık konusu bölgenin mevcut yapı stoğunun niteliklerinin araştırıldığı; Bölgedeki özel ve kamu taşınmazları belirlenerek, alana ilişkin yerinde fiziki tespitleri yapıldığı; Alandaki yapıların; risk unsuru, kat adetleri, yapısal, ruhsat ve tescilli kültür varlığı durumlarının tespitinin gerçekleştirildiği; Deprem risk analizlerinin yapıldığı ve bu başlıklara ilişkin haritaların çizildiği, bölgenin afet geçmişinin araştırıldığı; Suriçi Bölgesinin yıllar itibariyle değişen imar durumunun irdelendiği, bölge içerisinde yer alan anıtsal ve sivil mimarlık örneği teşkil eden korunması gerekli taşınmaz kültür varlıklarının tespit edildiği ve bu taşınmazlara ilişkin envanterin çıkarıldığının belirtildiği, Çevre ve Şehircilik Bakanlığının Başbakanlığa hitaben göndermiş olduğu 2016 tarihli, 2088 sayılı yazı ile 2012 yılında riskli alan ilan edilen ve Suriçi bölgesi içerisinde yeralan ada ve parsel numaralarıyla belirtilen taşınmazların acele kamulaştırılması için Bakanlar Kurulu kararı alınmasının istenildiği, söz konusu teklif yazının ekinde yer alan gerekçe raporunda; uyuşmazlığa konu alanda gerçekleştirilecek dönüşüm uygulamaları ile riskli yapı stoku içinde yaşayan nüfusun can ve mal güvenliğinin sağlanması, riskli yapılardan kaynaklanacak afet risklerinin azaltılarak ülkemizin önemli kültürel zenginlikleri arasında bulunan alanda taşınmaz kültür varlıklarının tahribatının engellenmesi, yapı ve doku bütünlüğü bozularak aykırılık teşkil eden yapıların dokuya uyumlu hale getirilmesi, kültür varlıklarının restorasyon, bakım onarım, güçlendirme, iyileştirme, sağlıklaştırma, vb. yönünde yapılacak müdahalelerle bölgeye kazandırılmasına yönelik çalışmaların yapılması ve alanda terör örgütü mensuplarınca zarar verilen konut ve işyerlerinin sağlıklı ve güvenli hale getirilmesi ve mağduriyetlerin giderilmesinin amaçlandığı, terör olayları sonucunda Sur bölgesinde birçok ev ve işyerinin hasar gördüğü, Suriçinin sit alanı olması, birçok tescilli yapı bulunması nedeniyle alandaki zarar tespit işlemlerinin yapılacağı Sur bölgesi içerisinde yıkılan yerlerden başlamak suretiyle yıkım ve yapım işlerinin etaplar halinde gerçekleştirileceği, Sur ilçesinde yapılacak yıkım ve yenileme işlemlerinin 60 ayda yapılmasının planlandığı, koruma amaçlı imar planı kararları doğrultusunda kültürel taşınmaz varlıklarının röleve, restütisyon ve restorasyon işlemlerinin gerçekleştirileceği, bu kapsamda alanın riskli alan olarak ilan edilmesi gerektiği, alan içinde bulunan yapıların can ve mal güvenliği açısından risk teşkil etmesi taşınmazların tahliyesinin ve yıkımının ve akabinde yeni yapıların yapımının bir an önce başlatılması ve bitirilmesinin zaruri olduğu, terör örgütü mensuplarınca zarar verilen konut ve işyerleri sebebiyle yaşanan mağduriyetlerin ivedilikle giderilmesi gerektiği, alanda anlaşma sağlanan parsellerde altyapı uygulamalarına başlanıldığı ve altyapı uygulamalarının bütüncül bir şekilde gerçekleştirilebilmesi için alan bütününde çalışma imkanının sağlanmasının gerektiği hususları gözetildiğinde riskli alan olarak ilan edilen sınırlar içerisinde dönüşümün ivedilikle gerçekleştirilebilmesini sağlamak üzere alan sınırları dahilinde bulunan taşınmazlardan, hazırlanacak Kentsel Dönüşüm Projesi kapsamında malikleri ile anlaşma sağlanamayanların 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu uyarınca Çevre ve Şehircilik Bakanlığı tarafından acele kamulaştırılması gerektiği, saptamalarına yer verildiği anlaşılmıştır.\" Riskli alan sınırları içinde bulunan 714 taşınmazdan 292'sinin adedinin Bakanlar Kurulunun 21/3/2016 tarihli ve 2016/8659 sayılı kararıyla 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'nun  maddesine göre acele kamulaştırılmasına karar verilmiştir. Başvurucunun 1/16 hissedarı bulunduğu Diyarbakır ili Sur ilçesi İskenderpaşa Mahallesi Kesmelik mevkii 703 ada 170 parsel sayılı taşınmaz, Bakanlar Kurulu kararı kapsamında acele kamulaştırılmasına karar verilen taşınmazlar arasında yer almıştır. Başvurucu, acele kamulaştırma ve riskli alan ilan edilme kararlarına karşı 4/5/2016 tarihinde Danıştay Altıncı Dairesinde (Daire) diğer 61 davacı ile birlikte yürütmenin durdurulması istemiyle iptal davası açmıştır.  Daire, acele kamulaştırmaya ve riskli alan ilanına ilişkin kararların farklı Danıştay dairelerinin görev alanlarında bulunduğu, acele kamulaştırmaya konu taşınmazların ada ve parsel numarası ile belirlenmesi, riskli alan ilanının ise koordinatlar verilmek suretiyle kroki ile oluşturulması dolayısıyla ayrı ayrı incelenmelerinin gerektiği, ayrıca farklı mahallelerde veya imar adalarında bulunan parsellerin malikleri tarafından açılan davada davacıların menfaatinde iştirak bulunmadığı gerekçesiyle dilekçenin reddine karar vermiştir.  Başvurucu bu defa acele kamulaştırma kararına karşı 23/8/2016 tarihinde yürütmenin durdurulması istemiyle davası açmıştır. Başvurucunun yürütmenin durdurulması istemi Dairenin 14/2/2017 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Karar gerekçesinde acele kamulaştırmaya konu taşınmazların tek tek belirlenerek ve ayrıntılı teknik çalışmalar yapılarak bölgenin riskli alan ilan edildiği belirtilmiştir. Ayrıca bölgenin sağlıklı yapılaşmasının taşınmaz kültür varlıklarının ihya ve restorasyon çalışmalarının ivedilikle aslına uygun olarak tamamlanmasının sağlanmasının hedeflendiği ve alanın bütünlüğü de gözönünde bulundurularak kullanılmaz hâldeki bölgenin kent çeperinde çöküntü alanı oluşumunun önlenmesi ve imar ıslahının bir an önce yapılabilmesi için acele kamulaştırma kararının alındığı vurgulanmıştır.  Başvurucunun açmış olduğu iptal davası, Dairenin 26/9/2017 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Kararın gerekçesinde şu tespitlere yer verilmiştir:i. Acele kamulaştırmaya ilişkin 21/3/2016 tarihli Bakanlar Kurulu kararına konu riskli alan kararının 22/10/2012 tarihli Bakanlar Kurulu kararı ile 6306 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca alındığı ve bölgenin riskli alan ilan edildiği belirtilmiştir.ii. Acele kamulaştırmaya yönelik Bakanlar Kurulu kararının dört ayrı sebebe dayandığı belirtilmiştir. Birinci sebebin alandaki riskli yapı stoku içinde yaşayan nüfusun can ve mal güvenliğinin sağlanması, afet risklerinin ortadan kaldırılması, ikinci sebebin Suriçi bölgesinin yapı ve kültür bütünlüğünü bozan yapıların dokuya uyumlu hâle getirilmesi, üçüncü sebebin alanda mevcut kültür varlıklarının restorasyon, bakım, onarım, güçlendirme ve iyileştirme çalışmalarının yapılması ve dördüncü sebebin de terör olayları sonucu zarar gören yapıların yıkım ve yenileme işlemlerinin gerçekleştirilmesi olduğu vurgulanmıştır.iii. Dört sebebin birlikte bulunduğu ve bir an önce uygulamaların gerçekleştirilebilmesi için acele kamulaştırma kararının alındığı belirtilerek 2942 sayılı Kanun'da öngörülen acelelik hâlinin davaya konu acele kamulaştırma kararı yönünden gerçekleşmiş olduğuna işaret edilmiştir. Temyiz edilen karar, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun (Kurul) 18/4/2018 tarihli kararı ile onanmıştır. Nihai karar 13/9/2018 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 12/10/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Başvuru konusu davanın açıldığı tarihte 2942 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:  “3634 sayılı Milli Müdafaa Mükellefiyeti Kanununun uygulanmasında yurt savunması ihtiyacına veya aceleliğine Bakanlar Kurulunca karar alınacak hallerde veya özel kanunlarla öngörülen olağanüstü durumlarda gerekli olan taşınmaz malların kamulaştırılmasında kıymet takdiri dışındaki işlemler sonradan tamamlanmak üzere ilgili idarenin istemi ile mahkemece yedi gün içinde o taşınmaz malın (Değişik ibare: 24/4/2001 - 4650/15 md.) 10 uncu madde esasları dairesinde ve 15 inci madde uyarınca seçilecek bilirkişilerce tespit edilecek değeri, idare tarafından mal sahibi adına (Değişik ibare: 24/4/2001 - 4650/15 md.) 10 uncu maddeye göre yapılacak davetiye ve ilanda belirtilen bankaya yatırılarak o taşınmaz mala el konulabilir.Bu Kanunun 3 üncü maddesinin 2 nci fıkrasında belirtilen hallerde yapılacak kamulaştırmalarda yatırılacak miktar, ödenecek ilk taksit bedelidir.” 6306 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Bu Kanunun uygulanmasında;...ç) Riskli alan: Zemin yapısı veya üzerindeki yapılaşma sebebiyle can ve mal kaybına yol açma riski taşıyan, Bakanlık veya İdare tarafından Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığının görüşü de alınarak belirlenen ve Bakanlığın teklifi üzerine Bakanlar Kurulunca kararlaştırılan alanı,d) Riskli yapı: Riskli alan içinde veya dışında olup ekonomik ömrünü tamamlamış olan ya da yıkılma veya ağır hasar görme riski taşıdığı ilmî ve teknik verilere dayanılarak tespit edilen yapıyı,...ifade eder.\" 6306 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Riskli yapıların tespiti, Bakanlıkça hazırlanacak yönetmelikte belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde masrafları kendilerine ait olmak üzere, öncelikle yapı malikleri veya kanuni temsilcileri tarafından, Bakanlıkça lisanslandırılan kurum ve kuruluşlara yaptırılır ve sonuç Bakanlığa veya İdareye bildirilir. Bakanlık, riskli yapıların tespitini süre vererek maliklerden veya kanuni temsilcilerinden isteyebilir. Verilen süre içinde yaptırılmadığı takdirde, tespitler Bakanlıkça veya İdarece yapılır veya yaptırılır. Bakanlık, belirlediği alanlardaki riskli yapıların tespitini süre vererek İdareden de isteyebilir. Bakanlıkça veya İdarece yaptırılan riskli yapı tespitlerine karşı maliklerce veya kanuni temsilcilerince onbeş gün içinde itiraz edilebilir. Bu itirazlar, Bakanlığın talebi üzerine üniversitelerce, ilgili meslek disiplini öğretim üyeleri arasından görevlendirilecek dört ve Bakanlıkça, Bakanlıkta görevli üç kişinin iştiraki ile teşkil edilen teknik heyetler tarafından incelenip karara bağlanır.  (2) Riskli yapılar, tapu kütüğünün beyanlar hanesinde belirtilmek üzere, tespit tarihinden itibaren en geç on iş günü içinde Bakanlık veya İdare tarafından ilgili tapu müdürlüğüne bildirilir. Tapu kütüğüne işlenen belirtmeler hakkında, ilgili tapu müdürlüğünce ayni ve şahsi hak sahiplerine bilgi verilir....\" 6306 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Bakanlık veya uygulamayı yürütmesi hâlinde TOKİ veya İdare, riskli alanlarda, riskli yapıların bulunduğu taşınmazlarda ve rezerv yapı alanlarında bu Kanun kapsamındaki proje ve uygulamalar süresince her türlü imar ve yapılaşma işlemlerini geçici olarak durdurabilir...... (3) Uygulama sırasında Bakanlık, TOKİ veya İdare tarafından talep edilmesi hâlinde, hak sahiplerinin de görüşü alınarak, riskli alanlardaki yapılar ile riskli yapılara elektrik, su ve doğal gaz verilmez ve verilen hizmetler kurum ve kuruluşlar tarafından durdurulur.\" 6306 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Riskli yapıların yıktırılmasında ve bunların bulunduğu alanlar ile riskli alanlar ve rezerv yapı alanlarındaki uygulamalarda, öncelikli olarak malikler ile anlaşma yoluna gidilmesi esastır. Anlaşma ile tahliye edilen yapıların maliklerine veya malik olmasalar bile kiracı veya sınırlı ayni hak sahibi olarak bu yapılarda ikamet edenlere veya bu yapılarda işyeri bulunanlara geçici konut veya işyeri tahsisi ya da kira yardımı yapılabilir.... (3) Uygulamaya başlanmadan önce, riskli yapıların yıktırılması için, bu yapıların maliklerine altmış günden az olmamak üzere süre verilir. Bu süre içinde yapı, malik tarafından yıktırılmadığı takdirde, yapının idari makamlarca yıktırılacağı belirtilerek ve tekrar süre verilerek tebligatta bulunulur. Verilen bu süre içinde de maliklerince yıktırma yoluna gidilmediği takdirde, bu yapıların insandan ve eşyadan tahliyesi ve yıktırma işlemleri, yıktırma masrafı ile gereken diğer yardım ve krediler öncelikle dönüşüm projeleri özel hesabından karşılanmak üzere, mahallî idarelerin de iştiraki ile mülki amirler tarafından yapılır veya yaptırılır.(4) Birinci, ikinci ve üçüncü fıkralarda belirtilen usullere göre süresinde yıktırılmadığı tespit edilen riskli yapıların yıktırılması, Bakanlıkça yazılı olarak İdareye bildirilir. Buna rağmen yıktırılmadığı tespit edilen yapılar, Bakanlıkça yıkılır veya yıktırılır. Uygulamanın gerektirmesi hâlinde Bakanlık, yukarıdaki fıkralarda belirtilen tespit, tahliye ve yıktırma iş ve işlemlerini bizzat da yapabilir.\" 6306 sayılı Kanun'un  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:\"(2) Üzerindeki bina yıkılmış olan arsanın maliklerine yapılan tebligatı takip eden otuz gün içinde en az üçte iki çoğunluk ile anlaşma sağlanamaması hâlinde, gerçek kişilerin veya özel hukuk tüzel kişilerinin mülkiyetindeki taşınmazlar için Bakanlık, TOKİ veya İdare tarafından acele kamulaştırma yoluna da gidilebilir. Bu Kanun uyarınca yapılacak olan kamulaştırmalar, 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 3 üncü maddesinin ikinci fıkrasındaki iskân projelerinin gerçekleştirilmesi amaçlı kamulaştırma sayılır ve ilk taksit ödemesi, mezkûr fıkraya göre belirlenen tutarların beşte biri oranında yapılır. Tapuda mülkiyet hanesi açık olan taşınmazlar ile mirasçısı belirli olmayan, kayyım tayin edilmiş, ihtilaflı veya üzerinde sınırlı ayni hak tesis edilmiş olan taşınmazların kamulaştırma işlemleri aynı madde hükümlerine tabidir. Bakanlık, TOKİ veya İdare; kamulaştırma işlemlerinin yürütülmesi için mirasçılık belgesi çıkartmaya, kayyım tayin ettirmeye veya tapuda kayıtlı son malike göre işlem yapmaya yetkilidir. Tapuda kayıtlı malikin ölmüş olması hâlinde Bakanlık, TOKİ veya İdare, kamulaştırma işlemi için mirasçılık belgesi çıkartabileceği gibi, gerekiyorsa tapu sicilinde idari müracaat veya dava yolu ile kayıt düzeltme de isteyebilir. Kamulaştırma için anlaşma sağlanması hâlinde, Bakanlık, TOKİ veya İdare ile ilgililer arasında taşınmazın tescil veya terkinine ilişkin ferağ ve muvafakati de ihtiva eden sözleşme ve uzlaşma tutanağı tanzim edilir ve ilgili tapu müdürlüğüne gönderilerek kamulaştırmanın resen tapu siciline işlenmesi sağlanır.\" Kamulaştırma ve acele kamulaştırma usullerine ilişkin mevzuat hakkında bkz. Ali Hıdır Akyol ve diğerleri [GK], B. No: 2015/17510, 18/10/2017, §§ 29- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/30809",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, acele kamulaştırmaya ilişkin Bakanlar Kurulu kararının iptali için açılan davanın reddine karar verilmesi nedeniyle mülkiyet ve özel hayata saygı haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, işe iade talebiyle açılan davada gerekçeli kararın geç yazılması sebebiyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 7/6/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Bir firmanın Ankara şubesinde çalışmakta iken şubenin kapatılması gerekçe gösterilerek başvurucuların iş akitleri sonlandırılmıştır. Bunun üzerine başvurucular Ankara  İş Mahkemesinde (Mahkeme) 18/10/2016 tarihinde işe iade talebiyle ayrı ayrı dava açmıştır. Mahkeme 10/7/2017 tarihinde tüm başvurucular yönünden davaların kabulüne ve başvurucuların işe iadesine karar vermiştir. Mahkeme ayrıca kısa kararlarında karar kesinleştikten sonra başvurucuların işveren tarafından işe başlatılmaması hâlinde dört aylık ücret tutarında tazminata, boşta geçen süre için dört aya kadar ücretin ve diğer haklarının davalı işverenden tahsili ile başvuruculara verilmesine karar vermiştir. Başvurucular geçen süreye rağmen Mahkeme tarafından gerekçeli kararların yazılmadığı iddiasıyla 7/6/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Mahkeme, gerekçeli kararları 20/9/2018 tarihinde yazmıştır.  Davalı işveren 13/7/2017 tarihinde süre tutum dilekçelerini vermiş, 10/10/2018 tarihinde ise gerekçeli istinaf dilekçelerini sunmuştur. Başvurucular 31/10/2018 tarihinde istinaf cevap dilekçelerini Mahkemeye sunmuştur. Davalı işverenin istinaf talepleri, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesinin (Bölge Adliye Mahkemesi) 11/12/2018 tarihli kararlarıyla reddedilmiştir. Davalı işverenin temyiz talepleri, Yargıtay  Hukuk Dairesinin (Daire) 7/3/2019 tarihli kararlarıyla reddedilmiş ve kararlar kesinleşmiştir.  İlgili hukuk için bkz. Hatice Akgül, B. No: 2018/35900, 25/2/2021, §§ 14- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/15809",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, işe iade talebiyle açılan davada gerekçeli kararın geç yazılması sebebiyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, gösterilere müdahale sırasında güç kullanımı sonucu yaralanma meydana gelmesi ve buna ilişkin ceza soruşturmasının etkili yürütülmemesi nedeniyle insan haysiyetiyle bağdaşmayan muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 8/1/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucular, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuşlardır.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi’nden (UYAP) elde edilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Özgür Tezer 1989 doğumlu, başvurucu Mert Arslan ise 1993 doğumludur. Başvurucular; Gezi Parkı olayları sırasında yaralanan ve sonrasında vefat eden E.S.nin cenaze törenine katılmak için Kızılay Meydanı'na gittiklerini, burada gerçekleştirilmek istenen cenaze törenine polisin müdahale ettiğini belirtmektedir. Başvurucuların ortak anlatımlarına göre müdahale sonrasında bulundukları Konur 2 Sokak'a Çevik Kuvvet ekibinin girmesi ile yakalanmış, burada önce elinde gaz tüfeği olan bir polis tarafından \"Kafanıza sıkarım.\" denilerek tehdit edilmiş, yedi veya sekiz Çevik Kuvvet polisi tarafından yere yatırılarak tekme, yumruk ve coplarla darbedilmiş ve kolluğun hakaretlerine maruz kalmışlardır. Sonrasında sokakta bulunan ve gözaltına alınan diğer kişilerin yanına götürülmüş ancak başvurucu Özgür Tezer'in maruz kaldığı darp nedeniyle yüzünün sol tarafının şişmesi üzerine kolluk tarafından \"Başımıza kalacak.\" denerek serbest bırakılmış, başvurucu Mert Arslan'ın burnunda kanama meydana gelmiştir. Başvurucu Mert Arslan'ın da aralarında bulunduğu göstericilerden 118 kişi olay nedeniyle yakalanarak gözaltına alınmış ve buna ilişkin olarak kolluk tarafından tutanak düzenlenmiştir. 17/6/2013 tarihli Olay Tutanağı'nda, yapılan toplantı ve kolluğun müdahalesi genel hatlarıyla anlatılmış; olay günü saat 10'dan itibaren Gezi Parkı olaylarına destek vermek amacıyla Kızılay Meydanı ve çevresinde, Konur 2 Sokak da dâhil olmak üzere Ankara'nın çeşitli yerlerinde devam etmekte olan gösteriler sırasında \"eylemci şahısların yapılan uyarılara ve müdahalelere rağmen dağılmamakta direnmesi, yol üzerinde barikat kurarak vatandaşların seyahat özgürlüğünü engellemesi, güvenlik kuvvetlerine taş, bilye, cam şişe atma ve kamuya ait mallara zarar vermek suretiyle saldırıda bulunması, yakalanmadıkları halde tekrar bir araya gelerek saldırılarını arttırarak devam etmesi, her türlü provokasyon ve yönlendirmeye açık kitlenin dağılımı ve kamu düzeni ve güvenliğinin sağlanabilmesi amacıyla\" dirençlerini kıracak ölçüde orantılı olarak zor kullanılmak suretiyle yakalandıkları belirtilmiştir. Anılan tutanak altı sayfadan oluşmakta olup yirmi yedi kolluk görevlisi tarafından imzalanmıştır.A. Sağlık Raporları Ankara Gazi Mustafa Kemal Hastanesi tarafından başvurucu Mert Arslan hakkında 17/6/2013 tarihinde saat 00'de düzenlenen adli muayene raporu şöyledir:\"Her iki bacakta muhtelif sıyırık mevcut, burun şiş ve kanamalı, KBB muayenesi uygundur.\" Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi tarafından başvurucu Mert Arslan hakkında 17/6/2013 tarihinde saat 56'da düzenlenen epikriz raporunda yer alan tespitler şöyledir:\"Gazi Mustafa Kemal Hastanesinden adli vaka raporu tutulan, kbb konsültasyonu için hastanemize başvuran hasta[nın], yapılan muayene ve çekilen direk grafisinde fraktüre rastlanmadı. Septal hematom ve devam eden epistaksisi olmayan hastanın acil kbb endikasyonu bulunmamakta olup kbb poliklinik kontrolü uygundur.\"  Ankara Gazi Mustafa Kemal Hastanesi tarafından başvurucu Mert Arslan hakkında 17/6/2013 tarihinde düzenlenen adli muayene raporu şöyledir:\"Ek rapor ile aynı sol kol iç tarafta kızarıklık ve morarma mevcut\" Adli Tıp Kurumu (ATK) tarafından başvurucu Mert Arslan hakkında düzenlenen 13/7/2015 tarihli raporun ilgili kısmı şöyledir:\"... Darp öyküsüyle başvurduğu, sol kol iç yüzünde ekimoz, sol ayak bileği iç yüzünde eritem, sol uyluk iç yüzde lineer eritem, sağ diz altında dış hattı eritem, burunda şişlik olduğu, acil sol omuz AP grafisinin, acil iki yönlü sol direk grafisi, acil sol femur lateral grafisi, acil nazal grafi, acil iki yönlü sol tiba-fibula grafilerinin normal olduğu kayıtlı olup, Yaralanmasının;1-Kişinin yaşamını tehlikeye sokan bir durum OLMADIĞINI,2-Basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte OLDUĞUNU,Bildirir rapordur.\" Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi tarafından başvurucu Özgür Tezer hakkında 17/6/2013 tarihinde düzenlenen raporda yer alan tespitler şöyledir:\"23/8/2013 tarihinde toplumsal olaylara müdahale sırasında yaralandığı, hastanemiz acilinde yapılan muayenesinde sol gözde şişlik, morluk, ağrı, suborbital ekimoz saptandığı, yapılan göz konsültasyonunda sol gözde subonjonktival hemoraji dışında göz patalojisi saptanmadığı, çekilen tomografik tetkiklerin normal değerlendirildiği anlaşılmıştır.Özgür Tezer'in mevcut yaralanmasının,1-  Yaşamını tehlikeye sokmadığını, Kişi üzerindeki etkisinin basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olduğunu, Vücutta kemik kırığı saptanmadığını, Şahsa ait tıbbi belgelerin, bilgisayar çıktılarının ekte gönderilmiş olduğunuBildirir kati rapordur.\"B. Başvurucuların Yaralanmasına İlişkin Ceza Soruşturması Süreci Başvurucular kendilerini yaralayan kolluk görevlileri hakkında kasten yaralama, işkence, tehdit, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, hakaret, zor kullanma yetkisine ilişkin sınırın aşılması ve görevi kötüye kullanma suçlarını işledikleri iddiasıyla Ankara Cumhuriyet Başsavcılığına (Başsavcılık) 23/7/2013 tarihinde şikâyette bulunmuştur. Başsavcılık, Ankara Emniyet Müdürlüğüne 9/9/2013 tarihinde müzekkere yazmış; başvurucuların yaralanmasına ilişkin olaya ait kamera görüntülerinin temin edilmesi ve olay tarihinde Konur 2 Sokak'ta görevli Çevik Kuvvet polislerinin açık kimliklerinin tespit edilerek bildirilmesini talep etmiştir. Başsavcılık, başvurucu Mert Arslan ve diğer sanıklar hakkında 6/7/2013 tarihli iddianameyle 6/10/1983 tarihli ve 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu'nun  maddesinin birinci fıkrası uyarınca kanuna aykırı toplantı ve yürüyüşlere silahsız katılarak ihtara ve zor kullanmaya rağmen kendiliğinden dağılmamakta ısrar etme suçu nedeniyle Ankara  Asliye Ceza Mahkemesinde görülen dava dosyasını incelemiş ve başvurucu Mert Arslan hakkında dava açıldığı, başvurucu Özgür Tezer yönünden herhangi bir soruşturma evrakının olmadığı şeklinde 12/12/2013 tarihli Dosya İnceleme Tutanağı düzenlenmiştir. Başsavcılık 20/11/2013 tarihinde Mert Arslan'ın beyanını almıştır. Başvurucu iddialarını tekrar etmiş, kendisini darbeden kolluk görevlilerinden birinin sivil polis olduğunu, diğerlerinin ise kask taktığını ve üniformalı olduğunu, sivil şahsın da yüzünde maske olduğunu, bu nedenle şahsı teşhis etmesinin mümkün olmadığını beyan etmiştir. Başvurucu vekili, başvurucuyu gözaltına alan kolluk görevlilerinin başvurucuyu darbettiğini, bu görevlilerden şikâyetçi olduklarını ifade etmiştir.  Başsavcılık 8/1/2014 tarihinde başvurucu Özgür Tezer'in beyanını almış; başvurucu iddialarını tekrar ettikten sonra kendisini darbeden kolluk görevlilerinin başvurucu Mert Arslan'ı gözaltına alan görevliler olduğunu, yaşadığı olay sonrasında iyi hissetmemesi nedeniyle hastaneye gittiğini, ayrıca şüpheli kolluk görevlilerinden birinin kask takmadığını, bu kişiyi görürse teşhis edebileceğini beyan etmiştir. Başvurucu vekili benzer şekilde, başvurucuyu darbeden kolluk görevlilerinin Mert Arslan'ın Yakalama Tutanağı'nda ismi yer alan kolluk görevlileri olduğunu ifade etmiş; ilgili tutanağın temin edilmesini ve tutanağı düzenleyen polis memurları hakkında şüpheli sıfatıyla işlem yapılmasını talep etmiştir. Başsavcılık, Ankara Emniyet Müdürlüğüne 27/1/2014 tarihinde müzekkere yazmış ve başvurucu Mert Arslan'ın gözaltına alınmasına ilişkin tutanak suretinin gönderilmesini istemiştir. Başsavcılık 13/2/2014 tarihinde ise başvurucu Mert Arslan'ı 16/6/2013 tarihinde gözaltına alan ve 17/6/2013 tarihli tutanakta isimleri geçen tüm görevlilerin onaylanmış, teşhise elverişli fotoğraflarının gönderilmesini talep etmiştir. Başsavcılık, başvurucu Mert Arslan'ın yaralanmasıyla ilgili olarak 8/7/2015 tarihinde ATK'dan rapor talep etmiş; ATK tarafından düzenlenen 13/7/2015 tarihli raporda başvurucunun yaralanmasının basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olduğu belirtilmiştir. Başsavcılık 11/4/2016 tarihinde başvurucu hakkında düzenlenen Yakalama ve Gözaltına Alma Tutanağı'nda imzası bulunduğunu tespit ettiği Ş.K.nın şüpheli sıfatıyla ifadesini almıştır. Ş.K.nın ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Bu tarihte yaşanan kamuoyunda gezi olayları olarak tabir edilen olaylar nedeniyle olay müdahale eden polis memurları tarafından gözaltına alınan şahıslar bulunduğum şubeye getiriliyordu ve bana veya büroda görev yapan arkadaşlara teslim ediliyordu. 16/06/2013 tarihli Mert Arslan isimli şahsın yakalama ve gözaltına alma tutanağındaki sicil ve imzanın kendisine ait olup olmadığı soruldu; sicil ve imza bana aittir. Bana bu şahsı teslim eden ve yakalamayı yaptığını beyan eden kişi yine Şubemizde görev yapan Ş. isimli polis memurudur. Şu an halen Güvenlik Şube Müdürlüğünde görev yapmaktadır. Bu dönemde toplumsal olaylara müdahale eden kolluk görevlileri şahısları yakaladıktan sonra bizim şubeye getirmektedirler. Mert Arslan isimli şahsı şubemizde görev yapan Ş. isimli şahıs bana teslim etmiştir. Ancak kendisi bizatihi yakalama işlemine katılıp katılmadığını bilmiyorum. Mert Arslan'ın teslimi sırasında onun ismi yazmasına rağmen neden imzasını almadığımı bilemiyorum. Ben o tarihte Güvenlik Şube Müdürlüğünde nöbetçi idim gözaltına alınan kişiler büromuza getirildiğinde çok kalabalık olmaları nedeniyle o anda görev yapan personel gözaltı işlemi tutanağını düzenlerdi. Daha sonra bizim Güvenlik Şube Toplumsal Olaylar Bölümü şahsın adli işlemlerini yürütmekte idi. Ben şahsın aradan zaman geçmesi nedeniyle gözaltı işlemini hatırlamıyorum. Ben kesinlikle müştekinin olaylara katıldığı andaki gözaltı işlemlerinde bulunmadım. Daha sonra şubemize getirilen şahısları teslim aldığımız sırada gözaltı işlemi tutanağı düzenledim. Bu şahsı gözaltına alan kişiler dosyada bulunan olay tutanağına imza atan kişilerdir. Ben müştekiye karşı kasten yaralama tehdit, hakaret ve hürriyetten yoksun kılma suçu işlemedim. Ben Özgür Tezer'in gözaltı işleminde bulunup bulunmadığımı dosyada tutanak olmadığı için hatırlamıyorum. Ben gerek bu şahsa gerekse Mert Arslan'a yönelik iddia edilen suçları işlemedim. Suçlamaları kabul etmiyorum...\" Başsavcılık 11/4/2016 tarihinde, başvurucu hakkında düzenlenen Yakalama Ve Gözaltına Alma Tutanağı'nda imzası bulunduğunu tespit ettiği şüpheli kolluk görevlisi Ş.nin ifadesini almıştır. Şüpheli Ş.nin ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...2013 yılında meydana gelen kamuoyunda Gezi Olayları olarak bilinen eylemlerin yapıldığı dönemde ben görev aldım. 17/06/2013 tarihinde olay yerinde görevde bulunup bulunmadığımı hatırlamıyorum. Olay tarihinde ben büroda çalışıyordum ve ihtiyat kuvvet olarak dışarıda görev aldım. Ben sadece olaylara aktif olarak müdahale eden görevliler güvenlik çemberi denilen bir çemberin içine yakaladıkları kişileri bırakıyorlardı, bu güvenlik çemberinde bulunan kişileri biz karakol ekiplerine çemberin bulunduğu yerde teslim ediyorduk. Teslim için asaleti tasdik olmuş bir memur aranıyordu ben de teslim işlemini amirlerimin talimatı ile yerine getiriyordum, ancak bu olayda teslim işlemini benim gerçekleştirip gerçekleştirmediğimi bilemiyorum. Ben bu eylemde herhangi bir evrak imzalayıp imzalamadığımı bilemiyorum. Teşhise elverişli fotoğrafımı savcılığa sunuyorum. Ben Mert Arslan isimli kişiyi tanımıyorum. Polis Memuru Ş.K.yi tanımıyorum. Kendisine bu şahsı teslim ettiğimi de hatırlamıyorum. Neden benim bu şahsı kendisine teslim ettiğimi söylediğini de bilemiyorum. Ben olaylar nedeniyle yakalanan kişilerin sadece teslimi işlemlerinde bana kıdemli polis olmam nedeniyle evraklar imzalatılmıştır. Bu şekilde benim olaylar sırasında 10'a yakın kişiyi teslim ettiğime dair tutanak imzalamışımdır. Dedi. Dosyada bulunan müştekiye ait fotoğraf gösterildi; soruldu; Ben bu şahsı daha önce görmedim, hakkında işlem yaptığımı hatırlamıyorum. Suçlamaları kabul etmem...\"  Başsavcılık, Ankara Emniyet Müdürlüğüne 26/5/2016 tarihinde müzekkere yazmış ve şu hususları talep etmiştir:- 16/6/2013 tarihinde Kızılay Konur 2 Sokak'ta polis tarafından herhangi bir toplumsal olaya müdahale edilip edilmediği, edilmişse uyarı yapılıp yapılmadığın��n tespiti ile buna ilişkin tutanakların onaylı suretlerinin gönderilmesi- 16/6/2013 tarihinde Kızılay Konur 2 Sokak'ta meydana gelen olaylara ilişkin olarak tüm resim ve kamera kayıtları ile olay yerini gösteren diğer kamu kuruluşlarının ve özel kuruluşların kamera kayıtlarının temin edilerek gönderilmesi.- Başvurucular hakkında 2911 sayılı Kanun'a muhalefet etme suçundan işlem yapılıp yapılmadığı bilgisi, varsa buna ilişkin belgelerin gönderilmesi Ankara Emniyet Müdürlüğü, anılan müzekkereye cevap vermiştir. Cevap yazısında; 16/6/2013 tarihinde E.S.nin cenazesi sebebiyle Ankara'nın farklı noktalarında toplanmaların başladığı, aralarında tanınmamak veya gazdan etkilenmemek amacıyla maske takan şahısların da bulunduğu yaklaşık 500 kişilik eylemci grubun saat 10'da olayın meydana geldiği Millî Müdafaa Caddesi'nde bir araya geldiği ifade edilmiştir. Tüm ikazlara rağmen dağılmayan grubun kortej oluşturup yolu araç trafiğine kapattığı, yürüyüşüne devam eden ve yapılan ikazlara rağmen dağılmamakta direnen gruba Çevik Kuvvet personelinin grubun dağılmasını sağlayacak ölçüde orantılı olarak tazyikli su ve gaz kullanmak suretiyle müdahaleye başladığı, bunun üzerine de dağılmaları için gruba gerekli ikazların yapıldığı belirtilmiştir. Yapılan ikazlara rağmen dağılmamakta direnen ve aralarında başvurucu Mert Arslan'ın da bulunduğu 118 kişinin dirençlerini kıracak ölçüde orantılı zor kullanmak suretiyle yakalandığı, sonrasında Ankara Emniyet Müdürlüğüne getirildiği, bu kişiler hakkında 2911 sayılı Kanun'a muhalefet ve görevini yaptırmamak için direnme suçlarından işlem yapıldığı ifade edilmiştir. Öte yandan başvurucu Özgür Tezer hakkında herhangi bir işlem yapılmadığının tespit edildiği bildirilmiş; Olay Tutanağı, İkaz Tutanağı, beş DVD/CD ile başvurucu Mert Arslan'a ait belgeler gönderilmiştir. Başsavcılık 8/9/2016 tarihinde şüpheli kolluk görevlisi Ş.nin fotoğrafı üzerinden başvurucu Özgür Tezer'e teşhis işlemi yaptırmış, başvurucu olayın üzerinden uzun zaman geçtiği için hatırlamakta zorlandığını, fotoğraftaki kişinin kendisini yaralayan polis memuru olup olmadığını bilmediğini beyan etmiştir. Aynı tarihte başvurucu Mert Arslan'a da şüpheli kolluk görevlisi Ş.nin fotoğrafı üzerinden teşhis işlemi yaptırılmış; başvurucu olayın üzerinden uzun zaman geçtiği için hatırlayamadığını, fotoğraftaki kişinin kendisini yaralayan polis memuru olmadığını beyan etmiştir. Başsavcılık, şikâyete konu toplantıyı gösteren kamera görüntülerini -güvenlik kamerası görüntülerini- temin etmiş, yedi DVD'den oluşan görüntülerin incelenmesi amacıyla bilirkişi görevlendirmiştir. Yapılan inceleme neticesinde düzenlenen 16/10/2017 tarihli bilirkişi raporunda inceleme sonucunda dava konusu olayla ilgili herhangi bir görüntünün tespit edilemediği belirtilmiştir. Başsavcılık 24/10/2017 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına dair karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Güvenlik Şube Müdürlüğünden gönderilen evraklarda şüpheli Mert ARSLAN hakkında 2911 sayılı yasaya muhalefet ve görevi yaptırmamak için direnme suçundan 2013/283 suç nolu evrak ile işlem yapıldığının bildirildiği, Özgür TEZER hakkında herhangi bir işlem yapılmadığının bildirildiği ayrıca Milli Müdafaa Caddesi YKM önünde 1500 kişiye ulaşan eylemci grubunun bir araya gelerek yapılan tüm ikazlara rağmen dağılmayıp kortej oluşturdukları ve yolu araç trafiğine kapattıkları için dağılmamakta direndiklerinden çevik kuvvet şube müdürlüğü tarafından dağılımlarını sağlayacak ölçüde orantılı olarak tazyikli su ve gaz kullanıldığı, aralarında Mert ARSLAN'ın da bulunduğu kişilerin orantılı olarak zor kullanılmak suretiyle yakalandıkları ve haklarında yasal işlem yapıldığının bildirildiği, ...NETİCE: Şüphelilerin üzerlerine atılı suçu işlediklerine dair yeterli şüphe oluşturacak delil elde edilemediği, müştekilerin yaralanmalarının yukarıda anlatıldığı üzere Ankara Emniyet Müdürlüğü Çevik Kuvvet Polislerince kalabalığı dağıtmak üzere orantılı güç kullanmalarından meydana geldiği, 2559 sayılı yasanın  maddesine göre polisin orantılı zor kullanma yetkisinin bulunduğu, müştekilerin adli raporlarının BTM ile giderilecek ölçüde hafif nitelikte olduğu, dolayısıyla zor kullanma yetkisindeki sınırın aşılmadığı anlaşıldığından unsurları itibarıyla oluşmayan sınırın aşılması, görevi kötüye kullanma ve yeterli şüphe oluşturacak delil elde edilemeyen hakaret suçlarından şüpheliler hakkında KOVUŞTURMAYA YER OLMADIĞINA...\" Başvurucuların Başsavcılık kararına yaptığı itiraz, Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğinin 23/11/2017 tarihli kararıyla \"savcılık kararının usul ve yasaya uygun olduğu\" gerekçesiyle reddedilmiştir. İtirazın reddi kararı başvuruculara 11/12/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucular 8/1/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu Mert Arslan Hakkında Yürütülen Soruşturma Başsavcılık, başvurucu ve diğer şüpheliler hakkında 2911 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası uyarınca kanuna aykırı toplantı ve yürüyüşlere silahsız katılarak ihtara ve zor kullanmaya rağmen kendiliğinden dağılmamakta ısrar etme suçundan kamu davası açmıştır. Yapılan yargılama sonucunda Ankara  Asliye Ceza Mahkemesi 4/12/2015 tarihli kararıyla başvurucunun kanuna aykırı toplantı ve yürüyüşlere silahsız katılarak ihtara ve zor kullanmaya rağmen kendiliğinden dağılmamakta ısrar etme suçundan 6 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar vermiştir. Temyiz edilen hükmün karar tarihi itibarıyla Yargıtay incelemesi devam etmektedir.  İlgili hukuk için bkz. Özge Özgürengin, B. No: 2014/5218, 19/4/2018, §§ 24, 25, 29-31; Ali Ulvi Altunelli, B. No: 2014/11172, 12/6/2018, §§ 23-26, 36-38; Mehmet Güneş B. No: 2015/16417, 11/12/2018, §§ 24- ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/2830",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gösterilere müdahale sırasında güç kullanımı sonucu yaralanma meydana gelmesi ve buna ilişkin ceza soruşturmasının etkili yürütülmemesi nedeniyle insan haysiyetiyle bağdaşmayan muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; başvurucu aleyhine açılan tahliye davası ile başvurucu tarafından açılan tazminat ve el atmanın önlenmesi davalarının uzun sürmesi, tahliye davasının reddine dair kararın uygulanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 20/2/2014 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Devlet Hava Meydanları İşletmesi Genel Müdürlüğü (DHMİ) ile imzalanan 22/1/1996 tarihli Kira Sözleşmesi'ne dayalı olarak Atatürk Havalimanı Charter Limanı Gelen Yolcu Karşılama salonunda büfe işletmekte iken DHMİ tarafından başvurucu aleyhine Ankara  İcra Müdürlüğünün 1998/6305 sayılı dosyasında icra takibi başlatılmıştır. İcra takibinden sonra DHMİ tarafından başvurucu aleyhine 1999 yılında açılan alacak ve tahliye davası sonunda, Ankara  Sulh Hukuk Mahkemesince 25/9/2001 tarihinde davanın kabulüne ve başvurucunun kiralanandan tahliyesine karar verilmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesince 3/12/2001 tarihinde hüküm onanmış, karar düzeltme talebi üzerine aynı Daire tarafından 18/2/2002 tarihinde hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Bozma kararına uyan Ankara  Sulh Hukuk Mahkemesince 7/11/2002 tarihinde davanın reddine karar verilmiş, temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi tarafından 20/1/2003 tarihinde hüküm onanmış, karar düzeltme talebinin reddedildiği 8/4/2003 tarihinde karar kesinleşmiştir. Başvurucu; 1999 yılı Eylül ayında büfeden zorla tahliye edildiği iddiasıyla 13/10/2005 tarihinde Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesinde DHMİ aleyhine tazminat davası açmış, Mahkemece 31/10/2006 tarihinde davanın kabulüne karar verilmiştir. Temyiz sonucu Yargıtay  Hukuk Dairesinin 25/6/2007 tarihli ilamıyla hükmün bozulması üzerine Mahkemece bozma kararına uyularak 27/12/2007 tarihinde davanın reddine karar verilmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin 14/10/2008 tarihli ilamıyla hüküm onanmıştır. Karar, davalı DHMİ'ye 20/11/2008 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, 24/6/2013 tarihinde karar düzeltme yoluna başvurmayacağını bildirmiş ve karar kesinleşmiştir. Başvurucu; DHMİ aleyhine 29/4/2008 tarihinde Bakırköy  Asliye Hukuk Mahkemesinde el atmanın önlenmesi davası açmış, Mahkemece 23/6/2009 tarihinde davanın reddine karar verilmiştir. Temyiz üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesinin 15/6/2010 tarihli ilamıyla hüküm onanmış, karar düzeltme talebi de aynı Dairenin 20/1/2011 tarihli ilamıyla reddedilmiştir.  Başvurucu, Bakırköy  İcra Müdürlüğünün E.2007/4998 sayılı dosyasında,Ankara  Sulh Hukuk Mahkemesinin kesinleşen kararına dayalı olarak büfenin iadesi için icra takibi başlatmış; DHMİ, başvurucu aleyhine Bakırköy  İcra Hukuk Mahkemesinde şikâyette bulunarak Ankara  Sulh Hukuk Mahkemesi kararında kiralananın teslimine dair hüküm bulunmadığını ileri sürmüş ve takibin iptalini talep etmiştir. Mahkemece şikâyetin kabulüne ve takibin iptaline karar verilmiş, kararın temyiz edildiğine dair bir bilgi sunulmamıştır. Başvurucu anılan davalarda yargılamanın makul olmayacak şekilde uzun sürdüğü iddiasıyla 4/7/2011 tarihinde Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) başvurmuştur. Başvurucu 9/1/2013 tarihli ve 6384 sayılı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine Yapılmış Bazı Başvuruların Tazminat Ödenmek Suretiyle Çözümüne Dair Kanun'un kabulü üzerine 5/9/2013 tarihinde Adalet Bakanlığı İnsan Hakları Tazminat Komisyonu Başkanlığına (Komisyon) başvurmuştur.  Komisyonca başvurucunun talepleri reddedilmiştir.  Başvurucunun Komisyon kararına yaptığı itiraz, Ankara Bölge İdare Mahkemesi  Kurulunun 11/12/2013 tarihli kararıyla reddedilmiştir.  Anılan ilam başvurucuya 24/1/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/2471",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucu aleyhine açılan tahliye davası ile başvurucu tarafından açılan tazminat ve el atmanın önlenmesi davalarının uzun sürmesi, tahliye davasının reddine dair kararın uygulanmaması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, feshedilen ihale sözleşmesi nedeniyle oluşan zararının karşılanması talebiyle açtığı dava sürecinde daha önce kesinleşen yargı kararı olduğu halde derece mahkemelerinin kesinleşen kararını yok sayarak karar verdiklerini, davalı idarede çalışan bir şahsın bilirkişi heyetinde görevlendirildiğini, yargılamanın makul süreyi aştığını belirterek adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.   Başvuru, 13/2/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 16/1/2014 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 15/9/2014 tarihinde edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir.  Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığı’na gönderilmiş, Adalet Bakanlığı’nın 17/11/2014 tarihli görüş yazısı 24/11/2014 tarihinde başvurucunun vekiline tebliğ edilmiş, başvurucu vekili Adalet Bakanlığı cevabına karşı beyanlarını 8/12/2014 tarihli dilekçeyle yasal süresi içinde ibraz etmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile ilgili dava dosyasında yer aldığı şekliyle olaylar özetle şöyledir:  Amasya Valiliğince (idare) 16/8/1995 tarihinde açılan halk sağlığı laboratuarı ve sağlık ocağı inşaatı yapım işi için açılan ihaleyi başvurucu şirket kazanmış, idare ile işe başlamak üzere 4/10/1995 tarihinde 335,00 YTL keşif bedelli işin %24,45 tenzilatla yapılması için sözleşme imzalamış ve 16/10/1995 tarihinde başvurucuya yer teslimi yapılmıştır.  İdare başvurucuyu inşaata devam etmediği, imalat sürecinin zamanında ilerlemediği ve bazı imalatların kalitesinin sözleşmeye ve projeye uymadığı gerekçesiyle birkaç kez uyarmış ve başvurucu 7/1/1998 tarihinde Amasya  Asliye Hukuk Mahkemesi nezdinde inşaat projelerinin kendisine teslim edilmediği ve ödeneklerin aktarılmadığı iddiasıyla muarazanın önlenmesi ve idarenin elinde bulunan teminat mektuplarının nakde çevrilmemesi için ihtiyati tedbir talepli dava açmıştır.  Mahkeme tedbir talebini 13/1/1998 tarihli ara kararıyla kabul etmiştir. İdare ise 23/1/1998 tarihinde başvurucunun projeleri bakanlıktan istemesi gerektiği, ödeneklerin geç de olsa aktarıldığı ve başvurucunun işe başlamadığı gerekçesiyle sözleşmeyi tek yanlı olarak feshetmiştir.  Mahkeme, 21/4/2000 tarih ve E.1998/19, K.2000/109 sayılı kararıyla sözleşmenin feshine ilişkin kararın iptaline ve muarazanın bu şekilde giderilmesine karar vermiştir. Kararda Mahkeme ayrıca idarenin 1/12/1995 tarihinde temerrüde düştüğü ve sözleşme tarihinden itibaren geçen her yılın ödeneğine ilişkin tespitlerde bulunmuştur. Temyiz edilen kararı inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesi 7/2/2001 tarih, E.2000/4193, K.2001/698 sayılı kararıyla, feshin bozucu yenilik doğuran bir hak olduğu, fesih iradesinin karşı tarafa ulaşmasıyla sonuçlarını kendiliğinden doğuracağı, bu durumda feshin haklı olup olmadığının tespitinin gerektiği gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararını bozmuştur. Mahkeme, bu defa 12/10/2001 tarih ve E.2001/356, K.2001/292 sayılı kararıyla bozama kararı doğrultusunda feshin haksız olup olmadığını denetlemiş ve idarenin sözleşmenin uygulamasını geciktirdiği gerekçesiyle feshin haksız olduğuna karar vermiştir. Karar Yargıtay  Hukuk Dairesi’nin 23/1/2002 tarih, E.2001/6133, K.2002/297 sayılı kararıyla onanmış ve kesinleşmiştir. Başvurucu 2/4/2002 tarihinde aynı Mahkeme nezdinde haksız fesih nedeniyle fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak 000 TL tazminata hükmedilmesi talebiyle dava açmıştır. Mahkemece yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucunda hazırlanan 12/3/2003 tarihli raporla, bedeli ödenmeyen imalat, şantiye binası, genel giderler, all risk sigortası, zayi olan malzeme, sözleşme masrafları ve teminat mektubu masraflarından oluşan başvurucu zararı 642,00 TL olarak tespit edilmiştir.  Mahkeme 9/4/2003 tarih ve E.2002/144, K.2003/136 sayılı kararıyla davanın kabulüne başvurucunun talebi doğrultusunda 000 TL’nin başvurucuya ödenmesine karar vermiştir.  Temyiz edilen kararı inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesi 26/2/2004 tarih ve E.2003/4070, K.2004/1034 sayılı kararıyla işin feshedilmesi halinde kesin hesabın çıkarılmasının zorunlu olduğu, kesin hesabın nasıl çıkarılacağının sözleşmede yer aldığı, bilirkişi raporunda bu hükümlere uyulmadan alacak kalemlerine katsayı uygulandığını, ayrıca başvurucunun alacak hesabına dâhil edilen şantiye binası, genel giderler ve bazı inşaat malzemelerine ilişkin deliller değerlendirilmeden, bir kısım ihzaratın hak edişlere girip girmediği ve davalı idare yedinde kalıp kalmadığı saptanmadan başvurucunun alacak hesabına dâhil edildiği, dolayısıyla tasfiye kesin hesabı çıkarılması gerektiği ve bilirkişi raporunun yetersiz olduğu gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararını bozmuştur.  Mahkeme, Yargıtay bozma kararı doğrultusunda 20/6/2005 tarihinde tekrar keşif yapmış ve bilirkişiler eşliğinde yapılan keşifte lojman ve sağlık ocağı binalarının  kat betonlarının dökülmediği, demirlerin atıldığı, halk sağlığı laboratuarının ise temelinin atıldığı ve zemin betonunun döküldüğü ve inşaata devam edilmediği tespit edilmiştir. Keşifte taraf vekilleri de bulunmuş ve keşif tespitlerine itiraz etmemişlerdir.  Bir hukukçu, iki inşaat mühendisinden oluşan bilirkişi heyetince hazırlanan 30/8/2005 tarihli bilirkişi raporunda inşaatta kullanılan betonun şartnamede öngörülen malzeme olmadığı, şantiyede ihzarat olarak 3-5 torba taşlaşmış çimento bulunduğu, 3/2/1998 tarihli durum tespit tutanağında da inşaatta ihzaratın olmadığının yer aldığı tespit edilerek imalat, bina ve şantiye maliyetleri, sözleşme masrafları, teminat mektubu zararı, müteahhitlik kârından oluşan başvurucu zararının 003,78 YTL olduğu belirlenmiştir.  Mahkeme, bilirkişi raporlarının yeterli olmaması ile 30/8/2005 tarihli ikinci raporda görev alan bilirkişilerden H.T.’nin Bayındırlık İl Müdürlüğünde kontrol mühendisi olması nedenleriyle üçüncü bir bilirkişi raporu alınmasına karar vermiş ve 31/8/2006 havale tarihli bilirkişi raporuyla başvurucunun zararı 622,55 YTL olarak hesaplanmıştır. Mahkeme, 28/2/2007 tarih ve E.2005/27, K.2007/97 sayılı kararıyla davayı kabul ederek başvurucunun talebi doğrultusunda 642 TL’nin başvurucuya ödenmesine karar vermiştir. Temyiz edilen kararı inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesi bu defa bilirkişi raporları arasında fahiş fark olduğu ve çelişkinin giderilmesi gerektiği, sözleşmenin feshi sonrasında şantiyedeki malzemenin alınması gerekirken bırakılması nedeniyle oluşan zarardan davalı idarenin sorumlu tutulamayacağı, bilirkişi raporunda son hak edişle sözleşmenin feshi arasında geçen sürede yapıldığı iddia edilen imalatın açıklanamadığı ve genel giderlerin zaten imalat maliyeti olduğu, ayrıca zarar olarak hesaplanmasının hatalı olduğu gerekçesiyle 6/12/2007 tarih ve E.2007/3326, K.2007/7854 sayılı kararıyla ilk derece mahkemesi kararını bozmuştur. Bozma kararına uyan Mahkeme 29/1/2009 tarihinde yeni bir bilirkişi raporu aldırmış ve Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesince resen belirlenen bilirkişilerce yeni bir rapor hazırlanmıştır. Raporda başvurucunun zararı 773,71 YTL olarak hesaplanmıştır. Mahkeme yapılan itirazlar ve çelişkinin giderilmesi için tekrar bilirkişi raporu aldırmış ve yine Ankara  Asliye Hukuk Mahkemesince resen belirlenen bilirkişilerce, yeni bir rapor hazırlanmıştır. 29/5/2009 havale tarihli raporda başvurucunun zararı 898,57 YTL olarak tespit edilmiştir. Raporda imzası bulunan hukuk bilirkişisi rapora katılmadığını, raporda idarenin sözleşmeyi feshetmede haklı olduğunun ifade edildiğini, ancak bu konuda kesinleşmiş bir yargı kararı bulunduğunu, ayrıca raporun daha önceki 30/8/2005 tarihli raporu esas aldığı, kendisinin 31/8/2006 tarihli rapordaki görüşlere katıldığını belirtmiştir. Mahkeme bu defa son bilirkişi raporu doğrultusunda 17/3/2010 tarihli ve E.2008/473, K.2010/169 sayılı kararıyla başvurucu zararının 898,57 TL olduğuna ve başvurucuya ödenmesine karar vermiştir. Karar Yargıtay  Hukuk Dairesi’nin 31/3/2011 tarih ve E.2010/5787, K.2011/1998 sayılı kararıyla onanmıştır. Başvurucunun karar düzeltme talebi aynı dairenin 8/11/2012 tarih ve E.2012/293, K.2012/6963 sayılı kararıyla reddedilmiş ve karar aynı tarihte kesinleşmiştir. Kesinleşen karar başvurucuya 15/1/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 13/2/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. B. İlgili Hukuk 22/4/1926 tarih ve 818 sayılı Mülga Borçlar Kanunu’nun  maddesi şöyledir: “Yapılan şey; bitmezden evvel iş sahibi yapılmış olan kısmın bedelini vermek ve mütaahhidin zarar ve ziyanını baliğan mabelağ tazmin etmek şartiyle mukaveleyi feshedebilir.” 818 sayılı Mülga Kanun’un  maddesi şöyledir: “Taahhüt olunan şeyin yapılması iş sahibi nezdinde zuhur eden bir kaza yüzünden mümkün olamıyorsa müteahhit yaptığı işin kıymetini ve bu kıymette dâhil olmıyan masrafını alır.Bu hususta iş sahibinin taksiri varsa müteahhidin başkaca zarar ve ziyan istemeğe hakkı olur.” 818 sayılı Mülga Kanun’un  maddesi şöyledir: “Mütaahhit öldüğü yahut sun'u taksiri olmaksızın işi bitirmekten aciz kaldığı takdirde, mukavele müteahhidin şahsı nazara alınarak yapılmış ise istisna akdi münfesih olur. Bu takdirde yapılan miktarın kullanılması kabil ise iş sahibi onu kabule ve bedelini vermeğe mecburdur.” 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun “Usul ekonomisi ilkesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/1313",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, feshedilen ihale sözleşmesi nedeniyle oluşan zararının karşılanması talebiyle açtığı dava sürecinde daha önce kesinleşen yargı kararı olduğu halde derece mahkemelerinin kesinleşen kararını yok sayarak karar verdiklerini, davalı idarede çalışan bir şahsın bilirkişi heyetinde görevlendirildiğini, yargılamanın makul süreyi aştığını belirterek adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 27/6/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, bireysel başvuru konusu yargılamaların uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma haklarının ihlal edildiğini iddia ederek Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/22534",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, idari davanın makul sürede sonuçlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 4/3/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun 23/5/2012 tarihinde açtığı dava 20/12/2018 tarihinde kesin olarak sonuçlanmıştır.  Başvurucu 4/3/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/7746",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, idari davanın makul sürede sonuçlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yurt dışında mukim olan şirketin Türkiye'de yaptığı yatırımlar nedeniyle yararlandığı yatırım indirimi tutarları üzerinden Uluslararası İkili Çifte Vergilendirmeyi Önleme Anlaşması'na aykırı olarak fazladan gelir vergisi kesintisi yapılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 26/7/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2016/13457, 2016/13458 başvuru numaralı bireysel başvuru dosyalarının usul ekonomisi yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2016/13456 başvuru numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, 2016/13457, 2016/13458 başvuru numaralı bireysel başvuru dosyalarının kapatılmasına, incelemenin 2016/13456 başvuru numaralı bireysel başvuru dosyası üzerinden yürütülmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenilmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Primerofin B. Şirketi Hollanda'da mukim olup Türkiye'de kurulan Baymina Enerji Anonim Şirketinin (Baymina Enerji) %94,99 oranında ortağıdır.Baymina Enerji 2004 vergilendirme döneminde 31/12/1960 tarihli ve 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun geçici  maddesi hükmüne istinaden yatırım indiriminden yararlanmış bu indirim üzerinden Hollanda ile Türkiye arasında imzalanan 27/3/1986 tarihli Türkiye Cumhuriyeti ile Hollanda Krallığı Arasında Gelir Üzerinden Alınan Vergilerde Çifte Vergilendirmeyi Önleme ve Vergi Kaçakçılığına Engel Olma Anlaşması (ÇVÖA) dayanak tutularak tevkifat yoluyla %10 oranında gelir vergisi ödemiştir.  Başvurucu Şirket nezdinde 2008 yılında gerçekleştirilen vergi incelemesinde başvurucunun %94,99 hisse ile ortağı Primerofin B. Şirketi adına isabet eden yatırım indirimi tutarı üzerinden yukarıda anılan çifte vergilendirmeyi önleme anlaşması uyarınca %10 oranında tevkifat yapıldığı ancak davalı idarece 22/7/1998 tarihli ve 4369 sayılı Kanun ile 193 sayılı Kanunun  maddesinin ikinci fıkrasının  bendinde yapılan değişiklikle yatırım indiriminden yararlanılan kazanç kısmının tam mükellef kurumlar için menkul sermaye iradı niteliğini ortadan kaldırdığı belirtilerek yatırım indirimi üzerinden stopaj vergilemesinin bu değişiklik sonrasında temettü vergilemesi olarak değerlendirilmediği, dolayısıyla yatırım indiriminden yararlanan ve yatırım indirimi stopajına tabi tutulan kazanç kısmının dağıtılması hâlinde çifte vergilendirmeyi önleme anlaşmalarındaki temettü vergilemesi için öngörülen düşük oranlardan başvurucunun yararlandırılamayacağı ve başvurucu Şirketin %94,99 hisse ile ortağı Primerofin B. Şirketine isabet eden 2004 yılı yatırım indirimine ilişkin tevkifat matrahı üzerinde %19,8 oranında vergi hesaplanması gerektiği tespit edilmiş ve idarece 2005/4 dönemine ilişkin vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergisi tarhiyatı yapılmıştır. Anılan tarhiyat işleminin iptali talebiyle başvurucu tarafından Ankara  Vergi Mahkemesinde (Mahkeme) dava açılmıştır. Dava dilekçesinde; yatırım indirimi stopajının niteliği itibarıyla bir temettü vergilemesi olduğu, ÇVÖA'nın  maddesi uyarınca ortaklara dağıtılan kâr payının %10 oranında vergilendirilmesi gerektiği ileri sürülmüş ve cezalı tarhiyatın terkinine karar verilmesi istenmiştir.  Mahkemenin 12/11/2009 tarihli kararıyla dava kabul edilmiştir. Buna göre Mahkeme, temettü teriminden ne anlaşılması gerektiği noktasında ÇVÖA'da yer alan hükümleri yorumlamış ve başvurucu Şirketin yabancı ortağının hissesine düşen yatırım indirimi istisnasının bu anlaşmada belirtilen temettü kavramının kapsamında olduğu sonucuna varmıştır. Ankara Vergi Dairesi Başkanlığından bu konuyla ilgili olarak istenen görüş yazısına da değinen Mahkeme, idarece yapılan ek tarhiyatta hukuka uyarlık bulunmadığını tespit etmiştir. Başvurucunun Mahkeme kararına yönelik temyiz istemi, Danıştay Dördüncü Dairesinin (Dördüncü Daire) 12/11/2009 tarihli kararıyla kabul edilmiştir.  Dördüncü Daire, yatırım indirimi üzerinden yapılan stopajın temettü geliri üzerinden yapılan bir kesinti niteliğinde olup olmadığını irdelemiştir. Sermaye şirketlerinin kazancının vergilendirilmesinden sonra varsa ortaklara dağıtılan kârın da ayrıca ortağın kazancı olarak vergilendirileceğini hatırlatan Dördüncü Daire, kurum kazancı üzerinden vergi alındığı durumlarda vergilendirilenin kurum kazancı mı yoksa ortağın kazancı mı olduğunun belirlenmesinde kazancın kurum bünyesinde kalıp kalmadığı hususunun da önem taşıdığını ifade etmiştir.  Kararda 193 sayılı Kanun'un  maddesinin ikinci fıkrasının  bendine göre menkul sermaye iradının yıllık veya özel beyanname veren kurumların indirim ve istisnalar düşülmeden önceki kurum kazancından, hesaplanan kurumlar vergisinin düşülmesinden sonra kalan kısmı ifade ettiği açıklanmıştır. 4369 sayılı Kanun ile anılan bentte yapılan değişiklikle tam mükellef kurumlar yönünden gelir vergisi tevkifatının kârın dağıtılması şartına bağlandığı ifade edilen kararda, dar mükellefler yönünden ise kâr dağıtılsın ya da dağıtılmasın gelir vergisi tevkifatının yapılması gerektiği vurgulanmıştır. Dördüncü Daire, 193 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrasının (6) numaralı bendinin (b-ii) alt bendinde 23/11/2000 tarihli ve 4605 sayılı Kanun'un  maddesiyle yapılan değişiklikle yatırım indirimi istisnasının da tevkifata tabi tutulduğunu hatırlatmıştır. Yatırım indirimi istisnası uygulamasının 9/4/2003 tarihli ve 4842 sayılı Kanun ile yürürlükten kaldırıldığına işaret eden Dördüncü Daire daha önceki müracaatlara istinaden düzenlenen teşvik belgeleri kapsamındaki yatırım indirimi harcamalarına yönelik olarak 193 sayılı Kanun'un geçici  maddesinin ihdas edildiğinin altını çizmiş ve anılan madde uyarınca önceki dönemlerden devreden yatırım indiriminden yararlanan kazançlar üzerinden -dağıtılsın ya da dağıtılmasın- %19,8 oranında gelir vergisi tevkifatı yapılması gerektiğini ifade etmiştir. ÇVÖA'da tanımlanan temettü kavramını da yorumlayan Dördüncü Daire, ÇVÖA'da yapılan tanıma göre temettüden söz edilebilmesi için gelirin elde edilmesi gerektiğini ifade ettikten sonra olayda henüz kurum bünyesindeyken vergilendirilen kazancın kâr payı geliri olduğunun kabulü gerektiği sonucuna ulaşmıştır. Dördüncü Daire sonuç olarak yatırım indirimi üzerinden yapılan %19,8 oranındaki stopajın temettü vergilendirmesi niteliğinde olmadığından başvurucu Şirket tarafından çifte vergilendirmeyi önleme anlaşması mesnet tutulup düşük oran dikkate alınmak suretiyle tevkifat yapılması nedeniyle tarh edilen vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergisinde hukuka aykırılık bulunmadığı kanaatini açıklamış ve hükmün bozulmasına karar vermiştir. Bozma kararı üzerine Ankara  Vergi Mahkemesi 17/6/2015 tarihinde davanın reddine karar vermiş, hüküm temyiz incelemesinden geçerek 9/5/2016 tarihinde kesinleşmiştir. Bu karar, başvurucu vekiline 27/6/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 26/7/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Konu ile ilgili hukuk için bkz. Ford Motor Company (B. No: 2014/13518, 26/10/2017, §§ 21-36) başvurusuna ilişkin karar. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/13456",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yurt dışında mukim olan şirketin Türkiye de yaptığı yatırımlar nedeniyle yararlandığı yatırım indirimi tutarları üzerinden Uluslararası İkili Çifte Vergilendirmeyi Önleme Anlaşması na aykırı olarak fazladan gelir vergisi kesintisi yapılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, güvenlik güçleri tarafından terörle mücadele kapsamında yürütülen operasyonlar sırasında Şırnak'ın Cizre ilçesinde meydana gelen ölüm olayı ve bunu takip eden süreç nedeniyle başta yaşam hakkı olmak üzere temel hak ve hürriyetlerin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Türkiye'de, PKK terör örgütünün neden olduğu şiddetin sona erdirilmesi amacıyla 2012 yılında başlatılan, yaklaşık üç yıl devam eden ve demokratik açılım olarak adlandırılan sürecin ardından güvenlik güçlerinin raporlarına göre anılan süreçte terör örgütünün bazı şehirlerde silah ve mühimmat yığınağı yapması sonucu 2015 yılının ortalarından itibaren terör ve şiddet eylemleri özellikle Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde yoğun olarak yaşanmaya başlamıştır. Şırnak'ın Cizre, İdil, Silopi ilçeleri, Hakkâri'nin Yüksekova ilçesi, Diyarbakır'ın Silvan, Sur ve Bağlar ilçeleri, Mardin'in Dargeçit, Nusaybin ve Derik ilçeleri ile Muş'un Varto ilçesinde PKK terör örgütü tarafından cadde ve sokaklara hendekler kazılarak barikatlar kurulmuş; patlayıcılar yerleştirilmiş ve bu yerleşim yerlerinin bir kısmında öz yönetim adı altında hâkimiyet kurulmaya çalışılmıştır. Terör ve şiddet olaylarına, Türk Silahlı Kuvvetleri ve Emniyet Genel Müdürlüğü tarafından PKK mensuplarına karşı ortak olarak gerçekleştirilen ve başta Sur, Cizre ve Nusaybin olmak üzere on bir şehirde yürütülen askerî operasyonlarla müdahale edilmiştir. Terör örgütü mensuplarının yakalanması, halkın can ve mal güvenliği ile kamu düzeninin sağlanması için yapılan operasyonların gerçekleştirildiği bölgelerin bazılarında 2015 yılının ikinci yarısından başlamak üzere değişen tarihlerde sokağa çıkma yasakları uygulanmış ve bazı yerleşim birimleri geçici süreyle askerî güvenlik bölgesi ilan edilmiştir. Terör örgütü üyelerinin yakalanarak halkın can ve mal güvenliğinin sağlanması amacıyla getirilen sokağa çıkma yasakları güvenlik güçlerince yürütülen operasyonların sona ermesinin ardından kaldırılmıştır. Gerçekleşen geniş çaplı operasyonlarda beş yüze yakın güvenlik görevlisi şehit olmuş, iki binin üzerinde terörist etkisiz hale getirilmiştir (sürece ilişkin detaylı aktarım ile operasyonlar ve hendek olaylarına ilişkin arka plan bilgisi için bkz. Gazal Kolanç ve diğerleri [GK], B. No: 2017/37897, 5/7/2022; Ayşe Çelik, B. No: 2017/36722, 9/5/2019; Seyid Narin [GK], B. No: 2018/20156, 18/5/2022; Gülser Yıldırım (2), B. No: 2016/40170, 16/11/2017).  Operasyonların gerçekleştirilip sokağa çıkma yasaklarının uygulandığı dönemde (17/2/2016 tarihinde) Cizre Cumhuriyet Başsavcılığının (Başsavcılık) kararına istinaden yapılan uygulama sırasında Cizre ilçesi Cudi Mahallesi Niran Sokak'ta bulunan ve güvenlik güçleri tarafından C-3154 olarak belirtilen binanın kalıntıları arasında birden fazla kadın ve erkek cesedi bulunmuştur. Bulunan cesetler cenaze aracıyla Cizre Devlet Hastanesine nakledilmiştir. Cesetlerin bulunmasını takiben Başsavcılık tarafından başlatılan soruşturma kapsamında olay yerinde fotoğraf, video çekimi yapılmış; iş ve işlemler tutanağa bağlanmış, ilgili emniyet birimlerine gereken delillerin toplanması için talimat yazılmıştır. Aynı gün düzenlenen Olay Yeri İnceleme Tutanağı'na göre binada birden fazla otomatik tüfek (bazılarının fişek yatağı ve şarjörü dolu AK-47/Kalaşnikof marka), otomatik tüfek şarjörü ve fişeği, deforme olmuş bir telsiz, hücum yeleği, telefon, dizüstü bilgisayar, cep telefonu tespit edilmiştir. Söz konusu ateşli silahlar, ateşli silah ürünleri ve diğer deliller muhafaza altına alınmıştır. Güvenlik güçlerince tutulan tutanaklarda (telsiz kayıtları çözümlemesinde) C-3154 koduyla belirtilen bina ve çevresinin operasyonlar sırasında terör örgütü mensuplarınca kullanıldığı, güvenlik güçlerine bu binadan ateş açıldığı ve çatışmaların yaşandığı ifade edilmiştir (detaylı çatışma bilgileri ve olay örgüsü için bkz. Gazal Kolanç ve diğerleri). Ayrıca aynı gün olay yerinde bulunan ve üzerinden F.Ç.ye ait kimlik çıkan kadın cesedi üzerinde ölü muayene işlemleri yapılmış, ceset kesin ölüm nedeninin tespiti içinSilopi Adli Tıp Kurumuna sevk edilmiştir. Bununla birlikte cesetten ve üzerindeki kıyafetlerden biyolojik numune alınmış ancak deformasyon nedeniyle parmak izikısmen alınabilmiş, deliller balistik inceleme için ilgili laboratuvarlara iletilmiştir. Parmak izi incelemesi sonucu düzenlenen 24/2/2016 tarihli ekspertiz raporuna göre alınan parmak izinden kimlik tespiti yapılamamıştır. 18/2/2016 tarihli otopsi raporunda ölümün ateşli silah ürünü yaralanmasına bağlı kaburga kırıkları ile birlikte iç organ yaralanmasına bağlı gelişen iç kanama sonucu meydana geldiği ifade edilmiştir. Ayrıca vücuttan ateşli silah mermi çekirdeği çıkarıldığı ve daha sonra inceleme yapılabilmesi adına doku ve kan örnekleri alındığı belirtilmiştir.  Başvurucu Gurbet Çağdavul'un 2/5/2016 tarihinde müşteki sıfatıyla ifadesi alınmıştır. Başvurucu, ifadesinde sokağa çıkma yasaklarının uygulandığı dönemde evlerinden ayrılarak başka mahalleye geçtiklerini, bu sırada henüz evden çıkmadan kızının ortadan kaybolduğunu, o günden beri kızından haber alamadıklarını, DNA testine esas olmak üzere kan vermek için rızasının bulunduğunu beyan etmiştir.  Başvurucu Gurbet Çağdavul'dan alınan örnek üzerinde yapılan DNA testi sonucu düzenlenen 8/6/2016 tarihli raporda C-3154 numaralı binada bulunan kadın cesedinin başvurucuların olay tarihinde 19 yaşında olan kızları F.Ç.ye ait olduğunun tespit edildiği bildirilmiştir.  Başvurucu Yusuf Çağdavul 3/3/2017 tarihinde müşteki sıfatıyla alınan ifadesinde özetle sokağa çıkma yasakları başlayınca eşi ve çocuklarını Kiriş köyündeki akrabalarının yanına gönderdiğini, kızı F.Ç.nin kendisiyle kaldığını, yasağın devam edeceğini anlayınca çalıştığı kuaföre veya köye gitmesi için kızını mahalleyi boşaltan insanlarla birlikte, eline beyaz bayrak vererek evden gönderdiğini daha sonra kendisinin de evden çıkarak köye gittiğini, kızının köye gelmediğini, kızıyla irtibat kuramadığını, daha sonra kızının vefat ettiğini öğrendiğini, kızını defnedildiği yerden yetkililerin izni ile çıkardığını ve Cizre ilçesine getirerek defnettiğini, ikamet ettikleri sokakta barikatlar/hendekler olduğunu ancak bunların yapılmasına yardım etmediklerini, kızının ölümünde sorumluluğu olanlardan şikâyetçi olduğunu beyan etmiştir. Güvenlik güçleri tarafından çatışmaların devam ettiği bölgede yapılan araştırma sonucunda olay yerini gören ve kayıt yapan kamuya ya da özel şahıslara ait kamera ve/veya tanık tespit edilememiştir. Diğer taraftan F.Ç.den alınan numuneler üzerinde yapılan inceleme neticesinde düzenlenen 29/3/2016 tarihli uzmanlık raporuna göre F.Ç.nin sağ ve sol ellerinin avuç içleri ile sağ el üstünde ve kıyafetlerinde atış artığına rastlanmıştır.  Emniyet birimleri tarafından yapılan incelemede F.Ç.nin PKK terör örgütünün şehir yapılanması YPS/JİN içinde silahlı olarak faaliyette bulunduğu yönünde istihbari bilgi elde edilmiştir. Diğer taraftan güvenlik güçleri tarafından gerçekleştirilen internet taramasında terör örgütünü destekleyen yayınlar yapan internet sitelerinde F.Ç.nin terör örgütü mensubu olarak anıldığı tespit edilmiştir.  Soruşturmada 8/12/2017 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiştir. Karar gerekçesinde özetle elde edilen deliller uyarınca cesedi çok sayıda silah ve diğer terör örgütü mensupları ile birlikte bulunan F.Ç.nin terör örgütü üyesi olduğunun tespit edildiği, terör örgütüne yönelik operasyonlar sırasında kanunun/emrin yerine getirilmesi kapsamında gerçekleşen ölümün hukuka uygunluk koşullarını taşıdığı ifade edilmiştir. Söz konusu karara yönelik itiraz, Şırnak Sulh Ceza Hâkimliği tarafından 30/1/2018 tarihinde reddedilmiştir. Ret gerekçesinde; operasyonların arka planına ve güç kullanımına ilişkin mevzuata dair kapsamlı bir açıklama yapılarak haksız saldırıyı defetme zorunluluğu olan güvenlik güçlerinin terörist grupla silahlı çatışma yaşanırken meşru müdafaa kapsamında, terörle mücadele çerçevesinde aldıkları emri yerine getirdikleri sırada kanunun verdiği yetkiyi kullanarak terör örgütü mensubu olduğu tespit edilen F.Ç.yi orantılı güçle etkisiz hâle getirdiği sonucuna ulaşıldığı, bu bağlamda Başsavcılık kararında hukuka aykırılık bulunmadığı ifade edilmiştir.  Başvurucular, terör olaylarının devam ettiği dönemde soruşturmaya ilişkin nihai hükmü 4/4/2018 tarihinde öğrenmelerinin ardından (5/4/2018 tarihinde) bireysel başvuruda bulunmuştur.  Komisyon tarafından başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/10698",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, güvenlik güçleri tarafından terörle mücadele kapsamında yürütülen operasyonlar sırasında Şırnak'ın Cizre ilçesinde meydana gelen ölüm olayı ve bunu takip eden süreç nedeniyle başta yaşam hakkı olmak üzere temel hak ve hürriyetlerin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, murisleri tarafından 13/2/1991 tarihinde Bozova Asliye Hukuk Mahkemesinde açılan mülkiyetin tespiti davasının halen sonuçlanmadığını, bu süreçte ağır yargılama masraflarına katlandıklarını, söz konusu davanın derdest oluşu nedeniyle mülkiyetlerinden mahrum kaldıklarını belirterek, adil yargılanma hakları ile mülkiyet haklarının ayrıca Anayasa’da güvence altına alınan kanun önünde eşitlik ilkesinin, hukuk devleti ilkesinin ve hak arama hürriyetlerinin ihlal edildiğini ileri sürmüşler, tazminat talep etmişlerdir.   Başvuru, 18/7/2013 tarihinde Şanlıurfa  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 6/9/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 27/6/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 10/7/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların murisleri, 13/2/1991 tarihinde Bozova Asliye Hukuk Mahkemesinde açtıkları mülkiyetin tespiti davasında, Şanlıurfa ili Bozova ilçesi Lidar köyünde bulunan bir kısım taşınmazların miras yoluyla maliki olduklarını, söz konusu taşınmazların Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü adına Atatürk Barajının yapımı için kamulaştırıldığını, ancak kamulaştırma için takdir edilen bedelin mülkiyetin itirazlı olması nedeniyle faizsiz olarak bankada bloke edildiğini, davanın açılmasına kadar geçen yaklaşık altı yıllık zamanda enflasyon nedeni ile bu bedelin değer kaybına uğradığını belirterek, mülkiyet durumlarının tespitini talep etmişlerdir. Başvurucuların murisleri tarafından açılan dava dosyası ile birleşen beş ayrı dava dosyasında yapılan yargılama sonunda, Bozova Asliye Hukuk Mahkemesi 4/6/2014 tarih ve E.1991//71, K.2014/338 sayılı kararı ile başvurucuların her birinin mülkiyet hisselerinin ayrı ayrı isabet ve aidiyetini tespit etmiş, bunun dışında tüm taraflar açısından kanıtlanamayan taleplerin reddine karar vermiştir.  İlk Derece Mahkemesinin kararına karşı, başvurucular tarafından temyiz talebinde bulunulmuş olup temyiz aşaması halen devam etmektedir. Başvurucular, 18/7/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi, 22/11/2001 tarih ve 4271 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun ,  ve  maddeleri ile 4/11/1983 tarih ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’nun  maddesi. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/5511",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, murisleri tarafından 13/2/1991 tarihinde Bozova Asliye Hukuk Mahkemesinde açılan mülkiyetin tespiti davasının halen sonuçlanmadığını, bu süreçte ağır yargılama masraflarına katlandıklarını, söz konusu davanın derdest oluşu nedeniyle mülkiyetlerinden mahrum kaldıklarını belirterek, adil yargılanma hakları ile mülkiyet haklarının ayrıca Anayasa’da güvence altına alınan kanun önünde eşitlik ilkesinin, hukuk devleti ilkesinin ve hak arama hürriyetlerinin ihlal edildiğini ileri sürmüşler, tazminat talep etmişlerdir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, uluslararası koruma talebinin kabul edilmemesi nedeniyle öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı edileceği gerekçesiyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurulara ait başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra başvurular Komisyonlara sunulmuştur. Başvurucular, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün (İçtüzük)  maddesi uyarınca sınır dışı işleminin yürütmesinin tedbiren durdurulmasına karar verilmesini talep etmiştir. Komisyonca tedbir talebinin Bölüm tarafından karara bağlanması gerekli görüldüğünden İçtüzük'ün  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bir kısım başvuru dosyasında başvurucuların ülkelerine sınır dışı edilmesine ilişkin işlemin geçici olarak durdurulmasına karar verilmiştir.    Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Muhtelif ülkelerin vatandaşı olan başvurucular siyasi görüşleri, dinî inançları veya etnik kökenleri nedeniyle ülkelerinde zulme maruz kaldıkları için ülkelerini terk etmek zorunda kaldıklarını, Türkiye'ye giriş yaptıktan sonra uluslararası koruma talebinde bulunduklarını fakat idari makamlar tarafından taleplerinin reddedildiğini veya geri çekilmiş sayılmasına karar verildiğini belirtmişlerdir. Başvurucuların uluslararası koruma talebinin reddine veya geri çekilmiş sayılmasına dair idari işlemin iptali amacıyla idare mahkemelerinde açtıkları davalar kesin olarak reddedilmiştir.  Başvurucular, ret ile sonuçlanan iptal davalarını bireysel başvuru konusu yapmışlardır. Tüm başvurular otuz günlük yasal başvuru süresi içinde yapılmıştır.  İlgili hukuk için bkz. A.A. ve A.A. [GK], B. No: 2015/3941, 1/3/2017, §§ 28- ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/5344",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, uluslararası koruma talebinin kabul edilmemesi nedeniyle öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı edileceği gerekçesiyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru yargı kararının icra edilmemesi üzerine açılan davada hükmedilen tazminatın kısmen iade edilmesi ve ihtiyati haczin makul süreyi aşması nedeniyle mülkiyet hakkının; yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 8/8/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından, başvuruların kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:A. Uyuşmazlığın Arka Planı Başvurucu, G. Turizm Otelcilik ve Petrol Sanayi ve Ticaret A.Ş.de 16/2/2011 tarihinden itibaren bir yıl süreyle genel müdür yardımcısı olarak görev yapmıştır. İstanbul Organize Vergi Kaçakçılığı ile Mücadele Grup Başkanlığınca yapılan incelemelere göre tespit edilen rakamlar üzerinden anılan şirketin yönetimi ile ilgili işlemleri muvazaalı olarak yürüten şahıslar ve 21/7/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkında Kanun gereğince şirket hakkında ihtiyati tahakkuk ve ihtiyati haciz kararı alınmıştır. Bu kapsamda şirkette yönetici olarak görev yapan başvurucunun banka hesapları ile taşınır ve taşınmaz malları üzerine Kozyatağı Vergi Dairesi Müdürlüğünce (Vergi Dairesi) 22/4/2013 tarihinde ihtiyati haciz işlemi uygulanmıştır.B. İhtiyati Haciz İşleminin İptali Davası Süreci Başvurucu, şirketin vergi borçları nedeniyle banka hesapları ile taşınır ve taşınmaz malları üzerine ihtiyati haciz uygulanması işlemine karşı 3/7/2013 tarihinde İstanbul  Vergi Mahkemesinde yürütmenin durdurulması talepli olarak iptal davası açmıştır. İstanbul  Vergi Mahkemesi, 13/9/2013 tarihli ve E.2013/1951 sayılı kararıyla yürütmenin durdurulması talebini kabul etmiştir. Mahkeme kararında kanuni temsilcilerin esas amme borçlusu olmadığı, bu kişilere ihtiyati haciz ve ihtiyati tahakkuk gibi amme alacağının korunmasına ilişkin işlemlerin uygulanabileceğine dair Kanunda açık bir düzenleme bulunmadığı gerekçelerine yer verilmiştir. Bu karara Vergi İdaresi itiraz etmiş, İstanbul Bölge İdare Mahkemesi 19/11/2013 tarihli ve E.2013/6310 sayılı kararıyla, Mahkemenin yürütmenin durdurulması hakkında verdiği kararda yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle itirazı reddetmiştir. Başvurucu, İstanbul  Vergi Mahkemesince verilen yürütmenin durdurulması talebinin kabulüne ilişkin karara istinaden 13/11/2013 tarihinde Vergi İdaresine başvurarak Mahkeme kararının uygulanması talebinde bulunmuştur. Vergi Dairesi, 18/11/2013 tarihinde, mahkeme kararını 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Hakkında Kanun’un  maddesinin ikinci fıkrasında yer alan \"...ancak haciz veya ihtiyati haciz uygulamaları ile ilgili davalarda verilen kararlar hakkında bu kararların kesinleşmesinden sonra işlem tesis edilir.