text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Al lezend is het net alsof je het praten van de schooljuf voor de klas hoort. Rustig en bedaard vertelt ze over Pythagoras die dacht dat de wereld was opgebouwd volgens allemaal wiskundige formules. Hij zag overal getallen, patronen en harmonieën, zelfs op het schild van een schildpad. Jou wordt de vraag gesteld: denk je dat mensen de getallen zelf hebben bedacht?
Filosoferen is onderzoeken, ontdekken, denken over het denken en doorvragen. Filosofie betekent: liefde voor de wijsheid. Iris van der Graaf (1989) studeerde filosofie en beeldende kunst en bundelde deze krachten samen om Is nergens ergens? te laten ontstaan. In het voorwoord stelt ze dat je altijd kunt blijven doorgaan met denken en vragen stellen. Dit is het doel van haar werk: mensen prikkelen om te broeden op vraagstukken; een waarachtig dialoog laten ontstaan. In dit geval richt Van der Graaf zich op kinderen. Hoewel er nergens een leeftijdsaanbeveling staat, is het duidelijk dat haar manier van schrijven voornamelijk bedoeld is om (basis)schoolgaande kinderen te bereiken. Dat wil niet zeggen dat dit boekje niet geschikt zou zijn voor oudere jeugd of volwassenen. Het is zo fijn en in alle eenvoud geschreven dat het iedereen kan boeien, jong én oud.
Ieder nieuw onderwerp begint met een grotere gekleurde letter. Korte stukjes tekst worden afgewisseld met diepzinnige vragen. Hoe stel jij je oneindigheid voor? Wanneer ben je vrij? Maar ook: Wanneer is iets kunst? Heeft kunst te maken met harmonie, regelmaat en de natuur of meer met orde en chaos? De passages lopen vloeiend in elkaar over en de lezer wordt actief betrokken bij het verhaal. Soms is er geen vraagstelling maar zoveel stof om over na te denken dat vragen overbodig zijn. Uiteraard komt de vraag uit de boektitel ook naar voren. ‘Als je je sleutels kwijt bent, zeg je misschien: ik kan ze nergens vinden. Maar je weet dat je sleutels niet helemaal verdwenen zijn, ze moeten ergens zijn. Is nergens ergens?’
Diverse standpunten en denkbeelden van verschillende filosofen worden naast elkaar besproken, maar wat werkelijk telt is jouw mening. Wat denk jij? Naast de alom bekende filosofen zoals Plato, René Descartes en Friedrich Nietzsche zijn daar ook Leucippus en Democritus en Merleau-Ponty. Behalve Martha Nussbaum (1947) maken we geen kennis met hedendaagse filosofen.
Deze verhalen over filosofen en hun ideeën zijn geïllustreerd met eenvoudige, voor kinderen zeer aansprekende tekeningen, gemaakt door de auteur zelf. Kinderen kunnen hiermee spelenderwijs leren filosoferen. Ouders kunnen het in delen voorlezen en daarmee een mooie gedachtewisseling ontlokken. Op school kan het goed gebruikt worden als lesmateriaal in een kringgesprek. Nog een pluspunt: filosoferen blijft altijd actueel. | 1pos
|
Grenzeloos
Het verhaal wordt vanuit het perspectief van (Re)becca in de ik-vorm vertelt. Zij komt uit de Bible Belt in Nederland en is ook volgens deze strikte normen opgevoed. Zo heeft ze bijvoorbeeld nog nooit van de Hongerspelen gehoord.
Vanaf het bed staar ik naar het bureau, inmiddels gevuld met een laptop en een behoorlijke stapel boeken. Bovenop prijkt het boek waar de fietenverhuurster gisteren naar verwees. Ik heb nog niet de moed kunnen opbrengen om het te pakken en open te slaan, al brandt mijn nieuwsgierigheid bijna een gat in de tafel. Niemand kan me verbieden te lezen. Niemand kan me tegenhouden, en juist dat weerhoudt me er op dit moment van om het te doen. Ik kreun. Zelfs met een afstand van duizenden kilometers en acht uur tijdsverschil heeft mijn vader nog zeggenschap over me.
Gebiologeerd staar ik naar de manier waarop ze met haar tong langs het ringetje gaat. Niemand bij ons in het dorp heeft een piercing, of welke vorm van lichaamsversiering dan ook, en ook tijdens mijn studie in Nederland kwam ik niet veel in aanraking met dat soort mensen… Ik schud mijn hoofd en walg van mijn eigen vooringenomenheid.
Nadat Becca een fiets heeft gehuurd wordt ze al snel van de weg gereden en zo leert ze Thor en zijn vrienden kennen. Grappig vind ik het feit dat zowel Becca als Thor aan het vergelijken zijn. Amerika versus Nederland en vice versa.
Hij schudt zijn hoofd. Jullie Nederlanders oen dus echt aan dat hele Dutch treat gebeuren. Ik frons. Als het hem duidelijk wordt dat ik niet begrijp wat hij bedoelt, lacht hij
Het is een gezegde. Een Dutch treat is dat je voor je eigen eten betaalt als je met andere mensen ergens iets gaat eten.
Zowel Thor als Becca hebben hun eigen beladen rugzak, en hebben ook ieder hun eigen geheimen.
Het is absoluut een verhaal met een diepgang, zowel qua racisme als wat betreft bijvoorbeeld inentingen.
Wat betreft de plottwist, die heb ik niet aan zien komen en ik heb het ook niet drooggehouden.
Conclusie
Met Grenzeloos heeft Lis Lucassen zich, wat mij betreft, op de kaart gezet. Had er Jennifer L Armentrout als auteur gestaan, dan had ik dat geloofd. Wat een heerlijk verhaal waar ik met volle teugen van heb genoten. Ze heeft een hele prettige schrijfstijl. Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik nog niet eerder een boek van haar haar heb gelezen, maar daar gaat verandering in komen.
Favoriete quote, afkomstig notabene van dr. Martin Luther King:
I have decided to stick with love.
Hate is too great a burden to bear. | 1pos
|
voor mij persoonlijk een heel herkenbaar boek. door soortgelijke ervaring voelde ik haar emotie en gedachte. het is een fijn boek dat makkelijk weg leest. het is net of een vriendin haar verhaal aan jou verteld. ik geloofde ieder woord. geen overdreven acties of zo. uit het leven gegrepen en dat vind ik erg prettig | 1pos
|
De doorgewinterde thrillerlezer wil wel eens een ander uitzicht dan de geijkte Amerikaanse metropool, een verlaten Scandinavische vlakte of een Britse buitenwijk zo moet uitgeverij Signatuur gedacht hebben. Speciaal voor literaire thrillers van over de hele wereld begonnen zij met Signatuur Noir. Na thrillers die zich onder andere afspelen in Mexico en Spanje, komt de uitgeverij nu met een thriller uit India: De wreedheid van het hart van Anita Nair.
Het bijzondere van deze thriller is dat hij tegelijkertijd heel westers en heel exotisch is. Op de eerste paginas overheerst het exotische: er worden personen geïntroduceerd die luisteren naar namen als Liaquat, Bhuvana en Akka. Voor de betekenis van woorden als rajinikant, attar en pakoda moet je naar de verklarende woordenlijst achterin bladeren. De kleuren en geuren van de achterafsteegjes van het Indiase Bangalore stijgen bijna van de bladzijden op, en je wordt meegenomen naar een wereld die maar weinig lijkt op die in onze Westerse steden.
Tegelijkertijd is De wreedheid van het hart een thriller zoals we die maar al te goed kennen. De hoofdpersoon, rechercheur Borei Gowda, is een licht chagrijnige veertiger die zijn beste tijd gehad lijkt te hebben. Hij wordt geassisteerd door de jonge Santosh, die vol goede moed aan zijn carrière bij de politie begint. Er is een knorrige hoofdinspecteur, er is een corrupte ambtenaar, er zijn straathandelaren die meer weten dan ze vertellen – de personages die Anita Nair opvoert kun je overal ter wereld tegenkomen.
Zoals het politiemensen over de hele wereld overkomt, wordt ook rechercheur Gowda geconfronteerd met een aantal moorden. De zaken lijken niets met elkaar te maken te hebben: de slachtoffers kenden elkaar niet, bewogen zich in verschillende kringen en hadden niets gemeen. Behalve dan de manier waarop ze vermoord zijn. Gowda is ervan overtuigd dat er een verband is, maar zijn leidinggevende beveelt hem zijn tijd niet te verdoen aan deze onzin.
Nu is Gowda niet heel gehoorzaam aangelegd, en dus regelt hij het zo dat hij toch met de zaken bezig kan blijven. Terwijl hij zijn nieuwe assistent Santosh heen en weer commandeert en probeert het patroon in de moorden te ontcijferen, tracht Gowda zijn eigen leven ook onder controle te krijgen. Dat valt nog niet mee: zijn vrouw en zoon zijn vanwege de studie van de laatste verhuisd naar een andere stad, en Gowda komt in contact met een vriendin van vroeger, waar hij meer voor is blijven voelen dan hij durft toe te geven.
Het is de mengeling van verwondering en herkenbaarheid, van exotisch en vertrouwd, die maakt dat deze thriller zo plezierig wegleest. Nair mengt de ingrediënten op zo'n manier dat ze onmiskenbaar Indiaas worden, waardoor je even het gevoel hebt dat je een inkijkje krijgt in de onderbuik van Bangalore. | 1pos
|
Dit epos verhaalt over de reis van de Welshe prins Madoc, die door broederstrijd verdreven, op zoek gaat naar Jargal, aan de overkant van het grote water. Deze geletterde prins vestigt zich daar met een 300 landgenoten.
De geschiedenis die dan volgt is er een van generaties die zich vermengen met de inheemse volkeren. Hun oorsprong blijkt alleen uit de mondelinge overleveringen en uit het feit, dat een kwart van hen blond blijft of blauwe ogen heeft.
Het verhaalt vervolgens van de teloorgang door de blanken, door hun arrogantie, verwordenheid en door de ziekten zoals pokken.
Zo mooi wordt hier de beschaafdheid van de oorspronkelijke bevolking weergegeven! En hun gewoonten en wereldbeeld.
De auteur heeft veel onderzoek gedaan naar hun leefwijze en is zelf met een Shawnee vrouw getrouwd.
Zie hier de genocide van de 18 e en 19 e eeuw die de Amerikaanse bevolking op haar geweten heeft! | 1pos
|
De Ondergang: zes psychologische pareltjes.
Elk verhaal is sterk en mooi uitgediept, met een boeiend plot en een verrassende ontknoping.
Klein in omvang maar groot in verhaal.
Als geen ander verstaat Hartman de kunst de personages zo dichtbij te brengen dat ze onder je huid kruipen.
En de voorpublicatie van Bloedlijn maakt razend nieuwsgierig naar rechercheur Jessica Haider. | 1pos
|
Wauw, wat een proloog. Het maakt indruk, het is in en in droevig en het schept tevens ook hoop.
Deze gevoelens blijven ook tekenend voor de rest van het verhaal wat vooral vanuit Lynn en daarnaast Jordy verteld wordt. De afwisseling van de ik-vorm naar de derde persoon leest prettig en schept direct duidelijkheid. De personages worden meer dan goed neergezet en het leest, ondanks de ellende waar men doorheen gaat, allemaal makkelijk en heerlijk weg.
Marcella trakteert je als lezer op een aantal spannende wendingen in het verhaal. Dit voelde ook als nodig daar ik met name de gevoelens van Lynnette als een teveel aan herhaling ervaarde. Als persoon zelf wist ze me ook gewoon te irriteren met haar denkwijze en doen en laten, naast het begrip dat je uiteraard kunt opbrengen. Lynn maakt echt een proces door, wat dan uiteindelijk prachtig afgerond wordt. En daar zit dan ook juist weer de kracht.
Zo ook het plot; de verhaallijnen en achtergronden weten op intelligente wijze bij elkaar te komen en dan is het complete plaatje uiteindelijk helemaal af. Mis ik daar niets? Misschien toch het lijntje m.b.t. zoontje Nicky. Ik vraag me af wat het echt met hem gedaan heeft, al kan ik het tussen de regels door wel enigszins proeven.
Resumé: Binnenwereld biedt je een pakkend verhaal gevuld met verlies, vriendschap, ouderschap, ontsporen, relationele groei en het knokken naar de weg van geluk. De herhaling komt het verhaal in mijn ogen dan wel niet altijd ten goede, maar al met al maken de personages en de bijbehorende gebeurtenissen dat zeker wel goed!
Conclusie:
Schrijfstijl: 3.5
Originaliteit: 3.5
Plot: 3.5
Leesplezier: 3
Psychologie: 4
Drie en halve sterren voor Binnenwereld.
Karin Meinen-Samenlezenisleuker | 1pos
|
Dit was weer zalig leesvoer! De manier waarop Robin Hobb de wereld van FitzChevalric beschrijft geeft mij het gevoel dat ik er bij ben. Ik heb genoten van elke pagina en popel om aan deel 2 te beginnen. | 1pos
|
Nachten in New York stond al een tijdje op mijn leeslijst, maar toch koos ik steeds voor mijn favoriete schrijfsters als ik weer een nieuw boek ging lezen. Op de een of andere manier bleef dit boek, terwijl hij me wel degelijk echt aansprak, steeds liggen. Totdat ik afgelopen weekend besloot hem te gaan lezen. En ja hoor, ik heb er alweer een favoriete schrijfster bij! Sarah Morgan heeft een heerlijke schrijfstijl en ik vloog dan ook door het boek heen. Wat werden de hoofdpersonen goed beschreven, ik zag die knappe Jake Romano bijna voor mijn ogen tot leven komen. Het boek verloopt zoals een echte chicklit, een beetje voorspelbaar, maar dat geeft helemaal niks, want alles aan dit boek is geweldig! Op naar de volgende delen, want ik ben natuurlijk razend benieuwd naar Eva en Frankie, en hopelijk lezen we dan ook meer over hoe het met Paige gaat! | 1pos
|
In deze studie probeert Piet ten Klooster aan te tonen dat natuurwetenschap en religie niet in strijd met elkaar zijn, maar elkaar juist aanvullen. Dit doet hij door zichzelf de vraag te stellen: waar kom ik uit als ik wetenschap en religie combineer tot een geheel. Een studie naar het Model van de Totale Werkelijkheid (MTV)
Slechts een gedeelte van de werkelijkheid kunnen we waarnemen door onze zintuigen te gebruiken: zien, voelen, horen, proeven en ruiken. Daarnaast bestaat er ook zoiets als ‘dat wat niet waargenomen kan worden’. De totale werkelijkheid is het geheel van de waarneembare en niet waarneembare werkelijkheid. Hier verbindt wetenschap zich met religie.
Ten Klooster leert je kijken vanuit verschillende invalshoeken en aan de hand van diverse natuurkundige wetmatigheden laat hij zien hoe overweldigend onze werkelijkheid is en hoe weinig we er van waarnemen.
Het MTW is gebaseerd op feiten en hypothesen. Er worden 9 hypothesen uitgelegd waarbij interessante, veelal filosofische vraagstukken en stellingen opdoemen. Bovendien maakt de auteur onderwerpen helder door het gebruik van metaforen. ‘Net zoals de chauffeur kan bestaan zonder auto, zo kan de geest van een mens bestaan zonder lichaam.’
Fenomenaal vergezicht is een uitermate boeiend werk. Het is pretentieloos geschreven en bevat meerdere lagen. Het is naast de theorie dat wetenschap en religie te verenigen zijn, een filosofische handleiding met vragen als wie is God en wat is geest? Hoewel helder geschreven is enige kennis van natuurkunde wenselijk. | 1pos
|
DCI Erika Foster in actie en hoe. Deze keer is het niet koud in Londen, eerder het tegengestelde, het is warm, bijna hittegolf warm.
Een huisarts wordt dood aangetroffen in zijn bed, naakt, handen gebonden aan het hoofdeinde van het bed, plastic zak over het hoofd. Uit de hand gelopen seksspel of is er meer aan de hand. Heeft dit iets met het homomilieu te maken? Kort daarop wordt een tweede man gevonden in dezelfde omstandigheden, een beroemde en beruchte tv gastheer. De pers zit er bovenop. Als de pers erop zit, bemoeien hoge rangen van de politie zich ermee.
Erika Foster wil ook graag promotie maken, ze heeft een goed percentage opgeloste zaken, maar ze heeft haar temperament tegen. Ze kan slecht luisteren naar haar meerdere, doet haar eigen zin ook als ze van de zaak wordt gehaald.
Tweede boek van de reeks met Erika Foster en het is even goed of beter dan het vorige. Echt een topwijf. In dit boeken leren we ook iets meer over haar verleden en familie. | 1pos
|
Het verhaal van Gwendy's knoppenkist wordt verteld door de meesterverteller Stephen King. Zoals we dat van hem gewend zijn is het niet alleen een spannend verhaal, maar zit er ook een onderliggende boodschap in. Hoe ver ga je voor je eigen succes? Het verhaal neemt je mee in het leven van Gwendy die op haar twaalfde een mysterieuze knoppenkist krijgt die haar voorspoed brengt, maar tegen welke prijs? Zoals het een echte Kung betaamd wordt je snel meegezogen in het verhaal en voor je het weet is het uit en je wilt meer. King kennende komt deze knoppenkist nog wel een keer terug in een ander boek of verhaal en de vraag is dan of iedereen er zo zuining op is als Gwendy. | 1pos
|
Een verdwenen meisje wordt door een auto aangereden, ze overlijdt aan haar verwondingen. Waar heeft ze de voorbije 4 maanden gezeten en waar komt ze zo plots vandaan? Ze is bovendien zwaar mishandeld.
Mogelijks heeft de politie nu een nieuw spoor naar nog andere verdwenen meisjes.
Erica is aan een nieuw boek bezig en doet onderzoek. Daarvoor spreekt ze met Layla, een vrouw die veroordeeld is voor de moord op haar man en voor het mee helpen mishandelen van haar eigen dochter. De dochter, Louise werd in de kelder vastgebonden van iedereen weg gehouden.
Layla wil niet echt meewerken met Erica.
Erica duikt in het verleden van Layla, maar ook van het huis. Ze gaat er op bezoek en heeft er een heel eng gevoel aan overgehouden.
Er gebeuren ook nog vreemde dingen op een manege. De manege wordt uitgebaat door een koppel, hij is dierenarts, zij geeft paardrijlessen. Martha en Jonas hebben samen een dochter.
Er zijn echt slechte mensen op de wereld. | 1pos
|
Super goed boek vond ik het. Je leest er zo door heen en is lekker spannend ! | 1pos
|
Samen met De witte leeuwin behoort Dwaalsporen tot de beste boeken die ik al van hem heb gelezen. Ongelofelijk spannend en de moorden die gebeuren zijn telkens opnieuw fantastisch omschreven en uitgelegd. Eerst volg je de moord door de ogen van de moordenaar om nadien Wallander aan het werk te zien en zijn conclusies te trekken. Kijk al uit naar het volgende De vijfde vrouw want ik lees ze namelijk in volgorde. | 1pos
|
Lekker spannend verhaal over Oost Friesland.
Omdat ik heel veel in het noorden van Duitsland kom, trok dit boek mij heel erg aan. Het is een prachtig verhaal die heel beeldend wordt geschreven. Je voelt gewoon de zeewind door je haren heengaan. Je ruikt bijna de zilte lucht van het wad. Ulrich kan heel goed weergeven wat de emoties van bijvoorbeeld de moordenaar zijn. Wat ik altijd jammer vindt, is dat de stukjes over de moordenaar wat kort zijn. Maar dat is natuurlijk om de spanning erin te houden. Verder gaat hij ook aardig om met de rol van de inspecteur. Dat zal ongetwijfeld komen omdat hij zelf ook werkzaam is bij de politie. Het eind was een beetje onverwacht maar wel knap in elkaar gezet. Het is wat mij betreft een heel leuk en onderhoudend boek waar je vele uren plezier aan hebt. En dit boek houd je echt bezig, hij moet uit! Ik hoop dat ze meer van zijn werk vertalen in het Nederlands. | 1pos
|
Schuld is een jeugdboek, maar zeker goed en makkelijk leesbaar voor de volwassenen. Een boek wat gaat over de paranormale gave van Zoë, maar wat totaal niet storend en overheersend is, vind ik. Het leest als een trein en is weer heerlijk vlot geschreven door Simone van der Vlugt! | 1pos
|
Ik heb dit boek in één avond uitgelezen. Wat een heerlijk verhaal!
