text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Op een juli dag verlaat Emily Coleman haar huis in Manchester. Ze laat haar gezin in de steek en vertrekt naar Londen waar ze in de anonimiteit kan vluchten. Ze wil zo niet verder leven en ze wil vooral niet gevonden worden.
“Ik heb de juiste beslissing genomen”
Hier in Londen wil ze een nieuw leven opbouwen en ze verandert ook direct haar naam in Cat Brown. Aangekomen in de hoofdstad vindt ze direct een woonst. Het is weliswaar een huis dat ze moet delen met anderen maar dat maakt haar niets uit. Zo leert ze Angel kennen die zich direct als een moederkloek over haar ontfermt. Angel voelt aan dat Cat iets te verbergen heeft maar vraagt er niet achter. Ook zij woont hier met de bedoeling dat niemand haar vindt.
Al gauw kunnen de twee meiden het goed met elkaar vinden. Cat heeft het gevoel dat ze elkaar al jaren kennen en dat ze precies op het juiste moment elkaar zijn tegengekomen. Ze hebben een link van verdriet en beiden beseffen ook dat ze hun verhaal niet kunnen vertellen.
Binnen 36 uur heeft ze een nieuw huis, een nieuwe naam. Ze maakt ook nog andere dingen in orde zodat ze met haar nieuwe leven kan beginnen. Voor het eerst in maanden heeft ze weer het gevoel dat ze leeft. Ze begint zelfs te denken dat ze hier gelukkig kan worden. Weg van haar gezin, haar ouders en haar tweelingzus Caroline.
“Hier zit ik, hier en onvindbaar”
Ze vindt al gauw een job bij een reclamebureau en door de maanden heen beklimt ze de carrièreladder. Angel en zij wonen niet langer meer in het huis maar hebben nu een appartement gevonden dat ze samen delen. Ze zijn beiden gelukkig op hun eigen manier.
Haar nieuwe ‘ik’ is meer glanzend en sprankelend en vooral fake! Toch kan ze het verleden niet loslaten. De herinneringen komen te pas en te onpas naar boven. Aan al de mensen die ze heeft achtergelaten. En dan op een dag is ze gedwongen om haar verleden onder ogen te zien…
En dan is er de hamvraag: waarom is ze gevlucht en wat heeft er zich voorgedaan dat ze het hazenpad heeft gekozen??
Conclusie
Het boek bestaat uit vier delen. In deel 1 wordt haar aankomst in Londen beschreven en hoe ze zich stilletjes aan settelde. Deel 2 is negen maanden later en een gebeurtenis die ertoe leidt dat ze met beide voetjes terug in de werkelijkheid moet komen. Deel 3 is hoe ze haar verleden moet onder ogen komen en ten slotte deel 4 een paar jaartjes verder.
Ik zat direct in de flow van het verhaal. Je nieuwsgierigheid wordt direct aangewakkerd en doorheen het verhaal blijft dat zo tot op het allerlaatste.
De hoofdstukken worden afgewisseld tussen heden en verleden. Alle personages komen aan bod en zo leer je stilletjes aan wat er kan gebeurd zijn. Deze flashbacks zijn niet in chronologische volgorde en worden uit het perspectief van een personage bekeken. Ik vond dit niet storend, integendeel, zo leer je de belevingswereld van ieder van hen kennen. Dat maakt het des te mysterieuzer.
Het viel me wel op dat naarmate het boek verder ging er kortere hoofdstukken aan te pas kwamen die soms met een cliffhanger werden afgesloten. Dit geeft de lezer nog meer de intentie om verder te lezen en je nieuwsgierigheid wordt nog meer op de proef gesteld. Het ‘hoe’ en het ‘waarom’ houdt je constant bezig.
De auteur zet doorheen het verhaal je ook op het verkeerde been en de plot was dan ook heel verrassend te noemen. Ook al had ik een idee dat het ‘waarom’ ergens ongeveer zo zou lopen, was ik toch verbijsterd dat het zo gegaan is.
Een zin die me ook bijgebleven is in dit boek: “De kamer was echter licht en Caroline voelde zich gelukkig, euforisch wanneer ze naar buiten, naar het Maagd Maria-blauw van de lucht keek”. Dit vond ik echt een opvallende zin.
Op de cover van het boek staat ‘literaire thriller’ maar daar ben ik het eerlijk gezegd niet zo met eens. Het boek is wel spannend maar op het einde is het hartverscheurend. Al die emoties die er dan aan te pas komen zou ik eerder als roman ervaren dan als thriller. Ik heb al romans gelezen die ongeveer hetzelfde genre hadden en dat had ik nu ook met dit boek.
De titel ‘Een stap te ver’ kun je op verschillende manieren interpreteren. Ik kan hier niet verder op ingaan omwille van het spoilergevaar maar de titel is in ieder geval goed gekozen en past bij dit verhaal.
Het verhaal is zeer intrigerend en het kruipt onder je huid tijdens het lezen. Het leest als een sneltrein want opzij leggen is geen optie. Zelfs na het lezen moet je het laten bezinken. Het einde is heftig en hartverscheurend! Ik was er echt van onder de indruk.
De lezer blijft raden naar Cats beweegredenen. En is vluchten altijd wel het juiste om te doen?
Dit boek krijgt 4 sterren
Met dank aan A.W. Bruna uitgeverij en Hebban om mee te mogen doen met dit #hebbanbuzz boek | 1pos
|
Is er een verband tussen drie gevonden oude skeletten in de bossen van Nordmarka en de gruwelijke moord op oud verzetsman Carl Oscar Krogh ? Dat is de vraag waarmee de Oslose inspecteur Tommy Bergmann geconfronteerd wordt. Vastberaden start hij een onderzoek, maar al snel merkt hij dat dit onderzoek helemaal niet evident is en het uiterste zal vergen. Dat terwijl hij zijn eigen leven moeizaam weer op orde probeert te krijgen ...
'De doden hebben geen verhaal' is het indrukwekkend thrillerdebuut van de Noorse schrijver Gard Sveen. Dat Sveen met dit boek reeds verschillende belangrijke thrillerprijzen heeft gewonnen is niet te verwonderen. Op meesterlijke wijze vertelt hij een verhaal waarin heden en verleden elkaar afwisselen om uiteindelijk samen te komen in een verrassende ontknoping.
Niet dat Sveen het de lezer in eerste instantie makkelijk maakt. De introductie van verschillende personages en verhaallijnen vraagt een serieuze inspanning, maar daarna is de beloning des te groter. Personages worden knap tot leven gebracht en trekken de lezer als het ware in het verhaal. Een verhaal dat bol staat van leugens, bedrog, liefde en verraad. Op geen enkel moment valt het verhaal stil, spanning wordt op subtiele wijze opgedreven, de lezer keer op keer op het verkeerde been gezet. Het boek aan de kant leggen is geen optie, je moet en zal verder lezen, waarbij het verhaal met mondjesmaat zijn geheimen prijsgeeft.
Op de markt gebracht als literaire thriller heeft 'De doden hebben geen verhaal' alles in zich om ook niet thrillerlezers te kunnen bekoren. Of dit effectief zal gebeuren valt nog af te wachten, maar het is Gard Sveen in elk geval gegund. | 1pos
|
Donderdag 2 juni ging de film Of ik gek ben, naar het gelijknamige boek van Michiel Stoink, in première in de Nederlandse bioscoop. Altijd al een TBS-kliniek van binnen willen bekijken? Dankzij auteur Michiel Stroink, regisseur Frank Lammers, acteur Mike Weerts en directeur Smulders kan dat. Maar nu genoeg ge-eur, TBS-kliniek De Regenboog zet zijn deuren wijd voor u open…..
De succesvolle kunstenaar Benjamin zit al enkele jaren in een TBS-kliniek. Hij is veroordeeld voor mishandeling en verkrachting. Door veel drank en drugs weet hij zich hier overigens niets van te herinneren. Met hulp van dokter Bibber, een jonge psycholoog, en dokter Manders moet Benjamin alles weer op een rijtje zien te krijgen. Het leven in De Regenboog is zo gek nog niet. Benjamins dagen zijn gevuld met wachten, eten, roken, wachten, tuinieren, tafeltennis, wachten, werken in de houtwerkplaats , het verzorgen van een mierenboerderij en nog eens wachten. Wanneer het wat beter gaat, mag Benjamin de kunstwerken van directeur Smulders in kaart brengen en gaat hij schilderen in het atelier van de kliniek.
De vraag bij een boekverfilming is: Boek of film? In dit geval zeg ik beide! De film is een goede aanvulling op het boek. Wel is aan te raden het boek te lezen voordat je naar de bioscoop gaat, dan begrijp je veel beter wat er op het doek te zien is. Voor de prijs hoef je het niet te laten. De filmeditie van het boek kost net zoveel als een filmkaartje, een tientje.
Er zijn wel wat verschillen tussen boek en film, maar de verhaallijn blijft hetzelfde. Zo is de directeur in het boek een man en in de film een vrouw. En wat voor één, Monic Hendrickx is helemaal geknipt voor de rol van dubieuze directeur. Er komen meer personages voor in het boek en het slot van de film is anders dan in het boek. Het slot van het boek is trouwens ook veel beter dan in de film. Ik klapte het boek met een goed gevoel dicht, terwijl ik de bioscoopzaal verliet met een ontevreden gevoel ik mijn buik. Dit verdween overigens na een bakkie cappuccino en wat napraten over de film.
Er valt overigens genoeg na te praten over het boek en de film. Wat vinden we van het leven in de TBS-kliniek? Worden de patiënten genoeg begeleid? Horen longstaypatiënten zoals het tandloze koekiemonster Grover hier eigenlijk wel thuis? Directeur Manders weet vele geldbronnen aan te boren, wie controleert deze geldstromen in het echte leven eigenlijk? Kan dat zomaar een TBS’er met verlof of begeleid boodschappen doen? In het boek deden begeleiders en patiënten overigens hun boodschappen bij de C1000. Waarom nou niet bij de Jumbo? De tomatensaus voor autist Joeri is hier het hele jaar in de aanbieding! Ook had ik het best grappig gevonden als Frank Lammers dan even voorbij zou komen scheuren met zijn boodschappenkarretje. Tot slot is het verhaal van Benjamin deze week weer heel actueel. Zo kwam het verhaal van Martien Hunnik op tv, de man die 33 jaar onterecht vastgezeten had voor de showbizzmoord, en schreef de telegraaf over Olaf H. die al 10 jaar de dubbele moord op de garagehouder en zijn vrouw ontkent. De vraag na afloop van de film is of Benjamin, net als Martien en Olaf ook al die jaren onterecht vastgezeten heeft. Wie het boek gelezen heeft weet het antwoord!
Tot slot nog wat tips: Laat je niet door Grover verleiden tot het eten van koekjes bij het lezen van dit boek en zet een lokdoos in je boekenkast. In het boek krioelt het van de mieren. | 1pos
|
Ik heb het boek met spanning gelezen en werd erg geraakt door het onderwerp zelfmoord. Niet altijd is zelfmoord wat het lijkt. Het is het derde boek van Mariska, vind het prettig dat ik de eerste twee delen gelezen heb omdat je zo meer weet over de achtergrond van de hoofdrolspeelster Isabel. Tot het eind toe spanning en sensatie. Ben erg nieuwsgierig of er nog een vervolg komt zodat we weten hoe het leven van Isabel verloopt. Het boek krijgt van mij vijf sterren! | 1pos
|
Zoals in deel 1 van de Chicago Syndicate serie wordt ook dit verhaal weer beleeft vanuit het perspectief van Fallon en Luca. Het verhaal gaat verder nadat in deel 1 Fallon de waarheid over Luca heeft uitgevonden. Hun relatie is drastisch veranderd en het vertrouwen in elkaar is compleet verdwenen.
De flaptekst van het boek verklapt al dat er een hoop staat te gebeuren, omdat ik niet wil spoilen houd ik het oppervlakkig qua inhoud. Want het boek is zeker de moeite waard om te lezen!
Fallon is na wat er in het eerste deel is gebeurt kapot van verdriet, ze mist Luca en wil eigenlijk hem terug. Ze vertrouwt hem niet en hij heeft gelogen al die tijd. Na een tijdje heeft ze hem naar de achtergrond gedrongen, maar precies op dat moment gaat alles mis en stort Fallon compleet in.
Nadat Luca Fallon thuis heeft gebracht is hij zichzelf verloren en grijpt naar de drank om zijn verbrijzelde hart te doen verzachten. Ook hoopt hij hiermee Fallon even te vergeten. Dit lukt hem niet en hij blijft maar aan haar denken en naar haar verlangen. Tot de baas van het Syndicate het helemaal zat is om Luca dronken te zien en hem een ultimatum stelt.
Als eenmaal de intro over is, komen Luca en Fallons wegen samen. Fallon haar baas is vermoord en iemand zit achter Fallon aan omdat zij de hoofd verdachte is in deze moord. Luca heeft Fallon gezegd pas wat te doen als zij zich realiseert dat hij de enige is die haar kan beschermen.
Wanneer Fallon dit gaat realiseren mag je zelf lezen, want dit ga ik je niet vertellen.
Dat Luca en Fallon samen horen te zijn is al zeker, dit laat Naomi keer op keer zien in dit verhaal. Hoe ze dit doet is fantastisch, ze weet je doodsangst te laten voelen. Liefde komt ook steeds in beeld en je voelt dit zelf ook. De emoties komen allemaal goed over en het is soms heftig waardoor je dit boek echt niet kan weg leggen.
Lang Verhaal Kort
Een boek dat je niet kan wegleggen. Het laat je lachen en maakt je doodsbang. De vlinders die je voelt blijven sluimeren want Luca en Fallon horen bij elkaar. Het verhaal was niet altijd goed te voorspellen waardoor je op het puntje van je stoel blijft zitten tot het boek uit is. Nadat het boek uit is en je bepaalde informatie hebt wil je echt weten hoe het nu verder gaat met het Chicago Syndicate!
Let op, als je niet van seksuele scenes houd, raad ik je het boek af omdat dit een aantal keer wordt voorkomt in het boek. | 1pos
|
Ik heb Tango mortale gekocht op de Noche de la Pasion, het grote tangofeest van Gent en daar door de auteur laten ondertekenen die de volgende avondzowaar op het tv. Thuis gekomen in de vroege ochtend ben ik beginnen lezen en heb niet meer kunnen stoppen. Een vreemde ervaring was dat: in feite heel moe maar toch ook weer niet door die prachtige muziek. Het lezen was een bijna kosmische ervaring, ook al omdat het boek op mij zo levensecht overkomt. Ik heb in één trok doorgelezen tot 's avonds tot het uit was, en zag toen ik even naar het journaal op VTM keek het boek zowaar in het nieuws! Het feit dat Pol Van Assche, in werkelijkheid dé tangoman van het land, er als een personage in voorkomt maakt het allemaal nog échter. En George Bracke, wat een romanfiguur, om van zijn vrouw Annemie (een gepassioneerde danseres) nog maar te zwijgen! Het idee om bij het boek een graits tnago-cd te steken met als klap op de vuurpijl het lied dat in de plot een cruciale rol speelt vind ik subliem.
Al luisterend kwam ik bij het intrigerende, mystieke beginlied helemaal in vervoering. Ook de voetnoten (met onder meer zelfs recepten!) zijn nooit eerder gezien. Ook beschrijft de auteur op schitterende wijze bepaalde maltwhiskies. Ik drink zelf geen whisky, maar overweeg nu toch ernstig eens te proberen. Kortom, een gewéldig boek dat iedereen moet lezen. Het schijnt dat de volgende van Aspe gewoon Tango heet, maar dan is Tango mortale toch veel rijker. en ik denk dat Van Laere toch veel meer van tango afweet. Kijk bijvoorbeeld op zijn site (www.stefaanvanlaere.be) ook eens naar zijn tangogedichten. Kortom, dit boek is geen vijf maar tien sterren waard! | 1pos
|
Dit boek voelde goed terwijl ik aan het lezen was. Het verhaal leest alsof ik er bij ben en mag binnenkijken in het leven van de hoofdpersonen.
Op het voorblad staat Amor omnia vincit: liefde overwint alles. Dat spreekt me aan.
Het boek heeft twee delen en is onderverdeeld in 22 duidelijke hoofdstukken en een epiloog.
Het verhaal leest zo prettig omdat het de menselijke gevoelens benadrukt en net zoals ieder mens afwisselend vrolijk, verdrietig, gespannen, ontspannen, verwachtingsvol of gedesillusioneerd kan zijn.
Een boek over liefde en liefhebben, maar ook over zakendoen en de rol van de banken in het tegenwoordige bedrijfsleven.
'Het leven is zoals het is en gaat zoals het gaat. Niet altijd rechtvaardig en niet altijd zonnig en opgewekt.' Deze woorden spreken me heel erg aan. In ons leven gaat het er voornamelijk om hoe we omgaan met de gebeurtenissen in ons leven en wat we er van maken.
Er gebeurt zoveel, daar ga ik niets over vertellen. Daar zijn samenvattingen voor, is mijn mening. Dit boek moet je zélf lezen en er van genieten.
Ik waardeer dit debuut met 5/5 sterren. Er zit voor iedereen wat in! | 1pos
|
De dromen van Rozemarijn Bliss waren uitgekomen.
Ze was de beroemdste bakker ter wereld. Ze was de jongste winnaar ooit van het befaamde Gala des Grands Gâteaux in Frankrijk. Ze was het meisje van twaalf dat de beroemde tv-kok Lilian le Fay in de keuken had verslagen en de snode plannen van haar tante had gedwarsboomd. Ze was het meisje dat haar dorp had gered en het magische kookboek van de familie Bliss had teruggehaald.
Maar waarom was ze dan niet gelukkig?
Op de dertiende ochtend na haar terugkeer uit Parijs stond ze op en trok de gordijnen van haar slaapkamer open.
Knip. Flits. Klik. Klik.
Daarom dus. (blz. 5)
Roos vindt een hele belangrijke wedstrijd gewonnen. Ze heeft zelfs haar gemene tante verslagen. Nu staan er constant fotografen en journalisten voor het huis. Roos wil eigenlijk weer een normaal leven leiden. Maar dan wordt ze ontvoerd door de directeur van een grote bakkerij. Zal ze weer vrij komen?
Lees de rest van mijn recensie op Ikvindlezenleuk | 1pos
|
Rasmus Grube, het hoofd van de Noord-Jutlandse afdeling voor geweldsdelicten, wordt geconfronteerd met de moord op Hans-Otto Corfitzen, 73 jaar oud en voormalig topdiplomaat ,mecenas en kasteelheer van Norlund Slot, een voormalig machtscentrum uit lang vervlogen tijden.
Niels Oxen, voormalig commando en de hoogst gedecoreerde Deense militair in de geschiedenis van het land als gevolg van meermalen bekroond heldhaftig gedrag tussen uitzendingen naar de Balkan en Afghanistan, wil de traumatische gebeurtenissen en de verschrikkelijke dromen waar hij last van heeft, achter zich laten. Hij maakt bivak in de bossen die horen bij het kasteel.
Door een toevallig bezoek aan het kasteel wordt hij verdachte in de moord op Hans-Otto Corfitzen. Uitermate uitzonderlijk is dat de top van de politieke inlichtingendienst ( PET), Axel Mosman en Martin Rytter, aanwezig is het verhoor van Niels Oxen.
Er moet dus meer aan de hand zijn. En dat blijkt ook.
Het eersteling van Jens Henrik Jensen is een krachtig en zeer spannend debuut, het eerste deel van de voorziene trilogie. Het is begrijpelijk dat Jensen nogal wat tijd kwijt is aan de introductie van een groot aantal personen en achtergronden. Ook het verhaal zelf speelt op een groot aantal locaties. Het is een vrij rechtlijnig verhaal met hier en daar historische achtergronden. De verdieping en uitbreiding van de centrale verhaallijn is boeiend. Het geheel is gemakkelijk te volgen.
De karakters van de hoofdrolspelers zijn netjes maar beperkt ( schematisch) uitgewerkt. Alleen bij Niels Oxen vindt er een zekere uitdieping plaats van zijn trauma’s en angstbeelden, echter een uitwerking van de andere, relevante zaken ( relaties en kind bij voorbeeld) blijft achterwege. Wellicht dat de volgende delen wat meer toevoegen?
Een dikke 8, zijnde vier sterren | 1pos
|
Kiera Cass werd beroemd met haar serie De Selectie. Boeken in een genre waarvan je niet had kunnen vermoeden dat het er ooit zou komen: dystopische young adult met een glamourrijke en romantische inslag, speciaal voor meisjes. En wat je daar ook van mag vinden, het geeft wel aan dat Kiera Cass moeiteloos van gebaande paden afstapt om haar eigen ding te doen. Maar hoewel ik dat altijd waardeer aan een auteur heb ik zelf nog geen boek uit De Selectie gelezen. Wat mogelijk een voordeel is geweest bij het lezen van dit boek, Siren.
Siren is eigenlijk het eerste boek dat Cass schreef. Het is een standalone van beperkte lengte, wat in principe een verstandige keuze is voor een beginnende schrijver. Niet meteen proberen om uitgeverijen een trilogie aan te smeren, maar komen met een bescheiden doch gemakkelijk te publiceren eersteling. En dan nog eentje waar een bijzonder origineel idee achter zit ook. Helaas, verstandig of niet, het mocht niet baten. De schrijfster vond geen uitgever en gaf het uit in eigen beheer. Om later wél een uitgever te vinden voor haar trilogie. Tja. Uiteindelijk werd na een lange reeks van successen besloten om Siren alsnog een kans te geven. Enigszins geredigeerd, naar men mag hopen.