\" hükmü nedeniyle uygulayamayacağını belirterek nihai karar sonucunda işlem tesis edileceğini ifade etmiştir. Başvuru konusuna benzer bir olayla ilgili olarak açılan başka bir davada 2577 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrasının son cümlesinin Anayasa'nın , , ,  ve  maddelerine aykırılığı ileri sürülmüştür. Anayasa Mahkemesi 22/11/2013 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanan 10/7/2013 tarihli ve E.2012/107, K.2013/90 sayılı kararla itiraz konusu kuralın Anayasa'nın ,  ve  maddelerine aykırı olduğuna ve iptaline hükmetmiştir. İstanbul  Vergi Mahkemesi 24/1/2014 tarihinde yürütmenin durdurulması talebinin kabulüne ilişkin kararda yer verdiği gerekçelerle davanın kabulüne karar vermiştir. Hüküm Vergi Dairesince temyiz edilmiş, Danıştay Yedinci Dairesi 21/5/2019 tarihli kararıyla hükmün bozulmasına karar vermiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir;\"Yukarıda yer verilen hükümlerin değerlendirilmesinde; 213 sayılı Yasanın  ve  maddelerinde sayılan hususlara ilişkin bir kamu alacağının salınması yolunda gereken işlemlere başlanılması yeterli görülerek, süreyle sınırlı olmaksızın ihtiyati haczin uygulanacağı kurala bağlandığından ve şirket borçlarından sorumlu tutulabilecek olan kanuni temsilciler aynı zamanda şirket borçlarından ihtiyati haciz aşamasında da sorumlu tutulabileceklerinden, kamu alacağının borçlusu limited şirketin borca konu dönemlerde kanuni temsilcisi olduğu anlaşılan davacının banka hesapları hakkında ihtiyati haciz kararı alınmasında hukuka aykırılık bulunmamaktadır. Bu bakımdan, Mahkemece, ihtiyati haciz koşullarının varlığı yönünden yapılacak incelemenin sonucuna göre bir karar verilmesi gerekmektedir.\" Tazminat Davası Süreci Başvurucu, İstanbul  Vergi Mahkemesince verilen yürütmenin durdurulması talebinin kabulüne ilişkin kararın uygulanmaması üzerine 000 TL manevi tazminat istemiyle 13/12/2013 tarihinde İstanbul  İdare Mahkemesinde dava açmıştır. İstanbul  İdare Mahkemesi, 31/10/2014 tarihinde davanın kabulüne hükmetmiş, karar üzerine manevi tazminat bedeli başvurucuya ödenmiştir. Vergi Dairesince hükme itiraz edilmiş, İstanbul Bölge İdare Mahkemesi Dördüncü Kurulun 9/10/2015 tarihli kararıyla itiraz kabul edilerek hükmün bozulmasına ve dosyanın yeniden karar verilmek üzere ilgili vergi mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir. Yeniden görülen davada İstanbul  Vergi Mahkemesi (Mahkeme); idarenin yargı kararlarının yerine getirilmesi noktasında herhangi bir takdir hakkının bulunmadığı, böyle bir durumda hizmet kusurunun varlığından da söz edilebileceği, davalı idare işleminden başvurucunun kişilik haklarının zarar gördüğü gerekçelerine yer vererek 27/6/2016 tarihinde davanın kabulüne ve 000 TL manevi tazminatın başvurucuya faiziyle birlikte ödenmesine karar vermiştir. Vergi Dairesinin itirazı üzerine İstanbul Bölge İdare Mahkemesi Altıncı Vergi Dava Dairesi (Daire) 25/1/2017 tarihinde hükmün 500 TL manevi zararın tazminine ilişkin kısmının bozulmasına ve 500 TL manevi zararın tazminine ilişkin kısmının onanmasına karar vermiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şu şekildedir;\"Davacının banka hesaplarına konulan ihtiyati haczin kaldırılması istemiyle açtığı davada verilen 2013 tarih ve E:2013/1951 sayılı yürütmenin durdurulması kararının davalı Kozyatağı Vergi Dairesi Müdürlüğüne 2013 tarihinde tebliğ edildiği, Anayasa Mahkemesi'nin2577 sayılı Yasanın  maddesinin(1) numaralı fıkrasının 'Ancak, haciz veya ihtiyati haciz uygulamaları ile ilgili davalarda verilen kararlar hakkında, bu kararların kesinleşmesinden sonra idarece işlem tesis edilir.' şeklindeki son cümlesinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 10/7/2013 gün ve E:2012/107, K:2013/90 sayılı kararının 2013 tarihli Resmi Gazetede yayımlanmış olması, davalı idarece davacının banka hesaplarındaki hacizlerin 06/1/2014, 07/1/2014 tarihlerinde yazılan yazılarla kaldırılmasının bildirilmesi ve davacının banka hesaplarındaki hacizler nedeniyle aile çevresiyle iş yeri çevresinde itibar ve güven kaybına uğraması nedeniyle manevi olarak zarar gördüğünü ileri sürdüğü hususları, manevi tazminat takdiri için yukarıda belirtilen esaslarla birlikte değerlendirildiğinde, davacı adına takdir edilen manevi tazminatın 500,00-TL'lık kısmı yerinde bulunmakla birlikte, hükmedilen manevi tazminatın bu tutarı aşan kısmında hukuka uygunluk görülmemiştir.\" Başvurucu ve Vergi İdaresi tarafından karşılıklı olarak karar düzeltme talebinde bulunulmuş ise de bu talep Dairenin 21/6/2017 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Nihai karar 21/7/2017 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 8/8/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvuru Formunda Yer Almayan Diğer İlgili Olaylar Vergi Dairesi tarafından başvurucuya gönderilen 6/1/2016 tarihli yazıda İstanbul  Vergi Mahkemesinin 13/9/2013 tarihli kararında belirtilen ihtiyati hacizlerle ilgili olarak 6/1/2014 ve 7/1/2014 tarihlerinde yazılan haciz kaldırma yazılarının ilgili birimlere yazılarak tebliğ edildiği ifade edilmiştir. A. Mevzuat Hükümleri  6183 sayılı Kanun'un \"Kanundaki terimler\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Amme borçlusu veya borçlu terimi:Amme alacağını ödemek mecburiyetinde olan hakiki ve hükmi şahısları ve bunların kanuni temsilci veya mirasçılarını ve vergi mükelleflerini, vergi sorumlusunu, kefili ve yabancı şahıs ve kurumlar temsilcilerini,...(Ek: 4/6/2008-5766/1 md.) Tahsil edilemeyen amme alacağı terimi:Amme borçlusunun bu Kanun hükümlerine göre yapılan mal varlığı araştırması sonucunda haczi kabil herhangi bir mal varlığının bulunmaması, haczedilen mal varlığının satılarak paraya çevrilmesine rağmen satış bedelinin amme alacağını karşılamaması gibi nedenlerle tahsil edilemeyen amme alacaklarını...(Ek: 4/6/2008-5766/1 md.) Tahsil edilemeyeceği anlaşılan amme alacağı terimi:Amme borçlusunun haczedilen mal varlığına bu Kanun hükümlerine göre biçilen değerlerin amme alacağını karşılayamayacağının veya hakkında iflas kararı verilen amme borçlusundan aranılan amme alacağının iflas masasından tahsil edilemeyeceğinin anlaşılması gibi nedenlerle tahsil dairelerince yürütülen takip muamelelerinin herhangi bir aşamasında amme borçlusundan tahsil edilemeyeceği ortaya çıkan amme alacaklarını,... ifade eder\" 6183 sayılı Kanun'un \"Teminat isteme\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Madde 9 – (Değişik birinci fıkra: 26/11/1980 - 2347/1 md.) 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 344 üncü maddesi uyarınca vergi ziyaı cezası kesilmesini gerektiren haller ile 359 uncu maddesinde sayılan hallere temas eden bir amme alacağının salınması için gerekli muamelelere başlanmış olduğu takdirde vergi incelemesine yetkili memurlarca yapılan ilk hesaplara göre belirtilen miktar üzerinden tahsil dairelerince teminat istenir.(1)Türkiye'de ikametgahı bulunmıyan amme borçlusunun durumu amme alacağının tahsilinin tehlikede olduğunu gösteriyorsa, tahsil dairesi kendisinden teminat istiyebilir.\" 6183 sayılı Kanun'un \"İhtiyati haciz\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Madde 13 – İhtiyati haciz aşağıdaki hallerden herhangi birinin mevcudiyeti takdirindehiçbir müddetle mukayyet olmaksızın alacaklı amme idaresinin mahalli en büyük memurunun karariyle, haczin ne suretle yapılacağına dair olan hükümlere göre, derhal tatbik olunur: 9 uncu madde gereğince teminat istenmesini mucip haller mevcut ise, Borçlunun belli ikametgahı yoksa, Borçlu kaçmışsa veya kaçması, mallarını kaçırması ve hileli yollara sapması ihtimalleri varsa, Borçludan teminat gösterilmesi istendiği halde belli müddette teminat veya kefil göstermemiş yahut şahsi kefalet teklifi veya gösterdiği kefil kabul edilmemişse, Mal bildirimine çağrılan borçlu belli müddet içinde mal bildiriminde bulunmamış veya noksan bildirimde bulunmuşsa, Hüküm sadır olmuş bulunsun bulunmasın para cezasını müstelzim fiil dolayısiyleamme davası açılmış ise, İptali istenen muamele ve tasarrufun mevzuunu teşkil eden mallar, bu mallar eldençıkarılmışsa elden çıkaranın diğer malları hakkında uygulanmak üzere, bu kanunun 27, 29, 30 uncu maddelerinin tatbikını icabettiren haller varsa.\" 6183 sayılı Kanun'un \"Kanuni temsilcinin sorumluluğu\" kenar başlıklı mükerrer  maddesi şöyledir:\"Tüzel kişilerle küçüklerin ve kısıtlıların, vakıflar ve cemaatler gibi tüzel kişiliği olmayan teşekküllerin mal varlığından tamamen veya kısmen tahsil edilemeyen veya tahsil edilemeyeceği anlaşılan amme alacakları, kanuni temsilcilerin ve tüzel kişiliği olmayan teşekkülü idare edenlerin şahsi mal varlıklarından bu Kanun hükümlerine göre tahsil edilir.Bu madde hükmü, yabancı şahıs veya kurumların Türkiye’deki mümessilleri hakkında da uygulanır.Tüzel kişilerin tasfiye haline girmiş veya tasfiye edilmiş olmaları, kanuni temsilcilerin tasfiyeye giriş tarihinden önceki zamanlara ait sorumluluklarını kaldırmaz.Temsilciler, teşekkülü idare edenler veya mümessiller, bu madde gereğince ödedikleritutarlar için asıl amme borçlusuna rücu edebilirler.\" 4/1/1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanun'un \"Kanuni temsilcilerin ödevi\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili şöyledir:\"Madde 10 – Tüzel kişilerle küçüklerin ve kısıtlıların, Vakıflar ve cemaatlar gibi tüzel kişiliği olmıyan teşekküllerin mükellef veya vergi sorumlusu olmaları halinde bunlara düşen ödevler kanuni temsilcileri, tüzel kişiliği olmayan teşekkülleri idare edenler ve varsa bunların temsilcileri tarafından yerine getirilir.(Değişik: 3/12/1988-3505/2 md.) Yukarıda yazılı olanların bu ödevleri yerine getirmemeleri yüzünden mükelleflerin veya vergi sorumlularının varlığından tamamen veya kısmen alınmayan vergi ve buna bağlı alacaklar, kanuni ödevleri yerine getirmeyenlerin varlıklarından alınır. Bu hüküm Türkiye'de bulunmayan mükelleflerin Türkiye'deki temsilcileri hakkında da uygulanır.\"B. Anayasa Mahkemesi Kararı 2577 sayılı Kanun'un 10/6/1994 tarihli ve 4001 sayılı Kanun'un  maddesiyle değiştirilen  maddesinin birinci fıkrasının son cümlesinin iptali istemine ilişkin Anayasa Mahkemesince verilen 10/7/2013 tarihli ve E.2012/107, K.2013/90 sayılı kararın ilgili kısımları şöyledir: \"İtiraz konusu kuralla, haciz ve ihtiyati hacze ilişkin idari işlemlerin yürütmesinin durdurulmasına ilişkin mahkeme kararlarının derhal uygulama zorunluluğunun ortadan kaldırılması, kişilerin telafisi imkânsız veya zor zararlarla karşılaşmalarına yol açacak niteliktedir. İdari yargıda yürütmenin durdurulması kararıyla güdülen amacın kişilerin hak arama özgürlüklerini daha etkili biçimde kullanabilmelerini sağlamak olduğu gözetildiğinde, böyle bir durumun yürütmenin durdurulması kararlarıyla gerçekleştirilmek istenen hukuksal yararı olumsuz yönde etkileyeceği ve hak arama özgürlüğünü zedeleyeceği açıktır.Açıklanan nedenlerle, itiraz konusu kural Anayasa'nın ,  ve  maddelerine aykırıdır. İptali gerekir.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/31801",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru yargı kararının icra edilmemesi üzerine açılan davada hükmedilen tazminatın kısmen iade edilmesi ve ihtiyati haczin makul süreyi aşması nedeniyle mülkiyet hakkının; yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın makul sürede tamamlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Ekli tabloda sıralanan başvurulara ait başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemelerinden sonra başvurular Komisyonlara sunulmuştur. Komisyonlarca makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddia dışındaki iddialar yönünden kısmi kabul edilmezlik kararları verilerek makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddialar yönünden başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucuların bir kısmı, bireysel başvuru harç ve masraflarını karşılama imkânlarının bulunmadığını belirterek adli yardım talebinde bulunmuşlardır. Konularının aynı olması nedeniyle ekli tabloda numaraları belirtilen başvuru dosyalarının 2015/1784 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular, haklarındaki yargılamaların uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma haklarının ihlal edildiği iddiasıyla çeşitli tarihlerde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuşlardır. Bireysel başvurular sonrasında 25/7/2018 tarihli ve 7145 sayılı Kanun'un  maddesiyle 9/1/2013 tarihli ve 6384 sayılı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine Yapılmış Bazı Başvuruların Tazminat Ödenmek Suretiyle Çözümüne Dair Kanun'a geçici madde eklenmiştir. 6384 sayılı Kanun'a eklenen geçici maddeye göre yargılamaların uzun sürmesi ve yargı kararlarının geç veya eksik icra edilmesi ya da icra edilmemesi şikâyetiyle Anayasa Mahkemesine yapılan ve bu maddenin yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Anayasa Mahkemesi önünde derdest olan bireysel başvuruların başvuru yollarının tüketilmemesi nedeniyle verilen kabul edilemezlik kararının tebliğinden itibaren üç ay içinde yapılacak müracaat üzerine Adalet Bakanlığı İnsan Hakları Tazminat Komisyonu Başkanlığı (Tazminat Komisyonu) tarafından incelenmesi öngörülmüştür. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/1784",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın makul sürede tamamlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, işçi alacaklarına ilişkin açtığı davanın makul süreyi aşarak yaklaşık 9 yılda tamamlandığını, bozma kararının gereğinin yerine getirilmediğini, davasını ABD Doları üzerinden açmasına rağmen kararın TL üzerinden verildiğini, şartları oluştuğu halde birleştirme kararı verilmediğini, Basın İş Kanunu’nun  maddesi gereği işverene izin alacağının üç katı kadar idari para cezasına hükmedilmesi gerektiği halde mahkemece bunun dikkate alınmadığını belirterek hukuk devleti ilkesinin ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 26/3/2013 tarihinde İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 12/6/2013 tarihinde kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 24/7/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 27/9/2013 tarihli görüş yazısı, 21/10/2013 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiş, başvurucu vekili Adalet Bakanlığı cevabına karşı beyanlarını yasal süresi içinde 5/11/2013 tarihinde ibraz etmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun 14/7/1965 tarihinden itibaren çalıştığı TheAssociated Press ile olan iş akdi, 18/10/2004 tarihinde işveren tarafından feshedilmiştir. Başvurucu, 6/12/2004 tarihinde İstanbul  İş Mahkemesinde fazlaya dair haklarını saklı tutarak kıdem tazminatı fark alacağı için 500 ABD Doları, ihbar tazminatı fark alacağı için 500 ABD Doları, fazla çalışma alacağı için 000 ABD Doları, ücretli izin alacağı için 000 ABD Doları ve tahakkuk tarihinden itibaren işlemiş faiz alacağı için 000 ABD Doları olmak üzere toplam 000 ABD Doları talepli alacak davası açmıştır. Başvurucunun talep ettiği alacak kalemlerinin miktarlarının hesaplanması için Mahkemenin kararıyla 3/5/2006 tarihli bilirkişi raporu düzenlenmiştir. Bilirkişi raporunda, ücretli izin alacağı dışındaki alacaklar bakımından değerlendirme yapılarak başvurucuya fazladan kıdem tazminatı ödendiği, ihbar tazminatının 16,00 TL eksik ödendiği tespit edilmiş, fakat başvurucunun çalıştığı dönemleri kapsayan ücret bordroları dosyada mevcut olmadığından ücretli izin alacağının miktarı değerlendirilememiştir. Bunun üzerine Mahkemenin kararıyla 24/7/2006 tarihli yeni bir bilirkişi raporu düzenlenmiştir. Başvurucunun izne hak kazandığı ilk tarih olan 14/7/1966 ile 1991 yılları arasındaki döneme ilişkin ücret bordroları bulunamadığından, başvurucunun 1991 yılındaki brüt alacağının asgari ücrete oranlanması üzerine bulunan katsayı dikkate alınarak tahmini bir hesaplama yapılmıştır. Raporda ücretli izin alacağının miktarı, 5 yıllık zamanaşımı süresinin fesih tarihinden itibaren başlaması hali ile izinlerin kullandırılması gerektiği tarihten itibaren başlaması hali olmak üzere iki seçeneğe göre değerlendirilmiş ve 39 yıllık izin ücret alacağı miktarı 610,72 TL ve 5 yıllık izin ücreti 949,42 TL olarak hesaplanmıştır.  Mahkemenin kararıyla üç kişilik bir bilirkişi heyeti tarafından hazırlanan 5/2/2007 tarihli yeni bilirkişi raporunda da daha önceki raporlarla benzer şekilde başvurucuya fazladan kıdem tazminatı ödendiği, ihbar tazminatının 16,00 TL eksik ödendiği, fazla çalışmasının ispatlanamadığı ve son 5 yıllık izin ücretinin talep edilebileceği gerekçesiyle ve izin hakkının doğduğu tarihteki ücretler esas alınarak 504,11 TL izin ücret alacağı bulunduğu yönünde tespitler yapılmıştır.  Mahkeme, 18/7/2007 tarih ve E.2004/840, K.2007/392 sayılı kararıyla, kıdem tazminatının başvurucuya fazlasıyla ödendiği, fazla çalışma alacağı ve %5 fazla ödeme alacağı taleplerinin ise fazla çalışmaya ilişkin kanıt bulunmaması ve bu konudaki tanık anlatımlarında yeterli açıklık bulunmaması nedenleriyle reddine; başvurucuya yıllık izinlerinin kullandırılmadığı kanaati ile dava dilekçesinde dava konusu alacakların ABD Doları üzerinden istenmesine rağmen başvurucuya yapılan ödemelerin dolar karşılığı Türk Lirası üzerinden ödendiği ve davacının fazla ödenen kıdem tazminatının mahsup edilmesi talebini uygun bularak 24/7/2006 tarihli bilirkişi raporunun ikinci seçeneği doğrultusunda ve taleple bağlı olarak 099,50 TL ücretli izin alacağına ve ödenmeyen 16,00 TL ihbar tazminatı fark alacağının tahsiline hükmederek davayı kısmen kabul etmiştir. Karar, başvurucu tarafından temyiz edilmiştir. Temyiz talebini inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesi, 9/4/2009 tarih ve E.2007/38467, K.2009/10129 sayılı kararıyla, başvurucu fesihten itibaren 5 yıllık süre içinde davasını açtığına göre yıllık izin alacağı bakımından zamanaşımına uğramış alacaktan söz edilemeyeceği gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararının buna ilişkin hükmünü bozmuştur. Diğer temyiz itirazları ise reddedildiğinden bozma dışında kalan hususlarda karar kesinleşmiştir. Bozma kararından sonra 7/7/2009 tarihinde yapılan celsede, başvurucunun ücretli izin talep ettiği döneme ilişkin başvurucuya ödenen ücretlerle ilgili yazılı belge mevcut ise celbi için işverene yazı yazılmasına dair ara karar verilmiştir. Başvurucu, 29/7/2009 tarihinde fazlaya ilişkin hakları için İstanbul  İş Mahkemesinde ayrı bir dava açmıştır. Başvurucu, fazlaya dair alacaklarını talep ettiği dava ile görülmekte olan davanın birleştirilmesi talebinde bulunmuş, fakat bu talebi İstanbul  İş Mahkemesince reddedilmiştir.  Bozma kararı sonucu davayı inceleyen İstanbul  İş Mahkemesi, 6/10/2009 tarih ve E.2009/332, K.2009/483 sayılı kararıyla, yıllık izin ücretinin miktarı konusunda tarafların itirazı olmadığından tekrar hesaplama yapılmaksızın önceki davada alınan bilirkişi raporunda belirlenen rakamlar üzerinden bozma gerekçesi doğrultusunda davayı kabul ettiğini belirtmiş, ancak taleple bağlı olarak 099,50 TL ücretli izin alacağının başvurucuya ödenmesine karar vermiştir.  Başvurucunun temyiz itirazlarını inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesi, 29/12/2009 tarihli kararıyla  İş Mahkemesinin kararını onamıştır. Karar aynı tarihte kesinleşmiştir. Başvurucunun fazlaya ilişkin alacakları için 29/7/2009 tarihinde açtığı dava, İstanbul  İş Mahkemesinin 15/6/2010 tarih ve E.2009/645, K.2010/497 sayılı kararıyla,  İş Mahkemesindeki dosya kapsamı, davacı ve davalının dilekçeleri ile 24/7/2006 tarihli bilirkişi raporunda belirlenen miktar doğrultusunda hükme bağlanmış ve İstanbul  İş Mahkemesi kararında belirtilen miktardan ayrı olarak 488,57 TL izin alacağının ödenmesine karar verilmiştir.  İstanbul  İş Mahkemesinin kararı da başvurucu tarafından temyiz edilmiştir. Temyiz talebini inceleyen Yargıtay  Hukuk Dairesi, 11/12/2012 tarih ve E.2010/29441, K.2012/42165 sayılı kararıyla ilk derece mahkemesi kararını onamıştır. Karar aynı tarihte kesinleşmiştir. Kesinleşen karar başvurucuya 26/2/2013 tarihinde tebliğ edilmiş ve başvurucu 26/3/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun “Usul ekonomisi ilkesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.” 6100 sayılı Kanun’un “Diğer kanunlardaki yargılama usulü ile ilgili hükümler” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Diğer kanunların sözlü yahut seri yargılama usulüne atıf yaptığı hâllerde, bu Kanunun basit yargılama usulü ile ilgili hükümleri uygulanır.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/2265",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, işçi alacaklarına ilişkin açtığı davanın makul süreyi aşarak yaklaşık 9 yılda tamamlandığını, bozma kararının gereğinin yerine getirilmediğini, davasını ABD Doları üzerinden açmasına rağmen kararın TL üzerinden verildiğini, şartları oluştuğu halde birleştirme kararı verilmediğini, Basın İş Kanunu’nun 29. maddesi gereği işverene izin alacağının üç katı kadar idari para cezasına hükmedilmesi gerektiği halde mahkemece bunun dikkate alınmadığını belirterek hukuk devleti ilkesinin ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, gecekondunun/yapının tazminatsız olarak yıktırılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 25/6/2020 tarihinde öğrendikten sonra 23/7/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/21174",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gecekondunun/yapının tazminatsız olarak yıktırılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza davasının makul sürede sonuçlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, kasten öldürme suçuna ilişkin yürütülen bir soruşturma kapsamında 17/12/2013 tarihinde tutuklanmıştır. Yapılan yargılama sonucunda 3/3/2016 tarihinde başvurucu hakkında mahkûmiyet hükmü verilmiştir. Anılan mahkûmiyet hükmünün Yargıtay tarafından bozulması üzerine yargılama devam etmiş ve Sakarya  Ağır Ceza Mahkemesi 3/9/2020 tarihinde bozma kararı doğrultusunda başvurucunun tekrar mahkûmiyetine hükmetmiştir. Yargıtay temyiz başvurusunun reddine karar vermiş ve mahkûmiyet hükmü 15/11/2021 tarihinde kesinleşmiştir. Başvurucu anılan karardan önce 13/11/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon tarafından bu kararda incelenen şikâyet haricindeki şikâyetlerin kabul edilemez olduğuna, bu şikâyet yönünden ise başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/36795",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza davasının makul sürede sonuçlanmaması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 30/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebi kabul edilerek başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun murisi olan babası aleyhine 22/3/2007 tarihinde açılan kadastro tespitine itiraz davası Yargıtayın 7/12/2015 tarihinde verdiği onama kararıyla sona ermiş ve karar kesinleşmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/16200",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı etme kararı verilmesi ve geri gönderme merkezindeki tutma koşulları nedenleriyle kötü muamele yasağının, hukuka aykırı olarak idari gözetim altında tutma nedeniyle de kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 31/10/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvurucu, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesi uyarınca sınır dışı işleminin yürütmesinin tedbiren durdurulmasına karar verilmesini talep etmiştir.  Komisyonca tedbir talebinin ve başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm tarafından 3/11/2016 tarihinde başvurucuya yönelik derhal tedbir kararı verilmesini gerektiren ciddi bir tehlike bulunmadığı gerekçesiyle tedbir talebinin reddine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve ilgili kurumlardan temin edilen bilgilere göre olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1989 doğumlu bir erkek olup İran İslam Cumhuriyeti (İran) vatandaşıdır.  Başvurucu 22/4/2015 tarihinde Türkiye’ye yasal yollardan giriş yapmış ancak yasal olarak kalma süresini aşarak vize ihlalinde bulunmuştur. Göçmenlere sahte kimlik düzenlenmesini konu alan bir adli soruşturma kapsamında başvurucu, Hatay'da yakalanmış; sonrasında İl Göç Müdürlüğüne teslim edilmiştir. Hatay Valiliğinin kararıyla başvurucunun 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (d) bendi uyarınca sınır dışı edilmesine ve idari gözetim altına alınmasına karar verilmiştir. Başvurucu, sınır dışı etme kararının iptali için 1/4/2016 tarihinde Hatay İdare Mahkemesinde (İdare Mahkemesi) dava açmıştır. Başvurucu; dava dilekçesinde özetle yasal yollardan Türkiye'ye geldiğini, kaldığı süre boyunca herhangi bir illegal faaliyette bulunmadığını, haksız yere hakkında sınır dışı etme kararı alındığını, Sünni olması nedeniyle ülkesinde baskı ve zulüm göreceğinin muhakkak olduğunu, bu nedenle geri gönderme yasağı kapsamındaki kişilerden olduğunu beyan ederek işlemin iptalini talep etmiştir. İdare Mahkemesinin 3/8/2016 tarihli kararıyla başvurucunun açtığı dava kesin olarak reddedilmiştir. Kararın ilgili kısmı şöyledir: \"...İran uyruklu olan davacı hakkında 2016 günü Hatay Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Şube Müdürlüğü görevlileri tarafından davacı hakkında resmi belgede sahtecilik ve dolandırıcılık suçlarından ötürü (Suriye vatandaşlarına verilen yabancı tanıtma kartının kendi adına düzenlendiği ) adli işlemlerin yapıldığı, 2015 tarihinde yasal yollardan Türkiye'ye giriş yaptığı, buna karşılık Türkiye'de geçerli ikamet tezkeresinin bulunmadığı, dikkate alındığında, söz konusu işlemin dayanağı maddi ve hukuki olayların gerçeğe uygun olarak işlemin tesisini gerektirecek ağırlıkta olduğu, idarenin kamu düzenini tehdit ettiğini belirttiği olayların ilgilinin sınırdışı edilmesini haklı gösterecek nitelikte olduğu ve kamu yararı gözetilerek 6458 sayılı Kanun'un 54/1-d maddesi uyarınca tesis edilen dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Açıklanan nedenlerle, davanın reddine...\" Verilen karar 1/11/2016 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 31/10/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur.  Başvurucu idari gözetim altında tutulduğu geri gönderme merkezinden salıverilmiştir.  İlgili hukuk için bkz. A.A. ve A.A. [GK], B. No: 2015/3941, 1/3/2017, §§ 28-38; Abdolghafoor Rezaeı, B. No: 2015/17762, 6/12/2017, §§ 20-31; B.T. [GK], B. No: 2014/15769, 30/11/2017, §§ 19-  ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/22510",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, öldürülme veya kötü muameleye maruz kalma riski bulunan ülkeye sınır dışı etme kararı verilmesi ve geri gönderme merkezindeki tutma koşulları nedenleriyle kötü muamele yasağının, hukuka aykırı olarak idari gözetim altında tutma nedeniyle de kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucular, murisleri tarafından 22/9/1988 tarihinde Yeşilhisar Asliye Hukuk Mahkemesinde açılan kadastro tespitinin iptali ve tescil davasında makul sürede yargılama yapılmadığını belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşler, maddi ve manevi tazminat talep etmişlerdir.  Başvuru, 6/12/2013 tarihinde Kayseri  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir.  Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 16/1/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Birinci Bölümün 29/1/2014 tarihli ara kararı gereğince başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Adalet Bakanlığı, 15/2/2014 tarihli yazısı ile başvuru hakkında görüş sunulmayacağını bildirmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:  Başvurucuların murisi Mehmet Enver Kırker ve Mehmet Andaç, Maliye Hazinesi aleyhine 22/9/1988 tarihinde Yeşilhisar Asliye Hukuk Mahkemesinde açtıkları davada; kadastro tespiti sırasında maliki tespit edilmeyen ve mera olarak ayrılan taşınmazın kadastro tespitinin iptali ile kısmen adlarına tescilini talep etmişler, dava dosyası Mahkemenin 1988/151 esasına kaydedilmiştir. Halim Aslan’ın mirasçıları tarafından aynı taşınmaza yönelik olarak Maliye Hazinesi aleyhine Yeşilhisar Asliye Hukuk Mahkemesinde açılan tapu iptali ve tescil davası, Mahkemenin 1988/160 esas numarasına kaydedilmiştir. Başvurucuların murisi Mehmet Enver Kırker ve Mehmet Andaç, aynı taşınmaza yönelik olarak, 3/10/1988 tarihinde, Yeşilhisar Asliye Hukuk Mahkemesinde Maliye Hazinesi aleyhine açtıkları davada; mera olarak ayrılan taşınmazın adlarına tescilini talep etmişler, dava dosyası Mahkemenin 1988/161 esasına kaydedilmiştir. Mahkemece, dava dosyaları arasında bağlantı bulunduğu gerekçesiyle 19/12/1988 tarihli kararla dava dosyalarının birleştirilmesine, yargılamaya Mahkemenin 1998/151 esas sayılı dava dosyası üzerinden devam edilmesine karar verilmiştir. Yeşilhisar Belediye Başkanlığı, 8/8/1989 tarihli dilekçe ile davaya müdahil davalı olarak katılmıştır.  Mahkemece yapılan yargılama sonunda, 23/6/1998 tarih ve E.1988/51, K.1998/244 sayılı kararla; davacı Mehmet Enver Kırker tarafından açılan davanın reddine, diğer davacılar tarafından açılan davanın 18/6/1927 tarih ve 1086 sayılı mülga Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu (HUMK)’nun  maddesi gereği açılmamış sayılmasına karar verilmiştir. Mehmet Enver Kırker ve Mehmet Andaç tarafından kararın temyizi üzerine; Yargıtay  Hukuk Dairesinin 6/7/1999 tarih ve E.1999/5826, K.1999/7700 sayılı ilamıyla; Mehmet Andaç’ın temyiz itirazlarının reddine, Mehmet Enver Kırker tarafından yapılan temyiz itirazlarının kabulü ile eksik inceleme ve değerlendirmeye dayalı karar verildiği gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Maliye Hazinesinin karar düzeltme talebi, aynı Dairenin 2/3/2000 tarih ve E.2000/857, K.2000/2348 sayılı ilamıyla reddedilmiştir. Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda; 22/2/2007 tarih ve E.2001/64, K.2007/24 sayılı kararla; davacı Mehmet Enver Kırker tarafından açılan davanın kabulüne, taşınmazın kısmen başvurucuların murisi Mehmet Enver Kırker adına tapuya tesciline, diğer davacılar tarafından açılan davanın mülga 1086 sayılı Kanun’un  maddesi gereği açılmamış sayılmasına karar verilmiştir.  Davalılar tarafından temyiz üzerine, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 22/5/2009 tarih ve E.2008/2583, K.2008/1930 sayılı ilamıyla; davacıya isabet eden hissenin belirlenmesinden sonra hüküm kurulması gerektiği belirtilerek, hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Mehmet Enver Kırker 23/3/2007 tarihinde vefat etmiş olup, mirasçıları olan başvurucular ve murisin eşi Gülseren Kırker davaya dahil edilmişlerdir. Mahkemece bozma kararına uyularak yapılan yargılama sonunda; 4/5/2011 tarih ve E.2010/37, K.2011/38 sayılı kararla; davacı Mehmet Enver Kırker tarafından açılan davanın kabulüne, taşınmazın mera olarak yapılan kadastro tespitinin iptali ile kısmen başvurucular ve Gülseren Kırker adlarına tapuya tesciline, diğer davacılar hakkında verilen karar kesinleştiği için yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmiştir. Davalıların temyizi üzerine, Yargıtay  Hukuk Dairesinin 27/12/2012 tarih ve E.2012/1364, K.2012/10098 sayılı ilamıyla hüküm onanmıştır.  Karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 18/9/2013 tarih ve E.2013/22006, K.2013/14911 sayılı ilamıyla reddedilmiştir. Karar, 8/11/2013 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiştir.  Başvurucular, 6/12/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun “Usul ekonomisi ilkesi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.” 25/2/1998 tarih ve 4342 sayılı Mera Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“Mera, yaylak ve kışlakların kullanma hakkı bir veya birden çok köy veya belediyeye aittir. Bu yerler Devletin hüküm ve tasarrufu altındadır.…Mera, yaylak ve kışlaklar; özel mülkiyete geçirilemez, amacı dışında kullanılamaz, zaman aşımı uygulanamaz, sınırları daraltılamaz. Ancak, kullanım hakkı kiralanabilir. Kiralama ilkeleri yönetmelikle belirlenir.…” 4342 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir: “Mera, yaylak ve kışlak olarak tespit ve tahdit edilen yerlerin haritalarının birer örneği, ilgili Tapu Sicil Müdürlüğüne gönderilir.Kadastro gören yerler, 3402 sayılı Kadastro Kanununun 16 ncı maddesinin (B) bendine göre düzenlenen özel siciline kaydedilir.Birden fazla il veya ilçenin sınırları içinde kalan mera, yaylak ve kışlaklar, idari sınırlar içerisinde kaldığı yerin Tapu Sicil Müdürlüğündeki özel sicile kaydedilir.Komisyonlarca, kadastro görmeyen yerlerde tespit, tahdit ve tahsisi yapılan mera, yaylak ve kışlaklar Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğünce özel sicile kaydedilmek üzere Tapu Sicil Müdürlüklerine bildirilir.…” 22/11/2001 tarih ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:“Mülkiyetin kazanılmasına esas olacak bir hukukî sebebe dayanarak malikten mülkiyetin kendi adına tescilini istemek hususunda kişisel hakka sahip olan kimse, malikin kaçınması hâlinde hâkimden, mülkiyetin hükmen geçirilmesini isteyebilir.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/8872",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucular, murisleri tarafından 22/9/1988 tarihinde Yeşilhisar Asliye Hukuk Mahkemesinde açılan kadastro tespitinin iptali ve tescil davasında makul sürede yargılama yapılmadığını belirterek, mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüşler, maddi ve manevi tazminat talep etmişlerdir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, uzun bir süredir tutuklu olarak bulundurulduğunu, hakkında yürütülen yargılamanın adil olmadığını, yasa önünde eşitlik, masumiyet karinesi, suç ve cezaların şahsiliği ilkelerinin ihlal edildiğini ileri sürerek Anayasa’nın , , , , , , ,  ve  maddelerinin ihlal edildiğini iddia etmiştir.  Başvuru, 3/12/2012 tarihinde Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 12/6/2013 tarihinde başvurunun karara bağlanması için Bölüm tarafından ilke kararı alınması gerekli görüldüğünden, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru dilekçesindeki ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 1965 doğumlu olup Adalet Bakanlığı Silivri Ceza İnfaz Kurumunda hüküm özlü olarak bulunmaktadır.  “Türkiye Cumhuriyeti Hükümetini cebren iskat veya vazife görmekten men etmeye teşebbüs etmek” suçunu işlediği iddiasıyla, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca hazırlanan 6/7/2010 tarih ve 2010/185 soruşturma, 2010/564 esas sayılı iddianame, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince kabul edilerek başvurucu hakkında 19/7/2010 tarihinde kamu davası açılmıştır.  Başvurucunun, “dosyadaki delil durumu, kuvvetli suç şüphesini gösteren olguların bulunması, delillerin henüz tam olarak toplanılmamış oluşu, sanığın konumu itibariyle delillere etki yapma ihtimalinin olması, tanıkların henüz dinlenilmemiş oluşu, atılı suçun CMK. maddesinde belirtilen katalog suçlardan olması, belirtilen bu sebeplerle adli kontrol hükümlerinin uygulanmasının yetersiz kalacağı …” gerekçesiyle İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 11/2/2011 tarihli kararıyla tutuklanmasına karar verilmiştir. Başvurucu, müteaddit defalar tutukluluk haline son verilmesini yetkili mahkemelerden talep etmiş ancak bu talepleri ile ilgili bir sonuç elde edememiştir. Başvurucunun, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 21/9/2012 tarih ve E.2010/283 sayılı kararı ile “Türkiye Cumhuriyeti Hükümetini cebren iskat veya vazife görmekten men etmeye teşebbüs etmek” suçundan 1/3/1926 tarih ve 765 sayılı Mülga Türk Ceza Kanunu’nun  ve  maddeleri uyarınca 16 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve “tutuklu sanıklara verilen hürriyeti bağlayıcı cezanın miktarı, tutuklu kaldıkları süre, verilen ceza miktarına göre kaçma şüphesi dikkate alındığında adli kontrol hükümlerinin yetersiz kalacağı” gerekçesiyle tutukluluk halinin devamına karar verilmiştir. Başvurucu karara 26/9/2012 tarihinde itiraz etmiştir. İtiraz İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 23/10/2012 tarih ve 2010/737 Değişik İş sayılı kararı ile reddedilmiştir. Ret kararı başvurucuya 28/11/2012 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu hakkındaki dava Yargıtayda temyiz aşamasında derdesttir.B. İlgili Hukuk Başvurucu hakkında isnat olunan suçun işlendiği tarihte yürürlükte bulunan 765 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren iskat veya vazife görmekten cebren menedenlerle bunları teşvik eyliyenlere ağırlaştırılmış müebbet ağır hapis cezası hükmolunur …” Aynı Kanun’un  maddesi, işlendiği zamanda ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası gerektiren suçun teşebbüs aşamasında kalması halinde failin on beş yıldan yirmi yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılmasını öngörmektedir. 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“Tutuklama nedenleriMadde 100 – (1) Kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren olguların ve bir tutuklama nedeninin bulunması halinde, şüpheli veya sanık hakkında tutuklama kararı verilebilir. İşin önemi, verilmesi beklenen ceza veya güvenlik tedbiri ile ölçülü olmaması halinde, tutuklama kararı verilemez.(2) Aşağıdaki hallerde bir tutuklama nedeni var sayılabilir:a) Şüpheli veya sanığın kaçması, saklanması veya kaçacağı şüphesini uyandıran somut olgular varsa.b) Şüpheli veya sanığın davranışları; Delilleri yok etme, gizleme veya değiştirme, Tanık, mağdur veya başkaları üzerinde baskı yapılması girişiminde bulunma,Hususlarında kuvvetli şüphe oluşturuyorsa.(3) Aşağıdaki suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı halinde, tutuklama nedeni var sayılabilir:a) 2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan; … Suç işlemek amacıyla örgüt kurma (iki, yedi ve sekizinci fıkralar hariç, madde 220), Devletin Güvenliğine Karşı Suçlar (madde 302, 303, 304, 307, 308), Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar (madde 309, 310, 311, 312, 313, 314, 315),…(4) (Değişik: 2/7/2012-6352/96 md.) Sadece adlî para cezasını gerektiren veya hapis cezasının üst sınırı iki yıldan fazla olmayan suçlarda tutuklama kararı verilemez.” 5271 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:“Kanun yollarına başvurma hakkıMadde 260 – (1) Hâkim ve mahkeme kararlarına karşı Cumhuriyet savcısı, şüpheli, sanık ve bu Kanuna göre katılan sıfatını almış olanlar ile katılma isteği karara bağlanmamış, reddedilmiş veya katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunanlar için kanun yolları açıktır.(2) Asliye ceza mahkemesinde bulunan Cumhuriyet savcıları, mahkemenin yargı çevresindeki sulh ceza mahkemelerinin; ağır ceza mahkemelerinde bulunan Cumhuriyet savcıları, ağır ceza mahkemesinin yargı çevresindeki asliye ve sulh ceza mahkemelerinin; bölge adliye mahkemesinde bulunan Cumhuriyet savcıları, bölge adliye mahkemelerinin kararlarına karşı kanun yollarına başvurabilirler.(3) Cumhuriyet savcısı, sanık lehine olarak da kanun yollarına başvurabilir.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2012/949",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, uzun bir süredir tutuklu olarak bulundurulduğunu, hakkında yürütülen yargılamanın adil olmadığını, yasa önünde eşitlik, masumiyet karinesi, suç ve cezaların şahsiliği ilkelerinin ihlal edildiğini ileri sürerek Anayasa’nın 2. , 6. , 9. , 1 , 19. , 36. , 37. , 38. ve 40. maddelerinin ihlal edildiğini iddia etmiştir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kıymet takdirine itiraz davasında keşif için gerekli olan gider avansının verilen kesin süre içinde yatırılmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 20/2/2020 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 26/9/2019 tarihinde Uşak İcra Hukuk Mahkemesinde kıymet takdirine itiraz davası açmıştır. Mahkeme 3/10/2019 tarihli Tensip Tutanağı'ylabaşvurucuya toplam 464 TL gider avansını yatırması için yedi günlük kesin süre vermiştir. Mahkemenin 3/10/2019 tarihli Tensip Tutanağı başvurucuya 8/10/2019 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu vekili tebliğden önce4/10/2019 tarihinde mahkeme veznesine 314 TL keşif harcı ve 150 TL gider avansı olmak üzere toplam 464 TL yatırmıştır. Mahkeme, başvurucunun gider avansını yatırmadığını belirterek davayı kesin olarak reddetmiştir. Karar gerekçesinde; Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi'nden (UYAP) yapılan incelemede yatırılan gider avansından ödenebilir tutarın 150 TL olduğunun görülmesi üzerine ücretin eksik yatırıldığı gerekçesiyle davanın reddedildiği belirtilmiştir. Başvurucu, bu kararı 21/1/2020 tarihinde öğrendikten sonra 20/2/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.   9/6/1932 tarihli ve 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun \"Kıymet takdirine ilişkin şikâyet\" kenar başlıklı 128/a maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Kıymet takdirinin tebliğ edildiği ilgililer, raporun tebliğinden itibaren yedi gün içinde raporu düzenleten icra dairesinin bulunduğu yerdeki icra mahkemesinde şikâyette bulunabilirler. Şikâyet tarihinden itibaren yedi gün içinde gerekli masraf ve ücretin mahkeme veznesine yatırılması hâlinde yeniden bilirkişi incelemesi yaptırılabilir; aksi hâlde başka bir işleme gerek olmaksızın şikâyet kesin olarak reddedilir....\" 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun \"Dava şartları\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1) Dava şartları şunlardır:...g) Davacının yatırması gereken gider avansının yatırılmış olması....\" 6100 sayılı Kanun'un \"Dava şartlarının incelenmesi\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"(1) Mahkeme, dava şartlarının mevcut olup olmadığını, davanın her aşamasında kendiliğinden araştırır. Taraflar da dava şartı noksanlığını her zaman ileri sürebilirler.(2) Mahkeme, dava şartı noksanlığını tespit ederse davanın usulden reddine karar verir. Ancak, dava şartı noksanlığının giderilmesi mümkün ise bunun tamamlanması için kesin süre verir. Bu süre içinde dava şartı noksanlığı giderilmemişse davayı dava şartı yokluğu sebebiyle usulden reddeder....\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/9346",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kıymet takdirine itiraz davasında keşif için gerekli olan gider avansının verilen kesin süre içinde yatırılmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tüketici hakem heyetine yapılan şikâyetin kabul edilmesine rağmen tüketici mahkemesine açılan itiraz davasında deliller dikkate alınmadan ve tebliğ edilmeyen bilirkişi raporuna göre hüküm kurulması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 15/5/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur.Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, bankadan kullandığı tüketici kredisi ve kredi kartı taksitli avans kredilerinin geri ödemelerinden dolayı bazı taksitlerinin ödenmemiş olarak gösterilmesi nedeniyle 249,18 TL fazla ödemenin iadesi için 31/7/2013 tarihinde Karatay Kaymakamlığı Tüketici Sorunları Hakem Heyetine (Heyet) başvurmuştur.  Heyet 20/9/2013 tarihli kararıyla başvurucunun talebi doğrultusunda şikâyete konu bedelin başvurucuya iadesine karar vermiştir.  Banka, Heyet kararına karşı Konya Tüketici Mahkemesi (Mahkeme) nezdinde 4/11/2013 tarihinde itirazda bulunmuştur.  Mahkemenin 16/4/2014 tarihli kararıyla davanın kısmen kabulü ile Heyet kararının 201,18 TL miktar yönünden kısmen iptaline, kararın hüküm kısmının \"...Başvurucunun kısmen haklı olduğuna, banka tarafından avans işlem komisyonu adı altında alınan 48,00 TL bedelin başvurucuya iadesine, fazlaya ilişkin talebinin reddine\" şeklinde düzeltilerek onanmasına dosya üzerinden yapılan inceleme sonunda kesin olarak karar verilmiştir. Başvuru, kararın tebliğinden itibaren yasal süre içerisinde yapılmıştır.  A. Ulusal Hukuk Uyuşmazlığa konu olay tarihi itibarıyla yürürlükte olan 23/2/1995 tarihli ve 4077 sayılı mülga Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun'un 6/3/2003 tarihli ve 4822 sayılı Kanun ile değiştirilen  maddesinin beşinci fıkrası şöyledir:\"...Değeri beşyüz milyon liranın altında bulunan uyuşmazlıklarda tüketici sorunları hakem heyetlerine başvuru zorunludur. Bu uyuşmazlıklarda heyetin vereceği kararlar tarafları bağlar. Bu kararlar İcra ve İflas Kanununun ilamların yerine getirilmesi hakkındaki hükümlerine göre yerine getirilir. Taraflar bu kararlara karşı onbeş gün içinde tüketici mahkemesine itiraz edebilirler. İtiraz, tüketici sorunları hakem heyeti kararının icrasını durdurmaz. Ancak, talep edilmesi şartıyla hakim, tüketici sorunları hakem heyeti kararının icrasını tedbir yoluyla durdurabilir. Tüketici sorunları hakem heyeti kararlarına karşı yapılan itiraz üzerine tüketici mahkemesinin vereceği karar kesindir....\"4077 sayılı mülga Kanun'un  maddesinin birinci ve ikinci fıkraları şöyledir: \"Bu Kanunun uygulanmasıyla ilgili olarak çıkacak her türlü ihtilaflara tüketici mahkemelerinde bakılır. Tüketici mahkemelerinin yargı çevresi, Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunca belirlenir. Tüketici mahkemeleri nezdinde tüketiciler, tüketici örgütleri ve Bakanlıkça açılacak davalar her türlü resim ve harçtan muaftır. Tüketici örgütlerince açılacak davalarda bilirkişi ücretleri, 29 uncu maddeye göre kaydedilen bütçede öngörülen ödenekten Bakanlıkça karşılanır. Davanın, davalı aleyhine sonuçlanması durumunda, bilirkişi ücreti 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre davalıdan tahsil olunarak 29 uncu maddede düzenlenen esaslara göre bütçeye gelir kaydedilir. Tüketici mahkemelerinde görülecek davalar Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun Yedinci Babı, Dördüncü Faslı hükümlerine göre yürütülür.\" 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun  maddesi şöyledir:\"(1) Basit yargılama usulü, kanunlarda açıkça belirtilenler dışında, aşağıdaki durumlarda uygulanır:...b) Doğrudan dosya üzerinden karar vermek konusunda kanunun mahkemeye takdir hakkı tanıdığı dava ve işler.…g) Diğer kanunlarda yer alan ve yazılı yargılama usulü dışındaki yargılama usullerinin uygulanacağı belirtilen dava ve işler.\"6100 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"(1)Mahkeme, mümkün olan hâllerde tarafları duruşmaya davet etmeden dosya üzerinden karar verir....\" 6100 sayılı Kanun'un  maddesinin ikinci fıkrası şu şekildedir:\"(2) Mevzuatta, yürürlükten kaldırılan 18/6/1927 tarihli ve 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununa yapılan yollamalar, Hukuk Muhakemeleri Kanununun bu hükümlerin karşılığını oluşturan maddelerine yapılmış sayılır.\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesine  Protokol'le eklenerek 1/6/2010 tarihinde yürürlüğe giren önemsiz zarar kriterine ilişkin içtihadında bu kriterin, Sözleşme ve protokolleri ile güvence altına alınan hakların Avrupa düzeyinde hukuksal açıdan korunmasını sağlama yönündeki temel görevine yoğunlaşması için önemsiz başvuruları ivedilikle inceleme olanağı vermesi amacıyla oluşturulduğunu belirtmektedir (Stefanescu/Romanya (k.k.), B. No: 11774/04, 12/4/2011, § 35). Hâkimin küçük/önemsiz işlerle uğraşmaması gerektiğini ifade eden (De minimis non curat praetor) prensibe göre yeni kabul edilebilirlik şartının -bir hak ihlali ne denli gerçek olursa olsun- uluslararası bir mahkeme tarafından incelenmeyi gerektirecek asgari bir ağırlık düzeyine ulaşması gerektiği görüşüne dayanır (Korolev/Rusya (k.k.), B. No: 25551/05, 1/7/2010). Bu kriterin incelenmesinde ihlal edildiği iddia edilen hakkın mahiyetini, ihlal iddiasının ciddiyeti ve/veya ihlalin başvuranın kişisel durumu üzerinde oluşturacağı olası sonuçlarını da gözönünde bulundurmak gerekir (Giusti/İtalya, B. No: 13175/03, 18/10/2011, § 34).  AİHM, söz konusu kriteri uygularken Sözleşme ve protokollerinin güvence altına aldığı insan haklarına saygının başvurunun esastan incelenmesini gerektirip gerektirmediği hususunu da incelemektedir. Bu kapsamda AİHM, önem kriteri getirilmeden önce de önüne gelmiş olan Sözleşme ile ilgili hususta açık ve çokça uygulanmış olan bir içtihadın bulunması durumunda bu incelemenin yapılmasının gerekli olmadığına hükmettiğini (Van Houten/Hollanda (kayıttan düşürme), B. No: 25149/03, 29/9/2005, §§ 33-38; Kavak/Türkiye (k.k.), B. No: 34719/04 ve 37472/05, 19/5/2009) hatırlatarak mahkeme içtihatlarını genişletebilecek veya bunlara katkı sağlayabilecek nitelikteolmayan başvuruları incelememektedir (Tayfun Görgün/Türkiye (k.k.), B. No: 42978/06, 16/9/2014).  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/6710",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tüketici hakem heyetine yapılan şikâyetin kabul edilmesine rağmen tüketici mahkemesine açılan itiraz davasında deliller dikkate alınmadan ve tebliğ edilmeyen bilirkişi raporuna göre hüküm kurulması nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Ekli tabloda sıralanan başvurulara ait başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemelerinden sonra başvurular Komisyonlara sunulmuştur. Komisyonca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvuruların kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Konularının aynı olması nedeniyle 2018/11811 sayılı bireysel başvuru dosyasının 2018/10836 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların maliki olduğu başvuruya konu taşınmaz 1/1000 ölçekli revizyon uygulama imar planında kamu hizmeti alanına ayrılmıştır. Başvurucular, bu taşınmazın kamulaştırılması istemiyle Belediyeye başvurmuş fakat bu yoldan bir sonuç elde edememişlerdir. Başvurucular, bunun üzerine imar planında kamu hizmeti alanına ayrılan taşınmazın rayiç bedelinin ödenmesi istemiyle Belediye aleyhine tam yargı davası açmışlardır.  Derece mahkemelerince uyuşmazlığın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir. Kararda, 20/8/2016 tarihli ve 6745 sayılı Yatırımların Proje Bazında Desteklenmesi ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'la 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'na birtakım hükümler eklendiği vurgulanmıştır. Bu bağlamda uygulama imar planlarında umumi hizmetlere ve resmî kurumlara ayrılan taşınmazların kamulaştırılması için öngörülen beş yıllık sürenin 2942 sayılı Kanun'a eklenen geçici  madde gereğince bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren başlayacağı ve bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce açılan ancak henüz karara bağlanmayan veya kararı kesinleşmeyen davalara da bu madde hükümlerinin uygulanacağı belirtilmiştir. Başvurucular, nihai kararın tebliği üzerine bireysel başvuruda bulunmuşlardır.   Konu ile ilgili hukuk için bkz. Hüseyin Ünal, B. No: 2017/24715, 20/9/2018, §§ 17- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/10836",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 1/1/2006 tarihinde Kızıltepe  Asliye Hukuk Mahkemesinde murisi tarafından açılan müdahalenin meni ve ecri misil davasında yargılamanın halen devam ettiğini ve makul sürede sonuçlanmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.   Başvuru, 7/2/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumunun bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca 14/7/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 9/1/2015 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 5/2/2015 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun murisi K. tarafından, 1/1/2006 tarihinde Kızıltepe  Asliye Hukuk Mahkemesinde el birliği halinde maliki olduğu Mardin ili, Kızıltepe ilçesi Haramhaddat köyünde bulunan 6 parsel numaralı taşınmaz hakkında müdahalenin meni ve ecri misil ödenmesi talebiyle dava açılmıştır. K.’nın vefat etmesi üzerine davaya başvurucunun babası olan murisi A.K. tarafından devam edilmiş, A.K.’nın 17/9/2007 tarihinde vefat etmesi üzerine ise başvurucu davaya dâhil olmuştur. Başvurucu, 7/2/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Mahkemenin 15/4/2014 tarih ve E.2006/244, K.2014/400 sayılı kararıyla mevcut tapu kayıtları, yapılan keşif ve alınan bilirkişi raporunun değerlendirildiği, dava konusu taşınmazın fen bilirkişisi raporuna ekli krokisinde gösterilen kısmına yapılan müdahalenin haksız olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir. Karar temyiz edilmiş olup, temyiz incelemesi Yargıtayda halen devam etmektedir.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun \"Usul ekonomisi ilkesi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür.\" 22/11/2001 tarih ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun  ve  maddeleri. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/1587",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 1/1/2006 tarihinde Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinde murisi tarafından açılan müdahalenin meni ve ecri misil davasında yargılamanın halen devam ettiğini ve makul sürede sonuçlanmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, askerliğe elverişli olunmadığı hâlde zorunlu askerlik hizmetine alınmadan dolayı uğranılan zararın tazmini istemiyle açılan davanın süre aşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/5/2014 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, askerlik işlemleri yönünden sakıncalı bir durumunun bulunmadığı kabul edilerek 24/2/2012 tarihinde askere sevk edilmiştir. Askerlik hizmeti devam etmekteyken Gülhane Askeri Tıp Akademesi (GATA) Haydarpaşa Eğitim Hastanesinin 28/9/2012 tarihli sağlık kurulu raporuyla askerliğe elverişli olmadığı tespit edilen başvurucu aynı tarihte terhis edilmiştir. Söz konusu rapor 5/11/2012 tarihinde onaylanarak kesinleşmiştir.  Başvurucu, askerliğe elverişli olmadığı hâlde hukuka aykırı şekilde kendisine askerlik yaptırılarak zarara uğratıldığı iddiasıyla maddi ve manevi tazminat istemiyle 28/3/2013 tarihinde Millî Savunma Bakanlığına başvurmuş; başvurucun başvurusu zımnen reddedilmiştir.  Başvurucunun idari başvurusunun reddedilmesi üzerine aynı taleple açtığı tazminat davasında Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) İkinci Dairesi 20/11/2013 tarihli kararıyla başvurucunun askere alınma işleminden doğan zararını rapor ve terhis tarihi olan 28/9/2012 tarihinde öğrendiği ancak lehine yorum yapılarak zarardan raporun onay tarihi itibarıyla (5/11/2012) haberdar olduğunun kabulünün gerektiği, bu durumda oluşan zararının tazmini için anılan tarihten itibaren altmış gün içinde (en geç 4/1/2013 tarihinde mesai bitimine kadar) dava açması veya davalı idareye ihtiyari müracaatta bulunması gerekirken bu süre geçtikten sonra 28/3/2013 tarihinde idari müracaatta bulunularak açılan davanın süresinde olmadığı gerekçesiyle davayı süre aşımı nedeniyle reddetmiştir. Başvurucunun karar düzeltme istemi de aynı Dairenin 26/3/2014 tarihlikararıyla reddedilmiştir. Bu karar başvurucuya 24/4/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 16/5/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. İlgili Sözleşme Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Herkes davasının, medeni hak ve yükümlülükleriyle ilgili uyuşmazlıklar ... konusunda karar verecek olan,... bir mahkeme tarafından ... görülmesini isteme hakkına sahiptir...\"B. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) göre Sözleşme'nin  maddesinin medeni hukuk alanına giren konularda uygulanabilirliği ilk olarak bir uyuşmazlığın varlığına bağlıdır. İkinci olarak uyuşmazlık en azından savunulabilir bir şekilde iç hukukta tanınmış olduğu söylenebilecek hak ve yükümlülükler ile ilgili olmalıdır. Son olarak ise bu hak ve yükümlülükler -her ne kadar bizzat  madde bu hak ve yükümlülüklere Sözleşmeci devletlerin hukuk sistemi içinde belirli bir anlam atfetmese de- Sözleşme anlamında \"medeni\" nitelikte olmalıdır (James ve diğerleri/Birleşik Krallık, B. No: 8793/79, 21/2/1986, § 81). AİHM; \"medeni hak\" kavramının özel bir kişi olmaktan ziyade vatandaş olmanın bir gereği olarak bireyde var olan ve özü itibarıyla kamu hukukuna ilişkin bulunan hak ve yükümlülükleri içermediğini ifade etmektedir. Bu bağlamda AİHM, Sözleşme'nin  maddesinin (1) numaralı fıkrasının askerlik hizmeti ve bu hizmete alternatif kamu hizmetlerine ilişkin yargısal süreçlere uygulanmayacağını kabul etmektedir (Nicolussi/Avusturya (k.k.), B. No: 11734/85, 8/5/1987). AİHM, uyuşmazlığın medeni hak ve yükümlülüklere ilişkin olup olmadığını tespit ederken davanın konusundan ziyade davada tartışılacak meseleye odaklanmaktadır. AİHM'in Panjeheighalehei/Danimarka ([k.k.] B.No: 11230/07, 13/10/2009) kararına konu olayda İran vatandaşı olan başvurucunun annesi 1997 yılında yasal yollardan başvurucu ve diğer çocuğu (kızı) ile birlikte Danimarka’ya gelmiş ve Danimarka’da iken hem kendisi hem de o tarihte reşit bulunmayan çocukları için siyasi sığınma talebinde bulunmuştur. Başvurucunun annesi, monarşi yanlısı İran Javid örgütünün aktif üyesi olması ve örgüt tarafından düzenlenen gösterilere katılması nedeniyle İran Hükûmeti tarafından gözaltına alındığını ve işkence gördüğünü ileri sürmüş; geri gitmesi hâlinde işkence görme riskinin bulunduğunu belirtmiştir. Ancak başvurucunun annesinin sığınma talebi, anlatımlarının itibar edilebilir bulunmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir. 1999 yılında reşit olan başvurucu dosyanın yeniden açılması için Danimarka makamlarına dilekçe vermiş ve İran Hükûmeti tarafından arandığına dair haber aldığını belirterek geri gönderilmesi hâlinde işkence göreceğini yinelemiştir. Fakat başvurucunun talebi, yeni bilgi ve belge eklenmediği gerekçesiyle reddedilmiş ve başvurucu bu tarihte sınır dışı edilmiştir. Başvurucunun avukatı 1999 ve 2002 yıllarında olmak üzere iki kere daha başvurucu adına sığınma talebinde bulunmuştur. Başvurucu 2003 yılında tekrar Danimarka’ya giriş yapmış ve yeniden sığınma talep etmiştir. Başvurucu, ülkesinde iken iki yıl boyunca gözaltında işkence gördüğünü ileri sürmüştür. İşkence Mağdurları Rehabilitasyon ve Araştırma Merkezi tarafından verilen sağlık raporunda başvurucunun vücudundaki izlerin anlattığı hikâye ile uyumlu olduğu tespit edilmiştir. Bu rapor üzerine 2004 yılında başvurucunun sığınma talebi kabul edilmiştir. Başvurucu 1999 tarihli karar nedeniyle ülkesine geri gönderilmesi üzerine gördüğü işkence ve çektiği acılar sebebiyle tazminat ödenmesi talebiyle Mülteci Kurumuna karşı dava açmıştır. Yargılama sonucunda başvurucunun tazminat talebi, Mülteci Kurumunun sınır dışı işlemleri nedeniyle bir sorumluluğunun söz konusu olamayacağı gerekçesiyle reddedilmiştir (Panjeheighalehei/Danimarka).  Başvurucu, AİHM’e bireysel başvuruda bulunurken diğer iddialarının yanında tazminat talebinin reddi nedeniyle Sözleşme’nin  maddesinde güvenceye bağlanan mahkemeye erişim hakkının da ihlal edildiğini öne sürmüştür. AİHM yabancıların “ülkeye girişi, ülkede kalışı ve ülkeden sınır dışı edilmeleri”ne ilişkin işlemlerin medeni hak ve yükümlülük karakterinin bulunmadığına dair içtihadını yinelemiştir. AİHM başvurucunun, görülen davanın yabancıların “ülkeye girişi, ülkede kalışı ve ülkeden sınır dışı edilmeleri”ne ilişkin işlemlerle ilgisinin bulunmadığı yolundaki savını da yerinde bulmamıştır. AİHM başvurucunun açtığı tazminat davası haksız fiil sebebiyle açılan bir dava gibi kurgulanmış olsa da bu davadaki temel iddianın Mülteci Kurumunun 1999 tarihli kararının hukuka aykırılığı olduğunun altını çizmiştir. AİHM başvurucunun tazminat talebinin, özünde ve öncelikle, Mülteci Kurumunun 1999 tarihli kararının esasının sorgulanmasını gerektirdiğini vurgulamıştır. AİHM başvurucunun açtığı tazminat davasında incelenmesi gereken meselelerin Mülteci Kurumunun 1999 tarihli kararıyla yakından bağlantılı olduğu ve “yabancıların ülkeye girişi, ülkede kalışı ve ülkeden sınır dışı edilmelerine ilişkin karar”dan ayrıştırılmasının mümkün bulunmadığı kanaatini açıklamıştır. Sonuç olarak AİHM başvurucunun açtığı tazminat davasının Sözleşme’nin  maddesinin (1) numaralı fıkrasının kapsamına girmediğinden kabul edilemezlik kararı vermiştir (Panjeheighalehei/Danimarka).  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/6835",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, askerliğe elverişli olunmadığı hâlde zorunlu askerlik hizmetine alınmadan dolayı uğranılan zararın tazmini istemiyle açılan davanın süre aşımı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yedek subay adayı olarak alınan askerlik kararının uzun dönem er olarak tadil edilmesi işlemine karşı açılan davada verilen kararın “öngörülemez” nitelikte olması ve “bariz takdir hatası” içermesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 18/12/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 31/7/2015 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 29/2/2016 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 9/3/2016 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir.  A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Dört yıllık fakülte mezunu olan başvurucu hakkında yedek subay aday adayı kararı alınmıştır. Başvurucuya, Millî Savunma Bakanlığının 12/9/2013 tarihli yazısına istinaden 2002 yılındaki hırsızlık suçundan ertelenmiş mahkûmiyetinin tespit edildiği belirtilerek yedek subay aday adayı olarak alınan askerlik kararının uzun dönem er olarak tadil edildiği bildirilmiştir.  Başvurucu, belirtilen işlemin iptali istemiyle Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde (AYİM) dava açmıştır. AYİM İkinci Dairesi 30/4/2014 tarihli ve E.2013/1609, K.2014/641 sayılı kararı ile davayı oyçokluğuyla reddetmiştir. Başvurucu, ret kararı üzerine uzun dönem askerlik görevine başlayıp başlamadığı hususunda herhangi bir bilgi sunmamıştır. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Davacı hakkındaki mahkumiyet kararının, suçların niteliği yönünden 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu'nun 30 ile 926 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Personel Kanunu'nun 4699 sayılı Kanunla değişik 50/d maddeleri uyarınca Türk Silahlı Kuvvetlerinde subaylıktan çıkarılmayı gerektirdiği, dolayısıyla 1076 sayılı Yedek Subay ve Yedek Askeri Memurlar Kanunu'nun 8'nci maddesi gereğince, davacının yedek subay statüsü kazanmasına ve bu statüde yedek subay veya yine bu statüde erbaş veya er olarak askerlik yapmasına engel olduğu, dolayısıyla davacının daha önce yedek subay aday adayı olarak alınan12 ay süreyleer olarak tadil edilmesi işleminde hukuka aykırılık bulunmadığı sonuç ve kanaatine varılmıştır.Her ne kadar davacı hakkında verilen mahkumiyet hükümlerinin ertelendiğini ve askerlik kararının tadili işleminin hukuka aykırı olduğunu iddia etmiş ise de; davanın TCK.nın ilgili maddeleri gereğince işlemiş olduğu \"hırsızlık\" suçu TSK.den çıkarmayı gerektiren bir suçtur. Mahkumiyet ertelenmiş bulunması ya da mahkumiyetin esasen vaki olmamış sayılması dahi yedek subay olmaya engeldir. Burada \"esasen vaki olmamış sayılmasına rağmen\" cezanın sonuçlarının sürmesi değil, subay olma niteliklerinin davacıda bulunmaması söz konusudur. Yasa hükmünde belirtilen \"Ertelenmiş, para cezasına veya tedbire çevrilmiş, affa uğramış olsalar bile\" ifadesi ile esasen, subay olacak kişide aranan niteliklerin tespiti amaçlanmaktadır. 926 sayılı TSK Personel Kanununun 50/d maddesinin açık hükmü karşısında, \"hırsızlık\" suçundan mahkum olan davacının subaylığa kabulü mümkün görülmediğinden davacı vekilinin bu yöndeki iddialarına ve Başsavcılığın bu yöndeki düşüncesine itibar edilmemiştir.\"  Başsavcılığın düşüncesi ise kararda şu şekilde yer almıştır:\"24/12/2002 tarihinde mahkum olan ve beş yıllık deneme süresi içerisinde yeni bir suç işlemeyen, 765 sayılı TCK'nın 95/II maddesi uyarınca tecil edilmiş mahkumiyeti esasen vaki olmamış sayılan davacının, yedek subay aday adayı olarak alınan askerlik kararının uzun dönem er olarak tadil edilerek askere bu statüde sevk edilme işlemine esas alınmasına hukuken olanak bulunmadığı; zira, davacının işlediği suça ilişkin mahkumiyet hükmünün, hukuk nazarında esasen vaki olmamış sayılmasının gerektiği, bu durumda hukuken vaki olmamış sayılan mahkumiyetin, hüküm ve sonuçlarını devam ettiriyormuş ve hayatiyetini koruyormuşçasına bir idari işleme esasalınmasının idari işleme hukuki geçerlilik kazandırmayacağı, sonuç itibarıyla, davacının yedek subay aday adayı olarak alınan askerlik kararının er olarak tadil edilmesi işleminin sebep unsuru yönünden hukuka aykırı olduğu sonuç ve kanaatine varıldığı belirtilerek, davacının yedek subay aday adayı olarak alınan askerlik kararının er olarak tadil edilmesi işleminin iptaline karar verilmesinin gerektiği yönünde düşünce bildirilmiştir.\" Karar düzeltme istemi de yine aynı Dairenin 12/11/2014 tarihli ve E.2014/1635, K.2014/1581 sayılı kararı ile reddedilmiştir. Bu karar 2/12/2014 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir.  Başvurucu 18/12/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 16/6/1927 tarihli ve 1076 sayılı Yedek Subaylar ve Yedek Askeri Memurlar Kanunu’nun  maddesi şöyledir:\"Yedek subay adayı olarak askere sevkden evvel veya yedek subay yetiştirilmekte iken aşağıdaki engel hali olduğu anlaşılanlar askerlik hizmetini durumlarına göre er veya erbaş olarak tamamlarlar.a)  Türk Silahlı Kuvvetlerinde subaylıktan çıkarmayı gerektiren bir suçtan mahküm olanlar,…\" 22/5/1930 tarihli ve 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu’nun  maddesi şöyledir:\"Aşağıda yazılı hallerde subay, astsubay, uzman jandarmalar ve özel kanunlarında bu cezanın uygulanacağı belirtilen asker kişiler hakkında, askeri mahkemeler veya adliye mahkemelerince asıl ceza ile birlikte, Türk Silahlı Kuvvetlerinden çıkarma cezası da verilir. Bu husus mahkeme hükmünde belirtilmemiş olsa dahi, Silahlı Kuvvetlerden çıkarmayı gerektirir.…B) Devletin şahsiyetine karşı işlenen suçlarla basit ve nitelikli zimmet, irtikap, rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, inancı kötüye kullanma, dolanlı iflas gibi yüz kızartıcı veya şeref ve haysiyeti kırıcı suçtan veya istimal ve istihlak kaçakçılığı hariç kaçakçılık, resmi ihale ve alım satımlara fesat karıştırma, Devlet sırlarını açığa vurma suçlarından biriyle hükümlülük halinde.…\" 1632 sayılı Kanun’un  maddesi şöyledir:\"Türk Silahlı Kuvvetlerinden çıkarma cezasının niteliği, hükümlünün Silahlı Kuvvetlerle ilişiğinin kesilmesidir. Bu ceza, ayrıca bir hükme gerek kalmaksızın;A) Askeri rütbe ve memuriyetlerin kaybedilmesi,B) Subay, astsubay, uzman jandarma ve Devlet memuru olarak tekrar Türk Silahlı Kuvvetlerine kabul edilmeme,Sonuçlarını doğurur.\" 27/7/1967 tarihli ve 926 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Personel Kanunu’nun  maddesi şöyledir:\"...d) Aşağıda belirtilen suçlardan hükümlü olma nedeniyle ayırma:Ertelenmiş, para cezasına veya tedbire çevrilmiş, affa uğramış olsalar bile, Devletin şahsiyetine karşı işlenen suçlarla, 1632 sayılı Askeri Ceza Kanununun 131 inci maddesinin birinci fıkrasının az vahim hali hariç basit ve nitelikli zimmet, irtikap, rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, inancı kötüye kullanma, dolanlı iflas, iftira gibi yüz kızartıcı veya şeref ve haysiyet kırıcı nitelikteki suçlardan veya istimal ve istihlak kaçakçılığı hariç kaçakçılık, resmi ihale ve alım satımlara fesat karıştırma suçlarından hükümlü olan subaylar hakkında, hizmet sürelerine bakılmaksızın Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu hükümleri uygulanır.\" 1/3/1926 tarihli ve 765 sayılı mülga Türk Ceza Kanunu’nun 2/6/1941 tarihli ve 4055 sayılı Kanun'un  maddesiyle değişik  maddesi şöyledir:\"..II - Cürüm ile mahkûm olan kimse hüküm tarihinden itibaren beş sene içinde işlediği diğer hir cürümden dolayı evvelce verilen ceza cinsinden bir cezaya yahut hapis veya ağır hapis cezaslna mahkûm olmazsa, cezası tecil edilmiş olan mahkûmiyeti esasen vaki olmamış sayılır. Aksi takdirde her iki ceza ayrı ayrı tenfiz olunur.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/19705",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yedek subay adayı olarak alınan askerlik kararının uzun dönem er olarak tadil edilmesi işlemine karşı açılan davada verilen kararın “öngörülemez” nitelikte olması ve “bariz takdir hatası” içermesi nedenleriyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, manevi tazminat talebiyle açılan davanın delillerin takdirinde ve hukuk kurallarının yorumlanmasında yapılan hata sonucunda reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 15/7/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: İstanbul Barosuna bağlı olarak serbest avukatlık yapmakta olan başvurucu, çok sayıda kişinin yargılandığı bir davanın sanıklardan H.İ.F.nin müdafilerinden biridir. Söz konusu davanın temyiz incelemesi Yargıtay  Ceza Dairesinde (Daire) yapılmıştır. Daire yargılanan sanık sayısını esas alarak her sanığın bir müdafii tarafından temsil edilmesi yönünde bir tasarrufta bulunarak toplam 117 avukatın duruşmaya katılmasına ve bu müdafilerin alfabetik sıralamaya göre dinlenmesine karar vermiştir. Başvurucu, duruşmaya katılmasına izin verilen müdafiler listesinde adının yer almaması nedeniyle ilk anda duruşma salonuna alınmamış, ancak uğraşları sonucunda duruşma salonuna girebilmiştir. Ne var ki 19/7/2013 tarihli duruşmada o tarihe kadar söz hakkı verilmemesi nedeniyle haklarının kısıtlandığını belirterek salonu terk etmiş ve devam eden duruşmalara katılmamıştır. Bu arada sanık H.İ.F.nin müdafi olarak Avukat K.Y.A. 15/7/2013, 16/7/2013 ve 17/7/2013 tarihli duruşmalara katılarak savunma yapmıştır. Başvurucu; 16/1/2014 tarihli dilekçe ile temyiz duruşmasına katılımının engellenmek istendiğini, uzun uğraşlar sonucunda duruşmalara katılabildiğini, savunma yapacak müdafiler listesinde adı yazılı olmadığından müdafisi olduğu sanığın savunmasını ne zaman yapacağının belirli olmadığını, duruşmaları baştan sona kadar takip etmek zorunda kaldığını ve bu şekilde beklemenin fiziki bir eziyete dönüşmesi ve mesleki onuru zedelemesi nedeniyle daha fazla dayanamayarak 19/7/2013 tarihinde duruşmayı terk etmek zorunda kaldığını belirterek manevi tazminat davası açmıştır. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu (YHGK) ilk derece mahkemesi sıfatıyla yapmış olduğu yargılama sonucunda 8/1/2015 tarihinde davanın reddine kesin olarak karar vermiştir. Söz konusu kararda, başvurucunun müdafisi olduğu sanığın temyiz duruşmasında birden fazla sanığı toplam 117 müdafinin temsil ettiği, temyize konu davanın somut özellikleri nedeniyle her sanığın ancak bir müdafi tarafından ve alfabetik sıraya göre savunmasının yapıldığı ve dolayısıyla manevi tazminat koşullarının oluşmadığı tespitine yer verilmiştir. Nihai karar 16/6/2015 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu 15/7/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/12369",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, manevi tazminat talebiyle açılan davanın delillerin takdirinde ve hukuk kurallarının yorumlanmasında yapılan hata sonucunda reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, sürekli işçi kadrosuna atanma talebiyle açılan davanın süre aşımından dolayı reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkı ile mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 5/2/2020 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu olay tarihinde Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının yürüttüğü Aile ve Sosyal Destek Programı (ASDEP) kapsamında Balıkesir Altıeylül Sosyal Hizmet Merkezinde taşeron şirket işçisi olarak geçici işçi statüsünde çalışmaktadır. 24/12/2017 tarihli ve 30280 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 696 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Düzenlemeler Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (696 sayılı KHK)  maddesi ile 30/6/1989 tarihli ve 20211 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu, 926 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Personel Kanunu, 2802 sayılı Hakimler ve Savcılar Kanunu, 2914 sayılı Yükseköğretim Personel Kanunu, 5434 sayılı T. Emekli Sandığı Kanunu ile Diğer Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması, Devlet Memurları ve Diğer Kamu Görevlilerine Memuriyet Taban Aylığı ve Kıdem Aylığı ile Ek Tazminat Ödenmesi Hakkındaki 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'ye (375 sayılı KHK) eklenen geçici  maddesinde, kamu kurum ve kuruluşlarında personel çalıştırılmasına dayalı hizmet alım sözleşmeleri kapsamında 4/12/2017 tarihi itibarıyla çalışmakta olanların sürekli işçi kadrolarına veya mahallî idare şirketlerinde işçi statüsüne geçme hakkı tanınmış, başvurucu da bu haktan yararlanmak üzere Aile ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğüne başvuruda bulunmuştur. Ancak idare, Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK) işe giriş bildirgesine göre başvurucunun 4/12/2017 tarihinde görev başlangıcının olmadığını, bu nedenle \"...hizmet alım sözleşmeleri kapsamında 2017 tarihinde çalışıyor olmak\" şartının gerçekleşmediğini belirterek başvurucunun talebini reddetmiştir. Başvurucunun bu işleme karşı itirazı da reddedilerek bu karar 26/2/2018 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 6/8/2019 tarihinde Balıkesir  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) işlemin iptaline yönelik dava açmıştır. Başvurucu dava dilekçesinde 24/11/2017 tarihinde ASDEP personel alım sonuçları sözlü mülakatında başarılı olduğunu ve asil olarak kabul edildiğini, 11/12/2017 tarihinde ASDEP personeli olarak Balıkesir Aile ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğünde çalışmaya başladığını, geçici işçi statüsünden sürekli işçi statüsüne geçmek için idareye başvuruda bulunduğunu, başvurusunun gerekçesiz reddedildiğini belirtmiştir. Başvurucu, kadroya geçiş sürecinde ağır bir mağduriyet yaşadığını, aynı durumda olan kişiler için açılan davalarda verilen kararlarda mahkemelerin amaçsal bir yorum yaparak lehe kararlar verdiğini ileri sürmüştür. Mahkeme 26/9/2019 tarihli kararla davayı süre aşımı gerekçesiyle reddetmiştir. Kararın gerekçesi şöyledir;\".... davacının sürekli işçi kadrosuna geçiş için yaptığı başvurunun reddedilmesi üzerine, bu işleme karşı yapılan itirazın, 2018 tarihinde imzası karşılığında davacıya tebliğ edilen Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü'nün 2018 tarih ve E:2759 sayılı işlemi ile reddine karar verildiği, davacı tarafından da bu işleme karşı dava açılmayarak yasal dava açma süresi içinde 2018 tarihinde Kamu Denetçiliği Kurumu'na şikayet başvurusunda bulunulduğu, yapılan bu başvurunun, 2018 tarihinde başlayan dava açma süresi durdurduğu, Kamu Denetçiliği Kurumu tarafından gereğinin yapılması amacıyla ilgili merciine gönderilen başvurunun, Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü'nün 2018 tarih ve E:6036 sayılı işlemi ile reddine karar verildiği, bu işlemin de 2018 tarihinde davacıya tebliğ edildiği ve bu tarihten sonra dava açma süresinin, kaldığı yerden yeniden işlemeye başladığı göz önüne alındığında, 2018 tarihinden itibaren başlayan dava açma süresinin, 2018 tarihinde yapılan Kamu Denetçiliği Kurumuna yapılan başvuru ile durdurduğu ve bu süre zarfında geçen 42 günün, idarenin ret cevabının tebliğ edildiği 2018 tarihinden itibaren yeniden işlemeye başlayan dava açma süresinin hesabında dikkate alınarak, 2018 tarihinden itibaren kalan 18 gün içerisinde dava açılması (en son 2018 tarihinde) gerektiğinden 2019 tarihinde açılan işbu davanın süre aşımı nedeniyle esasının incelenmesine olanak bulunmamaktadır.