Norbert is een lieve oudere man met veel fantasie en veel verhalen, een dromer. Zijn hobby is het verzamelen van waardevolle dingen, zodat ze niet vergeten worden. Als hij hoort dat hij afscheid van zijn leven moet nemen, moet hij ook afscheid nemen van zijn vrouw en van zijn enorme verzameling. De manier waarop hij dat doet levert hem een keur aan verhalen op van vreemden die bij bepaalde voorwerpen herinneringen ophalen.
Het kleine leven van Norbert Jones is een warm, liefdevol en vertederend verhaal. Het heeft me geraakt en geboeid. Knap hoe Marloes Kemming het eenvoudige, vrij saaie leven van Norbert Jones op zo’n levensechte en aansprekende manier op papier heeft gezet. Je kunt niet anders dan de hoofdpersoon in je hart sluiten en met hem meeleven.
Ik heb genoten van dit haast filosofische en poëtische verhaal en ben zeer benieuwd naar meer van deze auteur. | 1pos
|
Brains van Jacob Vis werd in 2002 genomineerd voor de Gouden Strop. Volkomen terecht vind ik. Een jeugdbende terroriseert IJsselmonde, de aanvoerder heet Brains. Hij is een psychopaat die jongeren die niet deugen of zwak in hun schoenen staan aan zich weet te binden. Bij een inwijdingsritueel overlijdt één van hen. Dit is het begin van een verontrustend verhaal dat schokkend is, maar ook intrigeert en ontroert. Ben van Arkel is in dit boek minder prominent aanwezig dan in de voorgaande titels. Deze keer is een grote rol weggelegd voor Lynn Vos. Zij heeft een broer Robin die in de tentakels van Brains verstrikt is geraakt. Vanuit Lynn, lerares, wordt een groot deel van het verhaal verteld.
Brains is een hard, bij tijd en wijle meedogenloos verhaal over een misdadig milieu zonder scrupules. De hoofdpersonen uit de bende zijn psychopaten die geen enkel inlevingsvermogen bezitten. Des te beter voelen ze zwakke plekken bij hun slachtoffers aan. Bij sommige van de jongeren is het gedrag verklaarbaar (niet begrijpelijk) vanuit hun achtergrond, bij anderen lijkt het te duiden op kwade genen. Jacob Vis weet dit milieu - de leiders en meelopers - overtuigend neer te zetten. Als achtergrond fungeert IJsselmonde en omgeving. De schrijver schildert als natuurliefhebber met veel deskundigheid de flora en fauna. Hierdoor ontstaat een schrille tegenstelling met het brute geweld en de vernederingen. Naast gewelddadig scènes en perverse gedragingen is er ook toewijding en bescherming, Dit is een andere tegenstelling. Beide uitersten maken dat het boek aan kracht wint. Het zijn niet alleen slechteriken die de dienst uitmaken en beschreven worden. Er is meer; er wordt een appèl gedaan op verschillende emoties.
Het verhaal heeft heel veel vaart, de dialogen zijn snel, het taalgebruik is soms plat, direct en effectief. De gebeurtenissen buitelen over elkaar heen, maar de schrijver heeft een dusdanige structuur aangebracht dat het mij als lezer weinig moeite kostte om te schakelen. De persoon Lynn is goed uitgewerkt en brengt nieuw leven in de reeks. Gaan we nog meer van haar horen? Een boek om niet gauw te vergeten. Een verhaal om over na te denken. Wat mij betreft is dit tot nu toe het meest indrukwekkende boek uit de reeks. | 1pos
|
Weer een fantastisch boek van Anja Feliers. Vanaf de eerste bladzijde wordt je het verhaal ingezogen en het laat je niet meer los tot de laatste.
Ik heb opnieuw van deze schrijfster genoten en ze hoort bij de top 5 wat mij betreft!
Het verhaal verteld over June en Lexie en deze dames gaan een grote rol spelen in dit super spannend verhaal als ze elkaar weer ontmoeten.
Lexie is een grote steun voor June, die haar dochtertje Imke heeft verloren tijdens een brand. June kan zich in de eerste instantie niet herinneren hoe het kan dat zij het overleefd heeft en haar dochtertje niet.
Wat is er precies gebeurd? Heeft haar man Robbert hier schuld aan? Robbert is erg gesloten als ze over Imke wil praten en geleidelijk aan groeien ze uitelkaar.
Het contact tussen Lexie en haar wordt steeds hechter en ze pakken de draad weer op zoals het eens was geweest.
Ze beleven samen erotische momenten wat beslist niet storend is. Je gaat meevoelen met deze twee vrouwen, al vraag je je steeds af of Lexie, de femme fatale, wel te vertrouwen is. Er zijn veel geheimen die ontrafelt worden en dat maakt het boek zo heerlijk boeiend en spannend.
Ook Kathleen speelt weer een grote en belangrijke rol in het verhaal. Ik heb weer enorm van dit boek genoten en wacht vol spanning op de volgende.
Absolute aanrader en krijgt van mij een dikke 5* | 1pos
|
Wat een ontzettend mooi verhaal is Een leven geleden geschreven door de Nederlandse auteur Jerrad Hoff. Het verhaal speelt zich grotendeels af op een zonovergoten eiland in Florida en is zeer beeldend geschreven. Al lezende zag ik mijzelf heerlijk zitten op het mooie strand aan de Golf van Mexico en hoorde ik de zee ruisen.
Een leven geleden is een liefdesverhaal à la Nicholas Sparks en Jojo Moyes. Het verhaal pakt je vanaf de eerste bladzijde en laat je niet meer los. Een verhaal vol vreugde, liefde, maar ook verdriet. Een lovestory om nooit te vergeten. Heel, heel mooi. | 1pos
|
interessant, spannend en meeslepend!,Er zijn weinig auteurs die meerdere genres succesvol in een verhaal weten samen te brengen. Wat Jan Wallentin heeft bewogen om dat wel te doen zal hij zelf wel kunnen verklaren. Dat hij dat bij zijn debuut heeft gedaan is niet alleen risicovol maar getuigt van een flinke dosis zelfvertrouwen. Als auteur staat Wallentin nog aan het begin van een carrière die alle kanten op kan, maar voorlopig de goede richting lijkt op te gaan. Hij was in 2010 nog werkzaam als journalist bij de Zweedse televisie. Na zijn debuut, dat nu in Nederland verschijnt onder de titel Strindbergs ster, heeft hij zijn baan opgezegd om zo alle tijd te hebben voor het schrijven. Inmiddels is Strindbergs ster verkocht aan 16 landen en oogst hij overal veel lof.
Erik Hall is duiker en daalt, na een tip van het damesduikersgroepje Dykedivers, enkele honderden meters af naar een verlaten mijnschacht. Hij vindt een zak waarin een mannenlichaam verborgen zit, samen met een ankh-kruis. Wanneer hij dit meldt aan de plaatselijke krant, stuurt de redacteur een stagiair voor een reportage. Naar aanleiding hiervan krijgt Erik bezoek van Elena Duomi, die zegt namens een Italiaans magazine te komen. Elena slaat met het kruis op de vlucht.
Don Titelman, een even intelligente als labiele man, probeert achter de betekenis van het ankh-kruis te omen. Hij besluit Erik Hall te bezoeken om nog meer informatie te krijgen, maar vindt zijn levenloze lichaam. Don wordt verdacht van moord, gearresteerd en vervolgens uitgeleverd aan de veiligheidsdienst. Tot zijn grote verbazing wordt hij niet gevangen gezet maar, samen met de aan hem toegewezen advocate Eva Strand, direct overgedragen aan de Duitse ambassade. In de ambassade ontmoeten ze de Duitse wetenschapper Reinhard Eberlein. Die maakt hun duidelijk dat het historische kruis bij een even oude ster hoort. Samen zijn ze in staat de eigenaren naar de toegangspoort van de onderwereld te navigeren. Wie beide voorwerpen bezit, heeft de mogelijkheid de absolute macht naar zich toe te trekken. Een schijnbaar hopeloze zoektocht naar de twee spoorloos verdwenen voorwerpen gaat van start.
Met kennis van zaken gidst Jan Wallentin de lezer door verschillende tijdperken en langs een stukje natuurkundige wetenschap. Met veel gevoel geeft hij een kleine inkijkje in de mensonterende praktijken die de Nazis op hun gevangenen toe hebben gepast. De klimatologische verschillen in diverse streken komen eveneens uitgebreid aan de orde. Zelfs de mythologie lijkt niet vergeten.
En niets doet afbreuk aan het fantastische verhaal dat al deze en nog andere elementen met elkaar verbindt. Het lijkt één grote reis door het verleden, naar de gebeurtenissen die van groot belang zijn geweest voor wat de wereld nu is. Fictie en werkelijkheid lopen prachtig door elkaar heen. Met de fictie schiet Wallentin soms een beetje door en verliest het verhaal wat aan realisme. Als dit de bedoeling van de auteur is geweest dan is het laatste woord aan de lezer. Aan het totaal doet het niets af: Strindbergs ster is boeiend, interessant, spannend en meeslepend! | 1pos
|
Kan niet wachten tot ik de volgende uit deze serie te pakken krijg! Dit is deel drie uit de serie. Deel vier is ook al uit en hopelijk komen er nog veel meer delen!
Meestal heb ik het niet op Nederlandse thrillers en auteurs, maar na mijn eerste kennismaking (deel 2), was ik verkocht.
De serie draait rond een Amsterdams duo; privé-detectives. Ze werken voor een bureau van hun vriendin, maar krijgen klussen in Duitsland. Ze hebben namelijk Duits gestudeerd en Sophie is geboren in Berlijn.
Deze keer start de zaak met een privé telefoontje. Een vriendin uit Berlijn belt: kunnen ze langs komen? Wat ze ontdekt heeft, kan absoluut niet over de telefoon verteld worden.
Nu is de vriendin nogal gesteld op privacy en anti-AID, anti-NSA etc. Dus wordt er lauw gereageerd: het duo heeft net een inspannende klus in Duisburg opgelost! Maar dan volgt een paniekerig telefoontje van de huisgenoot en moet er alsnog afgereisd worden naar Berlijn. De vriendin is onder een bus terecht gekomen en is dood.
Al snel zit het duo tot over de oren in een onderzoek, want de halfgare huisgenoot verdwijnt ook nog. En dit is nog maar het begin!
Net als bij het lezen van andere delen uit de serie, "wandel' je door Berlijn. Deze keer het moderne Berlijn van na de hereniging. Voorin, zit een kaartje dat lezers mogelijk maakt de plekken te vinden waar alles zich afspeelt.
De ontwikkelingen volgen elkaar snel op. Er komen karakters uit vorige delen terug. Leest het als een trein? Ja en nee. Af en toe, als de lezer goed ondergedompeld is in het verhaal en meeleeft met de hoofdpersonen, wordt het wel tenenkrommend. Bijvoorbeeld rond de katten. Het duo negeert signalen die de lezer perfect door heeft. Grrrr - dat noemt zich detective?!
Aan de andere kant: de schrijfster heeft een gedegen kennis van Duitsland, Duitsers, geschiedenis. Dit verhaal is gebaseerd op feiten. Berlijn en Duitsland worden zo goed, levensecht beschreven: na lezen heb je de neiging direct je koffer te pakken en af te reizen.
Vooral nu december nadert, want dit deel speelt zich af in een Berlijn waar kerstmarkten veel bezoekers trekken. Dus niets leukers dan het boek in december cadeau te krijgen. Als je goed leest, leer je zelfs een apart soort glühwein te maken; mocht het willen riskeren. | 1pos
|
Gedurende het jaar van 1 januari tot 1 januari wordt je meegenomen door een mooi verhaal.
Jessi is er achter gekomen dat haar man Ron vreemdgaat en Jessi verliefd is op buurman Marius, stuurt ze Ron en de kinderen een weekje weg op vakantie.
Als ze hoort dat ze door een auto ongeluk om het leven zijn gekomen veranderd er veel voor haar.
Ze komt erachter dat ze alleen om haar kinderen kan rouwen en niet zoveel om haar man Ron.
Marius verliest op hetzelfde moment van het auto ongeluk zijn beste collega.
Later in het boek komt er meer een gids doormiddel van verschillende elementen dat er meer tussen hemel en aarde is.
Het boek leest heel gemakkelijk.
Mooie korte hoofdstukken, die net een dagboek lijken doormiddel van een datum.
Dit was mijn eerste spirituele boek maar heb hem zeker als positief ervaren.
Het boek heeft 4 sterren gekregen van mij. | 1pos
|
In tv-programma's zoals 'CSI' is wekelijks te zien hoe slimme laboranten de meest ingewikkelde moordzaken oplossen. Dankzij die ene achtergelaten vingerafdruk, een haartje of een vezel weten zij de moordenaar te vinden in de grote online database. Medewerkers van het Nederlands Forensisch Instituut weten dat forensisch onderzoek in het echt vaak anders verloopt. Het boek Stille getuigen licht een tipje van de sluier op.
Vijfentwintig Nederlandse thrillerauteurs mochten meelopen met vijfentwintig forensisch onderzoekers in evenveel disciplines. Vervolgens schreven de auteurs een spannend verhaal over hun ervaring. Een pittige uitdaging, want het verhaal moest niet alleen spannend en verrassend zijn, compleet met een 'twist' op het einde, maar ook moest de onderzochte forensische techniek centraal staan. Gelukkig slagen vrijwel alle thrillerauteurs hierin. De verhalen in Stille getuigen zijn min of meer van gelijk kaliber. Ze zijn alle goed geschreven en spannend. De NFI-expertise is er netjes in verwerkt. De meeste verhalen hebben een verrassend einde of iets dat daarvoor moet doorgaan. Van sommige auteurs zou het niet nodig geweest zijn hun naam te vermelden bij het verhaal. Hun stijl is zo herkenbaar. Zo weet Tomas Ross in slechts een paar bladzijden een complete complottheorie neer te zetten, zoals we dat van hem gewend zijn in zijn boeken. Een paar verhalen vallen op en blijven wat langer bij de lezer hangen. De verrassende twist in 'Eight days a week' van Nicolet Steemers laat de lezer achter met een wrang gevoel. Klasse! Judith Visser speelt in 'Een goede buur' met een dubbele persoonlijkheid. Het verhaal zou het in uitgebreide vorm ook goed doen als thriller. 'Bericht' van Dick van den Heuvel is vooral een droevig verhaal over de gevolgen van een ruzie, losjes gebaseerd op de actualiteit. Compleet buiten de gebaande paden gaat 'De ergernis van Rudy Weustink', het verhaal van Peter de Zwaan. Hoofdpersoon is Rudy die in de autoschadebranche zit en een verkeerd pilletje heeft geslikt. Hij gaat tamelijk hardhandig op zoek naar de degene die hem het pilletje heeft gegeven en de fabrikant ervan. 'De ergernis van Rudy Weustink' is een onconventioneel, grof verhaal mét humor. Het is te hopen dat Rudy Weustink terugkomt in een volgende thriller van Peter de Zwaan. Deze kleurrijke kleine crimineel verdient het.
Stille getuigen is een aanrader voor iedereen die meer wil weten over forensisch onderzoek in Nederland en tegelijkertijd wil genieten van een spannend verhaal. Al lezend valt er veel te leren en te genieten. | 1pos
|
Dikke pil mee op vakantie, zo kom ik de tijd wel door.
Helaas mijn vakantie duurde te lang, had dit boek uit voordat ik er erg in had.
Komt niet vaak voor, voordat ik de eerste pagina gelezen had zat ik meteen in het verhaal en het bleef gelukkig ook maar doorgaan.
De verwijzingen van straks, later en in de toekomst in het verhaal betekende dat er nog meer aan zat te komen, bleef maar door lezen.
Filmisch geschreven, kwam al mijn (actie)- helden tegen in 1 persoon, (Tom Cruise, James Bond,e.d)
Ook de locaties en gebeurtenissen zag je zo voor je.
De dreiging is ook zeer geloof waardig en de puzzel stukjes vallen ook mooi in elkaar.
Als dit een debuut is, hoe moeilijk moet het dan wel niet zijn voor een tweede boek.
Wens de schrijver dan ook alvast veel sterkte, of is hij reeds al begonnen? | 1pos
|
Hou je van een goed verhaal met achtergrond en een gozer om bij weg te zwijmelen? Dan is dit het boek voor jou!
1 woord: HEERLIJK. Ik ben verliefd! Gimme more please! Als je eenmaal aan dit boek begint kan je het gewoon niet meer wegleggen. Tenminste, dat is wat er bij mij gebeurde! Ik moest en zou het boek uitlezen.
Het boek is zo fijn om te lezen, niet te zoetsappig. Er zit romantiek in, intrige, verwondering en amusement. Alle combi's in 1 dus.
Deze stond al een tijdje in mijn kast om te lezen en heb er geen één seconde spijt van gehad. & Cam, ooh Cam. Ik kan me hem zo voorstellen, wat een heerlijkheid is hij toch.
Jaa, deze gaat bij mijn favorieten. | 1pos
|
Het boek `de Amandelboom` heb ik in een ruk uitgelezen en nu moet ik even bijkomen. Ik vond het een erg mooi boek maar het maakt me ook droevig. want het boek beschrijft het verhaal van mensen die kansen krijgen en mensen die ze niet krijgen en waar zelfs kansen worden afgenomen en wat blijft er dan nog over om voor te leven. Of wordt t dan vechten. Een heel actueel thema hierdoor. | 1pos
|
Ik vond dit een lekker spannend boek wat ik met plezier heb gelezen. Soms een beetje voorspelbaar, maar evengoed toch boeiend.
Het verhaal gaat over Johanna van Vliet, die vijfentwintig jaar geleden op een mysterieuze wijze spoorloos is verdwenen en deze zaak is nooit opgelost tot verdriet van haar familie. Rechercheur de Groot pakt deze coldcase zaak op en rust niet eerder voordat er meer duidelijkheid komt.
Olivia van Vliet is een nicht van Johanna en gaat ook op onderzoek uit en loopt Ben de Groot vaak voor de voeten.
Zij reist af naar Denemarken om daar meer antwoorden te vinden op al haar vragen. Wat is er gebeurd die nacht dat Johanna verdween?
En wie zijn er bij betrokken? Deze reis maakt IJskoud tot een lekker spannend verhaal en je zit mee te puzzelen wie de eventuele schuldige is.
Vooral als Olivia in het ijskoude Groenland belandt, loopt de spanning op naar een fantastisch plot. Een heerlijk winterboek die ik waardeer met 4* | 1pos
|
De titel van het boek geldt als verraad van president Salazar en de zijnen aan Portugal. Het boek geldt als aanklacht tegen de koloniale strijd die Salazar destijds in Angola en Mozambique voerde. Ondanks het koloniale faillissement bleef Salazar ook na zijn dood populair onder met name de boeren en katholieke middenstand van Portugal. António Lobos Antunes schetst ons het benauwend beeld van een oorlog waarbij de vijand onzichtbaar is en de omgang met de plaatselijke bevolking met de dag grimmiger en onzekerder wordt. De hoofdpersoon stelt zich steeds meer vragen bij het waarom. Vragen aan de gevestigde burgerij in Portugal van die tijd. Een burgerij die geen consequenties ondervond, en die hij uiteindelijk als verraders van zijn land beschouwd.
In een bar in Lissabon verteld een dronken Portugese oorlogsveteraan over zijn oorlogsverleden in Angola. Hij zoekt en vindt een gewillig oor voor zijn verhaal dat doorspekt is van zinloos geweld, machtsstrijd, banaliteiten, drank en seks. Zullen deze ingrediënten nu, na zijn militaire dienst en uitgekotst door alles en iedereen ook de hulpmiddelen zijn om zijn oorlogstrauma's te verwerken? Aan het begin van het boek had ik moeite me door de burleske en de vergezochte metaforen heen te werken. Maar de woeste uitgesponnen monologen met volzinnen die soms halve bladzijdes uitwijdden pakten me uiteindelijk dan tóch. En hoe! | 1pos
|
Dit vond ik wel een goed boek. De schrijfster gunt je een kijkje in een wereld die meestal voor anderen gesloten blijft. En er wordt definitief afgerekend met het mooie beeld dat geschetst wordt in hollywood films waarin je alleen maar vrolijke nonnen ziet. Het leven in een gemeenschap moet je echt liggen, want je moet je eigen ideeen of idealen ondergeschikt maken aan het algemene belang en dat is niet altijd even prettig. Ook wordt je sociale leven volledig aan banden gelegd en daarom is het leven in een klooster behoorlijk eenzaam. | 1pos
|
Vorige week viel er weer een boek in de brievenbus van Dizzie.nl.
Altijd een leuke verassing!
Het was weer een boek van mijn inmiddels favoriete romanschrijfster Amanda Prowse.
'Clover's kind'
Het boek speelt zich af in Londen in de jaren '60.
Dot, een meisje uit een arbeidersgezin wordt verliefd op de welgestelde zwarte jongen, Sol.