Siren is het verhaal van Kahlen, een 19-jarig meisje dat in de jaren ‘30 van de vorige eeuw met haar familie op een schip zit dat vergaat. Iedereen verdrinkt, maar zelf krijgt ze van de oceaan de keuze: doodgaan of de oceaan honderd jaar lang dienen als sirene. Ze kiest voor het laatste en wordt uit het water gehaald door de drie andere sirenen die haar meenemen naar hun huis. Daarmee is de kous niet af, want pas later wordt het Kahlen werkelijk duidelijk wat er van een sirene verwacht wordt: dat ze met een speciaal lied mensen de zee in roept om zichzelf te verdrinken. Dit om de honger van de oceaan naar menselijke offers te stillen, wanneer er lange tijd geen schepen vanzelf zijn vergaan. Dat is een taak die ze eigenlijk niet kan dragen, maar haar leven opgeven kan ze ook niet.
Een bijkomend probleem is dat haar stem zodanig is aanpast dat ze deze niet meer kan gebruiken in de aanwezigheid van gewone mensen. Die zouden namelijk bij het minste of geringste geluid het water inlopen. Als gevolg van dit alles houdt Kahlen haar leven als sirene vol. Maar dan, tachtig jaar later, ontmoet ze (zelf is ze nog altijd 19) de bijzonder vriendelijke student Akinli en wordt ze verliefd. Dit tot ongenoegen van de oceaan en met toenemend gevaar voor Akinli’s leven. Kahlen besluit dan om hem te verlaten zodat hij een goed leven kan leiden. De zaken pakken voor Akinli echter heel anders uit dan ze had gedacht.
Op basis van de beschrijving, de kaft en de namen van de hoofdpersonen, verwachtte ik eigenlijk een ‘other world’ fantasy te gaan lezen. Al snel bleek dat echter een misvatting, want dit is urban fantasy. Het verhaal speelt zich in onze tijd af en de sirenen wonen gewoon in onze wereld. Wel afgezonderd en zonder met iemand anders te kunnen praten dan met elkaar, maar verder bewegen ze gewoon tussen de mensen in. Op de een of andere manier maakte dat het verhaal extra leuk en origineel, al kan dat idee ook aan mijn voorkeur voor urban fantasy liggen.
Dat neemt niet weg dat het boek inmiddels al veel is gelezen en er al redelijk wat beoordelingen en recensies op Hebban staan. Daaruit blijkt dat Siren nogal gemengd wordt ontvangen. Een redelijk aantal lezeressen vindt dat er wel een leuk idee achter het boek zit maar dat het maar matig is uitgewerkt en niet het niveau haalt van De Selectie. Anderen vinden het juist een heel mooi en delicaat verhaal. Zelf hoor ik tot die laatste groep.
Het punt is namelijk dat dit verhaal met opzet klein is gehouden. Het heeft nog wel de lengte van een roman, meer lijkt in veel opzichten meer op een novelle. Wat niet wil zeggen dat er woorden teveel of te weinig in staan, alleen maar dat het verhaal niet breed uitpakt en zich focust op één enkele verhaallijn. En ja, dat kun je wat karig vinden, maar je kunt het ook prettig vinden dat zo’n relatief eenvoudig verhaal ook nog kan bestaan. Dat is, denk ik, een kwestie van persoonlijke smaak.
Voor mij was het wat dat betreft een verademing om eens een boek te lezen dat origineel was en een mooi afgerond verhaal te bieden had bovendien, maar waarin de auteur niet over zichzelf heen buitelt om het zo ongelooflijk, spannend en avontuurlijk mogelijk te maken. Ik ben dol op avontuur, maar overdadige plots tref ik toch net wat vaker aan dan me lief is. Maar niet dus in Siren. Hoewel Kahlen het psychisch erg zwaar te verduren krijgt in dit boek, heeft het toch iets dat je welhaast ‘sereen’ zou kunnen noemen. Wat, gezien de woordovereenkomst, zou betekenen dat sfeer en onderwerp volledig met elkaar in overeenstemming zijn.
Toch had de beperkte lengte uiteindelijk wel één nadeel en dat is dat Kiera Cass wat weinig achtergrond verschaft. Vooral de rol van de oceaan en de reden waarom ze wil dat er af en toe doden vallen wordt niet afdoende toegelicht. Het is wel duidelijk dat de oceaan een natuurkracht is en geen mens, maar toch komt dat element te weinig uit de verf. Er was ook nog ruimte geweest om hier op mythisch gebied meer mee te doen dan nu gebeurt.
Maar toch, er zitten bijzonder veel verrassende en originele elementen in het boek. Ik ken geen verhaal dat er op lijkt. En een Young Adult waarin een citaat van Franz Kafka de oplossing brengt moet wel speciaal zijn. En dat is het dan ook. | 1pos
|
De Wangs vs de wereld van Jade Chang is een soort feel good roadmovie gegoten in een boek. De cover vind ik persoonlijk geweldig, de kleuren maken dat je vrolijk wordt van alleen het kijken naar dit boek. Maar gelukkig is de inhoud net zo fijn. Het boek is vlot geschreven en Chang heeft een zeer prettige schrijfstijl.
Vader Wang wordt failliet verklaard en reist, samen met zijn vrouw en 2 van zijn kinderen, door Amerika. Ondanks het feit dat er eigenlijk niet veel spannends gebeurt in het verhaal, blijft het boek toch boeien. Tot op de laatste bladzijde bleef het interessant en wilde ik doorlezen om te zien wat er verder zou gaan gebeuren. En ja, soms is het wat ‘over the top’ en ver gezocht en ook niet alles is even humoristisch geschreven, maar persoonlijk vond ik dat geen probleem tijdens het lezen.
Wat ik wel jammer vond was dat de personages voor mij niet gingen leven. Het bleven mensen op papier en ze kregen verder geen gezicht voor mij. Ook werden sommige zinnen in het Chinees niet vertaald (ook niet achterin in een aparte index) en dat vond ik zonde. Ik ging zitten bedenken wat het zou kunnen betekenen en dat haalt dan toch de vaart uit het verhaal.
Ondanks dit toch een geslaagd debuut. | 1pos
|
Zoë Walker gaat elke dag met de trein naar haar werk. Op een dag ziet ze een foto van haar in de krant bij de seksadvertenties. Dit is wel heel gek, die heeft zij niet geplaatst. Ze gaat op onderzoek uit. In eerste instantie gelooft niemand dat de foto van haar is. Maar geleidelijk aan gebeuren er vreemde dingen. Zoë ziet een andere advertentie van een vrouw en als die vrouw later vermoord wordt gevonden beseft ze dat haar leven ook in gevaar is. Ze vertrouwd niemand meer.
Het verhaal is spannend en vlot geschreven. Je weet zelf ook niet meer wie te vertrouwen is en wie niet. Door de verschillende plotwendingen kom je er ook pas op het laatst achter wie er nu achter zit en waarom. Het boek is heel ingenieus opgebouwd, waardoor je steeds in spanning blijft. Na het lezen van dit boek zal je eigen forenzen rit er heel anders uitzien. Ook jij zult iedere keer over je schouder kijken of iemand jou in de gaten houdt. | 1pos
|
Als radiomaker van een cultuurprogramma kom je niet alleen met artiesten maar ook met auteurs in aanraking. Dave Boomkens is ook zo iemand. Anderhalf jaar geleden ontmoette ik hem in de studio van onze omroep omdat hij een prachtige biografie had geschreven over Liesbeth List... En nu viel het boek "Een leven lang geleden" bij mij op de deurmat.... Een meeslepende biografie over het leven van Getty Kaspers. Zij was de leadzangeres van de Nederlandse popformatie "Teach Inn"... in 1975 deden zij mee met het Eurovisie songfestival en wonnen tot op heden de laatste keer voor Nederland. Na 44 jaar zijn ze wat in de vergetelheid geraakt en Dave heeft Getty opgezocht en met en over haar een prachtige biografie geschreven. Samen met Getty kijken zij terug naar haar leven. Ook vertelt zij over een liefdesverhouding dat in een enorm drama eindigde . Ze vertelt over dat ze teruggaat naar h aar geboorteland Oostenrijk. Ze vertelt over haar man die lijdt aan ALS en aan de gevolgen hiervan uiteindelijk overlijdt. En vanzelfsprekend gaat het jaarlijks weer over Dingedong, het winnende songfestivalnummer uit 1975... Dave weet dit als geen ander te verwoorden. En zowel Dave als Getty zullen het nieuwe seizoen acte de précance geven in mijn radioprogramma. Op www.bekijktmaar.com zal komen te staan wanneer ze komen. 2 uur lang op zondagavond van 19.00 tot 21.00 uur. VEEL LEES & LUISTERPLEZIER. Maus Granaat (programmamaker & presentator Radio Beverwijk afd. kunst, cultuur en entertainment). | 1pos
|
een geweldige boek die je blijft verassen met nieuwe wendingen.
dus kan niet wachten tot ik de andere delen heb kunnen lezen.
geweldige auteurs. | 1pos
|
In het genre 'jeugdboek' een prachtig exemplaar. Een mooi boek met een lekkere schrijfstijl, waardoor je dit boek in één adem uitleest.
Ondanks dat het leesvoer is voor jeugdigen, heb ik me prima vermaakt.
Heel toegankelijk ook voor de wat ouderen. Als je deze deel 1 gelezen hebt is het een aanrader om ook deel 2 er achteraan te lezen (Vlinders) mits je van dit genre houdt. Heerlijke boeken en wat mij betreft een aanrader !! | 1pos
|
Psychologe Anne Givernaud leeft in een gemoedelijk dorpje in Frankrijk een ogenschijnlijk onbezorgd bestaan met haar vriend Guido en trouwe viervoeter Basco. Echter wanneer Anne op een avond thuis komt, na een lange dag werken in haar eigen praktijk, ziet zij een meisje liggen op het pad naar haar woning. Anne en Guido besluiten het meisje een slaapplaats aan te bieden en hopen de volgende dag wat meer antwoorden op hun vragen te krijgen.
Echter wanneer Anne de volgende ochtend wakker wordt is het huis overhoop gehaald en van het onbekende meisje, Guido en Basco is geen spoor te bekennen.
Wat is er in godsnaam gebeurt en naar welke tragedie duid het bebloede vleesmes?
Anne geeft Guido als vermist op maar besluit zelf niet bij de pakken neer te gaan zitten en gaat zelf ook op onderzoek uit. Vanaf dit moment zorgt Michael Berg dat de vaart pas goed in het verhaal komt. Hoe meer Anne over het verleden van Guido ontdekt hoe meer de twijfel toeslaat, maar ergens in haar achterhoofd blijft zij toch vertrouwen houden in de oprechtheid van hun relatie.
Met “meisje op de weg” heeft Michael Berg een boeiende thriller geschreven welke groeit naarmate stukje bij beetje de waarheid ontrafelt wordt. Zodra de ontknoping enigszins in het zicht komt, vervult het boek je werkelijk van de nagelbijtende spanning. Het boek even wegleggen blijkt dan lastig te zijn want de schrijver weet je in zijn greep te houden door de ontrafeling van het duistere verleden van Guido.
Bestaat er met zo’n verleden überhaupt wel een heden voor Anne en Guido samen? | 1pos
|
Een kort verhaal, maar leuk en spannend genoeg om in één ruk uit te lezen.
Makkelijk leesbaar, goedneergezette personages allemaal met een eigen persoonlijkheid.
Mieke en Thom zijn op vakantie met hun twee kinderen, waarneer deze vriendschap sluiten met andere kinderen, komen de ouders in contact met elkaar.
Wat begint met een gezellige borrel en bbq eindigd in een spannend slot.
Ook al dit het spannende gedeelte kort in vergelijking met de rest van dit verhaal doet niks af aan het geheel.
Weer een heerlijk moment met een thriller van Linda van Rijn. | 1pos
|
De ontembare neemt je mee naar Mexico-stad en naar het noorden van Canada. Twee totaal verschillende werelden, die toch meer overeenkomen dan je oorspronkelijk verwacht.
Juan-Guillermo groeit op in Mexico-stad bij zijn ouders en zijn oudere broer Carlos. Vanaf zijn geboorte staat zijn leven al in het teken van de dood, zijn tweelingbroer is gestorven in de buik. Het leven is hard in Mexico-stad in de jaren zestig en zeventig. Arriaga schrijft daar zeer beeldend over.
De afwisseling met de verhaallijn in Canada biedt wat lucht tussen het regelmatig deprimerende verhaal in Mexico.. Amaruq is een Inuit en is op jacht naar de wolf Nujuaqtutuq, dat de ontembare betekent. Ondanks de totaal verschillende werelden zijn er paralellen tussen de twee hoofdpersonen en komen de werelden uiteindelijk samen.
Naast de afwisseling tussen de werelden hanteert Arriaga ook verschillende schrijfstijlen, waardoor het boek ook soms poëtisch wordt. Daarnaast zijn er sprongen in de tijd, die jezelf uit het verhaal moet halen, maar dat gaat soepel. Daar bovenop zijn er ook nog korte informatieve stukjes, die bijvoorbeeld vertellen over John Hunter, een 18e eeuwse chirurg. Deze stukken blijken vaak gerelateerd aan het verhaal en bieden daardoor een extra verdieping.
Ondanks de 825 bladzijden leest het boek heel vlot en word je de wereld van Juan Guillermo en de wereld van Amaruq ingetrokken. Een vrolijk verhaal is het niet, indrukwekkend wel. | 1pos
|
Eens in de zoveel tijd kom je een boek tegen dat gewoon goed is, heel erg goed. Niet omdat je van spanning op het puntje van je stoel zit, niet omdat er wereldschokkende dingen verteld worden, maar gewoon omdat de auteur zijn vak verstaat en op zoveel andere manieren je aandacht weet vast te houden. 'De halfbroer' is zo'n boek. Grote buiging voor de auteur Lars Saabye Christensen. Afgezien van de eerste pagina's is het boek eigenlijk één lange flashback. Het vertelt het verhaal van de halfbroers Barnum en Fred, verteld door die eerste. Het verhaal begint in 1945, op het eind van de tweede wereldoorlog, wanneer Fred verwekt wordt. Wat volgt is een reis door de tijd, waarin we kennis maken met de mensen die het leven van de twee broers gekleurd hebben. Ik ben heel erg blij dat ik alle 731 pagina's van dit boek tijdens mijn vakantie gelezen heb, waardoor ik een paar dagen lang helemaal in het verhaal kon opgaan. 'De halfbroer' krijgt van mij zonder enige twijfel vijf sterren. | 1pos
|
Ik heb dit boek ademloos gelezen toen we 2 jaar geleden op vakantie waren in Thailand.In het Engels en 's nachts doorlezen. Het fascineerde me zo enorm dat het lezen in het Engels me niet eens meer opviel.Het schooljaar daarop heb ik de film laten zien aan mijn eindexamenklas: 4 vmbo-theoretisch. Ademloos hebben de meisjes EN de jongens (!) de film gezien en er een verslag van gemaakt. Ik heb zelden zulke mooie en goeie boekverslagen gezien. Natuurlijk heb ik eerst uitgelegd wat een geisha in werkelijkheid is en doet, want daar bestonden , logisch, de nodige misverstanden over.Ja, ik heb er heel goede herinneringen aan. | 1pos
|
Dit was mijn 2de boek van Linda Jansma.
Ook dit boek kon ik niet wegleggen het neemt je meteen mee vanaf bladzijde 1 in de levens van de personages. In dit boek staat het geloof en eerwraak centraal. | 1pos
|
Vloed is de debuutroman van de Vlaamse schrijver Roderik Six. Een vermakelijk portret van hoe relaties onder druk komen te staan tijdens een catastrofe en iedereen moet vechten voor zijn leven. Terwijl het maar blijft regenen en hun stad begint te overstromen en wat hen betreft de hele wereld , vinden vier studenten hun toevlucht in een op een berg hoger gelegen studentenhuis waar ze veel tijd doorbrengen op het dak en de wereld rondom hen zien verdwijnen. De scènes worden echt wel vrij apocalyptisch naar het einde toe.
Als je de commentaren mag geloven, staat deze stad trouwens symbool voor Leuven maar dat kan ik jammer genoeg niet proefondervindelijk bevestigen.
Het is een debuut dat zeker veel doet beloven voor zijn tweede roman 'Val' die nog op mijn leeslijstje staat.
Voor de categorie: Een debuut van een Vlaamse schrijver | 1pos
|
Dit boek van Picoult bevat een diepgaand verhaal over de 18 jarige Jacob die het syndroom van Asperger heeft. Het gaat niet alleen over hem, ook over zijn moeder, broer, zijn advocaat en politieagent die hem gevangen zet. Elk hoofdstuk wordt verteld vanuit een ander perspectief, dit alles met veel humor en inlevingsvermogen geschreven. Vooral het gedeelte vanuit Jacob is indrukwekkend, het geeft je een beeld hoe je met deze stoornis moet leven. Toch is het niet alleen ellende, hij heeft ook veel mooie kanten, zijn humor en ontwapende eerlijkheid. Ook is hij ontzettend slim. Door zijn handicap is het voor hem heel zwaar om opgesloten te moeten zitten en de rechtszaak te doorstaan.
Voor Jacob is de wereld zwart wit en hij neemt alles heel letterlijk, hij zal nooit de regels overtreden. Maar wat als twee regels met elkaar in conflict komen. Dat moet hij gaan voor de allerbelangrijkste regel. Tijdens het lezen vroeg ik vroeg me steeds af wat zijn aandeel in het drama was. Je krijgt steeds hele kleine stukjes informatie over de moord op Jess. Hoe het precies zit lees je pas op het einde.
Het verhaal is heel invoelend en mooi geschreven, het heeft mij enorm geraakt. Wat mij betreft is dit boek een aanrader! | 1pos
|
Een klein gebaar van Lucy Dillon (1974) is de opvolger van haar succesvolle eerste Nederlandse vertaling, Honderd stukjes van mij. In de boekenkast van liefhebbers van Britse pittoreske romans, verdienen de titels van Dillon met verve een plekje vooraan op de planken. Dillon schaart zich met gemak in het rijtje van grote namen als Jojo Moyes en Jill Mansell. De typische Britse schrijfstijl vanuit het perspectief van een alwetende verteller, creëert een bepaald soort idyllische sfeer. Warme personages en een schilderachtige plattelandssetting, met een vleugje kenmerkende Engelse truttigheid, laten het verhaal voor je ogen doen afspelen. De plot zou dan ook zomaar een waardig script voor op het witte doek kunnen vormen.
Libby en haar man Jason verhuizen, na het overlijden van Jasons vader, van het snelle Londen naar het platteland om het hotel van Jasons ouders uit het slop te halen. Wanneer een onbekende vrouw voor hun deur wordt aangereden en haar geheugen kwijtraakt, biedt de zorgzame Libby haar onderdak aan in het hotel om te kunnen herstellen. Deze beslissing zet een reeks gebeurtenissen in motie die niemand had kunnen voorzien...
De verhuizing naar het platteland was ogenschijnlijk een bewuste keuze van Libby en haar man, maar al snel wordt duidelijk dat er in Londen scheurtjes in hun huwelijk zijn ontstaan. Wat er precies in Londen is voorgevallen wordt niet meteen prijsgegeven, maar langzaam ontrafelt de plot zich. Vanaf begin af aan is wel duidelijk dat Libby haar best doet haar gevoel van eenzaamheid in haar huwelijk te negeren en alles op alles te zetten om de verbouwing van het hotel tot een succes te maken. Haar betweterige schoonmoeder gooit constant roet in het eten, maar Libby houdt haar hoofd koel. Alice biedt een welkome afleiding van haar eigen problemen. Wie deze vrouw is, en waarom niemand haar in het begin lijkt te zoeken, wordt ook beetje bij beetje duidelijk.
Het gevaar van de alwetende verteller is dat er een trage vertelvorm ontstaat die snel langdradig kan worden. De lezer verzandt in te veel details en secundaire situaties eromheen. Na de eerste 150 pagina’s is eigenlijk nog steeds niets significant duidelijk over de geheimzinnige identiteit van Alice of de relatieproblemen van Jason en Libby. Wél krijgt de lezer in het begin enorm veel te lezen over de hond, Lord Bob. Een leuke toevoeging, maar typisch zo’n verhaallijn die veel te veel podium krijgt en zo de vaart uit het échte verhaal haalt. De komst van Jasons broer Luke, en het feit dat hij Alice blijkt te kennen en zo enkele puzzelstukjes bij elkaar kan leggen, maakt dat er wat schot in de zaak komt rondom het onbekende verhaal van Alice. De spanning wordt eindelijk wat meer opgebouwd wanneer Alice een vriend blijkt te hebben die ook ten tonele verschijnt. Tegelijk komen de huwelijksproblemen tussen Libby en Jason tot een hoogtepunt, wat ook wat bewogenheid in hun verhaal met zich meebrengt.
Wie als lezer de langdradigheid trotseert, wordt later in het verhaal beloond met de ontknopingen. Sommige verrassend, andere voorspellend. Een klein gebaar tikt alles bij elkaar wel de boxjes af van een Britse pittoreske vertelling, waarmee het boek voldoende slaagt als feelgoodroman van hogere orde. | 1pos
|
Dit is weer een echt Dan Brown boek. Een tikkeltje voorspelbaar, maar weer heerlijk. Het zit wederom enorm goed in elkaar. Het boek is minder gedetailleerd dan het vorige boek en leest daardoor een stuk prettiger weg.
Er gebeuren weer lekker veel dingen in 24 uur. Deze keer eet Robert Langdon wat nootjes en drinkt hij koffie.
Maar toch, wat zou ik een bere-trek hebben na zo'n etmaal vol actie.