Öte yandan, davacı tarafın 21/06/2019 tarihinde davalı idareye ikinci kez yapmış olduğu başvuru üzerine tesis edilen 17/07/2019 tarih ve 1755441 sayılı işlemin geçirilmiş olan dava açma süresini canlandırmayacağı da izahtan varestedir.Açıklanan nedenlerle, 2577 sayılı Kanun'un 15/1-b maddesi uyarınca davanın süre aşımı nedeniyle REDDİNE...\"  Başvurucunun istinaf talebi İzmir Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesinin (Bölge İdare Mahkemesi)26/12/2019 tarihli kararıyla kesin olarak reddedilmiştir. Nihai karar 6/1/2020 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu 5/2/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  375 sayılı KHK'nın geçici  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:''5018 sayılı Kanuna ekli (I), (II), (III) ve (IV) sayılı cetvellerde yer alan kamu idareleri (MİT Müsteşarlığı hariç) ile bunlara bağlı döner sermayeli kuruluşlar, bu Kanun Hükmünde Kararnameye ekli (I) sayılı listede yer alan idarelerin merkez ve taşra teşkilatlarında; ödemeleri merkezi yönetim, sosyal güvenlik kurumu, fon, kefalet sandığı, yatırım izleme ve koordinasyon başkanlığı, gençlik hizmetleri ve spor il müdürlüğü bütçelerinden veya döner sermaye bütçelerinden, anılan liste kapsamındaki diğer idareler için ise kendi bütçelerinden karşılanan 4734 sayılı Kanun ve diğer mevzuattaki hükümler uyarınca personel çalıştırılmasına dayalı hizmet alım sözleşmeleri kapsamında yükleniciler tarafından 4/12/2017 tarihi itibarıyla çalıştırılmakta olanlar;a) 657 sayılı Kanunun 48 inci maddesinin (A) bendinin (1), (4), (5), (6), (7) ve (8) numaralı alt bentlerinde belirtilen şartları taşımak,b) Herhangi bir sosyal güvenlik kurumundan emeklilik, yaşlılık veya malullük aylığı almaya hak kazanmamış olmak,c) Bu kapsamda çalıştırılmalarına ilişkin olarak açtıkları davalardan ve/veya icra takiplerinden feragat edeceğine dair yazılı beyanda bulunmak,ç) En son çalıştığı idare ile daha önce kamu kurum ve kuruluşlarında alt işveren işçisi olarak çalıştığı iş sözleşmelerinden dolayı bu madde ile tanınan haklar karşılığında herhangi bir hak ve alacak talebinde bulunmayacağını ve bu haklarından feragat ettiğine dair yazılı bir sulh sözleşmesi yapmayı kabul ettiğini yazılı olarak beyan etmek, kaydıyla, bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihten itibaren on gün içinde idaresinin hizmet alım sözleşmesinin yapıldığı birimine, sürekli işçi kadrolarında istihdam edilmek üzere yazılı olarak başvurabilirler. Başvuranların şartları taşıyıp taşımadıklarının tespiti, bu tespite itirazların karara bağlanması, şartları taşıyanların idarelerince belirlenen usul ve esaslara göre yapılacak yazılı ve/veya sözlü ya da uygulamalı sınava alınması, sınav sonuçlarına itirazların karara bağlanması ve sınavda başarılı olanların kadroya geçirilmesine ilişkin süreç bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihten itibaren doksan gün içinde idarelerince sonuçlandırılır. Sınavlarda başarılı olanlar, varsa bu fıkranın (c) bendinde öngörülen davalardan feragat ettiklerini tevsik eden belgeyi ve/veya icra takibine konu alacaktan feragat ettiğine dair icra müdürlüğünden alınacak belgeyi ibraz etmek, bu fıkranın (ç) bendinde öngörülen sulh sözleşmesini ibraz etmek ve öngörülen şartları taşımaya devam etmek kaydıyla, sınav sonuçlarının kesinleşmesini müteakip, her bir sözleşme itibarıyla, yüklenicinin hakedişlerinin ödendiği bütçe, teşkilat ve birim/yerleşim yeri adına vize edilmiş sayılan sürekli işçi kadrolarına idarelerince topluca geçirilir. Bu fıkra kapsamında feragat edilen davalara veya takiplere ilişkin yargılama ve takip giderleri davacı veya takip eden üzerinde bırakılır ve taraflar lehine vekalet ücretine hükmolunmaz, hükmedilenler tahsil edilmez ve bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihe kadar tahsil edilenler ise iade edilmez. Bu fıkra kapsamında yapılacak sulh sözleşmelerinden damga vergisi alınmaz.'' 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\" Dava açma süresi, özel kanunlarında ayrı süre gösterilmeyen hallerde Danıştayda ve idare mahkemelerinde altmış ve vergi mahkemelerinde otuz gündür. Bu süreler;a) İdari uyuşmazlıklarda; yazılı bildirimin yapıldığı,...Tarihi izleyen günden başlar.\"  2577 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\"  İlgililer, haklarında idari davaya konu olabilecek bir işlem veya eylemin yapılması için idari makamlara başvurabilirler. Altmış gün içinde bir cevap verilmezse istek reddedilmiş sayılır. İlgililer altmış günün bittiği tarihten itibaren dava açma süresi içinde, konusuna göre Danıştaya, idare ve vergi mahkemelerine dava açabilirler. Altmış günlük süre içinde idarece verilen cevap kesin değilse ilgili bu cevabı, isteminin reddi sayarak dava açabileceği gibi, kesin cevabı da bekleyebilir. Bu takdirde dava açma süresi işlemez. Ancak, bekleme süresi başvuru tarihinden itibaren altı ayı geçemez. Dava açılmaması veya davanın süreden reddi hallerinde, altmış günlük sürenin bitmesinden sonra yetkili idari makamlarca cevap verilirse, cevabın tebliğinden itibaren altmış gün içinde dava açabilirler. \" 2577 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir:\" İlgililer tarafından idari dava açılmadan önce, idari işlemin kaldırılması, geri alınması değiştirilmesi veya yeni bir işlem yapılması üst makamdan, üst makam yoksa işlemi yapmış olan makamdan, idari dava açma süresi içinde istenebilir. Bu başvurma, işlemeye başlamış olan idari dava açma süresini durdurur. Altmış gün içinde bir cevap verilmezse istek reddedilmiş sayılır. İsteğin reddedilmesi veya reddedilmiş sayılması halinde dava açma süresi yeniden işlemeye başlar ve başvurma tarihine kadar geçmiş süre de hesaba katılır. \" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/5840",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, sürekli işçi kadrosuna atanma talebiyle açılan davanın süre aşımından dolayı reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkı ile mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 30/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucuların adli yardım talepleri kabul edilerek başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2015/3269 sayılı bireysel başvuru dosyasının konu yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2014/16190 sayılı dosya üzerinde birleştirilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular aleyhine 21/3/2007 tarihinde açılan kadastro tespitine itiraz davası yerel Mahkemenin 24/4/2014 tarihinde verdiği kararla sona ermiş ve karar temyiz edilmeyerek kesinleşmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/16190",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvuru süresi içinde yapılmıştır. Başvurunun bu kısmının kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Komisyonca 29/12/2021 tarihli kararla başvurucunun kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddiasının açıkça dayanaktan yoksun olması nedeniyle kabul edilemez olduğuna karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/30318",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvuru, süresi içinde yapılmıştır. Başvurunun bu kısmının kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Komisyonca 3/1/2023 tarihli kararla başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne ve makul sürede yargılanma hakkı dışındaki şikâyetlerinin kabul edilemez olduğuna karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/10449",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutukluluk incelemelerinin hâkim/mahkeme huzuruna çıkarılmaksızın dosya üzerinden yapılmasına bağlı olarak açılan tazminat davasının reddedilmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 4/7/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyon, adli yardım talebinin kabulüne ve başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, hakkında yürütülen bir soruşturma kapsamında 26/1/2016 tarihinde terör örgütüne üye olma suçundan sulh ceza hâkimliğinin huzurunda yapılan sorgusunun ardından tutuklanmıştır. Tutuklama tarihinden 20/7/2016 tarihine kadar yapılan başvurucu hakkındaki aylık tutukluluk incelemeleri başvurucunun müdafiinin katılımıyla celse açılarak yapılmıştır. Başvurucu hakkında 29/3/2017 tarihinde iddianame hazırlanmıştır. Batman  Ağır Ceza Mahkemesi 18/4/2017 tarihinde iddianamenin iadesine karar vermiştir. Bunun üzerine Başsavcılık 11/9/2017 tarihinde yeni bir iddianame hazırlamıştır. Batman  Ağır Ceza Mahkemesi 25/9/2017 tarihinde bu iddianamenin de iadesine karar vermiştir. Bu karara yapılan itiraz Batman  Ağır Ceza Mahkemesince 27/9/2017 tarihinde kabul edilmiş ve iade kararı kaldırılmıştır. Başvurucunun 20/7/2016 tarihinden sonraki tahliye talepleri ve tutukluluk incelemeleri ise 25/7/2016 tarihli ve 668 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınması Gereken Tedbirler ile Bazı Kurum ve Kuruluşlara Dair Düzenleme Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin (668 sayılı KHK)  maddesinin (ç) bendi uyarınca otuzar günlük sürelerle dosya üzerinden karara bağlanmıştır. Ayrıca gerek soruşturma gerek kovuşturma aşamasında tutukluluğun devamı kararlarına ve tahliye talebinin reddi kararlarına yapılan itirazlar da dosya üzerinden karara bağlanmıştır. Batman  Ağır Ceza Mahkemesinin kararı doğrultusunda iddianame kabul edilmiş ve kovuşturma aşaması başlamıştır. Başvurucu 17/1/2018 tarihinde yapılan duruşmada hâkim huzuruna çıkmış ve müdafiiyle birlikte savunmasını yapmıştır.  Dava, ilk derece mahkemesinde derdesttir. Başvurucu 4/12/2017 tarihli dilekçesiyle iki yıl boyunca mahkeme huzuruna çıkarılmadığını, Savcılığın ihmali nedeniyle soruşturmanın bu kadar süre boyunca sonuçlanmadığını, Savcılığın kusurunun kendisine yüklenemeyeceğini belirterek 000 TL maddi, 000 TL manevi tazminatın ödenmesi talebiyle tazminat davası açmıştır. Başvurucu tazminat sebebi olarak 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (d) bendine dayanmıştır.  Batman  Ağır Ceza Mahkemesi 10/4/2018 tarihinde tazminat davasının reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...davacının 26/1/2016 tarihinde silahlı terör örgütüne üye olma suçunu işlediği iddiasıyla tutuklandığı, yargılamasının Batman  Ağır Ceza Mahkemesi'nin 2017/371 E sayılı dosyası üzerinden devam ettiği, dosya arasında bulunan tensip zaptına göre atılı suça iştirak eden davacıdan başka 4 şahsın daha bulunduğu, ... böylece dosya kapsamında 5 farklı şüphelinin 8 farklı olay nedeniyle 4 farklı suçtan dolayı soruşturmalarının Batman Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yürütüldüğü ve haklarında kamu davasının açıldığı, suç tarihlerinde ilimiz çevresindeki il ve ilçelerde yoğun bir şekilde hendek operasyonlarının yürütülmekte olduğu, bu operasyonlarda çok sayıda güvenlik görevlisinin yaralandığı veya şehit olduğu, 25/8/2015 tarihi itibarı ile de Batman ili dahilinde 'hendek kazma' girişimlerinin yaşanmakta olduğu ve davacının da aralarında bulunduğu şüphelilerin bu eylemlerin failleri olarak yer aldığı, davacının bu olayları organize eden PKK - YDG/H terör örgütü içerisinde aktif olarak yer aldığı hususunda iddiaların bulunduğu, tutuklama tarihi olan 26/1/2016 ile ilk celse tarihi olan 17/1/2017 tarihi arasında tutuklulukta geçen sürenin, dosya kapsamına göre makul olduğu, CMK'nın maddesinde belirtilen süre içinde tutukluluk halinin gözden geçirilerek gerekçesiyle beraber tutukluluk halinin devamına karar verildiği, dosya kapsamına göre diğer tutuklama nedenlerinin mevcut olduğu, bu nedenle yerinde görülmeyen maddi ve manevi tazminat talebinin reddine karar vermek gerekmiştir.\" Başvurucu; iki yıl boyunca soruşturma dosyasında yargılamanın esasını etkileyebilecek önemli bir gelişme olmadan tutuklu şekilde yargılandığını, 26/1/2016 tarihinde tutuklanıp 17/1/2018 tarihinde mahkeme huzuruna çıkmışsa da gerekçeli kararda bir yıl sonra mahkeme huzuruna çıkmış gibi 17/1/2017 tarihinin yazıldığını, iddianamenin eksiklik bulunduğu için iki kez iade edilmesinin bu gecikmenin gerekçesi olamayacağını belirterek istinaf yoluna başvurmuştur. Bölge Adliye Mahkemesi 5/2/2019 tarihinde istinaf başvurusunun esastan reddine kesin olarak karar vermiştir. Başvurucu 10/1/2019 tarihinde tahliye edilmiştir.  Başvurucu 4/7/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Erdal Tercan [GK], B. No: 2016/15637, 12/4/2018, §§ 45-50; 58, 59, 69, 70; Salih Sönmez, B. No: 2016/25431, 28/11/2018, §  ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/23195",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutukluluk incelemelerinin hâkim/mahkeme huzuruna çıkarılmaksızın dosya üzerinden yapılmasına bağlı olarak açılan tazminat davasının reddedilmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 11/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular zilyetliğin tespiti ve tapusuz taşınmazın tescili talebiyle 22/2/1993 tarihinde dava açmışlardır. Adana  Asliye Hukuk Mahkemesi 4/9/1994 tarihli kararı ile davanın kabulüne ve taşınmazın başvurucular adına tapuya tesciline karar vermiştir. Karar, Yargıtay  Hukuk Dairesinin (Daire) 5/7/1995 tarihli ilamı ile bozulmuştur. Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada Mahkemece 28/12/1998 tarihli karar ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz üzerine karar, Dairenin 20/4/1999 tarihli ilamı ile bozulmuştur. Bozma üzerine Mahkeme 5/7/2000 tarihli kararı ile davanın kabulüne karar vermiştir. Anılan karar, Dairenin 27/11/2000 tarihli ilamı ile bozulmuştur. Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada Mahkemece 13/2/2002 tarihli karar ile davanın kabulüne, taşınmazın eşit paylar hâlinde başvurucular adına tapuya tesciline karar verilmiştir. Karar, Dairenin 22/9/2003 tarihli ilamı ile bozulmuştur. Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada Mahkemece 16/7/2013 tarihli karar ile davanın reddine karar verilmiştir. Temyiz üzerine karar, Dairenin 9/12/2014 tarihli ilamı ile onanmıştır. Karar düzeltme talebi, Dairenin 29/6/2015 tarihli ilamı ile reddedilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/15172",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, katıldıkları bir toplantıdaki davranışları nedeniyle haklarında disiplin cezasına hükmedilen başvurucuların toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme haklarının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 8/8/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Tuncay Öcalan (birinci başvurucu) İzmir'in Tire ilçesinde bir ilkokulda, başvurucu Dilber Yener (ikinci başvurucu) ise aynı ilçede bir lisede öğretmen olarak görev yapmaktadır. Başvurucuların ikisi de Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası (Sendika) üyesidir. Başvurucular 23/11/2013 tarihinde, Sendika tarafından alınan karar uyarınca öğretmenlik mesleğiyle ilgili talep ve şikâyetlerin duyurulması amacıyla Ankara Tandoğan Meydanı'nda toplanan binlerce Sendika üyesinin açıklama yapmak üzere Millî Eğitim Bakanlığı binasına doğru yürüyüşe başladığını fakat Kızılay Meydanı girişinde polis müdahalesiyle karşılaştıklarını belirtmiştir. Başvurucular Sendika üyelerine gaz bombası ve tazyikli suyla müdahale edildiğini, gazdan etkilenen ve gaz kapsülü isabet eden birçok üyenin hastaneye kaldırıldığını, birçok üyenin de gözaltına alındığını ifade etmiştir. Başvurucular 24/11/2013 tarihinde Tire'ye dönen Sendika üyelerinin maruz kaldıkları bu muameleyi kendilerinin de aralarında bulunduğu diğer Sendika üyelerine anlattıklarını belirtmiştir. Bunun üzerine başvurucuların da aralarında bulunduğu Sendika üyesi bir grup öğretmen 23/11/2013 tarihinde Sendika üyesi öğretmenlerin maruz kaldığı muamele konusunda Tire kamuoyunun bilgilendirilmesi gerektiğine karar vermiştir. Bu doğrultuda Sendika ilçe temsilcisi, Tire Kaymakamı ve İlçe Millî Eğitim Müdürü'nü arayarak 24/11/2013 tarihinde gerçekleştirilecek Öğretmenler Günü resmî töreninde konuşma yapmayı talep etmiş fakat talebi reddedilmiştir.  Bunun üzerine başvurucuların da aralarında bulunduğu bir grup öğretmen 24/11/2013 tarihinde Öğretmenler Günü kutlamasının gerçekleştirildiği Tire Belediyesi Kültür Salonu'na gitmiş ve burada sloganlar atarak bir protesto eylemi gerçekleştirmiştir. Başvurucuların da dâhil olduğu protestocu grup daha sonra salon dışına çıkarak bir gösteri yürüyüşü gerçekleştirmiş, Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) Tire İlçe Başkanlığı binası önünde sloganların eşlik ettiği bir basın açıklaması da yapmıştır. Başvurucular, resmî tören sırasında Sendika ilçe temsilcisinin konuşma talebini yinelediğini fakat salonda bulunan yetkililerin talebi dikkate almamaları üzerine grup içinden kendiliğinden öne çıkan kişilerin salonda kısa açıklamalar yaptıklarını ifade etmiştir.  Buna göre birinci başvurucu, anılan tören esnasında salondakilere elindeki gaz bombası kapsülünü göstererek \"Öğretmenler gününüz kutlu olsun, hediyeniz bu işte, biz bunu yedik geldik, verdikleri hediye bu, faşizm\" şeklinde ifadelerde bulunmuştur. Birinci başvurucu dışarıda devam eden yürüyüş esnasında \"Gün Gelecek Devran Dönecek Akp Halka Hesap Verecek\", \"AKP'ye Teslim Olmayacağız\", Zam, Zulüm, İşkence, İşte AKP\" şeklinde sloganlar atmış, yürüyüş sonunda AKP İlçe Başkanlığı önünde yapılan basın açıklamasından sonra ise elindeki gaz fişeği kapsülünü göstererek \"Bakın menşei diyorum ABD, emperyalizm nasıl bomba üretmiş emekçilere atmak için, kimden aldı AKP bunları kendi emperyalistlerinden, kendi yumuşaklık yaptıklarından, dün öğretmenleri bunlarla boğdular. Bir arkadaşımın bacağını kırdılar. Bir arkadaşım beyin tramvası geçirdi. Biz yerlerde sürüklendik, ıslatıldık. Öğretmenler günü hediyemiz, bu günde canım cicim öğretmenlerimiz, böyle mi diyorsunuz bize\" şeklinde ifadelerde bulunmuştur. İkinci başvurucu ise resmî törenin yapıldığı salonda gerçekleştirilen protestoya ıslıklamak, alkışlamak ve slogan atmak suretiyle katılmış; yürüyüş ve basın açıklaması esnasında da \"Gün Gelecek Devran Dönecek Akp Halka Hesap Verecek\", AKP'ye Teslim Olmayacağız\", \"Zam, Zulüm, İşkence, İşte AKP\" şeklinde sloganlar atmıştır.  Yapılan idari soruşturmalar sonucu iki başvurucunun da söz konusu eylemleri nedeniyle hizmet dışında devlet memurunun itibar ve güven duygusunu sarsacak nitelikte davranışlarda bulunduklarından bahisle kınama disiplin cezasıyla tecziyeleri teklif edilmiş fakat geçmiş hizmetlerinin olumlu olduğu gerekçesiyle başvurucular hakkında, mevzuatta bir alt ceza olarak öngörülmüş uyarma disiplin cezasına hükmedilmiştir.  Başvurucular, haklarındaki disiplin cezalarının iptali istemiyle dava açmıştır. İdare mahkemeleri başvurucuların davasını reddetmiştir. İdare mahkemeleri gerekçelerinde öncelikle bir kamu görevlisi ve özellikle bir öğretmenin herhangi bir siyasi parti, kişi ve zümrenin yarar veya zararını hedef tutan davranışlarda bulunamayacağının açık olduğunu belirtmiştir. Daha sonra gerek resmî törenin yapıldığı salonda gerek dışarıda yapılan yürüyüş ve basın açıklaması esnasında atılan sloganların bir siyasi partiyi hedef alan siyasi sloganlar olması nedeniyle toplantının amacı dışına çıkarak siyasi bir eylem niteliği hâlini aldığını belirten idare mahkemeleri, yapılan eylemin sendikal bir faaliyetle ilgisinin de bulunmadığı sonucuna ulaşmıştır. Başvurucuların eylemlerinin sübutu konusunda bir tartışma bulunmadığını belirten derece mahkemeleri, başvurucular hakkındaki disiplin cezalarının hukuka uygun olduğuna hükmetmişlerdir. Birinci başvurucunun açtığı dava hakkında karar veren idare mahkemesi, başvurucunun disiplin cezası verilebilmesi için öngörülen zamanaşımı süresinin geçtiği iddiasına da itibar edilmediğini ifade etmiştir. Anılan mahkeme öngörülen bu sürenin idarenin iç işleyişine ilişkin olduğunu ve başvurucu hakkında disiplin cezası verilmesine engel teşkil etmediğini belirtmiştir. İkinci başvurucunun açtığı dava hakkında karar veren derece mahkemeleri ise bu iddianın yerinde görülmediğini, disiplin cezasının usul ve yasaya uygun olduğunu belirtmiştir.  Başvurucular açtıkları davaların reddi kararına karşı istinaf yoluna başvurmuştur. Bölge idare mahkemeleri başvurucuların istinaf taleplerini, idare mahkemesi kararlarının hukuka ve hakkaniyete uygun olduğu gerekçesiyle reddetmiştir. Başvurucular bu kararlara karşı karar düzeltme yoluna başvurmuştur. Başvurucuların söz konusu talepleri de karar düzeltme nedenlerinden birinin bulunmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir. Nihai ret kararı birinci başvurucuya 26/7/2016 tarihinde, ikinci başvurucuya ise 18/7/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir.  Başvurucular 8/8/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.  14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun \"Tarafsızlık ve Devlete Bağlılık\" başlıklı  maddesi şöyledir:\"Devlet memurları siyasi partiye üye olamazlar, herhangi bir siyasi parti, kişi veya zümrenin yararını veya zararını hedef tutan bir davranışta bulunamazlar; görevlerini yerine getirirlerken dil, ırk, cinsiyet, siyasi düşünce, felsefi inanç, din ve mezhep gibi ayırım yapamazlar; hiçbir şekilde siyasi ve ideolojik amaçlı beyanda ve eylemde bulunamazlar ve bu eylemlere katılamazlar.Devlet memurları her durumda Devletin menfaatlerini korumak mecburiyetindedirler. Türkiye Cumhuriyeti Anayasasına ve kanunlarına aykırı olan, memleketin bağımsızlığını ve bütünlüğünü bozan Türkiye Cumhuriyetinin güvenliğini tehlikeye düşüren herhangi bir faaliyette bulunamazlar. Aynı nitelikte faaliyet gösteren herhangi bir harekete, gruplaşmaya, teşekküle veya derneğe katılamazlar, bunlara yardım edemezler.\" 657 sayılı Kanun'un \" Disiplin cezalarının çeşitleri ile ceza uygulanacak fiil ve haller\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Devlet memurlarına verilecek disiplin cezaları ile her bir disiplin cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır:...B - Kınama : Memura, görevinde ve davranışlarında kusurlu olduğunun yazı ile bildirilmesidir.Kınama cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır:...d) Hizmet dışında Devlet memurunun itibar ve güven duygusunu sarsacak nitelikte davranışlarda bulunmak,...\" Diğer ilgili hukuk için bkz. Gülistan Atasoy ve diğerleri, B. No: 2017/15845, 21/1/2021, §§ 26-33; Yasin Agin ve diğerleri, B. No:2017/32534, 21/1/2021, §§ 20- ",
+        "Haklar":"Toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/14273",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, katıldıkları bir toplantıdaki davranışları nedeniyle haklarında disiplin cezasına hükmedilen başvurucuların toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme haklarının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; yakalama kararı nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, vatandaşlıktan çıkarılma ve yeniden vatandaşlığa alınma talebinin reddedilmesi nedeniyle anayasal hakların ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 13/6/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Yakalama Emri Çıkarılmasına İlişkin Süreç Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığının 2002/1683 sayılı dosyasında başvurucu hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan soruşturma başlatılmıştır. Yurt dışında bulunduğu dönemde kendisine ulaşılamamış olması nedeniyle başvurucunun ifadesi alınamamış ve Diyarbakır Cumhuriyet Başsvacılığınca 12/4/2005 tarihinde silahlı terör örgütüne üye olma suçundan başvurucu hakkında daimî arama kararı çıkarılmıştır. Sonrasında silahlı terör örgütü üyesi olma suçundan dolayı Diyarbakır (CMK mülga  madde ile görevli)  Ağır Ceza Mahkemesinin 16/12/2007 tarihli kararı ile 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  ve  maddeleri gereğince başvurucu hakkında yakalama emri çıkarılmasına karar verilmiştir. Mezkûr yakalama kararına yapılan itirazlar reddedilmiştir. Başvurucu 11/4/2014 tarihli dilekçesiyle, isnat edilen suçun zamanaşımına uğradığını ve Türk vatandaşı olmadığını belirterek yakalama kararının kaldırılmasını yeniden talep etmiştir.  Mezkûr talep, Diyarbakır  Sulh Ceza Mahkemesinin 24/4/2014 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Ret kararı üzerine dosyanın gönderildiği Diyarbakır  Asliye Ceza Mahkemesi 25/4/2014 tarihli kararı ile yakalama kararının kaldırılması talebinin reddine karar vermiştir. Karar, başvurucuya 16/5/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 13/6/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. Yeniden Vatandaşlığa Alınma Talebine İlişkin Süreç Hâlen İspanya'da yaşayan ve vatansız statüsünde bulunan başvurucu, Bakanlar Kurulunun 29/4/2002 tarihli kararıyla askerlik hizmetini yapmadığı gerekçesiyle 11/2/1964 tarihli ve 403 sayılı mülga Türk Vatandaşlığı Kanunu'nun  maddesi uyarınca Türk vatandaşlığından çıkarılmıştır. Başvurucunun 29/5/2009 tarihli ve 5901 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanunu uyarınca yeniden Türk vatandaşlığına alınması istemiyle Madrid Büyükelçiliğinin 8/11/2011 tarihli yazısı ekinde yer alan dilekçesiyle 24/10/2012 tarihinde yaptığı başvuru, mevzuatta öngörülen şartları taşımadığı gerekçesine dayanılarak İçişleri Bakanlığının 15/1/2012 tarihli işlemiyle reddedilmiştir.  Söz konusu işlemin iptali istemiyle açılan dava ise Ankara  İdare Mahkemesinin 29/11/2013 tarihli kararı ile reddedilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Olayda, davacının milli güvenlik bakımından vatandaşlığa alınmaya engel bir halinin bulunup bulunmadığının tespiti için Emniyet Genel Müdürlüğünce yaptırılan araştırmada davacı hakkında Diyarbakır  Ağır Ceza Mahkemesince konulan \"Yasadışı örgüt faaliyetleri nedeniyle\" arama kaydının mevcut olduğu belirtilmiştir.Bu durumda, mevzuatta yer alan \"millî güvenlik bakımından engel teşkil edecek bir hali bulunmamak kaydıyla, Türkiye'de ikamet etme şartı aranmaksızın Bakanlar Kurulu kararı ile yeniden Türk vatandaşlığına alınabilirler.\" hükmünde yer alan şartı taşımayan davacının uygun görülmeyen talebinin Bakanlıkça reddedilmesine ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır. Açıklanan nedenlerle, davanın reddine...[Karar verildi]\"  Anılan karar temyiz edilmiş olup temyiz incelemesi devam etmektedir. A. Ulusal Hukuk 5271 sayılıKanun'un \"Yakalama emri ve nedenleri\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Soruşturma evresinde çağrı üzerine gelmeyen veya çağrı yapılamayan şüpheli hakkında, Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından yakalama emri düzenlenebilir. Ayrıca, tutuklama isteminin reddi kararına itiraz halinde, itiraz mercii tarafından da yakalama emri düzenlenebilir.(2) Yakalanmış iken kolluk görevlisinin elinden kaçan şüpheli veya sanık ya da tutukevi veya ceza infaz kurumundan kaçan tutuklu veya hükümlü hakkında Cumhuriyet savcıları ve kolluk kuvvetleri de yakalama emri düzenleyebilirler.(3) Kovuşturma evresinde kaçak sanık hakkında yakalama emri re'sen veya Cumhuriyet savcısının istemi üzerine hâkim veya mahkeme tarafından düzenlenir.(4) Yakalama emrinde, kişinin açık eşkâli, bilindiğinde kimliği ve yüklenen suç ile yakalandığında nereye gönderileceği gösterilir.\" 5901 sayılıKanun'un  maddesişöyledir:Mülga 403 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanununun 25 inci maddesinin (a), (ç), (d) ve (e) bentleri uyarınca Türk vatandaşlığını kaybetmiş olan kişiler başvurmaları halinde, millî güvenlik bakımından engel teşkil edecek bir hali bulunmamak kaydıyla, Türkiye’de ikamet etme şartı aranmaksızın Bakanlar Kurulu kararı ile yeniden Türk vatandaşlığına alınabilirler.B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) ve protokollerin belirli bir vatandaşlığa sahip olma hakkını güvence altına almadığını ancak vatandaşlığın keyfî olarak reddedilmesinin bazı durumlarda bireyin özel yaşamı üzerindeki etkisi sebebiyle Sözleşme’nin  maddesi açısından sorun oluşturabileceğini kabul etmiştir (Genovese/Malta, B. No: 53124/09, 11/10/2011, § 30).AİHM'e göre bir kişinin vatandaşlık kazanmabilme konusunda iddia edebileceği bir hakkının olup olmadığı sorunu, prensip olarak devletin iç hukukuna bakılarak çözülmelidir. Benzer şekilde, bir kişinin bir devletin vatandaşlığını kazanması; Sözleşme kapsamında sorun yaratabilecek şekilde vatandaşlığın keyfî olarak reddedilip reddedilmediği sorusu da iç hukukta bulunan şartlara atıfta bulunularak saptanmalıdır. Vatandaşlığa kabul yolu ile vatandaşlığın verilmesi konusunda iç hukukla uyumlu olarak seçilecek ölçütler, devlet ile bireyin arasındaki her toplumda sağlanması gerekli bağın doğasıyla ilişkilidir (Petropavlovskis/Letonya, B. No: 44230706, 13/1/2015, § 84). ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/10171",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yakalama kararı nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının, vatandaşlıktan çıkarılma ve yeniden vatandaşlığa alınma talebinin reddedilmesi nedeniyle anayasal hakların ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 30/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucu Orhan Kayhan'ın adli yardım talebi kabul edilerek başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2015/732 sayılı bireysel başvuru dosyasının konu yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2014/16023 sayılı dosya üzerinde birleştirilmesine karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular aleyhine 23/3/2007 tarihinde açılan kadastro tespitine itiraz davası, Yargıtayın 25/2/2016 tarihinde verdiği onama kararıyla sona ermiş ve karar kesinleşmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/16023",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, irat kaydedilen teminatın iadesi isteminin reddine dair işleme karşı açılan davada aleyhe olan tebliğ hükmünün geçmişe yönelik olarak uygulanması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 9/1/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Şirket, dâhilde işleme izin belgesi kapsamında ithalat ve ihracat ile iştigal etmektedir. İthal edilmesi gümrük vergisine tabi ham madde ya da girdilere gümrük muafiyeti getiren bir ihracatı teşvik sistemi olan dâhilde işleme izin sisteminde başvurucunun ihracat yapmak taahhüdü ile yurda getirdiği emtianın gümrük vergisi teminata bağlanmakta ve ihracat taahhüdünün gerçekleşmesinin ardından teminatlar kendisine iade edilmektedir. Başvurucu Şirketin bu kapsamda adına tescilli 4/2/2002 tarihli dâhilde işleme izin belgesiyle ithal ettiği eşyaya ilişkin taahhüt hesabını kapatmak için süresinde müracaatta bulunmadığı gerekçesiyle İstanbul İhracatçılar Birliği Genel Sekreterliği (Genel Sekreterlik) 21/5/2004 tarihli işlemle ilgili hesabı müeyyideli olarak kapatmıştır. Bunun üzerine 21/10/2004 tarihinde 271,55 TL teminatı irat kaydedilmiştir. Başvurucu tarafından talep edilmesi üzerine Dış Ticaret Müsteşarlığının 21/10/2004 tarihli işlemiyle dava konusu dâhilde işleme izin belgesi ihracat taahhüt hesabının resen kapatma işleminin uygulanan müeyyidelerin tahsil edilmemiş olması şartıyla iptal edildiği ilgili gümrük müdürlüğüne bildirilmiştir. Bunun üzerine söz konusu teminat emanet hesaplara aktarılmıştır. Daha sonra başvurucu Şirket hakkında düzenlenen 24/8/2007 tarihli müfettiş raporunda söz konusu dâhilde işleme izin belgesine konu eşyanın uzatılmış süre sonu olan 31/7/2005 tarihine kadar ihracatının gerçekleştirilmediği, dolayısıyla belge taahhüdüne sayılamayacağı belirtilerek 27/10/1999 tarihli ve 4458 sayılı Gümrük Kanunu'nun  maddesinin birinci fıkrası ve  maddeleri uyarınca işlem yapılması gerektiği sonucuna varılması üzerine ödeme emri düzenlenmiştir. Genel Sekreterliğin 15/12/2009 tarihli yazısıyla dava konusu dâhilde işleme izin belgesi taahhüt hesabının gerçekleşen ithalat ve ihracat değerlerinden kapatıldığının bildirilmesi üzerine başvurucunun 9/4/2012 tarihli dilekçe ile teminat olarak yatırdığı tutarın iadesini istediği ancak 20/12/2016 tarihli ve 26382 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Dahilde İşleme Rejimi Tebliği'nin (İhracaat:2006/12)  maddesinin üçüncü fıkrasına istinaden müeyyide uygulanarak tahsil edilen tutarların taahhüt kapatma işlemi sonrasında iade edilmeyeceğinden bahisle başvurucunun talebinin reddedildiği anlaşılmıştır. Başvurucu Şirket 9/4/2012 tarihli dilekçeyle söz konusu teminatın iadesi istemiyle idari müracaatta bulunmuş, talebi reddedilmiştir.  Başvurucu Şirket, adına tescilli 4/2/2002 tarihli dâhilde işleme izin belgesi kapsamında yurt içine getirilen eşyaya ilişkin taahhüt hesabının süresinde kapatma müracaatında bulunmaması nedeniyle irat olarak kaydedilen 271,55 TL teminatın iadesi istemiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin Mersin GümrükMüdürlüğü işlemi ile bu işleme karşı yaptığı itirazın reddine ilişkin 6/9/2012 tarihli Orta Akdeniz Gümrük ve Ticaret Bölge Müdürlüğü işleminin iptali istemiyle Mersin  Vergi Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır.  Başvurucu Şirketin açtığı iptal davası Mahkemenin 21/6/2013 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Kararın gerekçesinde; başvurucunun süresinde kapatma müracaatında bulunmadığı hususunda ihtilaf olmadığı, bu sebeple dava konusu dâhilde işleme izin belgesi kapsamındaki ihracat taahhüdünün ilgili kurumca müeyyideli olarak kapatılmasında ve yatırılan teminatın irat olarak kaydedilmesinde hukuka aykırılık bulunmadığı ifade edilmiştir. Resen kapatma işlemi, söz konusu işlemin şartlı veya şartsız olarak geri alınıp alınmaması hususunda yetkili olan Müsteşarlıkça müeyyidelerin tahsil edilmemiş olması şartıyla geri alındığından, geri alma işlemi sonrasındaki vergi muafiyeti de irat olarak kaydedilen teminat haricindeki tutar açısından geçerli olduğundan, irat olarak kaydedilen teminatın iadesi isteminin reddine ilişkin davalı idare işleminde hukuka aykırılık görülmediği belirtilmiştir.  Başvurucu Şirket; dava konusu ettiği uyuşmazlığın temelinin 4/2/2002 tarihli dâhilde işleme izin belgesi kapsamında yurt içine getirilen eşyaya ilişkin taahhüt hesabı olduğunu, bu tarihteki hukuksal duruma göre davasının görülmesi gerektiğini, 2006/12 sayılı tebliğin uygulama imkânı bulunmadığını, yapılan işlemin hukuka aykırı olduğunu belirterek itiraz isteminde bulunmuştur. Adana Bölge İdare Mahkemesi (Bölge İdare Mahkemesi) 17/4/2014 tarihli kararıyla itiraz istemini reddederek Mahkeme kararını onamıştır. Bölge İdare Mahkemesinin 22/10/2014 tarihli kararıyla karar düzeltme isteminin de reddedilmesiyle yargısal süreç tamamlanmıştır.  Nihai karar 18/12/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu Şirket 9/1/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  4458 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: \"Dahilde işleme ve hariçte işleme rejimleriyle ilgili usul ve esaslar Bakanlar Kurulunca belirlenir.\" 4458 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: \"Serbest dolaşımda olmayan eşya, işlem görmüş ürünlerin üretiminde kullanılmasından sonra Türkiye Gümrük Bölgesinden yeniden ihraç edilmesi amacıyla, gümrük vergileri ve ticaret politikası önlemlerine tabi tutulmaksızın ve vergileri teminata bağlanmak suretiyle, dahilde işleme rejimi kapsamında geçici olarak ithal edilebilir. Eşyanın işlem görmüş ürünler şeklinde ihracı halinde, teminat iade olunur. Eşyanın bu şekilde dahilde işleme rejiminden yararlanmasına şartlı muafiyet sistemi denir.\" 4458 sayılı Kanun'un  maddesinin birinci fıkrası şöyledir: \"Dahilde işleme rejimi kapsamında bir gümrük yükümlülüğünün doğması halinde, 115 inci madde hükümleri saklı kalmak kaydıyla, gümrük vergileri, ithal eşyasının dahilde işleme rejimine ilişkin beyannamenin tescil tarihindeki vergi oranı ve diğer vergilendirme unsurları göz önünde bulundurularak hesaplanır.\" 31/12/1999 tarihli ve 23923 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 23/12/1999 tarihli ve 99/13819 sayılı Dahilde İşleme Rejimi Kararı hakkında Bakanlar Kurulu kararının \"Belgenin Revizesi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Dahilde İşleme İzin Belgeleri, 11 inci madde hükümleri saklı kalmak kaydıyla, belge süresi içerisinde ilgili firma tarafından yapılacak müracaata istinaden revize edilebilir.\" 99/13819 sayılı Bakanlar Kurulu kararının \"İhracat taahhüdünün kapatılması\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Dahilde İşleme İzin Belgesi sahibi firmaların belge süresi sonundan itibaren 3(üç) ay içerisinde gerekli bilgi ve belgelerle birlikte, belge ihracat taahhüdünü kapatmak için müracaat etmeleri zorunludur. Dahilde İşleme İzin Belgesi ihracat taahhüdü, bu Karara istinaden yayımlanacak tebliğde belirtilen bilgi ve belgelere istinaden, belgede belirtilen şartlara uygun olarak Müsteşarlık ve/veya Müsteşarlığın belirleyeceği İhracatçı Birlikleri Genel Sekreterlikleri tarafından kapatılır. Kapatma bildirim yazısına istinaden, teminatlar veya geri ödeme sistemine ilişkin ithalatta ödenen vergiler ilgili firmaya geri verilir. Kapatma esnasında; ihracatın, A.TR dolaşım belgesi veya menşe ispat belgesi eşliğinde yapılması durumunda, işlem görmüş ürünlerin üretiminde kullanılan hammadde, yardımcı madde, yarı mamul ve mamul maddeler için 15 inci madde hükümleri çerçevesinde ödenmesi gereken telafi edici verginin tevsiki aranır. Dahilde İşleme İzin Belgesi süresi içerisinde olmak kaydıyla, Müsteşarlığın uygun görüşüne istinaden Gümrük Mevzuatı çerçevesinde; ithal eşyasının kusurlu olması veya ithaline esas teşkil eden sözleşme hükümlerine aykırı olması nedeniyle gümrük idareleri gözetiminde imhası veya mahrecine iadesi ile ikincil işlem görmüş ürünün gümrük idareleri gözetiminde imhası, gümrüğe terk edilmesi, çıkış hükmünde gümrüğe teslimi veya çıkış hükmünde gümrüğe teslim edilen eşyanın İthalat Rejimi hükümlerine göre ithali hallerinde, bu maddelere tekabül eden ihracatın gerçekleştirilmesi aranmaksızın ihracat taahhüdü kapatılır. Belge kapsamında, ihraç edilen malların alıcısı tarafından geri gönderilmesi halinde yapılacak işlemler ve ihracı taahhüt edilen mamullerin belge sahibi bir başka firmaya yurt içinde teslimine ilişkin usul ve esaslar ile bu hallerde ihracat taahhüdünün kapatılmasına ilişkin hususlar Müsteşarlıkça yayımlanacak tebliğ ile düzenlenir.\" 99/13819 sayılı Bakanlar Kurulu kararının \"Belgenin iptali\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Dahilde İşleme İzin Belgesi, ilgili firmanın talebi üzerine, Müsteşarlık tarafından iptal edilir. Bu Karar ve bu Karara istinaden yayımlanacak tebliğ ve genelge hükümlerine uyulmadığının, Dahilde İşleme İzin Belgesinin düzenlenmesi veya revizesi için ibraz edilen bilgi ve belgeler ile belge kapsamında yapılan işlemlerin gerçek dışı olduğunun ve ilgili belge üzerinde tahrifat yapıldığının tespiti halinde; ilgili belge Müsteşarlıkça iptal edilir ve ilgililer hakkında kanuni işlem yapılır. Bu Kararın 18 inci maddesinde belirtilen sürede ihracat taahhüdünün kapatılması için müracaat edilmemesi üzerine, ihracatçı birlikleri genel sekreterlikleri tarafından ilgili firmaya belge ihracat taahhüdünün kapatılmasına dair gönderilen yazıda belirtilen sürede kapatma müracaatında bulunulmayan Dahilde İşleme İzin Belgeleri Müsteşarlıkça iptal edilir. İptal edilen belgeyle ilgili olarak, 21 inci madde hükümlerine göre işlem yapılır.\" 99/13819 sayılı Bakanlar Kurulu kararının \"Dahilde işleme tedbirlerine uyulmaması\" kenar başlıklı  maddesinin (e) bendi şöyledir: \"...e) Dahilde İşleme İzin Belgesinin iptal edilmesi halinde, belge kapsamında alınmayan vergi, ithal tarihi itibariyle 6183 sayılı Kanun hükümlerine göre tahsil edilir. Ayrıca, (a), (b) ve (e) bentlerinde Ticaret Politikası Önlemlerine Dair Mevzuat hükümleri uygulanır. \" 23/12/1999 tarihli ve 99/13819 sayılı Dahilde İşleme Rejimi Kararı hakkında Bakanlar Kurulu kararının \"Yetki\" kenar başlıklı  maddesinin (e) bendi şöyledir: \"Müsteşarlık bu Karar hükümlerine istinaden, Dahilde İşleme Rejimi ile ilgili usul ve esaslara ilişkin tebliğ ve genelgeler çıkarmaya, izin ve talimat vermeye, özel ve zorunlu durumları inceleyip sonuçlandırmaya ve uygulamada ortaya çıkacak ihtilafları idari yoldan çözümlemeye yetkilidir. Dahilde İşleme İzin Belgelerinin revize edilmesi ve taahhüt hesabının kapatılması ile ilgili görev ve yetkiler Müsteşarlıkça İhracatçı Birlikleri Genel Sekreterliklerine kısmen veya tamamen devredilebilir. \" Dahilde İşleme Rejimi Tebliği'nin (İhracaat:2006/12) \"Amaç\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Bu Tebliğ 17/1/2005 tarihli ve 2005/8391 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı eki \"Dahilde İşleme Rejimi Kararı\"na istinaden dahilde işleme tedbirlerinin uygulama usul ve esaslarını belirlemek üzere hazırlanmıştır. \" Dahilde İşleme Rejimi Tebliği'nin (İhracaat:2006/12) \"Kapsam\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"Bu Tebliğ, ihraç edilen işlem görmüş ürünün elde edilmesinde kullanılan, ithali vergiye tabi eşyalara uygulanacak dahilde işleme tedbirlerini kapsar.\" Dahilde İşleme Rejimi Tebliği'nin (İhracaat:2006/12) \"Yetki\" kenar başlıklı  maddesinin  fıkrası şöyledir:\"...(3) Dahilde işleme izninin taahhüt kapatma müracaatını, iptal veya resen kapatma işlemlerini (müeyyidenin tahsil edilmediğinin tespiti kaydıyla) geri almaya, Gümrük Müsteşarlığı (Gümrükler Genel Müdürlüğü) yetkilidir....\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/488",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, irat kaydedilen teminatın iadesi isteminin reddine dair i��leme karşı açılan davada aleyhe olan tebliğ hükmünün geçmişe yönelik olarak uygulanması nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 17/11/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2014/20037, 2014/20194, 2014/20197, 2014/20440, 2014/20442, 2014/20445, 2014/20453 sayılı bireysel başvuru dosyaları, konu yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2014/17997 sayılı dosya üzerinde birleştirilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular Hayriye Sayan, Hüseyin Taş ve Salih Taş'ın babası olan muris ile Aziz Durak, Hasan Durak, Meryem Durak, Naif Durak ve Yusuf Durak'ın babası olan murisin 5/1/1966 tarihinde açmış oldukları kadastro tespitine itiraz davası yerel Mahkeme aşamasında derdest durumdadır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/17997",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, vekâlet görevi kapsamında takip etmiş olduğu davalar nedeniyle kendisine ayrıca bir ücret ödenmemesi, ücretin ödenmesi talebiyle açmış olduğu davada delillerin yanlış yorumlanarak kanuna aykırı karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle zorla çalıştırma yasağı ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 10/1/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Avukat olan başvurucu ile Sosyal Güvenlik Kurumu (Önceki adı Bağ Kur) arasında düzenlenen 15/10/2003 tarihli \"Avukatlık Sözleşmesi\" başlıklı belge (Sözleşme) ile başvurucu, Sosyal Güvenlik Kurumunun (SGK, Kurum) Nevşehir ili ve ilçelerindeki mahkemeler ve icra müdürlüklerinde taraf olduğu her türlü dava ve icra işlerini takip etme görevini üstlenmiştir. Sözleşme'nin  maddesinin birinci bendinde, yapılacak ilamlı ve ilamsız takiplerdeki tahsilatlardan masraflar düşüldükten sonda kalan miktar üzerinden avukata%1,5 oranında prim verileceği, ikinci bentte ise Kurum lehine hükmedilip karşı taraftan tahsil edilen avukatlık ücretinin %80'lik kısmının başvurucuya ait olacağı, bunun dışında her ne nam altında olursa olsun avukata başka bir ödeme yapılmasının talep edilemeyeceği kararlaştırılmıştır. Sözleşme'nin  maddesinde, taraflarca takvim yılı sonundan on beş gün önce karşı tarafa ulaşacak şekilde Sözleşme'nin feshedildiği hususunun yazılı olarak bildirilmemesi durumunda Sözleşme'nin aynı şartlarla bir yıl daha uzayacağı, Kurumca on beş gün önceden ihbar etmek şartıyla Sözleşme'nin her zaman feshedilebileceği belirtilmiştir. SGK, Nevşehir  Noterliğinin 10/12/2007 tarihli ihtarnamesi ile Sözleşme'yi feshetmiştir. Başvurucu, davalı Kurum ile yapmış olduğu Sözleşme uyarınca Sözleşme'nin feshi tarihine kadar Kurum adına yüz beş adet dava dosyasının takip edip bunların büyük bir kısmını sonuçlandırdığını ve hak etmiş olduğu vekâlet ücretinin ödenmesini talep ettiğinde de Sözleşme'nin haksız bir şekilde feshedildiğini belirterek davalı Kurumdan tazminat talebiyle dava açmıştır. Mahkeme, 16/6/2011 tarihli kararında başvurucu ile davalı Kurum arasında düzenlenen Sözleşme başvurucunun Kurum leh ve aleyhine açılan davaları da takip etmesi karşılığında başvurucuya ilamlı ve ilamsız icra takiplerine ilişkin işlerde tahsil koşuluyla alacak ve faiz toplamı üzerinden %1,5 oranında prim ve karşı tarafa yüklenecek avukatlık ücretinin %80'in olarak ödenmesi kararlaştırılan ücretin 22/4/1926 tarihli ve 818 sayılı mülga Borçlar Kanunu'nun  maddesi delaleti ile asgari ücret tarifesi altında vekâlet ücreti kararlaştırılamayacağı hükmünü içeren 19/3/1969 tarihli ve 1136 sayılı Avukatlık Kanunu'nun emredici nitelikteki  maddesine aykırı olduğu saptamasını yapmıştır. Mahkeme, bu saptamayı yaptıktan sonra Sözleşme'nin feshi tarihine kadar takip edilen dava ve işler nedeniyle 1136 sayılı Kanun'un tamamlayıcı hükümlerine göre ücret almaya hak ettiği gerekçesiyle bilirkişi raporunda belirtilen miktarda alacağın başvurucuya ödenmesine karar vermiştir. Davalının temyizi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi (Daire) 19/1/2012 tarihli karar iletaraflar arasında düzenlenen Sözleşme'nin hizmet-hukuk müşavirliği niteliğinde geçerli bir sözleşme olduğu, sözleşmenin niteliğine göre belirlenen ücretin avukatlık asgari ücret tarifesi altında olduğunun kabul edilemeyeceği ve davalı Kurumun Sözleşme bitiminden önce göndermiş olduğu fesih ihbarından sonra Sözleşme'yi feshetmesinin haksız bir fesih sayılamayacağı gerekçesiyle Sözleşme ile kararlaştırılan ödemelerin de yapıldığını belirterek davanın reddine karar verilmek üzere hükmü bozmuştur. Karar düzeltme talebi aynı Dairenin 10/10/2012 ilamı ile reddedilmiştir. Mahkeme bozma ilamına uymuş, 11/12/2012 tarihli kararı ile Daire ilamındaki gerekçelerle davayı reddetmiştir.  Başvurucunun temyizi üzerine karar aynı Dairenin 15/5/2013 tarihli kararı ile onanmıştır. Karar düzeltme talebi, aynı Dairenin 5/11/2013 tarihli ilamı ile reddedilmiştir. Ret kararı, 16/12/2013 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş, 10/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/702",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, vekâlet görevi kapsamında takip etmiş olduğu davalar nedeniyle kendisine ayrıca bir ücret ödenmemesi, ücretin ödenmesi talebiyle açmış olduğu davada delillerin yanlış yorumlanarak kanuna aykırı karar verilmesi ve yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle zorla çalıştırma yasağı ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/22024",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, hükümlü olarak bulunduğu ceza infaz kurumu tarafından, adına gönderilen Azadiya Welat gazetesinin (Gazete) bazı sayfalarının çıkartılarak gazeteye erişiminin engellenmesi nedeniyle ifade özgürlüğünün ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talebinde bulunmuştur.   Başvuru, 20/5/2013 ve sonraki tarihlerde Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 19/9/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. İkinci Bölüm, 24/3/2014 tarihli ara kararında başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar vermiştir. Bölüm Başkanı tarafından 31/3/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmesine karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular 1/4/2014 tarihinde Adalet Bakanlığına bildirilmiştir. Adalet Bakanlığı, tanınan ek süre sonunda görüşünü 30/5/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Adalet Bakanlığı tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş, başvurucuya 6/6/2014 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu, Adalet Bakanlığının görüşlerine karşı cevaplarını, 20/6/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur.  İkinci Bölümün 22/1/2015 tarihinde yaptığı toplantıda başvurunun niteliği itibarıyla Genel Kurul tarafından karara bağlanması gerekli görüldüğünden Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun görüşülmek üzere Genel Kurula sevkine karar vermiştir. 2013/3295, 2013/3599, 2013/3615, 2013/3639, 2013/3647, 2013/4225, 2013/4226, 2013/4227, 2013/4228, 2013/4229, 2013/4230, 2013/4322, 2013/4323, 2013/5299, 2013/5300, 2013/5355, 2013/5361, 2013/5886, 2013/5892, 2013/5893, 2013/5990, 2013/6210, 2013/6211, 2013/6212, 2013/6213, 2013/6214, 2013/6215, 2013/6814, 2013/6890, 2013/7009, 2013/7316, 2013/7337, 2013/7338, 2013/7339, 2013/7573, 2013/7642, 2013/7645, 2013/7646, 2013/7647, 2013/7677, 2013/7678, 2013/7824, 2013/7894, 2013/7895, 2013/8448, 2013/8498, 2013/8556, 2013/8697, 2013/8816, 2013/8817, 2013/9394, 2013/9396, 2013/9397, 2013/9398, 2013/9399, 2014/20, 2014/21, 2014/22, 2014/23, 2014/585, 2014/709, 2014/711, 2014/712, 2014/713, 2014/714, 2014/803, 2014/806, 2014/807, 2014/808, 2014/809, 2014/810, 2014/2402, 2014/2866, 2014/2869, 2014/3161, 2014/3166, 2014/3167, 2014/3168, 2014/3169, 2014/3737, 2014/3740, 2014/3742, 2014/3745, 2014/3746 sayılı başvuruların, başvurucu ve konu bakımından aynı olmaları nedeniyle 2013/3614 sayılı başvuru ile birleştirilmesine ve incelemenin bu dosya üzerinden yapılmasına karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru dilekçesi, ekleri ile başvuruya konu dosya içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, başvuru tarihlerinde Ankara 2 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunmaktadır. Diyarbakır Gümrük Müdürlüğü, yurtdışından gelen kolilerin kontrolü esnasında 17 adet yayının yasak olabileceğini değerlendirerek, yayınları Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığına göndermiştir. Cumhuriyet Başsavcılığı, 17 kitaptan 14 tanesi hakkında toplatma ve yasaklama kararı bulunduğunu tespit ederek hakkında karar bulunmayan üç kitabın 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu’nun (TMK)  maddesi ile görevli Cumhuriyet savcılığına gönderilmesine karar vermiştir. (TMK  maddesi ile görevli) Cumhuriyet Savcılığının “Kürt Sorunu ve Demokratik Ulus Çözümü (Kültürel Soykırım Kıskacında Kürtleri Savunmak-Beşinci kitap)” (kitap) ve “İlk Konuşmalar (Belgeler zafer kazanan tarzın özdilidir)” isimli PKK terör örgütü lideri Abdullah Öcalan tarafından yazılan iki ayrı kitaba ilişkin yaptığı inceleme sonucunda kitaplarda sürekli olarak KCK/PKK terör örgütünün propagandasının yapıldığının, terör örgütünden ve terör örgütü mensuplarının yaptığı eylemlerden övgüyle bahsedildiğinin, KCK/PKK terör örgütünün bundan sonra izleyeceği yolun nasıl olması gerektiğinin belirtildiği ve bu bağlamda kitapların 3713 sayılı Kanun’un  maddesine ve 9/6/2004 tarihli ve 5187 sayılı Basın Kanunu’nun  maddesine muhalefet ettiği değerlendirilerek her iki kitaba el konulmasına ve toplatılmasına karar verilmesi talep edilmiştir. Diyarbakır 3 No.lu Hâkimliği (TMK  Madde İle Görevli), Cumhuriyet Savcılığının değerlendirmesiyle aynı yönde gerekçelerle 4/10/2012 tarihli ve 2012/102 Değişik İş sayılı kararı ile anılan kitaplara el konulmasına ve toplatılmasına karar vermiştir. Hâkimliğin anılan kararından sonra evrak Cumhuriyet Savcılığına gönderilmiş ve 2012/3121 Soruşturma Numarasında soruşturma başlatılmıştır. Cumhuriyet Savcılığı soruşturma sonucunda 29/11/2012 tarihli kararı ile kitapların yurtdışından geldiği ve kitapları basanın tespit edilemediği, kitapların gönderildiği kişinin olaydan bilgisi olmadığına dair savunmasının aksine bir delil olmadığı gerekçesiyle olayla ilgili kovuşturma yapılmasına yer olmadığına karar vermiştir. Cumhuriyet Başsavcılığı, karar ile birlikte Diyarbakır 2 No.lu Hâkimliğinden (TMK  Madde İle Görevli) kitapların müsaderesini talep etmiştir.  Hâkimlik, 30/11/2012 tarihli ve 2012/290 Değişik İş sayılı kararı ile kitapların müsaderesine karar vermiştir. Kitaplar 11/3/2014 tarihinde yakılarak imha edilmiştir. Anılan kitaplardan “Kürdistan Devrim Manifestosu, Kürt Sorunu ve Demokratik Ulus Çözümü (Kültürel Soykırım Kıskacında Kürtleri Savunma)” isimli kitabın, İstanbul 2 No.lu Hâkimliğinin 21/9/2012 tarihli ve 2012/156 sayılı kararı ile toplatılmasına ve el konulmasına ilişkin kararına karşı yapılan bireysel başvuru konusunda Anayasa Mahkemesi 25/6/2014 tarihli ve B.No: 2013/409 numaralı kararı ile Anayasa’nın  maddesinde tanımlanan ifade özgürlüğünün ihlal edildiğine karar vermiştir. Bunun üzerine Diyarbakır  Sulh Ceza Hâkimliği, 2/9/2014 tarihli ve 2014/467 Değişik İş sayılı kararı ile Diyarbakır 3 No.lu Hâkimliğinin 4/10/2012 tarihli toplatma ve el koyma kararının kaldırılmasına karar vermiştir. Anılan süreçte, Gazete’nin 12/11/2012 tarihli sayısında “manifestoya şoreşe” başlıklı yazıda, Abdullah Öcalan'ın demokratik toplum manifestosu adı altında beş ciltten oluşan bir savunma hazırladığını ve her hafta beşinci ciltten bir bölümün köşe yazısı olarak yayımlayacağını bildirmiştir. Gazete’nin bireysel başvurulara konu olmuş başvurucuya gelen (bkz. § 9) 1-21-28-29 Mart 2013, 11-12-18-19-23-25-26 Nisan 2013, 2-3-10-16-17-23-24-30 Mayıs 2013, 6-7-13-14-20-21-27-28 Haziran 2013, 4-5-11-18-25-26 Temmuz 2013, 1-2-9-16-22-29-30 Ağustos 2013, 5-6-13-19-20-26-27 Eylül 2013, 3-4-10-11-17-18-24-25 Ekim 2013, 1-7-8-14-15-21-27-28-29 Kasım 2013, 3-4-5-6-10-11-12-13-17-19-20-24-25-27 Aralık 2013, 3-7-8-9-10-16-17 Ocak 2014 tarihli toplam seksen beş (85) nüshasında Diyarbakır 3 No.lu Hâkimliğinin 4/10/2012 tarihli kararı ile el konulmasına ve toplatılmasına karar verilen kitabın bazı bölümleri yayımlanmıştır. Ankara 2 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Eğitim Kurulu (Eğitim Kurulu) anılan kitabın bölümlerinin yayınlandığı Gazete’nin ilgili sayfalarının başvurucuya verilmesini uygun görmemiştir. Kararların ilgili kısımları şöyledir:\"... aşağıda isimleri yazılı hükümlü/tutuklulara gelen gazetenin incelenmesi neticesinde, hakkında belirtilen hususlar tespit olunduğundan söz konusu gazetelerin adı geçenlere verilmesi uygun görülmemiştir.Yayın Adı: Azadiya Welat gazete … Sayı: ..Kime Geldiği: ... KAMURAN REŞİT BEKİR, ...Verilmeyiş Nedeni:...Yeminli tercümanın Azadiya Welat'ın 26 Kasım 2012 tarihli sayısındaki tercümesinde, adı geçen gazetenin ikinci sayfasında 'manifestoya şoreşe' başlıklı yazıda; Abdullah Öcalan'ın demokratik toplum manifestosu adı altında beş ciltten oluşan bir savunma hazırladığını, ... Azadiya Welat'ın her hafta beşinci ciltten bir bölümü köşe yazısı olarak yayınlayacağını bildirmiştir.Eğitim Kurulumuza iletilen … tarihli ... gazete ... çevirisinde ise; gazetenin altıncı sayfasında; beşinci savunma Abdullah Öcalan'ın demokratik devrim çözümü … başlıklı tam sayfa yazısının olduğu belirtilmiştir.Diyarbakır 3 No.lu Hâkimliği’nin, Kürt Sorunu ve Demokratik Ulus Çözümü Kültürel Soykırım Kıskacında Kürtleri Savunmak-Beşinci kitapla ilgili olarak 2012/102 İş sayılı “El Konulmasına ve Toplatılmasına” kararı bulunduğundan,Söz konusu gazete sahibi tutuklu/hükümlülerin dilekçesi ile talep etmesi halinde, gazetenin … sayfalarının çıkarılarak kendisine verilmesine, herhangi bir talebi olmaması halinde gazetenin kütüphane deposuna kaldırılmasına, 5275 sayılı Kanunun 62/3 ile Tüzük'ün 87/3 maddeleri gereğince, karara tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içerisinde Sincan İnfaz Hâkimliğine itiraz edebileceğinin tebliğine, oy birliği ile karar verilmiştir. ...\" Cezaevi Eğitim Kurulunun yukarıda belirtildiği şekilde verilen kararları başvurucuya ayrı ayrı tebliğ edilmiş ve başvurucu, kararlara karşı Sincan İnfaz Hâkimliğine ayrı ayrı şikâyetçi olmuştur. Şikâyetleri inceleyen Hâkimlik, değişik tarihli ve sayılı kararları ile başvurucunun şikâyetlerinin reddine karar vermiştir. Kararların ilgili kısımları şöyledir:\"...5275 sayılı ... Kanun'un 62/ maddesinde 'Hükümlü, mahkemelerce yasaklanmamış olması koşuluyla süreli ve süresiz yayınlardan bedelini ödeyerek yararlanmak hakkına sahiptir.' düzenlemesi yer almaktadır. Kanundaki bu düzenlemeye göre hükümlünün adına gelen yayınlardan yararlanabilmesi için yayının mahkemelerce yasaklanmamış olması şarttır. Eğitim Kurulu kararına konu yazının da yasaklanmış bir kitaptan alındığı anlaşılmış olup Kanundaki düzenleme gözetildiğinde Eğitim Kurulu'nun kararında hukuka aykırılık söz konusu değildir. Bu nedenle şikâyetin reddine karar vermek gerekmiştir.\" Başvurucu, Hâkimliğinin ret kararlarına karşı ayrı ayrı itiraz yoluna başvurmuştur. İtirazı inceleyen Sincan  Ağır Ceza Mahkemesi, İnfaz Hâkimliğinin kararlarının \"... usul ve yasaya uygun olduğu ...\" gerekçesiyle başvurucunun itirazlarının ayrı ayrı reddine karar verilmiştir. Bu kararlar, başvurucuya ayrı ayrı tebliğ edilmiştir. Başvurucu, süresinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 9/6/2004 tarihli ve 5187 sayılı Basın Kanunu’nun “El koyma, dağıtım ve satış yasağı” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:“Soruşturma için sübut vasıtası olarak her türlü basılmış eserin en fazla üç adedine Cumhuriyet savcısı, gecikmesinde sakınca bulunan hallerde de kolluk el koyabilir.Soruşturma veya kovuşturmanın başlatılmış olması şartıyla 1951 tarihli ve 5816 sayılı Atatürk Aleyhine İşlenen Suçlar Hakkında Kanunda, Anayasanın 174 üncü maddesinde yer alan inkılap kanunlarında, 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 146 ncı maddesinin ikinci fıkrasında, 153 üncü maddesinin birinci ve dördüncü fıkralarında, 155 inci maddesinde, 311 inci maddesinin birinci ve ikinci fıkralarında, 312 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkralarında, 312/a maddesinde ve 1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununun 7 nci maddesinin ikinci ve beşinci fıkralarında öngörülen suçlarla ilgili olarak basılmış eserlerin tamamına hâkim kararıyla el konulabilir.Hangi dilde olursa olsun Türkiye dışında basılan süreli veya süresiz yayın ve gazetelerin ikinci fıkrada belirtilen suçları içerdiklerine dair kuvvetli delil bulunması halinde, bunların Türkiye'de dağıtılması veya satışa sunulması, Cumhuriyet Başsavcılığının talebi üzerine sulh ceza hâkiminin kararı ile yasaklanabilir. Gecikmesinde sakınca bulunan hallerde Cumhuriyet Başsavcılığının kararı yeterlidir. Bu karar en geç yirmidört saat içinde hâkimin onayına sunulur. Kırksekiz saat içinde hâkim tarafından onaylanmaması halinde Cumhuriyet Başsavcılığının kararı hükümsüz kalır.Yukarıdaki fıkra uyarınca yasaklanmış yayın veya gazeteleri bilerek dağıtanlar veya satışa sunanlar bu yayınlar yoluyla işlenen suçlardan eser sahibi gibi sorumludurlar.” 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'unun “Süreli veya süresiz yayınlardan yararlanma hakkı” başlıklı  maddesi şöyledir:“(1) Hükümlü, mahkemelerce yasaklanmamış olması koşuluyla süreli ve süresiz yayınlardan bedelini ödeyerek yararlanma hakkına sahiptir. (2) Resmî kurumlar, üniversiteler, kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları ile mahkemelerce yasaklanmamış olması koşuluyla Bakanlar Kurulunca vergi muafiyeti tanınan vakıflar ve kamu yararına çalışan dernekler tarafından çıkartılan gazete, kitap ve basılı yayınlar, hükümlülere ücretsiz olarak ve serbestçe verilir. Eğitim ve öğretimine devam eden hükümlülerin ders kitapları denetime tâbi tutulamaz.(3) Kurum güvenliğini tehlikeye düşüren veya müstehcen haber, yazı, fotoğraf ve yorumları kapsayan hiçbir yayın hükümlüye verilmez.” 6/4/2006 tarihli ve 26131 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi İle Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük’ün “Eğitim kurulunun görev ve yetkileri” başlıklı  maddesinin (1) numaralı fırkasının (ı) bendi şöyledir:“(1) Eğitim kurulu aşağıda sayılan işleri yapmakla görevli ve yetkilidir;…ı) Kuruma gelen her türlü yayının, kurum güvenliğini tehlikeye düşüren veya müstehcen haber, yazı, fotoğraf ve yorumları kapsayan nitelikte olup olmadığına karar vermek,…” 12/7/2005 tarihli Adalet Bakanı oluru ile yürürlüğe giren Ceza İnfaz Kurumları Kütüphane ve Kitaplık Yönergesi’nin “Kuruma kabul edilmeyecek yayınlar” başlıklı  maddesi şöyledir:“a) Mahkemelerce yasaklanmış olan, b) Mahkemelerce yasaklanmamış olsa bile, kurum güvenliğini tehlikeye düşürdüğü veya müstehcen haber, yazı, fotoğraf ve yorumları kapsadığı eğitim kurulu kararıyla tespit edilen, hiçbir yayın kuruma kabul edilmez.” ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/3614",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, hükümlü olarak bulunduğu ceza infaz kurumu tarafından, adına gönderilen Azadiya Welat gazetesinin (Gazete) bazı sayfalarının çıkartılarak gazeteye erişiminin engellenmesi nedeniyle ifade özgürlüğünün ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, yeniden yargılama esnasındaki tutukluluğunun haksız olduğunu ve tutukluluğunun uzun sürdüğünü, Mahkeme tarafından kendisinden “sanık” değil “hükümlü” olarak bahsedildiğini, yeniden yargılamanın eskisinin devamı niteliğinde olduğunu belirterek, özgürlük ve güvenlik ile adil yargılanma haklarının ve masumiyet karinesinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür. Başvurucu varlığını iddia ettiği ihlallere dayanarak, tahliyesine ve 000,00 TL maddi ve 000,00 TL manevi tazminata hükmedilmesini talep etmiştir.  Başvuru, 18/3/2013 tarihinde İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde belirlenen eksiklikler tamamlatılmış ve Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 24/11/2014 tarihinde başvurunun karara bağlanması için Bölüm tarafından ilke kararı alınması gerekli görüldüğünden, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: İstanbul  Devlet Güvenlik Mahkemesinin 25/10/2002 tarih ve E.1998/297, K.2002/240 sayılı kararı ile başvurucu \"Devletin egemenliği altında bulunan topraklardan bir kısmını devlet idaresinden ayırmaya çalışmak\" suçundan müebbet hapis cezasına çarptırılmıştır.  Yargıtay  Ceza Dairesi 2/7/2003 tarih ve E.2003/1034, K.2003/1255 sayılı ilamıyla başvurucunun mahkumiyetini onamıştır. Başvurucu, gözaltında kötü muameleye uğradığını ve mahkûmiyetine konu yargılamanın adil olmadığı iddialarıyla Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) başvurmuştur. AİHM, 6/10/2009 tarih ve B. No: 4341/04 sayılı kararı ile başvurucunun Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nde (Sözleşme) güvence altına alınan adil yargılanma hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir. Başvurucu, AİHM'in ihlal kararına dayanarak, 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesinin birinci fıkrasının (f) bendi gereğince yeniden yargılanma talebinde bulunmuştur. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi (CMK  Maddesi ile Görevli) 25/11/2011 tarihinde yeniden yargılamaya karar vermiştir ve duruşma açmıştır. Başvurucu ve vekilleri, 29/2/2012, 23/5/2012, 11/9/2012, 4/12/2012 ve 25/12/2012 tarihli celselerde tahliye ve infazın durdurulması talebinde bulunmuştur. Mahkeme, hükümlü olan başvurucunun infazın durdurulması taleplerinin reddine ve infazın devamına hükmetmiştir. 4/12/2012 ve 25/12/2012 tarihli duruşmalardaki taleplere ilişkin ise herhangi bir karar verilmemiştir. Başvurucu, 25/12/2012 tarihli duruşmada tahliye talebinin zımnen reddedildiğini ileri sürerek, itiraz etmiştir. Mahkeme, 3/1/2013 tarih ve 2013/7 İş sayılı kararıyla “zımnen veya açıkça verilen “tutukluluk halinin devamına” şeklinde bir karar olmadığı” gerekçesiyle, karar vermeye yer olmadığına hükmetmiştir.  Başvurucunun itirazı üzerine dosyayı inceleyen İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi, 30/1/2013 tarih ve 2013/22 İş sayılı kararıyla “Hükümlülüğü halen infaz edilen Tülin Soyhan’ın tutuklu olmadığı, hakkındaki infazın durdurulması talebinin Mahkemesince reddine karar verildiği, Mahkememizce de 03/10/2012 tarih ve 2012/219 değişik iş sayılı kararla bu konudaki itirazın reddine karar verildiği”ni belirterek, karar verilmesine yer olmadığı kararı vermiştir. Bu karar başvurucu vekiline 18/2/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi yeniden yargılama neticesinde, 5/3/2013 tarih ve E.2011/178, K.2013/38 sayılı kararı ile \"Hükümlü TÜLİN SOYHAN hakkında mahkememizce verilen 25/10/2002 tarih ve 1998/297 esas, 2002/240 karar sayılı ilamının 5271 sayılı CMK 323/1 maddesi gereği ONAYLANMASINA,Mahkememizin 25/10/2002 tarih ve 1998/297 esas, 2002/240 karar sayılı ilamıyla Hükümlü TÜLİN SOYHAN hakkında; yasadışı silahlı terör örgütü DHKP/C'nin amaçlarına uygun olarak Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın tamamını veya bir kısmını tağyir, tebdil ve ilgaya ayrıca Türkiye Büyük Millet Meclisi'ni ıskata ve vazifesini yapmaktan men etmeye teşebbüs etmek suçundan dolayı mülga 765 sayılı TCK 125/1, 59/1, 31, 33 ve 40 maddeleri gereği neticeten verilen müebbet hapis cezasına dair ilamının İNFAZININ DEVAMINA,...\" hükmetmiştir. Başvurucu vekili 6/3/2013 tarihinde süre tutum dilekçesi vermiştir. Gerekçeli kararın tebliğinin ardından ise 21/6/2013 tarihinde kararı temyiz etmiştir. Yargıtay  Ceza Dairesi 13/11/2014 tarih ve E.2014/5694, K.2014/11416 sayılı ilamıyla, İlk Derece Mahkemesi kararını onamıştır. Başvurucu, 18/3/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 4/12/2004 tarih ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “İnfazın geri bırakılması veya durdurulması”  maddesi şöyledir:“(1) Yargılamanın yenilenmesi istemi hükmün infazını ertelemez. Ancak mahkeme, infazın geri bırakılmasına veya durdurulmasına karar verebilir.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/2212",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, yeniden yargılama esnasındaki tutukluluğunun haksız olduğunu ve tutukluluğunun uzun sürdüğünü, Mahkeme tarafından kendisinden “sanık” değil “hükümlü” olarak bahsedildiğini, yeniden yargılamanın eskisinin devamı niteliğinde olduğunu belirterek, özgürlük ve güvenlik ile adil yargılanma haklarının ve masumiyet karinesinin ihlal edildiğini ileri sürmüştür. Başvurucu varlığını iddia ettiği ihlallere dayanarak, tahliyesine ve 30. 000, 00 TL maddi ve 50. 000, 00 TL manevi tazminata hükmedilmesini talep etmiştir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 8/8/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun kamuya açık belgelerde kimliğinin gizli tutulması talebi kabul edilerek ceza yargılamasının makul sürede sonuçlandırılmadığına ilişkin iddia yönünden kabul edilmezlik kararı verilmiş, hukuk yargılamasının makul sürede sonuçlandırılmadığına ilişkin iddia yönünden başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu dolandırıldığını ileri sürerek şüpheliler hakkında 29/1/2003 tarihinde Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığına suç duyurusunda bulunmuştur. Başsavcılığın 24/2/2003 tarihli iddianamesi ile şüpheliler hakkında kamu davası açılmıştır. Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) 28/6/2007 tarihli kararı ile sanıkların dolandırıcılık ve resmî belgede sahtecilik suçlarından cezalandırılmalarına karar vermiştir. Karar, Yargıtay  Ceza Dairesinin 25/2/2014 tarihli ilamı ile bozulmuştur. Bozma üzerine Mahkemece 19/11/2014 tarihinde sanıklardan birinin beraatine, diğer sanıklar hakkında açılan kamu davasının düşürülmesine karar verilmiştir. Temyiz talebinde bulunulmuş olup dava dosyası temyiz incelemesi için Yargıtaya gönderilmiştir.  Başvurucu ayrıca 30/6/2005 tarihinde Bakırköy  Asliye Hukuk Mahkemesinde tapu iptali ve tescil talebiyle dava açmıştır. Başvurucu bireysel başvuru formunda, E.2010/179 sayılı dosya üzerinden yargılaması devam eden bu davada Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesindeki yargılamanın bekletici mesele yapıldığını beyan etmiştir. Başvurucu müşteki sıfatıyla yer aldığı Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesindeki yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmadığını ileri sürerek 8/8/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca 8/7/2015 tarihinde başvurucunun Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesindeki yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmadığı iddiasının konu bakımından yetkisizlik nedeniyle kabul edilemez olduğuna karar verilmiştir. Komisyonca başvurucu tarafından Bakırköy  Asliye Hukuk Mahkemesinde tapu iptali ve tescil talebiyle açılan davadaki yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmadığına ilişkin iddia yönünden başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/13793",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutukluluğun makul süreyi ve kanunda öngörülen azami süreyi aşması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 7/10/2020 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına ve başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve ilgili kurumlardan temin edilen bilgilere göre olaylar özetle şöyledir: Yüksekova Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından PKK terör örgütünün Yüksekova ilçe yapılanmasına yönelik olarak başlatılan soruşturma kapsamında başvurucu 14/11/2014 tarihinde gözaltına alınmıştır. Yürütülen soruşturma kapsamında başvurucu 17/11/2014 tarihinde Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, silahlı terör örgütüne üye olma, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, birden fazla kişi tarafından birlikte yağma ve tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma veya el değiştirme suçlarından tutuklanması istemiyle Yüksekova Sulh Ceza Hâkimliğine sevk edilmiştir. Yüksekova Sulh Ceza Hâkimliği aynı tarihte devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, silahlı terör örgütüne üye olma, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, birden fazla kişi tarafından birlikte yağma ve tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma veya el değiştirme suçlarından başvurucunun tutuklanmasına karar vermiştir. Yürütülen soruşturma sonucunda 26/3/2015 tarihinde başvurucu ve diğer yedi şüpheli hakkında devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma, silahlı terör örgütüne üye olma, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, birden fazla kişi tarafından birlikte yağma ve tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma veya el değiştirme suçlarından cezalandırılmaları istemiyle Yüksekova Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından aynı yer ağır ceza mahkemesinde kamu davası açılmıştır. Yüksekova Ağır Ceza Mahkemesi 7/4/2015 tarihinde iddianamenin kabulüne karar vermiş ve E.2015/137 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Yüksekova Ağır Ceza Mahkemesi 20/1/2016 tarihinde Yüksekova Cumhuriyet Başsavcılığına yazdığı yazıyla güvenlik nedeniyle davanın naklinde taraflar yönünden hukuki yarar olacağı kanaatini bildirmiştir. Yüksekova Cumhuriyet Başsavcılığı ve Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü, dava dosyasının naklinin uygun olacağı görüşüyle dosyayı incelenmek üzere Yargıtay  Ceza Dairesine göndermiştir. Yargıtay  Ceza Dairesi 18/3/2016 tarihinde davanın Van Ağır Ceza Mahkemesine nakline karar vermiştir. Yüksekova Ağır Ceza Mahkemesi 5/5/2016 tarihinde Yargıtay  Ceza Dairesinin kararı doğrultusunda davanın nakline ve dosyanın Van  Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir. Van  Ağır Ceza Mahkemesi tarafından 2/3/2017 tarihinde, başvurucunun devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma suçundan müebbet hapis, tehlikeli maddelerin izinsiz olarak bulundurulması suçundan 4 yıl 2 ay hapis cezası ve 100 TL adli para cezası, mala zarar verme suçundan 3 yıl 9 ay hapis, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Başvurucu mahkûmiyet kararına karşı istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi 12/7/2017 tarihinde yaptığı istinaf incelemesi neticesinde, başvurucu hakkında benzer veya bağlantılı suçlar nedeniyle açılan ve hâlen yargılaması devam eden başka davalar bulunduğunu belirterek mükerrer yargılamanın önüne geçilmesi amacıyla tüm delillerin bir arada değerlendirilmesinin sağlanmasının ve sanıkların hukuki durumlarının buna göre takdir ve tayin edilmesinin gerekmesi nedeniyle Van  Ağır Ceza Mahkemesinin kararının bozulmasına karar vermiştir. Van  Ağır Ceza Mahkemesi, dosyanın Hakkâri  Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/144 Esas sayılı dosyası ile birleştirilmesine karar vermiştir. Hakkâri  Ağır Ceza Mahkemesi, her iki dosya arasında hukuki ve fiilî bağlantı olmadığını değerlendirerek birleştirilme uyuşmazlığının çözümü için dosyanın Erzurum Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir. Birleştirilme uyuşmazlığını inceleyen Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi, davaların birleştirilmelerine ve yargılamanın Hakkâri  Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/144 Esas sayılı dosyası üzerinden yürütülmesine karar vermiştir. Hakkâri  Ağır Ceza Mahkemesi 7/7/2020 tarihli duruşmada başvurucunun tutukluluk hâlinin devamına karar vermiştir. Başvurucunun bu karara yaptığı itiraz Hakkâri  Ağır Ceza Mahkemesince 23/7/2020 tarihinde reddedilmiştir. Başvurucu bu kararı 1/10/2020 tarihinde öğrendiğini bildirmiştir. Başvurucu 7/10/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Hakkâri  Ağır Ceza Mahkemesi 25/3/2021 tarihinde başvurucunun görevi yaptırmamak için direnme suçundan 4 yıl 24 ay hapis cezası, devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozma suçundan müebbet hapis cezası, tehlikeli maddelerin izinsiz olarak bulundurulması suçundan 4 yıl 2 ay hapis cezası, mala zarar verme suçundan 3 yıl 9 ay hapis cezası, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 5 yıl hapis cezası, kamu görevlisini kasten öldürme suçuna teşebbüsten 16 yıl hapis ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Başvurucu bu kararı temyiz etmiştir. Dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla Yargıtayda derdesttir.  