En dat is geheel wederzijds, de twee zijn echt smoorverliefd en brengen eerst voorzichtig maar later heel uitbundig hun vrije tijd samen door.
Helaas zijn beide families erop tegen, zelfs zijn familie terwijl in hun rijke familiegeschiedenis zich al eens eerder zo'n verhaal afgespeeld heeft, notabene met de moeder van Solomon.
Na een reeks romantische avonden en weekenden veranderd hun beiden levens van de een op de andere dag.
En vanaf die dag zal er voor beiden niet een meer hetzelfde zijn.
Het verhaal gaat emotioneel heel diep, ik heb gehuild met Dot, gemopperd met Sol, en me kwaad gemaakt om hun omgeving!
Thema's die aan bod komen in dit boek zijn vooral de apartheid, en het ongetrouwd zwanger zijn.
En natuurlijk de oneindige liefde tussen een man en een vrouw.
Dit boek is echt prachtig geschreven, je voelt je een met Dot.
Wat wel lastig is, als Dot en haar familie en vrienden 'aan het woord zijn' dan wordt er plat gepraat, en dus ook geschreven. Daar moest ik wel heel erg aan wennen, maar na een paar bladzijden hoor het er gewoon bij.
Dit is weer zo'n typisch Amanda Prowse boek, wat je beetneemt vanaf bladzijde 1 om je daarna niet meer los te laten.
Ik heb het boek alweer aanbevolen bij mijn familie en ze gaan hem net als de eerdere boeken ook lezen.
Ik kijk alweer uit naar de volgende Amanda Prowse, er zijn er nog genoeg over om naar het Nederlands te vertalen! | 1pos
|
Een man wil er een eind aan maken - hij is om zijn eerlijkheid ontslagen. Hoever moet je eigenlijk gaan met die eerlijkheid? Is het legitiem om te liegen om de waarheid boven tafel te krijgen? Ziedaar de onderliggende morele kwesties die briljant door Christie aan de orde worden gesteld in wat een beetje moeizaam begint als een discussie tussen een stel oude rechters over toeval, het lot en hoe gebeurtenissen van jaren het tot een moord kunnen leiden. (Vandaar de oneindig veel betere titel in het Engels: towards zero - op weg naar het uur U, zeg maar). Er is een whodunit, er is romantiek, er zijn interessante karakters - en de scherpzinnige inspecteur Battle natuurlijk. Genieten van begin tot eind inderdaad, zoals Elinevandm al schreef.
En zoals in meer Christieromans, gescheiden ex-partners lijken elkaar naar het leven te staan. Haar flamboyante echtgenoot die de rouwende Agatha meedeelt dat hij wil scheiden, kort na het overlijden van haar moeder - het kan de bitterheid verklaren die ook deze roman kenmerkt.
Spannend. Tijdloos. Verrassend. Stemt tot nadenken. Filosofisch en tóch aards. | 1pos
|
Dit boek schetst een verhaal dat zomaar de waarheid zou kunnen worden (of zijn). Denk jij er wel eensmover na wat er kan gebeuren , als het goed mis gaat met een kerncentrale? Het scenario dat Sonn op papier heeft gezet, zetmje aan het denken. En ik kreeg er de kriebels van. Want wat als?
In dit boek volg je een journalist, die zich vastbijt in zijn onderzoek naar de kerncentrale Doel. Er is vanalles mis en het blijft fout gaan. Diverse instanties willen het in de doofpot stoppen, maar Ben wil de waarheid boven water krijgen. En hij wil de mensen laten zien, hoe gevaarlijk het eigenlijk is.
Er gaan veel dingen mis, niet alleen met de kerncentrale zelf, maar ook de beveiliging is ver te zoeken. Een doel voor terroristen, zo vlak over de grens. Wat als zij hun kans grijpen? In dit boek gaat je grootste nachtmerrie werkelijkheid worden. En de mensen die het geheim willen houden, gaan over lijken. Niemand is meer veilig, zodra hij of zij in de geschiedenis van Doel gaat spitten. Jean-Pierre gaat dat aan den lijve ondervinden. De schoonmakers staan klaar om je te laten verdwijnen of weg te werken.
Het boek goed spannend en vlot geschreven. Ik vond het levensecht. En vond het een heel eng idee, dat een grote stad, niet meer veilig blijkt te zijn, voor mensen met slechte bedoelingen. Het is zo echt, dat je het voor je ziet. Je krijgt een heel andere kijk op die kerncentrales na het lezen van dit boek. Het lijkt ver van je bed te zijn. Maar het gevaar van Doel kan zo op je drempel staan.
Achterin staat een lijstje met incidenten, die zijn voortgekomen bij Doel. En dan denk je toch wel: waarom blijven we gebruikmaken, van deze techniek? Het loopt steeds op het nippertje goed af. Dit boek neemt je mee, naar de niet zo goede kant/ afloop. Knap geschreven. Een realistische thriller!
Ik geef het boek 4,5 sterren! | 1pos
|
De voyeur, het vierde boek van Freeman met Jonathan Stride en Serena Dial in de hoofdrollen, speelt zich wederom af in Dulluth, Minnesota. Het tamelijk rustige leventje wordt daar opgeschrikt als een verslaggeefster, Tish Verdure, terugkeert naar het plaatsje waar ze is opgegroeid, om een boek te schrijven over een moordzaak van dertig jaar geleden die nooit is opgelost. Laura Starr, een tienermeisje, werd op een nacht doodgeknuppeld op het strand. Zij was de oudere zus van Cindy Starr, de vrouw waar Jonathan Stride mee getrouwd was tot ze aan kanker overleed.
Vanwege zijn betrokkenheid wil Tish graag dat Jonathan haar helpt te onderzoeken wat er zich die nacht heeft afgespeeld, vooral omdat er een paar nieuwe feiten boven water zijn gekomen. Jonathan staat hier niet om te springen, maar als het onderzoek van Tish enkele mensen onrustig maakt en er een paar rare dingen gebeuren, ziet hij zich toch genoodzaakt om haar te helpen. Tegelijkertijd houdt ook een andere zaak hem bezig: in Dulluth is iemand tienermeisjes aan het bespioneren in hun slaapkamers. Als deze zaak een gewelddadige wending neemt, breekt de hel los.
Vanaf zijn eerste boek laat Freeman al zien dat hij weet hoe hij een thriller moet schrijven. De voyeur heeft weer de bekende Freemaningrediënten: een meeslepend verhaal, soepele dialogen, interessante personages en een overdonderende climax met enkele verrassingen die de lezer snakkend naar adem achterlaat.
Af en toe wordt er terugverwezen naar de vorige boeken. Zo komt de vroegere mentor van Jonathan weer voorbij, de corrupte Ray Wallace. Hij was degene die destijds het moordonderzoek leidde. Ook de moord op de man van politieagente Maggie Bei wordt genoemd. In De voyeur wordt haar zwak voor Jonathan niet meer genoemd. De relatie tussen Jonathan en Selena wordt ook niet verder uitgediept; Jonathan wordt in De voyeur meer beziggehouden door de vraag wat zijn vorige vrouw allemaal heeft geweten van de moord op haar zus.
Sommige hoofdstukken worden afgewisseld met gedeelten uit het boek dat Tish Verdure aan het schrijven is en met flashbacks van Jonathan.
Freeman heeft dit keer een kleine kring van verdachten en op driekwart van het boek heeft hij alle aanwijzingen weggegeven zodat de oplettende lezer dan al kan weten wat er zich dertig jaar geleden heeft afgespeeld. Maar dat neemt niets van leesplezier weg, temeer omdat Freeman weer alle registers opentrekt voor de afronding. Kon iedereen maar zo schrijven. | 1pos
|
In dit boek van Marelle Boersma staat de babywens van musicalster Femke van Dam centraal. Femke en haar man Björn kunnen geen kinderen krijgen terwijl het Femkes grootste wens is om samen kinderen te hebben. Omdat het ze niet lukt om zelf kinderen te krijgen en adoptie ook geen optie voor ze is, besluiten ze te kiezen voor een draagmoeder. Dit kan alleen maar op illegale wijze. Als haar man plotseling overlijd, is Femke er nog sterker op gebrand haar kind bij zich te hebben, maar ze weet niet wie ze daarvoor moet benaderen. Dus begint ze een zoektocht naar haar ongeboren kind en de draagmoeder. Ook om haar carrière moet ze zich druk maken, ze begint eindelijk door te breken als musicalster en door haar privéproblemen loopt ze de kans dat ze haar werk kwijtraakt. Gelukkig heeft ze haar buurman en een erg goede vriendin die haar waar nodig helpen en steunen. Of kan ze deze vrienden toch maar beter niet vertrouwen??
Ik vond het boek wat langzaam op gang komen, maar na een aantal hoofdstukken gelezen te hebben kostte het me steeds meer moeite om het boek opzij te leggen. Marelle weet je in te pakken en je mee te nemen naar de wereld van haar hoofdpersonen. Het liefste zou je zelf ingrijpen om ze waar nodig te helpen. Dat een schrijver dat soort gevoelens bij de lezers kan oproepen vind ik erg bijzonder. | 1pos
|
Als een klassiek kerstverhaal opent Fabio Stassi De Laatste dans. Het is Kerstavond 1972, de Dood arriveert bij de 82-jarige Charlie Chaplin (1889-1977) en verzoekt hem om mee te gaan naar het hiernamaals. Maar de acteur weigert, hij wil zijn jonge zoon zien opgroeien en weet een pact te sluiten met de Dood: als hij de Dood aan het lachen kan krijgen blijft de Dood nog een jaar weg. Chaplin toont zijn talenten en duikelt oude sketches op. Zijn grappen slaan niet aan en het onvermijdelijke lijkt aanstaande totdat, onverwacht, de Dood in lachen uitbarst en vervolgens voor een jaar verdwijnt. Na deze bijzondere ontmoeting besluit de grote acteur een brief te schrijven aan zijn zoon, Christopher, waarin hij nauwkeurig het verhaal van zijn leven vertelt. Deze brief vormt het kader waarbinnen het verhaal verteld wordt.
De acteur verhaalt over hoe hij opgroeide in armoede en vanaf een hele jonge leeftijd voor zichzelf moest zorgen. Over hoe zijn bijzondere komische talent en zijn brutale maar eerlijke levenshouding hem in aanraking brengt met het circus en met de film, het medium dat hem beroemd zal maken. Het verhaal vervolgt, Chaplin reist af naar Amerika, daar werkt hij eerst achter de schermen en daarna voor de camera. Hij weet een roemstatus te verwerven en wordt bekend bij het grote publiek. Maar deze korte opsomming dekt de lading van het verhaal bij lange na niet. In De laatste dans ligt de nadruk op het leven van de grote acteur voordat hij beroemd werd. Het is een rijk verhaal vol anekdotes, verhalen en mijmeringen over verlangens, gemis en het leven.
Het schrijven over een groot en geliefd acteur zoals Charles Chaplin brengt nodige risico's met zich mee, namelijk: weet de schrijver een geloofwaardig portret neer te zetten? Over het leven van de grote acteur is inmiddels veel geschreven, al dan niet door Chaplin zelf. Desondanks weet Fabio Stassi met De Laatste dans iets bijzonders en origineels te creëren. Volgens Ambo|Anthos, waar het boek werd uitgegeven, geldt dit werk als de internationale doorbraak voor de schrijver en dat is niet zo verwonderlijk. Stassi weet feit en fictie subtiel met elkaar te verweven en zet zo een overtuigende alternatieve autobiografie neer. De stem van Chaplin lijkt oprecht door te klinken in het boek en de lichtvoetigheid waarmee Stassi het soms zware leven van Chaplin beschrijft is een prachtige representatie van de rol die Chaplin jarenlang vertolkte, de rol van Zwerver. De Zwerver die het niet makkelijk heeft maar waar het zware leven toch geen definitieve grip op lijkt te krijgen.
Met veel liefde, waardering en verbeeldingskracht brengt Stassi ons een ode aan het leven van Chaplin. Het is een interessant, ontroerend en tegelijkertijd ook een zeer goed opgebouwd en geschreven verhaal. | 1pos
|
De Amerikaan Dan Fesperman reisde in zijn hoedanigheid als journalist naar vrijwel elke recente brandhaard op aarde: de eerste Golfoorlog, Joegoslavië; Pakistan, Afghanistan, maar ook bracht hij veel tijd door Europa en in het Midden-Oosten. Tussen zijn zendingen door verblijft hij met zijn vrouw ook een journaliste en twee kinderen in Baltimore. Op zijn achtendertigste besloot hij dat zijn tijd gekomen was om te beginnen aan het schrijven van een eerste roman. Dat is hem zo goed bevallen dat hij ondertussen zijn job heeft opgegeven om zich volledig te kunnen wijden aan zijn tweede loopbaan als misdaadauteur.
Het zal niemand verbazen dat zijn ervaringen met oorlogen, fanatisme, terrorisme en alle zaken die daaruit voortvloeien gebruikt worden als achtergrond waartegen hij zijn verhalen schildert. Na ex-Joegoslavië in De sluipmoordenaar en Het tribunaal; Afghanistan in een niet vertaald werk en Cuba in De gevangene van Guantanamo is Jordanië; en meer bepaald de hoofdstad Amman en het Palestijns vluchtelingenkamp Bakaa, de plaats van handeling in het vijfde boek van zijn hand: het volledig op zichzelf staande De amateurspion.
Net op het moment dat de Amerikaanse oud hulpverlener Freeman Lockhart denkt te kunnen gaan genieten van de rest van zijn leven, wordt hij gedwongen te infiltreren in de onderneming van zijn Palestijnse vriend en collega Omar Al-Baroedi om proberen na te gaan of de vluchtelingenhulp geen uithangbord is waarachter een organisatie schuilgaat die actief terroristische groeperingen steunt. Zijn zoektocht verloopt moeizaam maar op een bepaald moment denkt hij een mogelijke terroristische aanslag op het spoor te zijn: een actie in zijn thuisland Amerika, nog wel...
Literaire thriller staat er amper leesbaar onderaan de cover. En voor een keer dekt die vlag de lading. Het gehele boek door heerst er tijdens het lezen een tweestrijd bij de lezer: is De amateurspion, ondanks de aanwezigheid van chantage, spionage en andere typische kenmerken, eigenlijk wel een spannend boek? Is het geen roman, die toevallig een aantal kenmerken van een thriller met zich meedraagt? En na het dichtslaan kan je alleen maar vaststellen dat je op beide vragen positief moet antwoorden. Dit boek is de volmaakte evenwichtsoefening; het perfect balanceren op de grens van spanning en roman.
De schrijfstijl neigt duidelijk naar het literaire: alles zelfs de meest aangrijpende situaties wordt zeer neutraal, bijna emotieloos, beschreven alsof een observator notie neemt van een realiteit waar hij ver buiten staat, ondanks het feit dat we alles zien door de ogen van het hoofdpersonage, die als ik-figuur geportretteerd wordt. Misschien heeft deze ex-hulpverlener in zijn leven al zoveel gezien en meegemaakt, dat bijna niets hem nog uit zijn lood kan slaan. Deze sereniteit is er wel verantwoordelijk voor dat het boek niet beklijft, omdat de lezer zich ook niet betrokken voelt bij de gebeurtenissen die zich voor zijn of haar ogen afspelen. De schrijver laat de lezer de keuze om zelf een standpunt in te nemen. En dat is geen voor de hand liggende taak omdat goed en kwaad te allen tijde hand in hand gaan als mengvorm, en nooit in hun pure vorm voorkomen.
De plot is niet het sterkste punt van het boek. Zo moeten we vaststellen dat het spannende verhaal gered wordt door de nevenplot, die door zijn compactheid er toch in slaagt de lezer op het puntje van zijn stoel te krijgen. Iets waar de hoofdverhaallijn niet in slaagt. Hier kan de auteur nog iets leren van zijn landgenoot David Ignatius, die met Het Suleiman spel een veel beter opgebouwde spionage-thriller afleverde die zich ook in Amman afspeelt.
Dan Fesperman heeft het in zich om uit te groeien tot een grote naam, maar dan moet hij eerst voor zichzelf uitmaken of hij nu echt spannende boeken wil schrijven of waarheidsgetrouwe impressies van volkeren aan het papier wil toevertrouwen. Zolang hij hierover in tweestrijd verkeert, delen zijn boeken ook in die dualiteit, waardoor de lezer niet goed weet wat ervan te vinden. Maar er achteraf op terugkijkend is er toch maar een conclusie mogelijk: De amateurspion mag dan een buitenbeentje zijn in de spannende literatuur, het een goed boek. Een zeer goed boek zelfs dat vooral uitblinkt in realisme. | 1pos
|
Gaaf, minimalistisch werk over de strijd van een man met de natuur.
Klik hier voor een videorecensie van Inham op mijn Youtube-kanaal De idioot leest. | 1pos
|
Het nieuwe boek van Bob Mendes is van een ongelooflijke reikwijdte en spankracht. Het is zoals de symfonieën van Gustav Mahler waar heftige en opstandige delen afgewisseld worden met tedere, eerder melancholische fragmenten waaruit berusting spreekt. Dat Mendes een meesterschrijver was wisten we al, maar dat hij in staat is tot zon groots symfonisch gedicht is een prestatie van uitzonderlijk formaat. De tempi in zijn werk zijn uitgebalanceerd. Strijd en conflict worden afgewisseld door verstilling en mystiek... Dit zijn woorden uit de bespreking van Wim Verheije. Ik wilde dat ik er nog een paar superlatieven aan kon toevoegen. | 1pos
|
Wederom een zeer orgineel verhaal in de serie van Fabel. Na het vorige boek Adelaarsbloed was het lange tijd wachten op het vervolg. Broeder Grimm is zeker een aanrader voor diegene die houden van spanning en detective, met hier en daar een snufje CSI. | 1pos
|
Engeland, letterlijk aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, de familie Cazalet trekt zich terug op het platteland om bij elkaar te zijn en hun vrouwen en kinderen te beschermen tegen de oorlog die op uitbreken staat. De broers Cazalet Rupert, Hugh en Edward zijn de stamhouders van de familie, maar het verhaal wordt toch vooral verteld vanuit de vrouwen van de familie. De schoonzussen, de kinderen en de barones die Baronie genoemd wordt.
Het boek begint vlot maar vertraagd regelmatig, daar moet je wel tegen kunnen als lezer. Doordat er veel personages zijn (en ik het eerste deel niet heb gelezen) was ik soms zoekende om er achter te komen wie bij wie hoorde, gelukkig zit er een stamboom bij. Hierdoor wist ik regelmatig op te zoeken wie met wie was getrouwd en wie met wie werd bedrogen. Het is dus wel aan te raden om door te lezen zodat de verschillende personages niet te veel door elkaar gaan lopen.
Jane Howard snijdt een aantal moeilijke onderwerpen aan zoals buitenechtelijke relaties, abortus en dienstweigering. De Cazaletkronieken zijn gebaseerd op haar eigen familiegeschiedenis en je vraagt je regelmatig af welk ‘personage’ zij dan is en of de denkbeelden die worden gedeeld de hare zijn of niet. Ze was (1923-2014) een vrijgevochten en eigenzinnige vrouw die haar eigen keuzes durfde te maken. Daarin lijkt ze erg op Louise, de oudste dochter van Edward die naar de toneelacademie wil om actrice te worden. | 1pos
|
Ik was verkocht door de doodskist, en heeft me niet teleurgesteld. Peter James was voor mij nog onbekend maar zeker voor herhaling vatbaar. Hij kan je aandacht vasthouden en als je denkt dat je weet hoe alles in elkaar zit, nu dan wordt je weer aangenaam verrast! | 1pos
|
Vond het geweldig! Heftig en geestig tegelijk. Bovendien vroeg ik me constant af of er delen autobiografisch waren en zo ja welke. Vooral vanwege de zeer realistische beschrijving van de emoties die door de hoofdpersoon heengaan. Jammer dat Marion Pauw is gestopt met schrijven. | 1pos
|
prachtig boek. ik heb een exemplaar met ook nog prachtige etsen. geweldige inkijk in negentiende eeuws Parijs. Victor Hugo gaat ervan uit, dat telkens, als de verschillen te groot worden, de oorlog van arm tegen rijk weer de kop opsteekt. zeer actueel. | 1pos
|
Zomerliefde is het eerste deel uit de LoveStory-reeks van Jette Schröder. Een nieuwe romantische boekenserie voor tienermeisjes van 12-15 jaar. Alle problemen waar tieners tegenaan lopen passeren de revue: lastige broertjes, jaloerse vriendinnen, veeleisende ouders, onzekerheid, ruzie etc. Maar er is ook liefde, heel veel liefde! Het zijn verhalen over gebeurtenissen die jou en je vriendinnen ook zo maar zouden kunnen overkomen en dat maakt de boeken juist zo leuk.