Het verhaal was heerlijk om te lezen. 5 sterren!
(Wellicht omdat ik de grootste Dan Brown fan ben van Nederland volgens Hebben) | 1pos
|
#MilouVanDerWill #InMijnBloed #EenBentheBergThriller
Milou debuteerde met de thriller Rood Licht, die enorm goed werd ontvangen en die ik destijds zelf ook met veel plezier las. Hierna schreef ze de thriller Breekijzer. Hiermee leek ze zich te richten op een nog breder publiek, omdat deze thriller ook door sommigen bestempeld werd als een YA Thriller. Hierna schreef ze nog de roman Een enkeltje Venus en het boekje Zwangerschapsmonologen. Een auteur die van alle markten thuis is dus. Onlangs verscheen haar nieuwste boek In mijn bloed en haar derde thriller.
We maken kennis met journaliste Benthe Berg, een journaliste die weet wat ze wil en haar hand niet omdraait voor een stevige reportage. Iets wat haar niet altijd in dank afgenomen wordt. Benthe is woonachtig in het kleine dorpje Ringerdam, net onder de rook van Amsterdam. Een dorp van roddel en achterklap en ons kent ons.
Op een dag krijgt ze het vreselijke nieuws dat haar vijf jarige dochtertje slachtoffer is van de uit Ringerdam afkomstige pedofiel Rick V. Aangezien alle dorpsbewoners niet geloven dat zulke dingen gebeuren in hun kleine gemeenschap, en dan nog wel door zo'n aardige jongen, besluit Benthe het recht in eigen hand te nemen.
Het boek begint met een pakkende proloog die gelijk al bij je binnenkomt en je pakt. Je voelt je gelijk verbonden met Benthe Berg, een vrouw met ballen. Milou gooit verschillende lijntjes uit in deze thriller, zoals een thriller bedoeld is. Daar waar sommige thrillers alle spanning bewaren tot op het einde, staat dit boek er bol van en spat van de bladzijden. Je vergeet af en toe gewoon adem te halen en van sommige stukken kreeg ik zelfs kippenvel en een beklemmend gevoel. En op de momenten dat je denkt dat je even op adem mag komen, dan steekt het volgende spanningsmoment alweer de kop op. En als je eindelijk denkt te weten hoe alles in elkaar zit, dan slaan we weer een andere weg in. Tot op het einde eindelijk de puzzelstukjes op hun plek vallen. Een duizelingwekkende en adembenemende reis.
Wat dit boek met een thrillerliefhebber doet is ongekend, het is lang geleden dat ik zo'n spannend boek gelezen heb!
Ik heb er even geen woorden voor, sprakeloos!
Ik hoop dat je ondertussen al bezig bent met je volgende Benthe Berg, Milou. Met In mijn bloed heb je je naam definitief rotsvast gevestigd tussen de top van thrillerauteurs! | 1pos
|
Emma en Steven Feldman hebben besloten een weekend naar hun vakantiehuis bij Lake Mondac te gaan. Plotseling horen ze een geluid. Twee mannen dringen vervolgens hun huis binnen. Het laatste dat Steven nog kan doen is het alarmnummer te bellen en het woordje 'Met' uit te spreken. Daarna werd opgehangen.
Sheriff Tom Dahl vond het een merkwaardige melding en stuurt zijn hulpsheriff Brynn McKenzie eropaf. In het huis vindt ze de dode lichamen van Emma en Steven. Ze wil hulp inroepen, maar krijgt daar van de twee mannen, die nog aanwezig zijn, geen kans. Het lukt Brynn, samen met Emma's vriendin Michelle, wel om te ontsnappen. Naar de bossen rond Lake Mondac. Ze worden achtervolgd door de twee mannen.
Na een langzaam begin komt het verhaal rond pagina honderd echt goed op gang. De snelheid gaat omhoog en de spanning, die vooral bestaat uit de angst om als een opgejaagd dier in het donker te worden opgejaagd, wordt opgevoerd.
Schijnbeweging doet zijn naam eer aan, want de lezer wordt vanaf dat moment regelmatig op het verkeerde been gezet. Dat onverwachte heeft Deaver prima gedaan. Daardoor blijft de spanning behouden. Het boek heeft echter wel een minpuntje: het plot. Dit is té gezocht en lijkt snel in elkaar te zijn gezet. Dat is jammer voor een boek dat ondanks dat zeker de moeite waard is. | 1pos
|
Ja, weer een heerlijk boek van Tess.
Niet vlak voor het eten lezen.... spannend tot het laatst. Ze verwent ons weer iedere keer met haar boeken.
Dit boek is zeker niet het minste wat ze geschreven heeft. | 1pos
|
Een uitermate boeiend verhaal dat tegelijkertijd inzicht geeft in een stukje geschiedenis over het eiland Deshima. Prachtig en ontroerend eind. | 1pos
|
Voor de zoveelste keer Matilda maar weer eens uit de kast gepakt. Het blijft een leuk boek.
Al vanaf haar geboorte hebben de ouders van Matilda geen oog voor haar en Matilda houdt van uitdaging.
Haar vader gaat elke dag naar zijn werk als autoverkoper, haar moeder gaat naar de bingo en haar oudere broer naar school en dan is Matilda alleen thuis.
Ze leert zichzelf aankleden, eten maken, schrijven, al snel heeft ze alle tijdschriften en boeken in huis gelezen en gaat Matilda op zoek naar een nieuwe manier om kennis op te doen. Ze komt uit bij de plaatselijke bibliotheek en elke dag als haar moeder naar de bingo is vertrokken loopt Matilda de straten af naar de bibliotheek en leent de mooiste boeken,
Matilda heeft maar één wens, naar school gaan, maar ook daar hebben haar ouders geen oog voor.
Als haar vader in zijn zaak een directrice van een school krijgt regelt hij direct dat Matilda naar school kan.
Ook als is het niet helemaal wat Matilda ervan had verwacht, maar ze is dolgelukkig. Op school krijgt ze de meest perfecte juf en die merkt al snel dat Matilda erg veel kennis heeft. Ze regelt dat Matilda werk kan doen van hogere groepen, maar het probleem blijft directrice Bulstronk. Zal Matilda een manier weten te vinden om van directrice Bulstronk af te komen en ook nog het leven van iemand die haar dierbaar is beter te maken. Lees het in het geweldige kinderboek van Roald Dahl - Matilda.
AL vanaf dat ik klein ben, ben ik een enorme fan van Matilda.
Ze is een slimme meid en denk dat ik door haar de inspiratie heb gekregen om boeken te gaan lezen en daar nu uiteindelijk mijn werk van te maken.
Matilda houdt net zoveel van kennis en lezen als dat ik doe.
Nu 10 weken geleden heb ik een kindje gekregen en ik kan niet wachten tot ze oud genoeg is om dit boek voorgelezen te krijgen.
Ik kan dit boek iedereen aanraden.
Matilda is geschikt voor kinderen van 5-12 jaar, maar mijn mening is dat volwassenen hem ook nog best eens uit de kast kunnen pakken. | 1pos
|
Met dank aan uitgeverij Boekerij van wie ik dit boek mocht recenseren.
Voor de Val
Van Martha’s Vineyard vertrekt op een mistige avond een privévliegtuigje. Aan boord zijn het rijke gezin Bateman met een persoonlijke bewaker, het echtpaar Kipling, de schilder Scott Burroughs en drie bemanningsleden. Een goed kwartier later is het vliegtuig neergestort en zijn alleen Scott en de kleine JJ Bateman nog in leven. Scott weet zichzelf en JJ na een lange zwemtocht in veiligheid te brengen. Maar wat is er in hemelsnaam gebeurd met het vliegtuigje? Is het een terroristische aanslag, een ongeluk of een ordinaire moordaanslag? Zowel de veiligheidsdiensten als de media storten zich op het verhaal. De schrijver tilt door middel van flashbacks steeds een stukje van de sluier op. Waarom had het gezin Bateman bijvoorbeeld een persoonlijke bewaker nodig? Was er toch iets tussen Maggie Bateman en Scott Burroughs? Wat deed Scott eigenlijk in dat vliegtuigje? De media smullen ervan en schuwen geen enkel middel om achter hun waarheid te komen. Scott probeert zich voor de media te verbergen maar is nergens veilig. Aan de ene kant wordt hij als held neergezet doordat hij JJ wist te redden maar aan de andere kant worden er steeds meer vraagtekens bij zijn rol gezet. Intussen krijgen we ook meer te weten over Ben en Sara Kipling een rijk echtpaar maar aan hun rijkdom zit een zeer kwalijk luchtje. Ben stond op het punt om ontmaskerd te worden door de overheid, moest hij daarom uit de weg worden geruimd door zijn opdrachtgevers? De schrijver werkt langzaam maar zeker naar de ontknoping toe. Centraal in het verhaal staat het thema toeval. De daden van Scott lijken heel toevallig te zijn maar kunnen en worden door de media steeds anders uitgelegd. Zo is het wel heel toevallig dat Scott zo goed kan zwemmen of dat Scott net een aantal schilderijen over rampen (o.a. een vliegtuigramp) heeft gemaakt. Ook de middelen die worden ingezet om ‘nieuws’ te vergaren door de media kunnen niet echt door de beugel. Uiteindelijk weet Scott daar prima mee af te rekenen! | 1pos
|
Als Grace aan het begin van het examenjaar in zijn klas komt, is Henry geïnteresseerd maar niet direct verliefd. Maar dan moeten ze samen werken aan het redacteurschap van de schoolkrant en leert hij Grace beter kennen. Hij wordt verliefd op haar maar het is duidelijk dat ze een groot verdriet met zich meedraagt. Ze draagt jongenskleren, verzorgt zichzelf niet goed en heeft hele sombere dagen. Henry weet dat er een grote kans is dat Grace zijn hart breekt, maar toch is hij nog nooit zo verliefd geweest…
‘Sterrenstof’ is het 7Days-boek van november. Het is een contemporary Young Adult-roman en wordt veel vergeleken met werk van John Green en Rainbow Rowell. Het boek is al in meerdere landen vertaald en de filmrechten zijn verkocht. Kortom er is al een behoorlijke hype om dit boek heen.
Henry is een sympathieke, gewone jongen die voor het eerst echt verliefd wordt. Hij heeft hilarische vrienden die hem goed steunen. De portrettering van die vriendschap is een van de mooiste elementen uit het boek. Grace is een meisje die heel gesloten is. Ze blijft een beetje mysterieus, ook al is het vanaf het begin duidelijk dat ze iets heel traumatisch heeft meegemaakt.
Het is een liefdesverhaal maar zeker niet een standaard liefde die opeens opbloeit en waar het allemaal rozengeur en maneschijn is. Grace heeft veel mentale en lichamelijke problemen en niet zulke kleine ook. Juist dat maakt het verhaal extra interessant. Sutherland durft de zware en zielige kanten te benadrukken van het verhaal en dat is erg mooi. Het wordt nooit te zwaar, er zitten ook genoeg vrolijke en grappige dialogen in die lekker vlot lezen.
‘Sterrenstof’ is een emotioneel, aangrijpend verhaal over een heftige eerste liefde. Een verhaal vol liefde, humor en vriendschap maar ook verdriet. Ik hoop dat Krystal Sutherland snel weer een boek schrijft want met haar romandebuut weet ze mij te overtuigen. | 1pos
|
De kaft vind ik niet bijzonder maar wel anders. De titel en auteur komen goed naar voren. Wat mij aantrok was de bijvoeging in de cirkel: Een bizarre roadtrip door Toscane.
Het verhaal wordt verteld vanuit drie personen, Louise (een Nederlandse actrice), Merel (haar dochter) en Titus (eigenaar van een kleine garage in Toscane die zijn omzet probeert te verhogen door af en toe een auto te stelen van slordige vakantiegangers). Wanneer hij per abuis ook Merel meeneemt bij zijn laatste criminele activiteit krijgt hij de schrik van zijn leven en begint een verhaal met verschillende wendingen.
De karakters worden goed uitgewerkt. Je krijgt sympathie voor de dief, begrip voor het verwende en egoïstische tienermeisje en medelijden met de actrice en moeder, die zich vastklampt aan een te jonge toyboy. Er zit ook veel humor in het verhaal en het leest erg vlot door de korte hoofdstukken en fijne schrijfstijl van Wanda Bommer.
Het eind zag ik wel min of meer aankomen maar dat mocht de pret niet drukken. Een heel fijn boek met een apart verhaal dat zorgt voor een aantal heerlijke leesuurtjes. | 1pos
|
Na een pauze van acht jaar is het vijfde deel van de epische fantasyserie De Dwergen van auteur Markus Heitz dit jaar verschenen. Boek vijf, getiteld De Triomf van de Dwergen gaat verder waar zijn voorganger is geëindigd.
Aan het eind van deel vier dachten we nog dat Tungdil het land der levenden voorgoed verlaten had. Niets blijkt minder waar te zijn. Wanneer nieuwe monsters opduiken met kokertjes met dwergenrunen aan hun lijf, nota bene geadresseerd aan Woestling, koesteren de dwergen nieuwe hoop. Zou de Professor nog leven? En is hij dan een wezen van het Kwaad of is hij toch Goed? Is het wel de echte Tungdil?
Ondertussen is er aan Gene Zijde een meisje, genaamd Shataï, gevonden. Zij wordt meegenomen naar het Veilige Land en door Koningin Mallenia als pleegkind aangenomen. De dwergen wantrouwen haar echter omdat ze alleen alfs sprak toen ze haar vonden. Tegelijkertijd vestigen zich steeds meer elfen in het Veilige Land. Zij hebben zo hun eigen plannen over hoe het verder moet in het rijk. Een aanslag op de vorsten en koningen van het Veilige Land door een Alf doet vermoeden dat het gevaar nog niet helemaal geweken is. Ondertussen meldt zich een onbekend en zeer gevaarlijk monster bij de Poorten van de dwergen. Een ultimatum wordt gesteld. Wordt het weer oorlog?
In de vorige delen verlustigden de dwergen zich in het afslachten van orcs en trollen en keerden ze zich zelfs tegen elkaar. Nu echter heerst er een relatieve vrede onderling en in het Veilige Land. Toch blijft het verhaal een aaneenschakeling van acties waarbij intriges een grotere rol spelen dan voorheen. Nieuwe monsters doen hun intrede en oude bekenden duiken weer op.
Aan het begin van elk hoofdstuk staan grappige recepten voor dwergkruidenbier of amusante dwergenwijsheden zoals bijvoorbeeld: 'Een dwerg die met een zwaard vecht, houdt ook van verdund bier'. Soms worden historische aantekeningen vermeld die zijn opgetekend door een bekende van Tungdil. Deze geven aanwijzingen over wat er in het land gebeurd is en wat onze held de afgelopen 200 cycli gedaan heeft. Deze voorschriften werken verhelderend voor het begrip van het verhaal.
Hoewel het boek prima zelfstandig te lezen is, zou het voor de echte fans prettig zijn geweest wanneer Heitz een samenvatting vooraf had laten gaan. Acht jaar pauze is een lange tijd en niet iedereen wil de hele serie weer opnieuw lezen. Wat ook ontbreekt is een plattegrondje van het Veilige Land, het Land van Gene Zijne en van Phondrason, het onderaardse rijk.
Het verhaal wordt chronologisch verteld. Dat maakt het makkelijk bij te houden wat er gebeurt. Wel wordt er erg vaak gesprongen van scène naar scène. Het wekt soms enige irritatie. Het geheel blijft echter tot het einde spannend. Niets is wat het lijkt. Tungdil blijkt toch nog meer geheimen te hebben dan wij al vermoeden.
De laatste zin van het boek: ‘Alsof het sieraad iemand riep die het moest vinden en oprapen’, doet vermoeden dat er nog een vervolg zal komen op de Dwergen. En in de epiloog schrijft Heitz: ‘ik ben er zeker van dat het verder gaat en dat het niet weer zeven jaar gaat duren tot dat moment’.
We kijken er naar uit. | 1pos
|
Dit boek bleef boeiend voor mij omdat het vanuit verschillende personen was geschreven die ieder hun eigen belevenis aan het verhaal gaven.
Het einde kwam voor mij wat te snel en had wat meer diepte kunnen krijgen vanuit de verschillende persoonlijkheden.
Maar zeker een aanrader! | 1pos
|
De Maya connectie was het eerste boek dat ik in handen kreeg van David Morrell. Ik was onmiddellijk verkocht. In dit James Bond-achtige verhaal is de spanning te snijden en is de drang naar verder lezen groot.
Morrell schrijft toch al een hele tijd boeken. Ik vind het raar dat ik geen enkele recensie ben tegengekomen op de Crimezone-site... | 1pos
|
Dit verhaal is gebaseerd op een sprookje van Grimm , de Ganzenhoedster. De schrijfster heeft het herschreven voor jongeren. Het is het eerste deel in een serie van vier romans over het Koninkrijk Bayern.
Prinses Anidori heeft een lux leventje, als ze 16 is krijgt ze te horen dat ze moet trouwen met de kroonprins van Bayern. Ze gaat met een aantal leden van het hof op weg naar Bayern, hiervoor moeten ze door het Woud trekken en dat is een lange, moeizame weg. Onderweg krijgen ze de ene tegenslag na de andere, ze verliest haar vrienden, haar identiteit en haar lievelingspaard Falada. Ze heeft een speciale band met Falada, ze kan met hem communiceren.
Ze overleefd in haar eentje in het Woud en als ze eenmaal in Bayern is, wordt ze ganzenhoedster in de buurt van het Hof van de koning. Niemand weet dat zij de prinses is , ze houdt haar identiteit geheim voor de mensen met wie ze bevriend is geraakt. Ook haar gave, het communiceren met de dieren, houdt ze geheim.
Ze raakt bevriend met mysterieuze jongeman, die bij het ganzenweitje met zijn paard voorbij komt. Ze weten van elkaar niet wie ze zijn… Het enige wat Ani wil is haar identiteit terugkrijgen.
Het karakter van Ani is goed beschreven, je kan je zeker in haar inleven. Mijn favoriete persoon in het verhaal is Ani zelf, ze is slim, sterk en een echte doorzetter. Daar hou ik van.
Het verhaal leest erg vlot, het is een sprookje zoals we die kennen met veel actie en zelfs thrillerachtige stukken . Vriendschap, eerlijkheid, doorzettingsvermogen en wraak zijn de ingrediënten van dit verhaal. Uiteraard is er zoals in alle sprookjes een duidelijke moraal te ontdekken.
Het plot is deels voorspelbaar maar toch ook weer niet. Ik hoop de andere delen ook te mogen lezen als deze uitkomen.
4 sterren. | 1pos
|
Een indringend geschreven boek. Het doet ons stilstaan bij de slavernij in het verleden. De stukken uit het dagboek van Clara geven een goed beeld hoe erg de slavernij was. Maar er wordt ook een link gelegd naar de slavernij die er vandaag nog is, waar we misschien niet altijd bewust van zijn. Door dit boek ga je daar wel meer over nadenken. | 1pos
|
Dit is een waargebeurd verhaal over een Nederlands Joods meisje die de laatste 14 maanden van WOII doorbrengt in de kinderbarak van Bergen-Belsen.
Zo aangrijpend, indrukwekkend, niet te vatten welke verschrikkingen volwassenen maar ook kinderen ondergaan hebben.
Een boek om bij na te denken, onbegrijpelijk! | 1pos
|
Samenvatting
Als Eddie 12 jaar is, heeft hij een fijne vriendengroep om zich heen. Metal Mickey, Fat Gav, Hoppo en Nicky-zonder-bijnaam. Want deze laatste is een meisje. Ze vloekte als een jongen en kan net zo goed vechten als de jongens. En dan Eddie Munster zelf. Al de vrienden hebben een bijnaam en wonen in een "small creepy Wiltshire town". In Zuid-West-Engeland. Ze kwamen de meeste zaterdagen bij elkaar en bedachten het spel met de Krijtmannetjes. Volgens Eddie begon het allemaal op de avond van de kermis.
De elementen
De cover trok mij zeker als eerste aan. De titel is boeiend te noemen. De hoofdpersoon Eddie vertelt vanuit de ik-vorm. Hij vertelt over vroeger (1986) en over nu ( 2016) . In vlotte zinnen lezen we over Eddies leven en wat hij allemaal meemaakt in de zomervakantie van 1986. Hij ontmoet de heer Halloran, een beetje zonderling figuur. Door hem komt hij in aanraking met de Krijtmannetjes. Vanaf dat moment is niets meer hetzelfde.
Mening
De Krijtman is een spannende thriller, die qua opbouw goed in elkaar zit. Vanaf het eerste blad neemt Eddie je mee naar zijn wereld..zo het boek in. Een aantal details zijn sinister en creepy. Een beetje Stephen King zou je kunnen zeggen. Er hangt een beetje spanning rondom de vertelsels..die mysterieus zijn en ook spookachtig zijn. Voldoende gedoseerd zodat het fijn leesbaar blijft.
Gewaardeerd op 5 sterren.
Lees meer op mijn blog: https://birdysboeken.blogspot.nl/2018/02/cj-tudor-de-krijtman.html | 1pos
|
Het is GEEN diervriendelijk boek,!!!
maar op het laatst wel zeer spannend.
De voorkant van het boek, is zeer verwarrend, leuk jochie.
maar dat is maar schijn.!!! | 1pos
|
Probeer dat maar eens klaar te spelen! Leraar worden op een ROC! Cabaretier Johan Goossens waagde die stap en begon zonder enig ervaring met een baan in het onderwijs. En dat leverde hem niet alleen een geweldige ervaring op, maar ook een zeer vermakelijk geschreven bundeling van verhaaltjes.