İlgili hukuk için bkz. Erkam Abdurrahman Ak, B. No: 2014/8515, 28/9/2016, §§ 19- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/32269",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutukluluğun makul süreyi ve kanunda öngörülen azami süreyi aşması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/49856",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, doğum nedeniyle altı ay ücretsiz izin kullanan başvurucunun izin dönüşü eski pozisyonu dolu olduğundan istifaya zorlanması nedeniyle özel hayata saygı hakkıyla bağlantılı olarak ayrımcılık yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 10/4/2019 tarihinde yapılmıştır. Komisyon başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 11/8/2003 tarihinde A. ... A.Ş. (işveren) finansman ve fon yönetimi yöneticisi olarak çalışmaya başlamıştır. Başvurucu 26/5/2009 tarihinde doğum yapmış, doğum izni bitiminden itibaren 24/2/2010 tarihinde işe başlamak üzere altı ay süre ile ücretsiz izin kullanmıştır. İşverence 3/11/2009 tarihinde başvurucu yerine başka bir kişi işe alınmıştır. Ücretsiz izin bitiminde yeniden işe başlayan başvurucuya işverence eski pozisyonun dolu olması nedeniyle başka bir pozisyon önerilmiştir. Anılan teklifi kabul etmeyen başvurucu 5/3/2010 tarihinde istifa dilekçesi vermiştir. Başvurucu 11/5/2010 tarihinde İstanbul Anadolu  İş Mahkemesinde (Mahkeme) alacak davası açmıştır. Dava dilekçesinde işveren tarafından 3/11/2009 tarihinde kendisi yerine başka bir şahsın işe alındığı, işverence başvurucunun istifa etmesi hâlinde kıdem ve ihbar tazminatına ilave olarak beş aylık ücreti tutarında artı tazminat ödeneceği, bunu kabul etmeyerek çalışmaya ihtiyacı olduğunu söyleyen ve tazminat teklifini kabul etmeyen başvurucuya mazeret izni verildiği, bu izin bitiminde yıllık ücretli izin kullandırıldığı ve istifaya zorlandığı belirtilmiştir. İstifa dilekçesinin tarihinin izin bitiminden sonraki ilk iş günü olarak belirtmesine rağmen insan kaynakları tarafından 3/4/2010 tarihinin yazdırıldığı, fesih sonrasında başvurucuya vaadedilen tazminatların eksik ödendiği belirtilerek 000 TL eşitlik ilkesine aykırılık tazminatı, 000 TL eksik ödenen kıdem ikramiyesinin ödenmesi talep edilmiştir. İşveren cevap dilekçesinde; yönetici olarak çalışan başvurucunun 4/5/2009 tarihinde doğum iznine ayrıldığını, doğum izni sonrasında 23/2/2010 tarihine kadar altı ay ücretsiz izin kullandığını, başvurucunun yokluğunda işlerin aksamaması amacıyla yeni bir personelin istihdam edildiğini vurgulamıştır. İşin niteliği gereği sürekli takibi gereken bir iş olduğu, başvurucunun mevcut pozisyonunun zorunlu olarak doldurulması sebebiyle başvurucunun yaptığı işle bağlantılı aynı unvan ve ücretle, aynı departman içerisinde finansman ve fon yönetimi analiz ve raporlama görevinin önerildiği belirtilmiştir. Ancak başvurucunun bunu kabul etmemesi üzerine başvurucuya istifa etmiş olmasına rağmen yasal hakları yanında beş brüt maaşı kapsayan tüm ödemelerin yapıldığı ve ibranamesini aldığı sırada fazlaya ilişkin haklarını saklı tutmadığı, ibranamenin başvurucunun tüm yasal haklarını karşıladığının kabulü anlamına geldiği, başvurucunun eksik ödeme yapıldığı iddiasının haksız ve mesnetsiz olduğu ifade edilmiştir. Başvurucuya teklif edilen işin önemli ve başvurucunun tecrübesindeki kişilerin çalıştığı görev olduğu, başvurucu izinde iken ücret sisteminde değişiklik yapıldığı, başvurucu kendisine teklif edilen yeni görevi kabul etmediğinden kendisine eski sisteme göre ödeme yapıldığı, başvurucu izinde olduğundan performansının ve zam hak etmesinin söz konusu olmadığı ve davanın reddine karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Mahkeme 16/2/2012 tarihinde davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Kararda başvurucunun doğum yapmış olması nedeniyle istifa ettiği, başvurucunun kullandığı izin ve ücretsiz iznin doğum yapmış olmasından dolayı kanundan kaynaklanan izinler olduğu, başvurucunun izinde olması nedeniyle yerine yeni bir işçi alımının zorunlu bir ihtiyaçtan kaynaklandığının davalı işveren tarafından ispatlanamadığı vurgulanmıştır. Kararda ayrıca başvurucuya teklif edilen yeni görevin önceki görevine göre daha alt seviyede ve daha düşük maaşlı bir görev olduğu, başvurucunun bu anlamda istifaya zorlandığı, davalı işverenin eşit davranma ilkesini ihlal ettiği, ayrımcılık yaptığı, kadınlar yönünden pozitif ayrımcılığın düşünüldüğü bir noktada bir kadın işçinin doğum yapması nedeniyle somut olayda olduğu üzere bir uygulamaya tabi tutulmasının kabul edilemeyeceği ifadelerine yer verilmiştir. Yargıtay  Hukuk Dairesi (Yargıtay/Daire) 24/12/2012 tarihinde anılan kararı bozmuştur. Bozma kararında başvurucunun davalı işyerinde finansman ve fon yönetimi yöneticisi olarak çalıştığı, görevinin davalı işyeri bakımından önem arzeden bir görev olduğu, bu görevin geçici görevlendirme ya da devamlılık arz etmeyecek şekilde belirli süreli iş sözleşmesi ile gördürülemeyeceği vurgulanmıştır. Bu sebeplerle işverenin başvurucunun ücretsiz izinde iken yerine personel almasının olağan karşılanması gerektiği, başvurucunun işe başlamak istediğinde görev yaptığı pozisyonun dolu olması sebebiyle kendisine başka bir pozisyon teklif edildiği, başvurucunun bu pozisyonu kabul etmediği ve görevinden istifa ettiği belirtilmiştir. Kararda ayrıca işverence istifa üzerine başvurucuya kıdem ve ihbar tazminatı yanında beş aylık ücreti tutarında ikramiye ödendiği, tüm dosya kapsamından başvurucuya doğum yapması ve bu sebeple ücretsiz izin hakkını kullanmas�� sebebiyle işveren tarafından uygulanan bir ayrımcılık söz konusu olmadığı ifade edilmiştir. Bozma kararı sonrası yeniden yapılan yargılama sonunda Mahkeme 16/5/2013 tarihinde direnme kararı vermiştir. Kararda, başvurucunun finansman ve fon yönetimi bölümünde yönetici olarak çalışırken bu görevini diğer çalışan Ö.Ö. ile birlikte yürüttüğü, Ö.Ö.nün askere gittiği dönemde, bu görevin başvurucu tarafından tek başına yürütüldüğü, başvurucuya başka bir bölümden geçici olarak F.A.O.nun yardımcı olduğu, başvurucunun aynı görevi birlikte yürüttüğü Ö.Ö.nün askerde bulunduğu dönemde yerine yeni bir personelin alınmadığı, şahsın asker dönüşü aynı görevine iade edildiği ve başvurucu ile birlikte aynı görevi yürüttüğü vurgulanmıştır. Kararda ayrıca başvurucunun yasanın kendisine tanıdığı doğum nedeniyle ücretsiz iznini kullanıp izninin dolmasına yakın bir tarihte başvurucu yerine dışarıdan bir personel alındığı ve başvurucunun ücretsiz iznini kullanıp göreve geldiğinde kendisine alt bir görev teklif edildiği, işverence aynı bölümde çalışan başvurucu ile Ö.Ö. arasında 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu'nun  maddesi gereğince cinsiyet ayrımı yapılmak suretiyle eşitlik ilkesine aykırı davranıldığı belirtilmiştir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 13/3/2018 tarihinde direnme kararına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Daireye gönderilmesine karar vermiştir. Kararda mahkemece ilk karardaki gerekçe ile direnme adı altında verilen karardaki gerekçenin birbirinden farklı olduğu, Mahkemece direnme olarak adlandırılan temyize konu kararın yeni bir hüküm niteliğinde bulunduğu, kurulan bu yeni hükmün temyizen incelenmesi görevinin Özel Daireye ait olduğu belirtilmiştir. Daire 5/7/2018 tarihinde ilk derece mahkemesi kararını bozmuştur. Kararda başvurucunun görevinin işveren bakımından önem arzeden bir görev olduğu, bu görevin geçici görevlendirme ya da devamlılık arz etmeyecek şekilde belirli süreli iş sözleşme ile gördürülemeyeceği, bu sebeplerle işverenin başvurucunun ücretsiz izinde iken yerine personel almasının olağan karşılanması gerektiği vurgulanmıştır. Her ne kadar ilk derece mahkemesi kararında, aynı işi yapan ve askere giden personelin, askerden döndükten sonra çalıştığı bölümün değiştirilmemesinin başvurucu açısından ayrımcılık olduğu belirtilmiş ise de başvurucunun altı aylık ücretsiz izin talebi sonrasında bulunduğu göreve başka bir kişinin atandığı, askere giden Ö.Ö. adlı kişinin yaklaşık üç ay sonra erken terhis olarak işe geri döndüğü, yani kısa bir süre askerlik nedeniyle işten ayrıldığı, bu nedenle cinsiyete dayalı bir ayırımcılık bulunmadığı belirtilmiştir. Kararda son olarak başvurucu, işe başlamak istediğinde görev yaptığı pozisyonun dolu olması nedeniyle kendisine başka bir pozisyon teklif edildiği, başvurucunun bu teklifi kabul etmediği ve istifa ettiği, işverence başvurucuya kıdem ve ihbar tazminatı yanında beş aylık ücreti tutarında ikramiye ödendiği, başvurucuya doğum yapması ve bu sebeple ücretsiz izin kullanması nedeniyle işverence uygulanan bir ayırımcılık söz konusu olmadığı ifadelerine yer verilmiştir. Mahkemece bozma kararına uyulmuş ve 4/10/2018 tarihinde davanın reddine karar verilmiştir. Kararda Yargıtayın bozma ilamı gerekçesine atıf yapılarak işverence başvurucuya uygulanan bir ayrımcılık söz konusu olmadığı belirtilmiştir. Kararın başvurucu tarafından temyiz edilmesi üzerine Daire 28/2/2019 tarihinde hükmün onanmasına karar vermiştir. Nihai karar 20/3/2019 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiştir. A. Ulusal Hukuk 4857 sayılı Kanun'un \"Eşit davranma ilkesi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"İş ilişkisinde dil, ırk, renk, cinsiyet, engellilik, siyasal düşünce, felsefî inanç, din ve mezhep ve benzeri sebeplere dayalı ayrım yapılamaz.İşveren, esaslı sebepler olmadıkça tam süreli çalışan işçi karşısında kısmî süreli çalışan işçiye, belirsiz süreli çalışan işçi karşısında belirli süreli çalışan işçiye farklı işlem yapamaz.İşveren, biyolojik veya işin niteliğine ilişkin sebepler zorunlu kılmadıkça, bir işçiye, iş sözleşmesinin yapılmasında, şartlarının oluşturulmasında, uygulanmasında ve sona ermesinde, cinsiyet veya gebelik nedeniyle doğrudan veya dolaylı farklı işlem yapamaz.Aynı veya eşit değerde bir iş için cinsiyet nedeniyle daha düşük ücret kararlaştırılamaz.İşçinin cinsiyeti nedeniyle özel koruyucu hükümlerin uygulanması, daha düşük bir ücretin uygulanmasını haklı kılmaz.İş ilişkisinde veya sona ermesinde yukarıdaki fıkra hükümlerine aykırı davranıldığında işçi, dört aya kadar ücreti tutarındaki uygun bir tazminattan başka yoksun bırakıldığı haklarını da talep edebilir. 2821 sayılı Sendikalar Kanununun 31 inci maddesi hükümleri saklıdır.20 nci madde hükümleri saklı kalmak üzere işverenin yukarıdaki fıkra hükümlerine aykırı davrandığını işçi ispat etmekle yükümlüdür. Ancak, işçi bir ihlalin varlığı ihtimalini güçlü bir biçimde gösteren bir durumu ortaya koyduğunda, işveren böyle bir ihlalin mevcut olmadığını ispat etmekle yükümlü olur.\" 4857 sayılı Kanun'un \"Analık halinde çalışma ve süt izni\" kenar başlıklı  maddesinin birinci ve altıncı fıkraları şöyledir: \"Kadın işçilerin doğumdan önce sekiz ve doğumdan sonra sekiz hafta olmak üzere toplam onaltı haftalık süre için çalıştırılmamaları esastır. Çoğul gebelik halinde doğumdan önce çalıştırılmayacak sekiz haftalık süreye iki hafta süre eklenir. Ancak, sağlık durumu uygun olduğu takdirde, doktorun onayı ile kadın işçi isterse doğumdan önceki üç haftaya kadar işyerinde çalışabilir. Bu durumda, kadın işçinin çalıştığı süreler doğum sonrası sürelere eklenir. (Ek cümle: 13/2/2011-6111/76 md.) Kadın işçinin erken doğum yapması halinde ise doğumdan önce kullanamadığı çalıştırılmayacak süreler, doğum sonrası sürelere eklenmek suretiyle kullandırılır. (Ek cümleler: 29/1/2016-6663/22 md.) Doğumda veya doğum sonrasında annenin ölümü hâlinde, doğum sonrası kullanılamayan süreler babaya kullandırılır. Üç yaşını doldurmamış çocuğu evlat edinen eşlerden birine veya evlat edinene çocuğun aileye fiilen teslim edildiği tarihten itibaren sekiz hafta analık hâli izni kullandırılır....İsteği halinde kadın işçiye, onaltı haftalık sürenin tamamlanmasından veya çoğul gebelik halinde onsekiz haftalık süreden sonra altı aya kadar ücretsiz izin verilir. (Ek cümle: 29/1/2016-6663/22 md.) Bu izin, üç yaşını doldurmamış çocuğu evlat edinme hâlinde eşlerden birine veya evlat edinene verilir. Bu süre, yıllık ücretli izin hakkının hesabında dikkate alınmaz.\" 8/11/2016 tarihli ve 29882 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Analık İzni veya Ücretsiz İzin Sonrası Yapılacak Kısmi Süreli Çalışmalar Hakkında Yönetmelik'in (Yönetmelik) \"Analık izni hakkı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Kadın işçinin doğumdan önce sekiz ve doğumdan sonra sekiz hafta olmak üzere toplam on altı haftalık süre için çalıştırılmaması esastır. (2) Çoğul gebelik halinde doğumdan önce çalıştırılmayacak sekiz haftalık süreye iki hafta süre eklenir. Ancak, sağlık durumunun uygun olduğunun doktor raporuyla belgelendirilmesi hâlinde kadın işçi isterse doğumdan önceki üç haftaya kadar işyerinde çalışabilir. Bu durumda, kadın işçinin çalıştığı süreler doğum sonrası sürelere eklenir. (3) Kadın işçinin erken doğum yapması hâlinde ise doğumdan önce kullanamadığı çalıştırılmayacak süreler, doğum sonrası sürelere eklenmek suretiyle kullandırılır.  (4) Doğumda veya doğum sonrasında annenin ölümü hâlinde, doğum sonrası kullanılamayan süreler babaya kullandırılır. (5) Üç yaşını doldurmamış çocuğu evlat edinen eşlerden birine veya evlat edinen işçiye, çocuğun aileye fiilen teslim edildiği tarihten itibaren sekiz hafta analık izni kullandırılır. (6) Analık izninde belirtilen süreler, işçinin sağlık durumuna ve işin özelliğine göre doğumdan önce ve sonra gerekirse artırılabilir. Bu süreler doktor raporu ile belirtilir.\" Yönetmelik'in \"Altı aya kadar ücretsiz izin hakkı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: \"(1) Kadın işçiye, analık izninin bitiminden itibaren isteği hâlinde altı aya kadar ücretsiz izin verilir.  (2) Ücretsiz izin, üç yaşını doldurmamış çocuğu evlat edinme hâlinde eşlerden birine veya evlat edinene verilir. (3) Bu maddede belirtilen ücretsiz izin süresi, yıllık ücretli izin hakkının hesabında dikkate alınmaz.\"B. Uluslararası Hukuk Analık İzin Haklarına İlişkin Sözleşme 16/6/1989 tarihli ve 3581 sayılı Kanun'la onaylanması uygun bulunan Avrupa Sosyal Şartı'nın (Şart) \"Çalışan kadınların analığının korunması hakkı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Âkit Taraflar, çalışan kadınların annelik durumunda korunma hakkının etkili bir biçimde kullanılmasını sağlamak amacıyla;1- Kadınlara doğumdan önce ve sonra, ücretli izin veya yeterli sosyal güvenlik yardımı veya kamu kaynaklarından yararlandırma yoluyla toplam olarak en az on dört haftalık izin sağlamayı;2- İşverenin, bir kadının işverenine hamile olduğunu bildirmesi ile doğum iznine ayrılması arasındaki dönem içinde veya süresi bu döneme rastlayacak şekilde işten çıkarma bildiriminde bulunmasını yasadışı saymayı;3- Emzirme döneminde annelere, bu amaçla yeterli bir süre işe ara verme hakkı sağlamayı;4- Hamile, yeni doğum yapmış ve çocuklarını emzirme dönemindeki kadınların gece çalışmalarını düzenlemeyi;5- Hamile, yeni doğum yapmış ve çocuklar��nı emzirme dönemindeki kadınların yeraltı madenlerinde ve tehlikeli, sağlığa zararlı ya da ağır nitelikleri nedeniyle uygun olmayan diğer işlerde çalıştırılmalarını yasaklamayı ve bunların çalışma haklarını korumaya yönelik uygun önlemleri almayı; taahhüt ederler.\" Şart'ın \"İstihdam ve meslek konularında cinsiyete dayalı ayrım yapılmaksızın fırsat eşitliği ve eşit muamele görme hakkı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Âkit Taraflar, istihdam ve meslek konularında cinsiyete dayalı ayrım yapılmaksızın fırsat eşitliği ve eşit muamele görme hakkının etkili bir biçimde kullanımını sağlamak amacıyla, bu hakkı tanımayı ve bunun aşağıdaki alanlarda uygulanmasını sağlamak ve teşvik etmek için uygun önlemler almayı taahhüt ederler;a- İşe giriş, işten çıkarılmaya karşı korunma ve yeniden işe yerleştirilme;b- Mesleki yönlendirme, eğitim, yeniden eğitim ve rehabilitasyon;c -İstihdam koşulları ve ücreti de kapsayan çalışma koşulları;d- Yükselmeyi de kapsayan meslekte ilerleme.\" 4/6/2003 tarihli ve 4867 sayılı Kanun'la onaylanması uygun bulunan Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklar Uluslararası Sözleşmesi'nin  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Bu Sözleşmeye Taraf Devletler:...Annelere, doğumdan önce ve sonra makul bir süreyle özel bir koruma sağlanmalıdır. Bu dönem içinde, çalışan anneler ücretli izinden ya da yeterli sosyal güvenlik tedbirlerini kapsayan izinden yararlanmalıdırlar... \" İstihdam ve Meslek Konularında Kadın ve Erkek Arasında Eşit Davranılması ve Fırsat Eşitliği İlkesinin Uygulanmasına Dair Avrupa Parlamentosu ve Konseyinin 5/7/2006 tarihli ve 2006/54/EC sayılı Direktif'in (2006/54/EC sayılı Direktif) \"Tanımlar\" başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “(a) Doğrudan ayırımcılık; Bir kişiye, başka bir kişiye göre cinsiyeti sebebiyle benzer durumlarda gösterilenden veya gösterilecek olandan daha az avantajlı şekilde davranılmasıdır. (b) Dolaylı ayırımcılık; Görünüşte tarafsız olan hükümler, kıstaslar ya da uygulamaların yasal olarak meşru bir amaca hizmet etmesi ve bu amaca ulaşmak için kullanılan araçların uygun ve gerekli olması durumu hariç bir cinsiyetteki kişileri diğer gruba karşı dezavantajlı duruma düşürmesi veya düşürme ihtimalidir. ...” 2006/54/EC sayılı Direktif'in \"Tanımlar\" başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Analık (Doğum) İzninden Dönüş\" başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Doğum iznindeki bir kadının, doğum izninin bitiminden sonra işine veya eşdeğer bir pozisyona kendisi için daha dezavantajlı olmayan koşul ve şartlarda geri dönmeye ve çalışma koşullarında yokluğu sırasında yararlanmış olacağı her türlü iyileştirmeden yararlanmaya hakkı vardır.\" Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (AİHS/Sözleşme) \"Özel ve aile hayatına saygı hakkı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Herkes özel ve aile hayatına, konutuna ve yazışmasına saygı gösterilmesi hakkına sahiptir. (2) Bu hakkın kullanılmasına bir kamu makamının müdahalesi, ancak müdahalenin yasayla öngörülmüş ve demokratik bir toplumda ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, düzenin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması için gerekli bir tedbir olması durumunda söz konusu olabilir.\" Sözleşme'nin \"Ayrımcılık yasağı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Bu Sözleşme’de tanınan hak ve özgürlüklerden yararlanma, cinsiyet, ırk, renk, dil, din, siyasal veya diğer kanaatler, ulusal veya toplumsal köken, ulusal bir azınlığa aidiyet, mülkiyet, doğum başta olmak üzere herhangi başka bir duruma dayalı hiçbir ayrımcılık gözetilmeksizin sağlanmalıdır.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin (AİHM) yerleşik içtihadına göre Sözleşme'nin  maddesi, Sözleşme ve eki protokollerde yer alan diğer hak ve özgürlükleri tamamlayıcı bir nitelik taşımaktadır. Dolayısıyla sadece güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerden yararlanılması bağlamında uygulanan bu hakkın bağımsız bir şekilde uygulanabilmesi ise söz konusu değildir (Rasmussen/Danimarka, B. No: 8777/79, 28/11/1984, § 29; Fâbian/Macaristan [BD], B. No: 78117/13, 15/12/2015, § 112). Zira  madde yalnızca Sözleşme’de bulunan hak ve özgürlüklerin kullanılması bakımından yapılan ayrımcılığı yasaklamaktadır (Gaygusuz/Avustralya, B. No: 17371/90, 16/9/1996, § 36). Bu sebeple bu hakkın ihlal edildiğine ilişkin şikâyet, Sözleşme’deki hangi hak veya özgürlük bakımından ayrımcılık yapıldığı iddiasını da içermelidir. Ancak başka bir Sözleşme maddesinin ihlal edildiğini iddia ve ispat etmek şart olmayıp başvurudaki uyuşmazlık konusunun Sözleşme'deki diğer maddelerin kapsamında olması gerekli ve yeterlidir (Rasmussen/Danimarka, § 29). AİHM'e göre farklı muamele, nesnel ve makul bir gerekçeye sahip olmaması hâlinde ayrımcı olarak nitelendirilir. Diğer bir deyişle meşru bir amaç taşımadığı veya kullanılan araçlar ile gerçekleştirilmek istenen amaç arasında makul bir orantılılık ilişkisi bulunmadığı tespit edilen farklı muamele, ayrımcılık oluşturur (Fabris/Fransa [BD], B. No: 16574/10, 7/2/2013, § 56). AİHM, taraf devletlerin başka koşullarda benzer durumlar teşkil eden farklılıkların farklı bir muameleyi gerektirip gerektirmediğinin ve ne ölçüde gerektirdiğinin değerlendirmesinde takdir yetkileri bulunduğunu kabul etmektedir. Bu takdir alanının kapsamı koşullara, olayın konusuna ve arka planına göre değişiklik gösterir (Stummer/Avusturya [BD], B. No: 37452/02, 7/7/2011, § 88). Özellikle ekonomik ve toplumsal stratejiye ilişkin genel tedbirlerin uygulanması söz konusu olduğunda devletin geniş bir takdir yetkisinin olduğu kabul edilmektedir (Hämäläinen/Finlandiya, B. No: 37359/09, 16/7/2014, § 109). AİHM kamu hizmetine girme veya işe alınma şeklinde bir hakkın AİHS’de yer almadığını ancak işten çıkarılmanın bir ihlale yol açabileceğini kabul etmektedir. Bir kişi yalnızca örneğin cinsiyeti nedeniyle görevden alınırsa veya işten çıkarılırsa bu durum kişinin kimliği, kendine saygısı ve sonuç olarak özel hayatı ile ilgili bir konu olarak kabul edilmektedir ve Sözleşme’nin  maddesi ile birlikte  madde açsından bir incelemeye konu olabilmektedir. AİHM Emel Boyraz/Türkiye kararında başvurucunun kamu sektörüne ait bir elektrik şirketindeki güvenlik görevlisi olarak atandığı görevinden “askerliğini yapmış olmak” şartını taşımadığı yani erkek olmadığı için alınması hakkında yaptığı başvuruda özel hayatla bağlantılı olarak cinsiyet temelli ayrımcılık yasağının ihlal edildiğine karar vermiştir. AİHM’e göre hükûmet tarafından savunulan güvenlik görevlilerinin ateşli silah kullanmak ve gece vardiyasında kırsal kesimde çalışmak zorunda olmaları tek başına kadınların erkeklerden farklı bir muameleye tabi tutulmalarını haklı göstermemektedir. Başvurucunun bu görevi ifa etmesinde yetersiz olduğunu gösteren bir delil ilk derece mahkemelerinde ileri sürülmemiş ve elektrik şirketinde sadece erkek çalışanların güvenlik görevlisi olarak işe alınması gerekliliğini haklı çıkaran gerekçeler kanıtlanmamıştır (Emel Boyraz/Türkiye, B. No: 61960/08, 2/12/2014). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/11085",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, doğum nedeniyle altı ay ücretsiz izin kullanan başvurucunun izin dönüşü eski pozisyonu dolu olduğundan istifaya zorlanması nedeniyle özel hayata saygı hakkıyla bağlantılı olarak ayrımcılık yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular 10/10/2014 ve 17/12/2015 tarihlerinde yapılmıştır. Başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2015/19701 sayılı bireysel başvuru dosyası konu yönünden hukuki irtibat nedeniyle 2014/16428 sayılı dosya üzerinde birleştirilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular Hanifi Yıldırım ve Hanife Uytun'un babaları, başvurucu Hacice Yıldırım'ın ise eşi olan murislerinin 4/12/1986 tarihinde Çınar Asliye Hukuk Mahkemesinde, başvurucular Halime Arslan, Güle Ata, Selim Ata, Şükrü Ata, Ali Atlı, Mehmet Atlı, Abdurrahman Değer, Ali Değer, Devriş Değer, Hasan Değer ( 32 numaralı), Arif Değer aleyhlerine doğrudan; başvurucular Abdullah Arslan, Hüsnü Arslan, Celal Arslan, Nezir Arslan, Musa Arslan, Sabri Arslan, Remezan Arslan, Mehmet Salih Atlı, Nedim Şahin, Hasan Değer ( 6 numaralı), İbrahim Değer, Şerif Değer, Abdulbaki Ata, Hüsnü Ata, Muhiddin Ata, Osman Ata, Salih Ata, Vahid Ata, Veysi Ata ve Zeki Ata'nın anne yada babaları olan murisleri aleyhlerine açtığı el atmanın önlenmesi davası görevsizlik nedeniyle önce Çınar Kadastro Mahkemesine gönderilmiş, anılan Mahkemece verilen karar Yargıtayca bozulmuş ve Çınar Kadastro Mahkemesinin kapatılması üzerine dosya Diyarbakır Kadastro Mahkemesine devredilmekle şikâyet konusu dava yerel Mahkeme aşamasında derdest durumdadır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/16428",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamu görevlisi olan başvurucuların üyesi oldukları sendikaların aldığı kararlar üzerine serbest kılık ve kıyafetle göreve gelmeleri nedeniyle uyarma cezası ile cezalandırılmalarının ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular çeşitli tarihlerde yapılmıştır. Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Birleştirilen başvuruların bir kısmı yönünden başvuru belgelerinin örneği görüş için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Konu yönünden irtibatlı bulunan diğer başvurular yönünden Bakanlıktan tekrar görüş istenmesi gerekli görülmemiştir. Başvurucular, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular hakkında yasal düzenlemelere aykırı olarak serbest kılık ve kıyafetle muhtelif tarihlerde göreve geldiklerinden bahisle uyarma disiplin cezasına hükmedilmiştir. Başvurucular, kamu kurum ve kuruluşlarında çeşitli pozisyonlarda görev yapmaktadır. Başvurucuların Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikasına (EĞİTİM SEN) veya Enerji Sanayi Maden Hizmetleri Çalışanlar Birliğine (ENERJİ BİR-SEN) veya Büro Emekçileri Sendikasına (BES) üyeliği bulunmaktadır. Bahse konu Sendikalar, 2013 yılından 2018 yılına kadar uzanan sürede hükûmetin öğrencilerin ve kamu görevlilerinin kılık ve kıyafetlerine yönelik politikalarını protesto etmek amacıyla serbest kılık ve kıyafetle göreve gidilmesine yönelik eylem kararları almıştır. İlk olarak EĞİTİM SEN, hükûmetin eğitim kurumlarında kişilerin Sendikanın dinsel simge olarak gördüğü başörtüsüne müsaade edilmesini kabul edilemez bulmuş ve 3/10/2013 tarihinde aldığı bir kararla üyelerine özgür giyimle işyerlerine gidilmesine yönelik çağrıda bulunmuştur. Bahsi geçen karar şu şekildedir: \"Kılık kıyafet üzerinden eğitimde kullanılan her türlü dinsel simge ile dinin siyasallaştırılması, ötekileştirici ve ayrımcıdır. Eğitim Sen eğitimde ayrımcılığın, eşitsizliğin, ötekileştirmenin karşısında olmaya her türlü gericiliğe, toplumsal yaşamın ve eğitim alanının muhafazakarlaştırılmasına ve tek tipleştirmeye, karşı mücadele etmeye devam edecektir. Kurulduğumuz günden bugüne her türlü statükoya karşı çıktıysak bugün de AKP'nin getirdiği dayatma, tek tip ve statükoya karşı 7 Ekim Pazartesi gününden itibaren bütün üyelerimizin ve eğitim emekçilerinin özgür giyimle işyerlerine gitmelerine, karar verilmiştir.\" EĞİTİM SEN 27/6/2016 tarihinde önceki kararına benzer bir karar daha almış ve özgür kılık kıyafetle işyerlerine gidilmesine yönelik çağrısını yenilemiştir. Karar şu şekildedir:\"Eğitim ve toplumun kılık kıyafet uygulamaları üzerinden tek tipleştirilmesine karşı Merkez Yönetim Kurulumuzun tarafından başlatılan Özgür Kılık Kıyafetle işyerlerine gidilmesi eylemimizin 1/7/2016 tarihinden 1/7/2017 tarihine kadar uzatılmasına, karar verilmiştir.\"  BES ise ilk kez 17/10/2014 tarihinde bir karar alarak EĞİTİM SEN ile benzer gerekçelerle üyelerine işyerlerine serbest kılık kıyafetle gitmesi yönünde çağrıda bulunmuştur. BES'in kararı şu şekildedir:\"Kılık kıyafet üzerinden kamuda kullanılan her türlü dinsel simge ile dinin siyasallaştırılması, ötekileştirici ve ayrımcıdır. Büro Emekçileri Sendikası (BES), kamuda ayrımcılığın, eşitsizliğin, ötekileştirmenin karşısında olmaya her türlü gericiliğin, toplumsal yaşamın muhafazakarlaştırılmasına ve tek tipleştirmeye karşı mücadele etmeye devam edecektir. Kurulduğumuz günden bugüne her türlü statükoya karşı çıktıysak bugün de AKP'nin getirdiği dayatma, tek tip ve statükoya karşı 2014 gününden itibaren bütün üyelerimizin ve büro emekçilerinin serbest kılık kıyafetle işyerlerine gitmelerine, karar verilmiştir.\" BES, 2014 yılındaki çağrısını bir sonraki yıl yenilemiştir. Sendikanın üyelerinin görevlerine serbest kılık kıyafetle gitmeleri yönündeki 17/10/2015 tarihli çağrısı ise şu şekildedir:\"Merkez Yönetim Kurulumuzun 17/10/2014 tarihinde 39 sayı numarası ile almış olduğu, bütün üyelerimizin ve büro emekçilerinin serbest kılık kıyafetle işe gitmeleri kararının 17/10/2015 tarihinden itibaren 1(bir) yıl süreyle aynen uygulanmaya devam edilmesine karar verilmiştir.\" ENERJİ BİR-SEN ise EĞİTİM SEN ve BES'ten farklı olarak kamu kurum ve kuruluşlarında çalışan personelin başörtüsü yasağının tümüyle kaldırılması ve bu bağlamda mevcut mevzuat hükmünün değiştirilmesi amacıyla üyelerine eylem çağrısında bulunmuştur. Bahsi geçen Sendikanın işyerlerine serbest kılık ve kıyafet ile gidilmesine yönelik olarak üyelerine yaptığı 5/8/2018 tarihli çağrı ise şu şekildedir:\"Kılık kıyafet serbestisi hedefiyle hayata geçirdiğimiz sivil itaatsizliğin bütün hedeflerini gerçekleştirmek üzere Kamu Kurum ve Kuruluşlarında Çalışan Personellerin Kılık Kıyafetlerine Dair Yönetmelik'in  maddesinde hala hükmünü sürdüren sınırlama ve yasaklamalara son verilmesi yönünde düzenleme yapılması noktasında kamuoyu baskısı oluşturmak maksadıyla 2018 tarihinden itibaren kamu görevlilerinin kamu hizmetlerini, söz konusu yönetmelikteki sınırlama ve yasaklara uymaksızın, milletimizin değerlerine ve genel kabul görmüş kılık ve kıyafet şekillerine uygun olmak kaydıyla belirleyecekleri kılık kıyafetle yerine getirmelerine, karar verilmiştir.\" Başvurucular, yukarıda belirtilen sendika kararları doğrultusunda muhtelif tarihlerde serbest kılık ve kıyafetle göreve gelme eylemini gerçekleştirmiş; bu nedenle haklarında uyarma disiplin cezaları verilmiştir. Başvurucuların uyarma disiplin cezalarına yaptığı itirazlar idare tarafından reddedilmiştir. Söz konusu işlemler dava konusu edilmiş olup yargılama neticesinde eylemlerin sendikal hak kabul edilebilecek makul süre sınırlarını aştığı veya atılı eylemlerin sübuta erdiği gerekçeleriyle davaların reddedilerek kararların kesinleştiği görülmüştür. Başvurucular disiplin cezalarının iptali istemlerinin reddine ilişkin nihai kararların kendilerine tebliğinden itibaren süresinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk Kılık Kıyafete İlişkin İlgili Mevzuat 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun “Kıyafet mecburiyeti” kenar başlıklı ek  maddesinin olayların meydana geldiği tarihteki hâli şöyledir:\"Devlet memurları, kanun, tüzük ve yönetmeliklerin öngördüğü kılık ve kıyafet kurallarına uymak mecburiyetindedirler.\" 657 sayılı Kanun’un ek  maddesinin 2/7/2018 tarihli ve 703 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin  maddesi ile değiştirilen ve yürürlükte olan hâli şöyledir:\"Devlet memurları, kanun, Cumhurbaşkanlığı kararnamesi ve yönetmeliklerin öngördüğü kılık ve kıyafet kurallarına uymak mecburiyetindedirler.\" 16/7/1982 tarihli Bakanlar Kurulu kararı ile kabul edilen Kamu Kurum ve Kuruluşlarında Çalışan Personelin Kılık ve Kıyafetine Dair Yönetmelik'in  maddesi şöyledir:\"Bu Yönetmelik, kamu personelinin Atatürk devrim ve ilkelerine uygun, uygar, aşırılığa kaçmayacak şekilde sade bir kılık ve kıyafette olmalarını, kılık ve kıyafette birlik ve bütünlük içinde bulunmalarını sağlamayı amaçlamaktadır.\" Aynı Yönetmelik'in  maddesi şöyledir:\"Kurum ve kuruluşlarda görevli memur, sözleşmeli personel, geçici personel ile hizmetliler ve işçilerin giyimlerinde sadelik, temizlik ve hizmete uygunluk esastır.\" Aynı Yönetmelik'in  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: “2 nci maddede sözü edilen personelin kılık ve kıyafette uyacakları hususlar:a. (Değişik: 10/12/2001-2001/3459 K.) Kadınlar; (Mülga birinci cümle: 4/10/2013-2013/5443 K.) (…)Kolsuz ve çok açık yakalı gömlek, bluz veya elbise ile strech, kot ve benzeri pantolonlar giyilmez. Etek boyu dizden yukarı ve yırtmaçlı olamaz. Terlik tipi (sandalet) ayakkabı giyilmez. b. Erkekler; Elbiseler temiz, düzgün, ütülü ve sade; ayakkabılar kapalı, temiz ve boyalı giyilir. Sandalet veya atkılı ayakkabı giyilmez. Bina içinde ve görev mahallinde baş daima açık bulundurulur. (Danıştay İkinci Dairesinin 18/11/2020 tarihli ve E.:2017/665; K.:2020/3432 sayılı kararı ile iptal ibare: Kulak ortasından aşağıda favori bırakılmaz. Saçlar, kulağı kapatmayacak biçimde ve normal duruşta enseden gömlek yakasını aşmayacak şekilde uzatılabilir), temiz bakımlı ve taranmış olur. Hergün sakal tıraşı olunur ve sakal bırakılmaz. Bıyık tabii olarak bırakılır, uzunluğu üst dudak boyunu geçemez. Üstten alınmaz, yanlar üst dudak hizasında olur, alt uçları dudak hizasından kesilir. Kravat takılır, kravatı örtecek şekilde balıkçı yaka veya benzeri süveterler giyilmez. Hizmet gereğine uygun olarak verilmişse tek tip elbise giyilir.  (Değişik: 7/8/1991 - 91/2048 K.) Bina içinde gömleksiz, kravatsız ve çorapsız dolaşılmaz. c. (Ek: 4/10/2013-2013/5443 K.) Ancak bazı hizmetler için özel iş kıyafetleri varsa görev sırasında kurum amirinin izni ile bu kıyafet kullanılır.”  Disipline İlişkin İlgili Mevzuat 657 sayılı Kanun’un “Disiplin cezalarının çeşitleri ile ceza uygulanacak fiil ve haller” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:  “Devlet memurlarına verilecek disiplin cezaları ile her bir disiplin cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır: … A - Uyarma : Memura, görevinde ve davranışlarında daha dikkatli olması gerektiğinin yazı ile bildirilmesidir. Uyarma cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır: …g) Belirlenen kılık ve kıyafet hükümlerine aykırı davranmak, …” B. Uluslararası Hukuk Türkiye bakımından 12/7/1993 tarihinde yürürlüğe giren 17/6/1948 tarihli ve 87 sayılı Sendika Özgürlüğü ve Örgütlenme Hakkının Korunmasına İlişkin ILO Sözleşmesi’nin  maddesi şöyledir: \"Çalışanlar ve işverenlerle bunlara ait örgütler bu sözleşme ile kendilerine tanınmış olan hakları kullanmada, diğer kişiler veya örgütlenmiş topluluklar gibi, yasalara uymak zorundadırlar. Yasalar, bu sözleşme ile öngörülen güvencelere zarar verecek şekilde uygulanamaz.\" Türkiye bakımından 12/7/1993 tarihinde yürürlüğe giren 7/6/1978 tarihli ve 151 sayılı Kamu Hizmetinde Örgütlenme Hakkının Korunması ve İstihdam Koşullarının Belirlenmesi Yöntemine İlişkin ILO Sözleşmesi’nin  maddesi şöyledir: \" Kamu görevlilerinin tanınan örgütlerinin temsilcilerine, çalışma saatleri içinde veya dışında görevlerini çabuk ve etkin bir biçimde yerine getirmelerine olanak verecek şekilde kolaylıklar sağlanacaktır.  Bu tür kolaylıkların sağlanması idarenin veya hizmetin etkin işleyişini engellemeyecektir.  Bu kolaylıkların niteliği ve kapsamı, bu sözleşmenin 7’nci maddesinde belirtilen yöntemlere göre veya diğer uygun yöntemlerle belirlenecektir.\" 151 sayılı ILO Sözleşmesi’nin  maddesi şöyledir: \"Kamu görevlileri, diğer çalışanlar gibi yalnızca görevlerinin niteliğinden ve statülerinden kaynaklanan yükümlülüklerine bağlı olarak örgütlenme özgürlüğünün normal olarak uygulanması için gerekli kişisel ve siyasi haklardan yararlanacaklardır.\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) kamu görevlilerine verilen disiplin cezalarıyla güdülen meşru amacın gerçekleştirilip gerçekleştirilmediği yönünden yalnızca cezanın bir kuralla öngörülmüş olmasını yeterli bulmamakta, somut bir değerlendirmenin varlığı şartını aramaktadır. Bu bağlamda kamu görevlilerinin cezalandırılan eylemlerinin kamu hizmetlerinin sürekliliğini ya da gereği gibi yerine getirilmesini etkilemek veya görev yapılan devlet kurumunun itibarını zedelemek gibi cezayı gerekli kılan sonuçlara sebep olduğunun açıkça gösterilmesi gerektiğini belirtmektedir (Kula/Türkiye, B. No: 20233/06, 19/6/2018, §§ 48, 49). AİHM; devletin kamu hizmetinde çalışan memurları yönünden sadakat yükümlülüğü öngörmesinin, ayrıca onlara ödev ve sorumluluklar yüklemesinin memurların statüleri gereği meşru bir durum olduğunu belirtmiştir. Fakat kamu görevlilerinin de birey olduğunu, siyasi görüş sahibi olma, ülke sorunlarıyla ilgilenme, tercih yapma gibi sosyal yönlerinin bulunduğunu ve bu doğrultuda Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  ve  maddelerinden yararlandıklarının şüpheden uzak olduğunu ifade etmiştir. Bununla birlikte memurun konumu ve görev yaptığı alanla ilgili olarak ödev ve sorumluluk derecesinin belirlenmesinde ulusal makamların bir takdir marjı olduğunu da eklemiştir (İsmail Sezer/Türkiye, B. No: 36807/07, 24/3/2015, §§ 52-54; Vogt/Almanya [BD], B. No: 17851/91, 26/9/1995, §§ 51-53; Ahmed ve diğerleri/Birleşik Krallık, B. No: 22954/93, 2/9/1998, §§ 53, 54; Otto/Almanya (k.k.), B. No: 27574/02, 24/11/2005). ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/18147",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamu görevlisi olan başvurucuların üyesi oldukları sendikaların aldığı kararlar üzerine serbest kılık ve kıyafetle göreve gelmeleri nedeniyle uyarma cezası ile cezalandırılmalarının ifade özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 12/12/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca başvurunun içtihadın oluştuğu alana ilişkin olduğu değerlendirilerek Bakanlık cevabı beklenmeden incelenmesine karar verilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucunun maliki olduğu başvuruya konu taşınmaz 1/1000 ölçekli revizyon uygulama imar planında kamu hizmeti alanına ayrılmıştır. Başvurucu, bu taşınmazın kamulaştırılması istemiyle Belediyeye başvurmuş fakat bu yoldan bir sonuç elde edememiştir. Başvurucu, bunun üzerine imar planında kamu hizmeti alanına ayrılan taşınmazın rayiç bedelinin ödenmesi istemiyle Belediye aleyhine tam yargı davası açmıştır.  Derece mahkemelerince uyuşmazlığın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir. Kararda, 20/8/2016 tarihli ve 6745 sayılı Yatırımların Proje Bazında Desteklenmesi ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'la 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'na birtakım hükümler eklendiği vurgulanmıştır. Bu bağlamda uygulama imar planlarında umumi hizmetlere ve resmî kurumlara ayrılan taşınmazların kamulaştırılması için öngörülen beş yıllık sürenin 2942 sayılı Kanun'a eklenen geçici  madde gereğince bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren başlayacağı ve bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce açılan ancak henüz karara bağlanmayan veya kararı kesinleşmeyen davalara da bu madde hükümlerinin uygulanacağı belirtilmiştir. Başvurucu, nihai kararın tebliği üzerine bireysel başvuruda bulunmuştur.   Konu ile ilgili hukuk için bkz. Hüseyin Ünal, B. No: 2017/24715, 20/9/2018, §§ 17- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/38976",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, gözaltı sırasında polis tarafından darbedilme iddiasıyla yapılan şikâyetle ilgili olarak kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmesi nedeniyle İnsan haysiyetiyle bağdaşmayan muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 26/4/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve ekleri ile Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla elde edilen bilgilere göre ilgili olaylar özetle şöyledir:A. Gözaltı İşlemleri ve Soruşturmanın Başlaması 1982 doğumlu başvurucu, kolluk tarafından düzenlenen Yakalama Tutanağı'na göre şüpheli hareketler sergilemesi nedeniyle 7/12/2016 tarihinde saat 00 sıralarında Muş'un Varto ilçesinde yakalanmıştır. Başvurucunun silahlı terör örgütü PKK/KCK ile bağı olduğunun tespit edilmesi üzerine başvurucu aynı gün gözaltına alınmıştır.  Başvurucu 7/12/2016 ile 9/12/2016 tarihleri arasında gözaltında tutulmuştur. Gözaltından çıkarıldıktan sonra Varto Sulh Ceza Hâkimliğinin 9/12/2016 tarihli kararıyla silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanmıştır. Başvurucu 9/12/2016 tarihinde Varto Cumhuriyet Başsavcılığında (Savcılık) müdafii huzurunda ifade vermiştir. Bu ifadede müdafii, başvurucunun gözaltında kötü muameleye maruz kaldığını iddia etmiştir. 9/12/2016 tarihli İfade Tutanağı'nın ilgili kısmı şöyledir:\"... Şüphelinin beyanlarına bir diyeceğimiz yoktur. Şüpheli gözaltı öncesi ve sonrası şüpheli hakkında herhangi bir darp raporunu dosya içerisinde göremedik. Şüpheliye baktığımızda sol gözünün morluğundan da anlaşıldığı gibi karakolda kendisine baskı ve cebir uygulanmıştır. Kolluk aşamasında korkması nedeniyle korktuğundan dolayı darp, cebir ve şiddetten bahsetmemiştir. Kolluk güçlerince isim verirsen kurtulursun yönünde uygulamalar ve cebir uygulanması sonucu kendisi şu anda o korkunun tesiri ile gerek kollukta gerek de şu anda beyanda bulunmaktadır. Bu savunma hakkını etkileyen ve ihlal eden bir durumdur. Kaldı ki şüpheli illegal örgütlerle doğrudan ve dolaylı irtibatta olmadan tabiri caizse cahil bir şekilde suça sürüklenmiştir. (...)...\" Başvurucu, Sulh Ceza Hâkimliği tarafından yapılan sorgusu sırasında hâkimin sorması üzerine gözaltında kötü muamele gördüğünü dile getirmiştir. 9/12/2016 tarihli Sorgu Tutanağı'nın ilgili kısmı şöyledir:\"Şüpheliden soruldu: Sol gözünün altındaki morluk neden oluştu diye soruldu.Cevaben : Polisler ifade alırken emniyete girdikten sonra bana giriştiler, gözümdeki morluk bu sebeple oluşmuştur, dedi.07/12/2016 tarihli muayene raporuna göre gözünde morluk olmadığ��, 08/12/2016 tarihinde alınan doktor raporuna göre sol göz altında bir 1 cm uzunluğunda morluk olduğu rapor edilmiştir. Şüpheli müdafiinden bir diyeceği olup olmadığı soruldu: Şüphelinin beyan ettiği gibi ifade alma esnasında herhangi bir baskı oluşmamıştır. Daha öncesinde olan bir morluktur dedi.ŞÜPHELİ MÜDAFİİ AV. [Ö. F. dan] SORULDU: (...) Dosyadaki beyanları da savcılık savunmasında belirttiğimiz gibi şüphelinin hür iradesini sakatlayacak bir şekilde kolluk güçlerince kendisine baskı ve şiddet uygulanmıştır. Bu savunma hakkını ihlal ettiği gibi hür iradesini etkileyen zorlama nedeni ile söz konusu suçlamaları ikrar etmiş olsa dahi bu şekilde alınan beyanları hukuka bir aykırı bir şekilde elde edilen bir delildir. Bu nedenle dosya kapsamına alınmaması gerekir.(...)\" Başvurucu vekili tarafından 20/6/2017 tarihinde Varto Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmek üzere İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına sunulan dilekçeyle başvurucunun yakalama işlemini gerçekleştiren kolluk görevlileri ve başvurucunun son muayenesini gerçekleştiren doktor hakkında suç duyurusunda bulunulmuştur. Söz konusu dilekçe içeriğine göre başvurucu, emniyet görevlileri tarafından yakalanarak araç içine alınmış ve burada darbedilmeye başlanmıştır. Bu durum Soruşturma Tutanakları ve sağlık raporlarıyla ortaya konulmuştur. Bu dilekçe üzerine Varto Cumhuriyet Başsavcılığı soruşturma işlemlerine başlamıştır. B. Soruşturma İşlemleri Savcılık ilk olarak 10/7/2017 tarihli müzekkereyle Varto İlçe Emniyet Müdürlüğünden (kolluk) başvurucu vekilinin dilekçesinde sicil numaraları yazılı emniyet personelinin açık kimlik bilgilerinin tespit edilmesi ile teşhise elverişli fotoğraflarının çekilmesini, söz konusu personelin 7/12/2016-9/12/2016 tarihleri arasında aktif olarak görevde olup olmadığının tespit edilmesini, başvurucunun gözaltına alınması ve ifadesinin alınmasına ilişkin kamera görüntülerinin olup olmadığının araştırılarak bilgi ve belgelerin temin edilmesini istemiştir. Savcılık 26/7/2017 ve 24/8/2017 tarihlerinde Varto Devlet Hastanesine müzekkere yazarak başvurucu hakkında tanzim edilen raporları soruşturma dosyasına dâhil etmiştir (raporlar için bkz. §§ 24-26). Savcılık, kolluk tarafından gönderilen şüpheli polis memurlarına ait fotoğrafları başvurucunun tutulmakta olduğu Tarsus2 No.lu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna25/10/2017 tarihinde göndermiş ve başvurucuya teşhis işlemi yaptırılmasını istemiştir. Başvurucu kendisine gönderilen çok sayıda fotoğraf arasından dört şüpheliyi 2/11/2017 tarihinde teşhis etmiştir.  Savcılık tespit edilen dört kolluk görevlisinin şüpheli sıfatıyla ifadesini almıştır. Öte yandan şikâyet edilen doktor ile ilgili soruşturmayı tefrik etmiştir.  Şüpheli K.nın 14/12/2017 tarihli ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Ben halen Varto İlçe Emniyet Müdürlüğünde polis memuru olarak görev yapmaktayım. Varto İlçe Emniyet Müdürlüğünde04/07/2017 tarihinde çalışmaya başladım. 04/07/2017 tarihinden önce Antalya Emniyet Müdürlüğünde görev yapmaktaydım. Bahse konu olay benim Varto İlçe Emniyet Müdürlüğünde görevli olarak bulunmadığım 2016 yılında meydana gelmiştir. Ayrıca olay tutanağında bana ait imza bulunmamaktadır. Beni kendisine işkence yapan polis memuru olarak teşhis eden İmam Güneş isimli şahsı tanımıyorum. Neden beni teşhis ettiği hususunda herhangi bir bilgim yoktur. Üzerime atılı suçlamayı kabul etmiyorum. ...\" Şüpheli Y.A.nın 14/12/2017 tarihli ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Ben halen Varto İlçe Emniyet Müdürlüğünde polis memuru olarak görev yapmaktayım. Tam tarihini hatırlayamamak ile birlikte geçen sene yani 2016 yılında Varto İlçe Emniyet Müdürlüğünde bulunan KGYS görevlisi [] isimli iş yerinin karşısında erkek bir şahsın şüpheli hareketlerde bulunduğunu bildirdi. O sırada bende ve şuan kim olduklarını hatırlayamadığım ekip arkadaşlarım ile birlikte devriye görevini ifaa ediyordum. Anonsu duyunca hemen ekip olarak [] isimli iş yerinin bulunduğu yere gittik. KGYS görevlisinin tarif ettiği şahsı tespit ettik ve usulüne uygun olarak durdurduk. Şahıstan kimliğini istedik. Şahısta kimliğini verince şahsın İmam Güneş olduğunu tespit ettik. İmam Güneş'in vermiş olduğu kimliğinden GBT'sini sorgulatınca kayıp şahıs olarak arandığı ortaya çıktı. Bizde bunun üzerine kendisini İlçe Emniyet Müdürlüğüne davet ettik. İmam Güneş'de kabul ederek bizimle ekip otosuna bindi. İmam Güneş'i İlçe Devlet Hastanesine götürerek adli muayene raporu aldırdıktan sonra İlçe Emniyet Müdürlüğüne götürdük. Bu ilk raporda darp veya cebir ile alakalı herhangi bir husus bulunmuyordu. İlçe Emniyet Müdürlüğüne götürdükten sonra şahıs hakkında yakalama tutanağı tuttuktan sonra gerekli birimlere teslim ettik. Daha sonra devriye görevime tekrar geri döndüm ve İmam Güneş'i daha sonra hiç görmedim. İmam Güneş'e İlçe Emniyet Müdürlüğüne götürdüğümüz sırada kesinlikle kötü muamelede bulunmadık. Neden beni teşhis ettiğini bilmiyorum. Üzerime atılı suçlamaları kabul etmiyorum....\" Şüpheli O.K.nın 18/12/2017 tarihli ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Yukarıdaki adres ve kimlik bilgileri bana aittir ve doğrudur. Hangi konu hakkında ifade vereceğimi anladım. Ben halen Varto İlçe Emniyet Müdürlüğünde polis memuru olarak görev yapmaktayım. Tam tarihini hatırlayamamak ile birlikte geçen sene yani 2016 yılında Varto İlçe Emniyet Müdürlüğünde bulunan KGYS görevlisi [] isimli iş yerinin karşısında erkek bir şahsın şüpheli hareketlerde bulunduğunu anons ettiğini hatırlıyorum. Ancak ben o sırada İlçe Emniyet Müdürlüğünde takviye kuvvet olarak hazır bekliyordum. Olay yerine hiç gitmedim. İmam Güneş'i devriye görevinde bulunan polis arkadaşlar İlçe Emniyet Müdürlüğüne getirdiklerinde gördüm. Ancak İmam Güneş ile herhangi bir şekilde temasta bulunmadım. Hatta İmam Güneş'in o sırada beni gördüğünü sanmıyorum. Daha sonra nezarethanede bulunan İmam Güneş'in tuvalet ihtiyacı olduğunu ve benimde İmam Güneş'i tuvalete götürecek görevli polis arkadaşlara destek olarak gitmemi söylediler. Bende bunun üzerine şuan isimlerini hatırlayamadığım polis memuru 2 arkadaş ile birlikte nezarethaneye indik. Bu sırada peşimizden ismini hatırlayamadığım başka bir polis memuru arkadaş geldi. Bende bunun üzerine nezarethaneden ayrıldım. Bu sırada kesinlikle İmam Güneş ile herhangi bir temasım olmadı. Hatta bu durum nezarethanede bulunan kamera kayıtlarından da anlaşılabilir. SORULDU: İlçe Emniyet Müdürlüğü tarafından tutulan Tutanakta isminin bulunduğu soruldu?CEVABEN: Ben olay tarihinde takviye kuvvet olarak çalışıyordum. Bu nedenle nezarethane işlemlerinde görev alabileceğimden dolayı tutanakta isimim ve imzam bulunmaktadır.İmam Güneş'in neden beni teşhis ettiğini bilmiyorum. Ben kesinlikle İmam Güneş isimli şahsa kötü muamelede bulunmadım. Üzerime atılı suçlamaları kabul etmiyorum. ...\" Şüpheli E.nin 2/1/2018 tarihli ifadesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Soru 1- İmam GÜNEŞ’in Emniyet görevlileri tarafından şüpheli davranışlarda bulunduğu gerekçesiyle yakalanarak daha alındığı anda araç içerisinde olmak üzere darp edilmeye başlanmış, kendisine kötü muamelede bulunulmuş ve işkenceye maruz kalmıştır. iddiası ile ilgili olarak;Cevap 1- Arabanın içine alındığı andan itibaren darp edilmiş iddiaları asılsızdır çünkü şahsın yakalandıktan sonra alınan Dr. Raporunda darp ve cebir izine rastlanılmadığı belirtilmiştir.Soru 2- İmam GÜNEŞ’in Muş  Ağır Ceza Mahkemesi 2017/21 Esas Numaralı Dosyanın 2017 tarihli duruşmasında “Ben işkence nedeniyle bu beyanda bulundum, yanımdaki polisler aynı konuşursan serbest kalırsın dediler, bu ifademi de kabul etmiyorum, mahkemedeki beyanım doğrudur.” Şeklinde savunma yaparak yargılandığı mahkeme huzurunda da işkence gördüğünü ve kötü muameleye maruz bırakıldığını beyan etmiştir. iddiası ile ilgili olarak;Cevap 2- Şahsın ifadesi Avukat huzurunda ve görüntülü olarak alınmıştı. Mahkeme esnasında da avukatı yanında hazır bulunmuştur. İşkence olması durumunda avukatı yanında olduğu için müdahale ederdi. Mahkeme esnasında ifade alma görüntüleri hakim tarafından avukat ve şüpheli huzurunda izlenmiş herhangi bir kanunsuz durumun olmadığı görülmüştür. Soru 3- 2017/549 sayılı Dosya içerisinde bulunan ve İmam GÜNEŞ’in gözaltında olduğu sırada hazırlanan 2017 tarihli Sağlık Bakanlığı Varto Devlet Hastanesi Genel Adli Muayene Raporu’nda da adı geçenin işkence ve kötü muameleye maruz kaldığı ve bunun sonucunda da vücudunda morlukların oluştuğu tespit edilmiştir. Hastane tarafından hazırlanan raporda müvekkilin kötü muameleye maruz bırakıldığı, iddiası ile ilgili olarak;Cevap 3- 2016 günü Saat:17’de verilen raporda vücudunda pek çok iz dövme ameliyat izi yara olduğu yazılıdır. Sol göz altında 1 cm’lik morluk olduğu da yazılıdır. Ancak darp izi olduğu veya eski ve yeni olduğu yönünde herhangi bir açıklayıcı ibare yoktur. Ayrıca gözaltı gibi hassas yerde bir morluk olsa 24 Saat içerisinde düzelmesi mümkün değildir. Aynı hastanenin 2016 tarihinde saat:28’de Dr. Raporunda herhangi bir darp cebir izinin olmadığı hekim raporu ile sabittir. 2016 tarihinde verilen raporda morluk olması mümkün değildir. Olsa olsa göz yanılgısı veya o anlık böcek ısırması alerji veya kaşıma nedeni ile oluşmuş olabileceği kesinlikle darp edilmediği verilen son rapordan anlaşılmaktadır. Ayrıca 2016 günü saat:00’da Muş Devlet Hastanesinden alınan dördüncü raporda bir önceki raporu destekler nitelikte darp cebir olmadığı aktif lezyon olmadığı Varto Devlet Hastanesi haricinde alınan raporda darp cebir izine rastlanılmadığının belirtildiği, belirtilen izin göz yanılgısından başka bir şey olmadığı anlaşılmaktadır.Soru 4- İmam GÜNEŞ’in Yakalama Tutanağından anlaşılacağı gibi 2017 tarihinde saat 13:30’da yakalanmıştır. Adı geçen yakalandığı anda kendisine veya başkalarına zarar vermesini önleyecek tedbirler alındıktan sonra ilk iş olarak yasal haklarının hatırlatılması gerekirken bu haklar Şüpheli ve Sanık Hakları Formundan görüldüğü üzere kendisine tam 5 saat sonra saat 01 sıralarında hatırlatılmıştır. Ceza Muhakemeleri Kanunu m.90/^ “(49 (Değişik: 25/5/2005 5353/7 md.) Kolluk, yakalandığı sırada kaçmasını, kendisine veya başkalarına zarar vermesini önleyecek tedbirleri aldıktan sonra, yakalanan kişiye kanuni hakları derhal bildirir. “hükmüne göre müvekkile yasal hakları hatırlatılmak yerine kendisine işkence yapılarak ve kötü muamelede bulunarak kendi aleyhine beyanda bulunmaya zorlanmıştır. Adı geçeni yakalayan ve devam eden aşamalarda yasal haklarını hatırlatmayan ve bununla birlikte aleyhine beyanda bulunması için kendisine işkence ve kötü muamelede bulunan Emniyet görevlileri Türk Ceza Kanunu’nda yer alan işkence, eziyet, hakaret ve görevi kötüye kullanma suçlarını işlemiş bulunmaktadır, iddiası ile ilgili olarak;Cevap 4- Şahsın yakalama esnasında bir müddet sonra suçu inkar ettikten sonra Savcıya bilgi verilmiş savcının gözaltı kararı verdikten sonra şahsa yasal hakları şüpheli ve sanık hakları kendisine sözlü söylenmiş ayıca şüpheli ve sanık hakları formu matbu imzasız olarak verilmiş daha sonra evraklar derlenip toparlandıktan sonra sanık hakları formu saat: 01’de çıktığı için geç hakları okunmuş gibi gözükse de gözaltı kararından itibaren kendisine şüpheli ve sanık hakları hatırlatılmış ve matbu imzalı kendisine verilmiştir.Soru 5- Bununla birlikte Sağlık Bakanlığı Varto Devlet Hastanesi tarafından hazırlanan 2016 tarihli ve 2017 tarihli iki adet Genel Adli Muayene Raporu’nda Müvekkilin darp edildiği, gözünde morluk oluştuğu ve İmam GÜNEŞ’in vücudunda birçok kesik olduğunu tespit edilmesine bunların daha önce hazırlanan raporda belirtilmesine rağmen yine aynı hastane tarafından sonradan hazırlanan 2016 tarihli raporda gerekli ve özenli bir tedavi yapılmadan müvekkil hakkında gerçeğe aykırı olarak rapor hazırlanmıştır. Aynı hastaneden alınan (3) üç adet rapor arasında bir karşılaştırma yapıldığı vakit çok açık bir şekilde Varto Devlet Hastanesi doktorlarından Dr. [T.nin] görevinin gereklerini yerine getirmeyerek gerçeğe aykırı bir şekilde rapor hazırlandığı anlaşılmaktadır, iddiası ile ilgili olarak; Cevap 5- 2016 saat:26’da alınan raporda Dr.’da açıkça net bir şekilde yazdığı gibi kaşıma izi olduğu ayrıca Dr. Tarafından sorulmuş olmalı ki raporda parantez içinde (Kendisi kaşıdığını belirttiği) ibareli raporda mevcuttur. Herhangi bir darp cebir izine rastlanılmadığı diğer izlerinde tüm raporlarda belirtildiği gibi eski izler olduğu Dr. Tarafından belirtilmiştir. Saat:00’da 00’da ve en son 00’da Muş Devlet Hastanesinde alınan raporlarda anlaşılacağı üzere darp cebir izi yoktur. Avukatın bahsettiği raporun geçiştirilmediği düzgün muayene yapılmadığı dediği raporda Dr. İzlerin yıllar öncelerine ait olduğu kanaatiyle ve yeni darp cebir izi olmadığından yazma gereği duymadığı kanaati oluşmuştur. Yüzündeki 1 cm’lik morluk ifadesi geçen rapordan sonra 5 ayrı Dr.ve 2 ayrı hastaneden şahıs toplam 4 kez daha muayene ettirilmiş rapordan anlaşılacağı üzere herhangi bir darp cebir izine rastlanılmamıştır. Yüzdeki morluğun 1 gün içinde geçmesi mümkün değildir. ...\" Sağlık Raporları Başvurucu hakkında gözaltında tutulduğu süre boyunca Varto Devlet Hastanesi (Hastane) tarafından genel adli muayene raporları düzenlenmiştir. Başvurucu hakkında ilk olarak 7/12/2016 tarihinde düzenlenen raporun ilgili kısmı şöyledir:\"...sol üst kolda 2 adet eski kesi skarı, sol dirsekte eski yara skarı, sol göğüs üzerinde eski yara skarı, ... Boyun bölgesinde sağ ve sol kolda kaşıma izi (kendisi kaşıdığını belirtti).\" Hastanenin 8/12/2016 tarihinde düzenlenen raporun ilgili kısmı şöyledir:\"... sol üst kolda 2 adet eski kesi skarı, sol dirsekte eski yara skarı, sol göğüs üzerinde eski yara skarı,  (...)Sol göz altında 1 cm uzunluğunda morluk.\" Hastanenin 9/12/2016 tarihinde düzenlediği raporda ve Muş Devlet Hastanesinin 10/12/2016 tarihli raporunda başvurucuda eski yara izleri dışında darp ve cebir izine rastlanmadığı bilgisi kayıtlıdır.  Soruşturma Neticesinde Verilen Karar Savcılık 18/1/2018 tarihli kararıyla on altı kolluk görevlisi hakkında işkence suçundan kovuşturmaya yer olmadığına dair karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Mü��teki İmam Güneş vekili Avukat [S.Ç.] tarafından Cumhuriyet Başsavcılığımıza gönderilen 19/06/2017 tarihli dilekçesinde müvekkili olan İmam Güneş'e yakalandığı ve gözaltında bulunduğu esnada kötü muamelede bulunularak işkence yapıldığı iddiaları bakımından Cumhuriyet Başsavcılığımızca derhal soruşturmaya başlanıldığı, Öncelikle doktor [T.] açısından evrakın tefrik edilerek soruşturmanın 2018/58 sırasına kayıt edildiği,Varto Devlet Hastanesince tanzim edilen:07/12/2016 tarihli adli raporda eskiye dayalı skarların bulunduğu ancak olay tarihinde herhangi bir patolojik bulgunun olmadığının belirtildiği, 08/12/2016 tarihli raporda darp ve cebir izinin olmadığına dair rapor tanzim edildiği, 09/12/2016 tarihli raporda darp ve cebir izinin olmadığına dair rapor tanzim edildiği, 10/12/2016 tarihli adli raporda müştekide eskiye bağlı yaralanmaların olduğu, olay tarihinde herhangi bir yaralama olmadığının belirtildiği, Olay tarihlerinde Varto İlçe Emniyet Müdürü olarak görev yapan [A.] hakkında 2802 sayılı Hakim ve Savcılar Kanununa göre soruşturulmasının yapılması amacıyla evrakın Hakim ve Savcılar Kurulu Kolluk Amirleri Bürosuna gönderildiği, Müştekiye şüpheli fotolarının teşhis ettirilmek üzere gösterildiği ve müştekinin sadece 4 kolluk görevlisini teşhis ettiği, her ne kadar 15 görevli polis memurunun şikayet edilmiş ise de müştekinin sadece [E., K., Y.A ve O.K.] isimli polis memurları teşhis ettiği, Teşhis edilen [O.K.] ifadesinde olay tarihinde takviye kuvvet olarak çalıştığını ve bu nedenle tutanakta isminin geçtiğini, müştekiyle herhangi bir temasının olmadığını beyan ettiği, Teşhis edilen [K.] Varto Emniyet Müdürlüğünde 04/07/2017 tarihinde göreve başladığı, yani olay tarihinde Varto'da olmadığı, bu nedenle olaya müdahil olmasının mümkün olmadığı,Teşhis edilen [Y.A.] açısından Cumhuriyet Başsavcılığımızda alınan savunmasında üzerine atılı suçlamaları kabul etmediği, Teşhis edilen [E.] açısından Antalya Cumhuriyet Başsavcılığında alınan savunmasında üzerine atılı suçlamaları kabul etmediği, Müştekinin olay tarihinde Varto da bulunmayan polis memurunu teşhis etmesinin sağlıklı beyanda bulunmadığını gösterdiği,Şikayet edilen diğer polis memurları açısından her hangi bir teşhis yapılmadığı için ayrıca soruşturma yapılmasına gerek olmadığı,Müşteki vekili Avukat [S.Ç.] iddiaları bakımından suçların yasal unsurları oluşmaması ve delil yetersizliği nedeniyle Kovuşturmaya Yer Olmadığına Dair Karar vermek gerekmiştir. Olay nedeniyle KAMU ADINA KOVUŞTURMA YAPILMASINA YER OLMADIĞINA,...\" Bu karara yapılan itiraz, Muş Sulh Ceza Hâkimliğince 7/3/2018 tarihinde kesin olarak reddedilmiştir. Başvurucu vekili 30/3/2018 tarihinde tebliğ edilen karara karşı 26/4/2018 tarihinde süresinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"İşkence\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bir kişiye karşı insan onuruyla bağdaşmayan ve bedensel veya ruhsal yönden acı çekmesine, algılama veya irade yeteneğinin etkilenmesine, aşağılanmasına yol açacak davranışları gerçekleştiren kamu görevlisi hakkında üç yıldan oniki yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. (2) Suçun;a) Çocuğa, beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişiye ya da gebe kadına karşı,b) Avukata veya diğer kamu görevlisine karşı görevi dolayısıyla,İşlenmesi halinde, sekiz yıldan onbeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. (3) Fiilin cinsel yönden taciz şeklinde gerçekleşmesi halinde, on yıldan onbeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. (4) Bu suçun işlenişine iştirak eden diğer kişiler de kamu görevlisi gibi cezalandırılır. (5) Bu suçun ihmali davranışla işlenmesi halinde, verilecek cezada bu nedenle indirim yapılmaz. (6) (Ek: 11/4/2013-6459/9 md.) Bu suçtan dolayı zamanaşımı işlemez.\" 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun \"Bir suçun işlendiğini öğrenen Cumhuriyet savcısının görevi\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Cumhuriyet savcısı, ihbar veya başka bir suretle bir suçun işlendiği izlenimini veren bir hâli öğrenir öğrenmez kamu davasını açmaya yer olup olmadığına karar vermek üzere hemen işin gerçeğini araştırmaya başlar. (2) Cumhuriyet savcısı, maddî gerçeğin araştırılması ve adil bir yargılamanın yapılabilmesi için, emrindeki adlî kolluk görevlileri marifetiyle, şüphelinin lehine ve aleyhine olan delilleri toplayarak muhafaza altına almakla ve şüphelinin haklarını korumakla yükümlüdür.\"B. Uluslararası Hukuk Uluslararası Mevzuat Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme) \"İşkence yasağı\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Hiç kimse işkenceye, insanlık dışı ya da aşağılayıcı muamele veya cezaya tabi tutulamaz.” Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Yüksek Komiserliği, İşkence ve Diğer Zalimane, İnsanlık Dışı, Aşağılayıcı Muamele veya Cezaların Etkili Biçimde Soruşturulması ve Belgelendirilmesi İçin El Kılavuzu’nun (İstanbul Protokolü) birinci ekinin  maddesi şöyledir: “Devletler, işkence ve kötü muamele şikayetleri ve bildirimlerinin, anında ve etkili bir biçimde soruşturulmasını sağlamakla yükümlüdürler. Açık bir şikayetin olmadığı durumlarda bile işkence ve kötü muamele yapıldığına ilişkin belirtiler varsa, soruşturma yapılmalıdır. Soruşturmayı yürütenler, bu tür olayların faili olduğundan şüphelenilen kişiler ve onların hizmet ettiği kurum ve kuruluşlardan bağımsız, soruşturma yürütebilecek vasıfta, tarafsız kişiler olmalıdır. Bu kişilerin tarafsız tıp uzmanlarına veya konuyla ilgili diğer uzmanlara erişim veya bu tür uzmanları çağırma yetkileri olmalıdır. Soruşturmalar yürütülürken, en yüksek profesyonel standartlara uygun yöntemler kullanılmalı ve soruşturma sonuçları kamuya açıklanmalıdır.” İstanbul Protokolü’nün birinci ekinin  maddesi şöyledir: “6a) İşkence ve kötü muamele soruşturmalarında çalışan tıp uzmanları her zaman en yüksek etik standartlara uygun biçimde davranmalı ve tıbbi araştırma ve muayeneden önce kişinin bilgilendirilmiş onamını almalıdır. Muayene, tıp biliminin kabul edilmiş standartlarına uygun biçimde yürütülmelidir. Muayene, tıp uzmanın denetimi altında, devlet görevlileri ve güvenlik güçleri mensuplarının mevcut olmadığı bir ortamda, kişinin mahremiyetine saygı göstererek yapılmalıdır. 6b) Tıp uzmanı muayenenin hemen sonrasında doğru bir yazılı rapor hazırlamalıdır. Bu raporda en azından aşağıdaki bilgiler yer almalıdır: (i) Görüşme Koşulları: Görüşme yapılan kişinin adı, muayene sırasında mevcut olanların adları, bu kişilerin muayene yapılan kişiyle olan ilişkileri, görüşmenin kesin tarihi, saati, görüşme yapılan yerin adresi (uygun olduğu durumlarda görüşme yapılan odanın yeri), görüşme yapılan yerin tanımı (örneğin klinik, cezaevi, ev vb.); görüşme yapıldığı sıradaki koşullar (muayene için geldiğinde veya muayene sırasında kişinin tabii olduğu kısıtlamalar, görüşme sırasında odada güvenlik güçlerinin mevcut olup olmadığı, tutukluya eşlik edenlerin hal ve tavrı, muayeneyi yapan kişiye yönelik tehditkar ifadeler vs.) ve diğer geçerli unsurlar; (ii) Öykü: Gerçekleştiği iddia edilen işkence ve kötü muamele yöntemleri, işkence ve kötü muamelenin ne zaman gerçekleştiği, bütün fiziksel ve psikolojik semptomlar ve şikayetler de dahil olmak üzere kişinin görüşme sırasında anlattığı öykünün detaylı bir raporu; (iii) Fiziksel ve Psikolojik Muayene: Uygun tanı koyucu testler ve mümkün olduğu durumlarda bütün yaralanmaların renkli fotoğrafları da dahil olmak üzere klinik muayene sonucunda elde edilen bütün fiziksel ve psikolojik bulguların kaydı. (iv) Değerlendirme: Fiziksel ve psikolojik bulgular ile işkence ve kötü muamele arasındaki muhtemel ilişkinin değerlendirilmesi. Gerekli tıbbi ve psikolojik tedavi ve/veya yapılması gereken başka tıbbi testler ve muayeneler için görüş ve tavsiyeler; (v) Yazar: Raporda muayeneyi yapan kişilerin adları açıkça belirtilmeli ve rapor hazırlayanlar tarafından imzalanmalı; 6c) Hazırlanan rapor gizli tutulmalı ve rapor muayene edilen kişiye veya kişinin yasal temsilcisi olarak atadığı kimseye teslim edilmelidir. Muayene edilen kişi veya temsilcisinin muayene süreci hakkındaki görüşleri de sorulmalı ve raporda bu kişilerin görüşlerine de yer verilmelidir. Uygun olduğu durumlarda, işkence veya kötü muamele iddialarını soruşturmakla yetkili olanlara da yazılı rapor verilmelidir. Bu raporun yetkili kişilere güvenli bir biçimde ulaştırılmasını güvenceye almak, Devlet'in sorumluluğudur. Muayene edilen kişinin rızası veya bu tür bir talepte bulunma yetkisi bulunan mahkemenin yetki vermesi istisna olmak üzere, rapor başka kimseye verilmemelidir.” Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) gözaltındaki kişilerin tıbbi muayenelerinin müdafi yardımından yararlanma hakkı ve gözaltının üçüncü kişilere bildirilmesi hakkıyla beraber kötü muameleye karşı en önemli tedbirlerden birini teşkil ettiğini ifade etmektedir. Buna göre adli muayene sırasında elde edilen delil, tutuklularla ilgili soruşturmalar esnasında ve tutukluların kötü muamele iddiasında bulunmaları hâlinde önemli rol oynamaktadır. Bu nedenle AİHM’e göre gözaltındaki kimselerin tıbbi muayene sistemi yargı sisteminin tamamlayıcı parçasıdır. Bu bilgiler ışığında AİHM’in ilk görevi, mevcut davanın koşullarında ulusal makamların gözaltındaki kimselerin tıbbi muayene sisteminin etkili biçimde işlemesini sağlayıp sağlamadıklarını belirlemektir (Salmanoğlu ve Polattaş/Türkiye, B. No: 15828/03, 17/3/2009, § 79) İşkence ve kötü muamele iddialarının araştırılmasındaki en önemli delillerden olan sağlık raporlarının Avrupa İşkenceyi Önleme Komitesi (CPT) tarafından tavsiye edilen standartlara ve İstanbul Protokolü'nde yer alan ilkelere uygun olması gerekmektedir. Gerekli standartların altında kalan sağlık raporları tek başlarına kötü muamele iddialarının kanıtlanması ya da aksinin ispatlanmasında yeterli görülmemektedir (Ballıktaş/Türkiye, B. No: 7070/03, 20/10/2009, § 28). ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/13501",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gözaltı sırasında polis tarafından darbedilme iddiasıyla yapılan şikâyetle ilgili olarak kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmesi nedeniyle İnsan haysiyetiyle bağdaşmayan muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Türkiye İmar Bankası T.A.Ş.nin yetkisiz olarak Devlet İç Borçlanma Senedi satışında devletin sorumluluğunun bulunması ve zararın tazmini için açılan davanın dava devam ederken çıkarılan kanuna dayanılarak reddedilmesi ile ilgili davanın makul sürede sonuçlanmaması nedeniyle adil yargılanma, mülkiyet ve etkili başvuru hakları ile hukuki güvenlik ilkesinin ihlal edildiği iddialarıyla ilgilidir.  Başvuru 11/9/2013 tarihinde Mersin  İdare Mahkemesi vasıtasıylayapılmıştır.Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm İkinci Komisyonunca 20/11/2013 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 19/12/2013 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü 24/2/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık tarafından Anayasa Mahkemesine sunulan görüş, 5/3/2014 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiştir. Başvurucular, Bakanlığın görüşüne karşı beyanlarını 19/3/2014 tarihinde sunmuşlardır.  A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucular 30/1/2003 tarihinde Türkiye İmar Bankası’nın Mersin Şubesinde kendileri adına münferit-müşterek Hesap Numarası: 15014523, Seri: 0122, Cüzdan No: 0039860 olan 000 TL’lik hesap açtırmışlar ve daha sonra verdikleri bir talimatla bu hesap üzerinden Menkul Kıymet Satış İşlem Formu ve 999,99 TL bedelli 3/12/2003 vadeli nominal değeri 295 TL olan Devlet İç Borçlanma Senedi (DİBS) satın almışlardır. Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu (BDDK), Türkiye İmar Bankası T.A.Ş.nin Sermaye Piyasası Kurulu (SPK) tarafından 21/11/1990 tarihinde aracılık faaliyetlerinin durdurulmasına ve borsa üyelik belgesi iptal edilmiş olmasına rağmen çeşitli gazete ve televizyonlarda ilan ve reklamlar vererek bono ve tahvil piyasası işlemleri yapmaya devam ettiğini, çifte kayıt tuttuğunu ya da DİBS işlemlerini kayıtlarına yansıtmadığını, özellikle 2002 yılından sonra yoğun olarak müşterilere satılan DİBS’lerin neredeyse tamamının karşılıksız çıktığını ve açığa satılmış olduğunu tespit ederek, 3/7/2003 tarihli ve 1085 sayılı kararı ile 4389 sayılı Bankalar Kanunu’nun  maddesinin 3 numaralı fıkrası uyarınca adı geçen Banka’nın, bankacılık işlemleri yapma ve mevduat kabul etme izinlerini kaldırmış, Banka’nın yönetim ve denetimini de TMSF’ye intikal ettirmiş, 5/12/2003 tarihli ve 5021 sayılı Kanun ile de TMSF tarafından yapılacak ödemenin koşulları belirlenmiş ve söz konusu bankadan tahvil alanlar yasa kapsamı dışında tutulmuştur. Başvurucular, müflis Banka’nın SPK’nın herhangi bir önleyici faaliyeti olmaksızın uzun süre DİBS alım satımı ile ilgili çeşitli yayın organlarında ilan ve reklamlar vermesi neticesinde kendilerinde oluşan güvene istinaden satın aldıkları tahvillerin ödenmemesi sonucu meydana gelen zararlarının SPK ve BDDK’nın hizmet kusurundan kaynaklandığını ileri sürerek söz konusu zararlarının vade tarihinden itibaren ödeme tarihine kadar işleyecek reeskont faiziyle birlikte ödenmesi talebi ile 24/12/2003 tarihinde Danıştay’da tam yargı davası açmışlar, Danıştay Onuncu Dairesi 28/1/2004 tarihli ve E.2004/138, K.2004/1151 sayılı kararı ile görevsizlik kararı vermiş ve dosyayı Ankara  İdare Mahkemesi’ne göndermiş, Ankara  İdare Mahkemesi 10/8/2004 tarihli ve E.2004/1887, K.2004/1364 sayılı kararı ile dava dilekçesindeki eksiklikler nedeniyle dilekçenin reddine karar vermiş ve başvurucular tarafından eksiklikler giderilerek 2/11/2004 tarihinde 2004/3124 sayılı esas numarası ile dava tekrar açılmıştır. Ankara  İdare Mahkemesi 2006 tarihli ve E.2004/3124, K.2006/1725 sayılı kararıyla BDDK ve SPK’nın, kanunla kendilerine verilen görevleri ihmal ederek İmar Bankası’nın yetkisi olmadığı hâlde yatırımcılara DİBS satışı yapılmasını engellemediği gerekçesiyle zararın oluşmasında kusurlu davranışlarının bulunduğuna hükmetmiş, başvurucuların tazminat istemini DİBS işlem tutarı olan 000 TL üzerinden kısmen kabul ederek bu tutarın SPK ve BDDK tarafından yarı yarıya olmak üzere dava tarihi olan 24/12/2003 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar vermiştir. Dava devam ederken çıkarılan 24/5/2007 tarihli ve 5667 sayılı Bankacılık İşlemleri Yapma ve Mevduat Kabul Etme İzni Kaldırılan Türkiye İmar Bankası Türk Anonim Şirketince Devlet İç Borçlanma Senedi Satışı Adı Altında Toplanan Tutarların Ödenmesi Hakkında Kanun ve bu Kanun’a istinaden çıkarılan 13/7/2007 tarihli ve 2007/12398 sayılı Bakanlar Kurulu kararı ile bu kapsamda yapılacak ödemelerde anapara olarak işlem tutarının esas alınacağı belirtildikten sonra, anapara olarak ödenecek işlem tutarına tahakkuk ettirilecek faiz oranının hesaplanma şekli belirlenmiş ve daha önce kapsam dışında tutulan başvurucuların alacakları hakkında başvuru hâlinde bu Kanun’da belirlenen esaslar çerçevesinde TMSF aracılığıyla ödeme yapılacağı kararlaştırılmıştır. Ayrıca Banka’ya yatırılan tutarlar nedeniyle idari yargıda açılan davalar hakkında da bu Kanun hükümlerinin uygulanacağı hükme bağlanmış, başvurucular tarafından ise Kanunla öngörülen bu yola başvuru yapılmamıştır.  Davalı idareler Ankara  İdare Mahkemesinin 2006 tarihli kararını temyiz etmiş ve Danıştay Onüçüncü Dairesi 19/11/2007 tarihli ve E.2007/9141, K.2007/7574 sayılı kararı ile 5667 sayılı Kanun’a göre yeniden yargılama yapılması gerektiği gerekçesiyle idare mahkemesinin kararını bozmuş, başvurucular tarafından yapılan karar düzeltme talebini de 11/3/2009 tarihli ve E.2008/4639, K.2009/2940 sayılı kararı ile reddetmiştir. Ankara  İdare Mahkemesi bozma kararına uyarak 9/10/2009 tarihli ve E.2009/1319, K.2009/1313 sayılı kararı ile 5667 sayılı Kanun’a göre yeniden hüküm tesis etmiş ve davanın konusuz kaldığı gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına hükmetmiştir. Başvurucular kararı temyiz etmiş, Danıştay Onüçüncü Dairesi, 5/12/2011 tarihli ve E.2010/1245, K.2011/5596 sayılı kararı ile temyiz istemini reddederek kararı onamıştır. Başvurucular tarafından yapılan karar düzeltme talebine de aynı Dairenin 4/7/2013 tarihli ve E.2012/1642,K.2013/2061 sayılı ilamı ile reddedilmiştir.  Karar düzeltme talebinin reddine ilişkin ilam başvuruculara 13/8/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucular 11/9/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.B. İlgili Hukuk 18/6/1999 tarih ve 4389 sayılı mülga Bankalar Kanunu’nun  ve  Maddelerinin ilgili kısımları şöyledir:  “Madde 10 ...  ... b) Tasarruf mevduatı, gerçek kişiler tarafından bu nam altında açtırılan ve ticari işlemlere konu olmayan mevduattır. ... …  1926 tarihli ve 743 sayılı Türk Kanunu Medenisinin rehinlere ve 1926 tarihli ve 818 sayılı Borçlar Kanununun alacağın devir ve temlikine ilişkin hükümleri ile diğer kanunların verdiği yetkiler ve koyduğu yükümlülükler saklı kalmak şartıyla, mevduat sahiplerinin mevduatlarını geri alma hakları hiçbir suretle sınırlandırılamaz. Mevduat sahibi ile banka arasında vade ve ihbar süresi hakkında kararlaştırılan şartlar saklıdır.” “Madde 16 ...  Fon, yönetim ve denetimi kendisine intikal eden bankada mevduat sahipleri ile diğer alacaklıların haklarını korumaya yönelik tedbirleri alır. Bankacılık işlemleri yapma ve mevduat kabul etme izni kaldırılan bankanın 17 nci maddede sayılan ilgililerinin mal, hak ve alacaklarına Fonun talebi üzerine mahkeme tarafından teminat şartı aranmaksızın ihtiyati tedbir veya ihtiyati haciz konulabilir. Bu şekilde alınan ihtiyati tedbir ve ihtiyati haciz kararları, karar tarihinden itibaren altı ay içinde dava ve icra-iflas takibine konu olmaz ise kendiliğinden ortadan kalkar. Bankacılık işlemleri yapma ve mevduat kabul etme izninin kaldırıldığı tarihten itibaren bankanın alacaklıları, alacaklarını temlik edemez veya bu sonucu doğurabilecek işlemleri yapamazlar. Fon, yönetim ve denetimi kendisine intikal eden bankadaki sigortalı mevduatı doğrudan veya ilan edeceği başka bir banka aracılığı ile ödeyerek, mevduat sahipleri yerine bankanın doğrudan doğruya iflasını ister. Bu görev ve yetki münhasıran Fona aittir. ...”  