Twee maal per jaar verschijnt er een nieuw deel van deze reeks. In augustus 2015 verschijnt LoveStoy 2- Terug naar school. Fans van de serie kunnen op deze site hun hart ophalen. Hier vind je naast informatie over de schrijfster en haar boeken tal van handige pubertips en tests. Ook kun je er terecht voor het LoveStory spreekuur. Als een tweede dokter Corrie beantwoordt Jette enkele malen per week de liefdesvragen van haar lezers!
Eindelijk is het zomervakantie. Lot heeft er lang naar uitgekeken. Ze heeft een hartstikke leuk baantje gekregen in de kantine van haar vaders werk. In haar vrije tijd gaat ze met haar vriendin Marleen vaak naar het zwembad, want daar is David te vinden en die is so cute ! Al snel verschijnen er donkere wolken boven Lots vakantiepret. Er worden spullen gestolen op het werk van haar vader en Lot ergert zich aan Jessica. Zij pikt niet alleen Marleen van Lot af, maar wil er ook nog eens vandoor gaan met David. Waar blijft de zomerliefde waar Lot zo naar uitgekeken heeft?
De cover van het boek ziet er heel romantisch uit. Het heeft een knalroze kleur en is versierd met hartjes, roosjes én de vlinders uit Lots buik. Welke jongen er naast Lot op de foto staat komen we pas in het laatste hoofdstuk te weten. Flink doorlezen dus. Maar dat gaat wel lukken. Het is een lekker luchtig verhaal dat makkelijk leest. Een verhaal met puberproblemen, humor en veel verliefde meisjes. Jammer dat er geen illustraties in het boek staan, zoals een simpel plaatje van een ingetapete voet, de kaartjes van het zomergala of de dip & dye krijtjes.
Het boek bestaat uit 21 korte hoofdstukken die afgewisseld worden met een ‘leuke jongens test’. Aan het eind van het boek kom je door middel van de test te weten welk type jongen het best bij jou past. En mocht je jouw zomerliefde gevonden hebben, bereken dan samen Jette’s liefdesformule. Zijn jullie het ideale stel of eindigt de liefde snel?
Lees hier de Hebban column van Jette Schröder! | 1pos
|
Het is al een tijdje geleden, dat ik dit boek las. Was in 2010, maar zag, dat mijn recensie hier nog niet op stond. Aangezien ik het boek 5 sterren gaf wil ik mijn recensie hier toch alsnog neerzetten:
De titel van deze thriller “De jongen in de koffer” sprak mij eerst helemaal niet aan. Robert (Watleesjij.nu) vond dit de ontdekking van het jaar en aangezien twee vorige thrillers, die hij had aanbevolen, mij ook bevielen, heb ik het boek toch eens besteld bij de bibliotheek. De jongen in de koffer is de eerste thriller van het kersverse Deense duo Lene Kaaberbøl (1960) en Agnete Friis (1974). Agnete Friis is journaliste en schreef in 2002 al een thriller. Ze hebben eerder kinderboeken geschreven. Beiden hebben inmiddels hun sporen verdiend op het vlak van de Fantasy jeugdromans. In Denemarken werd het boek meteen een groot succes en ze wonnen de prijs voor de beste Deense thriller van 2008. Ook werden ze genomineerd voor de Glazen Sleutel voor beste Scandinavische misdaadroman. Hun Zweedse collega Johan Theorin zag zijn boek 'Nachtstorm' met deze prijs bekroond.
Als verpleegkundige bij het Rode Kruis heeft Nina Borg al meer dan genoeg ellende gezien. Ze werkt bij een opvangcentrum en is meerdere malen ingezet in oorlogsgebieden. Ze is ook betrokken bij een netwerk waar ze mensen helpt, die om verschillende redenen buiten de Deense samenleving vallen, zoals afgewezen asielzoekers. Nina wil graag iedereen helpen. Ze wil de wereld redden, ze was de enige, die de wereld kón redden. Wanneer Nina wordt opgebeld door een oude vriendin Karin om een koffer op te halen van het station, schrikt ze heel erg bij de vondst die ze doet. Er blijkt een naakt jongetje van een jaar of drie in te zitten dat amper nog leeft. Nina besluit zijn herkomst te achterhalen. Het verhaal wordt beangstigend als blijkt dat Karin is vermoord, voordat Nina haar om uitleg kan vragen. Een andere verhaallijn gaat over Sigita. Zij woont als alleenstaande moeder in Vilnius en probeert haar driejarige zoon Mikas zo goed mogelijk op te voeden. Tegelijk maken we kennis met de rijke Deense zakenman Jan Marquart in zijn villa. Hij heeft de inhoud van de koffer besteld, waarvoor hij een aanzienlijk bedrag op tafel wil leggen – en de Litouwse Jučas en Barbara, die willen gaan wonen in Polen en dromen over een gezin, maar onvoldoende geld hebben om dit te realiseren.
De jongen in de koffer laat je lang in het ongewisse. Je leest in korte hoofdstukken de gebeurtenissen, die de verschillende hoofdpersonen meemaken. Het verhaal switcht voortdurend van perspectief. Zo komen we ook te weten over hun achtergrond en krijgen we inzicht in het handelen van iedereen, zowel van de daders als de slachtoffers. Stukje bij beetje wordt de informatie opgebouwd. De verschillende verhaallijnen kunnen goed worden gevolgd. De zakenman Jan Marquart en de crimineel Jučas, die beiden op zoek zijn naar de koffer, de wanhopige moeder Sigita uit Vilnius, die haar zoon probeert te vinden en de gedreven Nina Borg, die probeert de moeder te vinden van het jongetje. De schrijfsters weten de verschillende beweegredenen goed duidelijk te maken. Pas op het eind vallen alle stukjes op hun plaats. Het verhaal is vlot geschreven, de plot adembenemend. Lene Kaaberbøl en Agnete Friis hebben een sterke misdaadroman geschreven rond het thema mensenhandel. De maatschappijkritiek laat duidelijk de besluiteloosheid van de Deense overheid zien. "De jongen in de koffer” is de eerste van voorlopige drie romans over Nina Borg. Het is een indrukwekkend debuut, een spannende en maatschappijkritische roman, waar ik van heb genoten. | 1pos
|
Als Osborne in Parijs de moordenaar van zijn vader herkend, en zich niet kan inhouden, boort hij bij deze een actie aan die hij zelf niet voor mogelijk had gehouden.
Ze komen in een web van misdaad en medische terreur terecht die ver in het verleden zijn oorsprong kent, uiteindelijk zijn Osborn en de rechercheurs die hem terzijde staan zelf vogelvrij verklaard.
Het is een zeer vlot geschreven thriller, die weinig gas terug neemt door het hele boek, al moet ik wel zeggen dat door de lengte het verhaal wel in kracht afneemt, dat vond ik het enige jammere. | 1pos
|
Te gruwelijk naar mijn smaak, maar toch heeft hij vijf sterren gekregen omdat het nu eenmaal een geweldig goed boek is. | 1pos
|
Mijn eerste indruk: de cover van het boek ziet er geweldig uit. Mooie paarse kleur met een gave draak. Het boek zou ik zeker oppakken in de winkel. De beschrijving van het boek maakt mijn erg nieuwsgierig naar het verhaal. Voor de prijs van €19,95 heb je een prachtig boek met een mooie hoeveelheid van 333 bladzijden.
Het verhaal zelf: dit boek is het eerste deel van de 'Corruptie trilogie'. Het is een heerlijk fantasierijk verhaal, vol met magie, avontuur en bijzondere wezens. De schrijver heeft een vlotte en duidelijke schrijfwijze, dit leest erg fijn en makkelijk weg. Voor je het weet is het boek uit. De hoofdkarakters zijn goed uitgewerkt en omgeving is mooi beschreven, hierdoor kan ik mij goed in het verhaal verplaatsen. Je kan merken dat de schrijver veel inspiratie heeft opgedaan uit de Japanse en Aziatische mythologie. Deze trilogie gaat verder door op de 'De Kronieken van Magie'. Persoonlijk raad ik je wel aan om de eerste trilogie 'De Kronieken van Magie' van deze schrijver eerst te lezen. Dit maakt het verhaal iets duidelijker. Het boek heeft ook genoeg actie wat je gekluisterd aan het verhaal houdt. Ik heb dit boek echt met veel plezier gelezen en heerlijk weggedroomd in deze bijzondere wereld.
Dit boek is een echte aanrader voor alle fantasy-lezers.
Ik kan niet wachten om te beginnen in het volgende deel.
STERREN
Ik geef dit boek 4 sterren.
BOOKLOVERSAPHIRA | 1pos
|
Sara is ontvoerd en wordt bevrijd door Benissa, een huurmoordenaar die vroeger kindsoldaat is geweest. Door de bevrijdingsactie zijn zowel Sara en Benissa ernstig gewond en komen beide in het ziekenhuis te liggen. Sara kent Benissa niet maar is haar heel dankbaar. Als Benissa genezen is zal ze gearresteerd worden. Sara besluit Benissa te helpen ontsnappen als tegenprestatie voor haar redding. Het blijkt dat Sara is ontvoerd in opdracht van de Duke die op deze manier wil proberen om Gordon, Sara's vader, onder druk te zetten zijn bedrijf CytoSerum te verkopen. De Duke gaat hierin tot het uiterste.
Op een gegeven moment komt Naomi in het spel die probeert om de ontvoerde Lucee te redden uit de handen van Troy.
De eerste twee delen heb ik niet gelezen hierdoor miste ik wat er vooraf gegaan is. Het boek is wel te lezen zonder de voorkennis en bouwt ook wel spanning op waardoor het je wel in zijn greep houdt. Voor mijn gevoel kwam Naomi ineens op de proppen en verdwijnt het verhaal over de Duke naar de achtergrond. Dit heb ik wel als verwarrend ervaren maar dat komt waarschijnlijk omdat ik de eerste twee delen niet gelezen heb. Mijn advies is dan ook om toch bij deel een te beginnen. Ik heb het boek met plezier gelezen en geef het vier sterren. | 1pos
|
Wat een ontspannen weekend in het prachtige huis van de familie Templeton had moeten worden, loopt uit op een drama. Een indringer
vermoordt in koelen bloede het hele gezin. Door stom toeval wordt Chyna Shepherd, studente psychologie en te gast bij de familie, over het hoofd gezien. Chyna zet alles op alles om te voorkomen dat de moordenaar nog meer slachtoffers kan maken en begint een verbeten zoektocht naar een onbekend meisje die deze 'sadist' gevangen zou houden. Koontz zet een indrukwekkende confrontatie neer tussen een sterke, jonge vrouw en een niets ontziende tegenstander. Verder vind ik het boek erg griezelig (en mij soms iets te wreed...) maar het blijft wel boeien tot de laatste bladzijde. | 1pos
|
Ik heb dit boek al diverse keren gelezen en elke keer weer schiet ik in de lach hoewel ik het boek al door en door ken. Een geweldig geschreven boek met de humor van Jekkers en Meinders. Een van mijn favorieten. Hij staat bijna stuk gelezen in de kast omdat ik hem al vaak heb uitgeleend. Het boek vertelt hoe het eraan toe gaat op een school. De belevenissen van de leraren en leerlingen worden prachtig en met veel humor verteld. Het boek is een must read voor iedereen die in het onderwijs werkt. | 1pos
|
Zoals ik gewend ben van Lauren Oliver was ook dit boek geen teleurstelling.
De opbouw is iets langzamer dan ik zou willen maar zodra de introducties voorbij zijn komt het verhaal hoed op gang.
Het is een vlot geschreven boek over 3 jonge meisjes, outcasts, eenzaam, totdat ze elkaar gevonden hebben. En dan wordt 1 van de meisjes, Summer, vermoord. De twee anderen worden al snel verdacht van deze moord, maar nooit veroordeeld. Helaas kan dit de dorpsgenoten niets schelen. Wat hun betreft hebben zij het gedaan.
Het verhaal schiet hier en daar heen en terug naar de zomer van de moord weer terug naar 5 jaar verder. De meiden komen elkaar weer tegen en proberen, met hulp van aantal anderen, alsnog de moord op Summer op te lossen.
We komen langzaam aan steeds meer te weten over deze meisjes, maar vooral over Summer en verwrongen blik op de wereld.
Was ze wel dat leuk, lieve meisje waar iedereen het over heeft. Of heeft ze een duister geheim, welke terug te leiden is naar een fictief boek over 'lovelorn'?
Ik raad iedereen die van ya en mystery thrillers houdt aan om dit boek te lezen en er zelf achter te komen. | 1pos
|
In mijn bloed is mijn eerste ervaring met een boek Milou van der Will. Dit is tevens deel 1 van een Benthe Berg thriller.
Benthe Berg, journaliste bij een weekblad "De Vrije Pers", echtgenote en moeder wonende in het kleine Noord-Hollandse dorp Ringerdam.
Op een dag wordt het dorp geconfronteerd met het bericht dat er een pedofiel op het dorp woont en is opgepakt. Onder de slachtoffers is ook de dochter van Benthe Berg. Benthe gaat erachteraan en wilt dat de meeste ouders ook aangifte gaan doen tegen Rick V. Helaas stuit Benthe op veel tegenwerking. Het dorp denkt dat Rick V onschuldig is en dat ze zulke dingen zelf wel in het dorp oplossen. Benthe komt oorspronkelijk niet van het dorp dus zullen ze haar niet helpen en vooral niet als ze ook nog haar bevindingen publiceert in De Vrije Pers.
Rick V. krijgt een milde straf. Benthe laat dit er niet bij liggen en besluit om wraak te nemen. Benthe gaat Rick V. vermoorden. Ze begint alles flink uit te zoeken om alles zo goed mogelijk te doen als de tijd daar is. Dit alles voor haar Céline.
Ik vond het een heerlijk lezend boek. Milou heeft iets wat actueel veel in het nieuws is goed kunnen vertalen in een thriller. De verhaallijn zat goed in elkaar met een toch wel een verrassend eind.
Ik ben zeer benieuwd naar deel 2 van Benthe Berg. | 1pos
|
In “Naar bed, Naar bed” wordt Helen Grace haar hele leven overhoop gehaald, ze weet zich op den duur absoluut geen raad meer. Ook komen er allerlei gevoelens bij kijken waar Helen niet eerder mee hoefde te dealen op dit niveau. Toch zal ze haar hoofd erbij moeten houden, want dit kan wel eens de zwaarste zaak ooit zijn voor Helen.
In een befaamde BDSM nachtclub wordt een lijk aangetroffen. Hierdoor komt Helen haar leven volledig op zijn kop te staan en wordt voor haar al snel duidelijk dat ze meer dan ooit bij de zaak betrokken blijkt te zijn. Het slachtoffer is een bekende van haar. Helen moet en zal dan ook alles op alles zetten om de dader zo snel mogelijk te pakken te krijgen. Maar kan ze haar privéleven nog wel verborgen houden voor haar collega’s, of valt hier het doek voor Helen? Werk en privé hebben nog nooit zo dicht naast elkaar gelegen. De druk om de dader in de kraag te vatten ligt dan ook heel erg hoog. Als er dan ook nog een tweede slachtoffer valt kan Helen dan ook echt geen kant meer op. Ze staat met haar rug tegen de muur en zal nu toch de keuze moeten gaan maken. Vertelt Helen haar meerdere over haar privéleven of besluit ze te liegen om zelf niet op de verdachtenlijst terecht te komen? Wat gaat Helen doen en is de keuze die ze moet maken de juiste? Hoeveel slachtoffers zullen er nog vallen voordat de moordenaar door de mand valt en lukt het Helen en haar team om hem of haar te stoppen?
“Net als Emilia was Helen Grace een vrouw met twee gezichten. Aan de ene kant was ze de meest vooraanstaande politievrouw van Southampton en aan de andere kant was ze een vrouw met veel problemen die alles en iedereen die met haar in aanraking kwam leek te vervloeken.” blz.297
Van alle boeken die ik tot nu toe van M.J. Arlidge heb gelezen in deze serie vind ik “Naar bed, Naar bed” echt de beste. Het verhaal zit supersterk in elkaar en ik wist al na het lezen van de achterflap wie die bekende van Helen zou zijn die dood gevonden wordt in de BDSM club, maar dan nog dat doet niks af aan het verhaal. Het zit gewoon echt steengoed in elkaar. Eindelijk weer eens een thriller waarbij ik niet gelijk of al heel snel wist wie de dader was, maar echt tot het einde toe geboeid zijn en me blijven afvragen wie het nou dan toch was, allerlei vermoedens hebben en tig keer op een verkeerd pad worden gezet. Heerlijk, daar hou ik van, zo hoort een thriller in elkaar te zitten! Ik hoop dan ook echt dat de schrijver op deze manier door blijft schrijven, want dan beloof ik verder te gaan lezen in deze reeks!
“Naar bed, Naar bed” is een echte aanrader voor thriller liefhebbers en natuurlijk ook voor de fans van M.J. Arlidge, want wat is dit boek onwijs goed. Ik kijk echt uit naar het volgende boek, dus die zal dan ook snel volgen om te gaan lezen. Ik hoop dat jullie net als ik enorm kunnen genieten van dit boek. | 1pos
|
Dit boek is voor geschiedenisliefhebbers een echte aanrader.
De auteur neemt je mee op reis door het leven van Jacob Roggeveen. Hij was een ontdekkingsreiziger. Hij heeft Paaseiland (Rapa Nui) ontdekt. Zijn verhaal is pas na zijn dood gepubliceerd. Hij was de man die uit Middelburg werd verbannen omdat hij er niet goedgekeurde ideeën ( geloof) op na hield. Dit is zijn reis door het leven. Je leest alles over zijn huwelijk, maar vooral over zijn passie: reizen. Hij was niet op zijn mondje gevallen en geen makkelijk persoon om mee te werken. Er staan schilderijen bij om je een beeld te geven van Roggeveen en de mensen om hem heen. Het is heel interessant om te lezen hoe het eraan toe ging op zon schip. Ze waren toch vaak jaren van huis af iedere keer. De V.o.C en W.I.C komen ruim aan bod.
Roggeveen was een man die zich vastbeet….En hij liet niet los, tot hij kreeg wat hij wilde.
Eenmaal op Paaseiland zie je hoe het er voor de bemanning uit zag. De inheemse bevolking kwam nog vreemd over. Het mysterie van het eiland is nog steeds intact gebleven. Er zijn veel dingen bekend ondertussen, maar dat magische sfeertje zal er altijd blijven hangen. Diverse ontdekkingsreizigers hebben over dit eiland geschreven. Ik vond het een heerlijke reis door de geschiedenis. Ook al schrok ik af en toe wel van de brute kracht die Nederlanders gebruikten in die tijd. Het was niet echt een fijne tijd om in te leven. Ziektes, mensen stierven jong. Er lag vanalles op de loer om je in een vroegtijdig graf te krijgen. Geweldig om mee te leven over het leven van deze man. Hij is misschien niet zo heel erg bekend. Maar dat verdiend hij wel.
De auteur schrijft een stuk over Boudewijn Buch en zijn fascinatie voor eilanden, Buch komt zo weer een beetje tot leven.
Ik vergat de tv helemaal tijdens het lezen, dus ik vond het een zeer spannend stuk geschiedenis!
Ik geef het boek 4**** | 1pos
|
Het duurde wat bladzijden voor het verhaal me pakte. Maar dan pakt het me ook echt en
confronteert het met mijn eigen levenservaring en raakt het diep. | 1pos
|
Persoonlijk vond ik het een prachtig boek die ik niet meer weg wilde leggen. Sommige recensies geven aan dat het verhaal sneller en bondiger verteld kon worden, maar juist door het wat te rekken wil je doorlezen. | 1pos
|
Het is inmiddels ongeveer twintig jaar na de Tweede Wereldoorlog en in Engeland overpeinst Etsuko zich de gebeurtenissen uit haar leven toen ze nog in het Japanse Nagasaki woonde met haar man Jiro, die nou niet echt het toonbeeld was van een warme en coöperatieve man. Ze probeert het verleden als het ware te reconstrueren.
Haar gedachten gaan uit naar de tijd dat ze zwanger was van haar oudste dochter Keiko en ze begint te vertellen over de gebeurtenissen die ze heeft meegemaakt. Een aantal maal merkt ze op dat het mogelijk is dat ze zich niet alles goed herinnert. Dit gegeven maakt haar direct een onbetrouwbare ik-verteller. Ze vertelt dat anderen haar destijds nogal zorgelijk en ongelukkig vonden overkomen. Een goede bekende van Etsuko in Engeland, zegt haar herhaaldelijk dat ze door naar gelukkigere dagen uit te kijken, het verleden kan vergeten. Maar dat lijkt een heilloze missie te zijn.