Goossens zet met dit boek een waar statement neer dat het leven van een docent meer beslaat dan alleen lesgeven. Cynthia die gepest wordt, een Surinaamse leerling helpen bij haar zoektocht naar een stageplaats, Sahika die een wapen in haar tas bij zich draagt. De dagelijkse beslommeringen op het ROC worden levensecht beschreven en sleuren je werkelijk mee in het verhaal. Collega-docenten en leerlingen worden op een perfecte wijze weergegeven, maar ook laat Goossens regelmatig wat van zichzelf en zijn privéleven zien. Hoewel hij regelmatig voor volle zalen staat in theaters, valt het voor de klas staan hem niet altijd mee.
Schrijnende situaties, onhandige momenten, maar wel omlijst met een flinke dosis humor. Dit alles maakt dat dit boekwerk zeker geslaagd is. Ik zie uit naar een vervolg! | 1pos
|
In het Zuid-Oosten van Turkije staan de mensenrechten zwaar onder druk. Het Turkse leger valt er Koerdische nederzettingen aan, dwingt een avondklok af en vermoordt en deporteert inwoners. Een groep van meer dan 1000 Turkse academici, de Academics for Peace, protesteerden tegen dit geweld in het pamflet We Will Not be a Party to this Crime!, medeondertekend door internationale intellectuelen als Seyla Benhabib, Slavoj Zizek, Judith Butler en David Graeber.
Journaliste en schrijfster Betsy Udink woonde jaren in Turkije en zal dan ook niet verbaasd zijn over de reactie van het autocratische bewind van president Erdogan. Inmiddels zijn namelijk achttien academici gearresteerd. De ondertekenaars worden beschuldigd van verraad en tientallen academici zijn ontslagen.
In haar laatste boek Meisjes van Atatürk, zonen van de sultan schetst Udink op indringende wijze het beeld van Turkije als een paranoïde samenleving, waarin steevast de ene autocratische leider opgevolgd wordt door de volgende.
Hoofdstukken over de levens van iconische Turken als Mustafa Kemal Atatürk, Recep Tayyip Erdogan en Fethullah Gülen worden afgewisseld met verslagen van Udinks ervaringen in haar voormalige woonplaatsen Ankara en Istanbul en haar binnenlandse reizen naar Zuid-Oost Turkije. Het resultaat is een combinatie van geschiedschrijving en antropologische veldwerk. Udink beheerst beide genres tot in de puntjes. Het is haar gelukt om een veelzijdig inzicht te verschaffen in de complexe wirwar van krachten, die de moderne Turkse samenleving hebben gevormd. Onderwerpen die in Turkije onbespreekbaar zijn, zoals de Armeense genocide, schuwt ze niet. In tegendeel, tot in details beschrijft ze de gruwelijke details van de moordpartijen en verkrachtingen, die in opdracht van de Turkse leiders minutieus werden gepland en uitgevoerd. Ondanks het overvloedig aanwezige feitenmateriaal waaruit Udink heeft geput, concludeert ze zelf al: De dood van achthonderdduizend Armeniërs een volkerenmoord noemen is en blijft taboe in islamitisch en nationalistisch Turkije. Wat Meisjes van Atatürk bijzonder maakt, is dat het laat zien, wat het islamisme en nationalisme in Turkije inhoudt. De voedingsbodem voor beide stromingen is een giftig mengsel van religieus fanatisme, afgunst en verlangen naar een terugkeer naar een Ottomaanse heerschappij over de hele regio. Maar naast de machtsstrijd en de geopolitieke conflicten van het land, gaat het leven gewoon door. Een bezoekje aan de kapper legt de Turkse mores op microniveau zichtbaar bloot. Udinks conclusie: 'Als je nog nooit in Turkije bent geweest, heb je er eenvoudigweg geen idee van hoe verrukkelijk het leven in dit land soms kan zijn.'
Udink laat zien, dat geluk soms in de eenvoudige kleine persoonlijke dingen zit. De verslagen van haar ontmoetingen en gesprekken met Turken laten zien, dat dat juist geldt in een land met zo’n gewelddadige en tumultueuze geschiedenis als Turkije. Als je ook maar iets meer wilt begrijpen van Turkije, dan moet je dit boek absoluut lezen. | 1pos
|
OH MY CLARK GABLE! Hoe is het mogelijk dat ik zo werd meegesleurd in dit fantastische boek? Ik zal het je vertellen: Ik Geef Je De Zon is een geweldig, fenomenaal, intrigerend, confronterend, perfect, groots, heerlijk, verrukkelijk en -ik vind geen woorden meer- boek! Moet ik nog meer zeggen? Because I’m in love!
Het is lang geleden sinds ik nog eens zo weg was van een boek… Een paar jaar geleden eigenlijk, want toen had Tahereh Mafi mij van haar stoel geblazen met haar originele schrijfstijl. Maar ik ben nog meer weg van die van Jandy Nelson. Nelson gebruikte de meest fantastische en originele metaforen die ik ooit in mijn leven heb gelezen. Ik moest er wel even aan wennen, maar toen ik eraan gewoon was, had ik last van een post-bookhangover.
Bovendien schrijft Jandy Nelson vanuit twee perspectieven die van Noah (13 jaar) en die van Jude (17 jaar). Doordat er tussen de perspectieven 4-5 jaar zit, is er natuurlijk al heel wat in die jaren, maar de lezers wordt tot het puntje van zijn stoel gehouden want de geheimen worden niet onthuld. Maar ook de verbanden die de verschillende personages met elkaar hebben zit zo goed in elkaar! Iedereen kent iedereen op een of andere manier en het verhaal ontvouwt zich zo langzaam- telkens ietsje meer onthullend. GEWELDIG!
Het verhaal van Noah en Jude is zo menselijk dat ik een paar keer een traantje heb moeten wegpinken. De jaloezie van de tweeling is zo herkenbaar in je eigen leven en gezin. De weg die Noah en Jude hebben afgelegd en de uitkomst die ze hebben bereikt, bewijst nog maar eens dat leugens altijd uitkomen…
De fantasie die Jandy in het verhaal gebruikt was gewoon een eer om te lezen! Het boek is niet eens een fastasy-boek, maar hier zit meer fantasie en originaliteit in dan welk boek dan ook. (Zelfs nog meer dan die van Tahereh Mafi, en dat zegt al wat)
Noah en Jude zijn kustenaars en het is dan ook normaal dat ze een andere geest hebben dan een ‘normaal’ iemand. Noah schildert bijvoorbeeld altijd in zijn hoofd. (Portret: Audrey zonder hart, want Ik Geef Je De Zon heeft hem gestolen) Zo worden dan zijn gevoelens uitgelegd en die manier is fenomenaal! Tahereh Mafi had mijn hart al kunnen veroveren door haar unieke schrijfstijl en Jandy Nelson heeft haar bijna van de troon gestoten want OMG ik houd van haar kustgeest en oneindige fantasie.
Total Experience: oneindig/10
Ik weet dat ik weinig over het verhaal heb gezegd, maar ik wil dat jullie zelf dit geweldige boek kunnen ontdekken. Ik zal oneindig veel genieten van de kennis die ik heb bijgedaan in Ik Geef Je De Zon. Iedereen zou dit boek moeten lezen. Nee, het moet verplichte literatuur worden! Dit boek mogen lezen was een onbeschrijfelijke ervaring, echt. LEES HET! Want ik denk dat ik over een week of zo hem ga rereaden. | 1pos
|
Geabonneerd op Bookchoice lees ik de meest uiteenlopende en verrassende boeken, die vaak buiten het vizier van de boek-promotors vallen en daardoor ook die van mij. Dit is weer zo’n pareltje, die volgens de lezerssite hebban.nl onder drie categorieën valt: literatuur, roman én feelgood. Alle drie typeringen kloppen. Ik vond het een mooi verhaal. Het is een moderne liefdesgeschiedenis en het thema is duidelijk. Liefde overstijgt elke conventie, en gedwarsboomde liefde zadelt de volgende generatie op met emotionele ballast. In dit verhaal lukt het de hoofdpersoon Emilie om in het reine te komen met haar verleden en laat daardoor haar wereld weer een stukje beter achter dan waarin zij het vond. Voor de Romeo’s en Julia’s vanaf de tijd van Shakespeare liep het niet goed af, maar het lijkt er op dat onlangs de categorie ‘feelgood’ geboren is. In de 21e eeuw is er voor romantische koppels duidelijk hoop op ‘eind goed, al goed’, hoeveel fouten en verkeerde afslagen wij ook als mens maken, mits je ‘na elke val weer opstaat’ en je in staat bent jezelf en de ander te vergeven. | 1pos
|
Julia Whelan is de schrijver van Een jaar met jou. Zij was een kindacteur in Amerika en na een studiejaar in Oxford is ze scenario's gaan schrijven en audioboeken gaan inspreken. Samen met een vriendin krijgt ze de opdracht om een bestaand script dat zich in Oxford afspeelt te herschrijven. Ze merkt dat tijdens het schrijven er geen plaats is voor filosofische beschouwingen en besluit dan er een boek van te maken waar ze die beschouwingen wel in kwijt kan. Doordat ze zelf ook een jaar in Oxford heeft gestudeerd, net als de hoofdpersoon Ella in het boek dat gaat doen, heeft het boek een biografische tintje.
Elk hoofdstuk begint met een paar regels poëzie. Het zijn kleine stukjes en mocht je niet van poëzie houden, dan is het makkelijk om ze over te slaan, je zult niet minder van het verhaal gaan houden, want je gaat echt van dit debuut houden.
Aan het eind van het boek staan naast het dankwoord en een uitleg over het boek en hoe het tot stand is gekomen, 12 vragen. Deze vragen mag je laten voor wat het is, maar hoe leuk is het om ze te beantwoorden en deze antwoorden te bewaren? Zoals Julia Whelan het zelf al voorstelt, zou je het boek na 10 jaar nog eens kunnen lezen en de vragen nogmaals kunnen beantwoorden om daarna de antwoorden te vergelijken.
Het verhaal.
De uit Amerika afkomstige Ella volgt een pad dat ze als 13-jarige al heeft uitgestippeld. Het doel is om in Oxford een jaar te gaan studeren. Het verhaal begint meteen in volle vaart op het moment dat ze aankomt in Engeland. In dit boek geen aanloopje of voorzichtig aftasten wie en hoe de personages zijn, je zit er meteen in. Ella heeft ook al plannen na het jaar in Oxford. Ze gaat dan aan het werk voor een campagneteam van de eerste vrouwelijke presidentskandidaat van de V.S. waar ze ook in Oxford aan meewerkt. Haar leven is dus al helemaal gepland. Maar zoals in het echte leven, zo gaat het in dit boek ook: het leven valt niet te plannen. Jamie,een poëziedocent, wordt een friend with benefits. Ze spreken af dat wat ze delen maximaal een jaar duurt en dat ze eerlijk tegen elkaar blijven. Dan blijkt dat Jamie een geheim heeft en als Ella daar achter komt staat haar planning van haar leven op losse schroeven. Wat gaat ze doen?
Dit verhaal wordt beschreven met veel humor, zowel in kleine dingen als in moeilijke situaties. De gevoelens van de hoofdpersonen zijn heel accuraat en goed uitgediept Na het lezen van dit boek wil je naar Oxford om te gaan kijken in de pubs en de gebouwen, al ben je er eigenlijk in je hoofd al geweest, zo beeldend is het beschreven.
Er zitten hele mooie pareltjes van woorden en zinnen in, zoals een backstage-vippas voor elkaars brein (je weet wat een ander denkt zonder dat hij of zij het zegt).
Kortom een verhaal met humor en gevoel, met vaart geschreven en het boek ziet er ook nog een keer mooi uit. Zoals ze het zelf al schrijft: lees dit boek na 10 jaar nog een keer en kijk hoe je herinnering eraan is veranderd. Toptip. Doen. | 1pos
|
Bij het zien van de schitterende cover van De leesclub aan het einde van de wereld van Sophie Green krijg je het idee dat je een mierzoet verhaal gaat lezen, maar dat valt gelukkig mee. De titel maakt als boekenlezer erg nieuwsgierig. Je wilt weten wat het precies voor leesclub is en wat voor boeken ze bespreken.
De leesclub aan het einde van de wereld van Sophie Green gaat over vijf vriendinnen die via een leesclub samengebracht worden door de hoofdpersoon omdat ze vindt dat haar schoondochter wel wat nieuwe vriendschappen kan gebruiken. Het zijn vijf vrouwen in diverse leeftijden, vijf verschillende karakters en vijf heel verschillende levens. Uiteindelijk zal blijken dat deze vijf vriendinnen niet zomaar samengebracht zijn. Het zijn vriendinnen die bij elkaar passen, die elk zo hun eigen problemen hebben, evenals de hoofdpersoon dat heeft. Je ziet ze daarmee ieder op hun eigen manier worstelen. Langzaam aan kom je er meer over te weten en of ze hun problemen de baas kunnen. Het zijn soms schokkende gebeurtenissen zoals bijvoorbeeld een familiegeheim.
De leesclub gaat dan ook niet alleen over boeken, maar blijkt ook een gezellig samenzijn om even de problemen te kunnen vergeten, elkaar tot steun zijn zonder dat ze dat altijd van elkaar door hebben.
Lees verder op https://surfingann.blogspot.com/2019/04/de-leesclub-aan-het-einde-van-de-wereld.html . | 1pos
|
De Quincunx is het magnus opus van Charles Palliser, waar hij naar verluid 12 jaar aan heeft gewerkt. Met haar ruim 800 pagina en bepaald kleine kriebellettertjes is het een flinke, flinke kluif.
De ik-persoon van het boek is John Huffam (niet toevallig ook de tweede en derde doopnaam van Charles Dickens), en hij vertelt hoe vanaf zijn kindertijd zijn leven wordt bepaald door de strijd die wordt uitgevochten om het eigendom van het landgoed Hougham, iets waar hij ook een belangrijke rol in speelt.
En zo lezen we hoe Johnnie met zijn moeder en strenge kinderjuf Bissett opgroeit in een idyllisch engels dorpje. Maar John komt er langzaam maar zeker achter dat zijn moeder zich hier eigenlijk verbergt voor onbekende vijanden. Het blijkt allemaal te gaan om een ‘codicil’, een onbekende bijlage van een testament, dat Johnnie’s moeder zou kunnen aanwijzen als de erfgenaam van Hougham. Maar zij houdt het codicil angstvallig verborgen, bang als ze is dat haar ‘vijanden’ haar wat aandoen.
Maar natuurlijk kan ze zich niet eeuwig verstoppen en als ze dan uiteindelijk worden ontdekt door die vijanden, vluchten ze naar Londen…. Wat het begin is van alle ellende, want een lange en moeizame strijd om het bestaan begint. De jonge Johnnie wordt gedwongen snel volwassen te worden en overvleugelt al snel zijn bange, naieve en vaak zelfs ronduit dommige moeder. Palliser geeft in dit deel van het boek een indringend beeld van de zelfkant van het negentiende eeuwse Londen: een barre en smerige metropool met schrijnende armoede. Voor Johnnie en zijn moeder is het een vreselijke tijd en ze worden meermalen bedrogen, raken volledig berooid en verliezen uiteindelijk zelfs het codicil.
Dit deel van het boek sleept je echt mee, want je begint echt mee te leven met onze ongelukkige Johnnie, die zich moedig door al die misère probeert heen te slaan. Palliser schetst een intrigerend en zeer volledig beeld van deze tijd. Johnnie maakt echt alles mee: hij raakt betrokken in verschillende bendes (waaronder grafschenders), moet het vreselijkste werk doen (waaronder sloof spelen in een adellijk huishouden en het schilderachtige ‘riooljutten’), ziet zijn beide ouders sterven, moet meerdere keren uit vreselijke omstandigheden vluchten (hij wordt opgesloten in een gekkenhuis en in een door een sadist geleide ‘kostschool’) en wordt meer dan eens met de dood bedreigt.
Hier doet dit boek natuurlijk al snel denken aan de al eerder aangehaalde Charles Dickens, een schrijver waar ik kort geleden, hoe toevallig inderdaad, ook al over las. Heel veel Dickensiaanse elementen zien we immers in dit boek terug: hoe de sociale misstanden uit die tijd aan de kaak worden gesteld, de worsteling van een buitenstaander, een wees nota bene, om zijn plek in de maatschappij te vinden, de kwaadaardige boeven, noem het maar op, want het zit er allemaal in. Het is dan ook dit deel van het boek, dat naar mijn idee het beste is.
De mindere kanten van het boek manifesteren zich vooral aan het einde. Want tegen het einde wordt alle complotten en plotwendingen rondom de erfenis van John Huffam wel erg complex. We lezen over allerlei verwikkelingen en intriges die zich hebben afgespeeld in de vele generaties van de vijf families die afstammen van Hougham en dat wordt toch wel erg veel. Ook lezen we wel heel veel over al het denkwerk dat John moet doen om alle puzzelstukjes op hun plaats te krijgen, op basis van alles wat hij ziet en hoort. Aanvankelijk wilde ik nog wel meegaan in die zoektocht, maar aan het einde wordt het allemaal iets te complex en ondoorzichtig. Hier komt ook de obsessie van Pallisser bij dat hij alle toevalligheden in het verhaal, John ontmoet continu mensen van allerlei pluimage die allemaal op de een of andere wijze met elkaar verbonden zijn, wil uitleggen. Om blijkbaar de boodschap uit te dragen: toeval bestaat niet. Het haalt onnodig de snelheid uit het boek.
De wel erg formalistische structuur van de vertelling had wat mij betreft ook niet gehoeven: het gehele boek bestaat uit vijf boeken, die elk bestaan uit vijf delen, die elk bestaan uit vijf hoofdstukken. Zo weerspiegelt het hele boek de vorm van de quincunx (zeg maar de ‘vijf’ op de dobbelsteen), toevallig natuurlijk ook het familiewapen van de Hougham’s. Allemaal erg leuk, maar of dit nu heel erg veel toevoegt…
Wat ik ten slotte jammer vond aan het boek, was het einde. Bij lezing van dit boek had ik er steeds meer behoefte aan, dat alles uiteindelijk op zijn pootjes terecht komt, als in een Dickensiaanse vertelling. Helaas gebeurt juist dat in dit boek niet, want Palliser breidt aan zijn verhaal een veel cynischer einde: Palliser, maar maakt dat het slot bevredigender? Niet echt naar mijn idee. Het einde van het boek is ook nog eens heel abrupt: over hoe het nu afloopt met Johnnie, tast je eigenlijk nog steeds in het duister.
Tja, niet echt de ontknoping dus waar je op hoopt. En dan heb ik het nog niet eens over die uiterst raadselachtige laatste zin van het boek gehad, die alles wat je dacht te weten over die uitgebreide en uiterst complexe intrige, weer op losse schroeven zet. Misschien had Palliser gehoopt dat hij hiermee de verwoede puzzelaars nog eens zou kunnen aanzetten om het boek nog eens te lezen, om te zien welke aanwijzingen ze misschien gemist hadden die het mysterie konden ontrafelen, maar ik vond het vooral irritant: je investeert geen 800 pagina’s leestijd in het boek om dan vervolgens te zien dat je het allemaal toch niet begrepen hebt.
En zo laat dit boek een dubbel gevoel achter. De prachtige, uitgebreide en schrijnende vertelling over de worsteling van de jonge Johnnie in het Dickensiaanse Londen was een genot om te lezen, maar die über-ingewikkelde intrige, de formalistische structuur en dat verwarrende, abrupte en ongedroomde slot hadden voor mij niet gehoeven. | 1pos
|
'In het vizier' van Karen Rose,,,, en ik hoopte dat de boeketachtige scènes zoals in het boek 'Niemand zeggen' (tussen Alexander en Caroline) zich niet zouden herhalen. Dus daarom het volgende boek gelezen...
Wat schetst mijn verbazing dat ik in eenzelfde soort boeketreeks terecht kwam in thrillerformaat met Abe en Kristen.
Ik vraag me nu werkelijk af of die uitvoerige beschreven romances het hoofddoel v/h boek zijn, dán wel de thrillerachtige omgeving veel moeten compenseren..., of is het andersom?!
Deze zelfde voortzetting valt me wel zwaar tegen!
Ik heb het nu wel gehad met Karen Rose (idd bang voor nóg meer herhaling van dergelijke, ergerlijke en niet ter zake doende romances op deze manier!).
Geef mij maar Hjorth Rosenfeldt, Karin Slaughter of - als je het over andere dan sexuele emoties hebt - Linda Jansma, Sublieme schrijvers!!!
Omdat het slot totaal onverwacht kwam, toch nog een viertje gegeven voor dit boek... | 1pos
|
De fans van thrillerauteur Minette Walters (1949) hebben er tien jaar op moeten wachten, maar Het laatste uur is niet de langverwachte thriller, maar een historische roman. Het boek begint in 1348 op het moment dat de pest in Engeland uitbreekt. Niemand begrijpt hoe de ziekte zo snel zo vernietigend om zich heen kan slaan en zoveel doden maakt. Als Sir Richard na een reis met zijn gevolg doodziek terugkomt in zijn dorp Develish, verbiedt zijn echtgenote, de intelligente Lady Anne, hen de toegang tot de hermetisch afgesloten hofstede. Ze beschermt de gezonde lijfeigenen in haar eigen huis en behandelt ze tot ieders verbazing allemaal als gelijken. Omdat de rantsoenen langzaam maar zeker opraken besluit lijfeigene Thaddeus, om samen met de zonen van de slavenleiders, de veiligheid van het dorp te verlaten en op zoek te gaan naar nieuwe voorraden. Opperste voorzichtigheid is geboden om te voorkomen dat zij in aanraking komen met de nog steeds rondwarende pest en een terugkeer naar de hofstede niet meer mogelijk zou zijn.