5667 sayılı Kanun'un  maddesi şöyledir: “(1) Mülga 18/6/1999 tarihli ve 4389 sayılı Bankalar Kanununun 14 üncü maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulunun 3/7/2003 tarihli ve 1085 sayılı Kararı ile bankacılık işlemleri yapma ve mevduat kabul etme izni kaldırılan Türkiye İmar Bankası Türk Anonim Şirketi tarafından, Banka bünyesinde karşılığında Devlet iç borçlanma senedi bulunmamasına rağmen ikincil piyasada Devlet iç borçlanma senedi satışı adı altında toplanan tutarlar, başvuru halinde bu Kanunda belirlenen esaslar çerçevesinde Hazine Müsteşarlığınca ihraç edilecek özel tertip Devlet iç borçlanma senetleri kullanılmak suretiyle Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu aracılığıyla ödenir. (2) Bu Kanun uyarınca yapılacak ödemelerde; hak sahipliğinin tespitinde Müflis Türkiye İmar Bankası Türk Anonim Şirketinin kayıtları esas alınır. Hak sahiplerinden talep toplanması, talep toplamanın şekli ve süresi, hak sahipliğinin ispatında aranacak belgeler, ödemeye aracı olacak bankanın tespiti, nakden ve defaten yapılacak ödemenin şekli ve süresi ile kesinleşmiş idarî yargı kararlarına veya bu nitelikteki kararlara dayalı icra takiplerine ilişkin her türlü ödemeler, uygulanacak faiz oranı ile faizin başlangıç tarihi, hak sahiplerine yapılacak ödeme nedeniyle istenebilecek ibraname ve diğer belgelerin içeriği ile ödemelere ilişkin diğer usûl ve esaslar Bakanlar Kurulu tarafından belirlenir. (3) Bu Kanun kapsamında yapılacak ödemelerde, Türkiye İmar Bankası Türk Anonim Şirketine Devlet iç borçlanma senedi alımı amacıyla yatırılan tutarları ifade eden işlem tutarları esas alınır.” 5667 sayılı Kanun’un  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “(1) Devlet iç borçlanma senedi alımı amacıyla Türkiye İmar Bankası Türk Anonim Şirketine yatırılan tutarlar nedeniyle idarî yargı mercilerinde açılan davalar hakkında bu Kanun hükümleri uygulanır.” 5667 sayılı Kanun'un  maddesine göre Bakanlar Kurulu tarafından çıkarılan 13/7/2007 tarihli ve 2007/12398 sayılı Bankacılık İşlemleri Yapma ve Mevduat Kabul Etme İzni Kaldırılan Türkiye İmar Bankası Türk Anonim Şirketince Devlet İç Borçlanma Senedi Satışı Adı Altında Toplanan Tutarların Ödenmesine İlişkin Esas ve Usuller Hakkında Karar'ın (BKK) ,  ve  maddelerinin ilgili kısımları şöyledir: \"MADDE 1-  (1) Bu Kararın amacı; bankacılık işlemleri yapma ve mevduat kabul etme izni kaldırılan Türkiye İmar Bankası Türk Anonim Şirketince Devlet iç borçlanma senedi satışı adı altında toplanan tutarların ödenmesine ilişkin esas ve usullerin düzenlenmesidir.”“MADDE 3-1) Banka tarafından toplanan işlem tutarları ve bu Kararın 4 üncü maddesinin altıncı fıkrası uyarınca işleyecek faizleri, bu Karar hükümlerine göre başvuran hak sahiplerine, ekte yer alan taahhütname ve ibraname ödeme sırasında Ödeme Bankası tarafından alınmak kaydıyla, Fon aracılığıyla ödenir. Fon tarafından, bu fıkra kapsamında aktarılan tutarlara ilişkin bilgiler yazılı ve elektronik ortamda BDDK, SPK ve Müsteşarlığa bildirilir.(2) Bu Karar kapsamında kesinleşmiş idari yargı kararlarına dayanan her türlü ödemeler; hak sahiplerinin kesinleşme şerhli ilam ve aşağıdaki belgelerle birlikte BDDK ve SPK'ya ayrı ayrı yapacakları yazılı başvuru üzerine, anılan idarelerin Fona yapacakları ortak bildirimini müteakip, Fon tarafından ödeme tarihine kadar hesaplanacak faizleri ile birlikte Ödeme Bankasına altmış gün içinde aktarılır....”\"MADDE 4-(1) 3 üncü maddenin birinci fıkrası kapsamında ödeme talep edenkişiler tarafından, bu Kararın yayımı tarihinden itibaren yirmi gün içinde, iadeli taahhütlüposta yolu ile veya özel şirketler aracılığıyla imza karşılığı teslim suretiyle Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu adına başvuru merkezi olarak belirlenen “Büyükdere Caddesi Bentekİşhanı No:47 K:1Mecidiyeköy 34387 Şişli – İstanbul” adresine başvurulur....(6) Bu madde kapsamındaki ödemelerde anapara olarak işlem tutarı esas alınır. Söz konusu tutara, 19/1/2004 tarihinden bu maddenin birinci fıkrasında belirtilen başvuru süresinin son gününe kadar, Türkiye İstatistik Kurumunca bu maddenin birinci fıkrasında belirtilen başvuru süresinin son günü itibarıyla açıklanmış olan en son Tüketici Fiyat Endeks sayısının, tahakkuk dönemi başlangıç tarihinde açıklanmış en son Tüketici Fiyat Endeks sayısına bölünmesi ile bulunan oran üzerinden faiz tahakkuk ettirilir....(10) Bu maddenin birinci fıkrasında yer alan yirmi günlük sürenin bitiminden sonra yapılacak başvurular ile süresi içerisinde yapılmış olmakla birlikte bu maddenin dördüncü fıkrası hükmü saklı kalmak kaydı ile evrakı eksik olan başvurulara ilişkin ödemeler, gecikmeli talebin Fona ulaştığı veya eksik bilgi ve belgelerin tamamlanarak Fona ulaştırıldığı tarihten itibaren altmış gün içinde Fon tarafından, altıncı fıkra çerçevesinde hak sahiplerine ödenmek üzere Ödeme Bankasına aktarılır.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/7035",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Türkiye İmar Bankası T.A.Ş.nin yetkisiz olarak Devlet İç Borçlanma Senedi satışında devletin sorumluluğunun bulunması ve zararın tazmini için açılan davanın dava devam ederken çıkarılan kanuna dayanılarak reddedilmesi ile ilgili davanın makul sürede sonuçlanmaması nedeniyle adil yargılanma, mülkiyet ve etkili başvuru hakları ile hukuki güvenlik ilkesinin ihlal edildiği iddialarıyla ilgilidir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kamudaki görevinden ihraç edilen hukukçunun baro levhasına yazılmasına ilişkin verilen kararın mahkemece iptal edilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 6/8/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Jandarma Okullar Komutanlığında öğretim görevlisi olarak görev yapan başvurucu 31/7/2016 tarih ve 669 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Tedbirler Alınması ve Milli Savunma Üniversitesi Kurulması ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname ile görevinden ihraç edilmiştir. Kamu görevinden çıkarılmasının ardından başvurucu, baro levhasına avukat olarak yeniden yazılma talebiyle İzmir Barosuna (Baro) başvurmuştur.  Başvurucunun talebi, yasal şartlara uygun olduğu gerekçesiyle Baro Yönetim Kurulunun 25/10/2016 tarihli kararıyla kabul edilmiştir. Söz konusu karar, Türkiye Barolar Birliği (TBB) Yönetim Kurulunun6/1/2017 tarihli kararıyla uygun bulunmuştur. TBB tarafından verilen karar, Bakanlık tarafından yerinde görülmeyerek bir daha görüşülmek üzere 25/1/2017 tarihinde TBB'ye geri gönderilmiştir. TBB Yönetim Kurulu, 3/2/2017 tarihli kararıyla, önceki kararında ısrar ederek başvurucunun baro levhasına yazılma talebinin kabulüne karar vermiştir. Israr kararında; Bakanlığın geri gönderme gerekçesinin usule ve yasaya uygun olmadığı ifade edilmiştir. Bakanlık, başvurucunun baro levhasına yazılmasına ilişkin TBB Yönetim Kurulu tarafından verilen karara karşı 21/2/2017 tarihinde Ankara  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) iptal davası açmıştır. Dava dilekçesinde; 669 sayılı OHAL KHK'sı ile olağanüstü hâl döneminde kanun hükmünde kararname ile meslekten veya kamu görevinden çıkarılanların bir daha kamu hizmetinde istihdam edilemeyeceğinin hükme bağlandığı vurgulanmıştır. Söz konusu meslekten veya kamu görevinden çıkarma tedbirinin, adli suç veya disiplin suçu işlenmesi karşılığında uygulanan yaptırımlardan farklı olarak terör örgütleri ile millî güvenliğe karşı faaliyette bulunduğu kabul edilen diğer yapıların kamu kurum ve kuruluşlarındaki varlığını ortadan kaldırmayı amaçlayan, geçici olmayan ve nihai sonuç doğuran olağanüstü tedbir mahiyetinde olduğu ifade edilmiştir. İlgili mevzuat ve avukatlık mesleğinin yargı içindeki önemi hatırlatılarak avukatlığın bir kamu hizmeti sayılması gerektiği değerlendirmesine yer verilmiştir. Davalı TBB tarafından sunulan cevap dilekçesinde; İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 25/11/2016 tarihli yazısıyla başvurucu hakkında yürütülen herhangi bir ceza soruşturmasının olmadığının İzmir Barosuna bildirildiği belirtilmiştir. Bu durumla birlikte başvurucunun 19/3/1969 tarihli ve 1136 sayılı Avukatlık Kanunu'nda belirtilen şartları taşıdığı, avukatlığa kabule engel bir durumun mevcut olmadığı ifade edilmiştir. İlgili mevzuat ve yargı kararlarına atıf yapılarak bir kişinin kamu görevlisi sayılabilmesi için devlet teşkilatlanması ya da kamu kesiminde yer alan bir kuruluşta çalışması gerektiği, avukatlığın sunulan hizmet açısından bir kamu hizmeti, mesleki faaliyet olarak ise serbest meslek faaliyeti olduğu ancak kamu görevlisi olarak kabul edilemeyeceği; baroya kaydın yapılmasının da kamuda istihdam olarak nitelendirilemeyeceği değerlendirmesine yer verilmiştir. Başvurucu, Mahkemeye sunduğu dilekçe ile davalı TBB yanında davaya müdahale talebinde bulunmuş ve talebi Mahkemece kabul edilmiştir. Müdahale dilekçesinde başvurucu; hakkında idari ya da adli bir soruşturma ve işlem bulunmadığını, avukatlık mesleğinin niteliği itibariyle kamu hizmeti olmaktan ziyade serbest meslek olduğunu, bu sebeple avukatlık mesleğinin kamu hizmeti kısıtlamasına dahil edilemeyeceğini ve avukatlığın herhangi bir kamu kurumunda istihdam edilmek suretiyle yerine getirilen bir meslek olmadığını vurgulamıştır. Ayrıca başvurucu, ihraç olmadan önce barodan kaydını sildirmeyenlerin avukatlık mesleğini yapabildiğini, Sağlık Bakanlığında kamu görevinden ihraç edilenlerin özel sağlık kuruluşlarında çalışabildiği belirterek avukatlık yapmasının engellenmesinin Anayasal hakları ihlal ettiğini ileri sürmüştür.  Mahkeme, 16/11/2017 tarihli kararıyla dava konusu işlemin iptaline karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; 669 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ve bu Kararnamenin değiştirilerek kabulüne ilişkin 6756 sayılı Kanun ile Jandarma Genel Komutanlığı teşkilatından çıkarılanların bir daha kamu hizmetinde istihdam edilemeyeceğinin düzenlendiğini, avukatlığın bir kamu hizmeti olduğunun açık olduğu vurgulanarak dava konusu işlemde hukuka ve mevzuata uyarlık görülmediği ifade edilmiştir. TBB ve başvurucu, söz konusu karara karşı istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi, 11/5/2018 tarihli kararıyla, istinaf talebinin kesin olarak reddine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; İdare Mahkemesince verilen kararın usule ve hukuka uygun olduğu, kaldırılmasını gerektiren bir nedenin bulunmadığı belirtilmiştir. Nihai karar 10/7/2018 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 6/8/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk (ulusal mevzuat, Anayasa Mahkemesince ve idari yargı mercilerince verilen yargı kararları, uluslararası düzenlemeler ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararları) için bkz. Tamer Mahmutoğlu [GK], B. No: 2017/38953, 23/7/2020, §§ 37- 669 sayılı KHK'da yer alan düzenlemeler, 24/11/2016 tarihli ve 6756 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Alınan Tedbirlere İlişkin Kanun Hükmünde Kararnamenin Kabul Edilmesine Dair Kanun ile kanunlaşmıştır. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/25045",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamudaki görevinden ihraç edilen hukukçunun baro levhasına yazılmasına ilişkin verilen kararın mahkemece iptal edilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, kendisi ve çocuğunun sağlık sorunları nedeniyle yapılan atama talebinin reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan davada yaşam hakkının, aile hayatına saygı hakkının, çalışma hakkının ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 2/1/2014 tarihinde Mersin  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 18/4/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 18/1/2016 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlığın 16/2/2016 tarihli yazısında Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Nevşehir İl Özel İdaresinde metalurji mühendisi olarak görev yapmakta iken çocuğunun ve kendisinin sağlık sorunlarından dolayı Mersin İl Özel İdaresine veya Mersin'de bulunan başka bir kuruluşa atamasının yapılması yönünde Nevşehir İl Özel İdaresine başvuru yapmış ancak anılan başvuru zımnen reddedilmiştir. Zımni ret işleminin iptali istemiyle 27/4/2009 tarihinde Kayseri  İdare Mahkemesinde başvurucu tarafından dava açılmıştır. Nevşehir İl Özel İdaresince dava dilekçesine verilen savunmada, başka bir kuruma geçmek isteyen memurun geçmek istediği kuruma yaptığı başvurunun kabul edilmesinden sonra kendi kurumundan muvafakat alması gerektiği, başvurucuya böyle bir durumda muvafakat verileceğinin belirtildiği, İl Özel İdaresi olarak başvurucuyu başka bir kuruma atama yetkisinin bulunmadığı, tesis edilen işlemin bu nedenlerle hukuka uygun olduğu belirtilmiştir. Kayseri  İdare Mahkemesi 18/2/2010 tarihli ve E.2009/288, K.2010/119 sayılı kararıyla davanın reddine karar vermiş ve Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca davalı idare lehine 500 TL maktu avukatlık ücretine hükmetmiştir. Karar gerekçesi şöyledir:\"Yukarıda bahsi geçen 657 sayılı Kanun'un  maddesi uyarınca, kurumlar arası nakillerde, nakil isteminde bulunan kurumun memurun görev yapmakta olduğu kurumdan memurun nakli için muvafakat istemesi gerektiği ve söz konusu kurumun memurun nakline muvafakat etmesi durumunda nakil işlemleri yapılabileceğinden nakil isteminde bulunan memurun öncelikle nakledilmek istediği kuruma başvurarak nakil işlemlerini başlatması gerektiği açıktır.Olayda; davacının görev yapmakta olduğu Nevşehir İl Özel İdaresine başvurarak Mersin İl Özel İdaresine veya Mersin İlinde bulunan başka bir kuruma naklen atama talebinde bulunduğu dikkate alındığında, davacının atanmak istediği kuruma başvurarak kabul edilmesi halinde, kurumlararası naklin atanması mümkün olup, belirtilen şekle göre, Nevşehir İl Özel İdaresinin görev ve yetki alanına girmeyen Mersin İl Özel İdaresine veya Mersin İlinde bulunan başka bir kuruma naklen atama başvurusunun cevap verilmemek suretiyle zımnen reddedilmesine ilişkin işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.\" Başvurucu, kararın ve hükmedilen avukatlık ücretinin hukuka uygun olmadığını ileri sürerek İlk Derece Mahkemesi kararını yürütmeyi durdurma talepli olarak temyiz etmiştir. Danıştay Beşinci Dairesi 13/6/2012 tarihli ve E.2010/4580 sayılı kararıyla 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nda yer alan şartların gerçekleşmediği gerekçesiyle yürütmenin durdurulması talebini reddetmiştir. Danıştay Beşinci Dairesi 27/3/2013 tarihli ve E.2010/4580, K.2013/2415 sayılı kararıyla temyiz istemini reddederek İlk Derece Mahkemesi kararını onamıştır. Karar gerekçesi şöyledir:\"Kayseri  İdare Mahkemesince verinlen 2010 günlü, E:2009/288, K:2010/119 sayılı karar ve dayandığı gerekçe hukuk ve usule uygun olup, bozulmasını gerektirecek bir neden de bulunmadığından, temyiz isteminin reddi ile anılan kararın onanmasına,...\" Başvurucunun yaptığı karar düzeltme talebi de aynı Dairenin 4/12/2013 tarihli ve E.2013/7054, K.2013/8956 sayılı kararıyla reddedilmiştir. Başvurucu, karar tebliğ edilmeden önce 2/1/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuş ve karar 7/1/2014 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir.B. İlgili Hukuk 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:\"Memurların bu Kanuna tabi kurumlar arasında, kurumların muvafakatı ile kazanılmış hak dereceleri üzerinden veya 68 inci maddedeki esaslar çerçevesinde derece yükselmesi suretiyle, bulundukları sınıftan veya öğrenim durumları itibariyle girebilecekleri sınıftan, bir kadroya nakilleri mümkündür. Kazanılmış hak derecelerinin altındaki derecelere atanabilmeleri için ise atanacakları kadro derecesi ile kazanılmış hak dereceleri arasındaki farkın 3 dereceden çok olmaması ve memurların isteği de şarttır.\" 22/2/2005 tarihli ve 5302 sayılı İl Özel İdaresi Kanunu’nun  maddesi şöyledir: \"İl özel idaresinin görev alanı il sınırlarını kapsar\" Aynı Kanun'un  Maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Valinin görev ve yetkileri şunlardır:...j) İl özel idaresi personelini atamak...\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/194",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kendisi ve çocuğunun sağlık sorunları nedeniyle yapılan atama talebinin reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan davada yaşam hakkının, aile hayatına saygı hakkının, çalışma hakkının ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ilgili mevzuat uyarınca hak sahibi olarak tespit edilen depremzedelere kalıcı konut tahsis edilmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 29/1/2018 tarihinde öğrendikten sonra 21/2/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucu Yusuf Erdoğan başvurunun devamı sırasında vefat etmiş, mirasçısı Selahattin Erdoğan başvuruya devam etmek istediğini bildirmiştir.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/6088",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ilgili mevzuat uyarınca hak sahibi olarak tespit edilen depremzedelere kalıcı konut tahsis edilmemesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular, süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2022/85832",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, müşterek çocuğun yurt dışında bulunan mutat meskenine iade edilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 6/8/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Hollanda vatandaşı olan P. ile Türk vatandaşı olan başvurucunun birlikteliklerinden 19/10/2009 ve 3/2/2011 tarihlerinde Hollanda'da dünyaya gelen iki kız çocukları bulunmaktadır.  Başvurucu ve çocukların annesi müşterek çocuklarıyla birlikte 2017 yılının Temmuz ayında Türkiye'ye gelmişlerdir. Başvurucu tatil amacıyla Türkiye'ye geldiklerini, birlikte yaşadığı P.nin kendi rızasıyla çocukları Türkiye'de bırakarak ülkesine döndüğünü ifade ederken çocukların annesi, rızası hilafına çocuklarının başvurucu tarafından alıkonulduğunu iddia ederek çocukların iadesi için Cumhuriyet Başsavcılığına başvurmuştur.  Sakarya Cumhuriyet Başsavcılığı 27/10/2017 tarihli davaname ile çocukların annelerine iadesi talebiyle Sakarya Aile Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmıştır. Davanamede; başvurucunun müşterek çocukları 2017 yılı Temmuz ayından itibaren annelerinin rızası olmadan Türkiye'de tuttuğu, annenin çocukların alıkonulduğu iddiasıyla 15/2/2000 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanarak 1/8/2000 tarihinde yürürlüğe giren 25/11/1980 tarihli Uluslararası Çocuk Kaçırmanın Hukuki Veçhelerine Dair Sözleşme (Lahey Sözleşmesi) uyarınca Hollanda Merkezi Makamına müracaat ettiği, ancak taraflar arasında dostane çözüme ulaşılamadığı belirtilerek velayet hakkı annede olan çocukların 22/11/2007 tarihli ve 5717 sayılı Uluslararası Çocuk Kaçırmanın Hukuki Yön ve Kapsamına Dair Kanun uyarınca iadesine karar verilmesi talep edilmiştir. Çocukların annesi yargılama sırasındaki beyanlarında; müşterek çocukların velayetinin kendisinde olduğunu, velayet hakkının kullandırılmasına müsaade edilmesi gerektiğini ve çocuklarının zorla Türkiye'de tutulduğunu belirterek çocukların mutatmeskenleri olan Hollanda'ya iade edilmesini talep etmiştir. Çocukların annesi ayrıca, Türkiye'ye tatil amacıyla geldiklerini, yerleşme kararlarının olmadığını hatta dönüş biletlerinin bulunduğunu, baskı ve tehditler nedeniyle Hollanda'ya dönmek zorunda kaldığını, 2010 yılından itibaren başvurucu ile birlikte yaşamaya çalıştığını ancak başvurucunun resmi nikâhlı eşiyle birlikte kaldığını, başvurucu ile hiç aynı evde çocuklarla birlikte yaşamadıklarını ifade etmiştir. Başvurucu davaya cevap dilekçesinde; Sakarya iline yerleşmelerinin çocuklarının yararına olacağı kanaatine vardıkları için Hollanda'daki evlerini boşaltarak Türkiye'ye geldiklerini, eşinin bir süre sonra rızasıyla çocukları Türkiye'de bırakarak ülkesine döndüğünü ve çocukların annenin rızası olmaksızın Türkiye'de tutulduğuna dair iddiaların gerçek dışı olduğunu beyan etmiştir. Başvurucu ayrıca ortak velayet için başvuruda bulunduğunu, çocukların çifte vatandaş olduklarının gözetilerek karar verilmesi gerektiğini belirterek iade talebinin reddini istemiştir.Yargılama sürecinde hazırlanan 8/3/2018, 23/3/2018 ve 2/10/2018 tarihli sosyal inceleme raporlarında; çocukların kendi haklarında karar verebilecek olgunlukta olmadıkları ve yönlendirmeye açık oldukları, yaşları itibarıyla ebeveynlerinin her ikisine de ihtiyaç duydukları bir dönemde bulunmaları sebebiyle çocukların yüksek yararı gözetildiğinde anneleriyle yüz yüze zaman geçirmeleri ve şahsi ilişkilerini sürdürmelerinin sağlanması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca sınıf öğretmeninin beyanlarına dayanılarak çocukların 2018/2019 eğitim-öğretim yılında okula hiç gitmedikleri, önceki yıl ise ilk zamanlarında dil problemi ve arkadaş uyumunda sorunlar yaşadıkları, ancak hızlı ilerleme göstererek uyum sağladıkları, başvurucunun çocukları ile ilgilenen bir baba olduğu yönünde tespitlere yer verilmiştir.Mahkeme 3/10/2018 tarihinde davanın kabulüyle çocukların mutat meskeni olan Hollanda'ya iadesine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde; taraf ve tanık beyanları ile sosyal inceleme raporlarına yer verildikten sonra Lahey Sözleşmesi'nin ilgili maddelerine atıf yapılarak, mutat meskenin çocuğun yaşamını sürdürdüğü, maddi ve şahsi ilişkileri ile en sıkı şekilde bağlılık kurduğu yer olduğu belirtilmiş ve başvurucunun çocuklarının mutat meskenlerinin Hollanda olduğu belirtilmiştir. Çocukların annenin velayethakkı ihlal edilerek 2017 yılının Temmuz ayından beri Türkiye'de alıkonulduğu, başvurucunun eşinin yasal süre içindeçocukların iadesi için başvuru yaptığı, iade hâlinde çocukların fiziki ya da psikolojik bir tehlikeye maruz kalacaklarının kanıtlanamadığı vurgulanmıştır. Başvurucunun anılan karara itirazı Sakarya Bölge Adliye Mahkemesinin 21/1/2019 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Kararın gerekçesinde; müşterek çocukların evlilik dışı ilişkiden Hollanda'da dünyaya geldikleri, tarafların aralarındaki anlaşmazlıklar nedeniyle devamlı surette birlikte yaşamadıkları ve çocukların bakımı ile hep annenin ilgilendiği, tatil amacıyla Türkiye'ye geldiklerinde başvurucunun Hollanda'ya dönmek istemediği ve çocukların annesini anılan ülkeye gönderdiğinin dosya kapsamından anlaşıldığı ifade edilmiştir. Sosyal İnceleme Raporlarından çocukların Türkiye'deki yeni ortamlarına ve yaşam koşullarına alıştıklarının söylenemeyeceği, anneye iade hâlinde çocukların fiziki veya psikolojik bir tehlikeye maruz kalacaklarına dair bir iddianın da ileri sürülerek kanıtlanmadığı vurgulanmıştır. Yargıtay  Hukuk Dairesi 20/5/2019 tarihinde yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddine ve hükmün onanmasına karar vermiştir. Kararda ayrıca mutat meskene iadeye ilişkin kararların temyiz incelemesinin duruşmalı yapılacağına dair bir düzenleme bulunmaması nedeniyledosyaüzerindeninceleme yapıldığı belirtilmiştir. Nihai karar25/7/2019 tarihinde tebliğ edilmiştir.Başvurucu 6/8/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. Marcus Frank Cerny (GK), B. No: 2013/5126, 2/7/2015, §§ 18/25; N.Ö., B. No: 2014/19725, 19/11/2015, §§ 19-22; Levent Aşıklar, B. No: 2014/13936, 8/3/2018, §§ 32-54; Angela Jane Kilkenny, B. No: 2015/10826, 17/7/2018, §§ 25-52; Cem Ramazan Ninek, B. No: 2015/13760, 18/7/2018, §§ 38- ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/26899",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, müşterek çocuğun yurt dışında bulunan mutat meskenine iade edilmesi nedeniyle aile hayatına saygı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığı gerekçesiyle infaz koruma memurluğu görevine başlatılmama işlemine karşı açılan iptal davasında, hukuk kurallarının öngörülemez biçimde yorumlanarak davanın reddedilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ve mahkûmiyet kararı bulunmamasına rağmen göreve başlatılmama nedeniyle masumiyet karinesinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 16/7/2020 tarihinde yapılmıştır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: 25/2/1989 doğumlu olan başvurucu, Bandırma Adli Yargı İlk Derece Mahkemesi Adalet Komisyonuna bağlı Ceza İnfaz Kurumlarına (1 No.lu ve 2 No.lu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu) yerleştirilmek üzere yapılan infaz ve koruma memuru sınavına katılarak görev yapmaya hak kazanmıştır. Başvurucu hakkında 12/4/2000 tarihli ve 24018 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Güvenlik Soruşturması ve Arşiv Araştırması Yönetmeliği'nin (Yönetmelik)  ve  maddeleri uyarınca güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması yaptırılmıştır. Yönetmelik'in  maddesine göre yapılan değerlendirme sonucunda güvenlik soruşturması olumsuz olduğu sonucuna varılmış ve başvurucunun ataması gerçekleştirilmemiştir. Başvurucu söz konusu işlemin iptali istemiyle 11/11/2016 tarihinde dava açmıştır. Balıkesir İdare Mahkemesi 18/11/2016 tarihinde yetki yönünden davayı reddetmiştir. Kararda, dava dosyasını görmeye yetkili yerin Ankara İdare Mahkemesi olduğu belirtilmiştir. Ankara  İdare Mahkemesi (Mahkeme) 8/12/2016 tarihinde davayı yetki yönünden reddetmiş ve yetkili mahkemenin belirlenmesi için dava dosyasını Danıştaya göndermiştir. Danıştay Onikinci Dava Dairesi (Danıştay) 15/6/2017 tarihinde, davanın görüm ve çözümünde Ankara İdare Mahkemesinin yetkili olduğuna karar vermiştir. Mahkeme 17/10/2018 tarihinde davayı reddetmiştir. Kararda, başvurucunun kemik kırığı oluşacak şekilde yaralama suçundan adli para cezasına çevrilen hapis cezası aldığı ve bu ceza hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığı kararı verildiği ifade edilmiştir. Öte yandan yine başvurucunun hakaret suçundan hapis cezası ile cezalandırıldığı ve cezanın ertelendiği belirtilmiştir. Söz konusu cezaların Yönetmelik hükümleri doğrultusunda değerlendirilmesi sonucunda güvenlik soruşturmasının olumsuz olarak sonuçlandığına kanaat getirilmiştir. Kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Dava dosyasının incelenmesinden; Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünün 2016 tarih ve E. 888/39654 sayılı yazıları ile Bandırma Adli Yargı İlk Derece Mahkemesi Adalet Komisyonuna bağlı Ceza İnfaz Kurumlarına (1 nolu ve 2 nolu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu) yerleştirilmek üzere 80 Erkek Sözleşmeli İnfaz ve Koruma Memuru sınavı verildiği, davacının bu sınavda  Sırada  yedek olarak başarılı olduğu, bu sınavda birinci olan kişinin feragat etmesi sonrasında sıralamaya geçilip geçilemeyeceği konusunda Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünden görüş sorulduğu, geçileceğinin bildirilmesi üzerine Komisyon tarafından davacıdan gerekli belgelerin talep edildiği, davacı ile ilgili olarak Bursa Valiliği İl Emniyet Müdürlüğünce güvenlik soruşturması yapıldığı, davacının sabıka kaydında, Bursa  Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/1367, 2012/1655 sayılı kararıyla kemik kırığı oluşacak şekilde yaralama suçundan 5 ay 25 gün hapis cezası karşılığı toplam 500,00 TL adli para cezası ile cezalandırıldığı ve Hükmün Açıklanmasının Geri Bırakılmasına Yer Olmadığına karar verildiği, Bursa  Asliye Ceza Mahkemesinin E:2010/1138, K:2010/2161 sayılı kararı ile hakaret suçundan 25 gün hapis cezası ile cezalandırıldığı ve işbu cezanın ertelendiği, bu hususların atamaya engel bir durum olup olmadığı konusunda Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğüne görüş sorulduğu, bu görüş doğrultusunda güvenlik soruşturması ile ilgili olarak bir komisyon oluşturulduğu, bu komisyon tarafından güvenlik soruşturmasının olumsuz olduğu yönünde karar alındığı ve davacının Sözleşmeli İnfaz ve Koruma Memuru olarak yerleştirilmesinin uygun olmayacağı yönünde alınan kararın Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğüne gönderildiği ve davacının atamasının yapılmadığı, bu işlemin iptali ile özlük haklarının tazminine karar verilmesi istemiyle bakılmakta olan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.Uyuşmazlıkta, davacı hakkında, yaralama suçundan 5 ay 25 gün hapis cezası karşılığı toplam 500,00 TL adli para cezası ile cezalandırıldığı ve Hükmün Açıklanmasının Geri Bırakılmasına Yer Olmadığına dair karar ile hakaret suçundan verilen 25 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve işbu cezanın ertelenmesine ilişkin karar yukarıda aktarılan mevzuat doğrultusunda değerlendirilerek, Adalet Bakanlığı Memur Sınav, Atama ve Nakil Yönetmeliği'nin  maddesinin 5/d bendinde belirtilen 'Güvenlik soruşturması olumlu sonuçlanmak' koşulunu taşımadığı hakkında yapılan güvenlik soruşturması sonucunda tespit edilen davacının, atamasının yapılmamasına ilişkin dava konusu işlemlerde mevzuata aykırılık görülmemiştir.\" Başvurucu karara karşı 28/12/2018 tarihinde istinaf yoluna başvurmuştur. Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi (Bölge İdare Mahkemesi) 24/4/2019 tarihinde istinaf talebini kesin olarak reddetmiştir. Başvurucu Bölge İdare Mahkemesi kararına karşı 23/7/2019 tarihinde temyiz yoluna başvurmuştur. Bölge İdare Mahkemesi 31/10/2019 tarihinde temyiz başvurusunu reddetmiştir. Kararda, dava konusunun atama işlemine dair bir işleme ilişkin olması nedeniyle verilen kararın kesin olduğu belirtilmiştir. Başvurucu temyiz talebinin reddine dair Bölge İdare Mahkemesi kararına karşı 4/12/2019 tarihinde temyiz yoluna başvurmuştur. Danıştay Onikinci Dairesi (Danıştay) 19/2/2020 tarihinde temyiz talebini reddederek Bölge İdare Mahkemesinin temyiz ret kararını onamıştır. Nihai karar, başvurucuya 15/6/2020 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 16/7/2020 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun “Temyiz\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Danıştay dava dairelerinin nihai kararları ile bölge idare mahkemelerinin aşağıda sayılan davalar hakkında verdikleri kararlar, başka kanunlarda aksine hüküm bulunsa dahi Danıştayda, kararın tebliğinden itibaren otuz gün içinde temyiz edilebilir:...c) Belli bir meslekten, kamu görevinden veya öğrencilik statüsünden çıkarılma sonucunu doğuran işlemlere karşı açılan iptal davaları.…” 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun \"Hapis cezasının ertelenmesi\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:“(1) İşlediği suçtan dolayı iki yıl veya daha az süreyle hapis cezasına mahkûm edilen kişinin cezası ertelenebilir. Bu sürenin üst sınırı, fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş olan kişiler bakımından üç yıldır. Ancak, erteleme kararının verilebilmesi için kişinin;a) Daha önce kasıtlı bir suçtan dolayı üç aydan fazla hapis cezasına mahkûm edilmemiş olması,b) Suçu işledikten sonra yargılama sürecinde gösterdiği pişmanlık dolayısıyla tekrar suç işlemeyeceği konusunda mahkemede bir kanaatin oluşması,Gerekir....8) Denetim süresi yükümlülüklere uygun veya iyi halli olarak geçirildiği takdirde, ceza infaz edilmiş sayılır.\" 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun \"Hükmün açıklanması ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"… (5) Sanığa yüklenen suçtan dolayı yapılan yargılama sonunda hükmolunan ceza, iki yıl veya daha az süreli hapis veya adlî para cezası ise; mahkemece, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilir. Uzlaşmaya ilişkin hükümler saklıdır. Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, kurulan hükmün sanık hakkında bir hukukî sonuç doğurmamasını ifade eder. (6) Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için;a) Sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûm olmamış bulunması,b) Mahkemece, sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması, c) Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi, gerekir. Sanığın kabul etmemesi hâlinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmez.… (10) Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmediği ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere uygun davranıldığı takdirde, açıklanması geri bırakılan hüküm ortadan kaldırılarak, davanın düşmesi kararı verilir....” 10/7/2003 tarihli ve 25164 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Adalet Bakanlığı Memur Sınav, Atama ve Nakil Yönetmeliği'nin \"Özel şartlar\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"Genel şartların yanında, atama yapılacak kadroların niteliğine göre aşağıdaki şartlar aranır:...5) Koruma güvenlik görevlisi ile infaz ve koruma memuru kadrolarına atanabilmek için;...d) Güvenlik soruşturması olumlu olmak,...\" Dava konusu işlemin dayanağı olan Yönetmelik'in \"Amaç\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Bu Yönetmeliğin amacı; ... ceza infaz kurumları ve tutukevlerinde çalışacak personel ... hakkında yapılacak güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasını düzenlemektir.\" Yönetmelik'in \"Kapsam\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Bu Yönetmelik; ... ceza infaz kurumları ve tutukevlerinde çalışacak personeli, ... için yapılacak güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının esas ve usullerini, bunu yapacak mercileri, hakkında güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması yapılacak gizlilik dereceli yerlerde çalışan kamu personeli ile meslek grupları ve üst kademe yöneticilerini kapsar\" Aynı Yönetmelik'in \"Güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasında araştırılacak hususlar\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasında kişinin içinde bulunduğu ortam dikkate alınarak, kişinin kayıtlı ikamet adresi ile fiilen ikamet ettiği adres esas alınmak suretiyle;a) Kimlik kontrolü, kimlik kayıtlarının doğruluk derecesi, uyrukluğu, geçmişte yabancı bir devletin uyrukluğuna girip girmediği,b) Genel kolluk kuvvetlerinin ve istihbarat birimlerinin arşivlerinde bilgiler bulunup bulunmadığı, adli sicil kaydının ve hakkında arama kaydı veya herhangi bir tahdidin olup olmadığı,c) Terör örgütlerine veya Milli Güvenlik Kurulunca Devletin milli güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna karar verilen yapı, oluşum veya gruplara üyeliği, mensubiyeti veya iltisakının bulunup bulunmadığı ve 5816 sayılı Atatürk Aleyhine İşlenen Suçlar Hakkında Kanuna ve Atatürk ilke ve inkılaplarına aykırı davranıp davranmadığı,ç) Şeref ve haysiyetini ihlal edecek ve görevine yansıyacak şekilde kumara, uyuşturucuya, içkiye, paraya ve aşırı bir şekilde menfaatine düşkün olup olmadığı, ahlak ve adaba aykırı davranıp davranmadığı,d) Yabancılarla, özellikle hasım ve hasım olması muhtemel Devlet mensupları ve temsilcileriyle ilgili derecesinin iç yüzü ve nedeni,araştırılır.\" Yönetmelik'in \"Yöntem\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Bu Yönetmelik kapsamına giren kamu kurum ve kuruluşlarınca yaptırılacak güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasında aşağıdaki yöntem izlenir:a) 9 / A ve 9 / B maddeleri kapsamındaki talepler doğrudan Cumhurbaşkanlığına iletilir. b) Emniyet Genel Müdürlüğü ve/veya mahalli mülki idare amirliklerince (a) bendi kapsamındaki talepleri hariç yapılması öngörülen güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması ilgili bakanlık veya kamu kurumu ve kuruluşlarının talebi üzerine gerçekleştirilir. İllerden gelen talepler valilikler aracılığı ile yapılır. c) Güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması yapılması taleplerinin ilgili makama ulaşmasından itibaren arşiv araştırması sonuçları en geç 30 iş günü, güvenlik soruşturması sonuçları en geç 60 iş günü içinde cevaplandırılır. Soruşturma ve araştırma sonucu içeren bilgi ve belgeler ilgilinin işlemini yapan makamlardaki dosyasında asgari ‘‘gizli’’ gizlilik derecesinde aidiyet konusuna göre fiziki ve / veya elektronik ortamda muhafaza edilir.ç) Güvenlik soruşturmasını ve arşiv araştırmasını isteyen makama, kişi hakkında karar vermeye yeterli bilgiler aktarılır.d) Güvenlik soruşturmasını ve arşiv araştırmasını nasıl ve ne şekilde yapılacağı, soruşturma ve araştırma yapmaya yetkili makamların görev ve talimatları ile belirlenir.e) Mahalli mülki idari amirliklerince yapılmış olan güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasında durumu saptananların evrakının bir örneği dosya açılmak üzere Emniyet Genel Müdürlüğüne gönderilir.f) Güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması taleplerine, ilgili kişinin adı, soyadı ve kimlik numarası bilgilerini içeren liste dijital ortama kaydedilerek eklenir. Ancak Milli İstihbarat Teşkilatı Başkanlığına iletilmek üzere gönderilen güvenlik soruşturması talep yazılarına, söz konusu liste yerine bu Yönetmeliğin ekinde yer alan güvenlik soruşturması formu dijital ortama kaydedilerek eklenir.\" Yönetmelik'in \"Değerlendirme\" kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Yaptırılan güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması sonucunda elde edilen verilerin değerlendirilmesi amacıyla gerektiğinde kişinin gizlilik dereceli birim, kısım ve gizlilik dereceli yerler ile askeri, emniyet ve istihbarat teşkilatları, ceza infaz kurumları ve tutukevlerinde çalıştırılıp çalıştırılmamaları, yer değiştirerek bu görevlere devam edip etmemeleri ile 657 sayılı Kanunun 48 inci maddesi kapsamında belirtilen şartları taşıyıp taşımadığı gibi hususları incelemek ve sonucunu sorumlu amirin takdirine sunmak üzere; bakanlıklarda görevlendirilecek bakan yardımcısının, diğer kamu kurum ve kuruluşlarında en üst amirin, üniversitelerde rektörün, illerde valinin başkanlığında, personel birim amiri, hukuk müşaviri ve varsa güvenlik işlerinden sorumlu birim amirinden oluşan değerlendirme komisyonu kurulur. Cumhurbaşkanlığında kurulacak Değerlendirme Komisyonu İdari İşler Başkanının görevlendireceği bir üst kademe yöneticisinin başkanlığında belirlenecek genel müdürlerin katılımıyla oluşur. Türk Silahlı Kuvvetlerinde ise bu Komisyonun oluşumu kendi yönergeleri ile belirlenir. Değerlendirme Komisyonunun çalışma tutanakları ve kararları gizlidir\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin (Sözleşme)  maddesinin (1) numaralı fıkrasının ilgili kısmı şöyledir:\"Herkes davasının medeni hak ve yükümlülükleri ile ilgili uyuşmazlıklar[ın] ... esası konusunda karar verecek olan ... bir mahkeme tarafından ... görülmesini isteme hakkına sahiptir...\" Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) adil yargılanma hakkının demokratik toplumda önemli bir yere sahip olduğunu vurgulamaktadır (Airey/İrlanda, B. No: 6289/73, 9/10/1979, § 24). AİHM'e göre hukuk devletinin temel ilkelerinden biri olan hukuki belirlilik Sözleşme'nin bütün maddelerinde mündemiçtir (Iordan Iordanov/Bulgaristan, B. No: 23530/02, 2/7/2009, § 47). Adil yargılanma hakkı hukukun kabul edilmiş evrensel ilkelerine uygun olarak yorumlanmalıdır. Bu bağlamda hakkın tesliminden kaçınma (denial of justice) yasağı bu ilkelerin başında gelmektedir (Golder/Birleşik Krallık, B. No: 4451/70, 21/2/1975, § 35). AİHM iç hukukun yorumlanmasında öncelikli görevin ulusal otoritelere ait olduğunu vurgulamaktadır. AİHM’in görevi ulusal hukuk mercilerinin yorumlarının etkilerinin Sözleşme ile uyumlu olup olmadığını tespit etmekle sınırlıdır (Waite ve Kennedy/Almanya, B. No: 26083/94, 18/2/1999, § 54). AİHM kural olarak kendisinin ulusal mahkemelerin yerine geçerek değerlendirme yapma görevinin bulunmadığını, ulusal hukukun yorumlanmasına ilişkin sorunları çözmenin öncelikli olarak ulusal otoritelerin -özellikle ulusal mahkemelerin- yetkisinde olduğunu ifade etmektedir. AİHM bu sebeple ulusal mahkemelerin iç hukukun yorumuna ilişkin tartışmalarına karışmayacağını belirtmektedir. Ancak AİHM keyfîliğin bulunduğu, diğer bir ifadeyle ulusal mahkemelerin iç hukuku açıkça hatalı veya keyfî ya da adaleti hiçe sayacak şekilde uyguladıklarını gözlemlediği hâllerde bunu sorgulayabileceğine işaret etmektedir (Anđelkovıć/Sırbistan, B. No: 1401/08, 9/4/2013, § 24). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/24117",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, güvenlik soruşturması ve arşiv araştırmasının olumsuz sonuçlandığı gerekçesiyle infaz koruma memurluğu görevine başlatılmama işlemine karşı açılan iptal davasında, hukuk kurallarının öngörülemez biçimde yorumlanarak davanın reddedilmesi nedeniyle hakkaniyete uygun yargılanma hakkının ve mahkûmiyet kararı bulunmamasına rağmen göreve başlatılmama nedeniyle masumiyet karinesinin ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, medeni hak ve yükümlülüklerle ilgili uyuşmazlıklara ilişkin yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkı ile Anayasa'da güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Ekli tabloda sıralanan başvurular, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemelerinden sonra Komisyonlara sunulmuştur. Komisyonlarca başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Konularının aynı olması sebebiyle ekli tablonun (B) sütununda numaraları belirtilen başvuru dosyalarının 2021/30809 numaralı bireysel başvuru dosyası ile birleştirilmesine, incelemenin 2021/30809 numaralı dosya üzerinden yapılmasına ve diğer dosyaların kapatılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların bir kısmı, haklarında yürütülen yargılamaların uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının; bir diğer kısmı ise makul sürede yargılanma hakkının yanı sıra Anayasa'da güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerinin ihlal edildiği iddiasıyla Anayasa Mahkemesine çeşitli tarihlerde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/30809",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, medeni hak ve yükümlülüklerle ilgili uyuşmazlıklara ilişkin yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkı ile Anayasa'da güvence altına alınan diğer hak ve özgürlüklerin ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, genel müdürler için ön görülen ek gösterge, makam tazminatı ve görev tazminatı esas alınarak emekli maaşı ödenmesi istemiyle açılan davada hukuka aykırı karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiası hakkındadır.  Başvuru, 21/6/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumunun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca 30/3/2015 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu, Sivas Hazır Giyim Sanayi ve Ticaret A.Ş.’de (SİHAZ) müdür olarak görev yapmakta iken 11/3/1998 tarihinde; ilgilendirilme istemiyle T. Emekli Sandığı Müdürlüğüne (Sandık) başvurmuştur. İdarenin 3/4/1998 tarihli işlemiyle başvurucunun istemi reddedilmiştir. Başvurucu, 24/11/1994 tarihli ve 4046 sayılı Özelleştirme Uygulamaları Hakkında Kanun kapsamında Ankara İl Defterdarlığı Personel Genel Müdürlüğüne araştırmacı olarak atanmış, 16/2/2006 tarihinde talebi üzerine emekliye sevk edilmiştir. Başvurucu, genel müdürler için uygulanan emeklilik haklarından yararlanma istemiyle 6/3/2006 tarihinde Sandığa başvurmuştur. Sandığın 4/5/2006 tarihli işlemiyle, başvurucunun Sandıkla ilgilendirilmediği hususunda 3/4/1998 tarihli idari işlemle bilgilendirildiği, Sandığa tabi olarak genel müdürlük görevinde bulunmadığı belirtilerek başvuru reddedilmiştir. Başvurucu anılan işlemin iptali istemiyle 29/6/2006 tarihinde Ankara  İdare Mahkemesinde iptal davası açmıştır. Mahkemenin 2/7/2007 tarihli ve E.2006/1648, K.2007/1778 sayılı kararıyla; 8/6/1949 tarihli ve 5434 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu’nun geçici  maddesinde, Kanun’un geçici  maddesi uyarınca iştirakçi olarak Sandık ile ilgilendirilenlerden her ne sebeple olursa olsun, görevlerinden ayrılarak diğer sosyal güvenlik kurumları ile ilgili bir görevde çalışanların istekleri üzerine müracaatlarının Sandık kayıtlarına geçtiği tarihi takip eden ay başından itibaren, emekli keseneğine esas aylıkları üzerinden geçici  maddedeki kesenek ve karşılık toplamı üzerinden hesap edilmek ve her yıl bir kademe, her üç yılda bir derece yükseltilmek ve tamamı kendilerinden tahsil edilmek şartıyla Sandık ile ilgilendirilmelerinin sağlanacağı kuralına yer verildiği, başvurucunun, genel müdürler için ön görülen ek göstergeden, görev tazminatından ve makam tazminatından yararlanabilmesi için anılan görevi Sandığa tabi olarak yerine getirmesi veya Sosyal Sigortalar Kurumuna (SSK) bağlı olarak yerine getirmekte iken 5434 sayılı Kanun’un geçici  maddesi uyarınca Sandıkla ilgilendirilmesi gerektiği, başvurucunun genel müdürlük görevini SSK’ya tabi olarak yerine getirdiği, 5434 sayılı Kanun’un  maddesi gereğince Sandıkla ilgilendirilmesinin mümkün olmadığı belirtilerek, iptal isteminin reddine karar verilmiştir.  Temyiz üzerine, Danıştay Onbirinci Dairesinin 21/6/2010 tarihli ve E.2008/1468, K.2010/5473 sayılı ilamıyla İlk Derece Mahkemesinin kararı onanmıştır. Karar düzeltme istemi, aynı Dairenin 19/4/2013 tarihli ve E.2010/9209, K.2013/4153 sayılı ilamıyla reddedilmiştir. Karar, başvurucuya 31/5/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu, 21/6/2013 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 5434 sayılı Kanun’un mülga geçici  maddesi şöyledir: “ Geçici  madde uyarınca iştirakçi olarak Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı ile ilgilendirilenlerden her ne sebeple olursa olsun, görevlerinden ayrılarak, diğer sosyal güvenlik kurumları ile ilgili bir görevde çalışanların istekleri üzerine müracaatlarının Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı kayıtlarına geçtiği tarihi takip eden ay başından itibaren, emekli keseneğine esas aylıkları üzerinden geçici  maddedeki kesenek ve karşılık toplamı üzerinden hesap edilmek ve her yıl bir kademe, her üç yılda bir derece yükseltilmek ve tamamı kendilerinden tahsil edilmek şartıyla Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı ile ilgilendirilmeleri sağlanır.”  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/4326",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, genel müdürler için ön görülen ek gösterge, makam tazminatı ve görev tazminatı esas alınarak emekli maaşı ödenmesi istemiyle açılan davada hukuka aykırı karar verilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiası hakkındadır.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, gözaltında işkence altında ifade alınması nedeniyle işkence yasağının; tutukluluğun makul süreyi aşması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; işkence altında alınan ifadelerin mahkûmiyete esas alınması ve yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 31/7/2014 tarihinde yapılmıştır.  Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur.Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucular, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden ve İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinden (Mahkeme) temin edilen yargılama dosyasından ulaşılan bilgi ve belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu Ali Dursun 1969, Müslüm Demir ise 1972 doğumludur. Başvurucu Ali Dursun 18/7/1992 tarihinde gözaltına alınmış, 3/8/1992 tarihinde tutuklanmış, 30/12/2004 tarihinde ise tahliye edilmiştir. Başvurucu Müslüm Demir ise 27/10/1999 tarihinde gözaltına alınmış, 28/10/1999 tarihinde tutuklanmış, 12/10/2004 tarihinde tahliye edilmiştir. 18/7/1992 tarihli kolluk tarafından düzenlenen yakalama tutanağına göre PKK terör örgütüne yönelik operasyonlar kapsamında hâlinden şüphelenilmesi üzerine yakalanıp kimlik kontrolü yapılan başvurucu Ali Dursun, PKK terör örgütü içinde faaliyet yürüttüğünü ve Doktor-Edip kod adlarını kullandığını beyan etmiştir. Tutanağa göre başvurucunun yapılan üst aramasında bir sayfalık, el yazısıyla yazılmış örgütsel doküman ele geçirilmiştir. Başvurucu Ali Dursun tarafından müdafi yokluğunda birden çok yer gösterme işlemi gerçekleştirilmiş olup bu yer göstermelerde gidilen evlerde diğer örgüt üyeleri yakalanmış ve yapılan aramalarda birçok ateşli silah ve örgütsel doküman, yayın, teyp kaseti ele geçirilmiştir. 18/7/1992 tarihinde, müdafi yokluğunda B. isimli şahsın evinde kolluk tarafından gerçekleştirilen yer gösterme işlemi sonucu Muvafakatlı Ev Arama, Yakalama ve Zapt Etme Tutanağı düzenlenmiştir. Anılan tutanağa göre başvurucu Ali Dursun, PKK terör örgütünün Marmara Bölge Komitesindeki askerî kanat olan ARGK adına kurdukları Devrimci İntikam Birliği içinde polis, asker, ajan ve itirafçılara karşı örgüt adına işlenen öldürme eylemlerinde tetikçi olarak görev yaptığını beyan etmiştir. Ali Dursun, örgütün talimatları doğrultusunda yanında Mehmet ve Bahar kod adlı örgüt üyeleriyle birlikte 4/7/1992 günü A.A. isimli itirafçıyı kaçırıp ellerini ve gözlerini bağladığını, örgüt adına sorguladıktan sonra bizzat kendisinin kullandığı 14'lü Browning marka tabancayla şahsı başına ateş etmek suretiyle öldürdüğünü söylemiştir. Ayrıca bu cinayet silahı ile örgüte ait iki savunma el bombasını ve Star marka 7,65 mm çaplı bir tabancayı yine örgütsel ilişkisi olduğu B. isimli şahsa evinde saklaması için verdiğini, bu şahsın evinde diğer örgüt mensuplarıyla zaman zaman bir araya geldiğini, toplantılar yaptıklarını, gördüğü takdirde B.nin evini gösterebileceğini bildirmiştir. Bu beyanlar üzerine gidilen söz konusu evde B. yakalanmış ve B.nin rızasıyla evinde yapılan aramada B. tarafından kolluk güçlerine teslim edilen bir poşet içinden 1 adet beyaz nikelajlı ..19 seri numaralı 14'lü Browning marka tabancayla bu tabancaya ait dolu bir şarjör, 1 adet ..43 seri numaralı Star marka 7,65 mm çaplı tabanca ve bu tabancaya ait iki dolu şarjör, iki savunma tipi parça tesirli el bombası, \"A.Ailesine\" başlıklı ERNK Marmara Komitesi imzalı, daktiloyla yazılmış bir belge ele geçirilmiştir. Yine yer gösterme işlemlerinden bir diğeri neticesinde tutulan 18/7/1992 tarihli Muvafakatlı Ev Arama, Yakalama ve Zapt Etme Tutanağı'na göre başvurucu Ali Dursun, Devrimci İntikam Birliği içinde polis, asker, ajan ve itirafçılara karşı işlenen eylemlerde tetikçi olarak görev yaptığını, birçok eylemde kullanılan üç adet Kalaşnikof marka silahı kendisine sorumlusu tarafından tanıştırılan ve yine örgütte yer alan S.G. isimli şahsa bizzat bu şahsın evinde teslim ettiğini, bu şahsın evinde diğer örgüt mensuplarıyla zaman zaman bir araya geldiğini, toplantılar yaptıklarını, bu evde örgütsel yayınlar ve teyp kasetleri olduğunu, gördüğü takdirde S.G.nin evini gösterebileceğini bildirmiştir. Bu beyanlar üzerine gidilen söz konusu evde S.G. yakalanmış ve S.G.nin rızasıyla evde yapılan aramada S.G. tarafından kolluk güçlerine teslim edilen bir spor çantasının içinden bir adet ..12 seri numaralı, bir adet ..66 seri numaralı ve bir adet ..88 seri numaralı toplam üç Kalaşnikof marka silah, bu silahlara ait üç şarjör ve otuz adet 7,62 mm çaplı muhtelif marka dolu mermi, bölücü mahiyetteki dokuz Kürtçe teyp kaseti, PKK terör örgütünün yayını olan otuz beş adet dergi ele geçirilmiştir. Bir diğer müdafisiz yer gösterme işlemi sonucu tutulan 18/7/1992 tarihli Muvafakatlı Ev Arama, Yakalama ve Zapt Etme Tutanağı'na göre başvurucu Ali Dursun örgütün yurt içi ve yurt dışı bağlantılarının Hasan kod adlı F.A. tarafından kendisine aktarıldığını, yine aynı evde bulunan ve bu şahsın ailesi olan H.A., P.A., Z.A., E.A. ve S.A.nın da evdeki .. numaralı telefonla yurt dışından gelen örgütsel telefonları kendisine aktardığını, zaman zaman bu evde kaldığını, örgütün talimatıyla F.A.nın kendisine eylemlerde kullanılmak üzere bir adet 7,65 mm çapında tabanca temin ettiğini, bu tabancanın, bazı örgütsel yayınların, örgüt kamplarında çekilmiş video kasetlerinin ve öldürülen A.A.isimli itirafçının örgüte hitaben yazdığı öz eleştiri raporlarının bu evde bulunduğunu, gördüğü takdirde bu evi gösterebileceğini bildirmiştir. Bu beyanlar üzerine gidilen evde bulunan H.A.nın rızasıyla yapılan aramada bir tencere içinde bir adet 7,65 mm çapında ..54 seri numaralı Browning marka tabanca, tabancaya ait bir şarjör, altı adet aynı çaplı mermi, örgütün yayını olan yedi dergi, 1 adet video kaset, kareli deftere yazılmış altı sayfalık \"Mücadelem onurumdur-yoldaşlara\" başlıklı, A.A. imzalı el yazılı doküman ele geçirilmiştir. Dosya kapsamındaki 22/7/1992 tarihli, Kriminal Polis Laboratuvarınca düzenlenmiş ekspertiz raporunda; inceleme için gönderilen bazı kağıtlardaki, zarftaki, kartvizitlerdeki ve not defterinin bazı sayfalarındaki yazıların başvurucu Ali Dursun'un el yazısıyla uyumlu olduğu tespitine yer verilmiştir. Kolluk tarafından müdafisiz olarak başvurucu Ali Dursun ile birlikte yapılan bir diğer yer gösterme işlemi sonucunda tutulan 21/7/1992 tarihli Olay Yeri Görgü ve Tespit Tutanağı'na göre Kestel Jandarma Bölük Komutanlığının PKK terör örgütü mensuplarınca taranması olayına ilişkin olarak olay yerine gidilmiştir. Ali Dursun, olaydan üç dört saat öncesinde arkadaşlarıyla kendisini bir minibüsün evden aldığını, Bölük Komutanlığına yakın bir ara sokakta araçtan birisinin inip çevreyi kontrol etmesinden sonra araçtan Y., A. ve O. isimli, silahlı üç kişinin indiğini sonrasında birkaç arkadaşı ile birlikte kendisinin de silahlı vaziyette araçtan indiğini, N.Y. isimli şahsın Bölük Komutanlığı önündeki askere silahını atmasını söyleyip asker silahını bırakmayınca nöbetçi askere ateş ettiğini, sonrasında tüm Bölük Komutanlığını taramaya başladıklarını anlatmıştır. Kolluk tarafından müdafisiz gerçekleştirilen yüzleştirmeli teşhis işlemi neticesinde düzenlenen 27/7/1992 tarihli tutanağa göre, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesinde öğrenci olduğu sırada yakalanan başvurucu Ali Dursun PKK terör örgütünün askerî kanadında yer aldığını, Devrimci İntikam Birliği içinde Doktor-Edip-Davut-Kasım kod adlarını kullandığını, Bursa'dan kazandırdığı kişileri örgütün dağ kadrosuna gönderdiğini, 2/4/1992 günü Bursa/Kestel Jandarma Bölük Komutanlığına silahlı baskın düzenlediğini, sonrasında İstanbul'a gönderildiğini, buradaki örgüt mensuplarıyla tanıştığını, örgütün İstanbul'daki evlerini ve örgüt üyelerini kolluk güçlerine göstererek yakalattığını, A.A. isimli eski itirafçıyı kardeşlerinin evinden alarak sorguladıklarını, sonrasında Haramidere mevkiine götürüp bizzat kendisinin başına ateş ederek bu şahsı öldürdüğünü, bu eylemde ve diğer eylemde kullandıkları silah ve bombaları da kolluk güçlerine göstererek yakalattığını itiraf etmiştir. Söz konusu teşhis işlemi sırasında başvurucu Ali Dursun'a diğer on yedi örgüt üyesi canlı olarak gösterilmiş, başvurucu tüm bu kişileri örgüt ilişkisi çerçevesinde tanıdığını söylemiş ve kod adlarını bildirmiştir. Başvurucu; S.G. isimli şahsın evinde ele geçirilen üç adet Kalaşnikof marka silahı bu şahısla birlikte temizlediklerini, şahsın bu silahların örgüte ait olduğunu bilerek sakladığını ve daha birçok eylemi anlatmıştır. Bu işlem sırasında diğer on yedi şahıs da başvurucu Ali Dursun'u tanıdığını, birlikte gerçekleştirdikleri iş ve eylemleri anlatmıştır. Tüm işlem sonucunda da on sekiz şüpheli tarafından on bir sayfalık Yüzleştirmeli Teşhis Tutanağı'nın imzalandığı görülmüştür.  Dosya kapsamındaki \"A.Ailesine\" başlıklı, ERNK-Marmara Komitesi adına daktilo ile düzenlenmiş belgenin incelenmesinden belgede ifade edildiği şekliyle A.A. isimli kardeşlerinin Halk Mahkemesince 4/7/1992 tarihinde alınan ifadesi neticesinde düşman ile iş birliği içinde olduğunu ispatlanması üzerine kardeşlerinin ölümle cezalandırıldığının aileye bildirildiği görülmüştür. Belgeden, ailesi olarak bu durumu bildikleri hâlde sakladıkları, kardeşlerinin MİT tarafından korunduğu, bu durumlara karşı ailece düşkün bir durum sergiledikleri, bu nedenle İstanbul'u terk edip Diyarbakır'a gelmeleri ve tecrite girerek davranışlarını gözden geçirmeleri gerektiği, \"aksi hâlde yürüyen halkın ayakları altında ezilecekleri\" şeklinde aileye yönelik talimat ve tehditler bulunduğu anlaşılmaktadır. Başvurucu; müdafisiz alınan Cumhuriyet Başsavcılığındaki 3/8/1992 tarihli ifadesinde, yakalanmasını müteakip tanıdığı şahısların isimleri ile katıldığı eylemleri tek tek anlattığını, söz konusu ifadesinin altındaki imzanın kendisine ait olduğunu, Bursa/Kestel Jandarma Bölük Komutanlığına yapılan baskından bilgisi olduğunu fakat baskına katılmadığını, olayı basından ve arkadaşlarından öğrendiğini, gözaltında olduğundan bunu senaryolaştırıp anlattığını, PKK terör örgütüyle ilgisi olduğunu kabul ettiğini,  isimli şahısla ilişkisi olduğundan A.A. hakkındaki yazıların kendisinden çıktığını, bu yazıları kabul ettiğini fakat A.A.nın yargılanmasına ya da ölümüne karar vermediğini, şahsı öldürmediğini, öldürülmesinde kullandığı tabancayı bildiğini, tabancanın nin evinde bulunduğunu, silahlar konusundaki ikrarlarının doğru olduğunu, silahları kendisinin bırakmadığını, nin yerlerini kendisine gösterdiğini, yer gösterme işlemlerini kabul ettiğini, öldürme eylemini işlediğini ise kabul etmediğini, örgütle ilişkisi ve silahlarla ilgili bilgisi olduğunu, yer gösterme suretiyle silahları ele geçirttiğini kabul ettiğini, yüzleştirme işlemini ise kabul etmediğini, gözaltında olması nedeniyle kaldığı baskı altında bunları imzaladığını söylemiştir. Başvurucu Ali Dursun sorgusundaki ifadesinde; A.A.nın olayını nin kendisine anlattığını, A.A.yı sorgulayıp cezalandırdıklarını anlatarak öldürme yerini söylediğini, sorgulama yerini söylemediğini, aileye verilmek üzere kendisine bir yazı verdiğini ancak yazıyı veremeden yakalandığını bildirmiştir. 21/7/1992 tarihli Bölge Kriminal Polis Laboratuvarının ekspertiz raporunda; i. 25/7/1991 tarihinde Küçükçekmece Polis Karakolunun taranmasından sonra olay yerinden elde edilen kovanların,ii. 17/10/1991 tarihinde Hava Kuvvetleri Komutanlığına ait servis aracının taranmasından sonra olay yerinden elde edilen kovanların,iii. 26/11/1991 tarihinde Paşaköy Jandarma Karakolunun taranmasından sonra olay yerinden elde edilen elli üç kovanın,iv. 27/3/1992 tarihinde Çekmeköy yol sapağında servis aracının taranmasından sonra olay yerinden elde edilen kovanların ..12 seri numaralı Kalaşnikof marka silahtan atıldığı,v. 26/11/1991 tarihinde Paşaköy Jandarma Karakolunun taranmasından sonra olay yerinden elde edilen kırk dokuz kovanın ise ..66 seri numaralı Kalaşnikof marka silahtan atıldığı,vi. 26/11/1991 tarihinde Paşaköy Jandarma Karakolunun taranmasından sonra olay yerinden elde edilen dokuz adet Browning marka silaha ait boş kovanın ise ..43 seri numaralı Star marka silahtan atıldığı,vii. 4/7/1992 tarihinde A.A.nın öldürülmesi olayında olay yerinden elde edilen bir adet Parabellum tipi boş kovanın ise Browning marka ..19 seri numaralı silahtan atıldığı tespitlerine yer verilmiştir. Yukarıda değinilen raporda incelenen silah ve boş kovanlar yargılama aşamasında rapor temini amacıyla tekrar Adli Tıp Kurumu Fizik/Balistik İhtisas Dairesine (Daire) gönderilmiştir. Dairenin 10/6/1993 tarihli raporunda; iletilen 107 adet boş kovanın ve beraberinde iletilen Kalaşnikof marka silahtan atıldığı fakat A.A.nın öldürülmesi olayında olay yerinden elde edilen bir adet boş kovanın Browning marka ..19 seri numaralı silahtan atılmadığı tespitlerine yer verilmiştir. İstanbul Devlet Güvenlik Mahkemesi (DGM) Cumhuriyet Başsavcılığının 30/9/1992 tarihli iddianamesiyle başvurucu Ali Dursun hakkında bölücü terör örgütü PKK mensubu olma ve bu çete adına faaliyette bulunma, silahlı çete adına ideolojik ve politik amaçlı adam öldürme, ruhsatsız silah ve bomba bulundurma, yasak yayın bulundurma ve örgüte yardım toplama suçlarından kamu davası açılmıştır. Dava İstanbul 1 No.lu DGM'nin 1992/376 esasına kaydedilmiştir.  Başvurucu Müslüm Demir hakkında ise İstanbul DGM Cumhuriyet Başsavcılığının 23/11/1999 tarihli iddianamesiyle 2/2/1992 tarihinde meydana gelen ve bir askerin şehit olduğu Kestel/Bursa Karakolunun basılması eyleminde olaya katılan terör örgütü elemanlarının kullandığı minibüsün şoförlüğünü yaptığı iddiasıyla kamu davası açılmıştır. Bu dava, İstanbul 1 No.lu DGM 1992/376 Esas sayılı kamu davası ile birleştirilmiştir. Başvurucu Ali Dursun vekili tarafından bireysel başvuru sırasında sunulmayan başvurucu hakkındaki 3/8/1992 tarihli Adli Tıp Kurumu raporuna bireysel başvuru kapsamında temin edilen belgelerden de ulaşmak mümkün olmamıştır. Başvurucu hakkında bir adli rapor olduğu bilgisine İstanbul 1 No.lu DGM'nin başvurucu hakkında verdiği mahkûmiyet kararının bozulmasına dair Yargıtay  Ceza Dairesinin (Yargıtay) 7/6/2004 tarihli kararı ve bozma üzerine yeniden verilen mahkûmiyet kararının gerekçelerinden ulaşılmaktadır. Yargıtayın gerekçesinin rapora ilişkin kısmı şöyledir:\"Sanıkların kollukta baskı ve işkence gördüklerine ilişkin iddiaları ile sanık Ali Dursun [başvurucu] ve [B.K.ya] ait doktor raporlanndaki bulgular da nazara alınarak Maktül [A.A.nın] öldürülmesi eylemi ile ilgili olarak düzenlenen farklı ekspertiz ve Adli Tıp raporları, öldürülme şekline ilişkin anlatım ile otopsi raporundaki çelişkilerin giderilmesi...\"İstanbul 1 No.luDGM önündeki 27/11/1992 tarihli celsede müdafii huzurunda verdiği savunmasında başvurucu Ali Dursun emniyette yoğun baskı ve işkenceye maruz kaldığını, Savcılık ve sorgu ifadelerinin bu şekilde alındığını, emniyet, Savcılık ve sorgu ifadelerini kabul etmediğini, A.A.yı öldürmediğini, Savcılık ve emniyet ifadelerinin temelde doğru olduğunu fakat duruşmada sunduğu yazılı savunmasının daha detaylı olduğunu beyan etmiştir. İstanbul 1 No.luDGM 11/4/2003 tarihli kararıyla başvurucuların 1/3/1926 tarihli ve 765 sayılı mülga Türk Ceza Kanunu'nun  maddesi uyarınca cezalandırılmalarına karar vermiştir.  Yargıtayın 7/6/2004 tarihli kararıyla hüküm; sanıklar Ali Dursun, B.K., E.E. ve Müslüm Demir yönünden, sanıkların kollukta işkence gördüklerine dair iddiaları ile sanıklar Ali Dursun ve B.K.ya ait doktor raporlarındaki bulgular nazara alınarak A.A.nın öldürülmesi eylemi ile ilgili olarak düzenlenen farklı ekspertiz ve adli tıp raporları, öldürülme şekline ilişkin anlatım ile otopsi raporundaki çelişkilerin giderilmesi, maddi kanıtlar ile sanıkların aşamalardaki savunmalarının örtüşen ve ayrışan kısımlarının yeterince tartışılmasının, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya konulmasının gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur.  Bozma üzerine yapılan yargılama neticesinde Mahkeme 18/9/2012 tarihli kararıyla başvurucuların 765 sayılı Kanunu'nun  maddesi gereğince neticeten müebbet hapis cezası ile cezalandırılmalarına karar vermiştir. Gerekçenin ilgili kısmı şöyledir:\"...sanık Ali Dursun'un [başvurucu] yasadışı PKK adlı silahlı terör örgütünün devrimci intikam birliği üyesi, yani tetikçi olduğu, örgütte DOKTOR, DAVUT, KASIM ve EDİP KOD adlarını kullandığı, örgüt adına 1992 tarihinde bir grup örgüt üyesi ile beraber 16 M 0332 plakalı minibüsün silah tehdidi ile gasp edilip, Bursa-Kestel Jandarma karakolunun basılıp nöbetçi jandarma eri [Ö.nün] şehit edilmesi ve piyade tüfeğinin alınması olayı ile; örgütün talimatı ile, örgüte ihanet ettiği ve ajan olduğu iddiası ile [A.A.] isimli şahsı 1992 tarihinde İstanbul'da halk mahkemesinde başka örgüt üyeleri ile birlikte yargılayarak ölümüne karar verdikleri, sanığın öldürme eylemini bizzat gerçekleştirdiği;Sanığın bu şekilde gerçekleşen eylemlerinin çeşitliliği, niteliği ve ağır sonucu dikkate alındığında, bir bütün olarak Türkiye Cumhuriyeti Devleti nin topraklarının tamamını veya bir kısmını devlet idaresinden ayırmaya matuf bir eylem olarak kabul edilmesi ve (aynı eyleme karşılık gelen 5237 SK.nun 302/maddesinde, her eylem ayrıca ayrı bir suçkabul edilmesi nedeniyle aleyhe olduğu için) hakkında lehe olan 765 Sayılı TCK.nın maddesinin uygulanması gerektiği, anlaşıldığından  madde ile cezalandırılmasına karar verilmiştir...\"  Mahkeme kararında kolluk ifadesinin işkence ve baskı altında alındığı iddiaları ile ilgili olarak \"Sanık hakkında ve başka bazı sanıklar hakkında doktor raporları olması nedeniyle, genel olarak emniyetteki ifadelerinin baskı altında alınmış olabileceği, bu nedenle doğru olmayabileceği ve delil olarak da kabul edilemeyeceği düşünülse bile mahkeme, savcılık ve sorgu aşamasındaki ifadelerin baskı altında olmadan hür irade ile verildiğinin kabul edilmesi gerekir. Yine benzer birçok örgüt dosyasında da karşılaşıldığı gibi, sanık, tanık ve mağdurların olayı ilk ifadelerinde doğru anlattıklarının, ancak daha sonra örgüt tehtidi, baskısı, korkusuyla veya kendilerini ve suç arkadaşlarını cezadan kurtarma amacıyla ifadelerin değiştirildiğinin, yumuşatıldığının, çeşitli yorumlara girildiğinin de gözönünde bulundurulması gerekir. Dosyamızda da genel olarak sanıkların olayları emniyette doğru olarak anlattıkları, duruşma, savcılık ve sorgu sırasında ise ya hiçbir suçlamayı kabul etmedikleri veya örgüt üyeliği ve benzeri yani suçun daha basit halinden ceza verilmesini gerektirecek şekilde tevilli-dolaylı anlatımlarda bulundukları anlaşılmıştır...\" şeklinde gerekçelendirmede bulunmuştur. Karar, Yargıtayın 24/6/2014 tarihli kararıyla onanmıştır. Başvurucular kararı 2/7/2014 tarihinde tefhimle öğrendiklerini bildirmiştir. Bireysel başvuru 31/7/2014 tarihinde yapılmıştır. Anayasa Mahkemesi tarafından 23/10/2018 tarihinde yazılan müzekkereye cevap olarak Mahkemece iletilen 2/11/2018 yazıya göre başvurucu Ali Dursun hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı İnfaz ve İlamat Bürosu tarafından 17/3/2015 tarihinde düzenlenen mahkûmlara mahsus yakalama emri hâlen infaz edilmemiştir. Bakanlık Uluslararası Hukuk ve Dış İlişkiler Genel Müdürlüğünün UYAP üzerinden ulaşılan 6/4/2015 tarihli yazısına göre ise başvurucu Ali Dursun muvafakatname işlemi için 8/3/2015 tarihinde tekrar T. Erbil Başkonsolosluğuna başvuruda bulunmuştur. Bakanlık tarafından aynı yazıyla, anılan şahsın yurt dışındaki adresinin tespit edildiği gözetilerek şahıs hakkında gerekli ise Kırmızı Bülten düzenlenebileceği ve ülkemize iadesinin talep edilebileceği Cumhuriyet Başsavcılığına bildirilmiştir. Öte yandan Bakanlık görüşünden tespit edildiği üzere başvurucu Ali Dursun 18/2/2002 tarihinde, Müslüm Demir ise 15/3/2005 tarihinde tutukluluk ve yargılama sürelerinin makul süreyi aştığı iddialarıyla Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) başvuruda bulunmuştur. AİHM 17765/02 numaralı başvuruya ilişkin olarak 3/5/2007 tarihinde Ali Dursun'un iddialarını haklı bularak hem tutukluluk hem de yargılama sürelerinin makul süreyi aştığı gerekçesiyle başvurucuya manevi tazminat ödenmesine karar vermiştir (Dursun/Türkiye, B. No: 17765/02, 3/5/2007).  Müslüm Demir'in 13097/05 numaralı tutukluluk ve yargılama sürelerinin makul süreyi aştığı iddialarıyla ilgili başvurusu ise başvurucuya tazminat ödenmesi konusunda dostane çözüme ulaşılması üzerine AİHM tarafından 24/11/2009 tarihinde kayıttan düşürülmüştür. Müslüm Demir AİHM nezdindeki söz konusu başvuruda Av. Abidin Doğan tarafından da temsil edilmiştir. Başvurucu Ali Dursun, AİHM tarafından verilen söz konusu karardan başvuru formunda bahsetmek suretiyle Anayasa Mahkemesini bilgilendirmiştir. A. Ulusal Hukuk Olay tarihinde yürürlükte olan 4/4/1929 tarihli ve 1412 sayılı mülga Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 135/a maddesi şöyledir:“İfade verenin ve sanığın beyanı özgür iradesine dayanmalıdır. Bunu engelleyici nitelikte kötü davranma, işkence, zorla ilaç verme, yorma, aldatma, bedensel cebir ve şiddette bulunma, bazı araçlar uygulama gibi iradeyi bozan bedeni veya ruhi müdahaleler yapılamaz.Kanuna aykırı bir menfaat vaat edilemez.Yukarıdaki fıkralarda belirtilen yasak yöntemlerle elde edilen ifadeler rıza olsa dahi delil olarak değerlendirilemez.” 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “Delilleri takdir yetkisi” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “(1) Hâkim, kararını ancak duruşmaya getirilmiş ve huzurunda tartışılmış delillere dayandırabilir. Bu deliller hâkimin vicdanî kanaatiyle serbestçe takdir edilir.  (2) Yüklenen suç, hukuka uygun bir şekilde elde edilmiş her türlü delille ispat edilebilir.”B. Uluslararası Hukuk AİHM, hakkaniyete uygun yargılanma hakkının -ceza muhakemesini ilgilendiren boyutunda- savunma hakkı ile bağlantılı olduğunu vurgulamakta; delillerin kabul edilebilirliği ile ilgili olarak somut davada kullanılan delillerin sanığın hazır bulunduğu duruşmada silahların eşitliği ve çelişmeli yargılama ilkeleri gözetilerek tartışılıp tartışılmadığını ya da söz konusu delillerin yargılamanın bir bütün olarak adil olup olmamasına etkisini değerlendirmektedir (Tamminen/Finlandiya, B. No: 40847/98, 15/6/2004, §§ 38; Barberà, Messegué ve Jabardo/İspanya, B. No: 10590/83, 6/12/1988, §§ 67, 68, 81-89).  Örneğin AİHM, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Sözleşme)  maddesinde güvence altına alınan özel hayata ve aile hayatına saygı hakkı kapsamındaki güvencelere aykırı olarak elde edilen delillerin mahkûmiyete esas alınmasının yargılamanın hakkaniyete uygun olmadığı ve dolayısıyla adil yargılanma hakkının ihlal edildiği sonucuna ulaşılması bakımından tek başına yeterli bir ölçüt olmadığını vurgulamaktadır. Bunun için yürütülen ceza soruşturmasının iç hukukta bir dayanağının var olması, delillerin sıhhati veya gerçekliği konusunda kuşkuya düşülmesini haklı kılan sebeplerin bulunmaması veya bulunsa dahi destekleyici diğer deliller sayesinde bu kuşkuların giderilmiş olması ve sanığa delillerin gerçekliğine etkili bir şekilde itiraz etme fırsatının tanınmış olması şartlarını aramaktadır (Schenk/İsviçre [GK], B. No: 10862/84, 12/7/1988, §§ 45, 46, 48; Desde/Türkiye, B. No: 23909/03, 1/2/2011, § 124, Khan/Birleşik Krallık, B. No: 35394/97, 12/5/2000, §§ 36-38). AİHM, bariz bir şekilde keyfî olmadıkça belirli bir kanıt türünün -iç hukuk açısından hukuka aykırı olarak elde edilmiş kanıtlar da dâhil olmak üzere- kabul edilebilir olup olmadığına veya aslında başvurucunun suçlu olup olmadığına karar vermenin kendi görevi olmadığını kararlarında ifade etmektedir. AİHM, kanıtların elde edilme yöntemi de dâhil olmak üzere yargılamanın bir bütün olarak adil olup olmadığını ve Sözleşme’deki bir hakkın ihlali söz konusu ise tespit edilen ihlalin niteliğini inceleme konusu yapmaktadır (Jalloh/Almanya [BD], B. No: 54810/00, 11/7/2006, § 95; Ramanauskas/Litvanya [BD], B. No: 74420/01, 5/2/2008, § 52; Khodorkovskiy ve Lebedev/Rusya, B. No: 11082/06, 13772/05, 25/7/2013, § 699). Kendini suçlamama hakkı, kamu makamlarının şüphelinin/sanığın arzusu hilafına baskı ve zorlama metotları ile elde edilen delillere başvurmadan iddialarını ispat etmelerini öngörmektedir (Jalloh/Almanya, § 100; Salduz/Türkiye [BD], B. No: 36391/02, 27/11/2008 § 54). AİHM, soruşturma evresindeki ikrarın kötü muamele veya işkence altında verildiği belirtilerek hâkim önünde reddedilmesi hâlinde bu konu irdelenmeden esasa geçilerek ikrarın dayanak olarak kullanılmasını bir eksiklik olarak değerlendirmiştir (Hulki Güneş/Türkiye, B. No: 28490/95, 19/6/2003, § 91). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/12720",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gözaltında işkence altında ifade alınması nedeniyle işkence yasağının; tutukluluğun makul süreyi aşması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; işkence altında alınan ifadelerin mahkûmiyete esas alınması ve yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/43112",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, mahpusun üç kişilik ziyaretçi listesinde değişiklik yapılması talebinin reddedilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 11/4/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, İzmir 3 No.lu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (Ceza İnfaz Kurumu) hükümlü olarak bulunmaktadır. Başvurucuya ailesi, yasal temsilcisi ve üçüncü dereceye kadar kan ve kayın hısımlarının yanı sıra bu kişilerin dışında kendisinin belirleyeceği üç kişi tarafından ziyaret edilme hakkı tanınmış; başvurucu bu doğrultuda üç kişinin ismini Ceza İnfaz Kurumu idaresine bildirmiştir. Başvurucu 6/2/2017 tarihli dilekçesiyle ziyaretçi listesinde bulunan B.Y. isimli kişinin ceza infaz kurumunda bulunması nedeniyle kendisini ziyarete gelememesinden bahisle listeden çıkarılarak yerine H.E.nin listeye eklenmesini talep etmiştir. Ceza İnfaz Kurumu İdare ve Gözlem Kurulunun (İdare ve Gözlem Kurulu) 9/2/2017 tarihli kararıyla başvurucunun talebi, ziyaretçi listesinin oluşturulduğu tarihte B.Y.nin ceza infaz kurumunda bulunmasından bahisle ilgili mevzuat hükmüne uygun olmadığı belirtilerek reddedilmiştir. Başvurucu 13/2/2017 tarihinde İdare ve Gözlem Kurulunun kararına karşı Karşıyaka İnfaz Hâkimliğine (İnfaz Hâkimliği) şikâyet başvurusunda bulunmuştur. İnfaz Hâkimliği 27/2/2017 tarihinde şikâyet başvurusunu, İdare ve Gözlem Kurulunun aynı gerekçeleriyle reddetmiştir.  Başvurucunun bu karara karşı itirazı Karşıyaka  Ağır Ceza Mahkemesinin 15/3/2017 tarihli kararıyla işlemlerin usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle reddedilmiştir. Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden yapılan incelemede, başvurucunun kanun yararına bozma talebinin Yargıtay  Ceza Dairesinin 12/10/2017 tarihli kararıyla kabul edildiği, Karşıyaka  Ağır Ceza Mahkemesince yeniden yapılan yargılama sonucunda 1/12/2017 tarihli kararla başvurucunun itirazının kabulüne ve İnfaz Hâkimliği kararının kaldırılmasına karar verildiği anlaşılmıştır. Başvurucu 11/4/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/20690",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, mahpusun üç kişilik ziyaretçi listesinde değişiklik yapılması talebinin reddedilmesi nedeniyle özel hayata saygı hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ceza infaz kurumları arasında sağlık koşulları gerekçe gösterilerek gerçekleştirilen nakil talebinin reddedilmesi nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvurucu, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan hükümlü olarak İzmir T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda (Kurum) tutulduğu dönemde, engelli olması ve vertigo rahatsızlığı bulunması nedeniyle Kurum içinde rahat hareket edemediğini, ciddi sıkıntılar yaşadığını belirterek kendisi için daha uygun şartları olan (koğuş içinde merdiven olmayan, yükseklik farkı içermeyen) rahat hareket imkânı bulacağı bir ceza infaz kurumuna (L veya R tipi) nakil talebinde bulunmuştur. Başvurucunun başvuru formuna ek olarak sunduğu, 2014, 2017 ve 2018 yıllarında düzenlenmiş sağlık raporlarında sağ kalça ve sağ ayağından ameliyat geçirdiği, sol ayak bileğinde kırık öyküsü ve açılı kaynama bulunduğu, sol bacağının diğerinden daha kısa kaldığı, sol uyluğunda körelme/küçülme tespit edildiği, sağ gözünde görme problemi olduğu ve her raporda farklı (%64, %74, %71) belirtilmekle beraber yaklaşık %70 oranında engelli olduğu görülmüştür. Başvurucu 25/6/2019 tarihli nakil talebini içeren dilekçesi üzerine durumunun tespit edilmesi adına sağlık kurumuna sevk edilmiştir. Hakkında düzenlenen 6/12/2019 tarihli raporda başvurucunun ağır hastalığının olmadığı, hayatını ceza infaz kurumunda sürdürebileceği ancak merdiven, yükselti ve engebeli ortamdan arındırılmış düz zeminde kalmasının uygun olduğu, R (rehabilitasyon) tipi ceza infaz kurumuna nakledilmesine gerek olmadığı ifade edilmiştir. Adalet Bakanlığı (Bakanlık) Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü 24/12/2019 tarihli yazı ile başvurucunun nakil talebinin uygun görülmediğini bildirmiştir. Başvurucu takip eden süreçte yeniden nakil talebinde bulunmuş ise de Bakanlık 18/2/2020 tarihli yazı ile sağlık evrakının yetersiz olduğunu, yeniden alınacak sağlık raporuna göre bir değerlendirme yapılacağını bildirmiştir. Başvurucu 27/7/2020 tarihinde, merdiveni olan bir odada barındırıldığı gerekçesiyle İzmir Cumhuriyet Başsavcılığına şikâyet dilekçesi sunmuştur. Başsavcılık 26/8/2020 tarihli yazı ile Kurum uygulamalarının mevzuata uygun olduğunu başvurucuya bildirmiştir.  Başvurucu, Başsavcılığın söz konusu kararını 30/8/2020 tarihinde öğrenmesi üzerine 11/9/2020 tarihinde tedbir talebiyle bireysel başvuruda bulunmuştur. Komisyon tarafından başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Anayasa Mahkemesi 16/9/2020 tarihinde başvurucunun sağlık koşullarına uygun imkânların sağlanması için gerekli tedbirlerin alınması yönünde tedbir kararı vermiştir. Söz konusu kararı takiben başvurucunun 24/9/2020 tarihinde Silivri 5 Numaralı L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna nakli sağlanmıştır. Aynı kararla başvurucunun adli yardım talebi de kabul edilmiştir.  ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2020/28378",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ceza infaz kurumları arasında sağlık koşulları gerekçe gösterilerek gerçekleştirilen nakil talebinin reddedilmesi nedeniyle kötü muamele yasağının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, avukat olan başvurucunun adliye girişinde polis tarafından üstünün aranarak şeref ve itibarının zedelenmesi nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığını koruma hakkının, ilgili kamu görevlisi hakkında yaptığı suç duyurusu üzerine kovuşturma izni verilmemesi nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvuru 25/04/2013 tarihinde Afşin  Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde belirlenen eksiklikler tamamlanmış ve başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir.  İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca 26/9/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından 1/12/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve başvurunun bir örneğinin görüş için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmesine karar verilmiştir. Başvuru belgeleri ve eklerinin bir örneği görüş için Bakanlığa gönderilmiştir. Bakanlığın 22/1/2015 tarihli görüş yazısı, 2/2/2015 tarihinde başvurucu vekiline tebliğ edilmiş olup başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanlarını 13/2/2015 tarihinde sunmuştur.  A. Olaylar Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Avukat olan başvurucu 14/12/2012 tarihinde gittiği Afşin Adliyesine, avukat olduğunu beyan etmesine rağmen nöbetçi polis memuru tarafından üstü aranarak alınmıştır. Başvurucu, avukat olmasına rağmen haksız şekilde aranması sebebiyle ilgili polis memuru hakkında şikâyetçi olmuş; Afşin Kaymakamlığının 15/1/2013 tarihli ve 2013/01 sayılı kararı ile polis memuru hakkında soruşturma izni verilmemesine karar verilmiştir. İlgili kararın gerekçesi şöyledir: “Av. Mehmet Ergin isimli şahsın polis noktasından hızlı bir şekilde Afşin Adliyesine girdiği, görevli polis memurunun da şahsı durdurarak x-ray cihazından geçmesini söylediği, Av. Mehmet Ergin’in kendisinin avukat olduğunu söylediği, bunun üzerine polis memurunun avukatlık kimliğini göstermesini istediği, Av. Mehmet Ergin’in kimliğini göstermediği, polis memurunun kimliğini göstermemesi üzerine güvenlik açısından x-ray cihazından geçmesini söylediği, Av. Mehmet Ergin’in bunu da yapmaması üzerine polis memuru tarafından şahsın üzerinin aranmasını müteakiben içeriye girdiği, polis noktasında bulunan kameralardan Av. Mehmet Ergin’in kimlik göstermediğinin görüldüğü, ayrıca polis memuru K.’nin, 2559 sayılı PVSK’nın 4/A maddesi, Adli Önleme Araması Yönetmeliğine göre Afşin Sulh Ceza Mahkemesinin 2012/331 İş sayılı kararı ile alınmış önleme arama kararı, Adalet Bakanlığı Hukuk İşleri Genel Müdürlüğünün 2002 yılında çıkarmış olduğu 8 sayılı Genelgesi, Adliye Binası Nokta Nöbet Talimatı ve Afşin Cumhuriyet Başsavcılığının 11/1/2012 tarih ve 2012/45 sayılı yazıları ile belirtmiş olduğu sözlü talimatlarına göre arama yaptığı, dolayısıyla hukuka aykırı bir şekilde bir kimsenin üstünün veya eşyasının aranmadığı ve haksız arama yapılmadığının anlaşıldığından polis memuru  K. hakkındaki iddia ile ilgili olarak 4483 sayılı Kanun’un  maddesi uyarınca soruşturma izni verilmemesine karar verilmiştir.” Başvurucu soruşturma izni verilmemesine dair karara karşı itiraz yoluna başvurmuştur. Gaziantep Bölge İdare Mahkemesinin 25/2/2013 tarihli ve E.2013/70, K.2013/6 sayılı kararıyla ön inceleme dosyasında yer alan bilgi ve belgelerin soruşturma açılmasını gerekli kılacak nitelik ve yeterlilikte olmadığı, verilen kararda yöntem ve yasaya aykırılık görülmediği gerekçesiyle itirazın reddine kesin olarak karar verilmiştir.  Karar, başvurucu vekiline 26/3/2013 tarihinde tebliğ edilmiş olup başvurucu, 25/4/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 19/3/1969 tarihli ve 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “Avukatların avukatlık veya Türkiye Barolar Birliği ya da baroların organlarındaki görevlerinden doğan veya görev sırasında işledikleri suçlardan dolayı haklarında soruşturma, Adalet Bakanlığının vereceği izin üzerine, suçun işlendiği yer Cumhuriyet savcısı tarafından yapılır. Avukat yazıhaneleri ve konutları ancak mahkeme kararı ile ve kararda belirtilen olayla ilgili olarak Cumhuriyet savcısı denetiminde ve baro temsilcisinin katılımı ile aranabilir. Ağır ceza mahkemesinin görev alanına giren bir suçtan dolayı suçüstü hali dışında avukatın üzeri aranamaz. ” 4/7/1934 tarihli ve 2559 sayılı Polis Vazife ve Salâhiyet Kanunu’nun “Önleme Araması” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “Polis, tehlikenin veya suç işlenmesinin önlenmesi amacıyla usûlüne göre verilmiş sulh ceza hâkiminin kararı veya bu sebeplere bağlı olarak gecikmesinde sakınca bulunan hâllerde mülkî âmirin vereceği yazılı emirle; kişilerin üstlerini, araçlarını, özel kâğıtlarını ve eşyasını arar; alınması gereken tedbirleri alır, suç delillerini koruma altına alarak 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu hükümlerine göre gerekli işlemleri yapar.  Arama talep yazısında, arama için makul sebeplerin oluştuğunun gerekçeleriyle birlikte gösterilmesi gerekir.  Arama kararında veya emrinde;  a) Aramanın sebebi,  b) Aramanın konusu ve kapsamı,  c) Aramanın yapılacağı yer,  ç) Aramanın yapılacağı zaman ve geçerli olacağı süre,  belirtilir.  Önleme araması aşağıdaki yerlerde yapılabilir:  a) 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu kapsamına giren toplantı ve gösteri yürüyüşlerinin yapıldığı yerde veya yakın çevresinde.  b) Özel hukuk tüzel kişileri ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları veya sendikaların genel kurul toplantılarının yapıldığı yerin yakın çevresinde.  c) Halkın topluca bulunduğu veya toplanabileceği yerlerde.  ç) Eğitim ve öğretim özgürlüğünün sağlanması için her derecede eğitim ve öğretim kurumlarının idarecilerinin talebiyle ve 20 nci maddenin ikinci fıkrasının (A) bendindeki koşula uygun olarak girilecek yüksek öğretim kurumlarının içinde, bunların yakın çevreleri ile giriş ve çıkışlarında.  d) Umumî veya umuma açık yerlerde.  e) Her türlü toplu taşıma araçlarında, seyreden taşıtlarda.  Konutta, yerleşim yerinde ve kamuya açık olmayan işyerlerinde ve eklentilerinde önleme araması yapılamaz.  Spor karşılaşması, miting, konser, festival, toplantı ve gösteri yürüyüşünün düzenlendiği veya aniden toplulukların oluştuğu hallerde gecikmesinde sakınca bulunan hal var sayılır.  Polis, tehlikenin önlenmesi veya bertaraf edilmesi amacıyla güvenliğini sağladığı bina ve tesislere gelenlerin; herhangi bir emir veya karar olmasına bakılmaksızın, üstünü, aracını ve eşyasını teknik cihazlarla, gerektiğinde el ile kontrol etmeye ve aramaya yetkilidir. Bu yerlere girmek isteyenler kimliklerini sorulmaksızın ibraz etmek zorundadırlar. Milletlerarası anlaşmalar hükümleri saklıdır.  Önleme aramasının sonucu, arama kararı veya emri veren merci veya makama bir tutanakla bildirilir.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/2891",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, avukat olan başvurucunun adliye girişinde polis tarafından üstünün aranarak şeref ve itibarının zedelenmesi nedeniyle kişinin maddi ve manevi varlığını koruma hakkının, ilgili kamu görevlisi hakkında yaptığı suç duyurusu üzerine kovuşturma izni verilmemesi nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, işçi alacaklarının tahsili istemiyle 27/2/2008 tarihinde açtığı davanın makul sürede tamamlanmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş, tazminat talebinde bulunmuştur.   Başvuru, 19/2/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede dosyanın Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm Birinci Komisyonunca, 30/4/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından 26/9/2014 tarihinde, başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 13/10/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 27/2/2008 tarihinde Kızıltepe Belediye Başkanlığı aleyhine Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla) açtığı davada, kanundan ve toplu iş sözleşmelerinden doğan alacaklarının ödenmesini talep etmiştir.  Yargılama, Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinin (İş Mahkemesi sıfatıyla) E.2008/137 sayılı dava dosyasında halen devam etmektedir. Başvurucu, 19/2/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi ve  maddesinin (1) numaralı fıkrası, 30/1/1950 tarih ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci fıkrası ve  maddesi (Bkz. B.No: 2013/6792, 18/6/2014, §§ 16–20). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/2195",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, işçi alacaklarının tahsili istemiyle 27/2/2008 tarihinde açtığı davanın makul sürede tamamlanmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş, tazminat talebinde bulunmuştur.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; orman vasfına haiz tapulu taşınmaz kaydının iptal edilmesinden dolayı açılan tazminat davasında, usul ve kanuna aykırı yöntemle taşınmaz değerinin düşük tespit edilmesi ve yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 1/12/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların murisinden kalan İzmir'in Narlıca ilçesindeki tapuda kâin 000 m2'lik taşınmazla ilgili Orman Genel Müdürlüğü tarafından açılan tapu iptal tescil davasında İzmir  Asliye Hukuk Mahkemesi 21/12/2009 tarihli kararıyla taşınmazın orman vasfı ile Hazine adına kayıt ve tesciline karar vermiştir. Başvurucular, İzmir  Asliye Hukuk Mahkemesi kararıyla Hazine adına tesciline karar verilen taşınmaz bedelinin tahsili istemiyle 31/5/2013 tarihinde İzmir  Asliye Hukuk Mahkemesinde (Mahkeme) dava açmışlardır. UYAP aracılığıyla erişilen bilgi ve belgelere göre yargılama devam etmekte olup duruşma 10/10/2019 tarihine ertelenmiştir.  Bu arada UYAP'tan yapılan nüfus kaydı sorgulamasından başvurucu Muteber Öztürk'ün 24/6/2018 tarihinde vefat ettiği anlaşılmıştır. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/39842",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, orman vasfına haiz tapulu taşınmaz kaydının iptal edilmesinden dolayı açılan tazminat davasında, usul ve kanuna aykırı yöntemle taşınmaz değerinin düşük tespit edilmesi ve yargılamanın makul sürede sonuçlandırılmaması nedenleriyle mülkiyet ve adil yargılanma haklarının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 27/2/2008 tarihinde Kızıltepe  Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla) açtığı alacak davasında makul sürede yargılama yapılmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.  Başvuru, 19/2/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. İdari yönden yapılan ön incelemede başvurunun Komisyona sunulmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir.  Birinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 15/5/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği, görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 11/6/2014 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir:  Başvurucu, 27/2/2008 tarihinde Kızıltepe Belediye Başkanlığı aleyhine Kızıltepe  Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla) açtığı davada, kanundan ve toplu iş sözleşmelerinden doğan alacaklarının ödenmesini talep etmiştir.  Yargılama, Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinin (İş Mahkemesi sıfatıyla) E.2008/128 sayılı dava dosyasında halen devam etmektedir.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi ile  maddesinin (1) numaralı fıkrası, 30/1/1950 tarih ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası ile  maddesinin birinci fıkrası ve  maddesi. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/2240",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 27/2/2008 tarihinde Kızıltepe Asliye Hukuk Mahkemesinde (İş Mahkemesi sıfatıyla) açtığı alacak davasında makul sürede yargılama yapılmadığını belirterek, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüş ve tazminat talep etmiştir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; gözaltı tedbiri dolayısıyla ödenen tazminatın yetersiz olması, adli kontrol tedbiri dolayısıyla tazminat ödenmemesi nedeniyle adil yargılanma ile kişi hürriyeti ve güvenliği haklarının, vekâlet ücretinin yapılan düzenlemeyle azaltılması nedeniyle de mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 13/4/2018 tarihinde yapılmıştır.  Komisyon, başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Adana Cumhuriyet Başsavcılığının yürüttüğü bir soruşturma kapsamında 25/11/2015 tarihinde gözaltına alınmıştır. Hâkimlik 27/11/2015 tarihinde, başvurucunun yurt dışına çıkmama ve hâkim tarafından belirlenen yerlere, belirtilen süreler içinde düzenli olarak başvurmak şeklinde adli kontrol tedbiri uygulanması şartıyla serbest bırakılmasına karar vermiştir. Adana Cumhuriyet Başsavcılığı 11/5/2017 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına karar vermiştir. Başvurucu 23/5/2017 tarihli dilekçesiyle 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun  maddesi uyarınca haksız yere gözaltında kalması ve adli kontrol tedbiri nedeniyle 000 TL maddi,000 TL manevi tazminatın gözaltı tarihinden itibaren işletilecek yasal faizi ile birlikte tahsili talebiyle dava açmıştır. Dava dilekçesinde başvurucu; gözaltının haksız olduğu iddiasını -5271 sayılı Kanun'un  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (e) bendini zikretmek suretiyle- beraat etmiş olmasına dayandırmıştır. Dilekçesinde başvurucu, gözaltına alınmasının neden hukuka aykırı olduğuna ilişkin bir açıklamada bulunmamıştır. Adana  Ağır Ceza Mahkemesi 14/11/2017 tarihinde 66,68 TL maddi ve 150 TL manevi tazminatın gözaltı tarihi olan 25/11/2015 tarihinden itibaren işletilecek yasal faizi ile birlikte başvurucuya verilmesine, ayrıca kendisini vekille temsil ettirdiğinden karar tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 770 TL vekâlet ücretinin de ödenmesine karar vermiştir.  Bu karara karşı istinaf yoluna başvurulmuştur. Adana Bölge Adliye Mahkemesi  Ceza Dairesi 31/1/2018 tarihinde istinaf başvurusunun esastan reddine kesin olarak karar vermiştir. Başvurucu, Bölge Adliye Mahkemesinin kararını 6/4/2018 tarihinde öğrendiğini belirtmiştir. Başvurucu 13/4/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili hukuk için bkz. A.A. [GK], B. No: 2017/34502, 21/10/2021, §§ 22- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/11152",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gözaltı tedbiri dolayısıyla ödenen tazminatın yetersiz olması, adli kontrol tedbiri dolayısıyla tazminat ödenmemesi nedeniyle adil yargılanma ile kişi hürriyeti ve güvenliği haklarının, vekâlet ücretinin yapılan düzenlemeyle azaltılması nedeniyle de mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bir sosyal güvenlik ödemesinin değer kaybına uğratılarak ödenmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 15/6/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1954-1970 yılları arasında Emekli Sandığına tabi memur olarak görev yapmıştır. Başvurucu bu tarihten sonra özel sektörde Sosyal Sigortalar Kurumuna (SSK) tabi olarak çalışmış ve SSK tarafından 1/2/1977 tarihi itibarıyla başvurucuya emekli aylığı bağlanmıştır. Anayasa Mahkemesi 5/2/2009 tarihli ve E.2005/40, K.2009/17 sayılı kararı ile 24/5/1983 tarihli ve 2829 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumlarına Tabi Olarak Geçen Hizmetlerin Birleştirilmesi Hakkında Kanun'un  maddesinde yer alan \"Son defa T. Emekli Sandığına tabi görevlerden emekliye ayrılan ve\" ibaresini, Anayasa'nın  ve  maddelerine aykırı olduğu gerekçesiyle iptal etmiştir. Bu karar 5/6/2009 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanmış olup 5/6/2010 tarihi itibarıyla yürürlüğe girmiştir. Başvurucu 3/9/2010 tarihli dilekçesiyle Sosyal Güvenlik Kurumundan (SGK), Emekli Sandığına tabi olarak çalıştığı dönemler için emekli ikramiyesi ödenmesi talebinde bulunmuştur. SGK 14/10/2010 tarihli yazıyla talebi reddetmiştir. A. Ankara  İdare Mahkemesindeki İlk Yargı Süreci Başvurucu, SGK'nın işleminin iptali ve emekli ikramiyesinin ödenmesi talebiyle dava açmıştır. Ankara  İdare Mahkemesi 30/11/2012 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Anılan kararın gerekçesinde Emekli Sandığına tabi görevinden kendi isteği ile ayrılarak 8/9/1999 tarihinden önce çalışmaya başlayanların 25/5/1971 tarihli 1475 sayılı mülga İş Kanunu'nun  maddesi uyarınca emekli ikramiyesi alamayacaklarına yer verilmiştir. Başvurucu bu karara itiraz etmiştir. Ankara Bölge İdare Mahkemesi  Kurul (Kurul) 26/12/2013 tarihli kararla ilk derece mahkemesi kararını ortadan kaldırarak davanın kabulüne karar vermiştir. Kurul, Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilen kanun hükümlerinin devam eden yargılamalarda uygulanamayacağı saptamasında bulunarak farklı sosyal güvenlik kurumlarına tabi hizmet süreleri birleştirilmek suretiyle aylık bağlanan ancak, Emekli Sandığına tabi hizmetleri için ikramiye ödenmeyen kişilere emekli aylığının bağlandığı tarihteki katsayılar gözetilerek ödeme yapılması gerektiğine işaret etmiştir.B. Ankara  İdare Mahkemesindeki İkinci Yargı Süreci Başvurucu lehine sonuçlanan mahkeme kararı üzerine SGK'dan emekli ikramiyesinin ödenmesi talebinde bulunmuştur. SGK, emekli aylığının bağlandığı 1/2/1977 tarihindeki katsayıyı esas alarak 0,40 TL ikramiyenin başvurucuya ödenmesine karar vermiştir. Başvurucu anılan işleme itiraz etmişse de SGK 21/5/2014 tarihinde itirazı reddetmiştir. Başvurucu, ikramiyenin güncel değerler üzerinden hesaplanması gerektiği iddiasıyla işlemin iptali talebiyle dava açmıştır. Ankara  İdare Mahkemesi 29/12/2014 tarihinde davayı reddetmiştir. Mahkeme kararında ikramiyenin emeklilik tarihindeki katsayılar üzerinden ödeneceğine dair Kurul kararının kesinleşmiş olduğu ve güncel tutarlara göre ödeme yapılmasının kanuni bir dayanağının bulunmadığı gerekçesine yer verilmiştir. Temyiz edilen karar Kurul tarafından 12/11/2015 tarihinde onanmıştır. Karar düzeltme istemi de aynı Kurul tarafından 19/4/2016 tarihinde reddedilmiştir. Nihai karar başvurucuya 17/5/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 15/6/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/11436",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bir sosyal güvenlik ödemesinin değer kaybına uğratılarak ödenmesi nedeniyle mülkiyet hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, hakkında verilen hapis cezalarının kanuna aykırı olarak içtima edilmesi nedeniyle anayasal haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.   Başvuru, 3/1/2013 tarihinde Vize Asliye Ceza Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 21/3/2013 tarihinde başvurunun karara bağlanması için Bölüm tarafından ilke kararı alınması gerekli görüldüğünden, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir. OLAYLAR VE OLGULARA. Olaylar  Başvuru dilekçesindeki ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, başvuru tarihinde Vize Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunmaktadır. Başvurucu hakkında yağma suçlarından İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 1/6/2005 tarih ve E.2004/91, K.2005/81 sayılı ilamı ile 4 yıl 2 ay; İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 8/3/2006 tarih ve E.2004/205, K.2006/74 sayılı ilamı ile 20 yıl 10 ay; Bakırköy  Ağır Ceza Mahkemesinin 11/3/2008 tarih ve E.2007/209, K.2008/88 sayılı ilamı ile 8 yıl 4 ay hapis cezasına hükmedilmiş olup, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 9/7/2012 tarih ve 2012/762 Değişik İş sayılı kararı ile aynı neviden olan bu cezaların 32 yıl 16 ay hapis cezası olarak toplanmasına ve infazına karar verilmiş ve bu karara uygun olarak Kırklareli Cumhuriyet Başsavcılığınca müddetname tanzim edilmiştir. Başvurucunun, hakkında verilen toplama kararının ve buna bağlı olarak düzenlenen müddetnamenin kanuna aykırı olduğunu belirterek yaptığı başvuru, anılan Mahkemenin 9/8/2012 tarih ve 2012/871 Değişik İş sayılı kararı ile reddedilmiştir.  Başvurucunun bu karara yaptığı itiraz da İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 17/12/2012 tarih ve 2012/1449 Değişik İş sayılı kararı ile reddedilmiş ve bu karar başvurucuya 25/12/2012 tarihinde tebliğ edilmiştir.B. İlgili Hukuk 1/3/1926 tarih ve 765 sayılı mülga Türk Ceza Kanunu’nun  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Aynı neviden şahsi hürriyeti bağlayıcı muvakkat cezaların birleştirilmesi halinde tatbik edilecek ceza ağır hapiste 36, hapiste 25, sürgünde 15, hafif hapiste 10 seneyi geçemez.” 4/11/2004 tarih ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un “Ağır Hapis Cezasının Dönüştürülmesi” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir:“Kanunlarda öngörülen ‘ağır hapis’ cezaları, ‘hapis’ cezasına dönüştürülmüştür.” 26/9/2004 tarih ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun “Zaman Bakımından Uygulama” kenar başlıklı  maddesinin (2) numaralı fıkrası şöyledir:  “Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.” ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/307",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, hakkında verilen hapis cezalarının kanuna aykırı olarak içtima edilmesi nedeniyle anayasal haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 15/7/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilir olduğuna, esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen başvuru hakkında görüş sunulmayacağını bildirmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 2/11/2008 tarihinde yakalanmış, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının (CMK mülga  madde ile görevli) 26/11/2008 tarihli iddianamesi ile terör örgütüne üye olma ve mala zarar verme suçlarından hakkında kamu davası açılmış, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesince 19/8/2010 tarihinde görevsizlik kararı verilmiştir. İstanbul  Çocuk Ağır Ceza Mahkemesince 9/3/2011 tarihinde yetkisizlik kararı verilerek dava dosyası Bakırköy Çocuk Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmiştir.Bakırköy  Çocuk Mahkemesince 2/3/2012 tarihinde yetkisizlik kararı verilerek dava dosyası Gaziosmanpaşa Çocuk Mahkemesine gönderilmiştir. Anılan Mahkemece yetkisizlik kararı verilmesi üzerine dava dosyası, İstanbul  Çocuk Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmiş olup yargılama devam etmektedir.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/12000",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesinde düzenlenen Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini Cebren Iskat veya Vazife Görmekten Men suçuna teşebbüsten İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinde yürütülen yargılama ve yargılama sonunda verilen mahkûmiyet kararı nedeniyle Anayasa’nın  maddesinde koruma altına alınan adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.   Başvuru dilekçesi ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. Komisyonca, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Birinci Bölüm, 17/6/2014 tarihinde yapılan toplantıda başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına ve bir örneğinin Adalet Bakanlığına gönderilmesine, Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü’nün  maddesi (2) numaralı fıkrası uyarınca başvuru hakkında ivedilikle karar verilmesini gerekli görerek Bakanlık cevabı beklenilmeden incelenmesine karar vermiştir.  A. Olaylar Başvuru formunda ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir: 20-21 Ocak 2010 tarihlerinde ulusal yayın yapan günlük bir gazetede “Fatih Camii Bombalanacaktı - İki Yüz Bin Kişiye Tutuklama” başlıklı haberlerin yayınlanmasından sonra, haberi yapan gazeteci tarafından 21/1/2010 tarihinde habere dayanak teşkil eden 3 adet DVD ve 1 adet CD, 29/1/2010 tarihinde de 19 adet CD, 10 adet ses kaseti ve 2229 sayfalık belge İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına teslim edilmiştir.  İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca soruşturma kapsamında el konulan 11 nolu CD’de  Ordu, 2, 3, 5 ve  Kolordular, Donanma, Harp Akademileri, Bursa ve İstanbul Jandarma Bölge Komutanlıklarınca hazırlanan harekât ve tedhiş planları, listeler ile 2003 yılı plan seminerine ait bir kısım yazışmalar, 16 nolu CD’de Adalet ve Kalkınma Partisi Hükümetince yapılan bazı atamalar hakkında bilgiler, 17 nolu CD’de ise 11 nolu CD’de bulunan harekât ve tedhiş planlarının bulunduğu değerlendirilmiştir.  İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 2/7/2010 tarih ve 2010/420 sayılı iddianamesiyle 196 sanık hakkında 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 147, 61/1, 31, 33,  maddeleri kapsamında kamu davası açılmıştır. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 23/7/2010 tarihli iddianamenin kabulü ve tensip kararı sonrası 16/12/2010 tarihli duruşmayla yargılama başlamıştır. Yargılama sürecinde İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 16/6/2011 tarih ve 2011/288 sayılı iddianamesiyle 28 sanık hakkında, 11/11/2011 tarih ve 2011/554 sayılı iddianamesiyle başvurucunun da aralarında bulunduğu 143 sanık hakkında Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren ıskat veya vazife görmekten men etmeye teşebbüs suçundan açılan davalar, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 2010/283 Esas sayılı dosyasında birleştirilmiştir. Daha sonra başvurucu hakkındaki dosya tefrik edilmiş, yargılamaya 2012/194 Esas sayılı dosya üzerinden devam edilmiştir. İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin 2/5/2013 tarih ve E.2012/194, K.2013/105 sayılı kararıyla, başvurucu hakkında Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren ıskat veya vazife görmekten men etmeye teşebbüs suçundan 765 Sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  ve  maddeleri gereğince mahkumiyet kararı verilmiştir.  Temyiz incelemesi sonunda, başvurucu hakkındaki mahkûmiyet kararı Yargıtay  Ceza Dairesinin 10/10/2013 tarih ve E.2013/11262, K.2013/12436 sayılı ilamıyla onanmıştır. Başvurucuya müddetname 4/3/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 31/3/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk Mahkumiyet esas alınan suç tarihinde yürürlükte olan 1/3/1926 tarih ve 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesi şöyledir:“Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren iskat veya vazife görmekten cebren menedenlerle bunları teşvik eyliyenlere ağırlaştırılmış müebbet ağır hapis cezası hükmolunur.” 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun  maddesi şöyledir:125, 131, 133, 146, 147, 149 ve 156 ncı maddelerde yazılı cürümlerden birini veya bazılarını hususi vasıtalarla işlemek üzere bir kaç kişi aralarında gizlice ittifak ederlerse bunlardan her biri aşağıda yazılı cezaları görür.1 - Yukarıdaki fıkrada yazılı ittifak 125, 131, 133 ve 156 ncı maddelerde yazılı cürümlerin yapılmasına dair ise sekiz seneden on beş seneye kadar ağır hapis cezası hükmolunur. 2 - Bu ittifak 146 ve 147 nci maddelerde gösterilen cürümlerin icrasına müteallik ise dört seneden on iki seneye ve 149 uncu maddede gösterilen cürümlerin icrasına aid ise üç seneden yedi seneye kadar ağır hapis cezası verilir. Cürmün icrasına ve kanuni takibata başlanmazdan evvel bu ittifaktan çekilenler ceza görmezler.” ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/4991",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 147. maddesinde düzenlenen Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini Cebren Iskat veya Vazife Görmekten Men suçuna teşebbüsten İstanbul 10. Ağır Ceza Mahkemesinde yürütülen yargılama ve yargılama sonunda verilen mahkûmiyet kararı nedeniyle Anayasa’nın 36. maddesinde koruma altına alınan adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, yargılamanın yenilenmesi talebinin mahkeme başkanı tarafından reddedilmesi nedeniyle karar elde etme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 14/6/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvurucu, bireysel başvuru harç ve masraflarını karşılama imkânının bulunmadığını belirterek adli yardım isteminde bulunmuştur. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, Hatay  Ağır Ceza Mahkemesinde (Mahkeme) yapılan yargılama neticesinde anılan Mahkemenin 5/12/2012 tarihli kararıyla kasten öldürme suçundan 15 yıl hapis cezasına mahkûm edilmiş; söz konusu hüküm Yargıtay  Ceza Dairesinin 9/12/2013 tarihli onama ilamı ile kesinleşmiştir. Başvurucu 25/11/2015 tarihinde Hatay  Ağır Ceza Mahkemesi Başkanlığına hitaben yazdığı dilekçesinde; atılı suçtan mahkûmiyetini gerektirecek somut delil bulunmadığını, tanık olarak dinlenen kişilerin maktulün yakını olması nedeniyle verdikleri ifadelerin hükme esas alınamayacağını, indirim sebeplerinin uygulanmama gerekçesinin gerekçeli kararda açıklanmadığını, bu sebeplerle Anayasa’da güvence altına alınan haklarının ihlal edildiğini belirterek yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunmuştur. Söz konusu talep Hatay  Ağır Ceza Mahkemesi Başkanlığının 16/12/2015 tarihli yazısı ile talebin içeriğinin mahkeme kararını eleştirir nitelikte olduğu, anılan hükmün Yargıtay incelemesinden geçerek kesinleştiği, başvurucunun istemesi hâlinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunabileceği belirtilmek suretiyle reddedilmiştir. Ret kararı üzerine başvurucu 13/1/2016 tarihinde Anayasa Mahkemesine başvuruda bulunmuştur (B. No: 2016/1120). Başvurucu bu başvuruda; kasten öldürme suçundan 15 yıl hapis cezasına ilişkin mahkûmiyet kararı verilmesini gerektirecek somut, kesin ve inandırıcı bir delil bulunmadığını, çelişkili ifadeler içeren tanık beyanlarının hükme esas alındığını, eksik inceleme ile hatalı değerlendirmeye dayalı olarak verilen kararın yeterli gerekçe içermediğini ve hakkaniyete aykırı olduğunu belirterek adil yargılama hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Anayasa Mahkemesi İkinci Bölüm Birinci Komisyonu 2/3/2016 tarihinde bu başvuruyu, Hatay  Ağır Ceza Mahkemesinin başvuruya konu 5/6/2012 tarihli kararının Yargıtay  Ceza Dairesinin 9/12/2013 tarihli onama ilamıyla kesinleştiğini, böylece olağan başvuru yollarının tüketilmiş olduğunu, nihai kararın başvurucuya tebliğ edildiği tarihin tespit edilememekle birlikte itiraz yoluna gidilmesi istemiyle başvurucunun Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına başvurduğu en geç 4/3/2014 tarihinde nihai kararı öğrendiğinin kabul edilmesi gerektiğini belirtilerek süre aşımı nedeniyle kabul edilemez bulmuştur. Başvurucu, Anayasa Mahkemesinin kararına itiraz etmiştir. İtirazında Hatay  Ağır Ceza Mahkemesi Başkanlığının yönlendirmesi nedeniyle bireysel başvuruya başvurduğunu, Anayasa Mahkemesinin ise süre aşımı nedeniyle kabul edilemezlik kararı verdiğini, böylece mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür. Anayasa Mahkemesi Komisyonlar Başraportörlüğü 7/6/2016 tarihinde, Komisyonca verilen kararların kesin nitelikte olması nedeniyle itiraz hakkında işlem yapılmasına gerek olmadığına karar vermiştir.  Bu karar 9/6/2016 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş, başvurucu 14/6/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunulmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/11390",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, yargılamanın yenilenmesi talebinin mahkeme başkanı tarafından reddedilmesi nedeniyle karar elde etme hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bazı ulusal gazetelerde yayımlanan haberler ve köşe yazıları nedeniyle çeşitli sürelerde resmî ilan ve reklamlarının kesilmesine karar verilmesinin başvurucuların ifade ve basın özgürlüklerini ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvurular 2016 yılından itibaren çeşitli tarihlerde yapılmıştır. Komisyonlarca başvuruların kabul edilebilirlik incelemelerinin Bölümler tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  2016/5903 No.lu bireysel başvuru Birinci Bölüm tarafından 27/2/2020 tarihinde yapılan toplantıda görüşülmüş ve başvurunun niteliği itibarıyla Genel Kurul tarafından karara bağlanması gerekli görüldüğünden Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük)  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca Genel Kurula sevkine karar verilmiştir. Diğer başvurular ise İkinci Bölüm tarafından 8/9/2021 tarihinde yapılan toplantıda görüşülmüş ve aralarında konu yönünden hukuki irtibat bulunması nedeniyle 2018/7000 No.lu dosya üzerinde birleştirilmiş ve başvurunun niteliği itibarıyla Genel Kurul tarafından karara bağlanması gerekli görülerek Genel Kurula sevkine karar verilmiştir. Anayasa Mahkemesi Genel Kurulu 2016/5903 No.lu başvuru ile 2018/7000 No.lu dosya üzerinde birleşen başvuruların aralarında konu yönünden hukuki irtibat bulunması nedeniyle 2016/5903 No.lu dosya üzerinde birleştirilmesine karar vermiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. 2016/5903 No.lu bireysel başvuru haricinde diğer başvurulara ilişkin olarak başvurucular, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuşlardır.    Başvuru formlarında ve eklerinde ifade edildiği şekliyle olaylar özetle şöyledir:A. Gazetelerin Resmî İlan ve Reklamlarının Basın İlan Kurumunca Kesilmesi Başvurucular, olayların geçtiği tarihte ulusal gazetelerin yayımcısıdır. Başvurucuların kararlarını şikâyet ettikleri Basın İlan Kurumu (BİK) ise 2/1/1961 tarihli ve 195 sayılı Basın İlan Kurumu Teşkiline Dair Kanun ile kurulmuş kamu tüzel kişiliğini haiz bir idari organdır. BİK'in internet sitesinde Kurumun resmî ilanların dağıtımında adaletsiz davranıldığı gerekçesiyle Hükûmet ile gazeteleri karşı karşıya getiren uygulamalara son vermek amacıyla kurulduğu ifade edilmiştir.  BİK'in görevleri 195 sayılı Kanun'da sayılmıştır. BİK'in görevlerinden biri de Kanun'un  maddesinde ifade edilmiştir. Buna göre BİK, basın ahlak esaslarına aykırı hareket eden gazetelere şikâyete bağlı olarak veya resen inceleme yaparak resmî ilan ve reklamların kesilmesi yoluyla yaptırım uygulayabilmektedir. BİK Genel Kurulu söz konusu görevini yerine getirmek amacıyla basın ahlak esaslarını belirleyerek ilan etmiştir (bkz. § 55).B. Başvuruya Konu Süreçler 2016/5903 No.lu Bireysel Başvuruya İlişkin Süreç Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın 2006 yılında başbakan olduğu dönemde, çiftçilik yapan K.Ö. isimli bir vatandaşla yaşadığı diyaloglar uzun süre kamuoyu gündeminde yer almıştır. Vatandaşın \"Çiftçinin hâli ne olacak? Hangi yüzle geliyor buraya?\" diye bağırması üzerine Başbakan ile vatandaş arasında kısa süren bir polemik yaşanmış ve Başbakan sözlerinin bir yerinde K.Ö.ye \"Artistlik yapma.\" ve \"Lan.\" diye hitap etmiştir.  Cumhuriyet gazetesinin 28/2/2013 tarihli nüshasında \"Artist!\" başlıklı bir yazı yayımlanmıştır. Yazar, hicivli bir şekilde Hükûmetin PKK ile mücadele politikalarını eleştirmiş; PKK'nın silahsızlandırılması çabalarının hayalden ibaret olduğunu, barış sürecinin Kürt kimliğinin tanınması, Abdullah Öcalan'ın lider olarak kabul edilmesi ve Türklerin azınlığa düşürülmeye çalışılması çabalarından ibaret olduğunu savunmuştur. Kışkırtıcı sayılabilecek bir üslup kullanan yazar, Başbakan'ın etnik kimliğini gizlediğini ve kökeninin Türk olmaması nedeniyle de Türklerin ve Türk devletinin aleyhine olan söz konusu politikaları ısrarlı bir şekilde sürdürmeye devam ettiğini ileri sürmüştür. Yazar, Başbakan'ın konuşmalarının inandırıcılıktan uzak olduğunu ifade ettikten sonra sözlerini şu şekilde noktalamıştır:\" ...Bu (hangi?) milletin barış ve huzuru için baldıran zehri de içermiş!..'Artistlik yapma lan!' \". BİK ilgili gazete yazısı üzerine resen inceleme başlatmıştır. BİK'in 25/6/2013 tarihli Yönetim Kurulu kararıyla başvurucu gazete hakkında resmî ilan ve reklamlarının üç gün süre ile kesilmesine karar verilmiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısımları şöyledir:\"...Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'a yönelik olduğu anlaşılan 'artistlik yapma lan' cümlesinde yer alan 'lan' kelimesinin, küçüklere ve gençlere de yayın yoluyla ulaşan gazetelerde yer almaması basın etiği açısından önemli ve gereklidir. Bu açıdan, bir gazete yayınında yer alan 'lan' kelimesi basın etiğine ve ahlaka aykırı bir ifadedir.'lan' kelimesinin söylendiği ya da yazıldığı şekli itibariyle yöneldiği kişinin toplum nezdindeki saygınlığını azaltabileceği, o kişinin onurunu ve itibarını zedeleyebileceği gibi, küçültücü değer yargıları içerdiği, aşağılayıcı ve incitici bir ifade olduğu da ayrıca göz önüne alınmalıdır. Hatta bir kişiye 'lan' kelimesi ile hitap edilmesinin Türk Ceza Kanunu'nun  maddesine göre o kişinin onur, şeref ve saygınlığını rencide ettiği durumlarda 'hakaret' suçunu dahi oluşturması söz konusu olabilir....Bu çerçevede basın etiğine ve ahlaka aykırı sayılan ve aşağılayıcı, incitici sözcük niteliğindeki 'lan' kelimesinin gazetelerde yer almasının Basın Ahlak Esaslarını ihlal edeceği açıktır.Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'a yönelik olduğu anlaşılan 'artistlik yapma lan!' ifadesinin de; özellikle bu köşe yazısının sonunda veriliş şekli itibariyle basın etiğine ve ahlaka aykırı olduğu; Başbakan Recep Tayyip Erdoğan hakkında eleştiri sınırlarını aşan aşağılayıcı ve incitici sözlerden oluştuğu görülmüştür. Bu açıdan ... 'Artistlik yapma lan!' ifadesinin basının haber verme ve ifade özgürlüğü sınırlarını aşarak Basın Ahlak Esas Hakkında 129 sayılı Genel Kurul kararının  maddesini ve bu maddenin h ve ı bentlerini ihlal ettiği kanaatine varılmıştır. ...'Artistlik yapma lan' ifadesinin daha önce başbakan Recep Tayyip Erdoğan tarafından söylendiği gerekçesiyle bir başkası tarafından da kullanılması, o kişiyi hukuken sorumlu olmaktan kurtarmamalıdır. Bu ifade, dosyadaki mevcut bilgilere göre başbakan tarafından bir başka kişiye söylenmiş ve herhangi bir hukuk denetimine tabi olmamıştır. Bu ifade nedeniyle başbakan hakkında herhangi bir hukuki işlem yapılmaması farklı bir süreci kapsamaktadır. Dolayısıyla bu ifade nedeniyle başbakanın hukuken sorumlu tutulmaması, bu ifadeyi kendisine karşı kullanan diğer kişilerin de hukuken sorumlu tutulmamasına yol açmamalıdır. Aksinin ileri sürülmesi hukuk mantığı ile bağdaşmaz, hukukta kaos yaratır... Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi (hakem sıfatıyla) 22/12/2015 tarihli kararıyla itirazın reddine kesin olarak karar vermiştir. Gerekçeli kararın ilgili kısmı şöyledir:\"...karar içeriği ve kullanılan ifade değerlendirildiğinde verilen kararın yerinde ve mevzuata uygun bulunduğu anlaşılmıştır...\" 2018/5217 No.lu Bireysel Başvuruya İlişkin Süreç Sözcü gazetesinin 18/4/2017 tarihli nüshasında \"Manipülasyon İddialarından Sonra Yeni Skandal Anadolu Ajansı Sonucu Bir Gün Önceden Bildi\" başlıklı bir yazı yayımlanmıştır. Bu yazıda; devletin resmî yayın organı olan Anadolu Ajansının (AA) 15/4/2017 tarihinde seçmenin referandumda yüzde 51,3 oranında \"evet\" diyeceğini öne sürdüğü, 16 Nisan 2017 tarihli referandumda da bu sonucun aynen çıktığı belirtilmiştir. BİK, ilgili yazı hakkında şikâyette bulunulması üzerine inceleme başlatmıştır. BİK Yönetim Kurulu 2/11/2017 tarihinde başvurucu gazete hakkında resmî ilan ve reklamların bir gün süreyle kesilmesine karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Şikayete konu yazı ile ilgili olarak AA'nın sunduğu belgeler kapsamında AA'nın referandum günü ve öncesinde seçim tahmini yayımlamadığı, referanduma ait sonuç[l]arı anında abonelerine aktarabilmek için gerekli tedbirleri aldığı ve üretilen verilerin simülasyon amaçlı olduğu belirtilmiştir. Dolayısıyla gazetenin bu konuda gerekli araştırmayı yapmayarak 129 sayılı Genel Kurul kararının '..doğruluğu kuşku uyandırabilen ve araştırılması gazetecilik imkânları içinde bulunan haberler, araştırılıp doğruluğuna emin olunmadan yayınlanamaz' şeklindeki  maddesini ihlal ettiği kanaatine varılmıştır.\" Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. Küçükçekmece  Asliye Hukuk Mahkemesi 26/12/2017 tarihinde, BİK kararında yazan gerekçeleri tekrarlayarak itirazın reddine kesin olarak karar vermiştir.  2018/7000 No.lu Bireysel Başvuruya İlişkin Süreç Cumhuriyet gazetesinin 22/3/2016 tarihli nüshasında \"Yetim Çocuklara Cihat Çağrısı Yaptırdılar\" başlıklı bir yazı yayımlanmıştır. Bu yazıda, İnsani Yardım Vakfının 19/3/2016 tarihinde düzenlediği yetim çocuklarla dayanışma gecesinde sahneye çıkardığı yetim çocukların eline oyuncak silah vererek cihat çağrısı yaptıran sözler söylettiği belirtilmiştir. BİK, ilgili yazı hakkında şikâyette bulunulması üzerine inceleme başlatmıştır. BİK Yönetim Kurulu 10/10/2016 tarihinde başvurucu gazete hakkında resmî ilan ve reklamların bir gün süreyle kesilmesine karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... Söz konusu organizasyon Çanakkale şehitlerini anma ve yetim çocukların farkındalık kazandırılması maksadıyla şikayetçi vakıf tarafından organize edilmiş ve bu maksatla 93 harbinde verdiğimiz mücadelenin önde gelen şahsiyetlerinden Nene Hatun canlandırması yapılmıştır. Dolayısıyla şikayet konusu haber çarpıtılarak Vakfın zımnen cihat propagandası yaptırdığı ileri sürülmüştür. Şikayetçi vakıf bir basın açıklaması yaparak haberde yer alan bilgilerin gerçeğe aykırı olduğunu basın açıklaması ile duyurmuş, gazete bu açıklamaya hiç yer vermeden haberi yayımlamıştır. Gazete basının haber verme ve ifade özgürlüğünün sınırlarını aşarak 129 sayılı Genel Kurul kararının  maddesinin (ı) bendini ihlal ettiği kanaatine varılmıştır.\" Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi hakem sıfatıyla 8/6/2017 tarihinde, BİK kararında yazan gerekçeleri tekrarlayarak itirazın reddine kesin olarak karar vermiştir.  2018/13151 No.lu Bireysel Başvuruya İlişkin Süreç Sözcü gazetesinin 19/6/2017 tarihli nüshasında \"CHP Askerlerin Zehirlenmesi Araştırılsın Dedi, Reddettiler\" üst başlıklı, \"Biraz da Muhalefetin Sesine Kulak Verin\" başlığı ve devamında \"Askerleri Zehirleyen Yemek Şirketine AKP-MHP Kalkanı\" başlıklı bir yazı yayımlanmıştır. Bu yazıda, Manisa'da bir askerî birlikte çok sayıda askerin yemekten zehirlenmesine ilişkin olayın araştırılmasına Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti) ile Milliyetçi Hareket Partisinin (MHP) izin vermediği belirtilmiştir.  BİK, ilgili yazı hakkında şikâyette bulunulması üzerine inceleme başlatmıştır. BİK Yönetim Kurulu 5/1/2018 tarihinde başvurucu gazete hakkında resmî ilan ve reklamların bir gün süreyle kesilmesine karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Hemen belirtelim ki, ilgili Gazete savunmasında, şikayet konusu haberin CHP Manisa Milletvekili N.'un 18 Haziran 2017 tarihindeki yazılı açıklamasından alıntı olduğundan ve tırnak içerisinde verildiğinden Basın Ahlak Esasları uyarınca gazetelerinin sorumlu olmamaları gerektiğini ileri sürmüştür. Oysa, ilgili haberde, MHP hakkındaki bu ithamların, üçüncü bir kişinin ağzından tırnak içinde verilmesi ilgili Gazeteyi sorumluluktan kurtarmaz. Zira, Gazeteler, herhangi bir haberi yayımlarken, sorumlu duruma düşmemek için, titiz bir şekilde o haberin Basın Kanununu, Türk Ceza Kanununu, Basın Ahlak Esaslarını ve diğer ilgili mevzuatı ihlal edip etmediğini incelemeli, sonucuna göre yayımlama ya da yayımlamama yoluna gitmelidirler. Öte yandan, belirtilmesi gerekir ki, şikayet konusu haberin yayımlanması üzerine, şikayetçi, haberi yazan gazeteciye bir açıklama göndermiş ve bu açıklama şikayet konusu haberin yayımlandığı günün ertesi günü Sözcü gazetesinin 20 Haziran 2017 tarihli nüshasının 'Maliyeyi de zehirlemiş' başlıklı haberi içerisinde yer almıştır. Yapılan değerlendirmede, bu açıklamanın 'Maliyeyi de zehirlemiş' başlıklı haberi içerisinde dikkat çekmeyecek şekilde yayımlandığı belirlenmiş, dolayısıyla, bu açıklamanın ilgili Gazetenin özellikle 1 inci ve devamı 10 uncu sayfasının başlığında yer alan şikayet konusu gerçeğe aykırı haberin kamuoyunda, insanların zihninde yarattığı olumsuz izleri ortadan kaldırmaya yetmediği, bir başka deyişle, bu konuda yasal bir mekanizma olan 'Cevap ve Düzeltme' gibi bir sonuç doğurmadığı görülmüştür. Bu nedenle de, bu açıklamanın Sözcü gazetesinin 20 Haziran 2017 tarihli nüshasında yayımlanması da ilgili Gazeteyi sorumluluktan kurtarmamalıdır. Ancak, adı geçen Gazeteye şikayet konusu bu haberi nedeniyle ceza verilmesi söz konusu olursa, cezadan bir indirim nedeni olabilir...\" Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. Küçükçekmece  Asliye Hukuk Mahkemesi 8/3/2018 tarihinde, BİK kararında yazan gerekçeleri tekrarlayarak itirazın reddine kesin olarak karar vermiştir.  2018/25044 No.lu Bireysel Başvuruya İlişkin Süreç Sözcü gazetesinin 15/12/2017 tarihli nüshasında \"Müftü: Ergenliğe Giren Kız Çocuğu Evlendirilebilir\" üst başlıklı, \"Müftüden Skandal Açıklama, Çocuklarınızı Büluğ Çağına Gelince Evlendirin\" başlıklı bir yazı yayımlanmıştır. Bu yazıda, bir ilin müftüsünün yaptığı açıklamada babaların çocukları üzerindeki haklarından birinin de çocukları büluğ çağına erişince onları evlendirmesi olduğunu söylediği belirtilmiştir. Aynı haberde, müftülüğün yaptığı açıklamaya da yer verilmiş; müftünün böyle bir konuşma yaptığı ancak herhangi bir yaş telaffuz etmediği, dolayısıyla sözlerinin çarpıtıldığının belirtildiği aktarılmıştır.  BİK, ilgili yazı hakkında şikâyette bulunulması üzerine inceleme başlatmıştır. BİK Yönetim Kurulu 8/6/2018 tarihinde başvurucu gazete hakkında resmî ilan ve reklamların bir gün süreyle kesilmesine karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... konu ile ilgili olarak müftünün konuşmasında 'evlilik yaşı' demesine rağmen 'büluğ çağı' ifadesinin kullanılması, ayrıca haber başlığında 'evlendirilebilir' fiili yerine 'evlendirin' fiilinin kullanılması nedeniyle Gazetenin 129 sayılı Genel Kurul kararının  maddesinin (ı) ve (l) bentlerini ihlal ettiği kanaatine varılmıştır.\" Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. Küçükçekmece  Asliye Hukuk Mahkemesi 20/7/2018 tarihinde, BİK kararında yazan gerekçeleri tekrarlamış; ayrıca başvurucunun haberin bir başka gazete haberine dayandığı savunmasına yönelik olarak \"gerçek olmayan bir olayın haberinin yapılamayacağı, başka bir kaynaktan yapılan haberin doğruluğunun en azından şekli doğruluğunun araştırılmasının gereği karşısında yerinde olmadığı, şikayete konu haberde gerçeklik ve doğruluk vasfının olmadığı\" gerekçesiyle itirazın reddine kesin olarak karar vermiştir.  2019/16 No.lu Bireysel Başvuruya İlişkin Süreç Sözcü gazetesinin 2/7/2018 tarihli nüshasında \"Yüzlerce Fetöcünün Tutuklu Olduğu Silivri'den En çok Oy HDP ve AKP'ye Çıktı\" başlıklı bir yazı yayımlanmıştır. Bu yazıda, seçim sürecinde İyi Parti ve Cumhuriyet Halk Partisinin (CHP) iktidar tarafından Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) destekçiliğiyle itham edildiği ancak seçim sonuçlarına göre FETÖ tutuklularının yoğun olduğu Silivri Ceza İnfaz Kurumundan en fazla oyu AK Parti'nin ve Halkların Demokratik Partisinin (HDP) aldığı belirtilmiştir. Yazıda yayımlanan sonuçlara İyi Parti yöneticilerinin isyan ettiği ve bu sonuçların Partilerine atılan iftiraları çürüttüğünü söyledikleri aktarılmıştır.  BİK, ilgili yazı hakkında şikâyette bulunulması üzerine inceleme başlatmıştır. BİK Yönetim Kurulu 5/10/2018 tarihinde başvurucu gazete hakkında resmî ilan ve reklamların üç gün süreyle kesilmesine karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"... Seçim sonuçlarına göre Silivri Cezaevinde %44,63 HDP, % 5,52 Ak Parti almıştır. Böylece gerçek olmayan bir haber ve haber başlığı ile basının haber verme özgürlüğü ve sınırları aşılmıştır. Gazete ertesi günkü nüshasında konuya ilişkin düzeltme metni yayımlasa da bu gazeteyi sorumlu olmaktan kurtarmayacaktır. Dolayısıyla gazetenin bu konuda gerekli araştırmayı yapmayarak 129 sayılı Genel Kurul kararının '..doğruluğu kuşku uyandırabilen ve araştırılması gazetecilik imkânları içinde bulunan haberler, araştırılıp doğruluğuna emin olunmadan yayınlanamaz' şeklindeki  maddesini ihlal ettiği kanaatine varılmıştır.\" Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. Küçükçekmece  Asliye Hukuk Mahkemesi 13/11/2018 tarihinde BİK kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle itirazın reddine kesin olarak karar vermiştir.  2020/36962 No.lu Bireysel Başvuruya İlişkin Süreç Birgün gazetesinin 17/9/2019 tarihli nüshasında \"Ekmek Eylemine Gazlı Saldırı\" başlıklı bir haber yayımlanmıştır. Bu haberde; pazar yerindeki tezgâh yerlerini küçük bulan esnafın AK Partili belediye önünde eylem yaptığı, polisin pazarcılara biber gazı sıkarak saldırdığı yazılmıştır. BİK, ilgili yazı hakkında resen inceleme başlatmıştır. BİK Yönetim Kurulu 22/10/2019 tarihinde başvurucu gazete hakkında resmî ilan ve reklamların on beş gün süreyle kesilmesine karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Habere konu olayda polis tarafından yapılan müdahalenin, 'müdahale' yerine 'saldırı' olarak ifade edilmesinin, emniyet güçleri hakkında toplumda olumsuz bir yargı yaratmaya yönelik olduğu, bu şekilde itibarını zedelemek suretiyle suç ile mücadeleyi etkisiz kılma maksadını taşıdığı görülmüştür. Gazetenin 129 sayılı Genel Kurul kararının  maddesinin (ç), (d) ve (ı) bentlerini ihlal ettiği kanaatine varılmıştır.\" Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi hakem sıfatıyla 8/10/2020 tarihinde BİK kararındaki gerekçeleri tekrarlayarak itirazı kesin olarak reddetmiştir. 2020/37171 No.lu Bireysel Başvuruya İlişkin Süreç Sözcü gazetesinin internet haber sitesinde 2/3/2020 tarihli \"İdlib'de Ne İşimiz Var?\" başlıklı köşe yazısı yayımlanmıştır. Bu yazıda Hükûmetin Suriye'deki dış politikaları eleştirilmiştir. BİK, yazı hakkında resen inceleme başlatmıştır. BİK Yönetim Kurulunun 21/4/2020 tarihli kararında, bu yazının Genel Kurul kararının  maddesinin (ı) bendini ihlal ettiği gerekçesiyle beş gün süreyle resmî ilan ve cezaların kesilmesine karar verilmiştir.  Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi hakem sıfatıyla 8/10/2020 tarihinde itirazı kesin olarak reddetmiştir. Derece mahkemesi gerekçesinde; haberin verilmesinde gerekli ve yararlı, ilgili bulunmayan tavsif ve değerlendirmelerin yapıldığını, haberin veriliş biçiminin kamuoyunu yanlış şekilde etkileyebileceğini, bundan kamu yararının zarar göreceğini belirtmiştir. Mahkeme devamında haberin veriliş biçiminin toplumun menfaatine uygun düşmeyeceğini, habere konu olgular ile bu olguların açıklanış biçimi arasında düşünsel bir bağlılık ve ilginin olmadığını, dolayısıyla haberin hukuka uygun sayılamayacağını ifade etmiştir. Mahkemeye göre Türkiye Cumhuriyeti'nin silahlı güçlerinin terörle mücadele amacıyla komşu ülke Suriye'de operasyon yapmasına rağmen operasyonun Suriye ordusuna karşı savaşan teröristlerin yanında yer alma şeklinde gerçekleştiği belirtilmek suretiyle haberin verilmesi ile haber arasındaki düşünsel bağlılık ortadan kalkmıştır, bu nedenle BİK kararı usul ve yasaya uygundur. 2020/37386 No.lu Bireysel Başvuruya İlişkin Süreç Cumhuriyet gazetesinin 17/4/2020 tarihli nüshasında ve aynı tarihte internet haber sitesinde yayımlanan dört haber hakkında BİK'e şikâyette bulunulmuştur. BİK Yönetim Kurulu 14/7/2020 tarihinde başvurucu gazete hakkında resmî ilan ve reklamların beş gün süreyle kesilmesine karar vermiştir. Şikâyet konusu ilk haberde \"A. Yılda 100 TL Ödeyecek- Bahçenin Kirası Ayda 258 Lira!\" başlıklı bir yazı yayımlanmıştır. Bu yazıda; hakkında yazı yazılan kişinin üst düzey bir kamu görevlisi olduğu, görevinin sağladığı ayrıcalıkla Vakıflar Genel Müdürlüğünden kiraladığı arazinin kira bedelinin rayiç değerinin çok altında olduğu, bu arazi üzerine kaçak yapılar inşa edildiği ifade edilmiştir. Ayrıca bu haber nedeniyle gazete hakkında terör soruşturması başlatıldığı belirtilmiştir. BİK yazı ile ilgili yaptığı inceleme neticesinde söz konusu arazinin metruk ve mezbele niteliğinde olduğu, ıslah amaçlı kiralandığı, dolayısıyla haberin gerçeği yansıtmadığı, gazetenin Genel Kurul kararının  maddesinin (ı) bendini ihlal ettiği kanaatine varmıştır. BİK ayrıca aynı haberde yer alan kaçak yapı yapıldığına ilişkin ifadelerin kesinleşmiş bir yargı kararı söz konusu olmamasına karşın şikâyetçiyi peşinen suçlu ilan ettiğini belirtmiştir. Dolayısıyla Genel Kurul kararının  maddesinin (c) bendinin de ihlal edildiği sonucuna ulaşmıştır. Cezalandırma konusu yapılan ikinci haberde \"İdari Soruşturma Açtınız mı?\" üst başlıklı ve \"CHP Meclis'e Taşıdı, Ö.den Soru Yağmuru\" başlıklı haber yayımlanmıştır. Bu haberde, bir CHP milletvekilinin Meclis gündemine taşıdığı sorular alıntı yapılmıştır. Alıntı yapılan haberde, yukarıdaki paragrafta sözü edilen arazi konusuna ilişkin olarak hakkında yazı yazılan kişi ile ilgili idari bir soruşturma açılıp açılmadığının ve neden gazete hakkında terör soruşturması başlatıldığının sorulduğu belirtilerek olayın ayrıntılarına değinilmiştir. BİK ilk haber kapsamındaki değerlendirmelerini tekrarlayarak Genel Kurul kararının  maddesinin (c) ve (ı) bentlerinin ihlal edildiğine karar vermiştir. Aynı tarihli üçüncü haberde \"A.: Balık Baştan Kokar\" üst başlıklı ve \"Basın Özgürlüğüne Yeni Darbe\" başlıklı haber yayımlanmıştır. Sözü edilen haberde, İyi Partili bir yönetici ile yapılan bir mülakata yer verilmiştir. Bu haberde, mülakat yapılan kişi yukarıdaki paragraflarda sözü edilen arazi meselesine değinmiş; bu arazinin yasalara aykırı olduğunu, bu nedenle belediye ekiplerince müdahale edildiğini ifade etmiş ve bu konu nedeniyle gazete hakkında soruşturma açılmasını eleştirmiştir. BİK, ilk haber kapsamındaki değerlendirmelerini tekrarlayarak Genel Kurul kararının  maddesinin (c) ve (ı) bentlerinin ihlal edildiğine karar vermiştir. Değerlendirme konusu yapılan dördüncü haberde \"Olayların Ardındaki Gerçek- Hukuk Önünde Herkes Eşittir\" başlıklı bir haber yayımlanmıştır. Bu haberde, söz konusu arazi meselesine yine ayrıntılı olarak değinilmiş; basın özgürlüğü kapsamında bu haberlerin verildiği ve hukuk önünde herkesin eşit olduğu, herkes hakkında haber yapılabileceği ifade edilmiştir. BİK, ilk haber kapsamındaki değerlendirmelerini tekrarlayarak Genel Kurul kararının  maddesinin (c) ve (ı) bentlerinin ihlal edildiğine karar vermiştir. Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi hakem sıfatıyla 9/10/2020 tarihinde, BİK kararında yazan gerekçeleri tekrarlamış ve itirazın reddine kesin olarak karar vermiştir. 2020/36656 No.lu Bireysel Başvuruya İlişkin Süreç Evrensel gazetesinin 16/4/2020 tarihli nüshasında \"Ö.den A.ya İzinsiz İnşaat Tepkisi\" başlıklı bir haber yayımlanmıştır. Bu haberde 2020/37386 No.lu bireysel başvuru sürecinde anlatılan olaylar kapsamında (bkz. § 33) CHP'li bir milletvekilinin konuya ilişkin sözleri aktarılmıştır.  BİK, bu yazı hakkında şikâyet üzerine inceleme başlatmıştır. BİK Yönetim Kurulu 1/7/2020 tarihinde başvurucu gazete hakkında resmî ilan ve reklamların beş gün süreyle kesilmesine karar vermiştir. BİK, söz konusu kararla ilgili 2020/37386 No.lu bireysel başvurudaki gerekçelerini tekrarlayarak (bkz. § 33) gazetenin Genel Kurul kararının  maddesinin (c) ve (ı) bentlerini ihlal ettiği kanaatine varmıştır. Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi hakem sıfatıyla 8/10/2020 itirazı kesin olarak reddetmiştir. Mahkeme, yazıda ileri sürülen iddiaların doğru olmadığının İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair kararla anlaşıldığını belirtmiştir. Mahkemeye göre hukuka aykırı bir eylemin bulunmadığı yargı kararı ile sabit olmasına rağmen hukuka aykırı bir eylem yapıldığı algısının oluşturulmaya çalışıldığı anlaşılmıştır. 2020/37547 No.lu Bireysel Başvuruya İlişkin Süreç Evrensel gazetesinin 24/2/2020 tarihli nüshasında ve aynı tarihte gazetenin internet haber sitesinde \"Hükümet Vatandaşına Şehit Olmayı Vadeder mi?\" başlıklı bir yazı yayımlanmıştır. Bu yazıda, Hükûmetin Orta Doğu ve Suriye politikaları eleştirilmiştir. BİK, söz konusu yazı hakkında resen inceleme başlatmıştır. BİK Yönetim Kurulu 22/4/2020 tarihinde başvurucu gazete hakkında resmî ilan ve reklamların beş gün süreyle kesilmesine karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Haberde ileri sürülen ifadeler Türkiye Cumhuriyetinin terörle ilişkili olduğu, terör örgütlerini desteklediği, uluslararası medya kuruluşlarına da konu olabilecek ve onlar tarafından da kullanılabilecek şekilde gerçeklere aykırı olarak kamuoyuna duyurulmuş gazetenin 129 sayılı Genel Kurul kararının  maddesinin (ı) bendini ihlal ettiği kanaatine varılmıştır.\" Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi hakem sıfatıyla 8/10/2020 tarihinde itirazı kesin olarak reddetmiştir. Mahkeme, yazıda Türkiye Cumhuriyeti devletinin ismi geçen terör örgütleri ile yan yana getirilmek suretiyle cihat, fetih, şehitlik gibi kavramlar üzerinden siyaset yapan dinî örgütlerle aynı çizgiye geldiği yönünde bir anlam ortaya çıktığını belirtmiştir. Mahkemeye göre orta düzeydeki bir okuyucu haberi bu şekilde algılayacaktır. Mahkeme devamında dava konusu yazıda eleştiri konusu yapılan açıklamaların teröre ve dış düşmanlara karşı mücadelenin devam edeceği hususuna ilişkin olduğunu belirtmiş, haber ile olayın açıklama ve yorumlama biçimi arasında düşünsel bir bağlılık olmadığı kanaatine ulaşmıştır. 2020/37801 No.lu Bireysel Başvuruya İlişkin Süreç BİK bu başvuruda birden fazla haberi değerlendirme konusu yapmıştır. Başvuru konusu ilk olayda, Cumhuriyet gazetesinin 15/4/2020 tarihli nüshasında \"CHP: Dolandırıcılık\" üst başlıklı ve \"Pergolayı Koydurduk\" başlıklı bir yazı yayımlanmıştır. Bu yazıda 2020/37386 No.lu bireysel başvuru sürecinde anlatılan olaylar ele alınmıştır (bkz. § 33).  BİK, yazı hakkında şikâyette bulunulması üzerine inceleme başlatmıştır. BİK Yönetim Kurulu 2/6/2020 tarihinde başvurucu gazete hakkında resmî ilan ve reklamların on yedi gün süreyle kesilmesine karar vermiştir. Karar gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından yerinde yapılan tespitler neticesinde şikayetçinin kira sözleşmesine aykırı bir yapılaşmaya sebebiyet vermediği, dolayısıyla haberde yer verilen ifadelerin gerçeği yansıtmadığı görülmüştür. Böylece gazetenin bu haberi gereğince araştırmadan yayınlayarak, şikayetçinin dolandırıcılık yaptığı, üst düzey bir kamu görevlisi olarak devletin nüfuzunu kullandığı, kaçak işler peşinde koştuğu, üstüne bir de kamuyu aldatmaya kalktığı şeklinde haksız isnatlarda bulunarak ve peşinen suçlu ilan ederek 129 sayılı Genel Kurul kararının  maddesinin (c) ve (ı) bentlerini ihlal ettiği kanaatine varılmıştır. Öte yandan söz konusu haberde şikayetçinin haberi olmadan evinin fotoğraflarının çekilerek yayınlanması ile özel hayatın gizliliği de ihlal edilmiştir. Bu nedenle 129 sayılı Genel Kurul kararının  maddesinin (i) bendi de ihlal edilmiştir.\" Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi 8/10/2020 tarihinde itirazı kesin olarak reddetmiştir. Mahkeme, yazıda ileri sürülen iddiaların doğru olmadığının İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair kararla anlaşıldığını belirtmiştir. Mahkemeye göre hukuka aykırı bir eylemin bulunmadığı yargı kararı ile sabit olmasına rağmen hukuka aykırı bir eylem yapıldığı algısının oluşturulmaya çalışıldığı anlaşılmıştır. Başvuruya konu ikinci olayda Cumhuriyet gazetesinin 16/4/2020 tarihli nüshasında ve aynı tarihte gazetenin internet sitesinde \"Haberden Terör Çıkaranlara Sert Tepki: Cumhuriyet Susmaz\" üst başlıklı ve \"İşine Gelmeyince Terör\", \"İtiraf Gibi Açıklama\", \"Suçüstü Yakalandılar\", \"Yarım Günde Sözleşme Yapmak Vahim\", \"Pergolacığı Neden Söktün\" başlıklı benzer içerikli haberler yayımlanmıştır. Bu haberlerde, CHP mensuplarının 2020/37386 No.lu bireysel başvuru sürecinde anlatılan olaylara (bkz. § 33) ilişkin eleştirileri ve haber nedeniyle gazete hakkında soruşturma açılmasına gösterilen tepkiler yer almıştır. BİK, şikâyet üzerine inceleme başlatmıştır. BİK Yönetim Kurulu 14/7/2020 tarihinde 2/6/2020 tarihli Yönetim Kurulu kararındaki gerekçeleri tekrarlayarak yazıların Genel Kurul kararının  maddesinin (c) ve (ı) bentlerini ihlal ettiği kanaatine varmıştır (bkz. § 46).  Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi 8/10/2020 tarihinde itirazı kesin olarak reddetmiştir. Mahkeme 2/6/2020 tarihli BİK kararına itirazla ile ilgili yaptığı değerlendirmeleri bu davada da tekrarlamıştır (bkz. § 47). 2020/37846 No.lu Bireysel Başvuruya ilişkin Süreç Evrensel gazetesinin 5/5/2020 tarihli nüshasında ve aynı tarihte gazetenin internet haber sitesinde \"Makus Kaderden Kaçış Yok\" başlıklı bir haber yayımlanmıştır. Bu haberde, Türkiye Cumhuriyeti tarihindeki darbe dönemlerinden bahsedilerek günümüz politikalarının bu dönemlere benzetildiği bir yazı kaleme alınmıştır. BİK, yazı hakkında resen inceleme başlatmıştır. BİK Yönetim Kurulu 17/6/2020 tarihinde başvurucu gazete hakkında resmî ilan ve reklamların kırk beş gün süreyle kesilmesine karar vermiştir. Karar gerekçesinde söz konusu yazının 27 Mayıs darbesiyle bugün arasında benzerlikler kurduğu, \"Cumhuriyetimizin insan haklarına dayalı, demokratik ve hukuk devleti niteliğinin günümüzde de ortadan kalkabileceğini kastettiği yani darbe imasında bulunduğu, bu şekilde 129 sayılı Genel Kurul kararının  Maddesi ile bu maddenin (a) ve (ı) bentlerini ihlal ettiği kanaatine varılmış\" olduğu belirtilmiştir.  Başvurucu, BİK kararına itiraz etmiştir. İstanbul  Asliye Hukuk Mahkemesi hakem sıfatıyla 8/10/2020 tarihinde, BİK kararında yazan gerekçeleri tekrarlamış ve itirazın reddine kesin olarak karar vermiştir.  A. Ulusal Hukuk Mevzuat  195 sayılı Kanun’un “Müeyyide” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:  “Bu kanuna veya bu kanuna dayanılarak yapılacak yönetmeliğe veyahut Kurum Genel Kurulunun bu kanunda yazılı hususlarda ittihaz edeceği kararları ile yükletilen ödevlere yahut da basın ahlak esaslarına riayet etmiyen gazete ve dergilerle prodüktörler ve kamu idare ve teşekkülleri ve 42 nci maddede anılan sair ortakların sorumluları hakkında, diğer mevzuat hükümlerine halel gelmemek üzere, aşağıda yazılı olduğu şekilde muamele yapılır:a) Kurum tarafından o gazete veya dergiye verilecek ilan ve reklamlar, kesinleşen Yönetim Kurulu Kararına dayanılarak, Kurum Genel Müdürlüğünce, iki ayı geçmiyecek bir süre ile kesilir. Ayrıca, bu kanunla temin edilen menfaatlerden de aynı şekilde faydalandırılmaz.b) Prodüktörlük müessesesinin iki ayı geçmemek üzere kapatılması için, Kurul Genel Müdürlüğünce iş, Yönetim Kuruluna intikal ettirilir. Kesinleşen Kurul Kararını, o yerdeki valilik infaz eder.(a) ve (b) bentlerinde yazılı hallerde, Yönetim Kurulu Kararına, tebliğinden itibaren on gün içinde o yerdeki en yüksek dereceli Asliye Hukuk Hakimliğine itiraz edilebilir. Hakim, en geç on beş gün içinde evrak üzerinden kararını verir, bu karar, kesindir....” BİK'in Basın Ahlak Esasları Hakkında 129 sayılı Genel Kurul kararının ilgili kısmı şöyledir:\"Madde 1 – Bir kamu hizmeti olan gazetecilik, kişisel veya ahlâka aykırı amaç ve çıkarlara âlet edilemez ve kamu yararına aykırı bir şekilde kullanılamaz. Haberlerde ve olayların yorumunda gerçeklerden saptırma, çarpıtma veya kısaltma yoluyla amaçlı olarak ayrılınamaz. Doğruluğu kuşku uyandırabilen ve araştırılması gazetecilik imkânları içinde bulunan haberler, araştırılıp doğruluğuna emin olunmadan yayınlanamaz. Bu hizmetin görülmesinde aşağıdaki Basın Ahlâk Esasları’na uyulur:a) Devletin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğü ve Cumhuriyetin insan haklarına dayalı, demokratik, lâik, hukuk devleti niteliği, Atatürk ilke ve inkılâpları ve Anayasa’nın 174’üncü maddesinde yazılı 'İnkılâp Kanunlar' aleyhine yayın yapılamaz....c) Hiç kimse, suçlu olduğu kesin yargı kararıyla belirtilmedikçe suçlu olarak ilân edilemez; cezai soruşturma aşamasında veya devam eden davaların konusu olan olaylarla ilgili haber veya yorumlarda “Suçsuzluk” ilkesi ihlâl edilemez; soruşturma ve yargılamanın doğal ve yasal akışını, özellikle hâkimlerin kararını etkileyecek beyan ve yorumlarda bulunulamaz.ç) Suça tahrik veya teşvik edecek ve suç ile mücadeleyi etkisiz kılacak yayın yapılamaz.d) Şiddet ve ter��rü özendirecek; uyuşturucu maddeler ve her türlü örgüt suçları ile mücadeleyi etkisiz kılacak yayın yapılamaz....e) Küçüklerin ve gençlerin toplum içinde, kişiliklerinin gelişmesini ve korunmasını olumsuz etkileyecek veya onlara yönelik cinsel tacize teşvik eden ve şiddeti özendiren yayın yapılamaz.h) Ahlâka aykırı yayın yapılamaz....ı) Kişi, kurum ve toplum katmanlarına yönelik yayınlarda, eleştiri sınırlarını aşan aşağılayıcı sözcükler kullanılamaz; hakaret edilemez, sövülemez iftira ve haksız isnat yapılamaz.i) Kamu yararını ilgilendirmeyen durumlarda bireylerin özel hayatlarının gizliliği ihlâl edilemez....l) Haber başlıklarında, haberin içeriği saptırılamaz ve çelişki yaratılamaz.Madde 2 – Gazete ve dergilerin Basın Ahlâk Esasları’na aykırı davrandığına ilişkin ihbar ve şikâyetler, kendilerini ilgilendiren hallerde gerçek ve tüzel kişilerce, genel olarak da 195 sayılı Kanun’un 5’inci maddesinde temsili öngörülen kurum veya kuruluşlarca Basın İlân Kurumu Yönetim Kurulu’na yapılır....Aynı konuda yargı organlarına başvurulmuş olması, Yönetim Kurulu’nun incelemesini ve karar vermesini etkilemez.Madde 4 –Gazete ve dergilerin, Basın Ahlâk Esasları’na uymadıkları Yönetim Kurulu’nca, kendiliğinden veya başvuru üzerine tespit edildiğinde, 195 sayılı Kanun’un 49’uncu maddesinin (a) bendi uygulanır...\" Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün (İçtüzük) “Pilot karar usulü” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “(1) Bölümler, bir başvurunun yapısal bir sorundan kaynaklandığını ve bu sorunun başka başvurulara da yol açtığını tespit etmeleri ya da bu durumun yeni başvurulara yol açacağını öngörmeleri hâlinde, pilot karar usulünü uygulayabilirler. Bu usulde, konuya ilişkin Bölüm tarafından pilot bir karar verilir. Benzer nitelikteki başvurular idari mercilerce bu ilkeler çerçevesinde çözümlenir; çözümlenmediği takdirde Mahkeme tarafından topluca görülerek karara bağlanır.(2) Bölüm, pilot karar usulünü resen, Adalet Bakanlığının ya da başvurucunun istemi üzerine başlatabilir.(3) Pilot karar uygulaması için seçilen başvuru, gündemin öncelikli işleri arasında sayılır.(4) Bölüm pilot kararında, tespit ettiği yapısal sorunu ve bunun çözümü için alınması gereken tedbirleri belirtir.(5) Bölüm pilot kararla birlikte, bu karara konu yapısal soruna ilişkin benzer başvuruların incelenmesini erteleyebilir. İlgililer erteleme kararı hakkında bilgilendirilirler. Bölüm, gerekli gördüğü takdirde ertelediği başvuruları gündeme alarak karara bağlayabilir.” Yargıtay İçtihadı Yargıtay  Hukuk Dairesinin 12/4/2018 tarihli ve E.2018/14, K.2018/2945 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...Davacı gazete hakkında yayınladığı haber nedeniyle cevap ve düzeltme metni yayımlanmasına karar verilmiş ve davacı bu kararı yerine getirmemiştir. Şikayet üzerine Basın İlan Kurumu tarafından davacı hakkında bir gün süreyle resmi ilan ve reklamların kesilmesine karar verilmiştir. İtiraz üzerine asliye hukuk hakimliği; davaya konu haberin basın özgürlüğü kapsamında kaldığı, eleştiri niteliği taşıdığı, hakaret kastı olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne ve verilen kararın kaldırılmasına kesin olarak karar vermiştir. Adalet Bakanlığının talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, kararın kanun yararına bozulmasını istemiştir.Basın İlan Kurumu Kanunu ve Basın İlan Kurumu 129 sayılı Genel Kurul Kararında cevap ve düzeltme metinlerinin yayınlanmaması halinde gazeteler hakkında resmi ilan ve reklam kesme cezası uygulanacağına dair hüküm mevcuttur. Bu halde Kurum tarafından uygulanan yaptırım kararı doğrudur. Mahkemece anılan kanun ve genel kurul kararına göre şekli bir inceleme yapılarak Kurum kararına itirazın reddine karar verilmesi gerekirken, işin esasına girilerek yanılgılı şekilde davanın kabulüne karar verilmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kanun yararına bozulmasına...\" Yargıtay  Hukuk Dairesinin 3/7/2018 tarihli ve E.2018/3022, K.2018/5254 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir:\"...Davacı gazete hakkında yayınladığı haber nedeniyle Basın İlan Kurumu tarafından beş gün süreyle resmi ilan ve reklamların kesilmesine karar verilmiştir. İtiraz üzerine asliye hukuk hakimliği; davaya konu haberin basın özgürlüğü kapsamında kaldığı, eleştiri niteliği taşıdığı, hakaret kastı olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne ve verilen kararın kaldırılmasına kesin olarak karar vermiştir. Adalet Bakanlığının talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, kararın kanun yararına bozulmasını istemiştir.Dava, davalı Basın İlan Kurumu tarafından verilen 5 gün süre ile resmi ilan ve reklamların kesilmesine ilişkin yönetim kurulu kararının iptali istemine ilişkindir ...Dava konusu haber bir bütün olarak değerlendirildiğinde; olay tarihinde Cumhurbaşkanı olan şikayetçinin düzenlemiş olduğu iftar yemeğine ilişkin sert eleştiriler getirilerek, kamuoyu ile paylaşıldığı anlaşılmaktadır. Şikayetçinin siyasi kişiliğinin olduğu, açıklamaların toplumu ilgilendiren konulara ilişkin bulunması nedeni ile kamusal ilginin de bulunduğu, 'ifade özgürlüğü' nün güvence altına alındığı Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin  maddesi ve bunun uygulamasına yönelik Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin kararları gözetilerek, şikayetçinin sert ve rahatsız edici eleştirilere hoşgörü göstermesi gerektiği, bu anlamda Basın İlan Kurumu tarafından davacıya verilen yaptırım kararının, hukuka uygun olmadığı anlaşılmaktadır. Dolayısıyla yerinde olmayan kanun yararına bozma isteminin reddine karar verilmesi gerekir...\"B. Uluslararası Hukuk Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) The Sunday Times/Birleşik Krallık (No.1) (B. No: 13166/87, 26/4/1979, § 49) başvurusunda, ifade özgürlüğünün kullanılmasına yönelik herhangi bir müdahalenin ulusal hukukta bir dayanağı olması gerektiğini belirtmiş; bu kanuni gerekliliğin yanı sıra -parlamento tarafından kabul edilmiş olsa dahi- niteliğine de atıfta bulunmuştur. AİHM'e göre öncelikle yasanın yeterince erişilebilir olması gerekir. Bundan kasıt vatandaşların yasal düzenlemelerin belirli bir davaya uygulanmasının uygun olduğu konusunda yeterli bir göstergeye sahip olmalarıdır. Diğer bir husus ise bir kanun maddesinin vatandaşın davranışını düzenlemesine olanak sağlayacak biçimde yeterli açıklıkta formüle edilmesidir. Aksi takdirde bu düzenleme kanun olarak değerlendirilemeyecektir.  AİHM Leander/İsveç (B. No: 9248/81, 26/3/1987) başvurusuna konu olayda kanun metninin bireylere hukuka uygun davranışa ve hukuka aykırı bir hareketin sonuçlarına ilişkin yeterince açık göstergeler sunması gerektiğini vurgulamıştır. Buna ek olarak AİHM bu davada, öngörülebilirlik ölçütünün karşılanıp karşılanmadığının değerlendirilmesinde maddi hukuk statüsüne sahip olmayan talimatlar veya idari uygulamaların da -ilgililer bunların içeriğinden yeterince haberdar olduğu takdirde- dikkate alınabileceğini belirtmiştir. AİHM ayrıca kanunun uygulanması ilgililerin veya genel olarak kamunun incelemesine açık olmayan gizli önlemlerden oluştuğunda kanunun yetkili makama verdiği takdir yetkisinin kapsamını belirtmesi gerektiğine değinmiştir. AİHM'e göre kanunun söz konusu önlemin meşru amacına uygun olarak bireye keyfî nitelikteki müdahaleye karşı uygun koruma sağlamak için yeterli açıklıkta olması gerekir. Bu nedenle AİHM'e göre ulusal mahkemeler ifade özgürlüğünün kullanılmasına ilişkin bir kısıtlama zemini oluşturan yasaların, diğer normların, uygulamaların veya içtihatların kalitesini incelemelidir.  ",