In Engeland wordt Niki geboren uit haar huwelijk met een Britse man, die is overleden.
'Niki, de naam die wij de jongste van mijn twee dochters uiteindelijk gaven, is geen afkorting; het was een compromis dat ik met haar vader aanging. Want vreemd genoeg wilde hij haar een Japanse naam geven en drong ik - wellicht uit een zelfzuchtig verlangen niet aan het verleden herinnerd te worden - aan op een Engelse. Hij stemde ten slotte in met Niki in de gedachte dat er iets Oosters in doorklonk.'
Keiko heeft niet zo lang geleden zelfmoord gepleegd in haar flat in Manchester.
Niki, een onafhankelijke en zelfstandige jonge vrouw, gaat gebukt onder Etsuko's verdriet. Ze komt vijf dagen logeren, maar pas de tweede dag kwam Keiko ter sprake.
De relatie met haar jongste dochter is niet intiem, tussen hen blijft veel onuitgesproken. Etsuko is geen prater. Vragen beantwoordt ze met zeer vage antwoorden. Zelfs over Keiko wordt amper gepraat. Wanneer een vroegere pianolerares vraagt hoe het met Keiko gaat, antwoord Etsuko ontwijkend dat het goed gaat en dat ze in Manchester woont.
'Keiko was, anders dan Niki, een volle Japanse en de meeste kranten pakten dit feit snel op. De Engelsen zijn verzot op hun idee dat ons ras een instinctieve drang naar zelfmoord heeft, alsof verdere verklaringen overbodig zijn; want dat was de hele berichtgeving, dat ze Japans was en zich in haar kamer had opgehangen.'
Dan krijgt ze contact met haar buurvrouw Sachiko en benoemt haar als een vriendin, maar erg warm en onvoorwaardelijk lijkt de vriendschap niet te zijn.
Sachiko is raadselachtig, hult zich in nevelen, lijkt nogal opportunistisch en wil geld lenen door omzichtig te laten merken wat haar bedoeling is. Door haar relatie met de Amerikaanse Frank is ze van plan hem te volgen naar Amerika. Etsuko gaat daar naïef op in en geeft haar dan haar eigen spaargeld.
Regelmatig zegt Sachiko dat haar dochtertje Mariko heel belangrijk is en altijd op de eerste plaats komt, maar toch lijkt ze haar te verwaarlozen, ook op het emotionele vlak. De opvoeding laat veel te wensen over. Mariko vertoont kuren, wat niet geheel onlogisch lijkt. Volgens Sachiko heeft ze in Nagasaki een vrouw bij de rivier gezien die haar baby onder water hield.
Etsuko voelt zich verantwoordelijk voor Mariko en biedt aan om op te passen wanneer Sachiko weg moet. Zij is een meisje met eigenaardige gedragingen, zwijgzaam, dwars en nogal arrogant. Regelmatig - ook in het donker - verdwijnt ze zonder dat ze zegt dat ze weggaat en waarheen. Sachiko zegt steeds dat ze zich daar niet zo druk over moet maken, maar Etsuko maakt zich zorgen om het meisje, dat haar ongenoegen duidelijk uitspreekt.
''Waarom gaat u altijd weg?'
Sachiko hief weer waarschuwend haar hand op. 'Waarom gaat u altijd uit met Frank-san?'
'Nu, zeg je nog dat het je spijt?'
'Frank-san piest als een varken. Het is een varken in een riool.' Sachiko staarde haar kind aan, haar hand nog steeds stil in de lucht.
'Hij drinkt zijn eigen pies.'
'Stil!'
'Hij drinkt zijn eigen pies en hij poept in zijn bed'. Sachiko bleef woedend naar haar kijken, maar verroerde zich niet.'
Op zoek naar Mariko, lopen Etsuko en Sachiko een heuvel op en kijken samen uit over Nagasaki dat al bezig is om als een Phoenix uit de oorlogsas op te rijzen.
Etsuko's droom, die steeds terugkomt, komt haar zelf vreemd voor, maar ze ontdekt dat de betekenis anders blijkt te zijn. Kazuo speelt hier heel vernuftig mee, maar ik kan er niet verder op ingaan om geen spoilers weg te geven. Jammer want ik zit hier te popelen om het te verklappen! Wel wil ik nog even kwijt dat er een zeer slimme plottwist in het tweede deel zit. Dat het boek bestaat uit twee delen is niet voor niets.
Het verhaal is van een bedrieglijke eenvoud en lees heel soepel weg, maar het verdient wel aandacht om goed te blijven opletten. Eigenlijk moet je bij Kazuo lezen wat hij niet heeft geschreven, dus meer lezen dan alleen woorden. Al lezende ontdek je veel ambiguïteit. Niets wordt expliciet verteld, veel blijft suggestief. De plot wisselt regelmatig tussen het heden - Engeland - en het verleden - Japan - wat het zijn gelaagdheid geeft.
De ingetogenheid die bij Japanse mores hoort, komt in het verhaal duidelijk naar voren. Keurige omgangsvormen; vousvoyeren, buigen, altijd beleefd en beheerst blijven ondanks ergernissen. Opvallend is het dat er veel vragen aan de ander worden gesteld, maar antwoorden worden er bijna niet gegeven. Een vraag wordt met een retorische vraag beantwoord.
Betoverend, kabbelend en meeslepend, maar ondertussen gebeurt er onderhuids veel wat een bevreemdend gevoel geeft. Vele dingen worden niet voor de lezer uitgesponnen. De zelfmoord van Keiko blijft in de lucht hangen, want ze heeft een niet noemenswaardige rol in het verhaal. Lang heb ik zitten kauwen op het verhaal en alle mogelijkheden tegen elkaar afgewogen.
Ik ben ervan overtuigd dat de auteur elk woord met zorg heeft gekozen. Al bij de eerste bladzijde vind je aanwijzingen die van belang zijn om het verhaal te doorgronden.
Er is veel zelf in te vullen en hierin zie ik het woord 'versluierd' uit de titel. De Engelse titel - 'A pale view of hills' - doet me echter aan iets anders denken, namelijk het uitzicht vanaf de heuvels op Nagasaki.
De motieven in dit verhaal zijn;
- de dood,
- moeder-dochter-relatie,
- herinnering,
- projectie.
Auteur
Kazuo Ishiguro - roepnaam Ish of Ishy (Nagasaki, 8 november 1954) is een Japans-Engels auteur die onder meer de Booker Prize won en in 2017 de Nobelprijs voor Literatuur kreeg toegekend.
Hoewel Kazuo in Japan werd geboren, groeide hij vanaf zijn vijfde op in Guildford. In Engeland haalde hij in 1978 zijn bachelorgraad aan de Universiteit van Kent en twee jaar later een master creatief schrijven aan de University of East Anglia in Norwich.
(Bron:https://nl.wikipedia.org/wiki/Kazuo_Ishiguro)
Titel: Versluierde heuvels
Oorspronkelijke titel: A pale view of hills
Auteur: Kazuo Ishiguro
Vertaling: Paul de Bruin, Rita Lander
Pagina's: 224
ISBN: 9789025452544
Uitgeverij: Atlas Contact
Verschenen: november 2017 | 1pos
|
Een boek dat zich in sneltreinvaart laat lezen, de spanning is op elk moment aanwezig - op meerdere manieren. De schrijfstijl is soepel zonder dat het kinderachtig wordt. De uitkomst was voor mij een grote verrassing, zonder dat het (achteraf gezien) onmogelijk was te weten waar het naar toe zou gaan. Ik kijk uit naar een volgend boek! | 1pos
|
Het verhaal begint met: “Mijn moeder heeft de woorden gevonden.” Dat maakt direct nieuwsgierig naar dit verhaal. Het verhaal is eenvoudig maar toch ook een tikkeltje spannend, want wat is er op die zaterdagmiddag precies gebeurt. De moeder vertelt dat ze samen met haar broertje brood ging halen en ook nog van hun vader naar school moesten, waar de vader werkzaam was, om een brief te halen die hij was vergeten. Daar slaat het noodlot toe. “Was hij toen maar langsgekomen” en “Had het wel gemogen, was alles anders gegaan” zijn belangrijke zinnen maar veranderen het verhaal niet, want het loopt toch allemaal anders. Een verhaal met een boodschap waarbij Bram de hoofdrol speelt en zijn vader er stuk van is dat het allemaal anders is gelopen. Zijn zus voelt zich verantwoordelijk maar is het haar schuld wel? Een prachtige novelle die je keer op keer leest. De plaatjes in het boek passen er goed bij. Een echte aanrader wat mij betreft. | 1pos
|
Ik vond het een goed boek. Ik las het in een adem uit. En ik wist tot op het einde niet wie het gedaan had. Al had ik wel zo m'n vermoedens. Maar het bleef spannend of het ook echt zo was. Ik heb al lang niet meer zo lang achter elkaar gelezen!!! Ik was de wereld om me heen vergeten. | 1pos
|
De tiende thriller van deze schijfster en wat voor een! Vooral de setting is erg mooi, Benoordenhout, een chique buurt in Den Haag waar in een straat de buren elkaar eigenlijk niet kennen maar toch vreemde dingen gebeuren. En in september nog een hittegolf waardoor iedereen net iets vermoeiender en minder alert is. De extra zin "Soms kun je maar beter niet weten wat je buren doen" is erg herkenbaar.
Je vliegt door het boek heen, de personages van waaruit je het verhaal volgt, wisselen elkaar erg snel af en dat leest heel lekker weg.
Het boek begint op dinsdag 13 september 2016 met een krantenbericht dat er in de Schilderswijk een vrouw is vermoord en haar handen ontbreken. Is zij het zoveelste slachtoffer van de Duinmoorden?
Daarna volg je het leven van de buurtbewoners uit de straat in Benoordenhout, 3 dagen voor 13 september. Je maakt kennis met Agnes en Harry, een stel dat door het winnen van 2 miljoen een huis in deze chique buurt kunnnen veroorloven. Zij is schoonheidsspecialiste en hij werkt bij een uitvaart ondernemer.
Iets verderop wonen Bo en Guusje. Guusje heeft net het huis uit de erfenis van haar oma gekregen en is nog niet helemaal zeker of ze daar echt met Bo, met zijn losbandige leven, wil gaan samenwonen.
En Wouter van Reijnsbroek, een knappe en snelle zakenman met een chauffeur en secretaresse en eigenaar van een hippe strandtent.
De Duinmoorden worden onderzocht door rechercheur Anja Bolt en een van haar beste vriendin, Britt van Dijk, die net is verhuisd naar Den Haag.
Vooral het gebrek aan communicatie tussen de hoofdpersonen, de hitte, de gedachten van de dader en de diverse verdenkingen maken dit een mooie en spannende thriller! | 1pos
|
De laatste wilde dieren heeft nogal wat Britse prijzen in de wacht gesleept, dus de verwachtingen voor de Nederlandse uitgave zijn hooggespannen en dit is volkomen terecht. De laatste wilde dieren is een boek dat een leven lang met je meegaat. Piers Torday heeft hier een meesterwerk afgeleverd en het leukste is: het is het eerste deel van een serie!
Het zit de 12-jarige Kester niet mee in zijn leven. Zijn moeder is overleden, waar zijn vader zich bevindt weet hij niet precies en het ergste van alles is: hij woont al zes lange jaren in een tehuis. En nee, het is er niet gezellig. Het eten is er vies en de suppoosten zijn gemeen, maar het ergst van alles en iedereen vreest hij toch de dokter.
Kester leeft in een wereld die door een ramp volledig is veranderd. Het leven op het platteland is niet meer toegestaan en alle dieren zijn uiteindelijk gestorven. Behalve wat kakkerlakken en ander ongedierte, die konden het smerige voedsel wel overleven. Het land is verlaten en verboden terrein, buiten komen is niet toegestaan, want het gevaar dat het virus bij de mens terechtkomt is eenvoudigweg te groot. Kester woont daarom met heel veel kinderen in dat verschrikkelijke internaat.
Er zijn veel regels in het tehuis en een ervan is dat je geen contact mag hebben met ongedierte. En laat de kakkerlak nu de enige zijn die Kester graag mag. De Generaal, zoals de kakkerlak heet, vraagt Kester om hulp en samen met de duiven helpen de kakkerlakken Kester om het weeshuis te ontvluchten. Maar wie redt nu wie? Kester de dieren of zij hem? Ga mee op avontuur en je weet het!
Dit boek kent een prachtige vertelstem, namelijk die van Kester. En dat is bijzonder omdat hij de lezer rechtstreeks aanspreekt. Hij vertelt je heel rustig zijn bijzondere avontuur. Het is sowieso bijzonder dat hij je dat verhaal vertelt, want Kester kan helemaal niet praten. Hoewel Kester wel met de dieren kan communiceren, lukt het hem bij de gemene dokter niet om er ook maar één woord uit te persen.
Kester praat niet meer sinds zijn moeder is overleden. Hij denkt soms aan haar en dat is zo mooi beschreven. Toch wordt het boek nergens sentimenteel, integendeel, het is juist ongelofelijk spannend. Dit is echt een boek voor kinderen die hun meters in het lezen graag willen maken. Het meer dan driehonderd pagina’s dikke boek lees je echt in een ruk uit. En dat geldt voor jong en oud. Niemand kan de wereld die Torday heeft geschapen weerstaan. Bij dit boek lach je hardop, pink je soms een traantje weg en lees je vooral snel verder omdat het zo ontzettend spannend is.
Het omslag is erg mooi geworden. Vol met details die in het boek terugkomen. Vreemd dat er niet voor het originele gele omslag is gekozen, dat was veel vrolijker. De kaart binnenin is er een om van te smullen. Zoveel kleine details waar je uren naar kunt staren. Het is gebaseerd op schetsen van de auteur zelf, maar Thomas Flintham heeft het boek heel goed aangevoeld en er een kunstwerkje van gemaakt. Prachtig uitgegeven.
Negatieve opmerkingen of kritiekpunten? Ehhh, nee eigenlijk niet. Hoewel een goedkopere paperback snel welkom is, dan past deze in december in iedere kinderschoen. | 1pos
|
Hij had altijd gedacht dat hij in bijna tachtig jaar enig uitsluitsel zou krijgen over de vraag waartoe je eigenlijk op aarde was. Maar nu wist hij dat het leven je voor de gek hield. Dit is een citaat uit het mooie boek van de jeugdjaren van Joachim Fest en over zijn vader, een leraar in Berlijn. Hitler komt aan de macht en veel veranderd er in de maatschappij. Fest verzet zich koppig tegen de nieuwe maatschappij en wordt zelfs ontslagen door de rector. Mensen die te vertrouwen waren veranderen plots van gedachten en waaien met de nieuwe wind mee. Sommigen om hun hachje te redden en anderen uit opportunisme. Het is een moeilijke tijd voor mensen die hunzelf willen zijn. Het is een zeer mooi boek, met als enig nadeel dat er veel passages in voorkomen die verwijzen naar muziek en literatuur en enige kennis is wel aan te raden. Ik heb deze stukken overgeslagen. Dit boek is vooral bijzonder belangrijk over hoe een man die zijn rug recht hield alsnog de kracht vond om tegen alle redelijkheid in toch zijn weg wist te vinden. | 1pos
|
Titel: Tango met een knal Auteur: Yara March Uitgever: 202
Publishers Pagina's: 315 Genre: Thriller/Roman Verschenen: 26
September 2014 Recensie door Lydia Buist
Eerder verschenen van deze auteur is ‘Cupcakes en een koffer’. Yara
March grijpt elke gelegenheid aan om te dansen. Haar grootste
passie is echter schrijven. Ze schrijft als een speer, ze is nu al
bezig met haar derde boek ‘Geknipt voor haar’. Aan het eind van
‘Tango met een knal’ wordt de lezer nog getrakteerd op de eerste
drie hoofdstukken van haar derde boek, dat zal verschijnen in het
voorjaar van 2015. Omschrijving Tango dansen is de
grote passie van Carry-Ann. Ze gaat niet voor niets graag naar haar
zus Merle die in Argentinië woont. Als Merle een ongeluk krijgt,
biedt ze spontaan aan haar te gaan helpen. Ze komt voor moeilijke
keuzes te staan als ze erachter komt dat op de haciënda van de
buren twee knappe broers wonen, die ook nog eens goddelijk de tango
dansen. Het gevaar blijkt echter niet alleen in de liefde te
schuilen. Brandstichting, sabotage, moord, liefde en bedrog vormen
de ingrediënten voor de uiterst explosieve situatie waar ze in
terecht komt. Ineens blijkt haar leven op het spel te staan.
De cover is mooi, een gevuld wijnglas met een weerkaatsing
van een dansend echtpaar. Het wijnglas staat op de voorgrond. Twee
kenmerken die centraal staan in dit boek. Yara March
heeft een fijne schrijfstijl, korte hoofdstukken, humor, spanning
en romantiek. Het verhaal wordt verteld door meerdere personages en
samen vormt het weer een mooi geheel. Yara heeft de personages en
de achtergronden over het land Argentinië (waar dit verhaal zich
afspeelt) goed uitgewerkt. De hoofdpersoon Carry-Ann heeft me
geraakt: wat een wilskracht en een doorzettingsvermogen! Ondanks de
raadselachtige gebeurtenissen die plaatsvinden op de plantage van
haar zus Merle en haar zwager Carlos en ook bij de buren waar de
twee knappe broers Luc en Enrique wonen en een wijnplantage hebben,
voel je de saamhorigheid. Carry-Ann maakt kennis met de knappe
buurman Luc, samen delen ze dezelfde passie, namelijk dansen. Al
deze gebeurtenissen weet Yara goed te beschrijven. Het begint met
een spannend proloog, het plot was voor mij een verrassing: wie had
dat gedacht? Ik bleef tot de laatste uurtjes lezen en knalde door
het boek heen, de woord ‘stoppen’ en ‘naar bed gaan’ kwamen tijdens
het lezen van dit boek niet in mijn woordenboek voor. ‘Tango met
een knal’ is een boek wat je zeker moet lezen. | 1pos
|
Lizzie belooft haar grootvader op zijn sterfbed om op zoek te gaan naar de waarheid en te zorgen voor gerechtigheid. Tijdens haar zoektocht komt ze tot de ontdekking dat er binnen haar familie geheimen bestaan en dat niet alles zo simpel of vanzelfsprekend is als het in eerste instantie lijkt.
Het beeld dat Lizzie van haar grootvader Bodo had blijkt anders te zijn dan Lizzie altijd gedacht heeft. Dat dit alles te maken heeft met het leven tijdens de tweede wereldoorlog wordt in de loop van het verhaal duidelijk.
Tijdens de zoektocht naar de waarheid groeit Lizzie ook als persoon, doordat zij kennismaakt met andere mensen die ook met dit geheim verweven zijn en doordat zij zich anders gedraagt dan haar familie en man van haar verwachten.
Het is een goed geschreven verhaal wat door de boeiende schrijfstijl maakt dat je door wil lezen.
De verrassing aan het einde van het boek, maakt de cirkel van het verhaal rond.
Een verhaal wat je laat glimlachen en je ontroerd. Maar vooral een verhaal wat blijft hangen. | 1pos
|
De hoofdpersoon is Jules. Als hij negen is, komen zijn ouders om bij een auto-ongeluk. Het gezin valt uiteen en Jules, zijn zus Liz en broer Marty gaan naar een internaat. Ze groeien uit elkaar. Ze zijn beschadigd en voor voor elk van hen is het moeilijk om het leven weer op de rit te krijgen. Hun moeilijke en eenzame jeugd blijft hen lang achtervolgen.
Mijn leesdoel was te onderzoeken of het terecht is dat deze roman een hype is. Positief is het leesplezier dat dit boek mij bracht. Het is een echte pageturner. De kracht zit in de personages. Ze komen tot leven. Alle grote thema's zijn aanwezig: blijdschap, verdriet, eenzaamheid, verlies, relatieperikelen, maar bovenal liefde. Allemaal heel herkenbaar. Positief is ook de structuur: tijdwisselingen, vooruitwijzingen die spanning oproepen. Knap en geraffineerd gedaan.
Toch heb ik ook wel wat bedenkingen.
De stijl is redelijk, maar zeker niet geweldig. Soms vind ik de woordkeus en de beeldspraken vergezocht, zelfs af en toe tenenkrommend.
De titel zou ook gepast hebben bij een vijfstuiverromannetje. Jammer.
Het gebruik van verhaalmotieven kan een boek sterker maken, maar als je het overdrijft is het effect wel erg bedacht.