De personages in het verhaal zijn of goed of slecht. Een middenweg lijkt er niet te zijn. Je hebt direct sympathie voor de goeden en een intense hekel aan de slechten met hun gekonkel. De goeden in het verhaal zijn Lady Anne en een groot aantal lijfeigenen, waarvan de bastaard Thaddeus wel de belangrijkste in het verhaal is. Daar lijnrecht tegenover staan Sir Richard, dochter Eleanor, priester Anselm en rentmeester Hugh de Courtesmain.
Lady Anne is een intelligente, verstandige vrouw die onopvallend de hofstede van haar drankzuchtige en wrede echtgenoot Sir Richard draaiende houdt. Ze zorgt voor persoonlijke hygiëne, behandelt de lijfeigenen en slaven met respect, leert ze lezen en schrijven en wordt door ‘haar’ volk op handen gedragen. Eigenlijk zit ze in hetzelfde schuitje als de lijfeigenen, want ze is dan wel een Lady, maar ook zij is door haar uithuwelijking, gewoon eigendom van Sir Richard.
Aan de andere kant staan Sir Richard en dochter Eleanor. Sir Richard is een vrouwen verkrachtende lapzwans en Eleanor een egocentrische puber. Ze zijn dan wel met een gouden lepel in hun mond geboren, maar ze zijn zo dom als het achtereind van een varken. Ze kunnen lezen noch schrijven, zijn wreed en realiseren zich niet dat zij helemaal niets zijn zonder de lijfeigenen die de akkers verbouwen en zorgen dat er geld in het laatje komt. En vader Anselm is vaker dronken dan nuchter, predikt hel en verdoemenis, steekt zijn kop in het zand en vergeeft zonder blikken of blozen alle zonden van Sir Richard, en dat zijn er nogal wat. Rentmeester Hugh de Courtesmain probeert door zijn kruiperige gedrag bij iedereen in een goed blaadje te komen, waardoor hij op steeds minder sympathie kan rekenen.
Minette Walters is erin geslaagd om met haar eerste historische roman een interessant verhaal af te leveren. Ze beschrijft geloofwaardig hoe het leven in de middeleeuwen eruitzag: de hiërarchie van rangen en standen, het lijfeigenensysteem en hoe de adel deze mensen, die trouw aan hen gezworen hadden, met harde hand in het gareel houden. Voor het minste of geringste werd de zweep gehanteerd. De rol van de intelligente Lady Anne is misschien, zeker voor die tijd waarin een vrouw eigenlijk niets te vertellen had, iets minder geloofwaardig. Maar door haar liberale opvattingen zie je dat de lijfeigenen steeds meer voor zichzelf gaan opkomen en zich niet langer later onderdrukken. De pestepidemie die toeslaat en hele dorpen uitroeit speelt daar waarschijnlijk ook een grote rol in. Die dwingt de lijfeigenen, zeker als hun ‘eigenaar’ aan de pest is bezweken, bijna om zelf te denken en te handelen om te voorkomen dat ze, als ze de pest overleven, alsnog doodgaan van de honger. Het is de start van een omslag in het systeem en deze verzelfstandiging van de lijfeigenen loopt als een rode draad door het verhaal. Het wordt mooi geïllustreerd in de zoektocht naar proviand door Thaddeus met de zonen van de slavenleiders, die na van de vrijheid geproefd te hebben niet meer terug willen in het systeem. En met het onderwijzen van het gewone volk, raakt ook de rol van kerk steeds meer uitgespeeld. Ze stellen de zichzelf verrijkende kerk ter discussie en nemen niet alles meer klakkeloos aan. Hoewel dochter Eleanor een hersenloos, egoïstisch wicht is dat haar moeder haat, haar vader op een voetstuk plaatst en elke realiteitszin heeft verloren, krijg je toch af en toe medelijden met haar. Maar door haar wrede gedrag, duurt dat nooit lang. Pas aan het eind van het boek wordt haar gedrag duidelijk en staat ze voor een moeilijke keuze die grote gevolgen voor de rest van haar leven kan hebben. En dan is het boek plotseling uit en is het wachten op het vervolg. Misschien krijgen we dan antwoord op de vraag wie de onbekende vader van Thaddeus is, of de lijfeigenen kiezen voor hun vrijheid en welke keuze Eleanor maakt.
Hoewel het verhaal in het begin wat langzaam op gang komt, weet het wel van begin tot eind te boeien. In een prettige schrijfstijl neemt ze je mee naar de middeleeuwen, waar je een beetje gaat houden van Lady Anne, je met haar en de lijfeigenen meeleeft en je hoopt dat ze allemaal de pandemie zullen overleven en dat er voor iedereen een beter leven aan de horizon gloort. | 1pos
|
Sinds een paar maanden doe ik vrijwilligerswerk in een schoolbibliotheek. Nu de film Mees Kees in de bioscoop draait is de serie reuze populair. Kinderen die normaal niet aan het lezen te krijgen zijn worden nu blij bij het zien van een Mees Kees boek en hele goede lezers vragen of ze alsjeblieft een keer een A- boek mogen lezen! Wat is er nu eigenlijk zo leuk aan die stagiaire meester? Tijd om zelf ook eens een Mees Kees boek te gaan lezen……..
Mees Kees op de kast wordt verteld door Tobias (ik-figuur). De juf van Tobias is met zwangerschapsverlof en tot grote vreugde van de klas wordt zij vervangen door Pabostudent mees Kees. Mees Kees houdt er bijzondere lesmethodes op na. Zo wordt er elke morgen begonnen met het voedselproject (het eten van een boterham), mogen de kinderen de antwoorden van de rekenles overschrijven van een slimme jongen uit de klas, wordt bij het oefenen van de tafels de hele klas verbouwd en worden de kinderen beloond voor het maken van heel veel fouten! Mees Kees heeft ook heel goede kwaliteiten. Zo heeft hij veel aandacht voor kinderen met problemen en is de sfeer is zijn klas zo goed dat de kinderen allemaal graag naar school gaan! Hoewel de kinderen volgens mij niet zoveel leren van deze stagiaire meester hebben ze allemaal wel een geweldig schooljaar. Gelukkig dat mees Kees zelf ook weer naar school toe moet, want hij moet nog heel veel leren!
Mees Kees op de kast is een ontzettend leuk boek. Ik heb wat afgelachen. Het boek leest lekker en is ook ontzettend fijn om voor te lezen. Wat ik er leuk vond is dat alle kinderen uit de klas voorgesteld worden aan het begin van het boek. Een plaatje van elk kind met één zinnetje als omschrijving. De vrolijk gekleurde illustraties van Rick de Haas vond ik ook erg leuk. Ik hoop voor mees Kees dat hij in zijn volgende leerjaar mee mag lopen met Meester Jaap van Jacques Vriens. De twee hebben dezelfde humor, maar de verhalen van Meester Jaap zijn veel realistischer en er wordt veel meer geleerd. Als Kees zijn best doet op de Pabo wordt hij vast en zeker net zo’n goed leraar als meester Jaap! | 1pos
|
Vanuit deel 1 verder gegaan in deel 2 van de zeven zussen. Wederom een pracht verhaal. Dit maal gaan we het leven van Ally uit zoeken. Door de aanwijzingen van Pa Salt komt ze in Noorwegen terecht. Dit nadat ze de liefde van haar leven door een ongeluk verliest.
Ook het verhaal van de Halversons leest lekker en we komen goed te weten wat er zich allemaal in die familie afgespeeld heeft. Ally komt wederom een man tegen die een bijzonder rol in haar leven gaat spelen. | 1pos
|
Deel 3 was weer fantastisch! Ook een stoere man kan breken, en dan nog steeds een stoere man blijven.. In het begin schrok ik echt dat Nina met Leo samenwoonde, maar gelukkig kwam Q al snel weer in de picture. Blijf erbij dat deze boeken ontzettend goed zijn geschreven, het is een heerlijke serie, en ik baal eigenlijk een beetje dan het maar 3 delen zijn. Hoop dat Jackie nog heel lang doorgaat met boeken in dit genre, ik ben een trouwe volgeling! | 1pos
|
Doug Parker krijgt een relatie met Hailey, nadat haar huwelijk op de klippen is gelopen vanwege vreemdgaan van haar echtgenoot Jim, die het met Angie doet en ook een relatie met haar krijgt.
Uit het huwelijk Jim-Hailey is ook een zoon Russ geboren, die nu een opgeschoten tiener is.
Dan gebeurt er iets vreselijks, door een vliegtuigongeluk verliest Hailey het leven, en wordt het voor Doug en Russ erg moeilijk hun leven weer te hervatten.
Uiteindelijk spitst het verhaal zich toe naar de bruiloft van Debbie, de jongste zus van Doug.
Dit is het tweede boek van Jonathan Tropper die ik heb gelezen, en ik begin zo langzamerhand fan van hem te worden, wat een heerlijk manier van schrijven heeft die man, dat was ook al duidelijk in het boek van Joe (1e boek wat ik van hem las), maar dit boek doet er zeker niet voor onder, je kruipt helemaal in de huid van Doug,je voelt als het ware zijn verdriet en zijn verantwoordelijkheid voor Russ.
Wat een goede schrijver en wat een superboek weer. | 1pos
|
De wereld van de paardenraces en jockey is een mooie setting voor deze thriller, de "snelle" cover geeft het al aan. En vrijwel niemand is bekend met deze wereld, je steekt er zeker wat van op en het is knap hoe de paardenraces live en spannend beschreven worden!
Je volgt het leven van de Engelse tweeling Mark en Clare. Mark is verslaggever bij de paardenraces en Clare is een succesvolle jockey. Helaas voldoen ze hiermee niet aan het toekomstbeeld dat vooral hun vader voor ogen had. Tijdens een etentje vraagt Mark direct aan zijn zus of ze wel eens expres een wedstrijd verliest. Clare wordt boos en vertrekt. Diezelfde nacht hoort Mark dat zijn tweelingzus is overleden door een val van de vijftiende verdieping van een hotel. Mark is geschokt en doet er alles aan om, buiten de politie om, er achter te komen wat er precies is gebeurd en twijfelt erg of dit wel zelfmoord was? De thriller is in een snelle en prettige schrijfstijl geschreven, het was moeilijk het boek weg te leggen. | 1pos
|
Sugar - teleurgesteld in de liefde en verlaten van haar familie - reist helemaal alleen van stad naar stad. Toch eenzaam is ze niet, ze heeft haar bijenkolonie (een erfenis van haar opa) en ze maakt snel vrienden. Ieder jaar laat Sugar haar bijen voor haar bepalen waarheen ze zullen trekken. Ze plaatst de bijenkoningin op een landkaart en de plek die zij aanwijst daar gaat ze naartoe. Sugar blijkt een erg beleefde en hulpvaardige dame, wanneer ze ziet dat er een oudere man omver wordt gelopen, snelt ze deze dan ook direct te hulp. Dit is het begin van een nieuwe vriendschap en een kans op een nieuwe liefde…..
Honigzoete dagen is een fijne feelgood-roman, die zoals de titel al doet vermoeden erg zoet is. Zoetsappig eigenlijk, waardoor het verhaal wat braaf en iets wat ongeloofwaardig overkomt. Dat neemt niet weg dat Honigzoete dagen een heerlijk boek is waarbij je even weg kunt dromen en die laat zien dat het helemaal niet zo verkeerd is om zo nu en dan wat vriendelijker met elkaar om te gaan. Sugar heeft een gouden hart en weet met haar puurheid de mensen in haar omgeving te raken. Ze moet nu alleen nog leren haar zelf niet steeds weg te cijferen.
Het verhaal ontroerd en is hier en daar hilarisch, met fantastisch beschreven personages en engelachtige bijen een origineel boek om wat aangename uurtjes van te genieten. | 1pos
|
Heel mooi boek, ontroerend, hoopgevend, mooi geschreven, dankjewel dat wij als lezer even mochten deelnemen aan jou leven. Een boek dat moet verplicht worden om bekend te maken in ziekenhuizen als steun voor ouders die in dezelfde situatie zitten xxx | 1pos
|
Wat een prachtig geschreven boek met een verrassend einde. Meer zeg ik niet ,gewoon zelf lezen. | 1pos
|
Je houdt er van of je houdt er niet van.... ik had de neiging om door te willen lezen! En de cliffhanger was dan ook echt invoorspelbaar!
Ja ik heb genoten! | 1pos
|
Gen en Art leven in twee aparte werelden. Hij wil via IVF een nieuw kind; zij eigenlijk niet meer (na diverse pogingen zwanger te worden) en nadat Gen heeft gehoord dat haar baby destijds niet dood werd geboren wil zij niets anders dan achter de waarheid (en haar dochter) aan te gaan.
Het verhaal wordt steeds spannender en je voelt dat Beth nog ergens moet leven. Geniver is een dappere vrouw maar welke vrouw is dat niet als zijn sterke vermoedens heeft dat ergens haar kind (inmiddels 8 jaar) leeft, terwijl zij altijd heeft gedacht dat het kind dood was bij de geboorte. Het is voor haar verschrikkelijk als steeds duidelijker wordt dat Art, haar man, hierin een grote en verwerpelijke rol heeft gespeeld.
Uiteindelijk wordt Gen beloond voor haar vasthoudendheid, maar tegen welke prijs?????
Fantastisch!!!!! | 1pos
|
Het was een verassing maar hoe mooi. Het is boek die niet alleen zou je moeten lezen als je iets over Polen will weten. Maar ook als je pools bent om via de ogen van Nederlandse junalisten en lokale verhalen. Het is grappig, verassend en heeft fijn gevoel dat je kennis veruimd wordt.
Echte aanrader | 1pos
|
Het is een mooie boeken serie waar mensen van prinsessen 'houden'.
Er worden 35 meisjes uitgekozen om naar het paleis te wonen en kan maar 1 iemand winnen van het hart van de prins Max.
Het is mooi meeslepend verhaal waar Amerika de strijd aangaat midden in het verhaal kan ze niet kiezen tussen Maxon en Aspen.
Het is een beetje te verwachten wie ze kiest maar anders ik vindt het een mooie verhaal en zeker de moeite waard om eens te lezen . | 1pos
|
Naast het Prentenboek van het Jaar wordt ook altijd een Prentenboek Top 10 bekendgemaakt. Een van die tien topprentenboeken voor 2017 is Kom uit die kraan!! van Tjibbe Veldkamp en Alice Hoogstad.
Bart is gefascineerd door de bouw. Hij vindt het mooi om te kijken naar graafmachines, hijskranen en cementmixers. Elke dag neemt hij een kijkje op het bouwterrein, maakt een praatje met de bouwvakkers en vraagt zich af hoe het zou zijn om zelf de machines te besturen.
Op een dag komen er twee grotere jongens langs, die Bart uitdagen om het terrein op te gaan terwijl de bouwvakkers aan het lunchen zijn. Dat durft Bart wel, maar hij zegt tegen de jongens dat ze dan wel de politie moeten bellen, want het mag niet. En dan gaat het natuurlijk mis. Bart rijdt met de stoomwals over een auto heen, stort een berg cement op straat en klimt in de hijskraan. Ai, ai, die Bart is wel heel erg stout. Of toch niet? De clou van het verhaal is te leuk om hier te verklappen, maar Bart blijkt alles met een goede reden te doen.
Lees verder op mijn site | 1pos
|
In haar dankwoord vertelt Riley dat ze “De Olijfboom” tien jaar geleden begon te schrijven na een familievakantie op Cyprus. Haar kinderen waren dezelfde leeftijd als de kinderen in het boek en ook hadden ze vrienden over de vloer die bleven logeren. Ook al is het verhaal fictief, toch heeft ze gebruik gemaakt van haar eigen levenservaring als moeder, stiefmoeder, echtgenote en een getrainde danseres…
Pas vorig jaar vond ze het manuscript terug en besloot ze dat ze het verhaal moest afmaken met als gevolg een prachtig meeslepend verhaal.
Pandora op Cyprus
Helena erft een vakantiehuis genaamd Pandora op het eiland Cyprus. Ze besluit met haar gezin de zomer in dit huis op Cyprus door te brengen. Maar zodra ze in het huis Pandora genaamd aankomt wordt ze herinnerd aan de geheimen die ze destijds op het eiland heeft achtergelaten. “Er wordt verteld dat iedereen die voor het eerst in Pandora komt logeren, verliefd zal worden terwijl hij of zij onder dit dak verblijft.” (p. 50) Haar echtgenoot William en haar zoon weten echter niets van dit verleden. Haar zoon Alex zoekt naar antwoorden en Helena weet dat ze niet langer kan weglopen voor de waarheid.
Onverwachte Logés
Helena is een sympathiek personage die een geweldige moeder is voor Alex (13) en haar twee kinderen van echtgenoot William – Immy (5) en Fred (3). Ze doet alles voor iedereen, maar cijfert zichzelf vaak weg. Wat begint met een familievakantie eindigt met een paar onverwachte logés. Sacha (de boezemvriend van William), zijn vrouw Julie en hun kinderen Rupes en Viola nodigen zichzelf uit. Rupes en Alex zijn duidelijk elkaars tegenpolen. “Rupes is ongeveer even oud als ik, waardoor het pas echt erg wordt. En we lijken totaal niet op elkaar. Hij is waarschijnlijk alles wat mijn stiefvader William graag in een zoon zou zien: geweldig in balsporten, extravert , populair… en een echte klootzak als er niemand kijkt.” (p.54)
Ook Sadie komt logeren om haar gebroken hart te helen en uit te huilen op de schouder van haar beste vriendin Helena. Als laatste komt ook Williams dochter Chloë (15) de vakantie doorbrengen op Pandora.
Treinreis op weg naar de toekomst
“De olijfboom” is een meeslepend verhaal waarin Lucinda Riley ons eraan herinnert dat het leven een treinreis naar de toekomst is. Af en toe zijn er dan van die momenten dat de trein tot stilstand komt. Dan geniet je van het uitzicht kalm vredig en tevreden, compleet met een glimlach, tranen, geluk en liefdesverdriet. Maar al snel moet je weer verder met je reis. Maar je zult de momenten van pure vreugde nooit vergeten. “De olijfboom” bevat verschillende elementen, liefde, bedrog, intriges, geheimen, humor,… allemaal ingrediënten die zorgen voor een super goed boek. De proza is beeldend geschreven met als decor het zwoele Cyprus.
Heerlijk om in je zetel weg te dromen. | 1pos
|
Het verhaal speelt zich af aan het einde van de 19e eeuw. Boeiend van begin tot eind, geeft het een inkijkje in het leven van arbeiders en wetenschappers in Barcelona. De industriële revolutie is net begonnen en de effecten daarvan tekenen zich af. Grote veranderingen op het gebied van de medische wetenschap spelen op de achtergrond van liefde, vriendschap, betrokkenheid en verraad. Fictie wordt vermengd met historische feiten op een meeslepende manier, pakkend begin, verrassend einde. Aanrader! | 1pos
|
Het lezen van dit boek geeft op heel gedetailleerd niveau een inkijk in de betrokken journalistiek maar ook in de gruwelijkheden die dagelijks plaatsvinden in Congo en Rwanda. En deze ervaring is harstikke spannend en aangrijpend. | 1pos
|
Ani FaNelli is druk bezig met de voorbereidingen voor haar bruiloft. Ze heeft een knappe, rijke verloofde, een leuke baan bij The Women’s Magazine en haar gewicht blijft maar slinken. Ani is continu bezig met haar imago: vinden mensen haar mooi, denken ze dat ze van goede komaf is? Eruit zien of ze tot de upperclass behoort is heel belangrijk voor haar. Maar ondanks haar mooie uiterlijk en het perfecte plaatje eromheen heerst er de vraag: is ze wel gelukkig?
Ani heeft een donker randje aan haar persoonlijkheid, als ze bijvoorbeeld op straat loopt ergert ze zich aan mensen die te blij overkomen en botst expres tegen ze aan want ‘niemand heeft het recht om zo gelukkig te zijn’. Langzaamaan leer je Ani beter kennen door flashbacks naar haar schooltijd op de prestigieuze middelbare school Bradley. Als veertienjarige heeft ze daar een traumatische tijd meegemaakt en langzaamaan wordt er prijsgegeven wat er allemaal in die tijd is gebeurd. Ani vindt het moeilijk om met haar verleden om te gaan: ‘Het woord “overlever” houdt voor mij in dat ik iets uit mijn geheugen moet wissen wat ik niet kan en niet wil vergeten.’
Het boek is geschreven door Jessica Knoll, een voormalig redacteur voor de Cosmopolitan en Self. Knoll weet goed een The Devil Wears Prada- wereld neer te zetten met een naargeestige sfeer op de achtergrond: want dat Ani iets vreselijks is overkomen is vanaf het begin duidelijk. Het is geen thriller in de manier van de aanwezigheid van een dreigend gevaar van geweld of moord. In dit verhaal wat veelal draait om uiterlijk vertoon en prestige is er een sluimerende, onderhuidse spanning dat zich vooral uit in een nieuwsgierigheid om erachter willen komen wat er eerder met Ani is gebeurd. Die spanning komt na de helft van het boek in een stroomversnelling.
Ani is een karakter die niet erg sympathiek overkomt en langzaamaan leer je wat haar gevormd heeft. Ani is enorm bezig hoe ze zichzelf moet presenteren en probeert de mensen om haar heen zo te manipuleren dat ze haar geweldig vinden. Ze is heel veroordelend naar andere mensen, maar nog strenger voor zichzelf. Omdat het boek geschreven is in de ik-perspectief lees je haar waarnemingen en daardoor weet je niet hoe gekleurd haar waargenomen beeld is.