+        "Haklar":"İfade özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/5903",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bazı ulusal gazetelerde yayımlanan haberler ve köşe yazıları nedeniyle çeşitli sürelerde resmî ilan ve reklamlarının kesilmesine karar verilmesinin başvurucuların ifade ve basın özgürlüklerini ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, hukuk davasında delillerin değerlendirilmesinde ve hukuk kurallarının uygulanmasında hata yapılarak adil olmayan karar verilmesi ve uzun yargılama nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 7/8/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu tarafından, hakkında yapılan ilamsız icra takibine itiraz edilmesi üzerine, başvurucu aleyhine 9/7/2012 tarihinde İstanbul  Asliye Ticaret Mahkemesinde (Mahkeme) itirazın iptali davası açılmıştır. Mahkemenin 29/3/2018 tarihli kararı ile davanın kabulüne, 885,03 TL'ye yönelik itirazın iptaline, %40 oranındaki icra inkâr tazminatının başvurucudan tahsiline karar verilmiştir. Başvurucu tarafından yapılan istinaf kanun yolu başvurusu, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi  Hukuk Dairesinin 31/5/2019 tarihli kararı ile istinaf nedenleri yerinde görülmediğinden kesin olarak reddedilmiştir. Nihai karar 10/7/2019 tarihinde tebliğ edilmiş, başvurucu 7/8/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/28074",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, hukuk davasında delillerin değerlendirilmesinde ve hukuk kurallarının uygulanmasında hata yapılarak adil olmayan karar verilmesi ve uzun yargılama nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; başvurucunun hâkim olarak görev yapmakta iken meslekten çıkarılmasına karar verilmesi nedeniyle özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının, inandırıcı ve makul şüphe olmamasına rağmen yurt dışına çıkış yasağı konulması nedeniyle seyahat hürriyetinin, kamu görevlileri tarafından yapılan açıklamalar nedeniyle masumiyet karinesinin, mal varlığına tedbir konulması, maaşının kesilmesi ve emekliye ayrılamaması nedeniyle mülkiyet hakkının ve bu işleme karşı etkili, tarafsız ve bağımsız bir yargı yolunun mevcut olmaması nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.   Başvurucunun özel hayata ve aile hayatına saygı hakkı, seyahat hürriyeti, masumiyet karinesi, mülkiyet hakkı ve adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasıyla 27/12/2016 tarihinde yaptığı başvurunun 2016/67906 başvuru numarasına kaydı yapılmıştır.  Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden yapılan araştırmada başvurucunun Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Genel Kurulunun (HSYK) meslekte kalmasının uygun olmadığına ve meslekten çıkarılmasına ilişkin 24/8/2016 tarihli kararına yönelik yeniden inceleme talebinin reddi üzerine işlemin iptali ve yoksun kaldığı parasal hakların ödenmesi talebiyle dava açtığı ve Danıştay Beşinci Dairenin (Daire) yaptığı yargılama sonucunda verdiği davanın reddi kararının Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu tarafından onanarak kesinleştiği anlaşılmıştır.  ",
+        "Haklar":"Özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/67906",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, başvurucunun hâkim olarak görev yapmakta iken meslekten çıkarılmasına karar verilmesi nedeniyle özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının, inandırıcı ve makul şüphe olmamasına rağmen yurt dışına çıkış yasağı konulması nedeniyle seyahat hürriyetinin, kamu görevlileri tarafından yapılan açıklamalar nedeniyle masumiyet karinesinin, mal varlığına tedbir konulması, maaşının kesilmesi ve emekliye ayrılamaması nedeniyle mülkiyet hakkının ve bu işleme karşı etkili, tarafsız ve bağımsız bir yargı yolunun mevcut olmaması nedeniyle de adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, Savur Kadastro Mahkemesinde açılan kadastro tespitine itiraz davasının makul sürede sonuçlandırılamaması nedeniyle adil yargılanma hakkı ile mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru, 29/5/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine doğrudan yapılmıştır. Başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde başvurunun Komisyona sunulmasına engel teşkil edecek bir eksikliğinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Birinci Bölüm İkinci Komisyonunca, 31/7/2014 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesi Bölüm tarafından yapılmak üzere, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.   Bölüm Başkanı tarafından 7/5/2015 tarihinde, kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir. Adalet Bakanlığının 29/5/2015 tarihli yazısında, Anayasa Mahkemesinin önceki kararlarına ve bu kapsamda sunulan görüşlerine atfen, başvuru hakkında görüş sunulmayacağı bildirilmiştir. A. Olaylar  Başvuru formu ve ekleri ile başvuruya konu yargılama dosyası içeriğinden tespit edilen ilgili olaylar özetle şöyledir: Mardin ili Savur ilçesi Kocahöyük köyünde yapılan kadastro çalışmaları sonucunda 119 ada 1 parsel sayılı taşınmaz başvurucular ve müşterekleri adına tespit edilmiştir. Bu tespit üzerine Maliye Hazinesi ve diğer ilgililer tarafından, 31/8/1989 tarihinde Savur Kadastro Mahkemesinde kadastro tespitine itiraz davası açılmıştır. Savur Kadastro Mahkemesinin 5/3/2007 tarihli ve E.1989/9, K.2007/1 sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiştir. Temyiz üzerine, Yargıtay  Hukuk Dairesi, 11/10/2012 tarihli ve E.2012/6858, K.2012/7957 sayılı ilamıyla İlk Derece Mahkemesinin kararını bozmuştur. Bozma üzerine Savur Kadastro Mahkemesinin E.2013/2 sayılı dosyasına kaydedilen davada yargılama halen devam etmektedir. Başvurucular, 29/5/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır.B. İlgili Hukuk 12/1/2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi ile 21/6/1987 tarih ve 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci fıkrası,  maddesinin birinci, üçüncü ve dördüncü fıkraları,  maddesinin birinci ve ikinci fıkraları,  maddesinin birinci fıkrası ve  maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi (bkz. Güher Ergun ve Tosun Tayfun Ergun, B. No: 2012/12, 17/9/2013, §§ 16-22). ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/7719",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, Savur Kadastro Mahkemesinde açılan kadastro tespitine itiraz davasının makul sürede sonuçlandırılamaması nedeniyle adil yargılanma hakkı ile mülkiyet haklarının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; kamu makamları tarafından öngörülebilir ve önlenebilir nitelikte olduğu ileri sürülen canlı bomba saldırısı sonucu meydana gelen yaralanma olayından kaynaklanan manevi zararların tazmini istemiyle açılan davada, yaşam hakkının koruma yükümlülüğüne ilişkin maddi boyutunun ihlal edildiğine ilişkin iddianın değerlendirilmemesi nedeniyle yaşam hakkıyla bağlantılı olarak etkili başvuru hakkının, saldırının hedefindeki miting ve gösteri yürüyüşünün sağlıklı bir şekilde yapılması için gerekli önlemlerin alınmaması nedeniyle de toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 1/11/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen belgelere göre ilgili olaylar özetle şöyledir: Bazı sivil toplum kuruluşlarınca gerekli yasal izinler alınarak 10/10/2015 Cumartesi günü 00-00 saatleri arasında Ankara'da barış, emek ve demokrasi konulu bir miting yapılması kararlaştırılmıştır. Planlamaya göre Ankara Tren Garı'nda toplanılacak ve Talatpaşa Bulvarı, Opera Meydanı ile Atatürk Bulvarı'nı takiben Sıhhıye Meydanı'na yürünecektir. Ankara Tren Garı önünde 10/10/2015 tarihinde toplanan kalabalığın hazırlıkları sürerken saat 04 sıralarında peş peşe iki patlama meydana gelmiş, yaşanan bu olay nedeniyle pek çok kişi ölmüş, aralarında başvurucunun da bulunduğu birçok kişi yaralanmıştır. Ankara  İdare Mahkemesince (İdare Mahkemesi) görülen yargılama sonucu verilen gerekçeli kararda belirtildiği üzere başvurucunun meydana gelen bombalı terör eyleminde yaralandığı, Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesince düzenlenen 6/11/2015 tarihli adli raporda vücudunun muhtelif yerlerinde, sol ayak bileği ve ayak tabanında patlayıcı madde infilakı ile oluşmuş şarapnel giriş-çıkış yaralanması olduğunun, yumuşak doku içinde şarapnel saptandığının, yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokmadığının, yaralanmanın basit bir tıbbi müdahaleyle giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olmadığının belirtildiği, ardından başvurucunun Özel A. Hastanesine femur şaft kırığı tanısı ile 11/10/2015 tarihinde büyük kemik parçalı kırıkları cerrahisinde ameliyat edildiği, başvurucuya beş ay süreyle istirahat raporu verildiği anlaşılmıştır. İçişleri Bakanlığı, başka hususlar yanında olay öncesinde yeterli güvenlik önlemlerinin alınıp alınmadığı konusunda iki mülkiye başmüfettişi ile iki polis başmüfettişine ön inceleme yaptırmıştır. Ön inceleme sonunda hazırlanan raporda başka hususlar yanında şu tespitler yer almıştır: - 2015 yılı başından itibaren İstihbarat ve Terörle Mücadele (TEM) Şube Müdürlüklerine değişik kaynaklardan birçok istihbarat bilgisi gelmiştir. Bu istihbarat bilgilerinin büyük çoğunluğu ya yer, zaman ve kişiye ilişkin somut bilgiler ihtiva etmemiş ya da teyide muhtaç niteliktedir ancak sözü edilen istihbarat bilgilerinin yine de güvenlik tedbirlerinin planlamasında dikkate alınması gerekir. 2015 yılında DEAŞ terör örgütü ile ilişkili istihbaratın fazlalığına rağmen Ankara Tren Garı önünde canlı bomba terör eylemini gerçekleştiren Y.E.A.nın da aralarında olduğu bazı şahısların canlı bomba eyleminde bulunabileceğine ve irtibatlı oldukları DEAŞ terör örgütünün Diyarbakır ve Suruç terör eylemlerinden sonra ülkemizde ses getirecek başka terör eylemi hazırlığı içinde olduğuna, halkın kalabalık olduğu yerlerde, toplantı ve gösteri yürüyüşlerinde birden fazla canlı bomba eylemi yapabileceğine yönelik istihbaratlar son derece önemlidir. Zira toplantı ve gösteri yürüyüşlerinin yoğun olarak yapıldığı illerin başında Ankara gelmektedir. Bu sebeple anılan nitelikteki bilgilerin toplantı ve gösteri yürüyüşlerinin güvenliğini planlamakla sorumlu il emniyet müdürü, emniyet müdür yardımcısı, emniyet birimleri hatta vali ile paylaşılması gereklidir. Buna rağmen TEM Şube Müdürlüğü, emniyet tedbirlerinin gözden geçirilmesi veya sıklaştırılması amacıyla emniyet birimlerine çoğunlukla aynı içerikli yazılar göndermiştir (ön incelemeyle ilgili süreç için bkz. Hasan Kılıç, B. No: 2018/22085, 27/1/2021, §§ 11-14).  Başvurucu 8/12/2015 tarihli dilekçeyle müracaat ettiği İçişleri Bakanlığından yaralanmasına istinaden 000 TL manevi tazminat talep etmiştir. Sözü edilen dilekçesinde başvurucu özetle canlı bomba saldırısı yapılacağına ilişkin istihbarat bilgisine rağmen miting için toplanan insanların yaşamlarının korunması için gerekli güvenlik önlemlerinin alınmadığını, güvenlik güçlerinin saldırı sonrasında yaralılar ile yaralılara yardım edenlere gazlı müdahalede bulunup ambulansların yaralıların bulunduğu yere gelmesini fiilî olarak engellediğini, olayda hizmet kusuru bulunduğunu iddia etmiş; olay nedeniyle uğradığı fiziksel ve ruhsal zararların tazminini talep etmiştir.  Tazminat talebine cevap verilmemesi üzerine başvurucu, yaptığı başvurunun zımnen reddedilmesine ilişkin işlemin iptal edilerek lehine 000 TL manevi tazminata hükmedilmesi istemiyle İçişleri Bakanlığı aleyhine 5/4/2016 tarihinde İdare Mahkemesi nezdinde 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun  maddesi uyarınca tam yargı davası açmıştır. Dava dilekçesinde başvurucu; saldırı gerçekleşebileceği yönünde istihbarat bilgisine sahip olmasına rağmen idarenin saldırının önlenmesi ve mitingle gösteri yürüyüşünün sağlıklı bir şekilde yapılması için gerekli tedbirleri almadığına ilişkin çokça iddia bulunup güvenlik güçlerinin olaydan sonra ölenlerin, yaralananların ve yaralılara yardım edenlerin üzerine gaz bombası atıp ambulansların olay yerine ulaşmasını ve ilk yardım çalışmalarını fiilen engellediğini, olayda ağır hizmet kusuru bulunduğunu, toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme ve katılma hakkına ilişkin olarak devletin kendisine düşen pozitif yükümlülükleri yerine getirmediğini ileri sürmüştür. Bununla birlikte başvurucu, gazlı müdahaleye maruz kaldığına ve/veya kendisine yapılacak tıbbi müdahalenin fiilen engellendiğine yönelik bir iddiayı dile getirmemiştir.  Delil olarak canlı bomba saldırısını gerçekleştiren kişiler hakkında yürütülen ceza soruşturmasına istinat eden başvurucu; İdare Mahkemesinden DEAŞ saldırılarına ilişkin uyarı yazılarının ilgili yerlerden getirtilmesini, DEAŞ ile ilgili istihbarat bilgilerinin temini için Millî İstihbarat Teşkilatı ile yazışma yapılmasını, Şanlıurfa'nın Suruç ilçesindeki canlı bomba saldırısını gerçekleştiren şahıs hakkında terör örgütü üyeliği nedeniyle daha önce yürütülmüş soruşturma dosyasının celbini, Adıyaman Cumhuriyet Başsavcılığıyla yazışma yapılarak DEAŞ faaliyetleri hakkında yürütülen soruşturma dosyalarının istenmesini, olay nedeniyle yürütülen disiplin soruşturmalarına ilişkin dosyaların İçişleri Bakanlığından getirtilmesini, bir siyasi partinin mitingine ve binalarına yapılan saldırılar ile Suruç'ta gerçekleşen saldırılar hakkında yürütülen soruşturmalar hakkında Bakanlıktan bilgi istenmesini, askerî personelin saldırı öncesinde canlı bomba konusunda uyarılıp uyarılmadığı hususunda Millî Savunma Bakanlığı ve Genelkurmay Başkanlığıyla yazışma yapılmasını, mitinge katılan kişilerin güvenliğinin sağlanması için miting öncesinde yapılan planlamalara, alınan fiilî tedbirlere, kararlara ve istihbarat bilgilerine, miting için şehir dışından gelenleri taşıyan otobüslerin aranıp aranmadığına ilişkin tüm bilgi ve belgelerin (yazışmalar, görüntü kayıtları, fotoğraflar, telsiz ve telefon görüşmelerine ilişkin kayıtlar) Ankara Valiliği ile Ankara Emniyet Müdürlüğünden temin edilmesini istemiştir. İçişleri Bakanlığı yaşanan olay hakkında yapılmış bir ihbarın bulunmadığını, idarenin hizmet kusurundan kaynaklanan bir güvenlik açığı olmadığını, idarenin üzerine düşen dikkat ve özeni gösterdiğini, olayın bir terör saldırısı olduğunu, patlamaların miting alanı dışında ve miting için kararlaştırılan zaman diliminden önce yaşandığını, Anayasa'nın devlete yüklediği pozitif yükümlülüklerin yetkililer üzerinde aşırı yük oluşturacak şekilde yorumlanamayacağını, uyuşmazlığın 17/7/2004 tarihli ve 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun çerçevesinde çözülmesi gerektiğini, 5233 sayılı Kanun'un yürürlüğe girmesinden sonra idarenin terör olaylarından kaynaklanan zarar dolayısıyla sosyal risk ilkesi çerçevesinde dahi sorumlu tutulamayacağını ve manevi zararların 5233 sayılı Kanun kapsamında olmadığını savunmuştur. Olay günü sabahın erken saatlerinden itibaren alınan tedbirlere, görevlendirmelere, taleplere, istişarelere, trafik düzenlemelerine, toplantı ve gösteri yürüyüşünde yapılması gereken tüm iş ve işlemlere ilişkin bilgi ve belgeler İçişleri Bakanlığı tarafından İdare Mahkemesine gönderilmiştir. 13/4/2017 tarihinde İdare Mahkemesi, Ankara Valiliğini de hasım olarak tespit edip dava dilekçesinin bir örneğini sözü edilen davalıya tebliğ edilmesine karar vermiştir.  Ankara Valiliği savunmasında özetle başvurucuya 5233 sayılı Kanun çerçevesinde maddi tazminat olarak 730,32 TL ödenmesine karar verildiğini ve bu konuda sulhname imzalandığını, manevi zararların 5233 sayılı Kanun kapsamında olmadığını ve olayın meydana gelmesinde idarenin hizmet kusurunun bulunmadığını ileri sürmüştür. Yaptığı yargılama sonunda İdare Mahkemesi 2/5/2018 tarihli kararla, olayın bir terör eylemi olduğunu belirterek davanın kısmen kabulü ile başvurucuya sosyal risk ilkesi çerçevesinde 000 TL manevi tazminatın ödenmesine karar vermiştir. Gerekçenin ilgili kısmı şöyledir: ''... İdare, Anayasanın 125 inci maddesinde de belirtildiği üzere, kural olarak yürüttüğü kamu hizmetiyle nedensellik bağı kurulabilen zararları tazminle yükümlü olup; idari eylem ve/veya işlemlerden doğan zararlar, idare hukuku kuralları çerçevesinde, hizmet kusuru veya kusursuz sorumluluk ilkeleri gereği tazmin edilmektedir. Bunun yanında, idarenin faaliyet alanıyla ilgili, önlemekle yükümlü olduğu halde önleyemediği bir takım zararları da nedensellik bağı aramadan tazmin etmesi gerekmektedir. İdarenin kusura dayalı ya da kusursuz sorumluluğu yanında, Anayasanın öngördüğü sosyal hukuk devleti anlayışına uygun olarak ve bu temel üzerinden, kollektif sorumluluk anlayışı çerçevesinde bilimsel ve yargısal içtihatlar ile geliştirilen sosyal risk ilkesi, Anayasa'nın yukarıda öngördüğü amaçların gerçekleştirilmesine yöneliktir. Sosyal risk ilkesi ile toplumun içinde bulunduğu koşullardan kaynaklanan, idarenin faaliyet alanında meydana gelmekle birlikte, yürütülen kamu hizmetinin doğrudan sonucu olmayan, toplumsal nitelikli riskin gerçekleşmesi sonucu oluşan, salt toplumun bireyi olunması nedeniyle uğranılan özel ve olağandışı zararların da topluma pay edilerek giderilmesi amaçlanmıştır. Genel bir ifade ile 'terör olayları' olarak nitelenen eylemlerin, Devlete yönelik olduğu, Anayasal düzeni yıkmayı amaçladığı, bu tür olaylarda zarar gören kişi ve kuruluşlara karşı kişisel husumetten kaynaklanmadığı bilinmekte ve gözlenmektedir. Sözü edilen olaylar nedeniyle zarara uğrayan kişiler, kendi kusur ve eylemleri sonucu değil, toplumun bir bireyi olmaları nedeniyle zarar görmektedirler. Belirtilen şekilde ortaya çıkan zararların ise, özel ve olağandışı nitelikleri dikkate alınıp, terör olaylarını önlemekle yükümlü olduğu halde önleyemeyen idarece, yukarıda açıklanan sosyal risk ilkesine göre, topluma pay edilmesi suretiyle tazmini hakkaniyet gereği olup, sosyal devlet ilkesine de uygun düşecektir.Terör eylemleri nedeniyle mağdur olan bireylerin zararlarının sulh yoluyla ödenebilmesi amacıyla 5233 sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkındaki Kanun 27/07/2004 tarihinde yürürlüğe girmiş, Kanunun yürürlüğe girmesinin ardından AİHM nezdinde açılan davalarda hükümetin yaptığı itirazlar yerinde görülmüş ve 5233 sayılı Kanunun etkin bir başvuru yolu olduğu belirtilmiştir... komisyonlarda tartışılan manevi zararlara ilişkin olarak Kanunda olumlu ya da olumsuz her hangi bir ibare yer almamaktadır.Yine konuya ilişkin yasama çalışmalarından anlaşıldığı üzere, sözü edilen Kanunun temel amaçlarından biri de yargı dışı bir yöntem geliştirerek Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'ne bu konuda yapılan başvuruları sona erdirip, bireyler aleyhine oluşan dengenin iç hukukta geliştirilen usullerle yeniden kurulmasını sağlamaktır. Bu çerçevede, 5233 sayılı Kanun çıkarılmadan önce Danıştay İçtihatları ile terör olayları nedeniyle uğranılan manevi zararların Anayasaya dayalı olarak sosyal risk ilkesi uyarınca tazmini olanaklı iken, Yasama organınca, özellikle yaşam hakkı başta olmak üzere temel hak ve özgürlüklerin kısıtlanmasına yol açar nitelikte ve manevi tazminat ödenmesini engellemek amacına yönelik böyle bir Kanunun yürürlüğe konulduğu söylenemez.Terör eylemleri sonucu oluşan olaylar incelendiğinde, bir taraftan hayvanlara, ağaçlara, ürünlere, ev ve ev eşyalar��na ve diğer taşınır ve taşınmazlara verilen zararlar, yaralanma, engelli hale gelme ve ölüm nedeniyle uğranılan zararlar yada kişilerin malvarlıklarına ulaşamamalarından kaynaklı maddi zararlar yanında, esasen terör eylemlerine maruz kalan vatandaşların hayatları boyunca çektikleri ve çekecekleri üzüntü, acı, elem ve psikolojik buhran, vb. gibi manevi zararların da mevcut olduğu ve bu manevi zararların büyük sıkıntılara yol açacağı hususu inkar edilemez bir gerçektir. Dolayısıyla, idare hukuku kuralları çerçevesinde Anayasaya dayalı olarak geliştirilen bir ilke uyarınca manevi zararların karşılanma olanağının, içeriği itibariyle engelleyici bir hüküm taşımayan yasa ile ortadan kaldırıldığından bahsedilmesi olanaksızdır.Kaldı ki, manevi tazminat, patrimuanda meydana gelen bir eksilmeyi karşılamaya yönelik bir tazmin aracı değil, tatmin aracıdır. Başka türlü giderim yollarının bulunmayışı veya yetersiz kalışı, manevi tazminatın parasal olarak belirlenmesini zorunlu hale getirmektedir. Olay nedeniyle duyulan elem ve ızdırabı kısmen de olsa hafifletmeyi amaçlar. Belirtilen niteliği gereği manevi tazminatın zenginleşmeye yol açmayacak şekilde belirlenmesi gerekmekte ise de, tam yargı davalarının niteliği gereği takdir edilecek miktarın aynı zamanda duyulan elem ve ızdırabı giderecek bir oranda olması gerekmektedir. İşte bu niteliğinden dolayı sorumluluk hukukunun genel çerçevesinde manevi tazminatın miktarı her bir olay ve birey yönünden yargı yerlerince farklı şekilde değerlendirileceğinden, manevi tazminat miktarının idare organlarınca takdir edilmesini sağlayacak şekilde yasayla belirlenmesi de müessesenin niteliği ile bağdaşmayacağından, yasa koyucunun bunu Kanunda açıkça öngörmesini beklemek de gerçekçi değildir.......5233 sayılı Kanun, idarenin terör olaylarına dayalı kusursuz sorumluluk alanını genişleten, oluşan zararların yargı yoluna başvurmadan sulh yoluyla ödenmesine öngören, bu yönüyle uyuşmazlığın sadece maddi zararlara ilişkin kısmının yargı dışı alternatif bir yöntemle giderilmesini sağlayan, ancak manevi zararların karşılanmasını da engellemeyen nitelikte bir Kanundur. Dava dosyasının incelenmesinden; 2015 tarihinde Ankara Garında meydana gelen bombalı terör eyleminde yaralanan davacı tarafından, uğradığı manevi zararın tazmini istemiyle İçişleri Bakanlığına yapılan başvurunun zımnen reddi üzerine, 000,00 TL manevi tazminatın haksız eylem tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte tazminine karar verilmesi istemiyle bakılan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.Terör olayları nedeniyle meydana gelen ve 'sosyal risk' ilkesi kapsamında bulunup 5233 sayılı Kanun uyarınca karşılanmayan manevi zarara bağlı tazminat taleplerinde, idare hukukunun tazminata ilişkin ilke ve kuralları çerçevesinde 2577 sayılı Kanunun öngördüğü usullere tâbi olarak manevi tazminat ödenip ödenmeyeceğine ilişkin yargısal incelemenin yapılması gerekmektedir. Manevi tazminata hükmedilmesi için kişinin fizik yapısını zedeleyen, yaşama ve kazanma gücünün azalması sonucunu doğuran olayların meydana gelmesi veya idarenin hukuka aykırı bir işlem veyaeylemi sonucunda ağır bir elem ve üzüntünün duyulmuş olması veyaşeref ve haysiyetinin rencide edilmiş bulunması gerekir.Uyuşmazlıkta, davacının 2015 tarihinde Ankara Garında meydana gelen bombalı terör eyleminde yaralandığı, Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nin aciline başvurduğu, yapılan muayenede vücudunun muhtelif yerlerinde, sol ayak bileği ve ayak tabanında patlayıcı madde infilakı ile oluşmuş şarapnel giriş-çıkış yaralanması, yumşak doku içinde şarapnel saptandığı, kemiksel patoloji saptanmadığı, takip ve tedavi edilip aynı gün taburcu edildiği, mevcut yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokmadığı ve davacı üzerindeki etkisinin basit bir tıbbi müdahaleyle giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olmadığının anılan Hastanenin 2015 tarihli adli raporunda belirtildiği, davacının Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde yapılan ilk müdahalesinin ardından Özel [A.] Hastanesine femur şaft kırığı tanısı ile yatışının yapıldığı ve 2015 tarihinde büyük kemik parçalı kırıkları cerrahisi kapalı IMN operasyonu yapıldığı, postoperatif dönemde komplikasyon gelişmeyen davacının ameliyatının  gününde 2015 tarihinde şifa ile taburcu edildiği, müteakiben yaklaşık beş ay süreyle istirahat raporu verildiği görülmektedir.Bu durumda, davacının fiziki olarak yaşadığı acının ve psikolojik dünyasında meydana gelen üzüntünün kısmen de olsa giderilmesi maksadıyla takdiren 000,00 TL manevi tazminatın davalı idareye başvuru tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davacıya ödenmesi, fazlaya ilişkin manevi tazminat isteminin ise reddi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.Açıklanan nedenlerle; davanın kısmen kabulüne kısmen reddine, 000,00 TL manevî tazminatın idareye başvuru tarihi olan 2015 tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte davacıya ödenmesine, ...'' Başvurucu ile davalı idareler İdare Mahkemesince verilen karar aleyhine istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Başvurucu istinaf istemine ilişkin dilekçesinde dava dilekçesindeki iddialarını yineleyip olayın meydana gelmesinde idarenin hizmet kusuru bulunduğu için davanın sosyal risk ilkesi çerçevesinde ele alınamayacağını, sosyal risk ilkesine göre değerlendirmenin ancak idarenin hizmet kusurunun tespit edilememesi durumunda yapılabileceğini ve hükmedilen manevi tazminatın yetersiz olduğunu ileri sürmüştür. Ankara Bölge İdare Mahkemesi  İdari Dava Dairesi (Daire) usul ve hukuka uygun olduğunu ve kaldırılması için bir neden bulunmadığını belirttiği İdare Mahkemesi kararını 11/9/2018 tarihinde onamıştır.  Dairenin söz konusu kararı 2/10/2018 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiş olup başvurucu 1/11/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  A. Ulusal Hukuk 2577 sayılı Kanunu'nun “Doğrudan doğruya tam yargı davası açılması” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrası şöyledir: “İdari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların idari dava açmadan önce, bu eylemleri yazılı bildirim üzerine veya başka süretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde ilgili idareye başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri gereklidir. Bu isteklerin kısmen veya tamamen reddi halinde, bu konudaki işlemin tebliğini izleyen günden itibaren veya istek hakkında altmış gün içinde cevap verilmediği takdirde bu sürenin bittiği tarihten itibaren, dava süresi içinde dava açılabilir.” Danıştay Onuncu Dairesinin 21/10/2020 tarihli ve E.2015/4478, K.2020/4057 sayılı kararın ilgili kısmı şöyledir: \"... İdare kural olarak yürüttüğü kamu hizmetiyle nedensellik bağı kurulabilen zararları tazminle yükümlü olup, idari eylem ve/veya işlemlerden doğan zararlar idare hukuku kuralları çerçevesinde, hizmet kusuru veya kusursuz sorumluluk ilkeleri gereği tazmin edilmektedir. İdarenin yürütmekle görevli olduğu bir hizmetin kuruluşunda, düzenlenişinde veya işleyişindeki nesnel nitelikli bozukluk, aksaklık veya boşluk olarak tanımlanabilen hizmet kusuru, hizmetin kötü işlemesi, geç işlemesi veya hiç işlememesi hallerinde gerçekleşmekte ve idarenin tazmin yükümlülüğünün doğmasına yol açmaktadır.İdarenin kusura dayalı ya da kusursuz sorumluluğu yanında, Anayasanın öngördüğü sosyal hukuk devleti anlayışına uygun olarak ve bu temel üzerinden, kollektif sorumluluk anlayışı çerçevesinde bilimsel ve yargısal içtihatlar ile geliştirilen sosyal risk ilkesi de, Anayasanın öngördüğü amaçların gerçekleştirilmesine yöneliktir. Sosyal risk ilkesi ile toplumun içinde bulunduğu koşullardan kaynaklanan, idarenin faaliyet alanında meydana gelmekle birlikte, yürütülen kamu hizmetinin doğrudan sonucu olmayan, toplumsal nitelikli riskin gerçekleşmesi sonucu oluşan, salt toplumun bireyi olunması nedeniyle uğranılan özel ve olağandışı zararların topluma pay edilerek giderilmesi amaçlanmıştır.Sosyal risk ilkesinin, terör olaylarına ilişkin olarak 5233 sayılı Kanun ile yasalaşması karşısında, terör eylemleri nedeniyle uğranılan maddi zararlara yönelik istemlerin anılan Kanun çerçevesinde karara bağlanması gerektiği açıktır. Ancak, 5233 sayılı Kanun, sosyal risk ilkesi dışında, nedensellik bağına dayalı hizmet kusuru veya kusursuz sorumluluk sebebine dayanılarak 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesine göre tam yargı davası açılmasına engel oluşturmadığı gibi, olayda idarelerin hizmet kusurunun ya da kusursuz sorumluluğunun saptandığı durumlarda, olay terör eylemi olsa bile uyuşmazlığın 5233 sayılı Kanun kapsamında çözümlenemeyeceğinde duraksama bulunmamaktadır. Danıştay Onuncu Dairesi'nin konuyla ilgili yerleşik içtihadı da; terör eylemi sonucu bir zararın ortaya çıkması durumunda, öncelikle söz konusu olayın meydana gelmesinde idarelere atfı kabil bir hizmet kusuru veya kusursuz sorumluluk hallerinin bulunup bulunmadığının araştırılması, idarenin gerek hizmet kusuru gerekse kusursuz sorumluluk hallerinin olayda bulunmaması durumunda 5233 sayılı Kanun kapsamında gerekli inceleme ve araştırma yapılarak karar verileceği yönündedir....\"B. Uluslararası Hukuk İlgili uluslararası hukuk için bkz. Abdullah Yaşa [GK], B. No: 2015/12486, 5/11/2020, §§ 34,  ",
+        "Haklar":"Yaşam hakkı-Kötü muamele yasağı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/33200",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, kamu makamları tarafından öngörülebilir ve önlenebilir nitelikte olduğu ileri sürülen canlı bomba saldırısı sonucu meydana gelen yaralanma olayından kaynaklanan manevi zararların tazmini istemiyle açılan davada, yaşam hakkının koruma yükümlülüğüne ilişkin maddi boyutunun ihlal edildiğine ilişkin iddianın değerlendirilmemesi nedeniyle yaşam hakkıyla bağlantılı olarak etkili başvuru hakkının, saldırının hedefindeki miting ve gösteri yürüyüşünün sağlıklı bir şekilde yapılması için gerekli önlemlerin alınmaması nedeniyle de toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; gözaltı ve tutuklama tedbirlerinin hukuki olmaması, tutukluluğun makul süreyi aşması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 5/6/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı beyanda bulunmamıştır.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Türkiye 15 Temmuz 2016 tarihinde askerî darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış ve bu nedenle 21/7/2016 tarihinde ülke genelinde olağanüstü hâl ilan edilmiştir. Olağanüstü hâl19/7/2018 tarihinde son bulmuştur. Kamu makamları ve yargı organları -olgusal temellere dayanarak- bu teşebbüsün arkasında Türkiye'de çok uzun yıllardır faaliyetlerine devam eden ve son yıllarda Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (PDY) olarak isimlendirilen bir yapılanmanın olduğunu değerlendirmişlerdir (Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-25). Darbe teşebbüsü sırasında ve sonrasında ülke genelinde darbe girişimiyle bağlantılı ya da doğrudan darbe girişimiyle bağlantılı olmasa bile FETÖ/PDY ile bağlantılı olan ve aralarında yargı mensuplarının da bulunduğu çok sayıda kişi hakkında Cumhuriyet başsavcılıkları tarafından soruşturma başlatılmıştır.  Eskişehir Yunusemre Devlet Hastanesinde hemşire olarak görev yapmakta olan başvurucu, 15 Temmuz darbe teşebbüsü sonrasında FETÖ/PDY ile bağlantılı suçlara ilişkin olarak yürütülen soruşturmalar kapsamında Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığının (Başsavcılık) talimatıyla 10/2/2017 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başvurucu 11/2/2017 tarihinde Eskişehir Emniyet Müdürlüğünde ve 15/2/2017 tarihinde Başsavcılıkta ifade vermiş, ifade işlemleri sırasında başvurucunun müdafii de hazır bulunmuştur. Başvurucu, ifadelerinde FETÖ/PDY ile bir ilgisinin bulunmadığını savunmuştur. Başvurucu 15/2/2017 tarihinde silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanması istemiyle Eskişehir Sulh Ceza Hâkimliğine sevk edilmiştir.  Başvurucunun sorgusu Eskişehir  Sulh Ceza Hâkimliği tarafından aynı tarihte yapılmış, başvurucunun müdafii de sorgu esnasında hazır bulunmuştur. Başvurucu ifadesinde isnat edilen suçlamaları kabul etmediğini belirtmiştir. Sorgu sonucunda başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanmasına karar verilmiştir. Kararın ilgili bölümü şöyledir:\"Şüphelilerin üzerine atılı suçun vasıf ve mahiyeti, şüphelilerin atılı suçu işledikleri yönünde kuvvetli suç şüphesi varlığını gösteren olguların soruşturma dosyasında mevcudiyeti, ... diğer şüphelilerin Fetullahçı Terör Örgütü bünyesinde yer alan sendika ve dernek üyeliklerinin bulunduğu, etkin pişmanlıktan faydalanan bir kısım şüpheliler ile gizli tanık anlatımlarından şüphelilerin hiyerarşik bağ ile düzenli olarak toplandıkları, himmet adı altında örgüte finansal destek sağladıkları, ... şüphelilerin atılı suçu işledikleri yönünde bu nedenle kuvvetli suç şüphesinin bulunduğu, atılı suçun CMK’nun 100/3 maddesinde sayılan katalog suçlardan olması, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 5/1-c ve 5/3 maddesi kapsamında failin eyleminin ağırlığı dikkate alındığında tutuklama tedbirinin oranlılık ilkesi kapsamında değerlendirilmesinin gerekeceği de dikkate alınarak; adli kontrol hükümlerinin uygulanmasının yetersiz kalacağı kanaati ile şüpheliler ..., Harun Erdoğan, ... CMK’nın 100 ve  maddeleri uyarınca ayrı ayrı TUTUKLANMALARINA... [karar verildi.] \"  Başvurucu tutuklama kararına itiraz etmiş, Eskişehir  Sulh Ceza Hâkimliği 23/2/2017 tarihinde itirazın kesin olarak reddine karar vermiştir. Başvurucunun tutukluluk durumunu ve tahliye talebini inceleyen Eskişehir  Sulh Ceza Hâkimliği 11/5/2017 tarihinde tutukluluğunun devamına karar vermiştir.  Başvurucu bu karara itiraz etmiş, Eskişehir  Sulh Ceza Hâkimliği 18/5/2017 tarihinde itirazın kesin olarak reddine karar vermiştir.  Başvurucu kararın aynı tarihte kendisine tebliğ edildiğini belirterek 5/6/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başsavcılık 2/6/2017 tarihli iddianamesi ile başvurucunun silahlı terör örgütü üyesi olma suçundan cezalandırılması istemiyle aynı yer ağır ceza mahkemesinde dava açmıştır. 15 Temmuz darbe teşebbüsüne ilişkin açıklamaların yer aldığı iddianamede FETÖ/PDY'ye üye olma suçundan soruşturmalar başlatıldığı belirtilmiş ve başvurucuyla birlikte toplam otuz üç şüphelinin eylemlerine değinilmiştir. İddianamede başvurucuya ilişkin olarak suçlamaya esas alınan olgular şöyle özetlenebilir:Başvurucunun;i. FETÖ/PDY'ye üyeliği, mensubiyeti veya iltisakı olduğu gerekçesi ile kamu görevinden çıkarıldığı belirtilmiştir.ii. FETÖ/PDY kapsamında soruşturma yürütülen kişilerle çok sayıda görüşme ve irtibatının bulunduğu, bu kapsamda özellikle 2015/. sayılı soruşturma dosyasında şüpheli olarak yer alan A. ve E. ile görüşmelerinin olduğu ileri sürülmüştür. Ancak ismi geçen kişilerin konumları ya da önemleri hakkında bir açıklama yapılmamıştır.iii. FETÖ/PDY ile irtibat ve iltisakı nedeniyle kanun hükmünde kararname ile kapatılan ve ülke çapında faaliyet gösteren Ufuk Sağlık ve Sosyal Hizmet Görevlileri Sendikasının (Ufuk Sağlık Sen) üyesi olduğu belirtilmiştir.iv. Sosyal medya hesaplarının incelenmesi sonucunda FETÖ/PDY ile alakalı çok sayıda sosyal medya paylaşımının bulunduğu ileri sürülmüş olup bu paylaşımların içerikleri hakkında bir açıklama yapılmamıştır.v. FETÖ/PDY ile iltisaklı olduğuna dair hakkında bir ihbar mektubunun bulunduğu belirtilmiştir. Ancak belirtilen ihbar mektubunun içeriği hakkında bir açıklama yapılmamıştır. Eskişehir  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) 9/6/2017 tarihinde iddianamenin kabulüne karar vermiş ve E.2017/15 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Mahkemece 4/7/2017 ve 5/7/2017 tarihlerinde yapılan ilk duruşmada başvurucunun savunması alınmış ve duruşma sonunda -iddia makamının talebi doğrultusunda- \"üzerlerine atılı suç vasfının değişme ihtimali, delilleri karartma ihtimallerinin bulunmaması hususları göz önünde bulundurularak\" başvurucunun tahliyesine karar verilmiştir Yargılama sırasında Mahkemece belirlenen adli bilişim uzmanı bilirkişiler tarafından hazırlanarak dosyaya ibraz edilen 4/1/2018 ve 3/3/2018 tarihli raporlarda, başvurucunun kullandığı cep telefonu (cep telefonu, hafıza kartı ve sim kartı) üzerinde yapılan dijital incelemelerde \"kakao.talk\" isimli uygulamaya ait kalıntılara rastlandığı belirtilmiştir. Mahkeme 9/1/2019 tarihli kararıyla başvurucunun ve müdafiinin hazır bulunduğu duruşmada, başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 6 yıl 3 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar vermiştir. Kararın gerekçesinin ilgi kısmı şöyledir: \"... Sanığın örgüte ait olan Ufuk Sağlık-Sen sendikasına 28/4/2014 tarihinde üyeliğinin bulunduğu, sanığın söz konusu sendikaya üye olarak örgüt hiyerarşisi içerisinde bağlılığını ortaya koyduğu, sanığın dijital delillerin incelenmesi neticesinde sanığın Kakao Talk programına ilişkin kalıntıların tespit edildiği, sanığın bu şekilde örgütün hiyerarşik yapısı dahilinde örgütün gizli haberleşme programını kullandığının anlaşıldığı, yine sanığın dijitalinde Türkçe Olimpiyatları ve Maklubekeyfine ilişkin fotoğrafları paylaşarak örgüte aitlik duygusu içinde olduğunu açıkça ortaya koymuş olduğu ... [anlaşılmıştır.]\" Başvurucu, hakkında verilen hükme karşı 10/1/2019 tarihinde istinaf yoluna başvurmuştur. Bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla istinaf incelemesi devam etmektedir. A. Kanun Hükümleri İlgili kanun hükümleri için bkz. Abdurrahim Özkan, B. No: 2017/25586, 18/4/2018, §§ 19-B. Yargıtay İçtihatları  Yargıtay  Ceza Dairesinin 10/10/2018 tarihli ve E.2017/3568, K.2018/3276 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"... Bu tarihten sonra gerçekleşen ve örgütsel faaliyet olarak kabul edilen hareketlerin (sendika ve dernek üyeliği) örgüt hiyerarşisine dahil olduğunu gösterir biçimde çeşitlilik, devamlılık ve yoğunluk içermemesi karşısında örgüt üyesi olarak kabul edilmesine yasal olanak bulunmadığı, ancak örgüt liderinin talimatı doğrultusunda örgütle irtibatlı Bank Asya’daki hesabına para yatıran sanığın eyleminin örgüte yardım etme suçunu oluşturacağı gözetilmeksizin suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması,...\" Yargıtay  Ceza Dairesinin 26/3/2019 tarihli ve E.2018/4678, K.2019/2059 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"... Sanığın eylemlerinin örgüt hiyerarşisine dahil olduğunu gösterir biçimde çe��itlilik, devamlılık ve yoğunluk içermemesi karşısında örgüt üyesi olarak kabul edilmesine yasal olanak bulunmadığı, ancak örgütle iltisaklı sendikaya üye olan ve bir dönem sendikanın işyeri temsilciliğini yapan, kendisinden ele geçen dijital materyallerin incelemesinde FETÖ elebaşıyla ilgili videolar bulunduğu tespit edilen sanığın örgüt liderinin talimatı doğrultusunda örgütle irtibatlı Bank Asya'daki hesabına para yatırması da nazara alındığında eyleminin örgüte yardım etme suçunu oluşturacağı gözetilmeksizin suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması,...\" Yargıtay  Ceza Dairesinin 2/7/2019 tarihli ve E.2018/7312, K.2019/4638 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"... Kuruluş, amaç, örgüt yapılanması ve faaliyet yöntemleri Dairemizin 2015/3 E. sayılı kararında anlatılan ve nihai amacı, Devletin Anayasal nizamını cebir ve şiddet kullanarak değiştirmek olduğu anlaşılan FETÖ/PDY terör örgütünün başlangıçta bir ahlak ve eğitim hareketi olarak ortaya çıkması ve toplumun her katmanının büyük bir kesimince de böyle algılanması, amaca ulaşmak için her yolu mübah gören fakat sözde meşruiyetini sivil alanda dinden, kamusal alanda ise hukuktan aldığı izlenimi vermek için yeterli güce ulaşıncaya kadar alenen kriminalize olmamaya özen göstermesi gerçeği nazara alındığında, örgüte müzahir dernek üyesi olduğu belirlenen sanığın eyleminin; savunması, konum ve kişisel özellikleri dikkate alındığında sempati ve iltisak boyutunu aşan, örgüt üyesi olduğunu ispat etmeye yeterli örgütsel faaliyetler kapsamında değerlendirilemeyeceği gözetilerek beraatı yönünde hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,...\" Yargıtay  Ceza Dairesinin E.2017/3495, K.2018/768 sayılı kararının ilgili bölümü şöyledir:\"Sanığın Kakao programını, yalnızca FETÖ/PDY silahlı terör örgütü üyeliğinden hakkında soruşturma bulunan ve firari durumda olan eşiyle görüşmek için, eşinin yurt dışına çıkmasından sonra yükleyerek kullandığı ve yine eşiyle kişisel nitelikte bulunan whatsapp yazışmalarının adı geçen silahlı terör örgütünün üyesi bulunduğunu kanıtlayacak nitelikte bulunmadığının anlaşılması ...\" Yargıtay  Ceza Dairesinin E.2017/3171, K.2018/644 sayılı kararının ilgili bölümü şöyledir:\"... sanığın ... örgüt tarafından haberleşmek için kullanılan Eagle, Kakao Talk, Coverme, herkul.org, sohbeti canan adlı uygulamaları telefonuna yüklemiş olduğu ...\" ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/27588",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, gözaltı ve tutuklama tedbirlerinin hukuki olmaması, tutukluluğun makul süreyi aşması nedenleriyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun uyarınca Konya Cumhuriyet Başsavcılığının 2019/44154 Sor. sayılı dosyası kapsamında yapılan talep üzerine verilen tedbir kararına yönelik esaslı iddiaların itiraz merci tarafından karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının, başvurucu hakkında şiddet uygulayan ifadesinin kullanılması nedeniyle masumiyet karinesinin ayrıca aile hayatına saygı hakkı bağlamında konut dokunulmazlığı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir. Başvurucu, nihai hükmü 17/7/2021 tarihinde öğrendikten sonra 13/8/2021 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/59151",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun uyarınca Konya Cumhuriyet Başsavcılığının 2019/44154 Sor. sayılı dosyası kapsamında yapılan talep üzerine verilen tedbir kararına yönelik esaslı iddiaların itiraz merci tarafından karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının, başvurucu hakkında şiddet uygulayan ifadesinin kullanılması nedeniyle masumiyet karinesinin ayrıca aile hayatına saygı hakkı bağlamında konut dokunulmazlığı hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının; yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 26/1/2018 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1975 doğumlu olup Ankara'da ikamet etmektedir.A. Başvuruya Konu Taşınmazın İmar Durumu Ankara'nın Etimesgut ilçesi Elvan Mahallesi 46173 ada 1 parsel sayılı arsa vasfındaki 783 m² yüz ölçümündeki taşınmaz 26/6/1995 tarihli ve 1/1000 ölçekli uygulama imar planında sosyal ve kültürel tesis alanı vasfıyla kamu hizmeti alanına ayrılmıştır. Etimesgut Belediye Meclisi 16/3/2012 tarihli ve 1/1000 ölçekli uygulama imar planı değişikliği ile söz konusu taşınmazın da içerisinde bulunduğu 113 adet taşınmazın kullanım kararlarına özel ibaresini eklemiştir. Ankara Büyükşehir Belediyesi Meclisi 13/9/2012 tarihinde prensipte uygun olan değişikliğin her bir taşınmaz için ayrı ayrı hazırlanması için değişikliğin iadesine karar vermiştir. İade kararı üzerine taşınmaz için hazırlanan plan değişikliği teklifi Ankara Büyükşehir Belediyesi Meclisine yeniden sunulmuştur. Meclis 11/2/2013 tarihinde imar planı değişikliğiyle taşınmazın kullanım kararının özel sosyal ve kültürel tesis alanı olarak değiştirilmesini kabul etmiştir.B. Başvuruya Konu Dava Süreci Başvurucu, taşınmazın 1853/14550 payını 26/3/2014 tarihinde satış suretiyle edinmiştir. Başvurucu 9/7/2014 tarihinde taşınmazın kamulaştırılması istemiyle Etimesgut Belediyesine başvurmuştur. Belediye 8/8/2014 tarihinde, imar planı değişikliğinde özel ibaresinin eklenmesi suretiyle kamulaştırmasız el atmanın ortadan kalktığını belirtmiştir.  Başvurucu 27/10/2014 tarihinde Ankara Büyükşehir Belediyesi Başkanlığı ve Etimesgut Belediyesi Başkanlığına karşı tam yargı davası açmıştır. Başvurucu dava dilekçesinde; imar planında kamu hizmetine ayrılmasına rağmen taşınmazın kamulaştırılmadığını ve mülkiyet hakkının kısıtlandığını belirterek 068 TL tazminata hükmedilmesini talep etmiştir. Davalı Etimesgut Belediyesi cevap dilekçesinde; imar planı değişikliğiyle taşınmazın kullanım kararının özel sosyal ve kültürel tesis alanına dönüştürüldüğünü, böylece kamuya tahsisin sona erdiğini ve kamulaştırmasız el atmanın ortadan kalktığını açıklamıştır. Ankara  İdare Mahkemesi 25/12/2015 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Kararda, başvurucunun uyuşmazlık konusu taşınmazı edindiği tarih itibarıyla taşınmaz için kısıtlılık durumunun mevcut olduğu vurgulanmıştır. Bu bağlamda mülkiyet hakkının geçmişte belirli bir süre engellenmiş olması durumunun eski malikler açısından gerçekleşmiş olmasına rağmen 26/3/2014 tarihli satış işlemi sonucu taşınmazı edinen başvurucu açısından kısıtlılık hâlinden kaynaklanan ve tazminatı gerektirir mağduriyetin gerçekleşmediği belirtilmiştir. Başvurucu kararı temyiz etmiştir. Danıştay Altıncı Dairesi 18/10/2016 tarihinde usul ve hukuka bir aykırılık bulunmadığını belirterek kararı onamıştır. Daire 13/9/2017 tarihinde ise başvurucunun karar düzeltme istemini reddetmiştir.  Nihai karar 28/12/2017 tarihinde başvurucuya tebliğ edilmiştir. Başvurucu 26/1/2018 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  Konu ile ilgili hukuk için bkz. Hüseyin Ünal, B. No: 2017/24715, 20/9/2018, §§ 17- ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Hukuk)-Mülkiyet Hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2018/2430",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, taşınmazın imar planında kamu hizmeti alanına ayrılması nedeniyle mülkiyet hakkının; yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Başvurular süresi içinde yapılmıştır. Başvuruların kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Ekli tabloda yer alan başvurular bu başvuru ile birleştirilmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Suç İsnadı)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2021/41750",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurular, davanın uzun sürmesi nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutuklamanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 28/11/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyon tarafından başvurucunun tutuklamanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiası bakımından kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, diğer temel hak ve özgürlüklerin ihlal edildiğine yönelik iddiaların ise kabul edilemez olduğuna karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.  Başvuru formları ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Türkiye 15 Temmuz 2016 tarihinde askerî bir darbe teşebbüsüyle karşı karşıya kalmış, bu nedenle 21/7/2016 tarihinde ülke genelinde olağanüstü hâl ilan edilmesine karar verilmiş ve olağanüstü hâl 19/7/2018 tarihinde son bulmuştur. Kamu makamları ve yargı organları -olgusal temellere dayanarak- bu teşebbüsün arkasında Türkiye'de çok uzun yıllardır faaliyetlerine devam eden ve son yıllarda Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ve/veya Paralel Devlet Yapılanması (PDY) olarak isimlendirilen bir yapılanmanın olduğunu değerlendirmişlerdir (Aydın Yavuz ve diğerleri [GK], B. No: 2016/22169, 20/6/2017, §§ 12-25). Darbe teşebbüsü sırasında ve sonrasında ülke genelinde darbe girişimiyle bağlantılı ya da doğrudan darbe girişimiyle bağlantılı olmasa bile FETÖ/PDY'nin kamu kurumlarındaki örgütlenmesinin yanı sıra eğitim, sağlık, ticaret, sivil toplum ve medya gibi farklı alanlardaki yapılanmasına yönelik olarak Cumhuriyet başsavcılıkları tarafından soruşturmalar yürütülmüş; çok sayıda kişi hakkında gözaltı ve tutuklama tedbirleri uygulanmıştır (Aydın Yavuz ve diğerleri, § 51; Mehmet Hasan Altan (2) [GK], B. No: 2016/23672, 11/1/2018, § 12).  Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu (HSYK) İkinci Dairesinin 16/7/2016 tarihli kararı ile -Danıştay tetkik hâkimi olarak görev yapmakta olan- başvurucunun görevden uzaklaştırılmasına ve 24/8/2016 tarihinde meslekten çıkarılmasına karar verilmiştir. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının (Savcılık) HSYK kararıyla görevden uzaklaştırılanlar hakkında soruşturma işlemlerinin yapılması yönündeki yazısı üzerine başvurucu 18/7/2016 tarihinde gözaltına alınmıştır. Başvurucu 20/7/2016 tarihinde müdafii huzurunda Savcılıkta ifade vermiş, ifadesinde özetle FETÖ/PDY ile bir ilgisinin bulunmadığını savunmuştur. Savcılık, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanması istemiyle başvurucuyu 21/7/2016 tarihinde Ankara Sulh Ceza Hâkimliğine sevk etmiştir.  Başvurucunun sorgusu Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğinde 21/7/2016 tarihinde yapılmıştır. Sorgu tutanağına göre başvurucunun müdafii de sorgu esnasında hazır bulunmuştur. Başvurucu ifadesinde özetle Savcılık beyanını tekrar ederek isnat edilen suçlamaları kabul etmediğini belirtmiştir. Başvurucunun müdafii, dosyada atılı suçları işlediğine dair bir delil bulunmaması nedeniyle müvekkilinin serbest bırakılmasını talep etmiştir.  Sorgu sonucunda başvurucunun silahlı terör örgütüne üye olma suçundan tutuklanmasına karar verilmiştir. Kararın ilgili bölümü şöyledir:\" ... üzerine yüklenen silahlı terör örgütüne üye olma suçunun vasıf ve mahiyeti, kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren deliller, HSYK  Dairesinin 16/7/2016 tarihindeki hakimlikten açığa alma kararı, FÖTÖ/PDY silahlı terör örgütünün cebir ve şiddet kullanarak Türkiye Cumhuriyeti'nin Anayasanın öngördüğü düzeni ortadan kaldırmaya veya değiştirmeye teşebbüs eyleminin yakın ve somut bir tehdit olarak halen devam ediyor olması, 20/7/2016 tarihi itibariyle tüm ülke genelinde bu eylem nedeniyle Olağanüstü Hal ilan edilmesi, şüphelilerin saklanma veya kaçma şüphesini uyandıran somut olguların varlığı (aynı suç kapsamında soruşturulan aynı statüdeki bir kısım şüphelilerin kaçmış olması) fiilin Kanunda karşılığı olan cezanın miktarı, suçun CMK'nın 100/3 maddesinde sayılan suçlardan olması ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin  maddesinde yer alan tutuklama ilişkin şartların gerçekleştiği dikkate alınarak adli kontrol uygulamasının yetersiz kalacağı anlaşılmakla şüphelilerin CMK'nın  vd. maddeleri gereğince ayrı ayrı TUTUKLANMALARINA ... [karar verildi.] \"  Başvurucunun tutukluluk durumunu inceleyen Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği 16/8/2016 tarihinde tutukluluğunun devamına karar vermiştir.  Başvurucu bu karara 3/10/2016 tarihinde itiraz etmiş, Ankara  Sulh Ceza Hâkimliği 28/10/2016 tarihinde itirazın kesin olarak reddine karar vermiştir. Kararın ilgili bölümü ��öyledir:\" ... Şüphelilerin üzerilerine atılı bulunan suçları işlediklerine dair kuvvetli suç şüphesinin varlığını gösteren HSYK tarafından haklarında alınan karar içerikleri, dosyada mevcut bilgi, belge ve araştırma tutanakları, şüpheliler lehine dosyadaki delil durumu ve tutuklama nedenleri yönünden bir değişiklik bulunmaması, arama ve el koyma tutanakları ile tüm dosya kapsamındaki somut delillere göre soruşturmanın henüz tamamlanmadığı, şüphelilerin üzerilerine atılı suçun temadi eder nitelikte suçlardan olduğu, şüpheliler hakkında delillerin henüz toplanmadığı, şüphelilerin kaçma ve delilleri karartma ihtimallerinin mevcut olduğu, açıklanan nedenlerle adli kontrol uygulamasının da yetersiz kalacağı, şüphelilerin üzerilerine atılı suçların CMK'nın 100/2-11 maddesi kapsamındaki suçlardan olması da değerlendirilerek ... itirazların ayrı ayrı reddine, tutukluluk hallerinin devamına ... [karar verildi.] \"  Anılan karar başvurucuya 7/11/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 28/11/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Başvurucu, Savcılığın talebi üzerine Ankara  Sulh Ceza Hâkimliğinin 5/3/2017 tarihli kararı ile tahliye edilmiştir.  Savcılık 4/4/2019 tarihli iddianamesi ile başvurucunun silahlı terör örgütü üyesi olma suçundan cezalandırılması istemiyle aynı yer ağır ceza mahkemesinde dava açmıştır. FETÖ/PDY'ye ve bu örgütün yargı yapılanmasına ilişkin genel açıklamaların yer aldığı iddianamede başvurucunun gerek organik olarak gerekse örgütsel nitelikli eylemleri bakımından FETÖ/PDY hiyerarşisi içinde yer aldığı ileri sürülmüştür. Suçlamaya esas alınan olgular şöyle özetlenebilir:i. FETÖ/PDY ile irtibatlı olduğu gerekçesiyle HSYK'nın 16/7/2016 tarihli kararı ile başvurucunun görevden uzaklaştırıldığı, akabinde HSYK'nın 24/8/2016 tarihli kararı ile meslekten ihraç edildiği belirtilmiştir.ii. Başvurucunun kullanmakta olduğu cep telefonu üzerinde yapılan HTS analizi sonucu düzenlenen rapor içeriğine göre haklarında FETÖ/PDY ile bağlantılı suçlardan soruşturma yürütülen kişilerle telefon irtibatının bulunduğu ileri sürülmüştür.iii. Başvurucunun 2014 yılı HSYK seçimlerinde sözde bağımsız görünen örgüt adaylarına oy verdiği, çalışma yaptığı, yapıya mensup birçok kişiyi koruyup kolladığı ve onlarla birlikte hareket ettiği ileri sürülmüştür. İddianamede başvurucuya yöneltilen eylemlere ilişkin olarak değinilen ve yargı mensubu oldukları değerlendirilen tanık beyanlarının ilgili kısımları şöyledir:- E.B. beyanında \"şüphelinin örgüt mensupları ile beraber takıldığını, muhalif bir kişiliğinin olduğunu ancak şüphelinin yapıya mensup olmadığını bildiğini\" ifade etmiştir.- A.A. ifadesinde \"örgüt ile bağlantısı olduğunu düşündüğü A.A.nın şüpheli tarafından korunup kollandığını, yapıya ait evde kaldığını düşündüğü İ.S.nin şüpheli tarafından korunup kollandığını, A.A. ile birlikte hareket eden S. isimli şahsın şüpheli tarafından korunup kollandığı için örgüt ile bağlantılı olduğunu düşündüğünü\" beyan etmiştir.- B.E. ifadesinde \"şüphelinin yapı ile hiçbir ilgisinin olmadığını bildiğini ancak şüphelinin 2014 yılı HSYK seçimlerinde sözde bağımsız örgütün adaylarına oy verdiğini bildiğini\" beyan etmiştir.- U. beyanında \"şüpheliyi şahsen tanımadığını ancak şüphelinin örgüte mensup olmadığını düşündüğünü\" ifade etmiştir. Başvurucuya isnat edilen suça dayanak olan olgulara ilişkin hukuki değerlendirmeler iddianamede şöyle ifade edilmiştir:\"Şüpheli hakkında; FETÖ/PDY ile irtibatlı olduğu gerekçesiyle HSYK tarafından verilen meslekten çıkarma kararı, beyanlar, Bilirkişi Raporu, Veri Havuzu Sorgulama Raporu, HTS Analiz Raporu, kolluk tarafından düzenlenen raporlar ve tüm soruşturma kapsamında elde edilen deliller bir bütün olarak değerlendirildiğinde; şüphelinin 2014 yılı HSYK seçimlerinde sözde bağımsız görünen örgüt adaylarına oy verdiği, çalışma yaptığı, yapıya mensup birçok kişiyi koruyup kolladığı ve onlarla birlikte hareket ettiği, yapıyla irtibatlı olması nedeniyle meslekten çıkarıldığı ve bu şekilde Fetullahçı silahlı terör örgütünün ideolojisini, amaçlarını, faaliyetlerini benimsediği, kendi iradesini örgütün iradesine terk ettiği, örgüt hiyerarşisi içinde hareket ettiği, örgütle organik bağ kurduğu ve örgütün yargı yapılanması içinde yer aldığı ve anlatılan lehe/aleyhe tüm deliller ile savunması karşısında; şüphelinin, anılan silahlı terör örgütünün üyesi olduğuna dair kamu davasını açmaya yetecek derecede yeterli şüphenin bulunduğu anlaşılmıştır.\" Ankara  Ağır Ceza Mahkemesi (Mahkeme) 18/4/2019 tarihinde iddianamenin kabulüne karar vermiş ve E.2019/135 sayılı dosya üzerinden kovuşturma aşaması başlamıştır. Mahkeme 28/6/2019 tarihinde tanık A.A.nın beyanını almıştır. Tanığın beyanı şöyledir:\"Sanığı 2013 yılında staj yaptığım Ankara  İdare Mahkemesinde Hakim olduğu dönemden tanırım, mahkemede kendisine bağlı olarak staj yapmaktaydım, sanık hakkında isnat edilen suç ile ilgili herhangi bir bilgim veya görgüm bulunmamaktadır, zaten 4 nisan 2017 tarihinde HSYK da verdiğim ifadede de sanığın örgüt ile bağlantılı olduğu yönünde bir beyanım yahut kanaatim bulunmamaktadır. HSYK da alınan ifademde sanık özelinde zaten bir beyanımın bulunmadığı, diğer mahkemede staj yaptığımız hakimler hakkında ki ifademde geçen korunup kollanma ifadesinden kastedilen bir olay olup, o da şu şekilde gerçekleşmiştir; önceki ifademde adı geçen hakim stajyerlerinin 2013 yılı adli tatilinde sanık Ersin Kızılay tarafından Ankara Bölge İdare Mahkemesinde görevlendirilmesi olayı olup, bu konu koruma kollama olarak nitelendirilmiş ise de bunun sehven bu şekilde ifade edildiğini düşünüyorum, bu çerçevede sanığın FETÖ/ PDY ile ilgili bir bağlantısı olduğu yönünde ne bir bilgim ne bir görgüm ne de bir beyanım bulunmamaktadır.\" Mahkemece 3/7/2019 tarihinde yapılan duruşmada başvurucunun savunması alınmıştır. Başvurucu savunmasında özetle isnat edilen suçlamaları kabul etmediğini belirtmiştir.  Dava, bireysel başvurunun incelendiği tarih itibarıyla ilk derece mahkemesinde derdesttir.   İlgili hukuk için bkz. Adem Türkel, B. No: 2017/632, 23/1/2019, §§ 24-39; Mustafa Özterzi [GK], B. No: 2016/14597, 31/10/2019, §§ 33- ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/28555",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutuklamanın hukuki olmaması nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tıbbi ihmal sonucu zarara uğranılması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir. Birinci başvurucu, doğum sancılarının başlaması üzerine İstanbul Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesine (Hastane) başvurarak 17/2/2012 tarihinde normal doğum yapmış ve 120 gram ağırlığındaki ikinci başvurucuyu dünyaya getirmiştir. Birinci başvurucu ve eşi (baba), doğum esnasında meydana gelen omuz takılması ve bu esnada gerçekleştirilen müdahalelere bağlı olarak bebeğin engelli olarak doğduğunu bilirkişi aracılığıyla tespit ettirdiklerini belirterek iş göremezlik ve güç kaybına ilişkin maddi tazminat ile manevi tazminat taleplerinin karşılanması için Sağlık Bakanlığına (İdare) 2/8/2012 tarihinde başvuruda bulunmuştur. Söz konusu başvuruya altmış günlük süresi içinde cevap verilmemiştir. Başvurucular 31/10/2012 tarihinde, doğum esnasında meydana gelen olaylar neticesinde bebeğin sakat kaldığı iddiasına dayanarak maddi ve manevi tazminat talebiyle İdareye karşı tam yargı davası açmıştır. Başvurucular hamilelik boyunca Mimar Sinan Semt Polikliniğinde kontrollerin yapıldığını, doğum anına kadar bebeğin sağlıklı olduğunu, doğumun gerçekleştiği hastanede annenin sezaryen doğum yapmak istediğini çok kez doktorlarına bildirdiğini, ayrıca normal doğum konusunda ortaya çıkabilecek risklere ilişkin hiçbir bilgilendirme yapılmadan doğum için girişimlere başlandığını ifade etmiştir. Başvurucular doğumda yaşanan zorlanma esnasında bir hemşirenin annenin karnı üzerine çıkarak aşırı bir baskı uyguladığını ve annenin balon patlaması şeklinde bir ses duyduktan sonra bayıldığını ileri sürmüştür. Başvurucular ayrıca, doğum sonrasında annenin diyabetik olduğunun tespit edildiğini, doğum esnasında yaşanan olaylar ve kanama sebebiyle sonrasında tedavi gördüğünü, doğum sırasında meydana gelen zedelenme neticesi bebeğin kolunda hasar oluştuğunu, sezaryen ile doğum yaptırılsaydı annenin ve bebeğin yaşadığı sıkıntıların yaşanmayacağını ileri sürmüştür. İstanbul  İdare Mahkemesinde (Mahkeme) görülen davada Adli Tıp Kurumu  İhtisas Kurulundan (ATK) rapor istenmiştir. 21/5/2014 tarihli Raporun \"Tıbbi Belgeler\" kısmında hamilelik döneminde takibin yapıldığı anlaşılan Tuzla Devlet Hastanesinin 17/11/2011 ve 8/12/2011 tarihli iki obstetrik USG incelemesine yer verilmiş, bu incelemelerin ilkinde 24 hafta iki günlük tahmini fetal ağırlığın 674 gram olduğu, normal doppler değerlerin saptandığı belirtilmiş; ikincisinde ise fetal ağırlık bilgisine yer verilmemiştir. Raporda başvurucu annenin hastaneye gelişinden sonra doğum öncesi yapılan ilk muayenesi ve devam eden takibine ilişkin bilgilere de yer verilmiştir. Doğumun başlamasıyla birlikte yapılan ölçümlerin sonuncusunda ise collum açıklığının tam olduğu ve bebeğin baş gelişinin olduğu belirtilmiş, annenin doğum esnasında zorlanması üzerine Mc Roberts manevrası ve suprapubik bası uygulandığı, sonrasında bebeğin omuzlarının hemen doğrultulduğu bilgisine yer verilmiştir. Doğumun hemen sonrasında bebeğin 120 gram ağırlığında ve 54 cm boyunda olduğu kaydedilmiştir. Anneye ilişkin olarak ise doğum sonrasında collum alt yüzde laserasyon tespit edildiği ve kanama takibine alındığı belirtilmiştir. Raporda yer alan ifade ve bilgilerden, ısrarlı sorgulamalara rağmen annenin diabetik olduğunu doğumdan sonra söylediği, doğum sonrasında yapılan tetkiklerde diyabetik olduğunun tespit edildiği ve buna ilişkin tedavi gördüğü anlaşılmaktadır. Bebeğin doğum öncesi ağırlığına ilişkin olarak ATK'nın raporuna yansıyan bilgi, raporun \"Savunmalar\" kısmında yer almaktadır. Hastanenin Kadın Doğum Kliniği Eğitim ve İdari Sorumlusu Dr. O.Ü., önceki muayenelerine ilişkin ultrasonografi bulguları ve gebelik kontrollerine dair herhangi bir belge olmayan başvurucu annenin geliş muayenesinde tespit edilen ilk bulgular gözönünde bulundurulduğunda bebeğin tahmini ağırlığının 750 gram olarak değerlendirilebileceğini ifade etmiştir. Yine rapora yansıyan belgelerden doğum sonrasında bebeğin omuz ve kolunda meydana gelen probleme ilişkin olarak hastanede yapılan müdahalenin ardından bebeğin ağırlığının 990 gram olarak ölçüldüğü anlaşılmaktadır. Raporun sonuç kısmı ise şöyledir:\"...doğum öncesi doğumun normal koşullar dışında gerçekleşebileceğine ilişkin herhangi bir tıbbi bulguya rastlanmadığı, miadında normal doğum olarak hastaneye yatırılan annenin doğum öncesi muayenesinin ilgili hekim tarafından yapıldığının anlaşıldığı, doğumun vaginal yoldan sonlandırıldığı, mevcut tıbbi belgelerde bebeğin fiziksel gelişimin[in] normal olduğu, söz konusu bulguların normal yoldan doğum yaptırılma sınırları içinde değerlendirildiği, sezeryan[sezaryen] endikasyonunun bulunmadığı, doğum eyleminde uzama yada[ya da] aksaklık bildirilmediği, söz konusu bulgularla kişiye normal doğum yaptırılmasının doğru bir yaklaşım olduğu, küçükte saptanan brakial pleksus, klavikula kırığının lezyonunun normal doğum eylemi sırasında tüm özenin gösterildiği durumlarda dahi bebeğin vaginal yoldan çıkartılması sırasındaki manevralara bağlı olarak görülebildiği ve öngörülemeyen ve önlenemeyen bir komplikasyon olarak nitelendirildiği, bebeğin fiziksel gelişimi, doğum öncesi tetkik sonuçları bir bütün olarak değerlendirildiğinde,Doğum eylemi sırasında bebekte brakial pleksus, klavikula kırığı lezyonu oluşması yönünden ilgili sağlık personellerine atfı kabil bir kusur tespit edilemediğine oy birliği ile...\" Başvurucular, rapora itiraz etmiştir. 12/6/2014 tarihli dilekçede; doktorların veya kurumun meslek kurallarına aykırı hareket edip etmediği hususunun raporda ele alınmadığı, başvurucunun normal doğumu reddetmesine rağmen bilgi de verilmeksizin normal doğuma zorlandığı, bebeğin ağırlığı ve hamilelik şekerine ilişkin değerlendirme yapılmadığı dile getirilmiş, uzman hekimlerden oluşan bir rapor alınarak söz konusu hususların aydınlatılması talebinde bulunulmuştur. Mahkeme 18/6/2015 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Kararda ATK raporuna yer verilmiş ve başvurucuların söz konusu rapora ilişkin itirazlarının yerinde görülmeyerek raporun bilimsel olarak yeterli olduğu belirtilmiştir. Başvurucular 26/10/2015 tarihli dilekçeyle temyiz başvurusunda bulunmuştur. Dilekçede, rapora ilişkin itirazlar tekrar edilmiş, annenin sezaryen doğum istemesine rağmen gerekli değerlendirme yapılmadan ve bu hususta doğacak risklere ilişkin bilgi verilmeden normal doğuma zorlandığı dile getirilmiş ve yeni bir rapor alınması gerektiği ifade edilmiştir. Başvurucuların temyiz talebi Danıştay Onbeşinci Dairesince 18/6/2016 tarihinde, karar düzeltme talepleri ise 17/1/2017 tarihinde reddedilmiştir. Nihai karar, başvuruculara 15/2/2017 tarihinde tebliğ edildikten sonra 17/2/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuşlardır. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. ",
+        "Haklar":"Maddi ve manevi varlığın korunması hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/17256",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tıbbi ihmal sonucu zarara uğranılması nedeniyle maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının, yargılamanın uzun sürmesi nedeniyle de makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, bazı toplantı ve gösteri yürüyüşlerine katılmasının terör örgütüne üye olma suçundan verilen mahkûmiyet hükmünde delil olarak değerlendirilmesi nedeniyle başvurucunun toplantı ve gösteri yürüyüşü hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 12/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1985 doğumlu olup olayların meydana geldiği tarihte öğrencidir ve Van'da ikamet etmektedir. PKK terör örgütüne üye olma, terör örgütünün propagandasını yapma ve kamu malına zarar verme suçlarını işlediği gerekçesiyle 27/1/2011 tarihinde başvurucu hakkında yakalama emri çıkarılmıştır. Daha sonra Erzurum Cumhuriyet Başsavcılığının (CMK  madde ile görevli) 18/5/2011 tarihli iddianamesiyle terör örgütüne üye olma, mala zarar verme, görevi yaptırmamak için direnme ve terör örgütünün propagandasını yapma suçlarından başvurucu hakkında kamu davası açılmıştır. Kamu davası açıldıktan sonra yakalanan başvurucu 26/5/2011 tarihinde tutuklanmıştır. Erzurum  Ağır Ceza Mahkemesi (CMK  madde ile görevli) (Mahkeme) 15/5/2012 tarihinde başvurucunun mala zarar verme ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarını işlediği sabit olmadığından beraatine, terör örgütünün propagandasını yapma suçundan 3 yıl 1 ay 15 gün, terör örgütüne üye olma suçundan ise 10 yıl hapis cezasıyla mahkûmiyetine hükmetmiştir. Mahkeme gerekçeli kararına iddianameyi özetleyerek başlamış, daha sonra PKK/KCK terör örgütünün yapısını ve işleyişini kısaca açıklamıştır. Daha sonra Mahkeme, dosyada yer alan her bir sanık hakkında ayrı başlıklar hâlinde iddia, savunma ve delilleri belirtmiş; sonrasında bu delillerin değerlendirmesini yapmıştır. Mahkemenin gerekçeli kararında, başvurucu hakkında verilen mahkûmiyet hükümleriyle ilgili olarak yapılan değerlendirmeler özetle şöyledir: i. 10/8/2010 tarihinde Doğubayazıt ilçe merkezinde düzenlenen ve terör örgütünün propagandasına dönüştürülen basın açıklamasına katıldığının görsel kayıtlarla tespit edildiği ve \"tam anlamıyla ispat edilemese de\" basın açıklamasının akabinde meydana gelen ve ilçe merkezinde gerçekleştirilen taşlı ve molotoflu saldırı eylemlerinde başvurucunun da yer aldığı yönünde ciddi kuşkuların bulunduğu belirtilmiştir. Bu eylemde başvurucu ile B.nin yapacakları eylemde kamufle olmak düşüncesiyle üzerilerinde bulunan tişörtleri birbirleriyle değiştirdiklerinin görüntülerde tespit edildiği ve bu kişilerin olay sırasında ele geçirilen altı molotofkokteylinin bulunduğu boş alana doğru hareket ettiklerinin görüldüğü tespit edilmiştir. Mahkemeye göre kesin olarak ispat edilemese dahi bu eylemleri organize eden sanıklardan birisi de başvurucudur. ii. 20/8/2010 tarihinde Doğubayazıt ilçesi çevre yolunda güvenlik güçlerine yönelik taşlı ve sopalı saldırı eylemi gerçekleştirilmiştir. Kararda yer alan ve E.Y. ile  isimli şahıslar arasında gerçekleşen bir telefon görüşmesinde başvurucunun ismi geçmiş ve bu saldırının başvurucunun da içinde yer aldığı grup tarafından gerçekleştirildiği ancak görsel bir kayıt bulunmaması nedeni ile bu hususun da kesinliğe kavuşturulamadığı belirtilmiştir. Yine Mahkemeye göre eylemi gerçekleştiren sanıklardan biri \"kuvvetle muhtemel\" başvurucudur. Başvurucu hakkında telefon kullanmadığı gerekçesiyle iletişimin dinlenmesi tedbiri uygulanamamıştır.iii. Mahkemece E.Y. ve A.A. arasında 21/8/2010 tarihinde gerçekleşen telefon görüşmesinde molotofkokteyli hazırlamaktan bahsedildiği sonucuna ulaşılmıştır. Gerekçeli kararda, görsel kayıtlarla tespit edilemese dahi 21/8/2010 tarihinde gerçekleştirilen taş ve molotoflu saldırıların organizasyonunda başvurucunun da \"muhtemelen yer aldığı yönünde ciddi kuşkuların bulunduğu\" belirtilmiştir. iv. Terör örgütünün bir üyesinin ölümü üzerine 24/8/2010 tarihinde Doğubayazıt ilçe merkezindeki defin işlemleri sonrası çok sayıda yol kesme, güvenlik güçlerine ve kamu binalarına taş ve molotoflu saldırı eylemleri gerçekleştirilmiştir. E.Y. ve A.A. arasında 23/8/2010 tarihinde yapılan bir telefon görüşmesinde A.A.nın \"Sefa... arkadaş orada mı\" dediği, 23/8/2010 tarihli bir başka telefon görüşmesinde ise başvurucunun isminden bahsedildiği belirtilmiştir. Mahkemece, görüşmeyi yapan şahıslar arasında geçen \"soğuk su\" ifadesi ile molotofkokteyli yapımında kullanılan benzinin kastedildiği sonucuna ulaşılmıştır. Aynı kişiler arasındaki 27/8/2010 tarihli telefon görüşmesinde polislerin arama yaptığından bahsedilmesi üzerine E.Y.ninA.A.ya \"Mutfakta malzeme var, sizin mutfağınızda\" dediği ve mutfaktaki malzemeden kastettiğinin molotofkokteyli olduğu belirtilmiş ve başvurucunun adının bu telefon görüşmesinde geçtiği ifade edilmiştir.v. Gösteri kayıtlarının incelenmesi neticesinden düzenlenen 7/3/2011 tarihli bilirkişi raporunda başvurucunun 10/8/2010 tarihli şiddet içeren eyleme katılarak güvenlik güçlerini gösterip arkadaşlarını ikaz ettiği, ilerleyen zamanda yapacağı eylemlerde kendini gizlemek için üzerinde bulunan sarı renkteki tişörtü çıkararak diğer sanık B.ye ait siyah renkli tişörtü giydiği, Ş.Y. isimli terör örgütü üyesinin ölümü üzerine 24/8/2010 tarihinde yapılan defin işlemleri sırasında orada bulunduğu, ölen terör örgütü üyesinin fotoğrafını sol göğsüne astığı, güvenlik güçlerine doğru el kol hareketleri yaptığı belirtilmiştir.  Mahkeme, başvurucunun üzerine atılı terör örgütünün propagandasını yapma ve terör örgütüne üye olma suçları yönünden verdiği mahkûmiyet hükmü gerekçesini şu şekilde özetlemiştir:\"Dosya kapsamında bulunan tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde sanık Sefa Başak'ın halen PKK/KCK terör örgütüne yönelik operasyonlarda yakalanarak hakkında mahkumiyet kararı verilen [G.Ç.] isimli örgüt mensubundan boşalan görevi doldurmak için terör örgütünce 2010 yılı Haziran ayı sonlarında Ağrı iline sorumlu sıfatı ile gönderildiği, adres kayıt sistemine göre Ağrı ili veya Doğubayazıt ilçesi ile irtibatının bulunmamasına ve gerçek ikametgahının Van ili Muradiye ilçesi olmasına rağmen Doğubayazıt ilçesinde terör örgütüne müzahir sanıkların veya başka şahısların evlerinde kaldığı, düzenli bir gelirinin bulunmadığı, herhangi bir işinin de olmadığı, sanıklardan [A.A.], [E.Y.], [S.T.] ve [B.] ile sürekli irtibat halinde olduğu, tam anlamıyla ispat edilemese dahi özellikle yukarıda bahsedilen telefon tapelerinden anlaşılacağı üzere Doğubayazıt'ta meydana gelen ve şiddet içeren terör eylemlerinin organizasyonu içerisinde yer aldığı, Doğubayazıt ilçe merkezinde terör örgütünce alınan kararlar doğrultusunda yapılan ve şiddet içeren basın açıklamalarını ve sonrasında yaşanan 'Serhildan-Sivil itaatsizlik' eylemlerini organize ettiği yönünde ciddi kuşkuların olduğu, 2010 yılı Ağustos ayı içerisinde Doğubayazıt'ta yaşanan ve organizasyonunda yer aldığı düşünülen terör olaylarından sonra gözaltına alınacağını düşünerek ilçeden ayrıldığı, 10/8/2010 tarihinde yapacağı eylemlerde kendisini gizlemek maksadıyla üzerinde bulunan sarı renkte tişörtü [B.ye] ait siyah renkte bir tişört ile değiştirerek ve 24/8/2010 tarihinde terör örgütü mensubunun cenazesine katılarak şiddeti içeren terör eylemlerini desteklediğini açıkça belirtecek şekilde terör örgütü mensubunun fotoğrafını göğsüne asarak terör örgütünün propagandasını yaptığı, böylece sanığın tüm eylemleri ile silahlı terör örgütüne üye olmak ve terör örgütünün zincirleme propagandasını yapmak suçlarını işlediği sabit olduğundan sanığın bu eylemlerden cezalandırılmasına karar verilmiş...\" Mahkeme, başvurucunun üzerine atılı mala zarar verme ve görevi yaptırmamak için direnme suçları yönünden verdiği beraat kararı gerekçesini ise şu şekilde özetlemiştir:\"Her ne kadar iddianamede sanığın 10/8/2010 tarihinde BİM market ve Halkbank'a yönelik mala zarar verme, kamu malına zarar verme, görevli memura direnme, 20/8/2010 tarihinde kamu malına zarar verme ve görevli memura direnme, 21/8/2010 tarihinde FEM Dershanesine yönelik mala zarar verme, Mehmet Akif Ersoy İlköğretim Okuluna yönelik kamu malına zarar verme ve görevli memura direnme, yine 24/8/2010 tarihinde ŞOK Market, FEM Dershanesi, Zaman Gazetesi Bürosu ve İran uyruklu Tır şoförüne yönelik mala zarar verme, kamu malına zarar verme ve görevli memura direnme suçlarından cezalandırılması talep edilmiş ise de; özellikle telefon tapelerinde geçen konuşmalara göre sanığın bu eylemlerde de yer aldığı yönünde ciddi kuşkuların bulunduğu ancak telefon tapeleri dışında özellikle bu eylemlere yönelik görsel kayıtların bulunmaması dikkate alınarak atılı suçlardan sanığın beraatine karar verilmiştir.\" İlk derece mahkemesi kararının başvurucu ve Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay  Ceza Dairesinin 6/6/2014 tarihli kararı ile mala zarar verme ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından beraate dair hükümler ile silahlı terör örgütüne üye olma suçundan verilen mahkûmiyet hükümleri onanmıştır. Yargıtay, terör örgütünün propagandasını yapma suçundan verilen hükmün ise sonradan yapılan kanun değişiklikleri kapsamında kovuşturmanın ertelenmesi şartlarının değerlendirilmesi amacıyla bozulmasına karar vermiştir. Başvurucu, Yargıtay ilamından 27/8/2014 tarihinde müddetnamenin tebliği ile haberdar olduğunu belirtmiştir. Başvurucu 12/9/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  İlgili ulusal ve uluslararası hukuk normları için bkz. Metin Birdal ([GK] (B. No: 2014/15440, 22/5/2019, §§ 28-39) başvurusu hakkında verilen karar. ",