Als dan ook nog in de tweede helft iets heel dramatisch plaatsvindt, wordt het alles bij elkaar wel erg veel. Over de top, melodramatisch? Desondanks kreeg de schrijver het voor elkaar dat ik met tranen in de ogen zijn verhaal las.
Een gesloten einde is niet altijd geloofwaardig en literair verantwoord, maar voor veel lezers wel aantrekkelijk. Een knieval van Benedict Wells voor het grote publiek en de verkoopcijfers?
Alles afwegend is mijn oordeel toch positief. Wells heeft mij vele uren leesplezier bezorgd en ik begrijp dat deze roman de hype van 2017 is.
Dat de uitgave zo prachtig is, werkte ook mee. Een schitterende, wat geheimzinnige foto op de papieren omslag. Trek die eens weg en je zult opnieuw verrast worden. Mooie witte en gouden letters op de kaft, een aanwinst voor je boekenkast. Uitgever Meulenhoff verdient hiervoor een groot compliment! | 1pos
|
In 2015 overleed Lia Wiersema: eigenzinnig, excentriek, wispelturig, egoïstisch én de moeder van Tommy Wieringa. In Dit is mijn moeder vertelt hij verhalen over zijn moeder en schildert hij hun relatie voor en na haar overlijden. De titel van het boek stemt tot nadenken. Immers: Lia Wiersema is er niet meer. Waarom dan toch een titel in de tegenwoordige tijd, alsof ze nog leeft? Alsof Wieringa haar wil voorstellen aan de luisteraars die naar zijn verhalen komen luisteren. Wil hij een tegenwicht bieden aan mensen die alleen maar lovend over haar spreken of wil hij juist laten weten dat hij achteraf begrip en trots voelt voor de manier waarop ze geprobeerd heeft haar leven te leiden, ook al ging dat ten koste van anderen?
Uit het boek wordt duidelijk dat Wieringa opgegroeid is in een disfunctioneel gezin. Zijn moeder verliet zijn vader om bij haar nieuwe geliefde te gaan wonen. Al na één nacht besloot de toen twaalfjarige Tommy dat hij liever naar zijn vader ging, waar hij liefdevol verwaarloosd zou worden, dan bij zijn moeder te blijven, die vooral aandacht voor zichzelf had en het liefst huis en haard verliet om te gaan reizen. De relatie met zijn moeder is complex en lijkt op een knokpartij waarbij alles geoorloofd is om elkaar zo hard mogelijk te raken. Tegelijkertijd spreekt er ook veel liefde uit de verhalen. Ze kunnen niet met elkaar, maar ook niet echt zonder elkaar en pas als iemand er niet meer is, weet je wat je mist.
Lezers die het werk van Wieringa goed kennen, zullen zijn moeder herkennen in eerdere werken. In Joe Speedboot zien we haar terug als de moeder van Joe, die trouwt met Papa Afrika. In Caesarion sterft de moeder van Caesarion aan niet-behandelde borstkanker: net als Lia Wiersema en in De heilige Rita verlaat de moeder haar gezin voor een nieuwe liefde. Ook de toon van het boek is zoals we die van Wieringa kennen: licht cynisch, ironisch (zoals in De familie onderweg) en soms zo liefhebbend, zoals in Hun stemmen. Hier stelt hij dat we van onze doden als eerste hun stem vergeten. Bij het verwijderen van overleden contacten uit zijn telefoon (‘die malle dodenherdenking’) kan hij het echter niet over zijn hart verkrijgen om zijn moeder te verwijderen. Haar geloof in het leven na de dood was zo sterk, dat ‘ik het wil kunnen zien als ze me belt’ (of om haar stem te horen als hij de voicemail krijgt?).
De doden zijn in handen van de levenden en het is aan de levenden om te bepalen wat ze zich van de doden willen herinneren. Wieringa realiseert zich dat als hij in Amazone vertelt over die keer dat hij er met de zweep van langs kreeg van zijn moeder, omdat hij lamzakkig op zijn paard zat tijdens de paardrijlessen. Dat had hij onthouden, en niet de momenten waarop ze hem opgetild, geknuffeld en getroost had. Ineens vraagt hij zich af wat zijn dochters zich van hem zullen herinneren.
Als zijn moeder is overleden, krijgt Wieringa een doos met oude brieven en kaarten van een vriend van zijn moeder. De brieven gaan over de tijd dat het gezin op Aruba woonde en waarin ze als gezin dicht naast elkaar leefden. Deze tijd eindigde toen ze terugkwamen in Nederland. Het brengt Wieringa tot de uitspraak dat alleen de dingen die geschreven zijn, een kans hebben om echt te zijn. De rest bestaat uit projecties, vertekende herinneringen van haperende geheugens. Komt de lezer hier bij de betekenis van deze roman? Door alle verhalen en herinneringen op te schrijven, geeft hij zijn moeder de kans om echt te zijn en niet alleen als personage in een boek te fungeren. En dat is een liefdevol gebaar naar de vrouw die haar eigen leven bestemde en haar eigen dood verkoos. | 1pos
|
Het is omdat Kazuo Ishiguro dit jaar (2017) de Nobelprijs voor Literatuur kreeg, maar anders was ik niet begonnen aan zijn 'De rest van de dag' uit 1989. Een butler die terugkijkt op zijn dienst bij een Engelse lord in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw, prikkelt mijn nieuwsgierigheid niet. Maar wat een fantastisch boek bleek dit te zijn!
Ishiguro, geboren in Nagasaki in 1954, woont sinds zijn vijfde in Engeland, laat het verhaal vertellen door de butler van Darlington Hall, mr. Stevens. Die gaat een paar dagen op reis, op aanraden van zijn nieuwe werkgever, een Amerikaan. Stevens accepteert het aanbod alleen omdat hij vergissingen in zijn werk is gaan maken. Fouten die, meent hij, het gevolg zijn van een verkeerde werkindeling. Waar Stevens voorheen een ploeg aanstuurde van 28 mannen en vrouwen, moet hij het nu met drie assistenten doen. Hij verwacht dat als juffrouw Kenton, die jaren onder hem heeft gewerkt, terugkeert als vijfde personeelslid, het allemaal weer goed zal gaan. Sprak er ook niet uit haar brief een heimwee naar Darlington Hall? Tijdens het uitstapje kan hij haar bezoeken om te vragen of ze weer in dienst wil treden.
Na deze proloog ontwikkelt het verhaal zich in de zes dagen van de reis. De voorvallen van elke reisdag roepen herinneringen op aan al die jaren van butler zijn. Ishiguro bouwt meesterlijk de spanning op door heel subtiel informatie te doseren. Het begint met iemand die Stevens aanraadt een wandeling te maken een heuvel op voor het mooiste uitzicht van Engeland. “U krijgt er spijt van als u niet even naar boven loopt.” Het zijn gebeurtenissen die elke toerist meemaakt. Pas aan het eind van het boek besef je het belang ervan. En dat geldt ook voor de herinneringen. Ze vullen het verleden van de butler in en schetsen ook een vergeten beeld van de jaren dertig waarin aristocratische Engelsen geen gevaar zien in de opkomst van de Nazi's in Duitsland.
Loyaliteit, werk versus privé, politieke idealen of pragmatisch handelen, het verhaal van de butler is een verhaal over keuzes zoals iedereen die maakt in zijn leven. Tegen de tijd dat de tragiek, die vanaf het begin achter het verhaal schuilt zonder dat je er de vinger op kunt leggen, volledig tot je doordringt, zijn we al in de avond van de laatste dag. Ishiguro zorgt voor een verrassend slotakkoord dat maakt dat de titel van het boek voor altijd bij je blijft. | 1pos
|
Norse Mythology is een verzameling Noorse mythen, vertelt in de stijl van Gaiman en opgebouwd in zo’n volgorde dat de verhalen elkaar grotendeels chronologisch opvolgen. Het begint met het ontstaan van alles en eindigt met het epische gevecht tijdens Ragnarok. Hierin komen bekende goden zoals Thor, Odin en Loki voor, maar je leert ook een heleboel minder bekende goden kennen.
Dit boek is niet zozeer opgebouwd als één verhaal, maar eerder als stukjes van een groter verhaal. Zoals Gaiman aan het begin van het boek zelf aanhaalt zijn niet alle Noorse mythen bewaard gebleven en er ontbreken dus ook een aantal stukken in dit grotere verhaal van de Noorse goden. Gaiman heeft geprobeerd om er toch één geheel van te maken door de mythen in chronologische volgorde te vertellen, maar persoonlijke bleef het toch meer aanvoelen als aparte verhalen, die zich in één wereld afspelen. Dit vond ik persoonlijk niet echt een minpunt, omdat de aparte verhalen op zich erg leuk waren om te lezen, maar daardoor kwam het boek toch wat informatiever op me over. Alsof Gaiman de lezers gewoon de bestaande Noorse mythen wilt laten zien. Zijn schrijfstijl voelde in dit boek voor mij ook wat informatief. Hij heeft een erg unieke schrijfstijl en ik heb nog niet super veel van zijn boeken gelezen, maar naar mijn mening komt deze pas echt tot zijn recht in een origineel fictiewerk waar hij zelf zijn, soms wat gekke, ideeën in heeft kunnen verwerken. Om mythen minder informatief en meer als literaire pareltjes voor te stellen, is er toch een soort van poëtisch element nodig. Maar natuurlijk kan er ook gezegd worden dat de Noren zich nu ook niet zo “poëtisch” gedragen en daar dan een poëtische schrijfstijl aan linken zou misschien ook niet alles zijn.
Ik geef dit boek 4 sterren, omdat het ik het erg interessant en leuk vond om over de Noorse goden te lezen. De Noorse mythen zij niet zo bekend en daardoor ben ik nog meer geïntrigeerd wanneer er een boek over verschijnt. Ik vond Gaimans schrijfstijl niet helemaal passen bij deze manier van vertellen, maar dat stoorde me niet heel erg doordat ik zo geïnteresseerd was in de mythen op zich. | 1pos
|
Rose had vroeger grootse dromen, ze zou kunstenares worden en vertrekken van de bloemkwekerij van haar ouders. Maar toen werd ze zwanger én ziek en kreeg ze een dochtertje met gebruiksaanwijzing.
Haar zusje Lily was altijd helemaal thuis op de kwekerij en zag zichzelf daar blijven, maar door de confrontatie met Antoinette, het dochtertje van Rose, en het feit dat haar vriendje het uitmaakte, was zij juist degene die vertrok en niet terugkeerde.
Nu vraagt Rose, wiens hart het binnenkort zal begeven, Lily om toch terug te komen en om Antoinette op te vangen. Kan Lily haar veilige leventje, waarin haar eigenaardigheden op de achtergrond zijn geraakt, achterlaten en de zorg op zich nemen van dat meisje dat haar zo aan zichzelf doet denken?
De 10-jarige Antoinette is een heel bijzonder meisje. Ze heeft een vorm van autisme, maar ze is niet goed in een hokje te plaatsen. Ze hoort muziek in mens en natuur en hoort het ook als die muziek valse noten heeft en diegene/datgene dus niet in orde is. Antoinette heeft de gave om de muziek weer zuiver te maken, waarmee ze dus kleine wonderen verricht, maar dat gaat wel ten koste van haar eigen gezondheid. Nu haar eigen moeder doodziek is, frustreert het haar dat ze haar niet beter kan maken. Zij en Lily moeten heel erg aan elkaar wennen én ze zullen allebei moeten leren leven met het feit dat Rose er binnenkort niet meer zal zijn…
Je krijgt het verhaal mee vanuit Antoinette, wat het heel bijzonder maakt, je krijgt een kijkje in het hoofd van een bijzonder mens, vanuit Lily, waardoor je meeleeft met alle gevoelens die haar heen en weer slingeren, en vanuit Rose in dagboekvorm, waardoor je een kijkje krijgt in het verleden en hoe alles gelopen is. En dan die setting: een wereld vol bloemen, vol kleur en geur! Een wereld vol betekenis ook…
Dit verhaal over familie, liefde en opoffering is gewoonweg betoverend. Ik zat er helemaal in en werd echt onderdeel van het mooie, maar trieste verhaal van Rose, Lily en Antoinette. Een bijzonder mooi boek over een bijzonder meisje! | 1pos
|
Het boek was wel goed. Maar het is niet een van de betere boeken van John Green. Heb wel genoten van de alle minuten dat ik las. | 1pos
|
Big data is inmiddels een begrip geworden dat vrijwel iedereen bekend in de oren klinkt. Zeker nadat voormalig medewerker van de CIA, Edward Snowden, de hele wereld vertelde over PRISM, het programma dat door de National Security Agency (NSA) wordt gebruikt om inlichtingen te verkrijgen uit de digitale gegevens die gebruikers van software en apparatuur van Microsoft, Yahoo!, Google, Facebook, YouTube, Skype, Apple, e.a. achterlaten.
Ongeveer tegelijkertijd kwam het boek De Big Data-revolutie van Viktor Mayer-Schönberger, Kenneth Cukier uit, waarin niet alleen aandacht werd besteed aan de nadelen van het gebruik van Big Data, maar ook aan de voordelen. Wat Viktor Mayer-Schönberger en Kenneth Cukier vooral benadrukken is dat er haast moet worden gemaakt met het aanpassen van de privacywetgeving en de rechtspraak, omdat de huidig regels en wetten niet meer voldoen.
Alex Pentland, de schrijver van Sociale Big Data, is het daarmee volkomen mee eens. In het hoofdstuk over Datagedreven samenleveningen, schrijft hij bijvoorbeeld
Een belangrijke reden om dit nieuwe beleid op te stellen is dat onze data meer waard zijn wanneer ze worden gedeeld, omdat ze de basis kunnen vormen voor verbeteringen in het systeem van de volksgezondheid, het vervoer en het openbaar bestuur [...]
Een goed voorbeeld daarvan is Google Flu, dat zowel door Mayer-Schönberger en Cukier als Pentland wordt genoemd. Google legt uit dat ze "hebben ontdekt dat er een sterk verband is tussen het aantal mensen dat zoekt naar grieponderwerpen en het aantal mensen dat daadwerkelijk griepsymptomen heeft. Natuurlijk is niet iedereen die zoekt naar 'griep' zelf ziek, maar als alle griepgerelateerde zoekopdrachten samen worden bekeken, wordt er toch een patroon zichtbaar.[...] Door te analyseren hoe vaak deze zoekopdrachten worden uitgevoerd, kunnen we een schatting maken van de verspreiding van griep in verschillende landen en regio's wereldwijd."
Pentland stelt vervolgens dat als de verspreiding kan worden voorspeld, deze vanzelfsprekend ook een halt kan worden toegeroepen, waarmee het gevaar van een pandemie veel kleiner is geworden. Helaas voor Pentland (en Mayer-Schönberger en Cukier) werd begin dit jaar bekend dat Google Flu Trend de verspreiding van de griep lang niet zo goed meer voorspelt als in 2009 en 2010. De oorzaak daarvan is moeilijk te vinden aangezien Google niet vertelt welke zoektermen ze gebruiken en op welke manier ze tot hun conclusies komen. Waarmee, zijns ondanks, wordt aangetoond dat het pleidooi van Pentland voor verandering van de privacywetgeving en data-eigendom van groot belang is, omdat controle van gebruik en analyse-uitkomsten van cruciaal belang is.
Wat Pentland echter met dit boek vooral wil bereiken is dat de top van de overheid en het bedrijfsleven afstapt van het uitsluitende individugerichte economische en politieke denken en daar sociale interacties bij betrekt. Hij laat zien dat sociaal leren en sociale druk de primaire krachten zijn die veranderingen in cultuur bewerkstelligen en dat je door daarop in te grijpen de veranderingen kunt (bij)sturen. Zo liet de Bank of America de medewerkers van hun enorme call center één voor één koffiedrinken omdat dat 'gepraat met elkaar' toch nergens toe diende; de scripts vertelden tenslotte precies wat er gevraagd en gedaan moest worden. Het was daarom efficiënter om de medewerkers niet alleen op hun werkplek gescheiden te houden, maar ook tijdens de diverse pauzes. Toen echter, op basis van aanbevelingen van Pentlands team besloten werd om alle leden van een team gelijktijdig pauze te gunnen, schoot de productiviteit van het call center met 15 % omhoog. Mensen leren van elkaar, ook in pauzes. Of misschien wel juist in pauzes. Bij het koffiezetapparaat.
Pentland bespreekt in het boek diverse voorbeelden, legt daarbij uit op welke wijze de gegevens werden vergaard, wat die gegevens vertelden en wat er op basis van die gegevens geconcludeerd werd. En welke gevolgen een aanpassing had. Soms, overigens, was de aanpassing niet meer dan laten zien welke sociale interacties tot dan toe hadden plaatsgevonden. Zien dat de afdeling klantenservice totaal geïsoleerd is en dus niet op de hoogte van de veranderingen en nieuwigheden, zorgt ervoor dat interactie wordt aangepast door de marketingafdeling. Dat is al prikkel genoeg.
In de appendix Wiskunde wordt het het model besproken waarmee de invloed, het sociale leren en de sociale druk tussen individuen in een systeem gemodelleerd wordt. Het is het enige deel van het boek waarin veel aandacht is voor de wiskundige onderbouwing van Pentlands theorieën. Hij streeft er in de rest van het boek naar om de wiskundige formules handen en voeten te geven door duidelijke uitleg van de door hem gebruikte termen als ideeënstroom, exploratie, betrokkenheid, echokamers, sociale druk, sociaal leren en collectieve intelligentie, maar vooral door een fiks aantal prima voorbeelden die laten zien wat er met deze termen bedoeld wordt. Hij laat bijvoorbeeld zien hoe je ervoor kunt zorgen dat de creativiteit en productiviteit van een stad omhoog gaat zonder dat de criminaliteit ook omhoog gaat. Met andere woorden, hoe ervoor gezorgd kan worden dat er een dorpse sfeer is (betrokkenheid), maar de inwoners wel veel en vaak met nieuwe ideeën in aanraking komen (exploratie) waardoor de creativiteit en productiviteit stijgen.
Zoals gezegd wil Pentland wereldleiders, mensen in de top van overheden, multinationals en andere bedrijven vertellen dat er meer is dan markten, individuen en concurrentie. Eigenlijk wil hij ze - opnieuw - laten laten luisteren naar Adam Smith en hoopt hij dat dit boek daaraan bijdraagt. Ik hoop dat met hem. Aan de kwaliteit van vertellen en de begrijpelijkheid zal het niet liggen.
It is human nature to exchange not only goods, but also ideas, assistance and favors out of sympathy. It is these exchanges that guide men to create solutions for the good of the community.
Adam Smith.
Zie ook:
- VPRO Tegenlicht: Alex Pentland
- PRISM (wikipedia)
- Google.org Flutrends
- Google Flu Trends is no longer good at predicting flu, scientists find of Google Flu Trends (wikipedia)
- Dossier Big Data van The Guardian (verzameling Engelstalige big data verhalen)
- Reinventing society in the wake of Big Data
- Sandy Pentland: "Social Physics: How Good Ideas Spread" (Talks at Google) | 1pos
|
In het tweede deel van deze trilogie worstelt Esther nog steeds met haar wolveneigenschappen. Ze wil weer normaal worden. Maar om weer normaal te worden, zal ze het antiserum moeten zien te vinden. Samen met Jonathan, die inmiddels een zeer goede vriend is geworden, gaat ze op jacht naar het antiserum. Ze moeten wel uit de handen blijven van Arne en de andere figuren van Crustonic. Dat is het bedrijf waar Arne, Nathan en Nikita voor werken. Zij willen niks liever dan Esther in handen krijgen… Dat is al moeilijk genoeg. Bovendien heeft Esther het zwaar op school , waar haar leerprestaties lijden onder haar wolvendriften en waar Sandra haar voortdurend pest. Jonathan en Milla zijn haar enige vrienden. En dan heb je Hector nog….Esther wil hem niet teleurstellen. Maar ze moet het antiserum hebben… Alsof het allemaal al niet lastig genoeg is, heeft de school een driedaags uitstapje georganiseerd. Hoe gaat ze dit allemaal combineren?
De karakters van de hoofdpersonen zijn goed uitgewerkt. Je kan je goed in Esther inleven, je voelt haar emoties en angst en wil zo graag dat ze weer normaal kan leven. Het moet echt niet fijn zijn. Het karakter van Nikita vind ik het leukst , vooral haar accent. En ik heb een zwak voor Hector. Hij is zo herkenbaar maar toch heeft hij iets wat niet uit te leggen is. Hij is zorgzaam, streng maar rechtvaardig, geheimzinnig… Sandra is mijn minst favoriete karakter. Wat een secreet. Haar zou ik graag achter het behang plakken..