'Het gelukkigste meisje ter wereld' is een aangrijpend boek dat je aandacht vasthoudt tot het eind. Ani’s verhaal bleef nadat ik het uit had nog in mijn hoofd spoken omdat ik het zo indrukwekkend vond. Ani is een gelaagd, bijzonder personage: ze is niet heel sympathiek, ze is juist manipulatief, gemeen. Maar tegelijkertijd is ze ook meelijwekkend en bewonderenswaardig sterk. Het ene moment denkt ze na hoe ze iemand het beste kan manipuleren en het andere moment denkt ze diepgaand na over zichzelf en wat ze nodig heeft:
‘Inmiddels betekent geloof voor mij dat iemand iets in je ziet waar je jezelf nog niet bewust van bent en dat iemand je niet opgeeft tot jij het zelf ook ziet. Dat heb ik nodig. En dat mis ik.’ | 1pos
|
Een nieuwe ‘Franzen’ betekent gegarandeerd urenlang leesplezier. Zo ook in geval van het onlangs verschenen Purity (in het Nederlands uitgegeven als Zuiverheid). Purity heeft een dubbele betekenis in deze roman. Allereerst speelt de drieëntwintigjarige Purity Tyler de hoofdrol, of beter: een van de hoofdrollen, want het boek kent meerdere verhaallijnen. Purity (ze heeft de roepnaam Pip aangenomen) is in armoede opgegroeid bij haar moeder. Die laatste wil niets kwijt over wie de vader is. De zoektocht naar haar identiteit speelt dan ook altijd een rol in Pips leven. Als de Duitse Annagret op zeker moment een kamer huurt in het “studentenhuis” waar Pip woont en haar aanbiedt naar Bolivia te gaan om daar hand- en spandiensten te verrichten voor The Sunlight Project (TSP) van Andreas Wolf, grijpt Pip die kans aan. Moederlief is er mordicus op tegen, maar u weet hoe dat soort zaken gaan…
Andreas Wolf is een soort Julian Assange of Edward Snowden. TSP onthult geheimen. Andreas, een man die bij de val van de muur in een eerdere verhaallijn tot leven komt, heeft er alle reden toe juist Pip in te huren. En via Andreas probeert Pip haar vader te vinden. Een win/winsituatie. Wolf regeert zijn imperium met ijzeren vuist. Hij, de ultieme manager, is de baas en niemand durft hem tegen te spreken. Sterker: de meeste van zijn knappe vrouwelijke medewerkers aanbidden hem. Andreas raakt geen van hen met een vinger aan. Met Pip begint hij echter een verhouding, een relatie die Pip dermate benauwt dat ze besluit naar de VS terug te keren. Ze gaat de onderzoeksjournalistiek bij Denver Independent van Tom Aberant (nog een reden om dit boek in het Engels te lezen: aberant betekent abnormaal, a-typisch). Andreas heeft daar zo zijn belangen bij, belangen waar Pip slechts naar kan gissen. Toch installeert ze op zijn verzoek spyware op de computers van de onlinekrant.
Tom Aberant heeft Andreas bij de val van de muur in Berlijn leren kennen. Samen delen ze een gruwelijk geheim. En wat heeft Tom met Pip te maken? Langzaam maar zeker vallen de puzzelstukjes op zijn plaats.
Met Purity bewijst Franzen eens te meer dat hij een van de beste Amerikaanse schrijvers is van deze tijd. | 1pos
|
WAT. EEN. BOEK!
Wat een boek.
Wat een boek.
Wat een verhaal...
Eigenlijk kan ik Ugly Love niet eens een boek noemen. Het is meer een ervaring. Een ervaring die je mee moet hebben gemaakt om te begrijpen waarom dit meer is dan een boek, meer dan een verhaal.
Als ik hier 6 of 10 sterren kon geven, had ik het gedaan.
Tate is de stoere, slimme en vooral zelfstandige hoofdpersoon. Een no nonsense type, verpleegkundige op de EHBO in een ziekenhuis, doorstuderend voor anestesist. Een vrouw met ballen, die zichzelf het waard vindt om van gehouden te worden.
Ze ontmoet Miles, de buurman/vriend en collega van haar broer Corbin. Miles is gesloten en niet in staat om liefde te geven.
Toch valt Tate voor hem en accepteert ze zijn twee regels voor de verhouding die ze beginnen.
Vraag niet naar mijn verleden.
Verwacht geen toekomst.
Hoe Tate zichzelf probeert te overtuigen van de lust die ze voelt voor Miles, kan ze zichzelf al snel niet langer voor de gek houden. Dit is geen lust. Dit is liefde.
Maar Miles vertrapt haar hart en ze breekt met hem. Kiest voor zichzelf. Een vrouw met ballen niet weet dat er van haar gehouden dient te worden op de manier die ze verdient.
Miles heeft zijn eigen verleden, waar hij niet over wil praten. Een vreselijke gebeurtenis zes jaar geleden heeft zijn hart doen bevriezen. Nee, Miles heeft zelf zijn hart bevroren. Hij wil niet meer in staat zijn liefde te voelen, als liefde zo lelijk kan zijn.
Door middel van Flashbacks in het perspectief van Miles, kom je steeds meer te weten van hem. Dat Miles eigenlijk een persoon is die vreselijk veel kan liefhebben. Hij houdt van Rachel, zijn eerste grote liefde. Zijn alles. Zijn voor altijd.
Wat er precies is gebeurd waardoor Miles zo wordt als hoe Tate hem leert kennen, is aan de lezer te ontdekken.
Ook het einde is aan de lezer te ervaren.
Ugly Love heeft in ieder geval mijn hart gestolen.
Colleen Hoover... ik heb er geen woorden voor hoe zij als schrijver weet te spelen met taal, met vorm, met de mooie en lelijke kant van liefde en het leven.
LEES!!!!!
ERVAAR!!!
Dit boek is met stip op 1 binnengekomen in mijn all time favorite New Adults / Romans. Een boek dat ik zeker in mijn hart heb gesloten en minstens 1 maal per jaar ga herlezen. | 1pos
|
Het eerste mooie moment voor De Ontembare van Guillermo Arriaga is binnen. Verkozen tot boek van de maand januari bij DWDD. Iets waar ik mij volkomen in kan vinden.
Het is een van de dikste boeken , ruim 800 pagina’s, die ik de afgelopen tijd heb gelezen en het is het elke pagina waard. Zo intens, rauw, het grijpt mij gewoon bij de strot. Eigenlijk niet dik genoeg.
Het boek gaat over het leven van Juan Guillermo in Mexico Stad. In zijn jonge leven heeft hij al veel te maken met de dood. Eerst wordt zijn broer vermoord en binnen vier jaar ook zijn ouders en grootmoeder. Hij ervaart dit als zijn schuld en zoekt naar mogelijkheden voor wraak. Dit is een zware opgave en strijd voor hem in zijn jonge leven en hij vindt steun bij zijn oude en nieuwe vrienden, en geliefde dieren. Deze fase in zijn leven wordt intens beschreven in het boek, dat je door moet lezen. Elk moment van vrije tijd is de afgelopen week ook opgegaan aan het lezen.
Daarnaast maken we kennis met Amaruq die in de kou in Canada jaagt op een beruchte grijze wolf. Niet tegen gehouden door welke weersomstandigheid en omstandigheid dan ook. Een intense koppige strijd. Uiteindelijk komen de verhaallijnen samen. Het einde is prachtig. Ontembaar tot het einde. | 1pos
|
Superhelden.nl,
Ik vond het zo'n spannend boek ik kon niet stoppen met lezen Toen ik begon dacht ik ik snap het niet hoor maar ik las verder en verder toen werd het echt spannend.
Toen de 13jarige Iris is tijden bezig met het spel superhelden.nl en ze heeft ook nog eens moeilijk met de zelfmoord van haar vader. Dus verdwijnt ze steeds dieper in het spel terwijl er mensen zijn die haar in de gaten houden tot het spel is afgelopen. dan krijgt ze een bericht kom naar utrecht. Al ze daar is komen er 2 andere mensen aan Fiber en Alex Fiber zegt dat er een bom in utrecht ligt en dat ze 3 uur hebben om die te vinden en onschadelijk te maken. Toen dat als achter de rug lag gebeurde er tijden niks tot er een brief op de deurmat er stond "jullie krijgen een cruisse voor 2 naar Amerika" Maar Iris haalt Amerika Niet Maar zij werdt overboort gegooid door Fiber en Alex redt haar en samen gaan ze naar Pala
Meer ga ik niet uitbreiden want anders is het niet meer leuk
Doe ook het echte spel op www.superhelden.nl | 1pos
|
Het boek Dan neem je toch gewoon een nieuwe stond hoog op mijn verlanglijstje. Ik weet hoe het is om je huisdier te verliezen en hoeveel liefde honden kunnen geven. Zelf hebben wij een hond sinds drie jaar, en een tweede, uit het asiel, sinds 2 maanden. Wat een verrijking is deze onvoorwaardelijke hondenliefde in je leven!
Van kinds af aan wilde ik een hond voor mijn verjaardag. Toen ik een jaar of dertien was ging mijn wens in vervulling, en het was niet eens voor mijn verjaardag. Mijn Yorkshire terriër was een jonge lieve dame. Nadat ik trouwde, besloten we dat zij bij mijn ouders zou blijven. Mijn man en ik werkten beiden fulltime en ondertussen was ze al op leeftijd, maar ik bleef betrokken bij haar zorg. Wat was ik verdrietig toen mijn ouders en ik afscheid van haar moesten nemen. Nu jaren later hadden we eerst een hond en nu dus twee. Mijn leven is compleet met mijn gezin en onze honden.
In Dan neem je toch gewoon een nieuwe vertelt Antoinnette over het verlies van haar geliefde teckel Bubbels en hoe moeilijk sommige reacties waren. Een hond of huisdier vervang je niet zomaar. Het is een deel van je dagelijks leven en het brengt je zoveel meer dan alleen maar in je buurt zijn. Honden zijn trouw, geven onvoorwaardelijke liefde, vertellen je geheimen niet door en zijn er altijd voor je. Er ontstaat een rouwfase en proces als je je hond verliest.
“Rouw is de achterkant van liefde”
Voor dit boek heeft ze veel mensen gesproken die hun huisdier verloren hebben. Grotendeels zijn het honden, maar ook andere huisdieren komen aan bod. Zo heeft ze veel bekende Nederlanders geïnterviewd zoals Bridget Maasland, Eva Jinek, Barry Hay en Paul de Leeuw. Daarnaast komen ook een eigenaar van een dierenbegraafplaats, een psycholoog (gespecialiseerd in het verwerken van rouw bij huisdieren) en een dierenarts aan het woord.
Door de persoonlijke verhalen voelt het geheel echt en herkenbaar. Iedereen verwerkt een verlies op zijn eigen wijze, maar de kern blijft hetzelfde. Verlies en verdriet doen pijn. Besluit je om een andere hond te nemen, dan is het verlies van het andere huisdier niet weg. Hij of zij was een deel van je leven.
Antoinnette Scheulderman heeft met Dan neem je toch gewoon een nieuwe een herkenbaar, persoonlijke verhalenbundel weten te schrijven, die de lezer van huisdieren zal aanspreken. Het verlies van een huisdier hoort erbij, maar is niet te vervangen voor een nieuwe. Ik geef 4,5 sterren.
Gelezen voor het blog Indeboekenkast | 1pos
|
Door mijzelf een abonnement cadeau te hebben gedaan op de boekensalon kreeg ik o.a. dit boek.
Zou het zelf zo op het eerste gezicht nooit hebben uitgezocht, qua: titel, schrijver en achterflap: "De plaats van de Uruguayaanse cultschrijver Mario Levrero is de ultieme samenkomst van Sartes het en Kafka's slot" .
(Ik ben nog niet echt gegrepen door Sartre en Kafka.) "Het is een sterk filmische verhaal van een man die in een onbekende kamer wakker wordt om vervolgens vast te stellen dat die kamer enkel blijkt te zijn omgeven door soortgelijke kamers, die allemaal maar in één richting te doorkruisen zijn. De plaats is een zoektocht naar een uitweg, uit het leven, uit die plaats, en naar het zelf. een even verontrustend als fantastisch existentieel onderzoek en een even gruwelijk als hilarische nachtmerrie."
Maar toch sprak mij iets aan: de kleuren van het boek, het guitige gezicht, getekend op de achterflap, de dikte van het boek (slechts 138 pagina's) of misschien het voorwoord van Carolina Trujillo? Het boek greep mij meteen vanaf de eerste zin en liet mij niet meer los. Als een "rollercoaster" vloog ik door het boek, van kamer na kamer stortte mee in de afgronden en werd samen met de hoofdpersoon wakker in een tent .
Het boek leest snel en toch is er genoeg tijd om na te denken over het eigenlijke leven zelf. Wat jouw plaats is in de samenleving, hoe andere voor jou denken en over alles en iedereen een oordeel hebben, incluis jouw eigen oordelen en veroordelen.
Het boek deed mij erg denken aan Erling Jespen, de kop is eraf, al is dat meer een gothic novel. De plaats kan gewoon ingedeeld worden bij de psychologische romans met knipoog naar het paranormale. | 1pos
|
Dit verhaal pakt je, omdat het reëel geschreven is. Oké dat je een klein kind mee uitwinkelen neemt is dat slim? Dit ondervindt Jannie waarneer zij uit het pashokje komt en haar baby Jelle verdwenen is.
Wat volgt is een zoektocht, je voelt de wanhoop, het opgeven van hoop. Alleen Jannie weet zeker dat Jelle, jaren later, nog leeft en geeft niet op.
Het mooie aan dit verhaal vindt ik het feit dat ondanks dat Jannie nog meerder kinderen baart ze Jelle niet vergeet en een kamertje voor hem heeft ingericht.
Wanneer iedereen de moed opgeeft gaat Jannie verder.
Goed neergezette personages met hun woede, verdriet maar ook hoop. | 1pos
|
Jara Lee is het pseudoniem voor schrijversechtpaar Jan en Rachel van der Lee. Schrijven is hun passie en ze vinden het een genot om ingewikkelde wendingen voor een verhaal te verzinnen en samen uit te werken. Hun debuut, Eigen recht, verscheen in december 2012. Halverwege 2013 verscheen Rechteloos, het tweede deel van hun misdaadtrilogie over de bende van François en Ylenia. Het verhaal speelt zich af in het zuiden van Frankrijk.
Nadat Ylenia succesvol is behandeld door psycholoog Simon Mallet, mag zij de gesloten inrichting waar ze verbleef verlaten. Samen met haar geliefde François en de voor haar nog onbekende Gilles, Thibaut en Rosa vormt zij een nieuw team en gaat ze het bendeleven weer in. Ze wonen met elkaar in een prachtig huis en delen lief en leed. Ze wachten op het moment dat ze een telefoontje krijgen van hun opdrachtgever Ramon. Hij zet ze aan om criminelen, die hun straf dreigen te ontlopen, uit de weg te ruimen. Tot er iets vreselijk mis gaat en er geen weg meer terug is.
Rechteloos van Jara Lee is een bijzonder verrassend boek van ruim 400 bladzijden. Geen bloedstollende thriller waarbij de rillingen continu over je rug lopen, maar wel een onderhoudende misdaadroman die de moeite van het lezen meer dan waard is. Emotionele themas, intermenselijke conflicten en vooral de persoonlijke ontwikkeling van de hoofdpersonages voeren de boventoon in de verschillende verhaallijnen die het boek rijk is. Naarmate het verhaal vordert raak je steeds meer betrokken bij de krachtige personages en het bewogen leven dat ze leiden. Ondanks dat er vooral in het begin weinig spanning te bespeuren valt, zijn de afzonderlijke verhaallijnen stuk voor stuk boeiend te noemen. Als na een aantal verbluffende wendingen de verhaallijnen smelten tot één geheel neemt de spanning toe. De niet te voorspellen gebeurtenissen die elkaar in rap tempo opvolgen hebben daar zeker aan bijgedragen. De boog is gespannen en blijft gespannen tot de laatste bladzijde. Het leesplezier gaat van groot, naar groter, naar grootst. De schrijfstijl van Jara Lee is vlot, prettig en zo soepel dat je woorden en zinnen in je gedachten moeiteloos om kunt zetten tot vloeiende beelden. Na het lezen is het gevoel dat je een dramatische speelfilm hebt bekeken absoluut aanwezig. Het verhaal is uniek en blijft lang in je hoofd ronddwalen. Een trilogie om te verfilmen.
Aangezien Rechteloos het tweede deel is over de bende van François en Ylenia, is het wel aan te raden om eerst het boek Eigen recht te lezen. Het gevoel dat je midden in een verhaal valt en bepaalde achtergrondinformatie mist, is anders vrij sterk aanwezig. Natuurlijk is Rechteloos, als het moet, afzonderlijk te lezen maar dan duurt het wel even voordat het verhaal op de rails staat en lekker loopt. De vele personages en het verhaal vragen dan echt extra aandacht. De afsluiting van het boek is vrij open en er staat in het laatste deel van de trilogie nog heel wat te gebeuren. Ik wacht er met smart op en in de tussentijd ga ik op zoek naar deel één. Het zou namelijk zonde zijn om iets van dit prachtige verhaal te missen. | 1pos
|
Het boek blue Curaçao is geschreven door Linda Van Rijn. Het boek valt onder het genre van een literaire thriller. En dit genre komt zeker in verschillende elementen aan bod. Het is van uitgeverij marmer en gepubliceerd in het jaar 2012.
Het boek gaat over een koppel, Hannah en Koen, die in alle stilte getrouwd zijn. Kort na hun huwelijk besluiten ze om huwelijksreis te gaan en kiezen voor het eiland Curaçao. Eenmaal daar beleven ze de tijd van hun leven. De eerste dagen van hun huwelijksreis zijn precies zoals Hannah had gehoopt, gevuld met romantiek, leuke uitstapjes en romantische etentjes. Als zij bij een van die uitstapjes na het eten van wat leguaan, een plaatselijke lekkernij, lekker gaan uitrusten op het strand, valt Hannah in slaap terwijl Koen aan het snorkelen is. Koen verdwijnt en dan begint Hannah's zoektocht op een eiland waar ze niemand kent en waar zij vooral op zichzelf moet vertrouwen om haar kersverse echtgenoot terug te kunnen vinden. Het mooie en liefdevolle gevoel dat Hannah eerst had werd plots veranderd in een gevoel van angst en onwetendheid. De lokale politie leidt het onderzoek volgens de manier hoe ze daar leven. Alles rustig aandoen en niets overhaasten. Omdat deze zoektocht zolang doet besluit ze haar eigen onderzoek te leiden samen met haar beste vriendin Eva. Eva is overgevlogen vanuit Nederland nadat Hannah alles aan haar verteld had. Door haar eigen onderzoek ontdekt ze dingen waar ze nooit aan had kunnen denken. Als Hannah dan zelfs voor haar eigen leven moet vrezen, wordt ze geconfronteerd met de vraag of ze koen wel zo goed kent als ze denkt …
In Blue Curaçao maken we kennis met Hannah en haar echtgenoot Koen. Hannah heeft een behoorlijke smak geld op een rekening in Zwitserland staan, ruim 1,5 miljoen euro. Ze is slechts tien maanden samen met Koen en heeft hem niet van deze rekening verteld. Hij weet niet beter dan dat ook zij hard moet werken voor haar geld. Wanneer ze op huwelijksreis gaan naar Curaçao verdwijnt Koen tijdens het snorkelen. Hannah denkt aan een ongeluk, maar wat is er echt aan de hand?
Deze keer neemt Linda ons mee naar Curaçao. Gezien haar ervaring in de reisbranche weet zij ons mee te nemen naar alle mooie plekjes en leuke wetenswaardigheden te vertellen. Zij heeft een soepele manier van schrijven en weet de lezer zowel te laten genieten van de plaatselijke natuur als mee te laten leven met haar hoofdpersoon Hannah. Het is jammer dat er wat weinig personages worden opgevoerd, daardoor is het thriller-element wat minder aanwezig. Het boek zelf kent spannende momenten maar om nu te spreken van een echte literaire thriller vind ik dan ook een beetje te veel van het goede. Het boek kent een zeer spannend einde waardoor je dan wel op het puntje van je stoel zit als je dit leest. Het boek zelf gaat verder dan alleen maar de verdwijning. Het geeft een soort van levenswijze mee en deze is dat niet iedereen te vertrouwen is en dat je toch een beetje met de mening van andere in je omgeving rekening
Blue Curaçao is niet het eerste boek dat ik lees van Linda van Rijn, dus weet ik inmiddels wat ik kan verwachten. Ze schrijft op ongeveer dezelfde manier als Suzanne Vermeer . Ze hebben ook steeds dezelfde manier van opbouw en dus valt er al te verwachten wat er gaat gebeuren. De boeken van Van Rijn zijn geen ingenieus in elkaar zittende thrillers. Het zijn vooral boeken voor enkele uurtjes leesplezier met het verstand op nul. Zo ook Blue Curaçao. Het verhaal wordt geleidelijk opgebouwd en Van Rijn neemt hier de tijd voor. Eerst leren we Hannah en Koen kennen en na zijn verdwijning staat de zoektocht van Hannah naar haar man centraal.