+        "Haklar":"Toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/15431",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, bazı toplantı ve gösteri yürüyüşlerine katılmasının terör örgütüne üye olma suçundan verilen mahkûmiyet hükmünde delil olarak değerlendirilmesi nedeniyle başvurucunun toplantı ve gösteri yürüyüşü hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, infaz kurumunda verilen disiplin cezası nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 23/12/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebinin kabulüne karar verilmiştir. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü sunmuştur. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmuştur.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde olaylar özetle şöyledir: Başvurucu devletin egemenliği altında bulunan topraklardan bir kısmını devlet idaresinden ayırmaya çalışma suçundan müebbet ağır hapis cezası hükümlüsüdür.  Başvurucu hakkında açlık grevi yapmak eylemi nedeniyle Tekirdağ 2 No.lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Kapalı Ceza İnfaz Kurumu (Ceza İnfaz Kurumu) idaresince disiplin soruşturması açılmıştır. Bu soruşturma kapsamında savunması alınan başvurucu, ceza infaz kurumu nakil talebinin yerine getirilmemesi nedeniyle protesto amacıyla açlık grevi yaptığını belirtmiştir. Ceza İnfaz Kurumu idaresince 12/7/2016 tarihinde başvurucu hakkında \"1 ay süre ile bazı etkinliklerden sayılan kütüphane, spor, resim, çini-seramik, ağaç işleri ve hobi faaliyetlerine katılmaktan alıkoyma\" disiplin cezası verilmiştir. Kararda başvurucunun üzerine atılı disiplin suçunu işlediğini savunmasında ikrar etmesi ve 29/6/2016 tarihinde yemek almadığına ilişkin düzenlenen tutanak delil gösterilmiştir. Başvurucu anılan karara karşı Tekirdağ  İnfaz Hâkimliğine (Hâkimlik) şikâyetçi olmuştur. Hâkimlik disiplin cezasının verilmesinde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığını belirterek 20/10/2016 tarihinde ret kararı vermiştir. Başvurucu bu karara karşı itirazda bulunmuştur. İtirazı inceleyen Tekirdağ  Ağır Ceza Mahkemesince (Mahkeme) 23/11/2016 tarihinde ret kararı verilmiştir. Ret kararını 23/11/2016 tarihinde tebliğ alan başvurucu 23/12/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.  13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un \"Bazı etkinliklere katılmaktan alıkoyma\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir: \"(1) Bazı etkinliklere katılmaktan alıkoyma cezası, hükümlünün bir aydan üç aya kadar süreyle kurumun kültürel ve spor etkinliklerine katılmaktan yoksun bırakılmasıdır. (2) Bazı etkinliklere katılmaktan alıkoyma cezasını gerektiren eylemler şunlardır:...g) Açlık grevi yapmak.\" 16/5/2001 tarihli ve 4675 sayılı İnfaz Hâkimliği Kanunu’nun \"Amaç ve kapsam\" kenar başlıklı  maddesinin ikinci fıkrası şöyledir:\"Bu kanun, ceza infaz kurumları ve tutukevlerinde bulunan hükümlü ve tutuklular hakkında yapılan işlemler veya bunlarla ilgili faaliyetlere yönelik şikâyetleri incelemek, karara bağlamak ve kanunlarla verilen diğer görevleri yerine getirmek üzere kurulan infaz hâkimliklerine ilişkin hükümleri kapsar.\" 4675 sayılı Kanun'un \"İnfaz hâkimliğince şikâyet üzerine verilen kararlar\" kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir:\"Şikâyet başvurusu üzerine infaz hâkimi, duruşma yapmaksızın dosya üzerinden bir hafta içinde karar verir; ancak, gerek gördüğünde karar vermeden önce şikâyet konusu işlem veya faaliyet hakkında re’sen araştırma yapabilir ve ilgililerden bilgi ve belge isteyebilir......İnfaz hâkimi, inceleme sonunda şikâyeti yerinde görmezse reddine; yerinde görürse, yapılan işlemin iptaline ya da faaliyetin durdurulmasına veya ertelenmesine karar verir....İnfaz hâkiminin kararlarına karşı şikâyetçi veya ilgili Cumhuriyet savcısı tarafından, tebliğden itibaren bir hafta içinde Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu hükümlerine göre acele itiraz yoluna gidilebilir.İtiraz, infaz hakimliğinin kurulduğu yer ağır ceza mahkemesine yapılır.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/73573",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, infaz kurumunda verilen disiplin cezası nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, idari eylemden doğan zararın tazmini istemiyle açılan tam yargı davasının süre aşımından reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 30/4/2015 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.    Başvurucu; Diyarbakır'ın Lice ilçesinde zorunlu askerlik görevini ifa etmekte iken 27/7/2012 tarihinde başvurucunun içinde bulunduğu askerî aracın geçişi sırasında, teröristlerce yola döşenen mayının patlaması neticesinde yaralanmıştır.  Gördüğü tedaviler sonucunda Gülhane Askeri Tıp Akademisi (GATA) Haydarpaşa Eğitim Hastanesi tarafından düzenlenen 6/2/2013 tarihli sağlık raporuyla başvurucu hakkında kafa kubbesi kırığı tanısına istinaden \"Askerliğe elverişli değildir\" kararı verilmiştir.  Millî Savunma Bakanlığınca (MSB) 26/4/2013 tarihinde onaylanıp kesinleşen söz konusu rapor 17/5/2013 tarihinde Turgutlu Askerlik Şubesi Başkanlığı tarafından başvurucuya tebliğ edilmiş ve başvurucu 6/2/2013 tarihinden geçerli olmak üzere terhis edilmiştir. GATA Haydarpaşa Eğitim Hastanesi tarafından düzenlenen 8/7/2013 tarihli sağlık raporunda başvurucunun aylık bağlamaya esas maluliyet derecesi (5) olarak tespit edilmiştir. Başvurucunun müracaatı üzerine Turgutlu Devlet Hastanesi tarafından düzenlenen 18/7/2013 tarihli sağlık kurulu raporunda da başvurucunun çalışma gücü kaybı oranının %24 olduğu belirtilmiştir. Başvurucu, zorunlu askerlik görevi sırasında ve görevi sebebiyle yaralanması nedeniyle uğradığı maddi ve manevi zararların karşılanması talebiyle 7/5/2014 tarihinde idareye yaptığı başvurunun zımnen reddi üzerine 4/8/2014 tarihinde Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde (AYİM) dava açmıştır. AYİM İkinci Dairesi (Mahkeme) 5/11/2014 tarihinde verdiği kararla davayı süre aşımı nedeniyle reddetmiştir. Kararın gerekçesinde başvurucunun eylemden doğan zararını askerliğe elverişli olmadığının tespit edildiği 6/2/2013 tarihli sağlık raporunun onaylanarak kesinleştiği 26/4/2013 tarihinde öğrendiği, dolayısıyla bu tarihten itibaren 4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı mülga Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu’nun  maddesi uyarınca bir yıliçinde zorunlu idari başvuruda bulunması gerektiği belirtilmiştir. Başvurucunun bu süreyi geçirdikten sonra 7/5/2014 tarihinde idareye yaptığı başvurunun zımnen reddi üzerine4/8/2014 tarihinde açtığı davanın süresinde olmadığı ifade edilmiştir. Başvurucunun karar düzeltme istemi aynı Mahkemenin 25/3/2015 tarihli kararıyla reddedilmiştir.  Nihai karar başvurucuya 13/4/2015tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 30/4/2015 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2015/7390",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, idari eylemden doğan zararın tazmini istemiyle açılan tam yargı davasının süre aşımından reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru; tam yargı davasında tazminat miktarı belirlenirken ıslah isteminde bulunulmasına karşın bu istemin karşılanmaması üzerine açılan ek davanın kesin hüküm gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.   Başvuru 2/2/2016 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık, görüş bildirmemiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucuların yakını olan Emrah Baş, Genelkurmay Başkanlığı Hava Kuvvetleri Komutanlığında er olarak 23/11/2007 tarihinde gerekli tüm sağlık kontrollerinden geçerek askerlik görevini ifa etmeye başlamıştır.  Emrah Baş; ayak bileğinde, dizinde, kalçasında ve göğüs kafesinde ağrılar olduğunu belirterek defalarca revire gitmiştir. Son olarak 21/10/2008 tarihinde revire gitmesi üzerine İzmir Asker Hastanesine sevk edilmiştir. Burada lösemi teşhisi konularak tedavisine başlanmış olmasına karşın 11/3/2010 tarihinde vefat etmiştir.  Başvurucular, Emrah Baş'ın hastalığının geç teşhisi nedeniyle vefat ettiğini ileri sürerek maddi ve manevi tazminat talebiyle 10/3/2011 tarihinde Askeri Yüksek İdare Mahkemesi  Dairesinde (AYİM) tam yargı davası açmıştır. AYİM başvurucuların talebi ile bağlı kalarak davanın maddi tazminat istemine ilişkin kısmının kabulüne, manevi tazminat isteminin ise kısmen kabul kısmen reddine 26/3/2014 tarihinde karar vermiştir. Başvurucular alınan bilirkişi raporunun tebliğinden sonra bilirkişi raporuna itiraz ettiklerini, AYİM tarafından itirazlarına dair karar verilmeden ve dosyanın incelemeye alındığı bildirilmeden gerekçeli kararın verilmesi nedeniyle ıslah haklarını kullanamadıklarını belirterek karar düzeltme isteminde bulunmuştur. Başvurucular ayrıca 1/7/2014 tarihli dilekçeleriyle ıslah talebinde bulunmuştur. AYİM 10/12/2014 tarihinde karar düzeltme istemlerini reddetmiştir. Anılan karar 6/1/2015 tarihinde başvuruculara tebliğ edilmiş ve kesinleşmiştir.  Başvurucular, AYİM'de 23/3/2015 tarihinde bilirkişi raporunda belirtilen tutarla AYİM tarafından hükmolunan tazminat tutarı arasındaki farkın ödenmesine karar verilmesi talebiyle yeniden dava açmıştır. AYİM önceki dava sürecinden bahsederek gerekçesinde, ilk davanın hüküm fıkrası ile ikinci davaya ait talep sonucunun, davanın konusunun, sebeplerinin ve taraflarının aynı olması koşulunun gerçekleştiğini ifade etmiş; kesin hüküm bulunması nedeniyle 27/5/2015 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. Gerekçede ayrıca ilk dava sırasında ıslah imkânının olduğu hâlde karar verilinceye kadar bu imkânın kullanılmadığı, karar verildikten sonra ıslah talebinde bulunulduğu da belirtilmiştir. Karar düzeltme istemleri ise 16/12/2015 tarihli kararla reddedilmiştir.  Başvurucular nihai kararı 4/1/2016 tarihinde tebellüğ etmelerinin ardından 2/2/2016 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur.   4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı mülga Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Kanunu'nun “İdari davalar ve yargı yetkisinin sınırı” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"20 nci maddede belirtilen kişileri ilgilendiren ve askeri hizmete ilişkin idari işlem ve eylemlerden dolayı; yetki, sebep, şekil, konu ve maksat yönlerinden biri ile hukuka aykırı olduklarından bahisle menfaatleri ihlal edilenler tarafından açılacak iptal davaları, aynı idari işlem ve eylemlerin haklarını ihlal etmesi halinde açılacak tam yargı davaları, doğrudan doğruya ve kesin olarak Askeri Yüksek İdare Mahkemesinde çözümlenir ve karara bağlanır...\" 11/4/2013 tarihli ve 6459 sayılı Kanun’un  maddesi ile 1602 sayılı mülga Kanun’un  maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle şöyledir: “Ancak, tam yargı davalarında dava dilekçesinde belirtilen miktar, süre veya diğer usul kuralları gözetilmeksizin nihai karar verilinceye kadar, harcı ödenmek suretiyle bir defaya mahsus olmak üzere artırılabilir ve miktarın artırılmasına ilişkin dilekçe otuz gün içinde cevap verilmek üzere karşı tarafa tebliğ edilir.” 1602 sayılı mülga Kanun’un “Askeri Yüksek İdare Mahkemesinin kararlarının sonuçları” kenar başlıklı  maddesinin birinci fıkrası şöyledir:  “Daireler ve Daireler Kurulu kararları kesin olup, kesin hükmün bütün hukuki sonuçlarını hasıl eder. Bu kararlar aleyhine, ancak bu kanunda yazılı kanun yollarına başvurulabilir.” 1602 sayılı mülga Kanun'un “dari yargılama usulü kanunu ile hukuk usulü muhakemeleri kanununun uygulanacağı haller” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"Bu Kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde; İdari Yargılama Usulü Kanunu ile Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun hakimin davaya bakmaktan memnuiyetini gerektiren haller, ehliyet, üçüncü şahısların davaya katılması, davanın ihbarı, bağlılığı, tarafların vekilleri, feragat ve kabul, teminat, mukabil dava, bilirkişi, keşif, delillerin tespiti, yargılama giderleri, adli yardım ve duruşmanın inzibatına ilişkin hükümleri uygulanır. (Ek cümle: 3/11/2016-6754/21 md.) Bilirkişiler hakkında Bilirkişilik Kanunu ve 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun ilgili hükümleri uygulanır.\" 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun “Kesin hüküm” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:\"(1) Bir davaya ait şeklî anlamda kesinleşmiş olan hükmün, diğer bir davada maddi anlamda kesin hüküm oluşturabilmesi için, her iki davanın taraflarının, dava sebeplerinin ve ilk davanın hüküm fıkrası ile ikinci davaya ait talep sonucunun aynı olması gerekir. (2) Bir hüküm, davada veya karşılık davada ileri sürülen taleplerden, sadece hükme bağlanmış olanlar hakkında kesin hüküm teşkil eder. (3) Kesin hüküm, tarafların küllî halefleri hakkında da geçerlidir.  (4) Bir dava dolayısıyla ortaya çıkan kesin hüküm, o hükmün kesinleşmesinden sonra dava konusu şeyin mülkiyetini tarafların birisinden devralan yahut dava konusu şey üzerinde sınırlı bir ayni hak veya fer’î zilyetlik kazanan kişiler hakkında da geçerlidir. Ancak, Türk Medenî Kanununun iyiniyetle mal edinmeye ait hükümleri saklıdır.(5) Müteselsil borçlulardan biri veya birkaçı ile alacaklı arasında yahut müteselsil alacaklılardan biri veya birkaçı ile borçlu arasında oluşan kesin hüküm, diğerleri hakkında geçerli değildir.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2016/2509",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tam yargı davasında tazminat miktarı belirlenirken ıslah isteminde bulunulmasına karşın bu istemin karşılanmaması üzerine açılan ek davanın kesin hüküm gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle adil yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, öğretmen olan başvurucunun üyesi olduğu sendikanın çağrısı üzerine iki gün göreve gitmemesi nedeniyle aylıktan kesme cezası ile cezalandırılmasının örgütlenme özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 17/7/2017 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir. Başvurucu, Bakanlığın görüşüne karşı süresinde beyanda bulunmamıştır. İkinci Bölüm tarafından 17/4/2019 tarihinde yapılan toplantıda, niteliği itibarıyla Genel Kurul tarafından karara bağlanması gerekli görüldüğünden başvurunun Anayasa Mahkemesi İçtüzüğü'nün  maddesinin (3) numaralı fıkrası uyarınca Genel Kurula sevkine karar verilmiştir.   A. Olaya İlişkin Arka Plan Bilgisi  Ayn el-Arap (Kobani); Suriye'nin Rakka iline bağlı bir ilçedir. Nüfusu Arap, Kürt, Türkmen ve Ermenilerden oluşan bu ilçeyi Türkçe adı \"Halk Savunma Birlikleri\" olan ve Türkiye tarafından terör örgütü olarak ilan edilen YPG terör örgütü, Temmuz 2012'de ele geçirmiştir. Ayn el-Arap bu tarihten 2014 yılının Eylül ayına kadar, Türkiye tarafından terör örgütü olarak ilan edilen ve Türkçe adı \"Demokratik Birlik Partisi\" olan PYD tarafından yönetilmiştir. 2014 yılının Eylül ayı ortalarında DEAŞ terör örgütü bölgeye saldırmış ve üç haftalık bir süre içinde gayriresmî rakamlara göre en az 400 kişi ölmüş ve 200 bine yakın kişi de sınırı geçerek Türkiye'ye sığınmıştır.  DEAŞ'ın Kobani'ye saldırısı üzerine Türkiye'de de birtakım şiddet olayları yaşanmıştır. \"6-7 Ekim olayları\" olarak adlandırılan bu şiddet eylemlerine dair arka plan bilgisi, Anayasa Mahkemesinin Figen Yüksekdağ Şenoğlu (B. No: 2016/25187, 4/4/2018, §§ 9-17) kararında şu şekilde yer almıştır:\"6-7 Ekim Olayları ... Suriye'nin Türkiye sınırında bulunan Ayn el-Arap (Kobani) kentinde -PKK'nın Suriye kolu olduğu kabul edilen- PYD ile DAEŞ arasındaki çatışmalar, 2014 yılının Eylül ayı sonunda ve Ekim ayı başında yoğunlaşmıştır. Bu sırada PKK'nın üst düzey yöneticilerinden Murat Karayılan'ın sosyal medya hesabından 5/10/2014 tarihinde saat 07'de 'Gençleri kadınları 7 den 70 e herkesi Kobane'ye sahip çıkmaya onurumuzu namusumuzu korumaya metropolleri işgal etmeye çağırıyoruz.' şeklinde bir açıklamada bulunulmuştur. PKK güdümünde yayın yaptığı belirtilen bir internet haber sitesinde 6/10/2014 tarihinde 'Komalen Ciwan Koordinasyonu' (PKK'nın gençlik yapılanması) adına bir açıklama yayımlanmıştır. Açıklamada 'Bilindiği üzere 23 gündür Kobani merkezli DAİŞ (DAEŞ) faşizmi son barbarlığıyla devam etmektedir. ... tüm kürt gençliği şehit Jiyan, şehit Gerilla ve şehit Militan yoldaşların ruhuyla zafere kadar Arin Mirkan (Kobani'deki çatışmalar sırasında düzenlediği intihar saldırısında ölen YPG mensubu) çizgisinde yürümeye çağırıyoruz. Kobani ile başlayan devrim dalgası tüm Kürdistan'a yayılmalı ve bu temelde Kürdistan gençliğini ayaklanması çağrısında bulunuyoruz.' ifadelerine yer verilmiştir. Aynı sitede yer alan ve 'Kürdistan Kurumlar' adına yapıldığı belirtilen bir açıklamada ise 'Kobani'ye yönelik saldırılar bir katliam eşiğine gelmiş bulunmaktadır. Bütün dünya ve insanlık bu katliama kulaklarını kapamış gözlerini yummuştur. Kürdistan halkı olarak bu durumu kabul etmemiz mümkün değil. Bu nedenle bütün halkımız Suruç'a gidebilecekler hemen bir saniye zaman kaybetmeden gitmeli ve Kürdistan'ın her karış toprağı Kobani için ayağa kalkmalıdır. Kobani tüm dünyanın gözleri önünde bir katliam tehlikesi altında iken bizim yerimizde oturmamız, uyumamız, günlük yaşantımızı sürdürmemiz mümkün değildir. Tüm halkımızı yediden yetmişebulunduğu her yerde yaşamı IŞİD ve işbirlikçisi AKP'ye dar etmeye ve serhildanı en üst düzeyde genişleterek bu katliamcı çetelere karşı durmaya çağırıyoruz.' denilmiştir. 6/10/2014 tarihinde Halkların Demokratik Partisi (HDP) Merkez Yürütme Kurulu (MYK) da aynı olaylara ilişkin bir toplantı yapmıştır. Toplantı sırasında HDP'nin sosyal medya hesabından 'halklarımıza acil çağrı! şuanda toplantı halinde olan HDP MYK’dan halklarımıza acil çağrı! Kobané’de durum son derece kritiktir. IŞİD (DAEŞ)saldırılarını ve AKP iktidarının Kobané’ye ambargo tutumunu protesto etmek üzere halklarımızı sokağa çıkmaya ve sokağa çıkmış olanlara destek vermeye çağırıyoruz', 'Kobané’de yaşanan katliam girişimine karşı 7 den 70 e bütün halklarımızı sokağa, alan tutmaya ve harekete geçmeye çağırıyoruz' ve 'Bundan böyle her yer Kobane'dir. Kobane'deki kuşatma ve vahşi saldırganlık son bulana kadar SÜRESİZ DİRENİŞE çağırıyoruz.' şeklinde açıklama ve çağrılar yapılmıştır.  Yukarıda belirtilen internet haber sitesinin 7/10/2014 tarihindeki yayınında 'KCK (PKK'nın üst yapılanması) Yürütme Konseyi Eş Başkanlığı: DAİŞ vahşetine karşı milyonları sokağa çağırarak, 'Kuzey halkımız IŞİD çetelerine, uzantılarına hiçbir yerde yaşam şansı tanımamalıdır.' dedi. KCK, tüm sokakları Kobani sokaklarına dönüştürmeye çağırdı. KCK Yürütme Konseyi Eş Başkanlığı yaptığı yazılı açıklamada; 'Çirkin ve sinsi katliam' karşısında kürt halkından mücadeleyi her yere, her zamana taşıyarak süreklileştirmesini isterken çetelere ve uzantılarına hiçbir yerde yaşam şansı tanınma[ma]sı gerektiğini kaydetti. KCK, özellikle 'bu saatten itibaren milyonlar sokaklara akmalı, sınır insan seline dönüşmelidir. Türk Devletinin ve kanlı çete IŞİD'in ortaklığı sonucu sınır hattı boşaltılarak Kobani direnişi desteksiz bırakılmak istenmektedir. Halkımız bu çirkin ve sinsi katliam karşısında başlattığı mücadeleyi her yere, her zamana taşıyarak süreklileştirmelidir. Kuzey halkımız IŞİD çetelerine, uzantılarına ve destekçilerine hiçbir yerde yaşam şansı tanımamalıdır. Tüm sokaklar Kobani sokaklarına dönüştürülmeli, tarihin bu eşsiz direnişine denk bir direniş gücü ve örgütlülüğü geliştirilmelidir. Bu saatten itibaren milyonlar sokaklara akmalı, sınır insan seline dönüşmelidir. Her Kürt ve onurlu her insan, dostlar, duyarlı kesimler bu andan itibaren eyleme geçmelidir. An direniş eylemini geliştirme ve büyütme anıdır. Bu temelde tüm halkımızı, duyarlı kesimleri, dostlarımızı Kobani direnişini sahiplenerek yürütmeye, başta kürt gençleri olmak üzere tüm gençlerin Kobani'de özgürlük saflarına katılarak, direnişi yükseltmeye çağırıyoruz'.[dedi]' şeklinde açıklamalar yer almıştır. Aynı sitenin 8/10/2014 tarihli yayınında ise 'KCK: Milyonlar sokaklardan ve mücadele alanlarından çekilmemeli' başlıklı açıklamaya yer verilmiştir. Yazıda 'Halkımız bulunduğu her yerde direniş mücadelesini büyüterek süreklileştirmelidir. Halkımız haklı ve meşru mücadelesini zafere kadar yüksek bir kararlılıkla sürdürmelidir. Milyonlar sokaklardan ve mücadele alanından çekilmemelidir. Halkımız; mücadeleden atılacak her geri adımın önümüzdeki günler, aylar ve zamanlarda daha büyük bedellere mal olacağı bilinciyle hareket ederek, mücadelesini kesintisiz yükseltmelidir. Ve kendi öz savunmasını güçlendirerek 'her yer Kobani, her yer direniş-serhildan' anlayışı ile direnişini zafere taşımalıdır.' şeklinde ifadeler bulunmaktadır. Ayrıca sitede yer alan 'Komalen Ciwan: Kürdistan'da devlet namına bir şey kalmamalı' başlıklı yazıda 'Kürt gençlik hareketi Komalen Ciwan devrim halk savaşını her alanda güçlü yürütme çağrısında bulunarak, Devletin Kürdistan'da hiçbir meşruiyeti kalmamıştır, kalmamalıdır da, yasaklarla Kürdistan'ı zindana çevirmeye çalışan kararlarına karşı Kürdistan'ı onlar için zindana çevirmeli, mezar etmeli. Kürdistan'da devlet namına bir şey kalmamalıdır.'; 'Kürdistan Halk İnsiyatifi; sokağa çıkma yasağına uymayın' başlıklı yazıda ise 'Kürdistan Halk İnsiyatifi yayınladığı bir açıklamayla Kürt halkı ve dostlarına Türkiye'nin Kuzey Kürdistan'da ilan ettiği sokağa çıkma yasağına uymamaları ve Kobani'deki saldırılara karşı Rojava ile dayanışma eylemlerini ve serhildanlarını sürdürmesini istedi.' şeklinde açıklamalar yer almaktadır. Bu çağrılar üzerine Suriye'deki çatışmalar dolayısıyla tepkilerini dile getirdiğini ileri süren gruplar 6/10/2014 tarihinden itibaren Türkiye'nin birçok yerinde günlerce devam eden ve kamuoyunda '6-7 Ekim olayları' olarak adlandırılan şiddet eylemlerini gerçekleştirmiştir. Bu eylemler sırasında ülkenin pek çok yerinde kamu binalarına, banka şubelerine, işyerlerine, araçlara, güvenlik güçlerine ve sivillere taş, sopa, molotof kokteyli ve silahlarla saldırıda bulunulmuştur. Bu sırada kamu makamlarınca güvenliğin sağlanması için birçok şehirde eğitime ara verilmiş ve sokağa çıkma yasağı ilan edilmiştir. Kamu makamlarının ve soruşturma mercilerinin tespitlerine göre -aralarında İstanbul, Ankara, İzmir, Adana, Mersin, Şanlıurfa, Van, Erzurum, Diyarbakır ve Gaziantep gibi büyük kentlerin de olduğu- otuz altı ayrı ilde gerçekleştirilen şiddet eylemleri sonucunda (2'si güvenlik görevlisi) 45 kişi hayatını kaybederken (331'i güvenlik görevlisi) 769 kişi yaralanmıştır. Ayrıca çatışmalar sırasında 5 örgüt mensubunun hayatını kaybettiği, 3 örgüt mensubunun ise yaralandığı belirtilmiştir. Öte yandan ülke genelinde gerçekleştirilen 389 şiddet eylemine 899 kişinin katıldığı, olaylarda (737'si güvenlik güçlerine ait olmak üzere) 881 aracın zarar gördüğü, (27'si kaymakamlık, 52'si emniyet, 283'ü okul, 73'ü siyasi parti, 12'si belediye binası olmak üzere) 558 binaya saldırıda bulunulduğu ve zarar verildiği tespit edilmiştir. Olaylara ilişkin olarak 291 şüpheli gözaltına alınmış, bunlardan 105'i hakkında tutuklama tedbiri uygulanmıştır.\"B. Somut Olaya İlişkin Süreç  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu 1962 doğumlu olup Mersin'in Akdeniz ilçesinde bir lisede öğretmen olarak görev yapmaktadır. Başvurucu, Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası (EĞİTİM-SEN) üyesidir. Kobani'ye DEAŞ saldırılarının devam ettiği sırada EĞİTİM-SEN'in bağlı olduğu Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu (KESK) 7/10/2014 tarihinde bir karar alarak kendisine bağlı tüm sendikalara DEAŞ terör örgütünün saldırılarını kınamak, bu saldırılara direnenler ile dayanışmak amacıyla 9/10/2014 tarihinde (bir gün) sendikal eylem yapma çağrısında bulunmuştur.  KESK'in kendisine bağlı sendikalara ülke genelinde 9/10/2014 tarihinde üyelerini Kobani için eylem yapmaya çağırdığı duyurusu şu şekildedir:\"Bağlı sendika genel merkezlerimize, iş kollarımıza bağlı şubelerimize, üyelerimize, sınıf kardeşlerimize, Çağrımızdır!AKP’nin içe ve dışa karşı sürdürdüğü savaş politikaları 'savaş tezkeresi' ile birlikte tehlikeli bir tırmanışa geçti. Her geçen gün geriye dönülemez tahribatlar oluşturmaya başladı. Bu politikaların, emekçilere, insanlığa ve halklarımıza hiçbir yararı yoktur.Savaş yok etmektir!Kobane’de ilerici insanlığın, kendi yaşam hakkını, kadının özgürleşmesini, kendi geleceğini, kendi toprağını savunmak için IŞİD’e karşı verdiği dişe diş mücadele ve onurlu direniş, karanlığa karşı verilen bir insanlık direnişidir. Ortadoğu’da insanlığa yeni ve ilerici bir ufuk açma, yok etme değil, var etme direnişidir. Ya barbarlık ya insanlığın geleceği!AKP’nin IŞİD’le gericilik akrabalığı vardır. AKP, tekçi zihniyetiyle, yaşam biçimimize müdahale ederek, kendinden başka hiç kimseye, hiçbir farklılığa yaşam hakkı tanımamaktadır. Her gün kardeşi, akrabası, komşusu boğazlanan Kürt ve Türk halkının beklediği çözüm süreci, savaş politikalarıyla yok edilmekte, her yer yangın yerine çevrilmekte, halkları, AKP politikalarına biat etmeye zorlamak için savaş kışkırtılmaktadır.Emekçilerin savaştan çıkarı yoktur!Emekçiler, savaş politikalarından yana olamaz, Kobane’de ölüm-kalım mücadelesi veren, ilerici insanlığın katliamına sessiz kalamaz,İçeride çözüm sürecinin sona erdirilmesi, iç savaş riskinin adım adım büyütülmesi, yeni Roboskiler, Sivaslar yaşanmasına neden olacaktır. Bu savaş kışkırtıcılığı karşısında AKP’nin savaş politikalarına dur demek emekçiler için tarihi bir görevdir.Bu tarihi noktada KESK (Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu) olarak;2014 Çarşamba günü;Saatini ve yerini yerellerde şubeler platformlarımızın belirleyeceği, demokrasi güçlerinin de katılımıyla, 'yürüyüşler, alan tutma-oturma eylemleri vb. eylemlerini' bütün yerellerde hayata geçiriyoruz.2014 Perşembe günü;AKP’nin, Kobane’de insanlığın katledilmesi karşısında savaş kışkırtıcılığına devam etmesi, içeride yeni Roboskilerin, Sivasların yaşanmasına neden olacaktır.Aşağıda belirttiğimiz taleplerle,Savaş tezkeresi kaldırılsın!Gerici IŞİD çetelerine değil, kobane’de ilerici insanlığa her tür insani destek verilsin!Yeni roboskiler, sivaslar yaşanmasın!'Bir savaşta sadece insanlar ölmez, insanlık da ölür. Sessizlik saf tutmaktır, bizim safımız insanlıktır.' 'AKP, bizi içte ve dışta savaşa sürüklüyor, 'savaşı durduralım' şiarıyla, bütün illerde, 'üretimden gelen gücümüzü kullanıyoruz, demokrasi güçleriyle birlikte alanlarda insanlığa ses veriyoruz!' \" EĞİTİM-SEN Merkez Yürütme Kurulu da 7/10/2014 tarihinde KESK'in yukarıda anılan kararı çerçevesinde \"KESK’in IŞİD isimli vahşi örgütün soykırım amaçlı saldırılarını kınamak, bu saldırılara direnen halklar ve Kobane kenti ile dayanışmak amacı ile 9 Ekim 2014 tarihinde hizmet üretiminden gelen gücü kullanma kararının ‘İnsanlığın Ortak Değerlerine Sahip Çıkıyoruz, Savaşı Durduralım’ şiarı ile birleştirilerek 8-9 Ekim 2014 tarihinde iki gün süre ile grev biçiminde uygulanmasına\" şeklinde bir karar almıştır. EĞİTİM-SEN'in eylem çağrısı yaptığı duyurusu ise şöyledir:\"Bilindiği gibi Kobani 22 gündür uluslararası bir çete örgütü olan IŞİD'in kuşatması altında, IŞİD Çetesinin saldırıları özünde emperyalizmin Rojavada halkın kendi kaderini belirleme iradesine yapılan kanlı bir müdahaledir. Rojava kantonlarında kurulan ve insanlığın ortak değerlerinesahip çıkarakOrtadoğu‘nun çözümsüz kalan sorunlarına umut olan devrimi boğma girişimianlamına gelen bu kuşatmaancak halkların ortak mücadelesi ile kırılabilir, Emperyalizm halkların bağrına bıçak saplamak istiyorsa buna karşı halklar da birbirine sahip çıkarak bu hançeri olduğu yerden alacak ve faşizmin göğsüne saplayacaktır, Bugün günlerdir Kobani halkı ile omuz omuza olduğunu göstermek için sınırda alanlarda olan halka ve emekçilere yönelik AKP hükümetinin saldırıları sınır tanımaz boyutlara varmış pek çok kentte sokağa çıkma yasakları konulmuş onlarca insan IŞİDve AKP polisinin saldırıları sonucu yaralanmış yedi yurttaşımız hayatını yitirmiştir, Halkın çetelere karşı demokrasiye ve insanlık onuruna sahip çıkmak için gösterdiği tepkilere karşı yapılan bu saldırılar asla kabul edilemez, Eğitim-Sen olarak bu saldırılar karşısında sessiz kalmayacağız 8 Ekim 2014'te Eğitim ve Bilim emekçileri olarak 9 Ekim'de de KESK ile birlikte iki gün süre ile iş bırakacağız tüm emek ve demokrasi güçlerini yasaklara, baskılara ve zulme karşı iş bırakmaya alanlara çıkmaya çağırıyoruz.\" Başvurucu, EĞİTİM-SEN ve KESK'in yukarıda yer verilen kararları doğrultusunda 8/10/2014 ve 9/10/2014 tarihlerinde görevine gitmemiştir. İdare, iki gün mazeretsiz olarak göreve gelmediği gerekçesiyle başvurucuya 4/4/2016 tarihli işlemiyle 1/30 aylıktan kesme cezası vermiştir.  Başvurucu 5/5/2016 tarihinde, disiplin cezasının iptali talebiyle Mersin  İdare Mahkemesine dava açmıştır. İlk derece mahkemesi 27/9/2016 tarihinde davanın reddine karar vermiştir. İlk derece mahkemesi ret kararında; Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM) Karaçay/Türkiye (B. No: 6615/03, 27/3/2007), Urcan ve diğerleri/Türkiye (B. No: 23018/.., 17/7/2008), Dilek ve diğerleri/Türkiye (B. No: 74611/.., 17/7/2007; Türkçe çevirisinde Satılmış ve diğerleri şeklinde isimlendirilmiştir) kararları ile Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi (AİHS) ve 87 No.lu Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) Sözleşmesi'nin  maddesine atıfta bulunarak bir değerlendirme yapmıştır.  İlk derece mahkemesi, atıf yaptığı AİHM kararlarının ve uluslararası düzenlemelerin kamu görevlilerinin ekonomik, sosyal, mesleki hak ve menfaatleri, bu kapsamda özlük ve parasal hakları ile çalışma koşullarının korunması, iyileştirilmesi, geliştirilmesi, bu konulara dikkat çekilmesi ve kamuoyu oluşturulmasının sağlanması amacıyla ilgili olduğunu tespit etmiştir.  İlk derece mahkemesine göre sendika üyeleri başka seçeneklerinin bulunmaması durumunda üyesi bulundukları sendikaların aldıkları kararlar uyarınca iş bırakma eylemlerine ilgili mevzuata uygun olarak katılabilir ve bu faaliyetler nedeniyle disiplin cezaları ile cezalandırılamazlar. Böyle bir durumda sendika üyelerinin cezalandırılmaları demokratik toplum gereklerine uygun olmaz. Bununla birlikte ilk derece mahkemesi kararında, uyuşmazlık konusu olayda başvurucunun görevine gelmeme nedeninin DEAŞ terör örgütünün saldırılarını kınamak ve Kobani kenti ile dayanışma sağlamak olduğu tespit edilmiştir. Mahkemeye göre kamu görevlilerinin ekonomik, sosyal, mesleki hak ve menfaatlerinin, bu kapsamda özlük ve parasal haklarının, çalışma koşullarının korunması, iyileştirilmesi ve geliştirilmesi amacını taşımayan eyleme katılan ve bu nedenle görevine gelmeyen başvurucu hakkında verilen disiplin cezasında hukuka aykırılık bulunmamaktadır. Başvurucu, ret kararı üzerine Konya Bölge İdare Mahkemesi (İstinaf Mahkemesi) nezdinde istinaf başvurusunda bulunmuştur. İstinaf Mahkemesi 30/5/2017 tarihinde 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun  maddesinin birinci fıkrasında sayılan bozma nedenlerinin bulunmadığı gerekçesiyle istinaf talebinin reddine kesin olarak karar vermiştir. Bu karar, başvurucunun üyesi olduğu EĞİTİM-SEN'e 28/6/2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 17/7/2017 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Ulusal Hukuk 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun “Toplu eylem ve hareketlerde bulunma yasağı” kenar başlıklı  maddesi şöyledir:  “Devlet memurlarının kamu hizmetlerini aksatacak şekilde memurluktan kasıtlı olarak birlikte çekilmeleri veya görevlerine gelmemeleri veya görevlerine gelipte Devlet hizmetlerinin ve işlerinin yavaşlatılması veya aksatılması sonucunu doğuracak eylem ve hareketlerde bulunmaları yasaktır.” 657 sayılı Kanun’un “Disiplin cezalarının çeşitleri ile ceza uygulanacak fiil ve haller” kenar başlıklı  maddesinin ilgili kısımları şöyledir: “Devlet memurlarına verilecek disiplin cezaları ile her bir disiplin cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır: …C - Aylıktan kesme: Memurun, brüt aylığından 1/30 - 1/8 arasında kesinti yapılmasıdır. Aylıktan kesme cezasını gerektiren fiil ve haller şunlardır: …b) Özürsüz olarak bir veya iki gün göreve gelmemek,…” 25/6/2001 tarihli ve 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu Sözleşme Kanunu'nun \"Amaç\"başlıklı  maddesi şöyledir:\"Bu Kanunun amacı, kamu görevlilerinin ortak ekonomik, sosyal ve mesleki hak ve menfaatlerinin korunması ve geliştirilmesi için oluşturdukları sendika ve konfederasyonların kuruluşu, organları, yetkileri ve faaliyetleri ile sendika ve konfederasyonlarda görev alacak kamu görevlilerinin hak ve sorumluluklarını belirlemek ve (Değişik ibare: 04/04/2012-6289 S.K./md.) toplu sözleşme yapılmasına ilişkin usul ve esasları düzenlemektir .\" 4688 sayılı Kanun'un  maddesinin ilgili kısmı şöyledir:\"...Sendika ve konfederasyonlar kuruluş amaçları doğrultusunda toplumsal cinsiyet eşitliğini gözeterek aşağıdaki faaliyetlerde bulunabilirler: a) (Değişik bent: 04/04/2012-6289 S.K./md.) Genel olarak kamu personelinin hak ve ödevleri, çalışma koşulları, yükümlülükleri, iş güvenlikleri ile sağlık koşullarının geliştirilmesi konularında görüş bildirmek ve toplu sözleşmenin uygulanmasını izlemek üzere yapılacak çalışmalara temsilciler göndermek.b) Devlet personel mevzuatında kamu görevlilerinin temsilini öngören çeşitli kurullara temsilci göndermek.c) Verimlilik araştırmaları yapmak, sonuçlarla ilgili raporlar düzenlemek, önerilerde bulunmak ve işverenlerle bu konularda ortak çalışmalar yapmak.d) Üyelerin mesleki yeterliliklerinin artırılması ve sorunlarının çözülmesi ile sendikal faaliyetlerinin geliştirilmesine yönelik kurs, seminer ve sosyal amaçlı toplantılar düzenlemek, bilimsel çalışmalar yapmak ve yayınlarda bulunmak.e) Üyelerin ortak ekonomik ve sosyal hak ve menfaatleri ile personel hukukunu ilgilendiren konularda ilgili kurumlara ve yetkili makamlara sunulmak üzere çalışmalar yapmak ve öneriler getirmek.f) Üyelerin idare ile ilgili doğacak ihtilaflarında, ortak hak ve menfaatlerinin izlenmesinde veya hukuki yardım gerekliliğinin ortaya çıkması durumunda üyelerini veya mirasçılarını, her düzeyde ve derecedeki yönetim ve yargı organları önünde temsil etmek veya ettirmek, dava açmak ve bu nedenle açılan davalarda taraf olmak.g) Üyeleri ve ailelerinin yararlanmaları için hizmet amacıyla, eğitim ve sağlık tesisleri, dinlenme yerleri, misafirhane, spor alanları ve benzeri yerler ile kitaplık, kreş, yuva ve huzur evleri, yardımlaşma sandıkları kurmak ve yönetmek ile herhangi bir bağışta bulunmamak kaydı ile üyeleri için kooperatifler kurulmasına yardım etmek ve nakit mevcudunun yüzde onundan fazla olmamak kaydıyla bu kooperatiflere kredi vermek....\" Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun (İDDK) 22/5/2013 tarihli ve E.2009/63 ve K.2013/1998sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: “…Uyuşmazlıkta, davacının, üyesi bulunduğu sendikanın yetkili kurullarınca alınan karara uyarak 11/12/2003 tarihinde 1 gün göreve gelmeme eyleminin 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun 125/C-b maddesi kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceğinin tespiti önem taşımaktadır.2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının  maddesinin son fıkrasında; “Usulüne göre yürürlüğe konulmuş Milletlerarası andlaşmalar kanun hükmündedir. Bunlar hakkında Anayasaya aykırılık iddiası ile Anayasa Mahkemesine başvurulamaz. (Ek cümle: 07/05/2004 - 5170 S.K./mad) Usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası andlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma hükümleri esas alınır.” hükmü yer almıştır.Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin “Dernek kurma ve toplantı özgürlüğü”nün düzenlendiği  maddesinde; herkesin asayişi bozmayan toplantılar yapmak, dernek kurmak, ayrıca çıkarlarını korumak için başkalarıyla birlikte sendikalar kurmak ve sendikalara katılmak haklarına sahip olduğu, bu hakların kullanılmasının, demokratik toplumda zorunlu tedbirler niteliğinde olarak, ulusal güvenliğin, kamu emniyetinin korunması, kamu düzeninin sağlanması ve suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması amaçlarıyla ve ancak yasayla sınırlandırılabileceği, bu maddenin, bu hakların kullanılmasında silahlı kuvvetler, kolluk mensupları veya devletin idare mekanizmasında görevli olanlar hakkında meşru sınırlamalar konmasına engel olmadığı kuralına yer verilmiştir.Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi 15/09/2009 tarihli, Kaya ve Seyhan - Türkiye kararında (application no. 30946/04); Eğitim-Sen üyesi öğretmenlere, 11/12/2003 tarihinde KESK’in çağrısına uyarak, parlamentoda tartışılmakta olan kamu yönetimi kanun tasarısını protesto etmek üzere düzenlenen bir günlük ulusal eyleme katılmaları nedeniyle 11/12/2003 tarihinde göreve gelmedikleri için uyarma cezası verilmesinin, her ne kadar bu ceza çok küçük olsa da, sendika üyelerinin çıkarlarını korumak için meşru grev ya da eylem günlerine katılmaktan vazgeçirecek bir nitelik taşıdığı, öğretmenlere verilen disiplin cezasının “acil bir sosyal ihtiyaca”tekâbül etmediği ve bu nedenle “demokratik bir toplumda gerekli” olmadığı sonucuna varmış, bunun sonucu olarak, bu davada, başvuranların AİHS’nin  maddesi anlamında gösteri yapma özgürlüğünü etkili bir şekilde kullanma haklarının orantısız olarak çiğnendiği gerekçesiyle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin  maddesinin ihlal edildiğine karar vermiştir.Bu durumda, davacının, sendikal faaliyet gereği, 11/12/2003 tarihinde göreve gelmeme eyleminin özürsüz olarak bir veya iki gün göreve gelmemek fiili kapsamında değerlendirilemeyeceği ve sendikal faaliyet kapsamında bir gün göreve gelmemek fiilinin mazeret olarak kabulü gerektiğinden, disiplin suçu teşkil etmeyen eylem nedeniyle davacıya 657 sayılı Kanunun 125/C-b maddesi uyarınca aylıktan kesme cezası verilmesine ilişkin dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmamıştır.…”B. Uluslararası Hukuk Türkiye bakımından 12/7/1993 tarihinde yürürlüğe giren 17/6/1948 tarihli ve 87 sayılı Sendika Özgürlüğü ve Örgütlenme Hakkının Korunmasına İlişkin ILO Sözleşmesi’nin  maddesi şöyledir:  “Çalışanlar ve işverenler herhangi bir ayırım yapılmaksızın önceden izin almadan istedikleri kuruluşları kurmak ve yalnız bu kuruluşların tüzüklerine uymak koşulu ile bunlara üye olmak hakkına sahiptirler.”  Aynı Sözleşme'nin  maddesi şöyledir: “Çalışanların ve işverenlerin örgütleri tüzük ve iç yönetmeliklerini düzenlemek, temsilcilerini serbestçe seçmek, yönetim ve etkinliklerini düzenlemek ve iş programlarını belirlemek hakkına sahiptirler.Kamu makamları bu hakkı sınırlayacak veya bu hakkın yasaya uygun şekilde kullanılmasına engel olacak nitelikte her türlü müdahaleden sakınmalıdırlar.” Aynı Sözleşme'nin  maddesi şöyledir:\"Çalışanlar ve işverenlerle bunlara ait örgütler bu sözleşme ile kendilerine tanınmış olan hakları kullanmada, diğer kişiler veya örgütlenmiş topluluklar gibi, yasalara uymak zorundadırlar.Yasalar, bu sözleşme ile öngörülen güvencelere zarar verecek şekilde uygulanamaz\" Türkiye bakımından 12/7/1993 tarihinde yürürlüğe giren 7/6/1978 tarihli ve 151 sayılı Kamu Hizmetinde Örgütlenme Hakkının Korunması ve İstihdam Koşullarının Belirlenmesi Yöntemine İlişkin ILO Sözleşmesi’nin  maddesi şöyledir:\"Bu Sözleşmenin uygulanması bakımından “Kamu Görevlileri Örgütü” deyimi oluşumu ne olursa olsun amacı kamu görevlilerinin çıkarlarını savunmak ve geliştirmek olan herhangi bir örgüt anlamına gelir.\"  Aynı Sözleşme'nin  maddesi şöyledir: “ Kamu görevlilerinin tanınan örgütlerinin temsilcilerine, çalışma saatleri içinde veya dışında görevlerini çabuk ve etkin bir biçimde yerine getirmelerine olanak verecek şekilde kolaylıklar sağlanacaktır. Bu tür kolaylıkların sağlanması idarenin veya hizmetin etkin işleyişini engellemeyecektir. Bu kolaylıkların niteliği ve kapsamı, bu sözleşmenin 7’nci maddesinde belirtilen yöntemlere göre veya diğer uygun yöntemlerle belirlenecektir.\" Aynı Sözleşme’nin  maddesi şöyledir: “Kamu görevlileri, diğer çalışanlar gibi yalnızca görevlerinin niteliğinden ve statülerinden kaynaklanan yükümlülüklerine bağlı olarak örgütlenme özgürlüğünün normal olarak uygulanması için gerekli kişisel ve siyasi haklardan yararlanacaklardır.\" Türkiye bakımından 23/12/2003 tarihinde yürürlüğe giren 16/12/1966 tarihli Birleşmiş Milletler (BM) Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklar Uluslararası Sözleşmesi'nin  maddesi şöyledir:\" Bu Sözleşme Taraf Devletler şu hakları sağlamayı taahhüt eder:a) Herkese kendi ekonomik ve sosyal menfaatlerini korumak ve geliştirmek için sendika kurma ve sadece sendikanın kendi kurallarına tabi olarak kendi seçtiği bir sendikaya katılma hakkı tanınır. Bu hakkın kullanılması ulusal güvenliği veya kamu düzenini veya başkalarının hak ve özgürlüklerini korumak için demokratik bir toplumda gerekli olan ve hukuken öngörülen sınırlamalardan başka sınırlara tabi tutulamaz. b) Sendikalara ulusal Federasyonlar ve konfederasyonlar kurma ve konfederasyonlara da uluslararası sendikal örgütler kurma ve bunlara katılma hakkı tanınır.c) Sendikaların serbestçe faaliyette bulunma hakkı, ulusal güvenliği veya kamu düzenini veya başkalarının hak ve özgürlüklerini koruma amacıyla, demokratik bir toplumda gerekli olan ve hukuken öngörülen sınırlamaların dışında her hangi bir sınırlamaya tabi tutulamaz. d) Kullanılma şartları her bir ülkenin yasalarıyla düzenlenmiş olan bir grev hakkı tanınır. Bu madde, silahlı kuvvetler veya polis mensuplarının veya Devlet idaresinde görevli olanların bu hakları kullanmalarına hukuken öngörülen sınırlamalar koymalarını engellemez. Bu maddenin hiç bir hükmü, Uluslararası Çalışma Teşkilatının Örgütlenme Özgürlüğü ve Teşkilatlanma Hakkının Korunması ile ilgili 1948 tarihli Sözleşmesine taraf olan Devletlere, o Sözleşmede yer alan güvencelere aykırı düşebilecek bir tarzda bir yasa çıkarma ve uygulama imkan verecek şekilde tasarruflarda bulunma yetkisi vermez.\" Türkiye bakımından 23/12/2003 tarihinde yürürlüğe giren 16/12/1966 tarihli Birleşmiş Milletler (BM) Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşmesi'nin  maddesi şöyledir:\" Herkesin, kendi çıkarlarını korumak için sendikalar kurmak ya da bunlara girmek hakkı da dahil olmak üzere, başkalarıyla biraraya gelip dernek kurma hakkı vardır. Bu hakkın kullanılmasına, yasalara uygun olarak konulmuş ve demokratik bir toplumda ulusal güvenlik ya da kamu güvenliği, kamu düzeni bakımından ve kamu sağlığının, genel ahlakın korunması ya da başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması bakımından gerekli olan sınırlamalardan başka sınırlama getirilemez. Bu madde, silahlı kuvvetler ya da polis teşkilatı mensuplarına bu hakkın kullanılmasında yasal sınırlamalar konulmasını engellemez. Bu maddenin hiçbir hükmü, Sendika Kurma Özgürlüğü ve Sendika Hakkının Korunmasına İlişkin 1948 tarihli Uluslararası Çalışma Örgütü Sözleşmesi'ne Taraf olan Devletlere, bu Sözleşme'de öngörülen güvencelere zarar verecek yasama tedbirleri alma ya da hukuki uygulamalarda bulunma yetkisini vermez.\" Türkiye bakımından 24/12/1989 tarihinde yürürlüğe giren Avrupa Konseyi'nin 18/10/1961 tarihli ve ETS No. 35 sayılı Avrupa Sosyal Şartı’nın (ASŞ) “Örgütlenme” başlıklı  maddesi ve \"Toplu Pazarlık Hakkı\" başlıklı  maddesi şöyledir (Türkiye, Avrupa Sosyal Şartı ile 3/5/1996 tarihli Gözden Geçirilmiş Avrupa Sosyal Şartı'nı onaylamış ancak her iki Şart’ın da örgütlenme ve toplu pazarlık haklarına ilişkin  ve  maddelerine çekince koymuştur): “ Örgütlenme HakkıAkit taraflar, çalışanların ve çalıştıranların ekonomik ve sosyal çıkarlarını korumak için yerel, ulusal ve uluslararası örgütler kurma veya bu örgütlere üye olma özgürlüğünü sağlamak veya geliştirmek amacıyla ulusal mevzuatın bu özgürlüğü zedelemesini veya zedeleyici biçimde uygulanmasını önlemeyi taahhüt ederler. Bu maddede öngörülen güvencelerin, güvenlik güçleri için hangi ölçüde uygulanacağı ulusal yasalarla veya düzenlemelerle belirlenir. Bu güvencelerin silahlı kuvvetler mensuplarına uygulanmasına ilişkin ilke ile bu kesime hangi düzeyde uygulanacağı, yine ulusal yasalar veya düzenlemelerle saptanır. Toplu Pazarlık HakkıAkit Taraflar, toplu pazarlık hakkının etkin biçimde kullanılmasını sağlamak üzere,  Çalışanlar ve çalıştıranlar arasında ortak görüşmeleri geliştirmeyi;  Gerekli ve uygun olduğu durumlarda; toplu sözleşme yoluyla iş koşullarının düzenlenmesi amacıyla çalıştıranların veya çalıştıran örgütlerinin çalıştıran örgütleriyle özgürce görüşmeleri yöntemini geliştirmeyi;  İş uyuşmazlıklarının çözümü için uygun uzlaştırma ve isteğe bağlı hakem sisteminin kurulmasını ve işletilmesini geliştirmeyi taahhüt ederler ve,  Menfaat uyuşmazlığı durumunda çalışanların ve çalıştıranların bir önceki toplu sözleşmelerden doğabilecek yükümlülükler saklı kalmak üzere grev hakkı dahil ortak hareket hakkını tanır.”  ILO'nun Örgütlenme Özgürlüğü Komitesi Yönetim Kurulu Karar ve İlkelerinin ilgili kısımları şöyledir:\" Komite salt siyasi iddiaları incelemekle yetkili değildir; ancak hükümet tarafından alınan ve sendika hakkının kullanılmasını etkileyebilecek siyasi nitelikteki tedbirleri değerlendirebilir.... Kamuya açık toplantılar düzenlemek sendika hakkının önemli bir unsurudur. Bu bağlamda Komite yalnızca sendikal amaçlarla yapılan gösteriler -ki bunlar sendikal hakların kullanılması kapsamındadır- ile başka amaçlara ulaşmak için yapılanlar arasında her zaman bir ayrım yapmaktadır.... Salt siyasi nitelikteki grevler ile müzakereler başlamadan çok önce sistematik olarak kararlaştırılan grevler örgütlenme özgürlüğü kapsamında değildir. Salt siyasi grevler örgütlenme özgürlüğü ilkeleri kapsamında değerlendirilmese de sendikalar hükümetin ekonomik ve sosyal politikalarını eleştirebilmek amacıyla protesto grevlerine başvurabilmelidir.... Komite bir çok durumda ulusal düzeyde grevlerin salt siyasi amaçla değil de ekonomik ve sosyal amaçlarla yapıldığı sürece meşru olduğunu belirtmiştir. Grevlerin yasaklanması ancak devlet adına yetki kullanan memurların ya da tam anlamıyla temel hizmetlerde çalışan işçiler- örneğin bunların hizmetlerinin aksaması halinde toplumun tamamı ya da bir kısmı için hayati tehlike, kişisel güvenlik ve sağlık tehlikesinin ortaya çıkabileceği hizmetlerdir- söz konusu olduğunda kabul edilebilir....  İlgili Hükümetin sorunun salt siyasi nitelikte olduğunu değerlendirdiği durumlarda, Komite, iddialar esasen siyasi olsa veya bazı siyasi unsurlar içerse bile doğrudan sendikal hakların kullanılmasını etkilemek şartıyla esasının incelenmesi gerektiğine karar vermiştir (Karar ve İlkeler Ek-1'de yer alan 'ILO'nun Örgütlenme Özgürlüğü İhlal İddialarını İnceleme Usulleri' başlıklı kısmı).\"AİHM'in kamu görevlilerinin iş bırakma eylemlerine ilişkin yaklaşımı şöyledir:i. AİHM, Karaçay/Türkiye kararında; AİHS'in  maddesinin birinci paragrafının herkesin bir sendikaya üye olma ve çıkarlarını koruma hakkını güvence altına aldığını ve devlet memurlarının doğrudan bu haktan mahrum bırakılmaması gerektiğini belirtmiştir. AİHM, ayrıca ordu, emniyet ve bazı sektörlerde görev yapan devlet memurlarının, sendikal haklarına kısıtlamalar getirilmesinin mümkün olduğunu, ancak bu kısıtlamaların resmi görevlerinin yerine getirilmesinde gerekli olmasının şart olduğunu ifade etmiştir (Karaçay/Türkiye, § 22) . Bu karara konu olayda devlet memurlarının maaşlarına yapılan düşük zammı protesto etmek amacıyla üyesi olduğu KESK’in düzenlediği iş yavaşlatma ve bırakma eylemine katılması nedeniyle başvurana uyarma disiplin cezası verilmiştir(Karaçay/Türkiye, § 37).ii. AİHM'in Urcan/Türkiye kararında; EĞİTİM-SEN kamuda çalışan eğitimcilerin koşullarının iyileştirilmesi amacıyla 1 Aralık 2000 tarihinde düzenlenecek bir günlük ulusal grevden yetkilileri haberdar etmiş ve başvuranlar gösteriye katılıp iş yerlerine gitmemişlerdir. AİHM, başvuranların EĞİTİM-SEN sendikasının, çalışma koşullarının iyileştirilmesine dikkat çekmek amacıyla düzenlediği bir günlük greve katıldıkları için sonradan para cezasına çevrilen mahkumiyet cezasına çarptırıldıklarını ve geçici olarak kamu hizmetinden uzaklaştırıldıklarına dikkat çekerek şikayet konusu yaptırımların yasal yoldan bu tür bir greve katılmak isteyen sendika üyelerini ve diğer kişileri caydırmak amacını güttüğünü tespit etmiş ve başvuranlara uygulanan yaptırımların demokratik bir toplumda gerekli olmadığı sonucuna varmıştır (Urcan/Türkiye, § § 30-36)iii. AİHM Kaya ve Seyhan/Türkiye kararında; EĞİTİM-SEN üyesi öğretmenlere KESK'in çağrısına uyarak, parlamentoda tartışılmakta olan kamu yönetimi kanun tasarısını protesto etmek üzere düzenlenen bir günlük ulusal eyleme katılmaları nedeniyle bir gün göreve gelmedikleri için uyarma cezası verilmesinin, her ne kadar bu ceza çok küçük olsa da, sendika üyelerinin çıkarlarını korumak için meşru grev ya da eylem günlerine katılmaktan vazgeçirecek bir nitelik taşıdığı ve müdahalenin acil bir sosyal ihtiyaca karşılık gelmediği ve bu nedenle demokratik bir toplumda gerekli olmadığı sonucuna varmıştır (Kaya ve Seyhan/Türkiye, B. No: 30946/04,15/09/2009, § § 30-31).iv. AİHM Dilek ve diğerleri/Türkiye kararında, KESK, kamu sektöründe çalışan personele ilişkin kanunun Meclis gündemine taşınması nedeniyle 2 Mart 1998 tarihinde ulusal düzeyde bir eylem yapma kararı almıştır. 7:00-15:00 saatleri arası ile 15:00-23:00 saatleri arası çalışan başvuranlardan iki grup, çalışma koşullarını protesto etmek amacıyla iş yavaşlatma eylemi çerçevesinde üç saat süreyle görev yerlerini terk etmişlerdir. Bu eylem sırasında araçlar gişelerden para ödemeden geçmiştir. İdare eylem nedeniyle uğradığı zararı tazmin için başvuranlara dava açmış ve aleyhlerine hukuk mahkemesinde tazminata hükmedilmiştir. Bu durumda AİHS’nin  maddesinin hangi koşullarda grev hakkı tanıdığı ve bu madde çerçevesinde bu hakkın tanımının ne olacağı hususlarına değinmeden AİHM, başvuranların işlerini üç saat süreyle yavaşlatmalarının, sendikal hakların kullanımı bağlamında toplu eylem olarak değerlendirilebileceğine kanaat getirmiş ve alınan tedbirin örgütlenme özgürlüğüne müdahale oluşturduğunu tespit etmiştir (Dilek ve diğerleri/Türkiye, § 57).Anılan karara göre, AİHS’nin  maddesinin  paragrafı; sendika üyelerine çıkarlarını koruyabilmek amacıyla seslerini duyurmalarına imkan tanımaktadır. AİHS’in  maddesinde yer alan “çıkarlarını korumak için” ifadeleri önemlidir ve AİHS, sendikanın yapacağı toplu eylem yoluyla, sendika üyelerinin mesleki çıkarlarını savunma özgürlüğünü güvence altına almaktadır. Sendika üyeleri tarafından gerçekleştirilecek olan bu eyleme Sözleşmeci Devletler tarafından izin verilmeli, eylemin gelişimi ve devamı sağlanmalıdır. O halde sendikanın, üyelerinin mesleki çıkarlarının korumak amacıyla müdahil olma imkanı bulunmalı ve üyeler, çıkarlarının korunması yolunda sendikalarının seslerini duyurması hakkına sahip olabilmelidir (Dilek ve diğerleri/Türkiye, § § 65,67). ",
+        "Haklar":"Örgütlenme özgürlüğü",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2017/29263",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, öğretmen olan başvurucunun üyesi olduğu sendikanın çağrısı üzerine iki gün göreve gitmemesi nedeniyle aylıktan kesme cezası ile cezalandırılmasının örgütlenme özgürlüğünü ihlal ettiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, ıslah talebinin süresinde yapılmadığı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 16/4/2019 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir. Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.    Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, iş akdinin feshedilmesi üzerine işçilik alacaklarına ilişkin olarak 16/8/2013 tarihinde Niğde  Asliye Hukuk (İş) Mahkemesinde kısmi dava açmıştır. Niğde  Asliye Hukuk Mahkemesi 13/2/2014 tarihinde yetkisizlik kararı vererek dosyanın Bor Asliye Hukuk (İş) Mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir. Bor Asliye Hukuk (İş) Mahkemesinde (Mahkeme) görülen yargılamaya ilişkin 26/11/2014 tarihli üçüncü duruşmada davaya konu uyuşmazlık hakkında alınan bilirkişi raporu davanın taraflarına verilmiş, başvurucu vekili ıslah taleplerinin olduğunu ve bunun için süre istediklerini, davalı vekili de rapora itiraz için süre talep ettiklerini duruşmada ifade etmiştir. Mahkeme; başvurucu vekiline davayı ıslah edip ıslah dilekçesi ve harç makbuzunu dosyaya ibraz etmek için gelecek celseye kadar süre verilmesine, davalı vekiline de rapora karşı beyanda bulunmak için süre verilmesine karar vermiştir. Mahkemenin 16/2/2015 tarihli son (dördüncü) duruşmasında; tarafların bilirkişi raporuna karşı beyan dilekçelerini sunduğu, başvurucu vekilinin ıslah talebine ilişkin dilekçesini verdiği, davalı tarafın zamanaşımı definde bulunduğu, başvurucunun da ıslah dilekçesini süresinde vermediğini ileri sürdüğü, ıslah dilekçesini sunabilmesi için başvurucuya gelecek celseye kadar süre verildiğini ve süresinde dilekçeyi sunduklarını ifade ettiği anlaşılmıştır. Bor Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi 16/2/2015 tarihinde davanın kabulüne karar vermiştir. Karar gerekçesinde; davanın esası hakkında karar verebilmek için bilirkişi raporu alındığı, alınan rapora ilişkin başvurucu vekilinin ıslah talebi dikkate alınarak bilirkişi raporu doğrultusunda alacak talepleri hakkında karar verildiği belirtilmiştir. Temyiz istemi üzerine Yargıtay  Hukuk Dairesi 19/1/2017 tarihinde kararı bozmuştur. Karar gerekçesinde; başvurucu vekiline duruşmada gelecek celseye kadar ıslah talebinde bulunması için süre verilmişse de 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun  maddesi gereğince kısmen ıslaha başvuran tarafa, ıslah ettiği usul işlemini yapması için bir haftalık süre verileceğinin belirtildiği, bu süre içinde ıslah edilen işlemin yapılmaması hâlinde ıslah yapılmamış gibi davaya devam edileceğinin hüküm altına alındığı ifade edilmiştir. Kanun'da belirtilen sürelerin kesin olduğu ve arttırılıp eksiltilemeyeceği dikkate alındığında başvurucunun bir haftalık süre içinde ıslah dilekçesini vermediği, geçerli bir ıslah olmadığı gözetilerek verilen kararın hatalı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bozma kararı üzerine Mahkeme 22/5/2018 tarihinde bozmaya uyarak ıslah talebini kabul etmemiş, başvurucunun dava dilekçesindeki talebiyle bağlı kalarak davanın kabulüne karar vermiştir. Karar gerekçesinde; her ne kadar davacı ıslah işlemini kendisine ara kararı ile verilen süre içinde yerine getirmişse de ıslah için kanuni bir süre öngörüldüğü, Kanun'da belirtilen sürelerin kesin olduğu ve hâkim tarafından artırılamayacağı gözardı edilerek işlemin yapıldığı ifade edilmiştir. 6100 sayılı Kanun'un  ve  maddesindeki hükümler gözetildiğinde başvurucunun davasını hiç ıslah etmemiş gibi 16/8/2013 havale tarihli dava dilekçesi gözönünde bulundurularak kararın verildiği belirtilmiştir. Temyiz istemi üzerine aynı Daire 21/2/2019 tarihinde onama kararı vermiştir. Başvurucu, kararı 18/3/2019 tarihinde öğrenmiş; 16/4/2019 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. A. Kanun Hükümleri 6100 sayılı Kanun’un  maddesi şu şekildedir:\"Davasını tamamen ıslah ettiğini bildiren taraf, bu bildirimden itibaren bir hafta içinde yeni bir dava dilekçesi vermek zorundadır. Aksi hâlde, ıslah hakkı kullanılmış sayılır ve ıslah hiç yapılmamış gibi davaya devam edilir.\" 6100 sayılı Kanun’un  maddesi şu şekildedir:\"Kısmen ıslaha başvuran tarafa, ıslah ettiği usul işlemini yapması için bir haftalık süre verilir. Bu süre içinde ıslah edilen işlem yapılmazsa, ıslah hiç yapılmamış gibi davaya devam edilir.\"B. Yargıtay Kararı Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 21/2/2018 tarihli ve E.2015/(7)9-3666, K.2018/244 sayılı kararının ilgili kısmı şöyledir: \"...Direnme yolu ile Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık, davacı vekilinin mahkemece verilen süre içinde ancak 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 181'inci maddesinde öngörülen 1 haftalık süre geçtikten sonra yaptığı ıslahın usulüne uygun bir ıslah olup olmadığı, mahkemece verilen süre içinde ıslah yapılmamasının sonuçlarının hatırlatılmaması ve davalı tarafın ıslaha itiraz etmeyip, temyiz konusu da yapmamış olması karşısında bu hususun resen bozma nedeni yapılıp yapılamayacağı noktasında toplanmaktadır....Davanın tamamen ıslah edilmesi hâlinde, dava dilekçesi dâhil yapılmış olan bütün usul işlemleri yapılmamış sayılır. Bunun doğal sonucu olarak, dava dilekçesinde yer alan ilk talep içeriği değil, ıslah yoluyla açıklanan talep içeriği nazara alınarak araştırma ve inceleme yapılması ve mahkemece verilecek hükümde de ıslahla ileri sürülen istemin karşılanması gerekir (HGK, 2011 gün ve 2011/1-364 E., 453 K.).Davanın kısmen ıslahında ise; davada yapılmış olan belli bir usul işlemi ıslah edilir (düzeltilir) ve bundan sonraki usul işlemlerinin (ıslah edilen usul işlemi ile ilgili oldukları ölçüde) yapılmamış sayılması sağlanır (Kuru, B.: Hukuk Muhakemeleri Usulü,  Baskı, C: IV, İstanbul 2006 s. 4014). Davacının talep sonucunu (müddeabihi) arttırması, talep sonucunu terditli dava haline dönüştürmesi ve talep sonucunun daraltılması gibi işlemler kısmen ıslaha örnek olarak sayılabilecek usule ilişkin işlemlerdir.Kısmen ıslah, 6100 sayılı HMK'nın 181'inci maddesinde;'(1) Kısmen ıslaha başvuran tarafa, ıslah ettiği usul işlemini yapması için bir haftalık süre verilir. Bu süre içinde ıslah edilen işlem yapılmazsa, ıslah hiç yapılmamış gibi davaya devam edilir.' şeklinde düzenlenmiştir.Görüldüğü üzere ıslah, davacı veya davalının, iddianın ve savunmanın değiştirilmesi yasağı kapsamındaki usul işlemlerini, karşı tarafın iznine ve hâkimin onayına bağlı olmaksızın belli kurallar çerçevesinde bir defaya mahsus olmak üzere düzeltmesini sağlayan bir usul hukuku kurumudur.2709 sayılı T. Anayasası'nın 36'ncı maddesinin birinci fıkrası şöyledir:'Herkes, meşru vasıta ve yollardan faydalanmak sureti ile yargı mercileri önünde davacı ve davalı olarak iddia ve savunma ile adil yargılanma hakkına sahiptir.' Yine Anayasa'nın 'Temel hak ve hürriyetlerin korunması' başlıklı 40'ıncı maddesi uyarınca;'Anayasa ile tanınmış hak ve hürriyetleri ihlal edilen herkes, yetkili makama geciktirilmeden başvurma imkânının sağlanmasını isteme hakkına sahiptir.' Maddeye 2001 tarihli 4709 sayılı Kanunun 16'ncı maddesi ile eklenen ikinci fıkra uyarınca, 'Devlet, işlemlerinde, ilgili kişilerin hangi kanun yolları ve mercilerine başvuracağını ve sürelerini belirtmek zorundadır' düzenlemesi getirilmiştir.Bu bağlamda anılan madde hükmüyle hak arama özgürlüğü Anayasal bir kurum olarak, diğer temel haklar gibi düzenlenmiş ve Anayasa güvencesine bağlanmış, Anayasa’da kişinin hak arama özgürlüğü ile kişilik değerleri güvence altına alınmıştır.Vatandaşlara hak arama özgürlüğü konusunda anayasal bir hak tanınırken, devlete de, onların bu haktan yararlanmayı sağlayacak şartları hazırlama görevi yüklenmiştir. Devlet için öngörülen bu zorunluluk ilgilinin anayasal haklar içinde yer alan hak arama özgürlüğünün yaşama geçirilmesini sağlayacaktır.Bu anayasal görevin yerine getirilmesi için getirilen yasal düzenlemeler ve kurulan kurumların görevleri de bu bilinçle değerlendirilmelidir.Bu kapsamda anayasal teminat altına alınmış hak arama özgürlüğünden bahsedebilmek için, devletin işlemlerinde işleme karşı başvuru yollarını ve süresini açıkça, ilgililerde kuşku ve tereddüt uyandırmayacak şekilde göstermesi gerekir.Nitekim Anayasa Mahkemesi 2016 gün ve 2013/7114 Başvuru numaralı kararında '...Yukarıda açıklanan mevzuat hükümleri çerçevesinde izah edildiği gibi davaya iş mahkemesi sıfatı ile bakan Asliye Hukuk Mahkemesinin, kararında bu sıfatı kullanmadığı gibi kanun yolu ve süresini de doğru bir şekilde belirtmediği; mahkemenin kısa kararını, usul hükümlerine uygun olarak tefhim etmediği; ayrıca gerekçesiz verilen kısa kararda, temyiz süresinin gerekçeli kararın tebliğ tarihinden itibaren başlaması gerektiğine ilişkin Kanun hükmü ve mahkemenin kanun yolunu ve süresini taraflara doğru gösterme yükümlülüğü göz önüne alındığında, temyiz süresini tefhimden başlatarak dilekçenin reddine karar veren HGK'nın değerlendirmesinin, mevzuat hükümleri çerçevesinde ve öngörülebilirlik sınırları içerisinde olduğunun kabul edilemeyeceği; yapılan yorumun, başvurucuların temyiz hakkını kullanmalarını imkânsız kılacak ölçüde ve kanun hükümlerine olağanın dışında bir anlam vermek suretiyle elde edildiği; bu açıdan kararın, başvurucuların mahkemeye erişim hakkının özünü zedelediği sonucuna varılmıştır.' şeklindeki tespiti ile başvurucuların Anayasa'nın 36'ncı maddesinde güvence altına alınan adil yargılanma hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir.Yukarıdaki açıklamaların ışığında somut olayın değerlendirilmesine gelince; davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile diğer işçilik alacaklarının asıl işveren-alt işveren ilişkisi içinde bulunan davalılardan tahsilini talep etmiştir.Mahkemece, dava konusu edilen işçilik alacaklarının miktarının tespiti ile ilgili bilirkişi hesap raporu alınmıştır.Davacı vekili bilirkişi raporunun dosyaya sunulmasından sonra 2012 tarihli duruşmada rapora bir itirazının olmadığını, ıslah için süre talep ettiğini belirtmiştir.Bunun üzerine mahkemece aynı tarihli duruşmada;'1-Davacı vekiline dava dilekçesini ıslah etmesi harçlandırması ve karşı yana tebliğ ettirmesi hususunda duruşma gününden 5 gün öncesine kadar kesin süre verilmesine,2- Davalı vekilinin rapora karşı itirazlarının davacı vekilinin ıslah dilekçesini sunduktan sonra karar verilmesine,Duruşmanın bu nedenle 26/12/2012 günü saat 00'a bırakılmasına karar verildi.' şeklinde oluşturulan ara kararı ile davacı vekiline ıslah yapmak üzere bir sonraki duruşma günü olan 2012 tarihinden beş gün öncesine kadar süre vermiştir.Bu ara kararı gereği davacı vekili, 2012 harç ve havale tarihli ıslah dilekçesi ile dava konusu ettiği alacakların miktarını bilirkişi raporu doğrultusunda arttırmıştır. Islah dilekçesi davalı ... vekiline 2012 tarihinde tebliğ edilmiş; davalı vekili 2012 havale tarihli dilekçesi ile ıslaha karşı itirazlarını sunmuştur.Mahkeme, verilen süre içinde yapılan ıslaha değer vererek alacakları ıslah edilmiş şekli ile hüküm altına almıştır.Bu hâlde, davacı vekili mahkemece kendisine verilen süre içinde kısmen ıslaha başvurup harcını yatırdıktan sonra ıslah dilekçesinin karşı tarafa tebliğini de sağladığına göre, artık bu şekilde mahkeme ara kararına uygun biçimde gerçekleştirilen ıslaha değer verilmesi gerekir.Hâl böyle olunca, yukarıda açıklanan nedenlerle direnme kararı onanmalıdır.\" ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2019/13123",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, ıslah talebinin süresinde yapılmadığı gerekçesiyle reddedilmesi nedeniyle mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.  Başvuru 30/9/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurucunun adli yardım talebi kabul edilerek başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir. Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına gönderilmiştir.   Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu aleyhine 9/6/2007 tarihinde açılan kadastro tespitine itiraz davası yerel Mahkemenin 22/4/2014 tarihinde verdiği kararla sona ermiş ve karar temyiz edilmeyerek kesinleşmiştir. ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/16063",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddiasına ilişkindir.",
+        "labels":1
+    },
+    {
+        "text":"Başvuru, tutukluluğunun uzun sürmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; gözaltında müdafi atanmaması nedeniyle müdafi yardımından faydalanma hakkının; müdafi yokluğunda ve işkence altında alınan ifadelerin hükme esas alınması, sunulan delillerin dikkate alınmaması, eksik soruşturma yapılması, savunma için yeterli zamanın tanınmaması nedenleriyle hakkaniyete uygun yargılanma ve savunma haklarının; yargılamanın uzun sürede sonuçlandırılması nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.  Başvuru 24/2/2014 tarihinde yapılmıştır. Başvuru, başvuru formu ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesinden sonra Komisyona sunulmuştur. Komisyonca başvurunun kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına karar verilmiştir.  Bölüm Başkanı tarafından başvurunun kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.Başvuru belgelerinin bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir.  Başvuru formu ve eklerinde ifade edildiği şekliyle ve Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla erişilen bilgi ve belgeler çerçevesinde ilgili olaylar özetle şöyledir: Hizbullah terör örgütüne yönelik gerçekleştirilen soruşturma kapsamında 16/8/2002 tarihinde başvurucu hakkında gıyabi tutuklama kararı verilmiştir.  Başvurucu 11/10/2002 tarihinde gözaltına alındığını belirtmiştir. Başvurucu hakkındaki gıyabi tutuklama kararı 13/10/2002 tarihinde vicahiye çevrilmiştir. İstanbul Devlet Güvenlik Mahkemesi Cumhuriyet Başsavcılığı, 9/1/2002 tarihli iddianamesiyle başvurucu hakkında Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nı cebren kaldırmaya teşebbüs etme suçundan kamu davası açmıştır.  Başvurucu hakkındaki yargılamanın sonraki aşamalarda (kapatılan) İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK  madde ile görevli) E.2004/173 sayısına kaydedildiği anlaşılmaktadır. Mahkeme, 4/4/2008 tarihli ve E.2004/173, K.2008/75 sayılı kararıyla dosyanın S. isimli kişinin öldürülmesine ilişkin İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2003/112 sayılı dosyasıyla resen birleştirilmesine karar vermiştir. Yargıtayın dosyaların birleştirilmesinin uygun olmadığına ilişkin kararının ardından dava, İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesinin E.2008/308 sayılı dosyasına kaydedilmiştir. (Kapatılan) İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi (CMK  madde ile görevli) 11/6/2012 tarihli ve E.2008/308, K.2012/131 sayılı kararı ile başvurucunun anayasal düzeni cebren değiştirmeye teşebbüs suçundan mahkûmiyetine hükmetmiştir.  Yargıtay  Ceza Dairesi 18/12/2013 tarihli veE.2013/7008, K.2013/14931 sayılı ilâmıyla kararı düzelterek onamıştır. Başvurucu, nihai kararın gerekçesinden 12/2/2014 tarihinde haberdar olduğunu belirtmiştir. Dosya içinde başvurucunun daha erken bir tarihte kararı öğrendiğini gösteren bir belgeye rastlanmamıştır. Başvurucu 24/2/2014 tarihinde bireysel başvuruda bulunmuştur. Bireysel başvuru sonrasında (kapatılan) İstanbul  Ağır Ceza Mahkemesi (CMK  madde ile görevli),26/10/2016 tarihli ve E.2008/308, K.2012/131 sayılı ek kararı ile başvurucu hakkında infazın durdurulmasına ve yukarıda belirtilen davada yargılamanın yenilenmesinekarar vermiştir. Ek kararın gerekçesinin ilgili kısmı şöyledir: \"Dosyadaki belgelerden ve beyanlardan anlaşılacağı üzere, hükümlü hem soruşturma safhasında müdafii olmaksızın dinlenmiş, kendisi her aşamada işkenceye maruz kaldığını iddia etmiş ve yine kovuşturma safhasında da müdafii yokluğunda yargılaması yapılarak hakkında hüküm tesis olunmuştur. Keza gerekçeli karar incelendiğinde de müdafii olmaksızın, işkence altında alındığı tüm safha boyunca dile getirilen bu beyanlara itibar olunduğu belirtilmiştir. Dosyanın diğer sanığı ve hükümlü Orhan Eren [başvurucu] ile aynı delil durumu içerisinde olan B. Ş. hakkında Anayasa Mahkemesi, adli yargılanma hakkının ihlal edildiğine ilişkin iddiaların kabul edilebilir olduğuna, müdafi yardımından faydalanma açısından hakkaniyete uygun yargılama hakkının ihlal edildiğine, yine makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğine yönelik tespitleri ile yargılanmanın yenilenmesine hükmetmiştir. Hükümlü Orhan Eren [başvurucu] açısından durum değerlendirildiğinde; özellikle müdafii olmaksızın işkence altında alındığını sürekli dile getirdiği soruşturma beyanlarına ve yine kovuşturma safhasında esasa ve mütaala ilişkin savunma safhasında da müdafi yardımı olmaksızın alınan beyanlarına hüküm tesis olunurken itibar olunması, makul sürede yargılamanın bitirilememesi gözetildiğinde, temel haklarının ihlal edildiği aşikar olduğu, her ne kadar Anayasa Mahkemesine yapmış olduğu başvuru sonuçlanmasa da aynı durumdaki sanık B. Ş. hakkındaki Anayasa Mahkemesi kararının emsal teşkil ettiği, bireysel başvurunun sonucunun beklenilmesine telafisi olunmayacak zararlara yol açabileceği, mevcut hak ihlalinin onarılmasının zaruret olduğu anlaşılmakla, talebin kabulüne yönelik aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.\" ",
+        "Haklar":"Kişi özgürlüğü ve güvenliği hakkı",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2014/3003",
+        "Başvuru Konusu":"Başvuru, tutukluluğunun uzun sürmesi nedeniyle kişi hürriyeti ve güvenliği hakkının; gözaltında müdafi atanmaması nedeniyle müdafi yardımından faydalanma hakkının; müdafi yokluğunda ve işkence altında alınan ifadelerin hükme esas alınması, sunulan delillerin dikkate alınmaması, eksik soruşturma yapılması, savunma için yeterli zamanın tanınmaması nedenleriyle hakkaniyete uygun yargılanma ve savunma haklarının; yargılamanın uzun sürede sonuçlandırılması nedeniyle makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiği iddialarına ilişkindir.",
+        "labels":0
+    },
+    {
+        "text":"Başvurucu, Millî Savunma Bakanlığı ile yapılan sözleşmeli er ön sözleşmesinin ardından hakkında yapılan güvenlik soruşturmasının olumsuz çıktığından bahisle sözleşmesinin feshedilmesi işleminin iptali istemiyle açtığı davanın reddedilmesi nedeniyle anayasal haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.  Başvuru, 8/5/2013 tarihinde Espiye Asliye Hukuk Mahkemesi vasıtasıyla yapılmıştır. Dilekçe ve eklerinin idari yönden yapılan ön incelemesi neticesinde belirlenen eksiklikler tamamlatılmış ve Komisyona sunulmasına engel bir eksikliğin bulunmadığı tespit edilmiştir. İkinci Bölüm Üçüncü Komisyonunca, 28/10/2013 tarihinde, kabul edilebilirlik incelemesinin Bölüm tarafından yapılmasına, dosyanın Bölüme gönderilmesine karar verilmiştir.  Bölüm tarafından 19/12/2013 tarihinde yapılan toplantıda kabul edilebilirlik ve esas incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.  Başvuru konusu olay ve olgular ile başvurunun bir örneği görüş için Adalet Bakanlığına gönderilmiş, Bakanlık, yazılı görüşünü 20/2/2014 tarihinde Anayasa Mahkemesine sunmuştur. Bakanlık görüş yazısı, başvurucuya 4/3/2014 tarihinde bildirilmiştir. Başvurucu Bakanlık görüşüne cevaplarını içeren dilekçesini 17/3/2014 tarihinde sunmuştur. A. Olaylar Başvuru dilekçesindeki ilgili olaylar özetle şöyledir: Başvurucu, 25/11/2011 tarihinde ön sözleşme imzalayarak Türk Silahlı Kuvvetlerinde (TSK) sözleşmeli er adayı olarak göreve başlamıştır. Başvurucu hakkında yapılan güvenlik soruşturmasında başvurucunun Espiye Ceza Mahkemesinde “elektrik enerjisi hakkında hırsızlık” suçlamasıyla yargılandığı tespit edilmiş, bu sebeple 30/1/2012 tarihi itibarıyla başvurucu ile yapılan sözleşmeli er ön sözleşmesi fesh edilmiş ve başvurucunun 31/1/2012 tarihinde TSK’den ilişiği kesilmiştir. Başvurucu hakkında açılan ceza davasında Espiye Asliye Ceza Mahkemesi 8/2/2012 tarih ve E.2011/65, K.2012/40 sayılı kararı ile beraat kararı vermiştir. Kararın hüküm kısmı şöyledir:“Her ne kadar sanık Hasan Kara’nın elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçunu işlediği iddiası ve tecziyesi talebi ile aleyhine kamu davası ikame edilmişse de; sanığın savunmasının aksine delalet eden, cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden 5271 sayılı CMK.223/2-e gereği BERAATINA…” Mahkemenin bu kararı temyiz edilmemiş ve karar 1/3/2012 tarihinde kesinleşmiştir. Başvurucu, sözleşmesinin fesh edilmesine ilişkin işlemin iptali istemiyle Askeri Yüksek İdare Mahkemesi (AYİM) Birinci Dairesinde dava açmıştır.  AYİM Birinci Dairesi 29/11/2012 tarih ve E.2012/640, K.2012/1348 sayılı kararı ile davayı oy çokluğuyla reddetmiştir. Daire kararının gerekçe kısmı şöyledir:“…Kişinin bir suçtan mahkûm veya yargılanıyor olması nedeniyle güvenlik soruşturmasının olumsuz kabul edileceği haller de 13’üncü maddenin (ı) fıkrasının (7) numaralı bendinde sayılmış olup, bu bentte “hırsızlık” suçundan hüküm giymek veya “yargılanıyor” olmak güvenlik soruşturmasının olumsuz kabul edileceği haller arasında sayılmıştır.Bu kapsamda: yaptırılan güvenlik soruşturması esnasında Espiye Asliye Ceza Mahkemesinin 2012 tarih ve 2011/65 sayılı yazısı ile davacı hakkında “Elektrik Hırsızlığı” suçunu işlediği iddiasıyla kamu davası açılmış ve dava dosyasının derdest olduğunun bildirildiği, davacının yargılanmakta olduğu suçun “hırsızlık” suçu olması nedeniyle güvenlik soruşturmasının Silahlı Kuvvetler İstihbarata Karşı Koyma Koruyucu Güvenlik ve İşbirliği Yönergesi (MY 114-1C)’nin 13’üncü maddesi kapsamında olumsuz sonuçlandığının kabulünü gerektiği göz önüne alınarak bu kabule dayanılarak sözleşmeli er olma niteliklerini taşımadığının sonradan anlaşıldığı gerekçesiyle 2012 tarihi itibariyle tesis edilen sözleşmeli er adayı ön sözleşmesinin fesh edilmesi işleminde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır.… dava konusu işlemin tesis edildiği 2012 tarihi itibariyle yargılamanın devam etmekte olduğu nazara alındığında bilahare beraat kararı verilmiş olmasının dava konusu işlemi hukuka aykırı hale getirmeyeceği sonucuna da varılmıştır.…” Karara karşı yapılan karar düzeltme talebi de aynı Dairenin 2/4/2013 tarih ve E.2013/391, K.2013/350 sayılı kararı ile reddedilmiştir. Karar, başvurucuya 16/4/2013 tarihinde tebliğ edilmiştir. Başvurucu 8/5/2013 tarihinde Anayasa Mahkemesine bireysel başvuruda bulunmuştur.B. İlgili Hukuk 10/3/2011 tarih ve 6191 sayılı Sözleşmeli Erbaş ve Er Kanunu’nun “Kaynak” kenar başlıklı  maddesi şöyledir: “(1) (Değişik: 26/6/2012-6336/ 22 md.) Sözleşmeli er kaynaklarını; en az ilköğretim veya yurt dışındaki dengi okul mezunu olup askerlik hizmetini erbaş ve er olarak tamamlamış ve terhislerinin üzerinden üç yıldan fazla süre geçmemiş ve düzeltilmemiş nüfus kaydına göre müracaat yapılan yılın ocak ayının ilk günü itibarıyla yirmibeş yaşını bitirmemiş olanlar teşkil eder.…(3) Sözleşmeli erlik için aşağıdaki nitelikler aranır: …f) Güvenlik soruşturması olumlu sonuçlanmış olmak. ...” Aynı Kanun’un “Sözleşmenin idarece feshi” kenar başlıklı  maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendi şöyledir:“(1) Sözleşmeli er adaylarının ön sözleşmeleri, aşağıdaki nedenlerle süresinin bitiminden önce feshedilir:…c) Sözleşmeli er adayı olma şartlarından herhangi birini taşımadığı sonradan anlaşılmak veya sözleşme süresi içinde bu şartlardan herhangi birini kaybetmek…. ”  ",
+        "Haklar":"Adil yargılanma hakkı (Medeni Hak ve Yükümlülükler)",
+        "Kararın Bağlantı Linki":"https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/BB/2013/3170",
+        "Başvuru Konusu":"Başvurucu, Millî Savunma Bakanlığı ile yapılan sözleşmeli er ön sözleşmesinin ardından hakkında yapılan güvenlik soruşturmasının olumsuz çıktığından bahisle sözleşmesinin feshedilmesi işleminin iptali istemiyle açtığı davanın reddedilmesi nedeniyle anayasal haklarının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.",
+        "labels":0
+    }
+]
\ No newline at end of file