De hoofdstukken zijn niet al te lang, het leest lekker vlot. Er zit veel spanning en actie in, maar er komt ook haat, liefde, vertrouwen en humor in voor. Het is een boek voor 14 jaar en ouder volgens de cover, maar ik kan er zeer zeker van genieten.
Het verhaal begint met een spannende proloog, die naar meer smaakt. Het plot is spannend, je moet gewoon doorlezen. Of het Esther en Jonathan gaat lukken om het antiserum te pakken te krijgen? Dat mag je zelf gaan lezen.
Ik kan niet wachten op deel 3, ik wil weten hoe het verder gaat, wat het is nog niet voorbij. | 1pos
|
Wat hebben wespen, kauwgom, eenzaamheid, thermosflessen, oorlog en ochtendgloren, alsook nog 54 andere objecten en fenomenen met elkaar gemeen? Antwoord: Karl Ove Knausgård ‘nieuwe stijl’!
“Ik haalde de vliegenmepper uit de keuken en klom weer de ladder op. Ik had de kwast nog niet in de rode dikke verf gedoopt en de eerste streken gezet of daar klonk het gekrabbel weer. Al snel zat de eerste wesp op de rand, vloog op en begon om me heen te cirkelen; even later was ik opnieuw omsingeld. Ik sloeg naar ze en raakte er een paar, maar alleen in de lucht zodat ze slechts flink uit de koers werden geslingerd.” Quote uit Wespen. Een greep uit het leven zoals het elke dag is, of toch zou moeten zijn.
Herfst is het eerste boek van de nieuwe vierdelige reeks 'De vier seizoenen'. Geen verwijzing naar de vioolconcerten De Vier Jaargetijden van Vivaldi; deze serie moet echter wel een literaire compositie gaan worden.
De Noorse succesauteur steekt in Herfst doelgericht zijn voelsprieten uit naar de buitenwereld, naar de natuur waar hij adders, rubberlaarzen, kwallen en nog veel andere voorwerpen en verschijnsels aantreft. In zijn eerdere topserie 'Mijn strijd' weidt hij vaak uit over één thema, nu concentreert hij zich helemaal op het weergeven van beknopte indrukken en observaties. Als rode draad in deze roman schrijft hij drie brieven aan zijn (toen nog) ongeboren vierde kind, dochtertje Anne. Hoe mooi het leven is, maar eveneens hoe krachtig. Dit boek draagt hij vanzelfsprekend op aan zijn dochter, die het later zeker gaat lezen.
Het is aanvankelijk toch wel even wennen aan Knausgård ‘nieuwe stijl’. Hij schenkt zijn lezers een flink aantal literaire selfies van voorwerpen en verschijnsels. Fragmentarisch observeert hij de buitenwereld, de natuur en beschrijft wat hij dan ziet en aanvoelt. Met wisselend succes… Hij raakt je vooral, als hij emotioneel en met warmte over zijn gezin of over zichzelf schrijft. In sommige items wordt het ontastbaar en aldus erg oppervlakkig.
In de drie brieven toont hij aan dochtertje Anne – in een vaderlijke en liefdevolle toon – hoe de wereld er vandaag uitziet. De auteur brengt deze persoonlijke boodschappen op een ingenieuze wijze samen met zijn observaties van de - los van elkaar staande - objecten en fenomenen. Het uiteindelijke resultaat is evenwel opvallend harmonieus.
“Wat oorlog precies betekent, weet ik niet, maar ik verbeeld me dat ik soms bepaalde aspecten ervan kan bevatten, zoals toen ik een paar weken geleden een artikel las over sterfgevallen bij de autoraces, waarin stond dat er in het decennium na de Tweede Wereldoorlog geen veiligheidscultuur bestond omdat men gewend was geraakt aan de gedachte dat mensen dood konden gaan, het was bijna acceptabel geworden.” Quote uit Oorlog. Ook ontwijkt of vermijdt Knausgård de harde werkelijkheid niet.
Als opwarmertje voor wat nog komen gaat, is Herfst zeker een meevaller. Het is immers erg spannend om als schrijver na een magnum opus – wat de serie 'Mijn strijd' wel degelijk is – opnieuw met een reeks van start te gaan. Karl Ove Knausgård laat zich alvast opnieuw van zijn goede kant zien. Uitkijken dus naar Winter, Lente en Zomer? | 1pos
|
Ik erger me heel snel aan de schrijfstijl die thrillers hanteren. Meestal lijken de zinnen uit leerboekjes voor de lagere school weggelopen. IJslands Gambiet daarentegen vond ik een verrukking om te lezen. Mooi, gelaagd proza met elk woord op de juiste plaats. De verhaallijn was op het einde wel wat voorspelbaar, maar de ingenieuze opbouw en intrigerende personages maakten dit ruimschoots goed. Lezen dit boek. Geen hype dit, gewoon steengoed! | 1pos
|
Op zondag 15 oktober was er een boekpresentatie in Breda, waar heel geheimzinnig over werd gedaan. Door Marianne Vork, de uitgeefster van NAU, was ik uitgenodigd om bij deze boekpresentatie aanwezig te zijn, alsnog heel hartelijk dank Marianne
Van te voren kreeg ik een uitnodiging, die niet gedeeld mocht worden via Facebook, er was een speciale ontmoeting met de auteur Laurenz Mol, hij zou de titel van het boek prijsgeven, wat tot op dat moment nog steeds geheim was, en je mocht vragen stellen. De kapsalon van Laurenz was totaal verbouwd om de 600 genodigden te kunnen ontvangen. Er liep een roze loper van de kapsalon naar boekhandel Van Kemenade en Hollaers, waar als eerste de boekpresentatie gehouden zou worden.
Ik had de mazzel een privé gesprek met Laurenz te hebben en hij liet me zijn huis zien, waar het verhaal zich afspeelde. Voor de presentatie wist ik niet waar het boek over ging en waarom alles zo geheimzinnig werd gehouden, maar Laurenz deed dit aan mij uit de doeken.
Het verhaal gaat dus over zijn ex, die een enorme impact op het leven van Laurenz en zijn naasten heeft gehad. Omdat de hoofdpersoon in het verhaal, weleens verhaal zou kunnen komen halen tijdens de boekpresentatie en omdat Laurenz een gezellige middag wilde hebben, stonden bij de deur een paar potige beveiligers.
Laurens liet me een krantenknipsel zien, ingelijst en wel, over zijn ex. Ik vroeg nog "ben je misschien toch nog verliefd op deze man", maar hij zei dat het verleden tijd was. Ik denk dat deze knul altijd in het hart van Laurenz blijft zitten. Hij liet me ook zijn werkplek en foto’s van vroeger, waar hij toen al kappertje speelde, zien.
Het was moeilijk om wat vragen te stellen, want van het boek had ik alleen de cover gezien zonder titel en wist ik niet waar het over ging. Laurenz vertelde me waar het boek over ging, dus voor mij een primeur, maar op de boekpresentatie vertelde hij dit ook. Laurenz laat toch niet helemaal het achterste van zijn tong zien.
Verknipt dekt de lading van het boek en tijdens de boekpresentatie werd er duidelijk gemaakt dat er niet over de klanten van Laurenz geroddeld werd in het boek, maar dat het echt ging over de relatie met zijn ex vriend.
Het verhaal neemt je meteen vanaf het begin mee en is er één die je niet kunt weg leggen. Korte hoofdstukken, die je aansporen er nog één te lezen. Geen hoogdravende literatuur, maar eerder een heerlijke feelgood roman, of het ook zo Feelgood eindigt?
Laurenz zijn alter ego is Thierry van der Veen, een kapper en make-up artiest. Hij wordt regelmatig geboekt door grote couturiers tijdens shows. Wanneer Thierry een bijna 30 jaar jongere toy-boy ontmoet, Bennie, staat zijn leven op zijn kop.
Gaat het alleen om seks of is er toch ook liefde bij betrokken.
Liefde is liefde
Laurenz Mol
De gecompliceerde afkomst van Bennie brengen Thierry meerdere malen in benarde en vervelende situaties. Wanneer hij hier maatregelen voor treft, wordt dit niet in dank afgenomen.
De aangrijpende manier waarop hier een liefdesverhaal wordt beschreven maakt wel wat in de lezer los. Er worden geen details geschuwd, Laurenz Mol zet hier mee een Feelgood roman neer waarbij je meerdere malen moet slikken.
Daarom dus ook 4 dik verdiende sterren voor Verknipt . Een indringend waargebeurd verhaal.
Liefde maakt soms blind | 1pos
|
Na eerder kennis gemaakt te hebben met 'Duivelspiek' was 'Feniks' het tweede boek dat ik las van de hand van de Zuid-Afrikaanse schrijver Deon Meyer.
In Feniks staat het leven en lijden van inspecteur Mat Joubert centraal. Na het plotse en onverwacht overlijden van zijn vrouw is zijn leven volledig ontwricht en vecht hij tegen zijn persoonlijke demonen.
Gelijktijdig worden er een aantal bizarre moorden gepleegd en krijgt Joubert de opdracht deze op te lossen.
Feniks staat voor wedergeboorte en dit wordt zeer goed weergegeven in het verhaal.
Het boek is vlot en in de typische Meyer stijl geschreven. Meyers heeft immers een zeer suggestieve pen en weet zijn karakters zeer goed neer te zetten.
Net als in Duivelspiek is de plot buitengewoon goed maar blijft het spanningsgehalte een beetje te laag. Waardoor Feniks eerder het label van een politieroman krijgt, dan van literaire thriller.
Niettegenstaande is Feniks en zeker het latere werk van Meyer een aanrader! | 1pos
|
Dit boek gaat over Klaus Mann, de zoon van de grote schrijver Thomas Mann.
Rindert Kromhout neemt je mee door het jonge leven van Thomas en laat je voelen hoe het voelt om op te groeien in zulke voetsporen.
Ook schrijft Kromhout mooi over de onderlinge relaties tussen de familieleden, de hele hechte band met zijn zus Erika, en dat hij groeit in het contact met zijn jongere broertjes en zusjes, en hoe de relatie tussen zijn oom en vader zijn.
Daardoor geeft het je informatie over een beroemde Duitse familie waar je gewoon meer van wilt weten.
En voor de leek is dit zeker een goede kennismaking met het boek.
Het boek volgt de jonge Klaus in het volwassen worden en je groeit met hem mee, van een onbezorgde vroege jeugd naar het gevoel niet goed genoeg te zijn voor je vader.
En door dit gevoel schrijft hij een brief naar zijn vader.
Kromhout heeft door zijn manier van schrijven die erg toegankelijk is een boek geschreven die een groot publiek zou aanspreken.
Ook zijn de thema's in het boek ondanks dat het zich in het begin van de 20ste eeuw afspeelde herkenbaar in de tijd van nu.
De vormgeving van het boek is ook erg mooi gedaan, met mooie sierlijke bladzijden die aangeven in welke plaats en welke tijd het zich afspeelde. | 1pos
|
Dit laatste deel van de tweede trilogie van Irma Joubert sluit deze mooie serie af.
In dit, wederom, prachtige boek volg je het leven van Lettie Louw. De dochter van dokter Louw. Ook zij maakt deel uit van de vriendengroep van De Wet, Boelie, Christine, Klara en Annabel.
Het boek begint in het heden, Lettie praat met een studente die een historisch verhaal uit de 1e bron wil horen. In een ander lettertype spring je dan naar het verleden. Op een gegeven moment is het alleen maar verleden. Lettie haar leven, als dochter van de huisarts die de praktijk zal overnemen gaat natuurlijk niet over rozen. Lettie haar ouders zijn volslank, Lettie is ook volslank en wordt voor haar gevoel daardoor over het hoofd gezien. In elk geval heeft ze gevoelens voor een aantal mannen, maar helaas zijn die gevoelens niet meteen wederzijds. De meeste van de mannelijke vrienden zien Lettie als een goede vriendin.
Lettie valt wat af met de tips van Klara, doet wat aan haar kapsel en haar kleding en ze straalt, niet alleen van binnen maar nu ook van buiten. Marco, de broer van Antonio komt op advies van Antonio naar Zuid-Afrika omdat het klimaat er zoveel beter is als in de bergen in Italië waar hij woont. Aangezien zij dokter is wordt hij haar patiënt. Er begint iets te groeien tussen de twee en uiteindelijk komt het van een huwelijk. Ze krijgen zelfs twee prachtige dochters. Maar ook nu gaat Letties leven niet over rozen…
Het laatste stuk van het boek speelt 15 jaar later, en is dus weer terug bij het begin van het boek als de studente met Lettie praat.
Na het lezen van dit laatste boek van de trilogie ken je de families uit het kleine dorp en op de Plaas erg goed en eigenlijk verwacht ik ze dan ook bij een bezoek aan Zuid-Afrika zomaar tegen te komen :-) | 1pos
|
Wat een geweldig boek om te lezen !
In 1 dag uit..
Zonder de onderbrekingen had ik hem in een halve dag al uitgelezen.
Wat een verhaal !
We volgen 2 vrouwen in een verschillend tijdsbestek.
Emma ( toen ) en Jane ( nu ).
De vrouwen lijken qua uiterlijk op elkaar maar hebben totaal verschillende karakters en levens.
Beide wel getroffen door verdrietige gebeurtenissen en dat brengt hun toch in dezelfde situatie.
Zij gaan kijken in een huis die wel erg kil en strak is.
Beide vrouwen raken gecharmeerd van deze beroemde architect.
De huur is niet hoog maar wel zijn er vreemde voorwaarden en regels waar ze zich aan moeten houden.
Het verhaal pakte mij gelijk helemaal in ! Ik bleef maar lezen en sloot me volledig af van de wereld om me heen. Het leest door de korte hoofdstukken lekker snel weg. Vond het ook geen moeilijk boek.
Ik heb er van genoten ! Dikke 5 sterren wat mij betreft ! | 1pos
|
Mooi boek over 2 personen die elkaar ontmoeten op 9 november en afspreken elk jaar op 9 november elkaar te ontmoeten. Op driekwart van het boek komt het verrassingselement. Iets wat ik niet zag aankomen. | 1pos
|
Ik was de CU-ers mijn reactie nog schuldig
Met veel dingen die in de uitvoerige reacties hieronder staan, ben ik het eens. Inderdaad, een boek over gewone Nederlanders in de Tweede Wereldoorlog, waarvan je je voor kunt stellen dat je ouders, grootouders, ooms en tantes er tussen woonden en leefden. (Die van mij kwamen ook nog eens uit de Betuwe!). De beschrijving van de omgeving bracht me dan ook nostalgische gevoelens: de dijk, het pontje, boerderijen, een kersenbongerd, de wilgen en kastanjebomen.
De keuze tussen goed en kwaad, het denken over wie aan de goede kant staat, wie aan de verkeerde, speelt een belangrijke rol en er zijn vaak misverstanden en onenigheden over. De grenslijn blijkt vaak ook helemaal niet zo duidelijk.
Het portret van de lelijke hertogin intrigeerde me overigens behoorlijk! Schults zegt bijvoorbeeld : ‘de lelijke hertogin symboliseert voor mij het feit, dat ik buiten staat ben een vrouw aan te raken zolang Nederland bezet gebied is’. Het portret is in ieder geval belangrijk in Schults’, wat vreemde, relatie met Mies Evertse, de dame van 'de vissehanden met roodgelakte, spitse vinnen’. Deze Mies, oftewel Marianne Lestra zorgt uit wraak ervoor dat Schults in het Oranjehotel belandt. De scénes in deze Scheveningse gevangenis zijn af en toe hilarisch. Het hele boek zit trouwens vol met bedekte humor.
Mijn Duits heb ik ook weer opgehaald, vooral in het laatste deel van het boek komen aardig wat Duitse dialogen voor. En er komen oud-Nederlandse(?),woorden voorbij als: felien, facie, mauder, wat hem was gepasseerd. Maar toegegeven, een mooi boek! | 1pos
|
Kies voor mij is het eerste deel uit de Full Moon serie. Hoewel ik meer een fantasy, thriller fan ben, heb ik dit verhaal met plezier gelezen.
Stefanie heeft de personages geloofwaardig neergezet. Ze heeft meer geïnvesteerd in Camille en Jonathan dan andere schrijvers van romans van dit genre. Daarmee bedoel ik dat het verhaal goed staat. Goede interactie tussen de personages. Het is niet het standaard meisje-ontmoet-jongen-en-samen-worden-ze-gelukkig verhaal. Er komt veel meer bij kijken: pijn, verdriet, verlies, hoop, kansen...
Het erotische deel in het boek sprak mij iets minder aan, persoonlijk waardeer ik het meer als het niet zo expliciet beschreven wordt.
Het einde gaat iets te 'snel', had daar wat meer diepgang willen hebben net als in het begin van het boek. Ik struikelde soms over de Vlaamse woorden, maar niet zo erg dat het niet leesbaar is. De indeling van het boek is prettig: Camille en Jonathan komen afzonderlijk aan het woord.
Ik vond het een leuk boek om tussen mijn thrillers door te lezen. En heel stiekum wil ik wel weten wat er met hen gebeurt! | 1pos
|
Met een prachtige bijna tedere schrijfstijl weet Wells zijn lezer onlosmakelijk aan de hoofdrolspelers van dit emotionele verhaal te binden. Op jonge leeftijd verliezen Jules, zijn broer Marty en zijn zus Liz hun ouders door een tragisch ongeval. Ieder van hen verwerkt dit op zijn of haar eigen manier en ook in hun latere leven blijft de gebeurtenis een stempel drukken. We volgen Jules in zijn dromen en herinneringen waarin zijn geliefde ouders nog leven en vooral zijn moeder als een ideaalbeeld wordt geschetst. Hij realiseert zich steeds meer hoeveel kansen hij heeft laten liggen en keert vervolgens terug naar zijn jeugdvriendin Alva. Ook zij heeft met de vermissing van haar zus een traumatische jeugd gehad. Beiden zijn nooit over het grote verlies heen gekomen. Om de eenzaamheid te overwinnen ‘stichten’ ze een gezin. Een laat ontwaken dat voor de lezer tot in detail te volgen is. Hoe de jaren en de liefde Jules ontglippen, terwijl hij korte tijd het geluk in handen heeft en zichzelf in zijn beide kinderen terugziet: het moedige kind en het bangelijke kind.
Het citeren van teksten, schrijvers en songs voegt een extra laag toe voor de lezer. Het is mogelijk om je helemaal in dit verhaal onder te dompelen door muziekstukken te beluisteren (Pink Moon van Nick Drake, Via Con Me van Paolo Conte, Between the Bars van Elliot Smith) of gedichten en teksten op te zoeken (Rainer Maria Rilke, Ernest Hemingway, Bob Dylan, Vladimir Nabokov). Als het – zoals hier – op een goede manier gebeurt zijn die toevoegingen voor mij het toefje slagroom op de taart. En reden om een extra ster toe te kennen in mijn waardering.
Toegegeven: in de literatuur is het thema – op jonge leeftijd je ouders verliezen – niet echt vernieuwend. Denk aan Tom Sawyer, Oliver Twist, Heidi, Jane Eyre. Maar ook in het meer populaire genre is existentialisme een dankbaar onderwerp: Tarzan, Batman, Superman en Harry Potter. Het uitzonderlijke van Wells is dat hij er zo veel gevoel in legt en zijn karakters met zo veel liefde omgeeft.
Dit is een roman als het leven zelf: aantrekkelijk mooi en oneindig droevig. Een boeiend verhaal vol schoonheid, melancholie en wijsheid waarin je als lezer onlosmakelijk als een vlieg in een web gevangen zit. | 1pos
|
Eens in de zoveel tijd lees je een boek dat je bij blijft, zelf al ben je inmiddels drie of vier boeken of een langere tijd verder. Dit is zo'n boek voor mij. Een pareltje.
De zomer van 1998, op een strand van Zuid-Korea. Een meisje, de half Afro-Amerikaanse en half Zuid-Koreaanse Soo-min bevind zich als uitwisselingsstudente met haar vriendje op het strand. Ineens is er vreselijke chaos en Soo-min en het vriendje verdwijnen. Er wordt nooit meer iets van hen vernomen. Niemand weet of ze dood of levend zijn.
Jenna, de tweelingzus, blijft vertwijfeld achter in Amerika. Zij blijft altijd geloven dat haar zus nog leeft en probeert uit te zoeken wat er met haar gebeurd is.
Vanwege haar achtergrond, haar studie en werk, en haar persoonlijke reden wordt zij door de CIA benaderd om hen te helpen bij een opdracht. Een Noord-Koreaanse delegatie komt naar Amerika en de regering wil graag bepaalde inlichtingen hebben. Uiteindelijk stemt Jenna toe, in de hoop niet alleen haar land te kunnen dienen maar zo dichter bij de mensen te komen die haar kunnen vertellen wat er met Soo-min gebeurd is.