Ik vind het boek van Linda Van Rijn zeker de moeite om te lezen als je even nood hebt aan een boek waar je niet te veel moet bij nadenken. Het boek is hier dan ook zeker in geslaagd om dit te verwezenlijken. | 1pos
|
Geeft een andere kijk op bekende of beroemde personen. Is hun werk minder waard omdat ze in onze ogen iets onmenselijks doen? Zijn verweer : daardoor heb ik voor zoveel anderen iets kunnen betekenen. Doet mij ook de vraag stellen : 100.000euro of meer per jaar aan 1 kind besteden of met hetzelfde geld misschien 100den anderen helpen met goede zorg en goed onderwijs. Interessant en goed leesbaar. | 1pos
|
Het Alice-netwerk heeft daadwerkelijk bestaan. Het was een spionagenetwerk dat tijdens de Eerste Wereldoorlog opereerde vanuit het door Duitsland bezette Lille. Er hoorden ook vrouwelijke spionnen tot dit netwerk, waaronder de leidster, de adembenemende en avontuurlijk aangelegde Louise de Bettignies (1880-1918), met als schuilnaam Alice Dubois. Zij was dan ook degene die auteur Kate Quinn (1975) inspireerde tot het schrijven van een boek over de rol van vrouwen in en rond de twee wereldoorlogen. Maar niet zonder daar ook romantiek en een spannend plot aan toe te voegen. En zo ontstond de lijvige historische roman Het Alice-netwerk, waarin feit en fictie met elkaar worden vermengd.
Kate Quinn is een Amerikaanse bestsellerauteur die al zeven historische romans schreef. Het Alice-netwerk is haar grootste succes tot nu toe en tevens haar eerste Nederlandse vertaling. Daarvoor verantwoordelijk is Arthur Wevers, die een extra uitdaging had in het goed omzetten van de ferme stotter van hoofdpersone Eve.
De roman kent twee verhaallijnen. De eerste speelt zich af in 1947 en heeft als hoofdpersone de Amerikaanse Charlotte (Charlie) St. Clair, die negentien is en ongehuwd zwanger. Samen met haar moeder komt ze in het naoorlogse Europa aan voor een Afspraak met een Zwitserse kliniek. Charlie heeft echter andere plannen. Ze gaat liever op zoek naar haar nicht en beste vriendin Rose, die in de oorlog vermist is geraakt. Aldus neemt ze de benen en zoekt contact met de Britse Evelyn (Eve) Gardiner, die mogelijk weet wat er met Rose is gebeurd. Dat blijkt het begin van een lange speurtocht door Frankrijk, die de dames uitvoeren in gezelschap van Eves manusje van alles, de ruige Schot Finn Kilgore.
De tweede verhaallijn draait om de belevenissen van Eve tijdens de Eerste Wereldoorlog en ook nog in de jaren daarna, totdat beide verhaallijnen samenkomen in 1947. Nadat ze in 1915 als spion is geworven, wordt Eve ingedeeld bij het succesvolle Alice-netwerk in Lille. Ondanks het feit dat leidster De Bettignies haar taak geweldig uitvoert, hebben de spionnen gevaarlijk werk en neemt de kans om door de Duisters te worden ontdekt alsmaar toe. Eve krijgt in het restaurant waar ze undercover is bovendien te maken met ongewenste avances en zal dan moeten kiezen tussen wegstappen of er gebruik van maken.
In beide verhaallijnen onderzoekt auteur Quinn hoe iemand een heldin kon worden in tijden dat vrouwen nog grotendeels werden gezien als zwakke en afhankelijke wezens. In het verhaal van Eve laat ze daarbij mooi zien hoe vrouwelijke eigenschappen spionnes juist kunnen helpen informatie te verwerven, maar hoe ze ook in dubieuze zaken verzeild kunnen raken. In Charlies verhaal staan oorlogstrauma’s en de verwerking daarvan centraal. Charlie heeft zelf geen rol gespeeld in de Tweede Wereldoorlog, maar ze is omringd door mensen die trauma’s hebben of het slachtoffer zijn geworden van oorlogsgeweld en die probeert ze nu zoveel mogelijk op te vangen.
Het zijn thema’s waar de auteur wel raad mee weet. Ze bouwt er een aangrijpend en diepgaand verhaal omheen dat ook de lezer aanzet tot nadenken over wat er te ver gaat en wat niet. Daar staat tegenover dat ze haar hoofdpersonen zoveel overtuigde heldhaftigheid en misplaatst verantwoordelijkheidsgevoel meegeeft dat het op momenten ongeloofwaardig en irritant wordt. Maar niet als Louise de Bettignies aanwezig is. Quinn weet haar dicht op de historische persoon te houden en verweeft waargebeurde scènes uit het leven van de topspionne naadloos met het fictieve verhaal. Daardoor krijg je een goed beeld van hoe het Alice-netwerk in elkaar stak en opereerde. Ook andere research is grondig gedaan, waarbij opvalt hoe goed de in Californië woonachtige auteur bekend is met Frankrijk.
Ondanks enkele tragere stukken is Het Alice-netwerk een bijzonder veelzijdig boek. Het heeft zowel spanning, aangrijpend drama, een mooie historische enscenering als romantiek te bieden en is geschreven in een beeldende stijl, opgefleurd met humor en een breed palet aan metaforen. Voor de liefhebber van historische romans is Kate Quinn dan ook een aanwinst. | 1pos
|
Met dit deel. Spannend, snel, juiste dosis fantast... weer achterelkaar uitgeluisterd. Het is dat ik niet vroeg op hoef, dus ik kan lekker lang in bed liggen door luisteren. Yelena is aangekomen in de magiersveste en leert daar hoe ze om moet gaan met haar magische gaven. Alleen werkt het niet helemaal hoe het moet. Kan ook niet anders:Yelena is een volwassen vrouw en geen kind meer. En dat wordt door sommige meestremagiers wel eens vergeten. Ok in haar thuisland willen slechteriken de magie misbruiken. Samen met Valek die op een handelsmissie is, rollen ze de bende zieldieven op. Yelna blijkt een zielzoker te zijn. En dat is nu net een magische gave waar de meeste mensen doodsbang voor zijn. Oja, haar executie bevel wordt door de commandant verscheurd en hij stelt haar aan als verbinding officier zodra ze klaar is met haar magie studie. Maar dat wordt vast in het 3de deel uit de doeken gedaan. | 1pos
|
Sam Christer is al zijn hele leven geïntrigeerd door Stonehenge. In zijn debuutthriller, Het Stonehenge ritueel heeft hij deze belangstelling weten om te zetten in een verhaal dat de potentie heeft van een bestseller. Hij woont in Londen en Derbyshire.
Professor Nathaniel Chase, academicus in ruste, vult zijn tijd met het opsporen en verkopen van zeldzame kunstvoorwerpen in de wereld. Zijn fanatisme heeft hem niet alleen de naam grafrover opgeleverd, maar ook een aanzienlijk vermogen. Toch blijkt zijn leven zodanig uitzichtloos te zijn dat hij, na het schrijven van een brief aan zijn zoon Gideon, met een kogel een einde aan zijn leven maakt. De 28-jarige Gideon, aankomend professor en archeoloog, is verrast na het lezen van de brief en gaat op onderzoek in het onmetelijk grote landhuis van zijn vader. In goed verstopte kamers ontdekt hij een schat aan informatie in de dagboeken van zijn vader. Vanaf een bepaald moment zijn ze in een onleesbaar gecodeerde taal geschreven die alleen bij Gideon en zijn vader bekend is. Hij is benieuwd wat zijn vader zo depressief heeft gemaakt en gaat de boeken ontcijferen.
De jonge inspecteur Megan Baker wordt belast met het onderzoek naar de dood van de professor en komt in contact met Gideon. Baker heeft het gevoel dat de zoon veel informatie achterhoudt. Wanneer Caitlyn Lock, de dochter van Amerikas vice-president, spoorloos is verdwenen, breidt het onderzoek van Megan Baker zich snel uit. Er lijken overeenkomsten te zijn tussen de zelfmoord van Chase, de verdwijning van Caitlyn en geheimzinnige voorvallen in de mystieke Stonehenge in Engeland.
Het Stonehenge ritueel is een aangrijpend en soms beklemmend debuut waarin constant wordt afgeteld naar veelzijdige calamiteiten. Oude codes, rituele offers, seriemoorden, angstaanjagende spanning, broeierige mysteries rondom de Stonehenge, niets is door de auteur bij de samenstelling vergeten. Christer heeft hiernaast ook aandacht besteed aan zijn karakters. Volledig in evenwicht met de zwaarte van hun rol, krijgen zijn personages aandacht en scheppen een levensecht beeld bij de lezer. Volledig onafhankelijke verhaallijnen prikkelen de belangstelling en nieuwsgierigheid hoe alles uiteindelijk in elkaar is te passen. Er is geen moment van tempoverlaging of inzakken van de spanning te bespeuren. Enige fantasie van de lezer over de mystieke waas rond de Stonehenge is wel noodzakelijk. Maar als dat er is, dan is Het Stonehenge ritueel als een wedloop van vier verschillende verhaallijnen die als een speer in een massasprint op weg zijn naar een close finish.
Sam Christer kan geen betere promotie voor zijn naamsbekendheid hebben dan dit debuut! | 1pos
|
Beckomberga was een psychiatrisch ziekenhuis in de buurt van Stockholm. Het werd gebruikt van 1932 tot 1995. Dit verhaal beschrijft gedeeltes uit het leven van mensen die hier verbleven, patiënten maar ook van verplegend personeel. Het is een bont gezelschap dat door omstandigheden bij elkaar is gekomen op deze bijzondere, vreemde plek.
Dit is geschreven vanuit het perspectief van de jonge Jackie, zo vaak ze kan bezoekt ze haar vader Jimmie die hier is opgenomen. Hij is alcohollist en wil niet leven met zoveel duisternis van binnen, zoals hij zelf zijn gevoel weergeeft.
Een andere verhaallijn is van jaren later als Jackie zelf moeder is van een zoontje en Jimmie "vrij" is. Het ziekenhuis is inmiddels allang gesloten. Ze kijkt terug op de tijd die ze in Beckomberga heeft doorgebracht.
De zwaartekracht van liefde is een duistere roman met een waanzinnig mooi taalgebruik. | 1pos
|
De groene eend van Manu Causse gaat over een vader en zijn autistische zoon. Maar het boek gaat over meer. Het gaat over liefde, over schuldgevoelens, over het verlangen naar iets anders in het leven.
Het duurde bij mij even voor ik echt lekker in het verhaal zat, de vertelstijl is soms vrij ingewikkeld omdat er voortdurend gewisseld wordt van personage. Hierdoor was het mij niet altijd even duidelijk wie wie was. Het is geen boek dat je aan de rand van het zwembad kunt lezen zeg maar. Neem er de tijd voor, leer de personages kennen. Een boek dat zich leent om meerdere malen te herlezen en waarbij je dan ook iedere keer iets nieuws zult ontdekken. En waar je, eenmaal gewend aan de schrijfstijl, ook zeker van zult kunnen genieten! | 1pos
|
De partituur voor de toverfluit, door Ludwig Bauer (1941), is in Nederland uitgegeven in 2017 - 25 jaar na het beleg van Sarajevo.
Het boek telt 10 hoofdstukken en een hoofdstuk heeft weer 3, 4 of 5 delen. In het eerste hoofdstuk worden al de belangrijke onderwerpen aangereikt, maar de lezer beseft dit later pas. Bauer schrijft weliswaar treffend, beeldend, boeiend maar tegelijkertijd als terloops. Zodanig dat de lezer er argeloos van wordt. Terwijl scherpte gewenst is omdat er meerdere verhaallijnen in dit boek verwerkt zijn, en niet eentje heeft een los eind! De hoofdpersoon is Ferdinand, een volwassen man die we in ons dagelijks leven zo maar zouden kunnen ontmoeten. Opgegroeid in Sarajevo, en door de ontwrichtende oorlogservaringen en de bejegening in Wenen getormenteerd. Als jongeman met een toekomst voor zich als dwarsfluitspeler in de Sarajevo Philharmonic, kreeg zijn leven door de omstandigheden een geheel andere wending. Bauer laat de verteller zodanig vertellen dat de lezer dicht op de huid en in het hoofd van Ferdinand zit. In het hoofd van hem gaat veel om! Het gaat maar door, z'n gedachten zijn niet te stoppen. Hij heeft associaties, droomt, heeft flashbacks. Ferdinand is intellectueel gevormd. Hij is nogal op zichzelf, en heeft daar een reden voor. Hij leeft aangepast aan zijn omgeving om maar niet al te zeer op te vallen. Hij, een Balkanees, wordt slechts geduld in Wenen. Hij wil de mensen zo min mogelijk tegen de haren in strijken. Hij beziet de wereld als een plek van gekte en chaos, waar hij goede mensen ontmoet maar ook weet dat de mens tot veel kwaad in staat is. Hij zet z'n logica, het hoog houden van normen en waarden, het vasthouden aan regels en hang naar beschaving, in om zich staande te houden en niet in deze chaos meegesleurd te worden.We zien hem met enkele personen optrekken en voor twee vrouwen krijgt hij meer gevoelens. Klassieke muziek biedt hem veel.
Ferdinand probeert zich staande te houden, maar lijdt daar tegelijkertijd aan. Hij dreigt vast te lopen.De buitenwereld lijkt de binnenwereld te gaan bepalen en beheersen. Hij dreigt daardoor het contact met zijn menselijke natuur te verliezen. Hij onderdrukt zichzelf, en dit geeft een crisis.
Maar het evenwicht wordt hersteld. En Bauer laat hierin originaliteit zien. Hij heeft zich wel door divers werk laten inspireren zoals door de opera Die Zauberflöte met daarmee verbonden het verlichtingsdenken en symboliek, en filosofen , maar valt hier niet mee samen. Het is origineel en verrassend. Zeker het einde is subliem te noemen, en kloppend met de verschillende verhaallijnen en het motto! Welke verhaallijn ook wordt gevolgd, of dit nu de lijn is vanuit de hedendaagse werkelijkheid, of filosofisch, of vanuit spirituele transformatie, het klopt. Een goed doordacht literair bouwwerk - een meesterwerk. Een boek dat vraagt om nog eens gelezen te worden. | 1pos
|
Goed boek, met duidelijk beschreven details van het pesten en hoe het iemand geestelijk helemaal kapot maakt. Het einde was voor mijn gevoel wat minder, te snel allemaal. Maar al met al een duidelijk boek dat wel aan het denken zet. Ook over het gedrag van anderen die het pesten zien, maar hier niks van durven te zeggen of zich niet eens geroepen voelen om iets te zeggen. | 1pos
|
Geir Tangen is geboren in 1970. Hij is opgeleid als algemeen leraar. Sinds 1990 is hij freelance journalist en runt de grootste crimeblog van Noorwegen waar hij o.a. misdaadboeken bespreekt. Vanaf de zomer van 2016 is hij een fulltime auteur. Hij debuteerde in januari 2016 met maestro (nu met de titel het meesterwerk) in zijn eigen uitgeverij en maakte hier meteen succes mee. Het meesterwerk en het vervolg hartenbreker worden nu verkocht in 15 landen. Het meesterwerk wordt gepubliceerd op 1 februari 2018.
Het boek gaat over de journalist Viljar Ravn Gudmundsson die een mail ontvangt van iemand die aankondigt als scherprechter het leven te zullen opeisen van een vrouw die in zijn ogen een misdaad heeft begaan die onmogelijk onbestrafd kan blijven. Viljar doet het af als het zoveelste bericht dat hij ontvangt van iemand die om aandacht verlegen zit. Maar als de vrouw de volgende dag onder verdachte omstandigheden dood wordt aangetroffen, realiseert hij zich dat het bloedserieus was. Helemaal als hij door de politie ondervraagd is en weer een nieuwe mail van de anonieme beul ontvangt. Samen met inspecteur Lotte Skeivoll gaat hij op jacht naar een achteloze seriemoordenaar die eropuit lijkt te zijn om de politie te willen tergen. Maar is hij wel zo achteloos?
Ik vind de cover heel mysterieus. Dat de titel veranderd is naar het meesterwerk snap ik heel goed. Het past veel beter bij het verhaal. Ik kan niet uitleggen waarom anders verklap ik een heleboel. Het leest vlot weg en ik had echt het idee alsof ik erbij was. Vooral toen ik op een spannend stuk een extra schrik kreeg. Mijn zoon heeft precies op het goede moment per ongeluk keihard tegen de tafel geschopt. Ik kreeg zowat een hartverzakking. Die moord zal mij altijd bij blijven. Ik zat ook mee te denken over de dader, maar ik zat compleet fout. Het verhaal wordt heel goed opgebouwd naar het einde toe. Ik vind het echt een heel goed debuut! Ik ben super benieuwd naar het volgende deel. Ik geef het 5 sterren! | 1pos
|
Vanaf het begin hangt er een bepaalde spanning in de lucht, omdat je jezelf een aantal dingen afvraagt. Het is nog lang niet duidelijk waar het verhaal over zal gaan. De pleegkinderen hebben stuk voor stuk een grote plaats in dit boek. De samenvatting geeft echt niks weg in dit geval. Je kruipt tijdens het lezen steeds dieper in het verhaal en leeft met de personages mee. De spanning stijgt. Wat hen overkomt, wat ze doen en waarom, je ziet het voor je gebeuren. Dat zul je ook merken, wanneer je het boek gaat lezen. Je kunt het boek moeilijk even weg leggen.
Linda heeft een heel eigen schrijfstijl die ik bijzonder prettig vind.
Wat ik ook weer zo knap vond dat de verschillende verhaallijnen op een prachtige manier bij elkaar komen tegen het eind. Alles past dan mooi in elkaar. Ik heb vaak heel diep gezucht tijdens het lezen van een stuk. Dan was ik vertederd en soms heel erg verbaasd. Een andere keer was het gewoon afgrijselijk wat ik voor mijn ogen zag gebeuren en ik vroeg me af hoe ze daar bovenop zouden kunnen komen. Het einde was niet te voorspellen. Een thriller op zich, ik weet dat het zou kunnen gebeuren in de wereld waar in we leven, maar ik was heel geschokt ! Een knal-einde !!
Ik waardeer dit boek op 5/5 sterren. | 1pos
|
In dit op zichzelf staande boek wordt de lezer meegenomen naar de Joegoslavische burgeroorlog. In het belegerde Sarajevo verblijft de lang dood gewaande verzetsleider Zoran, die volgens het Westen een ideale, voor alle partijen aanvaardbare, Bosnische leider zou zijn als het vredesbestand, waar achter de schermen aan wordt gewerkt, van kracht wordt. In een poging om deze man uit de handen van de meedogenloze Servische troepen te houden, worden, door de Nederlandse geheime dienst, een aantal mensen aangezocht en overhaald om aan deze moeilijke opdracht deel te nemen. Om te voorkomen dat de deelnemers aan deze missie, moesten ze ten prooi vallen aan de Serviërs, het doel van deze raid zouden prijsgeven, kent iedereen maar een deeltje van het volledige plan.
Maar als wat later fotos opduiken van de neergeschoten koerier, wordt het hoog tijd voor plan B.
Met dit spionageverhaal, waarin niet iedereen is wat hij lijkt, levert de schrijver een hoogstaande roman af. Door de uitgebreidheid van de plot, de vele vreemde namen en de grote diepgang van het verhaal is het echter geen makkelijk verteerbaar boek. Vooral in het begin was het even doorbijten, maar eenmaal als het verhaal op dreef kwam, was het een boek dat ik niet kon loslaten. Tomas Ross slaagt erin het boek op een intrigerende wijze te vertellen en kan, als geen ander, de lezer laten meevoelen met de meeste van de hoofdpersonages.
Door het verhaal te laten afspelen tegen de achtergrond van reële gebeurtenissen in de Joegoslavische burgeroorlog, door het menselijk houden van de personages en door de realistische plot is het hele verhaal zeer geloofwaardig wat de kwaliteit van het boek de hoogte in drijft
Dit is oerdegelijk vakwerk, meer zelfs dit is wereldklasse. De opzet en de uitwerking doen mij erg denken aan een ander meesterwerk, namelijk het epos De kracht van het vuur van Bob Mendes.
Dit boek sloeg ik, danig onder de indruk, dicht met een WOW-gevoel, en dat verdient dan ook voor het eerst dit jaar de maximum quotering. | 1pos
|
Het meesterwerk van Geir Tangen is geen boek dat je zomaar even tussendoor kunt lezen. Ik moest echt wel mijn hoofd erbij houden en vond vooral in het begin de hoeveelheid (Scandinavische) namen erg verwarrend. Maar ik kan iedereen aanraden vooral vol te houden, eenmaal in het verhaal wilde ik het echt niet meer wegleggen namelijk. Het is spannend, je vraagt je voortdurend af wat er precies in het verleden is gebeurd en de uiteindelijke dader is zeker niet al vanaf de eerste bladzijde duidelijk.
Wat mij betreft een prima debuut en ik ben dan ook heel benieuwd naar het volgende boek in deze serie om te zien hoe het de personages verder vergaat! | 1pos
|
In Dodelijk bemind maakte de lezer kennis met detective Lena Gamble. De oplossing van die zaak heeft haar meerderen binnen de politie voor schut gezet. Om die reden heeft ze acht maanden later alleen maar onbeduidende rotklussen mogen opknappen.
Twaalf dagen voor kerst wordt Lena dan eindelijk ingezet voor een echte moord. In een steeg is het in stukken gedeelde lichaam van een vrouw gevonden. Lena begrijpt al snel waarom zij deze klus toegeworpen krijgt: de identiteit van de vrouw is niet te achterhalen en er zijn geen aanwijzingen achtergebleven. De kans is groot dat het haar niet zal lukken om deze zaak op te lossen.
Als Lena na een poosje het vermoeden heeft dat ze iets op het spoor is, wordt ze van alle kanten tegengewerkt door haar meerderen, vooral als blijkt dat er een paar hooggeplaatste en invloedrijke mensen bij betrokken zijn.