De tweede verhaallijn gaat over een vrouw in Noord-Korea, mevrouw Moon, en haar belevenissen en leven onder het juk van de Noord-Koreaanse totalitaire dictatuur. Hoe is het voor een gewone burger om op het randje van slavernij te leven? Welke ontberingen ervaren zij? Deze verhaallijn vond ik heel aangrijpend. Aan de hand van haar levensverhaal krijg je meer inkijk in hoe de Noord-Koreanen tegenover bepaalde zaken staan. Af en toe vreselijke momenten, die me naar adem deden happen. Een hoop eye-openers. Informatie over Noord-Koreaanse tradities, feiten en geschiedenis waarvan ik het bestaan niet eens vermoedde.
De derde rode draad vertelt het verhaal van Cho. Cho is een hooggeplaatste politicus, die deel uitmaakt van de delegatie die naar Amerika gaat. Cho heeft, zoals alle Noord-Koreanen, een gruwelijke hekel aan alle kapitalistische Amerikaanse varkens en steekt dat ook niet onder stoelen of banken.
Hoe kan Jenna in Godsnaam doordringen tot de mannen die bij deze delegatie horen, om een stukje vertrouwen te winnen en informatie te verkrijgen? Een moeilijke taak.
Het verhaal voert je van Amerika naar Parijs, en Noord-Korea. Als Jenna naar Noord-Korea gaat, onder de dekmantel van haar opdracht, zet ze daar zo goed en kwaad als het kan haar speurtocht voort. Als zij ontdekt wat er met Soo-min is gebeurd is het mogelijk al te laat.
Inmiddels gebeurt er iets verschrikkelijks in het leven van Cho, dat zijn leven volledig op zijn kop laat staan en waardoor hij tot nieuwe inzichten komt.
De verhaallijnen wisselen zich mooi af, en langzaam maar zeker merk je dat er naar een hoogtepunt wordt toegeschreven.
De verhaallijnen komen tegen het einde heel mooi bij elkaar.
Afgezien van een scene die nogal ongeloofwaardig overkomt vond ik dit een boek dat bol stond van de emoties, informatie en spanning.
Dit boek is een aanrader voor iedereen die van avontuurlijke thrillers houdt, met als achtergrond het leven in een land waarvan bijna niemand weet wat er zich allemaal afspeelt, omdat het bijna ondoordringbaar en onbekend is.
Van mij vijf sterren, en ik kijk uit naar een vervolg. | 1pos
|
Bekraste zielen is een meesterlijke thriller van top auteur R. j. Ellory.
Het verhaal speelt zich af in het Amerika anno 1964 in Californië en Texas. Het gaat over twee halfbroertjes die sterk getraumatiseerd zijn in hun jeugd en grotendeels zijn opgegroeid in een weeshuis en jeugdgevangenis. De halfbroertjes Clarence Luckman (Clay) en Elliot Danziger (Digger) lijken onafscheidelijk van elkaar maar hierin komt snel verandering als zij beiden door een ontsnapte moordenaar en psychopaat genaamd Earl Sheridan, gegijzeld worden.
Er wordt een grootscheepse klopjacht op touw gezet om de ontsnapte moordenaar te pakken te krijgen. Tijdens hun vlucht moeten de broertjes keuzes maken die voor beide heel anders uitpakken. Clay die onder een donker gesternte geboren is weet tijdens een overval van een winkel samen met het meisje Bailay te ontsnappen en vluchten samen verder. Digger trekt verder met Earl, die hij steeds meer als een super idool gaat zien. Als tijdens een bankoverval Earl wordt neergeschoten gaat Digger op eigen houtje verder en laat zich leiden door de geest van Earl, zijn grote voorbeeld. Ieder gaat zijn eigen weg, maar het lot heeft andere plannen en weet hun wegen weer te laten kruisen.
Het is een verhaal vol emotie geschreven. Het roept van alles in je op van onbegrip en diepe afschuw tot een gevoel van ontroering en een brok in de keel, en alles wat daar tussen ligt. Een boek wat je gelezen moet hebben!!
R.J. Ellory is er zeker in geslaagd om het top niveau van zijn vorige thrillers met dit boek te evenaren en krijgt van mij ook zeker 5 sterren. | 1pos
|
29 dates van Melissa de la Cruz gaat over een koreaans meisje genaamd Jisu. Ze zit in het laatste jaar van haar middelbare school. Zelf houd ze erg van fotografie, maar haar ouders vinden dat ze er te veel tijd in steekt en dat haar cijfers er hierdoor onder leiden. Daarom sturen ze haar naar een andere school in Amerika toe. Omdat ze ook de perfecte man voor haar willen vinden huren ze een matchmaker in. Door op seons te gaan, wat een ander woord voor dates is, leert Jisu een aantal jongens kennen. Maar niet echt iemand waar ze interesse in heeft.
29 dates leest vrij makkelijk weg en is vrij luchtig. Vooral de seons zijn vol humor. De schrijfstijl is fijn maar soms wel wat te makkelijk. Ideaal dus als je een engels boek wilt lezen maar nog niet zo gevorderd in je engels bent. Dat maakt het niet echt een boek wat ik normaal zo snel zou gaan lezen. | 1pos
|
'Een fakkel tegen het duister' is het tweede deel van de serie 'Vuur en As' van schrijfster Sabaa Tahir. Met dit keer niet alleen Laia als hoofdpersonage, maar ook haar voormalig tegenstander Elias. Laia was als verzetsstrijder de duidelijke tegenpool van het Masker Elias. Maar in het eerste deel hebben zij een bondgenootschap gesloten en zijn ze samen op de vlucht gegaan.
Bij de vlucht gaat dit deel verder en wisselen de hoofdstukken elkaar af tussen Laia en Elias wat het verhaal net een andere twist geeft dan het eerste deel.
Terwijl zij samen op de vlucht slaan, blijft Helene als bloedklauwier achter in de handen van de nieuwe bloeddorstige keizer Marcus. En hoewel Helene nog vecht tegen de gevoelens die ze voor Elias koesterde, stuurt Marcus haar achter het tweetal aan om hen gevangen te nemen.
Laia en Elias worden haar op de voet gevolgd door het landschap met net zo veel vriendschappelijke groeperingen als vijandelijke, op weg naar de Kaufgevangenis waar Laia's broer zit om hem te bevrijden. Maar met Helene en de Commandant, Elias' moeder, op hun hielen, lijkt de weg langer dan ooit.
De vlucht duurt lang en er komen veel nieuwe, maar ook bekende personages voorbij. De landkaart die voor in het boek te zien is, geeft een lijdraad waar de personages zich bevinden en hoelang de vlucht nog ongeveer zal duren. Dit als geheugensteuntje is geeft een positieve bijdrage aan het boek en het verhaal. Het is gemakkelijker te volgen en duidelijker waar elk personage zich bevindt. Daarnaast draagt het ook bij aan een filmisch aspect in het verhaal. Oriëntatie gaat gemakkelijker en je krijgt een beter beeld van hoe de omgeving eruit zou kunnen zien. Doordat dit ook goed in het verhaal verwerkt wordt, krijg je geen goed filmisch beeld, bijna alsof je naar een serie kijkt.
Er wordt, naast de actie en spanning, ook veel aandacht besteed aan het emotioneel welbevinden van de hoofdpersonages wat het verhaal realistischer maakt en meer diepgang geeft. Er valt misschien veel te zeggen over de hoeveelheid hier van, maar voor ervaren lezers heeft dit geen negatieve invloed op het leestempo en de interesse.
Als je het eerste boek in sneltreinvaart hebt uitgelezen dan zal het tweede deel je net zo gemakkelijk af gaan. Maar vergeet niet om van het verhaal te genieten, want voor je het weet is het weer afgelopen! Waar blijft deel 3?!? | 1pos
|
Echt een heel spannend boek met zeker een einde wat je niet verwachtte.
Vond het boek erg knap in elkaar zitten. | 1pos
|
Met Op Eenzame Hoogte heeft Saskia Oudshoorn een spannende thriller geschreven, waarin de nachtmerries doorgaan, ook als de hoofdpersoon wakker is. Het boek is spannend, leest als een trein, waarbij de verhaallijnen goed zijn opgebouwd en een deel van het plot zeer onverwacht is. Met de beschrijvingen rondom Eva en Vesper komt er voldoende diepgang aan bod. Het boek is prima als stand-alone te lezen, ondanks dat het een vervolg is op Buiten Spel.
Eva, een 25-jarige jonge vrouw, vlucht naar New York en loopt stage als journaliste. Ze ontmoet de Nederlandse profvoetballer Collin, die zijn leven inricht rondom zijn voetbalcarrière en rondom haar. Eva bloeit op in deze relatie en lijkt wat meer bij zichzelf te komen, waarbij ze deurtjes naar haar nachtmerries dicht houdt. Toch ervaart ze een beklemming in haar New-Yorkse leven met Collin. De seks is goed, de glamour is leuk, maar ze mist binding, gesprekken en vooral haar beste vriendin Vesper, haar moeder en haar broertje Robbert. Vesper heeft ze leren kennen tijdens de groepstherapie, waarbij ze beiden met hun nachtmerries aan de slag gingen, en vanaf dat moment zijn ze onafscheidelijk en delen ze lief en leed met elkaar. Vesper is een kleurrijke jonge vrouw, die vernederd en mishandeld werd door haar vader en die inmiddels een relatie heeft met Reggy, een clubeigenaar in Amsterdam. De vader van Eva, haar steun en toeverlaat, is kortgeleden overleden en Eva maakt zich zorgen over haar moeder en haar broertje, die zich verantwoordelijk lijkt te voelen voor zijn moeder en voor haar, terwijl hij eigenlijk zijn energie in zijn studie zou moeten stoppen. Eva besluit alleen terug naar Nederland te gaan, om op een rijtje te krijgen wat ze wil met haar leven.
Terug in Nederland wordt Eva blij onthaald door Vesper, die meteen haar facebookberichtjes bijwerkt. ’s Avonds ontmoeten ze Brian, de neef van Vesper en een rugbyspeler uit Nieuw Zeeland, die hen overhaalt om de dag daarna op wintersport te gaan. Ze genieten van het skiën, het chalet en elkaars gezelschap totdat Eva en Brian hoog in een lift op de besneeuwde bergen stranden. Eva valt en raakt buiten westen. Na de reddingsactie is Eva kwijt. Ze wordt wakker met een locked-in-syndroom, waarbij haar nachtmerrie tot leven komt als haar eerdere aanrander Dirk naast haar bed zit en zich weet voor te doen als haar broer, waarna hij haar onder een andere naam over laat brengen naar Rotterdam. Elke ontmoeting met Dirk ervaart Eva als een nieuwe aanranding, waarbij ze gevangen zit in haarzelf en niet kan communiceren of vluchten. Vesper, Brian en Robbert zijn wanhopig maar hebben geen aanknopingspunten. Dirk bereidt zichzelf en Eva voor op een bruiloft en een leven met elkaar. Al lezende krijg je daar zelf de kriebels bij.
Wat volgt is een spannende aaneenschakeling van dreiging, achtervolging en messteken rondom de bevrijding van Eva; een bevrijding van haar belager en uiteindelijk van haar nachtmerries. Maar of ze dan voldoende weet wat ze wil met haar leven? | 1pos
|
Gefeliciteerd dit boek is nog beter dan jullie eerste boek.
Spannend tot het einde en geeft bovendien stof tot nadenken.
Het lijkt me geweldig om als echtpaar zo samen een boek te kunnen schrijven. De excursies in Florence zijn zo goed beschreven alsof jullie erbij waren.
Ik kijk met spanning uit naar jullie volgende boek.
Vriendelijke groeten Alie van Beek | 1pos
|
Recensie De Plaza van S.L. Grey
Dit boek bracht heel wat te weeg in de leesclub van dit keer. Heel veel verschillende meningen.
Ik vind de karakters zeer goed uitgelicht in het boek. Je leert ze goed kennen door de perspectieven waarin het boek geschreven is. Ik leef vooral met Rhoda mee. Ze heeft een verleden waardoor ze zeker in het begin moeilijk in de omgang is en ze zeker zeer groffe taal uitslaat. Dan is meer een sulletje die zeer introvert overkomt in het begin. Ook bij hem zit het verleden hem dwars en dat komt zeker goed naar voren in het boek. Ik zou niets aan de Karakters willen veranderen. Het is juist die karakters die het boek zo interessant maken. Het zijn 2 personages die door het lot aan elkaar overgeleverd zijn. 2 personen uit totaal verschillende werelden of juist niet
Ik ging blank erin. Ik had geen verwachtingen aangezien de schrijvers nog geen eerder boek hebben uitgegeven. De schrijfstijl past vind ik wel bij het soort verhaal. Al snap ik niet waarom op de cover Roman staat. Ik vind het namelijk meer een thriller dan een roman.
Ik vind wel dat je te vroeg kan bedenken hoe het boek gaat eindigen. Maar wat het goed maakt is de verdere aanloop naar het einde met toch wel veel onverwachte vreemde wendingen.
Het verhaal vond ik erg boeiend hoe onwaarschijnlijk en onwerkelijk alles was. Het is zo origineel neergezet en de personages boeide mij ontzettend. Een schemerwereld waarin je je aan de ene kant geweldig voelt en de andere kant je vol angst moet overleven. Consumeren om te overleven. Ik zag de diverse scènes gewoon als een film voor me. Ik heb diverse malen echt met een misselijk gevoel gezeten omdat er toch aardig wat bloedige stukken tussen zaten.
Het is toch meer geworden dan ik had verwacht. Er zit meer diepgang in en het is zo origineel vind ik. Wat mij betreft is dit boek uniek. | 1pos
|
In Anders is een thriller met alle facetten die een thriller nodig heeft. Spanning, angst en psychologisch sterk. Wie vertrouw je in je gezin? Vertrouw je je zelf wel. | 1pos
|
Een mooi boek over het overlijden van Emiel. Door de ogen van Jette lezen we hoe zij zich voelt en hoe zij deze tijd ervaart. De eerlijkheid en oprechtheid van Jette raakten mij ook. Hele mooie illustraties die als het ware uitvloeien, ze passen bij het verhaal. Geen boek om te lezen voor de lol, maar het is erg sterk wanneer zo’n situatie zich voordoet. Heel mooi. | 1pos
|
Herfstdaden van Anders de la Motte is het tweede deel van een serie, gesitueerd op het platteland van Skåne, in Zuid-Zweden. Deze thriller is na deel een, Het einde van de zomer, als standalone te lezen. Zijn eerdere Game-trilogie speelde zich af in de Stockholmse onderwereld.
Wat is er eigenlijk die nacht gebeurd, is een vraag die door het hele boek een cruciale rol speelt. Wanneer Simon Vidje, na een kampeernacht met vrienden ter afsluiting van de zomer, dood wordt aangetroffen in het water bij de oude steengroeve, blijft deze kwestie zeventwintig jaar sluimeren onder de dorpsbewoners. Met name voor de ouders van Simon, die nog altijd twijfelen aan de doodsoorzaak terwijl het volgens de politie een tragisch ongeval was. In de herfst van 2017 wordt Anna Vesper aangesteld als de nieuwe hoofdinspecteur – en gaat samen met haar tienerdochter Agnes wonen in het oude atelier van Simons vader. Anna was een succesvol rechercheur in de grote stad maar is na de omstreden dood van haar ex-echtgenoot gevlucht naar het platteland. Wanneer Simons moeder voor haar zielenrust een dringend beroep op Anna doet om de waarheid omtrent haar zoons dood te achterhalen, is ze aanvankelijk terughoudend als ze merkt dat niemand zit te wachten op het oprakelen van oud zeer. Ze stuit op een muur van zwijgzaamheid en onwil, waardoor ze het vermoeden krijgt dat er meer aan de hand is dan men prijsgeeft. Daarbij laat haar eigen verleden haar niet los. Niemand, en vooral de toenmalige vrienden van Simon, zijn bereid erover te praten. Er spelen allerlei belangen die door de gemeenschap beschermd worden en sommige bewoners steken hun vijandigheid jegens Anna niet onder stoelen of banken. Anna krijgt nauwelijks een voet tussen de deur, maar er eenmaal van overtuigd dat er grote geheimen in de gemeenschap verborgen liggen, laat ze zich niet kennen en gaat door met haar onderzoek. Maar ten koste van wat?
De auteur heeft een dikke vijfhonderd pagina’s nodig gehad om deze geschiedenis uit de doeken te doen. In de proloog neemt hij je mee naar die cruciale nacht in 1990, maar laat je in het ongewisse wat er toen werkelijk gebeurde. Om de problematiek inzichtelijk te maken, bouwt de la Motte het verhaal degelijk en gestaag op. Je zou het saai kunnen noemen, maar wie van Scandinavische thrillers houdt zal dit zeer op prijs stellen. De personages worden wel wat snel achter elkaar geïntroduceerd, waardoor je soms even moet terugschakelen. Wanneer bekend is wie wie is, begint het ontrafelen van een mysterie dat een dorpsgemeenschap, ondanks dat ze dat nooit zullen toegeven, al zeventwintig jaar in de greep houdt.
De hoofdstukken zijn kort en krachtig en er wordt steeds afgewisseld van perspectief. Dat is even wennen, maar de la Motte verstaat de kunst om de rode draad goed vast te houden. Dat geldt niet altijd voor de spanningsboog, soms kakt het verhaal een beetje in, met name als sommige situaties te veel worden uitgemolken. Maar het blijft overeind: de ware toedracht houdt de auteur tot op de laatste – ongemeen spannende – bladzijden geheim. De ontknoping is zondermeer buiten verwachting. Dat het soms ietsje te langdradig geschreven is, doet niet af aan het verhaal.
De levendige en beeldende verteltrant en de realistische sfeer die de auteur schetst over een hechte dorpsgemeenschap, vragen om het doorlezen en meepuzzelen met de volhardende Anna in de queeste over wat er die nacht werkelijk is gebeurd. Herfstdaden is een dikke vijfhonderd pagina’s waard. Prachtig geschreven. | 1pos
|
Geloof het of niet, dit was het eerste boek dat ik van Lee Child las. Het is zeker niet het laatste! Wat een goed boek. Het begint eenvoudig, zonder spanning wat voor mij de reden is dat het 'slechts' 4 sterren krijgt. Langzaam maar zeker ontwikkelt het verhaal zich om naar het einde toe naar een climax te komen. Heel goed.
Het gaat over Jack Reacher, een ex FBI agent, waar hij te pas en te onpas nog onwettig gebruik van maakt. Zoals gezegd het begint supersimpel: Jack stapt uit de trein in een dorpje waar je nog niet dood gevonden wil worden (aardige woordspeling). Zonder enige aanleiding, daar ontmoet hij een vrouwelijke collega die op zoek is naar haar collega. Dan ontwikkelt zich het verhaal over de verdwenen privé detective en uiteraard ontwikkelt zich ook de relatie.
Smaakt echt naar meer! | 1pos
|
want voor Mo Hayder kan het allemaal niet erg genoeg zijn. ,Met Vogelman debuteerde de Engelse Mo Hayder in de internationale thrillerwereld. Het was een veelbesproken en zeer goed ontvangen debuut. Na alle vele goede verhalen over Vogelman, vond ik het nu dan toch ook eens tijd worden voor een Crimezone bespreking ervan. Beter laat, dan nooit!
Vogelman is een echte 'serial killer thriller': de bekende psychopaat waarvan de misdaden bijna niet afgrijselijker kunnen worden beschreven. De verhaallijn is eenvoudig: een zieke geest ontvoert jonge hoertjes, vermoordt ze en verkracht vervolgens de stoffelijke overschotten meerdere malen. Rechercheur Jack Caffery onderzoekt de moorden die Londen in de warme zomer in de ban houdt, maar loopt ook nog steeds rond met een traumatische gebeurtenis uit zijn jeugd. Daarnaast probeert hij een oplossing te vinden voor de op de klippen gelopen relatie met zijn vriendin.
Er gebeurt op elke pagina wel iets. Hayder trekt je steeds verder in het verhaal en door de 53 korte hoofdstukjes lukt dat goed én wordt je ook nog eens regelmatig op het verkeerde been gezet. Vogelman is gewoon een erg goede thriller voor mensen met een sterke maag, want voor Hayder kan het allemaal niet erg genoeg zijn. Steeds vindt ze weer een overtreffende trap om de gebeurtenissen te beschrijven. Dit gaat een beetje ten koste van de geloofwaardigheid, maar dat neemt helemaal niets af van de krachtige schrijfstijl en de kwaliteit van het boek. Vogelman is zeker een aanrader voor liefhebbers van Karin Slaughter en James Patterson. | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.