Lena laat zich echter niet kleinkrijgen. De tegenstand maakt haar sterker. Ze bijt zich vast in de zaak en laat niet meer los. Haar enige blijk van zwakte is dat ze door de stress weer begint te roken.
Overigens vertoont Lena een opmerkelijke passiviteit op de momenten dat ze in levensgevaar verkeert voor iemand die normaal gesproken laat zien dat ze een vechtersmentaliteit heeft.
Robert Ellis schrijft op zijn website dat hij een extra laag aan het boek wilde geven door wat kleurrijke personages op te voeren. Zelf vindt hij Vinny Bing de Cadillac king en Nathan C. Gava erg geslaagd en daar kan ik hem gelijk in geven.
Dodelijk geheim heeft een plot dat goed in elkaar zit, met slechts af en toe een paar slordigheden om het verhaal op gang te houden, zoals allerlei aanwijzingen die in een auto zijn achtergebleven.
Dodelijk geheim is een plezierige leeservaring tot het einde toe. Het boek wordt precies op het juiste moment afgesloten, maar tegelijkertijd had het nog enkele bladzijden mogen doorgaan. Als je als schrijver dat effect weet te bereiken dan is dat een goed teken. Het doet alleen nog maar verlangen naar meer werk van Ellis. | 1pos
|
Over een blitse carrièreswitch gesproken: Karl Ove Knausgård (1968) neemt in mei 2017 voor even de honneurs waar als curator van het Munchmuseum in Oslo. Hij koos zo’n 150 schilderijen en grafische werken uit van de Noorse kunstenaar Edvard Munch. Het grootste deel van deze kunstwerken werd nooit eerder tentoongesteld… Deze bijzondere zomertentoonstelling heet Mot skogen (Towards the Forest), genoemd naar één van Munchs werken. Hoe een literaire rockster wordt omgetoverd tot een rasechte curator! Toch blijft Knausgård eerst en vooral auteur. Onlangs verscheen Lente, het derde deel uit zijn nieuwe vierdelige serie De vier seizoenen.
Geen essays, in tegenstelling tot de eerdere delen is Lente neergeschreven in romanvorm. Zijn dochtertje Anne is intussen drie maanden jong. Karl Ove is met haar onderweg naar zijn vrouw Linda, die lijdt aan zeer zware depressies. Ze is opgenomen in een ziekenhuis. We volgen het tweetal, op weg naar de ingestorte vrouw en moeder die een bipolaire stoornis heeft. Een bezorgde en liefdevolle vader praat tegen zijn jongste spruit.
Ook een persoonlijk inferno maakt deel uit van het leven, zo oordeelt de auteur. Gelijk heeft hij, maar toch… Wat zullen de gevolgen zijn van Linda’s instorting; welke prijs zal het kroostrijke gezin Knausgård hiervoor betalen in de toekomst?
Als een erg plichtbewuste huisvader zorgt de verteller (de auteur) voor zijn vier kinderen, waarbij hij vooral veel spreekt tot zijn jongste dochter Anne. Ze is een heel klein wezen, een baby die nog een vast en ongecompliceerd leefpatroon heeft. De auteur richt zich evenwel meer tot zijn lezers. Hij hanteert de magische Knausgård formule, in volle bloei: ‘schrijf het gewoon allemaal van je af’. Hierdoor maak je eigenlijk zelf deel uit van zijn gezin en beleef je de gebeurtenissen vanaf de eerste rij.
Zonder enige haast vertelt de schrijver ongeremd over de depressies van zijn vrouw; spreekt hij over zelfmoord en het waarom ervan. Ook verdiept hij zich in het samenleven met kinderen. Dit alles terwijl buiten een nieuwe lente ontwaakt, een hongerige Anne huilt van de honger, hij dringend benzine moet tanken… Tot zijn grote ontsteltenis stelt hij vast, dat hij geen geld en zelfs geen betaalkaart op zak heeft. Niemand die hem wat geld kan of wil lenen. Het lijkt behoorlijk dramatisch. Een schril contrast tussen de natuur die opnieuw gaat bloeien en de gebeurtenissen rond Linda en haar gezin.
In Lente staan weer sublieme illustraties; de schilderijen van Anna Bjerger geven een extra dimensie en cachet aan deze hartverscheurend mooie roman. Er zijn vier seizoenen; het wordt aldus reikhalzend uitkijken naar Zomer. | 1pos
|
'De Correcties' is een breed uitgesponnen Amerikaanse familiesaga over de familie Lambert. Om de beurt wordt er verhaald over vader Alfred, moeder Enid en hun jongvolwassen kinderen Gary, Chip en Denise. Op zich zijn hun levens nog niet eens zo bijzonder of opmerkelijk, maar dat is de vaak pijnlijke scherpte waarmee Franzen hun diepste zieleroerselen weet te beschrijven, wel. Franzen bewijst zich een magistraal schrijver om de wijze waarop hij in zijn personages dringt en ze fileert tot op het bot. Hiermee is het boek niet alleen heel menselijk -overigens zonder sentimenteel te worden- maar ook vaak heel schrijnend, want alle gezinsleden hebben zo hun problemen. Zoon Chip is in zijn werk mislukt, zit financieel in de grond, slaagt er maar niet in om zijn roman af te ronden en begint dan maar een zwendel vanuit Litouwen. Gary woont dan wel in een groot huis en heeft op het eerste oog een gelukkig en mooi gezin, maar hij lijdt inmiddels wel aan een manische depressie en staat op instorten. Denise werkt zich op als succesvol kok, maar is bijzonder ongelukkig op het relationele vlak en worstelt met haar seksuele identiteit. Moeder Enid is gefrustreerd doordat haar huwelijk nooit gelukkig was en begint oppeppende pillen te slikken. En Alfred, de eenzelvige en soms tirannieke vader, is dementerend en lijdt hier zwaar onder.
Alles komt uiteindelijk bij elkaar met de kerst, waarvan moeder Enid, als enige, zo graag wilde dat ze die samen zouden vieren. Nog geen kwartier zitten ze dan eindelijk samen als gezin aan tafel, voor de bom barst en de ruzies beginnen...
Concluderend kun je spreken van een geweldig boek. Een vrolijk boek is het echter niet bepaald, wat heet: de wanhoop spat soms van de pagina’s. Daar kan het desondanks nog redelijk positieve einde weinig meer aan veranderen. Maar een aanrader? Zeker! | 1pos
|
Geweldig boek, hoe ze het verleden en heden vloeiend in elkaar laat verlopen.
Na "ijsprinses" viel mij "predikant" enigzins tegen, maar deze was weer spannend en leest weg als een trein.
Ben bezig met een inhaalslag, lees nu eerst weer een ander boek tussendoor en dan weer de volgende van Läckberg, tot en met deel 7.Dit op aanraden van collega's, zijn inderdaad beslist de moeite van het lezen waard. | 1pos
|
Dit boek is een bom. En dan heb ik het niet over het feit dat het 450 pagina’s dik is. Ik kan wel een turf van een boek hebben. Net hiervoor las ik Mythos, ook een 400 pagina’s. En daarvoor Omnibus deel 1 van The Hitchhiker’s Guide to he Galaxy, goed voor bijna 600 pagina’s – het is dan ook een bundeling van drie boeken in de reeks. Ook dat was een bom, maar dan van een ander kaliber. Dit boek is een bom. En dat staat duidelijk vermeld op de achterkant (in tegenstelling tot dat Transgalactisch Liftershandboek, waar in het groot “don’t panic” op staat). Barack Obama noemt het een “provocerend boek”. Het slaat in als een bom. Een splinterbom, een bom die zich opdeelt & blijft opdelen. Om de zoveel bladzijden wordt je met een inzicht om de oren geslagen dat je toch even aan het denken zet. Het vergt dus wel even om dit boek te lezen. Terug niet omdat het 450 pagina’s dik is, maar omdat je om de zoveel pagina’s het boek toch even aan de kant moet leggen om te overdenken wat je net gelezen hebt. Niet dat het ingewikkeld geschreven is, integendeel, de auteur zet alles haarscherp op een rijtje. En dat in een heel duidelijke taal. Maar wat je leest blijft gewoon nazinderen, zoals bij een splinterbom. Je kan dan ook niet anders dan erover nadenken, in eerste instantie, en er dan over gaan vertellen. De impact van het lezen is groot, zo groot dat je dit moet delen. Je moet er gewoon over vertellen, het kan niet anders. En zo steek je anderen aan, jouw ontploffing steekt het lont bij anderen aan. En zo zal dit boek blijven inslaan als een bom. | 1pos
|
Dit is echt een aanrader. Begin dit boek te lezen als je veel tijd hebt want je kan het niet wegleggen . Psychologische thriller die je doet huiveren bij de gedachte dat dit type mensen mss echt bestaan . | 1pos
|
Alleen Baskische kunnen over de gevolgen van ETA praten. Dat doet Aramburu door je mee te slepen door de vriendschap, haat, liefde, wraak tussen twee gezinnen wiens levens verwoest zijn sinds de moord op Txato: vader, echtgenoot, vriend en uiteindelijk, slachtoffer. Over de macht van extremisme, geruchten en argwaan. | 1pos
|
Bij het zien van de rustgevende cover verwacht je een boek te gaan lezen over de natuur en alles wat daarmee samenhangt. De titel doet wat zweverig aan en je moet dan ook echt openstaan voor spiritualiteit om het te gaan lezen.
In de inleiding vertelt de auteur waarom hij dit boek heeft geschreven, hoe hij erop kwam om het te schrijven.
De auteur laat je in 24 hoofdstukken anders naar jouw leven kijken, naar je lichaam, waarom je geboren bent, je karakter, je relaties, jouw ziel, waar het in het leven omgaat en je levenseinde. Je komt erachter, als je daar nog niet achter was, dat er meer tussen hemel en aarde is, dat jouw lichaam eigenlijk maar een huls is van je ziel, maar waar je wel goed voor moet zorgen. Je komt erachter dat iedereen een gids heeft, waarom je die hebt, wat die doet en hoe je die kan ontmoeten Je komt meer te weten over dromen, uittreden, gedachten, religies en geloven. Hij geeft voorbeelden van mensen die bepaalde ervaringen hebben gehad zoals de persoon die met haar ziel bij haar eigen operatie was. Ook kom je meer te weten over de natuur, de planten en dieren en wat die voor je kunnen doen. Soms roept het een herkenningedachte op omdat er een ervaring wordt beschreven die je zelf ook al eens hebt meegemaakt zoals bijvoorbeeld het zien van je overleden huisdier.
Lees verder op https://surfingann.blogspot.nl/2018/02/leven-in-het-licht-antoine-kop.html. | 1pos
|
De dames hebben een handboek en een agenda/boekplanner geschreven. Met duidelijke tips en trucs lopen ze het proces met je door. Het proces met als uitkomst jouw boek. Je start in het tips en trucs boek van de dames en je wordt stap voor stap begeleidt. Op een begrijpelijke, creatieve wijze, wordt je aan het werk gezet zonder dat je het door hebt. Je begint met een enthousiast idee en langzaamaan ontspruit er een verhaal. Je creativiteit wordt aan alle kanten getriggerd.
Zo begin je met heel eenvoudige stappen, wat voor boek schrijf je? Waarom schrijf je een boek? Wie wil je bereiken? Op een zeer stimulerende manier zetten zij je aan tot het nemen van stappen. Waarom geen tijd? Waarom …..Ik kan niet schrijven? Overal hebben de dames aan gedacht. Want zeg nou zelf, iedere lees-fan denkt er weleens over na om zelf een boek te schrijven, iedereen heeft wel iets gemaakt in zijn of haar leven of heeft ideeën waar een heel goed boek uit voort zou kunnen komen. Maar het eerste wat je roept. Ik heb het druk, ik kan het niet. (Lees…Dit roep ik altijd het hardst)
Stap voor stap krijg je niet alleen tips en trucs, maar je hebt ook het idee dat je gesteund wordt. Je krijgt enthousiasmerende begeleiding en voor elk soort verhaal krijg je passende handvatten. Zo heb je rode tips voor fictieve verhalen, groene tips voor levensverhalen en blauwe tips voor non-fictie/ business verhalen. Mocht je nog geen plannen hebben, door de enthousiaste professionele manier waarop je wordt aangespoord raak je als vanzelf aangestoken. Want met dit handboek krijg je zelfvertrouwen en groeit de overtuiging tot een “Ja, ik denk dat ik het kan” gevoel.
Naast het handleidingboek, met tips en trucs, hebben de schrijfcoaches ook een Schrijfdagboek gemaakt. Een planner met 52 weken de focus op jouw boek. Je kunt jezelf hierin doelen stellen, je doelen evalueren en je kunt de stappen uitwerken welke in de handleiding worden aangeraden. Ook wordt je tussentijds getrakteerd op korte schrijftips welke uitnodigend zijn om mee aan de slag te gaan .
Kortom, met deze ideale set van de dames van der Ham en Pikkaart, heb je geen excuus meer, je kunt je niet meer verschuilen.
Wanneer je start in “Zorg dat jouw boek er wél komt” is er maar één weg en dat is de juiste weg, dat is Gaan. Zorg ervoor dat jouw boek er wél komt, samen met Esther van der Ham en Jolanda Pikkaart bewandel je het pad. Woord voor Woord, Zin voor Zin, Bladzijde voor Bladzijde , de handvatten van deze boeken maken van jouw droom waarheid
Bedankt Esther en Jolanda voor deze steun, het juiste duwtje in de rug. Mijn boek zal niet volgend jaar al verschijnen maar er zijn stappen gezet en ik beloof ik stap door. | 1pos
|
Dé Mankell-autobiografie, die noodgedwongen eerder komt dan de bedoeling was. Een indrukwekkende zelfanalyse van iemand die op zoek gaat naar verklaringen en verbanden en die we hoofdzakelijk kennen als briljant thrillerauteur. Mankells ultieme conclusie over 'crime': 'Kwaadaardigheid hangt in mijn ogen altijd samen met de omstandigheden: het is geen aangeboren eigenschap. Juist misdaad vind ik interessant omdat daarin, meer dan in andere onderwerpen, de tegenstellingen aan de oppervlakte komen die in ieder mensenleven spelen.' Klinkt daar hoop in door? Naast de highlights uit het leven van Henning tot nu toe krijgen we ook de nodige nuttige geschiedenislesjes. Enige minpuntje: zijn voortdurende gezeur over het opslaan van nucleair afval in Zweden. Maar dat vergeven we hem. | 1pos
|
Er zijn steeds meer Nederlandse uitgevers die de Italiaanse thriller ontdekken en dat is een prettig gegeven, omdat Italiaanse thrillers doorgaans kwalitatief van hoog niveau zijn.
Consequentie van de ontdekking van de Italianen is dat er momenteel veel werk van vroeger komt bovendrijven. Zo heeft uitgever Prometheus onlangs Bijna blauw van Carlo Lucarelli uitgegeven dat in Italië precies 10 jaar geleden haar 1e druk beleefde. Maar, beter laat dan nooit, want Bijna blauw is een mooi boek.
Het verhaal speelt zich af in Bologna waar een aantal studenten op wrede wijze wordt vermoord. De vrouwelijke detective Grazia Negro, die weinig ervaring heeft, wordt met het onderzoek belast. Zij komt al snel op het spoor van een psychopathische moordenaar die moordt met het doel zichzelf te reïncarneren. De enige getuige is de blinde jonge man Simone die de moordenaar op zijn scanners heeft horen praten en die hem aan zijn stemgeluid zou kunnen herkennen.
Vanuit het wisselend perspectief van de onervaren detective, de blinde jongen en de psychopathische moordenaar bouwt Carlo Lucarelli een spannende thriller op. Op bijzonder knappe wijze leeft hij zich in de leefwereld van zijn personages in. Het resultaat is een uniek boek dat zindert van de zintuiglijke waarneming. Het gaat om intuïtie en waarneming die meer gevoelsmatig dan verstandelijk is. Hij beschrijft de gevoelens van eenzaamheid van de blinde jongen die de gewoonte heeft om klanken te vertalen in kleur (hij heeft een groene stem, de scanner kraakt blauw in een zwarte stilte, Een donzige stem. Een beetje zuidelijk. Paars met rode nuances.). Muziek speelt een grote rol voor de jongen. Lucarelli beschrijft heel zintuiglijk de jazzmuziek van Chet Baker zoals Jack Kerouac dat deed in On the Road, meesleepend, ijl, gevoelig.
Maar ook Grazia Negro wordt met gevoel neergezet, Gedurende het onderzoek, en dat is vrijwel het hele boek door, moet zij ongesteld worden en dat betekent dat zij ten prooi is aan een scala aan wisselende stemmingen die invloed hebben op haar gedrag. Het is pijnlijk en ongemakkelijk en dat krijgt de lezer gedetailleerd voorgeschoteld.
Daarnaast kruipt Lucarelli ook in het hoofd van de moordenaar die constant stemmen hoort. Een verknipt en gekweld personage, ziek, wanhopig. Zelf ook slachtoffer.
Het enige wat je Lucarelli zou kunnen kwalijk nemen is dat hij, zoals veel Italiaanse auteurs overigens, nadrukkelijk probeert literatuur te bedrijven. Taal neemt bij hem een bijzonder belangrijke plaats in. Zo belangrijk dat het verhaal soms ondergeschikt lijkt aan de taal, terwijl de taal gewoon ten dienste van het verhaal zou moeten staan. Maar het is Lucarelli vergeven, want Bijna blauw is heel apart van toonzetting. De auteur roept prachtige beelden op in een boek dat van begin tot einde zintuiglijk en associatief is. Gedachteflarden buitelen over elkaar heen, impressies verdringen waarnemingen, gekleurde herinneringen worden realiteit. De lezer voelt en leeft mee, ingepakt in beelden die zijn opgebouwd uit kleuren, klanken en emoties.
Opvallend is het overigens dat de couleur locale in de eerste helft van het boek zon povere rol speelt. Pas halverwege wordt de Italiaanse sfeer als spannende decoratie aan het verhaal toegevoegd.
Bijna blauw is een heel speciaal boek, dat qua gevoel soms doet denken aan de weergaloze film Scent of a woman waarin Al Pacino een blinde man speelt. Het gegeven van een blinde man als enige getuige is niet nieuw, maar de manier waarop Lucarelli zijn verhaal heeft verwoord is volstrekt uniek. Bijna blauw is apart, origineel. Een boek dat je leest maar ook voelt. Het is een onvergetelijke zintuiglijke reis. Een tikje elitair, maar heel mooi. | 1pos
|
Ik mocht dit bijzondere kookboek lezen en een recensie schrijven. Ik houd van lekker eten en ga graag uit eten bij restaurant die me smaken voorschotelen waarbij ik me afvraag ik proefde toch dit en dat, zo subtiel. Dat is precies zoals Sergio het beschrijft bij het recept van vanille-olie. Ik vind het een feest om te koken met recepten die me genoeg uitdagen en me toch ook de ontspanning geven die ik op dat moment kan gebruiken. Het verlaagt mijn stress en ik kan me heerlijk uitleven. Zoals Sergio schrijft: “Je moet even kunnen dromen, mijmeren, vooruitdenken, fantaseren. “
Dit kookboek lijkt mij deze ingrediënten aan te reiken, zoals Sergio in zijn voorwoord zegt dat hij sinds een paar jaar vaker thuis kookt en daardoor steeds meer laagdrempelige receptuur is gaan ontwikkelen. Simpelheid, van iets eenvoudigs iets super tasty maken. Dat is dus het doel van dit kookboek. De gerechten in dit boek zijn meedere malen bij hem thuis op tafel gekomen, gewoon niet tijdens kerst ofzo.
Jammer dat hij wat steken onder water geeft aan collega chefs, ik vind ieder in zijn waarde laten ieder het op zijn manier laten doen. Ieder heeft zijn eigenheid en dat is goed anders zou het saai worden.
Het boek is opgebouwd in verschillende hoofdstukken maar de scheiding ligt niet zo strak. Hij begint met basics die terug komen verder op in zijn recepten. Handig om te maken en in huis te hebben, je kan ze ook langer bewaren.
Basics, snacks en sandwiches, groente en salades, schaal en schelpdieren, vis, vlees en gevogelte, zoet. Het is een mengeling van Italiaans, Oosters, Indonesisch en gewoon Hollands/Frans, maar ook mexicaanse invloeden komen naar voren. Een leuke mix niet standaard voor sommige ogenschijnlijk standaard gerechten zoals tournedos stroganof.
Het kookboek ziet er prima uit, er wordt goed beschreven wat het is en hoe het smaakt en waar het oorspronkelijk vandaan komt. De recepten zijn simpel als je de benodigde basics klaar hebt staan. Neem het recept gebakken rijst met kip & atjar. Atjar wordt beschreven in het eerste hoofdstuk. De bereiding van de kippendijen staat op pagina 136 bij het recept tikka masala met gamba en kip. Als je dat allemaal voorbereid hebt klaarstaan is het een simpel gerecht makkelijk te maken als je een keer alleen bent. Toch heb ik geen kalfs- en kippenjus in mijn voorraad staan. Sommige ingrediënten zijn voor mij niet zo simpel, wit en zwart sesamzaad b.v. of cabernet savignon azijn. Het gebruik van belgische woorden, uien gesneden in lamellen bijvoorbeeld of look maakt het wel een bijzonder boek, maar soms niet helemaal handig. Wat wordt bijvoorbeeld bedoeld met Thaise salsa op die manier kan je Thaise mayonaisse maken. Cour de boeuf-tomaat, is dat Belgisch voor vleestomaat?
Kortom een prima kookboek voor een wat meer ervaren hobbykok, die gek is op eten en bijzondere ingrediënten. Als je een gewone kok bent die iets bijzonders zoekt om te maken denk ik dat dit boek te hoog gegrepen is. | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.